[size=18]ΕΙΚΟΝΑ ΠΡΩΤΗ[/size]
Είναι που η φθινοπωρινή βροχή
δεν μπορεί να γεμίσει
το κενό της απουσίας σου.
Είναι που σου λέω "σ΄αγαπώ"
σ' όλες τις γλώσες των λουλουδιών
των πουλιών και των δέντρων
κι εσύ δεν μ' ακούς.
Είναι που το φεγγάρι όλο μεγαλώνει
και κυλάει ανελέητο καταπάνω μου
Κι άλλη δεν έχω έπαλξη απ' το γυμνό σου σώμα
Απ' αυτό το ταραγμένο φθινόπωρο
που σκέφτομαι να το καρφώσω
μ' όλη μου τη δύναμη
ανάμεσα στις άδειες νύχτες μου
Και τότε
"Φυλάξου, αγάπη μου" να σου φωνάξω.
[size=18]ΕΙΚΟΝΑ ΔΕΥΤΕΡΗ[/size]
Σε νοσταλγώ
Όπως νοσταλγούν λιμάνι
τα πλοία που ναυάγησαν.
Σε νοσταλγώ
Και δεν μπορώ να εμποδίζω τις ώρες μου
να σ' ακολουθούν μέρα και νύχτα.
Γιατί είσαι το πιο φωτεινό άστρο
που ανέτειλε μέσα μου
- η ανοιχτή πληγή του απρόσιτου -
Είσαι ο νοτιάς
που με στρέφει στον ουρανό
και ξεσηκώνει όλες τις επιθυμίες μου
Ανοίγοντας παντού παράθυρα στη μνήμη.
Τι δεν έχεις από μένα πάρει?
Τα δάχτυλά σου ξερίζωσαν από μέσα μου τα σπλάχνα
αφήνοντας εκτεθειμένη τη ζωή μου
στα μάτια του οποιουδήποτε θυμού
Κι η πιο βαθεία συωπή σου
άνοιξε αυτό το βάραθρο στο στέρνο μου
Κι έτσι μπαίνω
από των ματιών σου την αστροφεγγιά
- σαν κραυγή που βγήκε από την κρύπτη της-
και βγαίνω πάντα
στην πιο πέρα Αθανασία.
εγω ως καλο παιδι (πινοκιο) δεν λεω τιποτα εως οτου μας πεις τι στην ευχη θελεις παλι να σου πουμε!! ...........
Καλέ μου πινόκιο...
Απλώς...ένιωσα την ανάγκη να μοιραστώ κάποια ποιήματα που έγραψα...
Δέκα εικόνες και τρία τραγούδια (μπαλάντες)....Η μία εκ των οποίων είναι για σένα....- όπως ήδη γνωρίζεις-....΄
Δεν θέλω τίποτα...
ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ!
Α! Εγω ελεγα πως μου κανεις παλι τεστ ντραιβ !!!!! :D :D :D :D :D :D :D
Δεν έχεις ανάγκη εσύ....
Άντε! Πάμε να παίξουμε..... :D
[size=18]ΕΙΚΟΝΑ ΤΡΙΤΗ[/size]
Έλα και άνοιξε τη σφραγισμένη πόρτα
της άνοιξής μου.
Ανάσυρε από το βάθος της ψυχής μου
όλα τα στοιβαγμένα τριαντάφυλλα των αιώνων
Τα πιο φωτεινά χρώματα.
Παραμέρισε τα πέπλα της λύπης μου
Βγες στα σύνορα της νύχτας
και πότισε το δέντρο της καρδιάς μου
και θα δεις στο νερό που κυλάει
να καθρεφτίζεται ξανά το πρόσωπό σου.
Το χέρι σου θα δεις ν' αγγίζει τα όνειρά μου
και το ασημένιο μαχαίρι του πάθους μου
θα δεις
να ταξιδεύει προς εσένα.
Θα καταλάβεις πόσες αιφνίδιες πτώσεις αστεριών
χρειάστηκαν για να ρθεις
και να ριζώσεις μέσα μου.
καλα παιξαμε...
αλλα δε μου φευγει απ το μυαλο τετοιες μερες ουτε στιγμη βρε Μουντι..
Το ξέρω...
Αυτό που είναι συνέχεια στο μυαλό σου είναι η ανάγκη σου να έχεις ξανά ότι είχες τότε...
Μείνε μ' αυτό. Κάτι καινούργιο γεννιέται μέσα σου. Που τώρα θα το δεις με άλλη ματιά. Και μάλλον ετοιμάζεσαι γι αυτό...
Δώρο σου στέλνει από κει. Απλά, θα πρέπει να δεις τι δώρο είναι....
Κάνε υπομονή...
Τα καλύτερα θα ρθούν.
(Ίσως οι ΕΙΚΟΝΕΣ μου να σε αγγίζουν...Μιλούν για κάτι που χάθηκε...Αλλά που πάντα είναι εδώ. Μέσα μου...μέσα σου....)
[size=18]ΕΙΚΟΝΑ ΤΕΤΑΡΤΗ[/size]
Αν κάποια μέρα από το στήθος μου
πετάξεις μακριά
Αν μ' εγκαταλείψεις, κυπαρίσι
σε ρεματιά που γυρεύει τον ήλιο
Αν αφήσεις τα χέρια σου
να τα πάρει από πάνω μου
το πρώτο φύσημα του ανέμου
και γίνουνε φτερά κύκνων
που κολυμπούν στις λίμνες όλων των λυπημένων
Τότε
Δεν θα χωράω πια στη νύχτα
[size=18]ΕΙΚΟΝΑ ΠΕΜΠΤΗ[/size]
Όσο δεν έρχεσαι ν' αγγίξεις τα φτερά σου
στη φλόγα μου να λαμπαδιάσουν
Τόσο θα βρίσκομαι στα ίχνη σου
Θα γίνω παράπονο
και πληγή να ματώνω
Θα σε περιμένω
Να ρθεις να με γιατρέψεις
Κι όσο δεν έρχεσαι
Ένα ποτάμι από όνειρα θάσαι
που αντί για αίμα
θα κυκλοφορεί στις φλέβες μου
[size=18]ΕΙΚΟΝΑ ΕΚΤΗ[/size]
Αγαπώ την ασάλευτη σιωπή σου
όταν αιωρείται τρεμάμενη
στο τελευταίο φως του δειλινού.
Έχει βαθειά στο στήθος της
την νοσταλγία των χελιδονιών
που λιώνουν το χειμώνα
κι όλο γυρεύουν μια ρωγμή να αναχωρήσουν
για τη φωλιά τους.
Αγαπώ τα χέρια σου
όπως ορθώνονται στην καταιγίδα
να προστατεύσουν το όραμά μου.
Το ταξίδι του κορμιού σου μ' ανοιχτά πανιά
και νάμαι εγώ ο άνεμος που τα φυσάει.
Η θύμησή σου
έχει χαράξει τα πελάγη των ονείρων μου
κι έχει εξαγριώσει
της νύχτες της αγρύπνιας μου.
Το ξέρουν οι κλειδωμένες πόρτες της σιωπής μου
που τις άνοιγες μια - μια με τ' αντικλείδια σου
και βγαίνανε στο φως τα διψασμένα όνειρα.
Κι είχαν στο βλέμα τους
τον ουρανό των καταρτιών σου
να πηγαίνουν.
Παράθεση από: "spellbound"αλλα δε μου φευγει απ το μυαλο τετοιες μερες ουτε στιγμη βρε Μουντι..
ειναι συνεχως μεσα στο μυαλο.....ειτε ειναι τετοιες μερες...ειτε οχι...!!!!!!!
[size=18]ΕΙΚΟΝΑ ΕΒΔΟΜΗ[/size]
Αφού είσαι ένα κατακόκινο σπλάχνο
ανέμου μέσα μου
Αφού είσαι ένας λυγμός πάντοτε όρθιος
και αλύγιστος
μες στη σιωπή σου
Πώς μπορώ χωρίς εσένα
να ξανασκύψω στο βυθό μου?
Παράθεση από: "Moodymooday"Κάνε υπομονή...
Τα καλύτερα θα ρθούν.
.....<<.....τα καλυτερα ειναι αυτα που ακομα δεν εχω γευτει.....αφου κρυβεται στο αυριο ο,τι εχω ονειρευτει....>>!!!! υπομονη και επιμονη.....μαλλον αυτα χρειαζομαστε στη ζωη για να προχωρησουμε.....
[size=18]ΕΙΚΟΝΑ ΟΓΔΟΗ[/size]
Σε τι βυθούς ανοίγεται το σώμα
Σε τι δάση απροσπέλαστα.
Με την καρίνα της σιωπής του
ν' αγγίζει τις κρυφότερες πηγές
των πιο απλησίαστων ονείρων.
Σε τι παράδεισους ασίγαστους
όταν τρελό από στέρηση χαμένων αναστάσεων
το φυσάει η αγιοσύνη του έρωτα.
[size=18]ΕΙΚΟΝΑ ΕΝΑΤΗ[/size]
Θέλω να περάσω μέσα στον κρυμένο κήπο της καρδιάς σου
Διαπλέοντας ακόμα κι αυτή την άβατη σκέψη σου
Αψηφώντας τη σιωπή σου
Προς τα εκεί που έχεις φυλαγμένα περάσματα
για μέρη απρόσιτα
Στον τόπο που εσύ αναζητάς τη σάρκα μου
Ρωγμή ζητάς να μπεις στον ύπνο μου
να πυρπολήσεις τα όνειρά μου
[size=18]ΕΙΚΟΝΑ ΔΕΚΑΤΗ[/size]
Τώρα που βρίσκομαι μπροστά
στην πύλη του μάταιου οχυρού μου
Κρατώντας λουλούδια της υποδοχής
Σε καλωσορίζω αγάπη.
Δεν μπορώ πια να εμποδίσω
τη σκέψη μου να σ΄ακολουθεί
μέρα και νύχτα.
Σ' αγαπώ πια αναπότρεπτα
Αφήνομαι στην αναπόδραστη άλωσή μου
Με πίστη και με απαντοχή.
Σ' ευχαριστώ που ήρθες.
Νιώθω πιο δυνατή.
[size=18]ΠΟΣΟ ΜΟΙΑΖΕΙΣ ΜΕ ΘΑΛΑΣΣΑ[/size]
Πόσο μοιάζεις με θάλασσα που δεν ξέρεις τι κρύβει
Τη ζωή μου τη χάλασα να σε μάθω, αλλά...
Δεν μαθαίνεται η θάλασσα με το πρώτο ταξίδι
Δεν μαθαίνεται η θάλασσα αν δεν πάθεις πολλά.
Πόσο μοιάζεις με θάλασσα, με κρυμένο κοχύλι
Τη ζωή μου τη χάλασα να σε μάθω , μα δες.
Δεν μαθαίνεται η θάλασσα , ούτε γίνεται φίλη
Δεν μαθαίνεται η θάλασσα αν δεν πάρει ζωές.
Πόσο μοιάζεις με θάλασσα που δεν ξέρεις τι φέρνει
Τη ζωή μου τη χάλασα να σε μάθω, μα πώς....
Δεν μαθαίνεται η θάλασσα, μοιάζει πάντοτε ξένη
Δεν μαθαίνεται η θάλασσα, αγαπιέται απλώς...
:oops: :oops: :roll: :roll: :roll:
...Δεν μαθαίνεται η θάλασσα,
αγαπιέται απλώς. :wink:
[size=18]Θάλασσα[/size]
Θάλασσα πλατιά, μάτια γαλανά
χείλη που τον έρωτα μιλάτε
Γράφω στο γιαλό χίλια σ' αγαπώ
κύμματα για ποιον μη με ρωτάτε
Μέρα γιορτινή Νύχτα φωτεινή
Ήλιος και φεγγάρι στη ματιά σου
Αύρα δροσερή, βάρκα με πανί
κι ήρεμο λιμάνι η καρδιά σου.
Άστρα τ' ουρανού ρόδα του γιαλού
έστρωσα να ρθεις να ξαποστάσεις
πόσο σ' αγαπώ δεν θα σου το πω
σκύψε στην καρδιά μου να διαβάσεις
Δίψασα πολύ κι έγινες πηγή
στόλισα κοράλια τα μαλιά σου
Κι όταν η αυγή θαρθει να μας βρει
τα όνειρά μου θάναι και δικά σου.
:hug2: :hug2: :hug2:
[size=18]ΕΡΩΤΙΚΟ[/size]
Αγάπη μου, πανέμορφή μου αγάπη
τα χέρια σου στ' αστέρια άπλωσέ τα
την ώρα που ο πόθος μας τυλίγει
κάτω απ' τα ρούχα, πάνω στα σεντόνια
Μέσα σου χάνομαι και τρέμεις, και πεθαίνεις
από ηδονή, από το πάθος κι από μένα
Από τα χέρια μου , που στο κορμί σου ταξιδεύουν
Από τα χείλη μου, που το κορμί σου κυριεύουν
Αγάπη μου, πανέμορφή μου αγάπη
ποια μοίρα, ποιος Θεός σ' έχει γεννήσει
ποιος τ' άγιο φως του φεγγαριού σου χει χαρίσει
Κι έρχεσαι πλάι μου, μ' αγγίζεις, μ' ανασταίνεις
με τις μικρές αναπνοές σου με ξυπνάς
και πάλι χάνεσαι κι από τα χέρια μου κρατιέσαι
Μα εγώ δεν φεύγω, είμαι εκεί, είμαι κοντά σου
μες στον ιδρώτα σου, ακούω την καρδιά σου
που σαν τρελή δίνει τη μάχη με τον πόνο,
την ευτυχία, τη ζωή, τα θέλω, τα γιατί
και μ' όσα τη φοβίζουν
Αγάπη μου, πανέμορφή μου αγάπη
άσε τα χέρια μου το σώμα σου ν' αγγίζουν
Άσε να σ' αγαπώ, να σε μισώ και να σε θέλω.
Παράθεση από: "Moodymooday"[size=18]ΕΡΩΤΙΚΟ[/size]
Άσε να σ' αγαπώ, να σε μισώ και να σε θέλω.
στα όρια του πάθους και της τρέλλας........
Μπορείς να τα διακρίνεις;;;
είναι κάτι μέρες ανήσυχες, κάτι μέρες ατελείωτες
που τα όρια χάνονται και μεθυσμένη η τρέλλα
από του πάθους το μπρούσκο κρασί
ανοίγει μόνη της κουβέντα.....
τότε για ποιά όρια να μιλάς???????
τα ωραιότερα απο όλα τα λόγια
είναι αυτά που δεν είπα, που ποτέ δεν θα πω,
τα ωραιότερα από όλα τα λόγια
κατοικούν μέσα στα μάτια μου......
άπλωσα τα όνειρά μου μπρος στα πόδια σου,
βάδησε απαλά γιατί ποδοπατάς τα όνειρά μου.......
ίδια και απαράλαχτη με πεμπτουσία
σε κοινωνώ μες την ψυχή μου
και προκαλώ την μοίρα αν είσαι λάθος μου να χαθώ
κι αν αλήθεια είσαι να με πάρεις μέσα σου εσύ....
στον άχρονο χρόνο στέκεις μαρμάρινη φωτιά,
στα χέρια ενός Δία θεού σαν κεραυνός να ταξιδέψεις
φωτιά θεία,φωτιά δημιουργία, κομήτης από άλλο
γαλαξία εσύ!
η εικόνα σου έρχεται φρέσκια,αναλοίωτη
από ένα μακρινό παρελθόν σαν να ήσουν εκεί
όταν το σύμπαν γένναγε την Γη. Ήσουν μέσα μου
από πάντα,Αρχέτυπο και Δοξασία....
κάπου στο χρόνο,μέσα σε ένα παιχνίδι κρυφών ευχών
στα σκοτεινά μιας λίμνης μαγισσών
δυό φλουριά,δυό τάλαντα
στέκουν ανεκπλήρωτοι πόθοι ενός έρωτα για σένα....
εσύ δάμαστη φλόγα πρώτη
στο δικό σου φως βάφω τα όνειρά μου
και σαν Προμηθέας σε κρατώ στα χέρια μου πεισματικά
τους θεούς προκαλώ την αφοσίωσή μου να δοκιμάσουν....
έστω κι αν στην κόψη ενός σπαθιού
βρίσκεται το φιλί σου
μπρος στην λεπίδα θα σταθώ
κι αν λαβωθώ κανένα κρίμα
γιατί στο αίμα μου θα κυλάς εσύ,
γλυκό φιλί.....
να στέκεις ανάμεσα σε δίδυμους βράχους
καινούριους πόνους που κραβγάζουν,
παλιούς που τραγουδούν,
να τους κοιτάς και να είναι ακόμα βράχοι....
ήρθα να σου αφήσω μια ανάμνηση γλυκιά
σαν κάτι γιασεμιά λησμονημένα που ζήσαν την χάρη
να μαραθούν στο μαξιλάρι σου....
που να σε φυλάξω ομορφιά
που ψιχαλίζεις μια δέσμη αγγέλους στην νύχτα μου,
που σκορπάς την γλύκα της καρδιά σου
και στραφταλίζει χρυσόσκονη ο άνεμος
και γίναν πιο λαμπερά τ αστέρια.....
η αγάπη μου για εσένα ΕΙΝΑΙ.
είναι μέσα σε ό,τι είπα,σε ό,τι έκανα,
είναι σε όσα θα έρθουν,σε όσα δημιούργησα,
είναι και στα αδημιούργητα.
η αγάπη μου για εσένα ΕΙΝΑΙ.
απόλυτη,αμετάβλητη,καθάρια.
δεν υπάρχει,ΕΙΝΑΙ.
γιατί αν δεν ήταν τίποτε δεν θα υπήρχε....
Πόσες εικόνες έχεις μούντυ :hug2: ?
στην ρότα του άπειρου
ανυπόταχτη φλόγα και τρυφερή προσδοκία,
δεν έχει εδώ,δεν έχει εκεί,
στην ρότα του άπειρου τρέχει η λογική μου
από το άγραφο ρίγος να ξεφύγει,
στην ρότα του άπειρου με κυνηγάς.
μέσα στη αναζήτηση της αρχής,
της αιτίας και του σκοπού,
ένα πνεύμα ατίθασο,
ένας σπινθήρας ηλεκτρικός,
ένας άνεμος αετοφόρος,
ξεσηκώνεις θύελλες που σκορπούν κάθε λογισμό.
ΕΛΕΟΣ!!!!!!
ζηλεύω τις ώρες που πέρασαν,
το γέλιο που περιμένω τον νου μου να φωτίσει,
το πρόσωπο που φίλησα μέσα στα όνειρά μου,
τα μάτια που με κοίταξαν στην αντάρα της καρδιάς μου....
γητεύτρα της ζωής μου, είσαι τόσο μεγάλη
που αν δεν απλώσει στο άπειρο δεν σε χωρά η ψυχή μου!
ποιό σήμαντρο ακόμα να χτυπήσω;
ποιάς καινούριας άνοιξης το άρωμα πάλι να κλέψω;
ποιά γλώσσα άηχη πρέπει να χρησιμοποιήσω;
ποιές λέξεις από τα κύματα να διαλέξω;
πόσο τα όριά μου να να εξαντλήσω;
σου μιλώ!!!!! τι ακούς;;;;;;;
Αν είναι δικό σου, φιλενάδα, που μάλλον είναι.....
Υ Π Ο Κ Λ Ι Ν Ο Μ Α Ι ! ]
είναι και δεν είναι,
είναι χαρισμένα σε κάποιες καρδιές
το ξέρουν δεν το ξέρουν...... :(
πού είσαι; που είσαι
όταν ολόχρυση ξημερώνει η μέρα
όταν παραμυθένια απλώνεται η νύχτα
ότα τελειωμό δεν έχει στα μάτια μου
το όνειρο του κόσμου
πού είσαι;
σε περιμένω κι όπως αργείς σίδερα
μόνον σίδερα κρατούν την αγωνία μου
οι δείκτες του ρολογιού που τρέχει
με πυροβολούν και γίνετε η ώρα
έρημος απέραντη
πόσα σβησμένα βλέμματα κοιτάνε όταν τραγουδάς
φωτιά μες την φωτιά μου εσύ δεν παύεις ποτέ;
αγέρι της ψυχής μου,στα μάτια σου αφήνω
την καρδιά μου τριαντάφυλλο
γλυκό της ψυχής μου πάθος είσαι παντού
τα ακροδάχτυλα κυλούν πάνω στις καμπύλες
αυτού του θεόσταλτου οργάνου
μόνο όπλο και μόνη ελπίδα
τα τείχη της Ιερηχούς σου να γκρεμίσω
γλυκιά μου μπρουτζοσκάλιστη σάλπιγγα
με την στερνή μου ανάσα
δώσε να σπάσει η σιωπή
δώσε να ραγίσουν οι πέτρες
το δάκρυ μου να δεις καυτό πυρ
την σάρκα μου γλυκά να καίει
Όλες οι ρομαντικές ψυχές εδώ?
αυτός ο "τόπος" που με φιλοξενεί
που βήμα δίνει στην φωνή μου
τόξο και φαρέτρα έγινε
τα βέλη σου να στέλνεις
είμαι εγώ τα λόγια που σε τάραξαν
είμαι εγώ πίσω από τον μύθο
και εσύ δεν είδες την ματιά μου
και εσύ δεν είδες την αλήθεια μου
γράμματα ενός αλφάβητου αρχαίου
πολύπλοκα συνθέτουν την κραυγή μου
κοίταξε λίγο πιο πάνω μάτια μου
για σένα τα ΄γραψα "ψυχή μου" .......
άντε!......
"....να μυρίζω απο σένα και ν αγριεύουν οι άνθρωποι
επειδή το αδοκίμαστο και το απ αλλού φερμένο
δεν τ αντέχουν οι άνθρωποι κι είναι νωρίς,μ ακούς
είναι νωρίς ακόμη μες στον κόσμο αυτόν αγάπη μου
να μιλώ για σένα και για μένα...."