Η δημιουργία του Σύμπαντος, όπως το γνωρίζουμε σήμερα, και ιδιαίτερα της ζωής επί της Γης, απασχόλησε τον άνθρωπο, ευθύς αμέσως μόλις έφαγε από το δένδρο της γνώσης, δηλαδή συνειδητοποίησε την ύπαρξή του, και ανάλογα με την κατά καιρούς πνευματική του στάθμη ή τις κατά κλάδους απασχολήσεις, ερμήνευσε το μυστήριο της Δημιουργίας κατά διαφορετικούς τρόπους.
Στη διαφορά των τρόπων και των απόψεων, συνετέλεσε και το σημείο της Γης όπου κατοικούσε, γιατί αλλιώς φτάνουν σε κάθε σημείο οι ηλεκτρομαγνητικές ροπές, οι οποίες δημιούργησαν αρχικά τις σκέψεις και τις ιδέες. Γι' αυτό έχουμε διάφορες Θρησκείες και μύθους!
Απέδωσε λοιπόν τη δημιουργία σε μια υπέρτατη δύναμη ή αιτία, την οποία ονόμασε Θεό. Και είπε: ''Εν αρχή ην ο λόγος και ο λόγος ην ο Θεός''. Λόγος όμως δεν είναι μόνο η ομιλία, αλλά το πηλίκο των διαιρέσεων μεταξύ των κοσμικών κύκλων του Σύμπαντος. Είναι το σύνολο των διασταυρώσεων και προεκτάσεων των ηλεκτρομαγνητικών ροπών και φωτοβολιών, που άρχισαν να δημιουργούν με την αμοιβαία έλξη τους τα ουράνια σώματα, μετά την πιθανολογούμενη τρομακτική έκρηξη που δημιούργησε το Σύμπαν, τον Γαλαξία μας, το πλανητικό μας σύστημα, όπως το γνωρίζουμε σήμερα και από το οποίο ξεκινάμε.
Αυτές οι τεραστίας ισχύος ροπές που κρατούν τους πλανήτες μετέωρους περιστρεφόμενους σε αρμονικές θέσεις μεταξύ τους και που αποτελούν τον ''Θείο Λόγο'', δημιούργησαν τη ζωή της Γης όχι τυχαία. 'Ηταν πεπρωμένο να δημιουργηθεί το είδος αυτό της ζωής, λόγω της δημιουργηθείσας αρμονίας στο Σύμπαν και τις ιδιότητές της.
Οι ραδιενεργές ακτινοβολίες που διασταυρώθηκαν πάνω στη Γη, υπό κατάλληλες συνθήκες και επί ουσιών καταλλήλων που αντιστοιχούσαν στις ακτινοβολίες αυτές, δημιούργησαν την πρώτη ζώσα ύλη, τον πρώτο μονοκύτταρο οργανισμό.
Οι ίδιες ροπές σε μια διχοτόμησή τους τον πολλαπλασίασαν, τον κίνησαν προς διαφορετικά σημεία, τον έθεσαν υπό την επήρεια άλλων ηλεκτρομαγνητικών ροπών και διασταυρώσεων. Του άλλαξαν μορφή, τον κατέστησαν πολυκύτταρο και έτσι δημιουργήθηκαν με την πάροδο των χιλιετηρίδων τα διάφορα άλλα ορισμένα είδη ζωής, τα φυτά, τα ζώα, ο άνθρωπος, ο οργανισμός και οι επίκτητες δυνατότητες των οποίων άρχισαν πλέον να συμβάλλουν στην αναπαραγωγή και βελτίωση του είδους, ή αντίστροφα στην εξαφάνιση αυτών με βάση τις συνειδητώς ή ασυνειδήτως λαμβανόμενες τάσεις των ηλεκτρομαγνητικών ροπών.
'Ετσι, φθάσαμε στη μορφή του παλαιανθρώπου ή αρχανθρώπου απ' όπου αρχίζουμε να ανακαλύπτουμε τον άνθρωπο κινούμενο μέσα στο σταυρόλεξο της ζωής, δηλαδή των οριζοντίως και καθέτως λαμβανομένων ροπών, που προσπαθεί συνεχώς να ερμηνεύσει και να δαμάσει τη φύση του, να ανακαλύψει τις πρώτες μορφές της δημιουργίας, το μυστήριο της ζωής!
Η ίδια πάντοτε αιτία, η ανοδική και καθοδική τάση των ροπών, η διασταύρωση αυτών, η δημιουργία πνευματικών σχημάτων που αποτελούν τις εκάστοτε ανακαλύψεις, είναι εκείνη που στους αιώνες οδήγησε τον άνθρωπο στις εκάστοτε ανακαλύψεις, στις κατασκευές, στις ανθρώπινες δημιουργίες εν γένει, στις τέχνες, στις συνήθειες και δεν είναι τίποτε άλλο από ιδέες που υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν στο σύμπαν, για να προκαλούν σήμερα τη μια εφεύρεση και αύριο την άλλη, πλέον σύγχρονη και εξελιγμένη.
'Ετσι ο άνθρωπος δεχόμενος τις φυσικές αυτές επιρροές, αφού κατόρθωσε να ανακαλύψει την ύπαρξή του, ξέφυγε από την άγνοια, συνειδητοποίησε το καλό και το κακό, αλλά έχασε τον παράδεισο που του χάριζε η άγνοια. Ξέφυγε από το ένστικτο, απέκτησε τη δύναμη της νόησης και του ελέγχου της, άρχισε να αποκτά την εμπειρία, την πείρα, τη γνώση και τη συνείδηση. 'Ολα αυτά έγιναν σ' ένα προκαθορισμένο διάστημα, όσο χρειαζόταν για να ολοκληρωθούν οι κυκλικές κινήσεις των αστέρων, που αντιστοιχούν στην ανθρώπινη κατασκευή και την εξέλιξή της. Μετά από την ολοκλήρωση αυτών, ο άνθρωπος απέκτησε σωστή κρίση.
'Αρχισε να αποκτά ικανότητες ειδικές, ψυχικές, νοητικές και δυνάμεις φαντασίας και θέλησης (αποφυγή επιρροών που δημιούργησαν το απωθημένο στο υποσυνείδητό του). Παράλληλα δεν παρέλειπε να αιτιολογεί στον εαυτό του την υπέρτατη αιτία της δημιουργίας των φυτών, των ζώων, του ίδιου του εαυτού του, να στραφεί διαισθητικά σε όσα συνετέλεσαν στη δημιουργία τους και σε όσα δημιουργήθηκαν από αυτήν, να δημιουργεί τις τάξεις, τις ομάδες, τους κλάδους απασχολήσεων και ενδιαφερόντων, των τεχνών, τα έθιμα, τις συνήθειες κ.λ.π.
Η κατάσταση όμως όλων αυτών, είχε σαν αποτέλεσμα την εξέλιξη του εγκεφάλου του, κυρίως σε μέγεθος και σε έλικες, γεγονός το οποίο μαρτυρεί ότι το πνεύμα αυξάνεται ανελισσόμενο και δε διαγράφεται το προηγούμενο από το νεότερο, αλλά επαφίεται και αυτό στο νόμο της ανακυκλύσεως, της αιτίας που το δημιούργησε. Γι' αυτό και η ιστορία επαναλαμβάνεται σε όλους τους τομείς.
Αλλά, η μη καταστροφή του δημιουργηθέντος πνεύματος συνεπάγεται συνέχεια αυτού και συνεχή ύπαρξη της μιας άκρης του στον εγκέφαλό μας. 'Ετσι βασισμένη σε νόμους καθαρά φυσικούς, επιτακτικούς θα λέγαμε, έχουμε την αρχή του πολιτισμού, της ιστορίας του και της εξέλιξής του.
Πάνω απ' όλα, η ανίκητη εκείνη δύναμη, ο Θείος Λόγος, το σύνολο των αιτιών δημιουργίας και ανακαλύψεων - που - είτε το ήθελε ο άνθρωπος είτε όχι - του επεβάλετο και θα του επιβάλλεται σαν θάλασσα που δεν μπορεί να χωρέσει σε μικρό δοχείο, την ασύλληπτη σοφία, σαν στοιχεία τα οποία ο εγκέφαλός του, που έστω κι αν δημιουργήθηκε από αυτόν, δύσκολα μπορεί να συλλάβει.
Γιατί είναι ατέλειωτα και συνεχώς εναλλασσόμενα και μόνον υπό μία μορφή, προσωποποίηση, απεικόνιση και μία λέξη (ΘΕΟΣ) μπορεί να την καταλάβει, να την δεχτεί ανώδυνα ο εγκέφαλός του και να συμπορευτεί μαζί της, δια της λατρείας, δια της πίστης σε μία λέξη, η οποία στο υποσυνείδητο και το συνειδητό του είναι γνωστή και ανεκτή, αποφεύγοντας έτσι την πλημμύρα των γνώσεων η οποία θα μπορούσε να τον τρελάνει, εάν δεν ήταν έτοιμος οργανικά να την δεχτεί.
Αυτό που δεν μπορεί να γίνει σήμερα από το ανθρώπινο σύνολο, αλλά κάποια στιγμή θα γίνει!
Του Δημοσιογράφου Β. ΚΟΥΤΟΥΖΗ