Σε ειδα παλι....
ειχες ερθει εκει που συνηθιζαμε να βρισκομαστε..
νομιζα εκανα λαθος, μα οχι ησουν εσυ!
Ειχες βγει απο τ αμαξι σου και καπνιζες ενα τσιγαρο,
κοιταζοντας στο τιποτα...στο πουθενα.
Σε ειδα παλι και περιμενες...περιμενες και εψαχνες
και εγω εκει στη γωνια μεσα στο αμαξι ...
που ακολουθουσα τις κινησεις σου.
Σε ειδα παλι ... αλλαξες....
αυτο που ορκιζοσουν ψεμα,
ειπες ματια μου τ ορκιζομαι...
εκει πισω πια δεν θα γυρισω...
σε ειδα παλι ...γυρισες.
Ηθελα να τρεξω κοντα σου,
μα δεν το εκανα
και γι αλλη μια φορα εκει να στεκω
...και να φευγω μακρια....
σε ειδα παλι.......
Το βραδυ μ επισκεφτηκες
στα ονειρα μου εισεβαλες
σαν τον πειρατη
Ηρθες και με φιλησες
την πνοη μου ρουφηξες
μ ενα σου φιλι
Ονειρο ηταν περασε
ονειρο που προσπερασε
και δεν θα ερθει πια
Στην αγκαλια σου μ εκλεισες
και χαδια με γεμισες
και μ εσφιγγες
Αποψε αποτομα ξυπνησα
θυμηθηκα και λυγισα
ραγισα αλλη μια
Ονειρο ηταν περασε
ονειρο που προσπερασε
και δεν θα ερθει πια
"stigmii"
* Το προηγουμενο topic οπως και αυτο ανηκουν στην δημιουργο "stigmi" που ειμαι εγω!
Δημιουργός: stigmi
Ειπα την αγαπη με χρωματα να ντυσω
και εβαψα το ρουχο της με λευκη μπογια
εβαλα στη μεση μια κοκκινη καρδια
ζωγραφισα και νοτες μη νιωσει μοναξια.
Μα εσυ ουτε την κοιταξες την εσπρωξες μακρια
σου ειπα κοιταξε την ειναι δικια σου πια
μα πηρες τον κουβα με ολομαυρη μπογια
και εσβησες οτι χρωματα ειχα μες την καρδια.
"Πες μου ψυχη μου τωρα αγαπη ποση σταζεις
ποση για πες μου και ποση ανθρωπια"
Ειπα δεν με πειραζει θα ειναι λαθος χρωμα
και σκεφτηκα να βαψω λιγο πιο ζωηρα
κρατησα το πινελο μου και εγραψα σ αγαπαω
εβαλα και ολογυρα γαλαζια αμμουδια
Μα οταν την αντικρυσες την χτυπησες με βια
να την σκοτωσεις γυρεψες σα να σουνα φονιας
κρατησες το μαχαιρι που βρεθηκε μπροστα σου
και υστερα μου το εμπιξες βαθια μες την καρδια
"Πες μου ψυχη μου τωρα αγαπη ποση σταζεις
ποση για πες μου και ποση ανθρωπια"
Δημιουργός: stigmi
Μια, δυο, τρεις ωρες...
μια ανασα, μια φωνη
...τεσσερις, πεντε, εξι ωρες...
μια γνωριμια, μια αρχη
...μια, δυο, τρεις ημερες...
μια αναγκη, μια ψυχη
...τεσσερις, πεντε, εξι ημερες...
ενα ονειρο, ενα φιλι
...μια, δυο, τρεις εβδομαδες...
μια αγαπη, μια ζωη
...ενας μηνας...ενα τελος!..?
ενα ονειρο, ενας πονος
Δημιουργός: stigmi
Δεν εψαξε..
τον βρηκα
Δεν ηθελε..
του εδωσα
Δεν πηρα..
μα εδεινε
Δεν κοιταζα..
με κοιταξε
Δεν αγγιζα..
με αγκαλιαζε
Δεν πειναγε..
τον ταϊσα
Με ηθελε..
τον ηθελα
Δεν εφτεξε
δεν εφτεξα
Χαθηκε;..!
χαθηκα;..!
- Ελα παμε..κρατα με απ το χερι και παμε! Παμε σου λεω δεν ακους?
- Ακουω!
- Αντε παμε!
- Μα που?
- Μαζι μου! δεν σου φτανει?
- Μου φτανει..
- Παμε τωρα. Σηκω!
- Μου ειναι δυσκολο πολυ...
- Δεν ειναι φως μου..σηκω.
- Μα δεν μπορω σου λεω..
- Μπορεις!
- Ασε με.. ποναω..
- Να πιασου απ το χερι μου και σηκω..
- Και αν δεν μπορεσω?
- Θα μπορεσεις! φτανει να το πιστεψεις.
- Το πιστευω..δωσε μου το χερι
- Παρτο ψυχη μου ..κρατα το σφιχτα και σηκω!
- Το κρατω μα δεν μπορω..
- Σφιχτα σου λεω..δεν ακους? ΣΦΙΧΤΑ! Βοηθησε με..
- Ασε με φοβαμαι..
- Τι φοβασαι?
- Φοβαμαι...θα σε ριξω!
- Χα, χα θα πεσουμε μαζι και ετσι και θα χαθουμε ΜΑΖΙ! Βοηθησε με..
- Δεν θελω..
- Πιασε με ακους? αλλιως θα φυγω!
- Φυγε!
- Δεν σε πιστευω ...αυτο μονο να ξερεις.
- Ασε με και φυγε .. ασε με ..Φυγε, φυγε...
- Πιασε το χερι μου. ΠΙΑΣΕ ΜΕ μην μ αφηνεις..γλυστρας Βοηθησε με..!
- Ασε με...ΦΥΓΕ ΑΚΟΥΣ? ΦΥΓΕ!
- Μην αφηνεις το χερι...κρατα το σφιχτα...σε χανω....ΚΡΑΤΑ ΤΟΟΟΟΟΟ!!!
Δημιουργός: stigmi
Αυτο το σ αγαπω που τανε λιγο
λογοπλαστη με ονομασε εν ζωη
αγκαθι κουρσεμενης μου στιγμης
μεσα μου σφινωσε μιας εξ αρχης
Και ειπες το σ αγαπω πως ειναι λιγο
μουμιας βαρσαμωμενος λογος ειμαι εγω
θαρρεις πως βγηκα απο κανα βιβλιο
μονο για να σου κανω ενα ανοστο χαζο
Aραχνη ηταν που επλεκε με ζηλο
το νεο της αποκτημα στον ιστο
μια μελισσα που γυρευε το μισχο
να κολυμπησει μεσα στο βυθο
Και ειπες το σ αγαπω πως ειναι λιγο
μουμιας βαρσαμωμενος λογος ειμαι εγω
θαρρεις πως βγηκα απο κανα βιβλιο
μονο για να σου κανω ενα ανοστο χαζο
Αυτο το σ αγαπω που τα νε λιγο
για σενα που μ ονομασες στιγμη
ζαλιζω ανεμομυλους στον οιστρο
που παλλονται σε ονειρο αχνο
Δημιουργός: stigmi
Και ειχα πει πως δεν θα κλαψω
μαλιστα το χα ορκιστει
Ελα σαν λυτρωση αποψε
ελα εδω κατσε με τη στιγμη
Αγκαλιασε την μοναξια
που εχει μες την ψυχη της
για να μην νιωθει το κενο
μα ουτε και τον πονο
και το χα παλι ορκιστει
ξανα πως δεν θα κλαψω
και το χα παλι υποσχεθει
μα εχω βαλαντωσει
για κεινονα που αγαπω
να εχω πια παλιωσει
μα αποψε μου πεσε βαρυς
ο ορκος που χα δωσει
1ο μερος
Σε είδα πάλι... με είδες πάλι...
Είδες τα μάτια που δεν πρόλαβες να δεις, είδα την σκιά τους.
Τα λόγια σου βάρια, μετάνιωσες που τα πες,δεν γύρεψα ποτέ να τα ακούσω.
Ήταν αυτός, ο άλλος που δε σ άφηνε να δεις,το ήξερες όμως είμαι αληθινή.
Είναι αυτά που δεν πρόλαβες να πεις, που δεν πρόλαβα να δείξω.
Είναι ο κόσμος μου τόσο μακριά, μα ήμουν δίπλα.
Αν θα το ζητούσα θα ήσουν δίπλα μου; ...όμως ήμουν μόνη.
Είναι τα πάντα που προσπάθησες να δεις μέσα μου, μόλις σε κατάλαβα τρόμαξα.
Είναι αυτά που δεν κατάλαβες ποτέ γιατί η καρδιά σου δεν άντεχε να ακούσει.
Σου έλειψαν τα λόγια μου, το χαμόγελο μου, η γεύση από τα χείλη μου, σου έλειψα λες.
Σε είδα πάλι... δεν άλλαξε τίποτα. Μόνο η μάσκα που φόρεσες είναι διαφορετική
και το έργο... ίδιο με μικρές παραλλαγές.
Μα πως φαντάστηκες πως δεν θα σε αναγνώριζα;
Πως μπόρεσες να πιστέψεις κάτι τέτοιο;
Και όταν πάλι έρθει η στιγμή να πέσουν οι μάσκες τι θα μου πεις συγνώμη;
Όλη η αχαριστία είπες κάποτε είναι μαζεμένη σʼ αυτή τη λέξη και όμως εσύ την είπες.
Όταν θέλεις κάτι πολύ ολόκληρο το σύμπαν συνωμοτεί γιʼ αυτό... εσύ δεν το έλεγες;
Διέψευσες όλες τις θεωρίες σου, έβγαλες ψεύτικα τα όνειρα σου!
Ο άγγελος σου έφυγε, είναι μακριά πίστεψε το.
Να θυμάμαι να υπάρχω, γιατί μόνο μέσα από εμένα ζεις.
Η αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι... η αβάσταχτη ελαφρότητα σου...
Επαναληψιμότητα λέγεται ψυχή μου αυτό που κάνεις.
Με είδες πάλι, σε είδα πάλι, μόνο για μια στιγμή.
Δάκρυσα, είπες να μην δακρύζω,γιατί το κάθε δάκρυ μου είναι δική σου λύπη.
Με κοίταξες αχόρταγα, έκανες ένα βήμα μπρος, όμως εγώ δυο πίσω.
έκανες να μ αγγίξεις... έφυγα...
Έμεινες εκεί να κοιτάς, σκιά που φεύγει γρήγορα.
Και εσύ εκεί απλά να στέκεσαι να με κοιτάς να φεύγω...
Σε είδα πάλι... δεν άλλαξε τίποτα...
μόνο η ψυχή μου μάτια μου έγινε πάλι κομμάτια...
Δημιουργός: stigmi
β΄ ΜΕΡΟΣ
Γλυστράω στη σκέψη σου και σκοντάω πάλι σε εσένα, στη ζωή σου..
κλείνω τα μάτια και βλέπω εικόνες από εσένα.
Πώς να σε ξεχάσω; Πως να ξεχάσω "κάτι" που ζει ακόμα μέσα μου?
Πως γίνεται να ζω στον κόσμο μου και να σκέφτομαι τον δικό σου;
Με ποιον τρόπο ξεχνιούνται όσα ζήσαμε..
το πως γίναμε ένα...
τα μάτια σου......όταν με κοιτούσαν με ταξίδευαν..
μετραγα τις ωρες μέχρι να σε δω...
έχασα τον εαυτό μου και δεν με νοιαξε ......
Πως να διαγράψω όλα αυτά που αισθάνομαι λόγω της ύπαρξής σου;
...σε είδα πάλι μόνο που είχα πει πως δεν θα κλάψω.
Τα είχα ξεκαθαρίσει στον εαυτό μου.
Είχα βάλει τα απόλυτα όρια.
Όμως πίσω κάτι έμεινε.
Όλα άλλαξαν σήμερα δεν έμεινε τίποτα χειροπιαστό.
Ο νους μου ταξιδεύει...
Κλείνω τα μάτια..
Κομμάτια χωρίς συνοχή πολύ φως και η γλυκιά μελαγχολία αυτού που τελειώνει γρήγορα.
Δεν ξέρω πόσες στιγμές φθάνουν για να γλυκάνουν μια ζωή,
πως μπορώ να το μετρήσω αυτό χωρίς πόνο.
Και είχα πει πως δεν θα κλάψω..σε είδα πάλι..
.σε ειδα παλι...και η καρδια θυμηθηκε...
.. το σωμα σκιρτισε..
..οι επιθυμιες ξεδιπλωθηκαν μπροστα σου..
..ψυχη μου δεν μπορεσα να σου κρυφτω..δεν μπορω..
Σε είδα πάλι..μα ήσουν άλλος σαν σ αντικρυσα.,
ραγισε η καρδια μου οταν πλησιασες!
Σε ειδα, δεν ησουν εσυ..δεν μπορει..έχεις αλλάξει τόσο..
..είσαι διαφορετικος..παγωσε η ανασα μου..
σε ειδα έρωτα μου... άλαξες πάλι χρώματα,
... σκυθρωπε, εξοργισμενε μου σκορπιε...
σε ειδα παλι..σε θέλησα ...σε γνώρισα καρδια μου..
Ο πόνος τις ψυχής, που πίστεψαν τα όμορφα λόγια, που στην αρχή διάβασαν,
μετά άκουσαν και ερωτεύτηκαν μια μάσκα, ένα τίποτα ,
μόλις έρθει η στιγμή τις αποκάλυψις και πέσουν οι μάσκες τότε όλα αλλάζουν.
Πονάω, ναι καλέ μου και ναι, πονάω !!
Πονάω γι αυτά που πέρασαν, γι αυτο που μ έσβησαν.
Δέν ξέρω πια πληγή να γιατρέψω πρώτα...
τις πληγές από το σώμα, το μυαλό, ή την καρδιά..
τις πληγές απ τη ζωή, απ το κορμι,απ την ψυχή..
και γλυκέ μου δεν ξέρω αν είμαι εγώ αυτή που λές,
δεν ξέρω αν είναι το μυαλό που οδηγεί τα χέρια,
ή αν τα χέρια το μυαλό..
Ξέρω πως πονάω και δεν δακρύζω από γέλιο
καθώς το γέλιο καταφέρνει πάντα να γελά με τον πόνο.
Μα καθε μέρα είναι μια άλλη μέρα!
Τώρα το ξέρω πως κάποια μέρα οι μνήμες θα γίνουν μακρινές
και δε θα με χτυπούν κατάκαρδα,
θα τα καταφέρω..ζήτημα χρόνου είναι ..θα περάσει και αυτό ..
Φοβάμαι το χρόνο που κυλά αργά καθώς χάνετε..
φοβάμαι το φως του έρωτα που έρχεται στο δρόμο της ζωής..
Μόνο η νυχτα θυμίζει κάτι από εσενα,
..θυμίζει τις απόμακρες πτυχές του μυαλού..
..πως είμαι ακόμα ζωντανή.
Θέλω να' σαι καλά μόνο αυτό!
Λόγια φθηνά...μια φάρσα τυλιγμένη σ ένα όνειρο..
.. μα έπαψε να υπάρχει ..έσβησε.
Απάντησέ μου!!!
Φοβάμαι!
Να φανώ δυνατή...να πάψω να μαι αόρατη!
Σε ειδα παλι...εκει που σταματησα να ψαχνω..
..εκει που σε πρωτοσυναντησα...
δεν ξερω τι γυρευες καρδια μου..
δεν ξερω τι περιμενες..
σε ειδα παλι..
<αυτος που φευγει αυτος παλι ξαναγυριζει> ειπες,
μα ημουν παντα εδω.. ειμαι εδω!
Σε ειδα παλι.. και για μια στιγμη νομιζα πως πιστεψες..
σε ειδα παλι...ψυχη μου....
Δημιουργός: stigmi
Δημιουργός: stigmi
Ετσι ειναι ματια μου η καρδια σαν κλαιει αιμοραγει
σταζει σαρκα και χολη και εσυ την γλυφεις σα σκυλι
Ψαχνει εναν τοπο να κρυφτει
να περισωσει οτι μπορει
πριν ν αμαυρωσει κι η ψυχη
βγαζει το μαυρο το φορει
και ασαλευτη μοιρολογει
γυρευει λογια να πιαστει
μια αγγαλια να ζεσταθει
κι υστερα μονη παλι εκει
κλαιει μοναχη στη σιωπη
παρακαλαει να γιατρευτει
το αιμα που σταζει πιο πολυ
ισως πεθανει.. ισως σωθει
Γέλα, γελα!
Έλα εαυτέ εξέπληξε με
δως μου μια λέξη άτρωτε εσύ
διαφοροποίησε τη στιγμή
σ αυτή που κείτεται νεκρή
Έμβρυο νεκρό, βίαια βγαλμένο
με πόνο αφόρητη ντροπή
χθες βράδυ πήγε μ έναν ξένο
σαν πόρνη, πούλησε κορμί
Χα, χα, τώρα γέλα αμαυρωμένε
δίχως καρδιά, μισέ και ξένε
χα, χα ..γέλα, γέλα!
Αγέρι ήρθε για να πνίξει
τη σπιλωμένη τη στιγμή
απαίσιε ακαθόριστε εαυτέ μου
θάψε και τούτη τη ντροπή
Στα χείλη τρόμος μυστηρίου
ψάχνει μια λέξη για να πει
τον πόνο απόκαμε χθες βράδυ
που έδωσε άσκοπα το κορμί
Χα, χα, τώρα γέλα αμαυρωμένε
δίχως καρδιά μισέ και ξένε
χα, χα .. γέλα, γέλα!
Δημιουργός: stigmi
(απ την ποιητικη μου συλλογη)
ΤΡΩΩ ΜΝΗΜΕΣ!!!
Της φαντασιας μου εισαι παραμυθι
και να φυγω συ ας μην με αφηνεις
σ ενα ατελειωτο ομηριας παιχνιδι
εξορισμενη μες σε μια παρανοια
σε διαγραφω ψυχη μου σημερα
και σβηνω ολες τις μνημες
Ειμαι αποψε αλλοκοτα ασυμβιβαστη
και ετσι χαλαω αποψε οτι θελησα
πνιγοντας σιωπηλα λυγμους
γιατι ποτε δεν εφυγα αυθαιρετα
ετσι εγω αποψε τρωω μνημες
Τους ανεμομυλους της αγαπης μας
ολους τους γκρεμισα κι ας εκλαψα
ειναι καιρος πια να ξαναβρω
το δεντρο που βιαια εχασα
αμυαλο εμεινε το σωμα
διχως μνημες γελα
Ο δημιουργός αναφέρει:
Διχως αλλα περιθωρια..απολυτη..θα τις καταβροχθησω ολες...ΟΛΕΣ!!!
Δημιουργός: stigmi
Δημοσίευση: 22/1/2005
Στιγμή Ζωής
Ο ήλιος καίει, όπου σταθώ
και η θύμησή μου, τρέχει
να ξεφλουδίσει χρόνο, εδώ .. παλιό ..
Σαν ένα αόρατο θεριό που βγάζει δόντια..
για να τον φάει, αμάσητο σχεδόν..
Ποια είναι τώρα η ψυχή;
Και τι η καρδιά;
Που να ναι τώρα.. το μυαλό;
Γιατί φυσούνε τη ματιά, όλα μαζί;
Να συλλαβίσω μου ζητούν και εκλιπαρούν…
Μια για τη στιγμή
και άλλη μια για τη ζωή.
---------------------
Ρόδα γυρνάει γρήγορα…
…τη μια, για τη ζωή!
Τροχός κυλάει αργά…
..τη μια, για την στιγμή!
----------------------
Και πήρα πορτοκάλι
να ξεφλουδίσω τη ζωή,
με παίδεψε η ψυχή γιατί, έβαλα ζωή.
Πόνεσε η στιγμή σα χτύπαγες εσύ, για μια ζωή
και εγώ εκεί στα σιωπηλά
να σε κοιτώ .. και να ρωτώ … γιατί;
Και πήρα έναν λωτό να ξεφλουδίσω
αργά, μια στιγμή.. με ράγισε η ζωή
γιατί έβγαλα ψυχή.
Σώπησε η στιγμή, στο πήγαινε και στο έλα,
στο μπρος και στο πίσω, στο εδώ και στο εκεί,
στο προχώρα και στο σταμάτα…
με μια πικρόγλυκη στιγμή
να ταλαντεύει τη ζωή
και άντε ξανά απ την αρχή…
………………………..
Μα σιώπησε η στιγμή και έπαψε η ζωή!
Και σε ρωτώ ξανά…γιατί;;;…και σε κοιτώ….
----------------------
Ζωή τι έχεις πια να πεις;
Ζωή κοιτάς;
---------------------------------
Μα.. την στιγμή μην την χτυπάς..
γιατί θα σβήσει στη σιωπή…
..είναι κοντά…σχεδόν την ακουμπά……
19/3/05-danai
Μάτια ... θάλασσα
Σε κοίταξα στα μάτια
και είδα μέσα θάλασσα
για ένα λεπτό σε χάζεψα
και χάθηκα…
Το βλέμμα σου κρύβει φωνή
μα που φοβάται να το πει
και έτσι όπως ζει μες τη σιωπή
σε σπάει…
Μα είχα λόγια για να πω
όμως δεν βρήκαν στη στεριά
βύθιζαν σ άπατα νερά
στα θαλασσιά..
Και όταν χαθήκαμε ξανά
φίλε μου, σου είπα θάλασσα
κι ύστερα σιώπησα άλλη μια
σε χάλασα..
23/3/05>E.B danai
Για...
Απόψε ο ουρανος σαν να χει ηχο
και εγω κλεινω τα ματια στο ρυθμο
τ απιαστο στα τυφλα ακολουθω
μετεωριζομαι σε ονειρο νεκρο.
Ψαχνω να συλλαβισω τον εαυτο σου
οτι απεμεινε απ την ενοια του παντος,
μαθαίνω χωρις πια να γνωριζω
αγριες ενοχες μονο βυθιζω.
Για δυο λευκα σεντονια ιδρωμενα
για μια ανασα που κοπηκε σιγα
με εναν πολυχρωμο ιδρωτα
σε ενα σωμα απο πυλο που ξαφνου εγινε λιωμα.
Για μια βρωμικη λιλα πετσετα
με αποτυπωμα απο δυο σωματα υγρα,
σημαδια που δεν ομορφαινουν τωρα
και αδειασανε οι στιγμες μας μονομιας.
Σε σπρώχνω...μνήμη, με πονεσαν δινες,
ξεγυμνωσες της λογικης τον ρουχισμο,
αχ ουρανε, παλι σε σπρωχνω
αντιδοτο απ τον πριγκιπα να βρω.
Αντιστροφα μετρουν οι ωρες
σκοτεινιασε αλλη μια το γαλανο...
"Για ενα ελα και για ενα νιωσε θελεις;
καλπικε πριγκιπα..το αντεχεις τωρα αυτο;>
29/3/2005 >E.B /danai