Μέσα στο μυαλό μας όλα είναι ένα κουβάρι. Μέσα στο στήθος μας μια θύελλα συναισθημάτων ταράζει την ύπαρξή μας. Άγχος, θυμός, οργή, μαύρες σκέψεις … αν παρουμε χαρτί και μολύβι και αρχίσουμε να γράφουμε ότι μας έρχεται στο μυαλό οι ειδικοι λενε οτι ειναι θεραπευτικο.
Είναι η καλύτερη εκτόνωση γι αυτούς που δεν μπορούν να εκφράσουν τα συναισθήματα και τις σκέψεις τους. Που είναι εδώ λαλίστατοι και έξω στρείδια. Ξέρεις τι μεγάλη καταπίεση είναι να μην μπορείς να εκφραστείς προφορικά;
"Το γράψιμο είναι μια πάγκαλλος παιδιά" έλεγε ο Πλάτων και κάτι ήξερε!
Για μερικούς είναι τρόπος ζωής για άλλους είναι η ίδια η ζωή.
Υπάρχουν εκείνοι που ζουν από το γράψιμο για το γράψιμο και με το γράψιμο. Αν και διαφωνώ με την Αργυρώ, διότι όσους καλούς "γραφιάδες" έχω γνωρίσει ήταν και εξαιρετικοί ρήτορες.
Τώρα εάν είναι θεραπευτικό δεν ξέρω, διότι πολλοί ιδιοφυείς συγγραφείς
ήταν συγχρόνως και εντελώς παρανοϊκοί ή στην καλύτερη σουί γκένερις.
Η μεγαλοφυία γειτνιάζει με την τρέλα. Δεν γίνεται να ζεις και να σκέφτεσαι
συμβατικά όταν μέσα σου λυσσομανά ένας ολάκερος κόσμος τελείως προσωπικός, ιδιαίτερος και ιδιόμορφος.
Οι "γραφικοί" τύποι, πάντως είναι σημαδεμένοι από τη μανία της συγγραφής. Αξιολάτρευτα πλάσματα και ευλογημένα όσον αφορά εμένα.
Συμφωνώ και επαυξάνω με την Τριστάνα! :wink:
Θα προσθέσω απλώς ότι το γράψιμο είναι ένα απο τα στοιχεία μιας, γενικότερα, δημιουργικής ζωής. Άλλα τέτοια στοιχεία είναι η σύνθεση ενός τραγουδιού, η σμίλευση ενός αγάλματος, η φιλοτέχνηση ενός πίνακα ή, τελοσπάντων, ο,τιδήποτε συνεπάγεται την εκφόρτωση σκέψεων/ συναισθημάτων και τη διοχέτευσή τους προς τα ''έξω''.
Κι αυτό, βέβαια, δεν έχει καμία σχέση με την απλή συσσώρευση πληροφοριών ή γνώσεων! Είτε αυτή γίνεται στα πλαίσια της τηλεθέασης, είτε γίνεται στα πλαίσια του πιο κυριλλάτου μεταπτυχιακού της πιο ακριβοπληρωμένης ειδικότητας...
Μετά από λίγο γραψιμο οι ειδικοι λενε οτι θα νιώσετε την έντασή σας να καταλαγιάζει και το μυαλό σας να ξεκαθαρίζει.
Πώς,όμως, από πού ν αρχίσουμε και που να τελειώσουμε;Γυρίστε πίσω το χρόνο και θυμηθείτε το ημερολόγιο της εφηβείας σας. νομίζετε πως το να αφηγείστε τα γεγονότα και να καταγράφετε τις σκέψεις και τα συναισθήματα σας είναι μόνο προνόμιο των εφήβων; «Ε λοιπόν όχι!» ισχυριζονται οι ψυχολόγοι. Αντίθετα όσο μεγαλώνουμε και καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε πιο πολύπλοκες καταστάσεις τόσο μεγαλύτερη ανάγκη έχουμε να οργανώσουμε τις σκέψεις και τα συναισθήματα μας ώστε να βρούμε τις λύσεις.
Και αυτό το πετυχαίνουμε ευκολότερα και πιο αποτελεσματικά με το γράψιμο. Γιατί μέσα στο μυαλό μας υπάρχουν πολλά πράγματα συγχρόνως, γεγονός που μας εμποδίζει να επικεντρωθουμε σε ένα απ αυτά. Η διαδικασία του γραψίματος μας υποχρεώνει, θέλουμε δεν θέλουμε, να επικεντρώσουμε την προσοχή μας σε κάτι συγκεκριμένο και έτσι να χρησιμοποιήσουμε όλη τη φαιά ουσία που διαθέτουμε στην επεξεργασία του.
Μ αυτή την έννοια το γράψιμο είναι μια ιδιαιτερα χρήσιμη και θεραπευτική διαδικασία. Με το γραπτό λόγο εκτονώνουμε το συναίσθημα που βράζει μέσα μας. Αν αντί να το καταγράψουμε το εκφράσουμε άμεσα στον άνθρωπο που μας το προκάλεσε, είμαστε συνήθως εκτός ελέγχου, γεγονός που συνήθως μας καθιστά ανίκανους να επικοινωνήσουμε. Και μόνο το γεγονός ότι θα πάρουμε χαρτί και μολύβι και θα αρχίσουμε να γράφουμε μας βγάζει από το φαύλο κύκλο τον σκέψεων και των συναισθημάτων μας
...εξαιρετικα σπανια συγκυρια...
...θα συμφωνησω με τους ψυχολογους :!:
...& με την ΤΡΙΣΤΑΝΑ περι συμβατοτητας γραφης & ρητορικης...
:wink:
Η γραφή ειναι ,όπως προειπωθηκε ,
τρόπος έκφρασης συναισθημάτων και σκέψεων.
Έτσι όπως ειναι και κάθε δημιουργική πράξη ή και τέχνη.
Και μόνο γι αυτό είναι και θεραπευτική.
Είναι συγκρότηση και συγκέντρωση ταυτόχρονα και μετά έρχεται η σύνθεση
των γραμμάτων των λέξεων των προτάσεων.
Είναι δύσκολο να εκφράσεις τα συναισθηματά σου με λόγια...
Όταν όμως μπορείς....λυτρώνεσαι...
Κι ειναι μια λύτρωση καθάρια που σε απογυμνώνει πρώτα στον ιδιο σου τον
εαυτό και μετά δεν φοβάσαι να απογυμνωθεις ψυχικά και στους άλλους..
Είναι εντελώς διαφορετικό να σκεφτόμαστε κάτι από το να το δούμε γραμμένο. Ας Θυμηθουμε πόση εντύπωση, συγκίνηση ή προβληματισμό μας έχει προκαλέσει μια φράση που διαβάσαμε σε ένα βιβλίο και ανταποκρίνεται σε κάτι που εμείς οι ίδιοι έχουμε ζήσει, νιώσει ή σκεφτεί.
το γραψιμο οπως και το διαβασμα ηταν και ειναι μια απο τις μεγαλες μου αδυναμιες.....παντοτε διαβαζα πολυ και εγραφα πολυ καλες εκθεσεις στο σχολειο.....οταν γραφω, ξεχνιεμαι.....ηρεμω......
Η γραφή κι εγώ έχουμε μια περίεργη σχέση...Πάντα ένα χαρτί ήταν το καταφύγιό μου.... είναι κατάθεση ψυχής...Όπως έγραφε και η Άλκη Ζέη (αν θυμάμαι καλά) σ' ένα απ τα βιβλία που διάβαζα όντας παιδί "η καρδιά είναι ένα συρταράκι που γεμίζει από εμπειρίες ,συναισθήματα, σκέψεις" ... ε λοιπόν όταν το δικό μου "συρταράκι" γεμίζει το χαρτί και το στυλό γίνονται φιλαράκια μου...Είναι ένας πολύ καλός τρόπος για να χαλαρώσω και ηρεμήσω όταν είμαι στεναχωρημένη , εκνευρισμένη, θυμωμένη...
Στο σπίτι έχω άπειρα τετράδια γεμάτα με σκέψεις μου...Γράφω από την ηλικία των 10 χρονών έτσι...Όταν τα ξαναδιαβάζω είναι εκπληκτίκό το πόσο έχω αλλάξει σαν άνθρωπος...Άλλη η Σοφία των 12, άλλη η Σοφία των 17 , άλλη η Σοφία των 24... είναι σαν να παρακολουθώ τη ζωή μου, την εξέλιξή μου ως θεατής...Εϊναι ένας πολύ καλός τρόπος να γνωρίσω καλύτερα τον εαυτό μου, να μάθω απ τις εμπειρίες μου...
γραφουμε λοιπον για να εκτονωθουμε ,γραφουμε για να εκφραστουμε γραφουμε για να προβληματιστουμε αλλα και να προβληματισουμε ....εκεινο που εχει σημασια ειναι οτι για οποιοδηποτε λογο γραφουμε μονο θετικα λειτουργει....
Συμφωνώ! Να γράφουμε! Αλλά να μπορούμε να στεκόμαστε ολόκληροι μέσα στις στιγμές αυτές και τα λόγια μας να μας περιέχουν!
Προσωπικά, εκείνο που με μαγεύει και μου προκαλεί ρίγη, είναι η έκσταση μπροστά σε μια λευκή σελίδα... όταν μέσα μου κατακυριεύμαι από συναισθήματα ακαταστάλαχτα που θα ξεσπάσουν καταλαμβάνοντας όλο τον χώρο της σελίδας αυτής...