Τι χρώμα έχει η λύπη;
Ρώτησε το αστέρι την κερασιά και παραπάτησε στο ξέφτι κάποιου σύννεφου που περνούσε βιαστικά...
Δεν άκουσες;
Σε ρώτησα τι χρώμα έχει η λύπη;
Έχει το χρώμα που παίρνει η θάλασσα την ώρα που γέρνει ο ήλιος στην αγκαλιά της. Ένα βαθύ άγριο μπλε...
Τι χρώμα έχουν τα όνειρα;
Τα όνειρα;
Τα όνειρα έχουν το χρώμα του δειλινού.
Τι χρώμα έχει η χαρά;
Το χρώμα του μεσημεριού;
Και η μοναξιά; Tι χρώμα έχει;
Η μοναξιά έχει χρώμα μενεξεδί...
Τι όμορφα που είναι τα χρώματα!
Θα σου χαρίσω ένα ουράνιο τόξο, να το ρίχνεις επάνω σου όταν κρυώνεις...
Και η αγάπη;
Ξέχασα να σε ρωτήσω, τι χρώμα έχει η αγάπη;
Το χρώμα που έχουν τα μάτια του Θεού...
Τι χρώμα έχει ο έρωτας;
Ο έρωτας έχει το χρώμα του φεγγαριού, όταν είναι πανσέληνος...
Έτσι, ε; Ο έρωτας έχει το χρώμα του φεγγαριού...
Κοίταξα μακριά στο κενό... και δάκρυσα...
....
:cry:
Σίγουρα κάπου θα υπάρχουν δυο μάτια που σαν άυλοι φάροι μέσ' τη νύχτα
θα μου δείχνουν ένα δρόμο να βαδίσω, έναν ορίζοντα αχνό
όπου θα με περιμένει η ζεστασιά κι η συγκατάνευση
με μια κούπα στα χείλη κι ένα χαμόγελο στο χρώμα του κυκλάμινου
Ποιζονάκι μου...
Κρατώ το "...κι ένα χαμόγελο στο χρώμα του κυκλάμινου" ...
Και προχωρώ μπροστά... πιό δυνατή...
Μαιρουλα μου ... κρατα κι αυτο ... δικο σου !
Κοίτα να ντύνεσαι καλά
Ηρθ' ο χειμώνας, πιες ακόμα μια γουλιά
Σου 'χω φυλαξει μια αγκαλιά
και μια χάρτινη βαρκούλα μια σταλιά
Κοίτα στους τοίχους το λίγο φως
Είμαι η σκιά σου που σου χαμογελά
Τρέξε στην πόλη, βάλε φωτιά
Θα είμαι δίπλα σου όπου κι αν πας
Κοίτα να χτίσεις μια φωλία
κι εκεί να χτίσεις λίγο ήλιο απ' τα παλιά
Σου 'χω φυλάξει μια θάλλασα
και ένα δάκρυ κοραλλένιο μια σταλιά
Κοίτα τα χέρια σου, αντέχουν πολλά
Διώξ' τα σκοτάδια σου, κοίτα ψηλά
Μείνε στην έρημο μες στην φωτιά
Θα είμαι δίπλα σου όπου κι αν πας
Να εισαι παντα καλα και παντα δυνατη ! Παντα να προχωρας μπροστα και να αφηνεις πισω σου οτι σου κανει κακο, οτι σε πληγωνει κι οτι σε ποναει ..
Να χαμογελας !
Ποιζονάκιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι το φιλεναδούμπι σου συγκινήθηκε και δάκρυσεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε
:pale: :pale: :pale: :pale: :pale::pale: :pale::pale::pale::pale::pale::pale: :cry: :cry: :cry: :cry: :cry: :cry: :cry: :cry: :cry: :cry: :cry: :cry: :oops: :oops: :oops: :oops: :oops: :oops: :oops: :oops: :oops:
:cry: :cry: :cry: :cry: :cry: :cry: :cry: :cry: :cry:
αμαν βρε φιλεναδουλες μου.....γιατι θα πρεπει να συγκινηθουμε και να κλαιμε με μαυρο δακρυ? θελω λιγο γελιο και χαρα!
ΤΕΡΜΑ ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ, ΤΕΡΜΑ ΟΙ ΛΥΠΕΣ, ΤΕΡΜΑ Ο,ΤΙ ΚΑΚΟ ΚΑΙ ΜΑΥΡΟ... ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ Ν'ΑΡΧΙΣΟΥΜΕ ΝΑ ΤΑ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΟΛΑ ΘΕΤΙΚΑ... ΚΑΙ ΝΑ ΛΑΜΒΑΝΟΥΜΕ ΘΕΤΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΑΠ'ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ... :D :D :D
Σας αγαπώ και τις δυό πολύ... είστε πραγματικές μου φίλες... και μου το αποδείξατε στα δύσκολα...!!!
:D :D :D :D :D :D :D
[/img]
ΕΝΑ ΛΟΥΛΟΥΔΑΚΙ ΓΙΑ ΤΟ ΜΙΝΟΡΑΚΙ ΚΑΙ ΜΙΑ ΣΟΚΟΛΑΤΙΤΣΑ ΚΑΡΔΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΙΖΟΝΑΚΙ :D :D
... με πολλή-πολλή αγάπη!!! :D :D :D
(http://www.a33.gr/album_pic.php?pic_id=2463)
(http://www.a33.gr/album_pic.php?pic_id=3430)
εγω εχω κατι και για τις δυο σας .. ετσι για να ευθυμησουμε και λιγο ! :wink: :wink:
"Κι εκει στο βαθος, πολυ μακρια
κοιταξε αυτη τη γριουλα που πλεκει καθισμενη σ'ενα
κατωφλι της Ασιας.
Ξερεις τι πλεκει αγαπη μου?
Πλεκει καλτσουλες..
Καλημερα ολα εσεις μακρινα μου αδελφια.
και πιο πολυ
Καλημερα Ηλιε, καλημερα ουρανε, καλημερα ανοιξη(καλοκαιρι)
Ελατε να σας γνωρισω την αγαπημενη μου
Καλημερα Ευτυχια..."
:)
magikos o tropos pou grafei h alkionh!!!
otan to diavasa prospathisa na xromatisw kai egw ola ta sunesthimata mou!!!
[αποσπασμα απο το ιδιο βιβλιο : Το χρωμα του φεγγαριου]
''-Πες μου ενα χαρουμενο τραγουδι για τη ζωη, ειπε το δεντρο στο αστερι του.
-Το τραγουδι που λεει η καγκελοπορτα, οταν ανοιγει και μπαινει καποιος που αγαπας.
-Δειξε μου ενα ακριβο στολιδι.
-Τα καραβια και τους Ινδιανους με τα βελη και τα πολυχρωμα φτερα, που ειναι ζωγραφισμενα στους ασπρους τοιχους μιας καμαρουλας.
-Ομορφη βραδια αποψε. Ακου πως τραγουδαει το τριζονι!
Σε λιγο θα βγει ο Αυγερινος.
Σε λιγο θα ξημερωσει.
Κοιτα που ξεχαστηκε μια ξελογιασμενη καρδερινα. Και ξαγρυπνα. Κοιταζει το φεγγαρι. Και ονειρευεται...
-Σε λιγο θα ξημερωσει ... Κοιτα που ξεχαστηκαν καποιοι ξελογιασμενοι ανθρωποι. Και ξαγρυπνουν. Κοιταζουν το φεγγαρι . Κι ονειρευονται ...
Ονειρευονται και ελπιζουν ...''
[αποσπασμα απο το ιδιο βιβλιο : Το χρωμα του φεγγαριου]
''Τιποτα δεν αγαπησες πραγματικα.
Τιποτα ..
Εκτος απο τους ανεμους.
Τους ανεμους παιρνεις ξωπισω και τριγυρνας σαν πεταλουδα μαζευοντας την κιτρινη σκονη των λουλουδιων.
Παντα θα φευγεις.
Γιατι ετσι εισαι.
Μια πεταλουδα που δεν αγαπησε ουτε τα φτερα της.
Κι εγω παντα θα σε σκεφτομαι και θα σ' αγαπω.
Παντα!
-Γεια σου! Ειπε το κοριτσι.
Και χαθηκε μεσα στη νυχτα.
Τυλιξε τα σκισμενα φτερα της στη μεση της, τα γυρισε δυο γυρους στο λαιμο της και χαθηκε ..''
''-Ειναι αυτο το κοριτσι που πηρε ξωπισω τους ανεμους.
Τα χειλια της εχουν τη γυρη τ' ασφοδελιου.
Και στο λαιμο της φοραει ενα μακρυ φουλαρι απο σκισμενα φτερα.
Ειναι αυτο το κοριτσι που μεθαει τη νυχτα..
Φοραει κιτρινο φουστανι.
Και μεσα στις χαρακιες του προσωπου της βγαινει σιγα σιγα ενα ολογιομο φεγγαρι.
Ειναι αυτη η κοπελα που μεθυσε τη νυχτα ..''
Μα δεν είναι Ποιζονάκι μου υπέροχο βιβλίο???? :D
Μ'εχει συνεπάρει... :oops: :oops:
Ειναι απο τα λιγα βιβλια που εχω διαβασει ηδη 3 φορες !! :wink: