a33.gr

Ειδικά => Ψυχολογία => Μήνυμα ξεκίνησε από: Anonymous στις Μάρτιος 09, 2005, 02:05:02 ΜΜ

Τίτλος: ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ...
Αποστολή από: Anonymous στις Μάρτιος 09, 2005, 02:05:02 ΜΜ
Απόγευμα χειμώνα..
Έξω οι στάλες της βροχής πέφτουν ασταμάτητα..
Το ξημέρωμα δείχνει το τι συνέβη στο πέρασμα της νύχτας ενώ οι στάλες της βροχής συζητούν μεταξύ τους.
Κάθομαι στο παράθυρο και παρατηρώ τις σταγόνες προσπαθώντας να ακούσω την συζήτηση που έχουν πιάσει εδώ και ώρα.
Το τζάκι αναμμένο πίσω μου καίει την καρδιά των ξύλων συζητώντας και αυτά μεταξύ τους.
Το τζάμι θολό από την υγρασία .. Οι στάλες της βροχής συνεχίζουν να κουβεντιάζουν.
Άραγε τι να λένε;
Η φωτιά θλιμμένη ακούγοντας την συζήτηση της βροχής αργοσβήνει..
άκουσε λέει,
 “ για μια κοπέλα, που αγάπησε πολύ έναν νεαρό ο οποίος την εγκατέλειψε διότι μια καινούρια αγάπη μπήκε στη ζωή του και κατάλαβε πως έπρεπε να αλλάξει ζωή και να κάνει μια καινούρια αρχή με μια άλλη κοπέλα “  Εκείνη κάθετε θλιμμένη πίσω από το τζάμι της και βλέπει τις σταγόνες της βροχής που πέφτουν με μανία.. ένα δάκρυ κύλησε από τα μάτια της και τότε η βροχή της είπε
“ μη κλαις, για όλους υπάρχει μια ‘ αγάπη’ που θα κάνει την καρδιά μας ευτυχισμένη.
Γιατί πιστεύεις πως εγώ κλαίω και εσείς οι άνθρωποι πιστεύετε πως το κάνω για να ποτίσω τα χωράφια;
Γιατί ο ουρανός μου, που αγαπώ τόσο πολύ βρίσκει μια καινούρια αγάπη και ζητά από τα σύννεφα να τον σκεπάσουν για να μη βλέπω τι κάνει.. νιώθω τόση μοναξιά που τα δάκρυά μου πέφτουν στη γη, έτσι τώρα και τα δικά σου δάκρυα πέφτουν μες στην ψυχή σου.
Μη λυπάσαι γι’ αυτό που έχασες, θα βρεθεί άλλο καλύτερο. “
Ακούγοντας αυτά το νεαρό κορίτσι σκέφτηκε όλα αυτά που της είπε η βροχή και κατάλαβε πως δεν πρέπει να λυπάται μα να χαίρεται.

Ξάφνου ο ουρανός άνοιξε, τα σύννεφα έφυγαν, η βροχή σταμάτησε (πήγε στον αγαπημένο της ουρανό) τα δάκρυα έπαψαν και η ψυχή μαλάκωσε.
Το χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπο και η φωτιά έσβησε, περιμένοντας την επόμενη βροχή που θα έχει κάτι να της πει….
Τίτλος:
Αποστολή από: PoiSoN_GiRL στις Μάρτιος 21, 2005, 01:09:16 ΠΜ
gavrina einai polu omorfo  :)
Τίτλος:
Αποστολή από: sonia στις Δεκεμβρίου 31, 2005, 04:02:09 ΜΜ
poly kalo..anarwtiemai thn epomenh fora ti tha ths pei?
Τίτλος:
Αποστολή από: jcdenton στις Μάρτιος 29, 2006, 01:22:26 ΜΜ
Εγώ αναρωτιέμαι... ποιά ήταν η θλιμμένη κοπέλα;
Τίτλος:
Αποστολή από: chriastina στις Μάρτιος 31, 2006, 08:03:55 ΜΜ
εγώ αναρωτιέμαι.... είναι καλά το ποισονάκι?
άσχετο? μπορεί,αλλά μου λείπει :(
Τίτλος:
Αποστολή από: Anonymous στις Μάρτιος 31, 2006, 10:02:32 ΜΜ
Χριστινάκι μου,
είναι πάρα μα πάρα πολύ καλά το ποιζονάκι...  ]
Τίτλος:
Αποστολή από: jcdenton στις Απριλίου 01, 2006, 07:24:06 ΜΜ
Γωγώ μιλάς με το ποισονάκι; Δώσ' της την αγάπη μας next time
Τίτλος:
Αποστολή από: jcdenton στις Απριλίου 01, 2006, 07:24:18 ΜΜ
Γωγώ μιλάς με το ποισονάκι; Δώσ' της την αγάπη μας next time
Τίτλος:
Αποστολή από: Anonymous στις Απριλίου 01, 2006, 08:19:05 ΜΜ
Βασίλη,
ναι μιλάω. ]
Τίτλος:
Αποστολή από: Anonymous στις Απριλίου 01, 2006, 08:20:02 ΜΜ
Παράθεση από: "jcdenton"Εγώ αναρωτιέμαι... ποιά ήταν η θλιμμένη κοπέλα;

Τι σε κάνει να αναρωτιέσαι?
Τίτλος:
Αποστολή από: jcdenton στις Απριλίου 01, 2006, 08:21:59 ΜΜ
Πολλά. Κυρίως η εύθραστη ψυχούλα της
Τίτλος:
Αποστολή από: Anonymous στις Απριλίου 01, 2006, 08:31:01 ΜΜ
Τι νόημα έβγαλες από αυτή την ιστορία?
Τίτλος:
Αποστολή από: jcdenton στις Απριλίου 01, 2006, 08:33:59 ΜΜ
Ότι η κοπέλα (υποψιάζομαι ποια είναι) έφαγε ήττα και χανταρακώθηκε η ψυχολογία. Συμπέρασμα 1 η κοπέλα είναι ψυχούλα, 2 ήττες πολλές αλλά πάντα η ψυχολογία πρέπει να είναι ψηλά
Τίτλος:
Αποστολή από: Anonymous στις Απριλίου 01, 2006, 09:37:27 ΜΜ
Ίσως Βασίλη...!
Αλλά η ιστορία αυτό της δίνει να καταλάβει... πως η ψυχολογία πρέπει να είναι πάντα ψιλά...  ]
Τίτλος:
Αποστολή από: jcdenton στις Απριλίου 03, 2006, 09:28:37 ΠΜ
Παράθεση από: "gavrina"Αλλά "πρέπει" κι όχι αισθάνεται ?

Τι εννοείς; Μπορείς να το εξηγήσεις σε μένα τον χαζούλη;