Δημήτρης Σαραντάκος
[align=center]ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΚΑΙΝΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ
Απόπειρα ορθολογικής προσέγγισης τους[/align]
Εισαγωγικά
Θαύμα λέμε σήμερα κάθε τι το υπερφυσικό, το εκπληκτικό, το παράδοξο, το άξιο θαυμασμού. Την ίδια σημασία είχε η λέξη και στην αρχαία ελληνική (πρβλ. "τα επτά θαύματα του κόσμου"). Σήμαινε όμως και το τέχνασμα ταχυδακτυλουργού ή μιαν εξαιρετική επίνοια. Το θρησκευτικό θαύμα, δηλαδή η θεραπεία μιας ανίατης πάθησης, η ανάσταση ενός νεκρού και γενικά κάποια παραβίαση των φυσικών νόμων, που γίνεται με την άμεση ενέργεια ή με τη επίκληση θείων δυνάμεων, στην αρχαία ελληνική οριζόταν με τις λέξεις τέρας ή σημείον. Λέξεις που κατά κανόνα συναντούμε στην Καινή Διαθήκη.
Θαυματοποιοί, μάγοι και εξορκιστές
Οι άνθρωποι της Αρχαιότητας και του Μεσαίωνα πίστευαν ακράδαντα στην ικανότητα κάποιων προσώπων να θαυματουργούν. Η ιστορία είναι γεμάτη από θαύματα και θαυματοποιούς. Οι Έλληνες είναι αλήθεια ότι πολύ γρήγορα, από την αρχαϊκή ήδη εποχή, εκδηλώσαν μεγάλο σκεπτικισμό αναφορικά με τα θαύματα. Οι λαοί όμως της αρχαίας Ανατολής ήταν περισσότερο επιρρεπείς στην αποδοχή τους. Σπουδαίοι θαυματοποιοί εθεωρούντο οι Αιγύπτιοι, κατά δε τον Ιώσηπο, οι Ιουδαίοι, έχοντας κληρονομήσει τη σοφία του Σολομώντα, ήταν σε θέση, περισσότερο από άλλους λαούς, να θεραπεύουν παθήσεις με θαυμαστό τρόπο. Έναν αιώνα πριν από την εποχή του Ιησού του Ναζωραίου διάσημος θαυματοποιός στην Ιουδαία ήταν ο Ονίας ο κυκλοποιός, ο οποίος σε εποχή ανομβρίας με την προσευχή του προκάλεσε καταρρακτώδη βροχή. Ο Άννινος ο γιος του Ντοζά εξ άλλου, που έζησε στη Γαλιλαία έναν αιώνα μετά τον Ιησού, θεράπευσε τον γιο του νομοδιδασκάλου Γαμαλιήλ του Γʼ κατά τρόπο που θυμίζει έντονα τη θεραπεία του γιου του εκατόνταρχου από τον Ναζωραίο. Αλλά και σε σύγχρονες με τον Ιησού και τον Παύλο προσωπικότητες, όπως ήταν ο καίσαρας Βεσπασιανός και ο διδάσκαλος Απολλώνιος ο Τυανέας αποδόθηκαν θαυματουργές ιάσεις τυφλών, κουτσών και κουλών, (φύσει ή τέχνη), μαρτυρημένες από αρκετά πρόσωπα. Στον Απολλώνιο επίσης αποδίδεται και η ανάσταση μιας γυναίκας, που πέθανε την ημέρα του γάμου της.
Εξ άλλου μεγάλη διάδοση κατά τους ελληνιστικούς και ρωμαϊκούς χρόνους γνώρισαν η μαγεία και οι συναφείς με αυτές τεχνικές (αστρολογία, οιωνοσκοπία, μαντική κ.ά.) που επίσης σχετίζονται στενά με την θαυματουργία. Σχεδόν κάθε ηγεμόνας και δημόσιος άνδρας είχε στο πλευρό του τον μάγο ή αστρολόγο του. Η διαφορά μεταξύ μαγείας και θρησκείας βρίσκεται στο ότι στην μεν θρησκεία ο πιστός επιδιώκει την ικανοποίηση των προσδοκιών του με τη βοήθεια των θείων δυνάμεων, στις οποίες πιστεύει, ενώ στη μαγεία επιδιώκεται η ικανοποίηση αυτή με τη βοήθεια μαγικών διαδικασιών, οι οποίες κρύβουν μέσα τους τις δυνάμεις αυτές. Η μαγεία δηλαδή στηρίζεται στις ίδιες δυνάμεις του ανθρώπου, τις οποίες ενεργοποιούν οι μαγικές τελετουργίες, χωρίς καμιά θεία επέμβαση. Αυτό εξηγεί την ασυμβίβαστη αντίθεση και την απροκάλυπτη εχθρότητα που έδειξαν και δείχνουν οι ιερείς κάθε θρησκείας κατά των μάγων , καθώς και το διωγμό των τελευταίων από τους πρώτους, τον τρόμο που ενέπνεαν οι μάγοι στους πιστούς και την ευκολία με την οποία πολλοί εκπρόσωποι, οποιασδήποτε θρησκείας, κατηγορούν τους αντιπάλους τους σαν μάγους. Ήδη ο Ιησούς κατηγορήθηκε από τους Φαρισαίους σαν μάγος1, κατηγορία που επαναλαμβάνει το Ταλμούδ, ενώ ο Παύλος με τον Βαρνάβα είχαν καταγγελθεί στις μεν αρχές σαν ανατρεπτικά στοιχεία στον δε αμόρφωτο πλήθος σαν επικίνδυνοι μάγοι2. Πολύ αργότερα η νικήτρια χριστιανική εκκλησία θα χρησιμοποιήσει κατά κόρον την κατηγορία της μαγείας για να εξοντώσει τους αντιπάλους της3.
Κοινό σημείο συνάντησης μαγείας και θρησκείας είναι η μαντική. Ο αυθεντικός μάγος υποτίθεται ότι έχει την ικανότητα να προλέγει το μέλλον, αλλά την ίδιαν ικανότητα διεκδικεί και η θρησκεία. Οι μάντεις της ηρωικής και αρχαϊκής εποχής ήταν ταυτοχρόνως και ιερείς και αργότερα σημαντικά και σεπτά κέντρα της ελληνικής θρησκείας ήταν ταυτοχρόνως και Μαντεία, όπως των Δελφών και της Δωδώνης, ενώ στην στη διαμόρφωση της ιουδαϊκής θρησκείας έπαιξαν σημαντικό ρόλο μάντεις, με την ονομασία Προφήτες.
Βεβαίως οι εγκυρότεροι φιλόσοφοι της αρχαιότητας, ιδίως οι σοφιστές, οι κυνικοί, οι επικούρειοι και οι σκεπτικοί, απέρριπταν και γελοιοποιούσαν μάντεις και μαντική και την ίδια στάση κρατά σήμερα το σύνολο των επιστημόνων, αλλά παρʼ όλα αυτά οι πάσης φύσεως μάντεις και προφήτες έκαναν και κάνουν την τύχη τους προλέγοντας το μέλλον, ιδίως δε σε εποχές μεταβατικές, σε χρόνους αστάθειας και ανασφάλειας, όπως είναι και οι μέρες τις οποίες ζούμε.
Η άποψη των Ελλήνων φιλοσόφων
Ανάλογη, αρνητική, στάση τηρούσαν οι Έλληνες διανοητές αναφορικά με τα θαύματα. Οι περισσότεροι Έλληνες φιλόσοφοι απέρριπταν τα θαύματα, διότι πίστευαν ότι κανένα πράγμα δε γίνεται άσκοπα αλλά όλα έχουν κάποιαν αιτία και υπαγορεύονται από την ανάγκη. Όπως έλεγε ο Λεύκιππος ο Αβδηρίτης: ουδέν χρήμα μάτην γίγνεται αλλά πάντα εκ λόγου τε και υπʼ ανάγκην4.
Οι Έλληνες διανοητές πολύ νωρίς κατανόησαν πως όλα τα γεγονότα και όλα τα φαινόμενα είναι αποτέλεσμα κάποιας αλληλουχίας, που πολλές φορές δεν είναι αμέσως αντιληπτή αλλά όταν κατανοηθεί και ερμηνευτεί σωστά αποδεικνύεται πως είναι αιτιολογημένη και όχι αυθαίρετη. Ήδη οι πρώτοι ʽΈλληνες φιλόσοφοι δίδαξαν ότι ο φυσικός κόσμος, μέσα στον οποίο ζει ο άνθρωπος, δεν είναι η σκηνή στην οποία διαδραματίζονται ακατανόητα, αυθαίρετα και αναιτιολόγητα γεγονότα. Δεν κυριαρχείται δηλαδή από σκοτεινές, υπερφυσικές και ανεξέλεγκτες δυνάμεις, αλλά αντίθετα είναι δυνατόν να κατανοηθεί και να ερμηνευθεί, μόλις εξακριβωθεί η αιτία, ο λόγος που γεννά τα φαινόμενα αυτά.
Ο Κικέρων αποδεχόμενος την ορθολογική αυτή θέση γράφει5: Τίποτα δεν μπορεί να συμβεί χωρίς αιτία. Τίποτα δεν συμβαίνει που να μην μπορεί να συμβεί και εφʼ όσον συμβαίνει αυτό που είναι δυνατόν να συμβεί, τότε δεν μπορεί να ερμηνευθεί ως θαύμα. Κατά συνέπεια δεν υπάρχουν θαύματα.
Η σημασία που δίνουν τα Ευαγγέλια στα θαύματα
Η σημασία που δίνουν τα Ευαγγέλια στα θαύματα του Ιησού του Ναζωραίου δεν είναι η ίδια για όλα. Ενώ το κατά Ματθαίον και κατά Λουκάν προβάλλουν περισσότερο το ηθικό δίδαγμα των κηρυγμάτων του Ιησού, το κατά Μάρκον τονίζει με ιδιαίτερη έμφαση τα θαύματα που έκανε. Όπως φαίνεται μετά τη σταύρωση του Ιησού του Ναζωραίου, οι Απόστολοι και ιδιαίτερα ο Πέτρος έδωσαν μεγάλη σημασία στα θαύματα του Ιησού, θεωρώντας τα σαν απόδειξη πως ήταν Χριστός του Θεού6.
Όπως διαφαίνεται από τη μελέτη των βιβλίων της Καινής Διαθήκης ο τονισμός της σημασίας των θαυμάτων του Ιησού του Ναζωραίου, πρέπει να είναι μεταγενέστερη προσθήκη. Η άποψη αυτή ενισχύεται από το γεγονός ότι στα Απόκρυφα, (που τα περισσότερα έχουν γραφεί τον 2ον ή και τον 3ον αιώνα) αποδίδονται στον Ιησού πολύ περισσότερα, πολύ πιο αλλόκοτα και σε ορισμένες περιπτώσεις και κακεντρεχή θαύματα. Όπως προανέφερα στα κατά Ματθαίον και κατά Λουκάν Ευαγγέλια τα θαύματα δεν παίζουν πρωτεύοντα ρόλο. Αλλά και σε πολλές περικοπές του κατά Μάρκον7 αναφέρεται ότι ο Ιησούς απέφευγε να δίνει δημοσιότητα στα θαύματα που έκανε και απαγόρευε στους μαθητές του να τα κοινολογούν.
Χαρακτηριστικό είναι επίσης ότι πολλοί Εθνικοί (εκατόνταρχος, Συροφοινίκισσα γυναίκα κ.ά.) παρουσιάζονται να δείχνουν στις θαυματουργές ικανότητες του Ναζωραίου μεγαλύτερη πίστη από τους Ιουδαίους. Ίσως και αυτό να είναι μεταγενέστερη προσθήκη όταν ο Χριστιανισμός άρχισε να αποχωρίζεται από τον Ιουδαϊσμό και να εισχωρεί στον κόσμο των Εθνικών. Περίεργο είναι επίσης το ότι οι μαθητές του Ιησού δεν αποδέχονταν πάντα και με την ίδια προθυμία τα θαύματα που έκανε. Θαύματα πρωτάκουστα και σημαντικά, όπως ο πρώτος και ο δεύτερος πολλαπλασιασμός των άρτων8 περνούν σχεδόν ασχολίαστα. Το περπάτημα του Ιησού πάνω στα νερά9 τους ξάφνιασε και δεν το κατανόησαν "επειδή η καρδία αυτών ήτο πεπορωμένη".
Αργότερα οι Εθνικοί στις αντιπαραθέσεις που είχαν με τους Χριστιανούς, όχι μόνο αμφισβητούσαν τη σημασία των θαυμάτων του Ιησού αλλά τα θεωρούσαν πολύ υποδεέστερα των αντιστοίχων του Ηρακλή, του Ασκληπιού, των Διοσκούρων ή του Διονύσου10.
Οι αντιφάσεις των Ευαγγελίων αναφορικά με τα θαύματα
Εκτός από τη διαφορετική αποτίμηση της σημασίας των θαυμάτων του Ιησού του Ναζωραίου (ή ίσως εξ αιτίας αυτής), τα Ευαγγέλια παρουσιάζουν μεταξύ τους σημαντικές ασυμφωνίες. Πράγματι, μελετώντας τα Ευαγγέλια παρατηρούμε ότι δεν αναφέρουν όλα τα ίδια θαύματα. Στο κατά Ματθαίον αναφέρονται συνολικά 18 θαύματα, στο κατά Μάρκον 17, στο κατά Λουκάν 19 και στο κατά Ιωάννην μόνον 7. Δεν πρόκειται όμως για τα ίδια περιστατικά. Στην πραγματικότητα το μόνο θαύμα που μνημονεύουν και τα τέσσερα [Ματθ. ιδʼ 13-21, Μαρκ. ςʼ30-44 Λουκ. θʼ10-17 Ιωαν. ςʼ 1-15] είναι αυτό του πρώτου πολλαπλασιασμού των άρτων.
Τα θαύματα που αναφέρονται και στα τρία συνοπτικά Ευαγγέλια είναι μόνο δέκα: ο τυφλός της Ιεριχούς [Ματθ κʼ 29-34, Μαρκ ιʼ46-52, Λουκ.ιηʼ35-43], η πεθερά του Σίμωνα-Πέτρου [Ματθ ηʼ14-15, Μαρκ αʼ 20-23, Λουκ.δʼ 31-37], το επιληπτικό παιδί [Ματθ ιζʼ14-27, Μαρκ θʼ14-19, Λουκ.θʼ37-43], η αιμορροούσα γυναίκα [Ματθ θʼ 20-22, Μαρκ εʼ24-34, Λουκ.ηʼ43-48], η κόρη του Ιαείρου [Ματθ θʼ 18-19, Μαρκ εʼ 21-24, Λουκ.ηʼ40-42], η θεραπεία του λεπρού [Ματθ ηʼ 1-4, Μαρκ αʼ40-45, Λουκ.εʼ12-16], η θεραπεία του ξεραμένου χεριού [Ματθ.ιβʼ 9-14, Μαρκ.γʼ1-5, Λουκ.ςʼ 6-11], ο παράλυτος της Καπερναούμ [Ματθ.θʼ 1-8, Μαρκ. βʼ 1-3, Λουκ.εʼ 17-18], , ο δαιμονιζόμενος των Γεργεσηνών [Ματθ.ηʼ 28-31, Μαρκ.εʼ 1-6, Λουκ.ηʼ 26-29], και η γαλήνευση της θάλασσας [Ματθ. ιδʼ 22-33, Μαρκ. ςʼ 45-52, Λουκ.ηʼ 22-25].
Ανά δύο Ευαγγέλια μνημονεύουν ακόμα πέντε θαύματα: τη Συροφοινίκισσα γυναίκα [Ματθ. ιζʼ18, Μαρκ.θʼ 25], τον (δεύτερο) πολλαπλασιασμό των άρτων [Ματθ. ιεʼ 32-39, Μαρκ. ηʼ 1-10], τον δαιμονιζόμενο τυφλό και κουφό [Ματθ. κʼ29-34, Μαρκ. ιʼ 46] και τον περίπατο πάνω στην επιφάνεια της θάλασσας[Ματθ. ιδʼ 24-27, Μαρκ. ςʼ 48-51].
Δώδεκα τέλος θαύματα αναφέρονται μόνο σε ένα Ευαγγέλιο. Δύο στο κατά Ματθαίον (οι δύο τυφλοί και ο δαιμονιζόμενος κωφάλαλος ), δύο στο κατά Μάρκον (ο κωφάλαλος [ζʼ 32-33] και ο τυφλός της Βηθσαϊδά [ηʼ 22-26]), τέσσερα στο κατά Λουκάν (ο γιος της χήρας της Ναϊν [ζʼ 11-15] η συγκύπτουσα γυνή [ιγʼ 10-17], ο υδρωπικός [ιδʼ 1-4] και οι δέκα λεπροί [ιζʼ 11-15]) και τέσσερα στο κατά Ιωάννην (οι γάμοι της Κανά [βʼ 1-11], ο ανήμπορος της Βηθεσδά [εʼ 1-16], ο εκ γενετής τυφλός [θʼ 1-7] και η ανάσταση του Λαζάρου[ιαʼ 1-44]).
Για το μεγαλύτερο από τα θαύματα του Ιησού: να αναστήσει τον φίλο του, τεταρταίον ήδη, [Ιωαν.ιαʼ 43-44] η σιωπή των λοιπών Ευαγγελίων είναι ανεξήγητη. Η ανάσταση έγινε στη Βηθανία, όπου έμενε ο Λάζαρος και οι αδελφές του, Μάρθα και Μαρία. Λίγο αργότερα, εξ ήμέρες πριν από το τελευταίο Πάσχα της ζωής του, ο Ιησούς δείπνησε στη Βηθανία με τον αναστηθέντα Λάζαρο και τις αδελφές του και η Μαρία έπλυνε τα πόδια του και τον άλειψε με μύρο [Ιωαν ιβʼ1-11]. Τα άλλα Ευαγγέλια παραλείπουν αυτό το μεγαλύτερο θαύμα και αντιθέτως, τα μεν πρώτο και δεύτερο [Ματθ. κςʼ6-16 και Μαρκ. ιδʼ 1-9] αναφέρουν ότι πράγματι έγινε το δείπνο στη Βηθανία, αλλά στο σπίτι του Σίμωνα του λεπρού και τα πόδια του τα άλειψε με μύρο κάποια μη κατονομαζόμενη γυναίκα, προκαλώντας την οργή του Ιούδα του Ισκαριώτη για την άσκοπη σπατάλη, το δε κατά Λουκάν [ζʼ36-38] παραλείπει και τη Βηθανία και το δείπνο και μνημονεύει το επεισόδιο με το μύρο στο σπίτι κάποιου Σίμωνα, πλούσιου Φαρισαίου φίλου του Ιησού, με πρωταγωνίστρια μιαν αμαρτωλή γυναίκα. Αλλά και στις Πράξεις [κςʼ 22-23], αμφισβητείται η ανάσταση του Λαζάρου εφʼ όσον ρητά αναφέρεται ότι ο πρώτος που ανεστήθη εκ νεκρών υπήρξε ο Ιησούς.
Αναφορικά με τον Σίμωνα τον λεπρό παραμένει ανεξήγητο γιατί ο Ιησούς που θεράπευσε μία δωδεκάδα περίπου πάσχοντες από τη φοβερή αρρώστια δεν απήλλαξε από τα βάσανά της τον αγαπητό φίλο του.
Εξ άλλου τα Ευαγγέλια δε συμφωνούν μεταξύ τους για το ποιο υπήρξε το πρώτο θαύμα, με το οποίο άρχισε ο Ιησούς Χριστός τα σημεία του. Στο κατά Ματθαίον [δʼ24] άρχισε με τη θεραπεία στη Γαλιλαία διαφόρων δαιμονιζομένων, σεληνιαζομένων και παραλυτικών, στο κατά Μάρκον [αʼ21-27] μέσα στη Συναγωγή της Καπερναούμ, θεραπεύοντας έναν δαιμονισμένο, στο κατά Λουκάν [δʼ31-34] τα πρώτα θαύματα έγιναν την ίδια μέρα στην Καπερναούμ, όταν μέσα στη συναγωγή θεράπευσε το δαιμονισμένο και στο σπίτι του Σίμωνα-Πέτρου την πεθερά του και τέλος στο κατά Ιωάννην [βʼ1-11] το πρώτο θαύμα έγινε σε ένα γάμο, στην Κανά, όπου με προτροπή της μητέρας του μετέτρεψε το νερό σε κρασί.
Κατηγορίες θαυμάτων
α) Θεραπείες
Τα περισσότερα, ίσως πάνω από τα μισά, από τα θαύματα του Ιησού του Ναζωραίου αφορούν θεραπείες. Μια ορθολογική ερμηνεία των θαυμάτων αυτών είναι ότι πολλά αφορούν ψυχοσωματικές παθήσεις (αιμορροούσα γυναίκα, σεληνιαζόμενος νέος, συγκύπτουσα γυναίκα κ.ά.) και αυτό ενισχύεται από το γεγονός ότι ο ίδιος ο Ιησούς βεβαίωνε τους θεραπευμένους ότι "η πίστη σου σε έσωσε". Οι αναστάσεις της κόρης του Ιαείρου ή του γιου της χήρας της Ναϊν, ενδεχομένως να αφορούν νεκροφάνειες. Ο ίδιος άλλωστε στην πρώτη περίπτωση βεβαίωνε "δεν πέθανε το κοριτσάκι αλλά κοιμάται"
β) Εξορκισμοί
Ειδική κατηγορία θαυματουργών θεραπειών (ο δαιμονισμένος της Καπερναούμ, ο δαιμονισμένος των Γαδαρηνών - Γερασηνών, ο κωφάλαλος δαιμονισμένος, το επιληπτικό παιδί, η Συροφοινίκισσα γυναίκα κ.ά.) έγιναν με κάποια διαδικασία εξορκισμού, κατά την οποία ο Ιησούς έβγαλε από τους πάσχοντες τα δαιμόνια που τους βασάνιζαν.
γ) Επεμβάσεις στη φυσική κατάσταση των πραγμάτων
Εδώ έχουμε τους πολλαπλασιασμούς των άρτων, τη γαλήνευση της θάλασσας, τη βάδιση στην επιφάνεια του νερού κ.α. Είναι ίσως τα μόνα αυθεντικά θαύματα, εφʼ όσον δε μπορούν να ερμηνευτούν ορθολογικά και παραλλήλως εκείνα στα οποία οι μαθητές έδωσαν τη μικρότερη προσοχή και σημασία.
Το θαύμα της Ανάστασης
Όσον αφορά την ίδια την ανάσταση του Ιησού, προκαλεί κάποια αμηχανία το ότι σε κανένα Ευαγγέλιο δεν αναφέρονται αυτόπτες μάρτυρες που να παρακολούθησαν αυτό το καθοριστικής σημασίας γεγονός. Στο 1ο [Ματθ.κηʼ 1-9] δύο γυναίκες (η Μαρία η Μαγδαληνή και μια άλλη Μαρία) πήγαν στον τάφο, όπου δεν είδαν τον Ιησού αλλά έναν Άγγελο, που τους είπε ότι ο Ιησούς ανέστη. Στο 2ο [Μαρκ. ιςʼ 1-8] οι γυναίκες ήταν τρεις ( η Μαρία η Μαγδαληνή, η Μαρία του Ιακώβου και η Σαλώμη), που επίσης είδαν τον τάφο κενό και πληροφορήθηκαν τα περί αναστάσεως από τον Άγγελο. Στο 3ο [Λουκ. κδʼ 1-12] αρκετές γυναίκες από τη Γαλιλαία (μεταξύ των οποίων και η Μαρία η Μαγδαληνή, η Μαρία του Ιακώβου και κάποια Ιωάννα) πήγαν στον τάφο, τον βρήκαν άδειο και δύο Άγγελοι τους είπαν τα καθέκαστα. Ο Πέτρος, τον οποίον πληροφόρησαν σχετικά δεν το πίστεψε και πήγε κι αυτός στον τάφο και είδε τους επιδέσμους που είχαν τυλίξει το νεκρό. Στο 4ο τέλος [Ιωαν. Κʼ 1-7] μόνη η Μαρία η Μαγδαληνή πήγε στον τάφο, τον βρήκε άδειο και έτρεξε να ειδοποιήσει τον Πέτρο, που με άλλον ένα μαθητή (προφανώς τον Ιωάννη) πήγαν και βρήκαν μόνο τους επιδέσμους.
Βεβαίως ο Ιησούς εμφανίστηκε, λίγο αργότερα μεν στις δύο γυναίκες, αρκετές δε μέρες μετά, στη Γαλιλαία, στους μαθητές του [Ματθ. κηʼ9-10 και 16-18], ενώ κατά το 2ο Ευαγγέλιο κάποιοι τον είδαν οδοιπορούντα προς τους Εμμαούς, κατά το 3ο εμφανίστηκε ανάμεσα στους μαθητές του, ενώ στο 4ο όταν έφυγαν οι μαθητές και έμεινε κλαίγοντας η Μαρία εμφανίστηκε σʼ αυτήν ο Ιησούς μαζί με δύο Αγγέλους.
Η θαυματουργία των Αποστόλων
Οι Απόστολοι που ακολούθησαν τα βήματα του Ιησού έκαναν επίσης πολλά θαύματα. Αντιθέτως όμως με εκείνον, που απέφευγε να δίνει μεγάλη δημοσιότητα στις ιάσεις που έκανε, οι μαθητές του τις προέβαλαν συστηματικά, πράγμα που προκάλεσε αίσθηση στον κόσμο και τους έφερε νέους πιστούς, οι οποίοι μετέφεραν συχνά στις πλατείες τους ασθενείς πάνω σε φορεία και κρεβάτια για να τους θεραπεύσουν οι Απόστολοι, όταν θα περνούσαν από εκεί και ιδίως ο Πέτρος, για τον οποίο πίστευαν πως αρκούσε να πέσει η σκιά του στον άρρωστο για να θεραπευθεί. Αντιθέτως στον Απόστολο των Εθνών τον Παύλο αποδίδονται ελάχιστα θαύματα.
Προσθέτουν τίποτα τα θαύματα στο μεγαλείο των ιδεών του Ιησού;
Επανερχόμενος στα όσα προανέφερα, αναφορικά με τον διαφορετικό τρόπο με τον οποίον αντιμετωπίζουν τα θαύματα του Ναζωραίου αφ΄ενός μεν τα κατά Ματθαίον και κατά Λουκάν Ευαγγέλια, αφ΄ετέρου δε το κατά Μάρκον, πιστεύω ότι το ηθικό κήρυγμα του Ιησού δεν έχει να κερδίσει τίποτα από το αν έκανε ή όχι θαύματα.
Φυσικά δεν πρέπει να αντιμετωπίζουμε το ζήτημα των θαυμάτων με τις σύγχρονες αντιλήψεις, τις οποίες ενστερνίζονται οι περισσότεροι σημερινοί άνθρωποι και οι οποίες απορρίπτουν τα θαύματα. Βεβαίως εξακολουθούν να υπάρχουν θρησκευόμενοι που πιστεύουν στα θαύματα ακόμη και στις βιομηχανικά ανεπτυγμένες χώρες, πολλοί δε περισσότεροι στις αναπτυσσόμενες. Οι περισσότεροι όμως άνθρωποι υποκατέστησαν την πίστη στη θαυματουργό δύναμη του θεού ή των αγίων, με την πίστη στις δυνατότητες της επιστήμης.
Δεν πρέπει επίσης να αγνοήσουμε το γεγονός ότι και μεταξύ θρησκευομένων, έχει εμφανιστεί από τον 17ο ήδη αιώνα στην Αγγλία, κάποιος θρησκευτικός ορθολογισμός, ο οποίος συνέβαλε πολύ στη διαμόρφωση μιας θρησκείας του λόγου, στην οποία η αποκάλυψη έπαιζε δευτερεύοντα ρόλο και για την οποίαν η ρήση "το πιστεύω γιατί είναι απίστευτο" (credo quia incredibile) ήταν απαράδεκτη11. Σε αυτό το πνεύμα ενδεχομένως εντάσσεται η πρόσφατη δήλωση του επικεφαλής της Αγγλικανικής Εκκλησίας, Πρωθιερέα της Καντερβουρίας, σύμφωνα με την οποία "η Ανάσταση δεν αποτελεί ιστορικά βεβαιωμένο γεγονός".
Προσωπικά, αναφορικά με τα θαύματα, συμμερίζομαι τις απόψεις των αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων, οι οποίοι τα απέρριπταν. Πιστεύω ότι η ίδια η ιδέα του θαύματος δεν είναι μονάχα αντιεπιστημονική αλλά και μη ελληνική. Το θαύμα δεν εξηγεί τίποτα. Αντικαθιστά την εξήγηση με θαυμαστικά12. Ο Δημόκριτος ο Αβδηρίτης έλεγε ΣΟΦΙΗ ΑΘΑΜΒΟΣ ΑΞΙΗ ΠΑΝΤΩΝ13 και ήθελε ο άνθρωπος με τη γνώση να. κατακτήσει την αθαμβία, να μη θαυμάζει ως υπερφυσικά, πράγματα και φαινόμενα που μπορούν να ερμηνευθούν.
Αλλά και από καθαρά θρησκευτικής σκοπιάς εξεταζόμενη, η πίστη σε θαύματα είναι, κατά την ταπεινή μου γνώμη, παράλογη και αντιφατική, γιατί βεβαίως το να δεχόμαστε ότι ο Θεός παραβιάζει τους νόμους, που ο ίδιος καθόρισε να διέπουν τη φύση, υποτιμούμε είτε το Θεό είτε την ισχύ των φυσικών νόμων (είτε τη νοημοσύνη μας). Δεν θα αναφερθώ δε στην προφανή αδυναμία να έγιναν ορισμένα θαύματα. Η κάλυψη, επί παραδείγματι, ολόκληρης της επιφάνειας του πλανήτη ακόμα και των υψηλότερων ορέων με τα νερά του Κατακλυσμού, είναι μαθηματικώς αδύνατο να συνέβη, κυρίως λόγω έλλειψης τόσων ποσοτήτων νερού. Εάν δε ο Ιησούς του Ναυί είχε κατορθώσει να σταματήσει τον Ήλιο και τη Σελήνη, ο πλανήτης μας, τουλάχιστον, θα είχε παύσει να υπάρχει από τότε.
--------------------------------
ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
1 Ματθ. Ιβ' 24-28
2 Πραξ. Ιγʼ 42-43 και Σ. Αγουρίδης Ιστορία των χρόνων της Καινής Διαθήκης σ. 181
3 Εμ. Ροϊδης Αι μάγισσαι του Μεσαίωνος
4 Diels-Kranz Fragmente der Vorsokratiker D 321
5 M.T. Cicero De Divinatione 2 28
6 Πραξ. β' 2
7 Μαρκ α' 44-45, ζ' 36, η' 26
8 Μαρκ ς 42, η' 8, Ματθ. ιε' 37
9 Μαρκ ς' 51
10 Κέλσος, Αληθής λόγος σ. 63
11 Σ. Αγουρίδης, Τα ανθρώπινα δικαιώματα στον δυτικό κόσμο
12 Μπονάρ, Ο ελληνικός πολιτισμός τομ. 1, σ.35
13 Diels-Kranz Fragmente der Vorsikratiker B216
[align=right]πηγή sarantakos.com (//http)[/align]
[cell class=spoiler]Σκέφτηκα να μεταφέρω αυτούσιο το κείμενο αυτό που βρήκα του Σαραντακου παρ ότι δεν το διάβασα με επιμέλεια όλο αλλά έριξα μια πρώτη βασική ματιά μου φάνηκε ενδιαφέρον.
Δεν μου φάνηκε για κείμενο κάποιου φανατικού πίστουλα ούτε κάποιου καθηκίου σαν εμένα «αντιπαπαδαριό Ε.Ε.»
Ένα θαύμα θα μας έσωζε [/cell]
Για το θαύμα του Αγίου Φωτός έχει να πει κάτι ο κ. Σαραντάκος ή και αυτό έχει επιστημονική εξήγηση που ακόμα δεν έχει βρεθεί; Για το θαύμα της ασηψίας του αγιασμού; Για το θαύμα της μεταστροφής των υδάτων του Ιορδάνη ποταμού κάθε φορά που τελείται ο αγιασμός των υδάτων του την ημέρα των Θεοφανείων; Ο Θεός είναι άφθαστος για τον ανθρώπινο νου οπότε μοιραία δεν μπορεί να εξηγηθούν οι πράξεις του με λογικά επιχείρηματα του στυλ "ήταν μαθηματικώς αδύνατο να καλύφθηκε η γη με τόσο νερό γιατί αυτό δεν υπάρχει". Μαθηματικώς αδύνατη μπορεί να είναι ακόμα και η ίδια η ζωή αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει ζωή.
Χριστακο… το τι έχει να πει ο Σαραντάκος σου συνιστώ να του στείλεις ένα εμαιλ του ανθρώπου να σου απαντήσει… έχω δώσει και πλήρες σύνδεσμο
το τι λέει εγώ προσωπικά δεν ξέρω….
Το κείμενο του όπως σημείωσα έκανα πρόχειρη ανάγνωση και δεν μου φάνηκε σε μια πρώτη ανάγνωση κείμενο φανατήλα…
Οπότε ρώτα τον να σου πει και χαρά μου να το διαβάσω κι εγώ τι λέει
Συμπτωματικά όμως για το ανεξήγητο φαινόμενο με το Φως την ημέρα της ανάστασης έχω μια μικρή άποψη.
Φίλος μου και συνεργάτης χωρίς ιδιαίτερα Χριστιανικό φανατισμό είχε πάει πριν λίγα χρόνια στον Ναό της Αναστάσεως και μου περιέγραψε τι είδε ο ίδιος
Λοιπόν σαν ακτίνες λέιζερ με γαλάζια χρώματα να κάνουν γύρο γύρο παντού και τα κεριά που κρατεί ο κόσμος μέσα στον Ναό να αναφλέγονται.
Από ότι μου είπε σίγουρα αυτή την αίσθηση αυτού του φωτός δεν μπορεί να την γράψει σωστά κανένα βίντεο και το βρίσκω λογικό
Τα πρώτα λεπτά που έχουν ανάψει τα κεριά από μόνα τους με τις ακτίνες το χρώμα της φωτιάς είναι κι αυτό με αποχρώσεις του σιελ περισσότερο και λιγότερο του κίτρινου και κόκκινου της κλασικής φωτιάς.
Μάλιστα μπορείς να το πιάσεις άφοβα με το δάχτυλο σου διότι δεν βγάζει θερμοκρασία. Όταν περάσει λίγη ώρα όμως και το χρώμα της φωτιάς στα κεριά αρχίζει και γίνεται κίτρινο κόκκινο κλασικά τότε αποκτά και τις κλασικές ιδιότητες της φωτιάς
Λοιπόν ναι αυτό όπως μου το περιέγραψε ο φίλος πράγματι είναι ανεξήγητο φαινόμενο εκτός αν προσπαθήσουμε να το εξηγήσουμε με την θεωρία του Τέσλα για μετάβαση ηλεκτρισμού και ενέργειας με κυματισμό. Κι άντε να πω ότι σήμερα οι παπάδες εκεί έχουν φτιάξει μια μικρή γεννήτρια Τεσλα (που επίσημα δεν υπάρχει) πριν 80 και 100 χρόνια τι είχαν?
Το ότι ο Πατριάρχης μπαίνει σχεδόν γυμνός με σοβαρό έλεγχο μέσα στην κρύπτη και βγαίνει με τα κεριά αναμμένα. Αυτό θα μπορούσα να το αμφισβητήσω με οποιαδήποτε θεωρία ότι κομπίνα η δουλειά και κάτι είναι κριμένο μέσα στα βραχάκια
Αυτό όμως που περιέγραψα που συμβαίνει στην Ναό μπροστά στα μάτια όλων αυτό ναι είναι ένα μεγάλο μυστήριο αξιοθαύμαστο
Φυσικά μου μένουν αρκετές απορίες ακόμα.
Όπως
Γιατί αυτό να γίνεται την Χ μέρα του Ελληνικού ορθόδοξου Πάσχα?
Γιατί όχι στο καθολικό?
Και άντε αυτοί είναι καθολικοί
Ορθόδοξοι παλαιοημερολογίτες? Εκατομμύρια κόσμος… όλη η Ρωσία και βαλε
Οκ θα πει κάποιος οι ορθόδοξοι Χριστιανοί Έλληνες είμαστε πιο τοπ… πριν αλλάξει όμως το ημερολόγια με ποια ημερομηνία γινόταν αυτό το φαινόμενο?
Για τον ίδιο Θεό δεν μιλανε? Αλλάζουν κάποιες ιεροτελεσίες και κάποιες ιεραρχίες, αλλά νομίζω ο ίδιος Θεούλης είναι και ο Θεούλης δεν κάνει διακρίσεις απ όσο λένε οι επαΐοντες
Αυτές οι απορίες δεν αναιρούν φυσικά την μη δυνατότητα ερμηνείας του φαινομένου
Να σου πω Κωστημ από επάνω
Με μια σοκολάτα συμβιβάζεσαι ..; ...για να μην μιλάς προσωρινά εννοώ ...
(από γαυράκια τι να περιμένει κανείς ..)
Λόγο σαρακοστής Στέλλαμ?
Επειδή νομίζω πως την λατρεύεις ;-) :lol:
Η αναφορά στο κείμενο του Κ Σαραντάκου θυμίζει αρκετά την έκδοση "Θαύματα" από τις εκδόσεις Αρχέτυπο και τα γραφόμενα των αναλυτών Δεν ήθελα να πάρω θέση αρχικά Σε κάθε περίπτωση όμως η ανταλλαγή απόψεων μόνο ευχάριστη μπορεί να είναι, οπότε και συγχαίρω τον Κώστα για το τοπικ
[quote user="KostasD33" post="346544"]
Φυσικά μου μένουν αρκετές απορίες ακόμα.
Όπως
Γιατί αυτό να γίνεται την Χ μέρα του Ελληνικού ορθόδοξου Πάσχα?
Γιατί όχι στο καθολικό?
Και άντε αυτοί είναι καθολικοί
Ορθόδοξοι παλαιοημερολογίτες? Εκατομμύρια κόσμος… όλη η Ρωσία και βαλε
Οκ θα πει κάποιος οι ορθόδοξοι Χριστιανοί Έλληνες είμαστε πιο τοπ… πριν αλλάξει όμως το ημερολόγια με ποια ημερομηνία γινόταν αυτό το φαινόμενο?
Για τον ίδιο Θεό δεν μιλανε? Αλλάζουν κάποιες ιεροτελεσίες και κάποιες ιεραρχίες, αλλά νομίζω ο ίδιος Θεούλης είναι και ο Θεούλης δεν κάνει διακρίσεις απ όσο λένε οι επαΐοντες
Αυτές οι απορίες δεν αναιρούν φυσικά την μη δυνατότητα ερμηνείας του φαινομένου[/quote]
Όπως είχα γράψει και σε άλλο θέμα έχει διαφορά ο Θεός των Ορθοδόξων (Ελλήνων, Ρώσων, Σέρβων κλπ) Χριστιανών από τον Θεό των υπολοίπων (Καθολικών, Κοπτών (Αρμένιοι), Μονοφυσιτών (Αιγύπτιοι), Προτεσταντών). Οι απανταχού Ορθόδοξοι εορτάζουν το Πάσχα την ίδια ημερομηνία. Αυτό που αλλάζει είναι όλες οι υπόλοιπες εορτές. Φυσικά υπάρχει και μερίδα παλαιοημερολογιτών που έχουν αναθεματίσει τους νεοημερολογίτες με αποτέλεσμα να επέλθει νέο σχίσμα στους κόλπους της Εκκλησίας. Αυτούς στους οποίους αναφέρομαι δεν έχουν όμως σχέση με κανένα Ορθόδοξο Πατριαρχείο και ας λένε ότι ανήκουν στο Πατριαρχείο Κων/πόλεως. Τέλος πάντων είναι μπερδεμένα τα πράγματα Κωστή. Αυτό που ξέρω εγώ πάντως είναι το εξής: Όταν η Ιερουσαλήμ ήταν υπό μουσουλμανική κατοχή, κάπου στο 1000-1100 μ.Χ. οι Αρμένιοι λάδωσαν τον Σουλτάνο ώστε την τελετή αφής του Αγίου Φωτός να την κάνει ο δικός τους Πατριάρχης. Ο Σουλτάνος έδωσε λοιπόν διαταγή την ημέρα της Αναστάσεως να μην επιτραπεί η είσοδος στους Ορθοδόξους στο Ναό και μόνο οι Αρμένιοι να μπουν μέσα. Έτσι κι έγινε. Την τελετή εντός του ναού την τέλεσε ο Αρμένιος Πατριάρχης ενώ ο Ορθόδοξος την τέλεσε έξω από τον Ναό μαζί με τους πιστούς. Το φως όμως ποτέ δεν εμφανίστηκε στους Αρμένιους. Αντιθέτως την ώρα που ήταν να πει ο δικός μας Πατριάρχης το "Δεύτε λάβετε Φως" το Άγιο Φως ξεπήδησε από τον στύλο που είναι δίπλα στην πόρτα της εισόδου και άναψε όλα τα κεριά των Ορθοδόξων. Ως ενθύμιο εκείνης της ημέρας υπάρχει ακόμα το σημάδι στο σημείο από όπου ξεπήδησε το Άγιο Φως. Όποιος μπορέσει να πάει στο Ναό θα δει ότι σε κάποιο σημείο ο στύλος είναι "καπνισμένος" και έχει μια μικρή ρωγμή. Οι Αρμένιοι νομίζω δεν δέχονται την Παλαιά Διαθήκη, οπότε κατ' ουσίαν έχουν αρνηθεί ένα μέρος των Θεϊκών Ενεργειών. Έκτοτε λοιπόν έχουν αποδεχθεί όλοι ότι μόνον ο Ορθόδοξος Πατριάρχης μπορεί να τελεί την τελετή. Υπάρχουν βέβαια και ένα σωρό άλλες ιστορίες όπως του Σουλτάνου που προσπαθούσε να σβήσει τις κανδήλες μετά το "Δεύτε λάβετε Φως" και αυτές δεν έσβηναν.
Εν ολίγοις αγαπητέ Ένας είναι ο Θεός και δεν έχει καμία σχέση ούτε με τον Θεό των μουσουλμάνων, ούτε των Εβραίων, πλέον, μιας και δεν αποδέχονται την ύπαρξη του Ιησού, ούτε των Καθολικών, ούτε οποιασδήποτε άλλης θρησκείας. Ο Πανθεϊσμός, ο οποίος είναι αυτό που αναφέρεις ότι ο Θεός είναι ο ίδιος σε όλες τις θρησκείες, είναι απλώς άλλη μια μορφή αίρεσης. Αν ήταν ο ίδιος σε όλες τις θρησκείες δεν θα είχε κανέναν λόγο να θυσιάσει τον Υιό του ώστε να σωθούμε όλοι εμείς, ούτε φυσικά να παιδεύει τους Εβραίους τόσες χιλιάδες χρόνια ώστε να προετοιμαστεί ο δρόμος για τον Υιό του.
[quote user="cna" post="346555"]...
Την τελετή εντός του ναού την τέλεσε ο Αρμένιος Πατριάρχης ενώ ο Ορθόδοξος την τέλεσε έξω από τον Ναό μαζί με τους πιστούς. Το φως όμως ποτέ δεν εμφανίστηκε στους Αρμένιους. Αντιθέτως την ώρα που ήταν να πει ο δικός μας Πατριάρχης το "Δεύτε λάβετε Φως" το Άγιο Φως ξεπήδησε από τον στύλο που είναι δίπλα στην πόρτα της εισόδου και άναψε όλα τα κεριά των Ορθοδόξων. Ως ενθύμιο εκείνης της ημέρας υπάρχει ακόμα το σημάδι στο σημείο από όπου ξεπήδησε το Άγιο Φως. Όποιος μπορέσει να πάει στο Ναό θα δει ότι σε κάποιο σημείο ο στύλος είναι "καπνισμένος" και έχει μια μικρή ρωγμή.
[/quote]
Η φωτογραφία είναι δική μου, απ' το ταξίδι-προσκύνημα που έκανα πριν 1,5 χρόνο.
Και φυσικά, η ρωγμή μόνο μικρή δεν θα μπορούσε να είναι. ;-)
[align=center][albumimg]12312[/albumimg]
[/align]
Ομολογώ πως δεν αξιώθηκα ακόμα να επισκεφθώ τους Αγίους Τόπους και την διήγηση του θαύματος την βρήκα έτοιμη. Προφανώς με απάτησε η μνήμη μου...
[quote user="cna" post="346564"]Ομολογώ πως δεν αξιώθηκα ακόμα να επισκεφθώ τους Αγίους Τόπους και την διήγηση του θαύματος την βρήκα έτοιμη. Προφανώς με απάτησε η μνήμη μου...[/quote]
Συζητούσα με φίλους που επισκέπτονται τουλάχιστον μια φορά τον χρόνο το Άγιο Όρος. Και προσπαθούσα να τους περιγράψω τα απίστευτα συναισθήματα, την αμέτρητη και τόσο διαφορετική μα και ήρεμη χαρά, την αίσθηση πληρότητας που ένιωσα - ειδικά στο Ναό της Αναστάσεως. Συναισθήματα που τίποτα και κανείς δεν θα μπορούσε ποτέ να με προετοιμάσει για αυτά. Και τους ρωτούσα αν νιώθουν κάτι αντίστοιχο όταν πάνε στο Άγιο Όρος. Και μου είπαν πως ναι, αυτό ακριβώς είναι που τους κάνει να θέλουνε να πηγαίνουν όσο το δυνατό πιο συχνά.
Παρ' όλ' αυτά, θεωρώ πως δεν είναι το ίδιο. Δεν θα μπορέσω ποτέ μου να το μάθω (ας όψεται το άβατο) όμως το πιστεύω. Και αναμένω την ώρα και τη στιγμή που κάποιος θα τα έχει επισκεφτεί και τα δύο και θα μπορεί να μου πει τι ένιωσε στο ένα και τι στο άλλο.
Για να καταλάβεις, όταν μπήκα πρώτη μου φορά στην Αγιά Σοφιά στην Κωνσταντινούπολη, ένιωσα απίστευτο δέος γι' αυτό το έργο, το τόσο ανθρώπινο που όμως έγινε για να υμνήσει τη μεγαλοσύνη του Κυρίου.
Φοβόμουν λοιπόν. Κι αναρωτιόμουν αν θα ένιωθα κάτι αντίστοιχα ισχυρό στους Αγίους Τόπους. Παρ' όλο που κι εγώ η ίδια με μάλωνα, πήγαινα με αυτήν ακριβώς την αγωνία. Λάθος μου!!!! Μέγα σφάλμα! Δεν ένιωσα το ίδιο. Δεν αναιρείται αυτό που βίωσα στην Αγιά Σοφιά. Όμως δεν συγκρίνεται με τίποτα κι εκείνη η χαρά....
Τι ήτανε; μα δεν είναι απλό; Ένιωσα τη μεγάλη χαρά της ίδιας της Αναστάσεως!!!! Τι περισσότερο να ζητήσει να γευθεί κανείς; :smile: :smile: :smile:
Ευλογημένο να είναι blackie που λένε και στο Όρος. Σε πιστεύω σε όσα λες. Νομίζω ότι στο Όρος βρίσκει κανείς την κατάνυξη και ταπεινοφροσύνη που χρειάζεται για να πλησιάσει ο καθημερινός άνθρωπος τον Θεό αλλά στους Αγίους Τόπους του προσφέρει πρόγευση ο Θεός χωρίς να απαιτεί ιδιαίτερες θυσίες*. Δηλαδή είναι σαν να σου λέει ότι όσο με πλησιάζεις τόσο θα νοιώθεις όπως ένοιωσες στο Ναό της Αναστάσεως αλλά για να με πλησιάσεις θα πρέπει να λειτουργείς όπως οι μοναχοί στο Όρος. Δεν εννοώ βέβαια να γίνουμε όλοι μοναχοί αλλά μπορούμε πιστεύω να αγωνιστούμε ώστε εκτός απο ευσεβείς να είμαστε και ευλαβείς, μπορούμε να αγωνιστούμε ώστε να ερχόμαστε τρίτοι μετά τον Θεό και τον πλησίον. Μπορούμε να αγωνιστούμε ώστε να είμαστε ταπεινοί στο φρόνημα.
*Θα πρέπει βεβαια η επίσκεψη να γίνεται με ευλάβεια γιατί ειδάλλως ουαί και αλίμονο. Γνωστός μου γιατρός επισκέφθηκε κάποτε το σπήλαιο της Αποκάλυψης του οποίου η οροφή έχει σχίσει στα τρία. Όποιος έχει ασχοληθεί με την Αποκάλυψη ξέρει την ιστορία. Τέλος πάντων εξηγούσε ο μοναχός στο γκρουπ ότι το σχίσιμο της οροφής επήλθε από τον Τριαδικό Θεό, γι' αυτό είναι και σε τρία μέρη. Ο καημένος ο γιατρός σκέφθηκε εκείνη την στιγμή:"Τί βλακείες μας τσαμπουνά τώρα ο μοναχός". Ε, κατάφερε να μιλήσει μετά από 1 μήνα και αφού πρώτα μετανόησε ειλικρινά, εκκλησιάστηκε, πήρε ευλογία από τον Ιερέα. Έτσι κατάφερε να εξομολογηθεί και να ξαναμιλήσει. Έκτοτε προσπαθεί να μην χάνει ούτε μια Θεία Λειτουργία, Εσπερινό κλπ. Όσο βέβαια του το επιτρέπει το επάγγελμά του.
Όπως είχα γράψει και σε άλλο θέμα έχει διαφορά ο Θεός των Ορθοδόξων (Ελλήνων, Ρώσων, Σέρβων κλπ) Χριστιανών από τον Θεό των υπολοίπων (Καθολικών, Κοπτών (Αρμένιοι), Μονοφυσιτών (Αιγύπτιοι), Προτεσταντών). Οι απανταχού Ορθόδοξοι εορτάζουν το Πάσχα την ίδια ημερομηνία. Αυτό που αλλάζει είναι όλες οι υπόλοιπες εορτές. Φυσικά υπάρχει και μερίδα παλαιοημερολογιτών που έχουν αναθεματίσει τους νεοημερολογίτες με αποτέλεσμα να επέλθει νέο σχίσμα στους κόλπους της Εκκλησίας.
(Την ιστορία παρακάτω με τους Αρμένιους την γνωρίζω )
Εν ολίγης, υπάρχει ημερολογιακή διαφορά στο Ιουλιανό και στο Γρηγοριανό ημερολόγιο Το Ιουλιανό είναι μεγαλύτερο του πραγματικού έτους γιατί κάθε 4 χρόνια προστίθεται η 29 Φεβρουαρίου Για να το διορθώσει αυτό ο Πάπας Γρηγόριος με τη συνδρομή ενός αστρονόμου της εποχής άλλαξε την ημερομηνία μετά την 4 Οκτωβρίου 1582 σε 15 Οκτωβρίου Έτσι μετά 1600 περίπου χρόνια από την πρώτη Οικουμενική σύνοδο, εμείς που ακολουθούμε το Ιουλιανό ημερολόγιο θα έχουμε διαφορά 13 ημερών, ενώ το Γρηγοριανό ανά 400 έτη θα έχει 97 δίσεκτα και όχι εκατό Μπέρδεμα ...
Ο Πάπας όμως προσάρμοσε και το Πάσχα με το Γρηγοριανό Ημερολόγιο αγνοώντας το Πάσχα των Εβραίων και την απόφαση της πρώτης Οικουμενικής Συνόδου Ενω τα τέσσερα σημεία που ορίζει η Ορθόδοξη εκκλησία (και νεοημερολογίτες) για τον εορτασμό του Πάσχα είναι η Εαρινή Ισημερία και η πρώτη πανσέληνος μετά από αυτή, το Νομικό Πάσχα(των Εβραίων) και η πρώτη κυριακή μετά Όπου σύμφωνα με τον Κανόνα των επτά Αποστόλων και την ιστορική ακρίβεια ο Χριστός Αναστήθηκε μετά το Πάσχα των Εβραίων
Οπότε υπάρχει και ημερολογιακή αλλά και εκκλησιαστική διαφορά εορτασμού του Πάσχα με τους Καθολικούς
Οι παλαιο και νεο ημερολογίτες ακολουθούν το Ιουλιανό ημερολόγιο Η διαφορά έγγειται στην εαρινή Ισημερία της 21 Μαρτίου, εν ολίγης , όπου οι νεοημερολογίτες λαμβάνουν την ημερομηνία αυτή βάση της πρώτης Οικουμενικής Συνόδου, αν δεν κάνω λάθος./...
Εν πάση περιπτώση το πρόβλημα δεν είναι η ακριβής ημερομηνία για την καθιέρωση του εορτασμού, μερικές μέρες πριν ή μετά αλλά η διάσπαση της μίας εκκλησίας και από τον ανθρώπινο παράγοντα ;-)
Και χαίρομαι πολύ περισσότερο που έχει πάει στους Άγιους Τόπους μια φίλη...αν και θα μπορούσε να ήμουν στη θέση της , είναι το ίδιο. cna έχουμε χρόνο ακόμη :grin:
Έτσι όπως τα λες larus νομίζω ότι είναι. Υπάρχει βέβαια μια μερίδα παλαιοημερολογιτών που έχουν αναθεματίσει την χρήση του νέου ημερολογίου. Όπως και να έχει δεν είναι η μόνη διαφορά από τον καθολικισμό. Οι καθολικοί έχουν αλλοιώσει το Σύμβολο της Πίστεως με το filioque, έχουν θεοποιήσει την Υπεραγία Θεοτόκο και τον Απόστολο Πέτρο, γι' αυτό και κάνουν τον σταυρό τους με τα 4 ή 5 δάκτυλα, δέχονται το αλάθητο του πάπα της Ρώμης, δεν προσφέρουν το αίμα του Κυρίου στους πιστούς κατά τη Θεία Κοινωνία ενώ χρησιμοποιούν, κατά παράβαση των Κανόνων, άζυμο άρτο=νεκρός άρτος και τέλος κατασκευάζουν είδωλα=αγάλματα του Κυρίου και των Αγίων.
Οι κόπτες δεν δέχονται όλα τα κείμενα της Αγίας Γραφής (αν θυμάμαι καλά) ενώ οι μονοφυσίτες δεν δέχονται την ανθρώπινη φύση του Ιησού.
[quote user="larus audouinii" post="346567"]...
Και χαίρομαι πολύ περισσότερο που έχει πάει στους Άγιους Τόπους μια φίλη...αν και θα μπορούσε να ήμουν στη θέση της , είναι το ίδιο. cna έχουμε χρόνο ακόμη :grin:[/quote]
Το γοργόν και χάριν έχει!!!
Και φυσικά, μπορούμε να πάμε και παρέα! Ευελπιστώ ν' αξιωθώ να ξαναπάω. :smile:
Εγώ έχω επιβολή σιωπής μέχρι αναστάσεως οπότε επιφυλάσσομαι μετά το Χριστός Ανέστη ....
(ελπίζω να μη έχουμε παρατράγουδα φέτος και δεν.... )
Και ξανα ξεκινώντας στην αρχική δημοσίευση
Διαβάζοντας όλο το κείμενο στην ιστοσελίδα του κ Σαραντάκου στα βιαστικά χτες, αρχικά σκέφτηκα τα εξής :grin:
Ο ίδιος ο συγγραφέας πιστεύει ή δεν πιστεύει στην ύπαρξη θαυμάτων, γενικότερα;
Είναι χριστιανός ορθόδοξος βέβαια ;
Και ένα ερωτηματικό να αιωρείται σε διάφορα κενά του κειμένου
Έστω...η απορία είναι η αρχή της γνώσης
Κατά αρχήν ο λαός για την Χριστιανική Εκκλησία είναι μια κοινωνία προσώπων, κατ΄εικόνα Θεού, με σκέψη και ελεύθερη βούληση, θέληση και προσωπικότητα Δεν είναι αγέλη,ούτε μάζα
Κάθε ένας μας λοιπόν είναι ξεχωριστός, ένα ξεχωριστό δημιούργημα, ένας μικρός Θεός Και ενώ η Εκκλησία καλλιεργεί σε βάθος την αγάπη και την αδερφοσύνη και συνεπώς δεν ευνοεί τον ατομισμό, δεν εξαφανίζει την ανθρώπινη προσωπικότητα ούτε την ελευθερία του ατόμου Απεναντίας καλλιεργεί την προσωπικότητα, δεν είναι ουραγός αλλά οδηγός...
Καλοδεχούμενες και οι διάφορες καλοπροαίρετες απόψεις...
Ο Ελύτης έχει πει πως "κανείς δεν παίρνει δωρεάν" Το νόημα αυτών των λέξεων είναι βαθύτερο αλλά και εμείς είμαστε σε θέση να αξιοποιήσουμε όσα μας δίνονται; ;-)
Ένα θαύμα θα μπορούσε να είναι το δώρο της ίδιας της ζωής μας απλά, η ανακάλυψη της ομορφιάς μέσα σε ένα μουντό κόσμο ή και απλά τα θαύματα θα μπορούσε και να είναι παρεξηγημένα στην ζωή μας
Θυμάμαι τα μαθήματα μυθοπλασιών να με ακολουθούν στα μαθήματα του δημοτικού όπου μέσα από τους κεραυνούς του θυμωμένου Δία, η ανθρώπινη λογική με παραμύθια έκανε υπέρβαση της επιστήμης Από στόμα σε στόμα οι ιστορίες που έχουν γράψει οι διάφοροι λαοί ανά τους αιώνες έχουν αρκετά κοινά σημεία Όπως μόλις μερικούς αιώνες πριν ακόμη μια τρομερή Θεά κουνούσε την γη εσωτερικά και δημιουργούσε αναταράξεις και σεισμούς, και δεν έχει τόση σημασία αν αυτή η θεά σε άλλους τόπους είχε εντελώς διαφορετικό πρόσωπο Μεγαλώσαμε νανουρίζοντας μας με την αίσθηση της προσδοκίας, της ελπίδας και των δυνατοτήτων που δεν τελειώνουν ποτέ Μείναμε κάπου εδώ,το τοπίο έχει αλλάξει πιά, όχι η ίδια πίστη πως μπορούμε να αλλάξουμε πολλά
Θαύματα στον φυσικό κόσμο, στην ψυχή και την διάνοια Η ανθρώπινη φύση έχει δημιουργήσει διάφορες ιστορίες, και σωτήρες, για να αιτιολογήσει και το άγνωστο,να αντισταθεί στο φόβο, να αλλάξει καταστάσεις σαν από μηχανής θεός ή να τις έχει του χεριού του Σαν ένας καθρέφτης που απορείς και θαυμάζεις "Θαύμα είναι αυτό, του οποίου δεν γνωρίζουμε και γι΄ αυτό τον λόγο το θαυμάζουμε" Αριστοτέλης
"Θαύματα υπερφυσικά συνεβαιναν παντού και πάντα" Κέλσος
Nes, εβραικά σημαίνει θαύμα αλλά και σημάδι
Πίστη ή λογική ;
Άλλοτε μιλάμε για θαύματα της επιστήμης ή του ανθρώπινου παράγοντα σε επιτεύματα Ο όρος θαύμα θα μπορούσε να έχει πολλά νοήματα, και συνήθως το μη πιθανό, το ανυπερβλητο, αυτό έστω που είναι αδύνατο ή απίθανο να συμβεί Το πολύτιμο θαύμα να σωθεί μια ζωή αρκετές μέρες μετά
Σε σχέση με θρησκευτικά ζητήματα όμως η υπερβατικότητα κάνει την διαφορά Το θαύμα δεν βασίζεται στην λογική αλλά στο κλειδί της πίστης ή έστω σε μορφές της "Η πίστη σου σε έσωσε" Το θαυμαστό και η ικανότητά μας για θαυμασμό της Χριστιανικής Γνώσης
Το μπέρδεμα εδώ είναι ο ορθολογισμός της επιστήμης και της φιλοσοφίας με κάποιο τρόπο Εξηγούνται όλα ή όχι βάση των νόμων της επιστήμης και της φιλοσοφίας ;
Ότι δεν με αρέσει ως παρατηρητή η πολύ τακτοποίηση στο σύμπαν και στους νόμους είναι γεγονός, ούτε η πολυπλοκότατη θεωρία των κβάντων Η ιδέα του σύμπαντος ως ένα θαύμα είναι τουλάχιστον πιο απλή ;-)
Το ζήτημα του θρησκευτικού θαύματος από ό,τι φαίνεται, ιστορικά εξελίχτηκε κυρίως στο δυτικό κόσμο ώστε σήμερα και να συνδέεται με τον Θεό του Χριστιανισμού, της Βασιλείας του Θεού Υποθέτω πως υπάρχουν αμφισβητήσεις ως πολυ βαθύτερες Άλλοστε οι αναφορές στις γραφές δίνουν το έναυσμα στους σκεπτικιστές Δεν θα έδινα άδικο ίσως Αν και στην βιβλιογραφία υπάρχουν και θαύματα που έχουν γίνει από Έλληνες της κλασσικής αρχαιότητας
Ενώ αντίθετα στον χριστιανισμό τα θαύματα δεν αποτελούν αλλοιώσεις στην ίδια την Φύση, αλλά σημάδια ενός κόσμου που επιστρέφει στην αρχική του αρμονία, στην κατάσταση του παραδείσου, όπως την περιγράφει το βιβλίο της γένεσης Κατά την παράδοση ο ίδιος ο Χριστός, η ζωή του είναι το απόλυτο θαύμα, προσφέροντας αποκατάσταση , ίαση και ανάσταση Ο θείος Λόγος ενσαρκωμένος
Από την άλλη σκοπιά ο ανθρώπινος πόνος φτάνει να βρίσκει καταφύγιο εκεί Έχουν γεμίσει βιβλία με υπαρκτά γεγονότα που άλλαξαν ή θεραπεύσαν ζωές με την βοήθεια του Αγίου Πνεύματος
Σύμφωνα με τον Απόστολο Παύλο το θαύμα χωρίς ήθος και στάσης ζωής, αλλαγής είναι μάταιο Δεν είναι το ίδιο αυτοσκοπός, ακόμη και αν μιλά σε όλες τις γλώσσες των ανθρώπων και των αγγέλων...
Στην Παλαιά Διαθήκη θαύμα σημαίνει κάθε δωρεά, το να ζει κάποιος "εν τω Θεώ" " μάθε ότι δεν είναι για την αρετή σου που σου δίνει ο Θεός, αυτή την γή να κληρονομήσεις"
Εδώ στέκομαι λοιπόν στον αυτοσκοπό, αν και δεν με βολεύει
Αντίθετα, αν η απόδειξη ενός θαύματος θα μπορούσε να είναι το κλειδί της Αλήθειας και της Αγάπης που δίδαξε η χριστιανική πίστη από μόνο του, δεν μου λέει τίποτε Είναι σαν μια κατάσταση αναπηρίας, χωρίς την πνευματικότητα που πηγάζει μέσα από αυτό, χωρίς την αρετή από όλα τα υπόλοιπα Αν ήμουν δύσπιστη δύσκολα θα με έπειθε ακόμη και ένα θαύμα!
"Ιδού ο Νυμφίος έρχεται εν τω μέσω της νυκτός..." μόνο που οι μωρές παρθένες, απροετοίμαστες ούσες, αγνοούν τον ερχομό του Νυμφίου. Προφανώς ο δύσπιστος νους εν τη δυσπιστία του τειχίζεται και εν τη σκληροκαρδία του τυφλώνεται. Δεν πειράζει, όμως, ο Θεός όλους τους αγαπάει και αυτό πρέπει να κάνουμε εμείς, μόνο που θα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί ώστε να μην βρει γόνιμο έδαφος ο σπόρος της δυσπιστίας. Εδώ όμως κολλάει ότι αυτά που είναι παράλογα για τους ανθρώπους είναι λογικά για τον Θεό. Ο κ. Σαραντάκος αναρωτιέται για την κατάλυση των φυσικών νόμων από τον Θεό μέσω των θαυμάτων. Πρόκειται όμως τω όντι περί καταλύσεως; Κι ακόμα και έτσι να είναι ως Θεός δεν δεσμεύεται από τους φυσικούς νόμους, δεδομένου ότι τον θάνατο τον κερδίσαμε μέσω την πτώσης μας. Δεν ήθελε ο Θεός να πεθαίνουμε, εμείς το επιλέξαμε με την επιλογή μας.
Μιας και οι κυρίες δεν μπορούν να επισκεφθούν το Όρος: http://www.youtube.com/watch?v=azskDYxKNEM&feature=player_embedded#at=12. Το βιντεάκι είναι στην ουσία αλληλουχία φωτογραφιών ενώ η "μουσική" επένδυση είναι ο ύμνος που ψάλλεται κατά την κουρά νέου μοναχού.
[quote user="cna" post="346576"]Μιας και οι κυρίες δεν μπορούν να επισκεφθούν το Όρος: http://www.youtube.com/watch?v=azskDYxKNEM&feature=player_embedded#at=12. Το βιντεάκι είναι στην ουσία αλληλουχία φωτογραφιών ενώ η "μουσική" επένδυση είναι ο ύμνος που ψάλλεται κατά την κουρά νέου μοναχού.[/quote]
Ευχαριστούμε πολύ.
[marquee direction=right][albumimg]9276[/albumimg][/marquee]
[marquee direction=left][albumimg]9276[/albumimg][/marquee]
[marquee direction=right][marquee direction=up][albumimg]9276[/albumimg][/marquee][/marquee]
Ευχαριστω και εγώ cna ...να είσαι καλά
Σας προσκαλώ αν σας φέρει ο χρόνος και στα δικά μας μέρη
Θα κάνω ένα διάλειμα αφού με παρασύρατε..έτσι θα υπάρχουν και άλλες σημειώσεις στην ενότητα
[quote user="KostasD33" post="346632"][marquee direction=right][albumimg]9276[/albumimg][/marquee]
[marquee direction=left][albumimg]9276[/albumimg][/marquee]
[marquee direction=right][marquee direction=up][albumimg]9276[/albumimg][/marquee][/marquee][/quote]
Στην Αγία Τριάδα, πράγματι το σύμβολο του Αγίου Πνεύματος είναι το περιστέρι. :cool:
Υ.Γ. Και παρακαλώ να υπάρχει σεβασμός προς την θρησκεία των άλλων, σύμφωνα και με τους κανόνες του φόρουμ. :mryellow:
[align=center](http://www.a33.gr/files/images/2/428269nsunn8z41h.gif) [/align]
Υ.Γ.
1- εχω απαγορευτικό
2- σεβασμός μέγιστος
3- διάβασε καλά τον κανόνα
4- οφφ τόπικ ανάλυση εδώ των κανόνων
Τα θαύματα στην αρχαία Ελλάδα
Οι αρχαίοι αντιλαμβάνονταν τον κόσμο, από τον μικρότερο κόκκο άμμου ως τον μεγαλύτερο γαλαξία, ως ένα οργανικό άπειρο σύνολο, τέλεια τακτοποιημένο,δομημένο, στολισμένο και που διοικείται με τάξη και νόμους Γι αυτή του την ευπρέπεια και την κοσμιότητα του έδωσαν εξάλλου αυτό το όνομα και που παρέπεμπε στην τέχνη του "θαυμάζειν"
Η φιλοσοφία τους δεν τους επέτρεπε να ζητούν θαύματα, απεναντίας το θεωρούσαν ύβρη Και αυτό γιατί ο κάθε πολίτης ενδιαφερόταν για την πόλη και τα κοινά της Άρα και ως "ιδιώτης" συμμετέχοντας, η προσευχή για το προσωπικό ή ιδιωτικό συμφέρον, θεωρούνταν ανόητο, ποταπό
Σε κανένα κείμενο δεν αναφέρεται κάποιο θαύμα που να έχουν κάνει Θεοί Απλά δρούσαν ως επόπτες και προστάτες των Φυσικών Νόμων και που ήταν πέρα από το καλό και κακό (οι έννοιες αυτές δεν είχαν και νόημα τότε με αυτή την έννοια)
Οι θεοί δεν είχαν ανάγκη να σώσουν κανέναν, ούτε να επέμβουν σε κανέναν, ούτε να εκτρέψουν τους Νόμους για χάρη κανενός "Μόμο εμείς μπορούμε να σώσουμε τους εαυτούς μας" κατά τον Σαλούσιο
Για την ιασή του ο ιδιώτης πήγαινε στα Ασκληπιεία, επικροτούσε την πρωτοβουλία και την δραστηριότητα-συν Αθηνά και χείρα κίνη- και προσευχόταν στους Θεούς μόνο όταν το επέτρεπαν οι συνθήκες, όπως πριν την έκβαση μιας μάχης και για το κοινό καλό
Δεν ευχαριστούσε τους Θεούς ή μια Θεότητα με τάματα ή υλικά πλούτη, και δεν είχαν τάσεις άρνησης ζωής όπως η νηστεία
Η έννοια της τιμωρίας είχε να κάνει περισσότερο με την εποπτία και προστασία των φυσικών νόμων Το αντιπεπονθός του Πυθαγόρα σήμαινε το να έρθει κάποιος ενάντια στον νόμο της ανταποδοτικότητας Ούτε δηλαδή οι Θεοί μπορούσαν να αφαιρέσουν αμαρτίες κάποιου "Δεν κάνουν θαύματα Δεν έχουν ανάγκη να κάνουν θαύματα" κατά τον Πορφύριο
"Πάντως ο Θεός, όπως λέει και η παράοση,ελέγχει την αρχή, τη μέση και το τέλος των όντων, και προχωρεί σε ευθεία με τη φύση Και πάντα τον ακολουθεί η δικαιοσύνη που τιμωρεί αυτούς που στερούνται τον Θείο Νόμο και τη δικαιοσύνη την ακολουθεί από κοντά, ταπεινός και κόσμιος, αυτός που θα κερδίσει τον ευτυχία" Πλάτωνας
Την διαφορά της νοοτροπίας της εποχής εκείνης με τις νεώτερες ο Σαλούσιος την αποτυπώνει λέγοντας "οι Θεοί ουδέν κερδίζουν από όλες τις πρακτικές, διότι τίνος ανάγκη έχουν οι Θεοί; Εμείς όμως κερδίζουμε την μετ' εκείνων συνάφεια"
Ο καλύτερος ίσως τρόπος για να καταλάβει κανείς την έννοια του θαύματος στην αρχαία Ελλάδα είναι η εποχή που εισβάλει ο Χριστιανισμός και διαβρώνει τα Ελληνικά ιδεώδη
Ο Κέλσος, ο Πορφύριος και άλλοι επιχείρησαν να δώσουν το στίγμα της εποχής εκείνης
Ο ίδιος ο Κέλσος αναφέρει πως τους θαυματοποιούς τους θεωρούσαν απατεώνες, ενώ ο ίδιος διευκρινίζει πως θαύματα(δυνάμεις) συνέβαιναν πάντα και παντού
Όπως οι ευεργεσίες που πρόσφερε ο Ασκληπιός ή οι εξαφανίσεις των Αριστέα και Προκοννήσιου, ή του Κλεομήδη από την Αστυπάλαια , ή ακόμη η ψυχή του Ερμότιμου Κλαζομενιου που ταξίδευε από το ένα σώμα στο άλλο, ενώ το σώμα του ήταν άψυχο
Ανάλλογες παραδοξολογίες και θαύματα εφεύραν ή εκμεταλλεύτηκαν και περισσότερο επώνυμοι Ο δούλος του Πυθαγόρα στην Σκυθία, ο Πυθαγόρας στην Ιταλία, ο Ραμψίνιτος στην Αίγυπτο, ο Ορφέας στους Οδρύσες, ο Πρωτεσίλαος στην Θεσσαλία, ο Ηρακλής στο Τάιναρο, ο Θησέας και πολλοί άλλοι
Τα "θεϊκά σημάδια", υπερφυσικά φαινόμενα κατά τον Ηρόδοτο, αξίζουν περισσότερο από κάθε άλλο να προκαλέσουν τον θαυμασμό
Ο Επωπεύς μετά την νίκη του με τους Θηβαίους αφιέρωσε στην Θεά Αθηνά, για το σημάδι και τότε έτρεξε λάδι μπροστά στον ναό, σύμφωνα με τον Παυσανία
ΟΙ Τριζήνιοι ιστορούν πως το άλογο Πήγασος χτύπησε με το νύχι του τη γή και ανάβλυσε στο μέρος νερό Θα μπορούσε κανείς να βρει στην βιβλιογραφία πάρα μα πάρα πολλά ανάλογα παραδείγματα
Για την πηγή Διονυσάδα, το διπετές άγαλμα της Αθηνάς που βρισκόταν στην Ακρόπολη, ονομάστηκε έτσι επειδή κατά την παράδοση έπεσε από τον ουρανό Το ιερό Παλάδιον στην Τροία, σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, στους Δελφούς όταν ο Ξέρξης ήθελε να αρπάξει τους ιερούς θησαυρούς του Μαντείου, εκείνα μεταφέρθηκαν έξω από το ναό μόνα τους Μετά τον θάνατο του Σοφοκλή, όταν εισέβαλαν στην Αττική οι Λακεδαιμονιοι, ο αρχηγός του ςείδε τον Διόνυσο να παρουσιάζεται στο όνειρό του και να τον παρακινεί προς την Σειρήνα
Ανάλογες αφηγήσεις με παρουσιάσεις και επεμβάσεις των Θεών σε μάχες υπάρχουν πολλές , όπως από τον Αισχύλο, τον Παυσανία, τον Αριστομένη, τον Πλούταρχο κλπ
Ακόμη και μετεωρολογικά φαινόμενα που προκάλεσαν οι Θεοί : Ηρόδοτος-Περσικός στρατός, Δελφοί, 272-Γαλάτες-Δελφοί κλπ Το χάλκινο άγαλμα του Απόλλωνα, απέναντι από την ακρόπολη (και πιθανολογείται έργο του Φειδία) σώθηκε από τιν ακρίδες και ονομάστηκε παρνόπιο(πάρνοπες-ακρίδες) σύμφωνα με τον Παυσανία που το αποτύπωσε αφου υπήρξε και ο ίδιος μάρτυρας
Αλλά και οι ιάσεις δεν εκλείπουν από το συγγραφικό έργο των φιλοσόφων της εποχής Η Υγεία και ο Ασκληπιός ήταν οι κατεξοχήν θεραπευτές και γιατροί της αρχαιότητας και γι΄αυτό η λατρεία της Θεότητας του Ασκληπιού άντεξε πολύ περισσότερο στους αιώνες που ακολούθησαν με την επικράτηση του Χριστιανισμού
Ο συγγραφέας Bruno Snell έχει πει χαρακτηριστικά ότι
"η διαφορά μεταξύ της αρχαιότητας (του Έλληνα) και του Εβραιοχριστιανισμού είναι ο ένας μέσα από τα θαύματα αναγνωρίζει και αποδυκνείει την ύπαρξη ενός Θεού, και ο δεύτερος συνειδητοποιεί την ύπαρξη των Θεών του, αντικρύζοντας απλώς την θαυμαστή τάξη του Κόσμου
Τα θαύματα όπως τα εννοούμε σήμερα, δεν ήταν αποδεκτά στην αρχαία Ελλάδα Γνώριζαν πως ο "ορατός Κόσμος δεν έχει διευθετηθεί προς χάρη του ανθρώπου; Το κάθε τι γεννιέται και πεθαίνει για χάρη της διαφύλαξης του όλου, όπου κάθε τι μετατρέπεται σε κάτι άλλο;"
Προσπάθησα να είμαι όσο δυνατόν αντικειμενική
Ελπίζω να άφησα προβληματισμούς σε συνάρτηση με το πρώτο κέιμενο του συγγραφέα
Πολύ περισσότερα μπορεί κανείς να βρει σε ελληνικές και ξένες εκδόσεις
Το αν συμβαίνουν, συνέβαιναν, πιστεύει ή όχι στα θαύματα είναι στην κρίση του καθένα
Ένας Θεολόγος νομίζω πως θα ήταν καλύτερο να απαντήσει στην συγκεκριμένη ερώτηση για τα εδάφια της Καινής
Διαθήκης Για άλλους και για υπαρκτούς λόγους, δεν τίθεται ζήτημα ;-)
Το βέβαιο είναι πως υπάρχουν και αρκετοί που πιστεύουν στην δύναμη της πίστης και για να ακριβολογω της Χριστιανικής Πίστης Ακόμη και αν δεχτούμε, πως ένα κομάτι της βρίσκεται και ανάμεσα, όπως συμβαίνει συνήθως, και στους κόλπους της λαϊκής παράδοσης
[quote user="larus audouinii"]....
Ο συγγραφέας Bruno Snell έχει πει χαρακτηριστικά ότι
"η διαφορά μεταξύ της αρχαιότητας (του Έλληνα) και του Εβραιοχριστιανισμού είναι ο ένας μέσα από τα θαύματα αναγνωρίζει και αποδυκνείει την ύπαρξη ενός Θεού, και ο δεύτερος συνειδητοποιεί την ύπαρξη των Θεών του, αντικρύζοντας απλώς την θαυμαστή τάξη του Κόσμου
.....
.....[/quote]
Καλά κάνω λοιπόν κι εγώ και θεωρώ ότι η φιλοσοφική προσέγγιση των αρχαίων ελλήνων ήταν μπόλικα επίπεδα ανώτερη από την φιλοσοφική προσέγγιση των εβραίων …
Σορρυ που μίλησα προ .....
Η διαφορά του νεοέλληνα από τον αρχαίο έλληνα είναι ότι όταν του δείχνεις την θαυμαστή τάξη των πραγμάτων αντιλαμβάνεται αυτή την τάξη ως αποτέλεσμα της τύχης και όχι της ενέργειας του Θεού. Κοίτα στο άλλο φόρουμ τί αποδείξεις ζητούν για να πειστούν ότι υπάρχει Θεός.
ποιο άλλο φόρουμ? :roll:
Ένα φόρουμ μηχανικών του οποίου τυγχάνει να είμαστε μέλη τόσο εγώ όσο και ο Κωστής...
Κουτσομπόλες…. Ακούς εκεί ποιο άλλο φόρουμ
Και επειδή ο Χριστακος είναι ευγενής και δεν θέλει να κάνει τσάμπα διαφήμιση σε άλλα φόρουμ, εγώ δεν είμαι ειδικά όταν τα έχω σε εκτίμηση
Αφορά το φόρουμ michanikos.gr το οποίο είναι κι αυτό ένα μεγάλο φόρουμ με μεγάλο πλούτο θεμάτων ειδικά επικεντρωμένων σε ζητήματα Μηχανικών, αλλά που και που το γυρνάμε και σε Θεολογίες όπου ο Χρίστος γράφει ιστορία
Ααα! ωραία! τώρα θα τα συζητάμε κι εδώ τα των μηχανικών.γρ..... :razz:
αμέ....
οι ερωτήσεις τσάμπα...
Οι απαντήσεις όμως με χρέωση.
Είναι και χαλεποί οι καιροί και τα έξοδα τρέχουνε. Άσε που έχουμε και το ΤΣΜΕΔΕ να πληρώσουμε. :razz:
[quote user="KostasD33" post="346728"][quote user="larus audouinii"]....
Σορρυ που μίλησα προ .....[/quote]
προ...;
Δεν το πιασα Κωστημ... Ούτε βλέπω λόγο για να ζητάς συγνώμη βέβαια
Νευράκια έχουμε τελυταία...; :lol: Τσάμπα διακτινίζω τις σοκολάτες (φαίνεται) η ταλαίπωρη κορασίς
[quote user="cna" post="346729"]Η διαφορά του νεοέλληνα από τον αρχαίο έλληνα είναι ότι όταν του δείχνεις την θαυμαστή τάξη των πραγμάτων αντιλαμβάνεται αυτή την τάξη ως αποτέλεσμα της τύχης και όχι της ενέργειας του Θεού. Κοίτα στο άλλο φόρουμ τί αποδείξεις ζητούν για να πειστούν ότι υπάρχει Θεός.[/quote]
:lol: :lol:
Τι τραβάτε όμως και εσείς ...Καλά κουράγια αδέρφια
larus audouinii, όχι καλέ.... κανένα νευράκι.... ίσα ίσα....
απλά θα σου πω τα κάλαντα μετά την ανάσταση καλή μου....
χαχαχαχα :roll: