Πράγματα που δεν έκανες
Θυμάσαι την μέρα που δανείστηκα
το καινούριο σου αυτοκίνητο και το τρακάρισα ;
Νόμισα πως θα με σκότωνες , μα δεν το έκανες .
Και θυμάσαι τη φορά που επέμενα να πάμε στη θάλασσα
κι εσύ έλεγες ότι θα βρέξει , και έβρεξε ;
Νόμισα πως θα μου έλεγες ,<<>>.Μα δεν το έκανες .
Θυμάσαι τη φορά που φλερτάρισα με όλους τους άντρες
για να σε κάνω να ζηλέψεις , και συ ζήλεψες ;
Νόμιζα πως θα με παρατούσες , μα δεν το έκανες .
Θυμάσαι τη φορά που λέρωσα την ταπετσαρία του αυτοκινήτου σου
με κρεμά φράουλα ;
Νόμιζα πως θα με χτυπούσες ,μα δεν το έκανες .
Και θυμάσαι τη φορά που ξέχασα να σου πω πως
ο χορός ήταν επίσημος κι ήρθες με το μπλουτζίν;
Νόμιζα πως θα έφευγες , αλλά δεν το έκανες .
Ναι υπάρχουν χιλιάδες πράγματα που δεν τα έκανες .
Αλλά με δέχτηκες και μ’αγαπησες και με προστάτεψες.
Υπάρχουν χιλιάδες πράγματα που ήθελα να σου ανταποδώσω
όταν θα γύριζες από το ''Βιετνάμ''.
Αλλά δεν γύρισες .
θυμασαι την πρωτη μας φορα που βγηκαμε.. :?: θυμασαι πως σου φερθεικα..., :?: θυμασαι....τη μου ειπες την πρωτη φορα που μηλεισαμε... :?:
θυμάσαι που επέμενες πως έχω δύο nick???? :wink:
Θυμάσαι πόσο μ'αγαπούσες?
Εμ, δεν θυμάσαι... γιατί αν θυμόσουν όπως εγώ δεν θα είχες επιλέξει να φύγεις...
Σάρα, δικό σου είναι το κειμενάκι αυτό;
Όχι,Νίκο,είναι ανώνυμου ποίημα..
Παράθεση από: "Sara"Όχι,Νίκο,είναι ανώνυμου ποίημα..
Πες μου, αν δε σου κάνει κόπο, πού το βρήκες...
Είναι απο τα πιο συγκινητικά γραπτά που έχω διαβάσει- όχι μόνο στο διαδίκτυο, τους τελευταίους 15 μήνες που ασχολούμαι, αλλά γενικότερα...
Παράθεση από: "Sara"Όχι,Νίκο,είναι ανώνυμου ποίημα..
Kι έρχομαι τρέχοντας να επανορθώσω..
Απόσπασμα από βιβλίο του Λίο Μπουσκάλια : “ Κάποτε μια κοπέλα μου έδωσε ένα ποίημα και μου επέτρεψε να το μοιραστώ μαζί σας και θέλω να σας πω, γιατί εξηγεί τι συμβαίνει, όταν αναβάλει κανείς συνέχεια, ξανά και ξανά – και ιδιαίτερα όταν αναβάλει να δείξει το ενδιαφέρον του για τους ανθρώπους που αγαπάει πραγματικά. Η κοπέλα θέλει να μείνει ανώνυμη, το ποίημά της ονομάζεται «Πράγματα που δεν έκανες» και λέει: Θυμάσαι τη μέρα που δανείστηκα το καινούργιο σου αυτοκίνητο και το τρακάρισα; Νόμισα πως θα με σκότωνες, μα δεν το έκανες. Και θυμάσαι τη φορά που επέμενα να πάμε στη θάλασσα κι εσύ έλεγες ότι θα βρέξει, και έβρεξε; Νόμιζα πως θα μου ‘λεγες, «Στο ΄χα πει». Μα δεν το έκανες. Θυμάσαι την φορά που φλερτάρισα με όλους τους άντρες για να σε κάνω να ζηλέψεις, και συ ζήλεψες; Νόμιζα πως θα με παρατούσες, μα δεν το έκανες. Θυμάσαι την φορά που λέρωσα την ταπετσαρία του αυτοκινήτου σου με κρέμα φράουλα; Νόμιζα πως θα με χτυπούσες, μα δεν το έκανες. Και θυμάσαι τη φορά που ξέχασα να σου πω πως ο χορός ήταν επίσημος κι ήρθες με το μπλουτζίν; Νόμιζα πως θα ‘φευγες, μα δεν το έκανες. Ναι, υπάρχουν χιλιάδες πράγματα που δεν τα έκανες. Αλλά με δέχτηκες και μ’ αγάπησες και με προστάτεψες. Υπήρχαν χιλιάδες πράγματα που ήθελα να σου ανταποδώσω όταν θα γύριζες από το Βιετνάμ. Αλλά δεν γύρισες.”
#Κλασσικός Μπουσκάλια. #
Νικος,όποιος ψάχνει βρίσκει και ξεστραβώνεται (η εγώ) :study:
καλα μηλαμε για πολυ καψουρα τελικα εχει αυτη που εγραψε αυτο το ποιημα...εδω στο α33... :D :D
Μπράβο Σάρα, να' σαι καλά...
Αν μου πεις και πώς λέγεται αυτό το βιβλίο του Μπουσκάλια, θα' σαι κούκλα! :wink:
Thanks
Νίκο..''Να ζεις,να αγαπάς,να μαθαίνεις..''
(αχ!αισθάνομαι ομορφότερη ξαφνικά ]..μουτς![/color]
Παράθεση από: "Sara"Νίκο..''Να ζεις,να αγαπάς,να μαθαίνεις..''
(αχ!αισθάνομαι ομορφότερη ξαφνικά ]..μουτς![/color]
ναι αλα πες και με ποιον εισαι....σαρα....να τα μαθενουμε ολα... :?: :wink: :wink:
Tι με ποιόν ειμαι,Σότις? 8)
Έχω και ληξιαρχική πράξη σου λεω.. :P
για την ιστορία το ποίημα της Σάρας είναι και ένα από τα καλύτερα τραγούδια του Λάκη Παπαδόπουλου και ένα από τα αγαπημένα μου
Ααααααχχχχ...πονεμένη ιστορία.. :roll:
άλλα θυμάμαι κ άλλα θυμάσαι.......
η διαφορά είναι οτι εσύ μου το θύμιζες συνέχεια κ εγώ τα θυμίθηκα στο τελος.
Θυμάσαι το μονοπάτι δίπλα από το ξενοδοχείο ... Το χρυσοκίτρινο δρομάκι γεμάτο από ξερά σπασμένα φύλλα κάτω. Θυμάσαι την απόλαυση να τα πατάμε κι οι δυο μαζί; Να ακούμε το θόρυβο του τσακίσματος... Τα χέρια μας μπλεγμένα, χαμένοι ο καθένας στη δικιά του σκέψη, στη δικιά του σιωπή, αμήχανοι κι οι δυο μπροστά σε αυτό που νοιώθαμε πως γεννιόταν. Σε αυτό που το είχαμε απορρίψει εξαρχής κι είχαμε υποσχεθεί να το κρατήσουμε μακριά... Αγάπη μου...[/i][/color]
Από seagull
20/8/2003 15]
[size=24][/size]ΘΥΜΑΣΑΙ ΠΟΣΟ ΚΑΚΟ ΜΟΥ ΕΧΕΙΣ ΚΑΝΕΙ?ΜΗ ΤΟ ΞΕΧΑΣΕΙΣ ΠΟΤΕ
Θυμάμαι, πριν κάποια χρόνια, πόσο χαρούμενη και ανέμελη ήμουν.
Πόσο ζωντανή και ευτυχισμένη.
Θυμάμαι πως μέσα σε δευτερόλεπτα όλα αυτά χάθηκαν. Κι εγώ έμεινα μόνη και μαραμένη.
Θυμάμαι την ημέρα που έχασα τον αγαπημένο μου πατέρα για πάντα.
Θυμάμαι πόσο πολύ με αγάπησε και πόσο πολύ τον αγάπησα.
Θυμάμαι πόσο πολύ με προστάτευε και πόσο πολύ τον φρόντιζα.
Θυμάμαι τη σιγουριά που μου έδινε η παρουσία του και μόνο.
Θυμάμαι τη χαρά που είχα κάθε φορά που γυρνούσε σπίτι.
Θυμάμαι το τρυφερό φιλί που μου έδινε κάθε πρωί πριν φύγει για δουλειά και το τρυφερό χάδι που του έδινα το βράδυ όταν είχε αποκοιμηθεί στον καναπέ και του μιλούσα για να πάει στο δωμάτιο του.
Θυμάμαι όλα αυτά που σχεδιάζαμε αλλά τελικά δεν προλάβαμε ποτέ να κάνουμε.
Θυμάμαι πόσο γερά πατούσα στα πόδια μου όταν ήταν δίπλα μου και τώρα ακροβατώ.
Θυμάμαι τις μικρές καθημερινές στιγμές που ζούσαμε και επειδή ήταν δεδομένες, δεν τις ζήσαμε σε όλο τους το μεγαλείο.
Αισθάνομαι ότι υπάρχουν άπειρα πράγματα που θα μπορούσαμε να έχουμε ζήσει μαζί και τελικά τα χάσαμε.
Μαζί με αυτά έχασα και την ψυχή μου.
Έχουν περάσει πέντε χρόνια από τον ξαφνικό χαμό του, και για μένα είναι σαν να είναι χθες. Σαν να είναι σήμερα.
"Μπαμπάκα μου θα σε θυμάμαι, Για Πάντα. Για όσο έχω αναπνοή. Για όσο θα είμαι αναγκασμένη να ζω σε αυτό τον κόσμο, χωρίς εσένα."
Έφυγες νωρίς
κι ούτε που πρόλαβα να αρχίσω
έφυγες νωρίς
μα είχα κι άλλα να σου πω
λόγια μυστικά, την άλλη όψη σου να αγγίξω
λόγια μαγικά, από ένα κόσμο μου κρυφό.
Τόση μοναξιά σε ποιο αστείο να χωρέσει τίποτα δεν ζω που να μη φαίνεται μικρό. [/i][/color]
Θυμάμαι απόψε που τ' αστέρια με κυκλώσανε
ένα juke-box με φαντασία να καλπάζει
τόσα τραγούδια που τα χείλη μας προδώσανε
όπως σε πρόδωσα και εγώ για κάποιον άλλον[/i][/color]
Τίποτα δεν κατάλαβε. Όλη την ώρα μου 'λεγε "θυμάσαι;" Τι να θυμηθώ. Μονάχα τα όνειρα θυμάμαι γιατί τα βλέπω νύχτα. Όμως τη μέρα αισθάνομαι άσχημα - πώς να το πω ][/color]
Θυμάμαι νύχτα ήταν και τότε
ο αέρας κοιμόταν βαθιά
στα όνειρά του η αναπνοή σου
με την αυγή παράβγαινε
ποια θ΄ανασάνει πρώτη.
Εκεί σε συνάντησα κι εγώ
στο φώς της νύχτας
στη σιωπή του ανεμου
ένα βράδυ που το φεγγάρι
χαμογελούσε στ΄αστέρια [/i][/color]
Λοιπόν παιδιά πριν καμιά 15ρια χρόνια στον τότε ΣΚΑΙ (ράδιο) είχε ο Μητσικώστας εκπομπή Κυριακή 12 το βράδυ "Οι συνωμότες της νύχτας στην συνωμοσία του πατσά" και μιμόταν τον Αλέκο Σακελάριο. Όταν τον έκανε ξέρετε πως ξεκίναγε κάθε φορά????
....Θυμάμαι
έμενα πάντως αυτό μου θυμήσατε!!!!!
θυμάσαι που πάντα ήσουν εδώ για εμένα?
θυμάσαι που σου το είπα? ακόμα το θέλω.......
θυμάσαι εκείνο το υπέροχο σαββατοκύριακο στο Πήλιο?
όταν μελαγχολώ αυτό σκέφτομαι
Θα με ξαναπάς?
:roll:
Θυμάσαι που μου έλεγες οτι δεν υποτροπιάζεις? :evil:
[size=24][/size]ΘΥΜΑΣΑΙ ΠΟΥ ΕΛΕΓΕΣ ΟΤΙ ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΜΕ ΑΓΑΠΑΣ ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΤΩΡΑ ΔΕΝ ΜΟΥ ΜΙΛΑΣ?
Θυμάσαι το πρώτο φαγητό που σου μαγείρεψα??
Eίμαι σίγουρη ότι θα σου μείνει αξέχαστο :P
το πρωτο μας φιλι...? :wink: :D
...καθε μερα...με το που ξυπναω και κατευθειαν σε σκεφτομαι...μου ερχεται εκεινη η γευση...και η ιδια ανυπομινησια να σε ξαναφιλησω...
:roll: :D
...το πρώτο μας ταξίδι?
Mου ήρθαν στο μυαλό εκείνες οι εικόνες και η διάθεσή μου άλλαξε...
Θυμάσαι μήπως πότε είπες ότι θα ξαναπάμε?
:wink:
Αναμνήσεις... αναμνήσεις...αναμνήσεις...Δεν μπορώ δυστυχώς να τις αγγίξω... Απλά γίνομαι θεατής. Δεν μπορείς να ανέβεις πάνω στη σκηνή και να τις αγγίξεις με αποτέλεσμα να με κάνει να θέλω να μου επιστραφούν. Έλα όμως που δεν μου ανήκουν μάλλον δεν μας ανήκουν. Είναι νεκρές. Εγώ απλά τις θυμάμαι πάντα από την καταθλιπτική τους πλευρά.
Από την άλλη, οι αναμνήσεις είναι η ιστορία μας. Και ειδικά αν είναι καταγεγραμμένες στον σκληρό δίσκο του μυαλού πως μπορείς να κάνεις delete? Και γιατί στο φινάλε να το κάνεις?
Έτσι κι εγώ απόψε έκανα μια στάση στα παιδικά μου χρόνια. Στα χρόνια της αθωότητας...στα χρόνια του αυθορμητισμού.Στα χρόνια εκείνα που δεν υπήρχε τόση παγωνιά στις καρδιές των ανθρώπων...[/i][/color]
Θυμάμαι τις ώρες
να κυλούν δειλά-δειλά
Θυμάμαι τις μέρες
να γλιστρούν σε μια αγκαλιά
Θυμάμαι το κύμα
να κτυπά στον παλμό της καρδιάς
Θυμάμαι τη νύχτα
να κοιτά, να ζηλεύει εμάς
Και θυμάμαι τους δυο σ' ένα σώμα
να μου λες μείνε λίγο ακόμα
Και θυμάμαι να γράφεις στην άμμο
Μαζί σου αν δε ζω, ας πεθάνω
Θυμάμαι να φεύγεις
και μόνος μου να 'μαι.
Αχ...αξέχαστο το καλοκαίρι που πέρασε... :king: :queen:
Τιποτα δε ΘΥΜΑΣΑΙ..
[size=24][/size]ΜΕ ΘΥΜΑΣΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ?
Θυμήσου όταν έλεγες θυμήσου...
ότι είμουν στη ζωή σου
όνειρο αληθινό...
Θυμήσου όταν έλεγες κρατήσου...
κι εγώ έκανα μαζί σου
μια βουτιά μεσ'το κενό...
Λιώνουν τα μάτια μου στο φως της τηλεόρασης
Με νανουρίζει μια στριμμένη μελωδία
Όσοι περνούν τη χώρα της απόγνωσης
Παθαίνουν αμνησία..
Δεν απορώ, ούτε καταλαβαίνω
Πως συνεχίζω να υπάρχω μ' όλα αυτά
Θέλω να βγω από εδώ μέσα και όμως μένω
Σε μια ομίχλη που ναρκώνει την καρδιά..
Γύρω μου το τζάμι έχει σπάσει
Και έχω μείνει με το βλέμμα καρφωμένο
Τι ήθελα να δω έχω ξεχάσει
Θα περιμένω, Θα περιμένω, Θα περιμένω
Ώσπου να θυμηθώ θα περιμένω..
θυμασαι....
που εβαλα τα κλειδια μου;;
..ολα αυτα που σου εχω πει;
εδώ καταβάλουμε σοβαρές προσπάθειες να ξεχάσουμε...
και αυτό το κρασί δεν βοηθάει καθόλου
Ένα Aλτσχάιμερ θα σε σώσει...
Θυμάσαι που βαλάντωνες εκεί στην εξορία
και διάβαζες και Ρίτσο και αρχαία τραγωδία?
τώρα κοκορεύεσαι επάνω στον εξώστη
και μιλάς στο πόπολο σαν τον ναυαγοσώστη.
Στη φοιτητριούλα που σ' έχει ερωτευτεί
θα σε καταγγείλω πονηρέ πολιτευτή.
Τζάμπα χαραμίζει θα πάω να της πω
το νεανικό της και αγνό ενθουσιασμό.
Εκείνο που υψώνεται και σε εκμηδενίζει
είναι της καρδούλας μου το φως που ξεχειλίζει
και ότι σε γλιτώνει και σου δίνει την αιτία
είναι που χρειάζεται και η γραφειοκρατία.
Ο πρώτος προβοκάτορας απ' όλους στη ζωή μου
είναι η αφεντιά σου που αντιγράφει την φωνή μου.
ʼλλαξες το σώμα μου με έπιπλα και σκεύη
σαν τον σοσιαλισμό που σε βολεύει.
Χαρά να σε γιαούρτωνα εκεί που ρητορεύεις
εκεί που με χειροκροτάς χωρίς να το πιστεύεις
παίρνεις την αλήθεια μου και μου την κάνεις λιώμα
απ' το πόδι με τραβάς βαθιά μέσα στο χώμα.
θυμασαι που?
και βεβαια θυμασαι !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
δεν ειχες ξαναζησει τετοιες καταστασεις
ας σε συνοδευουν σε ολη την ζωή σου
εγω δεν εχω σκοπο ομως να θυμαμαι τιποτε
Γύρω μου οι σκιές έχουν παγώσει
Και έχω μείνει με το χέρι απλωμένο
Τι ήθελα να κάνω έχω ξεχάσει
Θα περιμένω, θα περιμένω, θα περιμένω..
Ώσπου να ΘΥΜΗΘΩ ΘΑ ΠΕΡΙΜΕΝΩ..
Λιώνουν τα μάτια μου στο φως της τηλεόρασης
Με νανουρίζει μια στριμμένη μελωδία
Όσοι περνούν τη χώρα της απόγνωσης
Παθαίνουν αμνησία
Δεν απορώ, ούτε καταλαβαίνω
Πως συνεχίζω να υπάρχω μ' όλα αυτά
Θέλω να βγω από εδώ μέσα και όμως μένω
Σε μια ομίχλη που ναρκώνει την καρδιά
Γύρω μου το τζάμι έχει σπάσει
Και έχω μείνει με το βλέμμα καρφωμένο
Τι ήθελα να δω έχω ξεχάσει
Θα περιμένω, Θα περιμένω, Θα περιμένω
Ώσπου να ΘΥΜΗΘΩ ΘΑ ΠΕΡΙΜΕΝΩ..
Στίχοι: Goin'Through
Μουσική: Goin'Through
Πρώτη εκτέλεση: Goin'Through
Αγάπες μου μεγάλες δεν με βοηθάει η μνήμη μου,
Ξέχασα πολλά μα όχι και εκείνα που,
Εκείνα που έχω ζήσει, το σπίτι που μεγάλωσα,
Οι πρώτες μου αγάπες και οι φίλοι αυτοί που μάλωσα.
Ήμουν μικρός, μεγάλα ήταν τα έργα μου,
Μεγάλα όσο μεγάλη και του δάσκαλου η βέργα που
Μου 'καιγε τα δάχτυλα μέσα στις παλάμες μου
Σημάδια σαν αυτά που 'χω αφήσει στις αλάνες που
Έπαιζα με φίλους που δεν είχανε ονόματα
Και λέρωνα τα ρούχα μου με αίματα και χώματα.
Γύριζα στο σπίτι κι η μάνα μου με χτύπαγε,
Κι ο συχωρεμένος ο παππούς μου κρυφοκοίταγε,
Όταν είχα διάβασμα αλλού έτρεχε η σκέψη μου,
Παιχνίδι ήταν θυμάμαι η αγαπημένη λέξη μου
Αυτή κι άλλες πολλές που μ' έμαθε ο γέρος μου
Κάθε φορά που θύμωνε ή έπαιρνε το μέρος μου
Θυμάμαι, θυμάμαι.
Και το τραγούδι μου, για σένα θα το πω
Που κλαις αδιάκοπα ένα χωρισμό
Με δάκρυ τ' όνειρο το πλήρωσα κι εγώ
Κι όμως δεν έπαψα στιγμή να τραγουδώ.
Ναι λοιπόν δεν έπαψα τραγούδια μόνο έγραψα
Ξέθαψα στιγμές, γεγονότα φίλε ξέγραψα
Και έφτασε η στιγμή, για κάποια δικαιώθηκα
Και γι' άλλα που δεν έφταιγα ολόκληρα χρεώθηκα
Πλήρωσα το τίμημα από το ξεκίνημα
Βρέθηκα αντιμέτωπος μ' όλο το hip hop κίνημα
Γιατί ήμουνα αυτός που τόλμησα τ' αλλιώτικο
Μ' έναν δικό μου τρόπο λίγο πιο πειραιώτικο
Δεν κάνω επανάσταση απλά ζω σ' άλλη διάσταση
Διάλεξα ρόλο και σενάριο στην παράσταση,
Άσταση σε μένα στο χαρτί μου και στην πένα
Και όσα μας πληγώσαν περασμένα ξεχασμένα
Σκύβω το κεφάλι, πάλι μόνος πάλι,
Πάλι νιώθω ευάλωτος και πίνω απ' τό μπουκάλι
Οι ανάσες πάλι στάζουν απ' τα χείλη
Πάλι είμαι μόνος μπρος στης καρδιάς την πύλη
Θυμάμαι, θυμάμαι, θυμάμαι...
Και το τραγούδι μου, για σένα θα το πω
Που κλαις αδιάκοπα ένα χωρισμό
Με δάκρυ τ' όνειρο το πλήρωσα κι εγώ
Κι όμως δεν έπαψα στιγμή να τραγουδώ
Thumamai osa eixes pei....ki akoma elpizw se kati....
βασικά μετά την διακοπή του καπνίσματος η μνήμη μου έχει βελτιωθεί κατά 50%...
και εκεί που λέλεγα να ξεχάσω πως έχω γραφτεί σε αυτό το φόρουμ τώρα θυμάμαι τα περισσότερα..........
ε, ρε γλέντια λέμε....
Παράθεση από: "heinrich"βασικά μετά την διακοπή του καπνίσματος η μνήμη μου έχει βελτιωθεί κατά 50%...
και εκεί που λέλεγα να ξεχάσω πως έχω γραφτεί σε αυτό το φόρουμ τώρα θυμάμαι τα περισσότερα..........
ε, ρε γλέντια λέμε....
]
θυμησου καποτε ποσο αγαπιομαστε
θυμησω πικες , χαρες πως μοιραζομαστε
θυμησου εκλαιγες κι εκλαιγα μαζι σου
τωρα ποιος κλαιει οταν κλαις
σε ποιον τον πονο σου θα λες
[size=24][/size]ΘΥΜΑΜΑΙ ΟΣΑ ΖΗΣΑΜΕ............
Για θυμίσου ξανά, μηπώς έχεις χαθεί μεσά σε δρόμους που καίνε!
Θυμάσαι??Περισσότερο ξεχνας..