Της γοργόνας οι καημοί
Θα μου διαβάσεις ένα στίχο του Καβάφη
κι έτσι καθάρισες με όλη την ελίτ
έχεις τον τρόπο να καλύπτεις την απάτη
με ένα στυλ καταραμένου φοιτητή
Θα μου διαβάζεις Καζαντζάκη και Σεφέρη
μα δε με ψήνει η μουτσούνα που φοράς
στην επιφάνεια η γοργόνα υποφέρει
μέχρι να πάρει ό,τι απάντηση ζητά
Ζει ο αδερφός μου ο Αλέξανδρος
ζει και βασιλεύει μες στο πέλαγος
Θα μου διαβάσεις των κινέζων παροιμίες
είναι της μόδας τώρα η ανατολή
με μία κάρτα μπαινοβγαίνεις στις φατρίες
κι ας είσαι μόνο ο φτωχός ο συγγενής
Θα μου διαβάσεις του Ελύτη τις καντάδες
μα δροσουλίτες δεν θα βλέπεις πουθενά
δεν ξεψυχάνε στην καρδιά μας οι Ζορμπάδες
αν η γοργόνα έχει απάντηση ξανά
Ζει ο αδερφός μου...
Senor
Senor, Senor
Μήπως ξέρεις να μου πεις
πού πηγαίνεις ποιον θα βρεις
Στο όνειρο μου σε έχω ξαναδεί
και νομίζω ότι ζεις ακόμα εκεί
Senor, Senor
Πού να κρύβεται κι αυτή
με ποιον να 'ναι πού να ζει
Βαρέθηκα την πόρτα να κοιτάω
για ποιο ψέμα και ποια αλήθεια ξενυχτάω;
ρεφ
Έχει γίνει ο αέρας σιδερένιος σταυρός
Σαν αυτό που κρατούσε ο γυμνός της λαιμός
Κι αυτή η φάλτσα ορχήστρα παίζει σαν να γελά
Μοιάζει να με φωνάζει και να μην με ξεχνά
Senor, Senor
Ζω σ' αυτό το σπασμένο βαγόνι
μ' ένα δράκο που σκοτώνει
Με καλώδια κρατιέμαι ζωντανός
έχω αλλάξει και η ζωή με θέλει αλλιώς
Έχει γίνει και ο αέρας σιδερένιος σταυρός...
Senor, Senor
Ό,τι έχει μείνει από μένα
στο πάτωμα θέλω απλώς να μαζέψω
Δώσε μου ακόμα ένα λεπτό
κι είμαι έτοιμος αν είσαι εσύ κι εγώ
Senor, Senor
Ζω σ' αυτό το σπασμένο βαγόνι...
Ακόμα τίποτα δεν είδες
Δεν πιστεύεις σ' ότι βλέπεις και γελάς
άρρωστη μέσα σε αρρώστους τριγυρίζεις
είσαι περήφανη πού έμαθες πολλά
μα σε κάποιους ρόλους ακόμα συλλαβίζεις
Ακόμα τίποτα δεν είδες
είν' οι κουρτίνες σου κλειστές
ακόμα τίποτα δεν είδες
κι αν σου ματώνουν κάθε λίγο οι πληγές
Δεν πιστεύεις σ' ότι βλέπεις και γελάς
όπλα θα σκοτώσουν τα παιδιά που μεγαλώνεις
όπλα δίχως σφαίρες, που σκοτώνουνε αργά
σκορπώντας γύρω σου φιλιά όταν δε θα 'σαι μόνη
Ακροβατώ
Ακροβατώ κοντά σου, ακροβατώ
στα χίλια όνειρα σου κι εγώ θα ζω
Τα λόγια εσυ μαγεύεις και το μυαλό
πώς την καρδιά παιδεύεις, ψάχνω να βρω
Θα ψάξω τις λέξεις και θα βρώ τις σωστές
θα σπάσω τον γόρδιο δεσμό με κλωτσιές
Θέλεις δε θέλεις στα όνειρα σου θα μπώ
και αν θα σε χάσω ξέρω θα φταίω εγώ
Ακροβατώ κοντά σου, ακροβατώ
κι αυτός που θα ξεχάσει, δεν θα'μαι εγώ
μου πες θα'ρθείς και θα'χει πανσέληνο
μα στην επομένη δεν θα'μαι εγώ
Ανόητες αγάπες
Τα φέραμε από δω τα φέραμε από κει
άντε ξανά τα ίδια τα ίδια απ' την αρχή
τα φέραμε από δω τα φέραμε από κει
εγώ ξανά στο τίποτα στο γενικά εσύ στο γενικά
Νύχτες δίχως όνομα νύχτες χωρίς σκοπό
χαμένοι από χέρι χαμένοι και οι δυο
ανόητες αγάπες ανόητα φιλιά
λόγια λόγια λόγια λόγια ψεύτικα
Τώρα τι να σου πω τι να μου πεις κι εμένα
έτσι όπως παίξαμε κι οι δυο με ζάρια πειραγμένα
τα φέραμε από δω τα φέραμε από κει
εγώ ξανά στο τίποτα στο γενικά εσύ στο γενικά
Νύχτες δίχως όνομα νύχτες χωρίς σκοπό
χαμένοι από χέρι χαμένοι και οι δυο
ανόητες αγάπες ανόητα φιλιά
λόγια λόγια λόγια λόγια ψεύτικα
Αντίο αγάπη διχασμένη
Ζητάς να ψάξεις μες στη γη μου
μήπως και βρεις το θησαυρό σου.
Μια χούφτα γυάλινα πετράδια,
ανταλλαγή με τον καλό σου.
Σαν μάγισσα μ'έχεις μαγέψει
και περπατώ όπου πατάς.
Λινά φορέματα φοράς κι όλα τα αντίο προσπερνάς
με το μαχαίρι της αγάπης, μ'ένα ποίημα.
Αντίο αγάπη διχασμένη,
αντίο αγάπη δυνατή
δεν έχει σύνορα η φυγή
Σαν μάγισσα μ'έχεις μαγέψει
και περπατώ όπου πατάς
Χορεύω μέσα στο χορό σου
κι αναστενάζω στον καημό σου
Όταν το δάκρυ σου κυλάς
όταν το δάκρυ σου κυλάς.
Αντίο αγάπη διχασμένη
αντίο αγάπη δυνατή
δεν έχει σύνορα η φυγή
Ούτε η καρδιά υπομονή
για να χωρέσει μια στιγμή
Αντίο αγάπη διχασμένη
αντίο αγάπη δυνατή.
Αντίο αγάπη διχασμένη
αντίο αγάπη δυνατή
δεν έχει σύνορα η φυγή
δεν έχει σύνορα η φυγή
Αρτίστα
Kαι μην την ψάχνεις φίλε, σοβαρά σ' εκείνη
Είναι αρτίστα σε πρότυπα γενικά
Είναι μια κούκλα, σε βελούδινα προγράμματα
και τραγουδά σε μικρόφωνα χαμηλωμένα
Η καριέρα της δυο πράγματα παράταιρα
Σιγκόντα σε φτηνές παραγωγές
Υποτελής σε βραδινά καθάρματα
Κονσομασιόν και παρέες φιλικές
Μ' ένα σου νόημα μπορείς να την αποκτήσεις
και ξέρεις, δεν κοστίζει ακριβά
Κλείσε το μάτι, και θα ?χεις ότι ζητήσεις
χίλια κουνήματα αραβοϊνδικά
Και μην την ψάχνεις φίλε, σοβαρά σ' εκείνη
είναι αρτίστα με πρότυπα γενικά
Είναι ένα γρέζι σε ψυχή που χάνεται
και τραγουδά σε μικρόφωνα χαμηλωμένα
Μ' ένα σου νόημα...
Άρχισες να ξεθωριάζεις σα μια παλιά φωτογραφία
Τι πειράζει αγόρι μου που η κιθάρα σου
δεν έχει όλες τις χορδές της
Εσύ ακούς την μουσική
σαν να έπαιζε μπροστά σου
η καλύτερη ορχήστρα
Το κίτρινο τραίνο ξεκίνησε
Σε πάει κάπου που δεν ξέρεις
Δε σε νοιάζει τι θα ξημερώσει
Αφού ο ήλιος δεν αλλάζει χρώμα
Δε σε νοιάζει τι θα ξημερώσει
Το μαύρο χρώμα από τις μπότες σου
το συνήθισες για τα καλά
έχει αρχίσει να ξεθωριάζει
Σαν μια παλιά φωτογραφία
Έχει αρχίσει να ξεθωριάζει
σα μια φωτογραφία
Κι εσύ κυρία που όλη μέρα τρέχεις
Για να πετύχεις το αδύνατο
Για πες μας πως αισθάνεσαι τις νύχτες
Που γυρνάς μόνη στο σπίτι
Όταν ξαπλωμένη σ' ένα διπλό κρεβάτι
Φωνάζεις τα όνειρα για να σε πάρουνε μακριά
Το κίτρινο τραίνο πέρασε από μπροστά σου
Σε κοίταξε μέσα απ' το βρεγμένο το παράθυρο
Άρχισες να ξεθωριάζεις
σαν μια παλιά φωτογραφία
Άρχισες να ξεθωριάζεις
σα μια φωτογραφία
Βγες στο μπαλκόνι να δεις
Βγες στο μπαλκόνι να δεις
το φεγγάρι που φέγγει την πόλη
και θυμήσου δικές μας στιγμές
δες στα μάτια μου μπογιές
που χρωματίζουν θάλασσες
Και τρέξε με τη σκέψη σου
πιο γρήγορα απ’ το φως
μ’ ανάσα γρήγορη, ζεστή
αγάπησέ με
Βγες στο μπαλκόνι να δεις
το φεγγάρι που αφήνει την πόλη
και θυμήσου τις όμορφες στιγμές
δες στα μάτια μου φωτιές
που κυματίζουν θάλασσες
Κι άγγιξε το λαιμό μου ροζ
με τα χείλη σου τα υγρά
μ’ ανάσα γρήγορη, ζεστή
αγάπησέ με
Βγες στο μπαλκόνι να δεις...
Για ‘κείνη μη μου λες
Αν έρθεις απ 'το σπίτι τα χαράματα
θα έχω το κλειδί πάνω στην πόρτα
αν θέλεις θα γκρεμίσουμε τα φράγματα
δυο ταχυδρόμοι που ξεχάστηκαν στην βόλτα
Πες μου πες μου αν θέλεις
τι φοβάσαι στις γιορτές
μόνο για κείνη μη μου λες
την έχω κλείσει μες το χθες
μόνο για κείνη μη μου λες
Αν έρθεις απ 'το σπίτι τα χαράματα
να πεις τις πιο καλές σου ιστορίες
αυτές που ζωντανεύουνε τα ’αγάλματα
και κατεβάζουν τα ρολά στις απορίες
Πες μου πες μου αν θέλεις
τι φοβάσαι στις γιορτές
Μόνο για κείνον μη μου λες
Για μία ματιά
Πως αργά γυρίζουν όλα
σε μια γρήγορη ζωή
και όταν έρχεται η μπόρα
έχεις μείνει μοναχή
Για ένα σπίτι μια ιστορία
ένα αμάξι μια δουλειά
μια μικρή απροσεξία
και όλα τέλειωσαν καλά
Μία ζωή για μία βραδιά
Μία ψυχή για μία φωτιά
Μία ζωή για μία ματιά
Μία ψυχή για μία ψευτιά
Γιατί
Άδειες στιγμές,η ψυχή μας κενή
τα λόγια υπάρχουν γιατί υπήρχαν εκεί,
πλοίο τα μάτια τα μαλλιά σου πανί
πόσο σε ήθελα και πόσο εσύ,γιατί.
Γιατί;
Γιατί το τραγούδι αυτό
πάντα να λέει δε μπορώ,
γιατί κι εσύ με σπρώχνεις στο γκρεμό
δεν σε συγχωρώ,δεν σε συγχωρώ,γιατί.
Κοίτα να δεις πως αλλάξαμε
δες τη ζωή που ξεγράψαμε
με μια ματιά,με μια κίνηση απλή
ο εγωισμός σου,πάντα αυτός οδηγεί.
Γιατί;
Δε θα δακρύσω πια για σένα
Μέτρησα προχθές τις μικρές μας στιγμές
ήσουνα κι εσύ μια σταγόνα στη βροχή
Κι αν δεν μπορώ να σ'αγγίξω πάλι μόνος προσπαθώ
να κρυφτώ, να σε χάσω, να χαθώ
Μα δε θα δακρύσω πια για σένα
και μη ρωτάς για μένα
δε θα δακρύσω πια για σένα
και μη ρωτάς για μένα
Μέθυσα προχθές στις μικρές μας στιγμές
ήσουνα κι εσύ μια σταγόνα από κρασί
κι αν δεν μπορώ να σ' αγγίξω πάλι μόνος προσπαθώ
να κρυφτώ, να σε χάσω, να χαθώ
Μα δε θα δακρύσω πια για σένα
και μη ρωτάς για μένα
δε θα δακρύσω πια για σένα
και μη ρωτάς για μένα
Ένα παιδί περπατάει με τα χέρια
Είσαι το πιο λευκό χρώμα της σκέψης μου
ένα παιδί που περπατάει με τα χέρια
μια γυναίκα που τ ' όνειρό της σκότωσε
και πριν το μάθουν όλοι το 'στειλε στ' αστέρια.
Είσαι το πιο λευκό χρώμα της σκέψης μου
ένα τραγούδι που πάντα τρόμαζα να γράψω
η μυρωδιά μιας ξεχασμένης θάλασσας
που βρέχει μόνο αυτά που ήθελα να κάψω.
Αν θέλεις να με βρεις
να παίζεις, να νιώθεις, να ζεις.
Αν πάλι δε μπορείς
μη φύγεις, μη χαθείς.
Κι αν η σιωπή που τριγυρνάει στην ομορφιά σου
στο τέλος δέσει την οργή σου με βροχή
και γίνει στίχος που ξεχνάει τ' όνομά σου
κι έρχεται πάλι όταν έρχεσαι κι εσύ.
Θα είσαι πάντα το λευκό χρώμα της σκέψης μου
ένα παιδί που περπατάει με τα χέρια
μια γυναίκα που τ' όνειρό της σκότωσε
και πριν το μάθουν όλοι το 'στειλε στ' αστέρια.
Αν θέλεις να με βρεις
να παίζεις, να νιώθεις, να ζεις.
Αν πάλι δε μπορείς
μη φύγεις, μη χαθείς.
Αν θέλεις να με βρεις
να παίζεις, να νιώθεις, να ζεις.
Αν πάλι δε μπορείς
μη φύγεις, μη χαθείς.
Εν ψυχρώ
Κρατάς τα μάτια σου κλειστά και δε θέλεις να φύγω
Μα είναι οι δρόμοι απο φωτιά και θα σβήσουν σε λίγο
Πέρασα λούκια πολλά και έφτασα σε σένα
Από τη πρώτη τη στιγμή που κοίταξες για μένα
Εν ψυχρώ Εν ψυχρώ
Θα στο πω Θα στο πω
Εν ψυχρώ Εν ψυχρώ
Σ’ αγαπώ
Στην αγκαλιά σου αιχμάλωτος είμαι και παλεύω
Κι ας ξέρω πως κάθε φορά στο τέλος μόνος μένω
Κι αν πέρασα λούκια πολλά κι αν έφτασα σε σένα
Ίσως δεν ήσουνα αυτή που έψαχνε για μένα
Εν ψυχρώ Εν ψυχρώ
Θα στο πω Θα στο πω
Εν ψυχρώ Εν ψυχρώ
Σ’ αγαπώ
Έπαψες αγάπη να θυμίζεις
Ο καφές σου έχει κρυώσει
και το ράδιο κλειστό τώρα για μέρες
σε θυμάμαι είχες ξαπλώσει
στου μονού μου κρεβατιού τις καλημέρες
Το ξέρω πως δεν το διάλεξα
αν έπρεπε τη σκέψη μου να ορίζεις
μα ακόμα δεν κατάλαβα
γιατί έπαψες αγάπη να θυμίζεις
Υπάρχουν το νιώθω υγρά μονοπάτια
υπάρχουν κομμάτια από φως στη σιωπή
τραγούδια που 'γίναν με δάκρυα στα μάτια
τραγούδια που 'γίναν απλά η αφορμή
Το ξέρω πώς...
Εσύ εκεί
Εσύ εκεί κι εγώ στου πόνου τον παράλληλο βαρύς χειμώνας
και το κλίμα ακατάλληλο
Εσύ εκεί κι εγώ στου πόνου το υπόγειο να σε γυρεύω
σε μια ψεύτικη υδρόγειο
Εσύ εκεί κι ο έρωτάς σου διαταγή και τελεσίγραφο
Κι εγώ εδώ όλη τη νύχτα αγκαλιά μ' ένα αντίγραφο
Εσύ εκεί εσύ εκεί
Εσύ εκεί κι εγώ στου πόνου τα μεγάφωνα να τραγουδάω
της αγάπης τα παράπονα
Εσύ εκεί κι εγώ σκυμμένος στην κασέτα σου
να με ματώνει η φωνή σου και το ψέμα σου
Εσύ εκεί εσύ εκεί
Εσύ εκεί κι ο έρωτάς σου διαταγή και τελεσίγραφο
Κι εγώ εδώ όλη τη νύχτα αγκαλιά μ' ένα αντίγραφο
Εσύ εκεί εσύ εκεί
Η εικόνα του χειμώνα
Απ'το παράθυρο έρχεται η εικόνα του χειμώνα
βροχή που πέφτει δέντρα που λυγίζουν στο βοριά
και'σύ σκυμένος πάντα εδώ με χέρια ματωμένα
συζήτηση αρχινάς με τον καθρέφτη σιωπηλά
Γύρω σου κάποιες κίτρινες παλιές φωτογραφίες
την εποχή που ήσουνα παιδί
Το ραδιόφωνο απ'τα χρόνια του '50
στης μοναξιάς σου παρηγοριάς φωνή
Τι σου'δωσέ η ζωη καλό για να θυμάσαι
σε πότισε με χάπια ηδονής
Παραμυθένια χρώματα και γεύσεις του θανάτου
σε κάθε βήμα σου, σε κάθε σου στιγμή
Τώρα ο καθρέφτης έμεινε μονάχος μάρτυρά σου
σύμμαχος με τ'αθλια τα χρόνια που μισείς
Σ'ένα τασάκι βρίσκονται σβησμένα τ'ονειρά σου
σ'ένα μπουκάλι με ποτό η ίδια σου η ζωή
Κόκκινος στίβος
Γυρίζω και βρίσκω, την κιθάρα μου σπασμένη
τα μάτια σου κόκκινα να με κοιτούν
Ο δρόμος που διάλεξες εκεί σε περιμένει
όμως σε μάγεψε το φως του φεγγαριού
Κόκκινος στίβος δε μας θέλουν μαζί
κόκκινος στίβος κι ζωή μικρή
Τα ρούχα στο πάτωμα, όλα μου φταίνε
κι δρόμοι μισοί γι' αυτούς που δεν κλαίνε
Κόκκινος στίβος δε μας θέλουν μαζί
κόκκινος στίβος τρέχω εδώ κι εκεί
Τα ρούχα στο πάτωμα, όλα μου φταίνε
Κι δρόμοι μισοί γι αυτούς που δεν κλαίνε
Κάθε μορφή που μοιάζει με σένα, με σκοτώνει
κάθε σου βλέμμα αγαπημένο, το μισώ
Χθες βράδυ μου ζήτησες ξανά να μείνεις μόνη
μα, μέσα νοιώθω πως σε λίγο θα σε δω
Κόκκινος στίβος ...
Μέλιδρον (Είναι ωραία η θάλασσα)
Θέλω να τρέξω να πετάξω να χαθώ
όμως φοβάμαι τι θα γίνει αν γυρίσω
τον εαυτό μου να γελάσω προσπαθώ
μα κάπου μέσα μου βαθειά δεν θα τον πείσω.
Αυτά σκεφτότανε τα βράδια στη δουλειά
κι η γκρίζα αύρα της γινότανε πιο μαύρη
θλιμμένα ναι,καλά ευχαριστώ
μα άλλο πράγμα τη τρυπάει και τη χαλάει..
Είναι ωραία η θάλασσα γιατί κινείται πάντα
κι αν έχεις βρει πολλές στεριές καμία δεν σ'αράζει
δώσ'μου για φιλοδώρημα τραγούδι με τη μπάντα
είναι ωραία η θάλασσα γιατί με'σένα μοιάζει.
Άσε με άνθρωπε να κάνω ότι αισθανομαι
βαρέθηκα για πράγματα σωστά να μου μιλάνε
πες μου μονάχα τι ποτό γεμίζει το ποτήρι σου
κι αν θέλεις περισσότερο εδώ δε σε κερνάνε.
Δε τελειώνει η ζωή σε μία άρνηση
κι αν έχεις άντερα την άνοιξη ακολούθα
τι σε πειράζει αν σε δείχνουνε στο σπίτι σου
γιατί εφόρεσες ανάποδα τα ρούχα.
Είναι ωραία η θάλασσα.........
Μια συνουσία μυστική
Άγνωστοι φόβοι στο μυαλό σου πολεμούν,
με τις σκιες που κρυφά σε τυλίγουν κάθε βράδυ.
Ανυποψίαστοι περαστικοί γελούν μαζί σου,
μα τους ανέχεσαι παθητικά με τη σιωπή σου.
Μια συνουσία μυστική,
μια συνουσία μυστική της διαφθοράς,
χώροι στενοί μες στη μιζέρια,
δε νιώθεις τίποτα.
Πετάς τα ρούχα σου ψηλά,
γυμνός μες τη χαρά σου,
κρατάς τη λύπη σου μακριά,
δε νιώθεις τίποτα.
Μοναξιά μου όλα
Στις άδειες πόλεις που γυρνάς
εικόνες σε ξοδεύουν
αδύναμος να προσκυνάς
αυτούς που σε ληστεύουν
Σαν δαίμονας να κουβαλάς
του κόσμου τους χειμώνες
στα μάτια της να κυνηγάς
παλιούς μικρούς κανόνες
Μοναξιά μου όλα,μοναξιά μου τίποτα
μη μ' αφήνεις τώρα που είναι όλα πιο δύσκολα
έρωτα μου όλα, κι έρωτά μου τίποτα
μη μ' αφήνεις τώρα που είναι όλα πιο δύσκολα
Τις νύχτες ντύνεσαι μικρός
κάποιον θα ξεγελάσεις
και ένα κακό που ήρθε χθες
τρέχεις για να προφτάσεις
Μοιάζουν οι δρόμοι με φωτιά
τα βράδια του θανάτου
έρωτας που μυρίζει πια
αρένα στο άγγιγμά του
Μόνο για κείνη μη μου λες
Αν έρθεις απ'το σπίτι τα χαράματα
θα έχω το κλειδί πανω στην πόρτα
Αν θέλεις θα γκρεμισουμε τα φραγματα
δυο ταχυδρόμοι που ξεχάστηκαν στη βόλτα
Πες μου, πες μου αν θέλεις τι φοβάσαι στις γιορτές
Πες μου, πες μου αν θέλεις τι φοβάσαι στις γιορτές
Μόνο για κείνη μη μου λες
Μόνο για κείνη μη μου λες
Την έχω κλείσει μες στο χθές
Την έχω κλείσει μες στο χθές
Μόνο για κείνη μη μου λες
Αν έρθεις απ' το σπίτι τα χαράματα
να πεις τις πιο καλές σου ιστορίες
αυτές που ζωντανεύουνε τ'αγάλματα
και κατεβάζουν τα ρολά στις απορίες
Πες μου, πες μου αν θέλεις
τι φοβάσαι στις γιορτές
Πες μου, πες μου αν θέλεις
τι φοβάσαι στις γιορτές
Μόνο για κείνον μη μου λες
Μόνο για κείνον μη μου λες
Μόνο για κείνον μη μου λες
Να με θυμηθείς
Κάθε που νιώθω μοναξιά
Σκέφτομαι πως υπάρχεις
Και θέλω να 'ρθω εκεί κοντά
Τίποτα να μην πάθεις
Θα πλέξω χρώμα της φωτιάς
Απ' το χαμόγελό σου
Σε άδεια δωμάτια σκοτεινά
Να βλέπω απ' το φως σου
Να με θυμηθείς να με θυμηθείς
Δεν φταίω εγώ
που μέσα μου θα ζεις
Κάθε που δένομαι σκυφτός
στα άγρια όνειρά μου
Νομίζω σαν ηθοποιός
πως βρίσκεσαι κοντά μου
Να 'ρθεις όπως θα 'ρθουν τα χελιδόνια
Τι και αν με πίκρανες πολύ μέσα μου η αγάπη ζωντανή
είναι για σένα όπως τότε που σε είχα
Κατάρα αν είσαι ή προσευχή ή κάποιας θάλασσας ακτή
ή κάποια μοίρα που με μάγεψε στα αλήθεια
Σε μυρίζω στον αέρα του χειμώνα
με χαιδεύεις όταν γίνεσαι βροχή
Να γυρίσεις σαν θα 'ρθουν τα χελιδόνια
και της άνοιξης να πάρεις τη μορφή
Μα λεν συνέχεια οι παλιοί πως αν ραγίσει το γυαλί
σβήνει η αγάπη και η θλίψη καίει τα στήθια
Κι αν βρεί ο χρόνος γιατρικό και πείς ξανά το σ' αγαπώ
ψέμα αν είναι δε θα ξέρεις η αλήθεια
Να χαθώ στα βήματά σου
Δε θα ψάξω να βρω αφορμές
που σκοτώνουν τη νύχτα
δε θα ψάξω να βρω εραστές
που δε θέλουν να χάσουν
Αγκαλιά σου θα με βρει η αυγή
αγκαλιά σου θα με βρει η αυγή
Να κρυφτώ μες στη σκιά σου να
χαθώ στα βήματά σου
να χαθώ όπως δε μ' έχασες ποτέ
σου να χαθώ
Να κρυφτώ μες στη σκιά σου για ν'
αγγίξω την καρδιά σου
να κρυφτώ στους εφιάλτες σου σαν
ίσκιος να κρυφτώ
Θα κοιτάξω να μπω στο καράβι που
φεύγει το βράδυ
πελαργός που πήρε το φεγγάρι ξοπίσω
Αγκαλιά σου θα με βρει η αυγή
αγκαλιά σου θα με βρει η αυγή
Να κρυφτώ μες στη σκιά σου
να χαθώ στα βήματά σου
να χαθώ όπως δε μ' έχασες ποτέ
σου να χαθώ
Να κρυφτώ μες στη σκιά σου
για ν' αγγίξω την καρδιά σου
να κρυφτώ στους εφιάλτες σου
σαν ίσκιος να κρυφτώ
Οι παλιές αγάπες πάνε στον παράδεισο
Άγονη πλήξη μιας ζωής, δίχως έρωτα
της ερημιάς μου τέρας, της πόλης μου θηρίο
μη με φοβάσαι
Αλλοπαρμένη έκφραση οι τοίχοι σου θυμίζουν
τον πρώτο σου έρωτα
Οι πιο πολλοι αδιάφορα κενοί, σε λυγίζουν
όπου και να 'σαι
Στα σκοτεινά δρομάκια οι σκιές γλιστράνε
επικίνδυνα
Στα ηλεκτρισμένα ξενυχτάδικα οι γυναίκες μισοκρύβονται
πίσω απ'τη λήθη
Στα κολασμένα παζάρια της λεωφόρου οι αστυνόμοι
οι πλούσιοι επαρχιώτες μηχανόβιοι
Μάσκες ακάλυπτες μικρές στο γύρο του θανάτου
που τρεμοπαίζουν τον άγγελο ή τον δαίμονα
Στις άκρες των δακτύλων τους, ξημέρωμα Σαββάτου
Για τις παλιές αγάπες μη μιλάς
στα πιο μεγάλα θέλω κάνουν πίσω
Δεν άντεξαν μαζί και χάθηκαν μακριά
Κρύφτηκαν στις σπηλιές χαμένων παραδείσων
Ό,τι αξίζει πονάει, κι έίναι δύσκολο
Για να μην υποφέρεις φύγε μακριά μου
κρύψου απο μένα
Δεν ξέρω αν φεύγεις, τώρα, για το λίγο μου
ή αν αυτό που νιώθω ήταν πολύ
πολύ για σένα, πολύ για σένα
Για τις παλιές αγάπες μη μιλάς
στα πιο μεγάλα θέλω κάνουν πίσω
Δεν άντεξαν μαζί και χάθηκαν μακριά
Κρύφτηκαν στις σπηλιές χαμένων παραδείσων
Όλο μ' αφήνεις να σ' αφήσω
Αγάπης φώς της γής ταξίδια
μαύρα παράξενα παιχνίδια
στο φώς του ήλιου θ' ακουμπήσω
το καλοκαίρι να μυρίσω.
Μ' άσπρο πανί θα ταξιδέψω
μικρό κορίτσι να σε κλέψω
όσο αγαπάω μένω πίσω
κι όλο μ' αφήνεις να σ' αφήσω
Πούλα με
Πούλα με ακόμα μια φορά, δεν με πειράζει.
Δεν με πειράζει που θα μείνω μοναχός.
Δεν με πειράζει που τα μάτια σου σ'αυτόν τα θυσιάζεις.
Γιατί απόψε το κορμί σου θα 'ναι αλλού.
Θα 'ναι σε κάτι ξεχασμένα καλοκαίρια.
Θα 'ναι στις νύχτες της ατέλειωτης σιωπής.
Θα 'ναι στα φιλμ της χαράς και της μιζέριας.
Θα 'ναι σε όλα που περάσαμε μαζί.
Πούλα με λοιπόν στο ξαναλέω. Πούλα με για λίγη σιγουριά.
Πούλα με πολύ φτηνά δεν ξέρω, ίσως αύριο να 'ναι αργά.
Κι αν σε βλέπω αδιάφορα ξερά, δεν με πειράζει.
Δεν με πειράζει κι αν τα χείλη σου γελούν.
Μια καληνύχτα κι αν μου πείς δεν με πειράζει.
Γιατί απόψε το κορμί σου θα 'ναι αλλού.
Πυξίδα
Από μικρός στην αγκαλιά των λογισμών μου
είχα διαλέξει από όλα μου τα λάθη
να κυνηγάω με το ξύλινο άλογό μου
μια οπτασία που κρυβότανε στα δάση
Από μικρός γυροβολούσα τα ποτάμια
με άγριους φίλους που χτυπούσαν τα σπαθιά τους
ξάπλωνα νύχτα στα βρεγμένα τα καλάμια
και δίπλα ο Έλβις είχε ανοίξει την καρδιά του
Ζήσε μονάχα την στιγμή και άσε το μετά
ένα σωσίβιο η ζωή που ξεφουσκώνει αργά
Ζήσε μονάχα την στιγμή και άσε το μετά
ένα σωσίβιο η ζωή που ξεφουσκώνει αργά
Μικρός πολύ σε μια σπηλιά με σταλακτίτες
μπροστά μου πέταξε μια μαύρη νυχτερίδα
πες μου που πάνε όταν πεθαίνουν οι αλήτες
αφού η ψυχή τους έχει χάσει την πυξίδα
Ζήσε μονάχα την στιγμή και άσε το μετά
ένα σωσίβιο η ζωή που ξεφουσκώνει αργά
Ζήσε μονάχα την στιγμή και άσε το μετά
ένα σωσίβιο η ζωή που ξεφουσκώνει αργά
Πως σε μισω
Θέλω να διώξω το νέφος και εσένα
Θέλω σε έρωτα τρελό να ξανοιχτώ
Όμως φοβάμαι πως τρέχω στα χαμένα
Συνήθεια γλυκιά μου είναι και τα δυο
Θέλω τη μοίρα μου απόψε να νικήσω
Να φτάσω εκεί που από χρόνια προσπαθώ
Γλυκό το όνειρο φοβάμαι μην ξυπνήσω
Και αντικρίσω ένα ρολόι βιαστικό
Πως σε μισώ γιατί δεν είσαι αυτό που φαίνεσαι
Πως σ' αγαπώ γι αυτό που είσαι και γι αυτά που χαίρεσαι
Το ξέρω έψαξες πολύ μέσα σε κήπους
για αθάνατο νερό
Τότε που χάθηκες και σκόνταψες σε τοίχους
κοιτώντας μόνη το κενό
Το ξέρω βρέθηκες σ' αστέρια μαγεμένα
που δεν μπόρεσα να βρω
Και μόνο ήθελα να τραγουδώ για σένα
και χρόνια τραγουδώ
Πως σε μισώ...
Σ' αγαπω
Ήρθες εχθές αργά
μια άλλη εποχή να μου θυμίσεις
ήρθες εχθές αργά
την ώρα που ήθελα να λησμονήσω
Γιατί ποτέ δεν έμαθες τι ήσουνα για μένα
γιατί ποτέ δεν έψαξες να βρεις
που έκρυβα τα όνειρα που έκανα για σένα
και το κουράγιο για να τραγουδώ
Πώς σ' αγαπώ, ω, ω, σ' αγαπώ
ω, ω, σ' αγαπώ, ω, ω, σ' αγαπώ
Είδα τα μάτια σου να λάμπουν
στο σκοτάδι από αγάπη
είδα τα χείλη σου που ήταν
φωτισμένα μ' ένα δάκρυ
Γιατί ποτέ δεν έμαθες τι ήσουνα για μένα
γιατί ποτέ δεν έψαξες γιατί
κι αν η αγάπη θάλασσα με κύμα ταραγμένη
βρήκα τη δύναμη να τραγουδώ
Πώς σ' αγαπώ...
Σαν ψεμα
Όνειρο μαγικό
ήρθες κοντά μου εχθές
πέρασμα μυστικό
με δάκρυα και ευχές
σαν ψέμα
Τα μάτια σου τα δυο
γεμίσανε σκιές
χλωμό το δειλινό κι εσύ
κρυφά να κλαις στο τέρμα
Σε όλους δίνεσαι
Είναι μακριά το ξέρω η πόλη
Θ'άνοιγες πλατιά την αγκαλιά σου
Είσαι μακριά,κοιμάσαι μόνη
φόβου τα σημάδια στην καρδιά σου
Είναι μακριά το ξέρω η πόλη
Θ'άνοιγες πλατιά την αγκαλιά σου
Σπέρμα φτηνό σου δίνουν όλοι
καισυ να μην θυμάσαι το όνομα τους
Σ'όλους δίνεσαι,σ'όλους δίνεσαι
Κρύβεις το ψέμα,την αλήθεια
και υποκρίνεσαι..
Είναι κοντά το ξέρω η ώρα
του έρωτα θα κάνεις την σκιά σου
Έξω νυχτώνει,έρχεται μπόρα
και εσένα πάλι άδεια η αγκαλιά σου
Σ'όλους δίνεσαι,σ'όλους δίνεσαι
Κρύβεις το ψέμα,την αλήθεια
και υποκρίνεσαι..
Υπάρχουν χρυσόψαρα εδώ;
Σαν τα καράβια φαίνονται τη νύχτα τα νησιά
σταματημένα μεσ' στην μέση του πελάγου
Έχει η ανάσα τους μια γεύση, μια γεύση απ' τα παλιά
που αναστήθηκαν με κόλπα κάποιου μάγου
Εσύ δεν ήσουνα που μίλαγες για ιπτάμενες στιγμές;
Εσύ δεν ήσουνα που έκλαιγες γι' αγάπη;
Εσύ δεν έλεγες «οι άνθρωποι δε θέλουν διαταγές
από ανθρώπους μηχανές στο ρόλο του προστάτη»;
Μ' ένα τσιγάρο σα μεγάλη κιμωλία
μοιάζεις με φάρο που σκοντάψανε τα πλοία
Μ' ένα τσιγάρο σα μεγάλη κιμωλία
μοιάζεις με φάρο που σκοντάψανε τα πλοία
Εσύ δε μ' έμαθες ν' αφήνω να μακραίνουν τα μαλλιά;
Στα παλιατζίδικα τα ρούχα σου ζητούσες
Γιατί η αξία που μέσα μας φωλιάζει πιο βαθιά
είναι η ελεύθερη ζωή που ήθελες να ζούσες
Υπάρχουν χρυσόψαρα εδώ; απάντησε μου
Μέσα στη γυάλα τελειώνει το νερό
Υπάρχουν χρυσόψαρα εδώ; απάντησε μου
Ή παραμένει πάντα μαύρος ο βυθός;..
Μ' ένα τσιγάρο σα μεγάλη κιμωλία
μοιάζεις με φάρο που σκοντάψανε τα πλοία
Μ' ένα τσιγάρο σα μεγάλη κιμωλία
μοιάζεις με φάρο που σκοντάψανε τα πλοία;
Τι 'ναι αυτό που μας ενώνει
Θα 'θελα μια νύχτα στ' ανέμου το νησί
να 'βρισκα της μοίρας το ψεύτικο κρασί
εκείνο που σε βγάζει απ' την παγωνιά
να το πιω και να φύγω μακριά
Για να σε βρω στης Σμύρνης την άσβεστη φωτιά
να μου φανερώνεις του Αιγαίου τα μυστικά
να μου τραγουδήσεις πράγματα γνωστά
και να νιώθω πως σε ξέρω από παλιά
Τι 'ναι αυτό που μας ενώνει
μας χωρίζει μας πληγώνει
είναι ο χρόνος που τελειώνει
και ξανά μένουμε μόνοι
Μέλυδρον
Θέλω να τρέξω να πετάξω να χαθώ
όμως φοβάμαι τι θα γίνει αν γυρίσω
Τον εαυτό μου να γελάσω προσπαθώ
μα κάπου μέσα μου βαθιά δε θα τολμήσω
Αυτά σκεφτότανε τα βράδια στη δουλειά
κι η γκρίζα αύρα της γινότανε πιο μαύρη
Θλιμμένα ναι, καλά ευχαριστώ
μα άλλο πράγμα την τρυπά και τη χαλάει
Είναι ωραία η θάλασσα γιατί κινείται πάντα
κι αν έχεις βρει πολλές στεριές καμία δε σ' αράζει
Δώσ’ μου για φιλοδώρημα τραγούδι με τη μπάντα
είναι ωραία η θάλασσα γιατί με σένα μοιάζει
Άσε με άνθρωπε να κάνω ότι αισθάνομαι
βαρέθηκα για πράγματα σωστά να μου μιλάνε
Πες μου μονάχα τι ποτό γεμίζει το ποτήρι σου
κι αν θέλεις περισσότερο εδώ δεν σε κερνάνε
Δεν τελειώνει η ζωή σε μια άρνηση
κι αν έχεις άντερα την άρνηση ακολούθα
Τι σε πειράζει αν σε δείχνουνε στο σπίτι σου
γιατί εφόρεσες ανάποδα τα ρούχα
Είναι ωραία η θάλασσα....
ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ
Οι Πυξ Λαξ (μπουνιδόν και κλωτσιδόν στα νεοελληνικά) ήταν φοβεροί. Κρίμα που διαλύθηκαν
oodws....
apo a agapimena mou sugrotimata apo pitsirikas ppou hmouna ....
apaixta kommatia :cry: