Όλοι μας εμπιστευόμαστε το ταίρι μας και τους φίλους μας. Η εμπιστοσύνη αυτή μπορεί εύκολα να κλονιστεί από κάποιο γεγονός...
Πόσο εύκολα το ξεπερνάτε?
Πως?
Πόσο σημαντικό ρόλο παίζει στην μετέπειτα σχέση σας με το συγκεκριμένο άτομο?
Η συμπεριφορά σας είναι η ίδια? Τα συναισθήματα σας?
Υπάρχουν και περιπτώσεις που η εμπιστοσύνη κλονίζεται και από τρίτα πρόσωπα. "Ψύλλοι στα αφτιά μου μπήκαν" όπως λέει κι ένα άσμα (αν δεν κάνω λάθος...). Τι γίνεται τότε?
αν κλονιστει η εμπιστοσυνη αναμεσα σε δυο συντροφους....δυσκολα ανακταται....αστα..βραστα! απο εκει και μετα παντα θα ζεις με την καχυποψια φυλαγμενη στο μυαλο σου!
αναμεσα σε φιλους ειναι λιγο διαφορετικα τα πραγματα! συνεβη καποτε σε μενα και σε μια απο τις καλλιτερες φιλες μου....απεδειχθη οτι ειχα δικιο! ειμαστε και παλι μαζι....αλλά..υπαρχει παντοτε αναμεσα μας ενα μεγαλο αλλά....η σχεση μας ποτε πια δεν ειναι ιδια! κατι αλλαξε.....δυστυχως!
μινοράκι μου πάντα μένει αυτό το ΑΛΛΑ...
πιστεύω όμως ότι μπορούμε να το ξεπεράσουμε... με πολύ κόπο μεν, αλλά μπορούμε να το ξεπεράσουμε...
Με βοηθά η χαρακτιριστική 'μνήμη χρυσόψαρου' που έχω... Πολύ εύκολα ξεχνάω γεγονότα και καταστάσεις (ή κι αν δεν τα 'ξεχνάω' κυριολεκτικά, τουλάχιστον εύκολα τα αφήνω πίσω μου). Οπότε το μόνο κριτήριο που μου μένει είναι το ένστικτό μου, η διαίσθησή μου.
Δέχομαι πως όλοι κάνουμε λάθη και μπορεί κάποια στιγμή να παραφερθούμε ή να βγούμε εκτός εαυτού. Αν το ότι κλονίστικε η εμπιστοσύνη μου οφείλεται σε ένα μεμονομένο γεγονός θα το αφήσω να περάσει. Αν όμως αρχίσω να νιώθω πως κάτι δεν πάει καλά με τον άνθρωπο (φίλο ή κάτι παραπάνω) που έχω δίπλα μου, τότε... γγγγεια σας!
λιλακι πολυ καλα τα λες....αλλά να μην ξεχνας οτι πολυ μεγαλο ρολο παιζουν τα συναισθηματα! οταν γινεται ενα γεγονος αναμεσα σε 2-3-4-5 κλπ ανθρωπους μπαινει ο παραγοντας συναισθημα.....και αυτο κανονιζει τα παντα! οποτε, οπως και εαν μεταφερεις σε τριτους μια κατασταση δεν μπορουν να μπουν στην διαδικασια να καταλαβουν αυτο που θελεις να πεις....διοτι απλουστατα δεν μπαινουν στην συναισθηματικη διαδικασια την στιγμη που συμβαινει ενα γεγονος.....δεν ξερω εαν εγινα αντιληπτη....προσπαθησα να πω αυτο που θελω οσο πιο απλα γινεται!
Εξαρτάται από τη σχέση που έχω με αυτό το άτομο, τι ακριβώς (και υπο ποιές συνθήκες) έκανε, αν φέρθηκε με δόλο κλπ. Δεν υπάρχει συγκεκριμένος μπούσουλας.
Σχεδόν σε όλες τις σχέσεις υπάρχει το θέμα εμπιστοσύνης... Απλά διαφέρει το κατά πόσο παίζει μεγάλο ρόλο....
Καλά είναι να μην κλονιστεί η εμπιστοσύνη , γιατί μετά δεν είναι ευκολο να αποκατασταθούν οι σχέσεις.
Σίγουρα μας πληγώνει όταν καταλαβαίνουμε ότι δείξαμε εμπιστοσύνη που την καταχράστηκαν
Από την άλλη δεν μπορούμε να ζούμε με την δυσπιστία.
Με μέτρο λοιπόν η εμπιστοσύνη, αν και αυτό δεν είναι πάντα εύκολο.
Τα συναισθήματα δεν έχουν κουμπάκι να ρυθμίζεις την ένταση, μόνο η λογική το κάνει αυτό.
έχεις δίκιο..... δεν έχουν κουμπί να τα ρυθμίζεις........
αλλά το πρόβλημα πολλές φορές είναι, εάν βάζεις όρια στα συνασθήματα, είτε επειδή φοβάσαι είτε επειδή θες να τα προστατέψεις, χάνεις την ουσία τους........
το ζητούμενο είναι να βάλουμε όρια στο συναίσθημά μας ή μήπως να θέτουμε ξακάθαρα όρια στους άλλους? εγώ παίδες όριο στο συναίσθημά μου ΔΕΝ βάζω,αλλά σαφώς ξέρουν όλοι μέχρι που τους παίρνει να κάνουν τι......κι επειδή είμαι λίγο (εως και πολύ) απολυτη σε αυτό στην πρώτη διαπιστωμένα εσκεμμένη "στραβοτιμονιά" την έχω κάνει χωρίς πολλές κουβέντες,έτσι απλά.
τι εννοείς εσκεμμένη????
κρις! και εγω δεν καταλαβα καλα την τελευταια σου προταση
να σας εξηγήσω:
όταν θέσω τα όριά μου σε κάποιο πρόσωπο και ανακαλύψω ότι τα παραβίασε με σκοπό π.χ α) για να επιβάλει το δικό του β) για να δει κατά πόσον είναι ελαστικά ή όχι γ) για να με χειριστεί δ) για να "παίξει" (μην σας ακούγετε περίεργο,το έχω ακούσει κι αυτό!) σε αυτές λοιπόν τις περιπτώσεις η παραβίαση είναι εσκεμμένη....αν αντιληφθώ ότι ήταν ένα λάθος ή είχε γίνει παρανόηση τότε αφήνω μια δεύτερη ευκαιρία
οκ τώρα κατάλαβα... όμως δε πιστεύεις ότι μια προειδοποίηση πρώτα χρειάζεται??? μπορεί ο άλλος να έχει κρίνει λάθος, ή να το κάνει από κάποιου είδους αντίδραση σε κάτι... νομίζω ότι μια ευκαιρία τουλάχιστον όλοι μας την αξίζουμε.... για την επόμενη βέβαια το συζητάμε......
όταν καταλάβω ότι η παραβίαση των ορίων μου έγινε για τους παραπάνω λόγους δεν δείνω προειδοποίηση....τι να πω σε κάποιον που σκοπό είχε να δει τα όρια των ορίων μου? ή σε κάποιον που ήθελε να με χειριστεί?
φυσικά (όπως είπα) αν αντιληφθώ παρανόηση ή κατα-λάθος κίνηση σαφώς και αφήνω περιθώρια για μια δεύτερη ευκαιρία
θα είμαι ειλικρινής: ξέρω ότι στο βάθος του το πρόβλημα είναι δικό μου και η απόλυτη στάση μου είναι στάση άμυνας....και τι θέλω να πω.... στην πραγματικότητα δυσκολεύομαι αφάνταστα να κρατώ σταθερή στάση απέναντι στα όριά μου με αποτέλεσμα εαν επιτρέψω σε κάποιον να τα τεντώσει,μπορεί να το κάνει,αυτό όμως δεν σημαίνει ότι το ευχαριστιέμαι γι αυτό και προσπαθώ να το κόψω πολύ νωρίς....επίσης,υπήρξαν άνθρωποι στην ζωή μου που με χειρίστηκαν με αποτέλεσμα να πληγωθώ πάρα πολύ....αυτή την περίοδο λειτουργώ ως σαν το εκρεμμές (στα άκρα δηλ),πρώτα ήμουν πολύ ελαστική,τώρα είμαι πιο αυστηρή (το ξέρω).... που θα πάει θα ισορροπίσω
ίσως εγώ είμαι ελαστική... δε ξέρω... πάντως έχω παρατηρήσει ότι δίνω ευκαιρίες... κι ας μην το αξίζει ο άλλος εγώ πάλι θα δώσω.....
έαν επιλέξεις να "χαλαρώσεις" τα όριά σου χωρίς αυτό να να σε ενοχλεί τότε καλά κάνεις και δίνεις (επιτέλους το έγραψα σωστά) την δεύτερη ευκαιρία,εξάλλου αυτό ακούγετε και πιο ανθρώπινο.....
το κακό είναι ότι έχω δώσει ευκαιρίες ενώ με πονάγανε.... μη με ρωτήσεις γιατί.... δε ξέρω να σου απαντήσω..... αλλά δε ξέρω αν πρέπει να το χαρακτηρίσεις ανθρώπινο ή απλά βλακεία....
θα σου πω κάτι κι αν θέλεις το καταλαβαίνεις......σίγουρα ξέρεις γιατί έδωσες τις δεύτερες και τρίτες ευκαιρίες,αρκεί να κοιτάξεις μέσα σου,εκεί θα βρεις την απάντηση.......τώρα,αν είναι ανθρώπινο ή βλακεία είναι μέσα στα μέτρα που εσύ έχεις δώσει....αν κάπου νοιώθεις ότι είναι βλακεία (αρκεί εσύ να το νοιώθεις κι όχι γιατί έτσι λένε οι άλλοι) δεν έχεις παρά την επόμενη φορά να σταθείς λίγο πριν προχωρήσεις στη ίδια επιλογή και να σκεφτείς γιατί πραγματικά το κάνεις
Όταν ραγίσει το γυαλί δεν ξανακολάει όπως πριν.
Δυστυχώς δεν είναι το ίδιο.
Αν χαθεί η εμπιστοσύνη σημαίνει πως και το χαρτύ είναι καμμένο. Πως θα έχεις την ίδια αντιμετώπιση όταν θα ξέρεις πως σου την έχει ξανακάνει?
Μπορεί να ξεπεραστεί εύκολα αλλά πιστεύω πως σε σοβαρές αποφάσεις θα είναι ένα κομμάτι που θα παίξει πολύ σπουδαίο ρόλο.
Ο άνθρωπος δεν άλλαζει πόσο μάλλον και οι συνήθειες. Αν το έχει μέσα του να σου την κάνει δεν θα διστάσει. Από κει και πέρα είναι στο χέρι μας το παιχνίδι.
Η συμπεριφορά ίσως παραμείνει η ίδια αλλά τα συναισθήματα θα έχουν ήδη κλονιστεί. Και είναι χειρότερο.
Όσο για το "Ψύλλοι στα αφτιά μου μπήκαν" καλό θα ήταν να μην μπουν αλλά αν γίνει αυτό καλύτερα να την " κάνουμε με ελαφρά " ]
Otan arxizoume na eimaste kaxypoptoi kai psaxnoume na broume autous tous psilous pou anefere h Kisses tote xanetai kai h empistosunh.
η γιαγια μου παντα ελεγε πως τα λογια των πολλων κανουν τον ανθρωπο λωλο..........
σιγουρα μπορει να κλονιστει η εμπιστοσυνη αυτο ομως δεν συμαινει οτι πρεπει να γινετε καχυποψια ολοι περναμε απο αυτο το σταδιο
καλο θα ειναι ομως να μην την πληρωνει ο επομενος ανθρωπος που θα θελει να ειναι διπλα μας επειδη εμας μας εχει καρφωθει στο μυαλο οτι κ αυτος ειναι σκαρτος
την εμπιστοσυνη δεν την κερδιζουμε με τις πραξεις??????????
συμφωνώ απόλυτα με την Evitaki.... Πολλές φορές η καχυποψία μας οφείλεται σε περασμένες εμπειρίες... Και λογικό είναι τότε να την πληρώνει ένας "αθώος"......