ΧΕΙΜΩΝΑΣ
Ο χειμώνας είν' αγόρι μ' ένα αδέξιο πανωφόρι
που γυρνάει τις νύχτες και μεθάει.
Ανταμώνει τις νυφάδες στων σπιτιών τις καμινάδες,
ξενιτεύεται μεσ' τα φιλιά.
Τις νυφάδες ξελογιάζει στο χορό τις δοκιμάζει,
ψάχνει εκείνη ήλιο που έχει, τον απρίλη που ν' αντέχει.
Ο χειμώνας είν' αγόρι, θέλει τη λευκή την κόρη
το γοβάκι να ταιριάξει, τη χιονάτη του ν' αρπάξει.
Ο χειμώνας ψάχνει φίλη, μα φοβάται τον απρίλη
και ζητάει απ' τις νεράϊδες
να του βρουν κι άλλες νυφάδες.
Μην του λέτε για αγάπη μόνο ψάξτε τη χιονάτη
που 'χει τατουάζ στην πλάτη
έναν ήλιο για προστάτη.
Μη μιλάτε του χειμώνα μόνο βρείτε του κρυψώνα,
η νυφάδα του θα λιώσει λίγο πριν να ξημερώσει.
Μη μιλάτε του χειμώνα.
ΙΔΙΑΖΟΝΤΩΣ
Ιδιαζόντως ευφυής
και τρυφερός σαν εραστής
στα λάθη πάντα συνεπής
ο πιο καλός ο μαθητής
Κοινωνικά διαπρεπής
στον πειρασμό επιρρεπής
με σιγουριά ανασφαλής
ένας νορμάλ σχιζοφρενής
Ιδιαζόντως ευφυής
και μανiωδης στοχαστής
μιας υψηλής αισθητικής
Πειραϊκής Πατραϊκής
Βαθύτατα εσωστρεφής
γεμάτος ίχνη ένοχης
μες τη χαρά μου δυστυχής
κομπλεξικός εκ γενετής
Γι' αυτό και συ παρατά με
κολύμπα να σωθείς
παίξε σε κάτι σίγουρο
ν' αποκατασταθείς
Γι' αυτό και συ παρατά με
κολύμπα να σωθώ
γιατί είμαι είδος σπάνιο
μην εξαφανιστώ
Ιδιαζόντως ευφυής
κι ιδεολόγος παρακμής
περήφανα εγωιστής
στο κάτω κάτω της γραφής
Ιδιαζόντως ευφυής
και εραστής περιωπής
με επιδόσεις αντοχής
άντε μετά να αντισταθείς
Ιδιαζόντως ευφυής
μάλλον σπουδαίος γόνος
Ιδιαζόντως πληκτικός
κι ιδιαζόντως μόνος
ΑΣΕ ΜΕ ΝΑ ΚΑΝΩ ΛΑΘΟΣ
Άσε με να κάνω λάθος μη μου λες πως είναι ντροπή
άσε με να βρω μονάχος ποιό το τέλος, ποιά η αρχή
άσε με μονάχο μου να νιώσω την ουσία μέσα σε όλα που 'χεις πει
αν αντίρρηση μου φέρεις, θα θυμώσω και το ξέρεις
αν με χάσεις αιτία θα είσαι εσύ
Άσε με να κάνω λάθος άσε με να κουραστώ
άσε με να 'ρθω μονάχος και συγνώμη να σου πω
έχω μπόλικο καιρό να κοροϊδεύω
κάθε λέξη κάθε έννοια και σκοπό
έχω όρεξη πολύ να αλητεύω
κι ας μη ξέρω για τι ψάχνω ή τι θα βρω
Μη μου λες για εξερευνήσεις και για χώρες μακρινές
μη μου λες για κατακτήσεις και για μαζικές δομές
πες μου μόνο πώς περνούν την νύχτα
με δυο φίλους σ' ένα υπόγειο σκυφτό
η σειρήνα πάνω ουρλιάζει και η σύριγγα αδειάζει
και το αίμα χύνεται ζεστό
Άσε με να κάνω λάθος άσε με να δω καλά
άσε με δω μονάχος τι μου παίρνει τα μυαλά
άσε με να σου σφυρίξω στο σκοτάδι
ένα γνώριμο παλιό σκοπό
άσε με να σου γεμίσω κάποιο βράδυ
τα κενά με μουσική rock 'n' roll που συμπαθώ
Άσε με να κάνω λάθος, μη παριστάνεις το Θεό
δε μ' αρέσουν οι σωτήρες, δε γουστάρω να σωθώ
δεν πειράζει αν μετά θα μετανιώσω
δεν τρέχει τίποτα αν διπλά θα κουραστώ
δε με νοιάζει απαγοήτευση αν νιώσω
αφού ξέρω πως έπαιξα κι εγώ
ΝΑ ΜΕ ΚΡΑΤΑΣ
Κλείσε με μέσα στο μικρό σου το τσαντάκι
με το κραγιόν και το παλιό σου καθρεφτάκι
κάνε με λέξεις σ’ ένα πρόχειρο μπλοκάκι
οι σημειώσεις σου να γίνουνε στιχάκι
Να είμαι ήχος στη παλιά σου κιθάρα
μέσα στη τσέπη τα κλειδιά και τα τσιγάρα
να 'μαι σε εκείνα που σ’ αρέσουν και αγγίζεις
μέσα σ’ όλα που προσέχεις και φροντίζεις
Κάνε με χρώμα που τα χείλη σου φιλάει
να 'μαι κόκκινο πιο πολύ σου πάει
βάλε με χάντρα στο λαιμό να σε φυλάει
μάτι κακό να μην σε ακουμπάει
Μέσα σ’ όλα να με ζητάς
και όπου με βρίσκεις να με κρατάς
βάλε με ρούχο μες το κρύο
κι όταν τρομάζεις
να σου λέω είμαστε δύο
Αντέχω
Πήρες τις νύχτες σου τις καληνύχτες σου
χάθηκες μέσ' τη βροχή
άφησες μια φωτογραφία για να μιλάμε μαζί
ότι παράτησες ειν' όπως τ άφησες
όλα είναι ίδια εδώ
όλα βουλιάζουνε
πάντα στον ίδιο σκοπό
κι εγώ ακόμα εδώ.
Γύρω μου πρόσωπα κρύα κι απρόσωπα
απελπισμένες σιωπές
χάρτινα άσματα ροκ αποσπάσματα
απεγνωσμένες φωνές
βράδια ανόητα πάντα αυτονόητα
χάνονται μέσ' τον καπνό
όνειρα ήπια χρόνια ερείπια
πάντα στον ίδιο σκοπό
κι εγώ ακόμα εδώ.
Αντέχω ακόμα μάτια μου
Αντέχω
Σε σένα ελπίζω μάτια μου
Μόνο εσένα έχω
Αντέχω ακόμα μάτια μου
Αντέχω
Μόνο για σένα μάτια μου
Μόνο για σένα αντέχω
Έρωτες διάφοροι μόνοι κι αδιάφοροι
σέρνονται δίχως μιλιά
η εγκατάλειψη σε επανάληψη
μια ιστορία παλιά
όλα είναι γνώριμα ίδια κι ανώριμα
πότε θα φύγω από δω
όλα τελειώνουνε όλα παγώνουνε
πάντα στο ίδιο σκοπό
κι εγώ ακόμα εδώ
Γι' αυτό κρύψου
Ετσι κι αλλιώς τα ήξερα όλα
και νάτο μπροστά μου αυτό που φοβόμουνα
σε είδα σφιχτά τα χέρια του κράταγες
κι εγώ στη γωνιά σαν κλέφτης κρυβόμουνα
Γι' αυτό κρύψου να μη σε ξαναδώ
στο λάθος δεν μπορώ να αντισταθώ
προσπάθησε να μη σε ξαναδώ
δε γίνεται πιο κάτω από δω
Και τώρα μπροστά μου ο πόνος και το ψέμα σου
αυτά που σε ρώτησα και τ' άλλα που κράτησες
εκείνα που είδα και τ' άλλα που έκρυψες
το λάθος που σ' έκαιγε κι εγώ το αγκάλιασα
Γυρίζω σε μένα κι ό,τι μου 'μεινε μάζεψα
και τώρα πίσω να σ' αφήσω τόλμησα
χωρίς αυταπάτες αφού όλες τις έκαψες
κι εγώ αλήθεια πόσο τις ήθελα
Γι' αυτό κρύψου να μη σε ξαναδώ
στο λάθος δεν μπορώ να αντισταθώ
προσπάθησε να μη σε ξαναδώ
δε γίνεται πιο κάτω από δω
Δε χρωστάω σε κανέναν
Πέρασαν τόσοι μήνες
που για σένα αρρώστησα
και πλήρωσα τα πάντα σ'ένα βράδυ
κι είπα πως καθάρισα.
Δε χρωστάω σε κανένα
ούτε θέλω πιο πολλά,
ήσουν όλα εσύ για μένα
και στεριά και θάλασσα..
Η αγάπη στα βαθειά σου τα υπόγεια
ήταν τόσο ακριβή
σαν κρασί που έχει μείνει
μια για πάντα
σ'ένα κάτασπρο κελί
Δε χρωστάω σε κανένα,
ούτε θέλω πιο πολλά,
ήσουν όλα εσύ για μένα
και στεριά και θάλασσα...
Πέρασαν τόσοι μήνες
που για σένα αρρώστησα
και πλήρωσα τα πάντα σ'ένα βράδυ
κι είπα πως καθάρισα.
Δε χρωστάω σε κανένα,
ούτε θέλω πιο πολλά,
ήσουν όλα εσύ για μένα
και στεριά και θάλασσα...
Έχω ανάγκη
Έχω ανάγκη μια σου λέξη
μια αλήθεια μες τις αυταπάτες
και μια αγκαλιά να με γιατρέψει
από θανάσιμες αγάπες
έχω ανάγκη να βουλιάξω
μέσα στο πιο βαθύ σου βλέμμα
απ' την αλήθεια να τρομάξω
και να φουντάρω σ' ένα ψέμα
Έχω ανάγκη να σου δείξω
πως είμαι πλέον οπαδός σου
με την παλάμη μου ν' αγγίξω
τον πυρετό στο μέτωπό σου
έχω ανάγκη να σε νιώσω
σαν μια προσωπική μου νίκη
με πόσα βράδια να πληρώσω
τη μοναξιά που μου ανήκει
Μια κρύα νύχτα του Σεπτέμβρη
ένα σακατεμένο βράδυ
μόνο τα μάτια σου θυμάμαι
δυο φλόγες μέσα στο σκοτάδι
μια κρύα νύχτα του Σεπτέμβρη
που όσο θυμάμαι με πονάει
έχουν περάσει τόσα χρόνια
μ' αυτή η αγάπη δεν περνάει
Απόψε δε θα βγω στους δρόμους
στα όνειρα μου θα σε ψάξω
ότι δεν έφυγες ποτέ σου
έχω ανάγκη να φωνάξω
σ' όποια αγκαλιά και να κοιμάσαι
εγώ μαζί σου θα ξυπνάω
την πιο γλυκιά σου απουσία
έχω ανάγκη ν' αγαπάω
Κι έτσι για πάντα θα σαλπάρω
στην πλάτη του δικού σου ανέμου
σαν νά' σουν όρκος θα σε πάρω
που δε θα πάταγα ποτέ μου
Η αγάπη πάει μονάχη
Έτσι είν η αγάπη σαν βήματα έξω απ την πόρτα
σαν την βροχή που γλυστράει στου πάρκου τα φώτα
μέσα στην νύχτα σε ψάχνει ποιό μόνη από πρώτα
Θέλει να βρει κουράγιο να στο πει
Έτσι είν’ η αγάπη ένας άνεμος σ’άδεια μπαλκόνια
όνειρα αφήνει όταν φεύγει και κρύα σεντόνια
μες τους σταθμούς ταξιδεύει σε γκρίζα βαγόνια
και μένει πάλι μόνη στη σιωπή
Αχ η αγάπη
πάει μονάχη
Αχ η αγάπη
πάει...
Όταν η αγάπη τελειώνει ζητάει να φύγει
ξέρει σ’αυτό το παιχνίδι πως ήτανε λίγη
κι όταν ξανά στο σκοτάδι σιωπή την τυλίγει
μόνη τους δρόμους παίρνει να σωθεί
Αχ η αγάπη
πάει μονάχη
Αχ η αγάπη
πάει...
Θα 'ρθουν στιγμές
Θα 'ρθουν στιγμές που ίσως πεις για πού πηγαίνεις
Σε ποιους θεούς την πίστη σου σκορπάς
Στυφός θα είναι o αγέρας που ανασαίνεις
Καρδιά δεν θα ‘χεις τους ανθρώπους ν΄ αγαπάς
Όμως μην πεις πως η ζωή πηγαίνει πίσω
τι κι αν γινήκαμε κομμάτια χωριστά,
έλα λοιπόν τους ποιητές να σου θυμίσω
και τους εργάτες που τραβήξανε μπροστά
Θα 'ρθουν στιγμές που ίσως πεις για ποιους δουλεύεις
για ποιες χαρές ξοδεύεις τη ζωή
Πικρά θα είναι τα τραγούδια που γυρεύεις,
Φτηνό τσιγάρο η ψυχή σου το πρωί
Όμως μην πεις πως η ζωή πηγαίνει πίσω
τι κι αν γινήκαμε κομμάτια χωριστά,
έλα λοιπόν τους ποιητές να σου θυμίσω
και τους εργάτες που τραβήξανε μπροστά
Κράτα λίγο ακόμα
Ένα ελάφι έσκυψε σε δροσερή πηγή
κι ένα κορίτσι ξάπλωνε σε κρύα πεζοδρόμια
το ελάφι το σκοτώσανε δυο ξένοι κυνηγοί
και στο κορίτσι χίμηξαν αγέλες από χρόνια
Μια γοργόνα πέταγε στα κύματα γυμνή
κι ένα κορίτσι πήγαινε ελιές σ’ένα μαντίλι
την πρώτη την καρφώσανε σε πλώρη με σπαθί
και οικοδόμοι χτίσανε την κόρη σε γεφύρι
Μία νεράιδα έπλενε ρούχα σε φυλακή
κι ένα κορίτσι ήτανε λίμνη σε αρχαίους χάρτες
η πρώτη έβγαλε φτερά και γύρισε τη γη
και το κορίτσι έγινε Θεά σε μετανάστες
Ξέρω καλά τι πέρασες
βλέπω σκιές στο σώμα
ξέρω νιώθεις πως γέρασες
μα κράτα λίγο ακόμα
Ίσως
Οι δρόμοι δεν τον πήγαν πουθενά
παράξενες τον δέρνανε απόψεις
η μάνα του καμάρωνε κρυφά
‘έσύ μια μέρα γιέ μου θα προκόψεις΄’
Μια νύχτα που κοιμήθηκε βαριά
τον είδανε στον ύπνο του να κλαίει
σκυφτός σαν νά’χε φάει μαχαιριά
τον άκουσαν οι φίλοι του να λέει
Ίσως, να είναι η αγάπη μια θλυμμένη γιορτή
ένα ζευγάρι σκουριασμένες χειροπέδες
ίσως να είναι η αλήθεια μια πληγή ανοιχτή
ένα κελί με χρυσαφένιους μεντεσέδες
ίσως να είναι το φεγγάρι μια τελεία λευκή
σ’ένα τετράδιο με φύλλα από σκοτάδι
ίσως να έχεις χαραγμένο σαν εμένα κι εσύ
πάνω στο μέτωπο της τρέλας το σημάδι
Οι δρόμοι δεν τον πήγαν πουθενά
κλεισμένος στων ονείρων του τις χώρες
γυρνούσε σαν αέρας τα στενά
και μίλαγε μονάχος με τις ώρες
Μια νύχτα που κοιμήθηκε βαριά
τον άκουσαν σε κάποιον να μιλάει
και είπαν πως σταμάτησε η καρδιά
την πόρτα της ζωής να του χτυπάει
Ίσως να είναι η αγάπη μια θλιμμένη γιορτή
ένα ζευγάρι σκουριασμένες χειροπέδες
ίσως να είναι η αλήθεια μια πληγή ανοιχτή
ένα κελί με χρυσαφένιους μεντεσέδες
ίσως να είναι το φεγγάρι μια τελεία λευκή
σ’ένα τετράδιο με φύλλα από σκοτάδι
ίσως να έχεις χαραγμένο σαν εμένα κι εσύ
πάνω στο μέτωπο της τρέλας το σημάδι
Να γράφεις να τηλεφωνείς
Ανοίγει διάπλατα η πόρτα μου όταν έρχεσαι
Και πλημμυρίζει μουσικές η κάμαρά μου
Τρέχουνε πίσω σου οι καρέκλες να μην στέκεσαι
Κι απ' το παράθυρο το σκάει η ερημιά μου
Τρελό κοκτέιλ σου σερβίρει το ποτήρι μου
Τα κρύα χείλη του γυρεύουν τα δικά σου
Τσιγάρο σκέτο σου προσφέρει το πακέτο μου
Κι όλα τα σπίρτα μου ανάβουν στο άγγιγμά σου
Να γράφεις να τηλεφωνείς και ας μη μένει εδώ κανείς
Αφού το ξέρω θα χαθείς τόση αγάπη δεν μπορείς
Να γράφεις να τηλεφωνείς και ας μη μένει εδώ κανείς
Κλείνουν αθόρυβα οι κουρτίνες όταν γδύνεσαι
και η κρεμάστρα μου τα ρούχα σου μαζεύει
Τα Φώτα παίζουνε την ώρα που μου δίνεσαι
Και το κρεβάτι μου άγριο χορό χορεύει
Μαντήλι κόκκινο σκουπίζει τον ιδρώτα σου
Και η μαύρη χτένα μου χαϊδεύει τα μαλλιά σου
Κρύβεται μες στο κομοδίνο το ρολόι μου
Για να κερδίζω δευτερόλεπτα κοντά σου
Να γράφεις να τηλεφωνείς...
Μια πάχνη πέφτει στον καθρέπτη μου όταν ντύνεσαι
Και μία πίκρα το δωμάτιο πλημμυρίζει
Εγώ κοιμάμαι να μη δω που απομακρύνεσαι
Και η ερημιά μου απ' το παράθυρο γυρίζει
Νιώθω μεγάλη μοναξιά
Νιώθω μεγάλη μοναξιά μέσα στο πλήθος
νιώθω μεγάλη μοναξιά μέσα στο πλήθος
έχω χαθεί σαν το παιδί
σ' ένα τεράστιο Λούνα-παρκ
κι ακούω μόνο την καρδιά μου να χτυπάει
χτυπάει μια
χτυπάει δυο και σταματάει
πόσες φορές έχω χαθεί...
πόσες φορές έχω χαθεί...
πόσες φορές έχω πεθάνει δε θυμάμαι...
Νιώθω μεγάλη μοναξιά μέσα στο πλήθος
έχω χαθεί σαν το παιδί
σ' ένα τεράστιο Λούνα-παρκ
κι ακούω μόνο την καρδιά μου να χτυπάει
χτυπάει μια
χτυπάει δυο και σταματάει
Νιώθω μεγάλη μοναξιά μέσα στο πλήθος
οι έρωτες μου
οι ενοχές μου
κρατάνε μόνο μια στιγμή κι ύστερα φεύγουν
με αποφεύγουν
Και νιώθω πάλι μοναξιά μέσα στο πλήθος
μια μοναξιά μες τη δική σου την αγάπη
κι ακούω μόνο την καρδιά μου να χτυπάει
χτυπάει μια
χτυπάει δυο και σταματάει
Πόσες φορές έχω πεθάνει δε θυμάμαι
πόσες αγάπες μου γυρίσανε την πλάτη
έχω περάσει τα δεκάξι και φοβάμαι
τη μοναξιά
τη μοναξιά μες τη δική σου την αγάπη
Νιώθω μεγάλη μοναξιά μέσα στο πλήθος
είμαι ένα ψέμα σαν εσένα μες το πλήθος
και συ περνάς
ξαναπερνάς
μα δε σου δίνω σημασία κι υποφέρεις
γιατί η αγάπη
έχει μια άλλη μοναξιά που δεν την ξέρεις
Νιώθω μεγάλη μοναξιά μέσα στο πλήθος
είμαι ένα λάθος που ματώνει μες το πλήθος
έχω παγώσει εντελώς
δεν ξέρω αν είμαι ζωντανός
κι όμως ακούω μια φλέβα που χτυπάει
χτυπάει μια
χτυπάει δυο και σταματάει...
Πάλι βρέχει
Πάλι βρέχει, τα τρένα όπως πάντοτε θα φεύγουν για καινούργιες ξενιτιές
Πάλι βρέχει κοιτάζω απ' το τζάμι τις σκιές
κι εσύ απόψε όνειρο σαν χτες .
Πάλι βρέχει, πάλι βρέχει…
Πάλι βρέχει στους δρόμους όπως πάντοτε την ώρα τούτη πέφτει ερημιά
Πάλι βρέχει η νύχτα τρομαγμένη στη γωνιά
κι εσύ θλιμμένη θύμηση ξανά
Πάλι βρέχει, πάλι βρέχει…
Πάλι βρέχει, στην πόλη που ερήμωσε με πνίγει το τραγούδι της βροχής
Πάλι βρέχει, οι φίλοι στο καράβι της γραμμής
κι εσύ εδώ σαν όνειρο να ζεις
Πάλι βρέχει, πάλι βρέχει…
Πάρε με (μέσα σου να κρυφτώ)
Σαν δυο φωτάκια βραδινού αεροπλάνου
τα δυο σου μάτια και χαράζουν τον αέρα
η αγκαλιά σου ειναι η σκάλα του Μιλάνου
κι εγώ αποψε έχω επίσημη πρεμιέρα
Πάρε με πάρε με
μέσα σου να κρυφτώ
σαν να μην έζησα
πριν απ'το βράδυ αυτό
Θέλω να δω το πρόσωπο σου ανθισμένο
να με φιλάς όλη τη νύχτα όσο αντέξεις
σαν φλιπεράκι γελαστό ξετρελαμένο
σου δίνω ακόμα μία μπίλια για να παίξεις
Πάρε με πάρε με
μέσα σου να κρυφτώ
σαν να μην έζησα
πριν απ'το βράδυ αυτό
Κι ύστερα ξάπλωσε κοντά μου και κοιμήσου
εγώ θα πιάσω μια γωνίτσα στο κρεβάτι
όχι πως έχω το κλειδι του παραδείσου
μα σ' αγαπώ κι αυτό νομίζω είναι κάτι
Πάρε με πάρε με
μέσα σου να κρυφτώ
σαν να μην έζησα
πριν απ'το βράδυ αυτό
Πριν το τέλος
Το τρενάκι γυρνούσε φωτισμένο και αχνό στον αέρα
κάτω η θάλασσα μ' ένα καράβι το φεγγάρι πιο πέρα
σε θυμάμαι συχνά που φορούσες ένα άσπρο φουστάνι
μου κρατούσες το χέρι ότι ζούμε μου λες δεν μου φτάνει
Στα τραγούδια που λέγαμε οι δυο μας οι φωνές χαμηλώσαν
χαραγμένη καρδιά στο παγκάκι που μετά την προδώσαν
μια φορά μου 'χες πει δεν μπορεί θα το νιώσανε κι άλλοι
πριν το τέλος πως μοιάζει η σιωπή σαν αγάπη μεγάλη
Σιδερένια η σκάλα και μου 'λεγες θα μείνουμε λίγοι
πήρε η νύχτα να πέφτει βαθιά κι ο αέρας με πνίγει
μια φορά μου 'χες πει δεν μπορεί θα το νιώσανε κι άλλοι
πριν το τέλος πως μοιάζει η σιωπή σαν αγάπη μεγάλη
Κι εγώ που ζω για πάντα εδώ κι όλο φεύγω το τέλος πριν να δω
κάθε νύχτα που περνάει γυρίζω ξανά σκοτάδι γίνομαι και παραδίνομαι
στο ρυθμό σου που καίει ακόμα αυτό το σώμα που μένει χρόνια χωρίς σκιά
κάθε νύχτα που περνάει σαν ταινία κι ό,τι ζήσαμε προβάλλεται με φόντο την πλατεία
Κάθε νύχτα που περνάει πάντα εδώ
Κι όλο φεύγω πριν μείνουμε μόνοι το τέλος μη δω
:D :D :D
mprabw poison girl
egw tha hthela na akoysw h mallon na diabasw to "mia balanta gia ton giannh"an mporeis 8)
Σ' ακολουθώ
Σ' ακολουθώ στην τσέπη σου γλιστράω
σαν διφραγκάκι τόσο δα μικρό
Σ' ακολουθώ και ξέρω πως χωράω
μες στο λακάκι που 'χεις στο λαιμό
Έλα κράτησέ με και περπάτησέ με
μες στο μαγικό σου το βυθό
πάρε με μαζί σου στο βαθύ φιλί σου
μη μ' αφήνεις μόνο θα χαθώ
Σ' ακολουθώ και πάνω σου κολλάω
σαν φανελάκι καλοκαιρινό
Σ' ακολουθώ σ'αγγίζω και πονάω
κλείνω τα μάτια και σ' ακολουθώ
Σ' αγαπώ να προσέχεις
Με κοιτάς μες τα μάτια
μα ποτέ σου δεν είδες
τα σβησμένα μου φώτα
τις χαμένες μου ελπίδες.
Το μηδεν του Σαββάτου
της αυγής το γαμώτο
με κοιτάς και σωπαίνεις
κι η σιωπή κάνει κρότο.
Με κοιτάς λες και είμαι
τρύπιο πάνω σου ρούχο
μου ζητάς να σκοτώσω
την αγάπη που σου'χω.
Και φοβάμαι μη φύγεις
ο αέρας παγώνει
κι η καυτή σου ανάσα
το μυαλό μου θολώνει.
Και φοβάμαι μη φύγεις
μα άλλο δρόμο δεν έχεις
και σου γράφω στο τζάμι
σ'αγαπώ να προσέχεις.
Με κοιτάς μες τα μάτια
κι απορείς που δεν κλαίνε
η αγάπη δε φευγει
είναι μέσα μας λένε.
Κάπου αλλού ταξιδεύεις
κι όμως πλάι μου είσαι
μεσ' την τρέλα του κόσμου
μ'αγνοείς κι αγνοείσαι.
Με κοιτάς μεσ τα μάτια
και η μέρα τελειώνει
σαν τον ήλιο που φεύγει
με κοιτάς και νυχτώνει.
Μπαλάντα στο Γιάννη Κ.
Μάτια που γυαλίζουν στις γωνίες
Τρύπες από σύριγγες ηχούν
Στα στενά σοκάκια οι αγωνίες
σέρνονται και σ' ακολουθούν
Κατέβηκες στα στέκια του Περαία
Μέσα από δρομάκια σκοτεινά
Κοιμήθηκες αργά στην προκυμαία
Γιάννη πεσ' μου ποιός σε κυνηγά
Το πρωί καράβι για τη Θύρα
βρέθηκες στην Οία να μεθάς
με δυο Αγγλίδες κι άλλη μια Γαλλίδα
Γιάννη πεσ' μου αν τις αγαπάς
Κάποια μαύρη πήρες μεσ' το πλοίο
που ήρθε απ' το Μαρόκο να σε βρεί
έφτανε για να μην κάνει κρύο
κι αύριο ποιός ξέρει τι θα βγεί
Στήνεις μια κομπίνα στην Αθήνα
κάτι λέει με κάνναβη Ινδική
το 'γραψαν μάλιστα κι οι εφημερίδες
κι έτσι βρέθηκες στη φυλακή
Φτήνια μέσα κι ότι θέλεις
ότι η ψυχή τραβάει θα το βρείς
χρήμα να 'χεις μόνο να πληρώνεις
ή καρφί να γίνεις ή στηθείς
Πέσανε τα μέσα μ' ένα θείο
που ήξερε ανθρώπους ειδικούς
χάθηκε μισό ξενοδοχείο
και να 'σαι έξω, μέσα σε τρελούς
Άκουσες να λεν για τη Βομβάη
σκέφτηκες να πας και προς τα 'κει
εκεί που οι τροβαδούροι λεν πεθαίνουν
πριν να ξημερώσει το πρωί
Είπαν πως οι μπάτσοι σε βουτήξαν
κι άλλοι πως γυρνάς στην Αφρική
Πέταξες ψηλά κι ας λεν σε ρίξαν
Γιάννη δε σε χωράει όλη η γη
Κιθάρες θα σου πρέπαν συνοδεία
σε μια μερσέντες πάνω ασημιά
ροκ ορχήστρα θα 'ναι η κομπανία
μόνο που δε θα 'σαι εκεί πια
Γιάννη σε θυμάμαι, δε στο κρύβω
μαζί με ζήλια ίσως και θυμό
κινήσαμε παρέα μα σε λίγο
έφυγες εσύ κι έμεινα εγώ
( ksenixths δικο σου ) :wink: :wink:
Πόρτο Ρίκο
Φιγούρα ξωτική και ταξιδιάρικη
στο φως του φεγγαριού ανθίζει πάλι
γιατί όλη την ζωή του την εξόδεψε
παράφορα γυρεύοντας μιαν άλλη
Θυμάμαι σαν παιδί γελούσε και έλεγε
στην σέλα ακροβατώντας ποδηλάτου:
«Τον κόσμο εμείς θα φέρουμε στα μέτρα μας
πριν να μας φέρει εκείνος στα δικά του»
Μα ο κόσμος προχωρά χωρίς να μας ρωτά
κλεισμένοι δρόμοι, κλέφτες και αστυνόμοι
αγάπα το κελί σου, του παν, κι ύστερα
έξω πιο μόνος μα γελούσε ακόμη
Μια νύχτα μεθυσμένη παίρνει ανάποδες
ημερολόγια καίει και πτυχία
Το χάραμα μπαρκάρει σε πειρατικό
για τις ζωής του την σκηνοθεσία
Αλγέρι, Αλεξάνδρεια, Σαουθ Άφρικα
στο Άμστερνταμ δυο τέρμινα και κάτι
γλιστρούσαν οι αγάπες μες στα μάτια του
σαν τον αφρό στα δάχτυλα του ναύτη
Στο Πόρτο Ρίκο χρόνια ασυλλόγιστα
και τις καρδιάς του σκόρπισε τα φύλλα
σε υπόγεια σκοτεινά και ύποπτα
λες και έψαχνε το φως μες στην ξεφτίλα
Κάποια ζεστή βραδιά σε ένα μπλουζάδικο
άκουσε να φαλτσάρει η μουσική του
τα αφεντικά στον δρόμο τον πετάξανε
τα στίγματα σαν είδαν στο κορμί του
Κι η Σύλβια που με πάθος τον αγάπησε
δεν έλειψε στιγμή απ' το πλευρό του
ζητώντας με μανία στην αγκάλη
την κόλαση και τον παράδεισό του
Σαλπάρισε μια νύχτα με πανσέληνο
και στο στερνό του γράμμα μου 'χε γράψει:
«Αξίζει φίλε να υπάρχεις για ένα όνειρο
και ας είναι η φωτιά του να σε κάψει»
Τα χρόνια έχουν περάσει δεν θυμάμαι πια
Ερνέστο τον ελέγανε η Νίκο;
Κι ακόμα συγχωρείστε με που ξέχασα
αν χάθηκε στο Μετς η στο Πόρτο Ρίκο
Όσο για μένα είμαι πάντα εδώ
με τον ματιών σας την φωτιά σημαία
είναι όμορφα απόψε που ανταμώσαμε
μ’ αρέσει να αρμενίζουμε παρέα
Σαν να μη σ' έχασα ποτέ
Σαν να μη σ' έχασα ποτέ, να ‘μαστε πάλι
Όλα έχουν μείνει όπως τ' άφησες πριν χρόνια
Το ροζ φουλάρι σου το ρίμελ κι η κολώνια
Που κι αν ξεθύμανε μου φέρνει πάντα ζάλη
Σαν να μη σ' έχασα ποτέ, σπάστα και ρίχτα
Τα λόγια που 'λεγες η αγάπη πριν ραγίσει
Δε σε ρωτώ αν ήρθες μόνο για μια νύχτα
Μα σ' αγαπώ κι ας σ' έχουν χίλιοι περπατήσει
Δωσ' μου φωνή δώσε μου χρώμα
κι' ασε με πάλι να καώ
Αντέχω για ένα γύρο ακόμα
η αγάπη θέλει σ' αγαπώ
Δωσ' μου φωνή δώσε μου χρώμα
κι' όνειρο γίνε πλάνο μου
Πόσο μελό να γίνω ακόμα
για να κολλήσεις πάνω μου.
Σαν να μη σ' έχασα ποτέ, νάμαστε πάλι
Στρώνω όπως πάντα για δυο άτομα τραπέζι
Το δίσκο βάζω που σου άρεσε να παίζει
Και σε κερνώ απ' το στερνό μου το μπουκάλι
Σαν να μη σ' έχασα ποτέ, στήνω σκακιέρα
Να ξανακάνεις χίλια ματ στην ευτυχία
Σαν στρατιωτάκι σου έτοιμο για θυσία
Στα άγρια μεσάνυχτα σου λέω καλημέρα
Δωσ' μου φωνή δώσε μου χρώμα
κι' ασε με πάλι να καώ
Αντέχω για ένα γύρο ακόμα
η αγάπη θέλει σ' αγαπώ
Δωσ' μου φωνή δώσε μου χρώμα
κι' όνειρο γίνε πλάνο μου
πόσο μελό να γίνω ακόμα
η αγάπη θέλει "σ' αγαπώ"
Σε θέλω
Είν' ο αέρας που τα βράδια μου σφυράει
Είν' η καρδιά μου που φρικτά σε αγαπάει
Είν' η ζωή μας που αφήσαμε και πάει
μια φλέβα έρωτα που σπάει και χτυπάει
Είναι το φως σου που μ' αγγίζει και ανθίζω
είναι που έμαθα στο τίποτα να ελπίζω
είναι που έπαψα την τύχη μου να βρίζω
μια τύχη άτυχη που πια δεν την γνωρίζω
Σε θέλω, σε θέλω
με ντύνω, με στολίζω
πάρε με, με χαρίζω
Σε θέλω, σε θέλω
σε 'σένα που ελπίζω
σε 'σένα με χαρίζω
Είναι τα μάτια σου που κλείνεις και τρομάζω
είναι που μέσα σου σαν χρώμα ξεθωριάζω
είναι που θέλω το κορμί σου και διστάζω
μη φύγει τ' όνειρο καθώς θα σ' αγκαλιάζω
Είν' η κορδέλα σου που φέρνει το άρωμά σου
αυτή που μάζευες τις νύχτες τα μαλλιά σου
νύχτες που σ' έπινα στα bar της αγκαλιάς σου
σήκω ξημέρωσε θ' αργήσεις στην δουλειά σου...
Σε θέλω...
Σπάνε οι χορδές μου
Σαν ένας τοίχος με συνθήματα κι αφίσες
έγινε η σχέση που σου είχα εμπιστευτεί,
σαν κάποια στάση που με νύχτα και βροχή
το τρόλεϋ που 'φυγε στέκεται και κοιτάει.
Τώρα μοιράζομαι τη νύχτα μοναχός μου
κι' είναι απόψε που σε θέλω πιο πολύ,
με προσπερνάει στη στροφή ο εαυτός μου
βγάζει μια εικόνα σου και με πυροβολεί.
Σπάνε οι χορδές μου, σπάνε σαν γυαλί
μου χαρακώνουν ετούτη τη μπαλάντα.
Να, στη χαρίζω θα 'ναι η αμοιβή
κάθε φορά που θα ερωτεύεσαι για πάντα.
Με την κιθάρα μου σκιτσάρω μια μορφή
σου τη χαρίζω για τ' απομνημονεύματά σου,
η φάτσα μου είναι με τη μύτη τη στραβή
κι ένα σημάδι στο λαιμό απ' τον ερωτά σου.
Σε βλέπω πάντα πίσω απ' τον καπνό
σε μια γωνιά να κρύβεσαι απ' τα φώτα,
να ‘τανε λέει χωρίς να σου το πω
να ‘ρθεις εδώ να μου σκουπίσεις τον ιδρώτα.
Φοβάμαι
Μπροστά σου τα φώτα μιας πολιτείας
που περιμένει τις ανασκαφές...
Και τα κλουβιά με τα καναρίνια που κοιμούνται βαλμένα στη σειρά...
Και'γω που δεν έμαθα ακόμα ποιος είμαι
ένας κουρασμένος σκοπός, χωρίς προοπτική...
Και συ που σε λίγο θα σβήσεις
ένα από τα φώτα, για να κοιμηθείς με κάποιον που μου μοιάζει...
Έτσι που τα σίδερα του κλουβιου
να χαθούν για μια στιγμή, μέσα στο σκοτάδι...
Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα...
Τα ρούχα μου παλιώσανε και δεν αντέχουν
τρύπες στα γόντα από τις υποκλίσεις
τσέπες ξηλωμένες απ'τα κέρματα
χαλασμένα φερμουάρ, χάσκουν χρεοκοπία
Το κορμί μου μελανιασμένο
μες το κρύο σαν λάθος
που δεν το παραδέχεται κανένας
γυρνάει και ζητά τη ζεστασιά σου
Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρις εμένα...
Τα τσιμέντα σου καινούρια
με έπιπλα λουστραρισμένα
Και μάρμαρα λευκά
μια γελάδα που στραβώνει
και δε σ'αφήνει χώρο να σταθείς
και μόνο εγώ απ'όλα εκεί μέσα σαπίζω σαν σε αρχαίο τάφο
Σκεύη παραστάσεις βρέθηκαν εκεί
εκτός από εμένα, που σε κρύπτη μυστική
ψάχνω ακόμη να σε βρω να με αναστήσεις
Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα...
Τα ρούχα μου παλιώσανε και πέφτουν
σαν χρεοκοπημένες κυβερνήσεις...
Γέρασα μ'ένα παιδικό παντελονάκι
και το πλοίο δε φάνηκε ακόμη...
Σε σφίγγω πιο πολύ γιατί κρυώνω
το κορμί μου δρόμος, που εκτελούνται δημόσια έργα
κομπρεσέρ μ'ανοίγουν και με κλείνουν...
Τράβα λίγο τη κουρτίνα να με δεις
έγινα διάδρομος για στρατιωτικά αεροπλάνα
Και το μυαλό μου, αποθήκη, για ραδιενεργά κατάλοιπα...
Μέτρα ασφαλείας πήρανε, για την αναπνοή μου
και σε πολυεθνικό μονόδρομο, το μέλλον μου δώσαν αντιπαροχή
Φρέσκο χιόνι
Τίποτα δε βλέπεις μάτια μου
Τίποτα απ'όσα κάνω
Όλα είναι για σένα μάτια μου
Κι ας το νιώθω πως σε χάνω
Δε ρωτάς ποτέ για μένανε
Πού μας πάει αυτή η μοίρα
Μόνο φεύγεις, φεύγεις κι έρχεσαι
Κι από σένα εγώ τί πήρα
Φρέσκο χιόνι
Τα δυο σου χέρια όταν απλώνεις
Στη διψασμένη μου αγκαλιά
Και τί θα γίνει όταν μια μέρα
μου λιώσεις έτσι ξαφνικά
Μάτια μου, φρέσκο χιόνι
Αχ, φρέσκο χιόνι
Στην παγίδα πάλι πιάνομαι
Πάλι το τραγούδι πιάνω
Όλα είναι για σένα μάτια μου
Πόσο ακόμα παραπάνω;
Χαμένες αγάπες
Δυο σταγόνες στο τζάμι
η ψυχή μου ποτάμι
έναν ξέμπαρκο στίχο
σημαδεύω στον τοίχο, δεν μπορώ.
Η αγάπη στερεύει
ένα ψέμα γυρεύει
μάκρια μου δε μένει
και μαζί μου πεθαίνει, δεν μπορώ.
Ονειρευομαι ταχα
ένα βλέμμα μονάχα
να σκεπάσω το σώμα
που κρυώνει ακόμα, δεν μπορώ.
Τώρα πια έχεις φύγει
τώρα μείναμε λίγοι
ο αιώνας αλλάζει
κι όμως ίδιος μου μοιάζει, δεν μπορώ.
Σαν αέρας γυρίζεις
μια ζωή χαραμίζεις
περπατάς στα χαμένα
δεν πιστεύεις κανένα, δε μιλάς.
Στο βυθό της αβύσσου
κατεβαίνω μαζί σου
με τραβάς απ'το χέρι
και κανένας δεν ξέρει πού με πας.
Σε κερδίσαν οι φήμες
σου καήκαν οι μνήμες
έχεις χρόνια σωπάσει
μ'έχεις πλέον ξεχάσει, δε μιλάς.
Χαμένες αγάπες, χαμένες αγάπες, χαμένες αγάπες παλιές
χάμένες αγάπες στιγμές απουσίσς χαμένες για πάντα στιγμές
Θέλω να σε ξαναδώ
ειν'αλλιώτικα εδώ
άναψέ μου μια φωτιά στον ουρανό
θέλω να σε ξαναδώ.
thx a lot poison girl.eisai poly kalh :D :D
να εισαι καλα ksenixths μου ! σμουτς :wink:
Κουρσάρος
Στην άσφαλτο κουρσάρος με καράβι τη μοτοσικλέτα
Παντιέρα το μπουφάν το πλαστικό
Στα δέκα οχτώ σου έσπασες τα φρένα
Ταξιδεύεις για ταξίδια άλλα
Κυκλοφοράς μονάχα φτιαγμένος
Ο κόσμος όλος χίλια κυβικά
Είσαι αγριεμένος είσαι κουρασμένος
Έχεις τη ζωή στη σέλα σου γραμμένη
Για κάποιο φόνο είσαι γεννημένος
Από παρέες τριγυρισμένος
Δεν τους φοβάσαι δεν σ' αγαπούν
Και η ζωή να περνάει λαθραία
Μα εσύ φοβάσαι, φοβάσαι να κοιμηθείς
Και το ταξίδι ξαναρχίζεις
Το δάχτυλο στο φρένο κοκαλωμένο
Μια στάλα αίμα στο μπουφάν σου
Πλάι στα χίλια στα χίλια κυβικά σου
Πλάι στα χίλια κυβικά σου
Μονάχος χάραμα, χάραμα στη λεωφόρο
Και περιμένεις ασθενοφόρο
Aπό τις τρεις και δέκα σκοτωμένος
εξαιρετικά σε κάποιον που δεν είναι δίπλα μου
Οδός Ελλήνων
Στίχοι]
Θα νικήσουμε (Venceremos)
Στίχοι]
Βικτώρια
Στίχοι]
William George Allum
Στίχοι]
ΕΝΟΧΟΣ ΧΩΡΙΣ ΑΙΤΙΑ
Ένοχος χωρίς αιτία
Ήταν νομίζω βράδυ Κυριακής
το ρόλοι μου καρφώθηκε στις δύο
η πόρτα άνοιξε κατέβηκες εσύ
και μου είπες "δεν θα φύγω".
Σ' ένα δωμάτιο που θύμιζε φρικιό
μιας παλιάς χρυσής δεκαετίας
με την κιθάρα σου με παίζεις ροκ 'εν' ρολ
και γω να ψάχνω ποια να 'ναι η αιτία.
Ένοχος χωρίς αιτία
μη σταματάς
ένοχος χωρίς αιτία.
Μετά μου άρχισες τα πιο γλυκά φιλιά
χωρίς να δώσεις μια δικαιολογία
όλα τα πράγματα που παίρνεις σοβαρά
ξεκινάνε με αστεία.
Ένοχος χωρίς αιτία
μη σταματάς
Ένοχος χωρίς αιτία.
ΔΕΝ Μ ΑΡΕΣΟΥΝ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ
Δεν μ' αρέσουν τα τραγούδια όταν λένε σ' αγαπώ
δεν μ' αρέσουνε εκείνοι που γελάνε με σκοπό
δεν μ' αρέσουνε οι φίλοι που με ανακρίνουνε
να δικάσουν την ψυχή μου και να φύγουνε.
Δεν μ' αρέσουν οι γυναίκες που παρθένες ντύνονται
και ανάβουν άλλα φώτα που ποτέ δεν σβήνουνε
δεν μ' αρέσουνε οι άντρες σαν και μένανε
που όλο λένε πως θα φύγουν κι όλο μένουνε.
Κολλημένος στα ίδια τα λάθη
και να σέρνομαι
να ζητάω βοήθεια απ' τη λάσπη
και ν' ανασταίνομαι.
Δεν μ' αρέσουν τα τραγούδια όταν λένε σ' αγαπώ
οι προφήτες που προβλέπουν τον αόρατο εχθρό
δεν μ' αρέσουν τα κεφάλια τα αγύριστα
που ακροατήρια θέλουν για κηρύγματα.
Κολλημένος στα ίδια τα λάθη
και να σέρνομαι
να ζητάω βοήθεια απ' τη λάσπη
και ν' ανασταίνομαι.
ΠΡΟΣΕΧΩ ΔΥΣΤΥΧΩΣ
Όχι μην πας στο σινεμά
έχει ακατάλληλη ταινία
ποτέ στον δάσκαλο μην αντιμιλάς
κι ας σου μαθαίνει λάθος ιστορία.
Έτσι μεγάλωσα μ' αυτές τις συμβουλές
και σένα δίπλα να μου λες δε σε αντέχω
έδινα τόπο στην οργή και μέτραγα πληγές
γιατί με τρόμαζε η σκέψη να μη σ' έχω.
Προσέχω δυστυχώς
μα δεν υπάρχει τρόπος να ξεφύγω
Προσέχω δυστυχώς
κι έτσι πεθαίνω μαζί σου λίγο λίγο.
Από το κρύο βλέμμα σου παγώνουν οι ευχές
οι δρόμοι μας χωρίζουν σαν διχάλα
τι κέρδισες που σου 'λεγα σε όλα πάντα ναι
αφού δεν σου 'φτάσαν του γυρισμού τα νούλα.
Προσέχω δυστυχώς
μα δεν υπάρχει τρόπος να ξεφύγω
Προσέχω δυστυχώς
κι έτσι πεθαίνω μαζί σου λίγο λίγο.
Η ΔΟΥΛΑ
Ακούσατε τι έπαθε στο τζάντε
με μια δούλα
για να την μπλέξει σ' έρωτα
του 'καψε την καρδούλα.
Μια μέρα την συνάντησε
της έκλεισε το μάτι
και κείνη αποκρίθηκε
στο διάολο χωριάτη.
Καρναβαλάκι ήτανε
και βράδυ μοναχούλα
τότε που αποφάσισε
να εκδικηθεί την δούλα.
Την έβαλε και έκατσε
σε καναπέ με σούστα
κι ολονυχτίς του έκανε
του έρωτα τα γούστα.
Περίπολα τον πήγανε
εις την εισαγγελία
"τη δούλα την παντρεύομαι
χωρίς διαμαρτυρία"
Εισαγγελείς κατάλαβαν
πως είναι ερώτου λύσσα
σε γάμο τον τιμώρησαν
και τόνε απολύσαν.
ΞΕΚΟΥΡΔΙΣΜΕΝΟ ΠΙΑΝΟ
Τα δέντρα γδύνονται, φθινόπωρου ματιά
υγρός αέρας καταπίνει τα στιχάκια
δίνουν το σύνθημα τα τύμπανα ξανά
και ο χειμώνας προβάρει την γραβάτα.
Ένα στεφάνι σου φοράνε στα μαλλιά
Ένα στεφάνι με τα μυτερά αγκάθια
περάστε κύριε δεν υπάρχει γιατρειά
είναι πιασμένα των διαδρόμων τα κρεβάτια.
Τι να σου κάνω, τι να σου κάνω
αφού δεν παίξαμε ποτέ με κουρδισμένο πιάνο
αφού δεν παίξαμε ποτέ
Κανείς δεν φταίει κι ας κατηγορείς πολλούς
για μια γυναίκα που δεν έμεινε κοντά σου
πως ν' αντέξει η γυναίκα τους γιαλούς
που 'ναι γεμάτη με σκουπίδια η αγκαλιά τους.
Τι να σου κάνω, τι να σου κάνω
αφού δεν παίξαμε ποτέ με κουρδισμένο πιάνο
αφού δεν παίξαμε ποτέ
ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΛΛΗΝΑΣ
Στις γειτονιές όταν βραδιάζει τα παιδιά
λένε τραγούδια σαν το κύμα λυπημένα
και ψιθυρίζουν προσευχές σε φυλαχτά
που έχουν πάντα στον λαιμό τους κρεμασμένα.
Σαββατοκύριακα στης μπάλας το ρυθμό
βλέπουνε πράσινα τα κόκκινα φανάρια
σε μία θέση στην εξέδρα τον φτωχών
αναζητούνε την χαμένη υπερηφάνεια.
Έτσι είναι ο Έλληνας και δεν φοβάται
τρελοί αγγέλοι πάνω του όταν κοιμάται
Έτσι είναι ο Έλληνας κι αν τον μπερδέψεις
να ξέρεις δύσκολα πολύ θα ξεμπερδέψεις.
Στις παραλίες απόγευμα γυμνοί
η ζεστή αυτή μπορεί να σε τρελάνει
χωρίς να νοιάζονται για ότι κι αν συμβεί
ανακατεύουν της ψυχής τους το χαρμάνι.
Ανεμοστρόβιλος φουρτούνες και βροχή
από νοτιάς το 'χει γυρίσει ντραμουντάνα
μ' αυτοί την πέφτουν σε μια ξέμπαρκη μικρή
και ας μην έχουνε στην τσέπη τους δεκάρα.
Έτσι είναι ο Έλληνας και δεν φοβάται
τρελοί αγγέλοι πάνω του όταν κοιμάται
Έτσι είναι ο Έλληνας κι αν τον μπερδέψεις
να ξέρεις δύσκολα πολύ θα ξεμπερδέψεις.
ΕΦΗΒΑ ΓΕΡΑΚΙΑ
Κρυφτήκανε στη μουσική να βρούνε τη γενιά τους
Τα ρούχα κόμποι ερωτικοί στα άλυτα κορμιά τους
Απ’ τα σχολεία βγήκανε και μπήκανε στα μπαράκια
Στους τοίχους χτυπηθήκανε τα έφηβα γεράκια
Απόψε ανοίξανε με το Θεό παρτίδες
Τα χέρια τους απλώσανε σα δίκοπες λεπίδες
Και στου ζεϊμπέκικου τον ανοιχτό σταυρό τους
Απόψε παίρνουνε κεφάλια στο χορό τους
Στον πρώτο τους τον έρωτα πήραν φωτιά καήκαν
Έναν Αχέροντα κολύμπησαν και βγήκαν
Στο πρώτο αίμα τους τη μάνα τους τρελάναν
Στην πρώτη αγάπη τους σαν ήρωες πεθάναν
Πονέσανε τα μάτια τους όνειρα να θυμούνται
Φωτιά στα τσιγαράκια τους γιατί τώρα φοβούνται
Ποιου τραγουδιού η μοναξιά μπορεί να σε γλιτώσει
Ποιου κοριτσιού η σκοτεινιά πάλι θα σε σκοτώσει
Κράτα ρε φίλε γερά