a33.gr

Είναι βράδυ...
Η ώρα που η μέρα έχει αποχωρήσει κι έδωσε θέση
στη νύχτα να εγκατασταθεί για όσο έχει αποφασίσει.
Είναι η ώρα που τις περισσότερες φορές νιώθω μιαν
απέραντη γαλήνη..ίσως κι ευτυχία...αφήνοντας πίσω όλα
τα τρεξίματα και σκέψεις.
Σήμερα όμως δεν νιώθω καλά..χωρίς εντοπισμένη τουλάχιστον
αιτία...κάποια αόρατη, αδιευκρίνιστη θλιψη.....
Ανάβω ένα κεράκι και στέκομαι δίπλα του να το παρακολουθώ.
Παίζω με τη φλόγα του..που έτσι όπως  κυματίζει μου εκπέμπει
μια ανέλπιστη ηρεμία ...ξεχάστηκα και χάθηκα μεσα στη φλογίτσα του
που το λιωμένο κερί τη μείωνε..άρχισε να τη πνίγει μέσα στο
ίδιο του το πηχτό υγρό.
"Η φλόγα δεν πρέπει να σβήσει " σκέφτηκα.
Με ένα σπιρτο προσπαθώ να ανασύρω το φυτιλάκι του.
Ένα μικρό κομματάκι απο το σπίρτο κόβεται και σχεδόν
πνίγεται κι αυτό μέσα στο λιωμένο κερι.
Κι είναι τότε που η σπιθα του φλογίζει.
Δυό σπίθες έκαιγαν...που η μιά συντηρούσε την άλλη.
Αν μιά απο τις δυό έσβηνε...θα έσβηναν και οι δυό.

Θυμήθηκα αυτό που είχα διαβάσει στο ΧΑΛΙΛ ΓΚΙΜΠΡΑΝ
"΄Κάθε κολώνα στηρίζει με το δικό της τρόπο το ναό μα όλες
μαζί τον κρατούν όρθιο"

Ο ένας έχει/έχουμε την αναγκη του άλλου.
κι ας τραβά ο καθείς το δικό του μονοπατι..
Διπλανά , παράλληλα είναι τα μονοπάτια μας..
και οι σπίθα που έχει ο καθένας μας υπάρχει
γιατι συντηρείται απο τη σπίθα του άλλου..

Προσπαθώντας ..να ανακαλύψω...
τον εσωτερικό μου σπινθήρα...
είδα τις φλόγες σας...

 :)

Με όλο μου το σεβασμό]

Μαριααααααααααα να ερθω να σου σβησω τις φλογες?(http://akamai.edeal.com/images/catalog2191/folder13444/img1180122med.jpg) :oops:

και εγω απο την δικη μου πλευρα με ολη μου την αγαπη και την εκτιμηση στο προσωπο σου μαρακι μου, υποκλεινομαι στο γραψιμο σου.....

 :arrow: υ.γ. :evil: παπακι.....εαν μπαχαλεψεις και αυτο το θεμα της μαριας.....αλιμονο σου!!!!!

Σαν διαφιμηση του J&B το φανταστηκα... :roll:

Μήπως να πάει στον κύκλο των χαμένων Ποιητών??????

Όχι, μια χαρά είναι εδώ. Στις σχέσεις αναφέρεται και με πολύ ωραία προσέγγιση μάλιστα.