Πιστεύετε στις συμπτώσεις ή ανήκετε στην κατηγορία των ανθρώπων που θεωρούν ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο;
Τι σημαίνουν οι λέξεις "πεπρωμένο" , "μοιρα" , "τυχη" για σας;;;
Τίποτα δεν είναι Σύμπτωση.
Όλα ...μα Όλα γίνονται επειδή υπάρχει λόγος
Αυτή την αιτία καλείσαι να ανακαλύψεις..
(και το αίτιον του αιτίου που είναι και το κινών του κινούντος)
πιστευω οτι η ζωη ειναι κυκλος..το πιστευω και στην ουσια οχι μονο θεωρητικα.
.ποσες φορες εχουμε βρει μπροστα μας κατι που εχουμε κανει ή αφησει πισω μας?
ποσες φορες εχουμε πει..ελα μωρε σε μενα?αλλα...
δεν ξερω αν λεγεται συμπτωση..δεν ξερω αν λεγεται τυχη ή ατυχια...
δεν ξερω καν αν μεταφραζεται σε λογια...
σιγουρα ομως καποια πραγματα ειναι η ουσια της ζωης...ενα απο αυτα ειναι και οι συμπτωσεις...που δεν θα κατανοησουμε ποτε αν υπαρχουν ή οχι...
ενα απο αυτα ειναι και η μοιρα...
μοιρα σκληρη αλλα και τυχερη...
μοιρα καλη και αλλα και δυσκολη...
μοιρα με ροδοπεταλα αλλα και με πονο...
εχει για ολους...
αραγε αξιζουν ολοι αυτη που εχουν?
αραγε υπαρχει καποιος που μας κινει τα νηματα?
μπορει καποιος να μας ελεγξει και τις καρδιες μας?τις ψυχες μας?τα ονειρα μας?...
γνωμη μου?οχι...
Γνώρισα μια κοπέλα την στιγμή που ανακαίνιζε το σπίτι της.
Δεν ξέρω αν ήταν σύμπτωση, τυχαίο ή και γω δεν ξέρω πως στα κομματια λέγεται,
αλλά πολύ κουράση, βρε αδελφέ
Y.Γ. Συμπτωματικά το χρώμα βγήκε πολύ ωραίο.
Aλλά στο τέλος ήμουν συμ - πτώμα!!!!!
λενε οτι τπτ δεν ειναι τυχαιο αλλα κατα ενα μεγαλο ποσοστο
εμεις καθοριζουμε την μοιρα μας
παντως ενα ειναι σιγουρο
ολα για ενα σκοπο γινονται
Το αν υπάρχει μοίρα (ένας προκαθορισμένος σκοπός) ή αν είναι μια διαφορετική λέξη για την απρόσωπη, κοσμική τυχαιότητα, δε μπορεί ν' αποδειχθεί.
Αλλά αυτό δε σημαίνει τίποτα. Διότι, απλούστατα, υπάρχουν ή μπορεί να υπάρχουν και πράγματα που δεν αποδεικνύονται.
Απουσία της απόδειξης δεν είναι απόδειξη της απουσίας...
Εγώ πιστεύω οτι το πεπρωμένο υπάρχει και οτι τίποτα δεν μπορεί να ξεφύγει απ' αυτό.
Το καθετί στο σύμπαν είναι μια μαριονέτα, που συμμετέχει σε ένα κοσμικό ''θέατρο'', χωρίς αρχή και τέλος.
Απλώς, τα νήματα που τη συνδέουν με τους μηχανισμούς (ή δυνάμεις) που την κινούν, είναι αόρατα. Κι έτσι, η καημένη η μαριονέτα νομίζει οτι κινείται μόνη της...
Όλα αυτά, βέβαια, δεν αποδεικνύονται.
Νικάκο μου το πεπρωμένον φυγείν αδύνατον μάτια μου!!!!!!!!!
Διαφωνω..(Θελω να πιστευω οτι)την μοιρα μας εμεις την καθοριζουμε..
Ωραιο θεμα μπουμπου και νομιζω λιγο πολυ μας εχει απασχολησει ολους
Θεωρω οτι το μονο γραμμενο απο τη μοιρα ειναι οι ανθρωποι που συνανταμε στην ζωη μας ...βλεπε γονεις συγγενεις σαν αρχη της σκεψης μου.
Το πως ομως θα επηρρεασουν οι κυκλοι τους τους δικους μας νομιζω ειναι στο χερι μας.
Ειναι ανακουφιστικο να πιστευεις πως εισαι ερμαιο και καποιος αλλος ευθυνεται αλλα δεν ειναι ετσι.
Με εκτιμηση
Σταυρουλα
Ολα ειναι μερος μιας σατανικης δολοπλοκιας των Αρειανων. Οι εξωγηινοι
φταινε για ολα.
εχω ΜΑΦΕΙ οτι κατω απο τις ΠΥΡΑΜΙΒΕΣ υπαρχουν ΣΥΡΙΓΓΕΣ που πανε
στην ΑΤΛΑΝΤΙΒΑ. (οπως ελεγε και καποιος διανοουμενος ).
Ο νταν μπραουν κρυβετε πισω απο ολα αυτα τα αντιχριστα και εμεις
οφειλουμε ως καλοι ορθοδοξοι ( ή θανατος ) να καψουμε αυτου του
ιδους τα αναγνωσματα.
Ο Χριστος. Μονο ο Χριστος σωζει. ( και η ζωνη ασφαλειας συμφωνα
με τον Αρη Σταθακη).
Οποιος νομιζει το αντιθετο θα φαει κλοτσα στο καλαμι.
Θα βρασει στα αιωνια τσουκαλια της κολασεως.
Στο πυρ (κατα βουλησην ) το εξωτερο.
Να να να να να να (δειχνω σταυρουδακι) βουρδουλακες.
λολ καράμπα!
Jezάκι, να σου απαντήσω με ένα παράδειγμα... Ναι, εγώ έχω επιλέξει να σουδάσω ότι σπούδασα. Ναι, εγώ επέλεξα να φύγω για αγγλία. Ναι, έκατσα τότε και ξεστραβώθηκα με το βιβλίο του UCAS αγκαλιά και διάλεξα δυο-τρία πανεπιστήμια που με ενδιέφεραν. Το ποιο όμως απ'όλα τελικά με δέχτηκε, τι είναι αν δεν είναι μοίρα? και το πόσο πολύ καθόρισε αυτή η επιλογή τη ζωή μου ολόκληρη - γιατί φυσικά δεν ήταν μια μόνο εμπειρία αλλά και οι συνέχειες... αν δεν γινόταν το ένα δεν θα γινόταν το άλλο... δεν ήταν μοναχά στο χέρι μου. δεν είναι σαφή τα κριτήρια να πεις ότι πχ έπρεπε να κάνω κάτι και δεν το έκανα (ή το ανάποδο). κάποιες φορές διαλέγουν άλλοι για εμάς...
κάποιοι αποφασίζουν για μένα χωρίς εμένα
ε, αυτό είναι μοίρα!!!
Ενια μου δεν ξερω αλλα φανταζομαι τα πανεπιστημια εχουν καποια standards με τα οποια δεχονται τους σπουδαστες τους αλλα και καποιες αλλες συνισταμενες βασει των οποιων επιλεγουν.
Αν εσυ δεν τηρουσες αυτα τα standards τοτε ποιος φταιει?
Οι απόψεις που έχουν οι άνθρωποι για το αν υπάρχει αυτό που λέμε ''μοίρα'' είναι συνήθως προβολές της ψυχολογικής τους κατάστασης σε μια δεδομένη χρονική στιγμή. Οι δραστήριοι έχουν την τάση να πιστεύουν οτι τη μοίρα μας τη φτιάχνουμε εμείς, οι πιο εσωστρεφείς και αυτοί που τους έχουν συμβεί περίεργα απρόοπτα (καλά ή κακά) πιστεύουν συνήθως οτι η μοίρα φτιάχνει εμάς κλπ κλπ. Επι της ουσίας, όμως, το θέμα αυτό είναι φιλοσοφικό και μόνο εικασίες μπορούν να γίνουν...
Παράθεση από: "Enia"δεν είναι σαφή τα κριτήρια να πεις ότι πχ έπρεπε να κάνω κάτι και δεν το έκανα (ή το ανάποδο). κάποιες φορές διαλέγουν άλλοι για εμάς...
Στο ζήτημα της σχέσης μεταξύ ''μοίρας'' και ''βούλησης'' έχει γραφτεί ένας πολύ ενδιαφέρων μύθος, που νομίζω οτι είναι και η τελευταία λέξη επι του θέματος. Είναι ο μύθος του Ηρός του Παμφυλίου, με τον οποίο κλείνει η πλατωνική Πολιτεία, ένα απο τα σπουδαιότερα έργα του ανθρώπινου πολιτισμού.
Περιληπτικά, ο μύθος έχει ως εξής: Ο Ηρ ο Παμφύλιος σκοτώθηκε στον πόλεμο αλλά μετά επανήλθε στη ζωή και διηγήθηκε όσα είχε δει και ακούσει. Είπε οτι μόλις βγήκε η ψυχή του απ' το σώμα του, μεταφέρθηκε μαζί με άλλες ψυχές σ' έναν μυστηριώδη τόπο όπου υπήρχαν δύο ανοίγματα στη γη και, απέναντί τους, δύο ανοίγματα στον ουρανό. Απο το κάτω και αριστερά άνοιγμα έβγαιναν οι ψυχές που είχαν ζήσει ζωή άδικη ενώ απο το πάνω και δεξιά έβγαιναν εκείνες που όσο ζούσαν ήταν δίκαιες.
Συγκεντρώθηκαν λοιπόν όλες, μαζί με τις άρτι αφιχθείσες απο τη γη και οδηγήθηκαν στις τρεις Μοίρες, την Κλωθώ, τη Λάχεση και την Άτροπο. Εκεί ένας προφήτης τις έβαλε να παραταχθούν και τους ανακοίνωσε οτι θα γεννηθούν ξανά. Πήρε, λοιπόν, απο τα γόνατα της Λάχεσης κλήρους και παραδείγματα βίων και τους είπε:
''Της κόρης Λάχεσης, θυγατέρας της Ανάγκης, είναι τούτος ο λόγος. Ψυχές της μιας ημέρας, αρχίζει για το θνητό γένος άλλος ένας κύκλος με κατάληξη το θάνατο. Δεν θα σας πάρει με κλήρο κάποιος δαίμονας, θα τον διαλέξετε εσείς το δαίμονα. ΟΠΟΙΑΝΟΥ ΛΑΧΕΙ Ο ΠΡΩΤΟΣ ΚΛΗΡΟΣ, ΑΥΤΟΣ ΠΡΩΤΟΣ ΝΑ ΔΙΑΛΕΞΕΙ ΤΗ ΖΩΗ ΠΟΥ ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ ΘΑ ΖΗΣΕΙ...Η ευθύνη είναι αυτουνού που διαλέγει, ο θεός δεν έχει ενοχή...Ακόμη και σ' εκείνον που θα παρουσιαστεί τελευταίος, αν κάνει την επιλογή του με λογισμό και γνώση, και ζήσει με αυστηρότητα, του επιφυλάσσεται μια ζωή ανεκτή, όχι κακή. Μήτε λοιπόν ο πρώτος που θα διαλέξει να' ναι ανέμελος μήτε ο τελευταίος να χάνει το κουράγιο του.'' (''Πολιτεία'', εκδόσεις Πόλις, εισαγωγή-μετάφραση-σχόλια Ν.Μ.Σκουτερόπουλου, σελ. 769-773).
Και λέγοντάς τα όλα αυτά, έριξε τους κλήρους και η κάθε ψυχή έπαιρνε τον κλήρο που έπεσε δίπλα της. Κι έβλεπε μ' αυτόν τη σειρά με την οποία θα διάλεγε τη μέλλουσα ζωή της...
Ο μύθος, βέβαια, συνεχίζεται. Οι σκέψεις που μεταφέρει είναι πολλές αλλά απο το απόσπασμα που παρέθεσα προκύπτει το εξής, κάτι που φαίνεται ιδιαίτερα στη φράση που έβαλα με κεφαλαία: Οτι την ανθρώπινη ζωή την ορίζουν απο κοινού η Τύχη (ή Μοίρα ή, εν πάση περιπτώσει, ο αστάθμητος παράγοντας) η Βούληση και η Ανάγκη.
Σα να λέμε οτι η ανθρώπινη ζωή είναι ένα τρίγωνο, του οποίου οι γωνίες είναι αυτές οι 3 κοσμικές δυνάμεις.
Με άλλα λόγια, θα μπορούσε κάποιος να το διατυπώσει ως εξής: ''Είναι ανάγκη να επιλέξουμε σύμφωνα με τα όσα κάποτε μας έτυχαν''.
Αν αφαιρέσουμε τη μεταφυσική διάσταση του προαναφερθέντος μύθου (που στο κάτω κάτω είναι ηθικοπλαστική) και τη δούμε υπο το πρίσμα των σύγχρονων αντιλήψεων, τότε συνειδητοποιούμε οτι ο Πλάτων είχε ΑΠΟΛΥΤΟ δίκιο.
Πράγματι, το μεγαλύτερο μέρος αυτού που είμαστε, δεν το επιλέξαμε. Δεν επιλέξαμε τα γονίδια μας, δεν επιλέξαμε την οικογένεια και τους πρώτους μας καθοδηγητές, δεν επιλέξαμε τα όσα ζήσαμε στην κρίσιμη παιδική μας ηλικία... απλώς μας έτυχαν. Βάσει αυτών, όμως, κάνουμε τις επιλογές μας-και είμαστε υπεύθυνοι γι' αυτές.
Γιατί; Διότι είναι ανάγκη να ζήσουμε...
Αυτό είναι το, κατά τη γνώμη μου, κεντρικό μήνυμα του μύθου του Ηρός του Παμφυλίου.
Ενός μύθου που έρχεται απο τα βάθη ενός πολύ ακριβού παρελθόντος, απο την πλατωνική Πολιτεία: Την πρώτη ουτοπία της ανθρωπότητας.
Λυπάμαι, αλλά μόνον ο Καράμπας έχει σωστή και εμπεριστατωμένη άποψη, ΟΚ; Επιτέλους και ένας λογικός άνθρωπος 'δώ μέσα! 'Ενιωθα μεγάλη μοναξιά είν'η αλήθεια! :twisted: