a33.gr

Ο Κόσμος της Τέχνης => Μουσική, Κινηματογράφος, Θέατρο, Χορός => Μήνυμα ξεκίνησε από: PoiSoN_GiRL στις Μαΐου 22, 2005, 02:46:24 ΜΜ

Τίτλος: ΑΡΝΑΚΙΑ
Αποστολή από: PoiSoN_GiRL στις Μαΐου 22, 2005, 02:46:24 ΜΜ
ΕΡΧΕΤΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ


Πολλοί που μ' απειλούνε μα κι άλλοι που με κλαίνε
θέλουν να με σώσουνε και ψάχνουνε ποιοί φταίνε
Μας τυραννούν με μηχανές της άγνοιας παγίδες
το χάπι σου χρυσώνουνε τις φρούδες σου ελπίδες

Και ο χρόνος γοργά κυλά και μανιασμένος
δίχως να κοιτάζει αν είσαι εδώ κρυμμένος
πέφτουν κι οι ήρωες στην ορμή του ανέμου
γιατί δρουν δυνάμεις δόλιες και παραμονεύουν.

Ανάμεσα μας πολεμούν για ανόητες ιδέες
κι έχουν τρόπους να σε βρουν με οθόνες και κεραίες.
Έρχεται το τέλος μας κανείς δεν θα γλιτώσει
μόνο όσοι ξέρουνε κι έχουνε την γνώση.

Έρχεται το τέλος
Έρχεται το τέλος, έρχεται το τέλος μας
Έρχεται το τέλος μας, έρxεται το τέλος σας
έρχεται το τέλος.
Τίτλος:
Αποστολή από: PoiSoN_GiRL στις Μαΐου 22, 2005, 02:47:39 ΜΜ
Η ΠΤΩΣΗ


Οι ουρανοί ανοίγουνε γλυκιά μου
και συ φοβάσαι να πεθάνεις
αόρατα χέρια σ' οδηγούνε
το πάθος που σε κάνει ν' αμαρτάνεις.

Στου γκρεμού την άκρη κάτι σε σπρώχνει
όσο κι αν τρέχεις δεν προχωράς
παίρνεις μαζί σου το μυστικό της ζωής σου
κι όλους τους λόγους που ξεχνάς.

Κι οι δαίμονες χορεύουνε μπροστά σου
είναι αυτοί που σε κάναν να ενδώσεις
ήξερες πως κάποιος θα σε σπρώξει
την ώρα που θα μετανιώσεις.

Νοιώθεις τις λίγες στιγμές που απομένουν
κάποιος να γελάει σαν τρελός
μια ανάσα που καιει σε συντροφεύει
είναι ο θάνατος κι είναι γλυκός.
Τίτλος:
Αποστολή από: PoiSoN_GiRL στις Μαΐου 22, 2005, 02:48:51 ΜΜ
ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ



Στον κόσμο που δειλιάζει να πάρει ότι θέλει
σ' αυτούς που υποφέρουνε μα μένουν σκυμμένοι
σ' όσους μπορούνε μα δεν τολμάνε
σε κείνους που νομίζουνε πως με κυβερνάνε.

Σ' όσους απέχουνε κι αδιαφορούνε
σ' αυτούς που δεν μπήκανε και θέλουν να βγούνε
που τρέχουνε μακριά να γλιτώσουν
που φοβούνται να μη με πληγώσουν.

Κανείς δεν μπορεί να μ' εμποδίσει κανείς

Η σιωπή τους ένοχη βαμμένη στο αίμα
διαιωνίζουνε το αιώνιο ψέμα
αυτός ο εφιάλτης μ' ακολουθάει
σ' αυτόν τον κόσμο που ξεψυχάει.

Κανείς δεν μπορεί να μ' εμποδίσει κανείς

Δεν θα αντέξω μία νύχτα ακόμη
με το σκοτάδι να με πλακώνει
θα πάρω το περίστροφο και θα πυροβολήσω
το ηλιοβασίλεμα θα πυροβολήσω.
Τίτλος:
Αποστολή από: PoiSoN_GiRL στις Μαΐου 22, 2005, 02:50:15 ΜΜ
Ο ΚΑΚΟΣ ΣΟΥ ΕΑΥΤΟΣ


Όταν οι γνώμες των άλλων σ' εξοργίζουν
κι όταν οι αρχές σου τη βία υποστηρίζουν
για ποιόν αγώνα λοιπόν θα ξεκινήσεις
με ποιόν εχθρό θα χτυπηθείς.

Κι αν θελήσεις κάποτε ν' αλλάξεις την ζωή σου
πρέπει να διώξεις το κακό που τρώει την ψυχή σου
γιατί δεν φτάνει μονάχα να γκρεμίζεις
ο κακός σου εαυτός καραδοκεί.

Σκότωσε τον μπάτσο που έχεις μέσα σου
σκότωσε τον μπάτσο πριν είναι αργά

Κι όταν χρειαστείς κουράγιο μην τρομάξεις
σκέψου πως δεν έχεις τίποτα να χάσεις
πρέπει την μάχη αυτή να την κερδίσεις
είναι καιρός για αλλαγή.

Σκότωσε τον μπάτσο που έχεις μέσα σου
σκότωσε τον μπάτσο πριν είναι αργά
Τίτλος:
Αποστολή από: PoiSoN_GiRL στις Μαΐου 22, 2005, 02:51:33 ΜΜ
ΠΡΟΔΟΣΙΑ


Ένιωσε φόβο τον πήραν τα χρόνια
θα ζούσε αιώνια αν εύρισκε λόγο.
Του 'μεινε μόνο μία γεύση θανάτου
κι οι νύχτες που θα 'ρθουν μ' αλύτρωτο πόνο.

Δεν περιμένει σωτήρες να 'ρθουν
τι νόημα έχει αν ξεχαστεί
Μόνο να μάθει γιατί, του αρκεί
και δεν τον νοιάζει αν τον θρηνούν.

Ο νους δεν του φτάνει να βρει κάποια λύση
θέλει να ζήσει να ζει σε μια πλάνη.
Κι αυτή η θυσία που τον ατιμάζει
στα μάτια του μοιάζει με προδοσία.

Δεν περιμένει σωτήρες να 'ρθουν
τι νόημα έχει αν ξεχαστεί
Μόνο να μάθει γιατί, του αρκεί
και δεν τον νοιάζει αν τον θρηνούν.
Τίτλος:
Αποστολή από: PoiSoN_GiRL στις Μαΐου 22, 2005, 02:52:50 ΜΜ
ΧΑΝΩ ΤHΝ ΥΠΟΜΟΝH ΜΟΥ


Και πάλι δεν αντέχω δυνάμεις δεν έχω
σ' αφήνουν να ζήσεις, σ' αφήνουν
αν δεν μιλήσεις ποτέ.

Κι αν κάνεις πως μένεις, θα χάσεις
κινδυνεύεις, σου λένε να φύγεις, σου λένε
μα δεν θα φύγεις ποτέ.

Άρχιζα να χάνω την υπομονή μου

Μπορούμε να βγούμε, ελπίζω να ζούμε
ελπίζω σε μένα, όχι δεν περιμένω ξανά.

Άρχιζα να χάνω την υπομονή μου
Τίτλος:
Αποστολή από: PoiSoN_GiRL στις Μαΐου 22, 2005, 02:54:01 ΜΜ
ΖΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙΣ


Πες μου αν υπάρχει κάτι πιο πολύ
πεθαίνω και είμαι ακόμα στην αρχή
μάταιοι αγώνες και προσευχές
υπνοβατούμε σαν μακάβριες σκιές.

Πως να ξεφύγεις και που να κρυφτείς
είσαι δεσμώτης μίας κοινής λογικής
άχαρη τύχη και ματαιότης
άδοξο τέλος μία ένδοξης νιότης.

Ζεις για να πεθαίνεις
Μόνος σου θα φύγεις, μόνος
ότι και να κάνεις

Αυτοί που πιστεύεις θα φύγουν κι αυτοί
στην ύστατη ώρα που το φως θα χαθεί
κι αν υπάρχει κάτι άλλο εκεί
αυτός που το νοιώθει αυτός θα το δει.