Ενός ανθρώπου , μιας ιδέας , ενός έργου..
Ένας μικρός θάνατος μετά από τον οποίο αισθάνεσαι πιο φτωχός , πιο πεζός , πιο προσγειωμένος .
Σε ακραίες καταστάσεις την αποζητάς .
Αν χαιρέκακα προκύψει , σε αφήνει μετέωρο .
Δανείζει ηρεμία και ως αντάλλαγμα κρατά την έμπνευση.
Μέχρι να βαρεθεί και να σε ξαναφήσει στην άγνοια.
Την ταχύτητα και τα νιάτα
Η χειρότερη απομυθοποίηση είναι όταν η ίδια η ζωή μας φτάνει να μας δείχνει την εικόνα της ολοκληρωτικής απογύμνωσης...
Και εδώ μιλάμε για επώδυνες καταστάσεις που προκαλούν θλίψη. 'Οταν καταρρίπτεται ο μύθος που είχε πλάσει το σώμα του στο μυαλό μας κι αποδείχθηκε, στη συνέχεια, μια τεράστια φούσκα ψευδαίσθησης.
Κάθε απομυθοποίηση του τρόπου της ανθρώπινης ύπαρξης, κάθε συνειδητοποίηση της αυταπάτης στις σχέσεις, κάθε υποχρεωτική αναθεώρηση του σχεδίου της ζωής μας μπορεί να κερδίζει σε ουσία αλλά ισοδυναμεί και με πόνο...
[quote user="pixie" post="339265"].... ισοδυναμεί και με πόνο...[/quote]
:cry: :cry:
Έτσι, katinaki μου...
Μέσα στα πλαίσια της απομυθοποίησης, είναι η διάψευση των ονείρων μας, η διάψευση της εικόνας που πλάθουμε για έναν άνθρωπο, για μια ιδέα, για την κοινωνική δικαιοσύνη, για την αγάπη... για τόσες προσδοκίες που ήρθαν κι έφυγαν αφήνοντάς μας όμως μεγαλύτερη αυτοσυνείδηση και αλήθεια! ;-)
[quote user="pixie" post="339268"]
...αφήνοντάς μας όμως μεγαλύτερη αυτοσυνείδηση και αλήθεια! ;-)[/quote]
ελπίζω όχι μεγαλύτερη επιφύλαξη.. :)
Χμμμ... Πολύ εύστοχη η παρατήρησή σου! ;-)
'Οντως η επιφύλαξη είναι λίγο δύσκολο να μην έρθει στη συνέχεια.
'Ισως και μια μόνιμη σκιά καχυποψίας να πλανάται, τώρα που γίναμε λιγάκι πιο σοφοί... :smile:
Είναι πολύ λογικό όταν πληγώνεται ο αυθορμητισμός μας.
Εγώ πιο σοφός δεν έγινα, ούτε λιγάκι ούτε πολλάκι:mrgreen: :mrgreen: :mrgreen:
[quote user="pixie" post="339302"]
...'Ισως και μια μόνιμη σκιά καχυποψίας να πλανάται...[/quote]
Προσωρινή μεν ενοχλητική δε..! θα σου ΄λεγα να της πας κόντρα παίρνοντας ρίσκα..
καθένας με τους τρόπους του βέβαια..
ένα φόβο τον παίρνεις !
έλεγε ο σοφός λαός: άμα καείς στο χυλό φυσάς και το γιαούρτι!
συνήθως.. κάτι ξέρουν! :cool:
εγώ δε μπόρεσα ποτέ να το ακολουθήσω (κουτή γυναίκα γαρ)
προσπαθώντας απλώς να μην επαναλαμβάνω τα ίδια λάθη
και να μη πέφτω στις ίδιες ουτοπίες ...
δε μου αρέσει η απομυθοποίηση !!!
(ούτε νομίζω αρέσει σε κανέναν πραγματικά...)
ελπίζω κι εύχομαι η ζωή-μύθος να καταλήξει όπως στα παραμύθια:
έζησαν αυτοί καλά .. κι εμείς καλύτερα !!!
ΟΛοι θελουν να ζησουν το μυθο τους!!!!!
Οπως λεει και η διαφημηση <<ΕΛΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ...ΖΗΣΕ ΤΟ ΜΥΘΟ ΣΟΥ>>
τυχαιοοο?? Δεν νομιζω!!!χεχε
Ολοι θελουν να ζησουν το δικο τους παραμυθι μονο που η ζωη και ο θεος τις περισσοτερες φορες εχουν αλλα σχεδια!!!!
Η πραγματικη ζωη δυστηχως η ευτηχως απεχει πολυ απο τον μυθο!!!
Η πραγματικοτιτα ειναι παντοντε σκληρη ωμη και χυμα!!!!
Το θεμα ειναι να προσαρμοζομαστε και να μην μενουμε στο ονειρο μας!!!
[quote user="Crazy" post="339334"]ένα φόβο τον παίρνεις !
έλεγε ο σοφός λαός: άμα καείς στο χυλό φυσάς και το γιαούρτι!
συνήθως.. κάτι ξέρουν! :cool:
εγώ δε μπόρεσα ποτέ να το ακολουθήσω (κουτή γυναίκα γαρ)
προσπαθώντας απλώς να μην επαναλαμβάνω τα ίδια λάθη
και να μη πέφτω στις ίδιες ουτοπίες ...
δε μου αρέσει η απομυθοποίηση !!!
(ούτε νομίζω αρέσει σε κανέναν πραγματικά...)
ελπίζω κι εύχομαι η ζωή-μύθος να καταλήξει όπως στα παραμύθια:
έζησαν αυτοί καλά .. κι εμείς καλύτερα !!![/quote]
;-) ;-) άσε που καθώς χάνεται πολύτιμος χρόνος στο φύσημα του γιαουρτιού , κρυώνει ο χυλός και δεν τώγεται..
[quote user="aiollus" post="339343"]
Το θεμα ειναι να προσαρμοζομαστε και να μην μενουμε στο ονειρο μας!!![/quote]
να προσαρμοστούμε στο όνειρο κάποιου άλλου .. :razz:
[quote user="kapoia_za" post="339355"]..να προσαρμοστούμε στο όνειρο κάποιου άλλου .. :razz:[/quote]
'Οχι, βέβαια, τα όνειρά μας δεν είναι ποτέ ανεδαφικά! Δεν γίνεται να ζήσουμε χωρίς μύθους! :smile:
Απλά μόλις τελειώσει ένα παραμύθι πνιγμένο στα δάκρυα, είναι τόση η ανάγκη να μεταφέρουμε κάπου τα συναισθήματά μας, που ανοίγουμε διάπλατα την αγκαλιά μας στο πρώτο παντοδύναμο ψυχοχημικό ''κάτι'', ακόμα κι αν έχει τον φόβο ή την προοπτική μιας άλλης αυταπάτης...
[quote user="pixie" post="339606"]
..'Οχι, βέβαια, τα όνειρά μας δεν είναι ποτέ ανεδαφικά! Δεν γίνεται να ζήσουμε χωρίς μύθους!...
[/quote]
έτσι νομίζω κι εγώ.. ;-)
ειδικά όταν η ομορφιά τους ξέρει πως να περνά από το φανταστικό , στο πραγματικό
Κι ανάποδα πάλι..μη στερεύουμε από δαύτους..
[quote user="kapoia_za" post="339151"]Ενός ανθρώπου , μιας ιδέας , ενός έργου..
Ένας μικρός θάνατος μετά από τον οποίο αισθάνεσαι πιο φτωχός , πιο πεζός , πιο προσγειωμένος .
Σε ακραίες καταστάσεις την αποζητάς .
Αν χαιρέκακα προκύψει , σε αφήνει μετέωρο .
Δανείζει ηρεμία και ως αντάλλαγμα κρατά την έμπνευση.
Μέχρι να βαρεθεί και να σε ξαναφήσει στην άγνοια.
Την ταχύτητα και τα νιάτα[/quote]
Την κρατά την έμπνευση;
Εγώ πάλι νομίζω πως το κυριότερο χαρακτηριστικό της απομυθοποίησης είναι πως διώχνει την έμπνευση όσο πιο μακριά γίνεται, την σκοτώνει....
αυτό εννοούσα..μάλλον όχι τόσο καθαρά..
κρατά (μακριά) την αγωνία και σίγουρα την έμπνευση..
η τελευταία όμως βρίσκει νέες αφορμές..;)
[quote user="kapoia_za" post="339724"]
κρατά (μακριά) την αγωνία και σίγουρα την έμπνευση..
η τελευταία όμως βρίσκει νέες αφορμές..;)[/quote]
Δεν ξέρω πόσο εφικτό είναι να μεταφέρει κάποιος τα συναισθήματά του από κάπου, να μαζέψει τα κομμάτια του και να αναστήσει ένα νέο όνειρο ομορφιάς, φαντάζομαι όμως πως είναι αρχικά δύσκολο!
[quote user="pixie" post="340400"]
Δεν ξέρω πόσο εφικτό είναι να μεταφέρει κάποιος τα συναισθήματά του από κάπου, να μαζέψει τα κομμάτια του και να αναστήσει* ένα νέο όνειρο ομορφιάς, φαντάζομαι όμως πως είναι αρχικά δύσκολο![/quote]
Γεια σου pixiem..
Δεν είμαι σίγουρη αν κατάλαβα σωστά τη σύνδεσή σου με την παράθεση..
Κι επειδή η πρότασή σου μου φάνηκε αρκετά γενική..
θα προσπαθήσω να υποθέσω το ειδικό που σκέφτεσαι :)...
Για να υπάρξει νέο ξεκίνημα* πιστεύω πως πρέπει να έχει προηγηθεί λύση
των σημείων όπου προκλήθηκε αυτό τo κομμάτιασμα συναισθημάτων κι ονείρων.
Είναι νομίζω σημαντική προϋπόθεση , να μη λερώνονται με χθεσινούς φόβους οι νέες προσπάθειες.
Σε κάποιες περιπτώσεις λύση-εκτόνωση, μπορεί να δοθεί με την συγχώρεση
Καλησπέρα, Ζαχαρούλα!
Η αναφορά μου γίνεται στην προσπάθεια επανόρθωσης μετά την απομυθοποίηση. Όταν η ζωή θα πρέπει να συνεχίσει την πορεία της, αλλά οι αντοχές είναι μειωμένες και οι αμφισβητήσεις πια δεδομένες. Τίποτα δεν είναι όπως παλιά ή τουλάχιστον έτσι μοιάζει...
Και σχολίασα ότι, στα πλαίσια της προσπάθειας αυτής, αρχικά είναι εξαιρετικά δύσκολο να μεταφέρουμε τα συναισθήματά μας από εκεί που πιστέψαμε ή εξιδανικεύσαμε ή είχαμε αποδοθεί ακέραια - αλλά ήρθε η ανατροπή και οι διαψεύσεις - σε ένα νέο πρόσωπο ή σχέδιο ζωής...
[quote user="kapoia_za" post="340416"]
...Κι επειδή η πρότασή σου μου φάνηκε αρκετά γενική..
θα προσπαθήσω να υποθέσω το ειδικό που σκέφτεσαι ...[/quote]
υπέθεσα καλά μπορώ να πω. . .για να συνεχίσω με κάτι γενικό. . .
:razz:
καλησπέρα Maya
;-)
Ζαχαρούλα! Μπορεί να αργώ καμιά φορά, αλλά πάντα κάνω μια δεύτερη επίσκεψη μετά από καιρό σε θέματα που έχουν κρατήσει το ενδιαφέρον μου και τα επαναφέρω...
Καλησπέρα μας λοιπόν!
Στο πέρασμα του χρόνου, οι πρώτες έντονες ψυχοχημικές αντιδράσεις μοιραία αρχίζουν να καταλαγιάζουν. Μοιάζει να κλείνει εδώ ο ερωτικός κύκλος με σοβαρό αντίκτυπο στη σχέση!
Θάταν κρίμα όμως μαζί με τα πρώτα σύννεφα να έρθει η απομυθοποίηση και η απόρριψη του άλλου μαζί με όλα τα σημεία παρακμής.
Μήπως, λέω τώρα, η εικόνα αυτής της πρώτης απομυθοποίησης δεν σημαίνει απαραίτητα και το τέλος μιας σχέσης, αλλά σηματοδοτεί ένα νέο ξεκίνημα σε άλλη πιο ώριμη και λογική βάση?
Μήπως τώρα είναι που ξεκινά ουσιαστικά η σχέση?
Μήπως το να φεύγουμε είναι η εύκολη λύση - παρόλο που φορές μοιάζει η πιο οδυνηρή - ενώ οφείλουμε ακόμα ίσως δουλειά στη σχέση μας και μια δεύτερη ανθρώπινη ευκαιρία επαναφοράς?
Μήπως, λέω τώρα, η εικόνα αυτής της πρώτης απομυθοποίησης δεν σημαίνει απαραίτητα και το τέλος μιας σχέσης, αλλά σηματοδοτεί ένα νέο ξεκίνημα σε άλλη πιο ώριμη και λογική βάση?
Μήπως τώρα είναι που ξεκινά ουσιαστικά η σχέση?
Μήπως το να φεύγουμε είναι η εύκολη λύση - παρόλο που φορές μοιάζει η πιο οδυνηρή - ενώ οφείλουμε ακόμα ίσως δουλειά στη σχέση μας και μια δεύτερη ανθρώπινη ευκαιρία επαναφοράς?
Για να το δούμε πιο γενικά, και σε σχέσεις πολλων ετών με προβλήματα
Αν το θέλω ναι Ίσως για τους δικούς μου λόγους να υπερασπιζόμουν πολύ αυτή τη θέση Εδώ όμως πρόκειται για πληθυντικό αριθμό
Αυτό συνεπάγεται αλλαγές όμως με βάση το συναίσθημα Τι είσαι έτοιμος να θυσιάσεις, τι απορρίπτεις Και στους δυο, για να βρεθει η κοινή πορεία
Άλλες φορές δουλεύει και πάει μια χαρά Είναι όλοι ευτυχισμένοι
Υπάρχουν όμως ανθρώπινα συναισθήματα και χαρακτήρες που δεν αλλάζουν Δείχνουν να αλλάζουν προσωρινά
Για παράδειγμα, το να αγαπάς περισσότερο τον εαυτό σου
Να μην εισαι ποτέ σταθερός στην σχέση σου, όχι γιατί δεν έχεις ένα ήδη αρκετά αξιόλογο σύντροφο από πολλές απόψεις
Θυσίες ναι Και τελικά και από τους δυο, πολύ..λίγο Δεν είμαι κατά του συμβιβασμού, αλλά κατά της άποψης της κατασπάλισης, λέξη της pixie, και που συμβαίνει αναπόφεκτα συχνά Κάποια στιγμή λογιστικά θα οριστεί το τέλος
Μήπως η λύση ήταν στην αρχή; Όταν παίρναμε τις αποφάσεις;
Δεν είμαι από τους ανθρώπους που θα μετάνοιωναν για ό,τι έχουν κάνει
Larus... :smile:
Πολύ σωστός ο προβληματισμός σου.
Σίγουρα ξεκινάμε από τον εαυτό μας και κάνουμε έναν καθαρό απολογισμό χωρίς εριστική ή χωριστική διάθεση, έντιμα και δίκαια... Είμαστε σε θέση να αναγνωρίσουμε το δικό μας ποσοστό συμμετοχής στα καλά, αλλά και σε ό,τι δεν πήγε καλά?
'Εχουμε την ωριμότητα να μην χρεώσουμε εγωϊστικά όλα τα άσχημα στον άλλον, αλλά και να μην χρεωθούμε τα λάθη του άλλου?
Αν το θέσω ως γενικότερο κανόνα,
η ωριμότητα ίσως είναι κατι το υποκειμενικό
Κάτι που ορίζω εγώ ωριμότητα να μην συμβαδίσει με την θέση του άλλου (ή και άλλων)
Λάθη κάνουμε όλοι μας
Η μαγκιά, ας μου επιτραπεί η έκφραση, είναι και να χρεωνόμαστε αλλά και να χρεώνουμε δίκαια,
η σχέση, η επικοινωνία, οι ανταλλαγές των απόψεων, να προστατεύεται και σαν κάτι πολυ τρυφερό και ευαίσθητο
Καλησπέρα! :smile:
Μάλλον δεν θα συμφωνούσα στον τρόπο νομής των λαθών, δεν θα έμπαινα ποτέ στη διαδικασία αυτής της εξίσωσης.
Ο καθένας έχει τις ιδιαίτερες κεραίες του οπότε κρίνει κι αποφασίζει ανάλογα τι του ταιριάζει.
Εγώ, σήμερα πλέον, δύσκολα εξιδανικεύω οπότε και δύσκολα απομυθοποιώ... αυτό για το οποίο μιλάω είναι μόνο για ανοιχτή συντροφικότητα και απεριόριστη αποδοχή ακόμα και των ακροβατισμών του άλλου όπως και κάθε αφανέρωτης δυνατότητας.
Προτιμώ να κινούμαι σε έναν κόσμο επεκτεινόμενων προαιρέσεων και να γεύεται ελεύθερα ο καθένας την εμπειρία του εαυτού του σαν άτομο...
[quote user="pixie" post="343541"]...αλλά σηματοδοτεί ένα νέο ξεκίνημα σε άλλη πιο ώριμη και λογική βάση?[/quote]
[quote user="pixie" post="343643"]Προτιμώ να κινούμαι σε έναν κόσμο επεκτεινόμενων προαιρέσεων και να γεύεται ελεύθερα ο καθένας την εμπειρία του εαυτού του σαν άτομο...[/quote]
Στο πρώτο αναρωτήθηκα αν είσαι εσύ...στο δεύτερο όμως,
σιγουρεύτηκα ότι είσαι συ!
:smile:
[quote user="larus audouinii" post="343547"]Μήπως η λύση ήταν στην αρχή; Όταν παίρναμε τις αποφάσεις;Δεν είμαι από τους ανθρώπους που θα μετάνοιωναν για ό,τι έχουν κάνει[/quote]
Larus σε ξέρω;;
[size=9]Μαμά..... εσύ;[/size]
[quote user="kapoia_za" post="343670"]Στο πρώτο αναρωτήθηκα αν είσαι εσύ...στο δεύτερο όμως,
σιγουρεύτηκα ότι είσαι συ!
:smile:[/quote]
Χαχαχα! :mryellow:
Φαίνεται, τελικά... τόσο προβλέψιμη έγινα... :???:
[quote user="Michael_Design" post="343546"]
:cool:[/quote]
:lol: :lol: :lol:
μαζί σου ωρέ Μιχάλη
Οδυνηρή είναι κάθε απομυθοποίηση όποιον και να αφορά............................................πρόσωπα, ιδέες, όνειρα, και τον εαυτό μου βάζω μέσα...............................................και όλα εκείνα που χάθηκαν γιατί μάλλον δεν ήταν αληθινά.
η απομυθοποίηση φέρνει την απογοήτευση, πρώτα για οτιδήποτε εμπιστεύθηκες και πίστεψες και μετά για σένα τον ίδιο που εμπιστεύτηκες, επένδυσες
Τι θεμα θεωρω οτι εχει δυο υποστασεις.Η πρωτη εχει να κανει με τον εαυτο μας και η δευτερη με τον αλλον.
Θα μπορουσαμε να μυθοποιησουμε καποιον χωρις να το αξιζει.Κανοντας τα στραβα ματια σε καποιες σκεψεις του,κινησεις του,αντιδρασεις του.Καποια στιγμη ομως η πραγματικοτητα θα φανει και τοτε η απομυθοποιηση δεν θα αργησει να ρθει...
Η δευτερη υποσταση εχει να κανει με τον αλλον...Εδω λοιπον εχουμε καποιον/α ,που προκειμενου να μας κατακτησει δειχνει εναν αλλον εαυτο...ψευτικο...
Και στις δυο περιπτωσεις ο χρονος ειναι εκεινος ,που θα βοηθησει στην απομυθοποιηση.Δεν θα ηθελα να ημουν πιο προσεκτικος ,ωστε να μην εκανα το λαθος και μυθοποιησω καποιον ,καθως θεωρω οτι τον ερωτα πρεπει να τον ζεις οσο πιο βαθεια μπορεις και να αφησεις οτι αισθανεσαι , να σε λουσει.Η λογικη στον ερωτα δεν χωρα.
f.
Η απομυθοποίηση πολλές φορές πραγματοποιείται με επώδυνο τρόπο γι αυτόν που έχει πλάσει το μύθο..και καμιά φορά είναι λύτρωση και γι αυτόν αλλά και για το "αντικείμενο" του μύθου.
μερικές φορές... πλάθουμε κάτι ιδανικό... και αυτό χάνεται με το καιρό ... στο χρόνο....
αλλάζει όψη... και πληγώνει...
..Και φοβάμαι,
τις βραδιές που δεν κοιμάμαι,
πως μια μέρα,
ίσως να μη σε θυμάμαι…
:sad: :sad: :sad: :sad:
Η απομυθοποιηση για αυτον που πλαθει τον μυθο ναι ειναι οδυνηρη.....
Πιο οδυνηρο ομως πιστευω οτι ειναι να σε νομιζουν κατι το ξεχωριστο (χωρις να το επιδιωξεις...), να σε νομιζουν κατι
μοναδικο και καποια μερα να καταλαβουν οτι εισαι ενα απλο ατομο με τα ελαττωματα του, τις αδυναμιες του,
τα παθη του....
....πηρες σαρκα και οστα μπρος τα ματια μου,
Ομως το αρνιεμαι
ετσι να σε δω........
Κι αυτό σωστό! Αλλά δεν θα μπορούσε να είναι κάποιος μοναδικός όντας ένα απλό ανθρώπινο ον με τα ελαττώματά του? Σκέφτομαι ότι εγώ πχ. που έχω όλα τα ελαττώματα της γυναίκας΄και δεν το κρύβω, αλλά είμαι πάντα ο εαυτός μου, δεν έχω ελπίδα να βρεθώ στον μυθολογικό κόσμο κάποιου? :oops:
Να με ξεχωρίσει κάποιος γι' αυτό που πραγματικά είμαι... Ένας μύθος! :mryellow:
----
απομυθοποίηση και ταυτόχρονη αναγούλα
βρε αισιχτρ
Πολυπόθητη η απομυθοποίηση.
Απελευθερώνει μυθοποιούς και μυθοποιημένους.
(Veritas vos liberabit)
(http://img600.imageshack.us/img600/8883/29316524.jpg)
...αλλαζεις.....το νοιωθω....αλλαζεις...
...μ΄αυτο που ποθουσα δε μοιαζεις...
...αλλαζεις δεν ειναι τιποτα το ιδιο....
...τιποτα Σε σενα δε θυμιζει Εσενα.....
...ειναι κι αυτο ενα ειδος απομυθοποιησης!!!!!!!
...αλλαζεις.....το νοιωθω....αλλαζεις...
...μ΄αυτο που ποθουσα δε μοιαζεις...
...αλλαζεις δεν ειναι τιποτα το ιδιο....
...τιποτα Σε σενα δε θυμιζει Εσενα.....
...ειναι κι αυτο ενα ειδος απομυθοποιησης!!!!!!!
Δεν είμαι ιδιαίτερα κυνικός άνθρωπος αλλά νομίζω ότι η απομυθοποίηση "χτυπάει" εκείνους κι εκείνες που πιστεύουν σε μύθους και μυθοποιούν κατστάσεις, πρόσωπα κ.ο.κ.
Θεωρώ ότι είναι σίγουρα οδυνηρή η αίσθηση που σου δίνει η απομυθοποίηση ... την ίδια στιγμή όμως σε κάνει και πιο πραγματιστή, πιο ειλικρινή, πιο ρεαλιστή κι σίγουρα πιο ανθρώπινο.
Γιατί οι άνθρωποι δεν είναι μύθοι.... ούτε πρέπει να λαμβάνονται ως τέτοιοι.