Για αρχή, ας φανταστούμε έναν κόσμο με ανεξάντλητους πόρους, όπου θα επιτρεπόταν στον καθένα να κάνει ελεύθερα όλες τις επιθυμίες του πραγματικότητα και να ζει μ’αυτές. Ας πούμε πως οτιδήποτε ζητούσε κανείς θα μπορούσε αμέσως να το απολαμβάνει..
Οσοι κοπιάζουμε καθημερινά για τα απαραίτητα, οι περισσότεροι κάτοικοι του πλανήτη δηλαδή, νοιώθουμε ανακούφιση φανταζόμενοι την πραγμάτωση μιας τέτοιας συνθήκης. Αλλά και οι λίγοι, εκείνοι που απολαμβάνουν ήδη ένα μεγάλο πλήθος αγαθών. Γιατί, ποιόν απ’αυτούς που έχουν πολλά, τον έκαναν αυτά να βρει ποτέ γαλήνη και ευτυχία..;
Το πρώτο που ίσως λέμε πολλοί από εμάς είναι πως δεν ζητάμε πολλά. Μόνο να μπορούσαμε να τακτοποιήσουμε τις έγνοιες που μας βασανίζουν καθημερινά και τα πράγματα εκείνα, των οποίων η διαχείρηση μας προκαλεί άγχος, κι όλα αυτά που δεν μας αφήνουν να ησυχάσουμε και ν’απολαύσουμε γαλήνη. Η εξασφάλιση των παιδιών μας, η λύση οικονομικών προβλημάτων ή θεμάτων υγείας θα χάριζε γαλήνη σ’ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της καρδιάς μας. Έπειτα, να πραγματοποιούσαμε τουλάχιστον ένα απ’τα όνειρά μας, να το ζούσαμε με ανθρώπους που αγαπάμε και μας αγαπούν και να’μασταν καλά.
Ομως η ιστορία του ανθρώπου έχει να μου πει πως δεν θα σταματήσω εκεί..
Όσα περισσότερα αποκτώ, τόσα περισσότερα θα ζητάω.. Γιατί όταν ξεχνάω τα δύσκολα και γεύομαι το επόμενο και υπάρχει κι άλλο, αρχίζει να λειτουργεί το ένστικτο του ανικανοποίητου. Κι αυτό δεν σταματά πουθενά και θα συνεχίζεται για πάντα, και δεν θα βρίσκω την ηρεμία που υποτίθεται πως θα μου πρόσφερε η απόκτηση των όποιων αγαθών, όσα κι αν έχω ποτέ. Μόνο να ξεχαστώ για λίγο σε νέα αγαθά είναι δυνατόν, κι όσο πιο πολλά τόσο θα ξεχνιέμαι και θα χάνω τον χρόνο κατά τον οποίο θα μπορούσα να κερδίζω την γαλήνη στην καρδιά μου, ώστε να είμαι ικανός ν’απολάυσω το παραμικρό. Γιατί τελικά δεν είναι το πόσα έχω (λίγα ή πολλά) αλλά το πώς τα διαχειρίζομαι.. Ακόμα κι αν δεν έχω σχεδόν τίποτα.. Υπάρχουν άνθρωποι γύρω μας οι οποίοι έχοντας πολύ λίγα, ζουν ευτυχισμένοι. Κι άλλοι που έχουν περισσότερα και δεν έχουν όμως καταληφθεί απ’αυτά, κι η καθαρότητα της καρδιάς τους, τους χαρίζει την γαλήνη που επιτρέπει την ευτυχία.
Δεν έχει να κάνει με κάποια ιδεολογία όλο αυτό. Είναι μια απλή σκέψη, από εκείνες που δεν μας αφήνει να κάνουμε η βιασύνη με την οποία ζούμε. Αυτή που σπρώχνει τον νου μας στις έγνοιες του αύριο και αφήνει το σώμα μας, τις αισθήσεις μας, μετέωρες σ’ένα σήμερα που δεν ζήσαμε πραγματικά ποτέ. Γιατί έχουμε μάθει όπως πολύ σωστά συνήθιζε να λέει μια φίλη, ότι: «Το επείγον πάντα προηγείται του σημαντικού..»
Αν ζούσα λοιπόν σ’έναν κόσμο που θα μπορούσα να εκπληρώνω κάθε μου επιθυμία, πιστεύω πως δεν θα σταματούσα ποτέ να ζητάω νέα και διαφορετικά πράγματα γύρω μου, παρά μόνο αν και όταν αποκτούσα ηρεμία και γαλήνη στην καρδιά μου η οποία θα με βοηθούσε να εκτιμήσω και να χαρώ το παραμικρό.
Εκείνη την γαλήνη της καρδιάς, που μπορεί τώρα κι όλας, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες να με συντροφεύσει σ’όλα τα άσχημα και να γεμίσει τα όμορφα με μυρωδιές γνήσιες και χρώματα αληθινά..
Ποτέ δεν είναι αργά ν’ανακαλύψουμε τί είναι αυτό που θα χαρίσει την γαλήνη στην καρδιά μας! Ασχετα με το πόσα έχουμε ή μπορούμε ν’αποκτήσουμε, κερδίσαμε ή χάσαμε ποτέ. Ασχετα με το πόσα εκκρεμούν ή διευθετούνται, με το αν θα ζήσουμε πολύ ή λίγο, με το αν καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε δραματικές καταστάσεις ή όχι..
Υπάρχουν μόνο δύο τρόποι με τους οποίους μπορεί να ζήσει κανείς. Ο ένας είναι να μπορεί να αντιμετωπίσει και να απολαύσει οτιδήποτε με γαλήνη στην καρδιά του. Ο άλλος να ματαιοπονεί προσπαθώντας και κατακτώντας χωρίς αυτήν..
Το πώς θα αποκτήσουμε την γαλήνη στην καρδιά μας που θα μας επιτρέψει να Ζήσουμε κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, να τις αλλάξουμε όταν είναι δυσάρεστες ή να τις διατηρήσουμε όταν είναι ευχάριστες και να χαρούμε όλη μας την ζωή πραγματικά, είναι ένα άλλο μεγάλο κεφάλαιο......
.....
ΠαράθεσηΟμως η ιστορία του ανθρώπου έχει να μου πει
πως δεν θα σταματήσω εκεί..
..και συνεχίζω..... εκείνο το ταξίδι της αυγής
που λόγια μέσα μου αξίωσε κι αισθήσεις μεγάλυνε,
όμωςδεν ήταν καθόλου ικανό, την εικόνα του εαυτού μου ολόκληρη να μου χαρίσει,
Μα να!
Να, που βρέθηκε τρόπος. Σαν
τρίτος τα λόγια μου ν'απολαύσω, και να δώ!
Να χαρώ τον πιο απέναντι εαυτό μου. Μιας και στο
agalia.gr,εκεί όπου τις σκέψεις μου καταθέτω, δεν θα μπορούσα να είχα την εμπειρία να νοιώσω αναγνώστης μου.
Λόγια μου. Σκέψη μου. ...
"να γυρίζει",ας είναι..
Ειδες πόσο υπέροχα γράφεις Μιχάλη μου!!!
Θα ήταν αδικο να μην το διαβάσουν πολλά περισσότερα ζευγάρια μάτια και να δούν το ταλέντο σου!!!
Συγχαρητήρεια!!! και πάλι :D :D
Γαλήνη...σα λέξη, συγγενεύει με το αγλαός (=φωτεινός),γλαύξ, αγαλλίαση, γάλα (που είναι λευκό σα φως) κλπ. Η Γαλήνη είναι το Φως της Ψυχής...το Φως, με τη σειρά του, είναι ταχύτατο και ελαφρύτατο (πρβλ. light=φως και ελαφρύς), η καθαρή ενέργεια...γαλήνη, λοιπόν, υπάρχει όταν η ψυχή είναι ελαφριά, δε τη βαραίνει τίποτα και ακτινοβολεί. Αυτό σημαίνει α) ότι δεν υπάρχουν πολλές και υπέρμετρες επιθυμίες ή προσδοκίες β) το άτομο βρίσκεται στο περιβάλλον το οποίο εκμαιεύει τον καλύτερο και δημιουργικότερο εαυτό του γ) το άτομο περιβάλλεται από άτομα που ξυπνούν τον καλύτερο και δημιουργικότερο εαυτό του, παρομοίως...και κάτι ακόμα: Γαλήνη δε σημαίνει σε καμία περίπτωση απραξία ή απαξία...ο πραγματικά γαλήνιος άνθρωπος είναι σαν τον κυκλώνα: Στην περιφέρεια του σφύζει από ''ανέμους'', αλλαγές, δραστηριότητες, ενέργεια...στο κέντρο του, όμως (στο ''μάτι'' του κυκλώνα) επικρατεί νηνεμία, δηλαδή Γαλήνη...
Παράθεση από: "Nikos28"Γαλήνη δε σημαίνει σε καμία περίπτωση απραξία ή απαξία...ο πραγματικά γαλήνιος άνθρωπος είναι σαν τον κυκλώνα: Στην περιφέρεια του σφύζει από ''ανέμους'', αλλαγές, δραστηριότητες, ενέργεια...στο κέντρο του, όμως (στο ''μάτι'' του κυκλώνα) επικρατεί νηνεμία, δηλαδή Γαλήνη...
Βρε λες τελικα να ειμαι γαληνιος ανθρωπος και να μην το εχω καταλαβει ?
:roll:
:lol: :lol: Μπορεί... αυτό, όμως, το ξέρεις εσύ και κανένας άλλος. Εσύ ξέρεις τι συμβαίνει μέσα σου... αν δεν έχεις έγνοιες, φόβους, τύψεις ή ο,τιδήποτε άλλο βαραίνει την ψυχή και αισθάνεσαι ότι ακολουθείς μια πορεία που εσύ χάραξες... τότε ναι, είσαι γαλήνια. Γνώμη μου, πάντα... :wink:
Νικο μου δυστυχως φοβους εχω, πιστευω ομως ολοι μας εχουμε καποιο φοβο εστω κι αν δεν το παραδεχομαστε, θελω ομως να πιστευω οτι δεν εχω κανενα απολυτως λογο να κουβαλαω τυψεις .. τουλαχιστον ως προς τους συνανθρωπους μου.Θελω να πιστευω πως δεν αδικω κανεναν και παντα δινω ευκαιριες απλωχερα .. τωρα ως προς τον εαυτο μου .. ισως αυτον οντως να τον εχω αδικησει αρκετες φορες .. αλλα αντεχει ακομα .. :wink:
:) Αν δε νοιώθεις τύψεις για κάτι, τότε έχεις κάνει το πρώτο βήμα για τη γαλήνη...αυτό, όμως, δε φτάνει. Πρέπει να καταπολεμήσεις και τους φόβους σου (όπως κι εγώ, και όλοι, εφόσον όλοι μας έχουμε φόβους)...η γνώμη μου, πάντως, είναι ότι όταν κάποιος/α κάνει αυτό που θεωρεί σωστό και ακολουθεί μια πορεία συνειδητά, χωρίς να επηρεάζεται από το τι θα κάνουν ή δε θα κάνουν οι άλλοι (όπως ο κυκλώνας, που προχωράει χωρίς να τον σταματάει τίποτα), τότε φοβάται λιγότερο ή και καθόλου...γιατί απλά, όσο οι εξελίξεις τρέχουν τόσο το μυαλό απασχολείται κι όσο το μυαλό απασχολείται τόσο μειώνονται και τα περιθώρια για φόβο ή αρνητικές σκέψεις... :wink:
Νικολα καλημερα !
Ηδη βρισκομαι στο σταδιο που εχω συνειδητοποιησει τι ακριβως εχει προκαλεσει τους δυο βασικους φοβους μου και προσπαθω να τους νικησω !! (λες και βρισκομαι σε group therapy νιωθω χιχιχιχιχχι ! ''με λενε Δημητρα και ειμαι καλα ...!'' :shock: ) Σιγουρα δεν τους εχω εξαφανισει, εχω καταληξει ομως στο τι τους προκαλεσε και το παλευω ! :wink:
Η πορεια που ακολουθω ειναι συνειδητη λοιπον, αν και δεν σου κρυβω οτι δεν εχω σταματησει να ''φοβαμαι'' ακομη ..
Τωρα για να αναφερθω και στις αρνητικες σκεψεις .. θελω να πιστευω οτι ειμαι θετικη σαν ανθρωπος και αποφευγω τις αρνητικες σκεψεις .. ελπιζω να μην κανω λαθος !!
(επισης η τακτικη που ακολουθω για την απασχοληση του μυαλου .. ειναι -τι αλλο ?!- εργασιοθεραπεια !!) εχω την τυχη να ασκω ενα επαγγελμα δημιουργικο, κατι που προσωπικα με γεμιζει και με ευχαριστει !! ειναι κι αυτος ενας τροπος να απασχολειται το μυαλο θετικα !! (ισως οχι ο καλυτερος .. αλλα απο το τιποτα ...) :wink:
:lol: :lol: (κι εγώ νοιώθω σαν ψυχολόγος!) :lol: :lol: Λοιπόοοον... για να είμαι ειλικρινής, δεν μπορώ να εκφέρω και την πιο υπεύθυνη γνώμη γιατί δε γνωρίζω ποιοί είναι αυτοί οι δύο φόβοι που λες (αν και υποψιάζομαι με τι έχουν να κάνουν...). Αυτό, όμως, δεν έχει σημασία. Αν έχεις, πράγματι, συνειδητοποιήσει τι τους προκαλεί, είναι ζήτημα χρόνου να τους νικήσεις οριστικά και να μη σε απασχολήσουν ξανά... Η εργασιοθεραπεία, τώρα, είναι, όντως, ένας πολύ καλός τρόπος για να απασχολείται το μυαλό, υπο τον όρο όμως ότι κάνει κανείς αυτό που πραγματικά του αρέσει...οπότε, είσαι πράγματι τυχερή! Αν και το καλύτερο, για μένα, είναι να βάζει κανείς μεσοπρόθεσμους στόχους (όχι απαραίτητα επαγγελματικούς, αλλά σίγουρα δημιουργικούς) και να τους ακολουθεί πιστά και απαρέγκλιτα... γενικά, πιστεύω ότι ο άνθρωπος (ο κάθε άνθρωπος) είναι προγραμματισμένος κατά τέτοιο τρόπο ώστε να σκέφτεται και το Μέλλον. Είναι ωραίο να ζούμε και να χαιρόμαστε τη στιγμή (άλλωστε και η ζωή η ίδια είναι ένα σύνολο από στιγμές) αλλά τη χαιρόμαστε πολύ περισσότερο όταν συνυπολογίζουμε και το μέλλον, όταν ξέρουμε και νοιώθουμε σίγουροι (όσο γίνεται) ότι η παρούσα στιγμή θα μας χαρίσει ακόμα ωραιότερες στιγμές στο μέλλον...Βέβαια, αυτό δε σημαίνει ότι θυσιάζουμε το παρόν για χάρη ενός μέλλοντος που μπορεί να μην έρθει και ποτέ. Χρειάζεται, απλώς, μια χρυσή τομή: Ούτε να σχεδιάζουμε το ταξίδι μας με κάθε λεπτομέρεια (και να χάνεται, έτσι, η μαγεία του) αλλά ούτε και να κινούμαστε στα τυφλά χωρίς κάποιο στοιχειώδες πρόγραμμα, βασιζόμενοι μονάχα σε ένστικτα και παρορμήσεις... Γνώμη μου, πάντα :)
Υ.Γ Θα μου πεις, τώρα, ''Στη θεωρία καλά είναι όλα αυτά, στην πράξη τι γίνεται;'' Ε, εκεί το παλεύουμε όσο γίνεται... :lol: Άλλωστε, είμαστε και άνθρωποι με σάρκα και οστά... :wink:
Παράθεση από: "Nikos28"Χρειάζεται, απλώς, μια χρυσή τομή: Ούτε να σχεδιάζουμε το ταξίδι μας με κάθε λεπτομέρεια (και να χάνεται, έτσι, η μαγεία του) αλλά ούτε και να κινούμαστε στα τυφλά χωρίς κάποιο στοιχειώδες πρόγραμμα, βασιζόμενοι μονάχα σε ένστικτα και παρορμήσεις... Γνώμη μου, πάντα :)
Υ.Γ Θα μου πεις, τώρα, ''Στη θεωρία καλά είναι όλα αυτά, στην πράξη τι γίνεται;'' Ε, εκεί το παλεύουμε όσο γίνεται... :lol: Άλλωστε, είμαστε και άνθρωποι με σάρκα και οστά... :wink:
αγαπητε ψυχολογε (λολ ! αυτα ειναι !!) οι δυο τελευταιες προτασεις ειναι αυτες που συγκρατω ως επιλογο και θα συμφωνησω απολυτα μαζι σου ! Πανω κατω σκεφτομαστε με τον ιδιο τροπο στο συγκεκριμενο θεμα και διασταυρωνονται οι αποψεις μας (αν οχι συμπιπτουν απολυτα)
χαιρομαι που με μεσο τον διαλογο καταληξαμε σε κατι ''σοφο'' (αν μπορει να χαρακτηριστει ετσι!) Χαιρομαι που συμφωνουμε στην αποδοχη της ανθρωπινης υποστασης μας (δεν εχουμε ψωνιστει με την Θεικη παντοδυναμια που κουβαλανε πολλοι ανθρωποι.. ) Το να εισαι απολυτα σιγουρος σε οποιοδηποτε θεμα ειναι το πρωτο βημα της ανασφαλειας και σιγουρα η ευκολη οδος στο να κανεις λαθη ..
Απο την αλλη το να γνωριζεις την αδυναμια σου σε καποιους τομεις ειναι θα ελεγα σοφο .. απο την αποψη οτι εκει βαζεις τα δυνατα σου να γινεις καλυτερος και παντα το να καταβαλεις προσπαθεια ειναι σημαντικο!
Οπως λοιπον ειπες .. ''το παλευουμε'' και νομιζω οτι ειμαστε σε σωστο δρομο !! :wink:
Υ.Γ. βρε ζημια που παθαμε .. εχεις συνειδητοποιησει οτι ο διαλογος μαζι σου κρυβει κινδυνους ?? Σχεδον πλησιαζω στο να χαρακτηριστω ως ''σοβαρη''
μου καταστρεφεις την εικονα που με κοπο εχω σχεδιασει !! (λοοοολ) :P :P
:lol: :lol: :lol: :lol: ...''που με κόπο έχω σχεδιάσει...'' Μήπως το είπες μόνη σου, αγαπητό μου συννυχτέριδο; Μου φαίνεται ότι δεν καταστρέφω καμία εικόνα, απλά ίσως βγάζω στην επιφάνεια ένα κομμάτι από αυτό που πραγματικά είσαι! :P Κι αυτό είναι σοβαρότητα, όχι σοβαροφάνεια... Μάλλον ''μαιευτήρας'' είμαι, όχι ψυχολόγος! :lol: Πάντως, έχω μια απορία: Γιατί έχεις επιλέξει αυτό το nickname; Σε ρωτώ, φυσικά, όχι με διάθεση μομφής ή κριτικής αλλά από καθαρή περιέργεια...δε φαίνεσαι να έχεις κάτι ''δηλητηριώδες'' πάνω σου!
χεχεχε ! σους ! κρυβε λογια αγαπητε μου ψυχολογε ! μην με παρουνε χαμπαρι !!! :wink:
Το nickname μου προερχεται απο το τραγουδι των HIM - Poison girl
(ενα μικρο δειγμα των στιχων βρισκεται στην υπογραφη μου)
οσο για το ''δηλητηριωδες'' υφισταται .. (ακου που σου λεω :P ) μπορει να μην φαινεται .. αλλα υφισταται και εκδηλωνεται εκει που πρεπει :wink: :P :P
:lol: :lol: :lol: :lol: Οκ, σωπαίνω τότε... :lol: :lol:
Παράθεση από: "PoiSoN_GiRL"Παράθεση από: "Nikos28"Γαλήνη δε σημαίνει σε καμία περίπτωση απραξία ή απαξία...ο πραγματικά γαλήνιος άνθρωπος είναι σαν τον κυκλώνα: Στην περιφέρεια του σφύζει από ''ανέμους'', αλλαγές, δραστηριότητες, ενέργεια...στο κέντρο του, όμως (στο ''μάτι'' του κυκλώνα) επικρατεί νηνεμία, δηλαδή Γαλήνη...
Βρε λες τελικα να ειμαι γαληνιος ανθρωπος και να μην το εχω καταλαβει ?
:roll:
Ποιζονίδιο θα σε μαλώσω!! Κάθεσαι καλό μου και επηρρεάζεσαι από τον "ψυχολόγο" και σου μπαίνουν ιδέες περίεργες και πας να μου χαλάσεις???? ]
Δεν είπαμε άλλωστε, Ποιζονίδιο μου, ότι ενα
και ξανά προς την δόξα τραβάαααααααα λολλλλλλλλλλ ] )
Μαρακι μου θα μου επιτρεψεις να διαφωνησω !!
ο κυριος ψυχολογος καταφερε με 2-3 απαντησεις να εξωτερικευσει την σοβαρη πλευρα μου που ποτε σας μεχρι σημερα δεν ειχατε δει απο εμενα !!
οι μονιμες ατακες που διαβαζα για μενα ηταν ''σταματα να μπαχαλευεις τα θεματα ζιζανιο !!''
Δεν λες παλι καλα που βρεθηκε ο ανθρωπος να με φρεναρει λιγο ... καινουριο θα σου το ειχα κανει το θεματακι (λοοοοοοολ ειδικοτητα μου !!)
και φυσικα ηταν μια πολυ ευχαριστη συζητηση η συγκεκριμενη, που οντως παρασυρθηκα !! (με την καλη εννοια!)
κυριε ψυχολογε σας ευχαριστω θερμα !! :wink:
οσο για την τρελα ... αυτο ειναι αλλο κεφαλαιο ! ξερεις ποσο τρελη και αδεσποτη ειμαι ... :wink: συνεπως μαλλον εγω θα μπορουσα να τον παρασυρω τον ανθρωπο και οχι το αντιστροφο !! :P
αχμμμ .. μου θυμησες και την παλια μου υπογραφη και συγκινηθηκα ... :cry:
''anD THen SHe' D SaY ]
Ισα - ισα μαλιστα που ο συγκεκριμένος ψυχολόγος είναι αστέρι!!!! :D :D
Απλα γουστάρω βρε Ποιζονίδο να μου μπαχαλεύεις τα θεματάκια... έτσι μ'εμαθες, δεν μπορείς να με ξεμάθεις τώρα.... 8) 8) :wink: :wink:
ΧαΧαΧαΧαΧαχαΧΑχΑχαχα!
Μαρακι μου δεν μπορω να σου χαλασω χατηρι και το ξερεις !!
*PoiSoN_GiRL σφυριζει σε Εnia και ακατανομαστο να μπουκαρουν στο θεματακι να γινει της τρελης !! :wink: :wink:
Λιλααααααααα ? που εισαι ψιψινακι μου ??
ακατανομαστε ??? ψιτ !
για μαζευτειτε .. εχουμε ιερο σκοπο λεμε !
Μαρακι περιμενω ανταποκριση και ξεκινω !! :wink:
:lol: :lol: Προς Δήμητρα: Κι εγώ σας ευχαριστώ αγαπητό μου Poison Αγρίμι... 8)
Προς Μαρία: Βρε Μαράκι μου, τελικά τι είμαι; Τρελός, ψυχολόγος ή αστέρι; Με μπερδεύεις και στο τέλος θα χρειαστώ ψυχολόγο εγώ ο ίδιος! :lol: :lol:
Παράθεση από: "Nikos28":Προς Μαρία: Βρε Μαράκι μου, τελικά τι είμαι; Τρελός, ψυχολόγος ή αστέρι; Με μπερδεύεις και στο τέλος θα χρειαστώ ψυχολόγο εγώ ο ίδιος! :lol: :lol:
Ααααααααααααααααααα μου βάζεις δύσκολα τώρα... δεν σου έχω κάνει ψυχιατρική ανάλυση αν είσαι για δαφνί :lol: :lol: :lol:
αλλά...
είμαι σίγουρη πως έχεις ποιότητα, σωστό τρόπο σκέψης και είσαι ψυχούλα φιλαράκο μου!! :D :D :D
Παράθεση από: "PoiSoN_GiRL"ΧαΧαΧαΧαΧαχαΧΑχΑχαχα!
Μαρακι μου δεν μπορω να σου χαλασω χατηρι και το ξερεις !!
*PoiSoN_GiRL σφυριζει σε Εnia και ακατανομαστο να μπουκαρουν στο θεματακι να γινει της τρελης !! ]
Μα καλα, δεν έχεις καταλάβει ακόμη καλόμ, ότι όταν εσυ μπαχαλεύεις κανένα θεματάκι μου (δεν αναφέρομαι σε άλλα γιατί μπορεί να μην θέλουν, δεν ξέρω ]
Ασχετο με τα προηγουμενα, εγω επαναφερομαι στο αρχικο θεμα ..
Η Γαληνη ερχεται απο μεσα μας, απο κει πηγαζει,
και νομιζω (τονιζω - νομιζω) οτι ειναι κατι το οποιο μπορει
να το καταφερει ο καθενας μας .
Φυσικα υπαρχουν και οι εξωτερικες επιδρασεις.. αυτες που
δεν σε αφηνουν σε ησυχια, σε "τσιγκλιζουν" συνεχεια, σε
κανουν να φτανεις στα ορια σου. Ειτε οικογενειακες, ειτε
επαγγελματικες, οικονομικες, ειτε -το σπουδαιοτερο- ψυχοσωματικες.
Απαξ και αποδεχθουμε το θνητο της υπαρξης μας, πιστευω οτι μπορουμε να βρουμε τη Γαλήνη κατα την διαρκεια της υπαρξης μας.
Παρ'οτι οχι ιδιαιτερα θρησκευομενη, οταν σκεφτομαι οτι καποια στιγμη καποιος θα πει για μενα 'χους ην και εις χουν απελθετω'... ε, αυτο ειναι αρκετο να διατηρησω τη γαληνη μου ο,τι και αν μου συμβει, απλα γιατι δεν εχει νοημα.
Ελπιζω να μην ξεφυγα απο το θεμα.....
Βρε καλή μου Σπελ....
εσυ που είσαι πάντα τόσο τυπική...
εσύ που δεν ασχολείσαι ποτέ με "πρόστυχα" θέματα- ποστ...
εσυ... εσυ... εσυ...
μα γιατί καλή μου ξέφυγες από το θέμα μας??? :lol: :lol: :lol:
(άσχετο, αλλα μου άρεσε πολύ αυτό που έγραψες :wink: :D )
Παράθεση από: "Nikos28":lol: :lol: Προς Δήμητρα: Κι εγώ σας ευχαριστώ αγαπητό μου Poison Αγρίμι... 8)
*PoiSoN_GiRL is now known as AGRimi !! με τοσα nicknames που εχω αλλαξει εχω αρχισει και διχαζομαι ... παμε παλι στο αλλο θεματακι της Μαριας ''Τι ειναι τελικα το PoiSoNaki?''
λοοοοοοοοοοολ !! :P :P
Με αφορμή τα όσα έγραψε η Spell...Συμφωνώ ότι η Γαλήνη είναι κάτι που έρχεται από μέσα μας. Επειδή, όμως, υπάρχει πάντα μια αλληλεπίδραση ανάμεσα στο ''μέσα'' και στο ''έξω'', θα είναι, ως ένα βαθμό και συνάρτηση διαφόρων εξωτερικών παραγόντων, όπως υγεία, οικονομική ασφάλεια, οικογενειακή ηρεμία κλπ. Από την άλλη, το πόσο επηρεάζουν αυτοί οι παράγοντες είναι σχετικό...ο άνεμος ταρακουνάει την επιφάνεια και όχι τα βάθη! Μου φαίνεται ότι όσο πιο συνειδητά ζει ένα άτομο, τόσο λιγότερο ευπαθές είναι και σε εξωτερικές μεταβολές. Όπως κι αν έχει, ένα άτομο που προσπαθεί να βρεί τη Γαλήνη αποκλειστικά και μόνο μέσα από εξωτερικούς παράγοντες (χρήμα, σεξ, παραστάσεις, διασκεδάσεις κλπ) χωρίς πρώτα να έχει ανακαλύψει τον εαυτό του...θυμίζει κάποιον που έχει πυρετό και αντί να βάλει κομπρέσες, ανάβει το κλιματιστικό...
Στο θέμα του θνητού της ύπαρξης, διαφωνώ. Δε θεωρώ ότι η αποδοχή του θανάτου φέρνει τη Γαλήνη...κι ο λόγος είναι απλός: Ο φόβος του θανάτου είναι ενστικτώδης, απαντά σε όλους τους ζωντανούς οργανισμούς και δεν έχει καμία σχέση με λογικά επιχειρήματα ή φιλοσοφίες. Ένα πολύ ωραίο επιχείρημα κατά του φόβου του θανάτου είχε διατυπώσει κάποτε ο φιλόσοφος Επίκουρος, λέγοντας ότι ο θάνατος δεν σημαίνει τίποτα για μας εφόσον όταν υπάρχει αυτός δεν υπάρχουμε εμείς κι όταν υπάρχουμε εμείς δεν υπάρχει αυτός...πράγματι, έτσι είναι! Πόση σημασία, όμως, έχει αυτή η σκέψη για κάποιον που του ανακοινώνεται σαδιστικά από κάποιο γιατρό ότι έχει ένα μήνα ζωής;
Για μένα το μόνο που μπορεί να μετριάσει (ή, ανάλογα με τη δύναμη του ατόμου, και να εξορκίσει) το φόβο του θανάτου και να φέρει τη Γαλήνη (διότι, πράγματι, η θανατοφοβία είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την ψυχική Γαλήνη) είναι και ο σκοπός της ανθρώπινης ζωής: Ο Οργασμός, η Δημιουργία και η Αυτοθυσία, καθώς και η ηδονή που τα συνοδεύει. Ο Οργασμός, διότι είναι προυπόθεση για μια νέα ζωή (και η σεξουαλικότητα αποτελεί αντίδοτο στο φόβο του θανάτου-προσωπικά, γνωρίζω πολλές περιπτώσεις ατόμων που έχαναν ανθρώπους τους σε νοσοκομεία και είχαν, σαν αντίδραση του οργανισμού, σεξουαλικές φαντασιώσεις! Και σκέφτομαι, επ' ευκαιρία, και τη σεξιστική κοινωνία μας...να είναι, άραγε, ο σεξισμός ένδειξη για το ψυχολογικό ''ετοιμοθάνατο'' μιας κοινωνίας, σε συλλογικό επίπεδο; Αναρωτιέμαι...) Η Δημιουργία, διότι αφήνει πίσω της κάτι που θα υπάρχει όταν ο δημιουργός του θα έχει οργανικά πεθάνει...και σε όσο μεγαλύτερο βάθος χρόνου σκέφτεται ο δημιουργός καθώς και όσο περισσότερο τον ευχαριστεί αυτό που δημιουργεί, τόσο πιο πιθανό είναι να επιβιώσει και το δημιούργημα στο διάβα του χρόνου! Και, τέλος, η Αυτοθυσία, διότι υπερβαίνει τα όρια του Εγώ. Κι ο φόβος του θανάτου είναι, κατά βάσιν, ένας εγωιστικός φόβος... (μου φαίνεται ότι δε στεναχωριόμαστε τόσο που θα πεθάνουμε κάποτε, αλλά μάλλον από το γεγονός ότι θα πεθάνουμε εμείς και κάποιοι άλλοι θα μείνουν ζωντανοί! Αλήθεια, εκείνος που αργοπεθαίνει εν μέσω χαρών και πανηγυριών-εν μέσω ''ζωής''-δε νοιώθει μεγαλύτερη αγωνία από κάποιον άλλον που βλέπει και άλλους να πεθαίνουν; Ο μεν βλέπει τι ''χάνει'' ενώ ο δε όχι...)
Νομίζω, λοιπόν, ότι ο σκοπός της ανθρώπινης ζωής (ο Οργασμός, η Δημιουργία και η Αυτοθυσία) είναι, απλώς, ένας εξορκισμός του φόβου που συνεπάγεται η φυσική μας κατάληξη, ο θάνατος...ουσιαστικά, δηλαδή, η ανθρώπινη ζωή, στο σύνολό της, είναι μια ψευδαίσθηση. Όπως ψευδαίσθηση είναι και στις επιμέρους στιγμές της... (πράγματι, και σε καθημερινή βάση, αντιμετωπίζουμε το θάνατο σα να μην υπάρχει, τον θυμόμαστε μόνο όταν κάτι μας τον θυμίσει!). Και τελικά η ανθρώπινη ζωή περιστρέφεται γύρω από μια άλλη ψευδαίσθηση, αυτήν της Αθανασίας...η οποία δεν ισχύει σε ατομικό επίπεδο, ισχύει όμως σε συλλογικό, διότι ό,τι δημιουργήσουμε θα χάσει μεν (αργά ή γρήγορα) την ατομικότητά του, αλλά στο τέλος θα μεταστοιχειωθεί σε κάτι άλλο κι αυτό σε κάτι άλλο κ.ο.κ. Και η Ζωή θα παραμείνει πάντα ''ζωντανή'', με τις ''συνιστώσες'' της να μεταστοιχειώνονται, σαν ενέργεια, από τη μια μορφή στην άλλη και με το ''σύνολο'' να παραμένει το ίδιο στο διηνεκές...
Όλα υπακούνε σε μια φυσική και μεταφυσική αναγκαιότητα και η άγνοια του θανάτου αποτελεί το ''καύσιμο'' της ζωής και της ιστορίας. Αν γνωρίζαμε, ωστόσο, τι κρύβεται πίσω από όλο αυτό το, φαινομενικά, τρελό ''παιχνίδι'', τότε η ζωή δε θα είχε κανένα νόημα...και, φυσικά, σε αυτήν την περίπτωση, δε θα κάναμε και τέτοιες συζητήσεις. :) Ευχαριστώ για την υπομονή σας να με διαβάσετε.
Γαληνη ψυχης...
Καποιος πολυ μεγαλος ψυχολογος της εποχης μας εγραψε πριν μερικα χρονια σε ενα δοκιμιο του....{Αν αποβαλουμε απο την καθημερινοτητα μας τα θεματα ρουτινας,τεσσερα ειναι εκεινα τα θεματα ,που απασχολουν την υπαρξη συνεχως και ειναι το κεντρο βαρους των δραστηριοτητων της.....Ο θανατος,η μοναξια ,η ελευθερια ,καθως και η αναγκη για νοημα υπαρξης στην ζωη μας}.
Πραγματι αυτα τα παραπανω ειναι θεμελειωδη για την ευτυχια στην ζωη του ανθρωπου...
Γαληνη φιλοι και φιλες μπορει να απολαμβανουμε ολοι κατα καιρους ,οπως και ευτυχια αλλωστε....Αλλες φορες παλι οι δοκιμασιες της ζωης μας ,μας φερνουν αντιμετωπους με ενα τσαμπι προβληματα ,που μας απασχολουν, και με τιποτα δεν μας αφηνουν να ησυχασουμε...
Αυτο ειναι ζωη αλλωστε....το αλατοπιπερο της ειναι η εναλλαγη των γεγονοτων στην ζωη μας....Καλων και κακων για εμας..
Οι ανατολικοι μεσα απο τις γραφες τους δεχονται οτι η επιθυμια ειναι εκεινη ,που κανει το μεγαλυτερο κακο στην ανθρωπινη υπαρξη....Αν επιθυμεις κατι,θες να το αποκτησεις για να νοιωσεις ικανοποιηση.Αν το αποκτησεις ,επειδη ολα ειναι παροδικα και, ειτε φθειρεται ειτε θα σου φυγει,θλιβεσαι ,και ετσι την αρχικη ικανοποιηση και χαρα διαδεχεται η στεναχωρια και η θλιψη.Ειναι μια διαδικασια ,που για να αποφευχθει πρεπει να μην επιθυμεις.Αυτο ειναι πολυ δυσκολο...αν οχι και απιθανο..για τον υπερκαταναλωτικο ανθρωπο της εποχης μας.Ετσι το αγχος και το στρες κατακλυζει την ζωη μας....και η γαληνη..ειναι κατι ,που συνεχως λιγοστευει....απο την ζωη μας....
Πεντε ειναι εκεινα τα κακα ,που ταλαιπωρουν την υπαρξη και δεν την αφηνουν σε ησυχια και ηρεμια και απο τα οποια πρεπει εκεινη να απελευθερωθει , αν θελει να βιωσει γαληνη,.....οπως λενε καποιοι δασκαλοι...Πνευματικοι.>...{Ο θυμος,ο εγωισμος,η λαγνεια,η προσκολληση και η απληστια....}...Πραγματι ,αν αυτα δεν υπηρχαν...θα ειμαστε ολοι περισοτερρο ευτυχισμενοι και σε κατασταση γαληνης συνεχους....
Για να απελευθερωθουμε ομως απο αυτα...πρεπει να ζησουμε συνειδητα...στο τωρα δηλαδη και ο νους πρεπει να μαθει να ειναι εδω....και οχι να ανεβοκατεβαινει σαν θερμομετρο...στο παρελθον και στο μελλον....Να βιωνει συνεχως το παρον...Ετσι αρχιζει το μεγαλο εργο ....και η δουλεια με τον εαυτο μας....
Αν καταφερουμε το παραπανω...μετα επεται και η συνεχεια....,που μονοι μας θα καταλαβουμε πια θα ειναι....
fortune.
για να αποκτησει κανεις γαληνη ψυχης...θελει δουλεια παρα πολυ,θελει ωριμοτητα ,προσπαθεια τρομερη,να δουλευει καθημερινα με τον εαυτο του...αν λοιπον προσπαθησουμε πιστευω οτι το αποτελεσμα θα μας ανταμοιψει