Κάποιες φορές, μερικές τύπισσες με κάνουν και νομίζω ότι ζω αλλού fun
park. Σε ένα τόπο που κάνει κουμάντο η ηθική, η πίστη στην αγάπη, ο
λελουδιασμενος έρωτας και το γιούρια παλικάρια να σώσουμε την καρετα
καρετα.
Πλασάρισμα ευγενών και εκλεπτυσμένων αισθημάτων ή μ αλλά λόγια να
αγαπιόμαστε και του ass τα εννιάμερα.
Το ότι δεν πεθαίνω από τα γέλια οφείλεται μόνο στην γερή μου κράση
Αυτή τη στιγμή, αν μου επιτρεπόταν να πραγματοποιήσω κάθε μου ένστικτο και κάθε μου επιθυμία, ο αποκαλούμενος πολιτισμένος κόσμος θα φρίκαρε με αυτά που θα αντίκριζε. Ας όψεται όμως ο παράδεισος που βάζει κάποιες απαγορεύσεις.
Σ αυτόν τον κόσμο, αν δεν δείξεις τα δόντια σου, καταλήγεις στα δόντια τους. (άχρηστη συμβουλευτική αγωγή αυτό..)
Όπως θα έχετε καταλάβει, έχω τα νεύρα μου. (Από όταν γεννήθηκα τα έχω, αλλά δεν το λέω πουθενά ) και μπορεί να μην περνώ την πιο κεφάτη περίοδο της ζωής μου, αλλά αποφάσισα να ξαναπάρω τον έλεγχο των συναισθημάτων μου στα χέρια μου, και να τα πω κι ένα χέρι σε όσους πειραματίζονται με τα όριά μου.
Πλέον, δεν ανέχομαι καμία ζαβολιά, από οποιονδήποτε κι αν προέρχεται.
Όποιος, δε, με κατηγορήσει για αγένεια, αλαζονεία κι άλλα τέτοια κουραφέξαλα, μπορεί να την κάνει άμα δεν του αρέσει.
Ξανάγινα ο γνωστός αιρετικός (πες το και ρεμάλι, το ίδιο είναι) που ψυχαναγκαστικές συμπεριφορές, ανόητες εμμονές και κρίσεις υποχονδρίας, με κάνουν να θέλω να σε πετάξω στο πάτο της λεκάνης. Και χέστηκα αν η συμπεριφορά μου μοιάζει στον υπόλοιπο κόσμο εντελώς, μα εντελώς αλλόκοτη.
Αφήνομαι λοιπόν οικιοθελώς στη διαρκή γοητεία των αποκλίνουσων των χρηστών ηθών κορασίδων, γοητεύομαι από την νευρωσική δομή της προσωπικότητας αυτών των ανίερων όντων, εκστασιάζομαι από την δόλια πολιορκία τους και αποδέχομαι την πρόκληση της γήτευσης αυτών.
Κι όποιου δεν του αρέσει… στο λαιμό να του κάτσει..
Δι ευχών..
Αλήθεια εσείς τι γνώμη έχετε για το φρικασέ μου;; :D
Δεν ξέρω για τα νεύρα σου...
κανε τα ...ότι θέλεις..
ελεγξέ τα...αφησε τα να σε κυριεύεουν...διορθωσέ τα (αν μπορείς)
Γεύσου παράλληλα και των άλλων..γιατί το ελκύεις..
.
΄
.
αλλά το φρικασέ.....θέλει και λίγο σάρκα
για να γίνει delicious :P
κατα τ΄άλλα.....υπέροχο ανακάτεμα..
Πάντα αναρωτιόμουν...που είναι όλοι αυτοί
που μιλούν για αξίες και ηθικές και χαμένους παραδεισους..
σε μια ζούγκλα αγριων ενστίκτων ....
Έμαθα να ζώ ....αναζητώντας τις αξίες εντός μου...
και σιγά σιγά τις" ανακαλύπτω" και στους γύρω μου...
"μάλλον έχω "γερή κράση¨"
:)
:roll:
Μπορώ να έχω άλλη μία μερίδα, παρακαλώ; Με μπόλικο λεμόνι. Ευχαριστώ.
Κώδικα ,
κάνε ότι είναι να κάνεις αγόρι μου . Αρκεί να μην αποβαίνει εις βάρος άλλων .
Το τι θα πουν και τι θα κάνουν οι άλλοι ........ δικό οτυς πρόβλημα .
είσαι σίγουρος πως έχεις τα νεύρα σου;
βρε συ kodika... μπας και εισαι τοξοτης??? :roll: :roll: :roll: :roll:
....εμενα παλι μου αρεσει το ..φρικασε...!!! :bounce:
Olive, εμένα μέχρι τώρα δε μου άρεσε το φρικασέ αλλά τώρα που είδα ότι σου αρέσει... ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΖΟΜΑΙ!!!!!!!!
:lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol:
Το έχω ρίξει στο τσάμικο αλλά τοξότης δεν ειμαι..
Στο σύμπαν της πλήξης και της ανίας, μπορεί να ανθίσει και πάλι η ζωή με πάρτι, σεξ, καμία βόλτα ή οτιδήποτε άλλο δεν έχει σημασία.
Σημασία έχει να κάνω την ανατροπή..
Να επαναφέρω το πραγματικό στη θέση του επίπλαστου.
Οι νευρώσεις ωθούν σε ακατάσχετη, υπερχειλίζουσα σιροπιού, μπουρδολογία.
Πρέπει να ξεκολλήσω από τις σκονισμένες σκέψεις που με συνθλίβουν.
Να ασπαστώ άποψη ζωής που η πορεία της δεν θα με κυνηγάει, δεν θα με πιέζει, δεν θα με γερνάει και δεν θα με εγκλωβίζει σε ένα επιμελώς κατασκευασμένο σιροπιαστό προφίλ.
Κι ας έχω τα νεύρα μου ma frer bijoux…
Πρέπει να γίνω δεκτικός σε σενάρια που ως τώρα φοβόμουν να εξετάσω.
Να αποδεχτώ καινούργιες ευκαιρίες και ένα σωρό άλλα απρόοπτα, έτσι που να ξελαμπικάρει ο εγκέφαλός μου και να αντιληφθώ ότι τόσα χρόνια είμαι μέσα στη μαλaκία.. εε, συγγνώμη, μοναξιά, γιατί φοβόμουν να πω «ναι» στη ζωή.
Και το έχω πάρει και κατάκαρδα κι έχω γεμίσει αμφιβολίες και ενοχές.
Πρέπει να μου θυμίζω πάντα..
Ότι κάπου εκεί, πέρα από τις φοβίες και τις πλασματικές μου έμμονες, υπάρχει η αληθινή ζωή, η οποία έχει γυναικεία όψη και μου βγάζει κοροϊδευτικά την γλώσσα που δεν μπορώ να την αποκτήσω..
Ομολογώ ότι οι σκέψεις μου (σαν να είναι βγαλμένες απ το μυαλό μιας ανοργασμικής ανικανοποίητης σπασίκλας) μου φαίνονται πιο βαρετές κι απ τη βαρεμάρα και φλέγομαι από την επιθυμία να με εκπαραθυρώσω, μπας και γλιτώσω κι εγώ και οι συνδιαδύκτιοι αναγνώστες.
Υποψιάζομαι ότι στο μυαλό μου επικρατεί ένα γενικευμένο τρέμουλο που κάνει τους άλλους να παθαίνουν αφωνικό σοκ.
Βέβαια δε μασάω, καλύπτομαι λέγοντας ότι οι άλλοι πονοκεφαλιάζουν γιατί είναι κυνικοί και στριμόκωλοι κι έτσι συνεχίζω να πάλλομαι και τους αφήνω να το ξεπεράσουν..
Μόνο μια απορία εχω..
Μήπως ήρθε ο καιρός να αφήσω τα σιρόπια και να αρχίσω τα ξόρκια μπας και σταυρώσω γκόμενα;;;
Φίλε Κώδικα, ομολογώ ότι κι εγώ (όπως και μια πληθώρα άλλων αρσενικών και θηλυκών υπάρξεων, γνωστής ή αγνώστου ηλικίας) κινούμαι στον αστερισμό των προβληματισμών και των μύχιων επιθυμιών σου- όπως, τουλάχιστον, δύναμαι να τις ερμηνεύσω υπο το φως του τελευταίου ερωτήματος που έθεσες...
Κατ' αρχάς, σου συνιστώ να μην αυτοεκπαραθυρωθείς, καθότι οι δαιδαλώδεις σου σκέψεις αλλά και η γλωσσική σου παιδεία καθιστούν την εν γένει εδώ παρουσία σου, ωφέλιμη και εποικοδομητική.
Να περάσουμε και στο δια ταύτα... δεν είσαι ο μόνος, αγαπητέ, που θλίβεται υπο το βάρος της μοναξιάς, της μικροαστικής τύρβης και των τηλεοπτικών παραθύρων. Δεν είσαι ο μόνος που, ενδεχομένως, είχε έναν θηλυκού γένους παράδεισο και τον έχασε, ελπίζοντας σε μια ταχεία και δυναμική επανάκτησή του... Ούτε είσαι ο μόνος που αναζητά μια αδελφή ψυχή, για να συνδέσει τη μοίρα του-καλή ή κακή...
Εγώ, προσωπικά, δε μπορώ να απαντήσω στο τελευταίο σου ερώτημα. Και να μπορούσα ακόμα, δε θα το έκανα. Βλέπεις, όσο πιο προσωπικό είναι ένα ερώτημα, τόσο πιο προσωπική είναι και η απάντηση... το μόνο που μπορώ να κάνω για σένα είναι να μοιραστώ μαζί σου ορισμένες όψεις της εμπειρίας μου, για τις οποίες ουδόλως επαίρομαι αφού οι περισσότερες εκ των οποίων απλώς έτυχαν...
Εγώ, αγαπητέ, μετά απο μια, μέχρι στιγμής, μακρά πορεία στο θαυμαστό και χαοτικό κόσμο του ποδόγυρου, μετά απο μια παθιασμένη πλην-τελικώς-αδιέξοδη τετραετή συμβίωση, μετά απο κάμποσες απορρίψεις ένθεν κακείθεν, μετά απο συχνές εναλλαγές μοναξιάς και ''δέσμευσης'', μετά απο την πίκρα που, μοιραία, μου άφησαν ''αγάπες'' που τελικά, για διάφορους λόγους, απέβησαν άκαρπες...
...μετά απο όλα αυτά, αντιλήφθηκα το μάταιον της ενασχόλησης με το όλο ζήτημα και, ακόμη περισσότερο, της προσπάθειας για την ερμηνεία και την κατανόησή του.
Κι έτσι, έκανα σημαία μου μια απλή φράση, απλούστατη, γλυκύτατη, μια φράση που δεν υπόσχεται τίποτα, δε θα σε προδώσει ούτε θα σε απογοητεύσει ποτέ, μια φράση γνωστή στο άκουσμά της κι, όμως, τόσο άγνωστη στις βαθύτερες προεκτάσεις και συνεπαγωγές της...
Δεν είναι άλλη απο μια φράση που χρησιμοποιούσαν οι αρχαίοι Γαλάτες, όταν τους έπιανε ο φόβος μήπως τους πέσει ο ουρανός στο κεφάλι...
''Αν είναι να' ρθει θε να' ρθει, αλλιώς θα προσπεράσει''
Φιλικά, Νίκος
Nikos... kodikas...τοσο δυσκολα τα πραγματα ε????χμμμ!!! :? :? :?
'Ολιβ, όσο να πεις δεν είναι εύκολο φαγητό το φρικασέ!!! :lol:
(Προς Σπελ μου: Μην χάσεις εσύ και δεν πεις για τα μουτράκια σας.
Αλλά ένας Τοξότης στο σπίτι καλός είναι. Ξέρεις πόσες φορές παίζουμε
τον Γουλιέλμο Τέλο; 'Ασε τα κολάν πώς του παν'-πώς του παν')
Παράθεση από: "olive"kodikas...τοσο δυσκολα τα πραγματα ε????χμμμ!!! :? :? :?
Βράστα olive..
Περνάω το δράμα μου καρδιά μου. Έχω κι εγώ τα αγχητά μου.
Δεν βρίσκω τα κλειδιά μου, σεντόνια σιδερωμένα, που έβαλα τις πετσέτες γaμώτο,
να θυμάμαι να μην κάνω θόρυβο όταν μασάω...
Άσε μη τα ρωτάς, μαύρες ώρες περνάω.. φρίκη.
Χάλασε και το dvd ,δεν θυμάμαι και το pass του mail , άστα.. ένα δράμα..
Πάω να πνίγω στον καφέ κι επανέρχομαι να συνεχίσουμε την κουβεντιάδα. :D
Παράθεση από: "riaghul"Πάντα αναρωτιόμουν...που είναι όλοι αυτοί
που μιλούν για αξίες και ηθικές και χαμένους παραδεισους..
σε μια ζούγκλα αγριων ενστίκτων ....
:roll:
Έψαξες στο τρίτο συρτάρι αριστερά, κάτω από τις πετσέτες; 8)
Παράθεση από: "kodikas"Μόνο μια απορία εχω..
Μήπως ήρθε ο καιρός να αφήσω τα σιρόπια και να αρχίσω τα ξόρκια μπας και σταυρώσω γκόμενα;;;
μήπως δεν ισχύει η ερώτηση σου;
εγώ γιατί βλέπω άλλα;
Παράθεση από: "olive"Nikos... kodikas...τοσο δυσκολα τα πραγματα ε????χμμμ!!! :? :? :?
:)
Όχι καλή μου Όλιβ, τα ''πράγματα'' δεν είναι ούτε εύκολα ούτε δύσκολα...
Είναι, απλώς, χαοτικά.
Ας είναι όμως, που θα πάει. Δεν μπορεί όλα τα ''άλλα μισά'' αυτού του κόσμου να κρύβονται σε ''ηλεκτρισμένα ξενυχτάδικα...πίσω απ' τη λήθη''- όπως έλεγε και το γνωστό άσμα...
Νίκο οι δικοί σου προβληματισμοί
απασχολούν και τα άλλα μισά..
κάπου χαθήκαμε..
θέμα πρώτου βήματος;
θέμα προσέγγισης;
εν ξέρω...
σε κάποιο άλλο ποστ λες
πως αν κάτι είναι να ρθει θα ρθει...
κάτσε και επαναπαύσου :P ..
καλέ προκάλεσε την τύχη σου :wink:
:)
Μπα, δεν αξίζει! Άκου που σου λέω...
Πολλή φασαρία για το τίποτα.
Δεν είναι θέμα πρώτου βήματος, ούτε θέμα προσέγγισης, ούτε τίποτα.
Δεν υπάρχουν ''θέματα'' σ' έναν χαοτικό κόσμο... :wink:
βλέπω μια ηττοπάθεια..
και σκέφτομαι αν πρέπει να αρχίσω τα χαστούκια!!!
Ξέρετε πόσοι ισχυρίζονται ότι είναι μόνοι;
Παράθεση από: "Nikos28":)
Μπα, δεν αξίζει! Άκου που σου λέω...
Πολλή φασαρία για το τίποτα.
Δεν είναι θέμα πρώτου βήματος, ούτε θέμα προσέγγισης, ούτε τίποτα.
Δεν υπάρχουν ''θέματα'' σ' έναν χαοτικό κόσμο... :wink:
μαι φρεντ νικολά
Μερικές φορές βλέπεις την καταστροφή μπροστά σου, αλλά θέλεις σαν
τρελός να τη βιώσεις. Γνωρίζεις όλους τους τρόπους να γλιτώσεις, αλλά ο
γκρεμός είναι τόσο ελκυστικός, που δε σκέφτεσαι καθόλου τις συνέπειες.
Συνδυάζει όλα εκείνα τα στοιχεία που σε κυνηγούν στο μεγαλύτερο μέρος της ζωής σου.
Μαλλιά και χείλη που στοιχειώνουν σκοτεινά όνειρα.
Βλέμμα που υπόσχεται ότι δε θα είσαι ασφαλής αν πλησιάσεις περισσότερο.
Ξέρεις ότι μαζί της θα ζήσεις ό,τι ως τώρα φαντασιωνόσουν στον ύπνο
σου,αλλά και στον ξύπνιο σου.
Το μόνο που μπορείς να σκεφτείς, μια ψιθυριστή υπόσχεση στο αφτί. Έναν
απίστευτο αισθησιασμό να σε κυριεύει.
νικο με καλυψες με τα σχολια σου... αν κ μεταξυ μας η γλυκια καταστροφη που περιγραφει ο κωδικας δεν με αφηνει καθολου ασυγκινητο...
Φίλε Κώδικα,
ο ελκυστικός γκρεμός που περιγράφεις είναι μέρος του παιχνιδιού. Σε έναν χαοτικό κόσμο τα πάντα μπορούν να συμβούν, ακόμα και αυτό...
Ωστόσο, τον τελευταίο καιρό έχω πάθει βαρηκοία και τέτοιες ψυθιριστές υποσχέσεις δεν μπορώ να τις ακούσω. :wink:
Οι σειρήνες, όσο καλλίφωνες κι αν είναι, δεν έχουν πια να μου προσφέρουν τίποτα. Ο τόπος τους είναι εκεί. Δεν μπορούν να με συντροφέψουν στην Ιθάκη...
Φιλικά, Νίκος
Φίλε Freak, δεν ξέρεις πόσο χαίρομαι που, για άλλη μια φορά, συνταυτιζόμαστε...
Έχει μεγάλη σημασία για μένα να ξέρω ότι στο χαοτικό μας κόσμο υπάρχουν νοήμονες και σοβαροί άνθρωποι που σκέφτονται όπως εγώ.
Να' σαι καλά
Νίκος
κι εγώ ως α-νοημων
πήγα στο ποιο?
στο τρίτο συρτάρι αριστερα...
μα δεν είχα πετσέτες εκει...
αλλα ούτε και συρτάρι...και δεξιά που κοίταξα..δεν υπηρχε..
άλλαξα κατέυθυνση,,,
Κοιτώ μπροστά...μπορεί να δώ και το γκρεμό
Κι ομολογώ οτι πολλες φορές μου γλυκοψιθυρίζει
και μου δημιουργεί ηδονικές σκέψεις να βρεθώ στο
πελώριο ανοιγμά του...
Μια γλυκεια έλξη..περίεργη μα όμορφη
Έχω επιλέξει να βλέπω και να ηδονίζομαι
με τις κορυφές...
κι αφήνω τα βάθη να τα πατήσω όταν πατώσει και η ψυχή μου
8)
:shock:
Ποιός σου είπε βρε Μαράκι ότι είσαι α-νοήμων;
Αν εσύ είσαι ανοήμων τότε εγώ είμαι πράσινος ελέφαντας! :lol: :lol: :lol: :lol:
Παράθεση από: "kodikas"Μερικές φορές βλέπεις την καταστροφή μπροστά σου, αλλά θέλεις σαν
τρελός να τη βιώσεις. Γνωρίζεις όλους τους τρόπους να γλιτώσεις, αλλά ο
γκρεμός είναι τόσο ελκυστικός, που δε σκέφτεσαι καθόλου τις συνέπειες.
Νομίζω πως εφόσον είσαι από εκείνους που πάνε μόνοι τους και πέφτουν στους γκρεμούς, δεν θα έπρεπε να γκρινιάζεις. Θα ξέρεις φαντάζομαι πως ο κάθε γκρεμός έχει τη χάρη του και είναι ανώφελο να προσπαθεί να τους αποφύγει όποιος νιώθει να τον ελκύουν. Άλλωστε η ζωή σου θα ήταν μίζερη αν άλλαζες δρόμο κάθε φορά που παρουσιαζόταν ένας στο δρόμο σου και δεν βλέπω το λόγο να σε απασχολούν οι συνέπειες, είναι και αυτές μέρος του παιχνιδιού και είμαι σίγουρη πως τις έχεις υπόψη σου όταν δίνεις τη βουτιά.