Είναι πολύ σημαντικό να προσφέρει κανείς στη σχέση του κάθε δίκαιη ουσιαστική ευκαιρία.
Οι προσδοκίες μας όμως δεν πρέπει να είναι ανυποχώρητες, ούτε να στηρίζονται σε επιφανειακές στερεότυπες συνταγές που, μπορεί να φαίνονται καθησυχαστικές, δεν είναι όμως πάντα ρεαλιστικές ή δεν κολλάνε παντού.
Παράδειγμα?
Ακούμε πολύ συχνά:
''Έχουν περάσει πάνω από 6 μήνες, πρέπει να γίνει συζήτηση για δέσμευση ή γάμο...''
''Εφόσον μ' αγαπάει, θα μου κάνει ένα μεγάλο δώρο του Αγίου Βαλεντίνου...''
''Δεν θα τον παντρευτώ αν ο μισθός του δεν γίνει τουλάχιστον διπλάσιος από τον δικό μου...''
''Έπρεπε να μου πάρει ένα πανάκριβο δαχτυλίδι στην πρώτη μας επέτειο...''
''Μόλις παντρευτούμε, πρέπει να αγοράσουμε σπίτι μέσα στα δυο πρώτα χρόνια...''
''Ε, δεν πρέπει να προγραμματίσουμε κι ένα παιδί 18 μήνες μετά το γάμο μας?'' κλπ.
Οι συνταγές σε μια σχέση παρεμποδίζουν τον αυθορμητισμό, και οι πιθανότητες λένε ότι, αν το μυαλό εστιάζεται μόνο στις συνταγές, δεν θα πάρουμε είδηση για ό,τι συμβαίνει πραγματικά στη σχέση μας!
Η επικοινωνία ανάμεσα σε δυο ανθρώπους είναι μοναδική και πρέπει να εξελίσσεται απλά, ελεύθερα και όμορφα, με τον δικό της τρόπο.
ούτε στερεοτυπα υπάρχουν στις σχέσεις, ούτε συνταγές, ούτε ημερομηνίες (προσθέτω εγώ..)
ούτε προγραμματισμός ...
καλό είναι να αφήνουμε τη σχέση να κυλλάει και να εξελίσσεται
να μην την πιέζουμε (συνήθως έχει το αντίθετο αποτέλεσμα)
φτάνει μόνο να ξέρουμε τι θέλουμε και τι μπορούμε ...
και ο άλλος επίσης ...
και αυτά τα δύο "θέλω" .. να ταιριάζουν !!!
Κάτω οι παλιές συνταγές ζήτω οι νέες.
-Έχουν περάσει πάνω από 600 μήνες, τώρα ας γίνει συζήτηση για δέσμευση.
-Εφόσον δεν χρειάζεται να της κάνω μεγάλο δώρο στον Άγιο Βαλεντίνο καιρός να μου κάνει αυτή μεγάλο δώρο.
-Να σκιστώ στη δουλειά και στο γλείψιμο να βγάζω διπλάσιο μισθό από τον δικό του.
--Αντί να περιμένω να μου φέρει δαχτυλίδι αυτός ας του δώσω εγώ μια νέα μηχανή εντούρο να κάνει τις βόλτες του.
-Για να μη πρέπει να αγοράσουμε σπίτι ας φροντίσω να έχω προίκα μερικά.
-Αφού δεν θα μπορέσω να πάρω σύνταξη σαν μάνα ανηλίκου στα 60 μου τι να το κάνω το παιδί.
Για όλα αυτά θυσία θα γίνω για να μη της καταπιέσω τον αυθορμητισμό. :mrgreen: :mrgreen: :mrgreen:
Άπαιχτος!!! ;-)
'Εδωσες νέα διάσταση κι άλλο αέρα στο θέμα... :lol:
ας έρθω να καταθέσω λοιπόν κι εγώ -σαν ασόβαρη Κριάρα- :cool:
- τα δώρα δεν είναι κάτι το υποχρεωτικό ... η κίνηση μετράει ...
(τρίχες! δε ξέρω καμία που να διαλαλεί το τριανταφυλλάκι που πήρε... τς τς γυναίκες)
- ο μεγαλύτερος μισθός -για λόγους που δεν αντιλαμβάνομαι- τρομάζει και προκαλεί αισθήματα κατωτερότητας
(αν απαιτείται ο διπλασιασμός του .. το γλείψιμο μόνο δε φτάνει ... )
- το παιδί δεν αποτελεί μόνο δικαιολογία για πρόωρη σύνταξη ... (αν δηλαδή υπάρχει η περίπτωση της σύνταξης..)
(εδώ έρχεται και κολλάει το αιώνιο ερώτημα : Εγώ πότε θα γίνω μάνα???
ή αλλίως : εγώ πότε θα μπορέσω να σε κατηγορώ/μισώ που μου χάλασες τη σιλουέτα?...)
- πρέπει στην αγορά σπιτιού δεν υπάρχει!!! και το ενοίκιο έχει την ομορφιά του ... είναι μία περιπέτεια... μία αλλαγή ...
(γιατί έχω την εντύπωση ότι οι προίκες καταναλώθηκαν από τους γονείς ...)
- όσο για την εντούρο ... ας το έφτανα εγώ το gs1200 που λατρεύω και θα σου έλεγα !!!
(εγώ ένα αυτοκινητάκι του πήρα και δεν ήταν ούτε καν 50 οι μήνες ...
λέτε να βιάστηκα κι εκεί να χάλασε το πράμα ??? :twisted: )
[quote user="Crazy" post="339718"]... τα δώρα δεν είναι κάτι το υποχρεωτικό ... η κίνηση μετράει ...
(τρίχες! δε ξέρω καμία που να διαλαλεί το τριανταφυλλάκι που πήρε... τς τς γυναίκες)[/quote]
Σωστή! Εννοείται πως αγαπούμε τα λέλουδα, όταν τα συναντούμε στους αγρούς όμως, στους κήπους και στις γλάστρες. :mrblue:
Και σαφώς, δεν θα είχα αντίρρηση - αντιθέτως θα ήμουν ανοιχτή - και για το ενδεχόμενο να πιάσει τόπο ένα παλιό δαχτυλίδι, 24 καρατίων με 24 διαμάντια, της εκπεσούσης αριστοκράτισσας θείας του συντρόφου μου αφημένο σε κάποιο ενεχυροδανειστήριο... :lol: :lol: :lol:
[quote user="pixie" post="339721"]
...Και σαφώς, δεν θα είχα αντίρρηση - αντιθέτως θα ήμουν ανοιχτή - και για το ενδεχόμενο να πιάσει τόπο ένα παλιό δαχτυλίδι, 24 καρατίων με 24 διαμάντια, της εκπεσούσης αριστοκράτισσας θείας του συντρόφου μου αφημένο σε κάποιο ενεχυροδανειστήριο... :lol: :lol: :lol:[/quote]
μην το φοράς όμως...λίγο βαρύ μου κάνει!
κράτα το για τους δύσκολους καιρούς :lol: :lol:
Κι άλλο δύσκολους καιρούς? :shock:
Εγώ λέω να το ξεφτιλίσω όσο - όσο... είδα κάτι συνολάκια... :mrblue: :mricy:
Τέλος πάντων, παρόλο που άλλα λέει το τραγούδι, τα διαμάντια δεν φοριούνται εύκολα...
Α, κανά ασημικούλι, καμμιά πλατινίτσα, κανά πετραδάκι [και ουχί της θαλάσσης βεβαίως]... :lol: :lol:
κάπως έτσι το σκεφτόμουν κι εγώ ...
ή σε γκουμουτσοειδές κοτρώνι ή έστω σε μία δωροεπιταγή για τον Καλογήρου ή τον Τσακίρη ...
(χρειάζομαι κάτι πεδιλάκια ... κι έχω μείνει σχεδόν ξυπόλητη η γυναίκα !!! :cool: :lol: )
Αγνά και άδολα αισθήματα 24 καρατίων. :mrorange:
Ω, ναι! :grin:
Και εκτός πλάκας, τα στερεότυπα τέτοιου είδους δυστυχώς είναι ακόμα και σήμερα ανυπέρβλητα, ζουν και βασιλεύουν, και πολλές σχέσεις ακόμα στηρίζονται στα γνωστά κλισέ, σε γυναικεία ή αντρικά πρότυπα.
Ναι μεν ο καθένας είναι μοναδικός και ξεχωριστός, αλλά οι γυναίκες κατά βάθος ψάχνουν για έναν καλό γάμο ή την μητρότητα - αποκατάσταση - ενώ οι άντρες... παράδειγμα? Το τυπικό αρσενικό που επιθυμεί μόνο σεξ κι όχι δεσμεύσεις. Ή ο τυπικός ευθυνόφοβος... Ή... ας μας πει κάποιο αρσενικό εδώ για τα στερεότυπά του! ;-) :smile:
Καλέ γιατί ξεχωρίζουμε τα αρσενικά? Εμένα το 'μόνο σεξ κι όχι δεσμεύσεις', πολύ σένιο μου ακούγεται!!! :grin:
Ζήτω η ελευθερία! Καθόλου στερεότυπα.
Γιατί δηλαδή να μην αφήνουμε τους άντρες να φοβούνται λίγο από τη δύναμή μας ως θηλυκά?
Ας τους δώσουμε και το κουμπί του πανικού στα χέρια να το πατάνε όταν νιώθουν να χάνουν τον έλεγχο.
Αλλά να έχουμε ίσα δικαιώματα. Όχι εμείς να ξεροσταλιάζουμε για μια προτασούλα γάμου εκει πέρα, σιγά τα ωά, και να τους νταντεύουμε μια ζωή! :razz:
θα έρθω να συμφωνήσω με την titica!
έτσι... έτσι! να φοβούνται
[quote user="Romeo 69" post="342351"]Αγνά και άδολα αισθήματα 24 καρατίων. :mrorange:[/quote]
Αν αναφέρεσαι στα 24 καράτια του χρυσού, τότε λες για ό,τι πιο μαλακό και εύπλαστο υπάρχει. Κάτι που αλλάζει συνεχώς σχήμα. Δεν μένει ποτέ και σε τίποτα σταθερό. Ευμετάβλητο και απόλυτα εξαρτημένο από τις εξωτερικές συνθήκες.
Μήπως θα 'τανε καλό να στοχεύει κανείς σε κάτι πιο προσιτό αλλά και σταθερό; :roll:
exm gouxou gouxou .... masa - krasi/whiskey/mpyritsa - ksapla - tainia - volta einai 24 karatia (idiws to kommati tis masas efoson vreis oti to eteron sou imisi kserei na timaei deontws to kopsidi kai ti salata me kremmydi paradipla)
Πολύ φοβάμαι ότι χωρίς τζατζίκι τα καράτια είναι πολύ λιγότερα όχι μόνο από 24 αλλά και από 20! :razz: :mryellow: :lol:
mmm me trelaineis otan mou milas prostyxa :P 8)
Τα στερεότυπα - ανδρικά ή γυναικεία - υπάρχουν για να ανατρέπονται, για να σου δίνουν αυτή τη χαρά να τα ξεσκονίζεις ή να τα πετάς! Μια λογική ανατομία χρειάζεται...
YG. Άντε να ξεκολλάμε σιγά - σιγά! :mrblue:
Η ασυνεννοησία, όπως και οι παρεξηγήσεις λόγω της διαφορετικότητας στον τρόπο λειτουργίας των φύλων, πάντα θα υπάρχουν, ας μην γελιόμαστε. Δεν θα πρέπει όμως να γίνονται ανυπέρβλητα εμπόδια στις σχέσεις.
Αν το ανδρικό μυαλό είναι σεξουαλικά ευάλωτο και ενδίδει σε πικάντικες ιστορίες προς επιβεβαίωση κυρίως, γεννιέται το στερεότυπο: τυπικό αρσενικό! :razz:
Αν στο γυναικείο μυαλό αιωρείται ενδόμυχα η επιθυμία - και η αγωνία μπορώ να πω - της ''αποκατάστασης'', ε, αυτό και μόνο φτάνει για το πιο αρνητικό γυναικείο στερεότυπο! :sad: