Καθώς ξύπνησα απ' το άγριο χάραμα σήμερα, είπα να τακτοποιήσω κάποια από τα συρτάρια μου!
Πολύ γρήγορα διαπίστωσα όμως πως μέσα εκεί υπήρχε ένας παράξενος αχός - κάτι σαν μουσική...
Μνήμες αινιγματικές στο πέρασμα του χρόνου... 'Εφτασα πολύ πίσω...
Αναστατώθηκα με όλα αυτά και αποφάσισα να σας ζητήσω να μου περιγράψετε την δική σας πρώτη γνωριμία, που νομίζετε πως αξίζει τον κόπο να δημοσιευθεί.
Δεν μιλάμε για μυθιστόρημα – το όριο των 300 λέξεων ισχύει πάντα (με τις 500 σαν εξαίρεση για πραγματικά εξαιρετικές περιπτώσεις).
Είναι αρκετό ένα σύντομο και χαριτωμένο στιγμιότυπο: από το πώς είδατε τον άλλο για πρώτη φορά, μέχρι το πώς φιληθήκατε ή κάνατε έρωτα... :oops:
Για να σας δω! Και αφού είχα τη φαεινή ιδέα, ας αναφερθώ κι εγώ στην πρώτη μου σοβαρή γνωριμία, στα 15 παρακαλώ..
'Ηταν καλοκαίρι... Μεσαύγουστος... Η γη άχνιζε λεπτές πυρκαγιές από τη ζέστη κι εγώ ξαπλωμένη σε μία κούνια δεμένη στα δέντρα ενός Αγροκτήματος-Σχολής μέσα στο οποίο ήταν καθηγητής ο πατέρας μου και ζούσα τότε [Αmerican Farm School]...
Κι έτσι όπως χάζευα χαλαρωμένη το παιχνίδι του ήλιου και των σκιών ανάμεσα στα δέντρα και με νανούριζε ο ήχος του αεροπλάνου που περνούσε, ξαφνικά βρέθηκα στο χώμα να βρίζω θεούς και δαίμονες!
'Ηταν ένα πολύ αδύνατο παλληκάρι, πολύ μελαχρινό με μακριά μαλλιά που γελούσε για το κατόρθωμά του να με ρίξει κάτω!Κι επειδή είχα χτυπήσει λίγο, προσφέρθηκε στη συνέχεια να με βοηθήσει αφού ο πατέρας του ήταν ο καινούργιος γιατρός της Σχολής.
Η αντίδρασή μου? 'Αμεση! Προσποιήθηκα ότι δέχομαι, περπατήσαμε μαζί και τον παρέσυρα σ' ένα σημείο όπου ήξερα ότι υπήρχε ένας τεράστιος λάκκος με ασβέστη και ανενδοίαστα τον πέταξα μέσα για να με θυμάται!!!
Τον άφησα να τσιρίζει κι έφυγα...
Στην πορεία του χρόνου βέβαια τον παντρεύτηκα... Για να τον πετάξω από το συνεφάκι που ονειρεύτηκε μαζί μου, αυτή τη φορά... Προφανώς δεν ήμουν η καλύτερη συναναστροφή γι' αυτόν, εκείνος από προσωπική ευαισθησία λέει το αντίθετο...
Η αλήθεια είναι, πως μέχρι και σήμερα έχει μία ξεχωριστή θέση στην καρδιά αλλά και στη ζωή μου! :grin:
Κι έτσι όπως χάζευα χαλαρωμένη το παιχνίδι του ήλιου και των σκιών ανάμεσα στα δέντρα και με νανούριζε ο ήχος του αεροπλάνου που περνούσε, ξαφνικά βρέθηκα στο χώμα να βρίζω θεούς και δαίμονες!
'Ηταν ένα πολύ αδύνατο παλληκάρι, πολύ μελαχρινό με μακριά μαλλιά που γελούσε για το κατόρθωμά του να με ρίξει κάτω!Κι επειδή είχα χτυπήσει λίγο, προσφέρθηκε στη συνέχεια να με βοηθήσει αφού ο πατέρας του ήταν ο καινούργιος γιατρός της Σχολής.
:shock: :shock: :shock: :shock:
Eγώ είμαι τόσο μεγάλη που την έχω ξεχάσει.... :oops: :oops: :mryellow:
xm ... an den periexei phil collins , party metamfiesmenwn me kouva gia papoutsi , gova pisw apo to kathisma tou odigou kai skylo pou apexthanetai ta kremmydia ... den einai kan aksia anaforas :P LOL :oops:
[quote user="skou70" post="328427"]xm ... an den periexei phil collins , party metamfiesmenwn me kouva gia papoutsi , gova pisw apo to kathisma tou odigou kai skylo pou apexthanetai ta kremmydia ... den einai kan aksia anaforas :P LOL :oops:[/quote]
:lol: :lol: :lol:
;-)
diati na to krypswmen allwste ... itan mallon i omorfoterh bolta mou edw kai POLLA xronia ;) ... kai NAI ... ofeiletai apokleistika kai mono stin parea mou ;)
[quote user="kataigida" post="328413"]
Eγώ είμαι τόσο μεγάλη που την έχω ξεχάσει.... :oops: :oops: :mryellow:[/quote]
'Ασε τα ''σάπια'' kataigidaki - kikaki και ρίξε μια κοινωνική ενημέρωση τώρα που γυρίζει... ;-) :mricy:
Κι όποιος άλλος επιθυμεί να εκτεθεί, εδώ είμαστε! :lol:
...καπου κοντα στη γλυφαδα... στο γερμανικο..
δυσκολο το πρωτο ραντεβου.... δεν ξεραμε κ τη γλωσσα... αλλά ευτυχως δεν την ηξεραν κ οι αλλοι οποτε Νοο προβλημα...
η συνεχεια? απεριγραπτη... υπερβολικα δυνατη, στα ορια της τρελας...
...ομως εφυγε... κ μαζι εφυγε κ ........
..φτανει... δε θελω να συνεχισω.. :sad: