a33.gr

Τα πόδια τους για κάθε ανήφορο

Και το χρυσάφι της ματιάς για όλα τα καλά

Στης περιπέτειας προχωρούν το μονοπάτι

Ρακένδυτοι και βλοσυροί

Ο σοφός τους επιτιμά με αγανάκτηση

Ο ανόητος οικτίρει τους παράτολμους τρελούς

Τα μικρά αγόρια τους βγάζουν τη γλώσσα

Τους κοροϊδεύουν τα μικρά κορίτσια

Είναι γιατί γελοίοι και μισητοί

Και πράγματι κακοποιοί

Στο δειλινό παίρνουν το ύφος

ενός κακού σου ονείρου

 

Είναι γιατί στις διαπεραστικές κιθάρες τους

συσπώντας της ελευθερίας το χέρι

τραγούδια μουρμουρίζουνε παράξενα

νοσταλγικά, επαναστατημένα

 

Είναι, τέλος, γιατί στις κόρες των ματιών τους

γελά και κλαίει -φορτική-

η αγάπη αιώνιων πραγμάτων

παλιών νεκρών κι αρχαίων θεών

 

Εμπρός λοιπόν αλήτες χωρίς ανακωχές

Περιπλανηθείτε, καταραμένοι κι ολέθριοι

Στις αβύσσους και στις ακρογιαλιές

κάτω από τα κλειστά του παραδείσου μάτια

 

Η φύση με τον άνθρωπο συμμάχησε

για να τιμωρήσει όπως της πρέπει

την υπεροπτική μελαγχολία σας

που κάνει με το μέτωπο ψηλά να προχωρείτε

 

Και εκδικούμενη πάνω σε σας σφοδρά τη βλαστήμια

της απέραντης ελπίδας

καταστρέφει το αφορισμένο σας μέτωπο

χτυπώντας σας σκληρά με όλα τα στοιχεία

 

Καίνε οι Ιούνηδες και οι Δεκέμβρηδες

παγώνουν μέχρι το κόκκαλο τη σάρκα σας

κι ο πυρετός κυριεύει τα μέλη σας

και τα ξεσκίζει.

 

Όλα σας διώχνουν και σας καταθλίβουν

κι όταν θα φτάσει ο θάνατος για σας

το πτώμα σας αδύνατο και παγωμένο

θα περιφρονηθεί από τους λύκους.

 

Ζακ Πρεβέρ, άλλο ένα αγαπημένο πλάσμα που τα βράδια της εφηβείας μου
συνομιλούσε με τον Ρεμπώ και τον Μπωντλαίρ ενώ εγώ τους σερβίριζα
αψέντι ακούγοντας μαγεμένη τον πανέμορφο Μαγιακόφσκι να διαφωνεί
με τον 'Αλντους Χάξλεϊ.

Μου θύμισες εκείνες τις νύχτες και σ'ευχαριστώ, Ιζαμπέλλα.

:shock:  :roll:

teleios o prevert exete diabasei to petit  dejeuner? :?:

Μάλα, το έχουμε αποστηθίσει χεχεχεχεχε!!!!!!!

kalo auto
ton  theorw realisth kai mou aresei einai enas logos pou thewrw oti h gallikh poihsh yparxei
ta alla einai glukanalates anohshseies

parepiptwntws teleia  h gatoula :D  tritsana

ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΣΥΝΟΙΚΙΑ
 

Έβαλα το πηλίκιό μου στο κλουβί

και βγήκα με το πουλί στο κεφάλι

Λοιπόν;

δε χαιρετάνε πια;

ρώτησε ο διοικητής

Όχι

δε χαιρετάνε πια

απάντησε το πουλί

Α, καλά

συγχωρείστε με νόμιζα πως χαιρετάνε

είπε ο διοικητής

Συγχωρεμένος κάθε άνθρωπος μπορεί να κάνει λάθος

είπε το πουλί.

Η ΣΑΥΡΑ
 

Η σαύρα της αγάπης

Πάλι το ‘σκασε

Αφήνοντας στα δάχτυλά μου

Την ουρά της

Όμως αυτήν κι εγώ

Ήθελα να κρατήσω.