Η ενηλικίωση δεν είναι δα και το πιο επιθυμητό πράγμα που μπορεί να συμβεί σ έναν άνθρωπα.
Γιατί δεν είναι ότι μεγαλώνεις..
Στην ουσία είναι ότι γερνάς.
Γι αυτό λοιπόν, εμείς οι Χ.Ε.Μ ξεκινάμε την επανάσταση.
Περιφέρουμε την αχρονική μας ομορφιά και ταυτιζόμαστε με νοοτροπίες που ορίζουν
διαφορετικά φόντα απ αυτά που προτάσσει η γενιά μας.
Χ.Ε.Μ. λοιπον και κινούμαστε αυθόρμητα στο ρυθμό του οριακά ανώριμου,
του πρόωρα σοφού αλλά και του εκούσια χαζοχαρούμενου..
Κάτι σαν τα παιδιά θαύματα δηλαδή.
Αντιστεκόμαστε στο χρόνο και απλά αντικαθιστούμε τα playmobile με playstasion
και τα κοριτσάκια με .. ολοκληρωμένες γυναίκες..
Αυτό που δεν διαπραγματευόμαστε όμως είναι το ίδιο το παιχνίδι..
Μέχρι να «δέσουμε» κάπου..
και κάνουμε λάβαρο το ΕΝΑ.. ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ.. ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ σύνθημα..
ΔΕΝ ΘΑ ΓΕΡΑΣΟΥΜΕ ΠΟΤΕ ΚΟΥΦΑΛΑ ΦΑΡΜΑΚΟΠΟΙΕ.
Παλιμπαιδίζουμε Κώδικα; :lol:
Τι να πω κι εγώ, που μ' έχει πιάσει η κρίση των 30...
:D giati Niko?
Όταν πας κι εσύ στα 30, θα καταλάβεις... :wink:
:D :D :D :D :D
Ρε συ Νικόλα
Με την ωρίμανση, οι περιορισμοί της κοινωνικής μας πραγματικότητας μετατρέπουν
το μυαλό σε κιβώτιο των αισθήσεων και του αχαλίνωτου αισθησιασμού..
Σκηνοθετούμε το ερωτικό μας απωθημένο στο κυνήγι της ηδονής και της κρυφής γοητείας των ανθρωπίνων ορίων,
με απώτερο σκοπό την απόλυτη έκσταση..
Απενοχοποιούμε μέσα στο μυαλό μας την κάθε μας υπερβολή με διαστροφική ωμότητα, χωρίς εξηγήσεις και χωρίς υπόβαθρο.
Συνδέουμε τις πολλαπλές πραγματικότητες με τις ακροβασίες των ενστίκτων μας
και κάνουμε έρωτα με τις ψευδαισθήσεις των απείρων δυνατοτήτων,
για να πετύχουμε την απόλυτη έκσταση του νου..
Πολλοί νομίζουμε ότι έχουμε κάθε είδους ταλέντο.
Τρίχες.
Ταλέντο είναι η τέχνη να ζεις.
Να είσαι παρών με όλη σου την καρδιά την ώρα που γίνεται κάτι,
να καταλαβαίνεις ότι τώρα, αυτό το λεπτό, αυτή την νύχτα είσαι ευτυχισμένος.
Παράθεση από: "anastasia":D :D :D :D :D
Χαίρεσαι που τριανταρίζω βρε αθεόφοβη;;;! :twisted:
Τι να κάνω που δεν μπορώ και να σε μαλώσω, έτσι όπως χαμογελάς σα μωρό... Μου ξυπνάς ο,τι προστατευτικό ένστικτο έχω μέσα μου! 8)
Φίλε Κώδικα,
Η ζωή είναι ένα παζλ με τόσα πολλά κομμάτια που αμφιβάλλω σοβαρά για το αν υπάρχει κάποια τέχνη βίωσης ή εκμάθησής της.
Η ευτυχία δεν έχει κανένα νόημα αν εξαντλείται σε ορισμένες μεμονωμένες στιγμές, όσο ηδονικές κι αν είναι. Μόνο μέσα στα πλαίσια ενός σκοπού μπορούμε να μιλάμε γι' αυτή τη λέξη, μιας διαδρομής με ορίζοντα και βάθος χρόνου.
Κανείς δεν μπορεί να παραγνωρίσει τη δυναμική των ηδονικών στιγμών αλλά και κανείς δε μπορεί να αγνοήσει οτι η μοίρα αυτών των στιγμών είναι, τελικά, ο συναισθηματικός τους αποχρωματισμός και η συγκινησιακή τους αποφόρτιση. Σαν τις όμορφες φωτογραφίες, που κάποια μέρα ξεθωριάζουν σε ένα ξεχασμένο άλμπουμ...
Αν επιδιώκουμε τον άκρατο ηδονισμό, είτε αυτός εξαντλείται στη γενετήσια αποχαλίνωση είτε στις γαστριμαργικές απολαύσεις είτε και στα δύο μαζί καθώς και σε άλλα πολλά, είναι γιατί η μικροαστική πραγματικότητα περιόρισε δραματικά τους ορίζοντες της ζωής μας, την αίσθηση του μακροπρόθεσμου, την ηδονή που συνεπάγεται η εμπλοκή μας σε μια σταθερή και αναλλοίωτη πορεία.
Σιγά-σιγά, το μόνο που θα ελέγχεται θα είναι η μυωπία μας.
Η απόλυτη έκσταση του νου, απ' όπου κι αν φιλτράρεται, όπως κι αν προκύπτει, δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια φενάκη, μια ψευδαίσθηση... που μας βοηθάει να λησμονούμε προσωρινά την ασημαντότητά μας και το κοινό μας πεπρωμένο. Το οτι είμαστε το όνειρο μιας σκιάς...
:D :D :D :D :D :D :D :D :D :D :D :D :D
Παράθεση από: "kodikas"Πολλοί νομίζουμε ότι έχουμε κάθε είδους ταλέντο.
Τρίχες.
Ταλέντο είναι η τέχνη να ζεις.
Να είσαι παρών με όλη σου την καρδιά την ώρα που γίνεται κάτι,
να καταλαβαίνεις ότι τώρα, αυτό το λεπτό, αυτή την νύχτα είσαι ευτυχισμένος.
κοδικας..είναι κάποιες φορές ,αρκετές,που διαβάζοντας σε νοιώθω σαν να οδηγώ στην Εγνατία με μποτιλιάρισμα..και κατέχω κάτι λίγα άχρηστα απο μορς
τουλάχιστον σε αυτές τις τέσσερις τελευταίες ευλογημένες σειρούλες είμαι μαζί σου
παρένθεση..η ζωή και όλα σχετικώς είναι κ έτσι κ αλλιώς.. και δεν θα πω τη κακια λέξη..(πιπερι),ούτε θα το διακομίσω όπως στον παλιό καλό ελληνικό κινηματογράφο
δεν μπορεί να είμαστε πάντα ευτυχισμένοι,,επέτρεψε μου είναι και αγώνας και πολλά άλλα..προσωπική άποψη,χουχούλιασμα βαθύ σε απλές στιγμές
τέχνη να ζεις..να πάρεις στα χέρια σου τα χαρτιά σου εκ μοιρας δοσμένα και αν θέλεις τα ταλέντα που σου δόθηκαν να τα αξιοποιήσεις..αποψή μου
Δεν πολυκατάλαβα (φυσικό ίσως) τι ακριβώς έχεις στο υπέροχο βαθειά κατά τα άλλα μυαλουδάκι σου γλυκέ μου μαζί με όλα αυτα που γράφεις,
Ιο "μεγαλώνεις" απο το να "γερνάς" είναι διαφορετικά πράγματα κατά την ταπεινή μου πάντα άποψη,συναντάω π.χ στην δουλεια μου υπέροχους ανθρώπους στα 70+ και απολαμβάνω το να πιάνω κουβέντα μαζί τους αλλά γνωρίζω χαρακτήρες που δεν κατάφεραν να μεγαλώσουν..λ μένα που κάποτε θα μπορούσε να με γερλασει μια στιγμή
Σαν διασώστης έχω δει ανεξαρτητα απο το φύλο κάποιους να κάνουν πολλά απίθανα που δεν θα τολμούσαν καν [πολύ νεώτεροι τους ηλικιακά
Δεν θά ήθελα επι ουδενί να ασκήσω κριτικη για το πως ζει κάποιος,είμαστε οι επιλογές μας και η σύνθεση του έργου..προσωπικά εκθέτω και την αρμονία
Το επιδεμικά είναι κάτι που με ανατριχιάζει πολύ ..κ η παντελή απόριψη του ηλικιακού δείκτη (που εμένα μου αρέσει)..
το θεμα δεν ειναι το ποσο εισαι αλλα το ποσο αισθανεσαι...........
[size=24][/size]ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΒΙΤΑΚΙ........
Παράθεση από: "Evitaki"το θεμα δεν ειναι το ποσο εισαι αλλα το ποσο αισθανεσαι...........
Τι γίνεται αν κάποιος δείχνει νεώτερος και αισθάνεται μεγαλύτερος απ' όσο είναι;
Νίκο, απλούστατα πηγαίνει στα ΚΑΠΗ και ρίχνει τις γυροβολιές του
αντάμα με τους συνομηλίκους του εσωτερικού του κόσμου. :twisted: :lol:
Υ.Γ: Επιπλέον δίνει και συμβουλές για μάσκες ομορφιάς στα γερόντια. ΟΚ;
Παράθεση από: "Nikos28"Παράθεση από: "Evitaki"το θεμα δεν ειναι το ποσο εισαι αλλα το ποσο αισθανεσαι...........
Τι γίνεται αν κάποιος δείχνει νεώτερος και αισθάνεται μεγαλύτερος απ' όσο είναι;
αναλογως σωματικα η τι λεει η ψυχουλα του?????????????????
Παράθεση από: "tristana"Νίκο, απλούστατα πηγαίνει στα ΚΑΠΗ και ρίχνει τις γυροβολιές του
αντάμα με τους συνομηλίκους του εσωτερικού του κόσμου. :twisted: :lol:
Υ.Γ: Επιπλέον δίνει και συμβουλές για μάσκες ομορφιάς στα γερόντια. ΟΚ;
Χμμμ...σωστά.
Εξ άλλου, η γριά η κότα δε λέμε... :wink:
Μου φαίνεται πρέπει να φτιάξουμε άλλα ΚΑΠΗ γι' αυτές τις ιδιάζουσες περιπτώσεις: Κ-έντρα Α-ποκατάστασης Π-ασχόντων Η-λικιακώς.
Πώς σου φαίνεται; :P
Παράθεση από: "Evitaki"Παράθεση από: "Nikos28"Παράθεση από: "Evitaki"το θεμα δεν ειναι το ποσο εισαι αλλα το ποσο αισθανεσαι...........
Τι γίνεται αν κάποιος δείχνει νεώτερος και αισθάνεται μεγαλύτερος απ' όσο είναι;
αναλογως σωματικα η τι λεει η ψυχουλα του?????????????????
Σώμα και ψυχή, πηγαίνουνε μαζί.
Αναλόγως και των δύο...
Τί γίνεται όταν άλλα δείχνει το ένα και άλλα νοιώθει το άλλο;
Η μεγαλύτερη αδικία στη ζωή είναι το πως τελειώνει:
Μετά απo χρόνια μόχθου και δουλειάς αντί να επιβραβευθείς....πεθαίνεις!
Eπρεπε ο κύκλος της ζωής είναι ανάποδος.
Πρώτα θ' έπρεπε να πεθαίνεις (να φεύγει αυτό το κακό από την μέση).
Μετά ζεις σε γηροκομείο.
Μόλις γίνεις αρκετά νέος σε διώχνουν από το γηροκομείο και πηγαίνεις στο γραφείο όπου αποκτάς αμέσως Jaguar καιχρυsό Cartier.
Εργάζεσαι για σαράντα χρόνια έως ότου γίνεις αρκετά νέος για να χαρείς την συνταξιοδότηση σου.
Τότε το ρίχνεις στα πάρτι, το σεξ και το αλκοόλ, και είσαι έτοιμος πια για λύκειο.
Πάς στο δημοτικό, γίνεσαι παιδί, παίζεις, δεν έχεις πια ευθύνες.
Γίνεσαι μωρό, όλοι σε φροντίζουν, επιστρέφεις στην μήτρα όπου περνάς τους τελευταίους εννέα μήνες σου επιπλέοντας ευχάριστα...και ξαφνικά
τελειώνεις την ύπαρξή σου με έναν οργασμό. .."
Παράθεση από: "Nikos28"Παράθεση από: "Evitaki"Παράθεση από: "Nikos28"Παράθεση από: "Evitaki"το θεμα δεν ειναι το ποσο εισαι αλλα το ποσο αισθανεσαι...........
Τι γίνεται αν κάποιος δείχνει νεώτερος και αισθάνεται μεγαλύτερος απ' όσο είναι;
αναλογως σωματικα η τι λεει η ψυχουλα του?????????????????
Σώμα και ψυχή, πηγαίνουνε μαζί.
Αναλόγως και των δύο...
Τί γίνεται όταν άλλα δείχνει το ένα και άλλα νοιώθει το άλλο;
επικρατει αυτο που ειναι πιο εντονο...................
Παράθεση από: "heinrich"Η μεγαλύτερη αδικία στη ζωή είναι το πως τελειώνει:
Μετά απo χρόνια μόχθου και δουλειάς αντί να επιβραβευθείς....πεθαίνεις!
Eπρεπε ο κύκλος της ζωής είναι ανάποδος.
Πρώτα θ' έπρεπε να πεθαίνεις (να φεύγει αυτό το κακό από την μέση).
Μετά ζεις σε γηροκομείο.
Μόλις γίνεις αρκετά νέος σε διώχνουν από το γηροκομείο και πηγαίνεις στο γραφείο όπου αποκτάς αμέσως Jaguar καιχρυsό Cartier.
Εργάζεσαι για σαράντα χρόνια έως ότου γίνεις αρκετά νέος για να χαρείς την συνταξιοδότηση σου.
Τότε το ρίχνεις στα πάρτι, το σεξ και το αλκοόλ, και είσαι έτοιμος πια για λύκειο.
Πάς στο δημοτικό, γίνεσαι παιδί, παίζεις, δεν έχεις πια ευθύνες.
Γίνεσαι μωρό, όλοι σε φροντίζουν, επιστρέφεις στην μήτρα όπου περνάς τους τελευταίους εννέα μήνες σου επιπλέοντας ευχάριστα...και ξαφνικά
τελειώνεις την ύπαρξή σου με έναν οργασμό. .."
Καπου εδω ειχαμε ενα θεο!!Να διαβασει παρακαλω την παραπανω αποψη και να την πραγματοποιησει παραυτα!!!
μη ξεχνάτε στο τέλος τέλος δεν είναι τα χρόνια που μετράνε στη ζωή, αλλά
η ζωή που δίνουμε στα χρόνια
Ζώντας με ένα επιβαλλόμενο πρότυπο «πήγαινε με το ρεύμα , αν δεν θέλεις να σε φάνε ζωντανό»
ξεχνάμε ότι οι μόνες απολαύσεις για τις οποίες αξίζει να πασχίσουμε,
είναι αυτές που μας ξυπνούν από τον λήθαργο
Χρειάζεται να αναθαρρήσουμε φιλαράκο.
Να ακουμπήσουμε πράγματα που μας είναι πρωτόγνωρα,
να είμαστε δεκτικοί σε σενάρια που ως τώρα τα περιφρονούσαμε ή φοβόμασταν να εξετάσουμε.
Να απαλλαγούμε από κάθε στείρα λογική που μας έχουν φυτέψει στο μυαλό
και να ενεργοποιήσουμε τη διαδικασία υπέρβασης του εαυτού μας.
Ζωή δεν σημαίνει μόνο αυστηρότητα και ευθυκρισία.
Σημαίνει και ενεργοποίηση των αισθήσεων.
Για να έχουμε λιγότερους εφιάλτες να στοιχειώνουν τα θέλω μας.
Επανεκτιμώντας την αυτοεκτίμησή μας, τη σιγουριά μας, τους φόβους και τις ανασφάλειές μας
και αποφασίζοντας τι είναι πιο σημαντικό για μας, διαχειριζόμαστε ενοχές και πανικούς
και ξορκίζουμε τις συναισθηματικές κρίσεις του παρελθόντος.
Παύουμε να φοβόμαστε χωρίς να ξέρουμε τι φοβόμαστε.
Κατανοούμε ότι σαν άνθρωποι, η μόνη ευκαιρία που έχουμε είναι η ελευθερία της ψυχής.
Το πόσο χώρο της αφήνουμε, της δημιουργούμε, της εξασφαλίζουμε για καινούργια συναισθήματα.
Γιατί το σημαντικό είναι η ευθύνη του συναισθήματος κι όχι απλά η φυσική παρουσία.
Η φροντίδα και η ευθύνη γι αυτούς που «εξημερώνουμε» που έλεγε και η αλεπού στο μικρό πρίγκιπα.
Γιατί αλλιώς, θα συνεχίζουμε να τρώμε άγρια τα μούτρα μας,
είτε στην αγορά εργασίας είτε στα γκομενικά και δεν συμμαζεύεται.
Παράθεση από: "kodikas"Ζωή δεν σημαίνει μόνο αυστηρότητα και ευθυκρισία.
Σημαίνει και ενεργοποίηση των αισθήσεων.
Για να έχουμε λιγότερους εφιάλτες να στοιχειώνουν τα θέλω μας.
άι ρεστ μάι κέισ