Υπάρχουν στιγμές που πολλοί φτάνουν σε ένα τυφλό σημείο χωρίς επιστροφή.
Είτε μπλοκάρονται ψυχολογικά λόγω συναισθημάτων, είτε τους παίρνει από κάτω λόγω διάφορων σημαντικών προβλημάτων που διαιωνίζονται χωρίς φανερή προοπτική επίλυσης.
Επαγγελματισμός, οικογένεια, κοινωνικότητα, ηθική, οικονομικά προβλήματα... είναι αρκετοί και ουσιαστικοί οι παράγοντες που δημιουργούν αδιέξοδα και μας κάνουν να νιώθουμε εγκλωβισμένοι.
Υπάρχει ωστόσο οδός διαφυγής?
Η αισιοδοξία και η θετική σκέψη αρκούν?
Θεωρώ ως δεδομένη την οδό διαφυγής .
Η αισιοδοξία και η θετική σκέψη , δεν αρκούν . Σκεπτόμενοι μάλιστα πως όσοι βρίσκονται σ'αυτό το σημείο , αδυνατούν να νιώσουν θετικά εκ των πραγμάτων . Η αισιοδοξία είναι μερος του δρόμου διαφυγής , όχι όμως η αρχή του .
Σε πρώτη φάση , κρίνεται αναγκαίο να υπάρξει βαθιά κατανόηση της κατάστασης και των αιτιών της . Πρέπει να είναι συνειδητή η φύση του προβλήματος , μέσα από μια προσπάθεια δεκτικότητας .
Στη συνέχεια , παίρνει θέση η αποδοχή ... ακόμα και των κομματιών που δεν αλλλάζουν !
Μέσα από αυτό το " ταξίδι " λοιπόν , ανακαλύπτονται δρόμοι .
Δρόμοι , όχι μονάχα εκείνοι που ανοίγουν τα αδιέξοδα , μα επι πρόσθετα άλλοι , που σε διαφορετικές συνθήκες , δε θα υπήρχε η ευκαιρία να περαστούν ... !
[albumimg]9484[/albumimg]
ουάου! ψυχολόγος είσαι; :roll:
Ναι, η Γεωργία έχει δίκιο
Πάντα υπάρχει η διέξοδος
Ακόμη και για τα μεγαλύτερα αδιέξοδα
Συναναστρέφοντας με ανθρώπους με σοβαρά προβλήματα, είδα πως όσο σημαντικό είναι το μέγεθος του αδιέξοδου, άλλο τόσο είναι και η προσωπικότητα,
η δυναμική του ατόμου αλλά και τα στηρίγματα που έχει στο περιβάλλον του Στην κοινωνία που είναι ενταγμένο
Ο χρόνος δεν σβήνει, αλλά απαλύνει τα μεγάλα ρήγματα
[quote user="katinaki" post="342245"][albumimg]9484[/albumimg]
ουάου! ψυχολόγος είσαι; ]
Μπορεί να θεωρηθεί πως τα λόγια αυτά προέρχονται από έναν ψυχολόγο.Μπορεί επίσης να θεωρηθεί , πως προέρχονται από έναν σωστό ή λάθος επαγγελματία . Η ουσία , κατά τη γνώμη μου πάντα , βρίσκεται στο κατά πόσο εκτιμούνται ως βοηθητικές αυτές οι καταθέσεις ή ακόμα , κατασταλτικές ως προς το θετικό αποτέλεσμα .
Μπορεί να υποτεθεί παράλληλα , πως είναι λόγια που προέρχονται από έρευνα ή από εμπειρία . Η ουσία , θεωρώ και πάλι πως είναι η ίδια . Σχετίζεται με τη μοναδικότητα του καθενός και τη "χροιά" των βιωμάτων μας .
Αυτά δεν επηρεάζονται εύκολα από οποιαδήποτε "ταμπέλα" και δεν έχει νόημα η ενδεχόμενη επιρροή , αν θε μπορεί να λάβει θέση σε κάτι θετικό , έστω και σε βάθος χρόνου . Έστω κι έμμεσα .
[quote user="larus audouinii" post="342254"]
Ο χρόνος δεν σβήνει, αλλά απαλύνει τα μεγάλα ρήγματα[/quote]
Ναι ... απαλύνει ...
μεταλλάσσει...
διαμορφώνει ...
Δε σβήνει ...
[quote user="pixie" post="342184"]Υπάρχει ωστόσο οδός διαφυγής?
[/quote]
..αν ξέχασα πως μπήκα, λογικά ναι
..αν μπήκα σε κιούρτο, ναι μεν.. (αλλά!)
:smile:
καλημέρα!
Ψαρώνουμε λες ; ;-)
Το κιούρτο εμείς εδώ το λέμε κοφίνι
Έχει δυο τρύπες διαφυγής για τα ψάρια
Καλησπέρα
Γεωργία καλώς ήρθες, καλώς σε βρήκαμε στην παρέα μας !
Καλώς σας βρήκα ! :grin:
Εγώ λέω να σταθούμε λίγο παραπάνω στα συναισθηματικά αδιέξοδα, αυτά που προκύπτουν σε δυσαρμονικές σχέσεις, χαμηλή ή συγκρουσιακή επικοινωνία, σχέσεις εξάρτησης, κάποιον υποχρεωτικό χωρισμό και τα συναισθήματα ή τους φόβους που αυτές οι καταστάσεις προκαλούν.
Ο εγκλωβισμός σε δυσκολίες που πιστεύουμε πως δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε δημιουργεί αδιέξοδο. Όταν χάνουμε την εμπιστοσύνη στις δυνατότητές μας και παύουμε να προσπαθούμε ή νιώθουμε πως δεν αντέχουμε άλλο, βουλιάζουμε σε αδιέξοδα θλίψης και αδράνειας με αποτέλεσμα οι διαστάσεις των προβλημάτων μέσα μας να μεγαλώνουν.
Το κλειδί της φυλακής αυτής όμως το έχει μόνο ένας: εμείς - ο καθένας από εμάς για τον εαυτό του!
[quote user="GEORGIA 111" post="342231"]Σκεπτόμενοι μάλιστα πως όσοι βρίσκονται σ'αυτό το σημείο , αδυνατούν να νιώσουν θετικά εκ των πραγμάτων ...
Μέσα από αυτό το " ταξίδι " λοιπόν , ανακαλύπτονται δρόμοι .
Δρόμοι , όχι μονάχα εκείνοι που ανοίγουν τα αδιέξοδα , μα επι πρόσθετα άλλοι , που σε διαφορετικές συνθήκες , δε θα υπήρχε η ευκαιρία να περαστούν ... ![/quote]
'Oχι μόνο αδυνατούν να νιώσουν θετικά, αλλά υπάρχουν φορές που η λύση είναι μπροστά στα μάτια τους και αδυνατούν να τη δουν! 'Αλλοι βουλιάζουν στη θλίψη ή εθίζονται χωρίς αντίδοτο πλέον στη νοοτροπία του εγκλεισμού.
Αν το κοιτάξουμε λίγο πιο αισιόδοξα... το τοπίο δεν είναι υποχρεωτικά ζοφερό διότι στο βάθος υπάρχει ορίζοντας... ένα αδιέξοδο, και κυρίως η πορεία μας μέσα σ' αυτό, είναι ένας σημαντικός δρόμος με σπουδαία παράπλευρα μονοπάτια που θα μπορούσαν να μας οδηγήσουν σε νέο τρόπο σκέψης ή και σε οριστική αναθεώρηση του σχεδίου ζωής...
;-)
Εκείνο που πρέπει να προσέξουμε, είναι να μην καταλήξουμε να τραυματίζουμε εμείς οι ίδιοι τον εαυτό μας άσκοπα και ανώφελα χωμένοι σε ανασφάλειες, καχυποψίες και φοβίες. Να μην γινόμαστε εμείς υπαίτιοι των αδιεξόδων μας!
Καλό είναι να έχουμε ενεργοποιημένους και τους μηχανισμούς άμυνας, με τους οποίους όλοι μας είμαστε εξοπλισμένοι, ώστε να είμαστε έτοιμοι να χειριστούμε μια ενδεχόμενη προδοσία, ένα οικονομικό στραπάτσο, την απώλεια ή οτιδήποτε θα μπορούσε να μας κάνει να αισθανόμαστε έγκλειστοι σε μια κατάσταση.