Η επόχη που ζούμε είναι μοναδική μες στην μοναδικότητά της. Οι πληροφορίες ταξιδεύουν σε όλα τα μήκη και τα πλάτη αυτού του πλανήτη με την ταχύτητα του φωτός...
Και εμείς; Κρατάμε τις πληροφορίες και ξεχνάμε το φως...
Χάνουμε τα χρώμματα, αφήνουμε να προσπερνάνε χωρίς να τους δίνουμε καμία σημασία... Αυτά όμως υπάρχουν είναι εκεί, είναι το φόντο... Ποιός δεν θυμάται την ταχύτητα με την οποία κύλησε η πληροφορία της επίθεσης; Υπάρχει ένας που να θυμάται τι χρώμα ήταν το φόντο;
Τι σημασία έχει; Εξαρτάται πως βλέπει κανείς τα πράγματα, η αξιολόγηση μιας πληροφορίας είναι συνάρτηση του βαθμού που μας αγγίζει και των επιπτώσεων που έχει απάνω μας...
Το διαδίκτυο είναι το μέλλον...Μπορεί... Το μέλλον ποιανου;
Χτες ήμουν 24 ώρες στον υπολογιστή μου συνδεδεμένος με τον παγκόσμιο ιστό. Για την ακρίβεια είχα κολλήσει στον ιστό. Αλλη ιστορία. Μίλησα με τους φίλους μου στην Ελλάδα, έμαθα τα νέα από το χρηματιστήριο της ταδε - σε πραγματκό χρόνο πάντα - διάβασα την πραγματικά ενδιαφέρουσα διατριβή του κυρίου Ταδόπουλου Ταδιάδη για το τάδε που απασχολεί εκατομμύρια κυρίους ταδε σε ολόκληρο αυτών τον πλανήτη, άκουσα σε πρώτη πλανητική μετάδοση το περίφημο soundtrack της καινούργια καταπληκτικής ταινίας του Τάδε, σκηνοθέτης με περγαμηνες - το διάβασα online το βιογραφικό του στην βιβλιοθήκη της Ταδε -, ενημερώθηκα, γέλασα, διασκέδασα... Ένοιωσα πολίτης αυτού του πλανήτη... Έζησα...
΄Ετσι νόμιζα...
Το πρωι λίγο πριν χαράξει βγήκα λίγο έξω, όχι επίτηδες, είχε κοπεί το ρεύμα - σιγά μην έφευγα αλλιώς-. Είδα τον ήλιο να ανατέλλει από την θάλασσα, είδα τα χρώμματα να εναλάσονται με καταπλήκτικα γοργούς ρυθμούς - περίμενα την πληροφορία, μάταια, μόνο χρώμματα - ο περιπτεράς μου χαμογέλασε και με καλημέρισε, στα αυτιά μου μουσική... Ήταν πράγματι όμορφη η μέρα... Μια κυρία έπεσε πάνω μου, με κοίταξε με τα καστανά, ζεστά της μάτια και μου χαμογέλασε, Συγνώμη...Επειδή με άγγιξε... Όλα καλά.
Αφηρημένος απομακρύνθηκα, πήρα τον δρόμο με τα χρώμματα, κάθισα σ' ένα παγκάκι, πήρα ενα φύλλο, έγραψα πάνω του λίγες λέξεις, το έκλεισα σε ένα μπουκάλι και το πέταξα στην θάλλασα. Καλό ταξίδι, εγώ πρέπει να γυρίσω πίσω, έχω τόσες πληροφορίες να συλλέξω ακόμα..
Τι έγραψα; :):) δεν θα σας πω... Να πάτε να βρείτε το μπουκάλι. Οι θάλασσες αυτού του πλανήτη βρέχουν τους πολίτες αυτού του πλανήτη, δεν μπορεί, καποιος θα το βρει...'Ισως να μην μπορεί να το διαβάσει γιατί έχει μάθει να ανοίγει μονο αρχεία .zip... Και να το διαβάσει δεν θα καταλάβει... Λέει για ταξίδι στα αστέρια...
Ειμαι ενας πολιτης αυτου του πλανητη...
Χθες περπατουσα στη θαλασσα...εβρεχε τα ποδια μου..(δεν βρηκα -μη φανταστεις-το μπουκαλι) και κοιταζα τα αστερια...
Τοσα πολλα που φαινονται τ'αστερια μερικες φορες..Θαρρεις πως θα μαζεψεις αγκαλιες ......
Αγκαλιες απο χρυσοσκονη...Στ'αυτια μου φτανουν ηχοι,,ηχοι μελωδικοι..
Ειναι απο τα αυτοκινητα που περνουν?..ειναι αυτα που εγω θελω να ακουσω? Σημασια εχει οτι τα ακουω και δεν με νοιαζει απο που ερχονται..
Το φως των αστεριων..μια μουσικη μελωδια..και το φοντο?..ενα σκουρο βαθυ..αλλα εχει φως..κι εγω αυτο βλεπω ΤΟ ΦΩΣ γιστι μου μου αρεσει να ταξιδευω στ'αστερια......
Εγώ πάλι είμαι ένας απ' τους ασήμαντους πολίτες τ' ''ουρανού''...
Αναζητώντας την ομορφιά σε εγνωσμένα ή σίβυλλες ώσπου τα ανεκπλήρωτα να βρουν δικαίωση...
Αιμοποιώντας τον λόγο ως άλλος γλωσσαμύντορας ''εκ των ληκύθων και των αγγείων'' του άλλοτε...
Διασχίζοντας ποτάμια διάρρυτων λέξεων μήπως βλαστήσει κι από εμένα κάτι, κάπου, κάποτε...
[quote user="riaghul" post="2816"]Ειμαι ενας πολιτης αυτου του πλανητη...
Χθες περπατουσα στη θαλασσα...εβρεχε τα ποδια μου..(δεν βρηκα -μη φανταστεις-το μπουκαλι) και κοιταζα τα αστερια...
Τοσα πολλα που φαινονται τ'αστερια μερικες φορες..Θαρρεις πως θα μαζεψεις αγκαλιες ......
Αγκαλιες απο χρυσοσκονη...Στ'αυτια μου φτανουν ηχοι,,ηχοι μελωδικοι..
Ειναι απο τα αυτοκινητα που περνουν?..ειναι αυτα που εγω θελω να ακουσω? Σημασια εχει οτι τα ακουω και δεν με νοιαζει απο που ερχονται..
Το φως των αστεριων..μια μουσικη μελωδια..και το φοντο?..ενα σκουρο βαθυ..αλλα εχει φως..κι εγω αυτο βλεπω ΤΟ ΦΩΣ γιστι μου μου αρεσει να ταξιδευω στ'αστερια......[/quote]
Μάλλον τελευταία απολαμβάνω το γήινο στοιχείο :smile:
Έχει όπου κρύβονται πολύγλωσσοι θησαυροί που συχνά για διάφορους λόγους δεν αφηνόμαστε στο φως τους.
Στην πευκόφυτη πλατεία του μικρού χωριού να απολαμβάνεις το γλυκό του κουταλιού με το δροσερό νερό της βρύσης,
το μικρό συντριβάνι, τα χαμόγελα των παιδιών από την παιδική χαρά. Εκεί που μεγάλωσα, κάνοντας κουβέντα με τους ντόπιους....
Πάντα υπάρχει το χαμόγελο απέναντι, η καλή κουβέντα, το κέρασμα. Τώρα που άδειασαν οι παραλίες από ήχους και εικόνες,
με αρέσει η θάλασσα ...όλες τις ώρες τις ώρες της ημέρας και της νύχτας. Τα αποτυπώματα που βρίσκεις πίσω στην αμμουδιά, όταν επιστρέφεις.
Το να φροντίζω αρκετά εμένα...Το να επιστρέφω στη δουλειά, όπως τώρα με πολύ ενέργεια :grin:
Αυτή η γαλήνη, η διαύγεια.
[quote user="riaghul" post="2816"]Ειμαι ενας πολιτης αυτου του πλανητη...
Χθες περπατουσα στη θαλασσα...εβρεχε τα ποδια μου..(δεν βρηκα -μη φανταστεις-το μπουκαλι) και κοιταζα τα αστερια...
Τοσα πολλα που φαινονται τ'αστερια μερικες φορες..Θαρρεις πως θα μαζεψεις αγκαλιες ......
Αγκαλιες απο χρυσοσκονη...Στ'αυτια μου φτανουν ηχοι,,ηχοι μελωδικοι..
Ειναι απο τα αυτοκινητα που περνουν?..ειναι αυτα που εγω θελω να ακουσω? Σημασια εχει οτι τα ακουω και δεν με νοιαζει απο που ερχονται..
Το φως των αστεριων..μια μουσικη μελωδια..και το φοντο?..ενα σκουρο βαθυ..αλλα εχει φως..κι εγω αυτο βλεπω ΤΟ ΦΩΣ γιστι μου μου αρεσει να ταξιδευω στ'αστερια......[/quote]
:roll: :roll: :roll:
Ευχομαι η προσφορα σου για τον συνανθρωπο ,εκει στην αλλη ακρη του πλανητη ,που πηγαινεις ,να δινει μεγαλη δυναμη σε αυτους ,που την δεχονται!!
Mας λειπεις...
[quote user="fortune" post="354864"]Mας λειπεις...[/quote]
Σημασια εχει οτι τα ακουω και δεν με νοιαζει απο που ερχονται..
Ρία ακόμη και χωρίς να λέγονται οι λέξεις.
Όμορφο....σε αυτό το ταξίδι το να συμπληρώνονται όμως.
( Της λείπουμε και μεις πιστεύω, δε γίνεται και διαφορετικά :smile: )