a33.gr

για τους ανεκπληρωτους έρωτες



Από το «Ελιξήριο του Ερωτα» του Ντονιτσέτι με τον  πεθαμένο ερίκο καρούζο.

Una furtiva lagrima
ενα κλεφτό δάκρυ
negli occhi suoi spuntò
έχει χυθεί από τα μάτια της
quelle festose giovani
Εκείνες τις χαρωπες νεαρές
invidiar sembrò
φαινόταν να φθονεί
Che più cercando io vo?
Che più cercando io vo?
τι άλλο να θέλω
Mʼama, si m'ama lo vedo;
lo vedo.
Με αγαπά, το βλέπω
Un solo istante i palpiti
Μια μόνο στιγμή τους παλμούς
del suo bel cor sentir!
της καρδιάς της θέλω να ακούσω
I miei sospir confondere
τους στεναγμούς μου ένα λεπτό
per poco ai suoi sospir!
να μπλέξω με τους δικούς της

I palpiti, i palpiti sentir
τους παλμούς της, τους παλμούς της αν μπορούσα να ακούσω
confondere i miei coi suoi sospir!
να μπλέξω τους στεναγμούς μου με εκείνης

Cielo, si può morir;
Θεέ μου μπορώ να πεθάνω
di più non chiedo.
δεν ζητάω τίποτα άλλο από αυτό
non chedo!
τιποτα
Cielo si può, si può morir!
Θεέ μουμ μπορώ να πεθάνω
di non chiedo
non chiedo!
δεν ζητώ τίποτα άλλο
Si può morir!
Si può morir!
d'amor.
Ναι, θα μπορούσα να πεθάνω
από αγάπη

Το λατρεύω! [Από Tosca - Act III]

Που πάτε ρε χωρίς τον Ιταλό και την Κινέζα του...

ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ....

Και φυσικά La Boheme γιατί αι γυναίκαι μας κάμνουσιν ποιητάς...


[align=center][/align]

Και φυσικά το ίδιο το "Καρούζο" από τον Λούτσιο Ντάλα, κι ας είναι σύγχρονο.

Η Ιστορία λίγο-πολύ γνωστή αλλά αξίζει τον κόπο να την αναφέρουμε.

Ο Ντάλα είναι σ' ένα ξενοδοχείο και βλέπει έξω σ' έναν ακάλυπτο χώρο κάτω από ένα υπόστεγο ένα πιάνο.

Ρωτάει γιατί είναι εκεί... και τον πληροφορούν ότι μία μέρα ο Καρούζο έμεινε σ' εκείνο το Ξενοδοχείο.. στεναχωρημένος από την απόρριψη μίας γυναίκας. Τη νύχτα ξέσπασε μία καταιγίδα και ο Καρούζο κάθισε στο πιάνο μέσα στην καταιγίδα, παίζοντας και τραγουδώντας γι' αυτόν του τον ανεκπλήρωτο έρωτα.

Το άλλο πρωί τον βρήκαν νεκρό πάνω στο Πιάνο.

Ο Λούτσιο Ντάλα, έγραψε το τραγούδι προσπαθώντας να φανταστεί τι τραγούδησε ο Καρούζο σ' εκείνη την τελευταία του παράσταση.

Δεν ξέρω αν η ιστορία είναι αληθινή... αλλά μ' αρέσει. Σχεδόν όσο και το τραγούδι.

[align=center][/align]

Και το Va, pensiero του Verdi, χορωδιακά!

[Chorus of the Royal Opera House, Covent Garden]

Όταν η μουσική δεν χρειάζεται τα λόγια της όπερας για είναι ποίημα...

Από τα μαγικά χέρια του μεγαλύτερου εν ζωή σήμερα παγκόσμια βιολιστή, του Λεωνίδα Καβάκου το δημιούργημα Caprice No. 24 του Paganini

---

[align=center]
[/align]

[size=14]μια νυχτα στο φαλακρο βουνο...  [/size]

Μια μικρή παρέμβαση για τον Μουσόρσκη. Τον είχα πρώτο αγαπήσει εποχές Rock όταν τα πιο ʽψαγμέναʼ τότε ροκ συγκροτήματα αντί να παίζουν σε κλίμακες μπλουζ Φόλζ και τζαζ απ όπου βασικά προέρχονταν έκαναν διασκευές με βάση την κλασική μουσική
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το συγκρότημα Emerson, Lake & Palmer (σε πολλούς άγνωστο), με διασκευή σε έργο Μουσόρσκη  

---

[align=center][/align]

---

Επίσης Μουσορσκη είναι και ένα από τα πιο διάσημα κομμάτια από τα κινούμενα σχεδία της φαντασίας της Disney

Bach και Ave Maria σε πιο σύγχρονη εκτέλεση από τη Sarah Brightman...






ΥΓ. Η οποία ερμηνεύει επίσης εκπληκτικά και το Nessun Dorma!

επειδή γουστάρω τρελά την «παραστρατημένη» του Verdi
[emff]http://img.pathfinder.gr/clubs/files_3/86865/5.mp3[/emff]


Alfredo:
Un dì, felice, eterea,
Mi balenaste innante,
E da quel dì tremante
Vissi d'ignoto amor.
Di quell'amor che palpita
Dell'universo, Dell'universo intero,
Misterioso, altero,
Croce e delizia cor.
Misterioso, Misterioso altero,
Croce e delizia al cor.

Violetta:
Ah, se ciò è ver, fuggitemi,
Solo amistade io v'offro:
Amar non so, nè soffro
Un così eroico amor.
Io sono franca, ingenua;
Altra cercar dovete;
Non arduo troverete
Dimenticarmi allor.


Alfredo:
That day I've never forgotten,
When I beheld your beauty.
Since that moment I loved you,
Loved and adored from afar.
Hoping for love, love that fills the universe,
Love that inspires radiant dreams of life eternal,
Strangely mysterious,
Shining in golden splendor,
Sorrow, sorrow and rapture,
Sorrow and rapture, rapturous joy!

Violetta:
Love, I fear, can never be,
Friendship is all I can offer.
Since love is pain and torment,
I avoid that strange emotion.
Pleasure is all I ask of life,
Freedom and joy forever!
So you must soon forget me
And find another love.

Κι ο αγαπημένος μου τενόρος! Ο Roberto Alagna... κούκλος και θεός!

ΟΚ, με παραπλάνησε ο τίτλος.

Εδώ το θέμα είναι η όπερα.  ;-)

Και ακολουθεί ο ορισμός της  ;-)

[align=center][/align]

Κι από τα πολύ αγαπημένα μου επίσης κομμάτια [MAHLER]...

Το άκουσα στα 18 μου πρώτη φορά κι από τότε είναι ''στ' αφτιά μου''!