Η μοναξιά θεραπεύεται. Αυτά που σε έκαναν να μείνεις μόνος, δεν θεραπεύονται. [/b]
Όσο κι αν ακούγεται σκληρό, η μοναξιά δεν είναι μια τυχαία εξέλιξη. Είναι μια συνέπεια του χαρακτήρα των ανθρώπων με κύριους άξονες τον εγωκεντρισμό, την αρρωστημένη συμφεροντολογία και την έλλειψη αισθήματος δικαίου και κατανόησης. Αυτά τα άτομα μένουν μόνα και συνεχίζουν να βρίζουν αυτούς που τους άφησαν μόνους. Οι ίδιοι δεν θεωρούν ότι είχαν ούτε ότι έχουν καμία υποχρέωση.
Θα σας θυμίσω ξανά αυτή τη μπανάλ και σκληρή λαϊκή ρήση]"στη ζωή, όπως στρώσεις θα κοιμηθείς"[/b]. Γι αυτό, δεν είναι ποτέ αργά ν' αρχίσεις να "στρώνεις" όμορφα το κρεβάτι σου, για να κοιμάσαι το ίδιο.
Οι φίλοι δεν είναι μόνο ένα αντίδοτο της μοναξιάς. Είναι τα όργανα της ορχήστρας που σε κάνει να περνάς καλά. Αλλιώς....
Καλά να πάθεις!!!
δεν θα ελεγα οτι συμφωνω μαζι σου ερατω. βλεπεις καλως η κακως ολοι εχουμε μαθει να λειτουργουμε με καποιους κοινωνικους κανονες και φοβιες.τωρα τελευταια το φαινομενο της "κυβδηλης" φιλιας εχει γινει σχεδον μαστιγα και δεν μπορεις να εισαι σιγουρος για τις προθεσεις αυτων που δηλωνουν φιλοι σου.το κακο ειναι οτι λογω του φοβου της μοναξιας τις περισσοτερες φορες διαλεγεις να μην βλεπεις τα σημαδια που δειχνουν τι ειδους φιλος-συντροφος ειναι αυτος που εχεις διπλα σου.ισως το κανεις και υποσυνηδειτα στο τελος.
καποιοι ξυπνουν απο αυτον τον ληθαργο και κει πρεπει να παρουν μια αποφαση= η να ξανακοιμηθουν (η αγνεια ειναι παραδεισος) η να πολεμησουν αυτον τον φοβο της μοναξιας.(κοιτα που το κατεληξα MATRIX το θεμα :lol: )με οποιες συνεπειες θα εχει αυτη η αποφαση τους.
οποτε οπως καταλαβαινεις αν ακολουθησεις την δευτερη περιπτωση παροτι θα εισαι ειλικρινης με τον εαυτο σου και τους γυρω σου παλι μονος καταληγεις.μονο που αν αυτο κρατησει καιρο τοτε ποια ο φοβος της μοναξιας μεταλλασεται σε φοβια για τις αληθινες σκεψεις των ανθρωπων.δεν εμπιστευεσαι κανεναν για να μην την ξαναπατησεις. και αρχιζει ο φαυλος κυκλος.
προσωπικα θεωρω οτι η αληθινη φιλια ειναι κατι σαν ερωτικος δεσμος χωρις το σεξ. απαιτει και προσφερει οσα και ο ερωτας ασχετως αν ειναι φιλος/φιλη το αλλο προσωπο.γιαυτο και ειναι κατι τοσο σπανιο οσο και ο αληθινος ερωτας.οσοι εχουν τετειους δεσμους ειναι πολυ τυχεροι.
εχοντας αλλαξει πολλους φιλους στην ζωη μου (ειτε εφταιγα εγω ειτε εκεινοι ειτε απλα ηταν καπριτσιο της ζωης) δυστηχως ειμαι ενας απο τους δυσκολοπιστους.εχω πολλους γνωστους, καποιους καλους φιλους (ειμαι και λιγο τυχερος εδω)αλλα ακομα νιωθω καποιες φορες μοναξια ακομα και αναμεσα τους.
Εγώ σε γενικές γραμμές συμφωνώ.
Εκείνο που θέλω να προσθέσω είναι ότι οι ανθρώπινες σχέσεις διαβαθμίζονται. Έχουμε διαφορετικού είδους σχέση με διαφορετικά, λίγο-πολύ, άτομα, οπότε εξαρτάται απο μας ποιοί θα είναι δίπλα μας, ποιοί θα είναι λίγο πιο μακριά και ποιοί θα είναι τελείως outsider...
Απο την άλλη, όλοι οι άνθρωποι χρειαζόμαστε κατά καιρούς τη μοναξιά, για διάφορους λόγους: Για να επεξεργαστούμε τα όσα βιώνουμε, για να κάνουμε σχέδια για το μέλλον, για να αποφορτιστούμε απο μια περίοδο έντασης κλπ κλπ. Αυτή η περιστασιακή μοναξιά πρέπει κάθε φορά να γίνεται σεβαστή... και, σίγουρα, δεν αποτελεί προδοσία προς τους ανθρώπους μας, εφόσον είναι μια εσωτερική ανάγκη.
Για να το πω πιο απλά, μπορεί κάλλιστα να έχω άριστες σχέσεις με κάποιο άτομο με το οποίο μπορεί και να μην έχω έρθει σε επαφή (για διάφορους λόγους) ακόμα και για ένα μήνα ή και περισσότερο.
Εμείς τα ρυθμίζουμε όλα αυτά...
Τώρα για τη μοναξιά καθεαυτήν, πιστεύω ότι πολλές φορές δίνει λαβή για μεγάλες εμπνεύσεις και πολύ δημιουργικές στιγμές...
sigoura h monaksia den einai kati kalo....yparxoun omws stigmes pou me osa atoma kai na exeis dipla sou noiwtheis monaksia, alles fores pali anazhtas ena eidos monaksias!
Συμφωνώ με την Σόνια.
Την ζητάμε πολλές φορές...την θέλουμε όσο κι αν μερικές φορές μας πονά.
Ακους την λέξη μοναξιά και τρέμεις! Αν όμως έχεις μείνει μόνος πρέπει να ψαξεις να βρεις τι έφερε αυτή την μόναξια και τι την θρέφει!
Η μοναξιά είναι μέσα μας, μέσα στην ψυχή μας! Όπως και ο φόβος, γιατί και η μοναξιά είναι ο φόβος μας προς τους άλλους ανθρώπους.
Φοβόμαστε να πλησιάσουμε τον δίπλα μας για να μην μας απορρίψει. Φοβόμαστε να δείξουμε την διαφορετικότητά μας για να μην ξεχωρίσουμε από την μάζα. Όλα στηρίζονται στο φόβο και ο φόβος στην άγνοια του εγώ μας!
Μπορεί να θέλουμε να μείνουμε μόνοι για λίγο. Ας εκμεταλευτούμε όμως αυτή την μοναξιά για να γίνουμε καλύτεροι! Ας μάθουμε τον εαυτό μας και ας μη φοβόμαστε να πούμε και να δείξουμε ποιοί είμαστε, αλλιώς η μοναξιά θα γινει απομόνωση!!!
ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΙΚΑ Η ΚΑΛΗΤΕΡΗ ΦΙΛΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ...???
Η ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΠΟΥ ΣΕ ΒΟΗΘΑ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΙΡΝΕΙΣ ΣΩΣΤΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ....???
ΠΩΣ ΒΛΕΠΕΙΣ ΤΗΝ ΜΟΝΑΞΙΑ...???
ΤΗΝ ΑΝΑΖΗΤΑΣ...???
Ας ξεκινήσουμε προσδιορίζοντας την εννοια της λέξης μοναξιά.
Μοναξιά ειναι το συναίσθημα αυτο που γενάτε απο την ελλειψη επικοινωνίας και ταυτισης με τους αλλους ανθρωπους. Κατα συνέπεια μπορει καποιος να ειναι σε ενα γηπεδο γεματο κοσμο και ταυτοχρονα να ειναι μονος.
Συνηθως επιλεγουμε την μιναξια γιατι δεν βρισκουμε αυτο που θελουμε η αυτο που αποζηταμε απο τους αλλους ανθρωπους. Στην εποχή μας βέβαια η μοναξιά ειναι ενα πλεονεκτημα των υγιως σκεπτομενων ανθρωπων που εχουν αποριψει ολο αυτο το σκουπιδαριο που μας περιτριγυριζει...
Βιωνουμε την μοναξια μας μεσα στο καστρο που φτοιαχνουμε για να προφυλαξουμε τους εαυτους μας απο τους βαρβαρους πολιορκητες.
αυτα εν ολιγοις.
Παράθεση από: "Kastoras"Ας ξεκινήσουμε προσδιορίζοντας την εννοια της λέξης μοναξιά.
Μοναξιά ειναι το συναίσθημα αυτο που γενάτε απο την ελλειψη επικοινωνίας και ταυτισης με τους αλλους ανθρωπους. Κατα συνέπεια μπορει καποιος να ειναι σε ενα γηπεδο γεματο κοσμο και ταυτοχρονα να ειναι μονος.
Συνηθως επιλεγουμε την μιναξια γιατι δεν βρισκουμε αυτο που θελουμε η αυτο που αποζηταμε απο τους αλλους ανθρωπους. Στην εποχή μας βέβαια η μοναξιά ειναι ενα πλεονεκτημα των υγιως σκεπτομενων ανθρωπων που εχουν αποριψει ολο αυτο το σκουπιδαριο που μας περιτριγυριζει...
Βιωνουμε την μοναξια μας μεσα στο καστρο που φτοιαχνουμε για να προφυλαξουμε τους εαυτους μας απο τους βαρβαρους πολιορκητες.
αυτα εν ολιγοις.
8es na me kaneis na min nio8o pia moni...e???? :oops:
..η μοναξια οπως & καθε αλλη κατασταση - συγκυρια...αποτελει πολυεπιπεδο πρισμα διαθλασης & αντανακλασης!!!
:roll:
...μπορει να αποβει καταστροφικη , οδηγωντας το ατομο σε ατραπους απομονωσης , δυσθυμιας & καταθλιψης μεχρι & αυτοχειριας...
:cry:
...απλα επωδυνη , δημιουργωντας αισθηματα & συναισθηματα απομονωτισμου , εγκαταλειψης , παραδοσης & απουσιας δρασης & υπαρξισμου...
...ουδετερη , αναγκαζοντας το ατομο να κατανοησει τους λογους - αιτιες & αφορμες που τ΄οδηγουν σε τουτη τη φαση & αναλογα να δραστηριοποιηθει θετικα ωστε να την μεταλλαξει σε φαση δημιουργιας ή να την ξεπερασει ή ακομη & να την χρησιμοποιησει ως προτυπο αποφυγης επαναληψης της!!!
:twisted:
...εποικοδομητικη , πληθωρα καλλιτεχνων μεγαλουργησαν σε καταστασεις μοναχικοτητας , καταστροφης & πονου...φανταζομαι & πιο λαικες φιγουρες!!!
:shock:
...τελος αποκαλυπτικη - σωτηρια...ειναι μια περιοδος οπου ο πομπος & δεκτης ταυτιζονται στο ιδιο προσωπο (εαυτος!)...γεγονος που επιτρεπει (σε οποιον διαθετει καποια εχεγγυα ικανοτητων & συνειδητοτητας!) να συμβιβαστει με το "εγω" του , να διαμορφωσει ισορροπιες & να τις μεταποιησει σε ουσιαστικη δημιουργια & αυτοπραγματωση...
:oops:
...ουδεν καλον/κακον αμιγες κακου/καλου...
:wink:
...ειμαστε οτι μπορουμε να ειμαστε & οτι μας επιτραπηκε (συγκυριακα , ουχι θεοκρατικα!) να ειμαστε...
:evil:
Αγαπω να ειμαι μονος διοτι ως τωρα δεν βρηκα τον συντροφο που να εχει τοση συντροφικοτητα οσο η μοναξια
-θελω καποιον να πορευομαστε μαζι ..δεν μαρεσει η μοναξια..
-θελω καποιες στιγμες να μενω μονη μου..να σκεφτομαι ..να ηρεμω..(βασικα δεν θα μπορουσα με τιποτα να ειμαι με καποιον 24 ωρες το 24ωρο..!!..)
-αλλα αν αυτος που ειναι διπλα μου δεν με γεμιζει οπως θα το ηθελα..θα προτιμησω και παλι την μοναξια..
Παράθεση από: "Kastoras" Στην εποχή μας βέβαια η μοναξιά ειναι ενα πλεονεκτημα των υγιως σκεπτομενων ανθρωπων που εχουν αποριψει ολο αυτο το σκουπιδαριο που μας περιτριγυριζει...
Βιωνουμε την μοναξια μας μεσα στο καστρο που φτοιαχνουμε για να προφυλαξουμε τους εαυτους μας απο τους βαρβαρους πολιορκητες.
[/quoteσυμφωνω αλλα ειναι και πολλοι που απο εγωισμο ειναι μονοι τους..
Για αλλη μια φορα μπερδευετε την μοναξια με την μοναχικοτητα..
Δεν βλεπετε καμια διαφορα??
Εγω πιστευω πως η μοναχικοτητα τουλαχιστον ειναι επιλογη ενω η μοναξια τις περισοτερες φορες οχι..
Οταν εισαι μοναχικος νιωθεις πως δεν ανοικεις σε κανενα.. πως διαφερεις..πως δεν σε καταλαβαινουν..δεν τους καταλαβαινεις..
Την μοναξια δεν την εχω βιωσει.. :)
Επισης πολυ σωστα λεει ο Ενερτζαηζερ πιο πανω η μοναχικοτητα για καποιους ειναι δημιουργικη..
συμβιβαστειτε με τη μοναξια ζηστε την .....
φθινοπωρο εξω να ακους τις σταλες και μεσα απολυτο κενο....
σκεψεις χωρια σκορπισμενες ατακτες να χοροπηδουν ολογυρα...
και καπου στο βαθος να ακους τα τυμπανα να ουρλιαζουν....
εχουμε πολεμο μωρο μου !!!
Παράθεση από: "Rakendytos"Οταν εισαι μοναχικος νιωθεις πως δεν ανοικεις σε κανενα.. πως διαφερεις..πως δεν σε καταλαβαινουν..δεν τους καταλαβαινεις..
Σωστός ο Οδυσσέας...
Και όλα αυτά που περιγράφεις εμπεριέχουν μια διαστροφική ηδονή...
Κατά βάθος, είναι ηδονικό να αισθάνεσαι καταραμένος, απόβλητος και ξένος απο τη συνομοταξία του Homo Sapiens, να αισθάνεσαι μια σκιά που ανήκει παντού και πουθενά!
Είναι ηδονικό να συμπορεύεσαι με τον Περιπλανώμενο Ιουδαίο και τον Φρανκενστάιν, να αναπαύεσαι με το Δράκουλα, να είσαι φίλος με τους αρουραίους και τις νυχτερίδες, να ιππεύεις όλους τους αποδιοπομπαίους τράγους της ιστορίας και να κυνηγάς μια χίμαιρα...
Υπάρχουν φορές που μέσα απο τη μοναξιά χάνεις τον εαυτό σου - για να τον ξαναβρείς αργότερα, μέσα απο την κάθαρση.
Αν γνωρίσεις καλά τη μοναξιά τότε θα εκτιμήσεις και θα αγαπήσεις την όμορφη παρέα.
Αν οι ανθρωποι ηξεραν τι θα πει μοναξια δεν θα λεγανε ποτε αντιο
Γιατί πρέπει να μένει για πάντα εδώ η μοναξιά?
δε γίνεται να πηγαινοέρχεται?
Η μοναχικότητα ισως μου αφησει μόνιμη τη μοναξιά..αλλά και τότε:
''Η μοναξιά είναι το μόνο πράγμα που έχω του χεριού μου.''
Παράθεση από: "reporter345"Αν γνωρίσεις καλά τη μοναξιά τότε θα εκτιμήσεις και θα αγαπήσεις την όμορφη παρέα.
:thumright: Simfwnw ki apafksanw!!!!!!!!!!
''Στην Εποχή της Ντισκοτέκ
κανείς δε μένει μόνος...
όλοι μ΄όλους χορεύουνε,
κι έτσι περνά ο χρόνος!''
Keep dancing... :wink:
Παράθεση από: "Nikos28"Είναι ηδονικό να συμπορεύεσαι με τον Περιπλανώμενο Ιουδαίο και τον Φρανκενστάιν, να αναπαύεσαι με το Δράκουλα, να είσαι φίλος με τους αρουραίους και τις νυχτερίδες, να ιππεύεις όλους τους αποδιοπομπαίους τράγους της ιστορίας και να κυνηγάς μια χίμαιρα...
Eεεεε... για σιγά... Κι εμείς είμαστε μοναχικοί, αλλά ούτε με το δράκουλα αναπαυόμαστε ούτε με αρουραίους και νυχτερίδες συμπορευόμαστε ούτε αισθανόμαστε καταραμένοι!!! :shock: Εσύ τα λες αυτά ή τα διάβασες κάπου και σου άρεσαν; Το εαυτό σου δεν τον χάνεις όταν επιλέγεις να είσαι μόνος, αλλά όταν επιλέγεις να κολλάς σε ακατάλληλες σχέσεις που σε πισωγυρίζουν, προκειμένου να αποφύγεις να είσαι μόνος.
Παράθεση από: "Argiro"Παράθεση από: "Nikos28"Είναι ηδονικό να συμπορεύεσαι με τον Περιπλανώμενο Ιουδαίο και τον Φρανκενστάιν, να αναπαύεσαι με το Δράκουλα, να είσαι φίλος με τους αρουραίους και τις νυχτερίδες, να ιππεύεις όλους τους αποδιοπομπαίους τράγους της ιστορίας και να κυνηγάς μια χίμαιρα...
Eεεεε... για σιγά... Κι εμείς είμαστε μοναχικοί, αλλά ούτε με το δράκουλα αναπαυόμαστε ούτε με αρουραίους και νυχτερίδες συμπορευόμαστε ούτε αισθανόμαστε καταραμένοι!!! :shock: Εσύ τα λες αυτά ή τα διάβασες κάπου και σου άρεσαν; Το εαυτό σου δεν τον χάνεις όταν επιλέγεις να είσαι μόνος, αλλά όταν επιλέγεις να κολλάς σε ακατάλληλες σχέσεις που σε πισωγυρίζουν, προκειμένου να αποφύγεις να είσαι μόνος.
Είμαστε διαφορετικοί άνθρωποι, Αργυρώ... :wink:
Όλοι είμαστε διαφορετικοί.
Ο καθένας ακολουθεί τα δικά του, μοναδικά μονοπάτια.
Το θέμα είναι να μπορείς να ξεχωρίζεις ποιο είναι εκείνο που σε φθείρει και ποιο αυτό που σε εξελίσσει. Δεν νομίζω πως συμπεριλαμβάνεται στην εξέλιξη κανενός το να αναλώνεται στην αυτολύπηση και ειδικά όταν πρέπει να μένει μόνος κάποιο διάστημα μέχρι να βρει αυτό που πραγματικά τον καλύπτει. Και στο κάτω κάτω, ακόμη και αν δεν το βρει δεν χάθηκε πια και ο κόσμος -άλλωστε κανείς δεν μπορεί ποτέ να καλύψει όλες τις ανάγκες του και σίγουρα υπάρχουν πολλά πράγματα να κάνει ένας άνθρωπος που έχουν αξία για εκείνον και τους άλλους γύρω του.
Πού την είδες την αυτολύπηση βρε Αργυρώ...; :?
Ξέρεις σε τι αναφέρομαι; Τι έχω στο μυαλό μου και τα έγραψα όλα αυτά; :roll:
Ένα τραγούδι λέει
Μοναξιά μου όλη
Μοναξιά μου τίποτα
Νομίζω εκφράζει αρκετά τα δικά μου συναισθήματα για την μοναξιά
'ΕΝΑ τραγούδι'...??? 'ΕΝΑ...'!? :shock: ω μι γκοντ, το νιώθω το χάσμα γενεών... πάω στοίχημα πως είσαι γεννημένος πολύ μετά το '80 :P
Πυξ Λαξ, άλμπουμ: Στίλβη - 1998
Στίχοι: Φίλιππος Πλιάτσικας & Όλγα Βλαχοπούλου
Μουσική: Φίλιππος Πλιάτσικας
Πρώτη εκτέλεση: Πυξ Λαξ & Μάκης Χριστοδουλόπουλος ( Ντουέτο )
Στις άδειες πόλεις που γυρνάς
εικόνες σε ξοδεύουν
αδύναμος να προσκυνάς
αυτούς που σε ληστεύουν
Σαν δαίμονας να κουβαλάς
του κόσμου τους χειμώνες
στα μάτια της να κυνηγάς
παλιούς μικρούς κανόνες
Μοναξιά μου όλα,μοναξιά μου τίποτα
μη μ' αφήνεις τώρα που είναι όλα πιο δύσκολα
έρωτα μου όλα, κι έρωτά μου τίποτα
μη μ' αφήνεις τώρα που είναι όλα πιο δύσκολα
Τις νύχτες ντύνεσαι μικρός
κάποιον θα ξεγελάσεις
και ένα κακό που ήρθε χθες
τρέχεις για να προφτάσεις
Μοιάζουν οι δρόμοι με φωτιά
τα βράδια του θανάτου
έρωτας που μυρίζει πια
αρένα στο άγγιγμά του
μοναξια
Είναι η νέα μάστιγα του αιώνα. Άνθρωποι κλεισμένοι σε κελιά, στην ουσία κρατάνε το κλειδί της εξόδου μέσα τους, αλλά παρόλα αυτά παραμένουν μέσα. Μοναξιά πολλών επιπέδων, ατομική, οικογενειακή, ομαδική.Η καθημερινότητα έχει περιορίσει την ελευθερία των ανθρώπων στο εσωτερικό τους πεδίο αλλά και σε συνδυασμό με τους άλλους ανθρώπους.
Πολλές φορές μπορεί μια οικογένεια να τρώει μεσημεριανό αλλά το μόνο κοινό που έχουν είναι το είδος του φαγητού ενώ στην πραγματικότητα ο καθένας είναι στο δικό του πλασμένο κόσμο και τις περισσότερες φορές οι επικοινωνία ανύπαρκτη και όλοι βυθισμένοι σε μοναχικά βάθη.
Από την άλλη τα παιδιά βιώνουν την δική τους μοναξιά μέσα στο σπίτι , λόγω του χάσματος οι γονείς τα χαρακτηρίζουν ‘’μαύρα πρόβατα’’ χωρίς να μπορούν να αντιληφθούν ότι όταν δεν μπορείς να καταλάβεις κάτι το μόνο δεν πρέπει να κάνεις είναι να το αμφισβητείς.
Η μοναξιά στις μέρες μας βρίσκεται παντού ακόμα και στις σχέσεις, το ζευγάρι βλέπει ότι ασυνείδητα έχουν βάλει πολλά σκαλοπάτια προτεραιοτήτων και η σχέση με το σύντροφο έχει πέσει στο τελευταίο, δεν βλέπουν στο βάθος το γκρεμό που έχουν σκάψει και αναβλύζουν δικαιολογίες του στυλ ‘’μας έφαγε η καθημερινότητα, η συνήθεια, τα χρόνια, οι δουλειές’’ και μετά από κάποιο καιρό κοιτάζονται στον καθρέφτη και αναρωτιούνται γιατί χώρισαν. Στην ουσία ο καθένας είχε σχέση με την μοναξιά του.
'Ισως οι άνθρωποι πουθενά δεν νιώθουν τόσο μόνοι όσο ανάμεσα στο πλήθος ή μέσα σε μια σχέση...
Κι αναφέρομαι βέβαια στην μοναξιά που δημιουργείται από την αδιαφορία των άλλων!
Ο μοναδικός ίσως τρόπος για να ξεφύγει κάποιος από τη μοναξιά, είναι να συνειδητοποιήσει πως κάποιος άλλος είναι πιο μόνος από εκείνον!
Γενικά η μοναξιά είναι ένα είδος δοκιμασίας, που από μέσα της όμως, αποκαλύπτεται ο άνθρωπος, εκείνος που έχει δεχτεί να πληρώσει το τίμημα και κάποια στιγμή μετουσιώνεται σε αληθινό άνθρωπο...
Είναι σαν ένας καθρέφτης... Μέσα σ' αυτόν τον καθρέφτη γνωρίζουμε τον βαθύτερο εαυτό μας!
Για μένα, λοιπόν, η μοναξιά μπορεί να είναι έως και θείο δώρο από τη στιγμή που μέσα της αγκαλιάζουμε τον εαυτό μας και ερχόμαστε αντιμέτωποι με τις αλήθειες μας και τα λάθη μας. Συνεπώς, μήπως πρέπει να τη δούμε και ως ένα καλό έρεισμα για να συνειδητοποιήσουμε και να διορθωθούμε?
pixie
Θα είμαι σαφής]
Υπαρχει η μοναξια που σου κανει καλο.Ειδικα μετα απο χωρισμο..
Γονιμη περιοδος..που σαν φιδι,αλλαζεις το πουκαμισο σου,για να πεταξεις μαζι του τα σημαδια απο τα χειλη που
δε θα ξαναφιλησεις ποτε...
Υπαρχει η μοναξια,που δεν την θες,αλλα τη βιωνεις,μιας που δε βρισκεις ανθρωπο να αγαπησεις..
Υπαρχει και μια αλλη μοναξια...η χειροτερη,να εχεις παντα ενα ανθρωπο πλαι σου,και παρα ολα αυτα,να εισαι μονος.
(http://www.a33.gr/files/images/6207/members.jpg)
Ρε που πάτε,τόσες χιλιάδες νομάτοι μόνοι σας;
Για μπάνιο στην κοντινότερη παραλία; ] :razz: :razz: :razz: :razz: :razz: [/marquee]
[quote user="Vanessa" post="319827"]Υπαρχει η μοναξια που σου κανει καλο.Ειδικα μετα απο χωρισμο..
Γονιμη περιοδος..που σαν φιδι,αλλαζεις το πουκαμισο σου,για να πεταξεις μαζι του τα σημαδια απο τα χειλη που
δε θα ξαναφιλησεις ποτε...
Υπαρχει η μοναξια,που δεν την θες,αλλα τη βιωνεις,μιας που δε βρισκεις ανθρωπο να αγαπησεις..
Υπαρχει και μια αλλη μοναξια...η χειροτερη,να εχεις παντα ενα ανθρωπο πλαι σου,και παρα ολα αυτα,να εισαι μονος.[/quote]
συμφωνώ αλλά θα κάνω τις τροποποιήσεις μου για να γίνει πιο προσωπικό ...
1. αυτή η μοναξιά είναι επιλογή!!!
άσε που δεν είναι και απαραίτητα μοναξιά σώνει και ντε ...
απλή έλλειψη συντρόφου είναι...
2. όταν δε βρίσκεις άνθρωπο να αγαπήσεις εκτός από μόνος νιώθεις και μια μικρή απελπισία ...
είναι η στιγμή που σε πιάνει όλο αυτό το αναλυτικό της κοσμοθεωρίας ...
ποιοι είμαστε?.. που πάμε?.. πως είστε έτσι?.. γιατί γέμισε ο τόπος .. βλάκες κι ανέραστους?.. κλπ κλπ
3. το να είσαι σε κόσμο και να είσαι μόνος είναι όντως το χειρότερο ...
πολλές φορές παρεξηγημένο ... δε με καταλαβαίνει κανείς κλπ κλπ
όταν όμως είναι πραγματικότητα .. όταν ανάμεσα στους δύο χαθεί η επικοινωνία κι η κατανόηση των νοημάτων ..
σχολάστε το αγάπες μου !!! απομακρυνθείτε πριν βγουν τα μαχαίρια ή πριν σας μαζέψουν για το δρομοκαΐτειο (αλήθεια .. είναι ακόμη ανοιχτό αυτό ? )
αν δε μάθουμε να ακούμε και να μιλάμε με τον διπλανό μας ... πάντα μόνοι θα είμαστε !!!
‘Ενας φίλος, κάποτε, είχε γράψει…
''Από το πολύ να σεργιανάω στα παλιατζίδικα του μυαλού μου, κάθε γιορτή, και να συχνάζω σε τούτο το παζάρι της μοναξιάς, πήρα τις συνήθειες ενός παλιού γραμμόφωνου, βραχνού.
Κι όλο το ακούω μέσα μου να τρίζει, να κλαψουρίζει στις στροφές του ένα παλιό τραγούδι, σα μαχαιριά. Κάθε γιορτή μου θυμίζει μια ραγισμένη ιστορία...''
Και θα τολμήσω να πω κάτι προσωπικό, δικό μου..
Μερικές φορές προβληματίζομαι...
Κατάγομαι από αλλού, γεννήθηκα σε άλλη πατρίδα, έζησα σε μια άλλη χώρα και ξαφνικά βρέθηκα να ζω στην Ελλάδα.
Ξένη και μόνη...
Μα αμέσως μετά έρχεται η απάντηση πως ο χώρος μου, όπου κι αν βρίσκομαι, είναι αυτός ενός ζωγράφου κάθε ελεύθερης στιγμής!
Και γρήγορα νιώθω γεμάτη...
'Οσο για την πατρίδα μου...
Ο Νίτσε έλεγε... '' Α, Μοναξιά, μοναξιά, πατρίδα μου! Πόσο η φωνή σου μου μιλάει γλυκά κι ευτυχισμένα! ''
η μοναξιά είναι θέμα επιλογής, κανείς δε μπορεί να στην επιβάλλει (πέραν του ευτού σου)
η μοναχικότητα από την άλλη .. είναι τρόπος ζωής για περιόδους που την έχουμε ανάγκη ...
για άλλους κρατάει πολύ και για άλλους λίγο ..
το να νιώθεις μόνος όμως .. ή έχεις κάνει μεγάλα λάθη ή δε ξέρεις που κοιτάς και τι βλέπεις !!!
Το να μοιραζόμαστε μια δυστυχία είναι μια μορφή ένωσης.
Κι ακόμα είναι δυνατόν να αναζητούν οι ψυχές την ένωση μπροστά στην κοινή δυστυχία της απώλειας της πρώτης αρχής, και να επιθυμούν διακαώς την επιστροφή στο σημείο που δεν υπάρχει η διαίρεση.
Η μοναξιά είναι προϊόν της διαίρεσης. Όταν όλα είναι Ένα, τότε πού χωράει η μοναξιά; Η μοναξιά είναι λοιπόν χωρισμός, μη ένωση, διαίρεση. Όσο περισσότερο διαιρούμαστε, τόσο περισσότερη μοναξιά υπάρχει, καθώς έχουμε δημιουργήσει νέα σωματίδια που με τη σειρά τους είναι μόνα και χωρισμένα από τα υπόλοιπα.
Αυτό είναι ένα από τα παιχνίδια της Μάγια. Να διαιρούμαστε μέχρι το άπειρο, να πολλαπλασιάζονται οι μορφές και να εμψυχώνουμε τους εαυτούς, να επαναλαμβάνουμε το ίδιο, κάνοντάς μας να πιστεύουμε ότι στην ποσότητα βρίσκεται το γιατρικό για τη μοναξιά. Δεν είναι η ποσότητα αυτή που εξαλείφει τη μοναξιά, το πολύ-πολύ να έρθει ο κορεσμός, και να χάσει από ποιότητα, δεδομένου ότι οι παρουσίες έχουν πολλαπλασιαστεί από την ίδια ουσία. Πρέπει να ψάχνουμε λίγο και καλά, βαθιά και συγχρόνως ψηλά. Έτσι είναι δυνατόν, γνωρίζοντας το παιχνίδι της Μάγια, να κατορθώσουμε να ξεπεράσουμε την ψευδαίσθηση και να αναγνωρίσουμε τα κομμάτια που λείπουν από την ψυχή μας, αυτά που έχασε στην κάθοδό της προς τη γη κι αυτά που πρέπει να ξαναποκτήσει για να ξαναγίνει μία και για να μη ξανανιώσει μόνη ποτέ.
- Είσαι μόνος;
- Ναι...
- Θέλεις να είσαι μαζί μου;
- Καλά...
Κι έτσι πηγαίνουν δυο-δυο, πιασμένοι από το χέρι, με ενωμένες τις σαρκικές μάσκες τους, ενώ οι ψυχές κοιτάζονται με περιέργεια στα μάτια για να δουν αν αυτό το ον είναι το δίδυμο εγώ τους που έχασαν στην πρώτη διαίρεση.
Από το βιβλίο: "ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΣΤΟΝ ΚΑΘΡΕΦΤΗ"
Μοναξια ειναι ενα ακρως αρνητικο συναισθημα.Εξαρτημενοι απο προσωπα και καταστασεις οταν εχουμε την αναγκη να ειμαστε με καποιον η την αναγκη μιας ''καταστασης'' - ''συνηθειας'' που μας ευχαριστουσε μας εδινε απολαυση και μετα απο καιρο την χασαμε.
Αντιθετως μοναχικοτητα ειναι ενα θετικο συναισθημα - κατασταση.Η μοναχικοτητα ειναι ευδαιμονια.Σημαινει οτι εχεις κατανοησει κατα ενα μεγαλο ποσοστο η και πληρως τον εαυτο σου και αυτη η νεα σου κατασταση σε ικανοποιει και χαροποιει.Αλλωστε στην μοναχικοτητα απελευθερωνεις ολο και πιο πολυ συνειδητοτητα..οντας μονος εχεις την ευχερεια της παρατηρησης.
Αυτο δεν σημαινει οτι παιρνεις τα βουνα και τα λαγκαδια.Αλλο πραγμα η απομονωση και αλλο η μοναχικοτητα.
Στην ουσια στην κατασταση της μοναχικοτητας γνωριζωντας ολο και περισσοτερο τον εαυτο σου εχεις την δυνατοτητα πραγματικα να αγαπησεις.Μετα ειναι επιλογη σου ως ελευθερια βουλησης που ειναι μια απο τις μεγαλυτερες δυνατοτητες μας να ''δρασεις'' και πραγματικα να αγαπησεις.
Η αυτοσυνειδησία οδηγεί σε μοναχικότητα;
Ή η μοναχικότητα σε αυτοσυνειδησία;
Άρρητο το δίλημμα. Με την έννοια του λάθους.
Είτε έτσι είτε αλλιώς.
Ο καθένας μας στην καθημερινότητά του συναντά εκδηλώσεις ενός ιδιότυπου εγωκεντρισμού, προφανώς
Ιδιαίτερα όταν ο κάθε ένας κάποιος λογαριάζει, φέρεται χωρίς να λογαριάζει ιδιαίτερα τα παπούτσια του άλλον Η καλλιέργεια της ανθρώπινης σχέσης, η συναισθηματική ευθύνη, η εναρμόνιση; ...είναι σημαντικό κεφάλαιο
Στις ανθρώπινες σχέσεις δεν γίνεται κατά κανόνα να παίζει μόνο ο ένας.....αυτό είναι η μοναξιά, το "κενό" καλύτερα στις ανθρώπινες σχέσεις
[quote user="κώστας" post="340758"]Η αυτοσυνειδησία οδηγεί σε μοναχικότητα;
Ή η μοναχικότητα σε αυτοσυνειδησία;
Άρρητο το δίλημμα. Με την έννοια του λάθους.
Είτε έτσι είτε αλλιώς.[/quote]
Το ίδιο πράγμα λες, και δεν είναι λάθος!