ΑΣ ΒΑΛΟΥΜΕ ΕΝΑ ΑΚΟΜΑ ΠΑΙΧΝΙΔΑΚΙ ΣΤΗΝ ΠΑΡΕΟΥΛΑ ΜΑΣ ]
Ξεκινώ πρώτη.
" Δάκρυ "
Παράθεση από: "gavrina"Ξεκινώ πρώτη.
" Δάκρυ "
twra an sou tragoudisw to ''aima dakria kai idrwtas'' pianetai ?? (rwtaw giati h leksh dakru den einai stin arxikh morfh pou thn edwses.. :roll: gmt olo apories eimai ... grgrgr :shock: )
πάρε του φεγγαριού το δάκρυ από το αίμα να πλυθείς...
dwse mas kai mia le3oula bre kiouria na pai3omai ki emeis...! 8)
[ektos gaurinaki ki an mporoume na dialegoume kapoia le3h mesa apo ton stixo tou prohgoumenou. px eipe h kuria to 'πάρε του φεγγαριού το δάκρυ από το αίμα να πλυθείς...'. kai mporei na kollhsei h poison to 'aima dakrua ki idrwtas...' lew egw twra... ]
ok paidia to piasa ! loipon dinw egw leksoula !
h leksh einai ''zwh''
Παράθεση από: "Enia"dwse mas kai mia le3oula bre kiouria na pai3omai ki emeis...! 8)
[ektos gaurinaki ki an mporoume na dialegoume kapoia le3h mesa apo ton stixo tou prohgoumenou. px eipe h kuria to 'πάρε του φεγγαριού το δάκρυ από το αίμα να πλυθείς...'. kai mporei na kollhsei h poison to 'aima dakrua ki idrwtas...' lew egw twra... ]
Αν δεν ξεχάσει να δώσει λέξη ο προηγούμενος μπορεί να γίνει όπως είπες Εnia μου ]
γωγώ να προτείνω κάτι;
για διευκόλυνση μας..
εσύ έβαλες το θέμα εσύ αποφασίζεις όμως
δάκρυ :arrow:
πάρε του φεγγαριού το δάκρυ από το αίμα να πλυθείς... :arrow:
και πχ ο επόμενος παίρνει μια λέξη απο το δίστιχο
και βάζει ένα άλλο τραγουδάκι..
Άτμα, συμφωνώ καλή μου ]
Το φεγγάρι κάνει βόλτα
στης αγάπης μου την πόρτα
Χρησιμοποίησα το φεγγάρι της κυρίας
Φεγγάρι μου χλωμό
μια χάρη σου ζητώ
Φεγγάρι αν την βλέπεις
πες της πως την αγαπώ
Το πρόσωπο χλωμό, η ψυχή μου μαύρη
η πόλη σαπίζει, θέλω να πιω..
8elw trela, 8elw pragmata anebasmena
na phgainw me spasmena frena
alla ola auta xwris esena, den 8a exoune skopoooo
S'a-ga-pw!
Eixa kai pio koultoure alla eipa na to xabalediasoume kai ligo! lol Opatis! :P :lol:
σ αγαπωωω σ αγαπωωω
η αγάπη αυτή με πεθαίνει
η αγαπη μας ειναι λιγο πιο μικρη απ το συμπαν
γιατι πρεπει να χωραει καπου
Παράθεση από: "Atma"σ αγαπωωω σ αγαπωωω
η αγάπη αυτή με πεθαίνει
Atma mou, an katalaba swsta poio les, einai TRIS to 's'agapw':
S'agapwww, s'agapwww, s'agapwwwww,
h agaph auth auth m'arrwstainei,
S'agapwww, s'agapwww, s'agapwwwww,
h agaph auth m'anastaineiiii..
E re ntertia pali!...
τωρα εγω απο που ν 'αρχισω δηλαδη??? ]
Παράθεση από: "gikama"η αγαπη μας ειναι λιγο πιο μικρη απ το συμπαν
γιατι πρεπει να χωραει καπου
Giati, giati giati, apomakrunesai... giati, giati giati, ap'to oneiro krubesai... [giati. giati, giati, den paradinesai.. H agaph ta panta nikaei, to 3erei opoios agapaei...]
Μ ενα ονειρο τρελλο
ονειρο απατηλο, (ξεκινησαμε κι οι δυο μας)
Υ.Γ. Ο καθεις στην κληρουχια του ]
M'ena karabi palio, sapiokarabo...
(kai kati nautes trelous peirates, shkwnei agkura agrio xarama, uparxoun 8eseis an 8eleis kenes...)
Gkik..]
(χε χε... που με πηγες τωρα....)
Ηταν ενα μικρο καραβι ηταν ενα μικρο καραβι
που ηταν α - α -αταξιδευτο
που ηταν α -α -αταξιδευτο
Ωε ωεεεεεεεεεεε ωε ωεεεεεεεεεεε!!!
Υπάρχω και όσο υπάρχεις θα υπάρχω σκλάβα στην ζωή μου θα χω και ας βυθίζομαι σε κόσμους μαγικούς.......
Είσαι και αρχή και φινάλε και στην σκέψη σου θα 'μαι πως αν κάνεις δεσμό μες σε λίγο καιρό θα υπάρχεις γιατί........ Θα υπάρχω εγώ.....
ΦΤΟΥ................... Με πρόλαβε η Gikama........... :( :( :( :cry: :cry: :cry: :cry: :cry:
ητανε μια φορά, μάτια μου κι ένα καιρό, μια όμορφη κυρά αρχόντισσα να σε χαρώ, μια μικροπαντρεμένη κόρη ξανθή, τον κύρη της προσμένει βράδυ-πρωί (Αείμνηστος Νίκος Ξυλούρης)
ela, pame kai to diko mou! gia na shkw8oun sthn pista oi nhssiwtes! xexexe
Matia mou malamatenia, matia mou gluka melenia, matia mou gluka melenia, h monadikh mou ennoia...
gluka ponouse to maxairi estaze meli h maxairia kai pe8aina stin amoudia perisi to kalokairi ... (exw pa8ei sugxish ws pros ta mousika akousmata ... se K.S. den eprepe na gnwrizw tragoudi tetoiou tupou :shock: :shock: :shock: )
Etouto to maxairi edw pou 8eleis na agoraseis (me istories allokotes o mu8os to exei zwsei...)
Poisonaki, mhn frikareis kalom... des to oti exeis 'sfairikes gnwseis', gia xarh tou paixnidiou!!! En kako...! (arkei na mhn ta les kai parae3w! lol ]
Enia mou kai pou na deis twra ti mou hr8e .... LooooooooooooL!
Theleis mpouzoukia ? pame Theleis mparakia pame ...
......στων αγγελων παμε/παμε τα μπουζουκια.....
[size=18]..Δεν υπάρχουν άγγελοι σου λέω..νόμιζα πως είχα αγκαλιά τον τελευταίο![/size] :cry: :cry: :cry:
στο 'πα και στο ξαναλέω στο γυαλό μη κατεβείς....κι ο γυαλός κάνει φουρτούνα και σε πάρει και χαθείς....
....υπαρχουν ανθρωποι που ζουν μοναχοι......
Minoraki, fobamai pws se prolabe h Jasper, opote sunexizw apo ekei ;)
Katw sto gualo, katw sto periguali (dis)
Katw sto gualo konth, neratzoula fountwth (dis)
Xexe... eides poison? ;) Elalhkamen!!
μια ωωωραία πεταλούδα (τρις)
φουντωτή και παρδαλή (δις)
(φουντωτή πεταλούδα??? μήπως τα 'μπλεξα λίγο?)
κι απο τοτε ολοι λενε στη παρεα
ο ωραιος κι η ωραια[/b]
.... αρχαιολογια ε?? :roll:
Pernagame wraia me keinh thn parea
ta gelia mas xalousan tis bradies...
Atsa!! Duo se ena! ]
Χιλιες βραδιες θα μ'αρνηθεις
χιλιες βραδιες θα κλαψεις......
:roll:
Χιλια μυρια κυματα
ΔΕ ΠΙΑΝΕΙ :P :P :P
Χιλιες πρεπει να γραψεις :P :P :P
αν μ' αρνηθείς φιλώ σταυρό κι όρκο βαρύ σου κάνω...
αν μ' αρνηθείς αγάπη μου ...να πέσεις να πεθάνεις :P
του αντρα του.... πολλα βαρυ
μη του μιλατε το πρωι :P
καθε πρωι που κιναγα να παω στην δουλεια
καθε λιμανι και καημος
καθε καημος και δακρυ :cry:
Παράθεση από: "jasper"αν μ' αρνηθείς φιλώ σταυρό κι όρκο βαρύ σου κάνω...
αν μ' αρνηθείς αγάπη μου ...να πέσεις να πεθάνεις :P
Enstash, enstash!!! 'An s'arnh8w' leei to asma!!!
An s'arnh8w filw stauro, ki orko baru sou kanw,
na mhn me blepei o ouranos, hlio na blepw mauro.
an s'arnh8w agaph mou, na m'arnh8oun oi filoi,
xadi pote mou na mh dw, na mh filhsw xeilh.(nomizw... den to tsekara kiolas nte!...)
Jasperaki, tetoios altrouismos? :P na pesei na pe8anei??! den to perimena apo sena! :P :P :P
Καλα λεει βρε το κοριτσι !!! ]
Egw twra mperdeuthka... ]
καθε λιμανι και καημος βρε ]
Einai megalos o kahmos na ton ante- na ton ante3eis de mporeis...
Δεν μπορω μανουλαμ δε μπορωωωωω...
συρε να φερεις το γιατρο λεει παρακατω?? δε θυμαμαι....... :roll: :D
Γεννήθηκα σε ένα χωριό, Τετάρτη μεσημέρι
Γιατρός δεν με ξεπέταξε μα μιας μαμής το χέρι
Egw gennh8hka ahtos....
[den 8umamai parakatw, alla eimai sigourh oti sas ftanei kai sas periseuei ]
O αητός πεθαίνει στο αεραααααααααα
ελευθερος και δυνατός
O,ti agapaw egw pe8ainei kai 3anarxizei ap'thn arxh....
eisai kai arxh kai finale kai sti skepsh sou vale pws se ligo kairo 8a xwriseis giati 8a uparxw egw !!
Βάλε μου να πιώ να ξημερωθώ... πωπωπωπωπωωωω μια κοπέλα π' αγαπώ... ανέβα στο τραπέζι μου κούκλα μου γλυκιά...χόρεψε και σπάστα όλα τούτη τη βραδιά...αμάν κουζούμ...αααααααμαν γιαβρούμμμμ!!!!
Ένια...το τραγούδι λέει "βάλτε μου να πιώ" αλλά να χαρείς μη κάνεις ένσταση...ίδρωσα μέχρι να το βρω :P :P :P
όσο για το προηγούμενο άσμα...έχω πολλές παραλλαγές...
(αν μ' αρνηθείς φιλώ σταυρό...κι όρκο βαρύ σου κάνω...
δεν θα σε βλέπει ουρανός...γιατί θα σε ξεκάνω!!! :P )
lol jasperaki! xreiazesai men ligh proponhsh kai entatikh meleth akoma, alla kerdizeis se tsaxpinia kai eueli3ia! ]8elw na piw, na paw na me8usw, na 3analalala (ti leei?!) gia ligo na xa8oume
[na se skeftw kai na se nostalghsw, ki an uparxei logos na gurisw...][/b]
8a piw apopse to feggari kai 8a me8usw kai 8a pw .... (mpla mpla...)
[size=18]apopse[/size] kaneis mpam apopse kaneis mpam se vlepoun kai frenaroune kai stamatoun ta tram
και [size=18]μπαμ[/size] και μπουμ οι κουμπουριές...ανάβεις φλόγες στις καρδιές
φτουυυυυυυυ.... ξανά μανά...
και μπαμ και μπουμ οι κουμπουριές....ανάβεις φλόγες στις καρδιές
Αισιχτιρρρρρρρ πια...
και ΜΠΑΜ και μπουμ οι κουμπουριές...ανάβεις φλόγες στις καρδιές...
ουφφφφφφφφφ!!!!!!!!!!!
anaveis fwties anaveis ki ola ta kais
ki apo opou peraseis kaneis katastrofes !!!!!!
πες μου που πουλαν καρδιες να σου παρω μια...πες μου που πουλαν καρδιες να σου παρω δυο
καραλολ
duo portes exei h zwh anoiksa mia kai mpika/vgika (den to 8umamai akrivws ... upo8eseis kanw loooooool! )
ola spasta ola kapsta agapi mou ola gia sena
aneva sto trapezi mou koukla mou glukeia xorepse kai spasta ola etouti ti vradia !
τέτοια ΚΟΥΚΛΑ και τσαχπίνα δεν υπάρχει στην Αθήνα
edw yparxei enas erwtas megalos kai sy milas gia kapoia pragmata mikra
αίντε να δω ποιός θα προλάβει....χαχαχαχαχαχα
xaxaxaxaaxaxaxaxa jasper edw milame gia agwna dromou:P:P:P
Παράθεση από: "skou70"edw yparxei enas erwtas megalos kai sy milas gia kapoia pragmata mikra
pragmata.. gurw mou uparxoune pantou dika sou pragmata !!
prolava ? LoooooooooooooooooooL! :P
....και ΠΑΝΤΟΥ σιωπή...και παντού καθρέφτες...για θεούς κι εραστές....
(παιδάκια λαχάνιασα...καληνύχτα)
epefte varia siwpi sto palio mas steki
kalinixta jasper...de kserw gia sena alla paw gia proponisi...treksimo...podilato...klp...na prolavainw alli fora na apantaw:P:P
......το [size=12][size=18]παλιο[/size][/size] ρολοι του μικρου σταθμου.....
8a to dwsw to roloi kai 8a parw kompoloi !! (pou paw kai ta 8umamai to aprosarmosto??)
.....μια γυναικα δυο αντρες κομπολοι διχως χαντρες.....
είμαι ΓΥΝΑΙΚΑ του κεφιού και δεν υπολογίζω...έτσι τον βρίσκω τον καιρό...έτσι τον αρμενίζωωωωωωωωω όπααααααααα!!!!!
.....ειμαι αντρας και το ΚΕΦΙ μου θα κανω.....
Όταν κλαίει ένας άντρας
Τα βουνά ραγίζονται
Τα ποτάμια σταματάνε
Και τον συλλογίζονται
Όταν κλαίει ένας άντρας
Τα βουνά ραγίζονται
Τα ποτάμια σταματάνε
Και τον συλλογίζονται
αντιλαλούνε τα ΒΟΥΝΑ...σαν κλαίω εγώ τα δειλινά
Και τα δειλινά, μια φωνή μου ψιθυρίζει
μυστικά, δεν θα γυρίσεις πια
Όσο έχω φωνή θα στο τραγουδάω
κι ό,τι λόγια να πω θα ‘ναι σ’ αγαπάω
OSO EXW esena den fobamai kanena
ths agaphs ta frena exoun spasei gia mena
(palio agaphmeno mou ntouetaki Roubas-Rokkos)
fovamai mh m afhneis mono
fovamai dwsmou ligo xrono
fovamai kratise me zwntano !!
καλύτερα ΜΟΝΟΣ μου...εγώ κι ο πόνος μου....
KALUTERA oi duo mas, kalutera oi duo mas, 8a perasoume
ΔΥΟ δυό...στην μπανιέρα δυό δυό
me psilopaidepse alla to brhka ]Sta DUO sou xeria gera krathse me...[/b]
(afierwmeno! :oops: :wink: )
....αυτά τα ΧΕΡΙΑ είναι δικά σου
και τα έχεις στείλει για να με δικάσουν....
ola dika sou matia mou
ki o ponos sou dikos mou
eidan polla ta matia mou
stis geitonies tou kosmou !
....ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ μεγάλα, μάτια μελαγχολικά
ήπια στάλα-στάλα τα βαθειά σας μυστικά.....
pali se nhsiwtiko mou bghke ]MATIA san kai ta dika sou, den uparxoun ston ntounia[/b]
.....ποιος ταξιδεύει στα ΜΑΤΙΑ σου
και ποιος ξαγρυπνα στο κορμι σου.....
ποιος για σένα ότι έκανα θα κάνει...
.....ΠΟΙΟΣ ειν'αυτος ο αψηλος
ποιος ειναι αυτος ο τυπος.....
POIOS, poios, poios mwro mou poios....
poios, poios, 8elw na 3erw poios...
8a to sunexisw se nhsiwtika wspou na shkw8ei kapoios sthn pista na me xorepsei mpalo ]
.....ΜΩΡΟ ΜΟΥ σορρυ
μα εχω βρει καλλιτερο αγορι..... :roll: :roll: :roll:
na xarw, na xarw na xarw, to MWRO, to mwro, to mwro...
Μωρό μου φάλτσο, μωρό μου φάλτσο,
είσαι ότι έχω στην καρδιά μου αν και ΦΑΛΤΣΟ ]
EISAI sto aima, stis flebes, sta kutara mou...
.....EISAI ola kai alla tessera
kai exo matia dekatessera....
Αχ βρε Ρήνα, Κατερίνα
το κορμί σου φωτιά η θυμησή σου λεπίδα,
που με κόβει σαν κομμάτια
τέσσερα δεκατέσσερα... Αχ βρε Ρήνα...!!!
Pame gia upno Katerina, pame na alla3oume zwh
[na doume oneira apo ekeina pou teleiwnoun to prwi]
pame gia treles stis seyxelles ! pame gia treles oh oh !!
μου 'κλεψες τις καραμέλες
βρε μπαγάσα
τόσκασες για Σευχέλλες
με τη Σάσα
:P :P :P
Bre mpagasa pernas kala ekei panw ..
Εκει στον Νότο
Που τρίζει ο θάνατος και η αγάπη κανει κρότο.......
Εκεί πάντα είσαι εκεί,
τίποτα δεν άλλαξε,
εκεί πάντα είσαι εκεί,
εσύ απλά με χρησιμοποιούσες..
:D :D :D :D φαμασουλινι μου γλυκειε και αξεπεραστε....μονον εσυ θα μπορουσες να γραψεις αυτο το υπεροχο τραγουδι....
...ποια πολις ποια χωρα ποια θαλασσα σε περιμενει τωρα....
(τσακνης-μαχαιριτσας..αν δεν κανω λαθος)....
και προχωρω απο την γαυρινα.....
....τιποτα δεν αλλαξε στο παλιο δρομακι....
ouf, mou erxontai tosa polla tragoudia pou den mporw na prwtodiale3w! :)
Tipota, den uparxei sto stoma pia fwnh, tipota na sou pw den uparxei...
Oso gia ton 'Noto' einai Maxairitsas minoraki. (an kai ekanan koines emfaniseis, eixan panta 3exwristes diskografies.)
TIPOTA den xathike pote apo kanenan...oute ena asteri den ksestratise pote....
Ki afou legame gia Tsaknh]Kalhnuxta ASTERI, na mou gnefeis pou pas, na'sai panta pshla fwteino ki apo ekei na me blepeis...[/b]
giati asteri mou den eisai pia edw?
giati asteri mou nuxtwneis makria mou?
ta duo ftera pou mou xeis dwsei na petw
ta kommatiazei ka8e nuxta h monaksia mou !
Γιατί το τραγούδι αυτό πάντα να λέει δεν μπορώ
Γιατί εσυ με σπρώχνεις στο κενό
Δεν σε συγχωρώ δεν σε συγχωρώ.....
Ma giati to tragoudi na'nai luphtero, me mias 8arreis ki ap'thn kardia mou se ekopse...
(to lew swsta? den eimai ki 100% sigourh!)
trelh kardia pou den mporei se amarties na antista8ei
kai psaxnetai mes sto voria kai sta dixtya tou erwta !!
TRELH ki adespoth, par'olh thn agaph, etsi se 8elw ki etsi eisai alh8ina...
se thelw me theleis giati na to skeftomaste
se thelw polu me theleis ki esu giati den pantreuomaste ?
(ti 8umi8ika h poihtria !!!!! LoooooooooL)
Μα τι φταίει αυτός ο κόμπος που δεν λύνεται
Θέλω να σε ξεπεράσω μα δεν γίνεται.....
Θέλω να σ' αγγίξω κι είσαι πάλι μακρία γραφώ μόνο δυο λέξεις και είναι πάλι πολλά.....
8elw na se dw estw mia fora eftaiksa alla to xw metaniwsei pikra
η ΠΙΚΡΑ σήμερα δεν έχει σύνορα...και συ δεν έπρεπε να μ' αρνηθείς..
sunora pantou
sunora pantou
sunora sto vraxo tou aetou
sunora sti fwlia tou gerakiou ...
Κάγκελα Κάγκελα Κάγκελα Παντού
Και τα μυαλά στα κάγκελα αορατού εχθρού.................
Kai PANTOU ka8reftes.. gia 8eous... ki erastes...
(Axm .. an den kanw la8os to song leei : kai pantou skies kai pantou ka8reftes gia 8eous ki erastes ... an loipon isxuei auto ...)
oi skies den agapane giati den exoune psuxh
oi skies den agapane mia skia hsoun ki esu
(auto prepei na to dolofonisa btw .. :? )
Poisonaki, swsth se briskw! kai sth dior8wsh/pros8hkh kai sto tragoudi ;)
Na'r8eis pali konta mou PSUXH mou, kardia mou, gia mia stigmh na se dw.....
Thelw na se dw na sernesai
kai na me parakalas
thelw na se dw sta gonata
sugnwmh na zhtas
(polu sfouggaristra katastash epese LoL! Enia thnx zouzouna :* )
Μη μη μη μη ζητάς συγνώμη δεν αλλάζω γνώμη δεν γυρίζω στα παλία.....
Mh mou zhtas na fygw mes sta mesanuxta
na parw pali svarna ta ksenuxtadika
Απ' της γυναίκας τον νταλκά να ΦΥΓΩ να γλυτώσω...
παίξε να βρω παρηγοριά...
κι αν κάνω και καμιά ζημιά...
εγώ θα την πληρώσω...
ths gunaikas h kardia einai mia avussos
pote kolash kai pote o paradeisos
Η καρδία μου θα σπάσει κομμάτια θα γίνει
Δεν αντέχει μακριά σου σταματά να χτυπά
Η ζωή μου τελειώνει τελείωνει και η μέρα........
Θα γινει χαμος, μεγαλος χαμος,
θα κλαψουν καρδουλες ( το αλλο δεν το θυμαμαι ]
:P
edw uparxei enas erwtas megalos
ki esu kollas se kati pragmata mikra
.....ola se thimizoun apla ki agaphmena
PRAGMATA dika sou kathimerina.....
Ola s'agapane toso dunata
efuges kai kanw pragmata trela
....h logikh mou ki h TRELLA mou....
mia molybia sth fanella mou.....
mia fora na se evlepa gia ligo mono mia fora
ki as efeuges meta
mia fora na s aggiza gia ligo mono mia fora
ki as pe8aina meta...
....MIA FORA ki ego eipa na fygo
apo tous kahmous gia na ksefygo....
Θα φύγω και θα με ζητάς και θα παραπονιέσαι,
για το κακό που μου' κανες θα κλαίς και θα χτυπιέσαι..
Αφού εσυ με πετάς και τον όρκο πατάς
θα χωρίσουμε θα πονάς...[/color]
twra klais giati klais
esu den eisai pou gelages xtes
....EISAI sto aima. stis fleves, sta kytara mou....
an 8umamai swsta h sunexeia einai
eisai ston aera pou anapnew sth monaksia mou
(an loipon isxuei auto ...) :arrow: :arrow:
monaksia mou ola monaksia mou tipota
mhn m afhneis twra pou einai ola pio duskola
Πιο καλή μοναξιά, από σ' ένα που δεν φτάνω,
μια σε βρίσκω μια σε χάνω,
πιο καλή η μοναξιά...
....pio kalh h MONAXIA
apo sena pou den ftanw....
mia se vrhskw, mia se xanw....
pio kalh h MONAXIA....
pws xanw ton elegxo
kai peftw pali sti maxh
enw den prepei pia
skalizw pali ti staxth
pws xanw ton elegxo
kai sto mualo kai sto swma
kai enw den prepei pia
egw se 8elw akoma !!
....AKOMA ki an fygeis
gia ton gyro tou kosmou
tha eisai panta dikos mou
tha eimaste panta mazi......
den kanoun, den kanoun oi 8eoi twra pia 8aumata
tou kosmou, tou kosmou to para8uro kleisto
oi agioi, oi agioi vare8hkan ta tamata
h araxnh, h araxnh megalwnei ton isto
saltaran oi pistoi ki autoktonisane (klp klp !)
Φίλοι για πάντα εγώ και εσύ......
Φίλοι για όλα στην ζωή.....
Φίλοι για όσα εχούμε ζήσει.....
Τιποτά δεν θα μας χωρίσει.....
Αφιερωμένο...
Αφού στον Όλυμπο οι θεοί το αποφασίσανε.....
Δώσαν στο κρύο τα κλειδιά κι αυτοκτονίσανε.....
Μόνη ξυπνά μονή κοιμάται τωρά η μέρα....
Με μηχανάκι με κομπιούτερ και φλογέρα....
Σ' αναζητώ σ' αναζητώ στην σαλονίκη Ξημερώματα......
Κλπ...
Δ. Μητροπάνος....
Για πάντα μαζί, για πάντα μαζί... ( δεν θυμάμαι παρακάτω ]
Παράθεση από: "gavrina"Για πάντα μαζί, για πάντα μαζί... ( δεν θυμάμαι παρακάτω ]
Να σε βοηθήσω......
Για πάντα μαζί για πάντα μαζί,
Σ' αυτό το ανηφόρι που λένε ζωή
Για πάντα μαζί κι ας έρθουν καϊμοί
μαζί θα μας βρούνε για πάντα μαζί.....
Γ. Πάριος....
otan m agapas esu mou xamogelaei h zwh
niw8w oneiremena
niw8w enas mikros 8eos
m aggaliazei o ouranos
ki ola auta gia sena
ki ola auta gia sena
(htan to mono pou mporesa na vrw mias kai to asma oute egw to kserw gavrinaki :cry: :cry: )
Θεός αν είναι........ Στις φλόγες να χάθει
Κι απ' το δάκρυ μου φωτιά να βγει....
Δεν μπορείς μια ζωη καρδιά να συγχωρείς.....
Θεός αν είναι..... Κι αν μ' αγαπάει κανείς.....................................................
h kardia mou 8a spasei
kommatia 8a ginei
den antexei makria sou stamata na xtupa
h zwh mou teleiwnei
teleiwnei kai h mera
kai to vradi pou 8a r8ei mou 8umizei ksana
pws mou leipeis...
mou leipeis telika...
Μια καρδιά απ' ατόφιο χρυσάφι που αφήνεις να παεί στράφι
Μια καρδιά που όλο πληγώνεις όταν δεν την θες και την διώχνεις...
Θρυψαλλά και χίλια κομμάτια τα εικοστεσσερά της καράτια....
m' aspro pani 8a taksidepsw
mikro koritsi 8a se klepsw
oso agapaw menw pisw
ki olo m' afhneis na s' afhsw
Apopse to KORITSI 8elei 8alassa, ki egw pote xatiri den tou xalasa.
gine 8alassa mou gine tis fwties mou svhne
sta va8ia ki aperanta filia sou
pare tin vroxh twn asteriwn na pieis
8elw na me8as gia mas kai na m agapas
Να μ' αγαπάς να σε το αγόρι μου
Μην με ξεχνάς άστρο φωτεινό
Να μ' αγαπάς να σε το φεγγάρι μου
Κι ας γυρνάς για χάρη μες τον ουρανό..........
erwta den ksereis na agapas
egw ponw ki esu den me ponas
panw pou se nomiza ex8ro
ap to vu8o me stelneis ston afro
ela pare me stin agkalia kai min mou takseis astra kai poulia
dwse mou ena kormi gumno kai as me paei isia ston gkremo
Erwta mou agiatreute kai kahme mou megale
istoria mou [omorfh?], ths zwhs mou finale...
istoria mou amartia mou
la8os mou megalo
(Th sunexeia paidia sorry alla... den thn 8umamai ... :? )
For the record: 'Istoria mou, amartia mou, la8os mou megalo, eisai arrwstia mou mes sta sth8ia mou, kai pws na se bgalw...'
O dromos eixe thn dikh tou ISTORIA, kapoios thn egrapse ston toixo me mpogia,
htan mia le3h monaxa]LALALA LA-LA, LALA-LALA LA-LALA, LALA-LALA LA-LALA, LALALA LA-LAAAAA[/b]
...oups..! pardon! me epiase to epanastatiko mou kai paresur8hn! :oops: :oops: :oops:
kapoios eipe pws h agaph se ena asteri katoikei
aurio vradi 8a mai ekei
kapoios eipe pws o erwtas gia mia stigmh krata
aurio vradi 8a nai arga ...
ASTERI mou mhn xanesai sth nuxta,
egw eimai o dikos sou ouranos,
asteri mou sto plai mou 3enuxta,
ki agapa me na niw8w dunatos,
egw eimai o dikos sou ouranos...
(Stelios Dionusiou... ax...!)
agapa me m'ola ta la8h pou 'xw kanei krata me
enoxos eimai apenanti sou ta 'pame ... ma s'agapw...
tou agoriou APENANTI peite tou pws pe8ainw, gia ta baria matoklada, matoklada, kai ta baria ta xeria...
....τα δυο σου ΧΕΡΙΑ πηρανε
βεργουλες και με δειρανε....
...
mia kardia ta XERIA mou sou ferane....
Exw stenaxwrh kardia, sekletia den xwroune, kai oi xares pou karterw-w-w, mh sw- mh swsoune ki er8ouneeee....
EXW mia agaph gia sena
kokkinh opos to aima
narthei konta sou, agaph mou,
geia sou na les
EXW mia agaph sta xeilia
trexei tis nyxtes me xilia
narthei konta sou, agaph mou,
geia sou na les.....
gmt, tosa me 'kokkino' mou erxontai, se 'kokkinh' den exw kati... ]Mia AGAPH gia to kalokairi 8a'mai ki egw, na sou kratw drosia sto xeri na se filw...[/b]
giati exw thn entupwsh oti epanalambanomai?.. :roll:
Eksw vrexei
to mualo mou sta matia sou stamatisa
aggiksa to mikro gluko sou xeri
kai etsi s'agapisa
ti na pw pou petaw ksafnika kai koitazw th zwh mou apo psila
ti na pw
8elw mono na se dw
duo lekseis na sou pw
pws s'agapw
vrexei den vrexei ... s'agapw vrexei den vrexei
(paresur8hn kai stamatimo den exw !!!!!! LooooooL)
Η ζωή περνά και χάνεται
μάτια μου...
matia mou 8alasses
to vlemma sou taksidi
ta oneira mou skorpises
stis moiras to paixnidi
matia mou 8alasses
kratas ta kalokairia
kai tous xeimwnes afhses
mes sta dika mou xeria...
Η ζωή μου όλη είναι ένα τσιγάρο....
an kai to poisonaki prohgh8hke, 8a protimisw tou gaurinakiou.. ]
H to TSIGARO h egwww, telesigrafooo, an 8a ta xanes mia mera kai ta duo, ti 8a sou leipe pio polu 8a 8ela na dwww, to tsigaro h egwwww...[/b]
zhta mou oti 8es..
pare me opou 8es..
zwh mish den 8elw pia na zw...
poisonaki mou, ta mperdepsame palis... ]
Pare me pare me, mesa sou na kruftw, sa na mhn ezhsa prin ap'to bradu auto.[/b]...
ftouuuuuu !
tautoxrona apantisame Enia ...ara akuro to asma...
sunexizw apo to diko sou !!
Egw mwro mou se exw sto mualo mou
san to megalo idaniko mou
Egw mwro mou trexw na se ftasw
den antexw na se xasw
egw mwro mou gia to kalo mou
8a prepe twra na xw fugei
ma eimai akoma edw
koita me
eimai panta edw giati akoma s'agapw !!
xwris to MWRO MOY
xwris to mwro mouuuuuuu
de paw pou8enaaaaaaa
:lol:
Xwrisss esenaaaaa omws ego pethainoooo
kai den me noiazei tipota s'aytin tin zoi an den tha eimaste maziiiiii!!!!
XWRIS esenane eimai ena tipota, mia koukida sto xarth xamenh...[xwris esenane eimai monaxos mou kai mes sto agxos mou kaliw gia sena...]
Otannnnn m'agapas esy ...mou xamogela i zoiiii...!!niotho oneiremena...!!!aaaa...niotho enas mikros theos ...!!m'agkaliazei o ouranos..!!ki ola ayta Gia Sena!!
Ena ta3idi sto fws, enas dekatos tritos 8eos, mia glukeia fulakh pou den 8eleis na bgeis apo kei...
Ena sou lew ena .. eimai trelh gia sena
(thn sunexeia ... oute kata dianoia den tin 8umamai :shock: :shock: )
ΣΟΥ σφυριζω, για να βγεις σου σφυριζω, και γλυκομουρμουριζω τον δικο μας σκοπο.....
* ena sou lew ena, akomh zw gia sena... ;) (palio, Anna Bissh nomizw) SMOUTSES!
ENA sou lew s'agapw kai allo ENA to psema den mporw kai gia kanena egw den prokeitai na trela8w
ENA sou lew s'agapw kai allo ENA to psema den mporw ki akoma ena pws an se xasw den 8a skotw8w.
(elpizw na mhn to skotwsa polu ]
to S' AGAPW mporei
mono auto mporei
mes thn kardia na mpei
na thn zestanei......
mono agaph sou zhtw
mono agaph 8elw
mono agaph dwsmou
mono agaph sou zhtw
mono esena 8elw egw
mono esena dws mou
s'agapaw fws mou
mono esena 8elw egw
(Bandh - mono agaph sou zhtw)
....
apla ta pragmata
de psaxnw 8aumata
AGAPH 8elw mono
na me filas na liwnwwwwwwwwwww (wx sorry parektrapein!)
....
.....ολα σε θυμιζουν ΑΠΛΑ κι αγαπημενα
ΠΡΑΓΜΑΤΑ δικα σου καθημερινα.....
Ola dika sou matia mou, ki o ponos mou dikos sou, eidan polla ta matia mou stis geitonies tou kosmou...
(Twra egw auto ontws to exw 3anapei h exw akoma ena dejavu? ]
vourkwmena ta matia
ta xeilh sto stoma stegnaaaaaaa
den 8a passsssss
den 8a pas pou8enaaaaaaaaa
(Enia ki egw tin idia entupwsh exw ... kapou to exw ksanadei :roll: )
Δεν παω ΠΟΥΘΕΝΑ....
πουθενα...εδω θα μεινω....
(αληθεια υπαρχει..τετοιο ασμα??)
edw na meineis
edw na meineisssssss
ths kalhnuxtas ta filia mhn mou ta dineis...
ΕΔΩ ειναι ο παραδεισος και η κολαση ΕΔΩ.....
Εδώ..θα γυρίζεις εδώ, θα 'σαι πάντα εδώ..δεν θ' αντέχεις εσύ πουθενά!
ola esu !
zwh pou geutika kai apogohteutika ...
....εγω κι ΕΣΥ παμε μαζι και μη φοβασαι
εγω κι ΕΣΥ κι ας εχει βασανα η ζωη......
Ψαξε με μες το σκοταδι...
Κρυψε με σε ενα σου χαδι...
Φιλα με να μη φοβαμαι...
Παρε με αγκαλια και ΠΑΜΕ...
...κι εγω σου λεω ΠΑΜΕ
παμε να φυγουμε απο δω....
egw gia duo ki esu gia sena
egw gia ola ki esu kanena
"Όλα εσύ..χάρες που γεύτηκα και απογοητεύτηκα..όλα εσύ, ζωής κοσμήματα που βγήκαν όλα ψεύτικα.."
pseutika ta dakria sou
pseutika kai ta filia sou
pseutika ta s'agapw sou
pseutikaaaaaaaaa !!
ίμα, δάκρυα κ' ιδρώτας ....
ΣΑΚΗΗΗΗΗ
einai nwris gia dakria Stella
oso mporeis akoma gela ...
Gela pouli mou gelaaaaa
einai h zwh mia trellaaaaaaaa
mia zwh thn exoume
ki an den thn glentisoume...
Μια φορά να σε βλεπα για λιγο...
Μονο μια φορα..κι ας πέθαινα μετά!!!
mono gia ligo na se dw na sou milhsw...
mono gia ligo na mporouses na'r8eis pisw....
λιγο λιγο ...λιγο λιγο...
ζω για σενα μονο...!!
λιγο λιγο...θα ξεφυγω ...
απο σενα κι ομως..!!
Zw... Meta apo sena zw... Mporw kai 3anazw...
Giatreuw ta shmadia, shmadia ola dika sou ap'ton palio kairo...
μετά από σένα πουυυυυυυυυυυυυυ
πες μου να πάω πουυυυυυυ
μετά από σένααααααα τι
τι να αγαπήσω τιιιιιιιιιιι
αχ άσμα ασμάτων
Pes mou poios thn anoi3h 8a ferei se touta edw ta merh poios....
Αν δεις να κλαιει η άνοιξη
κι αν δεις βουνά θλιμμένα
τότε χαμένη μου χαρά
κάψε την πίκρα την παλιά
κι έλα ξανά σε μένα
8a'nai...
san na mpainei h anoi3h... 8a'nai
ouranou katanu3h... 8a'nai
sa na mpainei h anoi3h... sta 3afnikaaaa
OΥΡΑΝΕ...θελω να το πεις το ναι
..........................................
pws ... nai
pernw kai monh mou kala
ta katafernw mia xara
den se exw anagkh eutuxws
mou eisai pleon perittos !!
MIA XARA 8a einai ola giortina mwro mou MIA XARA 8a s'exw panta sto pleuro mou MIA XARAAA, ola MIA XARA.
eimai sta panw mou
eimai sta wraia mou
giati me trelanes esu agaph nea mou
eimai sta panw mou
ola einai teleia
o erwtas mwro mou einai PSUXEDELEIA !!!!!!!!
O ERWTAS me erwta pernaeieieiei...
gia na swpasei (?) mia kardia, na mhn ponaei allo piaaa, prepei allou na paeieieiei.....
ponaei h agaph matia mou ponaei
(ana8ema an 8umamai tin sunexeia...)
Matia pagobouna 8a 'xw gia sena,
xeilh parafora kai toso 3ena,
poso s'agaphsa na mhn to 3ereis,
afou gia mena den mporeis na upofereis.
matia mou megala, matia melagxolika
Ta pio MEGALA oneira ta kaneis otan oloi se 3exnane....
otan kapoio vradi
8a se ksupnisei apotoma h kraugh sou
kai trekseis sti mama sou na to peis
ki ekeinh tromagmeni mes sto psugeio kleisei th fwnh sou
8a nai arga
mesanuxta
kai 8a xeis kourastei...
(a8anatos paulos!)
ti zwh einai ayth pou kaneis kai ta neiata sou xalas?
(ton akatanomasto ton agnow epidiktika ]Proxtes ARGA sto mpar to nauagio, bre8hka na ta pinw m'enan agio...[/b]
agios o erwtas
erwtas einai erwtas
otan sta matia me koitas
mhn aporeis kai mhn rwtas
erwtas einai erwtas
gia koita me sta matia loipon kai thymisou
pou einai to zesto to glyko to fili sou
gia koita me sta matia loipon
MATIA mple... sta megala ta3idia sou, 8a'mai egw, 8a'mai panta mazi sou....
sugnwmh, alla den mporw na sugkrathsw ton oistro, mou epitrepete na mou apanthsw e? merci! ][size=18]Gia ta maaaaaatia tou kosmou, enan aaaaagnwsto fws mou pantreuesai thn kuriakh sthn ekklhsiaaaaa....[/size][/b]
Deutera kati exw
thn Trith den antexw
Tetarth pws variemai
thn Pempth den kratiemai
Paraskeuh prwiiiiiiiiii lalalalalalalala
ap oles tis hmeres h Kuriakh m aresei !
ολες του κοσμου οι ΚΥΡΙΑΚΕΣ
λαμπουν στο προσωπο σου
τι χρωματα τι μουσικες
μες το χαμογελο σου...
ki olos o kosmos ksafnika
gemizei xrwmata
xrwmata , xrwmata
ap thn psuxh vgalmena !!!!!!!
Etsi 3afnikaaaaaa.....
opws mphkes sth zwh mou
na fobamai mhn se xaswww...
3afnikaaaaa....
to paramu8i teleiwse
ki arxizei h zwh
ax na tane h alh8eia sou san psemma alh8inh
ti htan auto bre posion? den mou 8umizei tpt!! ]Den einai 1. to psema, 2. h adiaforia, 3. ta neura, 4. h eirwnia, 5. h gkrinia, 6. h axaristia, feugw gia to 7. thn apistia...[/b]
feugw...
to kanw gia to kalo massssss
feugw
to kanw kai gia tous duo mas
kai mhn pistepseis oti epapsa na s agapaw
mhn pistepseis pws gia sena allo den ponaw
se parakalw mhn me koitas m auto to vlemma
se parakalw mhn me gurnas sto idio psemma
feugwwwwwwwwwwww !!!!!!!!!!
ante geia ! LoooooL !
Y.G. Enia htan Alkinoos Ioannidis to proigoumeno
Κάποτε έχτιζα ένα όνειρο την μέρα
Τωρά η στράτα μας δεν πάει παραπέρα
Φεύγω, τώρα φεύγω
Κάποτε κοίταζα τον ήλιο μες τα μάτια
κι αυτό τον ήλιο μας το κάνανε κομμάτια
Φεύγω, τώρα φεύγω..........
Τώρα ο ουρανός δεν με φοβίζει οσο κι αν βρέχει
τώρα η ελπίδα μου ταυτότητα δεν έχει
Φεύγω, τώρα φεύγω.....
Φεύγω, φεύγω και παίρνω την καρδιά μου
κι ένα τραγούδι συντροφία μου φεύγω... Φεύγω τώρα φεύγω....
φαμασουλινι μου γλυκο και αγαπημενο.....μονο εσυ θα μπορουσες να γραψεις αυτο το τραγουδι....
και συνεχιζω απο σενα.....
βρεχει φωτια στη ΣΤΡΑΤΑ μου....
φωτια που μ'εχει καψει....
για τα φτωχα τα νιατα μου....
κανενας δε θα κλαψει.....
Fwtia sta savvatovrada na mhn ksanagurisoun
autoi pou meinan monaxoi na mhn ksanadakrusoun
(Den en8umoumai ton stixo akrivws alla toulaxiston prepei na eimai close to it... )
.....υπαρχουν ανθρωποι που ζουν ΜΟΝΑΧΟΙ....
Yparxoun xrusopsara edw...?
apantise mou ...
H paramenei panta adeios o vu8os..
(PU3 LA3-uparxoun xrusopsara edw)
Yparxoun kai kala paidia na 3ereis, opws hmoun kapote ki egw...
(Xrhstos Antwniadhs, den 8umamai parakatw ]
3ereis ti einai na mhn se exw?
3ereis ti einai na se xanw?
3ereis ti einai na gureuw tropous na pe8anw ??
(Rokkos - 3ereis ti einai na mhn se exw)
Pws 8a PE8ANW egw gia sena den skefthka pote...
ma pws 8a zhsw egw xwris esena... den 3erw...
(snif... Kotsiras... ki auto afierwmeno se mia psuxh... pali sugkinh8ika gmt...)
pes mou ka8ara pws 8eleis pia na fugw
logia trufera den mou arkoun gia ligo
mhn noiasteis
kai mhn mou peis oti m agaphses pote
mes sthn kardia mou mono 8lipsh
ka8e stigmh mas 8a mou leipsei
molis se fernw sto mualo mou xanomai ksana
ein' h zwh mas mia pagida
mono mia mera den se eida
ki ola trigurw sou fwnazoun
gurise...
den antexw pia...
Πες πως μ' αγάπησες μια νύχτα σ' ένα όνειροοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοο
M'ena ONEIRO trelo, oneiro apathlo, 3ekinhsame ki oi duo (-o-o-o) mas....
o ouranos anavei ta fwta
tipota pia den 8a nai opws prwta
kshmerwse pali...
ksupnaw sto fws
ta matia anoigw
gia ligo nekros
xamenos gia ligo...
kshmerwse pali...
ki exeis xa8ei mazi me ton upno
mazi me tou oneirou ton poluxrwmo kukno
mhn kshmerwneis ourane..
adeia h psuxh mou
to dwmatio adeio
ki apo to oneiro mou akouw ka8ario
ton lugmo ths na leei
oneiro htane...
O OURANOS o megalos ouranos einai akoma fwteinos kai h nuxta kula...
Nuxta parth
thn skeftomai ksana
kanei party
to x8es kai me pona
Πονάει η αγάπη μάτια μου πονάει
και συ το ξέρεις απ' όλους πιο καλά........
mhn psaxneis thn agaph
h agaph olous tous vriskei...
mhn psaxneis mesa mou
na vreis auto pou den exases pote..
mhn psaxneis thn agaph se fwties pou den kaine
mhn prospa8eis na kleiseis tis plhges pou den sou anoiksa pote...
ήρθααααααααα
...φεύγω σε κλείνω
αν θες να μείνω
γίνε ΑΓΑΠΗ γίνε χάδι τρυφερό
δεν έχω χρόνο για άλλο πόνο
για άλλα δάκρυα δεν έχω πια καιρό
jasper welcome :lol: :lol:
giati se 8elw toso
kai 8a matwsw allh mia nuxta an den se dw
giati se 8elw akoma
ki as ginw xwma den ginetai na s arnh8w
esena exw mono
san oksugono
se exw anagkh telika
esena exw mono
den metaniwnw
ki as to plhrwnw akriva !
δεν ΜΕΤΑΝΙΩΝΩ που αγάπησα εσένα μόνοοοο
δεν μετανιώνω που μόνο εσένα αγαπώωωω
(παρακάτω δεν θυμάμαι γιαυτό θα το πω άλλη μια φορά :P )
δεν ΜΕΤΑΝΙΩΝΩ που αγάπησα εσένα μόνοοοο
δεν μετανιώνω που μόνο εσένα αγαπώωωω
efyges gia allh mia fora
dixws na peis oute ena geia
ki afhses mono ta shmadia sou grammena
matia 8limmena se zhtoun
matia pou 8eloun na sou poun
oti s agaphsa kai ponesa gia sena
gia sena...
για κοίτα με στα ΜΑΤΙΑ λοιπόν κι εξηγήσου
που πήγε το γλυκό το ζεστό το φιλί σου
δεν είχες μυστικά από μένα θυμήσου
για κοίτα με στα μάτια λοιπόοοον...
Gia ALLH MIA FORA prepei na sou pw, pws den ftanei na se sugxwrw.
An 8eleis ki oi duo na 'maste kala, ma8e prwta esena na agapas!
ΦΤΑΝΕΙ...φτάνει...φτάνειιιιιιιιιιιιι
η ζωή μου κύκλους κάνει
σαν το μικρό πουλί
μα δεν σε φτάνει
Gelaaaa pouli mou Gelaaaaa
ein' h zwh mia trelaaaaa!
Y.G. ..apo tin xara mou ksexasa na upogramisw to pouli ....
πόιζον λολλλλλλλλλλλλλλ
πάντα το πουλί την πληρώνει τη νύφη :P
Μια ΖΩΗ την έχουμε
κι αν δεν τη γλεντήσουμε
τι θα καταλάβουμε
τι θα καζαντίσουμεεεε
Μες στον ψεύτικο ντουνιά
παίξε μου διπλοπενιά (2)
και ο μήνας έχει εννιάαααααααα
jasper nai to atimo mou diefuge (Eneka kai xamhlovlepousa egw den vazw teteies lekseis sto stoma mou LoooooL !!)
dixws logo klaiw kai den kserw ti ais8anomai
kai den kserw pou 8a h8ela na eimai
kserw pws ta pragmata alliws ta antilamvanomai
ki agapw auto pou tipota den einai
efuges kai ola moiazoun oneiro kako
den mporw na katalavw
monaxa koitw
oso kai na me peirazei mono auto 8a pw
na prosexeis..
kalh tuxh...
s'agapw...
(den evriska allh leksh me tipota omws !! to paidepsa polu lol)
(έτσι είσαι?????? να και γω.....)
Κοιτάω πίσω μου...δεν είμαι εκεί
κοιτάω μπρος μα δεν υπάρχει ψυχή
το μπλουζ ΠΟΥ παίζει είν η μισή μου ζωή
δεν σηκώνει
wx aman mou vazeis duskola !!!!
zhta mou oti 8es
pare me opou 8es
zwh mish den 8elw pia na zw...
ΠΑΡΕ με ταξίδεψε με...φίλησέ με
σαγαπώωωωωωωω
δώσμου τη δύναμη ν αντέξω
απ το ψέμμα βγάλε με έξω
λαλαλαλαλαλαλα
(φιλάκιααααααα πάω εκκλησία να εξομολογηθώ...)
taksidepse me
se ena taksidi xwris puksida gia opoudhpote
mazi sou na 'mai kai den fovamai sou lew tipote
alloi koitoun ton ourano kai xanontai
egw den ema8a pote na drapeteuw
alloi koitoun ton ourano kai xanontai
egw koitw ta matia sou ...
kai taksideuw ...
jasper thnx gia thn pareoula !!!! filakia ki apo emena :lol: :lol:
Y.G. sthn eksomologhsh mhn ksexaseis na peis oti me paidepses sto proigoumeno asma !! LooooooL !!
Μάτια μου μεγάλα
Μάτια Μελαγχολικά
Ήπια Στάλα Στάλα
Τα βαθεια σου μυστικά.....
Τι γλυκό να σ' αγαπούν
και να μην στο λένε
μάτια που μελαγχωλούν
και γλυκά σου κλαίνε
και γλυκά και γλυκά
και γλυκά σου σιγοκλαίνε..........
φμας τι γλυκό τραγούδι :) νάσαι καλά
ΓΛΥΚΑ γλυκά κι αχόρταγα
τα πίνω τα φιλιά σου
κουρνιάζω σαν αδύναμο
πουλί στην αγκαλιά σου
(ποϊζονάκι...εξομολογήθηκα...τά 'πα όλα στον παππά... γρίφους...αναγραμματισμούς...τραγούδια... :P είπε να πας και σύ να ξελαφρώσεις λιγάκι χαχαχαχα)
Πίνω και μεθώ Ωχ αμάν,
Μέρα νυχτά τράααγουδώ Ωχ αμάν,
Μέρα νυχτά τραγουδω...
Γιατι ολο λες ωχ αμάν
Κούκλα μου πως δεν με θές.......
Μέθυσε απόψε το κορίτσι μου...
Αχ κορίτσι μου στους χτύπους της καρδιάς μου
Αποψέ χόρεψε φτερά αγγέλων στο κορμί μου φόρεσε
να φτάσω ως την πόρτα του ουρανού.........
Αχ κορίτσι μου δικά σου της ζωής σου τα αφανέρωτα
τα έζησα σε βράδια αξημέρωτα
κανένας μην τα δεί μόνο εσύυυυυυυυυυυυυυυυ
.....APOPSE tha sou orkistw pws s'agapaw....
esy me sproxneis sto gremo ki egw gelaw.....
Δεν πιστεύεις κανέναν
δεν φοβάσαι κανέναν
μες στο ψέμα σου πέφτεις
με κοιτάζεις και πέφτεις
ΚΑΙ ΓΕΛΑΣ ....
....me KOITAS...se koitw....
kai meta siwph....kai meta to terma...gia theous ki erastes....
eimaste akoma zwntatoi sth skhnh....san rock sygrothma....
*Enia pairnei to skertsoziko ths...:
"Esu ti les...?! 8a ginoume epitelous ERASTES? Pes mou to 'NAI!' kai fugame na pame opou 8es...!"
:lol: :P
ax na mhn teleiwne pote
to vradi auto pou se exw plai mou
na mhn kshmerwne pote
twra pou vrhka thn agaph mou
ti na ta kaneis ta ftera
piase ta xeria mou gera
afou me nikhses se enan agwna aniso
ti na ta kaneis ta ftera
piase ta xeria mou gera
pame aggele mou sto diko mas ton paradeiso !!!!!!
Σαν τον αητό είχα ΦΤΕΡΑ
και πέταγα...και πέταγα πολύ ψηλά
μα ένα χέρι λαλαλαλαλα -μένο
μα ένα χέρι λαλαλαλαλα -ευτό
μου τα κόβει τα φτερά μου
για να μην ψηλά πετώ
jasper :!: :!: :!: :!: :!: (ante vre ki estisa karaouli pote 8a guriseis !!)
petaga psila
hmouna kala
omws se tromazoun ta upsh
kai mou xeis leipsei ksana
petaga psila
hmouna kala
ta ftera mou eixa anoiksei
giati s agapaw trela
Ποϊζονάκι μου μάκια (ήρθα για 5" και φεύγω σε 5΄...αλλά το βραδάκι θα το σακατέψουμε το πληκτρολόγιο :P )
Εγώ δεν ΗΜΟΥΝΑ αλήτης
αλήτη μ' έκανες εσύυυυυυυυυυ
εγώ δεν ήμουνα ξενύχτης
ήμουνα καλό παιδί
Τα δικά μου λόγια έχουν κάτι απ το κύμα που παλεύει
Δες τα χέρια μου πως κάνουν
δες ψηλά τις λέξεις φτάνουν
τα δικά μου λόγια...
Τα δικά μου λόγια...
nuxtes dixws onoma
nuxtes xwris skopo
xamenoi apo xeri
xamenoi kai oi duo
anohtes agapes
anohta filia
logia logia logia pseutikaaaaaaa !
jasper mou makiaaaaaa (SmoUTS!!) ta leme to vradi :wink:
Ftaine oi NUXTES pou mou leipeis kai ponw
ton eauto mou tetoies wres ton 3exnw
kai ti egine pes mou
pou 'maste xwrista
h kardia sou gia mena
mia zwh 8a xtupa
*Enia pairnei to epanastatiko ths...:
H ZWH traba thn anhfora, h zwh traba thn anhfora, me shmaies, me shmaies kai me tragoudia....
Sta tragoudia pou sou grafw
bazw logia alh8ina
thn alh8eia antigrafw
ths psuxhs ta skoteina
sta tragoudia pou sou grafw
bazw logia ths kardias
kai sto telos ths bradias eisai plhgh kai me ponas
Ypografw...
otan me skeftesai 8a klais
Ypografw..
mes sth fwtia ki esu 8a kais
Ypografw...
8a katalaveis poso ftais
Ypografw...
pws ta tragoudia mou 8a les...
*Enia 3anapairnei to skertsoziko-gatouliniko ths...:
Ki ALH8INA, den 3anada pou8ena duo matakia kastana toso fwteina....
ki alh8ina einai h prwth mou fora pou eida na kounan oura toso ponhra...
(elpizw na mhn to skotwsa...!)
poso mou 'leipses kardia mou
san karfh h monaksia mou
ka8e vradi me matwnei
ligo ligo me skotwnei
poso mou 'leipses psuxh mou
8a dina kai th zwh mou
na mou peis ..
s'agapw
mia fora...
estw arga...
i[/u]
sugxwreiste me tin anor8ografh ..... :? :?
Enat3ei bre poisonaki, den 8a sou pairname kai to kefali! sumbainei kai stis kaluteres oikogeneies!!
]
Dinei ta filia
pou tis exw ma8ei
kai tin agkalia
mesa pou exw klapsei
dinei to kormi
pws na thn kratisw
prin dwsei kai kardia
na thn stamathsw
(den evriska allh leksh :cry: :cry: :cry: )
...όλοι έχουμε γραμμένο,
που το λένε πεπρωμένο
και κανένας δεν μπορεί
να τ'αποφύγει.... :wink: :wink:
Sugnwmh bre Mairoula mou, alla den blepw... (exw kai apo to prwi online!) poia htan h sundetikh le3h!? ]Giati kanenas den mporei na mas xwrisei, oute ki o 8anatos o idios den mporei, afou gia panta sth zwh mou s'exw kleisei, na ta3ideuoume aiwnia mazi...[/b]
sthn kardia mou mia trupa
mia plhgh anoixth
xtes to vradi sto eipa
s' exw erwteu8ei
s'exw erwteu8ei
s'exw erwteu8eiiiiiiiii
eisai oti exw skeftei
oti exw oneireuteiiiiiii
s' exw erwteuteiiiiiii....
xexexexe ]Den exei sidera h KARDIA sou na me kleisei, den exei sidera gia na me fulakisei...[/b]
[size=18]SAKHHHHHHH!!!![/size]
lol
Enia em... olh mera vasanizomai na to grapsw kapou ... frikara h gunaika !!! LoooooooL !
kapoios kapou kapote
mou 'pe exeis duskolh kardia
kai 8a meineis monos sou
prosexe kala....
ma esu
giauth th duskolh kardia
mporeis na trela8eis
na matwseis na kopeis kanonika
giauth th duskolh kardia
pou kserei na zhta
kai panta 8a zhta
polla...
gmt... 8a balw apo thn idia le3h, alliws 8a epanalambanw ta idia kai ta idia pali... :?
Gia pou to bales kardia mou m'anoixta pania...
Gia poia pelaga ourania, astra magika...
Gia pou to bales kardia mou m'anoixta pania...
Gia poia makrinh patrida, ermh 3enitia...
8alassa, ouranos m'asteria, pou8ena steria...
Gia pou to bales kardia mou m'anoixta pania...
Poia agaph, poio limani, poia parhgoria...
8a'xeis agkalia to kuma, xadi to notia...
Gia pou to bales kardia mou m'anoixta pania...
(Orfea Peridhs, polu polu agaphmeno mou tragoudaki... snif...)
Gine...
erwtas mou gine
anoige kai kleine
ta para8urakia ths kardias mou
Gine erwtas mou gine
sth zwh mou meine san astrofeggia
Gine 8alassa mou
Gine...
Tis fwties mou svhne
sta va8ia ki aperanta filia sou
Pare th vroxh twn asteriwn na pieis
8elw na me8as..
Gia mas..
Kai na m'agapas...
8ee mou ri3e mian alhtissa broxh, oso alhtika mou fer8hke ki auth...
ΡΙΞΕ στο κορμί μου σπίρτο
να πυρποληθώ
αυτή η αγάπη στ άστρα
μ ανεβάζειιιιιιιιι
ASTRA mh me malwneteee,
astra mhhh me malwneteee,
astra mhhh me malwneteeeee
pou tragoudww th nuxta...
ok, ok, sugmwnh... to blepw ki egw oti den exei kai plh8wra le3ewn autos o stixos, alla ti na kanw h dolia!? etsi to egrapse o poihths, na mhn to pw?! ]
η μάνα μου με δέρνει
καλέ μου και πονώ
με δέρνει με ΜΑΛΩΝΕΙ
γιατί σε αγαπώωωωωωω
jasperoula mou kalhmera kai kalh evdomada ki apo edw !! SmouTSss
(se kunhgaw apo paixnidi se paixnidi LoooooL)
Giati den erxesai pote otan se 8elw?
tragoudi agnwsto ki agennhth siwph
pisw ap ta matia pisw ap ths zwhs to velo
kruvesai san vroxh pou stegnwse
to kserw..
neroponth pou perimenw mia zwh..
Giati den erxesai?
Mia kataigida 8elw na r8ei na ourliaksei
Osa den eipame apo fovo h ntroph
sta sw8ika mas kai sta matia mas na psaksei
ka8e mas leksh mustikh na thn petaksei
mexri ton hlio na anevei kai na ton kapsei
Giati den erxesai...
Giati den erxesai pote otan se 8elw ... ?
....αποψε ΘΕΛΩ να πιω....
ολους και ολα να τα διαγραψω.....
Ola ta s'agapw
aksizeis na sta pw
aksizeis na ta exeis apo mena fulaxto
Ola ta s'agapw
pou akousthkan sth gh
aksizeis kai pisteuw pws gia sena ta xoun pei...
....σ'αγαπω γιατι εισαι ωραια....
σ'αγαπω γιατι εισαι εσυ.....
giati giati giati..
apomakrunesai
giati giati giati
den paradinesai...
(mpa se kalo mou pou to 8umi8ika tou pipinokoutoupwth to asma...? :roll: )
.....ΠΑΡΑΔΩΣΟΥ λοιπον
ανευ ορων μωρο μου....
μην προβαλλεις αντισταση....
μπορει να προδοθεις.....
xwris to mwro mou
xwris to mwro mou
den paw pou8ena
xwris to mwro mou
xwris to mwro mou
tipotaaaaaaaaa!
ΧΩΡΙΣ την αγάπη σου
θα ήμουνα μόνη
η πίκρα θα μ έπνιγε
το δάκρυ οι πόνοι
εσύ με οδήγησες στης γης την ελπίδα
λαλαλαλαλα στα μάτια σου είδααααααααααα
αλοίμονο σ αυτούς που δεν αγάπησαν
αλοίμονο....αλοίμονο...αλοίμονοοοοοοοοοοο
αλοίμονο σ' αυτούς που δεν δακρύσανε
ζωή την ομορφιά σου δεν γνωρίσανε (2)
ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ πρασινα ναναι ή μελιά
ονειρο και αποθυμια....τα ματια σου....
δυό ΠΡΑΣΙΝΑ μάτια
με μπλε βλεφαρίδες
με έχουνε κάνει τρελό
καρδιά μου να ξέρεις
τα μάτια που είδες
πως δεν θα σου βγουν
σε καλόοοοοοοοο
svhsan ap' ta matia tou ta asteria
kophk' h agaph mas sta duo
den m' aggizoun pia ta duo tou xeria
ki egin' h zwh mas rhmadio
opoios ki an eisai
oti ki an exeis sto mualo
meine konta mou
kai mhn m'afhneis se parakalw
ta parapona mou na sou pw....
τα δυό σου ΧΕΡΙΑ πήρανε
βεργούλες και με δείρανε
βεργούλες και με δείρανε
τα δυό σου χέρια πήρανε
όπαααααααααααααααααααααααααααα :bball: (χορευτικό τσαλίμι)
Sta duo sou xeria gera krathse me... :roll:
Sta duo sou xeria gera krathse me... :roll:
... :roll:
... :roll:
de 8umamai ti leei parakatwwww... :? :cry: :cry: :cry:
Duo portes exei h zwh
anoiksa mia kai mphka (bghka ??)
oute egw 8umamai .... :roll: :roll:
ΑΝΟΙΞΕ πέεεεεεεεεεεετρα
για να μπω
ήλιος να μηηηηηηη...ήλιος να μη με βλέπειιιιιιιιιιιιι
αφού για νύφη πρέεεεεεπει....ω..ωωωωωωωωωωωωωω....ωωω...ω
πρέπει στα μαύρα να ντυθώ
(τραγουδώ τώρα εγω :P :lol:)
... νύχτα μαγική
και γω στη θάλασσα μπροστά
μετράω τ'αστρα...
Mairoula... ta tragoudia basika upoti8etai oti exoun mia koinh le3h to ka8ena me to prohgoumeno tou... :roll: alliws den 8a htan paixnidi, 8a to bazame sto cafe na tragouda h ka8emia ta swpsuxa ths ki o,ti mas katebei, na 3espame ta dolia :P mmmakia :)
[size=18] 8alassa platiaaaaaa, s'agapwww giati mou moiazeis, 8alassa platiaaaaa mia stigmh den hsuxazeis....[/size]
den metaniwnw
pou agaphsa esena mono
den metaniwnw
pou mono esena agapw
(den vriskw allh leksh mplrmmplrmmplrm <--- auto htan gkrimatsa me glwssa loooool ) :P :P :P
ΜΕΤΑΝΙΩΝΩ μετανιώνω
κι όσο όσο το πληρώνω
δεν μπορώ να ησυχάσω
μούχεις φύγει και θα σκάσω :P
(δικό μου...ψάχνω συνθέτη...το θέλω βαριά κι ασήκωτη ζεμπεκιά...άιντααααα)
ma den mporw na aggiksw ta oneira sou
me ti siwph mou xilies lekseis na sou pw
otan o hlios 8a papsei na anatelei
isws tote na papsw na sou lew s'agapw...
στο 'πα και στο ξανα ΛΕΩ
στο γυαλό μην καααααατεβείς
κι ο γυαλός κάνει φουρτούνα
και σε πάρει καιιιι χαθείς
(νομίζω το ξανάγραψα το άσμα...αλλά σιγά μη με πάρει κανείς χαμπάρι και μου κόψει το βαθμό :P )
Mhn er8eis apopse ksana na me vreis
den 8a mai edw gia kanenan
mhn er8eis apopse th siwph mou na deis
8a grafw tragoudia 8limmena
mhn er8eis apopse ksana na me vreis
8a exw kruftei se mian akrh
na zw to oneiro mou sthn akrh ths ghs
me xrwma apo fws ki apo dakru
Περπατώ και σφυρίζω θλιμμένα
και με πόνο δακρύζω για σένα
όπου βρεθώ κι ένα ΔΑΚΡΥ καυτό
αργοτρέχει γλυκέ μου για σέεεεεενα
φρρρ φρ φρρρρρρρ φρρρρρρρρρρρρ!!!!!!!!
Esuuuuu
Esu to teleiwses to oneiro edw...
Esuuuuu
m'afhses mono mou na vlepw to keno
(.....)
Efuges gia allh mia fora
dixws na peis oute ena geia
ki afhses mono ta shmadia sou grammena
matia 8limmena se zhtoun
matia pou 8eloun na sou poun
oti s'agaphsa kai ponesa gia sena
mono gia sena...
gia sena...
μου λες τα ΜΑΤΙΑ σου να μη τα αγαπώ
και να μη πάψω να πιστεύω στα δικά μου
μα αυτά τα μάτια όπου σταθώ κι όπου βρεθώ
τα έχω πίσω μου και μέσα και μπροστά μου
ki otan den 8a s'agapaw..
pio polu 8a s' agapw
ki otan papsw na sto lew
den 8a zw...
(και ένα τελευταίο για καληνύχτα :D :D :D )
ΛΕΩ να φύγω.....
ν' αλλάξω (κάτι) στην καρδιά
ΛΕΩ να φύγω...
να μην υπάρχω άλλο πια
μα που να πάωωωωωωωωωωωωω
που είσαι όλη μου η ζωή
λαλαλαλα λα λαλαλα λαααααα
(κακό πράμα να μη ξες τραγούδι ολόκληρο!)
φιλάκια ποϊ μου και καλή αντάμωση (σνιφφφφφφ) tomorrow...same place...same time
jasperoula mou filakia polla mikrh mou !!! 8a se perimenw aurio na ksesalwsoume pali !!!
ante ena tragoudaki akoma... :lol: :lol:
Tosa xronia mes stous xartes mou se psaxnw
ki as mhn eskupses pote sto metwpo mou me ta duo sou xeilia
na afhseis mia anasa sth zwh mou...
ki an h proseuxh mou oinopneuma murizei
kapno kai pureto sto gualino to kumma to onoma sou..
fwnazw na ka8reftistei h fwnh mou
kai sthn ox8h pou xtenizesai akousth
san almuro tragoudi pou sou fernei erwteumeno to nero...
kai sto diavolo poulaw thn psuxh mou ... egw
gia na vre8w... apopse tuligmenos stou kormiou sou to vu8o...
kapou h nuxta mesopelaga kremietai sthn agxonh tou ouranou
ki o daimonas kavala sto skotadi .. arpazei thn meteorh euxh mou
kai san astro kautero pros to nhsi sou
ta logia mou petaei plhgwnontas ta vraxia kai tin ammo
sth xtena sou karfwnei thn psuxh mou...
kai stagona th stagona kulaw... egw
san almuro nero stous wmous.. kai ston akrivo sou to laimo
ki as to kserw pws tou logou tou .. sthn anemoskala ekei..
me perimenei gia na mou limarei to skoini...
pane xronia pou antikru anavosvhnoun
ta fwta kapoias ghs..
ta fwta kapoias ksexasmenhs nhsou
pou lene einai oi korfes tou paradeisou...
ma to kserw einai ths 8alassas ta magia
den uparxei auth h steria
mias kai kaneis pote tou ekei den phge
giauto sfixta kratiemai sto kormi sou
kai mprosta ap tous kolasmenous pernaw egw
san mia skia pou sergianaei ston Adh thn dikia sou murwdia
ki einai lew o paradeisos gia mas -agaph mou mikrh-
na moirazomaste touth tin kolash mazi...
(ante to egrapsa oloklhro auth th fora mias kai einai apo ta polu agaphmena mou...)
....τυλιξε με στο παλτο σου
κανε με κορμι δικο σου....
ως την ακρη ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ ΣΟΥ.....
to palio mou palto
to xarizw s' esena
na prosexeis mikrh mou
giati moiazeis s' emena
να με ΠΡΟΣΕΧΕΙΣ
μεχρι να σηκωθω ξανα
ματια μου μικρα? να με αντεχεις.....
Αν υπαρχει παραδεισος
το ειναι στα ΜΑΤΙΑ σου...
Αν υπαρχει παραδεισος
επιτελους τον βρηκα....
den uparxei eutuxia
pou na kovetai sta tria
stin periptwsh mas omws
den uparxei allos dromos
....μια ζωη μεσα στους ΔΡΟΜΟΥΣ και στις νυχτες?
....μια ζωη με παρανομους και ξενυχτες....
....μια ζωη τα ιδια λογια να μου λενε....
....εχω βαρεθει τα παντα? και ολα μου φταινε....
ftaine oi nuxtes pou mou leipeis kai ponw
ton eauto mou teteies wres ton misw
ftaine oi nuxtes pou mou leipeis kai ponw
ftaiei kai to oneiro pou emeine miso
ΜΙΣΟ λεπτό περιπτερά
βουλιάζω στα βαθιά νερά
λαλαλαλαλα
(ποϊζονάκιιιιιιιιι μου... καλησπέρα :flower: μάκιαααααααααα)
Μέσα στα μαύρα σου νερά, κομμάτια η ζωή μου
Αχ θάλασσά μου εσύ βαθιά, που κρύβεις το νησί μου
Αχ θάλασσά μου εσύ βαθιά, που κρύβεις το νησί μου
Μέσα στα μαύρα σου νερά, κομμάτια η ζωή μου
ela na me deis...
dixws ftera pouli pesmeno kataghs
8eama na to luph8eis
ax ela na me deis..
ela na me deis
mono an me 8es akoma ela na me deis..
ki oxi apo oikto na xareis
ax ela na me deis..
louloudi mou ,
gia sena apopse klaiw sto tragoudi mou
gia sena ragise ksana h kardoula mou
gia sena pali den 8a koimh8w
agaph mou
zwh mou ki anapospasto kommati mou
gluko mou apo8hmeno kai ginati mou
na ma8eis 8elw apopse ti pernw
gia sena alhth mou kai pali apopse kleistika sto spiti mou
valantwsa kai pnigika sti luph mou
kai pali apopse eleipes esu
gia sena alhth mou 8a ekana ta panta ma thn pisth mou
8a skotwna, 8a pe8aina alhth mou
arkei na m'agapouses ligo esu...
Απόψε λέω να μην κοιμηθούμε... να πάμε κατευθείαν για δουλεία...
Απόψε στ' ακρογιάλι να την βρούμε....Να πιούμε ολές τις μπύρες αγκαλιά!!!
.... και πινω ΜΠΥΡΕΣ πινω ΜΠΥΡΕΣ πινω ΜΠΥΡΕΣ......
απο τα παιδια της πάτρας τι άλλο λεεί δεν έχω ιδέα :lol:
Απόψε που την έβγαλα τη μπέμπελη
Γουστάρω νύχτα δροσερή και ρέμπελη
Απόψε που την έβγαλα τη μπέμπελη
Γουστάρω νύχτα δροσερή και ρέμπελη
Στα θαλασσινά μπαράκια
Μπύρες και καλαμαράκια
Κιθάρες, ντέφια και βιολιά
Και ξάπλες στην ακρογιαλιά
Απόψε που υπάρχουνε τα τάλιρα
Ρε μάγκες, θα οργώσουμε τα Φάλιρα
Απόψε που υπάρχουνε τα τάλιρα
Ρε μάγκες, θα οργώσουμε τα Φάλιρα
Και πίνω μπύρες, πίνω μπύρες...
ΠΙΝΩ και μεθώωωωωωωωω
ωχ αμααααααν μέρα νύχτα τραγουδώ
ωχ αμαν μέρα νύχτα τραααααγουδώ!!!!
den 8elw na ksereis pws gia sena eimai skonh eimai xwma
den 8elw na ksereis pws gia senane pinw eimai liwma
den 8elw na ksereis pws gia sena vouliazw se kwma
san palia zwgrafia ligo ligo mou feugei to xrwma
den 8elw na ksereis pws gia sena eimai skonh eimai xwma
den 8elw na ksereis pws gia sena uparxw akoma...
kai ena tou korkolykou na min ksexniomaste....
skoni kai thrypsala na ginomai mazi sou
...ma an me vreis
h mera auth 8a einai alliws
kai sto skhniko 8a mpainei fws...
an hsoun mazi mou alliws 8a ksupnousa
8a xa allh anapnoh ki ola alliws 8a ta zousa
an hsoun mazi mou alliws 8a ponousa
pio gluka kai pio apla ...
alliws 8a zousa
οταν στο δάσος περπατώ....λύκε λύκε είσαι εδώωωωω???????
αχχχχχ η αγάπη...η αγάπη
που χάθηκε στη ΣΚΟΝΗΗΗΗΗΗΗΗ
αααααααχ η ζωή....η ζωή
που χάθηκε στη σκόνη
αχ το φεγγάρι...το φεγγάρι
που λαλαλαλαλαλα
το ασημένιο φεγγάριιιιιιιιιιιιι ιιιιιιιιιιιι ιιιιι!!!!!!!!!!!!
:? :? sorry jasperaki mou ... pali se akurh stigmh petaxthka :shock:
sunexizw apo to lala ths jasperoula :lol:
kati stin psuxh
ein' akoma toso eusugkinito
klaiw san paidi
otan paw esena na skeftw
wres sti siwph
wres sth douleia kai st'autokinito
vradi kai prwi
psaxnw tropous gia na ksexastw
pou ein' h agaph pou m' anevase sta sunnefa
dwse mou kati twra pou peftw na sw8w
pou ein' h agaph na m' apodeiksei prin to telos
an ein' apath h an einai kati magiko
ποϊζονάκι μου...πρόσεχε πως πετάγεσαι γιατί ο κορκολύκος παραμονεύει χαχαχαχα κοριτσάκι μου εσύυυυυυυυ :D
κι είμαστε ακόμα ζωντανοί
στο ΣΚΗΝΙΚΟ* (χιχιχιχιχι) σαν ροκ συγκρότημα
κι αν μας αντέξει το σκοινί
θα φανεί
στο χειροκρότημαααααααααααα
*όχι που θα κάτσω να σκάσω... όχι γιάννης...γιαννάκης....
wx :roll: pali mpaxalo ta kaname e ? LooooooL ! den peirazei ! emeis na eimaste kala :wink: :wink:
ksanasunexawwww....
krima polu
na glistras san guali
na me koveis me oti vreis
logia fthna
den aksizeis polla
to pothri sou kai oti pieis
la8os filia
ena psemma ki auta
fuge twra prin fugw egw
ma oti oti ki an pw
egw monaxa kserw poso s' agapw
kai tremw otan se akouw ki otan se koitw...
όσο ΑΞΙΖΕΙΣ εσύ
κι η καρδιά σου η χρυσή
δεν αξίζουν μαζί
ουρανός κι όλη η γη
κι όλη η γηηηηηηηηηηη
όλοι οι άνδρες ποθούν
στην καρδιά σου να μπούν
κι επειδή μ' αγαπάς
με μισούν με μισούν
με μισούνννννννννννννννν
jasperaki mou suntonistikame !!!!!! :cheers: :salut: :cheers: :salut:
mh les pws agapouses
mia pseutikh kardia
oti ki an exw kanei to plhrwsa akriva
thlefwna se pairnw ma den mou milas
ki ola teleiwnoune gia mas
8elw na se dw
estw mia fora
eftaiksa alla
to xw metaniwsei pikra
8elw na se dw
estw ena lepto
ftanei gia na pw
osa den tolmousa na pw
sugnwmh na sou zhthsw
na klapsw na prospa8isw
na mou xeis empistosunh opws palia
sugnwmh lew kai matwnw
pe8ainw pou se plhgwnw
monaxa esena agapaw ... alh8ina
paresur8hn apo to asma ....
η ΠΙΚΡΑ σήμερα
δεν έχει σύνορα
και συ δεν έπρεπε
να μ' αρνηθείς....
κάποτε αλοίμονο
στο μεσοχείμωνο
το χέρι σου δωσα
να κρατηθείς
κοίταααααααα πως κλαίει ο ουρανός
δεν είναι πια βροχή
έγινε τ' όνειρο καπνός
πες μου γιατί......γιατίιιιιιιιιιιιιιιιι
κοίτα πως κλαίει ο ουρανός
μα συ καρδιά μην κλαις
κι όταν χτυπάει κεραυνός
τραγούδια εσύ να λεςςςςςςςςς
(ένας κεραυνός στο κεφάλι θάναι ο,τι πρέπει τώρα.... θ' ανεβούμε και κανά δυό οκτάβες χαχαχααχαχαχα)
(ela mou nte... mono enas keraunos 8a mas swsei shmera !!!)
Brexei ki egw tulixtika
s'auth thn agkalia
sta skouriasmena sunnefa
sta fula
stis vregmenis ghs th murwdia
as htane na pnigw
san mia stagona mesa sta xeilia sou egw
Broxh mou skepase auth th gwnia
touto to swma pou dipsa
(ante kalo xeimwna jasperaki mou !)
ΒΡΕΧΕΙ φωτιά στη στράτα μουυυυυυ (όπααααααααα)
φωτιά που μ' έχει κάψει
για τα φτωχάαααα τα νιάτα μουυυυ
κανένας δεν θα κλάψειιιιιιι
(καλό χειμώνα ποϊζονάκι μου... χαχαχαχααχα μουρλή μάκια)
ma ws edw ...
den exw kairo
na psaxnw aities na melagxolw
mes sth fwtia
pou exei h psuxh
8a riksw ourano na tin kanw
fwtia 8alassi !!
μέχρι να βρούμε ΟΥΡΑΝΟ
άσε με να παραμιλώ....να καίγομαι
να ξενυχτώ στο σώμα σου
και να φιλώ το στόμα σου
efta zwes
to swma sou
to gurepsa sta ksena
to po8hsa,
to latrepsa
to apiasto fili
efta zwes
to swma sou
taksideue s' emena
sta oneira to giatreua,
to 'xana sth zwh
μη μου θυμωνεις ματια μου
που φευγω για τα ΞΕΝΑ
πουλι θα γινω και θαρθω
παλι κοντα σε σενα
ανοιξε το παραθυρι σου
σγουρε βασιλικε μου.....
και σαν πικρα παραπονο :roll: :roll: ??
μια καληνυχτα πες μου....
an m'agapas ki an me 8umasai
den se exw pia..
eisai makria .. opou kai na 'sai
s'allh troxia
s'allh agkalia
mh m'oneireuteis
mh rwtas an zw
na mhn m'agapas
an den eisai edw..
mh m'epi8umeis
mh rwtas an zw
na mhn m'agapas
an den eisai edw...
ΜΑΚΡΥΑ σαν θα φυγω μαννα στην ξενητια
για μενανε παρακαλα την παναγια....
(που το θυμηθηκα παλι αυτο το ασμα? :roll: :roll: :shock: :shock: ....)
axxx
den antexw allo pia
na se vlepw na liwneis
na pe8aineis arga
axxxx
na mporousan ftera
na futrwsoun stous wmous
na ksefugeis makria...
κι οσο τα κοκκινα τα πεπλα σου θα υφαινεις
μες τον καθρεφτη θα σε βλεπω να ΠΕΘΑΙΝΕΙΣ....
βάλε το ΚΟΚΚΙΝΟ φουστάνι
εκείνο που σε κάνει
να μοιάζεις πυρκαγιά
έλα και μη με μετράς την ώρα
τα νιάτα είναι δώρα
που καίνε σαν φωτιά
αααααααα αααα ααα α!
που καίνε σαν φωτιά
:D :D :D :D :D :D τζασπερακι μου αρεσε πολυ το <<ααααααα ααααα...>> :D :D :D :D
και συνεχιζω.....
η πιο μεγαλη ΩΡΑ ειναι τωρα....
η ΩΡΑ που... :roll: :roll: :roll:
η αναπνοη μου, μαζι με την δικη σου αναπνοη....
τωρα ειναι η ωραααααααααα
ολοκληρη η χωρααααααααα
ξενυχταααααααααααααααααααααααα
τωρα ειναι η ωραααααααααα
θα γραψει ιστοριααααααααα
η βραδιααααααααααααααααααααααα
(Κουρκούλιης........ :D)
twra arxizoun ta duskola
twra pou edafos xanoume
twra pou erwteutikame
twra gia pes mou ti kanoume..
μινοράκι μου καλημέρααααααααααααααααααααααα (με πολλά ααααα αφού σ άρεσαν :D :D :D )
μου βάζεις ΔΥΣΚΟΛΑ
μα πες μου λαλαλαλαλα
μου βάζεις δύσκολα
και λαλαλαλαλαλαλα
pes mou pou poulan kardies na sou parw mia
pes mou pou poulan psuxes(?) na sou parw duo
(na to hksera kiolas... kala 8a htan...)
ΔΥΟ-δυό στη μπανιέρα
δυό-δυό
πλατς πλιτς
(παρακάτω?? :roll: :roll: :roll: )
Πλατσα πλατσα πλουτσααααααααα
εχω γινει λουτσαααααααααααα
:shock: :shock: :shock:
.....plits plats I was taking a bath.....
Το πέλαγοοοοο είναι ΒΑΤΗύυυυυυυυυ
όλο καημό και δάκρυυυυυ
Όταν πίνει μια γυναίκα
κάθε βράδυ μ’ άλλονε
έχει ζήσει κάποιο δράμα
και καημό μεγάλονε
έχει ζήσει κάποιο δράμα
και καημό μεγάλονε
άιντααααααααααααα
ka8e limani kai kahmos
ka8e kahmos kai dakru...
(twra auto einai ontws tragoudi h exw sundromo alzxaimer ??? :roll: :roll: )
ki an den einai tragoudi ... giati to 8umh8hka egw twra ??
anywayzzzz....
ελληνική ταινία με μάρθα βούρτση μου ρθε
αλλά είναι ναι τραγούδι
του γαβάλα πάνου
Θάλασσα, θάλασσα τι μου ’χεις κάνει
για σένα έχασα κάθε λιμάνι
Atma ki emena kati tetoio mou 8umize !! LooooL :lol:
kai sunexizw !
ekei pou h 8alassa ton hlio antamwnei
se sunantaw panta otan kshmerwnei
koitaw to vlemma sou , fwnazw s'agapaw
ki etsi th mera mou mazi sou ksekinaw
ka8e sunh8eia kai ka8e mas routina
pragmata apla pou panta kaname mazi
xwris na 8elw asunais8hta mou vgainoun
san na mhn efyges pote..oute stigmh
pws na se vgalw pes mou mesa ap' th zwh mou
mou exeis ginei anapospasto kommati
hsoun prwi mesa sta matia sou otan mphka
kai twra egines mesanuxta kai kati...
skotadiiiiiiiiiiiiiiiii
gurw mou skotadiiiiiiiiiiiiiiiiiii
se 8elw pali estw gia ena vradi
skotadiiiiiiiiiiiiiii
gurw mou skotadiiiiiiiiiiiiiiiiii
se 8elw pali estw gia ena vradiiiiiiii .... :cry: :cry: :cry:
Θάλασσα, θάλασσα τους θαλασσινούς, θαλασσάκι μου, μην τους θαλασσοδέρνεις θαλασσάκι μου και άσε το γινάτι σου.
αχ θαλασσα μου σκοτεινη
θαλασσα ονειρεμενη
τα ειχα ολα μια φορα
μα ηθελα παρα πανω.....
τι να τα κανω τωρα πια
αποψε που σε χανωωωωωωω
mia fora na se evlepa gia ligo
mono mia fora
ki as efeuges meta
mia fora na s'aggiza gia ligo
mono mia fora
ki as pe8aina meta
Mono mia fora, eklapsa gia sena pikra,
ki ustera kanonisa kai den sou thlefwnhsa oute mia fora...
gia sena alhth mou
kai pali apopse kleistika sto spiti mou
valantwsa kai pnigika sti luph mou
kai pali apopse eleipes esu
ΑΛΗΤΗ μ είπες μια βραδιάααααα
χωρίς καμιά αιτία
μα του αλήτη ηηηηηηη καρδιάαααα ααα
δεν σου κρατά κακίααααααα
ka8e fora pou me plhgwneis
8elw na treksw na kruftw
apo ola osa esu den ksereis
apo ton allo mou eauto
ma opou ki an eimai
eisai mazi mou
kai m'arwstainei to giati
giati ekei pou klaiei h agaph
o egwismos kanei giorth...
auth h agaph xanei xronia
xanei lekseis, xanei orkous kai stigmes
ki egw antexw
pou den s'exw
ki omws s'exw
ela s'afhnw sthn kardia mou an to 8es..
ΧΡΟΝΙΑ πολλά σε σένα,
χρόνια πολλά κι ευτυχισμένα
χρόνια πολλά στα παιδια που ονειρεύονται
χρονια πολλα στα παιδια που δεν τρώνε την φόλα
χρόνια πολλά στα παιδιά που τα θέλουνε όλα.
(ελπίζω να μην το σκότωσα γμτ...)
Παιδιά της Ελλάδος παιδία
Που σκλήρα πολεμάτε πάνω στα βουνά....
Παιαιαιαιαιδιά στην γλυκιά Παναγιά
Προσευχόμαστε όλες να 'ρθεταί ξανά.......
ksana...
na s'erwteuomouna ap' thn arxh ksana
na se filousa me ta matia mou kleista
san na 'tane h prwth mas fora
ksanaaaaaaaaaaa!
(Rouvas nomizw ?? :roll: )
'nomizeis' poison!? 'nomizeis'!!?? ptou sou den aisxinesai!
SAKHHHHHHHH!!!
:P:P:P:P:P:P
:arrow:
Etsi opws s'exw agkalia
ki exeis akoumphsei sta sentonia
8ee mou, lew, h prwth mas bradia
kane na krathsei xillia xronia.
Panw ap'to apalo sou to kormi
pinw san to meli tis stagones
Ela na peta3oume mazi
panta erwteumenoi stous aiwnes
Aggi3e me zalise me, pare me pshla
Filise me, tuli3e me sta xeria sou zesta
ki as to poume ki as orkistoume ka8e mas bradia
oso zoume na 3anazoume thn prwth mas fora
Opws afhnomaste gluka
twra nustagmenoi sto krebati
8ee mou, lew, na 'maste kala
panta 3exasmenoi sthn agaph
Exeis kourastei ma egw eimai edw
geire sto kormi mou kai koimhsou
Opou kai na bgei 8a s'agapw
egine h zwh mou pia dikh sou
Aggi3e me zalise me, pare me pshla
Filise me, tuli3e me sta xeria sou zesta
ki as to poume ki as orkistoume ka8e mas bradia
oso zoume na 3anazoume thn prwth mas fora (dis)
[Den mporesa na mhn to grapsw oloklhro, to agapaw polu auto to tragoudi... 8) ax bax..!!! :oops: ]
san pesei h nuxta
allazoun ta panta
moiazoun me eikones
sto fws oi stagones
xrone se klevw
kommatia mazeuw
ki oso ki an trexeis
mazi sou den m'exeis
mesa sta xeria
to xrono krataw
mexri ta asteria
mporw na petaw
Den uparxei xronos gia oneira...
Ζηλεύει η νύχτα... κάτι απ'το φως σου έχει πάρει...
Egw s' agaphsa edw
pou na 'sai twra , pou gurnas
se poio kainourio ourano , xrwmata kleveis..
eniwses pali ta ftera
ti sou 'vale ksana fwtia
se poio limani , poio sta8mo kardia gureueis..
pws na krathsei to kormi apopse h nuxta
twra o kosmos exei xasei mia strofh
egw den milhsa, gia 8aumata den eipa
den sou sta8hke kanenas pio polu...
egw s'agaphsa edw
me ta feggaria ths vroxhs
perimenes toso kairo na ksapostaseis
eftane na xamogelas,
na se koitazw otan ksupnas
ki oute pou skefthka pote pws 8a ksexaseis...
καθε ΛΙΜΑΝΙ και καημος
καθε καημος και δακρυ
κι ειναι η ζωη του καθενος
θαλασσα διχως ακρη....
ka8e fora pou me malwneis
8elw na treksw na kruftw
apo ola osa me tromazoun
apo ton allo mou eauto
ΟΛΑ σε θυμιζουν
απλα κι αγαπημενα
πραγματα δικα σου
καθημερινα.....
Ολα δικα σου ματια μου
κι ο πονος σου δικος μου
ειδαν πολλα τα ματια μου
στις γειτονιες του κοσμου
ΓΕΙΤΟΝΙΑ ο δρομος στενος
παγωνια και γκριζος ουρανος
μαυρη ζωη βραδυ πρωι
..........
υπομονη υπομονη
υπομονηηηηηηηηη καντε υπομονη
κι ο ουρανος θα γινει πιο γαλανος
καντε υπομονη
μια λειμονια ανθιζει στη γειτονιααααααααα
8elw na gurisw sta palia
8elw tin palia mou geitonia
8elw na gurisw na se vrw
ena vradi einai arketo[/u]
Είσαι το καμάρι της καρδιάς μου
Θεσσαλονίκη όμορφη γλυκιά
κι αν ζω στην ξελογιάστρα την Αθήνα
για σένα τραβουδώ κάθε ΒΡΑΔΙΑ...
Ωωωωωωωωωωωωωωωωωωωω
όμορφη θεσσαλονίκηηηηηηηηη
ωωωωωωωωωωωωωωωωωωω
τα μαγικά σου ΒΡΑΔΙΑ νοσταλγώ.....
Eisai sto aima, stis fleves, sta kuttara mou
Eisai ston aera pou anapnew, sth monaksia mou ESU !
th zwh mou orizeis esu....
μοναξια μου ολα
μοναξια μου τιποτα
μη μ'αφηνεις τωρα
που ειναι ολα πιο δυσκολα........
agaphs fws ths ghs taksidia
maura paraksena paixnidia
sto fws tou hliou 8a akoumphsw
to kalokairi na murisw
m' aspro pani 8a taksidepsw
mikro koritsi 8a se klepsw
Oso agapaw menw pisw
ki olo m' afhneis na s'afhsw
το ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ
μαζι πηγαίναμε στην αμμουδιά
χέρι με χέρι
και μ' ένα αστέρι για συντροφιά
τώρα ποιός ξέρει
αν θα με σκέφτεσαι
όπως και γω
γλυκιά μου αγάπη
στιγμή δεν φεύγεις
απ το μυαλό
ki apopse ateleiwth h nuxta
kai h zwh mou gia petama
xilies euxes kai na eixa
monaxa mia 8a ekana..
na 'soun edw..
na 'soun edw..
ki apopse lew den 8' anteksw
me mia sou leksh kai 8a 'ftane
ki auth h nuxta ekei eksw
poso pio omorfh 8a 'tane
an hsoun edw..
an hsoun edw..
giati asteri mou den eisai pia edw ?
giati asteri mou nuxtwneis makria mou ?
ta duo ftera pou mou xeis dwsei na petw
ta kommatiazei ka8e nuxta h monaksia mou
pes mou asteri mou giati den eisai edw ?
se poion 8a lew twra pia ta oneira mou ?
kai ksenuxtaw enan adeio ourano
afou asteri mou den eisai pia edw ...
μοναξιά μου όλα
μοναξιά μου τίποτα
μη μ' αφήνεις ΤΩΡΑ
που 'ναι όλα
πιό δύσκολα
Sto skotadi monh menw
klaiw siwphra
t' arwma sou anasainw
gia allh mia fora
twra exei kshmerwsei
einai pia prwi
h zwh mou exei teleiwsei
..s'agapw polu..
Sta suntrimia ths zwhs mou
ta kommatia ths psuxhs mou
peftoun katw ena ena
ki ola odhgoun s'esena
ένα αστέρι πέφτει πέφτει
το κοιτώ στον ουρανό
μήπως τόστειλε η καρδιά σου
μήπως τόστειλε η ψυχή σου
τ' άστρο αυτό το φωτεινό....
κι ήρθε να μου φέρει δάκρυ
ή για να μου φέρει ελπίδα
μες στην ώρα που πονώωωωωωω
pes mou ka8ara pws 8eleis pia na fugw..
logia trufera den mou arkoun gia ligo
mhn noiasteis kai mhn mou peis oti m' agaphses pote
mes sthn kardia mou mono 8lipsh
ka8e stigmh mas 8a mou leipsei
molis se fernw sto mualo mou
xanomai ksana
ein' h zwh mas mia pagida
mono mia mera den se eida
ki ola trigurw sou fwnazoun
gurise.. den antexw pia... :cry:
χάνομαι την πιο παράλογη αγάπη ζω
...κι όταν δεν θα σ' αγαπάω πιο πολύ θα σ' αγαπώ
κι όταν πάψω να στο λέω...δεν θα ζω
Ψάξε με σαν νάμαι εγώ ο πειρασμός σου
βάλε με στις μαύρες τρύπες των ματιών σου
βρίσε με..... με την ιδέα σου μονάχα ζω
Πόσο ακόμα...
θα σάγαπώ δίχως σώμα...
για των ματιών σου το χρώμα...
πόσο ακόμα...
ΠΟΣΟ?! Ε??? :evil: :evil: :evil:
Χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια
που θυμάσαι και θυμάμαι...
τίποτε δεν άλλαξε ακόμα
όσο ζούμε και πονάμε
χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια
μόνο τρόπο να κοιτάνε
Erxontai wres, pou ola ta fovamai
Osa 8umamai kai osa me ponoun
Autes tis wres, na to 8umasai
Plai mou na 'sai otan 8a r8oun..
Dipla mou na 'sai, mazi sou na me vroun..
Na m'agkaliazeis gia na s' ais8anomai
Ki an deis na xanomai, na m' anevazeis
Na me hsuxazeis kai na me noiazesai,
Na me xreiazesai..opws ki egw
Erxontai wres, pou oi skepseis me plhgwnoun,
Kai den teleiwnoun ta pws kai ta giati,
Gi'autes tis wres ki oi duo mas ftaime,
Ki oti ki an leme ti wfelei?
Ftanei pou klaime kai pou eimaste mazi..
Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα...
ΧΩΡΙΣ την αγαπη σου θα ημουνα μονος
η πικρα θα μ'ελιωνε? το δακρυ και ο πονος....
xwris esena omws egw pe8ainw
xwris esena omws egw pe8ainw
kai den me noiazei tipota s'auth th zwh
ftanei na eimaste mazi
φτάνει φτάνει φτάνει
το μυαλό μου σαν αλάνι
γυρίζει στα παλιά
κι όλο σε χάνει
αχχχχχχ φτάνειιιιιιιιιιι
Και όσο γυρίζει η γη θα σε άγαπαω και όσο γυρίζει η γη μ' άλλην δεν θα πάω.....................
Oso exw fwnh 8a sto tragoudaw,
ki oti logia na pw 8a'nai s'agapaw,
oso exw fwnh 8a sto tragoudaw,
S'A-GA-PA-WWWWW.....
tou erwta vraxni fwni
skeftomai esena
me ksesikwneis me ksypnas skeftomai esena...
Πάνε ώρες που 'χω δω χωρις αναπνοή
κάτι περά απ' το μυαλό μου δίνει εντολή
Δύναμωνω τον σφυγμό αλλάζει εποχή Θεε μου όλα τα χω δεί.........
Και αντίστροφα ο χρόνος μετράει
και εκτοξευόμαστε κι δύο μας στα αστέρια
Σαν τρελλή η καρδία μου χτυπάει
και αγκαλιαζόμαστε κοιτώντας τα αστέρια..
Μα σε ταχύτητα οπώς πάμε φωτός
Τα ματιά κλείνω και σφυχτά σε κρατάω
και πριν προλάβει να εννοθεί ο ουρανός
Στ' αποκορύφωμα του τέλους ξεσπάω
Σ' αγαπάω Σ' αγαπάω............
8a klepsw to fws
8a anapsw ta asteria
gia na m' agapas
oso s'agapw
Αγάπης φως της γης ταξίδια
μαύρα παράξενα παιχνίδια
στο φως του ήλιου θ' ακουμπήσω
το καλοκαίρι να μυρίσω
μ' άσπρο πανί θα ταξιδέψω
μικρό κορίτσι θα σε κλέψωό,τι αγαπάω μένει πίσω
κι όλο μ' αφήνεις να σ' αφήσω....
Κι αν ειν'η μοίρα μου σακατεμένη δεν φταίει ο κόσμος, ούτε και σύ.
Ό,τι αγαπάω εγώ πεθαίνει και ξαναρχίζω απ'την αρχή.
όλου του κόσμου οι Κυριακές
λάμπουν στο πρόσωπό σου
τι χρώματα...τι μουσικές
μες στο χαμόγελό σου
Κοιτάζοντας μες στον καθρέφτη,
βλέπω ένα πρόσωπο γνωστό,
κι ίσως η ασχήμια του να φύγει
μόλις πλυθώ και ξυριστώ...
Blepw tin kardia mou pou kommatia twra ginetai
kai ta xeria pros to meros sou aplwnw...
Efuges kai ola moiazoun oneiro kako
den mporw na katalavw , monaxa koitw
Oso kai na me peirazei , mono auto 8a pw
na prosexeis , kalh tuxh .. s'agapw
Αν μ' αγαπάς
με λόγια μόνο της καρδιάς θα μλάς
θα με κρατάς
και σε λιμάνια γιορτινά θα με πας...
αν μ' αγαπάς δεν θάχει γκρίζο
πουθενά να κοιτάς...
αν μ' αγαπάς
θα κλέψω χρώμα της φωτιάς
μόνο αν μ' αγαπάς........
ta ferame apo 'dw
ta phgame apo kei
ki ante ksana sta idia
sta idia ap' thn arxh
ta ferame apo 'dw
ta phgame apo kei
egw ksana sto tipota
sto genika esu
nuxtes dixws onoma
nuxtes xwris skopo
xamenoi apo xeri
xamenoi kai oi duo
anohtes agapes
anohta filia
logia logia logia
logia pseutika...
αυτό το χέριήταν μαχαίρι
και τόχεις στείλει
για να με δικάσει
(τι λέω?)
auto pou toso fovamai
o tritos den 8elw na 'mai
ki apopse monos koimamai
den 8elw tritos pia na 'mai
απόψε το κορίτσι
θέλει θά λα σσα
και γω ποτέ χατήρι
δεν του χά λα σα
ποτε δεν θα μπω σ'αλλο σώμα....
O antras ths zwhs mou eimai egw
8usia den 8a ginw gia kanenan
kai eklapsa kai kophka sta duo
pote kaneis den eklapse gia mena
nuxta filenada mou, krupse me sta skotadia
oi agapes sou perastikes me gemisan shmadia
ola mou ta phrane tipota den krathsa
Do8hka, prodw8hka giauto epanastathsa...
......μα το ΣΗΜΑΔΙ στο λαιμο μου.....
απ'τα φιλια σου
θα μαρτυραει πως με ειχες αγκαλια σου....
μα το ΣΗΜΑΔΙ στο λαιμο μου....
που θα μενει
θα μαρτυραει πως δεν ειμαστε δυο ξενοι.....
Sthn agkalia mou ki apopse san astro koimhsou
den apomenei ston kosmo elpida kamia
twra pou h nuxta kenta me filia to kormi sou
metra ton xrono ki ase me mono stin erhmia
an 8umi8eis to oneiro mou
se perimenw na r8eis...
μέθυσα κι απόψεκι έτσι μεθυσμένη
στ άστρα ανεβασμένη
πάω για το νοτιά
ο,τι μου ζητήσεις
θα σου το χαρίσω
λαλαραριλαλα
λιλαλαλιλοοοοο
ΑΠΟΨΕ....που να βρισκεσαι πες μου που πας
και τι κανεις αποψε
μη φοβασαι? την τρελλα της πλανης μου διωξε
auth th mera an m'akous loipon giortazw
kai to palio mou to xamogelo allazw
den koitaw, den zhtw, oti pisw exw afhsei
ekei..
moiazei me vrwmiko ksekleidwto keli
pou den esprwksa thn porta tosa xronia gia na vgw
fovomoun n'antikrusw ton xameno mou kairo
Twra exw ma8ei..
8a kanw la8h...
8a sou xarisw ta swsta ki osa eixa pa8ei
ki apo osa akousane ta aftia mou ki osa anteksan sto xrono
thn teleutaia eikona egw krataw mono
perisseia twra h antoxh mporw kai tin kernaw
kai pisw den gurnaw..
πες μου για δεν μ' αφήνεις
με δυό φιλιά να πάρω
απ' τα θολά σου μάτια
την μαύρη συννεφιά
OUpS... i am sorry :? :?
no...no...no.... I'm sorry...so sorry pou petaxthka san casper :P
Παράθεση από: "jasper"πες μου για δεν μ' αφήνεις
με δυό φιλιά να πάρω
απ' τα θολά σου μάτια
την μαύρη συννεφιά
ΠΕΣ ΜΟΥ που πουλαν καρδιες
να σου παρω μια.....
pes ths
den thn 8elw pes ths
kaine oi agkalies ths
feugw prin kaw
pes ths pws feugw prin na fugei
h pesths file oti 8es
alh8eies h pseuties
pes ths pws feugw pes ths
ksefeugw pes ths
monos proxwrw... :cry:
Έϊ εσύ,πές μου ,είν'ωραία έξω;
Έϊ εσύ,πές μου,έχω λόγο για ν'αντέξω;
Λευκό στυλό,
κρατάω και χωρίς εικόνες γράφω.
Ίσως και 'γώ,
σαγαπώ
σαγαπώ γιατι είσαι ωραίαααα
σαγαπώ γιατί είσαι ωραία
σαγαπώ γιατί είσαι εσύ
τοοοο παρα....το παράθυρο κλεισμεεεεεεενο
το παράθυρο κλεισμένο
το παράθυροοοο κλειστό...
Δώδεκα η ώρα θα ’ρθω βρε Μαριώ
στο παράθυρο σου κάτι να σου ειπώ
Στο παράθυρο σου κάτι να σου ειπώ
δώδεκα η ώρα θα ’ρθω βρε Μαριώ
DWDEKA kai oute ena thlephonima.....
Ούτε ένα ευχαριστώ
που εγώ σ'ακούω, σ'αγαπάω, εγώ συνέχεια σε πονάω
ούτε ένα ευχαριστώ
που εγω έχω κάνει όσα έχω κάνει που για σένα έχω πεθάνει
ούτε ένα ευχαριστώ.....
(ή κάπως έτσι πάει τεσπα, ίσως μπερδεύω τη σειρά :? )
κάτι κρύβεις μέσα στην καρδιά σου
το διαβάζω, το βλέπω στη ματιά σου
μήπως με βαρέθηκες να φύγω
μη με κάνεις να πεθαίνω λίγο-λίγο....
Θα τα βροντήξω όλα κάτω και θα φύγω
Θα τα βροντήξω σου το λέω αληθινά..
Ola ta s'agapw
aksizeis na sta pw
aksizeis na ta exeis apo mena fulaxto
Ola ta s'agapw
pou akousthkan sth gh
aksizeis kai pisteuw pws gia sena ta 'xoun pei
όσο αξίζεις εσύ
κι η καρδιά σου η μικρή
δεν αξίζουν μαζί
ο ουρανός κι όλη η γή
κι όλη η γήηηηηηηηηηη
Olh mou th zwh
kruvomouna giati
to '8ela ma fovomouna na fugw
kapote agaph elega
auth thn enoxh
ma twra me ekdikeitai ligo ligo
Olh mou th zwh
mou 'vgaine h psuxh
kati na 8umi8w kati na arxisw
na 'nai kaloi oi filoi ki oi logariasmoi
kai na mhn xreiastei na ta skalisw
kati na 8umi8w kati na arxisw
Κουράστηκα για να σε αποχτήσω
αρχόντισσά μου, μάγισσα, τρελή
σα θαλασσοδαρμένος μες στο κύμα
παρηγοριά ζητούσα ο δόλιος στη ζωή
Αρχόντισσα τα μαγικά σου μάτια
τα ζήλεψα, τα έκλαψα πολύ
φαντάστηκα, σκεφτόμουν παλάτια
μα συ μου γέμισες μαρτύρια τη ζωή...
(Χασάπικο του Τσιτσάνη, 1939)
Se epsaksa
Se exasa
ma den feugw pia
Me8usa..
matia mou
ki einai twra arga..
Mesa sto dasos sou
san fantasma gurnw
psaxnw sto va8os sou
gwnia na koimh8w
er8eis den er8eis
se ais8anomai konta
Me8usa ap' to oneiro
t'apiasto oneiro
pou den to ftanoun oute ta poulia
mesa sto dasos sou
sto agrio dasos sou
poios dromos me phgainei sthn kardia..
ΦΕΥΓΩ και αφηνω πισω μου συντριμια
αρρωστημενους και αγριμια
ΦΕΥΓΩ ΦΕΥΓΩ.......
feygw..
to kanw gia to kalo mas
feugw..
to kanw kai gia tous duo mas
kai mhn pistepseis oti epapsa na s'agapaw
kai mhn pistepseis pws gia sena allo den ponaw
feugw... wwww .... wwww
Φύυυυυγε κι άααασε μεεεεε, να απομείνω μόνος μουουου!!!
(ουπς, παρασύρθηκα, αυτό ήταν απάντηση στο 'φεύγω', εκτός παιχνιδιού :P )
:arrow: Οι δυο μας, μέσα στο ονειρό μας, έρωτας θεός μας ταξιδεύει...
o ouranos anavei ta fwta
tipota pia den 8a 'nai opws prwta
kshmerwse pali..
ksupnaw sto fws
ta matia anoigw
gia ligo nekros
xamenos gia ligo
kshmerwse pali...
ki exeis xa8ei mazi me ton upno
mazi me tou oneirou ton poluxrwmo kukno
mhn kshmerwneis ourane..
adeia h psuxh mou
to dwmatio adeio
ki apo to oneiro mou akouw ka8ario
to lugmo ths na leei
oneiro htane...
Μες στις παλάμες μου κρατώ το όνειρο που ράγισε
το όνειρο που μάτωσε μ' εκείνο το φιλί
Κι όπως με κοίταζες γλυκά, ψιθύρισες δειλά ένα γεια
και στη φτωχή μου την καρδιά έπιασε βροχή
Ραγίζει απόψε η καρδιά με το μπαγλαμαδάκι
πολλά κομμάτια έγινε σπασμένο ποτηράκι...
Spasmeno karavi
na 'mai pera makria
etsi na 'mai.. (ana8ema ki an to 8umamai ! lol)
ο κάθε άνθρωπος μοιάζει με καράβιπου θαλασσοδέρνεται βράδυ και πρωί
κι ο βαρύς ο πόνος του το κορμί του σκάβει
ώσπου το λιμάνι του κάποτε να βρει...
Είμαι κι εγώ ένα καράβι τσακισμένο
κι από σένα λίγη αγάπη περιμένω.
Στη μεγάλη θάλασσα που ζωή τη λέμε
μας χτυπούν τα βάσανα με απανθρωπιά
στη μεγάλη θάλασσα κάθε μέρα κλαίμε
κι όμως υποφέρουμε.... μα ως πότε πιά?
καθε ΛΙΜΑΝΙ και καημος
καθε καημος και δακρυ
κι ειναι η ζωη του καθενος
θαλασσα διχως ακρη....
ka8e fora pou me plhgwneis
8elw na treksw na kruftw
apo ola osa esu den ksereis
apo ton allon mou eauto
ma opou ki an eimai eisai mazi mou
kai m ' arrwstainei to giati
giati ekei pou klaiei h agaph
o egwismos kanei giorth
έτσι για να πω πως σε κέρδισα
θάθελα μια φορά να σε πληγώσω
εσύ να μου ζητάς όσα σου στέρησα
κι εγώ να μη μπορώ να σου τα δώσω
ma esu
gi'auth thn duskolh kardia
mporeis na trela8eis
na matwseis, na kopeis kanonika
gi'auth th duskolh kardia
pou kserei na zhta
kai panta 8a zhta.. polla !!!
Η Καρδιά μου θα σπάσει
κομμάτια θα γίνει
δεν αντέχει μακριά σου
σταματά να χτυπά,
η ζώη μου τελειώνει
τελειώνει κι μέρα
και το αύριο που θα 'ρθει
μου Θυμίζει ξανά
[size=18]ΠΩΣ ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙΣ ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙΣ ΤΕΛΙΚΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ[/size]
adrenalinh ...
kanenas den 8a meinei
maurh katara
anoia , varemara
h mera svhnei
A8hna eisai kamini
wspou na feksei
na doume poios 8a anteksei
Μέρα φεύγω από σένα πιο πολύ
Μέρα με τη μέρα σπάει του έρωτά μας το γυαλί,
συνηθίζω στην ιδέα πως δεν κάνουμε μαζί..
ΜΕΡΑ ΜΕ ΤΗ ΜΕΡΑ ΦΕΥΓΩ ΑΠΟ ΣΕΝΑ ΠΙΟ ΠΟΛΥ !!!!
Pio polu apo ka8e fora
Pio polu apo ka8e .. apo ka8e fora
Biasthka toso na ependusw
panw sto prwto mas lepto
Prolava egw na s'agaphsw
mexri kai pono na ais8an8w..
deikse mou pws na se apokthsw
kane to duskolo aplo
Mporw pia kai monos na zw dixws erwtes kai mia zesth agkalia
Mporw ma se 8elw polu.. pio polu apo ka8e fora..
Κάθε φορά που σε πληγώνω το μετανιώνω ...
den metaniwnw
pou agaphsa esena mono
den metaniwnw
pou mono esena agapw
Μετανιώνω..κάθε ώρα και στιγμή! Μετανιώνω..που σου έδωσα ψυχή και πήρα πόνο! Μετανιώνω..
Hr8es ksana san to mikro mou x8es
ki opws palia moirazeis sumvoules
prin mou peis pws akoma me 8es
ti mou les ??
mia xamenh kardia se mia gwnia
hmoun egw gia sena
mia xamenh kardia pou den psaxnei pia
ka8e mikro sou psemma
den me noiazei pia ti 8es na kaneis
twra pia pou ksereis pws me xaneis !
Hr8es ksana m' auto pou pali 8es
san th fwtia den ksereis pia ti kais
otan les
pws akoma me 8es
ti mou les ?
Κάθε μέρα κάθε ώρα..
που περνάμε χωριστά..
είναι μία κατηφόρα..
που ποτέ δε σταματά..
Μη ζητάς αλλού βοήθεια..
μία είναι η άλήθεια..
ΟΡΚΙΣΟΥ ΝΑ ΜΗ ΧΩΡΙΣΟΥΜΕ ΠΟΤΕ ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ
ορκίσου να μη γυρίσουμε,
ποτέ μωρό μου στα παλιά..
me xaramises, me turanises, me ekanes koureli
s'aparnh8hka ki as dialu8hka, mporesa entelei
twra san mwro, peftw ma mporw pia na proxwrhsw
mesa mou keno, ti na ais8an8w na se sugxwrhsw
me mia sugnwmh .. sugnwmh ma den ginontai kai 8aumata
me mia sugnwmh .. sugnwmh ma den kleinoun oi plhges
ponane akomh ta sw8ika mou ap' ta dika sou traumata
me mia sugnwmh .. sugnwmh den giatreuontai oi kardies..
Μια φορά μονάχα φτάνει να ραγίσει το γυαλί ..
Παράθεση από: "gavrina"Μια φορά μονάχα φτάνει να ραγίσει το γυαλί ..
ωραίο τραγούδιι
Ρίξτε στο γυαλί
φαρμάκι³μονορούφι να το πιω
Ρίξε στο κορμί μου σπίρτο να πυρποληθώ
αυτή η αγάπη στα άστρα μ' ανεβάζει...
Κι άσε να καώ όπως θέλω
και να πληγωθώ
Αύτος ο πόνος μόνο μου ταιριάζει......
Auto to antio pou twra 8a poume
einai to telos kapoias agaphs
pou den gennh8hke pote..den gennh8hke pote
Auto to paixnidi pou paizoume o enas
stis plates tou allou..edw 8a teleiwsei
ma prepei kati na sou pw
8elw kati na sou pw
to kserw oti prospa8hses,
to kserw oti gelasthkes,
giauto..
Mhn psaxneis thn agaph, h agaph olous tous vriskei
Mhn psaxneis mesa mou na vreis auto pou den exases pote,
Mhn psaxneis thn agaph se fwties pou den kaine
Mhn prospa8eis na kleiseis tis plhges pou den sou anoiksa pote..
καποτε ειχα μια ΑΓΑΠΗ που λαβωθηκε νωρις
μα την κρατησα γιατι ενοιωθα ανασφαλης
καποτε ειχα μια αγαπη που αργησα να την πληγωσω
κ οταν με προδωσε επρεπε να την σκοτωσω
Hlie moirasthkes mazi mou
oti kalo mou eixe tuxei
file kourasthkes mazi mou
otan mas pnigan oi stixoi
twra pou eisai ?
se poia gwnia tou ouranou exeis araksei?
akou me ligo
ta panta h nuxta mou 'xei taksei
gia na se vrw
kai sto valto na se ferw
ma egw kanw ksana pws den se kserw
giati osa exw niwsei sto skotadi
ki apo osa eida
mou murizei ksana
san mia tou 8anata pagida
giauto sou lew arakse ekei
sta limeria sou ta fwteina
sapisan ola pia sto valto
ki edw einai panta skoteina..
twra xoreuoun ta erpeta
me ton 8anato parea
astous ekei pernan wraia
ΟΤΑΝ θα'ρθεις να με ξεθαψεις απ'τις σταχτες
κ διωξεις απο πανω μου ολη την σκουρια
κ ξαναβαλεις τις ροδες μου σε ραγες
κ εγω αρχισω να κυλαω(3) ξανα
τοτε οι νυχτες θα με ψαχνουν
κ ανεργες θα θρηνουν
θα πεφτουν μανιασμενες οι βροχες
κ θα ρωτουν
τι εγινε εκεινο το τρενο που εβλεπε(3)
τα αλλα τρενα να περνουν....
Μ' άφησες σαν πόλη τουρκεμένη
μα το δάκρυ γέλιο το κανα
γύρισες μετά να δεις τι μένει
κι είπες πως φριχτά σε πρόδωσα
κι ύστερα βαριά πήρες το δρόμο
κι ύστερα εγώ δεν είπα τίποτα
γέλιο ήρθε μόνο γέλιο με το χρόνο
κι είπες πως σε πρόδωσα αλύπητα....
μ άφησες σαν πόλη τουρκεμένη
κι είπες πως σε γέλασα.....
ela na me deis
dixws ftera pouli pesmeno kataghs
8eama na to luph8eis
ax ela na me deis..
ela na me vreis
mono an me 8es akoma ela na me vreis
ki oxi apo oikto na xareis
ax ela na me deis
louloudi mou,
gia sena apopse klaiw sto tragoudi mou
gia sena ragise ksana h kardoula mou
gia sena pali den 8a koimh8w
agaph mou zwh mou ki anapospasto kommati mou
gluko mou apw8hmeno kai ginati mou
na ma8eis 8elw apopse ti pernw..
Η ζωή μου όλη
είναι ένα τσιγάρο
που δεν τον γουστάρω
κι όμως το φουμάρω
oti me pikrane polu
sta matia to koitaw
ki afou tou dwsw ena fili
anti8eta travaw
den thn fovamai th zwh
tipota den fovamai
mou ftanei mono mia stigmh
sthn agkalia sou na 'mai
den thn fovamai th zwh
sta duskola antexw
ki an peftw katw san paidi
SHKWNOMAI KAI TREXW !!! :lol: :lol:
πολύ με πίκρανες ζωήηηηη
μακριά θα φύγω ένα πρωί
θ' ανέβω σ' ένα αεροπλάνο
να δω τον κόσμο από κει πάνω...
όταν κοιτάς από ψηλά
μοιάζει η γη μέ ζωγραφιά
και συ...και συ την πήρες σοβαρά
και συ την πήρες σοβαράαααααααααα
senior..senior..
zw s'auto to spasmeno vagoni
me ena drako pou skotwnei
me kalwdia kratiemai zwntanos
exw allaksei ki h zwh me 8elei alliws
exei ginei ki o aeras
siderenios stavros
san auton pou kratouse o gumnos ths laimos
ki auth h faltsa orxhstra
paizei san na gela
moiazei na me fwnazei
kai na mhn me ksexna
senior.. senior..
oti exei meinei apo mena sto patwma
8elw aplws na mazepsw
dwse mou akoma ena lepto
ki eimai etoimos an eisai esu ki egw..
σπασμένο καράβι
θάμαι πάλι κι εγώ
έτσι νάμαι
με δίχως κατάρτια
με δίχως λαλαλόοοοοοο
να κοιμάμαιιιιιιιι
jasperoula auto to lalalo htan ola ta fragka !!!! xaxaxaxa
ena karavi palio sapiokaravo
me kati nautes trelous peirates
shkwnei agkura agrio xarama
uparxoun 8eseis an 8eleis kenes !
ποΙζονάκι έχω πάει ωδείο εγώ... εμένα που με βλέπεις :P
το παλιό ρολόι
του μικρού σταθμού
έμεινε στην ώρα
του αποχωρισμού
tremw to xeri sou n' afhsw
tremw makria sou pws na zhsw
tremw den 8elw na ksanagaphsw
tremw thn wra pou xarazei
kai poio kormi 8a m'agkaliazei
poia allh agaph 8a me kommatiazei
να ζήσω ή να πεθάνω
σ' ενα φλαμέγκο επάνω
μάτια μουυυυυυυυυυυ
να ζήσω ή να πεθάνω
μ' ένα κορμί ο,τι κάνω
μάτια μουυυυυυυυυυυ
ν απογειωθώ
και στη γη με το φως
να ενωθώωωωωωω
Egines dakru mes sta matia mou kai kulises
peftwntas eftases sta xeilh kai me filhses
ki ustera xa8hkes.. ki ustera xa8hkes..
Egines dakru mes sta matia mou kai kulises..
Matia mou, 8alasses, to vlemma sou taksidi
ta oneira mou skorpises sths moiras to paixnidi
Matia mou, 8alasses, kratas ta kalokairia
kai tous xeimwnes afhses mes sta dika mou xeria
mes sta dika mou xeria..
θάλασσα πλατιά
σ' αγαπώ γιατί μου μοιάζεις
θάλασσα πλατιά
μια στιγμή δεν ησυχάζεις
λες και χεις καρδιά
την μικρούλα τη δική μου την καρδιά
εεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεχω εναν καημό
που με τρώει γλυκά και με λιώνει
εεεεεεεεεεεεεεεεεεεχω εναν καημό
θάρθω να στον πω
αδερφή μου εσύ
θάλασσα που σ αγαπώ
s'agapw
s'agapw giati eisai wraia
s'agapw giati eisai esu!
agapw
agapw ki olo ton kosmo
agapw ki olo ton kosmo giati zeis ki esu mazi !
στο νησι τις γαλαζιες νυχτες
μεσ'τα μπαρ σε κοιταν τα παιδια ανυποπτα
με ρωταν απο που να ηρθες
δεν θα ΠΩ ποτε σε κανενα τπτ!!!!
μπρος στα ματια μου περνανε
φωσφοριζουνε κ πανε...........
nuxtes dixws onoma
nuxtes xwris skopo
xamenoi apo xeri
xamenoi kai oi duo
anohtes agapes
anohta filia
logia logia logia
logia pseutika..
Κλείνω δρόμους, κλείνω διαδρομές,
Που φέρνουν ενοχές,
Κλείνω τη ζωή μου την παλιά,
Και πετάω το κλειδί μακριά
Δεν πρέπει να σε ξαναδώ,
Όμως όλα μου θυμίζουν πως θα είσαι πάντα εδώ,
Σου’ χα δώσει την καρδιά μου και την έκοψες στα ΔΥΟ,
Δεν μπορώ, δεν πρέπει να σε ξαναδώ.
Δεν μπορώ, δεν πρέπει να σε ξαναδώ…
jasperaki.....υπεροχο τραγουδι....κωστας χατζης.....με συγκινησες.....
εγω και ΣΥ παμε μαζι
και μη φοβασαι
εγω και ΣΥ κι ας εχει βασανα η ζωη.....
Εγώ και συ, έσυ και γω
μόνοι πάνω στην γη
οοοοοοοοοοοο μόνοι στην γη
Kai 8a xa8w
apo konta sou 8a xa8w
kapnos 8a ginw , xwma
xwma kai nero
kai 8a xu8w
mes sta potamia 8a xu8w
konta sou oute ena
oute ena lepto
tis kuriakes 8a me zhtas stis ekklhsies
ta savvatovrada 8a psaxneis sto limani
stou skotwmenou erwta mas tis gwnies
8a klais ma tipota
den 8a sou kanei
όλου του κόσμου οι Κυριακές
λάμπουν στο πρόσωπό σου
τι χρώματα....τι μουσικές
μες στο χαμόγελό σου...
Σαν τη φωτιά είσαι ζεστός
είσαι ο ίδιος ο Χριστός
ένας Χριστός της γειτονιάς
που ξέρει τι θα πει χιονιάς...
Τι όμορφο να σαγαπώωωωωωωωωω
(αχ)
Οι πιο πολλοί λατρεύουν τις αργίες
μα οι φίλοι μου μισούν τις ΚΥΡΙΑΚΕΣ
κρύβονται πίσω από τα φώτα στο λιμάνι
βάζουν φωτιές, βάζουν φωτιές
Σ' αρπάζει από τα μαλλιά η ασημένια σφήκα
βραδιές βραδιές και σε τινάζει πάνω
έκανα δρόμο να σε δω μα δε σε βρήκα
στέκω στις μύτες των ποδιών, μα δε σε φτάνω
emena oi filoi mou einai maura poulia
emena oi files mou einai surmata tentwmena
Emena oi filoi mou einai maura poulia , pou kanoun trampala stis taratses etoimoropwn spitiwn..
Ξεχνάς πετώντας μακριά
ξεθωριασμένες φάτσες
γριές νεράιδες κουρασμένα ξωτικά
ζευγάρια να σαλταίρνουν απ'τις ΤΑΡΑΤΣΕΣ...
Παράδεισοι με φώτα σβησμένα
ιπτάμενοι μπάτσοι πάνω απ'την πόλη
μαθαίνεις να ζεις χωρίς εμένα
μα δεν αντέχεις το κρυφό σου ζόρι.
Shmera o sugkatoikos mou o ponos
eipe 8a paei na meinei allou
ki htan o monos ap' tous filous mas pou akoma kratage epafh mazi sou
Den kserw ti na kanw
epikinduna osa prokeitai na 'r8oun
kai vgainw eksw ap' to spiti na se dw
mhpws ki akousw th fwnh sou
Ereimh polh ta mesanuxta moiazei h zwh mou an thn deis
Ki exw ta fwta mou or8anoixta
mhpws ta deis kai ksanar8eis
Ereimh polh mes stous dromous ths
den perpataei pia kaneis
ki o ouranos skuftos stous wmous ths
klaiei mazi mou pou kai pali ftanw monh..
sto telos ths diadromhs...
Στα μπαράκια που βουλιάζαμε ΜΑΖΙ
στην υγειά της μοναξιάς σου τώρα πίνεις
πόσο δύσκολο έχει γίνει να ξεδίνεις
στα μπαράκια που βουλιάζαμε μαζί
Μες στα χειμωνιάτικα τα μπαρ
ο χειμώνας δένει στην ψυχή σου
όμως σαν την άνοιξη θα 'ρθω
και θ' ανθίσω πάλι το κορμί σου
Pws na krathsei to kormi apopse h nuxta
Twra o kosmos exei xasei mia strofh
Egw den milhsa gia 8aumata den eipa
Den sou sta8hke kanenas pio polu
Egw s'agaphsa edw
me ta feggaria ths vroxhs
perimenes toso kairo
na ksapostaseis
Eftane na xamogelas
Na se koitazw otan ksupnas
Oute pou skefthka pote
pws 8a ksexaseis...
η ΝΥΧΤΑ ο,τι και αν γινει
αναλαμβανει την ευθυνη....
η ΝΥΧΤΑ ντυνεται γυναικα
και ξεκιναει κατα τις δεκα.....
Στην άκρη του απείρου, στιγμούλα του ονείρου
σταγόνα που στάζει, πόσο σου μοιάζει
φωτιά και αέρας, κι ο κόσμος φοβέρα
στη ΝΥΧΤΑ που ουρλιάζει, πώς σε τρομάζει.
Σου μοιάζει η σελήνη, πού να 'βρω γαλήνη
στον Άδη ανατέλλω, πόσο σε θέλω...
πόσο σε θέλω..
Κόντρα στους νόμους ερήμου προφήτης
σημάδια στην άμμο, που απόψε θα σβήσεις.
Ασπρόμαυρο μέλλον, σκυφτός μετανάστης
στάθμος στο ραδιόφωνο, που πρέπει ν' αλλάξεις
Σου μοιάζει η σελήνη, πού να 'βρω γαλήνη
στον Άδη ανατέλλω, πόσο σε θέλω...
Πόσο σε θέλω..
Αχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ!!!!!!!!!!
απόψε πάρε με
με δυό φτερά μ' ένα φιλί
μ' ένα ιπτάμενο χαλί
να δω τον κόσμο μια φορά από ψηλά
τ' αστέρια χαμηλά....
Αχχχχ ψυχή μου μάγισσα
κι αναστενάρισσα καρδιά
πήραν τα πόδια μου φωτιά
θέλω να τρέξω
να χορέψω
να στο πω
ακόμα σαγαπώωωωωωωωω
Μια ανατολή σ' ένα ΚΟΣΜΟ
που δεν έχει πάψει ποτέ
να γυρίζει στην ίδια τροχιά
όμως στην άλλη άκρη της γης
κάποιος βλέπει τον ήλιο
να πέφτει ξανά
όμως ξανά ανάβει
ο φάρος του κόσμου
χτυπάει ξαφνικά τα φτερά του
το φως απ΄τη χώρα των πάγων
βουτάει στην καρδιά σου
κι υψώνεται πάνω απ' τη Γη
του Πυρός.
μα τι ονειρα θακανες αν δεν ημουν στο πλαι σου
κι αν τις νυχτες δεν απλωνα την καρδια μου για μαξιλαρι σου
μα τι ονειρα θακανες σε ενα ΚΟΣΜΟ που δεν σε λυπαται?
εξαρταται μου λες....εξαρταται
Στο νησί τις γαλάζιες νύχτες
μεσ' τα BAR αγκαλιά ξωτικά καθάρματα
μου 'χες πεί πως θα 'ρθείς και ήρθες
Ατλαντίς στο βυθό
φωτισμένα άρματα
Μπρός στα μάτια μου περνάνε
φωσφορίζουνε και πάνε
Στο νησί τις γαλάζιες ΝΥΧΤΕΣ
μεσ' τα BAR τα παιδια σε κοιτάν ανύποπτα
με ρωτάν από που να ήρθες
δεν θα πώ ποτέ σε κανέναν ΤΙΠΟΤΑ
Στις βιτρίνες που μου φέρνουν ζάλη
στις οθόνες που χτυπάνε τα κομπιούτερ γράμματα
καθρεφτίζεσαι μπροστά μου πάλι
Ατλαντίς στο βυθό φωτισμένα άρματα
να μου το πεις το σ'αγαπω και παλι
να μου το πεις
η αγαπη ειναι ΖΑΛΗ
Η αγάπη πληρώνει κρυφά δολοφόνους
συχνάζει σε δρόμους χωρίς γυρισμό
Σ'ΑΓΑΠΩ κι ας μην ξέρω ούτε καν τ' όνομά σου
ετοιμάσου σε λίγο θα πεις σε μισώ
είμαι το ένα μισό της σελήνης
μην κλείνεις σε λίγο γεμίζει
το άλλο μισό
η αγάπη γεμίζει ξανά τα ποτήρια
ρωτάει ποιος διψάει
ψυθιρίζεις "εγώ..."
Πόσες φορές θα στρίψει αυτή η σφαίρα
ώσπου ν' αρχίσω πια να σ' εμπιστεύομαι
ώσπου να πάψω να φοβάμαι...
μου είχες πει πως θά 'ρθει κάποια μέρα
που ό,τι αντικρύζω θα το ερωτεύομαι
τώρα αρχίζω και θυμάμαι
ΕΓΩ κι εσυ παμε μαζι και μη φοβασαι
ΕΓΩ κι εσυ κι ας εχει βασανα η ζωη........
Για να σε εκδικηθώ
πετάω ενθύμια και δώρα
κι ΕΣΥ όπως και εγώ
θρύψαλα και σκουπίδια τώρα
τις ζωγραφιές σου σκίζω
τα πόστερ που αγαπούσες
και βάφω τις κουρτίνες
στο χρώμα που μισούσες
:roll: :roll: :roll: :roll: :roll: .....γιατι πετυχαινεις παντοτε στοχο?
........για να γιατρεψω τις ατελειωτες πληγες
αφου δεν βγηκες απο μεσα μου ποτες.......
(ειναι δυνατον να μην συγκινηθεις ακουγοντας τετοιου ειδους στιχους-μουσικη & φωνες?)
Για να σε εκδικηθώ
σου σκίζω τις φωτογραφίες
κι εσύ όπως και εγώ
κομμάτια στις γωνιές και στις πλατείες
τα γράμματά σου καίω
μέσα στον πυρετό μου
και σβήνω το όνομά σου
μαζί με το δικό μου
Για να σε εκδικηθώ
πετάω ενθύμια και δώρα
κι εσύ όπως και εγώ
θρύψαλα και σκουπίδια τώρα
τις ζωγραφιές σου σκίζω
τα πόστερ που αγαπούσες
και βάφω τις κουρτίνες
στο χρώμα που μισούσες
Για να γιατρέψω τις ατέλειωτες πληγές
αφού δεν βγήκες από μέσα μου ποτέ
Για να γιατρέψω τις ατέλειωτες πληγές
αφού δεν βγήκες από μέσα μου ποτέ
Για να σε εκδικηθώ
πετάω ενθύμια και δώρα
κι εσύ όπως και εγώ
θρύψαλα και σκουπίδια τώρα
τις ζωγραφιές σου σκίζω
τα πόστερ που αγαπούσες
και βάφω τις κουρτίνες
στο χρώμα που μισούσες
Για να γιατρέψω τις ατέλειωτες πληγές
αφού δεν βγήκες από μέσα μου ποτέ
Για να γιατρέψω τις ατέλειωτες πληγές
αφού δεν βγήκες από μέσα μου ποτέ
(για το μινορακιιιιιιιιιιι)
:oops: :oops: :oops: :oops: :oops: :oops: ΟΥΠΣ....σε ευχαριστω πολυ..... :oops: :oops: :oops: δεν το περιμενα.....με κανεις και κοκκινιζω...... :oops: :oops: :oops:
(εγραψα το "ποτες" ποιητικη αδεια....λογω ομοιοκαταληξιας....την πατησα εεεεεεε? :roll: :roll: :roll: )
σ'ενα μινορακι σ'εβαλα κρυφα
παλι η μουσικη θα κανει θαυματα
γιατι σε θελω
της ψυχης μου ο ηχος ειναι αυτος που ακους
σε παραπλανω με στιχους ψευτικους
γιατι σε θελω
ετσι βγαινουν τα τραγουδια ματια μου
σε γνωριζει ο πονος κι ερχεται κοντα σου
ακουμπαει το χερι πανω στα μαλλια σου
κι ετσι κανεις κουραγιο και τραγουδι αγιο
(χαρουλα αλεξιου)
ΓΙΑ ΤΟΝ BALLAND.........
Παράθεση από: "minoraki":oops: :oops: :oops: :oops: :oops: :oops: ΟΥΠΣ....σε ευχαριστω πολυ..... :oops: :oops: :oops: δεν το περιμενα.....με κανεις και κοκκινιζω...... :oops: :oops: :oops:
(εγραψα το "ποτες" ποιητικη αδεια....λογω ομοιοκαταληξιας....την πατησα εεεεεεε? :roll: :roll: :roll: )
σ'ενα μινορακι σ'εβαλα κρυφα
παλι η μουσικη θα κανει θαυματα
γιατι σε θελω
της ψυχης μου ο ηχος ειναι αυτος που ακους
σε παραπλανω με στιχους ψευτικους
γιατι σε θελω
ετσι βγαινουν τα τραγουδια ματια μου
σε γνωριζει ο πονος κι ερχεται κοντα σου
ακουμπαει το χερι πανω στα μαλλια σου
κι ετσι κανεις κουραγιο και τραγουδι αγιο
(χαρουλα αλεξιου)
ΓΙΑ ΤΟΝ BALLAND.........
:oops: :oops: :oops: :oops: :oops: :oops: :oops: :oops: :oops: :oops: :oops: :oops: :oops: :oops: :oops: :oops: :oops: :oops:
*BALLAND speakless
και συνεχιζω.......
τα γαλαζια σου ΓΡΑΜΜΑΤΑ
καθομαι και διαβαζω
και με πιανουν τα κλαματα
καθως πισω κοιταζω
τα γαλαζια σου ΓΡΑΜΜΑΤΑ
τρυφερες αναμνησεις
να μου λες χιλια πραγματα
μα δε λες να γυρισεις
μια ζωη περιμενω μα δεν γινονται θαματα
μια ζωη σ'ανασταινω στα γαλαζια σου ΓΡΑΜΜΑΤΑ
Είν' η ΖΩΗ μια σταγόνα βροχή
Και οι πίκρες της μια καταιγίδα
Αν μ'αρνηθείς
Αν θα φύγεις κι εσύ
Κάθε ελπίδα μου θα καεί
Brexei ki egw tulixthka
s'auth thn agkalia
sta skouriasmena sunnefa
sta fulla
sths vregmenhs ghs th murwdia
As htane na pnigw
san mia stagona mesa sta xeilia sou egw
Broxh mou skepase auth th gwnia
Touto to swma pou dipsa
Στέκομαι μέσα στη βροχή στο δρόμο
αργά το βράδυ το Σάββατο
κοιτάει και με τρυπάει τατού στον ώμο
κάτω απο μαύρο αδιάβροχο
όμορφη σαν παραμύθι
όμορφη σα ζωγραφιά
κι απο τότε γυρνάω σα χαμένο σπουργίτι
κι όταν βρέχει πονάω.
Είναι η Λόλα
τα καίει όλα
βάζει παντού φωτιά
φιλιά σα φλογοβόλα.
Γι' αυτήν όλα τα μπουκάλια άδεια
γυαλιά σπασμένα στο πάτωμα
γι' αυτήν στα χέρια μαχαιριές σημάδια
χιλιάρες φεύγουν κοπάδια
όμορφη σαν παραμύθι
όμορφη σα ζωγραφιά
κι από τότε γυρνάω σα χαμένο σπουργίτι
κι όταν ΒΡΕΧΕΙ πονάω.
Σύρμα...η Λόλα
Ka8e siwph exei to logo ths
Ka8e matia kruvei to fovo ths
Na mhn prodo8ei
Ka8e kardia vriskei to dromo ths
Se mia agkalia h psaxnei monh ths
Kapou na piastei
Kai den fovamai auto to adeio mou to swma
Pou molis fugeis 8a kopei se duo kommatia
Den logariazw ton diko mou to xeimwna
Gia senane fovamai..
Pws 8a gurizeis sto adeio spiti arga thn nuxta ?
Poios 8a sou ftiaxnei me filia mia kalhnuxta ?
Pws 8a ksexaseis ola ekeina pou ponane ?
Gia senane fovamai..
εδω να μεινεις να με κρατησεις ΑΓΚΑΛΙΑ
να μ'ανακρινεις
της καληνυχτας τα φιλια τι μου τα δινεις
δεν φευγω αποψε και απο τη ζωη σου
δεν θα βγω
κι αν εχεις τιποτα μαζι μου να συγκρινεις
εδω και τωρα στης αγαπης το ρυθμο?
8a ginw dunamiths
apopse sto kormi ths
na xasei ap' ta filia mou
olh th dunamiths !
(asma me nohma etsi ??? loooool)
:D :D :D :D χαχα ποιζονακι....εμεινα αφωνη απο το νοημα των στιχων του τραγουδιου....που πας και τα βρησκεις βρεεεεεε?
και συνεχιζω......
ΑΠΟΨΕ θα σου ορκιστω πως σ'αγαπαω
εσυ με σπρωχνεις στο γκρεμο κι εγω γελαω.....
ο,τι εμεινε απο το χαλασμα θα σου χαρισω
(φτου γκαντεμια....ξεχασα το παρακατω :oops: :oops: :oops: )
Apopse
pou na vriskesai pes mou pou pas
kai ti kaneis apopse ...
minoraki mou mhpws egw den aporw nomizeis ?? LooL!
Etuxe na anoiksw to lala-player kai to petyxa !! Ola ta lefta pantws etsi ?? :wink: :wink:
Απόψε κάνεις μπάμ, απόψε κάνεις μπάμ
:D :D χαχα ποιζονακι μου ολα τα λεφτα μου δεν λες τιποτα.....πολυ μου αρεσουν κατι τετοιοι στιχοι και τραγουδια.....
ΑΠΟΨΕ θελω να πιω
ολους και ολα να τα διαγραψω.....
Ola s'agapane
toso dunata
efuges kai kanw
pragmata trela
Ola s'agapane
oso s'agapw
mes stis parais8hseis
m'afhses na zw
(lalalalala... den ta paw kala me to asma ... mou diafeugei h sunexeia..)
ΕΦΥΓΕΣ και πηγες μακρυα
συννεφα σκεπασαν την καρδια........
Γιατι όλα γύρω σας αλλάζουν
ενώ οι μέρες που περνάνε σας τρομάζουν
μα εγώ ΜΑΚΡΙΑ πετάω τώρα τις ευχές
δε θα ξαναζήσω ποτέ μου εγώ το χθές.
ΟΛΑ σε θυμιζουν απλα κι αγαπημενα
πραγματα δικα σου καθημερινα..........
τα πραγματα δεν ειναι πια οπως ηταν
εχω χασει κατι απο μεσα μου
θανασιμη απωλεια
δεν μπορει να ειναι αληθεια
ΕΧΩ μια αγαπη για σενα
κοκκινη οπως το αιμα
φλογα το χαδι τα βραδυα αναβει φωτιες
ΕΧΩ μια αγαπη στα χειλια
τρεχει τις νυχτες με χιλια
ναρθει κοντα σου αγαπη μου γεια να λες.....
(χαρουλα αλεξιου)
Κάτι ΝΥΧΤΕΣ Σαββάτου,
η αγάπη,είναι αιτία θανάτου
ειναι κατι ΝΥΧΤΕΣ με φεγγαρι
μες τα θερινα τα σινεμα
νυχτες που περνουν
που δεν θα ξαναρθουν
μ'αγιοκλιμα και γιασεμια....
ΕΙΝΑΙ κατι παιδια
που δεν γινονται αντρες
θα μπορουσαν
να ειναι παιδια σου..
Οι αντρές περνούν μαμά
Μου στέλνουν cart - postale από εξωτικά νησιά
Μ' αυτοί περνούν μαμά,
Κι αφηνούν ρέστα στην καρδιά.......
Ta pio omorfa oneira einai anonuma
Sthn kardia kai sto nou
ma 8amena xoreuoun anoduna
polles fores apovalontai epwduna
kai ti den 8a dina
na mporousa na diwksw to gkrizo pou kruvei ta asteria
ap' th steria to apeiro me elkuei afantasta
ta xeria shkwnw psila
ma poios einai st'alh8eia o paradeisos pou aksizei pragmatika
Εσύ μου 'πες πως μ' αγαπάς
πως είμαι για ' σένα ο παράδεισος
στις άδειες σου νύχτες το φως
ο φίλος σου και ο αδελφός
τα χρόνια είναι αμέτρητα
μα είν' η ζωή μικρή
συνήθισα να σ' αγαπώ
συνήθισες και συ !!!
τα πιο μεγαλα Σ'ΑΓΑΠΩ
εμαθα παντα να φοβαμαι
θα σε θυμαμαι...
Τα πιο μεγάλα όνειρα είναι αυτά που οι άλλοι σου έχουν κλέψει
και ζεις με τα υπόλοιπα για να μη δεις τι σου'χουν καταστρέψει...
το ακούσανε όλοι και την ακούσανε όλοι
άλλοι συνήρθαν απ'αυτούς άλλοι ζαλίζονται ακόμη
άλλο οι άλλοι κι άλλο εμείς
άλλο MCs και άλλο ΖΝ MCs
Άλλο αγάπη, και άλλο sex!
Άλλο θέλω, και άλλο θες!
(χαχαχαχα!, που το θυμήθηκα!? φτου-κακά! λολ!)
giati to sex einai mia allh istoria
gia agria 8hria
mia trelh talaipwria
8elei kotsia, antoxh kai fasaria
kai proetoimasia gia na ginei to kako
Giati to sex einai mia allh istoria
den 8elei fasaria, mpla mpla kai 8ewria
8elei intrigka, ru8mo kai avaria
na ftasei h sunousia kai na desei to gluko
Ki einai ekeino pou se agei kai se ferei
thn wra pou goustareis kapoios na sou valei xeri
ki opoios kanei oti kala to kserei
den ta xei kataferei pote ston teliko !
(Enia ntroph ... :oops: )
ανά κατά διά μετά περί αμφί
κρεμώ το παντελόνι μου
σ ένα στραβό καρφί
παίρνω το κορίτσι μου
και πάμε στα βουνά
να να να να ναααααααα
αχ εγώ...αχ αυτή
της καρδούλας μου ο χτύπος
μια στιγμή να δούμε μήπως
μας κοιτάει κανένας τύπος
κρυμένος πίσω απ τα κλαδιάααααααα
Ήταν λέει σα να μάκραινε ο δρόμος
Περπατούσες κι είχε πέσει η βραδιά
Και στο πλάι σου εγώ με το βήμα μου αργό
Σε κρατούσα αγκαλιά, μα δε σε είχα
Σου μιλούσα προχθές όλη νύχτα
Κι εσύ μ' άκουγες ίσκιος κρυφός
Κι όπως μπαίνει η φωνή μες στου τρόμου τη σκηνή
Μου 'πες: «Κλείσε το φως. Καληνύχτα.»
Σαν γυαλί μες στο χέρι της πόλης
Τα φιλιά μου ματώνω όπου βρω
Τα μεσάνυχτα εγώ σε σκοτώνω και ζω
Μα από κάπου μακριά η φωνή σου ξανά
να μου λέει: "Είμαι εδώ, μα δε σε βρήκα"
Στο χέρι μου εσύ σαν σημαιάκι που νικάει
Μαργαρίτα από νέον μ' αγαπάει και με σκορπάει
Και σκιές ΚΟΡΙΤΣΙών σαν κι εσένα μου γελούν
Μόλις πάρει να χαράξει τρεις φορές θα μ' αρνηθούν
Δεν υπάρχω, δεν υπάρχω, δεν υπάρχω.
Δεν υπάρχω κι είμαι εδώ.
Πατάω -δες- στο ηλεκτροφόρο σου σκοινί
Με το όχι σου για δίχτυ σε μια πίστα αδειανή
Και αυτά τα μάτια που με πάνε στο κενό
Όλη νύχτα τα πληρώνω πριν χαράξει στα χρωστώ
Δεν υπάρχεις, δεν υπάρχεις, δεν υπάρχεις
Δεν υπάρχεις κι είσαι εδώ
Edw edw edw na perimenw
edw edw edw na epimenw
edw edw edw na s'agapaw
edw!!!
Και μην πιστέψεις ότι έπαψα να Σ'ΑΓΑΠΑΩ
Μην πιστέψεις πως για σένα άλλο δεν πονάω
βημα βημα νιωθω πως θα γυρισεις
σαν το κυμα να με νανουρισεις
μα τα βραδυα ολα στο ιδιο χρωμα
ιδια παντα ΚΑΙ δεν ηλθες ακομα.....
Μην με κοιτάς ΔΕΝ πρόκειται
Να μου αλλάξεις γνώμη
Απόψε χαραμίσαμε λίγη ζωή ακόμη
ΑΠΟΨΕ που να βρισκεσαι
πες μου που πας και τι κανεις αποψε
μη μ'αφηνεις την τρελλα της πλανης μου διωξε....
Πέρασε η ώρα μα δεν φάνηκες
Άχρηστα ρολόγια ΠΟΥ μου χάριζες
το παλιο ΡΟΛΟΙ του μικρου σταθμου
σταθηκε στην ωρα του αποχωρισμου......
Χούντα δεν θυμάμαι μα ούτε ελευθερία
της μεταπολίτευσης καημένη γενιά
άχρωμα όλα και λειψά γι' αυτό σου λέω
Υπάρχει λόγος σοβαρός που ήμουν νέος χλιαρός
αυτά μου τύχαν δυστυχώς μα δεν τα κρύβω ευτυχώς
και να ένας λόγος σοβαρός που είμαι ωραίος
Τώρα τα τραγούδια μας τους πέφτουνε λίγα
και κάτω απ' τα μουστάκια τους γελάν οι ΠΑΛΙΟί
έχουν βλέπεις πίσω τους την λάμψη του εξήντα
καθάρισαν αυτοί
(λογο της ημερας νομιζω οτι κολλαει)
δως μου ενα τσιγαρο ΝΑ σταθω ΝΑ παρω εισιτηριο....
ηλθαν τα ζευγαρια τα δεκαοχταρια....τι μυστηριο?
εγω στα νιατα μου ξημερωνα ελλαδα ευρωπη αμερικη
ο,τι αγαπουσα τ'αποθεωνα αρκει ΝΑ ησουνα εκει.....
τραγουδια σταδια συγκροτηματα καρδια μου αγαπη μου γλυκεια
μας φαγανε ολα μας τα αισθηματα αλλα μας εμεινε η ΡΟΚΙΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ.....
Den eisai edw
meres kai nuxtes vroxhs
Den eisai edw
adeies selides siwphs
Sta tragoudia pou sou grafw
vazw logia alh8ina
thn alh8eia antigrafw
ths psuxhs ta skoteina
Sta tragoudia pou sou grafw
vazw logia ths kardias
kai sto telos ths vradias
eisai plhgh kai me ponas
upografw..
otan me skeftesai 8a klais
upografw..
mes sth fwtia ki esu 8a kais
upografw..
8a katalaveis poso ftais
upografw..
pws ta tragoudia mou 8a les
Που να φανταστώ πως θα τρελαθείς
πως θα σου τη δώσει και θα εκραγείς
να παραμιλάς και να μου πουλάς
ψέμματα για ότι αφορά εμάς...
me tosa psemmata pou ntu8hkan oi lekseis
pws na sou pw to s'agapw na to pistepseis
πες μου μια ΛΕΞΗ αυτη τη μονη ΛΕΞΗ
που'χει στα χειλη μπλεξει
και δεν τολμα να βγει....
ΠΕΣ ΜΟΥ εσύ, να φύγω, να μείνω ή να χαθώ...
ποιό κρασί στο στόμα να βάλω για να κοιμηθώ...
Κλείνω στόμα και μύτη
του βαρέθηκα πια
να με λένε αλήτη
και γελώντας, μαλλιά
Τώρα μόνος σαν τσακάλι
στα βουνά τριγυρνώ
για το κλούβιο τους κεφάλι
ούτε που θα νοιαστώ
Ατμα, τι ηταν αυτό? Δεν μου λέει τπτ..
:arrow: ΑΛΗΤΗ μ'είπες μια βραδιάαααα, χωρίς καμμιάν αιτίαααα...
Μα του αλήηηηητηηηη, ηηηη καρδιάαααα, δεν σου κρατάει κακίιιιαααααα
mou les pws 8a fugeis ki esu makria mou
ki as gemizes tote thn adeia kardia mou
ki egw pou fwnazw ti prepei na kanw
mou les pws gia panta agapes 8a xanw
Ekanes kommatia olh th zwh mou
ki exw mes sta matia dakria ap' thn psuxh mou
Ekanes kommatia to diko mou swma
ki oneira palatia meinane sto xwma
Το διάβασαααα στα μάτια σουουουου, το 'δα στο παγωμένο σου το βλέμμαααα...
πως θέλεις ναααα χωρίσουμεεεε. Και τι δεν θα 'δινα αυτό να ήταν ψέμμαααα
Den 8elw ta prasinaaaaaaaaaaa
Oute ta mpezzzzzzz
8elw ta idiaaaaaa
pou forages xtesss
Den 8elw ta kokkinaaaaaa
oute ta rozzzzzzzz
To ksereis pws pe8ainw me ta prostuxa ta maura ta eswrouxa souuuuuuu
pou me fernoun pio konta souuuuuuuuu
Den goustarw kurileeeee
ma.. ta prostuxa ta maura ta eswrouxa souuuuuu !!!!!
Enia sta oplaaaaaaaaa !!!! xaxaxaxaxa
Μίλησε μου για τα όνειρα
που τα βλέπω ασπρόΜΑΥΡΑ
μιαν ανάσα από τον θάνατο
είναι αυτό το ξύπνημα.
mono sta oneira
mono sta oneira
mono sta oneira mporw na se aggizw
mono sta oneira
mono sta oneira
afhneis xrwma panw sto diko mou gkrizo...
Ένια το τραγουδάκι πριν ήταν του Σιδηρόπουλου
Ποιο το χρώμα της αγάπης, ποιος θα μου το βρει
Ποιο το χρώμα της αγάπης, ποιος θα μου το βρει
Να 'ναι κόκκινο σαν ήλιος, θα καίει σαν φωτιά
Κίτρινο σαν το φεγγάρι, θα 'χει μοναξιά
και αυτό από λουδοβίκο των ανωγείων
ξερω ενα παιδι
που μου λεει πως σε ξερει
οτι ειχατε δει
ενα τρελλο καλοκαιρι
στο κομματι που λειπει
απ'τον σπασμενο καθρεφτη
στο λιμανι ΦΩΤΙΑ
τον ηλιο παλι να πεφτει...
Leei Leei Leei
Leei kai katareei
ki ustera gia tipota den ftaiei
Stou gkremou tin akrh parapaiei
Leei Leei Leei
Ka8etai sto spiti ths kai klaiei
Ta paramu8akia ths diareei
Omws h alh8eia ths thn kaiei
Pws loipon na mhn thn agapw
Leei Leei Leei
Pinei kai me8aei
ta margaritaria ths skorpaei
tipota gia mena den krataei
Leei Leei kai ksanaleei
ma otan stamathsoun ta rologia
ola auta 8a meinoune sta logia
vges loipon psuxh mou ap' ta upogeia
mpas kai deis to fws to alh8ino !!
Πέρασε η ώρα μα δεν φάνηκες
Άχρηστα ρολόγια που μου χάριζες
Πέρασε η ώρα πέρασες κι εσύ
Πουλάκι που τρομάζει πριν έρθει η βροχή
Πέρασε η ώρα μα δεν φάνηκες
Άχρηστα ρολόγια που μου χάριζες
Πέρασε η ώρα πέρασες κι εσύ
Πουλάκι του χειμώνα μες' την άνοιξη
Άχρηστα τραγούδια που μαράθηκαν
Άχρηστα ΡΟΛΟΓΙΑ που σταμάτησαν
μες στο μικρό περιβολάκι
από κλαδάκι σε κλαδί
πετάει ένα μικρό πουλάκικι όλη τη μέρα κελαηδεί...
αχχχχχ πως μ' αρέσει να τ' ακούω
να κελαηδεί κάθε πρωί
λαλαλαλα λαλαλα λι
(τραγουδάκι από την θητεία μου στο νηπιαγωγείο... :P )
Κορμί παγωμένο βρίσκεται δω,
Μυαλό μεθυσμένο απ’ τον πόνο αυτό,
Εiμαι άρρωστος και είναι πια αργά,
Δεν ξέρω αν μπορώ να τραγουδήσω το τραγούδι,
Έπινα ΟΛΗ νύχτα, γιατρέ μη μου φωνάζεις,
Δείξε λίγη συμπάθεια στον ασθενή σου...
Nuxta filenada mou krupse me sta skotadia
Oi agapes sou oi perastikes me gemisan shmadia
Ola mou ta phrane, tipota den krathsa
Do8hka , prodo8hka giauto epanastathsa
O antras ths zwhs mou eimai egw
Ponaw pou to lew ma einai alh8eia
Ta pseutika pou mou 'pan s'agapw
me karfwsan san maxairies sta sth8ia !!! :lol: :lol:
Η αγάπη πληρώνει κρυφά δολοφόνους
συχνάζει σε δρόμους χωρίς γυρισμό
Σ'ΑΓΑΠΩ κι ας μην ξέρω ούτε καν τ' όνομά σου
ετοιμάσου σε λίγο θα πεις σε μισώ
είμαι το ένα μισό της σελήνης
μην κλείνεις σε λίγο γεμίζει
το άλλο μισό
η αγάπη γεμίζει ξανά τα ποτήρια
ρωτάει ποιος διψάει
ψυθιρίζεις "εγώ..."
Mhn mou dikaiologh8eis
Mhn mou ekshgeis
Pes mou s'agapw
tipota allo
tipota allo mhn mou peis
gia na ksanar8eis
mono ena aplo s'agapw
Ti 8es na akousw pia
twra pou kamia
kamia sugnwmh den ftanei..
To s'agapw mporei
Mono auto mporei
Mes sthn kardia na mpei
na thn zestanei
Συγνώμη, να μπορούσα να σου πω, συγνώμη
Άκουσέ με λίγο
Συγνώμη, θέλω μόνο να σου πω, συγνώμη
και μετά να φύγω
Isws na einai h agaph mia 8limenh giorth
ena zeugari skouriasmenes xeiropedes,
Isws na einai h alh8eia mia plhgh anoixth,
ena keli me xrusafenious mentesedes,
Isws na einai to feggari mia teleia leukh
se ena tetradio me fulla apo skotadi,
Isws na exeis xaragmeno san emena ki esu,
panw sto metwpo ths trelas to shmadi...
Γύρω ο κόσμος περπατά σε ζευγάρια
κι εγώ μονάχη σ' ένα σπίτι κλειστό
να 'χω έναν ψίθυρο στο στόμα ζεστό
σ'αγαπάωωωωωωωωωωω
ο άγγελός μου...ο άνθρωπός μου...ο θάνατός μου
εσύυυυυυυυυυ
ΑΓΓΕΛΟΣ εξαγγελος μας ήρθε απο μακρια.............
του Άσιμου αν θυμάμαι καλά
kap του Σαββόπουλου είναι.......
gkloup
εμπερδευτικα ενα βράδυ σα σουπια στο παραγάδι
thnks fmas ια την διώρθοση
άλλη μια προσπάθεια περαπληροφόρησης απέτυχε
Παράθεση από: "kap"ΑΓΓΕΛΟΣ εξαγγελος μας ήρθε απο μακρια.............
του Άσιμου αν θυμάμαι καλά
ο ΑΓΓΕΛΟΣ ΜΟΥ, ο ανθρωπος μου, ο θανατος μου.....εσυ.....
φωναξε η ζωή μας χάνεται πάει
διαλυσε
τη σκόνη που σκεπάζει το φως
Ο ΘΑΝΑΤΟΣ
διακοπές στο Σαράγιεβο πάει
ξυπνησε στις ειδήσεις τα βλέπεις και τρως .
.....καλοκαιρινες διακοπες, για παντααααααααααα.........
και μενα τι με νοιαζει
εδω εχει ΠΑΝΤΑ ηλιο
μονο που με τρομαζει
οποτε λεω θα φυγω
ειχα πει θα φυγω,ειχα πει
ΗΛΙΕ ΜΟΥ ΗΛΙΕ ΜΟΥ βασιλια μου
μη μ'αφηνεις σημερα
συννεφια συννεφια στη καρδια μου
στο κορμι μου σημερα?
το αψυχο ΚΟΡΜΙ μου αγκαλιαζω
τα ματια πριν τυφλωσει η σκοτεινια
κ πονεμενοι θρηνοι απ'τον Καιαδα
δωσουν στον θανατο ασχημη θωρια
ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ μεγαλα
ΜΑΤΙΑ μελαγχολικα
ηπια σταλα σταλα τα βαθεια σας μυστικα
τι γλυκο να σ'αγαπουν
και να σου το λενε
ΜΑΤΙΑ που μελαγχολουν
και γλυκα σου κλαινε......
ματια που ΚΛΑΙΝΕ μη τα πιστεψεις
ειναι επικινδυνα αν τα λατρεψεις
θα σε πληγωσουν κ θα πονας
Πήρε φωτιά η Καλαμαριά
Απ’ τα γλυκά σου μάτια
Τρελαίνεις τους καρντάσηδες
Και γίνονται κομμάτια
Sta matia mh me koitas
Giati feugw mh me rwtas
Paw na vrw olhs ths ghs na ma8w ta mustika
Ki an ta vrw 8a r8w na sou ta pw
..8a se vrw..
ΦΕΥΓΩ κι αφηνω πισω μου συντριμια
αρρωστημενους και αγριμια
ΦΕΥΓΩ ΦΕΥΓΩ.....
ΦΕΥΓΩ....ΤΩΡΑ ΦΕΥΓΩ.....
ΣΥΝΤΡΙΜΙΑ η ζωή μου, έλεος... συντρίμια η αντοχή μου, έλεος... ηφαίστειο είναι η καρδιά μου... κομμάτια κάνεις τα όνειρά μου...
(πω πω κατάντιαααα...όχι μόνο μου ήρθε στο μυαλό τραγούδι της άντζελας, αλλά το θημήθηκα κιόλας!... :? :shock: :shock: :shock: )
:D :D :D χαχα ενιακι μου....LADY ειναι αυτη κουκλα μου...ξεχνιεται ευκολα?
:arrow: η ΖΩΗ μου ολη
ειναι ενα τσιγαρο
που δεν το γουσταρω
κι ομως το φουμαρω.....
(ωωωωωωωωωωωωπααααααααααα)
Parte ta ola apo mprosta mou
den 8elw tipota na exw pia diko tou
parte ta ola na mhn ta vlepw
giati mou fernoune sto nou to proswpo tou
parte ta ola
parte ta ola
kai mhn afhsete shmadia pou8ena
parte ta ola
parte ta ola
ki afhste mono thn kardia mou na pona
Πάρε ο,τι θέλεις παλιατζή
από μια αγάπη που δεν ζει
αφού δεν ζούμε πια μαζί
ε πάρε ο,τι θέλεις βρε παλιατζήηηηηηηηηη
θελεις μπουζούκια? ΠΑΜΕ!
θελεις μπαράκια? ΠΑΜΕ!
:P
Μάγκες μου βάλτε, μπρος πίσω πάτε
θα σας τα πάρω, και θα ρεφάρω
Μου τα παίρναν και γυρνούσα με τα ποδιά απ’ τις Συκιές
και δεν είχα να γουστάρω, στα μπουζούκια δυο πενιές
Ήμουνα μάγκας μια φορά με φλέβα αριστοκράτη (λοοοοοοολ)
τώρα θα γίνω δάσκαλος σαν το σοφό Σωκράτη.
Και Πάρις θα γινόμουνα νάκλεβα την Ελένη
ν' αφήκω τον Μενέλαο με την καρδιά καμένη.
Τι άλλο θέλεις να γενώ για να με αγαπήσεις
αφού με το κεφάλι σου τον Ξέρξη θα ζητήσεις!!!!
'Ηθελα νάμουν Ηρακλής όταν σε πρωτοείδα
να σούκοβα την κεφαλή σαν την Λερναία Ύδρα
χαχαχαχαχαχα
Ki esu koitas
zhtas, rwtas
Ustera les, istories palies
Agaph mou thn arxh fovamai
Agaph mou gia to telos lupamai
Ki esu mou les
gnwrimies polles
Pws zouses les
ston paradeiso ws x8es
Na m'agapas
Opou kai na 'mai
Na m'agapas,
th zwh mou fovamai
jasperoula kalhmera !!!! :lol: :lol: :lol:
σου γράφω πάλι απο ανάγκη
η ώρα 5 το πρωϊ
το μόνο πράγμα που χει μείνει
όρθιο στον κόσμο είσαι συ
......
.....
....
Να μ'αγαπάς όσο μπορείς να μ'αγαπάς κλπ κλπ
Παράθεση από: "kap"σου γράφω πάλι απο ανάγκη
η ώρα 5 το πρωϊ
το μόνο πράγμα που χει μείνει
όρθιο στον κόσμο είσαι συ
......
.....
....
Να μ'αγαπάς όσο μπορείς να μ'αγαπάς κλπ κλπ
γμάτο τραγούδι
γμάτος και ο Σιδηρόπουλος
Προσπάθησα από παιδί να βρω τον
κόσμοΠροσπάθησα από παιδί να βρω το δρόμο
Όμως δε βγήκα πουθενά στο τέλος γύρισα σε σένα
Τώρα μπορώ να δω τη γη που έβλεπα
αλλά μπορώ και να σου μοιάσω
Τώρα μπορώ να βρω τη γη που έψαχνα
αλλά μπορώ και να τη χάσω
....τρεις φορες τον κοσμο ΓΥΡΙΣΑ
μονη για να σε βρω.....
μια ανατολη σε μια σφαιρα
που δεν εχει παψει ποτε να γυρνα
ομως στην αλλη ακρη του ΚΟΣΜΟυ
καποιος βλεπει τον ηλιο να πεφτει ξανα..
ΜΙΑ αγαπη για το καλοκαιρι
θαμαι και εγω
να σου κρατω ζεστα το χερι
να σε κοιτω.......
κ ομως ειμαι ακομα εδω
κ αυτο το καλοκαιρι
λιωμενο παγωτο
κολλαει στο χερι...
ΧΕΡΙ-ΧΕΡΙ σε πηγαινω και με πας
εγω που σε λατρευω και εσυ που μ'αγαπας......
Εσύ μου πες πως μ' αγαπάς, μα πριν ξημερώσει μ' αρνήθηκες.
Τώρα σιωπή, Τώρα φευγείς κ' αφήνεις συντρίμια... Χτύπα και συ, η καρδιά μου ν' αντέξει μπορεί........
......ΤΩΡΑ πια εισαι αναμνηση παλια
κιτρινο γραμμα στο συρταρι....
καινουργια εχτισα γωνια
καινουργια αγαπη μ'εχει παρει.....
Καινούρια αρχή.... με σένα μαζί.... μου δίνει φιλιά.... πετάω ψηλά
Χαρωπά θε να γελάσω δυνατά
Χαρωπά θε να γελάσω δυνατά
Μια και είμαι εγώ παιδί ξέρω πάντα να γελώ
Χαρωπά θε να γελάσω δυνατά
κι άμα θες απ’ την αρχή ξαναρχινώ
:P
Χαρωπά θε να γελάσω δυνατά
Χαρωπά θε να γελάσω δυνατά
Μια και είμαι εγώ παιδί ξέρω πάντα να γελώ
Χαρωπά θε να γελάσω δυνατά
κι άμα θες απ’ την αρχή ξαναρχινώ
:P
ΔΥΝΑΤΑ, δυνατά... γίναν όλα δυνατά τα αδύνατα...
δυνατά, δυνατά... σε ένα θέαμα κοινό...
δυνατά, δυνατά... κι όπως πάνε του χορού τα βήματα,
με τα χέρια ανοιχτά... όλα τα περιφρονώ...
Ta giati pou meinan pisw
rizes vgalan mesa sta oneira mou
opoio mellon kai na zhsw
panta vriskw parel8on mprosta mou
ki OLA auta pou fovamai
ola auta pou fovamai einai akoma edw
ola auta pou fovamai einai akoma edw
.....ΕΔΩ να μεινεις να με κρατησεις αγκαλια
να μ΄ανακρινεις.......
της καληνυχτας τα φιλια τι μου τα δινεις.....
δε φευγω αποψε κι απο τ'αμαξι δεν θα βγω.....
κι ολο χαλαγε τ' αμαξι σε ερημιες...
και στο αφτακι μου ελεγες ποσο με θες....
:P
Μαύροι οι δρόμοι του χειμώνα
στην γυμνή την εξοχή
του ΑΜΑΞΙού τα φωτα μονα
τρεχουν μεσα στην βροχη
εμεις οι δυο κι οι ΔΡΟΜΟΙ
το φως δεν λεει συγνωμη
φεγγει αναβει κι αναστενεται
ματια που κλαιτε μ'αρρωστενετε.....
......η λογικη μου κι η τρελλα μου....
μια μολυβια στη φανελλα μου
την κυριακη σαν ξυπνησω γελα μου....
ΓΕΛΑ πουλι μου γελα
ειναι η ζωη μια τρελα..
μη με μαλωνεις ματια μου
που φευγω για τα ξενα
ΠΟΥΛΙ θα γινω και θαρθω
παλι κοντα σε σενα
ανοιξτο παραθυρι σου
ξανθε βασιλικε μου
και με πικρο? χαμογελο
μια καληνυχτα πες μου......
θυμαμαι το ΧΑΜΟΓΕΛΟ σου
τα δυο σου χειλη
ομως τωρα δεν ειμαστε ουτε φιλοι....
τους ΦΙΛΟΥΣ τους διαλεγουμε
γι αυτο δεν τους παιδευουμε
τα μυστικα μας λεμε
κι εμεις ερωτευθηκαμε
αλλα δεν τρελλαθηκαμε......
Και να που ΕΡΩΤΕΥΘΗΚΑ
κάποια χρονολογία
κι ο έρωτας κρατάει για καιρό
ΕΡΩΤΑ μου αγιατρευτε
και καημε μου μεγαλε....
γιε ΜΟΥ
ειναι αβασταχτος ο πονος μου
καλε μου...
ΚΑΛΕ ΜΟΥ, εισαι ο ηλιος που ονειρευομαι
και τ'αστερι που πορευομαι
εισαι η μερα με τα κυμματα
και η νυχτα με τα αινιγματα
εισαι ολα και αλλα τεσσερα
κι εχω ματια δεκατεσσερα
μη σε χασω γιατι χαθηκα
λουλουδακι και μαραθηκα......
πες μου αγαπημενε μου τ'αγαλματα
τι λεν με τα πουλια
πες μου για τα συννεφα τη θαλασσα
και τα τρελλα φιλια.....
με το ΑΓΑΛΜΑ στο δρομο
προχωρησαμε
μου εσκουπισε τα ματια
κ χωρισαμε....
ΜΑΤΙΑ που κλαινε μη τα πιστευεις
ειναι επκινδυνο να τ'αγαπας
θα σε προδοσουνε και θα πονεσεις......
Eimai sta panw mou
eimai sta wraia mou
giati me trelanes esu agaph nea mou
Eimai sta panw mou
ola einai teleia
o erwtas mwro mou einai psuxedeleia !!
στους ΑΠΑΝΩ μαχαλάδες, στους απάνω μαχαλάδες
......
Δεν μου λέτε, δεν μου λέτε
το χασίσι που πουλιέται
Στους απάνω μαχαλάδες
το πουλάν οι ντερβισάδες
Στους απάνω μαχαλάδες
το πουλάν οι ντερβισάδες
Πού θα τα ’βρω, που θα τα ’βρω
ναργιλέ, σπαχάνι, μαύρο
αν αυτό που έγραψε ο καπ είναι του βιδάλη
μπερδεύτηκα λίγο
αν λέμε το ίδιο βάζω εναλλακτικό
Ωπα... άντε... Ωωω
άντε, έλα μάγκες στους απάνω μαχαλάδες
πιάσανε δυο ντερβισάδες
ώω.. ώπα, άντε μάνα, ώπα
Είχανε ναργιλεδάκι και φουμάρανε μαυράκι
παίζαν και μπαγλαμαδάκι για να σπάσουνε μεράκι
Στην απά- στην απά-, στην απάνω γειτονίτσα, στην απάνω γειτονίτσα...
μ'αγαπά-, μ'αγαπά-, μ'αγαπάνε δυο κορίτσια, στην απάνω γειτονίτσα.
μα εγώ, μα εγώ, μα εγώ πονάω γι'άλλη, μα εγώ πονάω γι'άλλη, μια γοργόνα στ'ακρογιάλι....
It's a new day
It's a lew life ...for me...
and I am feeling good
I am feeling so good
You know how I feel..
Ε? :roll:
make his fight on the hill in the early DAY
constant chill deep insdide..
shouting gun,on they run through the endless grey
on they fight,for they are right,yes,but who's to say?
Eeee?! :? :roll:
μην μενετε στο εεεεεε?
εχει μπει καποιος κανονας που να λεει μονο για ελληνικο στιχο??
φυσικά όχι βρε βαλλάντιε, αλλά αναρωτιώμαστε πώς μας προέκυψε το
It's a new day
It's a lew life ...for me...
and I am feeling good
I am feeling so good
You know how I feel..
από το 'στην απάνω γειτονίτσα'!!!??? :shock:
[size=18]Εεεεεε!!!???[/size] :? :? :?
LoL ! ki egw tin idia aporia eixa vre filenada !! :roll: :roll: :roll:
[size=24]E???[/size] :shock: :shock: :shock:
Παράθεση από: "Enia"Στην απά- στην απά-, στην απάνω γειτονίτσα, στην απάνω γειτονίτσα...
μ'αγαπά-, μ'αγαπά-, μ'αγαπάνε δυο κορίτσια, στην απάνω γειτονίτσα.
μα εγώ, μα εγώ, μα εγώ πονάω γι'άλλη, μα εγώ πονάω γι'άλλη, μια γοργόνα στ'ακρογιάλι....
και συνεχιζω απο την φιλεναδα μου την Enia
:arrow:
Μα ειναι κατι νυχτες μοναξιας
που δεν ξημερωνουν
τα δικα σου λογια σαν καρφια
μεσα μου ματωνουν..
κατι ΝΥΧΤΕΣ σαββατου
η αγαπη
ειναι αιτια θανατου...
Δεν ειναι αγαπη
Δεν ειναι αγαπη αυτο που ζουμε
ειναι σου λεω πανικος
ενας μικρος Τιτανικος
και θα 'ναι θαυμα αν σωθουμε
με ενα τσιγαρο
σαν μεγαλη κιμωλια
μοιαζεις με φαρο
ΠΟΥ σκονταψανε τα πλοια...
υπαρχουν χρυσοψαρα εδω??
απαντησε μου......
Που 'ναι η αγάπη μου μ'ανέβασε στα σύννεφα..
δώσε μου κάτι τώρα που πέφτω να σωθώ...
Πού 'ναι η αγάπη να μου αποδείξει πριν το τέλος..
αν είναι απάτη ή αν είναι κάτι μαγικό...
:cry: :cry: :cry:
ε δεν γινονται αυτα !! αυτο ακουγα μολις τωρα ballandako !!
:arrow:
Μην ερθεις αποψε δεν θα 'μαι εδω
δεν θελω να κλαψω για σενα
Φευγω σε λιγο μακρια να σωθω
Δεν θα 'μαι εδω για κανεναν
Μην ερθεις αποψε ξανα να με βρεις
Θα 'χω κρυφτει σε μιαν ακρη
να ζω το ονειρο μου στην ακρη της γης
με χρωμα απο φως κι απο δακρυ
Εδω..
Στον κοσμο μου θελω να ζησω
Εδω..
Το φοβο μου πισω να αφησω
Η σκεψη μας παλι να σβησει
Ο ηλιος ποτε δεν θα δυσει
Ξανα..
Αγγιζω το φως στο σκοταδι
να καιει το φιλι καθε βραδι
Στου ονειρου το φως να γυρναμε
Οι αγγελοι μαθαινουν να πετανε...
Παράθεση από: "zarkvilion"Που 'ναι η αγάπη μου μ'ανέβασε στα σύννεφα..
δώσε μου κάτι τώρα που πέφτω να σωθώ...
Πού 'ναι η αγάπη να μου αποδείξει πριν το τέλος..
αν είναι απάτη ή αν είναι κάτι μαγικό...
:cry: :cry: :cry:
φτου ! παλι αργησα !
:arrow: απο
αγαπη υπερβολικη
θα πεθανω
δεν μπορω μακρια σου ουτε στιγμη
τι να κανω
Σ’ αγαπώ κι αναλαμβάνω
Ως τ’ αστέρια και πιο πάνω
Να σε πάω κι ας πεθάνω
Σ’ αγαπάω τι να κάνω
θελω ΝΑ ΣΕ χωσω στο μυαλο μου με την μια
να δεις τα πραγματα ετσι οπως τα βλεπω κ εγω
να νιωσεις την αδιστακτη κ τραγικη ειρωνια
γι'αυτο σου περιγραφω κατι προσωπικο...
ψεμματα - ψεμματα
πες μου πως ειναι ψεμμα
ενα αστειο χαζο, ενα ονειρο
ψεμματα - ψεμματα
πες μου πως ειναι ψεμμα..
ενα αστειο χαζο , εγω χωρις εσενα
μες στην βουη ξεχνιεμαι
κι ο κοσμος προσπερνα
δεν με ψαχνεις πια..
δεν με ψαχνεις ..
Με τόσα ψέμματα που ντύθηκαν οι λέξεις... πως να σου πω το σ'αγαπώ... να το πιστέψεις...
Σε ποιον να πω
αυτα που θα 'λεγα σε εσενα,
ουτε στον ιδιο τον εαυτο μου δεν μπορω.
Δεν εχω εγω,
δικο μου ανθρωπο κανενα,
αυτα που θα 'λεγα σε εσενα για να πω.
Εγω που σ'αγαπω μα δεν σε ειχα,
σωπαινω εδω..
Σε αλλη αγκαλια, σε χερια ξενα,
σε ποιον να πω αυτα που θα 'λεγα σ'εσενα..
Δε μπορω... ο χειμώνας με πληγώνει, άλλο πια, δε μπορώ...
(και να φανταστεις οτι δεν ακούω Αλκίνοο ιδιαίτερα! τι με έπιασε!? :P poisonaki, ξύπνια είσαι καλό μου!? :) )
Ειναι χειμωνας κι οπως πρεπει θα ντυθω
το βραδι που ερχεται..
Και καποιο λαθος που στο σωμα μου χρωστω
ο νους δεν το δεχεται
Κι αν φυγω απο δω
με εσενα δυσκολα τελειωνω
μεσα μου σε κρατω
λες κι εισαι κατι σωστο
κι εσυ συνεχεια με κερδιζεις
για μια ζωη νικας
σκληρα μακρια μου φευγεις
μα πιο σκληρα γυρνας..
(Enia παρουσα! Ειναι μια ωρα δυσκολη.. δεν μπορω να κοιμηθω με τιποτα σημερα... σνιφ..)
τι θυμήθυκα τώρα
Σώμα μου φτιαγμένο απο πύλο......
μάλλον θα πρέπει να σταματήσω αυτό το παιχνίδι μια και δε θυμάμαι περισσότερο απο τα τραγούδια. Ατμα ευχαριστώ που τα συνεχίζεις και διευκολύνεις και τους υπόλοιπους.
ΤΟ ΣΩΜΑ που ζητας
το πηρε ο βοριας
και εγινε αγερας......
ψαξε στην καρδια σου να βρεις
το μυστικο που για χρονια ΖΗΤΑΣ
ψαξε στην καρδια σου να βρεις
τι να'ναι αυτο,που γι'αυτο ξενυχτας...
(αφιερωμενο σε μια ψυχουλα που ξενυχτα. . .)
Μου λένε να μην κλαίω, να μην κλαίω
μα τι να κάνω, αφού σε χάνω
Στάλα-στάλα στηνκαρδιά
πάει το δάκρυ σαν φωτιά
Μου λένε...
στο κομματι που λειπει
απ'τον σπασμενο καθρεφτη
στο λιμανι ΦΩΤΙΑ
τον ηλιο παλι να πεφτει...
Πέφτει μια βροχή αρρωστιάρα και κίτρινη...
Μα η μοναξιά δεν λιώνει είναι πέτρινη...
Μοναξια μου ολα
Μοναξια μου τιποτα
μην μ'αφηνεις τωρα
που ειναι ολα πιο δυσκολα
πιο καλη η ΜΟΝΑΞΙΑ απο σενα που δεν φτανω
μια σε βρησκω μια σε χανω πιο καλη η ΜΟΝΑΞΙΑ......
Αγάπη μου σε χάνω, έτσι ήτανε γραμμένο
μα όσο ζω στον κόσμο εσένα θα προσμένω
Αγάπη μου θα φύγεις, έτσι ήτανε γραμμένο
μα όσο ζω στον κόσμο εσένα θα προσμένω
Etsi ki alliws, ta h3era ola
kai nato mprosta mou auto pou fobomouna
se eida gluka ta xeria sou kratage
ki egw sth gwnia san klefths krubomouna.
'Gi'auto Krupsou', Basilhs Papakwnstantinou
To kalutero tragoudi pou exei pote graftei gia to kerato!!!
Ρόδες τρίζουνε σίδερα γυαλίζουνε
στις μπότες πέταλα Αμέρικα μέταλλα
νέον γράμματα λέιζερ οράματα
σούπερ γκόμενες στο βούρκο κυλιόμενες
ΌΛΑ γυρίζουν σαν τρελά
ρόδες που πάν στο πουθενά
κι εσυ Αποσπεριτη μου
του δειλινου ταιριαζεις
αδολα ειναι τα ματια σου
και μη τα κατεβαζεις..
...............................
μην χαμηλωνεις τα ΜΑΤΙΑ σου στο χωμα
γλυκια μου αγαπη συγνωμη μην ζητας
Φρεσκο το χωμα
τα φυλλα ξερα
υγρα τα ματια μου ειναι
νομιζω πως θελω να κλαψω
με λιγες νοτες τραγουδι εχω γραψει
να σου τραγουδω
οταν θα βλεπεις πουλια μακρια σου
να φευγουν στον ηλιο
κοροιδευουν τα κλουβια
μη μου πεις πως μ' αγαπάς
ούτε 'γω δεν θα σου πω
τίποτα, τίποτα
Αν θες μπορώ
να χορεύω ως το πρωί
ένα TΡΑΓΟΥΔΙ που να λέει
ότι θες εσύ
....πες μου όσα ψέματα τολμάς
μόνο μην μου πεις πως ΜΆΓΑΠΑΣ....
Ήρθε ο χάρος να με πάρει και του 'πα κάθισε να πιεις ένα πιοτό
έτσι κι αλλιώς σε περιμένω σε περιμένω από καιρό
ΠΕΣ μου μου είπε μια αιτία δώσ' μου ένα λόγο σοβαρό
κι αν είσαι ψεύτης ετοιμάσου αν πεις αλήθεια φεύγω εγώ
Θα περιμενω, θα σε περιμενω
αγαπη μου οσο και να χρειαστει
Εδω θα μενω , θα σε περιμενω
ακομα κι αν μου παρει μια ζωη
Θα περιμενω, θα σε περιμενω
χρονια θα κανω αν θες υπομονη
εδω θα μενω, και θα περιμενω
μεχρι τη μερα που θα 'ρθεις εσυ
(υπερβολεςςςςςςςςςςςς!! δεν θα περιμενω, δεν θα σε περιμενω λαλαλαλαλα ! τσουκου τσουκου την τσαντουλα μου την prada και εχετε γεια βρυσουλες ! Σαν να εχω κεφια σημερα !! ) :lol: :lol:
θα περιμενω
χειμωνας θα ντυθω
στο γκριζο θα χαθω
μεχρι μια ΜΕΡΑ να γυρισεις
Θελω να σε ξαναδω
δεν θελω πια να ζω
χωρις να σε αγγιζω
Θελω να σε ξαναδω
κουραστηκα να ζω
στο μαυρο και στο γκριζο
βαρεθηκα ΚΟΥΡΑΣΤΙΚΑ κ αηδιασα
τα νιατα μου στην λογικη θυσιασα..
Όσο έχουμε τα ΝΙΑΤΑ, νιάτα, νιάταααα,
μ'ένα εύθυμο τραγούδι
μένουμε πάντα παιδιά!
(ουπς!! τωρα συνειδητοποιησα...οτι σε κανα δυο ποστ...
εκανα λαθος..βρε σεις δεν μιλατε??
Να πω συγνωμη?..Αχ ! η πολυ δουλεια τι κανει τουτο το καιρο..)
Διωξε αυτη τη ΛΟΓΙΚΗ
κι εγνοια καμμια μην εχεις
Μη θες να με ξαναρωτας
το πραμα που κατεχεις
..........
riaghul μου, πριν δεν ξερω τι λάθος έκανες, δεν πήρα χαμπάρι... πάντως τώρα ή άργησες ή με αγνόησες! :P
σμουατσακιαααα!!!
Έντεκα παρά, έχεις ό,τι πεις
άμυνες πολλές, για να ισορροπείς
τι σε έΔΙΩΞΕε, τι σε έφερε, δε θα πεις
Έντεκα παρά, όσα δε ζητάς
τα χεις κάπου βρει, κάπου που αγαπάς
μου είναι δύσκολο το ρολόι σου να κοιτάς
(τώρα αυτό κανονικά δεν μετράει, αλλά τεσπα...)
Κάπου θα κλάψω, κάπου θα γελάσω τι κι αν εσυ χαθείς...
Νύχτες πικρές το ξέρω θα περάσω ώσπου να ξεχαστείς...
κατι ΝΥΧΤΕΣ σαββατου
η αγαπη
ειναι αιτια θανατου...
Kαποτε ειχα μια αγαπη
που αργησα να την πληγωσω
κι οταν με προδωσε
επρεπε να την σκοτωσω
Κάποτε θα'ρθουν να σου πουν
πως σε πιστεύουν, σ'αγαπούν
και πως σε θέλουν...
αν θες μπορω
να ΣΟΥ στειλω ενα πρωι
ενα γραμμα που θα λεει
οτι θες εσυ...
Αυτο το αντιο που τωρα θα πουμε
ειναι το τελος καποιας αγαπης
που δεν γεννηθηκε ποτε
δεν γεννηθηκε ποτε
Αυτο το παιχνιδι που παιζουμε ο ενας
στις πλατες του αλλου
εδω θα τελειωσει
μα πρεπει κατι να σου πω
θελω κατι να σου πω
το ξερω οτι προσπαθησες
το ξερω οτι γελαστηκες
γιαυτο..
Μην ψαχνεις την αγαπη, η αγαπη ολους τους βρισκει
μην ψαχνεις μεσα μου να βρεις αυτο που δεν εχασες ποτε
μην ψαχνεις την αγαπη σε φωτιες που δεν καινε
μην προσπαθεις να κλεισεις τις πληγες που δεν σου ανοιξα ποτε ...
(παρεσυρθην αλλα ... ειναι αδυναμια μου μεγαλη το συγκεκριμενο ασμα!)
Βρέθηκα μετά τον χωρισμό στο σταθμό, στο βαγόνι μου,
μια ζωή σε μια αποσκευή
τα νεκρά ονειρά μου,
ξάφνου εκεί μες στο συνωστισμό
μια φωνή τόσο γνώριμη,
μια φωνή που γίνεται κραυγή καθώς λέει το ονομά μου,
και το τρένο ξεκίνησε και εσύ πάλι μακριά μου.
Κι ηθέλα τόσα ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ
πως σ' αγαπώ να σου φωνάξω,
αχ να μπορούσα μια ζωή
σε μια στιγμή να την αλλάξω,
κι έγραψα το σ' αγαπώ στο τζάμι
και μόλις είδα που δάκρυσες,
έτρεχε το δάκρυ μου ποτάμι
γιατί καρδιά μου άργησες.
Τρελη καρδια που δεν μπορει
σε αμαρτιες να αντισταθει
και ψαχνεται μες στον βορια
και στα διχτυα του ερωτα !
χιπ χοπ χανομαι
μες'στα ΔΙΧΤΥΑ πιανομαι
αποψε πεθανα
με βρηκανε στην αμμουδια
διπλα στα κυματα
εδω ειναι ωραια ε...
Μα ειναι ωραια στον παραδεισο !
εχει στον ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ σοκολατες?
εχει στον παραδεισο πλατειες σαν του πεκινου?
εχει στον παραδεισο,εχει τρομοκρατες?
υπαρχουν στον παραδεισω εξοδοι κινδυνου???
(ειναι το ιδιο τραγουδι με το προηγουμενο αλλα το εβαλα επειδη
ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΑ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ!!)
Εσυ δεν με εμαθες να αφηνω να μακραινουν τα μαλλια ?
Στα παλιατζιδικα τα ρουχα σου ζητουσες..
Γιατι η αξια που μεσα μας φωλιαζει πιο βαθια
ειναι η ελευθερη ζωη που ηθελες να ζουσες
Υπαρχουν χρυσοψαρα εδω ?
απαντησε μου ...
μεσα στη γυαλα τελειωνει το νερο...
υπαρχουν χρυσοψαρα εδω ?
απαντησε μου ...
ή παραμενει παντα μαυρος ο βυθος ?
με ενα τσιγαρο σαν μεγαλη κιμωλια
μοιαζεις με φαρο ΠΟΥ σκονταψανε τα πλοια...
Το παλιο μου παλτο
το χαριζω σε εσενα
να προσεχεις μικρη μου
γιατι μοιαζεις σε εμενα
Μια βραδιά μια βραδιά
ήρθ' η αγάπη μου κοντά,
ήρθ' η αγάπη μου κοντά
κι έγινε-κι έγινε κι-έγινε
η ΜΙΚΡΗ αυλή πέλαγο.
Εφυγες παλι,
παλι γυρισες..
Παλι μ'αγαπη με πλυμμηρισες
Εισαι εσυ το χαμογελο μου
Εισαι εσυ καθε ονειρο μου
Και σ'αγαπαω απ' την αρχη
Εφυγες παλι,
παλι γυρισες
Ηρθες μια νυχτα και μου μιλησες
Τι ειναι αυτο που αλλου σε παει ?
Την καρδια σου κομματια σπαει
Ελα να βγουμε στη βροχη , να αγαπηθουμε απ' την αρχη
Να μεινεις εδω
Να μεινεις εδω..
Κοντα μου εδω ..
ΕΔΩ να μεινεις
εδω να μεινεις
της καληνυχτας τα φιλια
τι μου τα δινεις
Μια φορα
να σε εβλεπα για λιγο
μονο μια φορα
κι ας εφευγες μετα
Μια φορα
να σ'αγγιζα για λιγο
μονο μια φορα
κι ας πεθαινα μετα
Είναι αδειανές οι φλέβες σου από αίμα
και ΜΟΝΟ ένας Δαίμονας σκιρτά... αργά!
Κάθε μεσημέρι καίγεσαι,άπο έναν πόνο αβάσταχτο,
πεταλούδα ξάφνου γίνεσαι.
Σε φωτιά μεταμορφώνεσαι,κάθε μεσημέρι καίγεσαι.
Παράθεση από: "Enia"riaghul μου, πριν δεν ξερω τι λάθος έκανες, δεν πήρα χαμπάρι... πάντως τώρα ή άργησες ή με αγνόησες! :P
σμουατσακιαααα!!!
Enia μου...να σε αγνοησω ? ΠΟΤΕ....
Μαλλον γραψαμε ταυτοχρονα.....
Καλυτερα να μη ξαναγραψω εδω...
ΚΑτι μου παει στραβα... :)
Ποιο το χρωμα της αγαπης
Ποιος θα μου το βρει
Αν ειναι κοκκινο σαν ηλιος
θα καιει σαν ΦΩΤΙΑ
κιτρινο σαν το φεγγαρι
θα'χει μοναξια
κοκκινο, δεν ηταν κοκκινο
ειχε το χρωμα τ'ουρανου
και την αγαπη ενος θεου..... :roll: :roll: :roll: (πως μου ηλθε τωρα αυτο το ασμα?)
...βάλε το ΚΟΚΚΙΝΟ φουστάνι
εκείνο που σε κάνει
να μοιάζεις με φωτιά...
ΒΑΛΕ τ'ασπρα σου
γινε κρινο και βγες
απο τη γλαστρα σου
κι ελα πλαι μου
να γιορτασω κι εγω απριλομαη μου
φορα και μια χαντρα θαλασσια
να μη σε ματιαζουν τα νησια.....
....όταν παίρνω ΦΟΡΑ, φόρα κατηφόρα
κι ο Θεός ο ίδιος δεν με σταματά
έλειψες μιαν ώρα και 'χει γίνει τώρα
έκληψη ηλίου και μια σκοτινιά...
Ζήλια κόντρες μίσος, παντού υπάρχει μίσος,
στους δρόμους στις φαμίλιες και στις ψυχές μας ίσως,
ίσως να 'ναι αργά, εγώ όμως το φωνάζω
τα νερά πάλι ταράζω και το στύλ μου ΔΕΝ αλλάζω,
Πες μου χρονια πολλα
σημερα θλιψη μου γιορταζω
το παλιο μου το χαμογελο
θα βρω κι αποψε αλλαζω
σκυλα ζωη σ' εμαθα πια
γιαυτο γουσταρω που γερναω
και πισω.. και πισω.. δεν γυρναω
γλυστραει ΑΠΟΨΕ ο δρομος
κ εγω μαζι γλυστραω
στην λιμνη του μυαλου μου
μοναχος κολυμπαω
με επνιξε το ψεμα
κ το μισος με τρελαινει
η ψυχη μοιαζει με ερειπια ]
σαν σχεση διαλυμενη
Σηκωθηκα στον υπνο μου μικρος και τρομαγμενος
Εσυ εχεις ξεφυγει κι εγω για σενα ξενος...
Φταις οτι και να λες , τελειωσε το χτες.. αλλο δεν θα μεινω
Ποιες ειναι οι αφορμες , κοιτα με και πες .. μονη μου θα μεινω τωρα..
....αν ήξερες τις νύχτες μου πιο ρεύμα τις χτυπάει
θα μ έπαιρνες στα χέρια σου σαν κάτι που σκορπάει
'Ασε με απόψε να σε βρω στο φως που ξημερώνει
ντυμένη εγώ μ έναν καημό
και ΕΣΥ χρυσάφι σκόνη.....
μοιζουν οι μερες
ΣΑΝ ματωμενη αστραπη
κ μια καταρα
εχει κρατησει για ευχη
κατάρα, κατάρα, σ'αυτό το ταξίδι που φέρνει η ανάγκη, όχι, όχι, ναι...
ταξιδιαρα ψυχη
κ θελω διπλα σου ειναι δυσκολο να μενω
καιρος να δω την δικια μου ζωη
σ'αυτο το ΤΑΞΙΔΙ δεν θα σε περιμενω...
αυτο το story ξαναρχιζει
ζησε την επαναληψη
και το μυαλο μου συνηθιζει
να ζει στην εγκαταλειψη
Τι να τις κάνω τις τιμές τους
τα λόγια τα θεατρικά
μες στην οθόνη του ΜΥΑΛΟυ μου
χάρτινα είδωλα νεκρά
Να μ' αγαπάς όσο μπορείς να μ' αγαπάς
[size=18]Μα τι να κάνω, που σ'αγαπώ τόσο πολύ, μα τι να κάνω, αφού είσαι όλη μου η ζωή....[/size]
σόρυ αλλά αυτό τραγουδιέται μόνο δυνατά...!
Αχ-βαχ..!!! :roll:
Παράθεση από: "Enia"
(μα που να ΠΑΩ
που σ'αγαπώ τόσο πολύ
μα τι να κάνω
αφού είσαι όλη μου η ζωή
Oh... my... God... !!! :shock: :shock: :shock:
Ντροπή και αίσχος μου! Σαφέστατα!... Παρασύρθηκα... Αλλά συμπαθάτε με... Σαφώς και δεν ξέρω που να πάω, αλλά νομίζετε πως έχω ιδέα τι να κάνω!? :oops: :?
Για να το σώσουμε τώρα... :roll:
:arrow: Τι να κάνω? Να πεθάνω?! Αφου σ'αγαπώωω!
Τι να κάνω, να πεθάνω? Όχι, δεν μπορώωω...!
δεν εχω να σου δωσω
παλατια κ λεφτα
εσυ αν εχεις πλουτη
εγω εχω καρδια
θελεις να ΠΕΘΑΝΩ...
*Ενια πιάνει το ξυράφι...
:arrow: Καρδιά μου καημένη, πως βαστάς και δεν ραγίζεις, στον ψέφτη ντουνιά τόση απονιά που αντικρύζεις...
σε λίγο θα παίζουμε βιολί με τις φλέβες μας! κάτι ποιό εύθυμο ίσως!? :roll:
παιξε με στα χερια σου σαν σφαιρα
πετα με ψηλα ΣΤΟΝ αερα
ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ!!! το βρήκα το εύθημο!! ;) Πάμε όλοι μαζί!:
:arrow:
ΧΑΡΩΠΑ ΤΑ ΔΥΟ ΜΟΥ ΧΕΡΙΑ ΤΑ ΧΤΥΠΩ! κλαπ-κλαπ!
ΧΑΡΩΠΑ ΤΑ ΔΥΟ ΜΟΥ ΧΕΡΙΑ ΤΑ ΧΤΥΠΩ! κλαπ-κλαπ!
ΜΙΑ ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ ΠΑΙΔΙ ΞΕΡΩ ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΓΕΛΩ,
ΧΑΡΩΠΑ ΤΑ ΔΥΟ ΜΟΥ ΧΕΡΙΑ ΤΑ ΧΤΥΠΩ! κλαπ-κλαπ!
:D :D :D
και ξανά το ηθικόν ακμαιότατον! :wink:
τωρα μας βλεπουν ξανα
οπως μας βλεπαν παλια
κ οταν φωναζω που ειστε
πεταν τα χερια ψηλα..
Ηταν ενα μικρό καράβι, ήταν ένα μικρό καράβι,
ΠΟΥ ήταν α-, α-, αταξίδευτό,
που ήταν α-, α-, αταξίδευτο,
οε οεεε, οε, οε....
Τι να πρωτο θυμηθω για σενα
ομορφο χωριο...
ΠΟΥ ειχε λογγους και ραχουλες...
.......
(παιζω...στο ρυθμο της Ενιας...
παλιμπαιδισμος λεγεται αυτο?)
Αυτόν τον ήλιο δεν τον θέλω
που ρίχνει χρώματα στην μοναξιά μου
θέλω εμένα ν' ανατέλλω
σε μέρη ΝΑ απλώνω τα φτερά μου
απ' τα ονειρά μου
ΟΝΕΙΡΑ μου αγορια μου
ριξτε τα φτερα σας
θελω να ησυχασω
και να κοιμηθω......
μη με ρωτάς τι ΘΕΛΩ μη με ρωτάς γιατί
δεν ξέρω αν θα σου φέρω τον ήλιο ή την βροχή
Όλα σου τα χω δώσει
Μ' έχεις προδώσει κι όλα τελειώσανε
Μου ζητάς μια ευκαιρία
Μα δεν σου δίνω άλλη εγώ
Όλα γύρω μου φταίνε
Και όλοι μου λένε πόσο με γέλασες
Μ' έχει τόσο κουράσει
δεν θέλω ποια να σε ξαναδώ
Τέρμα ως εδώ, Τέρμα ως εδώ........
Ζήσε,
Μείνε οπώς είσαι
Μην Προσποιήσαι
Δες επιτέλους τι είσαι......
Ζήσε,
Μόνο για σένα
Ξέχνα εμένα
Γύρνα όπου θες στα χαμένα
Ζήσε,
Μείνε οπώς είσαι
Μην Προσποιήσαι
Δες επιτέλους τι είσαι......
Ζήσε,
κι όλα δικά σου
μένω μακριά σου
κάνε ότι θες την καρδιά σου.............
ΤΕΡΜΑ ΩΣ ΕΔΩ
ΤΕΡΜΑ ΩΣ ΕΔΩ
αλλο δεν μπορω
απο σημερα θ'αλλαξω χαραχτηρα......
Άιντε μανουλα μ' δεν μπορώωωω, άει σύρε να φέρεις το γιατρόοοο.....
Αραμπάς περνά ωχ μανούλα μου
η καρδούλα μου πώς χτυπάει
η σατράπισσα
που αγάπησα μ’ άλλον πάει
Ψαξε ..
στο λαβυρινθο της σκεψης
πες μου .. ειδες
την απαντηση στο που και πως μας βρηκες
θα χουμε να λεμε παντα για τις νυχτες
στα λιμανια, στους σταθμους
στα συννεφα
πετας και περιμενεις...
Ψάξε με... με τα νυχτιάτικά σου μάτια...
Πάρε με... στα πιο υγρά σου μονοπάτια...
Τίποτα δεν θα με κάνει να μην σ'αγαπώ...
Ψάξε με... Μες στις δευτέρες που μου λείπεις...
Πάρε με... Γίνομαι άγαλμα της λύπης...
Χάνομαι... την πιο παράλογη αγάπη ζω...*
Κι όταν δεν θα σ'αγαπάω πιο πολύ θα σ'αγαπώ
κι όταν πάψω να στο λέω δεν θα ζω... (δις)
Ψάξε με... Σα να 'μαι εγώ ο πειρασμός σου...
Πάρε με... στις μαύρες τρύπες των ματιών σου...
Βρίσε με...Με την ιδέα σου μονάχα ζω...
Ψάξε με... στην πιο βαθιά υπόσχεσή σου
Πάρε με... γίνε τραγούδι στη φωνή σου
Βγάλε με από το δίλλημα αυτό που ζω...
Κι όταν δεν θα σ'αγαπάω πιο πολύ θα σ'αγαπώ
κι όταν πάψω να στο λέω δεν θα ζω... (δις)
*αφιερωμένο... [/color] ]
Μα δεν μπορω να αγγιξω τα ονειρα σου
με τη σιωπη μου χιλιες λεξεις να σου πω
Οταν ο ηλιος θα παψει να ανατελλει
ισως τοτε να παψω να σου λεω σ'αγαπω
Περπατας στα συννεφα μαζι με τους αγγελους
και σου χαριζω της αγαπης τα φτερα
τα αστερια τωρα σβησανε, θα φεξει οπου να 'ναι
ξημερωνει το ονειρο μου και φευγεις μακρια..
Να διώξω τα σύννεφα να γίνω αγέρι,
να φέγγω στον δρόμο σου να γίνω αστέρι,
κι αν πάλι το απόβραδο καημό θα σου φέρει...
... :? :roll: ...
να μείνω στο δρόμο σου να γίνω δροσιά...
(ε?! λες?! :roll: )
Σ'αγαπαω μα δεν εχω μιλια να στο πω
κι αυτος ειναι ενας καημος αβασταχτος
λιωνω στον πονο γιατι νιωθω κι εγω
ο δρομος που τραβαμε ειναι αδιαβατος
κουραγιο.. θα περασει θα μου πεις..
τα μάτια σου ανοίγεις και φτάνω
ταξίδια που ο κόσμος δεν έχει
τα μάτια σου κλείνεις και χάνω
το λόγο που η καρδιά μου αντέχει
για σένα μάτια μου ο ΚΑΗΜΟΣ
σαν αίμα τρέχει
Με κοιτας μες στα ματια
μα ποτε σου δεν ειδες
τα σβησμενα μου φωτα
τις χαμενες μου ελπιδες
Το μηδεν του Σαββατου
Της αυγης το γαμωτο
με κοιτας και σωπαινεις
κι η σιωπη κανει κροτο
με κοιτας λες και ειμαι
τρυπιο πανω σου ρουχο
μου ζητας να σκοτωσω
την αγαπη που σου 'χω
και φοβαμαι μη φυγεις
ο αερας παγωνει
κι η καυτη σου ανασα
το μυαλο μου θολωνει
και φοβαμαι μη φυγεις
μα αλλο δρομο δεν εχεις
και σου γραφω στο τζαμι
σ'αγαπω .. να προσεχεις..
είχα,είχα μια ΑΓΑΠΗ αχ καρδούλα μου
που ΄γινε συννεφάκι συννεφούλα μου
σαν συννεφά-συννεφάκι φεύγει ξαναγυρνάει
μ΄αγαπά την μια την άλλη με ξεχνάει
Γερασα μεσ' στην σιωπη σου ξεχασμενος τοσα χρονια
σ' αυτον τον τοπο τον λεπρο
κουφαρι θλιβερο.
Πανω στο βραχο που με σταυρωσε η αγαπη σου αιωνια
και μου εφαγε τις σαρκες
και με αφησε λειψο.
Αφήνω πίσω τα παλιά μου λημέρια
Και ασελγώ στο κουφάρι του χθες
ξεχειμωνιάζω σ' ακατοίκητα χέρια
μεθάω τις λύπες μου σε άθλιες γιορτές
afta ta XERIA einai dika sou
kai taxeis steilei gia na me dikasoun
Δεν μ' αρέσουν τα τραγούδια όταν λένε σ' αγαπώ
δεν μ' αρέσουνε εκείνοι που γελάνε με σκοπό
δεν μ' αρέσουνε οι φίλοι που με ανακρίνουνε
να δικάσουν την ψυχή μου και να φύγουνε
Εμενα οι φιλοι μου ειναι μαυρα πουλια
εμενα οι φιλες μου ειναι συρματα τεντωμενα
χαχαχαχα, τι μου ήρθε τώρα!? :
:arrow:
Δε θέλω τα πράσινα, ούτε τα μπεζ,
θέλω τα ίδια που φόραγες χτες.
Δε θέλω τα κόκκινα, ούτε τα ροζ,
το ξέρεις πως πεθαίνω με τα προστυχα τα μαύρα τα εσώρουχά σου...
(εμ, άδικο έχω!? :P)
(σωστη κοριτσαρα μου !! αυτα ειναι ! ) :wink: :wink:
:arrow:
Φαρμακωμενη εσυ,
Να σβησει η ..
να θρεψει η ..
να κλεισει η πληγη ..
Σαν να 'ταν χτες που φυσηξε αγερας
και τα μαλλια μας μπερδεψε
Κουραστηκα
και πεθανα
δεν εψαξα πουθενα
(ΔΙΑΦΑΝΑ ΚΡΙΝΑ - ΦΑΡΜΑΚΩΜΕΝΗ)
Φύσηξε έρωτας βοριάς
μέσα στα φύλλα της καρδιάς
κι όλα τα αλλάζω
και ζεϊμπέκικο χορεύω
Μυστηριο ο ερωτας μαζι σου
το παθος κι η ηδονη απ' το κορμι σου
καθε αμφιβολια μου λυτρωνει
κι αισθανομαι πως ειμαστε οι μονοι εραστες
καιγομαι γλυκα στη φλογα σου
νιωθω σαν θεος στο σωμα σου
γινομαι καπνος που σε τυλιγει
με ενα φιλι
και σε αγγιζει
καθε στιγμη..
Σώμα μου, απόψε επαναστάτησες...
Χωρίς ψυχή με άφησες...
Οι ερηνείες θα'ρθουνε όπου κι αν πας
σώμα μου βουλιάζεις στο δρόμο που πατάς...
(ερώτηση 1η: σωστά το λέω? ερώτηση 2η: το 'ερηνείες' σωστά το έγραψα? ερώτηση 3η: καλά κάνω και ρωτάω? ερώτηση 4η: γιατί με έχει πιάσει τέτοια ανασφάλεια?! :P)
Tαξιδιαρα ψυχη
κι αν θελω διπλα σου ειναι δυσκολο να μενω
καιρος να δω τη δικια μου ζωη
σ' αυτο το ταξιδι δεν θα σε περιμενω..
[απαντηση 1 : μια χαρα σωστο μου φαινεται εμενα ! απαντηση 2 : για το ''ερηνειες'' δεν ειμαι απολυτως σιγουρη .. νομιζω γραφεται εντελως διαφορετικα, αλλα μην μου αγχωνεσαι, μια χαρα νοημα βγαζει, ασε που δεν δινουμε κι εξετασεις ορθογραφιας!! απαντηση 3 : φυσικα καλα κανεις και ρωτας !Εγω να δεις ερωτησεις που κανω ανα δευτερολεπτο ! λοοολ
απαντηση 4 : (η οποια απαντηση ειναι ερωτηση τελικα ) Γιατι κοριτσαρα μου σε επιασε ανασφαλεια ?? Μια χαρουλα ειναι ολα μην μου αγχωνεσαι για τιποτα απολυτως ! πολλα φιλουμπακιααααααααα σμουτςςςςςςςς :lol: ]
απονη ΖΩΗ
μας πεταξες στην ακρη του δρομου
μας αδικησες.....
δεν έχω μέσα στην ΖΩΗ κάτι δικόμου
γυρνώντας χρόνια αυτήν τη γή
εσένα διάλεξα γι αναπνοή και οδηγό μου.
....κραταει ΧΡΟΝΙΑ
αυτη η κολωνια.....
Βρεχει κι εγω τυλιχτηκα
σ' αυτη την αγκαλια
στα σκουριασμενα συννεφα
στα φυλλα
στης βρεγμενης γης τη μυρωδια
ας ητανε να πνιγω
σαν μια σταγονα μεσα στα χειλια σου εγω
βροχη μου
σκεπασε αυτη τη γωνια
τουτο το σωμα που διψα
Απόψε που'χει ολόκληρο φεγγάρι
στην αγκαλιά του ποιός να σέχει πάρει...
απόψε κλείνει χρόνος μακριά σου
και μου'χει λείψει τόσο η αγκαλιά σου...
:cry: :cry: :cry: :cry: :cry: :cry: :cry:
σέλω αγκαλίτσαααα.... :oops:
θα πιω αποψε το φεγγαρι..
(α, οκ! στο στοιχείο της η φεγγαρένια! ;) )
Φεγγάρι μου να ψάξεις να τον βρεις,
και να του πεις πως δεν θα αντέξω δεν θα ζήσω...
Φεγγάρι μου στον δρόμο του να βγεις
και να του δείξεις πως να'ρθει σε μένα πίσω...
Μα αν αυτός φεγγάρι μου αρνηθεί,
μην ξημερώσεις ασ'τη νύχτα να με πάρει...
Θα φύγουμε μαζί πριν την αυγή...
Κι ας τον κοιτάζω από ψηλά σαν το φεγγάρι...
(δώστε μου το ξυραφάκι μου λέμε! θέλω το ξυραφάκι μου τωρα! :evil: :evil: :evil: )
Νυχτα θολη
δυο λευκα περιστερια
μια πελωρια σιωπη
Μαυρος καπνος
ενας δρομος για μας
ενας μουντος ουρανος
Πιο δυνατο
απ' το παθος του ανεμου
απ' την οργη των θεων..
ζουζούνα, ποιό είναι αυτό?! κάτι μου λέει αλλά δεν μπορώ να το θυμηθώ!
:arrow:
Κι ένας ζηλιάρης ουρανός να με κοιτάει
που ξενυχτάω...
Και να μη ξέρει ο τρελός πόσο πολύ
σε αγαπάω...
(Μασκες - Αρωμα Eniaki μου)
Τρελοςςςςςςς
μη μου θυμωνειςςςςςςς
μην με μαλωνειςςςςςςς
βλεπω αλλιωςςςςςςς
Τρελοςςςςςςς
μην πλησιαζειςςςςςςςς
δεν με αλλαζειςςςςςς
βλεπω αλλιωςςςςςςςς
Παράθεση από: "Enia"Απόψε που'χει ολόκληρο φεγγάρι
στην αγκαλιά του ποιός να σέχει πάρει...
απόψε κλείνει χρόνος μακριά σου
και μου'χει λείψει τόσο η αγκαλιά σου...
:cry: :cry: :cry: :cry: :cry: :cry: :cry:
σέλω αγκαλίτσαααα.... :oops:
ενιακι μου, λιλουκο μου.....με συγκινησες τωρα και με στενοχωρησες, που εισαι στενοχωρημενη....και μοναχουλα σου....στα ξενα.....
και συνεχιζω απο το τραγουδι του ποιζονακίου.....
.....σε ΒΛΕΠΩ στο ποτηρι μου
και πινοντας σε πινω.....
μια παρακμη λανθανουσα
παιρνειτην ανασα τη
εκατομμυρια χρονια μας
χανονται μεσα ΣΕ λιγα λεπτα
που'ναι τα ΧΡΟΝΙΑ
ωραια χρονια
που'χες λουλουδια
μες την καρδια
που'ναι η αγαπη
γλυκεια μου αγαπη
να μας ζεστανει
την παγωνια...
ετσι ειναι γραμμενο
κ ετσι να γινει
μ'εστειλε ο εκλεκτος
ετσι ειναι γραμμενο
κ ετσι να γινει
να σκοτωσω τον πρωτοτοκο γιο του φαραω
ειμαι ο θανατος που σερνεται
:shock: :shock: :shock: :shock: χριστος και παναγια, μπαλλαντακο μου.....θα κοψω τις φλεβες μου με αυτα που διαβαζω στους στιχους των τραγουδιων σου.....
ΕΤΣΙ κι αλλιως να επιστρεψω δεν μπορω.....(γιαννης κοτσιρας- :roll: :roll: συγνωμη παιδια δεν το πολυθυμαμαι παρα κατω....!)
Κι οταν δεν θα 'χουμε πια τιποτα δικο μας
ο ερωτας θα μας τσακισει και θα μας κανει αληθινους
θα μ' αγαπας, θα μ'αγαπας μα δεν θα φτανει
αγονη βροχη θα πεφτει πανω μου το χαδι σου
κι εγω σαν γερικο σκυλι μες στο λιμανι
θα πεθαινω στο πλαι σου
θα πεθαινω στο πλαι σου
θα πεθαινω στο πλαι σου...
Αν μ'αγαπάς μέσα στα μάτια να με κοιτάς...
Κράτα τα δάκρυα για μετά... Αν μ'αγαπάς...
Αν μ'αγαπάς, την πιο ζεστή σου αγκαλιά
θέλω να πάρω μακριά... Αν μ'αγαπάς...
Θέλω απόψε το πιο ζεστό που'χεις δώσει φιλί.
Θέλω απόψε μόνο εγώ να υπάρχω στη γη.
Θέλω ν'ακούσω λόγια που σ'άλλη δεν έχεις πει.
Φίλα με, φίλα με, φίλα με, μέχρι να έρθει το πρωί...
:oops: :oops: :oops: :oops: :oops: :oops:
Φιλα με παλι , φιλα με
αγκαλιασε με
μες στο κορμι σου να κρυφτω
φιλα με παλι , φιλα με
ξημερωσε με
σε ενα ταξιδι ερωτικο
(αχμμμ .. δεν το θυμαμαι πολυ καλα .. ελπιζω να μην εκανα λαθος!) :lol:
Αδέλφια κάτω η βάρκα μας στο μόλο μας προσμένει
Ελάτε οι ΤΑΞΙΔΙάρηδες να πιούμε συναγμένοι
Στο περιγιάλι το φαιδρό ας γλεντοτραγουδούμε
Βάλτε να πιούμε
(μια χαρα το θυμασαι μπεμπα)
Στεκομαστε γυμνοι απο ονειρα
κατω απ' τα μαυρα συννεφα
πελατες της σιωπης
πελατες της σιωπης
εχουμε τσεπες αδειανες
και στην καρδια δυο μνηματα
μια αδεια μποτιλια
διπλα στο κρεβατι
ειναι ο μονος μας συγγενης
ειναι ο μονος μας συγγενης..
( :lol: :lol: :lol: ειναι και αγαπημενο τραγουδακι ! ευτυχως που δεν το μπερδεψα ! :wink: :wink: thnx ballandako )
Στα μαλλιά σου τα κύματα
Στη ποδιά σου φιλήματα
Στα ΟΝΕΙΡΑ σου τα σχήματα
Του φεγγαριού
Στα συννεφα
πετας και περιμενεις
Σαν κυμματα
μακρια μακρια μου φευγεις
Σαν ονειρο
ματια μες στο σκοταδι
ενα ονειρο
φωτια κοντα αναβει
αγγελε φυλακα μου
μη μ'αφηνεις εδω
αγγελε φυλακα μου παρε με απο 'δω
βγαλε με απ'την ΦΩΤΙΑ να σωθω
Αγαπης φως
της γης ταξιδια
μαυρα παραξενα παιχνιδια
στο φως του ηλιου θα ακουμπησω
το καλοκαιρι να μυρισω
μ' ασπρο πανι θα ταξιδεψω
μικρο κοριτσι θα σε κλεψω
οσο αγαπαω μενω πισω
κι ολο μ' αφηνεις να σ' αφησω...
ΚΑΛΟΚΑΙΡΙνα ραντεβου
πανω στο σωμα σου
καλοκαιρινα σ'αγαπω στην αμμουδια
ολο το νησι ενα βοτσαλο στα ποδια σου
ολοκληρη η γη η δικη σου αγκαλια
Ηρθες εχθες αργα
μιαν αλλη εποχη να μου θυμισεις
Ηρθες εχθες αργα
την ωρα που ηθελα να λησμονησω
γιατι ποτε δεν σκεφτηκες τι ησουνα για μενα
γιατι ποτε δεν εψαξες να βρεις
που εκρυβα τα ονειρα που εκανα για σενα
και το κουραγιο για να τραγουδω..
πως σ'αγαπω..
σ'αγαπω
Μες στο κλειστό δωμάτιο μπορείς να βρεις
ό,τι δεν τόλμησες ποτέ να ονειρευτείς
κι ό,τι μέσα σου βαθιά αγάπησες
κι όμως ΠΟΤΕ δεν είδες να βγαίνει αληθινό
Ο καφες σου εχει κρυωσει
και το ραδιο κλειστο τωρα για μερες
σε θυμαμαι ειχες ξαπλωσει
στου μονου μου κρεβατιου τις καλημερες
το ξερω πως δεν το διαλεξα
αν επρεπε τη σκεψη μου να οριζεις
μα ακομα δεν καταλαβα
γιατι επαψες αγαπη να θυμιζεις ...
Πες μου πες μου αν θέλεις
τι φοβάσαι στις γιορτές
μόνο για κείνη μη ΜΟΥ λες
την έχω κλείσει μες το χθες
μόνο για κείνη μη μου λες
πες μου αν θέλεις κάτι
κατι ωραίο, κατι απλό μα αληθινό
και γω μπορώ......να σου δωσω αγ.....
Λεω αν γινότανε λεω
την καρδιά μου να σκίσω
να ΜΠΟΡΩ να σε μισήσω
μοναχός μου να ζήσω,
λεω
Ο μοναχος ο ανθρωπος
οταν γλεντουν οι αλλοι
ντρεπεται που ειναι μοναχος
και σκυβει το κεφαλι
Είμαι παλιΑΝΘΡΩΠΟΣ
είμαι υπάνθρωπος
αντικοινωνικός
και άρρωστη σχιζοφρενοβλαβίωση.
Δεν ειμαι ο Ελληνας που εχεις συνηθισει
Οχι δεν ειμαι ο Ελληνας που εχεις συνηθισει
εχω ενα προβλημα για καθε σου λυση !
τι θυμήθηκα τώρα
Ε Ε Ελληνα είσαι σκουλίκι
η ακρόπολη δεν σου ανήκει
Ε Ε Ελληνα τι λες για όλα αυτα
σε δουλευουν κανονικά
Σε ποιο παραξενο κοσμο γυρνας ?
Σε ποιο στοιχειο αντικρυ θεριευεις ?
Για ποια ντροπη στα κρυφα τραγουδας ?
ποιο φοβο παλι μ' αγαπη παντρευεις ?
και γυρνας ξανα και ξανα
ολο στα ίδια μονοπάτια που περπάτησες
και γυρνας περπατόντας τυφλα΄
....... :cry: :cry: :cry: ξεχασα το υπόλοιπο ντροπή μου
Ποια νήματα σ' ενώνουν με μια άλλη θηλιά
Ποια κύματα σε διώχνουν απ' αυτό το λιμάνι
Ποια μοίρα σε φωνάζει από την άλλη μεριά
Πες μου ΠΟΙΟ ΦΟΒΟ αγάπησες πάλι
Οι πιο πολλοι λατρευουν τις αργιες
μα οι φιλοι μου μισουν τις Κυριακες
κρυβονται πισω απο τα φωτα στο λιμανι
βαζουν φωτιες
βαζουν φωτιες
εμενα οι ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ ειναι
μαυρα πουλια
εμενα οι φιλοι μου ειναι
συρματα τεντωμενα
Η νυφη που φορουσε μαυρα και αγαπουσε τα σκοταδια ...
(και παμε στο σημειο που λατρευω..)
σε μισω μα και σε θελω το κεφαλι μου φουρνελο !!! (Καβαφης !!!)
Λιώνουν τα μάτια ΜΟΥ στο φως της τηλεόρασης
με νανουρίζει μια στριμμένη μελωδία
όσοι περνούν τη χώρα της απόγνωσης
παθαίνουν αμνησία.
Τα ματια λεει δειχνουνε εκει που πονας
με κυκλους κρεμασμενους στις γωνιες του κορμιου μας
Εσυ ενα κοριτσι μιας μικρης γειτονιας ...
Με σέξι πόζες ΚΟΡΙΤΣΙών στην Ελασσόνα
με Παλαιστίνιο εραστή εκτελεστή
θα καβαλήσουμε κι ετούτο το χειμώνα
μπροστά στην τηλεοπτική μας θαλπωρή
σαν τους ανάπηρους που βλέπουνε αγώνα
μα δεν πειράζει πατριώτες
είμαστε εφτάψυχοι
Συγχώρεσέ με ΜΑΤΙΑ μου
που πέσαν τα παλάτια μου
συγχώρεσέ με πάλιωσα
που σ΄αγαπώ μετάνιωσα
Εισαι ενα φυτό βλέπεις τηλεόραση
και τηλεπεχνίδια ελευθερη τηλεοραση
δωρα και στολίδια ελευθερη τηλεόραση
κ ηπαλαμπραινα γυμνη
χαιδευει δωροσυσκευη
σ'ενα ΤΗΛΕΠΑΙΧΝΙΔΙ πουλημενο
Εισαι το πιο λευκο χρωμα της σκεψης μου
ενα παιδι που περπαταει με τα χερια
μια γυναικα που το ονειρο της σκοτωσε
και πριν το μαθουν ολοι το 'στειλε στ' αστερια
Παράθεση από: "balland"κ ηπαλαμπραινα γυμνη
χαιδευει δωροσυσκευη
σ'ενα ΤΗΛΕΠΑΙΧΝΙΔΙ πουλημενο
και αναπροσαρμοζω μιας και με προλαβε ο balland
Εισαι το πιο λευκο χρωμα της σκεψης μου
ενα παιδι που περπαταει με τα χερια
μια γυναικα που το ονειρο της σκοτωσε
και πριν το μαθουν ολοι το 'στειλε στ' αστερια
Παλικαράκι μου χλωμό ακου και εμενα τι θα σου πω
δεν πρέπει αντρας για ΓΥΝΑΙΚΑ να δακρυζει.
Ξεχα'στην και αλλη αγαπη βρες
Παψε να πίνεις και να κλαις
δες το φινάλε μου και πες μου αν αξίζει
Ειναι η αγαπη που φευγει..
Ειναι το φως την αυγη που στη φυση κυλαει
ενα πουλι με κοιταει και χαμογελαει
δεν ειναι τιποτα που ξερεις που θυμασαι
χαρα και πονος σε χωριζουν, να φοβασαι
ειναι η αγαπη που τρεχει..
καποιος κοιταει την ωρα
καποιος στο δρομο ΤΡΕΧΕΙ
'καπου σε καποια χωρα
τωρα μπορει να βρεχει
Βρεχει κι εγω τυλιχτηκα σ' αυτη την αγκαλια
στα σκουριασμενα συννεφα
στα φυλλα
στης βρεγμενης γης τη μυρωδια
Ας ητανε να πνιγω
σαν μια σταγονα μεσα στα χειλια σου εγω
βροχη μου σκεπασε αυτη τη γωνια
τουτο το σωμα που διψα..
Κάναμε έκτρωση σε ό,τι αθώο μας απέμεινε
κι εσύ συνέλαβες με ένα άρωμα τυχαίο
μα τα τριαντάΦΥΛΛΑ που σου έστειλα λίγο έλειψε
χαράματα να σκοτωθούν σε ένα τροχαίο
Ζαλιζει οταν θα σβησουν τα φωτα τ' αρωμα της το σκοταδι τρυπα
λογια πολλα σαν μια αντανακλαση που σβηνει οπως το φως κι η σκια
νυχτες τρελες εκει στα καστρα που γυρνουσαμε μαζι μεχρι χθες
Θελω να πω στην ψυχη μου πως υπαρχω ειμαι εδω , ειμαι εδω..
ειμαι εδω..
Στα πρασινα σου ματια
τον κοσμο ολο ειδα
σε ΝΥΧΤΕΣ μονοπατια
τα λογια σου πυξιδα
Μάτια μου,
Μην κοιτάζεις τα μάτια μου...
Είναι έτσι πιο δύσκολο να σου πω το αντίο...
Αντίο... Αντίο...
Δεν ειναι ετσι η αγαπη
να μπλεκει με το δακρυ
να σε ποναει τοσο βαθια
δεν ειναι ετσι η αγαπη
λαθος σου τα εχουν μαθει
και μου ματωνεις την καρδια
ΕΙΝΑΙ που δεν συμβιβαστηκα ποτε
ειναι που σε σεβομουν παντα εαυτε
ειναι που την αληθεια δεν ανταλλαξα
μα την κρατησα πυξιδα κ πορεια χαραξα...
Κόκκινο χρώμα στα σύννεφα και στα μαλλιά
Που σου 'χα πλέξει μια μέρα μια πλεξίδα
Κι είπες σιγά το τέλος να κοιτάς
Να 'χω το βλέμμα σου στον άνεμο πυξίδα
Κόκκινο, δεν ήταν κόκκινο, είχε το χρώμα του ουρανού...
Του έρωτα τα μυστικά
μέσ' στην καρδιά μου πνέω
τούτης της γης δεν το μπορείς
το γκρίζο χρώμα λέω
Έρωτά μου αγιάτρευτε...
και καημέ μου μεγάλε...
Ιστορία μου όμορφη...
της ζωής μου φινάλε...
Ερωτά μου...
Ερωτά μου...
Ερωτά μου...
Μόνο εσύ με κυβερνάς...
Αχ βαχ... :roll:
Η υπομονη μου πεθανε
μα λιγο πριν πεθανει
με πουλησε εφτα φορες
δεν θα το ξανακανει..
Πρίν χαθεί το όνειρό μας και ξαναβραδιάσουμε,
άσε με να σ'αγαπάω κι όπου φτάσουμε
Ο ουρανος αναβει τα φωτα
τιποτα πια δεν θα 'ναι οπως πρωτα
ξημερωσε παλι ..
Ξυπναω στο φως τα ματια ανοιγω
για λιγο νεκρος
χαμενος για λιγο
ξημερωσε παλι ..
κι εχεις χαθει μαζι με τον υπνο
μαζι με του ονειρου τον πολυχρωμο κυκνο
μην ξημερωνεις ουρανε
αδεια η ψυχη μου
το δωματιο αδειο
κι απο το ονειρο μου ακουω καθαριο
τον λυγμο της να λεει
Ονειρο ητανε ..
Ο ουρανός, ο μεγάλος ουρανός
είναι ακόμα σκοτεινός και η νύχτα κυλά..
Μα εκεί ψηλά κοίτα άστρο που δειλά
μοναχό φεγγοβολάει και μας χάμογελάει...
Θα τους κοιταξω μες στις κοχες των ματιων τους
με το γλοιωδες βλεμμα του χαφιε
δεν θα αρρωστησω απ' το σαπιο ονειρο τους
θα κρατηθω και θα σταθω ψηλα
ειναι γκριζα τα χρονια
ερχεται νεος μεσαιωνας
πρεπει μονος σου παλι
να σταθεις ψηλα
χορεψε πανω στη φωτια
ειναι γκριζα τα χρονια
κι αν τιποτα δεν σ' αναβει πια
το ξερω μπορεις
να σταθεις ψηλα !
Που'ναι τα χρόνια, ωραία χρόνια,
που'χες λουλούδια μες στην καρδιά...
Που'ναι η αγάπη, γλυκιά μου αγάπη,
να μας ζεστάνει στην παγωνιά...
(Έλα Βασίλη!) :P
Εσύ δε μ' έμαθες ν' αφήνω να μακραίνουν τα μαλλιά;
Στα παλιατζίδικα τα ρούχα σου ζητούσες
Γιατί η αξία που μέσα μας φωλιάζει πιο βαθιά
είναι η ελεύθερη ζωή ΠΟΥ ήθελες να ζούσες
Περασαν τα χρονια
σε χανω ζωη
μπορει να 'μαι νεος μα φευγει η ψυχη
οι φιλοι χαθηκαν στα φωτα που σβησαν
και μες στο σκοταδι μονο μ' αφησαν
Μα πώς να αρχίσω να εξηγώ
μες στο κορμί μου το αίμα γίνεται νερό ,γι' αυτό πονώ
Τα χρόνια που περάσανε με βρήκανε σκυφτό
σε ένα άδειο μυστικό ΦΩΤΑγωγό
λολ βαλλάντιε!
Ρίξε στο κορμί μου σπίρτο να πυρποληθώ.
Αυτή η αγάπη στ'άστρα μ'ανεβάζει.
Κι άσε να καώ όπως θέλω και να χρεωθώ.
Αυτό το λάθος μόνο μου ταιριάζει.
Ωωωωπααα!!!
ΘΕΛΩ να ρθεις να δεις
πως πεθαινω αργα
πως πληρωνω τα λαθη ακριβα
δωσμου μια ευκαιρια
ανοιξε τα φτερα σου
παρε με απο δω μακρια
Μια μερα ηρθε στο χωριο
αγγελος πληγωμενος
τον φερανε σε ενα κλουβι
και εκοβε εισιτηριο
ο κοσμος αγριεμενος
την ομορφια του για να δει
κι ενα παιδι, σα δακρυ, ωραιο αγγελουδι
ενα παιδι
ενα παιδι του ζητησε να πει ενα τραγουδι
ενα παιδι
κι ειπε
κι ειπε αν θελεις να σωθεις απο την ομορφια σου
παρε τσεκουρι και σπαθι και κοψε τα φτερα σου
κι ειπε ποτε σου μην κοιτας τον αλλον μες στα ματια
γιατι καθρεφτης γινεσαι κι ολοι σε σπαν κομματια ..
το ξερω πως δεν το διαλεξα
αν επρεπε την μοιρα μου να οριζεις
μα ακομα δεν καταλαβα
γιατι επαψες ΑΓΑΠΗ να θυμιζεις
το ξερω πως δεν το διαλεξα
αν επρεπε την μοιρα μου να οριζεις
μα ακομα δεν καταλαβα
ΓΙΑΤΙ επαψες αγαπη να θυμιζεις
(με συγχωρειτε για την πατατα)
Ξερω πως θα 'ρθει και δεν θα 'μαι οπως ειμαι
να τον δεχτω με το καλυτερο παλτο μου
μητε σκυμμενος στις σελιδες καποιου τομου
εκει που υψωνομαι να μαθω οτι κειμαι
δεν θα προσευχομαι σε συμπαν που θαμπωνει
δεν θα ρωτησω αναιδως που 'ναι το κεντρι σου
γονιος δεν θα 'ναι να μου πει σηκω και ντυσου
καιρος να ζησουμε παιδι μου ξημερωνει
παλτό[/b]
το χαρίζω σε σένα
να προσέχεις μικρή μου
γιατί μοιάζει σε μένα
Ποτε δεν καταλαβαμε κι ας ειμασταν παιδια
γιατι να πολεμησουμε και παλι για την Τροια
Ποτε δεν μας αγαπησες πατριδα μας γλυκεια
κι ας εκανες το αυριο να μοιαζει ευκαιρια
Τα παιδιά της γειτονιάς σου με πειράζουνε... (τρις)
'πάλι μέθυσμένος είσαι', μου φωνάζουνε...
Μην ερθεις αποψε ξανα να με βρεις
δεν θα 'μαι εδω για κανεναν
Μην ερθεις αποψε τη σιωπη μου να δεις
θα γραφω τραγουδια θλιμμενα
Μην ερθεις αποψε ξανα να με βρεις
θα εχω κρυφτει σε μιαν ακρη
Να ζω το ονειρο μου στην ακρη της γης
με χρωμα απο φως κι απο δακρυ
Με ένα όνειρο τρελό
όνειρο απατηλό
ξεκινήσαμε οι δυο μας...
Σίγουρα κάπου θα υπάρχουν δυο μάτια που σαν άυλοι φάροι μέσ' τη νύχτα
θα μου δείχνουν ένα δρόμο να βαδίσω, έναν ορίζοντα αχνό
όπου θα με περιμένει η ζεστασιά κι η συγκατάνευση
με μια κούπα στα χείλη κι ένα χαμόγελο στο χρώμα του κυκλάμινου
Όπου και να'σαι
να με θυμάσαι
σ'όποια αγκαλιά
κι αν βρεθείς
όποια χείλη φιλάς
θα'μαι εκεί...
Αρμενάκι είμαι κυρά μου, πάρε με, πάρε με
Έλα πάρε με
Άνοιξε την αγκαλιά σου, βάλε με, βάλε με
Έλα βάλε με
μια και πιάσαμε τα νησιώτικα...!
:arrow:
Έλα να πάμε σ'ένα μέρος,
άνθρωπος να μην υπάρχει,
ούτε νέος ούτε γέρος,
μόνο να'μαστε μονάχοι.
Στα συννεφα πετας και περιμενεις
Σαν κυμματα μακρια μακρια μου φευγεις
σαν ονειρο ματια μες στο σκοταδι
ενα ονειρο
φωτια κοντα αναβει
Φωτιά! Φωτιά! Είναι ο έρωτας που ζούμε!
Φωτιά! Φωτιά! Έλα απόψε να καούμε.. Ωωω-ω-ω-ω...
(παναγιά μου, που το θυμήθηκα αυτό!? :shock: lol )
Δεν ειναι αγαπη
Δεν ειναι αγαπη αυτο που ζουμε
ειναι σου λεω πανικος
ενας μικρος Τιτανικος
και θα 'ναι θαυμα αν σωθουμε
Καμμια φορά λέω ν'αλλαξω
ουρανό, μα δεν υπάρχουν δρόμοι, κι άλλη φορά
σκέφτομαι πόσο σ'αγαπώ και σου ζητώ συγνώμη.
Ειμαι καλα, θα πει ο μυστηριος ταξιδιωτης,
Ειμαι καλα και την οργη μου εχω δαμασει
μα αν ισως βρω λιγο χρονο
γινουμε φιλοι κι οχι μονο,
γινουμε ακομα και καλοι εραστες
Ειμαι καλα, θα πει ο μυστηριος ταξιδιωτης,
και το αυτο επιθυμω και για εσας
μα μες στο λιγο μου χρονο
πολλες γιορτες θελω μονο
μπολικο οινοπνευμα να πλυνω τις πληγες
Είμαι καλά και σ΄αγαπώ,
απόψε άνοιξα πανιά και έχω μαζί μου τον καιρό...
Είμαι καλά και σ΄αγαπώ
με την δική σου μυρωδιά τρεχώ στους δρόμους τραγουδώ....
(φαμασάκο, τέλειο, το λατρεύω αυτό το τραγούδι!)
τότε πες του πως εγω...
Είμαι καλά,
περνάω μια χαρά
για μένα έχει σβήσει
να δω τι θα απαντήσει...
Είχες μια χούφτα σκόνη αστέρια στην παλάμη σου
έτσι όπως γύριζες στον ύπνο σου γλυκά
μια κουρασμένη αγάπη, κρύα, λεία στην αγκάλη σου
κι ένα θάνατο αργό στα γιασεμιά
Κι εγώ που δεν σε γνώριζα μα πάντα σ' αγαπούσα
κι εγώ που σε φοβόμουνα και στη σκιά σου ζούσα
είχα ένα ψέμα για να ζω και εκτοξευμένος στο κενό
δε μπόρεσα να θυμηθώ γιατί πονούσα
Άσε με απόψε να βρω στο φως που ξημερώνει
ντυμένη εγώ μ΄ένα καημό κι εσύ χρυσάφι ΣΚΟΝΗ
Αν ήξερες τις νύχτες μου πιο ρεύμα τις χτυπάει
θα μ΄έπαιρνες στα χέρια σου σαν κάτι που σκορπάει
αυτα τα ΧΕΡΙΑ ειναι δικα σου
και ταχεις στειλει για να με δικασουν.....
οσα μου 'μαθες εσυ
μενουν στην μνημη χαραγμενα
σε βινυλιου χαρακιες
σε ζωγραφιες πανω σε τρενα
οσα μου'μαθες εσυ
τωρα που κλεινω ΤΑ 30
τα φυλαξα ολα εδω
σε ενα ρυθμο σε μια μπαλλαντα
εισαι μια ροκ ΜΠΑΛΛΑΝΤΑ
που θ'αγαπω για παντα
χωρις να ξερω το γιατι....
ζω μεσα στο σκοταδι τοσο καιρο
πριν ξεκινησω θα σου πω σ'αγαπω
λοιπον Σ'ΑΓΑΠΩ....
Νύχτωσε χωρίς φεγγάρι, το σκοτάδι είναι βαθύ
κι όμως ένα παλικάρι δεν μπορεί να κοιμηθεί ...
θυμαμαι το χαμογελο σου
τα δυο χειλη
ΟΜΩΣ τωρα
δεν ειμαστε ουτε φιλοι
αχ μπρε μπάλαντ
χαμόγελο
γαλιλεοοοοοοοοο σμουατς
:arrow:
Στου σπιτιού μου την αυλή με φλερτάρει ένα παιδί
ένα αγόρι ζωηρό, όμορφο μελαχρινό
Πω, πω, πω, πω, στη μαμά μου θα το πω
Έχει μάτια γαλανά, σαν τον ήλιο φωτεινά
φαίνεται παιδί καλό, με χαμόγελο γλυκό
Πω, πω, πω, πω, στη μαμά μου θα το πω
θυμαμαι τα ξανθα μαλλια σου ν'ανεμιζουν
κ τα ΓΑΛΑΝΑ σου ματια το απειρο ν'ατενιζουν
κοριτσι
τρυφερο , πληγωμενο
με τα ανεκφραστα ματια
τα χρυσα τα μαλλια
με λιγες πικρες αναμνησεις
που 'μειναν αισθησεις
παντου μακρια..
Μάτια μου, μάτια μου, πάρε και τα κομμάτια μου
Μάτια μου, μάτια μου, μ’ έχεις τρελάνει, μάτια μου
Μάτια μου, μάτια μου, πάρε και τα κομμάτια μου
Μάτια μου, αχ, μάτια μου
Ψάξε με μες στο σκοτάδι
Κρύψε με σε ένα σου χάδι
Φίλα με να μην φοβάμαι
Πάρε με αγκαλιά και πάμε
ΦΙΛΑ με παλι φιλα με
ξημερωσε με
σε ενα ταξιδι ερωτικο
τα ματια δεν χορταινουνε
τις ομορφιες του κοσμου
ταξιδια παλι δος μου
να φυγω μακρια
Τα χρονια σου ολα κανε
Ταξιδια μακρινα
Να σεργιανισεις ευχομαι
ολου του κοσμου τα στενα
Ανθρωπος αταξιδευτος
ειναι ανθρωπος μισος
για αυτο σου λεω ξεκινα
οσο ειναι καιρος
Θα 'μαι πάντα εγώ
μέσ' στο όπλο σου σφαίρα
να σκοτώνεις αυτούς
που σκοτώνουν τη μέρα
Με τα μαύρα γυαλιά
και το άσπρο φουστάνι
να κοιτάς μακριά
τη φωτιά στο λιμάνι ...
Ξέρω ένα παιδί
που μου λέει πως σε ξέρει
ότι είχατε δει
ένα τρελό καλοκαίρι
Στο κομμάτι που λείπει
απ' το σπασμένο καθρέφτη
στο λιμάνι η φωτιά
τον ήλιο πάλι να πέφτει ...
καθε ΛΙΜΑΝΙ και καημος
καθε καημος και δακρυ
κι ειναι η ζωη του καθενος
θαλασσα διχως ακρη.....
Ζήτα μου ότι θές, πάρε με όπου θες εσύ,
ΖΩΗ μισή, δεν θέλω πια να ζω.
μ'ακους?
αν εχεις λογια χαρισε ΜΟΥ τα αποψε
ξυραφι ελα κ γινε
την μοναξια μου κοψε
πιο καλη η ΜΟΝΑΞΙΑ
απο σενα που δεν φτανω
μια σε βρησκω μια σε χανω
πιο καλη η μοναξια.....
δωδεκα παρα μεσ'την ερημια
αλλη ΜΙΑ φορα καθισμενοι στα σκαλια
ΔΩΔΕΚΑ κι ουτε ενα τηλεφωνημα.....
ΟΥΤΕ να το σκεφτεσαι
πως θα ξαναγυρισεις
Απο χαρτι φτιαγμενα
ονειρα φαντασιας
που ομως ελιωσαν στις πρωτες τις βροχες
τωρα θα ταξιδευουν σε ανθρωπων ιστοριες
σαν οπτασιες που χαθηκαν μες στο χθες
αρχιζουν μεσα σου αν θες
οι πιο μεγαλες διαδρομες
αρχιζουν μεσα σου αν θες
οι πιο μεγαλες διαδρομες...
βασισου πανω σου μη σταματας πουθενα
υπαρχει ΜΕΣΑ ΣΟΥ αυτος ο θεος που ζητας
Κλείσε με μέσα στο μικρό σου το τσαντάκι
με το κραγιόν και το παλιό σου καθρεφτάκι
κάνε με λέξεις σ’ ένα πρόχειρο μπλοκάκι
οι σημειώσεις σου να γίνουνε στιχάκι
Να είμαι ήχος στη παλιά σου κιθάρα
μέσα στη τσέπη τα κλειδιά και τα τσιγάρα
να 'μαι σε εκείνα που σ’ αρέσουν και αγγίζεις
μέσα σ’ όλα που προσέχεις και φροντίζεις
να με ΠΡΟΣΕΧΕΙΣ
γιατι εχω πεσει χαμηλα
εχω πεσει χαμηλα
ματια μου γλυκα
να με αντεχεις
Μίζερο φως, στο δωμάτιο,
Πνιγμένες φωνές, απ' τον διάδρομο,
Ένα άθλιο στρώμα, γεμάτο με αίμα,
Ένα άψυχο σώμα, μ' ένα μαχαίρι στο δέρμα.
Σκαλίζει μια φράση, πάνω στο δέρμα, μόνο με αίμα,
Δεν είναι η αγάπη, τίποτε άλλο, παρά ένα ψέμα.
Βήματα αργά, σέρνει το κορμί του,
Μπρος στον καθρέφτη, γέρνει τη μορφή του,
Τα μάτια αδειανά, γεμάτα με αίμα,
Ένα άψυχο σώμα, μ' ένα μαχαίρι στο δέρμα.
Σφίγγει γερά, το μαχαίρι του,
Το φέρνει αργά, πάνω στο στήθος του,
Τα μάτια κενά, ένα άθλιο τέρμα,
Ένας τρελός, ένας τρελός μ' ένα μαχαίρι στο δέρμα.
Φιλί-φιλί σ’ ανάστησα μες της καρδιάς το αίμα
κι απ ‘την ζωή, πήρε ζωή, μες της ζωής το ψέμα
Το τελευταίο λάθος
Θα το ξεγράψω
Το τελευταίο λάθος
Δε θα το βρεις ποτέ
Δε θα το βρεις ποτέ
Σε μια εικόνα δίχως χρώματα
Θα ζωγραφίσουμε
Για μια φορά χωρίς ονόματα
Θα ξεκινήσουμε
Για μια ζωή
Για δες ποιος μιλάει... Εσύ!
Το μόνο μου λάθος, εσύ...
Μόνο ο φονιάς ακόμα ακούει στα ανεμοδαρμένα παραθυρόφυλλά του
το τραγούδι του κοριτσιού που σεριανά λευκοντυμένη τις νύχτες
και μαζώνει ανεμώνες να τις χαρίσει στον αφέντη ήλιο
να τον καλοπιάσει
για ν` αγαπά τους ανθρώπους.
(Γ.Τσιγκος + Μαυροι Κυκλοι - Ο μυθος της ανεμωνας)
το ΤΡΑΓΟΥΔΙ μου πικρο λυπητερο
καρυατιδα να γινω δεν μπορω
για να σε θελω......
Δεν μπορω..
ο χειμωνας με πληγωνει
Δεν μπορω
την αυλη μου καιει το χιονι
αλλο πια δεν μπορω ..
(ολο και καποιο λαθος θα βρειτε γιατι δεν το θυμαμαι πολυ καλα .. :? )
Μα όταν είμαι αγάπη μου μαζί σου
στην αυλή του παραδείσου
καπού ανάμεσα στ αστέρια
στην φωτιά τα δυό σου χέρια
και κουρνιάζω σαν σπουργίτι
δεν γυρίζω πλέον σπίτι
και τα βλεφαρά μου κλείνω.................
Ξέρω ένα παιδί
που μου λέει πως σε ξέρει
ότι είχατε δει
ένα τρελό καλοκαίρι
Στο κομμάτι που λείπει
απ' το σπασμένο καθρέφτη
στο λιμάνι η φωτιά
τον ήλιο πάλι να πέφτει ...
Όταν ήμουν παιδί,
είχα βρει εναν κήπο,
για να κρύβομαι εκεί,
απ' την ζωή όταν λείπω.....
Όταν ήμουν παιδί
είχα βρει εναν ΉΛΙΟ
να χει ο δρόμος μου φως
και η ζωή μου εναν ήχο.................
Με λόγια να καίνε
Οι αλήθειες να κλαίνε
Να λες δε σε νοιάζει
Ο δρόμος που βγάζει.
Με λόγια να καίνε
Ψυχές φορτωμένες
Να λες δε πειράζει
Που πια δε με ψάχνεις.
Πότε θα με μάθεις
Πότε θα με μάθεις
Οταν πια θα χάνομαι
Σε ψεύτικο ουρανό.
Τότε θα με μάθεις
Τότε θα με μάθεις
Οταν τη μορφή σου θα ξεχνώ.
μια ζωη τσαλλακωμενη
ΛΟΓΙΑ ΛΟΓΙΑ
μια σελιδα πεταγμενη
σε μια γωνια
Σε μπερδεμένους δρόμους πάλι χάθηκα
Σε διαδρομές χωρίς αιτία
Στον ξεχασμένο χρόνο αντίκρυ στάθηκα
Κάποιος με κλέβει στην πορεία
Το κλειδωμένο μυστικό που άνοιξα
Μια φυλαγμένη προδοσία
Το αντικλείδι τ' ουρανού σου χάρισα
Για να με βρεις
Αν δεις ν' ακροβατώ
Αν δεις να πέφτω
Να λες πως είμαι εδώ
Μην κλαις που φεύγω
Για θυμήσου καλά
μήπως έχεις χαθεί
μέσα σε δρόμους που καίνε
Βάλε εσύ μια φωνή
κι αν δεν είμαι εκεί
Χάρη να μη με λένε
Την ερημιά μου την στοιχειώνουνε φωνές
πονάει η μνήμη μου και σκούζει σαν θηρίο
και έτσι για πάντα θα γεμίζω μ' ενοχές
για τα γλυκά απελπισμένα σου αντίο
Και εγώ που πάντα ήθελα μέσα σου να ζήσω
σφαδάζω κάτω από έναν ξένο αστερισμό
ήρθα εδώ για να υποφέρω, ν' αγαπήσω
και να χαθώ.
Φωνές...
Ακούω Φωνές...
Μου λένε πως κλαις
και θες να γυρίσεις...
Αν δεις ν' ακροβατώ
Αν δεις να πέφτω
Να λες πως είμαι εδώ
Μην κλαις που φεύγω
Τη μελωδία που στον ύπνο σου άκουσες
Μη φοβηθείς κι ας είναι κρύα
Στην υγρασία απ' το φιλί μου δάκρυσες
Μα θα με βρεις
Αν δεις ν' ακροβατώ
Αν δεις να πέφτω
Να λες πως είμαι εδώ
Μην κλαις...
Κανείς δε θα 'ναι εδώ
Κανείς, το ξέρω
Μα εσύ το βράδυ αυτό
Μην κλαις, δε θέλω
Ακροβατώ σε μια ζωή
με αλκοόλ και παραισθήσεις
Και σε ζητώ με όσες μείναν
από τις πέντε μου αισθήσεις
Ακροβατώ και σε ζητώ
γιατί ακόμα σ’ αγαπώ
Απόψε θέλω να σε βρω, όμως το ξέρω
δεν έχω νόημα, δεν είμαι κανενός
πάνω σε ό,τι με κάνει κι υποφέρω γελώντας πέφτω
σαν σκισμένος χαρταετός
Η μοναξιά μου δείχνει δρόμους και πηγαίνω
όμως δεν ξέρω αν μένει μέσα μου κανείς
ό,τι αγαπω με αφήνει νικημένο
στο άδειο μου σχήμα μια σκιά που νοσταλγεί
κι ό,τι με θέλει το αφήνω να χαθεί
Κοντά σου δε μπορώ, μακριά σου τρέμω
κάτι με τρωει, δεν μπορώ να κοιμηθώ
περνάω τις μέρες μου σαν δαίμονας κλεισμένος
σ' ένα κουφάρι φαγωμένο απ' τον καιρό
Για δυο αιώνες περπατήσαμε μαζί
τον τελευταίο δρόμο θα τον κάνω μόνος
θα 'χω στα χέρια μου μια μπούκλα σου χρυσή
και μια ραγισματιά στα χείλη μου απ' τον πόνο
(διαφανα κρινα - αποψε)
(παρεσυρθην ως συνηθως και το εγραψα ολοκληρο γιατι ειναι ενα απο τα αγαπημενα μου..)
Είναι σκλήρο για μια γυναίκα να 'ναι μόνη
στο λέω τώρα που η αλήθεια δεν θυμώνει.
Όση και να 'ναι η δύναμή μου,
θέλω έναν άνθρωπο μαζί μου
Η μοναξιά στήνει παγίδες και πληγώνει...
μα εχει πανσεληνο αποψε
κι ΕΙΝΑΙ ωραια
ειναι αλλιωτικη η σιωπη χωρις παρεα
δεν νιωθω θλιψη
κι ας μου λειψει
το κοριτσακι αυτο
που αγαπησες τυχαια
δεν νιωθω θλιψη
κι ας μουχει λειψει
το λαγνο ψεμα σου
που τακανε ολα ωραια.....
ΕΧΕΙ συννεφα αποψε
δεν μπορω τα ματια σου να δω
την ζωη μου ελα κ κοψε
δυστυχως ακομα σ'αγαπω
εχω πει σ'ολο τον κοσμο
οτι δεν σε θελω αλλο πια
κ οσο θετρο κ αν παιζω
δυστυχως σε σκεφτομαι ξανα...
φτανει φτανει φτανει
Η ΖΩΗ ΜΟΥ κυκλους κανει.....
ΦΤΑΝΕΙ να γυρισεις
στον πονο μην πεθανω
φτανει να γυρισεις
κ οτι θες θα κανω
(γαβ γαβ)
Tην ωρα της σιωπης
τιποτα δεν θα σου θυμιζουν
το γελιο των ματιων,
τους ηχους της φωνης
που ποθουσαν να γινουν
ηλιος στο παγωμενο
το χαμογελο σου..
Την ωρα της σιωπης μην κλαις
για να μην σβησουν..
οι φωτιες
οι φωτιες..
που 'χεις στα ματια σου..
(Alex thnx ! ξερεις εσυ :wink: )
Ώρες σιωπής και χάνομαι
στο άσπρο των ματιών σου.
Ώρες αιχμής και βρέθηκα
στον έβδομο ουρανό.
Ας ήτανε να κράταγες
στιγμούλα μου στο χρόνο.
Ας ήτανε να φώτιζες
αυτό μου το κενό.
Φταίνε τα τραγούδια που με πήραν απ'το χέρι
Κάτι στιχάκια σαλεμένων εραστών.
Μα εμένα τη στιγμούλα μου πίσω ποιος θα μου φέρει?
Έγω ό,τι αγάπησα σ'εκείνη το χρωστώ...
Άει στο καλό, θυμήθηκα τα νιάτα μου στις συναυλίες... :oops:
kai hmoun sto skotadi... kai hmoun sto skotadi... kai me eide mia axtida....
Karyotakis
Αγαπης φως της γης ταξιδια
μαυρα παραξενα παιχνιδια
στο φως του ηλιου θα ακουμπησω
το καλοκαιρι να μυρισω
μ' ασπρο πανι θα ταξιδεψω
μικρο κοριτσι θα σε κλεψω
οσο αγαπαω μενω πισω
κι ολο μ' αφηνεις να σ' αφησω ..
Έχω έναν καημό που με τρώει γλυκά και με λιώνει
Έχω έναν καημό, θα ’ρθω να στον πω
αδερφή μου εσύ θάλασσα που σ’ αγαπώ
Κύματα πουλιά, στα ταξίδια σας που πάτε
τα αλαργινά, την πικρή μου λύπη πάρτε
κι από κει μακριά
να μου φέρετε και μένα τη χαρά
Κύματα πουλιά...
μακριά σου δεν μπορώ να πάρω ανάσα
μα θα διαλέξω εγώ πως θα καταστραφώ
Ασθμαίνω μέσα στο σκοτάδι
σαν έμβρυο διχως πνοή
Φιλιά και ανάσες κάθε βράδυ
Μου παίρνουν τη ζωή
Κενός θα φεύγω πάντοτε σα φάντασμα στο αγιάζι
και η θλίψη άμμος θα κυλάει, στο σώμα μου καφτή
εσύ μονάχα θα μετράς, τις στάλες στο περβάζι
και 'γω θα κείτομαι νεκρός, μια νύχτα με βροχή
πως ΜΠΟΡΩ να ξεχασω
τα λυτα της μαλλια
την αμμο που σαν καταρακτης ελουζε
καθως επεφτε πανω τησ χιλιαδες φιλια
διαμαντια που απλωχερα μου χαριζε....
θα μ'αγαπας
θα μ'αγαπας
μα δεν θα φτανει
αγονη βροχη θα πεφτει πανω μου
το χαδι σου
και εγω σαν γερικο σκυλι μες το λιμανι
θα πεθαινω στο πλαι σου
Κράτα με πλάι σου κράτα με δίπλα σου
Χρονιά τα λόγια σου μετράω
Κράτα με πλάι σου κράτα με δίπλα σου
Και μάθε να αγαπάω....... (Φίλοι για Πάντα)
Χιλια χρονια μακρια από δω
Εκει που βασιλευε ο φοβος και το αδικο
Εξεγερθηκαν τα ερωτευμενα παιδια
Υψωνοντας στον ηλιο ξυλινα σπαθια
(Γ.Τσιγκος - Μαυροι Κυκλοι - χιλια χρονια)
...πως θα θελα να έχω
ενα και δυο και τρία και τέσσερα ΠΑΙΔΙΑ......
(αφιερωμενο σε όσες έχουν την αγωνία πότε θα γίνουν ΜΑΝΕΣ)
τα ΠΑΙΔΙΑ στο μπαλκονι
κρυφοκοιτουν
στις φυγης το σεντονι
ακροβατουν
smoooke on the waaaateeerrr,fire in the sky
Παράθεση από: "purple"smoooke on the waaaateeerrr,fire in the sky
:shock: :shock: :shock: :shock: :shock: αυτο τωρα που κολλαει?
fight FIRE with fire
ending is near
fight fire with fire
bursting with fear
Bre sygkentrw8eite lemeeeee!!! :twisted:
(purple, den petame opoio tragoudi mas katebei -nomizw uparxei allo 8ema gi'auto!- prepei na exeis mia toulaxiston koinh le3h me to prohgoumeno tragoudi)
kai sunexizw apo to prohgoumeno tou balland:
Exw to sentoni sou, to sentoni sou
to'xw na me skepazei
ki einai h nuxta 8alassa, h nuxta 8alassa
pou sta ba8ia me tromazei
Τα σκεπάσματα είναι κρύα
κοιταζόμαστε βουβά
ό.τι απόμεινε απ' την ευτυχία
ξεψυχάει στα σκοτεινά
όταν θα κοπάσει ο πόθος
και η νύχτα δε θ' αργεί
η ζωή θα είναι μόχθος
κι η αγάπη συντριβή
:arrow: H eutuxia einai auto pou perimenoume na'r8ei...
κατηγορουμενος στο δικαστηριο ΑΥΤΟ
κατηγορουμενος κ τωρα δεν εχω ουτε τσιγαρα
Twra, twra, twra,
oti ginei twra, twra, twra,
pou niw8oume akomh paidia
τα παιδια στο μπαλκονι
κρυφοκοιτουν
στης φυγης το σεντονι
ακροβατουν
Έχω το σεντόνι σου, το σεντόνι σου
Το 'χω να με σκεπάζει
Κι είναι η νύχτα θάλασσα, η νύχτα θάλασσα
Που στα βαθιά με φωνάζει
Σεντόνι φρεσκοσιδερωμένο, στο κρεβάτι μου είναι στρωμένο [img]http]
Από κρεβάτι σε κρεβάτι
η πόρνη η Τζέιν η νέγρα
Ελπίζει τύχη να 'χει απόψε
Όποιος και να 'ναι
Η Τζέιν είναι η πιο φτηνή
Απόψε θέλω να σε βρω, όμως το ξέρω
δεν έχω νόημα, δεν είμαι κανενός
πάνω σε ό,τι με κάνει κι υποφέρω γελώντας πέφτω
σαν σκισμένος χαρταετός
Η μοναξιά μου δείχνει δρόμους και πηγαίνω
όμως δεν ξέρω αν μένει μέσα μου κανείς
ό,τι αγαπάω με αφήνει νικημένο
στο άδειο μου σχήμα μια σκιά που νοσταλγεί
κι ό,τι με θέλει το αφήνω να χαθεί
.....Ο,ΤΙ ΑΓΑΠΑΩ εδώ πεθαίνει
και ξαναρχίζω απ την αρχή......
εδω δεν πιανουν οι καταρες
δεν πιανουν οι ευχες
εδω το τωρα ζητιανευει λιγη πικρα απ' το χθες
ta vouna pernao ka tis thallases pairno,kapoion agapao... dyo eyxes kratao k dyo tamata krato , perpato kai pao......
Είναι η θλίψη ερωτευμένη μικρή κοπέλα
Είναι η ευτυχία φυγή μοναξιάς και τρέλα
Είναι μια καραμέλα μόνο για δυο
Κι ότι περισσεύει περιτίλυγμα αστέγων στο κρύο
T' αγόρι μου, τ' αγόρι μου, τ' αγόρι μου
γλυκό και τραγανό σαν καραμέλα
Kαι πόζες όταν παίρνει άντρα ώριμου
τ' αγόρι μου είναι μούρλια, είναι τρέλα
Κάποιος μου 'κλεψε τα χρόνια
και μου πήρε τη ψυχή
εγώ άκουγα τ' αηδόνια
κι έπινα γλυκό κρασί.
Κάποιος ζούσε τη ζωή μου
μες το σπίτι μου είχε μπει
τον κοιτούσα απ' το φεγγίτη
που 'στρωνε να κοιμηθεί.
Κάποιος έκλαιγε με τύψεις
για όσα πρόδωσα εγώ
για όλα αυτά που 'χα αγαπήσει
για όλα αυτά που δε θα δω
Έξω ντέρτια και καημοί
θέλω απόψε να γλεντήσω
Της αγάπης τη φωτιά
μέσα στοκρασί να σβήσω
Αγαπης φως της γης ταξιδια
μαυρα παραξενα παιχνιδια
στο φως του ηλιου θα ακουμπησω
το καλοκαιρι να μυρισω
μ' ασπρο πανι θα ταξιδεψω
μικρο κοριτσι θα σε κλεψω
οσο αγαπαω μενω πισω
κι ολο μ' αφηνεις να σ' αφησω..
Ax koritsi mou,
stous xtupous ths kardias mou apopse xorepse,
ftera aggelou sto kormi mou forese,
na ftasw ws thn porta tou ouranou...
οι ενοχες μου σε φερνουν μπροστα
με πληγες κ κομμενα ΦΤΕΡΑ
Εδω δεν πιανουν οι καταρες δεν πιανουν οι ευχες
εδω οι μερες ταξιδευουν σαν χελωνες νεκρες
εδω οι αγγελοι δεν κλαινε ουτε γλειφουν πληγες
εδω η θλιψη δεν κερδιζει ποτε
Εδώ οι νύχτες δεν διψάνε γι' άλλες άγριες γιορτές
Μονάχα σκιάχτρα τραγουδάνε με καρδιές δανεικιές
Εδώ πεθαίνουν νυσταγμένοι οι τελευταίοι εραστές
Εδώ η θλίψη δεν κερδίζει ποτέ
(Εχει στον παράδεισο σοκολάτες?)
Εδώ οι νύχτες δεν διψάνε γι' άλλες άγριες γιορτές
Μονάχα σκιάχτρα τραγουδάνε με καρδιές δανεικιές
Εδώ πεθαίνουν νυσταγμένοι οι τελευταίοι εραστές
Εδώ η θλίψη δεν κερδίζει ποτέ
(Εχει στον παράδεισο σοκολάτες?)
Dior8wsh.
Αν δεν μπορείς να μετρήσεις τ` αστέρια
στο βυθό μιας λίμνης
Αν δεν μπορείς να ακούσεις το πρωινό
τραγούδι της σελήνης
Αν δεν μπορείς να νιώσεις την καρδιά
της μητέρας γης
Αν δεν μπορείς να γευθείς το φιλί
της ηλιοβροχής
Αν δεν μπορείς - αν δεν μπορείς
αν δεν μπορείς δεν ανήκεις σε μας
δεν μπορείς να φοράς
το τατού του μεγάλου ουρανού
Αν δεν μπορείς - αν δεν μπορείς
αν δεν μπορείς δεν ανήκεις σε μας
δε θα γινεις ποτέ ουτε εδώ ούτε αλλού
ούτε εδώ ούτε αλλού
ο καβαλάρης τ` ουρανού
(freak well done !! και ναι !! στον παραδεισο εχει σοκολατες οπως + δηποτε !!)
μάνα, ΜΗΤΕΡΑ, μανούλα, μαμα,
εσύ κοιλοπονάς μα εγω δεν βγαίνω
να αναγαιννηθώ δεν την παθαίνω
Τζιμάκος του είδους Πανούση
Ακουσε με λιγο μαμα,
θα σου πω πως γινονται τα τραγουδια
εμεις τα σπιτια φτιαχνουμε ψηλα
μα αν τα θελει ο Θεος λειβαδια τα γκρεμιζει..
Ακουσε ,
λιγο μαμα
πως γινονται τα τραγουδια..
Οι ποιητες , βρεγμενοι απο κλαμματα μαμα
ταιριαζουν δακρια σε αστικα σαλονια
κρυβονται πισω απο γυναικες δυνατες
δεν ειναι αντρες , μα συννεφα με παντελονια..
Τα σπίτια είναι χαμηλά,
σαν έρημοι στρατώνες,
τα καλοκαίρια μας μισά,
κι ατέλειωτοι οι χειμώνες.
να με προσεχεις
γιατι εχω πεσει χαμηλα
εχω πεσει χαμηλα
ματια μου γλυκα να με αντεχεις
να με προσεχεις
μεχρι να σηκωθω ξανα
λιγο ακομα μοναχα
ματια μου γλυκα να με αντεχεις..
Ματια μου μεγάλα, μάτια μελαγχολικά,
ήπια στάλα στάλα, τα μικρά σας μυστικά.
Τι γλυκό να σ'αγαπούν και να σου το λένε,
μάτια που μελαγχολούν και κρυφά σου κλαίνε.[/color]
Το ξέρω θα φύγεις την αυγή
πανσέληνος γλυκό κρασί
είπες θα φύγω μακριά
απόψε η θλίψη μου με νικά
αγγελοι χαϊδεύουν το κορμί σου
ζεσταίνονται στην γλυκειά αναπνοή σου
ζωγραφίζουν τα όνειρά σου
κι εγώ φοβάμαι να μείνω μακριά σου
Έχει πανσέληνο απόψε κι είναι ωραία,
είναι αλλιώτικη η σιωπή χωρίς παρέα,
δεν νιώθω θλίψη, μα μου'χει λείψει
το κόριτσακι αυτό που αγάπησες τυχαία.
Απόψε θέλω να σε βρω, όμως το ξέρω
δεν έχω νόημα, δεν είμαι κανενός
πάνω σε ό,τι με κάνει κι υποφέρω γελώντας πέφτω
σαν σκισμένος χαρταετός
Η μοναξιά μου δείχνει δρόμους και πηγαίνω
όμως δεν ξέρω αν μένει μέσα μου κανείς
ό,τι αγαπάω με αφήνει νικημένο
στο άδειο μου σχήμα μια σκιά που νοσταλγεί
κι ό,τι με θέλει το αφήνω να χαθεί
Στο άδειο μου πακέτο απόψε μπήκες,
δεν ξέρω τι ζητάς και αν το βρήκες,
αχ να'σουνα τσιγάρο τελευταίο,
γουλιά γουλιά μαζί σου να τα λέω.
άναψε το ΤΣΙΓΑΡΟ δώσμου φωτιά
έχω μεγάλο ντέρτι μες την καρδιά........
Ώπα Χριστίνα! :D :P
:arrow:
Καρδιά μου καημένη, πως βαστάς και δεν ραγίζεις,
στον ψέφτη ντουνιά τόση απονιά που αντικρίζεις.
Σε μπερδεμένους δρόμους πάλι χάθηκα
Σε διαδρομές χωρίς αιτία
Στον ξεχασμένο χρόνο αντίκρυ στάθηκα
Κάποιος με κλέβει στην πορεία
Το κλειδωμένο μυστικό που άνοιξα
Μια φυλαγμένη προδοσία
Το αντικλείδι τ' ουρανού σου χάρισα
Για να με βρεις
Αν δεις ν' ακροβατώ
Αν δεις να πέφτω
Να λες πως είμαι εδώ
Μην κλαις που φεύγω
einai kati stigmes
dialegmenes stigmes
pou pernoun mia fora.
kai otan meneis monaxos
sto skotadi skuftos tis skies kunhgas.
skorpia logia
tholes anamnhseis
kapoio isws pou mallon den ekanes
makrynes
oles oi eykairies
pou mprosta sou pernousan kai exanes
einai kati stigmes
pou ws kai o xronos sou meiazei nekros
kapoies wres
pou tha eyxosoun na hsoun theooooooooooooooossssssssssss
Φιλιά και ανάσες κάθε βράδυ
Μου παίρνουν τη ζωή
Κενός θα φεύγω πάντοτε σα φάντασμα στο αγιάζι
και η θλίψη άμμος θα κυλάει, στο σώμα μου καυτή
εσύ μονάχα θα μετράς, τις στάλες στο περβάζι
και εγω θα κείτομαι νεκρός, μια νύχτα με βροχή
kai o xronos se pona
kai h alhtheia se skotwnei
meiazoun ola san bouna
ma esy sto pouthena
pou pote den teleiwnei
Ετσι που λες ..
αλλαζουν τωρα οι εποχες
κι εγω δεν εχω πια ενοχες
γιατι δεν ειμαι οπως χθες ..
να ξερεις ομως οτι φταις και λιγο ..
που κανω αγωνα να μην φυγω ..
Den yparxei pnoi ton kaimo mou na bgalei
Dwse anasa esy .... na amapneusw kai pali
H matia sou gyali pou glyka me xarazei.
H kardia mou xali, sthn kardia sou na bazei....
(Trilliza- Dwse Anasa)
Μνήμες παλιές οργισμένες φωνές
με ξυπνάνε κάθε μέρα
για να γεμίσουν κι αυτές με στιγμές φωτεινές
τις ώρες μου τις κενές με αέρα
πειραγμένη ματιά έτσι στα πεταχτά
στο σπασμένο τον καθρέφτη
μια κοπέλα γυμνή με κοιτάει απ'το γυαλί
προκαλεί ένα αστέρι που πέφτει
Pare me Pare me... pera apo ta asteria,
Ligo limani ta dio su ta xeria,
Agkyra erixa mes' to butho sou,
Thallasa gine, na ginw o ouranos sou.
(Triliza - Thallasa gine)[/b]
Θα μ' αγαπάς, θα μ' αγαπάς
μα δε θα φτάνει
άγονη βροχή θα πέφτει πάνω μου
το χάδι σου
και εγώ σαν γέρικο σκυλί μες το λιμάνι
θα πεθαίνω στο πλάι σου
Otan arxizei h vroxh se skeftomai...
Otan arxizei h vroxh se thymamai...
Ma egw akoma se fantazomai mes'stis vroxhs mu ta taxidia...
Sunefa me Pantelonia - H Vroxh
Den exw tipota na 8umamai
Tipota na misw
Tipota na agapaw
Tipota na zw
:roll:
Υπάρχουν στιγμές που αναπολώ...
Τ'αθώα χρόνια μου που πήγαν...
Μα όσο κι'αν ψάξω να τα βρώ...
Στιγμές θα μείνουν, που δεν ήρθαν...
Kale ntama, pou to eides to 'stigmes' kai den to blepw egw?... :shock: :?
Παράθεση από: "Enia"Kale ntama, pou to eides to 'stigmes' kai den to blepw egw?... :shock: :?
Δεν το είδα εδώ... το είδα σε άλλο θεματάκι.... ]
Παράθεση από: "Ntama"Παράθεση από: "Enia"Kale ntama, pou to eides to 'stigmes' kai den to blepw egw?... :shock: :?
Δεν το είδα εδώ... το είδα σε άλλο θεματάκι.... ]
:lol: Mikrh zaboliara! :P Afou prepei to ena tragoudi na sundeetai me to prohgoumeno me mia le3h! 8)
Giaaaa 3anaprospa8hse! :P :lol:
[/b]
Παράθεση από: "Ntama"[/b]
Mairoulininaki mououou!!! zouzounaaa! mpoumpoukaaaaa! makia makia makia makia!
den to eipa gia na se stenaxwrhsw bleeeee!
sugnwmhhhh.... :cry: :cry:
apla gia na eimaste dikaioi, na paizoume to paixnidi swsta... exoume alla 8ematakia gia na leme oti tragoudi mas katebei...
ela, pes ena allo twra gia na sunexisoume...
kai ama me to kalo bre8oume 8a se balw na to tragoudhsoume mazi, ok? :D
SMOUATSAKIA GLUKA-GLUKA!
Δεν θύμωσα βρε... ναζάκια σου κάνω ]
Autoi htan oi teleutaioi stixoi
Παράθεση από: "Enia"Den exw tipota na 8umamai
Tipota na misw
Tipota na agapaw
Tipota na zw
:roll:
Xrhsimopoieis opoia le3h 8eleis ektos apo to '8umamai' pou xrhsimopoih8hke prin.
Σε μισω μα και σε θελω
το κεφαλι μου φουρνελο
που μου καιει το μυαλο
θελω τα φτερα μου πισω
θα 'ρθω να σε κυνηγησω
δεν σταματαω πριν να σε βρω !
Η νυφη που φορουσε μαυρα
και αγαπουσε τα σκοταδια
αλλα μπορουσε να σε φωτισει
με ενα φιλι της να σ' αναστησει !
:lol: :lol: :lol:
Μια φορα θυμαμαι
μ'αγαπουσες
τωρα βροχη
Μια φορα θυμαμαι μου μιλουσες...
Τωρα σιωπη...
Μια αγάπη για το καλοκαίρι θα 'μαι κι εγώ
να σου κρατώ δροσιά στο χέρι να σε φιλώ
θα μ' αγαπάς σαν καλοκαίρι και σαν παιδί
μα θα μου φύγεις με τ' αστέρι και την βροχή.
Μια αγάπη για το καλοκαίρι θα 'μαι κι εγώ
να σου κρατώ δροσιά στο χέρι να σε φιλώ
και σαν χαθεί το καλοκαίρι και σε ζητώ
θα μείνει μόνο έν' αστέρι να το φιλώ.
:roll:
το ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ εκεινο
δεν θα γυρισει πισω
τις ομορφες στιγμες μας
δεν θα τις ξαναζησω
για μια στιγμη μοναχα
και τη ζωη μου δινω
να ξαναρχοταν παλι
το καλοκαιρι εκεινο......
Στιγμές λοιπόν σαν θα 'ρθουν να τις ζήσεις,
Μην τις χαλάσεις μ' αγωνίες για το μέλλον
Στο λέω εγώ στιγμές που έχω αγαπήσει
Άμα τις ζεις δεν θα φοβάσαι μην τις χάσεις.
Αλλου εγω τραβηξα
κι αλλου με πηγαινεις
αλλιως σε φανταστηκα
και αλλο μου βγαινεις
ποτε σου δεν ρισκαρες
και πως να πιστεψεις
ποιο μελλον μου συζητας
αν το παρον δεν αντεξεις ?
:lol: :lol: karalol :lol: :lol:
Άλλο αγάπη και άλλο sex
άλλο θέλω και άλλο θες
Τι πάω και θυμάμαι η άτιμη! :tongue:
ΘΕΛΩ να σε χωσω στο μυαλο μου με την μια
να δεις τα πραγματα ετσι οπως τα βλεπω κ εγω
να νιωσεις την αδιστακτη κ τραγικη ειρωνια
γι'αυτο σου περιγραφω κατι προσωπικο...
Όλα σε θυμίζουν
απλά κι αγαπημένα
πράγματα δικά σου
καθημέρινα
Σαν να περιμένουν
κι αυτά μαζί με μένα
να 'ρθεις κι ας χαράξει
για στερνή φορά...
:oops: :oops: :oops: :oops: :oops: :oops: :oops:
ποιος ξερει σε ΜΕΝΑ
τι ειναι γραφτο
που ημουν που ειμαι
κ που θα βρεθω
ποιος ξερει τι ξερω
κ ακομα δεν ειδα
κ ποτε θα βγαλω
την πρωτη ρυτιδα..
ποιος το ξέρει...
τι μας έγραψε η μοίρα,
ποιος το ξέρει...
κι αν μας βρει μαζί
και τ'άλλο καλοκαίρι...
ποιος το ξέρει...
ΚΑΛΙΚΑΙΡΙνα ραντεβου πανω στο σωμα σου
καλοκαιρινα σ'αγαπω στην αμμουδια...
Μετα ματια ανοιχτα
ποντο ποντο μετραω
τη βουτια στην ζωη σου
στριμωχτα χωραω
οτι φτιαχνω κι οτι χαλασα
βουτια απο ψηλα σε μολυβενια θαλασσα
Είχα μια φορά μια ΘΑΛΑΣΣΑ
που από λάθος μου τη ΧΑΛΑΣΑ
κι από τότε φτιάχνω κύματα
έρωτες, καημούς κι αινίγματα...
καλε μου, εισαι ο ηλιος που ονειρευομαι
και τ'αστερι που πορευομαι
εισαι η μερα με τα κυμματα
και η νυχτα με τα ΑΙΝΙΓΜΑΤΑ
εισαι ολα και αλλα τεσσερα
κι'εχω ματια δεκατεσσερα
μη σε χασω γιατι χαθηκα
λουλουδακι και μαραθηκα........
για σενα ολα τελειωσαν
για μενα τωρα αρχιζουν
αυτα που ζησαμε μαζι
σαν το χαρτι με σχιζουν
για σενα ειρθε η χαρα
με μια καινουρια αγαπη
εμενα πρωτη μου ΦΟΡΑ
που με σκοτωνει κατι........
βημα-βημα
νιωθω πως θα γυρισεις
ΣΑΝ το κυμμα να με νανουρισεις
μα τα βραδυα ολα στο ιδιο χρωμα
γκριζα παντα και δεν ηλθες ακομα.......
Κάποια βραδιά την έφερε εδώ το κύμμα
νεκροί αστερίες λαμπυρίζαν στα μαλλιά της
"Η ομορφιά", κάποιος ψιθύρισε "είναι μνήμα
που αφήνουν δώρα οι ξεχασμένοι της αγάπης"
..ΕΔΩ να μείνεις
εδώ να μείνεις
της καληνύχτας τα φιλιά
μην μου τα δίνεις...............
να ΜΕΙΝΕΙΣ εδω να φτασουμε ως το τερμα......
να μεινεις εδω να δουμε αν στα αληθεια αγαπιωμαστε........
φοβαμαι για δυο......σε θελω πια μονο για μενα.......
να μεινεις εδω να γινουμε ενα......
Τι τραγουδι να σου πω εκει που πας
Να μη μοιαζει με κανενα
Τι τραγουδι να σου πω εκι που πας
Μα να μοιαζει μ'ολα οσα αγαπας
Κι εγώ που δεν σε γνώριζα μα πάντα σ' αγαπούσα
κι εγώ που σε φοβόμουνα και στη σκιά σου ζούσα
είχα ένα ψέμα για να ζω και εκτοξευμένος στο κενό
δε μπόρεσα να θυμηθώ γιατί πονούσα
με τραγουδια και ζαφειρια
θα σου κανω τα χατηρια
μην πονας
θα σου στειλω εγω δελφινια
απο την Παφο στη Κερυνεια
να γυρνας
Ολες της ζωης τις χαρες
χελιδονι να τραγουδας
Γράψαμε τραγούδια που μιλούσαν για τη θλίψη
των άρρωστων, δυσάρεστων και μάταιων δεσμών
παίξαμε με στίχους που γελούσαν με την πίστη
των άτυχων, των άσχημων, των άδοξων θνητών
Δεν νιώθω ΘΛΙΨΗ
μα μου'χει λείψει
το κοριτσάκι αυτό
που αγάπησες τυχαία...
Αυτο το τραγουδι δεν ειναι για σενα
μιλαει για ενα μικρο ξωτικο,
μιλαει για ενα τρενο με χαλασμενα φρενα,
σ' ενα ταξιδι χωρις γυρισμο..
Θά θελα να με πάς
ένα ταξίδι
ένα ταξίδι χωρίς γυρισμό
μέσα στα μάτια σου
ένα ταξίδι
ένα ταξίδι χωρίς γυρισμό
μέσα στο μπλέ
των ματιών σου...
τα ΜΑΤΙΑ σου στα ΜΑΤΙΑ μου
και τ'αστρο πανω θεε μου
αχ να μην τελειωνε ποτε η ωρα τουτη θεε μου
αχ να μην τελειωνε ποτε η ωρα τουτη θεε μου........
Σε μια ΩΡΑ θα'χουν όλα τελειώσει,
πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός
ας πεθαίναμε αγκαλιά πριν τελειώσει
ο τελευταίος χορός... ο τελευταίος χορός...
Η αγαπη θελει μια αγκαλιαλιγο κρασι κι ενα ζεστο κρεββατι
Κι αν θελει να θυμασαι κατι
θυμησου, θυμησου
Του φθινοπωρου τα φιλια
Σε λίγο τα μάτια θ' ανοίξουν το στόμα
να βγούνε οι λέξεις απ' τ' άψυχο σώμα
θα δούμε με πόνο τις μνήμες να σέρνουν
και άσχημα νέα οι σκόνες να φέρνουν
Μ' ένα άδειο ποτήρι στο χέρι να μένουν
αυτοί που να ζούνε μονάχα υπομένουν
σε βλεπω στο ΠΟΤΗΡΙ μου
και πινοντας σε πινω.....
Καθώς πίνω το τελευταίο μου ποτό με το Διάβολο
Και φυσάει μι'αργόσυρτη βροχή
Φορτωμένη μ΄αναμνήσεις κι αποχαιρετισμούς
Και την ανία της ζωής χωρίς εσένα
Τώρα ξέρεις γιατί δεν απαντώ
Ξέρεις το τίμημα που πληρώνω
ειμαστε πλασμενοι απο υλικο
που γινονται τα ονειρα
ειμαστε πλασμενοι απο υλικο
που γινονται τ΄αστερια
ειμαστε πλασμενοι εσυ κι εγω
απο υλικο που κρυβεται στα ονειρα
ειμαστε πλασμενοι απο υλικο
που καιγεται στ' αστερια
μονο στα ΟΝΕΙΡΑ
μονο στα ΟΝΕΙΡΑ
μπορω να σε αγγιζω....
Μα δεν μπορω
να αγγιξω τα ονειρα σου
με τη σιωπη μου χιλιες λεξεις να σου πω
οταν ο ηλιος θα παψει να ανατελλει
ισως τοτε να παψω
να σου λεω σ'αγαπω ..
Σ'ΑΓΑΠΩ ελληνικα
Io ti amo ιταλικα
je vous aime φραντσεζικα
I love you εγγλεζικα......
Κορμί που δε μοιράζεται
Κι ανάσα που βαραίνει
Στην πόλη που μ’ αγάπησες
Πια είμαστε δύο ξένοι
Το σ΄αγαπώ δε σημαίνει πως θα ‘μαι για πάντα εδώ
Το σ’ αγαπώ...
Για που το βαλες καρδια μου
μ΄ανοιχτα πανια
για πια πελαγα ουρανια
αστρα μαγικα
πια αγαπη πιο λιμανι
πια παρηγορια
θα' χεις αγκαλια το κυμα
χαδι το νοτια
Θα μ' αγαπάς, θα μ' αγαπάς
μα δε θα φτάνει
άγονη βροχή θα πέφτει πάνω μου
το χάδι σου
και εγώ σαν γέρικο σκυλί μες το λιμάνι
θα πεθαίνω στο πλάι σου
Όσο κι αν κανεις προσέχει...
Όσο κι αν το κυνηγά...
Πάντα-πάντα θα 'ναι αργά...
Δεύτερη ζωή δεν έχει...
Είναι που όλα ήρθαν αργά και πώς να συνηθίσω
Την άπειρή σου ομορφιά, τον τρυφερό σου ίσκιο
Είναι που όλα ήρθαν αργά και πώς να συνηθίσω
Την άπειρή σου ομορφιά μαράθηκα πριν ζήσω
Πολλούς θανάτους έζησα μα σαν κι αυτόν για σένα
Πολλούς θανάτους έζησα μα σαν κι αυτόν κανένα
ΕΙΝΑΙ το κατι που μενει
οταν η αγαπη πεθαινει νωρις
ΕΙΝΑΙ το κατι που δενει
γι αυτους που ζουν χωρισμενοι θαρρεις......
Βαλε φωτιά σ' ό,τι σε καίει σ' ό,τι σου τρωει τη ψυχή
Έξω οι δρόμοι αναπνέουν διψασμένοι ανοιχτοί
Είν' η [size=18]αγάπη[/size] ένα ταξίδι από γιορτή σε γιορτή
Ζήσε μαζί μου στον αέρα στη φωτιά στη βροχή
Μας περιμένουν άδειες μέρες ραγισμένοι ουρανοί
Κάπου θα υπάρχουν άγγελοι
κάπου θα κρύβονται στην γη
κάποτε ήσαν άνθρωποι
ήσανε φίλοι και γνωστοί.
Σε μια ανυπόφορη [size=18]γιορτή[/size]
κάτω από δυνατή βροχή.
δεν υπαρχουν ΑΓΓΕΛΟΙ σου λεω
νομιζα πως ειχα αγκαλια τον τελευταιο....
Μην ερθεις αποψε ξανα να με βρεις
δεν θα 'μαι εδω για κανεναν
Μην ερθεις αποψε τη σιωπη μου να δεις
θα γραφω τραγουδια θλιμμενα
Μην ερθεις αποψε ξανα να με βρεις
θα εχω κρυφτει σε μιαν ακρη
να ζω το ονειρο μου στην ακρη της γης
με χρωμα απο φως κι απο δακρυ
(εδω..)
στον κοσμο μου θελω να ζησω
(εδω..)
τον φοβο μου πισω να αφησω
(βροχη..)
η σκεψη μας παλι να σβησει
(σιωπη..)
ο ηλιος ποτε δεν θα δυσει
(ξανα..)
αγγιζω το φως στο σκοταδι
(φωτια..)
να καιει το φιλι καθε βραδυ
(εδω..)
στου ονειρου το φως να γυρναμε
(εδω..)
οι αγγελοι μαθαινουν να πετανε..
σ΄αγαπώ
σ΄αγαπώ γιατί ΄σαι ωραία
σ΄αγαπώ γιατί ΄σαι ωραία
σ΄αγαπώ γιατί ΄σαι εσύ
αγαπώ
αγαπώ κι όλο τον ΚΟΣΜΟ
αγαπώ κι όλο τον κόσμο
γιατί ζεις κι εσύ μαζί
Ωραία που ναι η Κυριακήηη
μα να ταν πιο μεγάλη
Παει κι αυτη η ΚυριακηΚαι η χαρα μου παει
ηταν ατελειωτη γιορτη
μια Κυριακη
τοσο μεγαλη
Εμείς για αλλού κινήσαμε, για αλλού, κι αλλού η ζωή μας πάει....
η ΖΩΗ μου ολη
ειναι ενα τσιγαρο
που δεν το γουσταρω
κι ομως το φουμαρω.......
ΕΙΝΑΙ που δεν συβιβαστηκα ποτε
ειναι που σε σεβομουν παντα εαυτε
ειναι που την αληθεια δεν ανταλλαξα
μα την κρατησα πυξιδα κ πορεια χαραξα
δυο φιλια σου κι ενα χαδι
ενα πικραμενο βραδυ
μου χαραξαν της ζωης μου την ΠΟΡΕΙΑ....
Για δυο αιώνες περπατήσαμε μαζί
τον τελευταίο δρόμο θα τον κάνω μόνος
θα 'χω στα χέρια μου μια μπούκλα σου χρυσή
και μια ραγισματιά στα χείλη μου απ' τον πόνο
ο ΔΡΟΜΟΣ ειχε την δικη του ιστορια
καποιος την εγραψε στον τοιχο με μπογια...
καποιος κοιταει την ωρα
καποιος στο δρομο τρεχει
καπου σε καποια χωρα
τωρα μπορει να βρεχει...
με το αγαλμα στο δρομο προχωρησαμε
μου εσκουπισε τα ματια κ χωρισαμε...
μάτια που κλαίνε μην τα πιστεύεις
είναι επικίνδυνα να τα αγαπάς
αν μ αγαπας ξαναγυρισε εε..., βρες ενα τροπο και μιλησε ,αν μ αγαπας μην αργεις και ελα παλι σ'εμενανε
πόσο μ'αρεσει ο ΤΡΟΠΟΣ που μ'αγαπας
οταν με φιλας το ποσο με ζητας......
Τι κρυβεις μεσα στο μυαλο σου σαν βραδιαζει
μια τετοια ελπιδα δεν χωρα στο σωμα ενος παιδιου
σαν τα τραγουδια που αγαπουσες πριν χαραξει
μονο στο τερμα του μεγαλου σου κενου
ποιος θα σ'αγγιξει οταν η βροχη τελειωσει
κι εσυ θα σταζεις τις μεγαλες σου στιγμες
οτι αρχιζει θα ειναι ωραιο να το σωσεις
να το λυτρωσεις απ' το σκαρτο σου το χθες...
ποιες λεξεις ΜΕΣΑ σου σαπιζουν
κ δεν θελουν να βγουν
ποια ελπιδα σε οδηγει
στην πιο γλυκεια αυταπατη...
Και τι δεν μου' χες ορκιστεί και τι δεν μου' χες τάξει
μα τώρα η απουσία μου σε κάνει και ξεχνάς
δέσε καλά τις μαγικές στιγμές μας με μετάξι
και φώτισε τον ουρανό σχήμα της μοναξιάς
χωρίς πνοή χωρίς ματιά μόνο με τα όνειρά μου
με τρόχισαν οι άνεμοι που πάντα κυνηγώ
αυτοί που με ορίζουνε αυτοί που με πετάνε
αυτοί που με τινάζουνε στον τοίχο στο κενό
κορμί που σχίζεται στα δυο στα βράχια του αοράτου
μνήμες θολές και μια γλυκειά λήθη της λησμονιάς
στης μοναξιάς τον κόκκινο από αίμα πίδακα του
που ξεπετάγεται σα φως που φέγγει της στεριάς
Σπίρτο η ματιά σου πέφτω στη φωτιά σου
και η απουσία σου πονά
τα δικά μου βραδιά έρημα και άδεια
δίχως τι δική σου αγκαλιά
Ξέρω ένα παιδί
που μου λέει πως σε ξέρει
ότι είχατε δει
ένα τρελό καλοκαίρι
Στο κομμάτι που λείπει
απ' το σπασμένο καθρέφτη
στο λιμάνι η φωτιά
τον ήλιο πάλι να πέφτει
μια ανατολη σε ενα κοσμο
που δεν εχει παψει ποτε να γυριζει
στην ιδια τροχια ομως στην αλλη
ακρη της γης καποιος βλεπει
τον ΗΛΙΟ να πεφτει ξανα...
παω να βρω ολης της γης να μαθω τα μυστικα
κι αν τα βρω θα 'ρθω να σου τα πω..
θα σε βρω ..
οπου να'ναι θα'ρθω να σε ΒΡΩ
κ το μυστικο μου να σου πω
εψαξα πολυ για να το πω σε σενα
κ εχασα πολυτιμο καιρο....
Μην νομιζεις πως θα τους αγγιξεις
μην κοιταξεις θα καταστραφεις
μην αναλωθεις σ' αυτο που δεν σ' αξιζει
τελειωνοντας μην φοβηθεις
προσεξε τους και μην τους πιστευεις
αναρωτησου μα μην προδωθεις
σκεψου καθαρα εμπιστεψου το ενστικτο σου
σε καθοδηγουν απ' την αρχη
ΣΠΑΣΕ ΤΗ ΣΙΩΠΗ ΜΑ ΟΤΙ ΚΙ ΑΝ ΣΟΥ ΠΟΥΝΕ
ΚΑΝΕ ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ
ΚΟΝΤΡΑ Σ' ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΣΕ ΟΔΗΓΟΥΝΕ
ΚΑΝΕ ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ
ΕΝΤΟΛΗ ΜΟΙΡΑΙΑ ΟΤΙ ΚΙ ΑΝ ΣΟΥ ΔΕΙΞΟΥΝ
ΚΑΝΕ ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ
ΘΑ Σ' ΑΚΟΥΣΟΥΝΕ ΜΟΝΑΧΑ ΑΝ ΣΕ ΜΙΣΗΣΟΥΝ
ΚΑΝΕ ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Σβήνω τα ίχνη απ' τα ψέμματά μας παραπατάω στη ΣΙΩΠΗ
έγινε η απώλεια συνήθειά μας κι ο έρωτας μια
άρρωστη κραυγή
Οταν ερθει η χαρα
μες στα χερια μου σφιχτα
θα την κρυψω μυστικα
για να μην ξαναχαθει
κι αν ακουσεις μια κραυγη
θα ν' το τραγουδι που ενωνει
παλι διπλα μου εσυ
και η θλιψη μας γιορτη..
γιατι το ΤΡΑΓΟΥΔΙ αυτο
να μην εχει γιορτες μουσικη κ εξεληχθει
γιατι να σου πω δεν μπορω
πως τα λαθη τους ηταν παιδικο παραμυθι....
το ΤΡΑΓΟΥΔΙ μου πικρο λυπητερο
καρυατιδα να γινω δεν μπορω.....
για να σε θελω.....
ΘΕΛΩ ν'ακουγεται απο παντου κιθαρα
κ τα ντραμς να προκαλουν ανταρα...
αποψε ΘΕΛΩ να πιω....
ολους και ολα να τα διαγραψω....
Κι όλοι παν στην εκκλησιά
το Χριστό να προσκυνήσουν
κι όλοι παν στην εκκλησιά
Λάμπει απόψε η Παναγιά
Ντιν-ντιν-ντιν
ντιν-ντιν-νταν
Ντιν-ντιν-ντιν-ντιν
ντιν-ντιν-ντιν-νταν
ΣΤΗΝ λυσσασμενη τροχια
μιας ανεμελης σκεψης
λαμποκοπουν
οι καμποι κ τα δαση
Έχε γεια καημένε κόσμε
έχε γεια γλυκιά ζωή
Έχετε γεια βρυσούλες, κάμποι, βουνά, ραχούλες
2'' σου μεινανε να πεσεις
το οξυγονο μιας στερνης αυγης
2'' που μοιαζουν σαν αιωνας
κ η ΖΩΗ σου ολη μπρος απ'τα ματια σου περνα
Πισσα και πούπουλα :D
Τίποτα στα χέρια μου δεν κρατάει πολύ
όλα για ένα σύννεφο προκαταβολή
Δαίμονες με ξεγελούν πλάσματα φριχτά
φίλα με οξυγόνο μου, κράτα με σφιχτά
ειναι ενας δυο τρεις τεσσερις ΔΑΙΜΟΝΕΣ
γιναν το μισος κ η ψευτια ιδεες εμμονες...
Περιφρόνα με γλυκιά μου, γέλα με τον έρωτά μου
στην καρδιά μου μίσος δεν κρατώ
Γέλα και μη με προσέχεις μα δικαίωμα δεν έχεις
να μου λες να μην σε αγαπώ
να με ΠΡΟΣΕΧΕΙΣ
γιατι εχω πεσει χαμηλα..εχω πεσει χαμηλα
ματια μου γλυκα να με αντεχεις....
Απαλλάχτηκα από σένα, απαλλάχτηκα
και με πιο όμορφη αγάπη τώρα πιάστηκα
Για να μάθεις να προσέχεις τις καλές καρδιές
και να δεις πως δε σηκώνω εγώ τις λαδιές
μα ακομα δεν καταλαβα
γιατι επαψες ΑΓΑΠΗ να θυμιζεις
Ρίτα-Ριτάκι, κανένα δε φοβάσαι
Ρίτα-Ριτάκι, τίποτα δε θυμάσαι
Ρίτα-Ριτάκι, απόψε πού κοιμάσαι
Μου το ’χες πει πολλές φορές ότι δε μ’ αγαπούσες
Συγγνώμη, δεν κατάλαβα ότι το εννοούσες
Γι αυτό λοιπόν σε χαιρετώ και φεύγω δίχως λόγια
Με το κεφάλι μου ψηλά και την ψυχή στα πόδια
Νύχτες δίχως όνομα νύχτες χωρίς σκοπό
χαμένοι από χέρι χαμένοι και οι δυο
ανόητες αγάπες ανόητα φιλιά
ΛΟΓΙΑ ΛΟΓΙΑ ΛΟΓΙΑ...ΛΟΓΙΑ ψεύτικα
Δεν θα 'ταν σήμερα Δευτέρα αν δεν ξυπνούσαμε μαζί
Δεν θα 'χε όνομα η μέρα αν δεν της έδινες εσύ
Δεν θα 'ταν η βροχή να πέφτει αν δεν μας έβρεχε μαζί
Δεν θα 'χα εικόνα στο καθρέφτη αν δεν με κοίταζες εσύ
Όσα τραγούδια και να γράψω πάλι τον ήχο σου θα ψάξω
Κι όση αγάπη σου 'χω στείλει είναι από μένα τον Βασίλη
ξερω ενα παιδι που μου λεει πως σε ξερει
οτι ειχατε δει ενα τρελο καλοκαιρι
στο κομματι που λειπει απ'τον σπασμενο ΚΑΘΡΕΦΤΗ
στο λιμανι φωτια τον ηλιο παλι να πεφτει...
Μια αγάπη για τοκαλοκαίριθα ’μαι και γω
Να σου κρατώ δροσιά στο χέρι, να σε φιλώ
Θα μ’ αγαπάς σαν καλοκαίρι και σαν παιδί
Μα θα μου φύγεις με τ’ αγέρι και τη βροχή
τα ΠΑΔΙα στο μπαλκονι κρυφοκοιτουν
στης φυγης το σεντονι ακροβατουν...
Παίζεις στα ζάρια τη μαύρη χαρά μου
μα περιμένω βουβός στο κατώφλι σου
έρχεται η νύχτα και φέγγεις μπροστά μου
σαν ναυαγός κολυμπάω στο σεντόνι σου
γυρω μου οι σκιες εχουν παγωσει
κ εχω μεινει με το βλεμμα καρφωμενο
τι ηθελα να δω εχω ξεχασει
θα ΠΕΡΙΜΕΝΩ,θα περιμενω,θα περιμενω
ωσπου να θυμηθω,θα περιμενω....
Παραμονές του θερισμού
Πέφτουν νιφάδες του χιονιού
νιφάδες που ‘γιναν δροσιά
Στη βραδινή σου φορεσιά
Περιπλανώμενες σκιές
Μετράνε κέρδη και ζημίες
Κι εγώ στη κρύα κόχη σου
Τα ίσως και τα όχι σου
ο ερωτας τραγουδι
κι εγω τραγουδιστης
και στιχους θα σου ψιθυρισω
μηπως την καρδια σου αγγιξω
εδω να ξαναρθεις
εδω να ξαναρθεις
ο ερωτας τραγουδι
κι εσυ η μουσικη
αδειαζει η καρδια μου μακρια σου
ενω καθε στιγμη κοντα σου
φανταζει μαγικη
φανταζει μαγικη..
ερωτα μου αγιατρευτε και καημε μου μεγαλεε
:evil:
αρνητικα τα G
σε ελευθερη πτωση γελω
γκριζοι οριζοντες παντου
μα η ματια ΜΟΥ βλεπει μονο
το κενο.
πως τον λεν
πως τον λεν τον ποταμο
ιλυσσο ιλυσσο
να σου πω το μικρο ΜΟΥ μυστικο
σ'αγαπω σ'αγαπω
τα ματια σου,
πρασινα να ναι η μαβια
ονειρο και αποθυμια,
τα ματια σου..
θυμαμαι τα ξανθα μαλλια σου ν'ανεμιζουν
κ τα ΠΡΑΣΙΝΑ σου ματια το απειρο ν'ατενιζουν....
Θυμάμαι όσα είχες πει
κι ακόμα ελπίζω σε κάτι
να σε ξεχάσω εγώ μπορεί
μα δε μπορεί μια αγάπη
Θυμάμαι όσα είχες πει
τ' ακούω μες τα όνειρά μου
να σε ξεχάσω εγώ μπορεί
μα δε μπορεί η καρδιά μου :roll:
ΟΝΕΙΡΑ μου αγορια μου
κλειστε τα φτερα σας
θελω να ησυχασω
και να κοιμηθω
Είναι η αγάπη ένα αμάξι με φτεράαπό τη γη στον ουρανό για να πετάξεις
αυτούς που φεύγουν να τους βρεις δεν είναι αργά
όλα η αγάπη μπορεί να τα αλλάξει...
Κοίτα τα μάτια του είναι σίγουρα αυτός
που πρώτος πάλι το φεγγάρι θα αγγίξει
σ' ένα αμάξι με φτερά είναι οδηγός
αυτούς που φύγαν να τους βρει να τους μιλήσει"...
Ακουω τις θαλασσες και τα ποταμια σου
ακουω το γελιο σου κι ακουω το κλαμμα σου
.. ακουω την αληθεια σου κι ακουω το ψεμμα σου
ακουω την αγαπη
ακουω την αγαπη
ακουω την αγαπη
και δεν ακουω τις σκεψεις μου
ο κσμος εχει μολυνθει
δεν τον νοιαζει πια η ΑΛΗΘΕΙΑ
ειναι λεξη ντεμοντε
η ψευτια του εγινε συνηθεια....
μη χασεις το συναισθημα ποτε σου
ειναι οι καλυτερες στιγμες σου
δικες σου και δικες μου
αναφερσου
πες μου
ποσα ονειρα εχεις χασει εσυ απο σενα
κυλαει η πενα στο χαρτι και βρισκει εμενα
ονειρα, πουλια μου ταξιδιαρικα
φυγατε νωρις νωρις
η χειμωνια μη σας βρει...
κι εμεινα μοναχος διχως ονειρα
μονο μου με βρηκε η αυγη
Θα πιω απόψε,
Θα πιω για σένα
Και στο ποτήρι μου τη νύχτα θα κοιτώ.
Θα πιω απόψε,
Θα πιω για σένα
Κι όσα κι αν ζήσαμε βαθιά θα τα κρατώ.
Πόσο σ’ αγάπησα ποτέ,
Πόσο σ’ αγάπησα ποτέ δε θα σου πω.
Για λόγια που κρατούν μόνο μια νύχτα
Και γίνονται όνειρα σαν έρθει το πρωί.
Για τόσα απ’ τα τραγούδια που θα μείνουν
Πάνω στα χείλη σαν στεγνώσει το φιλί.
εμενα οι φιλοι μου ειναι μαυρα ΠΟΥΛΙΑ
εμενα οι φιλοι μου ειναι συρματα τεντομενα...
με προδωσαν οι ΦΙΛΟΙ μου
μα να εισαι καλα...
που σα βραχος μου σταθηκες
στη καθε συμφορα...
σαν ληγωμενος ουρανο
που τον ΠΡΟΔΩΣΑΝε τ'αστερια
σαν προσευχη μικρου παιδιου
να μην ξαναρθουν καλοκαιρια...
μη μου μιλας για καλοκαιρια
για ακρογιαλιες και αστερια...
:cry:
Ένας ουρανός
Πάντα φωτεινός
Ένας ουρανός μ’ αστέρια
Πού έχει χίλια καλοκαίρια
Φυλαγμένα στην ψυχή
Πού έχει χίλια καλοκαίρια
Φυλαγμένα στην ψυχή
Δυο Φεγγάρια Δύο Θάλασσες
μου παν για καρδιές που χάλασες
Το χα δεί στο βλέμα ήσουν ένα ψέμα
Μου το είπαν οι χειμώνες μου
Παίζεις μ' αλλούς στις οθόνες μου
Το δικό σου έργο είχε τίτλο Φεύγω
Ποιά καρδιά δεν έχει πληγωθεί
Ποιά πληγή δεν έχει γιατρευθεί
Όταν θα χεις πλέον ξεχαστεί θα με βρούν ξανά τα καλοκαίρια
Ποιά καρδιά δεν έχει πληγωθεί
Ποιά πληγή δεν έχει γιατρευθεί
Όταν θα χεις πλέον ξεχαστεί θα μιλήσω πάλι με τα αστέρια.....
(Ν. Θεοδωρίδου - Φουστάνου)
Είχες το βλέμμα που σακάτεψε τη μοίρα μου
και μια σιωπή που τη στοιχειώναν μυστικά
ένα κατώφλι που περίμενες το τίποτα
και μια γάτα που τη λέγαν Σύλβια Πλαθ
Είχες μια χούφτα σκόνη αστέρια στην παλάμη σου
έτσι όπως γύριζες στον ύπνο σου γλυκά
μια κουρασμένη αγάπη, κρύα, λεία στην αγκάλη σου
κι ένα θάνατο αργό στα γιασεμιά
Φευγουν τα καλυτερα μας χρονια
καποιος μας τα κλεβει βιαστικα
Νυχτες που περνουν
που δεν θα ξαναρθουν..
Μ' αγιοκλημα και γιασεμια...
ειναι κατι ΝΥΧΤΕΣ με φεγγαρι
μες τα θερινα τα σινεμα.......
θα πιω αποψε το φεγγαρι
και θα μεθυσω και θα πω
αφου πονας για καποιον αλλον
ριξε μαχαιρι να χαθω
ΑΠΟΨΕ θα σου ορκιστω πως σ'αγαπαω
εσυ με σπρωχνεις στο γκρεμο και εγω γελαω....
Μα εγω σωπαινω
τ'ακους σωπαινω,
εγω ευθυνες δεν σου ζητω...
ΕΓΩ κι εσυ
παμε μαζι και μη φοβασαι
εγω κι εσυ
κι ας εχει βασανα η ζωη.......
το καλοκαιρακι στην ακρογιαλια
μεσα στο νερακι πλεουμε αγκαλια
εγω και εσυεσυ και εγω
μονοι πανω στη γη
ωωωω μονοι στη γη :D :D :D
ΤΟ καλοκαιρι εκεινο
δεν θα γυρισει πισω
τις ομορφες στιγμες μας
δεν θα τις ξαναζησωωωωωωωωωωω...
για μια στιγμη μοναχα
και τη ζωη μου δινωωωωωωω
να ξαναρχοταν παλι το καλοκαιρι εκεινοοοοοοοο
το καλοκαιρι εκεινοοοοοοοοοοοοοοοοοοο
Να 'χα τ' αθάνατο νερό
ψυχή καινούργια να 'χα
να σου 'δινα να ξύπναγες
για μια στιγμή μονάχα
(αφιερωμενο στο σερ Μπιθι)
ΜΙΑ φουντωση μια φλογα
που εχω μεσα στη καρδια
λες και μαγια μουχεις κανει
φραγκοσυριανη γλυκεια.........
Σουρωμένος θα 'ρθω πάλι
στη παληά μας γειτονιά
να σου παίξω μπουζουκάκι
μ' όμορφη διπλοπενιά
να σου παίξω μπουζουκάκι
μ' όμορφη διπλοπενιά
σουρωμένος θα 'ρθω πάλι
στη παληά μας γειτονιά
Θα 'ρθω για να σε ξυπνήσω
Φαληριώτισσα γλυκειά
με μπουζούκι με κιθάρα
και με φίνο μπαγλαμά
με μπουζούκι με κιθάρα
και με φίνο μπαγλαμά
θα 'ρθω για να σε ξυπνήσω
Φαληριώτισσα γλυκειά
:D :D :D ευχαριστω πολυ για την αφιερωση κουκλα μου....καθοτι μενω στο φαληρο :arrow: αρα ειμαι φαληριωτισσα!
ΞΥΠΝΑ γλυκο μου
κι ακουσε καποιο μινορε της αυγης
για σενανε ειναι γραμμενο
απο το κλαμμα καποιας ψυχης.......
χα χα!! αφιερωμενο ηταν λοιπον :wink:
Αθήνα Αθήνα
χαρά της γης και της αυγής
μικρό γαλάζιο κρίνο
Κάποια βραδυά στην αμουδιά
κοχύλι σου θα μείνω
χαρά της γης και της αυγής
μικρό γαλάζιο κρίνο
Κάποια βραδιά την έφερε εδώ το κύμα
νεκροί αστερίες λαμπύριζαν στα μαλλιά της
"Η ομορφιά" κάποιος ψιθύρισε "είναι μνήμα
που αφήνουν δώρα οι ξεχασμένοι της αγάπης"
Έλα κύμα πάρε με
Και μες την αγκαλιά του πάλι βάλε με
Έλα κύμα και βοριά
Το σώμα του στεριά μπροστά του βγάλε με
Μα αν αυτός μ' απαρνηθεί σε πέλαγο βαθύ
Ναυάγιο άσε με
Βήματα αργά, σέρνει το κορμί του,
Μπρος στον καθρέφτη, γέρνει τη μορφή του,
Τα μάτια αδειανά, γεμάτα με αίμα,
Ένα άψυχο σώμα, μ' ένα μαχαίρι στο δέρμα.
Σφίγγει γερά, το μαχαίρι του,
Το φέρνει αργά, πάνω στο στήθος του,
Τα μάτια κενά, ένα άθλιο τέρμα,
Ένας τρελός, ένας τρελός μ' ένα μαχαίρι στο δέρμα.
απανω μου εχω παντοτε στη ζωνη μου σφιγμενο
ενα παλιο αφρικανικο ατσαλινο ΜΑΧΑΙΡΙ
κ αφου κανεναν δεν μισω στο κοσμο να σκοτωσω
φοβαμαι μη καμια φορα το στρεψω στον εαυτο μου...
Φοβαμαι ολα αυτα που θα γινουν για μενα
χωρις εμενα
μαθαινεις να ζεις χωρις ΕΜΕΝΑ
μα δεν αντεχεις το κρυφο σου ζορι
Ασε με κοντα εμας να φερω
αλλο δεν ζητω
εσενα θελω
περιμενω να 'ρθεις ξανα
θελω πισω παλι να σε φερω φως μου
μια ελπιδα
δεν θελω να ξερω πως
δεν θα 'ρθεις
δεν θα 'ρθεις
ξανα ..
οταν η απουσια γινει τροπος ζωης
οταν ο πονος γινεις δρομος διαφυγης
οταν στα προσωπα του κοσμου βλεπω το προσωπο σου
οταν το δακρυ μου στο χαρισα κ εγινε δικο σου
οταν το εγω μου ειναι μισο κ το αστερι μου θολο
οταν ΞΕΡΩ πως υπαρχω μα δεν γινεται να ζω
οταν μεσα μου κοιτω βλεπω ενα απυθμενο κενο
γιατι δεν επαψα στιγμη να σ'αγαπω.....
Να είμαι ήχος στη παλιά σου κιθάρα
μέσα στη τσέπη τα κλειδιά και τα τσιγάρα
να 'μαι σε εκείνα που σ’ αρέσουν και αγγίζεις
μέσα σ’ όλα που προσέχεις και φροντίζεις
να με ΠΡΟΣΕΧΕΙς
γιατι εχω πεσει χαμηλα
εχω πεσει χαμηλα
ματια γλυκα να με αντεχεις....
στα ματια μη με κοιτας
γιατι φευγω μη με ρωτας..
γιατι φευγω και παω στης ληθης τη γη
το ξερει μονο η δικη μου ψυχη ..
ξερω ενα παιδι
που μου λεει πως σε ΞΕΡΕΙ
οτι ειχατε δει
ενα τρελο καλοκαιρι
Εσύ, μοιάζεις καλοκαίρι στης ζωής τη χειμωνιά
μια ζεστή ελπίδα στης καρδιάς τη παγωνιά
Εσύ, μόνο εσύ
Χειμώνας, ξέρω γυρίζεις κάπου εδώ,
Μέσα στα φύλλα, στις αγκαλιές απ’ τα άσπρα σπίτια,
Χειμώνας, κι αυτός ο πίνακας στον τοίχο
Μια φυλακή που κάπου εδώ θα σταματήσει,
Σαν παραμύθι που τελειώνει πριν αρχίσει
Και η βροχή γύρω να πέφτει δυνατή,
Και η βροχή γύρω να πέφτει δυνατή
Κι εσύ μου μιλάς μα να σ’ ακούσω δε μπορώ
Τι με ρωτάς, τι απαντήσεις να σου βρω
ΕΔΩ να μεινεις
να με κρατησεις αγκαλια
να μ'ανακρινεις
της καληνυχτας τα φιλια
μη μου τα δινεις.....
μα δεν θελω γιατρε μου
καμια νοσοκομα
θελω βρωμικα ΦΙΛΙΑ
να μου ζεστανουν το σωμα..
σωμα μου
ΣΩΜΑ μου
φτιαγμενο απο πυλο....
κανεις ο,τι θελεις
το μυαλο...
Μα πώς να αρχίσω να εξηγώ
μες στο κορμί μου το αίμα γίνεται νερό ,γι' αυτό πονώ
Τα χρόνια που περάσανε με βρήκανε σκυφτό
σε ένα άδειο μυστικό φωταγωγό
Μα πώς να αρχίσω να εξηγώ
πως δεν γεννήθηκα στο κόσμο για να δω το τέλος του
Σαν άγριο κύμα ας χαθώ καλύτερα έτσι κι αλλιώς
δειλιάζω σαν σκεφτώ το αύριο
Μπαμπά μου κάτσε φρόνιμα, μη στρίβει το μυαλό σου
και άσε το ζεϊμπέκικο, στο λέω για καλό σου
Κάθε πράμα στον καιρό του...
Για το καλο μου
Για το καλο μου
ωσπου δεν αντεξε στο τελος το μυαλο μου
πηρε αναποδες στροφες για το καλο μου
κι ειμαι στον θαλαμο εννια για το καλο μου ..
fovamai mh m afhneis mono
fovamai dwsmou ligo xrono
fovamai kratise me zwntano !!
Αξιζει αποψε να φυγω σε μερες που δεν ζουσα
να θυμηθω οσα να κανω δεν μπορουσα
χιλιαδες σκεψεις μεσα μου βαθια
υπηρχαν λογοι που δεν ηθελα να σε πιστεψω
τις μικρες σου αφορμες να γιατρεψω
πες ξανα οτι θες και νομιζεις
ονειρεψου με μα μη μ' αγγιζεις...
σε ένιωσα μέσα μου βαθιά
σαν να μην πέρασε μια μέρα
Χάνομαι στα κύματα
Στο Φλοίσβο τρελαίνομαι
Κι είσαι εσύ η θάλασσα η κρύα
Κρύβομαι σε ρήματα
Σε θέλω, αφήνομαι
Μέσα στης αγάπης σου τη βία
Είμαι ο διαβάτης
Σκονισμένος χάρτης
Υπηρέτης των αστεριών
Στο 'χα πει το Μάρτη
Μη γυρνάς την πλάτη
Στις γραμμές των άδειων σου χεριών
πόσο σε θέλωωωωωω
Με λόγια να καίνε
Οι αλήθειες να κλαίνε
Να λες δε σε νοιάζει
Ο δρόμος που βγάζει
Με λόγια να καίνε
Ψυχές φορτωμένες
Να λες δε πειράζει
Που πια δε με ψάχνεις
ο ΔΡΟΜΟΣ ειχε τη δικη του ιστορια
καποιος την εγραψε στον τοιχο με μπογια
ειχε μια λεξη μοναχα ελευθερια
κι υστερα ειπαν πως την εγραψαν παιδια.....
λαλαλαλαλλαλαλαλαλαλααααααααααα
ΙΣΤΟΡΙΑ μου αμαρτεια μου
παθος μου μεγαλο
εισαι αρρωστεια μες στα στηθη μου
κ πως να σε ξεχασω
Δεν εισαι ερωτας εσυ
εισαι ενας Γολγοθας που τραβηξα
εισαι το κατι αλλο γενικως !!
ΕΙΣΑΙ στο αιμα
στις φλεβες
στα κυτταρα μου......
Μίζερο φως, στο δωμάτιο,
Πνιγμένες φωνές, απ' τον διάδρομο,
Ένα άθλιο στρώμα, γεμάτο με αίμα,
Ένα άψυχο σώμα, μ' ένα μαχαίρι στο δέρμα.
Άιντε Μανταλιώ και Μανταλένα
τι έχει ο άντρας σου με μένα
Έμαθα τραβά μαχαίρι
με τ’ αριστερό του χέρι
Άιντε Μανταλιώ και Μανταλένα
τι έχει ο άντρας σου με μένα
Τι ειναι αυτο που μας ενωνει
μας χωριζει, μας πληγωνει
Ειναι ο χρονος που τελειωνει
και ξανα μενουμε μονοι
Τι σου κανα και πίνεις τσιγάρο στο τσιγάρο,
κι απ τα θολά σου μάτια στο πάτωμα καρφιά
Πες μου για δε μ' αφήνεις
με δυο φιλιά να πάρω ....
Λόγια, δεν υπάρχουνε λόγια
στην καρδιά να στα γράψω
με φιλιά να στα πω
Λόγια, δεν υπάρχουνε λόγια
για την τρέλα που νιώθω
επειδή σ’ αγαπώ
Τι τραγούδι να σου γράψω
να ’χεις για να τραγουδάς
πάν’ οι ώρες πάν’ οι μέρες
τα Σάββατα κι οι Δευτέρες
όπως χάνονται οι κουβέντες
στα στενά της αγοράς
ΩΡΕΣ αιχμής και χάνομαι στο άσπρο των ματιών σου
ΩΡΕΣ αιχμής και βρίσκομαι στον έβδομο ουρανό
ας ήτανε να κράταγες στιγμούλα μου στο χρόνο
ας ήτανε να φώτιζες αυτό μου το κενό...
[size=9](Φταίνε τα τραγούδια που με πήραν άπ'το χέρι
κάτι στιχάκια σαλεμένων εραστών
μα εμένα τη στιγμούλα μου πίσω ποιος θα μου φέρει
εγώ ό,τι αγάπησα σ' εκείνη το χρωστώ...)
'ΩΡΕΣ ΑΙΧΜΗΣ', Διονύσης Τσακνής[/size]
Γι' αυτό και συ παρατά με
κολύμπα να σωθείς
παίξε σε κάτι σίγουρο
να αποκατασταθείς
Γι' αυτό και συ παρατά με
κολύμπα να σωθώ
γιατί είμαι είδος σπάνιο
μην εξαφανιστώ
Ιδιαζόντως ευφυής
κι ιδεολόγος παρακμής
περήφανα εγωιστής
στο κάτω κάτω της γραφής
Ιδιαζόντως ευφυής
και εραστής περιωπής
με επιδόσεις αντοχής
άντε μετά να αντισταθείς
Ιδιαζόντως ευφυής
μάλλον σπουδαίος γόνος
Ιδιαζόντως πληκτικός
κι ιδιαζόντως μόνος
για να σ΄εκδικηθώ
πετάω ενθύμια και δώρα
ΚΑΙ ΣΥ όπως κι εγώ
θρίψαλα και σκουπίδια τώρα....
ΤΩΡΑ πιααααααααααα
ειναι αναμνηση παλια
κιτρινο γραμμα στο συρταριιιιιιιιιιιι.....
καινουργια εχτισα φωλιαααααααα
καινουργια αγαπη μ εχει παρει........ :D :D :D
καλημέρα ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ μου αγάπη
καλημέρα καινούργια ζωή
απο σήμερα τέλος τα λάθη
φτάνει να΄μαστε πάντα μαζί.......
η ΖΩΗ μου ολη
ειναι ενα τσιγαρο
που δεν το γουσταρω
κι ομως το φουμαρωωωωωωωωωωω......
στο ΤΣΙΓΑΡΟ που κρατώ
στον έναν μου Θεό
όσο ζω θα σ΄αγαπώ....
Σ'ΑΓΑΠΩ σαν το γελιο του μαη σ'αγαπω
σαν παλια αμαρτια σε θελω......
Αν είναι η αγάπη ΑΜΑΡΤΙΑ
θα βγω να το φωνάξω με λατρεία
θα βγω να το φωνάξω να το πω
πως είμαι αμαρτωλή που σ'αγαπώ
ένια σε βρίσκω ωραία σήμερα :lol: :lol:
ναυς των ονείρων το κορμί θεών κατάρα και γιατρειά
απ' την αγάπη σου γεννιέται σαν βουνά η μοναξιά
τη Βαβυλώνα έχεις ντυθεί αμαρτωλή και καρτεράς
λίκνο εφιάλτη που με πάς μαύρες αβύσσους κυβερνάς
Είσαι αμαρτωλή...
δε σε θέλω πια..
είσαι αμαρτωλή..
ΦΥΓΕ ΜΑΚΡΙΑ !!!
Το πρόσωπο χλωμό
η ψυχή μου μαύρη
η πόλη σαπίζει
θέλω να πιώ
Η σκέψη στον πάγο
το σώμα καίγεται
το μέλλον βουλιάζει
θέλω να πιώ
Παράθεση από: "Atma"ένια σε βρίσκω ωραία σήμερα :lol: :lol:
merci! :D (δε μου συμβαίνει συχνά ε?! :P )
Θέλω να πιω, να πάω να μεθύσω
να ξανα????ουμε για λίγο να ???ούμε... ]
Δε θέλω να ξέρω τι κάνω
Δε θέλω να βλέπω πού πάω
Πώς να πέσω από ψηλά χωρίς φτερά
Στα όνειρα τα χθεσινά γυρνάω
Θα κατέβω χαμηλά, έτσι απλά
Των αγγέλων τα φτερά να κοιτάω
Μα που να πάω...
.αφού είσαι όλη μου η ζωή....
μα που να πάω, που [size=18]σ αγαπώ[/size] το σο πολύ
:D :D :D :D
Η ζωή περνά και χάνετε
μάτια μου..
Τα ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ στα μάτια σου
και τ'άστρο πάνωθέ μου
αχ να μην τέλειωνε ποτέ
η ώρα ετούτη Θεέ μου...
αχ να μην τέλειωνε ποτεεεεεεέ η ώρα ετούτη Θεεεεεεεεέ μουουουουουου.....
:roll:
Σε κάθε κίνησή σου υποφέρω
Νόμιζα πώς σε ήξερα, μα δεν σε ξέρω
Σε κάθε σου ματιά, σε κάθε σου βλέμμα
Υπάρχει μια αλήθεια και ένα ψέμα, τι να πω.
Μυστήριο ο έρωτας μαζί σου.
Το πάθος και η ηδονή απ'το κορμί σου.
Κάθε αμφιβολία μου λυτρώνει
Και αισθάνομαι πως είμαστε οι μόνοι εραστές
Καίγομαι γλυκά στη φλόγα σου
Νιώθω σαν Θεός στο σώμα σου
Γίνομαι καπνός που σε τυλίγει με ένα φιλί
Και σε αγγίζει κάθε στιγμή
Η εικόνα σου σημάδι στο μυαλό μου
Γεμίζει κάθε βράδυ το κενό μου
Η αγάπη μου ανεξήτηλη στο χρόνο
Τα λάθη σου έχω μάθει να πληρώνω, τι να πω....
χαρουλιταααααα!! ερωτευμένο μου είσαι κι εσύ!??
ΚΑΘΕ που νιώθω μοναξιά
σκεφτομαι πως υπάρχεις
και θέλω να'ρθω εκεί κοντά
τίποτα να μην πάθεις
Μοναξια μου ολα
Μοναξια μου τιποτα
μην μ' αφηνεις τωρα
που ειναι ολα πιο δυσκολα
αποψε τα θελω ΟΛΑ ΟΛΑ ΟΛΑ
ή τιποτα....
Μην ρωτάς να σου πω
για μια σχέση που τέλειωσε
μ' εχεί κάνει κομμάτια σου λέω
θύμα της είμαι και γω.....
ΘΕΛΩ να μάθω που έχει πάει
Θέλω να μάθω που ξενυχτάει
Θέλω να μάθω ποιόν έχει ερωτευτείιιιιιιιιιιιιιιιιιιι
Θέλω να μάθει πως την ζητάω
Θέλω να μάθει πως ξενυχτάω
Θέλω να μάθει πως κλαίω της νύχτες γι' αυτήννννννννννννννννννννν
Άλα!!!
Πώς έγινες εσύ
Ψύχωση τρελή
Είσαι αμαρτωλή
Μα σε θέλω
Πού λείπεις και πονώ
Χάνομαι εγώ
Και θα εκραγώ
Δεν αντέχω
Ξενυχτάω γιατί στον εαυτό μου
και στο σπίτι δε χωράω
Ξενυχτάω για σένα υποφέρω
και πονάω
Ξενυχτάω με τους φίλους πίνω
και νομίζω σε ξεχνάω
Ξενυχτάω μου λείπεις
και ακόμα σ' αγαπάω
Πώς κάτι να σκεφτώ
Δίχως να 'σαι δω
Λέω θα σε δω
Θα γυρίσεις
Πού χάνεσαι ξανά
άρρωστη καρδιά
Κι όλα είναι πια παραισθήσεις
Σε μισω μα και σε θελω
το κεφαλι μου φουρνελο
που μου καιει το μυαλο
θελω τα φτερα μου πισω
θα 'ρθω να σε κυνηγησω
δεν σταματαω πριν να σε βρω
η νυφη που φορουσε μαυρα
και αγαπουσε τα σκοταδια...
Ο λόγος δεν έχει λόγο να λέγεται
το λόγο αυτό εγώ τον σεβάστηκα
και να που η Τροία ακόμη καίγεται
και να ο Αδόλφος υψώνει τη σβάστικα
Νίκη, νίκη, νίκη
Συγκάτοικοι είμαστε όλοι στην τρέλα
κι εγώ δεν έχω για νοίκι
φορούσε μαύρο νυφικό η περσινή μας η κοπέλα
κι ο λόγος αυτός τής ανήκει.
Ο λόγος δεν έχει λόγο να υψώνεται
ο λόγος τροφή ωμή για τους κόρακες
και να που η Ρώμη ακόμη σώνεται
και να οι Αννίβες με τρύπες στους θώρακες
Νίκη, νίκη, νίκη
Συγκάτοικοι είμαστε όλοι στην τρέλα
...
Ο λόγος σαπίζει καταναλώνεται
στο λόγο αυτό κουβέντα δεν γίνεται
και να που ο Οιδίπποδας τυφλώνεται
και να η Σαλώμη τα πέπλα της γδύνεται
Νίκη, νίκη, νίκη
Συγκάτοικοι είμαστε όλοι στην τρέλα
Κι αν είμαι εγώ κι αν είμαι εγώ
γίνομαι ένα τίποτα σαν μέσα μου γυρνώ
δεν είμαι εγώ κι αν πολύ ψηλά κοιτώ
γίνομαι ένα τίποτα
σαν μέσα μου δεν μπορώ να αγαπηθώ
τιποτα δεν θυμασαι,
τιποτα δεν λυπασαι,
εσυ που μου λεγεεεεεες
πως μ'αγαπααααααςς
τωρα που πας, τωρα που παααας!
Ανθρωποι ειμαστε
και σφαλματα κανουμε
ολοι σε τουτη τη ζωη
ειναι πολυ σκληρο
ο ενας απ τους δυο
τον αλλον να μην εννοειιιιιιι
πολυ με πληγωσες ΖΩΗ
μακρυα θα φυγω ενα πρωι
να ανεβω σ ενα αεροπλανο
να δω τον κοσμο απο κει πανω.....
θα σου φυγω στο χα πει
θα σου φυγω
και γελαγες εσυ
και θ αφησεις σημαδια
και τα ονειρα αδεια
θα σου φυγω
στο χα πει
μα το ΣΗΜΑΔΙ στο λαιμο μου
απ τα φιλια σου
θα μαρτυραει οτι μ ειχεις αγκαλια σου
μα το ΣΗΜΑΔΙ στο λαιμο μου
που θα μενει
θα μαρτυραει πως δεν ειμαστε δυο ξενοι.....
:(
Μη μου στενοχωριεσαι μινορακι μου :cry:
Σκόρπια ζωή, χαμένα όνειρα
κι αισθήματα καμένα
μια φυλακή που μέσα κλείνω
ότι ένιωσα για σένα
Σκόρπια ζωή και τα κομμάτια της
στο δρόμο πεταμένα
τι να σου πω αφού δε σ' έχω
δεν υπάρχω ούτ' εγώ
ΟΝΕΙΡΑ μου αγορια μου
κλειστε τα φτερα σας
θελω να ησυχασω
και να κοιμηθω....
Ειμαι αετος χωρις φτερα
χωρις αγαπη και χαρααααα
Ειμαι αετος χωρις φτερα
χωρις αγαπη και χαρααααα
ενας μωρ ενας...
ενας ΑΕΤΟΣ καθοτανεεεεεεεεεε
μωρε καθοτανεεεεεεεεεε
στον ηλιο και λιαζοτανε
μωρε λιαζοτανεεεεεεεεεε.....
ωπαααααααααααα
Χρώματα άνοιξη βόλτα στον ήλιο
στη θάλασσα παρέα μ' έναν φίλο
σε γνώρισα σε γνώρισα
Χάδια ανέμελα πάνω στην άμμο
ζωγράφισες ένα αεροπλάνο και
γέλασες γέλασες
Δε θυμάμαι αν στο είχα πει
μα σ' αγαπούσα
πίσω απ' το φεγγάρι είχα κρυφτεί
και σε κοιτούσα
Δε θυμάμαι αν στο είχα πει
μα κάθε βράδυ
τ' άστρα πέφταν πάνω μου βροχή
μ' ένα σου χάδι
Βούτηξα με μια κιθάρα
στο διάστημα τα πρωτα τσιγάρα
με φίλησες με φίλησες
καράβια ακυβέρνητα τα κορμιά μας
αντίδοτα στην ερημια μας
αστρόπλοια αστρόπλοια
πανω στην ΑΜΜΟ την ξανθη
γραψαμε τ ονομα της
ωραια που φυσηξεν ο μπατης
κι εσβηστηκε η γραφη.......
Ψηλές κοντές
Αδύνατες Χοντρές
Ξανθιές Μελαχροινές
όλες καλές...έχουνε κάτι που θες (ένδοξος Χαριτοδιπλωμένος)
ειναι το ΚΑΤΙ που μενει
οταν η αγαπη πεθαινει νωρις......
Έφυγες νωρίς, ούτε που πρόλαβα ν’ αρχίσω
Έφυγες νωρίς, μα είχα κι άλλα να σου πω
Λόγια μυστικά, την άλλη όψη σου ν’ αγγίξω
Λόγια μαγικά από έναν κόσμο μου κρυφό
Έφυγες νωρίς, κομματιασμένες υποσχέσεις
Έφυγες νωρίς, χειρονομίες βιαστικές
Έκλεισες σιγά την πόρτα μήπως με πονέσεις
Βρήκες τελικά δυο-τρεις κουβέντες τυπικές
Ποιος φωνάζει, ποιος πληγώνει τη σιωπή;
Τι να θέλει να μου πει;
Έφυγες νωρίς και όλα μείνανε στη μέση
Ό,τι και να πω, ακροβασία στο κενό
Τόση μοναξιά σε ποιο αστείο να χωρέσει
Τίποτα δε ζω που να μη φαίνεται φτηνό
ΠΟΙΟΣ για σένα ότι έκανα θα κάνει?
ποιός τον πόνο θα κρατά να μην σε φτάνει?
ποιός θα νοιάζεται στον πόνο σου στην λύπη?
ποιός θα σκέφτεται αν τίποτε σου λέιπει?
Ποιός?
Κορόνα γράμματα ποντάρουμε
το θάνατό μας
την ίδια κλίση παίρνουμε
φλερτάροντας γκρεμούς
κι όταν δε θα 'χουμε πια τίποτε δικό μας
ο έρωτας θα μας τσακίσει
και θα μας κάνει αληθινούς
Θα μ' αγαπάς, θα μ' αγαπάς
μα δε θα φτάνει
άγονη βροχή θα πέφτει πάνω μου
το χάδι σου
και εγώ σαν γέρικο σκυλί μες το λιμάνι
θα πεθαίνω στο πλάι σου
Αν σ' αρνηθώ αγάπη μου
να μ' αρνηθούν οι φίλοι
χάδι ποτέ μου να μη δω
να μη φιλήσω χείλι
Μου'χει λείψει η αγάπη στα μαλλιά μου ένα ΧΑΔΙ
μια ζωή βαθύ σκοτάδι κι αιτία πάντα εσύ
μια καλή μου φιλέναδα, μια βολτίτσα στην λιακάδα
μου' χουν λείψει κ' όλα μαύρα κι αιτια πάντα εσύ...
Μέσα στα μαύρα σου νερά, κομμάτια η ζωή μου
Αχ θάλασσά μου εσύ βαθιά, που κρύβεις το νησί μου
Αχ θάλασσά μου εσύ βαθιά, που κρύβεις το νησί μου
Μέσα στα μαύρα σου νερά, κομμάτια η ζωή μου
Κοίτα να χτίσεις μια φωλία
κι εκεί να χτίσεις λίγο ήλιο απ' τα παλιά
Σου 'χω φυλάξει μια θάλλασα
και ένα δάκρυ κοραλλένιο μια σταλιά
Κοίτα τα χέρια σου, αντέχουν πολλά
Διώξ' τα σκοτάδια σου, κοίτα ψηλά
Μείνε στην έρημο μες στην φωτιά
Θα είμαι δίπλα σου όπου κι αν πας
ΚΟΙΤΑ μια νυχτα
εξω που κανει
κι οτι κι αν λεμε
παντα καπου μας φτανει.....
δες φεγγαρια
δες και κρινα
και ζευγαρια
πουναι χρονια μαζι.....
ανθρωποι ειμαστε
και σφαλματα κανουμε
ολοι σε τουτη τη ζωηηηηηηηηηη
ειναι πολυ κοινο
ο ενας απ τους δυο
τον αλλον να μην εννοειιιιιιιιιι
(Ωπα μου ! :wink: )
Δυο χρονια ειχα να σε δω
και σε συναντησα ξανα μια Κυριακη
κερνουσες ουζα και κονιακ στο καφενειο
και τα καλα σου φοραγες
σαν να 'τανε γιορτη
Κυριακη γιορτη και σχολη
να ταν η βδομαδα ολη
Κι η Δευτερα να ταν μονο
κανα δυο φορες το χρονο
:lol: :lol: :lol:
Δευτέρα κάτι έχω
Την τρίτη δεν αντέχω
Τετάρτη πώς βαριέμαι
την Πέμπτη δεν κρατιέμαι
Παρασκευή πρωί...λα λα λα λα λα λα λααααα
Απ όλες τις ημέρες η Κυριακή μ αρέσει ]
Λίγες μέρες μείνανε, μάτια μου γλυκά
και οι σκοπιές τελειώσανε, τα δάκρυα στεγνώσανε
Την άλλη Κυριακή παίρνω το χαρτί
Απολύομαι, απολύομαι
Απολύομαι, μωρό μου, και τρελαίνομαι
Ματια βουρκωμενα παραπονεμενα
διχως αγαπη και πονο κανενας δε ζει
Ματια βουρκωμενα παρτε με κι εμενα
Παρτε με τωρα να παμε στο κοσμο μαζι
Αχ να μπορούσα τα λιμάνια να τα κλείσω
Να σταματήσω τα τραίνα στο σταθμό
Να ’χα τη δύναμη τα βράχια να κυλήσω
να μην αφήσω δρόμο για το χωρισμό
Γιατί κοιτάς τα μάτια μου τα βουρκωμένα
Πού πάς στα ξένα, σ’ ωκεανό
Γιατί κοιτάς τα χέρια μου τα λαβωμένα
Πού πας στα ξένα κι έχουν σφίξει κεραυνό
Αχ να μπορούσα...
Γιατι το τραγουδι αυτο παντα να λεει δεν μπορω ?
Γιατι κι εσυ με σπρωχνεις στον γκρεμο
δεν σε συγχωρω - δεν σε συγχωρω ..
Φύγε λοιπόν και μη λυπάσαι
και πως θα ζήσω μη ρωτάς
ευτυχισμένη όμως να 'σαι
κοντά σ' αυτόν που αγαπάς
Φύγε λοιπόν όπως κι οι άλλες
κι εμένα οι νύχτες ας με βρουν
σαν της βροχής τις κρύες στάλες
που πέφτουν κάτω και σκορπούν
Μα όπου και να 'σαι να θυμάσαι
πως ξέρω και να συγχωρώκι αν νιώσεις μόνη μη φοβάσαι
θα περιμένω θα 'μαι εδώ
Φύγε λοιπόν και μη λυπάσαι
και πως θα ζήσω μη ρωτάς
ευτυχισμένη όμως να 'σαι
κοντά σ' αυτόν που αγαπάς
Φύγε λοιπόν και ας δακρύζω
να μείνεις δεν παρακαλώ
δεν ξέρω μόνο να κερδίζω
μα και να χάνω ξέρω πως...
Σε παρακαλώ απόψε
τη καρδια μου βρες και κόψε
πάρε την αναπνοή μου
βάλε τέρμα στη ζωή μου
Ένα τραγούδι πες μου ακόμα
και καν' τα όλα λάσπη και χώμα
ένα τραγούδι το τελευταίο
μα θέλω να 'ναι το πιο ωραίο
ΑΠΟΨΕ βγήκα για να πιω λιγάκι παραπάνω
τέτοια που είναι η ζωή τέτοια κι εγώ της κάνω.
Έχω στενάχωρη καρδιά, σεκλέτια δεν χωρούνε,
και οι χαρές που καρτερώ μη σώσουνε κι ερθούνε.
Και οι χαρές που καρτερώ-ω-ω, μη σώ- μη σώσουνε κι ερθούνεεεεε...
(Όπα!)
Άπονη καρδιά
παρακαλώ παρακαλώ
θα 'ρθω μια βραδιά
παλιούς καημούς να σου θυμίσω.
Άπονη καρδιά
παρακαλώ παρακαλώ
θα 'ρθω μια βραδιά
και θα σου τραγουδήσω.
Έβγα τα μεσάνυχτα ψηλά στο παραθύρι
έβγα τα μεσάνυχτα με την αστροφεγγιά
άπονη καρδιά
θα 'ρθω μια βραδιά
θα 'ρθω στην αγάπη σου να βρω παρηγοριά
οπου να'ναι ΘΑ'ΡΘΩ να σε βρω
κ το μυστικο μου να σου πω
το'ψαξα πολυ για να το πω σε σενα
κ εχανα πολυτιμο καιρο..
Μυστικέ μου έρωτα
αχ, έρωτα κρυφέ,
ό,τι τώρα ένιωσα
δεν ένιωσα ποτέ.
Μυστικέ μου έρωτα
αχ, έρωτα κρυφέ.
Μια φωτιά μού καίει τα στήθια, μια φωτιά,
την αλήθεια δεν τη λέω πουθενά
και πονώ και πονώ.
Μυστικέ μου έρωτα
αχ, έρωτα, σ’ αγαπώ.
Σ’ αγαπώ.
φωτια ααααααααααα στα συνορα της γης
θ'αναψουμε εμεις
με σπιρτο
τη καρδιααααααααα μαααααααας
Ρίξε στο κορμί μου σπίρτο να πυρποληθώ
αυτή η αγάπη στ άστρα μ ανεβάζει
κι άσε να καώ όπως θέλω και να χρεωθώ
αυτό το λάθος μόνο μου ταιριάζει....(ώπα)
ΑΣΕ με να κανω λαθος
ΑΣΕ με να δω μοναχος
τι μου παιρνει τα μυαλα..
εισαι το λαθος μου το τελευταιο
ολα τελειωσανε τερμα σου λεωωωωωωωωωωωωωωω
εισαι το λαθος μου το πιο μεγαλοοο
μετα απο σενανε δεν τ αναβαλωωωωωωωωωωω
(αααλλλααα!!!!!)
Σκυφτοί μιλάμε απόψε σιγανά
κι οι λέξεις μας πεθαίνουν σε μιαν άκρια.
Πουλί ο χωρισμός που φτερουγά
στα μάτια μας που κλαίνε δίχως δάκρυα.
Τελειώσαμε λοιπόν και τι να πούμε,
το δάκρυ μας σταγόνα που παγώνει.
Τα λόγια μας στα χείλη ξεψυχούνε
κι η νύχτα πάλι νύχτα ξημερώνει.
Σκυφτός κι ο ουρανός μάς χαιρετά
που ξέρει μυστικά μας αφανέρωτα
και στέλνει κάποιο σύννεφο δειλά
να κλάψει τον χαμένο μας τον έρωτα.
Ξημερωνει
και βραδιαζει
παντα στον ιδιο το σκοποοοοο
Φερτε μου να πιω το ακριβοτερο πιοτο
εγω πληρωνω (ω πα) τα ματια που αγαπωωωωωωω
(με βλεπω για ρακομελα .... :D )
Στα γράφω όλα αυτά , αυτή τη νύχτα
Καθώς πίνω το τελευταίο μου ποτό με το Διάβολο
Και φυσάει μι'αργόσυρτη βροχή
Φορτωμένη μ΄αναμνήσεις κι αποχαιρετισμούς
Και την ανία της ζωής χωρίς εσένα
Τώρα ξέρεις γιατί δεν απαντώ
Ξέρεις το τίμημα που πληρώνω
Μεθυσμένη πολιτεία
μια κορνίζα αδειανή
μια λατέρνα είν' η ζωή μου
με ξεκούρδιστη φωνή
πάνε κι έρχονται σαν πλοία
οι αναμνήσεις στον καιρό
μεθυσμένη πολιτεία σ' αγαπώ
Ζήτα μου οτι θες
πάρε με οπου θές
ζωη μιση δεν θελω πια να ζω ..
Πάρτο Λίζα και κάντο [size=18]κορνίζα[/size]
και βάλτο στην πρίζα, να κάνει σουξέ
Το πτυχίο δεν μπαίνει στ’ αρχείο
κορίτσι για δύο, τσιφλίκι μπαξέ
Πάρτο Λίζα και κάντο κορνίζα
και μες στο Ibiza μπορεί να συμβεί
το μοιραίο, κορίτσι λαθραίο
κομμένη στο λέω, όχι άλλη στραβή
Τηλεφώνησες πάλι, όπως έβλεπα Γκάλη
να μου κάνεις ρελάνς
Με κουράζεις ρε Λίζα, θα μου κάψεις τη μίζα
και θα πάρω ρεβάνς
Κοριτσι τρυφερο, πληγωμενο
με τα ανεκφραστα ματια
τα χρυσα τα μαλλια
με λιγες πικρες αναμνησεις
που μειναν αισθησεις
παντου μακρια..
Κουράστηκα να ζω με αναμνήσεις
Και να’μαι τόσο αφελής
Που να πιστεύω πως θα ξαναγυρίσεις
Κουράστηκα να ζω με την αλήθεια
Και να κοιτάζω την καρδιά σου να χτυπά
Για άλλον μες τα στήθια
Απόψε θα σ’ονειρευτώ
Και θα’σαι όπως θέλω εγώ
Δικιά μου μέχρι το πρωί
Μόνο σ’εμένανε θ’ανήκεις....
Παλιοπαιδο θα γινω θα σπαω και θα πινω
στο λεω μια για παντα να το ξερειιιις
παλιοπαιδο θα γινω κουραστηκα να δινω
κοντα μου αν ξαναρθεις θα υποφερειειειειεις ...!!!!!!!!!!!!!!!
Το χρόνο σταμάτησα για λίγο
Μια ανάσα σου κράτησα
Κοντά σου περπάτησα πριν φύγω
Μα φαίνεται άργησα
Δεν έχω ΧΡΟΝΟ
για άλλο πόνο
για άλλα δάκρυα
δεν έχω πια καιρό
ξερω κατι φιλους που την ψαχνουν για αλλου
μα εχτισαν στην αμμο τα πιο απιθανα ονειρα
κοιταζουν μες στα ματια τους κοινους τους θνητους
αυτους που δεν μπορεσαν, δεν αντεξαν και χαθηκαν ...
παιχνιδια της ζωης κοντα στους πολους της γης
ο τροχος της τυχης δεν γυρναει, δεν στεκεται
μια σκεψη, μια ελπιδα, ενα ταξιδι για αλλου
το καραβι του Νοτου εχει σαλπαρει πια .. χαθηκε..
προσπαθησαν μια νυχτα απο τη θλιψη να βγουν
μα ειδανε πιο κατω το φεγγαρι να κρυβεται
ο φοβος , το σκοταδι κι η αληθεια , το φως
να πνιξουν τη νυχτα που ταραζει τα ονειρα
συλλαβισαν το μηνυμα νωρις το πρωι
δυο λογια, ενα δακρυ, τελευταιες κουβεντες τους
στο σπιτι κι αποψε εχει απλωθει η σιωπη
σπασμενα ρολογια που να δειχνουν μεσανυχτα..
Όπως ανοίγει ο ουρανός μπροστά σου
Και πλημμυρίζει με φως τα όνειρά σου
Μια ανεξήγητη κραυγή κι ένα σου δάκρυ
Λύσε και εσύ το γρίφο της αγάπης
Με γράμματα ευχές κι αφιερώσεις
Στοίχημα έβαζα πως δεν θα με προδώσεις
Με στέλνεις, με στέλνεις με παρασέρνεις
Με στέλνεις, με στέλνεις στο πουθενά
Εδω δεν πιανουν οι καταρες
δεν πιανουν οι ευχες
εδω το τωρα ζητιανευει λιγη πικρα απ' το χθες
εδω οι αγγελοι δεν κλαινε ουτε γλειφουν πληγες
εδω η θλιψη δεν κερδιζει ποτε
εδω οι μερες ταξιδευουν σαν χελωνες νεκρες
Το σούρουπο οι παναγιές
θρηνούν στον ελαιώνα
θρηνούν στον ελαιώ - να
Και του κορμιού του οι πληγές
κατάρες είναι και ντροπές
στον εικοστό αιώνα, στον εικοστό αιώνα
Ήταν τα χρόνια μας πληγές
σε κουρασμένες φτέρνες
φώνές που αντήχησαν νεκρές
μεσα σε άδειες στέρνες
δίχως να τους αποκριθεί
η ηχώ έστω μιας απάτης
κάτι σαράβαλες καρδιές
στο τσίρκο της αγάπης
Τσίρκο, παράγκα, φίρμα γκρέκα
τέμπο, μουργέλα, αγγαρεία
γκράντε μαέστρο καλαμπόρτζο
ράτσα μπαρούφα, ομελέτα, ιστορία
γκράντε μαέστρο καλαμπόρτζο
ράτσα μπαρούφα, ομελέτα, ιστορία
Μασκαρά, γκρέκο μασκαρά
μασκαρά, γκρέκο μασκαρά
Μάτσο αμάκα καπιτάλε
σκάρτο, τανάλια, πολιτσία
φράγκο μαντζάρε, πολιτσία
Μασκαρά, γκρέκο μασκαρά...
Μια ιστορια θα σας πω για τον Μπαμπη
τον Μπαμπη τον Φλου
που του 'λεγες βρε Μπαμπη τι τρεχει εδω
σου 'λεγε φλου φιλε μου ολα ειναι φλου
Παρ’ το φεγγάρι και καν’ το βέρα μου
Φίλε μου, άντρα και αγέρα μου
Παρ’ τη ζωή μου απόψε
να την πιεις, σταγόνα από κρασί
Όλος ο κόσμος είσαι εσύ
Αλήθεια φίλε, η ζωή μου έχει γίνει
ένα ποτάμι που κυλάει μακριά μου
ψάχνω να βρω την ομορφιά της οδύνης,
τη μυρωδιά σου στην καρδιά των υφάλων,
λίγο κρασί απ' το ποτήρι που πίνεις
πριν να χαθείς μέσα στη νύχτα των άλλων
'Η ΖΩΗ ΜΟΥ όλη
είναι ένα τσιγάρο
που δεν το γουστάρω
κι όμως το φουμάρω...'
Γουσταρω να σ' ακουω δυνατα να μιλας
ν' αλοιθωριζουν ματια οταν στην πιστα πηδας
Γουσταρω οταν ακουω αχ τι παιδι ειναι αυτο
γιατι εσυ ξερεις στο κρεβατι τι θα πει Rock n' Roll !!
να μ'αγκαλιαζεις
για να σ'αισθανομαι
κι αν δεις να χανομαι
να μ'ανεβαζεις
να με ησυχαζεις
και να με νοιαζεσαι
να με χρειαζεσαι
οπως κι εγω
Για να
είμ' ειλικρηνής δεν σε ξεπέρασα...
Για να ειμ' ειλικρινής στην τρέλα έφτασα...
Για να μείνω ζωντανός προσποιούμαι συνεχώς..
Μάρτυρας μου τι περνάω ο θέός....
Σ'εκδικήθηκα
Ούτε μια φορά απόψε δεν σε θυμήθηκα
Τ'όνομα σου να το συλλαβίσω αρνήθηκα όπως παλιά
Σ'εκδικήθηκα
Και τα φώτα έσβησα μα δε φοβήθηκα
Ούτε με το μαξιλάρι σου κοιμήθηκα αγκαλιά
Δεν έχω τίποτα να θυμάμαι, τίποτα να μισώ,
τίποτα ν'αγαπάω, για τίποτα να ζω
Δεν έχω τίποτα να θυμάμαι, τίποτα να μισώ,
τίποτα ν'αγαπάω, για τίποτα να ζω
Σ'εκδικήθηκα τον εαυτό μου σκότωσα μα σ'εκδικήθηκα
τον εαυτό μου σκότωσα μα σ'εκδικήθηκα
Σ'εκδικήθηκα
Ούτε πάνω απ'το τηλέφωνο δεν στίθηκα
Ούτε από τα συγγνώμη σου κρατήθηκα,
λόγια φτηνά
Σ'εκδικήθηκα
Δεν μου λείπει τώρα ότι κι αν στερήθηκα
Για όσα έχασα για πάντα δε λυπήθηκα,
ειλικρινά
Δεν έχω τίποτα να θυμάμαι, τίποτα να μισώ,
τίποτα ν'αγαπάω, για τίποτα να ζω
Δεν έχω τίποτα να θυμάμαι, τίποτα να μισώ,
τίποτα ν'αγαπάω, για τίποτα να ζω
Σ'εκδικήθηκα τον εαυτό μου σκότωσα μα σ'εκδικήθηκα
τον εαυτό μου σκότωσα μα σ'εκδικήθηκα
Σ'εκδικήθηκα τον εαυτό μου σκότωσα μα σ'εκδικήθηκα
τον εαυτό μου σκότωσα μα σ'εκδικήθηκα
Κι από τις στάχτες μου εγώ ξαναγεννήθηκα
Έχω στα μάτια ουρανό και μαύρα σύννεφα γεμάτα δάκρυ.
Μ'άφησες μόνη και πονώ, και στ'αδιέξοδο δεν βρίσκω άκρη..
Τέσσερα ποτά κερνάω,την καρδιά μου κ'ας πονάω.
Μά όσο κ'αν ζαλίζομαι δεν σε ξεχνάω.
Τέσσερα ποτά πληρώνω, τέσσερις καρδιές χρεώνω
και πεθαίνω μάτια μου για σένα μόνο...
Έχω στα χείλη μια φωτιά και ένα παράπονο στα δυο μου μάτια.
Μες στην ψυχή μου ερημιά που χωριστήκαμε σε δυο κομμάτια...
Τέσσερα ποτά κερνάω την καρδιά μου κ'ας πονάω.
Μα όσο κ'αν ζαλίζομαι δεν σε ξεχνάω.
Τέσσερα ποτά πληρώνω, τέσσερις καρδιές χρεώνω
και πεθαίνω μάτια μου για σένα μόνο...
Τα τσιγαρα τα ποτα και τα ξενυχτια
εχουν κλεισει τα καλυτερα τα σπιτιααα
τα προβληματα τα αισθηματικα
τη νυχτα γινονται βασανιστικαααα :oops:
Απόψε θέλω να πιω.Τίποτα μετά να μην θυμάμαι.
Μέσα στον καπνό να παγιδευτώ, συνέπειες να μην φοβάμαι.
Απόψε θέλω να πιω, θέλω να ξεφύγω από τα όρια μου.
Μέσα στον καπνό να εξομολογηθώ για τα χαμένα όνειρα μου...
Θ'ανάβω με τσιγάρα θα σβήνω με ποτά.
Τώρα που πήρα τη λαχτάρα,στάχτι να γίνουν
όλα πια....
Απόψε θέλω να πιω.
Όλους και όλα να τα διαγράψω,μέσα στον καπνό να εξαφανιστώ,
πίσω να μην ξανακοιτάξω.....
Θ'ανάβω με τσιγάρα.....
Βγαίνω τις νύχτες ψάχνω από κάπου να πιαστώ
κάτι να νιώσω κάτι να ζήσω που ν' αξίζει
Κι είν' όλα αυτά στημένα σ' ένα λάθος σκηνικό
σαν εφιάλτης που ν' αποφύγω δεν μπορώ
Σκόρπια ζωή, χαμένα όνειρα
κι αισθήματα καμένα
μια φυλακή που μέσα κλείνω
ότι ένιωσα για σένα
Σκόρπια ζωή και τα κομμάτια της
στο δρόμο πεταμένα
τι να σου πω αφού δε σ' έχω
δεν υπάρχω ούτ' εγώ
Υπάρχουν κατι άντρες
που έχουνε ευαισθησίες
υπάρχουν κάτι άντρες
που κάνουνε θυσίες
υπάρχουν κάτι άντρες
που το λέει η καρδιά τους
και δε τα θέλουν όλα
μονά ζυγά δικά τους
Κι εγώ έναν τέτοιο άντρα
θέλω για να αγαπήσω
να πέσω στα φιλιά του
κι εσένα να σε σβήσω
κι εγώ έναν τέτοιο άντρα
θέλω μέσα στη ζωή μου
πάλι να ξαναρχίσω ν'αγαπώ
Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι
σαν το ξεχασμένο στάχυ
ο κόσμος γύρω άδειος κάμπος
κι αυτοί στης μοναξιάς το θάμπος
σαν το ξεχασμένο στάχυ
άνθρωποι μονάχοι
Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι
όπως του πελάγου οι βράχοι
ο κόσμος θάλασσα που απλώνει
κι αυτοί βουβοί σκυφτοί και μόνοι
ανεμοδαρμένοι βράχοι
άνθρωποι μονάχοι
Άνθρωποι μονάχοι σαν ξερόκλαδα σπασμένα
σαν ξωκλήσια ερημωμένα, ξεχασμένα
άνθρωποι μονάχοι σαν ξερόκλαδα σπασμένα
σαν ξωκλήσια ερημωμένα, σαν εσένα, σαν εμένα...
εμαθα πως ειναι να φοβασαι
κ οταν ξημερωνει να κοιμασαι
εμαθα πως ειναι να μην εχεις τπτ
εμαθα τα λαθη πως πληγωνουν
κ πως οι αγαπες μετανιωνουν
εμαθα πως το τελος δεν εχει συνορα
κ οσα σου εκανα αποψε τα πληρωνω
νιωθω το μισος σου τα λογια τα σκληρα
σου λεω κοιτα με ΕΣΕΝΑ θελω μονο
ομως εσυ αλλου κοιτας
με την σιωπη σου με χτυπας
μια συγνωμη ακομα τωρα στο πατωμα πετας
μια φορα ακομα λες κ ειμαι εχθρος σου με κοιτας
της μοναξιας τα ρουχα πανω στο σωμα σου φορας
μια συγνωμη ακομα την κομματιαζεις κ την σπας
Σ’ εκδικήθηκα τον εαυτό μου σκότωσα μα σ’ εκδικήθηκα
Τον εαυτό μου σκότωσα μα σ’ εκδικήθηκα
Σ’ εκδικήθηκα, ούτε πάνω απ’ το τηλέφωνο δε στήθηκα
ούτε από τα συγνώμη σου κρατήθηκα, λόγια φτηνά
Σ’ εκδικήθηκα, δεν μου λείπει τώρα ότι κι αν στερήθηκα
για όσα έχασα για πάντα δεν λυπήθηκα, ειλικρινά
Πες μου τι ζήλεψες απ’ την καρδιά μου και απ’το χαμένο μου κορμί.
Φύγε από μενα φύγε γλυκιά μου προτού σε βρει η καταστροφή…
Εσυ θαρρείς αγάπη μου κοντά σου θα υποφέρω, θα κλάιω , θα πονώ.Μα την καλή σου την καρδιά μονάχα εγώ την ξέρω γι’ αυτό και σ’ αγαπώ… Εμείς μαζί θα ζήσουμε ,ποτέ δεν θα χωρίσουμε…
Ποιός δρόμος σε έφερε στην αγκαλειά μου να κλάψεις και να πληγωθείς, μέσα στην άπονη σκληρή καρδιά μου μονάχα δάκρυα θα βρείς… ένα διαμάντι είσαι εσύ στη λάσπη πεταμένο γι’αυτό είσαι θαμπό.. μα εγώ αγάπη μου χρυσή που σε καταλαβαίνω τρελά θα σ’αγαπώ……
Τα μαλλίαμ' έσπριναν
ατό ντέρτ' πα κ' εφτάω
Που γερά ας αποθάν'
να μην τυραννίεται
Όσον ντο γερά και πάει
το κόρμι νατ' λύεται
Σ' αναζητώ την ώρα που νυχτώνει μες στους καπνούς του τσιγάρου σε ζητώ.. Λείπεις εσύ και ότι αγγίζω με σκοτώνει, σε ένα ΄ποτήρι αδειανό σε αναζητώ...
Σε ψάχνω στην Αθήνα, ρωτάω τους περαστικούς, φωνάζω το όνομα σου μα εσύ ΄ποτέ σου δεν με ακούς.. Σε ψάχνω στην Αθήνα στους τοίχους γράφω σ'αγαπώ, σε ένα ποτήρι αδειανό σε αναζητώ..
Σε αναζητώ την ώρα που χαράζει, μες στη σιωπή των ΄χειλιών σου σε ζητώ.
Δεν είσαι εδώ και ο ήλιος σκοτεινιάζει, μέσα στην τρέλα του μυαλού σε αναζητώ....
μες στο φως εφευγες μες στο φως γινοσουν φοβισμος
εμενα πισω εγω σε ονειρο ειχα δει φιναλε κ αρχη
κ ετρεμε το φιλι στα δυο μη κοπει
εφυγες την στιγμη που σου ειχα αφεθει
που ειχα αφεθει
ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΕΔΩ δε υπαρχεις πια μες στη ζωη μου
δεν εισαι εδω τωρα η νυχτα μετραει την αντοχη μου
δεν εισαι εδω δεν εισαι εδω
Φινάλε της καρδιάς μου και έρωτα μου,
σου το 'λεγα πως θα 'σαι μόνο εσύ..
Κ'αν στάζεις δηλητήριο καρδιά μου,
εγώ σου αφιερώνω μια ζωή....
με ρωτας εγω για σενα τι θα εκανα
αν θα το σκαγα μια μερα απο την δουλεια
αν θα το σκαγα μια μερα για να φυγουμε
με το αυτοκινητο για καπου στο αγνωστο
με ρωτας εγω για σεν ατι θα εκανα
αν θα αφηνα μια σταλα εγωισμο
αν θα σάφηνα η αν πισω σου θα ετρεχα
ρωτας αν θα πεφτα για σενα στην φωτια
εγω για σενα εγω για σενα θα επεφτα πιο κατω απο τον καθενα
εγβ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ εγω ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ
εγω θα σκοτωνα για σενα τα ονειρα μου
Τα όνειρα που βυζάξαμε με της καρδιάς μας το αίμα
πέταξαν και χαθήκανε μες της ζωής το ρέμα.
Μα τάχα εμείς παντοτινά τ' άφθαστα θα ζητούμε
Κάποιος έτρεχε στο πλήθος
κάποιος άλλος όχι εγώ
εγώ τάϊζα τους λύκους
και κοιμόμουν στο βουνό
Κάποιος μου 'κλεψε τα χρόνια
και μου πήρε τη ψυχή
εγώ άκουγα τ' αηδόνια
κι έπινα γλυκό κρασί.
Θα σε πάρω να φύγουμε σ' άλλη γη σ' άλλα μέρη που κανέναν
δεν ξέρουμε και κανείς δεν μας ξέρει....
Αν δεις ν' ακροβατώ
Αν δεις να πέφτω
Να λες πως είμαι εδώ
Μην κλαις...
Κανείς δε θα 'ναι εδώ
Κανείς, το ξέρω
Μα εσύ το βράδυ αυτό
Μην κλαις, δε θέλω
Αν δεις ν' ακροβατώ
Αν δεις να πέφτω
Να λες πως είμαι εδώ
Μην κλαις
Κανείς δε θα 'ναι εδώ
Κανείς, το ξέρω
Μα εσύ το βράδυ αυτό
Μην κλαις που φεύγω
Αν με δεις να κλαίω, αν με δεις να κλαίω ,
μην ανησυχείς.
Αν με δεις να κλαίω, αν με δεις να κλαίω,
να μην λυπηθείς........
Του τα'πα
του τα'πα
του τα'πα του ανθρωπου
ατακα ατακα ατακα κι επιτοπου
δεν θα μπορεσω κυριεεεεεε
και τυπε μου μυστηριεεεεεεε :wink:
συγνώμη κύριε ποιος είστε;
Ποιοι χαρτες σου ζεστανανε ξανα το μυαλο
ποιες θαλασσες στεγνωνουν στο μικρο σου κεφαλι
Ποιος ανεμος σε παιρνει πιο μακρια απο δω
πες μου ποιο φοβο αγαπησες παλι
σε ποιο ονειρο σε ξυπνησαν βρεγμενο λειψο
ποιοι δαιμονες ποτιζουν την καινουρια σου ζαλη
ποιος ερωτας σε σπρωχνει πιο μακρια απο δω
πες μου ποιος φοβος σε νικησε παλι ..
Εδώ υπάρχει ένας έρωτας μεγάλος
και εσύ μιλάς για κάτι πράγματα μικρά
καρδιά μου
όλα επιτρέπονται την νύχτα
και οι ευθύνες είναι λόγια περιτά!!!!
Εδω υπαρχει ενας ερωτας μεγαλοοοοοοοοοοοοοοοοοοοςςςςςςς
:roll: :roll: :roll: :roll: :roll: :wink:
Έρωτά μου αγιάτρευτε και καημέ μου μεγάλε
ιστορία μου όμορφη της ζωής μου finale...!!!
Ιστορια μου
αμαρτια μου
λαθος μου μεγαλο
Εισαι αρρωστεια μου
μες στα στηθεια μου
και πως να σε βγαλω
ταραμ ταμ ταμ ταμ ταμ ταμ ταμ!
Αν είναι η αγάπη ΑΜΑΡΤΙΑ
θα βγω να το φωνάξω με λατρεία
θα βγω να το φωνάξω να το πω
πως είμαι αμαρτωλή που σ'αγαπώ
Σ αγαπω (σ'αγαπω)
κι ουτε μπορει να γινει πια αλλοιως
θα μ'αγαπας
θα σ'άγαπωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωω
(μεγαλη Μαρινελλα!!)
Κορόνα γράμματα ποντάρουμε
το θάνατό μας
την ίδια κλίση παίρνουμε
φλερτάροντας γκρεμούς
κι όταν δε θα 'χουμε πια τίποτα δικό μας
ο έρωτας θα μας τσακίσει
και θα μας κάνει αληθινούς
Θα μ' αγαπάς, θα μ' αγαπάς
μα δε θα φτάνει
άγονη βροχή θα πέφτει πάνω μου
το χάδι σου
και εγώ σαν γέρικο σκυλί μες το λιμάνι
θα πεθαίνω στο πλάι σου
τιποτα δεν θυμασαι
τιποτα δεν λυπασαι
τιποτα δεν θυμασαι
εσυ που μου λεγες
πως μ'αγαπαααςςςς
τωρα που πας (ασταδιαλα)
τωρα που πααααςςςςςς
Ανθρωποι ειμαστε και σφαλματα κανουμε
ολοι σε τουτη τη ζωηηηηηη
ειναι πολυ σκληρο
ο ενας απ τους δυο
τον αλλον να μην εννοειιιιιιι
(λοοοοοοοοολ ! αυτο το ''ασταδιαλα'' ηταν ολα τα λεφτα του κομματιου !! η προσωπικη πινελια τελικα αλλαζει τα παντα !! χαχαχαχαχα!)
:arrow: :arrow: :arrow: :arrow:
Τωρα γυριζω σε μια στεπα χιονισμενη
ενας ροζ πανθηρας που τρεμει και πεινα
..εσυ κοιμασαι σε μια θαλασσα αφρισμενη
κι εγω βουλιαζω καθε νυχτα στη στερια ..
Δε θέλω τα πράσινα ούτε τα μπεζ
Θέλω τα ίδια που φόραγες χθες
Δε θέλω τα κόκκινα ούτε τα ροζ
Το ξέρεις πως πεθαίνω με τα πρόστυχα τα μαύρα τα εσώρουχά σου
Που με φέρνουν πιο κοντά σου
Δε γουστάρω κυριλέ
Μα τα πρόστυχα τα μαύρα τα εσώρουχα σου
Με δυο κατοστάρικα από την Καλλιθέα
Όσο πιο φτηνιάρικα τόσο πιο ωραία
Γιατί...γιατί...
Να ντρέπομαι επειδή γουστάρω δηλαδή τα εσώρουχά σου
Που με φέρνουν πιο κοντά σου
Δε γουστάρω κυριλέ
Μα τα πρόστυχα τα μαύρα τα εσώρουχα σου
Oh Yeahhhhhhhhhhhhhhhhhhhhh :wink:
Εμενα οι φιλοι μου ειναι μαυρα πουλια
εμενα οι φιλες μου ειναι συρματα τεντωμενα
εμενα οι φιλοι μου ειναι μαυρα πουλια που κανουν τραμπαλα στις ταρατσες ετοιμοροπων σπιτιων.. [...]
Παλια τους στριμωξαν και τα κατεβασαν
τωρα παιρνουν χαπια και οινοπνευμα να κοιμηθουν
αλλα βλεπουν ονειρα .. και δεν κοιμουνται..
Αδέρφια μου, αλήτες ,πουλιά
κι εγώ σας κι εσάς γυρεύω χαμένα φιλιά
Αδερφια μου αληηηητες πουλιαααα
Πουλιααααααααααααααααα
ΠΟΥΛΙΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ
ΧΑΜΕΝΑ, χαμενα... τα δάκρυα που έκλαψα αγάπη μου για σένα...
Αίμα, δάκρυα κι ιδρώτας
κλείσιμο μιας πόρτας
κι η αυλαία πέφτει
Αίμα, δάκρυα κι ιδρώτας
και μιας φάλτσας νότας
ο απόηχος μένει
Το ΑΙΜΑ μου μπορούσα εγώ για σένανε να δώσω...
για σενανε μπορω
να βγω γυμνη στους δρομους
αντιθετα στους νομους
και καθε ιερο (μη θεσω)
Μια ζωή μέσα στους δρόμους και στις νύχτες
μια ζωή με παρανόμους και ξενύχτες
μια ζωή τα ίδια λόγια να μου λένε
έχω βαρεθεί το κόσμο κι όλα μου φταίνε!!!
λογια διχως νοημα
λογια χωρις σκοπο
χαμενοι απο χερι
χαμενοι και οι δυο
ανοητες αγαπες
ανοητα φιλια
λογια, ψευτικα
Δυο καρδιές απόψε μ'αγκαλιάζουνε,
δυο αγάπες, δυο φωτιές.
Απόψε που να βρίσκεσαι πες μου που πας
και τι κάνεις απόψε ...
Λε-, μωρέ, λεμονάκι μυρωδάτο
Λεμονάκι μυ--ρωδάτο κι από περιβό--λι αφράτο
Μην, μωρέ, μην παραμυρίζεις τόσο
Μην παραμυρίζεις τόσο και με κάνεις και νυχτώσω
Ήλιε μου σήμερα ΜΗΝ βγεις θα σκοτεινιάσεις αν με δεις,
έχω αλλάξει σε μια νύχτα στην μοναξιά έριξα δίχτυα,
ήλιε μου σήμερα μην βγεις θα σκοτεινιάσεις αν με δεις!
Άδειασε ο κόσμος άδειασε ,έφυγε μόλις βράδιασε εκείνη που
για μένα ζούσε... και όλα τα λάθη μου τα συγχωρούσε....
Ηλιε μου σήμερα μην βγεις , θα σκοτεινιάσεις αν με δείς!!!!
Βράδιασε απόψε βράδιασε, εκείνη με σημάδεψε εκείνη που για
μένα ζούσε και όλα τα λάθη μου τα συγχωρούσε........
επελεξα την μοναξια
μηπως και μπορεσω να βρω την ακρη
θελω να ζω στην ερημια
και να σβησω ολα μου τα λαθη
επελεξα την αδεια ζωη
μηπως και μπορεσω να βρω τη λυση
θελω να ζησω απ' την αρχη
και να σβησω ολα οσα μου ειχαν μεινει
επελεξα τη μοναξια
μηπως και μπορεσω να βρω την ακρη
θελω να ζω μες στη σκια
και να σβησω ολα μου τα λαθη !!
Μήπως είμαι τρελός
μήπως τα'χω χαμένα
που ακόμα πιστεύω θα γυρίσεις σε μένα!
Μήπως είμαι αλλού
στη μεγάλη μου πλάνη
και νομίζω πως ζω αλλά έχω πεθάνει!
Με κυνηγουν με κυνηγουν καθε βραδια
της γειτονιας , της γειτονιας σου τα παιδια
με κοροιδευουν τα παιδια
σαν τρεχω στην ανηφορια
να σου χαρισω μια φτωχη καρδια
Κι οταν τη πορτα σου περνω
τα σκαλοπατια σου φιλω
εσυ φωναζεις
Διωξτε το τρελλο
Σ'ενα χαρτάκι έγραψα σε σκέφτομαι ακόμα καληνύχτα
κάτω απ'τη πόρτα το 'ριξα και χάθηκα ξανά μέσα στη νύχτα
Σ'ενα χαρτάκι έγραψα σε σκέφτομαι δεν έχω που να πάω
γιατί ακόμα, γιατί ακόμα σ'αγαπάω!
Όταν νοίωσεις την ανάγκη να με δείς όπως και πρώτα
θα'χω ανοιχτή για σένα πάντα της καρδιάς τη πόρτα!
απόψε η νύχτα θέλησε να σε παιδέψω
πριν τον τρελό χορό της σου χορέψω...
Άποψε, που να βρίσκεσαι
πες μου που πας και τι κάνεις απόψε,
μη μ'αφήνεις μονάχο, τη τρέλα της πλάνης μου διώξεεεε
Μου σπάσανε το μπαγλαμά
κάτι παλιόμαγκες εψές αργά
τον σπάσανε και φύγανε
τα τέλια μ' απομείνανε
Ωπααααααααα!!!!!!!!!!!!!!!!
μ' αφήνεις τώρα που έμαθα κοντά σου
που ζω μονάχα για τον έρωτα σου...
Έμαθα να ζω χωρίς εσένα
να κατηγορώ μονάχα εμένα
όμως η ελπίδα να γύρίσεις
με κρατάει εδώ!
ζω... μπορώ και ξαναζω...
γιατρεύω τα σημάδια
σημάδια όλα δικά σου
απ' τον παλιό καιρό...
Κάποιος έκλεγε με τύψεις
για όσα πρόδωσα εγώ
για όλα αυτά που 'χα αγαπήσει
για όλα αυτά που δε θα δω
Κάποιος φεύγει μ' ένα πλοίο
κάποιος που δεν είμαι 'γω
στη προβλήτα μες το κρύο
λυπημένα τον κοιτώ
το πλοίο θα σαλπάρει για λιμάνια ξένα...
μαζί του θα σε πάρει αγάπη μου και σένα ...
μακριά από μένα...
Σ' αυτή την πένθιμη ακτή κοιμάται η Πασιφάη
Μες τα ναυάγια του βυθού η αγάπη μου η πικρή
που το κλειδί της μοίρας μου στα χάρια της κρατάει
καμιά χαρά δεν κάνει ότι ο πόνος στην ψυχή
Κάποια βραδιά την έφερε εδώ το κύμμα
νεκροί αστερίες λαμπυρίζαν στα μαλλιά της
"Η ομορφιά", κάποιος ψιθύρισε "είναι μνήμα
που αφήνουν δώρα οι ξεχασμένοι της αγάπης"
Αθήνα
Χαρά της γης
και της αυγής
μικρό γαλάζιο κρίνο.
Αθήνα
Κάποια βραδιά
στην αμμουδιά
κοχύλι σου θα γίνω.
σ' αναζητώ στη σαλονίκη ξημερώματα...
λείπει το χρώμα σου απ' της αυγής τα χρώματα...
Κοντά στα ξημερώματα
και πριν να βγεί ο ήλιος
την πόρτα μου εχτύπησε
ένας χαμένος φίλος
Πού ήσουν φίλε κι άργησες
τα χρόνια έχουν φύγει
κι η πόρτα που σου άνοιξα
χίλιες πληγές μ' ανοίγει
φίλε την αγαπώ ακόμα...
έχω πιεί και είμαι λιώμα...
φιλε ελα αποψε που ποναωωω
εκεινη που αγαπω δεν ειναι πια εδω
και όνειρο πάντα θα μείνει...
εκείνη εκείνη εκείνη ...
θα σε παρω να φυγουμε
σ αλλη γη σ αλλα μερη
που κανεναν δε ξερουμε
και κανεις δε μας ξερει
κανείς δεν ξέρει τι να πει...
τα λέει όλα η σιωπή...
τη νυχτα που τα λογια σου τα μετρησες
και μου 'πες κρατα με θα φυγω παλι..
γυριστρουλα σε φοβαμαι
γυριστρουλα δεν κοιμαμαι..
θα φύγω αξιοπρεπής
όσο σκληρά κι αν μου το πεις
πως πήρε τέλος η δική μας ιστορία
και θα μαι τυπικός πολύ
στο χέρι σου ένα φιλί
και μια υπόλκιση ωραία μου κυρία...
Παράθεση από: "kuria"κανείς δεν ξέρει τι να πει...
τα λέει όλα η σιωπή...
αργησα ... σνιφ ! παμε απο εδω !
:arrow: Οταν θα σβήσουν οι φωτιές
Κανεις εδώ δε θα υπάρχει
Θα ‘χουν αλλάξει χίλιες εποχές
Και στην καρδιά μου χιόνι θα ‘χει.
Θα σου μιλώ, δε θα μ’ ακους,
Θα είναι αργά για να γυρίσεις,
Μέσα σε άδειους δύσκολους καιρούς
Δεν θα μπορείς πια να τολμήσεις.
Παράθεση από: "kuria"θα φύγω αξιοπρεπής
όσο σκληρά κι αν μου το πεις
πως πήρε τέλος η δική μας ιστορία
και θα μαι τυπικός πολύ
στο χέρι σου ένα φιλί
και μια υπόλκιση ωραία μου κυρία...
λοοοοολ ! παλι μπαχαλο δημιουργησα !! παμε παλι απο εδω ..
:arrow: μου 'πες
θα φυγω χθες το βραδυ ξαφνικα
απλως κουραστηκα
δεν φταιω για ολα αυτα ...
Δε ΦΤΑΙΩ εγώ που μεγαλώνω
χτυπάει πισώπλατα ο χρόνος
δε φταίω εγώ που μεγαλώνω
φταίει η ζωή που είναι μικρή
μα σ' αυτο το αρρωστημενο παιχνιδι
μου τη σπαει που γελας
πως μπορεις να βρεις την γαληνη
με τα ματια ανοιχτα
σ' αυτη την εγχρωμη
ασπρομαυρη ζωη
χορεψε στο ρυθμο που σου δινουν
τα βλεπεις και δεν μιλας
οτι σου εδωσα ολα τα πηρες
χωρις να χαρεις
ολα τα λεφτα μωρο μου
ολα τα λεφτα
για τα δυο σου ματια
που μου πηραν τα μυαλα
για τα λεφτα τα κανεις ολααααα
για τα λεφτα δεν μ αγαπας
Να κρατιέμαι από πάνω σου όταν πονώ
και να γέρνω αργά το κεφάλι στον ώμο,
που δεν τρέμουν τα χέρια σου όλο να φθονώ
δίκαιος φθόνος σ' άδικο της ζωής νόμο
Ν' αφουγκράζομαι δάκρυα και γέλια υγρά
και ν' αφήνω στο βλέμμα σου ένα άκοσμο χάδι
που γεμίζεις μ' ανάσες καθώς ξεψυχά
το καλύτερο νιότης αν θες μας το βράδυ
Και ΔΕΝ μπορώ να σε ξεχάσω δεν μπορώ...
Γυρεύεις την άκρη του κόσμου
Στο μονοπάτι που δεν έχει αρχή
Στο σκοτάδι αντέχεις
Στο σκοτάδι ανοίγεσαι
Και απ' το θολό σου μυστήριο μια φωνή
όλου του κόσμου οι κυριακές λάμπουν στο πρόσωπο σου...
τι χρώματα τι μουσικές μες το χαμόγελο σου...
Το χαμόγελο σου
χρώμα στη ζωή μου,
στο χαμογελο σου μοιάζουν όλα αληθινά.
Το χαμόγελο σου μόνη αμοιβή μου,
μου χαμογελάς και νιώθω εγώ παιδί ξανά. ...
:roll:
μικρό παιδί σαν ήμουνα και πήγαινα σχολείο
στα μάτια είχα τη χαρά στα χέρια το βιβλίο
κι όταν η βαρυχειμωνιά μου πάγωνε τα χέρια
στον ουρανό τα σήκωνα να ζεσταθούν στ' αστέρια...
Αν δεν ειχα και σενανε
τι θα ημουν στη γη
μπόρει αλητης να ημουνα
να χα καταστραφει
ασε με εμας κοντα να φερω
αλλο δεν ζητω
εσενα θελω
περιμενω να 'ρθεις ξανα
θελω πισω παλι να σε φερω φως μου
μια ελπιδα
δεν θελω να ξερω πως ..
δεν θα 'ρθεις
δεν θα 'ρθεις
ξανα..
ένας αλήτης πέθανε στου πάρκου την πλατεία
μα ούτε μάτια δάκρυσαν ούτε καρδιές εράγισαν
άραγε άραγε ποιος να ναι η αιτία
αχ κακούργα κακούργα κοινωνία...
Κάθε βράδυ κρύβει μιαν αυγή
Να μας θυμίζει γιατί
Οσα μας πληγώνουν σαν περνούν
Σαν μια ανάμνηση ζουν
Κρατάω κλειδωμένη μια στιγμή
Στου χρόνου κάποιο κελί
Στο χαμόγελό σου το κλειδί
Μα δείχνει να ‘χει χαθεί
Κι όλα γύρω μοιάζουν να ‘ναι ψεύτικα
Ολα γύρω μοιάζουν να ‘ναι ψεύτικα
Στο κελί τριάντα τρία
Μ’ είχαν στον Κορυδαλλό
Είχα μάτια δεκατρία
Μα παιδί χωρίς μυαλό
Μα παιδί χωρίς μυαλό
Τα ματια σου
πρασινα να ναι η μαβια
ονειρο και αποθυμια
αχχχχχχχχχχ τα ματια σου
(επι τη ευκαιρια αφιερωμενο εξαιρετικα, ξερω παει σε αλλο τοπικ, αλλα εδω μου'ρθε!)
Εισαι το πιο λευκο χρωμα της σκεψης μου
ενα παιδι που περπαταει με τα χερια
μια γυναικα που το ονειρο της σκοτωσε
και πριν το μαθουν ολοι το 'στειλε στ' αστερια
Όταν πίνει μια γυναίκα
κάθε βράδυ μ’ άλλονε
έχει ζήσει κάποιο δράμα
και καημό μεγάλονε
μ'ενα ονειρο τρελλο
ονειρο απατηλο
ξεκινησαμε κι οι δυο μας
και στου δρομου τα μισα
βγηκαν τ'αστρα τα χρυσα
Παράθεση από: "spellbound"Τα ματια σου
πρασινα να ναι η μαβια
ονειρο και αποθυμια
αχχχχχχχχχχ τα ματια σου
(επι τη ευκαιρια αφιερωμενο εξαιρετικα, ξερω παει σε αλλο τοπικ, αλλα εδω μου'ρθε!)
μπαχαλο παλι !! λολ !
]
ονειρο[/color] ματια μες στο σκοταδι
ενα ονειρο φωτια κοντα αναβει !
τι ώρα της σιωπής μην κλαις...
για να μην σβήσουν,
οι φωτιές..οι φωτιές..
που 'χεις τα ματια σου...
Ποιζονιδιον, εννοειται μπαχαλον :twisted:
:arrow:
τωρα κλαιιιιιις
γιατι κλαιιιιις
συ δεν εισαι που γελαγες χθεεεες
και φωτιές ανάβαμε στους απάνω δρόμους
τ' αϊ γιαννη θα τανε θαρρώ...
φωτιαααααααααααααστα συνορα της γης
θ'αναψουμε εμεις
με σπιρτο τη καρδιαααααααα μαςςςς
(παει αυτο???)
καρδιά μου μην ανησυχείς
δε θα χωρίσουμε εμείς...
Εμείς από τους πρόποδες της γης, κατακτητές της κορυφής με την σημαία μας ψήλαααααααααα..
Θες να με κανεις να πιστεψω πως τελειωσαν ολα
κι ηρθε ο καιρος,
να την ξεχασω τη ζωη και να ξυπναω καθε μερα νεκρος
οσο κι αν το θελεις δεν μπορεις
ταξιδι στο κεντρο της γης !
ψαχνεις την ακρη
τα μπερδευεις κι ολα μηδεν
φταιει η μαμα που σου πουλαει παραμυθι οτι ''δηθεν'' και ''δεν''
πριν απ' τα μεσανυχτα να 'ρθεις
ταξιδι στο κεντρο της γης !
Ένα ταξίδι μου 'χες τάξει
στου κορμιού σου τ'ανοιχτα
ένα ταξίδι μου 'χες τάξει
που δεν το θυμάσαι πια!
Ετοιμάζω ταξίδι μονάχα για πάρτι σου
στα μεγάλα νησιά του μυαλού και του χάρτη σου...
Όπως τυλίγονταν τα χέρια στο σώμα
κι όπως έσπαγε σ' αστέρια η βραδιά
σου είχα αγγίξει δειλά την καρδιά
σ' αγαπάω
Κιόπως έπεφταν τ' αστέρια στο χώμα
Κι όπως πέφταν στη γη τα κορμιά
σου βρήκα μόνο μια λέξη να πω
σ' αγαπάω
Ο αγγελός μου ,ο ανθρωπός μου,ο θανατός μου Εσύ
Εσύ που έστρεφες αργά το μαχαίρι
Εσύ που μου 'παιρνες γλυκά τη ζωή
Εσύ
Κι όταν μου έστρεφες αργά το μαχαίρι
κι όταν μου έπαιρνες γλυκά τη ζωή
πάλι μια λέξη μοναχά σου 'χα πει
σ' αγαπάω
κι όπως παλεύαμε έτσι χέρι με χέρι
κι όπως δεν είχα πια καρδιά να πιαστώ
βρήκα και πάλι ένα τρόπο να πω
σ' αγαπάω
Ο αγγελός μου...
Εσύ που έστρεφες...
Γύρω ο κόσμος περπατά σε ζευγάρια
κι εγώ μονάχη σ' ένα σπίτι κλειστό
να χω ένα ψίθυρο στο στόμα ζεστό
σ' αγαπάω
Ο αγγελός μου Εσύ
Ο αγγελός μου...
Εσύ που έστρεφες...
ουφφφ..... :?
Μαράμενη πίκρα φάνηκε στα βλέφαρα σου επάνω άσε να την
γλυκάνω χαρά να ξαναβγεί.
Το χαμόγελο που σου κλαιψε εγώ να το προκάνω
σαν ήλιο να το κάνω στα χείλη σου να βγει..
Μια καρδιά τα χέρια μου σου φέρανε
καντην ότι θες είναι για σένανε!!
Τόση πίκρα δεν την άντεξες και ντύθηκες στο κλάμα
το πιο ώραιο πράγμα μετά τη συμφορά.
Την καρδιά σου που την άγγιξε αγάπη και μαράζι
αχ άστην δεν πειράζει σου φέρνω μια χαρά..........
Αναβω ενα τσιγαρο και γουσταρω πολυ
τι να σου παρω ενα φιλι, δεν μου αρκει!
μαγικη η ματια
που μιλα στην ψυχη
ψυχικα εισαι εδω
σωματικα εισαι εκει
θα 'θελα να δω το προσωπο μου
να κρυβει το θυμο μου
και να βρει το ονειρο μου
μεσα στη ρωγμη του χρονου
χαμογελο μου μεινε κοντα μου για το καλο μου
στεκομαι σε ενα παρκο μονος
και σκεφτομαι
''τι παραπανω μπορω να κανω απ' το να παιζω και να χανω?''
''τι παραπανω μπορω να κανω απ' το να ζησω ή να πεθανω?
Οταν ερθει η χαρα
μες στα χερια μου σφιχτα
θα την κρυψω μυστικα
για να μην ξαναχαθει
κι αν ακουσεις μια κραυγη
θα ν' το τραγουδι που ενωνει
παλι διπλα μου εσυ
και η θλιψη μας γιορτη..
Τι θέλεις να κάνω, τι θέλεις να κάνω
πιστεύω σε σένα, σε σένα που χάνω
απ'αύριο σκέψου, που θα'σαι, που θα'μαι
τι κι άντρας που είμαι
Φοβάμαι, φιβάμαι
μου περισσευει μια ζωη
δεν εχω που να την ξοδεψω
χειμωνιασε και μ' αφησες απ' εξω
με χαδια προστυχα φτηνα
εγω δεν προλαβα να παιξω
πανω σου μονο μια φορα
σαν δακρυ προλαβα να τρεξω
χειμωνιασε και μ' αφησες απ' εξω
Κρίμα τα φιλιά μου και τα χάδιακρίμα τα αξημέρωτα τα βράδια
κρίμα τα φιλιά μου λέω κρίμα
μ'έφτασες στη τρέλα βήμα βήμα
Άσε με να κάνω λάθος άσε με να δω καλά
άσε με δω μονάχος τι μου παίρνει τα μυαλά
άσε με να σου σφυρίξω στο σκοτάδι
ένα γνώριμο παλιό σκοπό
άσε με να σου γεμίσω κάποιο βράδυ
τα κενά με μουσική rock 'n' roll που συμπαθώ
άσε με να κάτσω πλάι σου κι ότι θέλεις συλλογίσου...
δεν εχω να σου δωσω παλατια και λεφτα
εσυ αν εχεις πλουτη εγω εχω καρδια
θελεις να πεθανω?
είναι κακό στην άμμο να χτίζεις παλάτια
ο βοριάς θα τα κάνει συντρίμμια κομμάτια...
τα συντριμια της ζωη μου
τα κομματια της ψυχης μου
πεφτουν κατω ενα ενα
κι ολα οδηγουν σε σενα
ποιος για σενα οτι εκανα θα κανει...
για σενανε μπορω
να βγω γυμνη στους δρομους
αντιθετα στους νομους
και καθε ιερο
Άγγιξέ με ζάλισέ με πάρε με ψηλά
φίλησέ με τύλιξέ με στα χέρια σου ζεστά
κι ας το πούμε κι ας ορκιστούμε κάθε μας βραδιά
όσο ζούμε να ξαναζούμε την πρώτη μας φορά....
μια βραδια του Μαγιου
που θα γεννηθω
μια καινουρια ζωη
πλαι σου θα χω
Σου χρωστω τα φιλια
που δωσα και πηρα
Μου χρωστας τα φιλια
που δωσες αλλου
Μες σ'αυτη τη ζωη
σμιξαμε αργα
Κι οτι ζησαμε πριν
θα μας κυνηγα.....
(ε, οι παλαιοτεροι θα το θυμουνται... Σ. Κοκκοτας)
Φύγε απ'τη ΖΩΗ μου
είσαι η καταστροφή μου
βαρέθηκα να χάνω
κι υπομονή να κάνω.
Φυγε!
:evil:
καλα.... παιρνω το κουβαδακι μου και φευγω..
αμα ρε συ, αυτο βρηκες να διαλεξεις?? :roll:
αμα θες να φυγεις ΦΥΓΕ
και αμα θες να κατσεις μεινε
στο πα και στο ξαναλεω
δεν μπορω να σε παρακαλω
Φύγε δεν θέλω να σε νιώθω
Φύγε πεθαίνω απ τον πόθο
φύγε δεν θέλω έλλο πόνο
φύγε μ' αγγίζεις και ματώνω...
Πάλι μωρό μου λείπεις
πάλι με εγκαταλείπεις
θα θελα απόψε να σε δω για μια νύχτα μόνο
Ματώνω, ματώνω
χωρίς εσένα λιώνω
Μου λείπεις δεν μπορώ να σε ξεχάσω
μου λείπεις προσπαθώ να σε ξεπεράσω..
Και δεν μπορώ να σε ξεχάσω δεν μπορώ
σε ποια μετιά τα όνειρα να θάψω
Και δεν μπορώ να σε ξεχάσω δεν μπορώ
γωνιά δεν έχω τώρα για να κλάψω!!!!
ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ
ο χειμώνας με πληγώνει
άλλο πια ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ
την αυλή μου καίει το χιόνι
άλλο πια ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ
Ο χειμώνας είν' αγόρι μ' ένα αδέξιο πανωφόρι
που γυρνάει τις νύχτες και μεθάει.
Ανταμώνει τις νυφάδες στων σπιτιών τις καμινάδες,
ξενιτεύεται μεσ' τα φιλιά.
Τις νυφάδες ξελογιάζει στο χορό τις δοκιμάζει,
ψάχνει εκείνη ήλιο που έχει, τον απρίλη που ν' αντέχει
αγορι μου αγορι μου αγορι μου
γλυκο και τραγανο σαν καραμελα
αγορι μου αγορι μου αγορι μου
εσυ εσαι ολο γλυκα ολο τρελλα
Εσύ αγάπη κι έρωτας μαζί
χρώμα λευκό με θαλασί
θυμίζεις κάτι από Ελλάδα
Παρανοώ στην πόλη αυτή οι δρόμοι του όνειρου μου όμως κλειστοί.
Παρανοώ και όταν μου λες πως μοιάζουν οι αγάπες με μαγδαληνές.
Μα ως εδώ δεν έχω καιρό να ψάχνω αιτίες να μελαγχολώ,
μες την φωτιά που έχει η ψυχή θα ρίξω ουρανό να την κάνω φωτιά
θαλασσί.......
Το θαλασσί της θάλασσας κι όλο το μπλε του χάρτη
Θάλασσα θάλασσα τι μου χεις κάνει για σένα έχασα κάθε λιμάνι[size=9].....(δεν θυμάμαι το υπόλοιπο)[/size]
Καθε λιμανι και καημος
καθε καημος και δακρυ
ειναι η ζωη του καθενοοοοοοοος
θαλασσα διχως ακρηηηηηη (νομιζω :? )
Η ζωή μου όλη
είναι ένα τσιγάρο
που δε το γουστάρω
κι όμως το φουμάρω
τι ειναι αυτο που το λενε αγαπη
τι ειναι αυτο , τι ειναι αυτοοοο
Τι ειναι αυτο που μας ενωνει
μας χωριζει
μας πληγωνει
ειναι ο χρονος που τελειωνει
και ξανα μενουμε μονοι
αυτό το κάτι που θέλω
που θα με κάνει σαν τρελή να σε θέλω..
Είμαι τρελή για σένα
θα το φωνάζω.
Είμαι τρελή για σένα
και δεν σ'αλλάζω..
Είμαι τρελή για σένα
θα το δηλώνω.
Είμαι τρεληηηηή
για σένα μοοοόνο...
και μόνο που με κοιτάς λιώνω και μόνο που με κοιτάς...
Οι φίλοι χάθηκαν νωρίς
πάρ' την καρδιά μου μην βραχείς
Κι όταν δεν έχεις πού να πας
μες στην ψυχή μου να κοιτάς
Ακούω γέλια ν'ανεβαίνουν τα σκαλιά
πάλοι οι φίλοι μου χαράματα γυρνάνε,
έχουν τις μπύρες τους ακόμα αγκαλειά,
έξω απ' την πόρτα μου περνούν και τραγουδάνε.
Και γω το γέλιο το δικό σου περιμένω,
μ' ένα ποτήρι απ' την ανάσα μου θαμπό,
ακούω την πόρτα να χτυπάει και σωπαίνα,
γιατί απ' όλους θέλω απόψε να κρυφτώ..
Γιατί δεν τους αντέχω
ζευγαρωμένους και γω να μην έχω,
στα χέρια σου να γύρω,
τι θέλω εγώ με τόση αγάπη γύρω..
Γιατί θα πουν ζηλεύω και το δικό σου
χάδι εγώ θα γυρεύω, κορμί στους πέντε ανέμους,
τι θέλω εγώ με τους ερωτευμένους....
Δεν έχω άλλα παραμύθια να σκεφτώ ,
τους είπα τάχα πως ταξίδι έχεις πάει.
Κ' ενώ στην ζάλη τους ποθώ να τυλιχτώ,
αφήνω τον εγωισμό να με μεθάει.....
Γιατί το βήμα το δικόσ σου περιμένω,
με ένα ποτήρι απ' την ανάσα μου θαμπό.................
Γιατί δεν τους αντέχω..................
Σε ποιο ονειρο σε ξυπνησαν βρεγμενο λειψο
Ποιοι δαιμονες ποτιζουν την καινουρια σου ζαλη
ποιος ερωτας σε σπρωχνει πιο μακρια απο εδω
Πες μου ποιο φοβο αγαπησες παλι ...
Πάλι στα χαμένα θα γυρνάω,
με κακά παιδιά θα ξενυχτάω,
τις κακιές συνήθειες θ'αρχίσω ,
από το μυαλό για να σε σβήσω....
τα παιδια στο μπαλκονι μελαγχολουν
τον καιρο που ζυγωνει πυροβολουν
(παρακατω δεν το θυμαμαι ... ουφ!)
καλα καλα, αλτσχαιμερ εχεις και εσυ (συμπτωμα του α33)
Παιδιααααααααααααα
της Ελλαδας παιδιααααααααααααααααααα
που σκληρα πολεματε
πανω στα βουνα
(και χωρις εκφραση πλακας, ειλικρινα αφιερωμενο στα παλληκαρια που χαθηκαν τοτε)
Και ΟΧΙ δεν ειχα γεννηθει τοτε, εντατσει???? :evil:
Μονάχα έχουν περάσει χίλια χρόνια,
κι εγώ συνήθως πέθαινα από αγάπη,
μέχρι που ήρθε αυτός ο μπλε χειμώνας
ν' ανάψει αυτά που έσβησε ο αιώνας.
Μετρήθηκα στις ώρες του τυφώνα,
στις ώρες που η καρδιά ξερνούσε στάχτη,
ακίνητος στη δίνη του κυκλώνα,
ν' ακούω μονάχα να μου λένε "πόνα"!
Το σώμα μου δε δόθηκε στις πέτρες,
δε στέρεψε το τελευταίο μου δάκρυ,
του έρωτα εποχές, μάγισσες, ψεύτρες,
των πιο όμορφων νυχτών, ώρες αλήτρες!
Δε θα συγκρίνω φως με το σκοτάδι,
ούτε λευκό αμνό με λύκο μαύρο.
Δε θα με θρέψει άλλο μάνας χάδι,
ας κλείσει της ψυχής μου το πηγάδι!
Μονάχα έχουν περάσει χίλια χρόνια...
(καταραμενο αλτζχαιμερ .. εγω παλι δεν θυμαμαι αν ειχα γεννηθει ή οχι !! λοοοοολ)
[size=9](Μπλε χειμωνας - Διαφανα Κρινα)[/size]
[size=9]θενκς μπουμπου![/size]
Δυο πρασινα ματια
με μπλε βλεφαριδες
με εχουνε κανει τρελλοοοοοοο
Σε μια άδεια ζωή τα ερείπιά μου καπνίζουν
Κι ούτε στάλα βροχής από σένα δεν φτάνει
Μες στα βάθη της γης ξέρω ένα βοτάνι
Που τη λήθη χαρίζει σ' αυτούς που αγάπησαν.
Αν το βρείς, αν το βρείς χάρισέ το σε μένα
Όλα αυτά που αγαπώ είναι για πάντα χαμένα.
Όλα αυτά που αγαπώ είναι για πάντα χαμένα.
Αν το βρείς, αν το βρείς χάρισέ το σε μένα
Είναι ο πόνος βαθύς κι η αγάπη δεν φτάνει
Είναι ένας ύπνος βαρύς αγκαλιά με έναν ξένο
Από πού 'ρθες εσύ σαν παιδί γερασμένο
Να με κρύψεις μακριά απ' τη ζωή μου που χάνει
[Διαφανα Κρινα - Αν το βρεις]
Μου λένε να μην κλαίω, να μην κλαίω | 2x
μα τι να κάνω, αφού σε χά--νω | 2x
Στάλα-στάλα στην καρδιά | 2x
πάει το δάκρυ σαν φωτιά | 2x
Μου λένε...
λένε για μένα οι όμορφες που ζήσαμε μαζί...
Την ερημιά μου την στοιχειώνουνε φωνές
πονάει η μνήμη μου και σκούζει σαν θηρίο
και έτσι για πάντα θα γεμίζω μ' ενοχές
για τα γλυκά απελπισμένα σου αντίο
Και εγώ που πάντα ήθελα μέσα σου να ζήσω
σφαδάζω κάτω από έναν ξένο αστερισμό
ήρθα εδώ για να υποφέρω, ν' αγαπήσω
και να χαθώ
στο κάτω κάτω της γραφής γιατί να είμαι σκλάβος...
Στο κάτω κάτω της γραφής αξίζει να καταστραφής
και ως το θάνατο να πας για μια γυναίκα που αγαπάς....... Πάριος
Οταν ερθει η χαρα
μες στα χερια μου σφιχτα
θα την κρυψω μυστικα
για να μην ξαναχαθει
κι αν ακουσεις μια κραυγη
θα ν' το τραγουδι που ενωνει
παλι διπλα μου εσυ
και η θλιψη μας γιορτη..
ασφαλως και δε πρεπει
να μας δουνε παρεα
επερασαμε ωραια
λιγες ωρες μαζι
ειναι η πρωτη μας νυχτα
πρωτη και τελευταιαα
Το σώμα μου δε δόθηκε στις πέτρες,
δε στέρεψε το τελευταίο μου δάκρυ,
του έρωτα εποχές, μάγισσες, ψεύτρες,
των πιο όμορφων νυχτών, ώρες αλήτρες!
Δε θα συγκρίνω φως με το σκοτάδι,
ούτε λευκό αμνό με λύκο μαύρο.
Δε θα με θρέψει άλλο μάνας χάδι,
ας κλείσει της ψυχής μου το πηγάδι!
[size=9]spellaki μου παλι Διαφανα Κρινα - Μπλε χειμωνας ειναι !![/size] :wink:
Παράθεση από: "spellbound"
[size=9]
χαχαχα ! αφου ειμαι χαδιαρα τι να κανω ?? αντε αντε γρηγοραααααα βαλε αλλο να παιτσουμεεεεεεεεεεε ! σμουτς[/size] :lol:
σωμα μου φτιαγμενο απο πηλο...
μου το παν μια
και δυο και τρεις
κι εφτα κι οχτω
και δεκα
αν μ'αρνηθεις δε θελω πια
να ξαναιδω γυναικα
Γυναίκα εσύ της ζωής μου και τρέλα τησ λογικής μου,
γυναίκα που με τρελαίνει που δεν νοιάζεται δεν θυσιάζεται.....
Σ'αρέσει να'σαι sexy να με πεθαίνεις,
σ'αρέσει να'σαι sexy να μου κολλάς,
γουστάρεις να τρελαίνομαι και αυτό με τρελαίνει,
και όταν περνάω δίπλα σου χαμογελάς.
Σ'αρέσει να'σαι sexy..
τρελαίνομαι μια κρυώνω μια ζεσταίνομαι...
Ρίξε μια ζαριά καλή
και για μένα ρε ζωή!
Φέρε και καμιάν εξάρες,
φτάνουν ντόρτια και δυάρες
φτάνουν πια τόσοι καημοί!!!!!
δε σε κρινω που δε μ' αγαπας
η ζωη ειναι δικη σου
εγω φευγω απο τη ζωη σου
και καλη τυχη οπου κι αν πας
Αν κάνω άταχτη ζωή δικός μου είναι λογαριαμός.
Πάψε να με κατηγορείς για μένα άξιος κριτής είναι
μονάχα ο θεός...
Έκανα πέτρα την καρδιά και όπου βρεθώ χτίζω φωλιά
και αυτό το λες πως είναι άτακτη ζωή..... :roll: :roll: :roll: :roll:
αφου για την αγαπη μου ποτε δεν πυρποληθηκες
αφου προτασεις ματια μου δεν μου 'κανες ανηθικες
αφου με κουριερ μου 'στειλες τα δωρα που σου χαρισα
αφου με ενα τρισαθλιο σε ειδα και λαχταρισα
παψε
παψε
αφου με τα τακουνια σου ξεπερναγες το μποι μου
αφου ποτε δεν σε συμπαθησε κανενας απ' το σοι μου
αφου ποτε δεν εγινα σκηνη του καμα σουτρα σου
αφου κι οι φιλοι μου 'πανε δεν ειμαι για τα μουτρα σου
παψε
παψε
τρελη κι αμετανοητη
ξεδιαντροπη κι ανοητη
πανουργα , εγωιστρια
και ψευτοφεμινιστρια !!!!!
παψεεεεεεεε !!
αφου το αγιο σωμα σου για μενα ειναι αβατο
αφου και τα σκουπιδια σου τα βγαζεις απ' το Σαββατο
αφου για παντα με εκοψες μην βλαψω την υγεια σου
αφου για 'κεινον αλλαξες την ιδεολογια σου
τρελη κι αμετανοητη
ξεδιαντροπη κι ανοητη
πανουργα , εγωιστρια
και ψευτοφεμινιστρια !!!!!
παψεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε !
Για πάντα μαζί, για πάντα μαζί
σ'αυτό τ'ανηφόρι που λένε ζωή
Για πάντα μαζί, κι αν έρθουν καημοί
μαζί θα μας βρούνε για πάντα μαζί!!!
Υπήρχες πάντα μέσα στην ψυχή μου
συγκατοικούσαμε μες στο κορμί μου
Υπήρχες πάντα φτιάχτηκες για μένα
Ανήκαμε στου χρόνου τα γραμμένα
κορμί κυπαρισσένιο λυγάς σα λυγαριά
λυγαριά λυγαριά εσένα έχω στην καρδιά...
Μα δεν έχεις καρδιά
δεν σε νοιάζει πια για μένα
Δεν έχεις μυαλό
κι όλα πηγανε χαμένα
Κι απορώ πως αγάπησα εγώ εσένα
Δεν έχεις καρδιά!!!
Χτυπα και αλλο θα το αντεξω δεν πεθαινω ετσι απλα θα παλεψω και αν νικησεις και αμα χασω μην φοβασαι θα το ξεπερασω
Ειναι μερες που δεν θελω να μιλησω σε κανεναν
ειναι ωρες που δεν θελω να αντικρυσω ουτε εσενα
ενα πραγμα μονο θελω, να μεινω σπιτι
με ενα φως αναμμενο να περιμενω οτι μου λειπει
να με ψαχνουνε ολοι, μα κανεις να μην με βρισκει
ετσι απλα για να ξεφυγω, δεν σου κρυβω πως για λιγο φοβαμαι...
φοβαμαι να μην μεινω μονος
θελω να φυγω, προτου να φυγει ο χρονος..
υπαρχει λογος..
ασε με να φυγω
σε παρακαλω
ολο και πιο λιγο
καθε μερα ζω
εγινα σκια σου
και σ ακολουθω
μα θα χαθω
Άσεμε να φύγω να φύγω να φύγω
άσεμε να φύγω να χαθώωωωωωωωωωωωωωωωωω
ΑΕΙ ΧΑΣΟΥ βρε μυρμηγκακι!!! στο δικο μου ασμα απαντας???? ε???
]
Παράθεση από: "spellbound"ΑΕΙ ΧΑΣΟΥ βρε μυρμηγκακι!!! στο δικο μου ασμα απαντας???? ε???
]
Κάτι μου θυμίζει το τραγούδι σου spell.
Τραγούδησε το μου μόνο λίγο μήπως και το θυμηθώ! :D
]
Άσε με απλά να σ'αγαπώ,
άσε μου ελπίδα και Θεό...
άσε να νομίζω,άσε με να προσπαθώ...
Άσε με να έχω ουρανό,άσε με να ζω...
άσε με τουλάχιστον απλά να σ'αγαπώ...
ασε με να γειρω πλαι σου
κι οσο θελεις συλλογισου
δεν θα σου μιλησω
δεν θα σου μιλησω
Θέλεις, θέλεις να κόψω τις φλέβες μου για σένα πες μου
θέλεις, να τα βάλω με 10 και να πεθάνω για σένα
θέλεις, να απλώσω το κορμί μου στις γραμμες του τραίνου
να περάσει το τραίνω από πάνω, θέλεις;;;;
οσο χρειαστηκε να πιεις ενα τσιγαρο
και να μου σβησεισ και την καφτρα στη καρδια
τοσο χρειαστηκε να καψεις τον φανταρο
που κανει ονειρα για σενα στη σκοπια
εκανες, εκανες ενα τσιγαρο,
πεθανες , πεθανες ενα φανταρο
σαν το πακετο που δεν εχει πια τσιγαρο
ετσι και μενα τωρα με παραπετας
τωρα που με εκανες τρελα να σ' αγαπησω
γυριζεις πισω και ειρωνικα γελας
ηπιες τα τσιγαρα σου
χορτασες τη μαρκα σου
και αλλαζεις τωρα τον καπνο σου
αλλη αγαπη επιασες
και μενανε με πεταξες
σαν το αποτσιγαρο σου...
Μακριά πολύ μακριά να ταξιδεύουμε
κι ο ήλιος πάντα μόνους να μας βρίσκει
Εσύ τσιγάρο CAMEL να καπνίζεις
κι εγώ σε μια γωνιά να πίνω Whiskey
Οι πολιτείες ξένες να μας δέχονταν
οι πολιτείες οι πιο απομακρυσμένες
Κι εγώ σ΄ αυτές απλά να σε σύσταινα
σαν σε παλιές γλυκές μου αγαπημένες
Τα μάτια σου με ρίξαν στο σκοτάδι
τα χέρια σου μου πήραν τη χαρά
παλεύω με τις σκέψεις κάθε βράδι
πως έγινε η αγάπη συμφωρά
Τα μάτι σου μου κρύψανε τον ήλιο
τα χέρια σου μου βάλανε φωτιά
και ψάχνω το καλύτερο μου φίλο
στα λόγια του να βρω παρηγοριά
Να ξαναρθείς να μη χαθώ
κοντά σου για να ζεσταθώ
να ξαναρθείς να μη πεθάνω
Να καναρθείς ένα λεπτό να δεις που ακόμα σ'αγαπώ
και απ'τη ζωή μου παραπάνω!
φωτια στα σαββατοβραδα
να μην ξαναγυρισουν
κι αυτοι που μειναν μοναχοι
να μην ξαναγαπησουν
πήρε φωτιά το κορδελιό καίγονται τα μορτάκια
χορεύουν στο καφέ αμάν ρωμιοί και χανουμάκια
Ωχ αμαν
Γιατι τα πεντοχιλιαρα δεν ειναι πετσετακια...
γιατί θες να φύγεις που θα πας
αφού σ' αγαπώ και μ' αγαπάς...
τι θελεις να κανω
τι θελεις να κανω
πιστευω σε σενα σε σενα που χανω
απ αυριο πες μου που θα σαι που θα μαι..
δεν εχω να σου δωσω παλατια και λεφτα
εσυ αν εχεις πλουτη εγω εχω καρδια
θελεις να πεθανω;
τι ησουνα τι ησουνα
μια παξιμαδοκλεφτρα
και τωρα που σε πηρα εγω
γυρευεις σουρτα φερτα
Ωπα
πηρα τους δρομους μια βραδια
και τους γνωστους ρωτουσα
για το κοριτσι μου που αγαπουσα
στην ελευσινα μια φορα
την αγαπουσα το παραδεχομαι
ηταν το δευτερο εγω μου
μα τωρα πια δεν την ανεχομαι
ουτε σα σκεψη στο μυαλο μου..
Πάλι στη ΣΚΕΨΗ της τρελής με βρήκε τ'άστρο της αυγής ξενυχτισμένο...
να σκέφτομαι τα μάτια της, τα πονηρά τα χάδια της, που με κατάντησαν παιδί δυστυχισμένο...
τα ΜΑΤΙΑ σουυυ αυτα μου δινουμε πνοη
αχ τα ΜΑΤΙΑ σου
Παράθεση από: "Apostolos"Θέλεις, θέλεις να κόψω τις φλέβες μου για σένα πες μου
θέλεις, να τα βάλω με 10 και να πεθάνω για σένα
θέλεις, να απλώσω το κορμί μου στις γραμμες του τραίνου
να περάσει το τραίνω από πάνω, θέλεις;;;;
]Τα μάτια μου στα μάτια σου και τ'αστρο πάνω Θέε μου
αχ να μη τέλειωνε ποτέ ή ώρα τουτη Θεε μουυυυυυυυυ
αχ να μην τέλειωνε ποτέ η ώρα τουτη Θεε μου!!
Την ωρα της σιωπης μην κλαις
για να μην σβησουν οι φωτιες
οι φωτιες
που χεις στα ματια σου ..
Ανάβεις φωτιές ανάβεις κι όλα τα καις
και από που περάσεις κάνεις καταστροφές!
Φωτιάαααα στα Σαββατόβραδα
να μην ξαναγυρίσουν
αυτοί που μείναν μόναχοι
να μην ξαναδακρύσουν (αγαπήσουν)
Φωτιά, φωτιά
είναι ο έρωτας που ζούμε
Φωτιά, φωτιά
Έλα απόψε να καούμεεεε!
Μυρίζει όμορφα απόψε
Κι ας είναι όλα σαν εχθές
Η μοναξιά όμως δεν είναι ίδια με όλες τις φορές
Μυρίζει όμορφα απόψε
Σήκω ψυχή μου και δες
Γελάει το φεγγάρι και λάμπει
Με φως που σβήνει το χθες
Το ξέρω, μην το πεις
Πως βλέπεις το κακό στα όνειρά σου
Τρομάζεις, μα μπορείς
Στο αύριο ν' ανοίξεις τα φτερά σου
Κι αν φύγεις μακριά
Τα δάκρυά σου θα σκεπάζει η νύχτα
Εγώ δε θα 'μαι εκεί
Για μια ακόμη καληνύχτα
Μόνο στα όνειρα μπορώ να σε αγγιζώ
να φήνεις χρώμα πανώ στο δικό μου γκρίζο
Καινούργια διλήμματα πάλι
Του χρόνου τα νήματα
Κρυμμένα μηνύματα, ζάλη
Της νιότης τα κύματα
Πριν να σβήσει το άρωμά σου
Πριν να πιεις από άλλη πηγή
Πριν να λύσεις το αίνιγμά σου
Κράτα τη δροσιά σου ζεστή
Το χρόνο σταμάτησα για λίγο
Μια ανάσα σου κράτησα
Κοντά σου περπάτησα πριν φύγω
Μα φαίνεται άργησα
Αίνιγμα μου , αίνιγμα
βασανό μου που 'χω αγαπήσει
Αίνιγμα μου, αίνιγμα
που ποτέ μου δεν θα βρω μια λύση!
Στην αγκαλιά σου ας με βρουν βασανισμένο κι ας πουν
Ότι από βάσανο κι αυτός έχει πεθάνει
Στην αγκαλιά σου ας με βρουν κι ας με κρίνουν κι ας πουν
Ότι από έρωτα κι αυτός έχει πεθάνει
Ο ερωτάς σου θάλασα,
ούρανος και αυγουστιακτικό φεγγάρι
θάλασα, αααααα
Και η αγκαλιά σου μάγισα, μάγισα
που το νου μου έχει πάρει, ααααα!
Μες το βλέμμα της ένας τόσο δα ουρανός
αστράφτει συννεφιάζει αναδιπλώνεται
μα σαν πέφτει η νύχτα πλημμυρίζει με φως
φεγγάρι αυγουστιάτικο υψώνεται
και φέγγει από μέσα η φυλακή
κι αν γυρω αστραφτει και βροντα
ειναι το σπιτι μας κοντα
γι αυτο και δε μας νοιαζει
βρεξε θεε μου οσο θες
μηπως δεν εβρεχες κι εχτες
εμας δε μας τρομαζει...
Κάθε βράδυ που ξεμένω
μόνος και την περιμένω
ζωγραφίζω με μολύβι
τη μορφή της που μου λείπει
Το άψυχο χαρτί χαϊδεύω
και απ΄το πόνο δραπετεύω
έχοντας μια ελπίδα
ότι ίσως ξαναρθεί
Μα δεν τη νοιάζει, μα δεν τη νοιάζει
που όταν λείπει ο ουρανός μου σκοτεινιάζει!
O ουρανός είναι φωτιές
ανεμομαζώματα
σπίθες και κυκλώματα βρε
και παρέες λαμπερές
το καθρεφτισμά τους στις ακρογιαλιές
αναβανε φωτιες στις γειτονιες
του αη γιαννη απ οσα ξερεις και μου λες
απ οσα ολα ξερεις και μου λες
που χουν περασειι
Ξανάρθαν τα σύνεφα μεγάλα σαν κύμματα
τα βράδυα που κλάψαμε, τις μνήμες που χάσαμε
Και συ να λες πως δεν πειράζει, θα ξανάρθουν
οι πιο καλές μας οι στιγμές το φως θ' αδράξουν
Τα όνειρα χάθηκαν τα μάτια σαν έκλεισαν
το μέλλον προσπέρασαν, τα λάθη μας έλαμψαν
Και συ να λες πως δεν πειράζει, θα βρεθούμε
στις πιο καλές μας τις στιγμές θ' ανταμωθούμε
δε κοιμαμαι τωρα πια τα βραδυα
σβηνω στο ουισκυ τα δικα σου τα σημαδια
Φτιάζξε μου ένα καφέ και μη βάζεις ζάχαρη
όπως είναι η ζωή μου η πικρή και άχαρη
Και κοίτα τα σημάδια, και κοίτα τα σημάδια
που δίνει τα φιλιά τις και τα γλυκά της χάδια!
Μια ζωη μεσα στους δρομους
και τις νυχτες
Μια ζωη με παρανομους
και ξενυχτες
νυχτες μαγικες ονειρεμενες...
νυχτες μακρια περα απ' τ' αρωμα του ποθου μου το νιωθω σαν χθες
νυχτα θολη , δυο λευκα περιστερια , μια πελωρια σιωπη
μαυρος καπνος, ενας δρομος για μας , ενας μουντος ουρανος
πιο δυνατο απ' το παθος του ανεμου, απ' την οργη των θεων
ζαλιζει οταν θα σβησουν τα φωτα τ' αρωμα της το σκοταδι τρυπα
λογια πολλα σαν μια αντανακλαση που σβηνει οπως το φως κι η σκια
νυχτες τρελες εκει στα καστρα που γυρνουσαμε μαζι μεχρι χθες
θελω να πω στην ψυχη μου πως υπαρχω
ειμαι εδω, ειμαι εδω..
Και χίλια περιστέρια να σου φιλούν τα χέρια
και΄γω θα σ'αγαπώ, και 'γω θα σ'αγαπώ!
Μονάχα έχουν περάσει χίλια χρόνια,
κι εγώ συνήθως πέθαινα από αγάπη,
μέχρι που ήρθε αυτός ο μπλε χειμώνας
ν' ανάψει αυτά που έσβησε ο αιώνας.
Θέλω να σου μιλήσω μα τρέμει η φωνή μου
λες και αγαπάω πρώτη φορά στη ζωή μου
θέλω να τραγουδήσω μα δε μ'αφήνει το δάκρυ
Αχ αγαπή, αγάπη, αγάπη!!!
Ζήτα μου οτι θές
πάρε με οπου θες
εσυ ..
ζωη μιση δεν θελω πια να ζω..
Πάρε με απόψε αγκαλιά
κάνε με να ζήσω αληθηνά!!!
Κι είναι τόσες οι μέρες
Που θέλω να ‘μαι κι εγώ
Μια ρόδα σ’ ένα τρένο.
Είναι τόσες οι μέρες
Που σου μιλάω
Μα δε μ’ ακούς.
Κι απόψε πάλι ταξιδεύω
Κι απόψε πάλι σε γυρεύω.
Τα όνειρά μου
Σαν δυο παιδιά φαντασμένα
Αυθόρμητα, θλιμμένα.
ποσο αλλαξες
ποσο αλλαξα
τα ονειρα μου κοκκινα
τα ονειρα σου ασπρα
ρουχα μαζι που πλυθηκαν
κι εχουνε γινει ροζ
καποτε σου ειπα μην κοιμασαι στο φεγγαρι
οταν ηρθε η μερα
ενα αστερι σ' ειχε παρει
εκατσα και ειπα
ετσι επρεπε να γινει
κι εσυ μου φοραγες
κι εσυ μου φοραγες
ρουχα χθεσινα..
σε πολλα βιβλια ενα - δυο σ'αγαπω
που εχουν ξεθωριασει
παρα δεκα στο στενο
μα στο πισω φυλλο ειχαν μεινει δυο σημαδια
κατι τα ταιζε
κι εσυ μου φοραγες
ρουχα χθεσινα
ρουχα χθεσινα
φεγγαρι μου χλωμοοοοοοοοοοοοοοο
φεγγαρι μου χλωμοοοοοοοοοοοοοο
(α βρε Τερζαρα μου εσυ, ωπα!)
βαλε μου δυσκολα και μη με βοηθας
βαλε μου δυσκολα και μην τα παρατας
ακομα αν μ' αγαπας !!!!
μη με αφησεις να σε πιασω γιατι θα βαρεθω
μη με αφησεις να σ' αφησω γιατι θα τρελαθω
γιατι θα τρελαθω !!!
(λαλαλαλαλαλα ! οπααααααααααα !)
(για την παρτη μου το τραγουδακι !!) :wink: :lol:
Μη φευγεις μη
με πονο σου φωναζω
σα ναυαγος στο κυμα σ αγκαλιαζω
Κάποια βραδιά την έφερε εδώ το κύμα
νεκροί αστερίες λαμπύριζαν στα μαλλιά της
"Η ομορφιά" κάποιος ψιθύρισε "είναι μνήμα
που αφήνουν δώρα οι ξεχασμένοι της αγάπης"
Αφού στο φως λουζόμουν κάποτε μαζί της
τώρα που της ζωής το σούρουπο πλησιάζει
σε μια σπηλιά που να θυμίζει το κορμί της
θ' αποσυρθώ και θ' αγαπήσω το σκοτάδι
Μια βραδια στο Λεβερκουζεν
λιγο εξω απ το σταθμο
θα θυμαμαι που μου ειπες
σ 'αγαπω
ηρθες εχθες αργα την ωρα που ηθελα να λησμονησω
γιατι ποτε δεν σκεφτηκες τι ησουνα για μενα
γιατι ποτε δεν εψαξες να βρεις
που εκρυβα τα ονειρα που εκανα για σενα
και το κουραγιο για να τραγουδω
πως ''σ' αγαπω'' ..
Άσπρα καράβια τα όνειρά μας για κάποιο ρόδινο γιαλό
Άσπρα καράβια τα όνειρά μας
Θα κόβουν δρόμο κι ένα δρόμο, μυριστικό κι ευωδιαστό
Θα κόβουν δρόμο κι ένα δρόμο
τα καραβια μου καιω ...
(παιδια συγνωμη .. δεν θυμαμαι την συνεχεια το απροσαρμοστο .. :oops: :roll: )
Και θα πίνω και θα πίνω και θα πίνω
για τον έρωτά σου όλα θα τα δίνω
Και θα πίνω και θα σπάω και θα καίω
Είμ’ ο άντρας που σ’ αγάπησα και λέω
Μείνε μαζί μου έγκυος, είμαι πολύ φερέγγυος
Μείνε μαζί μου έγκυος, είμαι για όλα έτοιμος
χαχαχαχαχαχαχαχαχαχα !! απιστευτο το ασμα !!!!
παμε !!!!!! :arrow:
πινω και μεθω .. ωχ αμαν
και σου σιγοτραγουδωωωωωωωωω !
σου τοπα μια
και δυο και τρεις
κι εφτα κι οχτω και δεκα
αν μ'αρνηθεις δεν θελω πια
να ξαναειδω γυναικα
Είναι σαν να λες σ’ ένα τυφλό ότι δε βλέπει
σ’ έναν που λέει ψέματα ότι τον λένε ψεύτη
Είναι σαν να λες σ’ ένα παιδί πως παιδιαρίζει
Σ’ έναν αλήτη της ζωής πως ’δω κι εκεί γυρίζει
Είναι το ίδιο σαν να μού λες
πως οι γυναίκες καταστροφές
κρύβουν στο αίμα τους
Μια γυναίκα τη ζωή μου πάντα
την κανόνιζε
Μια γυναίκα στη ζωή μου πάντα
έμπαινε κι αλώνιζε
Μια γυναίκα
Μίζερο φως, στο δωμάτιο,
Πνιγμένες φωνές, απ' τον διάδρομο,
Ένα άθλιο στρώμα, γεμάτο με αίμα,
Ένα άψυχο σώμα, μ' ένα μαχαίρι στο δέρμα.
Σκαλίζει μια φράση, πάνω στο δέρμα, μόνο με αίμα,
Δεν είναι η αγάπη, τίποτε άλλο, παρά ένα ψέμα.
Αιμα δακρυα κι ιδρωτας
κλεισιμο μιας πορτας
και η αυλαια πεφτει
ΣΑΚΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗ
Δακρυα που κυλησανε για σενα γινανε τραγουδια
λογια που τα ειχα ακουσει θυμωμενα .. ναι τα ακουω κι εγω
[.....]
επαιρνα απο πισω το αιμα που ετρεχε απ' τις πληγες σου
μεσα μου κρατουσα ενα θαμμενο χρονια μυστικο
εκλεβα λιγακι απο τις ψευτικες ρε τις χαρες σου
σου απλωνα το χερι να 'ρθεις λαβωμενο ξωτικο
κι εγω θυμαμαι παντου να σε ψαχνω ξωτικο
να δω αληθεια αν εισαι οπως μου λεγανε κακο
να αντικρυσω τα ματια σου το μαγικο σου βλεμμα
που 'χα ακουσει οποιος σε δει θα ποτισει λεει ψεμμα
και θα πνιγει τα ονειρα του στη χαρα σου
θα πουλαει απ' τη ζωη φτανει να σερνεται κοντα σου
κι αν ναι , θα τον φοβιζει η μοναξια κι ο χρονος θα περναει αργα
και συνεχεια θα ποναει..
Πιο καλή η μοναξιά,
Άπο σένα που δεν φτάνω
Μια σε βρίσκω, μια σε χάνω,
Πιο καλή η μοναξιά..
Και πάλι δεν αντέχω δυνάμεις δεν έχω
σ' αφήνουν να ζήσεις, σ' αφήνουν
αν δεν μιλήσεις ποτέ
Κι αν κάνεις πως μένεις, θα χάσεις
κινδυνεύεις, σου λένε να φύγεις, σου λένε
μα δεν θα φύγεις ποτέ
Άρχιζα να χάνω την υπομονή μου
Μπορούμε να βγούμε, ελπίζω να ζούμε
ελπίζω σε μένα, όχι δεν περιμένω ξανά
Άρχιζα να χάνω την υπομονή μου
Μην απελπίζεσαι και δε θ' αργήσει
κοντά σου θα 'ρθει μια χαραυγή
καινούργια αγάπη να σου ζητήσει
κάνε λιγάκι υπομονή
κανε ΥΠΟΜΟΝΗ
κι ο ουρανος θα γινει πιο γαλανος
κανε ΥΠΟΜΟΝΗ
μια λεμονια ανθιζει στη γειτονια
θελω να γυρισω στα παλια
θελω την παλια μου γειτονια
στα Σαλονα
ωρε σφαζουν αρνιααααα
αμαν ! τι τραγουδι να βρω τωρα βρε ζιζανιο ?? λοοοοοοολ
μονο με την ιδια λεξη θα κανω μια προσπαθεια .. αλλιως αδυνατω ... :shock:
:arrow: Στα ματια μην με κοιτας
γιατι φευγω μη με ρωτας
γιατι φευγω και παω στης ληθης τη γη
ξερει μονο η δικη μου η ψυχη
[size=9](παλαβιαρα ! ε παλαβιαρα !! σμουτςςςςς )[/size] :lol:
ΦΕΥΓΩ κια φήνω πίσω μου συντρίμια
κυνηγημένους και αγρίμια
φεύγω,τώρα φεύγωωωωωωωω
(να'σαι καλά poisonaki κι εγώ κόλλησα με τα Σάλονα και τα αρνιά)
χαχαχα ! πηραμε φορα τωρα ! παμε παρακατω :lol: :wink:
τωρα γυριζω σε μια στεπα χιονισμενη
ενας ροζ πανθηρας που τρεμει και πεινα
εσυ κοιμασαι σε μια θαλασσα αφρισμενη
κι εγω βουλιαζω καθε νυχτα στη στερια
...τα όνειρα μου κόκκινα
τα όνειρα σου άσπρα.
ρούχα μαζί που πλύθηκαν
κι έχουνε γίνει ΡΟΖ....
εσυ που μου λεγες
πως μαγαπαςςςςςςς
τωρα που πας
τωρα που πας στον αγυριστο
που[/color] ζεις θα το αφήνεις μακριά σου
Κι ο δρόμος μπροστά σου θα μοιάζει κενό.
Εψαξα τόσο στο άδειο σου βλέμμα
Μα αυτό που ‘χει μείνει δεν είναι αρκετό
Να ‘ρθει εδώ να σβήσει το ψέμα
Μες στην αλήθεια που εγώ θα κρατώ
Ο δρομος ειχε τη δικη του ιστορια
καποιος την εγραψε στο τοιχο με μπογια
κι ηταν μια λεξη μονα ελευθερια...
εντος πωλουνται πασης φυσεως υλικα...
Με λόγια να καίνε
Οι αλήθειες να κλαίνε
Να λες δε σε νοιάζει
Ο δρόμος που βγάζει
Με λόγια να καίνε
Ψυχές φορτωμένες
Να λες δε πειράζει
Που πια δε με ψάχνεις
αει μαρη θα μου χαλασεις το κεφι :P
λογιααααααααααααααααααα
ψευτικα....
αρε πυξ λαχ... τους ΛΑΤΡΕΥΩ
ΨΕΥΤΙΚΑ τα δάκριά σου
ψεύτικα και τα φιλιά σου
ψεύτικα τα σ΄αγαπώ σου
όλα ψεύτικα......
Ηρθες εχθες αργα μιαν αλλη εποχη να μου θυμισεις
ηρθες εχθες αργα την ωρα που ηθελα να λησμονησω
γιατι ποτε δεν σκεφτηκες τι ησουνα για μενα
γιατι ποτε δεν εψαξες να βρεις
που εκρυβα τα ονειρα που εκανα για σενα
και το κουραγιο για να τραγουδω
πως σ' αγαπω
σ' αγαπωωωωωωωωω (λαλαλα)
(μονο και μονο για σενα που σου αρεσουν οι ΠΥΞ-ΛΑΞ !!) :wink:
Ονειρα πουλια μου ταξιδιαρικα
φυγατε νωρις νωρις η χειμςνια μη σας βρει
ε εμεινα μοναχος διχ ως ονειρα
( φτιαγμενο ειδικα για τη σπελλιτσα... ΣΟΣ.... )
Την ωρα της σιωπης τιποτα δεν θα σου θυμιζουν
το γελιο των ματιων
τους ηχους της φωνης
που ποθουσαν να γινουν
ηλιος στο παγωμενο
το χαμογελο σου
Την ωρα της σιωπης μην κλαις
για να μη σβησουν οι φωτιες
οι φωτιες που χεις στα ματια σου
Ένα δύο τρία!
Με λένε Πόπη σαν τη γιαγιά μου την Καλλιόπη
αχ, να με λέγανε Κυβέλη
Μου πηγαίνει πιο πολύ αυτό το λάμδα με το η
τέσσερα πέντε έξι! Με λένε Πόπη!
Κι όσο κι αν ντρέπομαι γι' αυτό μια μέρα θα σε παντρευτώ..!! :lol: :lol: :lol:
Θεε μου τη δεύτερη φορά,
που θα ρθω για να ζήσω....
Όσο η καρδιά κι αν λαχταράααααααααα
Δεν θα ξανάγαπήσω..........
Αν είσαι όνειρο που σβήνει την αυγή
ας ήταν να χαράξει θεέ μου
Αν είσαι δρόμος στον γκρεμό που οδηγεί
να μη σε γνώριζα ποτέ μου..
Μα αν είσαι η αγάπη που περίμενα να'ρθει
γύρε στο πλάϊ μου και γίνε η ζωή μου
Τόσες περάσανε,μα χάθηκαν γιατί
καμμιά δεν μπόρεσε να αγγίξει την ψυχή μου...
Και να που τα ταξίδια μείναν μόνο, όνειρα
και να που οι φωνές και τα τραγούδια, σώπασαν
και να που η ζωή τώρα κυλάει, πιο γρήγορα
και να που τα παιδιά και τα παιχνίδια, [b]χάθηκαν[/b]
Δε φταίω εγώ που μεγαλώνω, χτυπάει πισώπλατα ο χρόνος
δε φταίω εγώ που μεγαλώνω, φταίει η ζωή, που είναι μικρή
Ραγίσαν τα φεγγάρια που 'χε φέρει, η Άνοιξη
μαρμάρωσε το φως στο τελευταίο, νύχτωμα
φτιασίδι ερωτικό που θα φοράει, το αύριο
στης πιάτσες τις βροχής όταν πουλιέται Σάββατο
Δε φταίω εγώ που μεγαλώνω, χτυπάει πισώπλατα ο χρόνος
Δε φταίω εγώ που μεγαλώνω, φταίει η ζωή, που είναι μικρή
Θέλω να φύγω θέλω να την κάνω
γιατί αν δε φύγω νιώθω θα πεθάνω
θέλω να πάω να μείνω σ'άλλη χώρα
σ'άγνωστη γη να φύγω θέλω τώρα!!!
Στην Αφρική θα πάω με τους Μασάι
που ελληνικά κανείς τους δε μιλάει
να συμφωνούν την ώρα που θα λέω
πως άμα σε σκοτώσω δε θα φταίω...!!!! ]
Θέλω να πιω όλο το Βόσπορο
Αλλάζουνε εντός μου τα σύνορά του κόσμου
Θέλω να πιω όλο το Βόσπορο
Αλλάζουνε εντός μου τα σύνορά του κόσμου
Πάντα εντός του κλίματος συνεχίζω...
Τα ματάκια σου με καίνε γιατί είσαι μανεκένε! ΛΑ ΛΑ ΛΑ ΛΑ! (Σε Ντο ελάσσονα πιάσ'το, μαέστρο)
( ]είσαι[/b] έρωτας εσύ
είσαι γοργόνα είσαι θάλασσα
είσαι ένας φάρος σκοτεινός.
Δεν είσαι έρωτας εσύ
είσαι ένας γολγοθάς που τράβηξα
είσαι το κάτι άλλο γενικώς..
Κοιτάς μακριά μα δεν μου λες τι βλέπεις
Μιλάς σωστά μα δεν μου λες τι ξέρεις
έτσι κι εγώ δεν θα σου πω ποτέ μου
πως πάντα θα σε αγαπώ
Κι αναζητώ στα λυπηρά τραγούδια
μα δεν μπορώ να βρω άλλα καινούρια
Τι ήταν και αυτό το ξαφνικό θέε μου
πήρα μονόδρομο ακριβό
και κάνω ευχές σαν πέφτουνε τα αστέρια
μα εσύ δεν θες να΄ρθεις τα καλοκαίρια
σβήσε κι αυτό το όνειρο χαμένο
κουράστηκα να νοσταλγώ
(Μικρό γατουλίνι μ'αυτά και μ'αυτά πήρες το φωτοστέφανο της αγνότητας; ΧΕΧΕΧΧΕΧΕΧΕΧΕΧΕΧΕΧΧΕΕΧΧΕΧΕΧΕΧΕΧΕΧΕΧΕΧΕ!!!)
Και πάμε... Αφιερωμένο εξαιρετικά σε όλους τους Υποκριτές
Χαρά να σε γιαούρτωνα εκεί που ρητορεύεις
εκεί που με χειροκροτάς χωρίς να με πιστεύεις
παίρνεις την αλήθεια μου και μου την κάνεις λιώμα
απ'το πόδι με τραβάς βαθιά μέσα στο χώμα!
( ]χαρά[/b] μου
κι όμως αν θα ρθεις
στάλα στάλα θα στη δώσω
για να δροσιστείς...
tristana ποια ειναι η λεξουλα ?? μπερδευτηκα :roll: :roll:
Εγώ μαζί με το «εγώ» μου στο φιλί της ζωής
Φοιτητής μιας ζωής στην αλήθεια μου
Εγώ ταξιδεύω το «εγώ» μου πηδώ στο κενό μου
Μη φεύγεις ζωή μου κρυφή μου πληγή
Ταξιδεύω το «εγώ» μου στο φιλί της ζωής
Φοιτητής μιας στιγμής στην αλήθεια μου
Εγώ ταξιδεύω το εγώ μου, βουτιά στο κενό μου
Μισή μου ζωή τεχνητή αναπνοή
(Μικρό, αθώο και ανυποψίαστο χεεχεχεχεχχε)
Να βάλω τα μεταξωτά και να φυσάει
στα εργοστάσια μπροστά και στα σκουπίδια πλάι...
Να μπερδευτώ με τους εργάτες
να πω τον πόνο μου στις γάτες (και όχι στα ψιψινάκια χεχε)
και στη φουφού του καστανά
στάχτη να γίνεις σατανά! (Από την υπέροχη Μελίνα Κανά που ακούω τώρα.
Ιντζόι)
Παράθεση από: "kitty!"( ]χαρά[/b] μου
κι όμως αν θα ρθεις
στάλα στάλα θα στη δώσω
για να δροσιστείς...
:arrow: :arrow:
Ιππότες σταυροφόροι μέτρησαν τα βήματα σου
στα κύματα περπάτησαν
για τον έρωτα σου
μαρμαρωμένοι πρίγκιπες έστειλαν το μήνυμα σου
ένα κοχύλι λέει
πως δεν με θες πια κοντά σου
tristanaki μου αν μπορεις υπογραμμισε και την λεξουλα για να μην μπερδευομαστε ! thnx :lol:
με τοσα ψεμματα που γινανε οι λεξεις πως να σου πω το σ'αγαπω να το [size=24]πιστεψει[/size]ς..
Συγγνώμη, παιδιά. Αγνοούσα τους κανόνες (πώς τό'παθα;)
Αλλά συνεχίστε. Μια χαρά. Θα το ξέρω μελλοντικά.
Δεν πειραζει ζουζουνα μου ! λοιπον σας εξηγω λιγο τους κανονες για να μην ψαχνετε και για να μην μπερδευοσαστε !
ΚΑΝΟΝΕΣ]
ΘΑ ΛΕΜΕ ΜΙΑ ΛΕΞΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΜΕΤΑ ΘΑ ΓΡΑΦΟΥΜΕ ΣΤΙΧΟ ΑΠΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΘΥΜΙΖΕΙ π.χ
Μοναξιά]
(ταδε εφη gavrina !!!)
συνεχιζουμε !!!! :wink:
Παράθεση από: "fwni"με τοσα ψεμματα που γινανε οι λεξεις πως να σου πω το σ'αγαπω να το [size=24]πιστεψει[/size]ς..
Κορμί που δε μοιράζεται
Κι ανάσα που βαραίνει
Στην πόλη που μ’ αγάπησες
Πια είμαστε δύο ξένοι
Το
«σ΄αγαπώ» δε σημαίνει πως θα ‘μαι για πάντα εδώ
Το «σ’ αγαπώ»...
Pws na ginoume 3ENOI,pws na zhsw me auto?
H agaph pe8ainei an to 8eloun k oi duo...
Φέρνει η ζωή αυτά που σου 'χουνε τάξει
πες μου πως αύριο θαν όλα εντάξει
χωρίς σημάδια χωρίς σκοπό
άγνωστοι δρόμοι χωρίς γυρισμό
απ' αυριο πες μου που θα σαι που θα μαι
τι κι αντρας που ειμαι φοβαμαι φοβαμαι
Πες μου ενα λογο να μου πεις δεν σ'αγαπω
μαυρος ουρανος απ' τον αγερα το σκληρο
χρονος χωρις δακρυ ειναι χρονος βαρετος
συνορα παντου
συνορα παντου
συνορα στο βραχο του αετου
Σ'αγαπώ σαν το γέλιο του Μάη
Σ'αγαπώ, σ'αγαπώ σαν παλιά αμαρτία
ΣΕ ΘΕΛΩ!!!
Σε θέλω σαν τον ήλιο που καίει το κορμί μου
και λιώνω σαν το χιόνι η απουσία σου με σκοτώνει
σε θέλω και πονάω καρδιά μου σ'αγαπάω
η νύχτα δεν τελειώνει στο κορμί σου θέλω να κρυφτώ...
Πάλι μωρό μου λείπεις πάλι μ' εγκαταλείπεις
θα 'θελα να 'σουνα εδώ για μια νύχτα μόνο
πάλι μωρό μου φεύγεις πάλι με αποφεύγεις
θα 'θελα απόψε να σε δω να μη νιώθω πόνο...
Θα' θελά να ήσουνα να εδώ
ένα βράδυ ακόμα τελευταίο
θα' θελά κι απόψε να σε δω
της ζωής μου πρόσωπο μοιραίο
Είσαι το τσιγάρο που κρατώ και ν'ανάψω σκέφτομαι
είσαι η συνήθεια που μισώ κι όλο επανέρχομαι
είσαι το τσιγάρο που κρατώ και σε θέλω ψέμα μου
σα τη νικοτίνη που περνά μέσα από το αίμα μου!
Για σένα όλα τέλειωσαν
για μένα τώρα αρχίζουν.
Αυτά που ζήσαμε μαζί,
σαν το χαρτί με σκίζουν.
Για σένα ήρθε η χαρά
με μια καινούργια αγάπη.
Για μένα πρώτημου φορά
που με σκοτώνει κάτι!
Ακόμα σε ζητώ
και σε θέλω πιο πολύ,
είσαι εσύ η ανατόλη
στης ζωής μου τα ξενύχτια.
Σε σκέφτομαι συχνά και
να ρθεις θέλω ξανά,
είν' η πρώτη μου φορά
που αγάπησα στ'αλήθεια!!!!!!!
...καλημέρα κι όποιος αντέξει
άλλη ΜΙΑ μέρα που μου χρωστάει
άλλη μια μέρα που μου χρωστάει
να σ΄έπιστρέψει,
καφές πικρός και ξανακλείνω τα μάτια
μια θάλασσα που ποτέ μου δεν είδα
γιατί πιο πλοίο,ποιό μπορεί να σε φέρει.....
κι αλλη μερα που περασε διχως να σε φιλησω
ο θεος μας τη χαρισε και τη γυρισες πισω...
Γυρισε γυρισεσπαει η φωνη μου σιδερα
ποσο σε θελω σημερα
χωρις εσενα εγω δε ζω
δεν το αντεχω γυρισε
Το στόμα στεγνό
το μυαλό μου βουίζει
οι τοίχοι γυρίζουν
θέλω να πιώ
Το πρόσωπο χλωμό
η ψυχή μου μαύρη
η πόλη σαπίζει
θέλω να πιώ
Η σκέψη στον πάγο
το σώμα καίγεται
το μέλλον βουλιάζει
θέλω να πιώ
Δωσ' μου απ' το νερό που καίει
παραμύθια η στάχτη μου να λέει
μεσα στης ΠΟΛΗΣ τα στενα
οι δρομοι σε θυμιζουν
(Πυξ λαξ.... οι αγαπημενοι μου ..... :wink: )
Χωρίς να ξέρεις αν προχωράς
αν πας μπροστά ή για πίσω τραβάς
χωρίς σημάδια χωρίς σκοπό
άγνωστοι δρόμοι χωρίς γυρισμό
Ξέρεις αν σέρνεσαι ή αν πετάς;
αν είσαι θύμα ή φονιάς;
χωρίς σημάδια χωρίς σκοπό
άγνωστοι δρόμοι χωρίς γυρισμό
Χωρις εσενα που
πες μου να παω που
χωρις εσενα να τι
τι ναγαπησω τι
...........................
Τι ειναι αυτο που μας ενωνει
μας χωριζει , μας πληγωνει
ειναι ο χρονος που τελειωνει
και ξανα μενουμε μονοι
Τι ειναι αυτο που το λενε αγαπη
τι ειναι αυτο , τι ειναι αυτο.....
Το πρόσωπο της μέρας χαρακώνει
η αργυρή λεπίδα της βροχής
κι όμως η λαμψη αυτή που με κυκλώνει
είναι η βροχή μιας άλλης εποχής
Και σε χρονιές σε παίρνει
που η μοίρα σε μοίρανε να δεις μέσα απ' το χώμα
του ρόδου του εκατόφυλλου τη σπείρα
το άλικο παράξενό του χρώμα
ασχετο, αλλα εγω θα το πω.
Μοναχα στα παιχνιδια ειμαστε ολοι παιδια
κανε εκεινο που πρεπει
ολα τα επιτρεπει το δικο σου το πρεπει
ενα πρεπει θαμπο.
ΑΠΛΑ ΓΙΑ ΤΗ ΒΙΚΥ ΜΟΣΧΟΛΙΟΥ.
Ισως επειδη ηταν της κληρουχιας μου ,τη ψιλοφτυσαμε στο θανατο της,
στα 62 (γμτ αλλοι ζουν αλλα 30 χρονια)
Προσωπικα νομιζω οτι ηταν σπουδαια καλλιτεχνιδα.... δεν ξερω τις αποψεις σας αλλα κανεις μας δεν υπαρχει που να μην εχει ακουσει τραγουδι της. (νομιζω)
Άργησε να'ρθει το πρωί και μόνος περιμένω
του Αυγερινού το κάλεσμα την πρωϊνή δροσιά
είναι κι αυτή η Κυριακή που πάντα αργοπεθαίνω
είναι κι αυτός ο πηγαιμός που πάντα καρτερώ.
Ετσι οπως τα λες ειναι Κατερινουλα , και δυστυχως εφυγε νωρις ... :cry:
Σαββάτο έκλαψα για σένα
μα Κυριακή χαράματα
είδα πως ήσουν ένα ψέμα
σπάζοντας χίλια πράγματα...
Σαββάτο έκλαψα για σένα
μα Κυριακή χαράματα
πήρα τα χρόνια διπλωμένα
σε μια βαλίτσα πράγματα....
Καθαγιασμένος στα νερά της λησμονιάς σου
εξουθενομένος από τα έργα και τις μέρες σου
θητεύω δίπλα σε αγάπες ξοφλημένες
γιατί τα χρόνια μου ναυάγησαν στις ξέρες σου
Παραχωρώ τ' άθλιο κορμί μου τις πληγές μου
να εξασκηθούν οι μανιακοί και οι αρχάριοι.
Θέ μου, πώς ξεραθήκαν έτσι οι πληγές μου
που ξεδιψούσαν ναυαγοί και λεγεωνάριοι
Μα εγώ δεν ζώ γονατιστός
είμαι τις γερακίνας γιός
είμαι τις γερακίνας γιός
Τι κι αν μ'ανοιγουνε πληγές
εγώ αντέχω τις φωτιές
εγώ αντέχω τις φωτιές
Μάνα μη λυπάσαι μάνα μη με κλαίς
Μη με λυπάσαι διώξε με απόψε
σα να 'μαι αγριολούλουδο και τη ζωή μου κόψε
Εγώ γυμνος ξεκίνησα, εγώ πηγαίνω μόνος
σπίτι μου είναι ο δρόμος και τραγούδι μου ο πόνος
Διώξε με και μη λυπάσαι τι θα γίνω μη φοβάσαι
κι αν χιονίζει αν βρέχει τ'αγριολούλουδο αντέχει!!!
Κόψε κάτι κόψε κάτι κόψε κάτι κόψε...σαν πολλά παιδί μου μαε τα λες απόψε.......
Μα πες μου ο δρόμος
Εμπρός μου που σβήνει
Σημάδια που μ’ αφήνει;
Για να ζήσω τις μέρες
Που θέλω να ‘μαι κι εγώ
Μια ρόδα σ’ ένα τρένο.
Είναι τόσες οι μέρες
Που σου μιλάω
Μα εσύ είσαι αλλού
Κι απόψε πάλι ταξιδεύω
Κι απόψε πάλι σε γυρεύω
....δεν υπάρχει ευτυχία
που να κόβεται στα τρια
στην περίπτωσή μας όμως
δεν υπάρχει άλλος ΔΡΟΜΟΣ
Και τι δεν μου' χες ορκιστεί και τι δεν μου' χες τάξει
μα τώρα η απουσία μου σε κάνει και ξεχνάς
δέσε καλά τις μαγικές στιγμές μας με μετάξι
και φώτισε τον ουρανό σχήμα της μοναξιάς
χωρίς πνοή χωρίς ματιά μόνο με τα όνειρά μου
με τρόχισαν οι άνεμοι που πάντα κυνηγώ
αυτοί που με ορίζουνε αυτοί που με πετάνε
αυτοί που με τινάζουνε στον τοίχο στο κενό
μέχρι να βρούμε ουρανό
άσε με να παραμιλώ
να καίγομαι στο σώμα σου
και να φιλώ το στόμα σου
....βαδίζω και ΠΑΡΑΜΙΛΩ
μ΄αυτή την συμφορά μου
χωρίσαμε κι έχω βρει
ο δόλιος την χαρά μου......
Οταν ερθει η χαρα
μες στα χερια μου σφιχτα
θα την κρυψω μυστικα
για να μην ξαναχαθει
κι αν ακουσεις μια κραυγη
θα ν' το τραγουδι που ενωνει
παλι διπλα μου εσυ
και η θλιψη μας γιορτη..
τι μου χεις κάνει και δεν λέει να περάσει
είσαι ΜΙΑ ψύχωση που μέσα μου θα ζει
μα κι αν τρελαίνομαι για σένα τι αλλάζει
αφου κι απόψε δεν θα είμαστε μαζί
Θα πιω απόψε,
Θα πιω για σένα
Και στο ποτήρι μου τη νύχτα θα κοιτώ.
Θα πιω απόψε,
Θα πιω για σένα
Κι όσα κι αν ζήσαμε βαθιά θα τα κρατώ.
Πόσο σ’ αγάπησα ποτέ,
Πόσο σ’ αγάπησα ποτέ δε θα σου πω
Για λόγια που κρατούν μόνο μια νύχτα
Και γίνονται όνειρα σαν έρθει το πρωί.
Για τόσα απ’ τα τραγούδια που θα μείνουν
Πάνω στα χείλη σαν στεγνώσει το φιλί
σε βλέπω στο ΠΟΤΗΡΙ μου
και πίνοντας σε πίνω
κι αμα τελειώσει το ποτό
δεν ξέρω τι θα γίνω
Οι μέρες εδώ κυλούν σαν μικρά πεπρωμένα του τίποτα
Που κατεργάζονται την εκμηδένιση μου
Θρυμματίζουν όλα μου τα αστρα
Και μ'αποδίδουν ξανά στο κενό διάστημα
Στα ερωτηματικά και τους τρόμους
Στα γράφω όλα αυτά , αυτή τη νύχτα
Καθώς πίνω το τελευταίο μου ποτό με το Διάβολο
Και φυσάει μι'αργόσυρτη βροχή
Φορτωμένη μ΄αναμνήσεις κι αποχαιρετισμούς
Και την ανία της ζωής χωρίς εσένα
Τώρα ξέρεις γιατί δεν απαντώ
Ξέρεις το τίμημα που πληρώνω
(που τα θυμάσαι τόσο γρήγορα?)
ξημερώνει και βραδιάζει
πάντα στον ίδιο τον σκοπό
φέρτε μου να πιω το ακριβότερο πιοτό
εγώ ΠΛΗΡΩΝΩ τα μάτια που αγαπώ
Τι ‘ναι αυτό που φεύγει...τι ‘ναι αυτό που μένει
Οσο κρατά μια στάλα στο παράθυρό μου
Κοστίζει πια η κάθε μας στιγμή
Στο παράθυρο που βλέπω έναν ήρωα να φοβάται...
Φοβάται την άνοιξη
Γιατί του έμαθαν να σέρνεται μονάχα τους χειμώνες
Είδα πολλά που μου άφησαν φωτιές μέσα στα μάτια
Τώρα η στάχτη μου σκορπάει...τα τελευταία μου κομμάτια
[size=9]θυμισου οταν σε δω να σου πω το μυστικο .. Σςςςςς ! μην μας ακουσουν ![/size] :wink:
καλοκαίρια και ΧΕΙΜΩΝΕΣ
περιμένω να φανεις
δακρια καυτά σταγόνες
θα με καίνε ώσπου να ρθεις
θα με καίνε ώσπου να ρθεις
(σου έχω πει ότι τελευταία μου κλέινει το μάτι ο Αλτσχάιμερ? τι να θυμηθώ είπες?)
Πές μου ό,τι θες
Πες μου ένα ψέμα,
Εμαθα ν’ αντέχω σε όσα λες.
Πές μου ό,τι θες
Πες μου ένα ψέμα,
Δε θα σε ρωτήσω, δε θα σε ρωτήσω
Δε θα σε ρωτήσω, γιατί κλαις
Οταν θα πάψουν οι φωνές
Κι όλα θα μοιάζουνε χαμένα
Μες στις αλήθειες που έκρυψε το χθες
Τα λόγια θα ‘ναι κλειδωμένα
(ο ποιος σου κλεινει τι ??)
μην νομιζεις οτι ο Αλτσχαιμερ την πεφτει μονο σε εσενα !! εχω κι εγω τις επιτυχιες μου ! χαχαχχαχαχαχα :P
Πόσο πολύ πόσο πολύ
πόσο πολύ σ'αγάπησα
πόσο πολύ σ'αγάπησα
ποτέ δεν θα το μάθεις...
Με λόγια να καίνε
Ψυχές φορτωμένες
Να λες δε πειράζει
Που πια δε με ψάχνεις
Πότε θα με μάθεις
Πότε θα με μάθεις
Οταν πια θα χάνομαι
Σε ψεύτικο ουρανό.
Τότε θα με μάθεις
Τότε θα με μάθεις
Οταν τη μορφή σου θα ξεχνώ.
...νύχτες δίχως όνομα
νύχτες χωρίς σκοπό
χαμένοι απο χέρι
χαμένοι και οι δυό
ΛΟΓΙΑ λόγια ψεύτικα....
νύχτα παρ'την τη σκέφτομαι ξανά
κάνει party το χθές και με πονά...
Θέλω να χάσω τον εαυτό μου
για να μπορέσω να τον βρω
Να γκρεμιστούνε τα όνειρά μου
για να τα ξαναονειρευτώ
Να 'ρχετ' η νύχτα στη ζωή μου
για ν' ανασαίνω με το φως
Να με πληγώνει η επιστροφή μου
μα πάντα πίσω να γυρνώ
Θέλω ν' αλλάξω αυτή την πόλη
για να μπορώ σ' αυτήν να ζω
Να σταματήσω κάθε ρολόι
το χρόνο μου να ξαναβρώ
όνειρα πουλιά μου ταξιδιάρικα
φύγατε νωρίς νωρίς η χειμωνιά μη σας βρεί
Μη κλαις, φαντάζει μάταιο τώρα που πέσανε τα πέπλα ξαφνικά.
Πως θες να σ'αγαπήσουνε με τούτο το σημάδι που σκάλισες στη
μάσκα σου κρυφά.
Μη κλαις, δεν φτάνει η οδύνη,δεν φτάνει η θλίψη
για ν'αναστηθείς.
Πόσες φορές τα μάτια σου θα κλείσεις μπροστά
στο ραγισμένο σου είδωλο.
Κάθε μεσημέρι καίγεσαι, άπο έναν πόνο αβάσταχτο,
πεταλούδα ξάφνου γίνεσαι.
Σε φωτιά μεταμορφώνεσαι,
κάθε μεσημέρι καίγεσαι..
Να μείνεις εδώ,να φτάσουμε ώς το τέρμα
να μείνεις εδώ να δούμε άν στ'αλήθεια αγαπιόμαστε
Φοβάμαι γι'αυτό,σε θέλω πιά μόνο για μένα
να μείνεις εδώ...να γίνουμε ένα!
Εισαι το πιο λευκο χρωμα της σκεψης μου
ενα παιδι που περπαταει με τα χερια
μια γυναικα που το ονειρο της σκοτωσε
και πριν το μαθουν ολοι το 'στειλε στα αστερια
εισαι το πιο λευκο χρωμα της σκεψης μου
ενα τραγουδι που παντα τρομαζα να γραψω
η μυρωδια μιας ξεχασμενης θαλασσας
που βρεχει μονο αυτα που ηθελα να καψω
αν θελεις να με βρεις
να παιζεις , να νιωθεις , να ζεις
αν παλι δεν μπορεις
μη φυγεις, μη χαθεις ..
Μια γυναίκα, μια αγάλη, μια ζωή
σε 2 λεπτά τα χάνω
Αγαπημένη μου μορφή
όπως θα σβήνεις στη στροφή
ας ήταν να παθάνω!
Τραγούδια που κουράστηκαν
Να λένε για μια αγάπη
Ελπίδες που κουτσαίνουνε
Μαζί με μια αυταπάτη
Ψυχή που δε χαρίζεται
Μα ζει μετανιωμένη
Στην πόλη που σ’ αγάπησα
Γυρίζουμε χαμένοι
Αγάπη που ΄γινες δίκοπο μαχαίρι
κάποτε μου 'δινες μόνο τη χαρά
μα τώρα πνίγες τη χαρά στο δάκρυ
δεν βρίσκω άκρη δεν βρίσκω γιατρεία
Δεν την βρισκω την ακρη πουθενα
και πες μου τι να κανω
εχω γεμισει ασφυκτικα με καπνους το δωματιο
ως απανω
και ο χρονος μου γελαει σαν μωρο..
Το δωμάτιο αυτό θα ξέρει μόνο
πως έφτασα γυμνός στο πόνο
το δωμάτιο αυτό θα ξέρει μόνο
ότι δεν φαντάστηκες ποτέ!
Μίζερο φως, στο δωμάτιο,
Πνιγμένες φωνές, απ' τον διάδρομο,
Ένα άθλιο στρώμα, γεμάτο με αίμα,
Ένα άψυχο σώμα, μ' ένα μαχαίρι στο δέρμα
Σκαλίζει μια φράση, πάνω στο δέρμα, μόνο με αίμα,
Δεν είναι η αγάπη, τίποτε άλλο, παρά ένα ψέμα
Σώμα μου απόψε πάλι λίγησες
και τη καρδιά μου νικησές
καυτό σκοτάδι μέσα μου η μοναξιά
σώμα μου καημένο δεν σε ορίζω πια!
Επελεξα τη μοναξια
μηπως και μπορεσω να βρω την ακρη
θελω να ζω στην ερημια
και να σβησω ολα μου τα λαθη
επελεξα την αδεια ζωη
μηπως και μπορεσω να βρω τη λυση
θελω να ζησω απ' την αρχη
και να σβησω ολα οσα μου ειχαν μεινει
επελεξα τη μοναξια
μηπως και μπορεσω να βρω την ακρη
θελω να ζω μες στη σκια
και να σβησω ολα μου τα λαθη
Μα εσύ ποτέ να μη χαθείς ποτέ ποτέ απ'τη ζωή μου
γιατί κυλάς από το αίμα στο κορμί μου
μου δίνεις δύμανη και νόημα να ζωωω. Έσυ - Εσύ!!!
Μα ειναι ωραια στον παραδεισο
καθενας βρισκει αυτα που παντοτε ποθουσε
μα ειναι ωραια στον παραδεισο
βρηκα κι εγω μια φυλακη για την καρδια μου
που 'λευτερη δεν αντεξε .. ψυχοραγουσε ..
(εχει στον παραδεισο σοκολατεςςςςςςςς !! γιουπιιιιιιιιιι !!) :tongue:
Σα βγω απ΄αυτή τη φύλακη
κανείς δεν θα με περιμένη
οι δρόμοι θα'ναι αδειανοί
και η πολιτεία μου πιο ξένη
Δωσ' μου φωνη
δωσε μου χρωμα
κι ασε με παλι να καω
αντεχω για ενα γυρο ακομα ..
η αγαπη θελει σ' αγαπω
Σα να μην σε εχασα ποτε να 'μαστε παλι
στρωνω οπως παντα για δυο ατομα τραπεζι
το δισκο βαζω που σου αρεσε να παιζει
και σε κερνω απ' το στερνο μου το μπουκαλι
σα να μην σε εχασα ποτε στηνω σκακιερα
να ξανακανεις χιλια ματ στην ευτυχια
σαν στρατιωτακι σου ετοιμο για θυσια
στα αγρια μεσανυχτα σου λεω καλημερα
Πρώτο τραπέζι απόψε μόνος μου
πρώτο τραπέζι εγώ κι ο πόνος μου
πρωτό τραπέζι κι ορχήστρα να παίζει
τραγούδια για σένα αγαπημένα
Γράψαμε τραγούδια που μιλούσαν για τη θλίψη
των άρρωστων, δυσάρεστων και μάταιων δεσμών
παίξαμε με στίχους που γελούσαν με την πίστη
των άτυχων, των άσχημων, των άδοξων θνητών
Φτιάξαμε τραγούδια που γλεντούσαν με τις τύψεις
των άχρωμων, ασήμαντων, ανόητων εραστών
κλάψαμε με στίχους που γραφτήκαν για τις πτώσεις
των όμορφων, ανέγγιχτων, απόμακρων ονείρων
κι αυτό που μένει!..
Ξένοι λοιπόν,
παίξαμε το παιχνίδι της αγάπης για να κερδίσουμε,
αλλά το χάσαμε και είναι το ίδιο,
θυμάσαι;
Μια φωτογραφία σου όμως με κάνει να ελπίζω
ότι όπου και να βρίσκεσαι
ότι όπου και να βρίσκεσαι
ίσως, ίσως και με ζητάς
Σκέψη μου παράλογη,
σκέψη μου παράλογη
ίσως και με ζητάς
Όλα τα όνειρα που κάναμε εμείς
τα έκανες συντρήμια με τη μια
εσύ έκλεψες το γέλιο μια ζωής
και εγώ μια άψηχυ φωτογραφία
φοβαμαι να μην μεινω μονος
θελω να φυγω, προτου να φυγει ο χρονος..
υπαρχει λογος..
μια φωτογραφια που την πηρε ο χρονος
να με κοιταει,
δεν μιλαει,
γι'αυτο μιλαω μονος
σ' ενα δωματιο παρεα με σκιες
να σκαλιζω πληγες απο το χθες..
κοιτα με .. τι θες ?
μιλα μου , για πες
ολα ειναι ενταξει..
Οταν ερθει η χαρα
μες στα χερια μου σφιχτα
θα την κρυψω μυστικα
για να μην ξαναχαθει
κι αν ακουσεις μια κραυγη
θα ν' το τραγουδι που ενωνει
παλι διπλα μου εσυ
και η θλιψη μας γιορτη..
(απο τα αγαπημενα μου !! αχ ..)
Και τώρα δεύτερα χέρια σ'αγκαλιάζουνε
δεύτερα χείλη σε φιλάνε
όλα τώρα μοιάζουνε
μαχαίρια που με τρυπάνε
πες μου που πες μου ποτε
θα γινει ο χαλασμος
θελω να 'ρθω να σε σωσω
κι ας ειμαι ενας δειλος
Θέλω κοντά σου να μείνω
θέλω σκιά σου να γίνω
κάθε πληγή ν'απαλείνω
που σε πονάαααα
Τα βλεφαρά μου να κλείνω
να με φιλάς και να σβείνω
θέλω κοντά σου να μείνω
παντοτινάαααα
ασε με να μεινω πλαι σου
δεν θα σου μιλησω
δεν θα σου μιλησω
μιλα με τους αλλους γυρω σου
για ν ακουω τη φωνη σου
σε παρα καλω
σε παρακαλω
συνορα η αγαπη δε γνωριζε...
Θέλω να σου μιλήσω μα τρέμει η φωνή μου
λες κι αγαπάω πρώτη φορά στη ζωή μου
θέλω να τραγουδήσω μα δε μ'αφήνει το δάκρυ
Αχα αγάπη, αγάπη, αγάπη!!!
μα σ' αγαπάω καλέ μου σ' αγαπώ
μακριά σου δεν μπορώ κι ας πονάω εγώ...
Δεν μπορω
ο χειμωνας με πληγωνει
αλλο πια δεν μπορω
δεν μπορω
την αυλη μου καιει το χιονι
αλλο πια δεν μπορω ..
ΔΕΝ περνάω καλά μακριά σου
δεν περνάω καθόλου καλά
δεν αντέχω να ζω μακριά σου
γύρνα πίσω να γίνω καλά
Γύρνα πίσω θα πεθάνω
Έχω αρχίσει κ τα χάνω
Πίνω κ καπνίζω σαν τρελός.
Ψάχνω κάποια να σου μοιάζει
Μα καμιά δεν σου ταιριάζει
Ήσουνα για μένα ο Θεός...
τις νύχτες μπαίνεις στα όνειρά μου
λες κι ήρθες σε δικό σου κήπο
κι αν μεγαλώσαν τα όνειρά μου
εγώ απ το πλάι σου θα λείπω
ΘΕΟΣ αν είναι,κι αν μ΄αγαπάει κανείς....
(να μιλώ στο τηλέφωνο και να τα γράψω όλα στωστά,δεν γίνετε)
διόρθωση
.....κι αν μεγαλώσαν τα ΦΤΕΡΑ μου....
Κανεις εδώ δεν τραγουδά
κανένας δεν χορεύει
ακούνε μόνο την πενιά
κι ο νους τους ταξιδεύει
Εδώ, θα γυρίζεις εδώ
θα 'σαι πάντα εδώ
δεν αντέχεις εσύ πουθενά
Θα πεθαίνεις εδώ
κάθε νύχτα εδώ
σ'αλλο σώμα δεν μπάινεις ξανά
Δε σε χρειάζομαι, δε σε χρειάζομαι
θελω μονάχος τα φανάρια να περνώ...
Δε σε χρειάζομαι, κι ούτε που νοιάζομαι
σε ποιο σοκάκι θα με βρει το πρωινό...
Σε χρεάζομαι, σε χρειάζομαι
θέλω μαζί σου τους καημούς μου να μοιράζομαι!
Δε θέλω να ξέρω τι κάνω
Δε θέλω να βλέπω πού πάω
Σ' ένα ταξίδι περιπλανήθηκα
Έμεινα εκεί και τη ζωή μου την αρνήθηκα
Τα όνειρά μου, η φαντασία μου
Με μαύρο χρώμα ζωγραφίσαν την πορεία μου
Δε θέλω να ξέρω...
Πώς να πέσω από ψηλά χωρίς φτερά
Στα όνειρα τα χθεσινά γυρνάω
Θα κατέβω χαμηλά, έτσι απλά
Των αγγέλων τα φτερά να κοιτάω
Είμαι αητός χωρίς φτερά
χωρίς αγάπη και χαρά
χωρίς αγάπη και χαρά
είμαι αητός χωρίς φτερά!
Σκαλίζει μια φράση,
πάνω στο δέρμα,
μόνο με αίμα,
Δεν είναι η αγάπη,
τίποτε άλλο,
παρά ένα ψέμα..
δύο μέρες ΜΟΝΟ
να σε κρατάω αγκαλιά
κι εγώ να λιώνω
Πάρε με απόψε αγκαλιά
κάνε με να ζήσω αληθινά
Χωρίς αγάπη δεν ζώ
καρδιά μου ούτε λεπτό
και 'σύ είσαι ότι αγαπώ
απόψε θέλω να στο πω
Απόψε θέλω να σε βρω, όμως το ξέρω
δεν έχω νόημα, δεν είμαι κανενός
πάνω σε ό,τι με κάνει κι υποφέρω γελώντας πέφτω
σαν σκισμένος χαρταετός
Η μοναξιά μου δείχνει δρόμους και πηγαίνω
όμως δεν ξέρω αν μένει μέσα μου κανείς
ό,τι αγαπάω με αφήνει νικημένο
στο άδειο μου σχήμα μια σκιά που νοσταλγεί
κι ό,τι με θέλει το αφήνω να χαθεί
.....ΣΤΟ ΑΔΕΙΟ ΜΟΥ πακέτο απόψε μπήκες
δεν ξέρω τι ζητάς κι αν το βρήκες
αχ! να ΄σουνα τσιγάρο τελευταίο.....
Στο τσιγάρο που κρατώ
στον ένα μου Θεό
να μη δώσει να ξημερωθώ
στο κορμί αυτό το αγγελικό
στο στόμα που φιλώ
και έτσι μια ζωή θα σ'αγαπώ
Ολα δικα σου ματια μου κι ο πονος σου δικος μου
ειδαν πολλα τα ματια μου
ΟΛΑ τα σ΄αγαπώ
αξίζεις να στα πω
αξίζεις να τα έχεις
απο μένα φυλαχτό....
Τα μάτια μου στα μάτια σου και τ'αστρο πάνω θέε μου
αχ να μη τέλειωνε ποτέ η ώρα τούτη θέε μου (δις)
Πρώτη φορά που σ'αγαπώ πρώτη που σε μαθαίνω
πρώτη στα χέρια σου φορά γεννιέμαι και πεθαίνω (δις)
ακούω γέλια να ανεβαίνουν ΤΑ σκαλιά
πάλι οι φίλοι μου χαράματα γυρνάνε
έχουν τις μπύρες τους ακόμα αγκαλιά
κι έξω απ΄την πόρτα μου γελούν και τραγουδάνε
Πέντε πέντε δέκα
δέκα δέκα ανέβαινω τα σκαλιά
για τα δυο σου μάτια
για τις δυο φωτιές
που όταν με κοιτάζουν
νοιώθω μαχαιριές
μετά απο σένα ΠΟΥ
πες μου να πάω που?
μετά απο σένα τι
τι ν΄αγαπήσω τί?
μετά απο σένα ποιόν
ποιόν να πιστέψω ποιόν?
μετά απο σένα πως
να ζήσω πες μου πως?
ποιος να συγκριθεί μαζί σου?
ζηταω συμπαρασταση και πεφτω σε σενα
μα εσυ με φακελωνεις σε ενα μαυρο ντοσιε
τελειωσαμε για σημερα μου λες παγωμενα
αλλαζεις .. αλλαζεις ..
αλλαζω τακτικη να μην με παρει απο κατω
δεν γινεται, της λεω, καπου φταιω κι εγω
εκεινη με κοιταζει, το βλεμμα της με σφαζει
και χανεται σαν ονειρο τρελο
Πριν χαθεί το όνειρο μας
και ξαναβραδιάσουμε
άσε με να σ'αγαπάω
κι όπου φτασουμέ!
Στα τραγουδια που λεγαμε οι δυο μας
οι φωνες χαμηλωσαν
χαραγμενη καρδια στο παγκακι
που μετα την προδωσαν
μια φορα μου 'χες πει δεν μπορει θα το νιωσανε κι αλλοι
πριν το τελος πως μοιαζει η σιωπη
σαν αγαπη μεγαλη
κι εγω που ζω για παντα εδω
κι ολο φευγω το τελος πριν να δω
καθε νυχτα που περναει
γυριζω ξανα
σκοταδι γινομαι
και παραδινομαι
στο ρυθμο σου που καιει ακομα
αυτο το σωμα που μενει χρονια χωρις σκια
καθε νυχτα που περναει σαν ταινια
κι οτι ζησαμε προβαλεται με φοντο την πλατεια
καθε νυχτα που περναει παντα εδω
κι ολο φευγω πριν μεινουμε μονοι το τελος μη δω ..
(poison,μην μου πεις ότι ξέρεις οοοοοοοοολους αυτούς τους στοίχους απ΄έξω.....)
ανάσα μου ψυχή μου εσύ
του σώματός μου ΣΩΜΑ
πόσες καρδιές να΄χε η ζωή
να σου ΄καιγα ακόμα
Σώμα μου...σώμα μου φτιαγμένο από πυλόοοοο
σώμα μουυυ...κάνεις ότι θέλεις στο μυαλόοοοο
Οταν θα σε ξαναδώ
Θα ‘ναι όλα μέσα στο μυαλό
Και οι μνήμες θα περνάνε από μπροστά μου
Οταν θα σε ξαναδώ
Οταν θα σε ξαναδώ
Θα μ’ έχεις πια ξεχάσει
Κι όλα θα ‘ναι αλλιώς
Δε θα υπάρχει ουρανός
Να ταξιδέψει μια ματιά πριν να σε χάσει
(chriastinaki μου κι ομως ετσι ειναι !!)
Ιερό και Μέκα
το χθες που κρύβει
μια γυναίκα
να ΣΕ δω να γελάς
μου φτάνει μόνο για να ξαναρχίσω
να πετάξω φηλά
να βγάλω πάλι φτερά....
Και αν μου κάψεις τα φτερά
να μη ξαναπεταξώ
απ'της φωτιάς μου το καπνό
πάλι ψηλά θα φτάσω
Ο αετός πεθαίνει στον αέρα
ελεύθερος και δυνατός
της απονιάς όταν τον βρίσκει σφαίρα
τον αγκαλιάζει ο ουρανός
Σαν σφαιρα με τρυπαει αυτο που νιωθω για σενα
γυρναω τις νυχτες κι ολα μοιαζουν σαν ψεμμα
και περιμενω εδω
περιμενω εδω
κι ολο ψαχνω διχως να 'χω τιποτα αλλο να βρω
μια φορααααααα να σε εβλεπα για λιγο
μονο μια φορααααααα
κι ας εφευγες μεταααααααα
μια φορα να σ' αγγιζα για λιγο
μονο μια φορα κι ας πεθαινα μεταααααα !
Δεν έχω τίποτα άλλο να δώσω
άλλη καρδιά να παραδώσω
άλλο πια τίποτα δεν μου 'χει μείνει
σβήνει η αγάπη μου για πάντα σβήνει!
Άσε με να κάνω λάθος, μη παριστάνεις το Θεό
δε μ' αρέσουν οι σωτήρες, δε γουστάρω να σωθώ
δεν πειράζει αν μετά θα μετανιώσω
δεν τρέχει τίποτα αν διπλά θα κουραστώ
δε με νοιάζει απαγοήτευση αν νιώσω
αφού ξέρω πως έπαιξα κι εγώ
Δεν μετανιώνω
που αγαπησά εσένα μόνο
δεν μετανιώνω
που μόνο εσένα αγαπώ!
Πόσο σ΄ΑΓΑΠΩ
πόσο σ΄αγαπώ
σου το λέω και σκορπάω
πόσο σ΄αγαπώ
μα εσύ μ΄εκμεταλεύτηκες
καθόλου δεν με σκέφτηκες
τον λόγο σου δεν κράτησες
κουρέλι με κατάντησες
εσύ
μου χεις κάνει την ζωή μου κόλαση
θα σου φύγω και θα φταις για όλα εσύ
μου χεις κάνει την ζωή μου δύσκολη
κι όμως σ΄αγαπάω ακόμα πιο πολλύ
πόσο σ΄αγαπώ......
Φταις εσύ που ξενυχτάω
που καπνίζω και μεθάω
φταις εσύ κι η απονιά σου
και η ψεύτρα η καρδιά σου
Φταις εσύ που με λένε αλήτη
φταις εσύ που με λένε ξενύχτη
φταις εσύ στο μηδεν που 'χω φτάσει
φταις εσύ γιατί μ'έχεις ξεχάσει
εγώ δεν ήμουνα αλήτης
ΑΛΗΤΗ μ έκανες εσύ
εγώ δεν ήμουνα ξενύχτης
ήμουνα καλό παιδί.....
Απ'τη ζωή μου πέρασες
και μ'έκανες κομμάτια
θέλω να δω αν τολμάς να πεις
κοιτόντας με στα μάτια
Τι ήμουνα για σένανε
τι ήσουνα για μένανε
καιρός λοιπόν για να λογαριαστούμε
μονάχα εγώ τρελάθηκα
για σένα καταστράφηκα
θα δεις που όλοι θα πούνε!
Παράθεση από: "Apostolos"Απ'τη ζωή μου πέρασες
και μ'έκανες κομμάτια
θέλω να δω αν τολμάς να πεις
κοιτόντας με στα μάτια
Τι ήμουνα για σένανε
τι ήσουνα για μένανε
καιρός λοιπόν για να λογαριαστούμε
μονάχα εγώ τρελάθηκα
για σένα καταστράφηκα
θα δεις που όλοι θα πούνε!
Ε ΤΟ ΠΑΙΡΝΩ ΚΑΙ ΤΟ ΑΦΙΕΡΩΝΩ ΣΕ ΜΕΝΑ ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΑΙΝΤΑ!!!!
μάτια που κλάινε
μήν τα πιστεύεις
είναι επικύνδινα να τ'αγαπάς...
Η ΣΠΕΛΜΠΑΟΥΝΤ ΕΙΠΕ...
"Ε ΤΟ ΠΑΙΡΝΩ ΚΑΙ ΤΟ ΑΦΙΕΡΩΝΩ ΣΕ ΜΕΝΑ ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΑΙΝΤΑ!!!!"
ΑΙΝΤΑ; Η γνωστή όπερα;;;; :roll:
Και εγώ σου αφιερώνω επειδή έτσι μ'αρέσει το τραγουδάκι που λέει...
"I am the Eye in the Sky looking at you
I can read your mind
I am the maker of rules
Dealing with fools
I can cheat you blind
But I don't need to see anymore to know that
I Can read your mind..."
Παράθεση από: "viki" μάτια που κλάινε
μήν τα πιστεύεις
είναι επικύνδινα να τ'αγαπάς...
:arrow: συνεχιζω απο την viki
Στα σύννεφα
πετάς και περιμένεις
Σαν κύμματα
μακρυά μακρυά μου φεύγεις
Σαν όνειρο
ματιά μεσ' το σκοτάδι
ένα όνειρο
φωτιά κοντά ανάβει
Νιώσε
έστω μια στιγμή
και πες μου, μήπως είδες;
πως περνούν και πως γελούν
μαζί τις νύχτες
ότι είχαν να πουν το είπαν
μην κλαίς
ετοιμάσου να χαθώ
Στο δρόμο της ζωής μου ήρθες βράδυ
για σένα και για μένα είν’ αργά
και φύγε όπως ήρθες στο σκοτάδι
πριν έρθει στις καρδιές μας συμφορά
πριν έρθει στις καρδιές μας συμφορά
Παράθεση από: "tristana"Η ΣΠΕΛΜΠΑΟΥΝΤ ΕΙΠΕ...
"Ε ΤΟ ΠΑΙΡΝΩ ΚΑΙ ΤΟ ΑΦΙΕΡΩΝΩ ΣΕ ΜΕΝΑ ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΑΙΝΤΑ!!!!"
ΑΙΝΤΑ; Η γνωστή όπερα;;;; :roll:
Και εγώ σου αφιερώνω επειδή έτσι μ'αρέσει το τραγουδάκι που λέει...
"I am the Eye in the Sky looking at you
I can read your mind
I am the maker of rules
Dealing with fools
I can cheat you blind
But I don't need to see anymore to know that
I Can read your mind..."
e nai... mou aresei h opera..... kai den eimai "kavalimeno atomo! Nysafi pia. Thanks tristanoula mou love you smats smouts
Παράθεση από: "Bijoux"Στο δρόμο της ζωής μου ήρθες βράδυ
για σένα και για μένα είν’ αργά
και φύγε όπως ήρθες στο σκοτάδι
πριν έρθει στις καρδιές μας συμφορά
πριν έρθει στις καρδιές μας συμφορά
συνεχιζω απο εδω
και το καραβι για τη Φολεγανδρο ειχε σαλπαρει
και σ' ειχε παρει μαζι σ' ειχε παρει
κι εγω δεν ηξερα που να σταθω
τα φωτα αναβει
το τελευταιο του Αυγουστου καραβι
πρωτη φορα που δεν το 'χα προλαβει
αφου δεν τ' αντεξες να σ' αγαπω..
(Μου αρέσει που τα μαζεύει και γράφει... Συνεχίζω από εδώ... χεχεχε!)
χε χε.... ειναι επιλεκτικο ζιζανιο :P :P :P :P
ήταν ένα μικρό καράβι
ήταν ένα μικρό καράβι
που ήταν α-α-αταξίδευτο
που ήταν α-α-αταξίδευτο
οεοεοεοε...
Ητανε, μια φορα ματια μου, κι εναν καιρο
μια ομορφη κυρα αρχοντισα , να σε χαρω
μιαααααααααα μικροπαντρεμενηηηηηηηηηηη κορη ξανθηηηηη
τον κυρη της προσμενει , βραδι - πρωι !
(πρεπει να την εχω ακουσει αυτες τις μερες ... μην μου δινετε και πολλη σημασια ... :shock: )
Όμορφη είσαι όμορφη
και δεν θέλω να ξέρω όλα τα άλλα
Όμορφη είσαι όμορφη
σε ποτήρι αν χωράς θα σε πιω στάλα στάλα
θα σε πιο στάλα στάλα!
σε βλέπω στο ΠΟΤΗΡΙ μου
και πίνοντας σε πίνω
κι αμα τελειώσει το ποτό
δεν ξέρω τι θα γίνω
πίνω απ τις εννιά το βράδυ
κι έφτασε τρισίμιση
και τον νου μου βασανίζει
η δική σου θύμιση
ΑΜΑ θες να φυγεις φυγε
αμα θες να κατσεις κατσε
να γκρινιαζεις μονο παψε
δεν μπορω να σ' ανεχτω!!
Δεν μπορω
ο χειμωνας με πληγωνει
αλλο πια δεν μπορω
δεν μπορω
την αυλη μου καιει το χιονι
αλλο πια δεν μπορω ..
Στη ζωή μου,
στην αυλή μου νυχτολούλουδο
που μου ζωντανεύει κάθε σούρουπο
σα παραμυθιού κατάρα η αγάπη μας
πάντα στα μισά του μένει το φεγγάρι μας!
άμα δείτε το ΦΕΓΓΑΡΙ
να του πείτε να μην βγει
να μην δει τα δάκριά μου
που πλημμύρισαν την γη
Να πείτε χαιρετίσματα σε κείνη δεν τη ξεχνάω
τη σκέφτομαι τρελένομαι και κλαίω την αγαπάω
να πείτε χαρετίσματα σε κείνη που μ'έχει αφήσει
τη συγχωρώ και περιμένω πάλι να γυρήσει
Δεν κλαίω που φεύγεις, δεν κλαιω για τώρα,
δεν κλαίω την ώρα του απόχωρισμού,
κλαίω την ώρα του γυρισμού, κλαίω την ώρα του χαλασμού
κλαίω για την ώρα που δεν θα'χω πια ψυχή να σου πω
σ'αγαπώ...
μη ΦΕΥΓΕΙΣ μη
με πόνο σου φωνάζω
σαν ναυαγός
στο κύμα σ αγγαλιάζω
μη φεύγεις μη
χωρις εσένα χάνομαι
το αισθάνομαι
δεν μπορώ
να ζήσω δεν μπορώ
Σαν αγρίμι τριγυρνώ, μες στους δρόμους να σε βρώ
εγώ κι ο πόνος μου, που σε κρύβει η βραδιά
νιώθω τόση μοναξιά, είμαι μόνος μου.
Σε γυρεύω, σε γυρεύω θαλασσά μου μεχρι χτες
ήσουν δικιά μου, σε γυρεύω.
μια ζωή μέσα στους ΔΡΟΜΟΥΣ
και τις νύχτες
μια ζωή με παρανόμους
και ξενύχτες
μια ζωή τα ίδια λόγια να μου λένε
έχω βαρεθεί τον κόσμο κι όλα μου φταίνε
Όλα σε σένα τα βρήκα...
είμαι ευτυχισμένος,
κάτι πιο πάνω απο ερωτευμένος,
θέλω σου λέω εμείς να ζήσουμε μαζί,
γιατί...
όλα σε σένα τα βρήκα...
είμαι ευτυχισμένος,
κάτι πιο πάνω απο ερωτευμένος,
θέλω σου λέω εμείς να ζήσουμε μαζί,
για πάντα στη ζωή...
Μη με παρεξηγήσεις μ'αυτά που θα σου πω
μα θέλω να πονέσεις έτσι όπως πόνεσα για σένανε και εγώ
Θέλω να σε δω να σέρνεσαι και να με παρακαλάς
θέλω να σε δω στα γόνατα συγνώμη να ζητάς
θέλω να σε δω να γίνεσαι γυαλάκι και να σπας
θέλω να καίγεσαι, να κλαις και να πονάς
Για μένα, για μένα
κ' ίσως τότε σε συγχωρήσω
κ' ίσως τότε ξαναγυρήσω
όχι για σένα αλλά, για μένα!
τί έκανα για πάρτη μου
τί έκανα για μένα
είχα ψίχουλα και έδωσα
και όμως πήγε στα χαμένα...
Οι φίλοι μου είναι κραυγές στη σιωπή
οι φίλοι μου φώτα κινδύνου στο σκοτάδι
μόνοι σαν δέντρα των κορφών, σαν προσευχή
παιδιά που δε γυρίζουνε στο σπίτι τους το βράδυ
Οι πιο πολλοί λατρεύουν τις αργίες
μα οι φίλοι μου μισούν τις Κυριακές
κρύβονται πίσω από τα φώτα στο λιμάνι
βάζουν φωτιές, βάζουν φωτιές
Σ' αρπάζει από τα μαλλιά η ασημένια σφήκα
βραδιές βραδιές και σε τινάζει πάνω
έκανα δρόμο να σε δω μα δε σε βρήκα
στέκω στις μύτες των ποδιών, μα δε σε φτάνω
Κακή εποχή κακές στιγμές μου φέρνει
χώμα μυρίζω μωβ σκιές βλέω θαμπά
σαν ένα σαπιοκάραβο που στα ρηχά ξεσέρνει
σαν του Ιούδα φίλημα θα φύγω μακριά
[/color]
Προσευχή,
τα χείλη μου, τα χείλη μου
για σένανε λένε
και μερόνυχτα κλαίνε
να ξαναρθείς κοντά μου
μέσα στην αγκαλιά μου
ματια που κλαινε
μην τα πιστευεις
ειναι επικινδυνο
να τ αγαπας
Μ'αγαπάς;
σ'αγαπώ πολύ
τι ζητάς;
ένα σου φιλί
Σ'εχω τόσο ερώτευτει
και η καρδούλα μου η τρελή
θα ραγίσει σα γυαλί
γιατί σ'αγαπώ πολύ!
Και πάνω εκεί που είχα ορκιστεί
να σε μισώ που την καρδούλα μου
έτσι πληγωσες
Βρήκες τον τρόπο μ'ένα κόλπο
κι εύκολα μες στη ζωούλα μου πάλι τρύπωσες
Αχ καρδούλα μου
γιατί με τυραννάς
βρε ψυχούλα μου
αφού δεν μ'αγαπάς
αχ καρδούλα μου
μη με ταλαιπωρείς
βρε ψυχούλα μου
βρες άλλη να χαρείς.....
σαράντα παληκάρια απο την Λε
απο την Λεβαδιά
πάνε για να πατήσουνε την Τροπο
ΒΡΕ την Τροπολιτσά
στον δρόμο που πηγαίνανε γέροντα
βρε γέροντα απαντούν
ώρα καλή σου γέρο
καλώς τα τα
καλώς τα τα παιδιά
που πάτε παληκάρια
που πάτε ωρέ
που πάτε ωρέ παιδιά?
πάμε για να πητήσουμε την Τροπό
βρε την Τροπολιτσά
Δυο παλληκαρια
απ τ Αη Βαλη
μπηκανε στο στεκι του Βαλη
και δεν αφησανε γυαλι στο ραφιιιιιιι
Ειχανε και τα δυο σεβντα
κι ηπιαν δυο θαλασσες πιοτα
για μια γυναικα τ' Αη Βαλιου
φευγατηηηηη
ΘΑΛΑΣΣΕΣ
μέσα στα μάτια σου θάλασσες
και με ταξίδευες σαν το καράβι
κι έλεγες
θα σ΄αγαπώ μην μου συννεφιάζεις
σαν αμαρτία και σαν γιορτή
μάθε στα μάτια μου να διαβάζεις
όσα με λόγια δεν σου χω πει
ένα ποτήρι θάνατο θα πιω
κι απόψε να μεθύσω
τα καλοκαίρια πες μου πως μπορώ
μονάχη μου να ζήσω....
Μες στα χαλάσματα σε στοίχειωσε η μιλιά μου
Μα η ματιά μου παραμένει ζωντανή
Δεν θέλω να 'μαι ναυαγός στα ψέματά μου
Και η ζωή μου να φαντάζει υπερβολή.
Θέλω να 'ρθω και να σε δω γυμνό να στέκεις
Να μου μιλάς μ' αυτή τη γλώσσα τη στεγνή
Από τις πρώτες τις σιωπές μου να απέχεις
Και η ζωή μου να φαντάζει πιο αγνή.
για τις παλιές αγάπες μην μιλάς
στα πιο μεγάλα ΘΕΛΩ κάναν πίσω
δεν άντεξαν πολύ
και χάθηκαν βαθιά
κρυμμένες στις σπηλιές
χαμένων παραδείσων
Κάνε με χρώμα που τα χείλη σου φιλάει
να 'μαι κόκκινο πιο πολύ σου πάει
βάλε με χάντρα στο λαιμό να σε φυλάει
μάτι κακό να μην σε ακουμπάει
Μέσα σ’ όλα να με ζητάς
και όπου με βρίσκεις να με κρατάς
βάλε με ρούχο μες το κρύο
κι όταν τρομάζεις
να σου λέω είμαστε δύο
Όλα εσύ χαρές που γεύτηκα και απογοητεύτηκα,
όλα εσύ, ζωής κοσμήματα που βγήκαν όλα ψεύτικα,
όλα εσύ, της ερημιάς και του πάθους μου επανάσταση,
όλα εσύ η σταύρωση μου ήσουν μετά την ανάσταση...
νυχτες χωρις ξημερωμα
νυχτες χωρις σκοπο
χαμενοι απο χερι
χαμενοι και οι δυο
ανοητες αγαπες
ανοητα φιλια
λογια λογια λογια
λογια ψευτικα
παρε το χερι μου και παμε αστερι μου
εμεις θα ζησουμε κι ας ειμαστε φτωχοι...
Εμεις που ζησαμε φτωχοι
του κοσμου η απονια
δε μας τρομαζει
Θα ερθει και για μας μια Κυριακη
απονια μου δειχνεις
και φαρμακι ριχνεις
στην καρδια μου που δε σε μισει
πιστεψα σε σενα
κι ομως βγηκε ψεμα
η αγαπη σου ηταν μικρη
Αν η σιωπη μου δεν μπορει να πει σε εσενα κατι
ειναι γιατι κρατας κλειστη
την πορτα στην αγαπη
Ξυπνησα νυχτα κι απο κοντα μου ησουν φευγατη
αναρωτηθικα που να ΄χεις παει βρε γυναικακι
Αλλα δεν αργησες σε λιγο ακουσα το καζανακι
Ας ητανε παντοτινοοοο
το χε.....μο τ 'αποψηνοοοο
Ας ητανε παντοτινο
aiollus... :tongue:
Ξύπνησα μες στον ύπνο μου
κι άκουσα δυο φωνές
η μια μου είπε ξέχνα την' και πάψε πια να κλαις...'
μην κλαις το μαραζι μαθε φυλακτο να μην κρεμας
να λες δεν πειραζει θα ρθει ασπρη μερα και για μας...
τους φίλους τους διαλέγουμε
γι αυτό ΔΕΝ τους παιδεύουμε
τα μυστικά μας λέμε
κι εμείς ερωτευτήκαμε
αλλά δεν τρελαθήκαμε
τους φίλους δεν του καίμε....
Θέλω τους φίλους μου να δώ,
να πάμε βόλτα στη πλατεία
όλη τη μέρα αλητία
και το βράδυ για ποτό.
Θέλω τους φίλους μου να δώ,
που έχουν χαθεί με τις δουλειές τους,
με τις γυναίκες τις καλές τους
και έχω μήνες να τους δώ!
δεν ΘΕΛΩ την συμπόνια κανενός
τον έζησα τον πόνο και τον είδα
είναι η καρδιά μου μαύρος ουρανός
που κρύβει κεραυνούς και καταιγίδα
Τι πήρες από μένανε δεν στα ζητάω πίσω
μα τις φωτογραφίες σου κρατάω για να ζήσω
να ήταν ένα ψέμα σου ο πιο μεγάλος πόνος
παρά αυτόν που άφησες και είμαι τώρα μόνος...
και μαζι και μονος
να με τρωει ο πονος... :P
Για πάντα μαζί, για πάντα μαζί
σε αυτό τ'ανηφόρι που λένε ζωή
για πάντα μαζί και ας έρθουν καημοί
μαζί θα μς βρούνε για πάντα μαζί
μια ζωη την εχω και τη σφαζω μπρος το παραθυρι σου
μια την εχω και τη σταζω λαδι στο καντηλι σου...
έχω τόση ώρα στη γωνιά
μπρος στο παραθύρι σου
λιώνω για χατήρι σου καλέ
θα με φάει τ'αγιάζι η παγωνιά
από τη δική σου απονιά
κι αν με χτυπησε το αγιαζι
το σακακι μου κι αν σταζει
σου το λεω δε με νοιαζει
μια και ειμαστε μαζι
εγω και συ παμε ΜΑΖΙ
και μη σε νοιαζει
εγω και συ
κι ας εχει βασανα η ζωη......
Eγώ και εσύ,εσύ και εγώ
μόνοι πάνω στη γή
οοόο μόνοι στη γή...
θα σ' αγαπω ωσπου να γινω εγω εσυ κι εσυ εγω
ωσπου το μελλον το παρον το παρελθον γινουν εσυ
κι εσυ εγω.. εγω θα σ' αγαπω...
σ'αγαπω , σ' αγαπω
κι ουτε που ξερω
πως μπορει να γινει αλλοιως
να μ'αγαπας, να σ 'αγαπω
Όλα τα σ'αγαπώ, αξίζει να στα πω,
αξιζεις να τα έχεις απο μένα φυλαχτό,
όλα τα σ'αγαπώ που ακούστηκαν γη
αξίζεις και πιστεύω πως για σένα τα'χουν πει.
ξέρω πως δεν θα ρθεις ξανά
αλλή φορά δεν θα σε δω
όμως για ΜΕΝΑ είσαι εδώ
ε'ισαι παντου και πουθενά...
είσαι εδώ στον καπνό που με ζαλίζει
είσαι εδώ στο τραγούδι αυτό που σε θυμίζει...
ΕΔΩ να μείνεις,εδώ να μείνεις
της καληνύχτας τα φιλιά μη μου τα δίνεις
δεν φεύγω απόψε κι απ την ζωή σου δεν θα βγω
κι αν έχεις τίποτα μαζί μου να συγκρίνεις
εδώ να μείνεις να το μάθουμε κι οι δυό
Φεύγω για μένα να νίωσω καλά,
έχω ακόμα να κάνω πολλά,
φευγω για μένα γιατί δεν μπορώ
να σ'αγαπώ
Φεύγω, κι αφήνω πίσω μου συντρίμμια,
αρρωστημένους και αγρίμια, φεύγω, φεύγω,
φεύγω, τώρα φεύγω.
αφηνω πισω μου
τις αγορες και τα παζαρια
θελω να τρεξω (τι λεει μετα ο ποιητης ??)
λαλαλαλα..
βρεεεεεεεε μπαγασααααααα περνας καλα 'κει πανω ?
poison εσύ και δεν θυμάσαι τι λέει ο ποιητής? το είδα κι αυτό....
όλα ΚΑΛΑ κι όλα ωραία
κι εσ΄ήσουνα μ΄άλλονε παρέα
και που σοκάκι να τραγουδήσεις
δεν επιτρέπονται οι αναμνήσεις....
τι ησουνα τι ησουνα καθαριζες ραδικια
και τωρα που σε πηρα εγω γυρευεις σκουλαρικια..
Τι ειναι αυτο που μας ενωνει
μας χωριζει , μας πληγωνει
ειναι ο χρονος που τελειωνει
και ξανα μενουμε μονοι ..
Χωρισμένοι είμαστε αγάπη μου κι οι δύο
έλα να μοιράζουμε τον πόνο μας στα δύο
χωρισμένοι ειμαστε αγάπη μου και μόνοι
ίδιος είναι ο καημός που απόψε μας ενώνει
που απόψε μας ενώνει...
Πακέτα άδεια
γεμάτα τα ποτήρια
μίζερα βράδια
στάχτες κι αποκαϊδια
άπειρα είναι
τα αποτσίγαρα μου
απόψε γίνε
εσύ η παρηγοριά μου...
:lol: :lol: :lol: :lol: :lol:
Για σένα με τα μαύρα τα στρας και τα καρφιά
Για σένα, άγγελέ μου, θα βγω στον Γολγοθά
να κάνω συναυλία απόψε με γυφτολαϊκά...
Χέντριξ και Καζαντζίδης δέκα χιλιάδες βατ... :twisted:
είσαι παντού και μέσα μου
μαζί μου όπου πηγαίνω
για ΣΕΝΑ όλα τα μπορώ
θα σε περιμένω
Παντού τη ζητάω παντού,
το κόσμο ρωτάω δεν ντρέπομαι,
κι αν έχει το νου της αλλού,
εγώ μια ζωή θα την σκέφτομαι
Κι αν λένε πως σε τούτη τη ζωή
μόνοι ερχόμαστε και φεύγουμε πιο μόνοι
εγώ υπάρχω γιατί ζείς κι εσύ
κι όταν φύγεις θα με βρείς στο ίδιο το βαγόνι...
Σ'αγαπώ, σ'αγαπώ γιατί είσαι ωραία
Σ'αγαπώ γιατί είσαι ωραία
Σ'αγαπώ γιατί είσαι εσύ
Κι αγαπώ, κι αγαπώ κι όλο τον κόσμο
Κι αγαπώ κι όλο τον κόσμο
γιατί ζεις κι εσύ μαζί...
...και πριν προλάβει να εκραγεί ο ουρανός
στο αποκωρύφωμα του τέλους ξεσπάω
σ'αγαπάω...
επιτελους επιτελους εφτασε η αρχη του τελους
κι απ' το τελος η αρχη σου στην καινουργια τη ζωη σου...
Πρίν το τέλος κάνει κρύο, το νοιώθεις;
Άλλαξε γνώμη προλαβαίνεις,μ' ακούς;
Εγώ είμαι εδώ και σ' αγαπάω
δε πιστεύεις;
Θα ειμαι μόνος θα μου λείπεις,μ' ακούς;
Πώς να γίνουμε ξένοι
πώς να ζήσω μ' αυτό
η αγάπη πεθαίνει
αν το θέλουν κι οι δυό
Πώς να γίνουμε ξένοι
πώς να ζήσω μ' αυτό
άφησε μου πριν φύγεις
μια καρδιά για να ζω....
σύννεφα σταχτόμαυρα βαριά αργοκυλάνε
τριγύρω στον ορίζοντα και να ξερα που πάνε
να σου στελνα ένα δάκρυ της ματιάς μου
μια στάλα απο το αίμα της καρδιάς μου
κι ύστερα ας πεθάνω
ζωή χωρίς ΑΓΑΠΗ εγώ τι να την κάνω
Μάτια μου μεγάλα, μάτια μελαγχολικά,
ήπια στάλαστάλα, τα μικρά σας μυστικά.
Τι γλυκό να σ'αγαπούν και να σου το λένε
μάτια που μελαγχολούν και κρυφά σου κλαίνε.
Λενε για μενα οι ομορφες
που ζησαμε μαζι
πως ειμαι ενα αδιορθωτο
ρεμαλι τελειωμενο
πως μια καταρα εχω βαθια
και μεσα μου θα ζει
να με κρατα στη μοναξια
σκληρα φυλακισμενο ..
Μετά από σένα ξαναζώ, είμαι καλά,χαμογελώ
συγνώμη αν σε στενοχωρώ, μα αυτή είναι η αλήθεια.
Μετά από σένα ξαναζώ, δεν το περίμενες αυτό
περίμενες να τρελλαθώ, να πω βοήθεια...
Εχω αναγκη μια σου λεξη
μια αληθεια μες στις αυταπατες
και μια αγκαλια να με γιατρεψει
απο θανασιμες αγαπες
Εχω αναγκη να βουλιαξω
μεσα στο πιο βαθυ σου βλεμμα
απ' την αληθεια να τρομαξω
και να φουνταρω σε ενα ψεμμα
Εχω αναγκη να σου δειξω
πως ειμαι πλεον οπαδος σου
με την παλαμη μου ν' αγγιξω
τον πυρετο στο μετωπο σου
εχω αναγκη να σε νιωσω
σαν μια προσωπικη μου νικη
με ποσα βραδια να πληρωσω
την μοναξια που μου ανηκει..
Νύχτωσε χωρίς φεγγάρι, το σκοτάδι είναι βαθύ
κι όμως ένα παλικάρι δεν μπορεί να κοιμηθεί
Κάποιες νύχτες με φεγγάρι
στο μυαλό μου θα'ρ8εις πάλι
Και θα κρατώ την γεύση σου απ΄'το φιλί στο στόμα
σαν το παλιό ρεμπέτικο που κράτησε το χρώμα...
Απόψε πάλι δεν θα κοιμηθώ νωρίς
φωτογραφίες μας θα βγάλω απ'το συρτάρι
θ'ακούσω πάλι τα τραγούδια που αγαπάς
και με τη σκέψη σου ύπνος θα με πάρει
Απόψε πάλι δεν θα κοιμηθώ νωρίς
είναι πολύ τρο δηλητήριο που 'χεις βγάλει
θέλω οπωσδήποτε να μη σε ξαναδώ
μα η απουσία σου είναι πολύ μεγάλη
Κάνε τη Θεέ μου ποτέ να μη ξεχάσει
και τις στιγμές που ζήσαμε να μην τις ξεπεράσει
Κάνε τη Θεέ μου ποτέ να μη ξεχάσει
κι όταν θα νοιώθει τύψεις να μην μπορεί να κλάψει!
Θεέ μου τη δεύτερη φορά,
που θα'ρθω για να ζήσω,
όσο η καρδιά κι αν λαχταρά,
δεν θα ξαν'αγαπήσω
δεν έχω να σου δώσω παλάτια και λεφτά
εσύ αν έχεις πλούτη εγώ έχω καρδιά
θέλεις να πεθάνω...
Θα πεθάνω ένα πένθιμο του φθινόπωρου δείλι
σε μια κάμαρα ξένη, στο πολύβοο Παρίσι
και μια Κέττυ, θαρρώντας πως την ξέχασα γι' άλλην,
θα μου γράψει ένα γράμμα και νεκρό θα με βρίσει...
Καιρός να κάνω κάτι πια σωστό,
να στείλω ένα γράμμα και σε μένα
να πω στον εαυτό μου σ'αγαπώ
μα ξέχασα οδό και άριθμο και
μπαίνει στο συρτάρι μου κι αυτό[/b]
Ένα γράμμα να μου στείλεις
να μου πεις πως νοιάζεσαι
να μου πεις ότι σου λείπω
κι ότι με χρειάζεσαι
Δε σε χρειάζομαι
Πήρα τη μορφή σου, κι έφυγα ξανά
με τη θύμησή σου βόλτα στα στενά
φίλησα τα μαύρα τα σγουρά μαλλιά
κι ένιωσα τον πόνο να με τυραννά
Δεν σε χρειάζομαι, δεν σε χρειάζομαι
θέλω μονάχος τα φανάρια να περνώ
Δεν σε χρειάζομαι, κι ούτε που νοιάζομαι
σε ποιο σοκάκι θα με βρει το πρωινό
Τώρα σου μιλάω κι είσαι μακριά
θέλω να σ' αγγίξω μόνο μια φορά
να ξαναγυρίσεις να σε δω ξανά
να 'χω τη φωνή σου να μου τραγουδά
Δεν σε χρειάζομαι...
Σε χρειάζομαι όσο τίποτα στον κόσμο
σε χρειάζομαι και ότι θέλεις θα στο δώσω
σε χρειάζομαι και σε νοιάζομαι
σε χρειάζομαι...
Βίκυ και Ελεύθερε, επειδή κάτι δεν έχετε καταλάβει να σας το πω.
Όποιος βάζει το τραγουδάκι, κάνει έντονη τη λέξη που χρησιμοποιήσε από τον προηγούμενο. Δεν βάζουμε όμως τραγουδάκι με την ίδια λέξη. Εγώ π.χ χρησιμοποιήσα το "χρειάζομαι", αλλά εσύ Βίκυ μπορούσες να χρησιμοποιήσεις όποια άλλη λέξη ήθελες από το δικό μου τραγούδι. Όπως και ο Ελεύθερος έκανε λάθος που ξαναέγραψε κομμάτι με τη λέξη "γράμμα".
καλή επιτυχία λοιπόν ]
Που να σε βρω, τους φίλους ρωτώ
Τη νύχτα μου την έχω κάνει μέρα για να σε βρω
Αν μ' αγαπάς
στείλε μου ένα σήμα, πως ακόμα με θέλεις, μη με ξεχνάς
Πόσο μου λείπει, μου λείπει, μου λείπει
το κοριτσάκι μου που αγαπώ
Πόσο μου λείπει, μου λείπει, μου λείπει
μακριά του το ξέρω θα τρελαθώ, θα τρελαθώ
Πού να σε βρω, γύρνα ξανά
ούτε το τηλέφωνό σου τώρα δεν μ' απαντά
Μα ξέρω καλά
έχω κάνει λάθος γι' αυτό το πληρώνω πολύ ακριβά
Πόσο μου λείπει, μου λείπει...
Σορρυ για το λάθος πριν.. δεν ήξερα πως πρέπει να είναι διαφορετική λέξη..
Είσαι το λάθος μου, το τελευταίο
όλα τελειώσανε, τέρμα σου λέω,
είσαι το λάθος μου το πιο μεγάλο,
φεύγω απο σένανε δεν τ'αναβάλω.
Μα εγω σου λεω
δε τη βρισκω
με τη ντισκο
απ το καρνε σου
τ'ονομα μου σβηστο!!!
:P
Μα εσύ ποτέ,
να μη χαθείς, ποτέ ποτέ απ'τη ζωή μου,
γιατί κυλάς όπως το αίμα στο κορμί μου,
μου δίνεις δύναμη και νόημα να ζω.
ποτε δε θα μπω σ' αλλο σωμα
ποτε κι ας γυρνω σα σκια
ποτε κι ας μοιραζομαι ακομα
στο πριν στο ποτε στο μετα...
Σώμα μου, σώμα μου φτιαγμένο από πηλό
Σώμα μου, κάνεις ό,τι θέλεις το μυαλό...
δεν εχω να σου δωσω παλατια και λεφτα
εσυ αν εχεις πλουτη εγω εχω καρδια
θελεις να πεθανω; :P
Σου δίνω πίσω σου δίνω πίσω την αγάπη που μου δάνεισες
δώσε μου πίσω δώσε μου πίσω τη ζωή μου και ξοφλά με
να σου θυμίσω είχε παλιόκαιρο τη μέρα που σε γνώρισα
πώς θες εσύ για καλοκαίρια να μιλάμε;
καλοκαιρια και χειμωνες περιμενω να φανεις
δακρια καυτα σταγονες θα με καινε ωσπου να ρθεις...
Για να σε εκδικηθω, σου σκιζω τις φωτογραφιες
και εσυ οπως κι εγω, κομματια στις γωνιες και στις πλατειες
Τα γραμματα σου καιω, μεσα στον πυρετο μου
και σβηνω το ονομα σου μαζι με το δικο μου
Για να σε εκδικηθω, πεταω ενθυμια και δωρα
κι εσυ οπως κι εγω θρυψαλλα και σκουπιδια τωρα
τις ζωγραφιες σου σκιζω, τα ποστερ π' αγαπουσες
και βαφω τις κουρτινες στο χρωμα που μισουσες!!
Για να γιατρεψω τις ατελειωτες πληγες
αφου δεν βγηκες απο μεσα μου ποτε
Φταίς εσύ που ζεις ακόμα
στο μυαλό μου,
φταίς εσύ, μ'αντί για σένα τιμωρώ
τον εαυτό μου
Ftais esy pou me lene alith
ftais esy pou lene ksenyxth
ftais esy sto mhden pou xw ftasei
ftais esy giati me xeis ksexasei..... :lol:
τωρα ΠΟΥ φευγεις απο μενα και σε χανω
ενα σου λεω μην αλλαξεις ουρανο....
σημαδια να ριχνα στα συννεφα απανω
γιατι δεν πρεπει να χαθουμε εμεις οι δυο....
δωσε μου λιγακι ουρανο
παρε με μαζι στο πεταγμα σου
μαθε με και μενα να πετω
να μην εχω αναγκη τα φτερα σου.....
Πάρε με, ταξίδεψέ με, φίλησέ με, μέθυσέ με
σ' αγαπώ
Δως μου τη δύναμη ν' αντέξω απ' το ψέμα βγάλε με έξω
σ' αγαπώ
σ'αγαπω σ'αγαπω γιατι εισαι ωραια
σ'αγαπω σ'αγαπω γιατι εισαι εσυ....
δε σε θελω πια να ξερεις αλλον αγαπω
αλλον θελει η καρδια μου κι αλλονε ποθω
Θέλω κοντά σου να μείνω,
θέλω σκιά σου να γίνω,
κάθε πληγή ν'απαλύνω που σε πονά.
Τα βλεφαρά μου να κλείνω
να με κοιτάς και να σβήνω
θέλω κοντά σου να μείνω
παντοτινα.
Με κοιτάς σε κοιτώ
και μετά σιωπή
κάτι θα κοπεί
στην καρδιά στο μυαλό
Με κοιτάς σε κοιτώ
και μελαγχολείς
ο καιρός πολύς
μ' αγαπάς, σ' αγαπώ
Κι είμαστε ακόμα ζωντανοί
στη σκηνή σα ροκ συγκρότημα
κι αν μας αντέξει το σκοινί
θα φανεί στο χειροκρότημα
εισαι μια ΡΟΚ μπαλαντα
που θ'αγαπω για παντα
χωρις να ξερω το γιατι....
κι είμαστε ακόμα ζωντανοί
στην σκηνή
σαν ΡΟΚ συγκρότημα
κι αν μας αντέξει το σκοινί
θα φανεί στο χειροκρότημα....
ψιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιττττττττττττ κρις....αφερεμενοοοοοοοο.....για διαβασε παρα πανω καλλιτερα! :D
ούπς!
καλέ δεν είμαι αφερεμένο....ερωτευμένο είμαι το σκασμένο
σημειώσατε λάθος
για ΠΑΝΤΑ μαζί
για πάντα μαζί
σ αυτό τ ανηφόρι
που λένε ζωή....
ΟΚ τώρα?
ΝΕΕΕΕΕΧΤ
Κι αν αισθάνεσαι μαζί μου
σαν να είσαι από καιρό
κι αν γνωρίζεις την αφή μου
απ' το πρώτο μας λεπτό
ίσως ζήσουμε ποιος ξέρει
πάλι κάποτε μαζί
ίσως ήσουνα αστέρι
κι εγώ ήμουνα ευχή
Υπήρχες πάντα μέσα στην ψυχή μου
συγκατοικούσαμε μες το κορμί μου
υπήρχες πάντα φτιάχτηκες για μένα
ανήκαμε στου κόσμου τα γραμμένα...
ΠΑΛΙ θα κλάψω
πάλι θα γελάσω
τι κι αν εσύ χαθείς
νύχτες πικρές
το ξέρω θα περάσω
μέχρι να ξεχαστείς...
Ποτέ μου δεν κατάλαβα πως πέρασε ο καιρός,
πως μια ζωή κουβάλαγα βαρύ σταυρό δικό μου.
Κι αν θέλεις να μιλήσουμε πάρε στο κινητό,
θα το 'χω αφήσει ανοιχτό μες στ'αυτοκίνητό μου..
Το διπλάνο μου όικόπεδο ,έρημο κ'αδειανό.
Στο παλιό στρατόπεδο,μόνος μου τριγυρνώ.
Γουστάρω που τα είπαμε μα πως να πούμε
κ'άλλα απ'το καρτοτηλέφωνο που σου τηλεφωνώ.
Κάπου,κάπου να μου γράφεις και μια κάρτα.
Το παρόν ποτέ δεν είναι αρκετό,
πριν τελειώσουμε ,τελειώνει η τηλεκάρτα,
δεν προφτένω να σου πω πως σ'αγαπώ.......
Ποτέ μας δεν φερθήκαμε σαν φίλοι εμείς οι δυο,
και δεν αναφερθήκαμε ποτέ στα περασμένα.
Και κείνη που αγαπήσαμε την συναντάω εδώ,
σε μια φωτογραφία μας με αγκαλειά εσένα.
Μην μου στέλνεις πράγματα ούτε και επιταγές.
Από νωρίς χαράματα πέφτουν οι διαταγές.
Μα εσύ ποτέ δεν σήκωνες ούτε το σταθερό σου.
Και να μιλάω μ'άφηνες με τηλεφωνητές....
Κάπου,κάπου να μου γράφεις και μια κάρτα.
Το παρόν ποτέ δεν είναι αρκετό,
πριν τελειώσουμε ,τελειώνει η τηλεκάρτα,
δεν προφτένω να σου πω πως σ'αγαπώ.......
Αχ τι θυμήθηκα...Αυτό το τραγούδι το ακούγαμε όταν είχε πάει ο αδερφός μου φαντάρος μετά την ορκομωσία....Ήταν πολύ συγκινητικό που έβλεπα την μητέρα μου να αποχαιρετάει τον αδερφό μου και να κλαίει..Όποτε ακούω αυτό το τραγούδι μου θυμίζει αυτή τη σκηνή... :roll: :roll: :roll: :roll: :roll: :roll:
μου ΓΡΑΦΕΙΣ δεν θα ρθεις για διακοπές
χρωστάς μαθήματα μου λες
τον χρόνο σου μετράς για το πτυχείο
το γράμμα μου σου φάνηκε αστείο
................................................
...............................................
..............................................
ζηλεύω το μικρό σου το γατί
στα πόδια σου κοιμάται όταν διαβάζεις
δεν ξέρω αν κοιμάστε και μαζί
ή μ άλλον στο κρεβάτι το αλλάζεις
δεν ξερω δεν ξερω
δεν ξερω τι να κανω και τι να αποφασισω
δεν ξερω αν θα πεθανω η αν μπορω να ζησω
αν θα σε λησμονησω δεν ξερω να σου πω
ενα μοναχα ξερω ακομα σ' αγαπω
Θα ΄μαι πάντα εδώ
να φυλάω αυτά που πέταξες
δεν σε συγχωρώ
για όλες τις φωτιές που ξέχασες
Θα 'μαι πάντα εδώ
όσα χρόνια κι αν περάσανε
δεν μας συγχωρώ
από φόβο χάσαμε....
χρονια χελιδονια που πεταξατε
που ειναι η ευτυχια που μου ταξατε...
....είθπες μετά πως με περίμενες
δεν με περίμενες η μοίρα το χει
κι όταν στα χέρια ΜΟΥ σε κράτησα
εκει την πάτησα και είπες όχι
και τι ζητάω,τι ζητάω
μια ευκαιρία στο παράδεισο να πάω....
τα δυο σου χερια πηρανε βεργουλες και με δειρανε...
πως θαθελα να ειχα ενα & ΔΥΟ & τρια και τεσσερα παιδια
και σαν θα μεγαλωσουν ολα να γινουν λεβεντες για χαρη του πειραια....
ΟΛΑ δικα σου ματια μου
κι ο πονος σου δικος μου
ειδαν πολλα τα ματια μου
στις γειτονιες του κοσμου
ματια σαν και τα δικα σου δεν υπαρχουν στο ντουνια
κι οποιος τα γλυκοφιλησει χαρο δε φοβαται πια...
Καμιά δε μοιάζει μ' εσένανε μάτια μου
είσαι το δάκρυ που καίει στα μάτια μου
είσαι τ' αστέρι που λάμπει τα βράδια μου
είσαι ουρανός
Καμιά δε μοιάζει μ' εσένανε μάτια μου
είσαι το δάκρυ που καίει στα μάτια μου
είσαι αλήθεια το φως στα σκοτάδια μου
Καμιά δε μοιάζει μ' εσένα μάτια μου....
Μάτια μου θλιμένα μάτια μελαγχολικά
τα ματια σου...
πρασινα να ναι η μαβια
ονειρο και αποθυμια..
τα ματια σου...
αυτα μου δινουμε ζωη
σταζουνε μελι στην ψυχη..
αχ τα ματια σου...
ζήτα μου ότι θες
πάρε με όπου θες
εσύ ΖΩΗ μισή
δεν θέλω πια να ζω
Μια ΖΩΗ την εχουμε
κι αν δε τη γλεντησουμε
τι θα καταλαβουμε
τι θα καζαντησουμε :wink:
ΜΙΑ αγάπη για το καλοκαίρι
θα μαι κι εγω
να μου κρατάς γλυκά το χέρι
να σε φιλώ
το ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ
μαζι πηγαιναμε
στην αμμουδια
χερι με χερι
και μ'ενα αστερι
για συντροφια :roll:
...ξύπναγα πρωι χαράματα
στάζαν του Θεού τα κλάματα
δάκρια τρυφερά βελούδινα
έφτιαχνα καφέ και του δίνα
αγάπη μου ΑΣΤΕΡΙ μου φεγγάρι μου
σε λίγο θα ξημέρωνες
για χάρη μου.....
ΦΕΓΓΑΡΙ μου χλωμο
μια χαρη σου ζητω
φεγγαρι αν τη βλεπεις
πες της πως την αγαπω
Φεγγάρι μου να ψάξεις να τον βρεις
Και να του πεις πως δεν θα αντέβω δεν θα ζήσω
Φεγγάρι μου στο δρόμο του να μπεις
Και να του δείξεις πως να'ρθει σε μένα πίσω...
ΝΑ το παρεις
το κοριτσι
ΝΑ το παρεις
μη το παιδευεις :wink:
Αχ κορίτσι μου
Στους χτύπους της καρδιάς μου
Απόψε χόρεψε
Φτερά αγγέλου στο κορμί μου φόρεσε
Να φτάσω ως τη πόρτα του ουρανού
Αχ κορίτσι μου
Δικά σου της ψυχής μου τ'αφανέρωτα
Τα έκρυψα σε βράδια αξημέρωτα
Κανένας μη τα δει μόνο εσύ....
θα πιω ΑΠΟΨΕ το φεγγάρι
και θα μεθύσω και θα πω
αφού πονάς για κάποιον άλλον
ρίξε μαχαίρι να κοπώ
κι όταν με κόψει το μαχαίρι
μετανοιωμένη θα μους πεις
πάρε του φεγγαριού το δάκρυ
απο το αίμα να κοπείς
διόρθωση τελευταίος στοίχος
. :arrow: ...απο το αίμα να πλυθείς....
ΦΕΓΓΑΡΙ μαγια μου'κανες
και περπατω στα ξενα
κι ειναι το σπιτι ορφανο
αχ ορφανο
αβασταχτο το δειλινο
και τα βουνα ...
και τα βουνα κλαμενα
Θέλω να την κάνω,θέλω να την κάνω
να πάρω τα βουνά
Θέλω να την κάνω,θέλω να την κάνω
χωρίς εσένα πιά
Χωρίς την αγάπη σου,
θα ήμουνα μόνος, η πίκρα θα μ'επνιγε,
το δάκρυ, ο πόνος.
Εσύ με οδήγησες, στης γης την ελπίδα,
του κόσμου το νόημα, στα μάτια σου είδα.
Αλοίμονο σ'αυτούς που δεν αγάπησαν,
αλοίμονο, αλοίμονο, αλοίμονο,
αλοίμονο σ'αυτούς που δεν δακρύσανε ζωή
την ομορφιά σου δεν γνωρίσανε ζωή,
την ομορφιά σου δεν γνωρίσανε
Εσύ τι έκανες να με κρατήσεις?
Μια λίστα έφτιαχνες με απαιτήσεις.
Εσύ τι έκανες να αλλάξω γνώμη?
Ένα αδιέξοδο όλοι οι δρόμοι...
Μη μου ζητάς ν αλλάξω γνώμη
για μας απόψε δεν υπάρχουν άλλοι δρόμοι
Μη μου ζητάς να μείνω πίσω
μονάχα φίλα με στα χείλη πριν σ αφήσω....
Φίλα με απόψε, σαν να 'ναι η πρώτη φορά
Φίλα με απόψε, σαν να 'ναι η τελευταία
Φίλα με απόψε, δώς μου μια στάλα χαρά
Φίλα με αγάπη μου, φίλα με
Φίλα με πάλι φίλα με αγκάλιασε με
Μες στο κορμί σου να κρυφτώ
Φίλα με πάλι φίλα με ξημέρωσέ με
Σ' ένα ταξίδι ερωτικό...
αποψε φιλα με, να με χορτασεις
αυριο φευγω και θα με χασεις...
Απόψε που να βρίσκεσαι πες μου πού πας
και τι κάνεις ,απόψε...
Μην μ'αφήνεις φοβάμαι,την τρέλλα της πλάνης μου,
διώξεε...Απόψε....
ΠΕΣ ΜΟΥ ΠΟΥ πουλάν καρδιές
να σου πάρω δυό
πες μου που πουλάν τις Κυριακές τις σχόλες
να στις πάρω όλες
τις κυριακες απ' το πρωι στα καφενεια
κι υστερα γηπεδο στοιχηματα καυγα
ο δρομος εγραφε μοναδικη ευκαιρια
εδω πωλουνται πασης φυσεως υλικα...
Τις Κυριακές θα με ζητάς στις εκκλησιές
τα Σαββατόβραδα θα ψάχνεις στο λιμάνι
στου σκοτωμένου έρωτά μας τις γωνιές
θα κλαις μα τίποτα δε θα σου κάνει....
Φωτιά στα Σαββατόβραδα να μην ξαναγυρίσουν
Αυτοί που μέιναν μοναχοί, να μην ξαναδακρύσουν...
υπαρχουν ανθρωποι που ζουν ΜΟΝΑΧΟΙ....
οπως του πελαγου οι βραχοι.....
Κατέβα λίγο να σε δώ,όπως κ'αν είσαι σ'αγαπώ...
Μην χτενιστείς και μη βαφτείς
για να μ'αρέσεις......
θα ΣΆΓΑΠΩ
ώσπου το μέλλον,το παρόν,το παρελθόν
γίνουν εσύ κι εσύ εγώ
εγώ θα σ΄αγαπώ
Ξημερώνει κι εγώ στους δρόμους
τριγυρνώ κι αν χαράζει το φως δεν φτάνει εδώ.
Που να είσαι ποια χέρια σε κοιμίζουνε, ποια
τραγούδια σε νανουρίζουνε.
Που να γυρνάς ,που να γυρνάς
την σκέψη μου την τύραννας....
που θα παει που θα παει που θα βγει
θα γυρισεις και για μας παλιοζωη...
ΚΑΙ λέγε,λέγε
λέγε,λέγε
ο χριστιανός τρελάθηκα
απ τα πολλά σου λέγε,λέγε
χωρίς να θέλω χάθηκα....
ΧΩΡΙΣ το μωρο μουυυυυυυ
χωρις το μωρο μουυυυυυυυ
δεν παω πουθενα.......
Δε παω ΠΟΥΘΕΝΑ πουθενα πουθενα
εδω θα μεινω
Δε παω πουθενα, η αγαπη μου εισαι εσυ
και δε σ αφηνωωωωωωωωω
να μου το πεις το σ'αγαπω και παλι.......
να μου το πεις....
Η ΑΓΑΠΗ ειναι ζαλη.......
.....την αγαπούσα παραδέχομαι
ήταν το δεύτερο εγώ μου
μα τώρα πια ΔΕΝ την ανέχομαι
ούτε σαν σκέψη στο μυαλό μου....
παλι θα κλαψω παλι θα γελασω
τι κι αν εσυ χαθεις
νυχτες πικρες το ξερω θα περασω
ωσπου να ξεχαστεις
Τέλος οι συγγνώμες, τα ρολόγια που τρελαίνονται
Τέλος τα τηλέφωνα που μένουν σιωπηλά
Τέλος με τους όρκους που συνέχεια λένε ψέματα
Κι όλα αυτά τα δάκρυα που δεν βγάζουν πουθενά
Τέλος τα τραγούδια στ΄ αυτοκίνητο κι οι βόλτες
Τέλος τα ταξίδια καλοκαίρι σε νησιά
Τσιγάρα, αλκοόλ, ξενυχτισμένα Σαββατόβραδα
Βόλτα στη βροχή τις Κυριακές και σινεμά
Εγώ με την αγάπη μάλωσα
Τέλος οι ανάσες που σαν σύννεφα ενώνουνε
Χείλια διψασμένα για φιλιά συλλαβιστά
Δάχτυλα που ψάχνουν μες στων ρούχων τα υπόγεια
Άλλο πια δε θα ‘βρουνε τη φλέβα που χτυπά.
Κι όταν θα με καίει της φωνής σου το παράπονο
Κι όταν θα με ψάχνει του κορμιού σου η φωτιά
Μόνος με την νύχτα το σκοτάδι θα μοιράζομαι
Δε με ξεγελάνε της καρδιάς τα μαγικά
Μόνος μου το πέρασα κι αυτό
με βαρύ τσιγάρο σέρτικο...
Μόνος μες στη νύχτα ακροβατώ
στης ζωής μου το ζεϊμπέκικο....
Μόνος μου το πέρασα κι αυτό
μα στο τέλος με γονάτισε
δεν υπάρχει λάθος και σωστό
για τον άντρα που αγάπησε
Μια στάση εδώ
Να βγω στο δρόμο να χορέψω ένα ζεϊμπέκικο
πάνω στην άσφαλτο και συ με ύφος ψεύτικο
να με κοιτάζεις, τάχα πως με λογαριάζεις
Θα κάνω στάση στη διπλή γραμμή του δρόμου
Πόσο κοστίζει μια παράβαση του νόμου
Να σταματήσω θέλω την κυκλοφορία
για να φωνάξω ότι πρόδωσες την πιο όμορφη ιστορία
Μια στάση εδώ
Θέλω απόψε να με δεις σε δυο ξεσπάσματα
Να ξεχαστούνε της ζωής μας τα χαλάσματα
να μ’ αντικρίζεις τάχα πως με υποστηρίζεις
Θα κάνω στάση στη διπλή γραμμή του δρόμου...
Θα κάνω στάση στη διπλή γραμμή του δρόμου...
Οποιο δρόμο και αν πήρα
πάντα μ'έφερνε εδώ.
Το 'χει η δική μου η μοίρα
να ξεφεύγω δε μπορώ
Οποιο δρόμο και να πήρα
η κατάληξη η γνωστή
μπρος τα πόδια σου να κλαίω
πάλι σα μικρό παιδί.
Μην τα κοιτάς
τα μάτια μου μη τα κοιτάς
γιατί τελειώνει ο χρόνος μου
και μένω πάλι μόνος μου.
Μην τα κοιτάς.
Μη μου μιλάς,
μη κουραστείς να μ'άγαπάς
εσύ είσαι ο μόνος δρόμος μου
εσύ είσαι ο πόνος μου.
Μη κουραστείς να μ'αγαπάς.
Οποιο δρόμο και να πήρα
τη δικιά σου την οδό
έγραφαν όλοι οι δρόμοι
να ξεφύγω δε μπορώ
Οποιο δρόμο και να πήρα
πάντα νύχτωνα εδώ
στο δικό σου μονοπάτι
πάλι θα ξημερωθώ
...μου λες τα ΜΑΤΙΑ σου να μην τα αγαπώ
και πιστεύω μόνο τα δικά μου
μ΄αυτά τα μάτια όπου σταθώ κι όπου βρεθώ
τα έχω πίσω μου και μέσα και μπροστά μου....
Αρκετά εγώ μαζί σου αρκετά γελάστηκα,
αρκετά απ'τις παρέες και τους φίλους χάθηκα.
Αρκετά με τα φιλιά σου και ολά αυτά που
με πονάνε πάρε πίσω την καρδιά σου ,
πάω εκεί που μ'αγαπάνε....
Αυτά που ζήσαμε ΜΑΖΙ
έχουνε γίνει παραισθήσεις
και η ελπίδα να γυρίσεις
στοίχημα που χει πια χαθεί
στοίχημα που χει πια χαθει
όσα και να περάσουν χρόνια
θα μένει πάνω στα σεντόνια
υγρό το σχήμα της μορφής σου
πικρό το αντίο της φωνής σου
Μες στα σεντόνια μυρίζει ακόμα,
η δικιά σου αντρική κολόνια.
Θα με παιδεύει χρόνια μες στα σεντόνια
η δικιά σου αντρική κολόνια....
Πήγα στα μέρη που σε είχα πρωτοδεί,
μικρό κορίτσι ήσουν κι ήμουνα παδί.
Που'ναι τα χρόνια ωραία χρόνια
που'χες λουλούδια μες την καρδιά
που' ναι η αγάπη γλυκιά μου αγάπη
να μας ζεστάνει στην παγωνιά.
λίγα ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ αν θέλεις στείλε μου
και πάλι φίλε μου
απόψε
λουλούδια ο κόσμος επλημμύρισε
έβγα και μοίρησε
και κόψε
που ειναι η ΑΓΑΠΗ που με ανεβαζε στα συννεφα
δωσε μου κατι τωρα που πεφτω να σωθω
που ειναι η αγαπη να μου αποδειξει πριν το τελος
αν ειναι απατη η αν ειναι κατι μαγικο
μοιαζουν οι ωρες να ειναι αφιλοξενες σαν χωρες
οπου δεν βρισκω το καταφυγιο που ζητω
μοιαζουν οι ωρες να ειναι μεγαλες ανηφορες
σαν να παλευω ετσι αισθανομαι κ ζω
κατι στην ψυχη ειναι ακομα τοσο ευσυγκινητο
κλαιω σαν παιδω οταν παω εσενα να σκεφτω
ωρες στη σιωπη ωρες στη δουλεια κ στο αυτοκινητο
βραδυ κ πρωι ψαχνω τροπους για να ξεχαστω....................
Το πρόσωπό μου στον καθρέφτη με κοιτά
κι αφού δεν κλαίω πώς μπορεί αυτό και κλαίει
πιάνω τα μάτια μου μα ειναι αυτά στεγνά
δε του μιλάω μα για σένανε μου λέει
Όλα σ' αγαπάνε τόσο δυνατά
έφυγες και κάνω πράγματα τρελά
όλα σ'αγαπάνε όπως σ' αγαπώ
μες τις παραισθήσεις μ' άφησες να ζω
Πόσο σ'αγαπώ....
Το πρόσωπο του καθενός είναι ψυχής καθρέφτης,
εκτέθειμένος και γυμνός ,
αυτός που είναι αληθινός,
κ'αυτός που είναι ΨΕΥΤΗΣ!!!!!!!!!!
Ο θεός να σε φιλάει απ'αυτόν
που δεν γελάει κ'έχει βλέμμα σκοτεινό...
Ο θεός να σε φυλάει από πέτρα που κυλάει,
σε ποτάμι ,σε νερό....
Γύρνα πίσω θα πεθάνω, έχω αρχίσει κ τα χάνω
Πίνω κ καπνίζω σαν τρελός
Ψάχνω κάποια να σου μοιάζει
Μα καμιά δεν σου ταιριάζει
Ήσουνα για μένα ο Θεός..
Δεν το παίζω τρελός ,
αλλά είμαι δεν το παίζω
σου λέω τρελός...
Σύρμα πάνω, σύρμα κάτω παίζω εγώ το μπαγλαμά
και η βλάμισσα χορεύει όμορφο καρσιλαμά
και η βλάμισσα χορεύει όμορφο καρσιλαμά
Παλαμάκια-παλαμάκια να χτυπούν τα τακουνάκια
να χτυπούν τα τακουνάκια, στο τσιμέντο, στα πλακάκια
Με τρελαίνεις, με πεθαίνεις με τον όμορφο χορό
σπάστα όλα, σπάστα όλα και θα τα πληρώσω εγώ
Παλαμάκια-παλαμάκια...
Να σε χαίρεται που σ’ έχει κείνο τ’ όμορφο παιδί
και ο μπαγλαμάς που παίζω, δυο στη μέση ας κοπεί
Παλαμάκια-παλαμάκια...
Μου σπάσανε τον μπαγλαμά, κατί παλιόμαγκες εχθες αργα.
Τον σπάσανε και φύγανε,
τα τέλια μ'άπομείνανε...
Και ντρίγκι ντρίγκι ντρίγκι ντρίγκι,
μου διωχνέ τον πόνο...
Ντρίγκι ντρίγκι εκεινούσε η παλιοζωή.....
οι μπαγλαμάδες να παίζουν τσιφτετέλια
να ανάψουνε τα ΤΕΛΙΑ ολοταχώς
και τα μπουζούκια να κάψουν το πατάρι
χορεύει και γουστάρει ο Σαλονικιός
άντε κάντε όλοι στην μπάντα
να βγει να χορέψει ο Σαλονικιός...
θελω στα ΜΠΟΥΖΟΥΚΙΑ αποψε να με πας
για δικο μου κεφι τα φραγκα να σκορπας
κι οταν χορευω παλαμακια να χτυπας
αν μ αγαπας αν μ αγαπας.....
..8α σε σκεφτομαι..
και 8α γινομαι 8ηριο ..
που σε αφησα να φυγεις
σαν δε ντρεπομαι...
..8α σε σκεφτομαιιιιιι!!!! :oops:
ο κυρ Θανος πέθανε παραπονεμένος
ώρα δυό στο καπηλιό του Χατζηθωμά
τελευταία πέρναγε φτώχιες ο καημένος
είχε δώσει ενέχυρο και τον μπαγλαμά
τον μπαγλαμά τ αδέρφι του
που του φτιαχνε το ΚΕΦΙ του
ενέχυρο τον έδωσε
και ο κυρ Θάνος έσβησε
(ωρε! κέφια πρωί-πρωί)
Τελευταία ώρα,τελευταία ώρα...
Ήρθες να με συναντήσεις και
αγάπη να ζητήσεις απ'την
πικραμένη μου καρδιά..
Τι να σου προσφέρω τώρα,
που 'ρθες τελευταία ώρα ,
κ'είναι πέθαμένα όλα
τα δικά μου ιδανικά.....
ΗΡΘΕΣ εψές στον ύπνο μου
και μου ψυθίρησες
πως απ τα ξένα μάτια μου
εξαναγύρησες
Εφτά ζωές το σώμα σου
το γύρεψα στα ξένα
το πόθησα, το λάτρεψα
το άπιαστο φιλί
Εφτά ζωές το σώμα σου
ταξίδευε σε μένα
στα όνειρα το γιάτρευα
το 'χανα στη ζωή...
το ΟΝΕΙΡΑ κοστιζουν ακριβα....
τα πιο πολλα πανε χαμενα....
ΧΑΜΕΝΑ,χαμένα
τα δάκρια που ξόδεψα
αγάπη μου για σένα
Πάλι στα χαμένα θα γυρνάω με κακά
παιδιά θα ξενυχτάω,τις κακιές συνήθειες
θ'αρχίσω από το μυαλό για να σε σβήσω....
πως θα θελα να έχω ένα και δύο
και τρία και τέσσερα ΠΑΙΔΙΑ....
(τι τραγουδάω ο βάζελος? α! αυτό ήταν τα έχασα! και κάθε χαμένος τι είναι?....γαύρος!!!!!!!!!!)
Αμα δεις τα παιδια.. πες τους μονο ενα ΓΕΙΑ !!
ΑΜΑ δείτε το φεγγάρι να του πείτε να μην βγεί
να μην δει τα δάκριά μου που πλημμύρισαν την Γη
Μα έχει ένα φεγγάρι απόψε που με κάνει κ'αρρωσταίνω ,έχει ένα φεγγάρι΄από ψε που μελάγχολώ ,έχει ένα φεγγάρι απόψε σαν και μένα δακρυσμένο πες μου πως θα έρθεις πάλι και σε παρακαλώ.
θυμαμαι οταν κλειναμε την πορτα
τα χαμηλωμενα φωτα και τα λογια ΠΟΥ μου ελεγες
θυμαμαι στην αγαπη μας την τοση
μια φορα σε ειχα μαλωσει
δεν μιλουσες μα μου γελαγες
θυμαμαι μου χες πει ο,τι και αν γινει
η αγαπη μας θα μεινει σαν τον ηλιο που γυρνα στον ουρανο
μα να που φευγεις τωρα και την πορτα μας ανοιγεις για τον χωρισμο....
:( :( :( :( :(
(τι μου ηλθε τωρα και εγραψα αυτους τους στιχους....και μελαγχολησα.... :cry: :cry: :roll: :roll: )
Μια φορα θυμαμαι μου μιλουσες
τωρα σιωπη
μαι φορα θυμαμαι μ'αγαπουσες
τωρα βροχη
βροχη και σημερα.......της Γαλανη δεντο θυμαμαι
ΣΗΜΕΡΑ πρωτογνωρισα την χαρα
χτυπησε η καρδια μου πιο τρυφερα
σημερα ψαχνω να βρω σωστο σκοπο
για να πω με τι ερωτα
σ'αγαπωωωωωωωωωω.........
ολα σ αγαπανε τοσο δυνατα
εφυγες και κανω πραγματα τρελλα................
Δυνατά δυνατά γίναν όλα δυνατά τα αδύνατα,
με τα χέρια ανοιχτά .....
τα δυό σου ΧΕΡΙΑ πήρανε
βεργούλες και με δείρανε
Πλάθω κουλουράκια με τα δυό χεράκια, ο φούρνος θα τα ψήσει το σπίτι θα μυρίσει.......
:blobs16: :blobs16: :blobs16:
πουντο πουντο το δαχτυλιδι
ψαξε ψαξε δεν ΘΑ το βρεις.......
TO πε το πε ο παπαγαλος
οτι σ αγκαλιαζει αλλος :P :P :P
ΑΛΛΟΣ για Χίο τράβηξε πήγε,
άλλος για Μυτιλήνη
κι άλλος στης Υδρας τα στενά
αίμα και δάκρια χύνει....
υπαρχουν ανθρωποι μοναχοι
που ζουν σα το ξεχασμενο σταχυ
ωραίο apol,αλλά .....ποιά λέξη χρησιμοποίησες απο το παραπάνω τραγούδι?
πιο κατω ειχε το για!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
:arrow: υπαρχουν ανθρωποι μοναχοι
που ζουν σα το ξεχασμενο σταχυ
Έτσι σήμερα τα λόγια σου
απ' τον παράδεισο να 'ρχονται μοιά--ζουν
στην ασπρόμαυρη ζωή μου
για λίγο τα χρώματα αλλά--ζουν
ναταν η αγαπη ενα ονειρο που πιανει
και θα κρατησει μια ζωη
ναταν η αγαπη ο μονος λογος ναμας κανει
ν αγαπηθουμε απ την αρχη
Μια ζωή ήμουν το καλό παιδί,
έδινα καρδιά, έδινα ψυχή,
κι όμως τι μ'αυτό, ούτε ένα ευχαριστώ.
Απο σήμερα παλιόπαιδο θα γίνω και
θ'αλλάξω χαράκτήρα και ζωή, σημασία
δεν θα δίνω, θα'χω την πόρτα μου κλειστή.
Γιατί σ'αγάπησα χωρίς(2)
να σε γνωρίσω πρώτα(3)
και τώρα μ' άλλονε περνάς(2)
της εκκλησιάς την πόρτα ...(3)
Μα αν θες να μάθεις πώς πονούν,(3)
έλα εμένα ρώτα,(3)
γιατί σε έχασα προτού(2)
να σ' αποκτήσω πρώτα(3)....
:D :D :D
Aυτό τον κόσμο τον καλό
άλλοι τον είχαν [size=18]πρώτα[/size]
γέλα φίλε μου, γέλα φίλε μου
δεν είναι, δεν είναι, δεν είναι και για λύπη
δεν είναι, δεν είναι, δεν είναι και για λύπη
φιλε ελα αποψε που ποναω
γι αυτη που αγαπω δενειναι πια εδω
φιλε την παρεα της ζηταω................
Σ'αγαπώ πως να ζω χωρίς εσένα πες μου πώς,
πως περνάει και τούτη μέρα πως???
Πάντα σε θυμάμαι σ'αγαπώ...
Θυμάμαι τις ώρες
να κυλούν δειλά-δειλά
Θυμάμαι τις μέρες
να γλιστρούν σε μια αγκαλιά
Και θυμάμαι τους δυο σ' ένα σώμα
να μου λες μείνε λίγο ακόμα
Και θυμάμαι να γράφεις στην άμμο
Μαζί σου αν δε ζω, ας πεθάνω
Θυμάμαι να φεύγεις
και μόνος μου να 'μαι
Θυμάμαι το κύμα
να κτυπά στον παλμό της καρδιάς
Θυμάμαι τη νύχτα
να κοιτά, να ζηλεύει εμάς
Και θυμάμαι τους δυο σ' ένα σώμα
να μου λες μείνε λίγο ακόμα
Και θυμάμαι να γράφεις στην άμμο
Μαζί σου αν δε ζω, ας πεθάνω
Θυμάμαι να φεύγεις
και μόνος μου να 'μαι.
Μόνος μου ,μόνος μου ένα τραγούδι μόνος μου,
παράξενο θα πω....
Να ταν η αγάπη σαν νερό που δεν τελιώνει,
όλες οι θάλασσες μαζί,να ταν η αγάπη τόσο απλό να δυναμώνει
ν'αγαπηθούμε απ'την αρχή...
Θάλασσες, μέσα στα μάτια σου θάλασσες
και με ταξίδευες, σαν το καράβι κι έλεγες
Θα σ’ αγαπώ με τα καλοκαίρια
με τρικυμίες και με βροχές
με μαξιλάρι τα δυο μου χέρια
θα ονειρεύεσαι ότι θες
Ένα ποτήρι θάνατο θα πιω, απόψε να μεθύσω
Τα καλοκαίρια πες μου πως μπορώ
μονάχος μου να ζήσω
Ένα ποτήρι θάνατο θα πιω απόψε να μεθύσω
σε μονοπάτι αδιάβατο θα βγω,
θα βγω να σε ζητήσω
Θάλασσες, μέσα στα μάτια σου θάλασσες
και με ταξίδευες, σαν το καράβι κι έλεγες
Θα σ’ αγαπώ, μη μου συννεφιάζεις
σαν αμαρτία και σαν γιορτή
Μάθε στα μάτια μου να διαβάζεις
ό,τι με λόγια δε σου ‘χω πει
Κι έλεγες η αγάπη μας θα ζήσει κ'έλεγες ,
μέχρι η γη να σταματήσει.
Κ''ελεγες δεν θα σ'αρνηθώ ποτέ μου.
Κ'έλεγες τι δεν έλεγες χριστέ μου...
oyraaneeeee bohtha ton na nai kala ........
esy poy oloys mas koitazeis
k exeis to sympan aggalia
Στείλ’ ουρανέ μου ένα πουλί
ένα χελι-, ένα χελιδονάκι
Να πάει να χτίσει τη φωλιά, αχ τη φωλιά
στου κήπου την κορομηλιά, δίπλα στο μπα-
δίπλα στο μπα-, δίπλα στο μπαλκονάκι
Όλες οι λέξεις μου σε όνειρα τελειώνουν
Νύχτες βροχής ανθίζουν στο κορμί σου
Κι όλες οι θάλασσες μπροστά σου χαμηλώνουν
Όρκους και ευχές που έκανες θυμήσου
Μέσα στα χέρια σου τα θαύματα
παγώνουν
Χελιδόνια της βροχής...
Όλες οι σκέψεις μου αρχίζουν χελιδόνια
Κάθε φτερό και φόβος της φωτιάς σου
Κάθε μου πέταγμα παιχνίδι στη ματιά σου
Όρκους κι ευχές που έκανες θυμήσου
Μέσα στα χέρια μου τα θαύματα παγώνουν
Χελιδόνια της βροχής...
Μια καρδιά τα χέρια μου σου φέρανε ,
καντην ότι θες είναι για σένανε....
ΜΙΑ ματιά σου μόνο φτάνει
αεροπλάνο να με κάνει
ένα σου φιλί στο στόμα
λιώμα να με κάνει,λιώμα....
κι οι αναμνησεις γινανε βολια
να πετρωνες καρδια μου δολια
να μη με πληγωνες
οι ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ξαναγυριζουνε
και μου θυμιζουνε τα περασμενα....
δε τη καταλαβα ποτε την αγαπη σου εσυ να ζεις και εγω να πληρωνω τα λαθη σου
(apol,γράφεις στοίχους ενός τραγουδιού έχοντας επιλέξει πρώτα μια λέξη που περιέχει το προηγούμενο τραγούδι,και την τονίζεις για να δούμε ποιάν διάλεξες)
φέρτε μου να πιω το ακριβότερο πιοτό
εγώ ΠΛΗΡΩΝΩ τα μάτια που αγαπώ
Δυό μά ,δυό μαύρα μάτια αγαπώ,
σε ποιόν Βασί, σε ποόν Βασίλωμ να το πω...
ηταν ναφυγουμε μαζι ομως πηγαινω μονος
ηταν να ανοιξουμε πανια μα δε μας παιρνει ο χρονος
8) kai mazi kai monos
pali noiw8w monos
kai mazi kai mono
idios ein o ponos...lol
Πάλι η σκέψη σου θα με σκοτώσει,
πάλι θα βγω μες στους δρόμους να πω,
το μόνο που θα με σώσει είναι να
ήσουν εδώ...
αυριο ΠΑΛΙ
αυριο παλι θαρθω να σε βρω
κριμα που δε με πιστευεις κριμα που μαφηνεις μονο μου να ζω
μα εγώ αγαπώ μία,μία ΜΟΝΟ μία
και στον κόσμο καμία άλλη δεν ζητώ...
Μόνο μια φορά έκλαψα για σένα πικρά,
και 'υστερα κανόνισα και δεν σου ηλεφώνησα,
ούτε μια φορά...
φως να γεμίζουν οι στιγμές
να λάμπουν μες τον χρόνο,
για τόσο μόνο,
όλο το σώμα μου να ζει
για ΣΕΝΑ μόνο
δυο μέρες μόνο
Σώμα μου,σώμα μου φτιαγμένο απο πυλό.
Σώμα μου ,κάνεις ότι θέλεις στο μυαλό...
για τόσο μόνο
φως να γεμίζουν οι στιγμές
να λάμπουν μες το χρόνο
όλο το ΣΩΜΑ μου να ζει
για σένα μόνο,
δυο μέρες μόνο....
κρις! υπεροχο τραγουδι....το ακουσα για πρωτη φορα στο νεο σηριαλ του παπακαλιατη! εξοχο! εαν ξερεις τους στιχους plsssssssssssss στειλε τους με ΡΜ....οταν εχεις χρονο και διαθεση! φιλια πολλα και ευχαριστω εκ των προτερων!
Για σένα εγώ πεθαίνω
για σένα αρρωσταίνω.
Για σένα εγώ πεθαίνω.
Και σ'αγαπώ...
σ'αγαπω
ειχα τοσα ειν΄κι αυτο
χιλιομπαλωμενο ρουχο
μα για σενα το φορω
:roll:
(καλα ενα ξενο τραγουδακι μου ηρθε στο νου..
αλλα δεν ξερω αν παιζει...)
:)
εγώ για σένα, εγώ για σένα,
εγώ θα έπεφτα πιο κάτω απ'τον καθένα.
Στο ΚΑΤΩ κατω της γραφης
αξιζει να καταστραφεις,
και ως το θανατο να πας
για μια γυναικα που αγαπας :wink:
αποψε....που να βρησκεσαι πες μου
που πας ΚΑΙ τι κανεις αποψε
μη μ'αφηνεις την τρελλα της πλανης μου διωξε....
ΠΕΣ ΜΟΥ που πουλάν καρδιές
να σου πάρω μια
που πουλάν χαρές
να σου πάρω δυο
που πουλάν τις Κυριακές τις σχόλες
να στις πάρω όλες.....
ΔΥΟ και δυο και αλλα δυο κι οκτω δεκαξι
πρεπει να τη σακουλευτης
μαγκα δεν εισαι ενταξει
ξυπνα αγαπη μου
η νυχτα τελειωσε τ'αστερια χαθηκαν
ΠΡΕΠΕΙ να φυγεις.....
ασφαλως και δενΠΡΕΠΕΙ να μας δουνε παρεα
τα περασαμε ωραια
Δεν έχω ξαναδεί μωρό μου πιο ωραία,
θα το θελα πολύ να κάνουμε παρέα..
ΑΑΑ πόσο να αντέξω ακόμα ααααα ,
χωρίς φιλί στο στόμα,χωρίς τον έρωτα σου,
και με καμιά αγκαλειά σου....
ΜΩΡΟ ΜΟΥ σορρυ
αλλά εχω βρει καλλιτερο αγορι
και εδω τελειωνει το δικο μας στορυ....
τ'ΑΓΟΡΙ μου, τ'αγόρι μου, τ'αγόρι μου,
γλυκό και τραγανό σαν καραμέλα,
και πόζες όταν παίρνει άντρα ώριμου,
τ'αγόρι μου είναι μούρλια είναι τρέλα.
χειλάκι πετροκέρασο και μάγουλο βερύκοκο,
ρικο-ρικο-ρικοκο, ρικο-ρικο-κο!
του ΑΝΤΡΑ του πολλα βαρυ
μη του μιλατε το πρωι....
πρωι ΠΡΩΙ που ξεκινω
χαμογελο στον ουρανο
Το χαμόγελό σου χρώμα στη ζωή μου
Στο χαμόγελό σου μοιάζουν όλα αληθινά
Το χαμόγελό σου μόνη αμοιβή μου
Μου χαμογελάς και νοιώθω εγώ παιδί ξανά
μια και είαι εγώ ΠΑΙΔΙ
ξέρω πάντα να γελώ
χαρωπά τα δυο μου χέρια τα χτυπώ
αν μ εχεις βαρεθει ναμου τοπεις
δε κλαιω εγω
ειμαι καλο ΠΑΙΔΙ γ αυτο κερδιζω οτι χανω
ΝΑ ΜΟΥ ΤΟ ΠΕΙΣ
το σ΄αγαπώ και πάλι
να μου το πεις
η αγάπη είναι ζάλη
αυριο ΠΑΛΙ
αυριο παλι αυριο παλι θαρθω να σε βρω
κριμα που δε με πιστευεις
κριμα που μαφηνεις μονο μου να ζω
τι ΚΡΙΜΑ που χωρίσαμε τι κρίμα
τι έγκλημα μεγάλο κάναμε.....
ΚΡΙΜΑ που δε με πιστευεις
κριμα που μ αφηνεις
μονο μου να ζω
η ζωή μου όλη είναι ενα τσιγάρο
που ΔΕ το αντέχω κι όμως το φουμάρω
Μη μου μιλάς γι΄αυτόν
πες πως είναι παρελθόν
όσα κι αν ένιωσα
όσα κι αν έδωσα
όλα τελειώσαν εδώ
κι αρχίζω πάλι κοίτα
Ν΄αγαπώ να γελώ
κοίτα με αντέχω
η ζωή δε ρωτάει
δίνω ότι έχω
άνοιξε μια αγκαλιά
μέσα της να πέσω
δώσε μου, μια αφορμή
να σε συγχωρέσω
Δε σου αξίζω πιά
τι κι αν μου πείς ξανά
πόσο μ΄αγάπησες
μακρυά μου δάκρυσες
πώς να στο πω
πως δε μπορώ
θέλω να ζήσω πάλι
Ν΄αγαπώ,να γελώ...
Κοίτα το χρόνο που περνά
όσα σημάδια κι αν χαθούν
κοίτα το αύριο που γελά
και σ΄άλλα όνειρα
το δρόμο πάλι μας ανοίγει
Ν΄άγαπω, να γελώ...
:git: :git: :git: :git:
θα θελα ΞΑΝΑ να με θες
θα θελα αέρας να γίνεις
να περνάω τις νύχτες που καις
το πουκάμισό μου ν ανοίγεις
να μαι φάντασμα στην σιωπή
να σαι όλα αυτά που φοβάμαι
κι ύστερα μ ένα φιλί
μες τα χέρια σου να κοιμάμαι
Μέρα-νύχτα εμφανίζεσαι
στο νου φωτογραφία
παίζει άσχημα παιχνίδια η φαντασία
Το κορμί σου στο σκοτάδι
φωτεινό, παραφυλάει
σε τοπία παραισθήσεων με κυλάει
Φάντασμα που πάντα
μέσα μου σε φέρνω
και να σε ξεχάσω δεν τα καταφέρνω
Φύγε, μου κάνεις κακό
φύγε άλλο δεν αντέχω
άλλο δε μπορώ
Φύγε, δεν είναι δυνατόν
εσύ να με ξεπέρασες
κι εγώ να μη μπορώ
Μέρα-νύχτα περιφέρεσαι
στους χώρους που αγαπάω
και μου λες πως κι άλλο πόνο σου χρωστάω
Το πορτρέτο σου στον τοίχο
μου γελάει με σημασία
είσαι εδώ της απουσίας παρουσία
ακόμα σε ζητώ και σε θέλω πιο πολύ
ΕΙΣΑΙ εσύ η ανατολή
στης ζωής μου τα ξενύχτια
σε σκέφτομαι συχνά
και ρθεις θέλω ξανά
είναι η πρώτη μου φορά
που αγάπησα στ αλήθεια
Ήρθε ο χάρος να με πάρει και του 'πα κάθισε να πιεις ένα πιοτό
έτσι κι αλλιώς σε περιμένω σε περιμένω από καιρό
πες μου μου είπε μια αιτία δώσ' μου ένα λόγο σοβαρό
κι αν είσαι ψεύτης ετοιμάσου αν πεις αλήθεια φεύγω εγώ
Και του 'πα πως σ' αγάπησα του μίλησα για σένα
του είπα για τα μάτια σου που καίγαν σαν φωτιά
που κάναν πως γελούσανε μα φώναζαν βοήθεια
με κοίταξε και γέλασε και μίλησε σιγά
Η αγάπη ειν' ένα ψέμα μα εσύ είπες την αλήθεια
και έφυγε όπως ήρθε με βήματα βαριά
πήρε τη νύχτα κι έφυγε και ησύχασ' η καρδιά μου
κι έξω ξημέρωνε γλυκά κι έξω ξημέρωνε
Αγάπη μου αγάπη μου αλήθεια
μου ψευτιά μου
αγάπη μου αγάπη μου έρωτά μου
σύννεφα σταχτόμαυρα ΒΑΡΙΑ αργοκυλάνε
τριγύρω στον ορίζοντα και να ξερα που πάνε
να σου στελνα ένα δάκρυ της ματιάς μου
μια στάλα απ το αίμα της καρδιάς μου
κι ύστερα ας πεθάνω
ζωή χωρίς αγάπη
εγώ τι να την κάνω....
απονη ΖΩΗ μας πεταξες στου δρομου την ακρη μας κομματιασες για μια μπουκια ψωμι........
Θα σε ψάχνω στο τέλος του χρόνου
και στην αρχή τ' ουρανού
μ' ένα τραγούδι του δρόμου
Θα σε ψάχνω παντού
(από το 'Αρετούσα', Μανώλης Λιδάκης, υπέροχο τραγούδι)
ξέρω πως δεν θα ρθεις ξανά
άλλη φορά δεν θα σε δω
όμως για μένα είσαι εδώ
είσαι ΠΑΝΤΟΥ και πουθενά
Θα κάνω ντου βρε πονηρή στα στέκια που αράζεις
κι αν σε τρακάρω πουθενά μ' αυτόν τον άνθρωπο ξανά
να ξέρεις δεν τη βγάζεις
Καθάρισε τη θέση σου μ' αυτή σου την κατάσταση
πριν κάνω επανάσταση
Τον τελευταίο τον καιρό μου τα 'χεις κάνει ρόιδο
δυο τρεις μου την καρφώσανε πως πάλι σε τσακώσανε
με κείνο το κορόιδο
Καθάρισε τη θέση σου μ' αυτή σου την κατάσταση
πριν κάνω επανάσταση
Θα κάνω ντου για να σε βρω Αθήνα και Περαία
κι αν θα σε κάνω τσακωτή να ξέρεις η βραδιά σου αυτή
θα είν' η τελευταία
Καθάρισε τη θέση σου μ' αυτή σου την κατάσταση
πριν κάνω επανάσταση
βάζει ο Ντούτσε την στολή του
και την σκούφια την ψιλή του
μ όλα τα φτερά
και μια νύχτα με φεγγάρι
την Ελλάδα πάει να πάρει
βρε τον φουκαρά.....
.......
ΚΟΡΟΙΔΟ Μουσολίνι
κανένας δεν θα μείνει....
(άντε και πλησιάζει η μέρα της επετείου...)
Ξεπρόβαλα από του καιρού τα βάθη,
Γραικό με λένε, Έλληνα, Ρωμίο,
μ' ακόμα τούτο εδώ δεν έχω μάθει,
ποιος είμαι αυτή την ώρα που μιλώ.
Το ένα χέρι μου στο Δυο Χιλιάδες
και τ' άλλο στο σπαθί του Διγενή.
Δικό τους με ζητούν πολλές Ελλάδες,
που πρέπει μια στο τέλος να γενεί.
Μες στον καθρέφτη, Ελλάδα μου, κοιτώ.
Τα πρόσωπά σου βλέπω ένα-ένα.
Μα γω διαλέγω το πιο ταπεινό,
αυτό που άστραψε το Εικοσιένα.
Αχ Ελλάδα σ' αγαπώ
και βαθιά σ' ευχαριστώ
γιατί μ' έμαθες και ξέρω
ν' ανασαίνω όπου βρεθώ
να πεθαίνω όπου πατώ
και να μην σε υποφέρω
Ποιο χέρι απ’ τα δυο να σε αγγίξει
Το χέρι του σταυρού ή της καρδιάς
Σε έβλεπα μονάχα στα όνειρά μου
Κι απόψε είσαι εδώ και με φιλάς
Σ’ ευχαριστώ, που ήρθες πάλι
Αγάπη μου μεγάλη
Σ’ ευχαριστώ, από τα βάθη της καρδιάς
Σ’ ευχαριστώ, μ’ ένα μου δάκρυ
Που ‘ναι γεμάτο από αγάπη
Σ’ ευχαριστώ, που ξέρεις και
Να συγχωράς
Ποιο χέρι απ’ τα δύο να σε σηκώσει
Ακόμα κι απ’ τ’ αστέρια πιο ψηλά
Εγώ είμαι αυτός, που όλα θα στα δώσει
Γεννήθηκα για δεύτερη φορά
Πάλι για σένανε λοιπόν, πάλι για σένανε
Πάλι για σένανε θα κλαίω θα πονάω
Πάλι για σένανε λοιπόν, πάλι για σένανε
Αφού δεν έπαψα ποτέ να σ’ αγαπάω
Πάλι για σένανε…
τα μεγαλα παιδια
που ΔΕΝ ξερουν τι θελουν
που δεν θελουν να ξερουν
τι τους φταιει κι υποφερουν
σαν πας
στην καλαματα
και ρθεις με το καλο
ταραμ ταραμ ταραμ :lol:
τα ψεύτικα τα λόγια τα ΜΕΓΑΛΑ.....
του ειπα για το ΦΕΡΣΙΜΟ σου
και για τ αλλα σου
τ ασυγχωρητα τα λαθη τα μεγαλα σου
Ta pseutika ta logia ta MEGALA
mou ta pes me to prwto sou to gala
Matia mou megala
meli me to gala
poios tis nuxtes sas GLUKOFILEI.... :oops: :oops: :oops:
Μελαχρινό, ω μελαχρινό μου
μελαχρινό με τις ελιές
Και με τα μαύρα μάτια
Μα γιατί το τραγούδι να 'ναι λυπητερό
με μιας θαρρείς κι απ' την καρδιά μου ξέκοψε
κι αυτή τη στιγμή που πλημμυρίζω χαρά
ανέβηκε ως τα χείλη μου και με 'πνιξε
φυλάξου για το τέλος θα μου πεις
Σ' αγαπάω μα δεν έχω μιλιά να στο πω
κι αυτό είναι ένας καημός αβάσταχτος
λιώνω στον πόνο γιατί νιώθω κι εγώ
ο δρόμος που τραβάμε είναι αδιάβατος
κουράγιο θα περάσει θα μου πεις
Πώς μπορώ να ξεχάσω τα λυτά της μαλλιά
την άμμο που σαν καταρράχτης έλουζε
καθώς έσκυβε πάνω μου χιλιάδες φιλιά
διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε
θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό
Σε ποιαν έκσταση απάνω σε χορό μαγικό
μπορεί ένα τέτοιο πλάσμα να γεννήθηκε
από ποιο μακρινό αστέρι είναι το φως
που μες τα δυο της μάτια πήγε κρύφτηκε
κι εγώ ο τυχερός που το 'χει δει
Μες το βλέμμα της ένας τόσο δα ουρανός
αστράφτει συννεφιάζει αναδιπλώνεται
μα σαν πέφτει η νύχτα πλημμυρίζει με φως
φεγγάρι αυγουστιάτικο υψώνεται
και φέγγει από μέσα η φυλακή
Πώς μπορώ να ξεχάσω τα λυτά της μαλλιά
την άμμο που σαν καταρράχτης έλουζε
καθώς έσκυβε πάνω μου χιλιάδες φιλιά
διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε
θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό
ο δρόμος είχε την δική του ιστορία
κάποιος την έγραψε στον τοίχο με μπογιά
ΙΣΤΟΡΙΑ μου
αμαρτία μου
λάθος μου μεγάλο
είσαι αρρώστια μου
μες στα στήθια μου
και πως να σε βγάλω
Αν είναι η αγάπη αμαρτία....
Θα βγω να το φωνάξω με μανίααααα
Θα βγω να το φωνάξω να το πωωωωωωωωω
Πως είμαι αμαρτωλή που σ' αγαπώωωωωωωωωωωωωωωω
[size=9](ο στίχος το λέει Ε.... Μην παρεξιγηθούμε)[/size]
Είσαι ΑΜΑΡΤΩΛΗ, δε σε θέλω πια,
είσαι αμαρτωλή, φύγε μακριά.
.....έρωτας το βλέπω ΕΙΣΑΙ
πυροτέχνημα που ήρθε
κι έσκασε στα μάτια μου μπροστά
άρχισες και να μου λείπεις
το τηλέφωνο μεσίτης
χάνομαι όταν κλείνεις ξαφνικά
Ο ΕΡΩΤΑΣ γεννηθηκε για δυο
ο τριτος φερνει παντα χωρισμο.....
Κι αν σβήσω όλες τις συμφορές θα 'ναι διπλός ο πόνος
γιατί πεθαίνει δυο φορές όποιος πεθαίνει μόνος...
τρεις ΦΟΡΕΣ τον κοσμο γυρισα
φως μου για να σε βρω
τρεις φορες τ'αστερια ρωτησα
μια για σενα και για μενα δυο.....
ΜΙΑ ματιά σου μόνο φτάνει
αεροπλάνο να με κάνει
ένα σου φιλί στο στόμα
λιώμα να με κάνει λιώμα
έι ωπ τ'αεροπλάνο
έπεσε σε κενό
να τη η ευκαιρία
να την κάνω εγώ
και ΝΑ που φεύγεις
τρέχεις σαν σύννεφο στον άδειο ουρανό μου
κι ύστερα θα μείνεις ανάμνηση στο μυαλό μου
αγέρας ήσουν κι είναι ανώφελο για σένα να δακρίσω
αγέρας ήσουν τρέμουν τα χέρια μου και πως να σε κρατήσω
και να που φεύγεις...
Να`χα εναν ουρανο
να`χα και μια θαλασσα..
να`χα ενα σπιτικο..
κατω στο γιαλο..
Παιζοντας με βοτσαλα,να μιλω στα κυματα
και στην αμμο να πατω..
και να τραγουδω..
..Μα τι λεω ο τρελλος..
εχω τα δυο ματια σου..
.......
εχω την αγαπη σου..αστρα κ ουρανο..
ΘΑΛΑΣΣΑ πλατιά...
σ'αγαπώ γιατί μου μοιάζεις...
θάλασσα πλατιά...
μια στιγμή δεν ησυχάζεις...
....κι εσύ με κοίταξες και μου πες ΣΆΓΑΠΩ
κι όλοι σου δώσανε το πρώτο το βραβείο......
Πόσα χρωστάς, πόσα χρεώνεις
πες μου ποιο χρέος ξεπληρώνεις
κι άντε γεια, απόψε χάνω
ένα βραβείο παραπάνω
Τα κορμιά και τα μαχαίρια
άντε κάποτε αλλάζουν χέρια,
τα σημάδια τους αφήνουν
που πονανε και δε σβήνουν.
αυτα τα ΧΕΡΙΑ ειναι δικα σου
και τα χεις στειλει για να με δικασουν....
ειναι μαχαιρια που χουν τ ονομα σου
αυτα τα χερια τα χερια τα δικα σου.......
τα δυό σου ΧΕΡΙΑ πήρανε
βεργούλες και με δείρανε....
Και βάλα καλέ μου, βάλαμε και μάρτυρες
δυο βεργούλες απ’ το κλήμα
σ’ αγαπώ δεν είναι κρίμα
τι ΚΡΙΜΑ που χωρισαμε τι κριμα
τι εγκλημα μεγαλο καναμε
αντι να υποχωρησουμε ενα βημα
ολοκληρη ζωη πικραναμε.....
Περπατώ εδώ και εκεί, με το βήμα το βαρύ
Την αυγούλα, Άννα μου Αννούλα, έφυγες και έχεις χαθεί
Την αυγούλα, βρε Άννα μου Αννούλα, έφυγες και έχεις χαθεί
ΠΕΡΠΑΤΩ μες το δάσος
όταν ο λύκος δεν είναι εδώ
λύκε λύκε είσαι εδώ?
δεν ΕΙΣΑΙ ΕΔΩ δεν υπαρχεις πια μες στη ζωη μου
δεν εισαι εδω τωρα η νυχτα μετραει την αντοχη μου
δεν εισαι εδω δεν εισαι εδω
μες στο φως εφυγες μες στο φως εγινες χωρισμος
εμεινα πισω εγω σε ονειρο ειχα δει φιναλε κ αρχη
κ ετρεμε η φωνη μη σπασει κ φανει
εφυγες την στιγμη που σου ειχα αφεθει
που ειχα αφεθει........
ΤΩΡΑ που μιλούν μόνο οι ματιές
απο μένα ζήτα ότι θες
κέρνα με φωτιά,δως μου αφορμή
να μας ταξιδέψει το κορμί
να μη ξημερώσει η νύχτα αυτή
κι αγκαλιά η μέρα να μας βρει
κι αγκαλιά η μέρα να μας βρει
σώμα μου,κσρδιά μου και ψυχή
Ποιος να συγκριθεί μαζί σου
όταν φύγεις μακριά μου
ποιος τη θέση σου θα πάρει
στο κορμί και τη καρδιά μου
οταν θα ΦΥΓΕΙΣ ποση αγαπη θα μου χαρισεις....
Οταν παω κυρα μου στο παζαρι :P
δεν ΠΑΩ πουθενά πουθενά εδώ θα μείνω.... :wink:
δεν θα πας πουθενα δεν θα πας πουθενα,
θα γυρισεις μια νυχτα σε μενα :wink: :wink:
νύχτα στάσου νύχτα στάσου μια στιγμή
Νυχτωσε νυχτα νυχτωσε
και παρηγορησε με.....
Αναθεμά σε δεν με λυπάσαι
που καίγομαι και λιώνω
που μ έκανες ΚΑΙ σ αγαπώ
και τώρα μαραζώνω
ΤΩΡΑ πια,
εισαι αναμνηση παλια
κιτρινο γραμμα στο συρταρι
....μια παλιά φωτογραφία στο ΣΥΡΤΑΡΙ το κλειστό
μεθυσμένη πολιτεία σ αγαπώ
Φοβάμαι το σκοτάδι φως μου
Φοβάμαι! το φιλί σου δως μου
Φοβάμαι! Θεέ μου πόσο Σ'ΑΓΑΠΩ.....
τα ματια σου στα ματια μου
και τ'αστρο πανω ΘΕΕ μου,
αχ να μην τελειωνε ποτε η ωρα ετουτη θεε μου.....
Μου λες τα ματια σου
να μην τα αγαπω
και να μη παψω να πιστευω...
αυτα τα ΜΑΤΙΑ οπου σταθω και οπου βρεθω
τα εχω πισω μου και μεσα και μπροστα μου....
Έχω ένα μυστικό
κρυμμένο στης καρδιάς τα βάθη
κανείς δεν το 'χει μάθει
και ποτέ δεν θα στο πώ
κρυφτήκανε οι σκέψεις μου
μες του μυαλού τα υπόγεια
αχ πόσα θέλω να σου ΠΩ
μα δεν υπάρχουν λόγια
ΘΕΛΩ ΝΑ σε χωσω στο μυαλο μου με την μια
να δεις τα πραγματα ετσι οπως τα βλεπω κ γω
να νοιωσεις την αδιστακτη κ τραγικη ειρωνια
για αυτο σου περιγραφω κατι προσωπικο....
ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ εγω τρελλαινομαι το παραμυθι σου
και ναμαι και να φαινομαι
ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ δεν εχω αισθηση αυτο που ζουμε
αν ειναι αληθεια ή παραισθηση.....
οταν ημουνα μικρος
μου ειχαν πει ενα ΠΑΡΑΜΥΘΙ
μα ειχε ασχημο τελος
κ αυτο το ξερω ηδη
οταν ημουνα μικρος
μου ειχαν διδαξει μια ιστορια
τωρα μου την λενε αλλιως
κ αλλα μαθαινω στην πορεια....
ΜΑ σ αγαπω
δεν εχω τποτα αλλο
τιποτα να πω
το καλοκαιρι αυτο
θα φυγω θα χαθω
θα σου ΦΥΓΩ στο χα πει
θα σου φύγω και γέλαγες εσύ
και εχω ενα προαισθημα αποψε
πως στην επικινδυνη στροφη
θα ρθεις να με σωσεις
απο τη καταστροφη
Σε βλέπω στο ποτήρι μου και πίνοντας σε πίνω
Κι όταν τελειώσει το ποτό δεν ξέρω τι θα γίνω
Σαν ακούρδιστο ρολόι που δεν παίρνει πια στροφή
Το μυαλό μου έχει μείνει στη δική σου τη μορφή
φέρτε μου να πιω
το ακριβότερο ΠΟΤΟ
εγώ πληρώνω τα μάτια που αγαπώ
Μια ζωή πληρώνω αμαρτίες αλλονών,
τέρμα ως εδώ, τέρμα ως εδώ,
άλλο δεν μπορώ!
ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ μανουλαμ
δεν μπορω... :cry: αι σειρε να φερεις τον γιατρο... :!:
αααααααααα την αννα αγαπω
αααααααααα γι αυτην θα τρελλαθω
ΜΑΝΟΥΛΑΜ δεν μπορω.......
να μου το πεις το σ ΑΓΑΠΩ και πάλι
να μου το πεις η αγάπη είναι ζάλη...
αγαπη που γινες δικοπο μαχαιρι
καποτε μου δινες μονο τη χαρα
Κάποτε θα 'ρθουν να σου πουν,
πως σε πιστεύουν, σ' αγαπούν,
και πώς σε θέλουν...
μεσα στους δρόμους των ματιών σου
πανω στη κοψη των χειλιων σου
να ξαγρυπνάω στο σφυγμό σου
να μαι καρδουλα σου κι εγώ
κι αν εχεις μια , να εχεις δυό
μια ζωή μέσα στους δρόμους και στις νύχτες
μια ζωή με παρανόμους και ξενύχτες
μια ζωή τα ίδια λόγια να μου λένε
έχω βαρεθεί τον κόσμο κι όλα μου φταίνε
Ω ειναι ωραια στον παραδεισο
καθενας βρισκει αυτα που παντοτε ποθουσε
ω ειναι ωραια στον παραδεισο
βρηκα κ εγω ΜΙΑ φυλακη για την καρδια μου...
[size=24]Ω έλατο, ω έλατο,
μ'αρέσεις πως μ'αρέσεις![/size]
:D (with a bit of christmas spirit today!) ;)
......πες ΠΩΣ μ αντάμωσες μια νύχτα σ ένα όνειρο....
ένα όνειρο τρελλό, όνειρο απατηλό ξεκινήσαμε τα δυο μας....
τα δυο σου χερια πηρανε βεργουλες και με δειρανε..
σου το'πα μια και δυο και τρεις και θα στο πω και δεκα......
ΜΙΑ φορα μοναχα φτανει να ραγισει το γυαλι....
Δεν έκανα ταξίδια μακρινά
ταξίδεψε η καρδιά κι αυτό μου φτάνει
σε όνειρα σ' αισθήματα υγρά
το μυστικό τον κόσμο ν' ανασάνει
μια καρδια τα χερια μου σου φερανε
καντην οτι θες ειναι για σενανε...
....στην δική σου τη ΚΑΡΔΙΑ αφιλότιμη
πόσο λάθος με μετράς,αφιλότιμη.....
Ζω, ακόμη ζω
σε μια σκηνή όπου όλα στα έδωσα.
Νικημένος φυγάς
κι ήταν λάθος μου που στο φανέρωσα...
Κάθε μια νύχτα είναι μόνο μια σελίδα
μες στο βιβλίο της ζωής μας το κλειστό,
που κάθε λέξη έχει κλέψει μιαν ελπίδα
κι αντί μελάνι έχει γραφτεί μ' ένα λυγμό...
Και τι ψυχή έχει μια νύχτα στους αιώνες,
και τι ψυχή έχεις κι εσύ να μ' αρνηθείς...
είμαστ' οι δυο μας μες στον κόσμο δυο σταγόνες,
κι εσύ μια θάλασσα ζητάς για να χαθείς...
........................................................
Υποψιαζομαι πως το ΜΙΑ εννοει η Ερατω!!
Μια φορα και εναν καιρο
πηγε η γατα στο χορο :wink:
ΚΑΙ δεν χορεψε καλα
και της κοψαν την ουρααααααααααα.......
Δεν παω πουθενα πουθενα πουθενα
εδω θα μεινω :wink:
εδω να μεινεις εδω να μεινεις
της καληνυχτας τα φιλια μη μου τα δινεις...
δυο ΦΙΛΙΑ σου κι ενα χαδι
ενα πικραμενο βραδυ
μου ταραξαν της ψυχης μου τη γαληνη
παραδοθηκα σε σενα
δεν λογαριασα κανενα
κι ειπα ο,τι θελει ας γινει.....
συ μου χαραξες πορεια
εσυ γλυκεια εσυ γλυκεια μου αμαρτια....
αν είναι η αγάπη ΑΜΑΡΤΙΑ
θα βγω να το φωνάξω με λατρεία
θα βγω να το φωνάξω να το πω
πως είμαι αμαρτωλή που σ αγαπώ!!!!!!!!!!!!!!!
Μια στάση εδώ να βγω στο δρόμο να χορέψω ένα ζεϊμπέκικο
πάνω στην άσφαλτο και συ με ύφος ψεύτικο
να με κοιτάζεις τάχα πως με λογαριάζεις
Στην άσφαλτο κουρσάρος
με καράβι την μοτοσικλέτα
παντιέρα το μπουφάν το πλαστικό
στα δεκαοχτώ σου έσπασες τα φρένα
ταξιδεύεις για ταξίδια άλλα
Κυκλοφοράς μονάχα φτιαγμένος
ο κόσμος όλος χίλια κυβικά
είσαι αγριεμένος είσαι κουρασμένος
έχεις την ζωή στην σέλα σου γραμμένη
για κάποιο φόνο είσαι γεννημένος
επόμενη λέξη : φρένα
βαλαμε φωτια στα φρενα
και μας εμεινε το γκαζι
με ταχυτητες μεγαλες
ολα η ζωη τ'αλλαζει....
ΦΩΤΙΑ στα Σαββατόβραδα
να μην ξαναγυρίσουν
κι αυτοί που μείναν μοναχοί
να μην ξαναγαπήσουν.....
το συννεφο εφερε βροχη
κι εχουμε μεινει μοναχοι...
Τρεις μέρες χω, Τρεις μερές χώρισα από σένα
Τρεις μέρες με, Τρεις μερές μένω μονάχη
Σαν τα πουλιά που πέφτουν κάτω ένα - ένα
όταν τα και όταν τα καιν οι ουράνοι...
Διώξε την λύπη παλικάρι,
πάμε μια βόλτα στο Φεγγάρι
τα πουλια τα βρισκει ο χαρος στο φτερο
τα ελαφια οταν σκυβουν για νερο
μα εμενα που μαι δεντρο μες τη γη
με ξεριζωνεις καθε χαραυγη
βαλαμε φωτια στα φρενα
Ξεφυγαν απ τα χερια μου
οι πισω μου σελιδες
κι ας μου κοστησαν ακριβα
σε κοπους και θυσιες
με περιφρωνανε τωρα και τραβανε
σαν τρελες μεσα στο πληθος.............
οι σελιδες μου οι παλιες τρελαθηκανε
τρελαθηκανε κι αυτες...........
Ευαισθητη αθλητρια
δεν ξερει τι χρωσταει
στον πανσοφο της εραστη
που αποψε παραταει
Απο τα αγαπημενα του Δ.Σ.
τα μεγαλα παιδια που δεν ξερουν τι θελουν
που δεν θελουν να ξερουν
τι τους φταιει και υποφερουν
τα λογια τα μεγαλα σου τα πλανα...
Τα ψευτικά τα λόγια τα μεγάλα
Μου τα πες με το πρώτο σου το γάλα
Μα τώρα που η καρδιά φουντνωνεί πάλι
Εσυ κοιτάς τα αρχαία σου τα κάλη
και δεν δακρίζεις ποτέ σου μανα μου Ελλάς
που τα παιδιά σου σκλάβους ξεπουλάς
ζητω τα παραλογα ζητω η ελλας
ζητω τα παλιοπαιδα ζητω μας κι εμας...
ΕΛΛΑΣ ελλας τι θα γινει φιλε μου με μας
ελλας ελλας μιλα μας και μη μας αγαπας.....
Μη ΜΙΛΑΣ δεν είναι απαραίτητο
μη μιλάς θα φύγω σ' ένα τέταρτο...
ΜΗ γυρισεις
τιποτα μη ζητησεις
για ενα βραδυ
μη με χαραμισεις
Καθε βραδυ κουβεντιαζω και με περνει το πρωι
να το ξερεις σου φωναζω πως σ'αγαπησε πολυυυυ το καλυτερο παιδιιιιιιιι...:mrgreen:...
ΚΑΘΕ λιμάνι και καημός
κάθε καημός και δάκρυ
είν΄ η ζωή του καθενός
θάλασσα δίχως άκρη
θαλασσα πικροθαλασσα γιατι να σ' αγαπησωωωωω
Μα γιατί το τραγούδι να 'ναι λυπητερό
με μιας θαρρείς κι απ' την καρδιά μου ξέκοψε
κι αυτή τη στιγμή που πλημμυρίζω χαρά
ανέβηκε ως τα χείλη μου και με 'πνιξε
φυλάξου για το τέλος θα μου πεις
τα χειλη μου ξερα και διψασμενα
γυρευουνε στην ασφαλτο νερο...
Ενά ΝΕΡΟ κυρα Βαγγελιώ
ενά νερό κρυό νερό.....
διψασαμε το μεσημερι
μα το νερο γλυφο...
ένα μεσημέρι στης Ακρόπολης τα μέρη
άπονοι ληστές κάναν τις πέτρες τις ζέστες λημέρι.
Στο Μοναστηράκι Βαυαροί χωροφύλακοι
μεσ' στην αντηλιά χορεύουν μπρος στο βασιλιά συρτάκι....
πηγα στα μερη που σε ειχα πρωτοδει
μικρο κοριτσι ησουν κι ημουνα παιδι...
να το ξέρεις σου φωνάζω
πως σ αγάπησε πολύ
το καλύτερο ΠΑΙΔΙ
που το πανε το παιδι
χελιδονι στο κλουβι
....θα ζήσω ελεύθερο πουλί
κι όχι κορόιδο στο ΚΛΟΥΒΪ....
οχι θα κατσω να σκασω
οχι θα κατσω να σκασω
τι λες καλε
τι λες καλε
που θα πεθανω
(που το ξεθαψα παλι...)
θέλεις να ΠΕΘΑΝΩ?
δεν έχω να σου δώσω παλάτια και λεφτά
εσύ αν έχεις πλούτη εγώ έχω καρδιά
Καρδιά μου λιώνω για σένα μόνο
και πες μου ό,τι να'ναι
δυο λέξεις κι ας πονάνε...
πονανε οσοι αγαπανε...
όλα σ' αγαπάνε
τόσο δυνατά!
δυνατα δυνατα γιναν ολα δυνατα τ' αδυνατα...
ΟΛΑ τα σ αγαπώ αξίζεις να στα πω
οσο αξιζεις εσυ κι η καρδια σου η χρυση
δεν αξιζουν μαζι ο ουρανος κι ολη η γη...
βάλαμε φωτιά στα φρένα
και μας έμεινε το γκάζι
με ταχύτητες μεγάλες
μοναχά η ΓΗ αλλάζει
εφαγα τη γη να σ' αναζηταω...
Σ'αναζητώ, σ'αναζητώ στη Σαλονίκη ξημερώματα....
κοντα στα ξημερωματα και πριν φανει ο ηλιος
την πορτα μου εχτυπησε ενας παλιος μου φιλος...
ένας φίλος ήρθε απόψε απ'τα παλιά
φορτωμένος με χιλιάδες αναμνήσεις...
αναμνησεις μενουν οι ωραιες στιγμες...
Θα 'ρθουνε στιγμές δάκρυα γεμάτες...
οχι αλλα δακρυα κλεισαν οι ταφοι
λευτεριας λιπασμα οι πρωτοι νεκροι...
κι ύστερα κι ύστερα
μα δεν υπάρχει ύστερα
κλείσαν ξανά τα σίδερα
κι όλα τελειώνουν σήμερα...
ΣΗΜΕΡΑ ασε με να σ'αγαπαω σημερα
σημερα που τοσο σ΄αγαπω....
ποιος ξερει αυριο
ισως και να μην υπαρχει αυριο.....
Έλα μη μου καίγεσαι,
όλα μου τ'αύριο και τα χθες
στο τώρα θα τα κλείσω.
θα ΚΛΕΙΣΩ τα ματια
θ απλωσω τα χερια
ναρθουν να φωλιασουν
νεκρα περιστερια
αγαπη μου πρωτη
αγαπη μεγαλη
θα κλεισω τα ματια
και οπου με βγαλει...
Σαν δυο φωτάκια βραδινού αεροπλάνου
τα δυο σου MATIA και χαράζουν τον αέρα
η αγκαλιά σου είναι η σκάλα του Μιλάνου
κι εγώ απόψε έχω επίσημη πρεμιέρα
Πάρε με, πάρε με μέσα σου να κρυφτώ
σαν να μην έζησα πριν απ' το βράδυ αυτό
Έλα, πάρε με στην αγκαλιά
και μη μου τάξεις άστρα και πουλιά
γιατι δεν τους αντεχω
ζευγαρωμενους κι εγω να ΜΗΝ εχω
τα χερια σου να γειρω
τι θελω εγω με τοση αγαπη γυρω.....
γιατι θα τους ζηλευω
και το δικο σου χαδι θα γυρευω
κορμι στους πεντε ανεμους
τι θελω εγω με τους ερωτευμενους....
γιατί το τραγούδι αυτό
πάντα να λέει "δεν μπορώ"...
was childish and unfair
To you, my only friend
I regret, but now it's too late
.
I can't show you any more
The things I've learned from you
Cause life just took you away
.
I'm asking why
I'm asking why
Nobody gives an answer
I'm just asking why
.
But someday we'll meet again
And I'll ask you
.
I'll ask you why
Why it has to be like this
I'm asking you why
Please give me an answer
.
Many years and stupid fights
Till we accept to see
How it was and it'll always be
.
Why it has to be like this
Why we don't realize
Why we're too blind to see the one
Who's always on our side
.
I'm asking why
I'm asking why
Nobody gives an answer
I'm just asking why
.
Just tell me why
Why it has to be like this
That the good ones disappear
I'm asking you why
.
I'm asking why
I'm asking why
Nobody gives an answer
I'm just asking why
.
I'm asking why
δεν μπορω μανουλα μ δε βαστω συρε να φωναξεις το γιατρο...
ανέβηκα στη σκάλα, ματιά μου μάτια μου
για κοίτα με μια στάλα για να ζαλιστώ
να ζαλιστώ να πέσω μάτια μου μάτια μου
γιατρό να σε καλέσω για να γιατρευτώ...
οσο εχω εσενα δε φοβαμαι κανενα ματια μου...
φοβάμαι όλ'αυτά
που θα γίνουν για μένα
χωρίς εμένα... ]
δεν ζω ΧΩΡΙΣ εσενα ουτε λεπτο
αγαπη μου της μοιρας ηταν γραφτο.....
θελω κοντα σου να μεινω
θελω σκια σου να γινω
καθε πληγη ν απαλυνω
που σε πονα.....
αγάπη μου αγάπη μου η νύχτα θα μας πάρει
τ'άστρα κι ο ουρανός, το κρύο το φεγγάρι...
το ΦΕΓΓΑΡΙ πανω θεε μου
ασημενιο ταληρο.....
ήσουνα φεγγάρι κι ήμουνα πουλί,
πέταξα ψηλά για να σε φτάσω...
ΝΑ το παρεις το κοριτσι
να το παρεις μη το παιδευεις :P
ηταν ενα ΚΟΡΙΤΣΙ.....
και ηταν ενα αγορι.....
ΗΤΑΝ ενα μικρο καραβι
ηταν ενα μικρο καραβι
που ηταν α-α-αταξιδευτο
που ηταν α-α-αταξιδευτο
ωε ωεεεεεεεε ωεεε ωεεεεεεε
(ατιμα γηρατεια, αυτο το τραγουδουσαμε στις σχολικες εκδρομες :evil: )
ένα καράβι παλιό σαπιοκάραβο...
καραβι καραβακι που πας γιαλο γιαλο...
Τι θελεις να κανω
τι θελεις να κανω
πιστευω σε σενα
σε σενα ΠΟΥ χανω....
πες μου που πουλαν καρδιες να σου παρω μια..
θέλεις ή δε θέλεις
θα μου πεις απόψε... ;-)
Τελεις να πετανω??? :roll:
ΠΕΣ ΜΟΥ μια λεξη
αυτη την μονη λεξη
πουχει στα χειλη μπλεξει
και δεν τολμαει να βγει....
ηταν..ενας γατος...μαυρος πονηρος.. :wink:
Μα αυτη γουσταρει τον αραπη
το ΜΑΥΡΟ το σκυλο το ταμ ταμ ταμ :P
θα παω στη ζουκγλα με τον ταρζαν.. :wink:
θα παω εκει στην αραπια...
στη μαγεμένη αραπιά....
με ειχες μαγεμενη και ξελογιασμενη
Μη γυρισεις τιποτα μη ζητησεις
για ενα βραδυ μη ΜΕ χαραμισεις :cry:
χαράμι να σου γίνουν τα ξενύχτια μου...
τα τσιγαρα τα ποτα και τα ξενυχτια :wink:
αναβω 2 τσιγαρα και..
θ'ανάβω με τσιγάρα
θα σβήνω με ποτά...
:roll: ειμαστε 2 ειμαστε 3...ειμαστε 1013 :roll:
δυο-δυο, στη μπανιέρα δυο-δυο
δεν ξερω ποσο σ αγαπω...
σ'αγαπώώώ
σ'αγαπώ για το τώρα το πριν το μετά και το πάντα!
για παντα μαζι
σ αυτο τ ανηφορι
που λενε ζωη..
και μαζί και μόνος... ;-)
παλυ ειμαι μονος,,
Ειμαι γυναικα του γλεντιου
και δεν υπολογιζω
ετσι τον βρισκω το καιρο
ετσι τον αρμενιζωωωωωωωωωωω
μια γυναικα φευγει μια σωστη κυρια...
είναι σκληρό για μια γυναίκα
να'ναι μόνη
στο λέω τώρα που η αλήθεια
δε θυμώνει...
τωρα τελος στα λαθη κι οτι εχω παθει δεν το ξεχναω...
τώρα κι εγώ θα ζήσω
πίσω πια δε γυρνώ
δε σε θελω πια να ξερεις αλλον αγαπω
αλλον θελει η καρδια μου κι αλλονε πονω...
πόσο σε θέλω
πόσο σε θέλωωω
πόσο σε θέλωωω ωωωω...
Σε χω ερωτευτειιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι ΣΑΚΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗ
ΕΧΩ μια αγαπη για σενα
κοκκινη οπως το αιμα.....
Αιμα, δακρυα κι ιδρωτας (ΣΑΚΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗ)
θα σου εχω μακαρονια με κιμα για να φας (ΣΑΚΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗ)
ΓΙΑ ΝΑ σ εκδικηθωωωωωωωωωω
σου σκιζω τις φωτογραφιες
τα ποστερ που αγαπουσες....
και βαφω ΤΙΣ κουρτινες
στο χρωμα που μισουσες.....
Την αγαπουσα παραδεχομαι
ηταν το δευτερο εγω μου
μα τωρα πια δεν την ανεχομαι
ουτε σα λεξη στο μυαλο μου
Πρώτον δε με ζηλεύεις
δεύτερον πάντα με πιστεύεις...
δε μ' αγαπας δε μ' αγαπας
κι οτι εκανα για σενα
ολα τα ξεχνας...
δε με πονας
γι αυτο με βασανιζεις
δε μ'αγαπας αληθινα.....
μ' αγαπας μωρο μου φως μου
μ' αγαπας δε μ'αγαπας... αχ μ' αγαπας...
πες το κι έγινε
πες το κι έγινε μωρό μου...
πες μου που πουλαν καρδιες να σου παρω μια...
...και σου γράφω τραγούδια, σου στέλνω λουλούδια,
με σπρέι στους τοίχους καρδιές ζωγραφίζω
λιγα λουλουδια αν θελεις στειλε μου
και παλι φιλε μου αποψε
λουλουδια ο κηπος επλημμυρισε
εμπα και μυρισε και κοψε...
...ΦΙΛΕ έλα απόψε που πονάω
εκείνη που αγαπώ
δεν είναι πια εδώ.....
ηταν ομορφη φιλε ομορφη
αλλα χλωμη με τη χλωμαδα της νεκρης..
όμορφη μέρα
μες στη δροσιά σου
χαμογελούν τα λόγια μου
η αγάπη παίρνει τα τραγούδια
γυφτισα μερα στο παλιο μουραγιο...
Ένα καράβι παλιό σαπιοκάραβο,
με κάτι ναύτες, τρελούς πειρατές,
σηκώνει άγκυρα άγριο χάραμα,
υπάρχουν θέσεις αν θέλεις κενές.
ναύτης βγήκε στη στεριά για περιπολία...
ητανε ενα μικρο καραβι
που ηταν αταξιδευτο
οε οε οε οε οεεεεεεεεε
κι εκανε ενα μακρυ ταξιδι
μεσα εις τη μεσογειο
οε οε οε οε οεεεεεεεε
και σε πεντε εξι εβδομαδες
σωθηκαν ολες οι τροφες
οε οε οε οε οεεεεεεεε
και τοτε ριξανε τον κληρο
να δουνε ποιος θα φαγωθει
οε οε οε οε οεεεεεεεε
κι ο κληρος πεφτει στα αγορια
που ηταν σαν σκυλοψαρα
οε οε οε οε οεεεεεεεε
κι ο κληρος πεφτει στα κοριτσια
που ηταν σα βασιλισσες
οε οε οε οε οεεεεεεεε
Αμα δεν μου πεψουν το απολυτηριοοο
απο το στρατοπαιδοοο
Δεν το κουναω απ'επαεεεε........
όλα είναι ίδια αν δεν τ'αγαπάς
όλα μένουν ίδια άμα δεν τα πας
κι όλα αυτά που είναι γίνονται ξανά
μέσα απ'τη δικιά σου τη ματιά
ολα σε θυμιζουν απλα κι αγαπημενα...
ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ μου μην κλαις, πάμε μαζί ψηλά αν θες
να δεις τη γη απ ' τη σελήνη,
ένα φεγγάρι είναι και κείνη....
το φεγγαρι πανωθε μου
ασημενιο ταληρο
και με το κοριτσι θεε μου
παμε για το φαληρο...
...κάτι παλιό...
Απόψε που υπάρχουνε τα ΤΑΛΗΡΑ
βρε μάγκες θα οργώσουμε τα ΦΑΛΗΡΑ
αποψε σε θελω
σε θελω πολυ...
Απόψε θα σου ορκιστώ πως σ' αγαπάω
εσύ με σπρώχνεις στο γκρεμό κι εγώ γελάω....
μα σ' αγαπαω καλε μου σ' αγαπω
μακρια σου δεν μπορω κι ας ποναω εγω...
Σ'αγαπώ, για το τώρα , το πριν, το μετά και το πάντα
σ' αγαπώ, η καρδιά μου τρελάθηκε, βαράει σαν ξεκούρδιστη μπάντα
τωρα κλαις γιατι κλαις
συ δεν ησουν που γελαγες χτες
:o Μάλλον άσχετο μου αλλά σε συγχωρώ γιατί θα σε καληνυχτίσω.
Έκλαψα χτες σαν μέτρησα τις πίκρες της ζωής μου
και συ δεν ήσουν πλάι μου αστέρι της ψυχής μου
ΧΘΕΣ μεσανυχτα και κατι
κατηφορισα
στην μικρη την πλατειτσα
που σε γνωρισα
καποιο αγαλμα που μ΄ειδε
με θυμηθηκε
και τον πονο μου ν΄ακουσει
δεν αρνηθηκε......
Λες και ήταν ΧΤΕΣ, λες και ήταν ΧΤΕΣ
που φιλάκια σού δινα
στα χείλη τα βελούδινα.....
:P Πού το θυμήθηκα?????
να χαϊδέψω μαύρα μαλλιά
να φιλήσω χείλη μελιά
κι από μια μαριόλα γλυκιά
ν'ακούσω μια βραδιά....
Μια βραδυα στο Λεβερκουζεν
λιγο εξω απ το σταθμο.......
Ήμουν κάποτε για σένα
το μεγάλο όνειρό σου
η καρδιά και το μυαλό σου
και ο πρώτος σου σταθμός
το παλιό ρολόι του μικρού σταθμού
στάθηκε στην ώρα του αποχωρισμού....
το ΠΑΛΙΟ μου παλτό
το χαρίζω σε σένα....
για σενα που εστρωσα χαλι την καρδια μου...
πηρες τα λεφτα παρε και την καρδια μου..
ολα τα ΛΕΦΤΑ μωρο μου
ολα τα λεφτα.....
για δυο ματια μελαγχολικαααααααα....
δυο πρασινα ματια με μπλε βλεφαριδες με εχουνε κανει τρελο
καρδια μου να ξερεις τα ματια που ειδες πως δε θα σου βγουν σε καλο...
ματια ΜΠΛΕ καλοκαιρινα
σαν δυο σταλες του αιγαιου.....
ποιος ταξιδευει στα ματια σου
και ποιος ξαγρυπνα στο κορμι σου....
ματια μπλε στα μεγαλα ταξιδια σου
θαμαι εγω θαμαι παντα μαζι σου.....
για παντα μαζι σ' αυτο τ' ανηφορι που λενε ζωη...
πινω κι μεθω
ωχαμαν
μερα νυχτα τραγουδω
κι το ντερτι μου
ωχαμαν
στο μπουζουκι μου
ξεχνω
Παράθεση από: "kuria"για παντα μαζι σ' αυτο τ' ανηφορι που λενε ζωη...
μιας κι ειναι ασχετο το ασμα που εγραψα παραπανω διορθωνψ συνεχιζοντας
η ζωη που περνα κι χανεται
χανεται
μια στιγμη κι εισαι μονος σου
ματια μου
μια στιγμη να σε δω
κι ας τελειωσει ο χρονος μου
ματια μου
μάτια μου μεγάλα, μάτια μελαγχολικά
ήπια στάλα στάλα τα βαθειά σας μυστικά...
Τα μαυρα ματια σου
οταν τα βλεπω με ζαλιζουνε...
μαύρα τα μαντάτα για τη Σερενάτα
που παλιά την τάιζες μπαρμπούνια μαρινάτα
τώρα δε σε νοιάζει πού ξεχειμωνιάζει
ούτε αν μας την πάτησε κανένας καμικάζι
Δεν θέλω να σε ξαναδώ
μανάρι μου τα κάναμε σαλάτα
θέλω μονάχα να σου πω, πως απόψε χάσαμε τη γάτα...
μαύρα μάτια κι μεγάλα
ζυμωμένα με το γάλα........
μαύρα μάτια, μαύρα φρύδια,
κατσαρά μαύρα μαλλιά
άσπρο πρόσωπο σαν κρίνο
και στο μάγουλο ελιά...
Μαύρα μου μάτια κι αγαπημένα
και πώς περνάτε χωρίς εμένα
ειπες λογια που θα μεινουν για παντα στο μυαλο μου πως σου ειχα γινει βαρος ΚΑΙ σε εκμεταλλευομουν δεν ακουω πια κανεναν παντα ζουσα μοναχος μου
ποσο ντρεπομαι που ησουν η ζωη κ ο θανατος μου
πουθενα δεν θα υπαρχω θα ειμαι αφαντος για σενα κ ολα σε θυμιζουν θλιβερα κ σκουριασμενα πουθενα δεν θα υπαρχω θα μαι ευθεια στη στροφη σου μυπως ετσι καταλαβεις την αυτοκαταστροφη σου
...δεν υπάρχω,
δεν υπάρχω κι είμ' εδώ!!!
υπαρχω κι οσο υπαρχεις θα υπαρχω
σκλαβα τη ζωη σου θα χω
κι ας βαδιζουμε σε δρομους χωριστους...
....Δεν ξέρω τι κάνω, δεν ξέρω πού πάω και τι θ' απογίνω
η σκλάβα σου ήμουν, η σκλάβα σου είμαι και σκλάβα θα μείνω...
Παράθεση από: "Moodymooday"....Δεν ξέρω τι κάνω, δεν ξέρω πού πάω και τι θ' απογίνω
η σκλάβα σου ήμουν, η σκλάβα σου είμαι και σκλάβα θα μείνω...
εδω θα πηγαινε: μα εγω δε ζω γονατιστος ειμαι της γερακινας γιος ... αλλα θα φανει ασχετο με το λοιπο παιχνιδι οποτε...
δεν ξερω δεν ξερω δεν ξερω τι να κανω και τι να αποφασισω
δεν ξερω αν θα πεθανω ή αν μπορω να ζησω
αν θα σε συγχωρησω δεν ξερω να σου πω
ενα μοναχα ξερω ακομα σ' αγαπω...
σ'αγαπάω μ'ακούς(δις)??σ'αγαπάω σου λέω.......
κι είμαι μόνος μ'ακούς (δις)θα πεθάνω σου λεω.............. :( :cry: :( :cry:
σαν πεθανω τι θα κανεις να ξαναζεστανεις...
θελεις να πεθάνωωωωωωωω??????? :(
θελεις μπουζουκια παμε θελεις (....) παμε
οσα εχω να τα φαμε... :P
θελω να μαγαπας
οπως κι πρωτα...............
να κι αν μ' αγαπας να...
(καμια σχεση με αληθινα προσωπα και καταστασεις...) :P
δωστε μου ενα μαντολινο
για να δειτε
πως πονω
κι υστερα θα γινω κρινο
κι υστερα πια θα χαθω................... :cry: :cry:
κι ύστερα κι ύστερα
μα δεν υπάρχει ύστερα
κλείσαν ξανά τα σίδερα
κι όλα τελειώνουν σήμερα...
κι ύστερα μου μιλάς για καλοκαίρια
κι ύστερα για μια αγάπη μου μιλάς.....
καλοκαίρια και χειμώνες
περιμένω να φανείς.....
σε περιμενω το αλλο καλοκαιρι
κι εχω θαμμενο στην αμμουδια ενα αστερι..............
ήταν ωραίο αυτό το καλοκαίρι,
ήταν ωραίο αλλά και επικίνδυνο...
το καλοκαιρι.......... ΤΟΝΥ ΠΙΝΝΕΛΙ
to kalokairaki sthn akrogialia................
...'Ενα καλοκαίρι η αγάπη χάθηκε
πάγωσε τ' αγέρι, ρόδο που μαράθηκε
χάθηκε η χαρά μου, σβήσαν τα όνειρά μου,
κι ήρθε στην καρδιά μου η παγωνιά
ΟΝΕΙΡΑ ΠΟΥΛΙΑ ΜΟΥ ΤΑΞΙΔΙΑΡΙΚΑ
ΦΥΓΑΤΕ ΝΩΡΙΣ ΝΩΡΙΣ
έφυγες νωρίς κι ούτε που πρόλαβα ν'αρχίσω,
έφυγες νωρίς μα είχα κι αλλά να σου πω
λόγια μυστικά, την άλλη όψη σου ν' αγγίξω
λόγια μαγικά από έναν κόσμο μου κρυφό
πως ανάβεις τους καημούς στον αναπτήρα
κι ανατρέπεις την απόφαση που πήρα
πως κυλάς απο τα όρια του ΚΟΣΜΟΥ
σαν σκιά σαν μαχαιριά σαν άνθρωπός μου
κι οι μικρές αναπνοές σου
πυρκαγιές στο πρόσωπό μου
το λαχάνιασμα του κόσμου στο κορμί σου
τα μαλλιά σου τυλιγμένα
στην γροθιά μου στον καρπό μου
έτσι θέλω να πεθαίνω παραβγαίνοντας μαζί σου
να ζήσω ή να πεθάνω
μ'ένα κορμί ό,τι κάνω, μάτια μου
ν'απογειωθώ
κι απ΄τη γη με το φως να ενωθώ
οχι θα κατσω να σκασω (δις)
τι λες καλε τι λες καλε που θα πεθανω...
ΛΕΣ και ήταν χθες.....
Και τριγυριζω τριγυριζω τριγυριζω
και το κορμι μου οπου θελω το δανειζω (σιγα μη το χαριζα κιολας :P )
χαμένο ΚΟΡΜΙ με φωνάζουν κι αλήτη
γιατί δεν πηγαίνω τα βράδια στο σπίτι....
(θέλω να δηλώσω οτι είμαι του έντεχνου.... δεν ξέρω πώς παρασύρθηκα τώρα)
ΑΛΗΤΗ μ είπες μια βραδιά
χωρίς καμιάν αιτία
μα του αλήτη η καρδιά
δεν σου κρατά κακία
ΑΛΗΤΗ με διχως μαννα
και διχως σπιτι
αλητη μες την μανια του χιονια
μικρο σπουργιτι.....
αααααλητη
αααααλητη.....
αλητάκι μπατιράκι μες στους δρόμους τριγυρνώ.....
μια ζωη μεσα στους δρομους και τις νυχτες
εισαι ολα ΚΑΙ αλλα τεσσερα
ΚΑΙ χω ματια δεκατεσσερα
μη σε χασω γιατι χαθηκα
λουλουδακι και μαραθηκα.....
πως θα θελα να ειχα ενα και δυο και τρια και τεσσερα παιδιααααα!! :twisted:
δυο-δυο...
στην μπανιερα δυο...δυο....
(τσαπ....μπουμ....χιχι)
το γράμμα σου πήρα
σου στέλνω δυο λόγια, μητέρα...
λογια λογια λογια
λογια ψευτικα :cry:
το ψευτικα τα λογια τα μεγαλα.....
ματια μου μεγαλα μελι με το γαλα
γεμισαν οι δρομοι ουρανο
μάτια μου μεγάλα
μάτια μελαγχολικά
ήπια στάλα-στάλα
τα βαθιά σας μυστικά
τι γλυκό να σ'αγαπούν
και να σου το λένε
μάτια που μελαγχολούν
και κρυφά σου κλαίνε
και κρυφά, και κρυφά
και κρυφά σου σιγοκλαίνε
και κρυφά, και κρυφά
και κρυφά σου σιγοκλαίν.....
κλαινε τ' αστρα κι η νυχτια
κλαιει η μανα μου στο μνημα
κλαιει κλαιει κι η παναγια...
:-)
...μου κρατούσες το χέρι στα λασπόνερα
βοήθα Παναγιά μου και μη χειρότερα!
....στο να ΧΕΡΙ το τσιγάρο
στ αλλο χέρι το μπεγλέρι....
θ'ανάβω με τσιγάρα, θα σβήνω με ποτά
τώρα που πήρα τη λαχτάρα
στάχτη να γίνουν όλα πια...
τα τσιγάρα τα ΠΟΤΑ και τα ξενύχτια
έχουν κλείσει τα καλλίτερα τα σπίτια
άναψε το τσιγάρο, δως μου φωτιά
έχω μεγάλο ντέρτι μες στην καρδιά...
Φωτια στα συνορα της γης
θ αναψουμε εμεις...
ΣΥΝΟΡΑ δεν έχει η αγάπη.....
Η αγαπη μας ειναι λιγο πιο μικρη απ το συμπαν
γιατι πρεπει να χωραει καπου.....
σ΄έχω δει ΚΑΠΟΥ κάπου σε ξέρω
τα μάτια σου αυτά μου΄ναι τόσο γνωστά
ξέρω πως δεν θα'ρθεις ξανά
άλλη φορά δε θα σε δω
όμως για μένα είσαι δω...
δεν ΕΙΣΑΙ ΕΔΩ, δεν υπάρχεις πια μες την ζωή μου....
υπάρχω,
κι όσο υπάρχεις θα υπάρχω...
Θα σου φυγω
στο χα πει :wink:
Φεύγωκι αφήνω πίσω μου συντρίμια, αρωστημένους και αγρίμια, φεύγω.....
Και λεγε λεγε
λεγε λεγε
ο χριστιανος μπερδευτηκα
απ τα πολλα σου λεγε λεγε
λέει, λέει , λέει, τα παραπονάκια της διαρρέει....
να σουν λέει Θέε μου πότης
να σωθεί η ανθρωπότης
στο μεθύσι σου επάνω
να μαχαίρωνες τον χάρο....
ο χαρος βγηκε βγηκε παγανια
μες στη δικη μου γειτονια
(και σιγουρα θα βγει αν με στειλουν Αγγλια... νυσαφι πια :evil: )
prison
prison song (s.o.a.d.)
they are trying to build a prison,they are trying to build a prison for you and me to leave in
Κρις... λυπαμαι που θα σε απογοητευσω... αλλα οι κανονες
του παιχνιδιου ειναι να γραφεις στιχους στους οποιους να εμπεριεχεται μια λεξη απο τους στιχους του προηγουμενου παικτη.... :roll: :roll:
και καλως μας ηρθες :D :D :D :D
Παράθεση από: "spellbound"ο χαρος βγηκε βγηκε παγανια
μες στη δικη μου γειτονια
ΣΠΕΛΛΟΥΚΟ στο συνεχιζω εγω.............. :lol:
τα παιδια της γειτονιας σου με πειραζουνε
παλι μεθυσμενος ειμαι μου φωναζουνε :roll: :roll: :roll:
μεθυσμένος θα ρθω πάλι
στην παλιά μας γειτονιά
να σου παίξω μπουζουκάκι
με γλυκιά διπλοπενιά
Πολλη σουρα επεσε βρε κορασιδες :P
Με κυνηγουν με κυνηγουν καθε βραδια
της γειτονιας της γειτονιας σου τα παιδια
χικ χικ.............. :lol:
στην απά στην απά στην απάνω γειτονίτσα
μαγαπάνε δυο ΚΟΡΙΤΣΙΑ.............. :roll: :roll:
ΔΥΟ ΔΥΟ στην μπανιέρα δυο δυο
(για να ξεσουρώσουμε.....)
δυο πρασινα ματια
με μπλε βλεφαριδες......... :roll: 8) :roll: 8)
άσπρα κόκκινα κίτρινα μπλε
καραβάκια στο Αιγαίο δεν με παίρνετε καλέ
άσπρα καράβια τα όνειρά μας
για κάποιο ρόδινο καιρό...
μ'ένα όνειρο τρελό, όνειρο απατηλό
ξεκινήσαμε κι οι δυο μας...
Πόλεμο να κάνεις την μοναξιά
Άμα δεν τα βρείτε ειρηνικά
Τρέλανε τους όλους κανονικά
Με τα μαγικά σου τα κόλπα
Τρέλανε τους όλους μην τρελαθείς
Όπως έχεις φύγει θέλω να 'ρθείς
Τίποτα δεν έχεις να φοβηθείς
Με τα όνειρά σου για όπλα
μόνο στα όνειρα μπορώ να σε αγγίζω
να δίνεις χρώμα μέσα στο δικό μου γκρίζο
μ΄ένα όνειρο τρελλό όνειρο απατηλό
ξεκινήσαμε κι οι δυοοοοοοοο μας!!!!!!
Παράθεση από: "naiada05"μ΄ένα όνειρο τρελλό όνειρο απατηλό
ξεκινήσαμε κι οι δυοοοοοοοο μας!!!!!!
Επαναλαμβανόμαστε, ε; ]
:arrow: τρελλή κι αλλοπαρμένη με σένα μαγεμένη
δακρύζω και πονώ, φωνάζω και γελώ
φωνάζω και γελώ και κλαίω και παραμιλώ!
βαδίζω κι παραμιλώωωωωωωωωωωωωωωω
μ΄αυτήν την συμφορά μουυυυυυυυυυυυ.................
χωρισαμε κι εχω βρειιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι
ο δολιος την χαραααααααααααααα μουυυυυυυυ αμε αμε :wink: :twisted: :P :lol: :D
Χαρά μου, για σένα ζω χαρά μου
το ξέρεις χωρίς να στο'χω πει...
ζω μετα απο σενα ζω...
τι ήμουνα για σένανε τι ήσουνα για εμένανε
καιρός λοιπόν για να λογαριαστούμε
μονάχα εγώ τρελάθηκα
για ΣΕΝΑ καταστράφηκα
να δεις που όλοι αυτό θα πούνε
εμένανε με λενε Περικλή............... :P :P
με ΛΕΝΕ Γιώργο
και ποτέ δεν τραγουδάω....
με ΛΕΝΕ Ποπη,
σαν το παππου μου το Προκοπη :P
λενε για μενα οι ομορφες που ζησαμε μαζι...
και μαζι και μονος
παλι νοιωθω μονος
παλι θα κλαψω παλι θα γελασω τι κι αν εσυ χαθεις...
πάλι, τράβα σκανδάλη
........δεν χωρίζουν όμως έτσι οι ζωές
των ανθρώπων που αγαπήθηκαν με τόσο κόπο.....
καροτσέρη τράβα
να πάμε στα Ταταύλα
πόσα τάληρα γυρεύεις
να μας πας και μη μας φέρεις,
τράβααα...
παμε παμε να φυγουμε απο δω και μη ρωτας που παμε...
πάμε να φύγουμε αγάπη μου
πάμε, αστέρι και δάκρυ μου,
πάμε να φύγουμε αγάάάπη μου!
Ενα αστερι πεφτει πεφτει..
το κυττω στον ουρανο
κρατα το χερι μου και παμε αστερι μου...
κράτα με κοντά σου κράτα με,
φεύγει η ζωή αγάπα με,
άδικα το χρόνο χάσαμε,
κράτα με κοντά σου, κράτα με.
(αφιερωμένο κιόλας...) :oops:
η ζωη μου ολη ειναι ενα τσιγαρο που δεν το γουσταρω κι ομως το φουμαρω...
Tσιγάρο ατέλειωτο, βαρύ, η μοναξιά μου,
μοιάζει γυναίκα κουρασμένη απ' το δρόμο,
ρίχνει το γέλιο της και κάθεται κοντά μου,
κερνάει τα επόμενα και με χτυπάει στον ώμο....
αν ήξερες τις νύχτες μου ποιό ρεύμα τις ΧΤΥΠΑΕΙ
θα μ έπαιρνες στα χέρια σου σαν κάτι που σκορπάει
αυτα τα χερια ειναι δικα σου
και τα χεις στειλει για να με δικασουν
ειναι μαχαιρια που χουν τ' ονομα σου
αυτα τα χερια τα χερια τα δικα σου
τα κορμιά και τα ΜΑΧΑΙΡΙΑ
έτσι και βρεθούν σε λάθος χέρια
κάποιο φονικό θα γίνει
και ποιός παίρνει την ευθύνη
ποιος να συγκριθει μαζι σου....
ΣΟΥ το πα μια και δυο και τρεις
και εφτά κι οκτώ και δέκα
αν μ αρνηθείς δεν θέλω πιά
να ξαναδώ γυναίκα
η γυναικα μου με δερνει
ταμπα τουμπα ταμπα τουμπα
και με τυραννα και με τυραννα
θα την διωξω τη γκρινιαρα
ταμπα τουμπα ταμπα τουμπα...
μικρός αρρεβωνιαστηκα
κοροιδο που επιάστηκα
και πήρα μια μπεμπέκα
μαγκιώρα για ΓΥΝΑΙΚΑ
θα ζησω ελευθερο πουλι
κι οχι κοροϊδο στο κλουβι
ΟΧΙ θα κάτσω να σκάσω (δις)
τι λες καλέ,τι λες καλέ
που θα πεθάνω....
λες και ηταν χτες λες και ηταν χτες
που φιλακια σου δινα στα χειλη τα βελουδινα...
ΗΤΑΝ ένα μικρό καράβι
ήταν ένα μικρό καράβι
που ήταν α- α- αταξιδευτο
που ήταν α- α- αταξιδευτο
ωε! ωε! ωε! ωε! ω-ε!
ηταν μια οπτασια οπτασια
μες τη γλυκια βραδια φαντασια
ηταν μια οπτασια για την καρδια μου που δεν ξεχνα...
ΜΙΑ φορά και εναν καιρό τσα-τσα-τσα
πήγε η γάτα στον χορό τσα-τσα-τσα
ητανε μια φορα ματια μου κι ενα καιρο
μια ομορφη κυρα αρχοντισσα να σε χαρω
μια μικροπαντρεμενη κορη ξανθη
τον κυρη της προσμενει βραδυ πρωι
ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ
όπως λέν τα παραμύθια
κυνηγούσα τ' όνειρο
για να φτάσω την αλήθεια
ΓΙΑ ΝΑ σ εκδικηθώ
σου σκίζω τις φωτογραφίες
κι εσύ όπως κι εγώ
κομμάτια στις γωνιές
και στις πλατιές
τα γραμματά σου καίω
τα πόστερ που αγαπούσες
και βάφω τις κουρτίνες
στο χρώμα που μισούσες....
γραμματα μου στελνεις και φωτογραφιες...
Ουπς :x τόσο μίσος????????
Μια φωτογραφία σου ήρθε και σε μένα...
μια φωτογραφία σου απ΄τα ξένα.....
ήρθες εψές στον ύπνο μου
και μου ψιθύρισες
πως απ τα ΞΕΝΑ μάτια μου
εξαναγύρισες
Αχ...η ξενιτια το χαίρεται....τζιβαέρι μου.....
ΤΟ δικό σου το μαράζι θα με φάει
τα ξένα χέρια είναι μαχαίρια...
Απάνω μου έχω πάντοτε στη ζώνη μου σφιγμένο
ένα μικρό αφρικάνικο ατσάλινο μαχαίρι
τα δυό σου ΧΕΡΙΑ πήρανε
βεργούλες και με δείρανε
Παράθεση από: "Moodymooday"Απάνω μου έχω πάντοτε στη ζώνη μου σφιγμένο
ένα μικρό αφρικάνικο ατσάλινο μαχαίρι
όπως μας βολεύει βάζουμε την λέξη? είσαι και ζαβολιάρα ε?
τα χέρια που άγγιξαν αυτά τα μαλλιά
τα χέρια που φύτεψαν αυτή τη μηλιά....
απάντησα στο ΜΑΧΑΙΡΙ λίγο πιο πάνω...Δεν είμαι ζαβολιάρα ΕΝΤΑΞΕΙ?
τι έγινε κορίτσια; μπλεχτήκαμε πάλι;;; ;-)
τα ΜΑΛΛΙΑ σου τυλιγμένα
στην γροθιά μου
στον καρπό μου
μαχαίρια ήταν η λέξη χα! ζαβολιάρα!
τώρα, δηλ. να μην πω το]
"άστα τα μαλλάκια σου ανακατωμέεεναααα..." ]
...εσύ εκεί....στη γροθιά και τον καρπό....τέλος πάντων
Εξαιρούνται τα μεγάλα σου μάτια, τα πυκνά σου μαλλιά , τα παράξενα χείλη...... (sorry που ρίχνω το επίπεδο)
Δυο πράσινα ΜΑΤΙΑ με μπλε βλεφαρίδες
(ότι μου έρχεται γρήγορο γράφω,μην κοιτάς που εσύ τα "δούλεψες" και τα θυμάσαι)
Αχ, στις άκρες απ’ τα μάτια σου τον έρωτα εστείλανε
και μου ’στησε καρτέρι, και μου ’στησε καρτέρι
ματια σαν και τα δικα σου
δεν υπαρχουν στο ντουνια
κι οποιος τα γλυκοφιλησει
χαρο δε φοβαται πια...
τώρα ποια λέξη παίζει?
jc δεν σου αφήνει λέξη ο προηγούμενος,απλά τονίζει (για να μας διευκολήνει) την λέξη που μόνος του επέλεξε για να παίξει χωρίς όμως να είναι η ίδια με του προηγούμενου
όλα ΔΙΚΑ σου μάτια μου
κι πόνος σου δικός μου
είδαν πολλά τα μάτια μου
στις γειτονιές του κόσμου
Μια ματια σου
μονο φτανει
αεροπλανο να με κανει
θ ανεβω σ'ενα ΑΕΡΟΠΛΑΝΟ
να δω τον κοσμο απο κει πανω.....
Θ ΑΝΕΒΩ και θα τραγουδίσω
στο αψηλότερο βουνό.....
Εις το βουνό ψηλά εκεί
είν'εκκλησιά ερημική
το σημαντρό της δε χτυπά
δεν έχει ψάλτη ούτε παππά
(τι πήγα και θυμήθηκα πάλι το όργιο! :lol: lol )
μα δε θυμηθηκα
τον ηχο της φωνης σου
ουτε το χρωμα των ματιων σου
δε θυμηθηκα
(ουστ)
μόνο μια φορά έκλαψα για σένα πικρά
κι ύστερα κανόνισα και δεν σου τηλεφώνησα
ούτε μια φορά....
κι υστερα κι υστερα
μα δεν υπαρχει υστερα (καλως την)
από την πόρτα μου σαν βγω
δεν υπάρχει κανείς που να μην τον αγαπώ
και σαν το βράδυ κοιμηθώ ξέρω πως, ξέρω πως,
πως θα τον ονειρευτώ!
ξανά εδώ! :hug2:
Μην γυρισεις
τιποτα μη ζητησεις
για ενα βραδυ
μη με χαραμισεις..
:hug2:
τίποτα δεν πάει χαμένο στη χαμένη σου ζωή
τ'όνειρό σου ανασαίνω και το κάθε σου γιατί...
μια ΖΩΗ μέσα στους δρόμους
και στις νύχτες
μια ζωή με παρανόμους
και ξενύχτες....
Βράδια, νύχτες κρύες, μοναξιά μου...
πιο καλή η ΜΟΝΑΞΙΑ
απο σένα που δεν φτάνω
μια σε βρίσκω
μια σε χάνω
πιο καλή η μοναξιά....
Όλα σε ΣΕΝΑ τα βρήκα κι είμαι ευτυχισμένος
κάτι πιο πάνω από ερωτευμένος....
τρέξε μάγκα να ρωτήσεις
να σου πουν ποιά ΕΙΜΑΙ εγώ
είμαι εγώ γυναίκα φίνα ντερμπεντερισσα
που τους άντρες σαν τα ζάρια τους μπεγλέρισα
Είμαι ΓΥΝΑΙΚΑ του κεφιού και δεν υπολογίζω
έτσι τον χάνω τον καιρό, έτσι τον αρμενίζω
ΕΤΣΙ ε?
τώρα να δεις τι θα σου κάνω.....
χαρωπα τα δυο μου χερια τα χτυπω κλαπ κλαπ :cheers:
χαρωπα τα δυο μου χερια τα χτυπω κλαπ κλαπ :cheers:
ειμαι εγω παιδι καλο
θελω παντα να γελω
χαρωπα τα δυο μου χερια τα χτυπω κλαπ κλαπ :cheers:
(ΕΤΣΙ μια παρενθεση .....μη βαρατε λεεεεε αυτο θυμηθηκα αυτο εγραψα ) :24: :24: :24:
θελω να ζησω τη ζωη μου εξω απ' τα μετρα
τωρα που σκληρυνε η καρδια μου σαν την πετρα...
να μην ξημερώσει η νύχτα αυτή
κι αγκαλιά η μέρα να μας βρεί
κι αγκαλιά η μέρα να μας βρει
σώμα μου ΚΑΡΔΙΑ μου και ψυχή
η καρδια μου φυλλο φυλλο ματωμενη τριανταφυλλια...
Η μάνα σου είναι τρελή
που σε κλειδώνει μοναχή
τρελη κι αλλοπαρμενη με σενα μαγεμενη...
στη μαγεμένη Αραπια! ελα μικρι μου ταίρι να παμε σ'άλλα μερη....
στη μαγεμένη Αραπια! ελα μικρι μου ταίρι να παμε σ'άλλα μερη....
θα σε παρω να φυγουμε σ' αλλη γη σ' αλλα μερη
που κανενα δεν ξερουμε και κανεις δε μας ξερει...
Πόσους δρόμους πρέπει να πάρω
για να ησυχάσει η ψυχή
Πόσες θάλασσες να ψάξω
για να βρω ένα νησί
ολο το νησι ενα βοτσαλο στα ποδια σου...
Κάτω απ’ τ’ άγια πόδια σου
σαν πίστα η καρδιά μου
κι εσύ μ’ ένα ζεϊμπέκικο
ξορκίζεις το σεβντά μου
ενα παλιο ζεϊμπεκικο ο μπαγλαμας να παιζει...
Κάτσε και γλέντησε με μάς
Σεκλέτια διώχνει ο μπαγλαμάς
Κι αν έχεις πόνο μέσα στην καρδιά
θα τον ξεχάσεις με μια διπλοπενιά
ελα στην παρεα μας φανταρε
κατσε κι ενα ποτηρακι βαλε
ξεχνα στρατωνες και σκοπιες
κι απο το μπρουσκο της καρδιας μας πιες...
άλλααα κυρία με τας πεννιάς σου........!!!!!!!!!!!
:arrow: σε βλεπω στο ποτηρι μου
κι πινοντας σε πινω............... :drunken:
δινεις μια να σπασεις το ποτηρι σου
μια κραυγη βγαινει απ' τα χειλη σου...
οση γλυκα εχουνε τα χειλη σου και τα φιλια σου ,
τοση πίκρα εχει η σκληρή σου καρδιά.
Τι ειρωνεια , τι αγωνία ν'αγαπάς και να πονάς.....
τα χειλη μου ξερα και διψασμενα
γυρευουνε στην ασφαλτο νερο...
νερό του παραδείσου θα γινώ
τα πουλια τα βρισκει ο χαρος στο φτερο
τα ελαφια οταν σκυβουν για νερο...
Αδέλφια μου, αλήτες, πουλιά...
Μη μου μιλάς για τα παιδιά
που ψάχνανε στους δρόμους
σαν τους αλήτεςτους σοφούς
δεν ξέρουν από νόμους
σαν τους αλήτες τους σοφούς
δεν ξέρουν από νόμους
μια ζωη μεσα στους δρομους και τις νυχτες...
Στη μέση του δρόμου στάθηκα...
το παλιό ρολόι του μικρού σταθμού
στάθηκε στην ώρα του αποχωρισμού...
κι αν είναι η αρχή στην κατηφόρα
η πιο μεγάλη ΩΡΑ είναι τώρα
τώρα αρχίζουν τα δύσκολα...
τωρα ειναι η ωρα ολοκληρη η χωρα ξενυχτα
ΤΑ ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα....
ψευτικα ηταν τα φιλια σου
ψευτικα και τα δακρυα σου
χαμένα,χαμένα
τα ΔΑΚΡΥΑ που ξόδεψα
αγάπη μου για σένα....
για σενα νε μπορω
πατριδα να προδωσω
θεε μου ντρεπομαι τοσο
ομως τον αγαπω
να μου το πεις το σ ΑΓΑΠΩ και πάλι
να μου το πεις η αγάπη είναι ζάλη.....
Το πιο μακρύ ταξίδι μου εσύ
η νύχτα εσύ το όνειρο της μέρας
μικρή πατρίδα σώμα μου κι αρχή
η γη μου εσύ ανάσα μου κι αέρας
ΝΥΧΤΑ ξελογιάστρα
νύχτα όμορφη.....
η νύχτα θέλει έρωτα και βράδια αξημέρωτα....
απόψε το κορίτσι ΘΕΛΕΙ θάλασσα
κι εγώ ποτέ χατήρι δεν του χάλασα
θάλααασσα, θάλασσα τους θαλασσινούς...
γιατί θα ΤΟΥΣ ζηλεύω
και το δικό σου χάδι θα γυρεύω
κορμί στους πέντε ανέμους
τι θέλω εγώ με τουσ ερωτευμένους
φεύγω, σε κλείνω
αν θες να μείνω
γίνε αγάπη, γίνε χάδι τρυφερό...
φευγωωωωωωωωω
κι αφηνω πισω μου
συντριμια
αρρωστημενους κι αγριμια
φευγω τωρα φευγω
τωρα τελος στα λαθη κι οτι εχω παθει δεν το ξεχναω...
ποτέ δεν σε ξεχνω
ποτε μου κι ας χωρισαμε........
ΧΩΡΙΣΑΜΕ και μείναμε μονάχοι
τι έγκλημα μεγάλο κάναμε.....
και μια νύχτα τρελή σ' ένα άδειο βαγόνι
μείναμε ως το πρωί και έξω έριχνε χιόνι... ]
η ΝΥΧΤΑ κατεβαίνει με μαύρο φερετζέ
κι η πόλη διψασμένη για κέφι και σουξέ
βαλε το κόκκινο φουστάνι
εκείνο που σε κάνει
να μοιάζεις πυρκαγιά.....
κόκκινο, δεν ήταν κόκκινο
είχε το χρώμα τ' ουρανού
και την αγάπη ενός παιδιού...
αν είναι η ΑΓΑΠΗ αμαρτία
θα βγω να το φωνάξω με λατρεία
θα βγω να το φωνάξω να το πω
πως είμαι αμαρτωλή που σ αγαπώ
σ'αγαπώώώώ
όπως το χιόνι τη φωτιά.... ]
ΦΩΤΙΑ στα Σαββατόβραδα
να μην ξαναγυρίσουν
κι αυτοί που μείναν μοναχοί
να μην ξαναγαπήσουν
αυτοί που μένουν
κουνούν μαντήλια...
μα ΠΟΥ να πάω
πες μου τώρα που να πάω....
θα παω στη ζουγκλα με το Ταρζαν
θα μεινω ενα μηνα
(αρχαιολογιααααααααα)
ΕΝΑ φιλάκι είναι λίγο πολύ λίγο.....
(που το ξέθαψες?)
λιγο λιγο σε συνηθισα κοντα μου πως να φυγω...
να σουν θάλασσα να μην σ άλλαζα
να σουν πάντοτε δίκη ΜΟΥ
κι εγώ τα βαλά με την θάλασσα
και συ θύμωσες μαζί μου
Η ΘΑΛΑΣΣΑ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΑ ΑΠ' ΟΛΕΣ ΕΙΝΑΙ Η ΠΙΟ ΓΛΥΚΙΑ... ΟΠΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ
κάτω στον ΠΕΙΡΑΙΑ στα Καμίνια
φτώχια καλή καρδιά μα και γκρίνια
στο κατω κατω της γραφης γιατι να γινω σκλαβος...
Για τα μάτια της τα δυο υποφέρω και πονώ
σκλάβος της θε να γινώ
Αχ Καραπιπερίμ...
Μια βαρκούλα για τους δυο μάς προσμένει στο γιαλό
χανουμάκι μου γλυκό
Αχ Καραπιπερίμ...
ξεκινάει μια ψαροπούλα απ'το γιαλό!
μια ψαροπουλα ειναι αραγμενη κατω στ' ακρογυαλι το ζεπο περιμενει...
μια αναμνηση και μονο
μεσα στο δικο σου κοσμο
πως θα ημουνα για σενα
δε φανταστηκα..
τώρα πια...
είσαι ανάμνηση παλιά,
κίτρινο γράμμα στο συρτάρι
ελενη εκει που πας κοιτα να εισαι ευτυχισμενη
σ αυτη τη γη η μοιρα σου ηταν γραμμενη
σ ασπρο χαρτι με ενα κιτρινο στυλο
σαν δακρυ απο λεμονι
Παράθεση από: "spellbound"ελενη εκει που πας κοιτα να εισαι ευτυχισμενη
σ αυτη τη γη η μοιρα σου ηταν γραμμενη
σ ασπρο χαρτι με ενα κιτρινο στυλο
σαν δακρυ απο λεμονι
τι τραγούδι...
τι ιστορία κι αυτή...
πήρα κόκκινο στυλό
και τραβάω γιαλό-γιαλό
και γράφω...
και σου γραφω τραγουδια
σου στελνω λουλουδια
με σπρευ στους τοιχους
καρδιες ζωγραφιζω....
(ναι, οντως θλιβερη ιστορια..)
λίγα λουλούδια αν θέλεις στείλε μου
και πάλι φίλε μου απόψε...
στειλε ουρανε μου ενα πουλι να παει στη μανα υπομονη...
...κι όλο περιμένει πάλι τη στιγμή να ξαναρθεί
το καράβι στο λιμάνι να φανεί
θαλασσινό πουλί στα όνειρά μας
μα οπου κι αν παω
δε βρισκω αλλο λιμανι
τρελη να μ' εχει κανει
οπως του πειραια...
κάποιο αλάνι απ'το λιμάνι
όταν βραδιάζει τους δρόμους πιάνει...
ξημερώνει και ΒΡΑΔΙΑΖΕΙ
πάντα στον ίδιο τον σκοπό
φέρτε μου να πιω το ακριβότερο πιοτό
εγώ πληρώνω τα μάτια που αγαπώ
ΞΗΜΕΡΩΝΕΙ και γω στους δρομους τριγυρνω.....
Και σαν τον άνεμο
στους δρόμους τριγυρνώ
μ΄ένα φιλί κι ένα τσιγάρο δανεικό
σε αγκαλιές που ότι κι αν κάνω
μου θυμίζουν πάντα εσένα..
Κι αφού σαν άνεμος
τα γκρέμισα όλα πια
στη μοναξιά μου θα κεράσω δυο ποτά
το ένα για σένα μια συγγνώμη
το άλλο θάνατο για μένα....
στο ΤΣΙΓΑΡΟ που κρατώ
στον ένα μου Θεό
να μην δώσει να ξημερωθώ
άσε με να κάνω λάθος
μην παριστάνεις το Θεό
απαπαπα απαπα
εγώ δεν ΚΑΝΩ τέτοια πράγματα
πράγματα, πράγματα, παλιές φωτογραφίες, αναμνήσεις
χίλια πράγματα.... (καλή μέρα....)
τα γαλάζια σου γράμματα τρυφερές αναμνήσεις...
ανάβεις φωτιές ανάβεις κι όλα ΤΑ καις
κι απ όπου περάσεις κάνεις καταστροφές....
μικρό καλοκαίρι κρυφή πυρκαγιά
βαθιά μες στην καρδιά μου τώρα καις..
μια ΚΑΡΔΙΑ τα χέρια μου σου φέρανε
κάντην ότι θες είναι για σένα νε
για σένανε μπορώ στον 'Αδη να κατέβω
και σέρνοντας ν' ανέβω το πιο ψηλό βουνό
ποιο ειναι το πιο ψηλο βουνο
κατακορφα ν' ανεβω
το σπιτι μου το πατρικο
να βλεπω ν' αγναντευω...
θ'ανέβω και θα τραγουδήσω στο πιο ψηλότερο βουνό
στο βουνο ψηλα εκει
ειναι εκκλησια ερημικη
το σημαντρο της δε χτυπα
δεν εχει ψαλτη ουτε παππα
ενα καντηλι λαμπερο
και ενα πετρινο σταυρο
εχει στολιδι μοναχο
το εκκλησακι το φτωχο
μα ο διαβατης σαν περνα
στεκεται και το προσκυνα
και με ευλαβεια πολυ
τον ασπρο του σταυρο φιλει...
ΥΓ ηταν καποτε το λατρεμενο μου
ένα όμορφο αμάξι με δυό άλογα
να μου φέρετε τα μάτια μου σαν κλείσω
του ντουνιά όλα τα στραβά και τα παράλογα
καβαλάρης μια φορά να σεριανίσω
το ένα τ άλογο να είναι ΑΣΠΡΟ
όπως τα όνειρα που έκανα παιδί....
αχ ψευτη κι αδικε ντουνια αναψες τον καημο μου
εισαι μικρος και δε χωρας τον αναστεναγμο μου...
Κραγιόν,μακιγιάζ στον καθρέφτη
ομορφαίνω το χρόνο τον ψεύτη
Πώς πέρασαν τόσοι χειμώνες για σένα..
καλοκαιρια και χειμωνες περιμενω να φανεις
δακρια καυτα σταγονες θα με καινε ωσπου να ρθεις...
Είπες θα 'ρθεις έτσι απλά για να σε δω
κι είχες δυο δάκρυα καρφωμένα μες στα μάτια
τι να σκεφτώ να φανταστώ
πως μια κουβέντα σου θα μ' έκανε κομμάτια
Κι έβριζα και φώναζα είναι κρίμα κι άδικο
γεύτηκα σε μια βραδιά και ζωή και θάνατο
κι έβριζα και φώναζα κοίτα τι απέμεινε
μια αγάπη θρύψαλα και συντρίμμια έγινε
το πρωί τα μάζεψε ένα σκουπιδιάρικο
κι έβριζα και φώναζα είναι κρίμα κι άδικο..
Χαμένη ζωή μοιρασμένη στη μέση
σ' αυτό που μπορώ και σ' αυτό που μ' αρέσει
χαμένη και συ που σε είχα για μάτια
χαμένη και συ κι η ζωή δυο κομμάτια
σαν δυό φωτάκια βραδινού αεροπλάνου
τα δυό σου ΜΑΤΙΑ και χαράζουν τον αέρα
η αγκαλιά σου ειν η σκάλα του Μιλάνου
κι εγώ απόψε έχω επίσημη πρεμιέρα
στα δυσκολα σε θελω ν' ανοιγεις αγκαλια...
τωρα αρχιζουν τα ΔΥΣΚΟΛΑ
τωρα που ολα τελειωνουνε......
Οτι αξίζει πονάει κι έιναι δύσκολο
Για να μην υποφέρεις φύγε μακριά μου , μακριά από μένα
Δεν ξέρω αν φεύγεις ΤΩΡΑ για το λίγο μου
ή αν αυτο το λίγο ήταν πολύ, πολύ για σένα
ποναει η αγαπη ματια μου ποναει
και εγω το ξερω απ' ολους πιο καλα...
δεν περνάω ΚΑΛΑ μακριά σου
δεν περνάω καθόλου καλά
χίλια μύρια κύματα μακριά απ' τ Άϊβαλί...
και χιλια περιστερια
θα σου φιλουν τα χερια
και γω θα τραγουδω...
τα δυο σου χέρια πήρανε
βεργούλες και με δείρανε
αυτα τα χερια ειναι δικα σου
και τα χεις στειλει για να με δικασουν
ψεύτικα τα δάκρυά σου
ψεύτικα και τα φιλιά σου...
Δε σ' αδικώ
που στο μηδέν με έχεις στείλει
που δεν χωράς, μες το δικό μου το πολύ
Δε σ' αδικώ
που θες να μείνουμε δυο φίλοι
και το ζητάς με του Ιούδα το φιλί
μα αυτός κοιτάει αγέρωχα
και πουλάει φθηνά τον έρωτα
σαν Ιούδας φιλάει υπέροχα
μα δε με γελά, δε με ξεγελά!!!!
αυτος ο ανθρωπος αυτος ηταν ο αλλος μου εαυτος
ηταν το αλλο το μισο απ' το κορμι μου...
Ό,τι κι αν κάνω
ό,τι κι αν λέω
κι αν σου υπόσχομαι αιώνια αγάπη
το ξέρω θα ρθει μια στιγμή
το ξέρω θα 'ρθει
που θα ξυπνήσει ο παλιός μου εαυτός΄
μη με συγκρινεις ματια μου
δε γινομαι, δε μοιαζω....
Της αγάπης την ουσία
τη μετρώ στην απουσία
κι όλο γίνομαι κομμάτια
πράσινα γλυκά μου μάτια
Μια ματια σου μονο φτανει
αεροπλανο να με κανει
ενα σου φιλι στο στομα
λειωμα να με κανει λειωμα
(ουχι αφιερωμενο)
Τι βάζεις στο φιλί σου,
πες μου τη συνταγή σου,
πες μου το μυστικό σου,
τι κρύβεις στο μυαλό σου.
Και κάνε με να τρελαθώ...!
Μ'ένα γλυκό σου φιλί μ'έχεις στείλει,
Έχεις μεγάλο ταλέντο στα χείλη
Έχεις αυτό που δεν έχουν οι άλλοι
Αγάπη έλα κ φίλα με πάλι γιατί(2)
Μονάχα εσύ,μονάχα εσύ μωρό μου
τρελαίνεις το, τρελαίνεις το μυαλό μου
Μου δίνεις το, μου δίνεις το φιλί σου
Και χάνομαι στο άγνωστο μαζί σου....
]εξαιρετικά αφιερωμένο[/color] :wink:
τι ησουνα για μενανε
τι ημουνα για σενανε
καιρος λοιπον για να λογαριαστουμε
για σενα εγω τρελλαθηκα
(σταδιαλα.. ..) :evil: γκρουμφ :evil:
εγώ δεν ΗΜΟΥΝΑ αλήτης
αλήτη μ έκανες εσύ
εγώ δεν ήμουνα ξενύχτης
ήμουνα καλό παιδί......
Λέγε με παλιόπαιδο, λέγε με αλήτη
κι όπως θες εσύ
λέγε με παλιόπαιδο, λέγε με ξενύχτη
μέχρι και ληστή
μα μη με λες αχάριστο και παλιοεγωιστή.
ημουνα μοναχοπαιδι ημουνα μοναχογιος
κι εχω γινει ψυχοπαιδι κι εχω γινει παραγιος
στη δικη σου την καρδια αφιλοτιμη
ποσο λαθος με μετρας αφιλοτιμη...
ιστορία μου αμαρτία μου ΛΑΘΟΣ μου μεγάλο
είσαι αρρώστια μου μες στα στήθια μου και πως να σε βγάλω....
ο δρομος ειχε τη δικη του ιστορια
καποιος την εγραψε στο τοιχο με μπογια
Παράθεση από: "spellbound"ο δρομος ειχε τη δικη του ιστορια
καποιος την εγραψε στο τοιχο με μπογια
που είδες τον "δρόμο" στο τραγούδι που έγραψα? :?
με το άγαλμα ως τον ΔΡΟΜΟ περπατήσαμε
μου εσκούπησε τα μάτια και χωρίσαμε
:shock: τι εγραψα η ποιητρια , το αγωνιστικο μου μ επιασε
Αυτα τα ματια σου
οταν τα βλεπω με ζαλιζουνε...
κατσε να τελειωσω και το β καφε και σου λεω :P
ΜΑΤΙΑ μπλε καλοκαιρινά
σαν δυο στάλες Αιγαίου
Μάτια μου μεγάλα, μάτια μελαγχολικά
ήπια στάλα- στάλα
τα βαθειά σας μυστικά
ΣΤΑΛΙΑ ΣΤΑΛΙΑ και αχόρταγα τα πίνω τα φιλιά σου...
Σταγόνα - σταγόνα το δάκρυ σου πίνω
το δάκρυ μου πίνεις και σβήνεις και σβήνω....
(καλά...τέλεια η Τζένη Βάνου κάποτε? )
Χριστίνα, να πούμε στη spell να έρθει κι εκείνη?
ΠΙΝΩ και μεθώ ωχ! αμάν
μέρα νύχτα τραγουδώ....
Με κλειστά τα μάτια πάντα τραγουδάω
γιατί στην καρδιά μου ο Ζέφυρος φυσά....
(δεν μου απάντησες όμως....)
αν ήξερeς τις νύχτες μου ποιό ρεύμα τις φυσά(ει)
θα μ έπαιρνες στα χέρια σου σαν κάτι που σκορπάει
(δες pm)
Νύχτα στάσου , νύχτα στάσου μια στιγμή
μια αγάπη θα πεθάνει την αυγή...
(δες κι εσύ)
μια ΑΓΑΠΗ για το καλοκαίρι θα μαι κι εγώ
να σου κρατώ σφιχτά το χέρι να σε φιλώ....
Δε θελω να μ'αγαπησεις
Δε στο ζητω
Μοναχα να μου χαρισεις
Το βραδυ αυτο
Ρεμο μεγαλεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε
Και μη μας τρομάζουν φως μου οι πληγές
στις χρυσές στιγμές μας πλάι και αυτές
νιώσε με για να σε νιώσω κι ας πονάς
είν' πανάκριβό στο λέω ν’ αγαπάς
Αγαπάω κι αδιαφορώ
κι έχω φτιάξει ένα καινούριο εαυτό
τώρα πια με αγαπάω κι εμένα
όπως εσένα
Μόλις χώρισα... θα βγω για να τα σπάσω...
Μόλις χώρισα... τα πίνω να γιορτάσω...
Και βρίσκω άλλη αγάπη... και φεύγω να σωθώ...
Στο άδειο μου κρεββάτι... το πρωϊ να αναστηθώ...
Μόλις χώρισα..... :P :P :P
ΦΕΥΓΩ κι αφήνω πίσω μου συντρίμια
κυνηγημένους και αγρίμια
φέυγω,τώρα φεύγω
(lovedepy...επιλέγεις μια λέξη απο
το τραγούδι που έγραψε ο προηγούμενος
και την τονίζεις με κάποιο τρόπο
για να την δούμε κι εμείς... δεν
επιλέγεις την ίδια με του προηγούμενου.
καλως ήρθες!)
Ανοιξέ μου να κρυφτώ
ισόβια μέσα σου να ζήσω
στη φυλακή σου να γυρίσω
με τίποτα δεν κάνω πίσω σ' αγαπώ
Ανοιξέ μου να κρυφτώ
τη μοναξιά μου πυροβόλα
δώσ' τα μου όλα
πάρ' τα μου όλα σ' αγαπώ
κρεβατακι μου γλυκο
φεγγε μου να σε ζητω
με νανακια να σε θελω
και φιλακια να σου δινω... :oops:
Παράθεση από: "SoFiA24"Ανοιξέ μου να κρυφτώ
ισόβια μέσα σου να ζήσω
στη φυλακή σου να γυρίσω
με τίποτα δεν κάνω πίσω σ' αγαπώ
Ανοιξέ μου να κρυφτώ
τη μοναξιά μου πυροβόλα
δώσ' τα μου όλα
πάρ' τα μου όλα σ' αγαπώ
...δεν ξανακάνω ΦΥΛΑΚΗ με τον Καπετανάκη.....
Στην αγκαλιά μου κι απόψε σαν άστρο κοιμήσου
δεν απομένει στον κόσμο ελπίδα καμιά
τώρα που η νύχτα κεντά με φιλιά το κορμί σου
μέτρα τον πόνο κι άσε με μόνο στην ερημιά...
πες το μου ξανά ότι μ αγαπάς
ΑΓΚΑΛΙΑ στα αστέρια να με πας
Παράθεση από: "kitty!"Στην αγκαλιά μου κι απόψε σαν άστρο κοιμήσου
δεν απομένει στον κόσμο ελπίδα καμιά
τώρα που η νύχτα κεντά με φιλιά το κορμί σου
μέτρα τον πόνο κι άσε με μόνο στην ερημιά...
Και δεν χτυπάει το τηλέφωνο.. η
ελπίδα μου κρεμάστηκε.. σε ενα τηλέφωνο που έμεινε νεκρο.. και σου φωνάζει Σ αγαπώ... Δώδεκα... :oops:
Δώδεκα... Δώδεκα κι ούτε ένα τηλεφώνημα τον αριθμό της μοναξιάς μου δε χτυπάς και μεγαλώνει
η απόσταση για μας...
:roll:
παίρνω απόσταση απ'το χθες
να' ρθούνε κι άλλες εποχές...
να'ρθουνε λύπες και χαρές
καινούργιες να σου τις χαρίσω
Κλείνω κι έρχομαι.. έρχομαι... φτάνω... με το πρώτο το αεροπλάνο.... :roll:
το κορίτσι μου κοιμάται
μέσα στη δικιά μου αγκαλιά
να'μουν λέει ταξιδιώτης
στο γαλάζιο ονειρό της...
......μεθυσε αποψε το ΚΟΡΙΤΣΙ μου.....
χαχαχα σου παει η φατσουλα στην υπογραφη :P :P :P
Παράθεση από: "papi"το κορίτσι μου κοιμάται
μέσα στη δικιά μου αγκαλιά
να'μουν λέει ταξιδιώτης
στο γαλάζιο ονειρό της...
.... Αν
μου τηλεφωνούσες.. θάνατος η ζωή μου που δεν ξεχνάω ποτέ.. έτσι που με φιλούσες.. λες και ήμουν ζωή σου.... :oops:
Παράθεση από: "papi"χαχαχα σου παει η φατσουλα στην υπογραφη :P :P :P
τι λες καλε???? ετσι ειμαι εγω????
χιχι αστειευομαι.....μου αρεσε παρα πολυ αυτη η φατσουλα.....εχει πλακα.....με κανει και γελαω......φιλια πολλα!!!!!
μια ζωή την έχουμε κι αν δεν τη γλεντήσουμε.... ;-)
σπάνε τα κύμματα καράβια αδύναμα
θάλασσα αγάπη μου όλη η ΖΩΗ
πάνω απ' τα κύματα, πάνω απ' τις θάλασσες
ψηλά στον ουρανό
πέτα τραγούδι μου, πέτα αγγελούδι μου
και άντε στο καλό
είσαι η αγάπη μου, είσαι το δάκρυ μου
τραγούδι μου τρελό
Πέρα απ' τα κύματα, πέρα απ' τις θάλασσες
ψηλά στον ουρανό...
Η ζωή όλη είναι ένα τσιγάρο που δεν το γουστάρω κι όμως το φουμάρω κι όταν γίνει η γόπα κέρασμα στο χάρο όταν έρθει η ώρα και τόνε τρακάρω
Έλα ΚΥΜΑ πάρε με και μες στην αγκαλιά του πάλι βάλε με....
Έλα ΚΥΜΑ και βοριά , τα μάτια του στεριά, μπροστά του βγάλε με....
Θέ μου να σουν πότης
να σωθεί η ανθρωπότης
στο μεθύσι σου απάνω
να μαχαίρωνες τον ΧΑΡΟ
τα μπλέξαμε μήπως?
όχι δα! εμείς να τα μπλέξουμε!!!! :lol: :lol: :lol: :lol:
Συνεχίζω λοιπόν με της moody....
αν ήτανε η αγκαλιά σου όαση
θα σου΄φερνα δισκάκια για ακρόαση
στο λίκνισμα της άμμου
στάλα η καρδιά μου
κι η διψασμένη μου ψυχή στρατός
και πάνω της ζωής ο αετός
ο ΑΕΤΟΣ πεθαίνει στον αέρα
ελεύθερος και δυνατός
έέέένας, μωρέ έέένααααας
ένας αϊτός καθόταν, ναι μωρέ, καθότααανε...
αεραααααααααααα πατερααααααααααααααααααα :P :clown:
Παράθεση από: "papi"αεραααααααααααα πατερααααααααααααααααααα :P :clown:
ειπα κι εγω......τι τραγουδι θα εγραφε το παπι......βρε βασιλακη μου αυτο τωρα που κολαει???? :roll: :roll:
:arrow: ΝΑΙ στην αγαπη αυτη λεω ΝΑΙ......
είχα είχα μια ΑΓΑΠΗ αχ καρδούλα μου
που γινε συννεφάκι συννεφούλα μου
δίχως την καρδούλα σου, καρδούλα μου,
μες στα κύματα, μες στη θάλασσα
πόσα χρόνια χάλασα...
Παράθεση από: "minoraki"Παράθεση από: "papi"αεραααααααααααα πατερααααααααααααααααααα :P :clown:
ειπα κι εγω......τι τραγουδι θα εγραφε το παπι......βρε βασιλακη μου αυτο τωρα που κολαει???? :roll: :roll:
:arrow: ΝΑΙ στην αγαπη αυτη λεω ΝΑΙ......
ειναι και αυτο του αεραααααααααααααααα δλδ η δυναμη της φωνης...η τολμη... :P
Παράθεση από: "papi"Παράθεση από: "minoraki"Παράθεση από: "papi"αεραααααααααααα πατερααααααααααααααααααα :P :clown:
ειπα κι εγω......τι τραγουδι θα εγραφε το παπι......βρε βασιλακη μου αυτο τωρα που κολαει???? :roll: :roll:
:arrow: ΝΑΙ στην αγαπη αυτη λεω ΝΑΙ......
ειναι και αυτο του αεραααααααααααααααα δλδ η δυναμη της φωνης...η τολμη... :P
.......και η γοητεια.....και νομιζω οτι διαθετεις και τα δυο..... :D :D :D
Παράθεση από: "black_velvet"δίχως την καρδούλα σου, καρδούλα μου,
μες στα κύματα, μες στη θάλασσα
πόσα χρόνια χάλασα...
Αλήτη με ΔΙΧΩΣ μάνα
και δίχως σπίτι....
αλήτη μες στη μανία του βοριά μικρό σπουργίτι,
αλήτη....
Παράθεση από: "black_velvet"αλήτη μες στη μανία του βοριά μικρό σπουργίτι,
αλήτη....
Φύσηξε έρωτας βοριάς .. μέσα στα στήθια της καρδιάς.... :roll:
οπου φυσαει ο βοριας σε παιρνει και σε παει
εισαι γυναικα μιας βραδιας ψευτικα που αγαπαει...
Ειμαι γυναικα του γλεντιου
και δεν υπολογιζω
ολα τ αφηνω στο καιρο
κι ολα τα αρμενιζωωωωωωω
δε με νοιαζει δε ρωταω
η ζωη τι θα μου φερει
στο να χερι το τσιγαρο
στ αλλο χερι το μπεγλερι....
(και να μουν λεει :P )
η ζωη μου ολη ειναι ενα τσιγαρο
που δεν το γουσταρω κι ομως το φουμαρω...
μια ζωη πληρωνω αλλωνων
τερμα ως εδω αλλο δε μπορω
Κι ύστερα ας πεθάνω ΖΩΗ χωρίς αγάπη, εγώ
τι να την κάνω....
Κι υστερα κι υστερα
μα δεν υπαρχει υστερα...
(Μαρινελλα .... απιθανη)
κι υστερα σου λενε πως φταιει ο φονιας...
δεν στο ΄πα χαλασιά μου στον μύλο να μη πας
κι σε πατήσει η ρόδα κι γίνω εγώ φονιάς................
μη γυρίσεις, τίποτα μη ζητήσεις,
για ένα βράδυ μη με χαραμίσεις...
Μη με συγκρινεις
ματια μου
δε γινομαι, δε μοιαζω
Δε φεύγω...
θα μείνω όλη νύχτα στην πόρτα σου,
θα μείνω όλη νύχτα στα σκαλιά,
τ’ αστέρια θα πάρω αγκαλιά,
θα λέω τ’ όνομά σου σιγά.
Με κυνηγουν με κυνηγουν
καθε βραδια
της γειτονιας της γειτονιας σου τα παιδια
Με κοροιδευουν τα παιδια
σαν τρεχω στην ανηφορια
να σου χαρισω μια φτωχη καρδια
Κι οταν στη πορτα σου μιλω
τα σκαλοπατια σου φιλω.....
εσυ φωναζεις, διωχτε τον τρελλο
(το αρχαιολογικο μου μ επιασε σημερα :roll: )
Ποια? Εσύ!
που πατάς τόσους όρκους ζωής,
που πεθαίνω και αδιαφορείς,
να τα λες όλα αυτά πως μπορείς?
Ποια? Εσύ!
(εγώ πάλι είμαι στο top10 :D lol)
ΟΛΑ δικά σου μάτια μου
κι ο πόνος σου δικός μου
είδαν πολλά τα μάτια μου
στις γειτονιές του κόσμου...
ανέβηκα στη σκάλα
μάτια μου μάτια μου
για κοίτα με μια στάλα
για να ζαλιστώ.......
σταλα σταλα τα μεγαλα πινω ματια σου...
ΠΙΝΩ για να ξεχνω τον πονο.....
μονο....μονο.....
μόνη ξανά δεν σ αφήσω
να μην μ αφήσεις ΜΟΝΟ ποτέ
πέρασε η μπόρα,πέρασε....
Τώρα θάμαι ΜΟΝΗ μου, θα κοιμάμαι μόνη μου
θα πονάω μόνη μου.
Οι αναμνήσεις μακρινές, οι ώρες μου ατέλειωτες
ακόμα σ' αγαπώ...
της νύχτας κυλάνε οι ώρες
τον ύπνο μου παίρν' η βροχή,
μη χάθηκες σ΄άγνωστες χώρες,
μη σ'έδεσαν ξένοι καημοί,
μη χάθηκες σ'άγνωστες χώρες,
μη σ'έδεσαν ξένοι καημοί...
με τύλιξα σαν κιμά,
τα δάκρια και οι καημοί
απ τα φίλια που πήρα,
σαν μια ψιλή βροχουλα,
τα νόμιζαν στην άρχει
μα έγιναν πλημμυρά,
στο κόσμο τη μέση,
αφού τίποτε άλλο δεν μένει
ζητάω μια θέσει,
να μείνει η καρδιά μου δεμένη
σαν βάρκα σπασμένη
μου λείπει, μου λείπει...
πες μου γιατί δε μ'αφήνεις
με δυο φιλιά να πάρω
απ'τα θολά σου μάτια
τη μαύρη συννεφιά
ΠΕΣ ΜΟΥ που πουλάν καρδιές
να σου πάρω μια....
μια αγαπη για το καλοκαιρι θα μαι και εγω...
ΚΑΛΟΚΑΙΡΑΚΙ εχει η καρδια μου
και η αγαπη μου ΚΑΛΟΚΑΙΡΑΚΙ
φυσαει ο μπατης τα ονειρα μου
και τους καημους μου το μελτεμακι
ΚΑΛΟΚΑΙΡΑΚΙ εχει η καρδια μου
και η αγαπη μου καλοκαιρακι....
λα λαλαλαλαλαλαλαλαααααααααααααα
ωραία που φύσηξε ο μπάτης
και σβήστηκ' η γραφή...
μια ωραια πεταλουδα... μια ωραια πεταλουδα...
μια ωραια πεταλουδα με πολυχρωμα φτερα...
φτερά και πούπουλα!!!!!!!
:lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol:
Παράθεση από: "kuria"μια ωραια πεταλουδα... μια ωραια πεταλουδα...
μια ωραια πεταλουδα με πολυχρωμα φτερα...
σ αγαπώ γιατί είσαι ΩΡΑΙΑ
σ αγαπώ γιατί είσαι εσύ
θα σ' αγαπω ωσπου να γινω εγω εσυ κι εσυ εγω
ωσπου το μελλον το παρον το παρελθον
γινουν εσυ κι εσυ εγω εγω θα σ' αγαπω...
ΝΑ μου το πεις το σ αγαπώ και πάλι
να μου το πεις,η αγάπη είναι ζάλη.....
Σ' αγαπώ, σ'αγαπώ ...η αγάπη αυτή με πεθαίνει
σ' αγαπώ σ' αγαπώ...η αγάπη αυτή μ' ανασταίνει :D
καμιά φορά λέω ν αλλάξω ουρανό
μα δεν υπάρχουν δρόμοι
καμιά φορά σκέφτομαι πόσο Σ ΑΓΑΠΩ
και σου ζητώ συγνώμη.....
ωσπου να βρουμε ουρανο ασε με να παραμιλω να καιγομαι
να καιγομαι στο σωμα σου και να φιλω το στομα σου...
Συγνώμη που σ' αγάπησα πολύ
δεν ξέρω ν' αγαπώ, όμως, πιο λίγο
.....μα βρήκα το κουράγιο και θα φύγω
ΘΑ ΦΥΓΩ και θα με ζητάς
και θα παραπονιέσαι....
Για την kuria : Καίγομαι...καίγομαι...ρίξε κι άλλο λάδι στη φωτιά
πνίγομαι...πνίγομαι...πέτα με σε θάλασσα βαθειά
και για την γλυκειά μου chris : Φεύγω κι αφήνω πίσω μου συντρίμια
αρωστημένους και αγρίμια...φεύγω τώρα φεύγω
παραποιείς τις λέξεις!
ΤΩΡΑ είναι αργά
τώρα όλα τελειώσανε.....
Καλά...συγνώμη (δες το παιχνίδι "γουστάρω πολύ..."
Μην περιμένεις πια όλα τελειώσανε
αφού τα χείλη σου, αχ με προδώσανε....
θάλασσα πλατιά
μάτια γαλανά
ΧΕΙΛΗ που τον έρωτα μιλάτε.....
Ποιο είναι αυτό? δεν το ξέρω.....
Μια θάλασσα μικρή, είναι το καλοκαίρι μου,
ο έρωτάς μου κι ο πόθος μου
(το ξέρω εγώ κι αυτό μου φτάνει)
αν ΕΙΝΑΙ η αγάπη αμαρτία
θα βγω να φωναξω με λατρεία
θα βγω να το φωνάξω να το πω
πως είμαι αμαρτωλή που σ αγαπώ.... (είδα)
εισαι αμαρτωλη δε σε θελω πια...
θέλω να σου μιλήσω, θέλω να'μαι μαζί σου...
η αγάπη έχει την μορφή και τ όνομά ΣΟΥ
έχει τα χείλη λέει τα λόγια τα δικά σου
πάντα γελάει με το χρώμα της φωνής σου
κι έχει την γεύση απ την πίκρα της φυγής σου.....
Παράθεση από: "Moodymooday"Για την kuria : Καίγομαι...καίγομαι...ρίξε κι άλλο λάδι στη φωτιά
πνίγομαι...πνίγομαι...πέτα με σε θάλασσα βαθειά
για σενα...
ολα δικα σου ματια μου κι ο πονος σου δικος μου...
Με ένα γλυκό σου φιλί με έχεις στείλει...
Έχεις μεγάλο ταλέντο στα χείλη....
Έχεις αυτό που δεν έχουν οι άλλοι..
Αγάπη μου έλα και φίλαμε πάλι.. ]
αγαπη μου σε χανω ετσι ητανε γραμμενο
μα οσο ζω στον κοσμο εσενα θα προσμενω...
Παράθεση από: "kuria"αγαπη μου σε χανω ετσι ητανε γραμμενο
μα οσο ζω στον κοσμο εσενα θα προσμενω...
:cry:
Σε χάνω... σε χάνω...
και δεν ξέρω τι να κάνω... :cry:
δεν ΞΕΡΩ αν σ έχω δει
ή αν εισαι μόνο μια φωνή στον αέρα
και παίρνω τους δρόμους και ρωτάω παντου
μονο να γραφεις το ονομα σου κι αυτο το εμαθες μισο...
Παράθεση από: "kuria"μονο να γραφεις το ονομα σου κι αυτο το εμαθες μισο...
Μετά από σένα ξαναζώ ..
είμαι καλά χαμογελώ..
συγνώμη αν σε στενοχωρώ..
μα αυτή είναι η αλήθεια..
μετα από σ΄΄ενα ξαναζώ....
δεν το περίμενες αυτό..
περίμενες να τρελλαθώ..
να πώ βοήθεια..
βοήθειαααα...
ΚΙ όμως είμαι εδώ ακόμα ..
κόντρα στον κανόνα που χες βάλει..
κι όμως έζησα μωρό μου...
κι απο το μυαλό μου σε έχω βγάλει... :oops:
να τρελαθω αλλη μια αλλη μια με τα φιλια σου
και να πεθανω αγγελε μου και φονια στην αγκαλια σου
σε νιώθω, σε λατρεύω και σε ποθώ
κι αν κάποτε σε χάσω θα τρελαθώ ...
Κάντο αν μ'αγαπάς
παράτησέ τα όλα κι έλα να με βρεις
σε περιμένω εδώ στην άκρη της ζωής
πονάω και ζηλεύω
ακόμα σε λατρεύω
ΕΛΑ μην κλαις
μην μου κλαις σε γιάτρεψα
λύπες κι αγάπες σου παλιές
ανάτρεψα
ΕΛΑ μην κλαις
μην μου κλαις στ ορκιζομαι
για παραισθήσεις καλές
φημίζομαι
ελα μου
ειναι επικίνδυνη η τρέλλα μου
σ΄αγαπώ
ελα μου ελα μου
κουβέντα θα ανοίξουμε τώρα
με τι ΕΙΝΑΙ καλό
και τι είναι κακό?
ξεκίνα παιδί μου προχώρα
δεν είναι για φόβο και για πανικό
ειναι μια ωρα δυσκολη του χωρισμου η ωρα...
ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ Η ΩΡΑ
ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΧΩΡΑ ΞΕΝΥΧΤΑ
σωπα οπου να ναι θα σημανουν οι καμπανες
αυτο το χωμα ειναι δικο τους και δικο μας...
γιατί θα τους ζηλεύω
και το ΔΙΚΟ σου χάδι θα γυρεύω
κορμί στους πέντε ανέμους
τι θέλω εγώ με τους ερωτευμένους
ριξε στο κορμι μου
σπιρτο να πυρποληθωωωω :P
ΣΤΟ τσιγάρο που κρατώ
στον έναν μου Θεό
να μην δώσει να ξημερωθώ
στο κορμί αυτό το αγγελικό
στο στόμα που φιλώ
έτσι μια ζωή θα σ αγαπώ
Μια ζωη μεσα στους δρομους
και τις νυχτες
μια ζωη με παρανομους
και ξενυχτες....
μια ζωη τα ιδια λογια
να μου λενε..
άλλα ΜΟΥ λεν τα μάτια σου
και άλλα η καρδιά σου
άλλα μου λεν τα χάδια σου
και άλλα τα φιλιά σου
(μ αλλα λογια ν'αγαπιομαστε :P )
Ματια μπλε...
καλοκαιρινα..
δυό πράσινα μάτια
με ΜΠΛΕ βλεφαρίδες....
ειμαστε δυοοοοο
ειμαστε τρεεειιιις
ειμαστε χιλιοι δεκατρεις :roll:
ΔΥΟ μέρες μόνο
να σε κρατάω αγκαλιά....
δυο νυχτες ανταμωσαμε πανω στα ονειρα μου...
τις νύχτες κυλάνε οι ώρες
τον ύπνο μου διώχν' η βροχή
φοβάμαι μη σ'άρπαξαν μπόρες
κι απόμεινα γω μοναχή...
φοβαμαι ολα αυτα που θα γινουν για μενα χωρις εμενα...
στο κάτω κάτω τι θα πεις
λάθος σ ΕΜΕΝΑ δεν θα βρεις
στο κατω κατω της γραφης
αξιζει να καταστραφεις..
στο κάτω κάτω της γραφής
γιατί να είμαι σκλάβος
Κάτω στα λε,βρε κάτω στα λε,κάτω στα λεμονάδικα.Κάτω στα λεμονάδικα,γίνηκε φασαρία..
ξημερώνει η μέρα, φασαρία, φωνές
μουσική στον αέρα, τα κορμιά μηχανές
Ξύπνησα μες τον ύπνο μου κι άκουσα δυό φωνές
Η μια μου είπε ξέχνα την και πάψε πια να κλαις...
Μα η άλλη ήταν η δική σου,μες απ' του ύπνου,του εφιάλτη τις γραμμές
Μου 'λεγε αγάπη μου κοιμήσου...θα 'μαι κοντά σου όταν με θες!!!
κοιμήσου αγγελούδι μου
γλυκά με το τραγούδι μου...
Κοιμήσου περιστέρι μου να γίνεις σαν ατσάλι
να γίνει κι η καρδούλα σου σαν του Χριστού μεγάλη
δίχως την καρδούλα σου, καρδούλα μου,
μες στα κύματα, μες στη θάλασσα,
πόσα χρόνια χάλασα!
Ήρθατε σαν κύματα
θύμησες παλιές
πάνω από συντρίμματα
κι άδειες αγκαλιές
όνειρα, πουλιά μου ταξιδιάρικα
ήρθατε νωρίς-νωρίς
πριν η χειμωνιά να σας βρει...(πώς μου΄ρθε πάλι αυτό; ]
τικ τακ τικ τακ
στο τζάμι ένα πουλί χτυπάει.........
αχ πόσο μοιάζουμε εμείς οι δυο
ψίχουλα αγάπης κι εγω ζητώ..............
Κλώσσα μου κλώσσα μου με τα πουλιά
σου 'βαλα καμιά δεκαριά αυγά
και δεν τα και δεν τα 'βγαλες σωστά :clown:
ΜΙΑ ΚΟΤΤΑ ΣΤΡΟΥΜΠΟΥΛΗ ΜΙΑ ΟΜΟΡΦΗ ΠΟΥΛΑΔΑ
καντε τα στραβα ματια δεν εβρισκα για κλωσσα :P :P
Παράθεση από: "papi"Κλώσσα μου κλώσσα μου με τα πουλιά
σου 'βαλα καμιά δεκαριά αυγά
και δεν τα και δεν τα 'βγαλες σωστά ]
δεν στο'πα χαλασσιά μου
στον ήλιο να μην πας...
όμορφη πειραιώτισσα και της καρδιάς μου αρχόντισσα Θα πάρω στράτες να σε βρω,να δεις το πόσο σ’ αγαπώ ...
αν δεις στον ύπνο σου εκκλησιά
αν δεις την Παναγία...
Δε ζητάω Παναγιά μου να με κάνεις πλούσιο
να 'χω μόνο την υγειά μου και τον επιούσιο
αααααν ημουν πλούσιος.............
αν ήμουν βροχή θα σ είχα ποτίσει αν ήμουν σκιά θα σ είχα κρύψει...
να πιάσει θε μου μια βροχή
μια καταιγίδα...
Που να’ σαι να ’ρθεις το βράδυ αυτό
που ’γινε φύλλο ξερό η ελπίδα
να ’ρθεις κοντά μου να φυλαχτώ
από του πόνου την καταιγίδα
τι όμορφο τραγούδι....
καλό ξημέρωμα papi!
Παράθεση από: "papi"Που να’ σαι να ’ρθεις το βράδυ αυτό
που ’γινε φύλλο ξερό η ελπίδα
να ’ρθεις κοντά μου να φυλαχτώ
από του πόνου την καταιγίδα
η καρδιά μου ΦΥΛΛΟ φύλλο
ματωμένη τριανταφυλλιά
στον αγέρα και στον ήλιο
Θεε μου πόση νιώθω μοναξιά....
πιο καλή η μοναξιά
από σένα που δεν φτάνω
μια σε βρίσκω μια σε χάνω...
πιο καλή η μοναξιά!
Παράθεση από: "papi"Που να’ σαι να ’ρθεις το βράδυ αυτό
που ’γινε φύλλο ξερό η ελπίδα
να ’ρθεις κοντά μου να φυλαχτώ
από του πόνου την καταιγίδα
ας ερχοσουν για λιγο
μοναχα για ενα ΒΡΑΔΥ
να γεμισεις με φως το πικρο μου σκοταδι
και στα δυο σου τα χερια
να με σφιξεις σφιχτα
ας ερχοσουν για λιγο
κι ας χανοσουν μετα......
(μπιλλακο.....τρυφερο μου αγορι εσυ....με συγκινησες :( :oops: :( :oops: )
τα κορμιά και τα μαχαίρια
έτσι και βρεθούν σε λάθος χερια
κάποιο φονικό θα γίνει
και ποιός παίρνει την ευθύνη
άγγιξέ με φίλα με μύρισέ με
κράτα με ΣΦΙΧΤΑ
σαν παλιό κρασάκι φύλαξέ με
ένα κορμί δεν είναι μόνον αγκαλιά
αχ ένα κόρμί δεν ειναι μόννον αγκαλιά
έιναι μια πατρίδα που θα γίνει ξενητιά
όμορφη μου και παράξενη πατρίδα
ω σαν αυτή που μου 'λαχε δεν είδα
ρίχνει να πιάσει ψάρια πιάνει φτερωτά
στήνει στην γη καράβι κήπο στα νερά
κλαίει φιλεί το χώμα ξενιτεύεται
μένει στους πέντε δρόμους αντρειεύεται...
Γιατί εκεί που κλαίει η αγάπη ο εγωισμός κάνει γιορτή. Γιατί εκεί που κλαίει η αλήθεια η μοναξιά κάνει γιορτή. Γιατί όταν βγαίνει ουράνιο τόξο ο ουρανός κάνει γιορτή
ΠΑΕΙ Η ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΠΑΕΙ
ΜΕ ΑΦΗΣΕ ΜΟΝΟ ΣΕ ΚΑΠΟΙΑ ΓΩΝΙΑ
ΟΡΚΟΙ ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΚΙ ΠΙΚΡΑ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ :cry: :cry:
ΔΕΝ ΛΕΕΙ ΝΑ ΣΒΗΣΕΙ Η ΦΩΤΙΑ!
ΚΑΠΟΙΟ ΠΑΓΚΑΓΚΙ ΚΥΤΑΖΩ ΣΤΟ ΠΑΡΚΟ
ΚΑΙ ΧΙΛΙΑ ΘΥΜΑΜΑΙ ΦΙΛΙΑ..........
ΝΑΤΑΝΕ ΘΕΕ ΜΟΥ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΦΑΡΣΑ
ΑΧ ΝΑΤΑΝΕ ΠΡΩΤΑΠΡΙΛΙΑ! :cry: :cry: :cry:
Ενα τραγουδι ματια μου.
για σενανε θα γραψω.
Στους στοιχους της καρδιας Στον ερωτα θα πλασω.
Ενα ταξιδι στο ονειρο για μας θα εφοδιασω...
ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΑΚΟΜΑ Μ ΆΚΟΥΣ?
Το λουλούδι αυτό της καταιγίδας και,μ΄ακούς
Της αγάπης
Μια για πάντα κόψαμε
Και δεν γίνεται ν' ανθίσει αλλιώς, μ' ακούς
Σ' άλλη γη,σ' άλλο αστέρι,μ' ακούς
Δεν υπάρχει το χώμα,δεν υπάρχει ο αέρας
Που αγγίξαμε,ο ίδιος, μ' ακούς
Και κανείς κηπουρός δεν ευτύχησε σ' άλλους καιρούς
Από τόσον χειμώνα κι από τόσους βοριάδες,μ' ακούς
Να τινάξει λουλούδι, μόνο εμείς,μ' ακούς
Μες στη μέση της θάλασσας
Από μόνο το θέλημα της αγάπης,μ' ακούς
Ανεβάσαμε ολόκληρο νησί,μ' ακούς
Με σπηλιές και με κάβους κι ανθισμένους γκρεμούς
Aκου,άκου
Ποιος μιλεί στα νερά και ποιος κλαίει - ακούς;
Ποιος γυρεύει τον άλλο,ποιος φωνάζει - ακούς;
Είμ' εγώ που φωνάζω κι είμ' εγώ που κλαίω,μ' ακούς
Σ' αγαπώ,σ' αγαπώ,μ' ακούς. ]
ΜΠΡΑΒΟ ΠΑΠΑΚΙ Μ ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ[size=24][/size][size=12][/size]ΚΙ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΠΟΛΥ :hug2:
:oops:
Παράθεση από: "naiada05"ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΑΚΟΜΑ Μ ΆΚΟΥΣ?
ΕΝΑ όμορφο αμάξι με δυό άλογα
να μου φέρετε τα μάτια μου σαν κλείσω
του ντουνιά όλα τα στραβά και τα παράλογα
καβαλάρης μια φορά να σεριανίσω
Παράθεση από: "papi"Το λουλούδι αυτό της καταιγίδας και,μ΄ακούς
Της αγάπης
Μια για πάντα κόψαμε
Και δεν γίνεται ν' ανθίσει αλλιώς, μ' ακούς
Σ' άλλη γη,σ' άλλο αστέρι,μ' ακούς
Δεν υπάρχει το χώμα,δεν υπάρχει ο αέρας
Που αγγίξαμε,ο ίδιος, μ' ακούς
.../quote]
θα σε πάρω να φύγουμε
σ'άλλη γη, σ'άλλα μέρη
που κανέναν δεν ξέρουμε
και κανείς δεν μας ξέρει....
Παράθεση από: "chriastina"Παράθεση από: "naiada05"ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΑΚΟΜΑ Μ ΆΚΟΥΣ?
ΕΝΑ όμορφο αμάξι με δυό άλογα
να μου φέρετε τα μάτια μου σαν κλείσω
του ντουνιά όλα τα στραβά και τα παράλογα
καβαλάρης μια φορά να σεριανίσω
ΜΑΤΙΑ ΣΑΝ ΚΙ ΤΑ ΔΙΚΑΑΑΑΑΑ ΣΟΥΥΥΥΥ
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΥΥΥΥΥΥΝ ΣΤΟΝ ΝΤΟΥΝΙΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ
ΚΙ ΟΠΟΙΟΣ ΤΑ ΓΛΥΚΟΦΙΛΗΣΕΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ
ΧΑΡΟΟΟΟΟΟΟ ΔΕΝ ΦΟΒΑΤΑΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ ΠΙΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ :wink:
λέω ν αλλάξω ουρανό
μα δεν,μα δεν ΥΠΑΡΧΟΥΝ δρόμοι
κι ύστερα σκέφτομαι πόσο σ αγαπω
και σου και σου ζητώ συγνώμη
ένας ουρανός πάντα φωτεινός
ένας ουρανός μ'αστέρια
που έχει χίλια καλοκαίρια
φυλαγμένα στην ψυχή.....
γράφω στον γιαλό ΧΙΛΙΑ σ αγαπώ,
κύμματα για ποιόν μην με ρωτάτε
σου γράφω ένα γράμμα
όχι πως θέλω να στο δώσω....
δεν ΘΕΛΩ την συμπόνια κανενός
τον έζησα τον κόσμο και τον είδα
ειν η καρδιά μου μαύρος ουρανός
που κρύβει κεραυνούς και καταιγίδα
είδα τα μάτια σου κλαμένα καλή μου
και πόνεσε η ψυχή μου...
να μην ξημερώσει η νύχτα αυτή
κι αγκαλιά η μέρα να μας βρει
κι αγκαλιά η μέρα να μας βρει
σώμα μου καρδιά μου και ΨΥΧΗ
δηλωση...
καθε φορα που βλεπψ ενα τραγουδι σας..
στο μυαλο μου έρχεται ενα με μια λεξη που περιεχεται
στο ανωθεν..αλλα είναι σε αλλη γλωσσα..
:)
ερωτηση...
μπορω να το βαζω?
(θα το χαλασω..ε?)
καλα καποιο θα μου ερθει και εις την Ελληνική
:roll:
ΣΩΜΑ μου, σωμα μου
φτιαγμενο απο πηλο
Σωμα μου,
κανεις ο,τι θελεις στο μυαλο
ΛΕΓΕ ΟΤΙ ΘΕΣ ΛΕΓΕ
ΛΕΓΕ ΟΤΙ ΘΕΣ ΛΕΓΕ
ΕΓΩ ΘΑ ΣΑΓΑΠΩΩΩΩΩ...................... :lol: :lol: :lol: :lol:
Μου 'λεγε αγάπη μου κοιμήσου... θα 'μαι κοντά σου όταν με θες...
Παράθεση από: "papi"Μου 'λεγε αγάπη μου κοιμήσου... θα 'μαι κοντά σου όταν με θες...
Ο έρωτας κάνει θαύματα...
ΚΟΙΜΗΣΟΥ δεν θέλω κλάμματα...
οταν τρέμει έτσι το κορμί...
μην μιλάς με λογική....
Στα κρυφά τα μονοπάτια μου... μάτια μου.... :roll:
δεν μου υποσχεσαι ζωή
και θαύματα δεν κάνω
μα αν μου ζητάς αγάπη μου
για σένα θα πεθανω
και μια δευτερη φορα
σαν το παλιο στρατιωτη
θα πέθενα αγάπη μου
καλυτερα απο τη πρώτη
μια ζωή μέσα στους δρόμους και στις νύχτες
μια ζωή με παρανόμους και ξενύχτες
μια ζωή τα ίδια λόγια να μου λένε
έχω βαρεθεί τον κόσμο κι όλα μου φταίνε!
Η ΖΩΗ ΠΕΡΝΑ ΚΑΙ ΧΑΝΕΤΑΙ................
άρρωστη καρδιά δε βρίσκει γιατρειά στη λησμονιά χάνεται στ’ αγιάζι μέσα στο βοριά
κι όλο περιμένει πάλι τη στιγμή να ξαναρθεί
το καράβι στο λιμάνι θα φανεί
θαλασσινό πουλί στα όνειρά μας....
ΑΣΠΡΑ ΚΑΡΑΒΙΑ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΑΣ
ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟΝ ΡΟΔΙΝΟ ΓΙΑΛΟ
ΑΣΠΡΑ ΚΑΡΑΒΙΑ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΑΣ
ΚΙ ΘΑ ΑΡΜΕΝΙΖΟΥΜΕ Ω ΧΑΡΑ ΜΑΣ....................!!!!!!
Tι χαρά..τι χαρά...
σκίζει η βάρκα τα νερά... :lol:
μετα απο σένα πού?
πες μου να πάω που?
μετα απο σενα ΤΙ?
τι ν αγαπήσω τι?
μετα απο σένα ποιόν?
ποιόν να πιστέψω ποιόν?
μετά απο σένα πως?
να ζήσω άλλο πως?
ποιός να συγκριθεί μαζί σου......
Μαζί σου στην ακρογιαλιά
κοχύλια παίζω και φιλιά.....
:? Νάμαι κι εγώ....Ενοχλώ? δεν ενοχλώ.....!
με προκαλείς.....
δίψασα πολύ πολύ
κι έγινες πηγή
στόλισα κοχύλια τα μαλλιά σου
κι όταν η αυγή
θα ρθει να μας θρει
τα όνειρά μου θα ναι και δικά σου
[size=18]καλώς την[/size]
Πάρε ένα κοχύλι απ' το Αιγαίο νάχεις στο ταξίδι συντροφιά
κι από το φιλί το τελευταίο, κράτησε στα χείλη τη δροσιά
έλα κύμα ΠΑΡΕ με
και στην αγκαλιά του βγάλε με
Πάρε με, πάρε με
μέσα σου να κρυφτώ
σαν να μην έζησα
πριν απ' το βράδυ αυτό
τι είναι ΑΥΤΟ που το λένε αγάπη
τι είναι αυτό τι είναι αυτό?
λεν' πως οι έρωτες δε ζουν
κι αυτοί που αγαπούν
μια μέρα θα ξεχάσουν...
Μάτια που δεν βλέπονται γρήγορα λησμονιούνται
Μου 'πες κάποιο βράδυ με παράπονο θολό
Οι έρωτες καρδιά μου δεν πεθαίνουν μα κοιμούνται
Για να μπορούν κρυφά να κοροϊδεύουν τον καιρό
Ήθελα κάτι να σου 'πώ
και στο τραπέζι σου θα 'ρθώ
μ'ένα παράπονο....
μ'ένα παράπονο πικρό
να σε καλησπερίσω...
Είμαι φίνο φανταράκι
Κι έχω ένα μικρό μεράκι
Που κρατούσα μέχρι τώρα μυστικό
Έχω απόψε στις εννέα
Ραντεβού κυρ δεκανέα
Μ’ένα κοριτσάκι φίνο και γλυκό
Ωωω, μάνα μου γλυκιά
Ωωω, θα ρθω στις εννιά
:clown:
έχω ένα μυστικό κρυμμένο στης καρδιάς τα βάθη
κανείς δεν το'χει μάθει και ποτέ δε θα το πω...
Αχ,κορίτσι μου στους χτύπους
Της καρδιάς μου απόψε,χόρεψε
Φτερά αγγέλου στο κορμί μου,φόρεσε
Να φτάσω ως την πόρτα τ 'ουρανού,
Αχ,κορίτσι μου δικά σου της ψυχής μου
Τα αφανέρωτα,τα έκρυψα σε βράδια αξημέρωτα,
Κανένας μην τα δει μόνο εσύ.
[αχ και βαχ...απο τα αγαπημένα μου ]
δεν υπάρχουν άγγελοι σου λέω
νόμιζα πως είχα αγκαλιά τον τελευταίο....
Σ' άλλη αγκαλιά Μη με ονειρευτείς Μη ρωτάς αν ζω Να μη μ'αγαπάς Αν δεν είσαι εδώ
δεν είσ' εδώ!
δεν υπάρχεις πια μες στη ζωή μου!
αν νομίζεις λάθος θέση
κι αν πιστέψεις λάθος σκέψη
αν υπάρχεις δώσε λόγο
ό,τι να' ναι σκέψη να' ναι
Stis vradunes periplaniseis mas,
mes stis polis ton axo..tis 8ampes fwnes twn angnwstwn
skorpaei o aeras ekei kai dw...mou kratas to xeri se kratw..
me koitas gia mia stigmi,to megalo mas to oneiro sou eksigw
m ena fili..kai meta den milame polu..
giati t oneiro zei stin siwpi, me to vlema stous perastikous
na xa xilies siwpes na akous...
Δείχνω λες κι είμαι γεμάτη
Κι όταν φταις, μόνο αγάπη
βρίσκω παντού, κι όταν μαλώνουμε
Στις φωνές ακούω συγγνώμη
Στις σιωπές σε θέλω ακόμη
Χαϊδεύω αυτά που μας πληγώνουνε
Αν δεν είχα γίνει έτσι...
μόνο μια φορά
έκλαψα για σένα πικρά
κι ύστερα κανόνισα
και δε σου τηλεφώνησα
ούτε μια φορά...
Έκλαψα πόνεσα μα τίποτα δεν πέτυχα Τι κι αν προσπάθησα μαζί σου απέτυχα ...
Αν ήσουν μαζί μου αλλιώς θα ξυπνούσα
Θα' χα άλλη αναπνοή κι όλα αλλιώς θα τα ζούσα
Αν ήσουν μαζί μου αλλιώς θα πονούσα
Πιο γλυκά και πιο απλά αλλιώς θα ζούσα
Η πιο μεγάλη ώρα είναι τώρα
η ώρα που γεννιέται η ζωή
η ώρα που ταιριάζει η αναπνοή σου
μαζί με την δική μου αναπνοή
(απ΄τα ωραιότερα τραγούδια!!!!)
τι σήμερα τι αύριο τι τώρα
ας καθαρίσουμε μια ώρα αρχύτερα....
....κλαίω για την ΩΡΑ που δεν θα χω πια
πνοή να σου πω σ αγαπώ.....
ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ Η ΩΡΑ ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΧΩΡΑ ΞΕΝΥΧΤΑΑΑΑΑΑΑΑ........ :P :P
μοιάζουν
φαρμάκια αυτά που λέει
και στάζουν
για να σου δηλητηριάζουν
το ΕΙΝΑΙ σου και την ψυχή
αστην να λεει εκεινη μονο ξερει
πως μεσα της θα κλαιει αστην να λεει
Χωρίς εσένα, η ζωή θα είναι
Ένα βαρετό σερφάρισμα στο Internet
Χωρίς εσένα, η ζωή θα είναι
Αποχαύνωση στον καναπέ
Χωρίς εσένα η ζωή θα είναι
Ζαμπόν δίχως λιπαρά
Περιοδικά και λόγια ντεκαφεϊνέ :clown:
τωρα η ζωη ενα αστειο πικρο
να χεις φυγει εσυ και να φταιω εγω
δε μ' αγαπησες στις παρεες να λες
και με τα τραγουδια μου να κλαις
ψεματα λες...
Η ζωηηηη ειναι μικρηηηη
ελα αγαπη μου και φευγεις το πρωι...
(αλλοιως θα γινω η ...Μεσσαλινα σου :twisted: )
Άσε με να σε δω σαν θα φεύγεις άσε με να σε δω να βογγάς
:oops:
Ασε με ασε με ασε μεεεεεε
να σ' αγαπαωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωω
(μεγαλη αοιδος)
άσε με να κάτσω πλάι σου
κι ό,τι θέλεις συλλογίσου
δεν θα σου μιλήσω, δεν θα σου μιλήσω...
μίλα με τους άλλους γύρω σου
για ν'ακούω τη φωνή σου
σε παρακαλώ, σε παρακαλώ...
σύνορα η αγάπη δεν γνωρίζει
πόσο σ'αγαπώ, πόσο σ'αγαπώ
γέρνεις και ο ίσκιος σου μ'αγγίζει
κι εγώ ριγώ, κι εγώ ριγώ!
Ασε τον καιρό
να γίνει χάδι δροσερό
πάνω στη πληγή σου.
Ασε να φανεί
στην άδεια θάλασσα πανί
κι ύστερα θυμήσου.
(χμ αιδιο?δεν καταλαβα! :oops: :roll: )
θάλασσα, θάλσσα τους θαλασσινούς, θαλασσάκι μου!
μην τους θαλασσοδέρνεις, θαλασσάκι μου
και παίρνεις το μεράκι μου!
Μου φαγες ολα τα δαχτυλιδια
και κοιμαμαι τωρα τωρα στα σανιδια! (καλως την!!!)
προς παπι .... αοιδος... ανοιξε κανα λεξικο βρε παρεξηγησιαρικο μ'...
:D :D :D :D :D
ΟΛΑ σ' αγαπάνε...γιατί σ' αγαπώ
μες στις παραισθήσεις μ' εμαθες να ζω....
ακόμα σ' αγαπώ.....
νάσουν θαλασσάκι μου και να σε ταξιδεύω λαχτάρα και γλυκός καημός πάντα να σε λατρεύω
όλα τα λεφτά μωρό μου
όλα τα λεφτά
για δυο μάτια ...μελαγχολικά...
(καλώς σας βρήκα!!! ]
Παράθεση από: "spellbound"προς παπι .... αοιδος... ανοιξε κανα λεξικο βρε παρεξηγησιαρικο μ'...
:D :D :D :D :D
ε το ιδιο ειναι πανω κατω!απλα το πανω τραγουδαει και το κατω κανει πλιτς πλοτς :oops: ωχ θα το φαω το ξυλο..:sonstige:
ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ ΠΡΑΣΙΝΑ ΝΑΝΑΙ Η ΜΑΒΙΑ
ΟΝΕΙΡΟ ΚΙ ΑΠΟΘΥΜΙΑ ΑΑΧΧ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ.................
μάτια μπλε, καλοκαιρινά
σα δυο στάλες αιγαίου....
Ζηλέψαμε κι οι δυο τις στάλες της βροχής πέσαμε χαμηλά κυλήσαμε παντού....
ξέρω πως δε θα 'ρθεις ξανά
πάλι εγώ δε θα σε δω
όμως για μένα είσ' εδώ
είσαι παντού και πουθενά....
σε χρειάζομαι γιατι
με σκορπας με τρεφεις
οπως η βροχη το χώμα
ξημερωμα στην εθνικη
με τη ψυχή στο στόμα
κι ομως σ'αγαπω ακόμα
ΤΟ ΞΕΡΩ ΘΑ ΡΘΕΙΣ
ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΝΑ ΤΟ ΘΥΜΗΘΕΙΣ.............
θα με θυμηθείς, να το θυμηθείς
όταν φύγω και θα αισθανθείς παγωνιά και τέλος...
θα φυγω αξιοπρεπης οσο σκληρα κι αν μου το πεις
πως πηρε τελος η δικη μας ιστορια
και θα μαι τυπικος πολυ στο χερι σου ενα φιλι
και μια υποκλιση ωραια μου κυρια...
γελα κυρια μου
γελα μαζι μου............... :cry: :cry: :cry: :?
γέλα, γέλα πουλί μου γέλα
γέλα, είν'η ζωή μια τρέλα
ΘΑ ΖΗΣΩ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΠΟΥΛΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ
ΚΙ ΟΧΙ ΚΟΡΟΙΔΟ ΣΤΟ ΚΛΟΥΒΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ :P :P
θα σε θυμηθω οπως θελω εγω
με τα φρενα σπασμενα να πεφτεις σε μενα...
Έτσι έτσι σε θέλω σκισμένο τζην
με μπότες κι καπέλο..............
κι αν σε θελω κι αν με θελεις τιποτα δε βγαινει
στο μεσαιο το καταρτι ειμαστε δεμενοι...
Απο τα πολλά που μου χεις
καμωμένα
δεν σε θέλω πια δεν σε θέλω πια :lol: :lol: :lol: :wink:
θελω να ζησω τη ζωη μου εξω απ' τα μετρα
τωρα που σκληρυνε η καρδια μου σαν την πετρα
Ανοιξε πέεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεετραααααααααααααααααααααα
για να μπω
χάνω τον άντρα π΄αγαπωωωωωωωωωώ
του αντρα του πολλα βαρυ
μην του μιλατε το πρωι
μη του μιλάτε του παιδιού
αφηστε το να κλάψει.............................. :cry: :cry:
ΤΟΥ αντρα του
πολλα βαρυ
μη του μιλατε
το πρωι :roll:
(χοι χοιιιι... λαλησα τελειως :shock: )
ΜΗ φεύγεις μη
με πόνο σου φωνάζω
σαν ναυαγός στο κύμα σ αγκαλιάζω
μη φεύγεις μη
χωρίς εσένα χάνομαι
το αισθάνομαι.....
ΣΟΥ το πα μια
και δυο και τρεις
κι εφτα κι οχτω και δεκα
αν μ αρνηθεις δε θελω πια
να ξαναδω γυναικαααααααα
(ωραια δουλευω :roll: )
ΔΥΟ μέρες μόνο
να σε κρατάω αγκαλιά
κι εγώ να λιώνω.....
μια ματια σου ΜΟΝΟ φτανει
αεροπλανο να με κανει ..
μην ρωτήσεις τι δίνω
για σένα φυχή μου
ΜΙΑ στιγμή μια βραδιά
μια ζωή την ζωή μου....
βρε και.....
ΜΙΑ ΖΩΗ την εχουμε
κι αν δεν την γλεντησουμε,
τι θα καταλαβουμε???
:wink: :wink: :wink:
μια αγαπη για το καλοκαιρι θα μαι κι εγω...
τρέξε μάγκα να ρωτήσεις
να σου πουν ποιά είμαι ΕΓΩ.....
Ένας μάγκας στον Βοτανικό........... :P
Έμαθα πως είσαι μάγκας, είσαι και μερακλής....πως γυρίζεις στις ταβέρνες, είσαι και μπελαλής :clown:
μάγκας βγήκε για σεργιάνι
για να βρει κανάν τεκέ...
για σενα που εστρωσα χαλι την καρδια μου...
άστρατ ουρανού
ρόδα του γιαλού
ΕΣΤΡΩΣΑ να ρθεις να ξαποστάσεις
στρώσε το στρώμα σου για δυο
για σενα κι για μενα.............
έλα μωράκι μου
το ΣΤΡΩΜΑ ειναι καπιτονέ
έλα μωράκι μου
αρκεί να πεις εσύ το ναι....
έλα κύμα πάρε με
και μες στην αγκαλιά του πάλι βάλε με...
παλι θα κλαψω παλι θα γελασω τι κι αν εσυ χαθεις
νυχτες πικρες το ξερω θα περασω ωσπου να ξεχαστεις...
απο τη πρώτη ως την τελευταία σελίδα
σε ΞΕΡΩ σε διαβάζω σαν εφημερίδα....
Αφηρημένη ζωγραφιά που περιφέρεσαι
μα δεν υπάρχει πίνακας να αράξεις
γιατί είναι η αγάπη ΣΑΝ σταθμός
και στην ομίχλη θα τον χάσεις.
μια βραδυα στο λεβερκουζεν
λιγο εξω απο τον ΣΤΑΘΜΟ.....
Στο σταθμο του μοναχου με αφησε ακου........... αχ σορυ αλλα παρακατω
δεν θυμαμε τι λεει βλεπετε ποτε δεν τα πηγαινα καλα με τα τραινα
to palio roloi tou mikrou stathmou
stathike stin wra tou apoxwrismou
eixe vasilepsei kai me filages
koitazes ta traina kai den milages.....
τα τραινα που φυγαν
αγαπες μου πηρανε...
(ενιοτε και τρενα βεβαια :P )
για τις παλιές ΑΓΑΠΕΣ μην μιλάς
στα πιο μεγάλα θέλω καναν πίσω
Θέλω να τα πω
χωρίς να με ρωτήσεις
Θέλω να τα πω
όπως υπάρχουν στο μυαλό
Άλλο εξομολογήσεις
και άλλο απαντήσεις
Θέλω να τα πω
σαν να παραμιλώ
Θέλω να τα πω
Λέγε μου "σʼ αγαπώ" ξανά
πες το μου να πεθάνω,
λέγε μου "σʼ αγαπώ" γλυκά
ξανά, ξανά και ξανά.
Θέλω να τʼ ακούω να το λες,
θέλω να τʼ ακούω να με καις,
θέλω να τʼ ακούω να το λες,
και από μένα, και από μένα ό,τι θες.
Θέλω να τʼ ακούω να το λες,
θέλω να τʼ ακούω κι όταν κλαις,
θέλω να τʼ ακούω να το λες,
και από μένα, και από μένα ό,τι θες.
Λέγε μου "σʼ αγαπώ" ξανά,
πες το μου για να λιώσω
λέγε μου "σʼ αγαπώ" ζεστά
ξανά, ξανά και ξανά.
σ'αγαπω ελληνικα
ιο τε αμο ιταλικα
ζε βου ζεμ φραντσεζικα
αι λοβ γιου εγγλεζικα
ιο τε αμο ισπανικα και πορτογαλεζικα.....
Μ αγαπας?
Σ αγαπω πολυ
Τι ζητας?
Ενα σου φιλι
Σ εχω τοσο ερωτευτει
κι η καρδουλα μου η μικρη
θα ραγισει σα γυαλι .... γιατι
Σ αγαπω πολυ!
Ρίχνω μια ευχή δεν ακούς κι όμως είσ’ εκεί
πιάνω τη σιωπή και τη σπάω μα δεν είσ’ εκεί
κρίμα που να βρω λίγο φως να σ’ ονειρευτώ
πες μου κάτι απλό που να μοιάζει αληθινό
Όλα εσύ μόνο εσύ κόκκινο φιλί
μια γλυκιά μουσική μας κρατάει μαζί
Όλα εσύ μόνο εσύ κόκκινο φιλί
όλα εσύ πάντα εσύ μόνο μόνο εσύ
Ήρθες σαν γιορτή απίστευτο σε θέλω πιο πολύ
ήρθες σαν γιορτή κρυφακούν γύρω σου θεοί
πες μου πού να βρω πιο γλυκό κομμάτι να σκεφτώ
πες μου κάτι απλό που να μοιάζει αληθινό
Όλα εσύ μόνο εσύ κόκκινο φιλί
μια γλυκιά μουσική μας κρατάει μαζί
Όλα εσύ μόνο εσύ κόκκινο φιλί
όλα εσύ πάντα εσύ μόνο μόνο εσύ
Όλα εσύ μόνο εσύ κόκκινο φιλί...
για να με γνωρισεις μες το πληθος
φορεσα γαρυφαλλο στο στηθος
ΚΟΚΚΙΝΟ γαρυφαλλο
ΚΟΚΚΙΝΟ γαρυφαλλο
στο μερος της καρδιας.....
για να σ'εκδικηθώ
σου σκίζω τις φωτογραφίες....
Σ'εκδικήθηκα
Ούτε μια φορά απόψε δεν σε θυμήθηκα
Τ'όνομα σου να το συλλαβίσω αρνήθηκα όπως παλιά
Σ'εκδικήθηκα
Και τα φώτα έσβησα μα δε φοβήθηκα
Ούτε με το μαξιλάρι σου κοιμήθηκα αγκαλιά
Δεν έχω τίποτα να θυμάμαι, τίποτα να μισώ,
τίποτα ν'αγαπάω, για τίποτα να ζω
Δεν έχω τίποτα να θυμάμαι, τίποτα να μισώ,
τίποτα ν'αγαπάω, για τίποτα να ζω
αγαπάω κι αδιαφορώ
και κρατάω τον κατάλληλο χορό,
το λοιπόν θα αγαπάω κι εμένα,
όπως εσένα...
Κρίμα τους κόπους μου και τις θυσίες μου
και όσα τράβηξα τόσο καιρό για σένα
κρίμα τα όνειρα και τις ελπίδες μου
τα πήρε ο άνεμος και πήγανε χαμένα
Εσένα δεν σου άξιζε αγάπη
εσένα δεν σου άξιζε στοργή
έχεις στο αίμα σου την αμαρτία
είσαι ένα ψέμα χωρίς ψυχή Ρεφραίν
Πόσο προσπάθησα πόσο κουράστηκα
πόσο υπόφερα για να σε συμμορφώσω
όμως γελάστηκα βαριά πληγώθηκα
εσύ δεν άξιζες καρδιά για να σου δώσω
κρίμα τα νιάτα κι η τσαχπινιά
κρίμα το μπόι σου καλέ!
γιατι καλε γειτονισσα
εχτες που τηλεφωνησα
κρίμα τα νιάτα κι η λεβεντιά
κρίμα το μπόι σου ΚΑΛΕ
άντρας δυο μέτρα σαν το κουκλί
να ζητιανεύεις το φιλί
αυτο το φιλι ιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι
θανατος και ανασταση
αυτο το φιλι
ειρηνη και επαναστασηηηηηη
κατω απ' το χωμα μες τα παγωμενα χερια τους
κρατανε της καμπανας το σκοινι
προσμενουνε την ωρα να σημανουν την ανασταση...
Η πιο μεγάλη ώρα είναι τωρα
η ώρα που μ' αρέσει να πονώ
η ώρα που σου δίνω την ψυχή μου
χωρίς να νιώθω τίποτα φτηνό
Κι αν είναι η αρχή στην κατηφόρα
η πιο μεγάλη ώρα είνα τώρα.....
(εξαιρετικά αφιερωμένο.....)
Οταν παιρνω φορα
φορα κατηφορα
κι ο Θεος ο ιδιος
δε με σταματα
(τωρα εγω αυτο το αφιερωνω σε μενα γιατι μου παει γαντι λεμε)
Τις νύχτες μπαίνεις στα όνειρά μου
λες κι είσαι σε δικό σου κήπο........
....εγώ απ' το πλάι σου δεν λείπω.
ΘΕΟΣ αν είναι κι αν μ' αγαπάει κανείς.....
(μην το ξαναπείς αυτό γιατί θα σε μπουφλίσω! άντε!)
Μ αγαπαει
δε μ αγαπαει
κι αν για μενανε μιλαει (η ποναει, θα σας γελασω :P )
να ξερες μοναχα
ποσο μου χεις λειψει
μακρια απο σενα
νοιωθω μονο θλιψη...
ΩΠΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! (ΑΣΦΑΛΤΟΣ ΛΕΜΕΕΕΕ)
...και του μίλησα για σένα και για μένανε
και τα μάτια του βουρκώναν κι όλο κλαίγανε
του'πα για το φέρσιμό σου και για τ'άλλα σου
τ'ασυγχώρητα τα λάθη τα μεγάλα σου!
μη μη με κοιτάς
αίμα κυλάει απ τα ΜΑΤΙΑ που σου χω χαρήσει
Αν δεν κοιτάς εκεί που θες να πας...θα πας εκεί που κοιτάς!
εκεί στο Νότο
εκεί μου κλήρωσε ο έρωτας το Λόττο...
το δικο ΜΟΥ παπλωμα
ειναι για δυο ατομα.....
είναι σκληρό για μια γυναίκα να'ναι μόνη
στο λέω τώρα που η αλήθεια δε θυμώνει...
δεν φεύγω
θα μείνω όλη νύχτα στην πόρτα σου
τ αστέρια θα πάρω αγκαλιά
θα ΛΕΩ τ ονομά σου σιγά.....
Τ' αστέρια από ψηλά μας γνέφουν σιωπηλά
την νύχτα που σταμάτησε ο χρόνος
σταματησε του ρολογιου τους δεικτες
τωρα που ειμαστε αγκαλια...
τώρα πια,
είσαι ανάμνηση παλιά
κίτρινο γράμμα στο συρτάρι
οταν θα λαβεις αυτο το γραμμα
τοτε θα κλαψεις με μαυρο κλαμα...
όταν αγαπήσεις το γέλιο σου και την αναπνοή σου
και δεις πως έχεις κάτι να μας πεις
στο πλάι σου ο άνθρωπος που διάλεξες βιτρίνα στη ζωή σου
τριάκοντα αργύρια αντίτιμο σιωπής!
Πάνε ώρες που'χω εδώ
χωρίς αναπνοή
Σε ταυτόχρονο ρυθμό
δενόμαστε μαζί
Δυναμώνεις το σφυγμό
Στενεύει η επαφή
Θεέ μου όλα τα 'χω δει....
-R-:
Και αντίστροφα ο χρόνος μετράει
κι αγκαλιαζόμαστε κι ενώνουν τα χέρια
Σαν τρελή η καρδιά μου χτυπάει
κι εκτοξευόμαστε οι δυο μας στ' αστέρια
Μα σε ταχύτητα όπως πάμε φωτός
Τα μάτια κλείνω και σφυχτά σε κρατάω
Και πριν προλάβει να εκραγεί ο ουρανός
Στ'αποκορύφωμα του τέλους ξεσπάω.
Σ'αγαπάω
Πανε ώρες που 'πα εδώ τελειώνει η λογική
Κατι πέρα απ'το μυαλό
μου δίνει εντολή
Σ'άλλη διάσταση θα μπω
θ'αλλάξω εποχή
Αφου όλα τα 'χω δει....
εδώ να μείνεις, εδώ να μείνεις
της καληνύχτας τα φιλιά μη μου τα δίνεις...
Αχ χελιδόνι κάπου νυχτώνει
και στην αλάνα στον καφενέ
Μικρά Ασία και φαντασία
κι η εφηβεία μας σε δίσκους ρεφενέ
Καληνύχτα καληνύχτα
τα τραγούδια που σου 'μαθα κρύφτα
ζέστανε τα σαν να 'ναι πουλιά
γιατί γέμισ' ο κόσμος με νύχτα
κι η ζωή μου αντηλιά
Όταν θα λάβεις αυτό το γράμμα
αναστενάζω βγαίνει φωτιά
και πού σοκάκι να τραγουδήσεις
τα παραπονεμένα λόγια σου καρδιά
Καληνύχτα καληνύχτα
τα τραγούδια που σου 'μαθα κρύφτα
ζέστανε τα σαν να 'ναι πουλιά
γιατί γέμισ' ο κόσμος με νύχτα
κι η ζωή μου αντηλιά
αχ χελιδονι μου που να πεταξεις
σ' αυτο το μαυρο τον ουρανο
κι αιμα σταλαζει το δειλινο
και που να κλαψεις...
αχ χελιδόνι μου,
πώς να πετάξεις
σ'αυτόν το μαύρο τον ουρανό...
Ο ουρανός φεύγει βαρύς
πάνω από τη ζωή μου
μα η θύμησή σου έμεινε
να δένει την ψυχή μου
Δεν έχω μάτια να σε δω
καρδιά να σου μιλήσω
πέσαν τα χέρια μου νεκρά
και πώς να σε κρατήσω
Ο ουρανός φεύγει βαρύς
τα όνειρά μου παίρνει
και μες στην τόση μου φωτιά
άλλη φωτιά μου φέρνει
Δεν έχω μάτια να σε δω
καρδιά να σου μιλήσω
πέσαν τα χέρια μου νεκρά
και πώς να σε κρατήσω
αυτα τα χερια ειναι δικα σου
και τα χεις στειλει για να με δικασουν
ειναι μαχαιρια που χουν τ' ονομα σου
αυτα τα χερια τα χερια τα δικα σου
τα κορμιά και τα μαχαίρια
άιντε μη βρεθούν σε λάθος χέρια
κάποιο φονικό θα γίνει
και ποιος παίρνει την ευθύνη
πουθενα δε θα ειπαρχεις...θα, με αφαντος γεια σενα..
δεν πάω πουθενά-πουθενά-πουθενά
εδώ θα μείνωωωωω
Λες να περιμένουμε
το φως άλλης μιας μέρας
Ανοίγεις τα παράθυρα
ν' αλλάξει ο άερας
Μα έσβησε η φλόγα
το σπίτι σκοτεινό
βαρέθηκα τα λόγια
και φεύγω πρώτα εγώ
Δε μένω πια εδώ
σ' έναν κόσμο γκρεμισμένο,
Δε μένω πια εδώ
κι ούτε ξέρω πού πηγαίνω
Μια ζωή κουράστηκα
μαζί σου να παλεύω
Φτάνει πια να έρχεσαι
μονάχα όταν φεύγω
Θα μείνω τώρα μόνη
σε άλλη γειτονιά
και ειν' αυτός ο πόνος
αρρώστια και γιατρειά
Δε μένω πια εδώ
σ' έναν κόσμο γκρεμισμένο,
Δε μένω πια εδώ
κι ούτε ξέρω πού πηγαίνω
Δεν είναι η ζήλεια που μας χώρισε,
δεν είναι αυτό που με πονά
Είν' η αγάπη που δε χώρεσε
Τα πιο βαθιά μας μυστικά
Δε μένω πια εδώ
σ' έναν κόσμο γκρεμισμένο,
δε μένω πια εδώ
κι ούτε ξέρω πού πηγαίνω
σπίτι μου είναι ο πόνος και τραγούδι μου ο δρόμος. Διώξε με και μη λυπάσαι τι θα γίνω μη φοβάσαι κι αν χιονίζει και αν βρέχει το αγριολούλουδο αντέχει. ...
ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία
κάποιος την έγραψε στον τοίχο με μπογιά
Όταν σου πέφτει η μπογιά τότε σου πέφτει η μύτη
πέφτει βροχή, πέφτει βροχή
στο πρόσωπό μου πέφτει
πέφτει βροχή, πέφτει βροχή
στου δρόμου τον καθρέφτη....
Να 'χεις τέτοιες νύχτες με βροχή Συντροφιά σαν μένεις μοναχή Μου πες θα 'ρθεις αύριο να με βρεις ...
σαν με κοιτάς
ηλιοβασίλεμα στα μάτια σου φωτιά
καίγομαι μέσα στη δική σου τη ματιά
λιώνω σαν φλόγα την αυγή
σαν με κοιτάς!
πού καίγομαι και λιώνω πού μ’ έκανες και σ’ αγαπώ και τώρα μαραζώνω...
τώρα κλαις, γιατί κλαις
συ δεν είσαι που γέλαγες χθες
μόνη σου έχεις γκρεμίσει
όσα εγώ είχα χτίσει
τώρα τάχα γιατί κλαις;
Βγάλε το γλαστράκι στο μπαλκόνι σου ήρθα και δε θα 'σαι τώρα μόνη σου...
όταν τραγουδάω μόνη μου τα βράδια
είναι για να πέσω στη φωτιά
είναι που μετράω πάλι τα σημάδια
απ'τα σκουριασμένα σου φιλιά...
Φωτιά στα Σαββατόβραδα να μην ξαναγυρίσουν
αυτοί που μείναν μοναχοί να μην ξαναδακρύσουν
Αφιερωμένο :roll:
αυτοί που φεύγουν κουνούν μαντήλια
κρύβουν τα μάτια
γιατί πονούν...
Τα μαύρα μάτια σου, όταν τα βλέπω με ζαλίζουνε και την καρδιά μου συγκλονίζουνε όταν τα βλέπω μου θυμίζουνεκάποια αγάπη μου παλιά ...
κάποια, κάπου, κάποτε
ήταν η ζωή μου!!!
Η ζωή μου όλη είναι ένα τσιγάρο, που δεν το γουστάρω κι όμως το φουμάρω
τσιγαρο απο ξενο στομα εγω δεν καπνισα ακομα
και ρουχο απο κορμακι ξενο δεν το φορω που να πεθαινω...
οι μικρές αναπνοές σου
πυρκαγιές στο πρόσωπό μου
το λαχάνιασμα του κόσμου
στο κορμί σου
τα μαλιά σου τυλιγμένα
στην γροθιά μου στον καρπό μου
έτσι θέλω να ΠΕΘΑΙΝΩ
παραβγαίνοντας μαζί σου
Ήθελα να 'μαι κρυμμένος πυρετός μέσα στο αίμα σου, για να ξυπνάω τις φωτιές μες στο κορμί σου
Πώς γεννάει ζωή το σκοτάδι
μες στου χρόνου τις αναπνοές
θα ξανάρθε το ίδιο φεγγάρι
και ζωντάνεψε τόσες σιωπές
ΑΙΜΑ δάκρια κι ιδρώτας.....
(Σάκηηηηηηηηηη)
οχι αλλα δακρυα κλεισαν οι ταφοι
λευτεριας λιπασμα οι πρωτοι νεκροι...
ena grama...na mou leei pos me theleis..
Όταν θα λάβεις αυτό το γράμμα
εγώ θα είμαι πολύ μακριά
και θα πιστέψεις πως δε χωράνε
δύο αγάπες σε μια καρδιά
Όταν θα λάβεις αυτό το γράμμα
τότε θα κλάψεις με μαύρο κλαμα
....
οταν χαμογελανε ενα μικρο χελιδονι
βγαινει μεσα απ' τα αγρια γενια τους...
αχ χελιδόνι μου πώς να πετάξεις
σ'αυτόν το μαύρο τον ουρανό
ενα το χελιδονι η ανοιξη ακριβη
για να γυρισει ο ηλιος θελει δουλεια πολυ...
μην βροντοχτυπάς τις χάντρες
η δουλειά κάνει τους άντρες
το γιαπί,το πηλοφόρι,το μυστρί..................
Οι πρασινες οι κοκκινες
οι θαλασσιες σου οι χαντρες
χειμώνας γκρίζος, παλτά και γάντια
κόκκινες μύτες, μαύρες εποχές
στο χιόνι αφήνεις λάσπη και σημάδια
τα μάτια σου πετάνε αστραπές
πες ό,τι θες...
οτι θες εσυ φτανει να μαστε μαζι...
φτάνει, φτάνει, φτάνει
μακριά μου να'σαι φτάνει
παράπονο πικρό
πάλι με πιάνει...
βραχο βραχο τον καημο μου
τον μετραω και πονω
κι ειναι το παραπονο μου
ποτε μανα θα σε δωωωω
ποτε μανα θα σε δω....
πότε θα κα - ποτέ θα κάνει ξαστεριά!
ε, πότε θα φλεεεβαρίσει, πότε θα φλεβαρίσει
να πάρω τοοο, να πάρω το τουφέκι μου!
ετσι ειναι ματια μου η ζωη
μια ξαστερια μια μπορα
κανε στη μπορα υπομονη
στην ξαστερια προχωρα...
κάν' υπομονή κι ο ουρανός θα γίνει πιο γαλανός
κάν' υπομονή μια λεμονιά ανθίζει στη γειτονιά!
Ο ουρανός φεύγει βαρύς
πάνω από τη ζωή μου
μα η θύμησή σου έμεινε
να δένει την ψυχή μου
Δεν έχω μάτια να σε δω
καρδιά να σου μιλήσω
πέσαν τα χέρια μου νεκρά
και πώς να σε κρατήσω
Ο ουρανός φεύγει βαρύς
τα όνειρά μου παίρνει
και μες στην τόση μου φωτιά
άλλη φωτιά μου φέρνει
Δεν έχω μάτια να σε δω
καρδιά να σου μιλήσω
πέσαν τα χέρια μου νεκρά
και πώς να σε κρατήσω
μια καρδια τα χερια μου σου φερανε
καντην οτι θες ειναι για σενανε...
αυτά τα χέρια είναι δικά σου
και τα 'χεις στείλει για να με δικάσουν
είναι μαχαίρια που 'χουν τ'όνομά σου
αυτά τα χέρια, τα χέρια τα δικά σου
πανω στην αμμο την ξανθη
γραψαμε τ' ονομα της
ωραια που φυσηξε ο μπατης
και σβηστηκε η γραφη...
ξανθή αγαπημέναη Παναγιά....
Μια ΠΑΝΑΓΙΑ, μια αγάπη μου έχω κλείσει
σ' ερημοκλήσι αλαργινό
Κάθε πρωί της καρδιάς την πόρτα ανοίγω
κοιτάζω λίγο και προσκυνώ......
ΚΑΘΕ ΠΡΩΙ που ξύπναγα
να πάω στη δουλειά
φεύγανε σαν πουλιά τα ψαροκάικα....
(κολλήσαμε? :wink: )
μην ξαναρθείς απ΄τη δουλειά, δεν το αντέχω
δεν το μπορώ να σ'αντικρύσω φιλικά
εγώ ξεδίπλωσα τα φύλλα της καρδιάς μου
κι εσύ υπόγραψες σαν σταρ του σινεμά!
Να ξαναρθείς να μην χαθώ κοντά σου για να ζεσταθώ, να ξαναρθείς να μην πεθάνω, να ξαναρθείς ενα λεπτό να δεις που ακόμα σ`αγαπω κι απ` τη ζωή μου παραπάνω..
ένα λεπτό περιπτερά,
βουλιάζει στα βαθιά νερά
το τελευταίο μου το πλοίο...!
Το πλοίο θα σαλπάρει για λιμάνια ξένα για λιμάνια ξένα μαζί του θα σε πάρει αγάπη μου και σένα μακρυά από μένα
αχ! να μπορούσα τα λιμάνια να τα κλείσω
να σταματήσω τα τραίνα στο σταθμό
να'χα τη δύναμη τα βράχια να κυλήσω
να μην αφήσω δρόμο για το χωρισμό..
Ήτανε αέρας πάντα, σύννεφο βιαστικό
Μες σε τρένα, μες σε πλοία
Κλαιει το χωρισμό
τα τραίνα που φύγαν, αγάπες μου πήρανε...
μαραμένα τα γιούλια και οι βιόλες, μαραμένα και τα γιασεμιά, μαραμένες οι αγάπες μου όλες
όλες του κόσμου οι κυριακές
λάμπουν στο πρόσωπό σου
τι χρώματα τι μουσικές
μες στο χαμόγελό σου...
σαν τη φωτια εισαι ζεστος
εισαι ο ιδιος ο χριστος
ενας χριστος της γειτονιας
που ξερει ΤΙ θα πει χιονιας......
ΦΩΤΙΑ στα σύνορα της γης
θ ανάψουμε εμείς.......
εμπρος της γης οι κολασμενοι
της μοιρας σκλαβοι εμπρος εμπρος...
στ' άρματα στ' άρματα εμπρός στον αγώνα για τη χιλιάκριβη τη λευτεριά
μωρό μου
αγκαλιά μου σφιχτή
και φιλη μες την μέση του δρόμου
δεν με νοιάζει αρκεί
να ξυπνάς το πρωί
ΣΤΟ πλευρό μου
μωρό μου!!!!!!!!!!
δε με νοιάζει τι θα πουν
το πρωί που θα φεύγεις σαν κλέφτης
και μη γίνεσαι ψεύτης
το ξέρουν πως μένεις αλλού
Πικροί βοριάδες της ζωής
και κόσμε τύραννε,
είχαμε όνειρα κι εμείς
και μας τα πήρανε
και μας τα πήρανε.
Είν' τα σπίτια κλειδωμένα
και για σένα και για μένα,
είν' οι άνθρωποι θηρία,
μείνε δίπλα μου ......
Δε μας λυπήθηκε ψυχή
μέσ' στα λασπόνερα,
στην αγκαλιά μου τη φτωχή
θα κάνουμ' όνειρα
θα κάνουμ' όνειρα.
Είν' τα σπίτια...
υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι
σαν το ξεχασμένο στάχυ
ο κόσμος γύρω άδειος κάμπος
κι αυτοί στης μοναξιάς το θάμπος
σαν το ξεχασμένο στάχυ
άνθρωποι μονάχοι
....
Άνθρωποι μονάχοι
σαν ξερόκλαδα σπασμένα
σαν ξωκκλήσια ερειπωμένα
σαν εσένα,
σαν εμένα!
Ωραίοι άνθρωποι, αλλά... η μοναξιά τους παγώνει
πηγαίνουνε στο ΣΙΝΕΜΑ για να μην νιώθουνε μόνοι.
Μα εγώ έχω εσένα και εσύ εμένα
και είν'η αγάπη μας λα λα λα λα λα (δεν θυμάμαι παρακάτω, παιδιά)
Άκου! Της μοναξιάς μου τη φωνή
Άκου! Του χωρισμού μας τα γιατί
Ακόμα καίνε σαν φωτιά
για σένα στην καρδιά
κι απάντηση καμιά
Άκου! Της μοναξιάς μου τη φωνή
Άκου! Τι με ρωτάει η σιωπή
Κι εγώ δεν ξέρω τι να πω
κι ας θέλω να κρυφτώ
μ' ακόμα σ'αγαπώ!
Σ' αναζητώ, παντού σε γυρεύω
και με τη σιωπή, τις νύχτες παλεύω
Σ'αναζητώ με δυο μάτια που κλαίνε
μου λείπεις εσύ κι όλα μου φταίνε
Σ'αναζητώ, παντού σε γυρεύω
.................................
.................................
μου λείπεις εσύ, ΕΣΕΝΑ ζητώ!
Άκου! Της μοναξιάς μου τη φωνή
Άκου! Αυτά που δε σου έχω πει
Πού πας, τι κάνεις, πού σκορπάς
Γιατί με προσπερνάς
αφού με αγαπάς
Άκου! Της μοναξιάς μου τη φωνή
Άκου!Δεν έχω άλλη υπομονή!
Το δρόμο παίρνω κι όπου βγει
και μέσα στη σιωπή
ο πόνος μου κραυγή
Σ'αναζητώ, παντού σε γυρεύω
.............................
.............................
μου λείπεις εσύ κι όλα μου φταίνε
Σ' αναζητώ
Σ' αναζητώ με δυο μάτια που κλαίνε
μου λείπεις εσύ,
εσένα ζητώ!
(1000άρη! σταμάτα τα copy-paste λέμε!
2-3 στίχοι μας αρκούν για να μπούμε στο νόημα!!! ;-) )
σ'αναζητώ, σ'αναζητώ στη σαλονίκη ξημερώματα
λείπει το βλέμμα σου απ' της αυγής τα χρώματα
σ'αναζητώ μ'ένα βιολί κι ένα φεγγάρι
λείπει το όνειρο, εσύ και το δοξάρι
sorry
Σόρι, Τζι Μπι, αλλά αν και δεν πίνω σε βλέπω διπλό;;;;;;;;;;
σε βλέπω στο ποτήρι μου
και πίνοντας σε πίνω...!!! ;-)
τι "sorry" καλέ;
τραγουδάκι γράψε!!!! ;-)
Μπλακ, αν σου πω ότι δεν ξέρω τους κανονισμούς;;
Στην τύχη, λοιπόν...
Φέρτε μου ποτήρια λα λα λα λα
φέρτε μου να πιω
το ακριβότερο πιοτό
εγώ πληρώνω
τα μάτια που αγαπώ :roll: :roll: :roll: :roll:
οι κανόνες είναι πολύ απλοί]
'Επαιρνα την λέξη που τονίζατε. Είδες η πλατινέ; ΧΕΧΕΧΕΧΕΧΧΕΕΧ
Και σ'ευχαριστώ που μου εξήγησες.
Ναϊάδα, καλώς όρισες στον οντά μας. (ΑΝΑΤΟΛΙΤΙΚΗ ΒΡΑΔΙΑ ΑΠΟΨΕ)
Μάτια μου μεγάλα ζυμωμένα με το γάλα ΛΑΛΑΛΑΛΑ
τα μάτια σου πράσινα ναναι η μαβιά
όνειρο κι αποθυμιά ααααααχχχχχ
τα μάτια σου
κι εγώ λείπω απο ανατολίτικη βραδιά οριενταλ όργιο???????ποτεεεεεεεεέ :wink:
ας συνεχίσουμε λοιπόν με το επόμενο άσμα της μεγάλης αοιδού!!μάτια μου μεγάλα, μάτια μελαγχολικά
ήπια στάλα στάλα τα βαθιά σας μυστικά
τι γλυκό να σ'αγαπούν και να σου το λένε
μάτια που μελαγχολούν και κρυφά σου κλαίνε...
Παρεπιπτόντως, αν θέλεις να χρησιμοποιήσεις κι εσύ την ίδια λέξη με τον προηγούμενο, δεν σε εμποδίζει κανείς!!! ;-)
*Ναϊάδα, αυτό δα έλειπε. Ναργιλέ; *
Δυο πράσινα μάτια με μπλου βλεφαρίδες με έχουνε κάμνει τρελό λα λα λα
(Σύγχρονο σεξέ. Η επιτυχία!)
δύο κόσμους έχει η ψυχή μου
δύση και ανατολή...
(έτσι, για να μείνουμε στα ίδια μέρη...!)
Η αθανασία της ψυχής είναι πολύ μεγάλο πράγμα
σαν ταξιδάκι αναψυχής
μ'ένα κρυμμένο τραύμα...
('Ετσι, Μπλακ :P )
εγώ σιωπώ μες τις φωνές
και δένω την καρδιά μου
κι εσύ μετράς τις αντοχές
μάγισσα, μάγισσά μου…
με ένα άγγιγμα ψυχής
άκουσε, άκουσέ με…
Εγώ σωπαίνω! 'Ακου σωπαίνω! Εγώ ευθύνες δεν σου ζητώ!
'Αλλος φωνάζει, άλλος ρωτάει, άλλος ζητάει λογαριασμό (Το ακούω τώρα άρα κάνω μια ζαβολιά...)
αλλος για Χιο τραβηξε κι αλλος για Μυτιλήνη.....................
Πάλι... τράβηξε τη σκανδάλη λα λα λα
*Σόρι, αλλά το ελληνικό ρεπερτόριό μου φτωχότατο*
ΠΑΛΙ στην σκέψη της τρελλής
με βρήκε τ άστρο της αυγής......
ΠΑΛΙ θα κλάψω...πάλι θα γελάσω
τι κι αν εσύ χαθείς...
Νύχτες πικρες το ξέρω θα περάσω
ώσπου να ξεχαστείς
ΞΕΡΩ πως δεν θα ρθεις ξανά
άλλη φορά δεν θα σε δω
όμως για μένα είσαι εδώ
είσαι παντού και πουθενά....
Ξέρω πως θα ρθεις ξανά
θαρθεις να μου πεις
πόσο για μένα πονάς
και πως δεν μπορείς
μακριά μου να ζεις........
να μου το ΠΕΙΣ
το σ αγαπώ και πάλι
να μου το πεις
η αγάπη είναι ζάλη
Σ'αγαπώ
δεν μπορώ τίποτε άλλο να πω
πιο βαθύ, πιο μικρό, πιο μεγάλο
Για εσενα νε ΜΠΟΡΩ
πατρίδα να προδώσω
Θε μου ντρέπομαι τόσο
κι όμως το μπορώ.....
Το τραγούδι που έγραψες μόλις ΜΙΛΑΜΕ ΤΟ ΣΙΧΑΙΝΟΜΑΙ!!!!!!
Δεν μπορώ, ο χειμώνας μ' αρωσταίνει
άλλο πια
δεν μπορώ!
ΔΕΝ θέλω την συμπόνια κανενός
τον έζησα τον κόσμο και τον είδα.....
ανηκω σε μενα
και στα ονειρα μου
και ΘΕΛΩ εσενα
μεσ τη μοναξια μου
(μην το διορθωσετε ετσι το τραγουδω εγω)
μενα με λενε περικλη κι αν θες να μαθεις ρωτα
συμφωνα με το προσωπο να φερεσαι αναλογως
γιατι θα πεσει το ραβδι οπου δεν πιπτει λογος
αλλου εκανες τα κολπα σου εδω θα κατσεις αγια
γιατι αλλα ματια εχει ο λαγος κι αλλα η κουκουβαγια...
τράβα μάγκα να ρωτήσεις
να σου πουν ποια είμαι εγώ
είμαι εγώ γυναίκα φίνα ντερμπετερισα
που τους άντρες χάντρα χάντρα
τους μπεγκλέρισαααααα................................... :P :wink:
την αγαπούσα παραδέχομαι
ήταν το δεύτερο ΕΓΩ μου
μα τώρα πια δεν την ανέχομαι
ούτε σαν σκέψη στο μυαλό μου....
τωρα πια εισαι αναμνηση παλια
κιτρινο γραμμα στο συρταρι...
θα κανω τωρα κατι πια σωστο
θα στειλω ενα ΓΡΑΜΜΑ και σε μενα.....
μια παρενθεση και μονο
μεσα στο δικο σου κοσμο
πως θα ημουνα για σενα
δε φανταστηκα
όλα ητανε μια πλανη
η καρδια μου θα πεθανει ...
(μινορακι, επρεπε να σ ειχα χτες μαζι μας !!! :wink: )
το μερτικο μου απ' τη χαρα
μου το χουν παρει αλλοι
γιατι ειχα χερια καθαρα
και μια καρδια μεγαλη...
Η καρδιά μου πληγωμένη σαν καμπάνα ραγισμένη
μυστικά μου ψυθιρίζει με μανία.....
Η ζωή πριν μας χωρίσει, προσπαθώ να βρω μια λύση.
αγωνία, αγωνία....
(πώς μου ήρθε τώρα αυτό!)
αγωνια με λαχταρα να σε νοιαζομαι
αγωνια μια ζωη να σε μοιραζομαι...
Ναι...αλλά...χμ....είναι το ρεφρενάκι του πρηγούμενου. Εντάξει? :evil: :wink:
μια ζωη την έχουμε
κι αν δεν την γλεντήσουμε
τι θα καταλάβουμε
τι θα καζαντήσουμε
moody καλη μου αυτο το ρεφρεν τα λεει ολα και ιδιαιτερα ο στιχος "αγωνια μια ζωη να σε μοιραζομαι"... γι αυτο και δεν μπορεσα να αντισταθω και το εγραψα...
πυροβολα με αν θες αλλα... ετσι ειναι... :wink:
και τωρα σεβομενη τους κανονες του παιχνιδιου δεν θα το επαναλαβω τουλαχιστον για τα επομενα 5 τραγουδια που θα γραψω... :P
και θα ειναι εξαιρετικα αφιερωμενα σε σενα... :hug2:
αλοιμονο σ' αυτους που δε δακρυσανε
ζωη την ομορφια σου δε γνωρισανε...
Πιάστηκα σκοινί κορδόνι
Φεύγω για τα ξένα
Βούτηξα στο μακαρόνι
Αλοίμονο σε μένα.
ΦΕΥΓΩ κι αφήνω πίσω μου συντρίμια
κυνηγημένους και αγρίμια
φεύγω,τώρα φεύγω....
Τώρα τέλος στα λάθη
κι οτι έχω πάθει δεν το ξεχνάς
Τώρα που γρήγορα βραδιάζει
σαν τραγουδάκι θα στο πω
Ο,τι θυμάσαι δε βουλιάζει
μη με ξεχνάς που σ' αγαπώ....
Βραδιάζει πάλι σήμερα βραδιάζει
κι έρχεται η ώρα η δικιά μου
αυτή που σαν πουκάμισο ταιριάζει
με την μελαγχολία στην καρδιά μου
Πήρες την καρδιά μου
πήρες το μυαλό μου
πάρε να φοράς και το πουκαμισό μου.
το ΠΟΥΚΑΜΙΣΟ το θαλασσι
μια φορουσα εγω
και μια εσυ.....
εχεις λιγα χρονια εχεις καλε
και ειναι απο μαλαμα
μα γιατι δε με προσεχεις καλε
μηπως θελεις μαλωμα
μα η δικιά μου η καρδιά
δεν έχει αντάλλαγμα
όπου Γιώργος και ΜΑΛΑΜΑ
Ο Γιώργος είναι πονηρός
κι αυτά που λέει μην τα τρως
κι από τις εντεκα και μπρος
κυκλοφοράει σα γαμπρός
κάνω να ζωγραφίσω το φεγγάρι που γυρίζει
ζεστό και σκονισμένο από ταξίδι μακρινό
τα μάτια μου θολώνουν, κι ο αέρας π' αρμενίζει
μου λέει τραγούδι ξένο, τραγούδι αλλοπαρμένο
θα πιω αποψε το φεγγαρι
και θα μεθυσω και θα πω
αφου πονας για καποιον αλλο
δωσμου μαχαιρι να κοπω
κι οταν με κοψει το μαχαιρι
μετανιωμενη θα μου πεις
παρε του φεγγαριου το δακρυ
απο το αιμα να πλυθεις...
αφιερωμενο στη moody και αυτο... :wink:
Απάνω μου έχω πάντοτε στη ζώνη μου σφιγμένο
ένα μιρκό αφρικάνικο, ατσάλινο μαχαίρι
όπως αυτά που συνηθούν και παίζουν οι αραπάδες
που από έναν γέρον έμπορο τ'αγόρασα στ' Αλγέρι
γλυκά πονούσε το μαχαίρι
έσταζε μέλι η μαχαιριά............
ματια μου μεγαλα
μελι με το γαλα
γεμισαν οι δρομοι ουρανο
για τη moody... :wink:
ματια μπλε
στα μεγαλα ταξιδια σου
θα μαι εγω
θα μαι παντα μαζι σου.
...ξερει..
Μάτια μου μεγάλα, μάτια μελαγχολικά
ήπια στάλα - στάλα τα βαθειά σας μυστικά
τα μάτια σου πράσινα ναναι η μαβιά όνειρο κι αποθυμιά αααχχχ τα μάτια σου...................
πρασινο το φεγγαρακι
ερημη η ακρογυαλια
αν με πιστευες λιγακι
θαταν ολα αληθινα......
Χμμμ.... μάλλον εννοείς]
χάρτινο το φεγγαράκι
ψεύτικη η ακρογιαλιά
αν με πίστευες λιγάκι
θα'σαν όλ'αληθινά...
δίχως τη δική σου αγάπη
γρήγορα περνά ο καιρός
δίχως τη δική σου αγάπη
είν' ο κόσμος πιο μικρός...
αγαπη που γινες δικοπο μαχαιρι
καποτε μου δινες μονο τη χαρα...
κι αυτο για τη moody :wink:
χαρά μου, για σένα ζω χαρά μου
το ξέρεις χωρίς να στο'χω πει...
Εγώ για σένα....εγώ για σένα...
για σένα θα πεφτα πιο κάτω απ' τον καθένα
Εγώ καρδιά μου...εγώ καρδιά μου....
εγώ θα σκότωνα για σένα τα όνειρά μου.....
στο κάτω κάτω της γραφής
αξίζει να καταστραφείς
και ως την κόλαση να πας
για μια γυναίκα που αγαπάς
ΚΑΤΩ στον πειραια στα καμινια
φτωχια καλη καρδια
μα και γκρινια.....
αλήτη μ είπες μια βραδιά
χωρίς καμιάν αιτία
μα του αλήτη η ΚΑΡΔΙΑ
δεν σου κρατάει κακία
αλητη διχως αγαπη
με διχως μανα
και διχως σπιτι
αααααλητη μες στη μανια του βορρια
μικρο σπουργιτι..
αλητη !
Επειδή δεν ξεχωρίζει κάποια λέξη, παίρνω αυθαίρετα τον αλήτη:
Θα μου κλεισεις το σπίτι,
με έχεις κάνει αλήτη,
θα μου βάλεις φωτιά,
γι' αυτό κάτσε καλά...
μωρό
πήρε φωτιά μια καρδιά
μια καρδιά καίγεταιιιιιιιιιιιι
κι ο καυμός δεν λέγεται...................
καρδιά μου μην ανησυχείς,
δεν θα χωρίσουμε εμείς
χωρίσαμε ένα δειλινό
με δάκρυα στα μάτια
η αγάπη μας ήταν γραφτό
να γίνει δυο κομμάτια...................... :? :? :cry:
για να σ εκδικηθώ
σου σκίζω τις φωτογραφίες
κι εσύ όπως κι εγώ
ΚΟΜΜΑΤΙΑ στις γωνιές και στις πλατίες
στην μικρή την πλατειτσα που σε γνώρισα....................
μετά απο σένα ΠΟΥ? πες μου να πάω που?
μετά απο σένα τι? τι ν αγαπήσω τι?
μετά απο σένα ποιόν? ποιόν να πιστέψω ποιόν?
μετά απο σένα πως? να ζήσω άλλο πως?
ποιός να συγκριθεί μαζί σου??????
ποιος; ποιος; ποιος μωρό μου ποιος;
ποιος; ποιος; θέλω να ξέρω ποιος! ;-)
ΘΕΛΩ κοντά σου να μείνω
θέλω σκιά σου να γίνω
κάθε πληγή ν' απαλύνω
που σε πονά
Τα βλέφαρά μου να κλείνω
να με φιλάς και να σβήνω
Θέλω κοντά σου να μείνω
παντοτινά
καίγομαι γλυκά στη φλόγα σου
νιώθω σα θεός στο σώμα σου
γίνομαι καπνός που σε τυλίγει (μ'ένα φιλί)
και σε αγγίζει (κάθε στιγμή)
Σ' έχω κάνει Θεό... (Στανίση)
τι σου έχω κάνει κι έπαψες να μ΄αγαπάς?????????????
δεν Μ ΑΓΑΠΑΣ γι αυτό με βασανίζεις
δεν μ αγαπάς αληθινά
Αληθινά, Ειλικρινά, Συγνώμη
είναι τρεις λέξεις που δεν έμαθες ακόμη
Αληθινά Ειλικρινά να ερωτευτείς
είναι για σένα κάτι που δεν το μπορείς, δεν το μπορείς
ΔΕΝ ΤΟ ΜΠΟΡΕΙΣ οσο κι αν θες
να με ξεχασεις
δεν το μπορω οτι κι αν πω
να σ'αρνηθω
αν σ' αρνηθω φιλω σταυρο
κι ορκο βαρυ σου κανω
αν σ' αρνηθω αγαπη μου
να πεσω να πεθανω...
κι αυτο για τη moody...
πού 'ναι η αγάπη που μ' ανέβασε στα σύννεφα
δώσε μου κάτι τώρα που πέφτω, να σωθώ
πού 'ναι η αγάπη να μου αποδείξει πριν το τέλος
αν είναι απάτη ή αν είναι κάτι μαγικό
κι εγώ μένω μόνη εδώ
πριν το ΤΕΛΟΣ φανεί
Μείνε, σώμα μου γίνε,
γίνε ψυχή μου,
μείνε μαζί μου.
Μείνε μες τον καθρέφτη,
η νύχτα πέφτει,
μείνε μαζί μου
ένα αστέρι ΠΕΦΤΕΙ πέφτει
το κοιτώ στον ουρανό....
Τ' αστέρια από ψηλά μας γνέφουν σιωπηλά
τη νύχτα αυτή που στάθηκε ο χρόνος
Τα μάτια σου φωτιά, τα χείλη σου δροσιά
αν φύγεις και μ'αφήσεις θάμαι μόνος.....
Αστερι μου φεγγαρι μου
της ανοιξης κλωναρι μου
Αποψε θαρθω παλι............
Θά ρθω να σε βρω όπου και νάσαι
θά ρθω να σε βρω...να το θυμάσαι....
θα ρθω ξανα απ' τα παλια
σαν το πουλι απ' το νοτια
την πορτα να χτυπησω
θα ναι μια ανοιξη πικρη
ολα θα ανοιγουνε στη γη
κι απ' την αρχη θα αρχισω...
Αρχή και φινάλε,
σκοτάδι και φως.
Αγάπη τι δύσκολο πράμα...
Αγάπη μου επικίνδυνη
φοβάμαι και τη σκιά σου
ερείπιο με κατάντησες
με τον άπιαστο τον έρωτά σου
αγαπη που γινες δικοπο μαχαιρι
καποτε μου δινες μονο τη χαρα.....
μα τωρα πνιγεις τη χαρα στο δακρυ
δεν βρισκω ακρη
δεν βρισκω γιατρεια....
μια ματιά σου ΜΟΝΟ φτάνει
αεροπλάνο να με κάνει
ένα σου φιλί στο στόμα
λιώμα να με κάνει λίωμα...
Φίλα με πάλι φίλα με αγκάλιασε με
Μες στο κορμί σου να κρυφτώ
Φίλα με πάλι φίλα με ξημέρωσέ με
Σ' ένα ταξίδι ερωτικό
ΠΑΛΙ θα κλάψω πάλι θα γελάσω
τι κι αν εσύ χαθείς
νύχτες πικρές το ξέρω θα περάσω
ώσπου να ξεχαστείς.....
Βάλε μουσική χορεύοντας να φύγω
σε μια φιγούρα απλή και δυνατή
το θέλω μου να πνίγω
Ό,τι θες εσύ τα χέρια μου ανοίγω
να κάνω ένα βήμα και στροφή
χορεύοντας να φύγω
ΒΗΜΑ ΒΗΜΑ ξερω πως θα γυρισεις
σαν το κυμα να με νανουρισεις
μα τα βραδυα ολα στο ιδιο χρωμα
ιδια παντα και δεν ηλθες ακομα....
Γέμισέ μου το ποτήρι,βάλε μου να πιω
να σαλτάρω κάθε σύρμα,κάθε μάντρα,κάθε κύμα
να χαθώ για να βρεθώ,
βάλε μου να πιω,φέρε μου να πιω.
Κι αν είναι ψέματα τι σημασία
κι αν είν' για λίγο αχ τι αδικία
Έλα ΚΥΜΑ πάρε με και μες στην αγκαλιά του πάλι βάλε με
έλα ΚΥΜΑ και βοριά, στο σώμα του στεριά, μπροστά του βγάλε με....
Μονάχα σιωπή
να τί μας έμεινε
αφούν είναι όλα πια χαμένα
Κι αυτό το γιατί
που κάπου ξέμεινε
πίσω απ'τα χείλια τα σφιγμένα...
Κρίμα που είναι αργά και δεν προλάβαμε
άλλη μια αγκαλιά κι ένα συγνώμη
Κρίμα που είναι αργά και καταλάβαμε
μια μεγάλη αγάπη πώς τελειώνει...
Τίποτα...Δεν υπάρχει στο στόμα πια φωνή...
Τίποτα να σου πως δεν υπάρχει...
Σήμερα που ξανάγινε χώμα το κορμί
σήμερα που ψάχνω να βρω ακόμα το γιατί
ΠΟΙΑ ΛΕΞΗ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΔΕΝ ΒΡΙΣΚΩ ΤΙΠΟΤΑ
ΑΦΟΥ ΤΟ Σ'ΑΓΑΠΩ...ΤΟ ΛΕΩ ΑΚΟΜΑ...
Με χέρια ανοιχτά θα παραδώσουμε
τα όνειρά μας τα κλεμένα
κι αν θέλει η καρδιά να μετανιώσουμε
το λεν' τα μάτια τα κλαμένα...
Στις βραδινές περιπλανήσεις μας
στης καρδιάς τις διαδρομές
πώς γεμίζει η νύχτα χρώματα
πώς φωτίζονται οι σκιές
Και δεν βρίσκω λόγια να σου πω
γιατί όλα έχουν ΦΩΝΗ
το μεγάλο μας το όνειρο
σου εξηγώ με ένα φιλί
Και μετά δε μιλάμε πολύ
γιατί το όνειρο ζει στη σιωπή
Με το βλέμμα στους περαστικούς
να 'χα χίλιες σιωπές να ακούς
ΧΙΛΙΕΣ βραδιές θα μ αρνηθείς
χίλιες θα με προδόσεις.....
Αγάπα με τις ώρες που μπορείς
αγάπα με ποτέ μη μ' αρνηθείς
παράλληλοι οι δρόμοι μας κι αν είναι
αγάπα με και στη ζωή μου μείνε.
Αγάπα με,
γίνομαι δρόμος να περάσεις,
πάτα με.
Έχω ανάγκη από σένα,
νιώσε με,αγάπα με.
Ο δικός μου ο δρόμος
μ’ έχει χρόνια διαλέξει
στην οδό γράφει "μόνος"
επικίνδυνη λέξη.
Ο δικός μου ο δρόμος
δε μου δείχνει αστέρι
για αγάπη μου δίνει
μια βαλίτσα στο χέρι.
Καληνύχτα αστέρι να μου γνέφεις πού πας να 'σαι πάντα ψηλά φωτεινό κι από κει να με βλέπεις
τ' αστερια απο ψηλα μας γνεφουν σιωπηλα
τη νυχτα αυτη που σταθηκε ο χρονος
όλα σε θυμίζουν απλά κι αγαπημένα
πράγματα δικά σου γύρω σιωπηλά
σα να περιμένουν κι αυτά μαζί με μένα
να 'ρθεις κι ας χαράξει για στερνή φορά
ΟΛΑ δικα σου ματια μου
κι ο πονος σου δικος μου
ειδαν πολλα τα ματια μου
στις γειτονιες του κοσμου..
Καρδιά μου,
στά δωσα ΟΛΑ κι έμεινα στον άσσο
έτσι θέλησα να ξεπεράσω
πως τη μέρα που θα φύγεις θα καταστραφώ
Καρδιά μου,
στα δωσα όλα μεσα απ' την καρδιά μου
πράγματα και συναισθήματά μου....κλπ κλπ
ΟΛΑ σε θυμιζουν
απλα κι αγαπημενα
πραγματα δικα σου
καθημερινα.....
ΌΛΑ θέλω να τα ξέρω ΟΛΑ,
Οχι γιατί είμαι κουτσομπόλα....
....Ποιος πήγε κι άπλωσε τα ρούχα στην ταράτσα?
Μινοράκι...ξεκόλλα από τη Χαρούλα σήμερα.
Βρέχει...και δεν λέει...
Και στη δωδέκατη φωτιά
Όλα τα ΡΟΥΧΑ που φοράς θα κάψω φως μου
Κι από το στήθος μου βαθειά
Θα βγει λυγμός ν’ανάψει
Τις φωτιές του κόσμου.
Δεν ειναι οι φιλοι..ξενυχτια..τσιγαρα ποτα
οι μουσικες οι μουσικες γυρω απ την ιδια Φωτια
Παλια σου ονειρα..ταξιδια καινουργια παλια
Δεν ειναι τιποτα απ ολα κι ειναι ολα αυτα
Ειναι η κρυφη σου η ατελειωτη διψα
ειν η διψα που σε κρατα ζωντανο
Ειναι η κρυφη σου η ατελειωτη διψα
ειν η διψα για καθαρο ουρανο.......
Μα είχα στη ψυχή ζωγραφισμένη
την ομορφιά σου αγαπημένη
κρυφή ελπίδα της χαράς
Ήρθες σαν την άνοιξη
και μου 'φερες αυτό που καρτερούσα
ρόδα και γαρύφαλλα
του έρωτα που χρόνια λαχταρούσα
Θά ναι σαν να μπαίνει η ΑΝΟΙΞΗ
Θάναι ουρανού κατάνυξη
Θάναι σαν να μπαίνει η Άνοιξη
στα ξαφνικά....
(στο πνεύμα της χτεσινής μέρας!) :wink:
έτσι ΞΑΦΝΙΚΑ όπως ήρθες στην ζωή μου
και περάσεις και θα φύγεις ξαφνικά
και συ θα φυγεις και θα περασεις και θα ξεχασεις
και εγω θα μεινω να αργοσβηνω σε μια γωνια
μα εσύ δε νοιάζεσαι, δε με χρειάζεσαι
δε με αγάπησες ποτέ αληθινά
μα εσύ δε νοιάζεσαι, δε με χρειάζεσαι
ήθελες μόνο να νιώθεις σιγουριά
Κι αν είναι η πλάτη σου σακατεμένη
δεν φταίει ο κόσμος ούτε κι ΕΣΥ
Μπες στο κρεβάτι σου, αγαπημένη
και μ ' ένα τρίψιμο ο πόνος θά χαθεί....
(ξέρεις εσύ ]
φιλη ελα αποψε που ποναω
ξενυχτησα εγω
κι η πλατη που μισω ]
εγώ δεν ήμουνα σακάτης
σακάτη μ εκανες εσύ......
:wink:
Παράθεση από: "black_velvet"
μα εσύ δε νοιάζεσαι, δε με χρειάζεσαι
δε με αγάπησες ποτέ αληθινά
μα εσύ δε νοιάζεσαι, δε με χρειάζεσαι
ήθελες μόνο να νιώθεις σιγουριά
μα τι φταίει αυτός ο κόμπος που δεν λύνεται
θέλω να σε ξεπεράσω μα δεν γίνεται
θέλω να σ αγγίξω κι είσαι πάλι μακριά
γράφω ΜΟΝΟ δυό λέξεις και είναι πάλι πολλά.....
κοντευει εξι ας πουμε αυτη τη ΛΕΞΗ
πουχει στα χειλη μπλεξει
και δεν τολμαει να βγει....
απο του σπιτιου σου τα σκαλοπατια δε θα περασω αλλη φορα
αφου αμαρτησανε τα δυο σου ΧΕΙΛΗ κι αλλον φιλησανε ερωτικα
Ειν' η καντάδα η τελευταία μου
μέσα στης νύχτας τη σιγαλιά
κλαίνε μαζί μου τα σκαλοπάτια σου
κλαίνε μαζί μου και τα πουλιά
τι γλκό να σ αγαπούν
και μην στο λένε
μάτια που μελαγχωλούν
και γλυκά σου ΚΛΑΙΝΕ
Γιατί κλαις;
Που χωρίσαμε, εσύ για ΟΛΑ φταις.
Γιατί κλαις;
μην ΚΛΑΙΣ και μην φοβασαι
που βραδυαζει
εμεις κι αν ζησαμε φτωχοι
του φοβου η παγωνια δεν μας τρομαζει
θα ελθει και για μας μια κυριακη....
Μια χαμένη ΚΥΡΙΑΚΗ στο ακρογιάλι είχα πάει
κι όπως ήμουν σκεφτική ήρθε ένα παληκάρι
Απ' τη μια η μοναξιά κι απ' την άλλη το φεγγάρι
με τα μάτια τοιυ τα μπλε κόντεψε να με τουμπάρει.......
ΚΥΡΙΑΚΗ γιορτή και σχόλη
να ταν η βδομάδα όλη
κι η Δευτέρα να ταν μόνο
κανα δυό φορές τον χρόνο
στρωσε το στρωμα σου για δυο
για σενα και για μενα
να αγκαλιαστουμε απ' την αρχη
να ναι ολα αναστημενα...
Είναι το στρώμα μου μονό και μόνη μου καλοπερνώ.
Και ξαπλώνω μες στη μέση όπου΄κι όποτε μ' αρέσει
και δεν βάζω ούτε φίλο,όύτε γάτα ούτε σκύλο....ααααχχχχχχ!
(Αλίκη με τα τραγούδια σου!)
μια φορά κι ένα καιρό πήγε η ΓΑΤΑ στον χορό.......
Του κιτσου η μανα καθονταν
στην ακρη στο ποταμι.
Ψιτ, Ραμος, σε ποια λεξη κολλαει αυτο καμαρι μου ??? :roll:
Παράθεση από: "Ramos"Του κιτσου η μανα καθονταν
στην ακρη στο ποταμι.
:roll: :roll: :roll: :roll:
Μεινε λιγο στη γραμμη
να σ ακουσω λιγο ακομα
ειναι η αποσταση γυαλι
και μου ματωσε το στομα..
ουψςςς....Λαθος ε .
ρίξε στο ΓΥΑΛΙ φαρμάκι να πυρποληθώ
αυτή η αγάπη στ άστρα μ ανεβάζει
Ειναι γατα..ειναι γατα
ο κοντος με την γραβατα
Λοιπον... Ραμος...
Οι κανονες ειναι οτι χρησιμοποιεις μια λεξη απ το προηγουμενο τραγουδι, ντατς μικρο μου ??
Παιρνω ως δεδομενη τη λεξη (με) εμ, δε βρισκω και αλλη
[size=18]Μ ' [/size]ειπες αλητη μια βραδια
χωρις καμμια αιτια
μα του αλητη η καρδια
δε σου κραταει κακιαααααααααααααα
Εγω δεν ειμαι αλητης
μοναχα μερακλης
ντατςς τωρα?
Ντατς!!! Μονο το "αλητη " βαζε το σε κεφαλαια η αλλο χρωμα να καταλαβαινουμε την αντιστοιχια :wink:
Εγω κι εσυ
εσυ κι εγω
μονοι πανω στη γη ...
ΕΣΥ μοιάζεις με πανέμορφο λουλούδι στη γη
είσαι μές στην έρημο αστείρευτη πηγή
ΕΣΥ μόνο ΕΣΥ....
(πού το θυμήθηκα....)
μοιάζεις κι εσύ, μοιάζεις κι εσύ σα θάλασσα
που με τα κύ-, που με τα κύματά σου
μου τα 'χεις κα-, μου τα 'χεις κάνει θάλασσα
και πνίγομαι, και πνίγομαι κοντά σου
Παράθεση από: "Ramos"Του κιτσου η μανα καθονταν
στην ακρη στο ποταμι.
οταν ψαχνεις κατι να κολλησεις το βρισκεις... :wink:
Παράθεση από: "black_velvet"μοιάζεις κι εσύ, μοιάζεις κι εσύ σα θάλασσα
που με τα κύ-, που με τα κύματά σου
μου τα 'χεις κα-, μου τα 'χεις κάνει θάλασσα
και πνίγομαι, και πνίγομαι κοντά σου
θαλασσα πικροθαλασσα γιατι να σ' αγαπησω...
ΓΙΑΤΙ δεν τους αντέχω
ζευγαρωμένους κι εγώ να μην έχω
τα χέρια σου να γύρω
τι θέλω εγώ με τόση αγάπη γύρω
τα δυο σου χερια πηρανε
βεργουλες κι με δειρανε..................
τα ξένα χέρια
είναι μαχαίρια
είναι μαχαίαίαίριααααα
!!!!
τα κορμιά και τα ΜΑΧΑΙΡΙΑ
έτσι και βρεθούν σε λάθος χερια
κάποιο φονικό θα γίνει
και ποιός παίρνει την ευθύνη
ξημερώνει η μέρα
φασαρία, φωνές
μουσική στον αέρα
τα κορμιά μηχανές
στην καρδιά μου μια τρύπα
μια πληγή ανοιχτή
χθες το βράδυ στο είπα
σ'έχω ερωτευθεί
ΞΗΜΕΡΩΝΕΙ και βραδιάζει
πάντα στον ίδιο τον σκοπό
φέρτε μου να πιω το ακριβότερο ποτό
εγώ πληρώνω τα μάτια π αγαπώ
φέρτε μου ένα μαντολίνο
για να δείτε πώς πονώ
κι ύστερα ας γίνω κρίνο
κι ύστερα πια ας χαθώ....
(καλησπέρα! ]
Και θα ΧΑΘΩ , από κοντά σου ΘΑ ΧΑΘΩ
καπνός θα γίνω, βότσαλο
σκόνη και νερό....
ΚΙ ΥΣΤΕΡΑ κι υστερα
μα δεν υπάρχει ύστερα
κλείσαν ξανά τα σύνορα
κι όλα τελειώνουν σήμερα
(καλησπέρα και σε σένα :P )
τι ωραία! απαντήσατε κι οι δυο στο ίδιο....
τώρα;;;
τι κοινό έχουν τα τραγούδια σας;
και να που γύρισα έστω κι αργά
δειλά-δειλά χωρίς μιλιά...
τον κόσμο όλο ΓΥΡΙΣΑ
τον νου μου εσιγύρισα (την τσάκισα την λέξη αλλά καταλάβατε)
προσπάθησα από παιδί να βρω τον κόσμο μου
προσπάθησα από παιδί να βρω τον δρόμο μου
όμως δε βγήκα πουθενά στο τέλος γύρισα σε σένα
μικρο παιδι σαν ημουνα και πηγαινα σχολειο
στα ματια ειχα τη χαρα στα χερια το βιβλιο...
πού το πάνε το παιδί
χελιδόνι στο κλουβί
πού το πάνε το παιδί
και κανείς δεν το'χει δει..
Όταν ήμουν ΠΑΙΔΙ είχα βρει έναν κήπο
για να κρύβομαι εκεί απ' τη ζωή όταν λείπω....
κρυβομαι.. απ' του κοσμου τα ματια κρυβομαι...
κάθε κήπος έχει μια γωνιά για τα πουλιά
κάθε δρόμος έχει μια καρδιά για τα παιδιά...
ο ΔΡΟΜΟΣ είχε την δική του ιστορία
κάποιοι ειπαν πως την έγραψαν παιδιά
ήταν μια λέξη μοναχα ελευθερία.....
Πάρε το ΔΡΟΜΟ ξαναγύρισε
δακρυα η ζωή πλημμύρισε
ρίχνω ξανά την περηφάνεια μου
μες στην πικρή ορφάνεια μου...
θελω μες τα δυο της ματια να κοιταζω...
δεν είν' τα μάτια σου μεγάλα, τόσο βαθιά και γαλανά
είναι η αγάπη που τα κάνει όλα αληθινά
δεν είν' τα λόγια σου σπουδαία, λόγια απλά, καθημερινά
μα είναι η αγάπη που τα κάνει όλα αληθινά...
λογια λογια λογια πως να σταθει η καρδια
αν στις δεκα μερες σε βλεπω μια φορα....
(που το ξεθαψα παλι αυτο... ) :roll:
ΜΙΑ ευκαιρία για να ζήσω
μακριά σου πως να συνεχίσω
ζωή σε φίλησα στο στόμα
μ' αγκαλιασες σ' αγκαλιασα
μου πηρες και σου πηρα
χαθηκα μες τα ματια σου
και στη δικη σου μοιρα...
αν είναι η ΜΟΙΡΑ μου σακατεμένη
δεν φταίει ο κόσμος ούτε κι εσύ
ότι αγαπάω εδώ πεθαίνει
και ξαναρχίζω απ την αρχή
Φταίω που ενώ μεγάλωσα τα ίδια λάθη κάνω
και τα χαμένα από παλιά πάλι τα ξαναχάνω
(καλημέρα για 5 λεπτά ακόμα)
ΧΑΜΕΝΑ,χαμένα
τα δάκρια που ξόδεψα
αγάπη μου για σενα.....
μπονζούρρρρρρ :P
αγαπη μου στα χερια μου αφησου...
θα κλείσω τα μάτια θα απλώσω τα ΧΕΡΙΑ
να ρθουν να κουρνιάσουν λευκά περιστέρια
αγάπη μου πρώτη,αγάπη μεγάλη
θα κλείσω τα μάτια κι όπου με βγάλει
ΠΟια χέρια πήραν τα κερια κι ήρθε ξανά το βράδυ
και δεν μπορεί η παρηγοριά να με βρει στο σκοτάδι....
άσε με απόψε να σε βρω στο φως που ξημερώνει
ντυμένη εγώ μ ενα καημό και συ κομμάτια σκόνη
αν ήξερες τις νύχτες μου ποιό ρεύμα τις φυσάει
θα μ έπαιρνες στα χερια σου σαν κάτι που σκορπάει
το παλικαρι εχει καημο
κι εγω στα ματια το κοιτω
και το κοιτω και δε μιλω
αποψε αποψε που εχει τον καημο
Μη μιλάς, δεν είναι απαραίτητο.
Μη μιλάς, θα φύγω σε ένα τέταρτο.
Μη μιλάς, δεν είναι απαραίτητο.
Μη μιλάς, θα φύγω σε ένα τέταρτο.
μη φευγεις μη... με πονο σου φωναζω...
μη ΦΕΥΓΕΙΣ,που πάς?
μια ζωή πετάς μέσα στο κενό
μη φεύγεις,που πας?
κι αν δεν μ αγαπάς εγώ σε συγχωρώ....
Εγω δεν ημουνα αλητης
αλητη μ εκανες εσυυυυυυ
εγω δεν ημουνα ξενυχτης 8)
ημουνα καλοοο παιδιιιιιι
κάθε βράδυ κουβεντιάζω
και με παίρνει το πρωί
να το ξέρεις σου φωνάζω
πως σ αγάπησε πολύ
το καλύτερο ΠΑΙΔΙ
ΚΑΠΟΙΑ ΕΚΛΑΙΓΕ ΤΗ ΝΥΧΤΑ ΚΑΙ ΒΡΕΘΗΚΑΝ ΤΟ ΠΡΩΙ ΙΧΝΗ ΑΠΟ ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΤΗΣ ΣΤΗ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΤΗ ΖΩΗ ΚΑΠΟΙΑ ΑΦΗΣΕ ΣΤΗ ΝΥΧΤΑ ΤΟΝ ΚΡΥΦΟ ΤΗΣ ΣΤΕΝΑΓΜΟ Κ ΤΟΝ ΕΦΕΡΕ Ο ΑΕΡΑΣ ΩΣ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΣΟΥ ΛΥΓΜΟ................ΗΜΟΥΝ ΕΓΩ Κ ΕΦΤΑΙΓΕΣ ΕΣΥ...........
δυο νυχτες ανταμωσανε πανω στα δακρυα μου
η νυχτα που σε γνωρισα κι η νυχτα που χωριζουμε
Νύχτωσε νύχτα νύχτωσε και σκέπασε με
νύχτωσε νύχτα νύχτωσε και παρηγόρησέ με
νυχτωσε χωρις φεγγαρι το σκοταδι ειναι βαθυ
κι ομως ενα παλικαρι δεν μπορει να κοιμηθει..
Θα κάψω για χάρη σου και το φεγγάρι
σκληρό μου αγόρι, χλωμό παλληκάρι
το φεγγάρι πάνωθέ μου ασημένιο τάληρο
και με το κορίτσι, Θε μου, πάμε για το Φάληρο...
Διαβάζω λόγια που'χες πει
λόγια που σβήστηκαν στο χρόνο
κι από το στόμα μια φωνή
να βγάλω θεε μου θέλω μόνο
με πλημμύρισαν τυφλές ελπίδες
από εκείνη την στιγμή που μ΄είδες
πως θα είμαστε μαζί
παραδόθηκα στο κοίταγμα σου
πίστεψα στα λόγια τα δικά σου
και έπεσα μες τη φωτιά...
Τόσην ώρα απέναντί μου,
σε κοιτάζω στα κλεφτά.
Σ' έχω δει να πιάνεις το τσιγάρο
και να ψάχνεις για φωτιά.
Με κοιτάς, στα μάτια με κοιτάς
μετά χαμογελάς
και κάτι μου ζητάς.
Τί ζητάς;;;;;
Πες μου πως κοντά μου θες να 'ρθεις για λίγο,
πες πως δεν μ' αφήνεις τώρα πια να ΄φυγω,
πες μου όσα ψέμματα τολμάς.
Μόνο μη μου πεις πως μ' αγαπάς.
Τσιγάρο ατέλειωτο βαρύ η μοναξιά μου
μοιάζει γυναίκα κουρασμένη απ' το δρόμο
ρίχνει το γέλιο της και κάθεται κοντά μου
κερνάει τα επόμενα και με χτυπάει στον ώμο...
πιο καλή η ΜΟΝΑΞΙΑ
απο σενα που δεν φτάνω
μια σε βρίσκω μια σε χάνω
πιο καλή η μοναξιά....
ΜΟΝΑΞΙΑ μου ολα
μοναξια μου τιποτα
μη μ΄αφηνεις τωρα
πουναι ολα πιο "υποπτα"???(δεν το θυμαμαι καλα) :roll:
όλα πιο δύσκολα minoraki :wink: :wink: :wink:
καλημέρες...
ευχαριστω σολε....νασαι καλα.....
χιλιες φορες το εχω ακουσει αυτο το τραγουδι....και ολο καπου κολλαω....
καλημερες και σε σενα.... :D
τσαγκαροδευτέρα περιμένεις προκοπή minoraki??? :D
ΟΛΑ δικά σου , μάτια μου,
κι ο πόνος σου δικός μου'
είδαν πολλά τα μάτια μου
στις γειτονιές του κόσμου....
(ξέρεις εσύ :wink: )
ΜΑΤΙΑ μπλε καλοκαιρινά
σαν δυο στάλες Αιγαίου
μες στου Αιγαίου πρόβαλε, να δεις,
μες στου Αιγαίου, Αιγαίου τα νερά
α, μες στου Αιγαίου τα νερά
αγγέλοι φτερουγίζουν...
θέλω ΜΕΣ τα δυό της μάτια να κοιτάζω
μες τα δυό της μάτια να κόιτάζω
μες τα μάτια της
θέλω να σε δω να μ' αναζητάς
σε κάθε οδό και δω στα λίγα που ζητάς
θέλω να σε δω μ' έρωτα βαρύ
να μην μπορεί κανείς να διώξει αυτόν το θάνατο
ένα ποτήρι ΘΑΝΑΤΟ θα πιώ
απόψε να μεθύσω
τα καλοκαίρια πες μου πως μπορώ
μονάχη μου να ζήσω
..μ' ανάβουν τα φώτα
και τ'όνειρο σβήνει
αχ, τό'να ποτήρι
γεμάτο έχει μείνει...
πες πως μ ανάμωσες μια νύχτα σ ένα ΟΝΕΙΡΟ
πες πως με ξέχασες σαν ηρθε το πρωί
Δεν ειναι η θαλασσα ο ηλιος τα χαμενα νησια
η ξενητια η ξενητια του γυρισμου η χαρα
κι αυτος ο καποιος που κοιταζει απ το λιμανι μακρυα
δεν ειναι τιποτε απ ολα κι ειναι ολα αυτα.
]
τίποτε δεν πάει χαμένο
στη χαμένη σου ζωή
τ'όνειρό σου ανασταίνω
και το κάθε σου φιλί...
μεθυσμένη πολιτεία με συμάδεψες βαθιά
είχα κάποτε μια αγάπη που την πήρε η συννεφιά
μες την έρημη πλατεία ΟΝΕΙΡΟ μου ξαναζώ
μεθυσμένη πολιτεία σ αγαπώ
κι εγώ που ζω για πάντα εδώ
κι όλο φεύγω το τέλος πριν να δω
κάθε νύχτα που περνάει γυρίζω ξανά
σκοτάδι γίνομαι και παραδίνομαι
στο ρυθμό σου που καίει ακόμα
αυτό το σώμα που μένει μόνο χωρίς σκιά
κάθε νύχτα που περνάει σαν ταινία
κι ό,τι ζήσαμε προβάλλεται
με φόντο την πλατεία
κάθε νύχτα που περνάει πάντα εδώ...
κι όλο φεύγω πριν μείνουμε μόνοι
το τέλος μην το δω...
Κι έχω κάτι νύχτες μοναξιάς,
που δεν ξημερώνουν
θα πρεπε,θα πρεπε
να σουν εδώ
που σε χρειάζομαι
πω πω τι μου θύμησες τώρα jc...
Ξέρω πως θα 'ρθει και δεν θα 'μαι όπως είμαι
να τον δεχτώ με το καλύτερο παλτό μου
μήτε σκυμμένος στις σελίδες κάποιου τόμου
εκεί που υψώνομαι να μάθω ότι κείμαι
Δεν θα προσεύχομαι σε σύμπαν που θαμπώνει
δεν θα ρωτήσω αναιδώς που το κεντρί σου
γονιός δεν θα' ναι να μου πει "σήκω και ντύσου
καιρός να ζήσουμε παιδί μου ξημερώνει"!
Θα 'ρθει την ώρα που σπαράσσεται το φως μου
κι εκλιπαρώ φανατικά λίγη γαλήνη
θα 'ρθει σαν πύρινο παράγγελμα που λύνει
όρους ζωής και την αδρή χαρά του κόσμου
Δεν θα μαζεύει ουρανό για να με πλύνει
δεν θα κρατά βασιλικό ή φύλλα δυόσμου
θα 'ρθει την ώρα που σπαράσσεται το φως μου
Αρχή και φινάλε,
σκοτάδι και φως
αγάπη, τι δύσκολο πράγμα
Μια μικρή πορτούλα είμαι
δυνατά μην τη χτυπάς
είναι εύκολο να κλάψω
δύσκολο να μ’ αγαπάς.
Ένα σου ζητάω μόνο
σαν παιδί να με κοιτάς
ένα σου λέω, ένα
είμαι τρελή για σένα...
τρελη κι αλλοπαρμενη με σενα μαγεμενη...
ζήλεια μου, ζήλεια μου
με σένα η καρδιά μου είναι ζωντανή...
Για σένα τραγουδώ
για σένα που μπορώ
αγαπάω κι αδιαφορώ
και κρατάω τον κατάλληλο χορό
το λοιπόν θα αγαπάω και μένα
όπως εσένα
Χωρίς εσένα όμως εγώ πεθαίνω
χωρις την αγαπη σου θα ημουνα μονος
η πικρα θα με επνιγε το δακρυ ο πονος...
Μόνος μου, μόνος μου,
ένα τραγούδι παράξενο θα πω...
(Το είπα καλά; Του Χατζηγιάννη σκεφτόμουνα)
σε θέλω σαν δυο χείλη
που ψάχνουν ΕΝΑ στόμα μόνο
Δώσε μου αγόρι μου το στόμα σου
στο βαθύ φιλί σου να πνιγώ....
δωσ' μου λοιπόν το τελευταίο μας φιλί
και ας καπνίσουμε μαζί και ένα τσιγάρο
και φύγε... μην γυρίσεις να με δεις
δεν θέλω να με βλέπεις να πονάω...
στο ΤΣΙΓΑΡΟ που κρατώ
στον ένα μου Θεό
μια ζωή θα σ αγαπώ
μια ζωη μεσα στους δρομους
και τις νυχτες
μια ζωη με παρανομους
και ξενυχτεςςςςς
ΤΙΣ ΝΥΧΤΕΣ που σε θελω
μου λείπεις πιο πολύ
τις νύχτες που πεθαίνω
δεν είσαι εσύ εκεί
δεν είσαι εδώ
δεν υπάρχεις πια μες στη ζωή μου
Να μην ξέρεις πού να δώσεις τη φωνή σου
να παρακαλάς προσκυνητής για τη ζωή σου
ο πολυμήχανος αστός όλο φιγούρα
η δουλειά σου να 'ναι πάντοτε χασούρα
Τίγκα με σκουπίδια ο αιώνας κι όλο μπαινοβγαίνει ο χειμώνας
Κι όλα μοιάζουν μαγικά, είναι μαζικά και προπαντός αμερικανικά
απ'τον προσκυνητή του Αλκίνοου Ιωαννίδη...
Τα βουνά περνάω και τις θάλασσες περνώ
κάποιον αγαπάω...
δυο ευχές κρατάω και δυο τάματα κρατώ
περπατώ και πάω
κάποιος είπε πως η αγάπη σ΄ένα αστέρι κατοικεί
αύριο βράδυ θα΄μαι εκεί
κάποιος είπε πως ο έρωτας για μια στιγμή κρατά
αύριο βράδυ θα΄ναι αργά
στα πουλιά μιλάω και στα δέντρα τραγουδώ
κάποιον αγαπάω
κι όταν τραγουδάω προσευχές παραμιλώ
περπατώ και πάω
κάποιος είπε πως ο δρόμος είναι η φλέβα της φωτιάς
ψυχή μου πάντα να κυλάς
κάποιος είπε πως ταξίδι είναι μόνο η προσευχή
καρδιά μου να΄σαι ζωντανή
κάποιος είπε πως η αγάπη σ΄ένα αστέρι κατοικεί
αύριο βράδυ θα΄μαι εκεί
κάποιος είπε πως ο έρωτας για μια στιγμή κρατά
αύριο βράδυ θα΄ναι αργά...
ΘΑΛΑΣΣΕΣ μέσα στα μάτια σου θάλασσες
και με ταξίδευες σαν το καράβι κι έλεγες
θα σ αγαπώ μην μου συννεφιάζεις
σαν αμαρτία και σαν γιορτή
μάθε στα μάτια μου να διαβάζεις
όσα με λόγια δεν σου χω πει.....
Ηταν ενα μικρο καραβιηταν ενα μικρο καραβι
που ηταν α - α - αταξιδευτο
που ηταν α - α - αταξιδευτο
ωε ωε ωε ωε ωε!
ΕΝΑ λεπτο περιπτερά
ένας αητός χωρίς φτερά
απόψε λέει αντίο
Ενας ωρε ενας
ενας αητος καθοτανε μωρε
καθοτααααανε
ο αετός πεθαίνει στον αέρα
ελεύθερος και δυνατός
Θα ζήσω ελεύθερο πουλί
κι όχι κορόιδο στο κλουβί
Τώρα κι εγώ ΘΑ ΖΗΣΩ πίσω πια δεν γυρνώ
θέλω να ξανα αρχίσω, θέλω να λυτρωθώ.....
ΘΕΛΩ κοντά σου να μείνω,
θέλω σκιά σου να γίνω :wink:
να διώξω τα σύννεφα, θα γίνω αγέρι
να φέγγω στο δρόμο σου, θα γίνω αστέρι...
Στη μέση του δρόμου στάθηκα,
Θεέ μου που είμαι, χάθηκα.
αν θυμηθείς τ' όνειρό μου
σε περιμένω να 'ρθεις
μ' ένα τραγούδι του δρόμου να 'ρθεις όνειρό μου
το καλοκαίρι που λάμπει τ' αστέρι
με φως να ντυθείς...
το καλοκαιράκι στην ακρογιαλιά
δωσ' μου ένα φιλάκι και πάρε με αγκαλιά
χάρτινο το φεγγαράκι
ψεύτικη η ακρογιαλιά
αν με πίστευες λιγάκι
θα'σαν όλ'αληθινά...
Αχ η αγάπη που χάθηκε στη σκόνη...
αχ η ζωή που χάθηκε στη σκόνη...
Αχ το φεγγάρι που έσβησε...
τ' ασημένιο φεγγάρι...
η αγάπη που χάθηκε στη σκόνη...
Φεγγάρι μου να ψάξεις να τον βρεις
και να του πεις πως δεν θ' αντέξω δε θα ΖΗΣΩ
Φεγγάρι μου στο δρόμο του να μπεις
και να του δείξεις πως να'ρθει σε μένα πίσω
Μα αν αυτός φεγγάρι μου αρνηθεί
μη ξημερώσεις ας την νύχτα να με πάρει
Θα φύγουμε μαζί πριν την αυγή
Κι ας τον κοιτάζω από ψιλά σαν το φεγγάαααριιιιι!!!!
κι όλη νύχτα λέγαμε τραγούδια για τη λευτεριά
κι όλη νύχτα κλαίγαμε, γοργόνα Παναγιά
Στα τραγούδια που λέγαμε οι δυο μας οι φωνές χαμηλώσαν....
στα ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ που σου γραφω
βαζω λογια μαγικα.....
νύχτες δίχως όνομα, νύχτες χωρίς σκοπό
καμένοι από χέρι, καμένοι και οι δυο
ανόητες αγάπες, ανόητα φιλιά
λόγια, λόγια, λόγια
λόγια ψεύτικα
Στο όνομα σου Αναστασία,
κρεμασμένα λες χίλια τάματα,
σαν πανάρχαιο φως
μες την νύχτα με τα θαύματα.
Η ζωή τελικά
τρία γράμματα
Το φως να παίρνει την ματιά ο χώρος τα όνειρά σου
και τα νερά του ποταμού να σε τραβάν μακριά
ότι κι αν ονειρεύτηκες να φεύγει από κοντά σου
να απλώνεις μα τα χέρια σου να πέφτουνε βαριά...
Στα σκοτεινα τα ΟΝΕΙΡΑ σου κρυβεις......
και βιαστικα το βημα σου ανοιγεις.
Μα απ την σκια...
πες μου πως θα ξεφυγεις....
Μια σκιά πετάγεται
και όλους μας ξαφνιάζει.
Είναι αυτός που έρχεται
και με παπάκι μοιάζει.
Κανένας δεν τον ξέρει
κι όλοι απορούν...
Darkwind Dack
το παπάκι, αχ καλέ παπί!
το παπάκι πάει στην ποταμιά,
το παπάκι πάει στην ποταμιά
πάει για να 'βρει, να 'βρει συντροφιά! ]
αν δεις τον κόσμο από ψηλά
ΜΟΙΑΖΕΙ η γη με ζωγραφιά
ΑΝ ΔΕΙΣ στον υπνο σου μια νυχτα με βροχη
φωτια να καιει
ειν΄η καρδια μου που στεναζει μοναχη
και σιγοκλαιει....
βρέχει ΦΩΤΙΑ στην στράτα μου
φωτιά που μ έχει κάψει
για τα φτωχά τα νειάτα μου
κανένας δεν θα κλάψει......
μικρά κι ανήλιαγα στενά
και σπίτια χαμηλά μου
βρέχει στη φτωχογειτονιά
βρέχει και στην καρδιά μου...
Εγώ ΚΑΡΔΙΑ μου, εγώ ΚΑΡΔΙΑ μου
εγώ θα σκότωνα για σένα τα όνειρά μου.....
όνειρα, πουλιά μου ταξιδιάρικα
φύγατε νωρίς-νωρίς
πριν η χειμωνιά να σας βρει...
Μόνο στα ΟΝΕΙΡΑ μπορώ να σε αγγίζω
να βάζεις χρώμα πάνω στης ζωής το γκρίζο
και μονο που με κοιτας λιωνω
και μονο που με κοιτας
σκεψου να μ' αγαπας...
Αν μ' αγαπάς θα κλέψω χρώμα της φωτιάς και λευκό πανί...
Οι δυο μαζί να ζωγραφίσουμε ξανά τη ζωή....
μια ζωή πληρώνω αμαρτίες αλλωνών
τέρμα ως εδώ, τέρμα ως εδώ
άλλο δεν μπορώ!
δεν το μπορεις οσο κι αν θες να με ξεχασεις
δεν το μπορω οτι κι αν πω να σ' αρνηθω...
αφιερωμενο στην moody
ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ο χειμώνας με πληγώνει
άλλο πια, δεν μπορώ....
ΧΕΙΜΩΝΑΣ είναι εκεί που πας
και θα κρυώνεις
θα πρεπε, θα περεπε να σουν εδώ
ΠΟΥ σε χρειάζομαι,σε χρειάζομαι
αφού έμαθα όλα μαζι σου
να τα μοιράζομαι......
εδώ δεν πιάνουν οι κατάρες, δεν πιάνουν οι ευχές
εδώ το τώρα ζητιανεύει λίγη πίκρα απ΄το χθες...
λίγο, λίγο, λίγο, λίγο
μου τα πήρες όλα
ΟΛΑ τα σ αγαπώ αξίζεις να στα πω......
σ' αγαπώ
όπως η μάνα το παιδί
όπως η φλόγα το δαδί
όπως ο γέρος τη ζωή που τον αφήνει
κάθε βράδυ κουβεντιάζω
και με πάιρνει το πρωί
να το ξέρεις σου φωνάζω
πως σ αγάπησε πολύ
το καλύτερο ΠΑΙΔΙ......
δεν είναι αγάπη, δεν είναι αγάπη αυτό που ζούμε
είναι σου λέω πανικός
ένας μικρός Τιτανικός
και θα'ναι θαύμα αν σωθούμε...
μιας και προηγήθηκε η chriastina]
πού να 'σαι αλήθεια το βράδυ αυτό
που με χτυπάει τ' άγριο τ' αγέρι
να 'ρθεις και μ' ένα φιλί καυτό
να με γεμίσεις με καλοκαίρι
αν ήξερες τις νύχτες μου ποιό ρεύμα τις ΧΤΥΠΑΕΙ
θα μ έπαιρνες στα χέρια σου σαν κάτι που σκορπάει
ας ερχοσουν για λιγο
μοναχα για ενα βραδυ
να γεμισεις με φως
το πυκνο μου σκοταδι
και στα δυο σου τα χερια
να με σφιξεις ζεστα
ας ερχοσουν για λιγο
κι ας χανοσουν μετα.....
λίγο-λίγο νιώθω πως θα γυρίσεις
σαν το κύμα να με νανουρίσεις...
ελα κυμα παρε με
και μες την αγκαλια του
πανε βγαλε με...
φίλαμε να μην φοβάμαι
ΠΑΡΕ με αγκαλιά και πάμε
παρε με οπου θες κανε με οτι θες εσυ
ζωη μιση δε θελω πια να ζω...
ζω, μετά από σένα ζω
μπορώ και ξαναζώ, μαζεύω τα σημάδια
σημάδια όλα δικά σου απ' τον παλιό καιρό
μετά από σένα ζω
Δεν θελω να σε ξαναδω
μαναρι μου τα καναμε σαλατα
Θελς μοναχα να σου πω
πως αποψε γεννησε κι η γατα....
ειναι γατα ειναι γατα
ο κοντος με τη γραβατα :wink: :wink: :wink:
ήταν ένας γάτος μαύρος, πονηρός
κάθε που εβράδιαζε εντύνονταν γαμπρός
τα μαλλιά του έκανε λίγο κατσαρά
κι ένα κόκκινο παπιγιόν φορούσε στην ουρά
κι αν μια κορη εχεται κρατησται την αθωα
μπορει ο γατος να μην ρθει..
μα θαρθουν αλλα ζωα
Ο Γιώργος ειναι πονηρός ]
κι αυτά που λέει μην τα τρως..
Κι από τις 11 κ μπρος..
κυκλοφοράει για γαμπροο-ο-ο-ο-ος :!:
Δεν ειμαι εγς ο γιωργος σου
που του λεγεσ το πονο σου
Με λενε Γιωργο
και ποτε δε τραγουδαωωωωω
(λοξυγγας θα πιασει τους Γιωργηδες :? )
Μα η δική μου η καρδιά
δεν έχει αντάλαγμα..
όπου ΓΙΩΡΓΟΣ...
και μάλαμααααααααααα
:roll: νομίζω οτι ολοκληρώσαμε..
καρδιά μου καημένη πώς βαστάς και δε ραγίζεις
στον ψεύτη ντουνιά τόση απονιά αχ! που αντικρύζεις!
ψευτικα ηταν τα φιλια σου
ψευτικη κι η αγκαλια σου
ψευτικα τα ονειρα σου
ολα ηταν ψευτικα, ψευτικα ψευτικαααα :wink:
όνειρο δεμένο στο μουραγιό
πόρτα μου κλεισμένη στο νοτιά
έκανα τον πόνο μου κουράγιο
στην αγάπη μου έβαλα φωτιά ...
με κυνηγουν με κυνηγουν
καθε βραδια
της γειτονιας , της γειτονιας σου
τα παιδια
με κοροιδευουν τα παιδια
σαν τρεχω στην ανηφορια
να σου χαρισω μια φτωχη καρδια
κι οταν την πορτα σου χτυπω
τα σκαλοπατια σου φιλω
εσυ φωναζεις......
διωξτε τον τρελλο.....
(τι μου θυμησα τωρα....) :cry:
ήρθα κι απόψε στα σκαλοπάτια σου
να τραγουδήσω στερνή φορά...
Αποψεεεεεεεεεεεεεεεεεε
που να βρισκεσαι
πες μου που πας
ΚΑΙ ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ
ΑΠΟΨΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ!!!!!!!!!!!!
(Α ΡΕ ΡΕΜΟ ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΕ!!!)
Βελβετιτσα.... ΠΡΕΠΕΙ να παμε εκει φετος, ντατς????
(Ουφ μου ρθε μια φουντωση μια φλογα!)
τι να λησμονήσω, τι να θυμηθώ
ήταν μια φορά κι έναν καιρό...
Μια φορα κι ενα καιρο
πηγε η γατα στο χορο :wink:
και δε χορεψε καλα
κι απ τη πολυ χαρα
της πηραν την ουρα
Μιαουυυυυυυ
Μονο μια φοραααααα
κριμα στη χαρα
καπου κοιταχτηκαμε
καπου ερωτευτικαμε
και μετα βρεθηκαμε αλλη μια φορα
εμαθα κολυμπι
πως λεν το γιαχαμπιμπι......
κάπου υπάρχει η αγάπη μου
μα δεν ξέρω ποια 'ναι
κάπου υπάρχει η αγάπη μου
μα δεν ξέρω πού
θα την γυρέψω στα χαρτιά
θα την γυρέψω στ'άστρα
μα σαν την βρω στ' ορκίζομαι
πως θα ντυθώ
πως θα ντυθώ μες στ' άσπρα
Σου ορκιζομαι
καρδουλα μου
σ αγαπω μα μη γρινιαζεις
αδικα φοβασαι ματια μου
ακου τι θα σου πω!!!!
άχου καρδούλα μου φυλακισμένη
δε βγαίνει ο ήλιος που καρτεράς
μόνο ο ντελάλης της γειτονιάς
σε ξεκουφαίνει, σε ξεκουφαίνει
άχου καρδούλα μου!
άχου καρδούλα μου φυλακισμένη
δε βγαίνει ο ήλιος που καρτεράς
μόνο ο ντελάλης της γειτονιάς
σε ξεκουφαίνει, σε ξεκουφαίνει
άχου καρδούλα μου!
Ήλιε μου ήλιε μου βασιλιά μου
μη μ' αφήνεις σήμερα
συννεφιά συννεφιά στην καρδιά μου
στο κορμί μου σίδερα. Αγόρι ματωμένο
θεριά σε ζώσανε
χαράματα σε πήραν ...
σήμερα...
άσε με να σ΄αγαπάω σήμερα...
σε κάθε κίνησή σου υποφέρω
νόμιζα πως σε ήξερα μα δεν σε ξέρω
σε κάθε σου ματιά κάθε σου βλέμμα
υπάρχει μια αλήθεια κι ένα ψέμα
τι να πω;
μυστήριο ο έρωτας μαζί σου
το πάθος κι η ηδονή απ'το κορμί σου
κάθε αμφιβολία μου λυτρώνει
κι αισθάνομαι πως είμαστε οι μόνοι εραστές
καίγομαι γλυκά στη φλόγα σου
νιώθω σα θεός στο σώμα σου
γίνομαι καπνός που σε τυλίγει (μ'ένα φιλί)
και σε αγγίζει (κάθε στιγμή)
Η εικόνα σου σημάδι στο μυαλό μου
γεμίζει κάθε βράδυ το κενό μου
αγάπη μου ανεξίτηλη στο χρόνο
τα λάθη σου έχω μάθει να πληρώνω
τι να πώ;
(λατρεύω αυτό το τραγούδι!!!)
φάνηκε ότι το λατρεύεις...
γιατί μέχρι να το γράψεις όλο...
μπήκα κι έγραψα....μια σειρά... :P
ένα χαμόγελο :) για να μη το μπαχαλέψω
:)
Μαρία μου!!! ]
ΕΜΑΘΑ να ζω χωρίς εσένα,
να κατηγορώ μονάχα εμένα
ΧΩΡΙΣ την αγάπη σου θα ήμουνα μόνος
η πίκρα θα μ έπνιγε το δάκρυ ο πόνος
μόνος μου, μόνος μου,
ένα τραγούδι θα πω
με ένα κλεμμένο στίχο
(το ειπα καλά; Χ"γιάννης - Μόνος μου)
θα πιω απόψε το φεγγάρι και θα μεθύσω και θα ΠΩ
αφού πονάς για κάποιον άλλον ρίξε μαχαίρι να κοπώ
κι όταν με κόψει το μαχαίρι μετανοιωμένη θα μου πεις
πάρε του φεγγαριού το δάκρυ από το αίμα να πλυθείς
Απάνω μου έχω πάντοτε στη ζώνη μου σφιγμένο
ένα μικρό αφρικάνικο ατσάλινο ΜΑΧΑΙΡΙ
όπως αυτά που συνηθούν και φέρνουν οι αραπάδες
που από ένα γέρο έμπορο αγόρασα στ' Αλγέρι
Έλα να με τελειώσεις
μη μου το αρνηθείς
στο στήθος μου μη φοβηθείς
ΜΑΧΑΙΡΙ να καρφώσεις
ΕΛΑ να με πάρεις φως μου
γίνε μια φορά δικός μου
μες στις γειτονιές του κόσμου
να σε ξαναβρώ
ΕΛΑ να μου πεις "συγνώμη"
που δεν έπαψα ακόμη
τόσα βράδια να μαι μόνη
΄πόσο σ' αγαπω
Σ' ΑΓΑΠΩ
κι η αγάπη αυτή βουρκώνει
μετά το μετανοιώνει
και πάλι απ' την αρχή
πόσες φορές θα στρίψει αυτή η σφαίρα...
ώσπου να αρχίσω πια να σε εμπιστεύομαι...
ώσπου να πάψω να φοβάμαι...
ώσπου η γη να μη γυρίζει πια
ώσπου το φως να γίνει σκοτεινιά
ώσπου κι αυτός ο ήλιος να σβηστεί
ώσπου ο χρόνος πια να ξεχαστεί
θα σ'αγαπώ!
βάλαμε ωτιά στα φρένα και μας έμεινετο γκάζι
με ταχύτητες μεγάλες μοναχά η ΓΗ αλλάξει
ΦΩΤΙΑ στα σύνορα της γης
θα βάλουμε εμείς
ΕΜΕΙΣ γι αλλού τραβήξαμε
κι αλλού η ζωή μας πάει
πάει η αγάπη μου
πάει με άφησε μόνο σε κάποια γωνιά
να 'ταν θεέ μου καλύτερα φάρσα
αχ! να'τανε πρωταπριλιά!
(κοντοζυγώνει!!! ]
αν είναι η ΑΓΑΠΗ αμαρτία
θα βγω να το φωνάξω με λατρεία....
Ιστορια μου ΑΜΑΡΤΙΑ μου
λαααθος μου μεγααααλοοοο!!!!
Εισαι αρρωστεια μου μες στα στηθια μου
Ουστ απο δω χαμωωωω!!!! :lol: :lol: :lol:
:D :D :D (χαμογελατε, κανει τους αλλους ν ανησυχουν :wink: )
δεν ΕΙΣΑΙ εδώ
δεν υπάρχεις πιά μες την ζωή μου
Εισαι ο,τι καλυτερο μου εχει συμβει
ο,τι καλυτερο μου εχει συμβει
στη ζωηηηηη μουυυυυυυυ
να το ξέρεις σου φωνάξω
πως σ αγάπησε πολύ
το ΚΑΛΥΤΕΡΟ παιδί.....
Σου το πα μια
και δυο και τρεις
κι εφτα κι οχτω και δεκαα
αν μ αρνηθεις δεν θελω πια
να ξαναειδω γυναικα
ΔΥΟ μέρες μόνο
να σε κρατάω αγκαλιά
και γω να λιώνω
Στην ΑΓΚΑΛΙΑ μου κι απόψε σαν άστρο κοιμήσου
δεν απομένει στον κόσμο ελπίδα καμιά
τώρα που η νύχτα κεντά με φιλιά το κορμί σου
μέτρα τον πόνο κι άσε με μόνο στην ερημιά....
ΝΥΧΤΑ ξελογιάστρα
νύχτα όμορφη
Διακόσιες είκοσι δύο μέρες
θα απαιτηθούν από μια νύχτα.
Μια στιγμή για το έργο του ποιητή
μέχρι να μην υπάρχει τίποτα άλλ να ειπωθεί.
(Μετάφραση από ξένο κομμάτι: Sleeping Sun - Nightwish)
δεν ακούει κανείς, δεν απαντάει κανείς
μόνο οι καρδιές μας ηχούν και τίποτα άλλο
είναι καιρός να μου πεις, ήρθε ο καιρός να μου πεις
τι γυρεύουμε εμείς μέσα στην νύχτα των άλλων...
ό,τι αξίζει πονάιει
και ΕΙΝΑΙ δύσκολο....
ποναει η αγαπη ματια μου ποναει
κι εγω το ξερω απ' ολους πιο καλα...
πες μου για δεν μ αφήνεις
με δυό φιλιά να πάρω
απ τα θολά σου μάτια
την μαύρη συννεφιά...
πες μου αν θέλεις κάτι
κάτι ωραίο κάτι απλό
μα αληθινό
και εγώ μπορώ, ναι εγώ μπορώ
να σου δώσω αγάπη...
κάθε βράδυ κλαιω και πονώ
και κοιτώ ψηλά στν ουρανό
φεγγάρι μου χλωμο
φεγγάρι μου χλωμό
φεγγάρι την ΑΓΑΠΗ μου
για πες μου πού θα βρω
Πες μου φεγγάρι μου τις νύχτες που γυρνάς....
....φεγγάρι μου να ψάξεις να τον βρεις και να του πεις πως δεν θ' αντέξω δεν θα ζήσω
φεγγάρι μου στο δρόμο του να βγεις ........
(δεν το ξέρω γι αυτό το...κατακρεούργησα...αλλά μου αρέσει πολύ)
άμα δείτε το φεγγάρι να του πείτε να μην βγει
να μην δει τα δάκριά μου που πλημμύρησαν την γη
Θα πιω απόψε το ΦΕΓΓΑΡΙ και θα μεθύσω και θα πω
αφού πονάς για κάποιαν άλλη ρίξε μαχαίρι να κοπώ....
(έτσι σου απαντώ για την ερώτηση περί avatar)
φέρτε μου να ΠΙΩ το ακριβότερο πιοτό
εγώ πληρώνω τα μάτια π αγαπώ
τι γλυκό να σ'αγαπούν και να σου το λένεμάτια που μελαγχολούν και κρυφά σου κλαίνε...
άλλα μου λεν(ε) τα μάτια σου
και άλλα η καρδιά σου
άλλα μου λεν τα χάδια σου
και άλλα τα φιλιά σου
είχα φυτέψει μια πορτοκαλιά
που την εζήλευε όλη η γειτονιά...
πρωί πρωί την πότιζα φιλιά
το δειλινό την πήραν τα πουλιά
αδέλφια μου αλήτες ΠΟΥΛΙΑ
καράβια αλήτες μας σφύριξαν κάτι
μας είπαν ελάτε, μας κλείσαν το μάτι
μπροστά μας περνάνε, μα δε σταματάνε
τα άσπρα πανιά τους δεν ήταν για μας
ΑΣΠΡΑ κόκκινα κίτρινα μπλε
καραβάκια στο Αιγαίο δεν με παίρνετε καλέ
να΄ χε χρώμα η μοναξιά στο χαρτί να ζωγραφίσω
να την κάνω θαλασσιά και αγέρα πελαγίσιο
να της βάλω και πανιά για ταξίδι τελευταίο
λιμανάκι στο Αιγαίο η δική μου αγκαλιά
έλα κύμα πάρε με
και μεςστην ΑΓΚΑΛΙΑ του
πάλι βάλε με
μ αν αυτός μ απαρνηθεί
σε πέλαγο βαθύ
ναυάγιο άσε με
άσε με, εσύ να φταις κι εγώ συγγνώμη να ζητάω...
άσε με, άσε με, άσε με
να σ' αγαπάωωωωω
ΣΥΓΝΩΜΗ που σ αγάπησα πολύ
δεν ξέρω ν αγαπώ όμως πιο λίγο
σ' αγαπώ κι ας το ξέρω πως δεν θα μου βγει σε καλό...
Σ ΑΓΑΠΩ γιατί είσαι ωραία
σ αγαπώ γιατί είσαι εσύ
αγαπώ κι όλο τον κόσμο
γιατί ζεις κι εσυ μαζί
άδεια η πόλη πού πήγαν όλοι
κι όλοι είσ' εσύ που έφυγες χωρίς να φταις
άδεια η πόλη τι γίναν όλοι
αν με θυμάσαι στην υγειά μου κάτι πιες
άειντε στην ΥΓΕΙΑ της
βρε παιδιά
αειντε στην υγειά της
κι ας μην μ αγαπά
δεν ξέρω τι να παίξω στα παιδιά
στην αγορά στο Λαύριο
είμαι μεγάλος με τιράντες και γυαλιά
κι όλο φοβάμαι το αύριο
πώς να κρυφτείς απ'τα παιδιά
έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα
και σε κοιτάζουν με μάτια σαν κι αυτά
όταν ξυπνούν στις 2 η ώρα...
(αυτά ξυπνούν....εμείς πότε θα κοιμηθουμε? 2 η ώρα!)
στην ΑΓΟΡΑ του Αλ Χαλίλι
θα πουλάν τα δυό σου χείλη
δυό περιουσίες κι άλλη μια
τέσσερεις εγώ θα δώσω
θα πληρώσω όσο κι όσο
να μου κάνουν μία μελανιά
έλα ντε! πάλι ξενύχτι;;;
μα το σημάδι στο λαιμό μου απ' τα φιλιά σου
θα μαρτυράει πως με είχες αγκαλιά σου
μα το σημάδι στο λαιμό μου που θα καίει
θα μαρτυράει πως δεν είμαστε δυο ξένοι...
αν και δυσκολεύτηκα να βρω κοινή λέξη, αυτό μου θύμισε η μελανιά!!!
σαν πας στην Καλαμάτα
και ρθεις με το καλό
φέρε μου ένα μαντήλι
να δέσω στον ΛΑΙΜΟ
(ώπα!)
ώπα κέφια!
πάμε να χορέψουμε;;; ]
σαν με κοιτάς, ηλιοβασίλεμα στα μάτια σου φωτιά
καίγομαι μέσα στη δική σου τη ματιά
λιώνω σαν φλόγα την αυγή σαν με κοιτάς...
ΦΩΤΙΑ στα Σαββατόβραδα
να μην ξαναγυρίσουν
κι αυτοί που μείναν μοναχοί
να μην ξαναγαπήσουν
μη μου μιλάς για καλοκαίρια
για ακρογιαλιές και αστέρια
πες μου μονάχα πως κι εδώ
το ίδιο μ'αγαπάς!
ένας ουρανός μ ΑΣΤΕΡΙΑ
με χιλιάδες καλοκαίρια
φυλαγμένα στην καρδιά
πίκρα, δάκρυ, στεναγμός
ξεχαστήκαν κι ο καημός
έγινε όνειρο γαλάζιος ο ουρανός
και τα πρόσωπα χλωμά, κουρασμένα τα κορμιά
μέσα στον ύπνο ψάχνουν να 'βρουν λησμονιά
είχα είχα μια αγάπη αχ καρδούλα μου
που ΕΓΙΝΕ συννεφάκι συννεφούλα μου
σαν συννεφά-συννεφάκι φεύγει ξαναγυρνάει
μ αγαπά την μια την άλλη με ξεχνάει
Οσο βαρουν τα σιδερα
βαρουν τα μαυρα ρουχα
Γιατι τα φορεσα κι εγω
για μια αγαπη που ειχα
Αν σ' αρνηθώ ΑΓΑΠΗ μου,
να πέσω να πεθάνω
σαν πεθανω τι θα κανεις να ξαναζεστανεις...
τι να λησμονήσω, τι να θυμηθώ
ήταν μια φορά κι έναν καιρό....
Μόνο ΜΙΑ ΦΟΡΑ έκλαψα για σένα πικρά
κι ύστερα κανόνισα και δεν σου τηλεφώνησα
ούτε ΜΙΑ ΦΟΡΑ
κι ύστερα κι ύστερα
μα δεν υπάρχει ύστερα
κλείσαν ξανά τα σίδερα
κι όλα τελειώνουν σήμερα
ΣΗΜΕΡΑ η ζωή μου όλη ΣΗΜΕΡΑ
χτες αλλιώτικα σκεφτόμουνα
το αύριο ονειρευόμουνα....
κάποια μέρα σκεφτόμουνα
γιατί ζούμε, γιατί ζω...
ΖΩ μετά από σένα ΖΩ
μπορώ και ξαναζώ
γιατρεύω τα σημάδια
σημάδια όλα δικά σου απ' τον παλιό καιρό
Μετά από σένα ΖΩ
δεν μπορώ, ο χειμώνας με πληγώνει
άλλο πια δεν μπορώ...
δεν μπορώ, την αυλή μου καίει το χιόνι
άλλο πια δεν μπορώ...
Μπήκε ο χειμώνας κι ο κοσμάκης τα χει χάσει
και παλτουδιά καινούργια τρέχει ν' αγοράσει
(πού το θυμήθηκα??? από την περίοδο της ΚΝΕ!!!!!!!!!!!!!!)
το παλιό μου παλτό
το χαρίζω σε σένα
να προσεχείς μικρή μου
γιατί μοιάζεις σε μένα
χεχε! αυτό... απ'την περίοδο του ...fame story!!! ]
Τα συντρίμια της ζωής μου τα σημάδια της ψυχής μου
πέφτουν πάλι ένα - ένα κι όλα οδηγούν ΣΕ ΣΕΝΑ
κι εσύ μ' άφησες εδώ
τα σημάδια σου να σβήνω
κάτω από τη θάλασσα
ψηλά στον ουρανό...
ΘΑΛΑΣΣΑ πλατιά μάτια γαλανά
χείλη που τον έρωτα μιλάτε
γράφω στο γιαλό χίλια σ αγαπώ
κύματα για ποιόν μην με ρωτάτε
θάλασσα πλατιά, σ' αγαπώ γιατί μου μοιάζεις
θάλασσα βαθειά, μια στιγμή δεν ησυχάζεις
λες κι έχεις καρδιά, τη δικιά μου τη μικρούλα
τη φτωχειά....
καλώς τηνα και τη ...μεταμεσονύχτια! ]
σ αγαπώ γιατί ΜΟΙΑΖΕΙΣ με την μάνα μου
(καλώς σε βρήκα! και είπα,δεν θα δει ότι μπηκα?)
γιατί το τραγούδι αυτό πάντα να λέει "δεν μπορώ"
γιατί κι εσύ με σπρώχνεις στον γκρεμό, δεν σε συγχωρώ, δεν σε συγχωρώ
γιατί;
είναι ποτέ δυνατό να μη σε δώ;;; ;-) ]
πες μου φεγγάρι μου τις νυχτες που γυρνά
αν σε κοιτάζει με μιαν άλλη αγκαλιά
πες την αλήθεια απόψε μην με λυπηθείς
πες μου φεγγάρι μου μόνο εσύ μπορείς
:53:
ήσουνα φεγγάρι κι ήμουνα πουλί
πέταξα για να σε φτάσω
κι όταν σ' είχα φτάσει μέχρι το φιλί
σ' έσβησ' η ανατολή
]
θα ζήσω ελεύθερο ΠΟΥΛΙ
κι όχι κορόιδο στο κλουβί
για μια κανάρα μοναχά να τραγουδάω
θα χτίσω είκοσι φωλιές
κι άμα γουστάρω αγκαλιές
από κανάρα σε κανάρα θα πετάω
πες μου εσύ να φύγω να ζήσω ή να χαθώ
ποιο κρασί στο χώμα να στάξω για να κοιμηθώ...
πες μου εσύ να φύγω να ζήσω ή να χαθώ
ποιο κρασί στο χώμα να στάξω για να κοιμηθώ...
(sorry!)
και δεν θυμάμαι αν έχει πει
πως μ έχεις αγαπήσει
ή από συνήθεια μαζί μου έχεις ζήσει
(ήθελα να το γράψω.....απλά, και βρήκα την ευκαιρία :D )
θυμάμαι όσα είχες πει
μ' ακόμα ελπίζω σε κάτι
να σε ξεχάσω εγώ μπορεί
μα δε μπορεί μια αγάπη
;-)
αγάπη μου πρώτη
ΑΓΑΠΗ μεγάλη
θα κλείσω τα μάτια
κι όπου με βγάλει
αχ να μπορούσα τα λιμάνια να τα κλείσω
να σταματήσω τα τραίνα στο σταθμό
να 'χα τη δύναμη τα βράχια να κυλήσω
να μην αφήσω δρόμο για τον χωρισμό
με το άγαλμα ως το ΔΡΟΜΟ προχωρήσαμε
μου εσκούπησε τα μάτια και χωρίσαμε
(νάνι τάιμ, καληνύχτα! :hug2: )
χωρίσαμε ένα δειλινό
με δάκρυα στα μάτια
η αγάπη μας ήταν γραφτό
να γίνει δυο κομμάτια
(καλό ξημέρωμα! ]
αυγερινο παραπονο και δειλινο μου κλαμα
ζωγραφισα τον πονο μου στον εστειλα με γραμμα...
μην μου μιλάτε αφήστε με μόνο μου
εγώ τα πίνω παρέα με τον ΠΟΝΟ μου
μονο να γραφεις το ονομα σου
κι αυτο το εμαθες μισο
και ΜΟΝΟ που με κοιτας λιωνω
και μονο που με κοιτας
σκεψου να μ΄αγαπας....
απόψε χάσαμε κι οι δυό
αυτός που φεύγει δεν νικά
πως να στο πω?
και αυτός που μένει δεν ξεχνά
πως να στο πω?
απόψε χάσαμε καρδια μου ΚΑΙ οι δυό
αποψε φιλα με να με χορτασεις
αυριο φευγω και θα με χασεις...
ήρθα κι απόψε στα σκαλοπάτια σου
να τραγουδήσω στερνή φορά...
Περαστικοί, αδιάφορα,
εκάτσαν και κοιτούσαν,
του διευθυντή της οι κοιλιές
κι αυτούς τους ενοχλούσαν,
κάποιος πανικοβλήθηκε
μπας κι ήτανε ο γιός του
κι ο ιδρωμένος λογιστής,
μπας κι ήταν ανεψιός του
κι όσο για τον ταμία που πήγε ν' αμυνθεί,
όταν αναρωτήθηκε για ποιόν και το γιατί,
"στα αρχίδια μου" ψιθύρισε
και γέμισε τις τσάντες.
"Άντε... και καλή τύχη μάγκες!"
οι μάγκες δεν υπάρχουν πια
τους πάτησε το τραίνο
το τραίνο φεύγει στις 8
ταξίδι για την Κατερίνη...
το τραίνο φεύγει στις 8
ταξίδι για την Κατερίνη...
ήταν ενά μικρό καράβι
που ήταν α α αταξιδευτο
που ήταν α α αταξίδευτο
οεοε οε οε
και κανε ενά μακρύ ΤΑΞΙΔΙ......
(παλιμπαιδισμό το λένε αυτό? :lol: )
ένα καράβι, παλιό σαπιοκάραβο
με κάτι ναύτες παλιούς πειρατές....
χαχα! μα ...γιατί το λες αυτό;;; ]
Ax πως πινιουν το καφέ τους
οι γυναικες οι παλιες(πειραζει που μου βγήκε σε θηλυκό?? :P )
τρεις ημερες και τρεις νυχτες
ετοιμαζουν τη φωτια
για να δουνε στο καφε τους
ότι κρυβει η καρδιά
ξέρω ένα παιδί που μου λέει πως σε ξέρει
ότι είχατε δει ένα τρελό καλοκαίρι
στο κομμάτι που λείπει απ' το σπασμένο καθρέφτη
στο λιμάνι φωτιά... τον ήλιο πάλι να πέφτει
Να διώξω τα σύννεφα θα γίνω αγέρι
να φέγγω στο δρόμο σου θα γίνω αστερι
κι αν πάλι τ' απόβραδο καημό θα μου φέρει
θα μείνω στο δρόμο σου να γίνω φωτιά
δεν φεύγω...
θα μείνω όλη νύχτα στην πόρτα σου
θα μείνω όλη νύχτα στα σκαλιά
τ' αστέρια θα πάρω αγκαλιά
θα λέω τ' όνομά σου σιγά...
την καρδιά να γλιτώσεις την καρδιά
πριν βρεθείς γονατιστός
τριγυρνά νύχτες ο έρωτας γυρνά
στα σκαλιά του καθενός
την καρδιά να γλιτώσεις την καρδιά
πριν βρεθείς γονατιστός
τριγυρνά νύχτες ο έρωτας γυρνά
στα σκαλιά του καθενός
φύσηξε έρωτας βοριάς μέσα απ' τα φύλλα της καρδιάς
κι όλα τ' αλλάζω και ζεμπέκικο χορεύω
φύσηξε έρωτας βοριάς απόψε πάω όπου με πας
και σε γυρεύω
σε ΓΥΡΕΥΩ στις πλατίες στα σινεμά
στα μπαράκια που πηγαίναμε παλιά
φεύγουν τα καλύτερά μας χρόνια
μες στα θερινά τα σινεμά
χρόνια που περνούν, που δεν θα ξαναρθούν
κι εκείνο που βλέπω να μένει τελικά...
Σαν παλιό ΣΙΝΕΜΑ..
και σαν τη Χαλιμά που μιλαει με τα παιδιά..
σου κρύβω την αλήθεια
κι αφήνω από τα στήθια μου να βγουν
παραμύθια..
για κείνους π΄αγαπούν..
το ΠΑΛΙΟ μου παλτό
το χαρίζω σε σένα
Δεν ειναι οι φιλοι... Ξενυχτια τσιγαρα ποτα
Η μουσικη η μουσικη γυρω απ την ιδια φωτια
ΠΑΛΙΑ σου ονειρα..ταξιδια με καινουργια πανια
Δεν ειναι τιποτα απ ολα.... κι ειναι ολα αυτα.
τα τσιγάρα τα ποτά και τα ξενύχτια
έχουν κλείσει τα καλύτεα τα σπίτια
τσιγάρο ατέλειωτο βαρύ η μοναξιά μου
μοιάζει γυναίκα κουρασμένη απ'τον δρόμο
ρίχνει το γέλιο της και κάθεται κοντά μου
κερνάει τα επόμενα και με χτυπάει στον ώμο
είμαι γυναίκα του κεφιού
και δεν υπολογίζω
έτσι τον βρίσκω τον καιρό
έτσι τον αρμενίζω
Toy kitsou h mana kathetai sthn akrh sto potami
kai to patami malwnai kai to petrobolousai
το φως να παίρνει την ματιά ο χώρος τα όνειρα σου
και τα νερά του ποταμού να σε τραβάν μακριά...
ότι και αν ονειρεύτηκες να φεύγει από κοντά σου
να απλώνεις μα τα χέρια σου να πέφτουνε βαρειά...
Στα σκοτινα τα ονειρα σου κρυβεις
και βιαστικα το βημα σου ανοιγεις....
Μα απ την σκια..πεσ μου πως θα ξεφυγεις
Απ την σκια που την πληγη σου ξερει
κι αυτη μαζι σου υποφερει.
Κάτι μου ΚΡΥΒΕΙΣ την καρδιά σου δεν ανοίγεις.....
Της γυναικας η ΚΑΡΔΙΑ ειναι μια αβυσσος
ποτε κολαση και ποτε ο παραδεισοοοοςςς
ω είναι ωραία στον παράδεισο
καθένας βρίσκει αυτά που πάντοτε ποθούσε
βρήκα και εγώ μια φυλακή για την καρδιά μου
που λέφτερη δεν άντεχε... ψυχοραγούσε...
κάποιος είπε πως ταξίδι είναι μόνο προσευχή
ΚΑΡΔΙΑ μου να σαι πάντα ζωντανή
για ποιο ταξίδι κίνησες να πας
να με θυμάσαι και να μ' αγαπάς....
δεν σε κρίνω που δεν μ αγαπάς
η καρδιά είναι δική σου
εγώ φεύγω απ τα όνειρά σου
και καλή τύχη όπου κι αν πας
μίσος δεν σου κρατώ
τη ζωή εσύ κυβερνάς
λάθος έκανα εγώ
στου καημούς της δική σου καρδιάς
Παράθεση από: "chriastina"δεν σε κρίνω που δεν μ αγαπάς
η καρδιά είναι δική σου
εγώ φεύγω απ τα όνειρά σου
και καλή τύχη όπου κι αν πας
μίσος δεν σου κρατώ
τη ζωή εσύ κυβερνάς
λάθος έκανα εγώ
στου καημούς της δική σου καρδιάς
Μια καρδιάάάάάά.... τα χέρια μου σου φέρανεεεεεε...
Κάντην ότι θέςςςςςςςςς
Είναι για σένανεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε ]
είναι γλυκό το πιοτό της αμαρτίας
ποιος είναι αυτός που δεν λαχτάρησε να πιει
αυτή την γλύκα της κλεμμένης ευτυχίας
λίγο πολύ όλοι την έχουμε γευτεί...
ΠΟΙΟΣ είναι αυτός ο αψηλός
ποιός είναι αυτός ο τύπος?
φίλος σου ειναι ή γνωστός
ή το παιδί σου μήπως?
αυτός, ο άνθρωπος αυτόόόόόός
ήταν ο άλλος μου εαυτός!
ήταν το άλλο το μισό απ'το κορμί μου!
αυτόόόός! ο άνθρωπος αυτόόόόόόός!
θα πει πως είναι το τιμόνι και τα φρένα μας γερά
θα πει πως έχω αγαπηθεί κι απο ΤΟ Θεό
θα πει χαλάλι στο χαμό και πες ακόμα μια φορά
να μαι καλά να μ αγαπάς να σ αγαπώ
πες πως μ'αγάπησες μια νύχτα σ'ένα όνειρο
πες πως με ξέχασες σαν ήρθε το πρωί
και μη σκεφτείς ότι για με δεν ήσουν όνειρο
και μη νοιαστείς τι θ'απογίνω στη ζωή...
η ΖΩΗ μου όλη ένα τσιγάρο
που δεν μου αρέσει κι όμως το φουμάρω
όλη μας η αγάπη την κάμαρα γεμίζει
σαν ένα τραγούδι που λέγαμε κι οι δυο
πρόσωπα και λόγια και τ'όνειρο που τρίζει
σαν θα ξημερώσει τι θα'ναι αληθινό
μα όταν είμαι ΑΓΑΠΗ μου μαζί σου
στην αυλή του παραδείσου
κάπου ανάμεσα στ αστέρια
στη φωλιά τα δυό σου χέρια
και κουρνιάζω σαν σπουργίτι
τίποτα άλλο δεν μου λείπει
τίποτα άλλο δε ζητάω
Θεε μου πόσο σ αγαπάω
και βλέφαρά μου κλείνω
και προσεύχομαι να μείνω
για πάντα εδώ
Σ'αγαπώ χωρίς να θέλω
γιατί μοιάζεις των αγγέλων
(ωπα!!! νησιωτικο....)
ΧΩΡΙΣ το μωρό μου ου ου ου
Χωρίς το μωρό μου ου ου ου
δεν πάω που θε να!
δεν πάω ΠΟΥΘΕΝΑ πουθενά πουθενά
εδώ θα μείνω
ΕΔΩ να μείνεις, ΕΔΩ να μείνεις
της καληνύχτας τα φιλιά μη μου τα δίνεις
άλλα μου λεν τα ΜΑΤΙΑ σου
και άλλα τα φιλιά σου
αλλα μου λεν τα χάδια σου
και άλλα η καρδιά σου
λεν πως οι έρωτες δεν ζουν
κι αυτοί που αγαπούν
μια μέρα θα ξεχάσουν...
φωτιά στα Σαββατόβραδα να μην ξαναγυρίσουν
κι ΑΥΤΟΙ που μείναν μοναχοί να μην ξαναγαπήσουν
Υπάρχουν ανθρωποι που ζουν ΜΟΝΑΧΟΙ
σαν Ξεριζωμενοι βράχοι
ανθρωποι μοναχοι
μα ΠΟΥ να είσαι
που να γυρνάς
μα που να είσαι
που ξενυχτάς....
Μαλλια βρεγμένα
Δαχτυλα πλεγμενα
το φως που ξημερώνει
η αγάπη που λυτρωνει
Στη θάλασσα
να χαθούμε στη θάλασσα
στη θάλασσα μαζί
σε ζητώ όπως η άβυσσος το φως
όπως τα όνειρα ο φτωχός
και η μεγάλη αμαρτία, αχ!, τη μετάνοια!
ελα παρε με αγκαλιά
να πεθάνουμε στα γέλια
γιατι τα ματια σου εγω
εχω φιλησει !
στην αγκαλια σου η καρδια μου
εχει σβήσει
τα μαύρα μάτια σου
όταν τα βλέπω με ζαλίζουνε...
ρώτησε τ' αστρα τ΄ουρανού
κι εκείνα θα σου πούνε
πως κλαίνε τα ματακια μου
(πειράζει που τα μάτια έγιναν ματάκια??)
:)
δε νομίζω ]
άστρα μη με μαλώνετε
που τραγουδώ τη νύχτα...
αποψε η νυχτα θελησε να σε παιδεψω
πριν τον τρελο χορο της σου χορεψω...
θέλω τη μοίρα μου απόψε να παιδέψω
δεν ΘΕΛΩ την συμπόνια κανενός
τον έζησα τον κόσμο και τον είδα
ειν η καρδιά μου μαύρος ουρανός
που κρυβει κεραυνούς και καταιγίδα
Δεν ονειρευομαι μερη μακρυνα
δεν ονειρευομαι,δεν ξενητευομαι εγω ξανα.....
Γιατι τον ΕΙΔΑ μεσ στα ματια σου τον κοσμο ολο
τον ειδα φως μου μεσ στα ματια σου τον κοσμο
τον κοσμο ολο............
μα εγώ μωρό μου σε διαβάζω σαν εφημεριδα
κι αυτό συμβαίνει απο τη στιγμή που σ ΕΙΔΑ
απο τη πρώτη ως την τελευταία σελίδα
σε ξέρω σε διαβάζω σαν εφημερίδα
koitazw to symferon moy
diabazw EFHMERIDA
kai sto strato yphrethsa
gia thn mama patrida
τα γαλάζια σου γράμματα
κάθομαι και διαβάζω
και με παίρνουν χαράματα
καθώς πίσω κοιτάζω
Την μερα νοικοκυρης...την νυχτα αμαρτολος
ΧΑΡΑΜΑΤΑ στο σπιτι γυριζω... σαν τρελος
ασ' τον τρελόόό στην τρέέέλα του
και μην τον συνεφέρεις... ]
Καλύτερα μαζί σου και τρελλός..
παρά μονάχος μου κ λογικός...
ν'αλλάξω κι εγώ λίγο τη λέξη;;;
μόνος μου, μόνος μου
ένα τραγούδι μόνος μου
παράξενο θα πω
έναν κρυφό μου στίχο
μόνος μου, μόνος μου
τις νότες βάζει ο πόνος μου
και κλέβω το ρυθμό
απ'της καρδιάς τον ήχο
να 'ταν η αγάπη σα νερό που δεν τελειώνει
κι όλες οι θάλασσες μαζί
να 'ταν η αγάπη τόσο απλό να δυναμώνει
όπως το φως που φέρνει ο ήλιος όταν βγει...
που να βρίσκεσαι που
σε γυρεύω παντού
το αρωμα σου ειναι εδώ
η σκια σου ειναι εδώ
μια πληγή το κραγιον
στο καθρέφτη μου
Λείπεις κι ακόμα δεν ξημέρωσε
η αγάπη μια στιγμή στο λυκόφως και χάνεται
ΕΔΩ να μείνεις,εδώ να μείνεις
της καλήνύχτας τα φιλιά μην μου τα δίνεις
δεν φεύγω απόψε κι απ την ζωή σου δεν θα βγω
κι αν έχεις τίποτε μαζί μου να συγκρίνεις
εδώ να μείνεις να το μάθουμε κι οι δυό
αποψε την κιθαρα μου
την στολισα κορδελες...
Χαιρετισματα λοιπον στην εξουσια
εγω κραταω την ουσια κι ονειρευομαι.
Περνω την ΚΙΘΑΡΑ μου και τραγουδαω
σας αγαπαω μα δεν παντρευομαι.
σου στελνω χαιρετισματα
κι ο ανεμος τα παιρνει...
Σε τραγουδουσα εγω σαν τις χορδες του ανεμου
στα μαυρα σου μαλια
Σ ακολουθουσα εγω σαν το ψιλο χορταρι τον ΑΝΕΜΟ
Σ ακολουθουσα εγω
μια θάλασσα μικρή, μια θάλασσα μικρή
και στη γωνιά η στάμνα μου για ένα καλοκαίρι
ήσουν εσύ
σε τραγουδούσα εγώ, σαν τις χορδές του ανέμου
στα μαύρα σου μαλλιά
σ’ ακολουθούσα εγώ σαν το μικρό χορτάρι τον άνεμο
σ’ ακολουθούσα εγώ...
Σπάνε οι χορδές μου, σπάνε σαν γυαλί
μου χαρακώνουν ετούτη τη [size=18]μπαλάντα[/size].
Να, στη χαρίζω θα 'ναι η αμοιβή
κάθε φορά που θα ερωτεύεσαι για πάντα.
είσαι μια ροκ μπαλάντα που θ΄αγαπώ για πάντα
χωρίς να ξέρω το γιατί
ένα τραγούδι είσαι που χρόνια με εκδικείσαι
γιατί δεν εχεις ξεχαστεί
κι αν εσυ δεν ΕΙΣΑΙ απ αυτες
κι αν εσυ δεν φτες τι πρεπει να γινει? τι πρεπει να γινει?
Οταν παρουν ολα φωτια θα παψει η ψεφτια! τι θελεις να γινει?
Το '70 είδα φως, άρχισε ο χρόνος να 'ναι εχθρός μου.
Γύρω στο '80 μουσική, ένας χορός μες την ψυχή.
Στο '90 στις αρχές είπα θα αλλάξω αυτόν τον κόσμο.
2000 τώρα να, χρόνια γυμνά, χρόνια γυμνά
Πιάνω ΦΩΤΙΑ...
όλα μου τα χρόνια που έζησα κοντά σου
κρύα φυλακή και μοναξιά
θέλω να πετάξω τώρα μακριά σου
μα με τα δικά μου τα φτερά
πιο καλή η μοναξιά
απο σένα που δεν φτάνω
μια σε βρίσκω μια σε χάνω
πιο καλή η μοναξιά.....
μια στάση εδώ
να βγω στο δρόμο να χορέψω ένα ζεϊμπέκικο
πάνω στην άσφαλτο και συ με ύφος ψεύτικο
να με κοιτάζεις
τάχα πως με λογαριάζεις
για να σ εκδικηθώ σου σκίζω τις φωτογραφίες
κι ΕΣΥ όπως και γω κομμάτια στις γωνιές και στις πλατίες
τα γράμματα σου καίω,τα πόστερ π αγαπόυσες
και βάφω τις κουρτίνες στο χρώμα που μισούσες
παλιέ μου φίλε γνώριμε συμμαθητή θαμώνα
μαζί μου απόψε έφερα εκείνη τη σφεντόνα
μην πάει ο νους σου στο κακό πουλιά δεν θα χτυπήσω
με κότσιφες και πέρδικες τι έχω να χωρίσω
τα παιδικά μας όνειρα θα σας εξφεδονίσω
με χρώματα και μουσικές θα σας τα τραγουδήσω
παλιέ μου φίλε γνώριμε συμμαθητή θαμώνα
απόψε που βρεθήκαμε σου δίνω την σφεντόνα
αδέλφα μου αλήτες ΠΟΥΛΙΑ
αλήτη μ'είπες μια βραδιά
χωρίς καμιά αιτία
μα του αλήτη η καρδιά
δεν σου κρατάει κακία
Ξαφνικά το μεγάλο κλουβί που έγκλειστη ζούσε η κακόμοιρη φύση
απότομα ανοίγει δεν ξέρω γιατί ίσως να το 'χαν άσχημα κλείσει
το τέρας βγαίνοντας έξω από εκεί σκέφτηκε σήμερα θα τ' αναλάβω
μιλούσε για την παρθενιά του που χρόνια τώρα τον είχε σκλάβο.
απότομα, μου την κοπάνησες απότομα
δεν μου ξηγήθηκες φιλότιμα
κι έφυγες μόνος μια βραδιά
Μοιάζουν οι δρόμοι με φωτιά
τα βράδια του θανάτου
έρωτας που μυρίζει πια
αρένα στο άγγιγμά του
λουλούδι μου να 'ξερα που έχεις χαθεί
στ' αγκάθια σου να 'πεφτα ξανά απ' την αρχή
για ένα σου άγγιγμα, για μια σου ματιά
ξανά να καιγόμουνα στην ίδια φωτιά...
Θα 'μαι πάντα εγώ
μεσ' στο όπλο σου η σφαίρα
να σκοτώνεις αυτούς
που σκοτώνουν τη μέρα
με τα μαύρα γυαλιά
και το άσπρο φουστάνι
να κοιτάς μακριά
τη φωτιά στο λιμάνι
ποιος ταξιδεύει στα μάτια σου
Και ποιός ξαγρυπνά στο κορμί σου
μάτια μπλε στα μεγάλα ταξίδια σου
θα'μαι εδώ, θα'μαι πάντα μαζί σου
Ορκίστηκα στα μάτια σου που τα 'χα σαν βαγγέλιο
τη μαχαιριά που μου 'δωκες να σου την κάμω γέλιο
Καίγομαι καίγομαι ρίξε κι άλλο λάδι στη φωτιά
πνίγομαι πνίγομαι πέτα με σε θάλασσα βαθιά
φωτιάάάάά
είν'ο έρωτας που ζούμε! ]
Δεν είναι αγάπη αυτό που ζούμε,
είναι σου λέω πανικός,
ένας μικρός Τιτανικός
και θα 'ναι θαύμα αν σωθούμε
σηκώθηκε αέρας, τα φώτα ανάψανε
εσφύριξε το πλοίο, η νύχτα έρχεται
σε δάση από αιώνες μονάχη ταξιδεύεις
το άγριο φως λατρεύεις σε δωμάτια λευκά
σαξόφωνα της άνοιξης στη λαβα της καρδιάς σου
λύθηκαν τα μαλλιά σου και καλοκαίριασε.
Το θαύμα έγινε ...
Σαν ηφαίστειο που ξυπνά απ' όνειρο βαθύ
κι ό,τι φτιάχνει τα βουνά κλαίει να γεννηθεί
Σαν ηφαίστειο που ξυπνά εφτά γενιές σβηστό
Λάβα μου,λάβα μου αίμα μου ζεστό
Κάτι λίγοι συγγενείς ξαδέρφια μακρινά
πες μου αν έμεινε κανείς για μας τα πετεινά
Κάτι λίγοι συγγενείς στα έγκατα του νου
Λάβα μου ,λάβα μου σώμα τ' ουρανού
Εγώ το φως μετάλαβα κι εκεί σε πάει η καρδιά συνήθως
Υπ' όψιν μου δεν τα 'λαβα του κόσμου τα χλωμά
Κατάλαβα
Εγώ το φως μετάλαβα κι αντέχω τη φωτιά
στο στήθος Υπ' όψιν μου δεν τα 'λαβα
του κόσμου τα χλωμά
κατάλαβα
Σαν ηφαίστειο που ξυπνά απ' όνειρο βαθύ
κι ό,τι φτιάχνει τα βουνά κλαίει να γεννηθεί
Σαν ηφαίστειο που ξυπνά εφτά γενιές σβηστό
Λάβα μου ,λάβα μου δάκρυ από Χριστό
Εγώ με λάβα τα 'λαβα αυτά που λέει κρυφά το πλήθος
κι ας μοιάζαν θεοπάλαβα τα αχ των ζωντανών
κατάλαβα
αίμα δάκρια κι ιδρώτας
οχι αλλα δακρια κλεισαν οι ταφοι
λευτεριας λιπασμα οι πρωτοι νεκροι..
σου γράφω ένα γράμμα
όχι πως θέλω να στο δώσω
άμα δείτε το φεγγάρι ΝΑ του πείτε να μην βγει
να μην δει τα δάκριά μου που πλημμύρισαν την γη
φεγγάρι μου να ψάξεις να τον βρεις
και να του πεις πως δεν θ'αντέξω, δεν θα ζήσω...
αν σ αρνηθώ αγάπη μου
κακό μεγάλο να βρω
να μην με θέλει ο ουρανός
ήλιο να βλέπω μαύρο
αν σ αρνηθώ αγάπη μου
να μ αρνηθούν οι φίλοι
χάδι ποτέ μου να μην δω
να μη φιλήσω χείλη
αν σ αρνηθώ φιλώ σταυρό
κι όρκο βαρύ σου κάνω
αν σ αρνηθώ αγάπη μου
να πέσω να πεθάνω
Αγάπη μου, αγάπη μου , εγώ μονάχα σ' αγαπώ
αγάπη μου, αγάπη μου, πολύτιμη σαν φυλαχτό
θα πει χαλάλι στον χαμό
και πες το ακόμα μια φορά
να μαι καλά να σαι καλά
να Σ ΑΓΑΠΩ
θα 'θελα να, θα 'θελα να 'μουν κηπουρός
σ' έναν κοραλένιο κήπο στο βυθό...
και το καράβι βούλιαξε κι έσπασε το τιμόνι
και στου πελάγου το βυθό πλανιέμαι τώρα μόνη...
ο άντρας που θα παντρευτώ θα έχει φίνους τρόπους
...
δε θα θυμώνει όταν ζητώ λιγάκι το τιμόνι....
(δεν το θυμάμαι καλά!!! ]
είμαι ΑΝΤΡΑΣ και το κέφι μου θα κάνω
και θα πω και μια κουβέντα παραπάνω
(κούνια που τον κούναγε....) :lol:
ΚΑΙ θα χαθώ , από κοντά σου θα χαθώ
καπνός θα γίνω, χώμα...χώμα και νερό....
Σαν νερό που κυλάει, τα φιλιά και τα χρόνια
σαν τα πουλιά το χειμώνα, χάνονται...
καλοκαίρια και χειμώνες περιμένω να φανείς
δάκρια καυτά σταγόνες θα με καίνε ώσπου να ρθεις
Ήρθες εψες στον ύπνο μου και μου ψιθυρισες και απο τα ξένα μάνα μου δεν ξαναγυρισες....
αν δεις στον ύπνο σου εκκλησιά
αν δεις την Παναγία
κάνε τον πόνο σου χαρά
το δάκρυ σου ευτυχία!
Μια ΠΑΝΑΓΙΑ μια αγάπη μου έχω κλείσει
σ' ερημοκκλήσι αλαργινό
κάθε βραδιά της καρδιάς την πόρτα ανοίγω
κοιτάζω λίγο και προσκυνώ
λίγο-λίγο, νιώθω πως θα γυρίσεις
σαν τον κύμα να με νανουρίσεις
μα τα βράδια όλα στο ίδιο χρώμα
γκρίζα πάντα και δεν ήρθες ακόμα...
ξέρω πως δεν ΘΑ ρθεις ξανά
αλλη φορά δεν θα σε δω
όμως για σένα θα μαι εδώ
είμαι παντού και πουθενά
ξανά να σ'ερωτευόμουνα απ'την αρχή ξανά!!!
(σακηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηη!)
Παράθεση από: "black_velvet"ξανά να σ'ερωτευόμουνα απ'την αρχή ξανά!!!
(σακηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηη!)
χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα
Παντού θα σε ψάχνω
παντου θα σε βρίσκω
η αγάπη είναι ρίσκο
και γιαυτό μονάχα ζώ
Παντου θα σε ψάχνω
παντού θα σε βρίσκω
σαγαπώ
σ' αγαπώ, σ' αγαπώ γιατί είσ' ωραία
σ' αγαπώ γιατί είσ' ωραία
σ' αγαπώ γιατί είσαι εσύ!
κι αγαπώ, κι αγαπώ κι όλον τον κόσμο
κι αγαπώ κι όλον τον κόσμο
γιατί ζεις κι εσύ μαζί...
Τίποτα δεν χτίζεται πάνω στην πέτρα
όλα πάνω στην άμμο χτίζονται
μα εγώ θα χτίζω πάνω στην άμμο
σαν να'τανε η άμμος πέτρα
τίποτα δεν πάει χαμένο στη χαμένη σου ζωή
τ’ όνειρό σου ανασταίνω και το κάθε σου γιατί...
ΤΙΠΟΤΑ δεν γίνεται τυχαίαιαιαιαιαιαια
ούτε τ' ασχημα ούτε τα ωραίαιαιαιαιαιαια!!!!!!!!!!
πέρασα στεριές και θάλασσες είμαι εδώ
όμως τι να πω... τίποτα...
πέρασα στεριές και θάλασσες για να σε βρω
όμως τι να πω... τίποτα...
Τίποτα δεν εχει αξια ...τιποτα δικο σου ...εχω μαθει να κοιμαμαι πια με τον καημο σου...
έχω ένα μυστικό κρυμμένο στης καρδιάς τα βάθη
κανείς δεν το 'χει μάθει και ποτέ δεν θα το πω
να μείνει θέλω πάντα δικό μου το μυστικό μου
αυτό το μυστικό το δικό μου που τ' αγαπώ
μυστικέ μου έρωτα αχχχχχχχχ έρωτα ..... :arrow:
έρωτά μου αγιάτρευτε
και καημέ μου μεγάλε!
ενα μεγάλο σ'αγαπώ είπα να σου πώ αν δεν σε ξαναδώ.....
αν θυμηθείς τ' όνειρό μου
σε περιμένω να 'ρθεις
μ' ένα τραγούδι του δρόμου να 'ρθεις όνειρό μου...
Είναι η σάρκα σου το σώμα μου
Τα όνειρά σου όνειρά μου
Φιλιά δικά σου είναι το στόμα μου
Η μυρωδιά σου άρωμά μου
μια βόλτα στα βαθιά μαζί σου
στην άκρη αυτής της νύχτας π' αγρυπνά
στους άδειους κύκλους του καπνού τυλίξου
στη μυρωδιά της μέρας π' αρχινά...
Τις νύχτες μπαίνεις στα όνειρα μου
λες κι ήρθες σε δικό σου κήπο
κι αν μεγαλώσαν τα φτερά μου
εγώ απ' το πλάι σου δεν λείπω
Θεός αν είναι...
όνειρα, όνειρα
φλόγες μακρινές μου
του φευγιού μου όνειρα
κι άγνωστες φωνές μου
Πέφτει πάλι η βροχή,
σαν ιστορία αγάπης,
Βρέχει πριν να χαθεί,
μα πάλι θα ξανάρθει
Κάπως έτσι και συ,
σαν τη βροχή για μένα,
χάρισες ουρανό
και έφυγες μια μέρα
βρέχει κι εγώ τυλίχτηκα σ'αυτήν την αγκαλιά
στα σκουριασμένα σύννεφα, στα φύλλα
στης βρεγμένης γης τη μυρωδιά
ας ήτανε να πνιγώ σα μια σταγόνα
μέσα στα χείλια σου εγώ, βροχή μου!
σκέπασε αυτή τη γωνιά, τούτο το σώμα που διψά
βρέχει και στους καταυλισμούς χορεύουν τα παιδιά
στάζει ο Θεός στις προσευχές, στο ντέφι,
στις καρδιές, στα πόδια τα γυμνά
ας ήτανε να πνιγώ ...
ήρθες βροχή μου κι άλλαξες το δρόμο και το νου
και βούλιαξε το βήμα μου, ποτάμι
κι άθελά μου με τραβάς αλλού!
ας ήτανε να πνιγώ ...
ΒΡΟΧΗ και σήμερα, βροχή στη στέγη μας,
βροχή στην πόρτα μας, ατέλειωτη βροχή....
οι φίλοι μου όλοι εδώ και χρόνια
ζευγάρια γίναν φτιάξαν σπίτια
μονάχα εμένα στέκει ακόμα
χωρίς μια στεγη ετούτη η αλήθεια
Θεός αν είναι κι αν μ αγαπάει κανείς.....
Αφιερωμένο στην Κρις...
'Ολοι μου οι φίλοι παντρευτήκανε
Γίνανε ρεζίλι γι'αυτό χαθήκανε
Τώρα όταν τους συναντάω
Δεν τους χαιρετώ
Ούτε και γουστάρω εγώ να παντρευτώ... ΟΕΟ ΒΡΕ ΚΟΥΤΟ
μίλα ας μίλα μας γιατί μας αγαπάς
τι κρύβεσαι από εμάς κι απ την σκιά σου
δυό φιλαράκια έκανες και θέλεις να τα φσς
για πρόσεξε μην έρθει κι η σειρά σου
τους φίλους τους διαλέγουμε
γι αυτό δεν τους παιδεύουμετα
μυστικά μας λέμε
και μεις ερωτευτήκαμε
αλλά δεν τρελαθήκαμε
τους φίλους δεν τους καίμε
Και once again...
Τα όνειρά σου μην τα λες γιατί μια νύχτα κρύα
μπορεί και οι Φροϋδιστές να'ρθούν στην εξουσία.
να μου το λες το σ αγαπώ και πάλι
να μου το λες η αγάπη είναι ζάλη........(πλάνη)
Σ'αγαπώ ... δεν μπορώ τίποτ'άλλο να πω
Πιο απλό, πιο βαθύ, πιο μεγάλο...
(Ζήτω η ζάλη, λοιπόν)
τα πιο ωραί λαικά
σε σπίτια με μωσαικά
τα είχαμε χορέψει
αλάζιο γύψο η οροφή
και τα τακούνια μου καρφί
χωρίς επιστροφή....
(ΤΑΚΟΝΕΣ ΛΕΧΑΝΟΣ και ΑΛΜΟΔΟΒΑΡ και ξερό ψωμί -συνειρμός από τα τακούνια σου)
"Για σένα με τα μαύρα, τα στρας και τα καρφιά
Θα κάνω συναυλία με γυφτολαϊκά...
Χέντριξ και Καζαντζίδης δέκα χιλιάδες βατ λα λα λα "
ΤΖΙΜΑΚΟΣ επειδή στους τρελούς -σαν εμάς- λέμε ΝΑΙ
εώ για σένα,εγώ για σένα
για σένα θα πεφτα πιο κάτω απ τον καθένα....ΟΛΕ!
Το πρόσωπο του ΚΑΘΕΝΟΣ,
είναι ψυχής καθρέπτης.
Ντυμένος και γυμνός,
αυτός που είναι αληθινός
κι αυτός που είναι ψεύτης
και είπε ποτέ σου μην κοιτάς τον άλλο μες τα μάτια
γιατί καθρέφτης γίνεσαι.. και όλοι σε σπαν κομμάτια...
Κομμάτια, σπασμένα οράματα στα δικά σου μάτια
ΜΑΤΙΑ μπλε καλοκαιρινά
σαν δυο στάλες Αιγαίου
μάτια μου, μάτια μου λιμνοθάλασσες καθρέφτες
να βουτάν οι καρδιές και αν βγαίνουν στεγνωμένες...
πες μου πού πουλάν ΚΑΡΔΙΕΣ να σου πάρω μια
πες μου πού πουλάν ψυχές να σου πάρω δυο....
ΚΑΡΔΙΑ μου μην ανησυχείς,
δεν θα χωρίσουμε εμείς
δεν ανησυχω jc μωρο μου...
κρατα το χερι μου και παμε αστερι μου
εμεις θα ζησουμε κι ας ειμαστε φτωχοι...
κυρία μ' αρέσει να με λες μωρό σου :bounce: :bounce:
κράτα τα όλα, τα πράγματα σου
όλα δικά σου μάτια μου
κι ο πόνος σου δικός μου
είδαν πολλά τα μάτια μου
στις γειτονιές του κόσμου
Μαύρα μου Μάτια κι αγαπημένα
και πώς περνάτε χωρίς εμένα....
όταν σε βλέπω στα ΜΑΤΙΑ
ο κόσμος μικραίνει και σβήνει
εσύ μονάχα υπάρχεις για μένα
την ώρα εκείνη
όταν κοιτάς από ψηλά
μοιάζει η γη με ζωγραφιά
κι εσύ την πήρες σοβαρά...
βάλαμε φωτιά στα φρένα και μας έμεινε το γκάζι
με ταχύτητες μεγάλες μοναχά η ΓΗ αλλάζει.....
αλλάζεις, αλλάζεις, αλλάζεις, αλλάζεις
μέρα τη μέρα και με τρομάζεις
μιλα σιγα και μη φωναζεις
ειμαι μικρος και με τρομαζεις...
μίλα μου γι' αγάπη...
hey hey hey!
μίλα μου γι' αγάπη!
Δεν είναι αγάπη αυτό που ζούμε,
εγώ το λέω φονικό
μην πάει ο νους σου στο κακό
με το μπαμπάκι θα σφαχτούμε
μη μου μιλάς για καλοκαίρια
για ακρογιαλιές και αστέρια
πες μου μονάχα πως κι εδώ
το ίδιο μ' αγαπάς!
Θυμάμαι όσα είχες πει
κι ακόμα ελπίζω σε κάτι
να σε ξεχάσω εγώ μπορεί
μα δε μπορεί μια αγάπη
θυμάμαι, όταν ήμασταν παιδιά
τα όνειρα που κάναμε, θυμάμαι
νομίζαμε με μια δρασκελιά
τον ουρανό θα φτάναμε
θυμάμαι...
τα ΟΝΕΙΡΑ μου κόκκινα
τα όνειρά σου άσπρα
ρούχα μαζί που πλύθηκαν
και χουνε γίνει ροζ
κόκκινα σύννεφα στον ουρανό και εσύ γελάς...
εσυ μοιαζεις με πανεμορφο λουλουδι στη γη...
Σκέφτομαι πάλι ίσως δεν ήσουνα εσύ
ό,τι ονειρεύτηκα
όμως θυμάμαι μια νύχτα είδα τα μάτια της λύπης
να μου χαμογελάνε
Κάθε ωραίο όταν λείπεις
Σε μένα φαίνεται φτηνό
Είσαι ένα κόσμημα της λύπης
Που μοιάζει να' ναι αληθινό
οτι αρχιζει ωραιο τελειωνει με πονο
οι πικραμενες καρδιες το ξερουνε μονο...
Το ξέρω πως δεν το διάλεξα
αν έπρεπε τη σκέψη μου να ορίζεις
μα ακόμα δεν κατάλαβα
γιατί έπαψες αγάπη να θυμίζεις
σ αγαπάω γιατί μου θυμίζεις την μάνα μου
Έλα να πάμε στο νησί
η μάνα σου, εγώ και συ
στη φυλακη με βαλανε
στο νουμερο το δυο
και με καταδικασανε
χρονακια εικοσιδυο
ελα σου λεω ελα...
είμαι το νούμερο οκτώ
με ξέρουν όλοι με αυτό
κι εγώ κρατάω μυστικό
ποιο είναι τ' όνομά μου
εχω ενα μυστικο κρυμενο στης καρδιας τα βαθη...
ένιωσα ανατριχίλα
μέχρι της καρδιάς τα φύλλα
σαν τα πρωτοφίλησα....
μην ξαναρθείς απ την δουλειά δεν το αντέχω
δεν το μπορώ να σε κοιτάζω φιλικά
εγώ ξεδίπλωσα τα ΦΥΛΛΑ της καρδιάς μου
και συ υπέγραψες σαν σταρ του σινεμά
σαν παλιο σινεμα και σαν τι χαλιμα...
ΣΑΝ με κοιτάς
ηλιοβασίλεμα στα μάτια σου φωτιά
καίγομαι μέσα στην δική σου την ματιά
λιώνω σαν φλόγα την αυγή σαν με κοιτάς
παναθεμα σε δε με λυπασαι που καιγομαι και λιωνω
που μ’ εκανες και σ’ αγαπω και τωρα μαραζωνω...
Μαλάμω με τη φούρια σου
βάρα τα κουμπούρια σου,
βάρα τα κουμπούρια σου
πανάθεμα τη φούρια σου
μπαμ και μπουμ οι κουμπουριές
φυτεύεις βόλια στις καρδιές...
απόψε κάνεις ΜΠΑΜ
απόψε κάνεις μπαμ
σε βλέπουν και φρενάρουνε
και σταματούν τα τραμ
περπατα να προλαβουμε το τραμ το τελευταιο...
νταγκα ντρουγκ το καμπανακι
ντραγκα ντρουγκ μες το βραδακι...
και το βραδυ το βραδακι
εισαι σπιρτο που αναβει φωτια.....
ΦΩΤΙΑ στα Σαββατόβραδα να μην ξαναγυρίσουν
εκείνοι που είναι μοναχοί να μην ξαναδακρύσουν
Δεν ειναι οι φιλοι ξενυχτια τσιγαρα ποτα
η μουσικη η μουσικη γυρω απ την ιδια ΦΩΤΙΑ
παλια σου ονειρα ταξιδια με καινουργια πανια
δεν ειναι τιποτα απ ολα κι ειναι ολα αυτα.
οι φιλοι ολοι εδω και χρονια
ζευγαρια γιναν φτιαξαν σπιτια.....
τα ΣΠΙΤΙΑ είναι χαμηλά
σαν έρημοι στρατώνες
τα καλοκαίρια μας μικρά
κι ατέλειωτοι οι χειμώνες
ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΑ και χειμώνες περιμένω να φανείς
δάκρυα καυτά σταγόνες θα με καίνε ώσπου να ρθεις....
έτρεχαν τα ΔΑΚΡΥΑ ποτάμι
γιατί καρδιά μου άργησες?
Τα ΔΑΚΡΥΑ μου είναι καυτά....μου κάψαν το μαντήλι
σαν πας στην Καλαμάτα
και ρθεις με το καλό
φέρε μου ένα ΜΑΝΤΗΛΙ
να δέσω στον λαιμό
μαντηλι καλαματιανο
φορας στον ασπρο σου λαιμο......
Σημαδάκι μελανό είδα πάνω στο ΛΑΙΜΟ
τι συμβαίνει, πονηρό και μου το κρατάς κρυφό?
(ότι πιο ηλίθιο τραγούδι μπόρεσα να σκεφτώ!)
σκύψε ΠΑΝΩ στην καρδιά μου
ν ακούσεις τι φαντάζομαι για μένα
θέλω ν ανοίξω τα φτερά μου
σε μέρη πέρα απ τα ονειμένα
να βρίσκω εσένα
Η καρδιά μου φύλλο - φύλλο
ματωμένη τριανταφυλλιά
στο Αιγαίο και στον ήλιο
Θεέ μου πόση νιώθω μοναξιά
ΜΟΝΑΞΙΑ μου όλα
μοναξιά μου τίποτα
μην μ αφήνεις τώρα
που ναι όλα πιο ύποπτα
πιο καλη η μοναξια
απο σενα που δεν φτανω
μια σε βρησκω μια σε χανω
πιο καλη η μοναξια....
Μετά από ΣΕΝΑ ποιον
ποιον να πιστέψω ποιον.....
ΠΟιος να συγκριθεί μαζί σου....
ΠΟΙΟΣ για σένα ότι έκανα θα κάνει?
......................................................
ποιός θα νοιάζεται στον πόνο σου στην λύπη?
ποιός θα σκέφτεται αν τίποτε σου λείπει?
ποιός?
ποιος ειν αυτο ο αψυλος
ποιος ειναι αυτος ο τυπος
φιλος σου ειναι ή γνωστος
ή το παιδι σου μηπως.....
to 69 kathos gyrnoysa edo kai ekei
toys dromoys eperna noris ap'to proi
brika ena filo liomeno apo raki
ta paratao mou 'pe ki arxizo ap' tin arxi
κοίτα έχω αλλάξει βλέμμα και μυαλό
τ' όνειρό μου έχει στυλ και αριθμό
πώς να σ' αγαπήσω, πώς να μείνω εδώ
αφού ούτε εμένα πια δεν αγαπώ
πιάνω φωτιά, πιάνω φωτιά
σ αγαπώ σ αγαπώ σ αγαπώ
κι η αγάπη αυτή με πεθαίνει
σ αγαπώ σ αγαπώ σ ΑΓΑΠΩ
κι η αγάπη αυτή μ ανασταίνει
κάπως έτσι συμβαίνει
η αγάπη πεθαίνει
χάνεται τ' όνειρο
το τραγούδι όμως μένει!
Μ΄ένα όνειρο τρελλό..
όνειρο απατηλό ..ξεκινήσαμε κι οι δυο μας..
Μα στου δρόμου τα μισά..σβήσαν τ΄άστρα τα χρυσά..
ξαφνικά από τον ουρανό μας..
Ειναι η κρυφη σου η ατελειωτη διψα..
ειναι η διψα για καθαρο ΟΥΡΑΝΟ
μυστικέ μου έρωτα αχ έρωτα κρυφέ
εσύ για μένα θα πάθεις ΕΡΩΤΑ
κι εγώ για σένα θα ταξιδέψω
με τα βρεγμένα και τ ασιδέρωτα
της αλητείας θα βγαίνουμε έξω
(ψιτ!μικρή εσύ από πάνω μου....
κανονικά δεν αλλάζουμε την λέξη όπως μας βολεύει :wink: )
εγώ για σένα, εγώ για σένα
για σένα θα 'πεφτα πιο κάτω απ'τον καθένα
ψιτ, μεγάλη? σιγά σιγά θα μάθω τους κανόνες (μόλις μάθετε κι εσείς να συλλαβίζετε :P )
κι εσύ μ' άφησες εδώ τα σημάδια σου να σβήνω
κάτω από τη θάλασσα, ψηλά στον ουρανό
Κάτω στα λε... κάτω στα λεμοναδάκα
λα λα λα λα λα λα λα (έτσι πάει η μουσική, ξέχασα τους στίχοι)
δυο λεμονάδες πιάσανε που κάναν τις κυρίες. (Από καταβολής κόσμου οι πιο μάτσο άντρες έκρυβαν μια δεσποσύνη μέσα τους)
μαρή κοντού...μαρή κοντούλα λεμονιά
με τα πολλά λεμόνια.......
:lol: (για να τα λενε λεμονάδικα...λεμονιές θα είχε :P )
λεμόνι στην πορτοκαλιά μωρό μου
είμαι στην αγκαλιά σου
σε εμένα δίνεις τα φιλιά μικρό μου
μα σε άλλον την καρδιά σου...
μυστήριο κατάντησες για μένα
και τα χω αγαπούλα μου χαμένα
............................................
...........................................
άλλα μου λεν τα μάτια σου
και άλλα η καρδιά σου
αλλά μου λεν τα χάδια σου
και άλλα τα ΦΙΛΙΑ σου
Μαυρα ΜΑΤΙΑ μαυρα φρυδια
κατσαρα μαυρα μαλια
Μαυρα ματια μαυρα φρυδια
και στο μαγουλο ελια
Μάτια μου ΜΑΤΙΑ μάτια μου
των αματιών μου μάτια....
δεν έχουν δει τα μάτια μου
σαν τα δικά σου μάτια
(παραδοσιακή κρητική μαντινάδα)
χειλάκι πετροκέρασο και μάγουλο βερύκοκο
ρίκο ρίκο ρίκοκο ρίκο ρίκο κοοοοοοοοοοοοοο
(για τρελλά κέφια μιλάμε σήμερα)
αρχίσαμεεεεεεεεεεεεεεεεε (Μούντυ κάπως πρέπει να εξηγείται αυτό με τα παράλληλα ποστς - εσύ ως ειδική θα ξέρεις)
Απλά , μικρή μου, τα ΜΕΓΑΛΑ ΠΝΕΥΜΑΤΑ συναντιώνται....
:wink:
Παράθεση από: "Moody"Μάτια μου ΜΑΤΙΑ μάτια μου
των αματιών μου μάτια....
δεν έχουν δει τα μάτια μου
σαν τα δικά σου μάτια
(παραδοσιακή κρητική μαντινάδα)
ΣΑΝ με κοιτάς
ηλιοβασίλεμα στα μάτια σου φωτιά....
Κάθε ΗΛΙΟΒΑΣΙΛΕΜΑ
δεν ξέρω τι μου φταίει
με παίρνει το παράπονο
και η καρδιά μου κλαίει
κι ο γάτος στην μοκέτα αραχτός
φιλίες με τους Γάλλους σου να πιάνει
να πίνει και να τρώει ότι τρως
αυτός ο τούρκος Τούρκο θα με κάνει
ζηλεύω το μικρό σου το γατί
στα πόδια σου κοιμάται όταν διαβάζεις
ΔΕΝ ΞΕΡΩ αν κοιμάστε και μαζί
ή μ άλλον στο κρεβάτι τον αλλάζει
δε θέλω να σε ξαναδώ
μανάρι μου τα κάναμε σαλά-α-ατα
θέλω μονάχα να σου πω
πως απόψε γέννησε η ΓΑ-Α-ΤΑ
θελω να σ ακουω να σ ακουω
να το λεεες
και απο μενα και απο μενα
ο,τι θες :wink:
Απόψε σε ΘΕΛΩ
σε θέλω ξανά
μα εσύ πουθενά εδώ γύρω...........(θυμάσαι :wink: )
δεν είσαι ΕΔΩ
δεν υπάρχεις πια μες την ζωή μου
τώρα πια
είσαι ανάμνηση παλιά
κίτρινο γράμμα στο συρτάρι...
Μαζί μου ασχολείσαι πόσο... (όχι και τόσο ευφυής θα έλεγε ένας ευγενής) είσαι;
Σταμάτα πια να κράζεις
Στο λέω με αηδιάζεις.
Μες τη χολή, το μίσος
Η ζωή δεν προχωράει
Και ο κόσμος δεν μασάει.
αν ημουν Μαγελάνος
και ήσουνα μισή
αν ήμουνα Ινδιάνος
και ήσουνα σκεπή
(ψάχνετε για λέξη? :roll:
έκανα το μίσος....μισό
και τό ' βαλα σε θηλυκό.... :P )
τι το θέλουμε το μίσος πρωι-πρωι:)
Δεν το θέμε!!
Μισή μερίδα και ζητάς
Σε ολάκερη τη γη
Να περπατάς. :lol:
να΄ναι γλυκά τα ξένα , ματια μου
σαν μ΄αρνηθείς
να΄ναι σκληρή η γή
σου στέλνω με τ΄αγέρι χαιρετισμούς
όταν θα σε χαϊδεύει να με ακους
κι να στους τραγουδάνε στον ουρανό
οι βραδυνές παρέες των αστεριών
ήρθες εές στον ύπνο μου
και μου ψιθύρισες
πως απ τα ξένα μάτια μου
εξαναγύρισες
Εψές σαν όλα τα βραδάκια
Στη Μηχανιώνα τρώγαμε γαρίδες, χταποδάκια.
Κυδώνια στο φούρνο
Και άλλα υπέροχα γλυκά
Θεσσαλονίκη μου, ακαταμάχητη, αγέρωχη κυρά
Στα όνειρά μου ζεις, αγαπημένη πρασινογάλανη θεά.
μόνο στα ΟΝΕΙΡΑ μπορώ να σε αγγίζω
για σενανε ΜΠΟΡΩ
να βγω γυμνη στους δρομους
αντιθετα στους νομους
και καθε ιερο
για σενανε μπορω
τις φλεβες μου να σκισω
το αιμα μου ν αφησω σα νερο
για σενα μπορω
πατριδα να προδωσω
Θεε, ντρεπομαι τοσο
και ομως το μπορω..
τι ήμουνα για ΣΕΝΑΝΕ
τι ήσουνα για μένανε
καιρός λοιπόν για να λογαριαστούμε
μαζί σου εγώ τρελάθηκα
στο τέλος καταστράφηκα
να δεις που όλοι αυτό θα πούνε
Μ' άδικα
άδικα μωρό μου χάθηκα
μες στο βλέμμα σου βραδιάτικα
κι ερωτεύτηκα χωρίς επιστροφή.
Βιάστηκα
φέρθηκα τόσο παιδιάστικα
κι από εσένα ΚΑΤΑΣΤΡΑΦΗΚΑ
κρίμα γιατί αλλιώς σε είχα φανταστεί.
ΚΡΙΜΑ που 'σαι δύο μέτρα
κι έχεις μια καρδιά από πέτρα
κρίμα κρίμα κρίμααααααα
που σ'αγάπησα τρελλάααα
δυο μέρες μόνο, όσο μια βόλτα διαρκεί
για τόσο μόνο
όλη η ζωή μου αυτή η στιγμή
δυο μέρες μόνο...
θέλω να μ αγαπάς όπως τον ήλιο
που δίνει ζεστασιά σ όλη την γη
θέλω να μ αγαπάς όπως τον φίλο
φίλο,τον αδερφό,το φως και την ΖΩΗ
Όμορφη και παράξενη πατρίδα
ω σαν αυτή που μου 'λαχε δεν είδα
Ρίχνει να πιάσει ψάρια πιάνει φτερωτά
στήνει στην ΓΗ καράβι κήπο στα νερά
κλαίει φιλεί το χώμα ξενιτεύεται
μένει στους πέντε δρόμους αντρειεύεται
ενα καραβι παλιο σαπιοκάραβο
Θάλασσα είναι η αγάπη
κλεισμένη μέσα στην καρδιά
ειν' η καρδιά μικρό ΚΑΡΑΒΙ
που η αγάπη κυβερνά
Μην την πιστεύεις την αγάπη
στάζει παράπονο θολό
κυλάει εκεί κυλάει εδώ
και συ πιστεύεις την αγάπη.....
Γέλα ψυχή μου τα τρένα περνούν
τα μάτια αρπάζουν και μόνο έτσι ζουν
γέλα ΚΥΛΑΕΙ ο καιρός
Γέλα ψυχή μου και βγες να σε δουν
σαν σβήνει η μέρα χαρές θες να 'ρθουν
γέλα κυλάει ο καιρός
Αν ήταν άστρα τα φιλιά σου
και τα 'χαν άλλοι ουρανοί
θα 'ταν αλλιώς ο κόσμος τώρα
θα 'χαν και τα πουλιά φωνή
Αν ήταν άστρα τα φιλιά σου
σ' ένα κουτί θα κλείδωνα
για να ταίζω την ΨΥΧΗ ΜΟΥ
και τα πετροχελίδονα
Αν ήταν άστρα τα φιλιά σου
και χαμηλώναν προς τη γη
θα 'ταν αλλιώς ο κόσμος τώρα
θα 'ταν αλλιώς και η ζωή
Ήρθα κι απόψε στα σκαλοπάτια σου
να τραγουδήσω στερνή φορά
αύριο φεύγω όλα τελειώνουνε
σβήνει για μένα κάθε χαρά
Ειν' η καντάδα η τελευταία μου
μέσα στης νύχτας τη σιγαλιά
κλαίνε μαζί μου τα σκαλοπάτια σου
κλαίνε μαζί μου και τα ΠΟΥΛΙΑ
Πόσα δεν έχω να σου πω
Να σε κάνω να με νιώσεις
μεσ΄τη ΣΙΓΑΛΙΑ
να σου δώσω να μου δώσεις
χάδια και φιλιά
Ας μη ξημέρωνε ποτέ
Και οι δυο θα πικραθούμε
θάρθει το πρωί
τέτοιο βράδυ δεν θα βρούμε
σ΄όλη τη ζωή
Η αγάπη ειν' ένα ψέμα μα εσύ είπες την αλήθεια
και έφυγε όπως ήρθε με βήματα βαριά
πήρε τη νύχτα κι έφυγε και ησύχασ' η καρδιά μου
κι έξω ξημέρωνε γλυκά κι έξω ξημέρωνε
Αγάπη μου αγάπη μου αλήθεια μου ψευτιά μου
αγάπη μου αγάπη μου έρωτά μου
ΕΡΩΤΑ ΜΟΥ,έρωτα μου
ήρθες πάλι στα όνειρά μου
έμμονη ιδέα είσαι
τη φωτιά μου απόψε σβήσε
Απρόσκλητε επισκέπτη
παράνομε εραστή μου
γεμίζεις με ενδιαφέρον
την άχαρη ζωή μου
(Ας ρίξουμε λίγο το επίπεδο :wink: :wink: :wink: )
Μέσα στο μυαλό μου είσαι έμμονη ιδέα
και σε κάθε ήχο ξαφνιασμένος γυρνώ
νιώθω πως υπάρχεις και πως είσαι τριγύρω
το άγγιγμά σου επάνω στο κορμί μου ζεστό
Κατερίνα κατερινάκι
είσαι της ζωής τ΄ αεράκι
Κατερίνα κατερινάκι
πες μου πως με θέλεις λιγάκι...να τρελαθώ
Μίλα ΚΑΤΕΡΙΝΑ
έτσι για καλό
μίλα Κατερίνα
σε παρακαλώ
Πες μου ποιο σαράκι
μέσα σου γυρνά
και σε τυραννά
...................................................................
Ποιος; Εγώ! Γονάτισα μπροστά σου,
και είπα όλα δικά σου, σ'αγαπώ.
Μη φεύγεις μόνο σε παρακαλώ.
Ποιος; Εγώ! Που φεύγω πάντα πρώτος
εσένα τώρα να εκλιπαρώ.
Απίστευτό μα είναι αληθινό...
Δεν άκουσα?
Πώς είπατε?
Συγνώμη κύριε, ΠΟΙΟΣ είστε?
έπεσε το επίπεδο αρκετά?
Τώρα θα κλάψω και θα πονέσω και θα χαθώ
μα αύριο κύριε σαν ξημερώσει θα σε ξεχάσω.
Όσα μου πήρες κι όσα σου πήρα θα θυμηθώ.
Και αύριο κύριε σαν ξένη δίπλα σου θα προσπεράσω.
Φτάσαμε κι απόψε στου καημού την ώρα
πώς να φύγω τώρα πώς να σ'αρνηθώ
Μια σκουριά για θαύμα κι ένα φως κηλίδα
άστραψε και σ'είδα πριν σε ΘΥΜΗΘΩ
Και θα ριχτώ μέσα στο κύμα θα ριχτώ
αφρός θα γίνω βότσαλο, βότσαλο αλμυρό
και θ αρνηθώ, όλο τον κόσμο θ αρνηθώ
κοντά σου ούτε, ούτ ένα λεπτό
Και θα χαθώ από κοντά σου θα χαθώ
καπνός θα γίνω χώμα, χώμα και νερό
και θα χυθώ μες στα ποτάμια θα χυθώ
κοντά σου ούτε ένα, ούτ ένα λεπτό
Αν σ' αρνηθώ αγάπη μου
κακό μεγάλο να 'βρω
να μη με θέλει ο ουρανός
ήλιο να βλέπω μαύρο
Αν σ' αρνηθώ αγάπη μου
να μ' αρνηθούν οι φίλοι
χάδι ποτέ μου να μη δώ
να μη φιλήσω χείλη
Να χαιδέψω μαύρα μαλλιά
να φιλήσω ΧΕΙΛΗ μελιά
κι από μια μαριόλα γλυκιά
ν ακούσω μια βραδιά
Ένα τραγούδι απ τ Αλγέρι
τραγούδι του καμηλιέρη
σ ενα γλυκό Αφρικάνικο σκοπό
μαύρα μάτια, μαύρα φρύδια
κατσαρά μαύρα μαλλιά
άσπρο πρόσωπο σαν κρίνο
και στο μάγουλο ελιά
Σε καρτερούσε η ζωή και μια παραδουλεύτρα μάνα
κι έγινες κείνο το πρωί κόκκινο κρίνο στην αλάνα
Δεν τραγουδώ παρά γιατί μ’ αγάπησες
σε περασμένα χρόνια.
Και σε ήλιο, σε καλοκαιριού προμάντεμα
και σε βροχή, σε χιόνια,
δεν τραγουδώ παρά γιατί μ’ αγάπησες.
Μόνο γιατί με κράτησες στα χέρια σου
μια νύχτα και με φίλησες στο στόμα,
μόνο γι’ αυτό είμαι σαν ΚΡΙΝΟ ολάνοιχτο
κι έχω ένα ρίγος στην ψυχή μου ακόμα,
μόνο γιατί με κράτησες στα χέρια σου.
Αχ ο μπαγλαμάς
μεσάνυχτα στα χέρια του αρσένη
και συ μες τη βροχή να με κοιτάς σαν ξένη
και να μου παίρνεις την ψυχή
να το αλλάξω λιγάκι;;;
ραγίζει απόψε η καρδιά με το μπαγλαμαδάκι
πολλά κομμάτια έγινε
σπασμένο ποτηράκι
Μου σπασανε το μπαγλαμά..
Κάτι παλιοπαιδα,εψές αργά..
το μπαγλαμά μου πήρανε,τα τέλια μ΄απομείνανε..(ά λα..)
ένας φίλος ήρθε απόψε απ'τα παλιά
φορτωμένος με χιλιάδες αναμνήσεις
είχε γκρίζα τα σγουρά του τα μαλλιά
και μου είπε πως απόψε θα γυρίσεις...
Θυμάμαι όσα είχες πει
κι ακόμα ελπίζω σε κάτι
να σε ξεχάσω εγώ μπορεί
μα δε μπορεί μια αγάπη
ακούω τις θάλασσες και τα ποτάμια σου
ακούω τις χαρές σου ακούω το κλάμα σου
τις μελωδίες που γεννιούνται στα σπλάχνα σου
τους εραστές και τους τρελούς που ταξιδεύουν κάτω από το δέρμα σου
ακούω την αλήθεια και ακούω το ψέμα
και μια μικρή ζεστή αγωνία μου γλυκαίνει το αίμα
ακούω την αγάπη
και δεν ακούω τις σκέψεις μου...
μπορεί να φταίει ο καιρός
ήλιος που ήθελε να βρέξει
και ο δικός μου εαυτός, που μόνος δεν μπορεί ν'αντέξει
ο ουρανός κι η γη φωτιά
μα εγώ δε γίνομαι ατσάλι
σπάσαν τα πατώματα, που δεν τα περπάτησες
άλλαξαν τα χρώματα που δεν τα κοιτάζεις
κάηκαν τα στρώματα που εσύ δεν ξάπλωσες
κι έμεινε η αγάπη μας για να τη μοιράζεις...
Σ αναζητώ
Σ' αναζητώ στη Σαλονίκη ξημερώματα
λείπει το βλέμμα σου απ της αυγής τα χρώματα
σ αναζητώ
σ αναζητώ μ ένα βιολί κι ένα φεγγάρι
λείπει το όνειρο εσύ και το δοξάρι
Σ΄ΑΝΑΖΗΤΩ
μες στο πλήθος να σε βρω,
κι αργά περπατώ,
να σ' αγγίξω δε μπορώ.
Σε φωνάζω δειλά,
πρόσωπα σβησμένα, θολά.
ποιος σωπαίνει, ποιος δε μιλά.
Θά 'ρθεις, σ' αναζητώ.
(για να μην ξεχνιόμαστε :wink: )
Τολμώ στο ναρκοπέδιο που ζεις να περπατώ
Τολμώ μέσα στο τούνελ που περνάς ν ακολουθώ
Τολμώ να μαι αντίλαλος δικός σου σ αγαπώ
Τολμώ όσα δεν τόλμησε κανείς εγώ τολμώ, τολμώ
σ' ακολουθώ
στην τσέπη σου γλιστράω
σα διφραγκάκι τόσο δα μικρό
σ' ακολουθώ
και ξέρω πως χωράω
μες στο λακάκι που'χεις στο λαιμό
Μια φυσαρμόνικα που κλαίει
ΑΚΟΛΟΥΘΩ τα βήματά σου
μέσα στην ερημιά του κόσμου
κι έρχομαι πλάι εκεί κοντά σου
Λίγοι καλοί κι αυτοί μοιραίοι
παραιτημένοι κατά βάθος
ω με πόση ένταση και πάθος γίνονται
πρώτοι οι τελευταίοι
Διδυμότειχο blues......
Δίπλα μου η Αθήνα του Οδυσσέα σειρήνα
λαική βιτρίνα ομφαλός του κόσμου
πίσω μου κι εμπρός μου
Χρόνια σαν ταβέρνα σαν καλικατζούρα
κράτος φιλελλήνων του κενού η λατρεία
ποιητική αδεία
χρόνια χελιδόνια που περάσατε
πού 'ναι η ευτυχία που μου τάξατε
Κοίταξε τον ήλιο ροδοανοιχτό
μέσα στην καρδιά σου άσε να ριχτώ
Δίχως την καρδούλα σου καρδούλα μουμές τα κύματα μες τη θάλασσα
πόσα χρόνια χάλασα
χμμμ... πού ακριβώς είδες την "καρδούλα" στο δικό μου δίστιχο;;; ]
θάλασσα πλατιά
σ'αγαπώ γιατί μου μοιάζεις
θάλασσα βαθιά
μια στιγμή δεν ησυχάζεις
λες κι έχεις καρδιά
την καρδιά μου τη μικρούλα τη φτωχιά....
Έγινε παρεξήγηση κι εξήγηση δε δώσαμε
το φίλο μας προδώσαμε μια δύσκολη στιγμή
Ήταν η ώρα τέσσερις κι οι τέσσερις χαθήκανε
τα λόγια ξεχαστήκανε κι ακόμα να φανεί
δε θέλω να μου λες
ποτέ δε θέλω πια ν'ακούσω πως με αγαπάς
όλα έρχονται και φεύγουν έτσι ξαφνικά
και μένουν μόνο λόγια ΛΟΓΙΑ
που σε κάνουν να πονάααααααααας
(για να τραγουδάω μπλουζ του Ρακιτζή πρωινιάτικα μάλλον έπαιξε το ρόλο της η πανσέληνος τελικά)
Όσο κι αν θέλω μα κρύβομαι
είναι σκληρό για μένα να τ αντέξω
πόσο μου λείπει αυτό που το χρειάζομαι
να παίρνω να σκορπάω και να σωπαίνω
Μια βραδιά στο Λεβερκούζεν
λίγο έξω απ' το σταθμό
θα θυμάμαι που μου είπες:
Γεια σου μάγκα σ' αγαπώ!
Στον υπόγειο ΣΤΑΘΜΟ μια οφθαλμαπάτη
μες στο πλήθος το βουβό
χάθηκε κι αυτή
Δεν το καταλάβαμε
πόσο αργεί η αγάπη
να δούμε δεν προλάβαμε
το τέλος μας αρχή
Θα ΄μαι πάντα εδώ
να φυλάω αυτά που πέταξες
δεν σε συγχωρώ
για όλες τις φωτιές που ξέχασες
Θα 'μαι πάντα εδώ
όσα χρόνια κι αν περάσανε
δεν μας συγχωρώ
από φόβο χάσαμε
(το γράφω σχεδόν όλο γιατί το λατρεύω)
Κάθε σιωπή έχει το λόγο της
Κάθε ματιά κρύβει το φόβο της
Να μην προδοθεί
Κάθε καρδιά βρίσκει το δρόμο της
Σε μια αγκαλιά ή ψάχνει μόνη της
Κάπου να πιαστεί
Το φιλί μαχαίρι ΑΓΚΑΛΙΑ που ξέρει
μια στιγμή μια σιωπή κι έξω βρέχει
σου γυρνώ την πλάτη στην πληγή αλάτι
μα να λέει σ' αγαπώ ποιος αντέχει
Κι έξω βρέχει κι έξω βρέχει
μα να λέει σ' αγαπώ ποιος αντέχει
βρεχει φωτια στη στρατα μου
φωτια που με εχει καψει
για τα φτωχα τα νιατα μου
κανενας δε θα κλαψει
Δε θέλω πια να ξαναρθείς
δε θέλω πια μες την καρδιά φωτιά
δε θέλω πια να σ' αγαπώ
να σε ξεχάσω προσπαθώ
(α!ρε Χιώτη με το μπουζούκι σου!)
Δεν θελω να σε ξαναδω
μαναρι μου τα καναμε σαλατα
ΘΕΛΩ μοναχα να σου πω
πως αποψε γεννησε η γατα
κι εκανε παιδακια δυο τιγρε γατακια
ε ρε Αρλετα με την κιθαρα σου
καλώς ορίσατε κι απόψε στο ταξίδι μας
καλόν αέρα στα όνειρά σας
καλώς ορίσατε κι εσείς με την αγάπη σας
και τ'αναμμένα φώτα της καρδιάς σας!
Εκεί στα φώτα
εύρισκε η νύχτα τα σημάδια της τα πρώτα
είχα ξεμείνει από τσιγάρα και συμπόνια
και συ με κέρασες καπνό μ ένα φιλί
ε, τώρα... τι άλλο θα μπορούσε να ακολουθήσει μετά απ'αυτό!!! ]
τα τσιγάρα, τα ποτά και τα ξενύχτια
έχουν κλείσει τα καλύτερα τα σπίτια
Οι φίλοι μου όλοι εδώ και χρόνια
ζευγάρια γίναν φτιάξαν σπίτια
μονάχα εμένα χάσκει ακόμα
χωρίς μια στέγη ετούτη η αλήθεια
χρόνια πολλά μωρό μου
για τα γενέθλιά σου
χρόνια πολλά
κι ας πεθαίνω που ζω πια μακριά σου
(άμα δε σας το ρίξω εγώ το επίπεδο να μη με λένε Μάνια. μέχρι Κότσιρα λέμε, από κει και πάνω δε σκαμπάζω! ντάξ?)
Είναι κάτι σταυροδρόμια μαγεμένα
που συναντιόμαστε και ύστερα χανόμαστε
πόσες φορές δεν έκλαψα για σένα
που ζήσαμε μαζί τόσα πολλά
και πια δε γνωριζόμαστε,
δε γνωριζόμαστε
Νύχτωσε νύχτα, νύχτωσε και σκέπασέ με
νύχτωσε νύχτα, νύχτωσε και παρηγόρησέ με
(εδώ 11880......όχι αστειευόμαστε!!!!!)
η νύχτα κατεβαίνει με μαύρο φερετζέ,
κι η πόλη διψασμένη για φώτα και σουξέ
βάλε το κόκκινο φουστάνι
εκείνο που σε κάνει να μοιάζεις πυρκαγιά
έλα και μη μετράς την ώρα
τα νιάτα είναι δώρα που καίνε σα φωτιά
μια ΝΥΧΤΑ δε μου φτάνει
να σβήσω τις φωτιέεες
(δεν το θυμάμαι το υπόλοιπο πάντως το τραγουδάει η Μορέιρα και είναι πολύ ντιριντάχτα μιλάμε)
φτάνει, φτάνει, φτάνει
μακριά μου να'σαι φτάνει
παράπονο πικρό πάλι με πιάνει
Στα χείλη καίει πικρό μικρό φιλί
ποιο μακρινό ταξίδι σε καλεί
θα φύγεις ξένε, άσπρα τα πανιά
παραμονεύει η λησμονιά
Για ποιο ταξίδι κίνησες να πας
να με θυμάσαι και να μ' αγαπάς
σου κλέβει η ανατολή μικρό φιλί
άσπρα καράβια τα όνειρά μας
για κάποιο ρόδινο γυαλό
άσπρα καράβια τα όνειρά μας
όνειρα κι όνειρα
πήγανε χαμένα
χαμενα τα δακρυα που εχυσα αγαπη μου για σενα...
Οταν ήμουν παιδί
πριν γνωρίσω το ΔΑΚΡΥ
είχα πλάσει μια αγάπη
φανταστική
Ηταν τόσο αγνή
ζούσε μόνο για μένα
και ποτέ ένα ψέμα
δε μου 'χε πει
(τι στο καλό, ακόμα σεληνιασμένη είμαι?)
Πάλι στη σκέψη της τρελής
με βρήκε τ άστρο της αυγής ξενυχτισμένο
να σκέφτομαι τα μάτια της
τα πονηρά τα χάδια της
που με κατάντησαν παιδί δυστυχισμένο
ένα αστέρι πέφτει-πέφτει
το κοιτώ στον ουρανό
μήπως το'στειλε η ψυχή σου, μήπως το'στειλε η καρδιά σου
τ' άστρο αυτό το φωτεινό
κι ήρθε να μου φέρει δάκρυ ή για να μου φέρει ελπίδα
μες στην ώρα που πονώ...
Στην αγκαλιά μου κι απόψε σαν άστρο κοιμήσου
δεν απομένει στον κόσμο ελπίδα καμιά
τώρα που η νύχτα κεντά με φιλιά το κορμί σου
μέτρα τον πόνο κι άσε με μόνο στην ερημιά
Όνειρα, με μάτια κόκκινα
που κλεισαν βαριά
βλέπω τον κόσμο μια φωτιά
να φευγα, πέρα απ'τ'ανθρώπινα
μέσα μου η καρδιά
άστρο σβηστό στο πουθενά
μού 'ταξες ταξίδι να με πας
όσο μακριά ο κόσμος φτάνει
πού αλλού ΚΑΡΔΙΑ μου να με πας
πήγα στον παράδεισο και φτάνει
(ξανάπεσα τελικά γμ το downιασμά μου σήμερις)
Για ποιο ταξίδι κίνησες να πας
να με θυμάσαι και να μ' αγαπάς
σου κλέβει η ανατολή μικρό φιλί
(μικρή ανέβα......έφερα το καλάμι μου
να πάμε βόλτα,άντε! ανέβα σου λέω,
κι αν μας πούνε ψώνια....ευτυχώς!
γιατί δεν θα την αντέξω άλλο αυτή
την σοβαρότητα :tongue:)
να μ' αγαπάς όπου και να'μαι
γιατί εγώ το σκοτάδι φοβάμαι....
(ΣΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΚΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗ!!!!!!!!!!!!!!!)
Οσο βαθυα στο ψεμα κι αν τρυπωσεις
οσο καλα την πορτα κι αν κλειδωσεις
απ την σκια πες μου πως θα γλυτωσεις
ΟΠΟΥ κι αν πας θαρθω
οπου κι αν πας μην το ξεχνας
ειμαι η σκια σου
η ζωή έχει μια ΠΟΡΤΑ
μία πόρτα πονηρή
μ'ένα κόκκινο φωτάκι
και πληρώνεις για να μπεις...
Μπροστα στην ΠΟΡΤΑ θα σταθω
με την κουβερτα στη μασχαλη
κι αργοκουνοντας το κεφαλι
θα χαιρτετισω τον φρουρο.
Η κλάση μου βολεύτηκε μωρό μου
καλονοικοκυρεύτηκε μωρό μου
κουβέρτα και παντόφλα εφημερίδα
και χάρτινο φιλί, μισή μερίδα
Η μάνα μου μου τό'λεγε μωρό μου
Λολάρα είσαι έγκλημα μικρό μου
κουνήσου και διπλάρωσε τον άντρα
αλλιώς θα μείνεις έξω από την μάντρα
μα εγώ την ξέφυγα την λίστα
γιατί είμαι η Λόλα η αρτίστα
Μου γράφεις πως σου έλειψα πολύ
μου στέλνεις χάρτινο φιλί
το χρόνο σου μετράς για το πτυχίο
το γράμμα μου σου φάνηκε αστείο
κι ο Τούρκος στη μοκέτα αραχτός
φιλίες μς τους Γάλλους σου να πιάνει
να πίνει και να τρώει ό,τι τρως
αυτός ο Τούρκος Τούρκο θα με κάνει
να πίνει και να τρώει ό,τι τρως
αυτός ο Τούρκος Τούρκο θα με κάνει
ΧΑΡΤΙΝΟ το φεγγαράκι
πράσινη η ακρογιαλιάααααα
άν με πίστευες λιγάκι
θα 'ταν όλα αληθινάαααααα
Φεγγαράκι μου λαμπρό..
φέγγε μου να περπατώ..να πηγαίνω στο σχολειό.. :study:
να μαθαίνω γράμματα,γράμματα,σπουδάγματα..
του Θεού τα πράγματα.. :mrgreen:
ΠΕΡΠΑΤΩ στο δάσος όταν ο λύκος δέν είναι εδώ
λύκε λύκε είσαι εδώ?
(πάει ξεμωράθηκα τελείως - και νά 'λεγες πως είναι γεροντική ανία...)
Έπεφτε βαθεια σιωπή στο παλιό μας δάσος,
"τρέξε να σε πιάσω" μου χες πρωτοπεί
Και όταν ετριζε η βροχή στα πεσμένα φύλλα,
πόση ανατριχίλα μέσα στην ψυχή.
(γιατί δεν είναι?....... εκτός και αν είναι άααααλλο πράγμα :wink: )
(τώρα κανονικά έπρεπε να γράψω τα φύλλα τα φθινοπωρινά του Νικολάου αλλά 1. δεν θα το ξέρει κανείς εκτός αν μπαίνει ο Νικολάου στο σάιτ και 2. έλα που δε θυμάμαι τους στίχους...
γι αυτό πάρτε μια Μούσχουρη να σας βρίσκεται)
πέφτει ΒΡΟΧΗ
πέφτει βροχή
στο προσωπό μου πέφτει
πέφτει βροχή
πέφτει βροχή
στου κόσμου τον καθρέφτη
Θέλω να δω το πρόσωπο σου ανθισμένο
να με φιλάς όλη τη νύχτα όσο αντέξεις
σαν φλιπεράκι γελαστό ξετρελαμένο
σου δίνω ακόμα μία μπίλια για να παίξεις
Πάρε με πάρε με
μέσα σου να κρυφτώ
σαν να μην έζησα
πριν απ'το βράδυ αυτό
πηρες τη καρδια μου
πηρες το μυαλο μου
ΠΑΡΕ να φορας και το πουκαμισο μου
τα πήρες όλα κι έφυγες
μα τίποτα δεν έδωσες
γιατί εσύ δεν είχες
(δωκαμε, δωκαμε)
ΟΟΟΟΟΟΟΟΟΛΑ τα λεφτα μωρο μου
ολα τα λεφτα
για τα δυο σου ματια
που μου πηραν τα μυαλαααα :wink:
(και δώκαμε και πήραμε κι όλα τα κάναμε!!! :P )
μωρό μου φάλτσο, μωρό μου φάλτσο
είσαι το σι μπεμόλ ακόρντο στην καρδιά μου
αν και φάλτσο...
ΜΟΥ σπασανε το μπαγλαμα
κατι παλιομαγκες εψες αργα :!:
αργά, είναι πια αργά
να γυρίσω πίσω ...
(πολύ Διονυσίου απόψε! και δεν το θυμάμαι κιόλας... ]
Έφυγες και κλαιν τα νυχτοπούλια
στάλα στάλα πέφτουνε τα δάκρυα βροχή
μαράθηκαν στη γλάστρα τα ζουμπούλια
μαύρη νύχτα μου σκεπάζει τώρα την ψυχή
Τι σου κανα και μ εγκατέλειψες
γύρισε πίσω γιατί μου έλειψες
τι σου κανα και μ εγκατέλειψες
γύρισε πίσω γιατί μου έλειψες
(α! ρε! κέφια......)
Άνοιξε πέτρα να κλειστώ
ήλιος ήλιος να μη με βλέπει
αντί για νύφη πρέπει
πρέπει στα μαύρα να ντυθώ
Άνοιξε πέτρα για να μπω
χάνω τον άντρα που αγαπώ
Νύχτα κατέβα απ' τα βουνά
νύχτα μαυροφορούσα
ο άντρας που αγαπούσα
τώρα για άλληνε πονά
Νύχτα κατέβα απ' τα βουνά
μέρα να μη με δει ξανά
(στα φτιαξα ?? :lol: :lol: :lol: :lol: )
Ζιγκουάλα Ζιγκουάλα Ζιγκουάλα
εισαι ο ήλιος το φεγγάρι και το φως μου
μονάκριβο στολίδι είσαι του κόσμου
μελαχρινή ομορφιά μου παντοτινή χαρά μου
Ζιγκουάλα Ζιγκουάλα Ζιγκουάλα
(ε! ρε! και να έβλεπε μια ψυχή τι γράφω.....θα τσίριζε!)
Αχ βρε ΜΕΛΑΧΡΟΙΝακι
με ποτισες φαρμακι
με ποτισες φαρμακι
βρε μελαχροινακι
Συ που βρήκες το φαρμάκι
και να πιεί του το δωσες
δε θα βρεις άλλη αγάπη
σαν κι αυτή που πρόδωσες
τι το θες το κουταλακι
να μου δωσεις το φαρμακι
Δε θέλω πλούτη να μου δώσεις και παλάτια
δε θέλω λούσα όπως άλλες που γυρνάς
λυπήσου μόνο της καρδιάς μου τα κομμάτια
και πες μου λίγο τη φτωχή πως μ' αγαπάς
Λίγα ψίχουλα αγάπης σου γυρεύω
κι ως την άλλη μου ζωή θα σε λατρεύω
να μ' αγαπάς
όσο μπορείς να μ'αγαπάς...
Ένα δύο τρία!
Με λένε Πόπη σαν τη γιαγιά μου την Καλλιόπη
αχ, να με λέγανε Κυβέλη
Μου πηγαίνει πιο πολύ αυτό το λάμδα με το η
τέσσερα πέντε έξι! Με λένε Πόπη!
Κι όσο κι αν ντρέπομαι γι' αυτό μια μέρα θα σε παντρευτώ.
διάλεξε λέξη!!!! ]
πώς ήθελα να έχω ένα και δύο και τρία και τέσσερα παιδιά
που σαν θα μεγαλώσουν όλα να γίνουν λεβέντες για χάρη του Πειραιά!
Αμάν και τι είσαι εσύ αμάν και τι είσαι εσύ
για χάρη σου σταθήκανε οι άντρες προσοχή
απόψε σε γλεντάω κι ο κόσμος πάει να σκάσει
κοντεύει απ' τη ζήλια να τους φύγει το καφάσι
Απόψε κάνεις μπαμ
ΕΝΑ το χελιδονι
κ η ανοιξη ακριβη ........
(με 4 το ταξακι τοχεις καβατζωσει και μια θεση στο Δαφνι επισης υπερλουξ :P :P )
είσαι μια ροκ μπαλάντα που θ΄αγαπώ για πάντα
χωρίς να ξέρω το γιατί
ένα τραγούδι είσαι που χρόνια με εκδικείσαι
γιατί δεν εχεις ξεχαστεί
αν μ΄αγαπάς
στο ρεφρέν της καρδιάς να με βρείς
Ένα τραγούδι απ' τ' Αλγέρι
τραγούδι του καμηλιέρη
σ' ενα γλυκό αφρικάνικο σκοπό
μ ενα τρυφερο τραγουδι
σαν κ αυτο, τη διαθεση σου να φτιαξω
ν ανεβεις ψηλα
να γελας συχνα
να τολμας ξανα
να ζειιιιιιις
ν΄ανασαίνεις φιλιά
και γλυκα να μου λές
καλημέρα
γλυκα γλυκα γλυκια μου
γλυκα γλυκα γλυκια μου
ελα στην αγκαλια μου............
Χμμμ.... Νατάσα... εδώ δεν τονίζουμε τη λέξη που θα χρησιμοποιήσει ο επόμενος. εμείς χρησιμοποιούμε μια λέξη από το τραγούδι του προηγούμενου. Πάλι μπέρδεψες τα παιχνίδια!!! ]
μια καλημέρα είν'αυτή
πες την κι ας πέσει χάμω
κατσε
πηρα τη λεξη τραγουδι απο την κρις
κ το γλυκα απο την ρια
σωστο δεν ειναι ?
εσυγια να καταλαβω
ποια λεξη χρησιμοποιησες απο το προηγουμενο ?
νομιζα κ παιρνουμε λεξη κ τονιζουμε για τον επομενο
ουαααααααααα μπερδεψουααααααααα
μάλλον με κέφι πολύ ήρθαμε όλες σήμερα
:lol: :lol: :lol:
τα λαθακια για μας είναι
:)
(δεν λεω...θα τα λαθεψω)
εγώ πήρα από τη ρια γιατί δεν υπήρχε ακόμη η δική σου απάντηση.
παίρνουμε από τον προηγούμενο, δεν δίνουμε στον επόμενο..
πάμε πάλι;;;
Παράθεση από: "xhmeia"γλυκα γλυκα γλυκια μου
γλυκα γλυκα γλυκια μου
ελα στην αγκαλια μου............
γλυκά μου μάτια αγαπημένα
ίσως μια μέρα σας ξαναδώ....
αιντε παμε
συρτε το χορο
Να με προσέχεις
γιατί έχω πέσει χαμηλά,έχω πέσει χαμηλά
μάτια μου γλυκά να με αντέχεις
να με προσέχεις
μέχρι να σηκωθώ ξανά
λίγο ακόμα μοναχά
μάτια μου γλυκά να με αντέχεις
να με προσέχεις
πάλι μαζί;;;; :P :lol: :lol:
έλα, συνέχισε από δω...
Παράθεση από: "black_velvet"Παράθεση από: "xhmeia"γλυκα γλυκα γλυκια μου
γλυκα γλυκα γλυκια μου
ελα στην αγκαλια μου............
γλυκά μου μάτια αγαπημένα
ίσως μια μέρα σας ξαναδώ....
χιχιχι! τουλάχιστον έχουμε κι οι δυο τα γλυκά μάτια!!! :lol: :lol: :lol:
Διώξε τα σύννεφα απ' την καρδιά σου
και μες το κλάμα μην ξαγρυπνάς
τι κι αν δε βρίσκεται στην αγκαλιά σου
θα 'ρθει μια μέρα μην το ξεχνάς
Κι αν μια κορη εχετε
κρατηστε την αθωα
μπορει ο γατος να μην ΡΘΕΙ
μα θα ρθουν αλλα ζωα
Πες μου τσιγγάνα και φλουριά
εγώ θα σε γεμίσω
την κόρη που μ αρνήθηκε
θα την ξαν αποκτήσω
πες πως μ'αντάμωσες μια νύχτα σ'ένα όνειρο
πες πως με ξέχασες σαν ήρθε το πρωί
και μη σκεφτείς ότι για με δεν ήσουν όνειρο
και μη νοιαστείς τι θ'απογίνω στη ζωή
Στη νύχτα αναζητώ κάτι να μας λυτρώσει
πριν έρθει το πρωί και τ όνειρο τελειώσει
Στη ζωή μου στην αυλή μου νυχτολούλουδο
που μου ζωντανεύεις μόνο κάθε σούρουπο
σαν παραμυθιού κατάρα η αγάπη μας
πάντα στα μισά του μένει το φεγγάρι μας
με ακόρντα λα μινόρε προς το γκρίζο
καμηλιέρικα τραγούδια σου σφυρίζω
σαν μικρός λαχειοπώλης ώρα μία
Πατησίων και παραμυθιού γωνία
[size=24][/size]θα τον μεθησουμε τον ηλιο σιγουρα ναι....καλημερα ΗΛΙΕ Καλημερα.,.....
[size=24][/size]ηλιε μου ηλιε μου ΒΑΣΙΛΙΑ μου....
Esu mou pes pws m´ agapas...ma prin ksimerwsei t arni8ikes... :lol:
ΗΛΙΟΣ κοκκινος ζεστος
μπηκε μεσ την καμαρα μου
ξυπνησε ολη η πολιτεια
κατω απ τα παραθυρα μου
Το παιδι παει στο σχολειο του
κι ο εργατης στην δουλεια
πρωινα δυο ματια ανοιγει
ομορφη μια κοπελια
εεε εεεεε Ηλιε ηλιε αρχηγε
Δωσ το συνθημα εσυ και η χαρα θα αναστηθει
το σκοταδι θα πεθανει και θα λαμψει η χαραυγη
αγαπώ αγαπώ ΜΙΑ πιτσιρίκα
είναι τρε είναι τρέλλα είναι γλύκαααααααααα
kai meta erxetai h anoikshhhhhhhhhhhhhhh
θά'ναι σα να μπαίνει η ΑΝΟΙΞΗ
θά'ναι ουρανού κατάνοιξηη
θά'ναι σα να μπαίνει η άνοιξη
στα ξαφνικάαααααααααααα
φαραφαφίφαααααααααα
Τι να ναι αυτό που ξαφνικά μ αναστατώνει
όταν τα πόδια σου προβάλλουν στα σκαλιά
χάνω τον έλεγχο και κάνω χίλια λάθη
τ αφεντικό τη γράφει τη ζημιά
Μην ξαναρθείς απ τη δουλειά δεν το αντέχω
δεν το μπορώ να σ αντικρίσω φιλικά
εγώ ξεδίπλωσα τα φύλλα της καρδιάς μου
κι εσύ υπόγραψες σαν σταρ του σινεμά
ο δικός μου ο δρόμος
μ'εχει χρόνια διαλέξει
στην οδό ΓΡΑΦΕΙ μόνος
επικύνδινη λέξη
Εδώ και τώρα γιατί ειν ο δρόμος μας παλιός και κατηφόρα
της καληνύχτας τα φιλιά δεν είναι δώρα
δε φεύγω απόψε κι απ τη ζωή σου δε θα βγω
κι αν ειν η σχέση μας μισή τα λόγια φόρα
εδώ και τώρα στης αγάπης το θυμό
Εδώ να μείνεις εδώ να μείνεις
της καληνύχτας τα φιλιά μη μου τα δίνεις
μια νύχτα δε μου φτάνει
να σβήσω τις φωτιές
που απόψε μου 'χουν βάλει
τα λόγια που μου λές
δικό μου για να κάνω
το κάθε σου φιλί
μια νύχτα δε μου φτάνει
δε φτάνει μια ζωή
(λύσσα μ'έχει πιάσει με τη Μορέιρα)
Θα μαι μια ζωή δίπλα σου εγώ,
να μην σου συμβεί τίποτα κακό.
Θα σαι μια ζωή δίπλα μου εσύ ,
ότι κ' αν συμβεί θα 'μαστέ μαζί!!!!
Κι αν με χτύπησε τ αγιάζι το σακάκι μου κι αν στάζει
σου το λέω δε με νοιάζει μια και είμαστε μαζί
Πάλιωσε το σακάκι μου
θα σβήσω απ’ το μεράκι μου
Και καημό, και καημό έχω μεγάλο
Δεν μπορώ, δεν μπορώ να πάρω άλλο
κι ας σβήσω πια τότε μικρό μου
μπροστά στην πόρτα σου
σε μια γωνιά...
Ό,τι κι αν έχεις στην καρδιά
να μου το λες μικρό μου
κι όχι να κάθεσαι να κλαις
παραπονιάρικό μου
Η αγάπη ειν ένα ψέμα μα εσύ είπες την αλήθεια
και έφυγε όπως ήρθε με βήματα βαριά
πήρε τη νύχτα κι έφυγε και ησύχασ η καρδιά μου
κι έξω ξημέρωνε γλυκά κι έξω ξημέρωνε
με μια μικρούλα αλλαγή...
ξημερώνει, κι εγώ στους δρόμους τριγυρνώ
κι αν χαράζει το φως δεν φτάνει εδώ
πού να είσαι, ποια χέρια σε τυλίγουνε
ποια τραγούδια σε νανουρίζουνε...
Μια καρδιά τα χέρια μου σου φέρανε
καν'την ότι θες είναι για σένανε!
Πάνω στην κρύα σου καρδιά
χωρίς καιρό να χάσω
έριξα πάλι μια ζαριά
κι έφερα δύο κι άσσο
Χριστούγεννα Χριστούγενα ευτυχισμένα
δε γίνονται αγάπη μου ΧΩΡΙΣ εσέναααααααα
(6 μήνες μόνο μείνανεεεεεεεεε)
Κάθε μέρα μου γκρινιάζεις
ότι σε παραμελώ
αφού σ το χω αποδείξει
μόνο εσένα αγαπώ
Άμα θες να φύγεις φύγε
άμα θες να κλάψεις κλάψε
να γκρινιάζεις μόνο πάψε
δεν μπορώ να τ' ανεχτώ
κάθε κήπος έχει μια φωλιά για τα πουλιά
κάθε δρόμος έχει μια καρδιά για τα παιδιά
μα κυρά μου εσύ σαν τι να λες με την αυγή
και κοιτάς τ' αστέρια που όλο πέφτουν σα βροχή
δως μου τα μαλλιά σου να τα κάνω προσευχή
για να ξαναρχίσω το τραγούδι απ' την αρχή
κάθε σπίτι κρύβει λίγη αγάπη στη σιωπή
μα ένα αγόρι έχει την αγάπη για ντροπή
μα κυρά μου εσύ σαν τι να λες με την βροχή...
Και θα χορέψουμε μαζί κι οι δυο
το σκοπό τον Ικαριώτικο
θα γλεντήσουμε, θα μεθύσουμε
τους καημούς θα λησμονήσουμε
μες την Ικαριά και σαν τα πουλιά
θα χουμε κι οι δυο ζεστή φωλιά
(Ικαρία αγάπη μου!)
Εγώ θα σ' αγαπώ και μη σε νοιάζει
και θα σου χτίσω μια μικρή ΦΩΛΙΑ
κι όταν το σούρουπο θα σ' αγκαλιάζει
θα ζευγαρώνουμε σαν δυο ΠΟΥΛΙΑ!
Θα σ' αγαπώ θα ζω μες το τραγούδι
θα μ' αγαπάς θα ζεις με τα πουλιά
θα σ' αγαπώ θα γίνουμε τραγούδι
θα μ' αγαπάς θα γίνουμε πουλιά
εφτά τραγούδια θα σου πώ
για να διαλέξεις το σκοπό
που θα μου πεις και θα σου πώ
το σ'αγαπώωωωωωωωωωωωωω
ε ρεεεεεεεεεε κέφιαααααααααααα
Αν είναι η αγάπη αμαρτία
θα βγω να το φωνάξω με λατρεία
θα βγω να το φωνάξω να το πω
πως είμαι αμαρτωλή που σ' αγαπώ
Εισαι ΑΜΑΡΤΩΛΗ δεν σε θελω πια
εισαι αμαρτωλη φυγε μακρυα
Αμαρτωλή αμαρτωλή
πόσους τρελαίνεις απ' το βράδυ στο πρωί
αμαρτωλή αμαρτωλή
σαν την Ελλάδα με τσακίζεις μια ζωή
και το βράδυ το βραδάκι
είσαι σπίρτο π ανάβει φωτιά
Ελλάδα χώρα του φωτός
του κόσμου αρχή και γυρισμός
τόπος που διάλεξε ο θεός
τη μια μας παίζουν ροκ την άλλη τσιφτετέλι
παιδία το Πλάτωνα και του Αριστοτέλη
μας ξεγελάνε με σεκλέτι και μεράκι
πνεύμα αθάνατο, σε τρώγει το σαράκι
Παράθεση από: "chriastina"και το βράδυ το βραδάκι
είσαι σπίρτο π ανάβει φωτιά
Στον ήλιο στο φεγγάρι και στη βροχή
και μένανε μ' αφήνει έρμη και μοναχή
Γαλέρα ανοίχτηκε μάτια μου με το βοριά
στη μάχη ρίχτηκε μάτια μου και στον καυγά
Μέσα σ' ένα σινάφι πειρατικό
είδα
φωτιά ν' ανάβει και φονικό
Μεθυσμένα τραγούδια θ' ακούς σε σταθμούς πειρατικούς
στη συχνότητα που ξέρουν μόνο λίγοι
θα θυμάσαι και θα κλαις λάθη και υπερβολές
κι άλλη νύχτα σαν ΦΩΤΙΑ θα σε τυλίγει
Μεθυσμένα τραγούδια θ' ακούς σε σταθμούς πειρατικούς
και θα ξέρεις πως εγώ δεν έχω φύγει
Φταίω εγώ μόνο εγώ που δε θέλω από σε σένα να γλιτώσω
μα ο χωρισμός είναι δεσμός που δεν έχω το κουράγιο να τελειώσω
Σε βρήκα πάλι κάποια ατέλειωτη βραδιά
στα μπαρ της λύπης να μιλάς μ' ένα ποτήρι
εγώ γυρνούσα τρύπια τσέπη κι αγκαλιά
κι εσύ φιγούρα φιλμ νουάρ σε χαρακίρι
σ'ακολουθώ, στην τσέπη σου γλυστράω
σα διφραγκάκι τόσο δα μικρό
σ'ακολουθώ, σ'αγγίζω και πονάω
κλείνω τα μάτια και σ'ακολουθώ
με μια μικρη αλαγη(τοχεις κανει κι εσυ αλλωστε)
Σ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΣΑ εγω σαν το ψιλο χορταρι τον ανεμο
Σ ακολουθουσα εγω σαν τις χορδες του ανεμου
στα μαυρα σου μαλια........ σ ακολουθουσα εγω.
μια θαλασσα μικρη μια θαλασσα μικρη
και στην γωνια η σταμνα μου
για ενα καλοκαιρι εισουν εσυ.
ένας ξενύχτης άνεμος
πέρασε την αυγή
μαζί με τ΄αρωμά σου
και σκόνισε τη γη
Αστέρι μου φεγγάρι μου της άνοιξης κλωνάρι μου
κοντά σου θα ρθω πάλι κοντά σου θα ρθω μιαν αυγή
για να σου πάρω ένα φιλί και να με πάρεις πάλι
Θα 'ναι σαν να μπαίνει η άνοιξη
θα ΄ναι ουρανού κατάνυξη
Κάνει να πάρει πέτρα την επαρατά
κάνει να τη σκαλίσει βγάνει θάματα
μπαίνει σ ένα βαρκάκι πιάνει ωκεανούς
ξεσηκωμούς γυρεύει θέλει τύρρανους
Όμορφη και παράξενη πατρίδα
ω σαν αυτή που μου λαχε δεν είδα
το κορίτσι απόψε ΘΕΛΕΙ
να δει θάλασσαααααααα
κι εγώ ποτέ χατήρι
δεν της χάλασααααααα
άτσααααααααααα
Μία η θάλασσα ένας ο ήλιος της γλάροι λευκοί
ήλιος και θάλασσα γλυκό κορίτσι ζεστό πρωί
πρωί κι ορθάνοιξα τα δυο σου πέταλα μ ένα φιλί
κι εσύ μου χάρισες όλη την άνοιξη σ ένα κορμί
κορμί κυπαρισσένιο
λυγά σα λυγαριάααα
λυγαριά λυγαριάααα
θα σε κλέψω μια βραδυά
Ζαίρα θα ρθω να σε κλέψω κάποια βραδιά
απ την αγκαλιά του μαχαραγιά
σβήνω απ τον πόθο μ άλλον σαν σε νιώθω
αχ Ζαίρα μου γλυκιά
γλύκα γλύκα γλυκειά μου
γλύκα γλύκα γλυκειά μου
έλα στην αγκαλιά μου
έλα στην αγκαλιά μου
έλα ν'ανταμωθούμε
έλα ν'ανταμωθούμε
τα παλιά μας να πούμε
τα παλιά μας να πούμε
Στα ίδια μέρη θα ξαναβρεθούμε
τα χέρια θα περάσουμε στους ώμους
παλιά τραγούδια για να θυμηθούμε
ονόματα και βλέμματα και δρόμους
Εφτά τραγούδια θα σου πω ,
για να διαλέξεις το σκόπο,
που θα μου πεις για να σου
πω το σ'αγαπώ...
Πρώτη φορά που σ΄αγαπώ
πρώτη που σε μαθαίνω
πρώτη στα χέρια σου φορά
γεννιέμαι και πεθαίνω
πρώτη στα χέρια σου φορά
γεννιέμαι και πεθαίνω
Ήτανε μια φορά μάτια μου κι έναν καιρό
μια όμορφη κυρά αρχόντισσα να σε χαρώ
Μια μικροπαντρεμένη κόρη ξανθή
τον κύρη της προσμένει βράδυ πρωί
Ένα Σαββάτο βράδυ καλέ μια Κυριακή
τον ήλιο το φεγγάρι, καλέ, παρακαλεί
Ήλιε μου φώτισέ τον φεγγάρι μου
πάνε και μίλησέ του για χάρη μου
Γυρίζει κι αρμενίζει καλέ στα πέλαγα
τους πειρατές θερίζει καλέ και τους χαλά
Στον ήλιο στο φεγγάρι και στη βροχή
και μένανε μ' αφήνει έρμη και μοναχή
Γαλέρα ανοίχτηκε μάτια μου με το βοριά
στη μάχη ρίχτηκε μάτια μου και στον καυγά
Μέσα σ' ένα σινάφι πειρατικό
είδα φωτιά ν' ανάβει και φονικό
είναι ΜΙΑ
μόνο μία
η ονειρεμένη φρουτοπίααααααα
Σ αγκαλιάζω στο σκοτάδι
σε τυλίγω μ ένα χάδι
τώρα είμαι γυμνός
νιώθω σαν θεός
φωτεινός δυνατός,
μπορείς να μ αγαπήσεις
μπορείς να μου φωτίσεις μια στιγμή
το κορμί μου είναι μόνο η αφορμή
τις νύχτες μπαίνεις στα όνειρά μου
λες κι ήρθες σε δικό σου κήπο
κι αν μεγαλώσαν' τα φτερά μου
εγώ απ'το πλάι σου δε λείπω
θεός αν είναι...
Σαν τον αετό είχα φτερά ώ ώ ώ
και πέταγα
και πέταγα πολύ ψηλά
μα ένα χέρι λατρεμένο
ένα χέρι λατρευτό
μου τα κόβει τα φτερά μου
για να μη ψηλά πετώ
αχ βρε καρδιά
μια βραδιά τα παιδιά θα σε βρουν πληγωμένη βαριά
αχ βρε κορμί
στεναγμοί, δισταγμοί σε χτυπούν
κάθε νύχτα μ' ορμή
αχ βρε μυαλό, το μυαλό σου έχασες
τραγούδι μου τρελό
πέρα απ' τα κύματα, πέρα απ' τις θάλασσες
ψηλά στον ουρανό
Είναι η ώρα που σε σημαδεύω
η νύχτα που γελάει την κοροιδεύω
απόψε είδα πρώτος το φεγγάρι
στην Πειραιώς να στρίβει στο φανάρι
απόψε είδα πρώτος το φεγγάρι
απόψε είναι πια για μας
η νύχτα η τελευταία
απόψε μείνε ως το πρωί
και κάνε μου παρέα
Αυτή η νύχτα μένει
που θα μαστε μαζί
θα φύγεις μακριά μου
πριν έρθει το πρωί
αυτή η νύχτα μένει
φιλάκιαααααααααααααααααααααααααα
η νύχτα κατεβαίνει
με μαύρο φερετζέ
κι η πόλη διψασμένη
για φώτα και σουξέ
βάλε το κόκκινο φουστάνι
εκείνο που σε κάνει
να μοιάζεις πυρκαγιά
έλα και μη μετράς την ώρα
τα νιάτα είναι δώρα
που καίνε σα φωτιά....
ΝΥΧΤΑ ΞΕΛΟΓΙΑΣΤΡΑ ΝΥΧΤΑ ΟΜΟΡΦΗ,ΟΜΟΡΦΑ ΤΑ (ΑΣΤΡΑ) ΚΑΙ ΟΙ ΟΥΡΑΝΟΙ!!!!
Είσαι το καμάρι της καρδιάς μου
Θεσσαλονίκη όμορφη γλυκειά
κι αν ζω στην ξελογιάστρα την Αθήνα
για σένα τραγουδώ κάθε βραδυά
Θεσσαλονίκη μου μεγάλη φτωχομάνα
εσύ που βγάζεις τα καλύτερα παιδιά...
αγάπες έρχονται και πάνε
παίζουν μαζί μας σαν παιδιά
αγάπες που μας ξεπερνάνε
κι υστερα γίνονται πουλιά
Να μαι φάντασμα στη σιωπή
να σαι όλα αυτά που φοβάμαι
κι ύστερα με ένα φιλί
μες τα χέρια σου να κοιμάμαι
αστέρι μου φεγγάρι μου
της άνοιξης κλωνάρι μου
κοντά σου θα'ρθω πάλι
κοντά σου θα'ρθω μιαν αυγή
για να σου πάρω ένα φιλί
και να με πάρεις πάλι
αγάπη μου, αγάπη μου
η νύχτα θα μας πάρει
τ' άστρα κι ο ουρανός
το κρύο το φεγγάρι
θα σ' αγαπώ, θα ζω μες στο τραγούδι
θα μ' αγαπάς, θα ζεις με τα πουλιά
θα σ' αγαπώ, θα γίνουμε τραγούδι
θα μ' αγαπάς, θα γίνουμε πουλιά
ειμαστε εγώ κι εσυ
η ψυχή αυτού του κόσμου
για ακόμη μια φορά
η αγάπη μας κοιτά
καμιά φορά λέω ν'αλλάξω ουρανό
μα δεν υπάρχουν δρόμοι
κι άλλη φορά σκέφτομαι πόσο σ'αγαπώ
και σου ζητώ συγγνώμη
συγγνώμη που σ΄αγάπησα πολύ
δεν ξέρω να αγαπώ όμως πιο λίγο
από την πόρτα μου σαν βγω
δεν υπάρχει κανείς που να μην τον αγαπώ
και σαν το βράδυ κοιμηθώ
ξέρω πως, ξέρω πως,
πως θα τον ονειρευτώ...
Ένα βράδυ που βρεχε που βρεχε μονότονα
έφυγες αγάπη μου
ποιος σε πήρε να ξερα
και θα τον εσκότωνα
ένα βράδυ που βρεχε που βρεχε μονότονα
Αγάπη μου , ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ, η νύχτα θα μας πάρει
τ' άστρα κι ο ουρανός , το κρύο, το φεγγάρι
Νύχτωσε χωρίς φεγγάρι
το σκοτάδι είναι βαθύ
κι όμως ένα παλικάρι
δεν μπορεί να κοιμηθεί
το φεγγάρι είναι κόκκινο
το ποτάμι είναι γαλάζιο
κι η αγάπη μου στα χέρια σου
είναι κάτασπρο πουλί...
δεν έχω μάτια να σε δώ
στόμα να σου μιλήσω
πέσαν τα χέρια μου νεκρά
και πως να σε κρατήσω
πώς να σ'αγγίξω, πώς
φοβάμαι τόσο φως!
φοβάμαι τέτοια αγάπη
Θε μου, τόσο δάκρυ
μη μου ζητάς να πιω!
Θα πιώ απόψε το φεγγάρι
ποιος είν' απόψε ο τυχερός;
στο Λαύριο γίνεται χορός
Σε μια ώρα θα ' χουν όλα τελειώσει
πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός
Ας πεθαίναμε αγκαλιά πριν τελειώσει
ο τελευταίος χορός
O τελευταίος χορός
και παρε με αγκαλια, παρε με αγκαλια
παρε με αγκαλιααααααααα
να μην πατησω τα γυαλια...
οπααααααααααααααααα :P
Άλλη μια νύχτα μακριά σου
μέσα στους δρόμους σ’ αναζητώ
γυαλιά σπασμένα τα φιλιά σου
αίμα στην άσφαλτο τα σ’ αγαπώ.
ποιος είδε νύχτα με δυό φεγγάρια
ποιος είδε ήλιο σαν αχινό
κι ερωτευμένα πουλιά και ψάρια
να κολυμπάνε στον πυρανό
κι έχω τόσα να θυμάμαι από σένα,
χρόνια που τα ζήσαμε μαζί ένα ένα,
ώρες σιωπηλές και βράδια ερωτευμένα
κι όλο με ρωτάς πού πήγανε χαμένα
εσένα που θυμάμαι τόσο λίγο
εσένα που αγαπώ τόσο πού
για πές μου θες να μείνω ή να φύγω
για πες μου πριν μας έβρει το πρωϊ
απόψε
πού να βρίσκεσαι πες μου πού πας και τι κάνεις απόψε
μη μ' αφήνεις φοβάμαι, την τρέλα της πλάνης μου διώξε
απόψε...
"Πριν τελειώσει η νύχτα αυτή
πριν μας έβρει το πρωί"
Πες μου αν μ' αγάπησες όσο ο ήλιος την αυγή
οσο ο γκρίζος ουρανός κάποιας ανοιξης βροχή
αν τον φόβο μου εβλεπες πίσω απο κάθε μου φιλί
πες μου αν μ αγάπησες όσο η νύχτα την σιωπή
να πιάσει Θε μου μια βροχή, μια καταιγίδα...
βροχή και σήμερα
Σήμερα που είναι όλα μαγικά
κι είναι τα λόγια περιττά,
τρελή καρδιά μιλάει γι'αγάπη.
Σήμερα όλες μου οι σκέψεις θετικές
αλήθειες μου προγονικές,
τέτοιες στιγμές δεν έχουν λάθη.
να΄ναι μια νύχτα μαγικιά
να ονειρευτώ για κάτι
και καβαλώντας της γοργόνας την ουρά
αντίο στα πικρά νερα
σαν νυχτα μαγικια και σαν δροσοσταλια..
μου δειχνει την αληθεια μου φωτια
παραμυθια για κεινους που αγαπουν...
τι έχεις πάρει απο τον ήλιο
και θυμίζεις τη φωτιά
τι έχεις πάρει κι απο μένα
και μου λείπεις ξαφνικά
μου λειπεις...εισαι εδω μα παντα λειπεις..
εισαι ερωτας αλητης...
Κι αν με βρείς τα χαράματα εδω,μη με περασεις για τρελή,
απο νύχτα σε νύχτα τριγυρνω σαν φεγγαρι που ψαχνει
ουρανό :53:
Αφού με ξεπουλάς με κασέτες στην Ομόνοια
αφού δεν ξεχωρίζεις τ' αγκάθι απ' την μπιγκόνια
αφού και το φεγγάρι το βγάζεις σε λογάριθμους
για πες μου γιατί εγώ σαν τον τρελό προσπαθώ
γιατί το τραγούδι αυτό
πάντα να λέει δεν μπορώ
γιατί κι εσύ με σπρώχνεις στον γκρεμό
δεν σε συγχωρώ, δεν σε συγχωρώ
γιατί.............
γιατι θες να φυγεις που θα πας
αφου σ' αγαπω και μ' αγαπας...
Τα γράμματα μου γύρισες
χωρίς να τα διαβάσεις
μα πες μου γιατί βιάστηκες
να με καταδικάσεις
τα γαλάζια σου γράμματα
τρυφερές αναμνήσεις
να μου λες χίλια πράγματα
μα δεν λες αν γυρίσεις...
Για τα δυο της μάτια τα γαλάζια
που ναι όλο χάδι κι όλο νάζια
κάθε μου αγάπη έδιωξα παλιά
και γυρνώ μες στα κρασοπουλιά.
τα μάτια μου στα μάτια σου
και τ'άστρο πάνωθέ μου
αχ να μην τέλειωνε ποτέ η ώρα ετούτη Θε μου...
Θε να κανουμε σχεση;
Θε να κανουμε σχεση;
:roll: :roll: :roll: :roll: :roll:
εσύ άσε τις σχέσεις και να πας σε Ω.ΡΙ.ΛΑ...... :P
και συνεχίζω με της b-velvet
Πάλι στη σκέψη της τρελής
με βρήκε τ' άστρο της αυγής ξενυχτισμένο
να σκέφτομαι τα μάτια της
τα πονηρά τα χάδια της
που με κατάντησαν παιδί δυστυχισμένο
δεν παίρνω τα μάτια μου από σένα
δεν παίρνω τη σκέψη μου από σένα
δεν παίρνω τα μάτια μου από σένα
θα ζω τη ζωή μου από σένα...
δεν παίρνω τα μάτια μου από σένα
δεν παίρνω τη σκέψη μου... τη σκέψη μου...
(ΣΑΚΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗ! ]
Αν ήταν άστρα τα φιλιά σου
και χαμηλώναν προς τη γη
θα 'ταν αλλιώς ο κόσμος τώρα
θα 'ταν αλλιώς και η ζωή
τι σου'κανα και πίνεις τσιγάρο στο τσιγάρο
κι είν' τα πικρά σου μάτια στο πάτωμα καρφιά
πες μου για δε μ’ αφήνεις με δυο φιλιά να πάρω
απ’ τα θολά σου μάτια τη μαύρη συννεφιά
σ΄εχω ψάξει στο τέλος του χρόνου
εκεί που τ΄ονειρο ζει
ενα φιλί ελα δως μου
ενα μόνο φιλί
(έκανα τα δυό φιλιά ..ένα...:))
Θα με θυμηθείς, να το θυμηθείς
όταν φύγω πια κι όταν αισθανθείς παγωνιά και τέλος
Τότε τι να πεις για παρηγοριά
Τότε θα ’ν’ αργά, τότε θα ’ν’ αργά, τότε θα ’ν’ αργά
Θα ’ρθουνε στιγμές δάκρυα γεμάτες
Μόνη σου θα κλαις, κλείσανε θα λες της ζωής οι στράτες
Θα με θυμηθείς, όταν πια θα δεις
πόσο σ’ αγαπώ, θα με θυμηθείς, θα με θυμηθείς
Τη ζουλα μου ανακαλυψαν
και δεν θα μαστουριασω
τον αίτιο τον σουπιατζή
και το καρφι
θα τονε σουγιαδιασω.
Αναθεμά τον αίτιο που σε χει ξεμυαλήσει
και μ έκανε να σε ζητώ σ ανατολή και δύση
Καλά μου το πε στον καφέ καλά μου το πε στα χαρτά
η Στέλλα η Σαλονικιά,η Στέλλα η Σαλονικιά
Φτιάξε μου έναν καφέ
να ναι δίχως ζάχαρη
να ναι όπως η ζωή μου
η πικρή και άχαρη
Το ένα τ' άλογο να είναι άσπρο
όπως τα όνειρα που έκανα παιδί
το άλλο άλογο να είναι μαύρο
σαν την πικρή μου την κατάμαυρη ζωή
μικρό παιδί σαν ήμουνα και πήγαινα σχολείο
μικρό παιδί
στα μάτια είχα τη χαρά, στα χέρια το βιβλίο
μικρό παιδί
κι όταν η βαρυχειμωνιά
μου πάγωνε τα χέρια
στον ουρανό τα σήκωνα
να ζεσταθούν στ' αστέρια...
ΕΛΑ, ΞΑΠΛΩΣΕ... ΑΣΤΕΡΙΑ ΚΑΡΦΩΣΕ Η ΝΥΧΤΑ, ΣΕΙΡΑ...
ΚΛΕΙΣ'ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΚΙ ΑΦΗΣΟΥ ΑΠΛΑ ΝΑ ΣΕ ΠΑΝ' ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΣΟΥ...
ΓΕΛΑ ΛΙΓΟ... ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΑΝΟΙΓΩ ΖΩΗ ΚΙ ΑΓΚΑΛΙΑ
ΣΒΗΣ'ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΚΙ ΑΚΟΥ ΑΠΛΑ ΤΙ ΣΟΥ ΛΕΕΙ Η ΚΑΡΔΙΑ ΣΟΥ...
ΠΕΦΤΕΙ Τ'ΑΣΤΕΡΙ ΜΑΣ! ΚΑΝΕ ΜΙΑ ΕΥΧΗ]
Και δεν μπορώ να σε ξεχάσω δεν μπορώ
σε ποια ματιά τα όνειρα να θάψω
και προσπαθώ να σε ξεχάσω προσπαθώ
γωνιά δεν έχω τώρα για να κλάψω
να γλιστρούσες στο σκοτάδι
να πετούσες σαν αερικό
θα πεθάνω αυτό το βράδυ
θα πεθάνω αν δε σε δω
με γλυκό κρασί θα γίνω
αργοναύτης να 'ρθω να σε βρω
να σε ανταμώσω λίγο
στης ψυχής μου το βυθό
δεν μπορώ
ο χειμώνας με πληγώνει, άλλο πια δεν μπορώ
δεν μπορώ
την αυλή μου καίει το χιόνι, άλλο πια δεν μπορώ
θέλω να σε βρώ
να σου ζητήσω μια πνοή
θέλω να ντυθώ του ερωτά σου τη μορφή
θέλω να χαρώ
μαζί σου την ανατολή
φως μου ακριβό
με τι καρδιά, με τι πνοή
τι πόθους και τι πάθος
πήραμε τη ζωή μας, λάθος!
κι αλλάξαμε ζωή
δυο μέρες μόνο
να συνηθίσει το κορμί
όλη η ζωή μου αυτή η στιγμή
δυό μέρες μόνο
να φέρνει ανασα η ζωή
για λίγο μόνο
Ατομική μου ενέργεια
κι ανάσα μου στα χείλη
την πρώτη ουσία, την αρχή,
σηκώστε με να δω
Όχι από περιέργεια,
μα δε χωράω στην ύλη
κι ετούτη η ψεύτρα η εποχή
την έχει για Θεό
αχ, στην αρχή του τραγουδιού
το αχ είναι γραμμένο...
Στάλα στάλα τα μεγάλα πίνω μάτια σου
πίνω τα χαμόγελά σου τα πετράδια σου
αχ και να μουνα το λυχναράκι
που φωτάει τα βράδια σου
αχ ας μπορούσα να σε ξεχνούσα
κι ούτε να με νοιάζει πια
πού βρίσκεσαι και πού γυρνάς
αχ ας μπορούσα!
]
Να μπορούσα στα σύννεφα
να ‘χα εγώ βενζινάδικο
στο κενό να κινδύνευα
για τ’ αστέρι μου τ’ άδικο.
αστέρι μου, φεγγάρι μου
της άνοιξης κλωνάρι μου
κοντά μου να ΄ρθεις πάλι
κοντά μου να ΄ρθεις μιαν αυγή
για να μου δώσεις ένα φιλί
και να με πάρεις πάλι
αγάπη μου, αγάπη μου
η νύχτα θα μας πάρει
τ'άστρα κι ο ουρανός
το κρύο το φεγγάρι...
Αφού στον Όλυμπο οι Θεοί τ' αποφασίσανε
δώσαν στο κρύο τα κλειδιά κι αυτοκτονήσανε
μόνη ξυπνά μόνη κοιμάται τώρα η μέρα
με μηχανάκι με κομπιούτερ και φλογέρα
τώρα σιωπή
τώρα φεύγεις κι αφήνεις ρυτίδες
χτύπα κι εσύ
η καρδιά μου ν'αντέξει μπορεί!
Ποιος μεθυσμένος άνεμος σ' έφερε εδώ
αν θες την πόρτα χτύπα μου μα δε θα βγω
κλείσε καλά τα μάτια σου για να κρυφτώ
όσα μαζί δεν είδαμε βλέπω εγώ
Μοιάζεις σύννεφο και μπόρα
στης ζωής την ανηφόρα
Σαν το χώμα διψασμένος
σε ζητάω, σα μεθυσμένος
Συννεφούλα συννεφούλα να γυρίσεις σου ζητώ
και τριγύρνα με όσους θέλεις κάθε βράδυυυυ
δεν αντέχω δεν αντέχω άλλο να'μαι μοναχός
μ'αγαπάει τη μια την άλλη με ξεχνάειιιι
έγραψα εγώ συννεφούλα :P
Είσαι απ' το τσιγάρο μου ο καπνός
είσαι ο μισός μου εγωισμός
είσαι ότι έχω και δεν έχω
όταν λείπεις όμως δεν αντέχω
Εγωισμέ μου πές μου τώρα πως μπορείς..
φιλιά να δίνεις που δεν είναι αληθινα
θέλω να πάγω στην Φραγκιά να φέρω ένα φραγκάκι, έλα, βαριά-βαριά
Βαριά-βαριά το πόδι σου, να τρέξω κατά πόδι σου
Βαριά-βαριά και ταπεινά, να μ' αγαπάς αληθινά
μ' αγαπας μωρο μου φως μου
μ' αγαπας δε μ' αγαπας... αχ μ' αγαπας... :P
Έλα να με πάρεις φώς μου
γίνε μια φορά δικός μου
μες της γειτονιές του κόσμου
να σε ξαναβρώ..(έτσι δν πάει??)
μια φορά να σ'έβλεπα για λίγο
μόνο μια φορά, κι ας έφευγες μετά...
Μετάααα δεν θα υπάρχει μετά
όλα τελειώνουν μετά.πόσο πολύ με φοβίζει αυτό το μετά..
όλα είναι ένα ψέμα
μια ανάσα μια πνοή
σα λουλούδι κάποιο χέρι
θα μας κόψει μιαν αυγή
Δεν σε φτάνω
κύκλους κάνω μια πεταλούδα
η ζωή σου
που περνάει εδώ και εκεί
μια ηλιαχτίδα
το φιλί σου
που γυρεύει να με βρεί[/color] :roll:
Όταν αρχίζω θα προχωράω
κι όταν θα φτάνω θα σταματάω
όταν μου λείπεις θα σε ξεχνάω
Κι όταν πονάω θα τραγουδάω
Κι όταν πονάω θα τραγουδάω
Όταν θα φύγεις
θα μου σκοτώσεις ό,τι υπάρχει για να ζήσω
και η καρδιά μου
για ό,τι πρώτα τόσο αγαπούσε θα το μισήσει.
Όταν θα φύγεις
εγώ θα σβήσω, εγώ θα σβήσω
δεν μπορώ να καταλάβω
αν κάπου εγώ έχω φταίξει και μου φέρεσαι έτσι
σου έχω δωσει την ζωή μου
πήρες ό,τι αγαπώ
πως να το εξηγήσω τόσα βράδυα και δεν έρχεσαι
δεν με σκέφτεσαι
θέλω να σου μιλήσω μα για κάτι άλλο καίγεσαι
δεν με σκέφτεσαι[/color]
πήρες την καρδιά μου
πάρε και τα λεφτά μου
παρ'τα και χαλάλι σου...
(ααα! δεν το θυμάμαι το υπόλοιπο!!! ]
...
δεν τραγουδάει κανείς;;;
]
Καρδιά μου ήσουν γυάλινη κι αυτή μια πέτρα
σου το πα μα το δρόμο σου εσύ τραβάς
αφού μαζί της τα βαλες κομμάτια μέτρα
να μάθεις να πληρώνεις όταν λάθος αγαπάς....
αφού μπορώ και γελάω μ'αυτά που βλέπω
αφού μπορώ και αντέχω την τρέλα μου
αφού γυρίζω σελίδα, δε ζητάω μερίδα
δε στριμώχνομαι στην ουρά
για δυο λόγια σου καθαρά
θα πει πως είναι το τιμόνι και τα φρένα μας γερά
θα πει πως έχουμε μαζί μας το Θεό
θα πει χαλάλι στον χαμό και πες το ακόμα μια φορά
να'μαι καλά, να'σαι καλά να σ'αγαπώ
Δυό δυό...στη μπανιέρα δυό δυό.. :P
ase me na zisw
duo lepta pio pisw
isoun alli agapi mou esy
ase me na zisw
gyrna pali pisw
ti tin thelw pia tetoia zwh[/color] :roll:
Άσε με να κάτσω πλάι σου
κι ό,τι θέλεις συλλογίσου
δεν θα σου μιλήσω, δεν θα σου μιλήσω...
Μίλα με τους άλλους γύρω σου
για ν'ακούω τη φωνή σου
σε παρακαλώ, σε παρακαλώ...
Σύνορα η αγάπη δεν γνωρίζει
πόσο σ'αγαπώ, πόσο σ'αγαπώ
Γέρνεις και ο ίσκιος σου μ'αγγίζει
κι εγώ ριγώ, κι εγώ ριγώ....
(φωνη)
...μου παει ο ηχος της φωνης σου τραγικα
γι αυτο να ξερεις κι επιμενω
κι ας μου το χεις ξεγραμμενο
οριστικααααα
Προσωπικα,
εγω τρελλαινομαι
το παραμυθι σου και να μαι
και να φαινομαι
προσωπικα
δεν εχω αισθηση
αν ειν αληθεια αυτο που ζουμε
ή παραισθηση...
Έρωτα, δεν ξέρεις ν' αγαπάς
εγώ πονώ κι εσύ δε με πονάς
Πάνω που σε νόμιζα εχθρό
απ' το βυθό με στέλνεις στον αφρό
Εις τον ΑΦΡΟ, εις τον αφρό της θάλλασας,
η αγάπη μου, η αγάπη μου κοιμάται,
παρακαλώ σα κύματα μη μου την εξυπνάτε.
(Αχ βρε Λίλα.... τι μου θύμισες τώρα κοριτσάκι μου...
Τέλος πάντων! Πάμε παρακάτω... )
]χίλια μύρια [/color]κύματα
μακριά απ'τ'Αϊβαλί...
κόλαση έχει γίνει η ζωή μου
κόλαση και φωτιά μες στη ψυχή μου
κόλαση όλα μοιάζουν μακριά σου
κράτησες το παράδεισο κοντά σου
άκυρο το τελευταιο-κατι δεν παει καλα με εμενα-
(γιατί άκυρο βρε φιστίκι? μια χαρά ήταν.. :roll: )
:arrow: Να'σουν πάλι κοντά μου,
ψυχή μου, καρδιά μου,
για μια στιγμή να σε δω...
Θέλω να σε δώ να σε κοιτάξω πάλι μες στα μάτια
θέλω να σου πώ έχω ανάγκη τα δικά σου χάδια
θέλω να σε δώ να σου φωνάξω να ξαναγυρίσεις
θέώ να σου πώ πως δν μπορώ να ζώ με αναμνήσεις
θέλω να σε δώ...Σ'αγαπώ...
θέλω να σου μιλήσω, θέλω να' μαι μαζί σου
και να σ' αποκοιμήσω, να' μαι η αναπνοή σου,
έτσι να με ακούσεις, μη μ' αφήσεις να φύγω,
μ' έρωτα να με λούσεις, αν ερχόσουν για λίγο
αν μου τηλεφωνούσες, θάνατος η φωνή σου, που δεν ξεχνάω ποτέ,
έτσι που με φιλούσες, λες και ήμουν ζωή σου,
σα να 'πες σ΄όλα ναι
Φεύγω
[size=18]Κάποτε έχτιζα ένα όνειρο τη μέρα
τώρα η στράτα μου δεν πάει παραπέρα
φεύγω,τώρα φεύγω
κάποτε κοίταζα τον ήλιο μες τα μάτια
κι αυτόν τον ήλιο μου τον κάνανε κομμάτια
φεύγω,τώρα φεύγω[/size]
sorta..... στο παιχνίδι αυτό πρέπει να πάρεις μία λέξη από το προηγούμενο τραγούδι-απάντηση και να μας ...τραγουδήσεις ένα διαφορετικό τραγούδι που να την περιέχει. Η λέξη αυτή θα πρέπει να είναι στην ίδια ακριβώς μορφή, όχι σε άλλο χρόνο ή πρόσωπο ή αριθμό κλπ κλπ κλπ... ΟΚ???
Για κοίτα με στα μάτια λοιπόν κι εξηγήσου
που πήγε το ζεστό το γλυκό το φιλί σου
δν είχες μυστικά από'μένα θυμίσου
για κοίτα με στα μάτια λοιπόν..... :roll:
κοίτα, κοίτα
τι είν' η στάχτη κοίτα
κοίτα, κοίτα
μη φοβηθείς την φωτιά
μια σαΐτα στου καημού την πλάτη
μια σαΐτα που σε πονάει με τον νοτιά
τόσον καιρό δεν ήξερα πόσα καρφιά χωράει
τόσον καιρό δεν ήξερα μια σταυρωμένη αγάπη
όχι αγάπη, όχι αγάπη
μόνο του άπιαστου η ψευτιά
Μα εδώ αρχίζει και τελειώνει η αγάπηστον άλλο κόσμο
τι θα βρεις...
θα είσαι μπλεγμένη με καινούριο εφιάλτη
εδώ αρχίζει και τελειώνει ηζωή.
Mη μ'αγγίζεις,είμαι σύρμα από ρεύμα κομμένο
σ'αγαπώ είμαι εδώ κι επιμένω
να γκρεμίζω τα τείχη που χτίζεις
ονειρέψου με μα μη μ'αγγίζεις....
Perasan ta megala TEIXH
kai ftanontas sthn agora
kapoion rwthsane sthn tyxh
poy einai o gampos ki h xara
Στην αγορά του Αλ Χαλίλι θα πουλάν τα δυό σου χείλη
δυό περιουσίες κι άλλη μια
τέσσερις εγώ θα δώσω θα πληρώσω όσο όσο
να μου κάνουν μία μελανιά..
να μου κάνουν μία μελανιά
Δυο βαλίτσες στοιβαγμένες
στην αυλή μας πεταμένες
και στο δρόμο περιμένει το ταξί
Τα συρτάρια ανοιγμένα
τα ενθύμια σκισμένα
Τέτοιο έγκλημα πώς το ’κανες εσύ;[/i][/color]
αλοίμονο, δε βρέχει στην αυλή μου
δεν έχει ο ήλιος σου τη θέρμη απ' τα παλιά
ας ήτανε να πλάγιαζα μαζί σου
να 'τανε η πρώτη και μαζί στερνή φορά
Αλίμονο σε αυτούς που δν αγάπησαν..
αλίμονο αλίμονο αλίμονο
αλίμονο σε αυτούς που δν δακρύσανε ζωή
την ομορφιά σου δν γνωρίσανε ζωή
την ομορφιά σου δν γνωρίσανε...
Αλίμονο αγάπη μου, αλίμονο σε μένα
που μένω πίσω μόνος μου τα λάθη να μετρώ
Αλίμονο αγάπη μου, αλίμονο σε μένα
που πρέπει από τη στάχτη μου να ξαναγεννηθώ
[/i][/color]
Σε μένα σε'μένα θα γυρνάς πάντα σε'μένα
στα δύσκολα θα είμαι εδώ για'σένα
το ξέρεις πια πολύ καλά αυτό..
Για πάντα μαζί
για πάντα μαζί
σ'αυτό το ανηφόρι
που λένε ζωή.
Για πάντα μαζί
και αν έρθουν καημοί
μαζί θα μας βρούνε,
για πάντα μαζί!
και μαζί και μόνος
πάλι νιώθω μόνος
και μαζί και μόνος
ίδιος είν'ο πόνος... ]
Ίσως φταίνε τα φεγγάρια που 'μαι τόσο μοναχή
νιώθω πως γερνώ τα βράδια και χρωστάω στη ζωή
ίσως φταίνε τα φεγγάρια και πολλοί με λεν τρελή
που όλο ψάχνω στα σκοτάδια μήπως κάτι και συμβεί
ίσως φταίνε τα φεγγάρια ίσως πάλι φταις κι εσύ
Στο Πανδοχείο κόσμος μπαίνει.
Στο πιάνο ο τύπος δες μεγαλουργεί
Ως και ο γέρο μπάρμαν ανεβαίνει
Λοιπόν εμένα τι ενοχλεί ?
Το πλήθος γύρω διασκεδάζει
η διάθεση μου όμως χαλά
Τώρα η θλίψη με αγκαλιάζει
μα θα ξεσπάσω πιο μετά
Είμαι μίλια μακριά , χίλια μίλια μακριά,
άστατη σχεδία σε άγνωστα νερά
Πως νοιώθω τι ρωτάς? Γνωρίζεις τι θα πω
Ολότελα χαμένος, χωρίς πυξίδα και οδηγό
Μπροστά στην αποβάθρα, μονάχο θα με βρεις
Τη θάλασσα αγναντεύω, το βαθύ γαλάζιο της
Ένα τραγούδι στα χείλη όλων
ένα χαμόγελο παντού
κουβέντες που με πλημμυρίζουν
Γιατί εγώ να μαι του χαμού?
Στο πανδοχείο ο κόσμος φεύγει
στο πιάνο ο τύπος έχει αποσυρθεί
Ο γέρο μπάρμαν πια κοιμάται
Και εγώ τι μένω εδώ Τι στην ευχή?
Γιατί
Είμαι μίλια μακριά , χίλια μίλια μακριά,
άστατη σχεδία , σε άγνωστα νερά
(Χίλια Μίλια Μακριά (Rory Gallagher))
Μ΄αρέσει η άστατη ζωή
γεννήθηκα αλάνι
μ΄αδυναμία στο πιοτό
στ΄όπλο και στο φουστάνι.
Δεν θέλω σχέσεις μόνιμες
δεσμεύσεις κι ιστορίες
κουμάντα , περιορισμούς
ζήλειες και φασαρίες .
Έχω ατίθαση καρδιά
μωρό μου από τη φύση
κι άθρωπος δεν - ε- βρέθηκε
να την-ε- κυβερνήσει
Στα τεντώμενα τα σχοινιά
μ΄αρεσέσει να κινούμαι
κανόνες δε με πιάνουνε
και νόμους δε φοβούμαι
Καρδιά ΄χω από σίδερο
κι εγωισμό ατσάλι
μα λιώνουνε σα θα βρεθώ
σε μια καυτή αγκάλη
Μ΄έστειλε ο Θιός να υπηρετώ
αιώνια τη γυναίκα
μα όριο δε μου ΄βαλε
να είναι μια ή δέκα
Φίλε και πως ν΄αντισταθώ
στο έρμο το φουστάνι
σα σηκωθεί που ανάστατο
όλο το κόσμο κάνει
Το καμαρώνω όπου το δω
φίλε μου το ωραίο
κι αν κουνηθεί και του χυθώ
πες μου μετά θα φταίω;
Ο άντρας είναι κηνυγός
μωρό μου από τη φύση
όπλο και θήραμα μπορεί
να τονε συγκινήσει
Δίκανο θελει στο λαγό
να σημαδέψει ευθεία
μα τ΄όπλο ντου στον έρωτα
είναι η γοητεία
κοκκινομάλλες ,καστανές
ξανθομαλλούσες βιόλες
έχω στα στήθια μια καρδιά
που σας χωράει όλες
Για την αγάπη σας τρελλό
με βγάλανε κι αλήτη
γιατί τις νύχτες δε πατώ
τα πόδια μου στο σπίτι.
Αν είναι θε μου ο έρωτας
ως λένε αμαρτία
τότε δηλώνω αμρτωλος
να κλείσει η ιστορία.
Θα κηνυγώ και θα γλεντώ
μέχρι να ξεψυχίσω
γιατί μονάχα μια φορά
στο κόσμο αυτο θα ζήσω.
Κι αν είναι θε μου έγκλημα
που βγήκα νταλκαδιάρης
στα στήθια έχω τη καρδιά
κι έλα να μου τη πάρεις.
έλα στ'όνειρό μου και περπάτησε
κι άμα σταθείς στα ίδια μέρη
κι αν αγαπήσεις τις ίδιες μουσικές
θα πει ότι τυχαία δεν βρεθήκαμε
θα πει ότι δεν φύσηξε τυχαία
ο άνεμος που σμίγει
των ανθρώπων τις ζωές...
Μεσ' στα βαθιά μου όνειρα γελάω
βλέπω τα χρυσά σου μάτια, ψεύτη κόσμε
μεσ' στα βαμμένα χείλη σου φιλάω
ότι αγαπώ κι ότι ξεχνάω
Είσ' ένα όνειρο, στις ταραγμένες σου ματιές ξεχνιέμαι
Είσ' ένα όνειρο, στα θαύματα στους πόθους σου ξενύχτης τριγυρνώ
Είσ' ένα όνειρο
Μεσ' στα βαθιά μου όνειρα γελάω
βλέπω τη ζεστή καρδιά σου, ψεύτη κόσμε
μεσ' στις χαμένες σκέψεις σου μιλάω
περνάω σιωπηλά, σε χαιρετάω
Είσ' ένα όνειρο...
βαμμένα κόκκινα μαλλιά κάθε νύχτα
σε ποια σεντόνια να δακρύζεις στα κρυφά
δεν έχει περιθώριο η πίκρα
και η χαρά τελειώνει στα μισά
λυπημένη μου αγάπη καληνύχτα
δεν τελειώνουμε έτσι εύκολα εμείς
σαν αγέρας που σε καίει μες τη νύχτα
όποια πόρτα κι αν ανοίξεις θα με βρεις
Καληνύχτα
άλλη μια μέρα χαλάλι
πέφτει δίπλα
στο γυρτό σου κεφάλι
τα μάτια σου βαριά
περιμένουν τ' όνειρό σου
τάχαμου, τάχαμου
το δρόμο για το λυτρωμό σου
ξεφορτώσου
ότι νομίζεις κακό
όσο κοιμάσαι η ρουτίνα
παύει να 'ναι ριζικό
κι οι φόβοι σου
εκεί δείχνουν μονιασμένοι
με τη λαχτάρα σου, τη στοιχειωμένη
σφίξε καλά το φως
το φυλαχτό σου
είναι περίσσεμα
απ' το πιο καλό όνειρό σου
είναι το ξέπλυμα
εκείνου απ' τις τύψεις
είναι ότι έχασες
κι ότι θα κρύψεις
Καληνύχτα μαλάκα, η ζωή έχει πλάκα
Καληνύχτα μαλάκα, η ζωή έχει πλάκα
Καληνύχτα μαλάκα
ενός φίλου η ατάκα
μιας και ξέμεινα απόψε
του την έκανα τράκα
Η ζωή έχει πλάκα
έτσι είναι Σωκράτη
σε τρώει όλη τη μέρα
τη νύχτα θέλει κρεβάτι
σε γεννάει, σε γερνάει
σου χαρίζει στιγμές
σε ξεχνάει, σε ξερνάει
σε γεμίζει ρωγμές
Γέλα ρε, δεν βαριέσαι
όλα είναι συνήθειο
μην δακρύσεις, γιατί
θα σε πάρουν για ηλίθιο
Καληνύχτα μαλάκα
μοναχά να θυμάσαι
αύριο πρωί
το ίδιο μαλάκας πως θα 'σαι
Καληνύχτα μαλάκα, η ζωή έχει πλάκα
ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ μαλάκα, η ζωή έχει πλάκα
"Τι νόημα έχει η ζωή
αν δεν μπορούμε να 'μαστε μαζί
τι νόημα έχει η καρδιά
ποιο λόγο έχει η φλέβα να χτυπάει;
τι νόημα έχει το κορμί
να σβήσει περιμένει αφορμή
αφού έχει μάθει μοναχά
εσένα μέχρι θανάτου ν' αγαπάει"...
Μα τη συνείδησή μου έχω καθαρή,
με τυραννούσες κι εγώ ήμουν τρυφερή.
Τίποτα, σου λέω, τίποτα δεν με κρατάει.
Φλέβα που κόπηκε είν’ η ζωή μου,
φλέβα που στάζει νερό στο κορμί μου.
Θέλω το αίμα μου να πάρω πίσω
κι όπως σ' αγάπησα να σε μισήσω.
τίποτα δεν πάει χαμένο
στην χαμένη σου ζωή
τ'όνειρό σου ανασταίνω
και το κάθε σου γιατί...
Χαμένο όνειρο φεγγάρι μου χλωμό
μες τα χαμένα μας φεγγάρια θα χαθώ
στο σκούρο χρώμα της ζωής που τώρα ζω
τίποτα πια, τίποτα πια δεν αγαπώ
φεγγάρι μου να ψάξεις να τον βρεις
και να του πεις πως δεν θ'αντέξω, δεν θα ζήσω
φεγγάρι μου στον δρόμο του να μπεις
και να του δείξεις πώς να'ρθει σε μένα πίσω
μα αν αυτός φεγγάρι μου αρνηθεί
μην ξημερώσεις, άσ'τη νύχτα να με πάρει
θα φύγουμε μαζί πριν την αυγή
κι ας τον κοιτάζω από ψηλά
σαν το φεγγάρι...
Δεν φεύγω...
Θα μείνω όλη νύχτα στην πόρτα σου
Θα μείνω όλη νύχτα στα σκαλιά
Τα αστέρια θα πάρω αγκαλιά
Θα λέω το όνομα σου σιγά
Δεν φεύγω...
Όσο κι αν θες δεν φεύγω
Κι ας έρθει χειμώνας και βροχή
Τα βράδια θα παγώνει η ψυχή
Ο ήλιος θα καίει το πρωί
Για πάντα θα μείνω αν ρωτάς
Για πάντα θα μαι εδώ να με κοιτάς
Για πάντα... εδώ είναι το κορμί... εδώ είναι η ζωή
Δεν φεύγω αν δεν φύγουμε μαζί
Δεν φεύγω...
Θα μείνω όλη νύχτα στην πόρτα σου
Θα μείνω να σε ακούω να μιλας
Με φίλους σε νιώθω...
βρέχει κι εγώ τυλίχτηκα σ'αυτή την αγκαλιά
στα σκουριασμένα σύννεφα, στα φύλλα
στης βρεγμένης γης τη μυρωδιά
ας ήτανε να πνιγώ σαν μια σταγόνα
μέσα στα χείλια σου εγώ, βροχή μου
σκέπασε αυτή τη γωνιά
τούτο το σώμα που διψά
βρέχει και στους καταυλισμούς χορεύουν τα παιδιά
στάζει ο Θεός στις προσευχές, στο ντέφι
στις καρδιές, στα πόδια τα γυμνά
ας ήτανε να πνιγώ σαν μια σταγόνα
μέσα στα χείλια σου εγώ, βροχή μου
σκέπασε αυτή τη γωνιά
τούτο το σώμα που διψά
ήρθες βροχή μου κι άλλαξες το δρόμο και το νου
και βούλιαξε το βήμα μου, ποτάμι,
κι άθελά μου με τραβάς αλλού
ας ήτανε να πνιγώ σαν μια σταγόνα
μέσα στα χείλια σου εγώ, βροχή μου
σκέπασε αυτή τη γωνιά
τούτο το σώμα που διψά
Δυο ποτήρια στο τραπέζι, έξω βρέχει
τι πικρή που 'ναι η στερνή μας η βραδιά.
Στη βροχή δεν μπορεί, δεν αντέχει
και θα σπάσει όπου να 'ναι η καρδιά.
Σταγόνα-σταγόνα το δάκρυ σου πίνω
το δάκρυ μου πίνεις και σβήνεις και σβήνω.
Σταγόνα-σταγόνα το αίμα μου στάζει νωπό
τι να πεις τώρα πια, τι να πω.
Παραθύρι μες στη νύχτα πώς ν' ανοίξω
δεν υπάρχει πια για μένα ουρανός.
Μη μ' αγγίζεις γιατί αν τυχόν σ' αγγίξω
θα χτυπήσει την καρδιά μου κεραυνός.
Πέφτει απόψε μια ΒΡΟΧΗ
Στην πικραμένη μου ψυχή
τα λόγια σου ψιχάλες
Πέφτει απ' τα μάτια στην καρδιά
Ξεπλένει χτεσινά φιλιά
και του σπιτιού τις σκάλες
Έκλεισε απόψε ο καιρός
Έκλεισε κι ο λογαριασμός
που είχαμε στην άκρη
Μ' ένα ποδήλατο παλιό
γυρεύω τον παράδεισο
και ρίχνω μαύρο δάκρυ
πέφτει βροχή, πέφτει βροχή
στο πρόσωπό μου πέφτει
πέφτει βροχή, πέφτει βροχή
στου κόσμου τον καθρέφτη
πέφτει βροχή, πέφτει βροχή
σ' ανατολή και δύση
πέφτει βροχή, πέφτει βροχή
κι ο ήλιος έχει σβήσει...
Συννέφιασε και πάλι
Θυμώνει ο ουρανός
Και παίζει το μυαλό μου
με 'σενα διαρκώς
Ταιριάζουν όλα γάντι
στη μαύρη μου ψυχή
Κι εγώ παρακαλάω
να πιάσει μια βροχή
Βροχούλα μου άκου με
Βροχούλα μου πέσε
Βροχούλα μου φίλη μου
πήγαινε βρες την και φέρε
τ'άρωμά της στα χείλη μου
Και κάνε όλες τις σταγόνες
μικρές να γίνουνε οθόνες
Να βλέπω που είναι, τι κάνει
το μωρό μου πώς περνά
Και κάνε όλες τις σταγόνες
μικρές να γίνουνε οθόνες
Στον κόσμο της να μπαίνω
να την νιώθω εδώ κοντά
Βροχούλα μια χάρη
Βροχούλα μου πέσε
Βροχούλα μου φίλη μου
Πήγαινε βρες την και φέρε
τ'άρωμά της στα χείλη μου
Συννέφιασε και πάλι
φυσάει ένας βοριάς
Κι αμέσως δυναμώνουν
οι χτύποι της καρδιάς
Πόσο την αγαπάω
αυτή την εποχή
Και πως παρακαλάω
να πιάσει μια βροχή
Βροχούλα μου άκου με
Βροχούλα μου πέσε
Βροχούλα μου φίλη μου
πήγαινε βρες την και φέρε
τ'άρωμά της στα χείλη μου
Και κάνε όλες τις σταγόνες
μικρές να γίνουνε οθόνες
Να βλέπω που είναι, τι κάνει
το μωρό μου πώς περνά
Και κάνε όλες τις σταγόνες
μικρές να γίνουνε οθόνες
Στον κόσμο της να μπαίνω
να την νιώθω εδώ κοντά
μικρές περιπλανήσεις μ' εκείνους που δεν ήρθαν
στις άδειες ώρες θ' ακουμπήσεις θα χαθείς
ψεύτικα σαν στολίδια τα λόγια σου λυγάνε
πώς να σωθείς
της πρώτης μου αγάπης τις ωραίες τις στιγμές
πού να τις βρω
κοντά μου πάντα θα' ναι
στο δρόμο, στο λιμάνι, στο σταθμό
Μικρές, μικρές βροχοσταγόνες
σ' ένα σκοπό που τυραννά
Κι ώρες νεκρές, στιγμές αιώνες
να ισορροπώ στο πουθενά
Κι η φθινοπωριά μέσα μου κι έξω
νοτιάς φυσάει ανιαρός
Ναι το ξέρω, είχα πει θ' αντέξω
μα δεν βοηθάει κι ο καιρός
Κάποια ποτά είναι μια λύση
κοιμάται η μνήμη προσωρινά
Αλλά μετά σαν θα ξυπνήσει
σαν ένα αγρίμι θα 'ρθει ξανά
κάποια, κάπου, κάποτε
ήταν η ζωή μου...
Να δεις που κάποτε
Θα μας πούνε και μαλάκες
Να δεις που κάποτε
Θα μας πούνε και χαζούς
Τι να μου πούνε όλοι αυτοί
όλη η ζωή τους μία μέρα απ' τη δική μου
τι να μου πούνε δηλαδή
εγώ χαρίζω δεν πουλάω τη ψυχή μου
τι να μου πούνε όλοι αυτοί
σε μία νύχτα σ' αγοράζουν, σε πουλάνε
τι να μου πούνε δηλαδή
θέλω ανθρώπους που να ξέρουν ν' αγαπάνε
Αν τα βρείτε όλ'αυτά πείτε μου κι εμένα!! :P
παίζε και άσε τα σχόλια βρε ταραχοποιό στοιχείο! :P :lol:
] τι να παίξω στα παιδιά
στην αγορά στο Λαύριο
είμαι μεγάλος με τιράντες και γυαλιά
κι όλο φοβάμαι το αύριο...
Αύριο πάλι, αύριο πάλι θα 'ρθω να σε βρω
Κρίμα που δεν με πιστεύεις
Κρίμα που μ' αφήνεις μόνο μου να ζω
Αύριο πάλι, αύριο πάλι θα 'ρθω να σου πω
Κρίμα που δεν με πιστεύεις
Κρίμα που δεν ξέρεις πόσο σ' αγαπώ
μόνο στα όνειρα μπορώ να σε αγγίζω
ν' αφήνεις χρώμα πάνω στο δικό μου γκρίζο
και κάθε αυγή που το σκοτάδι θα παλιώνει
κι άλλη παράσταση στην πρόβα θα τελειώνει
Πόσο φτηνή είναι η ζωή
όταν περνάει στο γυαλί
σου τη μετράνε μια χαρά
οι μηχανές της AGB
Κράτα τα μάτια σου ανοιχτά
αυτά σφαλίζουν τη φλόγα
και φύλαγέ τα, φύλαγέ τα
απ'το σκοτάδι τους τώρα
(ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΠΟΥ ΣΦΑΛΙΖΟΥΝ ΤΗ ΦΛΟΓΑ->μαυρη μαγιονέζα)
Κλειστό το φινιστρίνι και το ΓΥΑΛΙ θαμπό
Ποτέ στα όνειρα σου δε μ' άφησες να μπω
Αν δεις λευκό καράβι με πορφυρά πανιά
θα 'ναι η δική μου αγάπη που πάει στη λησμονιά
Μην έρχεσαι μαζί μου, μου είπες πριν χαθείς
θα μαραθεί η αγάπη και 'συ θα μ' αρνηθείς
Φτιάξε μαγιά στο χώμα με φύλλα αλκαλικά
σε μια ζωή χαμένη κανένας δεν νικά, κανένας δεν νικά
Γλυκάνισο σου στέλνω και μέλι φοινικιάς
τις πίκρες σου να διώχνεις και να μη με ξεχνάς
Κι αν σ' έπιασε το βράδυ κι ο έρωτας αργεί
Το πιο βαθύ σκοτάδι είναι πριν την αυγή
Μην έρχεσαι μαζί μου...
Κι αν δεν ανέχεσαι τα βουρκωμένα μάτια
κι αν δεν μπορείς τις μακρινές διαδρομές
στη Σαλονίκη να μην έρχεσαι ποτέ τις Κυριακές
μάτια βουρκωμένα, παραπονεμένα
δίχως αγάπη και πόνο κανένας δεν ζει
μάτια βουρκωμένα, πάρτε με κι εμένα
πάρτε με τώρα να πάμε στον κόσμο μαζί
Και θέλω νά ’ρθω να σ' αρπάξω από την άλλη
να την ρωτήσω με τα μάτια δακρυσμένα
με ποιο δικαίωμα σε πήρε από μένα
και ποια θυσία, ποια θυσία έχει κάνει αυτή για σένα.
Και δικαίωμα
δεν έχω πια να σ' αγαπώ
το στερέωμα της μοναξιάς μου
θαν' αυτό.
Πόλεμο να κάνεις την μοναξιάαμα δεν τα βρείτε ειρηνικά
Τρέλανε τους όλους κανονικά
Με τα μαγικά σου τα κόλπα
Σε μαγικά νησιά θέλω να βρεθούμε,
εκεί που οι καρδιές ξέρουν ν' αγαπούνε,
μακριά θέλω να βρεθούμε, στη Χαβάη,
μακριά σ' όλη τη ζωή μας, εγώ κι εσύ.
H ΖΩΗ μου όλη είναι μια ευθύνη
Όλα μου τα παίρνει, τίποτα δεν δίνει
H ζωή μου όλη είναι ένα καμίνι
που έχω πέσει μέσα και με σιγοψήνει
H ζωή μου όλη μια ανοησία
κι η μοναδική μου η περιουσία
H ζωή μου όλη είναι μια θυσία
που σκοπό δεν έχει, ούτε σημασία
H ζωή μου όλη είναι ένα τσιγάρο
που δεν το γουστάρω κι όμως το φουμάρω
Κι όταν γίνει γόπα, κέρασμα στο Χάρο
Όταν έρθει η ώρα και τον ετρακάρω
Τσιγάρο ατέλειωτο βαρύ η μοναξιά μου
μοιάζει γυναίκα κουρασμένη απ' το δρόμο
ρίχνει το γέλιο της και κάθεται κοντά μου
κερνάει τα επόμενα και με χτυπάει στον ώμο
Mοναξιά μου όλα, μοναξιά μου τίποτα,
μη μ'αφήνεις τώρα που είναι όλα πιο δύσκολα
Τίποτα... Δεν υπάρχει στο στόμα πια φωνή...
Τίποτα να σου πω δεν υπάρχει...
Σήμερα, που ξανάγινε χώμα το κορμί,
σήμερα, ψάχνω να βρω ακόμα το «γιατί»...
δεν υπάρχω!
δεν υπάρχω κι είμαι δω!!!!
]
Δεν θέλω να ξέρεις
πως για σένα είμαι σκόνη είμαι χώμα.
Δεν θέλω να ξέρεις
πως για σένα υπάρχω ακόμα.
Υπάρχω, κι όσο υπάρχεις θα υπάρχω,
σκλάβα τη ζωή σου θα χω
κι ας βαδίζουμε σε δρόμους χωριστούς...
Υπάρχω, μες στα μάτια σου που κλαίνε,
μες στα χείλη σου που καίνε,
και θα υπάρχω στα τραγούδια που θ'ακους....
Τα μαύρα μάτια σου
όταν τα βλέπω με ζαλίζουνε
και την καρδιά μου συγκλονίζουνε
όταν τα βλέπω μου θυμίζουνε
κάποια αγάπη μου παλιά
Αν η ΑΓΑΠΗ είναι κρασί
πίνω για να μεθύσω
αν είναι η καταστροφή
στο χάδι της ας σβήσω
Αν είναι όμως η ζωή
πώς ν’ αρνηθώ να ζήσω;
Πίνω και μεθώ, ωχ αμαν μέρα νύχτα τραγουδώ
Kαι το ντέρτι μου, ωχ αμάν στο μπουζούκι μου ξεχνώ...
στα χέρια το ποτήρι, τα μάτια μου κλειστά
τα δάχτυλα χτυπάνε το πάγκο ρυθμικά
μου είπες πως θα έρθεις απόψε να με βρεις
περίπου ως τις δέκα κι η ώρα είναι τρεις
παίζει ένα τραγούδι του Chris de Burg παλιό
σου άρεσε θυμάμαι να στο τραγουδώ
δίπλα περιμένει το άδειο σου σκαμπό
θα στο ψιθυρίσω κι ας μην είσαι εδώ
για σένα τραγουδώ...
Σε βλέπω στο ποτήρι μου και πίνοντας σε πίνω...και οταν τελειώσει το πιοτό δεν ξέρω τι θα γίνω
ξημερώνει και βραδιάζει πάντα στον ίδιο τον σκοπό
φέρτε μου να πιω το ακριβότερο πιοτό
εγώ πληρώνω τα μάτια που αγαπώ!
Μια ζωή πληρώνω
αμαρτίες αλλονών,
τέρμα ως εδώ,
τέρμα ως εδώ,
άλλο δεν μπορώ!
ΟΠΑ! :lol:
Να γλιστρούσες στο σκοτάδι
Να πετούσες σαν αερικό
Θα πεθάνω αυτό το βράδυ
Θα πεθάνω αν δε σε δω
Με γλυκό κρασί θα γίνω
Αργοναύτης να 'ρθω να σε βρω
Να σε ανταμώσω λίγο
Στης ψυχής μου το βυθό
Δεν μπορώ
Ο χειμώνας με πληγώνει άλλο πια, δεν μπορώ
Δεν μπορώ
Την αυλή μου καίει το χιόνι, άλλο πια δεν μπορώ
Είσαι τ' άγγιγμα του ανέμου
Που μου ξαφνιάζει το κορμί
Δεν σε χόρτασα ποτέ μου
Όλα ήταν μια στιγμή
Να γλιστρούσες...
ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ...
Εγώ άμα σε φιλώ
Θα είμαι πια παιδί δικό σου
Και όταν καίει το μέτωπό σου
Εγώ θα σε φιλώ
Και θα σου παίρνω τον καημό σου
Εγώ που σε μισώ
Θα μάθω το συνδυασμό σου
Ν' ανοίξω ένα γυρισμό σου
Εγώ που σε μισώ
Χαϊδεύω κάθε φέρσιμό σου
Εγώ σ' ευχαριστώ
Που κολυμπάω στο βυθό σου
Σαν κύμα φτάνω ως το λαιμό σου
Εγώ σ' ευχαριστώ
Και ας πνιγώ για το καλό σου
Για το καλό μου για το καλό μου
ώσπου δεν άντεξε στο τέλος το μυαλό μου
πήρε ανάποδες στροφές για το καλό μου
και είμαι στο θάλαμο εννιά για το καλό μου
στην ηρεμία για να βρω τον εαυτό μου
Πές μου γιατί
να'ναι όλα άσχημα μακριά σου
Πές μου γιατί
να μου λείπει τόσο η αγκαλιά σου
Πές μου γιατί
τριγυρίζεις μέσα στο μυαλό μου
Πές μου γιατί
δεν αντέχω πιά τον εαυτό μου.
Σε μπάρ και σε μοτέλ
σε λεωφόρους σε πεζοδρόμια
Ψάχνω για να βρώ
μάτια με τα δικά σου όμοια
Σε μπάρ και σε μοτέλ
για να πειστώ πως σε ξεπέρασα
είχα τον παράδεισο
και τό'μαθα όταν σ'έχασα
Πές μου γιατί
όλα να θυμίζουνε εσένα
η σιωπή
τα ρούχα πού'ναι πεταμένα
Πές μου γιατί
τριγυρίζεις μέσα στο μυαλό μου
Πές μου γιατί
δεν γνωρίζω πιά τον εαυτό μου
Γιατί, γιατί, γιατί
απομακρύνεσαι;
Γιατί, γιατί, γιατί
απ' το όνειρο κρύβεσαι;
Γιατί, γιατί, γιατί
δεν παραδίνεσαι;
Η αγάπη τα πάντα ζητάει
το ξέρει όποιος αγαπάει.
όνειρο δεμένο στο μουράγιο
πόρτα μου κλεισμένη στο βοριά
έκανα τον πόνο μου κουράγιο
στην αγάπη μου έβαλα φωτιά
μαύρος, βαρύς ο ουρανός
απόψε που'ρθες να με βρεις
είναι μεγάλος ο καημός
να τον γιατρέψεις δεν μπορείς
Είμαι ένας
Δολοφόνος
Και τι φταις εσύ;
Είμαι ο πόνος …
Στο λαιμό μας
Σύρμα είναι
Είμαι η αγάπη
Ή δεν είμαι;
Είμαι η νύχτα
Πως σε θλίβω
Μας χαϊδεύω
Μας συνθλίβω …
Κι όμως το 'ξερες όταν ήρθες να με βρεις
Τώρα κλαις γιατί δεν έχεις κάτι να μου πεις
Με φοβάσαι …
Με λυπάσαι …
Ψυχοφθόρα αγκαλιά
Δεν σ' αντέχω άλλο πια …
τώρα κλαις, γιατί κλαις;
συ δεν είσαι που γέλαγες χθες;
μόνη σου έχεις γκρεμίσει όσα εγώ είχα χτίσει
τώρα, τάχα, γιατί κλαις...
Να'μαι στα σύννεφα ψηλά
μ' ένα τηλέφωνο αγκαλιά
όπως οι φλέβες δυνατά
τ' ακούω πάλι να χτυπά
Υποχρεώσεις και δουλειά
μου κλέβουν κάτι απ' τη χαρά
Είναι πληγή να σ' αγαπώ
όταν μου είσαι μακριά
Μόνο αν είσαι εσύ, εγώ απαντώ
Είσαι ....στο αίμα,
στις φλέβες, στα κύτταρα μου...
Είσαι ...στον αέρα ...που αναπνέω
Στη μοναξιά μου....
Είσαι η μέρα μου, είσαι η νύχτα μου
Είσαι το λιώμα μου και τα ξενύχτια μου
Είσαι ο παράδεισος στις παραισθήσεις μου
Είσαι το κάρμα μου κι όλες οι αισθήσεις μου....
Ω, είναι ωραία στον παράδεισο
καθένας βρίσκει ότι πάντοτε ποθούσε...
Ω, είναι ωραία στον παράδεισο
βρήκα και γω μια φυλακή για την καρδιά μου
που λεύτερη δεν άντεχε, ψυχορραγούσε...
Έχει στον παράδεισο λεωφόρους
Έχει στον παράδεισο ουρανό
Έχει στον παράδεισο κορίτσια
Έχει στον παράδεισο, έχει στον παράδεισο αλκοόλ...
Έχει στον παράδεισο λεωφόρους...
Έχει στον παράδεισο σοκολάτες
Έχει στον παράδεισο πλατείες σαν του Πεκίνου
Έχει στον παράδεισο, έχει τρομοκράτες
Υπάρχουν στον παράδεισο, έξοδοι κίνδυνου...
Έχει στον παράδεισο λεωφόρους...
Ω, είναι ωραία στον παράδεισο
καθένας βρίσκει όσα πάντοτε ποθούσε
Ω, είναι ωραία στον παράδεισο
καθένας βρίσκει αυτά που πάντοτε ποθούσε
Ω, είναι ωραία στον παράδεισο
(είναι πολύ ωραία)
Ω, είναι ωραία στον ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ
Δεν έχω ξαναδεί
μωρό μου πιο ΩΡΑΙΑ
θα το 'θελα πολύ
να κάνουμε παρέα.
Μωρό μου απ' τη στιγμή
που φάνηκες μπροστά μου
χτυπάει σαν τρελή
για σένα η καρδιά μου
κι όλα αυτά γιατί:
Δεν έχω ξαναδεί
μωρό μου πιο ωραία
θα το 'θελα πολύ
να κάνουμε παρέα.
Είμαι ένας άγνωστος με
αισθήματα για σένα
που δεν σε έχει μα σε θέλει
απεγνωσμένα που σε κοίτω
και λίωνω σαν κερί.
Αχ!Πόσο ν' αντέξω ακόμα
Αχ!Χωρίς φιλί στο στόμα
Αχ!Χωρίς τον έρωτά σου
Αχ!Και να 'χα μια αγκαλιά σου!
Δεν έχω ξαναδεί
μωρό μου πιο ωραία
θα το 'θελα πολύ
να κάνουμε παρέα.
Μωρό μου προσπαθώ
να επικοινωνήσω
σε επαφή να 'ρθω
μαζί σου να μιλήσω
για δώσε προσοχή:
Δεν έχω ξαναδεί
μωρό μου πιο ωραια
θα το 'θελα πολύ
να κάνουμε παρέα.
Δεν έχω ξαναδεί
ποτέ τέτοια γυναίκα
σου βάζω είκοσι
με άριστα το δέκα
τρελή κι αλλοπαρμένη
με σένα μαγεμένη
δακρύζω και πονώ
φωνάζω και γελώ,
φωνάζω και γελώ
και κλαίω και παραμιλώ
Αλήτη μ' είπες μια βραδυά
χωρίς καμμιά αιτία
μα του αλήτη η καρδιά
δε σου κρατάει κακία Δις
Αλήτη μ' είπες μα εγώ
αντίς να σε μισήσω
γελώ ακόμα κι ας πονώ
για να μη σε λυπήσω Δις
Θα 'ρθει καιρός όμως μικρή
που θα μετανοήσεις
για του αλήτη την καρδιά
θα κλάψεις θα δακρύσεις
στέκει στου δρόμου κάποιαν άκρη μοναχός
θαρρείς και κρύβει τη ντροπή του στο σκοτάδι
όμως τι φταίει αν γεννήθηκε φτωχός
τι φταίει αυτός
αν της ζωής, αν της ζωής είναι ρημάδι
αλήτη δίχως αγάπη
με δίχως μάνα και δίχως σπίτι
αλήτη μες στη μανία του βοριά μικρό σπουργίτι
αλήτη...
Το μάθημα αρχίζει
πισιρίκο από εδώ και στο εξής
θα 'χεις δάσκαλο το RICO
κι αν θες πολλά να μάθεις
για το φύλο τ'ασθενές
ιδιαίτερα στο σπίτι σου προσφέρει ο TNS
δεν κάνω rap, μόνο παίζω με τις λέξεις
παρέα στο μικρόφωνο ο TNS &
ο ΑΛΕΞΗΣ, ΜΙΧΑΛΗΣ, RICO,OMINUS & DJ
& και γυναίκες που ποτέ ποτέ δεν είν' αρκετες
ήμαστε παιδιά σαν μια συντροφιά, τότε
και η μουσική μας άρεσε πολύ, τότε
μάθημα σολφέζ γύρω απ'το παλιό πιάνο
νότες δυνατές, νότες απαλές,
piano...
δεν μ’ ενδιαφέρει αν έχεις όνομα στη πιάτσα
και δυνατές τις Σοφοκλέους μετοχές
δεν μ’ ενδιαφέρει αν έχεις γυμνασμένα μπράτσα
και κάρτα Αμερικάν Εξπρές
γιατί σου λίπη αυτό
που ψαχνό εγώ να βρω
μα δεν το χει ωμός κανείς σας
και χω βαρεθεί μαζί σας
ολ’ οι άντρες ίδια φάτσα
τάζετ’ ουρανούς με τα άστρα
μα κανείς δεν έχει αυτό
που συνεχεία αναζητώ
αυτό το κάτι που θέλω
που θα με κάνει σαν τρελή να σε θέλω
οχ οχ οχ…. οχ οχ οχ….
αυτό το τραγούδι δεν είναι για σένα
μιλάει για ένα μικρό ξωτικό
μιλάει για ένα τρένο με χαλασμένα φρένα
σ'ένα ταξίδι χωρίς γυρισμό
αυτό το τραγούδι δεν είναι για σένα
μιλάει για αυτούς που μένουν πάντα παιδιά
για ανθρώπους που τα΄χουνε χαμένα
και μετράνε ρυτίδες σε λευκά κελιά
Βάλαμε φωτιά στα φρένα
Και μας έμεινε το γκάζι
Με ταχύτητες μεγάλες
Μοναχά η γη αλλάζει.
Aλλη μια φορά που αισθάνομαι ότι δεν ζω
άλλη μια φορά που πνίγομαι μες στο πιοτό
άλλη μια φορά που οι γείτονες ξανά θα με βρουν
με γκάζι ανοιχτό.
όταν γεννιέται ο άνθρωπος
ένας καημός γεννιέται
κι όταν φουντώνει ο πόλεμος
το αίμα δεν μετριέται
καίγομαι, καίγομαι,
ρίξε κι άλλο λάδι στη φωτιά
πνίγομαι, πνίγομαι,
πέτα με σε θάλασσα βαθιά
Θα 'μαι πάντα εγώ μες το όπλο σου σφαίρα
να σκοτώνεις αυτούς που σκοτώνουν τη μέρα
Με τα μαύρα γυαλιά και το άσπρο φουστάνι
να κοιτάς μακριά τη φωτιά στο λιμάνι.
Φωτιά στα Σαββατόβραδα...
να μη ξαναγυρίσουν..
κι αυτοί που ΄μείναν μοναχοί
να μη ξαναδακρύσουν....
βρέχει φωτιά στη στράτα μου
φωτιά που μ'εχει κάψει
για τα φτωχά τα νιάτα μου
κανένας δεν θα κλάψει
η ζωή, η ζωή εδώ τελειώνει
σβήνει το καντήλι μου
κι η ψυχή, κι η ψυχή σαν χελιδόνι
βγαίνει απ'τα χείλη μου
Με χάδια τρομαγμένα, με διψασμένα χάδια
του νου μου τα σκοτάδια απόψε ντύνομαι
Λευκό πανί υψώνω και πάω όπου με πάει
αυτό που με σκορπάει, σου παραδίνομαι
ΦΩΤΙΑ μου εσύ κι αγέρας στο σύνορο τούτης της μέρας
Τη φλόγα σου δως μου και γίνε μου φως μου χρυσόμαλλο δέρας
Φωτιά μου εσύ κι αγέρας στο σύνορο τούτης της μέρας
Το γέλιο σου δως μου και γίνε του κόσμου το πέρας
Μονάχη μες τους ξένους και μες τους φίλους μόνη
να 'ξερα τι σε σώνει, στον πόνο, στη χαρά
Γυαλί που δεν ραγίζει θα 'βρισκα να σου τάξω
Πες μου πως να πετάξω με δανεικά φτερά
Φωτιά μου εσύ κι αέρας στο σύνορο τούτης της μέρας
Τη φλόγα σου δως μου και γίνε μου φως μου χρυσόμαλλο δέρας
Φωτιά μου εσύ κι αέρας στο σύνορο τούτης της μέρας
Το γέλιο σου δως μου και γίνε του κόσμου το πέρας
Της φυλακής μου πόρτα εσύ και αντικλείδι
κι εγώ μικρό στολίδι στον άσπρο σου λαιμό
Θα πω ένα τραγούδι σήκω να το χορέψεις
Τα μάτια να μου κλέψεις για πάντα πριν χαθώ
Είμαι ένα γέλιο κρεμασμένο στο μπαλκόνι σου
όσο κρύβομαι ο χρόνος με στεγνώνει
Είμαι ένα γέλιο κρεμασμένο στο μπαλκόνι σου
πέφτει επάνω μου η βροχή και με παγώνει
Απ' το τζάμι κοιτώ
και θυμάμαι ένα χάδι
τι παράξενο φως
στης ζωής το σκοτάδι...
Έχει πιάσει ΒΡΟΧΗ
κι είναι η ώρα που φεύγεις
ήρθα για να σε δω
μα εσύ μ' αποφεύγεις...
Κάτω από την ομπρέλα σου θα μπω
και θα ρωτήσω βιαστικά για τη ζωή σου
αχ πόσο μου έλειψε αυτό
μες τη βροχή να περπατάω εγώ μαζί σου...
Απ' το χέρι σου θα κρατηθώ
θα σε κοιτάξω, θα μυρίσω το άρωμα σου
κι άλλη μια φορά θα το δεχτώ
πως είναι βάσανο να είμαι μακριά σου...
Αν με προδωσεις και συ δε θα πιστευω κανεναν,
εγω εχω μονο εσενα γιατι εσυ ‘σαι η καρδια,
Αν καταφερεις λοιπον να κρατηθεις λιγο ακομα,
εγω κερδιζω αγαπη και συ γλυτωνεις το χωμα,
Καρδια εισαι συ ή βασανο,
στο λεω με παραπονο,
Καρδια εισαι συ ή βασανο,
στο λεω με παραπονο,
Δε σε ρωταω γιατι με ταπεινωνεις και κλαιω,
εγω σε σενα τα λεω γιατι εσυ ‘σαι η καρδια,
Αν καταφερεις λοιπον να κρατηθεις λιγο ακομα,
εγω κερδιζω αγαπη και συ γλυτωνεις το χωμα,
αν σ'αρνηθώ αγάπη μου
κακό μεγάλο να'βρω
να μη με θέλει ο ουρανός
ήλιο να βλέπω μαύρο ;-)
ΜΑΥΡΟ μαργαριτάρι, μαύρη ομορφιά και χάρη
μαύρη όπως δεν έχουμε δει στην ζωή μας τη στείρα παθιάρα και μαύρη
Μαύρη που μαχαιρώνει και το αίμα μου ξηλώνει
Μαύρη και όταν αγιάζει, σκοτώνει και δεν τη νοιάζει
μαύρη μαγεία να πάρει, φτιάχνει φωλιά όταν δεν βγαίνει φεγγάρι
Μαύρη σαν γιαταγάνι, με ματωμένο φουστάνι
Μα οι γείτονες μου κι οι διπλανοί μου δεν πρέπει ποτέ να το μάθουν
πως ήρθε για μένα, εδώ και τώρα, για μένα
όταν ο έρωτας για τον έρωτα μιλάει διαρκώς
κάνει στραβά μάτια ακόμα κι ο ουρανός
Το AIMA μου μπορούσα εγώ
Για σένανε να δώσω
Το είναι μου και την ψυχή
Να σου τα παραδώσω
Μα εσύ ποτέ δεν μπόρεσες
Να μ' αγαπήσεις τόσο
Μαχαίρι αγάπη μου κρατούσες
Που κάρφωσες σε μένανε
Και το αίμα που έτρεχε κοιτούσες
Δεν είχες αίμα δει ποτέ
ΜΑΧΑΙΡΙα τώρα τα φιλία σου
Σφαίρες τα λόγια σου, βροχή
Έχεις ξεχάσει που πηγαίνεις
Ματώνει κάθε σου στιγμή
Μόνο αν χάσεις ίσως μάθεις
Για κάθε όνειρο μισό
Είσαι στο κέντρο ενός τυφώνα
σαν το μικρό χαρταετό
:wink:
Η καρδιά μου XAPTAETOΣ
κι' όταν φυσάς στα σύννεφα πετάω
μα όταν δε με αγαπάς
απο ψηλά στη γη πέφτω και σπάω
Για μένα ουρανός
είναι η αγκαλιά σου
κι'αέρας δυνατός
τα πιό τρελά φιλιά σου
κάνε με να πετάξω
ποτέ μου να μην κλάψω
Η καρδιά μου χαρταετός
κι' όταν φυσάς στα σύννεφα πετάω
μα όταν δε με αγαπάς
απο ψηλά στη γη πέφτω και σπάω
Το τσιγάρο σου στο στόμα
φάρος που φωτίζει ακόμα
Για να διώχνει όσους περνούνε
πάνω σου μη τσακιστούνε
Όταν το σώμα δίπλωσαν
να μην τους βρουν οι σφαίρες
και πίστεψαν πως γλίτωσαν
τους πέτυχαν οι μέρες
Όσες ψυχές κατάλαβες
τόσες ζωές θα ζήσεις
Φτηνά το πήρες τ’ όνειρο
φτηνά θα το πουλήσεις
Δώσε μου μια AΓΚΑΛΙΑ
τέτοιο βραδάκι που ‘ναι
Άμα δε τρώμε σίδερα
τι θα ‘χουμε να πούμε.. :)
Στο TΣIΓAPO που κρατώ,
στον ένα μου Θεό
να μη δώσει να ξημερωθώ
Στο κορμί αυτό το αγγελικό
στο στόμα που φιλώ
έτσι μια ζωή θα σ' αγαπώ
Στο κορμί αυτό το αγγελικό
στο στόμα που φιλώ
έτσι μια ζωή θα σ' αγαπώ
:)
Ρίξε στο ΚΟΡΜΙ μου σπίρτο να πυρποληθώ
αυτή η αγάπη στ’ άστρα μ’ ανεβάζει
Κι άσε να καώ πως θέλω και να χρεωθώ
αυτό το λάθος μόνο μου ταιριάζει
:lol:
AΣTPA μη με μαλώνετε
που τραγουδώ τη νύχτα
Ω, γιατί 'χα πόνο στην καρδιά
γιατί 'χα πόνο στην καρδιά
ψηλό μελαχρινάκι μου
γιατί 'χα πόνο στην καρδιά
και βγήκα και τον είπα
Άστρα μη με μαλώνετε
που τραγουδώ τη νύχτα
Στα άστρα θα πω τον πόνο μου
που δεν τον μαρτυρούνε
Ω, που έχουνε κι υπομονή
που έχουνε κι υπομονή
αχ πως με κατάντησες
που έχουνε κι υπομονή
ώρες και με ακούνε
Στα άστρα θα πω τον πόνο μου
που δεν τον μαρτυρούνε
Ρώτησε τ' άστρα τ' ουρανού
κι εκείνα θα σου πούνε
Ω, πώς κλαίνε τα ματάκια μου
πώς κλαίνε τα ματάκια μου
κοίτα πώς με κατάντησες
πώς κλαίνε τα ματάκια μου
όταν σε θυμηθούνε
Ρώτησε τ' άστρα τ' ουρανού
κι εκείνα θα σου πούνε
:wink:
Θα περιμένω,θα σε περιμένω
χρόνια θα κάνω αν θες υπομονή
Εδώ θα μένω και θα περιμένω
μέχρι την μέρα που θα 'ρθεις εσύ
Μόνο EΣY μπορείς να κάνεις το δάκρυ χαρά
στα όνειρά μου να βάλεις φτερά
και όλα να'ναι σαν πρώτη φορά
Μόνο εσύ είσαι ο λόγος που θέλω να ζω
δίνω τα πάντα να σε ξαναδώ
η ζωή σου καρδιά μου είναι εδώ
σήμερα, η ζωή μου όλη σήμερα
χθες αλλιώτικα σκεφτόμουνα
το αύριο ονειρευόμουνα...
σήμερα αγάπησε με σήμερα
γιατί όλα είναι εφήμερα
και τι θα γίνει αύριο
κανείς δεν ξέρει
ΓΙΑΤΙ είσαι όλα αυτά που δεν μπορώ να πώ
και εσύ που δεν μπορείς να με πιστέψεις,
τι κρίμα που δεν ξέρεις πόσο Σ'αγαπώ
και χάνουν πια το νόημα και οι λέξεις.
Γιατί είσαι όλα αυτά που δεν μπορώ να πώ
και λόγια που να βρω για να σου γράψω,
τι κρίμα που δεν ξέρεις πόσο Σ'αγαπώ
και φεύγω κάπου εδώ προτού να κλάψω.
Ηταν ψέμα ήταν ψέμα
πως μπορώ χωρίς εσένα
ήταν λόγια ήταν λέξεις
έτσι απλά για να ζηλέψεις
Ηταν ψέμα τι να λέμε
σ΄αγαπάω πίστεψέ με
η αλήθεια αγάπη μου είναι
πως για μένα περιστρέφεται
όλη η γη γύρω από σένα
Χωρίς εσένα
η νύχτα φεύγει όταν έρχεται η μέρα
Πάντα μετά την Κυριακή είν'η Δευτέρα
κι η Γη γυρίζει πάντα σα γαλάζια σφαίρα
XΩPIΣ εσένα
οι ποταμοί πάντα στις θάλασσες θα βγαίνουν
και τους χειμώνες τα πουλιά νότια πηγαίνουν
τ'αστέρια κάθε βράδυ ευχές θα περιμένουν
Χωρίς εσένα όμως εγώ πεθαίνω
Χωρίς εσένα όμως εγώ πεθαίνω
και δε με νοιάζει τίποτα σ'αυτή τη ζωή
αν δε θα είμαστε μαζί
Χωρίς εσένα
κάθε καινούριο το σκοτώνει η συνήθεια
και τα παιδιά θ'ακούνε πάντα παραμύθια
μα θα νικάει χίλια ψέμματα μια αλήθεια
το λέγαν Άγια Κυριακή εκείνο το καΐκι
που στη σκλαβιά, στην κατοχή
δούλευε στη διαφυγή
πάλευε για τη νίκη
Αλεξάνδρεια - Ραφήνα
πήγαινε τα χρόνια εκείνα
και για μπάρκο μες στ' αμπάρια
είχε όλο παλικάρια
Αλγέρι, Αλεξάνδρεια, Σαουθ ʼφρικα
στο ʼμστερνταμ δυο τέρμινα και κάτι
γλιστρούσαν οι αγάπες μες στα μάτια του
σαν τον αφρό στα δάχτυλα του ναύτη
εις τον αφρό, εις τον αφρό της θάλασσας
η αγάπη μου, η αγάπη μου κοιμάται
παρακαλώ σας κύματα μη μου την εξυπνάτε,
παρακαλώ σας κύματα μη μου την εξυπνάτε
γιαλό-γιαλό πηγαίναμε
κι όλο για σένα λέγαμε
γιαλό να πας, γιαλό να'ρθεις
τα λόγια μου να θυμηθείς
κεφαλοννί - κφαλοννίτικος παπάς
διαβάζει με - διαβάζει με λατρεία
τα 12 ευαγγέλια τα βγάζει δεκατρία!
τα 12 ευαγγέλια τα βγάζει δεκατρία
γιαλό-γιαλό πηγαίναμε
κι όλο για σένα λέγαμε
γιαλό να πας, γιαλό να'ρθεις
τα λόγια μου να θυμηθείς
Μή σας λέω μη μιλάτε...
το κορίτσι μου ΚΟΙΜΑΤΑΙ μέσα στη δικιά μου αγκαλιά
να'μουν λέει ταξιδιώτης
στο γαλάζιο ονειρό της
να'ξερα τί βλέπει και γελά.
Μοιάζει η νύχτα θάλασσα πλατειά
κι'έχω την πανσέληνο αγκαλιά
κι'είναι όλα αληθινά
και τ'αστέρια κι η ακρογιαλιά!
θάλασσα πλατειά
σ'αγαπώ γιατί μου μοιάζεις
θάλασσα βαθιά
μια στιγμή δεν ησυχάζεις
λες κι έχεις καρδιά
την δικιά μου την μικρούλα την καρδιά
όνειρα τρελά
που πετούν στο κύμα πάνω
φτάνουν στην καρδιά
και τα νιάτα μας ξυπνάνε
όνειρα τρελά
και οι πόθοι φτερουγίζουν σαν πουλιά
Έχω έναν καημό
που με τρώει γλυκά και με λιώνει
έχω έναν καημό
θα'ρθω να στον πω
Αδερφή μου εσύ, θάλασσά μου σ'αγαπώ!
κύματα πουλιά
στα ταξίδια σας πού πάτε
τα αλαργινά
τη μικρή μου λύπη πάρτε
κι από εκεί μακριά
να μου φέρετε κι εμένα την χαρά...
Έρωτα πουλάς τάζεις γη κι ουρανό
oops, το λένε γαλλικά ζιγκολό.
Όνειρα πουλάς σε καρδιά και μυαλό
μα δε σε θέλω, άστο πια ζιγκολό.
Έρωτα πουλάς και φθηνό ανδρισμό
που την έχεις την καρδιά ζιγκολό;
Χτύπα και φύγε το αίσθημα πνίγε
δεν κάνει στη δουλειά σου καλό.
Στο 'χα πει, στο 'χα πει
μην παίζεις με τα σπίρτα, καληνύχτα
είμ' εγώ αστραπή.
Cause I'm a bomb digi digi bomb, digi digi ah!
Τι ντροπή, τι ντροπή
αφελές αγόρι χωρίς love story.
Λόγια φτηνά
που δεν κερδίζουν μια καρδιά.
Ναι, ναι
τι κοιτάς; γιατί με προκαλείς;
μην κουράζεσαι.
Θα το δεις από εμένα θα το βρείς. Ναι, ναι
μη μ' ακουμπάς, δεν ξέρεις ν' αγαπάς, εσύ δε νοιάζεσαι.
φύγε κι άσε με
ν'απομείνω μόνος μου
φύγε κι άσε με
να με λιώνει ο πόνος μου
και μη νοιάζεσαι τι θα γίνω στη ζωή
φύγε κι άσε με
η καρδιά μου να καεί
στην φτωχή καρδιά
που σ' αγάπησε πολύ
δώσε μ' απονιά
τη χαριστική βολή
(αααααααααα.... ]
Τι νόημα έχει η ZΩH αν δεν μπορούμε να 'μαστε μαζί
τι νόημα έχει η καρδιά, ποιό λόγο έχει η φλέβα να χτυπάει
τι νόημα έχει το κορμί, να σβήσει περιμένει αφορμή
αφού έχει μάθει μοναχά, εσένα μέχρι θανάτου ν' αγαπάει.
μέχρι να βρούμε ουρανό
άσε με να παραμιλώ, να καίγομαι!
να καίγομαι στο σώμα σου
και να φιλώ το στόμα σου...
Βαδίζω και παραμιλώ
γι'αυτή τη σύμφορα μου,
χωρίσαμε και έχω βρει
ο δόλιος την χαρά μου.
όπατις! :P
..που ειναι η Χαρα? oeeeooooo :P
Δυό λόγια μου φτωχά
θέλω απόψε να σου πω
δυό λόγια μοναχά
κι ένα μικρό «σ' αγαπώ»
XAΡΑ ΜΟΥ..
γιά σένα ζω χαρά μου
το ξέρεις
χωρίς να στόχω πή
Χαρά μου
τα πιο 'μορφα όνειρά μου
τα πνίγω
τα πνίγω στη σιωπή
Απ' τον έρωτα τον τρελλό
έχω γίνει παιδί δειλό
σε λατρεύω, μελαγχολώ
μα δεν μιλώ
Τωρα που λειπεις και δεν μιλαμε
Ουτε στιγμη δεν ξεχνω
Παντα οι δυο μας θα περπαταμε
Κατω απ τον ιδιο ουρανο
Οσο κραταει μια ανασα καρδια μου
Τοσο κραταει ένα φιλι
Τοσο σε ειχα δικια μου ΧΑΡΑ μου
Τοσο με ειχες και εσυ
Οσο κραταει ένα φιλι.........
μου λείπεις εσυ, ναι μου λείπεις εσύ
και μοιάζω να είμαι σα χαμένο νησί... (δις)
μου λείπεις!
ΕΣΥ , αγάπη κι έρωτας μαζί
χρώμα λευκό με θαλασσί
θυμίζεις κάτι από Ελλάδα
εσύ, πρόσωπο αγγέλου που γελά
κι ερημική μου ακρογιαλιά
σκορπίζεις έρωτα στο διάβα.
Ελλάδα, χώρα του φωτός
του κόσμου αρχή και γυρισμός
τόπος που διάλεξε ο θεός
κάτι τρέχει, πέρα βρέχει
έρχεται δύσκολος καιρός
και σου φωνάζει ο ουρανός
κάτσε σκέψου, λογικέψου
τη μια μάς παίζουν ροκ την άλλη τσιφτετέλι
παιδιά του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη
μας ξεγελάνε με σεκλέτι και μεράκι
πνεύμα αθάνατο, σε τρώει το σαράκι
]
Μου λες πως με βλέπεις σα φίλο
πριν καν σου μιλήσω για αγάπες
δεν είμαι απ' αυτούς που αντιδράνε στις φάπες
γι αυτό σου υπακούω σαν το σκύλο
Μου λες αν μπορώ να κρατήσω
τη σχέση αγνή και παρθένα
μα κι ο ίδιος ο ΠΛΑΤΩΝ αν σ' ήξερε εσένα
θα μου 'λεγε αλλιώς να ενεργήσω
Μου λες πως με βλέπεις σα φίλο
μα ας ήτανε να με μισούσες
Ποιος θέλει την έμπνευση από τέτοιες μούσες
Με χάδια σου δίνουνε ξύλο
Θα ανάψω απόψε τα προσφυγικά
Αμφιάλη, Δραπετσώνα, Κοκκινιά
να υψώσω της καρδούλας σου εαυτέ
τον καραγκιόζ-μπερντέ
Όταν σε έπλασ' ο θεός
πρέπει να είχε προφανώς]Έμπνευση, μεγάλη έμπνευση
πρέπει να είχε έμπνευση,
μεγάλη έμπνευση.
(βρε σεις, μη βάζετε ολόκληρο το τραγούδι, μόνο το ρεφρέν για να δυσκολεύει λιγουλάκι το παιχνίδι...) :wink:
Έχω ανάγκη να σ' αγγίζω, να σ' αγαπάω, να σε φροντίζω
Έχω ανάγκη να σε φιλάω, να σε πιστεύω, να σου μιλάω
:lol: :lol: :twisted:
να μ'αγαπάς
όσο μπορείς να μ'αγαπάς! 8)
Δεν μ‘ αγαπάς, δεν μ‘ αγαπάς
σαν κύμα έρχεσαι και πας
όλο απάνω μου ξεσπάς
και είναι κρίμα..
Ο μόνος άνθρωπος π‘ αγάπησες
είναι μονάχα ο εαυτός σου
τους άλλους όλους τους ναυάγησες
μες το παράλογο εγώ σου
Δεν μ‘ αγαπάς... :o
Έλα KYMA πάρε με
και μες την αγκαλιά του πάλι βάλε με
Έλα κύμα και βοριά
το σώμα του στεριά μπροστά του βγάλε με
Μα αν αυτός μ' απαρνηθεί σε πέλαγο βαθύ
ναυάγιο άσε με.
Το αστερι του ΒΟΡΙΑ ...
θα φερει ξαστερια....
Θέλω να μεθύσω από τα φιλιά σου
και να ξενυχτήσω μες την αγκαλιά σου
Θέλω να καω από τον έρωτα σου AΣTEPI μου
Άσε να χαιδέψω λίγο τα μαλλιά σου
και να ταξιδέψω μέσα στην καρδιά σου
Πόσο αγαπώ το κάθε τι κοντά σου
νυχτέρι μου, αστέρι μου
Δωσ μου να πιω δωσ μου να ΜΕΘΥΣΩ
Δωσ μου να πιω ολα να τα σβυσω..
Δωσ μου να πιω δωσ μου λιγο ακομα
Δωσ μου να πιω φιλα με στο στομα
ΣTOMA με στόμα, γλυκό μου στόμα
Σαν αμαρτία τη μια με τραβάς και την άλλη με διώχνεις μακριά
Στόμα με στόμα, πόσο ακόμα
Θα περιμένω σημάδι από 'σένα να γίνουμε ένα ξανά
συ μου χάραξες πορεία
εσύ γλυκειά, εσύ γλυκειά μου αμαρτία!
Iστορία μου, AMAPTIA μου, λάθος μου μεγάλο...
Eίσαι αρρώστια μου μες στα στήθια μου...
Kαι πως να σε βγάλω...
ο δρόμος είχε την δική του ιστορία
κάποιος την έγραψε στον τοίχο με μπογιά
ήταν μια λέξη μοναχά]
Πες μου μια λέξη
αυτή τη μόνη λέξη
που'χει στα χείλη μπλέξει
και δεν τολμά να βγει
..κοκκινα χει κοκκινα χειλη φιλησα.
Κοκκινα χει κοκκινα χειλη φιλησα..
Κι εβαψε το δικο μου κοκκινα χειλη..
Κι εβαψε το δικο μου κοκκινα χειλη..
Και στο μαντη και στο μαντηλι το συρα..
Και στο μαντη και στο μαντηλι το συρα..
Κι εβαψε το μαντηλι κοκκινα χειλη..
Κι εβαψε το μαντηλι κοκκινα ΧΕΙΛΗ..
:roll:
ΜΑΝΤΗΛΙ Καλαματιανό
φοράς στον άσπρο σου λαιμό
αν και τελειώνει αυτό το γράμμα, η ανάγκη μου δε σταματά
σαν το πουλί πάνω στο σύρμα, σαν τον αλήτη που γυρνά
θέλω να 'ρθείς και να μ' ανάψεις, το παραμύθι να μου πεις
σαν μάνα γη να μ' αγκαλιάσεις, σαν άσπρο φως να ξαναρθείς
Βγήκα στο δρόμο και σε κοίταζα να φεύγεις
ένας αέρας με χτυπούσε σαν τρελός
να με σκοτώσεις δεύτερη φορά διαλέγεις
δεν έφτανε να είμαι μια φορά νεκρός
είχα φυλάξει να σου δείξω ένα ΓPAMMA
που είχες γράψει κάτι κάποτε για μας
μα δεν σου το ?δειξα και μούσκεψα στο κλάμα
όταν μου είπες κάπου βιάζεσαι να πας
κάποια, κάπου, κάποτε
ήταν η ζωή μου...
ΚΑΠΟΥ η νύχτα μεσοπέλαγα κρεμιέται στην αγχόνη τ' ουρανού
Κι ο δαίμονας καβάλα στο σκοτάδι αρπάζει τη μετέωρη ευχή μουυυυ
Και σαν άστρο καυτερό προς το νησί σου τα λόγια μου πετάει
Πληγώνοντας τα βράχια και την άμμο
Στη χτένα σου καρφώνει την ψυχή μουυυ :o
Και μπροστά απ' τους κολασμένους περνάω εγωωω :o ...σα μια σκιά
Που σεργιανάει στον Άδη τη δικιά σου μυρωδιά
Κι είναι λέω ο παράδεισος για μας αγάπη μου μικρή
Να μοιραζόμαστε τούτη την κόλαση μαζί.. :(
Ήταν η ζωή μου ένα δωμάτιο σκοτεινό
ήρθες εσύ κι όλα τα φώτα άναψαν
ήταν το κορμί μου ένα φόρεμα παλιό
ήρθες εσύ κι'όλα αμέσως άλλαξαν
Αν υπάρχει ΠAPAΔEIΣOΣ
τότε είναι στα μάτια σου
στου κορμιού τα παλάτια σου
σαν βασίλισσα μπήκα
Αν υπάρχει παράδεισος τότε είναι στα μάτια σου
Αν υπάρχει παράδεισος επιτέλους τον βρήκα
Όσα έχω πάντα ήτανε δικά σου
Μα η ζωή μου πια δεν είναι αρκετή
Οι καλύτερες στιγμές μου ήταν κοντά σου
Να τις ζήσω θέλω πάλι απ' την αρχή
Ζούμε μεγάλες ΣΤΙΓΜΕΣ
που κι εσύ αν θες
μπορείς να τις ζήσεις
ζούμε μεγάλες στιγμές
της ζωής τις χαρές
κι εσύ να τις ζήσεις
[size=18]Να ΖΗΣΕΙΣ μικρό μου,
και χρόνια πολλά,
μεγάλος να γίνεις
με άσπρα μαλλιά! [/size]
:lol:
Άσπρα κόκκινα κίτρινα μπλέ
καραβάκια στο ταξίδι
δε με παίρνετε καλέ
δε με παί δε με παίρνετε καλέ
ίσα με το Γαλαξίδι
δε με παίρνετε καλέ
ΔΕ θα μάθεις ποτέ πόσο πόνεσα κ έκλαψα
Δε θα μάθεις ποτέ πόσο μόνος μου ένιωσα
Δε θα μάθεις ποτέ να αγαπάς μια φωτιά θα 'σαι όπου περνάς
Και θα καις ότι νιώθουν για σένα,
σε λυπάμαι, λυπάμαι για σένα.
Ένιωσα ότι σε χάνω ένιωσα
Νόμιζα δεν είχα πού να πάω
Πόνεσα,χωρίς να θέλω πόνεσα
Λέω ψέματα στον εαυτό μου πως σ'αγαπάω
Μα που να ΠΑΩ
που σ' αγαπώ τόσο πολύ
Μα που να πάω
αφού είσαι όλη μου η ζωή
Αγάπη μου όλα καλά,
δεν ζητάω πιο πολλά
είσαι εδώ κι είναι
πάντα αυτό αρκετό.
Και όσα δεν έχουμε πει
μέσα απο την σιωπή
χρόνια τώρα φωνάζουν
σ'αγαπώ..
ΠΟΥ και που με θυμάσαι
την πόρτα χτυπάς χαράματα
Που και που μ' αγαπάς
μα έχεις μιαν άλλη στο νου
Που και που με θυμάσαι
και τάχα σε πιάνουν κλάματα
Τώρα πια θα κοιμάμαι
τις νύχτες κι εγώ κάπου αλλού
Έχω μάθει να κοιμάμαι,
με την ΠΟΡΤΑ ανοιχτή.
Δε φοβήθηκα ποτέ μου,
και θ'ανοίξω άγγελέ μου
τη χρυσή σου φυλακή.
Κοίτα εσύ να με προσέχεις
κι ασ'την πόρτα ανοιχτή,
δεν αλλάζω πια το δρόμο
κι έχω πει στον ταχυδρόμο
πως θα μείνουμε μαζί.
Θυμήσου,όταν έλεγες θυμήσου
οτι ήμουν στην ζωή σου όνειρο αληθινό.
θυμήσου, όταν φώναζες αφήσου,
και εγώ έκανα μαζί σου μία βουτιά μες στο κενό.
θυμήσου, κάποτε πόσο αγαπιόμαστε
θυμήσου, γλυκές βραδιές πώς μοιραζόμαστε
θυμήσου, έκλαιγες κι έκλαιγα μαζί σου
τώρα ποιος κλαίει όταν κλαις
σε ποιον τον πόνο σου θα λες
Η αγάπη τρομάζει
αν την κάνεις συνέχεια να κλαίει Η αγάπη πεθαίνει
αν την κάνεις συνέχεια να κλαίει
Κοίταξέ με, σου μιλάω
κάπου υπάρχει η αγάπη μου
μα δεν ξέρω ποια'ναι
κάπου υπάρχει η αγάπη μου
μα δεν ξέρω πού
θα την γυρέψω στα χαρτιά
θα την γυρέψω στ'άστρα
και σαν την βρω, στ'ορκίζομαι
πως θα ντυθώ
πως θα ντυθώ μες στ'άσπρα
Μα ευτυχώς που υπάρχει ακόμα Θεός
και με γλύτωσε ένα λεπτό πριν μου κάνεις μεγάλο κακό
Ευτυχώς που κι αν πέρασα τοσα πολλά
τα κατάφερα και τελικά σε ξεπέρασα,
σε ξεπέρασα, σε ξεπέρασα και είμαι καλά
ξέρω καλά, δεν σε ξεπέρασα
μόνο προσπέρασα, αυτό μπορούσα
ξέρω καλά, είχες τους λόγους σου
είχες τους φόβους σου αγάπη μου παλιά
Οχι οχι ΑΥΤΟ δεν ειναι τραγουδι
ειναι η τρυπια στεγη μιας παραγκας
ειναι η γοπα που μαζεψε ενας μαγκας
και ο χαφιες που μας ακολουθει.
Αυτό το ΤΡΑΓΟΥΔΙ δεν είναι για σένα
μιλάει για ένα μικρό ξωτικό
μιλάει γι ένα τραίνο με χαλασμένα φρένα
σ' ένα ταξίδι χωρίς γυρισμό
Αυτό το τραγούδι δεν είναι για σένα
μιλάει γι' αυτούς που μένουν πάντα παιδιά
για ανθρώπους που τα' χουνε χαμένα
και μετράνε ρυτίδες σε λευκά κελιά
Αυτό το τραγούδι δεν είναι για σένα
μιλάει για φίλους μου παιδικούς
που απόμειναν στάχτη δίπλα στις ράγες
σα μνήμες χαμένες από άγριους καιρούς
Αυτό το τραγούδι δεν είναι για σένα
μιλάει για ένα μικρό ξωτικό
μιλάει γι ένα τραίνο με χαλασμένα φρένα
σ' ένα ταξίδι χωρίς γυρισμό
Αυτό το τραγούδι δεν είναι για σένα
μιλάει για θυσίες και σταυρούς
κατάλαβες πράγματα που σου' ναι ξένα
αυτό το τραγούδι δεν είναι για σένα
και για κανέναν..
ψάχνεις την άκρη τα μπερδεύεις
και νομίζεις ότι όλα μηδέν
φταίει η μαμά που σου πουλάει
παραμύθι ότι δήθεν και δεν
πριν απ' τα μεσάνυχτα να 'ρθεις
ταξίδι στο κέντρο της γης
αδρεναλίνη!
κανένας δεν θα μείνει
μαύρη κατάρα, ανία, βαρεμάρα
η μέρα σβήνει
Αθήνα είσαι καμίνι
ωσπου να φέξει
να δούμε ποιός θ'αντέξει
Όταν κάποιο βράδυ θα σε ξυπνήσει απότομα η κραυγή σου
Και τρέξεις στη μαμά σου να το πεις
Και κείνη τρομαγμένη μες στο ψυγείο κλείσει τη φωνή σου
Μα θα 'ναι αργά μεσάνυχτα και θα 'χεις κουραστεί
οι άντρες περνούν, μαμά
πώς θα'θελα να φέρω κάποιον
λίγο πιο κοντά
μ' αυτοί περνούν, μαμά
κι αφήνουν ρέστα στην καρδιά
Γέμισε άδειες κούτες το σαλόνι
και μια καινουργια θέα απ' το μπαλκόνι
Μυρίζει αλλιώτικος αέρας εδω μέσα
μα σε ξεπέρασα και μου μειναν και ρέστα
μα σε ξεπέρασα, αλήθεια σε ξεπέρασα
πόνεσα, έκλαψα και μες στην τρέλα γέλασα
σε ξεπέρασα, έδωσα τόπο στην οργή
κι απλά προσπέρασα
Έκλαψα χτες σαν μέτρησα
τις πίκρες της ψυχής μου
κι εσύ δεν ήσουν πλάι μου
αστέρι της ζωής μου
Έκλαψα χτες σαν μέτρησα
τις νύχτες που 'μαι μόνος
τις νύχτες που σ' αναζητώ
και με καρφώνει ο πόνος
ΨΥΧΗ γεφύρι γίνε σήμερα
να με πάρεις από ‘δω
απ’ τον λαβύρινθο δεν ήξερα
της ζωής μου πως να βγω
και μες στο βάλτο μιας αγάπης
πέφτω μια νύχτα και νομίζω
πως έτσι θα σωθώ..
σκότωσέ με είναι η τελευταία χάρη που σου ζητώ
σκότωσέ με να 'ρθει η νύχτα να με πάρει να σωθώ
ξένος για σένανε κι εχθρός
θα 'μαι από σήμερα και μπρος
ξένος για σένανε κι εχθρός
ΣΚΟΤΩΣΕ ΜΕ, απ' το χέρι σου να πάω
Σκότωσε με, πάλι εγώ θα σ' αγαπάω
Σκότωσε με, δεν τη θέλω τη ζωή μου
Αν δεν είσαι μέρα νύχτα εσύ μαζί μου
Τα μάτια μου σκουπίζω να σε δω
Βροχή και δάκρυ τώρα 'γιναν ένα
Δεν ξέρω αν πεθαίνω ή αν ζω
μα ξέρω ότι χάνομαι για σένα
Σκότωσε με, απ' το χέρι σου να πάω...
AN φταις εσύ αναλαμβάνω την ευθύνη τη μισή
δίνω ένα τέλος στην μεγάλη μας φυγή
και ξαναχτίζω πάνω στην καμένη γη
αν φταίω εγώ την ενοχή μου δίχως φόβο ομολογώ
κι αν σου έχει λείψει μια παρήγορη αγκαλιά
συγχώρεσέ με κι ας βρεθούμε όπως παλιά
δεν φταίω εγώ, δεν φταις εσύ
μπορεί να φταίει το νησί
μας μάγεψε, μας πήρε τα μυαλά...
Κάγκελα, κάγκελα, κάγκελα παντού
και τα μυαλά στα κάγκελα
του αόρατου εχθρού
Βούλγαροι, Βούλγαροι,
χανούμισσες βαζέλες
όλο το έθνος προσκυνάει
σώβρακα και φανέλες
και μια και μου θύμισεες τον Προσκυνητή]
τα βουνά περνάω
και τις θάλασσες περνώ
κάποιον αγαπάω
δυο ευχές κρατάω
και δυο τάματα κρατώ
περπατώ και πάω
Σε πέντε μαύρες θάλασσες
θα μπω να κολυμπήσω
αφού δε βρίσκω μια στεριά
για λίγο ν' ακουμπήσω
Πέντε μάγκες στον Περαία
πέρασαν απ' τον τεκέ
Κάποιος είπε απ' την παρέα
πα να πιούμε ένα αργιλέ
Μπήκαν μέσα να φουμάρουν
φώναξαν του τεκετζή
Πιάσε ένα αργιλέ αφράτο
με Περσίας τουμπεκί...
ΟΛΕ :cheers:
Το βαπόρι απ' την Περσία
πιάστηκε στην Κορινθία
Τόννοι έντεκα γεμάτο
με χασίσι μυρωδάτο
Τώρα κλαίνε όλα τ' αλάνια
που θα μείνουνε χαρμάνια
Ήταν ένα μικρό παιδί και άξιο παλικάρι
γουμάρου κώλο φίλησε και πήρε ένα δεκάρι
Οι γκόμενες τον φτύνανε, οι φίλοι τον αφήναν
γι αυτό είδε κι απόειδε και πήγε στην Αθήνα
Και γνώρισε έναν τυπά μ' ένα χοντρό μουστάκι
μ' αργότερα του είπανε πως είναι βαποράκι
Του είπε πως τα έπαιξε και βρήκε άλλη λύση
ροκάς πήγε και έγινε και ρούφαγε χασίσι
Βρήκε άλλη λύση, βρήκε άλλη λύση
ροκάς πήγε και έγινε και ρούφαγε χασίσι
Βρήκε άλλη λύση, βρήκε άλλη λύση
ροκάς πήγε και έγινε και ρούφαγε ΧΑΣΙΣΙ..
:D
Η λύση είναι μόνο μία
το πράγμα είναι φανερό
Χαρχουδική Δημοκρατία
με μένα το Χαρχούδα αρχηγό!
:lol:
παίζαν οι μικρότεροι κλέφτες κι αστυνόμους
κι ήταν αρχηγός η Αργυρώ
και φωτιές ανάβανε στους απάνω δρόμους
τ'αϊ-Γιάννη θα'τανε θαρρώ...
Φεγγάρια καθρέφτες
της νύχτας κλέφτες
τον έρωτά μου χάνω
κομμάτια θα σας κάνω
Κομμάτια η πόλη φωτεινά
και τα παράθυρα κλειστά
σα χειρουργείο
κι όποιος δεν έχει τι να πει
τραβάει στη μέρα μια γραμμή
και λέει αντίο..
ΚΑΘΡΕΕΕΕΠΤΕΣ και όνειιιιιιραααα
δυο πόρτες σπασμένες
στου κόσμου τα όρια
γυρεύουν δραπέτες..
η Ελένιτσα.. :)
Μείνε λίγο στη ΓΡΑΜΜΗ, να σ'ακούσω λίγο ακόμα
Είναι η απόσταση γυαλί κ μου μάτωσε το στόμα
Μείνε λίγο στη γραμμή, λίγο ακόμα να σε ζήσω
Χάρισέ μου μια στιγμή, τα χιλιόμετρα να σβήσω
Ο Αντωνάκης... :wink:
Να'ταν η απόσταση γυαλί
με μιας να το σπάσω
κι ούτε μια στιγμή
να μη σε ξαναχάσω
Γιαννάκης :P
ΣΤΙΓΜΕΣ λοιπόν σαν θα 'ρθουν να τις ζήσεις
Μην τις χαλάσεις μ' αγωνίες για το μέλλον
Στο λέω εγώ στιγμές που έχω αγαπήσει
Άμα τις ζεις δεν θα φοβάσαι μην τις χάσεις..
Κι ένας σωρός αιτίες, ένας σωρός με λάθη..
Δεν μας αφήνουν να χαρούμε την αγάπη..
Κωστάκης :)
Ευαγγελία αφιερωμένος ο στίχος :wink:
Nα ZHΣEIΣ μωρό μου και Xρόνια Πολλά
Mεγάλος να γίνεις με άσπρα μαλλιά
Kατερίνα :lol:
Μωρό μου καλημέρα
κοίτα μια ωραία μέρα
που ξημερώνει σήμερα για μάς
Πετάω απ΄τη χαρά μου
που σ΄έχω συντροφιά μου
που σ΄αγαπάω και
που μ΄αγαπάς
:D
(tnx rak μου, θα το θυμάμαι :D :hug2: )
Καλημέρα, τι κάνεις;
να'σαι πάντα καλά
το κουράγιο μην χάνεις
το κεφάλι ψηλά
καλημέρα χαρά μου
καλημέρα ζωή
Καλημέρα, τι κάνεις;
Σ'αγαπάω πολύ ]
Καλημέρα, καινούργια μου αγάπη
καλημέρα, καινούργια ζωή!
Από σήμερα τέλος τα λάθη,
φτάνει να 'μαστε πάντα μαζί
φτάνει, φτάνει, φτάνει
μακριά μου να'σαι φτάνει
παράπονο πικρό πάλι με πιάνει...
Έχω στα χείλη μια φωτιά
και ένα παράπονο στα δυό μου μάτια
Μες στην ψυχή μου ερημιά
που χωριστήκαμε σε δυο κομμάτια
έχω ένα μυστικό που στην καρδιά μου μέσα λάμπει
το ξέρουνε οι κάμποι, το 'χει μάθει το βουνό
το τραγουδούν τις νύχτες στα κλώνια όλα τ' αηδόνια
και το 'χουν γράψει τα χελιδόνια στον ουρανό
Σταμάτα να γκρινιάζεις να χαρείς
να μου πετάς συσκευασίες μαργαρίνης
έλα να ανάψουμε την πίπα της ειρήνης,
κι ό,τι σου λέω
πάψε να παρεξηγείς
Έλα στον παππού,
έλα στον παππού,
αυτόν που τα'χει όλα,
και μην κοιτάς αλλού!
:P
άνοιξε το παράθυρο να μπει,
δροσιά να μπει του Μάη
εμείς γι' αλλού κινήσαμε, γι' αλλού
κι αλλού η ζωή μάς πάει
Δεν πάει άλλο
Μ' έχεις τρελάνει και τη νύχτα πως θα βγάλω
Δεν πάει άλλο
Μ' έχεις ξεκάνει κι από πάνω θέλεις κι άλλο
ζηλεύει η νύχτα κάτι απ' το φως της έχεις πάρει
στρέφεις το βλέμμα ψηλά κι ανάβει το φεγγάρι
έξω απ' το χρόνο γύρω σου ακίνητα τοπία
χορεύεις μόνη μέσα σε μια φωτογραφία
ΦΕΓΓΑΡΙ, μάγια μου ’κανες
και περπατώ, και περπατώ στα ξένα
Είναι το σπίτι ορφανό, ορφανό
αβάσταχτο το δειλινό, και τα βουνά
και τα βουνά, και τα βουνά κλαμένα
Στείλε ουρανέ μου ένα πουλί
να πάει στη μάνα υπομονή..
ΝΑ'ΤΑΝ Η ΘΑ-, ΝΑ'ΤΑΝ Η ΘΑΛΑΣΣΑ ΚΡΑΣΙΙΙΙΙ
ΚΑΙ ΤΑ ΒΟΥΝΑ, ΚΑΙ ΤΑ ΒΟΥΝΑ ΜΕΖΕΕΕΕΔΕΕΕΕΣ
ΟΙ ΒΑΡΚΕΣ ΚΡΑΣΟΠΟΟΟΟΟΟΤΗΡΑ
ΝΑ ΠΙΙΙΙΝΟΥΝ ΟΙ ΓΛΕΤΖΕΔΕΣ!
:D
Αχ ΘΑΛΑΣΣΑ μου σκοτεινή, θάλασσα αγριεμένη
πού θα με βγάλεις το πρωί
σε ποια στεριά μου ξένη
πού θα με βγάλεις το πρωί
σε πιά στεριά μου ξένη
Κι άνοιξε η αγκαλιά,
κι άνοιξ' η θάλασσα η γαλανή
κι έσμιξ' η ακρογιαλιά
με τη στεριά την αντικρινή
Λα λα λα λα λα λα, λα λα λα λα λα λα λα λα λα... :D
ΤηνΑΓΚΑΛΙΑ σου άνοιξέ μου για μπω
κι αν ειναι εκεί μέσα ας πεθάνω
Από τις στάχτες μου θα ξαναγεννηθώ
στο άγιο κορμί σου επάνω
Σαλπάρισε μια νύχτα με πανσέληνο
και στο στερνό του γράμμα μου 'χε γράψει:
«Αξίζει φίλε να υπάρχεις για ένα όνειρο
και ας είναι η φωτιά του να σε κάψει»
ΦΙΛΕ έλα απόψε που πονάω
εκείνη που αγαπώ δεν είναι πια εδώ
φίλε την παρέα σου ζητάω
έλα στο σκοτάδι δεν μπορώ
Εδώ είναι το λάθος σου μα εδώ και το σωστό
ρούχο κλεμμένο σ΄έχω απάνω μου καιρό
εδώ που φτάσαμε να παίζουμε κρυφτό
ΑΠΟΨΕ το τραγούδι θα 'ναι σαν προσευχή
θα είναι ελαιώνας σε ξεχασμένη γη
Απόψε το τραγούδι θα γίνει αγκαλιά
που θα χωράει κι εσένα κι ας είσαι μακριά..
Απόψε τη σελήνη δεν τη γελάει κανείς
βασιλικό χαϊδεύει με το 'να χέρι της
κι εγώ που δεν κοιμάμαι, εγώ που ξαγρυπνώ
δεν ξέρω αν θα πεθάνω, ή αν θα γεννηθώ..
Μελινουλα :wink:
EΣENA που σε ξέρω τόσο λίγο
εσένα που αγαπώ τόσο πολύ
για πες μου θες να φύγω ή να μείνω
για πες μου πριν μας έβρει το πρωί
ΦΥΓΕΕΕ, σε ικετεύω, φύγε
Τα δυο μου χείλη θα ματώσω
Να μη φωνάξω σ’ αγαπώ
Να μη φωνάξω μείνε
Φύγε, σε ικετεύω, φύγε
Κουράγιο δως μου για νιώσω
Το λάθος μου που σ’ αγαπώ
Το λάθος μου που σ’ αγαπώ.. που σ’ αγαπώ.
:D
Είναι επικίνδυνα εδώ,
Γι' αυτό καλύτερα που φεύγεις,
Χρόνια προσπαθώ, αυτό που χρόνια αποφεύγεις,
Κι άλλο αν μείνεις θα δεθώ, γι' αυτό καλύτερα που φεύγεις,
Χρόνια προσπαθώ, αυτό που χρόνια αποφεύγεις,
Το Σ' AΓAΠΩ, το σ' αγαπώ.
Δεν μ' ΑΓΑΠΟΥΝ όσοι έχουν λεφτά
ίσως τα χάλια μου φταίνε αυτά
δεν έχω εγώ κουστούμι κομψό
και πού να βρώ στο κρύο παλτό
Με την τραγιάσκα αν σε δούνε
άστατο ευθύς θα σε πούνε
γι' αυτό σαν με βλέπει ο παραλής
με δείχνει και λέει ευθύς:
Τι χαμένο κορμί που όλο αφορμή
ζητάει γιά μπελάδες
που θα κουμπωθείς τη νύχτα
μπροστά του αν βρεθεις.. :(
Δεν EXΩ πού να πάω
όλος ο κόσμος είσαι εσύ
θεέ μου τι πάω να κάνω
πώς να ξεγράψω μια ζωή
δεν έχω πού να πάω
είσαι για μένα ουρανός
κι ακόμα σ΄αγαπάω
αχ σ'αγαπάω ο τρελός
Όσο έχω φωνή
θα στο τραγουδάω
κι ότι λόγια να πω
θά' ναι 'σ' αγαπάω'.
Όσο έχω φωνή
θα στο τραγουδάω:
Σ'ΑΓΑΠΑΩ.
Τα πρώτα ΛΟΓΙΑ του Χριστού
κοντά στον Ιορδάνη
σου φόρεσα στεφάνι
κι αγγέλοι τα κρατούν
Σε πήρα μια σε πήρα δυο
και με δεμένα μάτια
μα εγώ στα σκαλοπάτια
του κόσμου σε ζητώ
Μου λες μ' αγαπάς
θες να παντρευτούμε
Λες μ' αγαπάς
και μου δίνεις συμβουλές
Πρώτα να τελειώσω το πανεπιστήμιό μου
Μετά να κάνω τη θητεία στο στρατό
Να πιάσω δουλειά σε κανένα γραφείο
Να παντρευτούμε, να κάνουμε παιδιά
Κι εγώ σ' αγαπώ γαμώ το ΧΡΙΣΤΟ μου
Κι εγώ σ' αγαπώ γαμώ το Χριστό
Κι εγώ σ' αγαπώ γαμώ το Χριστό μου
άρε Τζιμάκο ποιητή! :P
META από σένα που, πες' μου να πάω που
μετά από σένα τι, τι ν' αγαπήσω τι
Mετά από σένα ποιόν, ποιον να πιστέψω ποιόν
μετά από σένα πως, να ζήσω άλλο πως
ποιος να συγκριθεί μαζί σου
Για ΣΕΝΑ θα φάω τα σάντουιτς όλου του κόσμου
γιατί ήσουν εσύ η ζωή μου το φως μου
Κι αν τα όνειρα που ‘χα για σένα τα αφήσεις μετέωρα
ε τότε να ξέρεις θα φάω τον αγλέοραααα.. 8)
Μόνο στα ΟΝΕΙΡΑ μπορώ να σε αγγίζω
ν' αφήνεις χρώμα πάνω στο δικό μου γκρίζο
Και κάθε αυγή που το σκοτάδι θα παλιώνει
κι άλλη παράσταση στην πρόβα θα τελειώνει
ΧΡΩΜΑτα χρώματα χρώματα κι αρώματα χρώματα χρώματα άσε τα καμώματα
Την εικόνα σου σεβάστηκα και κράτησα
και τα χέρια μου θα ενώσω πριν στη ζητιανιά τη δώσω
Χρώματα χρώματα χρώματα κι αρώματα χρώματα χρώματα άσε τα καμώματα..
Ήπια από τα XEPIA σου νερό
να το ξεχάσω δεν μπορώ
ακόμα και αν θα στερηθώ την αγκαλιά σου
ακόμα κι αν φύγεις
για τον γύρο του κόσμου
θα'σαι πάντα δικός μου
θα'μαστε πάντα μαζί
και δεν θα σου λείπω
γιατί θα'ναι η ψυχή μου
το τραγούδι της ερήμου
που θα σ'ακολουθεί
Σ’ ΑΚΟΛΟΥΘΩ, στην τσέπη σου γλιστράω
σαν διφραγκάκι τόσο δα μικρό
Σ’ ακολουθώ, και ξέρω πως χωράω
Mες το λακκάκι που ’χεις στο λαιμό..
Έλα κράτησέ με...
EΛA να με τελειώσεις
μόνο εσύ μπορείς
έλα να με τελειώσεις
μην μου το αρνηθείς
στο στήθος μου μη φοβηθείς
μαχαιίρι να καρφώσεις
απάνω μου έχω πάντοτε στη ζώνη μου σφιγμένο
ένα μικρό αφρικάνικο ατσάλινο μαχαίρι
όπως αυτά που συνηθούν και παίζουν οι αραπάδες
που από έναν γέρον έμπορο τ'αγόρασα στ'Αλγέρι
ΕΝΑ θα ΄μαστε για πάντα εμείς
δε θα μας χωρίσει κανείς καρδιά μου
Ενα και μαζί θα πάμε μακριά
σ΄όλα τα ταξίδια εσύ κοντά μου
Εμείς, δε μπορεί να χωρίσουμε,
εμείς, μια ζωή θα αγαπιόμαστε,
εμείς, δε μπορεί να τελειώσουμε έτσι,
κάπως, κάπου, κάποιο λάθος κάνουμε εμείς.
Δεν ΜΠΟΡΕΙ , δεν μπορεί
κάπου θα συναντηθούμε
Δεν μπορεί, δεν μπορεί
στο ίδιο σπίτι ζούμε
Κάπου εδώ μένω και γω
σ' ένα νησί στον ουρανό
στο πρώτο σύννεφο τρίτη στροφή
δρόμος χωρίς επιστροφή
Είσαι ΕΔΩ στον καπνό που με ζαλίζει
Είσαι εδώ στο τραγούδι αυτό που σε θυμίζει
Είσαι εδώ στο ποτήρι μου που αδειάζει
στο κορίτσι εκείνο που σου μοιάζει
σε βλέπω στο ποτήρι μου
και πίνοντας σε πίνω
κι άμα τελειώσει το ποτό
δεν ξέρω τι θα γίνω
ΔΕΝ θα μείνω τη ζωή μου
στους άλλους να δίνω
να πονάω δεν αξίζει
η καρδιά μου σελίδα γυρίζει
Μου ανήκει η ζωή μου
κι ότι αγάπησα με τη ψυχή μου
και για σένα και για μένα
είναι λάθος να ζούμε στο ψέμα
ξεφυλλίζοντας κι απόψε τα όνειρά μου
να περάσει όπως όπως η βραδιά μου
στην δική σου τη σελίδα εσταμάτησα
και θυμήθηκα για σένανε πως δάκρυσα
Απόψε
πού να βρίσκεσαι πες μου
πού πας και τι κάνεις απόψε
μη μ' αφήνεις φοβάμαι
την τρέλα της πλάνης μου διώξε
απόψε
μετά από σένα πού, πες μου να πάω πού;
μετά από σένα τι, τι ν' αγαπήσω τι;
μετά από σένα ποιον, ποιον να πιστέψω ποιον;
μετά από σένα πώς, να ζήσω άλλο πώς;
ποιος να συγκριθεί μαζί σου...
Σε ποιον να πω αυτά που θα 'λεγα σε ΣENA
ούτε στον ίδιο τον εαυτό μου δεν μπορώ
δεν έχω εγώ δικό μου άνθρωπο κανένα
αυτά που θα 'λεγα σε σένα για να πω[/b]
ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ..
Ο χειμώνας με πληγώνει άλλο πια, δεν μπορώ
Δεν μπορώ
Την αυλή μου καίει το χιόνι, άλλο πια δεν μπορώ
Είσαι τ' άγγιγμα του ανέμου
Που μου ξαφνιάζει το κορμί
Δεν σε χόρτασα ποτέ μου
Όλα ήταν μια στιγμή
Να γλιστρούσες...
για μια ΣTIΓMH μονάχα μια στιγμή
μια ανάσα μια αναπνοή
για μια στιγμή που θα'μασταν μαζί
θα έδινα μια ζωή
ΜΙΑ ΖΩΗ..ειδήσεις, μια ζωή με δύσεις
τζάμπα περιμένω την ανατολή
Μ' έχει στύψει η Δύση, κι απ' την κρύα βρύση
στην κρύα του λουτρού μου θαλπωρή
Η Αϊσέ στο W.C., ωιμέ, Ο.Η.Ε.
Χαλασμένων Εθνών, καμπινές Ψυχών
Μόλις μετά βίας, στο χαρτί υγείας
ένα S.O.S. σου γράφω με βρωμιές
Έβαλε σερβιέτα η Ιουλιέτα
κι ο Ρωμιός-Ρωμαίος έχει στρες..
Χρόνια πολλά
χρόνια να έρθεις περιμένω
τόσα χριστούγεννα σωπαίνω
και πέφτει χόνι πάντα
μέσα στην καρδιά[/b]
ΣΩΠΑΙΝΟΥΝ.. τώρα οι ώρες, ξαφνιάζει η οργή
Χαμένα μες τις μπόρες το τέλος κι η αρχή
Τι μου ζητάς, τα μάτια μου γιατί τυραννάς και δεν μιλάς
Κι ερημιά μου απλώνει ξανά
Ποτάμι που κυλά, τη θάλασσα ζητά, παγώνει πριν με ρίξει στα βαθιά..
Μα σαν σηκώθηκα να φύγω
Πίσω κοίταξα για λίγο
Δάκρυσα που τότε είδα ότι πήγανε
XAMENA, χαμένα, τα δάκρυα που ξόδεψα
Αγάπη μου για σένα
[/b]
τα δάκρυα, τα δάκρυά μου είναι καυτά
μού 'καψαν το μαντήλι
και τα φιλιά, και τα φιλιά μου είναι πικρά
σου πίκραναν τα χείλη
Κόκκινα χεί- κόκκινα χείλη φίλησα
Κόκκινα χεί- κόκκινα χείλη φίλησα
Κι έβαψε το δικό μου κόκκινα χείλη
Κι έβαψε το δικό μου κόκκινα χείλη
Και στο μαντή- και στο μαντήλι το 'συρα
Και στο μαντή- και στο μαντήλι το 'συρα
Κι έβαψε το μαντήλι κόκκινα χείλη
Κι έβαψε το μαντήλι κόκκινα ΧΕΙΛΗ..
Στο τσιγάρο που κρατώ,
στον ένα μου Θεό
να μη δώσει να ξημερωθώ
Στο κορμί αυτό το αγγελικό
στο στόμα που φιλώ
έτσι μια ζωή θα σ' αγαπώ
ΚΟΡΜΙ παγωμένοοο βρίσκεται εδωωώ
μυαλό μεθυσμένοοο απ' τον πόνο αυτοοό
Είμαι άρρωστος και είναι πια αργά
δεν ξέρω αν μπορώ να τραγουδήσω το τραγούδι
Έπινα όλη νύχτα, γιατρέ μη μου φωνάζεις
δείξε λίγη συμπάθεια στον ασθενή σου
Δώσ' μου το παυσίπονο μου τώρα
γιατρέ μου το μωρό μου έχει φύγει, έχει φύγει
δεν ξέρω τι να κάνω πες μου τι πρέπει
πες μου και πως να διώξω αυτό τον πόνο μακριά
Σιγά, σιγά, σιγά, σιγά, ααα...
:lol:
ΔEN μπορώ δεν μπορώ
Φεύγω δεν ξαναγυρίζω
Ως εδώ δεν μπορώ τώρα μόνος συνεχίζω
Δεν μπορώ να σ' αγαπώ και να με κάνεις να πονώ
να μου μιλάς όπως παλιά ΔΕΝ επιτρέπεται
κι όταν με βλέπεις μη με παίρνεις αγκαλιά
να μάγαπάς, να ανησυχείς απαγορεύεται
γιατί δε θέλω να θυμάμαι άλλο πια
Μου λες, πως με ΒΛΕΠΕΙΣ σα φίλο
μα ας ήτανε να με μισούσεεες
Ποιος θέλει την έμπνευση από τέτοιες μούσες
Με χάδια σου δίνουνε ξύλοοοοο..
AΣ είχα την καρδιά να το λησμόναγα
ας ήμουν δυνατός να συγχωρήσω
να σ΄άγγιζα ξανά και να μην πόναγα
μαζί σου την ζωή να ξαναρχίσω
Το παιδί έχει σαράντα πυρετό
και το δάκρυ του φωτιά είναι κι αυτό
Και αν κάνει και μια τρέλα δηλαδή
ΣΥΓΧΩΡΗΣΤΕ το απόψε το παιδί
Δεν θέλει απόψε άνθρωπο να δει...
ΟΛΕΕΕΕ :o
Μα ως εδώ, δεν έχω καιρό
να ψάχνω αιτίες, να μελαγχολώ.
Μες στη φωτιά που έχει η ψυχή
θα ρίξω ουρανό να την κάνω
ΦΩTIA θαλασσί..
Έρημος, έρημο περνώ
κι αυτά που συναντάω
με κάνουν, μάνα, ν' απορώ
ποιος είμαι, και που πάω
Ως εδώ ήταν, ως εδώ
Φτάνει, το παράξενο Ελλήνων καραβάνι
Ως εδώ ήταν, ΩΣ ΕΔΩ..
Μα που να πάω
που σ' αγαπώ τόσο πολύ
Μα που να πάω
αφού είσαι όλη μου η ζωή
Που θα πας, χαρά μουυυυ, πες μου που θα πας..
και σαν το σκουπίδι τώρα με πετάς..
Μόνος πως θα αντέξωωω μες στην ερημιά..
δίχως τα φιλιά σου, δίχως συντροφιά..
Σ' έχω συνηθίσειιι και πονώ βαθιά..
ποιος θα μου γιατρέψει τώρα την καρδιά??
Που θα πας, χαρά μου, πες μου
που θα πας.. :P
MONOΣ μου το πέρασα κι αυτό
και στο τέλος με γονάτισε,
δεν υπάρχει λάθος και σωστό
για τον άντρα που αγάπησε.
[/b]
ΠΕΡΑΣΑ.. έτσι, δίχως λόγο..
Μια καλησπέρα πες μου αν θες
Μη μου ζητάς να εξηγήσω
Φτάνουνε πια οι ενοχές ..
Για λίγο θέλω να σε κοιτάξω
Μια-δυο κουβέντες άσκοπες..
Κι ίσως γελάσουμε κι οι δύο
Μ’ όλα όσα γίνανε χθες ..
Μόνο για ΛIΓO να σε δω ... να σου μιλήσω
Μόνο για λίγο να μπορούσες να 'ρθεις πίσω.
Μόνο για λίγο να σε δω ... μόνο για λίγο
Είναι βραδιές που δεν μπορώ να σ' αποφύγω.....
Από τα βάθη της ψυχής κι από του νου τα ύψη
Απ’ το βυθό της θάλασσας ως τις βουνοκορφές
ψάχνω να σε βρω..
Αχ, να σε βρω, αχ, να σε βρω, μόνο για λίγο ΝΑ ΣΕ ΔΩ..
N’ ακούσω τη σκιά σου να μου φωνάζει γεια σου..
Αχ και να γινόταν μια φορά
να 'μουν στη δική του αγκαλιά
αχ και να μπορούσα μια στιγμή
όλα να τα ζήσω απ'την αρχή
Μοοοοοόνο μια φορααααά
έκλαψα για σένα πικρααααααά
κι ύστερα κανόνισα και δεν σου τηλεφώνησα
ούτε μια φορααά..
Μόνο ΜΙΑ ΦΟΡΑ, κρίμα στη χαρά..
θαρθουνε κι οι φίλοι μου να μάθουν το ρεζίλι μου..
Μάτωσα τα χείλη μου άλλη μια φορά.
[size=18]Μόνο[/size] τα μάτια σου
εκείνα θα πιστέψω
αν διάλεξα σωσπά
ή αν έχω πέσει έξω
Μόνο τα μάτια σου
εκείνα θα μου πούνε
αν με λατρεύουνε
ή άλλον αγαπούνε.
ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ..τα έψαχνα
τα μάτια σου τα βρήκα..
μα απ' τη ματιά τους πέθανα
σε άλλο κόσμο μπήκα..
Τα χείλη σου ακούμπησα
ταράχτηκα για λίγο
γιατί ένα δάκρυ κύλησε
στα μάτια σου πριν φύγω..
Τα μάτια σου η θάλασσα
τα χείλη σου σαν άστρα..
και το κορμί σου άβυσσος
στου έρωτα τα κάστρα..
Να 'σουν [size=18]θάλασσα,[/size]να μην σ'άλλαζα
Να ΄σουν πάντοτε δική μου
Και ΄γω τα 'βαλα
με την θάλασσα
Και 'συ θύμωσες μαζί μου
Αχ, να σουν αλλιώς..
Αλλιώς απ' ότι σε έχει φτιάξει ο Θεός..
Ο δρόμος της καρδιάς σου να 'ταν ανοιχτός..
Ναι, να σουν αλλιώς..
Στου έρωτα το τέλος να 'σουν ουρανός..
Κι ο πόθος σου για μένα να 'ταν ζωντανός..
Στον [size=18]έρωτα[/size] παρανοείς
πιο πέρα από την τρέλα φτάνεις
γιατί παντού το ένστικτο ακολουθείς
και όλα τ' άλλα γύρω χάνεις
γιατί απ' την καρδιά σου όταν προδοθείς
δεν σκέφτεσαι αυτά που κάνεις
κι αυτό γιατί στον έρωτα παρανοείς
στον έρωτα...
γιατί το τραγούδι αυτό
πάντα να λέει "δεν μπορώ"
γιατί και συ με σπρώχνεις στον γκρεμό
δεν σε συγχωρώ, δεν σε συγχωρώ...
Γιατί;;;;
Για παντα θα μεινω αν ρωτας
για παντα θα 'μαι εδω να με κοιτας
για παντα εδω ειναι το κορμι
εδω ειναι η ζωη
δε φευγω αν δε φυγουμε μαζι
μη με ρωτάς, δε θυμάμαι
μη με ρωτάς, μη με ρωτάς, μη με ρωτάς...
μη με κοιτάς, σε φοβάμαι
μη με κοιτάς, μη με ρωτάς, μη με ρωτάς
ΜΗ ΜΕ ΡΩΤΑΣ.. για τον καιρό που ήμουνα εγώ το δάσος
κι εσύ βροχούλα τ' ουρανού πότιζες την καρδιά μου
Η αγάπη ζει με τ' όνειρο και τ' όνειρο πεθαίνει
Όταν εκείνος π' αγαπά, έχει μεράκι στην καρδιά
και τον καημό σωπαίνει..
OTAN βρείς τον καιρό
Οταν νιώσεις μοναχή
Σαν βιβλίο κλειστό
Σκονισμένο στο ράφι
Οταν φτάσεις εκεί
που τα χρόνια είναι πέτρα
Τοτε κλάψε πολύ
Και τα λάθη σου μέτρα
ΤΑ ΛΑΘΗ..είναι πιο πολλά
από τον έρωτα σου
μα αυτά τα λάθη αγαπώ
και έρχομαι κοντά σου
Εσύ μοιράζεσαι στα δυο
κι εγώ γνωστούς τηλεφωνώ
για να κρατιέμαι όσο αργείς
σε δύο κουβέντες της ζωής..
EPXOMAI κοντά σου
γιατί σ'αγαπώ
και ας υποφέρω
και ας καρδιοχτυπώ
Mα και να ζήσω μακριά σου
δεν μπορώ
ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ..Ο χειμώνας με πληγώνει άλλο πια, δεν μπορώ..
Δεν μπορώ..Την αυλή μου καίει το χιόνι, άλλο πια δεν μπορώ..
Είσαι τ' άγγιγμα του ανέμου..που μου ξαφνιάζει το κορμί..
Δεν σε χόρτασα ποτέ μου..ολα ήταν μια στιγμή..
Για μια ΣTIΓMH
μονάχα μια στιγμή
μια ανάσα μια αναπνοή
Για μια στιγμή
που θα ' μασταν μαζί
θα έδινα μια ζωή
Πνοή τ’ ανέμου, έσπειρε τ’ αστέρια
κι εσύ ουρανέ μου έπαιζες χορεύοντας στη καρδιά..
Κι ήρθε το κύμα να σε ξεδιψάσει
κι έγινα αγάπη κι έσμιξε η πλάση..
Τώρα τις νύχτες είσαι δικιά μου..τα μυστικά σου μαθαίνω..
Τώρα τις νύχτες είσαι δικιά μου..κι όταν χαράζει πεθαίνω..
Mια KAPΔIA
τα χέρια μου
σου φέρανε
κάντην ότι θες
είναι για σένανε
Αυτά ΤΑ ΧΕΡΙΑ..είναι δικά σου
και τα ’χεις στείλει για να με δικάσουν..
Είναι μαχαίρια που ’χουν τ’ όνομά σου
Αυτά τα χέρια, τα χέρια τα δικά σου..
Σε ποιον να πω
AYTA που θα'λεγα σε σενα
ούτε στον ίδιο τον εαυτό μου δεν μπορώ
Δεν έχω εγώ
Δικό μου άνθρωπο κανένα
ΔΕΝ ΕΧΩ..γράψει ποιήματα
μέσα σε κρότους..
μέσα σε κρότους κύλησε η ζωή μου..
Τη μια ημέρα έτρεμα την άλλη ανατρίχιαζα
μέσα στο φόβο..
μέσα στο φόβο πέρασε η ζωή μου..
Δεν έχω γράψει ποιήματα..
μόνο σταυρούς σε μνήματα καρφώνω..
Μια φορά, εγώ θα νικήσω
μια φορά εγώ θα μιλήσω
μιά φορα θα πω σ'αγαπώ
μιά φορα και θα είναι γιά πάντα αυτό
μιά φορά διαλέγω γιά μένα
μιά φορά κι αγάπησα εσένα
μιά φορα μιλάει η καρδιά
Μόνο MIA ΦΟΡΑ..έκλαψα για σένα πικρά..
κι ύστερα κανόνισα και δεν σου τηλεφώνησα
ούτε μια φορά ..
κι ό,τι σε πλήγωσε ή σε θάμπωσε
από ψηλά αν το κοιτάξεις
θα σου φανεί τόσο ασήμαντο
που στη στιγμή θα το ξεχάσεις
Αγαπημένη μου μην κλαις (σου μπα ντι ντου)
πάμε μαζί ψηλά αν θες (χμμμμμμμμμ)
Να δεις τη γη απ' τη σελήνη (ταρα παμ παμ παμ)
ένα φεγγάρι είναι κι εκείνη...
Φεγγάρι μου να ψάξεις να τον βρεις
και να του πεις πως δε θ' αντέξω δε θα ζήσω
φεγγάρι μου στο δρόμο του να μπεις
και να του δείξεις πώς να 'ρθει σε μένα πίσω
ΦΕΓΓΑΑΑΑΡΙ, μάγια μου κανεεες
και περπατωωώ, και περπατώ στα ξένααα
Είναι το σπίτι ορφανό, ορφανοοό
αβάσταααχτο το δειλινό, και τα βουνααά
και τα βουνά, και τα βουνά κλαμένα
Στείλε ουρανέ μου ένα πουλιιί
να πάει στη μάνα υπομονή..
ΟΛΕΕΕ :)
Εσύ που όλους μας κοιτάζεις
κι έχεις το σύμπαν αγκαλιά
όπου και να ναι OYPANE μου
βοήθα τον να ναι καλά!
:shock: η κυρια Δημητριου το ερμηνευει?
ΠΑΡΑΙΤΟΥΜΑΙ... εχασα την φαντασια μου..
Nαι η Δημητρίου σε πείραξε...Eδώ άλλα και άλλα...
Άντε γράφε
Έχω ορεξούλες (και) σήμερα :P
γκουχ, γκουχ, γκουχ σας επαναφέρω στην τάξη :lol: :lol: :lol:
Aνοιγω το ύψος των ματιών μου
Πάνω σε φεγγαριού αγκαλιά
Μέσα από βέλη δέρνεται και προσπερνώ
Μα να μπορούσα να σε δω
Έψαξα γη και ουρανό, μια περπατώ και μια πετώ
στων δύο κόσμων το κενό να βρω την χαραμάδα
Στα βάθη των ωκεανών ακούω τον ήχο των σεισμών
κι από την γη που άνοιξε περνάω στον κάτω κόσμο
να βρω όλα τα χαμένα, ίσως να βρω κι εσένα..
Αχ, να σε βρω, αχ, να σε βρω, μόνο για λίγο ΝΑ ΣΕ ΔΩ...
N’ ακούσω τη σκιά σου να μου φωνάζει γεια σου.. :wink:
Μα σαν σηκώθηκα να φύγω
Πίσω κοίταξα για λίγο
Δάκρυσα που τότε είδα ότι πήγανε
χαμένα, χαμένα, τα δάκρυα που ξόδεψα
Αγάπη μου για σένα
Να με προσέχεις, γιατί έχω πέσει χαμηλά
έχω πέσει χαμηλά, μάτια μου γλυκά να με αντέχεις
Να με προσέχεις, μέχρι να σηκωθώ ξανά
λίγο ακόμα μοναχά, μάτια μου γλυκά πως με αντέχεις
Να με προσέχεις...
Αυτά τα μάτια τ' αγαπάω,
γι' αυτά τα μάτια μόνο ζω,
αυτά τα μάτια τ' αγαπάω,
γι' αυτά τα μάτια ξαγρυπνώ.
Ζω, μετά από σένα ζω
μπορώ και ξαναζώ
γιατρεύοντας σημάδια
σημάδια όλα δικά σου
απ'τον παλιό καιρό
μετά από σένα ζω!
Χαμένη αγάπη κομμένα φτερά..μισή ζωή μισή χαρά
χαμένος στους δρόμους..μα εσύ πουθενά
άλλη μια νύχτα δεν περνά..και δεν μπορώ
χωρίς εσένα δεν μπορώ..Σ’ αγαπώ!
Α, για σένα ζω..ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΖΩ..
Α, για μια φορά..στ’ ομολογώ..
Ξέρεις πως είναι να διαβάζεις στο σκοτάδι
ξέρεις πως είναι να δακρύζεις στα κρυφά
Φώτα της πόλης και μεγάλοι άδειοι δρόμοι
τα όνειρα της Κυριακής κοστίζουν ακριβά...
ΠΩΣ τολμάς να με συγκρίνεις
Ότι ζήσαμε να σβήνεις
Σου μιλάω και 'συ το πρόσωπο γυρνάς
Ξαφνικά την πόρτα κλείνεις
Πότε έμαθες να δίνεις
Και ζητάς και με συγκρίνεις,πως τολμάς
Θέλω να ζήσω στ’ αλήθεια έστω μια φορά
Να ταξιδέψω στ’ αλήθεια έστω μια φορά
Να δω στα μάτια την τίγρη που όλο με κοιτά
Μες απ’ τα φώτα αυτής της πόλης που σκοτώνει για λεφτά
Που με σκοτώνει από αγάπη όπως με σφίγγει όταν ξυπνά
Κι ύστερα κλαίει μ’ αγκαλιάζει και μου λέει
Πάρε με μαζί σου...
Πέφτουν τα ψέματα βροχή, μα η αλήθεια σώζει..
Κι η μόνη αλήθεια είσαι εσύ, η πιο γλυκιά ανταμοιβή..
Εδώ οι κακίες ντύνονται λευκό αγγέλου ντύμα..
Πάρε με απόψε ΠΑΡΕ ΜΕ.. ζεστό αγάπης κύμα..
Και σε περιμένω, τσιγάρο αναμμένο..
Και σε περιμένω, στην αγκαλιά σου να σωθώ..
Πώς πέρασε η ώρα
πώς άλλαξαν τα βλέμματα
πώς να πιστέψεις τώρα
μετά από τόσα ψέματα
Χίλιες μέρες χίλια χρόνια
δεν είναι αρκετά
κι αν δεν είδες χελιδόνια
μην πεις πως είναι αργά...
Στις βραδινές περιπλανήσεις μας
μες στης πόλης τον αχό
Τις θαμπές φωνές των άγνωστων
σκορπάει ο αέρας εκεί κι εδώ
Μου κρατάς το χέρι, σε κρατώ
με κοιτάς για μια στιγμή
το μεγάλο μας το όνειρο
σου εξηγώ μ' ένα φιλί
Και μετά δε μιλάμε πολύ
γιατί το όνειρο ζει στη σιωπή
Με το βλέμμα στους περαστικούς
να 'χα XIΛΙΕΣ..σιωπές να ακούς..[/list]
Το ΦIΛI σου μου φτιάχνει τη μέρα
Το φιλί που μου δίνεις εσύ
Το φιλί σου φωτιά στον αέρα
Το φιλί σου μου δίνει ζωή
Φωτιά μουυυ εσύ κι αεεέρας.. στο σύνορο τούτης της μεεεέρας..
Τη φλόγα σου δως μου.. και γίνε μου φως μου..
χρυσόμαλλο δεεεέρας..
Φωτιά μουυυυ εσύ κι αεεέρας.. στο σύνορο τούτης της μεεέρας..
Το γέλιο σου δως μου.. και γίνε του κόσμου..
το πεεέρας.. :o
EΣY αγάπη και έρωτας μαζί
χρώμα λευκό με θαλασσί
Θυμίζεις κάτι από Eλλάδα
ΧΡΩΜΑ της φωτιάς
Κρύβουν τα λόγια
της δικής μου καρδιάς..
Άκου τη φωνή μου
που ραγίζει βουνά
Άκου την ψυχή μου
στ' όνομα σου ξυπνά..
θ' αφήσεις τα κλειδιά στην πόρτα, στο πάτωμα ένα δάκρυ
τα όνειρά μας σε μιαν άκρη
Μα όταν θα γυρίσεις δυστυχώς θα είμαι ένας άγνωστος γνωστός
στο ίδιο το σκοτάδι θα σταθώ τα ίδια ΛOΓIA που είπες θα σου πω
και σ' αγαπώ
δεν θέλω να σε ξαναδώ
μανάρι μου τα κάναμε σαλάτα
θέλω μονάχα να σου πω
πως απόψε γέννησε η γάτα
ΘΕΛΩ.. να σε δω να μ' αναζητάς
σε κάθε οδό και δω
στα λίγα που ζητάς
Θέλω να σε δω μ' έρωτα βαρύ
να μην μπορεί κανείς να διώξει αυτόν το θάνατο..
σε θέλω...σε θέλω..
εσύ που δεν αγάπησες
ποτέ σου δεν κατάλαβες,
δεν ήξερες,
δεν μπόρεσες,
δεν άντεξες να δεις ότι... σε θέλω... :!:
Κι αν ΣΕ ΘΕΛΩ., κι αν με θέλεις, τίποτα δε βγαίνει
Στο μεσαίο το κατάρτι είμαστε δεμένοι..
Με τα χέρια σηκωμένα κάπου θες να φτάσεις
Μιαν αόρατη κορδέλα προσπαθείς να πιάσεις
Με τα μάτια σου κλεισμένα μέσα μου κοιτάζεις
Σαν ολάνοιχτο βιβλίο πάλι με διαβάζεις.. :!:
Δείξε μου πώς να σ’ αγαπάω
Δείξε μου πώς να σου το πω
Ό,τι άλλο πω φαίνεται άδειο
Ρίξε μου φως να τραγουδώ
Μάτια μου κοίταξε τον κόσμο
Και στη ματιά σου θα τον δω
Ό,τι έχεις νιώσει να το νιώσω
Ό,τι αγαπάς να το γευτώ... :roll:
Μη ζυγώνεις ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ.. μη μ' αναβοσβήνεις..
Όμορφες αστροφεγγιές που γίνονται σκιά..
Χωρίς να τρέμει η ψυχή αγάπη μη μου δίνεις..
Δεν είμαι εγώ για μέτρια φεγγάρια και φιλιά..
Θέλει αέρα τ' όνειρο να 'ρθει να ξεφύγει..
Θέλει το φθινόπωρο την απανεμιά..
Φιλιά που δεν ντυθήκανε στου έρωτα το ασήμι..
Μένουν μονάχα τριγυρνάν με τ' άλλα τα φιλιά .. 8)
Είναι φορές που χωρίς αφορμή κάτι γιορτάζει βαθιά στο κορμί
και ξαναβλέπεις το φως σα να 'σουν χρόνια τυφλός
κι ένας αέρας ζεστός γιασεμιά φορτωμένος φυσάει βουρκωμένος
Είναι φορές που χωρίς αφορμή μέσα μου τρέμει μια ξένη φωνή
που μου θυμίζει στιγμές από παλιές μου ζωές
κι ένας αέρας ζεστός γιασεμιά φορτωμένος φυσάει βουρκωμένος
Λευκό μου γιασεμί, μη νυχτώσεις... :53:
EINAI ΦΟΡΕΣ.. που δεν ξέρω γιατί,
κάτι νυχτώνει βαθιά και πενθεί..
και δε σου κάνει κανείς..
κι όπως γυρεύεις να βρεις,
λίγο λευκό να πιαστείς..
γιασεμί στο σκοτάδι, ..σαν άστρο ανάβει.
Λευκό μου γιασεμί, μη νυχτώσεις..
:flower:
Όταν βραδιάζει το χειμώνα θέλω εσένα
Όταν νυχτώνει και δεν έχω που να πάω
Όταν η πόλη με γεμίζει δάκρυα ξένα
Όταν σαν άνεμος την πόρτα σου χτυπάω
Όσες φορές είπα να φύγω από δω
Τόσες κι οι σκέψεις που πίσω με γυρνάνε
Όσες φορές είπα να φύγω από δω
Κερνάει η νύχτα ένα αλλιώτικο φινάλε... :53:
ΟΤΑΝ.. τα ψέματα τελειώσουν θέλω εσένα..
οταν δεν έχω τίποτα να πω..
οταν η πόλη με γεμίζει δάκρυα ξένα..
οταν σαν άνεμος την πόρτα σου χτυπώ..
Οσες φορές είπα να φύγω από δω..
τοσες κι οι σκέψεις που πίσω με γυρνάνε..
Οσες φορές είπα να φύγω από δω..
κερνάει η νύχτα ένα αλλιώτικο φινάλε.. :wink:
Μα κάτι ζωντανούς μας κρατά
κι’ είναι μόνο ένα βήμα, ένα βήμα πιο πέρα
Ο αέρας της πόλης αλλάζει ξανά,
τα χιόνια λιώνουν γιορτάζει η μέρα
Τα μαλλιά σου οπώς λύνεις μωρό μου μπορεί...
και το αίνιγμα του κόσμου να λυθεί
Δεν είναι το τέλος κι η καταστροφή
η ευτυχία είναι αυτό που περιμένουμε να ‘ρθεί... :!:
Αυτό το κάτι που (απο καιρό) ζητάς
Αυτό το κάτι που νιώθεις όταν πονάς
Αυτό το κάτι και της στιγμής της χαράς
Αυτό το κάτι που λέγεται ζωή
Αυτό το κάτι που ξέρει μόνο ένα παιδί
ΑΥΤΟ.. το τραγούδι δεν είναι για σένα..
μιλάει για ένα μικρό ξωτικό..
μιλάει γι ένα τραίνο με χαλασμένα φρένα..
σ' ένα ταξίδι χωρίς γυρισμό..
Αυτό το τραγούδι δεν είναι για σένα..
μιλάει για θυσίες και σταυρούς..
κατάλαβες πράγματα που σου' ναι ξένα..
αυτό το τραγούδι δεν είναι για σένα..
:wink:
Άσε με λοιπόν να δούμε αν μπορώ
τη διάθεση σου να φτιάξω
Για το λόγο αυτό για ΣENA τραγουδώ
όσα δεν μπορώ να φωνάξω
Μ' ένα τρυφερό τραγούδι σαν κι αυτό
τη διάθεση σου ν' αλλάξω
ν' ανεβείς ψηλά, να γελάς συχνά
να τολμάς ξανά, να ζεις
Αν δεν ΜΠΟΡΕΙΣ.. να μετρήσεις τα αστέρια..
Του βυθού μιας λίμνης..
Αν δεν μπορείς να ακούσεις το πρωινό..
Τραγούδι της σελήνης..
Αν δεν μπορείς να νοιώσεις την καρδιά..
Της μητέρας γης..
Αν δεν μπορείς να γευτείς το φιλί..
Της ηλιοβροχής..
Αν δεν μπορείς..
Δεν ανήκεις σε εμάς δεν θα γίνεις ποτέ ούτε εδώ..
Ούτε αλλού, ούτε εδώ ούτε αλλού.. καβαλάρης του ουρανού..
Αν δεν μπορείς να νοιώσεις την αύρα..
Της άγριας ανεμώνης..
Αν δεν μπορείς να ταξιδέψεις στον ποταμό..
Της πύρινης ζώνης..
Αν δεν μπορείς να πολεμήσεις το μίσος..
Για την αγάπη της αυγής..
Αν δεν μπορείς να νικήσεις το δράκο..
Του φιδιού της σιωπής..
Αν δεν μπορείς...
Τότε τι κρίμα, τι κρίμα, τι κρίμα
παντού περισσεύεις και παντού ξεψυχάς
Τότε τι κρίμα, τι κρίμα, τι κρίμα
δεν χώρας πουθενά ΔEN χώρας πουθενά
Είναι κρίμα, τόσα όνειρα να χάνονται..
Είναι κρίμα, να ξεχνιέται η θυσία..
Είναι κρίμα, οι καρδιές να μην αισθάνονται
ποια αγάπη έχει πράγματι αξία..
ΠOIA νομίζεις πως είσαι
Με ποιό δικαίωμα τώρα απόψε όλα τ'αρνείσαι
Και μου ζήτας να φύγω από μπροστά σου,για στάσου
Ούτε σε νοιάζει ούτε ρώτας τι θέλω εγώ
Σ’ αγαπώ
κι ονειρεύομαι
μαζί σου πως πετώ
ψηλά στα σύννεφα
Μη μιλάς, μη με πονάς
Είσαι εδώ, τώρα είσαι εδώ
Κι είμαι εδώ, τώρα είμαι εδώ
Είσαι εδώ για μένα... :)
Σ'AΓAΠΩ,
σ' αγαπώ για το τώρα το πριν το μετά και το πάντα,
σ' αγαπώ
η καρδιά μου τρελάθηκε βαράει σαν ξεκούρδιστη μπάντα.
Θέλω ένα κορμί άθικτο
ένα κορμί καθαρό
να σκαλίσω πάνω του την ιστορία μου
Μια καρδιά αθώα
παιδική, ανυποψίαστη
Να την ακούω σιγά σιγά
να πρωτομουρμουρίζει
τις πρόστυχες μελωδίες μου
ΙΣΤΟΡΙΑ μου αμαρτία μου
λάθος μου μεγάλο
Είσαι αρρώστια μου
Μες στα στήθια μου
και πως να σε βγάλω
Μισή σελίδα ενοχές, για μια ζωή συγγνώμη
κάνω βαθιά τις χαρακιές, το κάθε τι τελειώνει
Δεν ήταν λάθος εποχές ούτε κι εμείς το λάθος
είναι η πίκρα της στιγμής και της φυγής το πάθος...
Συγγνώμη που σ'αγάπησα πολύ
δεν ξέρω ν'αγαπώ όμως πιο λίγο...
Παίρνω απόσταση άμα θες και από τις πρώτες μας ματιές
Για να μπορέσω με γητειές καινούργιες να στις ξαναδώσω..
Βρίσκω απ' τον έρωτα γιατρειές να τον γιατρέψω απ' τις πληγές
Και στολισμένο χαρακιές καινούργιο να στον ξαναδώσω..
Οσα η ΑΓΑΠΗ ονειρεύεται τ' αφήνει όνειρα η ζωή..
άπονη ζωή μας πέταξες στου δρόμου την άκρη
μας αδίκησες
ούτε μια στιγμή δεν ήρθες να μας διώξεις το δάκρυ
μας κυνήγησες
το κρίμα μας βαρύ, μας γέννησες φτωχούς
με την καρδιά πικρή, γεμάτη στεναγμούς
Πάρ το γεράνι μας, πάρ’ το στεφάνι μας..
στη Δραπετσώνα πια δεν έχουμε ζωή.
Κράτα το χέρι μου και πάμε αστέρι μου
εμείς θα ζήσουμε κι ας είμαστε ΦΤΩΧΟΙ..
Πάρ’ το γεράνι μας...
τ' αστέρι του βοριά
θα φέρει η ξαστεριά
μα πριν φανεί μέσ'απ'το πέλαγο πανί
θα γίνω κύμα και φωτιά
να σ'αγκαλιάσω ξενιτιά.... ]
Κι είπα στο ΚΥΜΑ, σε ποθώ..
έλα το σώμα μου να γλείψεις..
να ζαλιστώ.. να ξεχαστώ..
Σφίξε με ώσπου να με πνίξεις..
κι όταν κοντά σου λυτρωθώ
σαν σάβανο να με τυλιξείς..
anevika stin skala
matia mou matia mou
gia kitame mia stala
gia na ZALISTO
na zalisto na peso
matia mou matia mou
giatro na se kaleso
gia na giatreyto
Για κοίτα με στα μάτια λοιπόν και εξηγήσου
που πήγε το ζεστό το γλυκό το φιλί σου
δν είχες μυστικά από'μένα θυμήσου..
για κοίτα με στα μάτια λοιπόν....
ixa TA MATIA MOU klista kai edosa vasi
na ixa to kouragio
tin agkalia sou na tin aparniomouna
na ixa to kouragio
stin geitonia sou na min ksanarxomouna
ti sou'kana kai pinis tsigaro sto tsigaro
ki'in ta pikra sou MATIA sto patoma karfia
pes mou gia den m'afinis
me dio filia na paro
ap'ta thola sou MATIA
tin mayri sinefia
Μαύρη είν'η νύχτα στα βουνά
στους κάμπους πέφτει χιόνι!
Τη ΝΥΧΤΑ αυτή θα ρθεί να με βρει
Μια γυναίκα χλωμή..
Και το καθετί που ίσως μου πει
Θα ‘ναι μια αφορμή..
ainte re pseftiiiiii
ki apopse pali piomenos kitaaas
stou potirgiou ton kathreftiiiiii
gia mia GYNEKA ftiagmenos milaaaas
αύριο πάλι, αύριο πάλι θα'ρθω να σε βρω
κρίμα που δεν με πιστεύεις
κρίμα που δεν ξέρεις πόσο σ'αγαπώ
Γι αυτό φοβάμαι τα όνειρά μου τα φτωχά..
μην τα γκρεμίσει κάνας άλλος με το χρήμα..
Και θα μου μείνουν τα ξενύχτια μοναχά..
Είναι κρίμα, είναι κρίμα, είναι ΚΡΙΜΑ..
Μόνο εσύ μπορείς να κάνεις το δάκρυ χαρά
στα όνειρά μου να βάλεις φτερά...
opou kitakseis
opou kai an psaksis
tha me vris mprosta sou
se kalokeria kai se xeimones
kaiiiiii mes ta ONEIRA SOU
καλοκαίρια και χειμώνες
περιμένω να φανείς
δάκρυα καυτά σταγόνες
θα με καίνε ώσπου να'ρθεις
θα με καίνε, θα με καίνε ώσπου να'ρθεις....
Μονάχα έχουν περάσει χίλια χρόνια
κι εγώ συνήθως πέθαινα από αγάπη..
μέχρι που ήρθε αυτός ο μπλε ΧΕΙΜΩΝΑΣ..
ν ανάψει αυτά που έσβησε ο αιώνας..
Δε θα συγκρίνω φως με το σκοτάδι
ούτε λευκό αμνό με λύκο μαύρο..
Δε θα με θρέψει άλλο μάνας χάδι
ας κλείσει της ψυχής μου το πηγάδι!
(σύμτωση διαβάζοντας το πόστ το έπαιζε το ράδιο..)
isos egine h AGAPI misos
isos etsi ine fisiko
isos alla den uparxi isos
isos einai kati tragi
tha lupitho pou gelases
kai me'pnige o kaimos mou
kai tha xaro pou gurises
signomi na mou pis
Παράθεση από: "Rakendytos"...
(σύμτωση διαβάζοντας το πόστ το έπαιζε το ράδιο..)
το συνηθίζουμε συχνά-πυκνά! ;-)
]
υπάρχει ευτυχία
που να κόβεται στα τρία
στην περίπτωσή μας όμως
δεν υπάρχει άλλος δρόμος
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ.. μια αλήθεια στη ζωή, είναι ένα ψέμα
δεν υπάρχει μια αλήθεια στη ζωή..
Ο καθένας ξεκινάει για να βγει σε κάποιο τέρμα
που ορίζει το μυαλό του κι η ψυχή..
Σαν δυο μαχαίρια μοιάζει η αλήθεια στη ζωή και με τρομάζει
σαν δυο μαχαίρια μοιάζει η αλήθεια στη ζωή..
Το ένα κόβει και μοιράζει το ψωμί και το άλλο σφάζει
το ένα δίνει συμφορά το άλλο πνοή..
itia itiaaaaaaaaaa
pou se sto remaaa
se agapo den ine PSEMA
itia itia pou se ston kampo
se agapo ma ti na kano?
wree itia itia me ta louloudia
kai me taaaa polla tragoudia
opaaaaaaaa .na kaoun tyo karvouna :lol: :lol: :lol:
ιτιά, ιτιά λουλουδιασμένη, αχ, πώς μοσχοβολάς καημένη
ιτιά, ιτιά μέσα στο ρέμα, πως σ’ αγαπώ δεν είναι ψέμα
ιτιά μου σε παρακαλώ, σκύψε να κόψω τον ανθό
στη Ρούμελη και στο Μοριά, όλοι χορεύουν την ιτιά
]
Στα Γιάννενα, στη μαύρη λίμνη, τα νούφαρα ΜΟΣΧΟΒΟΛΟΥΝ..
Τις νύχτες την κυρά Φροσύνη άγγελοι παν και τη φιλούν..
Στα Γιάννενα, στη μαύρη λίμνη, πουλάκια κλαιν αμίλητα
Πουλάκια κλαιν, κυρά Φροσύνη, τα χείλη σου τ' αφίλητα..
Ο χάρος, είπες, ας με πάρει, κάλλιο να με χαρεί η γης
και σπάραξε ένα παλικάρι, μα εσύ δεν ήσουν να το δεις..
Στα Γιάννενα στη μαύρη λίμνη..
:cheers: ΟΛΕ!
www re na'san ta niata
www na'san ta niata POULI MOU dio fores
na'san ta niata dio fores ta giratia kamia
wreee na ksananioso POULI MOU mia fora
na ksananioso mia fora na gino palikari
na paro to fesaki mou
na paro to fesaki mou na vgo pouli mou sto pazari
:knee: :knee:
Μου φαίνεται σα να ναι χθες μα πάνε τόσα χρόνια
που σα βιολί το σώμα σου στα χέρια μου κρατούσα..
Με το ραδιόφωνο σιγά μες στ απαλό σκοτάδι
θα τρόμαζες αν ήξερες πόσο σε αγαπούσα..
Τίποτα δεν έχει αλλάξει
και τίποτα δεν είναι όπως παλιά..
Μένει όμως ακόμα ένα πείσμα
που δεν είναι συνήθεια μοναχά..
Γέλα, γέλα ΠΟΥΛΙ ΜΟΥ γέλα
γεεεέλα, κι είν’ η ζωή μια τρέλα...
(..ισως το πιο όμορφο τραγούδι που έχω ακούσει)
vale ta XERIA sto prosopo sou
klapse gia oti den tah gurisi
kai nase sigouri to fersimo sou
opio kai na'ne den tha me pisi
meta ton adiko ton xorismo sou
twra i kardia mou se exi svisiiiiii
tha'ne arga otan gurisis
ta matia mou trha stazoun misos
tha'ne arga na me filisis
ta xili mou tha lene isos
πήρες πια τα μάτια σου
τα ζεστά σου χείλη
πήρες και την σκέψη μου
κι ούτε μ'αγαπάς.
κι ούτε λίγα δάκρυα
ούτε ένα μαντήλι
πήρες και τον ίσκιο σου
κι έφυγες και πας
Δεν αντέχουνε τα μάτια μου στα ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ..
τις σπίθες απ' τα μαύρα σου τα μάτια..
Τις σπίθες που ξυπνάνε τα σκοτάδια μου
δε σε κοιτώ, δε σε κοιτάω στα μάτια..
Να διάβαζα στα μάτια σου τι σκέφτεσαι
στα μάτια σου τα μαύρα σαν τη νύχτα..
Μαύρα πουλιά πετάξανε στο απόβραδο
μαύρα πουλιά που φεύγουν μες τη νύχτα..
fersou san adras na me kerdisis
des mes ta MATIA milise mou anoikta
fersou san adras kai na tolmisis
ayto pou thelis fonakse to, dunataaa
μίλησέ μου, μίλησέ μου
δεν σε φίλησα ποτέ μου
μίλησέ μου, μίλησέ μου
πώς να σε ξεχάσω Θε μου....
Πώς μπορώ να ξεχάσω τα λυτά της μαλλιά
την άμμο που σαν καταρράχτης έλουζε
καθώς έσκυβε πάνω μου χιλιάδες φιλιά
διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε
θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό
ΠΩΣ ΜΠΟΡΩ.. τι να βρω για να πετάξω.. δίνω μια στο μυαλό για να σε φτάσω..
Πώς μπορώ τι να βρω για να σ' αλλάξω.. μια βουτιά στο κενό να σε τρομάξω..
Mια βουτιά στο κενό να σε τρομάξω..
na se kseperaso den MPORO
oute na se vgalo apo to mialo mou
psaxno ena tropo na sotho
ap'ton idio ton egoismo mou
Πόσο μ'αρέσει ο ΤΡΟΠΟΣ που μ'αγαπάς...
Άγαπώ τον τρόπο που χτυπάει η καρδιά σου
όταν βρίσκομαι μες στην αγκαλειά σου..
Ιδού λοιπόν η εποχή των συμπλεγμάτων
Ο απέναντι με ακούει με απορία και μετά
«Να κι αν είναι κι αν δεν είναι» μου απαντά
ΝΑ, ΝΑ, ΝΑ..
Ιδού λοιπόν η εποχή των συμπλεγμάτων
Είναι τα οράματα που λείπουν διότι δεν... και τα λοιπά
Είν’ ο φόβος, όχι τίποτα σπουδαίο φυσικά
και που μας κάνει ξαφνικά
για ό,τι υπάρχει ένα γύρο να μη δίνουμε μια
και ΝΑ, ΝΑ, ΝΑ.. :)
FOVAME pos akoma s'agapao
fovame pos pote den se kseperesa
ki'an tin alithia mesa mou kratao
fovame pos pote ton eayto mou den ksegelasa
Εσύ καράβι ξεκινάς, απ το λιμάνι σου..
κι εγώ πουλάκι αφτέρουγο μες την παλάμη σου..
Εσύ που φεύγεις και πετάς..και που σκορπίζεσαι..
κι εγώ φεγγάρι απάνω σου, να καθρεφτίζεσαι..
Αβάσταχτο να Σ ΑΓΑΠΩ.. με τους πολέμους σου..
να αντέχω όλες τις βροχές.. και τους ανέμους σου..
zw akomi zw
pes mou an zw
san tenia to eniosa
san VROXI dunati
stis othones to antio sou exo
eimai o hrwas pou meni monos tou
twra oi titloi tou telous tha pesoun gia mena
oi titloi tou telous tha grapsoun to thema
κι εγώ που ζω για πάντα εδώ
κι όλο φεύγω το τέλος πριν να δω
κάθε νύχτα που περνάει γυρίζω ξανά
σκοτάδι γίνομαι
και παραδίνομαι
στον ρυθμό σου που καίει ακόμα
αυτό το σώμα που μένει χρόνια χωρίς σκιά
κάθε νύχτα που περνάει σαν ταινία
κι ό,τι ζήσαμε προβάλλεται με φόντο την πλατεία
κάθε νύχτα που περνάει
πάντα εδώ..
κι όλο φεύγω
πριν μείνουμε μόνοι
το τέλος μην το δω...
Ρίχνω στη νύχτα μια σπρωξιά.. παίρνω φωτιά και ξημερώωωνει..
στην τελευταία ρουφηξιά.. κάνω όρκο να τελειώσει πια ότι τελειώωωνει..
Μπαίνω στο τρένο την αυγή.. για να με βρει σε άλλο μέρος..
η μέρα τούτη που θα μπει, να με γλιτώσει από εκεί, που’ μουνα ξένος..
ΦΕΥΓΩΩΩ ΦΕΥΓΩΩΩ.. κάθε μέρα φεύγωωω.. μέτρο με τρο όλο πιο μακριά..
φεύγω, φεύγω τόσα χρόνια φεύγω στην καρδιά μου όλο πιο κοντά..
monos mou monos mou
tis notes vazi o ponos mou
kai klevo ton ruthmo ap'tis KARDIAS ton hxo
na'tan i agapi san nero pou den telioni
oles oi thalases mazi
na'tan i agapi toso aplo na dunamoni
opos to fos pou ferni o ilios otan vgi
na'tan i agapi ena oneiro pou piani
kai tha kartisi mia zoi
na'tan i agapi o monos logos na mas kani
na agapithoume apo tin arxi
φώς..λίγο φώς..κι η ζωή μου νερό σ'ένα αυλάκι
που την ήπιε ένα μαύρο κοράκι
ΜΑΥΡΟ.. κρασί σαν αίμα ταύρου στην αρένα
Αδειάζει εύκολα το δεύτερο πακέτο..
Το μηχανάκι του καιρού δεν έχει φρένα
και η αγάπη σου κρατάει ένα στιλέτο..
Είναι το σώμα σου γεμάτο ναρκοπέδια
Σκιά που κρύβεται στη νύχτα του καθρέφτη..
Μέσα μου βλέπω πυρκαγιές και μαύρα σχέδια
όμως σε θέλω μ' ένα πάθος χαρτοπαίχτη..
MAYRH ine i skepsi
mayro to mialo
mayro to mantili pou'xis sto lemo
mayra ta tsigara
mayros kai o kapnos
mayri kai i mera pou egines kapnos
χαράζει η μέρα και η πόλη έχει ρεπό
στη γειτονιά μας καπνίζει ένα φουγάρο
κι εγώ σε ζητάω σαν πρωινό τσιγάρο
και σαν καφέ πικρό...
Ποιος θα μου πει τη ΜΕΡΑ, που θα σε ξαναδώ
μες στης γιορτής τα φώτα, θα 'φτανε μόνο αυτό..
Κάποιος να πει τη μέρα, που θα σε ξαναδώ
μες στης γιορτής τα φώτα, θα 'φτανε μόνο αυτό..
vlepo foties kapnous
stous dromous kapioi trexoun
miazoun pos apopse sto mialo tous kati exoun
isos ftei o noemvris pou'xi erthi stin GIORTI tou
ntymenos me stefania stin pio giortini morfi tou
mia poli perimeni panuguri exi stisi na glentisi
ίσως φταίνε τα φεγγάρια που 'μαι τόσο μοναχή
νοιώθω πως γερνω τα βράδια και χρωστάω στη ζωή
ίσως φταίνε τα φεγγάρια και πολλοί με λεν τρελή
που όλο ψάχνω στα σκοτάδια μήπως κάτι και συμβεί
ίσως φταίνε τα φεγγάρια, ίσως πάλι φταις κι εσύ
Στη ΖΩΗ ΣΟΥ.. πάντα λάθος βγήκαν οι χρησμοί
Όσα πίστεψε η καρδιά σου γίναν χωρισμοί..
Ένα όνειρο δεν φτάνει, ούτε μια ευχή
όταν χρόνια σπάει σαν ρόδι τούτη η ψυχή..
Τώρα ψάχνεις μια ανάσα...
Κι είναι το μέλλον ρόδο κι αγκάθι...
oles mou oi nuxtes twra tha;ne idies
oles mou oi nuxtes mia fulakiiiii
s'ena stipi adio
mia ZOI navagio
efuges psuxi mou kai exo dialithi
αχ ψυχή μου φαντασμένη
και κορμί μου μοναχό
αν εγώ δεν σας παντρέψω
σαν τσιγάρο να καώ
:roll: :roll:
Μόλις ξυπνήσω το πρωί, τα βλέπω όλα μαύρα
θέλω μια κούπα με καφέ και τέσσερα ΤΣΙΓΑΡΑ..
Τι νόημα έχουν όλα αυτά, τι τρέχω να προλάβω
Πέρασε η μισή ζωή δίχως να καταλάβω..
Τασάκι κι αποτσίγαρα, φλιτζάνι κατακάθι
όλα μαζί στον τενεκέ κι απάνω το καπάκι..
(ελειπα ταξιδι :D )
( ]τρέχω να ξυπνήσω, να ταΐσω,
να ποτίσω και να ντύσω τα παιδιά
ενώ παράλληλα ετοιμάζω πρωινό για τον πασά
.....
είμαι η Μαίρη Παναγιωταρά
μια εργαζόμενη γυναίκα, μια καλή νοικοκυρά
δεν είμαι τίποτα το σπέσιαλ, το καταπληκτικό
είμαι ένα ζώον, δηλαδή, κα-νο-νι-κό!
KI OLO PSAXNW, PSAXNW, PSAXNW
MES THN PSIXH MOU PSAXNW...
ME SYNTAGES PERIERGES
TON KOSMO MOU TON FTIAXNW!!!
KI OLO TREXW, TREXW, TREXW
GIA MIAN AGAPH TREXWTHN MONI AGAPH POU AGAPHSA
KAI DEN MPORW NA EXW....
αγάπη που'γινες δίκοπο μαχαίρι
κάποτε μου'δινες μόνο την χαρά
μα τώρα πνίγεις τη χαρά στο δάκρυ
δεν βρίσκω άκρη, δεν βρίσκω γιατρειά
ΚΑΠΟΤΕ.. κι η αγάπη αυτή θα τελειώσει
και τα δάκρυα μας
θα γυρίσουνε πίσω στις χαμένες πηγές..
Κάποτε.. τις μεγάλες αυγές
το φεγγάρι κι’ αυτό θα παγώσει..
Νάτανε το χορτάρι της γης να ψηλώσει
και απ’ τη φλέβα μας μέσα
η ζωή να τινάξει συντριβάνια το φως..
Κάποτε.. θα γυρίσει ο καιρός
και το αίμα κι’ αυτό θα στεγνώσει..
(ΠαραΠολυΚαλα!!! :drunken: )
του ήλιου σβήστηκε το φως
εχάθη το φεγγάρι
και πάει το παλληκάρι
καημός και πόθος μου κρυφός...
ANAPSE KAINOURIO MOU FEGGARI...
FWTHSE TO ERHMO STENO
FEKSE GIA NA'RTHEI TO PALIKARI
TA PALIA MERAKIA MOU KSEXNW!!!!
Δέκα παλικάρια στήσανε χορό
στου Καραϊσκάκη το κονάκι
πέφταν τα ντουβάρια από το χορό
κι από τις πενιές του Μιχαλάκη
Κι όλη νύχτα λέγαμε τραγούδι για τη λευτεριά
κι όλη νύχτα κλαίγαμε γοργόνα Παναγιά
Και το βράδυ βράδυ ήρθαν με τα μας
Μάρκος Βαμβακάρης με Τσιτσάνη
σμίξαν τα μπουζούκια και ο μπαγλαμάς
με τον ταμπουρά του Μακρυγιάννη
Κι όλη νύχτα λέγαμε τραγούδι για τη λευτεριά
κι όλη νύχτα κλαίγαμε γοργόνα Παναγιά
Έβαλα ενα βόλι στο καριόφιλο
κι έριξα τη νύχτα να φωτίσει
κι είπα να φωνάξουν το θεόφιλο
τον καημό μας για να ζωγραφίσει
Κι όλη νύχτα λέγαμε τραγούδι για τη λευτεριά
κι όλη νύχτα κλαίγαμε γοργόνα Παναγιά
ψιτ.... γιάννη...
Ποια λέξη χρησιμοποίησες από το προηγούμενο τραγούδι;;;
Ο ΜΑΡΚΟΣ μες στα ρούχα του που κλαίει..ο Μάρκος μια καρδιά που καίει..
Με τη μάνα και την αδερφή του, και την άχαρη ζωή του..
Μα όταν νυχτώνουνε οι δρόμοι, τρέχει να βρει τη συμμορία
Ο Μάρκος με τους κολλητούς..ο Μάρκος τσαμπουκάς στη συνοικία..
Το φεγγάρι μια μπάλα στ' ουρανού το μπιλιάρδο
Και τ' αστέρια αμέτρητα στου φλίπερ το τζάμι
Ο Μάρκος σ' ένα μπαρ, δεν ξέρει που να πάει..
Ένα ξεκλείδωτο γκάζι βουτάει και για την πόλη τραβάει..
προχτές αργά στο μπαρ "το ναυάγιο"
βρέθηκα να τα πίνω μ'έναν άγιο
καθότανε στο διπλανό σκαμπό
και κοινωνούσε με ουΐσκι και νερό
Ξέρω εγώ κάτι που μπορούσε Καίσαρ να σε σώσει..
Κάτι που πάντα βρίσκεται σε αιώνια εναλλαγή
Κάτι που σκίζει τις θολές γραμμές των οριζόντων
Και ταξιδεύει αδιάκοπα την ατελείωτη γη..
Κάτι που θα 'κανε γοργά να φύγει το κοράκι..
Που του γραφείου σου πάντοτε σκεπάζει τα χαρτιά
Να φύγει κράζοντας βραχνά χτυπώντας τα φτερά του
Προς κάποια ακατοίκητη κοιλάδα του νοτιά..
Μακριά πολύ μακριά να ταξιδεύουμε
κι ο ήλιος πάντα μόνους να μας βρίσκει..
Εσύ τσιγάρο Καμελ να καπνίζεις ναι
κι εγώ σε μια γωνιά να πίνω ΟΥΙΣΚΙ..
POSO POLU, POSO POLU, POSO POLU S'AGAPHSA
POTE DEN THA TO MATHEIS...
AP'TH ZWI, AP'TH ZWH, AP'TH ZWH MOU PERASES
KAI ALLARGEPSES KAI EXATHEIS..
OPWS TA ADIAVATARIKA KAI AGYRISTA POULIA...
AIWNIA THA STO TRAGOUDW, AIWNIA THA STO TRAGOUDW
KAI ESY DEN THA TO MATHEIS...
PWS OI STIGMES POU MOU'DWSES AKSIZOUN MIA ZWI....
έτσι ξεκίνησα λοιπόν, έτσι ξεκίνησα
δεν με ρωτήσανε ζωή μα σε συνήθισα
σαν πληγωμένο αετόπουλο στο χώμα
ψάχνω τη δύναμη να κρατηθώ ακόμα
Χύθηκε κρασί στο ΧΩΜΑ.. χείλια μια ευχή
ο ήλιος άνοιξε το στόμα κι έπινε μέχρι να γδυθεί..
Ποια θράκα τρίζει στην καρδιά μου
ποιος ουρανός αιμορραγεί και μάτωσαν τα γόνατά μου
απ' το παιχνίδι που κάνει μαζί μου
της ομορφιάς η πληγη..
μέθυσα προχθές στις μικρές μας στιγμές
ήσουνα κι εσύ μια σταγόνα από κρασί
κι αν δεν μπορώ να σ'αγγίξω πάλι μόνος προσπαθώ
να κρυφτώ, να σε χάσω, να χαθώ...
ΜΕΘΥΣΑ.. κι απόψε κι έτσι μεθυσμένος
στ άστρα ανεβασμένος πάω για το Νοτιά..
Οτι μου ζητήσεις θα σου το χαρίσω..
Πάρ την Πόλη (για να σφιξουνε οι κωλοι) πίσω, την Αγιά Σοφιά..
:D
απόψε, την κιθάρα μου
τη στόλισα κορδέλες
και στα καντούνια περπατώ
για τσ' όμορφες κοπέλες
(πάλι με χρόνια με καιρούς... ]
ΑΠΟΨΕ.. βγήκε η σελήνη
στους δρόμους σαν τρελή κι εκείνη..
Και με δυο μάτια δακρυσμένα
μου είπε πως δεν την ρωτάς ποτέ για μένα..
Θα 'θελα να 'ξερα που να 'σαι
κι αν έχεις κάτι να θυμάσαι..
Και ψιθυρίζω μες στο κρύο
τόση αγάπη δεν τελειώνει, μ' ένα αντίο..
Στίχοι: Μιχάλης Κακογιάννης
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
Πρώτη εκτέλεση: Μελίνα Μερκούρη
Άλλες ερμηνείες: Ελευθερία Αρβανιτάκη
Βγήκανε τ'άστρα
κι οι κοπέλες με τ'άσπρα
κατεβαίνουν στην κάτω γειτονιά.
Τα παλληκάρια
παρατάνε τα ζάρια
κι ανταμώνουν στου δρόμου τη γωνιά.
Στου Παραδείσου τα μπουζούκια θα με πας,
κι αφού χωρέψουμε και πάψει ο σαματάς
εφτά τραγούδια θα σου πω, για να διαλέξεις το σκοπό,
για να μου πεις, για να σου πω το "Σ'αγαπώ".
εφτά νομά σ'ένα δωμα'
πού να ξαπλω' να κλείσεις μα'
ο ένας πάει σινεμά
ο άλλος πέφτει και κοιμά'
ύπνος με βάρδια δηλαδή
στην πόρτα σύρμα για κλειδί
ύπνος με βάρδια δηλαδή
στην πόρτα σύρμα για κλειδί...
Είναι αμαρτία να μην ζεις
είναι αμαρτία της ζωής..
το βήμα σου να μην πατάς
εκεί που καίγεσαι να πας..
Είναι σκληρό να πολεμάς
τους χίλιους πόθους της καρδιάς..
να μην αφήνεις την ζωή
να στρίβει εκείνη το ΚΛΕΙΔΙ..
(Τι φωναρα ο Μανωλης..)
τώρα γιατί ξύνεις πληγές;;; ]αμαρτία μουουου!
λάθος μου μεγάλο!
είσ' αρρώστειά μου
μες στα στήθια μου
και πώς να σε βγάλω!
Αχ, τις ΠΛΗΓΕΣ.. που μ ανοιξες.. ελα να τις μετρησεις..
να δεις που δεν γιατρευονται.. μακριά να πας να ζήσεις..
Αχ, με μαχαιρωσες.. αχ, εσύ με πλήγωσες..
Το αιμα σταζει στην καρδια.. κι εχει η καρδια μου πονο..
μα την πληγη που μ ανοιξες.. πως θα τον βρω τον χρονο..
:D
αχ, στην αρχή των τραγουδιών
το αχ είναι γραμμένο, το αχ είναι γραμμένο...
είναι γλυκό είναι πικρό
είναι κι ονειρεμένο, είναι κι ονειρεμένο...
Αχ Ελλάδα θα στο πω
πριν λαλήσεις πετεινό
δεκατρείς φορές μ' αρνιέσαι
μ' εκβιάζεις μου κολλάς
σαν το νόθο με πετάς
μα κι απάνω μου κρεμιέσαι...
ο μήνας έ-
ο μήνας έχει δεκατρείς
καταραμένη μέρα
δεν θέλω ν'ανταμώσω άνθρωπο
ούτε για κα-
ούτε για καλημέρα!
Μια Καλημέρα ειναι αυτή
πες την κι ας πέσει χάμω
παλάτια χτίζουν οι θεοί
κι εγώ πάνω στην άμμο
είναι κουτό στην άμμο να χτίζεις παλάτια
ο Βοριάς θα τα κάνει συντρίμια, κομάτια...
βρε ζωή φαρμάκια στάζεις
σε βαρέθηκα
κι αν χρυσά παλάτια τάζεις
είναι ψεύτικα...
Στίχοι: Χάρης&Πάνος Κατσιμίχας
Μουσική: Χάρης&Πάνος Κατσιμίχας
Πρώτη εκτέλεση: Χάρης&Πάνος Κατσιμίχας & Πυξ Λαξ ( Ντουέτο )
Άλλες ερμηνείες: Γιώργος Νταλάρας & Πυξ Λαξ ( Ντουέτο )
Τα φέραμε από δω τα φέραμε από κει
άντε ξανά τα ίδια τα ίδια απ' την αρχή
τα φέραμε από δω τα φέραμε από κει
εγώ ξανά στο τίποτα στο γενικά εσύ στο γενικά
Νύχτες δίχως όνομα νύχτες χωρίς σκοπό
χαμένοι από χέρι χαμένοι και οι δυο
ανόητες αγάπες ανόητα φιλιά
λόγια λόγια λόγια λόγια ψεύτικα
Τώρα τι να σου πω τι να μου πεις κι εμένα
έτσι όπως παίξαμε κι οι δυο με ζάρια πειραγμένα
τα φέραμε από δω τα φέραμε από κει
εγώ ξανά στο τίποτα στο γενικά εσύ στο γενικά
Νύχτες δίχως όνομα νύχτες χωρίς σκοπό
χαμένοι από χέρι χαμένοι και οι δυο
ανόητες αγάπες ανόητα φιλιά
λόγια λόγια λόγια λόγια ψεύτικα
Νύχτες, μαγικές κι ονειρεμένες,
Αγάπες λάγνες ξεχασμένες
στην ξενητειά
Τρέχει ο νους μου προς τα περασμένα,
Τα βράδυα μου τ αγαπημένα
στην αραπιά
Στίχοι: Μάνος Χιώτης
Μουσική: Μάνος Χιώτης
Πρώτη εκτέλεση: Μαίρη Λίντα
Άλλες ερμηνείες: Γιώργος Νταλάρας
Περασμένες μου αγάπες όνειρα που σβήσατε
με το πέρασμα του χρόνου την ανάμνηση του πόνου
στην καρδιά μου αφήσατε
περασμένες μου αγάπες όνειρα που σβήσατε
Για δυο μάτια για δυο χείλια κάποτε ξενύχτησα
ένιωσα ανατριχίλα μέχρι της καρδιάς τα φύλλα
σαν τα πρωτοφίλησα
για δυο μάτια για δυο χείλια κάποτε ξενύχτησα
Περασμένες μου αγάπες του καιρού χαλάσματα
όσο μακριά κι αν πάτε στη ζωή μου τριγυρνάτε
σα χλωμά φαντάσματα
περασμένες μου αγάπες του καιρού χαλάσματα
Μέσα στις λίμνες των ματιών μου
σαν των Ιωαννίνων δυο
φάντασμα η κυρα Φροσύνη
να πνίγεται κι εγώ να ζω..
ΜΑΤΙΑ μου.. μάτια μου..
λιμνοθάλασσες καθρέφτες
να περνάς να κοιτάς
και να βλέπεις ποιοι είν' οι φταίχτες..
Σε δωμάτιο με καθρέφτες
έφυγε όλη μου η ζωή
Βλέπεις μέσα μου εσένα
βλέπω μέσα σου εμένα
Κι άντε φτου κι απ' την αρχή
Μια σιωπή φωτογραφίζω
σου τη δείχνω και μου λες
έχει πάρει φως δε βλέπεις
την αλήθεια για το χθες
Νόμιζα πως ήταν τύψεις
άγγιγμα στον ουρανό
Πτώση είναι ψιθυρίζεις
που δεν έχει τελειωμό...
Στίχοι: Μιχάλης Μπουρμπούλης
Μουσική: Γιώργος Χατζηνάσιος
Πρώτη εκτέλεση: Μιχάλης Χατζηγιάννης
Εγώ μιλώ με προσευχές
Για σένα μάγισσά μου
Κι εσύ κεντάς τις ενοχές
Κέντημα στην καρδιά μου
Αν βρεις αγάπη ν' αγαπάς
Σαν αίμα σου να την πονάς
Μη την προδώσεις.
Γιατί στο φως μιας αστραπής
Θα γίνει ο χρόνος δικαστής
Και θα πληρώσεις.
Εγώ σιωπώ μες τις φωνές
Και δένω την καρδιά μου
Κι εσύ μετράς τις αντοχές
Μάγισσα ,μάγισσά μου
Με ένα άγγιγμα ψυχής
ʼκουσε ,άκουσέ με
Αν βρεις αγάπη ν' αγαπάς
Σαν αίμα σου να την πονάς
Μη την προδώσεις.
Γιατί στο φως μιας αστραπής
Θα γίνει ο χρόνος δικαστής
Και θα πληρώσεις.
Εγώ μιλώ με προσευχές
Για σένα μάγισσά μου
Κι εσύ κεντάς τις ενοχές
Κέντημα στην καρδιά μου.
παίζεις στα ζάρια τη μαύρη χαρά μου
μα περιμένω βουβός στο κατώφλι σου
έρχεται η νύχτα και φέγγεις μπροστά μου
σαν ναυαγός κολυμπάω στο σεντόνι σου
μάγισσα Κίρκη που με πας
σε ποια γωνιά μ' αφήνεις και με σβήνεις
έχω ξεχάσει τι ζητώ
ζω στο δικό σου κόσμο κι απορώ...
Στίχοι: Μανώλης Φάμελος
Μουσική: Μανώλης Φάμελος
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Κότσιρας
Έχω το σεντόνι σου, το σεντόνι σου
Το 'χω να με σκεπάζει
Κι είναι η νύχτα θάλασσα, η νύχτα θάλασσα
Που στα βαθιά με φωνάζει
Μέρες ξημέρωσαν, τα δύσκολα πέρασαν
Μα ο νους μου πίσω γυρνάει
Φταίει το σεντόνι σου, το σεντόνι σου
Που το άρωμά σου κρατάει
Δε μετανιώνω, δε σου θυμώνω
Μα αναρωτιέμαι που να 'σαι
Μακριά μου τι φοράς
Όταν κοιμάσαι
Γύρω μου πράγματα, σκισμένα γράμματα
Σκόρπια από δω και από κει
Γίνονται θαύματα
Μα στ' άψυχα πράγματα
Τι μπορεί να σωθεί
Θα το παλέψω, θα ξαναπιστέψω
Μα λόγο πια δεν κρατώ
Φταίει αυτό το όχι σου
Γι' αυτό το όχι σου
Όλα τ' αρνιέμαι εγώ
Δε μετανιώνω, δε σου θυμώνω
Μα αναρωτιέμαι που να 'σαι
Μακριά μου τι φοράς
Όταν κοιμάσαι
Έχω το σεντόνι σου, το σεντόνι σου
Σύννεφο που με τυλίγει
Παίζω το τραγούδι σου, το τραγούδι σου
Μα ο ουρανός δεν ανοίγει
Δε μετανιώνω, δε σου θυμώνω
Μα αναρωτιέμαι που να 'σαι
Μακριά μου τι φοράς
Όταν κοιμάσαι
Δε μετανιώνω
Μα όταν κρυώνω, αναρωτιέμαι που να 'σαι
Μακριά μου τι φοράς
Όταν κοιμάσαι
Εδώ στη ρωγμή του χρόνου
κρύβομαι για να γλιτώσω, απ' του Ηρώδη το μαχαίρι
μισολειωμένος στη Χιροσίμα σου
κάτι προγόνων ξύδι και χολή, σ' αυτήν την άδεια πόλη
Εδώ στη γιορτή του πόνου
ντύνομαι να μην κρυώνω, του Ουλιάνωφ το μειδίαμα
σαντάλια του Χριστού, φορώ στα πόδια μου
πραίτορες, βράχοι πάνω μου σωρό, μα 'γω θα αναστηθώ...
εδώ να μείνεις, εδώ να μείνεις
της καληνύχτας τα φιλιά μη μου τα δίνεις....
ΜΗ ΜΟΥ πιάνεις την ψωλή δε σε θέλω τραβεστί..
Το δικό μου το καβλί είν’ απ’ άλλο μαγαζί..
Κι αν ανήκω σ’ άλλο κόμμα κι είμ’ κανονικός ακόμα
Πάψε να με ζαχαρώνεις δε μου κάνεις γι’ αδερφή...
Αχ...Αχ...Αχ...Αχ...
..δεν θέλω σχόλια είναι τραγουδάρα του Νικόλα Ασιμου..
Τραβεστί ο τίτλος.. :wink:
Γιατι κολλησαμε?
Δεν βρισκουμε στιχους?
Γραψτε γιατι ξερω κι αλλο στιχο και ταιριαζει γαντι.. :tongue:
(θα την φαω την κλωτσα..)
Στίχοι: Τζίμης Πανούσης
Μουσική: Τζίμης Πανούσης
Πρώτη εκτέλεση: Τζίμης Πανούσης
Όχι δεν φταίει η μαμά μου
ούτε όπως λενε οι γιατροι
και όπως θέλει να πιστεύει ο μπαμπάς μου
μια ορμονική διαταραχή
Όχι δεν φταίει η ομορφιά μου
κι οι τρόποι μου οι κουνιστοί
ούτε κι ο παιδικός μου φίλος ο Γιωργάκης
που χαϊδευόμαστε μικροί
Μοναχογιός μικρoμεσαίων
με καθωσπρέπει ανατροφή
όμως με δείχναν και γέλαγαν στο σχολείο
και με φωνάζαν αδερφή
Γιατί δεν πήρα το ρολάκι
που μου πασάραν οι πολλοί
να παίζω το γαλάζιο αγοράκι
με την βαρβάτη την ψωλή
Έχω ένα τσίρκο στην καρδιά μου
με πήρε μπάλα η αλλαγή
έβαλα σιλικόνη στα βυζιά μου
κι έφτιαξα ψεύτικο μουνί
Καταναλώνομαι τις νύχτες
με την δικιά τους συνταγή
εγώ πουλάω τα όνειρά μου στους ξενύχτες
κι αυτοί γαμάνε μια πληγή
Ξενοδοχείο η αγκαλιά μου
για καμικάζι εραστές
κι έχει φρικάρει η σπιτονοικοκυρά μου
μ' εμένα και τους εμπρηστές
Έχω ένα πόνο στην κοιλιά μου
τη νιώθω να εγκυμονεί
θ' απλώσω στην ταράτσα τ' άντερά μου
με μανταλάκια χιαστί
και θα κρεμάσω τα ερμαφρόδιτα μωρά μου
η πρώτη μάνα τραβεστί
Δεν κοπάζει δεν σβήνει
στη καρδιά μου η φωτιά
που με τρώει και με ρίχνει
απ' την Εδέμ στο πουθενά
Οι αιώνες ρωτάνε
πόσο ακόμα Θα αντέξω
Να τρικλίζω εκεί έξω
Ξυπόλυτος μόνος
Κι εγώ ψιθυρίζω
δικιά μου η χαρά
δικό μου το αίμα
δικός μου κι ο τρόμος
Δεν είμαι μόνος
Δεν είμαι ο μόνος
Όλα είναι δρόμος
Η φωτιά η γιορτή η απώλεια ο πόνος
Ο κάθε μικρός θάνατος
κι ο μεγάλος ο ατέλειωτος κόσμος
Όλα είναι δρόμος
ΠΟΥΘΕΝΑ δεν θα υπάρχω,
θα μαι άφαντος για σένα,
κι όλα όσα σε θυμίζουν
θλιβερά και σκουριασμένα...
πουθενά δεν θα υπάρχω,
θα μαι ευθεία στη στροφή σου...
μήπως έτσι καταλάβεις,
την αυτοκαταστροφή σου!
Ola se thimizoun, apla kai agaphmena
pragmata dika sou kathimerina!!!
Sa na perimenoun kai auta mazi me emena
na ertheis ki as xaraksei gia sternh fora!!!!
Olh mas h agaph thn kamara gemizei
san ena tragoudi pou legame kai oi duo
Proswpa kai logia kai t'oneiro pou trizei
san tha ksimerwsei ti tha'nai alhthinooooo.....
Μες στα βαθιά μου όνειρα γελάω
βλέπω τα χρυσά σου μάτια, ψεύτη κόσμε..
μες στα βαμμένα χείλη σου φιλάω
ότι αγαπώ κι ότι ξεχνάω..
Είσαι ένα ΟΝΕΙΡΟ, στις ταραγμένες σου ματιές ξεχνιέμαι..
Είσαι ένα όνειρο, στα θαύματα στους πόθους σου ξενύχτης τριγυρνώ..
Είσαι ένα όνειροοοοοο..
Ό,τι αγαπώ είναι δικό σου
Και το 'χεις πάρει μακριά
Φόρεσες τον ήλιο στο λαιμό σου
Κι εδώ δεν ξημερώνει πια
Giati asteri mou den eisai pia edw??
Giati asteri mou nuxtwneis makria mou??
Ta duo ftera pou mou'xeis dwsei na petw
ta kommatiazei kathe nuxta h monaksia mou!!
Pes mou asteri mou giati den eisai edw??
Se poion tha lew twra pia ta oneira mou??
Kai ksenyxtaw enana adeio ourano
afou asteri mou esy den eisai edw!!!
Ζω σ’ ένα κόσμο από χαρτί
όταν χιονίζει όλοι μαζεύουν κομφετί
Κι όταν ρωτάω που θα σε βρω
Όλοι μου δείχνουνε το χάρτινο ουρανό
Μια απ’ αυτές τις νύχτες
που ονειρεύεσαι μα δεν κοιμάσαι
Θα ανάψω μια φωτιά
και θα τη δεις όσο μακριά και να ’σαι
Θα κάψω αυτό το χάρτινο ουρανό...
Αν αυτά τα σύννεφα είναι οι φόβοι
των ανθρώπων που παγώνουνε πάνω
απ'τις σκεπές... Ας ξεπλύνουν οι
πιο άγριες βροχές αυτούς τους
δρόμους κι ας χυθούν στις μυστικές
δεξαμενές, που γεμίζουνε τη
θάλασσα της φρίκης, που βουτάει
αυτός ο δύτης μοναχός...
Πριν τελειώσει η ανάσα του
κοιτάει προς τα πάνω και θυμάται...
διαμαντενιος ουρανος
Όταν ήμουνα μικρός μες τα κύματα δε μ'ένοιαζε
αν ο κόσμος είν'απλός ή αν έτσι απλώς εμένα μου έμοιαζε...
Πάρτε με ΣΥΝΝΕΦΑ.. μαζί
άρματα του αιθέρα, μία ζωή μια μέρα..
πάρτε με σύννεφα μαζί
πάρτε με σύννεφα μαζι..
Καράβια με κρυφή αποστολή
τις νύχτες φεύγουν στη σιωπή
Πάρτε με...
(Τάνια..μεγάλος έρωτας)
Πες μου αυτα που αγαπας να τα θυμαμαι
οταν θα ζει με αναμνησεις η καρδια
θα ρχεσαι πάντα στον υπνο οταν κοιμαμαι
σαν πεταλουδα μενεξεδια
Μη μου μιλας για αυτα που προκειται να γινουν
οσα φοβαμαι και να διωξω πολεμω
και όσα μου πεις πως αγαπας αυτα θα μεινουν
να τα θυμαμαι με ενα κομπο στο λαιμο
Πες μου αυτα που αγαπας να τα φορεσω
πανω στο στηθος μου σαν αγιο φυλακτο
και με τη πρωτη μαχαιρια να μην πονεσω
οταν με βρει η μοναξια να φυλακτω
(..Θαλασσινος..στιχοι Κατσουλης )
[/b]
Γιατί καρδιά μου πάλι τόση ερημιά.
Γιατί στα μάτια μου υπάρχει τόσος πόνος .
Γιατί προδόθηκες γι' ακόμα μια φορά.
Γιατί για σένα να υπάρχει ένας δρόμος.
Ζητάς πολλά από μια πέτρινη καρδιά.
Τόσες φορές στο εμπιστεύτηκα τα βράδια.
Μα εσύ μετά την τελευταία μαχαιριά
άρχισες να' χεις ενοχές για τα σημάδια...
Καρδιά μου ήσουν γυάλινη κι αυτή μια πέτρα
Σου το πα μα τον δρόμο σου εσύ τραβάς
Αφού μαζί της τα βαλές κομμάτια μέτρα,
να μάθεις να πληρώνεις όταν λάθος αγαπάς
Γιατί καρδιά μου όλα τα 'δωσες σ' αυτή
Γιατί δεν κράτησες και τίποτα για μένα
Γιατί υπέγραψες σ' ένα λευκό χαρτί
να πάρει αυτά που θεωρούσα κερδισμένα...
Καρδιά μου ήσουν γυάλινη κι αυτή μια πέτρα
Σου το πα μα τον δρόμο σου εσύ τραβάς
Αφού μαζί της τα βαλές κομμάτια μέτρα,
να μάθεις να πληρώνεις όταν λάθος αγαπάς...
Ελα μαζί, να κοιμηθούμε απόψε, έτσι κι αλλιώς
έχουμε μείνει μοναχοί. πάρε ότι θέλεις, μόνο αν θέλεις
δώσε, με την γροθιά σου μια, στη πέτρινη σιωπή
Έλα μαζί, να κοιμηθούμε απόψε, έτσι κι αλλιώς
όλα μας πήγανε στραβά, πάρε ότι θέλεις, μόνο αν θέλεις κόψε
Χίλια κομμάτια, αυτή την αγρία ΕΡΗΜΙΑ..
απόψε λέω να μην κοιμηθούμε
να πάμε κατευθείαν για δουλειά
απόψε στ'ακρογιάλι θα την βρούμε
θα πιούμε όλες τις μπύρες αγκαλιά
Την ώρα που γεννιόμουνα σχολάγανε οι μοίρες
μονάχη μου καθόμουνα κι απ’ τη ζωή κρατιόμουνα
κρατιόμουνα σ ένα καφάσι ΜΠΥΡΕΣ..
Μονάχη μου καθόμουνα κι απ’ τη ζωή κρατιόμουνα
κι ονειρευόμουνα σ ένα καφάσι μπύρες..ΟΛΕ :cheers:
χαρμάνης κι άφραγκος μεσάνυχτα Αθήνα
κι ούτε ένας φίλος δεν υπάρχει πουθενά
Χριστέ μου βόηθα να περάσει τούτη η νύχτα
κι έχω τον πόνο για μονάχη συντροφιά
νομίζω άδικα τις ώρες μου πως χάνω
και κάθε μέρα μπαίνω όλο πιο βαθιά
και μια γυναίκα να τα βρούμε πόσο κάνουν
δεν βρίσκω Θε μου ή δεν υπάρχει πουθενά
Τους φίλους τους διαλέγουμε
γι' αυτό δεν τους παιδεύουμε
τα μυστικά μας λέμε
κι εμείς ερωτευτήκαμε
αλλά δε τρελαθήκαμε
τους φίλους δεν τους καίμε
κι εμείς ερωτευτήκαμε
αλλά δε τρελαθήκαμε
τους φίλους μας δεν καίμε
EMEIΣ από τους πρόποδες της γης κατακτητές της κορυφής
με την σημαία μας ψηλά
Εμείς τι κι αν γεμίσαμε πληγές
βγήκαμε πάλι νικητές
γι'αυτό να μην φοβάσαι πια
Κι αν είμαι ροκ μη με φοβάσαι
έγινα κιόλας τριάντα χρονώ
νύχτες αγρύπνιας να με θυμάσαι
anafranil και triptizol
ΑΓΡΥΠΝΙΑ, της κόλασης κήτος
είναι το φιλί σου φωτιά..
Αφήνει μια γεύση από σίδερο
Πού 'χουν ξηλώσει καράβια παλιά..
Κι ενώ περνά η νύχτα κατάλευκη
βροχερή σαν Κυριακή
ξέρω γιατί, στ’ αυτί που σπαράζει
χιμάς και γλύφεις σαν το σκυλί..
Στίχοι: Μανώλης Ρασούλης
Μουσική: Μάνος Λοΐζος
Πρώτη εκτέλεση: Χαρούλα Αλεξίου
Όλα σε θυμίζουν,
απλά κι αγαπημένα,
πράγματα δικά σου, καθημερινά
σαν να περιμένουν κι αυτά μαζί μ'εμένα
να 'ρθεις κι ας χαράξει για στερνή φορά.
Όλη μας η αγάπη την κάμαρα γεμίζει
σαν ένα τραγούδι που λέγαμε κι οι δυο
πρόσωπα και λόγια και τ' όνειρο που τρίζει.
σαν θα ξημερώσει τι θα 'ν' αληθινό.
Όλα σε θυμίζουν
απλά κι αγαπημένα,
πράγματα δικά σου καθημερινά.
Όλα σε θυμίζουν,
κι οι πιο καλοί μας φίλοι.
άλλος στην ταβέρνα, άλλος σινεμά.
μόνη μου διαβάζω το γράμμα που 'χες στείλει
πριν να φιληθούμε πρώτη μας φορά.
Όλη μας η αγάπη την κάμαρα γεμίζει.
σαν ένα τραγούδι που λέγαμε κι οι δυο.
πρόσωπα και λόγια και τ'όνειρο που τρίζει.
σαν θα ξημερώσει τι θα 'ν' αληθινό.
Όλα σε θυμίζουν
απλά κι αγαπημένα
πράγματα δικά σου καθημερινά.
:smurfin:
NYXTA πάρ' την τη σκέφτομαι ξανά
κάνει πάρτυ το χθες και με πονά
Νύχτα ζήτα με μπροστά της για χορό
γι' αγάπη κλαίω μα δεν τη συγχωρώ
μαρη βολιωτισσα που χαθηκες εσυ? χρονια και ζαμανια
απόψε είναι πια για μας
η νύχτα η τελευταία
απόψε μείνε ως το πρωί
και κάνε μου παρέα
γοησούλα :)
τι κάνεις;; Oλα καλά εγώ...Yποχρεώσεις :wink:
Ετσι μια μέρα μ' ερωτεύτηκα
μου έκανα καμάκι αλλά δεν δέχτηκα
του εαυτού μου πάντα του τη φύλαγα,
ακόμα κι αν με χτύπαγα δε μίλαγα
Ετσι μαζί μου εγώ την ψώνισα
τα πήρα με την πάρτη μου και αυτοκτόνησα
τώρα που με σκότωσα μ' άφησα μόνο μου
ψάνω στη νύχτα να με βρω να πω τον πόνο μου
Μουτοχαπεί μα δεν με άκουγα
Μουτοχαπεί καλά με ήξερα μα δε με υπολόγισα :lol:
ETΣI ξεκίνησα λοιπόν, έτσι ξεκίνησα,
δεν με ρωτήσανε ζωή, μα σε συνήθισα
Σαν πληγωμένο αετόπουλο στο χώμα,
ψάχνω τη δύναμη να κρατηθώ ακόμα
Έτσι ξεκίνησα λοιπόν, έτσι ξεκίνησα,
άλλα μου δείξανε και άλλα εγώ αντίκρισα
Θεέ μου κι ας ήξερα ποια μέρα θα πεθάνω
και του θανάτου μου γενέθλια να κάνω
Με σιχαίνονται οι μέρες με σιχαίνονται
με κοιτάνε σαν να βλέπουν κάποιο τέρας
κι όλες τρέχουνε Θεέ μου, κι όλες τρέχουνε
όλες τρέχουνε να κρυφτούνε από μένα
Με σιχαίνονται κι οι νύχτες με σιχαίνονται
με κλωτσάνε έξω από τα ωραία τους λημέρια
κι όλα καίγονται Θεέ μου, όλα καίγονται
όλα καίγονται μαζί με μένα...
Δεν έχω ξαναδεί
μωρό μου πιο ΩPAIA
θα το 'θελα πολύ
να κάνουμε παρέα.
Μωρό μου απ' τη στιγμή
που φάνηκες μπροστά μου
χτυπάει σαν τρελή
για σένα η καρδιά μου
κι όλα αυτά γιατί:
Δεν έχω ξαναδεί
μωρό μου πιο ωραία
θα το 'θελα πολύ
να κάνουμε παρέα.
τρελή κι αδέσποτη παρ'όλη την αγάπη
έτσι σε θέλω κι έτσι είσ'αληθινά
έλα σαν όνειρο στο άδειο μου κρεβάτι
έλα δω κάτω στην θλιμένη μου καρδιά
(βρε παιδιά.. μην βάζετε ολόκληρα τα τραγούδια, έχουμε ειδική ενότητα γι'αυτό! κάντε πιο "δύσκολο" το παιχνίδι!)
Sto adeio mou paketo apopse mpikes...
Den kserw ti zhtas kai an to vrikes...
Ax na'souna tsigaro teleutaio...
Goulia goulia mazi sou na ta lew...(klp klp)
ξέρω πως δεν θα΄ρθεις ξανά
άλλη φορά δεν θα σε δω
όμως για μένα είσ'εδώ
είσαι παντού και πουθενά....
ΞΕΡΩ.. πως θα ρθει και δε θα μαι όπως είμαι
να τον δεχτώ με το καλύτερο παλτό μου
μήτε σκυμμένος στις σελίδες κάποιου τόμου
εκεί που υψώνομαι να μάθω ότι κείμαι..
Δε θα προσεύχομαι σε σύμπαν που θαμπώνει
δε θα ρωτήσω αναιδώς που το κεντρί σου
γονιός δε θα ναι να μου πει Σήκω και ντύσου
καιρός να ζήσουμε παιδί μου ξημερώνει..
Θα ρθει την ώρα που σπαράσσεται το φως μου :o
τραγουδάρααα :!: :afro:
[size=18]Εκεί[/size], πάντα είσαι εκεί
τίποτα δεν άλλαξε
εκεί, πάντα είσαι εκεί
λάθος μου που πίστεψα
πως μ' αγαπούσες
Μη μου πεις πως μ' αγαπάς
ούτε 'γω δεν θα σου πω
τίποτα, τίποτα
Αν θες μπορώ
να χορεύω ως το πρωί
ένα τραγούδι που να λέει
ότι θες εσύ... :wink:
AN κάποτε θα βρεις καιρό
εγώ να ξέρεις θα΄μαι εδώ
κι αν νιώσεις μόνος μια βραδιά
κράτα της πόρτας τα κλειδιά
Αν κάποτε θα βρεις καιρό
Παρ’ τ’ όνομά μου, τα μυστικά μου
Πάρε τα ρούχα και τα κλειδιά μου
Παρ’ την ανάσα, την προσευχή μου
Παρ’ το σκοτάδι και τη γιορτή μου
Και δωσ’ μου μόνο μια στιγμή...
MONO μια φορά
έκλαψα για σένα πικρά
κι ύστερα κανόνισα
και δεν σου τηλεφώνησα
ούτε μια φοραααααααααααααα :lol:
και καλά του έκανες ωρέεεε... :lol: :lol: :lol:
πάμε
Έχω ένα φίλο, που όταν κλαίω γελάει πάντα
Όταν γελάω κλαίει κρυφά
Γράφει ένα κύκλο στον αέρα, και μου λέει πάντα
Κάθε φορά είναι η τελευταία φορά...
εεεε μα πιααααααααα :lol:
δώσεεεε
[size=18]Και [/size]σου τ΄οκίζομαι
σου τ΄οκίζομαι
πως θα σε αγαπάω μια ζωή
Και σου τ΄οκίζομαι
σου τ΄οκίζομαι
γιατί είσαι ότι πιο ωραίο
μου΄χει συμβεί
καλέεεε ξέχασες το ροοοοο :lol:
κι ήμουν εκεί ήμουν παρών
κι ήμουν κομμένος στα δυο
ορκίζομαι σ' ότι έχω ιερό
και αυτά που πιστεύω
κι αυτά που υποφέρω
πως ήμουν εκεί.... 8)
καλεεεε ξέχασα να σου πω...δεν μπορώ να το πω το ρρρρρρρ :P
Κι [size=18]υποφέρω[/size]
Κι υποφέρω υποφέρω υποφέρω υποφέρω πολύ
Έχεις φύγει έχεις φύγει έχει μείνει η ζωή μου μισή
τι τγομεγό τι τγομεγό
να μην μπογώ να πω το γο... :lol: :lol: :lol:
Ήθελα να 'ξερες πόσο σ' αγάπησα
Για την πάρτη σου έχασα τη μισή ζωή μου
Πόσα σχέδια χάλασα, πόσα γούστα μου άλλαξα
για να γενείς δική μου...
τγομεγόοοοοοοοοοοοοοοο :lol:
Μωρό [size=18]μου[/size] σκάσε,
ήθελα τόσο καιρό
αυτή την λέξη
εγώ σε εσένα να πω.
Μωρό μου σκάσε
μία λέξη ακόμα αν πεις
όπως δεν με έχεις ξαναδεί, θα με δεις!
Einai twra edw kai kairo
kati mesa mou pou exei allaksei...
Kai enw hmoun adiaforos prin
me exei o erwtas twra allaksei...
H kaluterh fili mou esy...
Moirastikame tosa kai tosa
Den tolmw omws pia na sou pw
Thn alitheia kai xilia alla tosa...
Thelw tosa polla na sou pw
ma fovamai thee mou fovamai
Kai oi lekseis mou kain' to laimo
Kai osa eixa na pw den thimamai...
Thelw tosa polla na sou pw
na konta sou otan eimai ta xanw
As mporousa to tharros na vrw
Na sou pw s'agapw kai as pethanw...
Ο [size=18]έρωτας [/size]με έρωτα περνάει.
Για να ξεχάσει μια καρδιά
να μην πονάει άλλο πια
πρέπει αλλού να πάει.
Έξω απ'το παράθυρο κοιτώ
τα μέρη που μεγάλωσα
παγωμένη εικόνα στο μυαλό
η ώρα που σ'αντάμωσα
φεύγουμε καρδιά μου, τ'αποφάσισα
ΣTO τσιγάρο που κρατώ,
στον ένα μου Θεό
να μη δώσει να ξημερωθώ
Στο κορμί αυτό το αγγελικό
στο στόμα που φιλώ
έτσι μια ζωή θα σ' αγαπώ
Ή το τσιγάρο ή εγώ, τελεσίγραφο
αν θα τα 'χανες μια μέρα και τα δυο
τι θα σου'λειπε πιο πολύ θα 'θελα να δω
το τσιγάρο ή εγώ
Μια MEPA μακριά είναι το αύριο
Το τώρα σκοτεινό, βαρύ και άγριο
Κι αν μοιάζει η ζωή μου με ναυάγιο
Μια μέρα μακριά είναι το αύριο?
ΜΙΑ..νύχτα θα 'ρθει από μακριά αέρας πεχλιβάνης..
Να μη μπορείς να κοιμηθείς όταν τον ανασάνεις..
Θα χει θυμάρι στα μαλλιά, κράνα για σκουλαρίκια..
Και μες στο στόμα θα γυρνά ρητορικά χαλίκια..
Θα κατεβεί σαν άρχοντας, θα κατεβεί σα λύκος.. 8)
Να πάρει χρώμα και ζωή της μοναξιάς ο κήπος..
[size=18]Στόμα [/size]με στόμα, γλυκό μου στόμα
Σαν αμαρτία τη μια με τραβάς και την άλλη με διώχνεις μακριά
Στόμα με στόμα, πόσο ακόμα
Θα περιμένω σημάδι από 'σένα να γίνουμε ένα ξανά
Τι κι αν με άφησες μονάχο μου
σε μίζερο άσυλο σκοτεινό
για σένα ακόμα τη ουρά κουνώ
κακία μωρέ, δε σου κρατώ...
αν μ' αγαπάς θα κλέψω χρώμα της φωτιάς και λευκό πανί
οι δυο μαζί να ζωγραφίσουμε ξανά τη ζωή
αν μ' αγαπάς δεν θα 'χει γκρίζο πουθενά να κοιτάς
θα με κρατάς και σε λιμάνια γιορτινά θα με πας
ΛΕΥΚΟ χαρτί οι σκέψεις μου
τα λόγια κι οι προβλέψεις μου
πήγαν κι απόψε στράφι..
Και τούτη η νύχτα η θολή
μοιάζει μποτίλια αδειανή
που ξέμεινε στο ράφι...
χρώμα της φωτιάς
κρύβουν τα λόγια
της δικής μου καρδιάς
άκου τη φωνή μου
που ραγίζει βουνά
άκου την ψυχή μου
στ' όνομα σου ξυπνά...
ΞΥΠΝΑ αγάπη μου, η νύχτα τέλειωσε, τ αστέρια χάθηκαν
Πρέπει να φύγεις..
Τα δυο τριαντάφυλλα, που ήταν πλάι μας κι αυτά μαράθηκαν
Πρέπει να φύγεις..
κάθε φορά, κάθε φορά που συλλαβίζω
το πιο γλυκό σου ψέμα
το πιο πικρό σου βλέμμα
μικρή νεράιδα πως μπορείς
με τη καρδιά να παίζεις
ποτέ σου δε μ' αγάπησες
η νύχτα κρύβει ψέμα...
Το πιο γλυκό σου ΨΕΜΑ.. να φτιάξεις για μένα
κι άσε με μέσα του να ζω..
Γιατί μη μου εξηγήσεις, δεν γίνεται αλλιώς
Στη σκέψη μου γυρνάνε, τόσα γιατί και πως..
Κι αν τώρα την αλήθεια μου δείχνεις καθαρά
το ψέμα σου η καρδιά μου λαχταρά..
Βρες ένα ψέμα και κρύψου από μένα
ξέρεις να λες το πιο γλυκό...
βγες στο μπαλκόνι να δεις
το φεγγάρι που φέγγει την πόλη
και θυμήσου δικές μας στιγμές
δες στα μάτια μου μπογιές
που χρωματίζουν θάλασσες
και τρέξε με τη σκέψη σου
πιο γρήγορα απ’ το φως
μ’ ανάσα γρήγορη, ζεστή
αγάπησέ με...
Θέλω να ζήσω όπως τ αστέρια που ξεψύχησαν
Μέσα στο ΦΩΣ.. κάποιου αφιλόξενου και μακρινού ουρανού
Γιατί πατρίδα μου είναι εκεί που μίσησα
Και με μισήσαν περισσότερο απ' οπουδήποτε αλλού..
Κλείνω τα μάτια μου, γελάω κι αφήνομαι
Μεθάω σα ξένος σε μια ξένη αγκαλιά..
Πίσω τα ίχνη μου θαμπώνουν και σβήνουνε
Μα δεν με νοιάζει αν θα γυρίσω πίσω πια..
ζητάω βοήθεια από ανήμπορα χέρια
που ριγούν στην αγάπη και στον τρόμο
πήρες λάθος το δικό μου δρόμο
και ψάχνεις το φως μου σε σβησμένα αστέρια...
η απουσία σου μ' εξουθενώνει
και δεν μπορώ να συνηθίσω
νοιώθω να προχωράω μπροστά μα πάντα φτάνω πίσω
κι αυτή η αλήθεια με σκοτώνει...
Ακούω τους ήλιους και τους πλανήτες σου..
Ακούω τις χαρές σου ακούω τις λύπες σου..
Τις αρμονίες που γεμίζουν τις νύχτες σου..
Τους εραστές και τους τρελούς
που ξενυχτάν κάτω απ' το δέρμα σου..
Ακούω την αλήθεια σου κι' ακούω το ψέμα..
Και μια μικρή ζεστή αγωνία μου γλυκαίνει το αίμα..
Ακούω την AΓΑΠΗ..
Ακούω την Αγάπη και δεν ακούω τις σκέψεις μου..
σε μένα έρχεσαι μην ξέροντας γιατί
κι αναστενάζεις καθώς λάμπει ο Αποσπερίτης
ένας λυγμός είναι αγάπη μου η ζωή
κάποιου που κλαίει στα βουνά της Αφροδίτης...
Γι αυτό το άβατο ΒΟΥΝΟ ΤΗΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ..
που θέλει να σαι ορειβάτης να σαι δύτης..
δεν τραγουδάει κανένας δεν τραγουδάει κανένας
για τις φωτιές και τις εκρήξεις του
για τις συσπάσεις τις εκκρίσεις του
δεν τραγουδάει κανένας άκου λοιπόν εμένα..
σ' έφερε η βροχή που κύλησε
μεσ' της νύχτας το λαμπάδιασμα
και του φεγγαριού...το άδειασμα...
ρίξε φλόγα, καψ' τα λόγια
εγώ που ξέρω από φωτιές
για προσάναμα ρίχνω δυο ευχές...
ΒΡΟΧΗ.. ξανάβαψε το πρόσωπό σου μαύρο
η νύχτα πήρε την κραυγή σου μακριά..
ανεμος έφερε στα αυτιά μου το τραγούδι σου
άνεμος μου πε θα ξανάρθω, έχε γεια..
Σ αυτό το φόντο της ομίχλης μη σταθείς
έτσι όπως ήρθες κάποια μέρα θα χαθείς..
Βάλε στο όνειρό σου τ ατσάλινα φτερά
και πέτα γοργά μακριά απ' αυτή την ερημιά..
...δικό μου αγαπημένο :roll:
γιατί και εσύ που με κοιτάς, λες και είμαι ο πρώτος
μη γελαστείς και πεις τυχόν πως δεν το ξέρω
πως με το πρώτο το χιόνι θα γίνεις κύμα και σκόνη
και θα την κάνεις, λυπημένη για μακριά
μα πριν να φύγεις, θέλω κάτι από σένα
κάτι καλό να μου θυμίζει τη μορφή σου
απ' το άρωμά σου σταγόνα, απ' το κορμί σου λίγο ιδρώτα
ή ένα χάδι που δεν μου έδωσαν ποτέ
πέρασα στεριές και θάλασσες, για να σε βρω
όμως τι να πω...τίποτα...
Τα δόντια μου πονούν φριχτά
και η οσμή μου μ' απατά
μολύβι ατόφιο η γλώσσα μου
και τα ρουθούνια μου στεγνά
και τα ρουθούνια μου στεγνά
Είναι και κάτι το κολάρο αυτό
σημάδι μ' άφησε γερό
χρόνια ραμμένο επάνω μου
χρόνια και 'γω να το μισώ
Δεν τρέχω τώρα όπως πριν
δεν πάω πουθενά
είναι κι εκείνη η παλιά πληγή
κι αυτή η μυστήρια τεμπελιά
Και εσύ φωνάζεις ακόμα δυνατά
για να σου κάνω τη δουλειά
ΜΑ.. δε σε παίρνω πολύ στα σοβαρά..
δε σε φοβάμαι τώρα πια..
(το δικό μου..)
χα...16/3/2007 ώρα 2:36pm :wink:
παμ' παρακάτω...
Υπέροχο τίποτα η ανάσα σου ζαλίζει
μα πάνω σου κρατιέμαι ζωντανός
υπέροχο τίποτα η γλώσσα σου με σχίζει
αφήνοντας σημάδια που δε σβήνει ο καιρός...
Zwi mou, zwi mou
esu eisai diki mou
anasa, pnoh mou
auth einai h zwi mou....
ρε σπορε..τι γαμωχρωμα ειναι αυτο... πεταχτηκαν τα ματια μου οξω.. :shock:
Ακου την ΑΝΑΣΑ.. μου που κόβεται
νιώσε το σφυγμό μου που ανεβαίνει
άπλωσε το χέρι σου και κράτα με
κι άστο χρόνο να περιμένει..
Αδειασε και πάλι η ψυχή
όπως φεύγει μια ανάσα
όπως η ζωή που εξασθενεί
λες και ζούμε σε μια φάρσα..
και πάλι παλεύουμε μικρές στιγμούλες
και πάλι με τα παιδιά μας μες στις κούνιες
αθώοι όλοι μα χαμένοι
μοιραίοι ξέγνοιαστοι και τόσο ξένοι
μπροστά στον χρόνο που γελά
Παράθεση από: "Rakendytos"ρε σπορε..τι γαμωχρωμα ειναι αυτο... πεταχτηκαν τα ματια μου οξω.. :shock:
.....
Καλύτερα τώρα;
Παράθεση από: "mauroula"Παράθεση από: "Rakendytos"ρε σπορε..τι γαμωχρωμα ειναι αυτο... πεταχτηκαν τα ματια μου οξω.. :shock:
.....
Καλύτερα τώρα;
..μ αρεσει που με προσεχεις :wink:
ΣΤΙΓΜΕΣ.. που τρέμουν μες το νου μου που τρελαίνεται..
καλοδεχούμενες χαρές, φτωχές μου ελπίδες..
τα πάθη μου γεμίσατε, μαζί με ενοχές..
στη θάλασσα της θλίψης μου..
σωθήκαν οι χαρές, σωθήκαν οι χαρές..
είναι κάτι στιγμές, που στα σύννεφα χάνονται, στον ουρανό
πρόσωπα αγαπημένα, πρόσωπα λατρεμένα που αφήνουν κενό...
ένας κόμπος το στήθος σου σφίγγει, και είναι τόσο βουβή η ανάσα σου
και όλα εκείνα, που είχες κρατήσει, τώρα κύματα γίνονται μέσα σου...
είναι ώρες που ως και ο χρόνος σου μοιάζει νεκρός...
Σταμάτα να κλαις..
Σταμάτα να σε λυπάσαι..
Ψάξε βαθιά τη δύναμη σου να βρεις
Να πάψεις πια να φοβάσαι..
Στο λέω δεν έχω καιρό..
Μαζί σου να χάσω..
Τα όνειρα που για καιρό κυνηγώ
Για σένα δεν θα χαλάσω..
Ετσι σκληρή είν η ζωή να το ξέρεις
ΜΕΣΑ ΣΟΥ.. ψάξε για να μην υποφέρεις
Βασίσου πάαααααααανω σου
Βασίσου πάαααααααανω σου :git:
Παράθεση από: "Rakendytos"Παράθεση από: "mauroula"Παράθεση από: "Rakendytos"ρε σπορε..τι γαμωχρωμα ειναι αυτο... πεταχτηκαν τα ματια μου οξω.. :shock:
.....
Καλύτερα τώρα;
..μ αρεσει που με προσεχεις :wink:
πάντα! ]
έτσι ξεκίνησα λοιπόν, έτσι ξεκίνησα
δεν με ρωτήσανε ζωή μα σε συνήθισα
σαν πληγωμένο αετόπουλο στο χώμα
ψάχνω τη δύναμη να κρατηθώ ακόμα,
έτσι ξεκίνησα λοιπόν, έτσι ξεκίνησα
άλλα μου δείξανε και άλλα εγώ αντίκρυσα
Θε μου κι ας ήξερα ποια μέρα θα πεθάνω
και του θανάτου μου γενέθλια να κάνω
Σε κουβαλώ, μέσα στο σπίτι που η φωνή σου έχει μείνει
κι όταν η πόρτα μου πίσω απ τον κόσμο κλείνει
σε στήνω απέναντι και σε πυροβολώ..
Μα δεν πεθαίνεις, δεν πεθαίνεις
και ας σε στήσουνε σε χίλια αποσπάσματα..
ναι, δεν ΠΕΘΑΙΝΕΙς, δεν πεθαίνεις
είναι αθάνατες οι τύψεις και τα οράματα..
Θέλω τη μέρα που θα φύγεις απ' το πρωί να μου γελάς
κι όταν την πόρτα θα ανοίγεις να είναι σα να μ' αγαπάς...
ΘΑ 'ναι σαν να μπαίνει η Άνοιξη
θα 'ναι ουρανού κατάνυξη
θα 'ναι σαν να μπαίνει η Άνοιξη
στα ξαφνικά
αλλάζω το δέρμα μου
κι ότι μου ζήτησες σου δίνω
ετούτη η άνοιξη
χαρές κερνάει μα εγώ δεν πίνω...
πίνω και μεθώ
ωχ αμάν! μέρα νύχτα τραγουδώ
ωχ αμάν! μέρα νύχτα τραγουδώ...
και το ντέρτι μου
ωχ αμάν! στο μπουζούκι μου ξεσπώ
Κάθε MEPA όλη μέρα περιμένω
Μου είπανε να σε ξεχάσω, μα επιμένω
Στολισμένη απ' τα Χριστούγεννα βιτρίνα
Έμεινα για σένα μέχρι Μάη μήνα
σε λένε "το κορίτσι του Μάη"
μα στην καρδιά σου η αγάπη δεν χωράει ]
Φυλαξου απο τα χειλη μου..που διψασαν για σενα..
Φυλαξου απο τους ορκους μου..γιατι ειναι δυνατοι!
Χιλιες αγαπες πληρωσα..ωσπου να ρθω σε σενα..
Φυλαξου απ την ΑΓΑΠΗ μου..γιατι ειναι αληθινη..
όταν χαράζει ο πρώτος στεναγμός
βγαίνει απ' τα πιο σφιγμένα χείλη
σαν πεταλούδα στη καμαρη πετά
ψάχνοντας άνοιγμα να φύγει
Πισω απ τους λοφους..πισω απ τα βλεφαρα..
υπαρχει τοπος και για σενα..
Χωρις Βαστιλλη.. χωρις αναθεμα..
χωρις τα ΧΕΙΛΗ τα σφιγμε-εεε-να.. :)
βρες άάάλλο τραγούδι λέμε! ]
υπάρχει λόγος σοβαρός
που ήμουν νέος χλιαρός
αυτά μου τύχαν δυστυχώς
μα δεν τα κρύβω ευτυχώς
...είμαι ωραίος! ;-)
Βλέφαρα σηκώθηκαν ο κριτής σοβαρός
οι παγίδες στήθηκαν, μας ζαλίζει ο καπνός
και ο τρόμος του πάλκου ίσκιος πέφτει βαρύς σκοτεινός...
Τα τσιγάρα αναβοσβήνω..
κάνω το πικρό γλυκό..
κι ο ΚΑΠΝΟΣ.. που πάει επάνω
φτιάχνει ένα μηδενικό..
τα τσιγάρα τα ποτά και τα ξενύχτια
έχουν κλείσει τα καλύτερα τα σπίτια.... ]
Ηπιες τα τσιγαρα σου
χορτασες την μαρκα σου
και αλλαζεις τωρα τον καπνο σπυ
έπαιξες κι έχασες μα κάποια μέρα θα καταλάβεις
πως όταν ο κόσμος μένει ίδιος πρέπει εσύ ν' αλλάζεις
να προκαλείς, να γελάς, έχοντας ψηλά το κεφάλι
δυνάμωσε το μπάσο, νιώσε το σώμα σου πάλι...
ρε ήσουνα ξυπόλητη
και γύριζες στους δρόμους
τώρα που σε πήρα εγώ
γυρεύεις ιπποκόμους
Μη γυρευεις στην σταχτη να ξαναβρεις φωτια
η δικη μας η αγαπη παει τελειωσε πια...[size=9]η καπως ετσι[/size] :P
Βαλε φωτιά σ' ό,τι σε καίει, σ' ό,τι σου τρωει τη ψυχή
Έξω οι δρόμοι αναπνέουν διψασμένοι ανοιχτοί
Είν' η αγάπη ένα ταξίδι από γιορτή σε γιορτή...
[size=18]Βάλε[/size] το κόκκινο φουστάνι
εκείνο που σε κάνει να μοιάζεις πυρκαγιά.
Έλα και μη μετράς την ώρα
τα νιάτα είναι δώρα που καίνε σα φωτιά.
δώσε μου φωτιά ν' ανάψω
βάλε μου κρασί να πιω
πρέπει απόψε να ξεγράψω
ό,τι στον κόσμο αγαπώ
[size=18]Ό,τι [/size]αγαπώ είναι δικό σου
Και το 'χεις πάρει μακριά
Φόρεσες τον ήλιο στο λαιμό σου
Κι εδώ δεν ξημερώνει πια
Μικρό μου τραγουδάκι σου λείπει το στιχάκι
Που θα κανε τον ήλιο ν ‘ανατέλει...
Ξυπνα μικρο μου κι ακουσε καποιο μινορε της αυγης
για σενα ειναι γραμμενο απο το κλαμμα καποιας ψυχης
Για το χαμόγελό σου τραγουδώ
γιατί μου δείχνει πως το κλάμα έχεις γνωρίσει
και για το βάδισμά σου το γλυκό
που μόνον όποιος σκόνταψε μπορεί να εκτιμήσει...
όλ' η ζωή είναι υπόθεσις χαμόγελο
είν' ένα γεια σου σ' έναν άγνωστο στον δρόμο
να σπλαχνιστείς τον κουρασμένο ταξιδιώτη
να τον ρωτήσεις τι συμβαίνει με χαμόγελο
να δεις τι εύκολοι κι απλοί που 'ναι οι άνθρωποι
Το χαμόγελό σου είναι αυτό που λείπει
Και διψούν για σένα της καρδιάς μου όλοι οι χτύποι...
είναι κάτι παιδιά που δεν γίνονται άντρες
και δεν ζουν τη ζωή τη δικιά σου
είναι κάτι παιδιά που δεν γίνονται άντρες
θα μπορούσαν να είναι παιδιά σου....
Aμα δεις τα ΠΑΙΔΙΑ.. πες ένα γεια
γιατί ο κόσμος δεν ήταν για μένα..
Ηταν πόρτες κλειστές και δικαστές
ήταν κρύο βροχή μια σκληρή εποχή
που κανείς τους δεν είχε ψυχή..
βρέχει κι εγώ τυλίχτηκα
σ' αυτήν την αγκαλιά
στα σκουριασμένα σύννεφα στα φύλλα
στης βρεγμένης γης τη μυρωδιά
ας ήτανε να πνιγώ σα μια σταγόνα
μέσα στα χείλια σου εγώ, βροχή μου,
σκέπασε αυτή τη γωνιά
τούτο το σώμα που διψά
ΑΣ ΗΤΑΝΕ.. για λίγο να ξεχάσω
Να γίνω ένας ήρωας δυνατός..!
Σε σένανε ποτέ μου δε θα φτάσω
Μα κάτι έχω δικό σου δυστυχώς..
Σε άλλον κύκλο τώρα θα γλιστρήσω
Ακούω να μου λέει μια φωνή
Πως μονάχη μου θα βγω να συναντήσω
Τον ήλιο που δεν χάρηκες εσύ..
Ας ήτανε..
Παράθεση από: "Rakendytos"ΑΣ ΗΤΑΝΕ.. για λίγο να ξεχάσω
Να γίνω ένας ήρωας δυνατός..!
Σε σένανε ποτέ μου δε θα φτάσω
Μα κάτι έχω δικό σου δυστυχώς..
Σε άλλον κύκλο τώρα θα γλιστρήσω
Ακούω να μου λέει μια φωνή
Πως
Παράθεση από: "joking"Παράθεση από: "Rakendytos"ΑΣ ΗΤΑΝΕ.. για λίγο να ξεχάσω
Να γίνω ένας ήρωας δυνατός..!
Σε σένανε ποτέ μου δε θα φτάσω
Μα κάτι έχω δικό σου δυστυχώς..
Σε άλλον κύκλο τώρα θα γλιστρήσω
Ακούω να μου λέει μια φωνή
Πως
Ο ποιητης το λεει Ερωτα.. Οχι εγω..
Τι να αλλαξω το κουπλε? :roll:
καλέ! εδώ τραγουδάμε! μην κολλάτε σε technicalities ]
Το ερμηνευει η Τανια ..νομιζω οτι ειναι δικος της και ο στιχος.. :scratch:
όταν θ' αγαπήσεις το γέλιο σου και την αναπνοή σου
και δεις πως έχεις κάτι να μας πεις
στο πλάι σου ο άνθρωπος που διάλεξες βιτρίνα στη ζωή σου
τριάκοντα αργύρια αντίτιμο σιωπής
ΟΤΑΝ.. θα ρθεις.. να με ξεθαψεις απ τις σταχτες
και διωξεις απο πανω μου.. ολη τη σκουρια
και ξαναβαλεις.. τις ροδες μου σε ραγες
και εγω αρχισω να κυλαω, να κυλαω ξανα..
Τοτε οι λυπες θα με ψαχνουν
κι ανεργες θα θρηνουν..
θα πεφτουν μανιασμενες οι βροχες
και θα ρωτουν..
Τι εγινε κεινο το τρενο που εβλεπε?
ΤΙ ΕΓΙΝΕ ΚΕΙΝΟ ΤΟ ΤΡΕΝΟ ΠΟΥ ΕΒΛΕΠΕ??
τα αλλα τρενα να περνουν.. :git:
Το ξέρω θα ‘[size=18]ρθεις [/b[/size]]μια μέρα να με ξαναδείς
Το ξέρω θα ‘ρθεις μια μέρα να με ξαναδείς
Το ξέρω ε-, ε-, ε θα ‘ρθεις μια μέρα να με ξαναδείς
Το ξέρω ε-, ε-, ε θα ‘ρθεις μια μέρα να με ξαναδείς
θα 'μαι πάντα εδώ να φυλάω αυτά που πέταξες
δεν σε συγχωρώ για όλες τις φωτιές που ξέχασες
θα' μαι πάντα εδώ όσα χρόνια κι αν περάσανε
δεν μας συγχωρώ, από φόβο χάσαμε
[size=18]Χρόνια [/size]πολλά
χρόνια να έρθεις περιμένω
τόσα χριστούγεννα σωπαίνω
και πέφτει χόνι πάντα
μέσα στην καρδιά
Πέφτει η Μαδρίτη.. παντού φαλαγγίτες
Ριβέρα και Φράνκο.. χαφιέδες κι αλήτες
κι εσύ νοιώθεις ξένος.. γελάς μεθυσμένος
και λες τι με νοιάζει για τους Ισπανούς..
Ώρες που πέρασαν και πάνε
σα φωνές μέσα μου μιλάνε
κάποτε σαν ξένος είχες φύγει
και χάθηκα στης μοναξιάς το δείλι...
χάθηκα....
γιατί δεν είχα τα φτερά
και είχα εσένα Κατινιώ
γιατ' είχα όνειρα πολλά
και το λιμάνι...
και το λιμάνι είναι μικρό
γιατ' ήμουν πάντα μόνος
και θα'μαι πάντα μόνος....
Δεv θα πετάξουμε ποτέ, δεv θα
γνωρίσουμε ουρανούς.
Πάμε για ύπνο [size=18]και [/size]θα δεις όσα
λαχτάρισε o νους.
Δεv θα πετάξουμε ποτέ, γιατί μας
κάρφωσαv στη γη
έτσι χτυπάvε δυστυχώς κάθε ελπίδα
δυνατή.
πάμε για ύπνο Κατερίνα
πάμε ν'αλλάξουμε ζωή
να δούμε όνειρα από κείνα
που τελειώνουν το πρωί
πάμε για ύπνο Κατερίνα...
ωωωωωωωω....
Κρυφά όταν κοιμάσαι
στα όνειρά σου μπαίνω
και σου φωνάζω δυνατά
Δώσ' μου ένα ρόλο
Δώσ' μου ένα ρόλο στα όνειρά σου
κι ας είναι ο τελευταίος...
δυνατά δυνατά, γίναν όλα δυνατά τ'αδύνατα
δυνατά δυνατά, σ'ένα θέαμα κοινό
δυνατά δυνατά, κι όπως πάνε του χορού τα βήματα
με τα χέρια ανοιχτά όλα τα περιφρονώ!
[size=18]Χέρια[/size] ψηλά κι όλα τα φτάνω,
έλα να πάμε απ'την αγάπη πιο πάνω.
Χέρια ψηλά δως μου να ανέβω.
Σ'ένα θεό,σε σένα τώρα πιστεύω.
δως μου χέρι να πιαστώ
να πιαστώ, να κρατηθώ
ένα γέλιο, μια ματιά
κι ανασταίνετ’ η καρδιά
σαν τρένο η καρδιά μου μες στους σταθμούς γυρίζει
τη νύχτα μέσα στη βροχή
εσένα ψάχνει για να βρει
να σου πει... :)
το παλιό ρολόι του μικρού σταθμού
στάθηκε στην ώρα του αποχωρισμού
είχε βασιλέψει και με φίλαγες
κοίταζες τα τρένα
και δεν μίλαγες...
είναι φορές που νιώθω πως σε θέλω
είναι και άλλες πάλι που σε μισώ
δεν ξέρω αν τρελάθηκα καταραμένη η ώρα
αυτή η ώρα που δεν είσαι εδώ...
η πιο μεγάλη ώρα είναι τώρα
η ώρα που γεννιέται η ζωή
η ώρα που ταιριάζει η αναπνοή σου
μαζί με την δική μου αναπνοή
κι αν είναι η αρχή στην κατηφόρα
η πιο μεγάλη ώρα είναι τώρα...
Ενα τραγουδι θα σου πω.. ακομα ενα..
απο τα τοσα που σου ειπα τα πολλα..
τα τοσα που ισως τα χεις ξεχασμενα
καθως ο χρονος φευγει και κυλα..
Δε θα ναι πια η μελωδια του θλιμμενη..
Δεν θα χει πια ουτε τη λεξη 'σ αγαπω'..
Θα λεει αυτο που χρονια μου συμβαινει
Κι αποψε ηρθ η ωρα να στο πω..
ΑΝΑΠΝΟΗ ΜΟΥ.. οταν σε χανω..
Ολα μου φταινε και να ζησω δεν μπορω..
Εισ η ζωη μου, αναπνοη μου κι οτι κι αν κανω
παλι κοντα σου να γυρισω λαχταρω..
να'ξερες πόσο σε θυμάμαι
να'ξερες πόσο σ'αγαπώ
όπου βρεθώ και όπου να'μαι
για σένανε καρδιοχτυπώ
γλυκά μου μάτια, αγαπημένα
μακριά από μένα πώς να χαρώ
γλυκά μου μάτια, αγαπημένα
ίσως μια μέρα σας ξαναβρώ...
Μια ματια κι ενα μαχαιρι
με καρφωσανε..
και οι φιλοι ενα χερι
δε μου δωσανε..
ΜΑΤΙΑ.. σκαλισμενα στο φεγγαρι
σα δυο σταξιες χρυσο γαλαζωπο
ριχτε μου για καντε μου τη χαρη
μια ματια ακομα κι ας κοπω..
έλα για την αγάπη μίλησέ μου
και όποια χάρη θέλεις ζήτησέ μου
να βρω το πιο κρυφό μαργαριτάρι
ή να σου κατεβάσω το φεγγάρι
MIΛHΣE μου μίλησέ μου
δε σε φίλησα ποτέ μου
μίλησέ μου μίλησέ μου
μόνο στο όνειρό μου σε φιλώ
Μες στα βαθια μου ονειρα γελαωωω
βλεπω τα χρυσα σου ματια, ψευτη κοσμε
μες στα βαμμενα χειλη σου φιλαωωω
οτι αγαπω κι οτι ξεχναω
Εισαι ενα ΟΝΕΙΡΟ, στις ταραγμενες σου ματιες ξεχνιεμαιιι
Εισαι ενα ΟΝΕΙΡΟΟΟ, στα θαυματα στους ποθους σου ξενυχτης τριγυρνω..
σπασμένο καράβι να 'μαι πέρα βαθιά
έτσι να 'μαι
με δίχως κατάρτια με δίχως πανιά
να κοιμάμαι...
ΕΤΣΙ.. και αλλιως..τα ηξερα ολα..
Και νατο μπροστα μου..αυτο που φοβομουνα..
Σε ειδα σφικτα..τα χερια του κραταγες..
Και εγω στη γωνια..σαν κλεφτης στεκομουνα..
Γι αυτο κρυψουυυ... :o να μη σε ξαναδωωω :o
[size=18]Όλα [/size]σου τα'δωσα,όλα δικά σου
γιατί σ'αγάπησα αληθινά,
στάλα δεν ένιωσες με την καρδιά σου,
με την καρδιά σου που δε με πονά.
όλα δικά σου μάτια μου
κι ο πόνος σου δικός μου
είδαν πολλά τα μάτια μου
στις γειτονιές του κόσμου...
[size=18]Μάτια[/size] μου αχ Μάτια μου
θάλασσες λόγια χάδια στεριές
Μάτια μου αχ Μάτια μου
δρόμοι με σκέψεις
νύχτες φωτιές κι αγκαλιές
νύχτες δίχως όνομα, νύχτες χωρίς σκοπό
χαμένοι από χέρι, χαμένοι και οι δυο
ανόητες αγάπες, ανόητα φιλιά
λόγια λόγια λόγια
λόγια ψεύτικα!
λόγια, λόγια ψεύτικα....
ΧΕΡΙΙΙΙ ΧΕΡΙΙΙ με τον Καρατζαφερηηηηη
στο ΤελεΑστυ πηγαινεεεε
Φασιστα Πρετεντερη.. Ωπααα :cheers:
]χέρια πήρανε
βεργούλες και με δείρανε
βεργούλες και με δείρανε
και την χαρά μου πήρανε
]
..αν γνωριζες τραγουδι για τον Καρατζαφερη η τον Πρετεντερη θα σου κοβα την καλημερα γλυκια μου.. :24:
ΤΑ..λογια μου ειναι μια γλυκια προσευχη..
κουρνιαζουν εξω απο το κλεισμενο σου παραθυρο..
και αν τ αφηνες θ ανοιγαν μια ρωγμη..
απ το κλειστο κελι σου.. ως το απειρο..
Μα συ σωπαινεις και θρηνεις σαν τον καταδικο..
Βαλε φωτια σε οτι σε καιει..σε οτι σου τρωει την ψυχη..
περνάνε σκέψεις στο μυαλό
σ' ένα δωμάτιο κλειστό
μια στη λαχτάρα π' αγαπώ
στη ταραχή που βλαστημώ
και τον χαμένο μου καιρό
να ξεγελάσω δε μπορώ...
ποιος θα το βρει... να μου το πει....
Στο αδειο ΔΩΜΑΤΙΟ.. και στον κρυο αερα..
Να σ αγαπω το μονο που μου μενειιι..
Να μαι για σενα η ζωη που περιμενει
Να κλεψει να σου δωσει
Να σε στειλει να σε νοιωσειιι..
στο άδειο μου πακέτο απόψε μπήκες
δεν ξέρω τι ζητάς και αν το βρήκες
αχ να 'σουνα τσιγάρο τελευταίο
γουλιά γουλιά μαζί σου να τα λέω...
;-)
Το [size=18]τσιγάρο[/size] στο τασάκι μου το άφησες
Μα την καρδιά μου πήρες
Και μόνο με παράτησες
Και πίνω μπύρες, πίνω μπύρες, πίνω μπύρες
γιατί καρδιά μου αγαπάς
αφού το ξέρεις, θα πονάς
γνώρισες αγάπες και μπερδεύτηκες
μα καρδιά μου ήταν όλες ψεύτικες
Μαύρη καρδιά στην άμμο
την πέταξα μακριά
κι ας είναι ο Ποσειδώνας αυτός που την κρατά...
πάνω στην άμμο την ξανθή
γράψαμε τ'όνομά της
ωραία που φύσηξεν ο μπάτης
και σβήστηκ'η γραφή....
είναι κακό να χτίζεις στην άμμο παλάτια
ο βορειάς θα τα κάνει
συντρίμια κομμάτια.....
δεν θέλω πλούτη να μου δώσεις και παλάτια
δεν θέλω λούσα όπως άλλες που γυρνάς
λυπήσου μόνο της καρδιάς μου τα κομμάτια
και πες μου λίγο τη φτωχή πως μ'αγαπάς
ΔΕΝ ΘΕΛΩ.. μονιμη αγκαλιααα ΩΠΑ.. :cheers:
Δεν θελω μονιμα φιλιααα
Δεν θελω ελεγχο τι κανω και που παωωω
Τι ωρα γυρισα εχτες..
Με ποιες αλητευα προχτεεεες
Τετοια σκλαβια δε την μπορω δε την βασταααω :blobs16: νεβερ..
Θα ζησω ελευθερο πουλιιι :git:
πατάω γκάζι και γελάς πίσω απ'το τζάμι
δυομιση η ώρα κι η νύχτα φωτεινή
μ'έχει τυλίξει ένα τεράστιο πλοκάμι
και το φολκσβάγκεν μου δεμένο με σχοινί
Να σε δω να [size=18]γελάς[/size]Μου φτάνει απόψε για να ξαναρχίσω
Να πετάξω ψηλά
Να ανοίξω μόνη φτερά
Θελω ΝΑ ΣΕ ΔΩ.. να μ αναζητας..
σε καθε οδο και δω.. στα λιγα που ζητας..
Θελω να σε δω.. μ ερωτα βαρυ..
να μην μπορει κανεις να διωξει αυτον το θανατο..
Καμια φορα φοραω τα λογια μιας πληγης..
Καμια φορα ξεχνιεμαι αλλιως
κι απ ολους κρυβομαι..
[size=18]Έρωτας[/size] είναι θαρρώ
ό, τι νοιώθω αγγίζω και ζω
ένα αθώο φιλί
ένα βλέμμα που στάζει η ζωή.
μας διαλύεις όσα χτίσαμε με ψέματα
και μας σνομπάρεις μ' ένα βλέμμα ξεφτισμένο
θα 'νοιωθες όμορφα αν βάζαμε τα κλάματα
όμως αγόρι μου σ' έχουμε γραμμένο... 8)
[size=18]Αγόρι[/size] μου για άλλα μέρη έβαλα την πλώρη μου
Φουρτούνες το λιμάνι σου είχε αγόρι μου
Με πλήγωσες κι αυτό δεν το ξεχνώ
Εσυ., καραβι ξεκινας.. απ το ΛΙΜΑΝΙ ΣΟΥ..
κι εγω πουλακι αφτερουγο.. μες την παλαμη σου..
Εσυ που φευγεις και πετας.. και που σκορπιζεσαι..
κι εγω φεγγαρι απανω σου.. να καθρεπτιζεσαι..
Αβασταχτο να σ αγαπωωω με τους πολεμους σου..
να αντεχω ολες τις βροχες.. και τους ανεμους σου..
Το φεγγάριπανωθέ μου
ασημένια τάληρο (με το Ευρώ ισχύει αυτό :roll: :roll: )
και με το κορίτσι Θέε μου
πάμε για το Φάληρο
μ' άσπρο πανί θα ταξιδέψω
μικρό κορίτσι θα σε κλέψω
όσο αγαπάω μένω πίσω
κι όλο με αφήνεις να σ' αφήσω... :(
ΦΕΓΓΑΡΙ.. μαγια μου κανες..
και περπατωωω και περπατωωω στα ξενα..
Ειναι το σπιτι ορφανο ορφανοοο..
αβασταχτο το δειλινο.. και τα βουνααα
και τα βουνα και τα βουνα κλαμενα..
Στειλε ουρανε μου ενα πουλιιι..
να παει στη μανα υπομονηηη.. :o (τραγουδαρα)
φτου ..αργησα.. :oops:
πιο γρήγορη.... :lol: :lol: :lol:
ΜΕΝΩ.. εκτος.. θυμαμαι ονοματα..
Τρεχω με ταχυτητα φωτος..
Μενω εκτος.. σαν κατι στοματα..
που διωξε απ τον κοσμο ενας λωτος..
Τα βραδια μου τα εργενικα.. τραγουδια λεω αρμενικα..
Θελω να γυρισω.. μα ο παραδεισος κλειστος..
'αργησα απόψε να σε δώ
και τρέχω να σε φτάσω
και με μια γρήγορη ματιά
στο κόσμο να σε ψάξω
(χιχι δικό μου είναι αυτό μη το ψάξετε :lol: )
καλόοοοοοο :lol: :lol: :lol:
κλαπ κλαπ κλαπ.. :cheers:
πήρα ένα βροχερό ταξί
να φτάσω ότι και να γίνει
να δω αν ακόμα είσαι εκεί
ή η σκιά σου έχει μείνει...
Στον ΚΟΣΜΟ.. που βαδιζεις..
δεν ειναι αλλος κανεις..
τους φοβους σου σαν βριζεις..
κοντα σου τους καλεις..
Ρακενδυτος 10000 δισκοι.. 8)
φτου..παλι αργησα.. :x
:24: :24: :24: :24: :24: :24:
ΒΡΟΧΕΡΕΣ.. ειναι οι μερες σου μα εσυ
κοιτας να κρυφτεις δε μιλας..
γκρεμιζονται οι γεφυρες για οτι κυνηγος
το ξερω θα σ αρεσε να ακους αχνα την καταιγιδα
χωρις να σκεφτεσαι χωρις να απαντας..
αφού είμαστε τόσο πολύ γρήγοροι...
γι αυτό αργούμε...(γμτ 3 φορές με προλαβαίνατε)
:lol: :lol:
Πως λοιπόν να σου μιλήσω( το μιλάς στο α' πρόσωπο ε! κι άλλο χρόνο :o )
και τη γλώσσα σου να βρώ
αφού πάντα κάνεις πίσω
για ένα σίγουρο παρόν
μικρό μου τραγουδάκι σου λείπει το στιχάκι
που θα κανε τον ήλιο ν ‘ανατέλει
σου λείπει η μαγεία κι η ωραία μελωδία
και δεν γλυκαίνεις τις καρδιές σαν μέλι...
μα εγώ θα σ ‘ αγαπώ μικρό μου
στο πιο κρυφό μουρμουρητό μου
και θα σε ψιθυρίζω πάντα
σαν να σουνα όμορφη μπαλάντα...
ΤΡΑΓΟΥΔΑΚΙ - τραγουδακι, δεν υπαρχει τελος..
Σκαει κι ερχεται η αγαπη, τρεχει σαν το βελος..
Μια φευγει μια χανεται και στριβει
Μια ερχεται την πορτα μου ανοιγει
Αερακι δροσερο που με χτυπαει
Φευγει ερχεται μετα με τριγυρναει
Αερακι δροσερο που με χτυπαει
Σαν τη δω να πλησιαζει με μεθαει..
Σε θέλω εδώ για να μπορώ
κστι απο αγάπη να θυμίζω
σε θέλω εδώ για να μπορώ
με το βλέμμα να σου δείξω
χωρίς να μιλήσω
τι θέλω να πω
δεν ΘΕΛΩ.. πια να μου μιλας..
να λες για τ ονομα μου..
γιατι ποτε δεν μου κανες..
και με το θελημα μου..
Αχ αχ δεν σε θελω πια μου γινηκες μπελας..
εσυ και η μαμα σου.. και κεινος π αγαπας..
θέλω ένα κορμί άθικτο
ένα κορμί καθαρό
να σκαλίσω πάνω του την ιστορία μου...
Eιναι γλυκο.. το πιοτο της αμαρτιας..
Ποιος ειν αυτος.. που δεν λαχταρησε να πιει..
Aυτη την γλυκα της κλεμμενης ευτυχιας
λιγο πολυ ολοι την εχουμε γευτει..
IΣΤΟΡΙΙΙΑ ΜΟΥΥ.. αμαρτΙα μου..
λαθος μου μεγαλοοο
Eισαι αρρωστια μου.. μες τα στηθια μου...
και πως να σε βγαλω..
ξεχασμένη μελωδία
πως και τη θυμήθηκα
κολυμπάω στην αμαρτία
απ' όταν γεννήθηκα
τόσα χρόνια πως περάσαν σαν να ήταν ένα χθες
αν με ήθελες στ' αλήθεια δεν το έμαθα ποτέ... :(
λες και ήταν χθες
λες και ήταν χθες
που φιλάκια σου'δινα
στα χείλη τα βελούδινα
κι άκουγε η μουριά
κι η κληματαριά
τις κουβέντες τις πνιχτές
λες και ήταν χθες
ΧΤΕΣ.. βραδυ ονειρευτηκα ενα βαθυ πηγαδι..
μα ο κουβας που ριξαμε χαθηκε στο σκοταδι..
Ψηλα επανω στεκονταν γεματη η σεληνη..
μα παφλασμος δεν ταραξε τη νεκρικη γαληνη..
Το προσωποοο σου κρατησα.. κι ειδα τα δυο σου ματια..
γεματα δροσερο νερο κρυσταλλινα κανάτια..
Σφιξε με αγαπη μου.. θα ναι φριχτο το στερεμα της κρηνης..
Ακομα παιζουμε κρυφτο.. στον κηπο, στην καρδια της μνημης..
κι ως έσκυψα να πιώ εστέρεψε η πηγή
στα χείλη μας χλωρό ακόμα το φιλί
έλα να αγαπηθούμε σε μια βουνοκορφή
η άνοιξη τραγούδια
ο ήλιος την αυγή
έλα να αγαπηθούμε σε μια βουνοκορφή
Θελω να ΠΙΩ.. μαζι σου ενα τσιγαρο..
να δω να καιγεται στα χειλια σου ο χρονος..
Θελω να πιω μαζι σου ενα τσιγαρο..
για μια στιγμη να γελαστω..
και να ξεχασω.. ν αρνηθω πως ειμαι μονος..
Τα πιο βαρια ναρκωτικα που εχω παρει
ειναι αγαπη μου ο φοβος και η ελπιδα..
να ρχεται μπόρα δυνατή
να μη μπορεις να αποσκιάσεις
και να φοβάσαι μοναχή
μη φύγω και με χάσεις
να λέω παναγία μου
ποτε μη ξαστεριάσει
το μυστικό τσ΄αγάπης μου
μη το ξεφανερώσει
Αν δεν ΜΠΟΡΕΙΣ.. να μετρησεις τα αστερια
Του βυθου μιας λιμνης..
Αν δεν μπορεις να ακουσεις το πρωινο
Τραγουδι της σεληνης..
Αν δεν μπορεις να νοιωσεις την καρδια
Της μητερας γης..
Αν δεν μπορεις να γευτεις το φιλι
Της ηλιοβροχης..
Αν δεν μπορεις.. αν δεν μπορεις..
Δεν ανηκεις σε εμας δεν θα γινεις ποτε ουτε εδω
Ουτε αλλου ..Ο καβαλαρης του ουρανου.
είμαι το ένα μισό της σελήνης
μην κλείνεις σε λίγο γεμίζει το άλλο μισό
η αγάπη γεμίζει ξανά τα ποτήρια
ρωτάει ποιος διψάει ψιθυρίζεις "εγώ..."
Κανε με κρυψωνα σου
για να ζεσταινω το χειμωνα σου..
να γινω μια φωτια στο στρωμα σου
κι απο τα δακρυα μια σταγονα σου..
να γινω εσυ.. κι εσυ να εισαι εγω..
σ ενα σωμα κι οι δυο..
Μεσα σου γεννηθηκα
πηρα, εδωσα, αγαπηθηκα, πεθανα, αναστηθηκα..
βρηκα ΤΟ ΑΛΛΟ ΜΟΥ ΜΙΣΟ..
για σένα που περνάς
έξω απ' την πόρτα μου, Νοτιά
θα πω μια προσευχή
να 'ναι τα δένδρα ήσυχα
και τα παράθυρα ανοιχτά
όμορφα θαύματα, ζεστά
για τα μάτια είναι τα δάκρια
για τους χειμώνες είναι η φωτιά...
Μια ιστορια παιδικη
ζωγραφιζει στο μυαλο μου.. χρωματιζει τη ζωη..
Το ταξιδι ξεκιναει
πανω στης νιοτης θα γυριζω το φως..
ταξίδι στο φως..
ΧΕΙΜΩΝΕΣ.. περασαν ξανα..
χειμωνες βλεπω καθε μερα..
μεθυσμενα γαλαζια νερα..
κι εσύ όταν λείπεις σε ταξίδι
στεγνώνει μέσα μου ο καημός
σαν τη φωτιά μου καίει την πέτρα
κι όμως δε γίνεται καπνός...
ΚΑΠΝΟΣ.. φωτια και λασπη..
Αχ τι δικοπος καιρος..
Χειμωνας και καλοκαιρια
Πηγε στα χαμενα.. Και τουτη η Πασχαλια..
Καημος ιδρωτας κι αιμα..
Αχ τι αναποδη ζωη..
Πλακωσε παλι η συννεφια..
Πηγε στα χαμενα.. Κι ετουτη η Πασχαλια..
άπονη ζωή
μας πέταξες στου δρόμου την άκρη
μας αδίκησες
ούτε μια στιγμή
δεν ήρθες να μας διώξεις το δάκρυ
μας κυνήγησες
το κρίμα μας βαρύ
μας γέννησες φτωχούς
με την καρδιά πικρή
γεμάτη στεναγμούς
πουλί είν' η αγάπη της φωτιάς και της χαράς το δάκρυ
αλήθεια ήλιος πρωινός... τι να ναι η αγάπη...
τι 'ν' αυτό που το λένε αγάπη
τι 'ν' αυτό; τι 'ν' αυτό;
που κρυφά τις καρδιές οδηγεί
κι όποιος το'νιωσε το νοσταλγεί
τι 'ν' αυτό που το λένε αγάπη
τι 'ν' αυτό; τι 'ν' αυτό;
γέλιο; δάκρυ; λιακάδα; βροχή;
της ζωής μας και τέλος κι αρχή
ποτέ, ποτέ κανένα στόμα
δεν το'βρε και δεν το'πε...
..ακόμα...
δεν είμαι τίποτα εγώ παίξε μαζί μου όσο θέλεις
μα όταν αρχίσει η βροχή με στου χειμώνα τη σιωπή
τι θα γυρεύεις, θα φεύγεις...
φεύγεις χωρίς να ξέρεις που θα πας και τι γυρεύεις...
δεν είσαι εδώ
δεν υπάρχεις πια μες στη ζωή μου
δεν είσαι εδώ
τώρα η νύχτα μετράει την αντοχή μου
δεν είσαι εδώ, δεν είσαι εδώ
τα χρονια φεύγουν θές ΔΕΝ θες
σαν των ματιών σου τις βαφές
κι εσύ φοβάσαι
να με θυμάσαι
ΘΥΜΑΣΑΙ.. στην Ελλαδα.. οταν δεν δουλευες εσυ..
και την πορτοκαλαδα την πιναμε μιση μιση..
Τωρα βροχη και μπορα.. ενας εδω κι αλλος εκει..
Χαθηκες στην Αμερικη κι ουτε ενα γραμμα..
σ’ έχω ώρες-ώρες μα το θεό τόσο πολύ ανάγκη
πού τρέχουν απ’ τα μάτια μου θάλασσες και πελάγη
στείλε ένα γράμμα μια συλλαβή αν έχεις τον θεό σου
πού κρέμομαι απ’ τα χείλη σου κι είμαι στο έλεος σου
ανάθεμά σε, δε με λυπάσαι πού καίγομαι και λιώνω
πού μ’ έκανες και σ’ αγαπώ και τώρα μαραζώνω
Στις θαλασσες των ομματιων μου..
σαν του Ευξεινου ποντου δυο..
πεσε να δροσιστεις μωρο μου..
και μη φοβασαι εγω ειμαι εδω..
ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ.. ματια μου..
λιμνοθαλασσες καημενες..
να βουτανε οι καρδιες..
και να βγαινουν στεγνωμενες..
έχω πάθει με τη πάρτη σου μωρό μου
τι μου κάνεις δε μπορώ να φανταστώ
λες και βγήκες από κάποιο όνειρο μου
λες και είσαι αυτό που χρόνια αναζητώ
τι παθαίνω όταν στα μάτια με κοιτάζεις
η ψυχή μου στη κωλότσεπη πετά
μες τα σύννεφα ψηλά με ανεβάζεις
και με στέλνεις χίλια μίλια μακρυά... :lol:
χίλια μύρια κύματα μακριά απ'τ'Αϊβαλί
χίλια μύρια κύματα μακριά απ'τ'Αϊβαλί
..
]
Μωρό μου σε θυμάμαι τις νύχτες δε κοιμάμαι
Μου λείπουν τα στηθάκια σου
προσκέφαλο στ' ονείρου μου το χάζι
Μωρό μου σε θυμάμαι με λάδια στο κορμάκι
Να πλατσουρίζεις στα νερά
ο ήλιος δίπλα σου ήτανε σκοτάδι
Το βράδυ στη σκηνούλα μας
τραγούδια από Doors να τραγουδάμε
Το φάλτσο σου αβάσταχτο
μα το φιλί σου μ' έστελνε θυμάμαι
Μωρό μου φάλτσο μωρό μου φάλτσο
είσαι το Σι μπεμόλ ακόρντο στην καρδιά μου
αν και φάλτσο
δεν θέλω να θυμάμαι, δεν θέλω να ξεχνάω
δε σε έχω πια, δε σε έχω
την έξοδο κινδύνου δε βρίσκω πουθενά
δε σε έχω πια...
Αν ΔΕ.. χωρας μεσα σε μια αδεια πατριδα..
αν δε σου φτανει μια ελπιδα τυφλη..
αν δε χωρας μεσα σε μια ονειροπαγιιιδα..
αν δε χωρας σε μια αγκαλια φυλακή..
Τοτε τι κριμα.. τι κριμα.. τι κριιμααα :o
παντου περισσευεις και παντου ξεψυχας..
τοτε τι κριμα.. τι κριμα.. τι κριιμαααα :o
δε χωρας πουθενα.. δε χωρας πουθενα..
πουθενααα :git:
Βρε όπα κρίμα το παιδί
Βρε ότι κάτσει κι ότι 'ρθει
Ας την καρδιά σου να τα πει
Κι αμόλησε καλούμπα
ώπα, είπα, λέω
μέσα στη ζωή περνάω
τραγουδώ και προσπερνάω - λέω
ώπα, είπα, λέω
αναμμένη η μηχανή μου
και δεμένη η ψυχή μου - λέω
ώπα, είπα, λέω
πίσω από ‘να γραφειάκι
χρήμα κέρδος κυνηγάω - λέω
ώπα, είπα, λέω
ώπα κοίτα με γελώ
είπα κοίτα με γελώ
λέω κοίτα με γελώ δεν κλαίω
ωπα ωπα τα μπουζουκια ωπα και ο μπαγλαμας
Οι συνηθειες που εχω δεν θ αλλαξουνε..
ΜΠΑΓΛΑΜΑδες.. και μπουζουκια θα με κλαψουνεεε :cheers:
ΟΛΕΕΕ
θέλω στα μπουζούκια απόψε να με πας
για δικό μου κέφι τα φράγκα να σκορπάς
κι όταν χορεύω παλαμάκια να χτυπάς
αν μ' αγαπάς, αν μ' αγαπάς....
[size=18]Αν [/size]δεν μ΄αγαπάς αν από καιρό θες να μ΄αφήσεις
δε θα βρεις κατάλληλη στιγμή να τ΄ομολογήσεις
αν δεν μ΄αγαπάς πες το σαν σε άλλον να μιλάς
πες το μου σαν να΄τανε ένα αστείο
σαν να ήταν λέξεις σε βιβλίο
όλα θα τελειώσουν μ΄ένα αντίο
αν δε μ΄αγαπάς
Μη ΜΙΛΑΣ.. μεινε στο πλαι μου..κι αποκοιμησου
Χαμανες εικονες απ το χτες.. κρυφα γεννησε η ζωη σου
Γινεσαι ενα με τ ονειρο.. και με παιδευεις
Εγω σ εχω παρει αγκαλια.. κι εσυ σ αλλη γη με γυρευεις
[size=18]Μείνε [/size]μες στα όνειρά μου γίνε φόβος και χαρά μου
Μείνε μέσα στη ζωή μου μείνε
Στο λαιμό μου αποκοιμήσου, να ονειρευτώ μαζί σου
μείνε μέσα στη ζωή μου μείνε
σ'ακολουθώ
και ξέρω πως χωράω
μες στο λακάκι
που'χεις στο λαιμό...
ΞΕΡΩ.. πως θα ρθει και δεν θα μαι οπως ειμαι..
να τον δεχτω με το καλυτερο παλτο μου..
μητε σκυμενος στις σελιδες καποιου τομου
εκει που υψωνομαι να μαθω οτι κειμαι..
Δεν θα προσευχομαι σε συμπαν που θαμπωνει..
δεν θα ρωτησω αναιδως που το κεντρι σου..
γονιος δεν θα ναι να μου πει "σηκω και ντυσου..
καιρος να ζησουμε παιδι μου ξημερωνει..
Θα ρθει την ωρα που σπαρασσεται το φως μου..
ξημερώνει κι εγώ στους δρόμους τριγυρνώ
κι αν χαράζει, το φως δεν φτάνει εδώ
πού να είσαι, ποια χέρια σε κοιμίζουνε;
ποια τραγούδια σε νανουρίζουνε;
ΠΟΙΑ.. νηματα σ ενωνουν με μια αλλη θηλια..
Ποια κυματα σε διωχνουν απ αυτο το λιμανι..
Ποια μοιρα σε φωναζει απο την αλλη μερια..
Πες μου ποιο φοβο αγαπησες παλι..
Ποια συννεφα σκεπασαν τη στεγνη σου καρδια..
Ποια αστερια τραγουδανε τη καινουρια σου ζαλη..
Ποιο ψεμα σε κραταει στην αληθεια κοντα..
Πες μου ποιο φοβο αγαπησες παλι..
κι ύστερα πήρες από πάνω μου το χιόνι
κι ύστερα τίναξες τη στάχτη απ΄τη ζωή μου
πήρες στα μάτια το παράπονο να λιώνει
κι ύστερα έκλαψα κοντά σου ως το πρωί
κι ύστερα κι ύστερα
μα δεν υπάρχει ύστερα
κλείσαν ξανά τα σίδερα
κι όλα τελειώνουν σήμερα
Κι ύστερα τίναξες τη σκόνη απ' την καρδιά μου
κι έγινε διάφανο στα χέρια σου γυαλί
το ουράνιο τόξο είχε καθίσει στα μαλλιά μου
και... κάποιος έπαιζε στα σύννεφα βιολί
κι ύστερα κι ύστερα
μα δεν υπάρχει ύστερα
κλείσαν ξανά τα σίδερα
κι όλα τελειώνουν σήμερα
ΣΗΜΕΡΑΑΑ.. σα να μαι εσυ ψυχη μου
κρατα με οπως δε σ εχουν κρατησει ποτε..
Ακουσα να λετε φωνες του ανεμου
τ ονομα μου και μια προσευχη τρεις φορες..
Εφτασε ενα δακρυ στων χειλιων την ακρη
τρεχει στο αυλακι απ το πρωτο φιλι..
μεσα του ειδα να τρεχεις κι εσυ
μη με θυμασαι αν δεν εισαι εδω..
Δωσε μου σα να μαι εσυ ψυχη μου..
δωσε μου οτι δεν σου εχουν χαρισει ποτε!!!
...
αχ, στις άκρες απ' τα χείλη σου
τα δίχτυα τους ερίξανε
και πιάσαν την καρδιά μου
και πιάσαν την καρδιά μου
και σαν ψαράκι σπαρταρώ
στ' αγκίστρι καρφωμένο
κι όταν σ' ακούω να τραγουδάς
χίλιες φορές πεθαίνω
ΧΙΛΙΕΣ.. βραδιες θα μ αρνηθεις
χιλιες θα με ζητησεις..
Κι οπου κι αν πας.. κι οπου σταθεις
οσο κι αν θες να μ αρνηθεις.. θα θυμηθείς..
τον ερωτα που ζησαμε και θα με νοσταλγησεις..
και μετααα δεν μιλαμε πολυ
γιατι το ονειρο ζει στην σιωπη
με το βλεμμα στους περαστικους
να χα ΧΙΛΙΕΣ σιωπες να ακους.....
:git:
όσα η αγάπη ονειρεύεται,
τα αφήνει όνειρα η ζωή.
μα όποιος στ'αλήθεια ερωτεύεται
κάνει τον πόνο προσευχή
βαρκούλα κάνει το φιλί
και ξενιτεύεται
Καποιος ειπε πως ο δρομος ειναι η φλεβα της φωτιας
Ψυχη μου παντα να κυλας..
Καποιος ειπε πως ταξιδι είναι μονο η ΠΡΟΣΕΥΧΗ..
Καρδια μου να σαι ζωντανη..
Καποιος ειπε πως η αγαπη σ ενα αστερι κατοικει
Αυριο βραδυ θα μαι κει..
Καποιος ειπε πως ο ερωτας για μια στιγμη κρατα
Αυριο βραδυ θα ναι αργα..
Ζήνωνος μ'έντυσε η ζωή στρατιώτη
Ζήνωνος πόρνη η αγάπη η πρώτη
κι από βράδυ σε πρωί
μου τελειώνει η ντροπή...
Ζήνωνος!
η αγάπη μέσα μου θα κλαίει
θάναι μια πληγή
βαμμένο μέταλλο που καίει
κόκκινη λάβα μες στη γή
Αντε, μες της ΓΗς.. το πυρωμενο κεντροοο
αντε, δυο πουλια.. φιλιουνται σ ενα δεντροοο
αντε, πεφτει λαβα.. λαβα απ τα φιλιαααα τους
αντε, και φτερα.. απολιθωμενα απ τα κορμιααα τους..
τα πουλιά τα βρίσκει ο χάρος στο φτερό
τα ελάφια όταν σκύβουν για νερό
μα εμένα που 'μαι δέντρο μες τη γη
με ξεριζώνει κάθε χαραυγή
Δως μου λιγο ΝΕΡΟ..
Να χω κατι να πιω αμα διψασω..
Για να σβησω φωτιες
Που χω κρυφες..
Δως μου λιγο κρασι
Να εχω κατι να πιω για να ξεχασω..
Να ξεχασω το χθες
Που μεινε χθες..
Χρονια μες στη σιωπη
Η ψυχη μου ζηταει ν ακουστει..
το παραμύθι τέλειωσε κι αρχίζει η ζωή
αχνα ταν η αλήθεια σου σαν ψέμα αληθινή
τι να την κάνω τη ζωή μου
στο παραμύθι θα τη ρίξω να πνιγεί
να παραμυθιαστεί η ψυχή μου
να σε πιστέψει πάλι από την αρχή
να σε πιστεύει όταν μ` αγγίζεις
τις νύχτες όταν ψιθυρίζεις όταν λες
Θα μαι κοντά σου όταν με θες...
Πηγα κι ηπια το νερο απ τη πηγη της ληθης..
Που σβηνει τα θυμισματα.. κι ολους τους πονους σβηνει..
Μα πιο βαθια μου χαραξε τη θυμηση στο πονο
Κι μεινα παντα να ζητω ενα φιλι σου μονο..
Με τοσα ΨΕΜΑτα.. που ντυθηκαν οι λεξεις
Πως να σου πω το σ αγαπω.. να το πιστεψεις..
μα αν θα έπρεπε να τραγουδώ για όσα με πληγώνουν
τα χείλη δεν θα τα άνοιγα, θα τα άφηνα να λιώνουν
ησυχία, ησυχία λέξη καμία
Γγατί όσα με πονούν βαθιά δεν έχουν σημασία
όταν στα χείλη φτάνουνε χάνουνε την ουσία
η λέξη είναι μία, ησυχία, ησυχία...
Καποιοι με μακρια μαλλια με τραβουν σε μια γωνια..
Κρυψου ρε φιλε στοχος μη γινεσαι ελα μαζι μας απο δω..
Φευγουνε τρεχουν μεσα στα στενα και γω ακολουθω..
Στο μπαρ το σκοτεινο δεν θα ρθω να σε βρω..
Τρεχουν οι φιλοι.. τρεχω και εγω..
Ειμαι μαζι τους δεν θα χαθω..
Για μενα ΤΡΑΓΟΥΔΩ..
]φίλοι μου χαράματα γυρνάνε
έχουν τις μπύρες τους ακόμα αγκαλιά
έξω απ'την πόρτα μου περνούν και τραγουδάνε...
ΑΚΟΥΩ.. τις θαλασσες και τα ποταμια σου..
Ακουω το γελιο.. ακουω το κλαμα σου..
Τις μελωδιες που γεννιουνται στα σπλαχνα σου..
Τις πολτειες και τους ανθρωπους
που ταξιδευουν κατω απ το δερμα σου..
Ακουω την αληθεια σου.. ακουω το ψεμα..
Και μια μικρη ζεστη αγωνια μου γλυκαινει το αιμα
Ακουω την Αγαααπη :git:
Ακουω την ΑγαΑΑΑαπη.. :git:
Ακουω την Αγαπη.. και δεν ακουω τις σκεψεις μου.. :blobs16:
όλοι μιλούν γι' αγάπη ]
μίλα μου γι'αγάπη! ]
Ζήλια μου ζήλια μου
σαν την αγάπη είσαι τόσο δυνατή
[size=18]Μίλα [/size]μου μίλα μου μα φύγε όταν έρθει εκείνος
να με βρεί
άμα θες να φύγεις φύγε
άμα θες να κάτσεις κάτσε
να γκρινιάζεις μόνο πάψε
δεν μπορώ να σ'ανεχτώ! ]
Δεν ΜΠΟΡΩ..
Ο χειμωνας με πληγωνει άλλο πιααα.. δεν μπορω..
Δεν μπορω..
Την αυλη μου καιει το χιονι.. αλλο πια δεν μπορω..
Εισαι τ αγγιγμα του ανεμου
Που μου ξαφνιαζει το κορμι..
Δεν σε χορτασα ποτε μου
ολα ηταν μια στιγμη..
στην αγορά του Αλ Χαλίλι
θα πουλάν τα δυο σου χείλη
δυο περιουσίες κι άλλη μια
τέσσερεις εγώ θα δώσω
θα πληρώσω όσο όσο
να μου κάνουν μία μελανιά
νααα μου κάνουν μία μελανιά....
ΤA ΔΥΟ ΣΟΥ.. χερια.. πη-ηηρανε..
βεργουλες και.. με δει-ειιιρανε..
Βεργουλες και.. με δει-ειιιρανε..
και την χαρα μου.. πη-ηηηρανε..
ΩΠΑ.. :cheers:
Τα χερια σου.. με κα-αααψανε..
που αλλον αγκα-λιαααασανε..
Που αλλον αγκα-λιααασανε..
και δεν με λογα-ριααασανε.. :git:
χαρά μου, για σένα ζω χαρά μου
το ξέρεις... χωρίς να στο'χω πει...
χαρά μου, τα πιο όμορφα όνειρά μου
χαρά μου, τα πνίγω στη σιωπή
απ' τον έρωτα τον τρελό έχω γίνει παιδί δειλό
σε λατρεύω, μελαγχολώ, μα δε μιλώ...
[size=18]Χωρίς [/size]την αγάπη σου θα ήμουνα μόνος
η πίκρα θα μ'έπνιγε, το δάκρυ, ο πόνος
Εσύ, με οδήγησες, στη γη, στην ελπίδα
Του κόσμου το νόημα
στα μάτια σου είδα
(αλοίμονοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοο σ'αυτούς που δεν αγάπησαν)
χαμένος μες στο πουθενά
δε θα βρεθώ ποτέ ξανά στην πρώτη μου πατρίδα
έψαξα μέσα μου βαθιά
κι είδα μονάχα ερημιά και πουθενά δε σε είδα
άσε με πάλι να σε δω,
έλα για λίγο φως μου
κι ύστερα φύγε κι ας χαθώ
στην αγορά του κόσμου
Κι αν η προσευχη μου οινοπνευμα μυριζει
καπνο και πυρετο..
στο γυαλινο το κυμα τ αρωμα σου..
φωναζω να καθρεφτιστει η φωνη μου..
Και στην οχθη που χτενιζεσαι ακουστη
σαν αλμυρο τραγουδι..
που σου φερνει ερωτευμενο το νερο..
Και στο διαβολο πουλαω την ψυχη μου
εγω για να ΒΡΕΘΩ..
αποψε τυλιγμενος στου κορμιου σου το βυθο..
Κι [size=18]αν [/size]έχω κάψει ότι σε θυμίζει,
κι αν έχουν κλείσει τις καρδιάς μου οι πληγές,
πάντα σε γυρνάει κάτι απ' το χτες.
Κι αν έχω σβήσει όλα τα σημάδια,
κι αν δεν υπάρχεις στη ψυχή μου πουθενά,
ξέρω κατά βάθος κάπου με πονά.
Αν δεν μπορείς
[size=18]να μ' αγαπάς [/size]όπως κι εγώ αν δε μπορείς
και στα όνειρά σου να 'μαι ο πρωταγωνιστής
ασ' το καλύτερα μην το ταλαιπωρείς
αν δεν μπορείς
αν δεν μπορείς
όπως αισθάνομαι κι εσύ να αισθανθείς
και να ΄μαι ο λόγος που υπάρχεις και που ζεις
ασ' το καλύτερα μην το ταλαιπωρείς αν δεν μπορείς
αν δεν μπορείς
Μεσ' τη ζωή
πρέπει να ξέρεις να νικάς μα και να χάνεις
κι αν αγαπάς
χωρίς να σ' αγαπούν να ξέρεις τι να κάνεις
γιατί η ζωή
δε θα στα φέρνει όλα στα μέτρα σου κομμένα
θα σε γεμίζει με καημούς και απηθημένα
Συλλαβιζω ακομα τον ρυθμο
ΑΝ.. ακους, στις μουσικες σου πετω..
φτανουν λιγα καρβουνα οι ματιες
μια ζωη να προσκυναω δυο στιγμες..
Μοοονο τα σημαδια του ερωτα αγκαλιασαμε
στην καρδια μια βουτια δεν αρκει..
Τ αλλα ειναι κοραλλια που ακομα δεν τα φτασαμε
ειν η αγαπη απατητη γη..
πολύ με πίκρανες ζωή
μακριά θα φύγω ένα πρωί
θ' ανέβω σ' ένα αεροπλάνο
να δω τον κόσμο από κει πάνω
όταν κοιτάς από ψηλά
μοιάζει η γη με ζωγραφιά
κι εσύ την πήρες σοβαρά
κι εσύ την πήρες σοβαρά...
Τα βουνά περνάω
και τις θάλασσες περνώ
Κάποιον αγαπάω
Δυο ευχές κρατάω
και δυο τάματα κρατώ
Περπατώ και πάω
Κάποιος είπε πως η αγάπη
σ' ένα αστέρι κατοικεί
αύριο βράδυ θα 'μαι εκεί
Κάποιος είπε πως ο έρωτας
για μια στιγμή κρατά
αύριο βράδυ θα 'ναι αργά
[size=18]Έρωτα[/size], δεν ξέρεις ν' αγαπάς
εγώ πονώ κι εσύ δε με πονάς.
Πάνω που σε νόμιζα εχθρό
απ' το βυθό με στέλνεις στον αφρό.
Αν μ ΑΓΑΠΑΣ δε θα χει συνορα για μας ουτε μοναξια..
με το βορια και με τ αστερια της νυχτιας συντροφια..
Αν μ αγαπας με λογια μονο της καρδιας θα μιλας..
θα με κρατας και σε λιμανια γιορτινα θα με πας..
σύνορα η αγάπη δεν γνωρίζει
πόσο σ'αγαπώ, πόσο σ'αγαπώ
γέρνεις και ο ίσκιος σου μ'αγγίζει
κι εγώ ριγώ, κι εγώ ριγώ...
Και μπροστα απο τους κολασμενους περναω εγω
σα μια σκια..
που σεργιαναει στον Αδη τη δικια σου μυρωδια..
Κι ειναι λεω ο παραδεισος για μας
ΑΓΑΠΗ.. μου μικρη
να μοιραζομαστε τουτη την κολαση μαζι..
σε κοιτώ να γελάς
και να φεύγεις πάλι μπροστά
μια ζαριά η ζωή για ν' αρχίσει πάλι
και να την κοιτάς να γελά
και να φεύγει πάλι μπροστά
μια ζαριά η ζωή για να σβήσει πάλι
Nα σε δω να ΓEΛAΣ
μου φτάνει απόψε για να συνεχίσω
Nα πετάξω ψηλά
Nα ανοίξω μόνη φτερά
ΨΗΛΑ.. τα παραθυρια σου και μακρια κοιτουνε
κι οταν με δουνε κι ερχουμαι.. διχως αερα κλειουνε
Ψηλα τη χτιζεις τη φωλια και θα λυγισει ο κλωνος
και θα σου φυγει το πουλι.. και θα σου μεινει ο πονος..
γεια σου Μάρκοοο.. :o
Θα ζήσω ελεύθερο [size=18]πουλί[/size]
κι όχι κορόϊδο στο κλουβί
για μιά μονάχα θηλυκιά να κελαϊδάω
θα χτίσω είκοσι φωλιές
κι άμα γουστάρω αγκαλιές
από κανάρα σε κανάρα θα πετάω
Χέρια ψηλά κι όλα τα φτάνω,
έλα να πάμε απ'την αγάπη πιο πάνω.
Χέρια ψηλά δως μου να ανέβω.
Σ'ένα θεό,σε σένα τώρα πιστεύω.
Χέρια ψηλά κι όλα τα φτάνω,
έλα να πάμε απ'την αγάπη πιο πάνω.
Χέρια ψηλά κι είμαι μαζί σου,
έτσι κερδίζω στη ζωή τη ζωή σου.
:smurfin:
Αυτα τα ΧΕΡΙΑ ειναι δικα σου..
και τα χεις στειλει για να με δικασουν..
Ειναι μαχαιρια που χουν τ ονομα σου
Αυτα τα χερια.. τα χερια τα δικα σου..
Γιατί έχεις φύγει,
και δεν είπες ούτε λέξη,
γιατί έχεις φύγει
και δεν είπες ούτε γειά!
ΓIATI γιατί γιατί
απομακρύνεσαι
Γιατί γιατί γιατί
από το όνειρο σου κρύβεσαι
Γιατί γιατί γιατί δεν παραδίνεσαι
η αγάπη τα πάντα νικάει
το ξέρει όποιος αγαπάει
Βγαινω στο δρομο και σκουπιζω τα αιματα σου..
κι οσα σου ειπα δεν μπορω να τα πιστεψω..
να μη ξεχασεις να πιαστεις απ τα ΟΝΕΙΡΑ..σου..
να μη φοβασαι η ζωη ειναι μπροστα σου..
τι μαλακιες ειπα για να ξεμπερδεψω..
Δεν ξερω ποιον παλευω να νικησω..
είπα να σβήσω τα παλιά
να κλείσω τα τεφτέρια
και σαν δυο φίλοι καρδιακοί
να δώσουμε τα χέρια
Ο Τομ του λειπει το να ΧΕΡΙ.. μα ολο γνεθει..
τουτο τ απιθανο σιναφι..να βρακωωωσει..
Εσθηρ, ποια βιβλικη σκορπας.. περνωντας μεθη..
Ρουθ δεν μιλας.. γιατι τρεκλιζουν οι διακοσιοιιιι..
Μη [size=18]μιλάς[/size]
Δεν είναι απαραίτητο
Μη μιλάς
Θα φύγω σ'ένα τέταρτο
μη μου μιλάς για καλοκαίρια
για ακρογιαλιές και αστέρια
πες μου μονάχα πως κι εδώ
το ίδιο μ'αγαπάς
θα ξανανεβώ, πάνω στο σχοινί
πάνω στο σχοινί το τεντωμένο
και έχω μυστικό, είναι μυστικό
το ίδιο λάθος πάντα πως το καταφέρνω...
έχω ένα μυστικό που στην καρδιά μου μέσα λάμπει
το ξέρουνε οι κάμποι, το 'χει μάθει το βουνό
το τραγουδούν τη νύχτα στα κλώνια όλα τα αηδόνια
και το 'χουν γράψει τα χελιδόνια στον ουρανό
δεν μιλάει κανείς, δεν απαντάει κανείς
σκιές βουβές υπνοβατούν πάνω στον πάγο
ήρθε ο καιρός να μου πεις... είναι καιρός να μου πεις...
τι γυρεύουμε εμείς μέσα στη νύχτα των άλλων...
ΔΕΝ..εχω τιποτα επανω μου..
Ουτε ρουχα ουτε ομπρελα ουτε πατριδα..
Τρεις μερες βρεχει τωρα και μου χουν σπασει τα νευρααα..
Δεν εχω που να κατσω απο κατω..
Ουτε ενα παγκακι δεν υπαρχει να κατσω..
Που να κατσω? ..ειναι ολα πιασμενα :?
Δεν εχω ουτε ενα κασμα να σκαψω τον λακκο μου..
Γαμω την κοινωνια μου θα παω ν ανεβω σ ενα βουνο,
και θα σας βλεπω ολους απο ψηλα..
Θα βλεπω εσας.. και την μιζερια σας..
Αλλα δε θα σας εχω αναγκη..
Γιατι ειμαι ο Χουλκ!!! 8)
Δεν [size=18]έχω[/size] πού να πάω
όλος ο κόσμος είσαι εσύ
θεέ μου τι πάω να κάνω
πώς να ξεγράψω μια ζωή
δεν έχω πού να πάω
είσαι για μένα ουρανός
κι ακόμα σ΄αγαπάω
αχ σ'αγαπάω ο τρελός
ΕΙΣΑΙ..του πονου μου η αιτια..
εισαι ενα βαρος στην κοινωνια..
εισαι η καμπουρα που χω στην πλατη μου..
Εισαι του ξεπεσμου μου η αιτια..
εισαι του κοσμου η αηδια..
Αλλα αμα θελεις, δως μου δυο κατοσταρικα.. :D
Δως μουυ δυο κατοσταρικααα
Δως μουυ δυο πεντακοσαρικαα
Δως μου απ αυτα τα καινουργια τα γιακοσαρικααα :git:
δως μου χέρι να πιαστώ
να πιαστώ να κρατηθώ
ένα γέλιο μια ματιά
κι ανασταίνεται η καρδιά...
Οταν σφιγγουν το ΧΕΡΙ..
ο ηλιος ειναι βεβαιος για τον κοσμο..
Οταν χαμογελανε..
ενα μικρο χελιδονι φευγει μεσα απ τ αγρια γενια τους..
Οταν σκοτωνονται.. οταν σκοτωνονται .. :blobs16:
όταν ο χώρος με κυκλώνει σαν πνεύμα...
με καθηλώνει η αλήθεια που σπρώχνω καθώς...
καθώς...αγγίζω το πιο όμορφο ψέμα...
...τελειώνω...
Πες ενα ΨΕΜΑ.. μη με ξεχασεις
να με θυμασαι οταν μεθας..
Πες ενα ψεμα μη με πεταξεις
να με θυμασαι οπου κι αν πας..
πες πως μ'αντάμωσες μια νύχτα σ'ένα όνειρο
πες πως με ξέχασες σαν ήρθε το πρωί
και μη σκεφτείς ότι για με δεν ήσουν όνειρο
και μη νοιαστείς τι θ'απογίνω στη ζωή
απόψε βλέπω καθαρά
τούς γρίφους και τις λύσεις
καίγονται μπρος μου κεριά μυθικά
όλες οι απαντήσεις
ρώτησε με αν ξέρω που πάω
ρώτησε με που μπορώ να σταθώ
αν φοβάμαι, αν σε μισώ, αν σ' αγαπάω
ρώτησε με αν πεθαίνω ή αν ζω...
Μες στα βαθια μου ονειρα γελαωωω..
βλεπω τα χρυσα σου ματια.. ψευτη κοσμε..
μες στα βαμμενα χειλη σου φιλαωωω..
οτι αγαπω κι οτι ξεχναω.
Εισαι ενα ΟΝΕΙΡΟ.. στις ταραγμενες σου ματιες ξεχνιεμαι..
Εισαι ενα ονειρο.. στα θαυματα στους ποθους σου ξενυχτης τριγυρνωωω..
βαμμένα κόκκινα μαλλιά κάθε νύχτα
σε ποια σεντόνια να δακρύζεις στα κρυφά
δεν έχει περιθώριο η πίκρα
και η χαρά τελειώνει στα μισά
λυπημένη μου αγάπη καληνύχτα
δεν τελειώνουμε έτσι εύκολα εμείς
σαν αγέρας που σε καίει μες τη νύχτα
όποια πόρτα κι αν ανοίξεις θα με βρεις
Με λενε ΑΕΡΑ.. και ζω ικανος κι η φυλη μου κι εγω
σαν ανθος αν χαθω.. να χαθω με περηφανια..
με τη σκουρια πολεμω μα το βημα μου αστραφτει και ζω
ικανος αν χαθω.. να χαθω με περηφανια..
Αχ πατριδα μου το φως σου παντρευτηκα..
κι ερωτευτηκα τα πρασινα νερα σου..
Νιώθω τις νύχτες πως μ΄αγγίζει
στιγμές αγάπης μου χαρίζει
χάρτινα όνειρα καμμένα
μεσ΄τη ψυχή μου κλειδωμένα
δυο πράσινα μάτια με μπλε βλεφαρίδες
με έχουνε κάνει τρελό
καρδιά μου να ξέρεις τα μάτια που είδες
πως δεν θα σου βγουν σε καλό
φοβάμαι ακόμα και να τους το πω
κι ας έχουν το χρώμα το πρασινωπό
δυο πράσινα μάτια με μπλε βλεφαρίδες
με μάθανε πώς ν'αγαπώ
ΜΑΤΙΑ.. μπλε.. καλοκαιρινα.. σαν δυο σταλες Αιγαιοο..
Ματια μπλε.. που τα δειλινα.. τα θυμαμαι και κλαιω..
Ποιος ταξιδευει στα ματια σου..
και ποιος ξαγρυπνα στο κορμι σου..
Ματια μπλε.. στα μεγαλα ταξιδια σου..
θα μαι εγω.. θα μαι παντα μαζι σου..
Ποιος ταξιδεύει στα [size=18]μάτια [/size]σου
Και ποιός ξαγρυπνά στο κορμί σου
Μάτια μπλε στα μεγάλα ταξίδια σου
Θα'μαι εδώ θα'μαι πάντα μαζί σου
:D ..απιστευτο ρε..
λιώνουν τα μάτια μου στο φως της τηλεόρασης
με νανουρίζει μια στριμμένη μελωδία
όσοι περνάν τη χώρα της απόγνωσης
παθαίνουν αμνησία...
αχ Γιάννη :lol:
Καλόοοοοο :lol:
Αχαρη μερα, στειλε ως εδω..
βρωμικο αερα.. βρωμικο ΦΩΣ..
Παιξε για μας..
Χασε για μας..
Σβησε.. σβησε.. σβησε για μας..
εδώ οι μέρες ταξιδεύουν σαν χελώνες νεκρές
κι εγώ τρεκλίζοντας τις ακολουθώ
εδώ οι σκέψεις ζωντανεύουνε ναυάγια πυρκαγιές
καίγομαι ολόκληρος εδώ και ξανασβήνω εδώ...
όμορφη μέρα
μες στη δροσιά σου
χαμογελούν τα λόγια μου
η αγάπη παίρνει τα τραγούδια
όμορφη μέρα
μες στη δροσιά σου
ξεχάστηκα
ξεχάστηκα...
δεν μπορω να πω συνεννοουμαστε αψογα :lol:
α! ούτε κι εγώ έχω παράπονο! ]
Θα πεθανω ενα πενθιμο του φθινοπωρου δειλι..
σε μια καμαρα ξενη.. στο πολυβοο Παρισι..
και μια Κετυ.. θαρωντας πως την ξεχασα γι αλλη..
θα μου γραψει ενα γραμμα .. και ΝΕΚΡΟ.. θα με βρισει...
η συνδεση μου ..σερνεται κορες
σορι..
Σαν πας στην Καλαματααα και ρ8εις με το καλοοο
φερε μου ενα μαντηηηλι να δεσω στο λαιμοοο αμαααν
να δεσω στο λαιμοοο
τα κανα μπαχαλο!!! :24:
δωστε σήμα να σύρουμε τον χορό...
θα πεθάνω ένα πένθιμο του φθινόπωρου δείλι
μες στην κρύα μου κάμαρα όπως έζησα, μόνος
στη στερνή αγωνία μου τη βροχή θε ν' ακούω
και τους γνώριμους θόρυβους που σκορπάει ο δρόμος
θα πεθάνω ένα πένθιμο του φθινόπωρου δείλι
μέσα σ' έπιπλα ξένα και σε σκόρπια βιβλία,
θα με βρουν στο κρεβάτι μου, θε να 'ρθη ο αστυνόμοςη
θα με θάψουν σαν άνθρωπο που δεν είχε ιστορία
...
τσακω το μαντηλι :24:
σφυράτε καλέ!
εσείς χορεύετε κι εγώ... πεθαίνω;;;
α πα πα!
έει ωππππ :lol:
Ουρανης..
Απο τα Κρινα το ξερεις Μπλακ? εχει αλλη εκτελεση?
και μετά τα καλαματιανά σοβαρότης...
απ'τα Κρίνα το ξέρω κι εγώ..
λες να υπάρχει κι άλλη;
απλα μου φανηκε κομματι περιεργο να το χεις ακουσει ΕΣΥ
απο Κρινα.. :)
και αναρωτηθηκα αν υπαρχει αλλη εκτελεση.. :wink:
???
και γιατί σου φάνηκε περίεργο να το έχω ακούσει ΕΓΩ από τα Κρίνα;
]
γιατι ματια μου αν βαλω στα ¨ΑΝΤΙΘΕΤΑ¨
Ανεστοπουλος.. θα γραψουν Μαρινελλα :24:
πειραγματακι.. :D
χαιρετω σας.. οι μπυρες περιμενουν παγωμενες.. 8)
εγώ όμως δεν παίζω στα "Αντίθετα" ;-)
μήπως να πούμε και κανένα τραγουδάκι πριν μας πάνε ομαδικώς στα διάσπαρτα;; ]
εχω ενα καφενε στου λιμανιου την ακρη
τον εχτισε το δακρυ αυτων που μενουνε και περιμενουνε
Γιατί καρδιά μου πάλι τόση ερημιά.
Γιατί στα μάτια μου υπάρχει τόσος πόνος .
Γιατί προδόθηκες γι' ακόμα μια φορά.
Γιατί για σένα να υπάρχει ένας δρόμος.
γιατί καρδιά μου αγαπάς;
αφού το ξέρεις, θα πονάς
γνώρισες αγάπες και μπερδεύτηκες
μα καρδιά μου ήταν όλες ψεύτικες
άπονα σε λεηλατησάν καρδιά μου
οι τόσες οι αγάπες
κι έγινες χαμένη πολιτεία
που δεν έχει πια διαβάτες
[size=18]Δεν[/size] μπορώ,ο χειμώνας με πληγώνει,
άλλο πια δεν μπορώ...
Δεν μπορώ,την αυλή μου καίει το χιόνι,
άλλο πια δεν μπορώ...
ο κυρ-Αντώνης πάει καιρός που ζούσε στην αυλή
μ'ένα κανάτι κι ένα κρεβάτι και με κρασί πολύ
είχε δυο μάτια γαλανά κι αχτένιστα μαλλιά
κι ένα λουλούδι πάντα φορούσε στα ρούχα τα παλιά...
Μες στα στενά τα παιδιά τραγουδούν στο μπαλκόνι να βγω
Φεγγάρια ρίχνουν χρυσάφι στο δρόμο να βγω να πνιγώ
όμως μου φτάνει, μου φτάνει, μου φτάνει που έχω εγώ
Λίγο KPAΣI , λίγο θάλασσα και τ' αγόρι μου
ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ.. ζωγραφιζουν στον τοιχο..
δυο καρδιες κι εναν ηλιο στη μεση..
Παιρνω φως απ τον ηλιο και φτιαχνω την αγαπη
και μου λες.. πως σ αρεσει..
KAI έλεγες
η αγάπη μας θα ζήσει
και έλεγες
μέχρι η γη να σταματήσει
και έλεγες δεν θα σ'αρνηθώ ποτέ μου
και έλεγες τι δεν έλεγες Xριστέ μου
Η ΓΗ.. ολο γυρίζει.. μες του ποτου τη ζαλη..
Τα ολογλυκα σου χειλη..
τα κλεινω στο μπουκαλι..
Με τελειωσεεεες ..κι ας γινομουνα για σενα
μια ζωη θυσιιιααα..
Με τελειωσεεες..κι εγινε η αγαπη ψεμα
και υποκρισιιααα...
Έλα NA με τελειώσεις
μόνο εσύ μπορείς
Έλα να με τελειώσεις
Mη μου το αρνηθείς
Στο στήθος μου μη φοβηθείς
μαχαίρι να καρφώσεις
το ME ήθελα
με το συμπάθειο :lol:
οκεικ..
Απανω μου εχω παντοτε στη ζωνη μου σφιγμενο..
ενα μικρο αφρικανικο, ατσαλινο ΜΑΧΑΙΡΙ..
Οπως αυτα που συνηθουν και παιζουν οι αραπαδες..
που απο εναν γερον εμπορο τ αγορασα στ Αλγερι..
όπως τον ήλιο το πρωί στον ουρανό
όπως την άνοιξη που ανθίζει στην καρδιά μου
όπως μια χούφτα πεντακάθαρο νερό
όπως το φίλο που του λέω τα μυστικά μου
έτσι απλά σ' αγαπώ, σ' αγαπώ
δίχως τραγούδια και λόγια μεγάλα
μες στην καρδιά σου, καρδιά μου, αν μπω
τότε θα βρούμε καιρό και για τ' άλλα
Θα ναι σα να μπαίνει ANOIΞH
θα ναι ουρανού κατάνυξη
θα ναι σα να μπαίνει άνοιξη
στα ξαφνικά
λίγο ειρωνικά και αδικαιολόγητα
τα βάζει με όλους και μια μέρα ξαφνικά
αρχίζει και δε μιλάει
αλλού κοιτάει κάτι μυστικό
κι έτσι αθόρυβα μ' αποφασιστικά
μετατράπηκε σε σκιά
και είπε]
:idea:
Βραδυ σαββατου ζω στην
ΣΚΙΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ του
αραγε που να βρισκεσαι γιατι να λεεεεεεες?
Περναει ο χρονος ,βαρυς και μονος ....και ολες τις
σκεψεις μου για σενα δεν τισ θες
Ήθελε λέει
να είναι ελεύθερος να κλαίει
παραγγελιά να μη γελάει
Ήθελε λέει
να την πληρώνει όποιος φταίει
το άδικο να μη περνάει
Ήθελε λέει ο αφελής
να μην υπάρχει κουρελής και πεινασμένος
Ήθελε λέει ο αφελής
να μην υπάρχει πια κανείς δυστυχισμένος
Ήθελε λέει
Ήθελε λέει
να είναι ελεύθερος να λέει
να έχει γνώμη να μιλάει
Ήθελε λέει
να ‘ναι οι άνθρωποι ωραίοι
ένας τον άλλον να πονάει
ΚΛΑΙΕΙ η μανα μου στο μνημα
(ε δεν μου ηρθε αλλο_) :roll:
Σε βλέπω στο ποτήρι μου
και πίνοντας σε πίνω
κι όταν τελειώσει το πιοτό
δεν ξέρω τι θα γίνω
Σαν ακούρδιστο ρολόι
που δεν παίρνει πια στροφή
το μυαλό μου έχει μείνει
στη δική σου τη μορφή
ΣΕ ΒΛΕΠΩ.. να τρεμεις και να χλομιαζεις..
Δαρμενες συλλαβες αδεξια γυρω ν αραδιαζεις..
Λιγο λιγο ν αδειαζεις απ τα λογια τα επιχρυσωμενα
αναμεσα σε πυρα διασταυρωμενα.. ξεφτισμενα ονειρατα..
κουφαρια στυλωμενα.. μακρια απο μενα της σιωπης
τα περιμαζεμενα..
Απο τα σωριασμενα ακουω στο μισοσκοταδο
τραγουδι ανοιχτοκαρδο.. γερακι στο λιοκλαδο..
Είναι στιγμές που η μοναξιά
μ'αγκαλιάζει δυνατά και με τρελαίνει η σιωπή
και στο δικό μου το μυαλό
ένα δωμάτιο κλειστό
μοιάζει να είναι όλη η γη
Είναι στιγμές που ότι ζητώ είναι
να τρέξω να σε βρω και να σε πάρω
αγκαλιά
και κάνω πρόβες τι θα πω
μόνος μιλώ και απαντώ
παίζω δυο ρόλους στα κρυφά
παίζω δυο ρόλους κάθε βράδυ στα κρυφά
Σαν να είσαι εδώ για μένα σου μιλώ
σαν να είσαι εδώ τα βράδυα μου περνώ
σαν να είσαι εδώ παρέα μου κρατάς
σαν να είσαι εδώ αγάπη μου ζητάς
Ζούμε μεγάλες [size=18]στιγμές[/size]
που κι εσύ αν θες
μπορείς να τις ζήσεις
ζούμε μεγάλες στιγμές
της ζωής τις χαρές
κι εσύ να τις ζήσεις
ζούμε σ'έναν κόσμο μαγικό
με φόντο την Ακρόπολη, το Λυκαβηττό
γεμάτα τα μπαλκόνια πολιτικά αηδόνια
υποσχέσεις και αγάπες και πολύχρωμα μπαλόνια
για ευτυχισμένα χρόνια...
Κάτω απ’ την [size=18]Ακρόπολη [/size]παίζουνε μονόπολη
στις δικές μας πλάτες.
Κουρδιστές οι σκέψεις
κι οι ζωές κλειστές.
Δίχως νόημα λέξεις
και παντού φωτιές.
ΦΩΤΙΑΑΑ.. κι ανασταση..
καρδια, πονας.. και σπαστα, εσυ..
τα χρονια που φτασα να ζωωωω
Φωτιααα και δυναμη
καρδια.. τρελη κι αδυναμη
στον κοσμο που ρθαμε
χορτασαμε γκρεμοοο.. ΟΛΕ :cheers:
Ποσο θα θελα να σαι
αποψε μαζι μου
Ποναω πονας
ψυχη μου
Ποσο θα θελα να μαι
αποψε κοντα σου
Ποναω πονας ΚΑΡΔΙΑ μου!
na ziseis vageli
kai xronia polla
megalos na gineis
me aspra mallia.....
Αχ ζουμε οι ανθρωποι μες στο πουθενα..
Μα οταν βρισκομαστε βγαζουμε φτερα..
Και γεννιομαστε ξανα..
Αχ μεσα στ ονειρο σε ειδα μια φορα
Αρετουυυυσα με τα κοκκινα ΜΑΛΛΙΑ..
Στο μπαλκονι σου θ ανεβω κρυφα..
Ξενιτεμένο το ΦΕΓΓΑΡΙ
φωτίζει άλλον ουρανό
κι εμένα ο χρόνος με ξεχνάει
σ' ένα δωμάτιο κλειστό
χμ..το φεγγαρι που το βρικες γλυκια μου?
..οχι πως με χαλαει..αλλα λεω.. :D
Κοκκινο ΦΕΓΓΑΡΙ.. θαλασσες τεκιλα
Φυλλα πεταμενα στη φωτιααα...
Κοκκινο φεγγαρι.. κοκκινο λιμανι
κατι μου χεις κανει.. κατι μου χεις κανει..
Παράθεση από: "mE_kiNkY"na ziseis vageli
kai xronia polla
megalos na gineis
me aspra mallia.....
Μήπως προσπαθεί να μας πει κάτι ο ποιητής;;;
]
ξενιτεμένο [/color]πουλί
και παραπονεμένο
μωρέ ξένε μου
και παραπονεμένο.
η ξενιτιά σε χαίρεται
κι εγώ έχω τον καημό σου
μωρέ ξένε μου
κι εγώ έχω τον καημό σου
ωπα..σε λαθος παιχνιδι παιζω??
:scratch:
για παμε παλι..
ΞΕΝΙΤΙΑ.. μου, ερωτα μου, φως κι αυγηηη..
Πριν ραγισει απ τον σεβντα μου ολη η γη..
Φαραγγια υγρα κι εσεις των δρακων σπηλιες..
Αετων φτερα κι ανεμων μαυρες φωλιες.. :roll:
Παράθεση από: "Rakendytos"Αχ ζουμε οι ανθρωποι μες στο πουθενα..
Μα οταν βρισκομαστε βγαζουμε φτερα..
Και γεννιομαστε ξανα..
Αχ μεσα στ ονειρο σε ειδα μια φορα
Αρετουυυυσα με τα κοκκινα ΜΑΛΛΙΑ..
Στο μπαλκονι σου θ ανεβω κρυφα..
Όχι, έχεις απόλυτο δίκιο.
1ον δεν πρόσεξα το λάθος και
2ον απαντούσαμε συγχρόνως.
Συνεχίζω λοιπόν απ'το προ-προ-προ-προ-προηγούμενο τραγούδι σου:
:arrow: βγες στο
μπαλκόνι να δεις
το φεγγάρι που φέγγει την πόλη
και θυμήσου δικές μας στιγμές
δες στα μάτια μου μπογιές
που χρωματίζουν θάλασσες
Ζητάς πολλά από μια πέτρινη ΚΑΡΔΙΑ.
Τόσες φορές στο εμπιστεύτηκα τα βράδια.
Μα εσύ μετά την τελευταία μαχαιριά
άρχισες να' χεις ενοχές για τα σημάδια... :roll:
anzelina, μάλλον έχεις μπερδευτεί με άλλα παιχνίδια.
Εδώ παίρνουμε μια λέξη από το τραγούδι του προηγούμενου (και για ευκολία άλλων την τονίζουμε για να ξεχωρίζει) και βρίσκουμε ένα άλλο τραγούδι που να την περιέχει.
Στο προηγούμενο, λοιπόν, δεν υπάρχει πουθενά η λέξη "καρδιά"...
Για να τα βαλουμε σε ταξη
ΖΗΤΑ μου οτι θες
παρε με οπου θΕς
εσυ
Ζωη μιση δεν θελω
πια να ζω
Το παραμυθι τελειωσε.. κι αρχιζει η ζωη..
Αχ να ταν η αληθεια σου.. σαν ψεμα αληθινη..
Τι να την κανω τη ζωη μου.. στο παραμυθι θα τη ριξω να πνιγει..
Να παραμυθιαστει η ψυχη μου.. να σε πιστεψει παλι απ την αρχη..
Να σε πιστευει οταν μ αγγιζεις.. τις νυχτες οταν ψιθυριζεις..
Οταν λες.. θα μαι κοντα σου οταν με ΘΕΣ..
Μα της ζωής το κυμα το παραφορο
σαρωσε βαρκες και κουπια
και στο μεγαλο κοσμο τον αδιαφορο
ποιος τη θυμαται τωρα πια
ΚΥΜΑ.. γαλαζιο τα ματια σου..
αλογο ασπρο η χαιτη ανεμιζει..
Σαν ψαχνω να σε βρω μεσα στη νυχτα
περασαν οι μερες..
Σαν το χρονο κυλησε απο πανω σου η ματια μου..
μονο ο πυρετος αστραφτει γυρω σκοτεινια..
Ονειρο ειναι.. ησυχα κοιμησου στην αγκαλια μου
χρωματα πολλα..
("κανόνων του παιχνιδιού" συνέχεια]
:arrow: μ'ένα όνειρο τρελό
όνειρο απατηλό
ξεκινήσαμε κι οι δυο μας
και στου δρόμου τα μισά
σβήσαν τ'άστρα τα χρυσά
ξαφνικά από τον ουρανό μας
Ολοι οι άντρες είναι ίδιοι
Και ν'αλλάξουν δεν μπορούν
Γεννηθήκανε σου λέω
Για να μας ταλαιπωρούν
Καλύτερα οι[size=18] δυο[/size] μας
Θα περάσουμε
Καλύτερα οι δύο μας
Θα ταιριάξουμε
Ρωταω καρδια μου που με πααας..
Μου λεει σε εκεινη που αγαπααας..
ΚΑΛΥΤΕΡΑ.. μαζι σου και τρελοοος..
Παρα μοναχος μου και λογικος ..
ο μοναχός ο άνθρωπος
όταν γλεντούν οι άλλοι
ντρέπεται που ‘ναι μοναχός
και στη χαρά φαλτσάρει
όταν με φτιάξει το κρασί
το κέφι όταν σκορπιέται
ντρέπομαι εγώ να τραγουδώ
κι αυτός να μη μιλιέται
ο μοναχός ο άνθρωπος
όταν γλεντούν οι άλλοι
γίνεται μόνος δυο φορές
και σκύβει το κεφάλι
Με το θα.. και με το δεν.. επιασα μηδεν..
και νεωτερο ουδεν.. οτι και να λεν..
Απο σας θα κοπω.. σαν ομφαλιος λωρος..
ΜΟΝΑΧΟΣ θα ντυθω.. στο Αγιον Ορος..
το μηδέν θα κάνω κύκλο κι εκεί μέσα θα χορεύω
κι ας μην ξέρω πού πηγαίνω κι ας μην ξέρω τι γυρεύω
τη ζωή μου μηδενίζω, πάει να πει πως ξαναρχίζω
τη ζωή μου μηδενίζω, πίσω δεν ξαναγυρίζω!
ΞΕΡΩ.. εγω κατι που μπορουσε Καισαρ να σε σωσει..
Κατι που παντα βρισκεται.. σε αιωνια εναλλαγηηη..
Κατι που σκιζει τις θολες γραμες των οριζοοοντων..
Και ταξιδευει αδιακοπα .. την ατελειωτη γη..
κάθε βράδυ πάντα λυπημένη
κάθε βράδυ βαθιά συλλογισμένη
πες μου τι σου είπανε για μένα
και τα μάτια σου
είναι πάντα βουρκωμένα
Χθες ΒΡΑΔΥ ονειρευτηκα.. ενα βαθυ πηγαδι
μα ο κουβας που ριξαμε.. χαθηκε στο σκοταδι..
Ψηλα επανω στεκονταν.. γεματη η σεληνη
μα παφλασμος δεν ταραξε.. τη νεκρικη γαληνη..
Το προσωπο σου κρατησα.. κι ειδα τα δυο σου ματια
γεματα δροσερο νερο κρυσταλινα κανατια..
μέσα από τόσα τραύματα υπάρχω
σαν πέτρα σκοτεινή μες στο νερό
στους δρόμους που περπάτησες θε' να 'ρθω
το δροσερό χαλάζι των ματιών σου για να πιω
με ένα ζευγάρι μάτια φοβισμένα
και με μια αστροφώτιστη αγκαλιά
πες μου τι θα 'μαι αλήθεια εγώ χωρίς εσένα
και σε ποια κόλαση θα ξοδευτώ ξανά
Χτες το β ρ α δ υ ειδα στ' όνειρό μου
πως είχες τα μαλάκια σου ριχμένα στο λαιμό μου
θα σπάσω κούπες για τα λόγια που πες
και ποτηράκια για τα πικρά λογάκια
Φωτιες αναβουνε μες στα δυο του μ α τ ι α
τα αστερια σβηνουνε οταν με θωρει
σβηστε τα φωτα σβηστε το φεγγαρι
σα θα με παρει τον πονο μου μη δει
Το σωμα μου δεν δοθηκε στις ΠΕΤΡΕΣ..
δε στερεψε το τελευταιο μου δακρυ..
του ερωτα εποχες.. μαγισσες.. ψευτρες..
των πιο ομορφων νυχτων.. ωρες αλητρες..
Δε θα συγκρινω φως με το σκοταδι..
ουτε λευκο αμνο με ¨λυκο μαυρο¨
Δε θα με θρεψει αλλο μανας χαδι..
ας κλεισει της ψυχης μου το πηγαδι!!!
:roll: αργησα..
Το μπαχαλεψα παλι.. παω για μασες.. 8)
Παράθεση από: "seagull"Φωτιες αναβουνε μες στα δυο του μ α τ ι α
τα αστερια σβηνουνε οταν με θωρει
σβηστε τα φωτα σβηστε το φεγγαρι
σα θα με παρει τον πονο μου μη δει
]
φώτα στα στενά
του λιμανιού τα καλντερίμια σκοτεινά
και σταμάτησε η ζωή
το ψέμμα το φτιασιδωμένο της να ζει
Με κλειστα ματια μπαινω
στης σιωπης σου την πορτα
κι ισως χαθω..
Κι αν μακραινουν οι δρομοι
κι αν με καινε τα ΦΩΤΑ.. σου
σου χαριζω τις σκεψεις
της ζωης μου τις λεξεις
για να με θες..
Για κοίτα με στα [size=18]μάτια [/size]λοιπόν
και εξηγήσου
που πήγε το ζεστό, το γλυκό το φιλί σου
δεν είχες μυστικά από μένα θυμήσου
για κοίτα με στα μάτια λοιπόν
ΜΑΤΙΑ μπλε καλοκαιρινα
σαν δυο σταλες Αιγαιου
Μοναχα εχουν περασει χιλια χρονια..
κι εγω συνηθως πεθαινα απο αγαπη..
μεχρι που ηρθε αυτος ο ΜΠΛΕ.. χειμωνας..
ν αναψει αυτα που εσβησε ο αιωνας..
χρόνια χελιδόνια που περάσατε
πού 'ν' η ευτυχία που μου τάξατε...
ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΜΑΣ ΧΡΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΩΡΑΑΑ ΔΕΝ
ΦΟΒΑΜΑΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΗΝ ΑΝΗΦΟΡΑ
ΜΙΑ ΖΩΗ ΘΑ ΚΟΥΒΑΛΑΩ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΣΟΥ
ΘΑ ΕΧΩ ΠΑΝΤΟΤΕ ΜΙΑ ΘΕΣΗ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΣΟΥ.... :moonwalk:
η πιο μεγαλη ωρα ειναι ΤΩΡΑ
μεγάλη στιγμή!
τώρα είναι η πιο μεγάλη στιγμή ]
Η ΜΕΓΑΛΗ.. διαφορα
που χει η βολτα απ το ταξιδι..
ειναι η λυπη κι η χαρα
στη βολτα δε χωρα..
αργησα αλλα ειμαι τυχερος..
κολλαει..
:28:
Eτοιμαζω ΤΑΞΙΔΙ μοναχα για παρτυ σου στα μεγαλα νησια
του μυαλου και του χαρτη σου!
τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα
μου τα'πες με το πρώτο σου το γάλα
μα τώρα που ξυπνήσανε τα φίδια
εσύ φοράς τ’ αρχαία σου στολίδια
και δεν δακρύζεις ποτέ σου μάνα μου Ελλάς
που τα παιδιά σου σκλάβους ξεπουλάς
[size=18]Ψεύτικα [/size]τα δάκρυά σου
ψεύτικα και τα φιλιά σου
ψεύτικα τα σ' αγαπώ σου
όλα ήταν ψεύτικα ψεύτικα ψεύτικα
Αίμα, δάκρυα κι ιδρώτας
κλείσιμο μιας πόρτας
κι η αυλαία πέφτει
αίμα, δάκρυα κι ιδρώτας
και μιας φάλτσας νότας
ο απόηχος μένει
γεια χαρά
Κρίμα δεν κράτησε
γρήγορα τέλειωσε
γεια χαρά
Μαχαίρι αγάπη μου κρατούσες
Που κάρφωσες σε μένανε
Και το [size=18]αίμα [/size]που έτρεχε κοιτούσες
Δεν είχες αίμα δει ποτέ
Κόκκινο, δεν ήταν κόκκινο
Είχε το χρώμα τ' ουρανού
Και την αγάπη ενός τρελού
Κι έσταζε έτσι όπως έσταζε
Έπαιρνε σχήματα τρελά
Θύμιζε εσένα φοβερά
Ετούτο το μαχαίρι, εδώ, που θέλεις ν' αγοράσεις
με ιστορίες αλλόκοτες ο θρύλος το 'χει ζώσει,
κι όλοι το ξέρουν πως αυτοί που κάποια φορά το 'χαν,
καθένας κάποιον άνθρωπο δικό του έχει σκοτώσει.
[size=18]Εδώ[/size] είναι το λάθος σου μα εδώ και το σωστό
ρούχο κλεμμένο σ΄έχω απάνω μου καιρό
εδώ που φτάσαμε να παίζουμε κρυφτό
Εδώ δε φεύγεις εύκολα από κάτι αληθινό
ούτε απ΄το ψέμα που έχω ανάγκη να σου πω
εδώ που φτάσαμε να παίζουμε κρυφτό
ΨΕΜΑ μου.. στο ονομα σου
εχω σταυρωσει οτι λαχταρησα να συναντησω..
πεταχτηκα απο τον υπνο μου.. ομως.. παλι μπροστα μου να σου..
με τα ονειρα μου να κρατανε το ισο..
Κι έχεις χαθεί μαζί με τον [size=18]ύπνο [/size]μαζί με του ονείρου τον πολύχρωμο κύκνο
Μην ξημερώνεις ουρανέ
Άδεια η ψυχή μου το δωμάτιο άδειο κι από τo όνειρό μου ακούω καθάριο
Το λυγμό της να λέει όνειρο ήτανε, όνειρο ήτανε
ουρανέ, όχι δεν θα πω το ναι
ουρανέ, φίλε μακρινέ
πώς να δεχτώ άλλης αγκαλιάς τη στοργή;
πώς να δεχτώ; μάνα μου είναι η γη
πώς ν'αρνηθώ της ζωής το φως το λαμπρό;
αχ ουρανέ, πόνε μακρινέ
Ποιος εισαι ΦΙΛΕ.. δε σε ξερω φιλε..
πες μου τ ονομα σου..
αλλα λογια δε ρωτω αποψε..
Τσιγαρο φιλε.. τη φωτια σου δως μου..
καθισε κοντα μου
λιγο ετσι για να ζεσταθω αποψε..
Τανια και ξερο ψωμι!!!
ΦΙΛΕ ελα αποψε
που ποναω
εκεινη που αγαπω δεν ειναι
πια εδω φιλε την παρεα σου ζηταω
αντίο δρόμοι του Βερολίνου
τον χωρισμό σας στα μάτια μου πίνω
μη με ξεχάσετε
κι εγώ ας ρωτώ
υπήρξα κάποτε στ' αλήθεια εδώ
Τα μαυρα ΜΑΤΙΑ σοΥ..
οταν τα βλεπω με ζαλιζουνε..
και την καρδια μου συγκλονιζουνε..
οταν τα βλεπω μου θυμιζουνε..
καποια αγαπη μου παλια..
κάποια κάπου κάποτε
ήταν η ζωή μου
η αρχή το τέλος μου
κι όλη η ύπαρξή μου
Εσυ ποταμι κι η θαλασσα εγω..
Μες στο χρυσο πρωινο.
Γεννιεται ενας.. πεθαινουν οι δυο..
Κι ολα αρχιζουν εδω..
Κι ολα αρχιζουν εδω
μεσα στο ΤΕΛΟΣ αυτο..
εσύ εκεί
κι εγώ στου πόνου τον παράλληλο
βαρύς χειμώνας
και το κλίμα ακατάλληλο
εσύ εκεί
κι εγώ στου κοσμου το υπόγειο
να σε γυρεύω
σε μια ψεύτικη υδρόγειο
εσύ εκεί
κι ο έρωτάς σου διαταγή και τελεσίγραφο
κι εγώ εδώ όλη τη νύχτα
αγκαλιά μ' ένα αντίγραφο
εσύ εκεί, εσύ εκεί!
]
Ο ΕΡΩΤΑΣ ΣΟΥ μια πληγη.. και τρεις κραυγες..
Στα κοντρα σκουζει ο μακαρας.. καθως τεζαααρει..
Θαλασσοκορη του βυθου.. χίλιες οργιές!!!
του Ποσειδωνα εγω σε κερδισα στο ζαρι..
Και μετά δεν μιλάμε πολύ
γιατί το όνειρο ζει στη σιωπή
Με το βλέμμα στους περαστικούς
να ‘χα[size=18] χίλιες[/size] σιωπές να ακούς
δεν μιλάμε
δεν μιλάμε πια, δεν μιλάμε
φτάνει μια ματιά και γυρνάμε
πρόσωπο αλλού και πλάτη
φταίει κάτι που
δεν μιλάμε...
μια ΜΑΤΙΑ σου μονο φτανει
αεροπλανο να με κανει
ενα σου φιλι
στο στομα
λιωμα α με κανει λιωμα :lol: :lol:
Κλείνω και έρχομαι , έρχομαι φτάνω
με το πρώτο το [size=18]αεροπλάνο[/size]
κλείνω και έρχομαι, έρχομαι πίσω
μια καρδούλα να ξανακερδίσω
σ' ακολουθώ και ξέρω πως χωράω
μες στο λακκάκι που 'χεις στο λαιμό
σ' ακολουθώ και πάνω σου κολλάω
σα φανελάκι καλοκαιρινό
σ' ακολουθώ σ' αγγίζω και πονάω
κλείνω τα μάτια και σ' ακολουθώ
Το [size=18]ξέρω[/size] θα'ρθεις
μια μέρα να με ξαναδείς
Το ξέρω ναιιι θα'ρθεις
μια μέρα να με ξαναδείς
ΘΑ ΡΘΕΙΣ μια νυχτα βροχερη
καποιο Σαββατο βραδυ..
και θα φανεις σαν αστραπη
που σκιζει το σκοταδι..
Θα ναι η φωνη σου δροσερη..
Τα ματια σου θα λαμπουν..
Στ αυτια μου σαν καμπανες μακρινες
τα λογια σου θα φτανουν..
Τα [size=18]λόγια [/size]και τα χρόνια τα χαμένα
και τους καημούς τους σκέπασε ο καπνός
η ξενιτιά τα βρήκε αδελφωμένα
Κι οι ξαφνικές χαρές που ήρθαν για μένα
ήταν σε μαύρο δάσος κεραυνός
κι οι λογισμοί που μπόρεσα για σένα
ΞΕΝΙΤΙΑ μου.. ερωτα μου.. φως κι αυγη..
Πριν ραγισει απ τον σεβντα μου.. ολη η γη..
Φαραγγια υγρα.. κι εσεις των δρακων σπηλιες..
Αετων φτερα.. κι ανεμων μαυρες φωλιες..
Την καρδια μου.. αχ φωτια μου.. οποιος δει..
Να του πει να ρθει κοντα μου.. μην αργει..
Αηδονι εσυ.. πλανευτρα σταχτη που καις..
Με ποιο κρασι.. μεθαει τα ματια του πες..
φωτιά στα σαββατόβραδα
να μην ξαναγυρίσουν
αυτοί που μείναν μοναχοί
να μην ξαναγαπήσουν
Ανθρωποι ΜΟΝΑΧΟΙ..
σαν ξεροκλαδα σπασμενα..
σαν ξωκλησια ερημωμενα.. ξεχασμενα..
Ανθρωποι μοναχοι..
σαν ξεροκλαδα σπασμενα..
σαν ξωκλησια ερημωμενα.. σαν εσενα..
σαν εμενα..
Τι τραγουδαρα..!
[size=18]Εμένα [/size]δε μ' αγάπησε κανείς
δεν ένιωσα ποτέ ένα χάδι
πού είσαι μάνα να με δεις
δεν είναι δίπλα μου κανείς
το τελευταίο βράδυ
Το τελευταιο ΒΡΑΔΥ μου..
αποψε το περναω..
κι οσοι με πικραναν πολυ
τωρα που φευγω απ τη ζωη
ολους τους συγχωρναω..
το τελευταίο βράδυ μου
απόψε το περνάω
κι όσοι με πίκραναν πολύ
τώρα που φεύγω απ'τη ζωή
όλους τους συγχωρνάω
[size=18]Φεύγω [/size]δε πάει άλλο πια
Χωρίζω στα αφήνω όλα στα χαρίζω
Και μη σε νοιάζει πια για μένα
Φεύγω και δε ξαναγυρίζω πίσω
Απ το μυαλό μου θα σε σβήσω
Να μην πονάω για κανένα
:P
φεύγω, φεύγω
κάθε μέρα φεύγω
μέτρο μέτρο
όλο πιο μακριά
φεύγω, φεύγω
τόσα χρόνια φεύγω
στην καρδιά μου
όλο πιο κοντά
[size=18]Χρόνια [/size]και χρόνια τώρα τριγυρνώ
σαν πουλί περιπλανώμενο
Μες στην ξενιτιά, μες στη μοναξιά
που δεν την αντέχω άλλο πια
γιατί νοσταλγώ, γιατί λαχταρώ
την αγάπη μου και το χωριό
εκείνη ήθελε σινιέ δεν ήθελε τσοπάνο
τον Βασιλεύ των ουρανών ή έστω Μητροπάνο
και αν εσείς νομίζετε την ιστορία πλάνη
ποτέ δεν θα το μάθετε γιατί έχει πεθάνει... :lol:
[size=18]Αν [/size]ξημερώσει σε χάνω
και στα χέρια σου απάνω
γέρνω σαν λυγαριά
Αν κάποιο τρένο σφυρίξει
μαχαιριές θα μου ρίξει
ο χαμός στην καρδιά
Τοτε οι λυπες θα με ψαχνουν
κι ανεργες θα θρηνουν..
θα πεφτουν μανιασμενες οι βροχες
και θα ρωτουν..
Τι εεεγινε κεινο το ΤΡΕΝΟ που εβλεπε..
τι εεεγινε κεινο το τρενο που εβλεπε..
τα αλλα τρενα να περνουν.. :git:
TOTE που για μένα μόνο ζούσες
τότε που τρελά με αγαπούσες
τότε που με ξύπναγες τα βράδια
και το σπίτι γέμιζε με χάδια.
Οταν κλαις εσυ, εγω καραβακι μες στα κυματα
η ζωη μου απο το βυθο ως τη νυχτα πεντε βηματα
σαν καραβάκι με παιρνει το κυμα
και εχει νυχτα πλοκαμια γερα
κανε το δακρυ διαμαντι της χαρας
να λαμεπι ο κοσμος κρυφα σαν το φορας
γ ι α μ ε ν α να το φορας
(Χατζηγιαννης...)
αν δεις στον ύπνο σου εκκλησιά
αν δεις την Παναγία
κάνε τον πόνο μου χαρά
το δάκρυ μου ευτυχία
Παράθεση από: "Rakendytos":P
α καλά! τώρα μόλις είδα πως είχαμε γράψει το απόγευμα ακριβώς το ίδιο τραγούδι, ακριβώς τους ίδιους στίχους!!! ]
Παράθεση από: "black_velvet"Παράθεση από: "Rakendytos":P
α καλά! τώρα μόλις είδα πως είχαμε γράψει το απόγευμα ακριβώς το ίδιο τραγούδι, ακριβώς τους ίδιους στίχους!!! ]
..ναι ρε απιστευτο!
Φωτιζει ξανα.. πια ειναι σχημα κλειστο..
οτι χτιζουμε σκορπαει.. στον ααανεμο..
Μα ασε ενα φως ανοιχτο..
η ΕΥΤΥΧΙΑ ειναι αυτο..
που περιμενουμε να ρθει..
Και εγω σαν ΑΝΕΜΟΣ θα φυγω
θα χαθω
και οπως θα φευγω φως μου θα σε ονειρευτω
να με αγκαλιαζεις και εγω να προσπαθω
πηγα εγω στη φιλανδια μες στους παγους μες στα κρυα
και εψαξα μες στα χιονια και βρηκα ιστορια
πηγα εγω στη Στυμφαλία μεσα απο νερα στοιχεια
γνωρισα μια βοσκοπουλα που τη φωναζαν μαυρουλα
ανεμος ανεμος μας παρακολουθει
(απο moles)
Μια ΙΣΤΟΡΙΑ θα σας πω
για το Μπαμπη.. το Μπαμπη τον φλου..
που του λεγες βρε Μπαμπη τι τρεχει εδω
σου λεγε φλου.. φιλε μου ολα ειναι φλου..
Παντα πιωμενος κι ανεργος
ηταν ωραιος ο Μπαμπης ο φλου..
Μουρμουραγε μονος και διαρκως
σου λεγε φλου.. φιλε μου ολα ειναι φλου..
τι πάθος βυθίζει σε πέλαγα το νου
βραδιάζει κι αλλάζει το χρώμα τ' ουρανού
βραδιάζει κι αλλάζει το χρώμα τ' ουρανού
τι πάθος βυθίζει σε πέλαγα το νου
μην η αθωότητά μου είναι μέσα στη σιωπή
σ' ένα θησαυρό χαμένο που γυρεύω μια ζωή
μην την ξόδεψα στα ζάρια, μην την πήρε το κρασί
ίσως φταίει η βροχή που κλαίει με παράπονο κι οργή
Οταν αρχιζει Η ΒΡΟΧΗ.. σε σκεφτομαι
Οταν αρχιζει η βροχη.. θυμάμαι
Φυλλα πεσμενα στην ασφαλτο..
Οταν αρχιζει η βροχη.. θυμάμαι
ας ήτανε να πνιγώ σαν μια σταγόνα
μέσα στα χείλια σου εγώ βροχή μου
σκέπασε αυτή τη γωνιά
τούτο το σώμα που διψά
Βραχια γυμνα.. του Οδυσσεα οι σταθμοι..
Τ ακολουθω στο ΣΩΜΑ μου.. στο κορμι
Νυχτες φωτιας στου κοσμου το χαλασμο..
Κινδυνου φως και βλεμα ανθρωπου θαμπο..
έχεις κορμί αράπικο
και μαύρα μάτια πλάνα
η μάνα που σε γέννησε
θα ήτανε τσιγγάνα
ΕΧΕΙΣ ματια το φεγγαρι
κι ειναι η νυχτα σπιτικο σου..
απ αυτα που μου χεις παρει
τιποτα δεν ειν δικο σου..
τίποτα δεν πάει χαμένο
στη χαμένη σου ζωή
τ'όνειρό σου ανασταίνω
και το κάθε σου γιατί
ΓΙΑΤΙ πουλι δεν κελαηδεις..
πως κελαηδουσες πρωτα?
Αχ.. πως μπορω να κελαηδω..
πως κελαηδουσα πρωτα?
δεν μπορώ μανούλα μ', δεν μπορώ
άι σύρε να φέρεις τον γιατρό
ώώώπα!
ΜΠΟΡΩ να λεω λογια..
σαν ολους τους αλλους που λεν παραμυθια..
Μπορω να λεω λογια..
και ορκους μεγαλους
μα δεν ειναι παντα στα λογια η αληθεια..
δεν είν'τα λόγια σου σπουδαία
λόγια απλά, καθημερινά
μα είν'η αγάπη που τα κάνει όλα
όλα όλ'αληθινά!
;-)
Ολα σε θυμιζουν.. απλα κι αγαπημεεενα..
πραγματα δικα σου.. ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ..
Σα να περιμενουν.. και αυτα μαζι με μεεενα..
να ρθεις κι ας χαραξει.. για στερνη φορα..
(εχασες την Δευτερα..)
ήρεμα κούκλα μου, ήρεμα κι απλά
γιατί τα λόγια είναι λίγα
μα της καρδιάς πολλά
(τι είχε την Δευτέρα;; )
Κρατα με στο σκοταδι.. πανω σου πιο σφιχτα
ν ακουγεται η καρδια οταν ζηταει το χαδι...
Κρατα με και θυμησου.. ψεματα μη μου πεις
τα ΛΟΓΙΑ της σιωπης διαβαζω στο κορμι σου..
(αφιερωμα Λοιζο ..χωρις Χαρις :wink: )
θυμήσου κάποτε πόσο αγαπιόμαστε
θυμήσου πικρές, χαρές πώς μοιραζόμαστε
θυμήσου, έκλαιγες κι έκλαιγα μαζί σου
τώρα ποιος κλαίει όταν κλαις
σε ποιον τον πόνο σου θα λες;
(πού; πότε; πώς; εγώ γιατί τα χάνω πάντα αυτά;; ]
ΠΩΣ το τρι.. αιντε βρε παιδια..
πως το τριβουν το πιπερι..
Πως το τριβουν το πιπερι
του διαβολου οι καλογεροι.. :P
(σε ξενερωτο μερος εισαι.. :wink: )
πώς να κρυφτείς απ'τα παιδιά
έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα
και μας κοιτάζουν με μάτια σαν κι αυτά
όταν ξυπνούν στις δύο η ώρα...
(θα πάρω το αίμα μου πίσω τον Ιούνιο, στο rock werchter ]
[size=18]Δυο[/size] το φιλί σου να χα
μια στιγμή μονάχα
για να δω πως καις
Πέντε να κανα κομμάτια
τα ψυχρά σου μάτια
για να δω πως κλαις
Έξι τούτο το φεγγάρι
σ ό,τι θες μακάρι
να ρίχνε θηλιά
Δέκα να κλειναν οι δρόμοι
για να μη σε πάρει
η άλλη αγκαλιά
πώς ήθελα να έχω ένα και δύο τρία και τέσσερα παιδιά
που σαν θα μεγαλώσουν όλα να γίνουν λεβέντες
για χάρη του Πειραιά...
Καποιος ζουσε τη ζωη μου.. μες το σπιτι μου ειχε μπει
τον κοιτουσα απ το φεγγιτη.. που στρωνε να κοιμηθει
Καποιος εκλαιγε με τυψεις.. για οσα προδωσα εγω
για ΟΛΑ αυτα που χα αγαπησει..
για ολα αυτα που δε θα δω..
Πάρε με – δώσε με
ή ξέχασέ με
Πάρε με – κράτα με
ή άφησέ με
Αγάπα με – φίλα με
ή μίσησέ με
Όλα ή τίποτα μαζί σου
Όλα ή τίποτα μαζί σου[/color]
Μην γκρινιαζεις που δεν σου ρθε η ζαριααα..
τζογαρισες στο ονειρο και εισαι ετοιμος για οοολα..
το λεει και ενα τραγουδι που μας μαθαιναν παλιααα..
ο χαμένος τα παίρνει όλα
Ο χαμενος τα παιρνει ΟΛΑ! :o
M'ένα ONEIPO τρελό
όνειρο απατηλό
ξεκινήσαμε κι οι δυο μας
Kαι στου δρόμου τα μισά
βγήκαν τα άστρα τα μισά
ξαφνικά από τον ουρανό μας
Idea mou einai Rak h' exeis pa8ei mia psuxwsh me to OLA?? ]
Γεγονος ειναι οτι τα 8ελω οοολα! αλλα μ αρεσει και ο Αγγελακας.. :wink:
Αστρα μη με μαλωνετε..
Αστρα μη με μαλωνετε..
ΑΣΤΡΑ μη με μαλωωωνετε
που τραγουδω τη νυχτα..
Αχ αυτο το πιτσιρικι εχει βαλει σε μπελαδες
εχει βαλει σε σκοτουρα ολη τη κομμαντατουρα
Μέρα νυχτα το γυρευουν να το πιασουν να μιλησει
εικοσι πεντε με τα κρανη, ματι πια δεν έχουν κλεισει
με τους στιχους του ρακ και τετοια ωρα...ζαμπετας
:D
ΜΕΡΑ ΝΥΧΤΑ μεθυσμενος
και με πονο στην καρδια
ξενυχταω ο καημενος
γιατι εχω καρασεβντα.. :git:
Αμαν.. αμαν.. αχ.. θα τρελαθωωω
για μια σκυλα χηρα που την αγαπωωω
Αμαν.. αμαν.. αχχχ.. θα τρελαθωωω
για τα σενα.. χηρα μου.. φυλακη θα μπω.. :kremala:
απ την αρχή των τραγουδιών
το ΑΧ είναι γραμμένο
Το Αχ είναι γραμμένο
ΤΟ ΑΧ.. το βαχ.. τ αλιμονο
κρυφο σαρακι επιμονο..
ετρωγε την καρδια μου
Και η ζωη μου ψευτιζε
μερα τη μερα ξεφτιζε
και εφευγε μακρια μου..
Ζητάς πολλά από μια πέτρινη ΚΑΡΔΙΑ.
Τόσες φορές στο εμπιστεύτηκα τα βράδια.
Μα εσύ μετά την τελευταία μαχαιριά
άρχισες να' χεις ενοχές για τα σημάδια...
Χιλιες ΦΟΡΕΣ με πλανεψε.. ο φαρος της ματιας σου
Χιλιες φορες ναυαγησα.. στο βραχο της καρδιας σου
Χιλιες φορες προσπαθησα.. και μ εχεις βγαλει ψευτη
Αχ.. εισαι καστρο απαρτο.. και πολη που δεν πεφτει
ΧΙΛΙΕΣ βραδιές θα μ' αρνηθείς
χίλιες θα με ζητήσεις
κι όπου κι αν πας κι όπου σταθείς
όσο κι αν θες να μ' αρνηθείς θα θυμηθείς
τον έρωτα που ζήσαμε και θα με νοσταλγήσεις
Αϊ σκοτεινο φως του ΕΡΩΤΑ..
Τρεμαμενο αιμα.. του ερωτα
Μες τη γητεια σου.. ελησμονησα..
τους φονιαααδες καιρους..
Γεννησα ροδινα μωρα.. σε μελλον με αστερια
Αϊ σκοτεινο φως του ερωτα..
Κοιτάω ξανά τριγύρω και όλα μοιάζουν ξένα
και να τα αγγίξω δε μπορώ είναι καλά κρυμμένα,
κοιτάω τα σύννεφα και σκέφτομαι ταξίδια,
μα χωρίς [size=18]φως [/size]όλα τα γκρίζα στη ψυχή μου είναι ίδια.
Όλα γύρω σου γυρίζουν
Σκέψεις, λέξεις, σχέσεις, όλα
Όλα γύρω σου γυρίζουν
Μέρες, νύχτες, μήνες, χρόνια
Όλα στα ζητώ στα δίνω
Λάθη, πάθη, τρέλα, όλα
Όλα στη ζωή μου είσαι
Γέλιο, δάκρυ όλα είσαι εσύ.
Στέκομαι μόνος σε μια άκρη
για συντροφιά μου έχω ένα [size=18]δάκρυ[/size]
Με τη σιωπή χαράζεις μια καρδιά
και αφήνεις πίσω στάχτη και ερημιά
ΜΙΑ ΚΑΡΔΙΑ.. τα χερια μου σου φεεερανε
Καν την οτι θες.. ειναι για σενανεεεεε :moonwalk:
Να ξημερώνει μέσα σου η ζωή μου
να 'χουν τα μάτια σου αλάτι απ' τα παλιά
να ξεφυσάει μέσα μου η πνοή σου
να 'χουν τα XEPIA μου γεμίσει με πουλιά.
Για πάντα θα μείνω αν ρωτάς
για πάντα θα 'μαι εδώ να με κοιτάς
για πάντα εδώ είναι το κορμί
εδώ είναι η ΖΩΗ
δε φεύγω αν δε φύγουμε μαζι
ΓΙΑ ενα κομματι ψωμι.. δε φτανει μονο η δουλεια
για ενα κομματι ψωμι.. θα πιεις φαρμακια πολλα..
θα σε πετανε απο δω κι απο κει.. θα λαχανιαζει η ψυχη σου
θα φτυσεις αιμα απο το στομα.. δικε μου
εχει τους νομους της αυτη η ιστορια..
δε φτανει μονο η δουλεια..
Βρε ζωή ΦAPMAKIA στάζεις,
σε βαρέθηκα
κι αν χρυσά παλάτια τάζεις,
είναι ψεύτικα
Τα ΨΕΥΤΙΚΑ τα λογια.. τα μεγαλα
μου τα πες με το πρωτο σου το γαλα..
Μα τωρα που η φωτια φουντωνει παλι
εσυ κοιτας τ αρχαια σου τα κάλη..
και στις αρενες του κοσμου.. μανα μου Ελλααας
το ιδιο ψεμα παντα κουβαλαααας ..
Θα 'μαι πάντα εγώ μες το όπλο σου σφαίρα
να χτυπάς το νερό, να χτυπάς τον αέρα
να θυμάσαι ξανά όσα είχαμε κάνει
τις φωτιές στα ντεπώ, τη [size=18]φωτιά[/size] στο λιμάνι
Ξερω ενα παιδι.. που μου λεει πως σε ξερει
οτι ειχατε δει.. ενα τρελο καλοκαιρι
στο κομματι που λειπει.. απ το σπασμενο καθρέφτη
στο ΛΙΜΑΝΙ φωτιααα.. τον ηλιο παλι να πεφτει
:wink:
KAΛOKAIPI
η γαλάζια προκυμαία θα σε φέρει
καλοκαίρι
καρεκλάκια, πετονιές μέσ' το πανέρι
μες τη βόλτα αυτού του κόσμου που μας ξέρει
καλοκαίρι
πλάι στα μέγαρα, στις τέντες με τ' αγέρι
καλοκαίρι
με χρυσούς ανεμιστήρες μεταφέρει
την βανίλια με το δίσκο του στο χέρι
την κοψιά μιας προτομής μέσ' το παρτέρι
καλοκαίρι
μ' ανοιχτό πουκαμισάκι στα ίδια μέρη
Σου ημουν πιστος ολο αυτο το καλοκαιρι..
Νυχτες γυμνος.. κραταγα ενα ξενο ΧΕΡΙ..
Μα ησουν εκει.. μου γρατζουναγες την πλατη..
Ετριζες με το κρεβετι.. δεν μπορω να κλεισω ματι..
Σου ειμαι πιστος..
Μα είναι τα χρόνια ένα δοχείο
ένα φθηνό ξενοδοχείο για δυο στιγμές.
Για να χωράει κάπου ο πόνος
τις NYXTEΣ όταν μένω μόνος.
Τις σιωπές μου να μετράω
να σε θυμάμαι όταν πονάω να μου λες
Θα μαι κοντά σου όταν με θες...
Τοσα ΧΡΟΝΙΑ μες τους χαρτες μου σε ψαχνω
κι ας μην εσκυψες ποτε στο μετωπο μου με τα δυο σου χειλια
ν αφησεις μιαν ανασα στη ζωη μου..
Κι αν η προσευχη μου οινοπνευμα μυριζει.. καπνο και πυρετο
στο γυαλινο το κυμα τ αρωμα σου
φωναζω να καθρεφτιστει η φωνη μου..
Όσο έχω ΦΩNH θα στο τραγουδάω
κι ότι λόγια να πω θά' ναι σ' αγαπάω.
Όσο έχω φωνή θα στο τραγουδάω,
σ' αγαπάω.
Τα ΛΟΓΙΑ μου ειναι μια γλυκια προσευχη
κουρνιαζουν εξω απο το κλεισμενο σου παραθυρο..
και αν τ αφηνες θ ανοιγαν μια ρωγμή
απ το μικρο κελι σου ως το απειρο..
Μα εσυ σωπαινεις και θρηνεις σαν τον καταδικο..
ΠPOΣEYXH
το όνομα σου κάνω σε ζητάω
Προσευχή
καιν τα χείλη μου απ'τη φωτιά σου
Στο Θεό σε ψάχνω
να σε φέρει πίσω σε εμένα
στο Θεό σε ψάχνω
το όνομα σου πάλι κάνω προσευχή
ΦΩΤΙΑ ΜΟΥ εσυ κι αερας.. στο συνορο τουτης της μερας
Τη φλογα σου δως μου.. και γινε μου φως μου.. χρυσομαλλο δερας
Φωτια μου εσυ κι αερας.. στο συνορο τουτης της μερας
Το γελιο σου δως μου.. και γινε του κοσμου το περας
Σβήσε τη [size=18]φλόγα[/size]
για σένα που έχω
Θα πεθάνω δεν αντέχω
Μάνα μου, μάνα μου, μάνα μου, μάνα μου
θα πεθάνω, δεν αντέχω
Μάνα μου, μάνα μου, μάνα μου, μάνα μου
Σβήσε τη φωτιά που έχω
ΣΒΗΣΕ με κυρα μου
απ τα κιταπια σου..
και μοιραζε Οπου θελεις
τωρα τα χαδια σου..
Στα ωπα ωπα σ ειχα... :moonwalk:
Σε ποιον να πω αυτά που θα 'λεγα σε σένα
η μοναξιά μου δίνει στέγη και τροφή
δεν είσ' εδώ κι η μοναξιά με τρώει ΕΜΕΝΑ
αυτή με τρώει και μ' αφήνει ζωντανό
Πες μου, γιατί ρε [size=18]μοναξιά[/size]
με κυνηγάς από παιδί
Πες μου γιατί
με αγαπάς τόσο πολύ.
Όμως και εγώ σε αγαπώ
κι ας με πονάς κάθε λεπτό
Σε προτιμώ από αγάπες
που μου κάνανε κακό.
Μοναξια μου ολα μοναξια μου ΤΙΠΟΤΑ
ΠΕΣ ενα ψεμα.. μη με ξεχασεις..
να με θυμασαι όταν μεθας..
Πες ενα ψεμα.. μη με πεταξεις..
να με θυμασαι οπου κι αν πας..
Κράτα ένα [size=18]ψέμα[/size] ένα ψέμα για το τέλος
να΄ναι το τέλος σαν το θάνατο γλυκό
Κράτα ένα ψέμα ένα ψέμα για το τέλος
απ΄την αλήθεια Θεέ μου να κρυφτώ
ΘΑΝΑΤΟ θελω να χω τραγικο..
καθως αρμοζει σ εναν ποιητη μεγαλο..
Και να με ριξουν με τα σκουπιδια στη φωτια
στην υψικαμινο με τα ναρκωτικα..
ΘEΛΩ να μάθω
ποιο τραγούδι ψάχνεις να βρεις
όταν αγαπάς.
Θέλω να μάθω
ποια λόγια θες να πεις
όταν σιωπάς.
Θέλω να μάθω για σένα
όλα τα μη ειπωμένα
που κρύβεις στην καρδιά
πίσω από τα λόγια τα σκληρά
που μού 'πες μια βραδιά.
Κανείς δε ζει μαζί μου
Μετράω τη δύναμη μου
Και ΠΟΙΑ πες μου ποια σχέση
Μπορεί να με χωρέσει
Μετράω τους έρωτες μου
Και ποιος άξιζε πες μου
Με ποιον έγινα ένα
Για ποιον έχασα εμένα
Κανείς κι ήρθανε τόσοι
Κανείς δε μ' έχει νιώσει
Εσύ ήσουν μονάχα
Αυτό που ακόμα θα'χα
Μα εγώ μιλάω για [size=18]δύναμη[/size],
της αγάπης ισοδύναμη,
και ζητάω προτεραιότητα,
φύση, θέση, κι ιδιότητα.
Κι αν μ' ΑΓΑΠΑΣ
Κι αν με θυμάσαι
Δεν σ' έχω πια
Είσαι μακριά
Όπου και να'σαι
Σ' άλλη τροχιά
Σ' άλλη αγκαλιά
Μη με ονειρευτείς
Μη ρωτάς αν ζω
Να μη μ'αγαπάς
Αν δεν είσαι εδώ
Μη μ' επιθυμείς
Μη ρωτάς αν ζω
Να μη μ' αγαπάς
Αν δεν είσαι εδώ
Έχω μια [size=18]αγκαλιά[/size] για σένα την έχω
και πολλά φιλιά σου στέλνω ξανά
που δεν είσαι εδώ ακόμα τ΄αντέχω
όμως μην αργείς δεν νιώθω καλά
έχω μια αγκαλιά....
ξερω ψάχνεις το γιατί
και το ψέμμα σ αρρωσταίνει
καραβάνι ειναι η ζωή
καραβάνι που πηγαίνει
ξέρω νοιώθεις μοναξιά
και τις νύχτες σε βαραίνει
καραβάνι είναι η ζωή
καραβάνι που πηγαίνει
ΝΥΧΤΕΣ διχως ονομα.. νυχτες χωρις σκοπο
Χαμενοι από χερι.. χαμενοι και οι δυο
Ανοητες αγαπες.. ανοητα φιλια
Λογια.. λογια.. λογια.. λογια ψευτικα!
Λογια.. λογια ψευτικα..
μόνο να γράφεις τ'όνομά σου
κι εκείνο το'μαθες μισό
να συλλαβίζεις τα όνειρά σου
στο Άργος και, στο Άργος και στον Ιλισό
θα σε ξανάβρω στους μπαξέδες
τρεις του Σεπτέμβρη να περνάς
και τσικουδιά στους καφενέδες
τα παλληκάρια, τα παλληκάρια να κερνάς
Να περνάς, να βλέπω πως[size=18] περνάς[/size]
κι αν σ' έχουν να γελάς
κι οι άλλοι σαν και εμένα.
Να περνάς κι αν τέλειωσε για μας
εγώ εδώ αγάπη μου
θα νοιάζομαι για σένα"
αγάπη μου, αγάπη μου
η νύχτα θα μας πάρει
τ'άστρα κι ο ουρανός
το κρύο το φεγγάρι
τ'άστρα κι ο ουρανό,
το κρύο το φεγγάάρι...
[size=18]Νύχτα [/size]στάσου
νύχτα στάσου μια στιγμή
μια αγάπη θα πεθάνει την αυγή
Νύχτα ρίξε
νύχτα ρίξε κεραυνό
τη σκιά του που θα σβήνει να μη δω
Απο που ρθες εσυ.. τι κοιτας το ΦΕΓΓΑΡΙ..
Οσα ειναι μακρια.. μονο αυτα μας οριζουν..
Πορφυρα ξωτικα.. που γλυκα μας κοιμιζουν..
Σε μια αγκαλη ζεστη.. που νεκρους θα μας παρει..
Χίλια μύρια κύματα [size=18]μακριά [/size]τ’ Αϊβαλί
χίλια μύρια κύματα μακριά τ’ Αϊβαλί
Μέρες της αλμύρας κι ο ήλιος πάντα εκεί
με τα μακεδονίτικα πουλιά και τ’ Αρμενάκια
που λοξοδρόμησαν και χάσαμε τη Μπαρμπαριά
Χρειαζομαι ΜΕΡΕΣ που να κρινονται στις νυχτες σου..
ΧΙΛΙΑ φιλια να με γεμισουν με αιθαλη..
Αγριους ανεμους να γυρισουνε τους δεικτες μου..
και μια αγκαλια να γειρω μεσα το κεφαλι..
μετράω τις νύχτες που έμεινα μονάχος
μ'ένα μπουκάλι αγκαλιά για συνοδό
πεδίο μάχης είναι όλα ανω κάτω
το δίκιο είναι με το μέρος μου θαρρώ
μετράω φιλια κι αντιστρατεύομαι το χρόνο
και ονειρεύομαι με μάτια ανοιχτά
ηχεί περίεργα του έρωτα ο τόνος
κι εγώ μαζί σου σε μια ατέλειωτη αγκαλιά
Χέρια μου αδειανά, Χριστέ !
άδεια μου [size=18]αγκαλιά[/size], Χριστέ μου !
Χέρια μου αδειανά, Χριστέ !
άδεια μου αγκαλιά
ΑΤΕΛΕΙΩΤΗ νυχτα της Φουεντε Οβιχουνα..
στου χιλια τετρακοσια εβδομηντα τη χρονια..
Τραγουδι θα γινεις μες στην κοιλαδα
τραγουδι στην Ισπανια ολακερη..
:x ..γκρρρ το προστυχο αργει..παω αλλου..
αυτή η νύχτα μένει που θα'μαστε μαζί
αυτή η νύχτα μένει που θα'μαστε μαζί
θα φύγω μακριά σου πριν έρθει το πρωί
αυτή η νύχτα μένει...
[size=18]Χίλια [/size]μέτρησα φεγγάρια
την αγάπη μας να βρω
πάνω στα δικά της χνάρια
μέρα νύχτα περπατώ
Παράθεση από: "Rakendytos":x ..γκρρρ το προστυχο αργει..παω αλλου..
όχι! μην φεύγεις!!!
κάτι μας έφερε κοντά
πάνω που τέλειωνε η βραδιά
πάνω που έλεγα να φύγω
το βλέμμα σου με κράτησε ξανά...
Γκαρσόνι! Σε παρακαλώ!
Φέρε μου το λογαριασμό!
Πρέπει να[size=18] [b]φύγω[/b][/size]...
Μέσα σ' αυτό το μαγαζί
είναι αυτή, μ' άλλον μαζί
και γω σε λίγο
και γω σε λίγο
Θα κλαίω εδώ μέσα
θα χτυπιέμαι εδώ μέσα
θα φωνάζω εδώ μέσα:
"Αυτή που αγάπησα πολύ
είναι μια ψεύτρα"
Τι να πω για μας τους δυο
Τι να πω για τους ανθρωπους στο κενο
Τι να πω για τη ζωη που προσπερνα
Τι λεξεις υπαρχουν για μια αρρωστη καρδια..
Πεθαινω ΞΑΝΑ...
(να το πατησω??? :roll: )
σ' αυτή τη γωνιά, στην ίδια τη θέση
τα βράδια μ'αρέσει να κάθομαι μόνη
σ' αυτή τη γωνιά εσύ μ'είχες φέρει
μα κάποιο γκαρσόνι μονάχα με ξέρει...
γκρρρρρρρρρρρρρρ 8α το σπασω σημερα!!! :x
:evil:
]
τι να πούμε τι; τι να τραγουδήσουμε;
...
σε παρακαλώ, πες μου αν θέλεις κάτι
πέρασες εσύ ποτέ με ψωμί κι αλάτι;
σε παρακαλώ, πες μου κάτι ακόμα
έγειερες να κοιμηθείς σε βρεγμένο χώμα;
τι να πούμε τι; τι να τραγουδήσουμε.....
έλα! για πάμε γερά! να οργανωθούμε παιδάκια...
μη γραψει κανεις...γραφω το κουπλε απο το κρασι στο χωμαααα
περιμενετεεεεε :24:
:24: :24: :24: :24: :24: :24: :24: :24: :24:
Χυθηκε κρασι στο ΧΩΜΑ.. κι απο τα χειλια μια ευχη..
ο ηλιος ανοιξε το στομα.. κι επινε μεχρι να γδυθει..
Ποια θρακα τριζει στην καρδια μου..
ποιος ουρανος αιμορραγει.. και ματωσαν τα γονατα μου
απ το παιχνιδι που κανει μαζ μου.. της ομορφιας η πληγη..
υυυυυυυχχχΧΧΧΧαααααααααααα :blobs16:
το προλαβα!!! 8)
δεν είν' αλήθεια πως άνοιξε η πόρτα
και μπήκε στο σκοτάδι του κήπου η ευωδιά
απ'τα υγρά τα χόρτα
δεν ειν' αλήθεια στο άβατο αυτό
που έσβηνε η ζωή μου
πως άναψε στα χείλια κρυφό φιλί, καυτό
μαλλιά βρεγμένα, δάχτυλα μπλεγμένα
το φως που ξημερώνει, η αγάπη που λυτρώνει
στη θάλασσα να κρυφτούμε στη θάλασσα
να χαθούμε στη θάλασσσα μαζί
ΘΑΛΑΣΣΑ στην Λαρισα..
σιδηροδρομος στην Κρητη..
οχι τρυπες στις δεκαρες
ερχονται εκλογες..
Πεσε μονος σου αρχηγε..
απ το προεκλογικο μπαλκονι..
οτι μας ενωνει
ειναι αυτο που δεν θα γινει ποτε..
τι 'ν'αυτό που μας ενώνει
μας χωρίζει, μας πληγώνει
είν' ο κόσμος που τελειώνει
και ξανά μένουμε μόνοι...
ΤΙ ΝΑ ΝΑΙ ΑΥΤΟ που ξαφνικα μ αναστατωνει..
οταν τα ποδια σου προβαλλουν στα σκαλια..
Χανω τον ελεγχο και κανω χιλια λαθη..
Τ αφεντικο τη γραφει τη ζημια..
αγάπη μου σε χάνω
έτσι ήτανε γραμμένο
μα όσο ζω στον κόσμο
εσένα θα προσμένω...
ΟΣΟ βαρια ειν τα σιδερα
ειν η καρδια.. ειν η καρδια μου σημερα..
Η μερα από το πρωι ειναι συννεφιασμενη
γιατι εφυγες και μ αφησες με την καρδια καμενη..
όσο αξίζεις εσύ
κι η καρδιά σου η χρυσή
δεν αξίζουν μαζί
ο ουρανός κι όλη η γη
όλη η γηηηηηηηηηηηηηηηη
]
ΧΡΥΣΑ δαχτυλιδια.. να δω να φορας
Χιλιαδες στολιδια.. παντου να σε δω να κρεμας
Στα μαλλια σου τα κυματα.. στη ποδια σου φιληματα
Στα ονειρα σου τα σχηματα.. του φεγγαριου
θα σπάσω εφτά ποτήρια
στ'ουρανού τα πανηγύρια
θα σπάσω εφτά ποτήρια
γιατί σ'αγαπώ....
δόξα τω Θεώ...
ξανά!
ΘΑ ΣΠΑΣΩ κουπες για τα λογια που πες..
και ποτηρακια για τα γλυκα λογακια..
Αμαν.. αμαν.. αμαν.. γιανιγιουρουμ μπεν..
Αμαν.. αμαν.. αμαν.. σεβγιουρουμ σεν..
(προς το παρων παω να κανω βουτες.. :D μαμμμ)
παραπονεμένα λόγια
έχουν τα τραγούδια μας
γιατί τ' άδικο το ζούμε
μέσα από την κούνια μας
Βρίσκομαι στη μέση μιας γραμμής
Απ' τη μια της σκέψης μας ο χώρος
Απ' τη άλλη είμαστε εμείς
Της ανάγκης η γενιά και ο πόνος
Ζούμε όλοι μονάχα μια φορά
Μα δεν ξέρουμε πως [size=18]ζούμε[/size] δέκα
Πως πεθαίνουμε κάθε φορά
Που οι αλήθειες μας γίνονται ψέμα
δέκα μάγισσες τα δάχτυλά σου
δυο φωτιές τα χείλη τα γλυκά σου
ακροβάτες του ονείρου
ποταμόπλοια του Νείλου
Μη με κοιτάς με μάτια που κλαίνε
Μη με φιλάς με [size=18]χείλη [/size]που καίνε
Μη μου μιλάς με λόγια θλιμμένα
Μη μου ζητάς να φύγω από σένα.
μη μου μιλάς για καλοκαίρια
για ακρογιαλιές και αστέρια
πες μου μονάχα πως κι εδώ
το ίδιο μ'αγαπάς
Θάλασσες... μέσα στα μάτια σου θάλασσες...
Και με ταξίδευες σαν το καράβι, κι έλεγες
Θα σ' αγαπώ με τα [size=18]καλοκαίρια[/size]με τρικυμίες και με βροχές
με μαξιλάρι τα δυο μου χέρια
θα ονειρεύεσαι ό,τι θες
αργό το βήμα μες στη νύχτα
με την καρδιά βαριά βαδίζω
φύγανε όλοι και μ'αφήσαν
να περιμένω κάποιο δειλινό
μόνο για μένανε καράβι
δεν έχει πια να ταξιδέψω
και τα λιμάνια και οι κάβοι
και οι καρδιές μ'αφήσαν έξω...
Όταν περνούν τα πουλιά
σου στέλνω χίλια φιλιά
μες στο γλυκό [size=18]δειλινό[/size]και πονώ.
Γράψε μου πότε θα 'ρθείς
αυτό να μην τ' αρνηθείς,
σου παίρνουν χίλια φιλιά
τα πουλιά.
όταν παίρνω φόρα, φόρα κατηφόρα
κι ο Θεός ο ίδιος δεν με σταματά
έλειψες μιαν ώρα κι έχει πέσει τώρα
έκλειψη ηλίου και μια συννεφιά
όταν παίρνω φόρα, φόρα κατηφόρα
κι ο Θεός ο ίδιος δεν με σταματά...
Κίτρινο το σούρουπο η ΩPA έξι και μισή
πες μου κάτι μίλησε δεν αντέχω στη σιωπή
κλείσε το παράθυρο, τρέμω και το σκέπασμα βαρύ
τούτη η πόλη γίνηκε ανυπόφορη πληγή
μίλησέ μου, μίλησέ μου
δεν σε φίλησα ποτέ μου
μίλησέ μου, μίλησέ μου
πώς να σε ξεχάσω θε μου
μίλησέ μου, μίλησέ μου
δεν σε φίλησα ποτέ μου
μίλησέ μου, μίλησέ μου
μόνο στ'όνειρό μου σε φιλώ....
ΜΟΝΟ εσυ..χαλας τα σχεδια μου
Μονο εσυ..περνας τα συνορα μου
Αχ.. καρδια μου, μονο εσυ...
Θέλω να σε συγχωρέσω
μα πώς θα μπορέσω
να σε δω σαν άγραφο χαρτί
Πώς μπορώ να το ΞEXAΣΩ
πώς να ξεπεράσω
το κακό που μου κανες εσύ
Δεν είμαι Θεός
AX πώς αντέχεις χωρίς να έχεις αυτό που αγαπάς,
και δίχως ν' αγαπάς αυτό που έχεις
γιε μου, τι περιμένεις πε μου
σ' έναν δρόμο λασπωμένο
θα 'σαι πάντα σαν δεντρί ξεριζωμένο
δίχως ήλιο, δίχως μοίρα κι ουρανό
γιε μου, τον καημό μου συλλογίσου
γύρνα σπίτι να γλυκάνω τη πληγή σου
γιε μου γιε μου, πώς πονώ
Ζήσε μαζί μου στον αέρα,στη φωτιά,στη βροχή
Μας περιμένουν άδειες μέρες,ραγισμένοι ουρανοί
Είν'η αγάπη ένα ταξίδι από πληγή σε ΠΛHΓH
Θελεις ξανα ν αποτελειωσεις μοναχος
ενα ΤΑΞΙΔΙ που ποτε δεν τελειωνει
κατω απο τα ρουχα σου ξυπναει ο πιο παλιος θεος..
Μες τις βαλιτσες σου στριμωχνονται ολοι οι δρομοι
δεν είν' αγάπη
δεν είν' αγάπη αυτό που ζούμε
είναι σου λέω πανικός
ένας μικρός τιτανικός
και θα'ναι θαύμα αν θα σωθούμε...
Ο MONAXOΣ ο άνθρωπος
όταν γλεντούν οι άλλοι
ντρέπεται που 'ναι μοναχός
και στη χαρά φαλτσάρει
Όταν με φτιάξει το κρασί
το κέφι όταν σκορπιέται
ντρέπομαι εγώ να τραγουδώ
κι αυτός να μη μιλιέται
α καλά!
άντε γεια σας.. μέχρι να γράψω εγώ το ένα εσείς έχετε προχωρήσει άλλα 2-3..
:D το πισι αυτο παει του σκοτωμουυυυ..χοχοχοχοχοχο
Οταν θελησει η μοιρα μου τον κοσμο αυτον ν αφησω..
Και καθε ελπιδα για ζωη απ την καρδια μου σβησω..
Μια κουπα απα τη σταχτη μου να φτιαξετε συντροφοι..
Σαν θα γεμιζει με κρασι μπορει να ξαναζησω..
Πάρε με μαζί
στο ταξίδι σου να ζήσω
MOIPA μου εσύ
σ' αγαπώ πριν σε γνωρίσω
κάθε μας στιγμή
στη καρδιά μου θα κρατήσω
μια ζωή
πάρε με, πάρε με
μέσα σου να κρυφτώ
σαν να μην έζησα
πριν απ' το βράδυ αυτό...
Εχω μια τιγρη ΜΕΣΑ μου..αγρια λιμασμενη
που ολο με περιμενει..κι ολο την καρτερω
τηνε μισω και με μισει..θελει να με σκοτωσει
μα ελπιζω να φιλιωσει..καιρο με τον καιρο
Εχει τα δοντια στην καρδια..τα νυχια στο μυαλο μου..
Τελειώνουν οι μέρες μου
στο φάλτσο τραγούδι μας
τελειώνουν οι μέρες μου
σ' αυτό που για πάντα μας έδεσε κι έφυγε
Όχι, δε θα μείνω για πολύ KAIPO ακόμα, εδώ...
Κολλησαν ΟΙ ΜΕΡΕΣ στο ψυγειο
σα να παγωσε στην πορτα του ο χρονος..
Μια ρωγμη του γελιου.. ο πονος
κι η αγαπη ενα αχορταγο θηριο!!!
Εμένα δε με νοιάστηκε κανείς
ο ΠONOΣ μοναχά με ξέρει
μου 'χουνε πάρει τη χαρά
και μου 'χουν κόψει τα φτερά
με δίκοπο μαχαίρι
Ενα ΜΑΧΑΙΡΙ κοφτερο
ειν η αγαπη σου..
κι εγω σ ενα λεπτο σχοινι
ο ακροβατης σου..
Αβασταχτο να σ αγαπω
με τους πολεμουσ σου..
ν αντεχω ολες τις βροχες
και τους ανεμους σου..
Δώδεκα κι ούτε ένα τηλεφώνημα
τον αριθμό της μοναξιάς μου δε χτυπάς
και μεγαλώνει η απόσταση για μας.
Δώδεκα κι ούτε ένα τηλεφώνημα
μες στου μυαλού μου το ABAΣTAXTO κενό
μοιάζεις με όνειρο που φεύγει μακρινό..
Τι τραγουδι να σου πω που να σε ξερει..
Να ναι εκει οταν γελας κι οταν φοβασαι..
Να ναι εκει οταν μεθας κι οταν λυπασαι..
Κι οταν κρυβεσαι στης ΜΟΝΑΞΙΑΣ τα μερη..
Τι τραγουδι να σου πω εκει που πας..
Σε κοιτώ να [size=18]γελάς [/size]και να φεύγεις πάλι μπροστά
μια ζαριά η ζωή για ν' αρχίσει πάλι και να
την κοιτάς να γελά και να φεύγει πάλι μπροστά
μια ζαριά η ζωή για να σβήσει πάλι
ρίξε μια ζαριά καλή και για μένα βρε ζωή
φέρε και καμιά εξάρες
φτάνουν πια ντόρτια και δυάρες
φτάνουν πια τόσοι καημοί
φέρε και καμιά εξάρες
φτάνουν πια ντόρτια και δυάρες
φτάνουν πια τόσοι καημοί...
..ΒΡΕ ΖΩΗ φαρμακι σταζεις..σε βαρεθηκα
Κι αν χρυσα παλατια ταζεις..ειναι ψευτικα.. ωπα.. :cheers:
Μόνο στα όνειρα μπορώ να ΣΕ αγγίζω
νʼ αφήνεις χρώμα πάνω στο δικό μου γκρίζο
Και κάθε αυγή που το σκοτάδι θα παλιώνει
κι άλλη παράσταση στην πρόβα θα τελειώνει
Με κοιτάζουν μου μιλούν και απορούν
Αχ τα μάτια σου
Για τα ONEIPA που κάναμε ρωτούν
Αχ τα μάτια σου
Να 'ταν η αγάπη σα νερό που δεν τελειώνει
όλες οι θάλασσες μαζί
να 'ταν η αγάπη τόσο απλό να δυναμώνει
όπως το φως που φέρνει ο ήλιος όταν βγει
Να 'ταν η αγάπη ένα όνειρο ΠΟΥ πιάνει
και θα κρατήσει μια ζωή
να 'ταν η αγάπη ο μόνος λόγος να μας κάνει
ν'αγαπηθούμε απ'την αρχή
Σε κοιτώ να γελάς και να φεύγεις πάλι μπροστά
μια ζαριά η ζωή για ν' αρχίσει πάλι και να
την κοιτάς να γελά και να φεύγει πάλι μπροστά
μια ζαριά η ZΩH για να σβήσει πάλι
επαναλαμβανόμαστε ή μου φαίνεται; ]
σε βλέπω στο ποτήρι μου
και πίνοντας σε πίνω
κι όταν τελειώσει το ποτό
δεν ξέρω τι θα γίνω
ΠΙΝΩ απ το ΠΟΤΗΡΙ σου.. στα ματια σε κοιταω
Αποψε για χατιρι σου.. λιωνω μα δε μιλαω
Κερνα με απο τα χειλη σου.. κανε με να μεθυσω
Αποψε για χατιρι σου.. καρδια μου θα ραγισω
εγώ θα κόψω το κρασί για σένα αγάπη μου χρυσή
εγώ θα κόψω το κρασί για σένα μόνο
αφού στα χείλη σου τα δυο μπορώ αχόρταγα να πιω
απ'το κρασί που μόλις πίνω ξαναλιώνω
εγώ θα κόψω το κρασί για σένα αγάπη μου χρυσή
λόγω τιμής, ποτέ μου πια δεν ξαναπίνω
εγώ θα κόψω το κρασί αλλά βοήθα με κι εσύ
στην αγκαλιά σου κάθε πόνο μου να σβήνω...
Κάτι στη ψυχή είναι ακόμα τόσο ευσυγκίνητο
κλαίω σαν παιδί όταν πάω εσένα να σκεφτώ
ώρες στη σιωπή ώρες στη δουλειά και στ' αυτοκίνητο
βράδυ και πρωί ψάχνω τρόπους για να ξεχαστώ
Πού είναι η ΑΓΑΠΗ που μ' ανέβασε στα σύννεφα
Δώσε μου κάτι τώρα που πέφτω, να σωθώ
πού είναι η αγάπη να μου αποδείξει πριν το τέλος
αν είναι απάτη ή αν είναι κάτι μαγικό
πού'ναι τα χρόνια, ωραία χρόνια
που'χες λουλούδια μες στην καρδιά
πού είν'η αγάπη, γλυκιά μου αγάπη
να μας ζεστάνει στην παγωνιά
Υπάρχει άλλη, υπάρχει άλλη
Κι εσύ που μ έλεγες ΑΓΑΠΗ σου μεγάλη
Υπάρχει άλλη, υπάρχει άλλη
Κι εσύ που μ έλεγες αγάπη σου μεγάλη
Τα χείλη ματώνω, τα νύχια μου μπήγω
Ξεσπάω τελειώνω τις πόρτες ανοίγω
Και βγαίνω στους δρόμους σε ψάχνω προδότη
Εγώ είμαι δες με η αγάπη σου η πρώτη
Στάσου!
Δυο λόγια θέλω να σου πω
κι ύστερα φεύγεις, στάσου!
Απάντηση [size=18]ψάχνω [/size]να βρω
μη μ' αποφεύγεις, στάσου!
Σταμάτα να δικαιολογείς τον εαυτό σου τώρα
Κουράστηκα να λαχταρώ τα σ' αγαπώ σου όλα
εγω, γεννηθηκα για την καταστροφη .................................
:lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol:
Παράθεση από: "voliwtisa"Στάσου!
Δυο λόγια θέλω να σου πω
κι ύστερα φεύγεις, στάσου!
Απάντηση [size=18]ψάχνω [/size]να βρω
μη μ' αποφεύγεις, στάσου!
Σταμάτα να δικαιολογείς τον εαυτό σου τώρα
Κουράστηκα να λαχταρώ τα σ' αγαπώ σου όλα
δυο μέρες μόνο
να σε κρατάω αγκαλιά δυο μέρες μόνο
να σ' έχω δίπλα μου ξανά για λίγο μόνο
δυο μέρες μόνο
σ' ένα ταξίδι-αστραπή να ξεδιπλώνω
να παίρνει ανάσα η ζωή για λίγο μόνο
ετοιμαζω ΤΑΞΙΔΙ μοναχα για παρτη σου
στα μεγαλα νησια
του μυαλου και του χαρτι σου
Τα ψεύτικα τα λόγια τα MEΓAΛA
μου τα 'πες με το πρώτο σου το γάλα
μα τώρα που ξυπνήσανε τα φίδια
εσύ φοράς τ' αρχαία σου στολίδια
Και δε δακρύζεις ποτέ σου μάνα μου Ελλάς
που τα παιδιά σου σκλάβους ξεπουλάς!
Το ΓΑΛΑ μου το πινω..
καθολου δεν αφηνω..
γιατι η μαμα μαλωνει..
κι αυτο με μεγαλωνει!!! 8)
]
πίνω και μεθώ - ωχ αμάν
μέρα νύχτα τραγουδώ - ωχ αμάν
μέρα νύχτα τραγουδώ
και το ντέρτι μου - ωχ αμάν
στο μπουζούκι μου ξεσπώώώ...
Μια[size=18] μέρα [/size]στην Αθήνα
μπούχτισα απ' τη ρουτίνα
φιλάω τη γριά μου
κι απλώνω τα φτερά μου
κι όπου γουστάρω πάω
και τρέχει ο άνεμος μπροστά
τον ήλιο ακολουθάω
κι ο μήνας έχει εννιά
Σε λάθος δρόμους σε ζητώ
αυτό μου λες και με πονάς
σαν να΄σαι σκόνη μαγική
εξαφανίζεσαι σκορπάς
Δεν σε φτάνω κύκλους κάνω
ΜΙΑ πεταλούδα η ζωή σου
που πετάει εδώ κι εκεί
μια ηλιαχτίδα το φιλί σου
που γυρεύει να με βρεί
Στίχοι: Πάρης Μίτσος
Μουσική: Μιχάλης Νικολούδης
Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Σκουλάς
Σαν το σύννεφο φεύγω πετάω
έχω φίλο τον Ήλιο-Θεό
με του αγέρα το νέκταρ μεθάω
αγκαλιάζω και γη κι ουρανό.
Και χωρίς τα φτερά δεν φοβάμαι
το γαλάζιο ζεστή αγκαλιά
στα ψηλά τα βουνά να κοιμάμαι
στο Αιγαίο να δίνω φιλιά.
Λευτεριά στους ανέμους ζητάω
έχω πάψει να είμαι θνητός
ανεβαίνω ψηλά κι αγαπάω
δίχως σώμα χρυσός αετός.
Και χωρίς τα φτερά δεν φοβάμαι
το γαλάζιο ζεστή αγκαλιά
στα ψηλά τα βουνά να κοιμάμαι
στο Αιγαίο να δίνω φιλιά.
Βέβαια το Βιντεάκι τα λέει όλα.... Τιμή στα παλικάρια της Πολεμικής Αεροπορίας για τα ρίσκα που παίρνουν κάθε μέρα για να διασφαλίσουν τα σύνορά μας.......
Για σένανε MΠOPΩ τις φλέβες μου να σκίσω,
το αίμα μου ν' αφήσω να τρέξει σα νερό
Για σένανε μπορώ πατρίδα να προδόσω,
Χριστέ ντρέπομαι τόσο και όμως το μπορώ
Στίχοι: Σταύρος Σιόλας
Μουσική: Σταύρος Σιόλας
Πρώτη εκτέλεση: Σταύρος Σιόλας
Αααα...
Της Άρνης το νερό
Της Άρνης το νερό
Της αρνησιάς...
Της αρνησιάς τη βρύση
Αααα...
Της Άρνης το νερό
το ήπιες και...
το ήπιες και μ' αρνήθης
Αχ, αγάπη μου, στα χείλη στάξε να το πιω
της Άρνης το πικρό νερό,
κι αν σε ξεχάσω, αν σ'αρνηθώ
και πάλι εσένα άμα σε δω
κι αν σε ξεχάσω, αν σ' αρνηθώ
και πάλι εσένα θ' αγαπώ
Αααα...
Της λήθης το στενό
το πέρασες...
το πέρασες κι εχάθης
Αχ, αγάπη μου, στα χείλη στάξε να το πιω
της Άρνης το πικρό νερό,
κι αν σε ξεχάσω, αν σ'αρνηθώ
και πάλι εσένα άμα σε δω
κι αν σε ξεχάσω, αν σ' αρνηθώ
και πάλι εσένα θ' αγαπώ
στα χείλη στάξε να το πιω
της Άρνης το πικρό νερό,
κι αν σε ξεχάσω, αν σ'αρνηθώ
και πάλι εσένα άμα σε δω
κι αν σε ξεχάσω, αν σ' αρνηθώ
και πάλι εσένα θ' αγαπώ...
ας ήτανε να πνιγώ
σε μια σταγόνα μεσα στα χείλη σου εγώ
βροχή μου σκέπασε αυτή τη γωνιά
τούτο το σώμα που διψά
Πάλι απόψε θα ανεβώ στον ουρανό
να αφήσω την φωνή μου στο ΚΕΝΟ
μα και πάλι θα είσαι εκεί
στην καρδιά και στο μυαλό...
Ήμουν κάποτε για σένα
το μεγάλο όνειρό σου
η καρδιά και το MYAΛO σου
και ο πρώτος σου σταθμός
Ήμουν κάποτε για σένα
ουρανός στην κάμαρά σου
τώρα βλέπω ότι ήμουν
μόνο ένας αριθμός
Κι αν δεν προσμενεις να με δεις..
κι αν δεν προσμενεις να με δεις..
κι εγω.. πως θα ξαναρθεις..
εσυ του πρωτου ΟΝΕΙΡΟΥ μου
γλυκυτατη πνοη..
Αιωνια θα το τραγουδω..
Παίξε με στα χέρια σου σαν σφαίρα
πέτα με ψηλά στον αέρα
δώσε μου ΠNOH απ' την πνοή σου
να ξαναγεννηθώ μαζί σου
Με λεν ΑΕΡΑ και ζω ικανος κι η φυλη μου κι εγω
σαν ανθος αν χαθω.. να χαθω με περηφανια
με τη σκουρια πολεμω μα το βημα μου αστραφτει και ζω
ικανος αν χαθω.. να χαθω με περηφανια
Αχχ πατριδα μου το φως σου παντρευτηκα
κι ερωτευτηκα τα πρασινα νερα σουυυ
με τ ονειρου το σουγια στα χερια
χαρακωνω οσα δεν μπορω να ζησω αληθινααα...
Κι είμαι ένα [size=18]βήμα [/size]πιο κοντά
ένα βήμα πιο κοντά
κι είμαι ένα βήμα πιο κοντά
στην καρδιά σου πιο κοντά
Ένα βήμα πιο κοντά
το τραγούδι μ΄ οδηγάει
πριν τελειώσει η βραδιά
πριν σωπάσουν τα βιολιά
στην αγάπη μου με πάει
Ελα ΚΟΝΤΑ.. τον κοσμο κρυψε
τον κοσμο αυτο που μου ζητα πολλα..
Ελα κοντα.. μια σπιθα ριξε
να βγει απ τη σταχτη μου φωτια ξανα..
Να με προσεχεις...
Βάλε [size=18]φωτιά [/size]σ' ό,τι σε καίει, σ' ό,τι σου τρώει την ψυχή
Έξω οι δρόμοι αναπνέουν διψασμένοι,ανοιχτοί
Είν'η αγάπη ένα ταξίδι από γιορτή σε γιορτή
Δεν θελουμε θλιμμενους στη ΓΙΟΡΤΗ μας.. :git:
Μας τη βιδωνει που δεν τρως το παραμυθι μας
μας ενοχλει η αισθητη σου παρουσια..
Εισαι σαν μυγα που καθισε στη μυτη μας
και ακτινοβολει απελπισιιιιααα..
Ποια [size=18]είσαι[/size] εσύ που μου χτυπάς;
Κι αγάπη και στοργή ζητάς...
Ποια είσαι εσύ που μου ξυπνάς
το παρελθόν το γκρίζο;
Εγώ δε σε γνωρίζω!
ΠΟΙΑ νηματα σ ενωνουν με μιαν αλλη θυλεια..
ποια κυματα σε διωχνουν απ αυτο το λιμανι..
ποια μοιρα σε φωναζει απο την αλλη μερια
πες μου πιο φοβο αγαπησες παλι..
Ποια συννεφα σκεπασαν τη στεγνη σου καρδια..
ποια αστερια τραγουδανε την καινουργια σου ζαλη..
ποιο ψεμα σε κραταει στην αληθεια κοντα..
πες μου πιο φοβο αγαπησες παλι..
πως δεν μ' αγάπησες το ξέρω κι ας ταξιδέψαμε μαζί
με γκρίζο και με θαλασσί εκεί που τ' όνειρό σου ζει
κι η φλέβα σου κρυφή πατρίδα
πως δεν μ' αγάπησες το είδα
λέξη μην πεις το ξέρω
πως δεν μ' αγάπησες ούτε με πίστεψες ποτέ
λέξη μην πεις κι ας υποφέρω
πως δεν μ' αγάπησες το ξέρω
Κι εσύ, μ' αυτό το φόρεμα το ΘAΛAΣΣI
να με κοιτάς και να γελάς με μένα.
Κι εσύ, μ' αυτό το φόρεμα το θαλασσί
που οι μάγισσες το κέντησαν για σένα.
Μη ΜΕ ΚΟΙΤΑΣ στα ματια
γιατι ζαλιζομαι..
Γιατι με αρρωσταινεις
μικρη στ ορκιζομαι..
Τα δυο σου μαυρα ματια
που με κοιταζουνε
Χαμηλωσε τα φως μου
γιατι με σφαζουνε..
Μαρκος..
Μια ζωή που κοστίζει κάθε μέρα πιο ακριβά
υλικά, ζωτικά, συναισθηματικά
και τώρα πάλι ένας σκύλος κόβει βόλτες εδώ
με κρύβει μια βιτρίνα κι ένα φορτηγό
και θέλω χίλια ακόμα χέρια να σου δείξω τι θέλω
και χίλια MATIA για να βρω αυτό που δεν ξέρω
τα ΜΑΥΡΑ ΜΑΤΙΑ σου οταν τα βλεπω
με ζαλιζουνε.......
μεσα στα ματια σου κοιταζω εκεινη που αγαπουσα μεχρι χθες
....τα μαυρα ματια σου αναβουν πυρκαγιες
Μου 'πες θα φύγω XΘEΣ το βράδυ ξαφνικά
απλώς κουράστηκα δε φταίω για όλα αυτά
Θεε μου δε θέλει το βλέπω καθαρά
κι όλα γίναν Θεε μου τόσο μα τόσο ξαφνικά
Έτσι ΞΑΦΝΙΚΑ, σε είδα απέναντί μου
Έτσι ξαφνικά, μπήκες στη ζωή μου
Έτσι ξαφνικά, στάθηκες στην πόρτα
Είπα βιαστικά "μείνε λίγο ακόμα".
Έτσι ξαφνικά, έτσι ξαφνικά
Όπως μπήκες στη ζωή μου
να φοβάμαι μη σε χάσω,
ξαφνικά.
(Πολυ σκυλου εχω γινει)
Γιατί με ξύπνησες πρωί;
Μέσα στον ύπνο τον βαρύ;
Γιατί την ΠOPTA μου χτυπάς;
Τι θέλεις τώρα, τι ζητάς;
Δε θέλω πια να μ' αγαπάς
(γαβ γαβ )
ΘΕΛΩ να πιω μαζι σου ενα τσιγαρο
να δω να καιγεται στα χειλια σου ο χρονος..
Θελω να πιω μαζι σου ενα τσιγαρο
για μια στιγμη να γελαστω
και να ξεχασω.. ν αρνηθω πως ειμαι μονος..
Τα πιο βαρια ναρκωτικα που εχω παρει
ειναι αγαπη μου.. ο φοβος και η ελπιδα..
κι ετσι οπως βουτηξα.. ο τρελος με το κεφαλι
σαν την εξαρτηση.. του παθους σου η παγιδα..
αργά αργά, βαριά βαριά
σ’ ακούω στο σκοτάδι
το κουρασμένο βήμα σου να σέρνεται
κάθε βράδυ, κάθε βράδυ
KAΘE μπαλκόνι έχει άλλη θέα
Ματάκια μου μοιραία
Δε θέλω να μου κλαις
Κάθε μπαλκόνι έχει άλλη θέα
Στο ορκίζομαι παρέα
Θα ?ρθουν μέρες καλές
ΒΑΡΙΑ βραχιολια οι λυπες..
Πως μ αγαπας δεν ειπες..
Το χω παραπονο.. μανα μου.. στομα μου
Κι ας πεθαινε το σώμα μου..
Δεν θελω φως μου κοσμο..
Στα χειλη μου εχω δυοσμο..
Το χω παραπονο.. παρε μου.. ζητα μου
Της λησμονιας σαϊτα μου...
μην περπατάς, μην περπατάς μαζί μου
να μη σε γράψουνε
με ξέρουνε στην πιάτσα και θα σε κάψουνε
περπάτα το κατόπι πάνω στα βήματα
εγώ από σένα φως μου δεν θέλω χρήματα
εγώ από σένα φως μου δεν θέλω χρήματα
;-)
Αμαρτωλέ μου έρωτα πονάς
στην καρδιά μου ακόμα
αμαρτωλέ μου έρωτα πονάς
σαν μαχαίρι στο [size=18]σώμα[/size]
Θέλω να σου μιλήσω, θέλω να' μαι μαζί σου
Και να σε αποκοιμίσω, να' μαι η αναπνοή σου
Έτσι να με ακούσεις, μη μ' αφήσεις να φύγω
Μ' ΕΡΩΤΑ να με λούσεις, αν ερχόσουν για λίγο
Οταν θα αγαπήσεις το γέλιο σου και την [size=18]αναπνοή[/size] σου
και δεις πως έχεις κάτι να μας πεις
στο πλάι σου ο άνθρωπος που διάλεξες βιτρίνα στη ζωή σου
τριάκοντα αργύρια αντίτιμο σιωπής
Αν μου τηλεφωνούσες θάνατος η φωνή σου
Που δεν ξεχνάω ποτέ
Έτσι που με φιλούσες λες και ήμουν ΖΩΗ σου
σαν να 'πες σ' όλα ναι
Αυτό το αντίο που τώρα θα πούμε
είναι το τέλος κάποιας αγάπης,
δεν γεννήθηκε ποτέ δεν γεννήθηκε [size=18]ποτέ[/size],
αυτό το παιχνίδι παίζουμε ο ένας στις πλάτες του άλλου
εδώ θα τελειώσει μα πρέπει κάτι να σου πω,
θέλω κάτι να σου πω.
Το ξέρω ότι προσπάθησες,
το ξέρω ότι γελάστηκες
γι'αυτό.....
Με τα μάτια μου πρησμένα
με τσιγάρο και ποτό
Νύχτα ατέλειωτο μαρτύριο
μέχρι να σε ΞΑΝΑ δώ
Υπάρχει άλλη, υπάρχει άλλη
Εσύ που μ' έλεγες αγάπη σου μεγάλη
Υπάρχει άλλη, υπάρχει άλλη
κι εσύ που μ' έλεγες αγάπη σου μεγάλη
Αν [size=18]υπάρχει [/size]παράδεισος
τότε είναι στα μάτια σου
στου κορμιού τα παλάτια σου
σαν βασίλισσα μπήκα
ΣΟΥ σιδέρωνε, σου έπλενε, σε είχε σα Θεό
Σήκω πάνω, κάτσε κάτω, ήμουν πάντοτε εγώ
Μια ζωή στην εκμετάλλευση, στα πρέπει και στα μη
Τώρα όμως θα κοιτάξω, τη δική μου τη ζωή
Γιατί...
Μη με πας απ' το σπίτι, τ' ακούς, στο [size=18]Θεό [/size]να με πας
Μυρωδιά καταλύτη, εσύ μοναχά μ' αγαπάς
Α, ρε, χρόνε αλήτη π' ανθρώπους κι αγάπες σκορπάς
Μη με φέρνετε σπίτι, τ' ακούς, κάπου αλλού να με πας
Σε λάθος δρόμους σε ζητώ
αυτό μου λες και με πονάς
σαν να΄σαι σκόνη μαγική
εξαφανίζεσαι ΣΚΟΡΠΑΣ
Δεν σε φτάνω κύκλους κάνω
Άσε με να κάνω [size=18]λάθος[/size]
Μην μου λες πως ειν' ντροπή
Άσε με να βρω μονάχος
Ποιο το τέλος ποια η αρχή
Άσε με μονάχο μου να νιώσω
Την ουσία μέσα σ' όλα που 'χεις πει
Αν αντίρρηση μου φέρεις
Θα θυμώσω και το ξέρεις
Αν με χάσεις αιτία θα 'σαι εσύ
Από μένα έχεις πάντα απαιτήσεις
να ορκίζομαι για ότι έχω πει
μα τον λόγο σου εσύ δεν θα κρατήσεις
κι ούτε αισθάνεσαι για αυτόν ποτέ ΝΤΡΟΠΗ
Κι απορώ αν AIΣΘANEΣAI τύψεις,
κι απορώ αν αισθάνεσαι τύψεις,
όταν πας ξένα χέρια ν' αγγίξεις,
όταν πας ξένα χέρια ν' αγγίξεις,
κι αν τα βράδια ο ύπνος σε πιάνει,
μ' όλα αυτά που σε μένα έχεις κάνει,
απορώ,
απορώωωωωωωωωωωωωωωω :lol:
Παράθεση από: "black_velvet"
μην περπατάς, μην περπατάς μαζί μου
να μη σε γράψουνε
με ξέρουνε στην πιάτσα και θα σε κάψουνε
περπάτα το κατόπι πάνω στα βήματα
εγώ από σένα φως μου δεν θέλω χρήματα
εγώ από σένα φως μου δεν θέλω χρήματα
;-)
κλαπ κλαπ κλαπ :cheers: :thumright:
Ποια ΧΕΡΙΑ πηραν.. πηραν τα κερια
κι ηρθε ξανα.. κι ηρθε ξανα το βραδυ
Και δεν μπορει η παρηγορια
να μ βρει στο.. να μ βρει στο σκοταδι..
Ζωγράφισε έναν ήλιο στο ταβάνι, μίλησε με τ' αγέρι της νυχτιάς
και χόρεψε μαζί με τη σκιά σου στους ήχους μιας αδύναμης καρδιάς.
Πάρε τηλέφωνο την μοναξιά σου ή βγες [size=18]ξανά[/size] στον δρόμο της φωτιάς
πάρε τηλέφωνο την μοναξιά σου ή βγες ξανά στον δρόμο της φωτιάς.
ΦΩΤΙΑ κι ανασταση.. καρδια πονας
και σπαστα εσυ..
τα χρονια που φτασα να ζωωω
Φωτια και δυναμη.. καρδια
τρελη κι αδυναμη
στον κοσμο που ρθαμε
χορτασαμε γκρεμοοο :moonwalk:
θελω να γυρισω στα παλια
θελω την παλια μου γειτονια
ΚΑΡΔΙΑ μου εισαι μονη
το βραδυ αυτο με λιωνει
Σ' ένα μινοράκι σ' έβαλα κρυφά
πάλι η μουσική θα κάνει θαύματα
γιατί σε [size=18]θέλω![/size]
Της ψυχής μου ο ήχος είναι αυτός που ακούς
σε παραπλανώ με στίχους ψεύτικους
γιατί σε θέλω!
Έτσι βγαίνουν τα τραγούδια μάτια μου
σε γνωρίζει ο πόνος κι έρχεται κοντά σου
Ακουμπάει το χέρι πάνω στα μαλλιά σου...
Κι έτσι κάνεις κουράγιο
και τραγούδι Άγιο...
Με κλειστα ματια μπαινω ΚΡΥΦΑ
στης σιωπης σου την πορτα.. και ισως χαθω
κι αν μακραινουν οι δρομοι σου..
κι αν με καινε τα φωτα σου..
σου χαριζω τις σκεψεις
της ζωης μου τις λεξεις..
Για να θες!
κλεισε φωτα
κλεισε ματια
και θα κανω εγω κομματια
την αγαπη την παλια σου σε μια νυχτα
KOMMATIA , σπασμένα οράματα στα δικά σου μάτια
Κομμάτια, σαν έρμαιο αφήνομαι σε χλωμά παλάτια
Κομμάτια, δικός σου αιώνια θα σε ικετεύω
Κομμάτια γίνομαι μαζί σου πάντα κινδυνεύω
Έχω μια αγκαλιά για σένα την έχω
και πολλά φιλιά ΣΟΥ στέλνω ξανά
που δεν είσαι εδώ ακόμα τ΄αντέχω
όμως μην αργείς δεν νιώθω καλά
Είσαι EΔΩ
στον καπνό που με ζαλίζει
Είσαι εδώ
στο τραγούδι αυτό που σε θυμίζει
Είσαι εδώ
στο ποτήρι μου που αδειάζει
στο κορίτσι εκείνο που σου μοιάζει
Δυο το φιλί σου να χα
μια στιγμή μονάχα
για να δω πως καις
Πέντε να κανα κομμάτια
τα ψυχρά σου μάτια
για να δω πως κλαις
Έξι τούτο το φεγγάρι
σ ό,τι θες μακάρι
να ρίχνε θηλιά
Δέκα να κλειναν οι δρόμοι
για να μη ΣΕ πάρει
η άλλη αγκαλιά
Μοιάζουν οι ΔPOMOI με φωτιά
τα βράδια του θανάτου
Έρωτας που μυρίζει πια
αρένα στ'αγγιγμά του
Μοναξιά μου όλα, μοναξιά μου τίποτα
μη μ'αφήνεις τώρα, που είν'όλα πιο δύσκολα
Έρωτα μου όλα, έρωτα μου τίποτα
μη μ'αφήνεις τώρα, που είν'όλα πιο δύσκολα
ιστορίες παλιές
θα ΄ρθεις να πεις να διαλέξω
τις ξέρω καλά, τις ξέρω τις έμαθα απ' έξω
ιστορία παλιά που σου λέει ξανά σ' αγαπώ
τώρα πάω, πάω μακριά
και ό,τι κι αν πεις είναι αργά, δε μετράει
σαν σπάσει η αγάπη ξανά δεν κολλάει
τώρα πάω, πάω μακριά
σ' αγαπάω μα είναι αργά
ΜΑΚΡΙΑ μακριά
σε πήρε ο κόσμος μακριά
μακριά μακριά
και δεν το χωράει η καρδιά
Με τι ΚΑΡΔΙΑ να σ' αποχωριστώ
αντίο να σου πώ και να ξεχάσω
αφου εσύ είσαι η ίδια μου η ζωή
δεν έχω τίποτα στο κόσμο αν σε χάσω
Με τι καρδια για τελευταία μου φορα να σ΄αγκαλιάσω
Θέλω για [size=18]τελευταία [/size]μας φορά
να βγούμε απόψε
κάπου να πάμε
θα 'ναι σαν δείπνο αποχαιρετισμού
κάτι καλό για
να σε θυμάμαι.
Ήρθαν κι εμένα και μου είπανε
πως με άλλη χθες αργά σε είδανε
άκουσα πως κάνεις τα απίστευτα
ΑΠΟΨΕ αυτό δεν το περίμενα
Πίστεψα….γελάστηκα...
Απογοητεύτηκα…πικράθηκα
Έκλαψα …τρελάθηκα
Κυνήγησα…παρακάλεσα
Ώσπου έχασα κάθε ελπίδα μου πια
Σε τίποτα δεν πίστευα πια
Τίποτα δεν [size=18]περίμενα[/size] πια
Ώσπου φάνηκες εσύ στα ξαφνικά απ’ το πουθενά….
ΞΑΦΝΙΚΑ η καρδια χωρις αιτια
την αγαπη που χε ενιωσε αμαρτια..
ξαφνικα η καρδια χωρις μια λεξη
τοση αγαπη πια δεν μπορεσε ν αντεξει..
(Φοβερό τραγούδι Πάθος :) )
Εσύ είσαι η AITIA που υποφέρω
Γιατί με άφησες το δυστυχή
Γιατί με κάνεις να πονώ να υποφέρω τόσο
Πρόσεξε γιατί μπορεί να σκοτώσω
Δεν αντέχω να σε βλέπω μ' άλλους να γυρνάς
Γιατί με κάνεις να πονώ να υποφέρω τόσο
Πρόσεξε γιατί μπορεί να σε σκοτώσω
Πάψε πλέον να με τυραννάς
ΝΑ πεθανεις.. να πεθανεις.. να πεθανεις..
με τα ναζια και τα κολπα που μου κανεις.. :D
Δεν πεθαινω.. δεν πεθαινω.. δεν πεθαινω..
και στο ματι σου γυαλι..καρφι θα μπαινω.. :cheers:
Λένε τόσα για μας
λένε τόσα για μας
και τι να σκεφτώ
τις ώρες αυτές που δεν είσαι εδώ και ανησυχώ
Λένε τόσα για μας
λένε τόσα για μας
σε άλλη αγκαλιά θα σε φανταστώ ΚΑΙ θα τρελαθώ
όλο πηγαίνει ο νους μου στο κακό
γιατί σε νοιάζομαι και σ' αγαπώ
Πες μας τι πίνεις
Εσύ και δε μας δίνεις
Τα' χεις χαμένα
ANHΣYXΩ για σένα
ΕΣΥ που θέλησες τα πρώτα τελευταία
μάθε πως γενναία είναι τα δειλά
ρίχνω την αυλαία σπάω το κλειδί
και σου έχω νέα, φεύγω δηλαδή
Βρήκα το[size=18] κλειδί [/size]στην πόρτα σου επάνω,
μπήκα για να δω με εσένα τί θα κάνω.
Είδα μία ζωή να γίνεται κουβάρι
σε άλλη αγκαλιά καρδιά μου βλέπεις το φεγγάρι.
Ειναι σκληρο να πολεμας..
τους χιλιους ποθους της καρδιας..
να μην αφηνεις την ζωη
να στριβει εκεινη ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ..
Μοναξιά μου όλα, μοναξιά μου τίποτα
μη μ'αφήνεις τώρα, που είν'όλα πιο δύσκολα
Έρωτα μου όλα, έρωτα μου τίποτα
μη μ'[size=18]αφήνεις [/size]τώρα, που είν'όλα πιο δύσκολα
ΤΙΠΟΤΑ δεν χαθηκε ποτε από κανενα..
ουτε ενα αστερι δεν ξεστρατισε ποτεεε
Κανενας δεν υπεφερε για παντα στα χαμενα
Κανεις δεν πεθανε ποτε.. ωραιε μου εαυτεεε 8)
[size=18]Κανένας [/size]μωρό μου δεν μπαίνει ανάμεσά μας
σκοτώνω σου λέω για χάρη του έρωτά μας
κανένας στο κόσμο εμπόδιο δεν θα γίνει
τίποτα εμάς τους δυό δεν μας χωρίζει
:oops:
δυο δυο
στην μπανιέρα δυο δυο
δυο δυο
στην μπανιέρα δυο δυο
δυο δυο
στην μπανιέρα δυο δυο
να νανα νανανανααα
]
..θα σου γραψω ΔΥΟ στιχους
να χαθουμε στους ηχους..
Θα σε βρω..θα ναι τα λογια μου δυχτια..
Για να με θες.. :wink:
Φταίμε και οι δ[size=18]υό[/size]
που ζούμε χώρια,
κάτω απ τον ίδιο ουρανό,
και μας ξυπνά η στεναχώρια
και λέει βραχνά
Φταίμε κι οι δυο
παμε παλι..
Θα σου γραψω ΔΥΟ στιχους..
να χαθουμε σε ηχους..
Θα σε βρω..θα ναι νυχτα..
θα ειναι τα λογια δυχτια..
Για να με θες.. 8)
Τα μάτια σου μου κρύψανε τον ήλιο
Τα χέρια σου μου βάλανε φωτιά
Και ψάχνω τον καλύτερο μου φίλο
Στα λόγια του να [size=18]βρώ[/size] παρηγοριά
Τα ματια σου.. τα ΧΕΡΙΑ σου
Τ αστερια τα μαχαιρια σου..
Χιλιοτραγουδισμενα και χιλιοειπωμενα..
Το αιμα σου.. οι αγωνες σου
Τα χειλια οι αγκωνες σου..
Χιλιοτραγουδισμενα και χιλιοειπωμενα..
Ομως γι αυτη τη μαυρη τρυπα στο διαστημα..
στο διαστημα αναμεσα στα ποδια σου..
δεν τραγουδαααει κανεεεενας.. δεν τραγουδαααει κανεεενας..
(ακου λοιπον εμενα..) :D
το νινι το νινι το νινι
σερνει καραβι
Τι σούκανα και πίνεις τσιγάρο στο τσιγάρο
τα δυο πικρά σου μάτια στο πάτωμα καρφιά
Πες μου για δε μ’ αφήνεις με δυο φιλιά να πάρω
απ’ τα θολά σου μάτια τη[size=18] μαύρη [/size]συννεφιά
Στίχοι: Γιώργος Αθανασόπουλος
Μουσική: Σωκράτης Μάλαμας
Πρώτη εκτέλεση: Σωκράτης Μάλαμας
Θα περπατήσω μοναχός κι αυτό το βράδυ
μήπως και βρω της λησμονιάς σου το νερό
και σε υπόγεια σκοτεινά θα βρω σημάδι
μ' ένα ποτήρι ως της αυγής τον πανικό
Τσιγάρο ατέλειωτο βαρύ η μοναξιά μου
μοιάζει γυναίκα κουρασμένη απ' το δρόμο
ρίχνει το γέλιο της και κάθεται κοντά μου
κερνάει τα επόμενα και με χτυπάει στον ώμο
Σ' ένα ποτήρι με φυτίλι αναμμένο
βλέπω τα μάτια σου και κλαίω σιωπηλά
και το μυαλό μου που είναι πάλι θολωμένο
στριφογυρνά των τραγουδιών σου τη θηλιά
Τσιγάρο ατέλειωτο βαρύ η μοναξιά μου
μοιάζει γυναίκα κουρασμένη απ' το δρόμο
ρίχνει το γέλιο της και κάθεται κοντά μου
κερνάει τα επόμενα και με χτυπάει στον ώμο
Στο κάτω κάτω της γραφής
αξίζει να καταστραφείς
και ώς το θάνατο να πας
για μιά [size=18]γυναίκα[/size] που αγαπάς
Στίχοι: Βαγγέλης Παπάζογλου, Αγγούρης
Μουσική: Βαγγέλης Παπάζογλου, Αγγούρης
Πρώτη εκτέλεση: Στελλάκης Περπινιάδης
Άλλες ερμηνείες: Κώστας Ρούκουνας, Σαμιωτάκι || Σωτηρία Μπέλλου || Σπύρος Ζαγοραίος
Κάτω στα λεμονάδικα
έγινε φασαρία
δυο λαχανάδες πιάσανε
και κάναν την κυρία
Τα σίδερα τους φόρεσαν
και στη στενή τους πάνε
κι αν δε βρεθούν τα λάχανα
το ξύλο που θα φάνε
Κυρ αστυνόμε μη βαράς
γιατί κι εσύ το ξέρεις
πως η δουλειά μας είναι αυτή
και ρέστα μη γυρεύεις
Εμείς τρώμε τα λάχανα
κι έχουμε τις παντόφλες
για να μας βλέπουν τακτικά
της φυλακής οι πόρτες
Αμα ημουν ΞΥΛΟ.. ισως να με καιγανε
η για πορτας φυλλο.. πως βασταω να λεγανε
Αμα ημουν κυπαρισσι.. ζωντανη θα χες γυρισει
κι αμα ημουν ελατο.. το χειμωνα με κορονα, στο κεφαλι γελα το..
Aν μας έλεγες και ποιά λέξη έβαλες :lol:
μουα? ..ξυλο δε φαινεται???
Κυρ-[size=18]αστυνόμε[/size] μου σου δείχνω τα χαρτιά μου
έχω ταυτότητα μια ελεύθερη καρδιά
απολυτήριο στρατού η αγκαλιά μου
κι όλη η ζωή μου ένα γέλιο απ' τα παιδιά.
H ΖΩΗ ΜΟΥ ολη.. ειναι ενα τσιγαρο
που δεν το γουσταρω.. κι ομως το φουμαρω
Κι οταν γινει γοπα.. κερασμα στο Χαρο
Οταν ερθει η ωρα.. και τον ετρακαρω
Σαν TΣIΓAPO σε κρατώ
που γουστάρω να καπνίσω
θα σ' ανάψω θα σε πιώ
και στο τέλος θα σε σβήσω
Να γλιτώσω είναι αργά
μ' έχεις ήδη καταστρέψει
κι άν σε κόψω τώρα πια
φοβάμαι πως η μοναξιά θα επιστρέψει
Η ΜΟΝΑΞΙΑ..
δεν εχει το θλιμενο χρωμα στα ματια
της συννεφενιας γκομενας..
Δεν περιφερεται νωχελικα κι αοριστα
κουνοντας τα γοφια της στις αιθουσες συναυλιων
και στα παγωμενα μουσεια..
Δεν ειναι κιτρινα καδρα παλαων ¨καλων¨ καιρων
και ναφθαλινη στα μπαουλα της γιαγιας
μενεξελιες κορδελες και ψαθινα πλατυγυρα..
Δεν ανοιγει τα ποδια της με πνιχτα γελακια
βοιδισιο βλεμα κοφτους αναστεναγμους
και ασορτι εσωρουχα..
Η ΜΟΝΑΞΙΑ
η μοναξια μας λεω..
Για τη δικη μας λεω..
ειναι τσεκουρι στα χερια μας!
που πανω απο τα κεφαλια σας γυριζει, γυριζει, γυριζει, γυριζει..
δεν είν' τα μάτια σου μεγάλα
τόσο βαθιά και γαλανά
είν'η αγάπη που τα κάνει όλα αληθινά
δεν είν' τα λόγια σου σπουδαία
λόγια απλά, καθημερινά
μα είν'η αγάπη που τα κάνει όλα αληθινά
η αγάπη όλα τα υπομένει
η αγάπη όλα τα ελπίζει
δίνει ζωή στην οικουμένη
κι η γη γυρίζει, κι η γη γυρίζει
η αγάπη όλα τα υπομένει
η αγάπη όλα τα ελπίζει
δίνει ζωή στην οικουμένη
κι η γη γυρίζει, κι η γη γυρίζει...
Αν αγαπάς AΛHΘINA
παίρνεις τα όρη τα βουνά
και τραγουδάς
τον έρωτά σου στη σελήνη
Κι ύστερα στέκεις σιωπηλά
να 'ρθουν τ'αστέρια χαμηλά
για να τους πεις
μέχρι που θα 'φτανες για κείνη
Εφαγα την γηηη ..να σ αναζηταωωω
σκιζω τα ΒΟΥΝΑααα..(αμε) και παντου ρωταωω
Ποιος ειδε τα ματια που αγαπαω..(δις) :D
ΠOIOΣ να συγκριθεί μαζί σου (σουυυυυυυυ)
κι απ το νου μου να σε σβήσει (σβήσεεειιιιιι)
Ποιός στο βάθος της ψυχής μου
θα τολμήσει να σ' αγγίξει
Μετ? από σένα που, πες' μου να πάω που
μετ' από σένα τι, τι ν' αγαπήσω τι
Mετ' από σένα ποιόν, ποιον να πιστέψω ποιόν
μετ' από σένα πως, να ζήσω άλλο πως
ποιος να συγκριθεί μαζί σου
σ'αναζητώ,
σ'αναζητώ στη Σαλονίκη ξημερώματα
λείπει το βλέμμα σου
απ'της αυγής τα χρώματα
σ' αναζητώ
σ' αναζητώ μ' ένα βιολί κι ένα φεγγάρι
λείπει το όνειρο, εσύ και το δοξάρι
Ωραία! αρχίσαμεεεε!!!
]
Εγώ σ' αγάπησα εδώ
πού να 'σαι τώρα, πού γυρνάς;
Σε ποιόν καινούριο ουρανό XPΩMATA κλέβεις;
Ένοιωσες πάλι τα φτερά
τί σου 'βαλε ξανά φωτιά
σε ποιό λιμάνι, ποιό σταθμό καρδιά γυρεύεις;
πού να'σαι αλήθεια το βράδυ αυτό
που είμαι τόσο μα τόσο μόνη
και που μαζί μου παίζουν κρυφτό
πότε η θλίψη και πότε ο πόνος
πού να’ σαι αλήθεια το βράδυ αυτό
που με χτυπάει τ’ άγριο τ’ αγέρι
να ’ρθεις και μ’ ένα φιλί καυτό
να με γεμίσεις με καλοκαίρι
ΦΙΛΙ-ΦΙΛΙ σ αναστησα μες της καρδιας το αιμα
κι απ την ζωη.. πηρε ζωη.. μες της ζωης το ψεμα
Καταματα στο βλεμα σου.. κοιταζω τ ονειρο μου
το ξερω ποσο μ αγαπας.. γλυκο παραπονο μου..
:wink:
δεν ξέρω πόσο σ'αγαπώ, δεν ξέρω πόσο σ'αγαπώ
μέτρο δεν έχει η αγάπη
είναι απ' τον ήλιο πιο ψηλά, είναι απ' τον ήλιο πιο ψηλά
και δεν την φτάνει μάτι
ήταν μια σπίθα στην αρχή και μιας βροχής ψιχάλα
κι έγινε η σπίθα πυρκαγιά, κι έγινε η σπίθα πυρκαγιά
και πέλαγος η στάλα
ΣΤΑΛΑ-ΣΤΑΛΑ σ ανεβαινω..
σταλα θα σε κατεβω..
Η ζωη μου αντι για κυκλους
τριγωνα..τριγωνα..
τριγωνακι σκαληνο..
η ζωή μου όλη
είν'ένα τσιγάρο
που δεν το γουστάρω
κι όμως το φουμάρω..
..ΤΣΙΓΑΡΟ ατελειωτο βαρυ η μοναξια μου
Μοιαζει γυναικα κουρασμενη απ το δρομο..
Ριχνει το βλεμα της και καθεται κοντα μου
κερνα τα επομενα και με χτυπα στον ωμο..
χαράζει η μέρα και η πόλη έχει ρεπό
στη γειτονιά μας καπνίζει ένα φουγάρο
κι εγώ σε ζητάω σαν πρωινό τσιγάρο
και σαν καφέ πικρό
και σαν καφέ πικρό...
τα τσιγαρα αναβω-σβηνω..
κανω το γλυκο ΠΙΚΡΟ..
κι ο καπνος που παει επανω
φτιαχνει ενα μηδενικο..
Αχχ ψυχη μου φαντασμενη..
και κορμι μου μοναχο..
Αν εγω δε σας παντρεψω
σαν Τσιγαρο να καω..
τι γλυκό να σ'αγαπούν
και να σου το λένε
μάτια που μελαγχολούν
και κρυφά σου κλαίνε
και κρυφά, και κρυφά
και κρυφά σου σιγοκλαίνε
και κρυφά, και κρυφά
και κρυφά σου σιγοκλαίν...
Σ' ένα μινοράκι σ' έβαλα KPYΦA
πάλι η μουσική θα κάνει θαύματα
γιατί σε θέλω!
Της ψυχής μου ο ήχος είναι αυτός που ακούς
σε παραπλανώ με στίχους ψεύτικους
γιατί σε θέλω!
θέλω να τα πιω, θέλω να τα πιω
να παρεκτραπώ
μέσα στη βροχή να σ’αναζητώ
κι άμα δεν σε βρω πάλι να τα πιω
θέλω να τα πιω..
Ένα ποτήρι θάνατο θα ΠIΩ
απόψε να μεθύσω
Τα καλοκαίρια πες μου πως μπορώ
μονάχος μου να ζήσω
Ένα ποτήρι θάνατο θα πιω
απόψε να μεθύσω
Σε μονοπάτι αδιάβατο θα βγω
θα βγω να σε ζητήσω
ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΑ και χειμωνες..περιμενω να φανεις
δακρυα καυτα σταγονες..θα με καινε οσπου να ρθεις
θα με καινε..θα με καινε..οσπου να ρθεις
Έχει μείνει καφές στο φλιτζάνι
και στο τζάμι ΣTAΓONEΣ βροχής
που πολύ μ' αγαπάς δε μου φτάνει
που πολύ σ' αγαπώ δεν αρκεί
ο Μ' αγαπάς κι η Σ' αγαπώ σ' ένα κρεβάτι εναι κρυμμένοι
κι αγκαλιασμένοι έχουν σκοπό να μείνουν έτσι εκεί χωμένοι
στόμα με στόμα κολλημένοι
μέρες και νύχτες, μήνες, χρόνια, ώσπου πια γέροι στα εκατό
να ξεψυχήσουν ξαπλωμένοι σφιχτά-σφιχτά αγκαλιασμένοι
και με το στόμα, και με το στόμα σε φιλί
Κράτησέ με απόψε πιο [size=18]σφιχτά[/size]
άσε τον ιδρώτα στο κορμί να κυλά
άκου την καρδιά μου πως χτυπά
σου φωνάζει ακόμα πόσο σ' αγαπά
Aλλης ΚΑΡΔΙΑΣ τα πεταλα
τοσο δεν εχουν αγαπησει..
αλλων ματιων τα βλεφαρα
δεν εχουν πιο πολυ δακρυσει..
πόσο πολύ, πόσο πολύ,
πόσο πολύ σ' αγάπησα
πόσο πολύ σ' αγάπησα
ποτέ δε θα το μάθεις
απ' τη ζωή, απ' τη ζωή,
απ' τη ζωή μου πέρασες
κι αλάργεψες κι εχάθης
καθώς τα διαβατάρικα
κι αγύριστα πουλιά
Δεν θα [size=18]μάθεις[/size] ποτέ πόσο πόνεσα κι έκλαψα
Δεν θα μάθεις ποτέ πόσο μόνος μου ένιωσα
Δεν θα μάθεις ποτέ να αγαπάς
μια φωτιά θα ʽσαι όπου περνάς
Και θα καις ό,τι νιώθουν για σένα
σε λυπάμαι, λυπάμαι για σένα!
ΓΙΑ ΣΕΝΑ μαυροματα μου.. χαραμισα τα νιατα μου
Μπαμπεσα με καταστρεψες.. και μονο με παρατησες
τι άλλαξε λοιπόν
κι έχω γίνει παρελθόν
τα πάντα πίσω άφησες
και μόνο με [size=18]παράτησες[/size]
τι άλλαξε λοιπόν
και είσαι τώρα απών
όσο και αν το σκέφτομαι
σε αδιέξοδο έρχομαι
ΕΡΧΟΜΑΙ απ της σιωπης.. τα αποκοσμα τα μερη
Κι ειδα την πνοη της γης.. να φιλιεται με τ αγερι
Φερνω πεντε αναπνοες.. απ την αγια ενωση τους
Δυο απ αυτες για να με θες..
τρεις να καιγεσαι μαζί τους..
πήγα στα μέρη που σε είχα πρωτοδεί
μικρό κορίτσι ήσουν κι ήμουνα παιδί
πού'ναι τα χρόνια, ωραία χρόνια
που'χες λουλούδια μες στην καρδιά;
πού είν'η αγάπη, γλυκιά μου αγάπη
να μας ζεστάνει στην παγωνιά
Με τι καρδιά, με τι [size=18]πνοή[/size]
τι πόθους και τι πάθος
πήραμε τη ζωή μας° λάθος!
κι αλλάξαμε ζωή.
ΠΝΟΗ τ ανεμου.. εσπειρε τ αστερια
κι εσυ ουρανε μου επαιζες χορευοντας στη καρδια..
Κι ηρθε το κυμα.. να σε ξεδιψασει
κι εγινα αγαπη κι εσμιξε η πλαση..
Δώσ' μου τα χέρια σου αετέ
ένα σύννεφο δάνεισέ μου [size=18]ουρανέ[/size]
πάνω απ' τον κόσμο αυτόν να σταθώ
περιστέρια στα χέρια μου να κρατώ.
ένας φίλος ήρθε απόψε απ'τα παλιά
φορτωμένος με χιλιάδες αναμνήσεις
είχε γκρίζα τα σγουρά του τα μαλλιά
και μου είπε πως απόψε θα γυρίσεις...
Στ' άδειο κρεβάτι
έχει μείνει τ' άρωμα σου
κι οι[size=18] αναμνήσεις[/size]
στο μυαλό στήνουν χορό
Άλλη μια νύχτα που σε θέλω
άλλη μια νύχτα μαχαιριά
Άλλη μια νύχτα που υποφέρω
κι όλα φωνάζουν γύρνα ξανά
καλά... ξεχάστε το "ήρθε" και κρατήστε το "απ'τα" ]
:lol:
ΣΤΟ ΑΔΕΙΟ μου πακετο αποψε μπηκες..
δεν ξερω τι ζητας και αν το βρηκες..
Αχ να σουνα τσιγαρο τελευταιο..
γουλια γουλια μαζι σου να τα λεω..
Εγώ εδώ και εσύ αλλού το ξημερώνουμε
Πέντε μερόνυχτα η καρδιά μου περιμένει
Δε [size=18]βρήκες[/size] λόγια να μου πεις ότι τελειώνουμε
Και έχω χαθεί εκεί που τ' όνειρο πεθαίνει
Δεν εισαι ΕΔΩ..
Δεν υπαρχεις πια μες στη ζωη μου..
Δεν εισαι εδω..
Τωρα η νυχτα μετρααει την αντοχη μου
Δεν εισαι εδω.. δεν εισαι εδω..
Υπάρχει λόγος θέλω να΄ρθείς έστω για λίγο
υπάρχει λόγος δεν έχω άλλη [size=18]αντοχή[/size]
θα γίνω δρόμος να περάσεις
θα γίνω δάκρυ να ξεχάσεις
πλάϊ μου να΄σαι όταν ξυπνήσω το πρωϊ
κάθε πρωί που κίναγα να πάω στη δουλειά
φεύγανε σαν πουλιά τα ψαροκάικα
κάθε πρωί σκαρώναμε μαζί με τον Μηνά
ταξίδια μακρινά ως την Τζαμάικα...
]
ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΟΓΟΣ σοβαρος.. που ημουν νεος χλιαρος
Αυτα μου τυχαν δυστυχως.. μα δεν τα κρυβω ευτυχως
και να ενας λογος σοβαρος..
Που ειμαι ωραιος.. που ειμαι ωραιος.. 8)
..αργησα
Έχω πονέσει γι' αυτή κι έχω πονέσει γι' αυτή
Όλα τα δίνω έχω πονέσει γι' αυτή
Και δεν το [size=18]κρύβω[/size], έχω πονέσει γι' αυτή
Και είμαι λιώμα, έχω χαρίσει καρδιά ψυχή και σώμα
Ωπααααααααα :lol:
Τοσα προσωπα τριγυρω μου
παραλογοι οιωνοι των ονειρων μου..
Σου παραδινω ενα ΣΩΜΑ ξενο
αγκαλια μ ενα βλεμα στημενο..
Με παραδινω στα λαγνα ματια σου
ενα κορμι γερασμενο στις πλατες σου..
Μ εγκαταλειπω πριν μ αλλαξουν οι φοβοι μου..
μου λες τα μάτια σου να μην τα αγαπώ
και να μην πάψω να πιστεύω στα δικά μου
μα αυτά τα μάτια όπου σταθώ κι όπου βρεθώ
τα έχω πίσω μου και μέσα και μπροστά μου
Μου λες δεν είμαι αυτό που πάντα αναζητούσες
Κι αν μ' είχες λες, πως δεν θα με κρατούσες
Μπορεί να μην μοιάζω μ' όλα αυτά που ονειρεύεσαι
Μα θα σε ξάφνιαζε το πόσο Σ'[size=18] αγαπώ[/size]...
ΜΟΥ ΛΕΣ αν μπορω να κρατησω
τη σχεση αγνη και παρθενα
μα κι ο ιδιος ο Πλατων αν σ ηξερε εσενα
θα μου λεγε αλλιως να ενεργησω..
ΜΟΥ ΛΕΣ πως με βλεπεις σα φιλο
μα ας ητανε να με μισουσες
Ποιος θελει την εμπνευση από τετοιες μουσες
Με χαδια σου δινουνε ξυλο..
Κι άμα δω κανένα[size=18] φίλο[/size]
τρέμω μη με θυμηθεί
πεθαμένες καλησπέρες
δε γουστάρω να μου πει
ΜΗ με κοιτας.. με ματια που κλαινε
ΜΗ μου μιλας με χειλη που καινε
Και μην ακους τους αλλους τι λενε
Αφου εμεις μοναχα δε φταιμε
ΜΗ καθαριζεις κρομυδια που καινε
ΜΗ τηγανιζεις συκωτια.. δεν λενεεεε :P
Δεν πρεπει..δεν πρεπει δεν πρεπει.. :o
[size=18]Φταίμε[/size] και οι δυό
που ζούμε χώρια,
κάτω απ τον ίδιο ουρανό,
και μας ξυπνά η στεναχώρια
και λέει βραχνά
Φταίμε κι οι δυο
Μια ΣΤΕΝΑΧΩΡΙΑ που εχω αποψε
απ την καρδια μου βγαινει καπνος..
Τα δακρυα μου πως να τα κοψω
Σε σενα τρέχει ο λογισμος..
Αχ θα με φαει.. η στεναχωρια
Που ζουμε χωρια
Που μα στε χωρια..
αυτη η νυχτα
μενει αιωνες παγωμενη
που δυο καρδιες
δεν βρηκαν καταφυγιο
και ηρθαν στον κοσμο ξενοι
και καταδικασμενοι να ζησουν
εναν ερωτα επιγηο
(αυτο μου βγηκε)
Μες την καρδιά μ' αιμορραγώ
που γίναμε δυο[size=18] ξένοι[/size],
βγάζει φτερά το σ' αγαπώ
και μήνυμα σου φέρνει.
Εχω τοσο κουραστει.. να μοιραζομαι
και μετα να την πληρωνω εγω..
σ ενα κοσμο εχθρικο.. κομματιαζομαι
για τους αλλους παντα ΑΙΜΟΡΡΑΓΩ..
θα εκραγω..
Δεν έκανα ταξίδια μακρινά
ταξίδεψε η καρδιά κι αυτό μου φτάνει
σε όνειρα σ' αισθήματα υγρά
το μυστικό τον[size=18] κόσμο[/size] ν' ανασάνει
κάπου χάθηκε η αγάπη
μεσ΄της ψυχής μου το μονοπάτι
κι η καρδιά μου να ξέρεις
πάλι στα μαύρα έχει ντυθεί
κάθε μου σκέψη κάθε ανάσα φωτιά
φοράει τη δική σου ματιά
είσαι κάθε μου σκέψη κάθε ταξίδι κρυφό
μα ξέρω δεν είναι αρκετό να σ΄αγαπώ
Πάλι χαράματα πονάω απ' το θεό ζητάω
μεσ' τη ζωή της να με πάρει
Πάλι λυγίζω στην αγάπη μ' αυτό το[size=18] μονοπάτι[/size]
δεν ξέρω τώρα που θα βγάλει
ΔΕΝ ΞΕΡΩ ποσο σ αγαπω..
δεν ξερω ποσο σ αγαπω..
Μετρο δεν εχει η αγαπη..
Κι ειν απ τον ηλιο πιο ψηλα..
κι ειν απ τον ηλιο πιο ψηλα..
Και δεν την φτανει ματι..
Τα μάτια σου μου κρύψανε τον[size=18] ήλιο[/size]
Τα χέρια σου μου βάλανε φωτιά
Και ψάχνω τον καλύτερο μου φίλο
Στα λόγια του να βρώ παρηγορία
ΦΩΤΙΑ μου εσυ κι αερας.. στο συνορο τουτης της μερας
Τη φλογα σου δως μου.. και γινε μου φως μου.. χρυσομαλλο δερας
Φωτια μου εσυ κι αερας.. στο συνορο τουτης της μερας
Το γελιο σου δως μου.. και γινε του κοσμου.. το περας
Πριν μας κρύψει αυτή η νύχτα
άναψε αν θες μια φωτιά στην άμμο
πριν πιαστώ στα μάγικα σου δίκτυα
άναψε αν θες μια φωτιά στην άμμο
όσο κι αν φύγεις απο μένα μακριά
σαν τον ήλιο θα'μαι κοντά
θα σ'αγγίζω σαν χάδι πονηρό του ουρανού
σαν[size=18] αέρας[/size] θα'μαι παντού
Μα το κορμι ειν αφορμη σε μια πορεια
και η σοφια.. το τέρμα της
Τριζουν αρμοι σαν οδυρμοι και απλωνει η ΝΥΧΤΑ
σεντονια ΔΙΧΤΥΑ.. το δερμα της
[size=18]Κορμί [/size]θανατηφόρο, κορμί θανατηφόρο
σε θέλω μ' έναν όρο
να τα δώσεις όλα τη νύχτα αυτή
κι ας με πάρουν σηκωτό το πρωί
:24:
ρίξε κόκκινο στη νύχτα
ρίξε λάδι στη φωτιά
απ'όσα έχω ζήσει
ζητάω πιο πολλά
ΦΩΤΙΑ στα Σαββατοβραδα
να μην ξαναγυρισουν
αυτοι που μειναν μοναχοι
να μην ξαναγαπησουν
10-5-5, 6/2+8
20 φορές το 15, 11+7 18
σύνολο 16, πρέπει να 'ναι εντάξει
λες να 'χω λάθος, ας τα ξαναδώ
εδω εδω που φτασαμε
να παιζουμε κρυφτο
εδω ειναι το ΛΑΘΟΣ
μα εδω και το σωστο
ρουχο κλεμενο σε εχω απανω μου καιρο
εδω που φτασαμε να παιζουμε κρυφτο
εδώ να μείνεις, εδώ να μείνεις
της καληνύχτας τα φιλιά
μην μου τα δίνεις...
Μόνο στα όνειρα μπορώ ΝΑ σε αγγίζω
νʼ αφήνεις χρώμα πάνω στο δικό μου γκρίζο
Και κάθε αυγή που το σκοτάδι θα παλιώνει
κι άλλη παράσταση στην πρόβα θα τελειώνει
αχ μοναξιά μου, αχ μοναξιά μου
εσύ μ' ακούς και δεν μιλάς
ποτέ σου κότρα δεν μου πας
μα είναι στιγμές που σε μισώ
που μ' αγαπάς
αχ μοναξιά μου, αχ μοναξιά μου
πες μου γιατί με αγαπάς τόσο πολύ
όμως κι εγώ σε αγαπώ
κι ας με πονάς κάθε λεπτό
σε προτιμώ από αγάπες
που μου κάνανε κακό..
Μη με ονειρευτείς
Μη ρωτάς αν ζω
Να μη μ'αγαπάς
Αν δεν είσαι εδώ
Μη μ' επιθυμείς
Μη ρωτάς αν ζω
Να μη μ' αγαπάς
Αν δεν είσαι εδώ
Μη μ' ΑΓΑΠΑΣ
Αν δεν το ξέρω
Όλα εισ' εσύ
Ανάσα εσύ
Που αν δεν την παίρνω
Δεν έχω πια
Εγώ ζωή
ΔΕΝ ΕΧΩ σπιτι κι ονομα
και κωδικες και νομους..
Αιωνες τωρα περπατω
σε στοιχειωμενους δρομους..
Χίλια μέτρησα φεγγάρια
την αγάπη μας να βρω
πάνω στα δικά της χνάρια
μέρα νύχτα ΠEPΠATΩ
Καλοσύνη σου που με θυμήθηκες
Καλοσύνη ..
Εγώ ΑΓΑΠΗ ήθελα
κ' όχι ελεημοσύνη...
πού να 'σαι αλήθεια το βράδυ αυτό
που είμαι τόσο μα τόσο μόνος
και που μαζί μου παίζουν κρυφτό
πότε η θλίψη και πότε ο πόνος
πού να 'σαι αλήθεια το βράδυ αυτό
που με χτυπάει τ' άγριο τ' αγέρι
να 'ρθεις και μ' ένα φιλί καυτό
να με γεμίσεις με καλοκαίρι
ας ερχόσουν για λίγο, μοναχά για ένα βράδυ
να γεμίσεις με φως το φριχτό μου σκοτάδι
και στα δυο σου τα χέρια να με σφίξεις ζεστά
ας ερχόσουν για λίγο κι ας χανόσουν μετά
Κάθε φορά που ανοίγεις δρόμο στη ζωή
μην περιμένεις να σε βρει το μεσονύχτι
έχε τα μάτια σου ανοιχτά BPAΔY πρωί
γιατί μπροστά σου πάντα απλώνεται ένα δίχτυ
μην περιμένεις πια
όλα τελειώσανε
αφού τα χείλη σου
αχ με προδώσανε
[size=18]Αχ [/size]και να ταν για λιγο να ρχοσουνα
πως υπαρχω κι εγω να θυμοσουνα
Αχ και να ταν για λιγο να ρχοσουνα
Αχ και να ταν να ξαναγεννιομουνα
παλι πισω σε σενα θα ρχομουνα
αχ και να ταν να ξαναγεννιομουνα
Να μείνεις εδώ
εσύ δε συγκρίνεσαι
το νοιώθω βαθιά μου
φως μου σκιά μου
για ΣΕΝΑ είμαι εγώ
μην απομακρύνεσαι
απ'την αγκαλιά μου
τα όρια μου
οι σκιές δεν αγαπάνε γιατί δεν έχουνε ψυχή
οι σκιές δεν αγαπάνε
μια[size=18] σκιά[/size] ήσουν κι εσύ
Δίχως λόγο κλαίω και ΔΕΝ ξέρω τι αισθάνομαι
και δεν ξέρω που θα ήθελα να είμαι
ξέρω πως τα πράγματα αλλιώς τ' αντιλαμβάνομαι
κι αγαπάω αυτό που τίποτα δεν είναι
Μου 'χεις κάνει τη ζωή μου κόλαση
θα σου φύγω και θα φταις για όλα εσύ
Μου 'χεις κάνει τη ζωή μου δύσκολη
κι όμως σ?AΓAΠAΩ ακόμα πιο πολύ
Μην ερχεσαι μαζι μου.. μου ειπες πριν χαθεις
θα μαραθει η αγαπη.. και συ θα μ αρνηθεις
Φτιαξε μαγια στο χωμα.. με φυλλα αλκαλικα
σε μια ΖΩΗ χαμενη.. κανενας δεν νικα..
Πώς να κρατήσει το κορμί απόψε η νύχτα;
Τώρα ο κόσμος έχει χάσει μια στροφή
Εγώ δε μίλησα, για θαύματα δεν είπα
δε σου στάθηκε KANENAΣ πιο πολύ
(καλημέραααααααααα
:D )
Καληνυχτα Μαλακα.. ενος φιλου η ατακα
μιας και ξεμεινα αποψε.. του την εκανα τρακα
Η ζωη εχει πλακα.. ετσι ειναι Σωκρατη
σε τρωει ολη τη μερα.. τη ΝΥΧΤΑ θελει κρεβατι
σε γενναει.. σε γερναει.. σου χαριζει στιγμες
σε ξεχναει.. σε ξερναει.. σε γεμιζει ρωγμες
Τις δύσκολες ΣΤΙΓΜΕΣ δεν θα ʽσαι εδώ να μου μιλάς
τις δύσκολες στιγμές το χέρι δεν θα μου κρατάς
θα κάνω υπερβολές
θα πίνω θα μεθάω
τους τοίχους θα βαράω
θα κλαίω θα γελάω
μα θα ʽναι αυτές δικές μου όλες οι δύσκολες στιγμές
Πες μου τι ψαχνουμε σ αυτη τη συμφορα
ολα λιγοστεψαν κανεις δεν εχει μεινει..
Και η αγαπη μας ενα μικρο δελφινι
που ξεμακραινει λαβωμενο στ ανοιχτα..
Στυφη αλμυρα παει να πιει.. και πικρα των κυματων
Και κουβαλαει στη ραχη του.. ΣΤΙΓΜΕΣ μικρων θανατων..
Είσαι η τελευταία μου ΑΓΑΠΗ
να το θυμηθείς
έλα απόψε στ' άδειο μου κρεβάτι
μη με φοβηθείς
τι κι αν σου οφείλω δάκρυ
δε θα μας χωρίσει εμάς κανείς
ΕΙΣΑΙ το πιο λευκο χρωμα της σκεψης μου
Ενα παιδι που περπαταει με τα χερια
Μια γυναικα που τ ονειρο της σκοτωσε
Και πριν το μαθουν ολοι το στειλε στ αστερια..
Στα ΧΕΡΙΑ σου αφέθηκα
σε πίστεψα και βρέθηκα
τώρα χαμένη
τα όνειρα μου έκλεψες
με μαύρο χρώμα τα έβαψες
τι άλλο μου μένει
ΜΑΥΡΟ μαργαριταρι.. μαυρη ομορφια και χαρη
μαυρη οπως δεν εχουμε δει στην ζωη μας τη στειρα παθιαρα και μαυρη..
Μαυρη που μαχαιρωνει.. και το αιμα μου ξηλωνει
Και αν γυρνώ στους δρόμους κάθε βράδυ
Και χορεύω μέσα στα στενά
Ένα πράγμα μόνο με πειράζει
ΠΟΥ δεν σ' έχω πια
ΑΝ δε χωρας μεσα σ ενα ανοστο αστειο..
Αν δε σου φτανει μια σκληρη προσευχη..
Αν δε χωρας μεσα σ ενα ψυχοπορνειοοο..
Αν δε χωράς σ ενα σπασμενο κορμι..
τοτε τι κριμα...
Σαν να΄σαι φάντασμα περνάς
από τους τοίχους της καρδιάς
στη νύχτα ΜΕΣΑ σε πετώ
αλλά εσύ φεγγοβολάς
Δεν σε φτάνω κύκλους κάνω
Βρε ώπα [size=18]κρίμα[/size] το παιδί
Βρε ότι κάτσει κι ότι 'ρθει
Ασ' την καρδιά σου να τα πει- κι αμόλησε καλούμπα
Τη ΚΑΡΔΙΑ μου έχεις ραγίσει
και για σένα έχω λιώσει
μόνο ένα θαύμα τώρα
θα μπορούσε να με σώσει
καλημέρα κούκλα... :)
Kαλημέρα κουκλίτσα :lol:
Κάνε ένα ΘAYMA τζίνι να γυρίσει εκείνη
έχω καημό πολύ μεγάλο
Κάνε ένα θαύμα τζίνι να γυρίσει εκείνη
πεθαίνω δεν αντέχω άλλο
ΘΑΥΜΑσε το λουλουδι πριν να μαραθει..
Θαυμασε το δακρυ πριν στεγνωσει..
Θαυμασε τη μερα πριν νυχτωσει..
Αγαπησε την ομορφια πριν σε προδωσει..
Γιατι αυτο που θαυμαζεις σημερα
να ξερεις πως δεν διαρκει για παντα..
Ειναι ηχος που σπαει τη σιωπη..
Φως που διαπερνα τη σκοτεινια..
Γιατρεια ανιατης αρρωστιας..
Ελπιδα για μικρα παιδια..
Κι οσο καλο κι αν σου φαινεται πως ειναι
τοσο ευκολα μπορει να σκοτωσει..
Αυτο το κατι..
Αλλοι το λενε ομορφια..
κι αλλοι το λενε θανατο..
Μάτια μου αν σ' αγαπώ
τι να φοβάμαι πια;
Όλα είναι στο μυαλό,
πόνος και [size=18]γιατρειά[/size] ...
ΟΛΑ του κοσμου τα πουλια
οπου κι αν φτερουγισαν
οπου κι αν χτισαν τη φωλια
οπου κι αν κελαηδησαν..
Εκει που φτερουγιζει ο νους
Εκει που ξημερωνει
μαργωνουν τα πουλια της γης
κι ουτ ενα δε ζυγωνει..
Ωωω ..σαν αερικο θα ζησω
σαν αερικο..
Ανασα ειναι καυτερη
και στεπα του Καυκασου
η σκεψη που παραμιλα
και λεει τα ονειρα σου..
Οσες κι αν χτιζουν φυλακες
κι αν ο κλοιος στενευει
ο νους μας ειναι αληταριο
που ολο θα δραπετευει..
Σαν αερικο θα ζησω..
Να γλιστρούσες στο σκοτάδι,
να πετούσες σαν[size=18] αερικό[/size]...
Θα πεθάνω αυτό το βράδυ,
θα πεθάνω αν δε σε δω.
ΝΑ πεταξω την καρδια μου
απ την αλλη τη μερια
σαν αγκιστρι να σκαλωσει
σε μια απατητη χαρα..
Να καρφωσω τα ταξιδια
και να εσταζε το μελι
στους πικρους καρπους σου απανω
οτι θελω.. δε με θελει..
ένα ΒΡΑΔΥ που 'βρεχε, που 'βρεχε μονότονα
έφυγες αγάπη μου
ποιός σε πήρε νά 'ξερα
και θα τον εσκότωνα
ένα βράδυ πού 'βρεχε, πού 'βρεχε μονότονααααααααα
(είπα κι εγώ δε θα συμπέσω με κανέναν? παλιά μου τέχνη κόσκινο. Αγνοήστε με)
βρε! βρε! σαν τα χιόνια! καλώς την maniat!
στην απα- στην απα-
στην απάνω γειτονίτσα
στην απάνω γειτονίτσα
μ'αγαπα- μ'αγαπα-
μ'αγαπάνε δυο κορίτσια
στην απάνω γειτονίτσα
μα εγώ μα εγώ
μα εγώ πονάω γι'άλλη
μα εγώ πονάω γι'άλλη
μια γοργόνα στ'ακρογιάλι
Γιατι καλε ΓΕΙΤΟΝΙΣΣΑ αφου σου τηλεφωνησα
και ειπες πως θ αφησεις το κλειδι..
Γιατι σκληρ γειτονισσα παιδευεις την καρδουλα μου
Γιατι με βασανιζεις δηλαδη.. (κλεβω..) :wink:
]είπες μια βραδιά
χωρίς καμιά αιτία
μα του αλήτη η καρδιά
δεν σου κρατάει κακία
Εσύ είσαι η AITIA που υποφέρω
Γιατί με άφησες το δυστυχή
Γιατί με κάνεις να πονώ να υποφέρω τόσο
Πρόσεξε γιατί μπορεί να σκοτώσω
Δεν αντέχω να σε βλέπω μ' άλλους να γυρνάς
Γιατί με κάνεις να πονώ να υποφέρω τόσο
Πρόσεξε γιατί μπορεί να σε σκοτώσω
Πάψε πλέον να με τυραννάς
Μωρή ντουντού, μωρή ντουντού, βρε
εσύ μου σήκωσες το νου
Μωρή ντουντού κάτσε καλά
να μη μας βάλεις σε μπελά
Μωρή ντουντού μωρή ντουντού
βρε μωρή ντουντού δε ντρέπεσαι
να λες πως δε παντρεύεσαι
Άλλα ντουντού μωρή ντουντού
άλλα μου λεν τα χείλη σου
κι άλλα μου λεν οι φίλοι σου
Τα δυο σου χεροπάλαμα
θα στα γιομίσω μάλαμα
Εγώ είμαι αλλού μωρή ντουντού
εγώ είμαι αλλού κι εσύ αλλού
σαν τα ψαράκια του γιαλού
Ασχετο..αλλα το αφιερωνω στην Βολιωτισσα.. :D
:53:
Συνεχιστε..
ΔΕΝ έχω λόγια να σου πω, πόσα θα σου 'δινα
δεν έχω λόγια να σου πω σ'ευχαριστώ
ένα τραγούδι στη ψυχή μου πάντα σου 'φτιαχνα
πόσα τραγούδια μου εγώ δε σου χρωστώ.
Xάθηκε να σου σηκώσω τίποτε άλλο;;; :P
Κατι λιγοι συγγενεις
ξαδερφια μακρινα
πες μου αν εμεινε κανεις
για μας στα πεδινα
κατι λιγοι συγγενεις
στα εγκατα του NOY
λαβα μου, λαβα μου
σωμα τ' ουρανου.
ΣΩΜΑ μου φτιαγμένο από πηλό....
Μύρισε ο αγέρας θάλασσα
γλυκόπικρο στεφάνι
λουλούδια και άνθη του αγρού
ΦTIAΓMENO με καμάρι
Ποιος σου έμαθε εντέλει
να χορεύεις τσιφτετέλι
Μήπως ήσουν στα Μπολσόι
μπαλαρίνα από σόι
Όταν χορεύεις μάτια μου
ζηλεύουν οι γοργόνες
κι απ' το χορό σου τρέμουνε
στην πίστα οι κολώνες
Ποιος σου δίδαξε τον τρόπο
να ταρακουνάς τον τόπο
μήπως πήρες το πτυχίο
στου Νουρέγιεφ το σχολείο
Κι ο Αλέν Ντελόν ακόμα
θα ποθούσε τέτοιο ΣΩΜΑ
κι άμα ζούσε ο Βαλεντίνο
θα τον τρέλαινες και εκείνον
Κανείς δε ζει μαζί μου
Μετράω τη δύναμη μου
Και ποια πες μου ποια σχέση
Μπορεί να με χωρέσει
Μετράω τους έρωτες μου
Και ποιος άξιζε πες μου
Με ποιον έγινα ένα
Για ποιον έχασα εμένα
Κανείς κι ήρθανε τόσοι
Κανείς δε μ' έχει νιώσει
Εσύ ΗΣΟΥΝ μονάχα
Αυτό που ακόμα θα'χα
Δε με νοιάζει με ποιον ακούς απόψε αυτό το τραγούδι
δε με νοιάζει με ποιον ακούς απόψε αυτό το τραγούδι
σου AΞIZE μια καλύτερη αγκαλιά σου άξιζε μια καλύτερη αγκαλιά
δε με νοιάζει με ποιον ακούς απόψε αυτό το τραγούδι
Δεν έχω λόγια να σου πω, πόσα θα σου 'δινα
δεν έχω λόγια να σου πω σ'ευχαριστώ
ένα ΤΡΑΓΟΥΔΙ στη ψυχή μου πάντα σου 'φτιαχνα
πόσα τραγούδια μου εγώ δε σου χρωστώ.
Σ΄έχω επιθυμήσει σ΄έχω επιθυμήσει
έφυγες πριν δύο λεπτά κι ήδη μου΄χεις λείψει αρκετά
Σ΄έχω επιθυμήσει σ΄έχω επιθυμήσει
δε μπορώ μακριά σου λεπτό γύρνα χάρη θα στο XPΩΣTΩ
σ΄έχω επιθυμήσει
Δεν ΜΠΟΡΩ δεν μπορώ φεύγω δεν ξαναγυρίζω..
Ως εδώ δεν μπορώ τώρα μόνος συνεχίζω.
Δεν μπορώ να σ'αγαπώ και να με κάνεις να πονώ..
φεύγω, φεύγω, κάθε μέρα φεύγω
μέτρο μέτρο όλο πιο μακριά
φεύγω φεύγω, τόσα χρόνια φεύγω
στην καρδιά μου όλο πιο κοντά...
Και θα χαθώ από κοντά σου θα χαθώ
καπνός θα γίνω χώμα, χώμα και νερό
και θα χυθώ μες στα ποτάμια θα χυθώ
KONTA σου ούτε ένα, ούτ' ένα λεπτό
ΜΕΡΑ με τη μέρα φεύγω απο σενα πιο πολυ.
Μερα με τη μερα σπαει του ερωτα μας το γυαλι.
Συνηθιζω στην ιδεα πως δεν θα μαστε μαζι..
Μερα με τη μερα φευγω καθε μερα πιο πολυ...
Αμόρε, η αγάπη πονάει,
Αμόρε, σαν κομμάτι ΓYAΛI,
Αμόρε, ό,τι μας ξενυχτάει,
Αύριο θα μοιάζει με έργο που τό?χουμε δει.
ΑΜΟΡΕ μίο
Εμείς οι δυο
Και το φεγγάρι
Μαργαριτάρι
Αμόρε μίο
Εμείς οι δυο
Σʼ αυτή την πόλη
Που ʽφυγαν όλοι
τα ωραιότερα θα σου'χω αγορασμένα
μαργαριτάρια στο βυθό που είναι κλεισμένα...
Θα πιω απόψε το ΦEΓΓAPI και θα μεθύσω και θαρθώ
αφού πονάς για κάποιον άλλον ρίξε μαχαίρι να κοπώ
κι όταν με κόψει το μαχαίρι μετανοιωμένη θα μου πεις:
πάρε του φεγγαριού το δάκρυ, από το αίμα να πλυθείς
Του ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ ο γιος κοιμάται μοναχας μες στα σκοταδια
δεν είδε ήλιου φως του φεγγαριού ο γιος,
για μια αγαπη που μοιραζεται τα βραδυα...
Δεύτερη ΑΓΑΠΗ, δεύτερα φιλιά
ήμουν στην καρδιά σου πάντα στα κλεφτά
δεύτερη αγάπη, δεύτερα φιλιά
για τον έρωτα σου πέρασα πολλά
Ηθοποιος σημαινει ΦΩΣ
Είναι καημός πολύ πικρός
και στεναγμός πολύ μικρός.
Μίλησε,κλαίς; Όχι δε λες.
Μήπως πεινάς; Και τι να φάς!
Όλο γυρνάς,πες μου πού πας;
ΕΙΝΑΙ κάτι νύχτες μοναξιάς
που δεν ξημερώνουν
Τα δικά σου λόγια σαν καρφιά
μέσα μου ματώνουν
Πες ΜΟΥ τι σου έφταιξα
πες μου τι σου έκανα
κι έφυγες και άνοιξες μια βαθιά πληγή
Πες μου τι σου έφταιξα
πες μου τι σου έκανα
κι έφυγες και άφησες μια καμένη γη
Τι ΕΚΑΝΑ για πάρτη μου
τι έκανα για μένα;
Είχα ψυχούλα κι έδωσα
κι όμως πήγε στα χαμένα.
Στα χέρια σου αφέθηκα
σε πίστεψα και βρέθηκα
τώρα ΧΑΜΕΝΑ
τα όνειρα μου έκλεψες
με μαύρο χρώμα τα έβαψες
τι άλλο μου μένει
Τι ΟΝΕΙΡΑ να κάνω
που φεύγεις και σε χάνω
τι όνειρα να κάνω τώρα;
Τι όνειρα να κάνω
που φεύγεις και σε χάνω
κι είν' η ζωή μου κατηφόρα
Βλέπω την καρδιά μου που κομμάτια τώρα γίνεται
και τα χέρια προς το μέρος σου απλώνω
νιώθω κάθε μέρα τη ΖΩΗ ν' απομακρύνεται
και ξανά που σ' αγαπάω μετανιώνω
KOMMATIA έχω γίνει
κι έχεις την ευθύνη
Απόψε που τα σπάω
πίνω και μεθώ!
Κομμάτια έχω γίνει
κι έχεις την ευθύνη
Πάλι ξενυχτάω
μακρυά σου δεν μπορώ
ΠΙΝΩ ΚΑΙ ΜΕΘΩ..
ωχ αμαν μερα νυχτα τραγουδω
ωχ αμαν μερα νυχτα τραγουδω.. :git:
AMAN αμάν αμανέ
Πες μου μωρό το ναι
Αμάν αμάν αμανέ
Αμάν αμάν δε μπορώ
Χωρίς εσένα να ζω
ΠΕΣ ΜΟΥ ενα ψεμα.. ν αποκοιμηθω
Μοναχα για σενα..κανω τον χαζο
Λινα.. Λινα.. καρδερινα
θα σε δω τον αλλο μηνα..
Μ εχεις κλεισει στην κουζινα..
Εγινες και μπαλαρινα..
πες μου μια λέξη
αυτή τη μόνη λέξη
σε λίγο πια θα φέξει
θα'ρθει η χλωμή αυγή
κοντεύει έξι
ας πούμε αυτή τη λέξη
που'χει στα χείλη μπλέξει
και δεν τολμάει να βγει
Αν εισαι μονος..αν εισαι αδυναμος
η χαρΑΥΓΗ θα σε ξεκανει..
Εχει το μυρο..εχει την σιγαλια
εχει τον ηλιο τον αλανη..
Δεν θα μάθεις ποτέ πόσο πόνεσα κι έκλαψα
Δεν θα μάθεις ποτέ πόσο MONOΣ μου ένιωσα
Δεν θα μάθεις ποτέ να αγαπάς
μια φωτιά θα ?σαι όπου περνάς
Και θα καις ό,τι νιώθουν για σένα
σε λυπάμαι, λυπάμαι για σένα!
ΔΕΝ ξερω ποιον παλευω να νικησω..
φτανω στην πορτα και ζυγιζω την ζωη μου..
νιωθω τα ματια σου να με τραβανε πισω..
να μ αγαπανε δυο φορες για να γυρισω..
σαν βυθισμενες αγκυρες επανω στο κορμι μου..
Δεν μπορούσα να χαρίσω,
όσα δεν μ? άφηνες να δω,
δεν ήθελα να σε NIKHΣΩ,
κοντά σου μάθαινα να ζω.
Από μένα τι φοβάσαι,
και δεν θέλεις πια να θυμάσαι,
στο άδειο σπίτι που κοιμάσαι,
το ξέρεις δεν θα βρεις αυτό που θες.
Βγαινω στον δρομο και σκουπιζω τα αιματα σου
κι οσα σου ειπα δεν μπορω να τα πιστεψω..
να μη ξεχασεις να πιαστεις απ τα ονειρα σου..
να μη ΦΟΒΑΣΑΙ η ζωη ειναι μπροστα σου..
τι μαλακιες ειπα για να ξεμπερδεψω..
Δεν ξερω ποιον παλευω να νικησω..
δεν ξέρω πόσο σ'αγαπώ
δεν ξέρω πόσο σ'αγαπώ
μέτρο δεν έχει η αγάπη
είν'απ 'τον ήλιο πιο ψηλά
είν'απ 'τον ήλιο πιο ψηλά
και δεν την πιάνει μάτι
ήταν μια σπίθα στην αρχή
και μιας βροχής ψιχάλα
κι έγιν'η σπίθα πυρκαγιά
κι έγινε η σπίθα πυρκαγιά
και πέλαγο η στάλα...
ΞΕΡΩ πως θα ρθει και δε θα μαι οπως ειμαι..
να τον δεχτω με το καλυτερο παλτο μου..
μητε σκυμενος στις σελιδες καποιου τομου..
εκει που υψωνομαι να μαθω οτι κειμαι..
ΔΕΝ θα προσευχομαι σε συμπαν που θαμπωνει..
δεν θα ρωτησω αναιδως που το κεντρι σου..
γονιος δε θα ναι να μου πει σηκω και ντυσου
και ρος να ζησουμε παιδι μου ξημερωνει..
θα ρθει την ωρα που σπαραζεται το φως μου..
Ξέρω [size=18]πως[/size] δεν θα ρθείς ξανά,
άλλη φορά δεν θα σε δω,
όμως για μένα είσαι εδώ…
Είσαι παντού και πουθενά..
ξανάάάά
να σ' ερωτευόμουνα
απ' την αρχή ξανά
σαν να μη σ' ήξερα ποτέ
Ξανά
να σε φιλούσα με τα μάτια μου κλειστά
σαν να 'τανε η πρώτη μου φορά
και ας χωρίζαμε μετά ξανά...
Σάκηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηη ]
Πούντοςςςςςςςςςς;;; :lol: ΄
Ήτανε μια ΦOPA μάτια μου κι έναν καιρό
μια όμορφη κυρά αρχόντισσα να σε χαρώ
Μια μικροπαντρεμένη κόρη ξανθή
τον κύρη της προσμένει βράδυ πρωί
και το βράδυ, το βραδάκι
είσαι σπίρτο που ανάβει φωτιά...
( ]
Πάλι πάλι πάλι ANABEI ένα φως
πάλι δυναμώνει η καρδιά
κι όπως είχε ανοίξει για μας ο γκρεμός
τώρα ανοίγει δρόμος μπροστά
Τώρα αρχίζει η αγάπη
τώρα αρχίζει η ζωή
μέσα απ΄τα λάθη γεννιέται
μια καινούρια αρχή
τώρα αρχίζουν τα δύσκολα
τώρα που έδαφος χάνουμε
τώρα που ερωτευτήκαμε
τώρα για πες μου τι κάνουμε
τώρα αρχίζουν τα δύσκολα
τώρα τον έλεγχο χάνουμε
τώρα που παρασυρθήκαμε
τώρα για πες μου τι κάνουμε
(ok.. ιτ'ς Σάκης τάιμ! ]
Κανε πισω ηρθε καιρος να ξεχασεις..
οσα ως ΤΩΡΑ νομιζες απλα..
στις τουαλετες τα ονειρα θα ξερασεις..
θα χαλαρωσεις και θα μπεις στην σειρα..
Για την πατριδα κι ολους αυτους..
που δεκαρα για σενα δεν δινουν..
Εγώ τα ONEIPA τα έκανα μαζί σου
τώρα πού πας και πού μοιράζεις το κορμί σου;
Εγώ τα όνειρα τα έκανα με σένα
τώρα κατάλαβα πως ήσουν ένα ψέμα
ψέμα μου δίνεις μου πουλάς
ψέμα κι ανάβει ο καυγάς...
(Ελένη Δήμου δεν είναι αυτό; )
(Aκριβώς :D )
Έρωτα ΠOYΛAΣ
τάζεις γη κι ουρανό
oops, το λένε γαλλικά ζιγκολό.
Όνειρα πουλάς
σε καρδιά και μυαλό
μα δε σε θέλω,
άστο πια ζιγκολό.
ΔΕ ΣΕ ΘΕΛΩ..δε σε θελω
πια δε σ αγαπαω..
Δε σε θελω..και παρε και δρομο
και αντε στο καλο.. :moonwalk:
Μαρκος..(ο Δασκαλος)
Βαδίζουμε μαζί στον ίδιο ΔPOMO
μα τα κελιά μας είναι χωριστά
σε πολιτεία μαγική γυρνάμε
δε θέλω πια να μάθω τι ζητάμε
φτάνει να μου χαρίσεις δυο φιλιά
με πλημμύρισαν τυφλές ελπίδες
από κείνη τη στιγμή που μ'είδες
πως θα είμαστε μαζί
παραδόθηκα στο κοίταγμά σου
πίστεψα στα λόγια τα δικά σου
κι έπεσα μες στη φωτιά...
ώώώώώπα!
ΠIΣTEΨA?.γελάστηκα...
Απογοητεύτηκα?πικράθηκα
Έκλαψα ?τρελάθηκα
Κυνήγησα?παρακάλεσα
Ώσπου έχασα κάθε ελπίδα μου πια
Σε τίποτα δεν πίστευα πια
Τίποτα δεν περίμενα πια
Ώσπου φάνηκες εσύ στα ξαφνικά απ? το πουθενά?.
Είσαι η έκπληξη?η έκπληξη?
Η έκπληξη μωρό μου
Η πιο μεγάλη στην ζωή μου τρικυμία
Σωτηρία?χημεία?μαγική
Δώσεεεεεεε!!!
η πιο μεγάλη ώρα είναι τώρα
η ώρα που γεννιέται η ζωή
η ώρα που ταιριάζει η αναπνοή σου
μαζί με την δική μου αναπνοή
κι αν είναι η αρχή στην κατηφόρα
η πιο μεγάλη ώρα είναι τώρα...
Τι όνειρα να κάνω
που φεύγεις και σε χάνω
τι όνειρα να κάνω τώρα;
Τι όνειρα να κάνω
που φεύγεις και σε χάνω
κι είν' η ζωή μου KATHΦOPA
Εγω τα ONEIΡΑ τα εκανα μαζι σου
τωρα θα ζω μοναχα με τη θυμηση σου..
Εγω τα ονειρα τα εκανα με σενα
κι εσυ αγαπη μου φιλας δυο χειλη ξενα..
ααα τραγουδαρα.. :P
Να ?ξερες MONAXA
πόσο μου ?χεις λείψει,
μακριά από σένα
βρίσκω μόνο θλίψη.
Έλαααα όλα τα μωρά στην πίστα...
ΠΟΣΟ ακομα θα υπαρχω.. στις ¨ρακενδυτες μνημες σου¨
ποσο ακομα θα ψαχνω.. αιμορραγωντας με στιχους
την ανασα απ το γελιο σου.. τους τριγμους απ τα βηματα
της αγαπης το τρεμουλο.. στους σπασμους της φωνης σουυυ
:git: :git: :git:
Κι αν για τον έρωτα μου δεν μπορώ να πω
αν δεν μιλώ για τα μαλλιά σου, για τα χείλη, για τα μάτια
Όμως το πρόσωπο σου που κρατάω μες την ψυχή μου
ο ήχος της ΦΩNHΣ σου κρατάω μες το μυαλό μου
οι μέρες του Σεπτέμβρη που ανατέλλουν στα όνειρα μου
ταις λέξεις και ταις πράξεις πλάθουν και χρωματίζουν
σ? όποιο θέμα κι αν περνώ, όποια ιδέα κι αν λέγω
ΚΙ ΑΝ η προσευχη μου οινοπνευμα μυριζει
καπνο.. και πυρετο..
στο γυαλινο το κυμα τ αρωμα σου
φωναζω να καθρεφτιστει η φωνη μου..
Και στην οχθη που χτενιζεσαι ακουστη
σαν αλμυρο.. τραγουδι..
που σου φερνει ερωτευμενο το νερο..
Σ' έναν αόρατο ωκεανό,
μέσα στα ρεύματα σ' ακολουθώ...
KYMA το κύμα, φιλί το φιλί,
στων οριζόντων τη σιωπή...
Μαθε τη γλωσσα της ΣΙΩΠΗς.. κι υστερα ελα να μου πεις
πως κλινεται το σ αγαπω.. πως βγαζει η ερημος καρπο
πως βγαζει η ερημος καρποοοοο
Στην αρχή περίμενα
είχα μια ελπίδα
ήταν θέμα χρόνου να σε δω
YΣTEPA κατάλαβα
όταν δε σε είδα
οτι όλα τέλειωσαν εδώ
ΝΑ μεινεις εδωωω.. να φτασουμε ως το τερμα
Να μεινεις εδωωω.. να δουμε αν στ αληθεια αγαπιομαστε
Φοβαμαι γι αυτο.. σε θελω πια μονο για μενα
Να μεινεις εδω.. να γινουμε ενα..
Εδώ, να MEINEIΣ να μετράς τις ώρες
Που για σένα καίω
Εδώ να μείνεις μάτια μου
Μη κοιτάς που δε στο λέω τόσο καιρό
Μονάχα εσένα σκέφτομαι
Μόνο για σένα καίω
Ποιος θα μου δώσει σιγουριά
Ποιος θα μου δώσει δύναμη μακριά σου
Καταρρέω
ΠΟΙΟΣ εχει λογο στην αγαπη.. ποιος να εχει την ευθυνη
Για να του πω να σταματησει.. να μη με ποναει εκεινη
Ποιος εχει λογο στην αγαπη.. ποιος κραταει τα κλειδια της
Αφου ποναει για καποιον αλλο.. κι εγω ειμαι μακρια της
Ήταν EKEINH τη νυχτιά που φύσαγε ο Βαρδάρης
το κύμα η πλώρη εκέρδιζε οργιά με την οργιά
σ' έστειλε ο πρώτος τα νερά να πας για να γραδάρεις
μα εσύ θυμάσαι τη Σμαρώ και την Καλαμαριά
Φυσηξε ο ΒΑΡΔΑΡΗΣ και καθαρισε..
ηλιος λες και τελειωσε ο χειμωνας..
Βγηκα μια βολτα και μπροστα της βρεθηκα..
Σταθηκα κι απομεινα κοιτωντας..
Τρεις μέρες χώρισα από σένα
τις νύχτες μένω μοναχή
σαν τα βουνά που στέκουν τώρα δακρυσμένα
όταν τα βλέπουν οι ουρανοί
διώξε τη λύπη παλικάρι
πάμε μια BOΛTA στο φεγγάρι
Χρειαζομαι ΜΕΡΕΣ που να κρινονται στις νυχτες σου..
Χιλια φιλια να με γεμισουν με αιθαλη..
Αγριους ανεμους να γυρισουνε τους δεικτες μου..
και μια αγκαλια να γειρω μεσα το κεφαλι..
Νεκρους πλανητες για ν αστραψουν απ τη λυσα μου.. :o
θαμπο ασημι να θυμαμαι τη ματια σου..
ενα σφαγειο να προσφερω την αληθεια μου..
και μια στερια..
για να ξεβρασω τα ονειρα μου..
Κάθε φορά που με τρομάζεις με μια κουβέντα τυπική
θέλω να μπω να ταξιδέψω στην αύρα μου την παιδική
μα όπου κι αν είσαι είμαι μαζί σου και με πονάει το γιατί
γιατί εκεί που κλαίει η AΛHΘEIA η μοναξιά κάνει γιορτή
Μας τη βιδωνει που δεν τρως το παραμυθι μας
μας ενοχλει η αισθητη σου παρουσιααα
Εισαι σαν μυγα που καθισε στη μυτη μας
και ακτινοβολει απελπισιααα
Δεν θελουμε θλιμενους στη ΓΙΟΡΤΗ μαςςς :blobs16:
Μας διαλυεις οσα χτισαμε με ψεματα
και μας σνομπαρεις με ενα βλεμα ξεφτισμενοοο
Θα νοιωθες οοομορφα αν βαζαμε τα κλαματα
ομως αγορι μου σε εχουμε γραμμενοοοο
Δεν θελουμε θλιμενους στη γιορτη μαςςς
Δεν θελουμε θλιμενους στη γιορτη μαςςς
Δεν θελουμε θλιμενους στη γιορτη μαςςς :blobs16:
Να 'ταν η αγάπη μας ΓIOPTH
κι όχι βάσανο ούτε ντροπή
να 'τανε μια νύχτα δίχως χαραυγή
να 'ταν της καρδιάς λογαριασμός
και της λογικής να 'ταν εχθρός
να 'ταν η αγάπη ,αγάπη μου αλλιώς
Τις αρμονιες που γεμιζουν τις νυχτες σου..
Τους εραστες και τους τρελους..
που ξενυχτανε κατω απο το δερμα σου..
Ακουω την αληθεια σου κι ακουω το ψεμα
Και μια μικρη ζεστη αγωνια μου γλυκαινει το αιμα..
Ακουω την ΑΓΑΠΗ :git:
Ακουω την Αγαπη :git:
Ακουω την Αγααααπη... :git:
και δεν ακουω τις σκεψεις μου..
Χίλιες NYXTEΣ κι άλλες τόσες σ' αγαπώ
Με θυμό, με τρέλα, με παράπονο
πόσο σε θέλω!
Μες στο μινοράκι κλείστηκα και γω
στης μειοψηφίας τον μικρόκοσμο
γιατί σε θέλω!
Δε μου λες απ τη μαμα σου σαν τι εχεις φαντασθει..?
πως θα παρεις τραπεζιτη η κανενα εφοπλιστη..?
Τωρα βρε ο καθε αντρας θα στο πει ορθα κοφτα..
πες μου προικα ποσα δινεις..
ΘΕΛΩ ¨σπιτι και λεφτα¨ 8)
Οι άντρες περνούν, MAMA.
Μου στέλνουν πάντα καρτ-ποστάλ
Από νησιά, μαμά.
Κι είναι πολύ συχνά,
Μποέμ αρτίστες, μουσικοί
Αμήχανα παιδιά.
Οι άντρες περνούν, μαμά.
Προσφέρουν δώματα με θέα
Σε βαθειά νερά.
Τους νιώθω μυστικά,
Να επιθυμούν ωκεανούς
Μα πάει η καρδιά ρηχά.
ΒΑΘΙΑ πληγη.. παλια πληγη.. μονακριβη δικη μου
την ξεριζωνω απ την καρδια.. φυτρωνει στην αυλη μου
την ξεριζωνω απ την καρδια.. φυτρωνει στην αυλη μου
βαθια πληγη.. παλια πληγη.. μονακριβη δικη μου
Ζήσε μαζί μου στον αέρα,στη φωτιά,στη βροχή
Μας περιμένουν άδειες μέρες,ραγισμένοι ουρανοί
Είν'η αγάπη ένα ταξίδι από πληγή σε ΠΛHΓH
βροχή και σήμερα κι ούτε ένα γράμμα σου
κι ούτε ένα μήνυμα στον μαύρο ουρανό
φυλάξου αγέρα μου, φυλάξου αγρύπνια μου
φυλάξου αγόρι μου από τον κεραυνό
ΦΥΛΑΞΟΥ απο τα χειλια μου..που διψασαν για σενα
φυλαξου απο τους ορκους μου..γιατι ειναι δυνατοι
Χιλιες αγαπες πληρωσα..ωσπου να ρθω σε σενα
Φυλαξου απ την αγαπη μου..γιατι ειν αληθινη
έρωτας το βλέπω είσαι
πυροτέχνημα που ήρθε
κι έσκασε στα μάτια μου μπροστά
χίλιους όρκους πήρα πίσω
και τολμώ να σ’ αγαπήσω
τα ‘χασα, μου ήρθε ξαφνικά
άρχισες και να μου λείπεις
το τηλέφωνο μεσίτης
χάνομαι όταν κλείνεις ξαφνικά
το μυαλό μου μηδενίζω
και με σένα το γεμίζω
πόσο υπερβάλλω ξαφνικά....
Κλεισε τα ΜΑΤΙΑ σου
να φυγω να χαθω..
Γι αυτα τα ματια σου.. θα ξαναρθω
Γι αυτα τα ματια σου.. πεθαινω.. ξεψυχω
Κλεισε τα ματια σου να αναστηθω..
Μετά από όλα [size=18]αυτά[/size] που έκανα για σένα με πετάς
σαν παιχνιδάκι που βαρέθηκες να παίζεις με ξεχνάς
μετά από όλα αυτά που έκανα για σένα πώς μπορείς
την πλάτη να γυρίζεις δίχως να σκεφτείς
ΠΩΣ να σωπασω μεσα μου.. την ομορφια του κοσμου
Ο ουρανος δικος μου.. κι η θαλασσα στα μετρα μου
Πως να με κανουν να τον δω.. τον ηλιο μ αλλα ματια
Στα ηλιοσκαλοπατια.. μ εμαθε η μανα μου να ζω..
Μα τώρα που ξυπνήσανε τα φίδια
εσύ φοράς τα αρχαία σου στολίδια
και δε δακρύζεις ποτέ σου[size=18] μάνα[/size] μου Ελλάς
που τα παιδιά σου σκλάβους ξεπουλάς
ΤΩΡΑ που ο κομητης Χαλεη
Για λιγο θα περασει πανω απο τη γη
Ανοιξε το παραθυρο σου
Ισως προλαβουμε να φιληθουμε..
Ισως και κατι πιο πολυ..
άνοιξε το παράθυρο να μπει
δροσιά να μπει του Μάη
εμείς γι'αλλού κινήσαμε, γι'αλλού
κι αλλού η ζωή μας πάει
ΑΝΟΙΞΕ αποψε την καρδια σου
να διαβασω καθε μυστικο..
Και απο τα λιγα πραγματα σου
δωσε μου το πιο προσωπικο..
δώσ' μου χέρι να πιαστώ
να πιαστώ να κρατηθώ
ένα γέλιο μια ματιά
κι ανασταίνεται η καρδιά
ΜΙΑ γυναικα απ την Περσια..βρηκε μες την φαντασια
ενα κοοοκκινο σημαδι.. μια λαμψη απο τον Αδη
κι απο τοτε καθε βραδυ..τραγουδαει στο σκοταδι
βάλε το κόκκινο φουστάνι
εκείνο που σε κάνει
να μοιάζεις πυρκαγιά
έλα και μη μετράς την ώρα
τα νιάτα είναι δώρα
που καίνε σαν φωτιά
αααααααα
που καίνε σαν φωτιά
ΚΟΚΚΙΝΟ τριανταφυλλο
εισαι μες στην καρδια μου..
Την νυχτα γινεσαι πληγη
που τρωει τα σωθικα μου..
ζούσα μοναχός χωρίς αγάπη
κι όλα γύρω μου ήταν σκοτεινά
και θλιμένος τις βραδυές γυρνούσα
στ' άχαρου σπιτιού μου τη γωνιά
τώρα όλα γύρω μου γελούνε
κι απ' αγάπη όλα με μεθούνε
σαν φιλώ γλυκά τα δυό σου χείλη
που 'ναι σαν τριαντάφυλλο τ' Απρίλη
Ο ΜΟΝΑΧΟΣ ο ανθρωπος
οταν γλεντουν οι ααααλλοι..
Ντρεπεται που ειναι μοναχος
και στη χαρα.. και στη χαρα φαλτσαρει..
όταν θα λάβεις αυτό το γράμμα
εγώ θα είμαι πολύ μακριά
και θα πιστέψεις πως δεν χωράνε
δύο αγάπες σε μια καρδιά
Δυο γυναικες ΔΥΟ ΑΓΑΠΕΣ.. ητανε το παθος μας
Δυο γυναικες τοσο σκαρτες.. ητανε το λαθος μας
με τι καρδιά με τι πνοή
τι πόνος και τι πάθος
πήραμε τη ζωή μας, λάθος
κι αλλάξαμε ζωή
τι ΠΑΘΟΣ ατελειωτο..που ειναι το δικο μου
Ολοι να θελουν την ζωη..κι εγω τον θανατο μου..
Μαρκος.. :moonwalk:
ε! το'χω ξαναγράψει αλλά μ'αρέσει
τι πάθος βυθίζει σε πέλαγα το νου
βραδιάζει κι αλλάζει το χρώμα τ'ουρανού
βραδιάζει κι αλλάζει το χρώμα τ'ουρανού
τι πάθος βυθίζει σε πέλαγα το νου
μην η αθωότητά μου είναι μέσα στη σιωπή
σ' ένα θησαυρό χαμένο που γυρεύω μια ζωή
μην την ξόδεψα στα ζάρια, μην την πήρε το κρασί
ίσως φταίει η βροχή που κλαίει με παράπονο κι οργή
ΑΛΛΑΖΕΙ προσωπα η θλιψη
ενα κοριτσι με κοιταει
χορευει.. κι υστερα πεταει
πανω απ τα μπαρ και τα ηχεια..
Δεν εχει τιποτα να κρυψει
καμια φορα αντι να κλαιει
χορευει.. κι ειναι σαν να λεει
σπαστε την πορτα αν δεν ανοιξει..
Κατι λιγοι συγγενεις
ξαδερφια μακρινα
πες μου αν εμεινε κανεις
για μας στα πεδινα
κατι λιγοι συγγενεις
στα εγκατα του [size=18]νου [/size]
λαβα μου, λαβα μου
σωμα τ' ουρανου.
είναι κάτι παιδιά που δεν γίνονται άντρες
και δεν ζουν τη ζωή τη δικιά σου
είναι κάτι παιδιά που δεν γίνονται άντρες
θα μπορούσαν να είναι παιδιά σου...
Κάνω μια ευχή ξανά να 'ρθεις
Αν μ' αναζητήσεις θα με βρεις
Δίχως να σκεφτείς έλα πάλι κοντά
Στη δικιά μου ζωή στη [size=18]δικιά [/size]μου αγκαλιά που ζητά
αν θυμηθείς τ'όνειρό μου σε περιμένω να'ρθεις
μ' ένα τραγούδι του δρόμου να 'ρθεις όνειρό μου
το καλοκαίρι που λάμπει τ'αστέρι
με φως να ντυθείς, με φως να ντυθείς....
Αν δεν γεννηθείς[size=18] αστέρι[/size]
η ζωή πώς περιμένεις να σε ξέρει,
αν δεν γεννηθείς βοριάς
πώς θα διώξεις τα σκοτάδια
της καρδιάς
τ'αστέρι του βοριά θα φέρει ξαστεριά
μα πριν φανεί μέσ'απ'το πέλαγο πανί
θα γίνω κύμα και φωτιά
να σ'αγκαλιάσω ξενιτιά
Μ' άσπρο [size=18]πανί [/size]θα ταξιδέψω
μικρό κορίτσι να σε κλέψω
όσο αγαπάω μένω πίσω
κι όλο μ' αφήνεις να σ' αφήσω
άσπρα καράβια τα όνειρά μας
για κάποιο ρόδινο γιαλό
άσπρα καράβια τα όνειρά μας
θα κόβουν δρόμο κι ένα δρόμο
μυριστικό κι ευωδιαστό
θα κόβουν δρόμο κι ένα δρόμο
Βαδίζουμε μαζί στον ίδιο [size=18]δρόμο[/size]
μα τα κελιά μας είναι χωριστά
σε πολιτεία μαγική γυρνάμε
δε θέλω πια να μάθω τι ζητάμε
φτάνει να μου χαρίσεις δυο φιλιά
μεθυσμένη πολιτεία κάποιας άλλης εποχής
σε γυρεύω στο τραγούδι της βροχής
μια παλιά φωτογραφία στο συρτάρι το κλειστό
μεθυσμένη πολιτεία σ'αγαπώ...
Ας είν' ωστόσο, τι ωφελεί
ΓYPEYΩ πάντα το φιλί
στερνό φιλί, πρώτο φιλί
και με λαχτάρα πόση.
Γυρεύω πάντα το φιλί
αχ, καρδιά μου
που μου το ?τάξανε πολλοί
όμως δε μπόρεσε κανείς
ποτέ να μου το δώσει.
ΑΧΧΧ.. ο μπαγλαμας
τα ματια σου καραβια αραγμενα
στα ματια του αλλουνου..
Κανεις δεν ειν για μενα
το ορφανοπουλι του ουρανου
στα ματια του αλλουνου..
Κανεις δεν ειν για μενα
το ορφανοπουλι του ουρανου.. αααΑΑΑΑααα :o
Άσπρα KAPABIA τα όνειρα μας
για κάποιο ρόδινο γιαλό
άσπρα καράβια τα όνειρα μας
Θα κόβουν δρόμο κι ένα δρόμο
μυριστικό κι ευωδιαστό
θα κόβουν δρόμο κι ένα δρόμο
Κι από ψηλά θα μας φωτίζει
το φεγγαράκι το χλωμό
κι από ψηλά θα μας φωτίζει
Και θ' αρμενίζουν ω χαρά μας
ίσα στο ρόδινο γιαλό
άσπρα καράβια τα όνειρα μας
αλαααααααα
:oops:
Σαν μου 'πες θα φύγω αγάπη γλυκιά,
σκοτείνιασ' η μέρα
Ανάμνηση αν μείνει η στερνή μου ΧΑΡΑ,
καρδιά έγινε πέτρα
Η μοίρα σε παίρνει μακριά μου,
σε σέρνει σ' αυτή τη ζωή
Κι εγώ μ' ένα δάκρυ αγάπη σου λέω,
σαν σε προσευχή
Μη φεύγεις,
τα χέρια μου κράτα σφιχτά και χτύπα τη μοίρα,
Μη φεύγεις
γιατί αύριο θα είν' αργά να διώξεις την πίκρα
ΦΕΓΓΑΡΑΚΙ μου λαμπρο
φεγγε μου να περπατω
να αθαινω γραμματα
γραμματα σπουδαγματα
του θεου τα πραγματα
Τι όνειρα να κάνω
που ΦEYΓEIΣ και σε χάνω
τι όνειρα να κάνω τώρα;
ΤΙ τραγουδι να σου πω που να σε ξερει
Να ναι εκει οταν γελας κι οταν κοιμασαι..
Να ναι εκει οταν μεθας κι οταν λυπασαι..
Κι οταν κρυβεσαι στης μοναξιας τα μερη..
Τι τραγουδι να σου πω που να χει αερα
Σαν κι αυτα μες τις κασετες που χουν λιωσει..
Γιατι πατησαν τον χρονο οσοι εχουν νιωσει..
Πηραν σηκωσαν το φως κι εδω το φεραν..
Τι τραγουδι να σου πω εκει που πας
να μη μοιαζει με κανενα..
Τι τραγουδι να σου πω εκει που πας
μα να μοιαζει μ ολα οσα αγαπας..
Ποιά λέξη έβαλες ωρέ; :D
ΤΙ.. :wink:
Φοβάμαι,μη μ'αφήνεις μόνο,
φοβάμαι,δώσ'μου λίγο XPONO,
φοβάμαι,κράτησέ με ζωντανό..
Φοβάμαι,το σκοτάδι φώς μου,
φοβάμαι,το φιλί σου δώσ'μου,
φοβάμαι,θέε μου πόσο σ'αγαπώ
εσενα θελω ΜΟΝΟ..αλλα δεν εχω χρονο.. :24:
:53:
ΘEΛΩ στο σώμα σου σαν μπω,
να με χτυπάς με το σαμπώ...
:blobs16: :blobs16: :blobs16:
:shock: (θελω ολοκληρο το κουπλε να μου το στειλεις μεηλ.. :D )
ΘΕΛΩ να πιω μαζι σου ενα τσιγαρο
να δω να καιγεται στα χειλια σου ο χρονος..
Θελω να πιω μαζι σου ενα τσιγαρο
για μια στιγμη να γελαστω
και να ξεχασω..
ν αρνηθω πως ειμαι μονος..
Τα πιο βαρια ναρκωτικα που εχω παρει
ειναι αγαπη μου..
ο φοβος και η ελπιδα
κι ετσι οπως βουτηξα..
ο τρελος με το κεφαλι
σαν την εξαρτηση.. του παθους σου η παγιδα
Ποτέ δε θα ΞEXAΣΩ αυτή τη θάλασσα
αυτή που χάλασα για να σε βρω
Παλεύαμε στα κύματα κι εσύ κι εγώ
μα είχαμε οδηγό τον ουρανό
Δωσε μου λιγακι ΟΥΡΑΝΟ
παρε με μαζι στο πεταγμα σου..
Μαθε με κι εμενα να πετω
να μην εχω αναγκη τα φτερα σου..
Πώς η ANAΓKH γίνεται ιστορία
πώς η ιστορία γίνεται σιωπή
Τι με κοιτάζεις Ρόζα μουδιασμένο
συγχώρα με που δεν καταλαβαίνω
τι λένε τα κομπιουτερς κι οι αριθμοί
ΙΣΤΟΡΙΑ μου..αμαρτια μου..
Λαθος μου μεγαλο..
εισ αρωστεια μου..μες τα στηθη μου..
και πως να σε βγαλω..
αμαρτιες.. :moonwalk:
Άσε με να κάνω [size=18]λάθος [/size]
Άσε με να κούραστώ
Άσε με να 'ρθω μονάχος
Και συγνώμη να σου πω
Έχω μπόλικο καιρό να κοροϊδεύω
Κάθε λέξη, κάθε έννοια και σκοπό
Έχω όρεξη πολύ να αλητεύω
Κι ας μη ξέρω για τι ψάχνω ή τι θα βρω
μη μου μιλάς για καλοκαίρια
για ακρογιαλιές και αστέρια
πες μου μονάχα πως κι εδώ
το ίδιο μ'αγαπάς...
(τι λες τώρα... εγώ θέλω διακοπέέέέέέέέέέέεεεεεεεςςςςςςςςςςςςςςς ]
Αγαπημενα χερια περιστερια
σπαταλη τα ταξιδια μου στ ΑΣΤΕΡΙΑ..
αγαπημενα χειλη μου ζεστα
δεν εχει ο ουρανος αλλη αγκαλια..
χέρια ψηλά κι όλα τα φτάνω
έλα να πάμ'απ'την αγάπη πιο πάνω
χέρια ψηλά κι είμαι μαζί σου
έτσι κερδίζω στη ζωή τη ζωή σου
Η ΖΩΗ μου ολη..ειναι ενα τσιγαρο
που δεν το γουσταρω..κι ομως το φουμαρω..
είναι φορές που δεν ξέρω γιατί
κάτι νυχτώνει βαθιά και πενθεί
και δε σου κάνει κανείς
κι όπως γυρεύεις να βρεις
λίγο λευκό να πιαστείς
γιασεμί στο σκοτάδι σαν άστρο ανάβει
λευκό μου γιασεμί μη νυχτώσεις...
ΑΣΤΡΟ θαμπο του πρωινου
για χαρη σου αγρυπνουμε..
και τουτη μερα που θα ρθει
μ αυτους που αγαπουμε..
Αστρο του πρωινου..
Στην αγκαλιά μου και απόψε σαν AΣTPO κοιμήσου
δεν απομένει στον κόσμο ελπίδα καμιά
τώρα που η νύχτα κεντά με φιλιά το κορμί σου
μέτρα τον πόνο κι άσε με μόνο στην ερημιά
Ραγιζει ΑΠΟΨΕ η καρδια..με το μπαγλαμαδακι
πολλα κοματια εγινε..σπασμενο ποτηρακι
Θυμηθηκα που πιναμε..σε τουτο το τραπεζι
τωρα ποιος ξερει που γυρνα..ποιος ξερει τι γυρευει
μα δεν θυμήθηκα το χρώμα των ματιών σου
ούτε τον ήχο της φωνής σου δεν θυμήθηκα
και προσπαθώντας κάτι για να θυμηθώ
αποκοιμήθηκα...
Γυρω μου οι σκιες εχουν παγωσει..
Και εχω μεινει με το χερι απλωμενο..
Τι ηθελα να κανω εχω ξεχασει..
Θα περιμενω.. θα περιμενω.. θα περιμενω..
Ωσπου να ΘΥΜΗΘΩ θα περιμεεενω..
:git:
Λιωνουν τα ματια μου στο φως της τηλεορασης..
Με νανουριζει μια στριμμενη μελωδια..
Οσοι περνουν τη χωρα της απογνωσης..
Παθαινουν αμνησιαααααα
:git:
δε με νοιάζει δε ρωτάω
η ζωή τι θα μου φέρει
στο 'να χέρι το τσιγάρο
στ' άλλο χέρι το μπεγλέρι
ΔΕΝ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ με ποιον ακους αποψε.. αυτο το τραγουδι
Σου αξιζε μια καλυτερη αγκαλια..
Δεν με νοιαζει με ποιον ακους αποψε.. αυτο το τραγουδι
Γραψε μονο ενα γραμμα.. που ποτε δεν θα διαβασω
Γυρω μας βουιζει πυρκαγια..
Γραψε μονο μια δυο λεξεις.. για ανθρωπους και για τοπους
που εμεις ποτε μαζι δεν θα δουμε..
δεν θα δουμε..
γιατί το τραγούδι αυτό
πάντα να λέει δεν μπορώ
γιατί κι εσύ με σπρώχνεις στον γκρεμό
δεν σε συγχωρώ, δεν σε συγχωρώ
γιατί....
Μα γιατι ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ.. να ναι λυπητερο
με μιας θαρεις κι απ την καρδια μου ξεεεεκοψε..
Κι αυτη τη στιγμη.. που πλημυριζω χαρα
ανεβηκε ως τα χειλη μου και μ επνιξε..
Φυλαξου.. για το τελος θα μου πεις..
μια φορά μου'χες πει δεν μπορεί
θα το νιώσανε κι άλλοι
πριν το τέλος πώς μοιάζει η σιωπή
σαν αγάπη μεγάλη....
Μοοοονο ΜΙΑ ΦΟΡΑ..εκλαψα για σενα πικρα
κι υστερα κανονισα..και δε σου τηλεφωνησα
ουτε μια φορα..
μια φορά θυμάμαι μ'αγαπούσες
τώρα βροχή
μια φορά θυμάμαι μου μιλούσες
τώρα σιωπή...
θΥΜΑΜΑΙ ενα σπιτι που γιατρευε τη θλιψη μου
στη στοιχειωμενη του σιωπη..
μα δε θυμαμαι.. δε θυμαμαι..
αν περασα ποτε μου απο κει
δε θυμαμαι.. δε θυμαμαι..
αν εζησα ποτε μου μεσα εκει..
θάλασσες
μέσα στα μάτια σου θάλασσες
και με ταξίδευες σαν το καράβι κι έλεγες
θα σ' αγαπώ με τα καλοκαίρια
με τρικυμίες και με βροχές
με μαξιλάρι τα δυο μου χέρια
θα ονειρεύεσαι ό,τι θες
ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΑ και χειμωνες..περιμενω να φανεις
Δακρυα καυτα σταγονες..θα με καινε ωσπου να ρθεις
θα με καινε..θα με καινε..
ωσπου να ρθεις..
:o :o :o ααααααααχχχχχχ λατρεία
τα δάκρυα
τα δάκρυά μου είναι καυτά
μου κάψαν το μαντήλι
και τα φιλιά
και τα φιλιά μου είναι πικρά
σου πίκραναν τα χείλη
ερχομαι λατρειααααα :o
:D
Κοκκινα χει.. κοκκινα ΧΕΙΛΗ φιλησα
Κοκκινα χει.. κοκκινα χειλη φιλησα
Κι εβαψε το δικο μου κοκκινα χειλη
Κι εβαψε το δικο μου κοκκινα χειλη..
Χείλι μου μοσκομύριστο
που ως λάλαγες ανθίζαν
λιθάρια και ξερόδεντρα
κι αηδόνια φτερουγίζαν.
Πάνω μου γέρνει ένας σακάτης ουρανός
Ριγούν τ' αστέρια πέφτουν στο αδιάβροχο μου
είναι συνήθεια που έχω από μικρός
να αγαπάω ότι με σπρώχνει στο χαμό μου
Κι έτσι βυθίζομαι στην άβυσσο μ' απόγνωση
αφού μακριά σου έτσι κι αλλιώς είμαι χαμένος
Η αγάπη είναι ένας σκύλος απ' την κόλαση
κι εγώ έχω φτάσει εκεί, εκεί ΚΑΙ την προσμένω
εκεί εκεί
Υφαίνω σαβάνα με ήλιους παιδικούς
αναρωτιέμαι αν θα βρω κάποιο σου χνάρι
μαθαίνω νέα σου από δαίμονες τρελούς
από αστροναύτες που σε είδαν στο φεγγάρι
Κάνω παρέα με λεπρούς που θέλουν χάδια
μ' άγια ρεμάλια και μυαλά σακατεμένα
κατατρεγμένους που αγκαλιάζουνε σκοτάδια
μήπως ακούσω και μου πουν κάτι για σένα..
(..και το αφιερωνω στην 10η Μουσα της Βοιωτιας την γλυκια μου Ροουζις.. :53:)
μακριά πολύ μακριά να ταξιδεύουμε
κι ο ήλιος πάντα μόνους να μας βρίσκει
εσείς τσιγάρα κάμελ να καπνίζετε
κι εγώ σε μια γωνιά να πίνω ουίσκυ
ΕΓΩ.. με τις ιδεες μου.. κι εσεις.. με τα λεφτααα σας
νομιζω.. πως τα θελετε.. μονα ζυγα δικααα σας
δεν θελω.. την κουβεντα σας.. ουτε τη γνωριμια σας
Θα χτυπησω εκει που σας ποναει
κανεναν δεν θ αφησω.. εμενα να κερναει..
θα με χρισω ιπποτη... και τζενται
και αμα ξεμεθυσω.. σας λεω και γκουντμπαι..
ωπαααα :cheers:
ΕΓΩ.. με τις ιδεες μου.. κι εσεις.. με τα λεφτααα σας
νομιζω.. πως τα θελετε.. μονα ζυγα δικααα σας
δεν θελω.. την κουβεντα σας.. ουτε τη γνωριμια σας
Θα χτυπησω εκει που σας ποναει
κανεναν δεν θ αφησω.. εμενα να κερναει..
θα με χρισω ιπποτη... και τζενται
και αμα ξεμεθυσω.. σας λεω και γκουντμπαι..
ωπαααα :cheers:
Ό,τι αξίζει [size=18]πονάει[/size], κι έιναι δύσκολο
Για να μην υποφέρεις φύγε μακριά μου
κρύψου απο μένα
Δεν ξέρω αν φεύγεις, ΤΩΡΑ!, για το λίγο μου
ή αν αυτό που νιώθω ήταν πολύ
πολύ για σένα, πολύ για σένα
ΔΕΝ ΞΕΡΩ τουτη η νυχτα μου.. αν ειναι ζαλισμενη
μα ομως ειμαι σιγουρος.. οτι ο κοσμος γερνει
Ειν ο ντουνιας παραλογος.. χωρις πιοτο και ζαλη
Μοιαζει σοφος που σκεφτεται.. με αλλουνου κεφαλι
Να μου το πεις το σ' αγαπώ και πάλι,
Να μου το πεις, η αγάπη είναι [size=18]ζάλη[/size]
η ΑΓΑΠΗ που χαθηκε στην σκονη
το φεγγαρι το φεγγαρι που σβεισε τ ασημενιο φεγγαρι
και η μερα η μερα που χαθηκε στον κιτρινο αερα
Φωτιές ανάβουνε μέσα στα δυο του μάτια
τ? αστέρια πέφτουνε όταν με θωρεί
σβήστε τα φώτα, σβήστε το ΦEΓΓAPI
σα θα με πάρει τον πόνο μου μη δει
με τα φώτα νυσταγμένα και βαριά
τριγυρνάνε οι νταλίκες στην Αθήνα
στα λιμάνια, στους σταθμούς, στην αγορά
ό,τι ψάχνεις στη ζωή να βρεις ξεκίνα
σ'έχω δει πολλές φορές να τριγυρνάς
στον λαβύρινθο της πόλης σα χαμένος
το σακάκι σου στον ώμο να κρατάς
κι όλους όσους δεν θυμούνται φορτωμένος
Για Θεσσαλονίκη-[size=18]Αθήνα[/size],
όλοι οι δρόμοι γράφουνε γύρνα,
γύρνα και θα βάλω στα λάθη
φωτιά
Για Θεσσαλονίκη-Αθήνα,
τόσα τρένα πες μου που πήγαν,
να σε φέρουν πίσω σε μένα
ξανά ξανά
Θεσσαλονίκη μου μεγάλη φτωχομάνα
εσύ που βγάζεις τα καλύτερα παιδιά
Θεσσαλονίκη μου μεγάλη φτωχομάνα
όπου κι αν πάω σ'έχω πάντα στην καρδιά
Πάλι στα χαμένα θα γυρνάω
με κακά [size=18]παιδιά[/size] θα ξενυχτάω
τις κακές συνήθειες θα αρχίσω
από το μυαλό για να σε σβήσω
πάλι πάλι πάλι ανάβει ένα φως
πάλι δυναμώνει η καρδιά
κι όπως είχε ανοίξει για μας ο γκρεμός
τώρα ανοίγει δρόμος μπροστά
τώρα αρχίζει η αγάπη
τώρα αρχίζει η ζωή
μέσα απ΄τα λάθη γεννιέται
μια καινούρια αρχή
πες το δυνατά πως μ΄αγαπάς
πες το δυνατά το σ΄αγαπώ
από το μηδέν να ξαναχτίσουμε τον ουρανό
πες το δυνατά πως μ΄αγαπάς
πες το δυνατά το σ΄αγαπώ
από το μηδέν να ξαναγίνουμε ένα εμείς οι δυο
εμείς οι δυο...
Το κάθε λάθος το πληρώνω ακριβά
δε λέω τίποτα, το ξέρω, μου αξίζει
Και βγαίνω νύχτα μοναχός μου και κρυφά
Και ψάχνω τ' όνειρο που κάπου εκεί [size=18]αρχίζει[/size]
κάθε λιμάνι και καημός
κάθε καημός και δάκρυ
είν' η ζωή του καθενός
θάλασσα δίχως άκρηηηη
θάλασσα δίχως άκρη...
Μαλλια βρεγμενα.. δαχτυλα μπλεγμενα
το φως που ξημερωνει.. η αγαπη που λυτρωνει
στη ΘΑΛΑΣΣΑ.. να κρυφτουμε στη θαλασσα
να χαθουμε στη θαλασσα..
στη θαλασσα μαζι.. στη θαλασσα μαζι..
δέκα μάγισσες τα δάχτυλά σου
δυο φωτιές τα χείλη τα γλυκά σου
ακροβάτες του ονείρου
ποταμόπλοια του Νείλου..
ΔΥΟ μερες μονο..να σε κραταω αγκαλια
Δυο μερες μονο.. να σ εχω διπλα μου ξανα
Για λιγο μονο..
Δυο μερες μονο..σ ενα ταξιδι αστραπη
Να ξεδιπλωνω.. να παιρνει ανασα η ζωη
Για λιγο μονο..
για τόόόόσο μόνοοοο
φως να γεμίζουν οι στιγμές
να λάμπουν μες στο χρόνο
όλο το σώμα μου να ζει
για σένα μόνο..
Δυο μερες ΜΟΝΟ.. οσο μια βολτα διαρκειιιι
για τοσο μονο.. ολη η ζωη μου αυτη η στιγμη
δυο μέρες μόνο
Για τοσο μονο...
(την αλλη βδομαδα θα την ακουσουμε στο Λυκαβυττο.. :wink: )
Θέλεις δόξα, θέλεις πλούτη
θες του Ωνάσση τα λεφτά,
θέλεις δύναμη μεγάλη και γυναίκες στην σειρά
θες μια [[size=18]b]βόλτα[/b] [/size]στο φεγγάρι,θες μια πόλη στο βυθό
θες ότι έχουν όλοι οι άλλοι
θες τον Πύργο τον Λευκό;
απ' το πρωί μες στη βροχή
και μέσα στο λιοπύρι
για μια μπουκιά κι ένα ποτήρι
και δόξα τω Θεώ
Ένα [size=18]ποτήρι [/size]θάνατο θα πιω, απόψε να μεθύσω
Τα καλοκαίρια πες μου πώς μπορώ
μονάχη μου να ζήσω
Ένα ποτήρι θάνατο θα πιω απόψε να μεθύσω
σε μονοπάτι αδιάβατο θα βγω,
θα βγω να σε ζητήσω
μες στη ζωή δρόμοι ανοίγονται σωρό
κι όποιον γουστάρεις τον τραβάς κι όπου σε βγάλει
μα είναι κι ένα μονοπάτι πονηρό
που πάει ντουγρού στην κατηφόρα τη μεγάλη
μα είναι κι ένα μονοπάτι πονηρό
που πάει ντουγρού στην κατηφόρα τη μεγάλη
ΘΑΝΑΤΟ θελω να χω τραγικο..
καθως αρμοζει σ εναν ποιητη μεγαλοοοο
Και να με ριξουν με τα σκουπιδια στη φωτια..
στην υψικαμινο με τα ναρκωτικα.. :moonwalk:
φωτιά!
είν'ο έρωτας που ζούμε
φωτιά!
έλ'απόψε να καούμε
]
Αϊ σκοτεινο.. φως του ΕΡΩΤΑ
Τρεμαααμενο αιμα.. του ερωτα
Μες τη γητεια σου.. ελησμονησα τους φονιαδες καιρους
Γεννησα ροδινα μωρα.. σε μελλον με αστερια
Αϊ σκοτεινο φως του ερωτα..
γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον
στο μέλλον που φτιάχνετε όπως θέλετε
αφού η ιστορία σάς ανήκει
σαρώστε το λοιπόν αν επιμένετε
Μια ΙΣΤΟΡΙΑ θα σας πω για το Μπαμπη.. το Μπαμπη τον φλου
που του λεγες βρε Μπαμπη τι τρεχει εδω
σου λεγε φλου.. φιλε μου ολα ειναι φλου..
Παντα πιωμενος κι ανεργος
ηταν ωραιος ο Μπαμπης ο φλου..
Μουρμουραγε μονος και διαρκως
σου λεγε φλου φιλε μου.. ολα ειναι φλου
ΦIΛE την αγαπώ ακόμα
έχω πιει και είμαι λιώμα
μόνο εσυ καταλαβαίνεις
φίλε το ξέρεις ήταν η ζωή μου
το δακρυ κι αναπνοή μου
μόνο εσυ καταλαβαίνεις
για μένα ξέρω πως πεθαίνεις
ΠΕΘΑΙΝΕΙΣ με τους ποιητες καθε ηλιοβασιλεμα
τα χερια σου μυριζουν απ τα μαλλια τους..
χτυπαει η καμπανα που δεν πιστευεις πια
σε ξενη αυλη συνομιλεις με το φεγγαρι..
Κι εγώ θα κόψω το φεγγάρι, θα στο καρφώσω στα MAΛΛIA
και σαν πλαγιάσουμε θα έχω τον ουρανό στην αγκαλιά
κι όταν ξυπνήσουμε και πάμε ξανά στα στέκια τα παλιά
σκέψου τι όμορφη που θάσαι με το φεγγάρι στα μαλλιά
ΕΓΩ δεν φταιω και αν γεννηθηκα ερωτιαρης
και νταλκαδιαρης και μερακλης..
Με εχει προικισει η γλυκια μου η μανουλα
με τη φτωχη μου.. καλη καρδουλα.. 8)
δεν φταις εσύύύύύ
η φαντασία μου τα φταίαίαίει
που σ' έπλασε όπως ήθελε αυτή
η φαντασία μου που χρόνια με γελούσε
πως θα μ'ανοίξεις την καρδιά μου την κλειστή
]
Ένα παράπτωμα κι εγώ
έκανα στη ζωή μου
κι αν εγκλημάτησα, εγώ δεν ΦTAIΩ
ήταν γραφτό για μια γυναίκα π' αγαπώ.
Στα κάτεργα κατάδικος
γιατί είν' ο κόσμος άδικος. 8)
ΦΤΑΙΩ ΕΓΩ
που τωρα εισαι ξενη..
λατρεμενη μου μορφη
στο νου μου πυρινο καρφι..
απογοητευση σε καθε δρομου την στροφη
και στην ¨αγρυπνια¨ μου γευση στυφη..
κάθε βράδυ κουβεντιάζω
και με παίρνει το πρωί
να το ξέρεις σου φωνάζω
πως σ' αγάπησε πολύ
το καλύτερο παιδί
ΒΡΑΔΥ Σαββατου.. ζω στη σκια του
Και ξενυχταω στα λιμανια στους σταθμους..
Βραδυ Σαββατου.. στην ερημια του
Σου τραγουδαω που να εισαι δεν ακους..
ζω!
μετά από σένα ζω!
μπορώ και ξαναζώ
γυρεύοντας σημάδια
σημάδια όλα δικά σου απ'τον παλιό καιρό
μετά από σένα ζω...
ΟΛΑ του κοσμου τα πουλια.. οπου κι αν φτερουγισαν
οπου κι αν χτισαν τη φωλια.. οπου κι αν κελαηδησαν
Εκει που φτερουγιζει ο νους.. εκει που ξημερωνει
μαργωνουν τα πουλια της γης.. κι ουτε ενα δε ζυγωνει
Ω ωωω ω
σαν αερικό θα ζησω
ω ωωω ω
σαν αερικο...
τα πουλιά τα βρίσκει ο χάρος στο φτερό
τα ελάφια όταν σκύβουν για νερό
μα εμένα που 'μαι δέντρο μες στη γη
με ξεριζώνει κάθε χαραυγή...
ΕΜΕΝΑ δεν μ αγαπησε κανεις..
Δεν ενοιωσα ποτε ενα χαδι..
Που εισαι μανα να με δεις
δεν ειναι διπλα μου κανεις
Το τελευταιο βραδυυυ..
το τελευταίο βράδυ μου
απόψε το περνάω
κι όσους με πίκραναν πολύ
τώρα που φεύγω απ'τη ζωή
όλους τους συγχωρνάάάω
ΑΠΟΨΕ λεω να κανουμε ενα παρτι
στην αμμο με ραδιακι φορητο..
Στο λεω πως δε γουσταρω αλλος να ρθει
το παρτι ειναι για δυο.. για μας τους δυο..
άλλος για Χίο ( ]
Της αγαπης ΑΙΜΑτα με πορφυρωσαν..
και χαρες ανηδωτες με σκιασανεεεε
Οξειδωθηκα μες στη νοτια των ανθρωπων..
μακρινη μητερα.. ροδο μου..
ροδο αμαραντοοοο..
(που ειστε συντροφοιιιι.. :o )
:D
Αυτό το αντίο που τώρα θα πούμε
είναι το τέλος κάποιας [size=18]αγάπης[/size], δεν γεννήθηκε ποτέ δεν γεννήθηκε ποτέ,
αυτό το παιχνίδι παίζουμε ο ένας στις πλάτες του άλλου
εδώ θα τελειώσει μα πρέπει κάτι να σου πω,
θέλω κάτι να σου πω.
Το ξέρω ότι προσπάθησες,
το ξέρω ότι γελάστηκες
εδω εδω ειναι το λαθος
μα εδω και το σωστο
ρουχο κλεμμενο σε εχω απανω μου καιρο
εδω που μαθαμε να ΠΑΙΖΟΥΜΕ κρυφτο!
ΡΟΥΧΟ απο χωμα και νερο προτου φορεσεις
Ημουν μαζι σου σ εναν αλλο ουρανο..
Κι αν ξεχασες τον δρομο ειμαι εδω
Να σου θυμισω τα παλια να μην πονεσεις..
Γυναικα εισαι ζωηηη
Απ τη φωτια των αστρων.. απ του ηλιου το φιλι..
Πνοη του ανεμου ανάσα μου..
Τραγουδι σε γιορτη..
Εγώ σ' αγάπησα εδώ
πού να 'σαι τώρα, πού γυρνάς;
Σε ποιόν καινούριο OYPANO χρώματα κλέβεις;
Ένοιωσες πάλι τα φτερά
τί σου 'βαλε ξανά φωτιά
σε ποιό λιμάνι, ποιό σταθμό καρδιά γυρεύεις;
Θα μαι παντα εγω.. μες στο οπλο σου η σφαιρα
να σκοτωνεις αυτους.. που σκοτωνουν τη μερα
με τα μαυρα γυαλια.. και το ασπρο φουστανι
να κοιτας μακρια.. τη ΦΩΤΙΑ στο ΛΙΜΑΝΙ..
θα 'μαι πάντα εδώ να φυλάω αυτά που πέταξες
δεν σε συγχωρώ για όλες τις φωτιές που ξέχασες
θα 'μαι πάντα εδώ όσα χρόνια κι αν περάσανε
δεν μας συγχωρώ, από φόβο χάσαμε
ΘΑ θελα να.. θα θελα να μουν κυνηγος
χαμενος σ ενα δασος μαγικο..
σαν τον Ορφεα το μουσικο
απο τις μαγισσες να φαγωθω..
μέσα στην έρημη αυλή
κατ' απ' τα παραθύρια
οι μάγισσες κι οι γύφτισσες
να στήσουνε τσαντίρια
στο παλιόσπιτο ετούτο που χωρίσαμε
και με δάκρυα ποτάμια το ποτίσαμε
ΜΕΣΑ μου ο αερας που φυσα.. δε λεει να μερεψει
Μου ξεσηκωνει την καρδια.. και μου σκορπαει τη σκεψη
Σα σπιθα απο πυρκαγια.. στα υψη μ ανεβαζει
Κι εξω απ του κοσμου τ ονειρο..με μια σπρωξια με βγαζει
Με στροβιλιζει σα φτερο.. στο πουθενα σε μια ακρη
Κι υστερα μες στα ματια σου.. με ακουμπαει σα ΔΑΚΡΥ..
Όλα αυτά που λες τα ξέρω
όλα τα 'χω ξαναδεί
Ρίχνω στάχτη μες τα μάτια (εδώ κολλάει το ΔΑΚΡΥ ]γιατί[/b]
Όλα αυτά που λες τα ξέρω
όλα τα 'χω ξαναδεί
ρίχνω στάχτη μες τα μάτια
και αράζω παρακεί
Μια ζωή στο ρίσκο
να ποντάρω στη στιγμή
μια ζωή στη συνοικία, σ' ένα τοίχο
να ζωγραφίζω ένα γιατί
:D
Καποιος εκλαιγε με τυψεις.. για οσα προδωσα εγω
για ΟΛΑ αυτα που χα αγαπησει.. για ολα αυτα που δε θα δω
Καποιος φευγει μ ενα πλοιο.. καποιος που δεν ειμαι γω
στη προβλητα μες το κρυο.. λυπημενα τον κοιτω
φοβάμαι όλ' αυτά που θα γίνουν για μένα
χωρίς εμένα...
XΩΡΙΣ εσένα, με ποια αγκαλιά με ποιο φιλί θα γίνω ένα
Χωρίς εσένα θα' μαι στα χείλη η σιωπή, κενό στο βλέμμα
Θα' μαι το δάκρυ που κυλάει στο χαρτί
Μια ιστορία που δεν πρόλαβες να γράψεις
Βγαίνω στους δρόμους περπατώ μες τη βροχή
Χωρίς εσένα, χωρίς εσένα
ΘΑ ΜΑΙ παντα εγω.. μες στο οπλο σου η σφαιρα
να σκοτωνεις αυτους.. που σκοτωνουν τη μερα
με τα μαυρα γυαλια.. και το ασπρο φουστανι
να κοιτας μακρια.. τη φωτια στο λιμανι
Μες στο πιστόλι της καρδιάς σου
θα μαι πάντα μια [size=18][b]σφαίρα[/b][/size]
για να χτυπάς της μοναξιάς σου τη χειρότερη μέρα
Μα ειναι τα χρονια ενα δοχειο
ενα φτηνο ξενοδοχειο για δυο στιγμες..
Για να χωραει καπου ο πονος
τις νυχτες οταν μενω μονος..
Τις σιωπες μου να μετραω
να σε θυμαμαι οταν ποναω να μου λες..
ΘΑ ΜΑΙ κοντα σου οταν με θες
MONOΣ μου το πέρασα
κι αυτό
και στο τέλος με γονάτισε
δεν υπάρχει λάθος
και σωστό για τον άντρα
που αγάπησε
Ασε με να κανω ΛΑΘΟΣ.. μην μου λες πως ειν ντροπη
ασε με να βρω μοναχος.. ποιο το τελος.. ποια η αρχη
ασε με μοναχο μου να νιωσω..
την ουσια μεσα σε ολα που χεις πει..
αν αντιρρηση μου φερεις.. θα θυμωσω και το ξερεις
αν με χασεις αιτια θα σαι εσυ..
θέλω τόσα να σου πω
να σε NIΩΣΩ προσπαθώ
στο δικό σου όμως μυαλό
όλα μοιάζουν ύποπτα
θέλω τόσο να σε δω
στο φιλί σου να αφεθώ
θέλω τόσα να σου πω
μα δεν λέω τίποτα
:oops:
Κοντρα στους νομους εχω γινει προφητης
σημαδια στην αμμο που αποψε θα σβησεις..
Ασπρομαυρο μελλον.. σκυφτος μεταναστης
σταθμος στο ραδιοφωνο που πρεπει ν αλλαξεις..
Σου μοιαζει η σεληνη.. που να βρω γαληνη
στον αδη ανατελω.. ποσο σε ΘΕΛΩ
ποσο σε θελωωω :o
ποσο σε θελω.. ααα :git:
ποσο σε θελωωω :o
ποσο σε θελω.. ααα
:git:
ΠOΣO πολύ σ'αγάπησα
ποτέ δεν θα το μάθεις
ΠΟΣΟ κραταει ενα ονειρο.. οσο αντεχει η καρδια
να μενει κι ας χορευει με το σκοταδι αγκαλια..
να μενει κι ας μη βλεπει ουτε ενα φως απ τη στερια..
Ποσο κραταει ενα ονειρο..
Πάλι θα τρελαίνομαι
θ' αρπάζω το τιμόνι
Θα πατάω γκάζι δυνατά
Να σε βρω σε κάποιο δρόμο για να δω
αν είσαι μόνη
ή σε άλλη[size=18] αγκαλιά[/size]
Το ονειρο που χαθηκε να ξαναβρω γυρευω
αιντες,.. αμαν αμαν αμαν να ξαναβρω γυρευω.. (τρις το κουπλε.. :D )
ΠΑΛΙ εσενα στο μυαλο.. εχω και ταξιδευω
αιντες αμαν αμαν αμαν ..εχω και ταξιδευω... :moonwalk:
Σ΄όλα τα μήκη, σ΄όλα τα πλάτη
σ' όλα τ΄αστέρια, σ' όλη τη γη
θέλω μαζί σου να ταξιδεύω
να σε ΓYPEYΩ και να ' σαι εκεί.
(αχ. βαχ)
θα σπάσω κούπες για τα λόγια που 'πες
και ποτηράκια για τα πικρά λογάκια
αμάν αμάν αμάν πια μικρό μην κλαις
αμάν αμάν αμάν κι έχεις ό,τι θες
ααααααααα τσιφτετέλι - αμάν αμάν
γιαλελέέέέλιιιιιιιιι
Θα ΣΠAΣΩ εφτά ποτήρια
Στου ουρανού τα πανηγύρια
Θα σπάσω εφτά ποτήρια
Γιατι σ' αγαπώ
Δόξα τω Θεώ
Ξανά
:D
Στο αδειο δωματιο και στον κρυο αερααα
Να Σ ΑΓΑΠΩ το μοοονο που μου μενει..
Να μαι για σενα η ζωη που περιμεεενει
Να κλεψει.. να σου δωσει..
Να σε στειλει.. να σε νοιωσει!
στο άδειο μου πακέτο απόψε μπήκες
δεν ξέρω τι ζητάς και αν το βρήκες
αχ να 'σουνα τσιγάρο τελευταίο
γουλιά γουλιά μαζί σου να τα λέω...
Πόσο σʼ αγαπώ, πόσο σʼ αγαπώ, σου το [size=18]λέω [/size]και πονάω
πόσο σʼ αγαπώ
Πόσο σʼ αγαπώ, πόσο σʼ αγαπώ, σε αγγίζω και σκορπάω
πόσο σ' αγαπώ
Με μια κιθαρα τον παλιο σκοπο
το μυστικο της καρδιας μου
ηρθα κι αποψε με λαχταρα να πω
σε σενα που ΑΓΑΠΩ..
Σ αγαπω κι ας εισαι ψευτρα
εχεις βλεμα ερωτικο..
κρυβεις κατι μαγικο μεθυστικο
σαν ονειρο γλυκο..
Που είναι η αγάπη που μʼ ανέβασε στα σύννεφα
δώσε μου κάτι τώρα που πέφτω να σωθώ
που είναι η αγάπη να μʼ αποδείξει πριν το τέλος
αν είναι απάτη ή αν είναι κάτι[size=18] μαγικό [/size]
ΔΩΣΕ ΜΟΥ φωτια.. να καψω πια.. απ την καρδια
του χωρισμου το βασανο..
Βαλε μου να πιω.. απ το πιοτο.. το δυνατο
της λησμονιας το βαλσαμο..
η καρδιά μου φύλλο φύλλο
ματωμένη τριανταφυλλιά
στο Αιγαίο και στον ήλιο
Θε μου πόση νιώθω μοναξιά
Οταν χαραζει..o πρωτος στεναγμος
βγαινει απ τα πιο σφιγμενα χειλη..
σαν πεταλουδα..στην καμαρα πετα
ψαχνοντας ανοιγμα να φυυγει..
Αν εισαι μονος.. αν εισαι αδυναμος
η χαραυγη θα σε ξεκανει..
Εχει το μυρο.. εχει τη σιγαλια
εχει τον ΗΛΙΟ τον αλααανη.. :wink:
Μια [size=18]πεταλούδα [/size]στη γωνιά χαμογελάει,
κερνάει τσιγάρο μα πουλάει τη φωτιά.
Ο αστυφύλακας ταυτότητα ζητάει,
μα εγώ την ψάχνω απ' τα δεκαεννιά.
για δε μ' αφήνετε ήσυχο
άστε με ήσυχο όλοι
θέλω να ζήσω ελεύθερος
δίχως ταυτότητα πια!
Απόψε [size=18]θέλω [/size]αποδείξεις και ονόματα
και το κορμάκι σου θα ψάξω πόντο πόντο
κι άμα θα βρω δακτυλικά αποτυπώματα
θα πει πως πήγε η αγάπη μας στον βρόντο
βαριά σεκλέτια έχω απόψε
και η καρδιά μου είναι κλειστή
βλέπω να φεύγει απ'τη ζωή μου
εκείνη που 'χω ερωτευτεί...
Σ'έχω [size=18]ερωτευτεί[/size]
Είσαι ό,τι έχω σκεφτεί
Ο,τι έχω ονειρευτεί
Σ'έχω ερωτευτεί
έχω έναν καημό
που με τρώει γλυκά και με λιώνει
έχω έναν καημό
θα'ρθω να στον πω
αδελφή μου εσύ
θάλασσά μου σ' αγαπώ...
Αχ ψεύτη κι άδικε ντουνιά
π’ άναψες τον [size=18]καημό[/size] μου
είσαι μικρός και δεν χωράς
τον αναστεναγμό μου
Τότε τι κρίμα, τι κρίμα, τι κρίμα
παντού περισσεύεις και παντού ξεψυχάς
Τότε τι κρίμα, τι κρίμα, τι κρίμα
δεν χωράς πουθενά πουθενά πουθενά
Βουρκωμένα τα μάτια, τα χείλη στο στόμα στεγνά
Δεν θα πας δεν θα πας [size=18]πουθενά[/size]
Το ονομά σου φωνάζω
δακρίζω στον κόσμο μπροστά
Μα εσύ μα εσύ [size=24]πουθενά[/size]
μάτια βουρκωμένα, παραπονεμένα
δίχως αγάπη και πόνο κανένας δεν ζει
μάτια βουρκωμένα, πάρ'τε με και μένα
πάρ'τε με τώρα να πάμε στον κόσμο μαζί
Μια αγάπη [size=18]δίχως[/size] αύριο, η αγάπη αυτή
Μα σε θέλω κύμα άγριο και ας πονέσω πολύ
Μια αγάπη δίχως αύριο, η αγάπη αυτή
Μα σε θέλω και ναυάγιο ας με βρουν το πρωί
ΜΙΑ παντρεμενη αγαπω
θεος να τη φωτισει..
τον αντρα της να απαρνηθει
και μενα ν αγαπησει..
Ασπρα ροδα και μεγαλα
πως κοιμασαι διχως αντρα..
Φιλεντεμ.. φιλεντεμ.. φιλεντεεεμ
Φιλεντεμ.. φιλεντεμ.. φιλεντεμ.. ωχ κι αμαν αμαν.. :moonwalk:
[size=18]Άσπρα[/size] καράβια τα όνειρά μας
για κάποιο ρόδινο γιαλό,
άσπρα καράβια τα όνειρά μας.
Θα κόβουν δρόμο κι ένα δρόμο
μυριστικό κι ευωδιαστό,
θα κόβουν δρόμο κι ένα δρόμο.
ΚΑΡΑΒΙ αποψε το φιλι.. για ενα μπαρκο δηλαδη
Σεργιανι εκει.. στου καστρου την αληθεια
Λαμπαδες τα μαχαιρια σου.. αγγελοι τα μπεγλερια σου
κι ο Ζεππος στου Σεβαχ τα παραμυθια..
Οι φίλοι μου όλοι εδώ και χρόνια
ζευγάρια γίναν φτιάξαν σπίτια
μονάχα εμένα χάσκει ακόμα
χωρίς μια στέγη ετούτη η [size=18]αλήθεια[/size]
Λαμεβρη με ψηλο τακουνι.. ο ερωτας μυριζει Ουκρανια
σαραντα χρονια δανειο.. αμαξι ανοιχτο απ την Ασια
Σκυλαδικο σαπιζει η επαρχια.. ΕΔΩ μωρη.. θα λεγεσαι Μαρια...
να να ναααα.. :D
Δως μου ένα[size=18] δάνειο [/size]ζωή
Δυο μήνες ευτυχία
Και βάλε επιτόκιο
Δυο χρόνια δυστυχία
ΔΩΣ ΜΟΥ αχναρι να σε βρω
πορτα πια να χτυπησω..
δως μου φιλι ν αναστηθω
τη φλογα μου να σφησω..
Εκεί που καίγομαι πολύ
θέλω να νιώσω το [size=18]φιλί[/size]
Κάντο κορμί μου να μιλά
Πιο χαμηλά, πιο χαμηλά, πιο χαμηλά...
:lol:
:shock: :shock: :shock:
...ΚΑΙΓΟΜΑΙ.. καιγομαι.. ριξε κι αλλο λαδι στη φωτιααα
Πνιγομαι.. πνιγομαι.. πετα με σε θαλασσααα βαθιααα
αμαν αμαααανννν :blobs16:
Μέσα στα μαύρα σου νερά, κομμάτια η ζωή μου
Αχ θάλασσά μου εσύ [size=18]βαθιά, [/size]που κρύβεις το νησί μου
Αχ θάλασσά μου εσύ βαθιά, που κρύβεις το νησί μου
Μέσα στα μαύρα σου νερά, κομμάτια η ζωή μου
ΜΕΣΑ στις λιμνες των ματιων μου
σαν των Ιωαννινων δυο..
φαντασμα η κυρα Φροσυνη
να πνιγεται κι εγω να ζω..
Ματια μου.. μααατια μου
λιμνοθαλασσες καθρεφτες..
να περνας να κοιτας
και να βλεπεις ποιοι ειν οι φταιχτες.. ωχ αμαν.. :drunken:
Κάτι έχω πάθει με τα [size=18]μάτια[/size] σου
θα 'δινα τα πάντα για τα χάδια σου
Βλέπω στο κορμί μου τα σημάδια σου
απ' τα μάτια σου απ' τα μάτια σου
Μα το ΚΟΡΜΙ ειν αφορμη σε μια πορεια
και η σοφια.. το τερμα της
Τριζουν αρμοι σαν οδυρμοι και απλωνει η νυχτα
σεντονια διχτυα.. το δερμα της
[size=18]Μα [/size]το ΘΕΟ σ'αγαπάω, συγχώρα με
με τί άλλα λόγια μπορώ τώρα πια να στο πω.
Μα το ΘΕΟ σ'αγαπάω, λυπήσουμε
μακρυά σου δεν αντέχω να ζω.
τα λόγια και τα χρόνια τα χαμένα
και τους καημούς που σκέπασε καπνός
η ξενιτιά τα βρήκε αδελφωμένα
κι οι ξαφνικές χαρές που ήρθαν για μένα
ήταν σε δάσος μαύρο κεραυνός
κι οι λογισμοί που μπόρεσα για σένα
Με συγχωρείς που ξέρω ν'αγαπώ
πιό πάνω απο σένα
αδιαφορείς για όσα κάνω εγώ
και όλα πάνε [size=18]χαμένα. [/size]
Με συγχωρείς που φταίω μόνο έγω
για τα δικά σου λάθη
Αυτό που εσύ το λες συμβιβασμό
εγώ το λέω αγάπη.
πέφτεις σε λάθη, τι έχεις πάθει
και κάθε μέρα βρίζεις και γελάς
με πικραίνεις, σαν ξένο με κοιτάς
και στο ρέμα με τραβάς
Έφυγα από το σπίτι μου
μια [size=18]μέρα [/size]με μπελάδες.
Ήμουν σχεδόν 18,
κι είπα να βρω λογαριασμό,
μακρυά απ' τους καυγάδες.
ΜΙΑ ιστορια θα σας πω για το Μπαμπη..
το Μπαμπη τον φλου..
που του λεγες βρε Μπαμπη τι τρεχει εδω
σου λεγε φλου.. φιλε μου ολα ειναι φλου..
Παντα πιωμενος κι ανεργος
ηταν ωραιος.. ο Μπαμπης ο φλου..
Μουρμουραγε μονος και διαρκως
σου λεγε φλου.. φιλε μου ολα ειναι φλου..
[size=18]Μόνος [/size]μου, μόνος μου
ένα τραγούδι μόνος μου
παράξενο θα πω
ένα κρυφό μου στίχο
Μόνος μου, μόνος μου
τις νότες βάζει ο πόνος μου
και κλέβω το ρυθμό
απ' της καρδιάς τον ήχο
ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ μου.. αποψε σας αφηνω
που μου το πεταξε το φως της αστραπης..
φαναρι κοκκινο.. που σερνει θεατρινο
να παιζει εξω απ τα φωτα της σκηνης..
Και μοίαζει η αλήθεια μου πελώριο ψέμα
σε τοίχο η φωνή μου χτυπά,
Ανοίγω τα μάτια σηκώνω το βλέμμα
ξημέρωσε κι [size=18]έξω[/size] φυσά.
Αν μου κρυβεις την ΑΛΗΘΕΙΑ
πες μου ψεματα σωστα..
Μου χει γινει πια συνηθεια
και βολευομαι μ αυτα..
αν μ' αγαπάς
θα κλέψω χρώμα της φωτιάς και λευκό πανί
οι δυο μαζί να ζωγραφίσουμε ξανά τη ζωή
αν μ' αγαπάς
δε θα 'χει γκρίζο πουθενά να κοιτάς
θα με κρατάς και σε λιμάνια γιορτινά θα με πας
Βρωμαει η ανασα απ τα τσιγαρα..
Βαραινει ο νους μου απ τα πολλα..
Στον τοιχο καποια Μονα Λιζα
σε φερνει ακομα πιο κοντα..
Να Μ ΑΓΑΠΑΣ.. οσο μπορεις να μ αγαπας..
τα τσιγάρα τα ποτά και τα ξενύχτια
έχουν κλείσει τα καλύτερα τα σπίτια ]
ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ σου χρονια
χωρια μου σκορπας..
κι οτι με μισει.. το αγαπας
Που κοιμασαι.. τι θυμασαι..
ποιες στιγμες ξεχνας..
και σε μενα πισω δεν γυρνας.. ωπα! :cheers:
φεύγουν τα καλύτερά μας χρόνια
ώρα με την ώρα βιαστικά
νιάτα που περνούν, που δεν θα ξαναρθούν
κι εκείνο που βλέπω να μένει τελικά
είναι κάτι νύχτες με φεγγάρι
μες στα θερινά τα σινεμά
νύχτες που περνούν, που δεν θα ξαναρθούν
μ' αγιόκλημα και γιασεμιά
ΝΥΧΤΕΣ διχως ονομα.. νυχτες χωρις σκοπο..
Χαμενοι απο χερι.. χαμενοι και οι δυο..
Ανοητες αγαπες.. ανοητα φιλια..
Λογια, λογια, λογια, λογια ψευτικα..
Λογια.. λογια ψευτικα..
Ψεύτικα τα δάκρυά σου
ψεύτικα και τα φιλιά σου
ψεύτικα τα σ' αγαπώ σου
όλα ήταν ψεύτικα, ψεύτικα, ψεύτικα! ]
OΛΑ δικα σου ματια μου
κι ο πονος σου δικος μου..
Ειδαν πολλα τα ματια μου
στις γειτονιες του κοσμου..
μάτια μου μεγάλα
μάτια μελαγχολικά
ήπια στάλα στάλα
τα βαθιά σας μυστικά
τι γλυκό να σ' αγαπούν
και να σου το λένε
μάτια που μελαγχολούν
και κρυφά σου κλαίνε...
Αυτα τα ΜΑΤΙΑ παλι μπροστα μου ξαφνικα
ειναι ο πειρασμος μου.. ο θανατος μου
Αυτα τα ματια θεε μου μου εκαναν ζημια
ολο το μπλε του κοσμου.. ο ουρανος μου
μάτια μπλε καλοκαιρινά
σα δυο στάλες Αιγαίο...
μου λες τα [size=24]ΜΑΤΙΑ[/size] σου να μην τα αγαπω
και να μην παψω να πιστευω στα δικα μου
μ'αυτα τα ματια οπου χαθω και οπου βρεθω
τα εχω πισω μου και μεσα και μπροστα μου
ΜΟΥ ΛΕΣ.. αν μπορω να κρατησω
τη σχεση αγνη και παρθενα..
μα κι ο ιδιος ο Πλατων αν σ ηξερε εσενα
θα μου λεγε αλλιως να ενεργησω..
ΜΟΥ ΛΕΣ.. πως με βλεπεις σα φιλο
μα ας ητανε να με μισουσες..
Ποιος θελει την εμπνευση απο τετοιες μουσες
Με χαδια σου δινουνε ξυλο..
ας ήτανε αληθινό
το όνειρο τ' αποψινό
το όνειρο τ' αποψινό
ας ήτανε αληθινό!
Το ΟΝΕΙΡΟ που ποτισαμε.. μ αιμα νερο και δακρυ
Μια νυχτα το αφησαμε να μαραθει στην ακρη
Σαν της γαρδενιας τον ανθοοοο
που ζει μια νυχτα μονοοο
και το δικο μας ονειρο
το βρήκα καποιο δειλινοοο
σκουπιδιιιιιιιιι
σκουπιδιιιιιιιιιι
μες στο δρομοοοοοοοο :o
..ανατριχιασα :?
]νύχτα κατεβαίνει
με μαύρο φερετζέ
η νύχτα κατεβαίνει
με μαύρο φερετζέ
κι η πόλη διψασμένη
για φώτα και σουξέ
Ομορφη ΠΟΛΗ.. φωνες μουσικες
απεραντοι δρομοι.. κλεμμεεενες ματιες
Ο ηλιος χρυσιζει.. χεεερια σπαρμεεενα
Βουνα και γιαπια.. πελαγη απλωμεεενα
Θα γινεις δικια μου.. πριν ερθει η νυχτα..
:arrow: Δρόμο άλλαξε κι ο δρόμος
και τραβάει για το γκρεμό
μα έχει κι ο γκρεμός δρομάκια
και μπορώ να τα πατώ
ΜΠΟΡΩ να λεω λογια
σαν ολους τους αλλους που λεν παραμυθια..
Μπορω να λεω λογια και ορκους μεγαλους
μα δεν ειναι παντα στα λογια η αληθεια..
Μπορω να λεω λογια
υπεροχα λογια.. τρελα παραμυθια
Μα κοιτα με στα ματια.. βαθια μες στα ματια
αν θες να διαβασεις ποια ειν η αληθεια..
Δεν μπορώ δεν μπορώ
Φεύγω δεν ξαναγυρίζω
Ως εδώ δεν μπορώ τώρα μόνος συνεχίζω
Δεν μπορώ να σ' αγαπώ και να με κάνεις να πονώ
ΩΣ ποτε παλικαρια.. θα ζουμε στα στενα
μοναχοι σα λιονταρια.. στες ραχες στα βουνα
Καλιο ειναι μιας ωρας ελευθερη ζωη..
παρα σαραντα χρονους.. σκλαβια και φυλακη
Ωπα η επανασταση.. :blobs16:
ΣΑΡΑΝΤΑ παλικαρια απο την λε απο
την λεβαδια
πανε για να τσακισουνε την τροπο
ωρε την τροπολιτσα
χαχαχαχχαχα
ΣΑΡΑΝΤΑ χρονια γιναν ολα πλαστικα
μαστιχα εγινε το κρεας σου..
σιροπι τα ιδανικα
κι αυτα τα λογια της γριας μητερας σου..
Ψαρευεις ψαρια στα βουνα
ξιφομαχεις στην ασφαλτο για τ αδικο..
του φεγγαριου την πλατη καβαλας
λαθρεπιβατης σε τοπικο γκαζαδικοοο
Μενεξεδιααα... μενεξεδιααα... μενεξεδιααα... αααα!!! ωωω!!! :git:
ώρες ώρες μερεύουμε με τη χορδή της λύρας
δεμένος πισθάγκωνα στο μεσιανό κατάρτι
ο χιώτης ο τυφλός τραγουδιστής, βραχνός προφήτης
μασώντας τη μαστίχα του παινεύει την Ελένη
κι άλλοτε τη Τζαβέλαινα τραβάει στο χορό
χίλια μύρια κύματα μακριά απ' τ' Αϊβαλί...
Θανατο θελω να χω δοξασμενο
κατα πως πρεπει σε ΤΡΑΓΟΥΔΗΣΤΗ μεγαλο.. 8)
Και να καω.. δεν θελω ταφο και στολισματα..
μες το καμινι με τα πλαστα χαρτονομισματα..
Κρυψου να μην σε βρω
ΚΑΙ σαγαπησω
αυτα που νιωθεις μην αγγιξω
την σιγουρια σου μην λιγισω
..και
Γι αυτο ΚΡΥΨΟΥ.. να μη σε ξαναδω..
στο λαθος.. δεν μπορω να αντισταθω..
Προσπαθησε να μη σε ξαναδω.. ωωω
Δεν γινεται πιο κατω απο εδω..
γι' αυτό κάτσε καλά, κοίτα λίγο χαμηλά
η ζωή κατρακυλάει, μη λες πολλά
τα λόγια είναι φθηνά αν δεν είναι αληθινά
σ' αγαπώ μη λες πολλά, κάτσε καλά
ποτέ δε θα ξεχάσω αυτή τη θάλασσα
αυτή που χάλασα για να σε βρω
παλεύαμε στα κύματα κι εσύ κι εγώ
μα είχαμε οδηγό τον ουρανό
Η ΖΩΗ ξεκινα δυνατα και πατα σ αλλους γαλαξιες..
Συγχωρει τους πολυ τολμηρους.. τους τρελους και τις αξιες
Η ζωη τρεχει μ ετη φωτος ο καιρος δεν την τρομαζει..
Προχωρει και γι αγαπες παλιες.. ουτε που το κουβεντιαζει
Gia tis palies agapes min milas
Sta pio megala Thelw kanoun pisw...
Den anteksan mazi kai xathikan makria
Kryftikan stis sphlies xamenwn paradeiswn!!!
ΜΗ ΜΙΛΑΣ αλλο γι αγαπη.. η αγαπη ειναι παντου
Στην καρδια μας.. στη ματια μας.. τρωει τα χειλη.. τρωει το νου
Κι οταν θα χουμε υποφερει.. καλημερα θα μας πει
Θα μας φυγει.. θα ξαναρθει.. κι ολο παλι απ την αρχη
[size=24]ΜΗ ΜΙΛΑΣ δεν ειναι απαραιτητο
μη μιλας θα φυγω σ΄ενα τεταρτο....[/size]
αν θες να φυγεις φυγε, αν θες να κατσεις κατσε, να γρινιαζεις μονο παψε!!!!
(αμα θες να φυγεις φυγε ..λεει το κουπλε :) )
ΑΝ μ αγαπας φιλα σταυρο..
κι εγω θα ψαξω και θα βρω
κι εγω θα ψαξω και θα βρω
αν λες αληθεια..
[size=24]πουντο πουντο το δαχτυλιδι
ψαξε ψαξε δεν θα το βρεις.....[/size]
(ρακενδυτε, δικιο εχεις, λαθος μου !!)
συνεχιζω απο το μινορακι
[size=24]σημασια ΔΕΝ μου δινεις κι απευθυνεσαι
συνεχως στον διπλανο σου στοχος γινεσαι
κι οταν βλεπω εγω παιδι μου αυτη την κινηση
βρε καλως την λεω την νεα την συγκινηση.....
ΕΣΥ για μενα θα παθεις ερωτα
κι εγω για σενα θα κινδυνεψω
με τα βρεγμενα και τ΄ασιδερωτα
της απιστιας να βγαινουμε εξω.....[/size]
ΕΓΩ ο Μπερτολτ Μπρεχτ
ειμαι απο τα μαυρα δαση..
η μανα μου στις πολιτειες
με κουβαλησε..
σαν ημουνα ακομα στην κοιλια της..
και των δασων η παγωνια
μεσα μου θα ναι ως το θανατο μου..
(..δεν διαβαζω το βιβλιο, τραγουδω Μικρουτσικο)
[size=18]Σαν [/size]παλιό σινεμά και σαν τη Χαλιμά
που μιλάει με τα παιδιά
σου κρύβω την αλήθεια
κι αφήνω από τα στήθια μου να βγουν
παραμύθια για κείνους π' αγαπούν
Αν μου ΚΡΥΒΕΙΣ την ΑΛΗΘΕΙΑ
πες μου ψεματα σωστα..
Μου χει γινει πια συνηθεια
και βολευομαι μ αυτα..
Είπα μαζί σου θα γλεντήσω
θα σε πλανέψω για μια νύχτα
θα σου αδειάσω τον εαυτό μου
μετά ένα γεια για καληνύχτα
μα δεν τους είπα την αλήθεια
είναι ό,τι λέω από [size=18]συνήθεια[/size]
[size=24]εδω να μεινεις
να με κρατησεις αγκαλια
να μ΄ανακρινεις
της ΚΑΛΗΝΥΧΤΑΣ τα φιλια μη μου τα δινεις
δε φευγω αποψε και απ' τ΄αμαξι δε θα βγω
κι αν εχεις τιποτα μαζι μου να συγκρινεις
εδω να μεινεις να το μαθουμε κι οι δυο...
εδω να μεινεις
εδω να μεινεις
της ΚΑΛΗΝΥΧΤΑΣ τα φιλια μη μου τα δινεις....[/size]
Τα αισθήματα να κόψουμε στα δυο
τα όνειρα κι όλα τα "σ' αγαπώ"
Μα πώς να δύσει η γη να σβήσουν τα [size=18]φιλιά[/size]
δε μοιράζεται στα δύο, δε μοιράζεται στα δύο η καρδιά
Στίχοι: Ελεάνα Βραχάλη
Μουσική: Μιχάλης Χατζηγιάννης
Πρώτη εκτέλεση: Μιχάλης Χατζηγιάννης
Να'μαι στα σύννεφα ψηλά
μ' ένα τηλέφωνο αγκαλιά
όπως οι φλέβες δυνατά
τ' ακούω πάλι να χτυπά
Υποχρεώσεις και δουλειά
μου κλέβουν κάτι απ' τη χαρά
Είναι πληγή να σ' αγαπώ
όταν μου είσαι μακριά
Μόνο αν είσαι εσύ, εγώ απαντώ...
Μη, δεν είμαι εδώ, όνειρο ζω
και μη με ξυπνάτε τώρα
Μη, για ό,τι καλό ή ό,τι κακό
τα λέμε άλλη ώρα...
Μη, είμαι αλλού σ' άλλη τροχιά,
σ' άλλη γη, σ' άλλη χώρα
Μη, δεν είμαι εδώ, όνειρο ζω,
μη με ξυπνάτε τώρα...
Να ονειρεύομαι γλυκά
μ' ένα τηλέφωνο αγκαλιά
όπως οι φλέβες δυνατά
τ' ακούω πάλι να χτυπά
Και μόνο αν είσαι εσύ, εγώ απαντώ...
ΨΗΛΑ τα χερια..
σ ειχα διπλα μου στ αστερια
κι εκλεψες τον ερωτα μου..
Ψηλα τα χερια..
Θελεις ξενα καλοκαιρια
Θελω πισω την καρδια μου.. :moonwalk:
Τόσα χρόνια έζησες κοντά μου
[size=18]έκλεψες[/size] ό,τι είχε η καρδιά μου
ήλθες μαζί μου τη ζωή μου να σκοτώσεις
γιατί δεν είχες τίποτα για να μου δώσεις
Ειπα μια φορα να σου μιλησω
κι εγινε χαλαζι ο καιρος..
βιαστηκα πολυ να σ αγαπησω
ΓΙΑΤΙ εγω γεννηθηκα φτωχος.. :geek:
Πάλι μυαλό δεν είχα
Και βιάστηκα πολύ
Πάλι χαμένη βγήκα
Η επιπόλαιη
Και πάλι βρήκα
Το λάθος άνθρωπο για ν' αγαπήσω
Μα τώρα είν' αργά για να γυρίσω
Μαζί σου έχω αγάπη μου δεθεί
Πάρ' τα...
Την καρδιά και το μυαλό μου, πάρ' τα...
Την ψυχή και το κορμί μου, πάρ' τα...
Ό,τι έχω και δεν έχω, πάρ' τα...
Πάρ' τα, πάρ' τα... Όλα εσύ...
[size=18]Κορμί [/size]θανατηφόρο, κορμί θανατηφόρο
σε θέλω μ' έναν όρο
να τα δώσεις όλα τη νύχτα αυτή
κι ας με πάρουν σηκωτό το πρωί
Ούτε εσύ έχεις τη λύση να μου δώσεις που γυρεύω,
τη λύση που ζητάω,
μπλοκαρισμένος από χρόνια στα δικά σου τα γρανάζια
που για μέρες τραγουδάω...
ΟΥΤΕ τριγμος ουτε λυγμος..
Πες μου που ειναι το ψεμα
Ουτε βαρια πατηματα
Στο δρομο για τα ξενα..
Μονο σιωπη ασαλευτη
Πες μου τι δεν ταιριαζει
Τα παιδικα μας ονειρα.. κι ο χρονος που κοπαζει..
(ποιητης ο Θανασης..)
Κράτα ένα [size=18]ψέμα [/size]ένα ψέμα για το τέλος
να΄ναι το τέλος σαν το θάνατο γλυκό
Κράτα ένα ψέμα ένα ψέμα για το τέλος
απ΄την αλήθεια Θεέ μου να κρυφτώ
ΘΑΝΑΤΟ θελω να χω δοξασμενο
κατα πως πρεπει σε τραγουδιστη μεγαααλο.. 8)
Και να καω.. δεν θελω ταφο και στολισματα
μες το καμινι με τα πλαστα χαρτονομιιιιισματα...
Φίλα με να κοιμηθώ
Θέλω να σ’ ονειρευτώ
Σ’ ένα ταξίδι να φύγουμε κι οι δυό
ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΩ μ' ένα βιβλίο
να σου αγοράσω ένα πλοίο, να χαστουκίσω το φεγγάρι
και να πληρώσω τον βαρκάρη
Να σε σκεπάσω μέσ’ την νύχτα
να θάψω τα όνειρα που είχα
να σου μιλώ για το Λιοντάρι
την Αφροδίτη και τον Άρη
Να πω καλά την προσευχή μου
και να σας δώσω την ευχή μου
τη μάνα γη μου να ματώσω
κι ύστερα να το μετανιώσω
Να δώσω ρεύμα σ' ένα αστέρι να λάμπει μέσ’ το μεσημέρι
να σας γκρεμίσω τις ελπίδες
μια νύχτα στις Βαλεαρίδες
Να σε πηγαίνω περιπάτους
πέρα στα βράχια και στις βάτους
να δανειστώ τα μυστικά σου
στην πιο κρυφή πλευρά του δάσους
Να σου απαγγέλλω ποιηματάκια
για του μπερντέ μου τα λαμπάκια
για τους ανθρώπους που πληθαίνουν
χωρίς να ξέρουν που πηγαίνουν
Κι όταν απ' τ' όνειρο ξυπνήσω
μες το ντουλάπι να σε κλείσω
το προσωπείο μου να φορέσω
να πάρω φόρα και να πέσω
Και σ' όλη τη μικρή ζωή μου
στη μια και μόνη διαδρομή μου
να καταλήγω στο γραφείο
των πόθων μου νεκροταφείο..
:53:
ΠΡΟΣΕΥΧΗ τα χείλη μου
για σενανε λενε
και τα ματια μου
μερόνυχτα κλαίνε
Τα μαυρα ΜΑΤΙΑ σου..οταν τα βλεπω με ζαλιζουνε..
και την καρδια μου συγκλονιζουνε..
οταν τα βλεπω μου θυμιζουνε..
καποια αγαπη μου παλια..
μεσα απ τα μαααατια σουυυυυ ΟΛΕ :cheers:
Διώξε την πίκρα απ' το βλέμμα σου αγόρι μου
Δώς μου δυο χείλη γλυκά
Δεν το αντέχω να βλέπω τα μάτια σου μελαγχολικά
Διώξε τα σύννεφα απόψε αγόρι μου
Δως μου δυο χείλη να πιω
Θέλω να βλέπω τον ήλιο στα μάτια σου...πόσο Σ' αγαπώ.
ΔΩΣ ΜΟΥ λιγη αγαπη..
Δως μου ενα δακρυ..
Δως μου κατι για να νιωσω πονο..
Δως μου μια αιτια..
Δως μου μια αμαρτια..
Δωσε κατι.. γαμω τη κοινωνια..
Δως μου δυο κατοσταρικα..
Δως μου δυο πεντακοσαρικα..
Δως μου απ αυτα τα καινουργια τα διακοσαρικα.. :?
Δως μου δυο κατοσταρικα..
Δως μου δυο πεντακοσαρικα..
Δωσε κατι.. δωσε οτι εχεις.. :?
Για τους κήπους της γης, για το ροζ της αυγής,
για το κύμα που απόμεινε μόνο...
Να χαϊδεύει με αφρούς, τους πικρούς μας καημούς
και να διώχνει της πίκρας τον πόνο...
ΓΙΑ τα λεφτα τα κανεις ολααα (δις) :moonwalk:
για τα λεφτα δεν μ αγαπας.. (διςςς)
μα θα ρθει καποτε η ωρα
και δε θα ξερεις που χρωστας..
:P
Όλα τα λεφτά μωρό μου,
όλα τα λεφτά
για τα δυο σου μάτια
που μου πήραν τα μυαλά.
Όλα τα λεφτά μωρό μου,
όλα τα λεφτά
για δυο μάτια δολοφονικά
:cheers:
Τη νύχτα αυτή τα θέλω
όλα όλα όλα ή τίποτα
όλα όλα όλα ή τίποτα
τα θέλω όλα όλα όλα ή τίποτα..
Μην γκρινιαζεις που δε σου ρθε η ζαρια..
Τζογαρισε στο ονειρο κι εισαι ετοιμος για ολα..
Το λεει κι ενα τραγουδι που μας μαθαιναν παλια
Ο χαμενος τα παιρνει ΟΟΟΛΑ.. :o
Μέθυσα από το όνειρο, τ'άπιαστο όνειρο
που δεν το φτάνουν ούτε τα πουλιά.
Μέσα στο δάσος σου, στ' άγριο δάσος σου
ποιος δρόμος να πηγαίνει στην καρδιά
Μέθυσα κι απόψε
και ήρθα να σε βρώ
τα παράπονά μου
πάλι για να πώ
σα το νυχτοπούλι,
μόνος μου γυρνώ
μοιάζω με φεγγάρι δίχως ουρανό..
θα ΣΕ ΒΡΩ..
θα ναι νυχτα..
θα ν τα λογια μου διχτυα..
κανω ευχες
με κλειστα ματια..
μπαινω στης σιωπης σου την πορτα..
κι αν μακραινουν οι δρομοι..
κι αν με καινε τα φωτα σου..
σου χαριζω τις σκεψεις
της ζωης μου τις λεξεις
για να με 8ες..
πέφτει η βροχή στο τζάμι
και κάνω μια ευχή
τη μέρα που θα'ρθει
να είσαι μωρό μου εκεί...
Κανω ΜΙΑ ΕΥΧΗ ξανα να ρθεις..
Αν μ αναζητησεις θα με βρεις..
Διχως να σκεφτεις ελα παλι κοντα..
Στη δικια μου ζωη στη δικια μου αγκαλια που ζητα..
Δεν είναι ΖΩΗ αυτό που ζούμε το ξέρεις και το ξέρω ό΄τι κι αν πούμε
Μάτια χωριστά κάθε βράδυ καθένας να κοιτά το δικό του σκοτάδι
Σκότωσέ με ακόμα μια μέρα μια σφαίρα στον αέρα για μένα γίνε Σκότωσέ με ακόμα μια μέρα ανάμεσα στο φύγε και στο μείνε εσύ μείνε
ΖΟΥΜΕ τις μικρες μας ιστοριες
Στο κεντρο και τις συνοικιες
Ονειρα μεθυσμενα
Σχεδια ματαιωμενα
Τηλεφωνα απεγνωσμενα..
λενε πως οταν φευγει η μερα
δυο αγγελοι πιο περα
κρυφα σε ακολουθουν
και εγω
που σε εχω στα ΟΝΕΙΡΑ μου
αραζουν στην στερια μου....
ΛΕΝΕ για μενα οι ομορφες.. που ζησαμε μαζι
πως ειμαι ενα αδιορθωτο.. ρεμαλι τελειωμενο
Πως μια καταρα εχω βαρια και μεσα μου θα ζει
να με κρατα στη μοναξια.. σκληρα φυλακισμενο
λενε για μενα..
μοναξια μου τωρα
μοναξια μου τιποτα
μην με αφηνεις τωρα
που ειναι ολα πιο δυσκολα
ερωτα μου τωρα
και ερωτα μου τιποτα
σορρυ "ολα
"
εχω και 38 μισο πυρετο
Η ΜΟΝΑΞΙΑ
δεν εχει το θλιμενο χρωμα στα ματια της συννεφενιας γκομενας..
δεν περιφερεται νωχελικα κι αοριστα κουνοντας τα γοφια της
στις αιθουσες συναυλιων και στα παγωμενα μουσεια..
Η μοναξια
η μοναξια μας λεω..
για την δικη μας λεω..
ειναι τσεκουρι στα χερια μας που πανω απο το κεφαλι σας γυριζει, γυριζει γυριζει..
(ειναι ποιημα αλλα μελοποιηθηκε για την ταινια Παραγγελια..)
Είσαι το πιο λευκό χρώμα της σκέψης μου
ένα παιδί που περπατάει με τα χέρια
Μια γυναίκα που τ' όνειρό της σκότωσε
και πριν το μάθουν ολοι το 'στειλε στ' αστέρια
αγγελε μου μια χαρη σου ζητω
στο ΟΝΕΙΡΟ μου
λυση στο αινιγμα να βρω
την καρδια μου γιατρεψε την αν μπορεις
με ενα δακρυ απο τα βαθυ της ψυχης
και αν την σωσεις θα σου ταξω προσευχη στο θεο μου
να σου δωσει την ευχη
και να γινεις των αγγελων διοικητης και ενα θρονο στον παραδεισο να βρεις
Κάπου χάθηκε η αγάπη
μεσ΄της ψυχής μου το μονοπάτι
κι η καρδιά μου να ξέρεις
πάλι στα μαύρα έχει ντυθεί
Που'ναι η αγάπη
που μ'ανέβαζε στα σύννεφα
δώσε μου κάτι,
τώρα που πέφτω να σωθώ..
που'ναι η αγάπη,
να μου αποδείξει πριν το τέλος
αν είναι απάτη η αν είναι κάτι μαγικό... :wink:
ΑΝ ΕΙΝΑΙ σαν τα ματια σου
οι μερες που θα ρθουνε..
μαζι σου οπου κι αν βρεθω
ποτε μου δεν θα φοβηθω
αυτα που θα συμβουνε..
Βλεπω στο δικο σου βλεμα...
δυσκολο παιχνιδι η ζωη
θελει δυο και εναν νικητη
μα εγω στο ορκιζομαι
πως δεν θα ΦΟΒΗΘΩ
θα γιατρεψω οτι σε πονα
δυο φτερα θα βαλω στην καρδια
εγω στο ορκιζομαι
θα πω το σαγαπω
ΔΥΣΚΟΛΟ που ειναι.. μ ολο σου το ειναι
να το συνοδευεις.. το αληθινο
να σου λενε μεινε και να φυγαδευεις
στο παραθυρο το βλεμα.. και στον ουρανο.
Το ΒΛΕΜΜΑ σου φέρνει βροχή
και το φιλί σου αγιάζι
Είναι το αντίο, το αντίο σου πληγή
ήλιος ,ήλιος που σκοτεινιάζει
Na διώξω τα σύννεφα θα γίνω αγέρι
να φέγγω στο δρόμο σου θα γίνω αστέρι
κι αν πάλι τ΄απόβραδο ΒΡΟΧΗ θα μου φέρει
θα μείνω στο δρόμο σου να γίνω φωτιά
ΘΑ ΜΕΙΝΩ παντα ιδανικος κι αναξιος εραστης..
των μακρυσμενων ταξιδιων και των γαλαζιων ποντων..
Και θα πεθανω μια βραδια σαν ολες τις βραδιες..
χωρις να σκισω τη θολη γραμη των οριζοοοντων.. :o
μου φτιαξε την μερα αυτος ο στιχος.. καλημερα!
Τα βράδια πάντα μόνη θα ΠΕΘΑΙΝΩ
ώσπου να μ' αναστήσεις το πρωί
γιατί είσαι αυτός που περιμένω
η ίδια μου η ζωή
ΠΕΘΑΙΝΕΙΣ με τους ποιητες καθε ηλιοβασιλεμα..
τα χερια σου μυριζουν απ τα μαλλια τους..
χτυπαει η καμπανα που δεν πιστευεις πιαααα
σε ξενη αυλη συνομιλεις με το φεγγαρι..
(ξερω..εκλεψα.. αλλα μου ρθε αμεσως στο νου ο Πανος..)
Βγες στο μπαλκόνι να δεις
το [size=18]φεγγάρι[/size] που αφήνει την πόλη
και θυμήσου τις όμορφες στιγμές
δες στα μάτια μου φωτιές
που κυματίζουν θάλασσες
ΒΓΕΣ στο μπαλκονι να δεις..
το φεγγαρι που φεγγει την πολη..
και θυμησου δικες μας στιγμες..
δες στα ματια μου μπογιες
που χρωματιζουν θαλασσες..
:wink:
είναι κάτι στιγμές
τρυφερές και λεπτές
σαν κλωστές τυλιγμένες σ' αδράχτι
σε γυρνούν απαλά, σε μεθούν σιωπηρά,
σε γεμίζουν με πείσμα και άχτι...
ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΣΤΙΓΜΕΣ.. κατι αρρωστα βραδια
που σε ψαχνω παντου.. και μιλω στα σκοταδια
που κολανε στο χθες.. του μυαλου μου τα τρενα
ειναι κατι στιγμες.. που πεθαινω για σενα
ειναι κατι τετειες στιγμες..που πεθαινω για σενα
σε ψάχνω στα λαμπρά σφαγεία των δρόμων
στις νευρωτικές διαδρομές
σε σταθμούς και στοές
σε ψάχνω στα μικρά τα στοπ, στ' απαγορεύεται
στα τρύπια μου χέρια
στη θάλασσα που δε θα 'ρθει ξανά
βαρέθηκε ν' αλλάζει χρώματα
για να την αγαπάμε
ΣΤΙΣ βραδινες περιπλανησεις μας
στις καρδιας τις διαδρομες..
πως γεμιζει η νυχτα χρωματα
πως φωτιζονται οι σκιες..
μικρές περιπλανήσεις μ' εκείνους που δεν ήρθαν
στις άδειες ώρες θ' ακουμπήσεις, θα χαθείς
ψεύτικα σαν στολίδια τα λόγια σου λυγάνε
πώς να σωθείς
της πρώτης μου αγάπης τις ωραίες τις στιγμές
πού να τις βρω
κοντά μου πάντα θα' ναι
στο δρόμο, στο λιμάνι, στο σταθμό
στο παγωμένο χέρι
στον αποχωρισμό
στα θλιμμένα τα βράδια
στον καφέ τον πρωινό
φθαρμένες παραστάσεις ένας αγέρας κλαίει
σχεδία η ζωή δεν θα προφτάσεις αλλού να πας
στο κρύο άδειοι δρόμοι, η πόλη κρυφά γελάει
να μ' αγαπάς ]
ΤΑ ΨΕΥΤΙΚΑ τα λογια τα μεγαλα
μου τα πες με το πρωτο σου το γαλα..
Μα τοτε που στη μοιρα μου μιλουσα
ειχες ντυθει τ αρχαια σου τα λουσα..
και στο παζαρι με πηρες.. γυφτισα μαιμου..
Ελλαδα.. Ελλαδα.. μανα του καημου..
Μην φευγεις
τα χερια μου κρατα σφιχτα και χτυπα την Μοιρα
μην φευγεις γιατι αυριο θα ειναι αργα
να διωξεις την πικρα
η αγαπη μας με δακρυα και αιμα εχει ποτιστει
και αν φυγεις για πες μου στον κοσμο πια αγαπη μπορει να σωθει....
Αυτα ΤΑ ΧΕΡΙΑ ειναι δικα σου..
και τα χεις στειλει για να με δικασουν..
Ειναι μαχαιρια που χουν τ ονομα σου..
Αυτα τα χερια.. τα χερια τα δικα σου..
Δυο αγγέλοι χτες το βράδυ
μου παν πως δε φτάνει χάδι
στο κορμί σου το επίγειο
δε κοιτάζεις άλλα μάτια
σε [size=18]δικά [/size]μου μονοπάτια
ότι ψάχνεις καταφύγιο
ΔΥΟ κιλα κρεμυδια δεν αξιζει η αγαπη σου για μενα..
και τα ψευτικα φιλια σου.. μου ρθαν καθυστερημενα
το ξερεις.. σε ποθω.. μα δεν σε νοιαζει
και μ αφηνεις μονο να με τρωει το μαραζι.. ΩΠΑ! :cheers:
Βρε ζωή [size=18]φαρμάκια[/size] στάζεις,
σε βαρέθηκα
κι αν χρυσά παλάτια τάζεις,
είναι ψεύτικα.
ΒΑΡΕΘΗΚΑ τα βρωμικα φουστανια της Αθηνας
Βαρεθηκα να πεφτω στα ποδια της βιτρινας.. ναι!
Το δραμα σ επαναληψη να βλεπω με συμπονια
Να σ εχω στο κρεβατι μου κι εσενα με κουπονια.. ναι! :D
Και αν σε [size=18] βλέπω [/size]αδιάφορα ξερά, δεν με πειράζει
δεν με πειράζει κι αν τα χείλη σου γελούν
μια καληνύχτα αν μου πείς, δεν με πειράζει
γιατι απόψε το κορμί σου θα'ναι αλλού
Δε ΠΕΙΡΑΖΕΙ δε πειραζει..
κι αν δεν θες να μου μιλας..
Αν κρυφα μονο κοιταζεις..
κι ολο μουτρα μου κρατας..
Γιατι τα ματια σου εγω..εχω φιλησει..
...στην αγκαλια [[size=18]color=red]σου [/color][/size]η καρδια μου εχει σβησει
κι οι δυο μας πηγαμε σε ονειρα με ταξη
μαζι σου αγαπη μου εγω εχω πεταξει.
Λατρεμένο τραγούδιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι :D
υμνος.. :wink:
ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ μου αποψε σαν αστρο κοιμησου..
δεν απομενει στον κοσμο ελπιδα καμια..
τωρα που η νυχτα κεντα με φιλια το κορμι σου..
μετρα τον πονο.. κι ασε με μονο στην ερημια..
Aν θυμηθεις τ ονειρο μου.. σε περιμενω να ρθεις..
Μέθυσα από το [size=18]όνειρο, [/size]τ'άπιαστο όνειρο
που δεν το φτάνουν ούτε τα πουλιά.
Μέσα στο δάσος σου, στ' άγριο δάσος σου
ποιος δρόμος να πηγαίνει στην καρδιά.
ΤΑ ΠΟΥΛΙΑ τα βρισκει ο Χαρος.. στο φτερο
Τα ελαφια.. οταν σκυβουν.. για νερο
Μα εμενα.. που μαι δεντρο μες στη γη
με ξεριζωνει καθε χαραυγη..
Ηλιε μου σε παρακαλωωω :o
Αχχ ρε Λοιζο..
ΗΛΙΕ φονια πως αφησες
να γινει το κακο
σκοτωσανε το σταυραιτο και τον αυγερινο
κατω στο σταυροδρομι
σκοτωσανε τον νιο
ΚΑΤΩ απ το μαξιλαρι.. ειναι ενα βαθυ πηγαδι
που μεσα κατοικουν.. οι ψυχες που σ αγαπουν
Παλευουν καθε βραδυ.. με τα κιουγκια στο σκοταδι
να φτασουν στα ψηλα.. πλαι στο μαχαραγια
τώρα εμένα μου θύμισες αυτό με τον μαχαραγιά]
πίσω στα πυκνά τα καφάσια
σαν τη δαιμονισμένη γυρνάει
χρόνια το γλυκό παλικάρι
περιμένει τη Σεράχ κι αγρυπνά
αστράφτει το σπαθί του καβαλάρη
σαν τη φωτιά (σαν φωτιάάά)
τα σίδερα λυγίζουν και σπαράζονται
τα κορμιά - τα κορμιά
και αρπάζει τη Σεράχ
κι όλες λέν' Αλλάχ, Αλλάχ
εϊ γκιουλέ ολσού...
το τραγουδουσε η μητερα μου.. :)
εμε να δεις τι μου θυμησες..
Γυμνο ΣΠΑΘΙ τα λογια σου..κι ουτε που νοιαζεσαι
την γυαλινη ζωη μου..που κοματιαζεται
Ενα μαχαιρι κοφτερο.. ειν η αγαπη σου
κι εγω σ ενα λεπτο σχοινι.. ο ακροβατης σου
είναι από τα πλέον αγαπημένα μου....
απάνω μου έχω πάντοτε στη ζώνη μου σφιγμένο
ένα μικρό αφρικάνικο ατσάλινο μαχαίρι
όπως αυτά που συνηθούν και παίζουν οι αραπάδες
που από έναν γέρο έμπορο τ' αγόρασα στ' Αλγέρι
ΠΑΙΖΟΥΝ τα μπαγλαμαδακια.. (δις) :git:
καλε παιζουνε τα μπαγλαμαδακια
μανα μου.. αχ τι μερακια
Μανα μου.. αχ τι μερακια
παιζουνε τα μπαγλαμαδακια..
αχ! να σε βρω, αχ! να σε βρω
μόνο για λίγο να σε δω
ν' ακούσω τη σκιά σου
να μου φωνάζει "γεια σου"
ΑΧ.. αχ ο μπαγλαμας..
τα ματια σου καραβια αραγμενα..
στα ματια του αλλουνου
κανεις δεν ειν για μενα..
τ ορφανοπουλι τ ουρανου..
στα ματια του αλλουνου..
κανεις δεν ειν για μενα..
τ ορφανοπουλι τ ουρανου.. ααα :o
:D
[size=18]Κανείς [/size]δε ζει μαζί μου
Μετράω τη δύναμη μου
Και ποια πες μου ποια σχέση
Μπορεί να με χωρέσει
Μετράω τους έρωτες μου
Και ποιος άξιζε πες μου
Με ποιον έγινα ένα
Για ποιον έχασα εμένα
Κανείς κι ήρθανε τόσοι
Κανείς δε μ' έχει νιώσει
Εσύ ήσουν μονάχα
Αυτό που ακόμα θα'χα
ΚΑΝΕΙΣ εδω δεν τραγουδα.. κανενας δε χορευει
Ακουνε μονο την πενια.. κι ο νους τους ταξιδευει
μια φορα να σε βλεπα για λιγο
ΜΟΝΟ μια φορα
και ας εφευγες μετα
μια φορα να σσε αγγιζα για λιγο
μονο μια φορα και ας πεθαινα μετα
μ' αγαπούσες θυμάμαι μια φορά
μα τώρα ερημιά
μ' αγαπούσες θυμάμαι μια φορά
βροχή μετά
όλα φεύγουν και μένουν οι σκιές
στις έρημες καρδιές
όλα τώρα χαθήκαν μες στο χθες
μ' αρνήθηκες
Μικρές περιπλανήσεις μ’ εκείνους που δεν ήρθαν
στις άδειες ώρες θ’ ακουμπήσεις θα χαθείς
Ψεύτικα σα στολίδια τα λόγια σου λυγάνε
πώς να σωθείς
Της πρώτης μου αγάπης τις ωραίες τις στιγμές
να τις βρω
Κοντά μου πάντα θα’ ναι στο δρόμο στο λιμάνι στο σταθμό
Στο παγωμενο χέρι στον αποχωρισμό
Στα θλιμμένα τα βράδια στον καφέ τον πρωινό
Φθαρμένες παραστάσεις ένας αγέρας κλαίει
σχεδία η ζωή δε θα προφτάσεις αλλού να πας
στο κρύο άδειοι δρόμοι η πόλη κρυφά γελάει
να μ’ αγαπάς
Τα ΨΕΥΤΙΚΑ τα λογια.. τα μεγαλα
μου τα πες με το πρωτο σου το γαλα..
Μα τωρα που η φωτια φουντωνει παλι
εσυ κοιτας τ αρχαια σου τα καλη..
και στις αρενες του κοσμου.. μανα μου Ελλας
το ιδιο ψεμα παντα κουβαλας..
Σε ποιον να πω αυτά που θα 'λεγα σε σένα
ούτε στον ΙΔΙΟ τον εαυτό μου δεν μπορώ
δεν έχω εγώ δικό μου άνθρωπο κανένα
αυτά που θα 'λεγα σε σένα για να πω
Με γλυκο κρασι θα γινω.. αργοναυτης να ρθω να σε βρω
Να σε ανταμωσω λιγο.. στης ψυχης μου το βυθο
ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ
Ο χειμωνας με πληγωνει αλλο πια.. δεν μπορω
Δεν μπορω
Την αυλη μου καιει το χιονι.. αλλο πια δεν μπορω..
δώσε μου φωτιά ν' ανάψω
βάλε μου κρασί να πιω
πρέπει απόψε να ξεγράψω
ό,τι στον κόσμο αγαπώ
Σήμερα που λάμπει ο κόσμος καθαρός
κι ο ήλιος είναι πιο ζεστός
και μια ΦΩΤΙΑ μού καίει τα στήθια.
Σήμερα μπορώ ν'αγγίξω τις κορφές
να πιάσω λέξεις μαγικές
και να σου μάθω την αλήθεια.
ΣΗΜΕΡΑ.. η ζωη μου ολη σημερα
χτες αλλιωτικα σκεφτομουνα
τ αυριο ονειρευομουνα..
Να σε δω και ας τελειωσει ο χρονος μου
κι ας τελειωσει τωρα ο χρονος μου ματια μου.. ματια μου..
γλυκά μου μάτια αγαπημένα
ίσως μια μέρα σας ξαναδώ....
ΙΣΩΣ φταινε τα φεγγαρια που μαι τοσο μοναχη..
νοιωθω πως γερνω τα βραδια και χρωσταω στη ζωη..
ισως φταινε τα φεγγαρια και πολλοι με λεν τρελη..
που ολο ψαχνω στα σκοταδια μηπως κατι και συμβει..
ισως φταινε τα φεγγαρια ισως παλι φταις κι εσυ..
(εκτελεση απο Τανια να γουσταρουμε.. :wink: )
[size=18]ίσως[/size] ίσως μια μέρα
να ξεφύγεις απ'το μέλλον που σου φτιάξανε
ίσως ίσως μια μέρα
πλησιάσεις τον κρυμμένο σου εαυτό
ίσως ίσως μια μέρα να ζητήσεις την ζωή που σου αρπάξανε
ίσως ίσως μια μέρα
να υπάρχεις μόνο για να σαγαπώ
ΜΟΝΟ στα ονειρα μπορω να σε αγγιζω..
αφηνεις χρωμα πανω στο δικο μου γκριζο..
Μονο στα ονειρα. μονο στα ονειρα..
αφηνεις χρωμα πανω στο δικο μου γκριζο..
Κομμάτια έχω γίνει
κι έχεις την ευθύνη
Πάλι ξενυχτάω
μακρυά σου δεν μπορώ
Μέσα στο μυαλό μου εσύ
σαν εικόνα ζωντανή
Έχεις μείνει και πονώ
δεν[size=18] μπορώ[/size]....ωπαααααααααααα
ΜΕΣΑ μου ο αερας που φυσα
στιγμη δε λιγοστευει..
Μαλλον τρελα θα μ αγαπα
γι αυτο ετσι με παιδευει..
Το πιο μακρύ ταξίδι μου εσύ
η νύχτα εσύ το όνειρο της μέρας
μικρή πατρίδα σώμα μου κι αρχή
η γη μου εσύ ανάσα μου κι [size=18]αέρας[/size]
νυχτοσε νυχτα νυχτωσε
και σκεπασεμε
νυτχωσε νυχτα νυχτωσε
και παριγορησενμε
Φίλα με κι αγκάλιασε με, έλα [size=18]παρηγόρησέ[/size] με
Πες μου δεν τελείωσε..
ΕΛΑ.. ελα κοντα μου ξανα..
ελα.. πριν να ναι αργα..
ελα.. πολεμος εξω φωτια..
ελα.. πριν να ναι αργα..
Δώσ' μου πίσω την καρδιά μου
να τη ρίξω στη ΦΩΤΙΑ
να μην έχω πια
Μία φούντωση μια φλόγα
[size=18]έχω[/size] μέσά στην καρδιά,
λες και , μάγια μου 'χεις κάνει,
Φραγκοσυριανή γλυκιά.
Σήμερα που είναι όλα μαγικά
κι είναι τα λόγια περιττά,
τρελή ΚΑΡΔΙΑ μιλάει γι'αγάπη.
Σήμερα όλες μου οι σκέψεις θετικές
αλήθειες μου προγονικές,
τέτοιες στιγμές δεν έχουν λάθη.
[size=18]Σήμερα[/size], η ζωή μου όλη σήμερα
Χτες αλλιώτικα σκεφτόμουνα
τ' αύριο ονειρευόμουνα.
Σήμερα, η ζωή μου όλη σήμερα
Ήρθες πλάι μου και στάθηκες
έφυγες αλλά δεν χάθηκες...
ΑΥΡΙΟ θα ξυπνησω το πρωι απ τα χαραματα
αυριο θα κοιταξω τον καθρεφτη μου καταματα..
τα παιχνιδια θα σου ξαναπαιξω τα παλια
θα χορεψω και θα σου χαιδεψω τα μαλλια..
Μια παραλία ερημική
και ν’ απλώναμε εκεί
της ζωής μας το βήμα
και δεν πειράζει που τόσα φιλιά
πριν να γίνουν [size=18]παλιά [/size]
θα τα πάρει το κύμα
ΚΥΜΑ το κυμα.. η πετρα λιωνει
του ονειρου η αυρα.. μας ενωνει
του ονειρου η αυρα.. μας ενωνει
κυμα το κυμα.. η πετρα λιωνει
Στην άκρη του απείρου, στιγμούλα του [size=18]ονείρου [/size]
σταγόνα που στάζει, πόσο σου μοιάζει
φωτιά και αέρας,
κι ο κόσμος φοβέρα
στη νύχτα που ουρλιάζει,
πώς σε τρομάζει...
Κοντρα στους νομους ερημου προφητης
σημαδια στην αμμο.. που αποψε θα σβησεις..
Ασπρομαυρο μελλον.. σκυφτος μεταναστης
σταθμος στο ραδιοφωνο που πρεπει ν αλαξεις..
ΣΟΥ μοιαζει η σεληνη.. που να βρω γαληνη
στον Αδη ανατελλω.. ποσο σε θελω
Ποσο σε θελω... :o
ναναναααα νανανααα :git:
Διωξε τα σύννεφα απόψε αγόρι μου
Δωσ μου δυο χείλη να πιω
[size=18]Θέλω [/size]να βλέπω τον ήλιο στα μάτια σου
Πόσο σ’αγαπω
Ο ΗΛΙΟΣ ο πρασινος..ο ηλιος π ανατελλει μας οδηγειιι :o
χαχαχαχα ΟΥΣΤ! :o
Ο ΗΛΙΟΣ βγαινει μες στα ματια σου..
Λαμπουν στα ματια σου τ αστερια..
και μες στα χερια μου τα χερια σου..
δυο τρομαγμενα περιστερια..
(ουστ εσυ :P )
Χρώμα δεν αλλάζουνε τα [size=18]μάτια[/size]
που θυμάσαι και θυμάμαι
τίποτα δε χάθηκε ακόμα
όσο ζούμε και πονάμε
χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια
μόνο τρόπο να κοιτάνε
ΘΥΜΑΜΑΙ ενα σπιτι που γιατρευε τη θλιψη μου
στη στοιχειωμενη του σιωπη..
μα δε θυμαμαι.. δε θυμάμαι
αν περασα ποτε μου απο κει..
δε θυμαμαι.. δε θυμαμαι
αν εζησα ποτε μου μεσα εκει..
(τραγουδαρα!)
Υπάρχουν το νιώθω υγρά μονοπάτια
υπάρχουν το κομμάτια από φως στη [size=18]σιωπή[/size]
Τραγούδια που γίναν με δάκρυα στα μάτια
τραγούδια που γίναν απλά η αφορμή
(κομματάρααααααααααααα :wink: )
Γραψαμε ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ που μιλουσαν για τη θλιψη..
των αρωστων.. δυσαρεστων και ματαιων δεσμων..
παιξαμε με στιχους που γελουσαν με την πιστη..
των ατυχων.. των ασχημων.. των αδοξων θνητων..
Και τωρα πόσο μου λείπεις δεν ξέρεις
Τα πάντα μου θυμίζουν εσένα,
μια ζωή νύχτα και μέρα
για πρώτη φορά στη ζωή μου ερωτεύομαι...
Παρέες και φίλοι όλα περνούσαν
μια ζωή όλα για σένα [size=18]μιλούσαν[/size]...
ΜΙΑ ΖΩΗ την εχουμε.. κι αν δε την γλεντησουμε
τι θα καταλαβουμε.. τι θα καζαντησουμε..
τι θα καταλαβουμε.. τι θα καζαντησουμε.. :cheers:
(ισως ο πιο φιλοσοφημενος στιχος που χω ακουσει..>)
Μα τι όνειρα θα 'κανες
[size=18]αν [/size]δεν ήμουν στο πλάι σου
και τις νύχτες δεν άπλωνα
την καρδιά μου για μαξιλάρι σου.
αν σκιά σου δεν ήμουνα
που ποτέ δεν κοιμάται
μα τι όνειρα θα 'κανες
σ' ένα κοσμο που δεν σε λυπάται
εξαρτάται μου λες, εξαρτάται
Με τι ΚΑΡΔΙΑ να σ' αποχωριστώ
αντίο να σου πώ και να ξεχάσω
αφου εσύ είσαι η ίδια μου η ζωή
δεν έχω τίποτα στο κόσμο αν σε χάσω
Με τι καρδια για τελευταία μου φορα να σ΄αγκαλιάσω
Γιατί να σ’ αγαπώ [[size=18]color=red]αφού [/color][/size]δεν ξέρεις
για μένα να υποφέρεις, όπως εγώ
Γιατί να σ’ αγαπώ αφού δεν χάνεις
ευκαιρία να με κάνεις, να σε μισώ
ΓΙΑΤΙ έχεις φύγει,
και δεν είπες ούτε λέξη,
γιατί έχεις φύγει
και δεν είπες ούτε γειά!
Γιατί έχεις φύγει,
μες στην νύχτα σαν τον κλέφτη,
και με αφήνεις,
να ζώ στη μοναξιά
Είσαι στο αίμα,στις φλέβες
Στα κύτταρά μου
Είσαι στον αέρα που αναπνέω
Στη [size=18]μοναξιά [/size]μου
Αχάριστη καρδιά δεν μ' αγαπάς
και ας είμουν αγκαλιά να καταλήξεις
στο ΑΙΜΑ σου το έχεις να σκορπάς
φιλιά με ημερομηνία λήξης
Άλλη αγάπη έχεις τώρα [size=18]αγκαλιά[/size]
και για μένα δε σε νοιάζει πια
Να σου κάνω μια ερώτηση;
Να σου κάνω μια ερώτηση;
ε ρε γλέντια σήμεραααααααααααααααα :cheers:
ΑΛΛΗ μια μέρα πέρασε
βιάστηκε να νυχτώσει
Δύσκολη θα 'ναι η βραδιά
μέχρι να ξημερώσει
Κατέβηκα αργά στο μπαρ
να πιω κάνα ποτήρι
Κουβέντες φώτα μουσικές
της νύχτας ακρωτήρι
Όπως στα έργα τα κακά
που φεύγουνε στη μέση
οι έρωτες μας κι οι ζωές
ένα μεγάλο φέσι..
Ένα ποτήρι θάνατο θα [size=18]πιω[/size]απόψε να μεθύσω
Τα καλοκαίρια πες μου πως μπορώ
μονάχος μου να ζήσω
ΠΕΣ ΜΟΥ που πουλαν καρδιες.. να σου παρω μια
Πες μου που πουλαν ψυχες.. να σου παρω δυο
αυτη η νυχτα μενει
αιωνες παγωμενη που δυο ΨΥΧΕΣ δεν βρηκαν
καταφυγιο
και ηρθαν στον κοσμο ξενοι
και καταδικαμενοι να ζησουν εναν ερωτα
επιγειο
ΑΥΤΗ Η ΝΥΧΤΑ ΜΕΝΕΙ που θα μαστε μαζι..
Θα φυγεις μακρια μου πριν ερθει το πρωι..
Αυτη η νυχτα μενει..
[size=18]Μακριά[/size] μακριά
σε πήρε ο κόσμος μακριά
μακριά μακριά
και δεν το χωράει η καρδιά
Εχω μια ΚΑΡΔΙΑ γεματη δρομους..
κι ενα γκαζι δυνατο στο χερι..
μια παλια σου αναμνηση στους ωμους..
και τραβω για οπου με παει τ αγερι..
Είσαι στη σκέψη μου, είσαι παντού
Είσαι η αγάπη μου μα είσαι αλλού
Πήρες το γέλιο μου και την καρδιά
Έγινε [size=18]ανάμνηση[/size] η κάθε ματιά
tsigaro ateleiwto vary i monbaksia mou
moiazei gynaika kourasmeno ap'to dromo
rixnei to [size=18]geli[/size]o ths kai kathetai konta mou
kernaei ta epomena kai me xtypaei ston wmo ...
ok ok to kserw ... einai "kourasmenh" kai episis i leksh swsta einai "gelio" :P ... apla prin ligo sxolasa mi varate :roll:
μπορείς να αλλάξεις τον αριθμό των λέξεων; π.χ. τσιγάρο=τσιγάρα;
αν ναι
μόλις ξυπνήσω το πρωί τα βλέπω όλα μαύρα
θέλω μια κούπα με καφέ και τέσσερα τσιγάρα :D
Νομίζω όχι :D
Διωξε την πίκρα από το βλέμμα σου αγόρι μου
Δωσ μου δυο χείλη γλυκά
Δεν το αντέχω να [size=18]βλέπω [/size]τα μάτια σου μελαγχολικά
Τα λάθη σου τ' ανέχτηκα μα ως εδώ, βαρέθηκα
Σε σένα δεν ξαναγυρνώ
Και φεύγοντας σου τραγουδι
ΑΓΟΡΙ μου για άλλα μέρη έβαλα την πλώρη μου
Φουρτούνες το λιμάνι σου είχε αγόρι μου
Με πλήγωσες κι αυτό δεν το ξεχνώ
θα σε πάρω να φύγουμε
σ' άλλη γη, σ' άλλα μέρη
που κανέναν δεν ξέρουμε
και κανείς δεν μας ξέρει...
Μας διαλυεις οσα χτισαμε με ψεματα..
και μας σνομπαρεις μ ενα βλεμα ξεφτισμενο..
Θα νοιωθες ομορφα αν βαζαμε τα κλαματα..
ομως αγορι μου σε εχουμε χεσμενοοο..
ΔΕΝ θελουμε θλιμενους στη γιορτη μας..
ΔΕΝ θελουμε θλιμενους στη γιορτη μας..
ΔΕΝ θελουμε θλιμενους στη γιορτη μας.. :blobs16:
θα κλαψω για σενα
θα αναψω τα αστερια
θα........μες τα δυο σου τα χεριιιιιιιιαααααααα
θα καψω για χαρη σου
και το φεγγαριιιιιιιιιιιιιιιι
σκληρο μου ΑΓΟΡΙ χλωμο παλικαριιιιιιιιιιιιιιιιιιιι
είναι η αγάπη ένα ταξίδι από γιορτή σε γιορτή
ζήσε μαζί μου στον αέρα, στη φωτιά, στη βροχή
μας περιμένουν άδειες μέρες, ραγισμένοι ουρανοί
είναι η αγάπη ένα ταξίδι από πληγή σε πληγή...
Βαθια ΠΛΗΓΗ.. παλια πληγη.. μονακριβη δικη μου
την ξεριζωνω απ την καρδια.. φυτρωνει στην αυλη μου
την ξεριζωνω απ την καρδια.. φυτρωνει στην αυλη μου
βαθια πληγη.. παλια πληγη.. μονακριβη δικη μου
Ασε με στη [size=18]βαθιά [/size]σκοτούρα
και μην αρχίζεις τη μουρμούρα
κόφ' το γαζί, μην το τραβούμε
σβήσε το φως, να κοιμηθούμε
Μες την ΒΑΘΙΑ ΣΚΟΤΟΥΡΑ μου..
γιατι να σ αγαπησω..
κλαιω και λεω.. μυστικα..για σενανεεε
γιατι να σ αααγαπηηησωωωω.. ΟΛΕ :git:
osa exw zhsei
osa exw niwsei
twra fwtizontai ksana
posa gia sena
vatheia exw swsei
mikra galazia MYSTIKA :git:
Μετά από όλα αυτά που έκανα για [size=18]σένα [/size]με πετάς
σαν παιχνιδάκι που βαρέθηκες να παίζεις με ξεχνάς
μετά από όλα αυτά που έκανα για σένα πώς μπορείς
την πλάτη να γυρίζεις δίχως να σκεφτείς
osa kommatia ki an mporeseis na enwseis
de tha sou ftasoun mia stigmi gia na me niwseis
sta eipa OLA
fila me twra
ΤΩΡΑ πια εισαι αναμνηση παλια
κιτρινο γραμμα στο συρταρι
καινουργια εκτισα φωλια
καινουργια αγαπη μ΄εχει παρει....
δεν τολμησες
Αν και τελειώνει αυτό το[size=18] γράμμα [/size]
η ανάγκη μου δε σταματά
σαν το πουλί πάνω στο σύρμα
σαν τον αλήτη που γυρνά.
ΑΛΗΤΗ με ειπες μια βραδια
χωρις καμμια αιτια
μα του αλητη η καρδια δεν σου κραταει κακια....
είμ’ αητός [size=18]χωρίς[/size] φτερά
χωρίς αγάπη και χαρά
είμ’ αητός χωρίς φτερά
ΧΩΡΙΣ χρωμα.. χωρις σωμα
τουτη η αγαπη που πηγαινει..
σκορπισμενη.. μαζεμενη..
σκορπισμενη παλι.. παλι..
Κι ομως σφυζει.. κι ομως παλλει..
(τπυ Σεφερη αλλα εχει μελοποιηθει στο τραινου του Ρουφ..)
βόλτα στη βροχή τις κυριακές και σινεμά
εγώ με την ΑΓΑΠΗ μάλωσα [...]
μόνος με τη νύχτα το σκοτάδι θα μοιράζομαι
δε με ξεγελάνε της καρδιάς τα μαγικά
εγώ με την αγάπη μάλωσα....
ΜΟΝΟΣ.. οδηγαω μονος..
ατελειωτος ο δρομος..
ατελειωτες στροφες..
σκονη.. μια χωρα μες τη σκονη..
μα παντα με πληγωνει..
κι αρχιζω ανασκαφες..
Πάλι στα χαμένα θα γυρνάω
με κακά παιδιά θα ξενυχτάω
τις κακές συνήθειες θα [size=18]αρχίσω [/size]
από το μυαλό για να σε σβήσω
Μα οτι μας δενει στα παλιααα
ειν οι ΚΑΚΙΕΣ ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ..
το νιωθω τωρα καθαραααα
πως ειν αργα γι αληθειες!
πως ειν αργα γι αληθειες..
Μέσα στο δάσος σου, μονάχος περπατώ
πάντα φοβόμουνα πως ίσως μαγευτώ
Μοιάζει σαν ψέμα, η τόση ομορφιά
Μέθυσα μάτια μου κι είναι τώρα [size=18]αργά[/size]
μέθυσα κι απόψε κι έτσι μεθυσμένος
στ' άστρα ανεβασμένος πάω για το νοτιά
ό,τι μου ζητήσεις θα σου το χαρίσω
πάρ' την Πόλη πίσω, την Αγιά Σοφιά...
[size=18]Απόψε [/size]θέλω αποδείξεις και ονόματα
και το κορμάκι σου θα ψάξω πόντο πόντο
κι άμα θα βρω δακτυλικά αποτυπώματα
θα πει πως πήγε η αγάπη μας στον βρόντο
απόψε θέλω να πιω
τίποτα μετά να μη θυμάμαι
μέσα στον καπνό να παγιδευτώ
συνέπειες να μη φοβάμαι
Είσαι εδώ
στον [size=18]καπνό [/size]που με ζαλίζει
Είσαι εδώ
στο τραγούδι αυτό που σε θυμίζει
Είσαι εδώ
στο ποτήρι μου που αδειάζει
στο κορίτσι εκείνο που σου μοιάζει
...γι' αυτό και μου κάνει συχνά τα χατήρια
γεμίζει όπως πρώτα τα δυο μας ποτήρια
μα ανάβουν τα φώτα και τ' όνειρο σβήνει
αχ το 'να ποτήρι γεμάτο έχει μείνει....
Θα καψω τα παλια μου τα βιβλια
κι ολους τους φιλους θα ξεγραψω..
τραγουδι δεν θα ξαναγραψω
για μια παλια φωτογραφια..
ΣΒΗΝΩ τα ιχνη.. χανομαι..
[size=18]Χάνομαι [/size]καρδιά μου,
χάνομαι
γύρισε κοντά μου
είναι στο χέρι σου
να με τελειώσεις
είναι στο χέρι σου
μόνο στο χέρι σου
και να με σώσεις
Μια ΚΑΡΔΙΑ.. τα χερια μου σου φεεερανε
Καντην οτι θες.. ειναι για σενανεεε
:git:
Ξύπνησα μες τον ύπνο μου
κι άκουσα δυο φωνές.
Η μια μου είπε ξέχνα την
κι πάψε πια να κλαίς.
Μα η άλλη ήταν η δική σου
μες απ` του ύπνου του εφιάλτη τις γραμμές.
Μου λεγε αγάπη μου κοιμήσου
Θα μαι κοντά σου όταν με[size=18] θες...[/size]
ΚΟΝΤΑ στο τζακι
αγκαλια στην πολυθρονα
θα'χουμε ανοιξη
τις νυχτες του χειμωνα....
Ξέρεις
Πέρασε ένας χρόνος από τότε
Κι όμως ακόμα σε θυμάμαι
Θυμάμαι κάθε φορά
Που ξαπλωμένοι στην καυτή άμμο
Η ματιά σου έσμιγε με την δική μου
Και τότε έγερνες δειλά
Το κεφάλι σου στον ώμο μου
Κι εγώ σ΄έσφιγγα στην ΑΓΚΑΛΙΑ μου
Θυμάμαι κάθε φορά
Που σμίγανε τα χείλή μας
Και σε φιλούσα και με φιλούσες
Κι εγώ – τότε εγώ
Έκανα όνειρα…
Πανω στην ΑΜΜΟ την καυτη
γραψαμε τ΄ονομα της
ωραια εφυσηξεν ο μπατης
κι εσβηστηκε η γραφη
Σ' αγαπώ
σ' αγαπώ γιατί είσαι [size=18]ωραία[/size]
σ' αγαπώ γιατί είσαι ωραία
σ' αγαπώ γιατί είσαι εσύ
Απο δω και ΠΑΝΩ στου γλεντιου το σαματα..
με ενα αστειο σαλτο ανεβαινω..
Απο δω και πανω πεινασμενη μου καρδια..
με χαρα και δακρυα σε χορταινω..
Απο δω και πανω δε ρωταω αλλο πια... :git:
Δεν πηγαίνει παρακάτω η καρδιά
Δεν πηγαίνει βήμα η μέρα
Εγώ έζησα μαζί σου τη χαρά
Και έχω μείνει στον αέρα
Έχω μείνει, έχω μείνει στον αέρα
Εγώ εδώ, εσύ εκεί
Κι η ζωή πιο[size=18] πέρα[/size]
Μαραμενη η πικρα φανηκε.. στα βλεφαρα σου επανωωω
ασε να τη γλυκανω.. χαρα να ξαναβγει..
Το χαμογελο που σου κλεψε.. εγω θα το προκαααανω
σαν ηλιο να το κανω.. στα χειλη σου να βγει..
Μια καρδιααα.. τα χερια μου σου φεεερανε..
Καν την οτι θες.. ειναι για σενανεεε :moonwalk:
ασχετο αλλα με ανεβαζει.. ΟΛΕ :blobs16:
Βουρκωμένα τα μάτια, τα [size=18]χείλη [/size]στο στόμα στεγνά
Δεν θα πας δεν θα πας πουθενά
Το ονομά σου φωνάζω
δακρίζω στον κόσμο μπροστά
Μα εσύ μα εσύ πουθενά
ΜΑΤΙΑ ΒΟΥΡΚΩΜΕΝΑ.. παραπονεμενα
διχως αγαπη και πονο κανενας δε ζει..
Ματια βουρκωμενα.. παρτε με και μενα
παρτε με τωρα να παμε στον κοσμο μαζι..
Μια αγάπη [size=18]δίχως [/size]αύριο η αγάπη αυτή
μα σε θέλω κύμα άγριο κι ας πονέσω πολύ.
Μια αγάπη δίχως αύριο η αγάπη αυτή
μα σε θέλω και ναυάγιο ας με βρούν το πρωί.
Για ταξίδια που δεν ήθελες τι σε πιάνει και πάλι κλαις,
έλα, πάμε και αντίο μη λες.
αφιερωμένο :roll:
ελα ΚΥΜΑ παρε με
και μες την αγκαλια του
παλι βαλε με
ΠΑΡΕ ΜΕ στ ονειρο μαζι σου.. αλλο πρωι να μη με βρει
στον αδειο κοσμο τον επανω.. σ αυτη την αδικη ζωη
Παρε με στ ονειρο μαζι.. κοντα σου να ξενιτευτω
ποσο ν αντεξω παραπανω.. της μοναξιας τον πυρετο
[size=18]Πόσο [/size]σ' αγαπώ, πουλάκι του δρόμου,
πόσο σ'αγαπώ, πόσο σ' αγαπώ
Πόσο σ' αγαπώ, αγόρι δικό μου,
πόσο σ'αγαπώ, πόσο σ' αγαπώ
:oops:
ΠΟΥΛΑΚΙ ξενοοοο.. ξενιτεμενοοο.. :o
πουλι χαμεεΕΕΕεενο.. στην ξενιτιαα.. :moonwalk:
Που να φωλιααασω.. σε ξενο δααΑΑΑααασο.. :o
σε ξενο δααΑΑαασο.. να μηηηη χαθωωω..ΩΠΑ!
Έλα κράτησέ με, και περπάτησέ με
μες το μαγικό σου το βυθό...
Πάρε με μαζί σου, στο βαθύ φιλί σου
μη μ' αφήνεις μόνο, θα [size=18]χαθώ[/size]
gyreuw akoma to FILI
pou mou to taksane polloi
alla den mporese kaneis
pote na mou to dwsei
Με κρατάς σε κρατώ
και μετά γκρεμός
και μετά το τέρμα
και [size=18]κανείς [/size]κανενός
ΚΑΝΕΙΣ εδω δεν τραγουδα.. κανενας δε χορευει
ακουνε μονο την πενια.. κι ο νους τους ταξιδευει
[size=18]Κανένας [/size]μωρό μου δεν μπαίνει ανάμεσά μας
σκοτώνω σου λέω για χάρη του έρωτά μας
κανένας στο κόσμο εμπόδιο δεν θα γίνει
τίποτα εμάς τους δυό δεν μας χωρίζει
ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ τα σιιιδερα
φωτια δεν τα λυγιζει..
μοναχα το πικρο φιλι
που δυο καρδιες ραγιζει..
αρε Σωκρατηηηη :o
Γιατί ξεχνάς αυτά που
έκανα για σένα
έκανες σφάλματα πολλά
κι εγώ [size=18]μονάχα [/size]ένα
Ασε με λοιπον να δουμε αν μπορω.. την διαθεση σου να φτιαξω
για τον λογο αυτο.. ΓΙΑ ΣΕΝΑ τραγουδω.. οσα δεν μπορω να φωναξω
Μενα τρυφερο.. τραγουδι σαν κι αυτο.. την διαθεση σου να αλλαξω
Να ανεβεις ψηλααα...να γελας συχνααα.. να τολμας ξανα.. να ζεις!
:53:
γυναικες ης ανατολης,καρδια και φαντασία
μη σας κουράσει ο καιρος ,μη σας κουρασει η ανια
εγινε ο κοσμος πεντε οργιες
και μενα δεν μου φτανει :lol:
κανει η ψυχή μου δυο στροφες
και φευγει να ανασανει
Βαριά σεκλέτια έχω απόψε
Και η καρδιά μου είναι κλειστή
Βλέπω να [size=18]φεύγει [/size]απ 'τη ζωή μου
Εκείνη που 'χω ερωτευτεί
ΒΑΡΙΑ βαλιτσα.. σου κοψε το χερι
και φορτωμενη γερνεις ως τη γη..
μα πιο πολυ.. στην τσεπη σου βαραινει
ενα εισιτηριο χωρις επιστροφη..
μα πιο πολυ.. στην τσεπη σου βαραινει
ενα εισιτηριο χωρις επιστροφη..
Ούτε μία λέξη δε μου πες
μάζεψες και χαρές και λύπες
σέ μια [size=18]βαλίτσα [/size]κλείνεις μια ζωή
και αφήνεις πίσω σου καταστροφή
ΜΟΥ ΠΕΣ θα φυγω χθες το βραδυ ξαφνικα..
απλως κουραστηκα.. δε φταιω για ολα αυτα..
Θεε μου δε θελει.. το βλεπω καθαρα..
κι ολα γιναν Θεε μου τοσο.. μα τοσο ξαφνικαααα.. :git:
Παυλος..
Δε[size=18] φταίω[/size] εγώ που μεγαλώνω
Χτυπάει πισώπλατα ο χρόνος
Δε φταίω εγώ που μεγαλώνω
Φταίει η ζωή που είναι μικρή
μη θυμώνεις μη,
πρέπει να φύγω
είναι κρύες οι στιγμές
που περνάω πια κοντά σου
πώς να μείνω
φτάσαμε κοντά σε κάποια λύση
τώρα είναι η στιγμή για να 'ρθει
μια αφορμή να μας χωρίσει
γι' αυτό σου λέω
δεν πιστεύω σε αγάπες και έρωτες
δεν πιστεύω σε όμορφες στιγμές
δεν πιστεύω σε όρκους και θυσίες
όλα στα μέτρα σου κομμένα και ραμμένα είχες
Χίλια [[size=18]color=red]πρέπει [/color[/size]]που δένουν τα χέρια
κι ένα θέλω που δίνει φτερά
Σήκω και σκέψου καθαρά πως ότι είχες
δεν είναι μικρό ότι κρατάς
ίσως να 'ναι αρκετό
Φόρα το μωρό μου
Φόρα το μικρό μου
γιατί δεν θα το ξαναφορέσεις αλλο πιά
Φόρα το για νάσαι
και να με θυμάσαι
για μετάξι έχω τα σγουρά σου τα μαλλιά
ΕΧΩ ενα παπακι να μου κανει πα
να μου κανει πα.. πα.. πα..
και ενα κουνελακι που ολο μου κουναει
που ολο μου κουναει τ αυτια..
Και δε μου καιιιγεται καρφι
αν εσυ περνας.. και δε μου ξαναμιλας...
Για ποιαν αγάπη μου μιλάς
Κλουβί για δύο ήταν μάλλον
Μα εσύ μπορούσες να [size=18]περνάς [/size]
Μέσα απ΄ τα όνειρα των άλλων
Θελω να ειμαι το ταιρι σου
στο αξεχαστο καλοκαιρι σου
Να δοκιμάσω το δακρυ μου
καθώς μ' αφήνεις ΑΓΑΠΗ μου
ΘΕΛΩ τη μερα που θα φυγεις απ το πρωι να μου γελας..
κι οταν την πορτα θα ανοιγεις να ειναι σα να μ αγαπας..
Στο διπλανό μου το γραφείο καθισμένος
πρωί πρωί μου λες πως είσαι ερωτευμένος
μετά μου λες πολύ καιρό πως σου αρέσω.
Θα τρελαθώ εγώ σε θέλω εδώ και μήνες
μα δεν στο δείχνω μη με πάρεις από κείνες
που κυνηγάνε μόνο άντρες όλη ΜΕΡΑ.
ΕΔΩΩΩ.. στη γιορτη του ποοονου..
Ντυνομαι να μην κρυωωωνω.. του Ουλιανωφ το μειδιαμα..
σανδαααλια του Χριστουυυ.. φορω στα ποοοδια μου..
Πραιτορες.. βραχοι πανω μου σωροοο..
μα γω θα αναστηθωωω :o
:git:
Με πνίγει τούτη η σιωπή
τούτη η στενοχώρια
στο δρόμο να 'χουνε [size=18]γιορτή [/size]
κι εμείς να ζούμε χώρια
Αυτo το βραδυ δε μπορω.. γωνια να βρω ν αραξωωω
στο δρομο τον ερημικο.. να βγω και να φωναξωωω
Με πνιγει τουτη η σιωπη
τουτη η στεναχωωωρια..
στο δρομο να χουνε γιορτη ωωω
και μεις να ζουμε χωρια..
(ξανα γιατι μ αρεσει.. :D ερμηνεια απο [size=18]ΓΑΛΑΝΗ[/size])
ζούμε σ' έναν κόσμο μαγικό
με φόντο την Ακρόπολη, το Λυκαβηττό
γεμάτα τα μπαλκόνια πολιτικά αηδόνια ]
Τα χρόνια σου όλα να’ ναι
Ταξίδια μακρινά
Να σεργιανίσεις εύχομαι
Όλου του κόσμου τα στενά..
ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ τα πουλια..
οπου κι αν φτερουγησαν..
οπου κι αν χτισαν τη φωλια..
οπου κι αν κελαηδησαν..
Εκει που φτερουγιζει ο νους..
Εκει που ξημερωνει..
μαργωνουν τα πουλια της γης..
κι ουτε ενα δε ζυγωνει..
Ωωωω..σαν αερικο θα ζησωωωω
ωωωω..σαν αερικοοοο :o
Στείλε ουρανέ μου ένα πουλί
ένα χελιδονάκι
να πάει να χτίσει τη φωλιά
στου κήπου τη κορομηλιά
δίπλα στο μπαλκονάκι
ΝΑ ΠΑΕΙ στη μανα υπομονη
δεμενη στο.. δεμενη στο μαντηλι
προικια στην αδελφουλα μου.. αδελφουλα μου
και στη γειτονοπουλα μου., γλυκο φιλιιιι
γλυκο φιλι.. γλυκο φιλι στα χειλη.. :moonwalk:
Μάνα με τα πολλά παιδιά
και με τη μιά σου κόρη
στα σκοτεινά την έλουζες
στ΄αφεγγα τη χτενίζεις
στα άστρα και τον αυγεριονό
έπλεκες τα μαλλιά της
:lol: :lol: :lol:
Λουυζεται η αγαπη μου
στο Γουαδαλκιβιρ..
και τ ανθη παιρνουν ευωδια
απ το γλυκο κορμιιι της.. :o
Τρεξε.. πετα.. χελιδονι
φερ της Βενετιας βελονι..
να κεντισει στο μαντιλι
τη χαρα της να μου στειιιλει.. :wink:
Σαν πας στη Καλαμάτα
και ρθεις με το καλό
φέρε μου ενα μαντήλι
να δέσω στο λαιμό
:lol:
ΣΑΝ τον Σαμουηλ στο Κουγκι.. μπαινω μεσα στο μπουζουκι
με ταξιμια.. με φυτιλια.. με βυζαντινα καντηλια
στο βυζι του αμπαρωμενος.. θα πεταξω το καπακι
καλλιο να μαι πεθαμενος.. παρα Αμερικαναααακι :o
Ολες οι λύσεις είναι φίνες και ωραίες
όταν και μόνο είναι εφικτές
μα σαν δεν έχεις κότσια να τις εφαρμόσεις
άστες καλύτερα..καθόλου μην τις λες
:wink:
ΟΤΑΝ θα φυγεις..
θα μου σκοτωσεις.. οτι υπάρχει.. για να ζησω
και η καρδια μου..
για οτι πρωτα.. τόσο αγαπουσε.. θα το μισησειιιιι :o
Οταν θα φυγεις..
εγω θα σβησω.. εγω θα σβησω... :git:
το τραγούδι μου σε φτάνει
πριν τελειώσει η βραδιά
πριν σωπάσουν τα βιολιά
δεν θα στο πω
δεν θα στο κρυψω
με ένα χορό θα σου το δείξω
ενα βήμα πιο κοντά... ένα βήμα πιο κοντα
στη καρδιά μου Τζοκόντα
Τι τραγουδι να σου πω που να σε ξερει
να ναι εκει οταν γελας κι οταν φοβασαι..
να ναι εκει οταν μεθας κι οταν λυπασαι
κι οταν κρυβεσαι στης μοναξιας τα μερη..
Τι τραγουδι να σου πω εκει που πας..
να μην μοιαζει με κανενα..
Τι τραγουδι να σου πω εκει που πας..
μα να μοιαζει μ ολα οσα αγαπας..
δεν έχω τι να τραγουδήσω, τι να πω
είναι η φωνή μου ένα σήμα από καπνό
κι έτσι για πάντα λέω το στόμα μου να κλείσω
για τίποτα άλλο πια να μην ξαναμιλήσω
μα πάλι... πώς θα ζήσω...
Εχω ενα παπακι να μου κανει πα..
να μου κανει πα.. πα.. πα..
Κι ενα κουνελακι που ολο μου κουναει..
που ολο μου κουναει τ αφτια..
Και δε μου καιιιιγεται καρφι..
αν εσυ περνας.. και δε μου ξαναμιλας...
εχω μια αγαπη μια πληγη
που μενει χρονια ανοιχτη
κι οταν αλλαζει λιγο ο καιρος
τοτε ποναω σα τρελος
και σε θυμαμαι ψεματα να πω
παναθεμα με σ' αγαπω...
θυμάμαι όταν ήμασταν παιδιά
τα όνειρα που κάναμε, θυμάμαι
νομίζαμε με μια δρασκελιά
τον ουρανό θα φτάναμε
θυμάάάάμαι...
Σ εχω ωρες ωρες μα το θεο.. τοσο πολυ αναγκη
που τρεχουν απ τα ματια μου.. θαλασσες και πελαγη
Στειλε ενα γραμμα μια συλαβη.. αν εχεις τον θεο σου
που κρεμομαι απ τα χειλη σου.. κι ειμαι στο ελεος σου
Παναθεμα σε.. δε με λυπααασαι.. που καιγομαι και λιωωωνω :o
που μ εκανες και σ αγαπωωω.. και τωρα μαραζωωωωνω (διςςςς)
μου λες τα μάτια σου να μην τα αγαπώ
και να μην πάψω να πιστεύω στα δικά μου
μα αυτά τα μάτια όπου σταθώ κι όπου βρεθώ
τα έχω πίσω μου και μέσα και μπροστά μου
ΜΗΝ τρομαξεις αν χαθωωω
μη με ψαξεις.. θα σε βρω εγω
μη με ψαξεις.. θα σε βρω
οταν θα χω ματια να σε δω
μην ψαααξεις
μην τρομαααξεις
θα σε βρω εγωωω :o
θα κλείσω τα μάτια, θ' απλώσεις τα χέρια
να βρουν να φωλιάσουν λευκά περιστέρια
αγάπη μου πρώτη, αγάπη μεγάλη
θα κλείσω τα μάτια κι όπου με βγάλει
Κλεισε τα ματια σου
να φυγω να χαθω..
Γι αυτα τα ματια σου.. θα ξαναρθω
Γι αυτα τα ματια σου.. πεθαινω.. ξεψυχω
Κλεισε τα ματια σου.. να αναστηθω
κι αν δε σε ξαναδώ, δε σε ξαναδώ
τα μάτια μου θα κλείσω
μια ζωγραφιά θα γίνεις στο μυαλό
κι αν δε σε ξαναδώ, δε σε ξαναδώ
δεν θα ξαναγαπήσω
μι' ανάμνηση θα γίνεις ν' αγαπώ
Κι αν σε θελω.. κι αν με θελεις.. τιποτα δε βγαινει
Στο μεσαιο το καταρτι ειμαστε δεμενοι..
Με τα χερια στον αερα μονη σου χορευεις..
και με δενεις και με λυνεις κι ολο με μπερδευεις..
με τα ποδια μεθυσμενα και χωρις τις γοβες..
σ ενα εργο διχως τελος.. ολο κανεις προβες
Σπασμενο καραβι να μαι περα βαθεια
ετσι να μαι
με διχως καταρτια με διχως πανια
να κοιμαμαι
Να ναι αφρατος ο τοπος κι η ακτη νεκρικη
γυρω γυρω
με κουφαρι γυρτο και με πλωρη εκει
που θα γειρω
Ενα καράβι μεσ στα μάτια μου
βουλιάζει μόλις ξημερώνει
τότε που φεύγω απ το παράθυρο
για να πλαγιάσω πάλι μόνη
Ριχνω στη νυχτα μια σπρωξια.. παιρνει φωτια και ξημερωνει
στην τελευταια ρουφηξια..παιρνω οοορκο να τελειωσει πια.. οτι τελειωνει
μπαινω στο τρενο.. την αυγη..για να με βρει σε αλλο μερος
η μερα τουτη που θα μπει.. να με γλιτωσει απο κει που μουνα ξεεενος..
Φευγω.. φευγω.. καθε μερα φευγω..
μετρο.. μετρο.. ολο πιο μακρια..
ξημερωνει κι εγω στους δρομους τριγυρνω
κι αν χαραζει το φως δε φτανει εδω
που να εισαι ποια χερια σε κοιμιζουνε
ποια τραγουδια σε νανουριζουνε
Οταν χαραζει.. o πρωτος στεναγμος
βγαινει απ τα πιο σφιγμενα χειλη..
σαν πεταλουδα.. στην καμαρη πετα
ψαχνοντας ανοιγμα να φυυυγει..
Αν εισαι μονος.. αν εισαι αδυναμος
η χαραυγη θα σε ξεκανει..
εχει το μυρο.. εχει τη σιγαλια
εχει τον ηλιο τον αλααανη.. :git:
καποιο αλανι απ' το λιμανι
οταν βραδιαζει τους δρομους πιανει
παλατια του εταξε μια νυχτα στο λιμανι
μια μικρη κοπελα απ' το Πασαλιμανι
εφυγε χωρις να νιωσει
πως το πληγωσε σκληρα
το φτωχο το παλικαρι
στο λιμανι μια βραδια
κι απο τοτε το φτωχο τ' αλανι
καθε βραδυ φευγει απ' το λιμανι
τι γυρευει στον Περαια
σ' ολα τα στενα
Η νυχτα κανει απιστιες
και παιρνει μερος σε ληστειες..
βαζει μια βομβα στη Κυψελη
και υστερα λςεει οτι θελει...
η νύχτα ξέρει και φοβάται
μας αγαπάει, μας λυπάται
μαζί μας πίνει, ξενυχτάει
και το πρωί για ύπνο πάει
η νύχτα θέλει ν' αγαπιέται
και από έρωτα χτυπιέται
καπνίζει, βρίζει και διαβάζει
κλαίει σαν παιδί κι αναστενάζει...
Η νυχτα οτι και να γινει
αναλαμβανει την ευθυνη..
αυτος που ξερει τι συμβαινει
με τη νυχτα ζει και σωπαινει.. :wink:
η νύχτα κατεβαίνει
με μαύρο φερετζέ
κι η πόλη διψασμένη
για φώτα και σουξέ....
]
Τη νυχτα αυτη.. θα ρθει να με βρει
μια γυναικα χλωμη..
και το καθετι.. που ισως μου πει
θα ναι μια αφορμη..
Κρυβει στο κορμι.. του ανεμου τη βουη
μια τρελη αστραπη..
μα το καθετι.. που ισως μου πει
θα ναι κι αλλη πληγη..
Ζει σε κοοοσμο μυστικοοο.. απο τη νυχτα πιο σκοτεινο.. :o
μα νιωθω ναυαγος.. κι εκεινη ειναι πλοιο και φως..
Το πλοίο θα σαλπάρει
για λιμάνια ξένα (δις)
μαζί του θα σε πάρει
αγάπη μου και σένα
μακριά απο μένα
Άρρωστη καρδιά δε βρίσκει γιατρεια στη λησμονιά
χάνεται στ' αγιαζι μέσα στο βορειά στα ξένα μακριά
και όλο περιμένει πάλι τη στιγμή να ξαναρθεί
το καράβι στο λιμάνι θα φανεί
θαλασσινό πουλί στα όνειρά μας
Σε άγγιξε ξανά του κόσμου η παγωνια και η ερημιά
πως να τη γιατρέψεις τη παλιά πληγή βαθειά μεσ' τη ψυχή
και όλο περιμένει πάλι τη στιγμή να ξαναρθεί
το καράβι στο λιμάνι θα φανεί
θαλασσινό πουλί στα όνειρα μας
το πλοίο θα σαλπάρει για λιμάνια ξένα,
για λιμάνια ξένα
μαζί του θα σε πάρει αγάπη μου και σένα
μακριά από μένα
εεεε.... ναι..... ευτυχώς που διαβάζω πάντα και τα προηγούμενα! ]πάλι θα κλάψω, πάλι θα γελάσω
τι κι αν εσύ χαθείς
νύχτες πικρές το ξέρω θα περάσω
ώσπου να ξεχαστείς...
Νυχτες διχως ονομα.. νυχτες χωρις σκοπο
Χαμεεενοι απο χεεερι.. χαμενοι και οι δυο
Ανοητες αγαααπες.. ανοητα φιλια..
Λογια.. λογια.. λογια.. λογια ψευτικα..
Λογια.. λογια ψευτικα..
Ηταν ψέμα ήταν ψέμα
πως μπορώ χωρίς εσένα
ήταν λόγια ήταν λέξεις
έτσι απλά για να ζηλέψεις
Ηταν ψέμα τι να λέμε
σ΄αγαπάω πίστεψέ με
η αλήθεια αγάπη μου είναι
πως για μένα περιστρέφεται
όλη η γη γύρω από σένα
περιστρέφονται όλα
γύρω ΑΠΟ εσένα
έτσι αισθάνομαι αγάπη μου
για σένα
περιστρέφονται όλα
γύρω από εσένα
έτσι αισθάνομαι αγάπη μου
για σένα
Στο ίδιο ύφος αφού..
θα άλλαζαν όλα αν δε σ'αγαπούσα
την ηρεμία σου δε θα χαλούσα
θα καταλαβαινα θα συγχωρούσα
δε θα χρωστούσες και δε θα χρωστούσα
δεν θα ταν πόλεμος δε θα νικούσα
δε θα περίμενα δε θα αργούσα
μόνο για μένα δε θα σε κρατούσα
θα άλλαζαν όλα αν δε σ΄αγαπούσα
πια
τρέξε να γλυτώσεις τωρα τρέξε
αν σε πιάσω μπορεί να νοιώσεις
πως η αγάπη δυναμώνει και
εχει δύναμη που σκοτώνει
τωρα τρέξε αν φοβάσαι
από μένα πιο μακριά πιο μακριά
...
Μπαινω στο τρενο.. την αυγη
για να με βρει.. σε αλλο μερος
η μερα τουτη.. που θα μπει
να με γλιτωσει απο κει.. που μουνα ξεεενος
Φευγω.. φευγω.. καθε μεεερα φεεευγω...
μετρο.. μετρο.. ολο πιο μακρια
θα φεύγεις ..για να μπορείς να ξαναγυρίζεις..
( στην Αντζελίνα μας ) :D
Ο ήλιος σε φιλάει στην κουπαστή
σε ξέρω τόσο λίγο μα πεθαίνω
να βλέπω στη μεγάλη μας στιγμή
τα χρόνια που ήμουν κάστρο πορθημένο
Μυστήριο που έρωτας χτυπά
κεί που δε το ψάχνεις πουθενά
Μη φύγεις μη τρέξεις σε θέλω ν΄αντέξεις
μέχρι να λύσω δεσμά
Μη φύγεις μη τρέξεις σε θέλω ν΄αντέξεις
μέχρι ν΄ανοίξω φτερά
Στο χείλος της καταστροφής
μου δίνεις το φιλί της ζωής
και πάω εκεί που πας κι εσύ καρδιά μου
Στο πέλαγος της αντοχής
μου δίνεις το φιλί της ζωής
νησί εγώ νησί κι εσύ στεριά μου
Βλεπω στα ματια σου χαρα
κι αγαπη να χαραζει..
κι απ την καρδια σιγα σιγα
να φευγει το μαραζι..
Παψε να κλαις.. και οτι θες
εγω θα σου το φερω..
ποσο μας πικρανε η ζωη
μοναχα εγω το ξερω..
(φευγω εγω?? χωρις εμε δεν κανετε..) :wink:
Κοίτα να μαθαίνεις πως είναι να πεθαίνεις
και μιας ζωής χαμένης σημάδια να μετράς
Κοίτα να μαθαίνεις πως είναι να πεθαίνεις
πώς είναι όταν χάνεις αυτόν που αγαπάς
Τι με κοιτάς δεν κάνεις λάθος είμαι εκείνος που ζητάς
είμαι αυτός που αν θυμάσαι του είχες πει πως αγαπάς
δε με μπερδεύεις με κανέναν έτσι με έκανες εσύ
τι με κοιτάς δεν κάνεις λάθος ήμουνα όλη σου η ΖΩΗ
Κοίτα να μαθαίνεις πως είναι να πεθαίνεις
και μιας ζωής χαμένης σημάδια να μετράς
Κοίτα να μαθαίνεις πώς είναι όταν μένεις
χωρίς ζωή κι αγάπη βοήθεια να ζητάς
κοίτα με και πες μου δικαιολογία βρες μου
αν πρέπει αν αξίζω που τώρα με ξεχνάς
Κοιτα.. κοιτα..
Τι ειναι η σταχτη κοιτα..
Κοιτα.. κοιτα..
Μη φοβηθεις την φωτια..
Μια σαιτα στου καημου την πλατη..
Μια σαιτα που σε ποναει με τον νοτια..
Παράθεση από: "Rakendytos"Κοιτα.. κοιτα..
Τι ειναι η σταχτη κοιτα..
Κοιτα.. κοιτα..
Μη φοβηθεις την φωτια..
Μια σαιτα στου καημου την πλατη..
Μια σαιτα που σε ποναει με τον νοτια..
Mia matia sou mono ftanei...aeroplano na me kanei???
Ματια μου ομορφα..
ματια ναζιαρικα..γλυκα μου ματια..
που μ ενα βλεμμα σου..κανεις την καρδια κομματια ..
κοιτα τις οδηγιες να δεις πως παιζει το παιχνιδι.. :D
Θέλω να γύρω στον ώμο σου
Να περπατήσω στο δρομο σου
Να δω τον κοσμο απ' τα ΜΑΤΙΑ σου
Να ανεβω τα σκαλοπατια σου
Θελω τη λάμψη απ' το βλεμμα σου
να πληγωθώ απ' το ψεμα σου
Να γινω μ' ενα σου μάλωμα
της φλόγας σου παρανάλωμα
καβάλα στο δελφίνι
το ΚΟΣΜΟ γύρισα
είπα να σε ξεχάσω
μα σ' αποθύμησα
Ειπα στους φιλους μου για σενα.. πως θα σε κλεψω για ενα βραδυ
πως θα σε φερω στα νερα μου.. θα κοιμηθουμε στο σκοταδι
Μα δεν τους ειπα την αληθεια..
Ειν οτι λεω απο συνηθεια..
Σήμερα που λάμπει ο κόσμος καθαρός
κι ο ήλιος είναι πιο ζεστός
και μια φωτιά μού καίει τα στήθια.
Σήμερα μπορώ ν'αγγίξω τις κορφές
να πιάσω λέξεις μαγικές
και να σου μάθω την ΑΛΗΘΕΙΑ.
Γράφω μεθυσμένες λέξεις
που έρχονται απ τα παλιά
όποιο δρόμο κι αν διαλέξεις
θα σε βγάλει πιο μακριά
ποιός έχει λόγο στην αγάπη
ποιός να έχει την ευθύνη
για να του πω να σταματήσει
να μη με πονάει εκείνη
Νυχτα ντυμενη με πανσεληνο.. και θαλασσα και γω
χρυσο φιλι στ ολογυμνο κορμι σου..
Νυχτα ντυμενη με πανσεληνο.. και μεθυσα σ εκεινη
τη γλυκια την τρικυμια της φωνής σου..
Οποιο δρομο και να παρω.. στο σωμα σου επανω περπατω
Οποιο δρομο και να παρω.. γινεσαι σκια μου.. σ αγαπω
αρε Δημητρουλααα :o
Σε ποιον να πω αυτά που θα 'λεγα σε σένα
ούτε στον ίδιο τον εαυτό μου δεν μπορώ
δεν έχω εγώ δικό μου άνθρωπο κανένα
αυτά που θα 'λεγα σε σένα για να πω
Εγώ που σ' ΑΓΑΠΩ μα δε σε είχα
Σωπαίνω εδώ
Σε άλλη αγκαλιά σε χέρια ξένα
Σε ποιον να πω
Αυτά που θα 'λεγα σε σένα
Να γλιστρουσες στο σκοταδι.. να πετουσες σαν αερικο
θα πεθανω αυτο το βραδυ.. θα πεθανω αν δε σε δω
Με γλυκο κρασι θα γινω.. αργοναυτης να ρθω να σε βρω
να σε ανταμωσω λιγο.. στης ψυχης μου το βυθο
Δεν μπορω..ο χειμωνας με πληγωνει αλλο πια.. δεν μπορω
Δεν μπορω..την αυλη μου καιει το χιονι.. αλλο πια δεν μπορω
Τα λάθη σου τ' ανέχτηκα μα ως εδώ, βαρέθηκα
Σε σένα δεν ξαναγυρνώ
Και φεύγοντας σου τραγουδώ
Αγόρι μου για άλλα μέρη έβαλα την πλώρη μου
Φουρτούνες το λιμάνι σου είχε αγόρι μου
Με πλήγωσες κι ΑΥΤΟ δεν το ξεχνώ....
:roll:
Φευγοντας να παρεις οτι θεεεες :git:
πραγματα αναμνησεις ενοχεεεεες..
Φευγοντας στη πορτα μη σταθειιις :git:
βρες τον τροπο να δικαιωθειιις :D
Πόσο μ΄ αρέσει ο τρόπος που μ' αγαπάς
όταν με φιλάς, το πόσο με ζητάς
αγαπώ τον ΤΡΟΠΟ που χτυπά η καρδιά σου
όταν βρίσκομαι μες την αγκαλιά σου
:oops:
Ποσο μ αρεσουν οι καραμελιτσες..
θα θελα να χα..δεκα σακουλιτσες..
(παλι και διαχρονικο ασμα...) :24:
ΘΑ ΄ΘΕΛΑ να 'σουνα εδώ σαν προσευχή σαν φονικό
να σε δικάζω και να σε παρηγορώ
Θα 'θελα να 'σουν μυστικό στην ενοχή σου να κρυφτώ
να σου ξεφύγω και μπροστά μου να σε βρω
:P
Εκεί ψηλά στον Υμμητό
υπάρχει κά..
υπάρχει κάποιο μυστικό
Υπαρχει λογος.. σοβαρος.. που ημουν νεος χλιαρος
αυτα μου τυχαν.. δυστυχως.. μα δεν τα κρυβω ευτυχως
και να ενας λογος.. σοβαρος
Που ειμαι ωραιιιος.. 8) που ειμαι ωραιιιος.. 8)
τις μέρες κρύβονται οι καρδιές
τις νύχτες τραγουδάνε
όσα δεν μπόρεσα να πω
σ΄αυτούς που αγαπάνε
Τις νυχτες που ξυπνω με ζωγραφιζεις
απανω στο μπουφαν σου απαλα..
Μα το πρωι που το φορας μου ψιθυριζεις
πως με φοβασαι πανω στην καρδια..
φοβάμαι για αυτά
που θα γίνου για μένα
χωρίς εμένα
Βαλκανιζατερ.. μ αναμενο μοτερ.. με τα φωτα και τα λαδια καμενα..
Βαλκανιζατερ.. χωρις αμορτισερ.. κι εχω βρει το μαστορα μου με σενα..
εσένα που σε ξέρω τόσο λίγο
εσένα που αγαπώ τόσο πολύ
για πες μου θες να μείνω ή να φύγω
για πες μου πριν μας 'εβρει το πρωί
Εσενα δεν σου αξιζε αγαπη.. εσενα δεν σου αξιζε στοργη..
εχεις το αιμα σου.. την αμαρτιααα.. εισαι ενα ψεμααα..
χωρις ψυχη..
ιστορία μου αμαρτία μου
[size=9]....(βοηθείστε)[/size] :P μεγάλη
είσαι αρρώστια μου
μεσ στα στήθια μου
και ποιός να σε βγάλει
(ιστορια μου ..αμαρτια μου.. λαθος μου μεγαλο)
Ο δρομος ειχε τη δικη του ιστορια..
καποιος την εγραψε στον τοιχο με μπογια..
ηταν μια λεξη μοναχα ελευθερια
κι επειτα ειπαν πως την εγραψαν παιδια..
αρε Λοιζο..
άμα δείς τα παιδιά
πες τους μόνο ένα γειά
από κάποιον που ήτανε μόνος..
είχε κάτι να πεί
μα σ'αυτή τη ζωή δεν υπήρξε γι'αυτόν
λίγος χρόνος... :cry:
Γεια σου ρε Μαρκο Βαμβακαρη.. καραβοκυρη Συριανε
που ανοιγες δρομο στο φεγγαρι.. κι ελεγες δυσκολα το ναι
ειχες δικο σου μπαιρακι.. στου Πειραια την αγορα
και συντροφια σου τ αερακι.. απ της Ψυταλειας τα νερα..
Γεια σου ρε Μαρκο Βαμβακαρη.. της μοναξιας μας ουρανε..
Άρχοντα σβήσε τα παλιά σου μυστικά
άναψε σπίρτο να σε βρει καμιά αγκαλιά
κόλπα κι αινίγματα μ' ανάβουν το μυαλό
δεν έχω δρόμο κι ουρανό..!
Καμια φορα θα σου κοψω την ουρα..
καμια φορα θα σου κοψω τα αυτια..
Να μην μπορεις.. κι αν το θελ.. κι αν το θελησεις να κρυφτεις..
Γι αυτο κι εγω.. διαλεγω αυτοοοοοοο το κολπο..
(Ερατω δες τον τροπο που παιζει το παιχνιδι στην πρωτη σελιδα..)
Μια γίδα μια φορά
κουνούσε την ουρά
κουνούσε και τα αυτιά
και χώθηκε βαθιά
να φάει χλωρά κουκιά
:lol:
Μια κοτα στρουμπουλη.. μια κατασπρη πουλαααδα
ξεκινησε η τρελη.. για βολτα στη λιακαααδα
κι ενα μαυρο πετειναρι.. κικιρικου την κορταρει
κικιρικου την κορταρει.. ενα μαυρο πετειναααρι :o
:P
:24: :24:
Το φεγγάρι κάνει βόλτα
στης αγάπης μου τη πόρτα
το φεγγάρι κάνει κύκλο
στης αγάπης μου το κήπο
Φεγγαρι μαγια μου κανες..
και περπατω.. και περπατω στα ξεεενα..
ειναι το σπιτι ορφανο.. ορφανοοο
αβασταχτο το δειλινο.. και τα βουνααα
και τα βουνα.. και τα βουνα κλαμενα..
Στειλε ουρανε μου ενα πουλιιιι
να παει στη μανα υπομονη.. :moonwalk:
Κι εσύ φεγγάρι που περνάς
μέσα απο την αυλή της
μεσ στο καθρέφτη σου να δω
για λίγο τη μορφή της
Λιγο ψωμι.. λιγες ελιες και το λυχναρι
και το νερο της ξενιτιας σου τ αλμυρο..
τ αλογα τρεχουν κει χωρις τον καβαλαρη..
μα ποιος προφταινει να κερδισει τον καιρο..
τωρα που ο κοσμος ειναι πορτα με χορταρι..
κι οσο να ψαξω στη ζωη δεν θα σε βρω..
Ενα όμορφο αμάξι με δυό άλογα
Να μου φέρεται τα μάτια μου σαν κλείσω
το ντουνιά με τα στραβά και τα παράλογα
καβαλάρης μια φορά να σεργιανίσω
Μεσα στις λιμνες.. των ματιων μου
σαν των Ιωαννινων δυο..
φαντασμα η.. κυρα Φροσυνη
να πνιγεται κι εγω να ζω..
Ματια μου.. ματια μου
λιμνοθαλασσες καθρεφτες..
να περνας.. να κοιτας..
και να βλεπεις ποιοι ειν οι φταιχτες..
θα σπάσω τους καθρέφτες σου
σαράντα δυο κομμάτια
να βλέπεις να χτενίζεσαι
μεσ στα δικά μου μάτια
θα σπάσω κούπες
για τα λόγια που 'πες
και ποτηράκια
για τα πικρά λογάκια...
Ανόητες αγάπες
ανόητα φιλιά..
λόγια λόγια λόγια
λόγια ψεύτικα
λόγια, λόγια ψεύτικα
Τα ψευτικα τα λογια τα μεγαλα..
μου τα πες με το πρωτο σου το γαλα..
μα τωρα που ξυπνησανε τα φιδια..
εσυ φορας τ αρχαια σου στολιδια..
και δεν δακρυζεις ποτε σου.. μανα μου Ελλας ..
που τα παιδια σου σκλααααβους ξεπουλααααας :git:
Χάρτινο το φεγγαράκι
Ψεύτικη η ακοργιαλιά
Αν με πίστευες λιγάκι
Θα ήταν όλα πιο καλά
Αν μ αγαπας κι ειν ονειρο..
ποτε να μην ξυπνησω..
μες στη γλυκια τη χαραυγη
ποθω να ξεψυχησω..
αν μ' αγαπάς θα κλέψω χρώμα της φωτιάς και λευκό πανί
οι δυο μαζί να ζωγραφίσουμε ξανά τη ζωή
αν μ' αγαπάς δεν θα 'χει γκρίζο πουθενά να κοιτάς
θα με κρατάς και σε λιμάνια γιορτινά θα με πας...
Σαν με κοιτάς
ηλιοβασίλεμα στα μάτια σου, φωτιά
καίγομαι μέσα στη δική σου τη ματιά
λιώνω σαν φλόγα την αυγή σαν με κοιτάς
αχ! ]
καίγομαι, καίγομαι
ρίξε κι άλλο λάδι στη φωτιά
πνίγομαι, πνίγομαι
πέτα με σε θάλασσα βαθιά
Μαλλια βρεγμενα.. δαχτυλα μπλεγμενα
το φως που ξημερωνει.. η αγαπη που λυτρωωωνει
στη θαλασσα.. να κρυφτουμε στη θαλασσα
να χαθουμε στη θαλασσα..
στη θααααλασσα μαζι.. στη θαααλασσα μαζι..
σ' αγαπώ
όπως η άβυσσος το φως
όπως τα όνειρα ο φτωχός
κι ο κουρασμένος στρατιώτης την ειρήνη...
Τα ονειρα που βυζαξαμε με της καρδιας μας το αιμα..
πεταξαν και χαθηκανε μες της ζωης το ρεμα..
μα ταχα εμεις παντοτινα τα αφταστα θα ζητουμε??
Βαλτε να πιουμεεεε..
μες στη ζωή δρόμοι ανοίγονται σωρό
κι όποιον γουστάρεις τον τραβάς κι όπου σε βγάλει
μα είναι κι ένα μονοπάτι πονηρό
που πάει ντουγρού στην κατηφόρα τη μεγάλη
μα είναι κι ένα μονοπάτι πονηρό
που πάει ντουγρού στην κατηφόρα τη μεγάλη...
Δρόμοι παλιοί που αγάπησα και μίσησα ατέλειωτα
Κάτω απ’ τους ίσκιους των σπιτιών να περπατώ
Νύχτες των γυρισμών αναπότρεπτες κι η πόλη νεκρή
πόσο πολύ, πόσο πολύ, πόσο πολύ σ' αγάπησα
πόσο πολύ σ' αγάπησα ποτέ δε θα το μάθεις
απ' τη ζωή, απ' τη ζωή, απ' τη ζωή μου πέρασες
κι αλάργεψες κι εχάθης
Μια ζωη στο ριιισκο..
να πονταρω στη στιγμη..
μια ζωη στη συνοικια.. σ ενα τοιχο..
να ζωγραφιζω εεενα γιατι.. :moonwalk:
μια ζωή μέσα στους δρόμους και στις νύχτες
μια ζωή με παρανόμους και ξενύχτες
μια ζωή τα ίδια λόγια να μου λένε
έχω βαρεθεί τον κόσμο κι όλα μου φταίνε!
Κοσμος που εσπαγε
μετραγε τα κοματια του..
κι εγω χανομουνα
σουρουπο μες τα ματια του..
Χαδι μου μακρινο
μιας αλλης ανοιξης μυρωδια..
αστρο μου φωτεινο
παντα φοβομουν τη ξαστερια..
Ποτε θα κά..ποτε θα κάνει ξαστεριά
Ποτε θα φλεβαρίσει
:lol:
Ποτε Βουδας.. ποτε Κουδας.. ποτε Ιησους κι Ιουδας
εχω καταλαααβει ηδη.. της ζωης μου το παιχνιδι
εχω καταλαβει ηδη.. της ζωης μου το παιχνιδι
Ποτε Βουδας ποοοτε Κουδας.. ποτε Ιησους κι Ιουδας :git:
Ρωτάω τον Αυγερινό
που λέει πάντα αλήθεια
να θα σε ξαναδώ ποτε
κι αυτός μ ακούει και σβήνει
Τα τσιγαρα αναβοσβηνω.. κανω το πικρο γλυκο
κι ο καπνος που παει επανω.. φτιαχνει ενα μηδενικο
κι ο καπνος που παει επανω.. φτιαχνει ενα μηδενικο
Φιλοι με ρωτουν τι κανω.. πως τα παω.. πως περνω
κι εγω αναβω ενα τσιγαρο.. και δεν ξερω τι να πω
κι εγω αναβω ενα τσιγαρο.. και δεν ξερω τι να πω
(ασχετο..αλλα λατρευω τον Ορφεα και μου τον θυμησες..)
(όχι και τόσο άσχετο..αναβοσβήνω και ρωτούν ..υπάρχουν οι λέξεις
αλλά σε άλλο πρόσωπο... :wink: ξέρεις πόσες φοπρές το κάνω εγώ αυτό? :P )
Μην τρομάξεις αν χαθώ
Μη με ψάξεις θα σε βρω εγώ
Μη με ψάξεις θα σε βρω
Θα σε βρω εγώ
Οταν θάχω μάτια να σε δώ
Μη ψάξεις μη τρομάξεις
θα σε βρω εγώ
εε να το επαναλαβω τοτε.. :D
απο τον ιδιο..ενα τραγουδι που μου το αφιερωνουν συχνα..
και το γουσταρω..
Στο καφενειο.. εχουνε δυο μηνες.. να τον δουν
με την καλη του.. εχουν αλλο τοσο.. να βρεθουν
Ο καιρος περναει.. σπιτι δεν παταει
λες να ταξιδευει.. μοναχος
αλλος ενας ασωτος.. υιος
εεε! ωραία τραγουδάκια έχει εδώ! κι εγώ ξεχάστηκα; ]
σου εχουμε βαλει απουσια.. :wink:
παιξε ντε..
Παράθεση από: "Rakendytos"Στο καφενειο.. εχουνε δυο μηνες.. να τον δουν
με την καλη του.. εχουν αλλο τοσο.. να βρεθουν
Ο καιρος περναει.. σπιτι δεν παταει
λες να ταξιδευει.. μοναχος
αλλος ενας ασωτος.. υιος
δυο μερες μονο
να σ'εχω διπλα μου ξανα
για τοσο μονο....
Δυο φιλοι απ την Κοκκινιααα
καναν στο μαγαζι ζημιααα
το μπουζουκι του Νικολα του το σπασανεεε
και το κεφι του αποψε το χαλασανεεε
(αμαν ζημια..)
ολα τα φταιει μια μικρη..
που μπηκε μες στο μαγαζι..
τη ματια της στο Νικολα.. την επεταξε
κι απ τα φυλοκαρδια μεσα αναστεεεναξεεεε :moonwalk:
Μου σπασανεεε τον μπαγλαμά
κατί παλιόμαγκες εψές αργά
εψές σαν όλα τα βραδάκια
να πάνε κάτω τα φαρμάκια
:roll: συνεχίστε το...
μες την υπόγεια την ταβέρνα
μες σε καπνούς και σε βρισές
απάνω στρίγγλιζε η λατέρνα
όλ' η παρέα πίναμ' εψές
εψές, σαν όλα τα βραδάκια,
να πάνε κάτου τα φαρμάκια
σφιγγόταν ένας πλάι στον άλλο
και κάπου εφτυούσε καταγής
ω! πόσο βάσανο μεγάλο
το βάσανο είναι της ζωής
όσο κι ο νους να τυραννιέται
άσπρην ημέρα δε θυμιέται
ήλιε και θάλασσα γαλάζα
και βάθος τ' άσωτ' ουρανού
ω! της αβγής κροκάτη γάζα
γαρούφαλα του δειλινού
λάμπετε, σβήνετε μακριά μας
χωρίς να μπείτε στην καρδιά μας...
]
ήλιε μου αν την δείς
πές της πως πεθαίνω
πες της να χαρείς
πως την περιμένω...
Πεσ' το μ'ενα φιλί
κανε με να σ'αγαπήσω,
Πέσ' το μ'ενα φιλι,
α Πέσ'το μ'ενα φιλί!
Το φιλι γυαλι.. που ραγισε
τ ακριβα σου ματια καθρεφτιζοντας..
και μετα η χαρα ναυαγησε
σαν βυθος μαζι.. κι οριζοντας
Το κορμι κι η ορμη.. μυστηριο
δαχτυλιδι μαυρο με την πετρα του..
ποιος καημος χωραει στα μετρα του
Και μετα.. το Γεια μαρτυριο..
Στ ονομα σου Αναστασια.. κρεμασμενα λες χιλια ταματα
Μετά δε θα υπάρχει μετά
όλα τελειώνουν μετά
πόσο πολύ με τρομάζει
αυτό το μετά
Ποσο πολυ.. ποσο πολυ.. ποσο πολυ σ αγαπησα
ποσο πολυ σ αγαπησα
ποτε δε θα το μαθεις..
(απ' τη ζωή μου πέρασες
κι αλάργεψες κι εχάθης....)
]πόσο σ' αγαπώ
δεν ξέρω πόσο σ' αγαπώ
μέτρο δεν έχει η αγάπη
είν' απ' τον ήλιο πιο ψηλά
είν' απ' τον ήλιο πιο ψηλά
και δεν την φτάνει μάτι...
Πέφτω
πέφτω από ψηλά κοντά σου
τρέχω
και φεύγεις μακρυά...
Η δυναμη που ξεπεσε και εγινε καταρα
η φημη που απλωθηκε και εγινε λοιμος..
η πικρα πως καταγεται απ την δικη μας φαρα
μας επεισε και εγινε αφεντης τιμωρος..
οτι φτιαχνω.. και οτι χαλασα
βουτια απο [size=18]ψηλα[/size]
σε μολυβενια θαλασσα..
Στάξε τη πίκρα σου μες στο ποτήρι
μετανιωμένος σα φαρμάκι να την πιώ
και να γκρεμίσω το στερνό γεφύρι
ανάμεσα στους δυό
στάξε την πίκρα σου μες στο ποτήρι
μετανιωμένος σα φαρμάκι να την πιώ
και να σκοτώσω αυτό το άγριο φίδι που λένε εγωϊσμό...
Δώσε μου ναπιώ απ'το ποτό το δυνατό,
του χωρισμού το βάλσαμο....
Δώσε μου το τσιγάρο σου να ανάψω
δώσε μου το ποτήρι σου να πιάω
και άσε με να γύρω και να κλάψω
στην αγκαλιά που αγαπώ...
Δώσε μου το τσιγάρο σου να ανάψω
δώσε μου το ποτήρι σου να πιώ
και άσε με να γύρω και να κλάψω
στην αγκαλιά που αγαπώ...
στο τσιγαρο που κρατω
στον ενα μου θεο
ετσι μια ζωη θα σ'αγαπω
Κόκκινο γλυκό μου στόμα
φίλησέ με
πές μου πως με θές ακόμα
κι άφησέ με
της ζωής μας να αλλάξω
τα γραμμένα
κι όπου λέει δύο για μας
να γράψω ένα... :wink: (δεν είναι πολύ ωραίο τραγούδι)??(άσχετο)
Ναμα..πολυ γλυκο..
Θελω να γραψω ενα τραγουδι και στην πορτα να στο αφησω
μεσα απο τα λογια μου ξανα να σ αγαπησω..
Θελω να γραψω ενα τραγουδι και τον πονο να μοιρασω
μηπως μπορεσω μια στιγμη να σε ξεχασω..
θέλω να σε ξεχάσω
θέλω να σε ξεχάσω
κι ότι θυμίζει εσένα να το αλλάξω
το χρόνο να γυρίσω και να τον σταματήσω
τη νύχτα εκείνη λίγο
πριν σε γνωρίσω
Μα έλα που δε μπορώ στιγμή μα έλα που δε μπορώ λεπτό
δίχως εσένα τη ζωή μου να τολμήσω σκεφτώ...
Μα έλα που δε μπορώ στιγμή μα έλα που δε μπορώ λεπτό
δίχως εσένα τη ζωή μου να σκεφτώ...
μπράβο ρακ..κι ένας άλλος άνθρωπος που ακούει τα πάντα..πιστεύω.. :P
Θελω να πιω μαζι σου ενα τσιγαρο
να δω να καιγεται στα χειλη σου ο χρονος..
Θελω να πιω μαζι σου ενα τσιγαρο
για μια στιγμη.. να γελαστω και να ξεχασω..
ν αρνηθω πως ειμαι μονος.
Τα πιο βαρια ναρκωτικα που εχω παρει
ειν η αγαπη μου.. ο φοβος. κι η ελπιδα
κι ετσι οπως βουτηξα.. ο τρελος με το κεφαλι
σαν την εξαρτηση.. του παθους σου η παγιδα. :wink:
Κι άναψα τσιγάρο με τα ρούχα σου
ίχνος δε θα μείνει από'σένανε
κι έριξα τη στάχτη μες στη κούπα σου
που πινες τα χρόνια μου,έπινες κι εμένανε...
Τσιγαρο ατελειωτο βαρυ η μοναξια μου
μοιαζει γυναικα κουρασμενη απ το δρομο..
ριχνει το γελιο της και καθεται κοντα μου
κερνα τα επομενα και με χτυπαει στον ωμο..
Κράτα κι ένα ποτηράκι
για το πιο πικρό φαρμάκι
να το πιω κι απ' την καρδιά μου
να σου ευχηθώ
καλή τύχη γεια χαρά σου
μην πετάς τα όνειρα σου
μην τα βρω ποτέ στο δρόμο
και σε λυπηθώ
Κρατα για το τελος.. το πιο μεγαλο μισος
τοτε μονο ισως.. μπορει να σ αρνηθω
Να μπορω να λεω.. κοιτα με δεν κλαιω
πως εμαθα να χανω.. αλλα δε θα χαθω
Κρατα κι ενα ποοοτηρακι.. :git:
ώχ...το μετέτρεψε σε ροκιά... :P
Αν σ'αρνηθώ αγάπη μου
κακό μεγάλο να βρω
να μη με θέλει ο ουρανός
ήλιο να βλέπω μαύρο
Αν σ'αρνηθώ φιλώ σταυρό
κι όρκο βαρύ σου κάνω
αν σ'αρνηθώ αγάπη μου
να πέσω να πεθάνω...
Οταν χαραζει..o πρωτος στεναγμος
βγαινει απ τα πιο σφιγμενα χειλη..
σαν πεταλουδα..στην καμαρη πετα
ψαχνοντας ανοιγμα να φυυυγει..
Αν εισαι μονος.. αν εισαι αδυναμος
η χαραυγη θα σε ξεκανει..
εχει το μυρο.. εχει τη σιγαλια
εχει τον ηλιο τον αλααανη..
μυρίζει η κάμαρη απ'το άρωμά σου
δεν ξέρω τι να κάνω τι να πώ...
Θέλω να σε ξαναδώ
δε θέλω πια να ζώ χωρίς να σε αγγίζω
θέλω να σε ξαναδώ
κουράστηκα να ζώ
στο μαύρο και στο γκρίζο..
Στο αδειο μου πακετο αποψε μπηκες..
δεν ξερω τι ζητας και αν το βρηκες..
αχ να σουνα τσιγαρο τελευταιο..
γουλια γουλια μαζι σου να τα λεω..
Μα τι να πω
που μια στεγνος απο ψιλα και απο παρεα.. :moonwalk:
και σ αγαπω.. γιατι σαι απιαστη σαν ολα τα ωραια..
Σ΄άγαπώ, σ'αγαπώ γιατί εισαι ωραία
σ'αγαπώ γιατί εισαι ωραία,
σ'αγαπώ γιατί είσαι εσύ!
"Δεν έχω ξαναδεί
μωρό μου πιο ωραία
θα το 'θελα πολύ
να κάνουμε παρέα.
Μωρό μου απ' τη στιγμή
που φάνηκες μπροστά μου
χτυπάει σαν τρελή
για σένα η καρδιά μου.."
μια καρδια τα χερια μου σου φερανε
καντην οτι θες ειναι για σενανε
Γιατί καρδιά μου πάλι τόση ερημιά.
Γιατί στα μάτια μου υπάρχει τόσος πόνος .
Γιατί προδόθηκες γι' ακόμα μια φορά.
Γιατί για σένα να υπάρχει ένας δρόμος.
Ζητάς πολλά από μια πέτρινη καρδιά.
Τόσες φορές στο εμπιστεύτηκα τα βράδια.
Μα εσύ μετά την τελευταία μαχαιριά
άρχισες να' χεις ενοχές για τα σημάδια...
Καρδιά μου ήσουν γυάλινη κι αυτή μια πέτρα
Σου το πα μα τον δρόμο σου εσύ τραβάς
Αφού μαζί της τα βαλές κομμάτια μέτρα,
να μάθεις να πληρώνεις όταν λάθος αγαπάς
Μπροστα σου τα φωτα μιας πολιτειας
που περιμενει τις ανασκαφες..
και τα κλουβια με τα καναρινια που κοιμουνται
βαλμενα στη σειρα..
κι γω που δεν εμαθα ακομα ποιος ειμαι
ενας κουρασμενος σκοπος..
χωρις προοπτικη..
κι συ που σε λιγο θα σβησεις..
ενα απο τα φωτα για να κοιμηθεις..
με καποιον που μου μοιαζει..
κι εγώ που ζω για πάντα εδώ
κι όλο φεύγω το τέλος πριν να δω
κάθε νύχτα που περνάει γυρίζω ξανά
σκοτάδι γίνομαι και παραδίνομαι
στο ρυθμό σου που καίει ακόμα
αυτό το σώμα που μένει χρόνια χωρίς σκιά
κάθε νύχτα που περνάει σαν ταινία
κι ό,τι ζήσαμε προβάλεται με φόντο την πλατεία
κάθε νύχτα που περνάει πάντα εδώ
κι όλο φεύγω πριν μείνουμε μόνοι
το τέλος μην το δω...
Η νυχτα κανει απιστιες
και παιρνει μερος σε ληστειες..
βαζει μια βομβα στη Κυψελη
και υστερα λεει οτι θελει..
Η νυχτα οτι και να γινει
αναλαμβανει την ευθυνη..
αυτος που ξερει τι συμβαινει
με τη νυχτα ζει και σωπαινει..
Λέει λέει λέει όλα τα μετράει
στα ψηλά μπαλκόνια τραγουδάει
πέφτει χαμηλά παρπατάει
λέει λέι λέι μα όταν σταματήσουν τα ρολόγια
όλα αυτά θα μείνουνε στα λόγια
βγές λοιπόν ψυχή μου απ'τα υπόγεια
μπας και δώ το φώς το αληθινό...
Με λοοογια να καινε.. οι αληηηθειες να κλαινε
Να λεεεες δεν σε νοιαζει.. ο δροομος που βγαζει
Με λοοογια να καινε.. ψυχεεες φορτωμενες
Να λεεες δεν πειραζει.. μα πιαααα δεν με ψαχνεις
Ποτε θα με μαθεις... ποτε θα με μαθεις..
Ποτέ δε θα μάθεις πόσο μου λείπεις.
Δεν την αντέχω τόση μοναξιά.
Ποτέ δε θα μάθεις πώς χτυπάει η καρδιά μου
όταν σε βλέπω από μακριά.
Ποτέ δε θα μάθεις πως για σένανε πίνω.
Να ξεκολλήσω όμως δεν μπορώ.
Ποτέ δε θα μάθεις πως πονάω όταν σε βρίζω.
Είναι που θέλω να σ’ έχω μόνο εγώ :roll:
Ποτε Βουδας.. ποτε Κουδας.. ποτε Ιησους κι Ιουδας :cheers:
εχω καταλαβει ηδη.. της ζωης μου το παιχνιδι
εχω καταλαβει ηδη της ζωης μου το παιχνιδι..
Ποτε Βουδας ποτε Κουδας.. ποτε Ιησους κι Ιουδας
Δεν μπορέσανε τα σύννεφα να φέρουνε βροχή,
έχεις γίνει το σαράκι που μου τρώει την ψυχή,
πότε θα 'ρθεις για ν' αλλάξεις τον καιρό,
σαν την έρημο στεγνώνω, δεν μπορώ,
για τα χείλη σου διψάω και δε μου 'δωσες να πιω
Πέφτει βροχή πεφτεί βροχή
στον ουρανό τ'αστέρια
πεφτει βροχή πεφτει βροχή
μεσα στα δυο σου χέρια
εβγα στο σκοτάδι και περπάτα και ας μην θέλουν οι θεοι,
έχεις δώρο τα γλυκά σου νιάτα έχεις δώρο τη ζώή!
θελω μες τα δυο της ματια να κοιταζω
μες τα δυο της ματια κοιταζω
μες τα ματια της
μεσα στα δυο της ματια
να κοιταζω
μες τα καταστα της τα ματια
μια θαλασσα ανοιχτη
μες την αγκαλια της ο ηλιος
να γιατρευει καθε πληγη
κι απο τα μαλια της πλεξουδες
να ζεσταινουν καθε διαβατη
που χει ξαποστασει πανω στο σταρενιο της κορμι
κι εχει αποκοιμηθει
Ση καρδιά μου υπάρχει θέση
μοναχά για μια πληγή
μη φοβάσαι δε στερεύει
της αγάπης η πηγή
όταν τρέμει τρέμει το αίμα στο φιλί...
Αϊ σκοτεινο φως του ερωτα..
τρεμαμενο αιμα.. του ερωτα
μες τη γητεια σου ελησμονησα τους φονιαδες καιρους..
γενησα ροδινα μωρα.. σε μελλον με αστερια..
αϊ σκοτεινο φως του ερωτα..
Αϊ της αγαπης μαχαιρια..
στης νιοτης το κρουστο κορμι..
πληγη που αναβλυζε.. ευωδιες φιλιων και μουσικη
ντυνοντας το γυμνο ερημο κοοοσμο
αϊ της αγαπης μαχαιρια..
έρωτα...έεερωωταααα
έεεερωταααα...
δεν έδωσα πολλές λέξεις για τον επόμενο?? :lol: :lol: :P :P :P :twisted:
Του ερωτα τα σιδερα
φωτια δεν τα λυγιζει..
μοναχα το πικρο φιλι
που δυο καρδιες ραγιζει..
μαλαμα ο Σωκρατης..
Σπάει η φωνή μου σίδερα
πόσο σε θελω σήμερα
τα πάντα δίνω στη ζωή
για να σ'έχω..
έχω μια αγάπη ολόδικη μου
τριαντάφυλλο άστρο μου κι αυγή μου
χίλιοι άντρες δεν θα το μπορούσαν
όπως εγώ όπως εγώ να σ' αγαπούσαν
μέσα στα μάτια σου γλυκές
του Άη Γιάννη ανάβουν οι φωτιές
μέσα στα μάτια σου
ο κόσμος όλος
έρωτας έρωτας
κεραυνοβόλος..
Ματια μπλε.. φθινοπωρινα.. τυλιγμενα σε παχνη
ματια μπλε.. που παντοτινα η καρδια θα σας ψαααχνει
και ποιος.. ταξιδευει στα ματια σου...
κάτι έχω πάθει με τα μάτια σου
θα δινα τα πάντα για τα χάδια σου
βλέπω στο κορμί μου τα σημάδια σου
απ'τα μάτια σου
απ'τα μάτια σου...
Μέσα στις λίμνες των ματιών μου
σαν των Ιωαννίνων δυο
φάντασμα η κυρα Φροσύνη
να πνίγεται κι εγώ να ζω
Μάτια μου μάτια μου
λιμνοθάλασσες καθρέφτες
να περνάς να κοιτάς
και να βλέπεις ποιοι είν' οι φταίχτες
Στις θάλασσες των ομματιών μου
σαν του Ευξείνου πόντου δυο
πέσε να δροσιστείς μωρό μου
και μη φοβάσαι εγώ είμαι εδώ
Μάτια μου μάτια μου
λιμνοθάλασσες καημένες
να βουτάν οι καρδιές
και να βγαίνουν στεγνωμένες
Να περνά να βλέπω πώς περνάς
κι ας σ'έχουν να γελάς οι άλλοι σαν κι εμένα
(δε θυμάμαι παρακάτω) :roll:
Να περνας.. κι αν τελειωσε για μας..
εγω εδω αγαπη μου.. θα νοιαζομαι για σενα.. :wink:
Να με προσεχεις.. γιατι εχω πεσει χαμηλα
εχω πεσει χαμηλααα.. ματια μου γλυκα να με αντεεεχεις
να με προσεχεις.. μεχρι να σηκωθω ξανα
λιγο ακομα μοναχα.. ματια μου γλυκα πως με αντεεεεχεις
Να με προσεχεις..
Σε θέλω με θέλεις
γιατί να το σκεφτόμαστε
σε θέλω πολύ με θέλεις κι εσύ
γιατί δε παντρευόμαστε.
ημαρτον..
Θελω να πιω μαζι σου ενα τσιγαρο
να δω να καιγεται στα χειλη σου ο χρονος..
Θελω να πιω μαζι σου ενα τσιγαρο
για μια στιγμη.. να γελαστω..
και να ξεχασω.. ν αρνηθω πως ειμαι μονος..
Τα πιο βαρια ναρκωτικα που εχω παρει
ειναι αγαπη μου.. ο φοβος και η ελπιδα..
κι ετσι οπως βουτηξα.. ο τρελος με το κεφαλι
σαν την εξαρτηση.. του παθους σου η παγιδα..
Να μουν άφιλτρο τσιγάρο
να μ'ανάβεις να με καίς
κι απ'τα δάχτυλα στα χείλη
να πηγαίνω όποτε θές...
το ήμαρτον που πήγαινε???Ε?Ε?Ε?Ε?Ε?Ε?Ε?Ε?Ε?Ε?Ε?
..στο οτι δεν εχω φαντασια Πατριδα ειναι η φαντασια μου!
Τσιγαρο ατελειωτο βαρυ η μοναξια μου..
μοιαζει γυναικα κουρασμενη απ το δρομο..
ριχνει το γελιο της και καθεται κοντα μου..
κερνα τα επομενα και με χτυπαει στον ωμο..
Κράτησες μισά τα Σ'αγαπώ
άντε μοναξιά μου σε βαέθηκα
πριν προλάβω λίγο να χαρώ
μόνος στη ζωή μου πάλι βρέθηκα
Το ονειρο που χαθηκε.. να ξαναβρω γυρευω
αιντες.. αμαααν αμαααν αμαααν ..να ξαναβρω γυρευω
Παλι εσενα στο μυαλο.. εχω και ταξιδευωωω
αιντες αμαααν αμαααν αμαααν ..εχω και ταξιδευωω :cheers: ω...
Λιδάκης???ξεσαλώνουμε βλέπω... :P
Εγώ μαζί με το εγώ μου στο φιλί της ζωής
φοιτητής μιας στιγμής στην αληθεία μου εδώ
ταξιδεύω το εγώ μου πηδώ στο κενό μου
μην φεύγεις ζωή μου κρυφή μου πληγή
ταξιδεύω το εγώ μου στο φιλί της ζωής
φοιτητής μιας στιγμής στην αλήθεια μου εγώ
ταξιδεύω το εγώ μου πηδώ στο κενό μου
μισή μου ζωή τεχνητή αναπνοή
Μανωλης..με την βελουδινη φωνη του..
Εγω.. με τις ιδεες μου.. κι εσεις με τα λεφτααα σας.. :moonwalk:
νομιζω.. πως τα θελετε.. μονα ζυγα δικαααα σας..
δεν θελω.. την κουβεντα σας.. ουτε τη γνωριμια σαααας..
Δε θέλω τέτοιους φίλους
δε θέλω τέτοιους φίλους
που να με κάνουνε πικρά να πληγωθώ
δε θέλω δε θέλω
δε θέλω τέτοιους φίλους
φιλους που θέλουν να με βλέπουν να πονώ... :wink:
Φερτε μου ενα μαντολιιινοοοο... για να δειτε πως πονω
κι υστερα θα γινω κριιιινοοοο.. κι υστερα πια θα χαθω
Τι με νοιαζει κι αν χαθω.. αφου θα χω γινει κρινο
φερτε μου ενα μαντολινο..
Κι ύστερα πήρες από πάνω μου το χιόνι
κι ύστερα τίναξες τη στάχτη απ' τη ζωή μου
πήρες στα μάτια το παράπονο να λιώνει
κι ύστερα έκλαψα κοντά σου ως το πρωί
Κι ύστερα κι ύστερα
μα δεν υπάρχει ύστερα
κλείσαν ξανά τα σίδερα
κι όλα τελειώνουν σήμερα
μόλις ξυπνήσω το πρωί πολύ πρωί
πριν ξημερώσει δηλαδή καλά καλά
λέω από μέσα μου μουλάρι σήκω ντύσου
γιατί εδώ σε περιμένουνε πολλά
και τότε τρέχω να ξυπνήσω, να ταΐσω
να ποτίσω και να ντύσω τα παιδιά
ενώ παράλληλα ετοιμάζω πρωινό για τον πασά...
]
Μoλις ξυπνησω το πρωι.. τα βλεπω ολα μαυρα
θελω μια κουπα με καφε..και δυο τσιγαρα μαυρα
Τι νοημα εχουν ολα αυτα.. τι τρεχω να προλαβω
περασε η μιση ζωη.. διχως να καταλαβω
Τασακι κι αποτσιγαρα.. φλιτζανι κατακαθι
ολα μαζι στον τενεκε.. κι απανω το καπακι
Μα φτανω στην εξωπορτα.. κοιταζω τον καθρεφτη
κι αντι να ριξω μια μπουνια..χαμογελω στον ψευτη
δεν θελω να'μαστε ουτε φιλοι ουτε εχθροι,
θελω να μην θυμαμαι.
και οταν ξυπνησω το πρωι να εισαι εκει,
για να μου πεις μην φοβαμαι.
Παπαζογλου
(καλημερα!!)
Φεγγεις σαν αστρο μες στις ζωγραφιες μου
τροχια που δινει στα φωνηεντα ρυθμο..
Μοιαζω φιγουρα που ειναι εξοριστη στην αμμο
κοιτω κοραλια απ της ζωης μου το βυθο..
Απ τον καθρεπτη η φουρτουνα σου μ αρπαζει
και στα νησια σου μ εξοριζει ναυαγο..
αλοτε η πορτα σου το δρομο μου μου φραζει
ειμαι γυμνος.. κι εχω 40 πυρετο..
Ασχετο αλλα αυτο μου ρθε στο νου..
(καλημερα στο Πλασακι)
(κι εμένα αυτό..... αλλά βρήκα και σχέση! ]
άραγε τι να φταίει, τι;
που ονειρευόμαστε στον ξύπνιο
και να 'ναι η λησμονιά αυτή
που ανοίγει πόρτες το πρωί
στον πρώτο χτύπο....
με τι καρδιά ξαναγύρισες
συγγνώμη να μου ζητήσεις
και πάνω που σε λησμόνησα
ότι έκανες να μου θυμίσεις
Αγάπη μου επικύνδινη
φοβάμαι και τη σκιά σου
ερείπιο με κατάντησες
με τον άπιστο τον έρωτά σου.. :roll:
με τι καρδιά να σ' αποχαιρετήσω
με τι καρδιά τραγούδι να σου πω
στον ουρανό με τ' όνειρο θα ζήσω
στον ουρανό σαν άστρο θα χαθώ
βάλε φωνή κοντά σου να γυρίσω
βάλε φωνή τη γη να θυμηθώ
Αχ η ζωη ειναι βουτηρο στον ηλιο..
ολα στη γη το λενε καθαρα..
οποιος πονα και δεν το φανερωνει..
κανει τον πονο αρχοντα..
Βαλε κρασι.. στου φιλου το ποτηρι
κι η μοναξια.. ας κανει χαρακιρι
Αν δεις στον ύπνο σου ερημιά
και δέντρα μαραμένα
Αν κλαιν στο κήπο σου πουλιά
και μια καρδιά στα ξένα
Αν δεις στον ύπνο σου Εκκλησία
Αν δεις την Παναγία
Κάνε το πόνο μου χαρά
Το δάκρυ μου Ευτυχία
Aν θυμηθεις τ ονειρο μου.. σε περιμενω να ρθεις
μ ενα τραγουδι του δρομου να ρθεις ονειρο μου..
το καλοκαιρι που λαμπει τ αστερι με φως να ντυθεις..
με φως να ντυθεις..
όνειρο δεμένο στο μουράγιο
πόρτα μου κλεισμένη στο νοτιά
έκανα τον πόνο μου κουράγιο
στην αγάπη μου έβαλα φωτιά
μαύρος, βαρύς ο ουρανός
απόψε που 'ρθες να με βρεις
είναι μεγάλος ο καημός
να τον αντε-
να τον αντέξεις δεν μπορείς
Αποψε ειμαστε κι οι δυο μας σιωπηλοι..
Ακομα και οι λεξεις φοβηθηκαν τα χειλη..
Το ξερω θα μου δωσεις ενα φιλι..
και θα μου πεις να μεινουμε δυο φιλοι..
και θα μου πεις να μεινουμε δυο φιλοι..
και θα μου πεις να μεινουμε δυο φιλοι..
Δεν θελω να μαστε ουτε φιλοι ουτε εχθροι..
χρόνια φίλοι κι όπως σ'έβλεπα
να μιλάς και να γελάς
άθελά μου αναρωτήθηκα
με ποιον τρόπο να φιλάς
βαθύ φιλί που μας ξάφνιασε
και να, ο χρόνος σταμάτησε
τα βλέφαρά σου μισάνοιχτα
και στο κορμί μου μεσάνυχτα
με το πρώτο μας φιλί
Χθες βράδυ ονειρεύτηκα ένα βαθύ πηγάδι
μα ο κουβάς που ρίξαμε χάθηκε στο σκοτάδι
Ψηλά επάνω στέκονταν γεμάτη η σελήνη
μα παφλασμός δεν τάραξε τη νεκρική γαλήνη
Το πρόσωπό σου κράτησα κι είδα τα δυο σου μάτια
γεμάτα δροσερό νερό κρυστάλλινα κανάτια
Σφίξε με αγάπη μου, θα 'ναι φριχτό το στέρεμα της κρήνης
Ακόμα παίζουμε κρυφτό, στον κήπο, στην καρδιά της μνήμης
Κρύψε με μες στα χέρια σου, πες μου να μη φοβάμαι
θα σ' αγαπώ παντοτινά, πάντα δικός σου θα 'μαι
Το πρόσωπό σου κράτησα κι είδα τα δυο σου μάτια
γεμάτα δροσερό νερό, κρυστάλλινα κανάτια
πρόσωπο με πρόσωπο ξανά
τέτοια αγάπη κόσμους κυβερνά
είναι θάνατος
μείνε αθάνατος
γίνε το σώμα που γυρνά
Πεθαινω ξανα στα ματια το χθες..
Θα γινω φωτια.. να καψω σκιες
Το πριν το μετα.. ξανα
Τι να πω για μας τους δυο..
Τι να πω για τους ανθρωπους στο κενο..
Τι να πω για τη ζωη που προσπερνα..
Τι λεξεις υπαρχουν για μια αρωστη καρδια..
Ολα τα μοιρασε ο Θεός χωρίς μια σκέψη
Ποιός να πιστέψει
Εγώ πληρωνω τα ματια π΄ αγαπώ
μα τι το ήθελα η τρελλή να σου το πω
Βαλκανιζατερ.. με καμενο μοτερ..
τι με νοιαζει με τετοια λιακαδα..
Βαλκανιζατερ.. χωρις αμορτισερ..
Ευρωπη.. Βαλκανια.. Ελλαδα..
Ειμαστε πρωτοι.. και τελευταιοι..
ειμαστε αθωοι. απατεωνες και γενναιοι..
ειμαστε πρωτοι.. και τελευταιοι..
αριστοκρατες και φριχτοι μικρομεσαιοι
ακροβατες και λαθραιοι..
προδοτες.. Σουλιωτες κι αδεσποτοι κι ωραιοι.. 8)
είμαστε αλάνια
διαλεχτά παιδιά μέσα στην πιάτσα
και δεν την τρομάζουν
οι φουρτούνες τη δική μας ράτσα
καιιιι δεν την τρομάζουν
οι φουρτούνες τη δική μας ράτσα 8)
τι τα θες; τι τα θες; πάντα έτσι είν' η ζωή
θα γελάς ή θα κλαις βράδυ και πρωί! ]
Βράδυ Σαββάτου
κι εσύ είσαι κάπου
άραγε που να βρίσκεσαι
γιατί να λές
Κυλάει ο χρόνος
βαρύς και μόνος
κι όλες τις σκέψεις μου για'σένα
δεν τις θές..
εσένα που σε ξερω τοσο λιγο
εσενα που αγαπω τόσο πολύ
για πες μου θες να μεινω ή να φυγω
για πες μου πριν μας εβρει το πρωί
Λίγο λίγο θα θελα
λίγο λίγο
να ξερα
λίγο λίγο να κουγα
ότι μ'αγαπάς...
Θα θελα να σουν εδώ,
θα θελα να σουν εδώ
Θα θελα τωρα να σε δω και να σ αγγίξω
Θα θελα να σουν εδώ, θα θελα να σουν εδώ
Να γίνω ολόκληρος φωτιά να σε τυλίξω ...
Πώς να σ' αγγίξω πώς;
Εσύ 'σαι ουρανός
κι εγώ πώς να σε φτάσω,
που τρέχω να σε πιάσω
και όμως δε μπορώ.
Νά 'μουνα Θεός για λίγο,
απ' το φόβο να ξεφύγω,
να μπορώ να σου φωνάξω "σ' αγαπώ".
Δωσε μου λιγακι ουρανο..
παρε με μαζι.. στο πεταγμα σου
μαθε με κι εμενα να πετω..
να μην εχω αναγκη.. τα φτερα σου
σ'ΕΧΩ δει καπου
καπου σε ξερω
τα ματια σου αυτα
μου ειναι τοσο γνωστα
σ΄εχω δει καπου
καπου σε ξερω
η μνημη μου δεν μ'απατα....
Τα μαυρα ματια σου..
οταν τα βλεπω με ζαλιιιιζουνεεεε
και την καρδια μου συγκλονιιιιζουνεεεε
οταν τα βλεπω μου θυμιζουνεεεε
καποια αγαπη μου παλια..
Μεσα στα μαααατια σου...
κοιταζω κεινη που αγαπουυυυσα μεχρι χτες..
εκεινη που ανοιξε στα στηηηηθια μου πληγες..
Τα μαυρα ματια σου μ αναβουν πυρκαγιες...[size=24]ΑΧ ΒΑΧ[/size]
θελω μες τα δυο της ματια
να κοιταζω
μεσα στα δυο της ματια
ΝΑ ΚΟΙΤΑΖΩ!!!!!!!!!
Θελω τη μερα που θα φυγεις απ το πρωι να μου γελας..
κι οταν την πορτα θα ανοιγεις να ειναι σα να μ αγαπας..
Παράθεση από: "Rakendytos"Τα μαυρα ματια σου..
οταν τα βλεπω με ζαλιιιιζουνεεεε
και την καρδια μου συγκλονιιιιζουνεεεε
οταν τα βλεπω μου θυμιζουνεεεε
καποια αγαπη μου παλια..
Μεσα στα μαααατια σου...
κοιταζω κεινη που αγαπουυυυσα μεχρι χτες..
εκεινη που ανοιξε στα στηηηηθια μου πληγες..
Τα μαυρα ματια σου μ αναβουν πυρκαγιες...[size=24]ΑΧ ΒΑΧ[/size]
Έρωτας????χεχεχεε
Μόλις ξυπνήσω το πρωί πολύ πρωί
πριν ξημερώσει δηλαδή καλά καλά,
λέω από μέσα μου μουλάρι σήκω ντύσου
γιατί εδώ σε περιμένουνε πολλά.
Και τότε τρέχω να ξυπνήσω να ταΐσω
να ποτίσω και να ντύσω τα παιδιά
ενώ παράλληλα ετοιμάζω πρωινό για τον πασά
Ποτε μουδεν τη χωνεψα
τη μανα σου την βρωμααα
ακομα κι αν την εβλεπα
θαμενη μες το χωμααα..
Σκοτωνει καθε ομορφο
που εχω στην καρδια μου..
σα λυσσασμενη υαινα
τρωει τα σωθικα μου!!!
Ολους τους αντρες τους μισειιιι..
μα πιο πολυ εμενα!
και ευχομαι κα8ε στιγμη
να την δαγκασει σμερνααα!!! :D
κανε μου λιγακι μουυυυυυυυυυυ
και εγω αμεσως θα σου κανω ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ
Αξινοςςς :o
:D
βλέπω με την πεθερά..πολύ καλές σχέσεις..Δε θα θελα να ήμουν πεθερά σου..χιχιχιχιχι
Θα σου κάνω μακαρόνια με κυμά
για να φάς
θα σου κάνω και μασάζ στα πόδια σου
αν πονάς
θα μαι ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος
επί γης
αν ποτέ κάποια μέρα σπίτι μου θα ρθεις..
Όμως γι αυτή τη μαύρη τρύπα στο διάστημα
στο διάστημα ανάμεσα στα πόδια σου
δεν τραγουδάει κανένας δεν τραγουδάει κανένας
Γι αυτό το άβατο βουνό της Αφροδίτης
που θέλει να 'σαι ορειβάτης να 'σαι δύτης
δεν τραγουδάει κανένας δεν τραγουδάει κανένας
για τις φωτιές και τις εκρήξεις του
για τις συσπάσεις τις εκκρίσεις του
δεν τραγουδάει κανένας άκου λοιπόν εμένα..
8)
(γκου χου γκου χου)
ακουω
re gmt telika einai tis modas na xrisimopoioun tin ypografh mou teleytaia :roll:
Παράθεση από: "Rakendytos"Όμως γι αυτή τη μαύρη τρύπα στο διάστημα
στο διάστημα ανάμεσα στα πόδια σου
δεν τραγουδάει κανένας δεν τραγουδάει κανένας
Γι αυτό το άβατο βουνό της Αφροδίτης
που θέλει να 'σαι ορειβάτης να 'σαι δύτης
δεν τραγουδάει κανένας δεν τραγουδάει κανένας
για τις φωτιές και τις εκρήξεις του
για τις συσπάσεις τις εκκρίσεις του
δεν τραγουδάει κανένας άκου λοιπόν εμένα..
8)
κανείς εδώ
δεν τραγουδάκανένας δεν χορεύει
ακούνε μόνο την πενιά
κι ο νους τους ταξιδεύει
ακούνε μόόόόονο την πενιά
κι ο νους τους ταξιδεύει...
Oλα του κοσμου τα πουλια..
οπου κι αν φτερουγισαν..
οπου κι αν χτισαν τη φωλια..
οπου κι αν κελαηδηηησαν..
Εκει που φτερουγιζει ο νους
Εκει που ξημερωνει..
μαργωνουν τα πουλια της γης..
κι ουτε ενα δε ζυγωνει...
Ω ωωω ωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωω
σαν αερικο θα ζησω
ω ωωω ωωωωω
σαν αερικο...
Ξημερώνει και βραδιάζει
πάντα στον ίδιο το σκοπό
Φέρτε μου να πιω το ακριβότερο πιοτό,
εγώ πληρώνω
τα μάτια π’ αγαπώ (ώπα..)
Μεσα απο τα ξεπλεκα μαλλια σου.. ποσο με πληγωνει η ματια σου
λες πως αποφασισες να φυγεις.. θες το παρελθον να αποφυγεις
ομως στασου.. λιγο στασου.. γυρνα πισω μαρη γαμω την θεια σου.. :D
στασου.. λιγο στασου.. θελω κατι να σου πω κι υστερα γεια σου..
Ωπα ωπα.. ωπα ωπα.. σ αγαπω κι ας μην σου το πα
ωπα ωπα.. ωπα ωπα κι ας μην ειμαστε οπως πρωτα :blobs16:
Μια ματιά σου μόνο φτάνει
αεροπλάνο να με κάνει
ένα σου φιλί στο στόμα
λιώμα θα με κάνει λιώμα..
Άμαν..
Αμαν αμαν στην τρελα.. τον λογισμο ξεγελα
Αμαν αμαν και δως μου.. στην ακρη εδω του κοσμου
την σαϊτια και γελα.. αμαν αμαν.. αμαν αμαν :cheers:
Αμαν αμαν.. αχ εεελα..
έλα να πάμε σ'ένα μέρος
άνθρωπος να μην υπάρχει
ούτε νέος ούτε γέρος
μόνο να μαστε μονάχοι...
οοοοοο
Και αν μου καψεις τα φτερααα.. να μην ξαναπεταξω
απ τις φωτιας μου το καπνο.. παλι ψηλα θα φτασω
[size=18]Ο[/size] αετος.. πεθαινει στον αερα..
ελευθερος και δυνατος..
Της απονιας.. οταν τον βρισκει σφαιρα..
τον αγκαλιαζει ο ουρανος.. :cheers:
αν θυμηθείς τ' όνειρό μου
σε περιμένω να 'ρθεις....
Κι εχεις χαθει.. μαζι με τον υπνοοο
μαζι με του ονειρου.. τον πολυχρωμο κυκνο
Μην ξημερωωωνεις ουρανεεε :o
Αδεια η ψυχη μου.. το δωματιο αδειο..
κι απ το ονειρο μου.. ακουω καθαριο
το λυγμο της να λεει.. ονειρο ητανεεεε
ονειρο ητανε..
το λατρευω αυτο το τραγουδι και τον Αλκινοο!
ΞΗΜΕΡΩΝΕΙ
και εγω στους δρομους τριγυρνω
και να χαραζει το φως δεν φτανει εδω
που να εισαι
ποια χερια σε τυλιγουνε
ποια τραγουδια σε νανουριζουνε
Ποια νηματα σ ενωνουν με μια αλλη θηλια..
Ποια κυματα σε διωχνουν απ αυτο το λιμανι..
Ποια μοιρα σε φωναζει απο την αλλη μερια..
Πες μου ποιο φοβο αγαπησες παλι..
Ποια συνεφα σκεπασαν τη στεγνη σου καρδια..
Ποια αστερια τραγουδανε τη καινουρια σου ζαλη..
Ποιο ψεμα σε κραταει στην αληθεια κοντα..
Πες μου ποιο φοβο αγαπησες παλι..
Ποιες λεξεις μεσα σου σαπιζουν και δεν θελουν να βγουν..
Ποια ελπιδα σ οδηγει στην πιο γλυκια αυταπατη..
Ποια θλιψη σε κλωτσαει πιο μακρια απο παντου..
Πες μου ποιος φοβος σε νικησε παλι..
για που τό βαλες καρδιά μου
μ΄ανοιχτά πανιά
ποιά αγάπη πιο λιμάνι
ποιά παρηγοριά
θα ΄χεις αγκαλιά το κύμα
χάδι το νοτιά
για που τό βαλες καρδιά μου
μ΄ανοιχτά πανιά
Μια φωτογραφια.. κομματακια δυο
εχω να σε δω.. χρονια αστεια-αστεια
Πιανω την κολαω.. σε ξανακοιτω
πιο ομορφη θαρρω.. δειχνεις μου οσο παω
Ολα ειναι ιδια αν δε τ αγαπας..
ολα μενουν ιδια αμα δε τα πας..
Κι ολα αυτα που ειναι.. γινονται ξανα
μεσα απ τη δικια σου τη ματια
μεσα απ τη δικια σου τη ματια
Στην καρδια σου καιει.. μια μικρη φωτια
κι απο τη ματια.. ενα φως που ρεει
Σα φωτοβολιδα.. μες στη νυχτα σκαει
κι ας ξαναγυρναει.. πισω η σελιδα
εκεί στο νότο
που τριζει ο θάνατος
κι η αγαπη κάνει κρότο
σαν αδειο καθισμα για χρόνια
ψαχνοντας να βρω το κατάλληλο κορμι
εκεί στα φώτα
εβρισκε η νυχτα τα σημαδια της τα πρώτα
Πια πόλη πιά χώρα
πιά θάλασσα σε ταξιδεύει τώρα
σωπαίνεις θυμάσαι
και μεθυσμένη μεσ τον ύπνο σου γελάς
Ομορφη πόλη.. φωνες μουσικες
απεραντοι δρομοι.. κλεμενες ματιες
Ο ηλιος χρυσιζει.. χεεεεεερια σπαρμεεεεεενα..
Βουνα και γιαπια.. πελαγη απλωμεεεΕΕΕεεενα :o
αυτη η πόλη με πεθαίνει
και με κρατάει μακριά σου
και περιμένω εδώ
περιμένω εδώ και το ψάχνω
χωρίς κάτι να βρω
περιμένω εδώ μήπως και γυρίσεις
κι αρχίσω να ζω
Για θυμησου καλα..
Μηπως εχεις χαθει.. μεσα σε δρομους που καινε..
Βαλε εσυ μια φωνη..
κι αν δεν ειμαι εκει.. Χαρη να μη με λενε..
Δεν ειναι η αναγκη..
Δεν ειναι η μοναξια.. που εκει θα με φερει..
Εχω αντεξει πολλα..
Δε με ξερεις καλα.. κανεις δε με ξερει..
Μη γυρισεις.. τιποτα μη ζητησεις..
Για ενα βραδυ.. μη με χαραμισεις..
Μη με συγκρίνεις μάτια μου
δε γίνομαι δε μοιάζω
μη με συγκρίνεις μάτια μου
κι ότι αγαπάς σου τάζω
ανέβηκα στη σκάλα μάτια μου, μάτια μου
για κοίτα με μια στάλα για να ζαλιστώ
να ζαλιστώ να πέσω, μάτια μου, μάτια μου
γιατρό να σε καλέσω για να γιατρευτώ
ώώώώώπα! ]
Για κοίτα με στα μάτια
λοιπόν κι εξηγήσου
που πήγε το ζεστό το γλυκό το φιλί σου
δεν είχες μυστικά από μένα θυμήσου
για κοίτα με στα μάτια λοιπόν
Λοιπον εδω ειναι η καρδια.. για οποιον δεν το ξερει
εδω και το μαχαιρι.. που καποτε εμπαινε βαθια..
τα ματια ειναι για το ναι.. κ η νυχτα παντα οχι..
για κεινον που δεν το χει.. κι ουτε που το νιωσε ποτε..
Ο εεεεερωτας και ο ουρανοοοος δεν ειν στο χεεεερι κανενος.. :o
μοναχα στο δικο σου.. σου το πα παραδωσου..
απάνω μου έχω πάντοτε στη ζώνη μου σφιγμένο
ένα μικρό αφρικάνικο ατσάλινο μαχαίρι
όπως αυτά που συνηθούν και παίζουν οι αραπάδες
που από έναν γέρον έμπορο τ' αγόρασα στ' Αλγέρι...
Eχω Eνα παπακι.. να μου κανει πα
να μου κανει πα.. πα.. πα..
Κι ενα κουνελακι.. που ολο μου κουναει
που ολο μου κουναει τ αφτια..
Και δε μου καιιιιγεται καρφι..
αν εσυ περνας.. και δε μου ξαναμιλας..
Δεν περνάς κυρα Μαρία
δεν περνάς δεν περνας
:lol: :lol:
Λαμε εμπριμε με ψηλο τακουνι.. ο ερωτας μυριζει Ουκρανια
σαραντα χρονια δανειο.. αμαξι ανοικτο απ την Ασια
σκυλαδικο σαπιζει η επαρχια.. εδω μωρη θα λεγεσαι Μαρια..
Ναααα ναααα νααα... :P
Εδώ που μ' άφησες
πονάει πολύ
αυτά που ζήσαμε
είναι εδώ και μου μιλάνε
Δε πήρες τίποτα
που έφυγες μαζί
σε μένα τ' άφησες εδώ
να με πονάνε
Αδεια μπουκαλια χορευουν στον αερα
κι αναστατωνουν φιλησυχους πολιτες..
που ολο κοιτανε προς τα δω κι ανησυχουν
πως βρεθηκαν εκει αυτοι οι αλητες..???
Εϊ εϊ εϊ εχουμε παρτι εδωωω :o εχουμε πάρτι..
αλήτη μ' είπες μια βραδιά
χωρίς καμιά αιτία
μα του αλήτη η καρδιά
δεν σου κρατάει κακία
Μια καρδια
τα χέρια μου σου φέρανε
κάντην ότι θες
είναι για σένανε
Μη χαμηλώνεις τα μάτια σου στο χώμα
γλυκιά μου αγάπη συγγνώμη μη ζητάς
κι αν η δική μου καρδιά πονά
θα τη γιατρέψω ξανά
Πάλι θα κλάψω πάλι θα γελάσω
τι κι αν εσύ χαθείς
νύχτες πικρές το ξέρω θα περάσω
ώσπου να ξεχαστείς
Μη με ονειρευτειιιις.. μη ρωτας αν ζω :o
να μη μ αγαπαααας.. αν δεν εισαι δω
Μη μ επιθυμειιιις... μη ρωτας αν ζω :o
να μη μ αγαπαααας.. αν δεν εισαι δω
βάζεις κάτι τραγούδια ρε παιδάκι μου ώρες ώρες...λες και ξέρεις κάτι..τλσπ...
Ζώ..τώρα χωρίς εσένα επτέλους ζώ
τώρα αρχίζω να αναπνέω τώρα ζώ
τα ψέματά σου τώρα πια δεν συγχωρώ..
ζώ τώρα ζώ...
ξυλιασες ε? :wink:
Τωρα κλαις.. γιατι κλαις..
συ δεν εισαι που γελαγες χθες..
Μονη σου εεεεχεις γκρεμισει οσα γω ειχα χτισει..
τωρα ταχα.. γιατι κλαις..
δεν είσαι εσύ
σαν τις άλλες αγάπες
μαζί σου νιώθω τόσο δυνατός
δεν είσαι εσύ
σαν τις άλλες αγάπες
εσύ είσαι ο τελυταίος μου σταθμός
Νυχτες διχως ονομα.. νυχτες χωρις σκοπο
χαμενοι απο χεεεερι.. χαμενοι και οι δυο
ανοητες αγαπες.. ανοητα φιλια
λογια.. λογια.. λογια.. λογια ψευτικα
Λογια.. λογια ψευτικα
χωρίς δεκάρα
πώς θα παντρευτούμε Μανωλιό μου
πώς θα βάλουμε στεφάνι
στον Άη Γιάννη...
]
χαχαχαχχα :D
Χωρισαμε ενα δειλινοοο.. με δακρυα στα μαααατια
η αγαπη μας ηταν γραφτοοο.. να γινει δυο κομααααατια.. :moonwalk:
δυο δυο
στη μπανιέρα δυο δυο
λα λαλα λαλαλαλα
Απόψε χάσαμε κι οι δυο
αυτός που φεύγει δεν νικά
πώς να στο πώ
κι αυτός που μένει δεν ξεχνά
πώς να στο πώ
απόψε χάσαμε καρδιά μου και οι δυο :cry:
Θα σου πω γι’ αυτό το σπίτι
σ’ ένα λόφο στην Αθήνα
Θυμάμαι ένα μικρό σπουργίτι
στο μπαλκόνι άσπρα κρίνα
Δυο δωμάτια ερείπια
τα ’φτιαχνα κι όλο χαλούσαν
Όπως τα όνειρα τα τρύπια
μέσα εκεί χωρούσαν...
Και θυμάμαι τους δυό σ'ένα σώμα
να μου λές μείνε λίγο ακόμα
κια θυμάμαι να γράφεις στην άμμο
μαζί σου αν δεν ζώ ας πεθάνω...
Και αν μου καψεις τα φτερα.. να μην ξαναπεταξω
απ τις φωτιας μου το καπνο.. παλι ψηλα θα φτασω
Ο αετος πεθαινει στον αεεεερα.. ελευθερος και δυνατος :moonwalk:
Είσαι εδώ στον καπνό που με ζαλίζει
είσαι εδώ στο τραγούδι αυτό που σε θυμίζει
είσαι εδώ
στο ποτήρι μου που αδείαζει
στο κορίτσι εκείνο που σου μοιάζει...
είσαι εδώωωω...
[size=18]Εδω [/size]στη γιορτη του πονου
ντυνομαι.. να μην κρυωνω.. του Ουλιάνωφ το μειδιαμα..
σανδαλια του Χριστου.. φορω στα ποδια μου..
πραιτορες.. βραχοι πανω μου σωρο.. μα γω θα αναστηθω..
:roll: :roll: :roll:τι κομμάτι είναι αυτό???ανησυχώ για'σένα
Στηρίξου πάνω σου μη σταματάς πουθενά
υπάρχει μέσα σου αυτός ο Θεός που ζητάς
στηρίξου πάααανω σου,πάνω σου
:roll: :roll: :roll:τι κομμάτι είναι αυτό???ανησυχώ για'σένα
Στηρίξου πάνω σου μη σταματάς πουθενά
υπάρχει μέσα σου αυτός ο Θεός που ζητάς
στηρίξου πάααανω σου,πάνω σου
Απο δω και πανω.. στου ρυθμου την αγκαλια
οπα με ενα σαλτο μεσα μπαινω..
Απο δω και πανω.. τραγουδω για τη φωτια
κι απ του κοσμου το καμινι ξεμακραινω..
το συγκεκριμενο Γιαννης Αγγελακας...απο δω και πανω..
το προηγουμενο Νικος Παπαζογλου..στην ρωγμη του χρονου..
Έχω μια αγκαλιά για σένα την έχω
και πολλά φιλιά σου στέλνω ξανά
που δεν είσαι εδώ ακόμα τ΄αντέχω
όμως μην αργείς δεν νιώθω καλά
έχω μια αγκαλιά....
Να γλιστρουσες στο σκοταδι.. να πετουσες σαν αερικο
θα πεθανω αυτο το βραδυ.. θα πεθανω αν δε σε δω
Με γλυκο κρασι θα γινω.. αργοναυτης να ρθω να σε βρω
να σε ανταμωσω λιγο.. στης ψυχης μου το βυθο
Δεν μπορωωω..
Ο χειμωνας με πληγωνει αλλο πια.. δεν μπορω
Δεν μπορωωω..
Την αυλη μου καιει το χιονι.. αλλο πια δεν μπορω
Το τελευταίο βράδυ μου
απόψε το περνάω
Κι όσοι με πίκραναν πολύ
τώρα που φεύγω απ' τη ζωή
Όλους τους συγχωρνάω
Οσοι φοραν τα μαυρα τους τα ρουχα για ν αρεσουν
κι απ τον καθρεφτη φευγουνε με αλλον εαυτο..
θα βγουν στο προσκλητηριο και θα τους αφαιρεσουν
το διπλωμα.. το οχημα και το μυστηριο..
(πριν ρωτησεις Σπορε ειναι Θανασης Παπακωνσταντινου και ειναι γαματο κομματιιιιι) :wink:
:roll: :roll: :roll: :roll: δεν είπα τπτ το κακόμοιροοοοο!!!!Α να χαθείς.. :P :P πάλι σπόρος ε??καλάαααα καλάααα..μόνο αυτό σου λέω.. :P
Το προσκλητήριο μου έπεσε απ' τα χέρια
όχι δεν γίνεται, δεν είναι δυνατόν
εσύ που μου 'ταζες τον ουρανό, τ' αστέρια
τώρα στο γάμο σου με θες να 'μαι παρόν.
Μπρος στην εκκλησιάαααα μια ακόμα μαχαιριά
θέεεεελεις να μου δώσεις
Μπρος στην εκκλησιά ακόμα μια φορά
θεεεεεες να με πληγώσεις.
Μπρος στην εκκλησιά, μπρος στην εκκλησιά
θες να με τελειώσεις.
εεεε
Αν μου ζητησεις να πετανωωωωω :o
και να πεσω στον γκρεμοοοο
ευχαριστως τα το κανωωωωω
για να δεις πως σ αγαπωωωωω
Εσυ οτι πεις... εσυ οτι πεις
θα κανω ναιιιι... λογω τιμης
(αυτα τα τραγουδια μου θυμιζουν κοκορετσα..)
Είναι και μεσημεράκι...πεινάω...τέτοια λέγε μου..
Άπρο μαύρο όνειρα κάνω κοντά μου πως γυρνάς
άσπρο μαύρο παίζω στο πιάνο κι εσύ χαμογελάς
και τα πλήκτρα σαν αγγίζω νοιώθω πως πετώ
άσπρο μαύρο όνειρα κάνω πως θα σε ξαναδώ
Είναι και μεσημεράκι...πεινάω...τέτοια λέγε μου..
Άπρο μαύρο όνειρα κάνω κοντά μου πως γυρνάς
άσπρο μαύρο παίζω στο πιάνο κι εσύ χαμογελάς
και τα πλήκτρα σαν αγγίζω νοιώθω πως πετώ
άσπρο μαύρο όνειρα κάνω πως θα σε ξαναδώ
Πως το τρι.. αιντε βρε παιδια
πως το τριβουν το πιπερι..
Πως το τριβουν το πιπερι
του διαβολου οι καλογεροι.. :D
Με τον κω.. αιντε βρε παιδια
με τον κωλο τους το τριβουν..
Με τον κωλο τους το τριβουν
και το ψιλοκοπανιζουν..
Στου διαβόλου τα 'γραψα όλα το κατάστιχο
και γλεντώ τα νιάτα μου, πριν με πιάσει λάστιχο
και γλεντώ τα νιάτα μου, πριν με πιάσει λάστιχο
Μες στον ψεύτικο ντουνιά
παίξτε μου διπλοπενιά
παίξτε μου διπλοπενιά
και ο μήνας έχει εννιά
και ο μήνας έχει εννιά
Τη ζωή σου γλέντησε, πριν να ρθούν γεράματα
και σου λένε άδικα, μάθε γέρο γράμματα
και σου λένε άδικα, μάθε γέρο γράμματα...
8)
Τη νύχτα αυτή τα θέλω
όλα όλα όλα η τίποτα
όλα όλα όλα ή τίποτα
τα θέλω όλα όλα όλα η τίποτα...
ωωωωωωωω :lol: :lol:
Αφού δεν μας λέτε ποια λέξη χρησιμοποιήσατε, συνεχίζω απ' τον τελευταίο που έπαιξε στο παιχνίδι, τον ρακ]
Παράθεση από: "Rakendytos"Πως το τρι.. αιντε βρε παιδια
πως το τριβουν το πιπερι..
Πως το τριβουν το πιπερι
του διαβολου οι καλογεροι.. :D
Με τον κω.. αιντε βρε παιδια
με τον κωλο τους το τριβουν..
Με τον κωλο τους το τριβουν
και το ψιλοκοπανιζουν..
πώς ήθελα να έχω ένα και δύο και τρία και τέσσερα
παιδιάπου σαν θα μεγαλώσουν όλα να γίνουν λεβέντες για χάρη του Πειραιά
Εχω ενα παπακι.. να μου κανει πα
να μου κανει πα.. πα.. πα..
Κι ενα κουνελακι.. που ολο μου κουναει
που ολο μου κουναει τ αφτια..
Και δε μου καιιιιγεται καρφι..
αν εσυ περνας.. και δε μου ξαναμιλας
Άχ κουνελάκι κουνελάκι
ξύλο που θα το φάς
μέσα σε ξένο περιβολάκι
τρύπες γιατί τρυπάς
μη μου σουφρώνεις τη μυτούλα
μη μου κουνάς τ'αφτιά
μη μου κλείνεις το ματάκι
είσαι μια ζωγραφιά.. :wink:
[size=18]Αχ[/size].. ρε παλιομισοφορια..
τι τραβαν για σας τ αγορια..
τι τραβαν για σας τ αγορια.. :hah: :girl:
αχ παλληκάρι μου τα τραίνα φύγαν
δε βγαίνει ο ήλιος που καρτεράς
μόν' ο τελάλης της γειτονιάς
σε ξεκουφαίνει, σε ξεκουφαίνει
αχ παλληκάρι μου
Τα τραινα που φυγαν.. αγαπες μου πηρανε :o
Αγαπες και κλαινε.. ποια μοιρα τις μοιρανε
Ποια θα σ' έχει όπα-όπα
και μη στάξει να βραχείς
Χίλιες δυο φορές σου το 'πα
Αν με χάσεις θα χαθείς
Άιντε να δούμε
να δούμε τι θα γίνεις
τώρα που φεύγω εγώ
και μόνος σου θα μείνεις
Άιντε να δούμε
να δούμε τι θα κάνεις
τώρα που φεύγω εγώ
που φεύγω και με χάνεις :roll:
Τα τρένα που φύγαν
αγάπες μού πήρανε.
Αγάπες και κλαίνε,
ποια μοίρα τις μοίρανε;
Δώς μου χέρι να πιαστώ
να πιαστώ, να κρατηθώ,
ένα γέλιο, μια ματιά
κι ανασταίνετ' η καρδιά.
Το τρένο σε πήρε
πουλί, χελιδόνι μου.
Σε τύλιξ' η νύχτα
κι ορφάνεψα μόνη μου.
Σ' αυτή τη χώρα τη μικρή
που μοίρα δεν τη μοίρανε
ήρθανε και μ' αφήσανε
μια παγωμένη αυγή.
Τα χείλια μου στεγνώσανε
τα χέρια μου παγώσανε
κι ούτε αγκαλιά δεν βρέθηκε
ούτε πικρό φιλί.
Αν θυμηθείς ποια ήμουνα
γίνου και πάλι ταίρι μου
και βάλε το μαχαίρι μου
στην πιο κρυφή πληγή.
Με γάλα κι αίμα της καρδιάς
σαν μάνα σε μεγάλωσα
κι αν κάποτε σε μάλωσα
συγχώρα με κι εσύ.
Σ΄ αυτή τη χώρα τη μικρή
χύθηκε το κρασί
στην κάμαρά μου αν κοιμηθείς
θα σ' εύρει το πρωί.
Τα χέρια μου παγώσανε
τα γόνατα μου λιώσανε
όλος ο κόσμος χάθηκε
σαν χάθηκες κι εσύ.
Ποια πόλη, ποια χώρα
ποια θάλασσα σε ταξιδεύει τώρα
σωπαίνεις, θυμάσαι
και μεθυσμένη μες τον ύπνο σου γελάς
Ποια πόλη, ποια χώρα
ποια θάλασσα σε ταξιδεύει τώρα
Γελας γιατι σε θελω.. κατεβαζεις το καπελο
και μου λες λοιπον θυμησου.. σαν ταινια η ζωη σου.. να κυλααα :o
Θα μαι παντα εγω.. μες στο οπλο σου η σφαιρα
να χτυπας το νερο.. να χτυπας τον αερα
να θυμασαι ξανα.. οσα ειχαμε κανει
τις φωτιες στα ντεποοο.. τη φωτια στο λιμανι
έλα μη μου καίγεσαι
θα σου χαρίσω ό,τι θες
έλα μη μου καίγεσαι
όλα μου τ' αύριο και τα χθες
στο τώρα θα τα κλείσω
όσα η αγάπη ονειρεύεται
τ' αφήνει όνειρα η ζωή
μα όποιος στ' αλήθεια ερωτεύεται
κάνει τον πόνο προσευχή
βαρκούλα κάνει το φιλί
και ξενιτεύεται..
Ελα γοριλακι..
Πηδα το μαντρακι..
Πιασε με απ το χερι..
Παρε μ αγκαλιααα :o
Ελα γοριλακι.. :lol:
έλα μωράκι μου, το στρώμα είναι καπιτονέ
έλα μωράκι μου, γιατί αργείς να πεις το ναι;
έλα μωράκι μου, τ' άλλα θα στα πω μετά
έλα μωράκι μου, το θέμα παρ' το σοβαρά
για σένα λιώνω, μάθε το
και μ' έχεις κάνει λολό
ό,τι είναι να κάνεις κάνε το
δεν γίνεται αλλιώς... ]
Για σενα μαυροματα μου.. χαραμισα τα νιατα μου
Μπαμπεσα με καταστρεψες.. και μονο με παρατησες
Μαζι σου εγω τυλιχτηκα.. μανα κι αδερφια αρνηθηκα
πλανευτρα στην αγκαλη σου.. με τρελαναν τα καλη σου
Και καθε βραδυ περπατω.. τα πινω και παραπατω
εμεθυσα.. ξεμεθυσα... και μαυρο δακρυ για σενα εχυσα..
φτου σου!!! :D
κι αν γυρίζουμε ξενύχτηδες τα βράδια
κι αν ρομάντζες τραγουδάμε στα σκοτάδια
κι αν τα νιάτα μας τα κάναμε ρημάδια
και με πόνο τα ποτήρια μας ρουφάν
σερσέ λα φαμ, σερσέ λα φαμ 8)
Συλαβιζω ακομα τον ρυθμο
αν ακους.. στις μουσικες σου πετω..
φτανουν λιγα καρβουνα οι ματιες
μια ζωη να προσκυναω δυο στιγμες..
Μοοονο τα σημαδια.. του εεεερωτα αγκαλιασαμε
στην καρδια μια βουτια δεν αρκει..
τ αλλα ειναι κοραλια.. που ακομα δεν τα φτασαμε
ειν η αγαπη απατητη γη..
(αυτος ειναι στιχος..) :?
Τούτη η γή κυρα-Γιώργαινα
τούτη η γή που τη πατούμε
όλοι μέσα της θα μπούμε
(κι αυτός ο στίχος περιέχει αλήθεια :) )
:thumleft:
Μέσα μου ο αέρας που φυσά
δε λέει να ημερέψει
Μου ξεσηκώνει την καρδιά
και μου σκορπάει τη σκέψη
Σα σπίθα από πυρκαγιά
στα ύψη μ' ανεβάζει
Κι έξω απ' του κόσμου τ' όνειρο
με μια σπρωξιά με βγάζει
Με στροβιλίζει σα φτερό
στο πουθενά σε μια άκρη
Κι ύστερα μες στα μάτια σου
με ακουμπάει σα δάκρυ
Με πάει ψηλά στον ουρανό
μου λέει τώρα γκρεμίσου
Κι εγώ σαν άστρο ρίχνομαι
κι ακούω την ευχή σου
Μέσα μου ο αέρας που φυσά
στιγμή δε λιγοστεύει
Μάλλον τρελά θα μ' αγαπά
γι αυτό έτσι με παιδεύει
Κι όταν του λέω πια δεν μπορώ
κόπασε να ησυχάσω
Μου λέει όσο ζεις εγώ θα ζω.. κι άντε να σε χορτάσω
Μια εισπνοη μια εκπνοή
σωμα κενο
μαζί μου αν κλειστείς σε κάστρο ηδονής
ουρανό δεν θα δεις
Τα βουνά περνάω και τις θάλασσες περνώ
/ Κάποιον αγαπάω/
Δυο ευχές κρατάω και δυο τάματα κρατώ/
Περπατώ και πάω/
Κάποιος είπε πως η αγάπη σ΄ένα αστέρι κατοικεί/
Αύριο βράδυ θα΄μαι εκεί/
Κάποιος είπε πως ο έρωτας για μια στιγμή κρατά/
Αύριο βράδυ θα΄ναι αργά/
Στα πουλιά μιλάω και στα δέντρα τραγουδώ/
Κάποιον αγαπάω/
Και όταν τραγουδάω προσευχές παράμιλω/
Περπατώ και πάω/
Κάποιος είπε πως ο δρόμος είναι η φλέβα της φωτιάς/
Ψυχή μου πάντα να κυλάς/
Κάποιος είπε πως ταξίδι είναι μόνο η προσευχή/
Καρδιά μου να΄σαι ζωντανή/
Κάποιος είπε πως η αγάπη σ΄ένα αστέρι κατοικεί/
Αύριο βράδυ θα΄μαι εκεί/
Κάποιος είπε πως ο έρωτας για μια στιγμή κρατά/
Αύριο βράδυ θα εινβαι αργα
θα΄ναι αργά.
Μια στιγμη.. θελω μονο μια στιγμη
να βγω για λιγο μια ανασα καθαρη..
λιγο φως.. θελω μονο λιγο φως
και θα γινει το σκοταδι μου ουρανος..
μόνο μια φορά, κρίμα στη χαρά
κάπου κοιταχτήκαμε, μετά ερωτευθήκαμε
κι ύστερα βρεθήκαμε άλλη μια φορά...
πρώτη μου φορά σε θολά νερά
έμαθα κολύμπι και πώς λεν' το γιαχαμπίμπι
πρώτη μου φορά
μόνο μια φορά έκλαψα για σένα πικρά
κι ύστερα κανόνισα και δεν σου τηλεφώνησα
ούτε μια φορά
Μια φωτοβολιδα.. μες στη νυχτα σκαει
κι η καρδια μου σπαει.. μες στο φως σε ειδα
γιναν τα κοματια.. μια καινουργια γη
μες στην αλλαγη.. βλεπω μ αλλα ματια
νύχτα στάσου, νύχτα στάσου μια στιγμή
μια αγάπη θα πεθάνει την αυγή
νύχτα ρίξε, νύχτα ρίξε κεραυνό
τη σκιά του που θα σβήνει να μη δω
σαν ξημερώσει σε χάνω
και στα χέρια σου απάνω
τρέμω σαν λυγαριά
Το συνεφο εφερε βροχη.. κι εχουμε μεινει μοναχοι
εγινε η βροχη χαλαζι.. δεν πειραζει.. δεν πειραζει..
Τι εχει ο φτωχος να φοβηθει.. σπιτι ουρανος οπου σταθει
το δισακι του στον ωμο.. για τον δρομο.. για τον δρομο..
αιντε ν απλωσουμε πανια.. στο ονειρο και στη λησμονια
δακρυα η ζωη στεγνωνει.. ξημερωνει.. ξημερωνει..
Ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία
που όμως είπαν πως την έγραψαν παιδιά
Κι ήταν μια λέξη μοναχά ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
τα δάκρυά μου είναι καυτά
τα δάκρυα, τα δάκρυά μου είναι καυτά
μου κάψαν' το μαντήλι
και τα φιλιά, και τα φιλιά μου είναι πικρά
σου πίκραναν τα χείλη
πέφτει η βροχή σταλαματιά
πέφτει η βροχή σταλαματιά σταλαματιά
θολώνει τη ματιά μου
έγινε η γη κι η θάλασσα τόσο πλατειά
δεν την χωράς καρδιά μου
Ξημερωνει και εγω στους δρομους τριγυρνω
και αν χαραζει το φως δεν φτανει εδω
που να εισαι
ποια χερια σε τυλιγουνε
ποια τραγουδια σε νανουριζουνε
μια καρδια εχω μονο μια καρδια
που για σενα κλαιει καθε βραδυα
]
Παμε σαν αλλοτε.. παμε σαν αλλοτε
σκεψου γαληνη που θα χειιι
κει που στεκονται οι βραχοι
και φιλοσοφουν μοναααχοι..
Συ και γω... συ και γω... στης ακρογιαλιας τη γαληνηηη.. :D
Έλα, οι δύο μας, φως μου να βρεθούμε
στις παραλίες, στα βουνά, ν' αγαπηθούμε
κι όταν βγει το φεγγαράκι, πάμε κάνα ταξιδάκι
Πρύμνα μπες εσύ μες το βαρκάκι
πρώρα βάζω εγώ τον Αργυράκη
τη μυτούλα για πανάκι, κι άιντε φύσα αγεράκι
Πάμε στην Καβάλα για ουζάκι
Αλυκή, Ραχώνι, Καλή Ράχη
κι από κει στο Καζαβίτι, για κάνα ωραίο σπίτι
Κι έτσι θα περνούμε όλα τα βράδια
μ' αγκαλιές φίνα ζωή και χάδια
μέχρι την αυγή που ο ήλιος βγαίνει
και δουλειά σκληρή μας περιμένει
Ο ηλιος βγαινει μες στα ματια σου
λαμπουν στα ματια σου τ αστεριαααα
και μες στα χερια μου.. τα χερια σου
δυο τρομαγμενα περιστερια..
Μέσα στο χειμώνα, φέρε μου το φως
που φώτιζε της θάλασσας την άγνωστη γραφή.
Μοναχική γυναίκα, γυναίκα μεθυσμένη
με της ομορφιάς σου το άγριο κρασί
Δως μου,
δως μου το κόκκινο κρασί.
Δως μου το ψέμα σου.
Μέσα στο χειμώνα φέρε μου το φως
που έσβυνε απ΄ τα μάτια μου του φόβου τις σκιές.
Κι ύστερα σε πήρε του κόσμου η βουή
κι ύστερα ξεχαστήκαμε σε ξένες αγκαλιές.
Κι υστερα πηρες απο πανω μου το χιονι..
κι υστερα τιναξες τη σταχτη απ τη ζωη μου..
πηρες στα ματια το παραπονο να λιωνει..
κι υστερα εκλαψα κοντα σου ως το πρωι..
Κι υστερα.. κι υστερα.. μα δεν υπαρχει υυυστερα..
(που σαι Μπλακ..) :D
Το ποιο ωραίο μου τραγούδι θα σου πω,
σαν ταξιδιώτης που δε γνώρισε σταθμό.
Σα μεθυσμένος σε μπαράκι,
σαν αλητάκι σε παγκάκι,
σαν ισοβίτης που κοιτά τον ουρανό.
Μια νύχτα έσπασε η βιτρίνα της γιορτής,
και οι εκπτώσεις μας αρχίσανε νωρίς.
Κι είπες δεν είμαι για πολλά,
ποτάμι η αγάπη και περνά,
κι ύστερα έστριψες στου δρόμου τη γωνιά.
Να μʼ αγαπάς σα να πηγαίνεις σινεμά,
έλα να παίξουμε τον έρωτα ξανά,
ξέρω τα μυστικά του, έλα.
Να μʼ αγαπάς σαν να πηγαίνεις σινεμά,
έλα να παίξουμε τον έρωτα ξανά,
σαν τελευταίοι Μοϊκανοί για το αδύνατο ικανοί
και για την τρέλα.
αν μ' αγαπάς
θα κλέψω χρώμα της φωτιάς και λευκό πανί
οι δυο μαζί να ζωγραφίσουμε ξανά τη ζωή
αν μ' αγαπάς
δεν θα 'χει γκρίζο πουθενά να κοιτάς
θα με κρατάς και σε λιμάνια γιορτινά θα με πας
(ραααακ!)
Καλημέρα ]
Σου γραφω παλι απο αναγκη
η ωρα πεντε το πρωι..
Το μονο πραγμα που χει μεινει
ορθιο στον κοσμο εισαι εσυ..
Τι να τις κανω τις τιμες τους
τα λογια τα θεατρικα..
Μες στην οθονη του μυαλου μου
χαρτινα ειδωλα.. νεκρα..
Να μ αγαπας.. οσο μπορεις να μ αγαπας
(καλημερα ομορφουλα.. :53: )
έχει παράσιτα η οθόνη του ουρανού
και έτσι μας κάνει
στα βράχια των ωκεανών
να βρίσκουμε λιμάνι....
[albumimg]9100[/albumimg]
Στα βραχια της Πειραικης
κοιμαται ο Στελιος ο μπεκρης..
Κοιμαται κι ονειρευεταιιιι
πως την αυγη παντρευεταιιιι :moonwalk:
και φουμα και φουμα
ΣΤΑ βοτσαλακια Αγιους εβλεπα και Αγγελακια
και φουμα φουμα στην Φρεατιδα
οτι σαγαπησα απιστη ηταν
Σε ψαχνω σε ολο το ιντερνετ..
μ οχτακοσαρι πεντιουμ
αλλα δεν εισαι πουθενα..
γι αυτο θα παω σε μεντιουμ
Και το μεντιουμ ρωταω
που να βρισκεσαι εσυ..
μια στιγμη μοναχα λέει
να ανοιξω το πισι..
Το μηχανημα ρυθμιζει.. στην σωστη κατευθυνση
και μου λεει αυτη που ψαχνεις.. ειναι στην διευθυνση
νταμπλιγιου..νταμπλιγιου..νταμπλιγιου τελεια
[size=18]απιστη [/size]τελεια κομ.. :D
Στα μυστικά σου τα παλάτια
στα γλυκά σου μάτια
κλείσε με για μια νύχτα μόνο
να μην νιώθω πόνο
Μαύρο μελάνι μου δίνει η νύχτα
και γράφω στο χαρτί
μ΄έχεις ξεχάσει μονάχο απόψε
και ψάχνω το γιατί
να πεθαίνω που σ΄αγαπώ
σ΄αγαπώ σ΄αγαπώ
[size=18]Μια στιγμή [/size]μαζί σου μια στιγμή
αξίζει μια ζωή κι ακόμα παραπάνω
μια στιγμή μονάχα μια στιγμή
ας ήταν να βρεθώ μαζί σου κι ας πεθάνω!
Η ζωη μου περνα και χανεται..
η ζωη περνα και χανεται.. χανεται..
η [size=18]στιγμη[/size] που ποτε δεν πιανεται..
η στιγμη ποτε δεν πιανεται.. ματια μου
μια στιγμη και μ αφηνεις μονο μου..
μια στιγμη και ειμαι μονος μου.. μονος μου..
Να σε δω και ας τελειωσει ο χρονος μου..
και ας τελειωσει τωρα ο χρονος μου..
μαααατια μουυυυ
(αχχχ βαχχχ)
Κάτω απ' το θαμπό φανάρι
στέκεται ένα παλληκάρι
ίσαμ' είκοσι χρονώ
[size=18]Μάτια[/size] τόσο πικραμένα
τόσο παραπονεμένα
δεν ξανάδε το στενό
Βρέχεται μα δεν το νοιάζει
Κάπου κάπου ανστενάζει
Ώρες τώρα περιμένει
με καρδιά σακατεμένη
μα κανείς δε θα φανεί
το τσιγάρο του ν' ανάψει
να του πει να την ξεγράψει
και να κάνει υπομονή. :wink:
[size=18]Κατω [/size]απο το μαξιλαρι.. ειναι ενα βαθυ πηγαδι
που μεσα κατοικουν.. οι ψυχες που σ αγαπουν
Παλευουν καθε βραδυ.. με τα κιουγκια στο σκοταδι
να φτασουν στα ψηλα.. πλαι στο μαχαραγια
Μ’ αρέσει να μη λέω πολλά
μη λέω πολλά
μ’ αρέσει να κοιτάω ψηλά
κοιτάω ψηλά στ’ ατέλειωτα τραγούδια
με τη σκιά μου να πετώ, να πετώ
να πιάνω αστέρια στο βυθό
στο βυθό, βυθό της μουσικής σου
Κι όταν θα πέφτει η παγωνιά, η παγωνιά
να κάνω κύκλους σαν ολό, ολόγιομο
φεγγάρι στη σκηνή σου
[size=18]Οταν [/size]θα φυγεις
θα μου σκοτωσεις.. οτι υπαρχειιιι για να ζησω
και η καρδια μου..
για οτι πρωτα.. τοσο αγαπουσε.. θα το μισησειιιιιιιιι :o
οταν θα φυγεις..
εγω θα σβησω.. εγω θα σβησωωωω (απονη)
Με τι καρδιά να σ'αποχωριστώ
αντίο να σου πώ και να ξεχάσω
αφού εσύ είσαι η ίδια μου η ζωή
δεν έχω τίποτα στον κόσμο αν σε χάσω...
Με τι καρδιά για τελευταία μου φορά να σ΄αγκαλιάσω
Δεν θέλω πίσω να γυρίσεις
και να μου θυμίσεις και πάλι τα παλιά
δεν θέλω να 'ρθεις να δακρύσεις
και να με μεθύσεις με ψεύτικα φιλιά
Δεν θέλω να θυμάμαι τα χάδια
την ψυχή σου την άδεια
την πλανεύτρα σου αγκαλιά
Θέλω να μπορούσε να γίνει
να βρω λίγη γαλήνη
έστω για μια βραδιά
Θέλω ένα θαύμα να γίνει
και να μη σ' αγαπώ
Θέλω, η αγάπη δε μ' αφήνει
Όσα θέλω να σου πω
Δεν θέλω το γλυκό σου βλέμμα
το γεμάτο ψέμα ποτέ να ξαναδώ
δεν θέλω να 'ρχεται η σκέψη
πως σ' είχα πιστέψει και να με τυραννά
Δεν θέλω να θυμάμαι μια ψεύτρα
της καρδιάς μου την κλέφτρα
που όλα πια τα λησμονά.
Ώσπου η γη να μη γυρίζει πια
Ώσπου το φως να γίνει σκοτεινιά
Ώσπου κι αυτός ο ήλιος να σβηστεί
Ώσπου ο χρόνος πια να ξεχαστεί
Θα σ'αγαπώ
Θα σ'αγαπώ όσο κανείς δεν αγαπάει
Θα σ'αγαπώ
Με μιαν αγάπη που ο νους σου δεν χωράει
Θα σ'αγαπώ
Πέρα από κει που φτάνει η αντοχή
Θα σ'αγαπώ και πάλι πιο πολύ
Φώς..λίγο φώς
κι η ζωή μου νερό σ'ένα αυλάκι
που την ήπιε ενα μαύρο κοράκι..
Η ζωή ξεκινά δυνατά και πατά σʼ άλλους γαλαξίες
Συγχωρεί τους πολύ τολμηρούς, τους τρελούς και τις αξίες
πΙο πολύ απ'όσο φαντάζεσαι
πιο πολύ απ'όσο φοβάσαι
πιο πολύ απ'ότι ονειρεύεσαι
μές στα χέρια μου όταν κοιμάσαι...
Πιο πολύ από'μένα Σ'αγαπώ..
Ποσο [size=18]πολυ[/size].. ποσο πολυ.. ποσο πολυ σ αγαπησα
ποσο πολυ σ αγαπησα.. ποτε δε θα το μαθεις
Απ τη ζωη.. απ τη ζωη.. απ τη ζωημου περασες
κι αλαγεψες και εχαθης..
καθως τα διαβαταρικα αγυιστα πουλια..
Ποσο πολυ σ αγαπησα.. ποτε δε θα το μαθεις..
Είσαι πολύ κοντά
Εισαι πολύ μακριά
φοβάμαι φοβάμαι φοβάμαι
μην ακούς τι λέω
φοβάμαι φοβάμαι φοβάμαι
σβήνω το ονομά σου σβήνω
τη ψυχή μου αφήνω
κοιτα πόσο έχω αλλάξει
Είναι λίγος καιρός που το παλεύω
να μάθω να διαβάζω τους χρησμούς
με ανοιχτούς λογαριασμούς
μια και καλή να ξεμπερδεύω
Θα κάψω τα παλιά μου τα βιβλία
κι όλους τους φίλους θα ξεγράψω
τραγούδι δεν θα ξαναγράψω
για μια παλιά φωτογραφία
Σβήνω τα ίχνη, χάνομαι
Σβήνω τα ίχνη
Όσο κι αν θέλω να θυμάμαι
ό,τι μ’ αγάπησε ξεχνάω
κι ό,τι με πόνεσε αγαπάω
ο πόνος δείχνει ότι ζω
Δρόμοι ανοίγονται εντός μου
τώρα η σιωπή δεν με τρομάζει
κι ο κόσμος μια φωτοτυπία
κάποιον θα βρείτε να μου μοιάζει
Σβήνω τα ίχνη, χάνομαι,
Σβήνω τα ίχνη
Είναι λίγος καιρός που το παλεύω
Μιλτος Πασχαλιδης
σβηνω η λεξη που χρησιμοποιησα..[/b]
Για σένα τη ζωή μου χάλασα
κι ο πόνος μοιάζει τώρα θάλασσα
με πνίγει συνεχώς και δε μπορώ
στο λέω δεν πάει άλλο ως εδώ
Για σένα την καρδιά μου έσπασα
απόψε δεν αντέχω ξέσπασα
και φεύγω σαν τρελός κι ας σ΄αγαπώ
στο λέω δεν πάει άλλο ως εδώ
Άσε με στη τρέλα μου και στη μοναξιά μου
άσε με στο κόσμο μου στα λάθη τα δικά μου
καιρός να κάνω όνειρα για μένα
κι ας είναι όλα ένα ψέμα
Σ΄αγάπησα κι εσύ με πρόδωσες
και τόσα όνειρα μου σκότωσες
για ψεύτικα φιλιά δεν είμαι εγώ
στο λέω δεν πάει άλλο ως εδώ.
Θάλασσες, μέσα στα μάτια σου θάλασσες
και με ταξίδευες, σαν το καράβι κι έλεγες:
Θα σ' αγαπώ, μη μου συννεφιάζεις σαν αμαρτία και σαν γιορτή
Μάθε στα μάτια μου να διαβάζεις
όσα με λόγια δε σου 'χω πει...
[size=18]Μαθε [/size]τη γλωσσα της σιωπης.. κι υστερα ελα να μου πεις
πως κλεινεται το σ αγαπω.. πως βγαζει η ερημος καρποοο
πως βραζει η ερημος καρποοοοοοο :o
Να μου το πείς το Σ'αγαπώ και πάλι
να μου το πείς η αγάπη είναι ζάλη
κλείνω τα μάτια μου ξανά για να με κλέψεις
σε είδα στον ύπνο μου τη πορτα να χτυπας
να ξερες πόσο με πονάς
κι ύστερα πάλι σε είδα να φευγεις σκυφτή
και τρομαγμένος ξυπνώ
κι ύστερα κι ύστερα
μα δεν υπάρχει ύστερα
κλείσαν ξανά τα σίδερα
κι όλα τελειώνουν σήμερα....
τι ζητας αθανασια
στο μπαλκόνι μου μπροστά
πια παραξένη θυσία
η ζωή μου σου χρωστά
εισαι σκληρή σαν
του θανάτου τη γροθιά
μα ηρθαν καιροί
που σε πιστέψανε ξανά
καθε γενιά δικήστης θέλει να γεννεις
ομορφονιά που δεν σε κερδισε κανείς
βγες στο μπαλκόνι να δεις
το φεγγάρι που φέγγει την πόλη
και θυμίσου δικές μας στιγμές
δες στα μάτια μου μπογιές
που χρωματίζουν θάλασσες
και τρέξε με τη σκέψη σου
πιο γρήγορα απ' το φως
μ' ανάσα γρήγορη, ζεστή
αγάπησέ με...
Μόνο τα μάτια σου εκείνα θα πιστέψω
αν διάλεξα σωστά η αν έχω πέσει έξω
μόνο τα μάτια σου εκείνα θα μου πούνε
αν με λατρεύουνε η άλλον αγαπούνε...
[size=18]Μονο [/size]στα ονειρα.. μονο στα οοοονειρα..
μονο στα ονειρα μπορω να σε αγγιζω..
μονο στα ονειρα... μονο στα οοοονειρα..
αφηνεις χρωμα πανω στο δικο μου γκριζο..
Πως μπόρεσες και έσβησες
όλα τα όνειρά μου
πώς μπόρεσες και έκανες
κομμάτια την καρδιά μου
Πως μπόρεσεεεες...
[size=18]Πως [/size]να σ αγγιξω πως.. φοβάμαι τοσο φως
φοβαμαι τετοια αγαπη.. Θεε μου τοσο δακρυ.. μη μου ζητας να πιωωωωω
(ασχημη μερα διαλεξα να κοψω το πιοτο..)
Για σένα ίσως ήμουν ένα διάλειμμα
Τον χρόνο σου ωραία να περάσεις
Μα εμένα την καρδιά μου την σημάδεψες
Πώς μπόρεσες αυτό να το ξεχάσεις ...
Μέσα απ' τα όνειρα
και μέσα απ' την σιωπή
τραγούδια σου 'φερνα
θυμάμαι μια εποχή
Πόσο προσπάθησα
τα λόγια για να βρω
ποιο θέλεις σήμερα
για αντίο να σου πω
Ποιο τραγούδι πες μου ποιο μπορεί
να μου δώσει πίσω το φιλί
να μου φέρει πίσω ποιο μπορεί
την δική σου αγάπη
μέσα από την στάχτη.
Παράθεση από: "Lady D"Για σένα ίσως ήμουν ένα διάλειμμα
Τον χρόνο σου ωραία να περάσεις
Μα εμένα την καρδιά μου την σημάδεψες
Πώς μπόρεσες αυτό να το ξεχάσεις ...
αφού δεν μπορώ να το διορθώσω ... μιας που άργησα ...
ΦοβάμαιΤη συνήθεια που σκοτώνει τα ζευγάρια
Την πρώτη σου ρυτίδα που κρυφά κι εγώ την είδα
Φοβάμαι
Μην αλλάξεις ουρανό σαν τα φεγγάρια
Νομίζοντας πως έπεσες στου χρόνου τη παγίδα...
γραφω.. :?
Δωσε μου λιγακι [size=18]ουρανο[/size]
παρε με μαζι στο πεταγμα.. σου
μαθε με κι εμενα να πετω
να μην εχω αναγκη τα φτερααααα σου ΩΠΑ :moonwalk:
ΟΥΡΑΝΕ οχι δεν θα πω το ναι
ουρανε φιλε μου να νανα νανα
πως ναστο πω
ναναναναν
[size=18]Να [/size]πεθανουν οι γυναικες.. να πεθάνουνε
για να παψουνε καψονια να μας καααανουνε
Να πεθανουν οι γυναικες.. να πεθάνουνε
μα κι αν λειψουνε στ αληθεια.. τι θα κανουμεεεε :P
Το παράξενο θα ΄ταν με βλέμμα
καλοσύνης βαθειά να κοιτάς
το παράξενο θα ΄ταν να ξέρεις
με αλήθεια πλατιά ν' αγαπάς
Μην παρανοείς τα λόγια που 'χω πεί
είν' η πιο απλή του κόσμου συνταγή:
Νοιώσε με για να σε νοιώσω κι ας πονάς
είν' πανάκριβο, στο λέω, ν' αγαπάς.
Κοίτα με στα μάτια με υπομονή,
διώξε του άλλου κόσμου την επιρροή.
Νοιώσε με για να σε νοιώσω κι ας πονάς
είν' πανάκριβο, στο λέω, ν' αγαπάς
Φίλησα στα μάτια σου το δάκρυ
Νιώσε με πόσο σε έχω ανάγκη
Πίστεψέ με ό,τι αγγίζω με πονάει
Δε μπορώ να ζήσω μακριά σου
Η καρδιά μου είναι και δικιά σου
Πίστεψέ με σου μιλάω ειλικρινά.
Πάρε με απόψε αγκαλιά
Κάνε με να ζήσω αληθινά
Πάρε με απόψε αγκαλιά
Κάνε με να ζήσω αληθινά
Πολλες φορες βαθια αναρωτηθηκα
τριγυρω οι ανθρωποι αν μ αγαπουνε..
για οτι φαιιινομαι.. η αν αληθινααα..
για οτι ειμαι εγω.. κοντα μου ζουνε..
Κι ομως να που δεν ξερω
ποιος εγω.. κι υποφεεερω
[size=18]νοιωσε με[/size].. σωωωσε μεεεε εεεεεε :o
κι οτι θες.. στο προσφερω
ΣΩΣΕ με
δωσ μου να πιω το δυλητηριο
θα ειναι η ζωη μου ενα μαρτυριο
τωρα αφου πια
δεν με αγαπας
Σωωωωωωσε με
Φεύγεις κι εσυ
Και δεν έχω ελπίδα πια καμία
Στου έρωτα την τρικυμία
Μονάχη θα χαθώωωωωωω
χαχαχαχ :D
Μη με συγκρίιιιινεις μάτια μου
δε γίιιινομαι δε μοιάζω...
μη με συγκρίιιινεις μάτια μου
κι ότι αγαπάααας σου τάζω...
[size=18]Μη [/size]γυρισεις.. τιποτα μη ζητησεις
Για ενα βραααδυ.. μη με χαραμισεις
Μη γυρισεις.. τιποτα μη ζητησεις
Για ενα βρααααδυ.. μη με χαραμισεις
Για σένα νε μπορώ να βγω να ζητιανέψω,
κάθε ντροπή ν' αντέξω για σένα μπορώ…
Για σένα νε μπορώ να βγω γυμνή στους δρόμους,
αντίθετα στους νόμους και κάθε ιερό…
Για σένα μπορώ τις φλέβες μου να σκίσω,
το αίμα μου ν' αφήσω να τρέξει σα νερό…
Για σένα νε μπορώ πατρίδα να προδώσω,
Χριστε ντρέπομαι τοσο και όμως το μπορώωωωωωωω…
κάθε σπίτι κρύβει λίγη αγάπη στη σιωπή
μα ένα αγόρι έχει την αγάπη για ντροπή
μα κυρά μου εσύ σαν τι να λες με την αυγή
και κοιτάς τ' αστέρια που όλο πέφτουν σαν βροχή
δως μου τα μαλλιά σου να τα κάνω προσευχή
για να ξαναρχίσω το τραγούδι απ' την αρχή....
Ντροπή σου
που έχεις το θράσσος να με βλέπεις μες στα μάτια
εσύ που έκανες τον έρωτα κομμάτια
σ'ένα σταυρό εσύ με κάρφωσες θυμίσου
ντροπήηηηη σουυυυά
ντροπή σου
που δε κατάλαβες ποτέ τι σου'χω δώσει
άφησες έτσι μια αγάπη να τελειώσει
για τη ψευτιά και για την άδεια τη ψυχή σου...
ντροπή σου...
Εσυ εκειιιι.. :o
κι γω στου πονου το παρηληλο.. βαρυς χειμωνας και το κλιμα ακαταληλο..
Εσυ εκειιιι.. :o
κι εγω στου πονου το υπογειο.. να σε γυρευω σε μια ψευτικη υδρογειο..
Χαμένος τώρα σε παράδεισους κρυφούς
των Εξαρχείων την πλατεία να βιώνεις
καλέ μου φίλε σου μιλώ και δεν ακούς
χειμώνας είναι εκεί που πας και θα κρυώνεις
ΕΓΩ και εσυ θα πεις θεος
εγω και εσυ μαζι θεος
και οταν με αγγιζεις ολα ειναι φως
εγω και εσυ θα πει θεος
[size=18]Οταν [/size]χτυπησεις δυο φορεεες
κι υστερα τρεις.. και παλι δυο Αλεξανδρεεεε μου..
θα δωωω το προσωπο σου..
στα ματια κρυβεις δυο φωτιες..
στα στηθη σου χιλιες καρδιες..
μετρααανε τον καημοοο σου..
(ιστορικο τραγουδι για τον Αλεκο Παναγουλη)
είναι φορές που χωρίς αφορμή
κάτι γιορτάζει βαθιά στο κορμί
και ξαναβλέπεις το φως
σα να 'σουν χρόνια τυφλός
κι ένας αέρας ζεστός
γιασεμιά φορτωμένος
φυσάει βουρκωμένος...
Αχ, να 'σουν αλλιώς
αλλιώς απ' ό,τι σε έχει φτιάξει ο Θεός
ο δρόμος της καρδιάς σου να 'ταν ανοιχτός
ναι, να 'σουν αλλιώς
στου έρωτα το τέλος να 'σουν ουρανός
κι ο πόθος σου για μένα να 'ταν ζωντανός.
Το [size=18]δρομο [/size]που μου δειχνεις να βαδισω
τον γνωρισα απο μικρη..
Ζηταω τωρα καπου ν ακουμπησω
ν αφησω την παλια ζωή..
Μια ζωη μεσα στους δροοομους.. και στις νυχτεεεες.. :moonwalk:
Μια ζωη με παρανομους.. και ξενυχτες
Μια ζωη τα ιδια λογια.. να μου λενε
Εχω βαρεθει τον κοσμο.. κι ολα μου φταινε
λόγια, δεν υπάρχουνε λόγια
στην καρδιά να στα γράψω
με φιλιά να στα πω
λόγια, δεν υπάρχουνε λόγια
για την τρέλα που νιώθω
επειδή σ' αγαπώ
Τα φεραμε απο δω.. τα φεραμε απο κει
αντε ξανα τα ιδια.. τα ιδια απ την αρχη
Τα φεραμε απ δω.. τα φεραμε απο κει
εγω ξανα στο τιποτα.. στο γενικα εσυ
στο γενικααααααα
Νυχτες διχως οοονομα.. νυχτες χωρις σκοπο
χαμενοι απο χεεερι.. χαμενοι και οι δυο
ανοητες αγαπεεεες.. ανοητα φιλια
[size=18]Λογια[/size].. λογια.. λοοογια.. λογια ψευτικα
ψεύτικα τα δάκρυά σου
ψεύτικα και τα φιλιά σου
ψεύτικα τα σ' αγαπώ σου
όλα ήταν ψεύτικα ψεύτικα ψεύτικα!
]
τα ΛΟΓΙΑ ειναι περιτααααααααα
την ωρα που χωριζουμε
μοιαζουν τρανταφυλλα να να
που δεν ξαναμυριζουνε
σκηφτοι και οι δυο
γυρω η αγαπη ριμαδιο
φευγεις και φευγω
και που παμε
[albumimg]9472[/albumimg]
εσύ δηλαδή δεν με προσπέρασες τώρα; ]
Χόρεψα μόνος μου ό,τι ονειρεύτηκα
ζωή παράξενη πάντα σε δέχτηκα
πρόποση επίσημη σ' όλα τα ψεύτικα
παράξενη γιορτή
Σε ό,τι δέθηκα κι ύστερα χώρισα
σ' ό,τι αγάπησα κι ό,τι δεν μπόρεσα
σ' ό,τι αρνήθηκα και σ' ό,τι δώρισα
παράξενη γιορτή.
κι ύστερα κι ύστερα
μα δεν υπάρχει ύστερα
κλείσαν ξανά τα σίδερα
κι όλα τελειώνουν σήμερα...
Σπάει η φωνή μου σίδεραπόσο σε θέλω σήμερα
χωρίς εσένα εγώ δε ζω
δεν το αντέχω.
Σπάει η φωνή μου σίδερα
πόσο σε θέλω σήμερα
τα πάντα δίνω στη ζωή
για να σε έχω.
Γύρισεεεεεε!
Σου λέω γύρισεεεεεεεε!
Δες καθαρά για σένα υπάρχω, δες καθαρά εσένα θα΄χω
πάντα βαθιά σαν σφαίρα στην καρδιά σαν σφαίρα στην καρδιά..
Κι αν με δεις κι αν σε δω έναν ξένο κοιτώ και δε θα σε γνωρίζω και δε θα σε κρατώ
η ζωή μου θα κυλάει σαν βροχή σαν νερό και εγώ δε θα σ΄έχω και θα λέω δεν πονώ
Η ζωή, η ζωή μου θα γεμίζει μπετό, ένας άνθρωπος χτίζει τον πιο ωραίο γκρεμό
και θα πάω και θα πέσω και μετά θα γελώ και θα λέω δεν πονάω μα βαθιά θα πονώ..
Δες καθαρά αυτή η ΦΩΝΗ για σένα ξεσπά, για σένα αντηχεί
πιο δυνατά,για σένα τραγουδά..
Αυτός ο άνθρωπος αυτός
ήταν ο άλλος μου εαυτός
ήταν το άλλο το μισό από το κορμί μου
αυτός ο άνθρωπος αυτός
ήταν ο άλλος μου εαυτός...
[size=18]Hταν [/size]εκεινη η νυχτια.. που φυσαγε ο Βαρδαρης..
το κυμα η πλωρη κερδιζε.. οργια με την οργια..
σε στειλε ο πρωτος τα νερα.. να πας για να γραδαρεις
μα συ θυμασαι την Σμαρω.. και την Kαλαμαρια-α-α-α-α-α :o
οι καρδιές μας χτυπούν
σαν πενιά που ορίζει το τέλος
κι ολα αυτά που είχες πει
τώρα μοιάζουν με ένα βέλος
ένα τρένο περνά
και στο τέλος της γης ξημερώνει
[size=18]Ξημερωνει[/size].. κι εγω στους δρομους τριγυρνω
κι αν χαραζει.. το φως δε φτανει εδω
που να εισαι.. ποια χερια σε κοιμηζουνε
ποια τραγουδια.. σε νανουριζουνε
Μια καρδια εχω μονοοο μια καρδια.. ααα... :o
Μια καρδιά
τα χέρια μου σου φέρανε
κάντην ότι θες
ειναι για σένανε
τραγουδαρα!!!
πεφτεις επάνω μου δακρυ αλμυρό
κοντός στα χειλη μου ο ανεστεναγμός
τι απο όλα να κρατήσω
πως να ξεκινήσω απο την αρχή
σήκωσε το βλέμμα έλα φτιάξε μου ένα ψέμμα
ετσι να το πιώ γουλιά γουλιά κοντά σου
[size=18]Τι [/size]κι αν με πικρανες πολυ.. μεσα μου η αγαπη ζωντανη
ειναι για σενα οπως τοτε που σε ειχα..
Καταρα αν εισαι η προσευχη.. η καποιας θαλασσας ακτη
η καποια μοιρα που με μαγεψε στ αληθεια..
Σε μυριζω στον αερα του χειμωνααα
με χαϊδευεις οταν γινεσαι βροχηηη
να γυρισεις σαν θα ρθουν τα χελιδονιααα
και της ανοιξης να παρεις τη μορφηηηηη
Με τι καρδιά ξαναγύρισες
συγγνώμη να μου ζητήσεις
κι απάνω που σε λησμόνησα
ό,τι μου ’κανες να μου θυμίσεις
Αγάπη μου επικίνδυνη
φοβάμαι και τη σκιά σου
Ερείπιο με κατάντησες με τον άπιστο τον έρωτά σου
Ερείπιο με κατάντησες με τον άπιστο τον έρωτά σου
με τι καρδιά να σ' αποχαιρετήσω
με τι καρδιά τραγούδι να σου πω
στον ουρανό με τ' όνειρο θα ζήσω
στον ουρανο σαν άστρο θα χαθώ...
[size=18]Αστρο [/size]θαμπο του πρωινου.. για χαρη σου αγρυπνουμε
η αναπνοη μας σου μιλα.. κι οι βραχοι κρυφακουυυυνε
αστρο του πρωινου..
Το φως σου απο [size=18]ουρανο[/size].. απομακρο το στελνεις
αστρο θαμπο του πρωινου.. που τη ζωη μας φεεεερνεις
αστρο του πρωινου..
δικά σου όλα τα ανθη που βλέπω στους δρόμους
δικά σου τα γλυκά πρωινά αυτού του κόσμου
για σένα ειναι η πρώτη βροχή του χειμώνα
για σένα ανθίζουν κόκκινα ρόδα
για σέναααααα
Για [size=18]σενα[/size]νε μπορω.. τις φλεβες μου να σκισω (αμε)
το αιμα μου ν αφησω.. να τρεξει σαν νερο
Για σενανε μπορω.. πατριδα να προδωσω (ανετα)
Χριστε ντρεπομαι τοσο.. και ομως το μπορω :oops:
Δεν ΜΠΟΡΩ ο χειμωνας
με πληγωνει
αλλο πια
δεν μπορω
Δεν μπορω την αυλη μου καιει
το χιονι
Με πνίγει το παράπονο
γιατί στο κόσμο αυτόνα
τα καλοκαίρια τα χασα
κι εφτασα στο χειμώνα
Σαν το καράβι π ανοιξε
τ άρμενα κι αλλαργέυει
θαρρώ να χάνονται οι στεριές
κι ο κόσμος λιγοστεύει
Πιιιικρο το βραδυ σκυθρωπο.. αργει να ξημερωωωσει
στο σπιτι μεεεσα το κλειστο.. ερημια εχει φυτρωωωωσει
[size=18]Με πνιγει[/size] τουτη η σιωπη ωωωωωω
τουτη η στεναχωριαααα
στο δρομο να χουνε γιορτη ωωωωωωω
και μεις να ζουμε χωρια..
Ποιος φωναζει
Ποιος πληγωνει την ΣΙΩΠΗ
τι να θελει να μου πει
εφυγες νωρις κομματιασμενες υποσχεσεις
οτι και να πω ακροβασια στο κενο
κόκκινα χείλη φίλησα
και έβαψε το δικό μου
Κατέβη αετός να πιει νερό
κι έβαψαν τα φτερά του
κόκκινα χείλη
κι έβαψε ο ηλιος ο μισός
και το φεγγάρι ακέραιο
κόκκινα χείλη
Φεγγαρι μαγια μου κανες
και περπατω.. και περπατω στα ξενααα
ειναι το σπιτι ορφανο.. ορφανοοο
αβασταχτο το δειλινο.. και τα βουναααα
και τα βουνα.. και τα βουνα κλαμεεενα
Στειλε ουρανε μου ενα πουλιιι... να παει στη μανα υπομονη
Θα καλίω μόνος θα πονώ
και θα μα ακούει το βουνό
Να ακούγεται στην ερημιά
ο πόνος μου με τη πενιά
Θ' ανέβω και θα τραγουδήσω
στο πιο ψηλότερο βουνό
ν' ακούγεται στην ερημιά
ο πόνος μου με την πενιά
Κλείνουνε τα μάτια
μα ο [size=18]πόνος[/size] είναι άγρυπνος
άστον και έλα δώσε μου αγκαλιά
μην χαλάς τα βράδυα
ο κόσμος είναι άδικος
και γελάς το δάκρυ που κυλά
Πες μου γιατί μελαγχολείς
αγάπη μου
πιά πίκρα σε ζυγώνει
έλα κοντά μου να μου πεις
αγάπη μου
αυτό που σε πληγώνει
Αυτή η νύχτα μένει
που θα 'μαστε μαζί
θα φύγεις μακριά μου
πριν έρθει το πρωί
αυτή η νύχτα μένει
Αγάπη μου σε χάνω
έτσι ήτανε γραμμένο
μα όσο ζω στον κόσμο
εσένα θα προσμένω :wink:
Αχ των χειλιών σου τη γραμμή
ποιός έχει ζωγραφίσει
και των ματιών σου τη χαρά
ποιός θα την τραγουδήσει
Μη με κοιτάς μη με τρυπάς
μ αυτά τα μάτια φέτες
γιατί η σιωπή καμμιά φορά
λέει βαριές κουβέντες
Μη με κοιτάς, μη με τρυπάς,
μ' αυτά τα μάτια αφέντες,
γιατί η σιωπή καμιά φορά,
λέει βαριές κουβέντες.
Mh me koitas, den kaneis lathos...
eimai ekeinos pou zhtas...
eimai autos pou an thimasai, toy eixes pei pws agapas!!
Den me mperdeueis me kanena
etsi me ekanes esy...
mh me koitas, den kaneis lathos
hmouna olh sou h zwh...
[size=18]Κανείς [/size]εδω δεν τραγουδα.. κανενας δε χορευει
Ακουνε μοοονο την πενια.. κι ο νους τους ταξιδευει
Ακουνε μοοονο την πενια.. κι ο νους τους ταξιδευει
Μόνο για σένα κάνω όνειρα ξανά
μόνο για σένα διαγράφω τα παλιά.
Έδωσες χρώμα σε μια ασπρόμαυρη ζωή
νιώθω πως όλα θα τ'αλλάξουμε μαζί
όλα σε θυμίζουν
απλά κι αγαπημένα
πράγματα δικά σου
καθημερινά...
Νυσταξες αστρο μου.. φεγγαρι μου
στην αγκαλια μου αποκοιμησου..
ξυπνησες ηλιε.. αποβροχαρη μου
παρε το γελιο μου και πλυσου..
[size=18]Ολα [/size]δικα σου.. ματια μου
κι ο πονος σου δικος μου
ειδαν πολλα τα ματια μουυυυ
στις γειτονιες του κοσμου.. τουτουρου..τουτουρου.. :D
είμαι ένα γέλιο κρεμασμένο στο μπαλκόνι σου
όσο κρύβομαι ο χρόνος με στεγνώνει
είμαι ένα γέλιο κρεμασμένο στο μπαλκόνι σου
πέφτει επάνω μου η βροχή και με παγώνει
Κάθε μπαλκόνι έχει άλλη θέα
ματάκια μου μοιραία
δε θέλω να μου κλαις
κάθε μπαλκόνι έχει άλλη θέα
στο ορκίζομαι παρέα
θα 'ρθουν μέρες καλές
kai soy to okizomai, soy to orkizomai
pws tha se agapaw mia zwi...
kai soy to orkizomai, soy to orkizomai
giati eisai o,ti pio wraio mou exei symvei...
γιατί το τραγούδι αυτό
πάντα να λέει "δεν μπορώ"
γιατί κι εσύ με σπρώχνεις στον γκρεμό
δεν σε συγχωρώ, δεν σε συγχωρώ
γιατί;
Μα [size=18]γιατι το τραγουδι[/size] να ναι λυπητερο
με μιας θαρεις κι απο την καρδια μου.. ξεεεκοψε
Κι αυτη τη στιγμη.. που πλημυριζω χαρα
ανεβηκε ως τα χειλη μου.. και μ εεεπνιξε
φυλαξου για το τελος.. θα μου πεις
(γιατί πολλές φορές νιώθω πως επαλαμβάνομαι; αλλά μ' αρέσει τόσο; )
κι εγώ που ζω για πάντα εδώ
κι όλο φεύγω το τέλος πριν να δω
κάθε νύχτα που περνάει γυρίζω ξανά
σκοτάδι γίνομαι και παραδίνομαι
στο ρυθμό σου που καίει ακόμα
αυτό το σώμα που μένει χρόνια χωρίς σκιά
κάθε νύχτα που περνάει σαν ταινία
κι ό,τι ζήσαμε προβάλλεται με φόντο την πλατεία
κάθε νύχτα που περνάει πάντα εδώ...
κι όλο φεύγω πριν μείνουμε μόνοι
το τέλος πριν το δω...
Ξανά, να σ'ερωτευόμουνα απ'την αρχή, ξανά
Σαν να μην σ'ήξερα ποτέ
Ξανά, να σε φιλούσα με τα ματιά μου κλειστά
Και ας χωρίζαμε μετά ξανά.....
καλα κανεις.. :wink:
[size=18]Εδω[/size].. στη γιορτη του πονου
ντυνομαι να μην κρυωνω.. του Ουλιανοφ το μειδιιιιαμα
σανδαλια του Χριστουυυυ... φορω στα ποδια μου
πραιτορες.. βραχοι πανω μου σωροοο.. μα γω θα αναστηθω
Kai exeis xathei mazi me ton ypno,
mazi me toy oneiroy to poluxrwmo kykno
Mhn ksimerwneis ouranee...
Adeia h psixh mou
to dwmatio adeio
kai apo to oneiro mou akouw kathario
to lugmo sou na leei oneiro htane...
Oneiro htane...
(ti sixtir kanw lathos kai mou vgainei etsi to keimeno??)
(Προσπαθείς να βάλεις χρώμα μέσα στο χρώμα. Κάνε παράθεση στην προηγούμενη απάντησή σου έτσι όπως είναι τώρα και δες την διαφορά ]
κλαπ κλαπ κλαπ.. :thumright: ομορφο τραγουδι..
Μη.. δεν ειμαι δω..
[size=18]ονειρο [/size]ζω και μη με ξυπνατε τωρα..
Μη.. για οτι καλο.. η οτι κακο..
τα λεμε αααλλη ωρα
Μη.. ειμαι αλλούυ.. σ αλλη τροχια.. σ αλλη γη σε αλλη χωρα
Μη.. δεν ειμαι δω..
ονειρο ζω.. μη με ξυπνατε τωραααα...
για τις παλιές αγάπες μη μιλάς
στα πιο μεγάλα θέλω κάνουν πίσω...
Για θυμησου καλα.. μηπως εχεις χαθει μεσα σε δρομους που καινε
Βαλε συ μια φωνηηη
κι αν δεν ειμαι εκει.. Χαρη να μη με λενε
Δεν ειναι η αναγκη.. δεν ειναι η μοναξια που εκει θα με φερει
εχω αντεξει πολλααα.. δε με ξερεις καλα κανεις δε με ξερει
[size=18]Μη[/size] γυριιιισεις.. τιποτα μη ζητησεις
Για ενα βραααααααααααααααααδυ μη με χαραμισεις..
]
οι ποιητες δε γεννιουνται.. η ζωη τους κανει..
[size=18]Εχω [/size]Ενα παπακι.. να μου κανει πα..
να μου κανει πα.. πα.. πα..
Κι ενα κουνελακι.. που ολο μου κουναει..
που ολο μου κουναει τ αφτια..
Και δε μου καιιιιιιιιιιιγεται καρφι..
αν εσυ περνας.. και δε μου ξαναμιλας .. :)
Καληνυχτα..
μια χαμενη κιβωτός
που πεταξε στο φως
μεσα έχω κλειστεί
ωρες μου χρωματιστές
σφιγμένες συντροφιές
τ΄ανέμου γίνομαι η ορμή
και σαρώνω τις σκιές
που μείνανε απ το χτες
σπασμένα λάβαρα στη γή
Βάλτε να πιούμε
Πες μας που πάει ο άνθρωπος τον κόσμο σαν αφήνει
πες μας που πάει ο άνεμος, που πάει η φωτιά σαν σβήνει
σκιές ονείρων είμαστε, σύννεφα που περνούμε
η ταξική προέλευση
θα κάνει για αιώνες
ξυπνατε ζώα μου αργά
πήρε φωτιά η φ'αρμα
[size=18]Φωτια [/size]μου εσυ κι αερας.. στο συνορο τουτης της μερας
Τη φλογα σου δως μου,. και γινε μου φως μου.. χρυσομαλο δερας
Φωτια μου εσυ κι αερας.. στο συνορο τουτης της μερας
Το γελιο σου δως μου.. και γινε του κοσμου.. το περας
Λες να περιμένουμε
το φως άλλης μιας μέρας
Ανοίγεις τα παράθυρα
ν' αλλάξει ο άερας
Μα έσβησε η φλόγα
το σπίτι σκοτεινό
βαρέθηκα τα λόγια
και φεύγω πρώτα εγώ
Δε μένω πια εδώωωω
σ' έναν κόσμο γκρεμισμένο...
[size=18]Φευγω [/size]γιατι σαι η μοναξια
εισαι το κρυο του βορια..
Φευγω γιατι με σημαδευει η ερημια
και με σκοτωνουν τραγουδωντας τα πουλια..
Φευγω γιατι σαι θανατοοοοοος
θελω να ζησωωωω :D
(σιγα μη εβαζα Περιδη) :P
Του τρελλού βοριά παρήγγειλα
να ναι καλό παιδάκι
να μη χτυπάει πορτόφυλλα
και το παραθυράκι
γιατί στο σπίτι π αγρυπνώ
η αγάπη μου πεθαίνει
[size=18]Αγρυπνια[/size].. της κολασης κητος
ειναι το φιλι σου φωτιά..
Αφηνει μια γευση.. απο σιδερο
που χουν ξηλωσει.. καραβια παλια
Ενα καράβι μες στα μάτια μου
βουλιάζει μόλις ξημερώνει
τότε που φεύγω απο το παράθυρο
για να πλαγιάσω πάλι μόνη
Eksw fysaei aeras ki omws mesa mou
Mesa s'auto to spiti prigkipessa mou
To fws sou kai to fws xoreuoun gyrw mas
Apisteutos o kosmos kai o xaraktiras mas....
Καληνύχτα μαμά, είναι όλα χλωμά
κι ο κόσμος, μια φυλακή
Ραγισμένες καρδιές, κάτι κρύες βραδιές,
τριγυρνούν,από δω κι από 'κει
Οσες κι αν χτιζουν [size=18]φυλακες[/size].. κι αν ο κλοιος στενευει
ο νους μας θα ναι αληταριο.. που ολο δραπετευει
[size=18]Αφιερωμένο σε όλους!!!!![/size]
Λοιπόν έλα, στη μηχανή ανέβα
πάμε Χαβάη με μία ρόδα.
Αν είσαι σπίτι, τότε ετοιμάσου για Χαβάη.
Πάμε κάπου που δεν έχουμε πάει
μόνο μην κάτσουμε άλλο σπίτι.
Αν είσαι σπίτι, τότε ετοιμάσου για Χαβάη.
Πάμε κάπου που δεν έχουμε πάει
μόνο μη μείνουμε άλλο σπίτι.
Τρέξιμο, λογαριασμοί και δουλειά,
άγχος, ακρίβεια, χρέη, δανεικά,
πάντοτε συνωστισμός μεσ΄ το τραμ
και πάντα εκεί το κινητό χτυπά.
Να μαγειρέψεις το πρωί,
ν΄απλώσεις ό,τι έχει πλυθεί,
να σιδερώσεις, να μαζέψεις, να σκουπίσεις πριν να΄ρθει.
Μετά να πάμε στη λαϊκή κι έπειτα ΟΤΕ,νερό ,ΔΕΗ
για να πληρώσω-give me a break!
Αν είσαι σπίτι, τότε ετοιμάσου για Χαβάη.
Πάμε κάπου που δεν έχουμε πάει
μόνο μην κάτσουμε άλλο σπίτι.
Αν είσαι σπίτι, τότε ετοιμάσου για Χαβάη.
Πάμε κάπου που δεν έχουμε πάει
μόνο μη μείνουμε άλλο σπίτι.
Θέλω βόλτες, ταξίδια, γλυκά, φαγητά,
να ξαπλώσουμε μπρούμυτα στην αμμουδιά.
Θέλω στην παραλία ν΄ανάψω φωτιά,
κολύμπι ωρών στα ρηχά ή στα βαθιά.
Θέλω να μαυρίσω και να μείνω έτσι πάντα,
με τον Enrique Iglesias να χορέψω labanda.
N΄αρπάξω το μικρόφωνο από μία μπάντα
και να φωνάξω "Θεέ μου αμήν".
Λοιπόν έλα, στη μηχανή ανέβα.
Πάμε Χαβάη με μία ρόδα.
Πήρα θαλάσσιο στρώμα, δυο-τρία μαγιό ακόμα,
μπρατσάκια και πετσέτες μ΄ ωραίο χρώμα.
Άμα θες έχω και βατραχοπέδιλα ακόμα,
με 30 δείκτη προστασίας κρέμα για το σώμα.
Δεν ξέρω ακριβώς τι άλλο θα πρέπει
να πάρω αφού έμεινα μ΄ άδεια τσέπη.
Σταματώ και στην τράπεζα να δω αν έχει λεφτά μα
ξέχασα το pin!
Θωμά είσαι σπίτι; Γιατί σε παίρνω και μιλάει.
Αν τελικά θα πάμε στη Χαβάη,
τότε πάρε λεφτά απ' το σπίτι.
Ναι, Θωμά είσαι σπίτι; Γιατί σε παίρνω και μιλάει.
Αν τελικά θα πάμε στη Χαβάη
πάρε κι εσύ λεφτά απ' το σπίτι.
..αν κι εγω προσωπικα δε πεθαινω για Πρωτοψαλτη σε φχαριστουμε :)
Πηρα κοκκινα γυαλια.. κι ολα γυρω σινεμα.. τα βλεπω
κι ουτε ξερω πως να ζω.. ουτε και πως ν αγαπω..
τη ζωη μου επιβλεπω.. 8)
Ούτε και εγώ αλλά το συγκεκριμένο τραγουδάκι το θεωρώ 'ανεβαστικό', όσο αφορά την μουσική του........ ]
..ναι ειναι συμπαθητικο :wink:
[size=18]Οσο [/size]βαρια ειν τα σιδεραααα.. τα σι-δε-ραααα
ειν η καρδιααα.. ειν η καρδια μου σημερα.. :moonwalk:
γιατί καρδιά μου αγαπάς;
αφού το ξέρεις θα πονάς ]
Στης μοναξιας.. το δεντρο καθισα
και διψασα και ριζωσα..
και τιναξααα.. τα φυλλα του
και τον κορμο του ασημωσα..
[size=18]Γιατι [/size]πολυ σ αγαααπησα..
γιατι δεν αγαπω εμενα..
γιατι ζωη δε κρααααατησα..
κι αυτη την αφησα σ εσενα..
πόσο πολύ πόσο πολύ
πόσο πολύ σ' αγάπησα
πόσο πολύ σ'αγάπησα
ποτέ δεν θα το μάθεις....
oti aksizei ponaei kai einai duskolo...
gia na mhn ypofereis fuge makria mou,
krypsou apo emena...den kserw azn feygeis twra gia to ligo mou
h an auto pou niwthw htan polu, polu gia sena polu gia sena
θα περασουν τα χρόνια
θα γυρίσει ο τροχός
όλα θα είναι σαν πρώτα
όλα θα είναι αλλοιώς
θα σε ψάχνω στους δρόμους
που γυρνούσες μαζί
θα 'χεις γίνει σκιά θα'χουν όλα χαθεί
ενα βραδυ θα φέγγει το φεγγάρι τρελλο
θα απλωθεί η σκιά σου σε ένα δρόμο στενό
τα ταξίδια οι φίλοι οι αγκαλιές τα φιλιά
σε ένα κόσμο θα πω μακρια μακριά
ένα βράδυ που 'βρεχε
μέχρι που εχάραξε
έφυγες αγάπη μου
η καρδιά μου σκίστηκε
η καρδιά μου σπάραξε
ένα βράδυ που 'βρεχε
μέχρι που εχάραξε...
Μια φορά να σε βλεπα για λίγο
μόνο μια φορά κι ας έφευγες μετά
Μια φορά να σ΄αγγιζα για λίγο
Μονο μια φορά κι ας πέθαινα μετά
μόνο μια φορά
κρίμα στη χαρά
κάπου κοιταχτήκαμε
μετά ερωτευτήκαμε
κι ύστερα βρεθήκαμε
άλλη μια φορά
πρώτη μου φορά
σε θολά νερά
έμαθα κολύμπι
και πώς λέν' το "γιαχαμπίμπι"
πρώτη μου φορά...
lupamai eilikrina
sou dwsa polla
ki oute mia fora
oute pou katalaves pote th diafora
ti na poume pia
h siwph mila
den yparxei tipota edw na me krata
lupamai eilikrina....
τίποτα δεν πάει χαμένο
στη χαμένη σου ζωή
τ' όνειρό σου ανασαίνω
και το κάθε σου γιατί
τ' όνειρό σου ανασαίνω
και το κάθε σου γιατί...
giati to tragoudi auto panta na leei den mporw?
giati kai esy me sprwxneis sto gkremo?
den se sygxwrw,den se sygxwrw...
giati?
σε μια νύχτα μου χεις κάνει
άσπρα τα μαλιά
μαύρη τη καρδια
σε μια νύχτα μου χεις κάνει
το φτωχό κορμί
γιατί με πίκρανες γιατί?
Μα το [size=18]κορμι [/size]ειν αφορμη σε μια πορεια..
και η σοφια.. το τερμα της
Τριζουν αρμοι σαν οδυρμοι και απλωνει η νυχτα..
σεντονια διχτυα.. το δερμα της
Όταν τα μαύρα πέπλα η νύχτα απλώνει
κι ο ήλιος όταν φεύγει απ' το βουνό
αγαπημένη άκου τι λέει τ' αηδόνι
αυτό είναι το τραγούδι που αγαπώ
Αγαπημένη τραγούδι της καρδιάς μου
στέλνω να με θυμάσαι να με θυμάσαι παντοτινά
Εμένα οι φίλοι μου είναι [size=18]μαύρα[/size] πουλιά..
Εμένα οι φίλες μου είναι σύρματα τεντωμένα..
Eμένα οι φίλοι μου είναι μαύρα πουλιά που κάνουν τραμπάλα
στις ταράτσες ετοιμόρροπων σπιτιών
Εξάρχεια, Πατήσια, Μεταξουργείο, Μετς
Κάνουν ό,τι λάχει πλασιέ τσελεμεντέδων και εγκυκλοπαιδειών
φτιάχνουν δρόμους και ενώνουν έρημους διερμηνείς σε καμπαρέ της Ζήνωνος
επαγγελματίες επαναστάτες παλιά τους στρίμωξαν και τα κατέβασαν
τώρα παίρνουν χάπια και οινόπνευμα να κοιμηθούν
αλλά βλέπουν όνειρα και δεν κοιμούνται
Εμένα οι φίλοι μου...
Όλα σε θυμίζουν,
κι οι πιο καλοί μας φίλοι.
Άλλος στην ταβέρνα, άλλος σινεμά.
Μόνη μου διαβάζω το γράμμα που ʼχες στείλει
πριν να φιληθούμε πρώτη μας φορά
Μοοοοοονο μια [size=18]φορα [/size]
εκλαψα για σενα πικρα..
κι υστερα κανονισα και δεν σου τηλεφώνησα
ουτε μιααααα φορα..
ποιος είσαι φίλε;
δεν σε ξέρω φίλε
πες μου τ' όνομά σου
άλλα λόγια δεν ρωτώ απόψε
τσιγάρο φίλε;
τη φωτιά σου δως μου
κάθισε κοντά μου
λίγο έτσι για να ζεσταθώ απόψε..
...καλά... άστε το "φίλε" και κρατήστε το "σου" ]
[size=18]Λιγο [/size]αριστερα.. λιγο δεξια.. θα τη βρω την ευθεια τελικαααα
Λιγο μαγικά, λίγο μάγκικα, θα τα βγάλω πέρα μια χαρά
Λίγο αληθινα.. λιγο ψευτικα
θ αποκτήσω κι αλλα υλικαααα
Αυτο το λιγο.. λιγο.. λιγο.. λιγο
σε μαγικά νησιά θέλω να βρεθούμε
εκεί που οι καρδιές ξέρουν ν' αγαπούνε...
[size=18]Θελω [/size]να πιω μαζι σου ενα τσιγαρο
να δω να καιγεται στα χειλη σου ο χρονος..
Θελω να πιω μαζι σου ενα τσιγαρο
για μια στιγμη να γελαστω..
και να ξεχασω.. ν αρνηθω πως ειμαι μονος
Τα πιο βαρια ναρκωτικα που εχω παρει
ειν αγαπη μου.. ο φοβος.. και η ελπιδα
κι ετσι οπως βουτηξα.. ο τρελος με το κεφαλι
σαν την εξαρτηση.. του παθους σου η παγιδα
Ασ' τον τρελό στην τρέλα του
και μην τον συνεφέρεις
τι κρύβει μέσα το μυαλό
ενός τρελού δεν ξέρεις
Μια φορά η αγάπη η μεγάλη, άλλη μια φορά
στο μυαλό να φέρει ζάλη, άλλη μια φορά
κι όπου θέλει ας με βγάλει η καρδιά
μια φορά η αγάπη η μεγάλη, άλλη μια φορά
στο σημάδι ας με βάλει, άλλη μια φορά
κι όπου θέλει ας με βγάλει η καρδιά
για μια φορά
Αγάπη είναι να κλαις να γελάς
Αγάπη είναι φίλε μου αγάπη να σκορπάς
Και όποτε μπορείς τους άλλους να βοηθάς
Και όσους σε βοήθησαν ποτέ να μην ξεχνάς
Αγάπη είναι…
Τα φαγητά της γιαγιάς
Κι αυτή η γεύση χωριού που παντού θα κουβαλάς
Αγάπη είναι…
Μια θεϊκή βραδιά
Κι εννιά μήνες μετά ένα μικρό να το γεμίζεις φιλιά
Αγάπη είναι η ίδια η ζωή θα το καταλάβει μόνο αυτός που θα τη σεβαστεί
Αγάπη νιώθει κάποιος που μπορεί και συγχωρεί
Κάποιον που τον πλήγωσε να μην τον τιμωρεί
Η αγάπη είναι αλήθεια κι η αλήθεια είναι ανάγκη
Δεν είναι μια παραίσθηση δεν παίρνεται σε χάπι
Μην τα παρατάς ρε, πίστεψε σε κάτι
Παντού αυτή υπάρχει από μόνη της θα ‘ρθει η αγάπη είναι:
Η ελπίδα κι η πίστη μαζί είναι να ζεις τη ζωή για την κάθε στιγμή
Αγάπη είναι…
Το φως που χαρίζει ο ουρανός του πόνου καρπός
Αγάπη είναι θεός
ΤΡΑΓΟΥΔΑΡΑ!!!!!
τι χρώμα ειναι η θάλασσα ?
ρώτα τους στεριανούς και θα σου πουν το χρώμα του καλοκαιριού
ρώτα τους θαλασσινούς και θα σου πουν το χρώμα του γυρισμού
ρώτα τον ήλιο και θα σου πει το χρώμα του δειλινού
αν όμως ρωτήσεις τη μάνα του πνιγμένου
θα σου απαντήσει πως είναι καστανή, σαν τα μάτια του παιδιού της
ΣΤο φιλτισένια μας μαρκουτσι
γαλέρες έρχονται και πανε
και σάλτα κάνουμε οι μουτσοι
κι οι πειρατες γλεντοκοπάνε
Θάλασσα πικροθάλασσα γιατί να σ΄αγαπήσω
Και τα μικρα του τα μερμηγκακια
χειροκροτανε μ ενθουσιασμο..
Εν δυο...προσκυναμε
Εν δυο...πολεμαμε
Εν δυο...δεν πειναααμε
Απο τα πολλά που μου΄χεις καμωμένα
Δεν σε θέλω πιά
Δεν σε θέλω πια
[size=18]Δεν [/size]λυγανε τα ξεραδια.. και πονανε τα ρημαδια
κουτσα μια και κουτσα δυο.. στης ζωης το ρημαδιο
Μεροδουλι ξενοδουλι.. δερναν ουλοι οι αφεντες δουλοι
ουλοι δουλοι αφεντικο.. και μ αφηναν νηστικο
και μ αφηναν... νηστικο
κι όταν θα φύγεις τίποτα
[size=18]δεν [/size]θάναι όπως πρωτα
άσε για λίγο ανοιχτή
του ουρανού τη πόρτα
Και δεν σου φτανουν όλα αυτά
φεύγεις και δε θυμάσαι
ωραία είσαι άνοιξη
φευγεις και δε λυπάσαι
να τα ξαδελφια.. :)
[size=18]Οταν [/size]θα φυγεις.. θα μου σκοτωσεις.. οτι υπαρχειιι για να ζησω..
και η καρδια μου.. για οτι πρωτα.. τοσο αγαπουσεεε.. θα το μισησειιιι
οταν θα φυγεις.. εγω θα σβησω.. εγω θα σβησω
και τώρα μπαντζανάκηδες :P (και μη μου πεις λάθος συγγένεια γιατί τη ξέρω καλά :lol: )
Φεύγεις και σφίγγω τη καρδιά
το δάκρυ μη προβάλλει
για να το βγάλω στη χαρά
[size=18]Όταν[/size] γυρίσεις πάλι
(παιδι μου το τραγουδι που εγραψες.. ειναι απο τα μακρινα Ξαδελφια.. πρωτη ερμηνεια.. το εχει πει και η Γλυκερια)
Για θυμησου καλααα.. μηπως εχεις χαθει μεσα σε δρομους που καινε
Βαλε συ μια φωνη.. κι αν δεν ειμαι εκει.. Χαρη να μη με λενε
Δεν ειναι η αναγκη.. δεν ειναι η μοναξια που εκει θα με φερει
Εχω αντεξει πολλααα.. δε με ξερεις καλα κανεις δε με ξερει
[size=18]Μη [/size]γυρισεις.. τιποτα μη ζητησεις..
Για ενα βρααααααααδυ.. μη με χαραμισεις
monaksia mou ola
monaksia mou tipota
mhn me afhneis twra
pou einai ola pio dyskola.....
είναι τα μάτια σου ένας διάδρομος παλιός
δάκρυα πνιγμένα ξεφλουδίζουνε τους τοίχους
που ένας ένοικος αθόρυβος κρυφός
αντί συνθήματα ζωγράφισε με στίχους...
Τα μαυρα [size=18]ματια σου[/size].. οταν τα βλεπω με ζαλιζουνε
και την καρδια μου συγκλονιζουνε..
οταν τα βλεπω μου θυμιζουνε..
καποια αγαπη μου παλια..
Μεσα στα ματια σου.. κοιταζω εκεινη που αγαπουσα μεχρι χτες
εκεινη που ανοιξε στα στηθια μου πληγες..
τα μαυρα ματια σου μ αναβουν πυρκαγιες..
Παράθεση από: "Rakendytos"Τα μαυρα [size=18]ματια σου[/size].. οταν τα βλεπω με ζαλιζουνε
και την καρδια μου συγκλονιζουνε..
οταν τα βλεπω μου θυμιζουνε..
καποια αγαπη μου παλια..
Μεσα στα ματια σου.. κοιταζω εκεινη που αγαπουσα μεχρι χτες
εκεινη που ανοιξε στα στηθια μου πληγες..
τα μαυρα ματια σου μ αναβουν πυρκαγιες..
τι καλουλης που εισαι....???
ευχαριστω πολυ πολυ...!!!! :hug2:
Εγω δεν φταιω και αν γενηθηκα ερωτιαρης.. 8)
και νταλκαδιαρης.. και μερακληηηης
Με εχει προικισει η γλυκια μου η μανουλα..
με τη φτωχη μου.. καλη καρδουυυλαααα :P
Παράθεση από: "Rakendytos"Εγω δεν φταιω και αν γενηθηκα ερωτιαρης.. 8)
και νταλκαδιαρης.. και μερακληηηης
Με εχει προικισει η γλυκια μου η μανουλα..
με τη φτωχη μου.. καλη καρδουυυλαααα :P
:knee:
'[size=18]εχει [/size]το μέλλον μου να επιλέξει
το παρελθόν μου να ξαναγυρίσει
τίποτα σημαντικό
ζω μονάχα εν λευκω
Γυριζω τις πλατες μου στο [size=18]μελλον[/size]
στο μελλον που φτιαχνετε οπως θελετε..
Αφου η ιστορια σας ανηκει
σαρωστε το λοιπον αν επιμενετε..
Στ αυτια μου δεν χωρανε υποσχεσεις
το εργο το χω δει.. μη με τρελαινετε..
Το πλοιο των ονειρων μου με παει
σε κοσμους που εσεις δεν τους αντεχετε..
Μενω μοναχος στο παρον μου
να σωσω οτιδηποτε αν σωζεται..
Κι ας εχω τις συνεπειες του νομου
συνενοχο στο φονο δεν θα μ εχετε..
κάθε φορά που ανοίγεις δρόμο στη ζωή
μη με περιμένεις να σε βρεί το μεσονύχτι
έχε τα μάτια σου ανοιχτά βράδυ πρωί
γιατί μπροστά σου πάντα απλώνεται ένα δίχτυ
Αν κάποτε στα βρόχια του πιαστείς
κανείς δεν θα μπορέσει να σε βγάλει
[size=18]μονάχος [/size]βρες την άκρη της κλωστής
κι αν είσαι τυχερός ξεκίνα πάλι
Αυτό το δίχτυ έχει ονόματα βαριά
που είναι κλεισμένα σ εφτασφράγιστο κιτάπι
άλλοι το λεν του κάτω κόσμου πονηριά
κι άλλη το λέν της πρώτης άνοιξης αγάπη
Τʼ όνομά μου μες στις λίστες απʼ τα πλοία,
στα αεροπλάνα, στα φτηνά ξενοδοχεία.
Η φυγή στο πρόσωπό μου χαραγμένη,
και μου λες εσύ πως είμαστε δεμένοι.
Δεν μπορεί να με κρατήσει ο εαυτός μου,
σε κανέναν δεν ανήκω, είμαι δικός μου.
Το σπασμένο ουρανό σου μη μου δώσεις,
σʼ αγαπώ κι έτσι μπορεί να μʼ εξοντώσεις,
σʼ αγαπώ κι έτσι μπορεί να μʼ εξοντώσεις.
Ο δικός μου ο [size=18]δρόμος[/size]
μʼ έχει χρόνια διαλέξει,
στην οδό γράφει "μόνος",
επικίνδυνη λέξη.
Ο δικός μου ο δρόμος
δε μου δείχνει αστέρι,
για αγάπη μου δίνει
μια βαλίτσα στο χέρι.
στ' όνομά σου Αναστασία
κρεμασμένα λες χίλια τάματα
σαν πανάρχαιο φως
μες στη νύχτα με τα κλάματα
τελικά η ζωή τρία γράμματα...
Η ζωή μου όλη
είναι ένα τσιγάρο
που δεν το γουστάρω
κι όμως το φουμάρω
τσιγάρο ατέλειωτο βαρύ η μοναξιά μου
μοιάζει γυναίκα κουρασμένη απ' τον δρόμο
ρίχνει το γέλιο της και κάθεται κοντά μου
κερνάει τα επόμενα και με χτυπάει στον ώμο
Όταν πίνει μιά γυναίκα
κι όταν παραφέρεται
μη την επαραξηγείτε
πως πονάει δεν ξέρετε
Μου λένε πια να μη μεθώ
γιατί δεν επιτρέπεται
μα της καρδιάς μου τον καημό
εσείς δεν τον εξέρετε :moonwalk:
δεν θέλω να γυρίσεις
και ας με καίει τόσο
παράτα με να ζήσεις
δεν έχω να σου δώσω
τα πήρες όλα κι έφυγες
μα απ' τον καημό δεν ξέφυγες
σε πνίξανε οι πίκρες
τα πήρες όλα κι έφυγες
μα τίποτα δεν έδωσες
γιατί εσύ δεν είχες
Να γυρίσεις πίσω σου ζητώ με πόνο
Μια καρδιά που για σένα μονάχα χτυπά
Μην αργείς
Είσαι στη σκέψη μου είσαι παντού
Είσαι η αγάπη μου μα είσαι αλλού
Πήρες το γέλιο μου και την καρδιά
Έγινε ανάμνηση η κάθε ματιά
Η κάθε ματιά
Πάλι μέτρησα τ αστέρια
κι όμως κάποια λείπανε
μόνο τα δικά σου χέρια δεν με εγκαταλείπανε
πως μ΄αρέσουν τα μαλλιά σου
στη βροχή να βρέχονται
Να κοιμηθούμε αγκαλιά
να μπερδευτούν τα ονειρά μας
και στο ρυθμό της μουσικής
να χτυπά η [size=18]καρδιά [/size]μας
κάποια, κάπου, κάποτε
ήταν η ζωή μου
η αρχή, το τέλος μου
κι όλη η ύπαρξή μου
τώρα μες στα όνειρά μου
ψάχνω τη μορφή της
μα κι εκείνη χάθηκε
σαν την υπόσχεσή της
Εμείς,δε μπορεί να χωρίσουμε
εμείς μια ζωή θ' αγαπιόμαστε
εμείς δεν μπορεί να τελιώσουμε έτσι
κάπως,κάπου,κάποιο λάθος κάνουμε εμείς
μια ζωή μέσα στους δρόμους και στις νύχτες
μια ζωή με παρανόμους και ξενύχτες
μια ζωή τα ίδια λόγια να μου λένε
έχω βαρεθεί τον κόσμο κι όλα μου φταίνε...
λενε πως εφερες εδώ
μαυρο καράβι με(... :roll: ....)
όμως το ξέρουν κατα βαθος
αερικό είσαι..αερικό
Να γλιστρουσες στο σκοταδι.. να πετουσες σαν [size=18]αερικο[/size]
Θα πεθανω αυτό το βραδυ.. θα πεθανω αν δε σε δω..
Με γλυκο κρασι θα γινω.. αργοναυτης να ρθω να σε βρω
Να σε ανταμωσω λιγο.. στης ψυχης μου το βυθο..
Δεν μπορωωω..
Ο χειμωνας με πληγωνει αλλο πια.. δεν μπορωωω
Χαμένος τώρα σε παράδεισους κρυφούς
των Εξαρχείων την πλατεία να βιώνεις
καλέ μου φίλε σου μιλώ και δεν ακούς
χειμώνας είναι εκεί που πας και θα κρυώνεις
Μοναχα εχουν περασει χιλια χρονια
κι εγω συνηθως πεθαινα απο αγαπη..
μεχρι που ηρθε αυτος ο μπλε χειμωνας
ν αναψει αυτα που εσβησε ο αιωνας..
ν αναψει αυτα που εσβησε ο αιωνας..
η πλατεία ήταν γεμάτη με το νόημα που 'χει κάτι απ' τις φωτιές
στις γωνίες και τους δρόμους από συντρόφους οικοδόμους, φοιτητές
κι εσύ έφεγγες στη μέση όλου του κόσμου
κι ήσουν φως μου κατακόκκινη νιφάδα σε γιορτή
σε γιορτή που δεν ξανάδα στη ζωή μου τη σκυφτή
]
Κοκκινο θολο φεγγαρι.. σαν τα ονειρα μας ξενυχτας
και απ τις φυλακες αυτου του κοσμου.. γυρω στα μεσανυχτα το σκας
χθες μεσάνυχτα και κάτι κατηφόρησα
στην μικρή την πλατεΐτσα που σε γνώρισα...
ώπα!
[size=18]Ωπα [/size]ωπα.. ωπα ωπα.. σ αγαπω κι ας μην σου το πα..
ωπα ωπα.. ωπα ωπα.. κι ας μην ειμαστε οπως πρωταααα :cheers:
ώπα ώπα ώπα ώπα
σου το λέω και σου το'πα
το κορμάκι το φιδίσιο
μην το γέρνεις μπρος και πίσω
το κορμάκι το φιδίσιο
κράτα το και λίγο ίσιο..
Πού είσαι τώρα
είσαι αγέρας είσαι χώμα
πού είσαι τώρα
είσαι το μαύρο είσαι χρώμα
γύρισε πίσω
Ποιός,ποιός σε παίρνει από μένα
πες μου ποιός
ποιός αέρας να΄ναι τόσο δυνατός
που χωρίζει τη καρδιά μου
και σε παίρνει μακριά μου
πες μου ποιός
Τι ,τί μπορώ να κάνω τώρα
πες μου τί
όλος μου ο κόσμος ήσουνα εσύ
γιατί φεύγεις μακριά μου
γιατί σβήνεις τα όνειρά μου
γιατί..
[size=18]Τα ονειρα [/size]που βυζαξαμε με της καρδιας μας το αιμα..
Πεταξαν και χαθηκανε μες της ζωης το ρεμα..
Μα ταχα εμεις παντοτινα τα αφταστα θα ζητουμε..?
Βαλτε να πιουμε..
Μια φάρσα είναι η ζωή πολυ καλά στημμένη
Σφύριξε χαρούμενα μπορείς
μεσ στη φωτεινή πλευρά [size=18]της ζωής[/size]
(φίου φίου φίου...)
Σημερα.. η [size=18]ζωη [/size]μου ολη σημερα..
χτες αλλιωτικα σκεφτομουνα
τ αυριο ονειρευομουνα..
Σημερα.. η ζωη μου ολη σημερα..
ηρθες πλαι μου και σταθηκες
εφυγες αλλα δεν χαθηκες..
Η ζωη μου περνα και χανεται..
η ζωη περνα και χανεται.. χανεται
η στιγμη που ποτε δεν πιανεται..
η στιγμη ποτε δεν πιανεται.. ματια μου..
Μια στιγμη και μ αφηνεις μονο μου..
μια στιγμη και ειμαι μονος μου.. μονος μου
Να σε δω και ας τελειωσει ο χρονος μου..
κι ας τελειωσει τωρα ο χρονος μου.. μααατια μου..
Μα εγώ θα ονειρεύομαι ακόμα
και εσένα θα βλέπω όπου κοιτώ
θα σε βρίσκω στης θάλασσας το χρώμα
στον ήλιο και στον ουρανό
Θα σε βρω κι αν κοιτάξω το φεγγάρι
θα σε βρω στης ζωής μου τις στροφές
και ας τρέχει ο χρόνος να μας πάρει
ό΄τι αξίζει είναι οι στιγμές
Ειναι κατι στιγμες.. τρυφερες και λεπτες..
σαν κλωστες τυλιγμενες σ αδραχτι..
Σε γυρνουν απαλα.. σε μεθουν σιωπηρα
σε γεμιζουν με πεισμα και αααχτι
Για ολα αυτα που ζητας.. για πολλα που πονας
για το τιποτε μιας ευτυχιας..
Και γυρνας σαν τρελος.. του καθρεπτη εαυτος
θυμα.. θυτης κακης συγκυριας..
Αγάπη είναι μια ηλιόλουστη μέρα, ευτυχία στον αέρα
Είναι τα μάτια μου που σε κοιτάνε μαγεμένα να θέλω να γίνω καλύτερος μόνο για σένα
Αγάπη είναι το να δίνουμε αίμα γιατί στην τελική μπορεί να χρειαστεί σε σένα
Σε κάποιον δικό σου ή ακόμη σε μένα
Αγάπη είναι ρε μπορεί να τύχει στον καθένα
Είναι το χάδι και τα άγγιγμα της μαμάς μόνο αυτή θα σʼαγαπάει ό,τι κάνεις, κι όπου πας
όόόπου κι αν πας όπου κι αν πας
εδώ παπάς εκεί παπάς
πού είν' ο παπάς πού είν' ο παπάς
Κεφαλλονήτικος [size=18]παππάς[/size]
διαβάζει με λατρεία
τα δώδεκα ευαγέλια
τα βγάζει δεκατρία
Θυμαμαι τοτε τον παπα ..κατουραγε στη στρατα
Κι ητανε ολα γυρω μας.. ομορφα και καπατσα
Ωρε παπα του ειπαμε.. δεν ντρεπεσαι με ρασα
Το αλογο σας ψωφησε.. δεν το σωσαν μωρε τα ρασα..
Η θειά μου η Αμερσούδα
τρία βρακιά φορεί
ώσπου να βγάλει το 'να
τα δυό τα κατουρεί
:lol: :lol: :P
τρια πουλακια καθονταν.. πολυ αγαπημενα
περασε ενας κυνηγος και σκοτωσε το ενα.. :D
Παράθεση από: "riaghul"Η θειά μου η Αμερσούδα
τρία βρακιά φορεί
ώσπου να βγάλει το 'να
τα δυό τα κατουρεί
:lol: :lol: :P
κατι ξερει ο Ρακενδυτος που ναι ξεβρκωτος..
:28:
:24: :24: :24:
Τραγουδείστεεεε
ωραία μου πουλάκια τραγουδείστε
πουλακι ξενοοο.. ξενιτεμεεενο..
πουλι χαμενοοο στην ξενιτιααα..
καθε κλαδακι..βασταει πουλαααακι..
βασταει πουλαααακι..ζευβγαρωτοοοο.. ΟΛΕ! :P
μεγάλωσε έτσι
του μυαλού η ξενιτειά
δεν υπάρχει κανείς
δεν χωρά πουθενά
μετανάστες κι οι δρόμοι κλεισμένοι
ολοι οι δρόμοι μπροστά της κλεισμένοι
στο τόπο της ξένη
Το ψωμι της ξενιτιας ειναι πικροοο :o
το νερο της θολοοο.. και το στρωμα σκληροοο (μαυριλα) :?
Τα λεφτα που αποκτααας.. τα βλαστημααας
υποφερεις πονααας.. τη πατριδα ζηταααας
Τελαρας.. :cheers:
αμοργιανό είναι το νερό
αμοργιανή κι η βρύση
αμοργιανή είν' κι η κοπελιά
που πάει να γεμίσει
αμοργιανό μου πέρασμα
να 'χεις καλό ξημέρωμα
Καλο ταξιιιιδιιι..
Καλο ταξιδι στα χρυσα σου παραμυυυυθιαααα :o
διχως το ψεμα θα ταν μαυρη η αληθειαααα
Καλοοο ταξιδιιιι...
Μαύρη είναι η νύχτα στα βουνά
Στους κάμπους πέφτει χιόνι
και στ΄αγρια στα σκοτεινά
ο ελλην ξεσπαθώνει ξεσπαθώνει
Η νυχτα βγαζει επισκοπο.. και η αυγη μητροπολιτη
χαλαλισα για σενανε.. κι οικοπεδο και σπιτι
αμαν.. αυτη η μπουκλα σου.. κολαζει αρχιμανδριτη :D
(διαχρονικον)
Μα υπάρχω ακόμα είμαι ακόμα εδώ
παίρνω ανάσα και χρώμα
σε τρόχιά άλλη πετώ
ρίξε κόκκινο στη νύχτα
ρίξε λάδι στη φωτιά
απ' όσα έχω ζήσει
ζητάω πιο πολλά
(Ηθελα να γράψω ....
-Με τη γλυκιαν αυγούλα
χαρούμενα ξυπνώ
και στέλνω προσευχούλα
θερμή στον ουρανό :lol: )
Γύρω και μέσα μου σκοτάδι
κι εγώ σε γυάλινο πηγάδι
ανασαίνω, περίμένω...
Από το τίποτα κρατιέμαι,
πίνω φωτιά κι αναρωτιέμαι
αν τ' αξίζω, τόσο γκρίζο...
Βρέχει φωτιά στη στράτα μου
φωτιά που μ' έχει κάψει
για τα φτωχά τα νιάτα μουκανένας δε θα κλάψει
Κι εσύ μου λες, ότι τα νιάτα μου χαράμισα,
σ’ επαναστάσεις κι έμμονες ιδέες.
Πως τα καλύτερα τα χρόνια μου, σπατάλησα,
υπηρετώντας, πάθη και σημαίες.
Κι εσύ μου λες, πως τη ζωή την απαρνήθηκα,
στερήθηκα, του κόσμου τη σαγήνη.
Μάθε λοιπόν, εγώ σκυμμένος δε γεννήθηκα,
μαχαίρι κουβαλώ, κι όχι γαλήνη!
Ετουτο το [size=18]μαχαιρι [/size]εδω που θελεις ν αγορασεις
με ιστοριες αλοκοτες ο θρυλος το χει ζωσει..
κι ολοι το ξερουν πως αυτοι που καποια φορα το χαν
καθενας καποιον ανθρωπο δικο του εχει σκοτωσει..
'ανθρωπε αγάπα
τη φωτιά σταμάτα
και τη δυναμή σου
δώστην στο φιλί σου
(αστα σιξτις καρφωνομαστε..) :P
Φιλι φιλι σ αναστησα μες της καρδιας το αιμα
κι απ την ζωη.. πηρε ζωη.. μες της ζωης το ψεμα
Καταματα στο βλεμα σου.. κοιταζω τ ονειρο μου
το ξερω ποσο μ αγαπας.. γλυκο παραπονο μου
(και να μην το πούμε..φαίνεται :lol: )
(άσε που έχω ...(ίσως)..έντονη ζωή και δεν θέλω να τη διαγράψω :P )
Με πνίγει το παράπονο
γιατί στο κόσμο αυτόνα
τα καλοκαίρια τά΄χασα
κι εφτασα στο χειμώνα
[size=18]Με πνιγει [/size]τουτη.. η σιωπη ωωω :o
τουτη η στεναχωρια..
στο δρομο να χουνε γιορτη
και μεις να ζουμε χωρια..
Ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία,
κάποιος την έγραψε στον τοίχο με μπογιά.
'Ηταν μια λέξη μοναχά "ελευθερία",
ύστερα είπαν πως την έγραψαν παιδιά.
Παιδιάααα της Ελλάδος παιδιά!
που σκληρά πολεμάτε
πάνω στα βουνά!
Τα βουνα περναω.. και τις θαλασσες περνω
καποιον αγαπαω..
Δυο ευχες κραταω.. και δυο ταματα κρατω
περπατω και παω..
Καποιος ειπε πως η αγαπη σ ενα αστερι κατοικει
αυριο βραδυ θα μαι κει..
Καποιος ειπε πως ο ερωτας για μια στιγμη κρατα
αυριο βραδυ θαναι αργα..
Βράδυ Σαββάτου κι εσύ είσαι κάπου
άραγε που να βρίσκεσαι γιατί να ές
περνάει ο χρόνος βαρύς και μόνος
κι όλες τις σκέψεις μου για'σένα δεν τις θές..
Μα ειναι τα χρονια ενα δοχειο.. ενα φτηνο ξενοδοχειο
για δυο στιγμές..
Για να χωραει καπου ο πονος.. τις νυχτες οταν μενω μονος
Τις σιωπες μου να μετραω.. να σε θυμαμαι οταν ποναω
να μου λες...
Θα μαι κονταααααα σου... οταν με θες
Στιγμες αν σ'αγαπω μην μου θυμωνεις...μονο στιγμες ειναι δικες μου γιατι ο χρονος μεσ'τα ρολογια τρεχει σαν γοργο ελαφι...
την μια εισαι φιλος του ...την αλλη στεκεις μονος..
ενα σωρο αιτιες...ενα σωρο με λαθη.....δεν μας αφηνουν να χαρουμε την αγαπη....
Μη μου θυμώνεις μάτια μου που φεύγω για τα ξένα
πουλί θα γίνω και θα ρθω πάλι κοντά σε σένα
Άνοιξ' το παραθύρι σου ξανθέ βασιλικέ μου
και με γλυκό χαμόγελο μια καληνύχτα πες μου
Για τα [size=18]μάτια[/size] σου μόνο
για τα μάτια σου
οι καρδιές που χτυπάνε
και σεργιάνι με πάνε
αχχχ τα μάτια σου!
το σεργιάνι μας στο κόσμο
ηταν δέκα μέτρα γής
οσο πιάνει ένα σπίτι
και ο τοίχος μιας αυλής
Παραπονεμένα λόγια
έχουν τα τραγούδια μας
γιατί τ΄αδικο το ζούμε
μέσα απο τη κούνια μας
Νυχτες διχως ονομα.. νυχτες χωρις σκοπο
Χαμενοι απο χεεεερι.. χαμενοι και οι δυο
Ανοητες αγααααπες.. ανοητα φιλια
Λογια.. λογια.. λογια.. λογια ψευτικα
Λογια.. λογια ψευτικα
Μα ήταν θεέ μου...
Ψεύτικα τα δάκρυά σου
ψεύτικα και τα φιλιά σου
ψεύτικα τα σ' αγαπώ σου
όλα ήταν ψεύτικα ψεύτικα ψεύτικα
[size=18]Ολα [/size]μας τα παν οι σοφοι.. και με το παραπανω
κορωνα γραμματα η ζωη.. μα εγω το κερμα χανω
Βλεπω τους φιλους τους παλιους.. να λενε δεν πειραζει
ψυχη που δεν αμαρτησε.. ποτε της δεν αγιαζει
Τργουδαρα απο τον Σωκρατη!!!
έχω μια καρδιά που να φύγει όλο θέλει
κι άλλη μια καρδιά που φοβάται..φοβάται
κι όλο εδώ γυρνά
[size=18]Εδω [/size]..στη γιορτη του πονου
ντυνομαι.. να μην κρυωνω.. του Ουλιανωφ το μειδιαμα
σανδαλια του Χριστου.. φορω στα πόδια μου
πραιτορες.. βραχοι πανω μου σωροοο.. μα γω θα αναστηθω
Χόρεψα μόνος μου ό,τι ονειρεύτηκα
ζωή παράξενη πάντα σε δέχτηκα
Πρόποση επίσημη σ’ όλα τα ψεύτικα
παράξενη γιορτή
Μονος μου.. μονος μου αδειος μπροστα ο δρομος μου
Το βλεμα στο κενο κ η πλατη μου στο τοιχο..
Να ταν η αγαπη σαν νερο που δεν τελειωνει..
ολες οι θαλασσες μαζι..
Να ταν η αγαπη τοσο απλο να δυναμωνει..
οπως το φως που φερνει ο ηλιος οταν βγει..
Να ταν η αγαπη ενα ονειρο που πιανει..
και θα κρατησει μια ζωη..
Να ταν η αγαπη ο μονος λογος να μας κανει..
ν αγαπηθουμε απ την αρχη.. ν αγαπηθουμε απ την αρχη..
θαλασσες..θαλασσες τα προβληματα μας λιωνουν θαλασσες...
θαλασσες τα βρωμικα του κοσμου...οοο θαλασσες ...
θαλασσες τα ατελειωτα μας λαθη μας θαλασσες...
θαλασσες τα μικρα μας παθη θαλασσες...
θαλασσες οι πικρες μου δωσαν οι φιλοι μου .....
θαλασσες μας χτυπουν και ειμαστε μοναχοι....
κρινουμε των αλλωνων τα λαθη..μεινανε στην μεση τα ονειρα μας..μια στιγμη κραταει η χαρα μας...θαλασσες ...
ψεμματα πουλαμε οπως κι οπως ..
βριζουμε μας βριζουν κι αντιστροφως....θαλασσες....
Eμενα οι φιλοι μου ειναι μαυρα πουλια που κανουν τραμπαλα
στις ταρατσες ετοιμοροπων σπιτιων
Εξαρχεια.. Πατησια.. Μεταξουργειο.. Μετς..
Κανουν οτι λαχει πλασιε τσελεμεντεδων και εγκυκλοπαιδειων
φτιαχνουν δρομους και ενωνουν ερημους διερμηνεις σε καμπαρε της Ζηνωνος..
επαγγελματιες επαναστατες παλια τους στριμωξαν και τα κατεβασαν
τωρα παιρνουν χαπια και οινοπνευμα να κοιμηθουν..
αλλα βλεπουν ονειρα και δεν κοιμουνται..
εμενα οι φιλοι μου ειναιιιι :o
..και εχεις χαθει μαζι με τον υπνο μαζι με του ονειρου τον πολυτιμο λιθο..
μην ξημερωνεις ουρανε......
αδεια η ψυχη μου το δωματιο αδειο κι απ'το ονειρο μου ακουω καθαριο το λιγμο της να λεει ονειρο ητανε.....ονειρο ητανε.....
(αυτο το κομματι του Αλκινοου σκοτωνει..)
Το ονειρο που ποτισαμε.. μ αιμα νερο και δακρυ
Μια νυχτα το αφησαμε.. να μαραθει στην ακρη
Σαν της γαρδενιας τον ανθοοοοο.. που ζει μια νυχτα μονο
και το δικο μας ονειρο.. το βρηκα καποιο δειλινο
σκουπιιιιιιιδι..
σκουπιιιιιιιιδι..
μες στο δρομοοοοοοοοοο...
Μού φαγες όλα τα δαχτυλίδια
και κοιμάμαι τώρα ..τώρα στα σκουπίδια
Τωρα κλαιιιιιις.. γιατι κλαιιιις..?
συ δεν εισαι που γελαγες χθες..
Μονη σου εχεις γκρεμισει οσα γω ειχα χτισει..
τωρα ταχα.. γιατι κλαις..
(μόλις θυμήθηκα ότι αυτό που έγραψα λεει .."..στα σανίδια" :( )
φτού!!!..στο ΄πα.. :wink: )
Πάνω στο πατίνι με τα ρουλεμάν
τρέλαινες τον κόσμο απ’ τη φασαρία
Οι νοικοκυραίοι φώναζαν αμάν
Λέγαν θα καλέσουν την αστυνομία
Γέλαγε η Μαρία, η Μαρία
(πταισμα..)
Χρυσο σταυρο και μεσα λερα.. στα δωδεκα τον πιασαν για ληστεια
μην ψαχνεις πως τη γλυτωσα.. δεν εχει πια καμια σημασια
Δεν ξερω πως σε λεγαν στη Ρωσια.. εδω μωρη.. θα λεγεσαι Μαρια!!! :D
Να να να... :git:
Τα αγόρια το ορκιστήκανε
στη παλλικαροσύνη να κλεψουν τη Χριστίνη
κι ητανε δώδεκα χρονών
Παρθένα Παναγια μου
και λάμπει η γειτονιά μου
Ητανε εκεινη η νυκτια.. που φυσαγε ο Βαρδαρης
το κυμα η πλωρη εκερδιζε.. οργια με την οργια
Σ εστειλε ο πρωτος τα νερα.. να πας για να γραδαρεις
μα εσυ θυμασαι την Σμαρω.. και την Kαλαμαρια-α-α-α-α-αααα :o
ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΜΑΝΑ ΣΑΛΟΝΙΚΗ...ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΝΥΦΗ ΣΟΥ ΒΟΡΡΑ..
ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΤΟΥΜΠΑ ΚΑΙ ΒΑΡΔΑΡΗ..ΓΕΙΑ ΣΟΥ Κ ΚΑΛΑΜΑΡΙΑ....
Σου τηλεφωνωωω... για να σου πω πως σ αγαπαααω :flower:
σου τηλεφωνω.. για να σ ακουω να μιλας..
ειναι νυχτα εδω.. κι εγω δεν ξερω που να παω
χανομαι και ζω.. για να μου πεις πως μ αγαπας
ΣΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΦΟΒΑΜΑΙ ΝΑ ΣΕ ΠΑΡΩ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΠΟΣΟ ΜΟΝΗ ΝΙΩΘΩ...
ΣΤΟΥΣ ΔΙΑΔΡΟΜΟΥΣ ΤΟΥ ΜΥΑΛΟΥ ΜΟΥ ΤΩΡΑ ΣΕ ΑΝΑΖΗΤΩ ΜΕ ΜΕΓΑΛΟ ΠΟΘΟ...
ΔΕΝ ΤΗΝ ΒΡΙΣΚΩ ΤΗΝ ΑΚΡΗ ΠΟΥΘΕΝΑ Κ ΠΕΣ ΜΟΥ ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ...ΕΧΩ ΓΕΜΗΣΕΙ ΑΣΦΙΧΤΗΚΑ ΜΕ ΚΑΠΝΟ ΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΩΣ ΑΠΑΝΩ...
ΚΑΙ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΜΟΥ ΓΕΛΑΕΙ ΣΑΝ ΜΩΡΟ....
[size=18]Ο χρόνος [/size]είναι ο χειρότερος εχθρός
σε καίει, σε σκορπάει και σε παγώνει
μα εσύ σε λίγο δε θα βρίσκεσαι εδώ
Κάποιοι άλλοι θα παλεύουν με τη σκόνη
Θέλεις ξανά ν' αποτελειώσεις μοναχός
ένα ταξίδι που ποτέ δεν τελειώνει
κάτω από τα ρούχα σου ξυπνάει ο πιο παλιός θεός
Μεσ' τις βαλίτσες σου στριμώχνονται όλοι οι δρόμοι
Ποιοι χάρτες σου ζεστάνανε ξανά το μυαλό
ποιες θάλασσες στεγνώνουν στο μικρό σου κεφάλι
ποιος άνεμος σε παίρνει πιο μακριά από δω
πες μου πιο φόβο αγάπησες πάλι
Σε ποιο όνειρο σε ξύπνησαν βρεμένο, λειψό
ποιοι δαίμονες ποτίζουν την καινούργια σου ζάλη
ποιος έρωτας σε σπρώχνει πιο μακριά από δω
πες μου πιο φόβο αγάπησες πάλι
Το όνειρο που σ' έφερε μια μέρα ως εδώ
σήμερα καίγεται, σκουριάζει και σε διώχνει
Α
μια σε κρατάει στη γη, μια σε ξερνάει στον ουρανό
το ίδιο όνειρο σε τρώει και σε γλιτώνει
Θέλεις ξανά ν' αποτελειώσεις μοναχός
ένα ταξίδι που ποτέ δεν τελειώνει
κάτω απ' τα ρούχα σου ξυπνάει ο πιο παλιός θεός
μεσ' τις βαλίτσες σου στριμώχνονται όλοι οι δρόμοι
Ποια νήματα σ' ενώνουν με μιαν άλλη θηλεία
ποια κύματα σε διώχνουν απ' αυτό το λιμάνι
ποια μοίρα σε φωνάζει από την άλλη μεριά
πες μου πιο φόβο αγάπησες πάλι
Ποια σύννεφα σκεπάσαν τη στεγνή σου καρδιά
ποια αστέρια τραγουδάνε την καινούργια σου ζάλη
ποιο ψέμα σε κρατάει στην αλήθεια κοντά
πες μου πιο φόβο αγάπησες πάλι
Ποιες λέξεις μέσα σου σαπίζουν και δε θέλουν να βγουν
ποια ελπίδα σ' οδηγεί στην πιο γλυκιά αυταπάτη
ποια θλίψη σε κλωτσάει πιο μακριά από παντού
πες μου ποιος φόβος σε νίκησε πάλι
αποψε ειμαστε κι οι δυο σιωπηλοι...ακομα κι οι λεξεις φοβηθηκαν τα χειλει... το ξερω θα μου δωσεις ενα φιλι και θα μου πεις να μεινουμε δυο φιλοι..και θα μου πεις να μεινουμε δυο φιλοι...δεν θελω να ειμαστε ουτε φιλοι ουτε εχθροι...
θελω να μην θυμαμαι....κι ουτε να ξερω που θα πας και ποια ειναι αυτη...θελω ενα ονειρο μοναχα να'ναι...κι οταν ξυπνησω το πρωι να εισαι εκει για να μου πεις να μην φοβαμαι..
Μολις ξυπνησω το πρωι
τα βλεπω ολα μαυρα..
θελω μια κουπα με καφε
και δυο τσιγαρα μαυρα.. 8)
μαυρα μου ματια κι αγαπημενα κι πως περνατε χωρις εμενα.....
Μαυρα μου ματια εγω για σας.. εκλαψα και θα κλαψω
και τ ασπρο μου πουκαμισο.. στα μαυρα θα το βαψω
Εχω καει.. εχω ψηθει.. στα χερια τα δικα σου
το βλεπω θα καταστραφω.. και ομως να φυγω δε μπορω
στιγμη απο κοντα σου..
το πουκάμισο το θαλασσί
μια φορούσα εγώ και μια εσύ
[size=18]Εσυ [/size]καραβι ξεκινας.. απ το λιμανι σου
κι εγω πουλακι φτερουγω.. μες την παλαμη σου
Εσυ που φευγεις και πετας.. και που σκορπιζεσαι
κι εγω φεγγαρι απανω σου.. να καθρεφτιζεσαι
Αβασταχτο να σ αγαπω.. με τους πολεμους σου
να αντεχω ολες τις βροχες.. και τους ανεμους σου
Αγάπες μου περαστικές
αγάπες μου χαμένες
όμορφες σαν τις κυριακές
χαρές μου περασμένες
............................
Αγάπες μου περαστικές
σας πήρανε τα χρόνια
νύχτες που ζήσαμε στο χθες
θα σκεπαστούν με χιόνια
Στεκω στην πορτα ψαχνω για κλειδι
μες το μυαλο μου ολα ενα ματσο..
Τις Κυριακες απο παιδι τις σιχαινομουνα
τραβαω την καρεκλα για να κατσω..
(Κυριακες)
:roll:
η λεξη που χρησιμοποιησα απο τον στιχο σου ειναι οι Κυριακες..
Μικρό παιδί σαν ήμουνα
και πήγαινα σχολείο
μικρό παιδί
Στα μάτια είχα τη χαρά
στα χέρια το βιβλίο
Μικρό παιδί
Οι αλητες το λενε παιδι του σωληνα
κοριτσι πραμα.. και ειναι κριμα
με το ραδιενεργο του βλεμα
αν σε κοιταξει.. εισαι και τερμα
Η μαμα τουυυυυ.. ειναι στειρα
το φεγγάρι πανωθέ μου
ασημένιο τάλληρο
και με το κορίτσι Θε μου
πάμε για το Φάληρο
Κοκκινο φεγγαρι.. θαλασσες τεκιλα
φυλλα πεταμενα.. στη φωτιααα
Κοκκινο φεγγαρι.. κοκκινο λιμανι
κατι μου χεις κανει... κατι μου χεις κανει :git:
Αυτό το κάτι που θέλωωω
που θα με κάνει σαν τρελή να σε θέλω
Σου μοιαζει η σεληνη.. που να βρω γαληνη
στον Αδη ανατελω.. ποσο σε θελω
ποσο σε θελωωω... ποσο σε θελωωω
ποσο σε θελωωωω αααααα :git:
Γλυκό μ' αστέρι του Βοριά,
τώρα που σβήνουνε τα φώτα,
πάρε μακριά μου τη βαριά σκιά,
και δωσ' μου ρότα...
Υλαγιαλή, υλαγιαλή, υλαγιαλή,
μέσα στη νύχτα με πηγαίνουν οι ανέμοι,
κι όπου και πατήσω και σταθώ σαν το πουλί,
τρέμει η καρδούλα μου και το φτερό μου τρέμει...
Αβυσσος άγρυπνη που πάντα με καλεί,
και σέρνει εκεί, σέρνει εκεί πέρα την ψυχή μου,
Υλαγιαλή, υλαγιαλή,
λάμψε καλή σαν αστραπή χρυσού και ασήμου...
Αγρυπνια.. της κολασης κητος
ειν το φιλι σου φωτια..
Αφηνει μια γευση απο σιδερο
που χουν ξηλωσει καραβια παλια..
Να διώξω τα σύννεφα θα γίνω αγέρι
να φέγγω στο δρόμο σου θα γίνω αστέρι
κι αν πάλι τ απόβραδο καημό θα σου φέρει
θα μείνω στο δρόμο σου να γίνω φωτιά
Βραχο βραχο τον καημο μου..
τον μετραω και πονω..
ειναι το παραπονο μου..
ποτε μααανα θα σε δωωω
ποτε μανα θα σε δω.. :git:
Θεσσαλονίκη Σαββατόβραδο κι Απρίλης
και να μου δίνεις το καημό γουλιά γουλιά
Σε ενα ρεμπέτικο θα ρίξω τη ψυχή μου
ησουνα κάποτε η άνοιξη δική μου
ημουνα κάποτε ο Απριλης σου εγώ
Άργησε η άνοιξη που μου΄ταξες
κι έχω αδειανά τα δυο μου χέρια
πόνο στην καρδιά μου μόνο στάλαξες
κι έψαξες αλλού τα [size=18]καλοκαίρια[/size]
Κι εγώ που λέω πως τα χάδια σου ξεπέρασα
εγώ σου λέω πως ακόμα σ΄αγαπώ
κι όλο χωρίζω μα δε χωρίζω
γιατί δε γίνεται στη μέση να κοπώ
Και δε σου φτανουν ολα αυτα..
Φευγεις και δεν θυμααασαι..
Ωραια εισαι ανοιξη..
γιατι δεν μας λυπασαι..
Ωραια εισαι ανοιξη.. γιατι δεν μας λυπασαι...
lololol καλοκαίρια είναι η λέξη......karalololololollll
τη καταλάβαμε τη λέξη :P
Σ΄αγαπώ γιατί είσαι ωραία
Σ΄αγαπώ γιατί είσαι εσύ
κι αγαπώ όλο το κόσμο
γιατί ζείς κι εσύ εμαζί
Αγαπης φως της γης ταξιδια
μαυρα παραξενα παιχνιδια..
Στο φως του ηλιου θ ακουμπησω
το καλοκαιρι να μυρισω..
Μ ασπρο πανι θα ταξιδεψω
μικρο κοριτσι θα σε κλεψω..
Οσο αγαπαω μενω πισω
κι [size=18]ολο [/size]μ αφηνεις να σ αφησω..
Να 'ταν η συγνώμη
σαν [size=18]άσπρο[/size] χελιδόνι
άνοιξη να φε-, να φέρει
λιακάδα, καλοκαίρι
Να 'ταν η ελπίδα
η πιο γλυκιά πατρίδα
ήσυχο λιμά-, λιμάνι
ο κόσμος ν' ανασάνει
Μα πιο πολύ μάτια μου θα 'θελα
Να 'σουν δική μου πάλι
μες στο ρυθμό η ζάλη
να 'σουν στα χείλη το κρασί και να μεθύσω
να 'σουν δική μου μόνο
για πάντα μες στο χρόνο
κάθε σου βλέμμα και φιλί να φυλακίσω
Το πιο μακρυ ταξιδι μου εσυ
η νυχτα εσυ το ονειρο της μερας..
μικρη πατριδα σωμα μου κι αρχη
πηγη μου εσυ ανασα μου κι αερας..
πηγη μου εσυ ανασα μου κι αερας..
εκεί που όλα είχαν χαθεί
είσαι για μένα η στροφή
είσαι η αρχή
εισαι το άλφα που η ζωή μου απαιτούσε
Εσυ εκει..
κι εγω στου πονου το παραληλο.. βαρυς χειμωνας και το κλιμα ακαταληλο
Εσυ εκει..
κι εγω στου πονου το υπογειο.. να σε γυρευω σε μια ψευτικη υδρογειο
σε ψάχνω στα λαμπρά σφαγεία των δρόμων
στις νευρωτικές διαδρομές σε σταθμούς και στοές
σε ψάχνω
στα μικρά τα στοπ στ' απαγορεύεται, στα τρύπια μου χέρια
στην θάλασσα που δεν θα 'ρθει ξανά
βαρέθηκε ν' αλλάζει χρώματα για να την αγαπάνε
Αυτα τα χερια ειναι δικα σου
και τα χεις στειλει για να με δικασουν..
Ειναι μαχαιρια που χουν τ ονομα σου
αυτα τα χερια.. τα χερια τα δικα σου..
τα κορμιά και τα μαχαίρια
άιντε κάποτε αλλάζουν χέρια
τα σημάδια τους αφήνουν
που πονάνε και δε σβήνουν
άγγιξέ με φίλα με μύρισέ με
κρύψου μέσα μου, κατοίκησέ με
σαν παλιό κρασάκι φύλαξέ με
ένα κορμί δεν είναι μόνο αγκαλιά
αχ! ένα κορμί δεν είναι μόνο αγκαλιά
είναι μια πατρίδα που θα γίνει ξενιτιά
Κανε πισω ηρθε καιρος να ξεχασεις
οσα ως τωρα νομιζες απλα..
στις τουαλετες τα ονειρα σου θα ξερασεις
θα χαλαρωσεις και θα μπεις στη σειρα..
Για την πατριδα κι ολους αυτους
που δεκαρα για σενα δε δινουν..
για γυναικες.. παιδια.. κουφους και τυφλους
καταμουτρα στους δρομους σε κοιτουν και σε φτυνουν..
δεν έκανα ταξίδια μακρινά
τα χρόνια μου είχαν ρίζες, ήταν δέντρα
που τα 'ντυσε με φύλλα η καρδιά
και τ' άφησε ν' ανθίζουν μες την πέτρα
δεν έκανα ταξίδια μακρινά
οι άνθρωποι που αγάπησα ήταν δάση
οι φίλοι μου φεγγάρια ήταν νησιά
που δίψασε η καρδιά μου να τα ψάξει
το πιο μακρύ ταξίδι μου εσύ
η νύχτα εσύ το όνειρο της μέρας
μικρή πατρίδα σώμα μου κι αρχή
η γη μου εσύ, ανάσα μου κι αέρας
η γη μου εσύ, ανάσα μου κι αέρας...
Η γη ολο γυριζει
ζαλιστηκε ολη η πλαση..
Κι ο νους στριφογυριζει
σε σενα που χω χασει..
Με τελειωσες... κι ας γινομουνα για σενα
μια ζωη θυσια..
Με τελειωσες.. κι εγινε η αγαπη ψεμα
και υποκρισια..
"η αγάπη είν' ένα ψέμα
μα εσύ είπες την αλήθεια"
κι έφυγε όπως ήρθε
με βήματα βαριά
πήρε τη νύχτα κι έφυγε
και ησύχασε η καρδιά μου
κι έξω ξημέρωνε γλυκά
κι έξω ξημέρωνε...
αγάπη μου αγάπη μου
αλήθεια μου ψευτιά μου
αγάπη μου αγάπη μου
έρωτά μου!
έέέέρωτάάάά μου!!!!!!!!
Έρωτά μου, έρωτά μου, έρωτά μου,
μόνο εσύ με κυβερνάς
είσαι εσύ το κάτι άλλο στην καρδιά μου
μες στις φλέβες μου κυλάς :roll:
αν κοιτάξω πίσω
πριν να σε γνωρισω
οι τροχοί στην αμμο
πάντα θα κυλάνε
σκλάβος σου για πάντα
μωρό μου
σκλάβος σου γιαπάντα
θα΄μαι
ερωτά μου ζαβολιάρη, θέλω
σκλάβος σου για πάντα
μωρό μου
σκλάβος σου για πάντα νανανα
Συλλαβιζω ακομα τον ρυθμο
αν ακους.. στις μουσικες σου πετω
φτανουν λιγα καρβουνα οι ματιες
μια ζωη να προσκυνω δυο στιγμες..
Μες την Κόπα, Κόπα Καμπάνα
ο Τόνυ κι η αμερικάνα
μες την Κόπα, Κόπα Καμπάνα
έρωτας, κέφι, ρυθμός, μουσική
κάτω απ' τα φώτα
μέσα στην Κόπα, Κόπα Καμπάνα
Μεσα απο τοσα τραυματα υπαρχω
σαν πετρα σκοτεινη μες το νερο..
στους δρομους που περπατησες θε να ρθω
το δροσερο χαλαζι των ματιων σου για να πιω..
Θέλω να πιω όλο το Βόσπορο
αλλάζουνε εντός μου τα σύνορα του κόσμου
σύνορα η αγάπη δεν γνωρίζει
πόσο σ' αγαπώ
πόσο σ' αγαπώ
γέρνεις και ο ίσκιος σου μ' αγγίζει
κι εγώ ριγώ
κι εγώ ριγώ...
Κι εγώ που αγάπησα πάλι την ιδέα σου μόνο
και κάποιο στίχο που σου μοιάζει
Κοιτάζω έξω και χαράζει,
έγινε το αύριο πάλι χτες.
θα σβήσω το φώς κι όσα δε σου'χω χαρίσει
σ'ένα χάδι θα σου τα δώσω
κι ύστερα πάλι θα σε προδώσω
μες του μυαλού μου το μαύρο βυθό..
Εγω με τις ιδεες μου.. κι εσεις με τα λεφταα σας
νομιζω πως τα θελετε.. μονα ζυγα δικααα σας
δεν θελω την κουβεντα σας.. ουτε τη γνωριμια σας
Θα χτυπησω.. εκει που σας ποναει
κανεναν δε θ αφησω.. εμενα να κερναει
θα με χρισω.. ιπποτη και τζενται
και αμα ξεμεθυσω... σας λεω και γκουντ-μπαι :moonwalk:
γκουντ νάϊτ αγάπη μου γουντ νάϊτ
όνειρα γλυκά και ύπνο ελαφρύ :lol:
Ήταν του Μάη το πρόσωπο
του φεγγαριού η ασπράδα
ένα περπάτημα ελαφρύ
σαν σκίρτημα του κάμπου
Κι αν θα διψάσεις για νερό
θα στίψουμε ένα σύννεφο
κι αν θα πεινάσεις για ψωμί
θα σφάξουμε ένα αηδόνι
Ηταν Ενας βαρυμαγκας ρεμπετης και αλανι
που χε μαχαιρι δικοπο και σκουφια απ τη Μανη..
χορευε ζεϊμπεκικο κι η γη θαρεις βογκουσε
κι εφτυνε το ταμπακο του σ οποιον περιφρονουσε..
Ειχε τριαντα γκομενες για καθε μερα μια
καθοτανε μονο αν επιανε ο μηνας τριανταμια..
Εξω απ το σπιτι του εκαναν ουρα οι χωροφυλακοι
να πουν την καλημερα τους να ψαξουν για μαυρακι..
[size=18]Καλημέρα[/size] τι κάνεις
να'σαι πάντα καλά
κι όταν είσαι κοντά μου
κι όταν είσαι μακρυά
να'ναι κάθε σου μέρα
μια καινούργια αρχή
καλημέρα τι κάνεις
σ'αγαπάω πολύ..
Να πονάς
Για τα σβησμένα μάτια μου
Να'σαι εκεί
Όταν νυχτώνει
Να μου λες
Τα απελπισμένα βράδυα μου
Ξημρώνει
Να πονάς για 'μένα
ξημερώνει κι εγώ στους δρόμους τριγυρνώ
κι αν χαράζει το φως δεν φτάνει εδώ
πού να είσαι; ποια χέρια σε τυλίγουνε;
ποια τραγούδια σε νανουρίζουνε;
Τα 'χω μαζέψει κι έχω πλέον ξεμπερδέψει
Γράμματα,ρούχα,αντικείμενα φθηνά
Μια μετακόμιση ξανά στο δρόμο για το πουθενά
Και που θα βγάλει δεν το ξέρω ειλικρινά.
Χαρτοκιβώτια Νουνού
Και πράγματα συσκευασμένα
Γιατί ποτέ δεν είχα νου
Και όλο σκεφτόμουνα εσένα
Ποια νηματα σ ενωνουν με μια αλλη θηλια..
Ποια κυματα σε διωχνουν απ αυτο το λιμαααανι..
Ποια μοιρα σε φωναζει απο την αλλη μερια..
Πες μου ποιο φοβο αγαπησες παλι..
Ποια συννεφα σκεπασαν τη στεγνη σου καρδια..
Ποια αστερια τραγουδανε τη καινουρια σου ζααααααλη
Ποιο ψεμα σε κραταει στην αληθεια κοντα..
Πες μου ποιο φοβο αγαπησες παλι..
Ξέρω πως πέρασε καιρός,
ξερω πως όλα ειν' αλλιώς
μα μου 'χεις λείψει.
Να με θυμάσαι όπως μ' αγάπησες παλιά
και τα κρυμμένα μου φιλιά θα σου χαρίζω.
Κι αν δε σ' ορίζω, νύχτες που θα 'σαι μοναχή
θα γίνω αέρας και βροχή για να σ' αγγίζω.
ξημερώνει κι εγώ στους δρόμους τριγυρνώ
κι αν χαράζει το φως δεν φτάνει εδώ
πού να είσαι; ποια χέρια σε τυλίγουνε;
ποια τραγούδια σε νανουρίζουνε;
Ξερω πως θα ρθει και δεν θα μαι οπως ειμαι
να τον δεχτω με το καλυτερο παλτο μου..
μητε σκυμενος στις σελιδες καποιου τομου
εκει που υψωνομαι να μαθω οτι κειμαι..
Δεν θα προσευχομαι σε συμπαν που θαμπωνει..
δεν θα ρωτησω αναιδως που το κεντρι σου..
γονιος δεν θα ναι να μου πει σηκω και ντυσου..
καιρος να ζησουμε παιδι μου ξημερωνει!
Θα ρθει την ωρα που σπαρασεται το φως μου.......
ξημερώνει κι εγώ στους δρόμους τριγυρνώ
κι αν χαράζει το φως δεν φτάνει εδώ
πού να είσαι; ποια χέρια σε τυλίγουνε;
ποια τραγούδια σε νανουρίζουνε;
Ολο μεταφραζω στιχους.. απο τα τραγουδια μου τα αμερικανικα..
αλλαζω τους ρυθμους τους ηχους.. και απο Ροκ εν Ρολ τα κανω τσαμικα..
Μεξικανικο αερακι.. με φυσαει πανω στα Μετεωρα..
και της Αφρικης ο λιβας.. λεει μαντιναδες για τον ερωτα..
να μας πάρεις μακριά
να μας πας στα περα μερη
φύσα θάλασσα πλατιά
φύσα αγέρι φύσα αγέρι
Φυσα αερακι φυσα με.. μη χαμηλωνεις ισαμε
να δω γαλαζια εκκλησια.. Τσιριγο και Μονεμβασια
Γεια και χαρα σου Βενετια.. παιρνω μια θαλασσα πλατια
κι απ το καταρτι το ψηλο.. τον ανεμο παρακαλωωωω
Μια ζωή περιμένω
μα δε γίνονται θαύματα
μια ζωή σ’ ανασταίνω
στα γαλάζια σου γράμματα :compress:
Μιαααααα γυναικα.. μια αγαπη.. μια ζωη
σε μια βραδιααααα τα χανω..
αγαπημενη μου μορφη..
οπως θα σβηνεις στην στροφη..
ας ηταν :o ναααααα πεθανω..
ξύπνα τις πύλες άνοιξε
να μπουν οι κουρασμένοι
να μπω κι εγώ που με έπιασε
η δίψα για ζωή
Ειν η κρυφη σου η ατελειωτη διψα
ειν η διψα που σε κρατα ζωντανο..
Ειν η κρυφη σου η ατελειωτη διψα
ειν η διψα για καθαρο ουρανο..
δεν είναι η δοξα
δεν είναι τα λεφτά
είναι του δρόμου η χαρά
Άννα δεν ήμουνα εγώ γι' αεροπλάνα
Ωρες στη σκοπιά τσιγάρο στα κλεφτά σκουπίδια μαγειρεία
μα κάτω απ' την πλαγιά ο δρόμος φωτεινός μου δείχνει την πορεία
Αννα δεν ειναι η βροχη που σου χαρακωσε το βλεμα..
Ειναι που εισαι μοναχη κι αν τ αρνηθεις θα ειναι ψεμα..
Ξερω.. ξερω το δακρυ το καυτο αμα το δω σε ματια ξενα
Αννα γιατι να σου κρυφτω.. ειμαι μοναχος σαν κι εσενα
Την ώρα που γεννιόμουνα σχολάγανε οι μοίρες
μονάχη μου καθόμουνα κι απ' τη ζωή κρατιόμουνα κρατιόμουνα σ' ένα καφάσι μπίρες
Φωτιά κι ανάσταση καρδιά πονάς και σπάσ' τα εσύ τα χρόνια που 'φτασα να ζω
φωτιά και δύναμη καρδιά τρελή κι αδύναμη στον κόσμο που 'ρθαμε χορτάσαμε γκρεμό
Με χαδια τρομαγμενα.. με διψασμενα χαδια
του νου μου τα σκοταδια.. αποψε ντυνομαι
Λευκό πανι υψωνω.. και παω οπου με παει
αυτο που με σκορπαααααει.. σου παραδινομαι
Φωτια μου εσυ.. κι αγερας.. στο συνορο τουτης της μερας
τη φλογα σου δως μου.. και γινε μου φως μου.. χρυσομαλο δερας
Φωτια μου εσυ.. κι αγερας.. στο συνορο τουτης της μερας
το γελιο σου δως μου.. και γινε του κοσμου.. το πεεεεερας
και πάω πάω πάω
και πάω να τρελαθώ
και πάω πάω πάω
για κείνη που αγαπώ
(ώπα! ]
Και θα χαθω.. απο κοντα σου θα χαθω
καπνος θα γινω χωμααααα.. χωμα και νερο
Και θα χυθω.. μες στα ποταμια θα χυθω
κοντα σου ουτε εεεενα.. ουτε ενα λεπτο
Α, ένα όνειρο που με τρομάζει
Στην αγκαλιά σου θα μπω να κρυφτώ
Μη με φοβάσαι, για δες που χαράζει
Μη μου μιλάς, δώσ' μου ένα λεπτό.
Οταν χαραζει. o πρωτος στεναγμος
βγαινει απ τα πιο σφιγμενα χειλη..
σαν πεταλουδα.. στην καμαρη πετα
ψαχνοντας ανοιγμα να φυ - υ- γει.. :git:
Μια ω-ραία πεταλούδα
μια ω-ραία πεταλούδα
Μια ωραία πεταλούδα σ' ένα κήπο μια φορά
ζούσε κι ηταν μια χαρά
:lol:
Μια χαραυγη συνεφιασμενη.. με καρδια φουρτουνιασμενη
κινησα να ρθω.. μπαινω μες το σπιτι βράδυ
βλεπω γυρω μου σκοταδι.. ολα ρημαδιο
Να ξαποστασω τους δικους μου ειχα ελπιδες..
μα βρηκα μονο στοιχειά.. και νυχτεριδες
]νυχτερίδες κι αράχνες γλυκιά μου
έχουν χτίσει φωλιά
μες στο έρημο κι άδειό μας σπίτι
όσο λείπεις μακριά
καλημέρα:)
Φεύγω φεύγω κάθε μέρα φεύγω
Μέτρο μέτρο όλο πιο μακριά
φεύγω φεύγω τόσα χρόνια φεύγω
Στην καρδιά μου όλο πιο κοντά
καλημέρα Nemesis ]φεύγω
τη μερα [/color]που θα φυγεις
απ το πρωι να μου γελας..
Κι οταν την πορτα θα ανοιγεις
να ειναι σα να μ αγαπας..
Μην παρανοείς τα λόγια που ’χω πει
είν’ η πιο απλή του κόσμου συνταγή
Νιώσε με για να σε νιώσω κι ας πονάς
είν’ πανάκριβο στο λέω ν’ αγαπάς
Κοίτα με στα μάτια με υπομονή
διώξε του άλλου κόσμου την επιρροή
Νιώσε με για να σε νιώσω κι ας πονάς
είν’ πανάκριβο στο λέω ν’ αγαπάς
Καλημέρα Βελουδένια και σ' όλους βέβαια:)
Πολλες φορες βαθια αναρωτηθηκα
τριγυρω οι ανθρωποι αν μ αγαπουνε..
για οτι φαινομαιιιιι... η αν αληθιναααα
για οτι ειμαι εγω.. κοντα μου ζουνε
Κι ομως να που δεν ξερω.. ποιος εγω.. κι υποφερω
νιωσε μεεεεε.. σωσε μεεεε
κι οτι θες στο προσφερω..
καλως την..
πολλές φορές μου λες πως θα φύγεις
πολλές πληγές μες στην καρδιά μου ανοίγεις
πολλές φορές με τυραννάς
και με πληγώνεις και με πονάς
Πολλες φορες σου μιλησα.. με χρωματα στο στομα
στο ειπα οσα εμαθα.. τα εμαθα με το σωμα
μισος ψυχη.. μισος κορμι.. κι η πεινα μου θηριοοοο :o
μιση ζωη σπαταλησα.. να ζησουν και τα δυο
να ζηηηηησουν και τα δυοοοοο.. :moonwalk:
Οσα κοματια κι αν μπορεσεις να ενωσεις..
δεν θα σου φτασουν μια στιγμη για να με νιωσεις..
στα ειπα ολα.. φιλα με τωρααααα
με χρώματα κι αρώματα
εγώ θα σε θυμάμαι
και με τη φαντασία μου
κοντά σου πάντα θα 'μαι
Θέλω να σου στείλω μια λευκή κόλλα χαρτί
Γιατί είσαι η μόνη που μπορεί τη σιωπή μου να διαβάζει
Ήσουν παράθυρο που άντεξε στου αέρα την οργή
Μα λύγισε στ’ αρώματα του Μάη
Την εικόνα αυτού του κόσμου δεν μπορώ
ούτε μέσα στη σκιά του θα χαθώ
Μάγεψαν και σένανε τα ξωτικά
κάνεις πάλι κύκλους σ’ άλλη αγκαλιά
Και μη μάς τρομάζουν φως μου οι πληγές
στις χρυσές στιγμές μας πλάι και αυτές
Νιώσε με για να σε νιώσω κι ας πονάς
είν’ πανάκριβο στο λέω ν’ αγαπάς
να μ' αγαπάς
όσο μπορείς να μ' αγαπάς...
Σ' αγκαλιάζω στο σκοτάδι, σε τυλίγω μ' ένα χάδι
τώρα είμαι γυμνός, νοιώθω σαν θεός
Φωτεινός δυνατός, μπορείς να μ' αγαπήσεις
μπορείς να μου φωτίσεις μια στιγμή
Το κορμί μου είναι μόνο η αφορμή
Μα το κορμι ειν αφορμη σε μια πορεια
και η σοφια.. το τερμα της
Τριζουν αρμοι σαν οδυρμοι και απλωνει η νυχτα
σεντονια διχτυα.. το δερμα της
κάνε λοιπόν το κύκλο σου Οδυσσέα
και όσο λείπεις θα μαι δω
θα υφαίνω ατέλειωτο πανί
'ωσπου να βρεις το δρόμο σου μοιραία
στης Ιθάκης το νησί ναι
στης Ιθάκης το νησί να ξαναβγείς
Ξεκινάμε πάμε μακριά
Σ' άλλες χώρες ς άγνωστα νερά
Στο μουράγιο μένεις μόνη εσύ
Πάντα ο νους μου θα 'ναι στο νησί
Καλημέρα :D
πάμε σαν άλλοτε, πάμε σαν άλλοτε
στο μακρινό τ' ακρογιάλι
που τα μυστικά του πάλι
θα μας πει το μαΐστράλι
πάμε σαν άλλοτε, πάμε σαν άλλοτε
σκέψου γαλήνη που θα 'χει
'κεί που στέκονται οι βράχοι
και φιλοσοφούν μονάχοι...
Όσα αγάπησα σε σένα με πληγώνουν
Πάντα κρατούσες μυστικά που με σκοτώνουν
Παίρνω τηλέφωνο ξανά, «που είσαι» μου λες μα ειλικρινά
Τώρα για σένανε δεν θα ’μαι πουθενά
Mέσα στους δρόμους, μέσα στο πλήθος
Τρέχω στους δρόμους, ψάχνω στο πλήθος
Που 'ν' το κορίτσι, το κορίτσι π' αγαπώ
μα δεν χτυπάει το τηλέφωνο
με πνίγει το παράπονο
που δεν κατάλαβες ποτέ σου τι περνώ
κι ό,τι έχει γίνει η αγωνία μου βουνό....
Παραπονο μου.. παραπονο μου
κρινο και ροδο μου..
Δωρο σου κανω τον εαυτο μου
εχεις το λογο μου..
Να μη σε χασω παραπονο μου
τρεμω απ το φοοοβο μουυυυ :o
λόγο στο λόγο και ξεχαστήκαμε
μας πήρε ο πόνος και νυχτωθήκαμε
σβήσε το δάκρυμε το μαντήλι σου
να πιω τον ήλιο μεσ' απ' τα χείλη σου....
Θα πιω αποψε το φεγγαρι
και θα μεθυσω και θα πω..
αφου πονας για καποιον αλλο
ριξε μαχαιρι να κοπω..
Kι οταν με κοψει το μαχαιιιιιιιιρι :o
απόψε είναι πια για μας
η νύχτα η τελευταία
απόψε μείνε ως το πρωί
και κάνε μου παρέα
Σιδερένια η σκάλα και μου λεγες θα μείνουμε μόνοι
πήρε η νύχτα να πέφτει βαθιά κι ο αέρας με πνίγει
Μια φορά μου 'χες πει δε μπορεί θα το νοιώσανε κι άλλοι
Πριν το τέλος πως μοιάζει η σιωπή σαν αγάπη μεγάλη
Μια φυσαρμονικα που κλαιει
με την ανασα ενος παιδιου..
Σημαδι τουτου του καιρου
που μας φοβιζει και μας καιει..
Μια φυσαρμονικα που κλαιει
ειν η δικη μας παρουσια..
Τον υμνο ακουγοντας να λεει
χαιρε.. ω χαιρε ελευθερια..
Είν' η αθωότητα μου, είναι μέσα στη σιωπή
Σ' ένα θησαυρό κρυμμένο που γυρεύω μια ζωή
Μην τη ξόδεψα στα ζάρια μην τη πήρε το κρασί
Ίσως φταιει η βροχή που κλαίει με παράπονο κι οργή
παλιά φωτογραφία
στην άδεια παραλία σιωπή
κοιτάζω απ' το μπαλκόνι
το δρόμο που θολώνει η βροχή
λένε πως στη χώρα που ναυάγησες
βασιλεύουν οι μάγισσες
βουλιάζουνε στο βυθό
και σε βγάζουνε στον αφρό
λένε πως μας άφηνες στα κύματα
φυλαχτά και μηνύματα
τα βρήκανε τα παιδιά
και χαθήκανε ξαφνικά
Παλιά φωτογραφία
στην άδεια παραλία σιωπή
κοιτάζω απ'το μπαλκόνι
το δρόμο που θολώνει η βροχή.
Λένε πως στη χώρα που ναυάγησες
βασιλεύουν οι μάγισσες
βουλιάζουνε στο βυθό και σε βγάζουνε
στον αφρό
Ησουνα παράπονο
Ημουνα βροχή
μια χουφτίτσα ουρανό
μέσα στη ψυχή
Ησουνα φεγγαρι κι ημουνα πουλι
πεταξα ψηλα για να σε φτασω..
κι οταν σ ειχα φτασει μεχρι το φιλι
σ εσβησε η ανατοληηηηηηη :o
(ξυλιαζω μονο που το γραφω το τραγουδι)
Πού να 'σαι εσύ.
Αναπνοή ανατολή όλη η ζωή μου.
Γέλιο μου δάκρυ προσευχή γλυκό πρωί μου.
Μία στιγμούλα να σε δω να σ' αγκαλιάσω.
Μ' ένα φιλί όλες τις πίκρες μονομιάς να τις ξεχάσω.
Λεω να παω σινεμα..
βολτα απ του Γιωργου το μπαρ..
Που να γυριιιζεις
Να παω απ του Τακη μπορει..
καμια ψιλη να βρεθει..
Που να γυριζειιιιιιιις... :git:
πού να 'σαι τώρα αγαπημένη;
πού να γυρίζεις τόσον καιρό
πού να 'σαι τώρα αγαπημένη;
ψάχνω να σε βρω μα δεν μπορώ....
Να γλιστρουσες στο σκοταδι.. να πετουσες σαν αερικο
Θα πεθανω αυτό το βραδυ.. θα πεθανω αν δε σε δω..
Με γλυκο κρασι θα γινω.. Αργοναυτης να ρθω να σε βρω
να σε ανταμωσω λιγο.. στης ψυχης μου το βυθο
Δεν μπορω
Ο χειμωνας με πληγωνει.. αλλο πια,.. δεν μπορω
Δεν μπορωωωω
Την αυλη μου καιει το χιονι.. αλλο πια... δεν μπορωωω
αν στης ζωής τη στράτα
αργοσβήνεις μόνη δίχως να 'χεις καμιά συντροφιά μαυρομάτα
πώς κλαίω και θρηνώ για τα γλυκά σου μάτια...
Είναι σκληρό για μια γυναίκα να ’ναι μόνη
Στο λέω τώρα που η αλήθεια δε θυμώνει
Όση και να ’ναι η δύναμη μου
Θέλω έναν άνθρωπο μαζί μου
Η μοναξιά στήνει παγίδες και πληγώνει
είναι κακό στην άμμο να χτίζεις παλάτια
ο βοριάς θα τα κάνει συντρίμια, κομμάτια
Κοιτά καλέ που έμπλεξα, θα σπάσω απ' το κακό μου
πάνω που ετοιμαζόμουνα το ίδιο να σου πω
Βρε αν δεν σε ερωτευόμουνα θα 'κανα το δικό μου
εγώ να δεις τι θα 'κανα μα έλα που σ' αγαπώ
αρμενάκι είμαι κύρά μου πάρε μς
πάρε μεεεεεε.....έλα πάρε με
Πεφτουν τα ψεματα βροχηηη.. μα η αληθεια σωζειιιι :o
η μονη αληθεια εισαι εσυ.. η πιο γλυκια ανταμοιβηηη
Εδω οι κακιες ντυνονται.. λευκο αγγελου ντιμα
Παρε με αποψε παρε με.. ζεστο αγαπης κυμαααα
Και σε περιμεεεενω.. τσιγαρο αναμενο
Χαράζει η μέρα και η πόλη έχει ρεπό
Στη γειτονιά μας καπνίζει ένα φουγάρο
Κι εγώ σε ζητάω σαν πρωινό τσιγάρο
Και σαν καφέ πικρό, και σαν καφέ πικρό
στη γειτονιά μου την παλιά είχα ένα φίλο
που ήξερε και έπαιζε το ακορντεόν
όταν τραγούδαγε φτυστός ήταν ο ήλιος
φωτιές στα χέρια του άναβε το ακορντεόν
Έρωτας είναι θαρρώ που γελά σαν παιδάκι μικρό
με δυο χείλη φωτιά με δυο χέρια ανοιχτά σαν φτερά
Τα μάτια της είχε κλειστά τα μαλλιά της στον ώμο λυτά
Κι ένας ήλιος θαρρείς στο κορμί της να πέφτει νωρίς
τα μαύρα μάτια σου
όταν τα βλέπω με ζαλίζουνε
και την καρδιά μου συγκλονίζουνε
όταν τα βλέπω μου θυμίζουνε
κάποια αγάπη μου παλιά....
Τίποτα δεν έχει αλλάξει
Και τίποτα δεν είναι όπως παλιά
Μένει όμως ακόμα ένα πείσμα
Που δεν είναι συνήθεια μοναχά
τίποτα δεν πάει χαμένο
στη χαμένη σου ζωή
τ' όνειρό σου ανασταίνω
και το κάθε σου γιατί
τ' όνειρό σου ανασταίνω
και το κάθε σου γιατί...
Χτες στ’ όνειρο μου είδα πως μ’ αναζητούσες
Όταν εσύ στην Σαλονίκη τραγουδούσες
Ξύπνησα πέντε το πρωί και με κομμένη αναπνοή
Σου τηλεφώνησα μα έλειπες εσύ
Παράθεση από: "Rakendytos"Πεφτουν τα ψεματα βροχηηη.. μα η αληθεια σωζειιιι :o
η μονη αληθεια εισαι εσυ.. η πιο γλυκια ανταμοιβηηη
Εδω οι κακιες ντυνονται.. λευκο αγγελου ντιμα
Παρε με αποψε παρε με.. ζεστο αγαπης κυμαααα
Και σε περιμεεεενω.. τσιγαρο αναμενο
ΣΑΣ ΕΙΠΑ ΝΑ ΦΕΡΕΤΕ ΤΑ ΔΙΚΑ ΣΑΣ ΣΙΝΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΝ ΑΦΗΣΕΤΕ ΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΗΣΕΙ!!!!
Κι αν δεν ανέχεσαι τα βουρκωμέεενα μάτια :cry:
Κι αν δεν μπορείς τις μακρινές διαααδρομές
Στη Σαλονίκη να μην έρχεσαι ποτέεε
Τις Κυριακέεεες, τις Κυριακές
]Σαλονίκη ξημερώματα
λείπει το βλέμμα σου
απ' της αυγής τα χρώματα
αργά η αγάπη
τρυπώνει λαβώνει σαν σπαθί
γοργά κυλάει
στο αίμα στο βλεμμα στο φιλί
τι κι αν φορείς πουκάμισο
που ως τον λαιμό κουμπώνει
ποτέ δεν είν' αργά για να γλιτώσεις
ποτέ δεν είν' αργά για να χαθείς
μια πόρτα πίσω σου για πάντα να κλειδώσεις
κι απ' ό,τι έζησες να φύγεις να σωθείς
Παράθεση από: "kodikas"ΣΑΣ ΕΙΠΑ ΝΑ ΦΕΡΕΤΕ ΤΑ ΔΙΚΑ ΣΑΣ ΣΙΝΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΝ ΑΦΗΣΕΤΕ ΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΗΣΕΙ!!!!
Εσενα θα σε τιμωρησω ρε.. θα σου γνωρισω την Μαιρα.. :arrow:Ολα τ ακουμε βερεσε.. και τα πεταμε στο WC
και τα πεταμε στο WC.. γιατι μας φαινονται πασε
Ζουμε ωραια και απλα.. και τιποτα δε μας κομπλα
και τιποτα δε μας κομπλα.. ειμαστε οι πρωτοι στο μπλα μπλα
Το χαρο καλοπιανουμε.. και δε μας εχει αχτι
ποτε δεν θα πεθανουμε.. κουφαλα νεκροθαφτη
ζούμε σ' έναν κόσμο μαγικό
με φόντο την Ακρόπολη, το Λυκαβηττό
γεμάτα τα μπαλκόνια πολιτικά αηδόνια
υποσχέσεις και αγάπες και πολύχρωμα μπαλόνια
για ευτυχισμένα χρόνια.....
Τα χρονια που μου επιαναν τον κωλο
τα ειδα απο μπροστα μου να περναν..
Εσυ να δενεις το σκυλι του κοσμου
και ο μαυρος θιασος τη ζωη σου να ζητα..
Φυγας.. θεοθεν.. και αλητης
ειμαι εδω και ο χορος καλα κρατει..
ήταν ένας γάτος μαύρος, πονηρός
κάθε που εβράδιαζε ντύνονταν γαμπρός
τα μαλλιά του έκανε λίγο κατσαρά
κι ένα κόκκινο παπιόν φορούσε στην ουρά....
ο Γιώργος είναι πονηρός
κι αυτά που λέει μην τα τρως!
από τις έντεκα και μπρος
κυκλοφοράει για γαμπρός
μα η δική μου η καρδιά
δεν έχει αντάλλαγμα
όπου Γιώργος και μάλαμαααα
(ώπα!)
Οποιος φοραει τη θλιψη στεμα.. ισως ποτε του δεν θα μαθει
τι δρομο ανοιγει ένα βλεμα.. τι μελι κρυβει το αγκαθι
απο τον Σωκρατη Μαλαμα..
]ανοίγει ουρανός
χιιχιχιχιιχιχι :P
Μαλλια βρεμενα.. δαχτυλα μπλεγμεεεενα
το φως που ξημερωνει.. η αγαπη που λυτρωνει
στη θαλασσα.. να κρυφτουμε στη θαλασσα
να χαθουμε στη θαλασσα..
στη θαλασσα μαζιιιι.. στη θαλασσα μαζιιιιι
θάλασσα πλατιά
σ' αγαπώ γιατί μου μοιάζεις
θάλασσα βαθιά
μια στιγμή δεν ησυχάζεις
λες κι έχεις καρδιά
την καρδιά μου τη μικρούλα
τη φτωχιά...
μια κρύα νύχτα του Σεπτέμβρη
όσο θυμαμαι με πονάει
εχουν περάσει τόσα χρόνια
μ΄αυτή η αγάπη δεν περνάει
Μοναχα εχουν περασει χιλια χρονια
κι εγω συνηθως πεθαινα απο αγαπη..
μεχρι που ηρθε αυτος ο μπλε χειμωνας
ν αναψει αυτα που εσβησε ο αιωνας..
βρίσκω κοχύλι στ' ακροθαλάσσι
μ' έχουν γελάσει τα δυο σου χείλη
γίνηκε αύρα το ξεροβόρι
γεια σου αγόρι που σε ξανάβρα
με πρόλαβε η Βελβετούλα στο παραπάνω? :cry:
Και παρα λίγο και τώρα...αλλά το είδα :)
Ααααααααα της Αρνης το νερό
το είχες και εεεεεεεε
το είχες και μ΄ανήκει
αχ αγάπη μου στα χείλη
στάξε να το πιώ
κοκκινα χει.. κοκκινα χειλη φιλησα..
κι εβαψε το δικο μου.. κοκκινα χειλη..
κι εβαψε το δικο μου.. κοκκινα χειλη..
και στο μαντη.. και στο μαντηλι το σειρα..
κι εβαψε το μαντηλι.. κοκκινα χειλη..
μαντήλι καλαμτιανό
φορείς στον άσπρο σου λαιμό
άσπρο πουκάμισο φορώ
και μαύρο θα το βάψω
μαύρα είν' τα μάτια που αγαπώ
γι' αυτά κοντεύω να χαθώ
γι' αυτά πολύ θα κλάψω
Κατω απ το πουκαμισο μου
η καρδια μου σβηνει..
κι αν το σφαλμα ειναι δικο μου
δειξε καλοσυνη..
γοργά κυλάει
στο αίμα στο βλεμμα στο φιλί
τι κι αν φορείς πουκάμισο
που ως τον λαιμό κουμπώνει
Ενα φιλι που γευτηκα.. στου σκοταδιου τη φιρα
μπορει να τ ονειρευτηκα.. μπορει και να το πηρα
φυρα..μπαρδον
τι θες ν' ακούσω πια
τώρα που καμμιά
καμμιά συγγνώμη δε φτάνει
το σ' αγαπώ μπορεί
μόνο αυτό μπορεί
μες στην καρδιά να μπει
να τη ζεστάνει
Θελω να περασω απο την αλλη πλευρα
στο σκοταδι που φεγγεις να σου βαλω φωτια
και δεν φταιει αυτο το σπιρτο που δεν σβηνεται
θελω να σε ξεπερασω μα δεν γινεται..
μα δε γινεται.. :D
θα 'μαι πάντα εγώ μες το όπλο σου σφαίρα
να σκοτώνεις αυτούς που σκοτώνουν τη μέρα
με τα μαύρα γυαλιά και το άσπρο φουστάνι
να κοιτάς μακριά τη φωτιά στο λιμάνι
Βαααλε.. το κοκκινο φουστανι
εκεινο που σε κανει.. να μοιαζεις πυρκαγια
Ελα... και μη μετρας την ωρα
τα νιατα ειναι δωρα.. που καινε σα φωτια.
Το τρενάκι γυρνούσε φωτισμένο και αχνό στον αέρα
κάτω η θάλασσα μ' ένα καράβι το φεγγάρι πιο πέρα
σε θυμάμαι συχνά που φορούσες ένα άσπρο φουστάνι
σε κρατούσα απ' το χέρι "ό,τι ζούμε" μου λες "δεν μου φτάνει"..
Πανω στον βραχο ανεβα.. γινε αετος και πετα
μεχρι οι φτερουγες σου να μοιαζουνε φωτιες..
και σαν θα καις αερα.. θα ζεσταθει η μερα.. και
θα γιορτασουν τα παιδια με αγκαλιες..
Ακου τη νυχτα κλεισε.. κλεισε τα ματια κι εισαι..
Αχ κοίταμε ξανά
Σαν καινούργια γη
Με δυο μάτια ξαστεριά
Κοίταμε ξανά
Δυο μαυρα ματια
μ ειχαν τρελανει ενα δειλι
μ ειχαν πλανεψει.. μου πηραν τη καρδια
Λιγα φιλακια
μου χανε δωσει δυο χειλη
και απο τοτε.. κλαιω καθε βραδυα
(το αγαπημενο της γιαγιας μου.. Δαναη)
Σου έδωσα αγάπη κι εγώ πήρα απο σένα
μπήκες μπροστά μου
και το γέλιο σου ομορφηνε τη μερα
τα ονειρά μου είχα αφήσει στη καρδιά σου
Τα ονειρα που βυζαξαμε με της καρδιας μας το αιμα..
Πεταξαν και χαθηκανε μες της ζωης το ρεμα..
Μα ταχα εμεις παντοτινα τα αφταστα θα ζητουμε..
Βαλτε να πιουμε..
γύφτισσα τον εβύζαξε γι' αυτό έχει φτερά
έρωτας τον επείραξε γι' αυτό όλο γελά
στα πανηγύρια, αχ, γυρίζει
κίτρο και πεύκο, ωχ, μυρίζει
το όνομά του ξέχασε, τα σύνορα ξεπέρασε
μα εμένα λαχταρά κι εδώ ξαναγυρνά ]
Ενα ψέμμα είναι ο έρωτας
Και πρωτού ξεδιψάσει
Σκορπάει τόση αλήθεια
Για να σε ξεγελάσει
Ειναι ολα παραμυθια
δεν πιστευω γω σ αυτα..
αν δεν εχεις την αληθεια
πες το ψεμα σου σωστα..
Αν μου κρυβεις την αληθεια.. πες μου ψεματα σωστα
μου χει γινει πια συνηθεια.. και βολευομαι μ αυτα
Ανάμεσα στο γέλιο και στο δάκρυ
έμαθα την αγάπη σου να ζω
κρατιέμαι απ' του ονείρου μου την άκρη
κι έξω από την αλήθεια
μέσα στα παραμύθια σου πετώ
Κοιτα να χτισεις μια φωλια
κι εκει να χτισεις λιγο ηλιο απ τα παλια..
Σου χω φυλαξει μια θαλλασα
και ενα δακρυ κοραλενιο μια σταλια..
Κοιτα τα χερια σου.. αντεχουνε πολλα
Διωξτα σκοταδια σου.. κοιτα ψηλααα
Μεινε στην ερημο.. μες στην φωτια
Θα ειμαι διπλα σου.. οπου κι αν πας
Ο δρόμος είναι μυστικός που βγάζει στην αγάπη
πέφτει απότομα βράδυ σκοτάδι νωπό
Ο δρόμος είναι μυστικός πολλά απ' τα λόγια απάτη
θες να πεις σ' έχω ανάγκη και λες σ' αγαπώ
ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία
κάποιος την έγραψε στον τοίχο με μπογιά
ήταν μια λέξη μοναχά]
Καποιος ειπε πως η αγαπη σε ενα αστερι κατοικει
αυριο βραδυ θα μαι κει..
Καποιος ειπε πως ο ερωτας για μια στιγμη κρατα
αυριο βραδυ θα ν αργα..
λέν πως οι έρωτες δεν ζουν
κι αυτοί που αγαπούν
μια μέρα θα ξεχάσουν
λέν ακόμα πως μπορεί
συνήθεια να γενεί
η αγάπη σαν χορτάσουν...
Δεν ησουν εσυ.. χθες βραδυ
που ακουσα κλειδι.. στη πορτα
ηταν της σιωπης.. μια μπλοφα
και της μοναξιας.. μια πλανη
Ου...ουυυυυυυυ
Ου...ουυυυυυυ
Δως μου δανεικη.. μια μερα
ολη μου η ζωη.. μια μερα.. μια μερα.. μια μερα..
δυο μέρες μόνο
όσο μια βόλτα διαρκεί
για τόσο μόνο
όλη η ζωή μου αυτή η στιγμή
δυο μέρες μόνο
Mονο να γραφεις τ ονομα σου
κι εκεινο το μαθες μισο..
μα συλλαβιζεις τα ονειρα σου
στο Αργος και... στο Αργος και στον Iλισσο..
Θα σε ξαναβρω στους μπαξεδες.. :o
Δυο μικροί αγγέλοι
Που στα όνειρα τους θέλαν την Νεφέλη
Να την ταΐζουνε ρόδι και μέλι
Μα μη φοβάται, να ξεχνάει τι θέλει την πλανέψανε
Δεν αντεχουν τα ποδια μου.. να τρεξουν κοντα σου
σαν κισος να τυλιξω.. το κορμι σου που θελει
που δε θελει ομως φιδι να γινει.. φαντάσου
να σταλαξει αρμυρα.. απο αγριο μελι
σαν με κοιτάς
ηλιοβασίλεμα στα μάτια σου φωτιά
καίγομαι μέσα στη δική σου τη ματιά
λιώνω σαν φλόγα την αυγή
σαν με κοιτάς...
Φωτια μου εσυ κι αγερας.. στο συνορο τουτης της μερας
Τη φλογα σου δως μου.. και γινε μου φως μου.. χρυσομαλο δερας
Φωτια μου εσυ κι αγερας.. στο συνορο τουτης της μερας
Το γελιο σου δως μου.. και γινε του κοσμου.. το περας
μ΄άφησες σαν πόλη τουρκεμένη
μα το δάκρυ γέλιο το 'ντυσα
γύρισες μετά να δεις τι μένει
κι είπες πως φριχτά σε πρόδωσα..
Τι μενει απ τα ματια σου
Ονειρα μονο και σιωπη..
σημαδι να δειχνει Κυριακη..
ερωτα.. χαδι και πληγη..
Έρωτας είναι θαρρώ o,τι νοιώθω αγγίζω και ζω
ένα αθώο φιλί ένα βλέμμα που στάζει η ζωή
Έρωτας είναι θαρρώ o,τι ψάχνω σε σένα να βρω
Δυο σταγόνες ζωή ένας τρόπος να πεις σ’ αγαπώ
Αυτό είμαι εγώ, μη μου θυμώνεις
και μη μου κρύβεις το φως.
Γι' αυτό που αισθάνομαι, δε λέω συγγνώμη.
Μέσα στα χρώματα, έτσι μ' αρέσει να ΖΩ
Έτσι μ' αρέσει να ζω - C Real
Μη μου θυμώνεις μάτια μου
Τώρα που θα σ' αφήσω
Κι έλα για λίγο να σε δω
Να σ' αποχαιρετίσω
γλυκά μου μάτια, αγαπημένα
ίσως μια μέρα σας ξαναϊδώ
Όλα σε θυμίζουν, απλά κι αγαπημένα
Πράγματα δικά σου, καθημερινά
Σαν να περιμένουν αυτά μαζί μ' εμένα
Να 'ρθεις κι ας χαράξει για στερνή φορά
Καλησπέρα βελουδένια :)
όλα δικά σου μάτια μου
κι ο πόνος σου δικός μου
είδαν πολλά τα μάτια μου
στις γειτονιές του κόσμου
Καλησπέρα Νέμεση ]
Μες τη βοή ξεχνιέμαι κι ο κόσμος προσπερνά
Δε με ψάχνεις πια, δε με ψάχνεις
Πάλι το τραύμα ξύνω κι ο πόνος με μεθά
Δε με ψάχνεις πια, δε με ψάχνεις
πάλι θα κλάψω, πάλι θα γελάσω
τι κι αν εσύ χαθείς
νύχτες πικρές το ξέρω θα περάσω
ώσπου να ξεχαστείς
Νύχτες μαγικές κι ονειρεμένες
αγάπες λάγνες ξεχασμένες
στην αραπιά
Νυχτες διχως ονομα.. νυχτες χωρις σκοπο
Χαμενοι απο χερι.. χαμενοι και οι δυο
Ανοητες αγαπες.. ανοητα φιλια
Λόγια.. λογια.. λογια.. λογια ψευτικα
Λογια... λογια ψευτικα
Έφυγες νωρίς κι ούτε που πρόλαβα ν' αρχίσω
Έφυγες νωρίς μα είχα κι αλλά να σου πω
λόγια μυστικά, την άλλη όψη σου ν' αγγίξω
λόγια μαγικά από ένα κόσμο μου κρυφό
Καλημέρα σε όλους :D
Ειχα ενα μαγαζακι.. δεκα τετραγωνικα
τοσος κοπος και μερακι πηγε στραφι τελικα..
Ηταν σκετο τζιτζιλονι.. με εμπορευματα εκλεκτα
μα μου ηρθε η εφορια και μου εφυγε η μαγκια..
Μια καμπανα για το ΙΚΑ.. μια για το ΦΠΑ
ουτε τιμολογια ειχα.. μου τη ριξανε στ αυτια
Καλημερες..
Αν είμαστε έτσι ζεστά και κάνουμε αστεία
Στη μέση του δρόμου στον κόσμο μπροστά, αααα
Δε ξέρω τι άλλο μπορούσα να επλίζω
Θα χάσω είχα πει μα κερδίζω
Θα χάσω είχα πει μα κερδίζω
Σήμερα από το πρωί κάνεις τη ζωή μου δύσκολη Rak, μια με το τεστ και τώρα με το τραγουδάκι που έγραψες, τι να πω... άντρες χιχιχι
:D
[size=18]Αν [/size]ηταν αστρα τα φιλια σου
και τα χαν αλλοι ουρανοι
θα ταν αλλιως ο κοσμος τωρα
θα χαν και τα πουλια φωνη..
Αν ηταν αστρα τα φιλια σου
σ ενα κουτι θα κλειδωνα
για να ταιζω την ψυχη μου
και τα πετροχελιδονα..
αφιερωμενο στην κυρια απο πανω.. που την δυσκολεψα.. :wink:
Merci 8)
Πως μπορώ να ξεχάσω τα λιτά της μαλλιά
Την άμμο που σαν καταρράχτης έλουζε
καθώς έσκυβε απάνω μου χιλιάδες φιλιά
Διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε
Θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό
Να πεφτω σαν δραχμη στην σχισμη που χεις στο στηθος σου..
να κλεβω τραγουδακια μοναχα από τον κηπο σου..
να κανω τον μπομπερ στα θεαματα της νυχτας σου..
και εσυ να μη με κοιτας.. να μην μιλας.. του τρελουυυ
Με διαμαντια και ρουμπινια.. την μιζερια και την γκρινια
θα σου στολισω..
Και με ελληνικα ψηφια.. της καρδιας σου την Μαφια
θα ξεκληρισω..
Κι εγώ που ζω για πάντα εδώ
Κι όλο φεύγω το τέλος πριν να δω
κάθε νύχτα που περνάει γυρίζω ξανά
σκοτάδι γίνομαι και παραδίνομαι
Στο ρυθμό σου που καίει ακόμα
αυτό το σώμα που μένει χρόνια χωρίς σκιά
κάθε νύχτα που περνάει σαν ταινία
Κι ό,τι ζήσαμε προβάλλεται με φόντο την πλατεία
κάθε νύχτα που περνάει πάντα εδώ
κι όλο φεύγω πριν μείνουμε μόνοι το τέλος πριν δω
Η νυχτα.. θολη..
κι η κουβεντα παγωνει..
τα μαγουλα σου φλογισμενα..
από σταγονες του νερου..
Τα φωτα.. μισοπεθαμενα
και συ με το φουστανι του χορου..
και προσπαθεις.. να κρατηθειιις
απο τα περασμενα..
Τέρμα τα θαύματα, τα σινεμά κλειστά
Δεν υπάρχεις πια, δεν υπάρχεις
Όλα τα φώτα σβήνω και κρύβομαι ξανά
Δεν υπάρχεις πια, δεν υπάρχεις
Μην τρομαξεις αν χαθω..
μη με ψαξεις.. θα σε βρω εγωωω
μη με ψαξεις.. θα σε βρω
οταν θα χω ματια να σε δω..
μην ψαξεις....
μην τρομαξεις...
θα σε βρω εγωωωω
ασχετο..κλεβω.. απλα το γουσταρωωω :D
Πορτοκαλογλου κι αυτο!
μη γυρίσεις, τίποτα μη ζητήσεις
για ένα βράδυ μη με χαραμίσεις....
Να γλιστρούσες στο σκοτάδι, να πετούσες σαν αερικό
Θα πεθάνω αυτό το βράδυ, θα πεθάνω αν δεν σε δω
Με γλυκό κρασί θα γίνω αργοναύτης να 'ρθω να σε βρω
Να σε ανταμώσω λίγο, στης ψυχής μου το βυθό
Παράθεση από: "Rakendytos"ασχετο..κλεβω.. απλα το γουσταρωωω :D
Πορτοκαλογλου κι αυτο!
Μια κι έκλεψες, ας σου αφιερώσουμε κι αυτό που είναι επίσης Πορτοκάλογλου (ουπς, λες να μην σου αρεσει ο Πορτοκάλογλου γενικά, αλλά μόνο αυτό που έγραψες? να αυτά παθαίνω στα σκληρά που μ' έρριξες πρωί πρωί χιχιχι)
Υπάρχει λόγος σοβαρός που ήμουν νέος χλιαρός
Αυτά μου τύχαν δυστυχώς μα δεν τα κρύβω ευτυχώς
και να ένας λόγος σοβαρός
Που είμαι ωραίος, που είμαι ωραίος
με επιασες..
το αγαπημενο μου οπως και ο Ασωτος υιος.. μου πανε γαντι!
θενκς κυρια μου.. :53:
Ειμαι γυφτακι.. στην Πανεπιστημιου
με τα τραγουδια πατσαβουρια μου.. γυαλιζω το παμπριζ
και τα ονειρα σας..
σε στασεις λεωφορειου
με τα λουλουδια τα κουλουρια μου.. πουλαω και την ψυχη μου
Στα παιδια σας
σε ταφους γυμνασιου..
τα σουσαμενια μου μπουμπουκια.. βουτηγμενα σε χολη
γλωσσα σφουγγαρι..
δαιμων του κυλικειου
στο μαυροπινακα καρφωνω.. τους σπασικλες μαθητες
και τα τσιρακια..
του αρχοντα ηλιθιου
τους κοπαδιτες τους μουγκους.. τους σιωπηλους πλειοψηφουντες
δουλειες με φουντες..
μπαινω με τα τσαρουχια
στο σαλονακι της Ευρωπης.. μια ζωη πρετ-α-πορτε
με περιμενει.. :D
έψαξα έτσι ένα ψέμα σου να βρω
να μην μπορώ να το ανεχτώ
και δεν βρήκα ούτε ένα
κι έπειτα μέτρησα πάλι για να δω
αν τα λάθη μου είναι εδώ
και δεν έλειπε κανένα
Και αν μείνει το όνειρο μισό
και αν το φιλί χαθεί και αυτό
Ένα να λες, σαν να ναι χθες
Πως με αγαπάς χίλιες φορές
τι φωνή,,,
]
χίλιες βραδιές θα μ' αρνηθείς
χίλιες θα με ζητήσεις
κι όπου κι αν πας κι όπου σταθείς
όσο κι αν θες να μ' αρνηθείς
θα θυμηθείς
τον έρωτα που ζήσαμε
και θα με νοσταλγήσεις
χίλιες βραδιές θα μ' αρνηθείς
χίλιες θα με ζητήσεις
χίλιες βραδιές θα μ' αρνηθείς
χίλιες θα με ζητήήήήσεις!
Να με θυμηθείς, να με θυμηθείς
Δεν φταίω εγώ
μέσα μου θα ζεις
Να με θυμηθείς,να με θυμηθείς
Δεν φταίω εγώ
μέσα μου θα ζεις
Μέσα σου μία στιγμή αν ζούσα
τίποτα άλλο δε θα σου ζητούσα
τίποτα άλλο δε θα λαχταρούσα
Μέσα σου μία στιγμή να ζούσα
Μια αφισα Τσε Γκεβαρα
λιγα γελαστα τσιγαρα..
κλεινω στο δωματιο μου
παιρνω τον οματιων μου..
κανω κοτσο το μαλλι μου :afro:
και μαθαινω στο παιδι μου
να μισει το Φρανκ Σινατρα
να τη βγαζει τσατρα-πατρα..
ψεύτικα τραγούδια με κυκλώνουνε
κλείνω τ' αυτιά, κλείνω τα μάτια
και ταξιδεύω μες στο φως άλλου καιρού
και γράφω τ' όνομά σου με το κόκκινο
το κόκκινο μελάνι της αγάπης
και είμ' εδώ κι αντέχω και ας φυσάει από παντού
Κλεισε τα ματια σου
να φυγω να χαθω..
Γι αυτα τα ματια σου.. θα ξαναρθω
Γι αυτα τα ματια σου.. πεθαινω.. ξεψυχω
Κλεισε τα ματια σου.. να αναστηθω
να κρυφτώ μες στη σκιά σου
να χαθώ στα βήματά σου
να χαθώ όπως δε μ' έχασες ποτέ σου
να χαθώ
να κρυφτώ μες στη σκιά σου
για ν' αγγίξω την καρδιά σου
να κρυφτώ στους εφιάλτες σου
σαν ίσκιος να κρυφτώ
Να γλιστρουσες στο σκοταδι
Να πετουσες σαν αερικο
Θα πεθανω αυτο το βραδυ
Θα πεθανω αν δε σε δω
Με γλυκο κρασι θα γινω
Αργοναυτης να ρθω να σε βρω
Να σε ανταμωσω λιγο
Στης ψυχης μου το βυθο
δώσε μου φωτιά ν' ανάψω
βάλε μου κρασί να πιω
πρέπει απόψε να ξεγράψω
ό,τι στον κόσμο αγαπώ
δώσε μου φωτιά να κάψω πια απ' την καρδιά
του χωρισμού το βάσανο
βάλε μου να πιω απ' το πιοτό το δυνατό
της λησμονιάς το βάλσαμο
Αποψε ηρθα για να πιω λιγακι παραπανω
Τετοια που ειναι η ζωη.. τετοια κι εγω της κανω
Εχω στεναχωρη καρδια.. σεκλετια δε χωρουνε
και οι χαρες που καρτερω.. μη σωσουνε και ρθουνε
ήρθα κι απόψε στα σκαλοπάτια σου
να τραγουδήσω στερνή φορά
αύριο φεύγω, όλα τελειώνουνε
σβήνει για μένα κάθε χαρά....
Αποψε σε γλενταω.. κι ο κοσμος παει να σκασει
κοντευει απ τη ζηλια.. να τους φυγει το καφασι
Αποψε κανεις μπαμ!!!
ζήλεια μου! ζήλεια μου!
μ' εσένα η καρδιά μου είναι ζωντανή
μίλα μου, μίλα μου
μα φύγε όταν έρθει εκείνος να με βρει
Φυγε κι ασε με.. ν απομεινω μονος μου
Φυγε κι ασε με.. να με λιωνει ο πονος μου
και μη νοιαζεσαι.. τι θα γινω στη ζωη
φυγε κι ασε με.. η καρδια μου να καει
Στη φτωχη καρδια.. που σ αγαπησε πολυ
δωσε μ απονια.. τη χαριστικη βολη διςςςς
ααααΑΑΑΑααααα :git:
θα σου φύγω, στο 'χα πει
θα σου φυγω και γέλαγες εσύ
θα βρεθεί άλλο ταίρι να με πάρει απ' το χέρι
και θα φύγω, στο 'χα πει
]
Θα παρω τσιμεντοβεργα μωρο μου..
θα παρω τσιμεντοβεργα..
μολοτωφ κι αλυσιδες.. και θα τα κανω βιδες
Θα παω στου Καραμπελια μωρο μου..
θα παω στου Καραμπελια..
που χει λεβεντες νεους.. αναρχικους ωραιους.. :afro:
Ωπα η επανσταση..
θα πάρω μια ψαρόβαρκα, το μωρό μου
θα πάρω μια ψαρόβαρκα
να πάω να βγω στην Πάρο
να πάω να βγω στην Πάρο
Θα παλιο θινεμα.. και θα τη Χαλιμα
που μιλαει με τα παιδια.. θου κρυβω την αληθεια
κι αφηνω απο τα θτηθια μου να βγουν
παραμυθια για κεινουθ που αγαπουν :mrgreen:
]παραμύθια σου φτηνά, τον εαυτό σου δεν αντέχεις
Σε χαιρετουν στις αγορες
τα ξωτικα στις ερημιες
στην εθνικη τα καφενεια
τα πρωινα λεωφορεια
Παιξε τραγουδα μας φωτογραφιες
οινοφιλες φιλοσοφιες
πες μας για οραματα.. για την Περσονα
και για την ομορφη γκαρσονα..
(τραγουδαρα του Ορφεα για τον Σωωκρατη..)
Ήθελα στη ντουλάπα μου να υπάρχει μια τάξη
Ήθελα στη ντουλάπα μου να γίνεται χαμός
Παλιές φωτογραφίες σου, θα 'θελα να χες κάψει
μπροστά σους ξένους θα 'θελα να 'σαι πιο σοβαρός
Θέλω να δω το πρόσωπο σου ανθισμένο
Να με φιλάς όλη τη νύχτα όσο αντέξεις
Σαν φλιπεράκι γελαστό ξετρελαμένο
Σου δίνω ακόμα μια μπίλια για να παίξεις
Επειδή δεν μπορούσα να διαλέξω (τι έχω πάθει σήμερα?) διάλεξα δύο λέξεις 8)
Θα θελα μια νυχτα στου ανεμου το νησι
να βρισκα της μοιρας το ψευτικο κρασι
εκεινο που σε βγαζει απ την παγωνια
να το πιω και να φυγω μακρια..
Τρέλλα μου και λογικό μου, όνειρο απατηλό μου
Βρες μου τρόπο για να αντέξω αυτό τον χωρισμό
Μοίρα μου και πεπρωμένο, πάντα θα σε περιμένω
Πάντα θα επλίζω ότι θα σε ξαναδώ
Σύννεφα του γυαλού θε να αρματώσω
Θα μαι στο πλάι σου κι ας ματωσω
Την πιο βαθεία ανάσα μου να νιώσεις
Θα γίνει όνειρο ταξίδι και βρόχη
Ελα παρε με.. σ αλλα ταξιδια μακρινα
στου δειλινου τα μενεξια..
ελα παρε με.. δωσε μου αιμα και μιλια
σε χρυσαφενια ακρογιαλια.
Ελα παρε με.. εκει που το κορμι λυγαει
εκει που το κορμι γεναει..
Ελα παρε με.. και θεικος μου γινε στιχος
που τον χορευει ο ρυθμος.. κι ο ψαλτης ηχος
(ασχετο..αφιερωση στη Ρια..)
Απάνω στο γιατάκι σου, φίδι νωθρό κοιμάται
Και φέρνει βόλτες ψάχνοντας τα ρούχα σου η μαϊμού
Εκτός από τη μανά σου, κανείς δε σε θυμάται
Σε τούτο το τρομακτικό, ταξίδι του χαμού
στην απά- στην απά-
στην απάνω γειτονίτσα
στην απάνω γειτονίτσα
μ' αγαπά- μ' αγαπά-
μ' αγαπάνε δυο κορίτσια
στην απάνω γειτονίτσα
μα εγώ μα εγώ
μα εγώ πονάω γι' άλλη
μα εγώ πονάω γι' άλλη
μια γοργόνα στ' ακρογιάλι
Θαλασσα ειναι η αγαπη
Κλεισμενη μεσα στην καρδια
Ειν η καρδια μικρο καραβι
που η αγαπη κυβερνα
Μην την πιστευεις την αγαπη..
(απο το σιντι Ερωτικη Προβα του Λαγιου.. ισως το καλυτερο σιντι που χω ακουσει)
τα παιδιά με τα μαλλιά και με τα μαύρα ρούχα
φέρνουνε μηνύματα για μιαν αγάπη που 'χα
και στις φλέβες μου βαθιά μαύρη θάλασσα σαν αίμα
λέει λόγια πικραμένα
Τα παιδια κατω στον καμπο.. δεν μιλαν με τον καιρο
μονο πεφτουν στα ποταμια.. για να πιασουν το σταυρο
Τα παιδια κατω στον καμπο.. κυνηγουνε τον τρελο
τονε πνιγουν με τα χερια.. και τον καινε στο γιαλο
Ζορμαπαλα για να γουσταρουμε..
Μου φαίνεται σαν να 'ναι χτες
Μα πανε τόσα χρόνια
Που σαν βιολί το σώμα σου
Στα χέρια μου κρατούσα
ειπες το καλυτερο τραγουδι για μενα κυρα Κανελη μου.. εβερ..
Το σωμα γινεται ουρανος.. οι ανασες περιστερια
κι γω που παντα.. παντα μενω μοναχος
στα δυο σου χερια ψαχνω το φως
Τα λογια γινονται σκουρια.. κι οι λεξεις που θυμαμαι
ειναι που χθες με κρατησες σφιχτα κι ειπες "φοβαμαι"
Αλκινοος..
Τα λόγια κομμάτια
καπνός οι στιγμές
τα λόγια θα μείνουνε λόγια
άλλα λόγια δε θες..
Πως το φοβάμαι τέτοιο χρώμα
Πως με μεθάει πως το μισώ πως το μισώ
Πως νοιώθω φόβο με τέτοιο χρώμα
Πως με μεθάει πως το μισώ πως το μισώ
από σένανε θυμάμαι τ' όνομά σου το μικρό
και των ματιών σου το χρώμα
φέγγει ακόμα
και των ματιών σου το χρώμα
πόσο ακόμα;
Παράθεση από: "Nemesis"Πως το φοβάμαι τέτοιο χρώμα
Πως με μεθάει πως το μισώ πως το μισώ
Πως νοιώθω φόβο με τέτοιο χρώμα
Πως με μεθάει πως το μισώ πως το μισώ
συγγνώμη κιόλας...αλλά όντως το χρώμα σε μεθάει..γιατί φοβάμαι εγώ δεν έχω γράψει πουθενά..η άλλαξε το παιχνίδι??? :P
Και θυμάμαι τους δυό σ'ένα σώμα
να μο λες μείνε λίγο ακόμα
και θυμάμαι να γάφεις στην άμμο
μαζί σου αν δεν ζώ θα πεθάνω...
Στό πα και στο ξαναλέω
μη μου γράφεις γράμματα
γιατί γράμματα δεν ξέρω
και με πιάνουν κλάμματα
Με αλυσιδες δεθηκα και βασανιστηκα
τη φυλακη μου εχτισα και μεσα κλειστηκα..
και τραγουδαω μοναχος μου σαν τον καταδικο
για να ξορκισω το κακο μου και το αδικο..
Και τραγουδαω μια ζωη να πω τ ανειπωτα
για μια ψυχη που τυρανιεται απ το τιποτα..
Σαν βγω απ'αυτην την φυλακη...
κανεις δεν θα με περιμενει..
Παράθεση από: "saliara"συγγνώμη κιόλας...αλλά όντως το χρώμα σε μεθάει..γιατί φοβάμαι εγώ δεν έχω γράψει πουθενά..η άλλαξε το παιχνίδι??? :P
Ουπς, συγνώμη, έχεις απόλυτο δίκαιο :) θαμπώθηκα από του Ρακ και δεν είδα αυτό που είχες γράψει 8)
Δεν απαντά, δεν εμφανίζεται δεν επιστρέφει
Κι ούτε ρωτά μήπως την γύρεψε ποτέ κανείς
Δεν απαντά η Ελευθερία της χρόνο δεν έχει
Είναι καλά και ζει στον κόσμο της όπως κι εσείς
...ήταν μια λέξη μοναχά "Ελευθερία"
κι έπειτα είπαν πως την έγραψαν παιδιά
Για πού το βαλες καρδιά μου μ' ανοιχτά πανιά
για ποια πέλαγα ουράνια άστρα μαγικά
για πού το βαλες καρδιά μου μ' ανοιχτά πανιά
Για ποια μακρινή πατρίδα έρμη ξενητειά
θάλασσα ουρανός μ' αστέρια πουθενά στεριά
για πού το βαλες καρδιά μου μ' ανοιχτά πανιά
Ποια αγάπη ποιο λιμάνι ποια παρηγοριά
θα χεις αγκαλίά το κύμα χάδι το νοτιά
για πού το βαλες καρδιά μου μ' ανοιχτά πανιά
Και μια φωνή τρελή σαν χάδι κι απειλή κοντά της με καλεί
Κάθε Κυριακή μου λέει να πάω εκεί, εκεί, εκεί
Μου τάζει ωκεανούς, κομήτες φωτεινούς και ό,τι βάζει ο νους
Παράθεση από: "ixnografia"Για πού το βαλες καρδιά μου μ' ανοιχτά πανιά
για ποια πέλαγα ουράνια άστρα μαγικά
για πού το βαλες καρδιά μου μ' ανοιχτά πανιά
Για ποια μακρινή πατρίδα έρμη ξενητειά
θάλασσα ουρανός μ' αστέρια πουθενά στεριά
για πού το βαλες καρδιά μου μ' ανοιχτά πανιά
Ποια αγάπη ποιο λιμάνι ποια παρηγοριά
θα χεις αγκαλίά το κύμα χάδι το νοτιά
για πού το βαλες καρδιά μου μ' ανοιχτά πανιά
ixnografia, ποια λέξη χρησιμοποίησες απ' την προηγούμενη δημοσίευση για να γράψεις το παραπάνω; μπορείς να την τονίσεις μ' ένα άλλο χρώμα; ή με bold; ή με μια υπογράμμιση; Εγώ τουλάχιστον δεν μπορώ να βρώ ούτε μία!!!
Παράθεση από: "Nemesis"Και μια φωνή τρελή σαν χάδι κι απειλή κοντά της με καλεί
Κάθε Κυριακή μου λέει να πάω εκεί, εκεί, εκεί
Μου τάζει ωκεανούς, κομήτες φωτεινούς και ό,τι βάζει ο νους
εσύ
εκείκι εγώ στου πόνου τον παράλληλο
βαρύς χειμώνας και το κλίμα ακατάλληλο
εσύ εκεί
κι εγώ στου κόσμου το υπόγειο
να σε γυρεύω σε μια ψεύτικη υδρόγειο...
sorry, ηταν το "καρδια μου",
αλλα δεν τα καταφερνω ακομη με τη χρηση των επιλογων.
...λιγη υπομονη
...θα το προσπαθησω
Μην απελπιζεσαι.. και δε θ αργησειιιιιιι
κοντα σου να ρθει μια χαραυγηηηηη
Καινουργια αγαπη.. να σου ζητησει
κανε λιγαααακι υπομονη :git:
Ίσως, ίσως μια μέρα να ζητήσεις τη ζωή που σου αρπάξανε
Ίσως, ίσως μια μέρα να υπάρχεις μόνο για να σ’ αγαπώ
[size=18]Μια [/size]νυχτα θα ρθει απο μακρια.. αερας πεχλιβανης
να μη μπορεις να κοιμηθεις.. οταν τον ανασανεις
θα χει θυμαρι στα μαλλια.. κρανα για σκουλαρικια
Και μες στο στομα θα γυρνα.. ρητορικα χαλικια
Θα κατεβει σαν αρχοντας.. θα κατεβει σα λυκος
να παρει χρωμα και ζωη.. της μοναξιας ο κηπος
Περπατώντας ανάμεσα στα καλοκαίρια
Εκεί που παίζει μόνο ένα Juke Box
Γέμισε ο αέρας με μαχαίρια
Σαν να σε γνώριζε κι αυτός
[size=18]Περπατωντας [/size]αργα στην προκυμαια
"Υπαρχω" λες κι υστερα "Δεν υπαρχεις"
φτανει το πλοιο υψωμενη σημαια.
ισως ερχεται ο κυριος νομαρχης
Για πόσα χρόνια ακόμα, για πόσο ακόμα καιρό
θα φεύγεις, δε θα υπάρχεις, αλλά θα είσαι εδώ.
Ένα παιχνίδι κλεμμένο, επαναστάτης δίχως θυμό
ακόμα σε περιμένω κι ας είσαι πάντα εδώ.
ακόμα κι αν φύγεις
για το γύρο του κόσμου
θα 'σαι πάντα δικός μου
θα 'μαστε πάντα μαζί...
[size=18]Ακομα [/size]υπαρχουν λεξεις οπως «δημοκρατια»
«ανθρωπισμος» «ισοτης» «κρατος κοινωνικο»
να παιζουν τα καλα παιδακια στην Ιστορια
ενω αλλοι μενουνε στις ταξεις και το κενο
Βουβο ενας τερας στα περιχωρα της αγαπης
ξυπναει πονωντας γιατι δεν ξερει τι να πει
κι υστερα γινεται γαμπρος.. γινεται πελατης
διαλεγει σ ενα κοκτειλ-παρτυ τη μουσικη..
γι' αυτό δεν έχω τίποτα άλλο να πω
ένα μεγάλο κενό, ένα μηδενικό χωρίς εσένα
γι' αυτό δεν έχω τίποτα άλλο να πω
ένα μεγάλο κενό χωρίς εσένα
Oταν δεν μπορω.. το θελω
κι οταν το μπορω.. δε θελω
Πως να παιξω τον Οθελλο
με καουμποικο καπελο
Κρεας μπαινει.. κρεας βγαινει
η ζωη μας ακριβαινει
Ζητω η παχυσαρκια
τα πολυ χοντρα αστεια
Τιποτα.. τιποτα δεν εχω να σου πω
Τιποτα.. τιποτα ειν ολα στο κενο
Τιποτα.. τιποτα μια τρυπα στο νερο
τίποτα δεν πάει χαμένο
στη χαμένη σου ζωή
τ' όνειρό σου ανασταίνω
και το κάθε σου γιατί
τ' όνειρό σου ανασταίνω
και το κάθε σου γιατί
[size=18]Ζωη [/size]στα κατσικομουλαρα μας
πεθανε ο Θυμιος.. συμφορα μας
Μας αφησε για το δειλινο
εκατον δωδεκα χρονων..
Και ειπεν ο Θυμιος πριν να σβησει
ξερετε γιατι ειχα τοσο ζησει..
Βοτανια ειχα μαγικα
ωρε παιδιαμ τα θηλυκαααα :D
Κάθε δειλινό κοιτώ τον ουρανό τον γαλανό
Κι ακούω μια φωνή, καμπάνα γιορτινή να με παρακινεί
Κάθε Κυριακή μου λέει να πάω εκεί, εκεί, εκεί
Που χτίζουνε φωλιά αλλόκοτα πουλιά στου ήλιου τα σκαλιά
Εσυ εκει.. κι ο ερωτας σου διαταγη και τελεσιγραφο
Κι εγω εδω.. ολη τη νυχτα αγκαλια μ ενα αντιγραφο
Εσυ εκειιιιιι..
Ώρες σιωπής και πίστεψα στα ναι σου και στα όχι
Ώρες αιχμής και βρέθηκα στο έβδομο ουρανό
Να ζήσω σ’ ένα όνειρο δε ξέρω αν με παίρνει
Μα ο έρωτας μου άναψε για αυτό σου τραγουδώ
:D
Δε ξερω ποσο σ αγαπω.. δε ξερω ποσο σ αγαπω
μετρο δεν εχει η αγαπη..
Κι ειν απ τον ηλιο πιο ψηλα.. κι ειν απ τον ηλιο πιο ψηλα
και δεν την φτανει ματι..
Κλείνω τ' αυτιά κλείνω τα μάτια
Και ταξιδεύω μες το φως, άλλου καιρού
Και βάφω τ' όνομα σου με το κόκκινο
Το κόκκινο μελάνι της αγάπης
Και είμαι εδώ κι αντέχω κι ας φυσάει από παντού
για να σ' εκδικηθώ
πετάω ενθύμια και δώρα
κι εσύ όπως κι εγώ
θρύψαλα και σκουπίδια τώρα
τις ζωγραφιές σου σκίζωωω
τα πόστερ που αγαπούσες
και βάφω τις κουρτίνες
στο χρώμα που μισούσες
Στα παλιά μας μοναστήρια είδα γέρους να μιλάνε για θεούς
Μες της πόλης τα σκουπίδια είδα χίλιους ξεχασμένους μου γνωστούς
Καλημέρα Βελουδένια :)
Βαρεθηκα τις γκομενες.. κοντευω να τα χασω
γι αυτο και τ αποφασισα.. για να φορεσω ρασο
οσα λεφτα κονομαγα.. φραγκο δεν αποχτουσα
μαζι μ αυτες τα χαλαγα.. και ρεστος τριγυρνουσα
μπελαδες και τραβηγματα.. ξενυχτια.. φασαριες
και ταχτικα τραβιομουνα.. και πλερωνα αμαρτιες
τωρα θ αλαξω πια ζωη.. δεν θα με λεν μπατιρη
και παω για καλογερος.. σε καποιο μοναστηρι
Το ξέρω είναι παράλογο
όμως θα σου το πω
εσένα δε σ' αγάπησα
τον τόπο σου αγαπώ.
Τα κρεμαστά του τα νερά
τα ρόδα στους μπαξέδες
τ' άσπρα τα μοναστήρια του
τους δυο τους μιναρέδες.
Πήρα το χαρτί, ντύθηκα στα μπλε
Πέρασα την πυλη
Σε τόπο μακρινό με τον ανεμό
Φίλο κι αδερφό
Είναι απλά και μπερδεμένα, άγνωστα και δεδομένα,
μα για να τα φανερώσεις πρέπει να τους αφεθείς
Ίδια μέρα δε χαράζει, με τη χθεσινή δε μοιάζει
ότι έχεις αν της δώσεις και δεν της αντισταθείς
Φίλος είναι ο χρόνος κι αδερφός
και το σκοτάδι και το φως, στο ίδιο είναι βασίλειο.
Μην το φοβάσαι δε με χάνεις αν μου αντισταθείς
Μονάχα μην το παρακάνεις γιατί θα κουραστείς
Γιατί θα κουραστείς
Γιατί το τραγούδι αυτό
πάντα να λέει δε μπορώ
γιατί κι εσύ με σπρώχνεις στο γκρεμό
δε σε σγχωρώ...δε σε συγχωρώ
γιατί....γιατί...γιατιιιιι..
Σενάριο χωρίς πλοκή της ιστορίας εμπλοκή
Αυτά τα χρόνια που χρεώθηκες να ζήσεις
Με ποια τραγούδια να σωθείς με ποιους δικούς σου να βρεθείς
Και ποιαν αλήθεια τώρα πια να μαρτυρήσεις
Σε ποιον να μιλησω.. αληθεια να πω
τα ματια να κλεισω.. να ονειρευτω
Ανωνυμο θυμα.. κρυφης μηχανης
εκπεμπω ενα σημα.. μ ακουει κανεις
κι αν φταίει κανείς να μην το πεις
τα λόγια είναι της ντροπής
κι ό,τι ραγίζει δεν πονά
το κάνει ο κόσμος και περνά
Κανείς δε ζει μαζί μου
Μετράω τη δύναμη μου
Και ποια πες μου ποια σχέση
Μπορεί να με χωρέσει
Μετράω τους έρωτες μου
Και ποιος άξιζε πες μου;
Με ποιον έγινα ένα;
Για ποιον έχασα εμένα;
Κανείς κι ήρθανε τόσοι
Κανείς δε μ' έχει νιώσει
Εσύ ήσουν μονάχα
Αυτό που ακόμα θα'χα...
ποια πόλη, ποια χώρα
ποια θάλασσα σε ταξιδεύει τώρα
σωπαίνεις, θυμάσαι
και μεθυσμένη μες στον ύπνο σου γελάς
ποια πόλη, ποια χώρα
ποια θάλασσα σε ταξιδεύει τώρα...
Θυμασαι που κοιμομασταν στην αμμο
κατω απο εναν ανταρτη ουρανο..
ηρθα αποψε ενα δωρο να σου κανω
μην μ αφηνεις εξω θα βραχω..
μην μου χτυπάς τα μεσάνυχτα την πόρτα
μη μου μιλάς να σ' ακούσω δεν μπορώ
αν μ' αγαπάς, μη γυρίζεις πίσω
άσε να κρατήσω τον πόνο συντροφιά
όπου κι αν πας την αγάπη παίρνεις
το σκοτάδι φέρνεις και τη συννεφιά...
Μέσα απ' τα σκοτάδια και το φως
Ξεπηδώ σαν γελωτοποιός
Με τον εαυτό μου έχω γίνει ένα
Και δεν είμαι πιόνι κανενός
Με κυνηγα η θαλασσα που καποτε αγαπουσα
μου θυμωσε που μια βραδια με πετρες την πονουσα..
με κυνηγουν τα αστερια που γκρεμιστηκαν για μενα
κι εγω μια ευχη δεν εκανα και πηγανε χαμενα..
Αχ Ρακ, όλοι σε κυνηγούν σήμερα μου φαίνεται, εκτός από τ' αδέρφια της, τώρα σε κυνηγά και η θάλασσα χιχιχι
Σελίδα λευκή, σαν άσπιλο χιόνι.
Κάτι τελειώνει σε κίνηση αργή
Κι αυτό που θα ’ρθει δεν μοιάζει ούτε δείχνει
Αχνά αφήνει ίχνη, σε άμμο καυτή
Λευκό το χαρτί. Οι λέξεις που βγαίνουν
Νωρίς πια πεθαίνουν πριν γίνουν ευχή.
Ποια δύναμη αρκεί το άσπρο να ντύσει
Ψυχές να κοσμήσει με Λόγο ζωής;
κι εγώ μικρό στολίδι
στον ασπρο σου λαιμό
θα πω ένα τραγούδι
σήκω να το χορέψεις
τα μάτια να μου κλέψεις
για πάντα πριν χαθώ
Μέτρησα προχθές τις μικρές μας στιγμές
Ήσουνα κι εσύ μια σταγόνα στη βροχή
Κι αν δεν μπορώ να σ' αγγίξω, πάλι μόνος προσπαθώ
Να κρυφτώ, να σε χάσω να χαθώ
Μέτρησα τις πιο βαθιές μας διαφορές
κι ήταν η σχέση μας αυτές
χάιδεψέ τες αν τις δεις ποτέ
Κι έπειτα το χρόνο μέτρησα να δω
αν προλαβαίνω να σου πω
Από μένα πόσα δεν μπορώ
Μου γράφεις πως σου έλειψα πολύ
Μου στέλνεις χάρτινο φιλί
Το χρόνο σου μετράς για το πτυχίο
Το γράμμα μου, σου φάνηκε αστείο
Κι ο τούρκος στη μοκέτα άταχτος
Φιλίες με τους Γάλλους σου να πιάνει
να πίνει και να τρωει ότι τρως
Αυτός ο τούρκος τούρκο θα με κάνει
Χ ά θ η κ α
Γιατί δεν είχα τα φτερά
Γιατί είχα όνειρα πολλά
Και το λιμάνι ήταν μικρό
Γιατί ήμουν πάντα μόνος
Και θα ‘μαι πάντα μόνος
Φουρτούνιασε κι ο ουρανός ταίρι ζητάει να φτιάξει
Με των αφρών το χτύπημα τον ναύτη να βουλιάξει
Και τα λιμάνια του περνούν ασπρόμαυρη ταινία
Πόρνες που έζησε μαζί κρυφά στην αμαρτία
μην περπατάς, μην περπατάς μαζί μου
να μη σε γράψουνε
με ξέρουνε στην πιάτσα
και θα σε κάψουνε
περπατά το κατόπι πάνω στα βήματα
εγώ από σένα φως μου δε θέλω χρήματα
εγώ από σένα φως μου δε θέλω χρήματα
Φιγούρα ξωτική και ταξιδιάρικη στο φως του φεγγαριού ανθίζει πάλι
Γιατί όλη τη ζωή του την εξόδεψε παραφορά γυρεύοντας μιαν άλλη
Θυμάμαι σαν παιδί γελούσε κι έλεγε στη σελά ακροβατώντας ποδηλάτης
Τον κόσμο εμείς θα φέρουμε στα μέτρα μας
Πριν να μας φέρει εκείνος στα δικά του
όλη μου τη ζωή μού 'βγαινε η ψυχή
κάτι να θυμηθώ, κάτι ν' αρχίσω
να 'ναι καλοί οι φίλοι κι οι λογαριασμοί
και να μη χρειαστεί να τα σκαλίσω
κάτι να θυμηθώ, κάτι ν' αρχίσω
Να μου μιλάς μεσημέρι βράδυ και πρωί
(να με φιλάς)
Στα ξαφνικά στο μικρό μπλακ αουτ της ΔΕΗ
(ως το πρωί)
Και μέχρι να ρθει ξανα το φως
Αυτός ο λόγος ο πιο κρυφός
Να την ανοίγουμε μια πόρτα στη ζωή
δυο πόρτες έχει η ζωή
άνοιξα μια και μπήκα
σεργιάνισα ένα πρωινό
κι ώσπου να 'ρθει το δειλινό
από την άλλη βγήκα
Κάποτε θα ‘ρθείς σαν όνειρο,
σαν άνοιξη
κάποτε θα ‘ρθεις
σε περιμένω.
Κάποιο δειλινό σαν κόκκινο τριαντάφυλλο
κάποιο δειλινό μενεξεδένιο.
θα ξανάρθεις
όσα χρόνια κι αν περάσουν θα ξανάρθεις
και συμπόνια θα ζητάς μετανιωμένη
θε να 'ρθείς με ραγισμένη την καρδιά
θα ξανάρθεις
δεν μπορεί παρά μιά μέρα να ξανάρθεις
όταν μάθεις ότι βγήκες γελασμένη
θα ξανάρθεις ντροπιασμένη μιά βραδιά
Να μου μιλάς σιγανά στ΄αυτί
Γιατί σ ακούνε τη νύχτα αυτή
Παλιά μου όνειρα που χρόνια είχαν κρυφτεί
...Ήταν να φύγουμε μαζί
Όμως πηγαίνω μόνος
Τ α ξ ί δ ι στον ωκεανό
Και όπου με βγάλει ο δρόμος
ixnografia, ο τρόπος που παίζουμε εδώ το παιχνίδι είναι ο εξής]δρόμος είχε τη δική του ιστορία
κάποιος την έγραψε στον τοίχο με μπογιά
ήταν μια λέξη μοναχά]
ιστορία μου αμαρτία μου
λάθος μου μεγάλο
είσαι αρώστια μου μες στα στήθια μου
και πως να σε βγάλω
συ μου χάραξες πορεία
εσύ γλυκιά
εσύ γλυκιά μου αμαρτία.....
Γιατί γλυκιά μου κλαις, γιατί γλυκιά μου κλαις
γιατί γλυκιά μου κλαις και σήμερα και χτες
και την καρδιά μου σκίζεις, χωρίς να μου το λες
Στην ψυχή αγκάθι τ' όνειρό μου
κι η καρδιά σου πέτρα να χτυπώ
ήθελα να σ' έχω στο πλευρό μου
σύμμαχο αγάπης κι όχι εχθρό
[size=10]άλλαξα στυλ όμως [/size] :mrgreen:
Να 'ρθεις πάλι κοντά μου Ψυχή μου, καρδιά μου
Για μια στιγμή να σε δω
Να 'ρθεις πάλι κοντά μου Ψυχή μου, καρδιά μου
Σε περιμένω εδώ
πάλι θα κλάψω, πάλι θα γελάσω
τι κι αν εσύ χαθείς
νύχτες πικρές το ξέρω θα περάσω
ώσπου να ξεχαστείς
κανείς εδώ δεν τραγουδά, κανένας δεν χορεύει
ακούνε μόνο την πενιά κι ο νους τους ταξιδεύει
ακούνε μόνον την πενιά κι ο νους τους ταξιδεύειιιι
]
ποιος ταξιδευει στα ματια σου
και ποιος ξαγρυπνα στο κορμι σου
ματια μπλε, στα μεγαλα ταξιδια σου
θα ’μαι εγω, θα ’μαι παντα μαζι σου
θα 'μαι πάντα εδώ το χέρι να σου κρατάω
όταν έχεις τις μαύρες σου
κι όταν λες δεν μπορώ
θα σε παίρνω αγκαλιά
στ' αστέρια για να σε πάω
γιατί εγώ αγάπη μου για σένα μόνο ζω
στην αγκαλια μου κι αποψε σαν αστρο κοιμησου
δεν απομενει στον κοσμο ελπιδα καμια
τωρα που η νυχτα κεντα με φιλια το κορμι σου
μετρα τον πονο κι ασε με μονο στην ερημια...
εξαιρετικα αφιερωμενο στο διαχρονικο μου φιλαρακι...
αυτή η νύχτα μένει
αιώνες παγωμένη
που δυο καρδιές δεν βρήκαν καταφύγιο
κι ήρθαν στον κόσμο ξένοι
και καταδικασμένοι
να ζήσουν έναν έρωτα επίγειο...
δυο καρδιες αποψε μ' αγκαλιαζουνε
δυο αγαπες, δυο φωτιες
πυρκαγιες αναβουν να με καψουνε
δυο παραπονα, δυο ματιες
και πάλι... (τι ζέστη είναι αυτή βρε παιδιά! ]δυο δυο
στην μπανιέρα δυο δυο!
λα λαλα λαλαλαλα!!
δυο, δυο νυχτες ανταμωσανε
πανω στα δακρυα μου
η νυχτα που σε γνωρισα
κι η νυχτα που χωριζουμε
και κλαιν τα ονειρα μου
θα πνιξουν την καρδια μου
Η νυχτα κανει απιστιες
και παιρνει μερος σε ληστειες..
βαζει μια βομβα στη Κυψελη
και υστερα λεει οτι θελει...
Η νυχτα οτι και να γινει
αναλαμβανει την ευθυνη..
αυτος που ξερει τι συμβαινει
με τη νυχτα ζει και σωπαινει..
πατάω γκάζι και γελάς πίσω απ' το τζάμι
δυόμιση η ώρα και η νύχτα φωτεινή
μ' έχει τυλίξει ένα τεράστιο πλοκάμι
και το φολκσβάγκεν μου δεμένο με σχοινί
ωρα να πηγαινω, πλαι σου πεθαινω,
ωρα να πηγαινω για να λυτρωθω,
αδικα επιμενω με χαρτι καμενο,
ωρα να πηγαινω μηπως και σωθω
Αλήθεια πεθαίνω για να σε δώ
Αλήθεια σου λέω θα τρελαθώ ..
απόψε λέω να μην κοιμηθούμε
να πάμε κατευθείαν για δουλειά
απόψε στ' ακρογιάλι θα τη βρούμε
θα πιούμε όλες τις μπύρες αγκαλιά
αγκαλια και πλαι-πλαι
κοιμηθηκαμε στην αμμο
κι ονειρευτηκα βραδια του Μαη
πως παρεα ημασταν στη Σαμο
Σαμιώτισα, Σαμιώτισα,
πότε θα πας στη Σάμο;
Ρόδα θα ρίξω στο γιαλό, Σαμιώτισα,
για νά'ρθω να σα πάρω.
ποτε θα καμει ξαστερια
ποτε θα φλεβαρισει
να παρω το ντουφεκι μου
την εμορφη πατρονα
να κατεβω στον Ομαλο
στη στρατα των Μουσουρων
να καμω μανες διχως γιους
γυναικες διχως αντρες
να καμω και μωρα παιδια
να κλαιν' διχως μαναδες
να κλαιν' τη νυχτα για νερο
και την αυγη για γαλα
και τ' αποδιαφωτισματα
τη δολια τους τη μανα...
τα παιδιά ζωγραφίζουν στον τοίχο
δυο καρδιές κι έναν ήλιο στη μέση
παίρνω φως απ' τον ήλιο και φτιάχνω την αγάπη
και μου λες πως σ' αρέσει
παίρνω φως απ' τον ήλιο και φτιάχνω την αγάπη
και μου λες πως σ' αρέσει
Ήλιος κόκκινος ζεστός στάθηκε στην κάμαρά μου
Ξύπνησε όλη η πολιτεία κάτω απ’ τα παράθυρά μου
Το παιδί πάει στο σχολειό του κι ο εργάτης στη δουλειά
Πρωινά δυο μάτια ανοίγει όμορφη μια κοπελιά
Ε, ε, ήλιε, ήλιε αρχηγέ
δως το σύνθημα εσύ κι η χαρά θ’ αναστηθεί
Το σκοτάδι θα πεθάνει και θ’ ανάψει η χαραυγή
Ο εργάτης βλαστημάει και τραβάει για το σταθμό
Να ο ήλιος ανεβαίνει σα σημαία στον ουρανό
Μπρος στης φάμπρικας την πύλη ο εργάτης σταματά
Όμορφη η μέρα γνέφει κι απ’ το ρούχο τον τραβά
Ε, ε, σύντροφέ μου αχ τι κακό
μέρα μ’ ήλιο σαν κι αυτό να την τρώει τ’ αφεντικό
Σήκω ήλιε πιο ψηλά να σε δούνε τα παιδιά
Δες, χορεύει η κοπελιά με στεφάνι στα μαλλιά
Τα παιδιά θα μεγαλώσουν, θ’ αγαπούν την κοπελιά
κι όλα τότε θαν’ δικά μας, ήλιος, ουρανός, χαρά
αχ τι κακό, αχ τι κακό
μέσα στη φορντ ένα βράδυ μαγικό
αχ τι κακό, αχ τι κακό
έχασα κάτι που το είχα φυλακτό
Βράδυ και φουρτούνα στο Θερμαϊκό
Ο φάρος στο Ποσείδι αχνοφαίνεται
το κύμα αφρισμένο πρωτοδεύτερα
και το μπουρίνι απάνω του να κρέμεται
Άραγε οι δικοί μου όταν πρωτόρθανε
βλέπανε για ν' αρμενίζουνε τους ίδιους φανούς
Χιλιοβασανισμένοι ναυαγοί της Ιστορίας
ένα καΐκι πρόσφυγες σε νέους ουρανούς
παλάτια εμείς θα χτίζουμε στην άμμο
ποιος λογαριάζει κύμα και καιρό
κι αν την καρδιά μας την πατάμε χάμω
εμείς αυτό το λέμε ριζικό
Ό,τι αρχίζει ωραίο τελειώνει με πόνο
Οι πικραμένες καρδιές το ξέρουνε μόνο
Είναι κακό στην άμμο να χτίζεις παλάτια
Ο βοριάς θα στα κάνει συντρίμμια, κομμάτια
Το προσωπό μου φωτεινό
Να σχηματίζει αστερισμό
Να σου χαμογελάει
Και να σου ψιθυρίζει
Καλή νύχτα
τα ωραια μας χρονια και οι ομορφες μερες
μας γαζωνουν σαν σφαιρες σ’ εναν τοιχο μπροστα
νυχτα θα ξαναρθει η νυχτα
και του τρενου η σφυριχτρα θα μας βρει χωριστα
Θα σι πάου στου αμπέλι
να χουρέψεις τσιφτετέλι
κι μπροστά στην απιδιά
θα σι δώκω δυό φιλιά.
Να σι πιάκω τα μπουμπούδια
για να πεις πολλά τραγούδια.
Την πουδιά σι σήκουσέ την
και την κάψα τράνεψέ την.
Να 'τοιμάσου του μαρκάλι
που μι καίει σαν μαγγάλι
κι έπειτας μέσα στου θάμνου
ότι θέλ'ς να σι κάμνου.
Να βουγγάς σαν την δαμάλα
που της στέριψε του γάλα
και θα σκούζεις "ούι-ούι"
μα κανείς δεν θα σ'ακούει.
(ΒΟΥΚΟΛΙΚΟΝ - ΔΗΜΩΔΕΣ)
Τραγούδια όμορφα θα πω
με φίνο μπουζουκάκι
να νοσταλγήσω τα παλιά
και να μπω σε μεράκι
Σε μια ξανθούλα π' αγαπώ
μα ποια είναι δεν το λέγω
λιγάκι σαν την θυμηθώ
σαν το παιδάκι κλαίγω
Γι αυτήν εγώ αρνήθηκα
της μάνας μου το σπίτι
και με παράπονο πικρό
γυρνώ σαν τον αλήτη
Αλήτη μ’ είπες μια βραδιά
χωρίς καμιά αιτία
Μα του αλήτη η καρδιά
δεν σου κρατάει κακία
Θα ’ρθει καιρός όμως μικρή
να το μετανοήσεις
Για του αλήτη την καρδιά
θα κλάψεις, θα δακρύσεις
Αλήτη μ’ είπες, μα εγώ
χωρίς να σε μισήσω
γελώ ακόμα κι αν πονώ
για να μη σε λυπήσω
Στέκει στου δρόμου κάποια άκρη μοναχός
θαρρείς και κρύβει τη ντροπή του στο σκοτάδι
Όμως τι φταίει αν γεννήθηκε φτωχός
Τι φταίει αυτός, αν της ζωής
αν της ζωής είναι ρημάδι
Αλήτη δίχως αγάπη με δίχως μάνα και δίχως σπίτι
Αλήτη μες τη μανία του βοριά μικρό σπουργίτι
Αλήτη
Κι όμως και αυτός ίσως μπορέσει μια φορά
να βρει ένα όνειρο μια αγκάλη εν' απάγκιο
να βρει δυο χέρια να του δώσουνε φτερά
και τα δυο χείλη για να του δω
για να του δώσουνε κουράγιο
Μ' ένα όνειρο τρελό
όνειρο απατηλό
ξεκινήσαμε κι οι δυο μας
και στου δρόμου τα μισά
σβήσαν τ' άστρα τα χρυσά
ξαφνικά από τον ουρανό μας
Ποια μοίρα με ζηλεύει
ποιο μάτι φθονερό
και χάθηκε μια αγάπη
προτού να τη χαρώ
σαν πλοίο που ναυάγησε
σαν νούφαρο που μάδησε
στης λίμνης μέσα το θολό νερό
Με ελπίδες λιγοστές
έστω και απατηλές
να γυρίσεις περιμένω
ίσως βγει αληθινό
τ' όνειρό μου το τρελό
τ' όνειρό μου το ναυαγισμένο
Να σας πω εσάς των 2 απ'επάνου... Μην κάνετε τόσο εύκολο το παιχνίδι. Γράψτε μόνο μια στροφή απ'το τραγούδι (μη σας πω μισή) για να 'ναι λιγότερες οι "υποψήφιες" λέξεις.
]όνειρο δεμένο στο μουράγιο
πόρτα μου κλεισμένη στο νοτιά
έκανα τον πόνο μου κουράγιο
στην αγάπη μου έβαλα φωτιά...
Αν είν' η μοίρα μου σακατεμένη
δε φταίει ο κόσμος, ούτε κι εσύ
Ό,τι αγαπάω εγώ, πεθαίνει
και ξαναρχίζω απ' την αρχή
Στέλλα σ' αγαπάω,
Τάκης
Στέλλα σε πονάω,
Τάκης
Στέλλα μακριά από σένα δεν μπορώ να ζω
Πονάω, με την απόγνωση μιλάω
Μέρα και νύχτα τη ζητάω
γιατί μου το ʽκανε αυτό
Πονάω, όποιον κι αν βλέπω τον ρωτάω
που να ʽναι αυτή που αγαπάω
που μʼ έχει πάρει το μυαλό, πονάω
Κάθε νύχτα στ' όνειρό μου σεργιανάω
Άγιο Νείλο, Κερατσίνι, Κοκκινιά.
Καπετάνιο χρόνια ξέρεις πως πονάω
μα δεν άνοιξες πανιά.
Ε καλέ συ,η απ'επάνου...
ΟΚ τώρα; ;-)
Έλα στ' όνειρο μου και περπάτησε
και άμα σταθείς στα ίδια μέρη
κι αν αγαπήσεις τις ίδιες μουσικές
θα πει ότι τυχαία δεν βρεθηκαμε
θα πει ότι δεν φύσηξε τυχαία
ο άνεμος που σμίγει των ανθρώπων τις ζωές
ναι ναι! μια χαρά! ]έλα κοντά μου
δεν είμαι η φωτιά
τις φωτιές τις σβήνουν τα ποτάμια
τις πνίγουν οι νεροποντές
τις κυνηγούν οι βοριάδες
δεν είμαι, δεν είμαι η φωτιά!
δεν είμαι, δεν είμαι η φωτιά!
Φωτιές ανάβουνε στη άμμο οι ιθαγενείς
κι αχός μας φτάνει καθώς παίζουν τα οργανά τους.
Της θάλασσας κατανικώντας τους θανάτους
στην ανεμόσκαλα σε θέλω να φανείς.
Φύκια μπλεγμένα στα μαλλιά , στο στόμα φύκια.
'Ετσι ώς κοιμήθηκες για πάντα στα βαθιά
κατάστιχτη , πελεκημένη από σπαθιά ,
διπλά φορώντας των 'Ινκας τα σκουλαρίκια.
έτσι κι αλλιώς τα ήξερα όλα
και να 'το μπροστά μου αυτό που φοβόμουνα
σε είδα σφιχτά τα χέρια του κράταγες
κι εγώ στη γωνιά σαν κλέφτης κρυβόμουνα...
Εγώ φοβόμουνα να σʼ αγαπήσω
κι εσύ φοβόσουνα να αγαπηθείς
Τώρα που γύρισες με θέλεις πίσω
μʼ αυτός ο έρωτας κοιμήθηκε νωρίς
Και τώρα οι δυο μας ψιθυρίζεις στον καθρέφτη
ό,τι γεμίζει τη ζωή δεν το κοιτάς
Χωρίς στολίδια δε σε παίρνει νʼ αναπνέεις
μʼ ένα χαμόγελο κλεμμένης ομορφιάς
εγώ θα σου μιλώ με τα τραγούδια μου
στα λόγια τους θα βλέπω τη μορφή σου
κι εσύ θα μου μιλάς με τη σιωπή σου
κι εσύ θα μου μιλάς με τη σιωπή σου...
Παραπονεμένα λόγια
έχουν τα τραγούδια μας
γιατί τ'άδικο το ζούμε
μέσα απο την κούνια μας
Τραγούδια κάνω για να δω
και όχι για να δείξω
Να νιώσω πόσο σ΄ αγαπώ
κι όχι να τ΄ αποδείξω
Αχ να σε δω, αχ να σε δω
μόνο για λίγο να σε δω
ν'ακούσω την σκιά σου
να μου φωνάζει γειά σου
Πες μου πως κοντά μου θες να ρθεις για λίγο
πες πως δεν μ' αφήνεις τώρα πια να φύγω
πες μου όσα ψέματα τολμάς
μόνο μη μου πεις πως μ' αγαπάς
θέλω κοντά σου να μείνω
θέλω σκιά σου να γίνω
κάθε πλήγη να απαλύνω
που σε πονά
Είμαι μια μαύρη σκιά που τριγυρνάει τα βράδια
φορώ μια μάσκα υγρή και δεν με βλέπει κανείς
έχω συχνά ακεφιά κι είναι τα μάτια μου άδεια
και μια ταμπέλα στην πλάτη "ζητείται Πατρίς"
πως θες να σ'αγαπήσουνε
με τούτο το σημάδι
που σκάλισες στην μάσκα σου κρυφά
είναι αδειανές
οι φλέβες σου απο αίμα
και μόνο ένας δαίμονας κοιτα
Σημάδι δείξε πως θα γυρίσεις
σημάδι δείξε πως θα φανείς
σημάδι δείξε πως θα γυρίσεις
έλα καρδιά μου, μην αργείς
ΕΛΑ μου!!!
Ειναι ακινδυνη η τρελλα μου !!
Σ αγαπω!!!!
Τρέλα μου
πάρε μπροστά να γίνει χαλασμός
να ξηλωθεί ο ουρανός
πάρε μπροστά και άσε τα παλιά
πόσα ν΄αντέξει η καρδιά
κλειστός ο κόσμος και μικρός
αχ, πάρε μπρος να γίνει χαλασμός
Πάρε με, πάρε με
μέσα σου να κρυφτώ
σαν να μην έζησα
πριν απ'το βράδι αυτό
Απόψε βράδυ στ' ανοιχτά
μ' ένα καημό αβάσταχτο ανοίγουμε πανιά
και ναύτες στο καράβι εμείς
ψαρεύουμε και πάλι τα παλιά
ένα καράβι παλιό σαπιοκάραβο
με κάτι ναύτες τρελούς πειρατές
σηκώνει άγκυρα άγριο χάραμα
υπάρχουν θέσεις αν θέλεις κενές
Σ΄ένα μαγαζί μονάχο
μπήκε ο χάρος να σε βρει
είκοσι χρονώνε άντρα
χάραμα Παρασκευή
Τη ζωή σου έχεις περάσει
με βρισιές κι ανάθεμα
στα μαλλιά τα χτενισμένα
δάφνες και χρυσάνθεμα
η ζωή μου όλη
είναι μια ευθύνη
όλα μου τα παίρνει
τίποτα δεν δίνει
Όλα για σένα ανάσα και καρδιά μου
ψυχή στα όνειρά μου να ξέρεις είσαι συ
Όλα για σένα τη μόνη μου αγάπη
το γέλιο μου το δάκρυ την ίδια μου ζωή
με το γέλιο σου νιώθω πως ζω
με το δάκρυ σου νιώθω πως χάνομαι
τι πιο όμορφο και πιο δυνατό
απο αυτό που για σένα αισθάνομαι
Χάνομαι χωρίς ελπίδα μέρα-νύχτα στη Χαλκίδα
στο δικό σου το περίπου και στα ρεύματα του Ευρίπου
η ψυχή μου θα σαλπάρει στα νερά τα σκοτεινά
η παλίρροια θα με πάρει και δε θα με δεις ξανά
Πάμε ψυχή μου
Δώσ' τα ψυχή μου
Όλοι έχουμε μάθει
μ' ένα αγκάθι
να ζούμε κρυμμένο βαθιά
διώξε την λύπη παληκάρι
πάμε μια βόλτα στο φεγγάρι
Φεγγάρι στο ταξίδι σου
ποτέ δεν θα σαι μόνο
γιατί οι ανθρώπινες καρδιές
πετούν ψηλά στον πόνο
διώξε τη λύπη παλληκάρι
πάμε μια βόλτα στο φεγγάρι...
Το παληκάρι έχει καημό
κι εγώ στα μάτια το κοιτώ
και το κοιτώ και δε μιλώ
απόψε απόψε που έχει τον καημό
απόψε που να βρίσκεσαι
πες μου που πας
και τι κάνεις απόψε
Πες μας κάνα νέο μάγκα
γιατί όλα είναι παλιά
θα μας φάει η μαρμάγκα
θα μας κλείσουν στα κελιά
γιατί το τραγούδι αυτό
πάντα να λέει δεν μπορώ
γιατί κι εσύ με σπρώχνεις στον γκρεμό
δεν σε συγχωρώ, δεν σε συγχωρώ
Μπορώ ακόμα στα μάτια να σε βλέπω
μπορείς ακόμα στα μάτια να με κοιτάς
μπορώ ακόμα όπως πρώτα να σε θέλω
μπορείς ακόμα όπως πρώτα να μ' αγαπάς
τι γλυκό να σ'αγαπούν
και να σου το λένε
μάτια που μελαγχολούν
και κρυφά σου κλαίνε
Γλυκό αγόρι, τρυφερό
Με φιλάει στο στόμα και στο λαιμό
Τον λένε Μαίρη και μ' αγαπάει
Συνέχεια από πίσω με κυνηγάει
σ' ακολουθώ
και ξέρω πως χωράω
μεσ'το λακάκι
που 'χεις στο λαιμό
Ξέρω μια πόλη, που η άσφαλτος καίει
και δέντρου σκιά δε θα βρεις
Μεγάλη ιστορία, προγόνοι σπουδαίοι
λυχνάρι και τάφος της γης
Ιστορία μου,αμαρτία μου,λάθος μου μεγάλο.
Είσαι αρρώστεια μου,μεσ' τα στήθεια μου και πως θα σε βγάλωωωωωωωωωωωωωωω
Πώς η ανάγκη γίνεται ιστορία
Πώς η ιστορία γίνεται σιωπή
Τι με κοιτάζεις Ρόζα μουδιασμένο
Συγχώρα με που δεν καταλαβαίνω
τι λένε τα κομπιούτερς κι οι αριθμοί
παλιά φωτογραφία
στην άδεια παραλία σιωπή
θυμάμαι που γελούσες
να μείνω μου ζητούσες παιδί
Εεεεπ,ζαβολιάρα,δεν μπορείς να πάρεις την ίδια λέξη.
Άλλαξέ το
:razz:
Για την Κιουρία το λέω και την 'ιστορία' της
δεν προφερεται κιουρια λεμεεεεεεεεε... τι ιστορια εισαι εσυ παιδακι μου;
[quote user="andreasec13" post="300918"]Εεεεπ,ζαβολιάρα,δεν μπορείς να πάρεις την ίδια λέξη.
Άλλαξέ το
:razz:[/quote]
Άλλαξε κάτι, το αισθάνομαι
το βλέμμα σου γυρνά και μ΄αποφεύγει
εσύ ανθίζεις κι εγώ χάνομαι
άλλαξε κάτι, το αισθάνομαι
:razz:
[quote user="kuria" post="300925"]δεν προφερεται κιουρια λεμεεεεεεεεε... τι ιστορια εισαι εσυ παιδακι μου;[/quote]
Πως προφέρεται;
κι υστερα λες πως τα πας καλα στα αρχαια... :roll:
:razz:[/quote]
Άλλαξε κάτι, το αισθάνομαι
το βλέμμα σου γυρνά και μ΄αποφεύγει
εσύ ανθίζεις κι εγώ χάνομαι
άλλαξε κάτι, το αισθάνομαι
]
εγώ φοβόμουνα να σ'αγαπήσω
κι εσύ φοβόσουνα να αγαπηθείς
τώρα που γύρισες με θέλεις πίσω
μα αυτός ο έρωτας κοιμήθηκε νωρίς
Νωρίς, νωρίς βραδιάζει η ώρα αλλάζει απ' την αρχή
το φως που ψάχνει πίσω απ το τζάμι να με βρει
αν είναι ο ήλιος ή κάτι άλλο ας μη χαθεί
και φοβάμαι μην φύγεις
μ'άλλο δρόμο δεν έχεις
και σου γράφω στο τζάμι
σ'αγαπώ να προσέχεις
Φοβάμαι για σένα, μην μπλέξεις ξανά
σε λάθη που καίνε, σε κόλπα φθηνά
Δεν έχεις κι εσύ πού να πας
σε μια φυλακή ξενυχτάς
Μα θέλω να 'ρθω να σου πω
Υπάρχω κι εγώ
Θέλω κοντά σου να μείνω
θέλω σκία σου να γίνω
κάθε πληγή να απαλύνω
που σε πονά
Το φως του έρωτα σου, κρύφτηκε μες στο χώμα
ερχόμουνα κοντά σου, με σ' αγαπώ στο στόμα
Εσύ... μια σκιά... μια σκιά...
κι έσβηνε το τσιγάρο
στο υγρό πάνω χώμα
σ'ένα υπόστεγο κάτσαμε
και γίναμε λιώμα
Τσιγάρο από ξένο στόμα
εγώ δεν κάπνισα ακόμα
και ρούχο από κορμάκι ξένο
δεν το φορώ, που να πεθαίνω
πουλάκι ξένο
πουλί χαμένο
μου τρώει τα σπλάχνα
δεν βγάζω άχνα
Ποιος είν' αυτός που σ' άφησε
μέσα στο ξεροβόρι
πουλί αηδόνι της βροχής
στ' αγιάζι και στο χιόνι
μέσα σου μία στιγμή αν ζούσα
τίποτα άλλο δεν θα σου ζητούσα
τίποτα άλλο δεν θα λαχταρούσα
τίποτα δεν γίνεται τυχαία
ούτε τα άσχημα, ούτε τα ωραία
κάθε τι από μόνο του
για να βρει τον δρόμο του
θέλει απλά τον χρόνο του
κάθε που νιώθω μοναξιά
σκέφτομαι πως υπάρχεις
και θέλω να 'ρθω εκεί κοντά
τίποτα να μην πάθεις
Μοναξιά με χιλιάδες γκάζια
στα μισά της διαδρομής
έχω χάσει επαφή
και τρακάρω στη στροφή
και δεν έρχεται κανείς
Θεός αν είναι
στις φλόγες να καείς
κι απ'το δάκρυ μου
φωτιά να πιείς
δεν μπορείς
πάντα εσύ καρδιά
να συγχωρείς
Θεός αν είναι
κι αν μ'αγαπάει κανείς
Πάντα τον ήρωα σε μενα παριστάνεις
και μεγαλοποιείς συνέχεια αυτά που κάνεις
Τώρα λοιπόν ζητώ αγάπη να προσφέρεις
μα τον κατακλυσμό και πάλι εσύ θα φέρεις
Αφού τα κοπανήσανε
μ'ελιά και με σκουμπρί,
στο κάρο ανεβήκανε
οι τέσσερις γαμπροί.
Και βόλτες τώρα κάνουνε
με γέλια και καντάδες,
στης Πλάκας τις ανηφοριές
για νά'βρουνε νυφάδες.
ακούω γέλια
ν'ανεβαίνουν τα σκαλιά
πάλι οι φίλοι μου
χαράματα γυρνάνε
Χαράματα ξεκίνησα να πάω στο κυνήγι
Και με σκοπό στο δρόμο μου πουλί να μην μου φύγει
Χαράματα ξεκίνησα κι από χαρά πλημμύρισα
κι από χαρά πλημμύρισα, χαράματα ξεκίνησα
Γέμισα το τουφέκι μου και το ριξα στον ωμό
και με το κυνηγόσκυλο κουβέντιαζα στο δρόμο
Χαράματα ξεκίνησα κι από χαρά πλημμύρισα
κι από χαρά πλημμύρισα, χαράματα ξεκίνησα
Κι εκεί που το σημάδευα και κοίταζα στην κάνη
για να σκοτώσω ένα πουλί, σκέφτηκα πως δεν κάνει
το δισάκι του στον ώμο
για τον δρόμο, για τον δρόόμοοοο
Είν΄ έτοιμα στην άσπονδη πλημμύρα των αρμάτων
δρόμο να σχίσουν τα σπαθιά κι ελεύθεροι να μείνουν
εκείθε με τους αδελφούς, εδώθε με το χάρο
οι ελε- οι ελεύθεροι κι ωραίοι
ζουν σε κα- ζουν σε κάποιες φυλακές
μες στα τείχη που 'χει χτίσει
ο καθένας για να ζήσει
τις μεγα- τις μεγάλες του στιγμές
Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ
μεγάλα κ' υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη
Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ
Άλλο δεν σκέπτομαι τον νουν μου τρώγει αυτή η τύχη
εδώ να μείνεις
να με κρατήσεις αγκαλιά, να μ' ανακρίνεις
της καληνύχτας τα φιλιά τι μου τα δίνεις
δεν φεύγω απόψε κι απ' τ' αμάξι δεν θα βγω
κι αν έχεις τίποτα μαζί μου να συγκρίνεις
εδώ να μείνεις να το μάθουμε κι οι δυο
δεν φεύγω
θα μείνω όλη νύχτα
στην πόρτα σου
θα μείνω όλη νύχτα στα σκαλιά
ξενυχτησα στην πορτα σου και σιγοτραγουδω
εδω ειναι ο παραδεισος κι η κολαση εδω
εδώ δεν πιάνουν οι κατάρες
δεν πιάνουν οι ευχές
εδώ το τώρα ζητιανεύει
λίγη πίκρα απ'το χθες
Χίλια χρόνια κι άλλα τόσα
πίκρα κι άδικο
μες του κόσμου πεταμένοι
το τρελάδικο
παραπονεμένα λόγια
έχουν τα τραγούδια μας
γιατί τ' άδικο το ζούμε
μέσα απο την κούνια μας
πάνω στη ΚΟΥΝΙΑ κάθονταν
ντριγκι ντριγκι ντάγκα
ντριγκι ντριγκι ντο
πάνω στη κούνια κάθονταν
δυό μαύρα μάτια πλάνα
ρουμπουμπούμ καλε ρουμπουμπουμ
Αβάντι
ντο φα φα φα σολ φα σολ φα μι ντο σι μι μι μι
ντο σι ντο σι σολ σι ντο
ντο φα φα φα (ντο σιιιιιιιιιιιιιιιιιι)
σολ φα σολ φα μι ντο μι
Σκεφτομαι, να αλλαξει ο τιτλος σε
"το παιζω τραγουδωντας"
[marquee direction=right]:twisted: :twisted: :twisted: :twisted: :twisted: :twisted: :twisted: :twisted: :twisted: :twisted: :twisted: :twisted: :twisted: :twisted: :twisted: :twisted: :twisted: :twisted: :twisted: :twisted: :twisted: :twisted: :twisted: :twisted: :twisted: :twisted: :twisted: :twisted: [/marquee]
Από ποιο τραγούδι είναι αυτό;
[marquee direction=left]]
[quote user="black_velvet" post="301811"]
Αβάντι
ντο φα φα φα σολ φα σολ φα μι ντο σι μι μι μι
ντο σι ντο σι σολ σι ντο
ντο φα φα φα (ντο σιιιιιιιιιιιιιιιιιι)
σολ φα σολ φα μι ντο μι
[/quote]
Avanti popolo alla riscossa
bandiera rossa, bandiera rossa
Avanti popolo alla riscossa
Bandiera rossa trionfera!
Bandiera rossa trionfera!
Bandiera rossa trionfera!
Bandiera rossa trionfera!
E viva il socialismo e la libertad!
Degli sfruttati immensa schiera
La pura innalizi, rossa bandiera
O proiletari, alla riscossa
Bandiera rossa trionfera!
Bandiera rossa trionfera!
Bandiera rossa trionfera!
Il fruto del lavoro a chi lavora andra
θυμάσαι που βαλάντωνες εκεί στην εξορία
και διάβαζες και Ρίτσο και αρχαία τραγωδία
τώρα κοκορεύεσαι απάνω στον εξώστη
και μιλάς στο πόπολο σαν το ναυαγοσώστη
απανω στα ψηλα βουνα ανταρτες ελασιτες
παλευουν για τη λευτερια ελλαδα μου χτυπωντας τους φασιστες
αχ Ελλάδα σ' αγαπώ
κα βαθιά σ' ευχαριστώ
γιατί μ' έμαθες και ξέρω
ν' ανασαίνω όπου βρεθώ
να πεθαίνω όπου πατώ
και να μην σε υποφέρω
αχ Ελλάδα θα στο πω
πριν λαλήσεις πετεινό
δεκατρείς φορές μ'αρνιέσαι
μ'εκβιάζεις, μου κολλάς
σαν το νόθο με πετάς
μα κι απάνω μου κρεμιέσαι
]
[quote user="moon-fairy" post="301977"]αχ Ελλάδα θα στο πω
πριν λαλήσεις πετεινό
δεκατρείς φορές μ'αρνιέσαι
μ'εκβιάζεις, μου κολλάς
σαν το νόθο με πετάς
μα κι απάνω μου κρεμιέσαι[/quote]
θέλω να τα πω χωρίς να με ρωτήσεις
θέλω να τα πω όπως υπάρχουν στο μυαλό
άλλο εξομολογήσεις και άλλο απαντήσεις
θέλω να τα πω σαν να παραμιλώ
θέλω να τα πω...
;-) :grin:
απόψε θέλω αποδείξεις και ονόματα
και το κορμάκι σου θα ψάξω πόντο πόντο
κι άμα θα βρω δαχτυλικά αποτυπώματα
θα πει πως πήγε η αγάπη μας στο βρόντο
απόψε φθινοπώριασε
και τ' όνειρο ξεθώριασε
καρδιά μου κάνε υπομονή
κι ο ήλιος θα ξαναφανεί
κάντε υπομονή
κι ο ουρανός θα γίνει πιο γαλανός
κάντε υπομονή
μια λεμονιά ανθίζει στην γειτονιά
κάποιο βραδάκι στις οκτώ σάς είδα πάνω στο Λυκαβητό
εσένανε κι εκείνη και είδα να σου δίνει
χίλια φιλάκια στο λεπτό
σαν ήρθατε στη γειτονιά θαρρώ η ώρα ήτανε εννιά
και οι κοπέλες όλες που ήταν κουτσομπόλες
φωνάζανε απ΄τη γωνιά
να το πάρεις το κορίτσι
να το πάρεις, μην το παιδεύεις
να το πάρεις το κορίτσι, είναι κρίμα
να κοροϊδεύεις...
Κορίτσι της νύχτας τι άλλο να σου πω
Ποτίζω τη ρίζα, μα χάνω τον καρπό
Στο χώμα κυλάνε τα δάκρυα μου ζεστά
Δεν περπατήσαμε σωστά
κορίτσια της συγγνώμης μες στα μάτια σας
είναι μια λύπη που δεν έχω εγώ ξεχάσει
κορίτσια, νεράιδες της αγάπης
ό,τι ήτανε να χάσω το έχω χάσει
κι απ' ό,τι μου 'μεινε ετούτο το τραγούδι
σας δίνω απόψε που μονάχος ξενυχτάω
μοιάζει χαζό, μα είναι το λουλούδι
είναι το χάδι και τα λόγια που χρωστάω
είναι το χάδι το απαλό που σας χρωστάω...
Θέλω κοντά μου τη σιωπή των ήχων
που σα γυρνάν απ΄ τα ταξίδια τους
διαλέγουν να κουρνιάσουν δίπλα μου
και τις κουβέντες τις μεγάλες
κουβέντες που δε λένε τίποτα
δε θέλω τρίμματα
θέλω δυο μάτια ολοκαυτώματα
θέλω κοντά σου να μείνω
θέλω σκιά σου να γίνω
κάθε πληγή ν' απαλύνω
που σε πονά
Πληγή στα μάτια ο καημός, μια μαχαιριά ο χωρισμός
Με τι φωνή να σου μιλήσω, στερνή φορά να σε φιλήσω
Αχ κοίταμε ξανά
Σαν καινούργια γη
Με δυο μάτια ξαστεριά
Κοίταμε ξανά
Μεσ΄ του κορμιού σου τη δροσιά
θα πιω το καλοκαίρι
μαζί σου γη και ουρανός
χορεύουν χέρι-χέρι
ΘΑ ΠΙΩ απόψε το φεγγάρι
και θα μεθύσω και θα πω
αφού πονάς για κάποιαν άλλη
ρίξε μαχαίρι να κοπώ
Μαχαίρι με χρυσή λαβή και κοφτερή λεπίδα
Ότι ποτέ δεν είχα δει σε σένανε το είδα
Βρήκα τ΄ αθάνατο νερό και τώρα δεν το χάνω
Και απ΄ τα χειλάκια σου θα πιω ποτέ να μην πεθάνω
πες μου ποιο χέρι στης μοίρας το χαρτί σκορπάει μελάνι
και σβήνει λιμάνι, σβήνει ρότα, φάρους κι ακτή
και ποιας πυξίδας η μαύρη λεπίδα θα δείξει ελπίδα
μιας άγνωστης γης προσμονή...
Αν είσαι εσύ φωνή χρυσή
θα φύγει αυτό που δε χορταίνει να μισεί
Αν είσαι αυτός, θα ρθώ σκυφτός
ή μήπως σάλεψε η ελπίδα μου στο φως
Εσυ σαι αριστοκρατισα
κι εγω φτωχος μπατιρης
Για πες μου τι σε τραβηξε κοριτσι μου
στο πλαι μου να γυρεις..
(χορευετε ζειμπεκικο..)
βρε καλώς τον! ]για θυμίσου καλά
μήπως έχεις χαθεί μέσα σε δρόμους που καίνε;
βάλ' εσύ μια φωνή
κι αν δεν είμαι εκεί Χάρη να μη με λένε
σε λένε το κορίτσι του Μάη
στην καρδιά σου
η αγάπη δεν χωράει
ο πυρετός μου μέσα μου
φωτιά που σπαρταράει
έγιν' ο κόσμος μια σταλιά
και πια δε με χωράειιιιιιι
έγιν' ο κόσμος μια σταλιά
και πια δε με χωράει
θα 'μαι πάντα εγώ
μεσ' το όπλο σου σφαίρα
να σκοτώνεις αυτούς
που σκοτώνουν τη μέρα
με τα μαύρα γυαλιά
και το άσπρο φουστάνι
να κοιτάς μακριά
την φωτιά στο λιμάνι
Φωτια μου εσυ κι αγερας.. στο συνορο τουτης της μεεεεερας
τη φλογα σου δως μου..
και γινε μου φως μου... χρυσομαλλο δερας
Φωτια μου εσυ κι αγερας.. στο συνορο τουτης της μεεεεερας
το γελιο σου δως μου..
και γινε του κοσμου... το περας
αγερας στις κορφες
μαυρο φεγγαρι στις καρδιες
ελα και παρ' τη μονος σου τη λευτερια
με τραγουδια, οπλα και σπαθια
μέρα αναστάσιμη
κι ο λαός τα παίζει
τα πολλά τραγούδια του
για την λευτεριά
η μέρα εκείνη δε θ' αργήσει
που μπρος μου θα σε ξαναδώ
το φως του ήλιου θα ραγίσει
κι εσύ θα τρέχεις προς τα εδώ
το φως του ήλιου θα ραγίσει
κι εσύ θα τρέχεις προς τα εδώ...
Εδώ μας ψήνουν στο τσιμέντο και την άσφαλτο
λες κι η ζωή μας ταξιδεύει με νταλίκα
Έρχεται άνοιξη, χωρίς το Μέγα Σάββατο
κι εσύ για θρίαμβους μιλάς, κι εν τούτω νίκα
μία η άνοιξη ένα το σύννεφο χρυσή βροχή
βροχή που χόρευε σε κάμπο ώριμο ως το πρωί
σαν στάχυα έλυσες πάνω στους ώμους μου χρυσά μαλλιά
σαν στάχυ χόρεψες, σαν στάχυα αμέτρητα ήταν τα φιλιά
ας ήτανε να πνιγώ
σαν μια σταγόνα
μέσα στα χείλια σου εγώ
βροχή μου
σκέπασε αυτη την καρδιά
τούτο το σώμα που διψά
Σταγόνα σταγόνα το δάκρυ σου πίνω
το δάκρυ μου πίνεις και σβήνεις και σβήνω
Σταγόνα σταγόνα το αίμα στάζει νωπό
τι να πεις, τώρα πια τι να πω
Τι δεν εμαθε ο θεος.. αληθεια πως δεν ειδε τοσα
ο νομος στο αιμα πιο σκληρος.. κι ο χρονος χανεται στα φωτα
να να νααααα
κυλάει το ποτάμι και προχωρά
σου παίρνει τη στιγμή σου και τη γερνά
κι είναι πολύς ο χρόνος να τον μετράς
μ' ένα ρολόι στη θέση της καρδιάς
Αντάμα πηγαίνεις με διπλωμένα λάβαρα,
τα χαμόγελα,σου τρυπάνε τις φλέβες,
ο θάνατος, σου κουβεντιάζει στο δρόμο.
Χρόνος και σταγόνες βροχής.
Χρόνος και σταγόνες βροχής.
κάποτε θα μου δίνεις ένα βλέμμα
κάποτε θα σου τραγουδώ
θα 'σαι το σώμα, το αίμα θα 'μαι εγώ
και θα 'μαστε κι οι δυο
σταγόνες στο γιαλό
Τραγουδώ και τα χείλη μου σπάνε
μες το γκρίζο δειλινό
και με παίρνει στη νύχτα
το πικρό παράπονο
ζηλεύει η νύχτα, κάτι απ' το φως της έχεις πάρει
στρέφεις το βλέμμα ψηλά κι ανάβει το φεγγάρι
έξω απ' το χρόνο γύρω σου ακίνητα τοπία
χορεύεις μόνη μέσα σε μια φωτογραφία
παίξε με στα χέρια σου σα σφαίρα
πέτα με ψηλά στον αέρα
δώσε μου πνοή απ' την πνοή σου
να ξαναγεννηθώ μαζί σου
Μόνη στης ζωής την άκρη άλλη μια φορά
Έμειναν τα όνειρα μισά
Στέγνωσε ξανά το δάκρυ μέσα στην ψυχή
κι έγινε αλμύρα στην πληγή
μια φορά
να σ' έβλεπα για λίγο
μόνο μια φορά
κι ας έφευγες μετά
Πες μου πως κοντά μου θες να ρθεις για λίγο
πες πως δεν μ' αφήνεις τώρα πια να φύγω
πες μου όσα ψέματα τολμάς
μόνο μη μου πεις πως μ' αγαπάς
μου λες μ' αγαπάς
- εγώ να δεις
μου λες με πονάς
- εγώ να δεις
μου λεεες μ' αγαπάς
μου λεεες με πονάς
και πως μακριά μου δεν ζειιιιιιις
εγώ να δεις!
Μακριά από τις Σάρδεις συχνά
η σκέψη της εδώ γυρνά τότε που είμαστε μαζί
Σ’ έβλεπε βέβαια να λάμπεις σαν Θεά
και το τραγούδι σου την μάγεψε
θα 'σαι μια ζωή
δίπλα μου εσύ
ότι κι αν συμβεί
θα 'μαστε μαζί
Μα τι σου ζήτησα, ζωή αλήτισσα
μονάχα μια αγκαλιά να με χωράει
κι εσύ τι μου έδωσες, ψεύτικους έρωτες
κι ένα σκαρί που όλο ναυάγια μετράει
ΕΝΑ φιλάκι είναι λίγο πολύ λίγο
δύο φιλάκια είναι λίγα, τι να πω?
ΕΝΑ φιλάκι είναι λίγο πολύ λίγο
δύο φιλάκια είναι λίγα, τι να πω?
Δεν θέλω πλούτη να μου δώσεις και παλάτια
δεν θέλω λούσα όπως άλλους που γυρνάς
Λυπήσου μόνο της καρδιάς μου τα κομμάτια
και πες μου λίγο τον φτωχό πως μ’ αγαπάς
Λίγα ψίχουλα αγάπης σου γυρεύω
κι ως την άλλη μου ζωή θα σε λατρεύω
Αυτά τα λίγα ψιχουλάκια αν θα μου τάξεις
σου τα πληρώνω μ’ οποιαδήποτε τιμή
Και θα τα πάρω κι αν ακόμα τα πετάξεις
όπως πετάνε σ’ ένα σκύλο το ψωμί
σήμερα η ζωή μου όλη σήμερα
χθες αλλιώτικα σκεφτόμουνα
τ'άυριο ονειρευόμουνα
Χθες αργά
μου είπες μες στα σκοτεινά
καληνύχτα για στερνή φορά
Χθες αργά
στην πόρτα την κλειστή μπροστά
άφησα την λίγη μου χαρά
απ'τη χαρά μου που θα σ'έβλεπα
πάτησα πάνω στο νερό
πάνω στην θάλασσα περπάτησα
απ'τη χαρά μου που θα σε δω
μετρώ τις μέρες μετρώ τις ώρες
μετρώ τα βήματα
μετρώ τις μέρες μετρώ τις ώρες
μετρώ τα κύματα
Ώρες αργόσυρτες σα φορτωμένα κάρα
Απ' τα ηχεία ψιχαλίζει μια κιθάρα
Φύτρωσαν κάκτοι και λωτοί στην κορδιλιέρα
Κι εσύ κλειστός σε μια καμπίνα φεύγεις πέρα
τέσσερα πόδια δυνατά
και μια κουτσή κιθάρα
να 'χαμε τώρα δυο τσιγάρα
και δύο για μετά
να 'χαμε τώρα δυο τσιγάρα
και δύο για μετά....
τα ΤΣΙΓΑΡΑ τα ποτά και τα ξενύχτια
έχουν κλείσει τα καλύτερα τα σπίτια
Κι αν νομίζεις, θα χαλάσεις το σκοπό
ένα μόνο θα σου πω
Καλύτερα παράφωνος
παρά βουβός και άφωνος
εφτά τραγούδια θα σου πω
για να διαλέξεις το σκοπό
που θα μου πεις για να σου πω
το σ' αγαπώ!
Εφτά ζωές το σώμα σου
το γύρεψα στα ξένα
το πόθησα το λάτρεψα
το άπιαστο φιλί
Εφτά ζωές το σώμα σου
ταξίδευε σε μένα
στα όνειρα το γιάτρευα
το χανα στη ζωή
σώμα που χορεύεις κι έχεις οδηγό
μέσ' στα κύτταρά σου τον κοσμικό παλμό
με τη φιλντισένια μέση χάραξε να σε χαρώ
Χάραξε και δε νυστάζω, σκέφτομαι τι μου πες χτες
Άσε με να σε κοιτάζω κι άμα ξημερώσει ό,τι θες
Γύρισε να σ' αγκαλιάσω, τώρα ξέρω πως δε φταις
Άσε με να σε χορτάσω κι άμα βγει ο ήλιος ό,τι θες
δεν ξέρω πόσο σ' αγαπώ
δεν ξέρω πόσο σ' αγαπώ
μέτρο δεν έχει η αγάπη
είν' απ' τον ήλιο πιο ψηλά
είν' απ' τον ήλιο πιο ψηλά
και δεν την πιάνει μάτι
Ψηλά τα παραθύρια σου και μακριά κοιτούνε
κι όταν με δούνε κι έρχουμαι, δίχως αέρα κλειούνε
Ψηλά τη χτίζεις τη φωλιά και θα λυγίσει ο κλώνος
και θα σου φύγει το πουλί και θα σου μείνει ο πόνος
όταν τραγουδάω μόνη μου τα βράδια
είναι για να πέσω στη φωτιά
είναι που μετράω πάλι τα σημάδια
απ' τα σκουριασμένα σου φιλιά
Σημάδια στο παράθυρο
στα μάτια μου καπνός
Κι το δωμάτιο να δεις
έγινε ωκεανός
[size=18]
.... Ήταν να φύγουμε μαζί
Όμως πηγαίνω μόνος
Ταξίδι στον ω κ ε α ν ό
Και όπου με βγάλει ο δρόμος .....[/size]
Δρόμο άλλαξε και ο δρόμος
και τραβάει για τον γκρεμό
μα έχει ο γκρεμός δρομάκια
και μπορώ να τα πατώ
στο 'πα να μη με τρομάζεις
σαν γεννιέμαι απ' την αρχή
γιατί θα γενώ αγρίμι
κι όχι αθάνατο παιδί
Ήμουν στην άκρη του γκρεμού
μα συ ξενύχταγες αλλού
όταν ζητούσα
κάποιο χέρι να πιαστώ.
Αν κάνω άτακτη ζωή,
δικός μου είναι λογαριασμός.
Πάψε να με κατηγορείς,
για ‘μένα άξιος κριτής
είναι μονάχα ο Θεός.
Θέλω να σε δώ να καίγεσαι και να με παρακαλάς
θέλω να σε δώ να γίνεσαι γυαλάκι και να σπάς...
Κι ίσως τότε σε συγχωρήσω ίσως τότε ξαναγυρίσω...
Όχι για'σένα αλλά για'μένα για'μενα...
Έχω μια καρδιά που δε παρακαλά
κόκκινο πανί ανεμίζει πάντα
Έχω μια καρδιά που στον γκρεμό γελά
κι ότι αγαπά τ' αγαπά για πάντα
Καρδιά μου καημένη, πως βαστάς και δε ραγίζεις
στον ψεύτη ντουνιά τόση απονιά που αντικρίζεις
Ησυχία και χαρά μέσα στη ζωή δεν έχω νιώσει
και μια αγάπη ακόμα που 'χα πιστέψει μ' έχει πληγώσει
Δεν με πόνεσε κανείς......
Δεν με πόνεσε κανείς, ούτε στιγμή, μες στη ζωή μου ,
μες στους δρόμους ξαφνικά κάποιο πρωί θα βγει η ψυχή μου
αχ ψεύτη κι Άδη και ντουνιά ωωωωωωω
μ'άναψες τον καημό μου
είσαι μικρός και δεν χωράααααααας
τον αναστε-, τον αναστεναγμό μου.
ό,τι δεν έφερε ο καιρός ποτέ του δε θα σβήσει
μικρός που είσαι ουρανέ
μικρός που είσαι ουρανέ
φωτιά που καίει θάλασσες ο έρωτας θ' αφήσει
μικρός που είσαι ουρανέ
πατώ στη γη και καίγομαι
Καιρός να αλλάξω, να φωνάξω
να πω πως είμαι ζωντανός
Καιρός να αλλάξω, να ξεχάσω
για μένα, τώρα πια, θα ζω
Παει καιρος που εχω στερηθει
τη θαλπωρη του ερωτα και της αγαπης..
κι εχει ξανα η καρδια μου κεντηθει
απ τη φωτια μιας λαγνας αυταπατης..
Θα΄μαι πάντα εγώ μέσ΄στο όπλο σου η σφαίρα
να σκοτώνεις αυτούς που σκοτώνουν τη μέρα
με τα μαύρα γυαλιά και το άσπρο φουστάνι
να κοιτάς μακριά τη φωτιά στο λιμάνι
βάλε το κόκκινο φουστάνι
εκείνο που σε κάνει
να μοιάζεις πυρκαγιά
κι έλα και μην μετράς την ώρα
τα νιάτα είναι δώρα
που καίνε σαν φωτιά
Νιάτα πικρά μου που τ' όνειρο χάσατε
στο πικρό το σταυροδρόμι
Σας βρήκαν μπόρες αλλά δεν ξεχάσατε
να παλεύετε ακόμη
Κάντε κουράγιο και μα τον Άγιο
κάπου θα βρείτε ένα λιμάνι, ένα φως
Κάντε κουράγιο και μα τον Άγιο
για τους μικρούς είναι μεγάλος ο Θεός
Όνειρο δεμένο στο μουράγιο
πόρτα μου κλεισμένη στο νοτιά
έκανα τον πόνο μου κουράγιο
στην αγάπη μου έβαλα φωτιά
Μαύρος βαρύς ο ουρανός
απόψε που ΄ρθες να με βρείς
είναι μεγάλος ο καημός
να το αντέ- να τον αντέξεις δεν μπορείς
Σήκω να παλέψεις τον καιρό, χτύπα τις καμπάνες
Μαύρος ταύρος μπήκε στο χορό κι ούρλιαξαν οι μάνες
Άνθρωποι με βλέμμα σκοτεινό και φονιάδων χέρια
κοίταξαν ψηλά τον ουρανό κι έφτυσαν τ' αστέρια
Δυο πονηροί μου κάναν μπλόκο
στης γκόμενας το μαχαλά
και μου πουλάγαν νταηλίκι
να φύγω σώνει και καλά.
Ρε σεις παλιόπαιδα φευγάτε
κι άντε ρωτήστε πως με λένε
εμένανε μη μου κολλάτε
γιατί οι μάνες σας θα κλαίνε.
Ποιον, ε, να κλάψω πρώτον, ε
Ποιον να τραγουδήσω πρώτον, ε
στο μπλόκο στη Καισαριανή
που γίνηκε μια Κυριακή
Που γίνηκε μια Κυριακή
πρωί με τη δροσούλα
Άνω-κάτω χτες τα κάνανε
στου Σιδέρη τον παλιό τεκέ.
Πρωί-πρωί με τη δροσούλα
πάνω στη γλυκιά μαστούρα
στήσανε καυγά δυο μάγκες
για να κάνουν ματαράγκες.
Πάνω κάτω, πήγαιν’ έλα
κι άλλα τόσα άσχημα
Με την τρέλα που σε δέρνει
άνοιξες κατάστημα
και πουλάς μ' ένα χάδι
βόλτα στο διάστημα
Το φεγγάρι κάνει βόλτα
στης κυράς μου τα μαλλιά
Παίξε Τσιτσάνη μου
το μπουζουκάκι
ρίξε μου μια γλυκιά πενιά
παίξε Τσιτσάνη μου
το μπουζουκάκι
να θυμηθούμε τα παλιά
Μαλλιά σγουρά που πάνω τους τα δάχτυλα περνούσα
Τις νύχτες που κοιμόσουνα και πλάι σου ξαγρυπνούσα
Φρύδι μου γαϊτανόφρυδο και κοντυλογραμμένο
Κάμαρα που το βλέμμα μου κούρνιαζε αναπαμένο
Νύχτες μαγικές, ονειρεμένες
αγάπες λάγνες, ξεχασμένες στην ξενιτιά
Τρέχει ο νους μου προς τα περασμένα
τα βράδια μου τ' αγαπημένα, στην Αραπιά
τα ήσυχα
βράδιαη Αθήνα θ' ανάβει
σαν μεγάλο καράβι
που θα 'σαι μέσα κι εσύ
και δε θα σου λείπω
γιατί θα 'ναι η ψυχή μου
το τραγούδι της ερήμου
που θα σ' ακολουθεί
Κανε υπομονη και θα ερθει το νινι
Κανε υπομονη και θα ερθει το νινι
Να σου σηκωσει τα πανια
και να σου κανει τη ζημια
και οτι αλλο επιθυμησεις
στο νινι να το ζητησεις
Το νινι το νινι σερνει καραβι
και αν δεν το εχεις καταλαβει
Το νινι το νινι σερνει καραβι
και αν δεν το εχεις καταλαβει
εισαι πολυ ερωτευμενος
και βαθυα ξενυχτωμενος
πότε Βούδας, πότε Κούδας, πότε Ιησούς κι Ιούδας
έχω καταλάβει ήδη της ζωής μου το παιχνίδι
έχω καταλάβει ήδη της ζωής μου το παιχνίδι
πότε Βούδας, πότε Κούδας, πότε Ιησούς κι Ιούδας
Μια νύχτα ολόκληρη σ' ένιωθε που ψαχνόσουν,
ποτέ του δεν κατάλαβε τι θες και το γιατί.
Δεν ήξερε πως θέλεις να σε παίρνουν,
μα προς Θεού αυτό ποτέ να μη φανεί
ακόμα και την ύστατη στιγμή.
Σου'πε να σε πετάξει σπίτι κι είπες ναι,
αφ'υψηλού περήφανα σκληρή.
Στον δρόμο χύμηξε και του'πες ένα όχι
σάμπως να του 'λεγες να παίξει λίγο
το παιχνίδι του βιαστή.
Σπίτι παλιό, κρυφό σχολειό στα πρώτα μας φιλιά
Σπίτι παλιό, ήσουν εδώ, Φυλής και Δεριγνύ
Σπίτι παλιό, πες μου γιατί πετάξαν τα πουλιά
κι ήρθαν φωνές και μηχανές κι η άσφαλτο η στεγνή
Σε τούτο το παλιόσπιτο
σε τούτο το ρημάδι
θάψαμε την αγάπη μας
ένα Σαββάτο βράδυ
Στο παλιόσπιτο ετούτο
που χωρίσαμε
τη βραδυά την τελευταία
που μιλήσαμε
Χωρίσαμε ένα δειλινό με δάκρυα στα μάτια
Η αγάπη μας ήταν γραφτό, να γίνει δυο κομμάτια
Πονώ σαν συλλογίζομαι τα όμορφα τα βράδια
που μου δινες γλυκά-γλυκά όρκους, φιλιά και χάδια
Κάποιο δειλινό
σαν κόκκινο τριαντάφυλλο
κάποιο δειλινό μενεξεδένιο.
Θα ‘ρθεις να με βρείς
σαν όνειρο,σαν άνοιξη
θα'ρθεις να με βρείς,
σε περιμένω.
Η ζωή είναι μικρή,
έλα αγάπη μου
και φεύγεις το πρωί.
κάθε πρωί ξεκινούσαμε να πάμε στη δουλειά
στο λεωφορείο γελούσαμε, είμαστε δυο παιδιά
κόκκινο τριαντάφυλλο, κόκκινο το δειλινό
κάποιο πρωί για τον πόλεμο κινήσαμε μαζί
όλοι μαζί τραγουδούσαμε, παλεύαμε μαζί
κόκκινο τριαντάφυλλο, κόκκινο το δειλινό
μέσα στο Μάη σκοτώθηκες, το αίμα σου μαβί
έβαψε μαύρο τον ουρανό, κόκκινο τον καιρό
κόκκινο τριαντάφυλλο, κόκκινο το δειλινό
μαζί σου όλα σκοτώθηκαν, όνειρα, ιδανικά
γίναμε όλοι φαντάσματα, ζούμε συμβατικά
κόκκινο τριαντάφυλλο, κόκκινο το δειλινό
τώρα οι σημαίες γενήκανε είδη εμπορικά
είναι τα όνειρα αγαθά καταναλωτικά
κόκκινο τριαντάφυλλο, κόκκινο το δειλινό
κάθε πρωί που κίναγα
να πάω στην δουλειά
φεύγανε σαν πουλιά
τα ψαροκάικα
κάθε πρωί σκαρώναμε
μαζί με τον Μηνά
ταξίδια μακρινά ως
την Τζαμάικα
κι αρμενίζαμε στα πέλαγα
αγάπη μου παλιά
κι ύστερα το βραδάκι
μεθυσμενάκι στα καπηλειά
σ'έπινα κοριτσάκι
σαν το κρασάκι γουλιά γουλιά
Αγάπη που'γινες δίκοπο μαχαίρι
κάποτε μου'δινες, μόνο τη χαρά.
Μα τώρα πνίγεις τη χαρά στο δάκρυ,
δε βρίσκω άκρη, δε βρίσκω γιατρειά
κάποτε θα 'ρθουν να σου πουν
πως σε πιστεύουν, σ'αγαπούν
και πως σε θένε
έχε το νου σου στο παιδί
κλείσε την πόρτα με κλειδί
ψέματα λένε
ξενύχτησα στην πόρτα σου και σιγοτραγουδώ
εδώ είναι ο παράδεισος κι η κόλαση εδώ
εδώ είναι πλούσιοι και φτωχοί
άνθρωποι κι ανθρωπάκια
εδώ είνʼ ο ήλιος κι η βροχή
αγάπες και φαρμάκια
Αλα, άνοιξε κι άλλη μπουκάλα
και την κοινωνία τώρα
τηνε παίζω ένα παρά.
Βίβα, τα φαρμάκια που'ταν στίβα
ποτηράκι ποτηράκι
λες και κάνανε φτερά.
Βάνε, όσα έρθουν κι όσα πάνε,
που θα βρούμε τέτοιο βράδυ
στη ζωή μας τη ρηχή;
Δώσε, το τραπέζι ξαναστρώσε,
φέρε καθαρά ποτήρια
κι άντε φτου κι απ'την αρχή
Την κοινωνία που τηνε σπρώχνουν στον κατήφορο τα λάθη
κι αργοπεθαίνει μες στην ψευτιά την αμαρτία και τα πάθη
Την κοινωνία που για τ΄αύριο την πνίγει η αγωνία
τι ειρωνεία εμείς την φτιάξαμε αυτή την κοινωνία
Την κοινωνία που πιστεύει και παλεύει και ελπίζει
μα αυτό που χτίζει από την μοίρα της σπρωγμένη το γκρεμίζει
τον κατήφορο θα πάρω και θα βγω
μεροκάματο στο χάρο δε χρωστώ
με τον έρωτα παζάρια μέσα στου γιαλού τα κύματα
την καρδιά την κάνω ζάρια κι όλα τα πουλώ
να 'ταν η χαρά οικόπεδο
κι άλλη μια φορά σαν παλιόπαιδο
κι άλλη μια φορά βρε μάγισσα
να γυρνούσα εκεί
να γυρνούσα εκεί που σ' άφησα
κι άλλα στη ζωή τηλεγράφησα
Κι άλλα στη ζωή περίμενα κι όχι φυλακή
Τρία χρόνια φυλακή
και δύο εξορία
μας έδωσε ο πρόεδρος
για χασισοποτία
Κανένα μάτι μη μάς δει
και μάς μπλοκάρουν δηλαδή.
Για την χασισοποτία
και μάς πάνε όλους φυλακή.
[size=12]
Της φ υ λ α κ ή ς μου πόρτα, εσύ και αντικλείδι
Και 'γω μικρό στολίδι στον άσπρο σου λαιμό
Θα πω ένα τραγούδι, σήκω να το χορέψεις
Τα μάτια να μου κλέψεις για πάντα πριν χαθώ[/size]
Πάνω στο λευκό σου το λαιμό
πέφτει πυκνό το χιόνι
Πάνω στο λευκό λαιμό
χέρι ζεστό ζυγώνει
Φέρνει τα πέντε δάκτυλα
φέρνει τα δέκα χάδια
Φέρνει και σώμα δύστροπο
που έμαθε στα σκοτάδια
Πάνω στο λευκό σου το λαιμό
πέφτει πυκνό το χιόνι
Πάνω στο λευκό λαιμό
χέρι ζεστό ζυγώνει
Στο πουθενα θα μας πεταξει ο χρονος
γι αυτο λοιπον και εμεις τα ξωτικα
σαν φορτηγα που βγηκαν απ το δρομο
θα ζησουμε παραφορα
Βαλε κρασι.. στου φιλου το ποτηρι
κι η μοναξια.. ας κανει χαρακιρι
ζούμε σ' ένα κόσμο μαγικό
υποχθόνια δουλεύει με μοναδικό σκοπό
να σε μπάσει στο παιχνίδι, τη ζωή σου πώς να φτιάξει
να σου τάξει, να σου τάξει, τη ψυχή σου να ρημάξει
κι όταν φτάσει να ελέγχει της ελπίδας σου τον πόνο
δεν του φτάνει ετούτο μόνο
με γλυκόλογα σε παίρνει απ' το χέρι
σε βαφτίζει της Ελλάδας νοικοκύρη
κι εκεί που λες "αλλάξανε τα πράγματα"
και σηκώνεις το ποτήρι
αρπάζει, κλέβει τ' όνειρό σου
και του κάνει χαρακίρι
Ζουμε τις μικρες μας ιστοριες
στο κεντρο και τις συνοικιες
ονειρα μεθυσμενα σχεδια ματαιωμενα
τηλεφωνα απεγνωσμενα.. να μου χαμογελανε
μικρές περιπλανήσεις μ' εκείνους που δεν ήρθαν
στις άδειες ώρες θ' ακουμπήσεις, θα χαθείς
ψεύτικα σαν στολίδια τα λόγια σου λυγάνε
πώς να σωθείς;
Τι τα θέλεις τα στολίδια και με τρων τα μαύρα φίδια
και γίνεσαι πιο όμορφη και λιώνω από τη ζήλια
Τι τα θέλεις τα στολίδια και με τρων τα μαύρα φίδια
Στολίδι είσαι μόνη σου, πανάθεμα το μπόι σου
Πανάθεμα τα μάτια σου που μ' έφεραν στη στράτα σου
Μου στολίζεσαι και βγαίνεις και δεν ξέρω πού πηγαίνεις
και τη φτωχή μου την καρδιά τη λιώνεις, τη μαραίνεις
Μου στολίζεσαι και βγαίνεις και δεν ξέρω πού πηγαίνεις
θέλεις ή δε θέλεις;
θα μου πεις απόψε
τα μυστήρια κόψε
φτάνει ως εδώ
έχεις ή δεν έχεις
στην καρδιά σου θέση
ή απλά σ' αρέσει το κυνηγητό;
Με μια μυστήρια μηχανή αλώνισα στο χρόνο
είδα πολλά κι άλλα πολλά πολέμους και γιορτές
Όλου του κόσμου οι σοφοί μου έδειξαν το δρόμο
και μοναχό μου μ΄άφησαν στις δύσκολες στροφές
όλες του κόσμου οι Κυριακές
λάμπουν στο πρόσωπό σου
τι χρώματα, τι μουσικές
μες στο χαμόγελό σου
Την εικόνα σου σεβάστηκα
στη φλόγα δεν εκράτησα,
την εικόνα την καλή
θα σου φέρω μιαν αυγή.
Χρώματα, χρώματα
χρώματα κι αρώματα
χρώματα, χρώματα
άσε τα καμώματα.
Την εικόνα σου σεβάστηκα
και κράτησα
και τα χέρια μου θα ενώσω
πριν στη ζητιανιά τη δώσω.
Χρώματα, χρώματα
χρώματα κι αρώματα
χρώματα, χρώματα
άσε τα καμώματα.
Άπλωσε τα χέρια σου στο σώμα μου,
κάψε ως τα βάθη το κορμί μου,
φέρε τα άγια χείλη σου στο στόμα μου,
σου χαρίζω απόψε την ψυχή μου.
Άπλωσε τα χέρια σου στο σώμα μου,
γράψε το όνομά σου στην καρδιά μου,
πρόσωπο με πρόσωπο ότι ζήσουμε,
πάρε για να πιεις από τη μάτια μου.
Αυτα τα χερια ειναι δικα σου
και τα χεις στειλει για να με δικασουν..
Ειναι μαχαιρια που χουν τ ονομα σου
αυτα τα χερια.. τα χερια τα δικα σου
Μαχαίρια τώρα τα φιλιά σου
σφαίρες τα λόγια σου, βροχή
Έχεις ξεχάσει που πηγαίνεις
ματώνει κάθε σου στιγμή
Μόνο αν χάσεις ίσως μάθεις
για κάθε όνειρο μισό
Είσαι στο κέντρο ενός τυφώνα
σαν το μικρό χαρταετό
Έπεφτε βαθιά σιωπή
στο παλιό μας δάσος,
τρέξε να σε πιάσω
μου χες πρωτοπεί.
Και όταν έτριζε η βροχή
στα πεσμένα φύλλα,
πόση ανατριχίλα
μέσα στην ψυχή.
Πoση ωρα τωρα προσπαθεις να συνδεθεις
και σε πεταει εξω ο υπολογιστης..
στον ξυπνιο κοσμο εξω απ το λογισμικο
πως βρεθηκες ξανα εδω... παραπαπαμμ :mrgreen:
σου γράφω πάλι από ανάγκη
η ώρα πέντε το πρωί
το μόνο πράγμα που 'χει μείνει
όρθιο στον κόσμο είσαι εσύ
Στης ανάγκης τα θρανία και στης φτώχειας το σχολειό
μάθαμε την κοινωνία και τον πόνο τον παλιό
Παραπονεμένα λόγια έχουν τα τραγούδια μας
γιατί τ΄άδικο το ζούμε μέσα από την κούνια μας
Το σεργιάνι μας στον κόσμο ήταν δέκα μέτρα γης
Όσο πιάνει ένα σπίτι και ο τοίχος μιας αυλής
Καμαρούλα μια σταλιά,
δύο επί τρία,
κόγχη και λατρεία,
τοίχος και φιλιά
Σταλιά-σταλιά κι αχόρταγα
τα πίνω τα φιλιά σου
Κουρνιάζω σαν αδύνατο
πουλί στην αγκαλιά σου
πίνω και μεθώ - ωχ αμάν
μέρα νύχτα τραγουδώ - ωχ αμάν
μέρα νύχτα τραγουδώ
και το ντέρτι μου - ωχ αμάν
στο μπουζούκι μου ξεσπώ
και το ντέρτι μου - ωχ αμάν
στο μπουζούκι μου ξεσπώ
Τραγουδώ στη σιγαλιά, πλάι στο φανάρι
και θυμάμαι τα παλιά, βγήκε το φεγγάρι
και φυλάει τη γειτονιά με το καλντερίμι
τα στενά του Τοπονά, γέμισαν ασήμι
Ζωντανεύουνε ξανά, οι καημοί κι οι θρύλοι
όνειρο είναι τα Χανιά νύχτες του Απρίλη
μέσ' στου Βοσπόρου τα στενά
ο Γιάννης κλαίει τα δειλινά
και ο Μεμέτης πλάι του
πίνει και τραγουδάει του
Μάτια μπλέ, καλοκαιρινά,
σαν δυο στάλες Αιγαίο,
μάτια μπλέ που τα δειλινά
τα θυμάμαι και κλαίω.
Θυμάμαι, όταν ήμασταν παιδιά
τα όνειρα που κάναμε θυμάμαι
Νομίζαμε με μια δρασκελιά
τον ουρανό θα φτάναμε
Μας άρεσε να είμαστε αρχηγοί
κι υπήκοους ζητούσαμε, θυμάμαι
Χωρίζαμε στα δυο την αυλή
και πάντα εμείς νικούσαμε
Θυμάμαι...
Μικρό παιδί σαν ήμουνα
και πήγαινα σχολείο -μικρό παιδί-
στα μάτια είχα τη χαρά
στα χέρια το βιβλίο,μικρό παιδί.
Όταν η βαρυχειμωνιά
μου πάγωνε τα χέρια,
στον ουρανό τα σήκωνα
να ζεσταθούν στ' αστέρια.
αυτά τα χέρια είναι δικά σου
και τα 'χεις στείλει για να με δικάσουν
είναι μαχαίρια που 'χουν τ' όνομά σου
αυτά τα χέρια, τα χέρια τα δικά σου
το όνομα σου θα γραφτεί
στους αιώνες των αιώνων, ειρήνη
το όνομα σου θα γραφτεί
στα κανόνια που σκουριάζουν, ειρήνη
ειρήνη, θέλουμε ειρήνη
ειρήνη, τα παιδιά σε αγαπούν
οι μεγάλοι σε λατρεύουν, ειρήνη
του πολέμου το θεριό
το κοιτάς και το σκοτώνεις, ειρήνη
γλυστράς μεσ' στην ομίχλη
παράξενων καιρών
φωσφορικό καράβι
των απάνω θαλασσών
Σάντα Ειρήνη
Κι ανοίγοντας την πόρτα μπαίνει ομίχλη
μόνο ομίχλη που απλώνεται παντού
Χαθήκανε στη νύχτα όλα τα ίχνη
είσαι φεγγάρι κάποιου άλλου ουρανού
αστέρι μου φεγγάρι μου
της άνοιξης κλωνάρι μου
κοντά σου θα 'ρθω πάλι
κοντά σου θα 'ρθω μιαν αυγή
για να σου πάρω ένα φιλί
και να με πάρεις πάλι...
Αυγή αφράτη
τσεκουριά στην πλάτη
απ' τις καμινάδες ξέφυγε η καπνιά
και κρεμάστηκε στα παράθυρά μας
σκέπασε ατμός τον έρωτά μας
τη νύχτα απόλυτη γαλήνη
στα κρεμαστάρια σφαχτάρια τα ρούχα μας
Αδύνατον μου φαίνεται
να ζήσω άλλη μια μέρα,
στο σπίτι με τη μάνα μου
συνέχεια να μιλά.
Μαζεύει αποτσίγαρα
«Θα πάθουμε χολέρα.
Άνοιξε τα παράθυρα
δε σε αντέχω πιά»
άνοιξε πέέέτραααααααααααα να κλειστώ
ήλιος να μη- ήλιος να μη με βλέπει
άντι για νύφη πρέπει - ωωωωωωω
πρέπει στα μαύρα να ντυθώ
άνοιξε πέτρα για να μπω
χάνω τον άντρα που αγαπώ!
Γάμπρε τη νυ - γαμπρέ τη νύφη ν'αγαπάς,
να μη τήνε μαλώνεις, να μη τήνε μαλώνεις.
Σα γλάστρα με - σα γλάστρα με βασιλικό,
να τήνε καμαρώνεις, να τήνε καμαρώνεις.
Βασιλικός θα γίνω στο παραθύρι σου, στο παραθύρι σου
κι ανύπαντρος θα μείνω για το χατίρι σου, για το χατίρι σου
Απόψε το κορίτσι θέλει θάλασσα
κι εγω ποτέ χατήρι δεν του χάλασα.
Θάλασσα, στείλε κύματα, να πλύνω την πληγή μου
Πάρε το θρήνο μου μακριά και σβήσε την οργή μου
στην αρμυρή αγκάλη σου να γιάνει η ψυχή μου
γιάνει μου το μαντήλι σου (λάθος)
Ήρθες εψές στον ύπνο μου
και μου ψιθύρισες,
πως απ' τα ξένα,μάνα μου,
εξαναγύρισες.
Τρέχω καλώς να σε δεχτώ
μπρος στ' ακρογιάλι σου,
να γείρω,όπως κι έναν καιρό,
μες στην αγκάλη σου.
Μάνα μου τα, μάνα μου τα κλεφτόπουλα,
τρώνε και τραγουδάνε, άιντε πίνουν και γλεντάνε.
Μα ένα μικρό, μα ένα μικρό κλεφτόπουλο,
δεν τρώει, δεν τραγουδάει, βάι δεν πίνει, δεν γλεντάει.
Μόν' τ' άρματα, μόν' τ' άρματα του κοίταζε.
Του ντουφεκιού του λέει: «Γεια σου Κίτσο μου λεβέντη!»
Τόσες φορές, τόσες φορές με γλύτωσες
απ' των εχθρών τα χέρια κι απ' των Τούρκων τα μαχαίρια.
Και τώρα με, και τώρα με παράτησες
σαν καλαμιά στον κάμπο. Βάι δε ξέρω τι να κάνω.
ποιά χέρια πήραν
πήραν τα κεριά
κι ήρθε ξανά, κι ήρθε ξανά
το βράδυ
και δεν μπορεί
η παρηγοριά
να με βρει στο-, να με βρει
στο σκοτάδι
αυτά τα χέρια είναι δικά σου
και τα χεις στείλει για να με δικάσουν
είναι μαχαίρια που 'χουν τ'όνομα σου
αυτά τα χέρια, τα χέρια τα δικά σου
χέρια ψηλά κι όλα τα φτάνω
έλα να πάμε απ' την αγάπη πιο πάνω
χέρια ψηλά κι είμαι μαζί σου
έτσι κερδίζω στη ζωή τη ζωή σου
Άπονη ζωή
μας πέταξες στου δρόμου την άκρη,
μας αδίκησες.
Ούτε μια στιγμή
δεν είπες να μας διώξεις το δάκρυ,
μας κυνήγησες.
Στιγμη λοιπον ελα και κρατα.. στιγμη που αξιζει μια ζωη
στιγμη στο τωρα και στο παντα.. θεριευει κ αγριευει μια ψυχη :!:
έλα κοντά τον κόσμο κρύψε
τον κόσμο αυτόν που μου ζητάει πολλά
έλα κοντά μια σπίθα ρίξε
να βγει απ'την στάχτη μου ξάνα φωτιά
να με προσέχεις
γιατί έχω πέσει χαμηλά
μάτια μου γλυκά να μέ αντέχεις
να με προσέχεις
μέχρι να σηκωθώ ξανά
λίγο ακόμα μοναχά
μάτια μου γλυκα να με αντέχεις
να με προσέχεις
Απ' τα ψηλά στα χαμηλά
κι απ' τα πολλά στα λίγα,
αχ,πώς κατάντησα στη ζωή
κι από το πρώτο το σκαλί
στο τελευταίο πήγα.
Μα κανένας δεν μου φταίει
για το χάλι μου,
σπάσιμο θέλει το κεφάλι μου
Η δυναμη που ξεπεσε και εγινε καταρα
η φημη που απλωθηκε και εγινε λοιμος..
Η πικρα πως καταγεται απ την δικη μας φαρα
μας επεισε και εγινε αφεντης τιμωρος..
οτι φτιαχνω.. και οτι χαλασα
βουτια απο ψηλα σε μολυβενια θαλασσα
Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι
οπως του πελάγου οι βράχοι
Ο κόσμος θάλασσα που απλώνει
Κι αυτοι βουβοί σκυφτοί και μόνοι
Ανεμοδαρμένοι βράχοι άνθρωποι μονάχοι
Ζουμε τις μικρες μας ιστοριες..
στο κεντρο και τις συνοικιες..
ονειρα μεθυσμενα..
σχεδια ματαιωμενα..
τηλεφωνα απεγνωσμενα..
Μεθυσμένο το φεγγάρι
στο σεντόνι κύλησε
.............. :roll: ..............
έγειρε με φίλησε
Το φεγγάρι κάνει κύκλο
στης αγάπης μου τον κήπο.
Το φεγγάρι κάνει βόλτα
στης αγάπης μου την πόρτα.
Αγάπη είναι να κλαίς να γελάς
Αγάπη είναι φίλε μου αγάπη να σκορπάς
Και όποτε μπορείς τους άλλους να βοηθάς
Και όσους σε βοήθησαν ποτέ να μην ξεχνάς
Αγάπη είναι…
Τα φαγητά της γιαγιάς
Κι αυτή η γεύση χωριού που παντού θα κουβαλάς
rakentuteeeee τώρα δε φοράς ούτε ρούχα???
Θα'θελα να'μουν βασιλιάς
στα παραμύθια της γιαγιάς ,
ο νικητής και ο γενναίος.
Δρόμους ν'άνοιγα πλατιούς,
με πλοία να'βρισκα γιαλούς,
σημαία να'χα την ψυχή μου.
Άνοιξε αυτό το κουτί παραμύθι να ακουστεί
η φαντασία σου κι η μουσική μας
σε ταξιδεύουνε στα πέρατα της γης.
Βιβλίο είν' ή μήπως σκηνή
μία ευχή και θα φανεί
και οι φιγούρες μας παραμυθάδες...
Δε φταις εσύ,
η φαντασία μου τα φταίει
που σ' έπλασε όπως ήθελε αυτή.
Η φαντασία μου,
που χρόνια με γελούσε
πως θα μ' ανοίξεις την καρδιά μου την κλειστή
Μαραμενη η πικρα φανηκε.. στα βλεφαρα σου επανωωω
ασε να τη γλυκανω.. χαρα να ξαναβγει
το χαμογελο που σου κλεψε... εγω θα το προκανωωω
σαν ηλιο να το κανω.. στα χειλη σου να βγει
Μια καρδιαααα... τα χερια μου σου φεεε-ρα-νε
καν την οτι θες.. ειναι για σενανεεεεεεεεεεεεε :!: ΟΛΕ
κεφάκια ..ε? :lol:
ηλιε μου, ηλιε μου βασιλιά μου....
κλπ..κλπ..κλπ... :razz:
εμεις τον θελουμε παιδια το βασιλια
εμεις τον θελουμε παιδια το βασιλια
να τον παμε στο παλατι να πουλαει ριζοσπαστη
κι οτι αλλο τον διαταξει η εργατια
Ήλιε μου,ήλιε μου βασιλιά μου
μη μ' αφήνεις σήμερα.
Συννεφιά,συννεφιά στην καρδιά μου
στο κορμί μου σίδερα.
ηφαίστειου λάβα η ορμή σου
σαν σφίγγω τρελλά το κορμί σου
Να σφίγγω τα λουριά με τόση μαστοριά,
να βρίσκω μία λύση στο ποδάρι,
να κλείνω τα παντζούρια και μόνη συντροφιά,
να σφίγγω πιο πολύ το μαξιλάρι,
να βρίσκω μία λύση στο ποδάρι.
Μόνη της για σένα μιλάει
η αγάπη πονάει, πουθενά δε σε πάει
Μόνη της για σένα μιλάει
μια αγάπη ζητάει σ' ένα κόσμο που δε τη χωράει
Εσύ δεν ζεις πουθενά ,
μόνο στα όνειρά μου.
Εσύ δεν ζεις πουθενά.
[quote user="riaghul" post="306558"]κεφάκια ..ε? :lol:
ηλιε μου, ηλιε μου βασιλιά μου....
κλπ..κλπ..κλπ... :razz:[/quote]
Ρια,συγγνώμη για την λογοκλοπή,τώρα το είδα...ου γαρ :sad:
Σ' αγαπώ μου λες αργά, ψιθυριστά
Όνειρα τρελά, θα δω ξανά
θα σου μιλώ ψυχή και σώμα εγώ για δυο
Όνειρα τρελά, κάθε βραδιά
Εμείς μαζί, δε θέλω να 'ρθει το πρωί
Μια βραδιά ,τον Αϊ Βασίλη,
είχαν στεφανώματα
κι έκλαψα,την νύχτα εκείνη,
ως τα ξημερώματα
Κοντά στα ξημερώματα, κοντά στα ξημερώματα
Και πριν να βγει ο ήλιος
Την πόρτα μου εχτύπησε, την πόρτα μου εχτύπησε
Ένας χαμένος φίλος
Ενας φίλος ηρθε απόψε απ'τα παλιάααααααααα,
φορτωμένος με χιλιάδες αναμνήσειςςςςςςςςςςςς
δε μιλώ σε κανένα δεν ακούω κανέναν απόψε
σαν τρελός μες στη νύχτα γυρνώ στα χαμένα απόψε
με σκυμμένο κεφάλι ζαλισμένος το βήμα μου σέρνω
κάπου κάπου ξεχνιέμαι και νομίζω εσένα πως βλέπω
Απόψε
πού να βρίσκεσαι πες μου
πού πας και τι κάνεις απόψε
μη μ' αφήνεις φοβάμαι
την τρέλα της πλάνης μου διώξε
(απόψε)
[quote user="andreasec13" post="306785"][quote user="riaghul" post="306558"]κεφάκια ..ε? :lol:
ηλιε μου, ηλιε μου βασιλιά μου....
κλπ..κλπ..κλπ... :razz:[/quote]
Ρια,συγγνώμη για την λογοκλοπή,τώρα το είδα...ου γαρ :sad:[/quote]
Όσοι παιζουν χαρωπά.....ΔΕΝ ζητάνε συγγνώμη.. :smile: (άλλωστε ένα τραγούδι είπαμε που πήραμε τα λόγια του :razz: )
ΑΠΟΨΕ το κορίτσι θέλει θάλασσα
κι εγώ ποτέ χατήρι δεν του χάλασα
Κορίτσι με τα φοβισμένα μάτια
κορίτσι με τα παγωμένα χέρια
άμα τελειώσει ο πόλεμος μη με ξεχάσεις
αμα τελειώσει ο πόλεμος μη με ξεχάσεις
Χαρά του κόσμου έλα στην πύλη
ν' αγκαλιαστούμε μες στο δρόμο
να φιληθούμε στην πλατεία
Κορίτσι με τα φοβισμένα μάτια
κορίτσι με τα παγωμένα χέρια
άμα τελειώσει ο πόλεμος μη με ξεχάσεις
άμα τελειώσει ο πόλεμος μη με ξεχάσεις
Στο λατομείο ν' αγαπηθούμε
στις κάμαρες των αερίων
στη σκάλα, στα πολυβολεία
Κορίτσι με τα φοβισμένα μάτια
κορίτσι με τα παγωμένα χέρια
άμα τελειώσει ο πόλεμος μη με ξεχάσεις
άμα τελειώσει ο πόλεμος μη με ξεχάσεις
Έρωτα μες στο μεσημέρι
σ' όλα τα μέρη του θανάτου
ώσπου ν' αφανιστεί η σκιά του
μάτια μου μεγάλα
μάτια μελαγχόλικα
ήπια στάλα στάλα
τα βαθιά σας μυστικά
Τι γλυκό να σ'αγαπούν
και να σου το λένε μάτια
που μελαγχολούν
και κρυφά σου κλαίνε
και κρυφά και κρυφά
και κρυφά σου σιγοκλαίνε
Στάλα-στάλα τα μεγάλα πίνω μάτια σου
Πίνω τα χαμόγελά σου τα πετράδια σου
Αχ και να 'μουνα το λυχναράκι
που φωτάει τα βράδια σου
Μια καρδιά την έχω και τη σφάζω
μπρος το παραθύρι σου
Μια ζωή την έχω και τη στάζω
λάδι στο καντήλι σου
Σκληρή καρδιά
γιατί να σ' αγαπήσω,
ψεύτρα με γέλασες...
στο λέω και πονώ.
Δεν σου αξίζει
ακόμα και να σε μισήσω
και μετανιώνω,
γιατί να σ' αγαπώ.
Μόνος θα πονώ, θα πίνω και θα τραγουδώ
για τα δύο σου μαύρα μάτια που δεν είναι εδώ
Μόνος θα πονώ, θα πίνω και θα τραγουδώ
για τα δυο σου μαύρα μάτια που δεν είναι εδώ
Κλεισε τα ματια σου.. να φυγω να χαθω
γι αυτα τα ματια σου.. θα ξαναρθω
Γι αυτα τα ματια σου πεθαινω.. ξεψυχω
κλεισε τα ματια σου.. να αναστηθω
Πεθαίνω για το δίκιο μου
το λέω δεν το κρύβω
μα αν τύχει κι έχω άδικο
πληρώνω και το στρίβω
Αδικη καρδια.. ποσα χρονια χαλασα
ζωη σαν αγρια θαλασσα.. τα σημαδια σου ξεπλενω
Αδικη καρδια.. ποσες νυχτες εκλαψα
ποσες πικρες εθαψα.. ομως πια δε σε γυρευω
μια κρύα νύχτα του Σεπτέμβρη
όσο θυμαμαι με πονάει
εχουν περάσει τόσα χρόνια
μ΄αυτή η αγάπη δεν περνάει
βροχη στο προσωπο μου ο ηλιος πουθενα,
ψαχνω για το ονειρο μου μα γυρω μου βουνα.....
ποια ΝΥΧΤΑ σ'εκλεψε ποια πικρα σ'εκρυψε...
και τωρα πια για ποιαν θα τραγουδω...
Μάζεψα βροχή των αστεριών
κι έπλεξα φεγγάρια στα μαλλιά σου
γύρισα απʼ το μέλλον στο παρόν
κι έγινα πυξίδα στην καρδιά σου
Λιμάνι μου 'γινες καημός
κι έχω κορμί καράβι.
Πάθη κρύβουν τ' αμπάρια μου,
λυτοί είναι οι κάβοι.
Τα χέρια μου άπλωσα κουπιά,
πανάκι τα μαλλιά μου.
Χωρίς πυξίδα σάλπαρα,
πάμε όπου θες καρδιά μου.
Στο 'πα και στο ξαναλέω
στο γιαλό μην κατεβείς
κι ο γιαλός κάνει φουρτούνα
και σε πάρει και διαβείς
Κι αν με πάρει που με πάει
κάτω στα βαθιά νερά
κάνω το κορμί μου βάρκα
και τα χέρια μου κουπιά
το μαντήλι μου πανάκι
μπαινοβγαίνω στη στεριά
Στο 'πα και στο ξαναλέω
μη μου γράφεις γράμματα
γιατί γράμματα δεν ξέρω
και με πιάνουν κλάματα .
Φεγγαράκι μου λαμπρό,
φέγγε μου να περπατώ,
να πηγαίνω στο σκολειό
να μαθαίνω γράμματα,
γράμματα σπουδάματα
του Θεού τα πράματα.
Χάρτινο το φεγγαράκι
ψεύτικη η ακρογυαλιά
αν με πίστευες λιγάκι
θα 'σαν όλα αληθινά
Δίχως τη δική σου αγάπη
γρήγορα περνά ο καιρός
δίχως τη δική σου αγάπη
είναι ο κάσμος πιό μικρός
Με τι καρδιά ξαναγύρισες συγγνώμη να μου ζητήσεις
κι απάνω που σε λησμόνησα ό,τι μου κανες να μου θυμίσεις
Αγάπη μου επικίνδυνη φοβάμαι και τη σκιά σου
Ερείπιο με κατάντησες με τον άπιστο τον έρωτά σου
Δεν είμαι πια για πειράματα, να φύγεις και να μʼ αφήσεις
Δεν έχω πια άλλο τίποτα, μόνο ερείπια για να γκρεμίσεις
Συγγνώμη που σ' αγάπησα πολύ
δεν ξέρω ν' αγαπώ όμως πιό λίγο,
συγγνώμη που σ' αγάπησα πολύ
μα βρήκα το κουράγιο και θα φύγω...
συγγνώμη που σ' αγάπησα πολύ.
Κάτω στον Πειραιά, στο Μουράγιο
είπα να σκοτωθώ, μα τον άγιο
Μα έκανα υπομονή και κουράγιο
κι ήρθα κρυφά τον παλιό μου καημό να σου πω
Στα μάτια σύννεφο, λυγμός στα χείλη
πικρό στα χέρια μου άσπρο μαντήλι
Ένας κρυφός καημός καίει την καρδιά μου
φλόγες με ζώνουνε, γύρνα χαρά μου
Δέκα μάγισσες τα δάχτυλα σου,
δυο φωτιές τα χείλη τα γλυκά σου,
ακροβάτες το ονείρου,
ποταμόπλοια του Νείλου.
Παίζαν οι μικρότεροι κλέφτες κι αστυνόμους
κι ήταν αρχηγός η Αργυρώ
και φωτιές ανάβανε στους απάνω δρόμους
τ' Άη Γιάννη θα 'τανε θαρρώ
Βγάζανε τα δίκοχα οι παλιοί φαντάροι
γέμιζε η πλατεία από παιδιά
κι ήταν ένα πράσινο πράσινο φεγγάρι
να σου μαχαιρώνει την καρδιά
τα παιδιά τραγουδούν μες στους δρόμους
κι η φωνή τους τον κόσμο αλλάζει
τα σκοτάδια σκορπάνε κι η μέρα λουλουδίζει
σαν ανθός στο περβάζι
κείνο το πρωί του είπα καλημέρα
κάθε τρελό παιδί έχει στο χέρι
φιλί της παναγιάς κι ένα μαχαίρι
κι η μάνα του δεν τραγουδά
Μικρό παιδί σαν ήμουνα
και πήγαινα σχολείο
μικρό παιδί
Στα μάτια είχα τη χαρά
στα χέρια το βιβλίο
Μικρό ΠΑΙΔΙ
Όταν ο γιος μου λέει νιέμα
κι ελληνικά δε μου μιλά
παγώνει μέσα μου το αίμα
κι αργοκυλάνε μαύρα δάκρυα πικρά
όταν ο γιος μου λέει νιέμα
κι ελληνικά δε μου μιλά
Μια χούφτα Έλληνες είμαστε όλοι κι όλοι
στο χωριό ετούτο δω το πολωνικό
έχουμε τα σπίτια μας έχουμε περβόλι
μα είναι μίλια μακριά σχολειό ελληνικό, σχολειό ελληνικό
όταν ο γιος μου λέει νιέμα
αναστενάζω και πονώ
Από του Άουσβιτς τον κάμπο
είναι η γυναίκα μου η καλή
μάνα γλυκιά σαν τη δική μου
αλλά δεν ξέρει ούτε λέξη ελληνική
από του Άουσβιτς τον κάμπο
είναι η γυναίκα μου η καλή
Οταν τραγουδας ψυχη μου
λογια που δε λεγονται..
Μεσα στη σιωπη του κοσμου
οι καημοι μου καιγονται...
με τη σιωπή μου μίλησα τόσες φορές σε σένα
με τη σιωπή μου σου δειξα ποιο δρόμο περπατώ
μα εσύ όταν σφυρίξανε τα πλοία και τα τρένα
με άφησες να κυνηγώ τον άσπρο τους καπνό
Στους μεγάλους δρόμους περπατώ ,
με το βλέμμα μου σ' αναζητώ,
λες κι αντιλαλούν τα βήματά σου
και ο πόνος με τραβάει κοντά σου.
Και τα δειλινά,μια φωνή μου ψιθυρίζει,
μυστικά,δεν θα γυρίσεις πια.
Αντιλαλουν οι ρεματιες.. οταν αναστενα-ζω
και απ την καρδια μου βγαινουν φωτιες.. για σενα οταν σπαρα-ζω
Παρε τα χναρια να με βρεις.. και σωσε με αφου μπορεις
Καρδιά μου αλήτισσα
τόσο με δύναμη χτυπάς
Μου σπας τα στήθια και πετάς
και ψάχνεις, ψάχνεις κι αγαπάς
Κι όταν στα σπλάχνα μου γυρνάς
πονάς, πονάς, πονάς
κοίτα τώρα τι μου θύμισες....
γελάς και τ' άστρα θαρρείς
πως βγαίνουν νωρίς
για να σε δουν
μιλάς και στη σιγαλιά
νομίζεις πουλιά
πως κελαηδούν
...
Mην γελάς μην γελάς με το πόνο μου,
μην γελάς,μην γελάς με το δάκρυ μου.
Θα πονέσεις και συ σαν και μένανε
και θα δεις τι θα πει ν'αγαπάς.
μη μιλάς άλλο γι' αγάπη
η αγάπη είναι παντού
στην καρδιά μας, στη ματιά μας
τρώει τα χείλη, τρώει το νου
όταν θα 'χουμε υποφέρει
καλημέρα θα μας πει
θα μας φύγει, θα ξανάρθει
κι όλο πάλι απ' την αρχή
Καλημέρα ήλιε στερνή του ηλίθιου ελπίδα
κάνω κι εγώ πως χαίρομαι σήμερα που σε είδα
Κανω το αχ να ξεχαστω μα αυτο το ερμο αφεντικο το αγρυπνο μυαλο μου
στα δυσκολα με σερνει.. με παει και με φερνει
Μοιαζεις και συ σαν καλημερα.. μοιαζεις κι εσυ σαν καλημερα
Με τέτοια βαρυχειμωνιά
και με φουρτούνα στην καρδιά
το κύμα σε τυλίγει
κι αν κάνει η βάρκα σου νερά
τότε την κάθε σου χαρά
η θάλασσα την πνίγει
Μοιάζεις και συ σαν θάλασσα
που με τα κύματά σου
μου τα 'χεις κάνει θάλασσα
και πνίγομαι κοντά σου
Όταν στο πέλαγο βρεθείς
είναι μοιραίο να χαθείς
με τέτοια τρικυμία
και το τιμόνι της καρδιάς
θα σου τʼ αρπάξει ο βοριάς
που το ʼχει αδυναμία
μοιάζεις και συ, μοιάζεις και συ σαν θάλασσα
που με τα κύ-, που με τα κύματά σου
μου τα 'χεις κά-, μου τα 'χεις κάνει θάλασσα
και πνίγομαι, και πνίγομαι κοντά σου....
ναι ε; το εψαχνες πολυ βελουδενια μου; :razz: :lol:
Όχι, το άκουγα την ώρα που το έγραφα. ]
καλα... γραψε τωρα κανενα αλλο γιατι ειχαμε την ιδια εμπνευση και το εβαλα εγω λιγο πριν απο σενα... :lol:
Μάλιστα! ό,τι πείτε! γιαβόλ μάιν κομμαντάντ!
(πάρε άλλο ένα θαλασσινό ]
]μπουνάτσες και μποφόρια
ταξιδεύουν τα βαπόρια
στα λιμάνια όλης της γης
δύσης και ανατολής
στα λιμάνια όλης της γης
δύσης και ανατολής...
Τα ντουμάνια στου τρένου τις γραμμές
σου δείχνουνε το χθες θες δε θες
Στα λιμάνια των φάρων οι ριπές
ανάψανε φωτιές αχ μην κλαις
Αν χαθείς ξανά
στης καρδιάς τον μαχαλά
Κάπου εκεί κοντά
Μεθυσμένη περιμένει μια σκιά
μεθυσμένη πολιτεία κάποιας άλλης εποχής
σε γυρεύω στο τραγούδι της βροχής
μια παλιά φωτογραφία στο συρτάρι το κλειστό
μεθυσμένη πολιτεία σ' αγαπώ
φωτογραφία στον τοίχο, κραυγή με δίχως ήχο
κοράκι πεθαμένο, σοκάκι στοιχειωμένο
τα μάτια του δυο δρόμοι, που όσο κοιτάει νυχτώνει
κατάμαυρη θητεία, κλεμμένη αμαρτία
φωνή που δυναμώνει, ο χρόνος που τελειώνει
γιορτή που αγριεύει, δωμάτιο που στενεύει
στο σοκάκι που μεγάλωσες Τασία
τώρα δέντρα δεν υπάρχουν με φυλλώματα
μόνο σκόνη παγωνιά, παγωνιά και υγρασία
και μας πνίγουν τα δεκάξι τα πατώματα
γειτονιά ο δρόμος σου στενός
παγωνιά και γκρίζος ουρανός
μαύρη ζωή βράδυ πρωί
για συντροφιά μια συννεφιά
υπομονή, υπομονή, υπομονή
κάντε υπομονή κι ο ουρανός θα γίνει πιο γαλανός
κάντε υπομονή, μια λεμονιά ανθίζει στη γειτονιά
ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία
κάποιος την έγραψε στον τοίχο με μπογιά
ήταν μια λέξη μοναχά]
Κάθε φορά που θέλεις πίσω να γυρίσεις
το μετανιώνεις με τη πρώτη ευκαιρία
Μου λες αν τύχει και ποτέ σου μ' αγαπήσεις
πως θα σου πάρω ένα κομμάτι ελευθερίας
κάθε φορά που θα 'ρθεις βρέχει
σύμπτωση λες, πες το όπως θες
όμως εγώ θέλω να βρέχει
σαν το νερό
να σ' αγκαλιάζω τις νύχτες που καις
Βρέχει φωτιά στη στράτα μου
φωτιά που μ' έχει κάψει
για τα φτωχά τα νιάτα μου
κανένας δε θα κλάψει
Η ζωή, η ζωή εδώ τελειώνει
σβήνει το καντήλι μου
κι η ψυχή, η ψυχή σαν χελιδόνι
φεύγει απ' τα χείλη μου
Κύμα πικρό στην πλώρη μου
και τα πανιά σκισμένα
ούτε αδελφός αγόρι μου
δε νοιάστηκε για σένα
Η ζωή, η ζωή εδώ τελειώνει
σβήνει το καντήλι μου
κι η ψυχή, η ψυχή σαν χελιδόνι
φεύγει απ' τα χείλη μου
*συγγνωμη βρε παιδια αλλα δε μου πηγαινε να την κοψω τη ζεϊμπεκια στη μεση... ασε που ηταν και παραγγελια! ]
Έλα κύμα πάρε με
και μες την αγκαλιά του πάλι βάλε με
Έλα κύμα και βοριά
το σώμα του στεριά μπροστά του βγάλε με
Μα αν αυτός μ' απαρνηθεί σε πέλαγο βαθύ
ναυάγιο άσε με.
του μικρού βοριά παράγγειλα
να 'ναι καλό παιδάκι
μη μου χτυπάει πορτόφυλλα
και στο παραθυράκι...
Παιδάκι μου, και σαδιστής
να ήσουνα που λένε
ποτέ δεν θα' θελες να δεις
τα μάτια μου να κλαίνε
ήσουνα τι ήσουνα
μια παξιμαδοκλέφτρα
τώρα που σε πήρα εγώ
γυρεύεις σούρτα φέρτα
Εγώ με την αξία μου κι όχι με ξένες πλάτες
περήφανα περπάτησα μες στης ζωής τις στράτες
Εγώ με την αξία μου, με το φιλότιμό μου
κρατάω πάντα στη ζωή ψηλά το μέτωπό μου
θα σου στείλω δωράκι φτάνει να με ψηφίσεις
και λαμπρές υποσχέσεις για να ξενυχτήσεις
θα σου βρω και δουλειά σε δημόσια υπηρεσία
να βαριέσαι δουλεύοντας χωρίς ανησυχία
εσένα καλλιτέχνη μου που με ξεφωνίζεις
θα σε πάω στην κορυφή το θεό για ν' αγγίξεις
πιο ψηλά ακόμα πιο ψηλά
Δουλειά και χαμαλίκι
και βρώμα κι απλυσιά
μαζεύτηκαν οι λύκοι
να μπουν στην εκκλησιά
Κοιμάμαι στο χαλίκι
χορταίνω από βρισιά
και μ' έχει σαν σκουλήκι
του κόσμου η μπαμπεσιά
Ε τώρα πώς ν' αντισταθεί κανείς; ]εκκλησιά μια ακόμα μαχαιριά
θέέέέλεις να μου δώσεις
μπρος στην εκκλησιά ακόμα μια φορά
θες να με πληγώσεις
μπρος στην εκκλησιά, μπρος στην εκκλησιά
θεεεεες να με τελειώσεις
Είναι η αγάπη μαχαιριά στα στήθια είναι ο πόνος της αβάσταχτος
θέλω απόψε να γυρίσω, να σου πω πώς δεν μπορώ
άλλο χώρια σου να ζήσω θα πεθάνω θα χαθώ
θα με φάνε τα ξενύχτια μακριά σου δεν μπορώ
και γυρεύω την αλήθεια μες στα ψέματα που ζω
Ψέμματα,ψέμματα,φταίω 'γω που σ' έμαθα
να τριγυρνάς στις γειτονιές,να λες πως μ'αγαπάς...
Όλα δικά σου μάτια μου κι ο πόνος σου δικός μου
είδαν πολλά τα μάτια μου στις γειτονιές του κόσμου
Το να πονείς και να το λες,
αυτός δεν είναι πόνος.
Μα να πονείς και να μην κλαις
και να το ξέρεις μόνος.
Μόνος αργά μεσάνυχτα
κι ας είν' όλα ορθάνοιχτα
δε θέλω άνθρωπο να δω
δύσκολο βράδυ σαν κι αυτό
Σαββάτο ξημερώματα
βάζω φωτιά στα στρώματα
Δε μένει πια εδώ ψυχή
μόνο αγέρας και βροχή
φωτιά στα σαββατόβραδα
να μην ξαναγυρίσουν
αυτοί που μείναν μοναχοί
να μην ξαναγαπήσουν
Μονάχοι θα ταξιδέψουμε στον κίνδυνο
η θάλασσα η ανοιχτή μας περιμένει
Είναι στη μοίρα μας να μην χωράμε πουθενά
να μην υπάρχει μια στεριά να αράξουμε
Για πάντα αυτή η καρδιά μας η ασίγαστη
μας έβαλε τα χέρια στο τιμόνι
Με την ψυχή μας να ανεμίζει στα πανιά
για έναν έρωτα εμείς θα φύγουμε
Ιθάκη για μας το πέλαγο το ξέσκεπο
γεμίσαν με μνηστήρες τα λιμάνια
Ο κόσμος πάντα βρίσκει καινούριο βασιλιά
κι εμείς μονάχοι ποιητές θα μείνουμε
Κάποιους παρατηρώ,
που τίποτα δεν τους είναι αρκετό,
καθώς αναζητούν
μια ψεύτικη Ιθάκη να βρουν.
Κι αν τους ρωτήσεις τι,
τι άλλο θέλουν απ' τη ζωή,
θα δεις ότι θα βρουν πάντοτε
ότι κάτι τους λείπει να σου πουν.
Κάτι τέτοια βράδια σιωπηλά και άδεια
που ψάχνω να σε βρω για να σου πω
τη πόρτα μου ν' ανοίξεις και αποκαλύψεις
στο κορμί μου κάθε μυστικό
πίσω μου πάγοι που προσεύχονται ν' αρπάξουν φωτιά
μπρος μου φωτιές που περιμένουν να παγώσουν
κι ανάμεσά τους μια άγρια πεινασμένη στιγμή
που περιμένει πληρωμή
από μια άδεια καρδιά κι από ένα άδειο κορμί
Από φωτιά και σίδερο εγώ έχω περάσει
από φωτιά και σίδερο και δεν έχω τρομάξει
και μες τα χίλια κύματα εγώ έχω παλέψει
και μες τα χίλια κύματα εγώ έχω αντέξει
χίλια μύρια κύματα
μακριά απ' τ' Αϊβαλί
χίλια μύρια κύματα
μακριά απ' τ' Αϊβαλί
Θα φύγω ένα πρωί μακριά απʼ τα ψέματα
προτού με κλείσουν πάλι συρματοπλέγματα
θα αφήσω μες στο χθες τους καθοδηγητές
σε πεθαμένο κόσμο φονιάδες και ληστές
χθες το βράδυ
ονειρεύτηκα πως ήσουνα κοντά μου
και ζωντάνεψες ξανά τον έρωτά μου
χθες το βράδυ...
με φιλούσες
και στο πρόσωπό μου πέφταν τα μαλλιά σου
κι όπως μ' έσφιγγες θερμά στην αγκαλιά σου
μου μιλούσες
Βράδυ-πρωί, βράδυ-πρωί
θα σε γυρεύω φως της αστραπής
θα σε γυρεύω να σε βρω
βράδυ-πρωί
ηθοποιός σημαίνει φως
είναι καημός πολύ πικρός
και στεναγμός πολύ μικρός
Είναι μεγάλος ο γιαλός
είναι μακρύ το κύμα
είναι μεγάλος ο καημός
κι είναι πικρό το κρίμα.
Ποτάμι μέσα μου πικρό
το αίμα της πληγής σου
κι από το αίμα πιο πικρό
στο στόμα το φιλί σου.
Δεν ξέρεις τι ΄ναι παγωνιά
βραδιά χωρίς φεγγάρι.
να μη γνωρίζεις ποια στιγμή
ο πόνος θα σε πάρει.
αίμα, δάκρυα κι ιδρώτας
κλείσιμο μιας πόρτας
κι η αυλαία πέφτει
αίμα, δάκρυα κι ιδρώτας
και μιας φάλτσας νότας
ο απόηχος μένει
[marquee direction=up][marquee direction=left][size=24]ΣΑΚΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗ!!
[/size][/marquee][/marquee]
αυτή η νύχτα [size=14]μένει[/size]
αιώνες παγωμένη
που δυο ψυχές δεν βρήκαν
καταφύγιο
κι ήρθαν στον κόσμο ξένοι
και καταδικασμένοι
να ζήσουν εναν έρωτα επίγειο
Ψυχές και σώματα στο χρόνο γυρνάνε
αλλάζουν ονόματα και πάλι απ' την αρχή
πες μου τι θέλεις
γιατί με παίρνεις
μήνες ολόκληρους μετά το χωρισμό
δεν έχω χρόνο
για άλλο πόνο
για άλλα δάκρυα δεν έχω πια καιρό
τα πικρά μου χέρια με τον κεραυνό
τα γυρίζω πίσω απ' τον καιρό
τους παλιούς μου φίλους καλώ
με φοβέρες και μ' αίματα
τα πικρά μου χέρια με τον κεραυνό
τα γυρίζω πίσω απ' τον καιρό
τους παλιούς μου φίλους καλώ
με φοβέρες και μ' αίματα
της αγάπης αίματα
με πορφύρωσαν
και χαρές ανείδωτες
με σκιάσανε
οξειδώθηκα μες στη φωτιά των ανθρώπων
μακρινή μητέρα
ρόδο μου, ρόδο αμάραντο
κι είναι το μέλλον ρόδο κι αγκάθι
άμμος και δίψα το παρελθόν
στο σταυροδρόμι ανθρώποι μονάχοι
μείναμε τώρα εμείς στο παρόν
στο σταυροδρόμι, στοοοοοοο σταυροδρόμι
εκεί που μου'πες σ' αγαπώ
εκεί άλλαγες γνώμη
άλλαξες δεν είσαι πια τέλος και αρχή
δεν είσαι πια το πάθος και η ενοχή
δεν είσαι πια αυτή η φωτιά
που ζητάει να με κάψει
δεν είσαι εδώ
δεν υπάρχεις πια μεσ'την ζωή μου
δεν είσαι εδώ
τώρα η νύχτα μετρά την αντοχή μου
δεν είσαι εδώ
αλίμονο σ΄ αυτούς που δεν αγάπησαν
αλίμονο αλίμονο αλίμονο
αλίμονο σ΄αυτούς που δεν δακρύσανε
ζωή την ομορφιά σου δεν γνωρίσανε
Βαδίζω τυφλά, με λέξεις κεριά
Αφήνω να ακουστεί η ομορφιά στη σιωπή, Φροντίζω να πέφτει αργά
Μου λείπεις γιατί, σε θέλω γιατί
Με κάνεις να τρέμω από φόβο μη σε χάσω και σε ξεπεράσω
Αργά κυλάει το πορφυρό ποτάμι
τρώει τις πέτρες λιώνει τις καρδιές
αργά κυλάει στο χώμα στην παλάμη
αλλάζει χάρτες αλλάζει ζωές
πήγαν πολλοί να βρούνε τις πηγές του
βρήκαν μονάχα άδεια πηγάδια
αργά κυλάει σαν τη λάβα που καίει
σαν το χρόνο στις μεγάλες στιγμές
αργά κυλάει απʼ τα μάτια σου ρέει
και γεμίζει τη γη μʼ ομορφιές
Στιγμές αν θες μπορείς να με ξεχάσεις
Μην απορείς σαν μαριονέτα αν θα νοιώσεις
Κάποιος ψηλά ίσως να θέλει να σε χάσω
Και τα σχοινάκια παίζει ώσπου να με χάσεις
Κι ένας σωρός αιτίες, ένας σωρός με λάθη
Δεν μας αφήνουν να χαρούμε την αγάπη
Ψηλά στου Διγενή τʼ αλώνια
τις νύχτες του καλοκαιριού
του κάτω κόσμου τα τελώνια
με λεν τρελή του φεγγαριού
Έρωτά μου Θεέ μου πόσο σ΄αγαπώ
σαν τρελή μονολογώ ήσουν χαρά μου
και μου λείπεις μυρωδιά μου
είναι η σκέψη φυλακή
το κλειδί κρατάς εσύ μόνο εσύ
έρωτά μου...
Εσύ ʼσαι η αιτία που υποφέρω
γιατί με άφησες το δυστυχή
γιατί με κάνεις να πονώ, να υποφέρω τόσο
πρόσεχε, γιατί μπορεί να παλαβώσω
δεν αντέχω να σε βλέπω μʼ άλλους να γυρνάς
γιατί με κάνεις να πονώ, να υποφέρω τόσο
πρόσεχε, γιατί μπορεί να σε σκοτώσω
πάψε πλέον να με τυραννάς
μίλα μας, μίλα μας
γιατί μας αγαπάς
τι κρύβεσαι από μας κι απ' τη σκιά σου;
δυο φιλαράκια έκανες
και θέλεις να τα φας
για πρόσεξε μην έρθει κι η σειρά σου
Εγώ δεν ήμουνα καμάρι κανενός
μόνο μια πίκρα μες στην μάνας μου το στόμα
να υπακούω έχω μάθει από παιδί
και να ποτίζω με το δάκρυ μου το χώμα
Γι αυτό λοιπόν αν μʼ αγαπάς
για τους τρανούς μη μου μιλάς
μίλα για μας τους ταπεινούς
μίλα για μας
Δεν ήμουνα το λίγο στα ξενύχτια σου
Δεν ήμουνα ψαράκι μες τα δίχτυα σου
Ήμουν αυτή.. η νύχτα σου μάτια μου
Ήμουν φωτιά.. σε θάλασσα βαθιά
Τα τσιγάρα, τα ποτά και τα ξενύχτια
έχουν κλείσει τα καλύτερα τα σπίτια
τα προβλήματα τα αισθηματικά
τη νύχτα γίνονται βασανιστικά
η νύχτα θέλει έρωτα
και πράγματα αφανέρωτα
έλα κοντά μου
έλα, μείνε ως το πρωί
παράτα τα μπερδέματα
δε λέει η νύχτα ψέματα
πάρε μου απόψε μ' ένα χάδι τη ζωή
Ψέματα λεν οι λεπτοδείκτες
στο ανυπόμονό μου σώμα
αφού από μέσα μου δεν βγήκες
κι ας μην εφάνηκες ακόμα
Αν μ' αγαπάς μια σταλίτσα
έλα προτού να στο ζητήσω
σου 'χω ζεστάνει μια γωνίτσα
πού ήσουνα δεν θα ρωτήσω
παίρνω και αφήνω στράτες
ψάχνω να σε βρω
απορούνε οι διαβάτες που παραμιλώ
μου λυγίσανε οι ώμοι βάσανα, βουνά
σου 'χω έτοιμη συγγνώμη
γύρισε ξανά
Συγγνώμη σου ζητώ συγχώρεσέ με
μετάνοιωσα πικρά τ' ομολογώ
σαν πρώτα τώρα πάλι αγκάλιασέ με
το ξέρω ότι έφταιξα εγώ
σαν με κοιτάς
ηλιοβασίλεμα στα μάτια σου φωτιά
καίγομαι μέσα στη δική σου τη ματιά
λιώνω σα φλόγα την αυγή
σαν με κοιτάς
Φωτιά μεσʼ το ποτήρι μου θα ρίξω και θα πιω
να κάψω ό,τι σκέφτομαι και σε κρατάει εδώ
φωτιά μεσʼ το ποτήρι μου θα ρίξω και θα πιω
να κάψω τη μορφή σου να μη την ξαναδώ
μα ανάβουν τα φώτα
και τ' όνειρο σβήνει
αχ το 'να ποτήρι
γεμάτο έχει μείνει
Μ' ένα όνειρο τρελό, όνειρο απατηλλό
ξεκινήσαμε κι οι δυό μας...
και στου δρόμου τα μισά, σβήσαν τ' άστρα τα χρυσά
ξαφνικά από τον ουρανό μας ...
Κάθε δειλινό κοιτώ τον ουρανό τον γαλανό
και μια φωνή τρελή, σαν χάδι κι απειλή κοντά της με καλεί
κάθε Κυριακή μου λέει να πάω εκεί, εκεί, εκεί
μου τάζει ωκεανούς κομήτες φωτεινούς και ότι βάζει ο νους
Ουρανέ όχι δεν θα πω το ναι..
εσύ εκεί
κι εγώ στου πόνου τον παράλληλο
βαρύς χειμώνας
και το κλίμα ακατάλληλο
εσύ εκεί
κι εγώ στου κόσμου το υπόγειο
να σε γυρεύω
σε μια ψεύτικη υδρόγειο
εσύ εκεί...
εσύ εκεί!
Χαμένος τώρα σε παράδεισους κρυφούς
των Εξαρχείων την πλατεία να βιώνεις
καλέ μου φίλε σου μιλώ και δε μʼ ακούς
χειμώνας είναι εκεί που πας
και θα κρυώνεις
η πλατεία ήταν γεμάτη με το νόημα που 'χει κάτι απ' τις φωτιές
στις γωνίες και στους δρόμους από συντρόφους οικοδόμους, φοιτητές
κι εσύ έφεγγες στη μέση όλου του κόσμου
κι ήσουν φως μου κατακόκκινη νιφάδα σε γιορτή
σε γιορτή που δεν ξανάδα στη ζωή μου τη σκυφτή
Φωτιές ζωντανές μου θυμίζουν το χθες που καμένο στις στάχτες του σβήνει
Υπόγεια υγρά, βουρκωμένα νερά και μια βάρκα να παίρνει ότι δίνει
Γιατί κοιτάς τα μάτια μου τα βουρκωμένα
που παν στα ξένα.. σ' ωκεανό
γιατί κοιτάς τα χέρια μου τα λαβωμένα
που παν στα ξένα κι έχουν σφίξει κεραυνό!..
μάτια βουρκωμένα, παραπονεμένα
δίχως αγάπη και πόνο κανένας δε ζει
μάτια βουρκωμένα πάρ'τε με και μένα
πάρ'τε με τώρα να πάμε στον κόσμο μαζί
Δίχως ντροπή μες στη ματιά
τα ρίχνεις όλα στη φωτιά
γίναν τα λόγια σου σπαθιά
με κόψαν μʼ έσκισαν βαθιά
δεν έγινε απόψε πάλι μπροστά μου η φωνή να μιλά
άνθρωπος γίνεσαι και εσύ που στις ατέλειωτες ελπίδες ακουμπάς
το ξέρω κλαις τους παλιούς φίλους βλέποντας να προσπερνούν
τα τζιν παπούτσια της ζωής στα ζάρια που τους στήσαν να πετούν
χωρίς ντροπή...
Δωσ΄ μου φωνή σαν θάλασσα
κέρνα ζωή που χάλασα
δωσ΄ μου φωνή σαν θάλασσα
έτσι και αλλιώς ναυάγησα
δως μου χέρι να πιαστώ
να πιαστώ να κρατηθώ
μ' ένα γέλιο, μια ματιά
κι ανασταίνεται η καρδιά
Καρδιά μου κάνε υπομονή και θα ξεχάσεις
είναι η ζωή πολύ μικρή να τη σκορπάς
είναι καλύτερα ότι αγάπησες να χάσεις
παρά να χάνεσαι για κείνη που αγαπάς
γιατί καρδιά μου αγαπάαααας
αφού το ξέρεις θα πονάααααας
γνώρισες αγάπες και μπερδεύτηκες
μα καρδιά μου ήταν όλες ψεύτικες
άπονα σε λεηλάτησαν καρδιά μου
οι τόσες οι αγάπες
κι έγινες χαμένη πολιτεία
που δεν έχει πια διαβάτες
Μεθυσμένη πολιτεία με σημάδεψες βαθιά
είχα κάποτε μια αγάπη και την πήρε η συννεφιά
μες την έρημη πλατεία τ' όνειρό μου το παλιό
μεθυσμένη πολιτεία σ' αγαπώ
έπεφτε βαθιά σιωπή στο παλιό μας δάσος
τρέξε να σε πιάσω μου 'χες πρωτοπεί
και όταν έτριζε η βροχή στα πεσμένα φύλλα
πόση ανατριχίλα μέσα στην ψυχή
Βροχή λες κι έβαψε το πρόσωπό σου μαύρο
άνεμος πήρε την κραυγή σου μακριά
μέρες ατέλειωτες που έκανες κουράγιο
πέτρινες μέρες δίχως λύτρωση καμιά
Κάντε κουράγιο και μα τον άγιο
κάπου θα βρείτε ένα λιμάνι, ένα φώς.
Κάντε κουράγιο και μα τον άγιο
για τους μικρούς είναι μεγάλος ο θεός.
κάθε λιμάνι και καημός
κάθε καημός και δάκρυ
είν' η ζωή του καθενός
θάλασσα δίχως άκρη
θάλασσα δίχως άκρη....
Είνʼ η ζωή μια θάλασσα κι εμείς καπεταναίοι
κι είναι στʼ αλήθεια τυχεροί όσοι πεθαίνουν νέοι
Κάθε λιμάνι και καημός κάθε καημός και δάκρυ
κι είναι η ζωή του καθενός θάλασσα δίχως άκρη
Ναι ε;
γράψε τώρα εσύ άλλο για να μάθεις ]
αντε καλα... αφου μου εκανες προσπεραση...
Μέσα στα μαύρα σου νερά κομμάτια η ζωή μου
αχ θάλασσά μου εσύ βαθιά που κρύβεις το νησί μου
τα είχα όλα μια φορά μα ήθελα παραπάνω
τι να τα κάνω τώρα πια απόψε που σε χάνω
ήτανε μια φορά, μάτια μου, κι έναν καιρό
μια όμορφη κυρά, αρχόντισσα, να σε χαρώ
μια μικροπαντρεμένη, κόρη ξανθή
τον κύρη της προσμένει βράδυ πρωι
Πήρα σαν ένα χωρατό κυρά ζωή τα βάσανα
γιατί αλλιώς από νωρίς θα μʼ είχε φάει η μαύρη γης
Όλο τάζεις, όλο τάζεις κι όλο λες
βρε ζωή μες στο μαράζι
σαν μας ρίχνεις δε σε νοιάζει
κι ούτε σʼ είδαμε να κλαις
το δικό σου το μαράζι θα με φάει
πάει χαμένη η ζωή μου τώρα, πάει
και με δίχως να ντραπώ
δώσε βάση τι θα πω
να 'χεις χάρη μάγκα που σε αγαπώ
Θες δε θες απoψε.. θα ρθω μεσα στη ζωη σου
Θες δε θες αποψε.. θα τη φτιαξω τη μορφη σου
απο γραμματα φθαρμενα.. κι απο λογια ξεχασμενα
κι απο καποιο μολυβενιο ουρανο..
Σ αγαπω ακομααα.. ακομα για σενα ζω..
κι αν θα με κοψουν στη μεση.. διπλα θα σ αγαπωωω.. ΟΛΕ!
παραπονεμένα λόγια έχουν τα τραγούδια μας
γιατί τ' αδικοτοζούμε μέσα από την κούνια μας
Νυχτες διχως ονομα.. νυχτες χωρις σκοπο
Χαμενοι απο χερι.. χαμενοι και οι δυο
Ανοητες αγαπες.. ανοητα φιλια
Λογια.. λογια.. λογια.. λογια ψευτικα
Λογια.. λογια ψεύτικα
ψεύτικα τα δάκρυά σου
ψεύτικα και τα φιλιά σου
ψεύτικα τα σ' αγαπώ σου
όλα ήταν ψεύτικα ψεύτικα ψεύτικα
Διψασες λευκα μου κουραστηκες
ριξε τις ριζες σου σε μενα..
ηρθε βοριας και ξεμαλιαστηκες
παρτην καρδουλα μου για χτενα..
Ολα δικα σου ματια μου
κι ο πονος σου δικος μου..
ειδαν πολλα τα ματια μου
στις γειτονιες του κοσμου..
του μικρού βοριά παράγγειλα να 'ναι καλό παιδάκι
μη μου χτυπάει πορτόφυλλα και στο παραθυράκι
γιατί στο σπίτι π' αγρυπνώ η αγάπη μου πεθαίνει
και μες στα μάτια την κοιτώ που μόλις ανασαίνει...
Μολις ξυπνησω το πρωι
τα βλεπω ολα μαυρα..
θελω μια κουπα με καφε
και τεσσερα τσιγαρα..
το πρωί, πολύ πρωί, μόλις ξυπνήσω, πριν ξημερώσει δηλαδή καλά καλά
λέω από μέσα μου "μουλάρι σήκω ντύσου γιατί εδώ σε περιμένουνε πολλά"
και τότε τρέχω να ξυπνήσω, να ταΐσω, να ποτίσω και να ντύσω τα παιδιά
ενώ παράλληλα ετοιμάζω πρωινό για τον πασά
Αμα δεις τα παιδια.. πες τους μονο ενα γεια
απο καποιον που ητανε μονος..
ειχε κατι να πει.. μα σ αυτη τη σιωπη
δεν υπηρξε γι αυτον λιγος χρονος..
παλιά φωτογραφία, στην άδεια παραλία σιωπή
κοιτάζω απ' το μπαλκόνι το δρόμο που θολώνει η βροχή
λένε πως στη χώρα που ναυάγησες
βασιλεύουν οι μάγισσες
και σε βγάζουνε στον αφρό
λένε πως μας άφηνες στα κύματα
φυλαχτά και μηνύματα
τα βρήκανε τα παιδιά
και χαθήκανε ξαφνικά...
Μια φωτογραφια σου ηρθε και σε μενα
Μια φωτογραφια σου απ τα ξενα..
Απ αυτες που κραταν οι φοιτητες..
Απ αυτες που ξεσκιζει ο χαφιες..
Απ αυτες που κρεμαν οι φοιτητες..
Στην καρδια τους..
Τσε Γκεβαααααρααααα...
(Από τον αγαπημενο Μανο )
κανείς δεν ήρθε
κανείς δεν ήρθε το τσιγάρο να σου ανάψει
θες να ουρλιάξεις μα δεν έβγαλες ανάσα
κανείς δεν ήρθε
μόνο μια πίκρα που γελάει για να μην κλάψει
μέσα σου βγάζει μια φωνή βραχνή και μπάσα
κανείς δεν ήρθε
Μεσα.. στα μαλλια σου πεταω
τις στιγμες μου μεθαω..
σ αγαπω και φευγω..
Πανω.. στα δυο χερια σου λιωνω
ενα στιχο σκοτωνω..
παρε με μαζι σου..
Εισαι πολυ κοντα..
Εισαι πολυ μακρια..
Φοβαμαι..
κάποτε έχτιζα ένα όνειρο τη μέρα
τώρα η στράτα μου δεν πάει παραπέρα
φεύγω, τώρα φεύγω
κάποτε κοίταζα τον ήλιο μες στα μάτια
κι αυτό τον ήλιο μού τον κάνανε κομμάτια
φεύγω, τώρα φεύγω
Σε κάθε βήμα φαίνεται ανοίγονται δυο δρόμοι,
τον έναν δεν τον ξέρω, ο άλλος είναι της φωτιάς.
Κι άμα περάσεις από 'κει είναι σκληροί οι νόμοι,
μαζεύεις τα κομμάτια σου κι ύστερα προχωράς.
δυο πόρτες έχει η ζωή
άνοιξα μια και μπήκα
σεργιάνισα ένα πρωινό
κι ώσπου να 'ρθει το δειλινό
από την άλλη βγήκα
Δειλινό ερημιάς
πολιτεία που με πας
μες τους δρόμους αρχαίος λυγμός
αγόρι απʼ την Αρδηττό
κορίτσι απʼ τον ουρανό
αίμα στάζει ο καημός
μενεξέδες ρίχνει στο φως
μη ρωτάς τον καιρό
κρατάει το μυστικό
μια μέρα θα στο πω
πάμε κι εμείς στην αυλή του φθινοπώρου
πίσω απ' τα πετρωμένα στάχυα του καλοκαιριού
πάμε κι εμείς στα παιδιά που κοιμήθηκαν
κάτω απ' τα ματωμένα νύχια του περιστεριού
πάμε να δεις στην αυλή που μεγάλωσαν
δυο παιδιά ερωτευμένα
δυο παιδιά του χαμού
Ορέστη απ' το Βόλο
Μαρία απ' την Σπάρτη
γυρεύω το γιο μου
Μαρία απ' τη Σπάρτη
Ορέστη απ' το Βόλο
την κόρη μου θέλω
Παιδιά κι εμείς της προσφυγιάς
πού θέλεις να πετάξεις;
Τα σύννεφα είναι κτήματα
της ανωτέρας τάξης
Παιδιά κι εμείς της προσφυγιάς
με τον καημό στολίδι
όλη η περιουσία μας
σκοποί του Καζαντζίδη
μαζί μου έλα πάνω απ' τα σύννεφα
νύχτα και μέρα πάνω απ' τα σύννεφα
μαζί μου έλα!
Νύχτα δεμένη με σχοινιά
που κόλλησε και δεν θα ξημερώσει
και της ζωής μου το φονιά
τον ψάχνω για να με αποτελειώσει
Οι φίλοι μου σκορπίσανε
το πρόβλημα το λύσανε
μιλώντας συνεχώς στα κινητά
ο κόσμος τώρα άδειασε
τι γρήγορα που βράδιασε
κανένας πια για μένα δεν ρωτά
ακούω γέλια ν' ανεβαίνουν τα σκαλιά
πάλι οι φίλοι μου χαράματα γυρνάνε
έχουν τις μπύρες τους ακόμα αγκαλιά
έξω απ' την πόρτα μου περνούν και τραγουδάνε....
Πόρτα δεν έχει η θάλασσα χαγιάτι για σεργιάνι
να σου στελνα το όνειρο παρέα να σου κάνει
Κι η νύχτα απόψε δείχνει τόσο ωραία
Μόνος ή χωρίς παρέα
Σαν μια στιγμή που δεν καταλαβαίνεις
Σαν παιχνίδι που ποτέ δεν το χορταίνεις
Εσύ κι εγώ επάνω στο κρεβάτι
Κοιτάμε το φεγγάρι με ένα πολύχρωμο μάτι
Από του κόσμου τις ατέλειωτες ταράτσες
Μέχρι των ταξί τους αστικούς χάρτες
απόψε είναι πια για μας
η νύχτα η τελευταία
απόψε μείνε ως το πρωί
και κάνε μου παρέα
απόψε θα σου ορκιστώ πως σ'αγαπάω
εσύ με σπρώχνεις στο κακό κι εγώ γελάω
ότι έμεινε από τον χαλασμό 8α σου χαρίσω
το [size=14]τελευταίο[/size] μου ναυάγιο πριν ζήσω....
Προχθές αργά στο μπαρ το ναυάγιο
βρέθηκα να τα πίνω μ' έναν άγιο
καθότανε στο διπλανό σκαμπό
και κοινωνούσε με ουίσκι και νερό
ήρθες αργά στο δρόμο της ζωής μου
ήρθες αργά, πώς θες αλήθεια να στο πω;
δεν ερωτεύομαι, μαζί σου δεν πλανεύομαι
ήρθες αργά, ακόμα εκείνη αγαπώ
Αλήθεια λες πως έχει η γη χαρά για πικραμένους
γιατί δε βρήκα πουθενά γωνιά για πονεμένους
πες την τη λέξη την καλή πες την κι ας είναι ψέμα
έτσι κι αλλιώς δεν έχουνε τα βάσανά μας τέρμα
αλήθεια λες πως έχει η γη νερό για διψασμένους
γιατί δε βρήκα πουθενά αγάπη για χαμένους
Να κυλάς
είναι να γίνεις δάκρυ
Να φυλάς
μια μεταξένια άκρη
Ν'αγαπάς
τι θα πει φαντάσου
Να χωράς
πλάι να προχωράς
Δάκρυ δάκρυ ήπια όλη τη θάλασσα
κρίμα τα χατίρια που δε σου χάλασα
κρίμα τα χατίρια που δε σου χάλασα
έσπασα ποτήρια και γουλιά τη γουλιά
να με βρίσκει το χάραμα να κοιμάμαι πάνω στα γυαλιά
πριν το χάραμα μονάχος
εξεκίνησα
και στο πρώτο μας το στέκι
την αυγούλα γύρισα
Μονάχος τώρα θα βαδίσω
δεν είναι τόπος να σταθώ
στο δρόμο τούτο κι αν χαθώ
θα βρω καρδιά να τραγουδήσω
κάποιος είπε πως η αγάπη σ' ένα αστέρι κατοικεί
αύριο βράδυ θα ΄'μαι εκεί..
κάποιος είπε πως ο έρωτας για μια στιγμή κρατά
αύριο βράδυ θα 'ναι αργά
*
Κάποιος είπε πως ο δρόμος είναι η φλέβα της φωτιάς
ψυχή μου πάντα να κυλάς
Κάποιος είπε πως ταξίδι είναι μόνο η προσευχή
καρδιά μου να 'σαι ζωντανή
αύριο πάλι
αύριο πάλι θα 'ρθω να σου πω
κρίμα που δεν με πιστεύεις
κρίμα που δεν ξέρεις πόσο σ' αγαπώ
σ' αγαπώ...σ' αγαπώ...σ' αγαπώ...
κι η αγάπη αυτή με πεθαίνει
σ' αγαπώ...σ' αγαπώ...σ' αγαπώ...
κι η αγάπη αυτή μ' ανασταίνει
αυτή που περνάει, αυτή που περνάει
αυτή να ρωτήσουμε να δούμε πού πάει
αυτή να ρωτήσουμε τον προορισμό μας
ο άγνωστος δρόμος της να βρει το δικό μας
Θέλω να ζήσω μισώ τα μέτρα δεν βάζω πήχη όπως βάζεις εσύ
θέλω να ζήσω στην τύχη αβέρτα θέλω να ζήσω άγνωστος Χ
θέλω να ζήσω μʼ άδεια μπουκάλια να μου κρατούν σιωπηλή συντροφιά
θέλω να ζήσω στο ρίσκο στη συννεφιά
θέλω να γυρίσω στα παλιά - εδώ και τώρα
θέλω την παλιά μου γειτονιά - για μία ώρα
θέλω να γυρίσω να σε βρω
ένα βράδυ είναι αρκετό
Γειτονιά ο δρόμος σου στενός
παγωνιά και γκρίζος ουρανός
μαύρη ζωή βράδυ πρωί
για συντροφιά μια συννεφιά
υπομονή υπομονή υπομονή
κάντε υπομονή κι ο ουρανός θα γίνει πιο γαλανός
κάντε υπομονή μια λεμονιά ανθίζει στη γειτονιά
[quote user="kuria" post="312286"]Γειτονιά ο δρόμος σου στενός
παγωνιά και γκρίζος ουρανός
μαύρη ζωή βράδυ πρωί
για συντροφιά μια συννεφιά
υπομονή υπομονή υπομονή
κάντε υπομονή κι ο ουρανός θα γίνει πιο γαλανός
κάντε υπομονή μια λεμονιά ανθίζει στη γειτονιά[/quote]
ΣΑΣ ΕΙΠΑ ΝΑ ΦΕΡΕΤΕ ΤΑ ΔΙΚΑ ΣΑΣ CIDI ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΤΗΝ ΑΦΗΣΕΤΕ ΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΗΣΕΙ!!!!
[quote user="kuria" post="312286"]Γειτονιά ο δρόμος σου στενός
παγωνιά και γκρίζος ουρανός
μαύρη ζωή βράδυ πρωί
για συντροφιά μια συννεφιά
υπομονή υπομονή υπομονή
κάντε υπομονή κι ο ουρανός θα γίνει πιο γαλανός
κάντε υπομονή μια λεμονιά ανθίζει στη γειτονιά[/quote]
]ουρανός
αρχή δεν έχει η δύση
τέλος δεν έχει ο καημός
το χαμόγελιο θλίψη
[quote user="kodikas" post="312289"]
ΣΑΣ ΕΙΠΑ ΝΑ ΦΕΡΕΤΕ ΤΑ ΔΙΚΑ ΣΑΣ CIDI ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΤΗΝ ΑΦΗΣΕΤΕ ΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΗΣΕΙ!!!![/quote]
δεν τραγουδαω εγω καλο μου... τις σειρηνες ακους απο το ασθενοφορο που ερχεται να σε παει βολτουλα στο δρομοκαϊτειο...
και μην ψαχνεις για καθαρο πουκαμισο...
θα σου φερουν εκεινοι οι καλοι κυριοι με τα ασπρα...
Όνειρο δεμένο στο μουράγιο πόρτα μου κλεισμένη στο νοτιά
έκανα τον πόνο μου κουράγιο στην αγάπη μου έβαλα φωτιά
μαύρος βαρύς ο ουρανός απόψε που ρθες να με βρεις
είναι μεγάλος ο καημός
να τον αντέξεις δεν μπορείς
Στην αγάπη μου έστησαν καρτέρι κι από τʼ άστρα κλέψανε το φως
άστραψε στη νύχτα το μαχαίρι κι ο καημός μου γίνηκε αδερφός
Ξεκινάμε, πάμε μακριά,
σ' άλλα μέρη, σ' άγνωστα νερά.
Στο μουράγιο μένεις μόνη εσύ,
πάντα ο νους μου θα 'ναι στο νησί.
δεν είν' αλήθεια μες στη γη
πως δεν υπάρχει ένα νησί να πάμε οι δυο μας
κάπου θα βρίσκεται για μας
ένα νησί και μια γωνιά για τ' όνειρό μας
κάπου υπάρχει το νησί που θα το ζήσουμε μαζί
κάπου υπάρχει
ίσως να το 'χουν μυστικό
κι ίσως γι' αυτό και δεν μπορώ να βρω στο χάρτη
Γωνιά-γωνιά σε καρτερώ
γωνιά-γωνιά σε ψάχνω
ψάχνω να βρω τα μάτια σου
κι απʼ τον καημό κι απʼ τον καημό τα χάνω
για αλλού απλώνεται δροσιά
για αλλού χιονιάς σφυρίζει
και τʼ όνειρο που χάνεται πάει και δε γυρίζει
γωνιά-γωνιά σε ζήτησα
γωνιά-γωνιά σε βρήκα
σου φίλησα τα μάτια σου
και στους καημούς και στους καημούς σου μπήκα
μόνος λοιπόν κι εγώ μες στους δρόμους ξοπίσω σου
ακόμα ένα πρωί κυνηγάω τον ίσκιο σου
σφυρίχτρες που βρίζουν φρένα που τρίζουν σκορπίζουν πανικό
σ' αυτόν τον πυρετό ψάχνω να σε βρω
Ήταν να φύγουμε μαζί
Όμως πηγαίνω ΜΟΝΟΣ
Ήταν ν' ανοίξουμε πανιά
Μα δε μας πήρε ο χρόνος
Ένα καράβι παλιό, σαπιοκάραβο
λύνει τους κάβους κι ανοίγει ΠΑΝΙΑ
αφήνει πίσω στραβά και παράλογα
σηκώνει άγκυρα για μακριά
Ποιους έρωτες αλήτες αγίους ή προφήτες
αντάμωσες ψυχή μου και σώθηκε η ζωή μου
ποιους έρωτες που σβήσαν
μα φεύγοντας μου
αφήσανμαζί με τ' όνειρό τους
το φωτοστέφανό τους
χθες το βράδυ αργά
ήρθες, φώλιασες στ' όνειρό μου
ήσουνα εκεί δίπλα μου, σ' άγγιζα
χάιδευα τα μαλλιά σου
μες στ' όνειρο
Χθες το βράδυ στην ταβέρνα πέθανε ο Περικλής,
ο πιο ντερμπεντέρης άντρας κι ο πιο μερακλής μπεκρής.
Και τα μάτια του πριν κλείσει, ζήτησε άλλη μια φορά,
δυο ποτήρια να τραβήξει για στερνή του πια χαρά.
Είπε "φέρτε τα μπουζούκια,φέρτε τα για να χαρώ,
να μερακλωθεί κι ο χάρος και ν'αρχίσει τον χορό".
ήρθε ο χάρος να με πάρει
και του 'πα κάθησε να πιεις ένα πιοτό
έτσι κι αλλιώς σε περιμένω
σε περιμένω από καιρό
Τα πικρά μου χέρια με τον κεραυνό
τα γυρίζω πίσω απ' τον καιρό
τους παλιούς μου φίλους καλώ
με φοβέρες και μ' αίματα
μην κοιτάζεις πίσω, ξέχασέ τα όλα
ξέγραψέ τα τώρα τα παλιά
αλλιώς θα γίνει ο κόσμος μια φυλακή για σένα
και ο καιρός μαχαίρι στην καρδιά
Μαχαίρι πάρε και θηλιά κι αστραφτερό δοξάρι
και γίνε στην ακρογιαλιά παρηγοριάς φεγγάρι
βράχος η αγάπη και γκρεμός κι η νύχτα δίχως άκρη
δικός μου ο αναστεναγμός δικό μου και το δάκρυ
του ήλιου σβήστηκε το φως
εχάθη το φεγγάρι
και πάει το παλληκάρι
καημός και πόθος μου κρυφός
Έβαλε ο Θεός σημάδι
παλικάρι στα Σφακιά
κι ο πατέρας του στον Άδη
άκουσε μια τουφεκιά
Της γενιάς μου βασιλιά
μην κατέβεις τα σκαλιά
πιες αθάνατο νερό
να νικήσεις τον καιρό
αμοργιανό είναι το νερό
αμοργιανή κι η βρύση
αμοργιανή είν' κι η κοπελιά
που πάει να γεμίσει
αμοργιανό μου πέρασμα
να 'χεις καλό ξημέρωμα
Η αγάπη,που μας έδεσε,
πόνο δε θα γνωρίσει.
Είμαστε δυο σταλαγματιές
από την ίδια βρύση.
Νά 'μαι από καμιά μεριά όταν στερέψει η βρύση
να δω μωρέ με τι καρδιά θα φύγεις απ' τη ζήση
τι θα του δείξεις του θεού για να σε συγχωρήσει
[size=18] Τι, τι να σκεφτόταν ο Θεόςόταν σε έφτιαχνε και πως να 'χε νιώσει
τι, μήπως σε είχε ερωτευτεί κι αφού σε έστειλε στη γη
τώρα να το 'χει μετανιώσει... [/size]
Μεσʼ του κορμιού σου τη δροσιά
θα πιω το καλοκαίρι
μαζί σου γη και ουρανός
χορεύουν χέρι χέρι
μικρό καλοκαίρι κρυφή πυρκαγιά
βαθιά μεσ'την καρδιά μου τώρα καις
Έπεφτε βαθιά σιωπή στο παλιό μας δάσος,
"τρέξε να σε πιάσω" μου'χες πρωτοπεί.
Κι όταν έτριζε η βροχή στα πεσμένα φύλλα,
πόση ανατριχίλα μέσα στην ψυχή.
Ήταν και των δύο μας το λάθος
κι έτσι δε σε μίσησα ποτέ ...
Αν καμιά φορά χαθείς στο δάσος
πέρασε να πιούμε ένα καφέ...
Λάθος δρόμο πήραμε καρδιά μου πικραμένη
και τίποτα δε βγαίνει αν φταίω η αν φταις
Λάθος δρόμο πήραμε λάθος μονοπάτι
κι αν αξίζει κάτι είναι για τʼ όνειρο που χάθηκε να κλαις
Μες στη ζωή δρόμοι ανοίγονται σωρό
κι όποιον γουστάρεις τον τραβάς κι όπου σε βγάλει.
Μα είναι κι ένα μονοπάτι πονηρό,
που πάει ντουγρού στην κατηφόρα τη μεγάλη.
Κοιτα στιγμή που βρήκε πάνω στο καλύτερο..
Μη σταματάς.. λίγο ακόμα.. έλα.. τώρα..
Κοίτα που βρήκανε να βάλουν το περίπτερο
στην ερημιά του κόσμου μες την κατηφόρα !!!
Για μια στιγμή μονάχα μια στιγμή
μια ανάσα μια αναπνοή
για μια στιγμή που θα μασταν μαζί
θα έδινα μια ζωή
Για την πατρίδα κι όλους αυτούς
που δεκάρα για σένα δεν δίνουν
για γυναίκες, παιδιά, κουφούς και τυφλούς
που κατάμουτρα στους δρόμους
σε κοιτάν και σε φτύνουν
Χωρίς δεκάρα πώς θα παντρευτούμε Μανωλιό μου
πώς θα βάλουμε στεφάνι στον Αϊ-Γιάννη στον Αϊ-Γιάννη
Δύο χρόνια το καημένο μ' έχεις αρραβωνιασμένο
τρίτο δε θ' αντέξω μ' άλλον θα τα μπλέξω
τρίτο δε θ' αντέξω μ' άλλον θα τα μπλέξω
Χωρίς δεκάρα τι θα μαγειρεύω Μανωλιό μου
με αγάπη ποιος περνάει όταν πεινάει όταν πεινάει
άκουσε φίλε εμιγκρέ
ο χρόνος είναι χρήμα
με τους εργάτες μη μιλάς
την ώρα σου να την κρατάς
το γιο σου μην τον λησμονάς
πεινάει κι είναι κρίμα
Φίλε μου αν με βοηθάς όπως πάντα
πάρε τούτη την καρδιά
πάρε δύο τριαντάφυλλα και περπάτα
Βλέπεις κείνο το βουνό που τα δέντρα
φτάνουν ως τον ουρανό
τραγουδάνε τα πουλιά μέρα νύχτα
Στην πηγή μια κοπέλα θα βρεις και θα της πεις
στα μαλλιά της κόκκινα άνθη να φορεί
την καρδιά μου να χει στο στήθος της
Θ’ ανέβω και θα τραγουδήσω
στο πιο ψηλότερο βουνό.
Ν’ ακούγεται στην ερημιά
ο πόνος μου με την πενιά.
Πόνος που τρέφει δυνατά παιδιά
πόνος σα λίμνη ροδοπέταλα και φως
πόνος σα μια τεράστια μοναξιά
πόνος σα μόνος πικραμένος αδερφός
μόνος μου, μόνος μου
ένα τραγούδι μόνος μου
παράξενο θα πω
ένα κρυφό μου στίχο
Βγήκανε τ' άστρα κι οι κοπέλες με τ' άσπρα
κατεβαίνουν στην κάτω γειτονιά
τα παλικάρια παρατάνε τα ζάρια κι ανταμώνουν στου δρόμου τη γωνιά
Στου παραδείσου τα μπουζούκια θα με πάς κι αφού χορέψουμε και πάψει ο σαματάς
εφτά τραγούδια θα σου πω για να διαλέξεις το σκοπό
που θα μου πεις για να σου πω το σ' αγαπώ
Γειτονιά, ο δρόμος σου στενός,
παγωνιά και γκρίζος ουρανός.
Μαύρη ζωή, βράδυ-πρωί...
για συντροφιά μια συννεφιά.
Υπομονή, υπομονή, υπομονή ...
Μαλλιαροί τοξότες της Σκυθίας
με κοιτάζουν μες από εικόνες Παναγίας
Αριό χρυσόμαλλο κριάρι
βάφτισε κι εμένα στη θάλασσα τη μαύρη
με πνίγει τούτη η σιωπή
τούτη η στεναχώρια
στο δρόμο να 'χουνε γιορτή
κι εμείς να ζούμε χώρια
Μια στεναχώρια που χω απόψε
απ΄ την καρδιά μου βγαίνει καπνός
Τα δάκρυα μου πώς να τα κόψω
σε σένα τρέχει ο λογισμός
Αχ θα με φάει η στεναχώρια
που ζούμε χώρια που μα στε χώρια
απόψε στις ακρογυαλιές
αντιλαλούν διπλοπενιές
έλα κοντά μας φίλε να τα πιεις
κι απ' τα ωραία μας να τρελαθείς...όπα :razz:
Φτύνουνε τ' όνομά σου
Κατώτεροι θεοί
Ουρλιάζουνε κατάρες
γιατί σιωπάς εσύ
Άντρες μοντέρνοι κι απʼ τη βουή κατειλημμένοι
πίνουν, μεθάνε, τους φτύνουνε, γλεντάνε.
Μέχρι λοιπόν τη σκέψη σου καλά να κουλαντρίσεις
φύγε από τα ξέθωρα και τα ποδοπατήματα
κι όταν καλμάρουν οι καιροί έβγα να ζητήσεις
τα ρέστα σου απʼ τα νεκρά παραληρήματα.
Μα κάτι δεν πάει καλά μωρό μου με τους άντρες
και βάψανε τα μαλλιά και έχουν κρεμάσει χάντρες
Μα κάτι δεν πάει καλά μωρό μου και με σένα
να ξέρεις από φιλιά δεν βρίσκω πια κανένα
απ'το παράθυρο μου στέλνω
ένα και δύο και τρία και τέσσερα φιλιά
που φτάνουν στο λιμάνι
ένα και δύο και τρία και τέσσερα πουλιά
πως θα 'θελα να είχα
ένα και δύο και τρία και τέσσερα παιδιά
που σαν θα μεγαλώσουν
όλα να γίνουν λεβέντες για χάρη του Πειραιά
Σε σένα πάντα θα γυρνώ κι αν δε σου φτάνει
καράβι γίνε, να γινώ εγώ λιμάνι
να δούμε μάτια μου στο τέλος ποιος θα αντέξει
και ποιος καλύτερα το ρόλο του θα παίξει!..
Όλους τους ξέμπαρκους τους τρώει το σαράκι
κι όσοι ταξίδεψαν.. ζηλεύουν την Ιθάκη!
Κι όσα δεν έγιναν μην τρέχεις να προλάβεις
αφού δεν μπόρεσες ποτέ να καταλάβεις
πως ήσουν πάντα! απ' την αρχή μέχρι το τέλος
εσύ η ασπίδα μου, το τόξο και το βέλος...
Όλα δικά σου μάτια μου
κι ο πόνος σου δικός μου.
Eίδαν πολλά τα μάτια μου
στις γειτονιές του κόσμου.
Μάτια σαν και τα δικά σου
δεν υπάρχουν στο ντουνιά
κι όποιος τα γλυκοφιλήσει
χάρο δεν φοβάται πια
δεν έχει δρόμο να διαβώ
σοκάκι να περάσω
γωνιά να μη σε θυμηθώ
ημέρα να μην κλάψω
Μα εγώ μ΄ ένα άγριο περήφανο χορό
σαν αετός πάνω απ' τις λύπες θα πετάξω.
Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ,
σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ!!!
Θα πάω να χτίσω μια φωλιά στον ουρανό,
θα κατεβαίνω μόνο αν θέλω να γελάσω
Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ,
σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ!!!
ένας, μωρέ ένας
ένας αετός καθότανε
στον ήλιο και
λιαζότανε - μωρέ λιαζόταααανε!
ώώώώώώπα!
Ένας έρωτας αϊτός με ολόχρυσα μαλλιά
με σηκώνει πιο ψηλά για ένα γύρο μες στην πόλη
Ένας έρωτας αϊτός μ' ανεβάζει πιο ψηλά
ας μην έχω εγώ φτερά κι όμως με ζηλεύουν όλοι
Με τα φτερά του έρωτα
κι απόψε θα σ' αγγίξω
και μια βαθειά ραγισματιά
στον ύπνο σου θ' ανοίξω.
Βαθειά μεσάνυχτα διάλεξες να μ΄επισκεφτείς
κι αυτά που πέρασες θες να μου πεις
όλα τα γκρέμισες κι έφυγες δίχως ενοχές
τώρα ζητάς να ρθεις και κλαις
Μέσα σε χάρτινα τραγούδια και καπνούς
η πόλη παγιδεύεται και πάλι.
Σκούριασε τ' όνειρο σε γκρίζους ουρανούς
κι η νύχτα ενοχές κρυφές προβάλλει...
Μ'ένα όνειρο τρελλό,
όνειρο απατηλό...κλπ
Λυπάμαι αλλά το παραπάνω άσμα δεν έχει "κλπ" στους στίχους του. ]τρελό στην τρέλα του
και μην τον συνεφέρεις
τι κρύβει μέσα το μυαλό
ενός τρελού δεν ξέρεις
Με το μυαλό να καταργεί τη λογική
και σε παράλογες να φτάνει υποθέσεις
χάνω τον έλεγχο την αυτοκριτική
κι εσύ δεν ξέρω μέχρι πού θα το αντέξεις
Μαύρος,βαρύς ο ουρανός,
απόψε που'ρθες να με βρεις.
Είναι μεγάλος ο καημός,
να τον αντέξεις δεν μπορείς.
Δεν το μπορείς όσο κι αν θες να με ξεχάσεις
δεν το μπορώ ότι κι αν πω να σ' αρνηθώ
δεν το μπορείς να γίνεις χτες και να περάσεις
δεν το μπορώ με τον καημό να μετρηθώ
Έχω μια αγάπη φλέβα στο λαιμό
Μου τραγουδάει έναν παλιό [size=14]καημό[/size]
Κι όσο πλαγιάζω τόσα ξύπνια αντέχει
Έχω μια αγάπη κοφτερό γυαλί
Χίλια κομμάτια κόβει το φιλί
Κι ας με ματώνει ξέρω με προσέχει
Ανάμεσα στα λόγια σου και στο γλυκό σου πόθο
πως με ζητάς πως μʼ αγαπάς το βλέπω και το νιώθω
Φιλί-φιλί σʼ ανάστησα μες της καρδιάς το αίμα
κι απ την ζωή πήρε ζωή μες της ζωής το ψέμα
Κατάματα στο βλέμμα σου κοιτάζω τʼ όνειρό μου
το ξέρω πόσο μʼ αγαπάς γλυκό παράπονό μου
η κατάρα του κόσμου όταν μπαίνει
στα γαλάζια της φλέβας νερά
σαν τη μέλισσα τρέχει στο αίμα
το κεντρί της ανάβει φωτιά
Θα 'μαι πάντα εγώ μες το όπλο σου σφαίρα
να σκοτώνεις αυτούς που σκοτώνουν τη μέρα
Με τα μαύρα γυαλιά και το άσπρο φουστάνι
να κοιτάς μακριά τη φωτιά στο λιμάνι.
Βάαααλε το κόκκινο φουστάνι,
εκείνο που σε κάνει να μοιάζεις πυρκαγιά.
Έλαααα και μη μετράς την ώρα,
τα νιάτα είναι δώρα που καίνε σαν φωτιά.
Έλα κοντά μου στην αγκαλιά μου
αχ ένα βράδυ στη κάμαρα μου
Έλα κοντά μου στην αγκαλιά μου
να σε χορτάσω με τα φιλιά μου.
Σήμερα σ'έχω αγκαλιά
και με αμέτρητα φιλιά
θα σε γεμίσω
και στο γλυκό το δειλινό,
ακόμα και τον ουρανό
θα σου χαρίσω.
Mην τον ρωτάς τον ουρανό
το σύννεφο και το φεγγάρι
το βλέμμα σου το σκοτεινό
κάτι απʼ τη νύχτα έχει πάρει
Αυτό το σπίτι που το βλέπεις σκοτεινό,
τον παλιατζή απόψε να 'ρθει περιμένει...
για να μαζέψει ακόμα ό,τι μένει
από μια αγάπη που χτυπήθηκε σκληρά
κι από του μαύρου χωρισμού τη συμφορά.
Ακόμα κι αν πρέπει να παραδώσω όλες μου τις ελευθερίες
ακόμα κι μου πούνε να αλλάξω ιδέες και θεωρίες
θα σ' αγαπάω μακριά σου ούτε λεπτό να ζήσω δεν μπορώ
Δώσ'μου μια μέρα
Να κατοικήσω στα μάτια σου
Δώσ'μου μια νύχτα να παραδώσω ψυχή
Σαν τον αγέρα
Σφυρίζω στα μονοπάτια σου
Τη μοναξιά μου δεν την ξεπλένει η βροχή
σου σφυρίζω για να βγεις σου σφυρίζω
και σιγομουρμουρίζω σ' αγαπώ σ' αγαπώ
σ'αγαπώ για το τώρα το πριν το μετά και το πάντα
σ'αγαπώ η καρδιά μου τρελάθηκε βαράει σαν ξεκούρδιστη μπάντα
σ'αγαπώ θα με βρείς το πρωί όταν όλα τα φώτα θα σβήσουν
θα'μαι εδώ και ξανά όπως όλα τελειώνουν έτσι θ'αρχίσουν
Φώτα απόμακρα αργές μουσικές
στάχια σε ηφαίστεια δίνη
ήρθαν τα νέα σου χτες ή προχτές
που είχε ρεπό η σελήνη
Σε είδε ο Χόρχε να σκάβεις στοά
στο Κατμαντού απ' τις Μυκήνες
νύχια αγγέλων στο μπράτσο δεξιά
και στο άλλο μωβ νυχτερίδες
Τα λόγια σου γεμάτα προσβολές
όσα κι' αν ζήσαμε τέλειωσαν μου λες
στα ίχνη που αφήσαν ποιητές
φωλιάζουν νυχτερίδες και σκιές
πάνω στα ίχνη που αφήσαν ποιητές
φωλιάζουν νυχτερίδες και σκιές
Ίχνη πικρού Σαββάτου στα αποτσίγαρα της Κυριακής
ρόδα με αγκάθια κάκτου στα προσπεράσματα της άσπρης γραμμής
πόθοι σε ξένο σώμα ποιος σου ορκίστηκε και θέλεις πολλά
λάθη σε τρύπιο στρώμα να σε σκιάζουν του Καβάφη κεριά
Στρώσε το στρώμα σου για δυόοοοοοο,
για σένα και για μένααααααα,
ν' αγκαλιαστούμε απ' την αρχήηηηηηηηη,
να 'ναι όλα 'ναστημένααααα.
Αρχή και φινάλε σκοτάδι και φως
αγάπη πανάρχαιο δράμα
Σʼ ακούω καρδιά μου δεν είμαι κουφός
αγάπη τι δύσκολο πράγμα
Σωρός αναμνήσεις δεν πάει καιρός
αγάπη και γέλιο και κλάμα
απ' τα μαλλάκια σου κρατιέμαι στη ζωή
πριγκήπισσά μου εσύ, Μαρία και Ελένη
στις μαύρες μπούκλες σου γερά έχει πιαστεί
η μοίρα που ζητά η ψυχή ήσυχα ν' ανασαίνει
είναι το γέλιο σου που γράφει μουσική
είναι το γέλιο σου που τη χαρά ανασταίνει
Βγήκε βουρκωμένο το φεγγάρι
κι έβαλε φωτιά στον ουρανό
κι ένα πικραμένο παλικάρι
κλαίει στο δικό σου το στενό
Πριγκίπισσα πριγκίπισσα
πριγκίπισσα της γειτονιάς
μπορεί να γίνω και φονιάς
για σένα που δεν με πονάς
αχ παλικάρι μου
τα τραίνα φύγαν
δεν έχει δρόμο για μισεμό
κι όσοι μιλούσαν για λυτρωμό
πες μου πού πήγαν, πες μου πού πήγαν;
αχ! παλληκάρι μου!
Τρένα στους σταθμούς λησμονημένα
όλα μου τα όνειρα δεμένα
Το χαμόγελό σου καρτερούν
τα δυο μάτια σου που λαχταρούν
μάτια μπλε
καλοκαιρινά
σα δυο στάλες Αιγαίο...
Καλοκαιρινά ραντεβού πάνω στο σώμα σου
καλοκαιρινά σ' αγαπώ στην αμμουδιά
όλο το νησί ένα βότσαλο στα πόδια σου
ολόκληρη η γη η δική σου αγκαλιά
να κοιμηθούμε αγκαλιά
να μπερδευτούν τα όνειρά μας
και στων φιλιών τη μουσική
ρυθμό να δίνει η καρδιά μας
να κοιμηθούμε αγκαλιά
να μπερδευτούν τα όνειρά μας
για μια ολόκληρη ζωή
να είναι η βραδιά δικιά μας
Αγκαλιά και πλάι-πλάι
κοιμηθήκαμε στην άμμο
κι ονειρεύτηκα βραδιά του Μάη
πως παρέα ήμασταν στη Σάμο
Μια νύχτα σ' ονειρεύτηκα σταθμούς να ζωγραφίζεις
κι το 'νιωσα πως ήθελες να φύγεις
Στα πιο πικρά τραγούδια μου ακόμη τριγυρίζεις
με λόγια ερωτικά και τα τυλίγεις
Μια νύχτα τρελλή σπάστο γυαλί
κόψε με όμως έλα
μια νύχτα αν τολμάς κάνε για'μας
την πιο μεγάλη τρέλλα...
Τρελάθηκαν οι μπέμπηδες και αμολάν μπαλόνια
τρελάθηκαν κι οι τράπεζες απ' τα πολλά κανόνια
τρελαίνομαι τρελαίνεσαι και όλα είναι τρέλα
από την Πόλη έρχομαι και στην κορφή κανέλα
Αερικό, αερικό,
λένε τα μάτια που αγαπώ.
Τώρα θα ανάψω μια φωτιά,
στα κυπαρίσσια του νοτιά
και στην ψηλότερη κορφή,
θα σ' έχω μάνα κι αδερφή.
Αερικό, αερικό,
λέν την αγάπη που αγαπώ.
λένε για μένα οι όμορφες που ζήσαμε μαζί
πως είμαι ένα αδιόρθωτο ρεμάλι τελειωμένο
πως μια κατάρα έχω βαριά και μέσα μου θα ζει
να με κρατάει στη μοναξιά σκληρά φυλακισμένο
λένε για μένα.......
μοναξιά μου όλα μοναξιά μου τίποτα
΄μη μ' αφήνεις τώρα που είν' όλα πιο δύσκολα
Δύσκολα χρόνια δύσκολα λόγια κρυβόσουν χωρίς αφορμή
τα μάτια σου όνειρο σε κράτησαν όμηρο σε ξένο κορμί
παιδί το φοβόσουν θυμάμαι κρυβόσουν να μην καταλάβει κανείς
κανείς να μη ξέρει αυτό που θα φέρει το άλλο σου εγώ πιο νωρίς
Δεν είναι μόνο όσα κάνω
είναι κι εκείνα που ξεχνώ
[size=14]λόγια[/size], τσιγάρα, αναπτήρα
και την ανύποπτή μου μοίρα
που το 'φερε να σ' αγαπώ.
Κι εσύ που όλα τα θυμάσαι
μέχρι κεραίας όπως λες
αρέσκεσαι να μ' ανακρίνεις
τα λάθη μου να μην αφήνεις
χωρίς συγκρίσεις με το χτες
Κάτι απόψε μου συμβαίνει
και ο ύπνος δε με παίρνει
ανάβω το φως και γυρίζω να δω αν κοιμάσαι
μα εσύ με κοιτάς και τί έχω ρωτάς
μήπως σκέψεις τρελές μου καρφώνονται στο μυαλό
Επειδή σ΄αγαπώ συμβαίνουν αυτά
κοιμήσου εσύ σου λέω τρυφερά
τσιγάρα ανάβω και σβήνω με τόση μανία
και μεσ΄τους καπνούς ταξιδεύει ο νους
κι απ΄τα μάτια μπροστά η ζωή μου περνά σαν ταινία
Βλέπω δρόμους στενούς χωρίς ουρανούς
νεκρές αγκαλιές χαμένες χαρές
μα υπάρχεις εσύ κι αντέχω ακόμα ζω
και ζω τις στιγμές μεγάλες μικρές
ξεχνώντας το χτες στο σώμα σου που αγαπώ
αδυνατούσα να το γράψω μισό ...
Αμφιβολίες το μυαλό μου βασανίζουνε πολλές
αμφιβολίες τρελές αμφιβολίες τρελές
Αμφιβολίες την καρδιά μου βασανίζουνε πολλές
αμφιβολίες τρελές αμφιβολίες τρελές.
Ενάντια σε κάθε λογική
παράνομες εικόνες στο μυαλό μου.
Ξυπνούν την κάθε μου στιγμή,
κουράστηκα να ψάχνω στο εγώ μου.
κάθε πρωί που κίναγα να πάω στη δουλειά
φεύγανε σαν πουλιά τα ψαροκάικα
κάθε πρωί σκαρώναμε μαζί με το Μηνά
ταξίδια μακρινά ως την Τζαμάικα
Πηγαίναμε να βρούμε τον κρυμμένο θησαυρό
ρουμπίνια διαμάντια ασήμι χρυσό
στης πόλης τη ζούγκλα σε μέρη μακρινά
χαθήκαμε και γίναμε πολύχρωμα πουλιά
Ταξιδιώτες μες το σκοτάδι
ξεκινήσαν το πρωί και τους χάσαμε το βράδυ
τα όνειρα τους γεμάτα χρώμα
αλλά αυτοί που τους θυμούνται περιμένουνε ακόμα
σμαράγδια και ρουμπίνια θα σου φέρω
απ' της Ινδίας τις μακρυνές ακτές
σμαράγδια και πολύτιμα στολίδια
σώπασε μωρό μου και μην κλαις
Πώς βαριέμαι σε τούτη την ακτή
που ο ήλιος με ξεραίνει
δεν είμ' έρημος, δεν είμαι νησί
μα ούτε κι η Ελένη
και το 'ξερες.
κι εσύ Ελένη
και κάθε Ελένη
της επαρχία της Αθήνας κοιμωμένη
η ζωή σου να το ξέρεις είναι επικηρυγμένη
να πεθαίνεις για την Ελλάδα είναι άλλο
κι άλλο εκείνη να σε πεθαίνει
κι εσύ Ελένη
και κάθε Ελένη........
Που πήγαν οι μέρες που πήγαν οι μήνες που πήγαν τα χρόνια
φωτιά στα Χαυτεία καπνιά στην Αιόλου βρωμιά στην Ομόνοια
ουρλιάζουν τριγύρω Φολκσβάγκεν και Φίατ Ρενό και Τογιότα
σε λίγο νυχτώνει στην έρημη πόλη θ' ανάψουν τα φώτα
κι άνθρωποι μονάχοι μες την κόλαση ετούτη θα γίνουν λαμπάδα
πώς τα κανες έτσι τα μαύρα παιδιά σου Ελλάδα Ελλάδα
Πού να 'βρω τέσσερα σπαθιά
και μια [size=14]λαμπάδα [/size]στη γροθιά
φωτιά να βάλω σήμερα
και να τον κάψω σίγουρα
τον κόσμο αυτό που αγάπησα
και μ' άφησε και σάπισα
Σήμερα μέρα σκοτεινή
κι έχει μεγάλη συνοχή
ανακυλήθη ο ουρανός
κι έπεσε ο Τίμιος Σταυρός
Απόψε κλαίει ο ουρανός,
για σένα και για μένα.
Τα λόγια μας σκορπίσανε
και είναι πια χαμένα.
Eμείνανε τα χείλη μας
βουβά και παγωμένα.
Κι είναι βαρύς ο ουρανός
και κλαίει απελπισμένα.
Απόψε σε θέλω, σε θέλω ξανά
μα εσύ πουθενά εδώ γύρω
απόψε σε θέλω, σε θέλω πολύ
να γίνεις χαλί και να γείρω..
θέλεις να γίνεις οπαδός;
μάθε το ζήτω κι έλα μαζί μας
αυτός είν' ο πατέρας σου
αυτή είναι η μητέρα σου
Σσ'αυτόν τον τόπο εγεννήθηκες
σ' αυτό το ποτάμι σε βαφτίσανε
και αυτό το όνομα σου δώσανε
Το ποτάμι πίσω δε γυρνάει
δε γυρνάει στα βουνά
η καρδιά μου πάντα μπρος κοιτάει
και σε ψάχνει στ' ανοιχτά
Πάλι [size=14]καρδιά [/size]μου άρχισες ξανά
να ψάχνεις μες στα σκοτεινά
τα ίδια μονοπάτια
Πάλι καρδιά μου άνοιξες δουλειά
και ξενυχτάς κάθε βραδυά
για τα δικά του μάτια
Κάθε λιμάνι και καημός,
κάθε καημός και δάκρυ
κι είναι η ζωή του καθενός,
θάλασσα δίχως άκρη.
Σ' εσένα πάντα θα γυρνώ.. κι αν δε σου φτάνει
καράβι γίνε.. να γενώ εγώ λιμάνι!!!
να δούμε μάτια μου στο τέλος ποιος θ' αντέξει ...
και ποιος καλύτερα το ρόλο του θα παίξει ...
Δυό πράσινα μάτια μέ μπλέ βλεφαρίδες μέ έχουνε κάνει τρελλό.
Kαρδιά μου,νά ξέρεις τά μάτια πού είδες πώς δέν θά σού βγούν σέ καλό.
μάτια μπλε καλοκαιρινά
σαν δυο στάλες Αιγαίο...
Καλοκαιρινά ραντεβού πάνω στο σώμα σου
καλοκαιρινά σ' αγαπώ στην αμμουδιά
Όλο το νησί ένα βότσαλο στα πόδια σου
ολόκληρη η γη η δική σου αγκαλιά
να κοιμηθούμε αγκαλιά, να μπερδευτούν τα όνειρά μας
και στων φιλιών τη μουσική ρυθμό να δίνει η καρδιά μας
να κοιμηθούμε αγκαλιά, να μπερδευτούν τα όνειρά μας
για μια ολόκληρη ζωή να είναι η βραδιά δικιά μας
Όνειρα ζωής που χάθηκαν στο χτες
περνάνε σαν ταινία από μπροστά μου
και σύννεφα με θύμησες βουβές
να σκιάζουν μʼ εμμονή τη μοναξιά μου
μοιάζουν τα όνειρά μας με ταινία φαντασίας
σινεμά είναι ο κόσμος, Πειραιώς και Κηφισίας
κι όταν φτάνει η σειρά μας άλλοι μπαίνουν πάντα πρώτοι
και για μας μένει μια θέση πίσω πίσω στον εξώστη
στριμωχτά....
Αλλο ένα πρωί που φεύγεις
Δίχως να μου πείς
που πάς και πότε θα γυρίσεις
τα ρούχα σου πολλά
σε μια βαλίτσα στριμωχτά
πάλι μόνη θα μ΄ αφήσεις
Ρούχα από χώμα και νερό προτού φορέσεις
ήμουν μαζί σου σε έναν άλλον ουρανό
κι αν ξέχασες το δρόμο είμαι εδώ
να σου θυμίσω τα παλιά να μην πονέσεις
κι εγώ που ζω για πάντα εδώ
κι όλο φεύγω το τέλος πριν να δω
κάθε νύχτα που περνάει γυρίζω ξανά
σκοτάδι γίνομαι και παραδίνομαι
στο ρυθμό σου που καίει ακόμα
αυτό το σώμα που μένει χρόνια χωρίς σκιά
κάθε νύχτα που περνάει σαν ταινία
κι ό,τι ζήσαμε προβάλλεται
με φόντο την πλατεία
κάθε νύχτα που περνάει πάντα εδώ...
κι όλο φεύγω πριν μείνουμε μόνοι
το τέλος μην δω....
Με χάδια τρομαγμένα,
με διψασμένα χάδια
του νου μου τα σκοτάδια
απόψε ντύνομαι
Λευκό πανί υψώνω
και πάω όπου με πάει
αυτό που με σκορπάει,
σου παραδίνομαι
Πάει ξαναγυρνάει μας τυραννάει η φλόγα αυτή
μα όποιος αγαπάει πώς να της κρυφτεί
Πάει ξαναγυρνάει φεγγοβολάει η νύχτα αυτή
και όποιον αγαπάει τον κερνάει γιορτή
Έλα μη μου καίγεσαι,
θα σου χαρίσω ό,τι θες
έλα μη μου καίγεσαι,
όλα μου τ' αύριο και τα χθες
στο τώρα θα τα κλείσω
Όσα η αγάπη ονειρεύεται,
τα αφήνει όνειρα η ζωή.
Μα όποιος στ' αλήθεια ερωτεύεται
κάνει τον πόνο προσευχή,
βαρκούλα κάνει το φιλί
και ξενιτεύεται.
Θεςνα γίνω άλλος να μην είμαι πια εγώ
μέσα στο κόσμο αυτό που έφτιαξες να ζω
να΄μαι καθρέφτης της δικής σου λογικής
που θα σε βλέπει και θα λέει ότι πεις
να ψάξω αλλού το άλλο μου μισό
αυτό που πάντα μ΄άφηνε μισό
να΄μαι καθρέφτης σε όλα αυτά που εσύ θα θες
μα αν το μπορώ ποτέ δεν ρώτησες..
Κι αν είμαι εγωκεντρικός ..
εγώ είμαι ολόκληρος μωρό μου
γι αυτό μπορώ να σ' αγαπώ
και σ' αγαπώ σαν εαυτό μου
δεν είσαι το άλλο μου μισό
εγώ μισώ ό,τι χωρίζει
είσαι το άλλο μου εγώ
αυτό που γουργουρίζει ....
Μπορώ να κάνω πως δεν ακούω
μπορώ να κάνω ότι δεν βλέπω
τα πταίσματα σου τα παραβλέπω
μα ένα πράγμα δεν επιτρέπω
Την απιστία δεν τη συγχωράω
γι' αυτό αν θέλεις να σε αγαπάω
ποτέ να μη σκεφτείς να μου την κάνεις
γιατί να ξέρεις ότι με χάνεις
Λέγε μου "Σ’ αγαπώ" ξανά
πες το μου να πεθάνω!!!
λέγε μου "Σ’ αγαπώ" γλυκά
ξανά, ξανά και ξανά...
Θέλω να τ' ακούω να το λες,
θέλω να τ' ακούω να με καις,
θέλω να τ' ακούω να το λες,
και από μένα, και από μένα ό,τι θες... !!!
αν πεθανω τι θα κανεις να ξαναζεστανεις
τα χλωμα σβηστα μου χειλη που παγωσανε
ασε με στο μεθοκοπι ετσι ειναι οι ανθρωποι
τοσο αμαρτωλοι κι ωραιοι τοσο ανθρωποι
δεν σου μαθανε ακομη τι θα πει συγγνωμη
σαν γυαλι κοβει η ματια σου η απανθρωπη
Υπάρχουν κι άλλοι δρόμοι κι άλλοι τρόποι
δε τέλειωσαν με σένα οι ανθρώποι
χτυπούν τόσες καρδιές στην οικουμένη
θα υπάρχει κάποια που με περιμένει ...
Δρόμοι όλο λάσπη και σπίτια ρημαδιό
που να χωρέσει τ’ όνειρο σε κάμαρη δυο πήχες
Έλα καλή μου φόρεσε τ’ άσπρο μαντίλι που είχες
και τ’ αύριο πιο καλό απ’ το χτες για μας τους δυο
έλα, μη μου καίγεσαι
θα σου χαρίσω ότι θες
έλα μη μου καίγεσαι
όλα τα αύριο και τα χθες
στο τώρα θα τα κλείσω !!!
Κι άν αλλάξαμε λόγια βαριά
γύρνα πίσω καί ξέχνα τα πιά,
θά σού κλείσω τό στόμα μέ χίλια φιλιά
καί άς πάν'στην ευχή τά παλιά.
εγώ δε θέλω τα φιλιά να 'ναι σαν επισκέπτες
που 'ρχοντε από μοναξιά
κι ένα πόθο μοναχα
σβήνουνε.. και φεύγουνε σαν κλέφτες ...
Τα μανιφέστα του καιρού σου μίλα
κίτρινα λόγια με σινιέ ξεφτίλα
πουλάει η μοναξιά χιλιάδες φύλλα
όταν ποζάρει στο φακό
Γλυκιά ακίνητη θολή νιρβάνα
δεν έχεις έρωτες μα έχεις πλάνα
έχεις οθόνη μα δεν έχεις μάνα
ούτε ένα χέρι φιλικό
Άκου κοινό!
Λάθος προφίλ του ανθρώπου ο νους
δεν αντέχει κόσμους αληθινούς
κόλαση υπάρχει μονάχα για τους ζωντανούς
λόγια λόγια όλο λόγια είσαι τελικά
αχ να τα έκανες και πράξη έστω μια φορά
λόγια λόγια της στιγμής συγνώμες κι ενοχές
δεν πιστεύω ούτε λέξη ότι και να λες
Άνοιξε Πέτρο άνοιξε να μπω να ξαποστάσω
από τη γη στον ουρανό κουράστηκα να φτάσω
τι παριστάνεις τα ες ες και μου γυρεύεις πάσο
θα μ' αναγκάσεις τελικά το στόμα να χαλάσω
Γιατί να μην ξέρω τις νύχτες τι κάνεις
γιατί ξένο άνθρωπο να παριστάνεις
γιατί, γιατί
Γιατί να΄χω γράψει στην πόρτα μου τέλος
γιατί να με σκίζει του πόνου το βέλος
γιατί,γιατί
Γιατί στον καθρέπτη να βλέπω εσένα
γιατί τα όνειρά μας να πάνε χαμένα
Γιατί πες μου γιατί
Αποφασίζω, πρέπει να φύγω
κι όλο σε σκέφτομαι,
αποφασίζω, θέλω να μείνω
πόσο παιδεύομαι,
αποφασίζω κι όσο το τέλος έρχεται,
αυτό που έχω μες στο μυαλό μου
δεν ανατρέπεται.
Το θολωμένο μου μυαλό
μ' έχει προδώσει προ πολλού
του λέω αλλού και τρέχει αλλού
με κάνει και παραμιλώ
Παίζει με το ήλιο το νερό
τρέχει, τρέχει, τρέχει το νερό
παίξαμε και μεις με τ' όνειρο
τρέχει τρέχει τρέχει το νερό στο μύλο
κι όλα γίνονται βαριά
στου καιρού τη ζυγαριά
Σκοτείνιασαν τά πέρατα κι ερήμωσαν οί δρόμοι
κι εμένα τό κορίτσι μου δέν φάνηκε ακόμη.
Απόψε είναι βαριά
η δόλια μου καρδιά.
Αντίο δρόμοι του Βερολίνου
τον χωρισμό σας στα μάτια μου πίνω
μη με ξεχάσετε, κι εγώ ας ρωτώ
υπήρξα κάποτε στ' αλήθεια εδώ
ματια μου μες στα ματια σου
μεθάνε οι εποχές
και μια ζωή την άνοιξη μου κρύβουν
θα 'ναι σα να μπαίνει η άνοιξη
θα 'ναι ουρανού κατάνυξη
θα 'ναι σα να μπαίνει η άνοιξη
στα ξαφνικά
Έτσι ξαφνικά έτσι ξαφνικά
Όπως μπήκες στη ζωή μου θα φοβάμαι μην σε
Χάσω ξαφνικά
φοβάμαι όλ' αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα...
Εμένα λόγια μη μου λες και μη με περιπαίζεις
μπορεί μια μέρα να με δεις διευθυντή τραπέζης
αβέρτα τα χιλιάρικα στους φίλους μου θα δίνω
και με λουλά πολίτικο το ναργιλέ θα πίνω
Αχ πατρίδα μου καημένη
ποια κατάρα σε βαραίνει
Κι απέξω από την πόρτα μας
οι ξένοι σούρτα φέρτα
το αίμα τον ιδρώτα μας
να πίνουνε αβέρτα
Πατρίδα ζητάμε για τους ταπεινωμένους
κι εσύ με το μαχαίρι σου Ζαπάτα Εμιλιάνο
δίκαια μας μοιράζεις
των πατεράδων τις κληρονομιές
Πατρίδα ζητάμε κι οι ντουφεκιές τρομάζουν
και τ' άλογα τρομάζουν τα γένια των δημίων
κι όλες τις φυλακές
Μην περιμένεις λασπωμένε χωρικέ
ερείπιο τ' ουρανού, γονατιστός αν μείνεις
Σήκω και τρέξε, τρέξε καβαλάρη
μαζί με τον Ζαπάτα, τον αρχηγό μαζί
Μπορασίτα, Μπορασίτα
μαζί μου ήθελα να 'ρθεις
μα εσύ μου είπες όχι
αγάπη μου επικίνδυνη
φοβάμαι και τη σκιά σου
ερείπιο με κατάντησες
με τον άπιστο τον έρωτά σου
Είμαι μια μαύρη σκιά που τριγυρνάει τα βράδια
φορώ μια μάσκα υγρή και δεν με βλέπει κανείς
έχω συχνά ακεφιά κι είναι τα μάτια μου άδεια
και μια ταμπέλα στην πλάτη "ζητείται Πατρίς"
Με κυνηγά η στενοχώρια
Κι όταν όλα πάνε καλά
Σπάει ο διάολος τα πόδια
Κι έχω πάλι ακεφιά
Μα πες μου αυτό που μ’ ανεβάζει
Κι απ’ τη θλίψη μου με βγάζει
Πες μου πόσο
Σ... Σ... Σου λείπω
Σ... Σ... Σου λείπω
Σ... Σ... Σου λείπω
Μια στενοχώρια που έχω απόψε
απʼ την καρδιά μου βγαίνει καπνός
τα δάκρυά μου πώς να τα κόψω
σε σένα τρέχει ο λογισμός
μία φούντωση, μια φλόγα
έχω μέσα στην καρδιά
λες και μάγια μου 'χεις κάνει
Φραγκοσυριανή γλυκιά,
λες και μάγια μου 'χεις κάνει
Φραγκοσυριανή γλυκιά.
Βάζω ένα λουλούδι στο πέτο
και χαμόγελο σκέτο κουφέτο
αχ! μια φούντωση έχω στα στήθια
και μετράω σφυγμούς εκατό!!!
Έχεις καιρό να μου φέρεις λουλούδια
το σ' αγαπώ να μου πεις με τραγούδια
μες στο κορμί σαν ψυχή σε κλειδώνω
που με κοιτάς μες στα μάτια και λιώνω
Εγώ φοβούμουν ν' αγαπώ
τώρα το λέω όπου βρεθώ
πως από έρωτα για σένανε πεθαίνω
Αγαπάω !!! μοιάζει καινούριο και ωραίο ό,τι κοιτάω
Ωραίο πράγμα ο έρωτας
μόνο που έχει μια δυσκολία
χρειάζονται το λιγότερο δύο
στη φαντασία του ενός
έτσι που το ένα μηδέν του άλλου
να 'ναι μηδέν μηδέν του μηδενός
μεγάλο πράγμα το αίσθημα
μα έλα που έχει και λίγο ζόρι
χρειάζεται το λιγότερο έναν
για να υπάρξει γενικώς
το μηδέν θα κάνω κύκλο
κι εκεί μέσα θα χορεύω
κι ας μην ξέρω πού πηγαίνω
κι ας μην ξέρω τι γυρεύω
τη ζωή μου μηδενίζω
πάει να πει πως ξαναρχίζω
τη ζωή μου μηδενίζω
πίσω δεν ξαναγυρίζω!
Πάλι θα πιω και θα με βρουν σε μαύρο χάλι
στον κόσμο μου να ζω
για σένα όμως πέφτω χαμηλά
για σένα τον εαυτό μου μηδενίζω
ποτέ σου δεν μου φέρθηκες καλά σου το θυμίζω...
Μαύρο κρασί σαν αίμα ταύρου στην αρένα
αδειάζει εύκολα το δεύτερο πακέτο
το μηχανάκι του καιρού δεν έχει φρένα
και η αγάπη σου κρατάει ένα στιλέτο
Είναι το σώμα σου γεμάτο ναρκοπέδια
σκιά που κρύβεται στη νύχτα του καθρέφτη
μέσα μου βλέπω πυρκαγιές και μαύρα σχέδια
όμως σε θέλω μ' ένα πάθος χαρτοπαίχτη
Τρελό κοκτέιλ σου σερβίρει το ποτήρι μου
Τα κρύα χείλη του γυρεύουν τα δικά σου
Τσιγάρο σκέτο σου προσφέρει το πακέτο μου
Κι όλα τα σπίρτα μου ανάβουν στο άγγιγμά σου
Να γράφεις να τηλεφωνείς και ας μη μένει εδώ κανείς
Αφού το ξέρω θα χαθείς τόση αγάπη δεν μπορείς
Να γράφεις να τηλεφωνείς και ας μη μένει εδώ κανείς
Ένα ποτήρι θάνατο θα πιω απόψε να μεθύσω,
τα καλοκαίρια πές μου πώς μπορώ μονάχος μου να ζήσω.
Ένα ποτήρι θάνατο θα πιω απόψε να μεθύσω,
σε μονοπάτι αδιάβατο θα βγω, θα βγω να σε ζητήσω...
Μες στη ζωή δρόμοι ανοίγονται σωρό
κι όποιον γουστάρεις τον τραβάς κι όπου σε βγάλει
μα είναι κι ένα μονοπάτι πονηρό
που πάει ντουγρού στην κατηφόρα τη μεγάλη
Στο Lido και στην Αρτζεντίνα
το μετάξι κι η ποπλίνα
στη μεγάλη την πλατεία
η αγία η αγία αλητεία
Στην Πλατεία Αβησσυνίας
μες στα παλιατζήδικα,
κάτω στο Μοναστηράκι
με τα σουβλατζήδικα
Το παιδί μας έπεσε
κάτω από την βέσπααααα.
νταμπαντού-ντάμπα-ντάμπα-ντούουυουου...
κι έσπασε το πόδι του,
κοινωνία ψεύτραααα.
νταμπαντού-ντάμπα-ντάμπα-ντούουυουου...
Τη Βέσπα που μου άρεσε την πήρα ασημί,
κι απάνω της καβάλησαν τρεις νύχτες τσακωμοί,
μου είπες για τη Βέσπα μου επίθετα βαριά,
και δεν θα κάτσεις κούκλα μου ούτε για μια βραδιά
Βαριά με δέρνει το ανεμοβρόχι
χαρά στον που χει μια φυλακή
για να κουρνιάσει και να ξεχάσει
αχ τη ζωή του την άδικη
Και αν σε κλείσει η τράπεζα μες στη φυλακή
κάθε μέρα θα 'ναι Κυριακή
μη σε νοιάζει όλα θα είναι πληρωμένα
αχ, να με μαζεύανε κι εμένα
Σφύριξε χαρούμενα μπορείς
δες τη φωτεινή πλευρά της ζωής
ΜΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΟΙΟΣ ΤΟ ΠΕΡΙΜΕΝΕ
ΠΩΣ ΘΑ ΤΑΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ,ΜΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗ ΗΡΘΕΣ ΜΕ ΤΣΙΠΟΥΡΟ ΠΙΩΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΡΑΚΗ
ΜΠΗΚΕΣ ΚΑΙ ΠΗΡΕΣ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ
ΜΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗ.....
Πήρες την καρδιά μου,
πήρες το μυαλό μου...
πάρε να φοράς
και το πουκάμισό μου.
το πουκάμισο το θαλασσί μια φορούσα εγώ και μια εσύ
χρυσή κλωστή και βελονιά ποιος θα δικάσει το φονιά
αυτόν που σε κανε να κλαις για αμαρτίες μου παλιές
Πικρός καφές ο χωρισμός σκέτο δηλητήριο,
η ζωή μου μακριά σου έγινε μαρτύριο...
πες μου-πες μου-πες μου γιατί το έκανες αυτό;
Τι αμαρτίες έχω κάνει δεν αντέχω άλλο φτάνει
τι αμαρτίες εγώ πληρώνω και ποτέ δεν ξεχρεώνω.
Για όλους και για όλα εγώ πληρώνω
τον εαυτό μου κάθε μέρα νιώθω και πιο μόνο
πληρώνω γι' αυτά που έζησα στη γη με τόσο πόνο
πληρώνω για ότι έκανα χωρίς να μετανιώνω
πληρώνω για των ελπίδων μου τον άγριο το φόνο
πληρώνω για τόσα όνειρα που μέσα μου σκοτώνω
Για ό,τι έχω κάνει δε μετανιώνω, δε μετανιώνω
είναι η ζωή μια πλάνη, γεμάτη δάκρυ και ψέμα μόνο
και πίστεψα σ' εσένα.. κι εσύ ήσουν ψέμα, κι εσύ ήσουν ψέμα ..
για ό,τι έχω κάνει δε μετανιώνω, δε μετανιώνω ...
Ένα ψέμα σαν Βαρδάρης σήκωσε θυμούς
τρέχα τώρα να φρενάρεις λύπες και καημούς
ένα ψέμα κι απ' τ' αστέρια πιάσαμε βυθό
κι όπως ήρθα μες στη νύχτα έτσι θα χαθώ
Και θα χαθώ, θα χαθώ, θα χαθώ! ένα πρωί
σε μια ελεύθερη ιδέα, αναρχική !!!
εκεί που ο έρωτας θα είναι ΠΑΝΤΑ γιορτή ...
θα χαθώ, θα χαθώ ένα πρωί !!! ...
Πρωί-πρωί που ξεκινώ
χαμογελώ στον ουρανό
χαμογελώ στους γείτονες
καθώς τους προσπερνάω
κι όταν θα ρθει το δειλινό
στο σπίτι μου το σκοτεινό
πάλι με το χαμόγελο
μ' αρέσει να γυρνάω
κι έμαθα με χαμόγελο
τη φτώχεια να περνάω
Μου ξανάρχονται ένα-ένα,χρόνια δοξασμένα
να 'τανε το '21...να 'ρθει μια στιγμή.
Να περνάω καβαλάρης στο πλατύ τ' αλώνι
και με τον Κολοκοτρώνη να 'πινα κρασί.
Ένα όμορφο αμάξι με δυο άλογα
να μου φέρετε τα μάτια μου σαν κλείσω
τον ντουνιά με τα στραβά και τα παράλογα
καβαλάρης μια φορά να σεργιανίσω
Αφήνω πίσω τις αγορές και τα παζάρια
θέλω να τρέξω στις καλαμίες και τα λειβάδια
να ξαναγίνω καβαλάρης και ξαναέλα να με πάρεις ουρανέ
Για δεν υπήρξα κατεργάρης
και την χρειάζομαι τη χάρη σου μωρέ
σου μοιάζει η σελήνη
πού νά βρω γαλήνη
στον Άδη ανατέλλω
πόσο σε θέλω...
πόσο σε θέλω!
Και δεν θέλω, θέλω ζήλειες κι αγκαλιές, θέλω Οθέλο,
θέλω βόλτα Κυριακή στο Πόρτο Μπέλλο,
θέλω να 'μαστε μαζί, να 'μαστε μαζί...
Και δεν θέλω, θέλω να' μαστε ο Άμποτ κι ο Κοστέλλο,
να σε κάνω να γελάς και ν' ανατέλλω,
θέλω να με αγαπάς, να με αγαπάς, αυτό θέλω...
Κυριακή με πρωτοβρόχι
κι η δική μου μοίρα το χει
Κυριακή και τι να κάνω
μια σε βρίσκω μια σε χάνω
Δεν τη βρίσκω την άκρη
πουθενά και πες μου τι να κάνω;
Έχω γεμίσει ασφυχτικά
με καπνό το δωμάτιο ως απάνω
και ο χρόνος μού γελάει σαν μωρό
Ήπιες τα τσιγάρα σου
χόρτασες τη μάρκα σου
και αλλάζεις τώρα τον καπνό σου
άλλη αγάπη έπιασες
κι εμένανε με πέταξες
σαν το αποτσίγαρό σου
Είναι κάτι χέρια που δεν έχουν μπέσα,
που κρατούν μαχαίρια και ζητούν και ρέστα.
Ήπιες τη ζωή μου κι έφυγες πριν λίγο,
ήπιες τη ζωή μου και το δάκρυ πνίγω.
Ρέστα απόψε δίνω
χάνομαι και σβήνω
κι όλα τα ζητώ
Θάλασσα η αγάπη
για πιοτό την πίνω
κι όμως δε μεθώ
Απo το σπιτι δε θα βγω.. πινω μπαφους και παιζω προ..
δεν εχω χρονο για το μωρο.. πινω μπαφους και παιζω προ..
ωωω.. πινω μπαφους και παιζω προ..
ωωω.. πινω μπαφους και παιζω προ..
Σπίτι μου με τ' άσπρα σου γιασεμιά
σπίτι μου παλιά μου κληρονομιά
Γύρισα σηκώνοντας τον σταυρό
χαλάσματα τριγύρω σου για να βρω
Γύρισα χρόνια στους γιατρούς,
το πάθος μου να γειάνουν...
μ`όλη την επιστήμη τους-μανούλα μου-
συμπέρασμα δεν βγάνουν.
Βιάστηκες συμπέρασμα να βγάλεις
κι ίσως να ʼναι λάθος σου αυτό...
Όμως στο μυαλό σου να το βάλεις
πως εσένα πάντα θʼ αγαπώ!!!
Iσως να στερηθω και το ψωμι μου..
ισως το στρωμα ξεπουλησω και τα ρουχα μου..
ισως δουλεψω σκουπιδιαρης πετροκοκος και χαμαλης
ισως να σωριαστω γυμνος και πεινασμενος..
Αλλα δε παζαρευω..
κι ως τον υστατο χτυπο της καρδιας μου θ αντιστεκομαι!!!
Εδώ όλα τελειώσαν, η δίκη αρχίζει τελικά
κι όσα δίπλα τους ζούσα, ξαφνικά είπαν "γεια" ...
σ' ένα κόσμο σκοτάδι, μια υγρή φυλακή
θα φοράω τα καλά μου, να μη δεις μια πληγή...
Αν με δεις, άλλη γη να παζαρεύω
θα 'ναι κόλπο να φύγω...
να ξεχάσω γυρεύω...!
Πληγή στα μάτια ο καημός
μια μαχαιριά ο χωρισμός
με τι φωνή να σου μιλήσω
στερνή φορά να σε φιλήσω
Σαν το αντίο στη στερνή στροφή του δρόμου,
σαν περιτύλιγμα σκισμένο από παιδί,
όπως τα μάτια της στ' αντίκρυσμα του πόνου
και σαν εικόνα που την έχεις αρνηθεί...
Μικρό παιδί σαν ήμουνα
και πήγαινα σχολείο, μικρό παιδί
στα μάτια είχα τη χαρά
στα χέρια το βιβλίο, μικρό παιδί
Κι όταν η βαρυχειμωνιά
μου πάγωνε τα χέρια
στον ουρανό τα σήκωνα
να ζεσταθούν στ' αστέρια
Χθες ήταν έρωτας! χθες ήταν σύννεφο, χρυσή βροχή..
χθες ήταν θάλασσα! γλάρος που χόρευε με το πρωί!..
τώρα είναι η σιωπή.. τώρα είναι η λησμονιά κι ο χωρισμός...
κι όλα τα αστέρια του θαρρείς πως έσβησε ο ουρανός
τι σήμερα, τι αύριο, τι τώρα;
ας καθαρίσουμε μια ώρα αρχύτερα
του χωρισμού μας έφτασε η ώρα
μπορεί και για τους δυο να'ναι καλύτερα
ας καθαρίσουμε μια ώρα αρχύτερα
Το χτύπημα του χωρισμού
οι δυνατοί αντέχουν
και τη στιγμή του χαλασμού
μ' ένα αντίο φεύγουν...
Μια λέξη είν' ο χωρισμός
μα εσύ, καρδιά μου, δυστυχώς
να υποφέρεις προτιμάς ..
για μια αγάπη να πονάς !...
φεύγουν τα καλύτερά μας χρόνια
κάποιος μάς τα κλέβει μυστικά
χρόνια που περνούν, που δεν θα ξαναρθούν
και κείνο που βλέπω να μένει τελικά
είναι κάτι νύχτες με φεγγάρι
μες στα θερινά τα σινεμά
νύχτες που περνούν, που δε θα ξαναρθούν
μʼ αγιόκλημα και γιασεμιά
Ειναι κατι σπιτια.. που χουν παντα νυχτα
νυχτες αξημερωτες..
Κι ολα αυτα σε λιωνουν.. και σε φαρμακωνουν
σαν μεγαλοι ερωτες..
Ειναι κατι αγαπες.. φυλακες γεματεςςς παραπαπαμ... :o
είναι κάτι νύχτες με φεγγάρι
μες στα θερινά τα σινεμά
νύχτες που περνούν, που δεν θα ξαναρθούν
μ' αγιόκλημα και γιασεμιά
Μαυρη μου.. σε αυτο το κουπλε.. που το εγραψε η Μαρια.. απαντησα.. :o
το ιδιο γραφεις??? γκκρρρρρρρρρρ :twisted:
Νυχτες διχως ονομαα.. νυχτες χωρις σκοπο..
χαμενοι απο χεεερι.. χαμενοι και οι δυο..
Ανοητες αγαπες.. ανοητα φιλια..
λογια λογια λοοογια.. λογια ψευτικα..
Λογια.. λογια ψευτικα..
Το ξέρω ρακούλη μου. Εσύ όμως πήρες το "είναι κάτι", εγώ έβαλα και τις "νύχτες" μαζί. ]λόγια τα μεγάλα
μου τα'πες με το πρώτο σου το γάλα
μα τώρα που ξυπνήσανε τα φίδια
εσύ φοράς τ' αρχαία σου στολίδια
και δε δακρύζεις ποτέ σου μάνα μου Ελλάς
που τα παιδιά σου σκλάβους ξεπουλάς
.. να και τσαχπινιες.. :mrgreen:
Σε φερετρο ανοιγμενο.. μπαινοβγαινω
στην αγκαλια σου σαν παιδακι.. τρομαγμενο
σαν μαργαριτα την καρδουλα μου.. μαδαω
κι ολο μου βγαινει πως στο βαθος.. σ αγαπαω
Μανα.. μητερα.. μανουλα.. μαμα
στου κολπου σου τη ζεστη.. χωμενος βαθια
εσυ κοιλοπονας.. μα εγω δε βγαινω
να ξαναγεννηθω.. δεν την παθαινω
νεβερρρρρ :!:
Η Μαργαρίτα η Μαργαρώ περιστεράκι στον ουρανό
τον ουρανό μες στα δυο σου μάτια κοιτάζω
βλέπω την πούλια και τον αστερισμό
κάθε δειλινό κοιτώ τον ουρανό το γαλανό
κι ακούω μια φωνή, καμπάνα γιορτινή να με παρακινεί
κάθε Κυριακή μου λέει να πάω εκεί, εκεί, εκεί
που χτίζουνε φωλιά αλλόκοτα πουλιά στου ήλιου τα σκαλιά
δως μου φωνή σαν θάλασσα
κέρνα ζωή που χάλασα
δως μου φωνή σαν θάλασσα
έτσι και αλλιώς ναυάγησα
έτσι κι αλλιώς τα ήξερα όλα
και να 'το μπροστά μου αυτό που φοβόμουνα
σε είδα σφιχτά τα χέρια του κράταγες
κι εγώ στη γωνιά σαν κλέφτης κρυβόμουνα
Γωνιά γωνιά σε καρτερώ
γωνιά γωνιά σε ψάχνω
ψάχνω να βρω τα μάτια σου
κι απʼ τον καημό τα χάνω
αλλού απλώνεται δροσιά
κι αλλού χιονιάς σφυρίζει
και τʼ όνειρο που χάνεται
πάει και δε γυρίζει
ανέβηκα στη σκάλα μάτια μου, μάτια μου
για κοίτα με μια στάλα για να ζαλιστώ
να ζαλιστώ να πέσω, μάτια μου, μάτια μου
γιατρό να σε καλέσω για να γιατρευτώ
Στάλα στάλα τα μεγάλα πίνω μάτια σου
πίνω τα χαμόγελά σου τα πετράδια σου
αχ και να 'μουνα το λυχναράκι
που φωτάει τα βράδια σου
σταλιά σταλιά κι αχόρταγα τα πίνω τα φιλιά σου
κουρνιάζω σαν αδύναμο πουλί στην αγκαλιά σου
Μη μου θυμώνεις μάτια μου
που φεύγω για τα ξένα
πουλί θα γίνω και θα ρθω
πάλι κοντά σε σένα
Άνοιξ' το παραθύρι σου
ξανθέ βασιλικέ μου
και με γλυκό χαμόγελο
μια καληνύχτα πες μου
κοίτα τ ΑΣΤΕΡΙ που κοιτώ
στα μάτια σου να κοιταχτώ..
Αστέρι μου φεγγάρι μου
της άνοιξης κλωνάρι μου
κοντά σου θα ρθω πάλι
κοντά σου θα ρθω μιαν αυγή
για να σου πάρω ένα φιλί
και να με πάρεις πάλι
Θέλω κοντά σου να μείνω
Θέλω σκιά σου να γίνω
Κάθε πληγή ν' απαλύνω
Που σε πονά...
Πληγή στα μάτια ο καημός μια μαχαιριά ο χωρισμός
με τι φωνή να σου μιλήσω στερνή φορά να σε φιλήσω
ποιο δρόμο για συνάντηση αγάπη μου θα βρούνε
τα βουρκωμένα μάτια μας για ν' αποχωριστούνε
ανάμεσά μας ο γκρεμός μες την καρδιά μας χαλασμός
μέσα απ' το δάκρυ που μας πνίγει ποιος θα 'χει δύναμη να φύγει
Μάτια μου μεσ' τα μάτια σου
μεθάνε οι εποχές
και μια ζωή την άνοιξη μου κρύβουν
μάτια μου για τα μάτια μου
έπεφτα σε φωτιές
ίδιες με αυτές που τώρα με τυλίγουν
Αν έρθεις και τη νύχτα μου ντυθείς
αν έρθεις και στο σώμα μου κρυφτείς
αν έρθεις και στα δίχτυα μου μπλεχτείς
ένα να ξέρεις δε θα προδοθείς
Θα 'ναι σα να μπαίνει η άνοιξη
θα 'ναι ουρανού κατάνυξη
θα 'ναι σα να μπαίνει η άνοιξη
στα ξαφνικά
Άνοιξη μπαίνει μεσημέρι
και ένα ήλιος που σε ξέρει
παίζει στις πλάτες σου
Σε θαλασσινό αέρα
δάκρυ άφησα στεγνό
κι έγινε αφρός και κύμα
καραβάκι αέρινο
Σε τριανταφυλλένιο αέρα
έγραφα πως σ' αγαπώ
ήλιος χάραξε τη μέρα
στο δικό σου πρόσωπο
χαράζει η μέρα και η πόλη έχει ρεπό
στη γειτονιά μας καπνίζει ένα φουγάρο
κι εγώ σε ζητάω σαν πρωινό τσιγάρο
και σαν καφέ διπλό, και σαν καφέ διπλό
Τσιγάρο από ξένο στόμα
εγώ δεν κάπνισα ακόμα
και ρούχο από κορμάκι ξένο
δεν το φορώ που να πεθαίνω
απόψε θέλω αποδείξεις και ονόματα
και το κορμάκι σου θα ψάξω πόντο πόντο
κι άμα θα βρω δαχτυλικά αποτυπώματα
θα πει πως πήγε η αγάπη μας στο βρόντο
Θέλω να σε δω κρυφά ένα βράδυ
μα να μην το μάθει αυτό κανείς
κι όπως θʼ αργοπέφτει το σκοτάδι
θα σε περιμένω να φανείς
μα δεν θυμήθηκα το χρώμα των ματιών σου
ούτε τον ήχο της φωνής σου δεν θυμήθηκα
και προσπαθώντας κάτι για να θυμηθώ
αποκοιμήθηκα
Σε μια στίβα καλαμιές αποκοιμήθηκα
και έβλεπα από την αρχή πως ξαναγεννήθηκα
Έβλεπα φωτιές στο δρόμο
έβλεπα παντού φωτιές
πως καιγόνταν τα κορμιά μας
ζούσαν μόνο οι ψυχές
και δεν είχαν ούτε πόνο
ούτε και λαβωματιές
να μενα στον άλλο κόσμο
να μην ξύπναγα ποτές
Σε μια στίβα καλαμιές αποκοιμήθηκα
σαν με ξύπνησε η βροχή αχ πόσο λυπήθηκα
πόσο σ' αγαπώ πουλάκι του δρόμου
πόσο σ' αγαπώ, πόσο σ' αγαπώ
έλα να σου πω αγόρι γλυκό μου
πόσο σ' αγαπώ, πόσο σ' αγαπώ...
Γιατί να σ' αγαπώ αφού δεν ξέρεις
για μένα να υποφέρεις ?...
Γιατί να σ' αγαπώ αφού δε χάνεις
ευκαιρία να με πικράνεις ...
Άδειες στιγμές η ψυχή μας κι εμείς
τα λόγια υπάρχουν γιατί υπάρχουν εκεί
Πλοίο τα μάτια τα μαλλιά σου πανί
πόσο σε ήθελα και πόσο εσύ... γιατί... γιατί...
Σε θέλω τόσο .. Δεν ξέρεις πόσο !!!
Λες κι έχω πιει .. λίγη ντροπή
με πιάνει ζάλη
Εικόνα εσύ .. χωρίς κορμί
μες στο κεφάλι
Πονάω παντού .. δεν ξέρω που
να μ' ακουμπήσω
Βροχή και φως .. κι εσύ καπνός
πώς να σε σβήσω
Σε θέλω τόσο .. Δεν ξέρεις πόσο !!!
Ακούω φιλιά .. ζεστά γυμνά
σαν καλοκαίρι
Σ' ακολουθώ .. με το μυαλό
φεύγει το χέρι
Σε θέλω τόσο .. Δεν ξέρεις πόσο !!!
πόσο σε θέλω, πόσο σε θέλω, πόσο σε θέλω αααα
πόσο σε θέλω, πόσο σε θέλω, πόσο σε θέλω αααα
Θέλω να σε δω
να μ'αναζητάς
σε κάθε οδό και δω
στα λίγα που ζητάς....
Ντύνομαι, ξεχύνομαι στην πόλη παραδίνομαι
κερνάω ό,τι είμαι σ'ό,τι μου χαμογελάσει
μιλάω απόλυτα, ξέχνα τα υπόλοιπα
το ξέρεις πως το αύριοι με τρομάζει
καίγομαι, αφήνομαι, μεθάω, υποκρίνομαι
θυμάμαι ότι κάτι σου χρωστάω τόσα χρόνια
ξεσπάω, ξετυλίγομαι στη θλίψη πια βυθίζομαι
ζωή που μοιάζει μαγική εικόνα
Τι ζητάς?, τι θέλεις?, - κάτι παραπάνω !!!
σε κοιτώ και νιώθω, το νιώθω σε χάνω ...
Τι ζητάς απ'την ζωή μου την ψυχή μου τι ζητάς
φύγε απ'τα όνειρά μου μάκριά μου μακριά...
δε με νοιάζει τι λες, δε με νοιάζει τι κάνεις !
μπορείς άμα θέλεις να φτάσεις ψηλά ή να κρυφτείς, να πεθάνεις!..
δεν έχω καιρό μαζί σου να χάσω,
τα όνειρα που για καιρό κηνυγώ για σένα δε θα χαλάσω...
[quote user="Atma" post="13984"]γωγώ να προτείνω κάτι;
για διευκόλυνση μας..
εσύ έβαλες το θέμα εσύ αποφασίζεις όμως
δάκρυ :arrow:
πάρε του φεγγαριού το δάκρυ από το αίμα να πλυθείς... :arrow:
και πχ ο επόμενος παίρνει μια λέξη απο το δίστιχο
και βάζει ένα άλλο τραγουδάκι..[/quote]
[quote user="Anonymous" post="13987"]Άτμα, συμφωνώ καλή μου ][/quote]
ετσι το παιζαμε τοσο καιρο... μπορουμε ομως παντα να αλλαξουμε... ]
Όνειρα γλυκά ίσως δεν ήταν αρκετά
όσα και να πεις, κάτι μπορέσαμε κι εμείς
Όνειρα γλυκά ίσως δεν ήταν αρκετά
μέσα απ' τον καπνό, τόσα κατάφερα να δω
καλέ έτσι το παίζουμε ακόμη ... με μια λέξη του προηγούμενου ..
Απόψε θέλω να πιω...
Όλους κι όλα να τα διαγράψω!
Μέσα στον καπνό να εξαφανιστώ...
πίσω να μην ξανακοιτάξω!!!...
Θελω να σε δω να μ αναζητας
σε καθε οδο.. και δω.. στα λιγα που ζητας
Θελω να σε δω.. μ ερωτα βαρυ
να μην μπορει κανεις να διωξει αυτο το θανατο..
Κάθε φορά που θέλεις πίσω να γυρίσεις
το μετανιώνεις, με τη πρώτη ευκαιρία!..
Μου λες αν τύχει και ποτέ σου μ' αγαπήσεις
πως θα σου πάρω ένα κομμάτι ελευθερίας ...
τι σου χω κανει και με διωχνεις σα ζητιανο
ειμαι φτωχοπαιδο τι θελεις να σου κανω
θελεις να πεθανω;
απόψε είναι ιδιότροπη βραδιά
με κάνει να γκρινιάζω νιάουυυυυυυυυυυυ για χάδια και φιλιά
αλλά εγώ θα πάω για δουλειά ..
να σερβίρω κάθε γκάου μπίου γκλαμουριά ...
ενώ εσύ είσαι όλα όσα θέλω
χωρίς καθόλου να σε ξέρω , λέω υπερβολές
θέλω να γίνω όσα θέλεις
μα καρδούλα μου το ξέρεις , δε ξέρω τι 'ναι αυτό που θες ...
απόψε λέω να μην κοιμηθούμε
να πάμε κατευθείαν για δουλειά
απόψε στ' ακρογιάλι θα την βρούμε
θα πιούμε όλες τις μπύρες αγαλιά
λοιπόν λυπάμαι .. αλλά δε ξέρω που πάμε
αν θέλεις έλα .. είσαι μεγάλη κοπέλα
κι αποφασίζεις .. αν προχωράς ή αν γυρίζεις ...
Η πιο μεγάλη ώρα είναι τώρα
η ώρα που γεννιέται η ζωή
η ώρα που ταιριάζει η αναπνοή σου
μαζί με την δική μου αναπνοή
κι αν είναι η αρχή στην κατηφόρα
η πιο μεγάλη ώρα είναι τώρα
Με καις μα εγώ τριγύρω σου πετάω σαν πεταλούδα !..
Θυμάμαι κάθε σου φιλί κι ας ήταν του Ιούδα...
Τεχνητή αναπνοή σου ζητάω!
Μια καινούρια συνταγή, να ξεχνάω...
Μια ανάσα δανεική να μου δώσεις,
Τεχνητή αναπνοή - κι ας μη με σώσεις............
με καις με καις εσυ με καις
οταν δε σε βλεπω εσυ με καις ]
σε βλέπω στο ποτήρι μου
και πίνοντας σε πίνω
κι όταν τελειώσει το πιοτό
δεν ξέρω τι θα γίνω
Πίνω και μεθώ
ωχ αμάν μέρα νύχτα τραγουδώ
και το ντέρτι μου
ωχ αμάν στο μπουζούκι μου ξεσπώ
Παίζει ένα τραγούδι του Chris de Burgh παλιό
Σου άρεσε θυμάμαι να στο τραγουδώ
Δίπλα περιμένει το άδειο σου σκαμπό
Θα στο ψιθυρίσω και ας μην είσαι εδώ...
Προχτές αργά στο μπαρ το ναυάγιο
βρέθηκα να τα πίνω μʼ έναν άγιο
καθότανε στο διπλανό σκαμπό
και κοινωνούσε με ουίσκι και νερό
Κοίτα πως βρέθηκα εδώ, στη λεωφόρο των παθών έχω κολλήσει
Έχει ανάψει η μηχανή κι εγώ απ' το τζάμι το θολό να ψάχνω λύση..
Μα εσύ δεν είσαι πουθενά μόνο στα όνειρά μου τώρα σου μιλάω
Κι ένα μεγάλο φορτηγό όλο κορνάρει έτσι για να μην ξεχνάω
θα σε θυμηθώ
σαν τρελό φορτηγό με τα φρένα σπασμένα
με τα φρένα σπασμένα να πέφτεις σε μένα
καλά εεεε...καταπλησκτικό...χτές έσπαγα το κεφάλι μου να θυμηθώ πως πάει το κομμάτι αυτό..και τσούπ... στο μυαλό μου είστε?? :lol:
Σε μένα σε μένα θα γυρνάς
πάντα σε μένα
γι΄αυτό να μην ακούς ποτέ
κανένα
κανείς δεν σ΄αγαπάει
όπως εγώ
μη με συγκρίνεις, καρδιά μου, με τους άλλους
μη με συγκρίνεις μ' αυτούς !!!
κανένας τους δεν είναι σαν εμένα !!!
δεν είμαι ο καλύτερος ...
μα εγώ είμαι εδώ και σ' αγαπώ !!!
κανένας τους δεν πέθανε για σένα ...
για σένα .. θα πεθαίνω μόνο εγώ !!! ...
μη με συγκρινεις ματια μου
δε γινομαι δε μοιαζω
μη με συγκρινεις ματια μου
κι οτι αγαπας σου ταζω
Με σκόρπησες ξανά στους πέντε ανέμους
τα χρόνια μου μαζί τους να ξοδεύω
αγκάλιασα κι εγώ τους πέντε ανέμους
κι απ' ό,τι σε θυμίζει δραπετεύω
και γίνομαι άνεμος και ‘γώ, γίνομαι άνεμος και ‘γώ...
Σ' αγκάλιασα μ' αγκάλιασες
μου πήρες και σου πήρα
χάθηκα μες τα μάτια σου
και στη δική σου μοίρα
κι ύστερα πήρες από πάνω μου το χιόνι
κι ύστερα τίναξες τη στάχτη απ' τη ζωή μου
πήρες στα μάτια το παράπονο να λιώνει
κι ύστερα έκλαψα κοντά σου ως το πρωί
Εκεί που πας εγώ ποτέ δε θα’ρθω
Όλοι οι δρόμοι που πήρα ήταν παράλληλοι δρόμοι
Φεύγω μπροστά, μια λάμψη ακολουθώ !!!
Και δεν υπάρχουν κανόνες, δεν υπάρχουνε νόμοι ...
Κάθε πρωί με βρίσκει σε άλλη γη
Μια φωτιά μ’οδηγεί, καίει τα όνειρά μου
Μια νύχτα έπεσε ένα αστέρι στη γη !
Και ήταν για μια φορά, για μια στιγμή ...
Φεύγω κι αφήνω πίσω μου συντρίμια
αρρωστημένους και αγρίμια
φεύγω φεύγω
Θα ψάχνεις τον καλύτερο να βρεις, στ' αγάλματα που τώρα αγκαλιάζεις.
Θα ψάχνεις μες τη νύχτα να με δεις, με ψεύτικες ελπίδες να βουλιάζεις.
Θα ψάχνεις τον καλύτερο να βρεις, στους δρόμους που κανείς δε σε γνωρίζει.
Το μίσος έκανες ναρκωτικό, που τ' άφησες τρελή να σε ορίζει ! Να σε ορίζει...
Τον Καλύτερο θα ψάχνεις, τον καλύτερο να βρεις! Μάταια όμως.
Τον Καλύτερο θα ψάχνεις και στο τέλος θα το δεις .. θα 'μαι Ο ΜΟΝΟΣ!
Θα ψάχνεις τον καλύτερο να βρεις
Θα τρέχεις απ' το φόβο σαν τ 'αγρίμια...
Κρατάς το χέρι ατέλειωτης ντροπής,
γκρεμίζεσαι στα ίδια συντρίμια. Στα ίδια συντρίμια...
Νύχτα ξελογιάστρα
νύχτα όμορφη
όμορφα τα άστρα
και οι ουρανοί
πέστε στην αγάπη μου
να 'ρθει να με βρει
όπου και να βρίσκεται
να με θυμηθεί
νύχτα φεγγαρόλουστη νύχτα όμορφη
νύχτα ξελογιάστρα
διώξ' τα σύννεφα
για να βγούνε τ' άστρα
ξημερώματα
πού είναι η αγάπη μου
να 'ρθει να με βρει
όπου και να βρίσκεται
να με θυμηθεί
Το κλειδωμένο μου παράθυρο θ' ανοίξω
με τα παιδιά της γειτονιάς να ξενυχτήσω
κι όταν μεθύσω σαν το σπίρτο θα καώ
μέσα στο κλάμα, θα βουλιάξω θα χαθώ
Έχεις μια άπονη καρδιά και ξελογιάστρα
κι εγώ παιδί που μοναχό μετράει τ' άστρα
φεγγάρι ψάχνω και μια χούφτα ουρανό
το σ' αγαπώ, ζωγραφίζω στο κενό...
Τα παιδιά της γειτονιάς σου με πειράζουνε
πάλι μεθυσμένος είσαι μου φωνάζουνε
τα παιδιά της γειτονιάς σου τα μπαγάσικα
θα τα πιάσω να τα δείρω να ʽναι χάσικα
μεθυσμένος κι απόψε γυρνώ
σε μια πόλη που μ' έχει ξεχάσει
τα κορίτσια της νύχτας ρωτώ
μήπως σ' είδαν στης μέρας τη χάση
Τώρα που θέλεις να γυρίσεις
εγώ φοβάμαι να σε δω
έχω ξεχάσει τ' όνομά μου
και δεν υπάρχω πια εδώ...
σα γυαλί μες στο χέρι της πόλης
τα φιλιά μου ματώνω όπου βρω
τα μεσάνυχτα εγώ σε σκοτώνω και ζω
μα από κάπου μακριά η φωνή σου ξανά
να μου λέει "είμαι εδώ μα δε σε βρήκα"
Κι αν αλλάξαμε λόγια βαριά
γύρνα πίσω και ξέχνα τα πια
θα σου κλείσω το στόμα με χίλια φιλιά
και ας παν στην ευχή τα παλιά
βαριά ποτά, βαριά τσιγάρα
στα μπαρ της μοναξιάς στάλα με στάλα
ένα παλιό τραγούδι σιγοκλαίει
πόσο δεν χόρτασα τα χείλη σου να λέει
Τσιγάρα μπουκάλια και γίνομαι χάλια
για σένα το ξέρω θα καταστραφώ
ξέρω πως δεν θα 'ρθεις ξανά
άλλη φορά δεν θα σε δω
όμως για μένα είσ' εδώ
είσαι παντού και πουθενά
Δεν με χαρίζω πουθενά,δεν με χαρίζω...
Από την ώρα που θα φύγω δεν γυρίζω...
Δεν με χαρίζω πουθενά και σε κανένα...
Νόμος κι αρχή απαραβίαστη για μένα.
Δεν με χαρίζω.
θα φυγω αξιοπρεπης
οσο σκληρα και αν μου το πεις
πως πηρε τελος η δικη μας ιστορια
και θα ειμαι τυπικος πολυ
στο χερι σου ενα φιλι
και μια υποκλιση ωραια μου κυρια
αν μ' αγαπάς
θα κλέψω χρώμα της φωτιάς και λευκό πανί
οι δυο μαζί να ζωγραφίσουμε ξανά τη ζωή
αν μ' αγαπάς
δεν θα'χει γκρίζο πουθενά να κοιτάς
θα με κρατάς και σε λιμάνια γιορτινά θα με πας
Η ζωή μου όλη είναι μια ευθύνη
όλα μου τα παίρνει τίποτα δε δίνει
η ζωή μου όλη είναι ένα καμίνι
που ʽχω πέσει μέσα και με σιγοψήνει
είναι κάτι νύχτες με φεγγάρι
μες στα θερινά τα σινεμά
νύχτες που περνούν
που δεν θα ξαναρθούν
μ' αγιόκλημα και γιασεμιά
Νύχτες μαγικές ονειρεμένες
αγάπες λάγνες ξεχασμένες στην ξενιτιά
τρέχει ο νους μου προς τα περασμένα
τα βράδια μου τ' αγαπημένα στην Αραπιά
Φεύγω μα πάντα γυρνάω σε σένα
Ό,τι κι αν πεις όσο κι αν πονά
Σκέψεις που ουρλιάζουν στιγμές που σ' αρπάζουν
Λάγνες ρωγμές θορυβώδεις σιωπές
Πως πονάει ένα χάδι μου λες
Άκου τα λόγια μου πριν γίνουν χτες
Ας πούμε αν θες πως έφυγες εχθές
πως έλειψες μονάχα μία μέρα
Η αλήθεια πονά ραγίζει βουνά
ποτέ μην την πεις πουθενά
Δεν ξέρω αν έχω αλήθεια κάτι να μοιραστώ
Και σου ζητάω βοήθεια και ντρέπομαι γιʼ αυτό
Μην το πεις πουθενά
Όταν γελώ δυνατά να ξέρεις μέσα μου κλαίω
Μην το πεις πουθενά
Πόσο να κρύβομαι πια; Δεν αντέχω σου λέω!
Μην το πεις πουθενά
Θέλω να φύγω μακριά . Πίστεψε με το θέλω.
όταν γελάς, όλα γύρω σου γελούνε
όταν γελάς, και τ' αστέρια τραγουδούνε
σαν δε γελάς κι έχεις μάτια λυπημένα
σκοτεινιάζει όλ' η γη
κι όλα με κοιτούν θλιμμένα
Μάτια σαν και τα δικά σου
δεν υπάρχουν στο ντουνιά
κι όποιος τα γλυκοφιλήσει
χάρο δεν φοβάται πια
Άσε με να τα φιλήσω
μήπως βρω τη γιατρειά
να μου φύγει το σαράκι
που μου τρωει την καρδιά
άσε με να φύγω σε παρακαλώ
όλο και πιο λίγο κάθε μέρα ζω
έγινα σκιά σου και σ' ακολουθώ
μα θα χαθώ.......
Σε παρακαλώ πες μου αν θέλεις κάτι
πέρασες εσύ ποτέ με ψωμί κι αλάτι;
Σε παρακαλώ πες μου κάτι ακόμα
έγειρες να κοιμηθείς σε βρεγμένο χώμα;
πες μου αν θέλεις τη γη να σταματήσω
και θα το κάνω εγώ
πες μου αν θέλεις την φωτιά να περπατήσω
και θα μπορέσω εγώ
πες μου και όλα τα παράθυρα του κόσμου
θα τα ανοίξω εγώ
μα μη μου πεις ποτέ πως θα μου φύγεις
φως μου γιατί να ξέρεις εγώ
μετά από σένα σβήνω
μετά από σένα λειώνω
μετά από σένα δεν ζωωωωωωωωωωωωω
:razz:
Ζω μετά από σένα ζω
μπορώ και ξαναζώ
μονάχη συνηθίζω
τον κόσμο να αντικρίζω
σε σπίτι αδειανό
μετά από σένα ζω
Το ξέρω πως δεν θα ξανάρθεις
πάει καιρός που δεν με ψάχνεις
έπαψα πια στο γυρισμό σου να ελπίζω
σιγά σιγά στη μοναξιά μου συνηθίζω
Δεν θέλω να σε ξαναδώ
να σε ξεχάσω προσπαθώ
Μα είναι στιγμές που σ΄έχω ανάγκη
κι άλλες στιγμές που σε μισώ
πώς με κατάντησε η αγάπη
μόνος τα βράδια να περνώ
Δε θέλω πια να ξαναρθείς
δε θέλω πια μες την καρδιά φωτιά
δε θέλω πια να σ' αγαπώ
να σε ξεχάσω προσπαθώ
Άναψε το τσιγάρο,
δωσ΄μου φωτιά,
έχω μεγάλο ντέρτι
μεσ'την καρδιά.
Γιατί εσύ δεν ήσουν άνθρωπος
γιατί εσύ ήσουν χιονάνθρωπος
που λίγο-λίγο τέλειωνες
εγώ σε ζέσταινα κι εσύ μου έλιωνες.
Σου έλεγα "Απ' την καλή σου την καρδιά
ζεις για τους άλλους μοναχά και εσύ δεν ζεις"
και μου 'λεγες "καλά, καλά"
Γιατί το τραγούδι αυτό
πάντα να λέει δε μπορώ,
γιατί κι εσύ με σπρώχνεις στο γκρεμό
δεν σε συγχωρώ,δεν σε συγχωρώ,γιατί.
Και με δίχως να ντραπώ,
δώσε βάση τι θα πω
Να ʽχεις χάρη μάγκα που σε αγαπώ!
Από σένα στη ζωή μου υποφέρω
Θα γεράσω πριν την ώρα μου το ξέρω...
Κι αν το θύμα είμαι εγώ
κι όλα σου τα συγχωρώ
Να 'χεις χάρη μάγκα που σε αγαπώ !!!
Αχ, αγάπη μου, εγώ
το ξέρω πως θα ʼρθεις,
εκεί θα τρελαθείς.
Αχ, ας φύγουμε εμείς
πριν χάσουμε το τρένο της γραμμής.
Το τρένο φεύγει στις οχτώ
ταξίδι για την Κατερίνη
Νοέμβρης μήνας δε θα μείνει
να μη θυμάσαι στις οχτώ
Έμοιαζε σαν παραίσθηση, έτρεχα μαγεμένος!..
το χέρι σου στο χέρι μου, Νοέμβρης μεθυσμένος
σαν ψυχεδέλεια τρελή, που παίζει με το ψέμα
φλόγες του πάθους κι έκσταση! αίμα στο σκηνικό ...
τρέχεις εσύ από κει, κι εγώ από δω...
Τρελή κι αλλοπαρμένη
με σένα μαγεμένη
δακρύζω και πονώ
φωνάζω και γελώ
φωνάζω και γελώ
και κλαίω και παραμιλώ
Ποιος άνεμος ξενύχτησε στα χέρια σου
και ζήλεψε την αύρα και την τρέλα σου
το πείσμα σου στους ώμους του φορτώθηκε
κι ήρθε μες στο κορμί μου και καρφώθηκε
Ψυχή μου αλλοπαρμένη κι απροστάτευτη
σε μια θηλιά δεμένη, χρόνια αγιάτρευτη
πού βρήκες τόσο θάρρος να πορεύεσαι
κι ό,τι ποτέ δεν θα 'ρθει ονειρεύεσαι...
ποτέ μη λες ποτέ, δεν ξέρεις τι γίνεται
ίσως αύριο ν' αλλάξες γνώμη και να πεις το ναι
Δεν θέλω να ξέρεις
πως για σένα είμαι σκόνη είμαι χώμα.
Δεν θέλω να ξέρεις
πως για 'σένα πίνω είμαι λιώμα.
Πίνω και μεθώ
ωχ αμάν μέρα νύχτα τραγουδώ
και το ντέρτι μου
ωχ αμάν στο μπουζούκι μου ξεσπώ
κλάψτε μάγκες μου απόψε
βγήκε μια διαταγή
να μας κλείσουν το κουτούκι
να μας σπάσουν το μπουζούκι
τι τη θέμε τη ζωή
Εσύ εκεί .. κι εγώ στου πόνου τα μεγάφωνα
να τραγουδάω .. της αγάπης τα παράπονα
Εσύ εκεί .. κι εγώ σκυμμένος στην κασέτα σου
να με ματώνει η φωνή σου και το ψέμα σου ......
Εσύ εκεί .. εσύ εκεί ...
Εσύ εκεί .. κι ο έρωτάς σου διαταγή και τελεσίγραφο
Κι εγώ εδώ! όλη τη νύχτα αγκαλιά μ' ένα αντίγραφο (δικό σου)
Εσύ εκεί ... εσύ εκεί !!!
Έγινα τείχος που ματώνει
όρθιο μπετόν που ξεχωρίζει
τον εφιάλτη απ' το σεντόνι
τον αρραβώνα από το ρύζι
Σου 'φερα ψωμί και μέλι
κι ένα καθαρό σεντόνι
και τον χτύπο απ' την καρδιά
Και δε μου 'δωσες το χέρι
κι έχεις φύγει - χελιδόνι
Τόση πίκρα, τόση δίψα, τόση αγάπη
και μια θάλασσα ερημιά...
Αχ χελιδόνι μου πώς να πετάξεις
σ' αυτόν το μαύρο τον ουρανό
αίμα σταλάζει το δειλινό
και πώς να κλάψεις και πώς να κλάψεις
αχ χελιδόνι μου
Τι κι αν οι γείτονες φωνάζαν’ σαν χαζοί
Εσύ θα έκανες και πάλι το δικό σου
Θέλεις ν’ αντέξεις… και να πιστέψεις…
Πως είναι η θάλασσα βουνό που έχει ξαπλώσει
Κάνεις τα πάντα… για να μαντέψεις…
Τον κωδικό που τη ζωή σου έχει κλειδώσει…
Θέλεις να κλάψεις… και να πετάξεις…
Δίπλα στα λίγα βραδινά αεροπλάνα…
Να τρέξεις έξω… χωρίς κανόνες…
Και να τα κάνεις όλα γύρω σου πουτάν@…
Θ' ανέβω και θα τραγουδήσω
στο πιο ψηλότερο βουνό
ν' ακούγεται στην ερημιά
ο πόνος μου με την πενιά
Κι αν είμαι σε κάτι στ’ αλήθεια καλός
Το ξέρω πως είναι ότι απλά συνεχίζω!...
Κι εκεί προς το μέρος σου λάμπει ένα φως!
Που δείχνει πως είσαι ο προορισμός..
Πως είσαι ο δικός μου ο προορισμός!!
Θα φτάσω εκεί κάποτε .. θα ΄ρθει ο καιρός
Να σου τραγουδήσω.. να γίνουμε φως!!!
Να σου τραγουδήσω.. να γίνουμε φως…
Ξέρω καλά απ’ τη ζωή μου πως σε χάνω
τι θα έπρεπε να γίνει τελικά και τι ήθελες να κάνω;
Ξέρω καλά πως δεν θα ‘ρθεις ποτέ ξανά σε μένα
κι αυτός ο χωρισμός αφήνει πίσω όνειρα χαμένα
Φεγγάρι αγάπη χωρισμός
ήλιος καρδιά και σκέψη
θεέ μου θεριά που προσπαθεί
άνθρωπος να παλέψει
το φεγγάρι είναι κόκκινο, το ποτάμι είναι βαθύ
κι η αγάπη μου στα χέρια σου είναι κάτασπρο πουλί
Πουλάκι ξένο ξενιτεμένο
πουλί χαμένο κι αλαργινό
Αχ, πού ν' ακουμπήσω να ξενυχτήσω
να ξενυχτήσω να μη χαθώ
Βραδυάζει η μέρα σκοτάδι πέφτει
κι εγώ μονάχο πού να σταθώ
βραδιάζει γύρω κι η νύχτα απλώνει σκοτάδι βαθύ
κορίτσι ξένο σαν ίσκιος πλανιέται μονάχο στη γη
χωρίς ντροπή αναζητεί
τον ήλιο που έχει χαθεί στα σκοτάδια να βρει
μπορεί να το 'χουν πλανέψει ακρογιαλιές δειλινά
και σκλαβωμένη για πάντα κρατούνε την δόλια καρδιά
μπορεί ακόμα μπορεί να έχει πια τρελαθεί
και τότε ποιος θα ρωτήσει να μάθει ποτέ το γιατί
Έφυγες και πήγες μακριά
σύννεφα σκεπάσαν την καρδιά
σβήσαν απ' τα χείλη τα τραγούδια
γύρω μαραθήκαν τα λουλούδια
και τα δειλινά
μια φωνή μου ψιθυρίζει
μυστικά
δε θα γυρίσεις πια
έφυγες και κλαίν' τα νυχτοπούλια
στάλα στάλα πέφτουνε τα δάκρυα βροχή
μαράθηκαν στη γλάστρα τα ζουμπούλια
μαύρη νύχτα μού σκεπάζει τώρα την ψυχή
Έλα νύχτα,στην θάλασσα,
στην θάλασσα του κόσμου
έλα πάρε, πάρε το σώμα μου
και το σώμα σου δώσ' μου
να ΄μαι νύχτα, να χάνομαι
στου κορμιού σου την ζάλη να γλιστρώ
έλα κοντά μου, δεν είμαι η φωτιά
τις φωτιές τις σβήνουν τα ποτάμια
τις πνίγουν οι νεροποντές
τις κυνηγούν οι βοριάδες
δεν είμαι, δεν είμαι η φωτιά!
Θα 'μαι πάντα εγώ μες το όπλο σου σφαίρα
να σκοτώνεις αυτούς που σκοτώνουν τη μέρα
Με τα μαύρα γυαλιά και το άσπρο φουστάνι
να κοιτάς μακριά τη φωτιά στο λιμάνι
Παίξε με στα χέρια σου σαν σφαίρα
πέτα με ψηλά στον αέρα
δώσε μου πνοή απ' την πνοή σου
να ξαναγεννηθώ μαζί σου
Πάνε να πεις στους φίλους μου
να μη με περιμένουν
γιατί και τα ψηλά βουνά
ραγίζουν και πεθαίνουν
Θα κλάψει η μάνα μου πικρά
όταν μου πεις το έχε γεια
και θα ραγίζουν τα βουνά
όταν σου πω αντίο.
Θα πέσουν μαύροι κεραυνοί
στο τελευταίο μας φιλί
κι ο κόσμος όλος θα πνιγεί
αν κλάψουμε κι οι δύο...
Ήταν κάποτε δυο φίλοι
σαν αρχάγγελοι κι οι δυο
κι απ' των κοριτσιών τα χείλη
εθερίζαν τον ανθό.
Τέτοια λεβεντιά δεν ξανάδαν πια
με τα όνειρά τους υψώναν κάστρα
σε δώδεκα χωριά.
Κι όταν άνοιξ' η πατρίδα
τις σημαίες της πλατιά
και οι δυο για την ελπίδα
σκοτωθήκαν στα βουνά.
Μα κάθε βραδιά όρθιοι στην πλαγιά
με το θάνατό τους υψώνουν κάστρα
αρχάγγελοι ξανά.
Μη μου πεις πάλι τα ίδια, μη μου πεις
Πόσο άλλαξε η ζωή μας κι άλλα τέτοια, μη μου πεις
Ψάξε μόνος σου να βρεις
μια γωνιά στην καρδιά σου να κρυφτείς
μη μου το πεις
ο δρόμος της καρδιάς σου πόσο άλλαξε
μη μου το πεις
η μοναξιά σου πλοίο που δεν άραξε
Μοναξιά με χιλιάδες κόσμο
σ' όλα αυτά πουθενά εμείς
είναι ψέμα αυτό που ζω
μες στο χάος επιζώ
και δεν έρχεται κανείς
Κάνεις δεν είναι όπως παλιά
ούτε κι εσύ δε μ' αγαπάς
μονάχα πίνεις και μεθάς
κι ότι σου λείπω δε ξεχνάς
Κανείς δε ξέρει πια γιατί
κι εσύ ποτέ δεν απαντάς
μονάχα πίσω σου κοιτάς
και νοσταλγείς κι αναζητάς
γειά μας!!
Πού να 'βρω σώμα, για να σ' αγγίξω?
όλο καλώδια και συγκολλήσεις..
σε ποια πανσέληνο να σε φιλήσω?
βραχυκυκλώματα! θα με διαλύσεις..
Στα όνειρα σου κρυφά μ' αναζητάς,
όμως το χάραμα και πάλι θα με δώσεις!..
στο διαφημιστικό χαμογελάς
σε μένα, που σε λίγο θα σκοτώσεις...
Πού να βρω ένα φιλαράκι
να μου πει πως μʼ αγαπάει στʼ αλήθεια
αφού κι εσύ έχεις εξαφανιστεί
Αμέτρητες πόρτες στην πλάτη μου κλείνουν
ρωγμές στο κορμί μου παντού...
Και εγώ ξενυχτάω, φουμάρω και πίνω
μ' αυτό το ρεφρέν του χαμού...
Και μοιάζει η αλήθεια μου πελώριο ψέμα
σε τοίχο η φωνή μου χτυπά,
Ανοίγω τα μάτια σηκώνω το βλέμμα
ξημέρωσε κι έξω φυσά...
Ψάξε να με βρεις
πίσω απʼ τις λέξεις
σε στιχάκια της στιγμής.
Ψάξε να με βρεις
πίσω απʼ τα χρόνια
στα τραγούδια μιας ζωής.
Αν μʼ αγαπάς
στο ρεφρέν της καρδιάς
θα με βρεις.
Να ξέρεις όσες φορές εσύ με χτυπήσεις
όσα σημάδια εσύ μου αφήσεις
όσα τα δάκρυα που θα κλάψω
τόσα τραγούδια εγώ θα σου γράψω
Όχι άλλα δάκρυα
κλείσαν οι τάφοι
λευτεριάς λίπασμα
οι πρώτοι νεκροί
Ήπια απ’ την ματιά σου μέλι
Το κορμί μου απόψε θέλει
Εκδρομή να πάμε στα σκεπάσματα !!!
Κι ήρθε η ψύχρα η δικιά σου
Αγκαλιά κι η μοναξιά σου
Και μου κλείσαν όλα τα περάσματα...
Η αγάπη είναι μέλι και φαρμάκι μαζί
χώρια δε στα δίνει της ζωής το τρελό μαγαζί
Η αγάπη είναι μέλι και φαρμάκι μαζί
κέρνα πιες και θα 'μαστε πάντα μαζί
Για δυο μάτια που 'χω χάσει (x3)
μαύρη βλέπω τη ζωή
Ήταν γλυκό το στόμα της
μα ψεύτικη η αγάπη της
ψεύτικη η αγάπη της
μα ανάθεμα τα χείλη της
Ρίχ' τε στο γυαλί φαρμάκι (x3)
να το πιω σαν το κρασί !...
Είμαι στα πάνω μου,
είμαι στα ωραία μου
γιατί με τρέλανες εσύ,
αγάπη νέα μου.
Είμαι στα πάνω μου,
όλα είναι τέλεια.
Ο έρωτας, μωρό μου,
είναι ψυχεδέλεια.
μαζί μου έλα πάνω απ' τα σύννεφα
νύχτα και μέρα πάνω απ' τα σύννεφα
πάνω απ' τα σύννεφα
μαζί μου έλα
πάρτε με σύννεφα μαζί !!!
άρματα του αιθέρα ...
μία ζωή ! μια μέρα ...
πάρτε με σύννεφα μαζί !!!
Θα προχωράμε μαζί
μέσα σ' αυτή τη ζωή
θα προχωράμε μαζί
κι όπου μας βγάλει.
Θα προχωράμε μαζί
κάνε κουράγιο γιατί
έχει ανηφόρα μπροστά
κι είναι μεγάλη.
Κι άμα τα πάρω, θα πάρω φόρα, θα σας ρημάξω στις κλωτσιές στην ανηφόρα
Άμα τα πάρω δε θα μπορέσουν δυο διμοιρίες από ΜΑΤ να με βολέψουν
Κι έτσι πλανιέμαι, έτσι ξεχνιέμαι, κρύβομαι μέσα μου και κάνω πανικό
Έτσι πλανιέμαι, έτσι ξεχνιέμαι, τη φαντασία μου χορεύω στο κενό
Ένα κενό, ένα κενό που μεγαλώνει,
μπροστά σε σένα και τους άλλους,
τους βλέπω όλους αντιπάλους.
Ένα κενό, ένα κενό που με σκοτώνει,
μπροστά σε μένα και σε σένα,
κι όλα μοιάζουνε στημένα.
Ένα κενό, ένα κενό.
Πάγωσε ο χρόνος την αγάπη μας
κάποτε για αστείο το χες πει
το πολύ μαζί σκοτώνει
το φιλί μας το παγώνει
σκότωσε κι εμάς
το πολύ μαζί σκοτώνει
Τι να μου πεις τι να σου πω και σένα
κάποτε υπήρχαν όλα αυτά τ΄αγαπημένα
Μη μου κολλάς λοιπόν για μία σχέση
γιατί μαζί της έχουν φύγει όσα μας είχαν δέσει
Όλα σε θυμίζουν
απλά κι αγαπημένα
πράγματα δικά σου καθημερινά
σαν να περιμένουν κι αυτά μαζί μʼ εμένα
να ρθεις κι ας χαράξει για στερνή φορά.
Καθημερινά σε τριγυρίζω
το χτες και τ' αύριο σου χαρίζω
Κι εσύ όλο κάνεις πως δε βλέπεις
δε με θυμάσαι .. δε με ξέρεις ..
Δε με ξέρεις καλά είναι τόσα πολλά
που δεν ξέρεις ακόμα για μένα
η βιτρίνα μπροστά κι από πίσω βαριά
η κουρτίνα για την καρδιά
Δε με ξέρεις καλά κι ας κρατάς αγκαλιά
το κορμί μου το διχασμένο
την ψυχή μου να βρεις πουθενά δεν μπορείς
και γι' αυτό με στεναχωρείς
Απόψε που σβήνει το φως
και είμαστε πια γεγονός (!)
απόψε ξεχνάς τη ρουτίνα
και σπας της ζωής την βιτρίνα...
Δίχως εισιτήριο επιστροφής
έλα και θα γίνει της τρελής !!!
Αρχή και φινάλε
σκοτάδι και φως
αγάπη πανάρχαιο δράμα
σ' ακούω καρδιά μου
δεν είμαι κουφός
αγάπη, τι δύσκολο πράγμα
πότε θ' ανοίξουμε μια πόρτα στην καρδιά μας
να νοιώσουμε όλα τα δικά δικά μας
ας κάνουμε απόψε μιαν αρχή
ποιος ξέρει αύριο η μέρα τι θα φέρει
κι αν η καρδιά να συγχωράει δεν ξέρει
κι αν θα γενούν πατρίδα μας όλης της γης τα μέρη
ας κάνουμε απόψε μιαν αρχή
Νύχτα μη με μαλώνεις
Και αν πίνω μη θυμώνεις
Κάνε μου μόνο συντροφιά
Και αν κάποιο δάκρυ τρέξει
Πόσες πληγές ν' αντέξει
Η προδομένη μου καρδιά
δάκρυ δάκρυ πάλι μέσα μου κυλάς
τη καρδιά μου ξέρεις να τη ξεγελάς
δάκρυ δάκρυ πίνω πίνω, και μεθώ
και τα λάθη που χεις κάνει
όλα σου τα συγχωρώ
Θα ΄μαι πάντα εδώ!
να φυλάω αυτά που πέταξες ..
δεν σε συγχωρώ
για όλες τις φωτιές που ξέχασες ...
Θα ‘μαι πάντα εδώ !!!
όσα χρόνια κι αν περάσανε ..
δεν μας συγχωρώ !!!
από φόβο χάσαμε ... ...
θα 'μαι πάντα εδώ το χέρι να σου κρατάω
όταν έχεις τις μαύρες σου
κι όταν λες δεν μπορώ
θα σε παίρνω αγκαλιά
στ' αστέρια για να σε πάω
γιατί εγώ αγάπη μου για σένα μόνο ζω
και πάρε με αγκαλιά
πάρε με αγκαλιά
να μη πατήσω τα γυαλιά :razz:
Στο ντουζένι μας απάνω, όλα λίμπα θα τα κάνω,
ρε γυαλιά καρφιά θα γίνουν, όλα μες το μαγαζί,
σπάστα τώρα που 'μαστε μαζί !
Να ζω στ' άρωμά σου ισοβίτης
κι ετοιμοθάνατος μπροστά στην ομορφιά
Να σταυρώνω τον καιρό μου
με της χαράς σου τα καρφιά
να κοιμηθούμε αγκαλιά
να μπερδευτούν τα όνειρά μας
και στων φιλιών τη μουσική
ρυθμό να δίνουν τα όνειρά μας
Αγκαλιά και πλάι-πλάι
κοιμηθήκαμε στην άμμο
κι ονειρεύτηκα βραδιά του Μάη
πως παρέα ήμασταν στη Σάμο
αν είσαι πλάι μου μπορώ
το φόβο να νικήσω
τον κόσμο ν' αγαπήσω
κι ίσως ν' αγαπηθώ
φύγαμε, φύγαμε, με χίλια φύγαμε, μηδενίσαμε
κι όλα πάλι από την αρχή
φύγαμε, φύγαμε σε κερδίσαμε ζωή.
Μια καρδιά την έχω και τη σφάζω
μπρος το παραθύρι σου
μια ζωή την έχω και τη στάζω
λάδι στο καντήλι σου
ΚΑΡΔΙΑ μου το βήμα κόψε
την σκέψη σταμάτησε εδώ
με ένα πικρό αντίο
με γέμησε τόσο καημό..
κόψε και μοίρασε στα δύο
πάντα η αγάπη θέλει δύο
δυο να γελούν στο ίδιο αστείο
δυο να ζεσταίνουνε το κρύο
δυο να μοιράζονται αμαρτία και Θεό
Μη μου το πεις,
ο δρόμος της καρδιάς σου πόσο άλλαξε
Μη μου το πεις,
η μοναξιά σου πλοίο που δεν άραξε
Να μου το πεις το σ' αγαπώ και πάλι,
Να μου το πεις, η AΓΑΠΗ είναι ζάλη..
Πες μου γιατί ρε μοναξιά με κυνηγάς από παιδί
Πες μου γιατί με αγαπάς τόσο πολύ
Όμως κι εγώ σε αγαπώ
Κι ας με πονάς κάθε λεπτό
Σε προτιμώ από αγάπες που μου κάνανε κακό
Είμαι πολύ κακό παιδί
είμαι αλήτης επειδή
για εκμετάλλευση δεν είναι η καρδιά μου
Είμαι πολύ κακό παιδί
γιατί καλό δεν έχω δει
για την αγάπη έχουν σπάσει τα φτερά μου
Αλήτη δίχως αγάπη με δίχως μάνα και δίχως σπίτι
Αλήτη μες στη μανία του βορρά μικρό σπουργίτι
Αχ, τι ντροπή, τέτοια ντροπή
μάνα μου και πως βγαίνει
όσο κι αν τρέξει ο ποταμός
ΜΑΝΑ μου δε την πλένει..
Όσα δε φέρνει η θάλασσα
τα φέρνει ένας καημός
από αγάπη προδομένη
τόσο πολύ σʼ αγάπησα
που παίρνει ο ποταμός
το γέλιο μου τα νιάτα μου
τη ζωή που μʼ απομένει
Είναι μεγάλος ο γιαλός
είναι μακρύ το κύμα
είναι μεγάλος ο καημός
κι είναι πικρό το κρίμα
Είν’ η αγάπη μου πουλί
στα βράχια πληγωμένο
αγόρι προδομένο
μ’ ένα πικρό φιλί
Θα σου εχω στ αεροπλανο
μπακλαβα απ το Μιλανο
πω.. πω.. πω..ποσο σ αγαπωωω
Θα σου στειλω με πατινι
τον Πελε στην Μυτιληνη
Πω.. πω.. πω.. ποσο σ αγαπωωω
Και μετά πήγε και έπιασε το Στάθη
Στη Λέλα από τη Ξάνθη τράβα το παιδί να μάθει
Και με κέρασαν καφέ κι απελπισία
Μετα την εκκλησία μια Κυριακή
Γιατί η Λέλα μου 'πε "έλα μωρό μου στη μαμά σου
Σου 'χω ετοιμασε καλέ το μπακλαβά σου"
Αλλά εγώ που δεν είχα οιδιπόδειο
Έκανα επεισόδιο και φτού κι απ' την αρχή
:cool:
Μην ξημερώνεις KΥΡΙΑΚΗ μην ξημερώνεις Κυριακή
άσε στο όνειρο να μένει η καρδιά μου
Μην ξημερώνεις Κυριακή, αυτή τη δύσκολη στιγμή
άσε με μόνο μου στα Σαββατόβραδά μου..
Όνειρο δεμένο στο μουράγιο
πόρτα μου κλεισμένη στο νοτιά
έκανα τον πόνο μου κουράγιο
στην αγάπη μου έβαλα φωτιά
Έλα να σβήσεις τη ΦΩΤΙΑ
γλυκά, βαθιά μου μάτια.
Πριν γίνει στάχτη όλη η γη
κι ο ουρανός κομμάτια..
όλη μου η ζωή συνενοχή και πώς γουστάρω
τα πιο μεγάλα ψέματα στα πιο αθώα βλέμματα
όλη μου η ζωή συνενοχή και πώς γουστάρω
κάτι απογέματα με καφέ και τσιγάρο
Στο ΤΣΙΓΑΡΟ που κρατώ,
στον ένα μου Θεό
να μη δώσει να ξημερωθώ.
Στο κορμί αυτό το αγγελικό
στο στόμα που φιλώ
έτσι μια ζωή θα σ' αγαπώ...
Σ' αγαπώ γιατί είσαι ωραία
σ' αγαπώ γιατί είσαι εσύ
αγαπώ κι όλο τον κόσμο
γιατί ζεις κι εσύ μαζί
το παράθυρο κλεισμένο
το παράθυρο κλειστό
άνοιξε το ένα φύλλο
την εικόνα σου να δω
Άνοιξε το παράθυρο στο φως
Στα δέντρα που ποτέ δε μαραίνονται
Στα κλήματα που αμίλητα καρπίζουν
Κανείς δε μέτρησε ποτέ τα κύματα της θάλασσας
Κανένας δεν εξήγησε του ανέμου τους χρησμούς
άνοιξε το παράθυρο στο φως
Μη μου λες πολλά, χόρτασα ιδέες
γνώρισα κορμιά κόντρα στους χρησμούς
πέταξα ψηλά πάνω απ' τις σημαίες
πέρασα φωτιά και κατακλυσμούς
Τίποτα δε θέλω τώρα πια
ρίχνω και τους άντρες στη φωτιά
δεν αντέχω νόμους και κανόνες τελικά
Ψηλά τα χέρια
σ' είχα δίπλα μου στ' αστέρια
κι έκλεψες τον έρωτά μου
Ψηλά τα χέρια
θέλεις ξένα καλοκαίρια
θέλω πίσω την καρδιά μου
χέρια ψηλά κι όλα τα φτάνω
έλα να πάμε απ' την αγάπη πιο πάνω
χέρια ψηλά κι είμαι μαζί σου
έτσι κερδίζω στη ζωή τη ζωή σου
:razz:
Πάνω στην κρύα σου καρδιά
χωρίς καιρό να χάσω
έριξα πάλι μια ζαριά
κι έφερα δύο κι άσο
Όπου φυσάει ο βοριάς
σε παίρνει και σε πάει
είσαι γυναίκα μιας βραδιάς
ψεύτικα πʼ αγαπάει
:razz:
Όπου ΦΥΣΑΕΙ ο άνεμος πάω
είμαι καλάμι γέρνω δεν σπάω
όπου φυσάει ο άνεμος
γίνομαι άνεμος..
Κι εγώ σαν άνεμος θα φύγω θα χαθώ
κι όπως θα φεύγω φως μου θα ερωτευτώ
ΕΓΩ δεν είμαι σαν τους άλλους,
τους δήθεν, τους μεγάλους
που τάχα σ' αγαπάνε...
Εγώ δεν είμαι σαν εκείνους
που κάνουνε τους φίλους
και πίσω σου γελάνε...
εγώ δεν ήμουνα αλήτης
αλήτη μ' έκανες εσύ
εγώ δεν ήμουνα ξενύχτης
ήμουνα καλό παιδί
Παιδί της νύχτας είμ' εγώ
δίχως αγάπη είμ' εγώ
και σαν αλήτης τριγυρνάω
Παιδί της νύχτας είμ' εγώ
μία ψυχή είμαι κι εγώ
μονάχος κλαίω και πονάω
Άλλο ένα χάραμα με βρίσκει μες στους δρόμους
να γυρνάω χαμένος δίχως προορισμό...
Άγγελος χωρίς φτερά στης νύχτας τους διαδρόμους
σε χιλιάδες πρόσωπα εσένα αναζητώ...
Πριν το χάραμα μονάχος εξεκίνησα
και στο πρώτο μας το στέκι την αυγούλα γύρισα
Κάποια άλλη μ' είχε μπλέξει με καμώματα
σ' αγαπώ κι ήρθα κοντά σου πριν τα ξημερώματα
Πριν ακόμα σβήσουν τ' άστρα εξεπόρτισα
αχ να ξανάβρω τα δυο σου χείλη που ποτέ δε χόρτασα
Σ’ αγαπώ,
θα με βρεις το πρωί όταν όλα τα φώτα θα ΣΒΗΣΟΥΝ,θα ‘μαι εδώ,
κι όλα πάλι ξανά όπως τελειώνουν έτσι θ’ αρχίσουν..
Απ' το πρωί μες στη βροχή
και μέσα στο λιοπύρι
για μια μπουκιά κι ένα ποτήρι
και δόξα τω Θεώ
Σαν περνάς ο κόσμος μοιάζει
άσπρη μέρα που χαράζει
το ποτήρι μου γεμίζω
όταν σ' αντικρίζω...
Μια στιγμούλα σε κρατάω
και το θάνατο ξεχνάω
Είσαι φως που με φωτίζει
ίσκιος που δροσίζει...
Τα βουνά περνάω
και τις θάλασσες περνώ
Κάποιον αγαπάω
Δυο ευχές KΡΑΤΑΩ
και δυο τάματα κρατώ
Περπατώ και πάω..
Κάποιος είπε πως η αγάπη
σ' ένα αστέρι κατοικεί
αύριο βράδυ θα 'μαι εκεί
Κάποιος είπε πως ο έρωτας
για μια στιγμή κρατά
αύριο βράδυ θα 'ναι αργά..
Ήταν κάποτε δυο φίλοι, σαν αρχάγγελοι κι οι δυο
κι απ' των κοριτσιών τα χείλη εθερίζαν τον ανθό
Τέτοια λεβεντιά δεν ξανάδαν πια
με τα όνειρά τους υψώναν κάστρα
σε δώδεκα χωριά
Κι όταν άνοιξ' η πατρίδα τις σημαίες της πλατιά
και οι δυο για την ελπίδα σκοτωθήκαν στα βουνά
Μα κάθε βραδιά όρθιοι στην πλαγιά
με το θάνατό τους υψώνουν κάστρα
αρχάγγελοι ξανά
ΔΩΔΕΚΑ κι ούτε ένα τηλεφώνημα
τον αριθμό της μοναξιάς μου δε χτυπάς
και μεγαλώνει η απόσταση για μας.
Δώδεκα κι ούτε ένα τηλεφώνημα
μες στου μυαλού μου το αβάσταχτο κενό
μοιάζεις με όνειρο που φεύγει μακρινό...
ούτε μέση ούτε άκρη
εσύ θα με φας
το τραπέζι,το κρεβάτι
και ο σατανάς
πράσινα σπαρμένα μάτια
πάντα και παντού
στα τραπέζια, στα κρεβάτια
στην ψυχή, στο νου
Και όσες νύχτες δεν κοιμήθηκα για σένα δεν τις ξέχασα
Και όσες νύχτες είπα «Δεν υπάρχει αύριο» θυμάμαι
Και όσες νύχτες πάνω απ’ το τηλέφωνο κοιμήθηκα,
τόσες και πάνω στο κρεβάτι σου κοιμάμαι
Μας έχει στρώσει κάποιες δάφνες η ζωή μας - αναμφίβολα,
μα τα κρεβάτια μας δε στρώθηκαν σωστά
Πάνω σε δέντρα προδοσίας κρεμαστήκαμε,
μέσα σε δάση αμαρτίας πιάσαμε φωτιά
Είναι κάτι ΝΥΧΤΕΣ μοναξιάς
που δεν ξημερώνουν
Τα δικά σου λόγια σαν καρφιά
μέσα μου ματώνουν
Πέρασε τόσος καιρός
που το θέμα έχει κλείσει
Που ο έρωτας αυτός
δεν μπορεί να με διαλύσει..
Φέρτε μου ένα σέρτικο τσιγάρο
να φουμάρω στο χάρο να δώσω ρουφηξιά
Φέρτε μου κρασί για να ξεχάσω
πως μου βάλαν κι οι φίλοι μου καρφιά
Ακούω γέλια να ανεβαίνουν τα σκαλιά
πάλι οι ΦΙΛΟΙ μου χαράματα γυρνάνε
έχουν τις μπύρες τους ακόμα αγκαλιά
έξω απ' την πόρτα μου περνούν και τραγουδάνε
Κι εγώ το γέλιο το δικό σου περιμένω
μ' ένα ποτήρι απ' την ανάσα μου θαμπό
ακούω την πόρτα να χτυπάει και σωπαίνω
γιατί απ' όλους θέλω απόψε να κρυφτώ..
απόψε είναι ιδιότροπη βραδιά
για γούτσου γούτσου κι αγκαλίτσες
στη δροσερή αμουδιά ...
απόψε είναι περίεργη βραδιά
με κάνει να γκρινιάζω "νιάου"
για χάδια και φιλιά ...
Τα ΧΑΔΙΑ τα φιλιά
τα προδομένα
τα συντρίμμια που μου άφησες εσύ
τα λόγια τα πικρά
τα ειπωμένα
που πέταξες και γέμισες πληγή
μια καρδιά που αιμορραγεί
σ ένα άψυχο κορμί χωρίς ζωή..
Φτάνει, στην αβέβαιη σκιά σου
τα κομμάτια μου σκορπάς
κι όλο στάζει το άρωμά σου
από το αίμα της καρδιάς.
Κι αν υπάρχω, θα με σβήσεις
μα εγώ που ζω για σένα
σου φωνάζω μείνε, μη μ' αφήσεις!
Κι εγώ σε ριψοκίνδυνα περάσματα,
απάνω σε συντρίμμια και χαλάσματα...
ΧΑΝΟΜΑΙ κι εσύ απλά κοιτάς,
θέλω να γυρίσεις πάλι
στης καρδιάς μου τ' ακρογιάλι.
Χάνομαι κι εσύ δε με πονάς,
βάζεις παύλα και τελεία,
η ζωή μου τρικυμία.
Χάνομαι στα άγρια νερά ...;
Πριν βγει ο ήλιος σ' ένα ακρογυάλι
έσβησ' η νύχτα μ' ένα φιλί
Σφίξαν τα χέρια για να θυμούνται
πόσο μικρή είν' η χαραυγή
Ο καβαλάρης ντύθηκε στ' άσπρα
κι ήταν ακόμα ένα παιδί
Μα το κορίτσι έρμο σαν τ' άστρα
ήταν κρυμμένο στη ροδαυγή
Υπάρχουν χέρια που πατάνε την σκανδάλη
και άλλα χέρια που προσφέρουν γιατρειά
υπάρχουν χέρια που χτυπάνε χέρια αλύπητα σκληρά
ίσως μια μέρα συναντήσεις δύο χέρια σαν κι αυτά
Πάλι, τράβα σκανδάλη
Σ ‘ότι προλάβαμε και ζήσαμε .. σημάδεψε και ρίξε στο κεφάλι
Πάλι, τις Κυριακές που αλητεύαμε
Και τις βιτρίνες που χαζεύαμε .. σημάδεψε και πάτα τη σκανδάλη
Δε χωρίζουν όμως έτσι οι ζωές!
των ανθρώπων π’ αγαπήθηκαν με τόσο κόπο
Ή κι οι δυο μας ή κανείς!!
Ως την άκρη της κλωστής ισορροπήσαμε κι εμείς
Πάλι, ότι προλάβαμε και ζήσαμε
Και όλα αυτά που ψιθυρίσαμε .. σημάδεψε και ρίξε στο κεφάλι
Πάλι, καθώς τα ρούχα μας σωριάζονται
στα σώματα μας που αγκαλιάζονται .. σημάδεψε και πάτα τη σκανδάλη
Απ' τις κακές παρέες μου ήρθ' η καταστροφή μου
ρεζίλεψα στην τρέλα μου τ' όνομα του πατέρα μου
και κλαίω απ' την ντροπή μου
Μα κανένας δε μου φταίει για το χάλι μου
σπάσιμο θέλει το κεφάλι μου
Συγκάτοικοι είμαστε όλοι στην ΤΡΕΛΑ κι εγώ δεν έχω για νοίκι
φορούσε μαύρο νυφικό η περσινή μας η κοπέλα
κι ο λόγος αυτός τής ανήκει.
Το ένα τ' άλογο να είναι άσπρο
όπως τα όνειρα που έκανα παιδί
το άλλο τ' άλογο να είναι μαύρο
σαν την πικρή μου την κατάμαυρη ζωή
Άσπρο περιστέρι μεσ' τη συννεφιά
μου 'δωσες το χέρι να 'χω συντροφιά
άσπρο περιστέρι μαύρο μου φτερό
κάθε καλοκαίρι θα σε καρτερώ
Άσπρο περιστέρι μεσ' τη συννεφιά,
μου 'δωσες το χέρι να 'χω συντροφιά.
Άσπρο περιστέρι μαύρο μου φτερό,
κάθε καλοκαίρι θα σε καρτερώ
είπες αλεύρι ;
Καλοκαίρι
με μισόκλειστες τις γρίλιες μεσημέρι
καλοκαίρι
καθρεφτάκια και μια θάλασσα που τρέμει
στο ταβάνι και τους γύψους μεσημέρι
καλοκαίρι
με τον κούκο μέσ' τα πεύκα και στ' αμπέλι
καλοκαίρι
στόμα υγρό, μικροί λαγώνες, καλοκαίρι
με τη φέτα το καρπούζι στο ‘να χέρι
με φιλιά μισολιωμένα, καλοκαίρι
καλοκαίρι
λίγες φλούδες στης κουζίνας το μαχαίρι
Πάλι άσκοπο ξενύχτι, σφίγγει πιο πολύ το δίχτυ
κάποιος σκόρπια λόγια λέει, στην κασέτα η Μίλβα κλαίει
Έξω βρέχει και φυσάει, ένας κούκος τρις χτυπάει
το τηλέφωνο σωπαίνει, ένα βήμα ξεμακραίνει
εγώ κι εσύ μαζί
τα βασανά σου είναι και δικά μου
και για τους δυό μας χτυπάει η καρδιά μου
δυο φιλαράκια με μια ψυχή
εγώ κι εσύ μαζί
Πού να γείρω το κορμί μου
όταν γυρνάω απ’ τα μπαρ
κι απ’ τα ξενύχτια.
Πού να βρω ένα ΦΙΛΑΡΑΚΙ να μου πει πως μ’ αγαπάει στ’ αλήθεια
αφού κι εσύ έχεις εξαφανιστεί..
τα τσιγάρα τα ποτά και τα ξενύχτια...
έχουν κλείσει τα καλύτερα τα σπίτια :mrgreen: :lol:
Τα τσιγάρα σου σβησμένα
και τα λόγια σου φωτιά
τα θυμάμαι ένα ένα
δε περνάει η βραδιά..
Το παράπονο με παίρνει
που θυμάμαι όσα ξεχνάς ..
όμως ποιος καταλαβαίνει ?
μόνος σου τα δύσκολα περνάς ... !!!
ΠΑΡΑΠΟΝΟ μου, παράπονό μου
κρίνο και ρόδο μου
Δώρο σου κάνω τον εαυτό μου
Έχεις το λόγο μου
να μη σε χάσω παράπονό μου
Τρέμω απ' το φόβο μου..
Σε σοκάκια και μπαλκόνια
σε στενά κι ανηφοριές
κάθομαι και λογαριάζω
πώς αλλάζουν οι καρδιές
Σφάζομαι με δυο μαχαίρια
και με τέσσερα σπαθιά
αν σε δω σε ξένα χέρια
και σε άλλην αγκαλιά
Όμορφο μου άσπρο κρίνο
μη μου κάνεις μαριολιές
μα τον Άγιο Κωνσταντίνο
θα πεθάνω και θα κλαις
Ανηφοριές κατηφοριές
πέρασα για να σε βρω χτες
σε βρήκα στην ακρογιαλιά - αγάπη μου
μα δεν με πήρες αγκαλιά ...
Χθες μεσάνυχτα και κάτι κατηφόρισα
στην μικρή την πλατεΐτσα που σε γνώρισα
κάποιο άγαλμα που μʼ είδε με θυμήθηκε
και τον πόνο μου να ακούσει δεν αρνήθηκε
Τι σε μέλλει εσένα σκόρπια μου ψυχή
που εγώ τον πόνο μου έκανα νησί
να σπέρνει ο ήλιος πάνω μου φωτιά
και τ' άστρα μοναξιά
Πεθύμησα ένα σύννεφο
βροχή να πιω κι ουρανό
Να ρθεις πάλι κοντά μου ψυχή μου καρδιά μου
για μια στιγμή να σε δω
Να ρθεις πάλι κοντά μου ψυχή μου καρδιά μου
σε περιμένω εδώ
τι σε μέλει εσένανε από πού είμ' εγώ;
απ' το Καρατάσι φως μου ή απ' το Κορδελιό
τι σε μέλει εσένανε κι όλο με ρωτάς
από ποιο χωριό είμ' εγώ αφού δε μ' αγαπάς
Εγώ ποτέ δεν αγαπώ
σταράτα σου το λέω
και αν εσύ μʼ αγάπησες
για πες μου εγώ τι φταίω
Μη μαραζώνεις άδικα
στην πικρά και τον πόνο
εγώ ποτέ δεν αγαπώ
ποτέ μου δεν στεριώνω
Είν' η καρδιά μου άστατη
μ' αρέσει η ελευθερία
σαν τους τσιγγάνους που δεν ζουν
στην ίδια πολιτεία
Θέλω να σε τραγουδήσω
μα δεν βρίσκω το σκοπό
γιατί ο στίχος σταματάει
μόνος του στο σʼ αγαπώ
Αντιγόνη, σου μιλάω
Κατερίνα, είμʼ εδώ
Ευτυχία, σε πονάω
Ελευθερία, σʼ αγαπώ
Tο καραβάνι τρέχει μέσʼ τη σκόνη
και την τρελή σου κυνηγάει σκιά
πώς να ημερέψει ο νους μʼ ένα σεντόνι
πώς να δεθεί η Mεσόγειος με σκοινιά
αγάπη που σε λέγαν Aντιγόνη
Ποια νυχτωδία το φως σου έχει πάρει
και σε ποιον γαλαξία να σε βρω
εδώ είναι Aττική φαιό νταμάρι
κι εγώ ένα πεδίο βολής φτηνό
που ασκούνται βρίζοντας ξένοι φαντάροι
Στο δικό μου καραβάνι
είναι λίγοι και καλοί
Κι όταν πιάνω την κιθάρα
πιάνει ο άλλος το βιολί
Αν πεθάνει μια αγάπη δεν τελειώνει κι ζωή
ότι πέρασε περνάει μα μπορεί να αναστηθεί
το γιατί μη με ρωτήσεις το 'χω νιώσει όταν πονώ
σαν θα γίνεσαι ένας ξένος πιο βαθιά να σʼ αγαπώ
Μάτια από νύχτα που δε μιλάνε.. πού να ταξιδεύεις?
Σαν το τραγούδι που όλο τελειώνει.. κι όλο το γυρεύεις
Τ' αγάλματα κι οι εραστές,
ζουν μες της νύχτας τη σιωπή.. που τους ενώνει..
Το ξέρω αυτό το 'χω βαρεθεί,
ξέρω το τέλος ξέρω αυτό.. που με σκοτώνει..!
Τι κι αν είσαι
μια σκιά που τη στολίζει η βέρα
που γι`αντάλλαγμα στον ήλιο και τη μέρα
σε πάντρεψε με τη βροχή.
Τι κι αν είσαι
μια φωτιά σ`ωκεανών τα βάθη
που φυλάκισαν της μοίρας σου τα λάθη
σ`αυτήν την άχρωμη σιωπή.
Εσείς οι δικαστές του ουρανού
κρατήστε πάλι τη παλιά τη ζυγαριά σας
είναι βαρύτερη η ψυχή ενός παιδιού
ή τα εγκλήματα που γίναν στ' όνομά σας;
Έχει παράσιτα η οθόνη του ουρανού
και έτσι μας κάνει
στα βράχια των ωκεανών να βρίσκουμε λιμάνι
Σήμερα βράδιασε νωρίς και μάτι δεν σε βλέπει
Να ξαγρυπνήσεις δεν μπορείς να κοιμηθείς δεν πρέπει
να κοιμηθείς δεν πρέπει
Φεγγάρι μου θαλασσινό πουλί μου πελαγίσιο
σε ποιάς καρδιάς τον ουρανό θα 'ρθω να σ' αναστήσω
θα 'ρθω να σ' αναστήσω
Είδα στην έρημη ακρογιαλιά του χωρισμού τα φώτα
Μην κατεβαίνεις τα σκαλιά
Φεγγάρι μου θαλασσινό πουλί μου πελαγίσιο
σε ποιάς καρδιάς τον ουραno θα 'ρθω να σ' αναστήσω
θα 'ρθω να σ' αναστήσω
ΦΕΓΓΑΡΙ μάγια μου ‘κανες
και περπατώ στα ξένα
είναι το σπίτι ορφανό
αβάσταχτο το δειλινό
και τα βουνά κλαμένα
Στείλε ουρανέ μου ένα πουλί
να πάει στη μάνα υπομονή
Στείλε ουρανέ μου ένα πουλί
ένα χελιδονάκι,
να πάει να χτίσει τη φωλιά
στου κήπου την κορομηλιά
δίπλα στο μπαλκονάκι,
στείλε ουρανέ μου ένα πουλί
να πάει στη μάνα υπομονή..
Γύρνα τις ώρες που χάθηκαν απόψε
κοίτα που φεύγεις πώς κλαίει το δειλινό
κάπου νυχτώνει κι ο ήλιος παγώνει
χάνεται ο δρόμος και πού να σταθώ
κάπου βραδιάζει μην κλαις δεν πειράζει
πες πως τελειώνει ο κόσμος εδώ
Βιαστικό βήμα, μοιάζεις με κύμα
Με χτυπάς νιώθω σαν μικρό σκαρί μες στην ταραχή
Σʼ άλλη γη ξένη, η καρδιά μένει
Μου μιλάς βρίσκω άγνωστες φωνές λέξεις μυστικές
Πες μου ποια είναι η πατρίδα
Του έρωτα η ελπίδα, στα μάτια σου το φως
Πες μου πόσο θα κρατήσει
Ο ήλιος απ τη δύση, στο αρχιπέλαγος
Φωτεινό βλέμμα, νιώθω το αίμα
Με κοιτάς βρίσκω όσα μου ʽχουν πει μύθοι μαγικοί
Σʼ άλλη γη ξένη, η καρδιά μένει
Μου μιλάς βρίσκω άγνωστες φωνές λέξεις μυστικές
Πες μου ποια είναι η πατρίδα
Του έρωτα η ελπίδα, στα μάτια σου το φως
Πες μου πόσο θα κρατήσει
Ο ήλιος απ τη δύση, στο αρχιπέλαγος... :grin:
Στα δυο σου μάτια κρύφτηκαν
τ' αγέννητα όνειρα μου
και στʼ άρωμα σου ξάπλωσαν
η πίκρα κι η χαρά μου
Μεσʼ του κορμιού σου τη δροσιά
θα πιω το καλοκαίρι
μαζί σου γη και ουρανός
χορεύουν χέρι χέρι
Άνοιξε το παράθυρο να μπεί
δροσιά να μπει του Μάη,
εμείς γι' αλλού κινήσαμε κι αλλού...
κι αλλού η ζωή μας πάει.
Ποιος ποιος θα μου φέρει εδώ
όλα αυτά που' χει πάρει από μένα ποιός
πώς πώς να κρατηθώ
μοιάζει η ζωή μου μαχαίρι να τ' αποφύγω πώς
Μέλι και μαχαίρι
αυτό που μ' έχει βρει,
μα θά 'ρθω κι ό,τι φέρει
και όπου θέλει ας βγει.
Αν τύχει και μʼ ερωτευτείς θα χάσεις την καλή δουλειά
και θα διωχτείς απʼ τη μεγάλη εταιρεία
κι εκεί που όλα πάνε καλά με σπίτια και εξοχικά
στο δρόμο θα βρεθείς χωρίς να έχεις μία
Θέλει μαγκιά για νʼ αρνηθείς της σιγουριάς τα κυβικά
για έναν έρωτα να πεις εγώ θα ζω με δανεικά
Έρωτά μου αγιάτρευτε
και καημέ μου μεγάλε
ιστορία μου όμορφη
της ζωής μου φινάλε :mrblue:
Περνούν οι ώρες, περνούν οι μέρες
θηλιές με πνίγουν οι στεναγμοί
στα δάχτυλα μου γίνανε βέρες
και δεν μʼ αφήνουν ούτε στιγμή
Αχ...καρδιά μου μόνη πικρό αηδόνι της σιωπής
Αχ...θέλεις να κλάψεις θες να φωνάξεις μα δεν μπορεί
Αχ...καρδιά μου μόνη βουνό οι πόνοι της προσμονής
Ποιόν να φωνάξω αυτή την ώρα
όλοι οι ανθρώποι έχουν χαθεί
Νοιώθω σαν ξένος σʼ αυτή τη χώρα
και την αγάπη σαν φυλακή
Αχ, καρδιά μου μόνη...
Θέλεις ν’ αντέξεις… και να πιστέψεις…
Πως είναι η θάλασσα βουνό που έχει ξαπλώσει
Κάνεις τα πάντα… για να μαντέψεις…
Τον κωδικό που τη ζωή σου έχει κλειδώσει…
Θέλεις να κλάψεις… και να πετάξεις…
Δίπλα στα λίγα βραδινά αεροπλάνα…
Να τρέξεις έξω… χωρίς κανόνες…
Και να τα κάνεις όλα γύρω σου πουτ@να…
Αρχή και φινάλε, σκοτάδι και φως
αγάπη πανάρχαιο δράμα
Σʼ ακούω καρδιά μου, δεν είμαι κουφός
αγάπη τι δύσκολο πράγμα
Σωρός αναμνήσεις, δεν πάει καιρός
αγάπη και γέλιο και κλάμα
Στο τέλος δεν ήμουν πολύ τυχερός
αγάπη τι δύσκολο πράγμα
Οι αγάπες χάνονται, σβήνουν σαν τ' αστέρια
φεύγουν σαν τα καλοκαίρια
Κολλάει ο χρόνος, δεν πάει εμπρός
κι εσύ δε μου στέλνεις πια γράμμα
Δε θες να με ξέρεις λες κι είμαι εχθρός
αγάπη τι δύσκολο πράγμα
Οι αγάπες χάνονται...
Αστέρι μου, φεγγάρι μου, της άνοιξης κλωνάρι μου
κοντά σου θά 'ρθω πάλι, κοντά σου θά 'ρθω μιαν αυγή
για να σου πάρω ένα φιλί και να με πάρεις πάλι.
Λιώνω που δεν είσαι πια εδώ
Σε θυμάμαι κι αρρωσταίνω, δεν αντέχω να πεθαίνω
πες μου που να ψάξω να σε βρω
Κάθε βράδυ κλαίω και πονώ
και κοιτώ ψηλά στον ουρανό
Φεγγάρι μου χλωμό, φεγγάρι μου χλωμό
Φεγγάρι, την αγάπη μου για πες μου που θα βρω
Φεγγάρι μου χλωμό, μια χάρη σου ζητώ
Φεγγάρι, αν τη βλέπεις, πες της πως την αγαπώ
Δυο ποτήρια στο τραπέζι, η ζωή παιχνίδια παίζει
πίνω και απ' τα δυο τη φωτιά
Μόνος πού να βρω την άκρη, κόβει σαν γυαλί το δάκρυ
και μου χαρακώνει τη ματιά
Κάθε βράδυ κλαίω και πονώ...
Φεγγάρι μου χλωμό, μια...
Ρίχνω μαχαίρι και βρίσκω στόχο
ντέρτι που το 'χω ποιος να το ξέρει
Πιάνω λουλούδι κι ειν' η καρδιά σου
αγόρι γεια σου, μπες στο τραγούδι
Απόψε για σένα θ' ανάψω τ' αστέρια
να πέσουν βροχή μες τα δυο σου τα χέρια
θα κάψω για χάρη σου και το φεγγάρι
σκληρό μου αγόρι χλωμό παλικάρι
θα κάψω για χάρη σου και το φεγγάρι
σκληρό μου αγόρι χλωμό παλικάρι
Ο θησαυρός της γης είναι αυτό που εμείς έχουμε Κατερίνα
είναι που σ' αγαπώ, είναι που μ' αγαπάς
Είναι που οι χορδές, παίζουνε στην ψυχή σαν δύο μαντολίνα
και τραγουδούν στο τέμπο της καρδιάς
Μόνο αγάπη χρειάζεται η ζωή μας
όλα τα χρόνια που θα 'μαστε μαζί
Μόνο αγάπη χρειάζεται η ζωή μας
γιατί είναι μικρή................
Δεν πάω πάσο! κι αν όλα είναι να τα χάσω ..
Καμιά ευθύνη ! Ποτέ μη σώσει και γίνει !!!
εγώ ομορφιά μου, τα αγαπάω τα καρφιά μου
και δεν κολώνω στον πρώτο δυνατό πόνο ...
Τα φέραμε από 'δω, τα φέραμε από 'κει
Άντε ξανά τα ίδια, τα ίδια απ' την αρχη
Τα φέραμε απ 'δω, τα φέραμε από 'κει
Εγώ ξανά στο τίποτα στο γενικά εσύ
Νύχτες δίχως όνομα, νύχτες χωρίς σκοπό
Χαμένοι από χέρι, χαμένοι και οι δυο
Ανόητες αγάπες ανόητα φίλια
Λόγια, λόγια, λόγια, λόγια ψεύτικα
Λόγια λόγια ψεύτικα
Τώρα τι να σου πω, τι να μου πεις κι εμένα
Έτσι όπως παίξαμε κι οι δυο με ζαριά πειραγμένα
Τα φέραμε από 'δω, τα φέραμε από 'κει
Εγώ ξανά στο τίποτα, στο γενικά εσύ
Νύχτες δίχως όνομα...
Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα
μου τα πες με το πρώτο σου το γάλα
μα τώρα που η φωτιά φουντώνει πάλι
εσύ κοιτάς τʼ αρχαία σου τα κάλλη
και στις αρένες του κόσμου μάνα μου Ελλάς
το ίδιο ψέμα πάντα κουβαλάς
Μη μιλάς μη γελάς κινδυνεύει η Ελλάς
στο κορμί βομβιστές κουβαλάς
μη μιλάς μη γελάς κινδυνεύει η Ελλάς
με τη γλύκα που φιλάς
Ειμ' ένα κορμί χαμένο ένας άσωτος υιός
απ' το σπίτι μου φευγάτος κι απ' τον τόπο μου μακριά
στο γκρεμό κατρακυλάω κάθε μέρα πιο βαθιά
Για σένα άπονη αργοπεθαίνω
για σένα έγινα κορμί χαμένο
Σκυφτέ διαβάτη της βροχής
Και ταξιδιώτη της ζωής
Η προδοσία μιας γυναίκας σε βαραίνει
Μην πίνεις άλλο και μεθάς
Και τη ζωή σου μη χαλάς
είναι γραφτό ότι αρχίζει να πεθαίνει
Της γυναίκας η καρδιά είναι μια άβυσσος
πότε κόλαση και πότε ο παράδεισος
Της γυναίκας η καρδιά είναι μια άβυσσος
Σκυφτέ διαβατή της βροχής
Και ταξιδιώτη της ζωής
Με την αλήθεια δεν μπορείς ποτέ να παίξεις
Κι αν την αγάπησες πολύ
Σου δίνω μια συμβουλή
ποτέ γυναίκα στη ζωή να μην πιστέψεις
Της γυναίκας η καρδιά...
Πρόσεξε όλα τα ψέματα
θα σου τα πουν όταν θα είσαι μοναχός
πρόσεξε όλα τα θαύματα
γιατί κρατάνε τρεις ημέρες δυστυχώς
ανάψαν ανάψαν στους δρόμους οι φωτιές
αλλάξαν αλλάξαν τα λόγια κι οι ματιές
αυτός ο κόσμος ήταν κάποτε παράδεισος
έμοιαζε η ζωή σαν εκδρομή
κι ήρθα μια μέρα που μας χώρισε μια άβυσσος
μας τύλιξε καπνός σε μια στιγμή
Μια ΕΚΔΡΟΜΗ είναι η ζωή μου
Με μαγική διαδρομή
Έγιναν φίλοι μου και οι εχθροί μου
Και τραγουδάμε με μια φωνή
Εμένα και ο θάνατος
Μου φαίνεται γιορτή
Ένα λαχείο ειν' η ζωή
Ας είναι κι αμορτί
Λουλούδια για το χάροντα
Μπουζούκι και κιθάρα
Κι ένα ανοιχτό περίπτερο
Να πάρουμε τσιγάρα..
;-) ;-)
Παλεύει το ποτάμι στη θάλασσα να βγει
Κι ο ποιητής γυρεύει τη μούσα του να βρει
Το κύμα ψάχνει να ʼβρει την άκρη του γιαλού
Κι εγώ γυρεύω εσένανε
εσένανε που μʼ έστησες ξανά στο ραντεβού
Έψαχνα να ʼβρω το μπελά μου και τελικά τον βρήκα
Και πήγα και αγάπησα ένα μωρό, τη Ρίτα
Ρίτα δεκαοχτώ χρονών κι εγώ σαράντα πέντε
Ρίτα εσύ ʼσαι στην αρχή κι εγώ στο παραπέντε
Ρίτα-Ριτάκι, κανένα δε φοβάσαι
Ριτα-Ριτακι τιποτα δεν θυμασαι
Ρίτα-Ριτάκι, απόψε πού κοιμάσαι
Μου το ʼχες πει πολλές φορές ότι δε μʼ αγαπούσες
Συγγνώμη, δεν κατάλαβα ότι το εννοούσες
Γι αυτό λοιπόν σε χαιρετώ και φεύγω δίχως λόγια
Με το κεφάλι μου ψηλά και την ψυχή στα πόδια
Ρίτα-Ριτάκι, κανένα δε φοβάσαι
Ρίτα-Ριτάκι, τίποτα δε θυμάσαι
Ρίτα-Ριτάκι, απόψε πού κοιμάσαι......... :grin:
Σαν το νερό στην έρημο
πάντα θα σε ζητώ!
ένα φιλί μου χάρισες,
γι' αυτό σ' ευχαριστώ ..!
Συγνώμη που σ' αγάπησα πολύ..
δεν ξέρω ν' αγαπώ όμως πιο λίγο..!
συγνώμη που σ' αγάπησα πολύ..
μα βρήκα το κουράγιο και θα φύγω..!!
Συγνώμη, που σ' αγάπησα πολύ ...
Έρωτας είναι θαρρώ
ότι νοιώθω, αγγίζω και ζω
ένα αθώο φιλί
ένα βλέμμα που στάζει ζωή
Έρωτας είναι θαρρώ
ότι ψάχνω σ' εσένα να βρω
δύο σταγόνες ζωής
ένας τρόπος να πεις σ' αγαπώ
Ένα ταξίδι στο φως
ένας 13ος Θεός
μια γλυκιά φυλακή
που δεν θέλεις να βγεις από κει
Ένα ταξίδι στο φως
ένας 13ος Θεός
κι ένας λόγος να πεις πως αξίζει
στον κόσμο να ζεις
Έρωτας είναι θαρρώ
που γελάς σαν παιδάκι μικρό
με δυο χείλη φωτιά
με δυο χέρια ανοιχτά σαν φτερά
Τα μάτια της είχε κλειστά
τα μαλλιά της στον ώμο λυτά
κι ένας ήλιος θαρρείς
στο κορμί της να πέφτει νωρίς
Είναι μεσάνυχτα και δεν κοιμάμαι
στην άδεια κάμαρα σε νοσταλγώ,
είναι μεσάνυχτα και σε θυμάμαι
και με το νου μου σ' αναζητώ.
Μα όταν θέλησα να σου μιλήσω
για τη χαρά μου που 'χες φανεί
πού 'σουν και χάθηκες να σε ρωτήσω
τα μάτια ανοίγω κι έχεις χαθεί.
Είναι μεσάνυχτα και δεν κοιμάμαι...
Και να, απρόσμενα στέκεις μπροστά μου
τα χέρια απλώνεις και μου γελάς,
μπαίνεις με βήμα αργό στην κάμαρά μου
με αγκαλιάζεις και με φιλάς.
Εγώ μεγάλωσα μέσα στους δρόμους
κι είδαν τα μάτια μου τόσα πολλά
για σένα έφτιαξα άγραφους νόμους
να μη σ' αγγίζουν ξένα χέρια πουθενά
Μα εσύ με καις, όλα τα καις
με υποκρισίες, απιστίες και ψευτιές
μα εσύ με καις και με πετάς
και σαν τη στάχτη του τσιγάρου με σκορπάς
Εγώ περπάτησα μέσα στη νύχτα
κι έμαθα όλα της τα μυστικά
με την αγάπη μου κοντά σου ήρθα
να σε γεμίσω με στοργή και ζεστασιά
Η καρδιά μου είναι βαριά
το σκοτάδι πολεμά όνειρα φέρνει.
Του σώματος τη ζεστασιά τίποτα δεν ξεπερνά
Η αγάπη μένει.
Αναπαύεται η ζωή σου στη φυγή.
Δε χρειάζεται ν' αναρωτηθείς γιατί
Η ματιά σου έχει αντοχή το φιλί σου καιει
Κάπου θα πάω, κάποιο φίλο θα βρω
θα μιλάει, θα κοιτάω κι έτσι θα σε ξεχνώ
Μα όλες οι λέξεις πέφτουν άδειες στη γη
κι από μέσα τους βγαίνεις ομορφιά μου εσύ
Όλα μιλούν για σένα, όλα μιλούν για σένα
απόψε μάτια μου η καρδιά
πάλι για σένα ξαγρυπνά
και με ρωτάει για σένα
Κάπου θα βγάλει τόσος δρόμος μπροστά
σ' ένα άλλο φεγγάρι σε μια άλλη αγκαλιά
Όμως η νύχτα επιμένει για μας
πως ποτέ δεν ξεφεύγεις απ' αυτό που αγαπάς
Όλα μιλούν για σένα, όλα μιλούν για σένα
απόψε μάτια μου η καρδιά
πάλι για σένα ξαγρυπνά
και με ρωτάει για σένα
Για να πιω τα δυο σου χείλη
ξέχασα τι είναι οι φίλοι
Τους αρνήθηκα έναν-έναν
για να ζω μόνο για σένα
μάτια μου
αχ, μάτια μου.
Χωρίς κανέναν φίλο
το χορό ανοίγω μόνος μου
Χωρίς εσένα τώρα
περπατώ στη μπόρα μόνος μου
Χωρίς κανέναν φίλο
το χορό μου κλείνω μόνος μου
Χωρίς εσένα αντέχω
τη ζωή ξοδεύω μόνος μου.
Στης αγάπης σου τους ήλιους
έκαψα όλους μου τους φίλους
Και δεν κράτησα δικό μου
ούτε καν τον εαυτό μου
μάτια μου
αχ, μάτια μου.
Πήραν οι ασήμαντοι αξία
τίποτα δεν έχει σημασία..
τώρα πλέον ζούμε στην ουσία
μια διεφθαρμένη συνουσία..!
Όλα μες στο ήθος τους ανήθικα
όσα μου χαρίσανε τ' αρνήθηκα,
ψίχουλα αλήθειας μου πετάξανε ..
να 'ξερα σε ποιον Θεό με τάξανε ..?
Τ 'όνομά μου μες στις λίστες απ' τα πλοία
στα αεροπλάνα, στα φθηνά ξενοδοχεία
Η φυγή στο πρόσωπό μου χαραγμένη
και μου λες εσύ πως είμαστε δεμενοι
Δεν μπορεί να με κρατήσει ο εαυτός μου
σε κανέναν δεν ανήκω, είμαι δικός μου
Το σπασμένο ουρανό σου μη μου δώσεις
Σ 'αγαπώ κι έτσι μπορεί να μ 'εξοντώσεις
Σ 'αγαπώ κι έτσι μπορεί να μ 'εξοντώσεις
Ο δικός μου ο δρόμος, μ 'έχει χρόνια διαλέξει
στην οδό γράφει μόνος, επικίνδυνη λέξη
Ο δικός μου ο δρόμος, δε μου δείχνει αστέρι
για αγάπη μου δί-νει μια βαλίτσα στο χέρι
Στον αέρα τριγυρνάω δίχως λόγο
κι αγκαλιάζομαι τις νύχτες με το φόβο
Ποιο κομμάτι γης μπορεί να με κρατήσει
αφού η σκέψη μου μ' έχει εξορίσει
Διαδρομές πάντα στις ίδιες υποσχέσεις
μη μου λες πως μ' αγαπάς και θα με δέσεις
Θα ξεφύγω απ' της ζωής τις χαραμάδες
Πάντα μόνος θα 'μαι μέσα σε χιλιάδες
Πάντα μόνος θα 'μαι μέσα σε χιλιάδες
Ο δικός μου ο δρόμος......
Δεν ξέρω αν είμαι διάλειμμα κι εγώ μες στη ζωή σου
Που σκάει σαν επικίνδυνη στροφή στη θέληση σου
Που παίρνεις τάχα αδιάφορα και με ρωτάς πού πάω
Εσύ που είδες παράφορα σε ποιο σφυγμό ξεσπάω ...
Βραχυκύκλωμα, πάει το κύκλωμα απ’ τη φλόγα
που ανάψαμε και τα κάψαμε, νύχτα ευλόγα
Τα φιλιά πάνω στους τοίχους κόκκινη μπογιά
Υπογράψανε πως μας κάψανε την καρδιά
Ειναι κατι σταυροδρομια μαγεμενα
που συναντιόμαστε και ύστερα χανόμαστε
Πόσες φορές δεν έκλαψα για σένα
που ζήσαμε μαζί τόσα πολλά και πια δεν γνωριζόμαστε
δεν γνωριζόμαστε
Νύχτωσε νύχτα νύχτωσε και σκέπασε με
Νύχτωσε νύχτα νύχτωσε και παρηγόρησε με
Μαργαριταρένια μου φεγγαρολουσμένη
δεν ήξερες δεν ήξερα και παιδευτήκαμε
Αυτό που μας ανήκει το κάνουμε κομμάτια
δεν έφτανε η αγάπη που ορκιστήκαμε, χαθήκαμε
Νύχτωσε νύχτα νύχτωσε...
Καινούργιους φίλους και παρέες προσπαθήσαμε
πως θα 'ναι όλα πιο δύσκολα πρέπει ν' αποφασίσω
Μα απ' όλα περισσότερο αυτό που με πειράζει
είναι την απουσία σου πως πάω να συνηθίσω
πως πάω να συνηθίσω
Νύχτωσε νύχτα νύχτωσε...
νύχτωσε χωρίς φεγγάρι
το σκοτάδι είναι βαθύ
κι όμως ένα παλληκάρι
δεν μπορεί να κοιμηθεί
Νύχτα καλοκαιριού, βασίλισσα κυρά μου
πάρε μου τον καημό και φέρε τη χαρά μου
Για κάθε αγάπη πλέκεις χιλιάδες μάγια
τώρα τ' αστέρια μοιάζουν χρυσά πετράδια
Νύχτα καλοκαιριού γλυκιά
σβήσε του πόνου την φωτιά
απ' τη καρδιά, απ' τη καρδιάαααααααααα :grin: :grin:
Τι να μας κάνει η νύχτα ?
μια νύχτα μόνο, τι να μας κάνει;
τι να μας κάνει η νύχτα?
ν’ αγαπηθούμε πια δε μας φτάνει ..
τι να μας κάνει η νύχτα; δε φτάνει !
τι να μας κάνει η νύχτα; δε φτάνει ..!
Πριν γεννηθώ εγώ..
πριν γεννηθείς εσύ..
πριν να σε πρωτοδώ..
πριν να με πρωτοδείς..
ερωτευμένοι ήμασταν..!!!
Εγώ με το παράπονο κι εσύ με την χαρά
Σε γλίτωσα μια μέρα απ' τον γκρεμό
και μού 'βαλες μαχαίρι στο λαιμό
Σε γλίτωσα μια μέρα απ' τον γκρεμό
και ζω με τον δικό σου τον καημό
Μεγάλωσα φτωχόπαιδο, μεγάλωσες κυρά
εσύ στο παραθύρι σου κι εγώ στην αγορά
Διψούσα και δεν μου 'δωσες νερό
την διψά μου να σβήσω δεν μπορώ
διψούσα και δεν μου 'δωσες να πιώ
τον πόνο μου δεν έχω πού να πω
Με γνώρισες φτωχόπαιδο, σε γνώρισα κυρά
θα θυμηθείς το δάκρυ μου κι εσύ καμιά φορά
Καράβι περιμένει στον γιαλό
τα βάσανα δεν έχουν τελειωμό
καράβι περιμένει στον γιαλό
αρχόντισσα μου πήρες το μυαλό
Αν ήσουν ΔΑΚΡΥ μου δεν θα 'κλαιγα ποτέ
να μη σε χάσω
Αν ήσουν όνειρο ας μην ξύπναγα ποτέ
Μα αν ήσουν ψέμα ή αυταπάτη
Ας μην το μάθαινα ποτέ
Αν ήσουν ψέμα ή αυταπάτη
Να μην το μάθαινα ποτέ..
ο ουρανός ανάβει τα φώτα τίποτα πια δεν θα 'ναι όπως πρώτα
ξημέρωσε πάλι
ξυπνάω στο φως τα μάτια ανοίγω για λίγο νεκρός χαμένος για λίγο
ξημέρωσε πάλι
κι έχεις χαθεί μαζί με τον ύπνο μαζί με του ονείρου τον πολύχρωμο κύκνο
μην ξημερώνεις ουρανέ
άδεια η ψυχή μου το δωμάτιο άδειο κι απ' τ' όνειρό μου ακούω καθάριο
το λυγμό της να λέει όνειρο ήτανε όνειρο ήτανε
θα ξαναρθείς μόλις νυχτώσει και τ' όνειρο πάλι την αλήθεια θα σώσει
θα 'μαι κοντά σου
μόνο εκεί σε βλέπω καλή μου εκεί ζυγώνεις κι ακουμπάς τη ψυχή μου
με τα φτερά σου
μα το πρωί χάνεσαι φεύγεις ανοίγω τα μάτια μου κι αμέσως πεθαίνεις
μην ξημερώνεις ουρανέ
Πόσο ν' αντέξω άλλο
πόσο να συνεχίζω να πονώ
είσαι για μένα ο ήλιος
που δίνει μόνο φως
και δύναμη να ζω
Άλλη μία μέρα σκοτεινή
που σε ζητώ
σύννεφα ξανά στον ουρανό
πώς να σε δω
Άλλη μία μέρα σκοτεινή
που με τρομάζει η σιωπή
η αγάπη έχει τώρα πια χαθεί
Πόσο να είμαι μόνη
πόσο να περπατήσω στο κενό
είσαι για μένα ο ήλιος
που φεύγει σβήνοντας
το νόημα να ζω
Άλλη μία μέρα σκοτεινή...
Τι είσαι για μένα ρωτάς;
Είσαι στην έρημο η φωνή,
ο ταχυδρόμος της χαράς
στη μοναξιά μου.
Τι είσαι για μένα ρωτάς;
Είσαι του φεγγαριού το φως,
είσαι ο ήλιος ο ζεστός
στα σκοτεινά τα βήματά μου.
Μουσώνες απ΄το πουθενά τα χείλη σου θα γδέρνουν
Μεσʼ σε δωμάτια λερά ζητιάνοι θα σου γνέφουν
και θα 'ναι τα μάτια σου ξανά φεγγάρια σκοτεινά
και πάνω τους άστρα νεκρά οι φίλοι σου θα πέφτουν
Περπατάς και περπατάνε όλα γύρω σου
κι όλα τα παιδιά μεθάνε απʼ το μύρο σου
Σα πουλάκι η καρδιά μου μες στο χέρι σου
τι δεν θαʼ δινα κυρά μου ναʼ μαι ταίρι σου
Ζωγραφιά που δεν θα σβήσει
σʼ έχω μέσα μου
Ποιος Θεός σʼ έχει φιλήσει
πριγκιπέσσα μου
Είπα να σε λησμονήσω μα δεν μπόρεσα
άφησα τον κόσμο πίσω και προχώρησα
πάλεψα με την καρδιά μου και νικήθηκα
και γι αυτό ποτέ κυρά μου δεν σʼ αρνήθηκα
Σαν περπατάς σ' αυτούς τους δρόμους να προσέχεις
να μην πατήσεις τη σκιά σου
εκτός εάν και τούτη δεν την βλέπεις
οπότε πας και στη δουλειά σου
Αν ήμουνα τραγούδι κι εσύ ο στιχουργός
θα χόρευε τ' αρκούδι και ο δημιουργός
Αν ήσουνα ο Βούδας κι εγώ οροσειρά
θα είχα τη νιρβάνα πιασμένη απ' την ουρά
Να με ΠΡΟΣΕΧΕΙΣ γιατί έχω πέσει χαμηλά,έχω πέσει χαμηλά
μάτια μου γλυκά να με αντέχεις
να με προσέχεις
μέχρι να σηκωθώ ξανά
λίγο ακόμα μοναχά
μάτια μου γλυκά να με αντέχεις
να με προσέχεις..
Δεν έχεις αίμα μες τις φλέβες σου, εσυ
έχεις μια πέτρινη καρδιά που με μισεί
μα εγώ σε θέλω δε με νοιάζουν οι ντροπές
γι αυτές τις λίγες της αγάπης σου στιγμές
Είσαι ένα πιστόλι, που με σημαδεύει
για να μου ανοίξει, τρύπες στη καρδιά
είσαι εφιάλτης, που με κυριεύει
σ' αγαπώ κι ας είσαι μαύρη συμφορά
Δεν έχει φλόγα η δική σου, η καρδιά
είσαι το χιόνι που μου σβήνει τη φωτιά
μα εγώ σε θέλω δε με νοιάζει κι αν χαθώ
γιατί με καίει, το κορμί σου το γυμνό
Είσαι ένα πιστόλι, που με σημαδεύει
για να μου ανοίξει, τρύπες στη καρδιά
είσαι εφιάλτης, που με κυριεύει
σ' αγαπώ κι ας είσαι μαύρη συμφορά
Είσαι ένα πιστόλι, που με σημαδεύει
για να μου ανοίξει, τρύπες στη καρδιά
είσαι εφιάλτης, που με κυριεύει
σ' αγαπώ κι ας είσαι μαύρη συμφορά
Άπονη KAΡΔΙΑ Δεν καταλαβαίνεις
Τι είναι να πονάς
Κι όλο επιμένεις
Να με τυραννάς
Να με τυραννάς
Άπονη καρδιά
Άπονη καρδιά
Πες μου λοιπόν αν καμαρώνεις
Που συνεχώς με ταπεινώνεις
Πες μου λοιπόν αν φχαριστιέσαι
Που συνεχώς με απαρνιέσαι
Πες μου λοιπόν που σε ρωτάω
Αν μου αξίζει να πονάω
Να τυραννιέμαι σαν τρελός
Που σ' αγαπάω..
Τέρμα η φτώχεια
κι οι ταλαιπωρίες
από τα αισθηματικά..
Θέλω μωρό μου
γκάζια κι αλητείες
με της καρδιάς τα κυβικά..!
Θέλω να πάρεις Ι.Χ
να με πηγαίνεις εξοχή
να καμαρώνεις την κοριτσάρα σου
και να γυρνάμε στα πέριξ αγκαλιά
Να με ξαπλώνεις στην αμαξάρα σου
και το καπώ μας ν’ ανάβει απ’ τα φιλιά ... !!!
Τέρμα τα βράδια
όλο στα μπαράκια
κι ύστερα σπίτι και δουλειά..
Θέλω μωρό μου
κύμα και λαβράκια
και που και που καμιά πενιά..!
Καρδιά μου καημένη, πως βαστάς και δε ραγίζεις
στον ψεύτη ντουνιά τόση απονιά που αντικρίζεις
Ησυχία και χαρά μέσα στη ζωή δεν έχω νιώσει
και μια αγάπη ακόμα που 'χα πιστέψει μ' έχει πληγώσει
Δεν με πόνεσε κανείς......
Δεν με πόνεσε κανείς, ούτε στιγμή, μες στη ζωή μου ,
μες στους δρόμους ξαφνικά κάποιο πρωί θα βγει η ψυχή μου
καρδιά μου καημένη...
ΑΓΑΠΗ που 'γινες δίκοπο μαχαίρι
κάποτε μου 'δινες μόνο τη χαρά
μα τώρα πνίγεις τη χαρά στο δάκρυ
δε βρίσκω άκρη δε βρίσκω γιατρειά..
Αρχή και φινάλε, σκοτάδι και φως
αγάπη πανάρχαιο δράμα
Σʼ ακούω καρδιά μου, δεν είμαι κουφός
αγάπη τι δύσκολο πράγμα
Σωρός αναμνήσεις, δεν πάει καιρός
αγάπη και γέλιο και κλάμα
Στο τέλος δεν ήμουν πολύ τυχερός
αγάπη τι δύσκολο πράγμα
Οι αγάπες χάνονται, σβήνουν σαν τ' αστέρια
φεύγουν σαν τα καλοκαίρια
Κολλάει ο χρόνος, δεν πάει εμπρός
κι εσύ δε μου στέλνεις πια γράμμα
Δε θες να με ξέρεις λες κι είμαι εχθρός
αγάπη τι δύσκολο πράγμα
Οι αγάπες χάνονται...
Αγάπη που 'γινες δίκοπο μαχαίρι
κάποτε μου 'δινες μόνο τη χαρά ..
μα τώρα πνίγεις τη χαρά στο δάκρυ
δε βρίσκω άκρη δε βρίσκω γιατρειά ..!
Φωτιές ανάβουνε μες στα δυό του μάτια !!!
τ' αστέρια πέφτουνε όταν με θωρεί !!!
σβήστε τα φώτα , σβήστε το φεγγάρι ..
σαν θα με πάρει το πόνο μου μη δεί ..!!
Αστέρι μου, φεγγάρι μου
της άνοιξης κλωνάρι μου
κοντά σου θα ʼρθω πάλι
κοντά σου θα ʼρθω μιαν αυγή
για να σου πάρω ένα φιλί
και να με πάρεις παλι
Αγάπη μου, αγάπη μου
η νύχτα θα μας πάρει
τʼ άστρα κι ο ουρανός
το κρύο, το φεγγάρι
Θα σʼ αγαπώ, θα ζω μες στο τραγούδι
Θα μʼ αγαπάς, θα ζεις με τα πουλιά
Θα σʼ αγαπώ, θα γίνουμε τραγούδι
Θα μʼ αγαπάς, θα γίνουμε πουλιά
Αγάπη μου, αγάπη μου...
Ο ήλιος βγαίνει μεσ’ τα μάτια σου
λάμπουν στα μάτια σου τ’ αστέρια
και μεσ’ τα χέρια μου τα χέρια σου
δυο τρομαγμένα περιστέρια
Σ’ αγαπώ σ’ αγαπώ σ’ αγαπώ
η αγάπη αυτή με πεθαίνει
Σ’ αγαπώ σ’ αγαπώ σ’ αγαπώ
η αγάπη αυτή μ’ ανασταίνει
Η νύκτα έρχεται στο βλέμμα σου
στα βλέφαρά σου η μέρα γέρνει
μια λέξη σου μου δίνει τη ζωή
μια σου λέξη μου την παίρνει
Σε λίγο ξημερώνει μα κοιμήσου εσύ
Μεθάει η αγάπη, αγάπη μου σαν το παλιό κρασί
Το πιο ζεστό τραγούδι η ανάσα σοu
Κι αυτή η τρικυμία μέσα στα μάτια σου
Σ' αγαπώ, σαν το γέλιο του Μάη σ' αγαπώ
Σ' αγαπώ, σαν παλιά αμαρτία σε θέλω
Σε λίγο ξημερώνει μα κοιμήσου εσύ
Μεθάει η αγάπη, αγάπη μου σαν το παλιό κρασί
Στους δρόμους του κορμιού σου που ξενύχτησα
Στους δρόμους του κορμιού σου που ξεψύχησα
Σ' αγαπώ, σαν το γέλιο...
Απρίλη μου Απρίλη μου ξανθέ και Μάη μυρωδάτε
καρδιά μου πως αντέχεις
καρδιά μου πως αντέχεις
μέσα στη τόση αγάπη και στις τόσες ομορφιές
Έλεγα να σου στείλω ένα γράμμα
μ' όλα, μ' όλα τα παράπονά μου
Έλεγα μα δεν μ' άφηνε το κλάμα
και έκλαιγα, έκλαιγα, έκλαιγα
μες την μοναξιά μου
Μα τι γράμμα να σου στείλω
με τι λόγια να στο πω
μ' όση δύναμη μου μένει
σου φωνάζω σ' αγαπώ
Έλεγα να σου στείλω ένα γράμμα
να 'χει, να χει μέσα τη καρδιά μου
έλεγα να γινόταν ένα θαύμα
έλεγα, έλεγα, έλεγα
να γυρίσεις πια κοντά μου
Αποκλείεται σου είπα, αποκλείεται σου λέω !!!
να ‘ρθει μέρα που να σ’ αγαπώ πιο λίγο
τη ψυχή μου θα σου δώσω, στο φιλί το τελευταίο
Αποκλείεται να φύγω, αποκλείεται σου λέω !!!
Ανησυχείς μήπως σ’ αφήσω και με κοιτάς με ύφος μελαγχολικό
Τι θες λοιπόν να σ’ απαντήσω? αν τα ποτάμια πάνε πίσω
θα πάψω εγώ να σ’ αγαπώ ..
Αποκλείεται σου είπα...
Ποια είναι που θα κερδίσει τον εαυτό μου? που τον κέρδισες εσύ!
αν βγει ο ήλιος απ' τη Δύση, τότε η καρδιά μου θα σ’ αφήσει
μα τη καρδιά μου θα μισεί ...
Αποκλείεται σου είπα...
Σαν με κοιτάς
ηλιοβασίλεμα στα μάτια σου φωτιά
καίγομαι μέσα στη δική σου τη ματιά
λιώνω σαν φλόγα την αυγή σαν με κοιτάς
σε κάθε κίνησή σου υποφέρω
νόμιζα πως σε ήξερα, μα δε σε ξέρω
σε κάθε σου ματιά, κάθε σου βλέμμα
υπάρχει μια αλήθεια κι ένα ψέμα .. τι να πω ?
μυστήριο ο έρωτας μαζί σου
το πάθος κι η ηδονή απ' το κορμί σου
κάθε αμφιβολία μου λυτρώνει
και αισθάνομαι πως είμαστε οι μόνοι εραστές!!!
καίγομαι γλυκά στη φλόγα σου
νιώθω σα Θεός στο σώμα σου
γίνομαι καπνός
που σε τυλίγει ... μ' ένα φιλί
και σε αγγίζει .. κάθε στιγμή
κάθε κήπος έχει μια φωλιά για τα πουλιά
κάθε δρόμος έχει μια καρδιά για τα παιδιά
μα κυρά μου εσύ σαν τι να λες με την αυγή
και κοιτάς τ' αστέρια που όλο πέφτουν σαν βροχή
δως μου τα μαλλιά σου να τα κάνω προσευχή
για να ξαναρχίσω το τραγούδι απ' την αρχή
Χρυσός και ασήμι, αγρίμι μεσ' στη νύχτα.. ουρλιάζεις δυνατά
δάκρυά σου στα μαλλιά μου, τα γέλια σου χαρά μου, μα μου στερείς κι αυτά
ποιος να 'ναι ο λόγος, που ένας θαρραλέος, να κλαίει τόσο πολύ?
ποια να ' ναι η αιτία, που αντί να λες αστεία, ξεσπάς παντού μ' οργή?
Δείξε μου τον τρόπο
κι αν θέλει κι άλλο κόπο
εγώ θα προσπαθώ
μόνο θέλω ακόμα
απ' το δικό σου στόμα
ν' ακούσω σ' αγαπώ !!! ...
δυνατά δυνατά
γίναν όλα δυνατά τ' αδύνατα
κι αναμμένο πετά
σπίρτο η γη στον ουρανό
Και σε περιμένω
τσιγάρο αναμμένο
και σε περιμένω
Πάρε με απόψε πάρε με
στα μαγικά φτερά σου
βάλε με απόψε με βάλε με
μέσα στην αγκαλιά σου
Ψάξε με μες στο σκοτάδι
Κρύψε με σ' ένα σου χάδι
Φίλα με να μη φοβάμαι
Πάρε με αγκαλιά και πάμε
απόψε φίλα με κι αγκάλιασέ με
αύριο φεύγω, λησμόνησέ με
απόψε φίλα με να με χορτάσεις
αύριο φεύγω και θα με χάσεις
ρίχνω στη νύχτα μια σπρωξιά ! παίρνω φωτιά !! και ξημερώνει ...
στην τελευταία ρουφιξιά .. κάνω όρκο να τελειώσει πια (!) ότι τελειώνει ...
φεύγω , φεύγω , κάθε μέρα φεύγω
μέτρο - μέτρο , όλο πιο μακριά
φεύγω , φεύγω , τόσα χρόνια φεύγω
στην καρδιά μου όλο πιο κοντά ...
ξημερώνει κι εγώ στους δρόμους τριγυρνώ
κι αν χαράζει το φως δεν φτάνει εδώ
πού να είσαι; ποια χέρια σε τυλίγουνε;
ποια τραγούδια σε νανουρίζουνε;
Τα δυο σου χέρια πήρανε βεργούλες και με δείρανε
βεργούλες και με δείρανε τα δυο σου χέρια πήρανε
Με κάψαν τα ματάκια σου και τα γλυκά φρυδάκια σου
και τα γλυκά φρυδάκια σου με κάψαν τα ματάκια σου
Έλα μαζί μικρούλα μου να γιάνεις την καρδούλα μου
να γιάνεις την καρδούλα μου έλα μαζί μικρούλα μου
Παλάτια θα σου χτίσω εγώ να σ' έχω μέσα Μαριγώ
να σ' έχω μέσα Μαριγώ παλάτια θα σου χτίσω εγώ
Χέρια ψηλά κι όλα τα φτάνω έλα να πάμε στην αγάπη πιο πάνω !!!!
Θέλω να νιώσω να ζήσω δυνατά τη ζωή
θέλω ν' αγγίξω το χρώμα τ' ουρανού την αυγή
θέλω να κλείσω τη σκέψη σ' ένα μαύρο κουτί
θέλω να κάνω το χρόνο προς τα πίσω να 'ρθει
Μα πάνω απ' όλα θέλω να με θέλεις εσύ
και όλα αυτά που θέλω να τα θέλεις κι εσύ
έλα να φτιάξουμε μαζί το δρόμο
η αγάπη κλείνει τις πληγές άμα της δώσεις χρόνο
η αγάπη κλείνει τις πληγές άμα της δώσεις χρόνο
και περιμένει όπως κι εγώ ένα σου χάδι μόνο
η αγάπη θέλει χρόνο
Μαζί μου ασχολείσαι ποσο μαλ..κας είσαι
Αν όντως δεν γουστάρεις σου δείχνω τι να πάρεις
Ανήλικος αν είσαι τα αυτιά σου τώρα κλείσε
το όνομα μου σβήσε ξένος είμαι ξένος είσαι
ε όχι ρε παιδιά, αν είναι δυναμόν
αυτή πέρασε τ' όργανο για φέτα του ζαμπόν
αφήστε τ' άλλα αλλαντικά και πιάστε το κασέρι
αυτή κατέχει τ' όργανο σα νά 'τανε μπεγλέρι
τι μαλ..κας ήμουν ήμουν ήμουν ήμουν ήμουν...
ναι αλλά ήσουνα και συ ήμουν ήμουν ήμουν ήμουν... ήμουνα!
Η κάμαρα λαμπάδιασε, κατέβα Παναγιά μου
απόψε παίζει τ' όργανο κι η αγάπη είναι κοντά μου !
Τα μάτια αναστενάζουνε, τα χέρια κάνουν κύκλο
τα λόγια φλόγες βγάζουνε κι ανάβουνε τον ήλιο ...
Απόψε ξελογιάστηκα, στα χέρια σου θα σβήσω !!!
στα χείλη σου κρεμάστηκα και πίνω να μεθύσω ...
τρελαίνεις την πυξίδα μου και δείχνει όπου πας
μακάρι μόνο να'ξερα εσύ αν μ' αγαπάς
τρελαίνεις την πυξίδα μου και όπου κι αν βρεθώ
φεγγάρια μες στα μάτια σου θ' ανάβουνε να βλέπω για να 'ρθω
Ίσως φταίνε τα φεγγάρια που ‘μαι τόσο μοναχή
νιώθω πως γερνώ τα βράδια και χρωστάω στη ζωή
ίσως φταίνε τα φεγγάρια και πολλοί με λεν τρελή ...
που όλο ψάχνω στα σκοτάδια μήπως κάτι και συμβεί
ίσως φταίνε τα φεγγάρια ίσως πάλι .. φταις κι εσύ !!!
χρώματα παντού παραπονεμένα
ξέφωνα γερνούν στων ματιών το βλέμμα
τόσες ομορφιές έχω αλλοιώσει
χρώμα μουσικές που δεν έχω νιώσει
νιώθω ενοχές, νιώθω ενοχές,
νιώθω ενοχές, νιώθω ενοχές...
Σύντροφέ μου σε άκουσα πάλι τον άνεμο να ρωτάς,
ποιος να ξέρει στο βλέμμα του πίσω τι κρύβει ο θεός για μας.
Αν μπορείς την απάντηση δώσε που βρέθηκες και που πας,
ποιος να ξέρει στο βλέμμα του πίσω τι κρύβει ο θεός για μας.
Αλέξη νιώθω τώρα πως σε κούρασα
μπορεί κιόλας να σ' έκαμα να κλάψεις
δε θα βρεις βέβαια λόγια για μια απάντηση
μα δε θα λάβεις κόπο να μου γράψεις...
στα μαθητικά σου τα βιβλία
πίσω από τις λέξεις έρχεται ο Αλέξης
και σε πιάνει μια μελαγχολία
κλείσε κοριτσάκι τα βιβλία
Μελαγχολία του Σεπτέμβρη
με ρωτάει πότε θα σε δω
μα η βροχή του Σεπτέμβρη
ξέρει πως θα 'ρθεις ξανά
Φωτογραφίες μου θυμίζουν στιγμές
που 'σουν κοντά μου και αγαπούσα το φως
κι αναμνήσεις παίρνουν αγκαλιά τους
τις γκριζες ώρες και μου λείπεις πολύ
Μελαγχολία του Σεπτέμβρη με ρωτάει πότε θα σε δω
δεν περιμένω καλοκαίρια η ζωή τελειώνει εδώ
καλοκαίρια και χειμώνες
περιμένω να φανείς
δάκρυα καυτά σταγόνες
θα με καίνε ώσπου να 'ρθείς
θα με καίνε, θα με καίνε ώσπου να 'ρθείς
Κάποτε θα μου δίνεις ένα βλέμμα
κάποτε θα σου τραγουδώ
θα σαι το σώμα το αίμα θα μαι εγώ
και θα μαστε κι οι δυο σταγόνες στο γιαλό
φαίνετε δεν είχα νιώσει τι θα πει ποτέ αγάπη
μ' είχαν κάνει να πιστέψω ότι ήταν μια απάτη
μ' είχαν κάνει να πιστέψω πως η αγάπη είναι ψέμα
μα τα παίρνω όλα πίσω σαν μου ρίχνεις ένα βλέμμα
πέφτουνα αστέρια απόψε σα να πέφτουνε φωτιές
σε κρατώ στην αγκαλιά μου και μ' ανάβεις πυρκαγιές
πέφτουνε αστέρια απόψε όπως έπεσες κι εσύ
κατευθείαν στην καρδιά μου και σ' αγάπησα πολύ
Η πρώτη αγάπη σου είμαι εγώ
εγώ σ' αγάπησα και σ' αγαπώ
Μαζί στα πρώτα βάσανα
στα πρώτα καρδιοχτύπια
οι δυο μας πρωτοζήσαμε
τα πρώτα μας ξενύχτια
Η πρώτη αγάπη σου είμαι εγώ
εγώ σ' αγάπησα και σ' αγαπώ
Ωραία ήταν η ζωή
και ο καιρός περνούσε
κι ο ένας περισσότερο
τον άλλον επονούσε
Και τ' αποτέλεσμα ήταν αυτό
να καταλήξουμε στο χωρισμό
Μα πώς μπορεί ο πόνος μου
να μην είναι μεγάλος;
αφού εγώ σ' αγάπησα
σε χαίρεται ένας άλλος
Εγώ σ' αγάπησα και σ' αγαπώ
όμως δεν ήτανε το τυχερό
Όμως δεν ήτανε το τυχερό
εγώ σ' αγάπησα και σ' αγαπώ
Τα άσπρα τριαντάφυλλα είναι για χωρισμό
για ν' αποχαιρετήσουμε τον έρωτα αυτό
τα έστειλα και κράτησα μονάχα ένα λυγμό
κι είπα να συμφωνήσουμε το τέλος μας εδώ
Τα άσπρα τριαντάφυλλα είναι για χωρισμό
για να μην καταλήξουμε κι οι δυο μας στο κενό
τα έστειλα και σου 'γραψα δυο λόγια στο χαρτί
δυο λέξεις που με πόνεσαν σαν ανοιχτή πληγή
Σου δίνω το χέρι , φιλί και μαχαίρι , αντίο
μια αγάπη για έναν , μια λέξη για δύο , αντίο
κι αν μείνει σημάδι , θα φύγει ως το βράδυ , αντίο
τα άσπρα τριαντάφυλλα , δεν άντεξαν στο κρύο ...
δυο μέρες μόνο
να σε κρατάω αγκαλιά
δυο μέρες μόνο
να σ' έχω δίπλα μου ξανά
για λίγο μόνο
και μόνο που με κοιτάς λιώνω
και μόνο που με κοιτάς
και μόνο που με κοιτάς λιώνω
σκέψου να μ' αγαπάς
μόνο μια φορά
κρίμα στη χαρά
κάπου κοιταχτήκαμε
μετά ερωτευτήκαμε
κι ύστερα βρεθήκαμε
άλλη μια φορά...
Τα δυο σου χέρια πήρανε
βεργούλες και με δείρανε
βεργούλες και με δείρανε
και τη χαρά μου πήρανε
Χαθήκαν όλοι φύγανε δεν ξέρω πια που πήγανε
πνιγήκανε στα δάκρυα τα κύματα τους πήρανε
μακριά σ' άλλους τόπους, σ' άλλες χώρες, σ' άλλα μέρη
ψάχνοντας για ήλιο, για αμμουδιά και καλοκαίρι
Αφήσανε όλοι πίσω τους δεκάδες αναμνήσεις
και δάκρυα ζεστά για να πιεις και να μεθύσεις
τα δέντρα μεγαλώσαν απ' τα δάκρυα και θεριέψαν
οι ξένοι κι οι εχθροί μεταξύ τους συγγενέψαν
Με δάκρυα γεννιέσαι με δάκρυα θα φύγεις
με δάκρυα την χαρά ή τον θυμό σου ξετυλίγεις
με δάκρυα αγαπάς με δάκρυα αγαπιέσαι
με δάκρυα αλκοόλ στο ποτήρι σου ξεχνιέσαι
τα δάκρυα, τα δάκρυά μου είναι καυτά
μου 'κάψαν το μαντήλι
και τα φιλιά, και τα φιλιά μου είναι πικρά
σου πίκραναν τα χείλη
θα ποτίσω μ' ένα δάκρυ μου αλμυρό
τον καιρό
πικρά καλοκαίρια
έμαθα κοντά σου να περνώ
νεκρά περιστέρια
γέμισε η αυγή τον ουρανό
με τρένο θα ξενιτευτώ, με πλοίο θα σαλπάρω
και σε γυαλί χρωματιστό την λύπη μου θα πάρω
θα πέφτει δάκρυ στο γυαλί και στα Ταταύλα χιόνι
κι η μάνα μου ανατολή στη δύση θα με διώχνει
Μια φωνή και η χαρά σου ράγισε σαν το γυαλί
που χάραξε τη μοίρα της καρδιάς
και δάκρυ τώρα αιμορραγεί ζεστή πληγή
βαθιά πληγή
δεν έχω τίποτ' άλλο, είμαι μια φωνή
είμαι δυο χέρια αδειανά που σε τυλίγουν
μα σ'αγαπώ και κοίτα ανοίγουν οι ουρανοί
οι ουρανοί που τόσο δύσκολα ανοίγουν
Αυτά τα χέρια είναι δικά σου
και τα 'χεις στείλει για να με δικάσουν
Είναι μαχαίρια που 'χουν τ' όνομα σου
Αυτά τα χέρια, τα χέρια τα δικά σου
Δε με νοιάζει που σε πήρε ο άνεμος
μα σα φίλος λες πως θα είσαι πάντα κοντά μου
δε με νοιάζει που μου άλλαξες όνομα
και τώρα πια με φωνάζεις μόνο με τ' όνομά μου
το μόνο που με νοιάζει
είναι που δεν έχουμε χρόνο ούτε για ένα καφέ
Δε με νοιάζει απλά το φιλί σου
σου ζητάω πολύ περισσότερα
εγώ θέλω να κάνω μαζί σου
ότι κάνει ο βοριάς στ' ανεμόπτερα
Δε με νοιάζει πως πας στη σχολή σου
κι αν περνάς εξετάσεις κι εξάμηνα
αχ πως θέλω να κάνω μαζί σου
ότι κάνει η βροχή στα κυκλάμινα
Βοριάς είν' η αγάπη σου
και ποιος θα με γλιτώσει
νοτιάς φυσάει τα χείλη σου
και τα 'χω πελαγώσει
Με αγαπάς σε αγαπώ
στο μαύρο κύμα πάνω
με το νοτιά σ' αναζητώ
με το βοριά σε χάνω
Στην πρύμνη σου 'δωσα φιλί
στην πλώρη την ψυχή μου
την πλώρη πήρες κι έφυγες
κι έχασα τη ζωή μου
Ένα καρά- ένα καράβι της φυγής,
ένα γλυκό καράβι,
στα όνειρα, στα όνειρά μου έρχεται
και μπαίνει κάθε βράδυ...
Στην πλώρη γράφει λεύτερος
στην πρύμνη δεν αντέχω
κι έχει στα άλμπουρα ψηλά,
ό,τι εγώ δεν έχω...
Ψηλά τα παραθύρια σου
και μακριά κοιτούνε
κι όταν με δούνε κι έρχουμαι
δίχως αέρα κλειούνε
Ψηλά τη χτίζεις τη φωλιά
και θα λυγίσει ο κλώνος
και θα σου φύγει το πουλί
και θα σου μείνει ο πόνος
Βασιλικό στη γλάστρα σου
τι θέλεις και ποτίζεις
εγώ δε θα περάσω πια
γιατί με βασανίζεις
Ψηλά τα παραθύρια σου
σα καραβιού κατάρτια
ρίξε μου τα μαλλάκια σου
να κάνω σκαλοπάτια
Όταν με δείτε στην αυλή να τραγουδάω
είναι που γύρισε η αγάπη να με δει
τη μοναξιά μου χαιρετάω και γλεντάω
με την εξώπορτα του κήπου μου ανοιχτή
Όταν με βρεις στα σκαλοπάτια να σφυρίζω
είναι που έστρωσα του έρωτα χαλί
δώσ' μου το σύνθημα σαν ίσκιος να γλιστρήσω
στην αγκαλιά σου που μου έλειψε πολύ...
Σφυρίζει στην ταράτσα η ζωστήρα
σε παίρνουν και σε πάνε στην αυλή
ξωκλήσια και νησιά χωρίς αρμύρα
δεν θα θυμάσαι πια μες στη ζωή
Κλειστό και χαμηλό το καμαράκι
πριν από χρόνια θα ʽταν πλυσταριό
μα συ μικρό παιδί παλικαράκι
φαρμάκωσες ετούτο τον καιρό
μʼ ένα καρφί και μʼ ένα καθρεπτάκι
τις φλέβες σου όταν έκοψες θαρρώ
Μιλώ στην Παναγιά και στον Κριτή σου
τα χρόνια σου μετρώ με τον καημό
μα πες μου αν έχει ο βασανιστής σου
αν έχει μάτια στόμα και λαιμό
Δε θέλω πάλι η αλήθεια σου να βγει
θέλω ένα ψέμα να μιλάει και για τους δυο μας!!!
φτιάξε μια θάλασσα και βάλε μας εκεί
ρίξε και αστέρια πάνω απ το μέτωπο μας
Άσε ένα ψέμα σου στα μάτια μου
στα χείλη, στο λαιμό μου
άσε ένα ψέμα να κυλάει στο πρόσωπό μου
να 'χω ένα ψεύτικο φιλί για αληθινό μου, για αληθινό μου ...
Αλήθεια ή ψέμα το όνειρο το είδα
μοιραίο για μένα το βλέμμα αυτό
αλήθεια ή ψέμα τα μάτια σου παγίδα
μοιραίο για μένα να σ αγαπώ
Οδηγώ με τα μάτια κλειστά
σωτηρίας το γκάζι σανίδα
μα όσο φεύγω από σένα μακριά
μες στα δίχτυα σου πέφτω ξανά
που μου στήνεις παγίδα
Έχει απ' το χρώμα των ματιών σου
όσο χαμηλώνει ο ουρανός
χάθηκα στη δίνη των φιλιών σου
πριν τον καταρράκτη ποταμός
Φρένο γκάζι μουσική
τη ζωούλα μας φυλάει
η φωνή του εκφωνητή
ώπα είπα λέω
φρένο γκάζι μουσική
με μια ζώνη ασφαλείας
μια ολόκληρη ζωή
Έχω περάσει τα εκατό
δεν ξέρω που πηγαίνω..
Φανάρια κόκκινα και στοπ
μοιάζουν με λόγια από χιπ-χοπ
που δεν τα προλαβαίνω ...
Ναι..Σε θέλω! Γίνομαι πάλι για σένα μπουρδέλο
Κομμάτια!! με μαύρους κύκλους πιο κάτω από τα μάτια
Σε κλείνω μέσα στο ποτό στα τσιγάρα που σβήνω
και δεν πατώ το φρένο ... !!!
Δεν με χωράει το σπίτι μου δεν με χωράει και ο κόσμος όλος
ποιος θα νοιαστεί την λύπη μου ατέλειωτος μου μοιάζει ο δρόμος
και όλο τραβώ παραπατώ σε έχω συνέχεια στο μυαλό
Τσιγάρα μπουκάλια και γίνομαι χάλια
για σένα το ξέρω θα καταστραφώ
Δεν με χωράει όλη η γη δεν με χωράει και το φεγγάρι
αυτή την νύκτα δεν μπορεί κανένας να με κουμαντάρει
και όλο τραβώ παραπατώ σε έχω συνέχεια στο μυαλό
Τη χαρά μου λες να μη στην κάνω συμφορά
και δε χωράει η ζωή
να μπει στο γλέντι ούτε μια φορά
Θέλω να σε δω.. να μ'εκδικηθείς
να πιω νερό κρυφά εκεί που θα πλυθείς
Θέλω να σε δω.. να 'μαστε αγκαλιά !!!
και μία θηλιά γερή το χθες να κάνει αθάνατο ...!
θέλω να σε δω να μ' αναζητάς
σε κάθε οδό κι εδώ στα λίγα που ζητάς
θέλω να σε δω μ' έρωτα βαρύ
να μην μπορεί κανείς να διώξει αυτόν το θάνατο
Θα ψάχνεις χρόνια να με βρεις
στις ξεχασμένες ιστορίες...
μες στα στενά της Αττικής
και σε παράνομες πορείες.
Θα ψάχνεις δρόμους για να βρεις
στο παρελθόν σου να γυρίσεις...
κι ό,τι αρνήθηκες να ζεις
τώρα θα θέλεις να το ζήσεις!!!
Θ' αναζητάς
μα δεν θα βρίσκεις το σφυγμό σου!
στον πυρετό της προσδοκίας θ' αγρυπνάς...
Θ' αναζητάς
κι όταν θα καις, μέσα στο παραμιλητό σου
σε όσα σβήσαν καταφύγιο θα ζητάς...!
χρόνια χελιδόνια που περάσατε
πού 'ναι η ευτυχία που μου τάααααξατεεεεε
Και που λες Ευτυχία
ευτυχία δε βρήκαμε
λίγα μόνο στοιχεία
ευτυχίας χαρήκαμε
δε μας πέσαν λαχεία
τυχεροί δε σταθήκαμε
και που λες Ευτυχία
ευτυχία δε βρήκαμε
μου λες μ' αγαπάς, εγώ να δεις
μου λες με πονάς, εγώ να δεις
μου λες μ' αγαπάς, μου λες με πονάς
και πως μακριά μου δεν ζεις
Εγώ να δεις!
Τι να τις κάνω τις τιμές τους
τα λόγια τα θεατρικά
μες στην οθόνη του μυαλού μου
χάρτινα είδωλα νεκρά
Να μ' αγαπάς όσο μπορείς να μ' αγαπάς
Φτιάχνεις είδωλα γυμνά στα περιοδικά
να ξυπνάς το ένστικτό μου, να κοιμίζεις το μυαλό μου που ρωτά
Και μου λες πως θα πιάσω την καλή
με χαμόγελα, όμορφες λέξεις και ψέμα πολύ...
Δεν μπορώ μ΄έχει πνίξει το δάκρυ
δωσ΄ μου αέρα κι αγάπη να σωθώ
κι άσε με στη μηχανή μου..
στα ποτά.. στη μουσική μου.. να ξεχνώ
στης καρδιάς σου τους χτύπους την ελπίδα μονάχα θα βρω
δεν μπορώ, ο χειμώνας με πληγώνει
άλλο πια δεν μπορώ
δεν μπορώ, την αυλή μου καίει το χιόνι
άλλο πια δεν μπορώ
Γεμάτο δάκρυα στάζει το πέλαγος
Μοιάζει το χιόνι σου φέτος να καίει
Μοιάζει το μέλλον να είναι απροσπέραστο
Σʼ ένα παρόν που στενάζει και κλαίει
στα τραγούδια που λέγαμε οι δυο μας οι φωνές χαμηλώσαν
χαραγμένη καρδιά στο παγκάκι που μετά την προδώσαν
μια φορά μου 'χες πει δεν μπορεί, θα το νιώσανε κι άλλοι
πριν το τέλος πώς μοιάζει η σιωπή σαν αγάπη μεγάλη......
Μόνο μια φορά,
κρίμα στη χαρά,
κάπου κοιταχτήκαμε,
μετά ερωτευτήκαμε
κι ύστερα βρεθήκαμε
άλλη μια φορά.
Πρώτη μου φορά
σε θολά νερά
έμαθα κολύμπι
και πώς λεν το "γιαχαμπίμπι",
πρώτη μου φορά.
κάποια, κάπου, κάποτε ήταν η ζωή μου
η αρχή, το τέλος μου κι όλη η ύπαρξή μου
κάποια, κάπου, κάποτε ήταν η ζωή μου
Πρέπει να φύγω.. Όμως δεν μπορώ..
Ό,τι κι αν κάνω αδιέξοδο
Νιώθω την ύπαρξή μου να χάνεται
Όμως σε μια σου λέξη .. πάντα πιάνεται
Είσαι οδύνη και ηδονή
Μέσα στην ψυχή μου
Είσαι αγάπη που οδηγεί
Στην καταστροφή μου
εγώ σου τα 'λεγα μια φορά
θα μετανιώσεις μα θα 'ναι αργά
και μια σου λέξη μπορεί να παίξει
την ευτυχία μονά ζυγά
μια σου λέξη και τίποτ' άλλο
μονάχα ένα σ' αγαπώ
μια σου λέξη κι εγώ θα βάλω
στη ζωή μας ξανά σκοπό....
ΟΛΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ
:razz:
Αργά, είναι πια αργά
να τη λησμονήσω να φύγω
να κάνω πίσω
Είν' αργά, είναι πια αργά
Έχει γίνει αίμα μου στην καρδιά
τώρα πια είσαι ανάμνηση παλιά
κίτρινο γράμμα στο συρτάρι
καινούργια έχτισα φωλιά
καινούργια αγάπη μ' έχει πάρει
Και τώρα που χωρίσαμε τι θες ?
τι βγαίνει πια αν φταίω ή αν φταις ?..
Καινούργια αγάπη ήρθε στην καρδιά !
και νιώθω ν' αγαπώ πρώτη φορά ..!!!
Χωρίσαμε ένα δειλινό με δάκρυα στα μάτια
η αγάπη μας ήταν γραφτό να γίνει δυο κομμάτια
Πονώ σαν συλλογίζομαι τα όμορφα τα βράδια
που μου δινες γλυκά γλυκά όρκους φιλιά και χάδια
τα δάκρυα, τα δάκρυά μου είναι καυτά
μου κάψαν' το μαντήλι
και τα φιλιά, και τα φιλιά είναι πικρά
μου πίκραναν τα χείλη
Κλείνουν αθόρυβα οι κουρτίνες όταν γδύνεσαι
και η κρεμάστρα μου τα ρούχα σου μαζεύει
τα φώτα παίζουνε την ώρα που μου δίνεσαι
και το κρεβάτι μου άγριο χορό χορεύει..!
Μαντήλι κόκκινο σκουπίζει τον ιδρώτα σου
και η μαύρη χτένα μου χαϊδεύει τα μαλλιά σου
κρύβεται μες στο κομοδίνο το ρολόι μου
για να κερδίζω δευτερόλεπτα κοντά σου!..
Να γράφεις να τηλεφωνείς...
για να σ' εκδικηθώ
πετάω ενθύμια και δώρα
κι εσύ όπως κι εγώ
θρύψαλα και σκουπίδια τώρα
τις ζωγραφιές σου σκίζω
τα πόστερ π' αγαπούσες
και βάφω τις κουρτίνες
στο χρώμα που μισούσες
Τώρα τι θέλεις να σου πω;
Μη με πιέζεις, δεν μπορώ!
Ξέρις τα πάντα! τι ζητάς;
έτσι με βρήκες, τι μιλάς;
Αν θα χαθείς, δε θα χαθώ!
μετά από όλα αυτά, ΘΑ ΖΩ!
αν φταις εσύ, φταίω κι εγώ,
λύση ποτέ δε θα σου βρω..
Ύποπτες λέξεις μη μου λες
κάτι θα γίνει και θα κλαίς
ξέρω το νόμο της σιωπής
αν ψάξεις λίγο θα το βρεις.
Πάθος τρεις μήνες και μετά
φρένο κι ο χρόνος σταματά,
ο έρωτάς σου στο μηδέν
κι οι αναμνήσεις να μας καιν'..
Σκόνη και θρύψαλα να γίνομαι μαζί σου
θυμήσου όμως πόσα ξέχασες, θυμήσου!
πόσα μου πήρες και τα έχασες, θυμήσου..
πάντα στην ίδια διαδρομή, εσύ να φεύγεις και μετά..
σκόνη και θρύψαλα η ζωή..!
Θα δυναμώσω την πλοκή
φαίνεται αυτό να σ'αδικεί
όμως συμβαίνουνε πολλά
όσο το τέλος προχωρά.
Είναι όλα αυτά εγωισμός
με μια λέξη χωρισμός,
δε θα μ'αλλάξεις, θα το δεις!
μη λες "μπορώ". Δεν το μπορείς!!!...
*δε μπόρεσα να μη το γράψω ολόκληρο ... το λατρεύω!
θυμήσου!
κάποτε πόσο αγαπιόμαστε
θυμήσου!
πίκρες χαρές πώς μοιραζόμαστε
θυμήσου!
έκλαιγες κι έκλαιγα μαζί σου
τώρα ποιος κλαίει όταν κλαις
σε ποιον τον πόνο σου θα λες;
(δεν μπόρεσα να μην βάλω το βίντεο.... μιας άλλης εποχής...)
Να ξυπνάω και να 'μαι μαζί σου
να 'μαι εγώ το φιλί της ζωής σου
να 'μαι η μόνη αγάπη σου αν μπορείς , εδώ να ζεις
Να ξυπνάω και να 'μαι μαζί σου
να 'μαι εγώ το φιλί της ζωής σου
μη το φοβηθείς , εδώ να ζεις
Όποια ζωή και αν έχεις διαλέξει
ας την αγάπη σαν αίμα να τρέξει
ήρθε νομίζω η στιγμή πια εδώ να 'ρθεις
Δεν είναι τύχη που σ' έχω γνωρίσει
ούτε απ' ανάγκη σε έχω αγαπήσει
ήρθε νομίζω η στιγμή πια εδώ να 'ρθεις
να κοιμηθούμε αγκαλιά
να μπερδευτούν τα όνειρά μας
και στων φιλιών τη μουσική
ρυθμό να δίνει η καρδιά μας
να κοιμηθούμε αγκαλιά
να μπερδευτούν τα όνειρά μας
για μια ολόκληρη ζωή
να είναι η βραδιά δικιά μας
απέραντη εικόνα με λέξεις
γκρίζο τοπίο στη μέση εγώ
εσύ πρέπει να με διαλέξεις
υπόσχομαι να μαι για πάντα εδώ
αχ να σουν, κοντά μου, μαζί μου στα όνειρά μου
αχ να σουν, λιγο κοντά μου, μαζί μου στα όνειρά μου
Σ' ένα δίλημμα εφθάσαμε μεγάλο:
ή εμένα θα διαλέξεις ή τον άλλον!
Μη δειλιάζεις για να το αποφασίσεις,
σκέψου μόνο ποιος σου κάνει για να ζήσεις..
Ή εμένα ή τον άλλον θα κρατήσεις,
δεν υπάρχει πια για μένα άλλη λύσις...
τι θέλεις να κάνω τι θέλεις να κάνω
πιστεύω σε σένα σε σένα που χάνω
απ' αύριο σκέψου που θα 'σαι που θα 'μαι
τι κι άντρας που είμαι φοβάμαι φοβάμαι
Άνοιξε πέτραα αααα... να κλειστώωωωωω
ήλιος να μη, ήλιος να μη με βλέεεεεπειιιιι....
Άντι για νύφη πρέπει, οοοοοοοο,
πρέπει στα μαύρα να ντυθώωω....
Άνοιξε πέτρα για να μπωωωωω...
χάνω τον άντρα π' άγαπωωωωωωω.... (και κλάααμα η κυρία...) :cry:
κάποτε πήγα κι εγώ μια τρελή να παντρευτώ .. μια γυναίκα ουρλιαχτό ...
στο γάμο εμφανίστει με μαύρο νυφικό κι ουίσκι .. κόντεψα να τρελαθώ..!
με έκανε να νιώθω σα μπάσταρδο παιδί και νώθο .. μα την αγαπώ τρελά !
φορούσε πάντα μαύρα κι έμοιζε με μαύρη γάτα .. ήταν ίδια η συμφορά!
η νύφη που φορούσε μαύρα
και αγαπούσε τα σκοτάδια
αλλά μπορούσε σε φωτίσει
μ' ένα φιλί της να σ' αναστήσει !
Γαμπρέ τη νύφη ν' αγαπάς
να μην τήνε μαλώνεις
σαν το σγουρό βασιλικό
να τήνε καμαρώνεις
Άπονη καρδιά
Πες μου λοιπόν αν καμαρώνεις
Που συνεχώς με ταπεινώνεις
Πες μου λοιπόν αν φχαριστιέσαι
Που συνεχώς με απαρνιέσαι
Πες μου λοιπόν που σε ρωτάω
Αν μου αξίζει να πονάω
Να τυραννιέμαι σαν τρελός
Που σ' αγαπάω..!
Άπονη ζωή
μας πέταξες στου δρόμου την άκρη
μας αδίκησες
ούτε μια στιγμή
δεν ήρθες να μας διώξεις το δάκρυ
μας κυνήγησες
το κρίμα μας βαρύ
μας γέννησες φτωχούς
με την καρδιά πικρή
γεμάτη στεναγμούς
Άπονη ζωή
δεν θέλαμε παλάτια κι αστέρια
να μας χάριζες
μια μπουκιά ψωμί
για μας τα ορφανά περιστέρια
ας χαλάλιζες
μας έδειρε ο βοριάς
μας ήπιε η βροχή
το αίμα της καρδιάς
γιατί είμαστε φτωχοί
Μες στον καθρέφτη κοίταξε κι ανάσες πάρε δύο,
η μια για ό,τι κυνήγησες κι η άλλη γι' αντίο
βάλε και κάτι για να πιεις κι ένα τσιγάρο στρίψε,
στα όμορφα, στα άσχημα, για αρχή το μάτι κλείσε
Τσιγάρο ατέλειωτο βαρύ η μοναξιά μου
μοιάζει γυναίκα κουρασμένη απ' το δρόμο
ρίχνει το γέλιο της και κάθεται κοντά μου
κερνάει τα επόμενα και με χτυπάει στον ώμο
Κουρασμένη νεράιδα, στης λίμνης το βράχο κοιμάται
Χάραξε η μέρα, βγήκε ο ήλιος.. μα μην την ξυπνάτε!
Χτες το βράδυ είχανε γάμο.. στεφανώματα πάνω στην άμμο
Το λευκό της μαντήλι, το χάρισε πάει
σ' έναν νέο στο χρώμα του Μάη
Κι αν αυτός δε γυρίσει, το μαντήλι ν' αφήσει
η νεράιδα των βράχων μονάχη θα σβήσει!
Τα λευκά της τα πέπλα βρεγμένα
στης αυγής τον αέρα δοσμένα..!
βράχο-βράχο τον καημόοοο μου
τοοοον μετράω και πονώωωω
κι είναι το παράπονόοοο μου
πόοοοτε μάααανα θααααα σε δωωωωωωω;
πόοοοτε μάααανα θααααα σε δωωωωωω!
Ήθελα κάτι να σου πω
και στο τραπέζι σου θα 'ρθω
μ' ένα παράπονο
μ' ένα παράπονο πικρό
να σε καλησπερίσω
Θα στρώσω και τραπέζι για σένα και για μένα
και θα σου τραγουδώ ψιθυριστά..
Σαν ράδιο που παίζει, με μάτια μεθυσμένα
θα σου θυμίζω απόψε τα παλιά...
Στρώσε το στρώμα σου για δυο
για σένα και για μένα
ν' αγκαλιαστούμε απ' την αρχή
ναν' όλα αναστημένα
Πήρα τη στράτα κι έρχομαι
μες στη βροχή και βρέχομαι
στα σκαλοπάτια σου εγώ σφυρίζω
άνοιξε μέσα για να μπω
και στρώσε μου να κοιμηθώ
Να με στεγνώσεις με φιλιά
μες στη θερμή σου αγκαλιά
και μη μ' αφήσεις πια να ξαναφύγω
κοντά σου πάρε με να ζω
και στρώσε μου να κοιμηθώ
Θα πάρω μιαν ανηφοριά
θα πάρω μονοπάτια
να βρω τα σκαλοπάτια
που παν στη Λευτεριά
Ψέματα σου λέω
και κρυφά σου κλαίω
από αγάπη ζήλεια και εγωισμό
κι όταν είμαι ψεύτρα
κι άλλο τόσο φταίχτρα
πάλι από την ζήλεια θα υποκριθώ
ψέματα σου λέω
και κρυφά σου κλαίω
από αγάπη ζήλεια και εγωισμό
Όταν παίρνω φόρα φόρα κατηφόρα
κι ο Θεός ο ίδιος δε με σταματά
Δεν ήμουν το καλό στην αμαρτία σου
ούτε αγώνας της ελευθερίας σου
ήμουν φυγή κι αγρύπνια σου
μάτια μου
ήμουν φωτιά σε θάλασσα βαθιά
αχ τώρα τα λόγια είναι λίγα
έγινε ο έρωτας παγίδα
αχ τι σου φωνάζω να με σώσεις
α μα εσύ ζητάς να με πληγώσεις
αγάπη μου φωτιά σε θάλασσα βαθιά
Με ποια δικαιολογία θα κλέψεις εντυπώσεις ?
αφου οι τελευταίες.. εξαντλήθηκαν..!
Μια αγάπη που πεθαίνει, μην προσπαθείς να σώσεις
στου χωρισμού τη μάχη όλα κρίθηκαν...
Τα πάντα τέλειωσαν, το ξέρεις έφταιξες
κι όταν χανόμαστε..θέατρο έπαιξες!
Δε με κατάλαβες ποτέ! από συνήθεια έλεγες "ναι"...
κι οι όρκοι αγάπης που'χες πει.. από συνήθεια κι αυτοί...
Το θέατρο που παίζει η καρδιά σου
στο λέω θα χει τέλος τραγικό
δεν είμαι ο παλιάτσος της βραδιάς σου
και τέρμα της ψευτιάς το σκηνικό
Γκρίζα μέρα απ' το πρωί.. ούτε χρώμα, ούτε φιλί..!
Κρύος και πικρός καφές.. κι οι κουρτίνες μου κλειστές
Φεύγω, πάω για δουλειά πάλι με μισή καρδιά
Μα δε φταίει άλλος κανείς! Που εσύ δεν ψάχνεις να με βρεις..
Μα αν με βρεις..!
Η μέρα αυτή, θα είναι αλλιώς..!
Και στο σκηνικό θα μπαίνει φως!!!
Αν ήσουν μαζί μου, αλλιώς θα ξυπνούσα!
Θα' χα άλλη αναπνοή κι όλα αλλιώς θα τα ζούσα
Αν ήσουν μαζί μου, αλλιώς θα πονούσα..
Πιο γλυκά και πιο απλά, αλλιώς θα ζούσα..!
Πάλι νύχτωσε νωρίς.. κι εσύ δεν ψάχνεις να με βρεις...
Απ' το δρόμο σου περνώ κι όπου με βγάλει οδηγώ..!
Γκρίζα μέρα απ' το πρωί.. ούτε χρώμα, ούτε φιλί..!
Ίσως κι απόψε να κλειστώ σε κάποιο σπίτι φιλικό...
αν είχα τρόπο ο τρελός φεγγάρι θα σε στόλιζα
αν είχα του ουρανού το φως εσένανε θα φώτιζα
μα έχω μονάχα μια καρδιά που έτσι ξέρει ν' αγαπά
έχω μονάχα μια ψυχή μες στο δικό σου το κορμί
αν είχα μια αναπνοή εσένα θα ανέσταινα
και ύστερα ας πέθαινα
Κάποιες νύχτες με φεγγάρι
στο μυαλό μου θα ʽρθεις πάλι
και θα κρατώ τη γεύση σου
απʼ το φιλί στο στόμα.
Σαν το παλιό ρεμπέτικο
που κράτησε το χρώμα…
Χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια
μόνο τρόπο να κοιτάνε
Ποτέ ξανά δε θα σου πω ευχαριστώ
για όσα έκανες για μένα
ποτέ ξανά στα χέρια σου δε θα κρυφτώ,
να κλάψω για τα προδομένα
Ποτέ ξανά τα μάτια σου τα φωτεινά
δε θα με ντύσουν γιορτινά
ποτέ ξανά οι γειτονιές και τα στενά
δε θα μας βρουν μαζί ξανά
θαʼ ρθω ξανά μες στα στενά
στις φτωχογειτονιές μας
σαν μπαγλαμά διπλοπενιές
χτυπούσαν οι καρδιές μας
μου σπάσανε το μπαγλαμά
κάτι παλιόμαγκες εψές αργά
τον σπάσανε και φύγανε
τα τέλια μ' απομείνανε ...
ντρίγκι ντρίγκι ντρίγκι ντρίγκι
μου 'διωχνε τον πόνο
ντρίγκι ντρίγκι και κυλούσε
η παλιοζωή ...
παλιοζωή παλιόκοσμε
και παλιοκοινωνία
ούτε στιγμή δεν έζησα
με δίχως αγωνία
με αχ περνούν οι μέρες μας
με βαχ περνούν τα βράδια
οι μαχαιριές κι αν κλείσουνε
θα μείνουν τα σημάδια
Η καρδιά μου πληγωμένη
σαν καμπάνα ραγισμένη
μυστικά με βασανίζει με μανία...
η ζωή πριν μας χωρίσει
προσπαθώ να βρω μια λύση
αγωνία.. αγωνία.. αγωνία..!
Αγωνία με λαχτάρα να σε νοιάζομαι
Αγωνία δυστυχώς να σε μοιράζομαι
Ρα καμπάνα Υπαπαντήσε
γκρούβα ζιότε βες νε κλίσε.
Ρα καμπάνα ντι τρι κέρε
γκρούβα ζιότε βες τσεμπέρε
Εα τούτου πουθ νιου κέρε
νάνι τσο καμ ντι ρεμπέρε
Εα νάνι κατα νάνι
τσου λια μάμα γκα ντιβάνι
Χτύπησε η καμπάνα της Υπαπαντής
σήκω κορίτσι να πας στην εκκλησιά
χτύπησε η καμπάνα δυό-τρεις φορές
σήκω κορίτσι να φορέσεις τη μαντήλα
Έλα να σε φιλήσω μια φορά
τώρα που έχω πιεί κρασί
Έλα τώρα, τώρα αμέσως
που λείπει η μάνα σου στη πλατεία
Τις μέρες κρύβονται οι καρδιές
τις νύχτες τραγουδάνε
όσα δεν μπόρεσαν να πουν
σ' αυτούς που αγαπάνε.
Κάνε καρδιά μου υπομονή
ώσπου να ρθει η δύση
και μέσ' το κόκκινο κρασί
η λύπη σου να σβήσει.
γειτονιά ο δρόμος σου στενός
παγωνιά και γκρίζος ουρανός
μαύρη ζωή βράδυ πρωί
για συντροφιά μια συννεφιά
υπομονή υπομονή υπομονή
κάντε υπομονή
κι ο ουρανός θα γίνει πιο γαλανός
κάντε υπομονή
μια λεμονιά ανθίζει στη γειτονιά
υπομονή υπομονή υπομονή
Του παραδείσου λεμονιά
ένα κλαδάκι λησμονιά
φύλαξε και για μένα, φύλαξε και για μένα
λησμόνησα το χρώμα των μαλλιών της
μπερδεύω αν είναι μαύρα ή καστανά
λησμόνησα τη γλύκα των φιλιών της
ξεχνώ κι αν είχε μάτια γαλανά
ο καιρός επέρασε η καρδιά μου γέρασε
κι η μαύρη λησμονιά με το φτερό της
έσβησε τα γράμματα που έγραψα με κλάμματα
στην πλάκα της αγάπης μου της πρώτης
μα δεν θυμήθηκα το χρώμα των ματιών σου
ούτε τον ήχο της φωνής σου δεν θυμήθηκα
και προσπαθώντας κάτι για να θυμηθώ
αποκοιμήθηκα....
Είναι η ανάσα η δική σου
η μυρωδιά απ΄το κορμί σου, που συνήθισα..
είναι ο ήχος της φωνής σου
τα Χριστούγεννα μαζί σου, που συνήθισα..
είναι οι ώρες, είναι οι μέρες, είναι οι νύχτες
που κοντά σου αποκοιμήθηκα..
κι αν τόσο εύκολα ξεχνάμε
είναι οι ελπίδες που γεννάνε
τα διλήμματα
τώρα όλοι μιλάνε με κουβέντες μισές
η ανάμνηση σβήνει μυρωδιά απʼ το χθες
πάλι θα το ξεχάσει για άλλη μια φορά
κι όταν πάλι ξανάρθει θα ναι τότε αργά
Μόνο μια φορά,
κρίμα στη χαρά,
κάπου κοιταχτήκαμε,
μετά ερωτευτήκαμε
κι ύστερα βρεθήκαμε
άλλη μια φορά.
Πρώτη μου φορά
σε θολά νερά
έμαθα κολύμπι
και πώς λεν το "γιαχαμπίμπι",
πρώτη μου φορά.
Γιαλα ρούμπι γιαλα ρούμπι γκελ γιαχαμπίμπι για
γιαλα ρούμπι γιαχαμπίμπι για
Ζαΐρα θα ʽρθω να σε κλέψω κάποια βραδιά
απʼ την αγκαλιά του μαχαραγιά
Σβήνω απʼ τον πόθο μʼ άλλον σαν σε νιώθω
αχ Ζαΐρα μου γλυκιά
Τα χείλη σου μια έξυπνη απάτη
που κλέβει από μένα πάντα κάτι
κανείς ποτέ δεν μου΄πε πως η αγάπη
στην αγκαλιά της κρύβει ένα αγκάθι
Τη μοναξιά μου πάλι ανασαίνω
τις λέξεις που δεν είπες περιμένω
και σβήνω στη φωτιά αυτά τα χρόνια που΄χω χάσει τώρα πια
Δε θα παραδοθώ κι αυτή τη νύχτα εγώ σε σένα
θα φύγω μακριά θ΄αρχίζω πια να ζω για μένα
Για μένα τώρα ζω για μένα τώρα ζω για μένα
γι΄αυτά που νοσταλγώ για όσα είχα εγώ χαμένα
Βαρέθηκα το ψέμα σου που το΄χεις μεσ΄το αίμα σου
Το έργο το΄χω ξαναδεί μεγάλη απάτη
εγώ το λέω πανικό κι εσύ αγάπη
καλύτερα η αυλαία εδώ για μας να πέσει
παρά ένα τέλος τραγικό να μας πονέσει
Δεν είναι αγάπη αυτό που ζούμε..
εγώ το λέω φονικό..!
μην πάει ο νους σου στο κακό..
με το μπαμπάκι θα σφαχτούμε !!!
Με λίγα λόγια, ένα νεύμα
με ένα βλέμμα ή χωρίς..
είναι αργά κι ίσως νωρίς
να τρέξει μεταξύ μας αίμα ..!
Λόγια λόγια λόγια
Πώς να σταθεί η καρδιά
αν δε μ' αγαπήσεις
λιγάκι πιο βαθειά
Αν δεν μου χαρίσεις
αγάπη και στοργή
σαν πουλί θα φύγω
να πάω σ'άλλη γη
Περπάτησα όλη τη γη
μ' ένα τραγούδι στην καρδιά
και τη βροχή στους ώμους
Μ' αυτά τα χέρια σαν φτερά
που δεν εγνώρισαν χαρά
πάλεψα με το κύμα
Τώρα είναι αργά για δάκρυα
θέλω να ξεχάσω να νιώσω καλά
σαν το ποτηράκι ράγισα
τώρα που σ΄αγγίζουν ξένα χέρια
Τώρα είναι αργά για θαύματα
γέμισε η ζωή μου ψυχή μου σημάδια πολλά
κι έχω μια καρδιά με τραύματα
από της απονιάς σου τα μαχαίρια
Τώρα είναι αργά
δεν έχω μέσα μου καρδιά
μη μου ζητάς άλλη ευκαιρία να σου δώσω
Τώρα είναι αργά
έχω ξεγράψει τα παλιά
αφού κατάφερα από 'σένα να γλιτώσω.
Δεν σε έβγαλα στιγμή απ' το μυαλό
δεν κατάφερα μακριά σου να βρεθώ
και στα χέρια σου θα κάνω μια ευχή
πίστεψε με και θα βγει αληθινή
Όταν μπροστά σου θα με δεις
καθόλου μη σκεφτείς
αγάπη τέτοια δε θα βρεις
μη φοβηθείς
Αν είσαι γέννημα θρέμμα εραστής
Αγάπησέ με και μη φοβηθείς
Να σ' αγαπήσω κι εγώ σαν τρελή ]
Στάσου λιγάκι, μη μιλάς, άσε το χτύπο της καρδιάς
να πει ό,τι είναι για να πει,
στο φως να γεννηθεί..
Για ένα τίποτα, μη φοβηθείς,
πώς φτάσαμε στʼανείπωτα..
Γλυκιά μου, μη χαθείς…
(στάσου, μύγδαλα θυμήθηκα τώρα :razz: )
μη μιλάς δεν είναι απαραίτητο
μη μιλάς, θα φύγω σ' ένα τέταρτοοοο
Δεν υπάρχει πια χημεία
στη ζωή μας μα μαγεία
δεν υπάρχει πια ουσία
τώρα ήρθε η ανία
Αντίπαλος για την ζωή το πέρασμα των χρόνων
και του έρωτα η απειλή η ρουτίνα των ανθρώπων
το απαραίτητο συστατικό στον έρωτα είναι η φαντασία
μα τώρα γίναμε κι οι δυο προβλέψιμη ιστορία
μία είναι η ουσία
δεν υπάρχει αθανασία
αχ και του παράδεισου η κοιλάδα
δεν χωράει την Ελλάδα
να 'σουνα Θεέ μου πότης
να σωθεί η ανθρωπότης
στο μεθύσι σου απάνω
να μαχαίρωνες τον χάρο
ω Ελλαδα μας γλυκια
τον διωξαμε το βασιλια
τον π....ρα
ω Ελλαδα μας γλυκια
δημοκρατια λαϊκια
εμπρος παιδια
Μια χώρα χωράφι
στη μέση εγώ
σκιάχτρο σε ράφι
βυζαντινό
με ηρωικό ριπλέι
με μια ταρζανιά
πυροβατώ σ' αναμμένα σκ@τά
Η Ελλάδα στα κάρβουνα
Ελλάδα χώρα του φωτός
του κόσμου αρχή και γυρισμός
τόπος που διάλεξε ο θεός
κάτι τρέχει, πέρα βρέχει
έρχεται δύσκολος καιρός
και σου φωνάζει ο ουρανός
κάτσε σκέψου, λογικέψου
[spoiler]
(από τότε ερχότανε ο δύσκολος καιρός...)
[/spoiler]
Επιστρέφω στης γης μου το τραγούδι ξανά
είσαι εδώ τ' ουρανού κρυφό στολίδι
Όλοι οι δρόμοι γυρνούν μες στη μικρή σου αγκαλιά
είμαι εδώ ο γυρισμός είναι ταξίδι
Συγχώρα με αν ζω με πάθος
μα υπάρχει χώρος στη ζωή για το λάθος ..
κι αν κάποια μέρα δεις ν' αλλάζω γνώμη
θα 'ναι αυτομάτως ανοιχτοί όλοι οι δρόμοι ..!
Κάποια μέρα θα μας πάρεις στο λαιμό σου
με το βίτσιο σου αυτό το μανιακό σου.
Ιερό δεν έχεις κι όσιο για ένα γούστο σου ξανά
μες τ`αμάξι μου καπνίζεις τα φυτά του σατανά
[size=10]ππφφ μέχρι τώρα το παιζα λάθος...[/size]
Ένα κοπάδι από πρόθυμες σιωπές
έχουνε μπει στο σπίτι και αλωνίζουν
Δεν ξεχωρίζω πια το αύριο απ' το χθες
ούτε πια σύννεφα το σώμα μου αγγίζουν
Είναι ένα βίτσιο να πιστεύεις στο κενό
μα είναι πιο ακίνδυνο από τον έρωτά σου
Σ' ένα ποτάμι που δεν έχει γυρισμό
βυθίζω όσο δεν με κράτησαν κοντά σου
Και σωπαίνω...
Φεύγεις και πας
Πού επιστρέφεις
σε ποια στεριά
Η ξενιτιά σου είναι όλα όσα έχεις
Όλα είν εδώ
κι όλα για πάντα
Κάθε ταξίδι είναι γυρισμός
κάθε κήπος έχει μια φωλιά για τα πουλιά
κάθε δρόμος έχει μια καρδιά για τα παιδιά
μα κυρά μου εσύ σαν τι να λες με την αυγή
και κοιτάς τ' αστέρια που όλο πέφτουν σαν βροχή
δώσ' μου τα μαλλιά σου να τα κάνω προσευχή
για να ξαναρχίσω το τραγούδι απ' την αρχή...
Τα πουλιά τα βρίσκει ο χάρος στο φτερό
τα ελάφια όταν σκύβουν για νερό
μα εμένα που 'μαι δέντρο μες τη γη
με ξεριζώνει καθε χαραυγή
Ήλιε μου σε παρακαλώ πες στους χαροκαμένους
να κλαιν στης πίκρας το γιαλό για μας τους προδομένους
Σαν φονιάς τη μαύρη νύχτα ξαγρυπνώ
πίνω δάκρυ πίνω πρόστυχο καπνό
με μαχαίρια στην καρδιά μου δεν μπορώ
να τραγουδήσω και να καρτερώ
το πλοίο φεύγει και κουβεντιάζω
με κάποιον ναύτη στην κουπαστή
μου λέει με πόνο για μια γυναίκα
που όρκο τού 'κανε πως θα 'μενε πιστή
και συλλογιέμαι με την σειρά μου
μήπως του φύγει ένα πρωί
φτερό στον άνεμο είναι η γυναίκα
φτερό στον άνεμο μες στη ζωή
Κάποιοι σε είπανε ζωή
Ιερουσαλήμ και Μέκκα
κι άλλοι σε είπαν θάνατο
κι εγώ απλά γυναίκα
Θέλω να σου μιλήσω, θέλω να' μαι μαζί σου
Και να σε αποκοιμίσω, να' μαι η αναπνοή σου
Έτσι να με ακούσεις, μη μ' αφήσεις να φύγω
Μ' έρωτα να με λούσεις, αν ερχόσουν για λίγο
Αν μου τηλεφωνούσες θάνατος η φωνή σου
Που δεν ξεχνάω ποτέ
Έτσι που με φιλούσες λες και ήμουν ζωή σου
σαν να 'πες σ' όλα ναι
Τι παραξενη κοπέλα εισαι ΄συ
δε μ΄αρέσει η ζωή αυτή που κάνεις
ασε πλέον τις ταβέρνες το κρασί
σου το λέω πως στη ψάθα θα πεθάνεις
Δεν κάνω πίσω πουθενά, περνάει το δικό μου
στου εγωισμού τη γειτονιά, ξέρουν και το μικρό μου.
δε θέλω άλλες μοιρασιές! δε θέλω πια αγάπες!
οι πιο μεγάλες αγκαλιές, ήταν μικρές απάτες...
Μια γυναίκα μόνη, που έτσι διάλεξε να μείνει,
δύναμη παράξενη, μέσα στην ψυχή της κλείνει,
μια γυναίκα μόνη, είμαι πια κι έχω πεισμώσει,
ήμουν τριαντάφυλλο και μ' έχουν ξεριζώσει..!
μια γυναίκα μόνο ξέρει να σου πει
μια γυναίκα που αγάπησε πολύ
κι έκανε δώρο τη ζωή της
σ' αυτόν που διάλεξε η ψυχή της
Πάλεψα μέσα μου καιρό
Πέρασα γη και ουρανό
Για να μπορώ να σʼ αγαπώ..!
Έδωσα σώμα και ψυχή
Για να κερδίσω μια στιγμή
Μα την αρνήθηκες κι αυτή...
Χαθήκαμε με τον καιρό
Μα είχα κι άλλα να σου πω ...
Τι θα πει, λοιπόν, φοβάμαι
θα σου πω αφού ρωτάς
όση αγάπη κι αν σου έχω
όσο θες με αγαπάς
τι θα πει απαγορεύεται δεν έμαθα
ένα νόμο ξέρει μόνο η καρδιά μου
πάντα έκανα ό,τι ήθελα κι ας έπαθα
όσα λάθη έχω κάνει είναι δικά μου
Κράτα με λες κι ήρθα από τ`αστέρια
κράτα με κι ας έχω αίμα στα χέρια
αγάπησε τα λάθη που θα κάνω πριν χαθώ
Κράτα ρε φίλε γερά
κράτα ρε φίλε γερά
Στον πρώτο τους τον έρωτα πήραν φωτιά καήκαν
Έναν Αχέροντα κολύμπησαν και βγήκαν
Στο πρώτο αίμα τους τη μάνα τους τρελάναν
Στην πρώτη αγάπη τους σαν ήρωες πεθάναν
Πονέσανε τα μάτια τους όνειρα να θυμούνται
Φωτιά στα τσιγαράκια τους γιατί τώρα φοβούνται
Ποιου τραγουδιού η μοναξιά μπορεί να σε γλιτώσει
Ποιου κοριτσιού η σκοτεινιά πάλι θα σε σκοτώσει
Της αγάπης αίματα με πορφύρωσαν
και χαρές ανείδωτες με σκιάσανε
οξειδώθηκα μες στη νοτιά των ανθρώπων
μακρινή μητέρα ρόδο μου αμάραντο
Στ' ανοιχτά του πελάγου με καρτέρεσαν
Με μπομπάρδες τρικάταρτες και μου ρίξανε
αμαρτία μου να 'χα κι εγώ μιαν αγάπη
μακρινή μητέρα ρόδο μου αμάραντο
Τον Ιούλιο κάποτε μισανοίξανε
τα μεγάλα μάτια της μες στα σπλάχνα μου
την παρθένα ζωή μια στιγμή να φωτίσουν
μακρινή μητέρα ρόδο μου αμάραντο
οι καρδιές που αγαπούν
έχουν λόγο και μιλούν
ρίχνουν φως μες στο σκοτάδι
σίδερα και φυλακές
και ρυτίδες χαρακιές
τις νικούνε σ' ένα βράδυ
έλα στης καρδιάς μου τ' ανοιχτά
νύχτα με του έρωτα το πλοίο
κράτα με ακόμα πιο σφιχτά
έτσι ν' αγαπιόμαστε οι δύο
Το πλοίο θα σαλπάρει
για λιμάνια ξένα για λιμάνια ξένα
μαζί του θα σε πάρει
αγάπη μου και σένα μακρυά από μένα
Την καρδιά μου ο πόνος την πληγώνει
μέσ' στο κλάμα βραδυάζει και νυχτώνει
Φεύγεις αγάπη μου φεύγεις χαρά μου
πάρ' τις ελπίδες μου τα όνειρα μου
γρήγορα να 'ρθεις πάλι κοντά μου
Αλλάζει! κάθε που βραδιάζει..
τ' όνειρο μου μοιάζει να 'ναι ποταμός
Σκοτάδι! του έρωτα σημάδι..
τ' όνειρο του Άδη, είν' ο ουρανός..!
μ' ένα όνειρο τρελό
όνειρο απατηλό
ξεκινήσαμε κι οι δυο μας
και στου δρόμου τα μισά
σβήσαν τ' άστρα τα χρυσά
ξαφνικά από τον ουρανό μας
Ξεκινήσαμε με όνειρα χρυσά
μα χωρίσαμε στου δρόμου τα μισά
και τραβάμε την υπόλοιπη ζωή
δίχως θάρρος δίχως γέλιο και πνοή
Απ' το χεράκι σου κρεμιέμαι σαν παιδί
πατώ στο βήμα σου και κείνο με πηγαίνει
σε παραλίες που δεν έχω ξαναδεί
και σαν ιπτάμενο χαλί στους ουρανούς με φέρνει
είναι το γέλιο σου
που γράφει μουσική
είναι το γέλιο σου
που τη χαρά ανασταίνει..!
Βήμα-βήμα νιώθω πως θα γυρίσεις
σαν το κύμα να με νανουρίσεις
μα τα βράδια όλα στο ίδιο χρώμα
γκρίζα πάντα και δεν ήρθες ακόμα
Δεν είναι η ανάγκη
Δεν είναι η μοναξιά που εκεί θα με φέρει
Έχω αντέξει πολλά
Δε με ξέρεις καλά κανείς δε με ξέρει
Μη γυρίσεις, τίποτα μη ζητήσεις
Για ένα βράδυ μη με χαραμίσεις
Μη γυρίσεις, τίποτα μη ζητήσεις
Για ένα βράδυ μη με χαραμίσεις
Σε τι κόσμο μπαμπά μ' έχεις φέρει να ζήσω,
δε μου κάνει μαμά επιστρέφεται πίσω
σε τι κόσμο μπαμπά μ' έχεις φέρει να ζήσω
με στενεύουν λουριά πώς να τον συνηθίσω.
Τόσος κόπος γιατί τόσο αίμα και δάκρυ
να μπορούσα με κάτι να τον κάνω καπνό
όλα τέλειωσαν πια όλα πήγαν χαμένα
ένα μένει σ' εμένα να του βάλω φωτιά.
Ε τώρα, εγώ φταίω;
:arrow: αίμα, δάκρυα κι ιδρώτας
κλείσιμο μιας πόρτας
κι η αυλαία πέφτει
αίμα, δάκρυα κι ιδρώτας
και μιας φάλτσας νότας
ο απόηχος μέεεεενειιιιιιιι.........
Την ώρα που σιδέρωνε
της ήρθε πως ξημέρωνε
και σφύριζε καράβι.
Σαν τότε που διαλέγαμε
με ποιον μπορεί να φεύγαμε
στην πρώτη αγάπη σκλάβοι
Κι είχε ένα σίδερο μ' ατμό
και λίγο ιδρώτα στο λαιμό
Σάββατο απόγευμα στην άκρη της κουζίνας.
Γυρνάει ραντίζει ένα γιακά
και λέει στον άντρα ξαφνικά
πως πάει κι αυτός ο μήνας.
Η πιο μεγάλη ώρα είναι τώρα
η ώρα που γεννιέται η ζωή
η ώρα που ταιριάζει η αναπνοή σου
μαζί με την δική μου αναπνοή
Κι αν είναι η αρχή στην κατηφόρα
η πιο μεγάλη ώρα είναι τώρα
Αφού τα μάτια μου γεμίσαν από βράδυα
Και στα ξενύχτια μου δεν έρχεται πρωί
Αφού τα πάντα, ένα γύρω μου, είναι άδεια
Και στην ανάσα μου δεν έχω αναπνοή
Θα τραγουδήσω! δεν μπορώ αλλιώς να κάνω
Απ' όλα τ' άλλα αυτό μ΄απόμεινε μονάχα
Κι αν κάνω φάλτσο στο παράπονό μου επάνω
Στα τόσα λάθη, ένα λάθος παραπάνω...
Ένα παραπάνω!!!
δε θέλω άλλο πια να κρύβομαι
να κρύβω, δε θέλω
ούτε ένα ψέμα
έξω στους δρόμους πια
να ψάχνομαι
να ψάχνω, δε θέλω
άλλον κανένα
δεν ονειρεύομαι μέρη μακρινά
δεν ονειρεύομαι
δεν ξενιτεύομαι εγώ ξανά
γιατί τον είδα μες στα μάτια σου
τον κόσμο όλο, τον κόσμο όλο
τον είδα, φως μου, μες στα μάτια σου
τον κόσμο όλο, τον κόσμο όλο
Τέρμα τα θαύματα! τα σινεμά κλειστά...
Δεν υπάρχεις πια! δεν υπάρχεις...
όλα τα φώτα σβήνω και κρύβομαι ξανά..!
Δεν υπάρχεις πια! δεν υπάρχεις...
Ψέματα, ψέματα..! πες μου πως είναι ψέμα!!!
Ένα αστείο χαζό, ένα όνειρο...
Ψέματα, ψέματα..! πες μου πως είναι ψέμα!!!
Ένα αστείο χαζό. εγώ χωρίς εσένα...
Εγώ χωρίς εσένα..!
Μες στη βουή ξεχνιέμαι
κι ο κόσμος προσπερνά...
Δε με ψάχνεις πια..!
δε με ψάχνεις!!!
πατάω, δες, στο ηλεκτροφόρο σου σκοινί
με το όχι σου για δίχτυ σε μια πίστα αδειανή
και αυτά τα μάτια που με πάνε στο κενό
όλη νύχτα τα πληρώνω, πριν χαράξει στα χρωστώ
δεν υπάρχεις, δεν υπάρχεις, δεν υπάρχεις
δεν υπάρχεις κι είσαι εδώ
Κάθε φορά που ανοίγεις δρόμο στη ζωή
μην περιμένεις να σε βρει το μεσονύχτι
έχε τα μάτια σου ανοιχτά βράδυ πρωί
γιατί μπροστά σου πάντα απλώνεται ένα δίχτυ
Αν κάποτε στα βρόχια του πιαστείς
κανείς δεν θα μπορέσει να σε βγάλει
μονάχος βρες την άκρη της κλωστής
κι αν είσαι τυχερός ξεκινά πάλι
μονάχος βρες την άκρη της κλωστής
κι αν είσαι τυχερός ξεκινά πάλι
Αυτό το δίχτυ έχει ονόματα βαριά
που είναι γραμμένα σʼ εφτασφράγιστο κιτάπι
Άλλοι το λεν του κάτω κόσμου πονηριά
κι άλλοι το λεν της πρώτης άνοιξης αγάπη
Κάθε φορά που θα 'ρθεις βρέχει..!
Σύμπτωση λες... πες το όπως θες !
Όμως εγώ, θέλω να βρέχει !!!
Σαν το νερό..
Να σ αγκαλιάζω τις νύχτες που καις !!!
***
Τέτοια ζωή ποιος την αντέχει ???
Ίσως εγώ και η βροχή ..!
Μα σ' αγαπώ!.. βρέχει, δεν βρέχει ...
Κι αν σ' αρνηθώ...
Τότε, μωρό μου, θα φταις μόνο εσύ !!! ...
Βρέχει φωτιά στη στράτα μου
φωτιά που μ' έχει κάψει
για τα φτωχά τα νιάτα μου
κανένας δε θα κλάψει
Πήρα τη στράτα κι έρχομαι ;-)
μες στη βροχή και βρέχομαι
στα σκαλοπάτια σου εγώ σφυρίζω
άνοιξε μέσα για να μπω
και στρώσε μου να κοιμηθώ
Βρέχει φωτιά στη στράτα μου
φωτιά που μ'έχει κάψει
Για τα φτωχά τα νιάτα μου
κανένας δε θα κλάψει
για να σ' εκδικηθώ
σου σκίζω τις φωτογραφίες
και συ όπως κι εγώ
κομμάτια στις γωνιές και στις πλατείες
τα γράμματά σου καίω
μέσα στον πυρετό μου
και σβήνω τ' όνομά σου
μαζί με το δικό μου...
Τι πήρες από μένανε δεν στα ζητάω πίσω
μα τις φωτογραφίες σου κρατάω για να ζήσω
να ήταν ένα ψέμα σου ο πιο μεγάλος πόνος
παρά αυτόν που άφησες και είμαι τώρα μόνος
Κυρ αστυνομε δεν εφταιγα,
μη με τραβατε για δικα σας προβληματα,
παμε στο σπιτι που ειναι 2 βηματα,
κι ασε τα τρελα σου μη με τρεχεισ σε τμηματα:
Βήματα ανθρώπων που δεν ταξιδεύουν
βάζουνε τις ζώνες και παραμονεύουν
βλέπουν να συγκρούονται τα αισθήματά τους
βιάζονται μπερδεύονται με τα λουριά τους
Με ουρά στα σκέλια και όψη μονομάχου
σώματα Αρείων και μιλιά βατράχου
βήματα ανθρώπων που τα καταφέρνουν
μόνο που υπάρχουν πανικό να φέρνουν
φτιάχνουνε αφίσες για την απουσία
και επιχορηγούνται για την αφασία
της αγάπης την ουσία
την μετρώ στην απουσία
κι όλο γίνομαι κομμάτια
πράσινα γλυκά μου μάτια
Μάτια μου γλυκά
χείλη μαγικά
στην καρδιά μου
αναψες φωτιά!!! [size=12] [/size] :cool:
Σε μαγικά νησιά θέλω να βρεθούμε
εκεί που οι καρδιές ξέρουν ν' αγαπούνε
μακριά στη Χαβάη
μακριά εγώ κι εσύ
λοιπόν έλα, στη μηχανή ανέβα
πάμε Χαβάη με μία ρόδα
αν είσαι σπίτι, τότε ετοιμάσου για Χαβάη
πάμε κάπου που δεν έχουμε πάει
μόνο μην κάτσουμε άλλο σπίτι
Γύρνα τις ώρες που χάθηκαν απόψε
κοίτα που φεύγεις πώς κλαίει το δειλινό
Κάπου νυχτώνει κι ο ήλιος παγώνει
χάνεται ο δρόμος και πού να σταθώ
κάπου βραδιάζει μην κλαις δεν πειράζει
πες πως τελειώνει ο κόσμος εδώ...
ξημερώνει και βραδιάζει
πάντα στον ίδιο τον σκοπό
φέρτε μου να πιω το ακριβότερο πιοτό
εγώ πληρώνω τα μάτια π' αγαπώ
Μάτια μου μεγάλα
μάτια μελαγχολικά
ήπια στάλα στάλα
τα βαθιά σας μυστικά
Τι γλυκό να σʼ αγαπούν
και να σου το λένε
μάτια που μελαγχολούν
και κρυφά σου κλαίνε
και κρυφά σου σιγοκλαίνε
αχ βρε βελουδενια μου και τι μου θυμισες...
ξέρεις πώς είναι να διαβάζεις στο σκοτάδι
ξέρεις πώς είναι να δακρύζεις στα κρυφά
φώτα της πόλης και μεγάλοι άδειοι δρόμοι
τα όνειρα της Κυριακής κοστίζουν ακριβά
Ξέρεις τι είναι να μην σ'έχω...
Ξέρεις τι είναι να σε χάνω
Ξέρεις τι είναι να γυρεύω
τρόπους να πεθάνω...
Έχω γεννηθεί Σαββάτο και δεν έχω συγγενείς
έκανα το θεατρίνο και δε γέλασε κανείς
τόσα χρόνια ταξιδεύω μα δε φτάνω πουθενά
γνώρισα πολλές αγάπες η δική σου με πονά
Άσε με να σ' αγαπήσω όπως το φαντάστηκα
απ' τις ψεύτικες αγάπες δες πως κομματιάστηκα
άσε με να σ' αγαπήσω όπως δεν αγάπησα
σε αδέσποτες αγάπες κλείστηκα και σάπισα
τόσα χρόνια ταξιδεύω μα δε φτάνω πουθενά
Όπου πάω λες και έχω ραντεβού με τις βροχές
και ανάβω τα τσιγάρα νύχτα με τις αστραπές
με αγίους και αγγέλους μίλησα στον ενικό
μα σα σκέφτομαι εσένα χάνομαι στον πανικό
Το ξέρω χάνομαι, χάνομαι το αισθάνομαι
χάνομαι, χάνομαι εδώ
χάνομαι, χάνομαι το αισθάνομαι
χάνομαι μα δεν υποχωρώ.
Πάρε τα μάτια μου να δεις
της μοναξιάς το χρώμα
πώς ειν' το χρώμα της ντροπής
πώς είναι να'μαι ακόμα
εδώ, εδώ, εδώ να περιμένω
εδώ, εδώ, εδώ να επιμένω
εδώ, εδώ, εδώ να σ'αγαπάω
εδώ...
κι όμως είμαι ακόμα εδώ
κι αυτό το καλοκαίρι
λιωμένο παγωτό
κολλάει στο χέρι
κάποιος κοιτάει την ώρα
κάποιος στον δρόμο τρέχει
είμαι ακόμα εδώ
θυμάμαι ένα άσπρο μεσημέρι κάποιο ωραίο καλοκαίρι
είχες το σώμα κάποιας μοίρας τη γεύση της αρμύρας
ήξερες μόνο να ζητάς χωρίς να ξέρεις να πονάς
τζίτζικας που δεν τραγουδά χορός χωρίς χαρά
Θυμάμαι όταν ήμασταν παιδιά
τα όνειρα που κάναμε, θυμάμαι
νομίζαμε με μια δρασκελιά
τον ουρανό θα φτάναμε
θυμάμαι....
allo klama de tha riksw ftanei ayto to apopsino
to keno tha diariksw paw na piasw ourano
ki an ston erwta kylisw the mou sxwra me
ki ama piw ki ama methysw parigora me
Φτάνει, φτάνει, φτάνει, μακριά μου να ʼσαι, φτάνει
παράπονο πικρό πάλι με πιάνει
Φτάνει, φτάνει, φτάνει, ένα γράμμα μου δε φτάνει
να πω πως σʼ αγαπώ, αχ, δε με φτάνει
Φτάνει, φτάνει, φτάνει, η ζωή μου κύκλους κάνει
σαν το μικρό πουλί, μα δε σε φτάνει, φτάνει
αχ, φτάνει
Λάουρα η μοίρα σου είχε γράψει
να 'σαι μικρό πουλί στην ερημιά,
Λάουρα κι αν σου τσακίσαν τα φτερά
είσαι μια αγάπη που δεν μοιάζει με καμιά.
Όσα κομμάτια κι μπορέσεις να ενώσεις
Δεν θα σου φτάσουν μια στιγμή για να με νιώσεις
Στα είπα όλα Φίλα με τώρα
αφού τα κάψατε όλα, ναι
τα ρημάξατε όλα και
τα πουλήσατε όλα
δεν έχουμε κάτι να χάσουμε
πάρτα όλα
τα πήρες όλα κι έφυγες
μα τίποτα δεν έδωσες
γιατί εσύ δεν είχες
Σχεδόν πενήντα χρόνια
βάσανα και διωγμοί,
τώρα στη μαύρη αρρώστια
ανάξια πλερωμή.
Το δίκιο του αγώνα
πολλά σου στέρησε,
μα η ζωή λεχώνα
ελπίδες γέννησε.
Τίποτα δεν πάει χαμένο
στη χαμένη σου ζωή,
τʼ όνειρό σου ανασταίνω
και το κάθε σου "γιατί".
Ποτέ δε λες η μοίρα
πως σε αδίκησε,
μα μόνο η Ιστορία
αλλιώς σου μίλησε.
Σκυφτός στα καφενεία,
στους δρόμους σκεφτικός,
μα χθες μες στην πορεία
περνούσες γελαστός.
παλιά καφενεία η αγάπη είναι μία
θυμίζει φωτιές και εικόνες παλιές
τα φώτα ανάβουν, κρυφά μου φωνάζουν
αυτά τα λόγια ποτέ μην τα λες
το καφέ "Γκρέκο" ζει στις καρδιές
στις άδειες νύχτες και στις φωτιές
είναι η αγάπη, είναι η στιγμή
αυτό που είμαι και είσαι και συ
Όσα η αγάπη ονειρεύεται
τ΄αφήνει όνειρα η ζωή
μα όποιος στ' αλήθεια ερωτεύεται
κάνει τον πόνο προσευχή
βαρκούλα κάνει το φιλί και ξενιτεύεται...
βγαίν' η βαρκούλα
βγαίν' η βαρκούλα του ψαρά
από το περιγιάλι, βαρκούλα, βαρκούλα
από το περιγιάλι, βαρκούλα του ψαρά
κι απλώνει ο ναύτης
κι απλώνει ο ναύτης με χαρά
τα δίχτυα του και πάλι, βαρκούλα, βαρκούλα
τα δίχτυα του και πάλι, βαρκούλα του ψαρά
Ναύτης βγήκε στη στεριά για περιπολία
μάνα μου αναστέναξε όλη η παραλία
τέλειωσε η περίπολος κι ήρθε το ναυτάκι
κι έριχνε στη θάλασσα μαύρο βοτσαλάκι.
Ναύτης βγήκε στη στεριά και μπροστά μου βγαίνει
Κύριε των δυνάμεων, τι χρωστώ η καημένη;
Μου 'πε δυο γλυκόλογα, θέλει να κεράσει
μια βανίλια παγωτό και γλυκό κεράσι.
Ναύτης βγήκε στη στεριά και φοράει τ' άσπρα
γέμισε το σπίτι μου κι η καρδιά μου μ' άστρα
βγήκαμε κι ενθύμιο μια φωτογραφία
στο Χατζηκυριάκειο μέσα στην πλατεία.
Ναύτης βγήκε στη στεριά μ' άδεια τρεις ημέρες
παραγνωριστήκαμε κι άρχισε φοβέρες
μου 'κανε και μια σκηνή μες στην παραλία
μην κοιτάζω γύρω μου σαν περιπολία.
άστρα μη με μαλώνετε, άστρα μη με μαλώνετε
άστρα μη με μαλώνετε που τραγουδώ τη νύχτα
ωωω! γιατί 'χα πόνο στην καρδιά, γιατί 'χα πόνο στην καρδιά
γιατί 'χα πόνο στην καρδιά, ψηλό μελαχροινάκι μου
γιατί 'χα πόνο στην καρδιά και βγήκα και τον είπα
άστρα μη με μαλώνετε που τραγουδώ τη νύχτα
Βρε μελαχροινάκι
με πότισες φαρμάκι :lol:
άκου βρε φίλε να δεις τι κρίμα
στα δάκρυά της έπεσα θύμα
καρδιά δεν είχε στα στήθια μέσα
ήτανε ψεύτρα, δεν είχε μπέσα...
Πήραν τα στήθια μου φωτιά πυρκαγιά
δεν την σώνει κανείς την δική μου καρδιά
Να το πιστέψω δεν μπορώ, δεν μπορώ
πως αυτή π' αγαπώ ζει με άλλον σκοπό
η ζήλεια ρίζωσε βαθιά στην καρδιά
και χει γίνει καημός και βαθύς σπαραγμός
Αγωνίες πολλές υποψίες τρελές
μια ζωή τυραννία
να σταθώ δεν μπορώ ούτε άκρη να βρω
απ' τον πόνο κι απ' την αγωνία
μια ζωή πληρώνω αμαρτίες αλλονών
τέρμα ως εδώ, τέρμα ως εδώ
άάάάάλλο δεν μπορώ!
από σήμερα παλιόπαιδο θα γίνω
και θ' αλλάξω χαρακτήρα και ζωή
σημασία δε θα δίνω
θα 'χω την πόρτα μου κλειστή
Αν δεν είχα γίνει έτσι
τίποτα δεν θα΄χα αντέξει
δεν θα΄μενα εδώ
δεν θα΄μουν εδώ
αν δεν σ΄αγαπούσα τόσο
δεν θα προσπαθούσα τόσο
δεν θα΄μενα εδώ
δεν θα΄μουν εδώ
μα ως εδώ
εγω μιλω με τα τραγουδια...μην μου το βγάλετε ...βαριεμαι να γραφω...ειναι και αργα... :cool: ;-)
καράβι καραβάκι που πας γιαλό γιαλό
της θάλασσας οι δράκοι δεν είναι για καλό
τα κύματα θεριεύουν χτυπάν την πλώρη σου
το ξάρτι σου ζηλεύουν κορμί κυπαρισσού
Ποιο κορμί σε ταξιδεύει
κι η καρδιά μου δραπετεύει
σαν σκιά μεσ' τη σκιά σου αλητεύει
μέσα στου μυαλού τη ζάλη
δε συγκρίνεσαι με άλλη
έλα για λίγο να σε δω και φεύγεις πάλι
Ποια πόλη, ποια χώρα
ποια θάλασσα σε ταξιδεύει τώρα
σωπαίνεις, θυμάσαι
και μεθυσμένη μες τον ύπνο σου γελάς
Ξύπνησα μες τον ύπνο μου
κι άκουσα δυο φωνές.
Η μια μου είπε ξέχνα την
κι πάψε πια να κλαις.
Μα η άλλη ήταν η δική σου
μες απ` του ύπνου του εφιάλτη τις γραμμές.
Μου λεγε αγάπη μου κοιμήσου
Θα μαι κοντά σου όταν με θες...
Μη μιλάς άλλο για αγάπη
η αγάπη είναι παντού
στην καρδιά μας στη ματιά μας
τρώει τα χείλη τρώει το νου
όταν θα 'χουμε υποφέρει
καλημέρα θα μας πει
θα μας φύγει θα ξανάρθει
κι όλο πάλι απ' την αρχή
μια καλημέρα είν' αυτή
πες την κι ας πέσει χάμω
πες την κι ας πέσει χάάάμω
παλάτια χτίζουν οι θεοί
κι εμείς πάνω στην άμμο
κι εμείς πάνω στην άάάμμο
Πάνω στην άμμο την ξανθή
γράψαμε τ' όνομά της
ωραία που φύσηξε ο μπάτης
και σβήστηκε η γραφή
Σαν γραμμή που αφήνεται και πάει
του αγέρα η ανάσα θα με πάρει
τις πόλεις που δεν πρόφτασα να δω
μέσα από σένα θα τις ονειρευτώ
Μέρες που πέρασαν και πάνε
σα ρολόγια μέσα μου χτυπάνε
κάποτε σαν ψεύτικη ιστορία
σβήστηκε από τα κύματα η πορεία
Ύστερα κύλησε ο καιρός κι η ιστορία
πέρασε εύκολα απʼ τη μνήμη στην καρδιά
Ο τοίχος έγραφε μοναδική ευκαιρία
εντός πωλούνται πάσης φύσεως υλικά
Στα χείλη η τρικυμία του φιλιού σου
Στο γόνατο του πόθου η γρατζουνιά
Ζωγράφισε στον τοίχο του κελιού σου
Ένα καράβι κι άνοιξε πανιά
Καράβι με σημαία ξένη
που πας ταξίδι μακρινό
αγάπη πια δε με προσμένει
το σπίτι άδειο κι ορφανό
Αγάπη πια δε με προσμένει
μαζί σου πάρε με μαζί σου πάρε με
να μην πονώ
Κι όσο περνάνε και φεύγουν τα χρόνια,
και η φιλία μας θα μένει αιώνια,
Είναι γραπτό μας μοίρα κοινή...
Εγώ κι εσύ μαζί!
Μαζι χερι με χερι
μαζι πανω στο αστερι
καβαλα στο αλογο μας
να ζουμε το ονειρο μας.
Αστέρι μου φεγγάρι μου
της άνοιξης κλωνάρι μου
κοντά σου θα 'ρθω πάλι
Κοντά σου θα 'ρθω μια αυγή
για να σου πάρω ένα φιλί
και να με πάρεις πάλι
Αγάπη μου αγάπη μου η νύχτα θα μας πάρει
τ' άστρα και ο ουρανός το κρύο το φεγγάρι
Άστρα μη με μαλώνετε
Αστρα μη μεεε μαλωνετεεε
Αστρααα μη με μαλωνεεετεεεε
που τραγουδώ τη νύχτα
Ωωωωωωωωωωω
γιατί 'χα πόνο στην καρδιά
γιατί 'χα πόνο στην καρδιάαα
ψηλό μελαχρινάκι μουυυυυ
γιατί 'χα πόοονο στην καρδιά
και βγήκα και τον είπα
Άστρα μη με μαλώνετε
που τραγουδώ τη νύχτα
ΥΓ: οποιαδήποτε ομοιότητα με παραφωνη έκδοση του τραγουδιού είναι ακούσια κι εντελώς συμπτωματική
ομαδα ομαδαρα μουυυυυ
μεγαααλη μου αγααααπηηη
ΟΛΥΜΠΙΑΚΑΡΑ μουυυυυ
:lol: :lol: :lol:
Κάνε μου λιγάκι Μουυυυυ...
Κι εγώ αμέσως θα σου κάνω Μουυυυυ
Γιατί στα πράγματα αυτά
Τα λόγια είναι περιττά
Κάνε μου λιγάκι Μουυυυυ
(Επίσημος χορηγός: ΦΑΓΕ)
:cool: Όνειραααα πουλιάααα μου ταξιδιάρικαααααα
Στην αυλή μου στην ζωή μου Νυχτολούλουδοοοο
που ανθίζεις μόνο κάθε σούρουποοοο
σαν παραμυθιού κατάρα η αγάαααπη μααααας
στα μισάααααα του μέεεενει το φεεεγγάααριιι μααας :roll:
είναι και φάλτσα η ρουφιάνα... χο χο χο :P
Μωρόοοο μου φάααααλτσοοοοοο
[smiley smilie=5 fontcolor=000000 shadowcolor=00FF00 shieldshadow=1]Kosta exeis pytirida ...to xereis..?[/smiley]
[χορηγός διαφήμησης ULTREX] :mrviolet: :twisted:
Το πιτυρίδα είναι τίτλος από τραγούδι και το γράφεις εδώ? Ή πάλι κουκουρούκου άσχετο?
[quote user="KostasD33" post="350739"]Το πιτυρίδα είναι τίτλος από τραγούδι και το γράφεις εδώ? Ή πάλι κουκουρούκου άσχετο?[/quotΤί έεεεκανα για πάαααρτυ μου τί έεεεκανα για μέεεναααα
είχα ψυχούλαααα κι έδωσα κι όοολα πήγαν στα χαμένααααα
[εχμ γκουχου γκουχου]
[quote user="CHRIS_FEMALE_" post="350741"]Τί έεεεκανα για πάαααρτυ μου τί έεεεκανα για μέεεναααα
είχα ψυχούλαααα κι έδωσα κι όοολα πήγαν στα χαμένααααα
[/quote]
Δεν με κατάλαβες
ό,τι κι αν έκανα για σένα δεν κατάλαβες
Πάντα τις εύκολες καρδιές μονάχα διάλεγες
Δεν με κατάλαβες
Απ' τη ζωή μου πέρασες
και με 'κανες κομμάτια
θέλω μονάχα να μου πεις
κοιτώντας με στα μάτια...
Τι ήμουνα για σένανε
τι ήσουνα για μένανε
καιρός λοιπόν για να λογαριαστούμε
μονάχα εγώ τρελάθηκα
για σένα καταστράφηκα
να δεις που όλοι θα πούνε
Σε ντύνω, σε ταΐζω, σε σπιτώνω,
σε πήρα με κουμπάρο και παπά,
και ήθελα από σένα ένα μόνο,
να περπατάς στο πλάι μου σεμνά.
Η ψείρα, όμως λέει μια παροιμία,
όταν χορτάσει βγαίνει στο γιακά,
και σ' έπιασα στα πράσα μια πρωία
με κάποιο μικρομέγαλο λαπά.
Τρελάθηκα όταν σε είδα,
τρελάθηκα, λασκάρησε η βίδα.
Χαχαχαχαχα σορρυ δεν το ξέρω αυτό το τραγούδι κι οι στίχοι μου φάνηκαν ιδιαίτερα αστειοι !!
:lol:
[quote user="kuria" post="350775"][quote user="CHRIS_FEMALE_" post="350741"]Τί έεεεκανα για πάαααρτυ μου τί έεεεκανα για μέεεναααα
είχα ψυχούλαααα κι έδωσα κι όοολα πήγαν στα χαμένααααα
[/quote]
Δεν με κατάλαβες
ό,τι κι αν έκανα για σένα δεν κατάλαβες
Πάντα τις εύκολες καρδιές μονάχα διάλεγες
Δεν με κατάλαβες[/quote]
]
να σου θυμισωωωω ειχε παλιόοοκαιρο τη μέεερα που σε γνώωωωρισααα
Δώωωωσε μου Πίσωωωωωωω Δώωωσε μου Πίσωωω
Τη Ζωήηη μου και ξοφλάααααμεεεεεε
[quote user="katinaki" post="350792"]Σε ντύνω, σε ταΐζω, σε σπιτώνω,
σε πήρα με κουμπάρο και παπά,
και ήθελα από σένα ένα μόνο,
να περπατάς στο πλάι μου σεμνά.
Η ψείρα, όμως λέει μια παροιμία,
όταν χορτάσει βγαίνει στο γιακά,
και σ' έπιασα στα πράσα μια πρωία
με κάποιο μικρομέγαλο λαπά.
Τρελάθηκα όταν σε είδα,
τρελάθηκα, λασκάρησε η βίδα.[/quote]
στην πυρα στην πυρα με τις ξενερωωωτες
:razz:
[quote user="Nikos Apomakros" post="350786"]Απ' τη ζωή μου πέρασες
και με 'κανες κομμάτια
θέλω μονάχα να μου πεις
κοιτώντας με στα μάτια...
Τι ήμουνα για σένανε
τι ήσουνα για μένανε
καιρός λοιπόν για να λογαριαστούμε
μονάχα εγώ τρελάθηκα
για σένα καταστράφηκα
να δεις που όλοι θα πούνε[/quote]
....Κι εσυ θα φυγεις και θα περάσεις και θα ξεχάσεις
Κι εγω θα μείνω να αργοσβηνω σε μια γωνιά
Ένα ρολόι σταματημένο
'Ενα καράβι ναυαγισμένο
Ένα σπουργίτι κυνηγημένο απ'το χιονιά...[κομματάρα]
Πληγωμένο μου σπουργίτι
καν' την αγκαλιά μου σπίτι
και το δάκρυ μου φωτιά
να ζεσταθείς
Φωτιάαααα φωτιάαααα
είν' ο έρωτας που ζούμε!
φωτιάααα φωτιάαααα
έλα λίγο να καούμεεε
φωτιάααααα
(επιστροφή στην πιοιότητα! :razz: :lol: :lol: )
[quote user="katinaki" post="350792"]Σε ντύνω, σε ταΐζω, σε σπιτώνω,
σε πήρα με κουμπάρο και παπά,
και ήθελα από σένα ένα μόνο,
να περπατάς στο πλάι μου σεμνά.
Η ψείρα, όμως λέει μια παροιμία,
όταν χορτάσει βγαίνει στο γιακά,
και σ' έπιασα στα πράσα μια πρωία
με κάποιο μικρομέγαλο λαπά.
Τρελάθηκα όταν σε είδα,
τρελάθηκα, λασκάρησε η βίδα.[/quote]
αλλού τρως αλλού πίνεις, αλλού πας και το δίνεις! (Μηλιώκας)
έρωτά μου αγιάτρευτε
και καημέ μου μεγάλε
ιστορία μου όμορφη
της ζωής μου φινάλε :mrgreen: :lol:
[quote user="kuria" post="350699"]ομαδα ομαδαρα μουυυυυ
μεγαααλη μου αγααααπηηη
ΟΛΥΜΠΙΑΚΑΡΑ μουυυυυ
]
με συγχωρείς kuria μου , αλλά με έχετε μπερδέψει και δεν νομίζω να φταίει το natural blond μου.
δεν λέω και εγώ ΟΜΥΜΠΙΑΚΑΡΑ - ΘΡΥΛΟΣ είμαι,
αλλά δεν θα έπρεπε να συμπεριλάβεις την λέξη Άστρα που χαρακτήρισε ο προηγούμενος συμπαίχτης , βάζοντας την σε ένα στοίχο, ρεφρέν, κτλ και
στην συνέχεια εσύ να χαρακτηρίσεις μια άλλη λέξη που θα βρίσκεται μέσα σε αυτό που έγραψες εσύ και θα την χρησιμοποιήσει ο επόμενος παίχτης ?
κάπως έτσι νομίζω ότι παίζεται αυτό το παιχνίδι :roll:
[quote user="katinaki" post="351435"]έρωτά μου αγιάτρευτε
και καημέ μου μεγάλε
ιστορία μου όμορφη
της ζωής μου φινάλε :mrgreen: :lol:[/quote]
ας υποθέσουμε ότι το Κατινάκι είχε χαρακτηρίσει την λέξη ιστορία εγώ θα πρέπει να γράψω ένα στοίχο που να περιλαμβάνει αυτή την λέξη π.χ.
ιστορία μου , αμαρτία μου , λάθος μου μεγάλο,
είσαι αρρώστια μου μες στα στήθια μου και πώς να σε βγάλω.
Παρακαλώ πότε να έρχεται το βράδυ ...
και ο επόμενος θα έγραφε , ας πουμε πχ
Η αγάπη μου ένα βράδυ γλυκό φιλί θα γίνει
και θα 'ρθει στο σεντόνι σου τίποτα να μη μείνει.
Αν μου φύγεις θα πεθάνω αν γυρίσεις στα παλιά
και πάμε έτσι συνεχίζοντας
συνεχίζω ελπίζοντας να παίζω σωστά :smile:
Η αγάπη μου ένα βράδυ γλυκό φιλί θα γίνει
και θα 'ρθει στο σεντόνι σου τίποτα να μη μείνει.
Αν μου φύγεις θα πεθάνω αν γυρίσεις στα παλιά
Έχω το σεντόνι σου, το σεντόνι σου.
Το 'χω να με σκεπάζει.
Κι είναι η νύχτα θάλασσα, η νύχτα θάλασσα.
Που στα βαθιά με φωνάζει ...
τσου. Δεν κατάλαβες καλά. Αν κατάλαβα εγώ καλά :lol: τόσο καιρό που παίζω :oops: διαλέγουμε μια λέξη από τους στίχους που έχει βάλει ο προηγούμενος και βρίσκουμε τραγουδάκι που να έχει αυτή τη λέξη. Βέβαια αντί να γράφουμε όλα αυτά θα μπορούσαμε να είχαμε πάει στην 1η σελίδα και να δούμε τους όρους αλλά δε βαριέσαι :mrgreen:
Αγκαλιά να με πάρεις θάλασσά μου εσύ
την μπορώ την αλμύρα κι ας είναι πληγή
γίνε δρόμος και μοίρα θάλασσά μου και πες
τι σημαίνουν οι λέξεις αλλά κι οι σιωπές.
(Τώρα διαλέγεις μια λέξη όποια θες και βρίσκεις στίχους που να την περιέχουν)
[quote user="katinaki" post="351518"]τσου. Δεν κατάλαβες καλά. Αν κατάλαβα εγώ καλά :lol: τόσο καιρό που παίζω :oops: διαλέγουμε μια λέξη από τους στίχους που έχει βάλει ο προηγούμενος και βρίσκουμε τραγουδάκι που να έχει αυτή τη λέξη. Βέβαια αντί να γράφουμε όλα αυτά θα μπορούσαμε να είχαμε πάει στην 1η σελίδα και να δούμε τους όρους αλλά δε βαριέσαι :mrgreen:
[/quote]
αυτό έκανα καλό μου Κατινάκι :mrorange: και γράφει :arrow:
ΠΡΟΣΟΧΗ]αμέσως αυτός βάζει μια καινούρια την οποία θα απαντήσει ο επόμενος[/b].
άρα με αυτά τα δεδομένα παίζω σωστά
όπως και να έχεις πάντως δεν έχω πρόβλημα να παίξω με τους όρους που θα μου θέσετε :razz:
[quote user="katinaki" post="351435"]έρωτά μου αγιάτρευτε
και καημέ μου μεγάλε
ιστορία μου όμορφη
της ζωής μου φινάλε :mrgreen: :lol:[/quote]
Επειδή εδώ και χρόοοονια παίζουμε όπως περιέγραψε το katinaki, κι επειδή σε καμία απ' τις προηγούμενες απαντήσεις δεν είδα καμία απ' τις λέξεις απ' την τελευταία απάντησή της, συνεχίζω από δω :arrow: διαλέγω μια λέξη απ' τις παραπάνω, βρίσκω τραγούδι και γράφω λίγους στίχους, σημειώνοντας πιο έντονα την λέξη απ' το προηγούμενο τραγούδι που χρησιμοποίησα. Ο επόμενος θα πρέπει να χρησιμοποιήσει μια οποιαδήποτε λέξη απ' τους δικούς μου στίχους, εκτός από την έντονα γραμμένη (που είναι απ' το προηγούμενο δικό μου). Κατανοητό;
Πάμε
:arrow: ιστορία μου, αμαρτία μου
λάθος μου μεγάλο
είσ' αρρώστειά μου μες στα στήθια μου
και πώς να σε βγάλω
Σ' αγαπώ σαν αμαρτία
σε μισώ σαν φυλακή.
Κόψε με αν θες στα τρία
στάλα αίμα δεν θα βγει
σαγαπω δε μπορω
τιποταλλο να πω
πιο βαθυ πιο απλο πιο μεγαλο
μπρος τα ποδια σου εδω
με λαχταρα σκορπω
τον πολυφυλλο ανθι της ζωης μου......
η λεξη ειναι σαγαπω
Φέρνει ο αέρας το χρυσάφι στα μαλλιά σου
κόκκινο χρώμα έχουν πάντα τα φιλιά σου
όμως η ζήλια σου μπερδεύεται στα πόδια μας
και δίχως λόγο ταραγμένα είναι τα λόγια μας.
ακαταμακατασουκουτου μπε
αμπεφαμπε ντομινε
ακαταμακατασουκουτου μπε
αμπε φα μπε ντο και μπε
και ξανα με χαρα
ηταν ενα μικρο καραβι
ηταν ενα μικρο καραβι
που ηταν αααταξιδευτο
που ηταν αααταξιδευτο
οεοεοεοε
:mrblue: :mricy:
καραβι
ενα καραβι, παλιο σαπιοκαραβο
με κατι ναυτες τρελους πειρατες,
σηκωνει αγκυρα, αγριο χαραμα
υπαρχουν θεσεις, αν θελεις κενες....
υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι
σαν το ξεχασμένο στάχυ
ο κόσμος γύρω άδειος κάμπος
κι αυτοί στης μοναξιάς το θάμπος
σαν το ξεχασμένο στάχυ
άνθρωποι μονάχοι
και παμε με χαρά ;-)
αχ κουνελακι κουνελακι ξυλο που θα το φας
μεσα στο ξενο περιβολακι
σκαβεις κι ολο πατας...
:shock:
κουνελακι
εχω ενα παπακι που μου κανει πα πα πα
κιενα κουνελακι που ολο μου κουναει τ αυτια..
κ δε μου καιγεται καρφι που εσυ περνας...κ δε μου ξαναμιλας....
έχω έναν καφενέ
που ακούει όλο, που ακούει όλο τα ίδια
για βάρκα και ταξίδια
αυτών που μένουνε
αυτών που μένουνε και περιμένουνε
στα πιο μεγάλα τα ταξίδια
μακριά απ' τα ίδια και τα ίδια
στα πιο μεγάλα τα ταξίδια θα με πας
κάτι μου λέει πως μ' αγαπάς
Να μαγαπας να σταθουμε εδω σε μια γωνια,
να κοιταχτουμε λες κι ειναι γιορτη, πρωτοχρονια,
να μου μιλας σιγανα στ αυτι γιατι σακουνε τη νυχτα αυτη,
παλια μου ονειρα που χρονια ειχαν κρυφτει......
ΑΓΑΠΑΣ
τα λόγια και τα χρόνια τα χαμένα
και τους καημούς που σκέπασε καπνός
η ξενιτιά τα βρήκε αδελφωμένα
καυμος
ειναι μεγαλος ο γυαλος
ειναι μακρυ το κυμα
ειναι μεγαλος ο καυμος
κι ειναι πικρο το κριμα......
Τώρα κανείς μας δε μετρά τα κατορθώματα
πικρό ψωμί μέσα στα πλούτη μας τρυγάμε
παιδιά κι απόγονοι και τρία τα πατώματα
μα στην ψυχή το παρελθόν τσιμπολογάμε
απ' το παράθυρό μου στέλνω ένα δύο και τρία και τέσσερα φιλιά
που φτάνουν στο λιμάνι ένα και δύο και τρία και τέσσερα πουλιά
πώς ήθελα να έχω ένα και δύο και τρία και τέσσερα παιδιά
που σαν θα μεγαλώσουν όλα να γίνουν λεβέντες για χάρη του Πειραιά
ΛΙΜΑΝΙ
Καθε λιμανι και καυμος
καθε καυμος και δακρυ
ειν η ζωη του καθενος
θαλασσα διχως ακρη.......
Το γέλιο και το δάκρυ σου κοιμούνται αγκαλιά
Αχ να μπορούσα να κρεμάσω ανάμεσά τους δυο φιλιά
Στην άκρη του παράδεισου..
[color
=#ff0 026][/color]Αχ να μπορουσα τα λιμανια να τα κλεισω
να σταματησω τα τραινα στο σταθμο,
ναχα τη δυναμη τα βραχια να κυλισω
να μην αφησω δρομο για το χωρισμο...
Δεν είναι λύση ο χωρισμός
γι' αυτούς που αγαπάνε
μία φορά να γιατρευτούν
και χίλιες να πονάνε
Δεν είναι λύση ο χωρισμός
είναι πληγή ανοιγμένη
κι αν πάλι κλείσει μια στιγμή
σημάδι απομένει
.....μα το ΣΗΜΑΔΙ στο λαιμο μου
απ τα φιλια σου
θα μαρτυραει πως με ειχες αγκαλια σου......
...μα το ΣΗΜΑΔΙ στο λαιμο μου
που θα μενει
θα μαρτυραει πως δεν ειμαστε
δυο ξενοι.......
δυο μέρες μόνο
να σε κρατάω αγκαλιά δυο μέρες μόνο
να σ' έχω δίπλα μου ξανά για λίγο μόνο....
Aν είσαι δίπλα μου εσύ το ξέρω
πως μια στιγμή είναι αρκετή στο τέλος
κι ας χάνομαι σαν μια φωνή που δεν έχει ακουστεί
θα μ' ακούσεις εσύ, μόνο εσύ, πάντα εσύ..
εσύυυυυυυυυ
μοιάζεις με πανέμορφο λουλούδι στη γη
είσαι μες στην έρημο αστείρευτη πηγή
εσύ, μόνον εσύ
Μες του κορμιού σου τη δροσιά
θα πιω το καλοκαίρι
μαζί σου γη και ουρανός
χορεύουν χέρι-χέρι
μες στου Αιγαίου, πρόβαλε να δεις
μες στου Αιγαίου τα νερά
μες στου Αιγαίου τα νερά
άγγελοι φτερουγίζουν
αιγαιο
Και χωρίς τα φτερά δεν φοβάμαι
το γαλάζιο ζεστή αγκαλιά
στα ψηλά τα βουνά να κοιμάμαι
στο Αιγαίο να δίνω φιλιά
Πάλι ανοίγω στον κόσμο παράθυρο
και μια ανάσα στο αύριο περνά.
Μπρος μου ένα Αιγαίο γαλάζιο στο άπειρο
μ' ένα σου γέλιο βαθιά να γυρνά.
,,,,παραθυρο
ανοιξε το παραθυρο να μπει
λιγη δροσια του μάη
εμεις για αλλου κινησαμε
κι αλλου η ζωή μας παει.....
να κοιμηθούμε αγκαλιά
να μπερδευτούν τα όνειρά μας
και στων φιλιών τη μουσική
ρυθμό να δίνει η καρδιά μας
να κοιμηθούμε αγκαλιά
να μπερδευτούν τα όνειρά μας
για μια ολόκληρη ζωή
να είναι η βραδιά δικιά μας
...ονειρα..
Κι αν τα μάτια σου δεν κλαίνε
έχουν τρόπο και μου λένε
για τον πόνο που πονούν
μʼ ένα βλέμμα λυπημένο
πρωινό συννεφιασμένο
για την άνοιξη ρωτούν
Με κοιτάζουν μου μιλούν και απορούν
αχ τα μάτια σου
για τα όνειρα που κάναμε ρωτούν
αχ τα μάτια σου
κι αν αλλάξαμε λόγια βαριά
γύρνα πίσω και ξέχνα τα πια
θα σου κλείσω το στόμα με χίλια φιλιά
και ας πάν' στην ευχή τα παλιά
...χιλια
Πήρα λουλούδια κι έπλεξα
στεφάνι να σου κάνω
κι ένα άσπρο σύννεφο
κι ένα άσπρο σύννεφο
εκεί για να σε βάλω
Και χίλια περιστέρια
να σου φιλούν τα χέρια
κι εγώ να σ' αγαπώ
κι εγώ να σ' αγαπώ
Το σύννεφο έφερε βροχή
κι έχουμε μείνει μοχαχοί,
έγινε η βροχή χαλάζι
δεν πειράζει, δεν πειράζει
Άσε με να τρέξω στη βροχή,
μάθε με αγάπη τι θα πει
πάρε με απόψε αγκαλιά
στα μάτια σου τα δυο ο κόσμος μια σταλιά....
άσε με απ' το ποτήρι σου
μια γουλιά να πιω ακόμα
δίψασα πολύ, δίψασα πολύ
φεύγει η ζωή και χάνεται
και τ' αφίλητό μου στόμα
κλαίει για ένα φιλί, κλαίει για ένα φιλί....
Όνειρο που φεύγει είν' η -- ζωη --
μέσα στ' όνειρό μου είσαι και συ.
Έρχεσαι πάντα το βράδυ ζωη
μελαγχολικά
σα το στερνό το τρένο του χειμώνα,
η καρδιά μου χιονισμένη
στέπα ερημική προσμένει
τον καημό σου και σε καρτερεί.
το τρένο φεύγει στις 8
ταξίδι για την Κατερίνη
Νοέμβρης μήνας δεν θα μείνει
να μην θυμάσαι στις 8
να μην θυμάσαι στις 8
το τρένο για την Κατερίνη
Νοέμβρης μήνας δεν θα μείνει
Νοέμβρης μήνας ταξιδεύει μ'ένα τρένο
Αθήνα-Λάρισα ωραία Θεσσαλία
Στην Κατερίνη ακούει τραγούδι αγαπημένο
με μια πληγή από παλιά μελαγχολία
Στη Σαλονίκη φθάνει απόγευμα στις έξι
μ'ένα καιρό που όλο σκέφτεται να βρέξει
σ' αναζητώ, σ' αναζητώ στη Σαλονίκη ξημερώματα
λείπει το βλέμμα σου απ΄της αυγής τα χρώματα
σ' αναζητώ, σ' αναζητώ μ' ένα βιολί κι ένα δοξάρι
λείπει το όνειρο, εσύ και το φεγγάρι
Δευτέρα ξημερώματα με χίλια μαραζώματα
και με σκυμμένους ώμους,
το ξυπνητήρι σου χτυπά, μα εσύ δεν είσαι πουθενά
στριφογυρνάς στους δρόμους...
Δευτέρα κάτι έχω
την Τρίτη δεν αντέχω
Τετάρτη πώς βαριέμαι
την Πέμπτη δεν κρατιέμαι
Παρασκευή πρωί... νανανανανανανααααααααα
Απ' όλες τις ημέρες
η Κυριακή μ' αρέσει!
:mryellow:
Κυριακή, γιορτή και σχόλη
να 'ταν η βδομάδα όλη! :mrgreen:΄
κι η Δευτέρα να 'ταν μόνο
κανα δυο φορές το χρόνο!
Μικρό πουλί, σαν αστραπή
Πέρασε δίπλα απ' τη ζωή
Μικρά φτερά, κλειστή αγκαλιά
Δε βρήκε γη να το χωρά
Γιορτή και ξενιτιά, του κόσμου η χαρά
Σε μια βραδιά του νου η στεριά
Έκαψε όλα τα φτερά
μικρό παιδί σαν ήμουνα και πήγαινα σχολείο
μικρό παιδί
στα μάτια είχα την χαρά, στα χέρια το βιβλίο
μικρό παιδί
όταν η βαρυχειμωνιά μού πάγωνε τα χέρια
στον ουρανό τα σήκωνα να ζεσταθούν στ' αστέρια
στον ουρανό τα σήκωνα να ζεσταθούν στ' αστέρια....
Μέσα στη βαρυχειμωνιά χάσαμε το σκοπό μας
ζεστό το δάκρυ σαν φωτιά στάζει μες το μυαλό μας
Ζεστό το δάκρυ σαν φωτιά μες το μυαλό μας στάζει
που με το χρόνο φθείρεται, μα θέση δεν αλλάζει
Απόψε χάσαμε κι οι δυο
αυτός που φεύγει δεν νικά
πώς να στο πώ
κι αυτός που μένει δεν ξεχνά
πώς να στο πώ
απόψε χάσαμε καρδιά μου και οι δυο
Aπόψε θα σου ορκιστώ
πως σ' αγαπάω
εσύ με σπρώχνεις στο κακό
κι εγώ γελάω
Ό,τι έμεινε απ' το χαλασμό
θα σου χαρίσω
το τελευταίο μου ναυάγιο
πριν ζήσω
Zήτα μου ό,τι θες,
πάρε με όπου θες, εσύ
Zωή μισή
δεν θέλω πια να ζω
Aπόψε η νύχτα μ' έβαλε
να σε παιδέψω
πριν τον τρελό χορό της
σου χορέψω
κι όσο τα κόκκινα τα πέπλα μου
θα υφαίνεις
μες στον καθρέφτη θα σε βλέπω
να πεθαίνεις
Zήτα μου ό,τι θες...
Κι είπε αν θέλεις να σωθείς
από την ομορφιά σου,
πάρε τσεκούρι και σπαθί
και κόψε τα φτερά σου.
Κι είπε ποτέ σου μην κοιτάς
τον άλλο μες τα μάτια,
γιατί καθρέφτης γίνεσαι
κι όλοι σε σπαν' κομμάτια
Δεν είναι που όλα πήγαν στραβά, τη μοναξιά δε φοβάσαι
Τα λόγια που πίστεψες δε θες να θυμάσαι
Τα λόγια κομμάτια,καπνός οι στιγμές
Τα λόγια θα μείνουνε λόγια, άλλα λόγια δε θες!!!!!!
Μοναξιά είν' ο έρωτάς σου
στα βαθιά που αυτοκτονείς
και με παίρνεις στο βυθό
ψάχνω κάπου να πιαστώ
και δεν έρχεται κανείς
Δεν θέλω αλλού να πάω
εγώ όταν αγαπάω είμαι ψυχή βαθιά
αυτό που με σταυρώνει στʼ αλήθεια με λυτρώνει
η μόνη σίγουρη στεριά είνʼ η καρδιά
Στο χείλος της καταστροφής
μου δίνεις το φιλί της ζωής
και πάω εκεί που πας κι εσύ καρδιά μου
Στο πέλαγος της αντοχής
μου δίνεις το φιλί της ζωής
νησί εγώ νησί κι εσύ στεριά μου
κάπου υπάρχει ένα νησί μόνο για μας στην οικουμένη
που 'χει την άμμο του χρυσή, τη θάλασσά του αγιασμένη
κάπου υπάρχει ένα νησί χωρίς κακούς, μην αμφιβάλλεις
δε λέω λόγια της στιγμής κι αυτά που λέν' της παραζάλης
λόγια λόγια όλο λόγια είσαι τελικά
αχ να τα έκανες και πράξη έστω μια φορά
λόγια λόγια της στιγμής συγνώμες κι ενοχές
δεν πιστεύω ούτε λέξη ότι και να λες
δεν πιστεύω σ' αγάπες κι έρωτες
δεν πιστεύω σε όμορφες στιγμές
δεν πιστεύω σε όρκους και θυσίες
όλα στα μέτρα σου κομμένα και ραμμένα είχες
Το 'ξερα πως ο ουρανός
Δε θα με χώραγε εμένα
Και χάθηκα μες στα παιδιά
Για να μην πάρουν μυρωδιά
Πως και τα δυο μου τα φτερά ήταν κομμένα
Τι να τα κάνεις τα φτεράπιάσε τα χέρια μου γερά
αφού με νίκησες σε ένα αγώνα άνισο
τι να τα κάνεις τα φτερά
πιάσε τα χέρια μου γερά
πάμε άγγελέ μου στο δικό μας τον παράδεισο
τα κορμια και τα μαχαιρια
ετσι και αλλαξουν χερια
καποιο φονικο θα γινει
και ποιος παιρνει την ευθυνη
Μαχαίρια τώρα τα φιλιά σου
Σφαίρες τα λόγια σου, βροχή
Έχεις ξεχάσει που πηγαίνεις
Ματώνει κάθε σου στιγμή
Μόνο αν χάσεις ίσως μάθεις
Για κάθε όνειρο μισό
Είσαι στο κέντρο ενός τυφώνα
σαν το μικρό χαρταετό
ζηλευω το μικρο σου το γατι
στα ποδια σου κοιμαται οταν διαβαζεις
δεν ξερω αν κοιμαστε και μαζι
ή μ αλλον στο κρεβατι το αλλαζεις
Αλλάζεις, αλλάζεις
αλλάζεις, αλλάζεις
μέρα τη μέρα και με τρομάζεις.
Μέρα με τη μέρα φεύγω από σένα πιο πολύ
μέρα με τη μέρα σπάει του έρωτά μας το γυαλί
συνηθίζω στην ιδέα πως δεν κάνουμε μαζί
μέρα με τη μέρα φεύγω από σένα πιο πολύ
Να ʽταν η απόσταση γυαλί με μια να το σπάσω
και ούτε μια στιγμή να μην σε ξαναχάσω
Νύχτα στάσου
νύχτα στάσου μια στιγμή
μια αγάπη θα πεθάνει την αυγή
Νύχτα ρίξε
νύχτα ρίξε κεραυνό
τη σκιά του που θα σβήνει να μη δω
Νύχτα σε γνώρισα, νύχτα σε χώρισα,
νύχτα κατάλαβα πως ήσουν εφιάλτης,
νύχτα σε γνώρισα κι όμως προχώρησα
στη μοναξιά μου που με φώναξε κοντά της.
Μοναξιά μου όλα,
μοναξιά μου τίποτα
μη μ' αφήνεις τώρα,
που είναι όλα πιο δύσκολα
έρωτα μου όλα
κι έρωτά μου τίποτα
μη μ' αφήνεις τώρα,
που είναι όλα πιο δύσκολα
Τώρα μη μιλάς σου λένε, μη μιλάς, δεν είναι ώρα
Τώρα πρέπει να σωπαίνεις, πρέπει να σωθεί η χώρα
Τώρα μη μιλάς σου λένε, μη ζητάς, μονάχα δίνε
Μα άκου τώρα να μαθαίνεις, η δική μου ώρα είναι
Γκρέμισα ναούς και τους έχτισες,
ήμουνα νεκρός και μ'ανέστησες,
μες στο σώμα μου με κατέκλυσες,
τώρα..
....Το σώμα που ζητάς
Το πήρε ο Βοριάς
Και έγινε αγέρας
Της σκοτεινής ημέρας
Και στάχτη μιας φωτιάς
φωτια
Βρέχει φωτιά στη στράτα μου
φωτιά που μ' έχει κάψει
για τα φτωχά τα νιάτα μου
κανένας δε θα κλάψει
Κανένας δε μου μίλησε
κι ας ήταν κι άλλοι δύο
έμεινα πράγμα αζήτητο
σαν όλα μες σ' αυτή τη Γη
Επήρα τον αγύριστο
το δρόμο μες το κρύο
αφού το τραίνο χάθηκε
κι ο Ήλιος δε θα βγει
πως εισαι ετσι
σαν κοκορετσι
αλλαξε φατσα
γινε μπουγατσα
Έτσι, γιατί περίεργα την είδα,
έτσιιι γιατί βαρέθηκα τα ίδια,
έτσιιι γιατί γουστάρω νά `μαι μόνοοοοοος
είμαι πιο καλύτερα δε το μετανιώνω
θα `μαι για τη πάρτη μου και μόνο ...
Σου χαρίζω το φεγγάρι
ένα σύμπαν θα χεις μαξιλάρι
στα προσφέρω όλα για όλα
μόνο αν με θες..
Θες να γίνω άλλος να μην είμαι πια εγώ
μέσα στο κόσμο αυτό που έφτιαξες να ζω
να΄μαι καθρέφτης της δικής σου λογικής
που θα σε βλέπει και θα λέει ότι πεις
να ψάξω αλλού το άλλο μου μισό
αυτό που πάντα μ΄άφηνε μισό
να΄μαι καθρέφτης σε όλα αυτά που εσύ θα θες
μα αν το μπορώ ποτέ δεν ρώτησες..........!!!!!
Δε ρώτησες τόσο καιρό για μένα
πώς πέρασα τρελή στην ξενιτιά
σ' αγάπησα δυστύχησα για σένα
και σέρνομαι κακούργα μακριά
Μακριά μου να φύγεις, να φύγεις, να φύγεις,
δεν θέλω ξανά να σε δώ.
Μονάχη να μείνω, να κλαίω, να πίνω
κι ας γίνω ρεμάλι σωστό.
Πίνω και μεθώ
ωχ αμάν μέρα νύχτα τραγουδώ
ωχ αμάν μέρα νύχτα τραγουδώ
και το ντέρτι μου
ωχ αμάν στο μπουζούκι μου ξεχνώ
και το ντέρτι μου
ωχ αμάν στο μπουζούκι μου ξεχνώ
Αμανέ, αμανέ, αμανέ, αμάν
Εσύ είσαι ο καημός μου, το ντέρτι ο στεναγμός μου,
εσύ είσαι η ζωή, εσύ είσαι η καρδιά, εσύ είσαι η φωτιά
εσύ είσαι η αιτία που υποφέρω
γιατί με άφησες τον δυστυχή
γιατί με κάνεις να πονώ να υποφέρω τόσο
πρόσεξε γιατί μπορεί να σε σκοτώσω
δε μ'αρέσει να σε βλέπω μ'άλλους να γυρνάς
γιατί με κάνεις να πονώ να υποφέρω τόσο
πρόσεξε γιατί μπορεί να σε σκοτώσω
πάψε πλέον να με τυραννάς
Μ'άφησες σαν πόλη τουρκεμένη
μα το δάκρυ γέλιο το ντυσα
γύρισες μετά να δεις τι μένει
κι είπες πως φριχτά σε πρόδωσα
Όμορφη πόλη φωνές μουσικές
απέραντοι δρόμοι κλεμμένες ματιές
ο ήλιος χρυσίζει χέρια σπαρμένα
βουνά και γιαπιά πελάγη απλωμένα
Εσύ κι εγώ κι οι δρόμοι,
το φως δε λέει συγγνώμη,
τρέμει, χαράζει κι ανασταίνεται,
μάτια που κλαίτε μ' αρωσταίνετε
ζητώντας τ' όνειρο
μια ζωή παραμύθι κι όνειρο.
Τώρα αγάπη μου όλα τελειώσανε
γίναν αδιάβατοι οι δρόμοι
τώρα αγάπη μου πάρε το δάκρυ μου
δωσ' μου για αντάλλαγμα συγγνώμη
Δώσ' μου ένα δάνειο ζωή
δυο μήνες ευτυχία
και βάλε επιτόκιο
δυο χρόνια δυστυχία.
χρόνια χελιδόνια που πετάξατε
πού'ναι η ευτυχία που μου τάξατε;
Μα εγώ την είδα την ευτυχία
ήταν στα μάτια σου μια ευθεία
κι εμείς τρέχαμε επάνω
η ευτυχία είναι όταν σε φτάνω
Σ' αγάπησα στον πόνο σου επάνω
και τη φτωχή μου σου δωσα καρδιά
τώρα όμως σου πέρασε ο πόνος
και να φύγεις θέλεις μακριά
μακριά πολύ μακριά να ταξιδεύουμε
κι ο ήλιος πάντα μόνους να μας βρίσκει
εσείς τσιγάρα κάμελ να καπνίζετε
κι εγώ σε μια γωνιά να πίνω ουΐσκυ
Είσαι ο ήλιος που έχει γίνει επικίνδυνος
και κάθε μέρα καίει την επιδερμίδα μου
απ' τους πολλούς πολιτικούς κι εσύ είσαι ένας απο αυτούς
που ξεπουλάνε μ' ευκολία την πατρίδα μου
Το πιο μακρύ ταξίδι μου εσύ
η νύχτα εσύ το όνειρο της μέρας
μικρή πατρίδα σώμα μου κι αρχή
η γη μου εσύ ανάσα μου κι αέρας
Ένα ταξίδι μου 'χες τάξει
στου κορμιού σου τ' ανοιχτά.
Ένα ταξίδι μου 'χες τάξει
που δεν το θυμάσαι πια...
Θυμάσαι τις μέρες εκείνες
σαν δυο τρελοί που είχαν κλειστεί
σ' ένα όνειρο έξι μήνες
έφυγε η τρέλα
μείναν μόνα τους τα μάτια
και η ζωή μας νοικιαζόμενα δωμάτια
μάτια μπλε
καλοκαιρινά
σα δυο στάλες Αιγαίο
Πέφτουν της βροχής οι στάλες
και εγώ κάθομαι στις σκάλες
Θα θελα να μπω, σαν πρώτα
μα κρατάς κλειστή την πόρτα
Από την πόρτα μου σαν βγώ δεν υπάρχει κανείς που να μην τον αγαπώ
και σαν το βράδυ κοιμηθώ ξέρω πως ξέρω πως πως θα τον ονειρευτώ
Κανείς δεν είναι όπως παλιά, ούτε κι εσύ δε μ' αγαπάς
μονάχα πίνεις και μεθάς κι ότι σου λείπω δεν ξεχνάς
Κανείς δεν ξέρει πια γιατί κι εσύ ποτέ δεν απαντάς
μονάχα πίσω σου κοιτάς και νοσταλγείς κι αναζητάς..
Θ' αναζητάς
μα δε θα βρίσκεις το σφυγμό σου,
στον πυρετό της προσδοκίας θ' αγρυπνάς.
Θ' αναζητάς
κι όταν θα καις μέσα στο παραμιλητό σου
σε όσα σβήσαν καταφύγιο θα ζητάς.
Πιες από τα χείλια μου που καις,
κι ό,τι λες του φεγγαριού αναπνοές,
ένα φιλί βάζει στ' όνειρο χαλί
για να πετάξω σαν πουλί.
Η γη, γυρίζει η γη, όλο γυρίζει
μια μελωδία ένας έρωτας σκαλίζει
Δύση κι Ανατολή
αϊλιλιλι αϊλιλιλι
έχουνε ένα χαλί
για να χορεύεις απάνω εσύ...
Αϊλιλιλι αϊλιλιλι
μαγικό χαλί...
αχ βρε κιουρια μου δινεις αφορμη να συμπληρωσω την ριμα
αλλα θα κρατηθω χεχεχε
Στο μαγικό χαλί σου
πετώ κι εγώ μαζί σου
σε πολιτείες και χωριά,
στην Πάφο, στ' Αϊδίνι,
στη Χίο, στη Μυτιλήνη,
κι ως μες στην Αλεξάνδρεια.
Στον ουρανό κρυφοί μπαξέδες
και γύρω-γύρω καφενέδες,
και γύρω-γύρω καφενέδες.
Φλέρυ Νταντωνάκη - Το μαγικό χαλί
Όλο γυρίζω μια ζωή γύρω, γύρω, γύρω απ' την αγάπη
λέω δεν έχω αντοχή κι όμως ξαναχτίζω την αγάπη.
Όλο γυρίζω μια ζωή γύρω, γύρω, γύρω απ' την αγάπη
πονάω, πεθαίνω, ξεψυχώ μα όλο επιστρέφω στην αγάπη....
Ζωή νταλίκα κόκκινη
στις εθνικές του κόσμου
του Στέλιου τα τραγούδια
βενζίνα των φτωχών
Δεν ταίριαξα στις λογικές του κόσμου
δεν μ' είχε η αγάπη στα δεξιά
καλύτερός μου φίλος ο εαυτός μου
και κολλητή μου η μοναξιά
Μα είναι κάτι δειλινά
που άλλο δεν αντέχω
λέω θα πάρω τα βουνά
λέω θα τρελαθώ
και απαιτώ να `ρθεις ξανά
και απαιτώ να σ' έχω
έστω και για μια φορά
πριν να σκοτωθώ
Μπορεί να το 'χουν πλανέψει
ακρογιαλιές δειλινά
και σκλαβωμένη για πάντα
κρατούνε την δόλια καρδιά
καρδιά μου λιώνω, για σένα μόνο
και πες μου ό,τι να `ναι, δυο λέξεις κι ας πονάνε.
καρδιά μου λιώνω, μακριά σου δε ζω.
Έφυγες και πήγες μακριά
σύννεφα σκεπάσαν την καρδιά
σβήσαν απ' τα χείλη τα τραγούδια
γύρω μαραθήκαν τα λουλούδια.
Και τα δειλινά
μια φωνή μου ψιθυρίζει
μυστικά
δε θα γυρίσεις πια.
Μπορεί να το 'χουν πλανέψει ακρογιαλιές δειλινά
και σκλαβωμένη για πάντα κρατούνε την δόλια καρδιά...
Μπορεί να πόνεσε πολύ και να γυρίσει.
Μπορεί με άλλονε να βλέπουνε μια δύση.
Μπορεί να γούσταρε να έχει αμαρτήσει.
Μπορεί και εσένανε να σε ξαναγαπήσει.
Χωρίς εσένανε είμαι ένα τίποτα, μια κουκκίδα στο χάρτη χαμένη
Χωρίς εσένανε είμαι μονάχος μου και μες στο άγχος μου κλαίω για μένα
Χωρίς εσένανε αγάπη μου, να ξέρεις θα πεθάνω
Χωρίς εσένανε μωράκι μου, να ξέρεις πως θα κάνω το κακό
τουτουτουρουρουρουρου λαλαλαλαλαλαι λαλαλαλαλαλαι λαλαλαλαλαι λαλαλαι λαλαλαι
[size=8]Συγγνώμη, πάντα παρασύρομαι με αυτό το κομμάτι!!![/size]
Τι σου `χω κάνει και με διώχνεις σαν ζητιάνο;
Είμαι φτωχόπαιδο, τι θέλεις να σου κάνω;
Θέλεις να πεθάνω; :razz:
Τι θέλεις να κάνω τι θέλεις να κάνω
Πιστεύω σε σένα σε σένα που χάνω
Απ' αύριο σκέψου που θα `σαι που θα `μαι
Τι κι άντρας που είμαι φοβάμαι φοβάμαι
Κι εγώ που δεν έμαθα ακόμα ποιος είμαι
ένας κουρασμένος σκοπός, χωρίς προοπτική...
Και συ που σε λίγο θα σβήσεις
ένα από τα φώτα, για να κοιμηθείς με κάποιον που μου μοιάζει...
Έτσι που τα σίδερα του κλουβιού
να χαθούν για μια στιγμή, μέσα στο σκοτάδι...
Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα...
Έτσι είμαι εγώ και δεν μπορώ
ούτε και θέλω ν' αλλάξω
Έτσι είμαι εγώ, να σ' ονειρεύομαι μου ειν' αρκετό
Έτσι είμαι εγώ, ένα χαμόγελο για σένα θα φυλάξω
άλλωστε σου το χρωστώ
έτσι είμαι εγώ
Αν είσαι άντρας με καρδιά
φέρ' τη μαζί σου μια βραδιά
μ' ένα χαμόγελο
μ' ένα χαμόγελο ζεστό
θα σε καλωσορίσω