Ζήλια...αρρώστια!
Δεν το θέλω το ξέρω. Είναι σαν να με κυριεύει κάποιες στιγμές ένας άλλος μου εαυτός και ενεργεί καταστροφικά μέσα από μένα παίρνοντας μαζί του ότι πιο όμορφο και αγνό έχω μέσα μου, μετατρέποντας το σε μια φοβερή έχθρα η οποία με παρασύρει (καθώς και όλα και όλους που είναι δίπλα μου) σε μια καταστροφική πορεία.
Δύο εαυτοί. Δύο κόσμοι τελείως αντίθετοι. Είναι σαν να αγνοεί ο ένας την ύπαρξη του άλλου και έτσι, ανενόχλητα, ενεργούν ανεξάρτητα ο ένας από τον άλλον. Τίποτα δεν με προετοιμάζει για την απότομη αλλαγή, τίποτα δεν μπορεί σταματήσει το τεράστιο κύμα του φθόνου, της οργής και της επίθεσης όταν αυτό φουσκώνει μέσα μου και πρέπει να εκραγεί.
Ποτέ δεν χρειάζεται κάποιος ιδιαίτερος λόγος για να γίνει η μετάλλαξη. Αρκεί να ξυπνήσουν μέσα μου παλιές ξεχασμένες αναμνήσεις, αρκεί να φτιάξω εγώ ο ίδιος τις παραμορφωμένες ζωντανές εικόνες που η φαντασία μου απλόχερα μου προσφέρει για να ανάψει τον σπινθήρα του φόβου, της αρχέγονης ανασφάλειας ότι κινδυνεύω. Και τότε, αυτόματα, χωρίς να μπορώ ούτε και εγώ ο ίδιος να το ελέγξω, αλλάζω. «Πάλεψε ή δραπέτευσε» είναι η υποσυνείδητη αυτόματη αντίδραση, τα έχω εφαρμόσει και τα δυο πολύ καλά. Άλλοτε μέσα από επίθεση, έλλειψη σεβασμού και εμπιστοσύνης υποτιμώ και υποβαθμίζω τους πάντες και τα πάντα, βλέποντας παντού εχθρούς, θέλοντας να τους εξοντώσω. Και άλλοτε με μια αχαλίνωτη τάση και ανάγκη να δραπετεύσω, φεύγω παρασύροντας και παίρνοντας τα πάντα μαζί μου, υλικά, συναισθήματα, υποσχέσεις, όνειρα, αφήνοντας πίσω μου συντρίμμια.
Κανείς δεν μπορεί εκείνες τις στιγμές να με σταματήσει, αφού νοιώθω ότι η ίδια η ύπαρξη μου βρίσκεται σε κίνδυνο και πρέπει πάσι θυσία να προστατευτώ. Κανέναν δεν ακούω αφού έμαθα από μικρός να βλέπω εχθρούς και ανθρώπους που δεν νοιάστηκαν πραγματικά για μένα. Δεν έμαθα ποτέ να μοιράζομαι, δεν έμαθα ποτέ να νοιάζομαι πραγματικά και να εμπιστεύομαι γιατί δεν με αγκάλιασαν αρκετά, δεν μου έλεγαν «μπράβο» αρκετά, δεν με ενθάρρυναν ποτέ να είμαι ο εαυτός μου. Δεν μου μιλούσαν όπως δεν ξέρω ούτε και εγώ να μιλάω για τον εαυτό μου. Δεν τον ανακάλυψες ποτέ τον πανέμορφο κόσμο που κρύβω μέσα μου. Πώς να το κάνω τώρα; Τι να κάνω τώρα; Δεν ξέρω. Ξέρω μόνο να καταστρέφω, άλλοτε τον εαυτό μου, άλλοτε τους άλλους που τόλμησαν να σπάσουν τα τείχη που έχω ορθώσει γύρω μου για να με πλησιάσουν, άλλοτε τη δουλειά μου, δείχνοντας τους την ίδια σκληρότητα και την ίδια απόσταση που εισέπραξα και εγώ.
Δεν τα ήξερα όλα αυτά. Πώς μπορούσα;
Τα είχα όλα καλά κρυμμένα όταν σε γνώρισα. Ίσως ούτε και εσύ να τα ήξερες πραγματικά γιατί ποτέ κανείς δεν άντεξε να καθίσει δίπλα μου και να με βοηθήσει – με κίνδυνο να χάσει τον εαυτό του. Ερωτεύτηκα πολύ γρήγορα τον άνθρωπο που είχε μια καθαρότητα στο βλέμμα του. Είχες τόσα πολλά να δώσεις. Ήξερα ότι μαζί σου ήθελα να περάσω το υπόλοιπο της ζωής μου. Μπορεί να χρειάστηκε να περιμένω πολλά χρόνια, αλλά άξιζε.
κάποτε με την απιστία
τώρα με την ζήλια ...
πριν ένα θέμα δεν έπαιζε με την ζήλια;
Bijoux
ΠΕΣ ΜΟΥ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΣΟΥ
Παράθεση από: "gon"Bijoux
ΠΕΣ ΜΟΥ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΣΟΥ
πριτς που θα στην πω :wink:
πες και εσυ...μην ντρεπεσε.... :roll:
«Γιατί κοίταξες εκείνη την ξανθιά;», «που ήσουν χθες στις 22.13;», «με ποια μιλούσες στον δρόμο;», «πολύ παρέα δεν κάνεις με αυτήν τη συνάδελφό σου;»... Πολλές φορές, οι ίδιοι οι άντρες προκαλείτε επίτηδες τη ζήλια μας -όπως κάνουμε κι εμείς, εξάλλου. Σας αρέσει, ηδονίζεστε να μας παρακολουθείτε να χάνουμε τον έλεγχό μας λόγω της απεριόριστης αγάπης μας προς εσας. Όλα με μέτρο, όμως... Γιατί ενώ υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ της υγιούς και της παθολογικής ζήλιας, την οποία δεν τη δέχεται κανείς, τα όριά τους δεν είναι ευδιάκριτα από ένα σημείο και μετά. Μην του κάνετε τη ζωή... κόλαση κορίτσια. Εάν οι συζητήσεις μας περιστρέφονται καθημερινά γύρω από παρόμοια θέματα, αν οι σκηνές ζηλοτυπίας αποτελούν πια συχνότατο φαινόμενο και αν παντού βλέπετε κινδύνους γένους θηλυκού, τότε... έχετε πρόβλημα! Προσπαθήστε να το ξεπεράσετε, γιατί κινδυνεύετε και αυτόν να χάσετε και να γίνετε ο περίγελος της παρέας.
Εξάλλου, μην ξεχνάτε πως το μόνο που καταφέρνετε με τις σκηνές σας είναι να χάνετε την ψυχική σας ηρεμία και να πέφτετε πολύ χαμηλά στα μάτια του.Ακόμη κι αν έχετε όλα τα δίκια του κόσμου, ακόμη κι αν αυτός ευθύνεται όντως για τα σπασμένα σας νεύρα, κρατήστε την ψυχραιμία και -προπάντων- την αξιοπρέπειά σας. Μη χάνετε μόνη σας το δίκιο σας...
Και εν πάση περιπτώσει, εάν δεν αντέχετε άλλο, δώστε του να το καταλάβει με άλλον τρόπο -γιατί με αυτόν, προφανώς, δεν το καταλαβαίνει. Δοκιμάστε τη σιωπή... την απόλυτη σιωπή που θα καταντήσει για αυτόν εκκωφαντική. Δώστε του να καταλάβει με πράξεις -κι όχι με λόγια- πως απομακρύνεστε από αυτόν με ταχύτητα φωτός. Εάν δεν «ξυπνήσει» και τότε, μάλλον δεν σας έχει όση αδυναμία πιστεύατε.
εγω ειμαι ζηλειαρης
Μια φωτογραφία τα λέει όλα.
Οι ολέθριες συνέπειες τις ζήλιας. Και πάει και το μπιφτέκι!
Δεν την δέχεται την φωτογραφία άρα σας το περιγράφω.
"Της πέταξα στο κεφάλι το φλαμπέ μπιφτέκι πριν μάθω ότι είναι η ξαδέλφη
και όχι η ερωμένη του".
Αυτά είνα...
"Το να ελευθερωθούμε από το αίσθημα της ζήλιας
και από τον φόβο της απώλειας του άλλου ατόμου,
εξαρτάται από την αυτοπεποίθηση
και την αυτο-εκτίμησή μας".
Nancy Friday
συμφωνώ με τον από πάνω ακριβώς όροφο....
Σύμφωνα με τον Φρόιντ, υπάρχουν τρία είδη ζήλιας]
[/color]
Παράθεση από: "isabella""Το να ελευθερωθούμε από το αίσθημα της ζήλιας
και από τον φόβο της απώλειας του άλλου ατόμου,
εξαρτάται από την αυτοπεποίθηση
και την αυτο-εκτίμησή μας".
Nancy Friday
...και απο τα συναισθηματα μας να συμπληρωσω... :roll:
Η χειροτερη αρρωστια!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
μάριε, για ανέλυσέ το λίγο το τελευταίο... :roll:
Λιλα οσο πιο πολλα αισθανεσαι για τον αλλο τοσο πιο πολυ φοβασαι να τον χασεις και ζηλευεις.Ενω αν ο αλλος σου ειναι αδιαφορος..ψιλοφεστηκες!! :wink:
όχι, δεν πάει έτσι ακριβώς... :roll:
και πάρα πολύ να τον θέλεις τον άλλο, δε σημαίνει ότι πρέπει να είσαι παθολογικός ζηλιάρης...
ούτε ότι αν δεν ζηλεύεις σαν τρελός δεν τον θες αρκετά...
επίσης, μου έχουν τύχει περιπτώσεις που με ζήλεψαν και αναθάρησα ("αχ, με θέλει!") αλλά... μπουρμπούτσαλα! :tongue:
άλλο να φοβάσαι μην τον χάσεις, κι άλλο να κάνεις σκηνές χωρίς λόγο...
μ'άρεσε ο ορισμός κατά φρόυντ που έβαλε η ορχιδεά.
Δν ειπα παθολογικος ζηλιαρης.Αλλα ζηλευεις παραπανω ενα ατομο για το οποιο αισθανεσαι πολλα απο,τι ενα που σου ειναι πιο αδιοφορο..
ε ναι, οκ.. αλλά το ρητό που έγραψε η στέλλα είναι προφανώς για όταν σε ενδιαφέρει κάποιος... γι'αυτό με μπέρδεψες...
Συγνωμη κυρια Λιλα για την παρεξηγηση..Δν ηθελα να σας μπερδεψω.. :oops: :oops: :oops: :oops: :oops:
συγχωρεμένος :P
Γιαυτο σε παω εσενα!Γιατι εχεις μεγαλη καρδια!! :lol: :wink: :P :D :D :D
Παράθεση από: "Shadowlord"Γιατι εχεις μεγαλη καρδια!! :lol: :wink: :P :D :D :D
κι άλλα μεγάλα έχει...αλλά δεν είναι χώρος εδώ να τα αναφέρω ]
Tο παρων post δεν μου επιτρεπει να αναφερθω στα υπολοιπα!! :P :P :lol:
μηπως μπορουμε να εχουμε μια φωτογραφια με μαγιο;
αν και δεν είναι από τις καλύτερές μου...
και είναι και λίγο παλιότερη...
(καθόλου δε μου πάει αυτό το γυαλί, το έλεγα εγώ!...
και με προτιμώ στο μελαχροινό μου...)
αλλά αυτή βρήκα πρόχειρη, να πάρεις μια ιδέα βροχοποιέ...
πετίτ είμαι βρε, βλέπετε να έχω τίποτα μεγάλο!? :oops:
αχ, πάντα υπερβολικό το σιμιδάκι μου... :lol:
(http://www.a33.gr/album_pic.php?pic_id=7097)
Εγω εχω να πω οτι της Σι Μι ειναι τα μεγαλυτερα στο σαητ και με διαφορα..
Αυτο ειδα αυτο λεω.. :lol:
...ε, το ίδιο λέμε! :wink: :tongue:
Παράθεση από: "Enia"... να πάρεις μια ιδέα βροχοποιέ...
πετίτ είμαι βρε, βλέπετε να έχω τίποτα μεγάλο!?
(http://www.a33.gr/album_pic.php?pic_id=7097)
Η αναζητηση της μεγαλης στητης ρογας προϋποθέτει επιτοπια ερευνα.
Μεχρι τοτε, μηπως μπορω να εχω και μια πανοραμικη εκ των οπισθεν;
Αγαπητέ κύριε Βροχοποιέ,
Ευχαριστούμε που επικοινωνήσατε μαζί μας. Το αίτημά σας μελετήθηκε διεξοδικά, και κατόπιν βαθιάς περισυλλογής αποφασίσαμε εγώ και ο εαυτός μας να αρνηθούμε σε αυτήν την -δελεαστική, ομολογούμε- πρότασή σας.
Ευχαριστούμε και πάλι για το ενδιαφέρον σας στα προϊόντα μας.
Με εκτίμηση,
Ένια, η πετίτ.