Ημερομηνια θανατου
Θα θελατε να ξερετε το μελλον σας?
Ας δουμε λιγο μια μακαβρια εκδοχη....μαντειας.
Ας υποθεσουμε οτι σας αποκαλυπτεται με ΑΠΟΛΥΤΗ βεβαιοτητα (οχι απο χειρομαντειες κλπ - ισως απο καποιο αξιοπιστο προφητικο ονειρο η απο καποια εμφανιση θεικου αγγελιοφορου,η........),η οποια δεν επιδεχεται αμφισβητηση, η ακριβης ημερομηνια του θανατου σας ....
Μακρινη η κοντινη δεν εχει σημασια....
Η δε αιτια θανατου,να αποτελει προαιρετικη γνωση......
Ποια συναισθηματα θα σας κυριευσουν?
Θα προσευχηθειτε (αιτηθειτε) για ανακληση της "αποφασης"?
Θα αλλαζατε ζωη και συνηθειες? Και τι θα αλλαζατε??
Θα παψετε να κανετε ονειρα? Θα τα επισπευσετε?
Αν δεν εχετε κανει παιδια,θα τρεξετε ολοταχως να το φροντισετε?
Ποια πραγματα θα τακτοποιουσατε? Με ποια προτεραιοτητα?
Θα παραιτηθειτε απο τις προσδοκιες,τα ονειρα,τις επιθυμιες?
Θα ματαιωθειτε?
Θα αλλαζατε συμπεριφορα?
Θα εντατικοποιησετε τις εμπειριες σας (οχι μονο με το αλλο φυλο)?
Θα αυξανοταν η ανησυχια σας οσο θα πλησιαζε η συγκεκριμενη μερα? Και τι θα νιωθατε σαν θα ξημερωνε αυτη?
Πως θα τη ζουσατε?
Θα προσπαθουσατε να ξεγελασετε τη μοιρα? Να την υπερκερασετε? Να την ακυρωσετε (ακομη και αν κατι τετοιο θα ηταν ματαιο)?
Θα αποδεχοσασταν το αναποφευκτο - και σε ποιο βαθμο?
Θα αντεχατε να ζειτε με μια τετοια γνωση?
Τελικα ειναι καλυτερα να μην ξερουμε?
Ειναι η μονη αβεβαιοτητα που δε μας ενοχλει? Ειναι η μονη γνωση που δε μας ενδιαφερει να αποκτησουμε?
Ειναι η μονη α-γνωσια που αντεχουμε - επειδη ισως δεν μπορουμε να την αποκτησουμε η επηρεασουμε?
Η συγκεκριμενη γνωση θα ακυρωνε την ελευθερη βουληση μας?
Μηπως για αυτο δεν μας δοθηκε....ακομα?
Προσωπικα, εγω οχι δεν θελω να ξερω γενικα το μελλον οχι μονο την ημερομηνια θανατου μου!!!Με φοβιζει πολυ να ξερω το μελλον και για τα καλα που θα μου φερει και για τα ασχημα!!!Πιστευω οτι αμα ξεραμε το μελλον θα ειμασταν πολυ δυστιχησμενοι και χωρισ στοχο και σκοπο στην ζωη μας!!Ποσο μαλλον να ξεραμε την ημερομηνια θανατου μας!!!!
Εσεις,εισαστε ετοιμοι για την παροχη μιας τετοιας γνωσης????
proswpika den tha hthela na kserw to mellon.
twra sxetika me to pote tha pethanw.....otan erthei h wra mou ypothetw!
an omws gia kapoio logo tyxaine kai mathaina..to pote kai to pws...h prwth mou aporia pisteuw tha htan giati. an den symfwnousa me thn apadhsh sto giati....
... poly fovamai pws tha ginomoun kakia! :(
:roll: Επιφυλακτικα και υποθετικα παντα θα απαντησω για αγνωστα συναισθηματα..
Υποψιαζομαι πως ΟΛΑ θα ηθελα να τα κανω ΠΟΛΥ
Πολυ να αγαπησω,πολυ να μισησω,πολυ να ζησω (κι αλλο)-και σαφως θα προσευχομουν γι αυτο...
Ε...μετα απο τοση υπερβαση,σιγουρα δε θα ειμουν η ιδια..
Και στο ξημερωμα αυτης της μερας,θα θελα να ημουν μακρια απο αγαπημενους-ωστοσο δε θα το κανα αυτο..
Να πω πως θα μουν χαμογελαστη μεχρι τελους?και δυνατοτερη απο ποτε?μεγαλη κουβεντα μα θα την πω..αρκει να ειχα τοσο χρονο οσο χρειαζεται για να το δουλεψω και να το μεταδωσω..
Το σιγουρο ειναι πως δε θα αφηνα λεπτο για μεμψιμοιριες,ουτε σε μενα ουτε σε αγαπημενους..απαγορευεται αυτο απο τωρα :lol:
Στην αρχικη σου ερωτηση αν θα θελα να γνωριζω..τεινω προς το ναι..
ναι ,μεν...αλλα κλεινω με την ευχη "να 'ναι κουφια η ωρα που μ'ακουει"
:sunny: :sunny: :sunny: Κ Α Λ Η Μ Ε Ρ Α ΖΩΗ :sunny: :sunny: :sunny:
δεν καταλαβαινω γιατι ντε και καλα θα επρεπε να ξερουμε την ημερομηνια ληξης????
Θα τακτοποιούσα ό,τι τυχόν εκκρεμότητες θα είχα απέναντι σε τρίτους και κατόπιν θα περίμενα το μοιραίο. Τι άλλο να έκανα δηλαδή;
Παράθεση από: "minoraki"δεν καταλαβαινω γιατι ντε και καλα θα επρεπε να ξερουμε την ημερομηνια ληξης????
Την ίδια απορία έχω κι εγώ!
Δεν χρειάζεται καν (όχι απλά δεν θέλω!) να ξέρω πότε θα φύγω από αυτή τη ζωή. Μπορεί να είναι το επόμενο λεπτό, μπορεί την επόμενη δεκαετία, μπορεί σε 50 χρόνια. Δεν με ενδιαφέρει να το μάθω. Το μόνο που εύχομαι είναι να είναι όσο το δυνατό πιο ήρεμα και γρήγορα...
για μενα θα ηταν το ιδανικο..
ειναι τοσα πολλα αυτα που θελω να κανω ακομα που θα τσακιζομουν να τα κανω ολα μαζεμενα :twisted:
και μετα ας δω τα ραδικια αναποδα..
NAI....... 8elw na kserw pote 8a tsitosw ta petala alla malon den
einai efkolo na gnorizw apo twra pos 8a enio8a .
analoga poso xrono 8a eixa (nomizw ) .
8a ebaza protereotites kai 8a ekana ayta pou 8eorw pio simantika
gia emena . twra gia to an ginomoun kalos i kakos malon den eimai se
8esi na to problepsw alla nomizw oti den allazei kaneis apla dixni pios einai .
einai adinaton na apantisw se oles tis erotisis giati barieme na grafw ena mina :P
malon se kapia sinantisi an tyxh kai to sizitisoume na apantisw se oles :P
opos kai na exei minoraki oloi 8a figoume.
skepsou an yparxi sinexia meta ton 8anato ( den yparxi alla ti
na poume pou oi perisoteroi elpizoun ?? ) lew an yparxi sinexia
isos opos emeis oi zontanoi leme oti 8a 8elame na exoume
prolabi na poume se kapious pou efigan poso tous agapousame
kai oti tous sigxoresame i akoma kai na eixame prolabei na
zitisoume tin signomi tous skepsou kai oi pe8amenoi na
sinexizoun kapou alou kai na lene gmt den toy/tis eipa poso
ton/tin agapousa k.l.p k.l.p enw an kseroume pote einai i imerominia
likseos exoume tin efkeria na epileksoume kapies energies pou
poles fores logo egoismou fobou i allwn sines8imatwn anabalontas
tin wra kapote einai poli arga gia na praksoume .
lew twra egw .
Ξύπνησα κι ουρλιάζοντας βγήκα στη βροχή
χωρίς να ξέρω που πάω κι αυτό είναι μόνο η αρχή
από έναν εφιάλτη που τα τελευταία βράδια
μοιάζει με φως δυνατό μέσ' τα σκοτάδια.
Τέσσερις τοίχοι λεει και εγώ πεσμένος κάπου εκεί
παρά τον πόνο όμως δε μοιάζει αυτό με φυλακή
γλυκές σειρήνες και οι θόρυβοι γνωστοί
λίγο ψύχρα και οι τοίχοι να ’ ναι υγροί.
Σφιχτά δεμένος και αίμα να χάνω
και σε μια οθόνη αναμμένη από πάνω
να μου περνάνε ό,τι σιχαίνομαι μπροστά μου
ν’ ακούω γέλια απάντηση στα δάκρυά μου.
Κι οι σκιές ασπροντυμένες λεει κι αυτές
να ’ ναι τριγύρω μου με ονόματα απ’ το χθες
κι "όχι" να μου λένε "δεν είμαστε οι τύψεις"
"είμαστε όλα αυτά που προσπαθείς καιρό να κρύψεις. "
Και να γελάνε δυνατά μέσα στ’ αφτιά μου
βαμμένες με το αίμα μου να στέκονται μπροστά μου
κι εγώ να θέλω να λυθώ και να πετάξω
και δυνατά να ουρλιάξω. ....
Κι ύστερα αρχίζουνε να καίνε τα δεσμά μου
και στην οθόνη να περνάνε τα χαμένα όνειρά μου
κι είναι πολλά αυτά που βλέπω μέσα εκεί
και σαν υπότιτλοι περνάνε όλα τα λόγια που ’χα πει.
Και λίγο λίγο με ζυγώνει προς το τώρα ....
όχι!! δεν θέλω να ξέρω! δεν ήρθε ακόμα η ώρα !!
το μέλλον με φοβίζει, δε θέλω να το δω !!!
χτυπάω να σπάσω τα δεσμά μου!! να φύγω να λυθώ. !!!
Όμως, τότε οι φωνές γίνονται λεει πιο δυνατές
και τριγύρω μου χορεύουν και γελάνε οι σκιές
το δωμάτιο μικραίνει και οι τοίχοι σιγοκλείνουν
κι οι ρωγμές φωτιά παντού να φτύνουν. !
Χρώματα πολλά τριγύρω μου ν’ αλλάζουν
παλιές μορφές να με τρομάζουν
ν’ ακούω κλάματα λεει κάτω από τη γη
να θέλει λεει η ψυχή από το σώμα μου να βγει. !
Να φύγει απ’ τη φωτιά και αγκαλιά λεει με το φως
να ταξιδέψει όπου διαλέξει ο θεός
όμως αργεί λες και κάποιος τη κρατά ......
και τότε ουρλιάζω δυνατά. ....
...εχει ξαναγραφει σε αλλο topic...
:lol:
...απλα δεν το βρισκω να το ανεβασω...
...ειχα τοποθετηθει...
...αλλα ειχα γραψει λαθος τις χρονολογιες...
:oops:
...η ουσια παραμενει...
2036
:evil:
Πιστεύω πως αν κάποιος γνωρίζει το μέλλον, παύει να έχει μέλλον. Το μέλλον έχει τη γοητεία του αγνώστου. Αν τη χάσουμε, ποιός ο λόγος να ζούμε μια ζωή προδικασμένη;