Αν και δεν μου αρέσει ο τίτλος ανεξήγητα
τα ονομάζω
σκόπιμα μη εξηγημένα
ας κάνω μια αναφορά σε ότι ανεξήγητο, περιέργο
έχει καταγραφεί ως τώρα
Βαμπίρ αλήθεια και μύθοι
Ερευνητές αποδίδουν στην πορφυρία (μια γενετική ασθένεια του αίματος) τις φυσικές παραμορφώσεις, την ευαισθησία στο φως και τη δεδηλωμένη απέχθεια προς το σκόρδο και τους σταυρούς που εκδηλώνουν οι γνωστοί και σεσημασμένοι "βρικόλακες". Θα μπορούσαμε λοιπόν να πούμε ότι ο γνωστός και σεσημασμένος κόμης Δράκουλας, έπασχε από μια κληρονομική αρρώστια...
Ο καθηγητής David Dolphin, ένας αναγνωρισμένος και σοβαρός βιοχημικός του πανεπιστημίου του Βανκούβερ του Καναδά, μελετώντας τα συμπτώματα που παρουσιάζει ο κόμης Δράκουλας στο βιβλίο του Μπραμ Στόκερ, έφτασε στο συμπέρασμα ότι ο μύθος του βαμπιρισμού δεν είναι και τόσο μύθος, μιας και τα συμπτώματα της πορφυρίας (κόκκινα ούρα, νευρικές κρίσεις, κ.α.) ανταποκρίνονται σε μεγάλο βαθμό στους θρύλους των βρικολάκων που όλοι γνωρίζουμε, αλλά και σε άλλους σχετικούς θρύλους της Ασίας που μας είναι σχετικά άγνωστοι. Όλες οι εκδηλώσεις αυτής της ασθένειας "κολλάνε" πλήρως στο πρότυπο που έθεσε ο ερευνητής. Έτσι, με μιας, δικαιολογείται γιατί οι βρικόλακες δεν βγαίνουν έξω αν δεν είναι νύχτα, γιατί πίνουν αίμα και γιατί αποφεύγουν - σαν το διάολο το λιβάνι - να φάνε σκόρδο.
Η πορφυρία, μια πολύ σπάνια ασθένεια, περιγράφεται κυρίως ως μια έλλειψη ερυθρών αιμοσφαιρίων από το αίμα, επιφέροντας μια υπερευαισθησία, βλέπε υπεραλλεργία, στο φως του ήλιου. Επιπλέον, εκείνος που πάσχει από αυτή είναι αντικείμενο σοβαρών παραμορφώσεων. Πιο συγκεκριμένα, το σύστημα που είναι υπεύθυνο για την ανάπτυξη και την κατανομή των τριχών στο σώμα του λειτουργεί πλέον ανώμαλα και, ακόμα πιο εντυπωσιακό, η μύτη και τα δάχτυλά του ατροφούν και συρρικνώνονται, σε σημείο που να μοιάζουν περισσότερο με άκρα ή νύχια αρπακτικού πουλιού παρά με χέρια ανθρώπου.
Η εξέλιξη της ασθένειας επιφέρει επίσης μια δυσκαμψία των χειλών και των ούλων του πάσχοντα και ο μορφασμός στον οποίον οδηγείται αναγκαστικά αφήνει να φανούν τελείως τα δόντια του. Δε θέλει και πολύ για τη λαϊκή φαντασία, τα απλά και του μέσου ανθρώπου κυνόδοντα να αποκτήσουν την όψη πραγματικών κοφτερών δοντιών άγριου θηρίου. Είναι προφανές ότι οι βρικόλακες των περασμένων αιώνων ήταν πραγματικά άτυχοι. Δεν είχαν στη διάθεσή τους γυαλιά ηλίου, αλλά ούτε και μπορούσαν να κάνουν μετάγγιση αίματος για να βάλουν μέσα τους τα ερυθρά αιμοσφαίρια που τους έλειπαν. Σήμερα οι μέθοδοι αυτές για την καταπολέμηση της πορφυρίας είναι ευρέως διαδεδομένοι, και το μόνο που έχει να ρισκάρει ο ασθενής είναι η περίπτωση να κολλήσει aids. Σε ό,τι αφορά στο σκόρδο, είναι γνωστό ότι το φυτό αυτό περιέχει μια χημική ουσία που δρα ανασταλτικά με κάποια ένζυμα του ήπατος. Ένας υγιής άνθρωπος αν φάει σκόρδο θα έχει σίγουρα προβλήματα με την μυρωδιά της ανάσας του, ένας άνθρωπος όμως που πάσχει από πορφυρία, θα δει τα προβλήματά του να δεκαπλασιάζονται αυτομάτως από τη στιγμή που θα βάλει μόλις μια σκελίδα σκόρδου στο στόμα του. Τα τριχωτά και παραμορφωμένα από την ασθένεια πρόσωπά τους άλλωστε θα μπορούσαν να εξηγήσουν από μόνα τους τη θρυλική απέχθεια των βρικολάκων για τους καθρέφτες και... τους σταυρούς, εφόσον μπροστά σε ένα τέτοιο θέαμα, οι ασθενείς θα μπορούσαν να πιστέψουν ότι είναι "δαιμονισμένοι". Εκείνο όμως που χτυπάει περισσότερο τη φαντασία, είναι το γεγονός ότι οι "βρικόλακες", μην έχοντας κάποιον τρόπο να πραγματοποιήσουν εκείνη την εποχή μεταγγίσεις αίματος, δεν είχαν άλλη λύση από το να πίνουν μεγάλες ποσότητες αίματος.
Επιπλέον, οι γάμοι ανάμεσα σε ανθρώπους με το ίδιο αίμα συγγένειας να κυλά μέσα τους, πολύ συχνοί πριν από κάποιους αιώνες, διευκόλυναν την εγκατάσταση της ασθένειας σε κάποιες συγκεκριμένες "γαλαζοαίματες" περιοχές, όπως ήταν και η Τρανσυλβανία, πατρίδα του Δράκουλα. Είναι γνωστό ότι οι βασιλείς της Αγγλίας Άννα, Γεώργιος ο 3ος, Γεώργιος ο 4ος, αλλά και ο βασιλιάς της Πρωσίας Φρειδερίκος ο 2ος είχαν χτυπηθεί από την πορφυρία.
Απ' ότι φαίνεται, εκείνο που κατά τη διάρκεια αιώνων απομάκρυνε την προσοχή των γιατρών από τους "βρικόλακες" ήταν οι λαϊκές "διαγνώσεις". Οι διαγνώσεις των ανθρώπων του λαού, των απλών ανθρώπων που τρομοκρατούνταν με το ασυνήθιστο θέαμα που εξέπεμπε η κατάσταση των άτυχων ασθενών. Προσπαθήστε να φανταστείτε πώς έβλεπαν τότε έναν τύπο που έβγαινε από το σπίτι του μόνο τη νύχτα, που είχε όψη θηρίου και τρίχες παντού. Έναν άνθρωπο που ίσως να μην ήταν άλλος από εκείνο που όλοι έβλεπαν σαν την πηγή όλων των κακών που θα τους έβρισκαν...
Δροσουλίτες
Ένας από τους σημαντικότερους αγωνιστές του 1821 στην Ήπειρο, ήταν ο Χατζημιχάλης Νταλιάνης. Ο ήρωας από το Δελβινάκι του οποίου το πραγματικό όνομα ήταν Μιχάλης, ταξίδεψε στους Άγιους Τόπους και βαπτίστηκε Χατζής στον Ιορδάνη ποταμό. Σπούδασε στην Ιταλία και στη συνέχεια ασχολήθηκε με το καπνεμπόριο. Από πολύ νωρίς μυήθηκε στη Φιλική εταιρία και με το ξέσπασμα της επανάστασης με δικά του χρήματα κατάφερε να δημιουργήσει σώμα ιππικού.
Το Μάρτιο του 1826 αφού ναύλωσε τρία καράβια με 800 εθελοντές, ξεκίνησε με προορισμό τη Βηρυτό, για να συναντήσει τον Λιβανέζο εμίρη Μπασίρ και να διαπραγματευτεί μαζί του τη συμβολή στην επανάσταση. Όταν όμως έφτασε εκεί διαπίστωσε ότι ο εμίρης είχε αλλάξει άποψη και αρνήθηκε να συμφωνήσει μαζί του.
Επιστρέφοντας στην Ελλάδα ανασυγκρότησε το ιππικό του σώμα και πραγματοποίησε επιδρομές εναντίον του Ιμπραήμ στην Πελοπόννησο. Από εκεί ο Νταλιάνης και οι άντρες του πέρασαν στη Στερεά Ελλάδα για να βοηθήσουν τον Καραϊσκάκη στη μάχη του Φαλήρου, όπου όμως παρά τη μαχητικότητα που τους διέκρινε δεν κατόρθωσαν να πάρουν το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Ενώ στην ηπειρωτική χώρα ο αγώνας εξελισσόταν χωρίς ιδιαίτερες δυσκολίες, στην Κρήτη οι Φιλικοί δεν μπορούσαν να προσφέρουν ουσιαστική βοήθεια. Οι Τούρκοι είχαν ταμπουρωθεί στα κάστρα και δεν μπορούσαν να αντιμετωπιστούν με τίποτα. Οι Κρήτες δίχως βοήθεια αρχικά, αποφάσισαν να αποτινάξουν την τυραννία των τριών σκληρών Τούρκων πασάδων. Μετά την εξέγερση πέτυχαν αρκετές και σημαντικές νίκες εναντίον του κατακτητή, και κατόρθωσαν να τον εγκλωβίσουν στα μεγάλα κάστρα του νησιού. Μεταξύ 1824-1825 ο Χουσεΐν πασάς κατόρθωσε να αντιμετωπίσει τους Κρήτες καταφέρνοντας τους σημαντικότατα πλήγματα, αλλά δεν πέτυχε να πατάξει την επανάσταση που συνεχώς φούντωνε.
Τον Αύγουστο του 1825 οι πολεμιστές της Κρήτης με τη βοήθεια των αντρών του Νταλιάνη που έφτασαν στη μεγαλόνησο, προχώρησαν στην κατάληψη μιας βραχονησίδας, της Γραμπούσας. Από εκεί πραγματοποίησαν αρκετές επιχειρήσεις εναντίον του εχθρού. Αλλά το ορμητήριο της Γραμπούσας δεν ήταν αρκετό για τα γενναία παλικάρια του Ηπειρώτη. Τότε οι κάτοικοι των Σφακιών του πρότειναν άλλες δύο περιοχές. Το φρούριο του Φραγκοκάστελου και το οροπέδιο του Λασιθίου.
Ο ισχυρός Μουσταφά πασάς ο οποίος ήταν Βαλής της Κρήτης προσπάθησε με πολλούς ύπουλους τρόπους να διασπάσει τους επαναστάτες και να δυσκολέψει τον ανεφοδιασμό τους. Τον Μάρτιο του ίδιου χρόνου ο Νταλιάνης έφτασε στην περιοχή και οι κάτοικοι τον υποδέχθηκαν με ενθουσιασμό αλλά με πολύ λίγα πολεμοφόδια. Παρόλα αυτά κατέβηκε στην πεδιάδα του Φραγκοκάστελου επιχειρώντας να το μετατρέψει σε ορμητήριο. Το ερειπωμένο όμως φρούριο των Βενετών παρείχε ελάχιστες διευκολύνσεις και διέθετε τέσσερα μόλις, μικρά κανόνια.
Μάταια ο Μουσταφά πασάς προσπάθησε να πείσει του Σφακιανούς να αποκοπούν από το στρατό του Νταλιάνη με αντάλλαγμα τη σωτηρία τους. Όσο και αν προσπάθησε δεν το κατόρθωσε. Οι κάτοικοι των Σφακίων προειδοποίησαν τον Νταλιάνη να εγκαταλείψει το κάστρο και να ταμπουρωθεί στα βουνά. Αλλά εκείνος τους αγνόησε και παρέμεινε με τα παλικάρια του οχυρωμένος στο φρούριο της πεδιάδας.
Η μανία και η οργή του Μουσταφά πασά και των 8400 στρατιωτών του ξέσπασε στο Φραγκοκάστελο όταν στις 18 Μαΐου του 1828 άρχισε η επίθεση των Τούρκων. Η μάχη που ακολούθησε ήταν ιδιαίτερα σκληρή και ο Νταλιάνης με τους άντρες του έπεσαν ηρωικά μαχόμενοι μέσα σε λίγες ώρες. :arrow:
:arrow:
Οι Κρητικοί έστησαν τον αδριάντα του στο Φραγκοκάστελο για να θυμίζει στους μεταγενέστερους την ανδρεία με την οποία αγωνίστηκε ο Ηπειρώτης ήρωας μαζί με τα παλικάρια του.
Εδώ και αρκετά χρόνια, από το 1828 κάθε χρόνο τον Ιούνιο, παρατηρείται ένα περίεργο φαινόμενο ανατολικά της Χώρας των Σφακίων. Συγκεκριμένα στη μικρή παραλία του χωριού ο κόσμος μένει άναυδος και δείχνει να μη πιστεύει στα μάτια του. Μία αρκετά μεγάλη σειρά από ανθρώπινες σκιές εμφανίζονται πριν την ανατολή του ήλιου και συγκεκριμένα όταν δεν πνέει καθόλου βόρειος άνεμος. Οι σκιές ξεκινούν από το ερειπωμένο μοναστήρι του Αγίου Χαράλαμπου και κατευθύνονται προς την παραλιακή περιοχή του Φραγκοκάστελου. Mοιάζουν έντονα με πολεμιστές ντυμένους στα μαύρα αρματωμένους με οπλισμό, παρόμοιο με εκείνο της επανάστασης ενάντια στους Τούρκους. Οι ντόπιοι ισχυρίζονται ότι πρόκειται για το στρατό του Χατζημιχάλη Νταλιάνη που στοίχειωσε μετά τη μάχη στο Φραγκοκάστελο. Οι ανύποπτοι τουρίστες που αποφάσισαν να περάσουν μια βραδιά στην παραλία και να απολαύσουν τον καλοκαιρινό φλοίσβο, τα έχασαν στο ξαφνικό αντίκρισμα της στρατιάς των φαντασμάτων των στρατιωτών. Οι Δροσουλίτες όπως τους λένε, διασχίζουν την περιοχή και αφήνουν άλαλους όσους τους αντικρίσουν. Η ονομασία τους προκύπτει από την πρωινή δροσιά κατά την οποία συνήθως φαίνονται.
Πολλές αναφορές ντόπιων κατοίκων, έχουν κατά καιρούς προσδώσει διαφορετικές ερμηνείες στο φαινόμενο. Λέγεται ότι το 1890 τμήμα Τουρκικού στρατού που είχε στρατοπεδεύσει στην περιοχή αποχώρησε άρον άρον μόλις αντίκρισαν το παράξενο θέαμα. Στην περίοδο της κατοχής όταν οι Γερμανοί πάτησαν το πόδι τους στη μεγαλόνησο και συγκεκριμένα στην περιοχή του Φραγκοκάστελου, πέρασαν τους Δροσουλίτες για αντάρτικο απόσπασμα και άρχισαν να πυροβολούν εναντίον τους.
Η εμφάνιση του στρατού φάντασμα, σύμφωνα με τα όσα υποστηρίζουν ορισμένοι, μπορεί να γίνει ορατή ανάλογα με τη θέση που κατέχει ο παρατηρητής. Στη μέση περίπου της απόστασης οροσειράς-Φραγκοκάστελου και ενώ βρίσκεται κάποιος στους πρόποδες της οροσειράς, κοιτάζοντας προς τη θάλασσα, μπορεί να διακρίνει την περίεργη ομίχλη από γωνία περίπου 40 μοιρών. Μία εξήγηση έχει σχέση και με τη θέση του ήλιου που τις πρώτες δέκα ημέρες του Ιουνίου, βρίσκεται ελάχιστα πιο χαμηλά για δέκα περίπου λεπτά. Κατά τη διάρκεια του δεκάλεπτου εξ αιτίας και της ιδιομορφίας του εδάφους και των πολλών λόφων που σχηματίζουν οροσειρά, διακρίνεται μία κίνηση αντίθετης κατεύθυνσης των σκιών προς την ομίχλη της πρωϊνής δροσούλας. Το συγκεκριμένο φαινόμενο μπορεί να συμβεί και αλλού εφόσον επικρατούν παρόμοιες συνθήκες. Έχουν ήδη αναφερθεί μαρτυρίες και για άλλες περιοχές της Κρήτης όπως στη Μεσαρά Ηρακλείου στο νομό Ρεθύμνου στην Ιεράπετρα και στο Μακρύγιαλο..
:arrow:
:arrow:
Δεν λείπουν όμως και οι απόψεις όσων υποστηρίζουν ότι το φαινόμενο παρουσιάζεται όταν φυσάει ελαφρύ νοτιαδάκι και όχι όταν επικρατεί άπνοια. και υψηλή υγρασία. Συνήθως τους δύο τελευταίους μήνες της Άνοιξης και όχι τον Ιούνιο. Βασικοί παρατηρητές του, είναι οι τσοπάνηδες και οι ψαράδες της περιοχής που ξυπνούν πριν τα χαράματα και όχι τόσο οι ξένοι. Αυτό προσδίδει το χαρακτηρισμό του μύθου και όχι της πραγματικότητας. Το σίγουρο είναι ότι στην περιοχή αυτή της νότιας Κρήτης μεταξύ Γαύδου και ακρωτηρίου Λίθινου, παρατηρούνται συχνά προς το τέλος της Άνοιξης μεταφορές αραιής ομίχλης που σε συνδυασμό με το ελαφρύ νότιο άνεμο και τον ελάχιστο κυματισμό μπορεί να δημιουργήσουν αυτή την εικόνα.
Το 1928 ο δισέγγονος του Χατζημιχάλη Χρήστος αναφέρθηκε στην Εταιρεία ψυχικών ερευνών η οποία προσδιόρισε το φαινόμενο σαν μεταφυσικό. Διάφοροι επιστήμονες και ερευνητές το συσχέτισαν με ‘ανώτερο αντικατοπτρισμό’ κάνοντας την υπόθεση ότι οι σκιές ανήκουν σε στρατιώτες που έκαναν γυμνάσια στις ακτές της Λιβύης. Αυτές οι απόψεις όμως φαίνεται ότι δεν ευσταθούν, αφενός γιατί είναι αρκετά μεγάλη η απόσταση μεταξύ Λιβύης και Σφακίων και αφετέρου γιατί οι σύγχρονοι στρατιώτες δεν φέρουν τις ίδιες στολές με εκείνες του στρατού του Χατζημιχάλη με τις οποίες ισχυρίζονται ότι τους βλέπουν.
θελω να σου πω οτι δεν εισαι καθολου καλο παζακι κ οτι σε μισω που μου γκρεμισες την εικονα που ειχα για τα βαμπιρια!!!τι θα εχω εγω τωρα να φοβαμαι οταν θα βλεπω τα κλαδια στο παραθυρο μου τα βραδια??με τι θα πεταγομαι απο τον υπνο οταν το κοπροσκυλο μου ερχεται κ ανεβαινει στο κρεβατι μου??δεν εισαι ενταξει!!!καθολου ενταξει!!!!!!!!να ξερεις οτι κατεστρεψες γενιες ολοκληρες με αυτα που εγραψες..(εχεις καμια συγγενεια με τον ατμα-τζιδη??)
Παράθεση από: "balland"θελω να σου πω οτι δεν εισαι καθολου καλο παζακι κ οτι σε μισω που μου γκρεμισες την εικονα που ειχα για τα βαμπιρια!!!τι θα εχω εγω τωρα να φοβαμαι οταν θα βλεπω τα κλαδια στο παραθυρο μου τα βραδια??με τι θα πεταγομαι απο τον υπνο οταν το κοπροσκυλο μου ερχεται κ ανεβαινει στο κρεβατι μου??δεν εισαι ενταξει!!!καθολου ενταξει!!!!!!!!να ξερεις οτι κατεστρεψες γενιες ολοκληρες με αυτα που εγραψες..(εχεις καμια συγγενεια με τον ατμα-τζιδη??)
μάλιστα!!
χμμ ανεξήγητη η περίπτωση σου :wink:
Παράλληλες διαστάσεις
Ακόμα κι αν είναι πάντα οι συγγραφείς μυθιστορημάτων επιστημονικής φαντασίας εκείνοι που θα διψούν πάντα για την ανακάλυψη νέων διαστάσεων και παράλληλων κόσμων, οι ίδιοι οι επιστήμονες θεωρούν ότι πιθανότατα ο κόσμος μέσα στον οποίο ζούμε προφέρει πολλά ακόμα πράγματα προς εξερεύνηση. Κάποιοι θεωρητικοί κοιτάζουν μάλιστα προς την κατεύθυνση της πιθανότητας ύπαρξης παράλληλων κόσμων, μόνο και μόνο όμως ως μιας κάποιας λύσης στα αδιέξοδα που τους θέτουν ορισμένα επιστημονικά προβλήματα. Θα βρούμε θεωρίες για παράλληλα σύμπαντα κυρίως σε δυο επιστημονικούς χώρους, σ' εκείνον της κβαντικής φυσικής και σ' εκείνον της κοσμολογίας.
Ένας από τους βασικότερους νόμους της κβαντικής μηχανικής είναι ότι οι ίδιες αιτίες δεν προκαλούν πάντοτε υποχρεωτικά τα ίδια αποτελέσματα. Σε κάποια πειράματα της κβαντικής φυσικής, ένα άτομο (ηλεκτρόνιο, φωτόνιο) μπορεί να "αποφασίσει" για παράδειγμα να πάει αριστερά ή δεξιά. Έτσι, ενώ οι αρχικές συνθήκες μπορεί να είναι απολύτως οι ίδιες, είναι αδύνατο να προβλέψουμε την κατεύθυνση που θα πάρει. Η επιλογή μιας εκ των δυο κατευθύνσεων εξαρτάται ολοκληρωτικά από την τύχη. Αυτό το φαινόμενο μελετήθηκε εκτενέστατα από την επιστημονική κοινότητα και πολλοί ήταν εκείνοι που πρότειναν τις προσωπικές τους θεωρίες προκειμένου να εξηγήσουν, αλλά κυρίως για να αποτρέψουν αυτήν την ανεπιθύμητη παρέμβαση της τύχης.
Το 1957, ο φυσικός Hugh Everett III θα προτείνει μια περίεργη θεωρία: δεν υπάρχει παράγοντας τύχη, διότι το άτομο πήρε και τις δυο κατευθύνσεις. Στον "δικό μας" κόσμο κινήθηκε προς τ' αριστερά και σε κάποιον "άλλον" κόσμο, κινήθηκε προς τα δεξιά. Υπάρχει λοιπόν σύμφωνα με τη θεωρία αυτή ένας πολλαπλασιασμός παράλληλων κόσμων, σχηματίζοντας νέες διακλαδώσεις που τείνουν στο άπειρο, κάθε φορά που ένα άτομο οφείλει να διαλέξει ανάμεσα σε πολλαπλές επιλογές. Όπως έλεγε ο φυσικός Paul Davies, είναι μια θεωρία που κάνει οικονομία σε υποθέσεις, κοστίζει όμως σε κόσμους ("cheap on assumptions, but expensive on universes!")...
Η δεύτερη θεωρία για τους παράλληλους κόσμους μας έρχεται από την κοσμολογία. Σύμφωνα με την κλασσική θεωρία του Big Bang, το σύμπαν γεννήθηκε από ένα σημείο, μια κουκίδα, όπου οτι,δήποτε περιέχει ήταν συμπυκνωμένο σε έναν όγκο μηδενικό. Όμως, τι υπήρχε στην πραγματικότητα πριν από το Big Bang; Σύμφωνα πάντα με την κλασσική εξήγηση, δεν υπήρχε τίποτα απολύτως. Ούτε ο χρόνος ούτε και ο τόπος δεν υπήρχαν. Και οι δυο αυτές διαστάσεις εμφανίστηκαν ταυτόχρονα με τη δημιουργία του σύμπαντος. Παρ' όλ' αυτά, κάποιοι αστροφυσικοί εξέφρασαν την υπόθεση ότι το Big Bang μας ήταν ίσως μια "φούσκα" που γεννήθηκε μέσα σε ένα είδος "κοσμικού σαπουνοαφρού". Τότε, το σύμπαν μας δεν είναι ένα και μοναδικό. Άλλα σύμπαντα, όπου οι νόμοι της φυσικής είναι ίσως πολύ διαφορετικοί από τους δικούς μας, ξεπήδησαν πιθανότατα μέσα απ' αυτόν το σαπουνοαφρό.
Δυστυχώς, τόσο στην περίπτωση των κβαντικών κόσμων όσο και σ' εκείνον των κοσμολογικών "φουσκών", φαίνεται ότι, εξ ορισμού, είναι τελείως αδύνατο να ανιχνεύσουμε κάποια πληροφορία σχετικά μ' αυτά τα παράλληλα σύμπαντα. Ίσως να υπάρχουν και να μην το μάθουμε ποτέ, ίσως απλούστατα να μην υπάρχουν καθόλου. Είναι αδύνατο να το πούμε. Οι περισσότεροι ερευνητές, διαλέγουν απλούστατα τη δεύτερη πιθανότητα...
Αυτοί που δεν πέθαναν ποτέ.
Κόμης του Σαιντ Ζερμέν, Περιπλανώμενος Ιουδαίος, Ευαγγελιστής Ιωάννης,
Θωβ, Κόμης Δράκουλας, Φου Μαν Τσου, Χαιλάιντερ.
Άνρθωποι που δεν πέθαναν..Άνθρωποι που δεν ξέρουμε αν και πότε γεννήθηκαν. Άνθρωποι που έζησαν σε όλες τις εποχές και έκαναν
πράξη όλα όσα φαντάζονται οι κοινοί θνητοί και γνώρισαν αμέτρητα
πρόσωπα και πράματα.
Άνθρωποι που έγιναν θρύλος... ΟΙ ΑΠΕΘΑΝΤΟΙ.
The Butterfly effect
Το φαινόμενο της πεταλούδας
Το πέταγμα μιας πεταλούδας στην Ασία μπορεί να προκαλέσει τη
δημιουργία ενός τυφώνα στον Ειρηνικό Ωκεανό. ( θεωρία του χάους )
Η συγκεκριμένη θεωρία αποδέχεται την ύπαρξη παράλληλων συμπάντων,
το ταξίδι στον χωροχρόνο, την αλλαγή πραγμάτων που έγιναν στο παρελθόν
με αποτέλεσμα τη διαφορετικότερη ροή των γεγονότων στο μέλλον αλλά το
κυριότερο δέχετε τον απλό φυσικό κανόνα της δράσης- αντίδρασης μέσα στο
χωροχρόνο αλλά και μέσα σε παράλληλα σύμπαντα, μια ακολουθία που αν
αναλογιστεί κανείς με την λογική του ντόμινο δύναται να αποδείξει
την πραγματικότητα που λέει ότι το πέταγμα μιας πεταλούδας στην Ασία μπορεί να προκαλέσει τη δημιουργία τυφώνα στον Ειρηνικό Ωκεανό.
(http://www.a33.gr/album_pic.php?pic_id=3822)
Ο όρος "Feng Shui" έρχεται από την Κίνα και σημαίνει "Αέρας και Νερό". Τα δυο στοιχεία της φύσης επιλέχθηκαν για να συμβολίσουν το "Τσι", την κοσμική ενέργεια, διότι και τα δυο προσπαθούν συνεχώς να κυκλοφορούν παντού, το ένα στον αέρα, το άλλο στη γη. Κατ' επέκτασιν, Feng Shui είναι η τέχνη να βοηθήσεις την κυκλοφορία του ¨Τσι" στον περιβάλλοντα χώρο σου με τέτοιο τρόπο ώστε να ευνοήσει την όσο το δυνατόν καλύτερη ποιότητα στη ζωή σου.
Πριν από χιλιάδες ήδη χρόνια, οι Κινέζοι είχαν παρατηρήσει ότι κάποιοι χώροι ήταν καλύτεροι από κάποιους άλλους για την υγεία τους, τη διάθεση και την τύχη τους. Είχαν διαπιστώσει ότι το στυλ και ο τρόπος της διαρρύθμισης των σπιτιών τους είχαν βαθιά επίδραση στη ζωή τους. Και είχαν βρει την εξήγηση αυτών των φαινομένων μέσα στην κοσμογονική αντίληψη που είχαν για το Σύμπαν.
Γεννημένη εδώ και πάνω από 4000 χρόνια, η παραδοσιακή επιστήμη του Feng Shui, διέσχισε τους αιώνες κι΄ έφτασε ως τις μέρες μας, ως μια λεπτή τέχνη με σκοπό της να καλυτερεύει την ευδαιμονία, την υγεία και την ποιότητα της ζωής, χάριν σε τροποποιήσεις στον προσανατολισμό και στη διαρρύθμιση ενός σπιτιού, ενός διαμερίσματος, του χώρου της εργασίας, κλπ.
Η επιλογή του ονόματος "Feng Shui" δεν είναι τυχαία. Έγινε σύμφωνα πάντα με την παραδοσιακή ροπή των Κινέζων προς τους συμβολισμούς, τις αναλογίες και τις μεταφορές. Χρησιμοποίησαν λοιπόν τα δυο αυτά στοιχεία της φύσης συμπυκνώνοντας μέσα σε δυο λέξεις την επιστήμη της "καλοζωίας", κάτι δηλαδή αντίστοιχο με την περίπτωση του σταυρού, σύμβολο που συμπυκνώνει μέσα του και αντιπροσωπεύει τη χριστιανική θρησκεία.
Ο Αέρας συμβολίζει το Yang, διότι είναι του αέρος, και προσπαθεί συνεχώς να πάει προς τα πάνω. Το Νερό συμβολίζει το Yin, διότι είναι γήινο, και κοιτά να πάει συνεχώς προς τα κάτω. Όπως μπορεί κανείς να καταλάβει, το Feng Shui δεν ασχολείται μόνο με φαινόμενα που διαδραματίζονται πάνω στην επιφάνεια της γης, κάτω από τα πόδια μας, αλλά επίσης και μ' εκείνα που διαδραματίζονται στην ατμόσφαιρα, πάνω από το κεφάλι μας. Ο Αέρας και το Νερό έχουν επίδραση το ένα πάνω στ' άλλο. Ο Αέρας προκαλεί κύματα πάνω στο Νερό, και από την άλλη, οι διαφορές της θερμοκρασίας του Νερού προκαλούν Αέρα. ΟΙ αλληλεπιδράσεις τους συμβολίζουν εκείνες ανάμεσα στο Yang και το Yin.
Ο Αέρας και το Νερό βρίσκονται διαρκώς σε κίνηση, εκτός κι αν μπλοκάρονται από κάποιο εμπόδιο. Η κίνηση αυτή συμβολίζει το ¨Τσι", δηλαδή την αεικίνητη κυκλοφορία και μεταβολή.
Όταν ο Αέρας και το Νερό είναι υπερβολικά δυνατοί, προκαλούν ζημιές και καταστροφές. Όταν είναι υπερβολικά αδύναμοι, πάλι έπονται κάποιες ζημίες. Όταν όμως βρίσκονται στις επιθυμητές αναλογίες, είναι ευνοϊκοί , ωφέλιμοι και καλοδεχούμενοι. Τα δυο στοιχεία λοιπόν συμβολίζουν πάλι εδώ τις πολλαπλές μορφές του Yang και του Yin, τις οποίες ο πρακτικός της τέχνης του Feng Shui οφείλει να ξεχωρίσει , κρατώντας τις καλές και απομακρύνοντας τις υπόλοιπες.
Σύμφωνα με μια από τις πιο βασικές αρχές της Κινέζικης κοσμογονίας, το Σύμπαν δεν είναι τίποτ' άλλο από μια ταλάντευση των δυο δυνάμεων Yang και Yin. Οι Κινέζοι δεν πιστεύουν σε έναν Θεό δημιουργό του ουρανού και της γης. Γι' αυτούς υπάρχει από την αρχή μια θετική δύναμη, που ονομάζουν "Yang", και μια αντίθετη δύναμη, αρνητική, που ονομάζουν "Yin". Οι δυνάμεις αυτές ενεργούν συνεχώς η μια πάνω στην άλλη, έλκονται και απωθούνται συνεχώς. Όταν μεγαλώνει η μια, μικραίνει η άλλη, στις ακριβώς αντίστροφες αναλογίες. Αυτές οι αιώνιες και άπειρες διαδράσεις γεννούν το Σύμπαν και διαχειρίζονται την Κοσμική Ενέργεια.
Αντίθετα με μας, το δυτικό κόσμο, οι Κινέζοι δεν βλέπουν τον άνθρωπο ως μια οντότητα που νικά και κυριαρχεί το Σύμπαν, αλλά ως μια οντότητα που υποτάσσεται σ' αυτό. Γι' αυτούς, ο άνθρωπος είναι ένα μικροσκοπικό τμήμα του Σύμπαντος και φέρει πάνω του όλα τα χαρακτηριστικά του. Μόνο όταν ο άνθρωπος συμμορφώνεται ως προς τους νόμους του Σύμπαντος θα βρίσκει την ευτυχία και τη σωτηρία του. Αντιθέτως, είναι δυστυχισμένος και βαδίζει προς την καταστροφή του όταν παραβιάζει αυτούς τους νόμους. Με λίγα λόγια, η Φύση έχει πάντα δίκιο.
Το "Τσι" είναι η ζωτική ενέργεια που, για τους Κινέζους, βρίσκεται μέσα σ' όλα τα πράγματα. Διότι για τους Κινέζους, τίποτα δεν είναι ανεξάρτητο. Τα πάντα συνδέονται. Είμαστε άκρως συνδεδεμένοι με το περιβάλλον μας και αυτός ο περιβάλλων χώρος μας (σπίτι, δουλειά) επηρεάζει το "Τσι". Αυτή η ενέργεια οφείλει να ρέει, χωρίς ωστόσο να κυκλοφορεί υπερβολικά γρήγορα. Γι' αυτό πρέπει να ακολουθηθούν κάποιοι πολύ συγκεκριμένοι κανόνες. Στοχεύουν στο να εγκαταστήσουν μια όσο το δυνατόν καλύτερη αρμονία ανάμεσα σ' εμάς και στο καθημερινό μας περιβάλλον. Θα πρέπει, για παράδειγμα, να αποφεύγουμε ένα πολύ δυνατό φως στο υπνοδωμάτιο, ή να αποφεύγουμε κάθε ακαταστασία ή εμπόδιο που δε μας επιτρέπει να κινηθούμε άνετα μέσα σ' ένα δωμάτιο. Όλα αυτά μπλοκάρουν την ενέργεια, δημιουργώντας στρες και αναστάτωση.
Όντας κάτι παραπάνω από ένα σύνολο τεχνασμάτων και κανόνων, το Feng Shui λαμβάνει υπ' όψιν του μια σειρά από παράγοντες, όπως το που βρίσκεται το σπίτι, την προσωπικότητα, τις ασχολίες και την ημερομηνία γέννησης των ανθρώπων που το κατοικούν. Το Feng Shui δεν είναι ένα θαυματουργό φάρμακο, βοηθά όμως τους ανθρώπους να αντιμετωπίσουν τα προβλήματά τους, να τα δούμε υπό μια νέα οπτική γωνία. Τους καλεί να επαναπροσδιορίσουν τη σχέση τους με τους χώρους που ζουν.
Το Feng Shui δε θεωρείται ακόμα στις μέρες μας επιστήμη. Όμως η διεθνής επιστημονική κοινότητα δείχνει να ενδιαφέρεται όλο και περισσότερο. Το Feng Shui βρίσκεται σήμερα στην ίδια θέση που βρισκόταν ο βελονισμός πριν από 50 χρόνια. Ίσως σε μερικές δεκαετίες, ίσως και συντομότερα, η τέχνη αυτή θα αναγνωριστεί κι αυτή ως μια αληθινή επιστήμη και θα διδάσκεται σε πολλά επίσημα κέντρα των δυτικών χωρών.
Να σημειώσουμε ότι το Feng Shui δεν έχει θρησκευτικούς δεσμούς, δεν έχει καμιά σχέση με θρησκευτικές δοξασίες και δόγματα. Είναι ακριβώς η ίδια περίπτωση με την κινέζικη αστρολογία και τον κινέζικο βελονισμό. Οποιαδήποτε αναφορά σε θρησκευτικά δεδομένα αποτελεί παρέκκλιση και προσβολή στην πραγματική φύση του Feng Shui.
Πολλοί είναι εκείνοι που αντιμετωπίζουν όσους εφαρμόζουν την τέχνη αυτή ως τσαρλατάνους και εκείνους που πιστεύουν σ' αυτή ως ευκολόπιστους. Αυτό ωστόσο δεν εμπόδισε ανθρώπους, των οποίων το επιχειρηματικό πνεύμα δε θα μπορούσε να αμφισβητηθεί από κανέναν, να ζητήσουν τη συνδρομή της τέχνης αυτής για την βελτιστοποίηση των επιχειρηματικών τους σχεδιασμών. Αναφέρουμε ως παράδειγμα την British Airways που τον Δεκέμβριο του 1997 εγκαινίασε τα νέα της κεντρικά γραφεία που κόστισαν 250 χιλιάδες στερλίνες, γραφεία τα οποία σχεδιάστηκαν ολοκληρωτικά ακολουθώντας τους κανόνες του Feng Shui. Κάτι ανάλογο έγινε και με τις πολυεθνικές Marks & Spencer, Virgin, καθώς και με γνωστούς πολιτικούς σε Ελλάδα και εξωτερικό. Ο πρώην αμερικανός πρόεδρος Bill Clinton ενέδωσε στη "γοητεία" του Feng Shui και διαρρύθμισε το περίφημο προεδρικό οβάλ γραφείο σύμφωνα με τις επιταγές της τέχνης αυτής. Εξ' άλλου, σήμερα, όλο και περισσότεροι αρχιτέκτονες και ντεκορατέρ σε όλον τον κόσμο στηρίζονται στους κανόνες του Feng Shui.
Το Feng Shui είναι ταυτόχρονα φιλοσοφία, επιστήμη και τέχνη που δίνει επιτυχώς τις εξετάσεις της εδώ και πάνω από 4000 χρόνια. Είναι όμως θύμα της ίδιας της της επιτυχίας, σήμερα περισσότερο από ποτέ, εξαιτίας των μοντέρνων τρόπων επικοινωνίας. Για να ξεχωρίσει κανείς το αυθεντικό Feng Shui από το φολκλορικό Feng Shui, πρέπει πάνω απ' όλα να είναι επιφυλακτικός και κυρίως με κριτικό πνεύμα.
Κάποτε, η δύναμη των πυραμίδων θεωρούταν ένας θρύλος που έφτανε από τα βάθη της Ιστορίας, ένα είδος επιβολής, κάτι σαν φόβος που μέσω των ιερέων σκορπιζόταν γύρω από τα πανάρχαια αυτά κτίσματα.
Έκτοτε, και μέσα από πλήθος μελετών, μετρήσεων και πειραμάτων που πραγματοποιήθηκαν από τις εκάστοτε ερευνητικές ομάδες, βγήκε το συμπέρασμα ότι η "δύναμη της πυραμίδας" μάλλον βρίσκεται πάνω από τις ανθρώπινες γνώσεις που παρέχει η επιστήμη και η σύγχρονη έρευνα.
Πυραμοειδείς κατασκευές δεσπόζουν λίγο-πολύ παντού στον πλανήτη, με σημαντικότερες αυτές της Αιγύπτου, του Περού, της Κεντρικής Αμερικής. Σ' αυτές εστιάζεται και το μεγαλύτερο ενδιαφέρον μιας και η δημιουργία αλλά και η ίδια τους η ύπαρξη σκεπάζεται από υπονοούμενα μυστικισμού που αναδύεται από τη θρησκευτική ταυτότητα των περιοχών όπου υψώθηκαν. Ο τόπος της δημιουργίας τους, το στήσιμό τους αλλά και ο προσανατολισμός τους αγγίζουν σημαντικά κεφάλαια της Αστρονομίας, γεγονός που δημιουργεί σαφέστατα ερωτηματικά για το ποιοί ήταν εκείνοι που τις έκτισαν, με ποιόν "ηρωικό" τρόπο τα κατάφεραν και, τέλος, για ποιό λόγο τις έκτισαν.
Ο μη ενημερωμένος αναγνώστης θα αναγνωρίσει στο άκουσμα της λέξης πυραμίδα, τις επιβλητικές πυραμίδες της Αιγύπτου και για να είμαστε πιο επιεικείς ίσως κι' αυτές της Κεντρικής Αμερικής ή ακόμα και του Περού.
(http://www.a33.gr/album_pic.php?pic_id=3801)
- περιοχή της επαρχίας Σένσι της Κίνας
- Ιμαλάια
- Καμπότζη (ναός του Ανγκόζ Βαζ)
- Σιβηρία - Ολεκμίνσκ
- Νότια Γαλλία ( ίσως κατασκευασμένη από Ναϊτες Ιππότες)
- Βρετανία (στο Χίλμπουρι Χιλ του Γουίλτσιρ)
- Ιρλανδία
- ΗΠΑ (στην κοινότητα Γουίλιαμς της Μοντάνα)
- ΗΠΑ ( Εθνικό Πάρκο του Πέιντεντ Ροκ, στην Αριζόνα)
- Κόλινσβιλ του Ιλινόις
- Αλάσκα της Φλόριντα
Ελλάδα:
- πυραμίδα Αμφείου, Θήβα 2000 π.Χ., η αρχαιότερη στην Ευρώπη
- πυραμίδα Ελληνικού, Κεγχρεών, Άργος, η πιο διατηρημένη
- πυραμίδα στα Βιγλάκια Νεαπόλεως Λακωνίας, 600 π.Χ. , ερειπωμένη
- 2 πυραμίδες στην περιοχή Φίχθια Μυκηνών , ερειπωμένες κι΄αυτές
αρχαίοι πολιτισμοι με πυραμίδες
Ο πολιτισμός του Τσαβίν (1300 π.Χ.) Ως κύριος λατρευτικός χώρος χρησιμοποιήθηκε η περιοχή Τσαβίν ντε Χουαντάρ. Η περιοχή κατακλύστηκε από λάσπη μετά από ολοήμερη καταρρακτώδη βροχή το 1945. Παρ' όλα αυτά, μια μεγάλη πυραμοειδής κατασκευή, το Καστίγιο, με πολλά κοινά με την αιγυπτιακή πυραμίδα, παρέμεινε αλώβητη. Πρόκειται για μια μεγάλη πυραμοειδή κατασκευή που αναπτύσσεται σε τρία επίπεδα και περιλαμβάνει δωμάτια, διαδρόμους, αγωγούς κυκλοφορίας του αέρα, και το κυριότερο υλικό κατασκευής είναι οι λαξεμένες πέτρες. Μια άλλη μικρότερη κατασκευή με κοινά χαρακτηριστικά βρίσκεται στην περιοχή Γουιλκαγουάιν.
Ο πολιτισμός του Μοτσέ (300 π.Χ.) Ο λαός αυτός λάτρεψε τον Ήλιο και τη Σελήνη και γι' αυτό κατασκεύασε από ένα πολύ μεγάλο πυραμοειδές οικοδόμημα ώστε να τους αποδώσει τις δέουσες λατρευτικές τιμές.
α) ο ναός του Ήλιου έχει πέντε επίπεδα και η βάση του έχει διαστάσεις 135μ x 225μ. Χρειάστηκαν για την κατασκευή του 130.000.000 μεγάλα τούβλα.
β) ο ναός της Σελήνης έχει στη βάση του διαστάσεις 58,5μ x 78μ και στο εσωτερικό των εναπομεινάντων δωματίων υπάρχουν χρωματιστές τοιχογραφίες.
Νότια της πρωτεύουσας Λίμα, βρίσκεται ο ναός του Παχακαμάκ, σε πυραμοειδές κι' αυτός σχήμα. Η επιφάνειά του φτάνει τα 48000 τ.μ., το δε ύψος του τα 22,5μ. Θεωρούταν ο πιο σημαντικός ναός την περίοδο της ισπανικής εισβολής.
Ο πολιτισμός του Τιαχουανάκο Παρά το γεγονός ότι οι κλιματολογικές συνθήκες θεωρούνταν απίστευτα δύσκολες για να ζήσουν άνθρωποι (υψόμετρο 3900μ), το μέρος αυτό, 19 μίλια νοτιοανατολικά της λίμνης Τιτιτάκα, θεωρείται από πολλούς (κυρίως μυστικιστές) η πατρίδα του ανθρώπινου πολιτισμού, όπου είχε την έδρα της η ισχυρότερη αυτοκρατορία που έλεγχε τον κόσμο. Σε μια έκταση 442,5 Χ 982,5μ δεσπόζουν μια σειρά από επιβλητικά οικοδομήματα, με τέσσερα από αυτά να ξεχωρίζουν. Το πιο μεγάλο, το Ακαπάνα, πυραμοειδές, καταλαμβάνει επιφάνεια 64.101 m². Εκείνο όμως που πραγματικά ξεχωρίζει είναι η Πύλη του Ήλιου. Μια μοναδική, ενιαία σκαλιστή κατασκευή πάνω σε ανδεσίτη.
Αξίζει να σημειώσουμε τη μεγάλη ομοιότητα στον τρόπο κατασκευής κάποιων οικοδομημάτων της Κεντρικής Αμερικής με τις πυραμίδες της Αιγύπτου. Ο τρόπος λάξευσης των υλικών, η τελειότητα προσαρμογής τους (που κάνει αδύνατη ακόμη και την εισχώρηση λεπτών αντικειμένων στους αρμούς), αλλά και η απουσία συνδετικών υλικών είναι πανομοιότυπος.
Στην περίοδο 1200 μ.Χ - 1534 μ.Χ. δεκατρείς αυτοκρατορίες Ίνκας άπλωσαν τον πολιτισμό και την κυριαρχία τους από τη σημερινή κεντρική Χιλή έως τον Β. Ισημερινό. Ο πολιτισμός των Ίνκας όμως δεν κατασκεύασε πυραμοειδή οικήματα.
Αίγυπτος
Οι πυραμίδες της Αιγύπτου, οι περισσότερες χτισμένες στη δυτική όχθη του Νείλου, έρχονται σαν άλυτα αινίγματα του παρελθόντος, σαν απομεινάρια ενός πολιτισμού που ακροβατούσε συχνά σε ένα τεντωμένο σχοινί, που από τη μια στηριζόταν στη δύναμη και την επιβλητικότητα και από την άλλη στο θρησκευτικό και τελετουργικό μυστικισμό. Πάντα όμως αποτελούν αντικείμενο έρευνας πλήθους επιστημών, κυρίως της αρχαιολογίας, της αστρονομίας, των μαθηματικών - γεωμετρίας, αλλά και ανθρώπων που ασχολούνται με τη μεταφυσική και το μυστικισμό.
Οι πυραμίδες της Αιγύπτου υπολογίζονται σε 80, αλλά οι περισσότερες από αυτές καταστράφηκαν κατά τη διάρκεια των αιώνων από παρεμβάσεις της Φύσης αλλά και του ανθρώπου. Πολλά τα ερωτήματα για το ποιος τις έκτισε, με ποιον τρόπο, σε πόσο χρονικό διάστημα, αλλά κυρίως, αν πράγματι χρησίμευαν σε κάτι άλλο πέρα της τελευταίας κατοικίας των μεγάλων βασιλέων. Πολλά τα ερωτήματα, πολλές και οι θεωρίες...
(http://www.a33.gr/album_pic.php?pic_id=3805)
Η μεγαλύτερη πυραμίδα που έχει επικεντρώσει το ενδιαφέρον των ερευνητών είναι η πυραμίδα του Χέοπα. Το αρχικό της ύψος προσδιορίζεται στα 144,4 μέτρα, αλλά με το πέρασμα του χρόνου έφτασε τα 135 μέτρα σήμερα. Το πλάτος των τεσσάρων πλευρών της είναι: νότια 226,82 μέτρα, βόρεια 226,63 μέτρα, δυτικά 226,73 μέτρα, ανατολικά 226,74 μέτρα. Οι τέσσερις τριγωνικές όψεις καταλήγουν στο σχηματισμό με την επιφάνεια του εδάφους μιας γωνίας περίπου 51 μοιρών και 52 λεπτών. Ο αριθμός των λαξευμένων ογκολίθων γρανίτη που χρησιμοποιήθηκαν κυμαίνεται από 2.300.000 έως 2.500.000, το δε βάρος τους από 2 έως 70 τόνους έκαστος. Η λάξευσή τους ήταν τόσο τέλεια που οι σχηματισμένοι αρμοί δεν ξεπερνούν τα 0,05 εκατοστά!!
Η λάξευση αλλά και η μεταφορά αυτών των όγκων γρανίτη από το χώρο των λατομείων της Τούρα και του Ασουάν στο σημείο κατασκευής των πυραμίδων αποτελούν σήμερα ακόμα ένα μυστήριο. Ο αριθμός των 3.000 ατόμων που χρειάστηκαν για να σύρουν το καπάκι της σαρκοφάγου από το λατομείο μέχρι το Νείλο, αλλά και των 400.000 άλλων που χρησιμοποιήθηκαν για την κατασκευή της πυραμίδας τρομάζουν.
Πολλοί ερευνητές εκτιμούν ότι απώτερος σκοπός της κατασκευής των πυραμίδων δεν ήταν η χρήση τους ως χώρος ταφής, αλλά σαν μια αποθήκη της ανθρώπινης γνώσης, ένα ημερολόγιο των αιώνων για το παρελθόν, το παρόν, αλλά και το μέλλον της ανθρώπινης ύπαρξης
(http://www.a33.gr/album_pic.php?pic_id=3798)
Οι κρεμαστοί κήποι της Βαβυλώνας
Οι κρεμαστοί κήποι της Βαβυλώνας χτίστηκαν , σύμφωνα με αρχαίες μαρτυρίες, γύρω στα 604 - 562 π.Χ. στο σημερινό Ιράκ, 50 χιλιόμετρα νότια της σημερινής πόλης της Βαγδάτης. Εκείνος που τους έχτισε ήταν, σύμφωνα με τους περισσότερους, ο βασιλιάς Ναβουχοδονόσορας ο ΙΙ ενώ σύμφωνα με κάποιες άλλες, λιγότερο αξιόπιστες πηγές, ήταν η θρυλική βασίλισσα Σεμιραμίς (810 π.Χ.).
Λέγεται λοιπόν ότι ο Ναβουχοδονόσορας δημιούργησε το εκπληκτικό αυτό κατασκεύασμα προς τιμήν της γυναίκας του Αμύτις (κόρης του βασιλιά της Μηδίας), ώστε να της θυμίζουν οι κήποι τη βλάστηση των βουνών της πατρίδας της (της Μηδίας, του σημερινού Ιράν) που τόσο της έλειπε. Να σημειώσουμε εδώ πως κανένας αρχαίος ιστορικός δεν ισχυρίζεται ότι είδε τους Κήπους, αλλά οι ίδιοι αναπαράγουν αφηγήσεις -αληθινές ή φανταστικές- στρατιωτών και επισκεπτών. Η πραγματική υπόσταση του κτιρίου αυτού δεν αποδείχτηκε ποτέ. Οι περιγραφές των κήπων προέρχονται από τους Έλληνες ιστορικούς όπως ο Διόδωρος ο Σικελός και ο Βέροσος ενώ τα βαβυλωνιακά αρχεία δεν δίνουν στοιχεία πάνω σ' αυτό το θέμα. Στην πόλη της Βαβυλώνας, έχουν ανακαλυφθεί επιγραφές και πλάκες από τον καιρό του Ναβουχοδονόσορα με περιγραφές του
παλατιού του, της πόλης της Βαβυλώνας και των τειχών της. Παρ' όλα αυτά δεν ανακαλύφθηκε ούτε μία πλάκα όπου να αναγράφεται ο,τιδήποτε σχετικά με την κατασκευή ή ακόμα και την ύπαρξη των επιβλητικών, ωστόσο, αυτών κήπων.
Με πληροφορίες που συνέλεξαν ο αρχαίος Έλληνας γεωγράφος και ο Φίλωνας του Βυζαντίου, περιγράφουν τους Κήπους: "Ο κήπος είναι τετραγωνισμένος και κάθε πλευρά του έχει μήκος τέσσερα πλίθρα. Αποτελείται από τους θολωτούς υπόγειους θαλάμους που βρίσκονται στα σταθερά θεμέλια που έχουν κυβικό σχήμα. Η άνοδος στις ταράτσες και στα μπαλκόνια γίνεται μέσω ενός κλιμακοστασίου... Στους κρεμαστούς κήπους καλλιεργούνται φυτά επάνω από το επίπεδο της γης και οι ρίζες των δέντρων ριζώνουν μέσα σε υπερυψωμένα μικρά μπαλκόνια παρά στη γη. Ολόκληρο το κατασκεύασμα στηρίζεται σε πέτρινες κολόνες... Τα ρεύματα του νερού σχηματίζονται από την ανυψωμένη ροή των πηγών και χύνονται προς τα κάτω σχηματίζοντας κανάλια. Αυτά τα νερά απλώνονται σε ολόκληρο τον κήπο ποτίζοντας τις ρίζες των φυτών και κρατώντας όλη την περιοχή υγρή. Έτσι, το χορτάρι είναι μονίμως πράσινο και τα φύλλα των δέντρων μεγαλώνουν σταθερά επάνω στα κλαριά των δέντρων... Πρόκειται περί ενός έργου τέχνης της βασιλικής πολυτέλειας και αυτό που το κάνει εντυπωσιακό είναι το ότι όλη αυτή η τεχνητή καλλιέργεια κρέμεται πάνω από τα κεφάλια των θεατών.... Στην πλευρά των σκαλοπατιών υπάρχουν μηχανές ύδατος με τη βοήθεια των οποίων κάποιοι που έχουν διοριστεί ρητώς για το σκοπό αυτό, είναι διαρκώς απασχολημένοι με το να αυξάνουν το νερό από τον Ευφράτη στον κήπο...
Σύμφωνα με το Διόδωρο το Σικελό, οι πολυεπίπεδοι αυτοί κήποι στηρίζονταν σε μια περίπλοκη κατασκευή από χοντρούς τοίχους από τούβλα, πέτρινες κολόνες για θεμέλια, και δοκούς από φοινικόδεντρα σε πυκνή διάταξη. Με το χώμα που είχαν βγάλει όταν άνοιξαν την τάφρο μέσα στην οποία θα έχτιζαν το λαμπρό οικοδόμημα, οι βαβυλώνιοι έπλασαν τούβλα και τα έβαλαν να ψηθούν σε τεράστιους φούρνους. Με τη βοήθεια ζεστής πίσσας -αντί για τσιμέντο- έχτισαν τα εσωτερικά τοιχώματα της τάφρου και στη συνέχεια τον τοίχο του οικοδομήματος, στεγανοποιώντας το στη συνέχεια ανά 30 στρώματα με πίσσα και πλέγματα από καλάμια. Στην κορυφή του τείχους, κατασκεύασαν πύργους του ενός ορόφου, αφήνοντας στην απόσταση που χώριζε κάθε πύργο ένα διάστημα αρκετά πλατύ ώστε να μπορεί να κυκλοφορεί με άνεση μια άμαξα με τέσσερα άλογα. Στα πλάγια του τείχους εκείνου που δε βρισκόταν προς τη μεριά του ποταμού Ευφράτη είχε ανοιχθεί τάφρος κατά μήκος του τείχους, τάφρος η οποία τροφοδοτούνταν με νερό από τον ποταμό.
Για να επιτύχουν στο να διατηρούν ζωντανό και δροσερό τον κήπο σε μια περιοχή όπου σπανίως έβρεχε, ένας ολόκληρος θαυμαστός μηχανισμός πρέπει να είχε στηθεί από τους μηχανικούς του βασιλιά. Για να έρχεται το νερό από τον κοντινό Ευφράτη και να διαχέει όλα τα κλιμακωτά επίπεδα του κήπου, έπρεπε το πότισμα να ξεκινά από τα επάνω προς τα κάτω. Για το λόγο αυτό, πρέπει να χρησιμοποιήθηκε μια υπερυψωμένη δεξαμενή στην οποία το νερό έφτανε με ένα μηχανισμό που αποτελούνταν από δύο πολύ μεγάλους τροχούς, ο ένας σε υψηλότερο επίπεδο από τον άλλο και οι οποίοι συνδέονταν μεταξύ τους με μια αλυσίδα. Σκλάβοι κινούσαν τους τροχούς, και κάδοι που ήταν συνδεμένοι με τους τροχούς βυθίζονταν στα νερά του ποταμού, έπαιρναν νερό και το μετέφεραν ανοδικά στην υπερυψωμένη δεξαμενή.
Το αποτέλεσμα ήταν εκπληκτικό! Μια δροσερή όαση 24 περίπου μέτρων ψηλής στο μέσον μιας αφιλόξενης ξηρής γης. Μια όαση πολυεπίπεδων κήπων με ανθισμένα εξωτικά φυτά που ο Ναβουχοδονόσορας είχε εισάγει από ξένες χώρες. Ένα επιβλητικό οικοδόμημα με εκατοντάδων ειδών δέντρα και φυτά να ξεχειλίζουν από μπαλκόνια και πεζούλια.
Μέχρι σήμερα οι αρχαιολόγοι προσπαθούν να συλλέξουν νέες πληροφορίες σχετικά με του κρεμαστούς κήπους. Σε πρόσφατες αρχαιολογικές έρευνες στην περιοχή της αρχαίας Βαβυλώνας στο Ιράκ, η αρχαιολογική σκαπάνη αποκάλυψε τα θεμέλια του παλατιού των βασιλιάδων. Δίπλα σχεδόν, βρέθηκε ένα κτίριο με θόλους, με χοντρούς τοίχους και με αρδευτικό σύστημα. Κάποιοι αρχαιολόγοι υποστήριξαν ότι πρόκειται σύμφωνα με τους υπολογισμούς τους για τους κρεμαστούς κήπους, ωστόσο η πολύ μεγάλη απόστασή του από τον Ευφράτη δεν επιτρέπει ανάλογο συμπέρασμα, αφού ο Στράβων περιγράφει πως οι κρεμαστοί κήποι βρίσκονταν δίπλα στον ποταμό. Ωστόσο, άλλη αρχαιολογική έρευνα εντόπισε στις όχθες του ποταμού πυκνούς όγκους τοίχων που πιθανόν να χτίστηκαν προκειμένου να συγκρατήσουν ταράτσες και μπαλκόνια σαν εκείνα που περιγράφονται στις αρχαίες αναφορές σχετικά με τους κρεμαστούς κήπους της Βαβυλώνας.
Αγρογλυφικα και ανεμοστρόβιλοι.
Μια νέα θεωρία - ερμηνεία για τον σχηματισμό των crop circles έρχεται στο προσκήνιο, μετά από ένα περιστατικό στις 4 Ιουλίου κοντά στην πόλη Mayville στην πολιτεία του Wisconsin των Ηνωμένων Πολιτειών.
Η θεωρία αυτή διαμορφώθηκε ύστερα από την δημοσιοποίηση ενός περιστατικού που έζησε κατά την διάρκεια μια πρωινής σφοδρής θύελλας που έπληξε την περιοχή και τα κτήματά του ο αγροκτήμονας Athrour Rantala. Ο Rantala υποστήριξε ότι είδε έκπληκτος να σχηματίζονται μπροστά στα μάτια του οι εντυπωσιακοί κύκλοι και τα απίστευτης γεωμετρίας σχήματα, τα γνωστά crop circles. Όπως περιέγραψε είδε την διαμόρφωση αυτών των σχημάτων μέσα στην θύελλα με την ταυτόχρονη παρουσία ενός μικρού ανεμοστρόβιλου πάνω από τα κτήματα με τα σιτηρά. Όπως είπε ο ανεμοστρόβιλος αλλά και κάποιες άλλες δυνάμεις, πιθανότατα φυσικές δυνάμεις που δεν ήταν αντιληπτές, " ζωγράφισαν " στα κτήματά του.
Με την δημοσιοποίηση του περιστατικού και με την πιστοποίηση της ύπαρξης των σχημάτων, πολλοί επιστήμονες και ερευνητές αυτών των φαινομένων άρχισαν να ασχολούνται με αυτό, και να εξετάζουν την διαμόρφωσης των crop circles μέσα από τα νέα δεδομένα που έδινε η παρουσία του ανεμοστρόβιλου την στιγμή του σχηματισμού τους. ( Την ίδια στιγμή και εκατοντάδες πολίτες από όλη την χώρα αναζητούσαν τηλεφωνικά τον Rantala προκειμένου να ενημερωθούν σχετικά με το περιστατικό ).
Ιδιαίτερα με το περιστατικό ασχολήθηκαν αναλυτές των καιρικών φαινομένων και βιολόγοι του πανεπιστημίου του Wisconsin. ενώ εμπειρογνώμονες και ερευνητές που μετέβησαν στα κτήματα αυτά προέβησαν σε λεπτομερή έλεγχο και συγκέντρωση στοιχείων, μελέτησαν τις κλίσεις και το με μεγάλη ακρίβεια μυστηριώδες πάτημα των σιτηρών, ενώ ταυτόχρονα προχώρησαν στην συλλογή φυτών σιταριού τόσο από το εσωτερικό, όσο και από το εξωτερικό των σχηματισμένων κύκλων. Ένα κλιμάκιο επιστημόνων με επικεφαλής τους καθηγητές Clair και Madison έστειλαν τα δείγματα που συνέλεξαν στο Πανεπιστήμιο της Μινεσσότα για εκτενέστερη ανάλυση.
Ο Rantala θεωρείται ένας από τους ελάχιστους ανθρώπους που είχαν την τύχη να βρεθούν την στιγμή που σε κάποιο σημείο σχηματίζoνταν crop circles, και η αναφορά του που θεωρείται απόλυτα αξιόπιστη, ενδέχεται να ανοίξει νέα πεδία έρευνας στην προσπάθεια της ερμηνείας του μυστηριώδους αυτού φαινομένου.
Παράλληλες διαστάσεις
Ακόμα κι αν είναι πάντα οι συγγραφείς μυθιστορημάτων επιστημονικής φαντασίας εκείνοι που θα διψούν πάντα για την ανακάλυψη νέων διαστάσεων και παράλληλων κόσμων, οι ίδιοι οι επιστήμονες θεωρούν ότι πιθανότατα ο κόσμος μέσα στον οποίο ζούμε προφέρει πολλά ακόμα πράγματα προς εξερεύνηση. Κάποιοι θεωρητικοί κοιτάζουν μάλιστα προς την κατεύθυνση της πιθανότητας ύπαρξης παράλληλων κόσμων, μόνο και μόνο όμως ως μιας κάποιας λύσης στα αδιέξοδα που τους θέτουν ορισμένα επιστημονικά προβλήματα. Θα βρούμε θεωρίες για παράλληλα σύμπαντα κυρίως σε δυο επιστημονικούς χώρους, σ' εκείνον της κβαντικής φυσικής και σ' εκείνον της κοσμολογίας.
Ένας από τους βασικότερους νόμους της κβαντικής μηχανικής είναι ότι οι ίδιες αιτίες δεν προκαλούν πάντοτε υποχρεωτικά τα ίδια αποτελέσματα. Σε κάποια πειράματα της κβαντικής φυσικής, ένα άτομο (ηλεκτρόνιο, φωτόνιο) μπορεί να "αποφασίσει" για παράδειγμα να πάει αριστερά ή δεξιά. Έτσι, ενώ οι αρχικές συνθήκες μπορεί να είναι απολύτως οι ίδιες, είναι αδύνατο να προβλέψουμε την κατεύθυνση που θα πάρει. Η επιλογή μιας εκ των δυο κατευθύνσεων εξαρτάται ολοκληρωτικά από την τύχη. Αυτό το φαινόμενο μελετήθηκε εκτενέστατα από την επιστημονική κοινότητα και πολλοί ήταν εκείνοι που πρότειναν τις προσωπικές τους θεωρίες προκειμένου να εξηγήσουν, αλλά κυρίως για να αποτρέψουν αυτήν την ανεπιθύμητη παρέμβαση της τύχης.
Το 1957, ο φυσικός Hugh Everett III θα προτείνει μια περίεργη θεωρία: δεν υπάρχει παράγοντας τύχη, διότι το άτομο πήρε και τις δυο κατευθύνσεις. Στον "δικό μας" κόσμο κινήθηκε προς τ' αριστερά και σε κάποιον "άλλον" κόσμο, κινήθηκε προς τα δεξιά. Υπάρχει λοιπόν σύμφωνα με τη θεωρία αυτή ένας πολλαπλασιασμός παράλληλων κόσμων, σχηματίζοντας νέες διακλαδώσεις που τείνουν στο άπειρο, κάθε φορά που ένα άτομο οφείλει να διαλέξει ανάμεσα σε πολλαπλές επιλογές. Όπως έλεγε ο φυσικός Paul Davies, είναι μια θεωρία που κάνει οικονομία σε υποθέσεις, κοστίζει όμως σε κόσμους ("cheap on assumptions, but expensive on universes!")...
Η δεύτερη θεωρία για τους παράλληλους κόσμους μας έρχεται από την κοσμολογία. Σύμφωνα με την κλασσική θεωρία του Big Bang, το σύμπαν γεννήθηκε από ένα σημείο, μια κουκίδα, όπου οτι,δήποτε περιέχει ήταν συμπυκνωμένο σε έναν όγκο μηδενικό. Όμως, τι υπήρχε στην πραγματικότητα πριν από το Big Bang; Σύμφωνα πάντα με την κλασσική εξήγηση, δεν υπήρχε τίποτα απολύτως. Ούτε ο χρόνος ούτε και ο τόπος δεν υπήρχαν. Και οι δυο αυτές διαστάσεις εμφανίστηκαν ταυτόχρονα με τη δημιουργία του σύμπαντος. Παρ' όλ' αυτά, κάποιοι αστροφυσικοί εξέφρασαν την υπόθεση ότι το Big Bang μας ήταν ίσως μια "φούσκα" που γεννήθηκε μέσα σε ένα είδος "κοσμικού σαπουνοαφρού". Τότε, το σύμπαν μας δεν είναι ένα και μοναδικό. Άλλα σύμπαντα, όπου οι νόμοι της φυσικής είναι ίσως πολύ διαφορετικοί από τους δικούς μας, ξεπήδησαν πιθανότατα μέσα απ' αυτόν το σαπουνοαφρό.
Δυστυχώς, τόσο στην περίπτωση των κβαντικών κόσμων όσο και σ' εκείνον των κοσμολογικών "φουσκών", φαίνεται ότι, εξ ορισμού, είναι τελείως αδύνατο να ανιχνεύσουμε κάποια πληροφορία σχετικά μ' αυτά τα παράλληλα σύμπαντα. Ίσως να υπάρχουν και να μην το μάθουμε ποτέ, ίσως απλούστατα να μην υπάρχουν καθόλου. Είναι αδύνατο να το πούμε. Οι περισσότεροι ερευνητές, διαλέγουν απλούστατα τη δεύτερη πιθανότητα...
Σείριος
το μυστηριώδης αστέρι
Σύμφωνα με τη μυθολογία, ο Σείριος αποτέλεσε το πιστό σκυλί του κυνηγού Ωρίωνα. Τόσο το κυρίως αστέρι όσο και το μικρότερο που το συνοδεύει, ήταν η συντροφιά της αστρικής μυθολογίας της Μεσοποταμίας. Η περίπτωση του Κυνηγού Ωρίωνα, δελεάζει και τον πλέον απαιτητικό ενδιαφερόμενο για τη γνώση του γαλαξιακού στερεώματος.
Ο μύθος φέρει τον θεό του ήλιου Απόλλωνα να ζηλεύει τον Ωρίωνα, εξ αιτίας της αγάπης του για τη θεά Άρτεμη. Για να εξουδετερώσει τον φημισμένο κυνηγό, ο Απόλλωνας μηχανεύεται αγώνες τοξευτικής στους οποίους η θεά συμμετέχει και σκοτώνει άθελα της τον Ωρίωνα. Από τότε τον τοποθετεί σε τέτοιο σημείο στον νυχτερινό ουρανό ώστε να διακρίνεται και από τα δύο ημισφαίρια. Στη συνέχεια αποφασίζει να μην τον αφήσει μόνο. Τοποθετεί σχεδόν δίπλα του τον πιστό σκύλο Σείριο και άλλο ένα μικρότερο κουτάβι για να τον συντροφεύουν στην αστροπολιτεία.
Ιστορικά, πολλοί πολιτισμοί έχουν κατανοήσει την ξεχωριστή σημασία του συγκεκριμένου αστεριού. Λατρευόταν στην κοιλάδα του Νείλου πολύ πριν ιδρυθεί η Ρώμη και πολλοί αρχαίοι Αιγυπτιακοί ναοί κατασκευάστηκαν προσανατολισμένοι έτσι ώστε το φως από το αστέρι να μπορεί να διαπεράσει τους εσωτερικούς βωμούς τους. Οι Αιγύπτιοι βάσισαν το ημερολόγιο τους στο Σείριο ενώ οι Έλληνες το συνέδεσαν με τη θερμότητα του καλοκαιριού. Οι ημέρες των σκυλιών το καλοκαίρι, ήταν κατά την αρχαιότητα στην Αίγυπτο οι 40 πιο ζεστές ημέρες του χρόνου.
Ο Σείριος συσχετίστηκε με τον Αιγυπτιακό θεό Ανούβη που είχε όψη τσακαλιού και που ήταν ο κύριος εκφραστής των νεκρικών ιεροτελεστιών, ζυγίζοντας τις ψυχές και απονέμοντας δικαιοσύνη. Άλλοι τον παρομοίωσαν με τον φοβερό Κέρβερο, το τρικέφαλο σκυλί που σύμφωνα με την Ελληνική μυθολογία φύλαγε τις πόρτες του Άδη. Υπάρχουν όμως μερικά άλυτα μυστήρια σχετικά με το άστρο. Οι αρχαίες παρατηρήσεις το περιγράφουν ως κόκκινο όταν σήμερα γνωρίζουμε ότι ο Σείριος Α είναι γαλαζωπό λευκό. Η απόκλιση αυτή στο χρώμα απορρίπτεται από τους αστρονόμους, λόγω του ότι το χρονικό διάστημα χιλιάδων ετών είναι πολύ σύντομο για πιθανή χρωματική αλλαγή. Άλλωστε δεν έχει παρατηρηθεί κάποια πιθανή εξέλιξη από κάποιο νεφέλωμα που θα μπορούσε να προκαλέσει την οποιαδήποτε τροποποίηση.
[img]http]
(http://www.a33.gr/album_pic.php?pic_id=5460)
Η ΦΥΛΗ ΝΤΟΓΚΟΝ
Στο νότιο Μαλί (πρώην Γαλλικό Σουδάν), εκεί που ο ποταμός Νίγηρας παρουσιάζει μεγάλη καμπή, ζει μια φυλή που την αποτελούν φτωχοί αγρότες, οι Ντογκόν. Οι σπηλιές των βουνών Χομπορί στην περιοχή Μόπτι είναι οι κατοικίες τους, ενώ οι κοντινότερες πόλεις είναι το Τιμπουκτού στα βόρεια και η πρωτεύουσα της Άνω Βόλτας Ουαγκαντούγκου στο νότο. Οι Ντογκόν λέγεται ότι κάποτε ήταν μέρος της φυλής Μαντίγκο που αρνήθηκε να εξισλαμιστεί στα τέλη του 17ου αιώνα και κατέφυγε στις σπηλιές για το λόγο αυτό. Η Δυτικοαφρικανική αυτή φυλή έχει αρκετά κοινά σημεία με τις υπόλοιπες της περιοχής. Η μεγάλη διαφορά όμως εστιάζεται στην αξιοσημείωτη προσήλωση στα έθιμα και τις παραδόσεις και ιδιαίτερα στη διατήρηση της θρησκευτικής τους μυστικότητας και πίστης. Οι πανάρχαιες λατρευτικές παραδόσεις τις φυλής και τα μυστικά που κατέχουν, εντυπωσιάζουν τον άνθρωπο των σύγχρονων και πολιτισμένων χωρών. Οι Ντογκόν έχουν ως αρχή και πυξίδα ένα άστρο που σε καμία περίπτωση δεν είναι ορατό δια γυμνού οφθαλμού και που πολύ δύσκολα εντοπίζεται ακόμα και με το τηλεσκόπιο.
Οι έρευνες για το άστρο αυτόεξασφάλισαν φωτογραφικό υλικό μετά το 1970. Οι Γάλλοι ανθρωπολόγοι που το 1930 επισκέφθηκαν τη φυλή έμειναν έκθαμβοι όταν οι Ντογκόν τους μίλησαν για το περίεργο φωτεινό ουράνιο σώμα που μόνο εκείνοι μπορούσαν να διακρίνουν, εξηγώντας τους ότι τις πληροφορίες πήραν από εξωγήινους επισκέπτες που ήρθαν από άγνωστο αστρικό σύστημα.
Η περιγραφή του συγκεκριμένου αστεριού οδήγησε τους αστρονόμους στο συμπέρασμα ότι επρόκειτο για τον Σείριο Β’ που οι άνθρωποι της φυλής αποκαλούσαν Πο Τολό
Το 1844 οι τότε αστρονόμοι παρατήρησαν ορισμένες ανωμαλίες στις κινήσεις του κυρίως αστεριού (Σείριου Α’) και υποπτεύθηκαν ότι μπορεί να υπάρχει και άστρο συνοδός, του οποίου η έλξη βαρύτητας πιθανόν να το επηρέαζε.
Γύρω στο 1862 και μετά από αρκετά χρόνια επίμονης έρευνας, άρχισε να διακρίνεται αμυδρά το δεύτερο αστέρι που ήταν όμως αρκετά πιο μικρό για να μπορεί να ασκεί έλξη στο μεγαλύτερο που είναι σε μέγεθος διπλάσιο από τον δικό μας ήλιο και τουλάχιστον 20 φορές πιο ακτινοβόλο.
Σήμερα γνωρίζουμε ότι ο Σείριος Β’ είναι ένας «Λευκός νάνος» που διαφέρει όμως από τα αστέρια της ίδιας κατηγορίας λόγω του ότι αν και μικροσκοπικός, είναι τόσο βαρύς που μπορεί να ασκεί έλξη βαρύτητας πάνω στον κυρίως Σείριο. Μάλιστα οι Ντογκόν ονομάζουν το άστρο Πο Τολό. Τολό σημαίνει στη διάλεκτο τους αστέρι και Πό ονομάζουν έναν εξαιρετικά μικρό σπόρο φυτού. Θέλουν με τη σύνθετη αυτή λέξη να δώσουν με τον πιο απλό και έντονο τρόπο, το στίγμα του. Ο Πο Τολό (Σείριος Β’) είναι για αυτούς το πιο μικροσκοπικό αστέρι αλλά παράλληλα και το πιο βαρύ. Τόσο βαρύ που ούτε όλα τα πλάσματα του κόσμου μαζί, δε μπορούν να το σηκώσουν. Το χρώμα του είναι λευκό και η τροχιά του ελλειπτική. Οι άνθρωποι της φυλής πιστεύουν ότι πραγματοποιεί μια περιστροφή γύρω από τον Σείριο κάθε 50 έτη και μάλιστα διοργανώνουν ειδική τελετή για να τιμήσουν τη μνήμη αυτού του γεγονότος.
:arrow: