Με ποιόν έχετε ταυτιστεί ή ταυτιστήκατε κάποτε; Γιατί σας εμπνέει/ενέπνευσε; Μπορείτε να αναφέρετε όποιο ''πρόσωπο'' θέλετε, από ποίηση, λογοτεχνία, παραμύθια κλπ (αρκεί να είναι του γραπτού λόγου και να ήταν ανύπαρκτο-προιόν της φαντασίας ενός συγγραφέα). Αναλύστε, όσο μπορείτε, την απάντησή σας...ευχαριστώ.
Η δικιά μου ''μούσα'' είναι ο γαλιλέο!!
* Βλέπε στα ποιήματα *
με εμπνέει γιατί χαμογελά
γιατί αγγίξαμε ο ένας τον άλλον
γιατί έχω το μείδιασμα του ακόμη στα χείλη μου
γιατί τον αγαπώ...
Σαν πρόσωπα θα μπορούσα να αναφέρω πολλά
διαβάζω ποίηση λογοτεχνία
ρουφώ πολλά..
Ο καθένας έχει τον τρόπο του
Μ αρέσουν εκείνα που με ταξιδεύουν
εκείνα που πίσω από λέξεις κρύβουν εικόνες
δεν ταυτίζομαι όμως
Εσύ;
πάντοτε είχα πρόβλημα με τους 'ήρωες' και τα 'πρότυπα'... όχι πως δεν έχω συμπάσχει με χαρακτήρες ταινιών, βιβλίων κλπ και δεν έχω επηρεαστεί από αυτούς...
ίσως επανέλθω...
Εχω ταυτιστεί με ότι έχει να κάνει με τις "Μαγισσες της Σμύρνης"...
Ο λόγος είναι ότι με μεγάλωσε η γιαγιά μου... Απο τη μέρα που γεννήθηκα ως και τη μέρα που την έχασα λίγο πρίν κλείσω τα 18... Ηταν Σμυρνιά και μου είχε μάθει τα πάντα... από το να μαγειρεύω ώς να ρίχνω τα χαρτιά και ό,τι άλλο βαζει ο νου σας...
Τελικά, δεν είμαι σίγουρη αν στην ουσία έχω ταυτιστεί με την ηρωίδα του βιβλίου ή με την ίδια τη γιαγια μου...
Σκάρλετ Ο' Χάρα στο "Όσα παίρνει ο άνεμος"
Αυτή κι αν ήταν επαναστάτρια... και όχι μόνο... Κατάφερε να φύγει μέσα από την Ατλάντα που καιγόταν και να πάει τόσα χιλιόμετρα με τα πόδια, περνώντας μέσα από πολεμικές ζώνες, κουβαλώντας μαζί της σε ένα κάρο την άρρωστη νύφη της, το μωρό της και την υπηρέτρια. Όταν έφτασε στο σπίτι της η μάνα της είχε πεθάνει, ο πατέρας της είχε μισοτρελαθεί και οι αδελφές της ήταν άρρωστες. Κατάφερε να ξεχρεώσει το κτήμα και το σπίτι τους μόνη της μέσα σε πολύ δύσκολες συνθήκες και έκανε πραγματικότητα το "δεν θα ξαναπεινάσω ποτέ, ακόμη και αν χρειαστεί να κλέψω ή να σκοτώσω" που είπε όταν έσκαβε γονατιστή στο χώμα για να ξεθάψει πατάτες για να φάνε. Όσο για τα αισθηματικά της... σαλάτα τα είχε κάνει... Τι να πει κανείς γι αυτή τη γυναίκα!...
Παράθεση από: "Enia"πάντοτε είχα πρόβλημα με τους 'ήρωες' και τα 'πρότυπα'... όχι πως δεν έχω συμπάσχει με χαρακτήρες ταινιών, βιβλίων κλπ και δεν έχω επηρεαστεί από αυτούς...
ίσως επανέλθω...
αυτην ακριβως την απαντηση θα εδινα κ εγω...επηρεαζομαι κ εξελισομαι χαρη κ στην βοηθεια τους αλλα δεν μπορω να πω οτι ειναι προτυπο μου.
Robert Langton... και ο νοών νοήτω
Παράθεση από: "Argiro"Σκάρλετ Ο' Χάρα στο "Όσα παίρνει ο άνεμος"
Αυτή κι αν ήταν επαναστάτρια... και όχι μόνο... Κατάφερε να φύγει μέσα από την Ατλάντα που καιγόταν και να πάει τόσα χιλιόμετρα με τα πόδια, περνώντας μέσα από πολεμικές ζώνες, κουβαλώντας μαζί της σε ένα κάρο την άρρωστη νύφη της, το μωρό της και την υπηρέτρια. Όταν έφτασε στο σπίτι της η μάνα της είχε πεθάνει, ο πατέρας της είχε μισοτρελαθεί και οι αδελφές της ήταν άρρωστες. Κατάφερε να ξεχρεώσει το κτήμα και το σπίτι τους μόνη της μέσα σε πολύ δύσκολες συνθήκες και έκανε πραγματικότητα το "δεν θα ξαναπεινάσω ποτέ, ακόμη και αν χρειαστεί να κλέψω ή να σκοτώσω" που είπε όταν έσκαβε γονατιστή στο χώμα για να ξεθάψει πατάτες για να φάνε. Όσο για τα αισθηματικά της... σαλάτα τα είχε κάνει... Τι να πει κανείς γι αυτή τη γυναίκα!...
νομιζω οτι οι περισσοτερες γυναικες θα εχουν ταυτιστει με την σκαρλετ.....οχι μονον για την επαναστατρια που εκρυβε μεσα της, αλλά και για την ομορφια της.....για το παθος που εκρυβε μεσα της και πως το εξεφραζε....για μενα ο,τι καλυτερο εχω ακουσει ειναι τα τελευταια λογια της : <<θα το σκεφτω αυριο.....γιατι αυριο ξημερωνει μια αλλη μερα>>!!!!
μεγαλη βιβιαν λη.....στο ρολο της σκαρλετ.....
Με τον ψαλτη στο "Πες τα χρυσοστομε"..
Παράθεση από: "minoraki"νομιζω οτι οι περισσοτερες γυναικες θα εχουν ταυτιστει με την σκαρλετ.....οχι μονον για την επαναστατρια που εκρυβε μεσα της, αλλά και για την ομορφια της.....για το παθος που εκρυβε μεσα της και πως το εξεφραζε....για μενα ο,τι καλυτερο εχω ακουσει ειναι τα τελευταια λογια της : <<θα το σκεφτω αυριο.....γιατι αυριο ξημερωνει μια αλλη μερα>>!!!!
μεγαλη βιβιαν λη.....στο ρολο της σκαρλετ.....
Προσωπικά η ταινία δεν μου άρεσε τόσο όσο το βιβλίο, γιατί τα περισσότερα -και πιο σημαντικά κατά την άποψή μου- δεν τα αναφέρει. Και πραγματικά, αν διαβάσει κανείς το βιβλίο, δεν μπορεί να μη θαυμάσει τη Σκάρλετ Ο' Χάρα... Εκείνο το χαστούκι που έδωσε στον χαλβά τον Άσλεϊ ήταν άπαιχτο... και όσα του είπε πριν, που δεν αναφέρονται στην ταινία.
ο ΜΦΓ
ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΜΕ ΤΑ ΣΠΙΡΤΑ ΙΣΩΣ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΑΝΑΛΥΣΩ ΝΙΚΟ ΜΟΥ!!!
μου φαινεται οτι ουτε οι συντονιστες οταν βαζουν ενα θεμα ψαχνουν πρωτα στην αναζητηση........
οχι οτι εγινε δηλαδη κατι αλλα επειδη κατα κανονα μας τη βγαινουν ...αν και ο Νικος μου ειναι πολυ συμπαθης
Παράθεση από: "apol"μου φαινεται οτι ουτε οι συντονιστες οταν βαζουν ενα θεμα ψαχνουν πρωτα στην αναζητηση........
οχι οτι εγινε δηλαδη κατι αλλα επειδη κατα κανονα μας τη βγαινουν ...αν και ο Νικος μου ειναι πολυ συμπαθης
:)
Η συμπάθεια είναι αμοιβαία.
Για το θέμα της αναζήτησης έχω ήδη κάνει κάποιες προτάσεις και ελπίζω να ληφθούν υπόψη.
Θα δούμε...
Να ρωτήσω; Οι αυτοβιογραφίες μετράνε;
NA ROTISW KI EGW TOTE
H ANAZITISI KAI SYNTONISTES POU KOLAEI EDW?
EKTOS AN YPARXEI KAI MITHISTORIMA ME AUTO WS PROTAGONISTI
LOIPON EGW DEN KSERW POU KOLAW
KAI SIGOURA POTE MA POTE DEN TAUTISTIKA ME KANENAN ROLO ALLOU.
MOU FTANEI O DIKOS MOU
μικρή είχα ταυτιστεί με τη Μόμο του ¨Εντε
μεγαλώνοντας, το 99% νιώθουμε ντροπή για τη φωτογραφία της ταυτότητάς μας...
όποιος θέλει να παρηγορηθεί, μπορώ να του δείξω τη δική μου !
Ε τελικά θα το παραδεχτώ...! Με την Κάντυ-Κάντυ! (μα γιατί δεν εκπλαγήκατε!? :shock: )
ειδικά στην σκηνή που είναι στη σκάλα και τρέχει να την αγκαλιάσει ο Τέρυ για να μη φύγει... Αχ, Τέρυ... :oops:
Καλοσύνη, αλτρουισμός και αισιοδοξία, κρατάει καλά ζωνταβό το παιδί μέσα της... Και ένας άνθρωπος που παρά τις αντιξοότητες κατάφερνε να στέκεται γερά στα πόδια του...
'μα υπάρχει ελπίδα πάντοτε, δεν τελειώνει εδώ η ζωή'...
'μια ματιά στον ήλιο με γιορτινά...'
ΥΓ:.. μετράει η Κάντυ-Κάντυ για 'μυθιστοριματικός' ή πάλι εκτός θέματος ήμουν...? :roll:
Παράθεση από: "Enia"ΥΓ:.. μετράει η Κάντυ-Κάντυ για 'μυθιστοριματικός' ή πάλι εκτός θέματος ήμουν...? :roll:
Για χάρη σου, θα μετρήσει... :)
με τον χενρυ τσινάσκι αλλά δεν σέρνομαι από το ποτό όπως ο μακαρίτης
[size=14]του "παιδιου" που μετραει τ΄αστρα...[/size]
Η Πολυάννα για το "παιχνίδι της χαράς" που της είχε μάθει ο πατέρας της και "παίζεται" ως εξής: σε κάθε "κακό" που σου συμβαίνει, σκέψου τι θα ήταν ακόμη χειρότερο και να λες "πάλι καλά που δεν μου έτυχε κι αυτό"!!!
Μ' άλλα λόγια, ευτυχώς που δεν πάθαμε και τίποτα! :lol: :lol: :lol:
της "Μάγισσας της Σμύρνης" :arrow: Κατινάκι
βασικά θα το 'θελα... :roll:
[spoiler]αλλά μου λείπουν τα "μαγικά" :lol: [/spoiler]
ειμαι τρελλαμενος με τον ΑΡΣΕΝ ΛΟΥΠΕΝ
εχω διαβασει και ξαναδιαβασει και μεταξαναδιαβασει ολα τα εργα του Μωρις Λεμπλανκ
ο αριστοκραατης λωποδυτης
αριστεροχειρας
αποφοιτος νομικης
διοπτροφορος
αυτος
ναι αυτός
εχω ταυτιστει μαζι του
ο μαεστρος της ιντριγκας και της προβοκατσιας
http://www.facebook.com/home.php#/group.php?gid=57931380439
Μυθιστορήματα δεν πολυδιαβάζω... Αλλά δεν μπορώ να μην πω εδώ, ότι λατρεύω τον ευφυέστατο Φερνάντο Πεσσόα όταν υποδύεται τους ημι-ετερώνυμούς του, χαρακτήρες που τους δίνει υπόσταση μυθιστορηματική και το δικαίωμα να υπογράφουν αντί γιαυτόν:
Μπερνάρντο Σοάρες [Βοηθός λογιστή, κάτοικος Λισαβόνας]... 'Αλβαρο ντε Κάμπος [Ποιητής]...
Είναι το επινόημα της ετερωνυμίας, ο ίδιος ο συγγραφέας που υποδύεται τον δίδυμο ίσκιο του...
φαντομ ντακ γιατι ειναι μαγκας και δερνει τον γκαστονε :mryellow:
Γκαστόνε για να κερδίσω το Λόττο και ας με βαρέσει ο μάγκας Ταλιμπάν.
Θα έχω πολλά φράγκα τον πλερώσω να γίνει σωματοφύλακας μου :mrgreen: :mrgreen: :mrgreen:
[quote user="rain" post="340740"]Γκαστόνε για να κερδίσω το Λόττο και ας με βαρέσει ο μάγκας Ταλιμπάν.
Θα έχω πολλά φράγκα τον πλερώσω να γίνει σωματοφύλακας μου :mrgreen: :mrgreen: :mrgreen:[/quote]
τωρα μπορουμε να το συζητησουμε. αλλαζει το πραμα. 8)
Η πριγκηπέσσα Ιζαμπώ του Άγγελου Τερζάκη
'Εστω και σαν τίτλος βιβλίου μου πάει πολύ 'Η Αβάσταχτη ελαφρότητα του Είναι'. :mryellow:
Διαλέγω την Τερέζα.....................................................
ο γάτος στο "Shrek" (Puss in boots)...
Δείχνει νύχια, απειλεί, βγάζει και το σπαθάκι καμμιά φορά,
φέρνει βαβούρα και κακό αλλά στην ουσία...
όταν θέλει πραγματικά πολύ κάτι, επιστρατεύει άαααλλους τρόπους...
αναίμακτους... και μάλλον απροσδόκητους