Το Ποτάμι της Ερωτικής Λησμονιάς
Διάβαζα τις προάλλες σε ενα βιβλίο την ιστορία του βοσκού Σέλεμνου που αγάπησε με πάθος μια νύμφη των νερών. ΄Όταν εκείνη τον εγκατέλειψε, ο νεαρός βοσκός αναζήτησε τρόπους να ξεφύγει από το μαρτύριο του ανεκπλήρωτου έρωτα και από τις οδυνηρές αναμνήσεις. Η ιστορία λέει ότι η θεά Αφροδίτη τον λυπήθηκε , και επειδή σαν θεά που ήταν ήθελε όλος ο κόσμος να την τιμά σαν την θεά του πάθους του έρωτα, αλλά και της θεραπείας του, μεταμόρφωσε τον Σέλεμνο σε ποτάμι και μάλιστα σε ποτάμι της ερωτικής λησμονιάς. Αυτό σήμαινε ότι όποιος άντρας ή γυναίκα έπινε από το νερό του ποταμού αυτού, θα ξεχνούσε αμέσως τα βάσανα του έρωτά του. Μια και οι άνθρωποι θα έπρεπε να γνωρίζουν ότι ο έρωτας είναι μια στιγμιαία εύνοια των θεών προς τον άνθρωπο και τίποτε άλλο. Μια λάμψη και μετά δάκρυα, σκοτάδι .
Σχεδόν δύο χιλιάδες χρόνια αργότερα ένας Σικελός περιηγητής έχοντας διαβάσει την ιστορία στα περιηγητικά βιβλία του Παυσανία, αναζήτησε αυτό το ποτάμι στην Πελοπόννησο, που το νερό του ο Παυσανίας ονόμαζε «γιατρικό του έρωτα» και «πιο ακριβό για τους ανθρώπους από το χρήμα». ΄Ηταν ένας ξεροπόταμος με λιγοστό νερό. Τότε ο περιηγητής, μια και ήταν Αύγουστος μήνας και διψούσε, θέλησε να πιει λίγο νερό. ΄Όμως το χέρι του δεν τον υπάκουσε. «Αν υπήρχε κίνδυνος να ξεχάσει τους έρωτές του πίνοντας μια γουλιά νερό, από το θρυλούμενο ως μαγικό ποτάμι, για να ξεδιψάσει, το χέρι του αντέδρασε υπακούοντας στην άρνησή του να ξεχάσει το παραμικρό». Κερδίζοντας τη μνήμη του έρωτα είχε αρνηθεί τη λήθη του.
Αν υποθέσουμε ότι περνούσατε από το ποτάμι αυτό που σήμερα ονομάζεται Καστριτσιάνικο ποτάμι, Αύγουστο μήνα, μεσημέρι, διψασμένοι και κουρασμένοι και έχοντας διαβάσει την παραπάνω ιστορία, η οποία μπορεί να μην είναι τίποτε άλλο παρά ένα παραμύθι του
Παυσανία, όπως τόσα άλλα που πλουτίζουν την μυθολογία μας, θα τολμούσατε να ξεδιψάσετε με μια γουλιά νερό από το ρέμα αυτό;
Κοιτα αν διψουσα πολυ θα επινα κι αν ξεχνουσα θα δημιουργουσα αργοτερα νεες αναμνησεις...αλλωστε αν εχουμε παραπανω απο 1 ζωες οι αναμνησεις της τωρινης θα ξεχαστουν
θα ήθελα να ξεχάσω κάποιους έρωτες, κάποιους ανθρώπους
να μην θυμάμαι ότι πέρασαν από τη ζωή μου
υπάρχουν όμως και έρωτες, στιγμές που δεν θα ήθελα να ξεχάσω,
δεν θα ήθελα να χάσω με τίποτα στον κόσμο
ακόμα και αν πόνεσαν κάποιες φορές
και αν δεν βρίσκονται πια στη ζωή μου
για χάρη τους δεν θα έπινα από το ¨ποτάμι της λησμονιάς¨
όσο και αν διψούσα...
ρε τζεζ..
Σβήνουν οι αναμνήσεις απο τους έρωτες;
Δεν σβήνουν. Kάθονται εκεί ήσυχα ήσυχα και δεν κουνάνε ρούπι. Aυτό που σβήνει είναι τα αισθήματά μας για τις αναμνήσεις..
.. όταν περάσει ο καιρός.
Kαι όταν σκάσει μύτη ο καινούργιος παίδαρος.
Yπομονή.
Αγαπητε εν Χριστω αδελφε Κωδικα
Οχι δεν ξεχνιουνται οι αναμνησεις και οντως ξεχνιουνται μονο τα συναισθηματα συγκεκριμενα παυουν
Ομολογω πως ουτε εχω αναγκη να ξεχασω καθοτι εχει ενεργησει γι αυτο ι γνωστος γερμανος φιλος οποτε θα μπορουσε καλλιστα το ποταμακι να μετονομαστει σε Αλτζχαιμερ
Επισης προς αναμονη του παιδαρου θα κατσω στις οχθες και θα ρεμβασω
Παράθεση από: "Jezebell"Επισης προς αναμονη του παιδαρου θα κατσω στις οχθες και θα ρεμβασω
κει στις οχθες που θα βρισκεσαι, δεν ριχνεις κι ενα ψαρεμα που πηρα καινουριο μπαρμπεκιου και λεω να το εγκαινιασουμε;; :)
Κοιτα εφοσον δεν υπαρχει ο παιδαρος θα ενασχοληθω με το χομπυ των απανταχου απ-αιδαρ-ων και θα ψαρεψω..ετοιμασε τα καρβουνα και η τσιπουρες η λαυρακι θα φαμε
Παράθεση από: "kodikas"Σβήνουν οι αναμνήσεις απο τους έρωτες;
και βεβαια ΟΧΙ.....ειναι δυνατον να σβησουν οι αναμνησεις μας.....μακαρι και ενα ολοκληρο νειλο+δουναβη+ταμεση να εχουμε πιει....οι αναμνησεις μας ειναι εκει.....και στο μονο που κανεις δεν μπορει να επεμβη ειναι η σκεψη μας.....και ξετρυπωνει απο εκει που δεν το περιμενεις.....απλως το περασμα του χρονου αμβλυνει και ξεθωριαζει τον πονο που μας προκαλεσαν καποτε οι αναμνησεις μας!!!!!
οι αναμνσεις μας ειναι το παρελθον μας.....η ιδια μας η ζωη.....πως θα ηταν καποιος ανθρωπος εαν δεν ειχε παρελθον και αναμνησεις????
[size=24]δεν ξεχνιουνται οι αναμνησεις και οντως ξεχνιουνται μονο τα συναισθηματα συγκεκριμενα παυουν [/size]
οπως ειπε και το μινορακι αναμνησεις ειναι η ιδια μας η ζωη.ποιος ανθρωπος θα μπορουσε να ξεχασει μια μεγαλη αγαπη που περασε απο την ζωη του;πολυ απλο αυτος μονο που δεν αγαπησε αληθινα
Παράθεση από: "kaith"οπως ειπε και το μινορακι αναμνησεις ειναι η ιδια μας η ζωη.ποιος ανθρωπος θα μπορουσε να ξεχασει μια μεγαλη αγαπη που περασε απο την ζωη του;πολυ απλο αυτος μονο που δεν αγαπησε αληθινα
αλλα αν ησουν μπροστα στο ποταμι μπορεις να ορκιστεις οτι δεν θα επινες εστω μια γουλια?.........
variouws εγω προσωπικα ναι μπορω να ορκιστω γιατι εζησα μια μεγαλη αγαπη και δεν θελω να την ξεχασω
[size=24][/size]ΚΑΙΤΟΥΛΑ ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ ΑΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΚΕΠΑΣΤΟΥΝ ΜΕΡΙΚΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΑ.ΑΝ ΑΥΤΟ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗ ΚΑΡΔΙΑ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΟ ΤΩΡΑ ΜΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΜΕΛΛΩΝ?ΤΟΤΕ ΤΙ ΘΑΚΑΝΕΣ?ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΣΚΕΠΑΖΕΣ ΜΟΝΟ ΣΑΝ ΚΑΛΗ ΑΝΑΜΝΗΣΗ?ΑΝ ΜΕΙΝΕΙ ΑΝΟΙΚΤΟ ΘΑ ΣΕ ΚΡΑΤΑ ΔΕΜΕΝΗ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ
Ηρθε καλοκαιρακι φουντωσα και εκει που περπατουσα βλεπω ενα ποταμι...κοιταω πισω απο τις φυλλωσιες κανεις...λεω εδω ειμαστε ας ριξουμε μια βουτια.
Οταν βγηκα ολα ηταν διαφορετικα
1 δεν θυμομουν που ειχα βαλει τα ρουχα μου
2 δεν θυμομουν απο που ηρθα
3 δεν ειχα δει την ταμπελα ¨Κηφισος¨
Δεν ξερω για εσας αλλα εγω μετα απο μια νυχτα αυτοφωρο
1 δεν παω πουθενα χωρις μαγιω
2 αγορασα τα χαπια του Αλτσχαιμερ
3 πηρα γυαλια
4 δεν θυμαμαι τι αλλο ξεχασα μπαινοντας