τι ειναι αυτο που μας ωθει να παριστανουμε τους ψυχαναλυτες οταν οι γνωσεις μας περιοριζονται στην αναγνωση μερικων αρθρων σε εβδομαδιαια περιοδικα ποικιλης υλης;
(http://img424.imageshack.us/img424/7313/000000503at.gif)
Ίσως η εμπειρίες μας σε κάποια θέματα και καταστάσεις καλή μου Μαρία ]
''Ραον εστί κλαίειν μετά κλαιόντων ή χαίρειν μετά χαιρόντων'', ''Είναι πιο εύκολο να κλαις μαζί με άλλους που κλαίνε παρά να χαίρεσαι μαζί με άλλους που χαίρονται''.
Αυτό είναι η κυνική εκδοχή.
Εκτός από αυτήν υπάρχει και η πιο ανθρώπινη, που είναι μια απλή, καθημερινή εκδήλωση συμπάθειας ή προσφορά βοήθειας, ανάλογα με τις δυνάμεις και τα μέσα του καθενός.
...ολοι οι ανθρωποι διαθετουν περισσοτερο η λιγοτερο μια ικανοτητα που λεγεται συναισθηματικη νοημοσυνη...
...κατανοηση-αντιληψη η & συναισθηση των βαθυτερων νοηματων,κινητρων,στοχων & συναισθηματων του αλλου...
...πιστευω ολοι εχουμε γεννηθει με το "κληρονομικο" χαρισμα της συναισθησης!
:roll:
...εν δυναμει,λοιπον, ψυχαναλυτες...ψυχιατροι...ψυχασθενεις :!:
:lol:
Παράθεση από: "kuria"τι ειναι αυτο που μας ωθει να παριστανουμε τους ψυχαναλυτες οταν οι γνωσεις μας περιοριζονται στην αναγνωση μερικων αρθρων σε εβδομαδιαια περιοδικα ποικιλης υλης;
..χμμμ....
θα σε πώ εγώ που δεν διαβάζω καθόλου τέτοια!
έχουμε και λέμε.....
καταρχήν...το να τείνης να βοηθεισης των άλλων σε κάποιο πρόβλημα δεν σε εξισώνει αυτόματα σε "ψυχαναλυτή" αλλά σε έναν συνάνθρωπο που συμπάσχει εκείνη την στιγμή μάζί σου.
Θα μου πείς...είναι έτσι η είναι γιουβέτσι?
θέλω να πώ...
μήπως απλά πάει εκείνη την δεδομένη χρονική στιγμή να σε *&)&)_(*() που σε βρίσκει σε δύσκολη ψυχολογική φαση?
εγώ θα σου πώ..για μένα τι κάνω..και τι με κάνει να νίοθο άνθρωπος.
Μάρεσει να ακούω τα προβλήματα του άλλου και να προσπάθώ να των βοηθίσω με της πενιχρές μου γνώσεις.Σε καμία περίπτωση δεν διαθέτω ιατρική η επιστημονική καταρτιζμένη γνώση ,απλά θα του έλεγα πως το βλέπω εγώ το προβλημά του απο την δικία μου οπτική γωνία.
Ξέρεις..μερικές φορές αυτό που δεν βλέπουμε εμείς,μπορεί να το παρατηρέι κάποιος άλλος δίπλα μας όχι γιατι είναι πιο έξυπνος αλλά επείδη ίσως είναι στημένος σε άλλη γεωγραφική θέση την δεδομένη στιγμή.
Επίσης..κάτι που μας ψιλο διαφεύγει..άν εξαιρέσουμε την φαρμακευτική αγωγή που προτείνουν οι "ιατροί ψυχαναλυτές" τι άλλο κάνουν παραπάνω απο το να ακούνε και να προβληματίζονται εξίσου με έναν καλό ακροατή?άσε...που εμείς τουλάχιστον δεν στοιχίζουμε τπτ.
Θάρθεις..τώρα και θα αναροτίεσαι καλά...τι μας λέει ο 1000 τώρα?
Οκ..δίκιο έχεις εν μέρη ...θα μου πείς...εγώ είμαι τώσο και εσύ είσαι 32...ε και?
Η λύση σε ένα πρόβλημα δεν έχει να κάνει με την ηλικεία...αλλά με το πώς αντιλαμβάνεσαι την θέση σου στο χώρο και τον χρόνο.
Αν κοιτάξουμε τριγύρω μας θα δούμε αταιρειαστα πράγματα να ταιρείαζουν τέλεια...π.χ το κόκκινο με το μάυρο.¨Ετσι είναι και η ψυχανάλυση...πώς δλδ παντρέυεις την γνώση με το άκουσμα στα ερεθίσματα του άλλου.Πως δλδ τα ηλεκτρόνια και τα Ηλεκτρομαγνιτικά πεδία του μυαλού μου αντιλαμβάνονται τα αντίστοιχα του άλλου.
Εδω το θέμα για μένα ..είναι ποίος δύναται να είναι καλός ακροατής και όχι ποιος μπορεί να σου συνταχογραφήσει ψυχοφάρμακο...
Οι λύσεις σε όλα τα προβλήματα είναι πάντα μπροστά μας απλά εμείς λόγω της ψυχολογικής φόρτισης δεν είμαστε σε θέση να της δούμε η απλά θέλουμε το χρόνο για να της λύσουμε.
για να μην πλατίασω ...
Κοίτα .ψάξε,βρες..κάποιος εκεί έξω σίγουρα υπάρχει και είναι δυνατόν να σε βοιθήση να λύσεις η έστω να σε κατευθήνη να βρείς την λύση στο πρόβλημα που προκύπτει κάθε φορά.
προσπάθησε κάθε φορά να βρίσκεις και των αντίστοιχο λύτη και μην βασίζεσαι ποτέ σε μία απάντηση.
8)
isws paristanwdas tous psyxanalytes se allous, na vgazoume sthn epifaneia skepseis pou emeis oi idioi den tha tolmousame pote apo monoi mas.
...οχι απαραιτητα δεν θα τολμουσαμε...
...απλα η σκεψη ως εν-λογη δραστηριοτητα...ακολουθει τον λογο(ομιλια/γραφη)...
...χρειαζομαστε ερεθισματα...
:lol:
Παράθεση από: "kuria"τι ειναι αυτο που μας ωθει να παριστανουμε τους ψυχαναλυτες οταν οι γνωσεις μας περιοριζονται στην αναγνωση μερικων αρθρων σε εβδομαδιαια περιοδικα ποικιλης υλης;
μαλλον για να παραστησουμε οτι ειμαστε γνωστες επι παντος του επιστητου.....και ικανοι να λυνουμε τα σοβαροτατα προβληματα των αλλων.....μου εχει συμβει κατι τετοιο.....
:P Επειδή τυχαίνει να κάνω αυτή τη δουλειά, είμαι ψυχοθεραπεύτρια 12 χρόνια τώρα, νομίζω πως όλοι οι άνθρωποι χρειάζονται κάποιον για να μπορούν να μιλούν. Κι όλοι όσοι είναι έξω από το πρόβλημα μπορούν να ακούσουν και να τοποθετηθούν. Το να ακούμε μας κάνει σημαντικούς. Κι αν είναι μόνο αυτή η ανάγκη μας, αν δηλαδή το κάνουμε μόνο για τον εαυτό μας, τότε μάλλον είμαστε κακοί ψυχοθεραπευτές. Το ερώτημά σου λοιπόν ίσως θα μπορούσε να αλλάξει λίγο : "Όταν είμαστε ψυχοθεραπευτές για κάποιον που έχει πρόβλημα, το κάνουμε γι αυτόν ή για μας?" :?
Παράθεση από: "Moodymooday":P Επειδή τυχαίνει να κάνω αυτή τη δουλειά, είμαι ψυχοθεραπεύτρια 12 χρόνια τώρα, νομίζω πως όλοι οι άνθρωποι χρειάζονται κάποιον για να μπορούν να μιλούν. Κι όλοι όσοι είναι έξω από το πρόβλημα μπορούν να ακούσουν και να τοποθετηθούν. ....
Το κυριότερο είναι αυτό ακριβώς]
O Irvin Yalom ,ενας απο τους μεγαλυτερους ψυχοθεραπευτες της εποχης μας , εχει γραψει αρκετα αξιολογα βιβλια πανω στα θεματα της Ψυχης.(Tωρα αυτο το ψυχης ,παλι, ειναι πολυ σχετικο...αφου δεν αρρωσταινει η ψυχη..Αυτη .καλα καλα δεν ξερουμε και ,που βρισκεται ... :) ..Στις ψυχωσεις το μυαλο ειναι το αρρωστο...).
Ενα απο τα τελευταια του βιβλια ειναι το :Δωρο της Ψυχοθεραπειας
Εκδοτης ειναι ο οικος Αγρα.(Mε πολυ μεγαλη επιτυχια ο ιδιος οικος εξεδωσε και αλλα βιβλια του Υalom....Οπως τα > Οταν εκλαψε ο Νιτσε,Ο δημιος του ερωτα,Στο Ντιβανι,Η θεραπεια του Σοπενχαουερ(O μεγαλος αυτος γερμανος φιλοσοφος ,ειναι και μεντορας του Yalom)και ετοιμαζονται και αλλα.
Θα το συνιστουσα ανεπιφυλακτα σε ολους.Το ευρυτερο κοινο ,που απασχολει ειναι οι Ψυχοθεραπευτες οι ιδιοι.Ομως νομιζω οτι ολοι οσοι ενδιαφερονται για τετοιου ειδους θεματα ειναι καλο να το διαβασουν.Ετσι θα μπορουν πιο ευκολα να καταλαβουν αυτη την *ιδιαιτερη*εποικοινωνια ,που ειναι υποχρεωμενοι να αναπτυξουν οι Ψυχοθεραπευτες με τους πελατες τους.(Και λεω πελατες και οχι ασθενεις,γιατι πλεον δεν ειναι αναγκη να παει καποιος σε Ψυχοθεραπευτη οντας ασθενης...Ειναι μια πολυ δυσκολη εποχη αυτη ,που αντιμετωπιζουμε και ολοι θα μπορουσαν να εχουν αναγκη να κατανοησουν καποιες πιθανες απλες νευρωσεις τους,η αγχη και στρεσσαρισματα της καθημερινοτητας,και πως θα μπορουσαν αυτα να αντιμετωπισθουν).
fortune.
απο ενδιαφερον και αγαπη προς τον συνανθρωπο...προσπαθουμε να ερμηνευουμε τις διαφορες συμπεριφορες για να καταλαβουμε καλυτερα καποιον και να μπουμε στην ψυχοσυνθεση του (αν ειναι δυνατον αυτο και σε τι βαθμο )προκειμενου να αντιληφθουμε κατι,να βοηθουμε, να προφυλαχθουμε ενιοτε,να δουμε γιατι και πως πριν καταδικασουμε μια συμπεριφορα...........
ετσι αναλογα με τη γνωση μας και την γενικωτερη εμπειρια μας γινομαστε πρακτικοι <<ψυχαναλυτες>>
Πάντως, σε συνέχεις της κουβέντας, δεν πρέπει να ξεχνάμε μια βασική αρχή της ψυχοθεραπείας :Ο άνθρωπος, ο κάθε άνθρωπος, ξέρει από μόνος του τη λύση στο πρόβλημά που τον απασχολεί. Απλά, έχει ανάγκη από κάποιον συνοδοιπόρο στο ταξίδι προς αυτή τη γνώση. Γι αυτό και πολλές φορές λέγοντας μόνο κάτι που μας απασχολεί μπαίνει φως ξαφνικά στο μυαλό μας....
Θυμάστε στην ταινία "ΟΙ΅ΩΡΕΣ" την ....Βιρτζίνια Γουλφ ? Με πόση απόγνωση δήλωνε πως είχε δικαίωμα να συναποφασίζει για τη ζωή της με τον ψυχίατρό της?
....δεν υπαρχει δραση χωρις ερεθισμα...
:roll:
...δεν υπαρχει προσπαθεια χωρις κινητρο...
:?:
...δεν υπαρχει λυση...
:scratch:
...χωρις προβλημα :!:
...αποτελουμε επικοινωνιακες οντοτητες & συμβιωνουμε...
:twisted:
...που λοιπον να πρωτοψαξουμε για εγωισμο :?:
...στις δρασεις μας...στην ικανοποιηση εκ του αποτελεσματος...στην προσφορα...ή στην αυτοεπιβεβαιωση :?:
...η αλλαζονεια μας κλεινει επιδεικτικα το ματι (& λιγο πονηρα) παντου & παντα :!:
do your best...but it's best when you DO :!:
:twisted:
Νιώθω την ανάγκη να σας μοιραστώ κάτι...
Σήμερα, αποχαιρέτησα μια ασθενή μου η οποία ολοκλήρωσε τη θεραπεία της...ήταν πολύ συγκινητικό για μένα...πόσο μάλλον για την ίδια.
Κατάλαβα πολύ καλά αυτό που σας είχα γράψει πιο πάνω : η εμπειρία μου μαζί της μου έδωσε τόση γνώση για τον εαυτό μου , που νιώθω ευγνώμων για το δώρο που μου έκανε...
Και...τελικά κανείς δεν βρίσκεται στο δρόμο κανενός χωρίς λόγο.
Κοιτάξτε γύρω σας. Όλοι οι άνθρωποι της ζωής σας, ο καθένας χωριστά, είναι εκεί για να σας μάθουν κάτι για τον εαυτό σας.
Πόσο υπέροχο ταξίδι είναι η ζωή. . .
Μούντι,συμφωνώ με την τοποθέτησή σου (εσύ το γνωρίζεις αυτό),θα ήθελα όμως να προσθέσω,πως σημαντικό είναι να κοιτάμε όχι μόνον τους ανθρώπους που ήρθαν,έμειναν ή έφυγαν απο την ζωή μας χαρίζοντάς μας χαρές και γέλια αλλά και εκείνους που μας πλήγωσαν ή μας έκαναν ένα μεγάλο κακό (κατά τα μέτρα μας),σε αυτή δε την περίπτωση καλό θα ήταν να σταθούμε πιο πολύ στο γεγονός και όχι τόσο στο πρόσωπο....ίσως απλά εκείνος/η να ήταν ο/η καταλληλότερος/η για να μας "διδάξει"......
Καλή μου Χριστίνα, το σχόλιό σου δεν νομίζω πως αφορά μια θεραπευτική σχέση, γιατί σε αυτήν ακριβώς αναφέρομαι. Φυσικά, στις διαπροσωπικές σχέσεις είναι καλό να κοιτάμε κι όσα μας πλήγωσαν και όσα μας δίδαξαν μέσω του πόνου οι άνθρωποι που έχουμε συναντήσει. Στη θεραπευτική σχέση, όμως, δεν μπορούμε να πληγωθούμε από τον πελάτη μας. Μάλλον...κάποιες φορές έχουμε τη δύναμη να τον πληγώσουμε....γι αυτό πρέπει να είμαστε πολύ πολύ προσεκτικοί....
αν μπορούσα να γνωρίζω την καλά την σχέση θεραπευτή και θεραπευόμενου να είσαι σίγουρη πως κάτι άλλο θα έκανα στην ζωή μου....επειδή όμως αναφέρθηκες στα πόσα μπορεί να μας δώσει ή να μας μάθει ένας άνθρωπος που θα βρεθεί (με τον όποιον τρόπο) στην ζωή μας,δανείστηκα τον χώρο για να καταθέσω μια προσωπική άποψη...
...ολες οι σχεσεις προσδιοριζονται...
π.χ.
...ειμαι ο αρχηγος...
...ειμαι ο ακολουθος...
...ειμαστε ισοτιμοι...
...ειμαστε συνεργατες...
...ειμαστε αντιπαλοι...
...ειμαι ο θεραπευτης...
...ειμαι ο αρρωστος...
...τις περισοτερες φορες η καταληξη/εκβαση καποιας σχεσης εχει προεπιλεχθει & αυτοπροσδιοριστει απο την αρχη...το σημειο αιχμης εγκειται στο γεγονος οτι οι συμβαλομενοι (αρα & οι προσδιορισμοι) ειναι περισσοτεροι του 1 :!:
:wink: