a33.gr
Ο Κόσμος της Τέχνης => Ο κύκλος των χαμένων ποιητών => Μήνυμα ξεκίνησε από: heaven36 στις Νοεμβρίου 07, 2009, 01:19:28 ΜΜ
Αυτή τη στιγμή που καλούμαστε να βιώσουμε
έναν αποχαιρετισμό διαρκώς επαναλαμβανόμενο
υπό τον ήχο ενός κοντσέρτο διοριών και υπερβάσεων
ενώ οι χρονικές και ηθικές μετατοπίσεις κυριαρχούν
τολμώ να χαράξω στο βλέμμα σου
μια τελευταία ελκυστικότατη δική μου εικόνα
από αυτές που σαδιστικά εξορύσσουν
ένα αβάσταχτο ρίγος στη βάση των λαγόνων σου
κάθε φορά που αυτές επανέρχονται ανάγωγα στη μνήμη σου.
Χαμογέλα αγάπη μου και άδραξε την ευκαιρία
να μʼεγκλωβίσεις μέσα σου, μέσα από μια πάλη
με το αδύνατο, το απαράδεκτο, το ανέφικτο
και μην με εκλαμβάνεις ως οπτασία καθώς,
στη σάρκα σου είναι ακόμη χαραγμένες οι ρωγμές του πραγματικού
και ως πραγματικότητα αντιμετώπισέ με
Η αίσθηση του αληθινού θα εκμηδενίσει την οιανδήποτε αντίληψη του ονειρικού
Άπλωσε τα χέρια σου και άρπαξέ με σʼένα αιώνιο αγκάλιασμα.
Βρισκόμαστε εδώ πλέον, διανύοντας τα τελευταία
βήματα της συνειδητοποίησης
Κι αν ακόμα κι αυτή τη στιγμή καλούμαστε να βιώσουμε
έναν αποχαιρετισμό διαρκώς επαναλαμβανόμενο,
ας ξεγελάσουμε τις σκιές που παρασιτικά μας ακολουθούν
κι ας στροβιλιστούμε στην αιωνιότητα που ξεπήδησε
μέσα από τα κύτταρα της ανεπανάληπτης κοινής μας ύπαρξης.
ΜΑΡΗ ΄ΛΙΩΚΗ