a33.gr
Ο Κόσμος της Τέχνης => Ο κύκλος των χαμένων ποιητών => Μήνυμα ξεκίνησε από: Teo στις Ιουλίου 19, 2005, 11:54:33 ΠΜ
[size=14]Μαζεύω εικόνες απ' το χτες και συντρίμια
ακαθόριστα λόγια των ανθρώπων σπαθιά,
υπολόγισα λάθος και βουλιάζω στο κρίμα
η πληγή της αγάπης με ματωνει ξανα...
Περιθώρια άλλα στη ζωή πια δεν έχω,
μ' αναμνήσεις παλιές ψευτοζεί η καρδιά,
με τα δόντια σφικτά υποφέρω μα μένω
...πισω στις φρικτές εποχες που ρίζωσαν γερά.
Στην ζωή μου ποτέ μου δεν αισθάνθηκα φόβο
ούτε ένιωσα τι θα πεί απειλή...
μα φοβάμαι το τώρα και αναμένω τον πόνο
να λυτρώσει ξανά την οικτρή μου ζωή
Φτανω πάντα εκεί στού μυαλού μου την άκρη
με το φόβο παλτό στο χαμένο κορμί,
να μετρώ διακρόν των χεριών μου τα λάθη...
και να'μαι ξανα ενός τελους η αρχή[/size]
Να σου ξαναλέω τα ίδια??
Εχω καταλαβει ότι κρύβεις ενας ιδιαίτερα ευαίσθητο εαυτό... ]