Κατ'αρχας..να ευχαριστησω τη φιλη Minoraki...που με
προετρεψε να γραψω κατι απο τις εμπειριες μου..
:) σ'ευχαριστω με χαμογελα :)
Ηταν πρωι οταν ο υπαλληλος του Orzu Hotel (ξενοδοχειο "το Ονειρο")..μου ειπε οτι καποιος με ζητα..Εμενα? εδω? Δεν εκανε λαθος. Ηταν ο Eugene που με περιμενε με το μεγαλο μαυρο αυτοκινητο για νε με παει μια βολτα , λεει.Μετα απο μια συντομη περιηγηση στη πολη το αυτοκινητο σταματα μπροστα απο την ψηλη εξωπορτα και το εξ'ισου υψηλο τειχος που ολογυρα κυκλωνει το χωρο.Ο Saltz ανοιγει τη πορτα και με ενα χαμογελο ευχαριστησης που δεχτηκα να ημουν κοντα τους με υποδεχεται. Το ιδιο και η γυναικα του και τα παιδια καθως και καποιοι καλεσμενοι.
Δεν παραλειπεται η ξεναγηση σε τουτο το παλατι με τους τεραστιους χωρους την μεγαλη πισινα και στο οικημα αριστερα μας ..το δωματιο χαλαρωσης, η σαουνα και μια μικρη πισινα εσωτερικα..Μια πολυτελεια αλλοκοτη,σε τουτο το μερος.Στον τεραστιο κηπο εκει στο βαθος ειναι τραπεζια στρωμενα με λογης φρουτα λαχανικα και ψωμακια διαφορα.Μια σειρα απο δενδρα μεγαλα κατι σαν ιτιες..ηταν και ο φυσικος διαχωρισμος απο το μεγαλο ποταμι που κυλα αδιακοπα..μα χωρις τον ηχο της ορμης του νερου..
Oμολογω οτι γευτηκα ολες τουτες τις ανεσεις που μου προσφερονταν.
Οταν εφτασα να δω το ποταμι..μια περιεργη αισθηση αναδευσε μεσα μου.Καθησα σε μια πετρα,γυρισα την πλατη σε ολη αυτη την πολυτελεια που με κοπους και περηφανεια ειχε ο ανθρωπος αποκτησει,και το θωρρουσα.Η κινηση ηταν αυτη που με συνεπηρε.Κινηση ηρεμη μεν αλλα τρομακτικα γρηγορη.
Ετσι οπως κυλα η ζωη καμμια φορα ,ηρεμα χωρις πολλες εναλλαγες και φτανεις σε ενα σημειο του χρονου και λες "ποτε περασε ο καιρος"..Ναι τη ζωη μου θυμιζε τουτο το ποταμι.
Ο Saltz με πλησιαζει.."μπορεις να κολυμπησεις στο ποταμι αν θες"
Στο ποταμι? Μα θα με φτασει στο Καζακσταν..εκει εστελενε το νερο τουτος ο γιγας της φυσης..."Ναι λεει εδω καποιος μπορει να βουτηξει, κολυμπας ενα ημικυκλιο και να πιαστεις απο τα κλαδια της ιτιας που αγγιζουν το νερο".
Ενα χαμογελο απροσδοκητης χαρας πλημμυριζει την ψυχη μου..Υστερα ερχεται ο φοβος..και μετα η αποφαση..Θα μπω
Το σωμα νοιωθει τη γοργη ροη..πρεπει να κολυμπας γρηγορα ..να ταυτιστεις με τη ροη του ποταμου..πιο γρηγορα...και το ημικυκλιο τελειωνει..ενα τεντωμα του χεριου και πιανομαι απο το κλαδι που γλυφει την υγρη επιφανεια...Ποσο χαιρομαι!!..Ξανα απο την αρχη..
Ενοιωσα ενα με το ποταμι, ενα με τη ζωη.Νους, συναισθημα και υλη ολα επλεαν..χανομουν στη κινηση,και μεσα μου κατι με παρασυρει να αφεθω στην αγκαλια του..μα την τελευταια στιγμη, θες η παλη με το νερο,θες καποιο αερακι ή μπορει και η σοφια της φυσης ..εσπρωχνε το κλαδι μπροστα μου..και ναμαι παλι στην οχθη..
Επανελαβα το ημικυκλιο 4-5 φορες μεχρι που ολα τα μορια μου ξυπνησαν και κατεγραψαν αυτη τη γνωση...στο Ουζμπεκισταν..πιο εξω απο την Τασκενδη..κοντα στα συνορα με το Καζακσταν....
:)
riaghul mou, pragmatika to minoraki eixe dikio se oti eipe gia esena
kai to diapistwnw gia allh mia fora ki egw h idia apo tin panemorfh perigrafh sou !
pragmatika exeis to talento na kaneis ton anagnwsth na niw8ei oti viwnei ki o idios thn empeiria kai ton taksideueis !
sunexise ... mas exeis suneparei olous!
filakia apo emena :lol: :lol:
Να αυνεχισω??? :)
Και ταξιδευεις....
Ταξιδευεις στο νου..στο ονειρο..
Μα καποια στιγμη...το ονειρο υλοποιειται...
Και τοτε...Τοτε ζεις το ονειρο....
Ποιος ειπε οτι τα ονειρα παραμενουν μονο στο νου???
Περναμε στεππες, βουνα, ψηλα βουνα κι οροσειρες ατελειωτες...
και καπου βρισκεις την ΟΑΣΗ. Η Οαση στην ερημο , μοιαζει με την οαση στη καρδια. Ειναι αυτο που σε γαληνευει..που σε κανει να δεις μεσα σου
οτι εχεις αισθηματα και συναισθηματα...
Οαση , λοιπον..και μετα ξανα αμμολοφοι...και η αρχη της ερημου ΤΑΚΛΑ ΜΑΚΑΝ...στη Δυτικη Κινα...
Μια οψη διαφορετικη....ενα καφεκιτρινο χρωμα απλωνεται μπροστα σου..
Ο ηλιος εχει αλλη οψη στην ερημο...Το φως του ειναι αλλοωτικο...
Οι αμμολοφοι..σπαζουν την μονοτονια του επιπεδου...
Βγαζω τα παπουτσια μου και περπατω...Νιωθω την καυτη αμμο να μου περονιαζει τις πατουσες...Δεν αντεχω μα θελω να το γευτω..
Κι αυτοι που ξερουν, αυτοι που εχουν μαθει να συμβιωνουν με τη φυση, λενε , "να περπατας κορυφογραμμη, εκει η αμμος δεν καιει"
Ναι!! αυτο ηθελα..Να περπατω ξυπολητη στην αμμο να τη νιωθω και να μπορω να ατενιζω το κιτρινο της ερημου χωρις η σκεψη μου να ειναι
στα ποδια μου που καιγονται...
Με συνεπηραν οι μικροι ανεμοστροβιλοι που ξαφνικα σηκωνονταν...κι εσβηναν μεσα στην ιδια την αμμο...
Στο βαθος ομως , Ενας τεραστιος ανεμοστροβιλος μοιαζει να ενωνει τη γη με τον ουρανο....Ενας Ομφαλιος λωρος..που αμα κοπει ..κατι, καποιος θα χασει..την ενωση με το στερεωμα..Εμεινα εκει να τον κοιτω..Εβαλα τον εαυτο μου να ειναι μεσα στη δινη του..και μου αρεσε...Μου αρεσε που το συναισθημα που απεκτησα ηταν διαφορετικο..Δεν εχεις επιλογες εκει..
Ή θα αναληφθεις στον Ουρανο ή θα πας στα Ταρταρα...
Πηρα τη σκεψη μου απο εκει...γιατι δεν αντεχα...Ουτε την επουρανια ζωη αντεχα ..μα ουτε και την αβυσσο...Εμεινα στη δινη....κι εκει μεσα παλευω...
παλευουμε...Εκει στη δινη του ανεμοστροβιλου...μεχρι η φυση να αποφασισει για την αποκοπη..μας.
Θελησα να ξαπλωσω στην αμμο...Το ελαφρυ αερακι εφερνε κοκκκους κοκκους επανω μου..Αναλογιστηκα ..σε ποσες ωρες θα μπορουσε να με ειχε σκεπασει..Το ξερατε οτι μια στρατια του Ναπολεοντα τη βρηκαν
χρονια μετα θαμμενη στην αμμο??? Μετα απο αερηδες και μετακινησεις ..αποκαλυφθηκε...Ε ! Αυτο σκεφτηκα εκεινη τη στιγμη και σηκωθηκα...τρυπημενη απο την αμμο..ζεστη και ιδρωμενη...και ...Επειδη η φυση προστατευει, ενοχλειται,ανταποδιδει,θυμωνει.....αλλα τη νιωθω παντα το πιο καλο συμμαχο μου...( ακομα κι αν ειναι να με αφανισει..θα ειναι γιατι ετσι πρεπει )....μου παρουσιαζει μια μικρη λιμνη μπροστα μου...
Ανακουφιση...Κρυβομαι πισω απο ενα λοφο και ...αφηνω το νερο να περιτριγυριζει το κορμι...και το νου μου να σκεφτεται εκεινο το τεραστιο ανεμοστροβιλο που ενωνε τη γη και τον Ουρανο...
:)
riaghul ka8e fora pou grafeis kati trexw na to diavasw !
mas exeis e8isei kopela mou !!
to exw ksanapei kai paroti epanalamvanomai , 8a to pw allh mia fora..
oi perigrafes sou einai ''mageia'' !!!
:D ειμαι παρα πολυ χαρουμενη.....και θα εξηγησω γιατι.... πρωτον γιατι,
για μια ακομα φορα το ενστικτο μου δεν με εγκατελειψε....καλα καταλαβα το ποσο συνειδητοποιημενος ανθρωπος εισαι....απο το στυλ που γραφεις, απο τις υπεροχες περιγραφες σου....και δευτερον ειμαι ευχαριστημενη γιατι σε εκανα να γραψεις.... :D :D για να μην πω οτι ειμαι ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ευχαριστημενη....οι περιγραφες σου για την ερημο μου εφεραν στο νου και την δικη μου εμπειρια που ειχα, σε ενα ταξιδι μου στην ερημο της σαχαρα....τοτε γκρινιαζα στον αντρα μου και του ελεγα οτι <<δεν θελω να με πας στους αραπαδες..>>....οταν ομως πατησα το ποδι μου εκει, τοτε του ζητησα συγνωμη, γιατι καταλαβα το ποσο δικιο ειχε, οταν επεμενε γι αυτο μας το ταξιδι....ειναι μια εντελως ξεχωριστη εμπειρια....η ερημος, οι οασεις, οι βεδουινοι, οι τρωγλοδυτες, τα σουκ....για το μονο ομως που μετανιωνω ειναι το οτι δεν ειχα το θαρρος να ανεβω πανω σε καμηλα....φοβηθηκα η χαζη....ο αντρας μου ακομα με πειραζει λεγοντας μου οτι αυτος εχει και αυτη την εμπειρια....αγαπητη μου φιλη, συνεχισε τις αφηγησεις σου....μας ταξιδευεις και εμας και εμενα προσωπικα μου φερνεις στο νου μου, διαφορες δικες μου εμπειριες....μου τις ξαναθυμιζεις....φιλια πολλα και μεινε ετσι οπως εισαι....
υ.γ. ευχομαι και ελπιζω καποια στιγμη να συναντηθουμε....εαν δεν απατωμαι ζεις στην πατρα....αλλη αγαπημενη πολις....
Κοριτσια...Poison girl....kai Minoraki...
απλα ενιωσα να θελω να σας ευχαριστησω...
για τα καλα σας λογια...
Χαιρομαι κι εγω ..αν σας αρεσουν...
κι επειδη καλη μου Poison.."θα τρεξεις να διαβασεις"
για να μη σε απαγοητευσω και μεινω μονο στα "ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ"
Θα γραψω μια ακομα εμπειρια ... :)
Κι εκει που νομιζεις οτι το τεραστιο βουνο μπροστα σου..σου διακοπτει το διαβα...εκει που θαρρεις οτι ο πετρωδης ογκος..σε εμποδιζει..επιμενεις....Και επιμενει και το τζιπ...- που ειναι και παλιας τεχνολογιας..- στην επιμονη σου αυτη...και προχωρας...
Προχωρας σε μονοπατια δυσβατα..Απο τη μια πλευρα βραχοι...απο την αλλη γκρεμος..Και στο βαθος ενας ορμητικος χειμμαρος..Σε εκκωφαινει η βουη του νερου.
Αν σταματησεις και δεν ακους τον ηχο της μηχανης του τζιπ..ακους την ορμη του νερου...Νομιζεις πως τωρα δα θα πλημμυρισει και θα καλυψει εσενα και οτι υπαρχει γυρω σου..Σου σταματαει τη σκεψη..τουτη η ορμη του νερου..
Ειναι φορες που θελεις να αφεθεις και να σε παρει στη δυνατη ροη του.....
Πιο περα ανθρωποι που θελουν να κουβαλησουν τεραστιους κορμους..τους δενουν με σχοινια και τους αφηνουν στο ποταμι να τους μεταφερει ...κι εκεινοι..πολλοι μαζι κρατανε γερα στις οχθες..και παρασυρονται....(Ποσα μπορουν να επιτυχουν οι ανθρωποι οταν ειναι πολλοι μαζι!!- Αν ηταν ο καθεις για τον εαυτο του εδω ..θα χανοταν..)
Ξεδιψαμε σε μια πηγη και συνεχιζουμε......
Δυσκολος ο δρομος...που να βγαζει αραγε..?Και σε τουτες τις
χαραδρες..ξαφνικα βλεπεις χωματινα σπιτια να ξεφυτρωνουν στις πλαγιες..στις κορυφες.. παντου τριγυρω
Υπαρχει ζωη.....ανθρωπινη ζωη..Ξαφνιαζεσαι..
Διπλα σου τα βραχια..Τι χρωματα!!! Τι πετρωματα!!!!
Το τζιπ διασχιζει την ξυλινη γεφυρα..που... υποχωρει στο βαρος του...Προσπαθω να διατηρησω την ψυχραιμια μου..Δεν μπορει..οι ανθρωποι εδω θα το εχουν ξαναδει..
Οχι και τοσο θαραλλεα ..βγαινω αργα απο το τζιπ..
Οι χωρικοι συγκεντρωνονται..Ξεφορτωνουν τα 5 φορες πανω απο τον ογκο τους φορτια που κουβαλουν στους ωμους..και σηκωνουν το οχημα στον αερα....
Ο ηλιος εχει αποχωρησει απο ωρα απο τουτα τα πανηψηλα
βουνα...Ειναι ομως τα χρωματα της δυσης που μενουν...
Ειναι τα μωβ, πορτοκαλλι συννεφα..μια γλυκεια ανταυγεια μεσα απο τα βαθυπρασινα ελατα στο απεναντι βουνο...
Ειναι αλλοωτικο το χρωμα της δυσης...Οχι τοσο ντροπαλο και ροδαλο..οπως της Ανατολης..Ειναι πιο εντονο..πιο κυριαρχικο...
Κι εμεις..στο χειλος του γκρεμου..ανοιγουμε τις ναυλον σακκουλες που περιεχουν..λιγοστο φαγητο για να το μοιραστουμε με τις δεκαδες ανθρωπινες υπαρξεις που συγκεντρωθηκαν γυρω μας...
Ο Abdulkhan..εχει και τη φλογερα μαζι του..ισπαϊ ..τη λεει...
Ο αντιλαλος του ισπαϊ αντηχει ολογυρα...
Τα χρωματα...Η βουη του νερου απο το ποταμι κατω..
Οι φωνες των παιδιων που παιζουν σε ενα πλατωμα διπλα στο ποταμι..χαμηλα... ..ολα..φτιαχνουν μια υπεροχη συγχορδια...
Διαθεση να χορεψεις στους παλμους της ψυχης..της φυσης...και τουτο το χειροπιαστο μουσικο οργανο..κανει το σωμα να κινειται..στους δικους του γηιινους ρυθμους..σε τουτο το πανεμορφο δειλινο στο Mandaglash του HINDOKUSH (Ινδοκαυκασου)
Ποσες ζωες!!! ποσες φυλες κρυβει στο κορφο του ο Ινδοκαυκασος!!!
Κι η δυση..ενας γλυκος αποχαιρετισμος της μερας που τελειωσε...
:)
riaghul opws panta monadikh stis perigrafes sou :lol: :lol: :lol:
oti kai na pw einai ligo :lol: :lol:
Se kapoio allo 8ema tou forum, exei te8ei h erwthsh : poio einai to apw8hmeno sou. To diko mou apw8hmeno loipon ... opws exw apantisei ki ekei , einai ta taksidia (ta opoia omws den mporw na pragmatopoihsw amesa logo upoxrewsewn ...) Meta apo tis dikes sou perigrafes loipon, ofeilw na omologhsw oti ... to apw8hmeno mou oso paei kai megalwnei ...
Shmera loipon me parakinhses na dwsw mia uposxesh ston eauto mou... Oso duskolo ki an einai ... na vrw ton xrono na kanw osa perissotera taksidia mporw..
Euxaristw pou mesa apo tis perigrafes sou mou edwses to kinhtro na kunhghsw to apw8hmeno mou.
Na 'sai panta kala kai panta na viwneis toso omorfes empeiries, oso autes pou moirazesai mazi mas :D :D :D
μαλιστα.....τωρα τι σχολιο να κανω σε μια τετοια περιγραφη.....οπως λεει και το ποιζονακι ενα απο τα πιο ομορφα που ζουμε σε αυτη τη ζωη ειναι τα ταξιδια.....ποσες εμπειριες δεν αποκτας ταξιδευοντας.....ελπιζω να τα συνεχισω.....λογω υποχρεωσεων και εγω τα σταματησα.....αλλα παντοτε ζω με την ελπιδα οτι θα συνεχιστουν....νασαι καλα ρια και να συνεχισεις να ταξιδευεις, να ονειρευεσαι και να γραφεις.....φιλια πολλα!
Δεν θα συνεχισω με "ευχαριστω"..
Αν και το αισθανομαι...
Λεω σημερα να πω κατι χαρωπο..
Στα ταξιδια συμβαινουν και τα ευτραπελα...
Κι εχουν κι αυτα τη δικη τους μαγεια...
Για καποιο λογο αγνωστο...οταν φευγω δεν εχω ποτε μα ποτέ
προβλημα..Σε καθε μου επιστροφη ομως..ολο και κατι συμβαινει..
Σας εκμηστηρευομαι οτι ποτε δεν εχω φυγει με τη προγραμματισμενη
μου πτηση...
Ειμαι στη Σρι-Λανκα..
Οι ανακοινωσεις συνεχιζονται ο,τι Η PIA.(Pakistan Airlines)
Θα εχει καθυστερηση..Ειναι Μεσανυχτα και επρεπε να ειχαμε φυγει
2 ωρες πριν...
Ακουω και την ανακοινωση ο,τι οι επιβατες της ΡΙΑ μπορουν με τη boarding card να παρουν φαγητο απο το εστιατορειο του αεροδρομιου..
Ξερετε πως ειναι οταν περιμενεις και δεν εχεις τι να κανεις...
Παω κι εγω καποια στιγμη στο εστιατορειο και ζητω το Dinner moy..
_ I am sorry madam ..but we only serve PIA passengers..
-Well, dear ..I am a PIA passenger..
_Really? Let me see your boarding card..
-Here you are , sir..
_ I apologise, I am really sorry...You see you are not black ...
( και δεν ειμαι ξανθια....καστανη ειμαι)
:) :)
Μια αλλη φορα..στο Ισλαμαμπαντ...
Περιμενω στην ουρα για το check-in..
Hρθε και η σειρα μου...
Η υπαλληλος μπροστα μου μαζευει τα χαρτια της και φευγει χωρις να πει κουβεντα . Κατι ομως λεει στον υπαλληλο του διπλανου desk.
Περιμενω με υπομονη εγω και 18 ατομα πισω μου..για την ιδια πτηση.
Καλα μη προβληματιζεστε..με ΡΙΑ ..παλι
Με σιγουρια πια οτι η πτηση εχει κλεισει...
Ρωτω τον διπλανο υπαλληλο..
-Are we going to check-in?
-Have you confirmed your ticket madam?
-Actually ,I have confirmed it 3 times..(ειχα βλεπετε
παλιοτερη εμπειρια και οντως ειχα κανει 3 φορες επικυρωση..
για να εχω τη σιγουρια οτι αυτη τη φορα θα φυγω ..ως εχει)
Δεν λεει τιποτα και φευγει κι αυτος..
Απολυτα σιγουρη οτι η πτηση εχει φυγει πια...
Ερχεται απο το βαθος του αεροδρομιου ενα κυριος που μας κοιταζει παραξενα...και λεει
-What are you waiting here for?
(με το ιδιο ηρεμο και περιεργο υφος απαντω)
-For the Instabul-Athens flight...
-Really? Now ...It's gone...
(Λες κι εκει μεσα θα περιμεναμε για οτιδηποτε αλλο λογο...)
Να μη σας πω πως εφυγα...ολοκληρη διαδικασια...αλλα εφυγα..
Οι αλλοι 18...? Με την επομενη πτηση..σε μια εβδομαδα...
:) :)
xixixixixixi!
mou 8umises ta dika mou kator8wmata riaghul mou !
Fetos ta xristougenna , me mia valitsa gurw sta 25 kila (egw na fantasteis zugizw 47 !) na trexw apo diadromo se diadromo na vrw thn eksodo 23 na fugw gia UK , me ena takouni -to allo mou emeine sto xeri- (ti to h8ela to psilotakouno h xristianh) na sernw mazi mou ton arxivaremeno filo mou (5 vhmata dika mou ... miso diko tou) kai na trexw san thn trelh me to malli na anemizei (na mhn vlepw mprosta mou !)
Telika thn pthsh thn prolava sto para pente kuriolektika !! Alla to agxos kai mono pou perasa ...stigmes apeirou kalous !! :lol: :lol:
πριν 1 χρονο ειχαμε κανει ενα ταξειδι στο αμστερνταμ με την μεγαλη μου κορη, οπου ειχαμε παει να επισκευθουμε συγγενικα μας προσωπα....επιστρεφαμε στην αθηνα ολοι μαζι αεροπορικως....το αεροδρομια του αμστερνταμ θεωρειται ενα απο τα μεγαλυτερα της ευρωπης....για να φτασουμε στην πυλη εξοδου της ολυμπιακης, περασαμε απο διαφορους ελεγχους, οπου ολοι μας περνουσαμε κανονικα χωρις κανενα προβλημα....την μονη που σταματουσαν, κανοντας ο,τι ειδους ερωτησεις μπορει κανεις να φανταστει, ηταν η κορη μου....ειχαμε αρχισει να ανησυχουμε, η δε ιδια ειχε τρομοκρατηθει....καποια στιγμη την ρωτησαν την χωρα προελευσης της....τοτε αρχισαμε να καταλαβαινουμε τι συνεβαινε....η κορη μου ειναι μελαχρινη και δεν φτανει μονον αυτο αλλα στην ολλανδια εβαψε τα μαλλια της ακομα πιο μαυρα, ηταν ντυμενη και στα ολομαυρα (λογω μοδας), οποτε στο ελεγχο νομιζαν οτι ηταν απο καποια χωρα της μεσης ανατολης....και την τρελαναν στο ψαξιμο....οταν μετα απο αρκετη ταλαιπωρια μπηκαμε στο αεροπλανο, αυτη η φουκαριαρα ηταν εξαλλη, εμεις ειχαμε πεθανει στα γελια....την πειραζαμε λεγοντας της οτι <<καλα να παθεις, αφου εισαι ντυμενη, σαν τσετσενα τρομοκρατισσα>>! οταν απογειωθηκαμε, ειπε στα ξαδελφια της, οτι δεν προκειται να ξαναπατησει το ποδι της στην ολλανδια! απο τοτε οταν ακουει για αμστερνταμ, παρ ολο που ειναι μια ονειρεμενη πολις, αλλαζει δρομο!
ηθικον διδαγμα....εαν θελετε να επισκευθειτε την ολλανδια, μην φορατε μαυρα ρουχα και μην βαψετε τα μαλλια σας σε αυτο το χρωμα :D :D :D
*PoiSoN_GiRL anoigei ton xarth kai vazei X stin Ollandia ... :cry: :cry:
Κι εγω...
Χ στην Ολλανδια..
(τη πρωτη φορα που την επισκεφθηκα...
Ε!! καπως καλη...
Τη δευτερη ηταν ενα ταξιδι αστραπη...για καφε... :)
Αφου ειχα επιστρεψει απο Αιγυπτο..πηγα να δω φιλους απο
αλλα μερη του κοσμου που ηταν εκει...
Χαλι...επι τρεις μερες μονολογουσα κι ελεγα.
"Πως εμεινα 5 χρονια στην Αγγλια??"
Το ειχα βαλει το Χ..απο τοτε..
:) :)
meta apo poly orimh skepsh ,. apofasisa na analabo thn ekdosh tou bibliou ths ria me titlo ''h ria ston thaymasto kosmo ton aerodromion'' kati se ''terminal'' an to exete dei xexe.
kala tis perihghtikes sou afhghseis tha tis ekdosoume se allh seira biblion eisai foberh
ego se ola ta taxidia mou prospatho panta na ginomai ena me tous aytoxthones ithageneis kai na biono thn zoh ths perioxhs san na hmoun katoikos , de maresoun ta ''sthmena'' taxidia , oute me group , oute me praktoreia genika
epeidh den exo kapoio entono xarakthristiko xroma pano mou , eimai pantos topou kai xronou , teleytaia fora me eixan rothsei kati germanoi an meno konta sta synora me aystria giati leei exo ligo aystriakh profora xexe (me thn aporia emeinan , den tous eipa oti den hmoun germanos kan) kataskopia sketh dhladh!!!!
epeidh os tora kinhthika boreia eyroph kai ston ''sygxrono politismeno kosmo , isos prepei na arxiso na episkeftomai kai allous pio magikous proorismous , ria me ekanes kai zhlepsa
:D :D :D :D ποιζονακι μου και φιλεναδα μου ρια.....οχι βρε σεις.....η ολλανδια ειναι μια εξαιρετικη χωρα....το δε αμστερνταμ το ερωτευεσαι με την πρωτη ματια.....και οι ολλανδοι, παρ ολη την ξενερωσια τους, ειναι παρα πολυ ευγενικοι και πανω απ ολα, δεν εχεις κανενα προβλημα με την γλωσσα, γιατι ολοι μιλουν αγγλικα.....εν αντιθεσει με τους γερμανους και τους ιταλους, που παρ ολο που οι πρωτοι ξερουν πολυ καλα αγγλικα, ενω οι δευτεροι δεν ξερουν ουτε το <<καλημερα>> στα αγγλικα, δεν γινεται να συνεννοηθεις ετσι και βρεθεις σε αυτες τις χωρες εαν δεν μιλας την γλωσσα τους.....φιλια πολλα και στις δυο και θα επανελθω αλλη ωρα για μια αλλη περιγραφη :D :D
Summer.... τωρα που εχω και κινητρο ...(την εκδοση βιβλιου) και υποστηρικτη εσενα...χμ!!! εχω πολλες περιγραφες να κανω... :)
Κι επειδη κι εγω δεν ταξιδευω ποτε με γκρουπ αλλα μεμονωμενα...
εχω και τις εμπειριες μου...
Θα επανελθω ομως..γιατι αυτες τις μερες ...πνιγομαι....
Κι εχω κι εμπνευση βρε γμτ...γιατι θυμηθηκα μια ομορφη διαδρομη στο
KARAKORUM......
Μετα το Σαββατοκυριακο θα τα ξαναπουμε...
Μινορακι μου...καλη μπορει να ειναι η Ολλανδια...αλλα η Ευρωπη
δεν ειναι του "γουστου "μου πια....εκτος απο ενα ταξιδακι για τον ηλιο του Μεσονυκτιου...απο την υπολοιπη ...δεν με αγγιζει τιποτα...
:)
minoraki mou egw pali epeidh exw empeiria apo Italous pou prospa8ousan apegnwsmena na milisoun agglika.... ais8anomai tuxerh pou gnwrizw Italika , diaforetika me nohmata 8a ginotan h sunnenohsh !!!
xixixixixixiixixixixixixii !!! :lol: :lol:
:D :D :D ρια μου καλη μου φιλεναδα.....ξερεις το ποση μεγαλη εκτιμηση σου εχω....παρ ολα αυτα, εχω μια διαφορετικη αποψη, οσον αφορα ενα ταξιδι στην ευρωπη....προσωπικα καθολου δεν με χαλαγε να παρω το φερρυμποτακι απο την πατριδα μας την ομορφη πατρα και να παω ενα ταξειδακι στην ιταλια.....ναπολη-ρωμη-πιζα-σιενα-φλωρεντια-βενετια-γενοβα κλπ κλπ.....μετα απο μερικα προβληματα αρκετα σοβαρα που περασα στη ζωη μου προσφατα, δεν θα μου ξυνιζε καθολου, εαν επισης επαιρνα το αεροπλανακι και με πηγαινε μεχρι το αμστερνταμ.....η ολλανδια τον μαϊο ειναι ενας ζωγραφικος πινακας, πνιγμενη μεσα στα χρωματα των λουλουδιων που ανθιζουν παντου και ιδιως της τουλιπας....ή ακομα και να πηγαινα στην βρεττανη και πιο συγκεκριμενα στο pont-chatteau, της ναντης, να τρωω τα θαλασσινα της και να αγναντευω τον ατλαντικο....σε ολα αυτα τα μερη που ανεφερα εχουμε φιλους και συγγενεις, οποτε οπως καταλαβαινει θα παιρνουσαμε <<ζωη και κοτα>>! δυστυχως ομως εδω στο ελλαντα <<duty και παραduty calls>> :( :( :( ....δλδ εχω υπο την προστασιαν μου 3 υπεργηρες κυριες....και αυτες ειναι η μητερα μου, η θεια μου και η πεθερα μου :evil: :evil: :evil: .....και η μητερα μου πριν απο 1 μηνα περιπου εκανε εγχειρηση καρδιας και εχασε και την αλλη αδελφη της πριν 20 ημερες.....οποτε δεν μπορω να παω ουτε μεχρι τον αλλο μεγαλο ερωτα της ζωης μου που ειναι το ναυπλιακι μου.....
γι αυτο σου λεω κουκλα μου, οτι καθολου δεν θα με χαλαγε ενα ταξειδακι-αστραπη στα μερη της ευρωπης που προανεφερα.....με ολη μου την αγαπη, τον σεβασμο και την εκτιμηση μου σε σενα....φιλια πολλα! Π Ο Λ Λ Υ!
Καλη σου μερα Πολλυ...
Σε ευχαριστω για την εκτιμηση και τα καλα σου λογια..
Να εισαι καλα ..και ευχομαι ..απο καρδιας ..το ευχομαι
να ξεπερασεις τις δυσκολιες σου και να απολαυσεις ..οτι σου εχει
λειψει...
Καλη μου, καπου ανεφερα οτι ..αλλου θελουμε να παμε..
κι αλλου η ζωη μας παει..
Ας τη δεχτουμε ετσι οπως ερχεται...
και να περναμε καλα μεσα απο τα δυσκολα..
ΤΟ ΜΠΟΡΟΥΜΕ..
Κριμα που αυτες τις μερες δεν μπορω να περιγραψω κατι να σε ταξιδεψω.. :)
Θα περασει ομως και θα τα πουμε..
ΝΑ βρισκεις ομορφια μεσα απο τα καθημερινα πραγματα
Εχει τη δικη του γραφικοτητα κι αυτο..
πιστεψε με..
και....ειμαι ..εδω
φιλια ..Μαρια
γεια σου υπεροχο μαρακι.....λοιπον, παντοτε ελεγα οτι εμεις οι γυναικες καταλαβαινομαστε απολυτα μεταξυ μας....και τωρα αποδεικνυεται περιτρανα.....γιατι η μια αντιλαμβανεται αμεσως αυτο που θελει να πει και εκπεμπει η αλλη.....εχω μια πολυ καλη φιλη που, μετα απο μυρια οσα εχει περασει και αυτη στη ζωη της λεει <<....εγω στο τελος θα συγκατοικησω με γυναικα....>> :D :D :D :D .....και ποσο δικιο εχει.....
συμφωνω μαζι σου 100% στο οτι απο αλλου ξεκινησαμε και αλλου καταληξαμε.....ομως ποτε δεν θα πρεπει να το βαλουμε κατω....αγωνιζομαστε, παλευουμε και στο τελος κατι μας μενει..κατι γινεται και ψιλοβγαινουμε νικητες.....βλεπεις καλο μου μαρακι, δυστυχως ανηκω σε μια γεννια που εζησε μεσα σε ενα ροζ συννεφακι.....ροκ, παρτυ και ανησυχιες.....ομως η ζωη μας επιφυλαξε, σε ολους εμας τους εκτπροσωπους αυτης γης περιφημης γεννιας του πολυτεχνειου, ανατρεπτικες εκπληξεις....ομως ολοι μαζι ενωμενοι, δεν παψαμε ποτε να ελπιζουμε, να παλευουμε και να χαμογελαμε.....δυναμωσαμε, ατσαλωθηκαμε.....μαρακι μου, ευχαριστω πολυ για το οτι μου αφιερωσες λιγο απο τον πολυτιμο χρονο σου.....φιλια πολλα απο μενα....Π Ο Λ Λ Υ!
Ενα ακόμη Χ κι'απο μένα στην Ολλάνδιά :lol: :lol:
Είναι πρωι στο Οαχακα..Ενα καλο πρωινο δυναμωνει και κανει τη μερα πιο
ευχαριστη. Τι ειναι όμως καλο πρωινο? Letche d’aroza.!! Αυτό θα πιω..
Μια επισκεψη στο Santo Domingo Eνας υπεροχος ναος με πολύ λεπτη τεχνη σε φυλλα χρυσου…Μα και εκεινος που είναι μη θρησκευομενος δεν είναι δυνατο να μη θαυμαζει την Τεχνη … «Μη φυγετε πριν δειτε το Μεγαλο Δεντρο» λεει ενας ντοπιος…Είναι στο Tule..Που είναι το Τουλε? Ποσο Μακρια? Ποσο στοιχιζει ένα ταξι? Και διαφορα τετοια.. Μα όταν εισαι αποφασισμενος να γνωριζεις ..δεν σκεφτεσαι τιποτα άλλο παρα μονο . το χρονο που τρεχει και αχορταγα καταβροχθιζεις οση γνωση σου απομενει να συναντησεις..Περπατουμε στα δρομακια του Monte Alban μια μικρη πολιτεια με..ενα γυρω λοφους καταπρασινους που τη κανουν να φανταζει ομορφη…
Ψαχνω να δω τον ηλιο..Θελω να ξερω από πού ανατελλει και προς τα πού δυει…
Οι Λοφοι σε μπερδευουν σε αγνωστα μερη…Όταν όμως βλεπεις την Ανατολη και τη Δυση..αποκτας μια οικειοτητα με το χωρο…
Και να!!! Εκει μπροστα μου το «πραγματι Μεγαλο Δεντρο» και σε ογκο και
σε ηλικια..
«Arbol De Tule ». To λενε Ahuehjete o Sabino της οικογενειας των Taxodeacea.
Ο κορμος του 58μ. διαμετρο, το υψος του 42μ.το βαρος του 636,107 τονοι
Και η ηλικια του…2000 ετων….
Τα χρονια του είναι που με εβαλαν σε σκεψεις πολλες…
Ενιωθα ένα περιεργο σεβασμο για τουτο το δεντρο.
Πηρα μια καρυδα , ρουφουσα αργα αργα το χυμο της και καθησα στον ισκιο του..
Ηθελα να βρω ένα τροπο να παρω ολη τη γνωση αυτου του υπεργειρου Δεντρου.
Δυο Χιλαδες χρονια..Ποσα μα ποσα θα εχει να μου πει!!!
Κάθε φυλλο και μια ιστορια…Κάθε ρωγμη και πονος…Και αντεξε!!
Κι εγω ένα μερος από κεινο(ένα κουτσουρο κοινως) με τη δικη μου τη μηδαμινη επαρση και γνωση ..μοιαζει ..να μη του δινω τιποτα….να το θωρρω και να ντρεπομαι..Ηθελα να φυσηξει ένα αερακι..Να το δω όταν όλα τα φυλλα του κινουνται στο ρυθμο του ανεμου…μα δεν το ειδα …
Κι ο χρονος που παντα αδιαφορει στα «θελω μας», φευγει και σου θυμιζει ότι πρεπει να φυγεις κι εσυ…και φευγεις μαζι του …κι εχεις στο νου σου να μη ξεχνας αυτά που μαθαινεις..γιατι η ΣΤΙΓΜΗ εχει τη δικη της αξια…που χανεται ανεμελα στη ζωη των Δυο Χιλιαδων χρονων…
Χαραματα…Μια θολη μερα και ..
Εξω από το σταθμο, ανθρωποι μελαψοι, περιμενουν.
Ένα παλιο λεωφορειο σταθμεμευμενο ..ετοιμαζεται να αναχωρισει
και να διασχισει…το μεγαλο δρομο που σαν φιδι γλιστραει μεσα από τεσσερες τεραστιες και ψηλες οροσειρες…
Γνωριζοντας ότι θα προσπαθησει να ανεβει στα 6.000 μ. (το υψηλοτερο σημειο) sτο ΚΚΗ (Karakoram Highway) αναρωτιεσαι πως θα τα καταφερει..Και μαλιστα σε ένα δρομο που απειλειται από κατολισθησεις,πλημμυρες , λασπη, παγετωνες..
Ενα απροβλεπτο ταξιδι..Κι αυτό είναι που με ελκυει..Το Λεωφορειο , στολισμενο με τα χρωματα της ανατολης, φορτωμενο με πολύ υπομονη και χρονο .-.ο χρονος σε τουτα τα μερη δεν εχει αξια..Ολα αρχιζουν να γινονται ασχετα με το ποτε θα τελειωσουν.-και γεματο με περιπετειωδες επιβατες και με ένα κινεζο οπλοφορουντα, ως συνοδο..ξεκιναμε..
Aπιστευτες διαδρομες..Τεραστιοι ογκοι που απειλουν διαρκως το δρομο που διανοιχτηκε να τον θαψουν κατω από τις πετρες τους καθως με εκκωφαντικη βοη κατρακυλουν στις φιδισιες πλαγιες….
Παγετωνες ολολευκοι …μα καποιοι αλλοι καφετι.. αγγιζουν τις πλευρες του δρομου..Εκει που εχουν σχηματιστει ρυακια , λιμνουλες ή ορμητικοι χειμμαροι..
το λεωφορειο αδυνατει να τα προσπερασει..Οι επιβατες το διευκολυνουν με το να κατεβαινουν και να προχωρουν με τα ποδια εκατονταδες μετρα και μετα ξανα επιβαση..ενω ο κινεζος ενοπλος συνοδος να παρατηρει μηπως κανενας ξεφυγει και δεν ανεβει στο λεωφορειο…και στο «καλεσμα της φυσης» τρυπωνω σε μια πλαγια πισω από τους θαμνους…κι εκεινος φωναζει….Σε αλλα μερη χρειαζεται να σπρωξουν και το λεωφορειο…Το αστειο είναι που όταν δεν μπορουν να το σπρωξουν από πισω ..καμμια δεκαρια αντρες το τραβουν από το μπροστινο του τμημα…Γελανε..βαζουν δυναμη..τα καταφερνουν….παιζουν με όλα τουτα τα καμωματα του οχηματος και της φυσης…
Ωρες ατελειωτες το ταξιδι..οπως είναι τα ταξιδια του μυαλου..που τα ξεκινας και δεν ξερεις που να τα σταματησεις..Σου περιπλεκουν εμποδια αλλα ως αναζητητης φανατικος βρισκεις τροπους να τα υπερβεις…Μονοπατια περιεργα..περιπετεια .
που ντυνεται στα χρωματα του πρασινου , όταν τα βουνα είναι καταφυτα..
αλλαζει ενδυμα στη παρακατω στροφη…και γινεται ένα ολολευκο παγερο τοπιο
με μακιές καφε που το λερωσε ο αερας με το χωμα..Δεν βαριεσαι με τουτες τις αλλαγες,,μα δεν προλαβαινεις να τις καταχωρησεις στο δισκο του μυαλου ..
Εκεινο το μπλε της λιμνης σε τραβαει..σε οδηγει στη λιμνη των σκεψεων..ακινητη..
Μια πετρουλα της ταραζει την επιφανεια…..παιχνιδια αλλοκοτα που φτανουν στη ψυχη..την ημερωνουν, την σαγηνευουν, την αφηνουν να ελευθερωθει και να ταξιδεψει.. Είναι φορες που νιωθεις ότι ταυτιζεται η ψυχη με το μυαλο…
Συνταιριασαν και τα δυο και δεν υπαρχει τιποτα άλλο να τα χωρισει…
Ένα με τη φυση, χανεσαι και απορροφασαι . Κι όταν σκεφτεις τη δυναμη της..Οταν ξερεις ότι μια πετρουλα, ενας ογκολιθος ή μια θυελλα μπορει να σε παγιδεψει σε τουτα τα υψη, τοτε αφηνεσαι στην αγκαλια της και ακολουθεις τους ρυθμους της.
Και στο αφημα αυτό ελυθερωνεσαι..
Μπορει και να εχει τα κεφια της..και να σου επιτρεψει να διαβεις….Κι εγω το δαιβηκα αυτό το ογδοο θαυμα του ανθρωπου – όπως θελουν να το αποκαλουν-
Το Κarakoram Highway….
Και το ταξιδι συνεχιζεται..'Οπως ανεφερα πιο πριν...
Ειναι βραδυ...Σε ενα παλιο λεωφορειο, στολισμενο με τα χρωματα της Ανατολης διασχιζουμε το Karakoram Highway.
Νοιωθεις οτι τουτα τα πανυψυλα βουνα που κυριαρχικα ορθωνονται απο οπου και να κοιταξεις, να θελουν να επανακτησουν το δρομο που ανοιχτηκε και παρουσιαζουν εμποδια. Αγριο "ζωο¨ο ανθρωπος ομως και επιμενει. Σε καποια σημεια κατεβαινουν ολοι και σπρωχνουν
το οχημα..σε μερικα αλλα δεν γινεται να σπρωξουν και το τραβουν απο το μπροστινο του τμημα........αλλου οι κατολισθησεις σου μπολοκαρουν το διαβα..και σε μικρη αποσταση..ολολευκοι παγετωνες σε προκαλουν να τους αγγιξεις ή σε απωθουν γιατι θα γλιστρησεις..
Καπως ετσι περασαμε ωρες πολλες απο το ΣΙΝ-ΤΣΙΑΝΓΚ της Δ. Κινας μεχρι να φτασουμε στα συνορα με το Πακισταν.
Η μερα εδωσε τη θεση της στο δειλυ..και αργοτερα εκει που θα προσμενες το σκουρο της νυχτας να απλωθει ολογυρα...τα βλεπεις ολα φωτεινα...Μπροστα μας κατολισθηση..το λεωφορειο..δεν παει αλλο.Σταματαμε. Το πρωι..θα ερθει βοηθεια...30 χιλ. για τα συνορα...
.......Κοιταζω το ολογιομο φεγγαρι..και το νοιωθω συμμαχο μου.
Θα περπατησω ,λεω.Περναω το τμημα του βουνου που ακομα συνεβαινε η κατολισθηση. Οι ανθρωποι πισω εμειναν με το στομα ανοιχτο..και παρακολουθουσαν..
Ακουω τις πετρες να κατρακυλουν..και η πτωση αφηνει ενα
ηχηρο αντιλαλο μεσα στο φαραγγι..Σαν να εισαι στο πολεμο ειναι..που πεφτουν τα βολια και λες καποιο μπορει να στοχευσει.
Αν ημουν στοχος τους,οι πετρες τον εχασαν.Ετσι μπορεσα κι εγω να γευτω τη μαγεια του τοπιου με ενα λαμπερο φεγγαρι...Εφτιαχνα με τη φαντασια μου διαφορες εικονες
ετσι οπως το φεγγαρι επαιζε με τις ψηλες κορυφες που δεσποζουν σε τουτο το τοπιο
.
Καποια σημεια τοσο φωτεινα που εβλεπες και τα μικρα ζωακια που αναδευονταν στο ακουσμα των βηματων...
Κι αλλα τοσο σκοτεινα που θαρρουσες πως θυμωσε η φυση με το φως κι εκρυψε με κεινη τη κορυφη...το φεγγαρι.
Ενας χειμμαρος ορμητικος διασχιζει και η βουη του κρυβει καθε αλλο ηχο,τριξιμο,ακομα και τη σκεψη σου..
Πιο περα ομως χανεται στο βαθος του φαραγιου και φτανει στα αυτια σου σαν γλυκος ψιθυρος..
Περπατω, περπατω και ..νοιωθω ενα με τη φυση.Να σαν εκεινα τα ζωακια που τρεχουν στη πλαγια.Αλλοτε με φοβουνται και αλλοτε τα φοβαμαι.Ευτυχως που ξεχυνεται και καποιος χειμμαρος και καλυπτει τους μικροτερους θορυβους.Δεν ακουω τιποτα.. γιατι να φοβηθω?. Ειναι δυνατος ομως..θυμωμενος, αγριος, λαμπυριζουν τα νερα του με τη λαμψη του φεγγαριου..και βλεπω την ορμη τους..
Α...παει εφυγε κι αυτο.Χαθηκε στο βαθος..και ξανα οι μικροηχοι του βουνου..και των δικων μου βηματων..Ενα μηδαμινο σκουλικι θα μοιαζω σε τουτα τα βουνα που ορθωνονται τεραστια ολογυρα μου..Χανω την αισθηση των διαστασεων μου..Κυριαρχουν τα ογκωδη οντα εδω.
Παιζω με το φεγγαρι, με τις σκεψεις μου και με οτι μπορω να αντιληφθω...Παιζω και ελευθερωνομαι..Ενα παιχνιδι ειναι η Ελευθερια λεω...κι ειναι ομορφο..και το αντεχω...
Σαν να προσγειωθηκα απο αλλο αστερι , ηταν οταν στις 3.00 τα ξημερωματα εφτασα στα συνορα..
Με την Αυγουστιατικη Πανσεληνο , περπατωντας μερος του
Karakoram......
εχεις σκεφθει ποτε να αρχισεις, ολα αυτα που γραφεις εδω, να τα συγκεντρωσεις, γραφοντας ενα βιβλιο? εισαι ξεχωριστη....μπραβο σου! ανθρωπος που εχει ταξει τον εαυτο του στον εθελοντισμο, μονον ξεχωριστος μπορει να θεωρηθει! νασαι παντοτε καλα και να προσεχεις τον εαυτο σου! φιλια πολλα!
To ταξιδι ειναι ο συνδυασμος πολλων πραγματων..
Η προετοιμασια..κρυβει ενα ονειρο μια μαγεια
ακατανικητη..Περιδιαβαινεις στους χαρτες..διαβαζεις..την
ιστορια,το πολιτισμο, ζεις στο μυαλο και στο ονειρο μεχρι να
ερθει η μεγαλη στιγμη της αναχωρησης..
Δεν σκεφτηκα ποτέ, πότε θα φτασω..τι θα συναντησω..Μου φτανει που φευγω..και νάμαι παλι στον Ινδοκαυκασο.στην οροσειρα που κρυβει κοινωνιες ολοκληρες.Τις απομονωνει απο τον κοσμο τις προστατευει.
Κι εκεινοι..Εκεινοι αισθανονται τοσο ομορφα.Χαμογελουν που εισαι κοντα τους."Δεν ανησυχουμε για τιποτα εδω."λενε.
Οσο για τα χωρια..τα σπιτια..ξεφυτρωνουν σαν τρισδιαστατα φιδια και σκαλες..Μικρα στενα μονοπατια αναμεσα τους κι απο καποιο παραθυρο μπορει να ξεπροβαλλει και μια γιδα το κεφαλι της, σαν τους κουτσομποληδες γειτονους, και μετο χνωτο της να σε ζεσταινει στις κρυες νυχτες...
Μεσα σε τρεις τετοιες κοιλαδες του Ινδοκαυκασου, ζουν και οι KALASH.H φυλη που θελει να πιστευει οτι ειναι απογονοι του Μ.Αλεξανδρου.Οταν το τζιπ διασχισει τη γεφυρα και μπαινεις στη κοιλαδα θαρρεις πως βλεπεις ενα πινακα ζωγραφικης θωρρωντας τις γυναικες με τις πολυκεντημενες φορεσιες..μεσα στα καλαμποκια ή ανηφοριζοντας το δρομο για τα σπιτια του,ή κατηφοριζοντας για tο ποταμι να πλυθουν και να πλυνουν...
Οι ΚΑLASH ειναι μια μοναδικη φυλη που διατηρει παραδοσεις και τελετες πολλες απο τις οποιες αναγονται στην Αρχαια Ελλαδα.
Ισως και στοιχεια στη γλωσσα τους, συμφωνα με ξενους μελετητες.Το σημαντικο ειναι οτι καταφερνουν να ζουν συντηρωντας την παραδοση τους ενω περιβαλλονται απο μουσουλμανους σε μια καθαρα ισλαμικη χωρα.
Εκει ..σ'εκεινη τη φυλη,εχω νοιωσει κατι διαφορετικο.Κατι που ειναι σαν το "ταμα" στη θρησκεια..ναι..ετσι ειναι και συνεχιζω να πηγαινω καθε χρονο απο το 1996..
Ειναι τα πλουσια φεστιβαλ τους,με τους χορους και τα τυμπανα..τα παιδια ...με την ομορφια τους και την αθωοτητα τους..οι γυναικες με τη μεγαλοπρεπη τουτη φορεσια..οι γεροι με τη ταλαιπωρια τους και τη σοφια που κρυβουν..Η ζωη ολοκληρη στην οποια συμμετεχω ..ειναι ολα τουτα που λες."ναι θα ξαναρθω"
μερικες εικονες...
......................
προσπαθω για μια φορα ακομα..
να βαλω μια φωτογραφια..αλλα....(ειδομεν)
Ειναι πρωι..Δεν ξερω την ωρα και ουτε που νοιαζομαι να μαθω...(ποτε δεν φοραω "ρολοι"..)Η αυλη του σπιτιου μικρη..με μια μαντρα που κρυβει τη θεα..
.Κοιταζω προς την εξωπορτα..Με αντιλαμβανεται η Khoshmina, μια γλυκεια πανεμορφη κοπελλα με το βαθυ κοκκινο μαντηλι στο κεφαλι..."Θελεις να βγουμε εξω?" καταλαβα να λεει με τους μορφασμους της..
Ναι.!!.αυτο ηθελα...Βγαινουμε εξω...και ατενιζω...μια απεραντη πεδιαδα...με ορυζωνες....
Μπροστα μου...σε μικρη αποσταση...λιμναζοντα νερα..γεματα ..ΝΟΥΦΑΡΑ.....
Ατενιζω στο βαθος...εκει που ο οριζοντας δεν διακοπτεται απο τιποτα κι'ειναι σαν να ενωνεται ο ουρανος με τη γη..
_ Θελεις να περπατησουμε?....Λεει η Khoshmina
_Ναι..απαντω..Ηθελα να φυγω από τα τειχη..να δω τη φυση…
Διασχιζουμε μονοπατια...και προχωρουμε....Αν και πρωι..νοιωθεις ποσο ζεστη θα ειναι η μερα..Ειναι και οι μουσωνες αυτη την εποχη εδω...
Αναμεσα από τους απεραντους ορυζωνες που εχουν ηδη φτασει το υψος μου..βλεπεις το νερο ..γαληνιο, ηρεμο,αταραχο.. Και σε τουτο το μερος που ειναι ακομα πιο αραια οι ριζες τους..τις διακρινεις μια , μια μεσα στο ακινητο νερο... και ξαφνικα εκει ..μεσα στο νερο....καθρεφτιζεται .ενα ροδαλο . γλυκο κοκκινο χρωμα..που λαμπυριζει..και το φως του
Φτανει στα ματια …Δεν με τυφλωνει όμως…..
.Τι να ειναι αυτο..?Σηκωνω το κεφαλι..και εκει στο πουθενα..στον οριζοντα..σπαζοντας τους δεσμους τ'ουρανου και της γης..βλεπω μια ροδαλη ολοστρογγυλη μπαλλα..Ο ΗΛΙΟΣ....Μπορουσες να τον κοιτας και να μην τυφλωνεσαι...
Κοιταζω γυρω μου..Μια κοπελλα με τη μαντηλα..κι ενα σταμνι στο κεφαλι.πηγαινει για το σπιτι...πιο πισω....ενα αντρας ημιγυμνος ..κι αυτος με μια σταμνα στο κεφαλι..
στο βαθος ενας κοκκινος ηλιος..που το χρωμα του αντανακλα στα νερα των ορυζωνων...και πιο πισω εγω και η Koshmina...και μετα ενας καροτσερης..τραβα..προς τα χωραφια τ'απεραντα..ανεβαινουμε στη καροτσα και το μουλαρι τρεχει..με το κοκκινο ηλιο ακομα ντροπαλο μπροστα μας..
Τιποτα πολυ εντυπωσιακο...Μα μια ανατολη αλλοιωτικη...
Πως θα φαινονταν τα νουφαρα με την ανατολη? δεν τα ειδα..
Οταν γυρισα σπιτι..και η κοπελια μου εφτιαχνε χυμο με μαγκο και γαλα..ειδα την ωρα..Ηταν τωρα 6.30 το πρωι..
Ηταν στο Κunjarat..sto Pakistan....το καλοκαιρι , 2003
Ειναι πολυ πρωι...
Ενα καλο πρωινο με τσαπατι και τσαι και τον Shams , οδηγο του τζιπ,
ξεκιναμε για να απολαυσουμε την ομορφια της Hunza.
Εχω ξαναλθει σε τουτα τα μερη και μ'αρεσει να τα διασχιζω , να τα ξαναδω, να μεινω ....ουτε κι εγω ξερω τι ποθω.
Τα βουνα της οροσειρας του KARAKORAM ειναι ψηλα, βραχωδη, γυμνα μερικα, κι αλλα χαμηλοτερα καταφυτα..Ολα ομως ορθωνονται αγερωχα,
κι επιβλητικα, ογκωδη και μεγαλοπρεπα.Κι οι παγετωνες που καποιους τους πλησιαζεις ...μια λευκη πινελια στο πρασινο ..μια παγερη νοτα στο γυμνο λειο καφε και κοκκινωπο χρωμα του βουνου.
Και στο περασμα τουτο, μαγευεσαι, ταξιδευεις με το νου στις ψηλες κορυφες, ενω καποια υψη τολμας να τα κατακτησεις...
Λιγο δεξια, κι ενας κακοτραχαλος δρομος που μονο βοδια και κανενα τζιπ με ντοπιο οδηγο καταφερνει να διασχισει, να ανεβει, και να φτασει στη λιμνη Borit που θα πλανεψει τα ματια......
Αφηνεσαι στη θεα του νερου. Καθρεφτιζονται τα βουνα..και τα φυτα που την περικυκλωνουν. Σκυβω και βλεπω το προσωπο μου στα γαληνια νερα της.Με ελκυει η εικονα. Μοιαζω να ειμαι ενα με την ηρεμια των βουνων και της φυσης. Και με συνεπαιρνει ταυτοχρονα. Θελω να χαθω στο βαθος της...Ενας κυματισμος.......και θαρρεις πως ειναι η ανασα της λιμνης...
Ναι..πηγη ζωης το νερο.Ειναι η μητρα της πλασης κι ολα τα γυρω σαν εμβρυα κολυμπουν στα νερα της.Κι ως εμβρυα ανημπορα τα νιωθεις,κι ανημπορο κι αδυναμο νιωθω και τον εαυτο μου.
" Ο Black glacier δεν ειναι πολυ μακρια " μου λεει ενας πιτσιρικας...
Πως να κρυψω το μειδιαμα ...?..Πως να εμπιστευτω την αποψη του χρονου που εχουν οι ανθρωποι σ'αυτα τα μερη?.."Απο εδω ειναι κοντα αυτο το μερος" μου ειπε ενας καποτε...κι εννοουσε οτι οι 15 ωρες ..ειναι 10...
¨τοσο κοντα?¨"...
Ξεχνω το χρονο , τη μερα και την ωρα και φευγω για περπατημα πανω στο Black glacier. Εδω δεν με συνεπαιρνει τοσο το τοπιο..μα η μεγαλη ακριβεια που πρεπει να εχω στο βημα ,στο αλμα.....
Αυτο το "ακριβως" με αναστατωνει, με ελκυει, με παρασερνει..και υπολογιζω σαν μηχανη που δινει ενεργεια την ωθηση που θα δωσω στο σωμα μου.
Το Karimabad ειναι η πρωτευουσα της κοιλαδας Hunza. Το αλλο πρωι μας βρηκε εκει...Η ομορφια της φυσης φανηκε απλοχερη σε τουτα μερη...
Ποσα χρωματα πρασινου μπορειτε να φανταστειτε...? Ολα ειναι εδω..
και παρα πισω, ξεφυτρωνουν κορυφες χιονοσκεπαστες,και ορη οπως το Rakaposhi, Golden Peak, Naga Parbat (the killer mountain)....κι εκεινη η περιεργη μυτερη κορυφη "the lady's finger" οπως τη λενε οι ντοπιοι...
Παω στο Hunza Inn για να ξεκουραστω. Δεν θελω να πλαγιασω. Τα ματια θελουν αχορταγα να βλεπουν τα παντα ενα γυρω σε ολες τις αποχρωσεις της μερας , του δειλινου, της νυχτας και της ροδαυγης οταν ο ηλιος
προβαινει απο εκεινη την Golden Peak.Nαι! εκει με βρηκε η αυγη πισω απο την κουζινουλα του Ηunza Inn στις 4.30 ..χαραματα να θωρρω τον κοκκινο ηλιο...διπλα το κελαρυσμα του νερου σ'ενα μικρο καναλι που παραλληλα τροφοδοτουσε και την πανσιον...πιο κατω ο Hunza river με το ορμητικο του νερο και τον ηχο του να επιβαλλεται στη κοιλαδα...Ηχοι και χρωματα..εικονες και ονειρα...κι ερχεται ο Goshjan με μια κουπα τρουπ
τσαι (τσαι με γαλα κι αλατι) κι ενα χαμογελο να μιλησουμε για ολα αυτα που βλεπουμε.....
μαρακι συνεχισε σε παρακαλω πολυ να μας ταξιδευεις με τις αφηγησεις σου....και σε ευχαριστουμε πολυ γι αυτο! :D :D :D
Υποκυπτω στην εμφυτη ταση μου να αναζητω την περιπετεια...
Τουτη τη φορα θελησα να επισκεφτω την ΑΝΑΡΑΝΤΑΠΟΥΡΝΑ..μια πολη στα βορεια της SRI-LANKA..που αλλοτε ονομαζοταν ΚΕΥΛΑΝΗ..Ομολογω οτι "προσπαθω να ταλαιπωρουμαι"
Ισως η πεποιθηση οτι δεν θα συμβει κατι κακο, να μα βοηθα...
Δεν μου επιτρεπουν να μπω στην παραπανω πολη βραδυατικα επειδη εκει οι Ταμιλς
πραγματοποιουν τις επιθεσεις τους..Αναγκαστικα μενω σε ενα κοντινο μερος..
Το δωματιο μου ειναι σε ενα μεγαλο κηπο..Μου αρεσουν και τα φυτα και τα ζωα
και τα περιεργαζομαι λεπτομερως...Πηγα στο δωματιο μου για ενα μπανιο πριν το φαγητο που ειχα ηδη παραγγειλει..Στο τσιμεντενιο δαπεδο του μπανιου..βλεπω κατι να μαυριζει..Πιο περα κατι αλλο..Ηταν γυρω στα πεντε βατραχακια..που τους αρεσε η υγρασια...Συνεχιζω το μπανιο μου ανενοχλητη απο την παρουσια τους.Δεν ειχα ομως την ιδια αισθηση οταν μπηκα στο δωματιο που τωρα με το φως ηταν ενα σμηνος απο σφηκες..Καλυτερα με τα βατραχακια σκεφτηκα..Σβηνω το φως και αφηνω εκεινο του μπανιο αναμμενο με το πισω παραθυρο ανοιχτο.Σιγα σιγα οι σφηκες πετουν προς το φωτεινο σημειο..Απαλλαχτηκα εντος ολιγων λεπτων.Προσπαθωντας να κλεισω το ζωικο βασιλειο μου στο μπανιο, αντιλαμβανομαι και ενα σκορπιουδακι να κινειται στην ακρη του τοιχου..Το οδηγω κι αυτο μεσα στο μπανιο.....δεν αντεξα να μην ριξω μια ματια κατω απο τα στρωματα....
..Βγαινω για μια βολτα στο κηπο να δω τι αλλο θα υπαρχει..Τα αγρια ζωα ηταν δεμενα.
Τους μιλουσα φιλικα Όμως ζηλεψε ενας πιθηκος που δεν τον ειχα δει και πηδαει στο κεφαλι μου.Τρεχει καποιος να το μαλωσει. Θυμωνει ο πιθηκος και δεν λεει να κατεβει.
Με το ενα του ποδι μου χαϊδευει το κεφαλι..σαν αν μου ελεγε "μην ανυσηχεις εσυ"ενω με το υφος του αγριευει στον Σααμπ που τον μαλωνε.Ηθελε γλυκο τροπο να κατεβει..Η συμπεριφορα παιζει παντα σημαντικο ρολο!!. Ναι..και σε ζωα και σε ανθρωπους..Ετσι καλεσαν τον Λιπτον και υπακουσε στο παρακλητικο του υφος.
Μετα το φαγητο οι ανθρωποι εκει με φωναξαν να δω μια ελαφινα με το παιδι της που ειχε μαθει να τρωει τα απομειναρια των τροφων..Υστερα..απο όλα αυτα…
μια πληγωμενη κουκουβαγια.. που περπατουσε γυρω μου ηταν απλα μια χαριτωμενη "ατραξιον" ...
:) :)
Μου αρεσουν και τα φυτα και τα ζωα
και τα περιεργαζομαι λεπτομερως...
Ωρε τι εχω να τραβιξω!!! :roll:
θα σε περιεργαστω... :)
(μεχρι τωρα αρκουμαι να τρωω μονο τα φυτα..
τα ζωακια..(συμπεριλαμβανομενων και των πουλερικων)
τα περιεργαζομαι και τα αγαπω.....)
αλλα εσυ μηπως εισαι κατι σαν το ασχημοπαπο..που τραβας λιγο ταλαιπωρια??
καλα ασε να σε περιεργαστω.....λεπτομερως ομως... :)
ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ!
ΜΕ ΤΑ ΔΥΟ ΜΑΤΙΑ ΣΤΟ ΠΑΠΙ! :twisted:
Ταξιδευεις σε ενα κοσμο μαγικο με τα ματια στο παπι...επεξεργαζεσε καθε σπιθαμι επανω στο παπι και μαθενεις τα παντα!
Ανεβαινεις την σκαλα του ονειρου και ανταμωνεις το παπι :lol:
σε βλεπω Ριααααααα!
(http://img.pathfinder.gr/clubs/files/56991/8.gif)
Ειναι εντυπωσιακο να περπατας στη φυση..
Κι οταν αναζητας την περιπετεια τοτε γινεται μαγευτικο...
Κι εκει δεν προβλεπεις τιποτα..
Τιποτα δεν ειναι συνηθισμενο, τιποτα το ιδιο..Ολα εχουν κατι μοναδικο.
Φτανει να μπορεις να το δεις.Οπλισμενη με αυτη μου τη διαθεση και φορτωμενη με το απαραιτητα υλικα για τη μερα..και το Χοσέ για οδηγο
βγαινω εξω και μπαινω στη ζουγκλα της Γουατεμαλα.
Παραξενα δεντρα,ηχοι απο ζωα και πτηνα...ολα πρωτογνωρα, μα ολα ομορφα...και ο νους να ταξιδευει και να πετα. Ενα με τα πουλια γινεσαι εδω.Εισαι θυτης και θηραμα.Σκοτωνεις και σκοτωνεσαι.
Σκοτωνεις την ηρεμια τους και ισως να εισαι ενα ακουσιο θυμα.
Πανσπερμια χρωματων!!
Ασυλληπτα ονειρα που ξεφυγαν χωρις να τα αγγιξεις.
Ενιωσες μονο την υπαρξη τους για μια Στιγμη.
Κατανοεις τοτε, οτι η Στιγμη ειναι το Παν...μπορει και να ειναι Αιωνιοτητα αφου δεν ξερεις αν θα υπαρξει δευτερη τετοια....
και μαθαινεις...μαθαινεις...μα ποσα να συγκρατησεις..
Ποσο φτωχος γινεται ο νους καποιες στιγμες...
Ποσο πλουσιος και ταξιδιαρης τις αλλες....
Αυτο εδω ειναι το White Romon..το ετρωγαν οι Μαγιας γιατι περιεχει τα στοιχεια του ψωμιου..κι εκεινο το Pepper tree..γιατρευει τους στομαχοπονους..κι αυτο εδω το Gordomishio..ειναι αντιδοτο στο τσιμπημα των φιδιων...αλλα και το Pepper Vine...τους ξεδιψουσε..(χαμενα ποταμια σημαινει στη γλωσσα μας, που ο φλοιος τους εχει αγνο και καθαρο νερο).
Το Wuano..εχει ομορφα πλατεια φυλλα...καταλληλο για τις σκεπες των σπιτιων τους, αλλα το SEIBA...ειναι ιερο..Οι ριζες του φτανουν μεχρι τους Θεους του Κατω Κοσμου και τα κλαδια του αντιπροσωπευουν τους Θεους του Ουρανου...Καθομαι στον ισκιο του και αναρωτιεμαι αν ειμαι σε επιγειο Παραδεισο ή χαθηκα στα εγκατα της γης...
Πιο περα η φυση οργιαζει..Δεν ξερεις πιο ειναι το δεντρο και πιο το παρασιτο...Killer tree το λενε..Περικυκλωνει ομορφα το δεντρο..το καλυπτει και θελει 20 μεχρι 30 χρονια να το πνιξει...Παραξενευομαι...
μα και γοητευομαι..γιατι.. η φυση δεν αφανιζει οταν σκοτωνει..
Ποσο διαφορετικοι ειμαστε εμεις οι ανθρωποι!!!
Ενας θανατος,λεμε, ειναι ενα κενο .
Εκει ο θανατος ειναι μια Δημιουργια..
Με συντροφια τους περιεργους ηχους, με το Χοσέ να μου αναλυει
και με το νου μου να μη ξερει που να σταθει..προχωρουσα στη ζουγκλα.
Το περιεργο ειναι οτι ενιωθα λεύτερη..
Ποσο πιεστικα κι απαισια νιωθω σε τουτο το χωρο που ειναι το σπιτι...!!!
Τι ασχημια εχουν τα ομορφα και ακριβοπληρωμενα αυτοκινητα στο δρομο!!!
Ο χρονος του ανθρωπου συρρικνωνεται στις πολεις,η επικοινωνια νοσει..
Φοβαμαι σε τουτη τη ζουγκλα κι οταν στο νου μου διαγραφεται η εικονα ενος αρρωστημενου συνολου.
Όνειρο και πραγματικότητα…
Φαντασία και συνείδηση…
Ταξίδι στη φαντασία, στ’ όνειρο, στη ζωή.
Εγώ και ο σάκος μου. Τα οστά και η σάρκα του ονείρου.
Ήρεμη κάθομαι στην αναπαυτική καρέκλα του αεροπλάνου κι αγναντεύω το μαύρο της νύχτας. Κι είναι ένα χρυσοκόκκινο φως στο βάθος του ορίζοντα που δεν αρνείσαι να το κοιτάξεις. Κι εκεί στα θέμελα του μάυρου της νύχτας ..εμφανίζεται το μισοφέγγαρο, σαν μια φέτα παραγινομένου καρπουζιού, να λάμπει και να φωτίζει τούτο το πέπλο.
Ναι! όσο πηγαίνουμε προς τον Ισημερινό βλέπουμε το μισό του φεγγαριού οριζόντια . Είναι το γλυκό του χρώμα? Η ομορφιά του? Πάντως όλα τούτα ήταν ένας προάγγελος μιας άλλης ομορφιάς που αναδύεται μέσα από το σύγχρονο ρεύμα της εποχής , μιας χαράς που μπορεί να έρχεται και ν΄ αγγίζει τα φυλλοκάρδια ..Κράτησα την εικόνα του στο νου μου κι αφέθηκα …να ακολουθώ τους οιωνούς της διαίσθησής μου.
Το χάραμα με βρίσκει στη Σανάα. Τα λιγοστά φώτα , οι λίγοι άνθρωποι που αγρυπνούν,
τα ελάχιστα αυτοκίνητα και γενικά η ιδέα του «λίγου» φέρνει τόσα πλούτη στη ψυχή συνοδευόμενα με τη πρωϊνή γαλήνη και ηρεμία της φύσης..
Το περπάτημα στη παλιά πόλη που μοιάζει να αναδύεται σα νύμφη,ή ως μια καλλονή Αφροδίτη.. σε μεταφέρει σε μια άλλη εποχή. Ξυπνά κοιμισμένα όνειρα, διεγείρει το νού,
και το βλέμμα λαίμαργο και αχόρταγο καταβροχθίζει τις εικόνες των πέτρινων πύργων,
των ανθρώπων που κινούνται γελαστοί στην αγορά και δεν ντρέπονται να κρύψουν τη περίεργη ματιά τους προς τους όποιους «ξένους». ΄Ενα από τα παραμύθια από τις
«Χίλιες και Μία Νύχτες»
Δεν ξέρω τι νήμα κι ούτε πόσο μεγάλο ήταν εκείνο που η Κλωθώ , η Μοίρα, έγνεσε το νήμα της ζωής μου… μα το νήμα που τυλίγει την Υεμένη είναι πολυξόμπλιαστο.
Εναλλαγές πολλές. Βράχια ογκώδη μα και μεγαλόπρεπα. Κι ένα ασυγκράτητο πάθος να χτίζουν σε δύσβατες κορυφές χωριά. Σπίτια πέτρινα, απαράλλαχτα με το χρώμα των βράχων. Δεν ξέρεις ποια είναι η κορυφή του βουνού και ποια η στέγη του σπιτιού. Κάποια σου θυμίζουν Μετέωρα αλλά σε μεγάλη έκταση. Η οροσειρά Haraz φιλοξενεί πολλά τέτοια…Ένας αετός νοιώθω.. που ήρθε να φωλιάσει σε τούτα τα λημέρια. Είναι πάλι πρωί όταν ροβολάω το στενό φαράγγι για να φτάσω στο Shibam..να συναντήσω το Βεδουίνο οδηγό και τη παρέα μου. Απομόνωση….θαρρώ πως ακούω το φτερούγισμα των γερακιών μαζί με τον αντίλαλο των ίδιων μου των βημάτων.
Στη στροφή ..φτάνει ο ρυθμικός ήχος μιας μηχανής τόσο έντονος, τόσο αλλόκοτος.. τόσο ξένος με το περιβάλλον. Ποιος είπε ότι αυτό το ρυθμικό μπορεί και να έχει αρμονία? Κι όμως εκείνο το σκόρπιο κρώξιμο των γερακιών ήταν τόσο εναρμονισμένο με τη φύση…
Σε ένα από τούτα τα χωριά γνώρισα την ομορφιά των αραβικών χορών. Τύμπανα και τραγούδι.. που δεν ήξερες αν ήταν ιαχές ή μελωδία. Σφυρίγματα και χτύπημα χεριών.
Και στους ρυθμούς τους κινούνται και τα σώματα. Λες και η βασίλισσα Bilquis που ο μύθος τη θέλει να κυριαρχεί , να μπήκε στο σώμα μου και να χαρίζει γέλιο και χορό.
Άλλη επαρχία…άλλο τοπίο…όχι μόνο διαφορετικό αλλά και συγκλονιστικό. Νέκρα.
Βράχια , πλατώματα μαύρα σαν να είναι καρβουνιασμένα. Η Φύση στην πιο φειδωλή της έκφραση. Ούτε ένα ίχνος από χορταράκι.. Κουράζει το βλέμμα τούτη η θέα. .μα προβληματίζει παράλληλα, απογυμνώνει, συγκλονίζει. Κι όπου η Φύση στερείται φαντασίας… εκεί.. αναπτύσσει ο άνθρωπος τη δική του. Μπορεί να αναρωτιέσαι τι κάνουν οι ανθρώπινες υπάρξεις εδώ μα χαίρεσαι να τους βλέπεις με τις πολύχρωμες φορεσιές τους…
Κι ύστερα….αφήνεις τη ματιά σου… κι αφήνεσαι ολόκληρος στ’ απέραντο βαθυγάλανο
της θάλασσας. Το σφύριγμα του αέρα, άγριο μα και γλυκό που αντικατέστησε εκείνα του τραγουδιού. Ένα τραγούδι όμορφο φτιάχνει το κύμα και μια εικόνα αλλιώτικη έτσι όπως αφρίζει και βάζει μια λευκή δαντέλλα στο μακρύ γιαλό. Παραλία και άμμος. Γυρίζεις από την άλλη. Μόνο άμμος απέραντη .Δεν ξεχωρίζεις την άμμο της ερήμου ..απο την άμμο της θάλασσας.
Αφήνεις πίσω σου και τούτη την εικόνα και αντικρύζεις μιαν άλλη. Στην αρχή ξαφνιάζομαι που οι κορυφές αυτών των βουνών δεν έχουν πέτρινους πύργους..μα ύστερα το είδα πιο φυσικό…Απλώνονται μακριά σου τούτα τα βουνά .Παίζω με τα σχήματά τους και με τη φαντασία μου… «Κάπου εδώ είχαν στήσει τις πολεμικές μηχανές μερικά χρόνια πριν , λέει ο Sherkhan” Ήταν τα όρια Β. και Ν. Υεμένης.Και φαντάζει τόσο σοφό το φτωχά ειπωμένο με τα λιγοστά αγγλικά του… «οι άνθρωποι πεινάνε για πόλεμο»
Ανακαλύπτω ότι η φαντασία δίνει τα δικά της σχήματα ανάλογα με το περιβάλλον που βρισκόμαστε και τις πληροφορίες που έχουμε…. Θωρρώντας τους πέτρινους όγκους που ξεπροβάλλουν αλάργα …τα σύννεφα και τις σκιές τους που αφήνουν στις πλαγιές.. φτιάχνω σπαθιά, όπλα, λόχους στρατιωτών… Είναι ωραίο να φαντάζεσαι. Είναι όπως όταν ερωτεύεσαι..
Σε μεταφέρει σε άλλες σφαίρες ηδονής και ευτυχίας.
Και ακολουθώ με το βλέμμα μου τις κορυφογραμμές όταν βλέπω να ξεπροβάλλουν απότομα κι αλλόκοτα ..και σαν χυμένες σκόρπιες πάνω στα πλατώματα των βουνών κορυφές...στέκουν μόνες και γυμνές σαν τους φαλλούς που συντελούν στη γένννηση του
σύμπαντος στη μήτρα της φύσης.
Κι ύστερα η ατέλειωτη έρημος. Είναι εδώ που αν μείνεις μόνος μπορεί και να γνωρίσεις το Θεό. Εσύ κι η άμμος. Η χαρά και η δυστυχία μαζί. Η ομορφιά και ο φόβος.
Κι ‘όμως ήθελα πολύ να χαθώ… να χάσω τον προσανατολισμό μου. να μη ξέρω ποια είμαι και προς τα πού πάω.. Να δώ μέσα μου , τη γύμνια μου και τη ψυχή μου …
Οι στρατιώτες όμως που δεν μας είδαν να περνάμε από το επόμενο φυλάκιο… άρχισαν να μας αναζητούν… Με τη συνοδεία τους φτάσαμε στη Marib..και την επόμενη έκλεισε ο κύκλος στη Σανάα …κι επιστροφή χωρίς όνειρα ..μα με θύμισες….
:)
μερικες φωτο...
.................
...................
Μαρία αν θέλεις το οτιδήποτε από φοτο επεξαργασία
πες το μου :)
Με την δημιουργία της ενότητας ΤΑΞΙΔΙΑ μεταφέρθηκε το παρόν θέμα από το café εδώ