Ο δρόμος για την Ιθάκη
Αυτές οι σκεψεις προήλθαν επιρεασμένος απο το τόπικ της Καίτης για τον χρόνο πίσω.
Σημασία δεν έχει να φτάσεις στην Ιθάκη. Ο δρόμος είναι αυτός που της δίνει αξία και αυτός είναι που αξίζει. Τίποτα δεν κρατάει για πάντα. Το θέμα είναι να ζεις τη στιγμή και να μην την μηδενίζεις, επείδή δεν σου έκατσε αιωνίως. Όλα τα πράγματα έχουν άνθιση και φθορά. Ειδικά οι ανθρώπινες σχέσεις γιατί βασίζονται στις ουτοπικές εντολές του μυαλού. Θεοποιούμε αυτόν που έχουμε δίπλα μας και κάποια στιγμή, η απομυθοποίηση η ρουτίνα και η φθορά, φέρνει τον χωρισμό. δεν το βρίσκω κακό αυτό. Η ζωή είναι πολύ μικρή για να καθόμαστε να κλαίμε πάνω από ένα χυμένο ποτήρι γάλα!
το θέμα είναι, μπορούμε να μείνουμε παιδιά; Μπορούμε να ξεκινάμε κάθε νέα σχέση, με τον ίδιο ενθουσιασμό, σαν να είναι η πρώτη μας σχέση; Ένα από αυτά που έχει σκοτώσει τις σχέσεις στην εποχή μας είναι η επίγνωση, ότι κάποια στιγμή, αναπόφεφτκα έρχεται το τέλος. Και έρχεται πιο γρήγορα γιατί οι ρυθμοί μας είναι πιο γρήγοροι, γιατί οι άνθρωποι αλλάζουν διαρκώς, γιατί το μυαλό μας λειτουργεί πολύ ρεαλιστικά, γιατί έχει χαθεί ο ενθουσιασμός.
Δεν έχει σημασία, αν το τέλος είναι ένα χάλι και μισό. η διαδρομή έχει σημασία. Αυτή πρέπει να κρατάμε και να την εκτιμάμε, γιατί αυτή μας "έφαγε" τον περισσότερο χρόνο. Πρέπει να εκτιμάμε τις ωραίες στιγμές που ζήσαμε με κάποιον ή κάποια και όχι να τις θεωρούμε άσκοπο χαμένο χρόνο ή λάθος επειδή τελικά κατέληξε σε φιάσκο. Τίποτα δεν κρατάει για πάντα.
Το να μετανιώνεις για κάθε τι που έκανες επειδή δεν ευδοκίμησε, εμένα μου λέει, ότι αυτός που μετανιώνει, έχει μεγαλώσει σε μια οικογένεια όπου απαγορεύονταν τα λάθη, σε μια αυστηρή οικογένεια, με έντονο κριτικό μάτι. Ποτέ δεν έχω μετανιώσει για τίποτα στη ζωή μου και χαίρομαι για ότι έχω κάνει γιατί όταν θέλεις κάτι, πρέπει να ρισκάρεις και όχι να σκέφτεσαι τα αν και τα ίσως. Πρέπει να είσαι προετοιμασμένος για κάποια πιθανή ήττα και να παίρνεις το ρίσκο έχοντας επίγνωση ότι μπορεί να φας τα μούτρα σου.
Να μετανιώνεις, για αυτά που δεν τόλμησες ενώ τα ήθελες. Όχι για αυτά που τόλμησες. Τι ήρθαμε να κάνουμε σε αυτή τη ζωή; Να είμαστε στο σπίτι μας ασφαλής και να μας χαϊδεύουν το κεφαλάκι μέχρι να πεθάνουμε; Δεν θα είχε γούστο. Ζωή χωρίς χαρές, λύπες, προβλήματα, πληγές, ανασφάλεια, φόβο, άδικους θανάτους, φυσικούς θανάτους, αλλαγές πορείας, περίεργες καταστάσεις, ανεξέλεγκτες, δύσκολες, ξαφνικές κλπ κλπ, δεν θα ήταν ζωή. Για μένα, η ζωή είναι ο παράδεισος και ο θάνατος μέσα στη ζωή.
Δυσκολο βρε αιολλε,
πολυ δυσκολο αυτο που λες... :roll:
αιολε.....συμφωνω 1000% μαζι σου.....της ιδιας αποψης ειμαι και εγω.....εχω ζησει αρκετα ριψοκινδυνα τη ζωη μου.....και δεν το μετανοιωνω....αντιθετως απεκτησα αρκετες εμπειριες οι οποιες με συντροφευουν στο δρομο της ζωης μου.....
και οσον αφορα τον δρομο της ιθακης.....παντοτε πιστευα οτι σημασια εχει το ταξειδι και οχι ο προορισμος.....
.....<<θελει η ζωη μας τρελλα και νοστιμια/αμα θες να αγγιξεις τις πυλες του παραδεισου....>>!!!!
εγω γιατι δεν το βλεπω πλεον ετσι??? :roll: :roll: :roll:
λες να γερναω??? :? :? :?
αιολε πρεπει να σου πω οτι συμφωνω μαζι σου. Οταν εβαλα το θεμα με το αν ο χρονος θα γυριζε πισω ηταν μετα απο μια αναδρομη που ειχα στην ζωη μου την μεχρι τωρα. Δεν ξερω να σου πω αν αυτος ο δρομος που βαδιζα και που βαδιζω ειναι προς την ΙΘΑΚΗ αλλα ξερω οτι ηταν απο την αρχη πολυ δυσκολος .Ηταν παντα ενας δρομος γεματο πετρες απο την μια και απο την αλλη ενας δρομος γεματος λουλουδια.Εγω παντα ακολουθουσα αυτον με τις πετρες οσο και αν χτυπαγα οσο και αν ματωνα. Ολλη αυτη η διαδρομη πιστευω οτι εφτιαξε τον χαρακτηρα που εχω σημερα.
Δεν μετανοιωσα ποτε για τα λαθη μου γιατι μεσα απο αυτα εμαθα.Ημουνα παντα μπορω να σου πω απεναντι απο το μαχαιρι και πηγαινα κατα επανω του.Τωρα αν τελικα θα φθασω στην ΙΘΑΚΗ η οχι ακομα δεν το ξερω γιατι ακομα με περιμενουν πολλα και πρεπει να σκεφτω απο ποιον δρομο αυτη την φορα θα περασω;
Παράθεση από: "spellbound"εγω γιατι δεν το βλεπω πλεον ετσι??? :roll: :roll: :roll:
λες να γερναω??? :? :? :?
εγω θα ελεγα οτι μαλλον δεν εισαι αυτη την εποχη σε πολυ καλη διαθεση.....και μαλλον τα βλεπεις ολα δυσκολα.....διαφορετικη γνωμη εχω για σενα....οτι μαλλον παλευεις και δυσκολα εγκαταλειπεις, οπως επισης πιστευω οτι εχεις ζησει στην κοψη του ξυραφιου.....ή λαθος κανω????
απ το πολυ ξυραφι και τις μπουνιες στο μαχαιρι μαλλον εχω την αισθηση του deja vous πια, αλλα δικιο εχεις, ειναι και ζορικες οι τελευταιες εβδομαδες .. (ελπιζω :twisted: )