Θα συσχετίζατε ποτέ (φιλοσοφικά, αλληγορικά, ψυχολογικά κλπ) την έννοια του ''κενού'' με την έννοια της ''τυχαιότητας'';
Πώς και γιατί;
πάντα λιτός στα θέματα σου :P
μιας και δεν έχω εδώ τον ένερτζι να τον σκούζω
γράψε λίγο πιο αναλυτικά
το λέω σε σένα :wink:
Οχι!
Η καινότητα, ειναι η μη ύπαρξη του κάτι
Η τυχαιότητα, ειναι μια έννοια που προκύπτει απο πολλά και διάφορα
Παράθεση από: "Labrokratis"Οχι!
Η καινότητα, ειναι η μη ύπαρξη του κάτι
Η τυχαιότητα, ειναι μια έννοια που προκύπτει απο πολλά και διάφορα
Η καινότητα Λαμπροκράτη δεν ξέρω αν υφίσταται ως λέξη, αν όμως υποθέσουμε ότι υπάρχει τότε σημαίνει το καινουργιο. Άλλο καινός και άλλο κενός (αν και ανορθόγραφή αυτό το ξέρω καλά)
Το κενό είναι το τίποτα, το άδειο, αλλά υπαρκτό καθώς κενό μπορεί να υπαρχεί.
Η μόνη σύνδεση που θα μπορούσα να κάνω με την τυχαιότητα θα ήταν να θεωρούσα ότι με βάση την τυχαιότητα θα μπορούμε να καταλήξουμε στο κενό, στο τίποτα. Πόσα πράγματα γύρω μας καταλήγουν στο πουθενα στο τίποτα, πόσα πράγματα ξεκινάμε και πέφτουν στο κενό και αυτό γιατί πολλές φορές ο απρόβλεπτος παράγοντας τύχη επαιξε καταλυτικό ρόλο.
Βασικά, ειμαι φοβερά ανορθόγραφος (πρώτη φορά έπιασα μολύβι να γράψω στα 26 μου....)
Κενότητα εννούσα, όχι καινότητα... τα πετάω τακτικά κάτι τέτοια ορθογραφικά μαργαριτάρια και έχουν γίνει στόχος πολλών ορθογράφων στα φόρουμ. Αλλα δεν ντρέπομαι για αυτό... Εχω πολλές ατέλειες ως άνθρωπος, μια από αυτές είναι και η ανορθογραφία μου.... (η οποία παρεπιπτόντως έχει βελτιωθεί πολύ με τα χρονια)
ακου ένα κόλπο Λαμπροκρατη για να καλύπτεις την ανορθογραφία:
προσπάθησε σε ενα κειμενο να γραφεις τουλαχιστον 2 φορες την λέξη που αγνοείς ορθογραφικά με διαφορετικό τρόπο κάθε φορά!!!!
εεεε δεν μπορει μια απο τις 2 θα είναι σωστή!
το έκανα στο σχολείο..... (ειμαι πολυ ανορθόγραφη και γω!!!!!)
κάπως έτσι γράφω και εγώ Σοφία, απλά γράφω με τυφλό και πολλές φορές τα χέρια πάνε μόνα τους στα λάθη (και το "Enter" το πατάω μηχανικά). Σε αυτό το site δεν υπάρχει edit post για να διορθώσω τα λάθη, επομένως μένουν! Μερικά ειναι κλασικά λάθη εκτεταμένης ταχύτητας!
Παράθεση από: "Nikos28"Θα συσχετίζατε ποτέ (φιλοσοφικά, αλληγορικά, ψυχολογικά κλπ) την έννοια του ''κενού'' με την έννοια της ''τυχαιότητας'';
Πώς και γιατί;
Το κενό υπάρχει η τύχη ποτέ ( τίποτα τυχαίο στο σύμπαν )
Λέγοντας ''τυχαιότητα'' εννοώ τον αστάθμητο παράγοντα, αυτό που συνδιαμορφώνει τον άνθρωπο χωρίς να εμπίπτει στον έλεγχό του.
Δεν εξετάζω (εδώ τουλάχιστον) αν αυτός ο παράγοντας έχει κάποιο νόημα ή αν ακολουθεί κάποιο σχέδιο που αγνοούμε.
Και στις δύο περιπτώσεις μας λείπει ένα κομμάτι...
Και το κενό και η τύχη, είναι απουσία (γνώσης, δύναμης, συνέχειας, προσανατολισμού, οργάνωσης, ελέγχου)...
Κάπου εκεί με πάει ο συσχετισμός, δεν ξέρω αν γίνομαι σαφής... :roll:
Νομιζα πως αν σχετιζονται καπως η σκεψη τηε Ενιας ειναι η σωστοτερη...αυτη δλδ με την οποια ταυτιζομαι εγω.
αν εχουν κατι κοινο ειναι η απουσια
Μα το κάθετι ισοδυναμεί με την απουσία του αντιθέτου του.
Ή μήπως όχι;
Θες να πεις ότι και το κενό και η τυχαιότητα ορίζονται από ένα κοινό αντίθετο...? Ποιό?
και εγώ που έχω ένα "κενό" στο.....όνομά μου είναι άραγε τυχαίο???? :shock: :roll: :roll: :roll: :wink:[size=18][/size]
κενο σημαινει απουσια....
τυχαιοτητα υφισταται μονο μεσα απο την διαδραστικοτητα πολλαπλων παραγοντων , δρασεων & αποτελεσματων!
:roll:
EXW POLLA KENA, LES AUTO NA EINAI TYXAIO?
META ME PIANEI H TYXH MOU KAI DEN PAW NA PAIKSW STO KAZINO, OPOTE KENOU PERIEXOMENOU OLH H TYXH MOU
BRE NIKO
AN 8ELEI KAPOIOS NA DOSEI SYNDIASMOUS DUO LEKSEWN MPOREI NA GRAFEI XILIADES ARLOUMPES.
AN DO8EI PLAISIO KAI ORISMOS TOU KENOU KAI THS TYXAIOTHTAS MPOREI NA BRE8EI KAI MIA AKRH
ALIOS THA KANOUME MIA TYXAIA TRIPA STO KENO
Ιδού, λοιπόν, η Ρόδος ιδού και το πήδημα, φίλε Βρασίδα.
Τι ορισμό δίνεις στις λέξεις αυτές;
Και πώς τις συσχετίζεις - αν πιστεύεις οτι συσχετίζονται;
EIDES PIDIMA FILE NIKO
EKANES KENOU PERIEXOMENOU EROTIMA KAI EMINE 2 XRONIA XORIS APANTISI
PERNW TO SOBARO MOU KAI SOU LEW (AMPELOFILOSOFONTAS)
APOLITO KENO DEN UPARXEI.
APOLITI TYXAIOTITA DEN YPARXEI
DUO ARNISEIS MAS KANOUN MIA KATAFASI, ARA KENI TIXAIOTITA YPARXEI
Από ένα μεγάλο άρθρο του Δημήτρη Γκιόκα, ξεχωρίζω τα εξής:
Φαίνεται πως η ικανή και αναγκαία συνθήκη για την «ύπαρξη» του Κόσμου είναι η «ανυπαρξία» του, δηλαδή το πρωταρχικό και το άπειρο του κενού χώρου, ο οποίος ναι μεν δεν «υπάρχει» αλλά, απλώς, εκτείνεται παντού. Το αν έχει τρεις, δέκα ή και είκοσι έξι διαστάσεις, συμφώνως προς την θεωρία χορδών, δεν έχει καμία άλλη φυσική ή μεταφυσική σημασία, πέραν του ότι είναι πολλαπλώς στρεβλωμένος και συνεστραμμένος στην κλίμακα Planck. Ο αριθμός των διαστάσεων είναι, απλώς, θέμα σύμβασης ως προς το σύστημα αναφοράς που χρησιμοποιούμε για τις μετρήσεις μας. Δεν υπάρχει απόλυτο σύστημα αναφοράς αλλά ούτε και οι άξονες του, βεβαίως, είναι κάτι περισσότερο από σύμβολα, ώστε να αναρωτηθούμε πόσες διαστάσεις έχει στην πραγματικότητα ο χώρος και αν αυτές είναι ευθύγραμμες ή καμπύλες. Επομένως, οι θεωρίες περί «πολυσύμπαντος» ή «υπερχώρου» των φυσικών, που στηρίζονται στις επί πλέον διαστάσεις του χώρου, είναι τόσο αληθείς όσο και αυτές οι πρόσθετες διαστάσεις.
Μπορούμε να συμπεράνουμε ότι ο Κόσμος είναι αναγκαστικός στο θεμελιώδες επίπεδο του και, ως εκ τούτου, δεν χρειάζεται δημιουργό. Στις λεπτομέρειες του, βεβαίως, επικρατεί η τύχη και το χάος, από τα οποία και αναδύονται οι σύνθετες ποιότητες που παρατηρούμε, μέχρι να καταρρεύσουν και αυτές, λόγω του παντοδύναμου δεύτερου «νόμου» της θερμοδυναμικής, που καθορίζει, βάσει των πιθανοτήτων, ότι η μοίρα όλων των συστημάτων στο μέλλον είναι η μέγιστη εντροπία, δηλαδή η απόλυτη αταξία.
Η τύχη, πλην της κβαντικής συνιστώσας της στον μικρόκοσμο, που αφορά τις μετρήσεις μας και όχι την ακύρωση της αιτιότητας βεβαίως, συνίσταται, όσον αφορά στο μακροσκοπικό επίπεδο, στην αλληλεπίδραση άπειρων σε πλήθος, ανοιχτών και διακριτών συστημάτων με πεπερασμένες ταχύτητες (με όριο την ταχύτητα του φωτός), αφού δεν υπάρχει απολύτως κλειστό σύστημα σε έναν άπειρο χωροχρόνο. Το άπειρο και το συνακόλουθο κομμάτιασμα του κενού, λοιπόν, ορίζουν και την τυχαιότητα στο μακροσκοπικό επίπεδο, ακυρώνοντας τον ντετερμινισμό.
Η λεγομένη «Θεωρία των Πάντων» θα είναι, όπως δείχνει και το πλήθος των λύσεων των εξισώσεων της θεωρίας χορδών, η απόλυτη συμμετρία, η άπειρη γενίκευση σε μαθηματική μορφή, κάτι σαν την εξίσωση 0.x+0.y+0.z+…=0. Βεβαίως, αυτή δεν έχει να πει κάτι για τον συγκεκριμένο Κόσμο που ζούμε, παραβιάζοντας το επιστημονικό κριτήριο της διαψευσιμότητας μεν, καταδεικνύοντας το συμπτωματικό του αντικειμένου της επιστήμης δε, αφού στην ουσία αφορά τον επίπεδο, άπειρο και άχρονο κενό χώρο, όπου κυριαρχεί η τύχη και, συνεπώς, όλα είναι πιθανά.
Το δικό μας τοπικό Σύμπαν, με τις ιδιαίτερες αρχικές συνθήκες και σταθερές του, είναι ένα προϊόν της τύχης και του μηδενός.