Η Χουάρες είναι μια από τις μεγαλύτερες πόλεις του Μεξικού. Βρίσκεται στα σύνορα της χώρας με τις ΗΠΑ. Απέναντί της είναι το Ελ Πάσο. Όταν το 1994 υπογράφτηκε η Βορειοαμερικανική Συμφωνία Ελεύθερου Εμπορίου (NAFTA), στην Χουάρες εγκαταστάθηκαν πολλά αμερικανικά εργοστάσια συναρμολόγησης ή αλλιώς μακιλαδόρας. Έκτοτε, εκατοντάδες μετανάστες από όλο το Μεξικό συρρέουν καθημερινά στην πόλη αναζητώντας... μια θέση στον ήλιο της ελεύθερης αγοράς. Σήμερα, ο πληθυσμός της φτάνει το 1,5 εκατομμύριο. Ένα μεγάλο μέρος των κατοίκων της ζεί σε παράγκες, χωρίς νερό και ηλεκτρικό.
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, η Χουάρες είναι ένα από τα μεγαλύτερα κέντρα διακίνησης κοκαΐνης στην υφήλιο. Τόσο οι πολιτικές όσο και οι δικαστικές και διωκτικές Αρχές της, δείχνουν να ελέγχονται περισσότερο από το καρτέλ της κόκας απ' ότι από οποιονδήποτε άλλον.
Ταυτόχρονα, η Χουάρες είναι και ένας ιδιόμορφος "χώρος διασκέδασης" για τους γείτονες Αμερικανούς οι οποίοι τα Σαββατοκύριακα περνούν τα σύνορα επιδεικνύοντας μόνο την ταυτότητά τους για να διασκεδάσουν στα μπαρ και τα πορνεία της πόλης.
Δεν είναι όμως μόνο η διαφθορά και το εμπόριο ναρκωτικών που κάνουν καθημερινά τον περίπατό τους στους χωμάτινους δρόμους της πόλης.
Η Χουάρες είναι διεθνώς γνωστή ως "Η Πόλη Των Νεκρών Γυναικών".
Από το 1994 μέχρι σήμερα, εκατοντάδες νεαρές και όμορφες γυναίκες έχουν ανακαλυφθεί εκεί πεταμένες, θαμμένες και κατακρεουργημένες, χωρίς οι ένοχοι να έχουν συλληφθεί.
Μεγάλοι ροζ σταυροί αφιερωμένοι στη μνήμη των γυναικών αυτών υποδέχονται στην είσοδο της πόλης τους ταξιδιώτες. Και τους υπενθυμίζουν ότι η "δικαιοσύνη" είναι έννοια άγνωστη στον Μεξικάνικο Βορρά.
Οι παραγκουπόλεις της Χουάρες απέναντι στον πλούτο του Ελ Πάσο
Η Μεξικάνικη σαπουνόπερα... και το αμερικανικό πορνό
"Κανένας Δεν Είναι Παράνομος"
γράφει το σύνθημα.
Κι οι Μεξικανοί πηδάνε παράνομα τα σύνορα και
τρέχουν προς την Αμερική...
Την ώρα που η ανεργία μαστίζει ολόκληρo το Μεξικό, η Χουάρες είναι η μοναδική πόλη της χώρας όπου η προσφορά εργασίας συνεχώς αυξάνεται. Σύμφωνα με το πανεπιστήμιο της Πολιτείας, στην Χουάρες καταφτάνουν καθημερινά 600 άνθρωποι που ψάχνουν για δουλειά. Οι φτωχοί αυτοί μεξικανοί ζουν εξαθλιωμένοι σε φτωχικές συνοικίες, σε παραγκουπόλεις χωρίς πόσιμο νερό, αποχετεύσεις, τηλέφωνο, χωρίς πρόσβαση σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, ουσιαστικά πεταμένοι στην έρημο. Τα στοιχεία είναι αποκαλυπτικά: Σχεδόν 200.000 κάτοικοι δεν έχουν αποχέτευση, το 50% της πόλης δεν έχει άσφαλτο, πάνω από 3000 μπαρ λειτουργούν στην πόλη, ενώ τα σχολεία είναι μόνο 624...
Μια σύγχρονη γέφυρα ενώνει την Χουάρες με το Ελ Πάσο του Αμερικανικού Τέξας, ενώ ψηλοί τοίχοι και συρματοπλέγματα χωρίζουν τις δύο πόλεις.
Στην άλλη πλευρά των συνόρων ζουν οι ιδιοκτήτες και τα στελέχη των μακιλαδόρας. Εκεί κατοικεί το Αμερικανικό όνειρο. Συχνά, οι κάτοικοι των παραγκουπόλεων της Χουάρες πηδάνε τους φράχτες και προσπαθούν, ως παράνομοι οικονομικοί μετανάστες... να το αγγίξουν.
Φαντάζονται, ότι εκεί θα έχουν μια ζωή σαν αυτή που βλέπουν στις μεξικάνικες σαπουνόπερες. Αντιθέτως, οι Αμερικανοί κάτοικοι του Ελ Πάσο περνάνε "σαν κύριοι" κάθε Σαββατοκύριακο τα σύνορα επιδεικνύοντας μόνο την αστυνομική τους ταυτότητα για να διασκεδάσουν στα μπαρ και τα πορνεία της Χουάρες...
Και να ζήσουν ως ήρωες μιας αμερικάνικης ταινίας πορνό.
Η αδιαφορία που δείχνει η κυβέρνηση για τα προβλήματα του κόσμου, γεννάει με τη σειρά της ανασφάλεια, προβλήματα αλκοολισμού και ναρκωτικών. Πρόκειται άλλωστε για μια πόλη-πέρασμα των ναρκωτικών προς τις ΗΠΑ.
Αν και η επικρατέστερη αστυνομική θεωρία είναι αυτή που αποδίδει την διάπραξη των δολοφονιών στο καρτέλ των ναρκωτικών που έχει βάση του την Χουάρες, μια σειρά ακόμη από θεωρίες έχουν ανα καιρούς αναπτυχθεί. Άλλες από αυτές δείχνουν σοβαρές κι άλλες όχι και τόσο. Μερικές μπορείτε να διαβάσετε παρακάτω.
Οι βιαστές του Ελ Πάσο Μια... ακίνδυνη σωφρονιστική πολιτική;
Στο γειτονικό Ελ Πάσο των ΗΠΑ διαμένει ένας σημαντικός αριθμός ανθρώπων που έχουν καταδικαστεί για βιασμούς και -στα πλαίσια της σωφρονιστικής πολιτικής που εφαρμόζει η πολιτεία του Τέξας για την αναμόρφωση των σεξουαλικά επιτιθέμενων-, κυκλοφορούν σε κατάσταση ημι-ελευθερίας.
Το πρόγραμμα αυτό πραγματοποιείται σε τρεις πόλεις του Τέξας. Έτσι, το 2001 κατοικούσαν στο Ελ Πάσο 756 Αμερικανοί καταδικασμένοι για βιασμούς και το 2004, το αστυνομικό τμήμα δήλωνε ότι υπήρχαν 600 με 700.
Η θεωρία αυτή μπορεί ίσως να εξηγήσει την αγριότητα των εγκλημάτων. Άλλωστε τα αμέτρητα καμπαρέ της Χουάρες ανέκαθεν προσέλκυαν τουρίστες από τις ΗΠΑ. Και οι Αμερικανοί "πελάτες" περνάνε μαζικά κάθε Σαββατοκύριακο τα σύνορα επιδεικνύοντας μόνο την ταυτότητά τους.
Στις ΗΠΑ οδηγεί και ένα άλλο σενάριο. Σύμφωνα με αυτό στις δολοφονίες υπήρχε συμμετοχή στρατιωτών από το στρατόπεδο Φόρτμπλικς του Ελ Πάσο. Δεν υπάρχουν όμως στοιχεία που να οδηγούν στην επιβεβαίωση αυτών των θεωριών.
Είτε τα εγκλήματα οφείλονται στο καρτέλ της κόκας που βασιλεύει στην περιοχή (πράγμα που δείχνει αρκετά λογικό), είτε στις πορνοταινίες snuff, είτε στην ενδοοικογενειακή βία, είτε στους "βιαστές του Ελ Πάσο", είτε στο εμπόριο οργάνων, είτε ακόμη και σε έναν συνδυασμό όλων των παραπάνω... Η όποια απάντηση οφείλει να λάβει σοβαρά υπόψη της τις οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες που οδηγούν καθημερινά 600 άνεργους και φτωχούς μεξικανούς να φτάνουν στη Χουάρες αναζητώντας ένα μεροκάματο.
Η απαξίωση της ανθρώπινης ζωής δεν καθρεφτίζεται μόνο στον διεφθαρμένο αστυνομικό, τον "πουλημένο" δικαστή και την αδιάφορη πολιτεία.
Το οικονομικό σύστημα, που με αιχμή του την νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση των αγορών, μετράει δείκτες ανόδου παραγωγικότητας και επενδύσεων, ενώ ταυτόχρονα απαξιώνει τον άνθρωπο, χαμογελάει δείχνοντας τα καλογυαλισμένα του δόντια στη Χουάρες του Μεξικού.
Όταν το 1994 ξεκίνησε η εφαρμογή της NAFTA, της Βορειοαμερικανικής Συμφωνίας Ελευθέρου Εμπορίου, οι οπαδοί της πανηγύριζαν για την επικείμενη ανάπτυξη των αγορών, των επενδύσεων, της παραγωγικότητας...
Δέκα χρόνια μετά, στην εικόνα της Χουάρες, συμπυκνώνονται οι επιτυχίες των οικονομικών δεικτών: Ο αριθμός των εργοστασίων στο Μεξικό διπλασιάστηκε, δημιουργήθηκαν 1 εκατομμύριο νέες θέσεις εργασίας, οι εξαγωγές προς τις ΗΠΑ τριπλασιάστηκαν, οι ξένες επενδύσεις στο Μεξικό αυξήθηκαν... Τα νούμερα κέρδισαν.
Οι άνθρωποι όμως δείχνουν ηττημένοι: 20.000 μικρομεσαίες επιχειρήσεις αφανίστηκαν, 2 εκατομμύρια αγρότες έμειναν χωρίς γη, οι μισθοί στη βιομηχανία μειώθηκαν κατά 9%, η αγοραστική δύναμη κατά 18%.
Οι "επιτυχίες" αυτού του είδους οδηγούν στην δημιουργία (παραγκου)πόλεων σαν την Χουάρες. Νησίδων κρατικής και "ιδιωτικής" ασυδοσίας, φτώχιας, διαφθοράς και παρακμής όπου τα εμπορεύματα νόμιμα και παράνομα μετακινούνται ελεύθερα, ενώ οι άνθρωποι φοβούνται να περπατήσουν στο δρόμο.
Η λογική που υπερασπίζεται την ανάπτυξη των αριθμών, οφείλει να αναδείξει το θαύμα της Χουάρες...
Και των 450 τεράστιων, ροζ σταυρών που σε καλωσορίζουν στην είσοδό της...
ert.gr
μια λεξη μονο μου βγαινει...
[size=24][/size]απαραδεκτο!!!![/code]
Προβλήθηκε κάποιο βράδυ της Μ. Βδομάδας στην Νετ
και προκάλεσε πολλές αντιδράσεις..
Ναι Μπάλλαντ απάνθρωπο..
αλλα ειναι διπλα στην πορτα του πλανηταταρχιδα κ δεν μας παιρνει να ριξουν τα χημικα μας εκει..
βλεπεις αν τα ριξουν στην πορτα τους,θα λουστουν οι ιδιοι τις συνεπειες
κ καθε μορφη καρκινου...αν κ δεν μου αρεσει να μιλαω για πολιτικη,
η μονη λυση τελικα ειναι η αναρχια!!!
Στο όνομα ποιας δημοκρατίας γίνονται όλα μπάλαντ;;
είναι να απορεί κανείς...!!