Στις 15 Ιουλίου 1099 οι σταυροφόροι, κατέλαβαν την Ιερουσαλήμ και εξέλεξαν ως βασιλιά τον Γοδεφρείδο ντε Μπουγιόν. Ο Γοδεφρείδος αρνήθηκε να στεφθεί με χρυσό στέμμα εκεί όπου ο Ιησούς φόρεσε τον ακάνθινο στέφανο
και δέχθηκε μόνο τον τίτλο του επιτρόπου ( υπερασπιστή )
του Πανάγιου Τάφου.
Μετά τον θάνατο του ( 1100 ) οι σταυροφόροι ανακήρυξαν
ως βασιλιά της Ιερουσαλήμ τον αδερφό του Βαλδουίνο της
Βουλόνης. Η δύναμη που είχε απομείνει για την υπεράσπιση της πόλης αποτελείτο από 300 ιππότες και 1000 πεζούς στρατιώτες.
Η νίκη των σταυροφόρων προκάλεσε ενθουσιασμό στην χριστιανική Δύση και οδήγησε μεγάλο κύμα προσκυνητών από την Ευρώπη να επισκευτεί όχι μόνο τον Πανάγιο Τάφο αλλά και αμέτρητους ιερούς τόπους της Ιουδαίας και της Σαμάρειας. Οι προσκυνητές όμως δεχότες επιθέσεις των
Σαρακηνών και Βεδουίνων ληστών . Οι λιγοστές δυνάμεις του
Βαλδουίνου δεν επαρκούσαν για την αποτελεσματική προστασία τους, αφού φρουρούσαν τα στρατηγικά για τους
σταυροφόρους σημεία.
Τότε προέκυψε η ανάγκη δημιουργίας ενός στρατιωτικού θρησκευτικού τάγματος που θα συνόδευε τους προσκυνητές στο δρόμο ανάμεσα στην Χάιφα και στην Καισαρεία αλλά και θα βοηθούσε τον βασιλιά της Ιερουσαλήμ. Τη σημαντική αυτή αποστολή ανέλαβαν 9 ιππότες με επικεφαλής το Ούγκο Ντε Παγιέν που ήταν Γάλλος ευγενής από την Καμπανία. Οι ιππότες αυτοί έδωσαν όρκους πενίας, αγνότητας και υπακοής ενώπιον του Λατίνου πατριάρχη Ιεροσολύμων. Ο Βασιλιάς Βαλδαουίνος Β΄τους πρόσφερε κατάλυμα στο ίδιο του το παλάτι, τον Ναό της Παρθένου τον οποίο έκτισε ο Ιουστιανός και μετέπειτα μεταβλήθηκε σε τζαμί ( γνωστό και ως Αλ - ακσάς ) . Όταν όμως απελευθερώθηκε η Ιερουσαλήμ καθαγιάστηκε και μετατράπηκε σε πριγκηπική κατοικία. Στο χώρο αυτό λέγεται ότι ήταν κτισμένος ο Ναός του Σολομώντα.
Καθοριστική για ανάπτυξη του τάγματος υπήρξε η Σύνοδος της Τρουά η οποία έδωσε στο τάγμα τον Κανόνα διαβίωσης των μελών του.
Σύμφωνα με τον Κανόνα κυρίαρχη θέση στο τάγμα είχαν οι ιππότες οι οποίοι έπρεπε να κατάγονται από την τάξη των ευγενών. Φορούσαν λευκό μανδύα που συμβόλιζε την αγνότητα και την πλήρη εγκράτεια. Αργότερα προσθέθηκε ένας κόκκινος σταυρός στο αριστερό μέρος του μανδύα, μπροστά στην καρδιά, που συμβόλιζε τα μαρτύρια του Χριστού.
Ο Κανόνας προέβλεπε και ποινές για τους ιππότες όταν υπέπεπταν σε ορισμένα παραπτώματα που έφθαναν ως και την παραπομπή τους από το Τάγμα.
Για την είσοδο στο Τάγμα το κάθε νέος μέλος έπρεπε να υποστεί μια τελουργία μύησης.
Την χρήση βίας την δικαιολογούσαν ως ανάγκη υπεράσπισης των Αγίων Τόπων από τους άπιστους.
Στην κορυφή της Ιεραρχίας ήταν ο μέγας Μάγιστρος όπου υπαγόταν οι επαρχίες της Τρίπολης , Αντιόχειας και Ιερουσαλήμ, η οποία ήταν και έδρα των ιπποτών.
Ιδιαίτερη σημασία για το Τάγμα είχε η λατρεία της Παναγιάς προς τιμή της οποίας είχε και άλλωστε ιδρυθεί.
Τα προνόμοια του Τάγματος διευρύνθηκαν σημαντικά με μια βούλα
του Πάπα Ιννοκέντιου Β' που δημοσιεύτηκε το 1139. Το διάταγμα αυτό
αποκαλούσε τους Ναίτες '' πραγματικούς Ισραηλίτες''
Σύμφωνα με το διάταγμα το Τάγμα υπαγόταν κατευθίαν στον Πάπα, και
απαλλασσόταν από την υποχρέωση να καταβάλλουν τον φόρο της δεκάτης.
Ακόμη το Τάγμα μπορούσε να διατηρήσει τα δικά του παρεκλήσια, κοιμητήρια, εκκλησίες, νεκροταφία. Είχαν τεθεί υπό την σκέπη της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας.
Πολύ γρήγορα απόκτησαν οικονομική δύναμη.
Έχοντας απαρνηθεί τις απολαύσεις της ζωής αντιμετώπιζαν τον θάνατο
με προκλητική αδιαφορία. Ήταν ο τρόμος των εχθρών του Χριστού
αλλά και ευγενικοί στους φίλους του.
(http://www.a33.gr/album_pic.php?pic_id=3557)
Kαι λίγα λόγια για το τέλος τους.
Το 12ο αιώνα οι Ναίτες κατείχαν μεγάλες εκτάσεις γης, περιουσίες,λιμάνια και στόλους.Διακινούσαν (με το αζημίωτο) κεφάλαια τρίτων,μάλιστα για να μην διακινδυνεύουν ιδιαίτερα,άρχισαν να εκδίδουν προσωπικά σημειώματα με τα οποιά έδιναν την εντολή ο ένας στον άλλο να πληρώσουν το διακινούμενο ποσό στον παραλήπτη του (υπήρξαν εφευρέτες της ..επιταγής!)Το Τάγμα είχε πλέον τέτοια περιουσία που δάνειζε χρήματα σε ευγενείς και βασιλιάδες.Το 1291 χάνουν και τον τελευταίο οχηρό των Χριστιανών στους Αγιους Τόπους.Οι Ναίτες είχαν ήδη μεταφέρει το κέντρο βάρους της δύναμής τους στην Παλαιστίνη,στην Ευρώπη και ιδιαίτερα στην Γαλλία,βασιλιάς της οποίας τότε ήταν ο Φίλιππος IV,αλλιώς γνωστός ως Φίλιππος ο Ωραίος καταχρεωμένος στους Ναίτες,ζηλεύοντας την δημοτικότητά τους και εποφθαλμιώντας την περιουσία τους σε συνεργασία με το Πάπα της Ρώμης Κλλιμέντιο Ε΄αποφάσισε να καταστρέψει το Τάγμα του Ναού και να ιδιοποιηθεί τους θησαυρούς του.(σημ. ο Πάπας Κλιμέντιος χρωστούσε την εκλογή του στον Παπικό θρόνο στον Φίλιππο IV)
Στίς 13/10/1312 ο Φίλιππος κατηγόρησε τους Ναίτες ως αιρετικούς και διέταξε την σύλληψή τους.Στα 7 χρόνια των διώξεων που ακολούθησαν συνελήφθησαν τα περισσότερα μέλη του Τάγματος στη Γαλλία και καταδικάστηκαν σε θάνατο ύστερα παο πρόχειρες ιεροεξεταστικές δίκες (εδώ βοήθησε ο Πάπας). Ο τελευταίος Μάγιστρος του Τάγματος Ζακ Ντε Μολέ φυλακίστηκε για πεντέμισι χρόνια και μετά κάηκε στην πυρά στις 18/3/1314 με προσωπική εντολή του βασιλιά της Γαλλίας.
Στο σήμερα
Η Ναιτική παράδοση ισχυρίζεται ότι διδάσκει την ουσία της κοινής κληρονομιάς της ανθρώπινης πνευματικής εμπειρίας.Αυτή η πνευματική γνώση αποτελεί και τον εσωτερικό κύκλο της Ναιτικής παράδοσης που έχει διασωθεί ως τις μέρες μας. Το σημερινό Τάγμα των Ναιτών Ιπποτών είναι μία απο τις εκδηλώσεις του Τάγματος του Ναού.Οι σύγχονοι Ναίτες προσπαθούν να αναβιώσουν την παράδοση των προγόνων τους πιστεύοντας ότι αποτελεί κεφαλαιώδες μνημείο της ανθρώπινης ιστορίας. Αποκαλούν αυτή την προσπάθεια ¨¨Αναγέννηση του Τάγματος¨¨.
Για σας και απο μενα.
Ειδα την ταινια του Σκωτ :To Βασιλειο των Ουρανων ,που αυτη την περιοδο,παρουσιαζεται σε διαφορους κινηματογραφους της Αθηνας.
Αφορα την περιοδο των Σταυροφοριων και μεσα απο αυτη εμφανιζονται και οι Ναιτες ιπποτες.
Θεωρω οτι ειναι μια ταινια ,που αναπαριστα τα δεδομενα της εποχης της με τον καλυτερο τροπο.Οι σκηνες εναλλασονται πολυ γρηγορα και ο θεατης ειναι παντα σε εγρηγορση.
Εφυγα με πολυ καλες εντυπωσεις.
fortune.
fortune
Υπάρχουν πολλές μελέτες για τους Ναϊτες και θεωρώ πως ό,τι γράφτηκε εδώ είναι μόνον μια επιφανιακή προσέγγιση. Επίσης επιφανιακή (όπως συνηθίζουν) ειναι και η ταινία. Η δράση σκεπάζει πολλά στοιχεία παραπληροφόρησης που ή απο άγνοια ή απο σεναριακό συμφέρον παρουσιάζονται στην ταινία. Κανένας δεν είναι σε θέση να ισχυρίζεται πως κατέχει το θέμα.Ο χρόνος και οι ΄΄ανάγκες΄΄ αλλάζουν κατά πολύ την πραγματική ιστορία, πόσο δε άλλωστε όταν καταπιάνετε με θέματα που ΄΄καίνε΄΄ ιστορικούς και πανίσχυρους θεσμούς.
Παράθεση από: "chriastina"fortune
Υπάρχουν πολλές μελέτες για τους Ναϊτες και θεωρώ πως ό,τι γράφτηκε εδώ είναι μόνον μια επιφανιακή προσέγγιση. Επίσης επιφανιακή (όπως συνηθίζουν) ειναι και η ταινία. Η δράση σκεπάζει πολλά στοιχεία παραπληροφόρησης που ή απο άγνοια ή απο σεναριακό συμφέρον παρουσιάζονται στην ταινία. Κανένας δεν είναι σε θέση να ισχυρίζεται πως κατέχει το θέμα.Ο χρόνος και οι ΄΄ανάγκες΄΄ αλλάζουν κατά πολύ την πραγματική ιστορία, πόσο δε άλλωστε όταν καταπιάνετε με θέματα που ΄΄καίνε΄΄ ιστορικούς και πανίσχυρους θεσμούς.
Chriastina
Αναπαρασταση δεδομενων εποχης για μενα, σημαινει, οτιδηποτε υπαρχει για την συγκεκριμενη εποχη και αφορα κοινωνικα,πολιτισμικα,οικονομικα,ηθη και εθιμα και οποια αλλα δεδομενα συνθετουν την εκαστοτε περιοδο ,οσο πιο αντιπροσωπευτικα γινεται και με βαση το τι στοιχεια εχουν φτασει στις μερες μας για εκεινη την περιοδο.
Καποια απο αυτα ειναι σιγουρο οτι δεν ειναι 100% πραγματικα γιατι πολυ απλα υπεισερχονται δυο τουλαχιστον παραγοντες ,που ειναι ικανοι να διαφοροποιησουν τα παντα.
Και βεβαια μιλαω για το υποκειμενισμο του γραφοντα για την συγκεκριμενη περιοδο ,αλλα και για τον παραγοντα χρονο ,που μεσολαβει μεταξυ της εποχης ,που μελεταμε ,εως τις μερες εκεινες ,που η μελετη πραγματοποιειται.
Μπορει πολλα στοιχεια να εχουν παραπεσει η να εχουν παραποιηθει ,αποκρυφτει ,λογοκριθει ,κλαπει κτλ και παντα αναλογα με τα συμφεροντα ,που επικρατουν.
Οσο ποιο μακρινη η περιοδος ,τοσο πιθανα ,πιο πολλα παραποιημενα δεδομενα.
Αυτο ,ομως δεν σημαινει οτι και θα παψουμε να βλεπουμε ,γραφουμε,ακουμε ,σκεφτομαστε ,μιλαμε.Ουτε και εσυ βεβαια θα επρεπε να σταματησεις να γραφεις εδω ,επειδη πιθανα,τα δεδομενα σου στηριζονται σε γραφηματα αλλων.
Η αληθεια για μενα ειναι ενα δεντρο με πολλα κλαδια.Εξαρταται παντα απο τις εμπειριες ,που εχει ο καθενας .Αναλογα με αυτες, θα διαλεξει και κλαδι.....Σκεψου για παραδειγμα δυο χωρες ,που για καποιους λογους ερχονται σε εμπολεμη κατασταση.Οι ιερεις και των δυο χωρων θα προσευχηθουν για την νικηφοφο πορεια των λαων τους και θα ευλογησουν τα οπλα των στρατιωτων τους, ωστε εκεινα να ειναι ,που θα κερδισουν τον πολεμο.Ο καθενας τους λοιπον πιστευει την δικη του αληθεια ,που ειναι οτι η δυναμη ,που προσευχονται , θα ειναι με τη δικη τους πλευρα.Η αληθεια ομως ,για εναν τριτο παρατηρητη ειναι ,οτι η ειρηνη ειναι το πολυτιμοτερο αγαθο και δεν πρεπει να γινεται πολεμος....
Οταν απο την αλλη παμε στον κινηματογραφο ,ειναι στιγμες ,που αποζηταμε καποια ευχαριστηση η καποια ξεκουραση νοητικη κυριως.
Η εικονα ειναι εκεινη λοιπον ,που ειναι πολυ σημαντικη για μας και το υφος της ταινιας.Αλλες φορες παλι ,αν προκειται για ταινια ψυχογραφικου χαρακτηρα ,αλλοι ειναι οι παραγοντες ,που παιζουν τον ρολο τους ,για να την χαρακτηρησουμε καλη.
Ειναι δεδομενο οτι πολλα πραγματα ,που μας σερβιρονται απο οπουδηποτε ,ειναι πολυ διαφορετικα απο οσο παρουσιαζονται.Εδω ομως υπεισερχεται η κριση και η λογικη του καθενος, η ικανοτητα της διακρισης δηλαδη ,που μας διαφοροποιει απο τις αλλες κατωτερες μορφες συνειδητοτητας του πλανητη...Διαλεγεις και παιρνεις....
Φιλικα
fortune.
Σε λιγότερο από δύο αιώνες γύρω στους 20,000 Ναίτες Ιππότες και
οπλίτες χάθηκαν στον πόλεμο.
Στις 28 Μαϊου 1231 παρά την ηρωική αντίσταση των Ναιτών
η Άκκρα καταλήφθηκε από τους Μουσουλμάνους. Έτσι για πρώτη φορά
μετά τα 200 χρόνια οι Άγιοι Τόποι είχαν εκκενωθεί από τις Χριστιανικές
δυνάμεις.
Όσες προσπάθειες και αν έκανε ο Μέγας Μάγιστρος Ιάκωβος Ντε Μολάι
για εκκλήσεις βοηθείας για την ανάκτηση των Αγίων Τόπων, έπεσαν στο κενό. Ο Φίλιππος ο Ωραίος Βασιλιάς την Γαλλίας λόγω των οικονομικών προβλημάτων της χώρας του, καλοέβλεπε των πλούτο των Ναιτών
και έτσι άρχισε μια προσπάθεια συκοφαντίας.
Η μνησικακία του βασιλιά τροφοδοτήθηκε από το γεγονός ότι το 1305
είχε απορρηφθεί η αίτηση του από το τάγμα των Ναιτών.
Έτσι συνελήφθηκαν, βασανίστηκαν, άλλοι πέθαναν και άλλοι αυτοκτόνησαν. Εξαναγκάστηκαν να αποδεχθούν πολλές κατηγορίες:
άρνηση του Χριστού, πτύσιμο Σταυρού, σχέσεις ομοφυλικές και λατρεία
του Μπαθομέτ.
Μέσα σε κλίμα αναστρέψιμο ο Πάπας Κλήμης ο Ε' στις 3 Απριλίου του 1312
κατήργησε το Τάγμα.
Η πορεία του Τάγματος προσέλαβε λόγω κάποιων ερευνητών και μυθικές διαστάσεις.
Να μια άλλη ερμηνεία τους..
Το Τάγμα ιδρύθηκε από μια άλλη οργάνωση που ονομαζόταν
Τάγμα της Σιών. Ο Γοδεφρείδος Ντε Μπουγιόν που στέγασε το Τάγμα της Σιών σε ένα αββαείο στο όρος Σιών, δεν εξελέγη τυχαία βασιλιάς της Ιερουσαλήμ. Ήταν εξ αίματος απόγονος του Ιησού.
Οι Ναίτες είχαν σταλεί στους Αγίους Τόπους με σκοπό να ανακαλύψουν
ορισμένα μυστικά. Υποστηριζόταν ότι το Άγιο Δισκοπότηρο, φύλακες του
οποίου ορίστηκαν οι Ναίτες Ιππότες, συμβολίζει το βασιλικό αίμα
και την εξ αίματος διαδοχή του Ιησού και της Μαγδαληνής από τον γάμο
των οποίων προήλθαν απόγονοι....
Σύμφωνα με αυτούς δεν πέθανε στον Σταυρό αλλά για να αποφύγει
την σύλληψη από τους Ρωμαίους έστειλε την Μαγδαληνή και τα τέκνα τους
στην Γαλατία.
fortune
χθες είδα το αναζητώντας τον χαμένο θησαυρό
και έγινε μια αναφορά στους Ναίτες
την ταινία που λες, όταν με το καλό έρθει και από τα μέρη μου
θα την δω..
Ιακωβος Ντε Μολαι, επι της πυρας
"Καθ ην στιγμην ανερχομαι επι της πυρας εγκαλω σε Κλημη,
εντος 40 ημερων και σε Φιλιππε εντος ενος ετους, προ του
δικαστηριου του Κριτου απαντων ημων.
Ευσπλαχνισθητι μου Κυριε και ποιησον δικαιοσυνην."
Ο αφορισμός του λένε ότι έπιασε
Ο Φίλιππος, ο Πάπας και ο γιος του Φιλίππου
μέσα στον χρόνο πέθαναν
(http://www.a33.gr/album_pic.php?pic_id=3896)
Νόμισμα της εποχής των Ναϊτών
(http://www.a33.gr/album_pic.php?pic_id=3895)
Ατμα ,
Το κυνηγοι του χαμενου θησαυρου το ειδα και εγω.Αναλαφρο και περιπετειωδες.Θαρρω πως αξιζε τα λεφτα του.Τουλαχιστον για οσους αρεσκονται να βλεπουν ταινειες με τετοιο περιεχομενο, θεωρω οτι τους αποζημιωσε απ ολες τις αποψεις.
fortune
Παράθεση από: "fortune"Ατμα ,
Το κυνηγοι του χαμενου θησαυρου το ειδα και εγω.Αναλαφρο και περιπετειωδες.Θαρρω πως αξιζε τα λεφτα του.Τουλαχιστον για οσους αρεσκονται να βλεπουν ταινειες με τετοιο περιεχομενο, θεωρω οτι τους αποζημιωσε απ ολες τις αποψεις.
fortune
Κοίτα και στον Κώδικα ντα βίντσι γίνετε αναφορά
και σε διάφορα άλλα έργα ή ταινίες
αλλά πως να το πω
δεν είναι καθ'αυτού για τους Ναίτες, εμπλέκονται και άλλα...
Η ιστορία των Ιπποτών του Ναού και κυρίως ο τρόπος με τον οποίο τερματίστηκε η ύπαρξη του τάγματος, έχουν δώσει τροφή σε μια σειρά από θεωρίες. Σύμφωνα με τις θεωρίες αυτές, η δύναμη και η επιρροή των Ναϊτών πρέπει να οφειλόταν και σε κάποια άλλη παράμετρο πέραν αυτών που ήδη αναφέρθησαν.
Μία από αυτές τις θεωρίες υποστηρίζει ότι οι Ναΐτες, κατά τη διάρκεια του στρατωνισμού τους στο μέρος όπου βρισκόταν ο Ναός του Σολόμωντα, κατόρθωσαν να ανακαλύψουν την Κιβωτό της Διαθήκης, σε μια κρύπτη, κάτω από τη γη.
Η Κιβωτός αποτελούσε το "θησαυρό" των Ναϊτών που συχνά αναφέρεται σε διάφορα κείμενα της εποχής, αλλά και ιστορικά βιβλία που έχουν γραφτεί για το τάγμα.
Η κατοχή αυτού του κειμηλίου αποτελούσε και την πραγματική πηγή της δύναμής τους, καθώς κατείχαν τον ίδιο το "Λόγο του Θεού". Μετά την αποχώρηση από τους Άγιους Τόπους η Κιβωτός φυλασσόταν στο Παρίσι και φυγαδεύτηκε μόλις την τελευταία στιγμή πριν τη σύλληψή τους από το Βασιλιά Φίλιππο, προς άγνωστη κατεύθυνση.
Ο Φίλιππος και ο Πάπας στην πραγματικότητα επεδίωκαν την αφαίρεση της Κιβωτού από τους Ναίτες και τα βασανιστήρια που ακολούθησαν τις συλλήψεις αποσκοπούσαν στην αποκάλυψη του τόπου μεταφοράς της Κιβωτού.
Όμως ποτέ δεν κατόρθωσαν να το μάθουν και η Κιβωτός παραμένει μέχρι σήμερα είτε ξεχασμένη στο μέρος όπου οδηγήθηκε όταν φυγαδεύτηκε από το Παρίσι, είτε υπό την προστασία ενός κλάδου των Ναϊτών που έχει παραμείνει ενεργός όλα αυτά τα χρόνια, με μόνη αποστολή τη φύλαξη του ιερού κειμηλίου.
Μια άλλη θεωρία αντικαθιστά την Κιβωτό με το Ιερό Δισκοπότηρο, ενώ μια τρίτη θεωρία, ίσως η πιο συναρπαστική από όλες, θέλει τους Ναΐτες κατόχους και θεματοφύλακες ενός συγκλονιστικού μυστικού. Κατά μία εκδοχή το μυστικό αυτό τους μεταβιβάστηκε και ίσως η φύλαξή του απετέλεσε και το βασικό λόγο της ίδρυσης του τάγματος, ενώ κατά μία άλλη περιήλθε στην κατοχή τους μέσω της ανακάλυψης αρχαίων κειμένων όταν αυτοί βρισκόντουσαν στην Ιερουσαλήμ.
Η θεωρία αυτή στηρίζεται σε διάφορες αναφορές των λεγόμενων Γνωστικών ή Απόκρυφων Ευαγγελίων της Καινής Διαθήκης (κειμένων τα οποία για διάφορους λόγους δεν εντάχθηκαν στους κανόνα της Καινής Διαθήκης) και κυρίως αυτό του Φιλίππου.
Σύμφωνα με τη θεωρία αυτή από αυτά τα γραπτά προκύπτει ότι ο Χριστός και η Μαρία η Μαγδαληνή ήταν στην πραγματικότητα ανδρόγυνο και είχαν σαρκικές σχέσεις. Αυτή η άποψη έχει εκφραστεί αρκετές φορές, όμως η συγκεκριμένη θεωρία προχωρά ένα βήμα πιο πέρα.
Καρπός του γάμου τους ήταν μία κόρη, η Σάρα, η οποία κυοφορούταν την εποχή της σταύρωσης του Χριστού. Σύμφωνα με τον κανόνα της Καινής Διαθήκης, μετά το θάνατο του Χριστού η Μαρία η Μαγδαληνή αποσύρθηκε από τα εγκόσμια, ασκητεύοντας σε μια σπηλιά, όπου και παρέμεινε μέχρι το θάνατό της. Σύμφωνα με την εν λόγω θεωρία, η έγκυος Μαρία έφυγε από την Παλαιστίνη και ταξίδεψε μέχρι τη Γαλατία, όπου και τελικά γέννησε τη Σάρα.
Ως απευθείας απόγονοι του Χριστού και της Μαρίας φέρονται οι πρώτοι Βασιλιάδες της Γαλλίας, η δυναστεία των Μεροβίγγειων, οι οποίοι έμειναν στην εξουσία από τον 5ο , μέχρι τα μέσα του 8ου αιώνα μ.Χ., όταν έδωσαν τη θέση τους στη δυναστεία των Καρολιδών. Όμως η γραμμή αίματος των Μεροβίγγειων διατηρήθηκε.
Οι Ναΐτες ήταν αφενός προστάτες της γραμμής αίματος του Χριστού, δηλαδή των απογόνων των Μεροβίγγειων και αφετέρου θεματοφύλακες του μυστικού, κατέχοντας εκείνα τα αρχαία κείμενα, πολύ πιο σαφή από τα Γνωστικά Ευαγγέλια, που το κατέγραφαν. Η επιχείρηση εκκαθάρισης των Ναϊτών οργανώθηκε από εκείνες τις δύο εξουσίες τις οποίες απειλούσε η γνώση του μυστικού. Τη κοσμική εξουσία του Βασιλιά της Γαλλίας ο οποίος πιθανώς θα κινδύνευε από κάποιον απόγονο των Μεροβίγγειων και την πνευματική εξουσία του Πάπα καθώς απειλούταν η ίδια η βάση του θρησκευτικού δόγματος.
Τα βασανιστήρια αποσκοπούσαν στην αποκάλυψη τόσο της ταυτότητας των απογόνων του Χριστού και των Μεροβίγγειων, όσο και των κειμένων που περιείχαν τις αποδείξεις.
Η θεωρία τελειώνει με την εκτίμηση ότι και τα δύο μυστικά των Ναϊτών παρέμειναν ασφαλή, στη φύλαξη κάποιου κλάδου του τάγματος που συνέχισε να υφίσταται, με πολύ λιγότερα μέλη και χωρίς ποτέ να εκδηλώνει την ύπαρξή του. Τα δύο μυστικά υπάρχουν ακόμα και σήμερα. Κάποιος ή κάποιοι απευθείας απόγονοι του Χριστού ζουν κάπου ανάμεσά μας και σε κάποια κρύπτη βρίσκονται κρυμμένα τα αρχαία κείμενα που καταγράφουν την άγνωστη ιστορία του Υιού του Θεού.
Το όνομα των Ναϊτών έχει εμπλακεί και στην υπόθεση της περίφημης Σινδόνης του Τορίνο, του κομματιού υφάσματος το οποίο φέρεται να είναι το σάβανο του Χριστού.
Κατά μία εκδοχή, η Σινδόνη έφτασε στα χέρια των Ναϊτών κατά τη διάρκεια της Άλωσης της Κωνσταντινούπολης από τους σταυροφόρους το 1204, στην οποία συμμετείχε και το τάγμα. Λέγεται πώς η πρώτη δημόσια εμφάνιση της Σινδόνης έγινε το 1357, όταν η οικογένεια του Geoffrey de Charney, του ιππότη που κάηκε μαζί με το de Molay στο Παρίσι, την εξέθεσε στο κοινό για προσκύνημα.
Η επόμενη φορά που θα εκτεθεί η Σινδόνη στα μάτια του κοινού από το
Βατικανό θα ναι το 2025.
Οι προσπάθειες χρονολόγησης με άνθρακα 14 που διενεργήθηκαν από τρία ανεξάρτητα ακαδημαϊκά ιδρύματα, υπό την εποπτεία της Καθολικής Εκκλησίας, στα τέλη της δεκαετίας του 1980 κατέδειξαν ως πιθανή χρονολογία παραγωγής του υφάσματος τα τέλη του 13ου αιώνα μ.Χ., γεγονός που οδήγησε κάποιους στη, μάλλον αυθαίρετη υπόθεση, ότι ο άνθρωπος τα χαρακτηριστικά του οποίου έχουν αποτυπωθεί στη Σινδόνη δεν είναι άλλος από τον de Molay, την περίοδο των βασανισμών του από τους ιεροεξεταστές. Σε κάθε περίπτωση, τα περισσότερα στοιχεία των εξετάσεων στις οποίες έχει υποβληθεί η Σινδόνη οδηγούν στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για κατασκευασμένη απάτη.
Σχετικά με το συγκεκριμένο άρθρο - κατεβατό...
είναι αναμφισβήτητη η γοητεία που ασκεί η πιθανότητα της ύπαρξης κάποιου μεγάλου μυστικού, κάποιας άγνωστης ιστορίας στα θεμέλια του Χριστιανισμού, ή και της ανθρώπινης ιστορίας στο σύνολό της.
Είναι άραγε απλά και μόνο η εκδήλωση της εξερευνητικής φύσης του ανθρώπου, της ανάγκης για γνώση, ή με κάποιο παράξενο τρόπο ξέρουμε ότι υπάρχει κάποιο ή κάποια χαμένα κομμάτια της ιστορίας μας και προσμένουμε την αποκάλυψή τους.