Στη φετινή κωμωδία ''Hitch'' επιπώθηκε η εξής ατάκα: '' Η ζωή δεν είναι το σύνολο των στιγμών που αναπνέεις αλλά το σύνολο των στιγμών που σου κόβουν την ανάσα''. Στον αντίποδα, μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι ''ζωή είναι το σύνολο των στιγμών που αναπνέεις ήρεμα''. Τι προτιμάτε περισσότερο; Μια ήρεμη και ελεγχόμενη ευθεία ή μια συνεχή διαδοχή από συναρπαστικές αλλά και απρόβλεπτες εξάρσεις και υφέσεις;
Ποιό από τα δύο επικρατεί ή θα θέλατε να επικρατεί στη ζωή σας;
...η σταθερη & ελεγχομενη ανασα ειναι αυτη που ολοι επιθυμουν (& αγωνιζονται να διασφαλισουν...)
...η αναπαντεχη ομως διακοπη της η & υπερεισπνοη(ανεξαρτητου αιτιολογιας!)
ειναι που συνταρασει το ειναι μας...
...πιστευω οτι το 1 δινει αξια στο αλλο (2)... :wink:
...επι προσωπικου ειμαι ανθρωπος (περισσοτερο!) των ακρων...
:twisted:
'Ενα έχω να πω και όποιος αρμόδιος ας το λάβει υπόψη του.
Ζωή, δεν θέλω άλλα πολύτιμα μαθήματα η ανεπίδεκτη. ΟΚ;
"Με κομμένη την ανάσα" - "Ο μπου ντε σουφλ", υπέροχη ταινία, αλλά όχι όταν τη ζεις καθημερινά. Θα ήθελα να αναπνέω ξένοιαστα και ήρεμα τα προσεχή 50 χρόνια-τουλάχιστον-. Μετά ας έρθει η τρικυμία...
τρις! <<με κομενη την ανασα>>! μου θυμισες την περιφημη ταινια του ριτσαρντ γκηρ!
αλλά ας προσπαθησω να απαντησω....παρ ολο που ειμαι ανθρωπος των ακρων, δεν θα μπορουσα να ζησω σε μια κατασταση που η ανασα μου δεν θα ελεγχοταν! τετοιου ειδους περιπτωσεις καλο θα ηταν να ερχονταν κατα μικρα διαστηματα σε περιοδους που κινδυνευουμε να αποτελματωθουμε...ετσι...για να ταραζουν λιγο τα λυμναζοντα υδατα! για να ξυπνανε τα αιματα....για να παιρνουν φωτια οι καρδιες μας!
Ανεβαίνεις υψόμετρα....
3000μ και άνω....
Σου κόβεται η ανάσα...
κατεβαίνεις λιγα μέτρα κι επανέρχεται..
χαιρεσαι για το κατορθωμα...
Δεν μπορεις όμως να ζείς κωρίς την πρόκληση της κορυφής :)
Κι όταν είσαι στα χαμηλά..και κοιτάς γύρω σου...
βλέπεις και τα λασπόνερα με τα παιδά μεσα..
και πάλι σου κόβεται η ανάσα....
Κι εκεί θέλεις να κάνεις κάτι...
Ο,τι μπορείς
Με προκαλεί η κορυφή
Με θλίβει η απελπισία..
Κι εγω στη ζωή
Κι ας μου κόβεται η ανάσα
Me kommenh thn anasa paradinomai... :!: :!: :!:
Toulaxiston prospa8hsa... pou 3ereis mporei na bre8w sthn mesh odo kai apla na laxaniasw... :wink:
Einai pali stigmes pou kapoioi exoune thn ikanothta na sou enfusisoun thn dikh tous anasa mesa sou...kai na sou dwsoune zwh...kai na sou dwsoune kinhtro kai mia eukairia paratashs na breis thn dikh sou... :roll:
Catch up YOUR breath :idea:
...δεν ειναι τυχαιο οτι ξεκιναμε με 1 εντονη & βαθια ανασα...την πορεια μας στον "ματαιο" τουτο κοσμο...& τελειωνουμε επισης με 1 παρατεταμενη (εντονη προσπαθειας!) ανασα,"βρογχος"...
:evil:
...καποιοι το βαφτισαν πνοη ζωης...
...οτι & να λεμε θα αναπνεουμε στον ρυθμο που η ζωη επιτασει...
:wink:
η εναλλαγη εχει παντα περισσοτερο ενδιαφερον
εγω ως ασθματικος παλι, προτιμω την ευθεια με τις ηρεμες αναπνοες γιατι οι εξαρσεις ειναι το χειροτερο... οταν σου κοβεται η αναπνοη κ επαναρχεται μετα πολλων κοπων κ βασανων ειναι οτι χειροτερο.. το να βρεις καποια κ να της παραδοθεις κ να σου παραδοθει με αποτελεσμα το να αναπνεεται σε μια ευθεια ειναι το επιθυμητο..... η ενταση κ το παθος για εμενα δεν κρυβεται σε καμια διακλαδωση αλλα στο να βρεις αυτην που θα θες να συμπορευτεις σε αυτην την ευθεια (χωρις απαραιτητα να σε συμπληρωνει).
συντροφικα.
υγ. μεχρι τωρα εχω καταλαβει οτι μυριζονται την ανασφαλεια κ τον φοβο σαν τα αγριμια/θηρια.. αρα κ η αναπνοη ισως να χρειαζεται μια ευθεια για να τις εμπνευσει/καθησυχασει.
Το ένστικτο επιβίωσης μας οδηγεί στην επιδίωξη και την προσδοκία της ήρεμης ανάσας
Τα ποιοτικά άλματα (ή οι ποιοτικές αλλαγές ζωής και επιλογών) όμως γίνονται, στις περισσότερες των περιπτώσεων σε καταστάσεις που σου κόβουν την ανάσα
Συνειδητά αποφεύγω, να σχολιάσω, την λέξη στιγμή που αναφέρεται στην ατάκα (και νομίζω ότι έχει σημαντική σημασία) διότι μια στιγμή μπορεί να περιέχει ολόκληρο το άπειρο του χρόνου και το άπειρο του χρόνου να μη αξίζει μερικές φορές όσο μια στιγμή.
ΠαράθεσηKostasD33
Δημοσιεύθηκε: Τετ Νοέ 09, 2005 11:36 am Θέμα δημοσίευσης:
--------------------------------------------------------------------------------
Το ένστικτο επιβίωσης μας οδηγεί στην επιδίωξη και την προσδοκία της ήρεμης ανάσας
Τα ποιοτικά άλματα (ή οι ποιοτικές αλλαγές ζωής και επιλογών) όμως γίνονται, στις περισσότερες των περιπτώσεων σε καταστάσεις που σου κόβουν την ανάσα
Συνειδητά αποφεύγω, να σχολιάσω, την λέξη στιγμή που αναφέρεται στην ατάκα (και νομίζω ότι έχει σημαντική σημασία) διότι μια στιγμή μπορεί να περιέχει ολόκληρο το άπειρο του χρόνου και το άπειρο του χρόνου να μη αξίζει μερικές φορές όσο μια στιγμή.
Tioutakom :twisted: ....edw 8a sumfwnhsw(parado3os...xixiixi)...Osa fernei h stigmh...den ta fernei o xronos olos... :!: :!: :!:
Παράθεση από: "freak"υγ. μεχρι τωρα εχω καταλαβει οτι μυριζονται την ανασφαλεια κ τον φοβο σαν τα αγριμια/θηρια..
Συμφωνώ απόλυτα. Έτσι είναι. Κι όχι μόνο τα μυρίζονται ενστικτωδώς αλλά την κάνουν και με ελαφριά πηδηματάκια... Η ανασφάλεια και ο φόβος εκλαμβάνονται ως μαλθακότητα και η μαλθακότητα είναι το μόνο πράγμα που δε συγχωρεί ποτέ καμία γυναίκα. Και δε μιλάω αναγκαστικά για εκ φύσεως μαλθακότητα, εννοώ και τις περιστασιακές ή συγκυριακές εκδηλώσεις αδυναμίας που απορρέουν από την ίδια την ανθρώπινη φύση...
...& θα συμπληρωσω οτι τις θελγει & η αγρια/εντονη ανασα που προδιαθετει σ' αυτα τα "ποιοτικα αλματα"...
...το 1 αναιρει το αλλο & ταυτοχρονα το συμπληρωνει...
...μονο που η δυαδικοτητα δεν ειναι δεδομενο(!)...η ΠΟΛΛΑΠΛΟΤΗΤΑ ειναι...
:twisted:
Μια απορία: Τι ακριβώς εννοείς με τη λέξη πολλαπλότητα; :roll:
οντως.. για καντο μας λιανα energiser.
...οτι τπτ δεν λειτουργει με την κλιμακα 0-1,καλο-κακο,ηθικο-ανηθικο,τελειο-ατελες... :twisted:
...στην πραγματικοτητα υπαρχουν ολα τα ενδιαμεσα σταδια/επιπεδα/καταστασεις...& ισως & πραγματα που δεν αντιλαμβανομαστε καν... :roll:
ΔΕΝ ξερω αν σας καλυπτει...
:wink:
εμενα με καλυπτεις πληρως. ποτε δεν ημουν υπερ του ψευδοδιληματος ασπρο-μαυρο... απλα θυμαμαι οτι μου ειχες πει σε καποια αλλη συζητηση μας (στο εφημεριδακι του α33 νομιζω) πως η δυαδικοτητα ειναι που σε εκφραζει..
...προσωπικα θετω..."καλος" # "κακος" (σε οποιο επιπεδο υφισταται)... ειχες πει...
...ποτε δεν μιλησα για δυαδικοτητα...
μιλησα για ευαισθητες ισορροπιες...για σημεια αιχμης...για πολλαπλοτητα...
...βεβαια στην καθημερινοτητα ΠΡΕΠΕΙ να επιλεξεις το σημειο που το χρωματικο φασμα το αντιλαμβανεσαι μαυρο η ασπρο (η & γκρι!)
:roll:
& στο διλημμα καλος η κακος θα πρεπει να συνυπολογιστουν απειροι παραμετροι που θα εξαγουν (ΔΟΓΜΑΤΙΚΑ παντα!) τον τελικο χαρακτηρισμο!!!
:twisted:
Η δυαδικότητα...ίσως είναι στόχος..σκοπός
Η πολλαπλότητα μας όμως είναι το εμπόδιο για τον σκοπό.
Προσωπικά, προσπαθώ να λειτουργώ
με τις εννοιες του καλου-κακού
ηθικού - μη ηθικού
ασπρου- μαύρου...
έτσι όπως τα έχω κατανοήσει εγώ μέχρι σήμερα
φτάνει να μη κορϊδεύω τον ίδιο μου τον εαυτό.
Να τηρώ τις βασικές αξίες που τους έχω δώσει..
και να μην επιτρέπω στην πολλαπλότητά μου....
να επεμβαίνει...
:)
.
Παράθεση από: "apol"η εναλλαγη εχει παντα περισσοτερο ενδιαφερον
αρκει να συμβαδιζει με τις εκαστοτε αναγκες σου...
h zwh einai to synolo twn stigmwn pou anapneoume alla epivalletai mesa se autes tis stigmes na yparxoun kai kapoies oi opoies tha mas kovoun thn anasa!
[quote user="Nikos28" post="78469"]Τι προτιμάτε περισσότερο; Μια ήρεμη και ελεγχόμενη ευθεία ή μια συνεχή διαδοχή από συναρπαστικές αλλά και απρόβλεπτες εξάρσεις και υφέσεις;
Ποιό από τα δύο επικρατεί ή θα θέλατε να επικρατεί στη ζωή σας;[/quote]
Η ζωή μας είναι γεμάτη στάσεις... Συγκλονιστικές, θα προτιμούσα εγώ!
Για πορείες κόντρα στον άνεμο γεννήθηκα, έχω ζυγιάσει τα φτερά μου στο φως του ορίζοντα, έχω βουτήξει στα χρώματα κάθε ουράνιου τόξου που γεννήθηκε μπροστά στα μάτια μου... άντε και λίγη φεγγαρόσκονη... και η ανάσα μου αδέσμευτα κυματάκια...