Πολλές φορές έχουμε την ανάγκη να μοιραστούμε κάποια πράγματα που μας συμβαίνουν με κάποιον που θα μας αποδεχτεί χωρίς όρους και θα μπορέσει να μας ακούσει πραγματικά.
Σκέφτομαι, λοιπόν, μήπως οποιοσδήποτε από σας, από μας, να μπορούσε εδώ να βρει ένα ΜΕΓΑΛΟ ΑΥΤΙ να τον ακούσει για το οτιδήποτε τον απασχολεί....
Ξέρω πως θα σκεφτείτε οτι ψάχνω για πελάτες....Δεν είναι όμως έτσι. Πραγματικά θα χαρώ πολύ να πω μια γνώμη, μια ιδέα, μια κουβέντα , αλλά κι εγώ να μοιραστώ μαζί σας πράγματα....
Τι λέτε? Εξ άλλου, η ανωνυμία βοηθάει.....
...μιας & εισαι διαθεσιμη...
...θελω πολυ να μοιραστω καποιες αποριες μου...
...εχεις δηλωσει "ψυχολογος" αν θυμαμαι καλως...
...λοιπον...ενοχλητικος γαρ :!:
...ποια η αποψη σου περι ψυχοφαρμακων :?: (1)
...αν οι ανθρωπινες σχεσεις ηταν πιο ειλικρινεις & ουσιαστικες , θα υπηρχε "πελατολογιο" στο χωρο :?: (2)
...αναμενω...& επανερχομαι...
:twisted:
Είναι, ειλικρινά, πολύ ευγενική η πρότασή σου αλλά αμφιβάλλω αν θέλει κανείς να ανοίξει τα σώψυχά του μπροστά στους άλλους...
Προσωπική εκτίμηση βέβαια, μπορεί να κάνω και λάθος.
Πάντως, μπράβο σου που σκέφτηκες κάτι τέτοιο!
Νομιζω οτι η Μουντυ ειναι δεχεται και PMs...
(τα λεω σωστα φιλενας ???) :roll:
χεχεχε :)
Moody, με την πρώτη ευκαιρία θα σε προτιμίσω! ;)
Θα συμφωνήσω όμως με τον Νίκο.. Εξάλου εδώ μόνο ανώνυμοι δεν είμαστε πια! :lol:
Παράθεση από: "spellbound"Νομιζω οτι η Μουντυ ειναι δεχεται και PMs...
(τα λεω σωστα φιλενας ???) :roll:
ειναι δεχεται??? μα τι εγραψα η ποιητρια.. :roll:
Οταν ανοιγεις τη καρδια σου κρατα ρε και λιγο αβαντα
Ολα το κοπο δεν αξιζουν το ιδιο παντα ...
Μη ξεγελιεσαι και σε παιρνουν χαμπαρι
Με τη πρωτη μπορει η τυχη ..... να σου χρωσταει εναν προδοτη
Η ακομα ενα φιδι .... με τη γλωσσα ποτισμενη
με φαρμακι που αντεχει ..... στο καιρο δεν ξεθυμαινει.
Μη το χαιδευεις λοιπον .... κι οταν για κακο σου μοιαζει....
Κανε το πρωτο να τρομαζει ...
Ταξιδι, καθε φορα που γραφεις με εκπλησσεις...
:oops: να εισαι καλα γλυκια μου :)
Καλημέρα σε όλους....
Ναι, είμαι ψυχοθεραπεύτρια και σκέφτηκα να αξιοποιήσω αυτό το χώρο προσφέροντας σε όλους όσους νιώθουν την ανάγκη να μοιραστούν κάτι που τους απασχολεί...
Οι προθέσεις μου είναι αγνές....αλλά αυτό ίσως θα μπορέσετε να το κρίνετε εν καιρώ.
Καταλαβαίνω πως είμαι καινούργια εδώ, αλλά ελπίζω στο καλό που κρύβει κάθε ανθρώπινη ψυχή μέσα της.
Με ρώτησες energizer τη γνώμη μου για τα ψυχοφάρμακα.
Υπάρχουν κάποιες διαταραχές (πχ ψύχωση, σχιζοφρένεια, μανία κ.α.) που χρειάζονται φαρμακευτική αντιμετώπιση για να ισορροπήσει ο άνθρωπος και να μπορέσει να δεχτεί ψυχοθεραπεία.
Δεν πιστεύω πως όλες οι φάσεις αντιμετωπίζονται με φάρμακα. Χρειάζεται προσεκτική εκτίμηση και καλή συνεργασία ψυχοθεραπευτή και ψυχιάτρου.
Οι σύγχρονες πλέον μέθοδοι θεραπείας εστιάζονται στη μη φαρμακευτική αντιμετώπιση. Το σίγουρο είναι πως άλλη "δουλειά" γίνεται με κάποιον υπό φαρμακευτική αγωγή και άλλη με κάποιον που έρχετα απλά για να τον ακούσει καποιος.
Οι φίλοι και οι δικοί μας άνθρωποι δεν έχουν την απόσταση που χρειάζεται για να μας στηρίξουν. Εμπλέκονται συναισθηματικά μαζί μας. Ο θεραπευτής μπορεί να έχει αυτήν την απόσταση και να είναι απλά κοντά μας, συνοδοιπόρος μας.
Νομιζω καλη μου moodymooday πως ηδη πολλοι απο μας εχουμε υποψιαστει ( αν οχι ακομη "καταλαβει") ποσο αγνες προθεσεις εχεις :)
Κ νομιζω ολοι μας σε καλοσοριζουμε στη παρεα μας .... η μαλλον...
δεν νομιζω απλα! ειμαι σιγουρος! ειδικα αν κρινω απο το καλοσορισμα που δεχτηκα εγω απο πολλους φιλους και φιλες οταν πρωτοηρθα :)
Θα θελα να ξερεις πως το επαγγελμα σου για μενα ειναι αξιο μεγαλου σεβασμου-θαυμασμου ....
Ειναι φανταζομαι κι αυτο δυσκολο ..... οπως ολα τα επαγγελματα ....
Εξαλλου .....
Ποιος μπορεσε και ανακαλυψε μεσα απο τα ρουμανια της ζωης καποιο μονοπατι που να το περασει χωρις να ξεσκιστει? ..... φανταζομαι κανεις....
Εσυ ομως ανακαλυψες κατι αλλο ....
Την μεθοδο ....
Να δινεις λιγο χαρα στους αλλους ....
και πολλα ψυχικα αποθεματα .....
Αλλοι δεν το λενε ετσι....
Τα λεξικα νομιζω το γραφουν ... "μαρτυριο".....
Αλλα ποιος ξερει..... ?
Μπορει να ειναι η πραγματικη και μονη " Ε Υ Τ Υ Χ Ι Α "
Καλέ μου , η ευτυχία είναι ένας συνδυασμός πολλών μικρών πραγμάτων...και σίγουρα δεν μπορώ να πω πως είμαι ευτυχισμένη έχοντας βρει τη ...μέθοδο για να είμαι κοντά στους ανθρώπους. Για μένα η ευτυχία μπορεί να είναι η πρώτη σειρά του μηνύματός σου, ή ένα καλημέρα που θα μου πεις....
Πάντως σε γενικές γραμμές έχεις δίκιο. Είναι σημαντικό να μπορείς να ξέρεις τον τρόπο να είσαι δίπλα στους ανθρώπους.
Για παράδειγμα χτες είπα σε κάποιον πολύ δικό μου πως η αγάπη που μου δείχνει με πληγώνει αφάνταστα...Ίσως τοχεις νιώσει κι εσύ κάποια φορά...
Σε ευχαριστώ για τα καλά λόγια. Είμαστε εδώ για μια επαφή. Κι είναι ωραίο που γίνεται.
Moody... μια γενική ερώτηση... όσο μπορεί κανείς να μιλάει γενικά κι αόριστα...
Είναι πάντοτε καλό να μιλάμε για ότι μας συμβαίνει?
Έχω προσέξει από τον εαυτό μου πως όταν κάτι με στεναχωρεί/ενοχλεί/πληγώνει/μπερδεύει κλπ θέλω πάντα να μιλάω γι'αυτό. Όχι μόνο σε δικούς μου ανθρώπους, αλλά και σε άσχετους. Θεωρώ πως αυτή είναι η άμυνα του οργανισμού μου για να διατηρώ σώας τας φρένας! Σε περιόδους της ζωής μου που δεν το έχω κάνει κι έχω κλειστεί στον εαυτό μου βγάζω ψυχοσωματικά προβλήματα (σπασμούς στο στομάχι και δερματικά κυρίως).
Είναι λοιπόν σωστό να παροτρύνω και τους άλλους να μιλάνε για ότι τους απασχολεί? (Σαφώς στο πρόσωπο που αυτοί θεωρούν κατάλληλο - δεν εννοώ απαραίτητα εμένα). Κι αν ναι, πως πείθεις κάποιον να ανοιχτεί?!
moodymooday :wink:
Enia, απαντάς μόνη σου στο ερώτημά σου...Όταν μιλάμε για κάτι που μας απασχολεί...το ξορκίζουμε. Στην αρχή ένα ΄πρόβλημα μπορεί να φαίνεται τεράστιο. Μιλώντας γι αυτό σιγά - σιγά το φέρνεις στην πραγματική του διάσταση. Παίρνεις την κατάλληλη απόσταση και μπορείς να το αντιμετωπίσεις. Τουλάχιστον, εγώ έτσι λέιτουργώ.
Δεν νομίζω πως μπορείς να πείσεις κανέναν να μιλήσει και να ανοιχτεί. Καμιά φορά είναι χρήσιμο να είσαι απλά ΕΚΕΙ για τον άλλον. Κι όταν είσαι εκεί και ο άλλος το νιώθει...τότε κάτι θα γίνει. Έτσι γίνεται σχεδόν πάντα. Θέλει χρόνο και εμπιστοσύνη.
Ως προς αυτά που βγάζει το σώμα μας, πολύ συχνά το σώμα μας ξέρει τι μας συμβαίνει. Πώς είναι όταν είσαι φοβισμένη? Σφίγγεται το στομάχι σου και νιώθεις δυσκολία στην αναπνοή? Το σώμα ξέρει καλύτερα από μας. Απλά, στην εποχή που ζούμε δεν έχουμε μάθει να το αφουγκραζόμαστε...Έχει πολύ θόρυβο αυτή η εποχή. Δεν συμφωνείς?
Σιγουρα ....
Η γενια του "μπλα μπλα" .....
Εγώ θα σου κάνω μια άλλη ερώτηση, γενικής φύσεως...
Είχα διαβάσει πριν καιρό σ' ένα βιβλίο του Μπρούνο Μπετελχάιμ (Η Γοητεία των Παραμυθιών) ότι οι Ινδοί έλεγαν παραμύθια σε άτομα με ψυχικά προβλήματα, κάτι που διαφαίνεται και στις, ινδικής προέλευσης, ''Χίλιες και Μία Νύχτες''. Θεωρούσαν ότι τα παραμύθια έχουν θεραπευτική αξία...
Συμφωνείς με κάτι τέτοιο; Και αν ναι, πιστεύεις ότι τα παραμύθια θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν απο τη σύγχρονη ψυχανάλυση (ή ακόμα και ψυχιατρική) για τη θεραπεία ψυχικών διαταραχών;
Αν έχεις υπόψη σου κάποια βιβλιογραφία, ιστοσελίδα κλπ επι του θέματος, παράπεμψέ με. Να' σαι καλά, Νίκος
Δεν ξέρω κατά πόσο τα παραμύθια θα μπορούσαν να γίνουν εργαλεία θεραπείας των ψυχικών διαταραχών. Όμως ξέρω πως μπορούν να χρησιμοποιηθούν στη ψυχοθεραπεία για την καλύτερη κατανόηση του εαυτού. Για παράδειγμα, έχω μια ασθενή που μέσα από το παραμύθι της "Αλίκης στη Χώρα των θαυμάτων" μπόρεσε να συνειδητοποιήσει τις ευρύτερες πλευρές του χαρακτήρα της και να έρθει σε επαφή με τα κομμάτια του εαυτού της που ταυτίζονταν με την ηρωίδα του παραμυθιού.
Ίσως να μπορούσες να σκεφτείς ποιο είναι το αγαπημένο σου, το πιο πιο πιο αγαπημένο σου παραμύθι, και να το φέρεις στο μυαλό σου. Εστίασε σε κάθε ήρωα χωριστά και βρες πού ταυτίζεσαι μαζί τους....
Σ' ευχαριστώ.
Δεύτερη ερώτηση: Γιατί οι άνθρωποι γοητεύονται απο την αίσθηση του απαγορευμένου; Ουσιαστικά η απαγόρευση έχει αποτρεπτική αξία; Υπάρχει κάτι με μεγαλύτερη αποτρεπτική ισχύ απ' ότι η απαγόρευση;
:roll:
Τοσο παραξενη ειναι η φυση του ανθρωπου .....
Ωστε να περιφρονει εκεινον που τον κολακευει .....
Και να δοκιμαζει εκεινον που δεν υποτασσεται .
Φιλη Μουντυ,
τι να πρωτομοιραστω....
θα τα πουμε απο κοντα φιλενας...
Η κατασταση ειναι πλεον εκρηκτικη...
εδω ειναι δυσκολο να μοιραστεις τετ α τετ .....ποσο μαλλον δημοσια....
Παράθεση από: "apol"εδω ειναι δυσκολο να μοιραστεις τετ α τετ .....ποσο μαλλον δημοσια....
Συμφωνω απιολ..... ηδη η φιλη Μουντυ ειπε δεχεται και ΠΜ.
Δυσκολο να βγαλεις τα εσωψυχα σου στο μεην...
και εγω δεχομαι ειμαι πολυ καλος για τους αλλους.....!!!!!!!!!!!
Καλημέρα παιδιά..μετάαπό ξενύχτι και μάλλλον υπό την επήρεια του αλκοόλ...Αλλά θα προσπαθήσω να σταθώ στο ύψος μου...
Έχετα δίκιο για την ανωνυμία και τη δυσκολία να μοιραστούμε, αλλά γι αυτό είμαστε εδώ...Θέλει χρόνο αλλά έχουμε υπομονή...έτσι δεν είναι?
Όσο για τη γοητεία του απαγορευμένου....θα σε παραπέμψω στο προπατορικό αμάρτημα και στο μήλο του παραδείσου....Αλλά επειδή δεν είμαι θρήσκα ή παραδοσιακή...σκέψου πόσο ελεύθερη είναι η ανθρώπινη φύση που δεν υπακούει σε νόμους και κανόνες...αν από μόνη της πρώτα δεν τους φιλτράρει και δεν τους ενστερνιστεί....Είμαστε εκ φύσεως άνθρωποι ελεύθεροι και δεν δεχόμαστε εύκολα περιορισμούς....Μόνο όταν εμείς οι ίδιοι τελικά τους θέτομε στον εαυτό μας...τότε τους αποδεχόμαστε...Έτσι δεν είναι?
Πάντως, όποιος φίλος θέλει κάτι πολύ προσωπικό μπορεί να στείλει pm. Κι όποιος θέλει και επιθυμεί μπορεί να απαντάει στον οποιονδήποτε...Χωρίς περιορισμούς και απαγορεύεται . Όλοι είμαστε καλοί στο να ακούμε...αρκεί να έχουμε την κατάλληλη απόσταση.
moody.....
πολλοί κατά καιρούς "μίλάμε" στο ιντερνετ με άτομα που δεν γνωρίζουμε....
όχι γιατί μας θεωρώ ανόητους,αλλά επειδή οι γνώσεις σου μπορεί να μας δώσουν μια πιο ολοκληρωμένη απάντηση......ρωτώ:
:?: ποιά είναι εκείνα τα στοιχεία ή σημάδια που θα μπορούσαν
να μας χτυπήσουν το καμπανάκι πως το άτομο που μιλάμε
μπορεί και να μην στέκει και καλά στα λογικά του?
ελατε απο κοντα να τα πουμε σε καφεδακι και μετα αντε να φαμε και κανα γαλακτομπουρεκο
τι λετε :roll:
:D Νομίζω πως η πρόταση για καφέ και γαλακτομπούρεκο είναι πολύ δελεαστική....αλλά εν καιρώ, καλό μου papi, όταν γνωριστούμε λίγο καλύτερα...τι λες? :?:
Όσο για σένα chriastina, νομίζω πως από όσα σου γράφει ο άλλος, κι αν έχεις κι εσύ μια αίσθηση και μια επαφή με την πραγματικότητα, μπορείς να καταλάβεις αν κάτι δεν πάει καλά...αν κάτι δεν σου αρέσει...
Εγώ χρησιμοποιώ και μια τεχνική που έμαθα τελευταία:
Για παράδειγμα, πάρε ένα mail ενός προσώπου που επικοινωνείς. Διάβασέ το προσεκτικά και επικεντρώσου στο σώμα σου. Αν κάτι δεν σου πάει θα νιώσεις ένα σφίξιμο, ένα κόμπο στο στομάχι, ένα μυρμήγκιασμα στα δάχτυλα, κάτι που θα σε προειδοποιεί πως κ ά τ ι δεν πάει καλά. Το σώμα μας ξέρει πάντα την αλήθεια γι αυτά που γίνονται πριν από μας για μας...Το έχουμε ξαναπεί. :?
εμ γι αυτο λεω απο κοντα να γνωριστουμε καλυτερα.Αλλο να βλεπεις καποιον-καποια απο κοντα και αλλο πισω απο μια οθονη.
...εγω παλι πρεσβευω τη σχολη της "αληθειας"...
...αλλωστε αγαπητη...η δυσκολια δεν ειναι να μοιραστουμε...αυτο μαλλον λυτρωτικο χαρακτηριζεται...
:lol:
...το δυσκολο ειναι να νιωσουμε "ασφαλεις" & σιγουροι για τον εαυτο μας...
:twisted:
...ο φοβος της πιθανης απογυμνωσης της προσωπικοτητας μας με τα + & τα - που την μορφοποιουν...καθισταται επικινδυνα "εκμεταλλευσιμος" απο πιθανους & απιθανους "εχθρους"...
:evil:
...προσωπικα εχθρευομαι τα δικα μου "δαιμονια"...
:scratch:
...& ως εκ τουτου τα ξενα μειοδοτουν...
:wink:
Αγαπητέ energizer διαβάζοντας το μήνυμα , αριστερότερα έπεσε η ματιά μου στην εικονίτσα που συνοδεύει το όνομά σου...Παρατήρησα την πανοπλία....και κατάλαβα....
Ίσως να έχεις πολλούς και σοβαρούς λόγους να μην εμπιστεύεσαι...Το καταλαβαίνω.
Ας ξεκινήσουμε όμως την επαφή με κάτι καινούργιο : Την αποδοχή του άλλου χωρίς όρους. Να πούμε οτι ο άλλος είναι μια ανθρώπινη ύπαρξη με τα στραβά και τα καλά του , που αξίζει να είναι στη ζωή μας. Που για κάποιον...ευλογημένο λόγο τον συναντούμε. Και που δεν χρειάζεται να τον κρίνουμε , ούτε να τον αλλάξουμε...Αυτό που έχει, ό,τι έχει , είναι το δώρο του για τον δικό μας δρόμο προς στη γνώση του εαυτού μας...
Τι λες? Κάνουμε μια αρχή? :wink:
Μια ακόμα ερώτηση:
Τι ακριβώς είναι το λεγόμενο απο τους ψυχολόγους ''άγχος αποχωρισμού'';
(Συγνώμη Νίκο που σε παρακάμπτω, αλλά μου άρεσε πολύ αυτό που είπε η Moody...)
Αυτό που έχει, ό,τι έχει , είναι το δώρο του για τον δικό μας δρόμο προς στη γνώση του εαυτού μας...
Από την εφηβεία μου -απ'οταν άρχισα πραγματικά να με καταλαβαίνω- θεωρώ στόχο μου (και στόχο του κάθε ανθρώπου) να γίνω το καλύτερο εγώ μου.
Και έτσι λέω και ότι 'Αγάπη είναι να σου βγάζει ο άλλος τον καλύτερό σου εαυτό'...
Θέλει δύναμη ψυχής να μπορείς να αποδεχτείς τον άλλον για αυτό που είναι... Αλλά μόνο τότε, παραδεχόμενοι την αξία στη μοναδικότητα του άλλου θα δώσουμε αξία στη δική μας ύπαρξη...
Αυτό που έχει, ό,τι έχει , είναι το δώρο του για τον δικό μας δρόμο προς στη γνώση του εαυτού μας...
ξερεις καμμια φορα υπαρχουν μερικες φρασεις που ειναι ολα τα λεφτα ...νομιζω οτι αυτη ηταν μια απο αυτες...τουλαχιστον για μενα...
Αποχωρίζομαι κάποιον, αποχωρίζομαι μια συνήθεια, αποχωρίζομαι κάτι που έκανα ως τώρα και δεν θέλω πια να συνεχίσω να κάνω, αποχωρίζομαι μια σχέση....
Κάθε αποχωρισμός , όταν έρχεται φέρνει άγχος και αγωνία. Φέρνει συναισθήματα γι αυτό που φεύγει και το κενό που δημιουργείται. Φέρνει συναισθήματα γι αυτό που έρχεται να πάρει τη θέση εκείνου που φεύγει. Όλα αυτά...ταράζουν...αποδιοργανώνουν...αποσυντονίζουν...ξεβολεύουν...
Μέχρι να έρθει η αποδοχή του αποχωρισμού...που κάποιες φορές αργεί...Η που δεν είμαστε έτοιμοι να τον αποδεχτούμε...
Αγαπητή φίλη Enia ... όταν νιώθουμε την αποδοχή χωρίς όρους, όταν νιώθουμε οτι μπορούμε να είμαστε ο εαυτός μας, οτι δεν χρειάζεται να κάνουμε κάτι για να μας δεχτεί ο άλλος ή για να κερδίσουμε την αγάπη του....τότε ανθίζει μέσα μας το πιο όμορφο κομμάτι μας....
Δεν είναι υπέροχο αυτό?
...για να επιτευχθει ομως αυτη η απεμποληση οτιδηποτε "περιτου" & ΜΗ "εγγενους"...
:twisted:
...θα πρεπει να εχει προηγηθει η αποδοχη του "εγω"...
:roll:
...ποσοι & σε ποιο βαθμο εχουν επιτυχει...ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ , ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗ & ΑΥΤΟΣΕΒΑΣΜΟ :?:
...αν αυτα απουσιαζουν παει περιπατο & ο σεβασμος (στον αλλον) καθως & καθε πιθανη προσεγγιση της πολυποθητης ΑΠΟΔΟΧΗΣ...
:wink:
...1 ενσταση...δεν αποτελει η ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ ενα εγγενες εμποδιο για την "ανευ ορων" αποδοχη του/ων αλλου/ων :?:
:scratch:
...πως εγω (π.χ) ν'αποδεχτω καποιον/α που δεν μοιραζομαστε τπτ κοινο...με αρχη (π.χ) την γλωσσα & να καταληξουμε (π.χ) στην εμφανιση/φυλο/ηλικια/ηθη/εξεις/...
:cry:
...ειναι ευνοητο πως μονο κατι υπερφυσικο & εξωΓΗΙΝΟ θα μπορουσε να φτασει σε τετοια επιπεδα συμπεριφορικης/αντιληπτικης τελειοτητας :!:
:lol:
...& περι πανοπλιας...δεν αποτελει ενδυματολογικη μου προτιμηση ουτε υποδειξη...
:lol:
...απλα ο cartoon hero που "θαυμαζω" (μιλαμε για πολυ παλια αγαπη...σιγουρα βρισκεται στον παραδεισο :!: ) προτιμα τουτο το outfit...
:wink:
...απο μεσα...δεν γνωριζω... :wink: ...επισης διαθετει μια μηχανη καρα-ουαου-space...& να μην αναφερθω στο οπλοστασιο του...υλικοτεχνικο αλλα & ψυχικο...
:twisted:
...καταληγοντας η αποδοχη του "αλλου" ειναι μια ουτοπια που αν καποτε επιτευχθει...θα καταλυθει ταυτοχρονα καθε διαφωνια-προστριβη & ο κοσμος μας θα ονομαστει "παραδεισος"...
:salut:
Φίλε energizer θα μου επιτρέψεις να διαφωνήσω μαζί σου και να προσπαθήσω πολύ σύντομα να σου εξηγήσω τι εννοώ "αποδοχή"?
Σε αποδέχομαι σαν ανθρώπινη ύπαρξη που έχει αξία ως ύπαρξη και μόνο γι αυτή τη ζωή και για μένα που σε συναντώ ....Μπορεί να μην αποδέχομαι π.χ. την πανοπλία σου. Αποδέχομαι , όμως, οτι μέσα από αυτή βρίσκεται μια ψυχή που ζει, ονειρεύεται, αναπνέει, έχει οπωσδήποτε το καλό μέσα της....Αν αυτό, με τον τρόπο μου, στο δείξω...δεν θα νιώσεις υπέροχα?
Μπορεί να μην αποδέχεσαι το οτι είμαι πχ μαύρη στο χρώμα ( δεν είμαι), αλλά να δέχεσαι την ύπαρξη και την αξία μου ως ανθρώπινης ψυχής.
Άλλο είναι η αποδοχή του ανθρώπου και άλλο η αποδοχή μιας συμπεριφοράς του. Μείνε λίγο με αυτό και σκέψου κάποιον που νιώθεις να...αντιπαθείς . Δες ποια από τις συμπεριφορές του δεν συμπαθείς. Είναι αδύνατον να τον απορρίπτεις , να τον αντιπαθείς, ολοκληρωτικά.
Ευχαριστώ για τις απαντήσεις σου Moodymooday. Δε μου έλυσαν τις απορίες, για να είμαι ειλικρινής, αλλά με εμπνέουν. Κι αυτό φτάνει... :wink:
Κάποιες παρατηρήσεις για τη διαφορετικότητα...
Για μένα η λύση για να επιτευχθεί η ουτοπία που είπε ο energiser είναι μια χρυσή τομή ανάμεσα στο σεβασμό για το δικαίωμα ύπαρξης του ''άλλου'' και στην άκριτη αποδοχή. Για να δώσω ένα παράδειγμα, θα συσχετίσω τους ανθρώπους, τις ιδέες, τις κοινότητες κλπ με τα χρώματα: Για να υπάρξει ομορφιά, χρειάζονται όλα. Αλλά όχι όμως το ένα πάνω ή μέσα στο άλλο! Το ιδανικό είναι μια μέση κατάσταση μεταξύ μονοχρωμίας και συγχρωτισμού. Επομένως, η λύση δεν είναι η ποικιλία αλλά η οριοθετημένη ποικιλία.
Τα διάφορα προβλήματα, προστριβές κλπ θα εξέλειπαν αν τα ''χρώματα'' συνειδητοποιούσαν τα εξής: α) Ότι είναι διαφορετικά μήκη κύματος του ίδιου φωτός και β) ότι συμφέρει το ένα να υπάρχει το άλλο, εφόσον το καθένα απο αυτά είναι ό,τι είναι έχοντας αυτοπροσδιοριστεί με βάση και το τι ΔΕΝ είναι το άλλο. Άρα, ''σκοτώνοντας'' το άλλο, ''σκοτώνει'' κι ένα κομμάτι απ' τον εαυτό του!
Σε πολιτικό/φιλοσοφικό επίπεδο, όλα αυτά μεταφράζονται σε ένα φωτισμένο, ωφελιμιστικό ''σύστημα'' (πολίτευμα, καθεστώς, κουλτούρα κλπ) που θα προστατεύει την ατομικότητα, θα τονίζει την ανάγκη ύπαρξης και ευημερίας του ''άλλου'' (προς ώφελος και του καθενός ξεχωριστά) και θα προωθεί μια ιδεολογία/θρησκεία που θα στηρίζεται στα κοινά στοιχεία όλων των ανθρώπων, ανεξαρτήτως καταγωγής και αγωγής. Κάτι που θα μπορούσε να ονομαστεί ''θρησκεία του Οικουμενικού Ανθρώπου''...
...δεν διαφωνω στην βαση της σκεψης του "οικουμενικου ανθρωπου" αλλα καποιος , καπως , καποτε πρεπει να ΟΡΙΟΘΕΤΗΣΕΙ ευδιακριτα & κατανοητα & σεβαστα απ' ΟΛΟΥΣ ορια...
:roll:
...δεν θα το χαρακτηριζα θρησκεια αγαπητε Νικο...
...κοινωνικη αναγκαιοτητα...
...νομοτελεια της επιβιωσης...
:roll:
...αγαπητη ψυχοθεραπευτρια...
...δεν αποτελει η πανοπλια ενδυματολογικη μου προταση εγραψα...
:lol:
...απλα υπαρχει , ως επιλογη του "ηρωα" μου...
...αυτο που πρεσβευει ως "πακετο" ειναι κομματι της προσωπικοτητας μου (αφου προσπαθεις μαλλον στα τυφλα να με ψυχαναλυσεις... :lol: )
...κατ'αρχας δεν φοραω ποτε γυαλια ηλιου...(ουτε με υπερυθρες...)
:lol:
...αλλο ενα στοιχειο...
:wink:
& ως υστερογραφο...απολυτο καλο ή κακο κατανοεις οτι δεν υφισταται...
:twisted:
...ομοιως & οι δικοι μας χαρακτηρισμοι...κινουνται στην σχετικοτητα...
:lol:
...για να μην παιζουμε με τις λεξεις...αποδοχη για σενα σημαινει...
...εκτιμω-θαυμαζω το 36,7 των συμπεριφορων που επιλεγεις ή των σκεψεων που κοινοποιεις...ταυτιζομαι στο 23,9...διαφοροποιουμαι στο 33,3 & τελος απορριπτω το 6,1...
:scratch:
...προσωπικη αντιληψη της αποδοχης...
...αποδεχομαι /οικοιοποιουμαι/συναισθανομαι το 100% οσων πραττεις (εργω-λογω) & ακομη & ο,τι αδυνατω να ενστερνιστω...μπορω να κατανοω πως & γιατι το κανεις...ακομη "χειροτερα" σε περιπτωση που στρεφεται εναντιον μου , συγχωρω & ψαχνω να βρω μηπως & που μπορει να εφταιξα ο ιδιος...
:roll:
...ξερω , πολυ ποιητικο & ακομη περισσοτερο "χριστιανικο"...
:scratch:
...επειδη στις "γηινες" κοινωνιες μας δεν προβαλλεται το εργο αυτο...ακομη...
:evil:
...προτιμω τα "ορια" & τους "κανονες".
8)
Άλλο "αποδέχομαι χωρίος όρους¨κι άλλο "αποδέχομαι χωρίς όρια".
Μήπως να μπορέσουμε να διακρίνουμε τη διαφορά?
:?: Και...θέτω ερώτημα : Μπορώ εγώ να βάζω τα όρια στον άλλο ή οριοθετώ εγώ ο ίδιος τον εαυτό μου ώστε ο άλλος να δει μέχρι πού τον παίρνει και να πράξει ανάλογα? :?
....το τι θα κάνει ο άλλος δεν είναι σίγουρο.
...ειναι ενα προβλημα...
:lol:
...η ουσιαστικη επικοινωνια...
:lol:
..."χωρις ορους" & "χωρις ορια" θα χρειαστω την βοηθεια του κοινου :!:
:lol:
...δυσδιακριτη η οριακοτητα...
:lol:
...εκει που καταληγουμε...
...η αποδοχη ειναι μια καραμελα...
:twisted:
...& αν απουσιαζει & η αποδοχη του ιδιου μας του εαυτου...
...πολυ πικρη , ξινη , στιφη...
:wink:
Αγαπητέ μου energizer συμφωνώ απόλυτα με την αποδοχή του εαυτού και με το οτι όλα ξεκινάνε από κει. Μήπως, όμως, κι εμείς οι ίδιοι δεν έχουμε αποδεχτεί τον εαυτό μας γιατί κάποιοι "σημαντικοί" για μας , κάποτε μας έλεγαν...:"Δεν θα σε αγαπώ αν....."
Όταν αποδέχομαι χωρίς όρους δεν σημαίνει πως αποδέχομαι χωρίς όρια. Δεν μπορείς πχ να με πληγώνεις όποτε σου κάνει κέφι ή όποτε θες να εισβάλλεις στη ζωή μου. Αν , όμως, σε αποδέχομαι χωρίς όρους και αυτό έχει περάσει στη σχέση μας, θα μπορώ να στο πω χωρίς να το πάρεις ως απόρριψη ή ως κακία , να καταλάβεις τα όριά μου και η σχέση μας να προχωρήσει παρακάτω....
Πάντως, για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, όλα αυτά θέλουν πολλή δουλειά...Μου πήρε χρόνια θεραπείας και εκπαίδευσης να τα αντιληφθώ ως έννοιες...Πόσο μάλλον να τα κάνω στάση ζωής...Και πολύ συχνά νιώθω να μην τα καταφέρνω.... :)
Πραγματικά είναι αλήθεια πως υπάρχει παρεξήγηση σε σχέση με τις έννοιες "όροι" και "όρια". Μιλάω πάντα σύμφωνα με τις δικές μου εμπειρίες. Όταν δεν βάζεις όρους σε μια σχέση, ο άλλος παρεξηγεί τις προθέσεις σου και πιστεύει πως δεν υπάρχουν όρια ή τουλάχιστον τα όριά σου είναι αρκετά ελαστικά. Όταν δίνεις ευκαιρίες σε μια σχέση ο άλλος νομίζει πως μπορεί να σε κάνει ό,τι θέλει και να σου συμπεριφέρεται με ό,τι τρόπο θέλει. Ποτέ δεν έβαζα όρους στις σχέσεις και πάντα έδινα περιθώρια και ο άλλος πίστευε πως μπορώ να ανέχομαι τα πάντα. Όμως δεν είναι έτσι. Και αν βρεθείς στη ανάγκη να τα πεις αυτά στον άλλον, τότε η σχέση έχει τελειώσει. Μάλλον θα πρέπει να έχει την ευαισθησία να το καταλαβαίνει μόνος του, γιατί αν του το πεις είναι σαν να του βάζεις όρους -έχε το νου σου με τα όριά μου, γιατί διαφορετικά δεν θα είμαστε για πολύ μαζί. Και πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω, γιατί ενώ όποιον και να ρωτήσεις θα σου πει πως στην αγάπη δεν πρέπει να υπάρχουν όροι, στην πράξη προτιμά να υπάρχουν.
Γιατι οι αδελφοτητες στην Αμερικη εχουν σαν αρχικα ελληνικα γραμματα???? :roll:
...do not know...
:lol:
...παντως η αληθεια ειναι οτι για 1 ψηφο...στην ελευθερη πλεον Αμερικανικη εθνοσυνελευση...
...& κατα την καταρτιση των συνταγματικων πρακτικων...
...η Ελληνικη γλωσσα τερματισε δευτερη σε ψηφους...
:evil:
...^&^%&()** english...
:wink:
...αληθεια γιατι ποτε δεν "προσβαλαμε" την διαδικασια :?:
:lol:
Παιδιά, δεν ξέρω καθόλου τέτοια θέματα. Μήπως υπάρχει κάποιο φως στο forum της φιλοσοφίας?
:!: Με απασχολεί κάτι από χτες και ίσως εσείς θα μπορούσατε να βοηθήσετε.
:?: Σας έχει συμβεί να έχετε μια σχέση που να τη χαρακτηρίζει μόνο το σεξ και να λείπουν τα συναισθήματα? Κι αν ναι, πόσο νομίζετε κρατάει κάτι εντελώς ..."σωματικό" ? Δεν έρχονται τα συναισθήματα κάποια στιγμή ? Κι αν έρθουν, τι γίνεται τότε? Κι αν ο ένας μόνο "νιώθει" ? Τι γίνεται τότε?
Κι εγώ γιατί νιώθω τόσο ...μπερδεμένη ????
PLEASE HELP!
Οταν ξερεις οτι κατι ειναι μονο σωματικο
κ αφηνεις συναισθηματα να φυτρωσουν εκει που δεν τα σπερνουν,
(συμπαθα με αλλα) τα θελει ο απαυτος σου. . .
συμβαινει αυτο αλλα δε θα το ελεγα σχεση ....θα το ελεγα παθος,καψουρα,σαδομαζοχισμο ,αρρωστια κλπ βεβαια σημασια εχει απο ποια πλευρα το βλεπει κανεις το θεμα,ποιος ουσιαστικα καθοριζει τη σχεση αυτη και πως την χαρακτηριζει .....
Moodymooday, έχεις πράγματι τέτοιο πρόβλημα ή μήπως προσποιείσαι Σωκρατική άγνοια για να εκμαιεύσεις τις απόψεις μας απο άλλη οπτική γωνία; :lol: :lol: :lol: :lol: :lol:
Τέλος πάντων, θεωρώ ότι ισχύει το πρώτο...
Προσωπικά δε μου έχει τύχει ποτέ σχέση χωρίς συναισθήματα, οπότε δεν ξέρω τι σημαίνει σχέση που χαρακτηρίζεται μόνο απο σεξ. Πιστεύω, πάντως, ότι μια τέτοια ''σχέση'' είναι αδύνατον να μακροημερεύσει, υπο την έννοια ότι οι άνθρωποι, εκτός απο σώμα, έχουν πνεύμα και ψυχή. Ούτε, πάλι, έρχονται τα συναισθήματα στην πορεία. Τα συναισθήματα είναι σαν τα φυτά: Καλλιεργούνται και αναπτύσσονται αλλά η σπορά τους (όπως και η διαπίστωση για το κατά πόσο είναι ''γόνιμο'' το ''έδαφος'') γίνεται εξ αρχής, στις πρώτες ώρες-για να μην πω λεπτά-της γνωριμίας.
Η καλή μέρα απ'το πρωί φαίνεται.
Αν νοιώθει μόνο ο ένας, τότε το καλύτερο που έχει να κάνει ο άλλος (ή και ο ίδιος ο ένας, εφόσον είναι έντιμος) είναι να φύγει και ν' αναζητήσει κάτι καλύτερο και αμοιβαίο.
Τώρα, στο γιατί νοιώθεις τόσο μπερδεμένη...τι να πω. :roll:
Κατά βάθος, γνωρίζεις και την απάντηση και το τι πρέπει να κάνεις.
Παράθεση από: "Moodymooday":?: Σας έχει συμβεί να έχετε μια σχέση που να τη χαρακτηρίζει μόνο το σεξ και να λείπουν τα συναισθήματα? Κι αν ναι, πόσο νομίζετε κρατάει κάτι εντελώς ..."σωματικό" ? Δεν έρχονται τα συναισθήματα κάποια στιγμή ? Κι αν έρθουν, τι γίνεται τότε? Κι αν ο ένας μόνο "νιώθει" ? Τι γίνεται τότε?
Κι εγώ γιατί νιώθω τόσο ...μπερδεμένη ????
PLEASE HELP!
Moody, κάποια ψιλοπαρόμοια θεματάκια έχουμε συζητήσει στο παρελθόν. Ρίξε μια ματιά εδώ:
http://www.a33.gr/viewtopic.php?t=5155
και κυρίως εδώ: http://www.a33.gr/viewtopic.php?t=4427
και αν σου κάνει κάτι το συζητάμε εκεί, αλλιώς επανερχόμαστε.
Eν συντομία, αυτό που θέλω να πω και λέμε στα παραπάνω θέματα, είναι πως όταν δεν υπάρχει το συναίσθημα εξ αρχής και δημιουργηθεί στον έναν, τότε ο άλλος αργά ή γρήγορα -και με το δίκιο του!- θα φύγει τρέχοντας με ελαφρά πηδηματάκια! :P
δεν θα συμφωνησω με την ενια...ειναι πολυ συνηθες πλεον να συναντας ενα ζευγαρι που ο ενας νομιζει οτι εχει σχεση και ο αλλος κανει πλακα η απλως τον χρησιμοποιει......
στη περιπτωση που συζηταμε η ενδιαφερομενη δειχνει οτι εχει συναισθηση του τι γινεται πραγματικα...ως εκ τουτου γνωριζει την κατασταση απλα θελει να την παλαιψει λιγο ακομη.....μηπως κανει την μεγαλη ανατροπη.....
δυσκολο μου φαινεται αλλα ολοι οι κανονες εχουν και εξαιρεσεις..
apol, ή εσύ δεν με κατάλαβες ή εγώ σε εσένα, γιατί δεν βλέπω που διαφωνούμε!
λέω πως αυτός που αφήνει να νομίζει πως έχει σχέση, κι αυτός που αφήνει να τον χρησιμοποιούν έχει λάθος - και όχι αυτός που φεύγει με ελαφρά. Το ότι είναι συχνό φαινόμενο δεν τους/μας δικαιολογεί σε κάτι.
Όσο για την ενδιαφερόμενη και το αν γνωρίζει την κατάσταση ή όχι, δεν το σχολίασα, μίλησα τελείως γενικά. Κανείς μας απ'έξω δεν μπορεί να κρίνει και να αποφασίσει για μια συγκεκριμένη περίπτωση.
Εφόσον όμως ξέρει την κατάσταση, μάλλον ξέρει και την απάντηση όπως είπε ο Νίκος.
enia ναι με μια προσεκτικωτερη αναγνωση δεν εχω ουσιωδη διαφωνια μαζι σου....
γενικα θα πω οτι αν καποιος στερειται κρισης η εθελοτυφλει ας προσεχε....
επι του συγκεκριμενου νομιζω οτι υπαρχουν οι δυνατοτητες να επιλεγει η σωστη αποφαση......
ελπιζω το θεμα να μην εχει διεγειρει ,προκαλεσει,πληγωσει το γυναικειο εγωισμο και παρασυρει σε λαθος επιλογες την καθολα αξιολογη φιλη....
Παράθεση από: "Moodymooday"Σας έχει συμβεί να έχετε μια σχέση που να τη χαρακτηρίζει μόνο το σεξ και να λείπουν τα συναισθήματα? Κι αν ναι, πόσο νομίζετε κρατάει κάτι εντελώς ..."σωματικό" ? Δεν έρχονται τα συναισθήματα κάποια στιγμή ? Κι αν έρθουν, τι γίνεται τότε? Κι αν ο ένας μόνο "νιώθει" ? Τι γίνεται τότε?
Μου έχει συμβεί εμένα κάτι τέτοιο. Η σχέση ξεκίνησε βασιζόμενη στο σεξ και από τις δυο πλευρές. Στην πορεία διαπίστωσα πως ταιριάζαμε με το συγκεκριμένο άτομο και το κατάλαβε κι εκείνος. Όμως, λόγω πρόσφατου διαζυγίου του από ένα γάμο που του άφησε πολύ άσχημη εμπειρία, δεν ήθελε σοβαρή σχέση και προσπαθούσε να πείσει τον εαυτό του πως η σχέση μας είναι έτσι όπως ξεκίνησε και δεν ήθελε να είμαστε πολύ κολλητοί. Μετά από αρκετό διάστημα και αφού είδα πως δεν γίνεται να αλλάξει κάτι, αποφάσισα να διακόψω εγώ. Τότε εκείνος, μετά από αρκετό καιρό και αφού δεν περίμενα πια να έχω νέα του, πήρε τηλέφωνο και ήθελε επανασύνδεση, είπε πως κατάλαβε ότι η σχέση μας δεν πρέπει να τελειώσει και πως θα ήθελε να μείνουμε μαζί. Όμως εγώ πια δεν ήθελα, κάτι είχε κρυώσει μέσα μου και έληξε η ιστορία άδοξα. Πιστεύω πως τέτοιες σχέσεις δεν κρατάνε πολύ και είτε θα νιώσει ο ένας από τους δυο κάτι και στο τέλος θα είναι μια ψυχοφθόρα σχέση είτε το πάθος θα σβήσει και ο καθένας παίρνει το δρόμο του.
moody
πριν απαντήσω/βοηθήσω να κάνω μερικές ερωτησούλες?
:?: μιλάς απο την πλευρά αυτού που νιώθει ή του άλλου?
:?: αν μιλάς απο την πλευρά του άλλου,είναι κάτι που διαισθάνεσαι ή κάτι που σου εξομολογήθηκε?
:?: πως είναι μια σχέση "σεξ" χωρίς συναίσθημα?.....
και για να προλάβω κάποιες απαντήσεις να εξηγηθώ:
μιλόντας για "σχέση" (σε αυτή την περίπτωση) σίγουρα δεν μας μιλάς για μια περιπέτεια μιας βραδιάς,πρέπει (αν δεν κάνω λάθος) να μιλάς για κάτι που επαναλαμβάνεται....θεωρώ πως όταν κάποιος δέχεται να μοιράζεται έστω μερικές ώρες απόλαυσης/ηδονής μαζί μας κάπου υπάρχει συναίσθημα χωρίς αυτό να είναι αναγκαία και έρωτας (καλό θα ήταν να το ξεμπερδέψουμε αυτό)..... συναίθημα δεν είναι να νοιάζεσαι για την απόλαυση του άλλου? συναίσθημα δεν είναι να δίνεις λίγο χρώμα στοργής? συναίσθημα δεν είναι και ένα χάδι μετά? συναίσθημα προς τον άνθρωπο δεν είναι αυτά? εκτός αν αυτά προσδιορίζουν μόνον τον έρωτα.....αλλά έρωτας δεν είναι μόνον αυτό,σωστά?
:arrow: αν μιλάς απο πλευράς σου..... καλό θα ήταν να μιλήσεις στον άλλον,αυτό είναι το έντιμο όταν αλλάζεις τους "όρους του παιχνιδιού",να μην είναι κάτω απο την άγνοια του άλλου.
:arrow: αν μιλάς απο την πλευρά του άλλου.... γιατί έτσι σου εξομολογήθηκε,νομίζω πως πάλι με την συζήτηση θα λυθεί το θέμα, όχι για να συνεχιστεί αυτή η σχέση,σε αυτή την πρίπτωση είσαι εσύ "φάουλ", αλλά για να μπορέσει να τελειώσει όσο γίνετε πιο ανθρώπινα.
:arrow: αν μιλάς μέσα απο την διαίσθησή σου/το νομίζω σου... μάθε γιατί θέλησε να μπλεχτεί σε μια τέτοια σχέση και εαν οι λόγοι ισχύουν ακόμα, ρώτησέ τον εαν το "νομίζω σου" είναι σωστό,ενημέρωσέ τον,άκουσε την απάντησή του και δέξου την.... και επειδή σε ξέρω λίγο παραπάνω απο τους φίλους που απάντησαν ή θα απαντήσουν επέτρεψέ μου να συμπληρώσω και αυτό:
προσπάθησε να ξεκολλήσεις λίγο απο το επάγγελμά σου και να επιτρέψεις στον άλλον εαν κάνει λάθος να αναλλάβει τις ευθύνες του......(εαν καταλήξει μετά να θέλει ψυχαναλυτή....σίγουρα θα έχεις κάποιον καλό να του συστήσεις :lol: )
Κατ' αρχή σας ευχαριστώ όλους πολύ για την ανταπόκριση.
Διαβάζοντας όσα γράψατε και έχοντας στο μιαλό μου την κατάσταση που μου δημιούργησε το ερώτημα/μπέρδεμα/πανικό, κατάλαβα τελικά τι μου συμβαίνει.
Είναι αλήθεια οτι αποφάσισα να μπω σε κάτι σωματικό καθαρά. Δεν ερωτεύθηκα, αλλά "ήθελα" πολύ τον άλλον.
Μέχρι που ήρθε στο σπίτι με λουλούδια...Πολύ τρυφερή κίνηση και ευγενική, αλλά εγώ πανικοβλήθηκα, γιατί νόμισα πως εγκλωβίστηκα. Νόμιζα πως θα μου ζητούσε το κάτι παραπάνω ή ότι ίσως ένιωθε το κάτι παραπάνω....
Κι ύστερα ήρθε η απόλυτη καταστροφή γιατί είπα λόγια σκληρά - έπίτηδες μάλλον - για να τον ξενερώσω εντελώς και να φύγει από μόνος του....
Δεν επιθυμώ συνέχεια. Απλά, καταλαβαίνω πως δεν έπρεπε καθόλου να μπω σ' αυτό. Εφόσον είδα από την αρχή πως ...συναισθηματικά δεν μου βγαίνει...δεν έπρεπε να "ακούω το σώμα" και να εμπλακώ περισσότερο....
Αυτό κατάλαβα. Και τώρα νιώθω πιο ήρεμη μέσα μου....Απλά, δεν ξέρω αν πρέπει να ζητήσω συγνώμη για την απαράδεκτη συμπεριφορά μου. Λυπάμαι , όμως, γι αυτή τη συμπεριφορά.... :cry:
Ευχαριστώ παιδιά...
Το σεξ είναι παιδί της νύχτας και, καμιά φορά, της νύχτας τα καμώματα τα βλέπει η μέρα και γελά...! :lol:
Μη στεναχωριέσαι Moodymooday, σε όλους συμβαίνουν αυτά...
Οι ανασφάλειές μας φταίνε και η (πολλές φορές) απέλπιδα προσπάθειά μας να νοιώσουμε αποδεκτοί.
Δε τα πάμε και τόσο καλά με τον εαυτό μας, δεν έχουμε στόχους, δε ζούμε δημιουργικά, ασκούμε μειωμένο έλεγχο στο περιβάλλον και στη ζωή μας... κι έτσι η μοναξιά γίνεται ανυπόφορη και μας σπρώχνει στις αγκάλες του πρώτου τυχόντα ή της πρώτης τυχούσης, μόνο και μόνο για να μην είμαστε χωρίς αγκαλιά.
...δεν ξερω για τα παιδια της νυχτας...
...αλλα ξερω οτι το αναπαραγωγικο ενστικτο ειναι εξαιρετικα ισχυρο :!:
...δεν νομιζω οτι οι "εφημερες" σχεσεις ή & το sex μιας βραδιας ειναι πραξη ακολασιας...αντιθετα εχει την χαρη του...
:wink:
...ωστοσο να βλεπεις τον Μωαμεθ Βουδα ειναι λιγο καπως...
:wink:
...νομιζω η αντιληψη (συναισθηση) & η περισκεψη (αυτοελεχγος)...
:roll:
...σωζουν "ζωες"...
...& αξιοπρεπειες...
:salut:
Καλά ναι... δεν νομίζω πως μπορούμε να πούμε ότι κάτι είναι λάθος και κάτι άλλο σωστό... Εξαρτάται από τις εκάστοτε ανάγκες του καθενός. Αρκεί να ξέρει πραγματικά τι θέλει και να σέβεται και τον άλλον (τους άλλους ενίοτε!) που έχει δίπλα του.
Πάντως δεν νομίζω πως μια 'εφήμερη αγκαλιά' είναι κατακριτέα...
¨Εχετε δίκιο...όλοι...άλλωστε, συμφωνώ πως δεν υπάρχει σωστό και λάθος... Καμιά φορά, όμως, σε οδηγούν τα πράγματα αντί να τα ελέγχεις και κάνεις ... πατάτες.
Και τώρα μπαίνει άλλο ερώτημα :
:arrow: Μήπως δεν μας είναι εύκολο να λέμε ή να ακούμε το "όχι", γι αυτό τα κάνουμε...μούσκεμα?
Στη δική μου περίπτωση , δεν μου ήταν εύκολο ούτε το ένα ούτε το άλλο.
Και , αναρωτιέμαι, μήπως τελικά τα αποτελέσματα αυτού του φόβου του "όχι" είναι πιο οδυνηρά για τον άλλο και για μας. Και η απόρριψη, που προσπαθούμε να μη δείξουμε ή να αποφύγουμε, έρχεται ούτως ή άλλως....
Τώρα, όλα αυτά είναι ρητορικά. Γιατί, ο καθένας μας ξέρει τι είναι αυτό που τον πονάει ή τι κάνει και οι άλλοι πονάνε...
Απλά, σας τα μοιράζομαι γιατί τα σκέφτομαι έντονα από προχτές και είδα την ανταπόκρισή σας και ΤΕΛΙΚΑ είναι χαρά να μοιράζομαι μαζί σας πράγματα :?
το οχι ειναι μια πολυ σκληρη λεξη, ειτε την λες ειτε την ακους.
το σιγουρο ειναι πως ειναι ευκολοτερο να το πεις εσυ η να τα κανεις μανταρα μια ωρα αρχυτερα παρα να το ακουσεις ....
ειναι δυσκολη η εποχη που ζουμε, πισωπλατες ερχονται απο παντου... και οπως ελεγε η γιαγια μου φυλα τα ρουχα σου για να χεις τα μισα.
δυστυχως δεν την ακουσα αρκετες φορες και με πηρε και με σηκωσε που λενε.
τελικα, πιο καλη η μοναξια απο σενα που δε φτανω
μια σε βρισκω μια σε χανω, πιο καλη η μοναξια...
Εγώ δεν ισχυρίστηκα ότι το εφήμερο σεξ ή η εφήμερη σχέση είναι λάθος, ούτε-πολύ περισσότερο-ότι είναι πράξη ακολασίας. Στην παλέτα της ανθρώπινης ψυχής υπάρχουν εκατοντάδες χρώματα, με χιλιάδες αποχρώσεις και εκατομμύρια συνδυασμούς μεταξύ τους... Αν κάτι με δίδαξε μέχρι τώρα η ζωή, είναι να μην καταδικάζω ποτέ κανέναν. Διότι κάποτε έκανα κι εγώ πράγματα που πιο παλιά αποδοκίμαζα.
Ωστόσο, κάνοντας την αυτοκριτική μου, κατάλαβα ότι τελικά η εφήμερη, με ημερομηνία λήξης, σχέση δε συμφέρει. Τόσο απλά. Κι ο λόγος είναι σαφής: Γεννάει περισσότερα προβλήματα απ' όσα (υποτίθεται πως) καταπολεμάει. Δεν είναι θέμα ηθικής, είναι θέμα εσωτερικής δύναμης και αυτοπειθαρχίας.
Τα ένστικτα (και ιδιαίτερα το πανίσχυρο ένστικτο της αναπαραγωγής) είναι σαν τη φωτιά: Όσο είναι υπο περιορισμό, ζεσταίνουν. Αν τεθούν εκτός ελέγχου, καίνε.
Φίλε Νίκο, δεν μπορείς να φανταστείς πόσο σύμφωνη με βρίσκεις με όσα γράφεις....Λες και είναι δικό μου το κείμενό σου....
Σ' ευχαριστώ :)
Είναι αυτό που λέμε ''ενσυναίσθηση''... έτσι δεν είναι; :lol: :lol:
Κι εγώ σ' ευχαριστώ για τα ερεθίσματα που μου έδωσες, ώστε να γράψω όσα έγραψα... :wink:
Πράγματι..."ενσυναίσθηση"....
Πόσο συχνά μπορούμε να ακούμε ή να επικοινωνούμε ενσυναισθητικά? Πόσο απίστευτα δύσκολο είναι όταν μπλέκονται συναισθήματα, κρίσεις, γνώμες, ερμηνείες....
Πόσο..."καθαροί" πρέπει να είμαστε για να καταφέρουμε να είμαστε ενσυναισθητικοί....
Και πόση πραγματικά καλή επαφή πρέπει να έχουμε με τον εαυτό μας....
Δώρα, είναι όλα αυτά, Νίκο...Και μακάρι να τα συναντάμε συχνά ...
Όντως, είναι δύσκολη υπόθεση η ενσυναίσθηση. Όσο μεγαλώνουμε, τόσο περισσότερο εμποτιζόμαστε απο στερεότυπα και προκαταλήψεις, τόσο περισσότερο μπαίνουμε σε ένα ''λούκι'' σκέψης και συμπεριφοράς και τόσο πιο δύσκολο γίνεται να ερχόμαστε κάθε φορά στη θέση του άλλου.
Θα συμφωνήσω μαζί σου ότι ως ένα βαθμό η ενσυναίσθηση είναι χάρισμα. Το μόνο που θα προσθέσω είναι ότι αυτό το χάρισμα ενεργοποιείται και απο τον εκάστοτε συνομιλητή μας, ανάλογα με το πόσο καλός ακροατής είναι και κατά πόσο μιλάμε στο ίδιο μήκος κύματος... δε συμφωνείς;
Πότε η ενσυναίσθηση από 'χάρισμα' μπορεί να γίνει 'κατάρα'?
Θα σου μιλήσω για μένα.
Η ενσυναίσθηση γίνεται κατάρα όταν δεν με αφήνει να νιώσω θυμό για κάτι, αλλά μπαίνω στη διαδικασία να δικαιολογώ και να ...κατανοώ....
Παράθεση από: "Nikos28"Είναι αυτό που λέμε ''ενσυναίσθηση''... έτσι δεν είναι; :
εαν καταλαβα καλα με το ενσυναισθηση, ισως εννοουσες το ενστικτο ή την διαισθηση????
εαν ειναι ετσι, τοτε θα ηθελα να πω οτι το ενστικτο και η διαισθηση ειναι συναισθηματα που αναπτυσσονται με την παροδο των ετων.....οσο πιο πολυ μεγαλωνει ενας ανθρωπος, τοσο πιο πολυ αναπτυσσει αυτα τα δυο συναισθηματα.....ειναι απλα θεμα εμπειριων και γνωσεων!!!!
αυτα εχω να πω.....και ελπιζω να καταλαβα καλα τι θελει να πει ο νικολας!!!!!
Moody, μας βοηθάς λίγο να καταλάβουμε τον όρο 'ενσυναίσθηση'? και τι διαφορά του από τη 'διαίσθηση'?
Εγώ 'ενσυναίσθηση' καταλαβαίνω αυτό που κάνει κάποιος όταν 'διαβάζει΄ τους άλλους με τις αισθήσεις του, και όχι πχ. βάσει αυτών που λένε. Όταν 'διαβάζει πίσω από της γραμμές'.
Και προσωπικά νομίζω πως αυτό κάνω συνέχεια. Το κακό είναι πως έτσι περιμένω να με αντιμετωπίζουν και οι άλλοι. Όταν ρώτησα πότε μπορεί να είναι κατάρα σκεφτόμουν τη δικιά μου περίπτωση, που πολλές φορές δυσκολεύομαι να εκφράσω με λόγια αυτό που θέλω, και περιμένω τους άλλους να το διαισθανθούν (να το 'μαντέψουν' όπως θα έλεγαν κάποιοι!).
Κι έπειτα, καμμιά φορά μπορεί οι αισθήσεις μας να μας γελάσουν, οπότε καλό είναι να μπορούμε να ακούμε πραγματικά και απόλυτα αυτό που λέει ο άλλος, χωρίς να το ερμηνεύουμε μέσα από προσωπικές εμπειρίες.
"....Κι έπειτα, καμμιά φορά μπορεί οι αισθήσεις μας να μας γελάσουν, οπότε καλό είναι να μπορούμε να ακούμε πραγματικά και απόλυτα αυτό που λέει ο άλλος, χωρίς να το ερμηνεύουμε μέσα από προσωπικές εμπειρίες...."
Ενσυναίσθηση είναι η ικανότητα να κατανοούμε τον κόσμο του άλλου έτσι ακριβώς όπως ο άλλος τον βλέπει.
Είναι βασική προϋπόθεση στην ψυχοθεραπευτική σχέση και οι ψυχοθεραπευτές εκπαιδεύονται για να μάθουν πώς να ενσυναισθάνονται.
Στις διαπροσωπικές σχέσεις, τα συναισθήματα, η κρίση, η γνώμη για τον άλλον, είναι εμπόδια για μια πραγματικά ενσυναισθητική ακρόαση....
Πάντως, άλλο είναι η ενσυναίσθηση και τελείως άλλο η διαίσθηση.
Η διαίσθηση μας οδηγεί σε προσωπικές ερμηνείες, και καμιά φορά - πολύ συχνά- δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα του άλλου , αλλά με τη δική μας....
Τον όρο ''ενσυναίσθηση'' τον έχω στο μυαλό μου ως την ικανότητα που έχει κάποιος να έρχεται (νοερά και ψυχικά) στη θέση του άλλου, να ταυτίζεται μαζί του. Δεν ξέρω αν, απο τεχνικής άποψης, ο ορισμός αυτός είναι πλήρης (αν δεν είναι ας με διορθώσει η Moodymooday), πάντως έτσι τον κατανοώ. Είναι μια μορφή μέθεξης, μια προσεγγιστική απόδοση του αγγλικού όρου empathy (πρόσφατη, αν κρίνω απο το γεγονός ότι, ως λέξη, απουσιάζει απο το λεξικό του Μπαμπινιώτη).
Τελικά, η ενσυναίσθηση είναι όντως χάρισμα. Δεν είναι εύκολη υπόθεση να ''σκοτώνει'' κανείς (έστω και για λίγο) τον εαυτό του προκειμένου να ταυτιστεί με κάποιον άλλον. Κάτι τέτοιο προυποθέτει άριστη ικανότητα ακρόασης, μετριοπάθεια και, πάνω απ'όλα, καλοσύνη.
Ο ''ενσυναισθώμενος'' είναι ένας ηθοποιός του νου και της ψυχής, όπως ακριβώς και ο μεταφραστής είναι ένας ηθοποιός του γραπτού λόγου.
Εμ, πείτε μου εξ αρχής empathy να καταλάβω! :)
(πω πω κατάντια, φτου μου! :cry: :x )
Ε....ναι...περίπου , αλλά όχι ακριβώς. Τον ορισμό τον δίνω ατόφιο πιο πάνω, Νίκο...και Enia.
Βέβαια, μιλάμε πάντα για την ενσυναίσθηση ως προϋπόθεση στη θεραπευτική σχέση. Γιατί στις προσωπικές...... :evil: δεν νομίζω πως μπορεί κανείς μας να την καταφέρει.....
Κι αν μπορούσαμε, σκεφτείτε την ...κατάρα που είπε η Enia πιο πάνω. Να ακούμε εμείς με ενσυναίσθηση και ο άλλος να είναι στην κοσμάρα του σε σχέση με μας....Πραγματική κατάρα!!! :D
Έτσι όπως περιέγραψες τον όρο πιο πάνω, έχω την εντύπωση πως η ενσυναίσθηση δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί τεχνητά. Θα πρέπει να υπάρχει ψυχική και πνευματική ταύτιση μεταξύ των ατόμων για να γίνει. Αυτό είναι κάτι δύσκολο, αλλά όχι αδύνατο. Αν βρεθούν μαζί δυο άτομα που η ψυχική και πνευματική τους ποιότητα είναι ταυτόσημη θα συμβεί αυτή ακριβώς η ταύτιση. Εμένα προσωπικά έχει συμβεί μια φορά στη ζωή μου και δεν το επεδίωξα, έγινε μόνο του. Έτσι όπως έγινε με εσένα και τον Νίκο. Δεν το επιδιώξατε, έγινε μόνο του. Και υπάρχει περίπτωση να προσπαθείς να πετύχεις κάτι τέτοιο με ένα άλλο άτομο και να μην τα καταφέρεις ποτέ.
Argiro
αντιθέτως εγώ νομίζω πως αυτό που προσπαθεί να μας πει η moody είναι πως δεν πρέπει να ταυτίζεσαι με τον άλλον,με την ταύτιση θα υπάρξουν κοινά σημεία επαφής και θα εμπλακεί το "εγώ" σου με το "εγώ" του άλλου, η αλήθεια σου με την αλήθεια του .....
moody,
γιατί είναι κατάρα το να μην μπορείς να νιώσεις θυμό διότι μπαίνεις στην διαδικασία μέσω της ενσυναίσθησης να κατανοήσεις και να διαιολογήσεις?
αν αυτό σημαίνει ότι μπορείς να είσαι "καθαρή" και να έχεις μια καλή επαφή με τον εαυτό σου τότε είναι ευλογία... σωστά?
Πολυ σωστά chris. Δεν ταυτίζομαι με τον άλλο , αλλά "μπαίνω στα παπούτσια του" , ΣΑΝ ΝΑ είμαι ο άλλος. ΔΕΝ είμαι ο άλλος.
Ως προς τη δεύτερη παρατήρηση, αν λειτουργώ ενσυναισθητικά σε μια διαπροσωπική σχέση και κατανοώ ΣΑΝ ΝΑ είμαι ο άλλος, τη θέση - την πραγματικότητα - του άλλου, μπορεί να χάσω τη δική μου θέση και πραγματικότητα....
Συνήθως αυτό το πετυχαίνει κανείς στη θεραπευτική σχέση. Και , Argiro, η ενσυναίσθηση δεν είναι τεχνική, αλλά "στάση". Έχω μια θεραπευτική στάση απέναντι στον ασθενή μου...
Συμφωνώ με αυτό που λες, αλλά αν δεν ταιριάζει η ψυχοσυνθεσή σου με του άλλου, δεν γίνεται να ταυτιστείς. Ούτε και να το αποφύγεις μπορείς όταν γίνει, γίνεται μόνο του. Οι ψυχοθεραπευτές προσπαθούν βέβαια, αλλά δεν γίνεται ταυτιστείς με κάποιον που έχει ψυχοσύνθεση η οποία με τη δική σου είναι όπως η μέρα με τη νύχτα... Το μόνο που μπορεί να επιτευχθεί σε αυτές τις περιπτώσεις είναι μόνο μερική ταύτιση και όχι απόλυτη και πρέπει ο ίδιος ο ψυχοθεραπευτής να έχει ευαίσθητη ψυχοσύνθεση παραπάνω από του μέσου ανθρώπου.
Για πες μας Moodymooday, πώς αποκτά κανείς την ικανότητα της ενσυναίσθησης;
Σίγουρα πρέπει να την έχει και λίγο στη φύση του... αλλά υπάρχουν κάποιες τεχνικές ασκήσεις για να την αναπτύξει ή να την τελειοποιήσει;
Οι ψυχοθεραπευτές, π.χ, πώς εξασκούνται σ' αυτήν;
Argiro μου, αυτό που προσπαθώ να πω είναι οτι ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΑΥΤΙΣΘΕΙΣ. Όταν ταυτίζεσαι, είτε με πελάτη είτε με φίλο, χάνεις εσένα ή χάνεις αυτόν...Καμιά φορά μιλάμε μαζί και λέμε το ίδιο. Ή μου μιλάς για ένα σου πρόβλημα κι εγώ νιώθω να σε καταλαβαίνω γιατί αντιμετωπίζω το ίδιο ακριβώς. Ε...αυτό που λέω είναι οτι ποτέ δεν είναι το ίδιο ακριβώς. Κι αν το δω έτσι, τότε δεν θα σε ακούω πραγματικά, αλλά θα βλέπω το δικό μου πρόβλημα μέσα από σένα. Κι αυτό δεν είναι ενσυναίσθηση.
Άλλο η ενσυναίσθηση κι άλλο η ταύτιση. Η ενσυναίσθηση χρειάζεται "απόσταση". Κάνω στην άκρη τα δικά μου και σε ακούω και προσπαθώ να μπω στον κόσμο σου ΣΑΝ ΝΑ είμαι εσύ. Δεν είμαι, όμως....
Ναι, μάλλον δεν κατάλαβα τη λέξη ενσυναίσθηση. Μάλλον σημαίνει αποστασιοποίηση, σωστά;
πως το λέει η λαική σοφία? "έξω απο τον χορό πολλά τραγούδια λες" αλλά....
δεν μπορώ να μην επανέλθω στην δεύτερη ερώτησή μου και στην απάντηση που μου έδωσες moody
άρα: η ενσυναίσθηση βοηθά μόνον στη θεραπευτική?
πως ένας θεραπευτής αποσταστιοποιείται (την σκότωσα την λέξη?) κατά την θεραπεία και όχι στις υπόλοιπες στιγμές της ζωής του? και μήπως το ζητούμενο τελικά είναι να καταφέρουμε να βιώνουμε τον κόσμο ως κόσμος μας αλλά και ταυτόχρονα ως κόσμος και των άλλων..... να είμαστε δηλαδή τόσο "καθαροί" και τόσο σε επαφή με τον εαυτό μας κάθε ώρα και κάθε στιγμή? πως χάνεται τότε η δική μας πραγματικότητα? (αν μπορεί να υπάρχει ξεχωριστή πραγματικότητα για τον καθένα)
(ελπίζω να μπορέσεις να βγάλεις μιαν άκρη απο τα λεγόμενά μου..... μεταξύ τηλεφώνων και πελατών προσπαθώ και να ολοκληρώσω την σκέψη μου :lol: )
Σίγουρα, αγαπημένη μου chris, το ιδανικό θα ήταν όλοι μας να μπορέσουμε να ενσυναισθανόμαστε τους άλλους. Αυτό, όμως, δεν μπορεί να γίνει έτσι απλά. Χρειάζεται μεγάλος κόπος, χρόνος, εξάσκηση, αυτοεπίγνωση, θεραπεία κλπ κλπ κλπ
Στην θεραπευτική σχέση, ούτως ή άλλως, ο θεραπευτής είναι εκεί για τον πελάτη του. Για να τον ακούσει από μια απόσταση , να μην ταυτιστεί μαζί του, αλλά να μπει στον "κόσμο" του ....Αυτό, προύποθέτει εκπαίδευση, άσκηση, θεραπεία, εποπτεία (απαντώ και σένα Νίκο).
Υπάρχουν πολλές θεραπευτικές προσεγγίσεις, ΄διαφορετικές και με εκπαίδευση χρόνων (το λιγότερο 2 χρόνια...) μπορεί ένας ψυχοθεραπευτής να σταθεί απέναντι σε έναν πελάτη του...
Φυσικά, δεν είναι Θεός. Το βασικότερο είναι να ξέρει τι του γίνεται κάθε φορά. Και να ζητά βοήθεια.
Στις διαπροσωπικές σχέσεις...έχει προσωπικά συναισθήματα. Είναι πιο πολύ στον εαυτό του...Γι αυτό δεν είναι εύκολο να έχει μια....θεραπευτική στάση. Και δεν πρέπει κι όλας. Άνθρωποι είμαστε.....
Μπορείς να περιγράψεις μια τέτοια άσκηση ή σειρά ασκήσεων;
Και μια δεύτερη ερώτηση (ελπίζω να μη σε κουράζω... :) ) : Τι εξυπηρετεί στον ψυχικό κόσμο ενός ''ασθενούς'' ο,κατά Φρόυντ,''εξαναγκασμός σε επανάληψη'';
Γιατί κάποιος έχει την τάση να ξαναζεί στη φαντασία του μια δυσάρεστη εμπειρία; Αυτό δεν αντιβαίνει στην αρχή της ηδονής; Πώς το εξηγείς;
(το ερώτημα αυτό με απασχολεί για φιλοσοφικούς λόγους κι έχει μεγάλη σημασία για μένα... σ' ευχαριστώ προκαταβολικά για την ακρίβεια της απάντησής σου. :wink: )
"μοιραστείτε ό,τι σας απασχολεί"....
ερώτηση όχι μόνον προς την moody αλλά και σε όσους θα ήθελαν να απαντήσουν/βοηθήσουν.....
πως αντιμετωπίζεις έναν άνθρωπο που ενώ έκρινες ότι είναι αξιόλογος, ενδιαφέρον,ευαίσθητος,δοτικός,ευγενικός... σε κάποια στιγμή της όποιας "σχέσης" σας γίνετε ανειλικρινής και σε μειώνει με τα λόγια του κι όλα αυτά για να σε χειριστεί έτσι ώστε να πετύχει αυτό που με άλλον τρόπο δεν μπόρεσε..... και μετά από αυτό το γεγονός με μια "συγνώμη" και ένα "λυπάμαι πολύ" ζητά να ξανασκεφτείς την αρνητική γνώμη που σχημάτισες για το άτομό του,να παραμείνετε "φίλοι" και να επικοινωνείτε....
εσείς τι κάνετε λοιπόν?
Αυτό που θα μπορούσα να σου προτείνω, εντελώς πρακτικά και καθόλου επιστημονικά, είναι όταν συζητάς με κάποιον να κάνεις μέσα σου την απλούστατη ερώτηση : "τι μου λέει ακριβώς αυτός ο άνθρωπος?" και όταν έρχονται άλλες σκέψεις στο κεφάλι σου κατά τη διάρκεια μιας συζήτησης να μπορείς να το αναγνωρίζεις και να τις βάζεις προσωρινά στην άκρη. Σου επαναλμβάνω , όμως, πως αυτό γίνεται στις θεραπευτικές σχέσεις και είναι αφάνταστα δύσκολο στις διαπροσωπικές.
Ως προς το δεύτερο ερώτημα, δεν θα σου απαντήσω σύμφωνα με τον Φρόυντ, αλλά σύμφωνα με τη δική μου εμπειρία.
Πόνοι και τραυματικά γεγονότα που δεν συζητήθηκαν όταν συνέβησαν, μένουν πάντα εκεί. Συσωρεύονται και δημιουργούν πρόβλημα. Οι άνθρωποι ασυνείδητα αυτό το γνωρίζουν. Γι αυτό ίσως έχουν την ανάγκη να μιλούν ή να ανατρέχουν σ' αυτά. Σου λέει κάτι ο όρος "παραγνωρισμένος θρήνος"?
Εγώ προσωπικά δουλεύω με τους ασθενείς μου στο "εδώ και τώρα". Αν και όταν εκείνοι θελήσουν να μιλήσουν για κάτι παλιότερο που τους τραυμάτισε, τότε μόνο το αγγίζω.
Παράθεση από: "chriastina""μοιραστείτε ό,τι σας απασχολεί"....
ερώτηση όχι μόνον προς την moody αλλά και σε όσους θα ήθελαν να απαντήσουν/βοηθήσουν.....
πως αντιμετωπίζεις έναν άνθρωπο που ενώ έκρινες ότι είναι αξιόλογος, ενδιαφέρον,ευαίσθητος,δοτικός,ευγενικός... σε κάποια στιγμή της όποιας "σχέσης" σας γίνετε ανειλικρινής και σε μειώνει με τα λόγια του κι όλα αυτά για να σε χειριστεί έτσι ώστε να πετύχει αυτό που με άλλον τρόπο δεν μπόρεσε..... και μετά από αυτό το γεγονός με μια "συγνώμη" και ένα "λυπάμαι πολύ" ζητά να ξανασκεφτείς την αρνητική γνώμη που σχημάτισες για το άτομό του,να παραμείνετε "φίλοι" και να επικοινωνείτε....
εσείς τι κάνετε λοιπόν?
κρις!!!! εδω μου μιλας για απομυθοποιηση μαλλον......προσωπικα οταν απομυθοποιω καποιον ανθρωπο, δεν επιστρεφω ποτε......βεβαια λογω χαρακτηρα, φθανω σε αυτο το σημειο αφου του εχω δωσει οχι μια αλλά αρκετες ευκαιριες......και νομιζω οτι με μια συγγνωμη και ενα λυπαμαι δεν γινεται να ξανακτισεις την εκτιμηση που ετρεφες γι αυτον τον ανθρωπο.....γιατι η εκτιμηση και ο σεβασμος ειναι κατι που αποκταται σιγα-σιγα και οταν γκρεμιστουν, απλως φευγεις......σαν πολλυ δεν μπαινω στην διαδικασια μιας αντιπαραθεσης.....ποσο μαλλον σε διαλογο.....απλως "κατεβαζω ρολλα" και φευγω.....και σε περιπτωση επικοινωνιας και παραμενουμε φιλοι, με τον τροπο μου δινω να καταλαβει ο αλλος, οτι δεν παει παρα περα.....τελειωσε!!!!! (περιμενω το σχολιο σου, για να προχωρησω....)
Κρις, αν κάποιος επιχειρεί να μας "χειριστεί" τότε δεν είναι φίλος.
καλησπερεςςςςςςςς
αν μπορεις Moodymooday για βοηθα κ μενα ,θα στα πω οσο καλυτερα μπορω ....ελπιζω μην σε κουρασω γλυκια μου :)
Εχω φοβια με τ αεροπλανα ,αλλα δεν ξερω αν ειναι πραγματικη η φοβια μου ,αφου δεν εχω ταξιδεψει ποτε μ αυτο το μεσο .Δεν φοβαμαι μην σκοτωθω ,αφου η λογικη μου γνωριζει πως με τα πουλμαν η τ αυτοκινητα ,τα τροχαια ειναι κατι συνηθισμενο αλλα ομως μπαινω πανευκολα γιατι νοιωθω πως οτι ωρα θελω μπορω να και να βγω .Δοκιμασα να τον ξορκισω το φοβο μου .
Εκλεισα εισητηριο κ πηγα στο αεροδρομιο με προορισμο καπου που ηθελα πολυ πολυ να παω (με περιμενε αγαπημενο προσωπο )Ολα καλα μεχρι πριν να μπω στην εισοδο .Ααανετη η κυρια Νατασα(τρομαρα μου )
Απο την ωρα που μπηκα κ πριν ακομη παω να παραλαβω το εισιτηριο ...ταχυπαλμιες ,στομαχι κομπος,κρυος ιδρωτας κ ταση να τρεξω ........να ξεφυγω ,να παωω σπιτι μουυ .Εκανα κ το πρωτο τσεκιν ,με καταλαβε η υπαλληλος οτι φοβομουν μου μιλησε πολυ ομορφα ,μου εδωσε καλη θεση κλπ μιλησα τηλ με φιλο με ηρεμησε κ εκατσα για ενα τσιγαρο κ ΜΟΥ μιλουσα ....ωραια θα ειναι γρηγορα θα φτασεις ,τοσος κοσμος γυρω .........τελικα????????
(μην γελασει κανεις αλοιμονο σας αλλα κ αν γελασετε αντε οκκκκκκεικκκκκκ κ εγω γελαω τωρα αλλα εκεινη η μερα ηταν τραγικη κ απογοητευτηκα απο μενα και απογοητευσα κ αλλο προσωπο .....)
ΤΕΛΙΚΑ???? περπατωντας ΑΡΓΑ -ΑΡΓΑ (ασυνηθιστο για μενα )
να μην με παρει ειδηση κανεις (λες κ ολοι με ηξεραν )
αλλα μεσα μου τρεχοντας ,εφυγα ενοιωθα πως θα ερθουν με το ζορι να με κλεισουν μεσα στο αεροπλανο κ εγω δεν ειχα επιλογη δεν θα μπορουσα να ξεφυγω .......επισης φροντισα μην περασω μπροστα απο την υπαλληλο ,(γελοιο ε? )εφυγα ,βγηκα εξω ,εκλαψα ,πηρα ταξι κ στην ερωτηση του ταξιτζη απο που ερχομαι ειπα...."απο πουθενα" κ δεν ξαναμιλησα ενω ειμαι πολυ ομιλητικη κ κοινωνικη κ μονο οταν εφτασα σπιτι μου ηρεμησα ..........Πωσ στο καλο να ξεπερασω αυτη τη φοβια???????????????Ειμαι αρκετα δυναμικη κ με χαλαει αυτο ......Επισης φοβαμαι τα ασανσερ κ καθε χωρο που θεωρω οτι αν γινει κατι δεν θα μπορω να βγω ..............
Moodymooday ευχαριστω κ μονο που θα το διαβασεις :))))))))))0
Αγαπητή φίλη Νατάσσα....
θα σου περιγράψω πώς μια ασθενής μου ξεπέρασε ακριβώς τους ίδιους φόβους της. Δουλέψαμε μαζί με μια μέθοδο εστίασης (Focusing).
Το Focusing΄είναι μια μέθοδος που βασίζεται στην απλή αρχή : Όταν νιώθουμε ένα συναίσθημα, πχ φόβο - θυμό κλπ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΕΝΑΣ ΦΟΒΟΣ η ΕΝΑΣ ΘΥΜΟΣ. Υπάρχει ένα κομάτι μας που φοβάται, θυμώνει κλπ.
Η πελάτισσά μου , λοιπόν, εστιάσθηκε, με τη βοήθεια μου, στο κομμάτι της εκείνο που φοβόταν τα αεροπλάνα. Μπόρεσε να το αφουγκρασθεί, να το αναγνωρίσει, να κάνει έναν εσωτερικό διάλογο μαζί του και να σχετισθεί μαζί του. (Όλα αυτά γίνονται με συγκεκριμένα βήματα και την καθοδήγησή μου). Έτσι, όταν χρειάστηκε να ανέβει σε αεροπλάνο ή να μπει σε ασανσέρ΄, ήταν σε θέση να εστιάζεται στο φοβισμένο της κομμάτι, να το φροντίζει, να το καθησυχάζει...Γιατί είχε ένα πολύ δυνατό κομμάτι μέσα της που δεν φοβόταν . Κι αυτό το δυνατό κομμάτι της μπορούσε να ..."αναλαμβάνει τη φροντίδα" του μικρού φοβισμένου της κομματιού.
Δεν ξέρω αν σε μπερδεύω μ' όλα αυτά. Μπορείς να ζητήσεις διευκρινήσεις. Αλλά το σίγουρο είναι οτι όταν ανακαλύψουμε μέσα μας τα ...διάφορα κομμάτια μας είναι πιο εύκολο να τα δεχτούμε και να πάμε παρακάτω μ αυτά.
Όσο για σένα Chris, αν νιώθεις οτι δεν μπορείς να δεχτείς τη "συγνώμη" και να προχωρήσεις παρακάτω...δεν είναι ανάγκη να προβληματίζεσαι. Εγώ, στη θέση σου, θα προβληματιζόμουν μόνο αν αυτό το άτομο σήμαινε κάτι για μένα και αν είχα επενδύσει στη σχέση μου μαζί του. Τότε, όταν θα μου περνούσε ο θυμός, ίσως να το ρωτούσα να μου πει τι νομίζει για όλα όσα συνέβησαν μεταξύ μας...Απ' ό,τι καταλαβαίνω , ίσως είναι νωρίς για σένα να νιώσεις κάτι άλλο από θυμό, απόρριψη, οργή...Κι όταν είμαστε βουτηγμένοι σε τέτοια αρνητικά συναισθήματα δεν μπορούμε να πάρουμε απόσταση και να δούμε και την πραγματικότητα του άλλου.
Δεν πιστεύω οτι οι ουσιαστικές σχέσεις χάνονται, ακόμα κι αν γίνει κάτι στραβό. Αν είναι να χαθεί...τότε δεν ήταν ουσιαστική...
Χριστινακι να πω κ εγω την αποψη μου σ αυτο που ρωτησες .
Αφου δωσω ευκαιριες για να μαι -οσο μπορω σιγουρη -οτι δεν με μειωσε απο δικη του ανασφαλεια ,για να μαι σιγουρη οτι δεν ηταν αμυνα ...
κ αν οντως ειχα πεσει εξω ως προς την κριση μου σ αυτον κ ηθελε να με χειριστει τελικα ...απλα φευγω με καποια απογοητευση βεβαια αλλα φευγω ......κ επειδη με θεωρω καλο παιδι δεν το θρηνω κ για πολυ ...αυτος/η εχασε ....υπαρχουν η θα ερθουν αλλοι φιλοι εξισου καλα παιδια ,που με χρειαζονται ,με εκτιμουν κ μπορω να δωσω κ εγω με τη σειρα μου ,να εκτιμησω κ να μου δωσουν με σεβασμο κ ειλικρινεια .......
βαζω πλεον Χ οταν δεν αξιζει τον κοπο αλλα ειπαμε αφου δωσω ευκαιριες να μαι σιγουρη οτι δεν θα βαλω το Χ αδικα κ απο καποια παρεξηγηση ,γιατι τοτε θα εχω χασει κ εγω κ ο αλλος.......
Ακολουθα το ενστικτο σου, αν αξιζει να δωσεις ευκαιρια λοιπον :))))))))))))
Moodymooday σ ευχαριστω .Αν καταλαβα καλα .........
Αυτο κυριως μ απογοητευει οτι το δυνατο κομματι μου -που υπαρχει -δεν μπορεσε να βοηθησει το αδυναμο που φοβοταν ...........
καλησπέρα!
κατ αρχήν να ευχαριστήσω όσες απάντησαν στην ερώτησή μου.....
στάθηκα/διχάστηκα στην πρόταση της Τρις και στην τελαυταία πρόταση της Χημείας.....Καλή μου Τρις,σίγουρα όποιος επιχειρεί να με χειριστεί δεν είναι φίλος αλλά το ένστικτό μου μού λέει πως πρέπει να δώσω μια ακόμα ευκαιρία,όπως με παροτρύνει και η Πόλλυ,διότι ενώ δεν γνωρίζω ακόμα εαν αυτή η "σχέση" ήταν ουσιαστική,moody,κάτι μέσα μου μού λέει πως μέσα απο αυτό το γεγονός και μέσα απο αυτόν τον άνθρωπο θα ανακαλύψω πολλά για τον εαυτό μου,ίσως όσα και εκείνος για τον ίδιο.....
ακριβώς επειδή τώρα,moody,δεν νιώθω θυμό,απόρριψη ή οργή, μπορώ να το συζητώ μαζί σας... εξάλλου όσοι με γνωρίζουν καλά θα ξέρουν πως είχα πάρει την απόφασή μου πολύ πριν μιλήσω μαζί σας,αναζητώντας -ίσως- μια επιβεβαίωση πως δεν θα είμαι πολύ μ@μ@κ@ς εαν ξαναμιλήσω μαζί του... μα κι αν ακόμα αλλιώς μου τα λέγατε,εγώ πάλι θα ακολουθούσα τον ένστικτό μου.... τι να κάνω? ένας Κριός είναι πάντα ξεροκέφαλος! :lol: ....αλλά αγαπησιάρης ξεροκέφαλος! σωστά Τρις μου? :wink:
Νατάσσα, το δυνατό σου κομμάτι φοβάμαι πως ως τώρα δεν το έχεις συνειδητοποιήσει ή δει. Και είναι φυσικό, αφού το πλημμύριζε ο φόβος. Το θέμα, λοιπόν, είναι να το δεις οτι υπάρχει, περιορίζοντας το φόβο σου στο αδύναμο κομμάτι σου....Αν θες βοήθεια, στη διάθεσή σου....
Chris, νομίζω πως κανένας δεν θα σε έλεγε μ...α αν έδινες ευκαιρία. Το θέμα είναι οτι χρειάζεται χρόνος και σε σένα και σε κείνον. Έπεσε πολύ θυμός, από όσο καταλαβαίνω και...μάλλον κάπως άγαρμπα κι από τις δυο πλευρές. Χρειάζεστε χρόνο κι οι δυο....
Το μόνο σίγουρο είναι πως κανείς δεν βρίσκεται τυχαία στο δρόμο μας. Όλοι μαθαίνουμε από τους άλλους για μας....
Σ' ευχαριστώ για τις απαντήσεις σου... :wink:
Αν θέλεις, πες μου τι είναι ο ''παραγνωρισμένος θρήνος''.
Απ' ό,τι καταλαβαίνω, το όλο ζήτημα έχει να κάνει με τη συζήτηση. Όσο περισσότερο συζητάει κανείς για κάτι που τον απασχολεί, τόσο περισσότερο βλέπει το πρόβλημα στις πραγματικές του διαστάσεις και τόσο περισσότερο αυξάνονται και οι πιθανότητες να το λύσει.
Με άλλα λόγια ο λόγος εξορκίζει τα αρνητικά βιώματα, εκ-λογ-ικεύοντάς τα... σωστά;
Σκέφτομαι ένα πολύ συνηθισμένο παράδειγμα. Όταν χάνουμε - πεθαίνει - ο σκύλος μας ή ΄΄ενα κατοικίδιο. Συνήθως ακούμε από όλους "δεν πειράζει" "εδώ πεθαίνουν τόσα παιδάκια κάθε μέρα" "μα...για ένα ζώο κάνεις έτσι" και δεν μας επιτρέπουν να πονέσουμε με την ησυχία μας.
Αυτός ο πόνος, αυτός ο θρήνος, μαζεύεται και γίνεται "παραγνωρισμένος".
Με αποτέλεσμα να μεταφέρουμε σε άλλες σχέσεις πχ τον φόβο της απώλειας....
Πόσες φορές βλέπεις κάποιον δικό σου να υποφέρει για μια απώλεια και δεν τον αφήνεις να θρηνήσει γιατί εσύ - ουσιαστικά- δεν το αντέχεις, αλλά βιάζεσαι να τον παρηγορήσεις, να του αλλάξεις θέμα συζήτησης ή να του πεις κάτι θετικό....
Ο λόγος εξορκίζει , γιατί μας επιτρέπει να ερχόμαστε κοντά με το πρόβλημα, να το αναγνωρίζουμε οτι υπάρχει, να το "τιμάμε" και όχι να κάνουμε οτι δεν το βλέπουμε....
Άλλη ερώτηση... :)
Πριν καιρό διάβαζα σ' ένα βιβλίο με τίτλο ''Η Αέναη Ευφορία'' για τη συσχέτιση που κάνει ο συγγραφέας του (Πασκάλ Μπρυκνέρ) ανάμεσα σε (πολλές) περιπτώσεις κατάθλιψης ή, γενικότερα, ψυχολογικών διαταραχών και της ''ευφορίας'' που προβάλλεται απο τα ΜΜΕ και, ειδικώτερα, την τηλεόραση.
Τι έχεις να πεις γι' αυτό; Υπάρχει τέτοια συσχέτιση; Τι πιστεύεις απο τη μέχρι τώρα εμπειρία σου;
HELP HELP HELP Mood....
Θέλω να με βοηθήσεις στο δικό μου πρόβλημα....
Λοιπόν θέλω να μου πεις τι να κάνω και πως να συμπεριφερθώ σε κάποιο άτομο που καταλαβαίνω πως δεν με συμπαθεί και αυτό χωρίς να υπάρχει λόγος..Δείχνει σε όλους ότι και καλά με συμπαθεί αλλά μόλις γυρίσω το βλέμμα μου αλλού με επεξεργάζεται από πάνω μέχρι κάτω με άγριο μάτι και πολλές φορές μέσα από σπόντες και δήθεν αστεία με προσβάλει αλλά ποτέ μα ποτέ δεν απάντησα..Έχω καταλάβει ότι με "ζηλεύει" χωρίς να υπάρχει λόγος και με μισεί(αυτό βλέπω από τα άγρια βλέμματα που μου ρίχνει)... Τι πιστεύεις ότι θα ήταν το καλύτερο που θα μπορούσα να κάνω για να βάλω αυτό το άτομο στη θέση του και να μην ξανασχοληθεί μαζί μου????????????????????????????????????
ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΑΜΕΣΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!111 ]
Nomizo to kalitero pou exeis na kaneis einai na to agnoiseis, h
enallaktikh lysh na katseis mazi tou na ta kouventiasete.
για να δωσω μια απαντηση...ασε junkie...κατι αναλογο επαθα πριν κατι μηνες με μια φιλη πολυ καλη εδω και 8 χρονια...δεν ξερω τι μπορει να αλλαξε αλλα αφου καταφερα να κανω εγω κατι τετοιο με ατομο που γνωριζα καιρο ..δεν θα ειναι δυσκολο και γα ενα ατομο που δεν ειναι τοσο κοντινο...ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ...η καλυτερη λυση για μενα...γιατι να χαλιεμαι????απλως το συγκεκριμενο ατομο εχει σβηστει απο το μυαλο και τη ζωη μου...αλλωστε υπαρχουν τοσοι ανθρωποι γυρω μας που θα εκτιμυσαν πραγματικα μια καλη σχεση και οχι πραγματα δηθεν...
that's all...!!!
Έχω κουβεντιάσει και σα να μην συμβαίνει τίποτα. Πραγματικά δεν ξέρω τι πρόβλημα έχει μαζί μου εφόσον εγώ δεν το ενοχλώ το συγκερκιμένο άτομο...Τέτοια κακία πρώτη φορά την έχω αντιμετωπίσει στην ζωή μου.... Περιμένω και άλλες γνώμες!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Τι σημαίνει για σένα αυτό το άτομο, junkie, και πόσο σημαντική είναι για σένα η συμπεριφορά του απέναντί σου????? Εν ολίγοις, τι είναι αυτό που σε κάνει να του δίνεις τόση δύναμη στη ζωή σου??? Απάντησε σ' αυτά και μετά θα πάμε παρακάτω , αν θες....
Η πλασματική ευτυχία που προβάλλουν τα ΜΜΕ και ο ορισμός της ευτυχίας έτσι όπως μας δίνεται....είναι πολύ εύκολο , όταν κάποιοι από μας τη συγκρίνουμε με την δική μας πραγματικότητα να νιώθουμε τελείως μακριά της...Κι αυτό, σε κάποιους ευαίσθητους , δημιουργεί κατάθλιψη. Έτσι δεν είναι? Όλα λες και συνομωτούν για να απομακρυνθούμε από τον εαυτό μας, την ψυχή μας και τις πραγματικές ανάγκες μας. Μήπως θα πρέπει κάποτε να αντισταθούμε, Νίκο? Να γυρίσουμε λίγο προς τα μέσα μας?
Δεν είναι τυχαίο που επαγγέλματα σαν το δικό μου είναι σε μεγάλη ζήτηση όσο "αναπτύσσονται" οι κοινωνίες....
Ναι, συμφωνώ μαζί σου. Η μόνη παρατήρηση που έχω να κάνω είναι στον τρόπο αντίστασης: Δε θα έρθει μόνο γυρίζοντας προς τα ''μέσα'' αλλά παρεμβαίνοντας και στο ''έξω''.... Τέλος πάντων, αυτό είναι άλλη ιστορία.
Κάτι ακόμα: Πώς αποδεικνύεται η μεγάλη ζήτηση που έχει το επάγγελμά σου; Ξέρω ότι η αύξηση αυτής της ζήτησης πάει πακέτο με τη γενικότερη ''ανάπτυξη'' (κάτι τέτοιο, άλλωστε, ισχύει και με τη δική μου δουλειά), απλώς θα ήθελα να με παραπέμψεις σε κάποιους δείκτες ή στατιστικά στοιχεία που θα δίνουν μια πιο πλήρη εικόνα και θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν και σαν πηγή.
Ευχαριστώ :wink:
Συμφωνώ απόλυτα ως προς το "παρεμβαίνοντας προς το έξω".
Δυστυχώς δεν έχω κάποια στατιστικά να σου δώσω. Απλά, βλέπω πόσοι εκπαιδεύονται ως ψυχοθεραπευτές σε σχέση με παλιότερα και πώς το να παραδεχτεί κάποιος πως πηγαίνει σε ψυχοθεραπευτή είναι πλέον κάτι πολύ συνηθισμένο κι όχι θέμα ταμπού.
moody,
να σε επιστρέψω λίγο στο θέμα της Χημείας? (ναι?...ευχαριστώ :) )
έχω δύο φόβους α) φοβάμαι τα ύψη,για την ακρίβεια φοβάμαι να πλησιάσω στις άκρες ψηλών σημείων και β) φοβάμαι τον βυθό της θάλασσας ..... δεν είναι αυτό το θέμα μου τώρα.... αυτό που θέλω να σε ρωτήσω είναι: πόσο σημασία είχε η ηλικία που πρωτοεμφανίζονται οι φοβίες και τι μπορεί να σημαίνει αυτό?
Για να διερευνήσεις ακριβως τις φοβίες σου, θα πρέπει να μπεις σε μια συγκεκριμένη διαδικασία κι αυτό, όπως καταλαβαίνεις σίγουρα πολύ καλά, δεν γίνεται πρόχειρα και από εδώ....
Ως προς το δεύτερο σκέλος της ερώτησης, όλα έχουν την ιδιαίτερη σημασία τους. Ο χρόνος, το πλαίσιο, οι συνθήκες, η συχνότητα εμφάνισης, η βαρύτητα....Απλά, όλα αυτά , καλή μου chris, θέλουν ιδιαίτερο χρόνο και προσοχή. Χρειάζεσαι έναν θεραπευτή....αν φυσικά σε ενδιαφέρει άμεσα να το επιλύσεις. ( :lol: οπωσδήποτε όχι εμένα...για ευνόητους λόγους :D )
moody,
καταλαβαίνωπως δεν λύνονται αυτά απο εδώ...
αυτό που ήθελα να επιβεβαιώσω είναι πως οι φοβίες
αναλύονται ως πακέτο χρόνου,συνθηκών,γεγονότων κ.τ.λ
όσο γαι την επίλυσή τους.... θέλω να ασχοληθώ
κάποτε μαζί τους γιατί ώρες-ώρες γίνονται πολύ ενοχλητικές :evil:
Στο σημείο αυτό δράττομαι της ευκαιρίας για να κάνω κάποιες παρατηρήσεις στο θέμα των φοβιών...
Σκεφτείτε το εξής παράδειγμα: Κάποιος έχει χαθεί σ' ένα σκοτεινό δάσος, χειμώνα και με θερμοκρασία -10. Έχει διανύσει 5 χλμ ψάχνοντας κάπου να μείνει αλλά δε βλέπει τίποτα στην άκρη...
Κάποιος έχει χαθεί κι αυτός στο ίδιο μέρος, με την ίδια θερμοκρασία και έχοντας διανύσει την ίδια απόσταση. Αλλά με μία διαφορά: Στο βάθος βλέπει τα φώτα μιας πόλης.
Φαντάζομαι ότι ο ένας κάποια στιγμή θα απελπιστεί ενώ ο άλλος θα επιστρατεύσει όλο του το κουράγιο για να φτάσει στην πόλη πριν ξυλιάσει απ' το κρύο...
Το συμπέρασμα είναι το εξής: Δεν έχει σημασία αν περπατάει κανείς στο τούνελ... αρκεί να δει φως στην άκρη του, έστω και αμυδρό.
Μήπως, τελικά, ο φόβος και οι παραφυάδες του (στρες, αγωνία, άγχος, φοβίες, νευρώσεις κλπ) είναι ένας μηχανισμός που ενεργοποιείται αυτόματα όταν δεν βλέπουμε φως στο τούνελ της δικής μας ζωής;
Κάτι τέτοιο θα σήμαινε ότι η εσωτερική αναζήτηση, η ενδοσκόπηση κλπ έχουν και τα όρια τους. Πάντα θα χρειαζόμαστε κάτι ''εξωτερικό'' για να μας δίνει κουράγιο και να μας βοηθάει να αντιμετωπίζουμε τις δυσκολίες ή τις προκλήσεις.
Ποιό όμως είναι αυτό το φως; Τι είναι ακριβώς αυτή η ''πόλη'', που ψάχνουμε στο μεγάλο ταξίδι της ζωής;
Πιστεύω ότι παρόλο που οι δρόμοι, όπως και οι άνθρωποι, είναι ουσιαστικά άπειροι, υπάρχει για όλους ένας κοινός παρονομαστής, ένας προορισμός στον οποίο καταλήγουν όλοι οι δρόμοι και όλα τα μονοπάτια. Κι αυτός δεν είναι άλλος απο το μεγάλο τρίγωνο της Ηδονής: Τη Συνουσία (τη μεγαλύτερη ηδονή του σώματος), τη Δημιουργία (τη μεγαλύτερη ηδονή του πνεύματος) και την Αυτοθυσία (το αποκορύφωμα της αγάπης ή της προσφοράς-τη μεγαλύτερη ηδονή της ψυχής).
Σκοπός, λοιπόν, της ανθρώπινης ζωής (και της ανθρώπινης κοινωνίας) είναι να οδεύει συνεχώς προς αυτό το θείο Τρίγωνο.
Η επιδίωξη της Συνουσίας θεωρείται αυταπόδεικτη.
Η Δημιουργία, κατ' εμέ, περιλαμβάνει ως έννοια και τη στοχοθεσία και είναι μια διαδικασία ανάσυρσης μιας οντότητας (πράγματος, έννοιας κλπ) απο το ''μηδέν''. Ως τέτοια, είναι πλήρως εξατομικευμένη: Περιλαμβάνει απο τη διατύπωση μιας νέας θεωρίας για τις απαρχές του Σύμπαντος μέχρι το ψάρεμα και το γράψιμο ενός τραγουδιού!
Η Αυτοθυσία είναι η, εξωθημένη στα άκρα, έννοια της προσφοράς. Κανένας δεν νοιώθει πραγματική ευχαρίστηση αν δεν προσφέρει στους άλλους...
Συγχρόνως, αυτές οι 3 έννοιες είναι οι μόνες που μπορούν να εξορκίσουν τον έσχατο ανθρώπινο φόβο, το φόβο του θανάτου. Κι αυτό, όχι μόνο λόγω της ευχαρίστησης (ηδονής) που προσφέρουν αλλά και λόγω των αποτελεσμάτων τους: Το αποτέλεσμα της Συνουσίας είναι η τεκνοποιία, της Δημιουργίας τα έργα/δημιουργήματα, της Αυτοθυσίας οι πράξεις. Και τα 3 υπερβαίνουν τα στενά όρια του Εγώ και παρέχουν εγγύηση για τη συνέχιση της ζωής του φορέα τους, μέσα απο αυτά.
Επομένως, μέσα απο αυτές, θα μπορούσε να επιτευχθεί και η (συμβολική) Αθανασία, το προαιώνιο όνειρο της ανθρωπότητας: Όχι, βέβαια, σαν κατάργηση του φυσικού (βιολογικού) θανάτου αλλά σαν τρόπος υποβιβασμού του θανάτου σε έννοια άνευ σημασίας και νοήματος! Κάτι σαν θάνατος του θανάτου, ας πούμε... έτσι, θα εκπληρωνόταν (συμβολικά) και η επιστροφή στο χαμένο παράδεισο, που δεν είναι άλλος απο την αθωότητα της παιδικής ηλικίας: Πράγματι, τα παιδιά δεν έχουν επίγνωση του θανάτου. Το ίδιο (αλληγορικά) και οι πρωτόπλαστοι, στους οποίους είπε ο ''Θεός'' ότι θα ''πεθαίνουν'' μόλις έχασαν τον παράδεισο. Δεν είναι ότι δεν πέθαιναν οι άνθρωποι εκείνης της χρυσής εποχής, απλώς (όπως τα παιδιά) δεν είχαν επίγνωση του θανάτου τους.
Κι εμείς δεν μπορούμε να γίνουμε, στην κυριολεξία, πάλι παιδιά. Μπορούμε όμως να κάνουμε το θάνατο να χάσει τη σημασία του, μέσα απο το Τρίγωνο της Ηδονής: Της Συνουσίας, της Δημιουργίας και της Αυτοθυσίας.
Κι αν καταφέρναμε, κατ' αυτόν τον τρόπο, να εξαλείφαμε τον έσχατο ανθρώπινο φόβο, τότε οι άλλοι θα φάνταζαν... παιχνιδάκι. Ή μήπως όχι;
Τελικά, όλοι οι ανθρώπινοι φόβοι δεν ανάγονται σ' αυτόν; Μήπως είναι μεταμφιεσμένες παραλλαγές του;
Μήπως, πάλι, ο τελικός μας φόβος είναι το να αποδημήσουμε χωρίς να έχουμε προλάβει να κάνουμε παιδιά ή να δημιουργήσουμε ή να προσφέρουμε αγάπη στους άλλους ή και τα 3 μαζί, ανάλογα με την ατομικότητα και την ιδιοσυγκρασία του καθενός;
Αν ναι, τότε το Τρίγωνο ενυπάρχει υποσυνείδητα σε όλους μας, μηδενός εξαιρουμένου.
Και πρέπει να κινηθούμε προς αυτό, ωθώντας παράλληλα την κοινωνία να πράξει το ίδιο, σε συλλογικό επίπεδο.
Ποτέ δε θα το φτάσουμε αλλά αυτό δεν έχει σημασία. Στην επιδίωξη ενός Ιδεώδους, αυτό που μετράει είναι το ταξίδι και όχι ο προορισμός.
Φιλικά
Φίλε Νίκο....
σε γενικές γραμμές θα συμφωνήσω μαζί σου...
Όμως, ίσως αν φεύγαμε λίγο από τη θεωρητική προσέγγιση των πραγμάτων και συζητούσαμε πιο πρακτικά, ΙΣΩΣ να επικοινωνούσαμε πιο άμεσα και πιο "αληθινά".
Είναι καλές οι αναλύσεις, οι θεωρίες, οι σκέψεις...μήπως όμως μας εμποδίζουν όλα αυτά να μοιραστούμε πραγματικά και να ...γνωριστούμε πιο ουσιαστικά?
Σκεφτόμουν, για παράδειγμα, να καλέσω όποιον φίλο αυτής της ενότητας το επιθυμεί σε μια παρουσίαση που θα κάνω σε ένα συνέδριο εδώ στην Αθήνα σε λίγο καιρό, ενός περιστατικού μου, ενός ασθενούς μου που παρακολουθώ 3 χρόνια. Θα μιλήσω για την πορεία του, για τη δική μου πορεία μαζί του - χωρίς να αποκαλύψω φυσικά την πραγματική του ταυτότητα - και έτσι να μας δοθεί η ευκαιρία να γνωριστούμε...Τι λες?
ΤΙ ΛΕΤΕ? ΣΑΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ?
Τα όσα έγραψα, καλή μου φίλη, είναι κάποιες σκέψεις που έχω κάνει για την ανθρώπινη ύπαρξη. Θεωρώ ότι συνδέονται με την όλη συζήτηση, μια και μιλάμε όχι μόνο για το φόβο αλλά και για μια καλύτερη ζωή. Έτσι δεν είναι; :wink:
Προσωπικά με ενδιαφέρει η πρότασή σου (φαντάζομαι και άλλους), αρκεί να με/μας ειδοποιήσεις έγκαιρα για να ρυθμίσουμε το πρόγραμμά μας (ορισμένοι-όπως κι εγώ-δουλεύουμε με βάρδιες).
Το πρώτο βήμα για να γνωριστούμε είναι να μας πεις το όνομά σου! :wink:
Νίκος
Νίκο να βοηθήσω στο όνομα?
Corandum
Χημική σύσταση: Al2O (Aluminioum Oxide)
σκληρότητα: 9
ειδικό βάρος: 4
βοήθησα? :lol: :lol: :lol:
moody,
σε άλλο topic λες
...."η μοναξιά είναι κάτι που δεν επιλέξαμε,αλλά με κάποιο τρόπο "φροντίσαμε" να φτάσουμε σε αυτό"......
θα με βοηθήσεις να καταλάβω το 2ο μέρος της πρότασής σου?
Και οξειδοαλουμινίου να λέγεται η φίλη μας, αποκλείεται να έχει σκληρότητα 9... :wink:
:lol: :lol: :lol:
σιγά Νικολάκη μην έχει και ειδικό βάρος 4...... :lol:
όσο για την "σκληρότητά της" .......έχει διακυμάνσεις :evil:
μην ξεχνάμε όμως ότι κι ο πολυτιμότερος λίθος έχει σκληρότητα 10!
έτσι είναι τα διαμάντια...... κι ώρες-ώρες η "φίλη" μας τα πλησιάζει και σε σκληρότητα αλλά και σε ποιότητα..... και με την κατάλληλη "κοπή"/κατεργασία αναδικνύει και το "fire" της !!!!!!!!
(κυρία,κυρία.... θέλω πολύ καλό βαθμό στο τρίμηνο :tongue: )
Παράθεση από: "Moodymooday"Τι σημαίνει για σένα αυτό το άτομο, junkie, και πόσο σημαντική είναι για σένα η συμπεριφορά του απέναντί σου????? Εν ολίγοις, τι είναι αυτό που σε κάνει να του δίνεις τόση δύναμη στη ζωή σου??? Απάντησε σ' αυτά και μετά θα πάμε παρακάτω , αν θες....
Η πλασματική ευτυχία που προβάλλουν τα ΜΜΕ και ο ορισμός της ευτυχίας έτσι όπως μας δίνεται....είναι πολύ εύκολο , όταν κάποιοι από μας τη συγκρίνουμε με την δική μας πραγματικότητα να νιώθουμε τελείως μακριά της...Κι αυτό, σε κάποιους ευαίσθητους , δημιουργεί κατάθλιψη. Έτσι δεν είναι? Όλα λες και συνομωτούν για να απομακρυνθούμε από τον εαυτό μας, την ψυχή μας και τις πραγματικές ανάγκες μας. Μήπως θα πρέπει κάποτε να αντισταθούμε, Νίκο? Να γυρίσουμε λίγο προς τα μέσα μας?
Δεν είναι τυχαίο που επαγγέλματα σαν το δικό μου είναι σε μεγάλη ζήτηση όσο "αναπτύσσονται" οι κοινωνίες....
Δεν σημαίνει για μένα τίποτα απλά πρέπει να υπάρχει μια καλή συμπεριφορά ανάμεσα μας για να είναι ευχαριστημένοι τρίτοι και γιατί το ίδιο θα ήθελα και γω δλδ δεν το κάνω μόνο για τους τρίτους απλά και μένα μου αρέσει να χω καλές σχέσεις με όσους συναναστρέφομαι..
Ελπίζω να μπορέσεις να μου απαντήσεις τώρα. Να σαι καλά.
Νίκο και Χριστίνα...ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια και τα ...υπονοούμενα....
Νίκο, θα σου πω το όνομά μου όταν θα σου πω ακριβώς πότε θα γίνει η παρουσίαση στο Πάντειο. (Πάντως θα είναι από 30/3 ως 2/4)
Χριστίνα, φροντίζουμε να φτάσουμε στη μοναξιά όταν δημιουργούμε τις προϋποθέσεις εμείς οι ίδιοι. Σκέψου!
Junkie, γιατί θες να τα έχεις "καλά" με όλους? Αυτό δεν γίνεται, αν θες να τα έχεις καλά με σένα. Στη ζωή μας κάνουμε επιλογές. Έχουμε την υποχρέωση να επιλέγουμε τους φίλους και κοντινούς. Γι αυτό, για παράδειγμα, οι συγγενείς πολύ συχνά μας δημιουργούν προβλήματα. Γιατί δεν τους έχουμε επιλέξει.
Κι αναρωτιέμαι, αν είναι να σφίγγεται το στομάχι σου κάθε φορά που θα βλέπεις το συγκεκριμένο άτομο, μήπως θα πρέπει να πεις ένα "άει στο διάολο" και να κοιτάξεις λίγο την ψυχική σου γαλήνη?
Γιατί πρέπει να είσαι αρεστή σε όλους, γαμώ το?????
Παράθεση από: "chriastina"σιγά Νικολάκη μην έχει και ειδικό βάρος 4...... :lol:
όσο για την "σκληρότητά της" .......έχει διακυμάνσεις :evil:
μην ξεχνάμε όμως ότι κι ο πολυτιμότερος λίθος έχει σκληρότητα 10!
έτσι είναι τα διαμάντια...... κι ώρες-ώρες η "φίλη" μας τα πλησιάζει και σε σκληρότητα αλλά και σε ποιότητα..... και με την κατάλληλη "κοπή"/κατεργασία αναδικνύει και το "fire" της !!!!!!!!
(κυρία,κυρία.... θέλω πολύ καλό βαθμό στο τρίμηνο :tongue: )
Χμμμ...
Γνωρίζεστε;
Ή μήπως της ανταποδίδεις την ψυχολόγηση; :lol: :lol:
Μπορεί να είστε και αδελφές ψυχές... απ' ότι βλέπω, έχετε περίπου ίδια ηλικία και ίδια ενδιαφέροντα!
Πάντως εγώ είμαι βέβαιος ότι η φίλη μας δεν είναι σκληρή. Αδαμάντινη μπορεί να είναι, σκληρή όμως αποκλείεται. Κι αυτό το συμπέρασμα το βγάζω απο τα όσα έχει γράψει μέχρι τώρα αλλά και απο τη δουλειά της: Είναι αδύνατον να είσαι σκληρός και να βρίσκεις λύση στα προβλήματα των άλλων...
"Γιατί πρέπει να είσαι αρεστή σε όλους, γαμώ το;;;"
Αυτή η φράση και μάλιστα ειπωμένη από επιστήμονα τα λέει όλα.
Μου άρεσε. Πάρα πολύ, όμως. Εντελώς αυθόρμητο ξέσπασμα. ΧΕΧΕ!
Ε, μα! Πες τα.
Δεν έχουμε υποχρέωση να είμαστε αρεστοί σε κανέναν.
Θα με ενδιέφερε και εμένα τη παρουσίαση στο Πάντειο.
Λέω να πάρω αλα μπρατσέτα την Ναϊάδα και να καθήσουμε πολύ μακριά
από τον πρώην εστιάτορα. Ποτέ δεν ξέρεις... Βλέπει θαλασσινό, ανοίγει ετυμολογικό λεξικό και μετά άντε να βρεις την Κόρη την Θαλασσινή
στην πιατέλα με τις πατάτες. Φρίκη! Φοβού τους λόγιους και λεξικά φέροντας. Α, τα, τα...
το να ειμαστε αρεστοι η να θεωρουμεθα καλοι απο τους πολλους η μερικες φορες απο ολους πιθανον να ειναι υποπτο......
πχ πολυ συχνα ακουμε για καποιον πολθ καλο υπαλληλο ,αστυνομο, κρατικο λειτουργο...κατα κανονα αναφερομεθα σε καποιον που δεν κανει σωστα τη δουλεια του και δεν εφαρμοζει τους νομους.....
και για να κ'ανω το συνηγορο του διαβόλου...
Ναι γιατί να είμαστε αρεστοί απ' ολους γαμώ το??
΄και γιατί αυτό να είναι ύποπτο..παρακαλώ?? :roll:
και γιατί να μην είμαστε...
δεν καταλαβαίνω... :roll:
Οχι δεν επιδιώκω να είμαι αρεστή απο κανένα..
Μα προσπαθώ να είμαι ο εαυτός μου..
Κι όταν είμαι ο εαυτός μου...δεν με απασχολεί ..καν
πως με βλέπουν οι άλλοι...
'Εχω όμως μάθει να κατανοώ..να ψυχανεμίζομαι καλύτερα
τι "καπνό φουμάρει" ο άλλος....
και μπορώ να σέβομαι αυτό που είναι
εφ΄όσον δεν με ενοχλεί...και δεν μπαίνει στη ζωή μου...
Θα μου πείς "αν μπαίνει όμως?¨..το επέτρεψες...
Είναι γιατί δεν παρακολούθησες όπως ακριβώς είπε η Moody
τις αντιδράσεις του σώματος..ή ήθελες να αποδείξεις κάτι απο τον
εαυτό σου...
Moody
Θα ήθελα πολυ να παραβρεθώ στη παρουσίαση
αλλά αδυνατώ λόγω απόστασης.. :cry:
παρακολουθώ ωστόσο με ενδιαφέρον τις έρωτοαπαντήσεις
στο θέμα σου.... :)
Κι ας πώ κι εγώ μια δική μου μικρή φοβία..
(τριστάνα μην ακούς... :wink: και αλλάξεις εκείνο το ΤιτανίδαΡία)
Λοιπόν..Ταξιδεύω πολύ..και δεν φοβάμαι τα αεροπλάνα και το
κλειστό χώρο τους..φτανει να μη μου κλείσουν το παραθυράκι
κι ας είναι νύχτα...Παρατηρώ ότι κοιμάμαι με ανοιχτό παράθυρο
κι ας είναι -.... η θερμοκρασία...
Εκείνο το ασσανσέρ...όμως..δεν το έχω ξεπεράσει...
Στον έκτο όροφο ..με τα πόδια...
(και καλά λέω ..κανω μια εξτρα γυμναστική και το μπορώ...
όταν όμως δεν το μπορω..πχ..αν ξήσω να γεράσω? :P )
Με ελκύουν τα σπήλαια...και θέλω να μπαίνω...Μπήκα σε ένα στη Νάξο...
και μετα απο λίγο...αρχισε..δυσπνοια....
Εκπληκτικό...πως αλλάζουν έτσι οι σωματικές λειτουργίες?
:)
Νίκο, σ' ευχαριστώ και πάλι για το ... "αδαμάντινη" :P ...Έχω , όμως, πολλά στραβά - να το ξέρεις...Απλά, μάλλον τα έχω αποδεχτεί και δεν φοβάμαι να τα δηλώνω..
:) Riaghul, δεν μπορώ να σου πω περισσότερα για τη φοβία σου, έτσι θεωρητικά. Μπορώ, όμως, να σου πω για μια ασθενή μου που είχε ακριβώς την ίδια φοβία με τα ασανσέρ.
Όταν κάναμε τη διαδικασία της εστίασης στο κομμάτι που φοβάται τα ασανσέρ, ανακάλυψε (ήρθε στη συνείδησή της) οτι όταν ήταν 5 ετών, ο πατέρας της για να την τιμωρήσει που έκανε φασαρία την έκλεινε στο δωμάτιό της χωρίς φως.
ΔΕΝ ΘΕΛΩ να πω μ' αυτό οτι ίσως κι εσύ να είχες πάθει κάτι παρόμοιο.
Θέλω να πω πως όταν μας συμβαίνει κάτι τραυματικό στο παρελθόν, στην πολύ τρυφερή και ευαίσθητη ηλικία - κάτι που τώρα ούτε καν το θυμόμαστε- μπορεί να μας δημιουργήσει στο μέλλον μια φοβία.
ΑΛΛΑ και κάτι που μπορεί να μας συμβεί τώρα, μπορεί να μας δημιουργήσει ένα τραύμα που θα εμφανίζεται ως φοβία. πχ. ένας ασθενής μου βίωσε πολύ κοντά το θάνατο της συντρόφου του, με αποτέλέσμα να μην μπορεί τα στενά και σκοτεινά μέρη γιατί ..."κάπως έτσι νιώθει κι εκείνη τώρα "....
Κάθε άνθρωπος βιώνει το φόβο του διαφορετικά. Και κάθε φοβία προέρχεται από διαφορετικές πηγές, συνθήκες, κατάσταση. Και οι άνθρωποι είναι διαφορετικοί. Και μπορεί κι οι δυο μας να έχουμε την ίδια εμπειρία, αλλά εσύ να μην τραυματιστείς από αυτήν κλπ κλπ κλπ.
ΚΑΘΕ ΕΝΑΣ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΞΕΧΩΡΙΣΤΟΣ. :?
Τέλος, αν εμάς μας αρέσουμε όπως είμαστε, δεν έχουμε ανάγκη να είμαστε αρεστοί. :wink:
ΟΛΑ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΜΑΣ ΞΕΚΙΝΑΝΕ ! :D
Θα σας ενημερώσω εκτενέστερα για την παρουσίαση. Θα χαρώ να σας δω.
μουντυ.....ενημερωσε εγκαιρως για την παρουσιαση.....με ενδιαφερει και μαλιστα παρα πολυ......
οσο για τις φοβιες.....οποια λεξη και εαν χρησιμοποιηθει και βαλω απο πισω την καταληξη -φοβια, τοσες φοβιες εχω....αλλά το παλευω..... :D :D
θελω κ εγω πολυ να παραβρεθω στην παρουσιαση :D
Παράθεση από: "Moodymooday"Όταν κάναμε τη διαδικασία της εστίασης στο κομμάτι που φοβάται τα ασανσέρ, ανακάλυψε (ήρθε στη συνείδησή της) οτι όταν ήταν 5 ετών, ο πατέρας της για να την τιμωρήσει που έκανε φασαρία την έκλεινε στο δωμάτιό της χωρίς φως.
ΔΕΝ ΘΕΛΩ να πω μ' αυτό οτι ίσως κι εσύ να είχες πάθει κάτι παρόμοιο.
Θέλω να πω πως όταν μας συμβαίνει κάτι τραυματικό στο παρελθόν, στην πολύ τρυφερή και ευαίσθητη ηλικία - κάτι που τώρα ούτε καν το θυμόμαστε- μπορεί να μας δημιουργήσει στο μέλλον μια φοβία
αν καταλαβαινω καλα.....δλδ αν βρεις την αιτια του φοβου ?τοτε τον ξεπερνας?η κυρια που αναφερεις το ξεπερασε μονο κ μονο επειδη βρηκε την αιτια ?η προφανως ακολουθησε κ αλλη διαδικασια ?
πχ εγω λατρευω τη θαλασσα κ ειμαι κ πολυ καλη κολυμβητρια ,αλλα ταυτοχρονα την φοβαμαι κ την σεβομαι θα ελεγα .Ο φοβος μου ειναι ωστοσο ελεγχομενος να το πω ? δεν με εμποδιζει να χαιρομαι τη θαλασσα κ βαθια πηγαινω ......δεν μπορω να κολυμπησω με τιποτα ομως οταν εχει κυμα ....οχι απλα να κολυμπησω ,ουτε καν στην ακρη της θαλασσας δεν μπορω τα κυματα με πανικοβαλλουν.Και επιλεγω να μην κολυμπαω με κυμματα .Αυτος ο φοβος με επηρρεαζει μονο οσον αφορα τα ακτοπλοϊκα ταξιδια, αν δεν κουναει κ δεν εχει μποφορια ,μια χαρα δεν φοβαμαι .........ισα ισα το απολαμβανω -μου ετυχε να ταξιδευω με 8 μποφορ 1 φορα κ θυμηθηκα ολες τις προσευχες που ξερω κ η καρδια ειχε παει κ ειχε ερθει 100 φορες (α ρε ατρομητη που ειμαι χαχαχχα)
Τι ειχα παθει μικρη ? παραλιγο να πνιγω γυρω στα 4-5 οταν εβγαλα το σωσιβιο μου ομως οχι προς πανω αλλα βγαζοντας το ενα ποδι κ ηρθε ενα κυματακι ,στα ρηχα ,αλλα ημουν τσιρος τοτε κ με τουμπαρε ,εγω εγινα λιγο μπλε μαρε κ ενα κυμα με αναποδογυρισε παλι κ σωθηκα για να ταλαιπωρω τον κοσμο χαχαχα....γ αυτο νομιζω κ φοβαμαι συμφωνεις?Αλλα αυτο το φοβο τον ελεγχω γιατι εχω επιλογη πιστευω .
Οπως επιλογη εχω κ με τα ασανσερ ,να ναι καλα οι σκαλες ....ενω με τ αεροπλανα?????
ετσι απλα την εμπειρια μου κατεθεσα.......
Παράθεση από: "junkie"Δεν σημαίνει για μένα τίποτα απλά πρέπει να υπάρχει μια καλή συμπεριφορά ανάμεσα μας για να είναι ευχαριστημένοι τρίτοι και γιατί το ίδιο θα ήθελα και γω δλδ δεν το κάνω μόνο για τους τρίτους απλά και μένα μου αρέσει να χω καλές σχέσεις με όσους συναναστρέφομαι.
Νομιζω σε καταλαβαινω τι εννοεις ...απο παιδι ηθελα να μαι αρεστη σε ολους ..ημουν το τελειο (χαζο )παιδακι ...αυτο ειχε σαν αποτελεσμα να καταπιεζομαι γιατι δεν μπορουμε να μαστε αρεστοι τελικα σε ολους ..το καταλαβα στα 37 ....οπου κ εκανα κινησεις που αλλαξαν τη ζωη μου κ δυσαρεστησαν αλλους ,αλλα εγω ενοιωσα πολυ καλα .....ακομη θελω να ειμαι αρεστη κ το επιδιωκω αλλα οχι σε βαθμο υπερβολης πλεον .....προσπαθω κ αν δεν ειμαι ...χαλιεμαι λιγο ,αλλα παω παρακατω ...και ξερω οτι δεν μπορω να αρεσω σ ολους αλλα αρεσω σε μενα αρκετα ......
Γιατι δεν δοκιμαζεις να ρωτησεις ευθεως αυτο το ατομο ? πιστευω οτι παρ ολο που μιλαμε με ευγενεια κ.λ.π. νοιωθω οτι εισαι αρνητικη απεναντι μου συμβαινει κατι ????Νομιζω οταν παρεις απαντηση η θα λυθει καποια πιθανη παρεξηγηση η θα μαθεις γιατι επιτελους συμβαινει αυτο κ θα νοιωσεις καλυτερα γιατι ναι μεν δεν θα εισαι αρεστη αλλα θα ξερεις το γιατι κ θα σταματησει η υποκρισια του :D μπροστα και του :evil: απο πισω .
Εχω την εντυπωση οτι πιο πολυ σε χαλαει αυτο το δηθεν ,ενω αν μαθεις απλα θα το δεχτεις κ δεν θα σε πειραζει .
Ε τι λες?
Κορίτσια...τι να πω? Χαίρομαι πολύ που θα μου δοθεί η ευκαιρία να σας γνωρίσω. Και ένας μήνας δεν είναι πολύς , ε? :lol:
Μέχρι τότε...
Αγαπημένη μου xhmeia , άλλο φοβία κι άλλο φόβος. Ο φόβος που όλοι μπορεί να έχουμε για τα ...ψηλά κύμματα, τα πολλά μποφόρ, τις μεγάλες ταχύτητες κλπ κλπ και που δεν μας παραλύει, αλλά μπορούμε να τον..."κουμαντάρουμε" και να πορευτούμε μ αυτόν, είναι κάτι που δεν χρειάζεται να μας προβληματίζει. Όλοι έχουμε τέτοιους φόβους.
Η φοβία, είναι κάτι πιο βαθύ. Κάτι που δεν μας επιτρέπει να είμαστε λειτουργικοί και μας αποτρέπει από δραστηριότητες, απλές ως σύνθετες...
Μην ανησυχείς , λοιπόν...Και, εντάξει, αν αναγνωρίζουμε αυτό που μας συμβαίνει και πορευόμαστε μαζί του...τότε... ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑ! :wink:
Στα κορίτσια συμπεριλαμβάνεις κι εμένα;
''Αλλαξοπίστησα'' επειδή είμαι ο μόνος άντρας εδώ απ' την αρχή της συζήτησης!
Αρχή της πλειοψηφίας, σου λέει μετά...
:lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol:
Παράθεση από: "tristana".
Λέω να πάρω αλα μπρατσέτα την Ναϊάδα και να καθήσουμε πολύ μακριά
από τον πρώην εστιάτορα. Ποτέ δεν ξέρεις... Βλέπει θαλασσινό, ανοίγει ετυμολογικό λεξικό και μετά άντε να βρεις την Κόρη την Θαλασσινή
στην πιατέλα με τις πατάτες. Φρίκη! Φοβού τους λόγιους και λεξικά φέροντας. Α, τα, τα...
Ο πρώην εστιάτωρ (και διαφημιστής και κηπουρός και φρουρός και αποθηκάριος και μεταφραστής και νυν δεσμοφύλαξ) σας ανακοινώνει περιχαρής ότι ουδείς λόγος φόβου ή φοβίας συντρέχει δι' υμάς, καθ' ότι πάσα σχέσις μεταξύ εμού και των θαλασσινών ανήκει οριστικώς και αμετακλήτως εις το παρελθόν!
Σας εγγυώμαι δε, ότι ουδένα κίνδυνον διατρέχει η Κόρη η Θαλασσινή... Εκτός, βεβαίως, εαν θέλει να βρωθεί η ιδία- μετά γεωμήλων ή άνευ, αδιάφορον...!
Θα μου επιτρέψετε τώρα να καθήσω πλησίον σας;
:lol: :wink:
Παράθεση από: "Nikos28"Παράθεση από: "chriastina"σιγά Νικολάκη μην έχει και ειδικό βάρος 4...... :lol:
όσο για την "σκληρότητά της" .......έχει διακυμάνσεις :evil:
μην ξεχνάμε όμως ότι κι ο πολυτιμότερος λίθος έχει σκληρότητα 10!
έτσι είναι τα διαμάντια...... κι ώρες-ώρες η "φίλη" μας τα πλησιάζει και σε σκληρότητα αλλά και σε ποιότητα..... και με την κατάλληλη "κοπή"/κατεργασία αναδικνύει και το "fire" της !!!!!!!!
(κυρία,κυρία.... θέλω πολύ καλό βαθμό στο τρίμηνο :tongue: )
Χμμμ...
Γνωρίζεστε;
Ή μήπως της ανταποδίδεις την ψυχολόγηση; :lol: :lol:
Μπορεί να είστε και αδελφές ψυχές... απ' ότι βλέπω, έχετε περίπου ίδια ηλικία και ίδια ενδιαφέροντα!
Πάντως εγώ είμαι βέβαιος ότι η φίλη μας δεν είναι σκληρή. Αδαμάντινη μπορεί να είναι, σκληρή όμως αποκλείεται. Κι αυτό το συμπέρασμα το βγάζω απο τα όσα έχει γράψει μέχρι τώρα αλλά και απο τη δουλειά της: Είναι αδύνατον να είσαι σκληρός και να βρίσκεις λύση στα προβλήματα των άλλων...
Νικολή,
ναι γνωριζόμαστε
και επίσης να σου πω ότι δεν βλέπεις πάντοτε με καλό μάτι εκείνον που σου λέει τις αλήθειες που δεν θέλεις να ακούσεις....τότε μπορεί να του χρεώσεις σκληρότητα και άλλα πολλά....βέβαια όλοι άνθρωποι είμαστε και μπορεί ακόμα και η moody να κάνει λάθος,αλλά και η αλήθεια είναι σκληρή.
moody,
να υπολογίζεις και στην δική μου παρουσία......
εσυ εισαι ο εστιατορας καλο μου ? χαχαχα
καλα ισως σε παρουμε εμεις τα αλλα κοριτσια αλα μπρατσετα κ μολις ανακαλυψουμε που θα ειναι κρυμμενη ..... ολο δηθεν τυχαιως θα καθησουμε διπλα τους κ......ωωωωωωω καλε κοριτσια τι συμπτωση κ εσεις εδω???? :wink:
μινορακι μου γλυκο ,αν με δεις να χανομαι -για τους γνωστους λογους - σε παρακαλω μηνυμα στειλε για καλο κ για κακο -για αυτη την ενδιαφερουσα συναντηση ......δεν θελω να την χασω :D
moodymooday σ ευχαριστω για την απαντηση.
Ναι κ εγω πιστευω οτι αυτα που δεν μας εμποδιζουν να λειτουργουμε....η που μας δινουν εναλλακτικες .....δεν πειραζει κ να υπαρχουν ...εξαλλου αυτοι οι φοβοι η φοβιες ειναι που μας κανουν ανθρωπους κ οχι θεους .....
Για την φοβια ομως που με αποτρεπει απο καποιες δραστηριοτητες που θα διευκολυναν τη ζωη μου θα προσπαθησω συντομα κατι να κανω ....εξαλλου με πεισμωνει να μην μπορω να την τιθασευω οποτε αν μη τι αλλο θα την παλεψω κ αλλη φορα σιγουρα :D εστω να εχω λεω στη Νατασα οτι το παλεψα :wink:
Περιμενω με αγωνια τη συναντηση !!!!!
Παράθεση από: "Moodymooday"Junkie, γιατί θες να τα έχεις "καλά" με όλους? Αυτό δεν γίνεται, αν θες να τα έχεις καλά με σένα. Στη ζωή μας κάνουμε επιλογές. Έχουμε την υποχρέωση να επιλέγουμε τους φίλους και κοντινούς. Γι αυτό, για παράδειγμα, οι συγγενείς πολύ συχνά μας δημιουργούν προβλήματα. Γιατί δεν τους έχουμε επιλέξει.
Κι αναρωτιέμαι, αν είναι να σφίγγεται το στομάχι σου κάθε φορά που θα βλέπεις το συγκεκριμένο άτομο, μήπως θα πρέπει να πεις ένα "άει στο διάολο" και να κοιτάξεις λίγο την ψυχική σου γαλήνη?
Γιατί πρέπει να είσαι αρεστή σε όλους, γαμώ το?????
Δεν ξέρω αλλά έτσι με έμαθαν από μικρή να είμαι καλή και ευγενική ακόμη και με άτομα που με προσβάλουν ή δεν με συμπαθούν απλά για να μην φέρνω σε δύσκολη θέση τρίτους...Και γιατί όπως προείπα και γω θέλω να τα χω καλά με όλους( αλλά τελευταία δεν αντέχω τα νεύρα μου συνέχεια είναι στη τσίτα ακριβώς γιατί δεν μπορώ να απαντήσω σε μπιχτές και κακίες...τα κρατάω μέσα μου!!!!) και σκέφτομαι ακριβώς όπως σκεφτόταν η Χημεία ] Νομιζω σε καταλαβαινω τι εννοεις ...απο παιδι ηθελα να μαι αρεστη σε ολους ..ημουν το τελειο (χαζο )παιδακι ...αυτο ειχε σαν αποτελεσμα να καταπιεζομαι γιατι δεν μπορουμε να μαστε αρεστοι τελικα σε ολους ..το καταλαβα στα 37 ....οπου κ εκανα κινησεις που αλλαξαν τη ζωη μου κ δυσαρεστησαν αλλους ,αλλα εγω ενοιωσα πολυ καλα .....ακομη θελω να ειμαι αρεστη κ το επιδιωκω αλλα οχι σε βαθμο υπερβολης πλεον .....προσπαθω κ αν δεν ειμαι ...χαλιεμαι λιγο ,αλλα παω παρακατω ...και ξερω οτι δεν μπορω να αρεσω σ ολους αλλα αρεσω σε μενα αρκετα ......
Γιατι δεν δοκιμαζεις να ρωτησεις ευθεως αυτο το ατομο ? πιστευω οτι παρ ολο που μιλαμε με ευγενεια κ.λ.π. νοιωθω οτι εισαι αρνητικη απεναντι μου συμβαινει κατι ????Νομιζω οταν παρεις απαντηση η θα λυθει καποια πιθανη παρεξηγηση η θα μαθεις γιατι επιτελους συμβαινει αυτο κ θα νοιωσεις καλυτερα γιατι ναι μεν δεν θα εισαι αρεστη αλλα θα ξερεις το γιατι κ θα σταματησει η υποκρισια του μπροστα και του απο πισω .
Εχω την εντυπωση οτι πιο πολυ σε χαλαει αυτο το δηθεν ,ενω αν μαθεις απλα θα το δεχτεις κ δεν θα σε πειραζει .
Ε τι λες?Και ειλικρίνα οι συμβουλες σας Moodymooday και Χημεία μου είναι πολύτιμες θα προσπαθήσω να πράξω όχι με το να ρωτήσω ευθέως όπως είπε η Χημεία (γιατί θα ΄τα κάνω χειρότερα) ,το μόνο που θα κάνω είναι πω άι στο διάλο.....και να μην ξανασχοληθώ........ ]
oti apofasises koritsi moy esy einai k to sofotero :wink:
Παράθεση από: "chriastina ...[/quoteκαι επίσης να σου πω ότι δεν βλέπεις πάντοτε με καλό μάτι εκείνον που σου λέει τις αλήθειες που δεν θέλεις να ακούσεις....τότε μπορεί να του χρεώσεις σκληρότητα και άλλα πολλά....βέβαια όλοι άνθρωποι είμαστε και μπορεί ακόμα και η moody να κάνει λάθος,αλλά και η αλήθεια είναι σκληρή.
Χριστίνα,
Πράγματι, η αλήθεια είναι πολλές φορές σκληρή. Αλλά εξ ίσου μ' αυτήν, μετράει και ο τρόπος με τον οποίο λέγεται...
Για μένα η αλήθεια πρέπει να λέγεται πάντα με συμπάθεια- και αποφεύγω σκόπιμα να χρησιμοποιήσω τη λέξη αγάπη, που ενίοτε είναι βαριά...
Και νομίζω ότι πρέπει να έχουμε πάντα κατά νου ένα πλατωνικό ρητό που λέει ότι ''το μέτρο (αξιολόγησης) ενός λόγου δεν είναι αυτός που μιλάει αλλά αυτός που ακούει''.
Με συμπάθεια :wink:
Νίκο, θα χαρώ να σε δω στο Πάντειο, αν και μόνος άντρας (άντε...τυχερέ!).
Επιβεβαιώνεις πάντως τον κανόνα : " Η ψυχοθεραπεία, η ψυχολογία και τα συναφή απευθύνονται κατά κύριο λόγο στις γυναίκες και οι γυναίκες κατά κύριο λόγο ασκούν τα επαγγέλματα αυτά".
:) ΓΙΑΤΙ ΑΡΑΓΕ????
:)
Αγαπητή xhmeia...έχω να σου προτείνω κάτι.
Αντί να τιθασεύσεις και να παλέψεις τη φοβία σου, ΜΗΠΩΣ απλώς να την αναγνωρίσεις οτι υπάρχει εκεί και να μείνεις λίγο μαζί της να την παρατηρήσεις??? Μήπως απλώς να δεχτείς ότι υπάρχει και να ησυχάσεις?
Κάντο αυτό, καλή μου. Είναι πολύ αρκετό .... :P
Junkie, όταν συνειδητοποιούμε οτι παίζουμε ρόλους που κάποιοι άλλοι μας έχουν δώσει (πχ του καλού παιδιού) , ίσως βοηθάει να σκεφτούμε πόσο μέρος του ρόλου αυτού μας τον καπέλωσαν άλλοι και πόσο μέρος είναι πραγματικά δικό μας.... Αν το σκεφτείς αυτό, ίσως να βρεις τι πραγματικά θες να κάνεις και ποιον ρόλο ΕΣΥ θα επιλέξεις να παίξεις....
Είναι κρίμα, πάντως, να χαραμιζόμαστε σε ρόλους που δεν μας αρέσουν.... :wink:
Προς τον πολυπράγμονα μοναδικό αρσενικό αυτού του γυναικοκρατούμενου τόπικ... ΟΚ. Με έπεισες για τις αγνές προθέσεις σου
έναντι των θαλασσινών. Αν, όμως, δω κάτι να φουσκώνει κάτω από το παλτό σου θα πέσει έλεγχος (μην είν'τηγάνι τούτο'δώ; :twisted:)
Μούντι, έλα ντε... γιατί άραγε; Απορίες...
Οκ, μη μου ανησυχείς... δε θα φουσκώνει τίποτα, πουθενά!
:lol: :lol:
Moody, για πες μας γιατί γυναικοκρατείται ο χώρος... (έχω μια θεωρητική εξήγηση αλλά θα την πω στο τέλος :wink: )
('Οχι που δεν θα είχες :lol: Οκι Ντόκι Καραόκι, Νίκο-Σαν)
Τι σημαίνει όκι ντόκι καραόκι; (απ' το καράτε κιντ, σωστά; ) 8)
Χαρακτηριστικός ήχος: Γκρουν-γκρουν... Χάσατε. Λάθος! ΧΕΧΕΧΕ! (Φεύγω με ελαφρά βηματάκια, διότι είχα δεν είχα την έκανα την χλαπαταγή μου. Μην το ψάξεις στο λεξικό. Δεν...)
Και νομίζω ότι πρέπει να έχουμε πάντα κατά νου ένα πλατωνικό ρητό που λέει ότι ''το μέτρο (αξιολόγησης) ενός λόγου δεν είναι αυτός που μιλάει αλλά αυτός που ακούει''.
Niko συμφωνω και σου "κλεβω " την προταση να την βαλω σ αλλο θεμα ,που μιλαει για αληθειες γιατι μ αρεσει κ μ εκφραζει ..μου επιτρεπεις να την κλεψω ε????????? :D
Παράθεση από: "Nikos28"Τι σημαίνει όκι ντόκι καραόκι; (απ' το καράτε κιντ, σωστά; ) 8)
:shock: :shock: :shock: :shock: :D :D :D :D νικολα......χαχα!!!! εγραψες παλι.....
Μινοράκι, ότι τό'χει το "γραφικό" του, τό'χει ο πολυγραφότατος χεχεχε!
χαχα τρις μου.....ειναι γλυκυτατος.....πως του ηλθε το καρατε κιντ???? :24:
Μην ρωτάς! Θα απαντήσει! *Μπορεί να έχει κάνει κανά φεγγάρι και δάσκαλος του καράτε. 'Ολα είναι πιθανά*
Δεν έρχεται κι όλας ο ευλογημένος να μας πει τι εννοούσε...!!!
το κέρατό μου!!
Αυτή η αλληγορία αδιάβαστους θα μας στείλει.. :shock:
Παράθεση από: "kodikas"το κέρατό μου!!
αυτο ειναι!!!!!!! :!: :!: :!: εδω παει το κερατο που λεγαμε.....ωπααααααα.....το βρηκαμε.....ζήτωωωωωωωωωωωωωωωω!!!!!!!! :bounce: :bounce: :blobs16: :blobs16:
Παράθεση από: "minoraki"Παράθεση από: "kodikas"το κέρατό μου!!
αυτο ειναι!!!!!!! :!: :!: :!: εδω παει το κερατο που λεγαμε.....ωπααααααα.....το βρηκαμε.....ζήτωωωωωωωωωωωωωωωω!!!!!!!! :bounce: :bounce: :blobs16: :blobs16:
Φαίνεται πολύ;;;;
Θα την σφάξω την άτιμη που μου ‘λεγε ότι ήταν λαϊκή κι άργησε… :evil:
αν δεν σου εφερε φρεσκα φρουτα και λαχανικα κωδικακο μου.....σκουρα τα πραγματα...... :roll: :roll: :roll:
Παράθεση από: "xhmeia"Niko συμφωνω και σου "κλεβω " την προταση να την βαλω σ αλλο θεμα ,που μιλαει για αληθειες γιατι μ αρεσει κ μ εκφραζει ..μου επιτρεπεις να την κλεψω ε????????? :D
Βεβαίως! Στη διάθεσή σου... :D :wink:
Παράθεση από: "minoraki"χαχα τρις μου.....ειναι γλυκυτατος.....πως του ηλθε το καρατε κιντ???? :24:
:lol: :lol: :lol:
Ε, μου' ρθε... τι να κάνουμε τώρα! Αναλαμπές είν' αυτές... (δάσκαλος του καράτε δεν έχω διατελέσει μέχρι στιγμής-τουλάχιστον όχι ακόμα! 8) )
Μινοράκι, εγώ γλυκύτατος; Μήπως υπονοείς ότι έχω ζάχαρο;;;;;;;
:lol: :lol: :lol: :lol:
Παράθεση από: "Nikos28"Παράθεση από: "minoraki"χαχα τρις μου.....ειναι γλυκυτατος.....πως του ηλθε το καρατε κιντ???? :24:
Μινοράκι, εγώ γλυκύτατος; Μήπως υπονοείς ότι έχω ζάχαρο;;;;;;;
:lol: :lol: :lol: :lol:
τσου....δεν υποννοω κατι τετοιο....απλως εννοω οτι εισαι ενας γλυκυτατος ανθρωπος....φιλια πολλα!!!!!
:lol: :lol:
Το ξέρω, αστειευόμουν...
Να' σαι καλά, φιλιά πολλά κι απο μένα! :)
ειναι ο θανατος ο πατρειαρχης ολων των φοβων?
Τι έγινε παιδιά??? Σας άφησα μόνους για λίγο και ξεσαλώσατε????? :twisted:
Λοιπόν, Νίκο, για να επανέλθουμε στο θέμα....
Νομίζω πως η γυναικεία ψυχή είναι πιο ευαίσθητη και πιο δυνατή συγχρόνως για να αντιμετωπίζει προβλήματα, δυσκολίες, σοβαρές καταστάσεις. Αλλά , επειδή, έχει τον ξίνδυνο η δήλωσή μου αυτή να δημιουργήσει φεμινιστικό πρόβλημα - και δεν θα το ήθελα - εξηγούμαι :
Οι γυναίκες, εκ φύσεως, κρύβουν μια μαμά μέσα τους. Και εκ φύσεως δεν φοβούνται να παραδεχτούν την ευαλωτότητά τους...και εκ φύσεως μπορούν να αντέχουν περισσότερο...(σε παραπέμπω στους 9 μήνες τοκετού και μετά στον πόνο της γέννας)....
:cry: :oops: :(
Είμαι Χανιά, παιδιά, και δυσκολεύομαι πολύ, παρ΄'ολο που θα μου πείτε πως τα Χανιά είναι υπέροχη πόλη! Δυσκολεύομαι για προσωπικούς λόγους... Παρ' όλα αυτά θα μπαίνω να σας βλέπω και να σας μιλώ μέχρι τη Δευτέρα που επιστρέφω...
Παράθεση από: "various"ειναι ο θανατος ο πατρειαρχης ολων των φοβων?
Καλώς το Γιάννη! Χαίρομαι που σε ξαναβλέπω στο forum μετά απο τόσο καιρό...
Στο ερώτημά σου, πιστεύω ότι ναι, ο θάνατος είναι ο ''πατριάρχης'' των φόβων (μου αρέσει πολύ αυτή η παρομοίωση, παρεμπιπτόντως...).
Χωρίς να είμαι ειδικός, φαντάζομαι ότι όλοι οι φόβοι και οι φοβίες είναι μεταμφιέσεις και παραλλαγές αυτού ακριβώς του φόβου.
Οπότε, το νόημα της ανθρώπινης ύπαρξης είναι η ψευδαίσθηση της αθανασίας: Όλες οι ανθρώπινες πράξεις, η υστεροφημία, ο έρωτας, η δημιουργία κ.ο.κ στοχεύουν προς αυτήν την κατεύθυνση.
Στο ζήτημα του γιατί η ψυχοθεραπεία είναι γένους θηλυκού... :)
Για να είναι κάποιος ψυχοθεραπευτής πρέπει, βασικά, να είναι άριστος ακροατής και να έχει μέσα του μεγάλα αποθέματα κατανόησης και ενσυναίσθησης...
Τόσο η ακρόαση, όσο και η κατανόηση και η ενσυναίσθηση έχουν το εξής κοινό χαρακτηριστικό: Τη δεκτικότητα. Στην ψυχοθεραπεία, ο ακροατής/ψυχολόγος ''δέχεται'' τα λόγια του άλλου και, μέσω της κατανόησης, δέχεται και τις σκέψεις, τα συναισθήματα και τους συνειρμούς που κρύβουν μέσα τους...
Με τον όρο ''δέχεται'' εννοώ ότι τα αφήνει να μπουν μέσα του και, ασκολούθως, τα επεξεργάζεται και τα μετουσιώνει σε κάτι άλλο, προς όφελος του εξεταζόμενου...
Οι γυναίκες είναι καλύτερες ως ψυχοθεραπεύτριες διότι αυτές έχουν μέσα τους το δεκτικό στοιχείο-ενώ οι άντρες το δοτικό.
Αυτό δε διαφαίνεται μόνο στην κοινή εμπειρία (π.χ η γυναίκα- μάνα που είπε η Moodymooday, η οποία δέχεται το σπέρμα και το διαπλάθει σε μια νέα ζωή) αλλά και σε ορισμένα αρχετυπικά σύμβολα, που είναι χαρακτηριστικά γένους θηλυκού.
Λέμε, π.χ, η Σελήνη, η Γη και η Λίμνη. Γιατί; Προφανώς διότι και οι τρεις, δέχονται: Η Γη το νερό της βροχής, η Λίμνη το ποτάμιο νερό και η Σελήνη το φως, απο τον αρσενικό Ουρανό, Ποταμό και Ήλιο, αντίστοιχα.
Η δεκτικότητα είναι ο κοινός τους παρονομαστής...
Έτσι λοιπόν η Γυναίκα, με όλη τη δεκτικότητα που εκ φύσεως τη χαρακτηρίζει, είναι και γεννημένη ψυχοθεραπεύτρια. Διότι παραλαμβάνει τα κατώτερα βιώματα και στη συνέχεια τα ''επεξεργάζεται'', μετουσιώνοντάς τα σε ανώτερα.
Παράθεση από: "Moodymooday"Τι έγινε παιδιά??? Σας άφησα μόνους για λίγο και ξεσαλώσατε????? :twisted:
...
moody,
μην τα μαλώνεις τα παιδάκια.....είπαν να ξελαμπικάρουν λίγο,
εξάλλου δεν υπάρχει topic που να μην έχει περάσει
έστω ένα μπαχάλεμα....κι αυτό είναι τόσο γλυκό!
και βέβαια ισχύει και το γνωστό
"όταν λείπει ο γάτος χορεύουν τα ποντίκια" :blobs16:
Δεν θέλω να είμαι γάτος chris μου....
Απλά, είχα καλομάθει ως τώρα και παραξενεύτηκα.
Νίκο συμφωνώ με την άποψη περί γυναίκας και ψυχοθεραπείας...νομίζω το είδες.
Σας εύχομαι καλό Σαββατοκύριακο....
Βάλτε κάποιο θέμα για συζήτηση....please! Αν είναι δυνατό όχι τόσο θεωρητικό.....
Άλλη ερώτηση, πιο πρακτική...
Ας υποθέσουμε ότι κάποιος απο το περιβάλλον μας (φίλος, συγγενής, συνάδελφος ή ακόμα και το έτερον ήμισυ, δεν έχει σημασία) έχει για κάτι έμμονη ιδέα που τον/την βασανίζει...
Πώς πρέπει να κινηθούμε;
Εκτός απο τη συζήτηση, το ενδιαφέρον κλπ, υπάρχει κάποια ''τεχνική'' μέθοδος για να τον βοηθήσουμε να το ξεπεράσει;
Μούντι, τι θα πει "είχες καλομάθει" και τι "ξεσαλώσαμε";
Από καθαρά επιστημονικής απόψεως... :lol: :twisted:
Νίκο, να πας στο ιατρείο της! Επιτέλους!
Πρακτική συμβουλή... να καλλιεργήσεις την εμμονή του/της μέχρι που να την ενστερνιστείς οπότε δεν θα σε ενοχλεί. Στοχιειώδες, μάι ντίαρ Γουότσον. Καλά... σταματώ, διότι κοκκίνησε το μάτι σου ή ιδέα μου είναι;
Γουότσον;;;;
Γουότς δατ;
;-)
Κάποιος που ενίσχυε τις εμμονές του φίλου του!
Ωραίος φίλος! :lol: Τον φαντάζομαι ψυχοθεραπευτή. Θα θησαύριζε...
Τι ήταν ακριβώς αυτός;
Καλή μου Tris , το "είχα καλομάθει" σημαίνει οτι ως τώρα κυλούσαν οι επαφές μέσα εδώ με συνεχή ροή. Έμπαιναν θέματα και δίνονταν απαντήσεις.... :)
Φυσικά, ποια είμαι εγώ που θα επιβάλλω το πως θα γίνονται οι παρεμβάσεις?????????????
:)
Τα πάντα είναι ζωντανά και εκεί βρίσκεται το ενδιαφέρον.... :P
Φαντάζομαι πως σου απάντησα και ως προς το "ξεσαλώσαμε"....... :wink:
Νίκο, οι έμμονες ιδέες συνήθως είναι αποτέλεσμα μεγάλου στρες , ή μπορεί να είναι και εκφράσεις διαταραχής.
Το πιο απλό, έχω ένα κόλημα με κάτι και το συζητώ συνεχώς, μπορεί να συμβαίνει γιατί δεν με ακούει κανείς όταν το λέω.
Οι άλλες εμμονές που μας δυσκολεύουν τη ζωή, που μας κάνουν δυσλειτουργικούς, που δεν μας επιτρέπουν να ζούμε -στα πλαίσια που εμείς θεωρούμε normal - αντιμετωπίζονται ψυχοθεραπευτικά και ενίοτε φαρμακευτικά (αν είναι επικύνδινες).
Το κακό είναι πως συνήθως αυτοί που έχουν τέτοιου είδους εμμονές , δεν το καταλαβαίνουν....Εκεί υπάρχει σοβαρό πρόβλημα. :?
mooydy,
ποιά σημάδια μας βοηθούν να καταλάβουμε ότι κάποιος αρχίζει να μπαίνει σε κατάθλιψη και τι μπορούμε να κάνουμε εμείς?
Παράθεση από: "Nikos28"Ωραίος φίλος! :lol: Τον φαντάζομαι ψυχοθεραπευτή. Θα θησαύριζε...
Τι ήταν ακριβώς αυτός;
ο κολλητος του Σερλοκ Χολμς....
Balland, thanks...
Moodymooday, έχω την εξής απορία: Τι γίνεται όταν κάποιος/α έχει αποθέματα στοργής μέσα του/της, αλλά δε βρίσκει κάποιον αποδέκτη για να τα διοχετεύσει;
Θα μπορούσε αυτή η αδυναμία διοχέτευσης να εξηγήσει ένα μέρος της βίαιης συμπεριφοράς ή ακόμα και των βίαιων εγκλημάτων;
Αγαπημένη μου Chris θα σου πω εν συντομία τα σημάδια - όπως τα λες - της κατάθλιψης, αλλά...... για να είμαστε σοβαροί , το θέμα είναι πολυπαραγοντικό και πολυδιάστατο.
Δεν σημαίνει πως αν αναγνωρίσεις κάποια από αυτά έχεις κατάθλιψη.
:salut: :(
Σημασία έχει η συχνότητα, η διάρκεια, η ένταση που εμφανίζονται τα παρακάτω : :shock: :shock: :shock: :shock: :shock: :shock: :shock:
- καταθλιπτική διάθεση στο μεγαλύτερο μέρος της μέρας , αίσθηση
βαθειάς θλίψης και κενού, ευσυγκινησία
- έντονη ελάττωση του ενδιαφέροντος σε όλες ή σχεδόν σε όλες τις
δραστηριότητες της μέρας
- σημαντική απώλεια βάρους, ή αύξηση βάρους σε σύντομο χρόνο ή
ελάτωση ή αύξηση της όρεξης καθημερινά
- αϋπνία ή υπερυπνία σχεδόν καθημερινά
- κόπωση ή απώλεια ενεργητικότητας σχεδόν καθημερινά
- αισθήματα αναξιότητας ή ενοχής χωρίς λόγο
- ελατωμένη ικανότητα συγκέντρωσης ή σκέψης
- σκέψεις θανάτου
:idea: :idea: :idea: :idea: :idea: :idea: :idea: :idea: :idea: :idea:
Αν αναγνωρίσεις αυτά σε κάποιον δικό σου άνθρωπο, καλό θα είναι να τον ενισχύσεις να δει κάποιον ειδικό....Το θέμα αντιμετωπίζεται με ψυχοθεραπεία ή με φαρμακευτική αγωγή.....
Νίκο....πολύ γενική ερώτηση που θα μπορούσα να στην απαντήσω θετικά αλλά , η πιο σωστή απάντηση είναι ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ.
Καμιά συμπεριφορά δεν είναι αποτέλεσμα ενός μόνο πράγματος, μιας παραμέτρου.... :!:
:shock: βρε λες να εχω καταθλιψη Μουντυ μου ??? :scratch:
Moody ,wraia i perigrfi twn symtwmatwn tis kata8lipsis pou ekanes!Exw kai egw kati na se rwtisw .Mporeis se parakalw na mou dwseis mia exigisi sto gegonos tou oti variemai synexws ,panta kai ta panta;Ayto de mou symvainei para polla xronia!Parolo pou eimai enargis kai drastirios, me para polles drastiriotites kai ypoxrewseis ,stis opoies antapexerxomai synexws variemai!Variemai se va8mo afantasto,se simeio pou mporei na parexigi8w kiolas!Ti trexei kai variemai toso poly!Pragmatika 8a protimousa na ka8omai oli tin imera kai na min kanw tipota oute kan na milaw!
Variemai ta panta kai tous pantes, 24 wres to 24wro!
Mporeis na dwseis kapoia exigisi s'ayto;
Αυτό ακριβώς φοβάμαι, Κατερινάκι μου.....
:D Οτι θα τσεκάρετε τι από τα παραπάνω έχετε και θα ανησυχείτε....
ΜΗΝ ΜΑΣΑΣ ΟΜΩΣ!
:!: :!: :!: :!: :!: :!: :!: :!: :!: :!:
Θα σου κάνω σύντομα μια διάγνωση και θα ησυχάσεις.....
:wink:
:wink:
Αλλά ...ακόμα κι αν έχεις κατάθλιψη ...είσαι πολύτιμη ! (Ξέρεις εσύ...!)
Τέλος, για σένα και για όσους το διαβάσουν....
Πολύ συχνά , μέσα στη μέρα μπαίνουμε και βγαίνουμε από καταθλιπτικές φάσεις....Αυτό ΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ οτι πάσχουμε από κατάθλιψη!
DRPERI, αυτό που συμβουλεύω τους πελάτες μου όταν αντιμετωπίζουν κάποιες παρόμοιες καταστάσεις, είναι να ...."μείνουν με αυτό".
Μην βιαστείς να του δώσεις την ταμπελίτσα "πρόβλημα". Μπορεί να είσαι σε μια φάση που κι αυτό ακόμα να χρειάζεται...Μείνε σε αυτό χωρίς να προσπαθείς να βγεις.
Μοιάζει λίγο...τρελό αυτό που σου λέω, αλλά πίστεψέ με βοηθάει.
Πολύ συχνά καταναλώνουμε όλη μας την ενέργεια για να βγούμε από μια δυσάρεστη κατάσταση χωρίς εφόδια....Φαντάσου την εικόνα ενός ναυαγού στο πέλαγος να αγωνίζεται σπασμωδικά να φτάσει κάπου....
Αυτό που σου προτείνω, λοιπόν, είναι να μείνεις λίγο να παρατηρήσεις το κομμμάτι εκείνο του εαυτού σου που βαριέται τα πάντα. Τι το κάνει και βαριέται. Και τι χρειάζεται πραγματικά.
Κι αν επιμένει να είναι εκεί και να σε δυσκολεύει, τότε το ξαναβλέπουμε.
(Ίσως καλύτερα να μιλήσουμε σε pm)
Παράθεση από: "Moodymooday"DRPERI, αυτό που συμβουλεύω τους πελάτες μου όταν αντιμετωπίζουν κάποιες παρόμοιες καταστάσεις, είναι να ...."μείνουν με αυτό".
Μην βιαστείς να του δώσεις την ταμπελίτσα "πρόβλημα". Μπορεί να είσαι σε μια φάση που κι αυτό ακόμα να χρειάζεται...Μείνε σε αυτό χωρίς να προσπαθείς να βγεις.
Μοιάζει λίγο...τρελό αυτό που σου λέω, αλλά πίστεψέ με βοηθάει.
Πολύ συχνά καταναλώνουμε όλη μας την ενέργεια για να βγούμε από μια δυσάρεστη κατάσταση χωρίς εφόδια....Φαντάσου την εικόνα ενός ναυαγού στο πέλαγος να αγωνίζεται σπασμωδικά να φτάσει κάπου....
Αυτό που σου προτείνω, λοιπόν, είναι να μείνεις λίγο να παρατηρήσεις το κομμμάτι εκείνο του εαυτού σου που βαριέται τα πάντα. Τι το κάνει και βαριέται. Και τι χρειάζεται πραγματικά.
προσπαθω να καταλαβω αυτο το "μεινε σε αυτο χωρις να προσπαθεις να βγεις"!!!! εγω προσωπικα δεν το βλεπω τρελο, απλως εκεινο που καταλαβα ειναι οτι θα πρεπει να δωσουμε λιγο χρονο στον εαυτο μας.....να αναρωτηθουμε απο μονοι μας τι ειναι αυτο που μας κανει να νιωθουμε ετσι, που μας τραβαει προς τα κατω.....ειναι καπως σαν αυτο που λενε οι αμερικανοι : if you cannot beat it, join it....!!!! προσπαθω και εγω να βγω απο μια πολυ δυσαρεστη κατασταση και το πολεμαω σιγα-σιγα......βοηθαει πολυ η παραδοχη, οτι δεν αισθανομαστε καλα.....οτι κατι δεν παει καλα με μας.....δεν ξερω βεβαια.....μπορει εγω να βοηθιεμαι σκεπτομενη καπως ετσι!!!! παντως τα συμπτωματα της καταθλιψης θα πρεπει να ειναι σχεδον τα ιδια για ολους μας.....εχω περασει και απο αυτη την κατασταση και ειναι παρα πολυ δυσκολη.....εξαντλητικη....σε σκοτωνει!!!!
Παράθεση από: "Moodymooday"Καμιά συμπεριφορά δεν είναι αποτέλεσμα ενός μόνο πράγματος, μιας παραμέτρου.... :!:
:-)
Το γνωρίζω, γι' αυτό κι έγραψα ''ένα μέρος'' κι όχι το σύνολο της βίαιης συμπεριφοράς...
Για πες μου κάτι άλλο: Έχεις ασχοληθεί καθόλου με εξελικτική ψυχολογία; Με τα μέρη της ανθρώπινης συμπεριφοράς (συναισθήματα, αντιδράσεις κλπ) συναρτήσει του εγκεφαλικού σημείου στο οποίο εδρεύουν;
Υ.Γ Δε θα ξεμπλέξεις εύκολα απο μένα, θα σε ρωτάω μέχρι να σε δω στο συνέδριο, οπότε και θα σε ρωτήσω κι άλλα, απο κοντά... :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol:
Moody, ayto pou sou periegrapsa den einai provlima , einai katastasi.Episeis egw den 8elw na valw tampela pou8ena.
Den lew oti me enoxlei ou variemai,me enoxlei pou den me afinoun na varriemai kai synexws prepei na kanw kati pou den m'en8ousiazei kiolas!Ekeino pou me apasxoli einai oti afenos men den me ftiaxnei sxedon tipote kai afeterou den m'afinoun kai isixo na apolaysw tin apraxia!Episeis den einai ena komati tou eaytou mou pou varietai , olos mou o eaytos varietai!
ps:Pes mou pws 8a epikoinwnisoume.
Φίλε DRPERI (Περικλής; ),
Δεν είμαι ψυχοθεραπευτής, οπότε ό,τι γράφω το γράφω απο τη σκοπιά ενός απλού ανθρώπου. Κάποτε πέρασα κι εγώ απο μια τέτοια περίοδο ''βαρεμάρας''...
Μου φαίνεται ότι σε αυτές τις περιπτώσεις- παρόλο που καθεμία έχει αναμφίβολα την ιδιαιτερότητά της- το καλύτερο που έχει να κάνει κανείς είναι να συμφιλιωθεί με την ιδέα ότι οι μεγάλες αλλαγές (προς το καλύτερο, εννοείται) έρχονται μόνες τους, αβίαστα και σε χρόνο ανύποπτο. Μέχρι τότε, το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να βρει μικρά πράγματα που τον ευχαριστούν: Απο μια παρτίδα σκάκι μέχρι έναν αγώνα paintball, απο την ανάγνωση ενός βιβλίου μέχρι την επίσκεψη σ' ένα ethnic εστιατόριο... (θ' ανέβει που θ' ανέβει η χοληστερίνη, τουλάχιστον να μάθουμε και κάτι νέο ρε αδερφέ! :lol: :lol: )
Μιλάω εξ εμπειρίας, δε σου κάνω μάθημα... ;-)
καλημέρα!
η moody είναι λίγο άρρωστη :shaking:
γι αυτό θα μπορέσει να απαντήσει
απο Δευτέρα στις ερωτήσεις σας
και στις τοποθετήσεις σας.
ψιτ,παίδες
ώρα για μπαχάλεμα
:blobs16:
:hug2: :hug2: μουντυ μου περαστικα σου και μακια......
(κριιιιιιιιιιιιιιιις αρχισε εσυ το μπαχαλεμα και συνεχιζω εγω) :shock: :roll:
Παιδια, οσο προλαβουμε, γιατι σημερα της επεσε ο πυρετος!!!
Τριαλαρομμμμ λαραμμμμμμ
Μπαχαλειροοοοοοο :blobs16: :blobs16: :blobs16: :blobs16: :blobs16:
Λοιπον, αγαπητη Μουντυ (που εισαι και καταπληκτικη μαγειρισσα μιαμ μιαμ μιαμμμμμ)....... εχω ενα προβλημα που με απασχολει...
Να τη παρω εκεινη τη γουνα που εχω βαλει στο ματι η θα με περιμενεις στη γωνια με το δικανο???? :roll: :roll: :roll: :roll: :roll:
(περαστικα μπουμπου, και σου στελνω μια αγκαλια πληθωρικη...οπως αλλωςτε πληθωρικη ειμαι και εγω σε ολες μου τις εκδηλωσεις... γιου νοου :tongue: )
γουνα αααααα τωρα και πισω..........
Παράθεση από: "apol"γουνα αααααα τωρα και πισω..........
εξκιουζ μη απολ??? :shock: :shock: :shock:
(σπελλ τελει μεταφραση!)
το βρισκω ξεπερασμενο...
χμ... σα να χεις δικιο....
Ασε, θα προτιμησω το βινυλιο :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol:
δηλαδη?
Ρουχα φτιαγμενα απο βινυλιο βρε απολλ
(ασε που ταιριαζουν και με το μαστιγιακι μου :tongue: )
γουσταρω!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
το φανταστηκα :wink: :wink: :wink: :wink:
αμπεμπα μπλομ του κειθε μπλομ
αμπεμπα μπλομ του κειθε μπλομ....μπλιμ μπλομ.....
:shock: επεσε ο πυρετος της μουντυ??? δλδ ερχεται..... :roll:
σπελλ....με γκουστα τα πιπινια με γκουστα σου.....ασε την γουνα τωρα.....θυμηθηκες και συ την γουνα....ανοιξη ερχεται..... :D
ναι, με επανεφερε ο απολ... μπαναλ ειπε.
οποτε βινυλιακι μια χαρα ειναι.... και να ειναι και τιγκα στα φερμουαρ για να αφαιρω και κανενα μανικακι, ε, ανοιξη ερχεται 8) 8) 8) 8)
ασε που παει με τις αποκριες.....
τετοιο βινυλιο εννοουσες??? :shock: :shock: :shock:
και μενα το μυαλο μου πηγε στους δισκους βινυλιου....
αλλου νταλλου η πολλιτσα!!!!!! :roll: :roll:
Μπααααααααααα η.... κληρουχια φταιει :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol:
:D :D παλιες καραβανες......με το κουταλι που λενε.....χαχα!!!!!!
μουντυυυυυ περαστικουλια βρε κοριτσι !!!!!!!!
αθεραπευτα ρομαντικη η Πολλυ μας :D -βινυλιο - :lol: μηπως δεν επρεπε να δωσω τους δισκους στον πρωην ?????χμμμμμμ συλλεκτικη αξια μμτ.......
εγω που το πιασα τι εννοουσε το ....σπελλ μας ....εχω ξεφυγει ε???
ακου γουνα η αλλη ......βινυλιο σαφεστατα μικρη χιχιχιχι
μουντυ ανεκαμψε γρηγορα παει το ποστακι ..........
:blobs16: :blobs16: :blobs16: :blobs16: :blobs16:
(σκεφτομαι την εκφραση της Μουντυ οταν δει το θεματακι της!!)
Χριστινα, ετοιμασου.... κατευθειαν για :kremala: θα μας παει :D :D
:24: :24: :24: :24:
Παράθεση από: "xhmeia"αθεραπευτα ρομαντικη η Πολλυ μας :D -βινυλιο - :lol: μηπως δεν επρεπε να δωσω τους δισκους στον πρωην ?????χμμμμμμ συλλεκτικη αξια μμτ......
:shock: :shock: :shock: :shock: :shock: :shock: τι εκανες λεειιιιιιιιιιιιιι.....νατασα δεν σε πιστευω.....εδωσες στον πρωην τους δισκους σου :twisted: ?????? τι να σου πω τωρα......εγω δεν αφηνω κανεναν ουτε καν να τους αγγιξει.....βρε νατασα μου!!!!
ε τωρα για να μαι ακριβοδικαιη ,δικοι του ηταν ....150 μικροι κ καμμια 100αρια μεγαλοι .....τους μαζευε απο παιδι ....γ αυτο επρεπε να τους κρατησω χαχαχχαχαχαχα θα ετσουζε :twisted:
παίδες άργησα να έρθω λόγω δουλειάς...
μπράβο βρε αστέρια, πήρατε το σύνθημα και
[size=18]ΞΕΣΑΛΩΤΑΤΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ[/size]
:blobs16: :blobs16: :blobs16: :blobs16: :blobs16:
moody moody είσαι εδώ?
όχι? :tongue:
λοιπόν.....
τι λέγατε κορίτσια? κάτι για γούνες,κάτι για βινύλια (ουάουουου), κάτι για δισκάκια ακούω...... xhmeia κι εγώ τα έχω δώσει όλα τα δισκάκια μου,δηλαδή σιγά-σιγά μου τα πήραν όλα.
spell..... θα μας γδάρει!!!!!!! :x :x :x
άσε που μπορεί να της ανέβει πάλι ο πυρετός και μετά?...... βράστα! χάνει και το χιούμορ της η ζουζούνα.
moodyyyyyyyy
:hug2:
στην καβα γρηγορα.....για ουισκακι.....να την ποτισουμε να μην καταλαβει τιποτα.....μετα θα καλοπιασουμε εναν ατμιν....να μας παει στα διασπαρτα....κι ουτε γατα ουτε ζημεια....χιχι!!!! :D :D
εμενα παντως στο ςμς που μου εστειλε λεει τα εξης:
Επειδη ειμαι καπως καλυτερα θα μπω να δω σε λιγο και αλλοιμονο σας....
:lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol:
(οσο για τα δικα μου τα δισκακια τα χαρισα στο κολλητο μου που κανει και συλλογη.. χαλαλι του :D )
Ε! εσύ! η από πάνω μου.....:tongue: βρήκες καρτούνς?
εγώ απο προχθές το σκέφτομαι και δεν μπορώ να βρω τίποτα.... :evil:
:!: βρε! λες να είμαστε ήδη καρτούνς και τσάμπα το ψάχνουμε?
:24: :24: :24: :24:
:roll: :roll: :roll: :roll: :roll: εχω χασει επεισοδια.....και δεν με εχετε ενημερωσει τι σκαρωνετε εσεις οι δυο...... :?
μου εχετε βαλει μεγαλο διλημμα βρε Χριστινα...
Ξυπναω και σκεφτομαι καρτουνς.... Κοιμαμαι και ονειρευομαι καρτουνς...αλλα για να καταληξω ...τσου! (λες να πασχω απο "υπαρξιακο" συνδρομο??? :shock: )
αλλα το τι κανω τα νυχια μου οταν τα κοβω το γνωριζετε πλεον :24: :24: :24: :tongue:
:roll: :roll: :roll: :roll: :roll: :roll: :roll: :roll: :roll: εεεεεεεε???
Παράθεση από: "minoraki":roll: :roll: :roll: :roll: :roll: :roll: :roll: :roll: :roll: εεεεεεεε???
Spellbound σφυριζει αδιαφορα.... φιου φιου φιουυυυυυυ
:bricks:
:pig: oink oink
ασε τα σφυριγματα και μολογαααααααααα...... :evil:
bre ase ta sfyrigmata -se ta mas -k pesssssssss ti kaneis????????????
'Ενα έχω να πω... τσ... τσ...
Σε τίποτα δεν μου μοιάσατε; 'Εχω κάνει εγώ ποτέ μπάχαλο; (Η πρώτη που άνοιξε το στόμα της να πει ΝΑΙ το μετάνιωσε. Της κάναμε σφράγισμα!
Του στόματος!)
Αποχωρώ και αποκηρύσσω μετά βδελυγμίας την βινυλιογουνοπαρέα.
Πού οδεύωμεν; Σε λίγο θα μπει και ο Νίκος και θα ρωτάει για μανό!
Μούντι, ό,τι και να πεις έχεις δίκιο. (Εν τω μεταξύ... ωραία δεν παριστάνω το καλόπαιδο της δασκάλας; ΧΕΧΕΧΕΧΕΧΕΧΕ! ΣΠΕΛ, μακριά τα νυχάκια σου λέμε!)
κι εγω σ αγαπω Τριστανουλα Μου!!
:D :D :D :D :D :D :D :D :D :hug2:
:blobs16: :blobs16: :blobs16:
(Τό'πιασε με τη μία η Ψιψίνα! Ανέφερα ότι έχεις μία από τις πιο όμορφες, σέξι και υποβλητικές φωνές; Για να μην αναφέρω το πλούσιο γέλιο σου
ενδεικτικό ενός ψυχισμού ανοιχτού σαν λέλουδο.)
Και πάντα εντός του θέματος, Μούντι μου, θέλω να ρωτήσω αν αληθεύει
ότι ο Φρόυντ είχε κάψει κάμποσα κύτταρα με την κοκαϊνη ή πρόκειται
για κακοήθειες; Ευχαριστώ.
(αχα! τωρα με καλοπιανεις εεεε??????)
Σουρτουκω! :tongue:
Εάν δεν ήμουν εντελώς εντός του θέματος, όμως, θα απαντούσα
ΟΧΙ δεν σε καλοπιάνω. Σι πιάνω, αν μι πιάν'ς κι ισί! Φιλί απαλούν στην βέλβετ -είμαι υπεράνω- παρειά σου!!!!
Τσακωνω το φιλι :wink: :wink: :wink: (εχω και μια ελλειψη τωρα τελευταια με τα σουρτα φερτα σου !) και ετοιμαζομαι για καρπαζια απ τη Μουντυ :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol:
Μούντι, περαστικά σου και είδες ότι ήμασταν άψογες, έτσι;
Φροντίσαμε να μην κουραστείς όταν αναρρώσεις. Δηλαδή, να μην έχεις να απαντήσεις σε κάτι επί του θέματος. Εκτός πάλι... χεχεχεχεχε
('Οχι καρπαζιές στην Σπελ μου γιατί θα γίνουμε από δυο ψυχαναλυτικές σχολές ψυχαναλυτές τον Γιουνγκ μου μέσα!)
εδώ Γιούνγκ.... με ζήτησε κανείς?
(διχασμένη προσωπικότητα μουά? τσ!τσ!τσ!..... πως σας ήρθε αυτό?)
moody
είδες τι καλές περιπτώσεις χάνεις που δεν μας θέλεις για πελάτες?
ίσα και με 2 ντοκτορά παίρνεις για την καθεμία
(δηλαδή 4 τα έχεις στο τσεπάκι......... είσαι μέσα spellouko?)
(εγω μεσα ειμαι, η Μουντυ θα βγει εξω :lol: )
Κρις, τώρα να θιχτώ που συμπεριέλαβες μόνον εμένα και όχι την Σπελ μου;
Επίσης θέλω να τονίσω -ΔΙΟΤΙ ΧΑΜΠΑΡΙ ΔΕΝ ΠΑΙΡΝΕΤΕ- ότι είμαι η μόνη που δεν έκανε μπάχαλο, αλλά έθεσε σοβαρά ερωτήματα. Επιτέλους!
(Αν η Μούντι σκίσει τα πτυχία της προσφέρω κόλλα δωρεάν μετά την ανάκτηση της ψυχραιμίας της.)
Υ.Γ: Αν είναι να έρθει η Μούντι στο γκαλά του Μινορακίου πείτε το να ρίξω πάνω μου μια πανοπλία στα πρόχειρα αν είναι να έρθω κι εγώ.
Τρις, για εμένα και την spell μιλούσα, απλά ήθελα να δω αν είναι μέσα ή έκανα λάθος..... όσο για εσένα γλυκιά μου είσαι στην κατηγορία των 2 ντοκτορά 1 μάστερ και μια θέση στο Πανεπιστήμιο :tongue:
ναι ρε..
μπράβο…
ωραία τα καταφέρατε..
μπαχαλέψατε ακόμα ένα θέμα..
Κι όχι τίποτα άλλο, ακόμα δεν κατάλαβα τι είναι «σοβαροφάνεια» και τι «σοβαρότητα» και λείπει και κείνη η sophia να μου πει τα απαιτούμενα..
και τώρα που το σκέφτομαι..
με αποπαίρνει ή μου φαίνεται;;
εντάξει ρε Sophia..
είμαι λίγο βλαχοτινέϊτζερ, αλλά είναι σοβαρός λόγος αυτός να χαλάσει ένας έρωτας πριν ακόμα αρχίσει;;
δεν έχω το κουράγιο να πω άλλες λέξεις..
Κρις, τώρα να θιχτώ (πολύ εύθικτη, βρε παιδί μου χεχεχε) που δεν με είχες στα σίγουρα; ΧΕΧΕΧΕΧΕ!
Και όχι, δεν θα υποκύψω στις προκλήσεις που δέχομαι για να βγω εκτός θέματος (είπατε ότι΄έρχεται η Μούντι;) και επιστρέφοντας και πέφτοντας με τα μούτρα μέσα ερωτώ... στην σχολή σας είχαν προειδοποιήσει για κάτι περιπτώσεις σαν τις δικές μας ή σας έστειλαν ως αμνοερίφια στη σφαγή;
:twisted: :twisted: :twisted: :twisted: :twisted: :twisted: :twisted:
ΤΙ ΝΑ ΣΑΣ ΠΩ ΤΩΡΑ :?: :?: :?: :?: :?: :?: :?: :?: :?: :?: :?: :?:
Με πυρετό 38 σας γράφω και ελπίζω να μη συνεχιστεί αυτό το μπάχαλο γιατί για ένα πράγμα ήμουν περήφανη και τώρα..... :?: αναρωτιέμαι.....
Tris , με είχαν προειδοποιήσει στη σχολή μου, αλλά πάντα η πραγματικότητα ξεπερνά τη φαντασία....αυτό, άλλωστε, είναι το μαγικό με τη δουλειά μου.... (ναι...είναι αλήθεια αυτά που ακούγονται για τον κ. Φροϋντ)
Επειδή, όμως , εδώ δεν πρόκειται περί δουλειάς αλλά περί ανθρωπίνων σχέσεων....μου αρέσει πολύ αυτό που γίνεται (ΩΣ ΕΝΑ ΣΗΜΕΙΟ ΒΕΒΑΙΑ!!)
Αν το ΜΙΝΟΡΑΚΙ με καλέσει στο γκαλά της....θα έρθω φυσικά.
DrPeri θα σου στείλω τη διεύθυνσή μου για να μου στείλεις mail
Νίκο, τάμα το χεις να γράφεις θεωρητικά ????? Εντάξει, είπαμε να είμαστε σοβαροί....αλλά δεν έχει τόσο ενδιαφέρον να συζητούμε μόνο θεωρητικά. Άλλωστε τα βιβλία γιατί τα έχουμε?
Τώρα που το σκέφτομαι, μπορώ να σας μοιραστώ εμπειρίες από τη δουλειά μου.... Αν συμφωνείτε.
Chris και SpellBound :evil: :twisted: :evil: :twisted: :evil: :twisted:
Που να χτυπιέστε χάμω...ΔΕΝ ΣΑΣ ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΩ! Προτιμώ να στε φίλες μου, για να μπορώ να σας τη λέω όταν μου βγαίνει....
[/url][/list][/list][/code][/quote]
Minoraki συμφωνώ με όσα γράφεις στον Drperi...
DrPeri, αν οι άλλοι δεν μας αφήνουν ήσυχους ή σε μια κατάσταση που επιθυμούμε να είμαστε τότε δυο τινά μπορεί να συμβαίνουν : το πιο πιθανό είναι να μην τους έχουμε δώσει το σαφέστατο μήνυμα "Αφήστε με ήσυχο" ή να τους έχουμε δώσει την δύναμη να μη μας αφήνουν ήσυχους....
Μπορεί, ασυνείδητα, ούτε κι εσύ να επιθυμείς να είσαι μέσα σ' αυτό που περιγράφεις (τη βαρεμαρα) κι αυτό τους το μεταδίδεις και όσοι σε νοιάζονται να προσπαθούν να σε τραβήξουν από αυτό.
Νίκο, βεβαίως έχω ασχοληθεί με την εξελικτική ψυχολογία....Όμως, σε προκαλώ σε μια πιο προσωπική συζήτηση. Μέχρι το συνέδριο, όταν γράφεις εδώ, προσπάθησε να μοιραστείς αυτό που σε απασχολεί....Θα δεις... Είναι πολύ όμορφη εμπειρία, αν νιώθεις ασφαλής, βέβαια....
Παράθεση από: "Moodymooday":twisted: :twisted: :twisted: :twisted: :twisted: :twisted: :twisted:
ΤΙ ΝΑ ΣΑΣ ΠΩ ΤΩΡΑ :?: :?: :?: :?: :?: :?: :?: :?: :?: :?: :?: :?:
Chris και SpellBound :evil: :twisted: :evil: :twisted: :evil: :twisted:
Που να χτυπιέστε χάμω...ΔΕΝ ΣΑΣ ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΩ! Προτιμώ να στε φίλες μου, για να μπορώ να σας τη λέω όταν μου βγαίνει....
[/url][/list][/list][/code]
[/quote]
[/b]
:? Απλώς Spell μου, η ΦΙΛΙΑ εδώ ΝΙΚΗΣΕ την ΕΠΙΣΤΗΜΗ!
Και μη μου πεις πως δεν σου αρέσει....γιατί θα :cry:
Και επειδή διακρίνω μια διάθεση μπαχαλέματος από μέρους σου....
Φ Τ Α Ν Ε Ι τώρα!!!!!!!!!!!!!!!!!!
:evil: :evil: :evil: Ότι θες σε pm!!!!! :evil:
Καλα... μαμα :cry:
:tongue:
Τωρα εγω νοιωθω τυψεις που εκανα το εναρκτηριο και σας μπαχαλεψα....
]
Σ' ευχαριστώ Spell μου που δείχνεις τόση ευαισθησία....Από την πρώτη στιγμή αισθάνθηκα οτι μπορώ να βασιστώ σ' αυτήν (την ευαισθησία εννοώ).
Παρ΄'ολα αυτά, είσαι πάντα ευπρόσδεκτη με ότι σε απασχολεί εδώ.....
ΝΑ ΤΟ ΘΥΜΑΣΑΙ ! :wink:
Παράθεση από: "Moodymooday"Σ' ευχαριστώ Spell μου που δείχνεις τόση ευαισθησία....Από την πρώτη στιγμή αισθάνθηκα οτι μπορώ να βασιστώ σ' αυτήν (την ευαισθησία εννοώ).
Παρ΄'ολα αυτά, είσαι πάντα ευπρόσδεκτη με ότι σε απασχολεί εδώ.....
ΝΑ ΤΟ ΘΥΜΑΣΑΙ ! :wink:
Αι νοου :wink:
Τα βλέπετε για να είμαι η ΜΟΝΗ σοβαρή εδώ μέσα; Και τη γλίτωσα (είχε και γλυκό ύφος χεχεχε) και έχω ελπίδες να με αναλάβει κάποτε!
Και μ'αυτά αποχωρώ και εγώ... ΜΠΑΤ ΑΛ ΜΠΙ ΜΠΑΚ! :twisted: :lol:
(Δεν φάνηκε και ο Νίκος και ανησυχώ!!!)
Moodymooday,
υπάρχουν αρκετά προσωπικά ζητήματα που με απασχολούν και σ' ευχαριστώ (ειλικρινά) που μου ζητάς, έτσι ανιδιοτελώς, να τα μοιραστώ μαζί σου. Όπως σου έγραψα κι απ' την αρχή, βρίσκω πολύ ευγενικό αυτό που κάνεις...
Αυτό, όμως, που πρωτίστως με απασχολεί είναι να κατανοήσω το αίνιγμα που λέγεται ''άνθρωπος''. Μπροστά στην επίλυση αυτού του μυστηρίου, τα προσωπικά μου προβλήματα (ακόμα και η ίδια μου η ζωή) δεν έχουν απολύτως καμία σημασία.
Δε θα επιμείνω, όμως, να απαντήσεις, αν αυτό αντιβαίνει στο χρόνο και στην όρεξη που διαθέτεις γι' αυτό το topic, καθώς και στη ροή της όλης συζήτησης...
Να είσαι καλά. Εκτός απροόπτου, θα τα πούμε στο συνέδριο. :-)
*ΟΚ. Φάνηκε*
:lol: :lol: :lol: :lol:
Σώος και αβλαβής! ;-)
Πάντα τέτοια... αλλά να ρωτήσεις και κάτι να έχω άλλοθι να κάνω και εγώ τις σεμνές παρεμβολές μου. (Η Μούντι κοιμάται και η τύχη της δουλεύει χεχχεχεχε)
Πάντα τέτοια... αλλά να ρωτήσεις και κάτι να έχω άλλοθι να κάνω και εγώ τις σεμνές παρεμβολές μου. (Η Μούντι κοιμάται και η τύχη της δουλεύει χεχχεχεχε)
Μπα... δε ρωτάω τίποτα προσωπικό. Δεν έχουν και σημασία, εξ άλλου...
Τα εν Νίκω, μη εν δήμω!
:lol: :lol: :lol:
Καλά... θα σε πετύχω αλλού. Αποφάσισα ότι αυτόν τον μήνα θα σου πηγαίνω κόντρα (πλακέ). Συγχαρητήρια!!!!!!! ΧΕΧΕΧΕΧΕΧΕ!!!
Και επειδή δεν σου αρέσουν οι αντιπαραθέσεις και είσαι μες την ευγένεια
προβλέπω να αποτυγχάνω επιτυχώς.
:-) :-)
Αν επιθυμείς να διασταυρώσουμε τις πένες μας- ή μάλλον τα πλήκτρα* μας... so be it!
:twisted: :twisted: :twisted:
Υ.Γ * ''Πλήκτρον'' έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι και το νύχι που χρησιμοποιούσαν οι κόκορες στις κοκορομαχίες... ;-)
Οι πιο φυσιολογικές ''κοκορομαχίες'' είναι οι δια της πληκτρο-λόγησης... :lol: :lol: :lol: :lol:
Παίρνω το πλήκτρον μου και ξεκινώ, λοιπόν.
(Αλλού, όμως. Κρόσσια τα νεύρα της Μούντι και δεν κάνει. Καλά... τώρα το θυμήθηκα. Μην βαράτε)
TRIS θα σε πετύχω...δεν θα σε πετύχω????????????????????????????????
:) :P :? :wink:
Νίκο, το να λύσεις το αίνιγμα που λέγεται άνθρωπος, ίσως σου πάρει χρόνο από το να ζήσεις ως άνθρωπος που είσαι την πραγματικότητα αυτής της ζωής....
Εντάξει, όλοι έχουμε περάσει τις υπαρξιακές μας ανησυχίες....Αλλά, με την πράξη τι γίνεται?
Φυσικά , κατανοώ τα ...εν ...Νίκω μη εν Δήμω
Αλλά, μετά από τόσον καιρό εδώ και τόσες εβδομάδες εδώ μέσα ίσως να πρόσεξες πως οι άνθρωποι που διαβάζουν το post είναι καλοπροαίρετοι. Κι αυτό φαίνεται....Ακόμα και στο ...μπαχάλεμα....
:P
τι μοιραζεται εδω βρε παιδια;Κανα γλυκακι σε σοκολατινα εχετε; :clown:
Καλημέρα, Μούντι και περαστικά.
Φυσικά και θα με πετύχεις. Υποθέτω ότι θέλεις να με συγχαρείς
για την καταφανώς σωστή θέση μου. (Βεβαίως, θα φορώ και την πρόχειρη πανοπλία μου, αλλά μια χειραψία θα την διακινδυνεύσω όσο να πεις.
Αφού βεβαιωθώ ότι η ματιά σου δεν κόβει ως πριόνι. ΧΧΕΧΕΧΕΧΕΧΕΧΕ)
Παράθεση από: "Moodymooday"Νίκω μη εν Δήμω
:roll: :roll: ποιος ειναι ο νικος και ποιος ο δημος???? :shock: :shock: :shock: :shock:
ΩΧ! :?
Για τη ματιά μου να ρωτήσεις την Chriastina και την Spellbound ( κι αν βγάλεις άκρη....πες μου την κι εμένα!)
Μην ανησυχείς, γλυκειά μου....Είμαι εντελώς ακίνδυνη - πίστεψέ με!
Θα χαρώ να σε γνωρίσω καλύτερα πάντως.... :P
Παράθεση από: "Moodymooday"Αν το ΜΙΝΟΡΑΚΙ με καλέσει στο γκαλά της....θα έρθω φυσικά
[/url][/list][/list][/code]
[/quote]η προσκληση εγινε μουντυ.....εν επισημω τελετη..... :D :D :D
Τρις..... σ εφαγα :evil:
Σπελ, όλο λόγια... όλο λόγια... (Μες είπες; Κάν'το Αλίνα, πλιζ)
Πάπιε, ντοντουρμά μοιράζουμε. Θέτε;
Και εννοώ τον ντοντουρμά ως εργαλείο ψυχαναλυτικό.
Τρως το παγωτάκι, κερνάς και τον ψυχαναλυτή και κάνεις χάλια και το ντιβάνι του με τα σιρόπια.
Καλά... πάω.
Μεςς
υποσχεθηκα ν αφησω το τοπικ στην ησυχια του...
δε μετακομιζουμε λεω??? λολ.... που να παμε λες??? (αν και οσφριζομαι την απαντηση..) :lol:
Αν και δεν καταλαβαίνω τι εννοείς -ήσυχο είναι- στα ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ!!!
Θα της λείψουμε της Μούντι να το ξέρεις.
Moodymooday,
Δεν αμφιβάλλω για την καλή προαίρεση των παιδιών που γράφουν σ' αυτό το site, τα οποία εξ άλλου γνωρίζω εδώ και αρκετούς μήνες...
Δε θέλω να πάρεις επι προσωπικού τη μη αναφορά των δικών μου προσωπικών! ;-)
Ο λόγος που δε σου γράφω γι' αυτά είναι γιατί δεν έχουν καμία σημασία μπροστά στις θεωρητικές μου αναζητήσεις- οι οποίες μου δίνουν τόση ευχαρίστηση, που οι μικροευχαριστήσεις της ''πραγματικότητας'' περνάνε σε δεύτερη και τρίτη μοίρα...
Το παν είναι η φρόνιμη ευχαρίστηση. Δε συμφωνείς;
Σ' ευχαριστώ που με άκουσες :-)
καλως μας ηρθες ξανα μουντυ
ελπιζω να περασε η αδιαθεσια :D
Καλή μου xhmeia καλώς σας βρήκα...και αν πέρασε η αδιαθεσία δεν έχουν περάσει άλλα που με απασχολούν....
Τελικά, διαπίστωσα για άλλη μια φορά οτι αρρωσταίνουμε τη στιγμή ακριβώς που ανοίγουμε την πόρτα στην ασθένεια. Κι αυτό γίνεται όταν έχουμε περάσει περιόδους δύσκολες και μετά αφηνόμαστε....
Τέλος πάντων
Η ζωή είναι ωραία και πρέπει να εμπιστευόμαστε όλα όσα μας φέρνει. Ακόμα και τις απογοητεύσεις....
:?
Ποτε δεν σταματα κατι να μας απασχολει ετσι δεν ειναι ?
Κ ναι η ζωη ειναι ωραια κ πρεπει καθε στιγμη να παλευουμε να μην μας παιρνει απο κατω δυνατο χαμογελο κ προχωραμε
Εσυ βεβαια εισαι η ειδικη αλλα μηπως θα βοηθουσε αν ελεγες τι σε απασχολει κ ισως μεσα στις απαντησεις μας βρεις κατι μικρο αλλα σημαντικο ?
Φιλικα
Νατασα
Πολλες φορές προσπαθώ να καταλάβω τι λάθος κάνω στα μηνύματα που στέλνω... :twisted: και δεν μιλώ για τα sms στα κινητά.... :twisted:
:x Ενώ προσπαθώ να ακούω και να ενσυναισθάνομαι αυτόν που μου μιλάει, όταν εγώ επικοινωνώ μαζί του, κάτι δεν κάνω σωστά και δεν στέλνω το σωστό μήνυμα...
Βέβαια, δεν συμβαίνει με όλους όσους επικοινωνώ αυτό. Κι αυτό, μάλλον με παρηγορεί. Αλλά δεν με ησυχάζει....
Ευχαριστώ, πάντως, για το νοιάξιμο.... :)
μαλλον καταλαβα λαθος?
:roll: δεν σε απασχολει κατι ?
συγγνωμη :)
Να...βλέπεις τώρα???? Ούτε κι εσύ κατάλαβες.... Κάτι κάνω λάθος γμτ! :x
Εννοούσα πως με απασχολεί ακριβώς αυτό που γράφω πιο πάνω ....
Χτες βράδυ είχα έναν ...."καυγά" με τη μαμά μου. Συνειδητοποίησα οτι δεν άκουγε τίποτα από όσα της έλεγα....
Σαν να μιλούσα σε κατεβασμένα ρολά....
Γι αυτό αναρωτήθηκα τι κάνω λάθος.... :?:
έλα βρε καλό μου moodaki,
πρώτη φορά είναι που δεν ακούνε? πιστεύω ειδικά σε ότι αφορά τους γονείς πως σπάνια ακούνε.... βλέπεις νομίζουν ότι ξέρουν και το καλό μας... άρα τι λέμε εμείς? :evil:
όσο για την επικοινωνία σου με τον κόσμο γενικότερα,θα έλεγα πως όλοι
αντιμετωπίζουμε το ίδιο θέμα..... :(
θέλεις και μια προσωπική εκτίμηση? πχ στο παράδειγμα με την xhmeia μας....μπήκες αμέσως στην απάντηση και με 2 λόγια προσπάθησες να της πεις το πρόβλημά σου.... με 2 λόγια που εσύ καταλαβαίνεις,που εσύ χρησιμοποιείς τακτικά...."στέλνω λάθος μηνύματα" :roll: φέξε μου φιλενάς!!! :lol:
(αυτά για σήμερα....ο πυρετός μου τραβάει την ανηφόρα)
Μου αρέσει το υποκοριστικό.... :D
Ελπίζω να έπεσε ο πυρετός ...έστω λίγο
Τελικά, το σκεφτόμουν πολύ από χτες....Το θέμα είναι οτι στην επικοινωνία υπάρχουν δύο. Ο πομπός και ο δέκτης.
Αν ο ένας από τους δυο έχει πολλά συναισθήματα και ένταση , δεν μπορεί να ακούσει.
Αν ο άλλος δεν έχει ξεκαθαρίσει τι θέλει ακριβώς να πει....τότε σίγουρα θα δώσει λάθος μήνυμα....
[size=18]Αλλά, ρε γμτ, πόσες φορές μπορούμε να είμαστε εντελώς ξεκάθαροι ή εντελώς "καθαροί" από τα δικά μας προβλήματα?[/size]
Γι αυτό...τείνω να πιστέψω πως ο μόνος που μπορεί να ακούσει είναι ο ψυχοθεραπευτής....
Δουλειά του είναι! :wink:
καλός ο "ψυχο-αποτέτοιος",δεν λέω, αλλά είναι μερικές φορές που θέλεις να μοιραστείς πράγματα και με την οικογένεια ή και με τους φίλους..... εγώ πιστεύω πως την μεγαλύτερη "ευθύνη" την έχει εκείνος που ζητά να επικοινωνήσει,ο "πομπός", αν ισχύει και το:
[size=18]δεν ξέρω τι θέλω και το θέλω τώρα![/size]
μαμησέτα.....!
:wink:
[size=18]δεν ξέρω τι θέλω και το θέλω τώρα! [/size]
Δηλαδη εγω μπορω να πιτανω τωρα με την ησυχια μου ??? :roll: :roll: :roll:
Δεν ξέρουμε τι θέλουμε και δε θα ησυχάσουμε αν δεν το αποκτήσουμε...
Κι αν μας ρωτήσει κανείς αν πράγματι θέλουμε να το αποκτήσουμε, εμείς θα του πούμε ότι ''η απάντησή μας είναι ίσως-κι αυτό είναι οριστικό''!
:-)
Παράθεση από: "Moodymooday"Να...βλέπεις τώρα???? Ούτε κι εσύ κατάλαβες.... Κάτι κάνω λάθος γμτ! :x
Εννοούσα πως με απασχολεί ακριβώς αυτό που γράφω πιο πάνω ....
Χτες βράδυ είχα έναν ...."καυγά" με τη μαμά μου. Συνειδητοποίησα οτι δεν άκουγε τίποτα από όσα της έλεγα....
Σαν να μιλούσα σε κατεβασμένα ρολά....Γι αυτό αναρωτήθηκα τι κάνω λάθος.... :?:
τωρα νομιζω καταλαβα :D δεν γινετε να καταλαβαινουν ολοι οσα λεμε
Ειναι απλο εσυ ειπες "αποδεξου το προβλημα "
Εγω λεω ,αλλαξε τροπο επικοινωνιας κ αν δεν πιασει κ αυτος απλα το δεχεσαι .
Το αστειο με τη δικη μου μαμα, ειναι οτι εγω δεν μπορω να επικοινωνησω μαζι της, αλλα τα παω μια χαρα ως μεσαζων μεταξυ αυτης κ της αδελφης μου .
Οταν μιλαει με την αδελφη μου εκει να δεις ασπρο -μαυρο
Λεει κατι η αδελφη μου ,τσαντιζεται η μανα μου τα ξαναλεω εγω ΤΑ ΙΔΙΑ αλλα με το δικο μου τροπο κ τα καταλαβαινει
Λεει κατι η μανα μου ,τσαντιζεται η αδελφη μου ......της εξηγω τι ηθελε να πει κ τα καταλαβαινει
Ενω οσον αφορα τις δικες μας συζητησεις ....τζιφοςςςςςςς
ειμαι ξεκαθαρη στο τι θελω ,τι μ αρεσει ,απλα δεν της αρεσουν τα θελω μου κ θελει να θελω ,τα δικα της θελω ...ε μπασταααααα
εχω μια μαμα χρυση, αλεγκρα , να σου δωσει την ψυχη της ,αλλα ειναι αυταρχικη κ ανακατευεται κ αυτο με χαλαει κ με πολυ διαφορετικο χαρακτηρα απο το δικο μου
την αγαπω ,αλλα εχω αποδεχτει οτι δεν μπορω να συνεννοηθω μαζι της κ δεν επικοινωνω (νομιζω ποτε δεν επικοινωνησα πραγματικα )μαζι της απλα μιλαω περι ανεμων κ υδατων ............
Αν ανοίξουμε θέμα για τη σχέση μητέρας - κόρης...νομίζω πως θα είχε πολύ ενδιαφέρον...Αν , βέβαια, δεν φοβόμασταν να μοιραστούμε πράγματα εδώ....
Για μένα, το πιο συγκλονιστικό είναι η στιγμή που διαπίστωσα οτι έχω απίστευτα κοινά σημεία με τη μάνα μου....
Εκεί...φρίκαρα τελείως....
Αλλά, όλα είναι κατανοητά και πιθανά να συμβαίνουν....
Γιατι να φρικαρεις?? ειναι λογικο να παιρνουμε στοιχεια και απο τους δυο γονιους.
πανω απ ολα ειναι η διαφορετικοτητα με την οποια εχουν μεγαλωσει οι δικοι μας. αλλη εποχη εκεινοι, αλλη εμεις
αλλα βιωματα και δυσκολιες αντιμετωπισαν εκεινοι και αλλα εμεις.
Μουντυ, δεν την γνωριζω φυσικα τη μητερα σου, αλλα ισως καποτε να ηταν αλλοιως και με το περασμα του χρονου και τις δυσκολιες που αντιμετωπισε να αλλαξε.
προσωπικα χαιρομαι που εχω πολλα στοιχεια απ τη μαμα μου και που οσο μεγαλωνω τοσο περισσοτερο της μοιαζω (μακαρι να ηταν εν ζωη ακομα)
και θα λυπηθω αφανταστα αν καποτε η κορη μου "φρικαρει" επειδη μου μοιαζει (γιατι μου μοιαζει σε πολλα στοιχεια, αλλως τε μεγαλωσαμε μαζι απο τα 4 της )
αυτα τα περι προσωπικων δικων μου παντα..
φιλακια
Έχει πολύ ενδιαφέρον η τοποθέτησή σου Κατερίνα...
Κι αυτό, γιατί μιλάς έχοντας και τους δυο ρόλους. Της μητέρας και της κόρης.
Και αυτά που γράφεις είναι πολύ όμορφα, απλά και σαφή .
Πρέπει να είσαι περήφανη γι αυτές τις τόσο σημαντικές - τις πιο σημαντικές - σχέσεις της ζωής σου.
Υπάρχει, όμως , πάντα και η άλλη πλευρά.
Εκείνη που βιώνουν πολλές από μας. Που η μητέρα τους ήταν ουσιαστικά απούσα από τη ζωή τους. Ή εκείνη...που η κόρη τους είναι στον δικό της κόσμο και αρνείται να τις έχει στη ζωή της....
Μπορώ να πω πολλά παραδείγματα...Αλλά δεν θέλω να πάρω το χώρο εδώ.
Κράτα , λοιπόν, το πιο σημαντικό.
[size=18]Είσαι τυχερή που είχες και έχεις τόσο υγιείς σχέσεις. Σπάνιο και ευλογημένο[/size].
Μουντακι μου... αυτα περι μαμας και κορης...
καλα που δεν ανεφερες πατερα εκει τα πραγματα αλλαζουν... :?
Μουντυ ,μπορω να σε καταλαβω ,επισης κ το Σπελλακι .......
Ειμαι περηφανη ,για καποια στοιχεια μου ,που τα χω παρει απο τη μητερα μου, αλλα ειναι και καποια -που θεωρω κουραστικα,πιεστικα, -που στ αληθεια φρικαρα ...........
Δεν ξερω πως τα ανακαλυψες εσυ ........εγω ομως τ ανακαλυψα, οταν οι γιοι μου ,μου ειπαν σε καποια περιπτωση ....γιατι κανεις ετσι? κ εσυ ιδια με τη γιαγια εισαι ....φρικαρα απο τη μια ,γελασα απ την αλλη :D
Αποδεχτηκα την πραγματικοτητα κ ας μου κακοφανηκε κ προσπαθησα να μειωσω λιγο ......να προσαρμοστω
Κ επισης ειμαι περηφανη γιατι οι γιοι μου ,μου μοιαζουν ,σε ορισμενα δυνατα χαρακτηριστικα μου ..........Κ οταν φρισκαρουν κ αυτοι(κανεις δεν ξεφευγει απ αυτο ,λογικο ειναι ) δεν θα με πειραξει ,μαλλον παλι θα γελασω .....
Τωρα οσο για παρουσιες ? παντα παρουσα ,αλλα ταυτοχρονα απουσα η μαμι μου .......Αυτο αν το πουν οι γιοι μου θα με πειραξει πραγματικα .Ευτυχως ως τωρα αλλα λενε :D
Eγω παλι χωρις να πω πολλα οχι γιατι δεν θελω αλλα γιατι με τον γραπτο λογο δεν μπορεις να περιγραψεις πολλα πραγματα οπως με την εκφραση θα πω μισ λεξη μονο.
ΣΑΣ ΖΗΛΕΥΩ Ηχμεια και σπελλ και Moody την καθε μια σας για διαφορετικο λογο!!!
Ξεχασα το ξεμυαλισμενο :roll: να πω περαστικουλια στο Χριστινακι :D
Δεν πιστευω ενας πυρετουλης να σε εμποδισει να σε δουμε ? ε?
xhmeia,
τίποτε τίποτε δεν με σταματά,
είπαμε και "είδαμε" μελλούμενα πολλά! :wink:
Παίρνω μια φράση της xhmeias και σας μοιράζομαι κάτι που έχω καταλάβει και με έχει βοηθήσει πολύ.
Όταν συναντάμε κάποιον και κάτι μας τη δίνει εντελώς στα νεύρα σ' αυτόν.....
έχετε αναρωτηθεί γιατί συμβαίνει αυτό? :?:
Μου πήρε πολύ κόπο, τσαντίλα και...πόνο όταν
διαπίστωσα πως :x :evil: :x :evil: :x
[size=18]ένα δικό μου κομμάτι
αγγίζει πολύ , μοιάζει, λειτουργεί παρόμοια, έχει ομοιότητες, ταυτίζεται (κρατήστε όποια λέξη σας πάει)
με το κομμάτι εκείνου που μου δίνει στα νεύρα....!!!!![/size]
Δεν ξέρω αν μπορείτε να σκεφτείτε κάτι ανάλογο...Αλλά, όταν το διαπιστώνεις έχεις προχωρήσει ένα βήμα.
Ένα ΚΑΛΟ βήμα! :)
Φοβάμαι το πολύ μου....
Οτι τρομάζει, οτι βαραίνει, οτι απομακρύνει....
Φοβάμαι το πολύ μου....
Την εκδήλωση των συναισθημάτων μου όταν γίνεται.....πολύ.....
moody εχω την αισθηση ενω εισαι πολυ καλη για τους αλλους με τον εαυτο σου εχεις καποιες δυσκολιες.......χωρις να σημαινει βεβαια οτι δεν μπορει να ειναι η λανθασμενη η παρατηρηση μου........
Καλέ μου Apol όταν είσαι ΜΕΣΑ σε μια κατάσταση τότε είναι πολύ δύσκολο να τη διαχειριστείς...
Γι αυτό, πάντα για τους άλλους είμαστε οι καλύτεροι ακροατές.
Γι αυτό, πάντα μπορούμε να είμαστε "ΕΔΩ" για τους άλλους ...Γιατί έχουμε τη συναισθηματική απόσταση που χρειάζεται....
Ενώ από όσα μας απασχολούν δεν μπορούμε να έχουμε την απόσταση που χρειάζεται...
MoodyMooday (παρεπιπτόντως...ωραίο το nick....ωραίο και το τραγουδάκι)
διάβασα όλες τις σελίδες σου....ΜΕ ΠΡΟΣΟΧΗ!
Εσύ, δηλαδή, είσαι υπεράνω όλων εμάς που δεν έχουμε ιδέα από τη δουλειά σου????
Εσύ, μας ξέρεις καλύτερα από όσο γνωρίζουμε εμείς τον εαυτό μας???
Φιλικά
Παράθεση από: "Moodymooday"
[size=18ένα δικό μου κομμάτι
αγγίζει πολύ , μοιάζει, λειτουργεί παρόμοια, έχει ομοιότητες, ταυτίζεται (κρατήστε όποια λέξη σας πάει)
με το κομμάτι εκείνου που μου δίνει στα νεύρα....!!!!![/size]
Πολλες φορες,ειδα/βλεπω συμπεριφορες που δεν μ αρεσουν -εως και κατακρινω -να μοιαζουν με δικες μου...Το θεμα νομιζω,ειναι να μπορουμε ν αναγνωρισουμε αυτες κ να μην πιστευουμε πως εμεις ειμαστε οκ οταν πραττουμε ακριβως το ιδιο.... αναγνωριζοντας λοιπον,προσπαθω να καλυτερεψω ....δεν ξερω αν τα καταφερνω ,αλλα η προσπαθεια μετρα :D
MoodyMooday....
Γιατί οι περισσότερες που σου γράφουν εδώ είναι γυναίκες????
Γιατί μου αρέσει να σε προκαλώ????
Μήπως η πολύ ενδοσκόπηση βλάπτει σοβαρά την ψυχική υγεία????
Μήπως η ζωή είναι έξω από όλα αυτά????
Περιμένω απαντήσεις....πειστικές....
Φιλικά
:? :? :? :?
Άρης...ο θεός του πολέμου?????
Με προκαλείς, λοιπόν, κι εγώ πρέπει να σου απαντήσω.
Ίσως, θα μπορούσες να τις θέσεις ως ερωτήσεις σε όσους συμμετέχουν ενεργά σε αυτό το post.
Αν διαβάσεις προσεκτικά τις σελίδες θα βρεις όλες τις απαντήσεις φίλε Άρη.
Προφανώς, όμως, απλώς ήθελες να "μου την πεις"...
Δεν το παίζω ειδικός, ούτε ξέρω περισσότερα από κανέναν. Άλλωστε, αν ήσουν προσεκτικότερος, θα έβλεπες οτι κι εγώ εκτίθεμαι πολύ εδώ μέσα...
Η ζωή είναι μετά τη θεραπεία...ΦΥΣΙΚΑ...
ΑΛΛΑ ΕΔΩ ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΘΕΡΑΠΕΙΑ καλέ μου !
Φιλικά....
Παράθεση από: "ΑΡΗΣ"MoodyMooday....
Γιατί οι περισσότερες που σου γράφουν εδώ είναι γυναίκες????
Γιατί μου αρέσει να σε προκαλώ????
Μήπως η πολύ ενδοσκόπηση βλάπτει σοβαρά την ψυχική υγεία????
Μήπως η ζωή είναι έξω από όλα αυτά????
Περιμένω απαντήσεις....πειστικές....
Φιλικά
]φιλτατε αρη καλως ορισες στο σαιτ μας.....τυχαινει να γνωριζω προσωπικα την μουντυ και σε πληροφορω οτι απεχει πολυ απο αυτο που εγραψες.....δλδ οτι το παιζει υπερανω ολων ημων.....ειναι πολυ μετρημενη και παντοτε καλοπροαιρετη.....προσωπικα νομιζω οτι ποτε κανεις μας δεν βλαφτηκε απο το να ακουσει μια συμβουλη ή μια αποψη απο καποιον ο οποιος ξερει και πεντε πραγματα παρα πανω.....το να ψαξουμε καπου μεσα στην ψυχη μας, μας βοηθαει νομιζω να βελτιωνομαστε σαν ανθρωποι.....και βεβαιως βεβαιως κανεις δεν ειναι υποχρεωμενος να απαντα ή να γραφει σε ενα τοπικ, εαν δεν του πολυαρεσει το θεμα.....εγω ας πουμε δεν πηρα ενεργο μερος στο θεμα αυτο της μουντι, αλλά οταν την γνωρισα προσωπικα και ειπαμε πεντε πραγματα παρα πανω, εξετιμησα αυτα που μου ειπε και την ευχαριστω παρα πολυ γι αυτο!!!! και επειδη μαλλον την ξερω αρκετα καλα, δεν νομιζω οτι θα μπει στον κοπο να σου απαντησει στην προκληση που της εκανες.....δεν παριστανω τον δικηγορο της, απλως νομιζω οτι πρωτα θα πρεπει να γνωρισουμε τον αλλον/ην αρκετα καλα και μετα να εκφραζουμε την γνωμη μας......φιλικωτατα παντοτε και παλι καλως ορισες......Π Ο Λ Λ Υ!!!!
Παράθεση από: "ΑΡΗΣ"MoodyMooday (παρεπιπτόντως...ωραίο το nick....ωραίο και το τραγουδάκι)
διάβασα όλες τις σελίδες σου....ΜΕ ΠΡΟΣΟΧΗ!
Εσύ, δηλαδή, είσαι υπεράνω όλων εμάς που δεν έχουμε ιδέα από τη δουλειά σου????
Εσύ, μας ξέρεις καλύτερα από όσο γνωρίζουμε εμείς τον εαυτό μας???
Φιλικά
καλημέρα ΑΡΗ
διάβασες
με προσοχή όλες τις σελίδες του topic?
τώρα εγώ γιατί δεν το πιστεύω αυτό?
που διαπίστωσες ότι η moody είναι υπεράνω όλων εμάς?
κι αν ήταν έτσι πως εξηγείς το γεγονός ότι ζήτησε την βοήθειά μας?
που προέβαλε επιτακτικά την γνώμη της υπερασπιζόμενη μια θέση
που να λέει "εγώ σας ξέρω καλύτερα"...?
ακόμα και αν αυτά είναι κάτι που εισέπραξες ως αίσθηση και όχι
μέσα απο συγκεκριμένες κουβέντες της (άρα τι να λέμε τώρα?)......
μήπως έχεις πρόβλημα με τους ψυχολόγους
και βρήκες μπροστά σου έναν και είπες να την πληρώσει
για όλους τους άλλους?
όσο για το "φιλικά"..... μάλλον δεν γνωρίζεις την σημασία της λέξης.
Παράθεση από: "ΑΡΗΣ"MoodyMooday....
Γιατί οι περισσότερες που σου γράφουν εδώ είναι γυναίκες????
Γιατί μου αρέσει να σε προκαλώ????
Μήπως η πολύ ενδοσκόπηση βλάπτει σοβαρά την ψυχική υγεία????
Μήπως η ζωή είναι έξω από όλα αυτά????
Περιμένω απαντήσεις....πειστικές....
Φιλικά
]
ΑΡΗ, γουιθ ολ ντιου ρισπεκτ...
Καμμια σχεση αυτα που λες με τη Μoody ]
Παράθεση από: "chriastina"Παράθεση από: "ΑΡΗΣ"MoodyMooday....
Γιατί οι περισσότερες που σου γράφουν εδώ είναι γυναίκες????
Γιατί μου αρέσει να σε προκαλώ????
Μήπως η πολύ ενδοσκόπηση βλάπτει σοβαρά την ψυχική υγεία????
Μήπως η ζωή είναι έξω από όλα αυτά????
Περιμένω απαντήσεις....πειστικές....
Φιλικά
]
(έχω ταυτόχρονα και την δουλειά.... κάπου θα κάνω και το λάθος :D )
ΑΡΗ
γιατί έχω την εντύπωση πως έχεις καταλήξει απο πριν στις απαντήσεις των ερωτήσεών σου? σε μερικές δε έχει απαντήσει πιο πριν η moody..... είναι που διάβασες με προσοχή το topic....
βέβαια αν η πολύ ενδοσκόπηση έβλαψε σοβαρά την ψυχική σου υγεία,
είναι ένα θέμα που ευχαρίστως (εγώ τουλάχιστον) θα ήθελα να το διαβάσω... λοιπόν,τι λες θα μας πεις την ιστορία σου?
ΑΡΗ
μπήκες στο topic για διάλογο ή για πόλεμο? ..... ρωτώ με αφορμή το nick σου.
δεν νιώθω την ανάγκη να υπερασπιστώ την moody,μπορεί και μόνη της
Δόξα τω Θεώ..... νίωθω όμως την ανάγκη να πω
[size=18]ΑΜΑΝ ΠΙΑ![/size]
Χριστινακι..... θυμησου το Πιτ Μπουλ :wink: :D :D :D
:24: :24: :24: :24:
γέλια που θα κάναμε..........
Παράθεση από: "chriastina"ΑΡΗ ρωτώ με αφορμή το nick σου.
χριστινακι εδω που τα λεμε το νικ του αρη (αν δεν ειναι το πραγματικο ονομα του) μου αρεσει πολυ.....ειναι ευηχο.....εξ αλλου μπορει και να πηγαινει και με το ολο στυλ του.....ψηλος-ξανθος που λεγαμε??? :D :D
:arrow: σπελλ.....κρις.....να αμολυσω τον ερμη???? :24: :24: :24:
(ειχαμε δεν ειχαμε το ξαναματαμπαχαλεψαμε το θεμα της φιλεναδας μας)......
[size=18][size=9] Από όσο μπορώ να διαπιστώσω.....έγινε συσπείρωση φιλενάδων....
Αλλά, έτσι εξηγείται γιατί τέτοια υποστήριξη.
Σιγά κορίτσια....Δεν έβρισα τη φίλη σας!
Μπορώ, όμως, να έχω την άποψη μου....
Είναι κάποια που δεν την ξέρετε και την εμπιστεύεστε...(όπως κι έγώ...)
Αφέλεια να το πω....Ευκολοπιστία να το πω..... ΄Η μήπως την ξέρατε κι από πριν?
Και πού ξέρετε αν ό,τι μαθαίνει από σας δεν το χρησιμοποιεί εναντίον σας?
Τόση εμπιστοσύνη πια?? Ε τότε να μου μοιραστείτε κι εμένα αυτά που σας απασχολούν....
ΕΛΕΟΣ ΑΔΕΡΦΙΑ ![/size][/size]
Αρη, λαθος κανεις αλλα ισως λογικο μια και μπηκες προσφατα στο σαιτ.
Και την ξερουμε σε προσωπικο επιπεδο και την εμπιστευομαστε. Μη συγχιζεσαι λοιπον!!!
επι τη ευκαιρια, καλως μας ηρθες
φιλικα
κατερινα
Υπάρχουν αγόρια που κάνουν φασαρία μόνο και μόνο γιατί η σιωπή τους πειράζει στα νεύρα.
Αυτά τα αγόρια εχουν τα εξής κοινά γνωρίσματα: δεν τους επιτρέπουν την είσοδο σε τσοντοταινίες , δεν τους σερβίρουν αλκοόλ στα μπαρ και χρησιμοποιούν κρέμες κατά της ακμής.
A ,ναι.. και αυνανίζονται κλειδωμένα στο μπάνιο.
Φτου μου..
Πάλι κάτι έφαγα και με πείραξε!! :shock:
:D :D :D :D :D :D κωδικα.....δεν θα σταματησω ποτε να απολαμβανω τις απαντησεις σου...... :53: :53: :53:
ΑΡΗ
βιάζεσαι να βγάλεις συμπεράσματα......
όπως θα είδες προσπάθησα να μην υπερασπιστώ την moody
αλλά το topic γενικά για αυτό και ζήτησα στοιχεία μέσα απο
το topic....
την moody την γνωρίζω προσωπικά και
δεν θα της γνωριζα τον a33 αν πίστευα ότι θα
εκμεταλευόταν οποιονδήποτε απο εδώ
ξέρεις κάτι?.... είναι ωραίο να μπορείς να εμπιστεύεσαι.....
στο εύχομαι ολόψυχα
ΑΡΗ,
σε παρακολούθησα σήμερα πολύ προσεκτικά, αν και αρχικά ξαφνιάστηκα με τις τοποθετήσεις σου. Προσπάθησα να μην τις πάρω προσωπικά και αυτό θα κάνω και τώρα....
Χωρίς να θέλω να στο παίξω "ειδικός", νομίζω πως η [size=18]εμπιστοσύνη[/size] είναι το βασικό θέμα σου.
Και δεν έχεις άδικο, εδώ που τα λέμε.
Όμως, αγαπητέ φίλε, η εμπιστοσύνη χτίζεται με τον καιρό και βασική προϋπόθεση για να την κερδίσεις έίναι να εμπιστεύεσαι και συ τον εαυτό σου.
Γι αυτό, νομίζω πως το καλύτερο για σενα είναι να δώσεις χρόνο. Τόσο σε μας , όσο και στον εαυτό σου.
Και....χαλάρωσε , καλέ μου.
:wink: Εδώ δεν θεραπευόμαστε...απλά επικοινωνούμε.... :wink:
Μην εκτίθεσαι περισότερο, αν θες να βρεις μέσα στον Α33 μια παρέα , φίλους ή μια επαφή για τις δύσκολες μοναχικές ώρες....
Μπήκες επιθετικά - κάτι που μεταφράζω απλώς σαν δυσκολία να εμπιστευθείς.
Όμως, άκου μια συμβουλή : Μη συνεχίσεις έτσι...γιατί εσύ θα χάσεις. Κι όλη αυτή η επικοινωνία είναι μαγική....
Εντελώς μα εντελώς φιλικά.
(Αν θες προσωπική αντιπαράθεση - μπορούμε να την κάνουμε σε pm. Ας μην το χαλάσουμε στους υπόλοιπους...Να τους σεβαστούμε ...ε?) :wink:
Εμ, δεν προσέχετε εμένα που ΠΟΤΕ μα ΠΟΤΕ δεν κάνω μπάχαλο.
Επτέλους, δικαιώνομαι! *'Οσοι πετούν αντικείμενα κατά πάνω μου να τα μαζέψουν, περικαλώ* :lol: :twisted:
'Αρη, πρόσεχε, διότι κυκλοφορούν απατεώνες που θα προσπαθήσουν να σε εκμεταλλευθούν, να σε βιάσουν, να σε κλέψουν, να αθετήσουν την υπόσχεση γάμου και άλλα τέτοια γλαφυρά.
Θα σε παρέπεμπα σε μία κουτσομπόλα και ηλίθια εξ επαγγέλματος, αλλά μετακόμισε σε Κάιρο και δεν θα μπορέσει να σε βοηθήσει αν και θα ψοφούσε να σε παραπληροφορήσει. :twisted: :P :lol: :evil: :lol:
[size=18]Αγαπητές φίλες της MoodyMooday
μην ανησυχείτε....Η παρεξήγηση μεταξύ μας λύθηκε!
Δεν θα πω περισσότερα.
Θα σας παρακολουθώ.
Κι όταν κρίνω οτι μπορώ να παρέμβω ....θα παρέμβω.
Sorry για την αναστάτωση.
Η MoodyMooday τουλάχιστον .... με έχει συγχωρήσει.[/size]
ΑΑ, δεν παίζω!!! Τώρα πώς θα κάνω εγώ το καλόπαιδο;;;;; Ζαβολιάρηδες!
Σας ευχαριστώ για τη συμπαράσταση σήμερα.....
Ο ΑΡΗΣ μπήκε για να κάνει πλάκα και παραδέχτηκε τη βλακεία του....
Φταίω κι εγώ που δεν κρατάω το στόμα μου κλειστό και μιλάω τόσο κολακευτικά για τον Α33....
Δεν είμαι σίγουρη πως θα ξαναμπεί εδώ...
(Είσαι, όμως, ευπρόσδεκτος όταν νιώσεις έτοιμος...καλέ μου!)
:) :P :) :P :) :P
δηλαδή εγώ να μην φέρω το πιτ-μπουλ? :cry:
γμτ :evil: και δεν το έχω ταίσει απο χθες.......
και είναι μόνο του στο σπίτι..... :shock: πάει η γάτα!
Άσε Χριστινάκι...γιατί τα πράγματα δυσκολεύουν....Μπορεί να ακούσουμε οτι έχουμε ανάγκη χαπιών....(ξέρεις εσύ.....) :wink:
Κυρια, να πω???
Οπως ξερεις ο πατερας μου ειναι πολυ βαρια αρρωστος και μενει στο εξωτερικο.
Αρχικα προσπαθησα να τον στηριξω ωστε να αρχισει κανονικα τη θεραπεια του (χημικη και λειζερ) με αποτελεσμα να με "ριχνει" ψυχολογικα η ολη διαδικασια.
Ο.κ. το ξεπερασα αυτο το σταδιο.
Με την παροδο των εβδομαδων ομως, μου λεει τα απιστευτα οποτε με παιρνει τηλεφωνο, σε βαθμο εξοργιστικα εκνευριστικο.
Αν ηταν καλα δε θα χα προβλημα, θα του τα χωνα και εγω (τι ειχες Γιαννη τι ειχα παντα) αλλα τωρα προσπαθω να συγκρατηθω με αποτελεσμα να ειμαι μονιμως νευριασμενη με τα παντα. Εχω φτασει στο σημειο να αποφευγω να απαντω στο τηλεφωνο για να μη μου ρθει κανενα εγκεφαλικο στο τελος.
Πως θα ηταν καλυτερο για μενα να αντιμετωπισω την ολη κατασταση??
Κατερινιώ μου....
Δεν ξέρω αν οι λύσεις τύπου "προσπάθησε να παίρνεις απόσταση από εκείνο το κομμάτι που συγχίζεται και εκνευρίζεται όταν ακούει τα απίστευτα" είναι οι πλέον δόκιμες για σένα....έτσι όπως είσαι πληθωρική στο πώς βιώνεις και πώς λειτουργείς γενικότερα....
Δεν ξέρω, δηλαδή, αν σε παίρνει να μπεις στη λογική του "Όχι δεν είμαι όλη εκνευρισμένη, αλλά ένα κομμάτι μου".
Από την άλλη , νιώθεις εγκλωβισμένη και σε καταλαβαίνω.
Θα σου πρότεινα, λοιπόν το εξής.
[size=18]Βρες την παλιά καλή Κατερίνα και άρχισε να αντιδράς σε αυτά που σου λέει όπως αισθάνεσαι. Δεν χρειάζεται προστασία ο πατέρας σου. Να του λες αυτό που νιώθεις και όταν νιώθεις οτι θες να βάλεις τις φωνές...να το κάνεις[/size].
Πίστεψέ με : ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΘΕΙ ΤΙΠΟΤΑ !
Όταν μας εκνευρίζουν οι συμπεριφορές κάποιων καλό είναι να μην το κρατάμε για τον εαυτό μας... Γιατί γυρνά πίσω σε μας....
:evil:
Και τότε...ποιος θα νοιαστεί για τη δική σου ψυχική ηρεμία και γαλήνη γλυκειά μου? :wink:
ναι, αλλα αμα του τα "χωσω" κανονικα και εν ελθετω χρονο επελθει το μοιραιο, μετα θα αισθανομαι τυψεις....
Ναι...αλλά αν του φέρεσαι ως αναξιοπαθούντα και ετοιμοθάνατο...δεν είναι και ό,τι το καλύτερο γι αυτόν....
Άλλωστε...σου τη δίνουν αυτά που λέει και ΑΥΤΟ πρέπει να του το πεις ξεκάθαρα.
Ξέρει πολύ καλά οτι τον νοιάζεσαι. Και σ' αγαπάει , ακόμα κι αν δεν στο χει πει ως τώρα ή δεν στο χει δείξει....
Κι εσύ το ξέρεις....
Έχω να σου προτείνω κάτι...
Όταν πας να τον δεις, μίλησέ του για όλα. Να του πεις όλα όσα δεν του χεις πει ως τώρα.
Θα σας ανακουφίσει και τους δυο αυτό.
Για να μην σκεφτείς αργότερα πως δεν πρόλαβες....
(δεν ξέρω αν χρειάζεται να εκτεθείς περισότερο εδώ μέσα. Ότι με χρειαστείς ...είμαι κοντά σου)
μωρε τα ξερει. αλλα ειναι ξεροκεφαλος!!
οχι, με καλυψες Μουντυ θα το δω στη πορεια πως θα βγει..
θενκς :D :D :D :D :D (πελωωωριο χαμογελο αλα κολγκειτ)
Μακάρι να σε ...ξεμπλόκαρα λίγο!
:P :D :) :P :D :) :P :D :) :wink:
moody,
απο μικρή έως και τώρα ουδέποτε μοιράστηκα με τους γονείς μου θέματα της προσωπικής μου ζωής,ούτε καν τα βασικά.Με τον πατέρα μου δεν είχαμε ποτέ καλή επικοινωνία, με την μητέρα μου όμως δεν συμβάινει το ίδιο.Σκέφτομαι μήπως είναι καιρός να κάνω μια αλλαγή και να αρχίσω σιγά σιγά να της μιλάω.Αισθάνομαι ότι υπάρχει ένα κενό ανάμεσά μας και όταν η κουβέντα πλησιάζει προς τα εκεί δημιουργήτε μια ψυχρή βουβαμάρα δευτερολέπτων που με κάνει να νιώθω ένοχη.Δεν ξέρω όμως αν μετά απο τόσα χρόνια και μέσα απο αυτή την συνήθεια εαν τελικά θα ήθελε να γνωρίζει και αυτή το κομμάτι της ζωής μου.Δεν ξέρω εαν δεν με ρωτάει απο την απίστευτη (ώρες-ωρες) διακριτικότητά της ή εαν έτσι το θέλει.
Χριστινάκι....
Θα σου απαντήσω από ένα δικό μου παρόμοιο....
Όταν αποφάσισα να μιλήσω στη μαμά μου, διαπίστωσα εκπληκτη πως ήξερε για μένα πολλά περισσότερα από όσα φανταζόμουν.
Για ένα παράξενο λόγο (που αν ρωτήσεις τους γονείς εδώ μέσα θα σου πουν οτι δεν είναι καθόλου παραξενος) ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΞΕΡΟΥΝ!
Μένω σ' αυτό που γράφεις - "να κάνω μια αλλαγή και να αρχίσω να της μιλάω".
Αν αυτό είναι η ανάγκη σου, να την προσεγγίσεις ουσιαστικά και να της επικοινωνήσεις τη Χριστίνα, τότε να το κάνεις.
Γιατί θα είναι κρίμα, αργότερα, να διαπιστώσεις πως δεν πρόλαβες. Θα κουβαλάς τις ενοχές και δεν σου αξίζει.
Μπορείς να ξεκινήσεις από τα πιο απλά..."Πάμε μια βόλτα να σε κεράσω έναν καφέ?" και να προχωρήσεις στα "νιώθω την ανάγκη να σε πλησιάσω περισότερο".....
Θα είναι καλό και για τις δυο σας. :?
Παράθεση από: "Moodymooday"Για ένα παράξενο λόγο (που αν ρωτήσεις τους γονείς εδώ μέσα θα σου πουν οτι δεν είναι καθόλου παραξενος) ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΞΕΡΟΥΝ!
Ναι, ισχυει αυτο μουντυ μου
Το καταφερνει ενας γονιος αυτο, οταν εχει ματια και αυτια ανοιχτα,αφουγκραζεται, αλλα κρατα το στομα κλειστο.
Ηξερα κ ξερω αρκετα για τα παιδια μου(οχι ολα, γιατι τοτε θα ειχα χασει το ρολο της μητερας )πριν ακομη αποφασισουν να μου πουν .
Κ για πες τωρα τη γνωμη σου
Ατακα της μανας μου ........Την καθαρα Δευτερα στη μανα πανε κ οχι στις φιλεναδες (και να το λεγε μονο την Κ.Δ. καλα θα ηταν )
μουντυ καλημερα ,να κανω μια ερωτηση θελω ...τι ακριβως ενοουμε αντιμεταβιβαση στη ψυχαναλυση...
Νατάσα...μου πήρε χρόνια κι ακόμα δεν κατάφερα να αντιμετωπίσω χωρίς ενοχές αυτήν την ατάκα.
Τώρα, το μόνο που κάνω είναι να συνδυάσω λίγο τα πράγματα. (Μια ώρα εδώ και την υπόλοιπη μέρα με φιλενάδες)...
Δεν ξέρω αν βοηθάω....
Πάντως, καλό είναι να μάθουν - "να εκπαιδευτούν" οτι η ζωή τους δεν είναι τα παιδιά τους...(Αυτό θα ισχύσει και για σένα αργότερα , φιλη μου!).
ΑPOL, δεν έχω σπουδάσει την ψυχαναλυτική προσέγγιση, αλλά θα προσπαθήσω να στο πω όσο απλά το θυμάμαι.
Ο ψυχαναλυτής χρησιμοποιεί την ερμηνεία για να απομακρύνει τις αντιστάσεις του ασθενή του , βοηθώντας τον να θυμηθεί και να καταλάβει την προέλευση των προβλημάτων του και να ελευθερωθεί από τα συμπτώματά του.
Η αναζωπύρωση συναισθημάτων της παιδικής ηλικίας που είχε κάποτε ο αναλυόμενος για τα πρόσωπα του άμεσου περιβάλοντός του και που κατά τη διαρκεια της ανάλυσης τα αισθάνεται για τον θεραπευτή του, είναι η συναισθηματική μεταβίβαση.
Συχνά, η μεταβίβαση προκαλεί την αντιμεταβίβαση. Δηλαδή, μια συναισθηματική αντίδραση στον αναλυτή προς τον πελάτη του. Ο αναλυτής οφείλει να την αναγνωρίσει και να τη διερευνήσει ώστε να μη σταθεί εμπόδιο στην ανάλυση του πελάτη. Ο αναλυτής, αναγνωρίζοντας τη , αντιμετωπίζει τον αναλυόμενο με τη λεγόμενη "αντικειμενική υποκειμενικότητα"...
Δεν ξέρω αν σου λένε κάτι όλα αυτά. Ίσως, αν σε ενδιαφέρει, να μπορούσα να σου πω τον τρόπο με τον οποίο δουλεύω εγώ με τους πελάτες μου, που όμως δεν είναι Ψυχαναλυτικός !
σ ευχαριστω πολυ Μουντι νομιζω οτι με κατατοπισες σημαντικα...
Παράθεση από: "Moodymooday"Νατάσα...μου πήρε χρόνια κι ακόμα δεν κατάφερα να αντιμετωπίσω χωρίς ενοχές αυτήν την ατάκα.
Τώρα, το μόνο που κάνω είναι να συνδυάσω λίγο τα πράγματα. (Μια ώρα εδώ και την υπόλοιπη μέρα με φιλενάδες)...
Δεν ξέρω αν βοηθάω....
Πάντως, καλό είναι να μάθουν - "να εκπαιδευτούν" οτι η ζωή τους δεν είναι τα παιδιά τους...(Αυτό θα ισχύσει και για σένα αργότερα , φιλη μου!).
Ολη τη ζωη μου την περασα οικογενειακα κ φροντισα να μην εχει κανεις παραπονο.Και μιλαω για ολη την γκαμα (γονεις,πεθερικα,αδελφια,κουνιαδια και λοιπο σοϊ :shock: )
Πλεον περναω τις ωρες μου, οπως εγω θελω, στη φαση ζωης που περναω τωρα.Και δεν νοιωθω ενοχες, απλα τσαντιλα,γιατι ενω της εχω εξηγησει, δεν λεει να καταλαβει.Το θεμα ειναι οτι εχει δικη της ζωη, αλλα παλι δεν καταλαβαινει.
Οσο για μενα, ηδη ισχυει.Τα παιδια μου πανω απ ολα κ ολους, αλλα φροντισα να φτιαξω ΚΑΙ δικη μου ζωη κ τους προετοιμασα σιγα-σιγα να αποκτησουν τη δικη τους, χωρις να παψουμε να νοιαζομαστε ο ενας για τον αλλον.Ειμαι υπερηφανη που τους εκανα ανεξαρτητους και απο την αλλη δεν εχουμε χασει τους δεσμους αγαπης μεταξυ μας.
Μα ειναι απλο δεν ειναι? Τα παιδια δεν ειναι κτηματα μας.Και τι θελουμε οι γονεις για να ειμαστε καλα ?Να ναι αυτα καλα.Κ ποιος ξερει τι τα κανει να περνουν καλα ?Μονο αυτα. Εμενα μου αρκει να τα βλεπω να ειναι χαρουμενα κ απλα ειμαι παντα εκει αν κ εφ οσον το θελησουν.
Ο ρολος των γονιων ειναι να τους μαθουν να πετουν κ μετα να τ αφησουν να πεταξουν κ οι γονεις-συνεχιζοντας το δικο τους ταξιδι- με αγρυπνο ματι να τα καμαρωνουν και να χαιρονται με τη χαρα τους, να καμαρωνουν οταν τα βγαζουν περα με δυνατους βοριαδες και να τα αγκαλιαζουν με τα φτερα τους μονο, αν το ζητησουν.Να πεταξουν λοιπον, αλλα οχι κρατωντας τους με καλουμπα..................Δεν ειναι τα παιδια, χαρταετοι........ειναι αετοι!
Παράθεση από: "xhmeia"Ο ρολος των γονιων ειναι να τους μαθουν να πετουν κ μετα να τ αφησουν να πεταξουν κ οι γονεις-συνεχιζοντας το δικο τους ταξιδι- με αγρυπνο ματι να τα καμαρωνουν και να χαιρονται με τη χαρα τους, να καμαρωνουν οταν τα βγαζουν περα με δυνατους βοριαδες και να τα αγκαλιαζουν με τα φτερα τους μονο, αν το ζητησουν.Να πεταξουν λοιπον, αλλα οχι κρατωντας τους με καλουμπα..................Δεν ειναι τα παιδια, χαρταετοι........ειναι αετοι!
:roll:
Για άλλη μια φορά με εκπλήσσεις!
Όχι για την αγάπη που έχεις για τα παιδιά σου (την οποία θεωρώ δεδομένη και αυταπόδεικτη) αλλά για τη γλαφυρότητά σου και τον τρόπο που βγάζεις αυτήν την αγάπη στην οθόνη ενός άψυχου υπολογιστή...
Είσαι, στην προκειμένη περίπτωση, η ζωντανή απόδειξη ότι όταν η ψυχή φλέγεται, τα λόγια έρχονται μόνα τους. Και είναι λόγια δυνατά, πύρινα, ικανά να πυρπολήσουν και την ψυχή των άλλων...
Εύγε
na sai kala :D :oops: :oops:
moody,
σε ευχαριστώ.... θα το σκεφτώ και όταν κάνω κάτι θε σε ενημερώσω
για τα αποτελέσματα :arguement:
Παράθεση από: "chriastina"moody,
σε ευχαριστώ.... θα το σκεφτώ και όταν κάνω κάτι θε σε ενημερώσω
για τα αποτελέσματα :arguement:
κρις μου.....συγγνωμη που επεμβαινω, αλλά εχω και ενα δικο μου παραδειγμα οσον αφορα την μητερα μου.....εκανα την τελευταια προσπαθεια να την προσεγγισω περισυ τετοια εποχη....μονο και μονο, οπως ειπε η μουντυ, για να μην πω καποια στιγμη οτι δεν προλαβα.....να να εχω πλεον το peace of mind, και να μην εχω τυψεις.....ομως για αλλη μια φορα, βρηκα "την πορτα κλειστη"!!!! δεν θελησε(και οχι δεν μπορεσε) να με πλησιασει....να μιλησουμε.....να αγκαλιαστουμε.....και εγω βεβαια εφυγα.....και δεν ξαναγυρισα ποτε!!!!! εννοω βεβαια οτι εφυγα και κυριολεκτικα αλλά κυριως ψυχικα!!!!!!! ο πονος ειναι μεγαλος, αλλα σιγα σιγα αμβλυνεται.....και τελειωνοντας θελω να πω, οτι ειμαι το μοναδικο της παιδι....δυστυχως!!!!
:arrow: so...DO IT....για την δικη σου ψυχικη ηρεμια.....για το δικο σου καλο!!!!!!
καλη επιτυχια και εαν με θελεις κατι, ξερεις που θα με βρεις!!!!
Κορίτσια, μου αρέσει που υπάρχει μια υποστήριξη από όλους εδώ σε όλους...
Αυτό που ίσως έχω να προσθέσω είναι οτι δεν είναι ΄πάντα απαραίτητο να λέμε όλη την αλήθεια ή να κάνουμε τις "ειλικρινείς μας δηλώσεις" , αν δεν το έχουμε κάνει τόσα χρόνια....
Μερικές φορές χρειάζεται να λέμε όσα η σχέση αντέχει.
Δεν σημαίνει οτι δεν είμαστε ειλικρινείς.
Απλά, ίσως, δεν είναι σημαντικό για την πορεία μιας σχέσης να τα λέμε ΟΛΑ.
Πόσοι από μας ΤΑ ΛΕΜΕ ΟΛΑ σε αυτούς που αγαπάμε?
Χωρίς να σημαίνει οτι ΚΡΥΒΟΜΑΣΤΕ γιατί ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΑΓΑΠΑΜΕ.
Είναι ωραίο να είμαστε ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΙ. Αλλά, πάνω από όλα , ΠΡΟΕΧΕΙ Η ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΗΣ ΣΧΕΣΗΣ.
Παράθεση από: "Moodymooday"Κορίτσια, μου αρέσει που υπάρχει μια υποστήριξη από όλους εδώ σε όλους...
Αυτό που ίσως έχω να προσθέσω είναι οτι δεν είναι ΄πάντα απαραίτητο να λέμε όλη την αλήθεια ή να κάνουμε τις "ειλικρινείς μας δηλώσεις" , αν δεν το έχουμε κάνει τόσα χρόνια....
Μερικές φορές χρειάζεται να λέμε όσα η σχέση αντέχει.
Δεν σημαίνει οτι δεν είμαστε ειλικρινείς.
Απλά, ίσως, δεν είναι σημαντικό για την πορεία μιας σχέσης να τα λέμε ΟΛΑ.
Πόσοι από μας ΤΑ ΛΕΜΕ ΟΛΑ σε αυτούς που αγαπάμε?
Χωρίς να σημαίνει οτι ΚΡΥΒΟΜΑΣΤΕ γιατί ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΑΓΑΠΑΜΕ.
Είναι ωραίο να είμαστε ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΙ. Αλλά, πάνω από όλα , ΠΡΟΕΧΕΙ Η ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΗΣ ΣΧΕΣΗΣ.
συμφωνω απολυτα μαζι σου....εχω πει πολλες φορες οτι η πολυ ειλικρινεια βλαπτει σοβαρα τις σχεσεις μας.....δεν χρειαζεται να τα ξεστομιζουμε ολα!!!! υπαρχουν περιπτωσεις που θα μας γυρισει μπουμεραγκ.....ή μπορει ο αλλος να μην ειναι ετοιμος να ακουσει ολη την αληθεια.....και λεγοντας αλλος εννοω ολους οσους αγαπαμε και θελουμε να ειμαστε μαζι τους.....δεν ειναι θεμα οτι τους κρυβομαστε ή τους κοροιδευουμε.....απλως εαν θελουμε να διατηρηθει η σχεση μας μαζι τους, πρεπει να προσεχουμε.....και ακομα περισσοτερο συμφωνω στο οτι θα πρεπει να λεμε οσα αντεχει η σχεση.....οποιαδηποτε σχεση και εαν ειναι αυτη.....αυτο μου απεδειξε η μεχρι τουδε πορεια μου σε μια μακροχρονια συζυγικη σχεση και ακομα περισσοτερο η σχεση μου με τους γονεις μου.....δυστυχως αυτη η σχεση δεν ηταν αυτη που ηθελα.....ισως γιατι ημουν πολυ ειλικρινης, πολυ καλη, υποχωρητικη, υπακουη!!!!
Αχ!
Να δω πότε θα το μάθω και θα το χωνέψω κι εγώ αυτό... ]
Όλα γίνονται στην ώρα τους Κωνσταντίνα....
Όταν είμαστε έτοιμοι να τα δούμε και να τα αντιμετωπίσουμε...
Όταν καταλαβαίνουμε πως δεν μπορούμε να κάνουμε διαφορετικά....
Αυτή είναι η μαγεία του ταξιδιού....Έτσι δεν είναι? :wink:
μουντακι μου, εισαι μαγικη.....δεν χορταινω να σε διαβαζω.....χαιρομαι που σε γνωρισα και απο κοντα.....
(υ.γ. ποτε θα ξανασυναντηθουμε??) :roll:
Κι εγώ χαίρομαι που σας γνωρίζω όλο και πιο πολύ...Και ευγνωμονώ το φιλαράκι μου που μου μίλησε για τον Α33. Μέσα εδώ έχω γνωρίσει υπέροχες "ψυχές"....Υπέροχους συνταξιδιώτες ...
Σύντομα από κοντά Πόλλυ.... :P
moody,
μην ξεχνάς όμως πως και η ειλικρίνεια μας έφερε ως εδώ :wink:
και είσαι τώρα κι εσύ εδώ......
Ξέρεις κάτι Χριστινάκι?
Πάντα πίστευα στο "καλό" που υπάρχει μεσα στον καθένα μας....
Με τις κατάλληλες συνθήκες αυτό το καλό βγαίνει στην επιφάνεια....
Και...κάτι τέτοιο έχει γίνει κι εδώ...
moody,
είναι αλήθεια (και τυχαία δεν στο έχω πει έως τώρα)
πως πρωτη φορά γνωρίζω καποιον που δηλώνει
ψυχοθεραπευτής και όχι ψυχαναλυτής........
θα ήθελες να μας πεις με δυό λόγια σε τι διαφέρει
και αν διαφέρει η ψυχοθεραπεία από την ψαχανάλυση?
Παράθεση από: "chriastina"ψαχανάλυση?
διόρθωση: ψυχανάλυση......
spell,έχεις δίκιο πρέπει να φοράω τα γιαλιά μου......
γμτ
Χριστινάκι...με μια πρόταση! Η ψυχανάλυση είναι μια μορφή της ψυχοθεραπείας. Η ψυχοθεραπεία είναι η ομπρέλλα, κάτω από την οποία βρίσκονται διάφορες θεραπευτικές προσεγγίσεις. Μια από αυτές είναι η ψυχανάλυση. (Ίσως η παλαιότερη όλων) :wink:
να υποθέσω πως δεν χρησιμοποιείς την μέθοδο της
ψυχανάλυσης αλλά κάποια άλλη γι αυτό
δεν δηλώνεις ψυχαναλυτής? ή επιλέγεις
τον γενικό όρο διότι έτσι το θεωρείς σωστό?
Το "ψυχοθεραπευτής" είναι ο σωστός όρος. Και όλοι όσοι κάνουν αυτή τη δουλειά , αυτόν χρησιμοποιούν.
Αν τους ρωτήσεις, μας ρωτήσεις, ποια ψυχοθεραπευτική προσέγγιση χρησιμοποιούμε, τότε διαφοροποιείται η απάντηση.
Θα ακούσεις : ψυχανάλυση, συστημική προσέγγιση, γνωσιακή ψυχοθεραπεάι, ψυχοδυναμική , gestalt, προσωποκεντρική προσέγγιση, βιωματική ψυχοθεραπεία κλπ κλπ κλπ
Εγώ έχω εκπαιδευτεί στην προσωποκεντρική προσέγγιση και στο Focusing.
Κάποια άλλη στιγμή, και αν ενδιαφέρει το forum, ίσως να σου εξηγήσω εδώ...Αλλιώς...από κοντά!
....άντε! :tongue:
Παράθεση από: "Moodymooday"Αλλιώς...από κοντά!
κυρια.....κυρια.....μπορω να πω οτι και εγω θελω να ειμαι μαζι σας???? :roll:
Βεβαίως , καλή μου Πόλλυ....αν σε ενδιαφέρει το θέμα θα χαρώ πολύ!
κι εγώ, κι εγώωωω! έιιι, περιμένετε κι εμέναααα...! :D
Επειδή ανακάλυψα το Σάββατο πως το nick μου κυκλοφορεί περίεργα σε άλλα sites
και επειδή δεν έχω καμιά σχέση με το άτομο ή τα άτομα που το έχουν λανσάρει και το χρησιμοποιούν,
ζήτησα από τον Big Boss (Κώστα33) να μου αλλάξει το nick
σε MOODY.
Έτσι κι αλλιώς , έτσι με αποκαλείτε και μου ψιλοαρέσει....
Αν και , να ξέρετε, δεν είμαι κακόκεφη ως προσωπικότητα και ως άνθρωπος.
Καλημερα σε αυτη τη παρεα και απο μενα.Εγω εχω μια πιο γενικη ερωτηση που νομιζω ομως ειναι χρησιμη σε ολους.
Οταν εχεις θυμο πως μπορει να εκφραστει καλυτερα?
Οταν θες να πεις παιδια σορυ αλλα βαρεθηκα θελω λιγο ν ασχοληθω με την παρτυ μου πως το λες για να μην ακουστει ετσι σαν δηδ να μην ενδιαφερεσαι?
Με εκτίμηση
Σταυρούλα
Ο θυμός είναι κατά την ταπεινή μου γνώμη :) το πιο υγιές συναίσθημα.
Μέσα από αυτόν μπορούμε να μάθουμε πολλά για τον εαυτό μας. Και κανείς ποτέ δεν μπορεί να μας αμφισβητήσει το θυμό μας.
Εν ολίγοις, στη θέση "μα...γιατί θυμώνεις" ή "δεν πρέπει να θυμώνεις" , δεν θα πρέπει να μπαίνουμε ποτέ στη διαδικασία να απαντάμε.
Ο ΘΥΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΑΠΟΛΟΓΟΥΜΑΣΤΕ ΓΙ ΑΥΤΟΝ.
Η διαφορά είναι στο πώς τον εκδηλώνουμε.
Υπάρχουν άνθρωποι που τα κάνουν λίμπα και άλλοι που στρέφουν τον θυμό τους στον εαυτό τους.
Το να παίρνεις απόσταση από έντονα συναισθήματα είναι η πιο πρόσφορη λύση.
Όταν θυμώνουμε ΠΟΤΕ ΜΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΑΚΟΥΜΕ!
Και χάνουμε το δίκιο μας.
Πάρτε, λοιπόν, μια αναπνοή....φύγετε από την εστία που σας προκαλεί το θυμό σας και ΑΡΓΟΤΕΡΑ, πιο ήρεμοι , επεξεργαστείτε αυτό που συνέβη.
Και τότε μπορείτε να πείτε στον άλλο το ΥΠΕΡΟΧΟ]ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΝΑ ΜΗΝ ΤΑ ΧΩΝΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΑΛΛΑ ΣΤΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΟΥ!
ΑΥΤΑ ΠΕΡΙ ΘΥΜΟΥ.[/size]
Ως προς το δεύτερο σκέλος....νομίζω πως όταν είμαστε ξεκάθαροι και οι άλλοι παίρνουν ξεκάθαρα μηνύματα. Το πρόβλημα είναι, οταν λέμε κάτι και μέσα μας έχουμε την ανησυχία και τις ενοχές μήπως οι άλλοι στεναχωρηθούν ή μας απορρίψουν... Σκεφτείτε πως έτσι δεν είμαστε ποτέ ξεκάθαροι. Γιατί, άλλο λέμε και άλλο νιώθουμε.
Μπορείτε κάποιοι να σκεφτείτε δικές σας εμπειρίες και να τις μοιραστούμε. ΄Ετσι θα πάρουμε βοήθεια όλοι μας....
Παράθεση από: "Moody"Βεβαίως , καλή μου Πόλλυ....αν σε ενδιαφέρει το θέμα θα χαρώ πολύ!
:D :D :D :D οτιδηποτε και εαν συζητησουμε μαζι και βεβαια με ενδιαφερει.....πληζ λετ μη νοου.....ΟΚ????
και επανερχομαι μουντακι μου στα περι θυμου.....
ειμαι στην κατηγορια "τα κανω ολα λιμπα".....
θυμωνω αφανταστα πολυ και οταν εχω δικιο, εκει ο θυμος μου δεν εχει ορια.....ξερω, ή μαλλον καταλαβα πολυ καλα απο αυτα που γραφεις πιο πανω, οτι χανοντας τον ελεγχο του εαυτου μου, δεν μπορω να διεκδικησω το δικιο μου και οτι θα πρεπει να μετρησω μεχρι το 10? (λιγο ειναι) 20? επισης λιγο 30? ακομα λιγο ειναι κλπ κλπ να παρω βαθεια αναπνοη, να παω μια βολτα και να επανελθω δριμυτερη.....η ερωτηση ειναι, εαν θα τα καταφερω να κανω κατι αναλογο.....
το σαββατο π.χ. υπηρξε μια διαφωνια με ενα προσωπο της οικογενειας μου.....η διαφωνια (ή μαλλον ο καυγας) ξεκινησε απο μια ασημαντη αφορμη, οπως συνηθως ξεκινουν ολοι οι οικογενειακοι καυγαδες.....το αποτελεσμα ηταν οι φωνες μου να ακουγονται 2 ή 3 τετραγωνα πιο κατω, να γινω εξω φρενων, οι φλογες να πεταγονται εξω απο τα ματια μου, τα αυτια μου, την μυτη μου, ουτε και εγω ξερω απο που εβγαζα καπνους.....ειχα δικιο και το ηξερα.....ο αλλος ομως δεν παραδεχοταν τιποτα, με αποτελεσμα να υπαρχει μια συνεχης διαφωνια, να λεγονται πραγματα εξωπραγματικα και πηγαινε λεγοντας.....δημιουργηθηκε μια κατασταση που δεν οδηγουσε πουθενα, δεν υποχωρουσε κανεις και το αποτελεσμα????? το στομαχι μου να ειναι σε κακα χαλια εδω και 2-3 ημερες......καταλαβαινω οτι θα πρεπει να συγκρατω τα νευρα μου.....ομως οι καταστασεις της ζωης μας κανουν μερικες φορες να γινομαστε "τουρκοι".....καταλαβα οτι εαν δεν σταματουσα, θα ειχα κανει λαμπογυαλο ο,τι και εαν εβρησκα μπροστα μου.....εκανα κακο στον εαυτο μου, αυτο εχει σημασια, για μια πολυ γελοια αφορμη για φασαρια.....
:arrow: μουντυ μου, εχω να σου αναφερω τοσα πολλα παραδειγματα απο γεγονοτα που με εχουν κανει εξω φρενων, που θα μας χρειαζονταν πολλες σελιδες στο φορουμ για να αναφερθουν.....δυστυχως οι υπαιτιοι ολων αυτων των γεγονοτων βρησκονται μεσα στην ιδια μας την οικογενεια και εκει ειναι που αρχιζει μια παρα πολυ κακη κατασταση.....μπορεις να φανταστεις οτι ενας απο αυτους μπορει να ειναι η ιδια μας η μητερα????
ax skorpina mou esy :D
panta k pantoy pathos eisai, g ayto antidras etsi :wink:
Εγω παλι 2 φορες στη ζωη μου ολο κ ολο, εσπασα κατι πανω στο θυμο, αλλα μετα στεναχωρεθηκα πιο πολυ οταν επρεπε και να τα μαζεψω κ απο πανω :P Ετσι απλα ηθελα, αλλα δεν το εκανα :P
Επνιγα το θυμο και προσπαθουσα πολιτισμενα να εξηγησω κ 10 φορες, με επιχειρηματα αυτο που εννοω, τι με πειραζει ...... τι νοιωθω......και φτου κ απ την αρχη.
Δεν εβγαινε σε καλο ,σε μενα γυρνουσε και μαλιστα διπλασιος θυμος γιατι δεν τα καταφερα :cry: κ απογοητευση :cry:
τελευταια ανακαλυψα αλλο τροπο κ καποιες φορες καταφερνω να λειτουργησω ως εξης.
Θυμωνω, εξηγω, αντε κ αλλη μια φορα εξηγω κ αν δεν καταλαβουν αποκοβομαι κ οποιος θελει ας καταλαβει .......κ ας μεινει με τα παραπονα
Αραγε αυτο ειναι καλο?δεν ξερω .Εχω αλλαξει λενε ......Εχω αλλαξει πολυ......
Μηπως να βρεις αλλους τροπους κ εσυ ? Λεω εγω τωρα :roll:
Φωνες???
Μπααααααααααα!!!
Σιγα μη βγαλεις ακρη.
εχω κλεισει απειρες φορες τηλεφωνο καταμουτρα για να μη βαλω τις φωνες.. μετα την 600η (ναι, σωστα, εξακοσιοστη ανασα!) απαντω!
Οχι οτι μου εχει "φυγει" αλλα λεμε τωρα.... ]
Πάντως...σκεφτείτε το αυτό....
[size=18]ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΙ ΕΞΑΛΛΟΥΣ ΕΧΕΙ ΜΙΑ ΔΟΣΗ ΑΛΗΘΕΙΑΣ....[/size]
βρε ζαφειρενια μου, δεν το αναλυεις λιγο περισσοτερο αυτο???? :roll:
Μουντι αν ο ααλλος δεν θελει γιατι ας πουμε κι εκεινος ειναι θυμωμενος η για τον οποιο λογο να μαθει τι σε νευριασε κοινως δεν μπαινει σε διαδικασια διαλογου...εσυ τι κανεις με τον θυμο σου? Εγω ας πουμε συνηθως δεν το δειχνω ειδικα οταν κανει με πληγωνει. Και μετα το ξερω το νιωθω οτι ειναι μεσα μου.
:arrow: Μινορακι μου να ειχα τα ξεσπασματα σου, γιατι πολλες φορες και που δεν μιλαμε το χανουμε το δικιο μας
ξερεις κατι τζεζ.....νομιζω οτι θα πρεπει να εξωτερικευουμε τον θυμο μας, γιατι κρατωντας τον μεσα μας, κανουμε κακο στον ιδιο τον εαυτο μας.....
:arrow: καποια στιγμη στη σχολη που παω χρονια τωρα, καναμε εναν αυτοσχεδιασμο με θεμα τον θυμο.....δεν μπορεις να φανταστεις τι βγηκε μεσα απο τις ψυχες ολων μας!!!! δεν μπορουσαμε να φανταστουμε τι υπηρχε μεσα στο μυαλο και στην καρδια μας....βεβαια μετα ειχαμε για ολο το σ/κ πονοκεφαλο.....αλλά βγηκε απο μεσα μας, ολο αυτο το αρνητικο συναισθημα που μας κατατρωει.....κρυμμενος θυμος!!!! ο,τι χειροτερο!!!!
Νομίζω το είπα πιο πάνω....
Όταν είμαστε θυμωμένοι ΔΕΝ ΑΚΟΥΜΕ , ούτε μπορούμε να κουβεντιάσουμε εκείνη τη στιγμη...
Εγώ...απομακρύνομαι και επανέρχομαι όταν νιώθω οτι και ο άλλος μπορεί να ακούσει και εγώ μπορώ να μην ουρλιάζω....
Μόνο έτσι....
δυστυχώς πολλές φορές δεν "ακούμε" και χωρίς να είμαστε θυμωμένοι.
νομιζω οτι αυτη μας η αντιδραση, δλδ να μην ακουμε ακομα και οταν ειμαστε θυμωμενοι ειναι self survival....
Πάτε σε άλλο θέμα κορίτσια....
Δεν ακούμε όταν κατεβάζουμε τα ρολλά συνειδητά (γιατί ξέρουμε οτι ο άλλος λέει χαζά)
Δεν ακούμε γιατί δεν έχουμε εκπαιδευτεί να ακούμε
Δεν ακούμε γιατί ακούμε τον εαυτό μας και όχι τον άλλο
Δεν ακούμε γιατί θέλουμε να ανακουφίσουμε τον άλλο :evil: :twisted: :evil: (το χειρότερό μου) κλπ κλπ κλπ
Παράθεση από: "Moody"Δεν ακούμε όταν κατεβάζουμε τα ρολλά συνειδητά (γιατί ξέρουμε οτι ο άλλος λέει χαζά)
1000% συμφωνω μαζι σου σε αυτο που εγραψες.....εχω εκπαιδευτει καταλληλως για να κατεβαζω τα ρολλα οταν θελω.....διαφορετικα δεν εβγαζα καθαρη!!!!!!!
Παω σε αλλο θεμα Μουντυ μουντακι
Πως μπορω να βοηθησω??????
Μια φιλη περσι εχασε την αδελφη της κ φετος σε λιγο καιρο θα .....φυγει ο πατερας της.
Δεν ξερω τι να κανω, τι να πω, ειναι αποκομμενη θα ελεγα , δεν θελει να το συζητα, δεν βγαινει.
Και γενικα πως βοηθας φιλες/ους με προβληματα? Με το να μαι διακριτικη και να περιμενω οταν θελει να μιλησει καποιος/α, μηπως φαινομαι αδιαφορη ?
νατασα (και συγγνωμη εαν μπαινω στα χωραφια της μουντυ) νομιζω οτι μπορεις να της πεις απαξ δια παντος οτι εισαι εκει και την περιμενεις οταν εκεινη αισθανθει ετοιμη να σου μιλησει.....ετσι θα ξερει οτι εχει καποιον που μπορει να απευθυνθει οταν νιωσει την αναγκη να το κανει.....
μα θελω τη γνωμη ολων σας κ την εκτιμω μινορακι μου
μα αυτο το λεω
κ οχι απλα για να το πω ......
το λεω οταν το νοιωθω....το λεω σε οσους (εκτιμω)
εχουν ενα προβλημα?
ειμαι εδω οτι ωρα κ αν θες, ακομη κ χαραματα αν νοιωσεις την αναγκη να μιλησεις, παρε με
αλλα μονο αυτο νομιζω δεν βοηθαει
Το έζησα αυτό Νατάσα με μια πολύ καλή φίλη πριν λίγους μήνες.
Αυτό που έκανα εγώ ήταν να της πω αυτά που σου είπε το Μινοράκι και επιπλέον κάθε μέρα της έστελνα μήνυμα στο κινητό "Είμαι εδώ κοντά σου".
Της πρότεινα να μπει σε ομάδα ψυχολογικής υποστήριξης (αφού έκανα μια έρευνα πρώτα για το τι υπήρχε) και ΕΥΤΥΧΩΣ το δέχτηκε.... Τίποτα περισότερο.
Όταν έχουμε δώσει το στίγμα μας είναι καλό να μην πιέζουμε...Ο ΄λαλλος ξέρει οτι είμαστε κοντά και δεν θα το εκλάβει ως αδιαφορία.
Έχουμε πει και πιο πάνω: Οι άλλοι παίρνουν τα μηνύματα που εμείς στέλνουμε.
Αν εμείς ξερουμε τι μήνυμα θέλουμε να στείλουμε τότε δεν υπάρχει πρόβλημα....
Καλημέρα κι από μένα... Πρώτη φορά συμμετέχω στο συγκεκριμένο topic και θα ήθελα απλά να θέσω ορισμένες σκέψεις- προβληματισμούς που είχα χτες το βράδυ.
Ήθελα τη γνώμη σας για το εξής : τι γίνεται στην περίπτωση που θέλεις να προσφέρεις μεγάλο κομμάτι από τον εαυτό σου σε ορισμένα άτομα - άντρες και γυναίκες- και τρως κάποιου είδους πόρτα ή απλά βρίσκεις τοίχο ; Διοχετεύεις αυτό το κομμάτι σου αλλού ; Κι αν αυτό το αλλού δε σε γεμίζει ή απλά κατορθώνει να σε "παραπλανήσει" για λίγες ώρες ; Τοτε τι ; Πετάς αυτά που θέλεις να δώσεις ; Τ αφήνεις να περιμένουν στο ακουστικό τους ; Θυμώνεις ; Κι αν θυμώσεις με ποιον να θυμώσεις ; Με τον εαυτό σου ; Μ εκείνους ; Με όλα ; Μήπως με κανέναν ; Μήπως αρχίζω και τα χάνω ; Λέω εγώ τώρα
Ουφφφ !!! μπέρδεμα
Sorry για τον χείμαρρο αλλά μου βγήκε :roll:
Σοφία καλημέρα,
Αυτό το παράπονο το έθεσα και εγώ πριν λίγες ημέρες σε άλλο topic.
Είναι πραγματικά λυπηρό να δίνεις τον εαυτό σου και να τρως πόρτα είτε
είναι σε επίπεδο επαγγελματικό, φιλικό ή συναισθηματικό,
αδειάζεις, νιώθεις απόρριψη και περνάνε χιλιάδες σκέψεις από το μυαλό σου, τι να κάνω?
καταρχάς δεν γίνεται να διοχετεύσεις το κομμάτι που θέλεις να δώσεις
σε συγκεκριμένο άτομο αλλού
είναι σαν να κοροιδεύεις τον εαυτό σου
ούτε να πετάξεις τα συναισθήματα σου
τι είναι κουμπί που γυρίζει και τέλος?
επίσης ο θυμός δεν είναι λύση, γιατί να θυμώσεις?
επειδή εσύ θες να δώσεις κάτι και ο άλλος δεν το δέχεται?
δικαίωμα του δεν είναι?
Η απάντηση είναι απλή αλλά δύσκολη σε εφαρμογή
το θέμα είναι εσύ τι θέλεις να κάνεις και ως που είσαι διατεθειμένη να φτάσεις,
αν σε ενδιαφέρει πολύ αυτό το άτομο και πιστεύεις ότι αξίζει τον κόπο
συνέχισε να προσπαθείς τουλάχιστον μέχρι όσο το αντέχεις
η πορεία θα δείξει το αν αξίζει πραγματικά τον χρόνο σου
εγώ έτσι λειτουργώ πάντα και μέχρι στιγμής δεν έχω μετανιώσει
και ας με πιάνει ώρες ώρες το παράπονο
το αποτέλεσμα με αποζημιώνει
και στην τελική λέω εγώ προσπάθησα, έκανα ότι μπόρεσα,
τα έχω καλά με εμένα, δεν μετανιώνω...
ελπίζω να σου έδωσα μια απάντηση
και να μην σε μπέρδεψα περισσότερο :D :D :D
Παράθεση από: "SoFiA24"Ήθελα τη γνώμη σας για το εξής : τι γίνεται στην περίπτωση που θέλεις να προσφέρεις μεγάλο κομμάτι από τον εαυτό σου σε ορισμένα άτομα - άντρες και γυναίκες- και τρως κάποιου είδους πόρτα ή απλά βρίσκεις τοίχο ; Διοχετεύεις αυτό το κομμάτι σου αλλού ; Κι αν αυτό το αλλού δε σε γεμίζει ή απλά κατορθώνει να σε "παραπλανήσει" για λίγες ώρες ; Τοτε τι ; Πετάς αυτά που θέλεις να δώσεις ; Τ αφήνεις να περιμένουν στο ακουστικό τους ; Θυμώνεις ; Κι αν θυμώσεις με ποιον να θυμώσεις ; Με τον εαυτό σου ; Μ εκείνους ; Με όλα ; Μήπως με κανέναν ; Μήπως αρχίζω και τα χάνω ; Λέω εγώ τώρα
Γνώμη μου είναι πως περιμένεις το κατάλληλο άτομο για να διοχετεύσεις τα συναισθήματά σου. Αυτά που προανέφερες δεν είναι εμπόρευμα για να τα διαπραγματεύεσαι με τον οποιονδήποτε. Πάντα υπάρχει το κατάλληλο άτομο για το κατάλληλο (συν)αίσθημα. Φιλικότατα Βασίλης
Αναφέρομαι σε πολλά άτομα κι όχι μόνο σε ένα. Δεν είναι τόσο ζήτημα απόρριψης αν και το αισθάνομαι ορισμένες φορές αλλά περισσότερο απογοητευση γιατί δε μου δίνεται η ευκαιρία να δώσω κάτι, εστω στο ελάχιστο. Ίσως να είμαι περισσότερο ανοιχτή απ όσο πρέπει. Ίσως όμως και να πνίγω τους άλλους με τη διάθεσή μου αυτή. Δεν ξέρω.
Δεν π΄ρεπει να ανοιχτείς κι άλλο, μόνο και μόνο για να δώσεις ένα κομμάτι του εαυτού σου. Έτσι θα χάσεις το μέτρο σου και θα σε απογοητεύουν εύκολα. Αν κάποιος "πνίγεται", τότε δεν είναι έτοιμος να δεχτεί αυτό που του δίνεις, ή μπορεί να δεχτεί λιγότερα. Όπως και να 'χει, γυρνάμε σ' αυτό που προανέφερα παραπάνω, στο κατάλληλο άτομο που θα σε κάνει να ανοιχτείς και δεν θα "πνίγεται" από ό,τι του δώσεις.
Θα σας μοιραστώ πάλι την εμπειρία μου, μήπως βοηθήσει.
Κατ' αρχήν , δεν πιστεύω πως δίνουμε στον άλλο κομμάτια του εαυτού μας...
Λέγοντας κάτι τέτοιο είναι σαν να παραδεχόμαστε οτι ο εαυτός μας είναι ένα είδος ...πίτας που κόβοντας και μοιράζοντας κομμάτια δεν μας μένει τίποτα.
Μια τέτοια αίσθηση αρκεί για να μας προκαλέσει θυμό και σκόρπισμα και ματαίωση κλπ κλπ
Το δεύτερο θέμα που μπαίνει είναι αν δίνουμε την αγάπη, το νοιάξιμο, την προσοχή, το χρόνο μας, γιατί ]
Αν συμβαίνει το πρώτο, δεν υπάρχει πρόβλημα. Υπάρχουν και οι δυο σε αυτήν την ..."συναλλαγή"
Αν συμβαίνει το δεύτερο, τότε - ναι- υπάρχει πρόβλημα. Γιατί, δίνοντας , ουσιαστικά εξυπηρετούμε τη δική μας ανάγκη. Φέρνουμε τον άλλο στη δική μας θέση, του δίνουμε και ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ....
Ο άλλος δεν είναι υποχρεωμένος να ανταποκριθεί στις προσδοκίες μας γιατί ΔΕΝ ΜΑΣ ΤΟ ΖΗΤΗΣΕ ή ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΕ πόσο συναίσθημα έχουμε επενδύσει σε αυτόν....
Πριν , λοιπόν, αρχίσουμε να παραπονιόμαστε, ας δούμε ποιες δικές μας ανάγκες ικανοποιούμε, και πού ο άλλος είναι συμμέτοχος σε αυτό...
Δεν πιστεύω πως το να δώσεις κομμάτι του εαυτού σου, παρομοιάζεται με πίτα. Όταν "επενδύεις" συναισθηματικά σε κάποιον, δένεσαι μαζί του. Οπότε αυτός γίνεται κομμάτι της ψυχής σου. Αυτό συνεπάγεται πως, όταν χωρίσουν οι δρόμοι σας, ένα κομμάτι σου αποκόπτεται από σένα. Εγώ έτσι το καταλαβαίνω. Δεν ξέρω πως το βλέπει η φίλτατη και πολύ συμπαθής Σοφία :hug2:
Αναφέρθηκα σε περιπτώσεις που εγώ προσωπικά θέλω να δώσω πράγματα από μένα. Σε ανθρώπους που βρίσκονται μέσα στην καρδιά μου. Ούτε εκείνοι το ζήτησαν να δώσω αλλά ούτε κι εγώ προβάλλω δικές μου ανάγκες. Ίσως να θεωρώ οτι απλά το ζητάει μια κατάσταση. Επίσης δεν πρόκειται για επένδυση συναισθημάτων αλλά για απλή διάθεση δική μου να δώσω. Είναι ενέργεια που θέλω να διοχετεύσω πιο πολύ για να δώσω δύναμη παρά για να ικανοποιήσω δικές μου ανάγκες.
Από την άλλη, ορισμένες φορές έχω την τάση να είμαι υπέρ του δέοντως συναισθηματική και ίσως αθελά μου να πνίγω τους γύρω μου. Πρόκειται για ανθρώπους με τους οποίους νοιώθω δεμένη και ξέρουν αρκετά πράγματα για μένα. Ξαναμπερδεύτηκα τώρα ...Πειράζει :roll:
Αχ....νάξερες τι μου θυμίζεις...και πόσο πόνο έχω νιώσει προσπαθώντας να καταλάβω ακριβώς αυτό που λες...
Παρ' όλα αυτά , και παρά την τοποθέτηση του JC, θα επιμείνω σε όσα σου γράφω πιο πάνω...
Διάβασέ τα προσεκτικά και άφησέ τα να..."δράσουν" μέσα σου...
Κάποια στιγμή θα καταλάβεις....
Έχω περάσει κι εγώ από αυτό που περιγράφεις πάρα πολλές φορές...Και διαπίστωσα πως πολύ συχνά έιχα ΕΓΩ την ανάγκη να πάρω δίνοντας....
ειλικρινα αυτο που με απασχολει αυτη τη στιγμη ειναι να μαθω γιατι σε ενα παλιο σπιτι δεν βρεθηκε ουτε μια καφε πορτα... :roll:
kafetiase thn monh sou
Παράθεση από: "kuria"ειλικρινα αυτο που με απασχολει αυτη τη στιγμη ειναι να μαθω γιατι σε ενα παλιο σπιτι δεν βρεθηκε ουτε μια καφε πορτα... :roll:
giati to spiti palio men, o arxitektonas monternoy sxediasmoy de :wink:
Σοφακι μηπως να δινεις πιο πολυ χρονο ?
Καποιοι δεν ειναι ετοιμοι να δεχτουν,
ειτε απο καχυποψια(γιατι αραγε δινει αυτη ? )
ειτε γιατι την συγκεκριμενη περιοδο που μπηκαν στη ζωη σου κ εσυ στη δικη τους, εχουν αναπτυξει αμυνες κ πιεζονται με το δοσιμο σου,
ειτε γιατι δεχομενοι οσα τους δινεις, νοιωθουν αναγκη να δωσουν κ αυτοι σε σενα αλλα ισως δεν ειναι η καταλληλη στιγμη(οποτε παλι πιεση)
ειτε γιατι απλα η "χημεια σας" δεν ταιριαζει κ εσυ τους νομιζεις πιο "δικους" σου, απ οτι αυτοι εσενα,
Ειναι ωραιο να δινουμε παντως κ ναι καλυπτει δικες μας αναγκες
(η αποψη μου )
Παράθεση από: "kuria"ειλικρινα αυτο που με απασχολει αυτη τη στιγμη ειναι να μαθω γιατι σε ενα παλιο σπιτι δεν βρεθηκε ουτε μια καφε πορτα... :roll:
Τις είχα βάψει εγώ όλες
Παράθεση από: "xhmeia"Σοφακι μηπως να δινεις πιο πολυ χρονο ?
Καποιοι δεν ειναι ετοιμοι να δεχτουν,
ειτε απο καχυποψια(γιατι αραγε δινει αυτη ? )
ειτε γιατι την συγκεκριμενη περιοδο που μπηκαν στη ζωη σου κ εσυ στη δικη τους, εχουν αναπτυξει αμυνες κ πιεζονται με το δοσιμο σου,
ειτε γιατι δεχομενοι οσα τους δινεις, νοιωθουν αναγκη να δωσουν κ αυτοι σε σενα αλλα ισως δεν ειναι η καταλληλη στιγμη(οποτε παλι πιεση)
ειτε γιατι απλα η "χημεια σας" δεν ταιριαζει κ εσυ τους νομιζεις πιο "δικους" σου, απ οτι αυτοι εσενα,
Ειναι ωραιο να δινουμε παντως κ ναι καλυπτει δικες μας αναγκες
(η αποψη μου )
Νατασσούλα ομολογώ οτι έβαλες τη σκεψη μου σε μια σειρά. Ίσως οι 3 πρώτες εκδοχές να έχουν τη δυναμική τους στις περιπτώσεις τις οποίες αναφέρομαι. Όσο για την τελευταία εκδοχή δεν έχω πάρει τέτοιου είδους δείγματα οπότε προς το παρόν την αφήνω στο πίσω μέρος του μυαλού μου.
Όσο για την ομορφιά του να δίνουμε θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου. Επειδή -καλώς ή κακώς- ανήκω στους ανθρώπους που δίνουν συνέχεια το συναίσθημα που σου προσφέρει το να δίνεις πράγματα από σένα είναι πραγματικά απερίγραπτο. Το χω γράψει και σε άλλο topic , εμένα προσωπικά με κάνει να αισθάνομαι βασίλισσα. Μόνο το χαμόγελο που θα πάρω από τον άνθρωπο που έδωσα, μόνο το να ξέρω οτι βοήθησα έστω και στον ελάχιστο βαθμό με κάνει ευτυχισμένη. Θέλω οι άνθρωποι γύρω μου να χαμογελούν. Μπορεί να φαίνεται υπερβολικά ρομαντικό , ακόμα και ουτοπικό αλλά έτσι είναι. Άλλωστε το χω πει πολλές φορές οτι έχω γεννηθεί σε λάθος εποχή.... :D
χαιρομαι κοριτσαρα μου αν βοηθησα λιγο :D
και ναι συνεχισε να δινεις, κανει καλο στην ψυχουλα μας και ξερεις ?
οτι κανει ο καθενας μας, στο συμπαν διοχετευεται κ το συμπαν, μας το επιστρεφει παντα μα παντα, με ποικιλους τροπους :D :D
ενας τροπος επιστροφης ειναι οτι αυτο σε κανει ευτυχισμενη :D :D
Παράθεση από: "Moody"Το έζησα αυτό Νατάσα με μια πολύ καλή φίλη πριν λίγους μήνες.
Αυτό που έκανα εγώ ήταν να της πω αυτά που σου είπε το Μινοράκι και επιπλέον κάθε μέρα της έστελνα μήνυμα στο κινητό "Είμαι εδώ κοντά σου".
Της πρότεινα να μπει σε ομάδα ψυχολογικής υποστήριξης (αφού έκανα μια έρευνα πρώτα για το τι υπήρχε) και ΕΥΤΥΧΩΣ το δέχτηκε.... Τίποτα περισότερο.
Όταν έχουμε δώσει το στίγμα μας είναι καλό να μην πιέζουμε...Ο ΄λαλλος ξέρει οτι είμαστε κοντά και δεν θα το εκλάβει ως αδιαφορία.
Έχουμε πει και πιο πάνω: Οι άλλοι παίρνουν τα μηνύματα που εμείς στέλνουμε.
Αν εμείς ξερουμε τι μήνυμα θέλουμε να στείλουμε τότε δεν υπάρχει πρόβλημα....
Αν και έχετε αλλάξει θέμα, επιτρέψτε μου να επανέλθω στο ερώτημα της Νατάσας...
Και να μιλήσω από την "άλλη" πλευρά... Εκείνης που είχε την ανάγκη της συμπαράστασης... Της υποστήριξης... Της ΦΙΛΙΑΣ....
Δυστυχώς, δεν παίρνουμε πάντα όλοι τα σωστά μηνύματα. Εγώ, τουλάχιστον, δεν τα "διάβασα" όλα σωστά... ]
velvetaki μου σ ευχαριστω
κ εγω ετσι νομιζω, κρινοντας απο το πως θελω να συμπαραστεκονται σε μενα οταν εχω αναγκη
Αλλα δεν λειτουργουν ολοι ετσι, καποιοι δεν θελόυν πιεση, δεν θελουν επαφη, θελουν να τα περνουν μονοι .
Ετσι λοιπον κ εγω κατεληξα, να στειλω μονο καποια μηνυματα,οπου σαφεστατα δηλωνω οτι ειμαι εδω, οποια ωρα κ να ναι κ να αφησω την επιλογη επικοινωνιας ή επαφης στην ιδια .
Το να έχεις κάποιον να σε στηρίζει στις δύσκολες στιγμές αλλά ΚΑΙ στις εύκολες είναι πολύ δυσεύρετο. Αν έχετε τέτοια πρόσωπα, μην τους απογοητεύσετε, γιατί θα σας λείψουν.
αμφοτεροι στηριζουν τετοιες φιλικες σχεσεις
και στις δυσκολες ισως και να βρεις ανθρωπους,
το θεμα ειναι να βρεις ανθρωπους που θα στηριξουν στα δυσκολα, μα το πιο σημαντικο θα χαρουν και με τη χαρα σου
Ειμαι τυχερη σ αυτο :D
Στις δύσκολες στιγμές μου σχεδόν πάντα βρήκα κάποιον άνθρωπο να βοηθήσει..Στις εύκολες και στις χαρούμενες λίγοι είναι εκείνοι που παρέμειναν κι απ τους περισσότερους μάλλον βλέμματα ζήλειας και vibes περίεργα έλαβα...
Οταν μου τα έλεγε η μαμά μου σε μικρότερη ηλικία έλεγα "τι λέει τώρα..." .Τα τελευταία 4-5 χρόνια όμως έχω καταλάβει πολύ καλά για ποιο πράγμα μου μιλούσε και τι προσπαθούσε να μου πει. Γι αυτό και πλέον θεωρώ την επιλογή των ανθρώπων που έχω γύρω μου πολύ σημαντική. Και θα έλεγα οτι είμαι πολύ τυχερή που έχω τέτοιους ανθρώπους γύρω μου και μ αγαπούν.
Θα ...πεταχτώ άσχετα ανάμεσα στην πολύ ωραία σας συζήτηση, γιατί υποσχέθηκα σε κάποιους να πω συγκεκριμένα πού θα γίνει η παρουσίασή μου στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.
Λοιπόν, για όσους ενδιαφέρονται ]Η παρουσίαση με θέμα "Εστιάζοντας στο Χάος και το σκοτάδι"
για το ΧΙ Συνέδριο της Ευρωπαικής Εταιρείας Συμβουλευτικής,
έχει προγραμματιστεί για το Σάββατο 01 Απριλίου 2006, στο χρονικό διάστημα από 09.00 έως 10.30 και στο Αμφιθέατρο ELGEKA.[/color] :wink:
Μoody :hug2:
μουνταααακι 9 το πρωι?????
:P :P :P για κυνηγι θα παμε ??????
Παράθεση από: "SoFiA24"Στις δύσκολες στιγμές μου σχεδόν πάντα βρήκα κάποιον άνθρωπο να βοηθήσει..Στις εύκολες και στις χαρούμενες λίγοι είναι εκείνοι που παρέμειναν κι απ τους περισσότερους μάλλον βλέμματα ζήλειας και vibes περίεργα έλαβα...
Ακολούθα το ένστικτό σου...... :D
Λιγότερο ή περισσότερο ανεπτυγμένο, όλοι έχουμε, αρκεί να μάθουμε να το "μεταφράζουμε".
Στην αρνητική ενέργεια, ένας δρόμος υπάρχει....... δροοοοοοοομοοοοοοοο
μια χαρά είναι η ώρα. Μάλλον η Χημεία μας θέλει να ευχαριστηθεί ύπνο, ε;
κυρία,κυρία να θέσω ένα θεματάκι?
κατά καιρούς ακούμε ή ανακαλύπτουμε ότι η παρουσία ή η απουσία,
η στάση ή η μη θέση,των γονιών στην ζωή ενός παιδιού παίζει
σημαντικό ρόλο στην εξέλιξή του σε πολλούς τομείς της ζωής του
π.χ διάβαζα πρόσφατα πως πολλοί επιλέγουν να εμπλακούν
συναισθηματικά σε ανεκπλήρωτους έρωτες διότι,λέει, οι περισσότεροι
είχαν μια μητέρα που κατά την εφηβεία τους ήταν "απούσα", αμέτοχη....
(υπάρχουν και άλλα παρόμοια θέματα,αλλά έπιασα το πιο πρόσφατο
που διάβασα)
Η ερώτηση είναι:
Άντε και συμβαίνει αυτό.Πως μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε μια
τέτοια πληροφορία έτσι ώστε να έχουμε θετικά αποτελέσματα?
Τι μας προσφέρει ως πληροφορία?
Αααα όλα κι όλα. Να παρευρεθείται στην παρουσίαση.
Χριστινάκι....καλό το ερώτημα , αλλά έχει δίκιο ο JC....μπορεί να καταφέρω να σου απαντήσω το Σάββατο.
Πάντως, για να μοιραστώ κάποια πράγματα από την εμπειρία μου.....
Οι γονείς είναι οι "σημαντικοί 'αλλοι" στη ζωή ενός ανθρώπου.
Από την αγάπη τους , τη φροντίδα τους και την παρουσία τους σιγά - σιγά μαθαίνουμε να αγαπάμε ή όχι, να αποδεχόμαστε ή όχι και να φροντίζουμε ή όχι τον εαυτό μας.... (Υπάρχουν ολόκληρες θεωρίες, απλώς σου παραθέτω την κεντρική ιδέα)
Η έλλειψη των γονιών σε τρυφερή ηλικία ή η ουσιαστική απουσία τους από τη ζωή μας (έχεις ακούσει για γονείς παρόντες αλλά ουσιαστικά απόντες), μας κάνει να μην έχουμε αποδοχή , εμπιστοσύνη και εκτίμηση στον εαυτό μας.
Και...συνήθως...με τις επιλογές μας ζητούμε να επιβεβαιώσουμε ακριβώς αυτό. Οτι ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΑΓΑΠΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΣ ΝΟΙΑΖΟΝΤΑΙ.
Και αυτό μπορεί να εκφραστεί με ανεκπλήρωτους έρωτες, με ακατάλληλες σχέσεις, με αναζήτηση ερωτικών συντρόφων που δεν μένουν στη ζωή μας, με διαταραχές φαγητού, με χρήση ουσιών κλπ κλπ κλπ.
Ελπίζω να σε κάλυψα...
Τα υπόλοιπα από κοντά!
Moody λυπάμαι που δεν θα μπορέσω να παρευρεθώ :cry:
οκ κατάλαβα τι πληροφορίες παίρνουμε.....
τι τις κάνουμε όμως?
:silent: :silent: :silent:
:blobs16: :blobs16: :blobs16:
Παράθεση από: "chriastina"οκ κατάλαβα τι πληροφορίες παίρνουμε.....
τι τις κάνουμε όμως?
θου κυριε φυλακη εν τω στοματι μου..... :evil:
....Όταν, λοιπόν, Χριστίνα μου , δούμε οτι μια συμπεριφορά μας ή μια στάση ζωής μας , μας είναι δυσάρεστη ή δεν μας βοηθάει - ανεξάρτητα από το τι την δημιούργησε ή προκάλεσε - τότε ΖΗΤΑΜΕ ΒΟΗΘΕΙΑ ....
Και...βέβαια, το να ξέρουμε αυτές τις πληροφορίες , όπως τις λες, ΔΕΝ ΜΑΣ ΒΟΗΘΑΕΙ.
Οι αλλαγές γίνονται ΜΟΝΟ όταν επεξεργαζόμαστε τα θέματά μας βιωματικά ή συναισθηματικά.... και ΟΧΙ εγκεφαλικά.....
για δωσε ενα παραδειγμα μουντυ για να καταλαβουμε
[size=18]HEEEEEEELP[/size]
Παράθεση από: "jcdenton"μια χαρά είναι η ώρα. Μάλλον η Χημεία μας θέλει να ευχαριστηθεί ύπνο, ε;
Μια χαρα ειναι η ωρα, αλλα εγω για να μαι εκει 9, πρεπει να ξυπνησω απο τις 6 δλδ την ωρα που συνηθως κοιμαμαι :P :P :P :P :P μπορει να μην κοιμηθω καθολου κ να ερθω :D
Το Μινοράκι ζήτησε παράδειγμα.....
Έχω μια ασθενή , που έκανε χρήση ηρωίνης πολλά χρόνια, και συνεχώς έλεγε οτι δεν είχε καμιά εμπιστοσύνη στον εαυτό της, οτι πίστευε πως δεν άξιζε τίποτα, γιατί η μητέρα της - όταν ήταν μικρή - δεν της είχε πει ποτέ ένα μπράβο, την τιμωρούσε διαρκώς , πχ. αφήνοντάς την να κοιμάται στο χαλάκι της πόρτας κλπ κλπ κλπ.
ΠΟλύ λογικά είχε βρει κάποιες αιτίες της έλλειψης αυτοεκτίμησης και αυτοσεβασμού. Είχε μείνει σε αυτές και διαρκώς κατηγορούσε τη μητέρα της για τα ναρκωτικά.
Αυτό είναι κάτι που μπορεί να μπλοκάρει πολύ μια θεραπευτική διαδικασία.
Γιατί, μεταθέτοντας την ευθύνη (όχι πως δεν είχε ευθύνες η μητέρα), δεν μπορούσε να αναρωτηθεί το πολύ πιο δύσκολο : "Εγώ τώρα τι κάνω? "
μουντακι μου
σιγουρα δεν εχω τις γνωσεις σου,
αλλα σαν κορη κ μητερα θα μιλησω
Πιστευω τη μεγαλυτερη ευθυνη εχει η μητερα(κ γενικα οι γονεις ) σε τετοιες περιπτωσεις (οχι οτι δεν πιστευω οτι μπλεκουν κ καλα παιδια με σωστους γονεις ε? )
(ακου στο χαλακι.............. :cry: )
Αν δεν σε μαθουν οι γονεις να εκτιμας κ ν αγαπας εσενα? τοτε ποιος?
Αν δεν σε μαθουν να θες το καλυτερο για σενα, αυτοι ? τοτε ποιος?
Αν δεν σε μαθουν να σεβεσαι εσενα, αυτοι ? τοτε ποιος?
Κ αυτο θα στο μαθουν μονο οταν σου δειχνουν, αγαπη σεβασμο κ εκτιμηση οι ιδιοι.
Απ αυτα αντλεις δυναμη για τις κακοτοπιες νομιζω .
Νατάσσα μου, καταλαβαίνω την τοποθέτησή σου...και μάλλον συμφωνώ.
Όμως, στην περίπτωση της κοπέλας, το θέμα δεν είναι ποιος φταίει, αλλά τι κάνει η ίδια από εδώ και πέρα.
Γιατί ο χρόνος δεν μπορεί να γυρίσει πίσω, γιατί η μητέρα έχει πεθάνει και η ίδια πια είναι 45 χρονών.
Θα συμφωνησω με τη χημεια απολυτα.
Ναι, ειναι στο χερι των γονιων.. (και ειδικα στους χωρισμενους γονιους ,στο χερι της μανας εναι να παιξει το ρολο της μαμας και του πατερα ταυτοχρονα).
Καλα Μουντι, στα 45 της ακομα ψαχνει να βρει την ακρη η γυναικα??? δηλαδη ολα τα αλλα της προβληματα τα εχει λυσει??? βιοποριστικο??? παιδια εχει?? αν ναι, τι κανει γι αυτα ???
Σορρυ αν ρωταω πολλα αλλα μου βγαινουν αυθορμητα (ως συνηθως αλλως τε)
Παράθεση από: "Moody"Νατάσσα μου, καταλαβαίνω την τοποθέτησή σου...και μάλλον συμφωνώ.
Όμως, στην περίπτωση της κοπέλας, το θέμα δεν είναι ποιος φταίει, αλλά τι κάνει η ίδια από εδώ και πέρα.
Γιατί ο χρόνος δεν μπορεί να γυρίσει πίσω, γιατί η μητέρα έχει πεθάνει και η ίδια πια είναι 45 χρονών.
Τελικα το πως μας μεγαλωσαν, μπορει να μας φτιαξει η να μας καταστρεψει τη ζωη.Καποιοι εχουν τη δυναμη, να την παρουν στα χερια τους, καποιοι δυστυχως οχι.
Πιθανολογωντας, να πω πως η κοπελα αυτη, ποτε δεν εκτιμησε και αγαπησε τον εαυτο της, αλλα εστω κ στα 45, κ μονο που ηρθε σε σενα, σημαινει οτι θελει να παλεψει.Ας μην την γνωριζω, της ευχομαι να τα καταφερει.
Ακριβώς έτσι είναι Νατάσα. Ο τρόπος που μας μεγαλώνουν μπορεί ή να μας καταστρέψει ή να μας ωφελήσει. Κι εδώ , βέβαια, μιλάμε για ακραίες καταστάσεις.
Όσο για το τι έκανε αυτή η γυναίκα ως τώρα....
Φανταστείτε στα 17 σας χρόνια να βυθιστείτε σε κώμα και να ξυπνήσετε μια μέρα στα 43...
Φανταστέίτε πώς θα αντικρύσετε τη ζωή....
Είναι τρομακτικό. Κι αυτό είναι και το πρόβλημα όσων κάνουν χρήση ναρκωτικών για χρόνια....
Και η διάλεξη επί του τόπικ, έλαβε τέλος. Πως πήγε η real παρουσίαση Moody;
Τον τελευταίο καιρό είμαι πολύ κουρασμένος :cry:
JC μου...το Σάββατο είναι η παρουσίαση....
Κι εγώ νιώθω κουρασμένη τελευταία και μου βγαίνουν ψυχογενή συμπτώματα...πονοκέφαλοι, ίλιγγοι....
Πρέπει να κάνω κάτι ΣΥΝΤΟΜΑ!
Πως μου κόλλησε ότι η παρουσίαση έγινε; άσχετο. τέσπα μούντυ μου συγγνώμη. καλή επιτυχία να έχεις. :hug2:
Μούντυ σε ποιο κέντρο θα γίνει η παρουσίαση; Αν σε δείξει η τηλεόραση, πες μας να σε καμαρώσουμε, όσοι δεν μπορούμε να έρθουμε.
JC μου αρέσει το χιούμορ σου.....
:wink: :wink: :wink: :wink: :wink: :wink: :wink: :wink: :wink:
:wink: :wink: :wink: :wink: :wink: :wink: :wink:
Τι γνώμη έχετε για τα ψυχογενή συμπτώματα?
Για παράδειγμα, αυτόν τον καιρό μετά από μια περίοδο έντονου άγχους και αγωνίας , άρχισα ξαφνικά να έχω ζαλάδες και ιλίγγους....
Δεν μου είχε συμβεί ποτέ ως τώρα....
Σας συμβαίνει να πονάει το στομάχι σας μετά από έντονη αγωνία?
Πώς ακούτε τη φράση - συμβουλή ] :?: :?:
Εμένα με έπιανε μικρό. Τώρα (που είμαι μονίμως αγχωμένος) δεν έχω πρόβλημα. Όντως μου τη σπάει να μου λένε: «Μη αγχώνεσαι». Τέτοιες συμβουλές, αν και καλοπροαίρετες, είναι άχρηστες
για πολλά χρόνια έπασχα από πονοκεφάλους,μέχρι ηρεμηστικές ενέσεις μου έκαναν για να ησυχάσω,μετά από 1 χρόνο ομοιοπαθητική βρήκα την υγειά μου.
moody έχεις δίκιο είναι λιγάκι εκνευριστικό αλλά είναι και ένδειξη ενδιαφέροντος, αν θέλουμε να ακουσουμε κάτι άλλο ας το ζητήσουμε :lol:
Ψυχογενή συμπτώματα;;;
Ή, κατά το κοινώς (πλέον) λεγόμενο]στεναχωριέται εκείνος [/i]που σε βλέπει εσένα να υποφέρεις!!! :roll:
Παράθεση από: "black_velvet"
Α, ναι! και πριν ξανανευριάσεις με κάποιον που θα σου πει]στεναχωριέται εκείνος [/i]που σε βλέπει εσένα να υποφέρεις!!! :roll:
black_velvet σίγουρα ο άλλος ή η άλλη ανησυχεί για την κατάστασή μας. Απλά λέμε πως το να έρθει και να πει: «Μην αγχώνεσαι» δεν βοηθάει τη κατάσταση. Χρειάζεται κάτι παραπάνω από μια κουβέντα :wink:
Τι θα κάνω στη ζωή μου; Που πάω; Που οδεύω; Που θα καταλήξω;
:wink:
Μόνο εσύ, πίστεψέ με, JC μου μπορείς να απαντήσεις στα ερωτήματα που θέτεις για τη ζωή σου....Κανένας άλλος....
Ο όρος "κατα φαντασίαν ασθενής" περισσότερο με παραπέμπει σε κάποιους ανθρώπους που συνειδητά χειρίζονται τους άλλους για να τραβήξουν την προσοχή τους , χρησιμοποιώντας φανταστικές ασθένειες.
Φαντάζομαι , λοιπόν, πως ούτε εγώ΄ούτε η αδελφή σου , καλή μου black velvet είμαστε "κατά φαντασίαν"...
Για μένα, έχω να πω οτι πράγματι μετά από μια περίοδο έντονου στρες , όταν χαλάρωσα λίγο, το σώμα ξέσπασε ....
Για την αδελφή σου, ίσως να θέσω την ερώτηση ..."προσπαθεί να σας πει κάτι. την ακούτε?" Πώς είναι ένα παιδί που δεν το προσέχεις και κάνει τα πάντα για να τραβήξει την προσοχή????
Όσο για τις παραινέσεις του τύπου "ηρέμησε...χαλάρωσε...κλπ", έχω να πω οτι μέρα με τη μέρα προσπαθώ να τις βγάλω από το λεξιλόγιό μου. Αντί αυτών, χρησιμοποιώ το " πάρε μια αναπνοή...μείνε λίγο σε αυτήν την κατάσταση...μην προσπαθείς να βγεις..." :wink: :wink:
μούντυ μου ήλπιζα να με βοηθήσεις στα ερωτήματά μου
JC μου, δεν θα σου φαινόταν εντελώς κουφό να σου πω εγώ πού πάει η ζωή σου? Δεν θα έλεγες πως έχω καβαλήσει ένα τερά ά ά ά στιο καλάμι και τρέχω?
Μπορώ , όμως, να σου πω μια τεχνική για να βρεις τις απαντήσεις.
Κάθισε κάπου πολύ αναπαυτικά και προσπάθησε να χαλαρώσεις τελείως το σώμα σου...Μπορείς, για παράδειγμα, να φέρεις την προσοχή σου σε ένα νοητό ταξίδι από τα πόδια προς το κεφάλι. Μην αποκοιμηθείς. Απλώς χαλάρωσε.
΄΄Οταν είσαι έτοιμος, ψιθύρισε ένα ερώτημα από αυτά που θέτεις παραπάνω. Και περίμενε...μια σωματική αντίδραση, μια εικόνα, ένα μήνυμα στο σώμα σου...Μείνε με αυτήν την εμπειρία....Ίσως, το σώμα σου κάτι να σου αποκαλύψει σχετικά με το ερώτημα που θα θέσεις.
Πρόσεξε ! Μη θέσεις ποτέ ερωτήσεις που να ξεκινάνε με το "γιατί"...
Ελπίζω να σε βοήθησα λίγο....
Βρε μούντυ μου ξέρω πως να παίρνω απαντήσεις, ειδικά από τον εαυτό μου. Και οι ερωτήσεις ήταν ρητορικές. Απλά ήθελα να δω αν συμβαδίζουν οι απόψεις μας :D
Παράθεση από: "Moody"Τι γνώμη έχετε για τα ψυχογενή συμπτώματα?
Για παράδειγμα, αυτόν τον καιρό μετά από μια περίοδο έντονου άγχους και αγωνίας , άρχισα ξαφνικά να έχω ζαλάδες και ιλίγγους....
Δεν μου είχε συμβεί ποτέ ως τώρα....
Σας συμβαίνει να πονάει το στομάχι σας μετά από έντονη αγωνία?
Πώς ακούτε τη φράση - συμβουλή ] :?: :?:
ψυχοσωματικα συμπτωματα.....απο τοτε που καταλαβα τον εαυτο μου, υποφερω απο κατι τετοιες καταστασεις......το τελευταιο δε διαστημα, ηταν φοβερα δυσκολο για μενα.....τα συμπτωματα διαδεχονταν το ενα το αλλο.....δεν θα καταφερνα ποτε να απαλλαγω μονη απο αυτα, εαν δεν απευθυνομουν σε ειδικο.....! δυστυχως πολλοι ανθρωποι υποφερουν απο κατι αναλογο.....
Παράθεση από: "Moody"JC μου...το Σάββατο είναι η παρουσίαση....
μουντυ.....σε ποια αιθουσα???? για πες....
Μούντυ πάρε βαθιά ανάσα, σκέψου πως είμαστε όλοι δίπλα σου (είτε σωματικά, είτε νοητικά) και όρμα να δείξεις όλες τις πτυχές των γνώσεών σου
παίδες δεν σας έχω καλά νέα, :(
με πληροφόρησε η moody πως
δεν γίνετε να παρακολουθήσουμε την ομιλία της
διότι είναι μέρος ενός ολόκληρου Συνεδρίου και
πρέπει να πληρώσουμε όλη την συμετοχή στο Συνέδριο..... :evil:
είμαι σίγουρη πως θα της λείψει η γαλαρία μας..... :wink:
μηνυμα εληφθη...
τουτεστιν μπορω να ...ξεραθω στον υπνο αυριο το πρωι :lol: :lol: :lol:
(κριμα στα πανο που εφτιαξα :D :D :D :D :D :D :D )
:cry: :cry: :cry: μούντυ
:cry: :cry: :cry: :cry: :cry: :cry: :cry: :cry: :cry: :cry: :cry:
Βρε μηπως ειναι πρωταπριλιατικο αστειο????
Λεωωω μηπως????
δεν είναι.....
λαλιστατο αυτο το κοριτσι ]
:silent:
να μιλήσω?
Παιδιά καλησπέρα....
Να σας εξηγήσω τι έγινε.
Συνήθως στα συνέδρια μπαίνει όποιος θέλει χωρίς κανέναν έλεγχο.
Επειδή, όμως, το συγκεκριμένο γίνεται στο Πάντειο έχει επιστρατευθεί ένας τεράστιος αριθμός εθελοντών φοιτητών, οι οποίοι εκτός των άλλων κάθονται μπροστά σε κάθε πόρτα αμφιθεάτρου και ρωτούν τον κόσμο για τις ταυτότητές τους....
Για να μην έρθετε, λοιπόν, σε αυτή τη δύσκολη θέση, ζήτησα από τη Χριστίνα να σας το πει....Δεν νομίζω οτι 20 λεπτά δικής μου παρουσίασης αξίζει να τα πληρώσετε 140 ευρώ....
Όμως...σκέφτομαι να οργανώσω ειδικά για σας μια extra παρουσίαση με καφεδάκι και ποτάκι και τυροπιτάκι .....την εβδομάδα που μπαίνει.
Όσοι ενδιαφέρεστε....δηλώστε το!!!!!
Σας ευχαριστώ...και συγνώμη για την αναστάτωση....
Φτου!!! Με βλεπω να φτιαχνω καφεδες ολο το βραδυ (γιατι αν περιμενετε απο τυροπιτακια... χε χε..... να ναι καλα τα catering!!!) ]
Παράθεση από: "Moody"
...σκέφτομαι να οργανώσω ειδικά για σας μια extra παρουσίαση με καφεδάκι και ποτάκι και τυροπιτάκι .....την εβδομάδα που μπαίνει.
Όσοι ενδιαφέρεστε....δηλώστε το!!!!!
τυροπιτάκι ε? και το φύλλο θα είναι από τα χεράκια σου? :wink:
Αν κρίνω από το προηγούμενο που μου έμεινε όλο στο ταψί...τότε ΝΑΙ!!! θα είναι από τα χεράκια μου αυτή τη φορά!
Σιγά να μην πάρουμε έτοιμα! πιφ!
Εγω θα φερω τα ποτα!!!!
Αλλα δεν το κανεις την πιο πανω βδομαδα βρε Moody για να μπορω και εγω?????
Αυτη τι βδομαδα που μας μπαινει δεν θα τα καταφερω με τιποτα να ειμαι!!!
Γιατι βρε Χριστινα??? Μια χαρα φυλο ανοιξε η κοπελλα!!! ]
Παράθεση από: "Moody"Αν κρίνω από το προηγούμενο που μου έμεινε όλο στο ταψί...τότε ΝΑΙ!!! θα είναι από τα χεράκια μου αυτή τη φορά!
Σιγά να μην πάρουμε έτοιμα! πιφ!
speeeeeeeell ακούς μαρηηηηηηηηη?
σνομπάρει τα έτοιμα τώρα!
Παράθεση από: "spellbound"Γιατι βρε Χριστινα??? Μια χαρα φυλο ανοιξε η κοπελλα!!! ]
για αυτό έμεινε,όπως και η ίδια ομολόγησε,στο ταψί όλο!
[size=9]ψιτ! παίδες..... παρά την καζούρα που της κάνουμε
είναι καταπληκτική μαγείρισσα[/size]
Αν ειναι και κανονιστει να μου πειτει να κανονισω "δεσποινα" για κεητερινγκ, ντατς???
Αιντε!! ]
Παράθεση από: "spellbound"Αν ειναι και κανονιστει να μου πειτει να κανονισω "δεσποινα" για κεητερινγκ, ντατς???
Αιντε!! ]
άσε βρε spellaki μην κουράζεσαι.....θα μαγειρέψω εγώ :24:
moody,
ποτάκι.... Absolut
Αντε, θα φερουμε και αμπσολουτ .. την αγαπημενη μου !!!
(Να δεις που στο τελος η Μουντυ θ αλλαξει μαρκα βοτκας ]
[/b]
spellaki δεν έχει, αλλά αν συνεχίσουμε να την "δουλεύουμε"
να δεις που θα πάρει......
θα παρει.... "τη κρανα της και θα φυγει"???
Μπαααααααααααααααα !!! εχει "τσαγανο" ]
η παρουσίασή της τελείωσε
και η φιλενάδα μας
[size=18]ΕΣΚΙΣΕ !!!!!!!!!![/size]
ήμουν σίγουρη.....
moody με το τσαγανό,τι βότκα πίνεις;
Παράθεση από: "chriastina"η παρουσίασή της τελείωσε
και η φιλενάδα μας
[size=18]ΕΣΚΙΣΕ !!!!!!!!!![/size]
Moody :hug2::hug2::hug2::hug2::hug2::hug2:
:wink: :wink: :wink: :wink: :wink: :wink: :wink: :wink: :wink:
[size=9]Σάντρα, πίνω Στόλι με λεμονάδα...και ελπίζω γρήγορα να πιούμε από κοντά παρέα...[/size]
είσαι ένα
πολύ
πολύ
πολύ
πολύ
πολύ
πολύ
πολύ
πολύ
πολύ
πολύ
γλυκό
ψώνιο!!!!!!!!
:lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol:
:? :roll: :? :roll: :? :roll: :? :roll: :? :roll: :? :roll: :? :roll: :? :roll:
ώπα! και νέο αβατάρ?
μυστηριακό.....μμμμμμ
[size=18]Να σας μοιραστώ κάτι που με απασχολεί?
Σας έχει συμβεί να...γνωρίζετε έναν άνθρωπο στο site ...σε ένα οποιοδήποτε site...
να επικοινωνείτε μαζί του, να έχετε φτιάξει μια ..."εικόνα" του , να έχετε πολύ καλή αίσθηση γι αυτόν
και όταν πια έρθει η στιγμή να τον συναντήσετε...εκείνος αποφεύγει...αποφεύγει...βρίσκει δικαιολογίες...αληθινές ή ψεύτικες - δεν έχει σημασία- και η συνάντηση δεν γίνεται ποτέ....
Δεν νιώθετε μια απογοήτευση?
Κάτι σαν...."δούλεμα"? (το βάζω σε εισαγωγικά γιατί μπορεί να μην είναι πρόθεσή του)?
Δεν νιώθετε σαν ... ο διψασμένος που περπατά στην έρημο και νομίζει πως βλέπει στο βάθος το νερό...αλλά είναι οφθαλμαπάτη?[/size]
glikoula distixos den boroume na ta exoume olla..an thes na ton sinadisis oposdipote, pestouto alli mia fora kai aston na psithi mipos kai katalabi..
(filika stelios 4 uuu...)
Μπορει βρε Μουντακι απλα να μην εχει κεφια ο Χριστιανος και γι αυτο να αποφευγει να συναντηθειτε! Αλλα αντε τωρα να σου εξηγησει γιατι δεν εχει κεφια, δεν ειναι απαραιτητο οτι δεν θελει να σε δει. Απλα δεν θελει να τον δεις στα "στραβα" του η στις "ακεφιες" του για να μην σε απογοητευσει.
Η παλι ενδεχεται να τα "εχει δει ολα" πια στο νετ και να λεει που να μπλεκω παλι, καλυτερα πισω απο μια οθονη, εκ του ασφαλους!!
Λεω τωρα εγω.... ]
Παράθεση από: "Moody"Μόνο εσύ, πίστεψέ με, JC μου μπορείς να απαντήσεις στα ερωτήματα που θέτεις για τη ζωή σου....Κανένας άλλος....
Ο όρος "κατα φαντασίαν ασθενής" περισσότερο με παραπέμπει σε κάποιους ανθρώπους που συνειδητά χειρίζονται τους άλλους για να τραβήξουν την προσοχή τους , χρησιμοποιώντας φανταστικές ασθένειες.
Φαντάζομαι , λοιπόν, πως ούτε εγώ΄ούτε η αδελφή σου , καλή μου black velvet είμαστε "κατά φαντασίαν"... ]
Για μένα, έχω να πω οτι πράγματι μετά από μια περίοδο έντονου στρες , όταν χαλάρωσα λίγο, το σώμα ξέσπασε ....
Για την αδελφή σου, ίσως να θέσω την ερώτηση ..."προσπαθεί να σας πει κάτι. την ακούτε?" Πώς είναι ένα παιδί που δεν το προσέχεις και κάνει τα πάντα για να τραβήξει την προσοχή???? ]
Όσο για τις παραινέσεις του τύπου "ηρέμησε...χαλάρωσε...κλπ", έχω να πω οτι μέρα με τη μέρα προσπαθώ να τις βγάλω από το λεξιλόγιό μου. Αντί αυτών, χρησιμοποιώ το " πάρε μια αναπνοή...μείνε λίγο σε αυτήν την κατάσταση...μην προσπαθείς να βγεις..." :wink: :wink: ]
το μονο που με απασχολει αυτη τη περιοδο ειναι οτι εχω τοσα πολλα πραγματα να κανω σε τοσο λιγο χρονο ....
Παράθεση από: "black_velvet"Παράθεση από: "Moody"Για την αδελφή σου, ίσως να θέσω την ερώτηση ..."προσπαθεί να σας πει κάτι. την ακούτε?" Πώς είναι ένα παιδί που δεν το προσέχεις και κάνει τα πάντα για να τραβήξει την προσοχή???? ]
έχουμε κάτι με τα Κριάρια? :evil:
ρωτάωωωωωωωωωωωωω! :D
Μετά από μια νύχτα με πολλές σκέψεις και ...αρκετή θλίψη....κατέληξα στο συμπέρασμα πως ό, τι μας προκύπτει σε αυτή τη ζωή, όσο κι αν μας απογοητεύει πολλές φορές, είναι τελικά για καλό. Γιατί ]
Παράθεση από: "Moody"[size=18]
Σας έχει συμβεί να...γνωρίζετε έναν άνθρωπο στο site ...σε ένα οποιοδήποτε site...
να επικοινωνείτε μαζί του, να έχετε φτιάξει μια ..."εικόνα" του , να έχετε πολύ καλή αίσθηση γι αυτόν
και όταν πια έρθει η στιγμή να τον συναντήσετε...εκείνος αποφεύγει...αποφεύγει...βρίσκει δικαιολογίες...αληθινές ή ψεύτικες - δεν έχει σημασία- και η συνάντηση δεν γίνεται ποτέ....
Δεν νιώθετε μια απογοήτευση?
Κάτι σαν...."δούλεμα"? (το βάζω σε εισαγωγικά γιατί μπορεί να μην είναι πρόθεσή του)?
Δεν νιώθετε σαν ... ο διψασμένος που περπατά στην έρημο και νομίζει πως βλέπει στο βάθος το νερό...αλλά είναι οφθαλμαπάτη?[/size]
δεν μου εχει τυχει κατι τετοιο....αλλά σε καταλαβαινω απολυτα.....
δεν νομιζω οτι σε "δουλευει".....απλως μπορει να βρισκεται σε μια φαση που να μην θελει να ξεκινησει κατι καινουριο.....
εσυ εχεις την υπομονη και την επιμονη να συνεχισεις????εστω και πισω απο μια οθονη?????
Παράθεση από: "Moody"Μετά από μια νύχτα με πολλές σκέψεις και ...αρκετή θλίψη....κατέληξα στο συμπέρασμα πως ό, τι μας προκύπτει σε αυτή τη ζωή, όσο κι αν μας απογοητεύει πολλές φορές, είναι τελικά για καλό. Γιατί ]
:arrow: σωστατατα.....next case.....
Παράθεση από: "chriastina"η παρουσίασή της τελείωσε
και η φιλενάδα μας
[size=18]ΕΣΚΙΣΕ !!!!!!!!!![/size]
ποτε δεν αμφεβαλα οτι θα γινοταν το αντιθετο..... :D :D
μπραβο μουντακι.....και σε ανωτερα βρε...... :D
για όλα υπάρχει ένας λόγος :wink:
ό,τι μας συμβαίνει μπορούμε να το δούμε
και να το αναλύσουμε και απο την άλλη
πλευρά του πρίσματος ανακλύπτοντας
έτσι τα θετικά που μας προσφέρει
ή ήρθε να μας διδάξει....
πάμε παρακάτωωωωωω :wink:
Σας έχει τύχει να βρίσκεστε σε δύσκολη θέση (χωμένοι ως τον λαιμό στα σκ*τά), να ξέρετε τι πρέπει να κάνετε αλλά να φοβάστε να το κάνετε;
ΥΓ Υπό τον φόβο ότι μπορεί να μην είναι το σωστό
Μου έχει συμβεί πολλές φορές.
Αυτό που κάνω...είναι να πάρω μια βαθειά ανάσα και να κάνω αυτό που σκέφτομαι.
Στο κάτω - κάτω τι χειρότερο θα μου συμβεί?
Είμαι που είμαι στον πάτο....
Υπάρχει πάντα το ενδεχόμενο όλα να γίνουν καλύτερα...
Παράθεση από: "chriastina"Παράθεση από: "black_velvet"Παράθεση από: "Moody"Για την αδελφή σου, ίσως να θέσω την ερώτηση ..."προσπαθεί να σας πει κάτι. την ακούτε?" Πώς είναι ένα παιδί που δεν το προσέχεις και κάνει τα πάντα για να τραβήξει την προσοχή???? ]
έχουμε κάτι με τα Κριάρια? :evil:
ρωτάωωωωωωωωωωωωω! :D
]
μια ΩΡΑΙΑ ζωή μαζί τους περνάτε...... :lol:
δεν ζητάμε πολλά,λίγη στροργή και προδέρμ και...... πολύ υπομονή :wink:
μα ΠΑΡΑ-ΠΑΡΑ-ΠΑΡΑ-ΠΑΡΑ-ΠΑΡΑ-ΠΑΡΑ-ΠΑΡΑ-ΠΑΡΑ πολύ όμως!!!
αγάπες μου!!! ]
Βρε.....δεν αφήνετε για λίγο το μπαχάλεμα ...να βοηθήσετε τον JC??????
Παράθεση από: "jcdenton"Σας έχει τύχει να βρίσκεστε σε δύσκολη θέση (χωμένοι ως τον λαιμό στα σκ*τά)
λολ... η ιστορια της ζωης μου σε περιληψη ]αν ΔΕΝ εχεις, ανασκουμπωσου χωρις τρομερες σκεψεις και βαρα μπουνια στο μαχαιρι.
ουτως η αλλως δεν μπορεις να κανεις αλλοιως.
ποναει μεν, αλλα περναει ]
Παράθεση από: "jcdenton"Σας έχει τύχει να βρίσκεστε σε δύσκολη θέση (χωμένοι ως τον λαιμό στα σκ*τά), να ξέρετε τι πρέπει να κάνετε αλλά να φοβάστε να το κάνετε;
αν αυτο που θελουμε να κανουμε το θεωρουμε εμεις σωστο....τοτε ναι.....βουρ του.....δεν θελει και πολυ σκεψη.....τωρα, αν ρωτας αν οι αλλοι το θεωρουν σωστο ή οχι....τοτε δεν μας ενδιαφερει η γνωμη των αλλων.....αυτο που θεωρουμε εμεις σωστο, πρεπει να κανουμε.....και αν αποτυχουμε και αυτο θα ειναι μια εμπειρια.....καποια στιγμη ο,τι και εαν εχει γινει, θα αποβει θετικο!!!!!
Παράθεση από: "chriastina"μια ΩΡΑΙΑ ζωή μαζί τους περνάτε...... :lol:
δεν ζητάμε πολλά,λίγη στροργή και προδέρμ και...... πολύ υπομονή :wink:
εγωισταροι μεχρι το κοκκαλο.....και ψιλοξερολες.....αλλά κατα τα αλλα καλοι ειστε τρομαρα σας......ζω μαζι με εναν κριο παρα πολλα χρονια.....και εχω ιδιαν πειραν.....!!!!!!!!!
jc
καλέ μου τι φοβάσαι?
άντε να γίνουν τα σκ*τά απόσκ*τα..... ε? και?
υπάρχει κάτι άλλο που μπορείς να κάνεις?
αν όχι....
[size=18]βουρρρρρρρρρρρρρρρρ[/size]
και όπως λένε...
"μια ψυχή που ναι να βγει,ας βγει να τελειώνει"
Παράθεση από: "spellbound"δε με λες, εχεις εναλλακτικες λυσεις ??? και ποσες ???
Έχω την χειρότερη αλλά και αγαπημένη μου. Όλα ή τίποτα :twisted:
Το πρόβλημα είναι ένας συγκεκριμένος τύπος. Έχουμε πρόβλημα και πρέπει να δράσω... δραστικά
Για τον Τζέι Σι που τώρα το είδα αυτό που έγραψε... κάνε αυτό που θεωρείς σωστό. Δεν έχουμε ΚΑΜΙΑ υποχρέωση να αρέσουμε σε ΚΑΝΕΝΑΝ.
Δεν αποζητούμε την επιβεβαίωση από τρίτους. 'Αρα μείνε συνεπής στον εαυτό σου.
Μούντι, όταν κάποιος "ρίχνει μαργαριτάρια σε χοίρους" σημαίνει ότι έχει και τα ρίχνει και δεν φοβάται μήπως ξεμείνει. Το "ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος" ισχύει εκατό τοις εκατό. Δεν φταίει ο άλλος, όπως καλά γνωρίζεις, για τις προσδοκίες και τα "φωτοστέφανα" με τα οποία τον στολίζουμε. Ο καθένας προβάλλει στον άλλον την ομορφιά ή την ασχήμια που κρύβει μέσα του. Ας πούμε ένα απλό γεγονός έχει πάντα δύο όψεις.
Μπορείς να το ερμηνεύσεις κακόβουλα και κακοπροαίρετα ή να το δεις καλοπροαίρετα. 'Εχω πάψει να απογοητεύομαι από τους ανθρώπους επειδή δεν περιμένω τίποτε άλλο από'κείνο που είναι σε θέση ή θέλουν να προσφέρουν. Εντελώς εγωιστικά και όχι από καμία "καλοσύνη" αντιμετωπίζω τους πάντες ως καλούς καγαθούς. 'Οταν βρεθώ αντιμέτωπη με την κακοήθεια, την κακοπιστία και άλλα τέτοια μαύρα συμπλέγματα απλώς απομακρύνομαι και ρίχνω μαύρη πέτρα πίσω μου. Δεν ασχολούμαι καν με όσα τραγελαφικά μπορεί να χτίσει μια νοσηρή φαντασία.
'Οσον αφορά για την παρέα των ωραίων τρελών εδώ μέσα για μένα είναι μια ευχάριστη ανάπαυλα και ένα διάλειμμα από τους τρελούς καθημερινούς ρυθμούς που έχω επιβάλλει στη ζωή μου και τους χαίρομαι η κόμισα Μαζόχ.
Τρις...δεν έχω απογοητευθεί από τους ανθρώπους...
Άλλωστε, δεν θα ήμουν πιστή στις απόψεις και τις θέσεις μου αν το έκανα.
Έχω απογοητευθεί από τον εαυτό μου....
Που...ενώ μεγάλωσε, κάνει τα ίδια λάθη....
Γιατί να μην μπορεί να μάθει από αυτά και να προχωρήσει?
Το έχεις δει...είμαι σίγουρη!
Κάτι να σου φωνάζει μέσα σου πως θα κάνεις πάλι μα...κία και συ να την ξανακάνεις.....
αδυναμίες όλοι έχουμε......ευτυχώς!
]
εγω παλι πιστευω οτι εαν δεν επαναλαμβαναμε τα λαθη μας, δεν θα ειμαστε ο εαυτος μας, αλλά ενας αλλος ανθρωπος.....
πιστευω επισης οτι μαθαινουμε απο τα λαθη μας και ας επαναλαμβανονται, απλως, με το περασμα των χρονων, μαθαινουμε να μην μας πονανε τοσο πολυ.....οχυρωνομαστε.....ειναι θεμα self survival.....
Παράθεση από: "Moody"
Έχω απογοητευθεί από τον εαυτό μου....
Που...ενώ μεγάλωσε, κάνει τα ίδια λάθη....
Μηπως, εισαι πολυ σκληρη και αυστηρη με τον εαυτο σου ?
Μηπως, δεν εχεις μεγαλωσει οσο νομιζεις, αλλα παραμενεις ενα παιδι καλοπροαιρετο και γι αυτο κ κανεις τα ιδια τα λαθη?
Δεν σε γνωριζω καλα γι αυτο λεω μηπως?
Επετρεψε στη μουντυ τα λαθη, ακομη κ αν φαινονται ιδια.
(Που εγω δεν νομιζω ποτε πως ειναι ιδια τα λαθη μας.Και μονο, οτι τα κανουμε με διαφορετικα ατομα καθε φορα, αυτο το κανει αυτοματως αλλο λαθος )
Παράθεση από: "jcdenton"Σας έχει τύχει να βρίσκεστε σε δύσκολη θέση (χωμένοι ως τον λαιμό στα σκ*τά), να ξέρετε τι πρέπει να κάνετε αλλά να φοβάστε να το κάνετε;
οσο για σενα τζει σι μου θα συμφωνησω με οσα ειπαν τα κοριτσια
εισαι που εισαι σε δυσκολη θεση. Τι εχεις να χασεις ? ενω αν τολμησεις, ισως κατι να αλλαξει, ισως κερδισεις.
Το ξέρω Νατασσούλα μου :hug2:. Και όπως λέει σοφά ο λαός «Η τύχη είναι με τους τολμηρούς»
Παράθεση από: "jcdenton"Το ξέρω Νατασσούλα μου :hug2:. Και όπως λέει σοφά ο λαός «Η τύχη είναι με τους τολμηρούς»
Όχι πάντα. Εξαρτάται απο την περίπτωση.
Υπάρχουν φορές που ενεργείς τολμηρά και πετυχαίνεις επειδή έπιασες τον ''ταύρο απ' τα κέρατα''.
Υπάρχουν φορές που ενεργείς τολμηρά και αποτυγχάνεις ή πετυχαίνεις επειδή απλώς έτυχε.
Και υπάρχουν κι άλλες φορές που ενεργείς τολμηρά και αποτυγχάνεις επειδή δεν είχες την υπομονή για να περιμένεις την κατάλληλη στιγμή της δράσης...
Κάποιες φορές η ''τόλμη'' είναι μεταμφιεσμένη ανυπομονησία και κάποιες άλλες η ''υπομονή'' είναι μεταμφιεσμένη ατολμία. Ο τολμών νικά αλλά και κάθε πράγμα στον καιρό του.
Γενικά, η επιτυχία δε βρίσκεται ούτε μόνο στη δράση (τόλμη) ούτε μόνο στη σκέψη (υπομονή-καρτερία). Βρίσκεται σ' ένα συνδυασμό και των δύο, που εξαρτάται πάντα απο τις περιστάσεις και απο το τι πραγματικά θέλουμε.
'Αρα, Νίκο, το "βουρ στον πατσά" δεν στέκει όσον αφορά στους αδαείς
περί τα της γαστρονομίας, σωστά; Ως ειδικός επί των γνωμικών και παροιμιών θα ξεύρεις κάτι περιπλέον.
Θέλει αρετή και τόλμη η ανδρεία; Γιατί η θηλυκότητα τι θέλει;
Γόβα στιλέτο και ζαρτιέρα; Μην τα πάρω. Να αποκατασταθεί πάραυτα η ανδροκρατούμενη έκφραση λέμε.
Και επί του θέματος... (οι παροιμίες ήταν, έτσι;)
Μούντι, ξοδεύω αφειδώς ενέργεια, αγάπη, ενδιαφέρον...
και γεμίζω και πάλι προς τα ίδια αγαπημένα λάθη τραβώ, αλλιώς δεν θα ήμουν εγώ.
ΣΠΕΛ και Κρις, γι' αυτό είστε όμορφες, αλλιώς θα ήσασταν στεγνά σκιάχτρα, αναλλοίωτα και άψογα μέσα στο χάλι τους.
ΜΟΥΝΤΙ, θα το θέσω ευγενικά... ΤΣΑΚΙΣΟΥ ΚΑΙ ΕΛΑ ΝΑ ΠΑΙΞΟΥΜΕ, ΥΠΝΑΡΟΥ! (Εδώ ήθελα να καταλήξω, αλλά έριξα εντέχνως στάχτη στα μάτια πριν χεχχεχχε)
Παράθεση από: "tristana"'Αρα, Νίκο, το "βουρ στον πατσά" δεν στέκει όσον αφορά στους αδαείς
περί τα της γαστρονομίας, σωστά; Ως ειδικός επί των γνωμικών και παροιμιών θα ξεύρεις κάτι περιπλέον.
:)
Δεν έχω κάνει τον περίπλου όλων των γνωμικών, αλλά αυτό που ξέρω είναι ''Κάνε βουρ μες στον πατσά, κι έχε βαρυστομαχιά''. :wink:
''Της νύχτας τα καμώματα
και πατσο-ξεχειλώματα,
τα βλέπει η μέρα και γελά,
τι διάολο ήθελα πατσά; ''
Περί ορέξεως, πατσάς. Και περί πατσά, σόδα... :P :lol:
" ΜΟΥΝΤΙ, θα το θέσω ευγενικά... ΤΣΑΚΙΣΟΥ ΚΑΙ ΕΛΑ ΝΑ ΠΑΙΞΟΥΜΕ, ΥΠΝΑΡΟΥ! (Εδώ ήθελα να καταλήξω, αλλά έριξα εντέχνως στάχτη στα μάτια πριν χεχχεχχε)"
Να σου πω?????????????????
έχεις γίνει νυχτερίδα, νυχτοπούλι, κουκουβάγια, τριζόνι, τι από όλα????
ΘΑ ΚΟΙΜΗΘΕΙΣ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΣΤΙΣ ΚΑΝΟΝΙΚΕΣ ΩΡΕΣ??????????????
πώς θα σε βρίσκω αν είσαι ξύπνια όταν κοιμάμαι? ε?
Και...τί έκανες στον άνθρωπο πάλι (τον Νίκο εννοώ) και γράφει στιχάκια????
Το ίδιο και στη Χριστίνα?????
Αμάν πια!
Θα αρχίσω τα στιχάκια κι εγώ τώρα]
Τριστάνα μου που ξενυχτάς
και να ξυπνήσω καρτεράς
να παίξουμε παιχνίδια
Ρίχνε μου σήμα στη νυχτιά
τι τάχουμε τα κινητά
μονάχα για στολίδια?
Και γω για σένα θα ξυπνώ
και με το μάτι μου γλαρό
θά ρχομαι να σε συναντώ
........................................ ]
αυτή η άνοιξη έχει πειράξει πολυυυυυυυ κόσμο!
πού να σφίξουν κι οι ζέστες !
εγώ πάντως σας αφήνω - πάω να λάβω μέρος στο μαραθώνιο meeting (Παρασκευή γαρ)
Φιλιά
Καλή δουλειά μικρή! :wink:
Η παρουσία σου πάντως εδώ μας έχει κάνει και χαμογελάμε ακόμα περισσότερο! :wink: :wink: :wink: :wink: :wink: :wink: :wink:
θα έρχομαι ανάμεσα στα meeting να επιβλέπω όμως !
κι ελεγα κι εγω ρε θα χουμε επιτηρητη... ρε δε θα χουμε.. ]
α! μωρέ! καλό είναι το μικρό,μην το πειράζεις............πολύ :lol:
λιγο κανει??? ]
:twisted:
αααααααααααα 34 ετων γαιδούραααααααααα θα σας πω τίποτις για τα "μικρη" "μικρο" !
σαν πολύ θάρρος πήραν οι συνταξιούχες του σάιτ !
σας κόψαν το εφάπαξ, σας κόψαν και το σεξ και τα βάλατε με την ηλικία μου ! :P :P :P :P
Παράθεση από: "Maniat"αααααααααααα 34 ετων γαιδούραααααααααα θα σας πω τίποτις για τα "μικρη" "μικρο" !
σαν πολύ θάρρος πήραν οι συνταξιούχες του σάιτ !
σας κόψαν το εφάπαξ, σας κόψαν και το σεξ και τα βάλατε με την ηλικία μου ! :P :P :P :P
χαλαρωσε ..... ]
προσέχτε γιατί επιβλέπω ακόμαααααααααααα
ε....ψιτ...μικρή.....χαλάρωσε! :wink: :wink: :wink: :wink: :wink:
Η Spell δεν είναι moody και chriastina..... :wink:
ΔΕΝ ΑΣΤΕΙΕΥΕΤΑΙ :?
Μπρρρρρρρρρρρρρρρρρρρ!
:twisted: :twisted: :twisted: :twisted:
αρχιζει και... μου αρεσει.... ]:
πφφφφφ... τώρα φοβήθηκα !!!
Maniat,
το νέο σου νικ κατοχυρώθηκε: "μικρό"......και δεν πα να χτυπιέσαι κάτω
(μμμμμ αυτό πολύ θα ήθελα να το δω!)
ahahah , είπαμε είμαι τσούχτρα όχι χταπόδι :P
για να απαντήσω και στο τόπικ (για να μην κατηγορηθώ για μπαχάλεμα) JC απόφαση και πράξη you know? Αποφασίζεις το καλύτερο και το κάνεις - διατηρείς το δικαίωμα να παραπονιέσαι εκ των υστέρων... και όπως λέει και μια κινέζικη παροιμία
"αν δεν μπορείς να αλλάξεις κάτι, γιατί στεναχωριέσαι?.. αφού δε μπορείς να το αλλάξεις?
κι αν μπορείς να αλλάξεις κάτι, γιατί στεναχωριέσαι?.. αφού μπορείς να το αλλάξεις?"
Αυτααααααααααα
Εγώ, επειδή δεν μπαχαλευω ποτέ και ως εκ τούτου δεν χρειάζομαι προφάσεις -ΠΟΙΑ ΚΑΓΧΑΣΕ;; ΠΟΙΑ;;-
δηλώνω καταρρακωμένη από τη δήλωση της ΜανίαΤ ότι είναι τσούχτρα!!!
Ο/Η Ντόναλντ τσούχτρα;;; Από πότε; Τα ξέρει αυτά η Νταίζη;
Τουλάχιστον, εμαθε για την αλλαγή φύλου που είναι μεν μία λεπτομέρεια, αλλά...
Και τέλος, Τζέι Σι, αγέρωχος και στο ύψος σου (βάλε και το δικό μου... ε, όσο να πεις ένα μέτρο και ένα Μίλκο δεν είμαστε!)
αυτές τις λεπτομέρειες αγάπησα σε σένααααααααααααααα
(α, δεν είμαστε στα τραγούδια)
λοιπόν αγαπητή Λουις (Μπουνιουέλ), δε θα σε πετύχω σε καμμιά παραλία το καλοκαίρι? θα σου πώ εγώ τι εστί τσούχτρααααα (θηλυκότατου γένους ω YES!)
Παράθεση από: "tristana"Εγώ, επειδή δεν μπαχαλευω ποτέ και ως εκ τούτου δεν χρειάζομαι προφάσεις -ΠΟΙΑ ΚΑΓΧΑΣΕ;; ΠΟΙΑ;;-
δηλώνω καταρρακωμένη από τη δήλωση της ΜανίαΤ ότι είναι τσούχτρα!!!
Ο/Η Ντόναλντ τσούχτρα;;; Από πότε; Τα ξέρει αυτά η Νταίζη;
Τουλάχιστον, εμαθε για την αλλαγή φύλου που είναι μεν μία λεπτομέρεια, αλλά...
Και τέλος, Τζέι Σι, αγέρωχος και στο ύψος σου (βάλε και το δικό μου... ε, όσο να πεις ένα μέτρο και ένα Μίλκο δεν είμαστε!)
Τρις....... σεβασμο στο μεζεδοανεψουδι μου πληζ μη μαλλιοτραβηχτουμε εδω μεσα ]
Σπελ, αν σου έχει διαφύγει είναι γιος μου!!! 'Αρα εσύ είσαι αδελφή μου;
'Ο,τι και να είσαι ... ξέρεις εσύ.
ΜάνιαΤ, η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ!
Να με απειλεί και ένα θαλάσσιο ζελεδάκι... ε, όχι!
Ραντεβού στην Χαλκιδική. Εγώ με την απόχη μου για πεταλούδες, τσούχτρες, αχινούς και εσύ με το λείο και τρεμουλιάρικο κορμάκι σου.
Προτάσσω το καλογυμνασμένο μου στήθος και προσθέτω στο ύψος της μελένιας μαμάς μου το 2μετρο κορμί μου.
Χτες το πρωί πήρα ένα τηλεφώνημα από μια πολύ αγαπημένη μου ξαδέρφη.
Η κόρη της , 28 χρονών, θα παντρευόταν στις 2 Σεπτέμβρη με ένα αγόρι που ήταν μαζί από το δημοτικό....
Το αγόρι , τα ξημερώματα σκοτώθηκε στην παραλιακή με τη μηχανή του.
Όλη τη μέρα ήμουν εκεί, ανήμπορη να βοηθήσω.
Έβλεπα την ανηψιά μου να λέει μονότονα μια φράση ....."δεν το πιστεύω"
Και γύρω, σαν χορός αρχαίας τραγωδίας οι φίλοι τους....όλα νέα παιδιά 25 με 30 χρονών....αμίλητα, σοκαρισμενα....
Απλά, ήθελα να σας το μοιραστώ.
Πώς μόνο η σιωπή μπορεί να εκφράσει τη θλίψη.....
Απλά....ήθελα να σας το πω.
poios mporei na stamatisei to thelima tou Theou ?
Ekeinos monaxa kserei to giati ....
Syllipitiria kali mou
Δεν ξέρω γιατί ο Θεός πρέπει να έχει την άποψη οτι ένα παιδί 28 χρονών δεν θα ζήσει άλλο....
Πάντως, αυτό που μου φαίνεται τραγικό είναι ο ξαφνικός θάνατος.
Εκεί που τη μια στιγμή είσαι με κάποιον και μετά δεν τον ξαναβλέπεις.... :?
:(
[size=18]"...προσδοκώ ανάσταση νεκρών..."[/size]