Ακόμα και η παραμικρή μας σκέψη, ο λόγος και κάθε έργο μας πρέπει να λογαριαστεί και να αποζημιωθεί από τη φύση. Κάθε αιτία έχει ένα αποτέλεσμα και κάθε δράση φέρνει μια αντίδραση. ''Ξερίζωσε την αιτία και το αποτέλεσμα εξαφανίζεται''. Αυτό έχει γίνει αιτία από τους Αληθινούς Διδασκάλους που έχουν υπερβεί αυτούς τους νόμους, αλλά όλοι οι άλλοι είναι δεμένοι με τα δεσμά του Κάρμα, που είναι η ριζική αιτία της φυσικής ύπαρξης και το έξυπνο τέχνασμα της φύσης για να διατηρεί την ύπαρξη της δημιουργίας. Ο νόμος του Κάρμα επαγρυπνεί ώστε να πληρωνόμαστε: ''Οφθαλμόν αντί οφθαλμού'' και ''Oδόντα αντί οδόντος'', με τη μορφή χαράς ή πόνου.
Είναι σαν να κρατάει στα χέρια της η φύση μια ''βίτσα'' ως άλλος δάσκαλος! Ο νους τροφοδοτεί το Κάρμα, βάζει ένα κάλυμμα στη ψυχή και κυβερνά το σώμα μέσο των οργάνων και των αισθήσεων. Αν και είναι η ψυχή που μεταδίδει δύναμη στο νου, αντιθέτως ο τελευταίος πήρε την κυριαρχία και κυβερνά την ψυχή. Η εξουσία του νου, λοιπόν, είναι το πρώτο βήμα προς την Πνευματικότητα. Η νίκη του νου είναι η νίκη του κόσμου. Ακόμη και φτασμένοι εσωτεριστές, και μύστες που μπορούν να υψωθούν σε ανώτερους πνευματικούς κόσμους δεν μένουν άθικτοι από τον νόμο του Κάρμα.
Ο Κιρπάλ Σίνγκ στις Πνευματικές Ομιλίες του αναφέρει για τις κατηγορίες που ταξινομείται το Κάρμα:
(1) Σαντσίν (Αποθηκευμένο): Καλά ή κακά έργα που βρίσκονται στο λογαριασμό μας γιατί τα κερδίσαμε και τα δημιουργήσαμε μέσα σε όλα μας τα προηγούμενα σώματα της τάξης της Δημιουργίας, λογαριάζοντας από την ημέρα της πρώτης εμφάνισης της ζωής πάνω στη Γη. Αλίμονο! Ο άνθρωπος δεν γνωρίζει τίποτα γι’ αυτά ή για την έκτασή τους!
(2) Πραράμπντα (Μοίρα ή Πεπρωμένο): Το Κάρμα εξαιτίας του οποίου ή το αποτέλεσμα του οποίου έχει φέρει τον άνθρωπο στο σημερινό του σώμα και πρέπει να ξεπληρωθεί σ’ αυτή τη ζωή. Οι αντιδράσεις αυτού του Κάρμα έρχονται σε μας απροσδόκητα και χωρίς να το πάρουμε είδηση και δεν έχουμε κανένα έλεγχο επάνω του. Καλό ή κακό, πρέπει να το υπομένουμε ή να το υποφέρουμε αυτό το Κάρμα γελώντας ή κλαίγοντας, όπως μας ταιριάζει καλύτερα.
(3) Κριγιάμαν (Λογαριασμός των πράξεων και των έργων μας μέσα στο τωρινό σώμα μας) : Τούτο υπερέχει άλλων ομάδων που αναφέρονται πιο πάνω, καθώς εδώ, ο άνθρωπος είναι ελεύθερος να κάνει ακριβώς όπως του αρέσει, μέσα σε ορισμένα όρια. Είτε το γνωρίζουμε είτε όχι, έργα που έγιναν και υπάγονται σ’ αυτήν τη τάξη καρποφορούν. Το αποτέλεσμα μερικών από αυτά το θερίζουμε πριν πεθάνουμε και το υπόλοιπο μεταφέρεται στην αποθήκη του Σάντσιτ...
καποτε κουραζομουνα δουλευοντας σε φαρμα
γκρινιαζα και μου λεγανε "ειν το δικο σου καρμα"
καποτε επαναστατησα και βουτηξα ενα αρμα
τους "καρμιστες" απειλησα κι ολα ειναι τωρα χαρμα
χάρμα....
Το Κάρμα - στην ουσία ο νόμος της ανταπόδοσης - δεν είναι κάποια ανατολίτικη φιλοσοφία που σχετίζεται με θρησκείες...
Με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο, βρίσκεται ως έννοια στις παραδόσεις και τα φιλοσοφικά συστήματα σχεδόν όλων των λαών, με όποιον τρόπο κι αν αυτό εκφράζεται. Είτε ως αποτέλεσμα των πράξεών μας στη διάρκεια της ζωής μας, όταν η φιλοσοφία δεν αποδέχεται τις ενσαρκώσεις, είτε ως κληρονομιά από προηγούμενες ζωές.
'Ετσι, δεν είναι απαραιίτητο να πιστεύουμε στην μετενσάρκωση και σε προηγούμενες ζωές για να αντιληφθούμε το πώς λειτουργειί το κάρμα.
'Οταν λέμε ''όπως στρώσεις, έτσι θα κοιμηθείς'', εκφράζουμε ουσιαστικά αυτόν το νόμο του σύμπαντος.
Οι πράξεις του παρελθόντος καθορίζουν το παρόν μας και ο τρόπος που σκεπτόμαστε και ενεργούμε στο παρόν διαμορφώνει το μέλλον μας...
Η επίγνωση του γεγονότος πως ό,τι μας συμβαίνει τώρα δεν είναι παρά αποτέλεσμα των επιλογών μας στο παρελθόν, είναι ουσιαστικά η συνειδητοποίηση αυτού του συμπαντικού νόμου.
Μέσα στην πορεία της ζωής, το καρμικό μας χρέος διαμορφώνει τις συνθήκες, ώστε να μπορέσουμε να πάρουμε τα μαθήματα που χρειαζόμαστε για να εξελιχθούμε πνευματικά και να φτάσουμε σε άλλο επίπεδο εσωτερικής επίγνωσης..
Εγώ Μάγιαμ πείστηκα
Είναι χάρμα το κάρμα
Σορυ τώρα το είδα το εσωτερικής επίγνωσης πάλι
Όχι σ αυτό δεν πείστηκα..........
Δεν καταφέρνω να με εσωτερικεύσω
Ανεπίγνωστος θα πάω το έχω πάρει απόφαση .. κι όποιος θέλει εσωτερικά να με επιγνώσει καλά να πάθει :P
[quote user="KostasD33" post="332854"]Σορυ τώρα το είδα το εσωτερικής επίγνωσης πάλι
Όχι σ αυτό δεν πείστηκα..........
Δεν καταφέρνω να με εσωτερικεύσω
Ανεπίγνωστος θα πάω το έχω πάρει απόφαση .. κι όποιος θέλει εσωτερικά να με επιγνώσει καλά να πάθει :P[/quote]
:lol:
Εεεε, έχεις ακόμα ελπίδες... :grin: Κάποιος μπορεί να βρεθεί να σε πάρει απ' το χέρι και να σε πάει στον βαθύτερο εαυτό σου, που σήμερα - όπως δηλώνεις βεβαίως, κι αν θέλουμε σε πιστεύουμε - σου είναι Άγνωστος!
Η εσωτερική πορεία, η δυναμική αυτής της μάθησης, έχει πολύ δουλειά - πολύ σκάψιμο - αλλά μέσα στην εξέλιξη της διαδικασίας, όταν καθίσεις να ξεκουραστείς μετά και συνειδητοποιήσεις πού έφτασες, θα χαίρεσαι πως άξιζε τον κόπο, γιατί πια θα ''βλέπεις'' όλους τους δρόμους να ανοίγονται διαφορετικά μπροστά σου... αφού οι σκέψεις αλλά και οι πράξεις θα διαμορφώνονται πλέον αλλιώς...
Θα μου πεις... μπορούμε να ξεφύγουμε από την άποψη της υλικής ψευδαίσθησης? :roll:
Δεν ξέρω... εσύ θα μου πεις... ;-)
Εγώ θα σου πω μονάχα πως κάθε μη συνειδητή επιλογή, η απόφαση να παραμένει κάποιος σε μη συνειδητή κατάσταση, οδηγεί σε αρνητικό κάρμα!
Kι υπάρχει και περαιτέρω εξήγηση για όποιον ενδιαφέρεται βέβαια...
[quote user="pixie"]...
Θα μου πεις... μπορούμε να ξεφύγουμε από την άποψη της υλικής ψευδαίσθησης? :roll:
...[/quote]
Γιατί να ξεφύγουμε? Είναι νομοτελειακό ότι θέλουμε ή ότι πρέπει να ξεφύγουμε
Γιατί είναι ψευδαίσθηση? Πως είσαι σίγουρη (ή το παίρνεις σαν απόλυτο δεδομένο) ότι είναι ψευδαίσθηση αφού και η σκέψη που θα κάνεις γίνεται με την υλη του εγκεφάλου σου
(οπότε αποκλείεται να σου κάνω αυτό το ερώτημα)
[quote user="pixie"]...
θα χαίρεσαι πως άξιζε τον κόπο, γιατί πια θα ''βλέπεις'' όλους τους δρόμους να ανοίγονται διαφορετικά μπροστά σου... αφού οι σκέψεις αλλά και οι πράξεις θα διαμορφώνονται πλέον αλλιώς...
...[/quote]
μα μου αρέσουν οι δρόμοι όπως τους βλέπω να ανοίγονται μπροστά μου γιατί να πάω από άλλους δρόμους που ούτε καν θα ξέρω τι λακκούβες έχουν
και αν οι σκέψεις μου και οι πράξεις μου θα διαμορφώνονται αλλιώς τότε δεν θα είμαι εγώ, που δεν είμαι αλλιώς, αλλά είμαι έτσι
[quote user="pixie"]
Εγώ θα σου πω μονάχα πως κάθε μη συνειδητή επιλογή, η απόφαση να παραμένει κάποιος σε μη συνειδητή κατάσταση, οδηγεί σε αρνητικό κάρμα!
..[/quote]
Δεν είμαι σίγουρος για το κάρμα αλλά κι εγώ θα σου πω μονάχα πως αν ψάχνεις νούφαρα και φρούδες υποθετικές καταστάσεις χάνεις το χάρμα της χαράς αυτού που έχεις
[quote user="KostasD33" post="332866"]....μα μου αρέσουν οι δρόμοι όπως τους βλέπω να ανοίγονται μπροστά μου γιατί να πάω από άλλους δρόμους που ούτε καν θα ξέρω τι λακκούβες έχουν
και αν οι σκέψεις μου και οι πράξεις μου θα διαμορφώνονται αλλιώς τότε δεν θα είμαι εγώ, που δεν είμαι αλλιώς, αλλά είμαι έτσι[/quote]
Ερώτηση 1η... Πώς ξέρεις ότι σου αρέσουν οι συγκεκριμένοι δρόμοι, από τη στιγμή που δεν έχεις την εμπειρία εσωτερικών ατραπών, ώστε να κάνεις τη σύγκριση?
Αυτό που ακολουθείς, το δέχομαι, είναι ένα βατό, οριζόντιο μονοπάτι. Σίγουρο, υποθετικά... αφού κάθε εμπειρία, είναι επανάληψη του ίδιου πράγματος!
Κι εγώ σου λέω, εκ πείρας, πως η ουσία, το αυθεντικό της ζωής και των σχέσεων, βρίσκεται στα κατακόρυφα μονοπάτια! Είναι ένας θησαυρός απερίγραπτος που δεν σου χαρίζεται όμως τυχαία, ένας θησαυρός πέρα από λέξεις ή κοινότυπες αξιολογήσεις, που πολλές φορές μοιάζει αόρατος, αφού χρειάζεται να έχεις αναπτύξει διόραση και συνειδητότητα για να τον ανακαλύψεις... ;-)
Καταλαβαίνω, είναι δύσκολο να πειστείς για την ύπαρξη άλλου τρόπου ζωής, υπάρχουν αλληλοσυγκρουόμενες προθέσεις... και φυσικά δεν είναι κάτι που επιβάλλεται, έρχεται μόνη της η στιγμή που θα το αναζητήσεις...
Και επίσης καταλαβαίνω πως ο ντετερμινισμός βοηθάει να βλέπει κανείς τα πράγματα σε καθορισμένη μορφή. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως δεν θα μπορούσαμε να τα δούμε κι αλλιώς ή να μεταφερθούμε σε άλλο πεδίο αντίληψης και αισθήσεων.
[quote user="KostasD33" post="332866"][quote user="pixie"]
Εγώ θα σου πω μονάχα πως κάθε μη συνειδητή επιλογή, η απόφαση να παραμένει κάποιος σε μη συνειδητή κατάσταση, οδηγεί σε αρνητικό κάρμα!
..[/quote]
Δεν είμαι σίγουρος για το κάρμα αλλά κι εγώ θα σου πω μονάχα πως αν ψάχνεις νούφαρα και φρούδες υποθετικές καταστάσεις χάνεις το χάρμα της χαράς αυτού που έχεις[/quote]
Ερώτηση 2η... Έχω? Πιστεύεις αλήθεια ότι, ο εθισμός στην ύλη και η αποδοχή συμμετοχής σε ένα ομαδικό σύστημα σκέψης ή απλά μια επιφανειακή κοινωνική χαρά ή άλλο ένα ποτό ή άλλη μια σεξουαλική περιπέτεια πχ., θα είχε τη δύναμη να προσφέρει μια γνήσια και ουσιαστική ικανοποίηση?
Εδώ ο D33 μου οφείλει μια απάντηση! ;-)
Το σημειώνω στις εκκρεμότητες και συνεχίζω... :mricy:
Στην ''Αυτοβιογραφία ενός γιόγκι'' υπάρχει η ακόλουθη αναφορά:
'' Η μοίρα, κάρμα - κλήση πεπρωμένου - είναι ένας νόμος δικαιοσύνης που κάπως, αλλά όχι κατά τύχη, καθορίζει τη φυλή μας, τη φυσική δομή μας και μερικά από τα διανοητικά και συναισθηματικά γνωρίσματά μας.
Το σημαντικό πράγμα που συμβαίνει είναι, ότι ενώ δεν μπορούμε να δραπετεύσουμε από το βασικό σχέδιό μας, μπορούμε να εργαστούμε σύμφωνα με αυτό.
Είμαστε ελεύθεροι να επιλέξουμε και να κάνουμε διακρίσεις στα όρια της κατανόησής μας και, δεδομένου ότι ασκούμε σωστά τη δύναμη επιλογής μας, η κατανόησή μας αυξάνεται.
Έτσι, ένα άτομο πρέπει να δεχτεί τις συνέπειες της επιλογής του και να συνεχίσει από εκεί...''
Σύμφωνα με τη διδασκαλία της Μετενσάρκωσης, αν κάποιος αδικείται, αυτό είναι το Κάρμα του, επειδή σε κάποια προηγούμενη ζωή, ήταν ένας κακός άνθρωπος!
Μα τότε, δεν υπάρχει αδικία, και καλώς αδικείται! Πληρώνει αυτό που του άξιζε, και ο ανθρώπινος πόνος, δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται με λύπη, ούτε να γίνονται προσπάθειες για τη βοήθεια του ανθρώπου αυτού! Ο ζητιάνος και ο άρρωστος, δεν πρέπει να ελεείται, αλλά αντιθέτως να κατηγορείται ως υπεύθυνος για την κατάντια του, επειδή σε προηγούμενη ζωή ήταν κακός! Ο καθένας, θα πρέπει να δέχεται τη μοίρα του, αδιαμαρτύρητα, χωρίς προσπάθειες βελτίωσης της ζωής του, επειδή του αξίζει να πληρώνει τις αδικίες μιας άλλης ζωής που όμως δεν τη θυμάται!
Και εδώ, υπάρχει άλλη μία ασυνέπεια της διδασκαλίας της μετενσάρκωσης. Εφ' όσον κάποιος δεν θυμάται την προηγούμενη ζωή του, γιατί να τιμωρείται? Ποιος ο λόγος? Είναι σαν να δέρνεις το παιδί σου, και να μη ξέρει το λόγο! Να του λες μόνο ότι είναι κακό παιδί, και να μην ξέρει σε τι έφταιξε!
Η τιμωρία έχει νόημα μόνο στα πλαίσια της αναμόρφωσης, και όχι για την απλή ανταπόδωση! Αν το Κάρμα απλά ανταποδίδει, τότε δεν είναι ένας δίκαιος, αλλά ένας εκδικητικός νόμος.
Η ανταπόδοση του Κάρμα, θα είχε νόημα, μόνο στην περίπτωση που ο καθένας θα θυμόταν τις προηγούμενες ζωές του, και θα ήξερε γιατί τιμωρείται, ώστε να μη το επαναλάβει!
Μα κι έτσι ακόμα, ο άνθρωπος θα είναι προσεκτικός, ώστε να εξελιχθεί σε ανώτερες μετενσαρκώσεις, ώσπου να αποκτήσει η ψυχή του εμπειρίες, και να γίνει ένα με τη θεότητα! Ίσως πει κάποιος...
Παραμένουν όμως πολλά αναπάντητα ερωτήματα, όπως: Εντάξει ο άνθρωπος. Όταν όμως ένας κακός μετενσαρκώνεται σε ένα κακό ζώο, τότε πώς θα ανεβεί σε ανώτερες μετενσαρκώσεις? Το κακό ζώο, δεν θα μετενσαρκωθεί με τη σειρά του σε κάτι χειρότερο?
Και ας πούμε ότι πράγματι όλα τα όντα, είναι τμήματα του παντογνώστη Θεού, (όπως λέει η ανατολική φιλοσοφία). Αν λοιπόν αυτό το ον είναι παντογνώστης, τότε γιατί χρειαζόταν να μοιραστεί σε τόσα κομμάτια ώστε να αποκτήσουν εμπειρίες, και να τις επιστρέψουν σ' αυτόν? Εφ' όσον τα ξέρει όλα, τι χρειάζεται τις εμπειρίες?
Αν τα όντα δεν παραμένουν ξεχωριστά πρόσωπα, αλλά χάνουν τις προσωπικότητές τους, τελικά σε τι εξυπηρετεί όλη αυτή η ταλαιπωρία τόσων ενσαρκώσεων, για να επιστρέψουν στο τίποτα της Νιρβάνα?
Και αν το απόλυτο΄Ενα από το οποίο υποτίθεται ότι προήλθαν όλα τα όντα, είναι όντως ο ύψιστος βαθμός εξέλιξης, τότε από πού προήλθαν τα κακά όντα? Θα έπρεπε να προέλθουν από κάτι κακό! Κάτι με τόσο υψηλό βαθμό εξέλιξης, δεν είναι δυνατόν να κακοποιεί!
Και τα μικρόβια και τα σκουλήκια, από πού προήλθαν? Γιατί δεν είναι δυνατόν να πεις ότι ένα σκουλήκι έχει καλή ή κακή ψυχή! Από πού μετενσαρκώθηκαν αυτά? Και βάσει ποιών καλών πράξεων θα προοδεύσουν?
Τέλος, εφ' όσον το Κάρμα είναι αυτό που οδηγεί κάποιον στο να μετενσαρκωθεί σε κάτι καλό ή κακό, τότε το ίδιο το Κάρμα είναι ο πραγματικός φταίχτης της αδικίας στον κόσμο! Τότε το Κάρμα φταίει για τα όσα παθαίνει κάποιος, και όχι αυτός που τον αδίκησε, μια και τόσο ο αδικούμενος όσο και ο αδικών, είναι απλώς ηθοποιοί μιας προκαθορισμένης παράστασης, βάσει κάποιων ''ηθικών'' νόμων!
Έτσι το Κάρμα ανάγεται στον ύψιστο ρυθμιστή του σύμπαντος, ανώτερο ακόμα και από το απόλυτο Ένα, το οποίο είναι υποχρεωμένο να συντίθεται ή να αποσυντίθεται σε άλλα όντα, βάσει του νόμου τού Κάρμα.
Μα τότε, αν το Κάρμα είναι η ύψιστη δύναμη και αιτία στο σύμπαν, τότε αυτό είναι ο Δημιουργός, και πρέπει να είναι κατ' ανάγκη νοήμων και δίκαιος, και όχι μια τυφλή δύναμη, ο άδικος φταίχτης όλων των δεινών!
Τότε, το απόλυτο Ένα δεν είναι ούτε παντογνώστης, ούτε η πρώτη αιτία, και υπόκειται σε περιορισμούς ή μεταβολές λόγω του νόμου του Κάρμα, και δεν μπορεί να είναι έξω από τον χώρο και το χρόνο, και συνεπώς δεν είναι άκτιστο, όπως υποτίθεται ότι είναι!
Στην έρευνα χρησιμοποιήθηκαν στοιχεία από το βιβλίο του π. Αντωνίου Αλεβιζόπουλου: ''Μετενσάρκωση ή Ανάσταση''