Μερικές φορές με πιάνει ένα κάτι, γιατί υποτίθεται πως μερικά πράματα δεν πρέπει να μου αρέσουν..
Άλλες φορές αναρωτιέμαι αν αυτό που πιστεύω, που λέω, που κάνω ή που πηδάω είναι συμβατό με την ηλικία μου..
Η ντροπή για τις ίδιες μας τις επιλογές ροκανίζει τις σχέσεις που θα θέλαμε...
Ό,τι μείνει, το τελειώνει ο περίγυρος..
Αυτό που λέμε: φίλοι, γνωστοί, κοινωνία, πατρίς- θρησκεία- οικογένεια.
Θα θέλαμε κάτι πιο ολοκληρωμένο, βολευόμαστε όμως με κάτι λιγότερο..
Περιοριζόμαστε στις «καθωσπρέπει» επιλογές μας επιλέγοντας τις προκαταλήψεις μας αντί των επιθυμιών μας.
Μάλλον μας διαφεύγει ότι ένα χαρωπό μέλλον χτίζεται σ ένα χαρούμενο παρόν..
Αλλά δεν φταίμε εμείς..
Ποτέ δεν φταίμε εμείς..
Αυτή στον τρίτο φταίει, που τινάζει όταν απλώνω την μπουγάδα..
Είναι στιγμές που σκέφτομαι αν βαδίζω σωστά..Στιγμές που το μικρόβιο της αμφιβολίας εξαπλωνεται στο εγώ μου μου για το σωστό των μεχρι σημερα αποφασεων μου και το θρυμματίζει..Ερωτήματα που εχουν ακόμα μεινει αναπάντητα , γεγονότα που ισως να είχαν διαφορετική εξέλιξη αν δεν είχα σηκώσει εκείνο το τηλέφωνο στις 10.22 μια καλοκαιρινή βραδιά πριν κάτι χρόνια..
Θελουμε κάτι πιο ολοκληρωμένο , ΝΑΙ, με όλη μας τη καρδιά..Να απλώσουμε το χέρι μας και να αγγιξουμε τα’αστερια..Επιτέλους να μας «αντιληφθούν»...
Εστω και αν είναι μια στο εκατομμύριο, αξίζει τον κόπο.Αξία ανεκτίμητη.
Κι ας τινάζει τα χαλιά η γειτόνισσα….
Όχι, σιγά μην φταίμε εμείς...
Η λύση είναι μία: μείνε στο ρετιρέ, να μην έχεις κανένα πάνω από το κεφάλι σου... θα είσαι και στα ψηλά, ευάερα κι ευήλια... :roll:
Και Στέλλα... Δεν μετανοιώνω για αυτά που έκανα.. αλλά για όσα δεν έχω κάνει...
Μοιρολατρικό? Ίσως... :roll:
Λιλα μου, δεν ειναι οτι μετανιωνω για κατι που εγινε, ισα-ισα , απλά σου μενει μια πικρη αισθηση στη μνημη..σε αυτη αναφερομαι..
Διάλογος με τον άλλο εαυτό
- Είναι ένα νέο ξεκίνημα αυτό που έρχεται ή το τέρμα;
- Η ζωή έχει μια αρχή και ένα τέλος!
- (...) τον κοιτάζει παγωμένος!
- Τι; Δεν το 'ξερες; - σκάει στα γέλια! - ΑΝΟΗΤΕ ΑΝΘΡΩΠΕ, Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΑ! Έπρεπε να φανεί το τέρμα για να το καταλάβεις;
- Ίσως άργησα να καταλάβω... θέλω μια ευκαιρία ακόμα! Θα δεις, θ' αλλάξω...
- Δεν φταίει κανένας αν εσύ ήσουν τόσο ανόητος ώστε να φυλακίζεις τον εαυτό σου στις προσδοκίες άλλων! Η ζωή δεν χαρίζεται στους δειλούς! Δεν χαρίζεται καν στους γενναίους! Αυτοί χαρίζονται σ' αυτήν, την εμπιστεύονται και σε αντάλλαγμα η ζωή τους προσφέρει τα δώρα της... τις στιγμές της... μέχρι να φανεί το τέρμα!
- Μα έχω όνειρα...
- Από παιδί που σε ξέρω όλο όνειρα ήσουν! Όνειρα για το μέλλον, ενώ δεν ζούσες το παρόν!
- Ήμουν πάντα ο δυνατός... - κλαίει...
- Δυνατός; - ξεκαρδίζεται στα γέλια - Δυνατός γιατί ανεχόσουν με τόση υπομονή τη ζωή που οι άλλοι σου επέβαλαν; Και ξαφνικά θυμήθηκες να ζήσεις τη δική σου ζωή; ΠΟΙΑ ΖΩΗ ΑΝΟΗΤΕ ΤΡΕΛΕ ΑΝΘΡΩΠΕ; ΕΣΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΖΩΗ! Και το τέρμα που βλέπεις εκεί μπροστά είναι το τέρμα της ζωής των άλλων... αυτών που τόσα χρόνια τους επέτρεπες να σπαταλούν τις δικές σου στιγμές, για να ζούνε αυτοί ευτυχισμένοι! ΓΙΑΤΙ ΚΛΑΙΣ ΛΟΙΠΟΝ ΚΑΙ ΤΙ ΦΟΒΑΣΑΙ, ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΧΑΣΕΙΣ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΧΕΣ ΠΟΤΕ! ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΖΕΙΣ!
Ενδιαφέρουσες οι τοποθετήσεις που διάβασα, αν και έχω κάποιες μικροενστάσεις.
Δεν είναι κακό να μετανοιώνουμε για κάτι που κάναμε. Κανείς δεν ξέρει απ' την κούνια του τι πρέπει να κάνει σε κάθε τι που μπορεί να του συμβεί...
Αν μιλάμε, όπως λένε και οι Βρετανοί, για trial and error (και όχι για trial and terror), τότε δεν έγινε και η συντέλεια του κόσμου. Το αλάθητο είναι (ευτυχώς) προνόμιο μόνο του Ποντίφηκος!
Τα ρετιρέ προκαλούν ιλίγγους όταν κοιτάς κάτω... :wink:
Τώρα, όσο για την αμφιβολία που συνοδεύει κάποιες φορές τη ζωή...
If you doubt, don't
Ευτυχώς υψοφοβία δεν έχω! Ίσα ίσα που όταν είμαι εκεί στα ψηλά βλέπω αλλιώς τον κόσμο...
Κι ό,τι σε πλήγωσε ή σε θάμπωσε
από ψηλά αν το κοιτάξεις
θα σου φανεί τόσο ασήμαντο
που στη στιγμή θα το ξεχάσεις
Εγώ προτιμώ να απομακρυνθώ και να το δω απο μακριά.
Φαίνεται εξ ίσου μικρό και, το κυριώτερο, δε χάνω επαφή με τη γη... :wink:
Ωχ....!!! :shock: *Enia in shock!!!
Όχι ρε Νίκο!!!.. Γιατί ρε γμτ δε μου το είχες πει αυτό τόσο καιρό κι εγώ τρέχω ακόμα στο φεγγάρι!? :shock:
Και μετά απορώ που ο Κώστας με λέει ξανθιά... εμ, δε φταίει το ντεκαπάζ, η έλλειψη οξυγόνου τα κάνει όλα!!!
:shock: :shock: :shock:
:lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol:
Άντε λοιπόν, κατέβα! 8)
:(
:roll:
:oops:
...
:cry:
[size=18]ΕΧΑΣΑ ΤΟ ΔΡΟΜΟΟΟΟΟ...!!! [/size]:cry: :cry: :cry:
Παράθεση από: "kodikas"Μερικές φορές με πιάνει ένα κάτι, γιατί υποτίθεται πως μερικά πράματα δεν πρέπει να μου αρέσουν..
Άλλες φορές αναρωτιέμαι αν αυτό που πιστεύω, που λέω, που κάνω ή που πηδάω είναι συμβατό με την ηλικία μου..
Η ντροπή για τις ίδιες μας τις επιλογές ροκανίζει τις σχέσεις που θα θέλαμε...
Ό,τι μείνει, το τελειώνει ο περίγυρος..
Αυτό που λέμε: φίλοι, γνωστοί, κοινωνία, πατρίς- θρησκεία- οικογένεια.
Θα θέλαμε κάτι πιο ολοκληρωμένο, βολευόμαστε όμως με κάτι λιγότερο..
Περιοριζόμαστε στις «καθωσπρέπει» επιλογές μας επιλέγοντας τις προκαταλήψεις μας αντί των επιθυμιών μας.
Μάλλον μας διαφεύγει ότι ένα χαρωπό μέλλον χτίζεται σ ένα χαρούμενο παρόν..
Αλλά δεν φταίμε εμείς..
Ποτέ δεν φταίμε εμείς..
Αυτή στον τρίτο φταίει, που τινάζει όταν απλώνω την μπουγάδα..
Με συγκίνησες.
Πολύ βαθύ. :shock: :shock: :shock: :shock:
Παω να πιώ μια βυσσινάδα να συνέλθω.
Παράθεση από: "lakon"Παω να πιώ μια βυσσινάδα να συνέλθω.
μονο μη βαλεις ζαχαρη και παει τσαμπα η διαιτα!!
Παράθεση από: "kodikas"Παράθεση από: "lakon"Παω να πιώ μια βυσσινάδα να συνέλθω.
μονο μη βαλεις ζαχαρη και παει :arrow: τσαμπα :arrow: ΤΟΥΡΚΟΒΑΡΒΑΡΙΚΗ ;
η διαιτα!!
Αναλφάβητε και αγεωμέτρη , κατα τα άλλα φίλε, ο χύμος βύσσινου εχει τας δικάς του αναλογίας γλυκαντικού. Δεν προσθέτεις .
Παράθεση από: "Enia":(
:roll:
:oops:
...
:cry:
Βρε κατέβα σου λέω!
Βούτα, είναι ζεστά... :lol: :P
Σου έχω απάντηση αλλά θα με πάνε στα αζήτητα και δε θέλω να τους τρέχω, δικά μας παιδιά είναι...
Θα είσαι από κάτω να με πιάσεις τουλάχιστον?
Κι αν δεν ευκαιρείς στείλε κάποιον άλλο... κατά προτίμηση ψηλό μελαχρινό, πλούσιο και μορφωμένο...
Παράθεση από: "lakon":arrow: τσαμπα :arrow: ΤΟΥΡΚΟΒΑΡΒΑΡΙΚΗ ;
Αναλφάβητε και αγεωμέτρη , κατα τα άλλα φίλε, ο χύμος βύσσινου εχει τας δικάς του αναλογίας γλυκαντικού. Δεν προσθέτεις .
Αλφαβητογραμματιζούμενε Ευκλείδη μου,
Σε βλέπω τόση ώρα και προσπαθώ να σου μιλήσω, αλλά είμαι τραγικός στο να κάνω νέες γνωριμίες.
Μου αρέσεις πάρα πολύ και ντρέπομαι να έρθω να σε γνωρίσω.
Το παλεύω, αλλά μόλις παίρνω τα πάνω μου, σκάει μύτη η αδυναμία σου στην αναγνώριση
των εκούσιων εκδημοτικισμών των λέξεων και με αποθαρρύνει.
Τα φαντάσματα ή ότι θεωρεί ο καθένας φάντασμα, εξακολουθούν να δυναστεύουν μυαλά,
έστω κι αν έχει προ καιρού επιλέγει η εξέλιξη της γλώσσας μας με βασικό κριτήριο την αποτελεσματική επικοινωνία.
«Διαλεχθώμεν ελληνικώς» λοιπόν χωρίς αρχαιολαγνίες, διότι η προσκόλληση στο παρελθόν,
σου στιγματίζει το παρόν και σου καταδυναστεύει το μέλλον.
Σε αποτρέπει δε από την απεμπόληση αναμνήσεων που σε κρατούν δέσμιο σε μνήμες
που ευχαρίστως θα έστελνες στο πυρ το εξώτερο.
Άσε που σε οδηγεί και σε απαιτητικό ξεκατίνιασμα απείρου κάλους ..
Προς αποφυγή κάθε παρεξήγησης εκ μέρους σου των προθέσεών μου,
σε διαβεβαιώνω πως η αντανακλαστική μου απάντηση στην εμβολή σου,
δεν αποσκοπεί στην κατάθεση οποιασδήποτε μομφής.
Είμαι σίγουρος ότι σε πείθει η διαβεβαίωσή μου, διότι γνωρίζεις και συ, πως οι επιδερμικές αοριστολογίες
(εκμεταλλευόμενος την ανοχή σου θα το χαρακτήριζα κοινώς παπαροσπίκιγκ) δεν χρήζουν κανένα σχολιασμό,
πολύ περισσότερο δε, οποιαδήποτε κριτική.
Απεναντίας, επιβάλλεται η παρουσίαση τέτοιων πονημάτων, έτσι ώστε να καταδεικνύεται η κενότητα και όσων τα οικοδομούν και όσων τα ασπάζονται.
Όσο αφορά την αββυσαλέα μου άγνοια περί χυμού βύσσινου και σοροπιασμάτος,
ασπάζομαι την εκ βάθρων γνώση σου και σε καλώ να μη με συνερίζεσαι βρε..
Που να βρω πνευματικές ανησυχίες, ενδιαφέροντα και υψηλά ιδανικά;;;
Κάτι απωθημένα έχω και δεν με αφήνουν να χαρώ τη ζωή σαν φυσιολογικός άνθρωπας.
Μιας και εξοβελίσαμε υφέρπουσες παρανοήσεις θα ήθελα να σε βοηθήσω να ξεκινήσεις από κάπου..
πάρε λοιπόν τη βυσσινάδα σου, ξεκουράσου, αφουγκράσου, και ξεκινά..
αλλά μη μου ζαλίζεις τον έρωτα με το "δια ταύτα"..
Αυτιά κι άλλα πολλά... υγιαίνοντες
[albumimg]9461[/albumimg]
[quote user="Enia" post="139405"]Ευτυχώς υψοφοβία δεν έχω! Ίσα ίσα που όταν είμαι εκεί στα ψηλά βλέπω αλλιώς τον κόσμο...
Κι ό,τι σε πλήγωσε ή σε θάμπωσε
από ψηλά αν το κοιτάξεις
θα σου φανεί τόσο ασήμαντο
που στη στιγμή θα το ξεχάσεις[/quote]
Αυτό το τραγουδάκι του Χατζή πού να το είχα γράψει άραγε; ]
Καλύτερα το τραγουδά η Νάντια Κωνσταντοπούλου. :mryellow:
Δύσκολο.... πολύ δύσκολο.... είναι πολύ πιο νέο τραγούδι. Η Νάντια Κωνσταντοπούλου μάλλον θα έλεγε]ο πατέρας μου, η μάνα μου κι ο αδερφός μου
λένε πως έχασα το νου μου και το φως μου
λένε πως είμαι μια τρελή
γιατί αγάπησα πολύ
έναν αλήτη, όπως τον λένε, κουρελή....
μα εγώ αγαπώ έναν τύπο
έναν τύπο καταπληκτικό
που 'χει βρει της καρδιάς μου τον χτύπο
και ας είναι παιδί λαϊκό
έναν άντρα με λίγους παράδες
που γι'αυτό δε με νοιάζει σταλιά
έναν άντρα με λίγες κουβέντες
και με γλύκα πολλή στα φιλιάαααααααααααα
ναραναναραναναααααααααααααααα[/i]
κι ομως η ναντια κωνσταντοπουλου ερμηνευσε κωστα χατζη και μαλιστα ιδιαιτερα επιτυχημενα...
το εν λογω ασμα ειναι τουλαχιστον 20ετιας και οντως ετυχε καλυτερης ερμηνειας απο την κυρια κωνσταντοπουλου παρα απο τους κωστας και αλεξανδρο χατζη...
Γηράσκω αεί διδασκομένη.