Θέλω να ζήσω
Στίχοι: Θάνος Σοφός
Μουσική: Γιώργος Νιάρχος
Πρώτη εκτέλεση: Μαρινέλλα
...
Θέλω να ζήσω θέλω να ζήσω
Ότι δεν γνώρισα να το γνωρίσω
Να ζω την κάθε μου στιγμή
με την καρδιά με το κορμί
Απ' την ρουτίνα μου να βγω
Να πω πως έζησα κι εγώ
Θέλω να ζήσω θέλω να ζήσω
Θα γίνω ελεύθερο πουλί
Ξέγνοιαστα να πετάω
Και δεν θα μπαίνω σε κλουβί
Όσο κι αν αγαπάω
Τον έλεγχο και τη σκλαβιά
Καθόλου δεν τα πάω
Την περασμένη μου ζωή
Όλη την ακυρώνω
Για να προλάβω το παρόν
και τον χαμένο χρόνο
Και από σήμερα θα ζω
Για την καρδιά μου μόνο
Είμαι εδώΣτίχοι: John Rzeznik Μουσική: John Rzeznik Πρώτη εκτέλεση:Μιχάλης Χατζηγιάννης
Τι μ' έχει φέρει ως εδώ,
μια απάντηση ζητώ,
Μια στιγμούλα,
γλυκιά μου αγκαλιά
Κι εσύ
που νομίζεις πως μπορείς
κάτι νέο να μου πείς
Δε με ξέρεις
και δε θα με μάθεις ποτέ, δυστυχώς
Μα κι αν δεν το θέλεις,
θα το δεις
πως δεν είμαι πια παιδί
μη διατάζεις και μη μ'αγνοείς
Το ποιος θα μου μάθει τη ζωή
την αλήθεια αν θα μου πει
Δε με ξέρεις,
δεν είμαι εδώ
Στη γη
θέλω πια να περπατώ
και ν' αγγίζω ο,τι δω,
να γελάσω,
να ζήσω κι εγώ
Γιατί
να μ' αλλάξουν προσπαθούν
να μ'ακούσουν δε μπορούν
δε με ξέρουν κι ας είμαι εδώ
Μα εσύ
την αλήθεια έχεις δει
και σε μένα έχεις βρει
ένα λόγο ν'αρχίσεις ξανά
Γι'αυτό δε φοβάμαι τώρα πια,
έχω εσένα συντροφιά,
η καρδιά μου ανοίγει καινούρια φτερά
Ποιος το ξέρει να μου πει
τι ζητάει η ψυχή
Τότε είχα ένα όνειρο
που έγινε στάχτη με μιας
Τώρα έχω αλλάξει
κι ο δρόμος μου δε σταματά
Στη γη θέλω πια να περπατώ
και ν'αγγίζω ό,τι δω,
να γελάσω,
να ζήσω κι εγώ
Εδώ, θα ανήκω πια εδώ
έχω δύναμη, μπορώ
Τώρα ξέρω ποιος είμαι εγώ
ξέρω πια ποιος είμαι εγώ
Είμαι εδώ, είμαι εδώ...
Το ξέρω πως δεν σου φέρομαι όπως τον παλιό καιρό
και την αγάπη σου την έχω ως κάτι δεδομένο
Στις σκέψεις μου μέσα κλείνομαι και σε παραμελώ
κι είναι το προσωπάκι σου συννεφιασμένο
[size=18]Μα στο 'χω πει τώρα τελευταία
ότι είσαι πιο ωραία από ποτέ
στο 'χω πει μάτια μου θλιμμένα
ότι θα 'κανα για σένα οτιδήποτε
Στο 'χω πει τώρα τελευταία
ότι είσαι πιο ωραία από ποτέ
Στο 'χω πει τώρα τελευταία
ότι σ' αγαπάω πιο πολύ από ποτέ[/size]
Κάποτε σε νανούριζα στην αγκαλιά μου ως το πρωί
τώρα στου κρεβατιού την άκρη ξαπλώνεις δακρυσμένη
Είναι η συνήθεια έγκλημα κι η αγάπη φυλακή
και μέσα εσύ μια Παναγιά φυλακισμένη
[size=18]Μα στο 'χω πει τώρα τελευταία
ότι είσαι πιο ωραία από ποτέ
στο 'χω πει μάτια μου θλιμμένα
ότι θα 'κανα για σένα οτιδήποτε
Στο 'χω πει τώρα τελευταία
ότι είσαι πιο ωραία από ποτέ
Στο 'χω πει τώρα τελευταία
ότι σ' αγαπάω πιο πολύ από ποτέ[/size]
Μην κάνεις ποτέ σχέδια για την ζωή...γιατί αυτή έχει πάντα άλλα για σένα.
Έτσι κάνουν οι καρδιές
Ποιο φως σε τυφλώνει
και φεύγεις ξαφνικά
ποια νύχτα σε πέρνει σε άλλη αγκαλιά
Στο φεύγω σου λάμπεις κ'αστράφτει η μοναξιά
Με καίει το λίγο που
κρύβεις στην καρδιά
Έτσι κάνουν οι καρδιές που λίγο αγαπάνε
τόσο λίγο μόνο μπορείς
μες στις δύσκολες στιγμές
σ'αφήνουν σε ξεχνάνε
μες στο λίγο πάντα θα ζεις
Έτσι κάνουν οι καρδιές που λίγο αγαπάνε
τόσο λίγο μόνο μπορείς
μες στις δύσκολες στιγμές
σ'αφήνουν σε ξεχνάνε
μες στο λίγο πάντα θα ζεις
Ανόητα λόγια
ασήμαντες στιγμές
φτηνές υποσχέσεις που γίνονται πληγές
το λίγο που νιώθεις
δεν με φωτίζει πια
και γίνομαι νύχτα
να μην με δεις ξανά
Έτσι κάνουν οι καρδιές που λίγο αγαπάνε
τόσο λίγο μόνο μπορείς
μες στις δύσκολες στιγμές
σ'αφήνουν σε ξεχνάνε
μες στο λίγο πάντα θα ζεις
Έτσι κάνουν οι καρδιές που λίγο αγαπάνε
τόσο λίγο μόνο μπορείς
μες στις δύσκολες στιγμές
σ'αφήνουν σε ξεχνάνε
μες στο λίγο πάντα θα ζεις
Φασμπίντερ και ξερό ψωμί
Πανούσης Τζίμης
Τρίζουν τα κόκαλα του Μακρυγιάννη
του Μπαρμπαγιάννη του Κανατά
κάτι ξενέρωτοι Αμερικάνοι
κάτι ροκάδες του κερατά
πήραν φαλάγγι μπαγλαμάδες και μπουζούκια
μα δεν πειράζει πατριώτες είμαστε εφτάψυχοι
Φράνσις Φορντ Κόπολα Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ και ξερό ψωμί
Πόσο θ’ αντέξουνε ο Μάρκος κι ο Τσιτσάνης
δεν έχουν κάνει ούτε ένα videoclip
σαν τα κοράκια σου χιμάνε όταν πεθάνεις
οι κομπανίες με τους πράκτορες της Κ.Υ.Π
Γίναν οι μάγκες φεμινίστριες με ταγάρια
μα δεν πειράζει πατριώτες
είμαστε εφτάψυχοι
Φράνσις Φορντ Κόπολα Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ και ξερό ψωμί
Με σέξι πόζες κοριτσιών στην Ελασσόνα
με Παλαιστίνιο εραστή εκτελεστή
θα καβαλήσουμε κι ετούτο το χειμώνα
μπροστά στην τηλεοπτική μας θαλπωρή
σαν τους ανάπηρους που βλέπουνε αγώνα
μα δεν πειράζει πατριώτες
είμαστε εφτάψυχοι
Φράνσις Φορντ Κόπολα Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ και ξερό ψωμί
(http://i82.photobucket.com/albums/j250/bassjunkies/61881ktsdslh9m3.gif)
Τη νύχτα που τ' αστέρια όλα τα μέτρησες
τη νύχτα που είδες δρόμο στο φλυτζάνι
τη νύχτα που τον ταχυδρόμο έδιωξες
και φόρεσες καρό φουστάνι
Τη νύχτα που δεν έφερε πρωί
μόνο μια μάζα που το σύμπαν αυλακώνει
και έμεινα μισότρελο παιδί
να σκίζω ρούχα, ρούχα στο μπαλκόνι
Γυριστρούλα σε φοβάμαι
γυριστρούλα δεν κοιμάμαι...
Τη νύχτα που όλα τα έσβησες
Και που καθε πρώην σου φερνε ζάλη
Τη νύχτα που τα λόγια σου τα μέτρησες
Και μου πες κράτα με θα φύγω πάλι
Γύρι γυριστρούλα κοσμική
Γύρι γυριστρούλα της ανίας
Παρθένα με το γιασεμί
και αποτέλεσμα πολυκοσμίας
Γυριστρούλα σε φοβάμαι
γυριστρούλα δεν κοιμάμαι...
(http://i82.photobucket.com/albums/j250/bassjunkies/neopetsglitter31.gif)
Στα μονοπάτια του καημού
στη γέφυρα του στεναγμού
μ' έκαν' η μάνα μου
Μια φθινοπωρινή βραδιά,
ζωή την κρύα σου καρδιά
είδαν τα μάτια μου
Με κουδουνίστρες πλαστικές
όμορφες και χρωματιστές
με νανουρίζανε
Και τα ματάκια τα μικρά
είδαν του κόσμου τ' αγαθά
και συμφωνήσανε
Ήταν το γάλα μου πικρό
και το νεράκι μου γλυφό
που με μεγάλωνε
Κι απέναντι στη κούνια μου,
η μοίρα η κακούργα μου
και με καμάρωνε
Ήταν το κλάμα μου μουντό
σαν κάτι να 'θελα να πω,
μα δεν με νιώσανε
Μια λυπημένη αναπνοή
για την πουτάνα τη ζωή
που μου χρεώσανε
Έτσι ξεκίνησα λοιπόν, έτσι ξεκίνησα,
δεν με ρωτήσανε ζωή, μα σε συνήθισα
Σαν πληγωμένο αετόπουλο στο χώμα,
ψάχνω τη δύναμη να κρατηθώ ακόμα
Έτσι ξεκίνησα λοιπόν, έτσι ξεκίνησα,
άλλα μου δείξανε και άλλα εγώ αντίκρισα
Θεέ μου κι ας ήξερα ποια μέρα θα πεθάνω
και του θανάτου μου γενέθλια να κάνω
Πάνω σε λάσπες και καρφιά
στ' άδικου κόσμου τη φωτιά πρωτοπερπάτησα
Ισορροπία σταθερή
για να προλάβω τη ζωή,
όμως την πάτησα
Μονό το "α" και το "χ"
στη σχολική μου εποχή
πρωτοσυλλάβισα
Γι αυτό το "αχ" και το "γιατί"
όπου βρεθώ μ' ακολουθεί
κι ας τριαντάρισα
Έτσι περνούσε ο καιρός
και γω στο δρόμο μου σκυφτός
έκανα όνειρα
Έτυχε να 'μαι απ' αυτούς
που κολυμπάνε στους αφρούς
και στα λασπόνερα
Στάζει το αίμα της ψυχής,
σαν τις σταγόνες της βροχής
όμως ποιος νοιάζεται
Και την αόρατη πληγή
που μέσα μου αιμορραγεί
ποιος την μοιράζεται
Έτσι ξεκίνησα λοιπόν...
Σπασμένα φτερά
- Μιχάλης Ρακιντζής
Play dj στο φουλ μουσική
ν' ανεβάσεις μια down ψυχή
ρίξε φώτα, ρίξε καπνούς
στους πιο γρήγορους τους ρυθμούς.
Δεν πάει η θλύψη σ' αυτό το μουτράκι
ό,τι κι αν συμβαίνει ανέβα λιγάκι
τα γκάζια dj τι σου συμβαίνει
γιατί ταξιδεύεις στον κόσμο σου απόψε.
Χωορεύεις μόνη και πίνεις
και ρίχνεις μπροστά τα μαλλιά
το ξέρω πώς κάποια δάκρυα
κυλάνε και θες να τα κρύψεις
είσαι ένας άγγελος που όμως
έχεις σπασμένα φτερά.
Μη λυπάσαι φύγε μακριά
αυτός χάνει που δε σ'αγαπά
θα το καταλάβει, θα το δει
σαν και σένα καμιά δε θα βρει
Άλλα θέλω κι άλλα κάνω πώς να σου το πω
έλεγα περνούν τα χρόνια θα συμμορφωθώ
Μα είναι δώρο άδωρο ν' αλλάξεις χαρακτήρα
τζάμπα κρατάς λογαριασμό τζάμπα σωστός με το στανιό
Έξω φυσάει αέρας κι όμως μέσα μου
μέσα σ' αυτό το σπίτι πριγκηπέσα μου
το φως σου και το φως χορεύουν γύρω μας
απίστευτος ο κόσμος κι ο χαρακτήρας μας..
Άλλα θέλω κι άλλα κάνω κι έφτασα ως εδώ
λάθη στραβά και πάθη μ' έβγαλαν σωστό
Ξημερώματα στο δρόμο ρίχνω πετονιά
πιάνω τον εαυτό μου και χάνω το μυαλό μου
Έξω φυσάει αέρας κι όμως μέσα μου
μέσα σ' αυτό το σπίτι πριγκηπέσα μου
το φως σου και το φως χορεύουν γύρω μας
απίστευτος ο κόσμος κι ο χαρακτήρας μας..
Σκοτάδι πυκνό
κι ακούω τα βήματα
μα προς τα που τρέχεις
έρχεσαι ή φεύγεις
Βουτιά στο κένο
μέσα στα κύμματα
δεν ξέρω τι θέλεις
και τι αντέχεις
Να μέινεις εδώ
να φτάσουμε ως το τέρμα
να μέινεις εδώ
να δούμε αν στ'αλήθεια αγαπιόμαστε
Φοβάμαι γι'αυτό
σε θέλω πια μόνο για μένα
να μείνεις εδώ
να γίνουμε ένα
Να μείνεις εδώ
εσύ δε συγκρίνεσαι
το νοιώθω βαθιά μου
φως μου σκιά μου
για σένα είμαι εγώ
μην απομακρύνεσαι
απ'την αγκαλιά μου
τα όρια μου
Να μέινεις εδώ
να φτάσουμε ως το τέρμα
να μέινεις εδώ
να δούμε αν στ'αλήθεια αγαπιόμαστε
Φοβάμαι γι'αυτό
σε θέλω πια μόνο για μένα
να μείνεις εδώ
να γίνουμε ένα
Τα πεσμένα φύλλα των δέντρων κι ο χειμώνας που έρχεται
Οι μεγάλοι αδιάβατοι δρόμοι, οι πόλεις που κρύβομαι
Κι όλα αυτά τα ατέλειωτα ξενύχτια, ποτά και τσιγάρα
Δε θα μ' εμποδίσουν κοντά σου να φτάσω
Οι οθόνες, οι άδειοι σταθμοί, η λύπη των φίλων μου
Τα ψεύτικα, αδιάφορα λόγια, οι όρκοι στο τίποτα
Οι παλιές μου αγάπες φαντάσματα και τ' άδειο μου σπίτι
Δε θα μ' εμποδίσουν κοντά σου να φτάσω
Δε θα μ' εμποδίσουν το δρόμο να βρω
Το δρόμο στην καρδιά σου
Δε θα μ' εμποδίσουν πως είναι ν' αγαπάς
Ξανά να θυμηθώ
Δε θα μ' εμποδίσουν κοντά σου να γυρίσω
Σ' έχω χάσει χρόνια πολλά, φταίω εγώ που φοβήθηκα
Να ζήσω κρατώντας το χέρι σου, να μείνω κοντά σου
Όμως όλες αυτές οι ενοχές, τα λάθη κι οι τύψεις μου
Δε θα μ' εμποδίσουν κοντά σου να φτάσω
Κι αν εσύ δε θυμάσαι, κι αν εσένα δε σε νοιάζει πια
Μη με στείλεις πίσω στον κόσμο που από σένα με χώρισε
ʼσε με να γίνω το νερό και το ψωμί σου
Το γέλιο και το κλάμα σου
Κι όσα μαζί σου μοιράστηκα κι ύστερα πρόδωσα ξανά και ξανά
Δε θα μ' εμποδίσουν το δρόμο μου να βρω
Το δρόμο στην καρδιά σου
Δε θα μ' εμποδίσουν πώς είναι ν' αγαπάς
Ξανά ν' ονειρευτώ
Δε θα μ' εμποδίσουν κοντά σου να γυρίσω. [/color]
Κοιτάζω μεσ'τα μάτια σου αυτά που χεις ποθήσει
αυτά που θα θελες να ζεις
και που δεν έχεις ζήσει
Κοιτάζω μεσ'τα μάτια σου να βρω τη μοναξιά μου
ποια ειν'εκεινη η φωτιά που τρέφει τα ονειρά σου
Στης καρδιάς μου το γρίφο
εσύ βρήκες την άκρη
κάθε χτύπος σου λέει
καλώς ήρθες αγάπη
Κοιτάζω μεσ' τα μάτια σου να δω τι περιμένεις
τι θες αλήθεια απ τη ζωή
τι λες οταν σωπαίνεις
κοιτάζω ποσο θα θελες να φύγεις να πετάξεις
με της αγάπης τα φτερά πολυ ψηλά να φτάσεις
Μες στο φτηνό ξενοδοχείο και στα σεντόνια των πολλών
μες σε καθρέφτες δίχως μνήμη θα ξεκινήσουμε λοιπόν
γλιστρούν τα όνειρα στον ύπνο όπως τα τρένα στο σταθμό
και στην ανάσα σου γυρεύω κάποιο αρχαίο σκηνικό
Ίσως φταίνε τα φεγγάρια που 'μαι τόσο μοναχή
νιώθω πως γερνώ τα βράδια και χρωστάω στη ζωή
ίσως φταίνε τα φεγγάρια και πολλοί με λεν τρελή
που όλο ψάχνω στα σκοτάδια μήπως κάτι και συμβεί
ίσως φταίνε τα φεγγάρια ίσως πάλι φταις κι εσύ
Μια αχτίδα φως περνά τις γρίλιες και σβήνει αυτά που γίναν χθες
πώς μπλέκουν λέω οι ιστορίες και των ανθρώπων οι τροχιές
μες στο φτηνό ξενοδοχείο και στα σεντόνια των πολλών
μες σε καθρέφτες δίχως μνήμη θα τελειώσουμε λοιπόν
Ίσως φταίνε τα φεγγάρια που 'μαι τόσο μοναχή
νιώθω πως γερνώ τα βράδια και χρωστάω στη ζωή
ίσως φταίνε τα φεγγάρια και πολλοί με λεν τρελή
που όλο ψάχνω στα σκοτάδια μήπως κάτι και συμβεί
ίσως φταίνε τα φεγγάρια ίσως πάλι φταις κι εσύ
Στίχοι - Μουσική]
Πρώτη εκτέλεση]
Άλλες ερμηνείες]
Κάποτε έχτιζα ένα όνειρο τη μέρα,
τώρα η στράτα μου δεν πάει παραπέρα,
φεύγω, τώρα φεύγω.
Κάποτε κοίταζα τον ήλιο μες στα μάτια
κι αυτό τον ήλιο μου τον κάνανε κομμάτια,
φεύγω, τώρα φεύγω.
Τώρα ο ουρανός δε με φοβίζει όσο κι αν βρέχει,
τώρα η ελπίδα μου ταυτότητα δεν έχει,
φεύγω, τώρα φεύγω.
Φεύγω, φεύγω και παίρνω την καρδιά μου,
κι ένα τραγούδι συντροφιά μου, φεύγω, φεύγω.
Φεύγω, κι αφήνω πίσω μου συντρίμμια,
αρρωστημένους και αγρίμια, φεύγω, φεύγω,
φεύγω, τώρα φεύγω.
Δεν το αντέχω να βουλιάζω μές στο ψέμα,
τώρα κατάλαβα πως ήμουν ένα δέμα,
φεύγω, τώρα φεύγω.
θέλω να ζήσω τη ζωή μου έξω απ' τα μέτρα,
τώρα που σκλήρυνε η καρδιά μου σαν την πέτρα,
φεύγω, τώρα φεύγω.
Τώρα ο κόσμος και οι φωνές δεν με τρομάζουν,
τώρα τα χέρια μου ένα σύνθημα χαράζουν,
φεύγω, τώρα φεύγω!
και που πας? :roll:
Φίλοι που απηυδήσανε με την πολιτική
το ρίξανε σε τέχνες και θρησκείες
κι άλλοι ξυπνήσαν Έλληνες τόσο φανατικοί
βρήκαν τη σωτηρία τους χωρίς αμφιβολίες
Και κάποιοι άλλοι φίλοι μου ίσως πιο πονηροί
που μένουνε για πάντα αμφισβητίες
παρ’ όλη τη διάνοια το ξέρω πως μπορεί
να βρίσκονται στα πράγματα μ’ όλες τις συγκυρίες
παρ όλη τη διάνοια το ξέρω πως μπορεί
να βρίσκονται στα πράγματα μ’ όλες τις συγκυρίες
Μα εγώ δεν έχω άποψη
έχω μονάχα κάτοψη
το ξέρω πια πως πίσω απ τις ιδέες
υπάρχουνε τα ένστικτα
που ψάχνουν κάποιο στήριγμα
και έτσι δραπετεύω απ’ τις παρέες
Λέω να την κάνω σιγά-σιγά λέω να την κάνω.. 8)
Είμαι τυχερός που έχω εσένα
πρώτη μου φορά είμαι τυχερός
όλες μου οι αγάπες ένα ψέμα
πριν γνωρίσω μάτια μου εσένα
Πρώτη φορά που νιώθω τόσο ερωτευμένος
πρώτη φορά μου χαμογέλασε η ζωή
μα δεν το λέω πόσο είμαι ευτυχισμένος
γιατί οι άνθρωποι ζηλεύουνε πολύ
Είμαι τυχερός που έχω εσένα
πρώτη μου φορά είμαι τυχερός
άλλαξε ο κόσμος πια για μένα
έβαλα φωτιά στα περασμένα
Πρώτη φορά που νιώθω τόσο ερωτευμένος
πρώτη φορά μου χαμογέλασε η ζωή
μα δεν το λέω πόσο είμαι ευτυχισμένος
γιατί οι άνθρωποι ζηλεύουνε πολύ
Παράθεση από: "Enia"και που πας? :roll:
Στο άγνωστο με βάρκα πάντα την ελπίδα!!! ]
Στίχοι]
Μουσική]
Αγαπημένο μου τραγούδι τις τελευταίες ημέρες
Εκπληκτική ερμηνεία
Το ακούω από το πρωί μέχρι το βράδυ
:)
Στίχοι: Βασίλης Μακριμίχαλος & Γιάννης Κότσιρας
Μουσική: Χριστόφορος Γερμενής
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Κότσιρας
Φυσάει αέρας αέρας λυσσασμένος
βαθιά τα χέρια μου στις τσέπες του καημού
χωρίς εσένα πια γυρίζω παγωμένος
με τα σημάδια του αποχωρισμού
Έλα και κόψε με στα δυο
με μια ματιά μαχαίρι ματωμένο
δύο φορές να σ΄αγαπώ
και δυο ζωές για να σε περιμένω
Μεσ΄τη βροχή χαρτί τσαλακωμένο
λόγια που γράφαμε και τώρα έχουν σβηστεί
για δυο ζωές εγώ θα περιμένω
να ξαναγράψουμε σ΄ένα λευκό χαρτί
Έλα και κόψε με στα δυο
με μια ματιά μαχαίρι ματωμένο
δύο φορές να σ΄αγαπώ
και δυο ζωές για να σε περιμένω
Πάλι δεν έχω κλείσει μάτι
και σε λιγάκι ξημερώνει.
Έχω ξεμείνει από τσιγάρα
και το μπουκάλι αυτό τελειώνει.
Παραπατώντας το κορμί μου κουβαλάω
απ' την κουζίνα στο σαλόνι
κι η αγωνία αν θα 'ρθείς
κάθε μου κύτταρο νεκρώνει.
ʼλλη μια φορά που πνίγομαι μες στο πιοτό
άλλη μια φορά που χάνομαι για να σε βρω
άλλη μια φορά που ξέχασε, πάλι θα πουν,
το γκάζι ανοιχτό.
ʼλλη μια φορά που αισθάνομαι ότι δεν ζω
άλλη μια φορά που πνίγομαι μες στο πιοτό
άλλη μια φορά που οι γείτονες ξανά θα με βρουν
με γκάζι ανοιχτό.
Το τηλέφωνο χτυπάει
κι εγώ το ψάχνω σαν τρελή
κάτω από ρούχα πεταμένα.
Η καρδιά μου σταματάει
με την ελπίδα πως θ' ακούσω πάλι εσένα.
"Συγγνώμη, λάθος",
και το τηλέφωνο
μέσ' από τ' άψυχα τα χέρια μου γλιστράει
κι απελπισία σαν σίδερο βαριά
τα γόνατά μου τα λυγάει.
ʼλλη μια φορά που πνίγομαι μες στο πιοτό...
σε μένα... και καλές γιορτές... :cry:
Λύσε τα μαλλιά σου
κι ας το φόρεμα στο πάτωμα να πέσει
θέλω να σε βλέπω
θέλω να μεθάω, να γίνομαι φέσι..
Όμορφη,είσαι όμορφη
και δε θέλω να ξέρω όλα τ' άλλα
όμορφη, είσαι όμορφη
σε ποτήρι αν χωράς θα σε πιω στάλα-στάλα
θα σε πιω στάλα-στάλα
Κοίτα με στα μάτια
πέτα το μπουκάλι πέτα κι όπου πέσει
θέλω ό,τι έχεις
έχεις ό,τι θέλω κι ό,τι μ' αρέσει..
Όμορφη,είσαι όμορφη
και δε θέλω να ξέρω όλα τ' άλλα
όμορφη, είσαι όμορφη
σε ποτήρι αν χωράς θα σε πιω στάλα-στάλα
θα σε πιω στάλα-στάλα
Σαν, σαν, σαν δροσοσταλίδα ντυμένη με ηλιαχτίδα
αυτή ήτανε η σκέψη μου όταν σε πρωτοείδα
έφερες στην καρδιά μου με τη μία καταιγίδα
κι έπεσα σαν χάνος στων ματιών σου την παγίδα
τα μαλλιά σου ήταν λυτά και τα έλουζε ο αέρας
"Όμορφη"
ήταν τα φώτα της μέρας
"Είσαι όμορφη"
είσαι στ`αλήθεια σαν τις πριγκιπέσσες που ζουν στα παραμύθια..
σαν τους ποταμούς κι όλα τα ξωτικά τους..
σαν τους θυσαυρούς κι όλα τα μυστικά τους..
είσαι όλο το φως σε μέρα σκοτεινή..
Θεέ μου..τόσο όμορφη
Φτου μου μη με ματιάσω :P
:arrow: Η πιο καλη γκαρσονα ειμαι εγω γιατι με κεφι ολους τους κερνω
:arrow: Εισαι φοβερη(δις)
:D
Εισαι φοβερη μωρο μου..! :D
:arrow: Perfect gentleman-Helloween :P :lol:
Πες μου τι θες
δεν κυνηγάω πια σκιές
και με τρομάζουν οι αλλαγές
Δεν είναι η αγάπη
ένα παιχνίδι ασφαλές
Τέτοιες βραδιές
μπαίνουμε μέσα σε φωτιές
σ' ένοχες σκέψεις μυστικές
λόγια κουβάρια
που τυλίγουν τις καρδιές
Άλλα λέω άλλα κάνω κι άλλα εννοώ
μια τολμάω να πεθάνω
μια σκοτώνω εγώ
άλλα λες κι εσύ καρδιά μου
κι άλλα εννοείς
αν κοιτάξεις πιο βαθιά μου
μοιάζουμε θα δεις
Δύσκολα αφήνεσαι
δίνεις δε δίνεσαι
ας πλησιάσουμε
κι ας μην τρομάζουμε
Γίναμε καρδιά μου ίδιοι
μες το ίδιο μας παιχνίδι
μοιάζουμε μοιάζουμε
Γίναμε καρδιά μου ίδιοι
μες το ίδιο μας παιχνίδι
μοιάζουμε πόσο μοιάζουμε
Τέτοιες βραδιές
τι λεν τα βλέμματά μας πες
που 'ναι γεμάτα αστραπές
Δεν έχει η αγάπη
μόνο όψεις τρυφερές
Εγωισμοί
δειλές κι αμήχανες σκηνές
δικές μας άμυνες σκληρές
Δεν είναι η αγάπη
ένα παιχνίδι ασφαλές :roll:
Στίχοι: Σταμάτης Μεσημέρης
Μουσική: Σταμάτης Μεσημέρης
Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Μου λες πως θα περάσουνε τα δύσκολα
μα δεν τραβάει η ομάδα από καιρό
στον πόλεμο με πας με νεροπίστολα
μου κρύβεις κι από πάνω τον εχθρό
Μου λες πως όλοι φταίμε ασυνείδητα
μα χάνω κάθε τόσο τον ειρμό
μπερδεύω τα κουπόνια μ'αυτοκίνητα
και κάνω βόλτες κάτω απ'το μετρό
Δεν πάει άλλο, δεν πάει άλλο
μ'έχεις τρελάνει και τη νύχτα πώς θα βγάλω
Δεν πάει άλλο,δεν πάει άλλο
μ'έχεις ξεκάνει κι από πάνω θέλεις κι άλλο
Τα νεύρα στο κρεβάτι παίζουν σύνθετα
στα γρήγορα εγώ κι εσύ αργά
σε λίγο θα πηγαίνουμε αντίθετα
και θά'ρχονται τα τρόλεϊ σωστά
Τα λόγια με τα λόγια δεν γνωρίζονται
η πλήξη στάζει στο φωταγωγό
τα ψώνια με τα ψώνια τους ψωνίζονται
στην αϋπνία κλείνω χορηγό
Δεν πάει άλλο, δεν πάει άλλο
μ'έχεις τρελάνει και τη νύχτα πώς θα βγάλω
Δεν πάει άλλο, δεν πάει άλλο
μ'έχεις ξεκάνει κι από πάνω θέλεις κι άλλο
Τα όνειρα που σέρνω απ'τα είκοσι
παρκάρουν στον ακάλυπτο νωρίς
μα εσύ που με κοιτάς σαν λύτρωση
ζωή παρκαρισμένη μη δεχτείς
Δεν πάει άλλο, δεν πάει άλλο
μ'έχεις τρελάνει και τη νύχτα πώς θα βγάλω
Δεν πάει άλλο, δεν πάει άλλο
μ'έχεις ξεκάνει κι από πάνω θέλεις κι άλλο
:roll: Πολυ ωραιο κομματι.. :wink:
Στίχοι: Παρασκευάς Καρασούλος
Μουσική: Nicola Piovanni
Πρώτη εκτέλεση: Κώστας Θωμαΐδης
Άλλες ερμηνείες: Μάριος Φραγκούλης (Η αγαπημένη μου)
Φεγγάρι κατακόκκινο σαν αίμα
Το πρόσωπό σου πάλι καθρεφτίζει
Φεγγάρι χτυπημένο
Φεγγάρι μεθυσμένο
Κι η καρδιά μου
Του φεγγαριού τη λάμψη έχεις κλέψει
Πιο ωραία κι απ' τη νύχτα είσαι απόψε
Σαν ψέμα είσαι ωραία
Σαν ψέμα είναι ωραία κι όλη η πλάση.
Κι ένα φεγγάρι γυάλινο η αγάπη
Του έρωτα ταξιδεύει την απάτη
Ο κόσμος παίρνει φως απ' το φως σου
Κι αλλάζει και γλυκαίνει και φωτίζει
Φεγγάρι μεθυσμένο
Φεγγάρι ερωτευμένο κι η καρδιά μου.
Κι ένα φεγγάρι γυάλινο η αγάπη
Του έρωτα ταξιδεύει την απάτη
Δεν με φοβίζει η μοναξιά ούτε οι μεγάλοι δρόμοι
δεν με λυγίσανε ποτέ του κόσμου αυτού οι νόμοι.
Της μάνας μου κόρη μικρή και μάνα του παιδιού μου,
γυναίκα εκείνου π' αγαπώ, αφέντρα του κορμιού μου.
Μάνα και παιδί μαζί, κορίτσι και γυναίκα,
εννιά ζωές μου τάξανε, να ζήσω θέλω δέκα.
Στης λάγνας της Ανατολής σαν γέρνω την αγκάλη
στα μάγια αντίδοτο έχω εγώ της Δύσης προσκεφάλι.
Μες στης γιορτής τη μουσική την κόλαση αντέχω
και στον παράδεισο να βγω το μυστικό κατέχω.
Μάνα και παιδί μαζί, κορίτσι και γυναίκα,
εννιά ζωές μου τάξανε, να ζήσω θέλω δέκα.
Ελένη Τσαλιγοπούλου :wink:
Στίχοι: Νίκος Καββαδίας
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Κούτρας
Άλλες ερμηνείες: Χάρης&Πάνος Κατσιμίχας || Γιώργος Νταλάρας & Βασίλης Παπακωνσταντίνου ( Ντουέτο ) || Γιάννης Κούτρας, Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, Γιάννης Κότσιρας, Παντελής Θαλασσινός (?)
Ήταν εκείνη τη νυχτιά που φύσαγε ο Βαρδάρης
το κύμα η πλώρη εκέρδιζε οργιά με την οργιά
σ' έστειλε ο πρώτος τα νερά να πας για να γραδάρεις
μα εσύ θυμάσαι τη Σμαρώ και την Καλαμαριά
Ξέχασες κείνο το σκοπό που παίζαν οι Χιλιάνοι
άγιε Νικόλα φύλαγε κι αγιά θαλασσινή
τυφλό κορίτσι σ' οδηγά παιδί του Μοντιλιάνι
που τ' αγαπούσε ο δόκιμος κι οι δυο Μαρμαρινοί
Απάνω στο γιατάκι σου φίδι νωθρό κοιμάται
και φέρνει βόλτες ψάχνοντας τα ρούχα σου η μαϊμού
εκτός από τη μάνα σου κανείς δε σε θυμάται
σε τούτο το τρομακτικό ταξίδι του χαμού
Κάτω από φώτα κόκκινα κοιμάται η Σαλονίκη
πριν δέκα χρόνια μεθυσμένη μου είπες σ' αγαπώ
αύριο σαν τότε και χωρίς χρυσάφι στο μανίκι
μάταια θα ψάχνεις το στρατί που πάει για το Ντεπό
Σου γράφω πάλι από ανάγκη
η ώρα πέντε το πρωί
το μόνο πράγμα που 'χει μείνει
όρθιο στον κόσμο είσαι εσύ
Τι να τις κάνω τις τιμές τους
τα λόγια τα θεατρικά
μες στην οθόνη του μυαλού μου
χάρτινα είδωλα νεκρά
Να μ' αγαπάς όσο μπορείς να μ' αγαπάς
Κοιτάζοντας μες στον καθρέφτη
βλέπω ένα πρόσωπο γνωστό
κι ίσως η ασχήμια του να φύγει
μόλις πλυθώ και ξυριστώ
Βρωμάει η ανάσα απ' τα τσιγάρα
βαραίνει ο νους μου απ' τα πολλά
στον τοίχο κάποια Μόνα Λίζα
σε φέρνει ακόμα πιο κοντά
Να μ' αγαπάς όσο μπορείς να μ' αγαπάς
Αν και τελειώνει αυτό το γράμμα
η ανάγκη μου δε σταματά
σαν το πουλί πάνω στο σύρμα
σαν τον αλήτη που γυρνά
Θέλω να 'ρθείς και να μ' ανάψεις
το παραμύθι να μου πεις
σαν μάνα γη να μ' αγκαλιάσεις
σαν άσπρο φως να ξαναρθείς.
(περιμένω πότε θα μου τραγουδήσεις και τη συνέχεια... :D :wink: )
ΚΑΙ ΑΠΟ ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ...ΘΕΛΩ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ
[/color]
Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
Μουσική: Goran Bregovic
Πρώτη εκτέλεση: Άλκηστις Πρωτοψάλτη
Άλλες ερμηνείες: Γιώργος Νταλάρας
Τις νύχτες μπαίνεις στα όνειρά μου
λες κι ήρθες σε δικό σου κήπο
κι αν μεγαλώσαν τα φτερά μου
εγώ απ' το πλάι σου δε λείπω
Θεός αν είναι
Χιλιάδες άγγελοι με τ' άσπρα
κλωνάρια λησμονιάς μοιράζουν
κι από το σώμα μου σαν άστρα
παιδιά δικά σου ανάσες βγάζουν
Θεός αν είναι στις φλόγες να καείς
κι απ' το δάκρυ μου φωτιά να πιεις
δεν μπορείς μια ζωή καρδιά να συγχωρείς
Θεός αν είναι κι αν μ' αγαπάει κανείς
Θεός αν είναι κι αν μ' αγαπάει κανείς
Οι φίλοι μου όλοι εδώ και χρόνια
ζευγάρια γίναν φτιάξαν σπίτια
μονάχα εμένα χάσκει ακόμα
χωρίς μια στέγη ετούτη η αλήθεια
Θεός αν είναι στις φλόγες να καείς
κι απ' το δάκρυ μου φωτιά να πιεις
δεν μπορείς μια ζωή καρδιά να συγχωρείς
Θεός αν είναι κι αν μ' αγαπάει κανείς
Θεός αν είναι κι αν μ' αγαπάει κανείς
Στίχοι]
Μια ζωή θυσίαζα την αγάπη στη λογική
μια ζωή αυτοί που σα φίλοι συστήνονταν
μου έλεγαν τι είναι σωστό
κι έτσι εγώ δεν έμαθα τι είναι κακό
Για εμπειρίες στις αμαρτίες τώρα ψάχνω κι ας καώ
Δε με νοιάζει αν σε δουν το πρωί που θα φύγεις σαν κλέφτης
και μη γίνεσαι ψεύτης το ξέρουν πως μένεις αλλού
Δε με νοιάζει αν μας δουν γιατί σ' όσους χρωστώ έχω δώσει
κι όσοι μ' έχουν πληγώσει με συνείδηση ήσυχη ζουν
Μια ζωή εξαίρεση στους κανόνες δεν είχα βρει
μα η ζωή που τώρα μπροστά μου ανοίγεται
δε θα 'ναι η ίδια ζωή
επειδή αισθάνομαι πιο δυνατή
Και με θυσίες στις εμπειρίες θέλω τώρα να χαθώ
Δε με νοιάζει αν σε δουν το πρωί που θα φύγεις σαν κλέφτης
και μη γίνεσαι ψεύτης το ξέρουν πως μένεις αλλού
Δε με νοιάζει αν μας δουν γιατί σ' όσους χρωστώ έχω δώσει
κι όσοι μ' έχουν πληγώσει με συνείδηση ήσυχη ζουν
Δε με νοιάζει αν σε δουν το πρωί που θα φύγεις σαν κλέφτης
και μη γίνεσαι ψεύτης το ξέρουν πως μένεις αλλού
Δε με νοιάζει που κοιτούν για να δουν αν στο σπίτι είμαι μόνη
η ζωή δε σηκώνει περισσότερους συμβιβασμούς
Δε με νοιάζει που ρωτούν για να μάθουνε το παρελθόν σου
για χατήρι δικό σου πολεμάω κι αυτοί απορούν
Δε με νοιάζει που μιλούν και προβλέπουν για μας δυστυχίες
ατυχείς συγκυρίες που θα γίνουν αρχή του κακού
Παράθεση από: "Enia"Πάλι δεν έχω κλείσει μάτι
και σε λιγάκι ξημερώνει.
Έχω ξεμείνει από τσιγάρα
και το μπουκάλι αυτό τελειώνει.
Παραπατώντας το κορμί μου κουβαλάω
απ' την κουζίνα στο σαλόνι
κι η αγωνία αν θα 'ρθείς
κάθε μου κύτταρο νεκρώνει.
ʼλλη μια φορά που πνίγομαι μες στο πιοτό
άλλη μια φορά που χάνομαι για να σε βρω
άλλη μια φορά που ξέχασε, πάλι θα πουν,
το γκάζι ανοιχτό.
ʼλλη μια φορά που αισθάνομαι ότι δεν ζω
άλλη μια φορά που πνίγομαι μες στο πιοτό
άλλη μια φορά που οι γείτονες ξανά θα με βρουν
με γκάζι ανοιχτό.
Το τηλέφωνο χτυπάει
κι εγώ το ψάχνω σαν τρελή
κάτω από ρούχα πεταμένα.
Η καρδιά μου σταματάει
με την ελπίδα πως θ' ακούσω πάλι εσένα.
"Συγγνώμη, λάθος",
και το τηλέφωνο
μέσ' από τ' άψυχα τα χέρια μου γλιστράει
κι απελπισία σαν σίδερο βαριά
τα γόνατά μου τα λυγάει.
ʼλλη μια φορά που πνίγομαι μες στο πιοτό...
σε μένα... και καλές γιορτές... ]
ΚΑΙ ΣΕ ΜΕΝΑ ΕΠΙΣΗΣ
Με τα μάτια μου ανοιχτά
με καρδιά που λαχταρά
την ζωή μου όλη ξόδεψα να βρω
Ότι ψάχνει μια ψυχή
με μια άλλη λογική
μια εικόνα μέσα κι έξω μαγική
Ζω και ότι μου δοθεί είναι δώρο
Ζω για να στο χρωστάω
Ζω όσο ζεις στον ίδιο χώρο
Ζω για να σ' αγαπάω
Φως για να φανείς
στην καρδιά μου μπήκε φως
και δεν ξέρω αν ονειρεύτηκα και πως
πήρε χρώμα η διαδρομή
και είδα μέσα απ' τα χτιστά
κι ευχαρίστησα του κόσμου τα χρηστά
Ζω και η ζωή μου μοιάζει δώρο
Ζω για να στο χρωστάω
Ζω όσο ζεις στον ίδιο χώρο
Ζω για να σ' αγαπάω
Ζω και ότι μου δοθεί είναι δώρο
Ζω για να στο χρωστάω
Ζω όσο υπάρχεις μες το χώρο
Ζω θεέ μου σ' αγαπάω :)
Δεν ελπίζω δε ραγίζω
απ' αλήθεια κι από ψέμα
σαν λουλούδι ζω κι ανθίζω
μες του έρωτα το βλέμμα
Τώρα που σ' έμαθα ζωή
πού να κρυφτώ πού να κρυφτείς
σε ποια χαρά σε ποιον καημό
έχω τον τρόπο να σε βρω
Δε φωνάζω δεν τρομάζω
με αγρίμια κι αγριμάκια
δυο φτερά στους ώμους βάζω
και πετώ στα συννεφάκια
Τώρα που σ' έμαθα ζωή
πού να κρυφτώ πού να κρυφτείς
σε ποια χαρά σε ποιον καημό
έχω τον τρόπο να σε βρω
στο δάκρυ μου στο σ' αγαπώ ][size=18][/size]
TO ΔIXTY
Κάθε φορά που ανοίγεις δρόμο στη ζωή
μην περιμένεις να σε βρει το μεσονύχτι
Έχε τα μάτια σου ανοιχτά βράδυ-πρωί
Γιατί μπροστά σου πάντα απλώνεται ένα δίχτυ
Αν κάποτε στα βρόχια του πιαστείς
κανείς δεν θα μπορέσει να σε βγάλει
Μονάχος βρες την άκρη της κλωστής
κι αν είσαι τυχερός, ξεκίνα πάλι
Αυτό το δίχτυ έχει ονόματα βαριά
που είναι γραμμένα σʼ εφτασφράγιστο κιτάπι
Άλλοι το λεν του κάτω κόσμου πονηριά
κι άλλοι το λεν της πρώτης άνοιξης αγάπη
Πόσοι άγγελοι χορεύουν σ'ένα καρδιοχτύπι
πόσοι άγγελοι γελάνε μ'ένα σου φιλί
Μες σε μια βραδιά μου πήρες μακριά τη λύπη
Ίσως είσαι και το κρύβεις άγγελος κι εσύ
Αχ να μη τέλειωνε ποτέ
το βράδυ αυτό που σ'έχω πλάι μου
να μη ξημέρωνε ποτέ
τώρα που βρήκα την αγάπη μου
αχ να μη τέλειωνε ποτέ
το βράδυ αυτό που σ'έχω πλάι μου
να μη ξανάβρεχε ποτέ
τώρα που στέγνωσε το δάκρυ μου
Τι να τα κάνεις τα φτερά
πιάσε τα χέρια μου γερά
αφού με νίκησες σε ένα αγώνα άνισο
τι να τα κάνεις τα φτερά
πιάσε τα χέρια μου γερά
πάμε άγγελέ μου στο δικό μας τον παράδεισο
Πόσοι άγγελοι κοιτάνε μέσα απ'τη ματιά σου
πόσοι ακόμα τραγουδάνε μ'ένα "σ'αγαπώ"
μου'δωσες ζωή και ήπια μέσα απ'την καρδιά σου
κι έχω γίνει εδώ μπροστά σου άγγελος κι εγώ
:28:
Arash behet migam doosetit daram….
Tui ein donya faghat toro daram…’
Araaaaasshhhh….Bi to man tanhayam..
Gooshet ba man bashe, toro dost daram
Tak o tanha toe ein otagh, bi to hastam…
Hala bi to dar be dar baroon mibare…
Toe ein shabe bahari to door az man..
Bia einja setare be man begu are.
Are are bahare, miam pishet dobare..
Arash bi to sardame..
Ey eshghe man..
Are are bahare, emshab del bigharare…
Arash to male mani, ey eshghe man…
Zendegi ba to kheyli khobe..
Harvaght to einja hasti, hamash bahare..
Dast be dast nazanin, ba ham bashim..
Esmamo seda kon, be man begu are…
Are are bahare, miam pishet dobare..
Arash bi to sardame..
Ey eshghe man..
Are are bahare, emshab del bigharare…
Arash to male mani, ey eshghe man
Δε θα σε αφήσω ποτέ μου, πλάι σου θα ζω
Ό,τι κι αν συμβεί μεταξύ μας θα σ' ακολουθώ
Στη ζωή αυτή και στην άλλη θα 'μαστε μαζί
Όλο το νόημα του κόσμου είσαι εσύ
Δε θα σε αφήσω ποτέ μου ούτε ένα λεπτό
Θα 'μαι η σκιά της καρδιάς σου θα σ' ακολουθώ
Μες από τα μάτια σου φως μου βλέπω τη ζωή
Η πιο μεγάλη μου αγάπη είσαι εσύ
Οι μεγάλες οι αγάπες δεν τελειώνουνε,
δεν ραγίζουν, δε λυγίζουν, δεν παλιώνουνε
Οι μεγάλες οι αγάπες δεν πεθαίνουνε
στον παράδεισο τα βράδια μας πηγαίνουνε
Δε θα σε ποτέ μου, πλάι σου θα ζω
Ό,τι κι αν συμβεί μεταξύ μας θα σ' ακολουθώ
Μες από τα μάτια σου φως μου βλέπω τη ζωή
Η πιο μεγάλη μου αγάπη είσαι εσύ
Οι μεγάλες οι αγάπες δεν τελειώνουνε,
δεν ραγίζουν, δε λυγίζουν, δεν παλιώνουνε
Οι μεγάλες οι αγάπες δεν πεθαίνουνε
στον παράδεισο τα βράδια μας πηγαίνουνε
]
Μου λέν άν φύγω απο τον κύκλο θα χαθώ,στα όριά του
μοναχά να γυροφέρνω.
Και πως ο κόσμος είναι ανήμερο θεριό,κι όταν δαγκώνει
εγώ καλά είναι να σωπαίνω.
Κι όταν φοβούντε πως μπορεί να τρελαθώ,μου λέν να πάω
κρυφά κάπου να κλάψω.Και να θυμάμαι πώς αυτό το
σκηνικό,είμαι μικρός,πολύ μικρός για να τ'αλλάξω.
Μά εγώ μ'έν'άγριο περίφανο χορό,σαν αετός πάνω απ'τις
λύπες θα πετάξω.
Σιγά μη κλάψω,σιγά μη φοβηθώ.
Σιγά μη κλάψω,σιγά μη φοβηθώ.
Θα πάω να χτίσω μιά φωλιά στον ουρανό,θα κατεβαίνω μόνο
άν θέλω να γελάσω.
Σιγά μη κλάψω,σιγά μη φοβηθώ.
Σιγά μη κλάψω,σιγά μη φοβηθώ.
Μου λέν άν φύγω πιό ψηλά θα ζαλιστώ,καλύτερα στη λάσπη εδώ
μαζί τους να κυλιέμαι.
Και πώς άν θέλω περισότερα να δώ σ'έναν καθρέφτη μοναχός μου
να κοιτιέμαι.
Κι όταν φοβούντε πως μπορεί να τρελαθώ,μου λέν να πάω κρυφά
κάπου να κλάψω.Και να θυμάμαι πώς αυτό το
σκηνικό,είμαι μικρός,πολύ μικρός για να τ'αλλάξω.
Μά εγώ μ'έν'άγριο περίφανο χορό,σαν αετός πάνω απ'τις
λύπες θα πετάξω.
Σιγά μη κλάψω,σιγά μη φοβηθώ.
Σιγά μη κλάψω,σιγά μη φοβηθώ.
Θα πάω να χτίσω μιά φωλιά στον ουρανό,θα κατεβαίνω μόνο
άν θέλω να γελάσω.
Σιγά μη κλάψω,σιγά μη φοβηθώ.
Σιγά μη κλάψω,σιγά μη φοβηθώ.
Αυτός που πάει τη ζωή λιγάκι παραπέρα
είναι ο πιό μοναχός στη γή,όταν τελειώνει η μέρα.
Είναι ο πιό μοναχός στη γή,όταν τελειώνει η μέρα.
Λένε πώς μές στους ουρανούς οι άγγελοι πετάνε
μα εγώ τους βλέπω ζωντανούς στη γη να περπατάνε.
Μα εγώ τους βλέπω ζωντανούς στη γη να περπατάνε.
Αυτός που παίρνει μιά σταλιά και πέλαγο την κάνει
θα δεί ποτάμια,δάκρυα που ανθρώπου νούς δε φτάνει.
Θα δεί ποτάμια,δάκρυα που ανθρώπου νούς δε φτάνει.
Λένε πώς μές στους ουρανούς οι άγγελοι πετάνε
μα εγώ τους βλέπω ζωντανούς στη γη να περπατάνε.
Μα εγώ τους βλέπω ζωντανούς στη γη να περπατάνε.
Μάσκα δεν έχω να γυρνώ στο καρναβάλι ετούτο
μόνο μιά απόχη να τρυγώ της θάλασσας την πονηριά,ωωω!
Και της σιωπής τον πλούτο.
Βάρα καλή,βάρα γερή μια τουφεκιά ζαχαρωτή κι άσε
να νιώσει η γαλαρία του χαρτοπόλεμου τη βία.
Βάρα καλή,βάρα γερή μια τουφεκιά ζαχαρωτή κι άσε
να νιώσει η γαλαρία του χαρτοπόλεμου τη βία.
Σκουπίδι η σκέψη την πετώ,τη λογική απαρνιέμαι
μ'ένα σαράκι Αρμένικο για δρόμους που δε θέλησα,ωωω!
στις χαραυγές ξεχνιέμαι.
Βάστα το νού,βάστα το νού να μη γκρινιάξει του καιρού.
Πού'φτιαξε με τον πόνο κλίκα και τσιγκουνεύεται τη γλύκα.
Βάστα το νού,βάστα το νού να μη γκρινιάξει του καιρού.
Πού'φτιαξε με τον πόνο κλίκα και τσιγκουνεύεται τη γλύκα.
εγώ να μου αφιερώσω μια παραλία??? :oops:
Δε φταίω εγώ που μεγαλώνω
Και να που τα ταξίδια
μείναν μόνο όνειρα
Και να που οι φωνές
και τα τραγούδια σώπασαν
Και να που η ζωή
τώρα κυλάει πιο γρήγορα
Και να που τα παιδιά
και τα παιχνίδια χάθηκαν
Δε φταίω εγώ που μεγαλώνω
Χτυπάει πισώπλατα ο χρόνος
Δε φταίω εγώ που μεγαλώνω
Φταίει η ζωή που είναι μικρή
Ραγίσαν τα φεγγάρια
που ‘χε φέρει η άνοιξη
Μαρμάρωσε το φως
στο τελευταίο νύχτωμα
Φτιασίδι ερωτικό
που θα φοραέι το αύριο
Στις πιάτσες της βροχής
που θα πουλιέται Σάββατο
Ν' αγαπάς
Ν'αγαπάς τα βουνά και τα πέλαγα,
τους γνωστούς και τους άγνωρους τόπους,
τα πουλιά, τα λουλούδια, τα σύννεφα,
και πολύ ν'αγαπάς τους ανθρώπους.
Τα θεριά ν'αγαπάς και τ'ανήμερα,
τα νησιά, τα ποτάμια, τ'αστέρια.
Κι αν ποτέ σε πληγώσουν κατάστηθα
φίλοι, αγρίμια, λευκά περιστέρια,
ν'αγαπάς, να ξεχνάς και να χαίρεσαι
τη δική σου γαλήνη και'κείνα
που μ'αγάπη το νου μας φωτίζουνε,
και βλασταίνουν αμάραντα κρίνα.
Ό,τι σε πάει στο Θεό
Είπαν τα χείλη σου τα όνειρα περνάνε
κι αυτό που ζήσαμε μου λες θα ξεχαστεί
είμαστε κύματα που πέφτουνε και σπάνε
πάνω σε ξένου καραβιού την κουπαστή
Δεν έχει ψέμα στη ζωή να μην τελειώνει
να σε φυλάξει ώσπου να ‘ρθει το πρωί
ό,τι σε πάει στο Θεό μετά σε λιώνει
χάνεται μέσα στη δική του τη ζωή
Είπαν τα χείλη σου μια τύχη μάς ορίζει
κι αυτό μου λες ήταν γραμμένο να χαθεί
είμαστε φύλλα που ο καιρός τα κιτρινίζει
φύλλα που πέφτουν και τα παίρνει η βροχή
Δεν έχει ψέμα στη ζωή να μην τελειώνει
να σε φυλάξει μέχρι να ‘ρθει το πρωί
ό,τι σε πάει στο Θεό μετά σε λιώνει
χάνεται μέσα στη δική του τη ζωή
Διθέσιο
Ακριβό μου διθέσιο
καλό μου αμάξι
Που περνάς απ' τ' απαίσιο
ξυστά
Κινητήρα και πλαίσιο
στα 'χω πειράξει
Για να τη βγεις πιο μπροστά
Τη στιγμή που σ' αγόραζα
για να τριπάρω
Το κενό μου εξαγόραζα
δειλά
Την καρδούλα που χώρισα
ίσως να πάρω
Σ' άλλη ζωή πιο καλά
Μη με πας απ' το σπίτι
τ' ακούς, στο Θεό να με πας
Μυρωδιά καταλύτη
εσύ μοναχά μ' αγαπάς
Α, ρε, χρόνε αλήτη
π' ανθρώπους κι αγάπες σκορπάς
Μη με φέρνετε σπίτι
τ' ακούς, κάπου αλλού να με πας
Στο λευκό σου αερόσακο
θα ξαγρυπνήσω
Μ' αφημένο το πρόσωπο
σκοπιά
Σ' ένα πάρκιγκ απρόσωπο
θ' αποφασίσω
Ποιόν εαυτό θα 'χω πια
Θα γυαλίζουν οι ζάντες σου
με το φεγγάρι
Δοκιμή στις αβάντες σου
μικρό
Το μηδέν στο διακόσα μας
ποιος θα το πάρει
Μ' όλη τη γη στο φτερό
Μη με πας απ' το σπίτι
τ' ακούς, στο Θεό να με πας
Μυρωδιά καταλύτη
εσύ μοναχά μ' αγαπάς
Α, ρε, χρόνε αλήτη
π' ανθρώπους κι αγάπες σκορπάς
Μη με φέρνετε σπίτι
τ' ακούς, κάπου αλλού να με πας
Βενζινάδικο ( Kustino Oro )
Να μπορούσα στα σύννεφα
να 'χα εγώ βενζινάδικο
στο κενό να κινδύνευα
για τ' αστέρι μου τ' άδικο.
Οι καρδιές παλιοσίδερα
σ' ένα σώμα κατάδικο.
Φέρτε μου ποτήρια
και σπάστε το γυαλί
Κόφτε το φιλί
να πίνω να γελώ.
Που όλα τα χατίρια
μου τ' άργησες πολύ
κι έφυγα η τρελή
ψηλά στον ουρανό.
Να λησμονήσω μπορεί
στον κόσμο πάλι να φτάνω
Είμαι φορτίο βαρύ
για τον καιρό τον τσιγγάνο.
Φωτιές καρδιές παλιοσίδερα
κι ένας Θεός πάνω απ' τ' άδικο
Άσε με εμένα στα σύννεφα
σ' ένα παλιό βενζινάδικο.
Να μπορούσα στα σύννεφα
την ψυχή μου ν' ανέβαζα
Μ' αστραπές τα γαλήνευα
Τα παράπονα που έβαζα
Στο μυαλό μου κι αρχίναγα
Κι απ' την λύπη διασκέδαζα.
Σε μένα και μόνο εμένα....
Πες μου θάλασσα
Πες μου θάλασσα
τόσα μυστικά σου
απ' τον κόσμο κρύβεις
και μες τη σιωπή στα βαθιά
χρόνια τα κλείνεις
Ποια ναυάγια
λάθη αλλοτινά σου
λάφυρα της μνήμης
με μαργαριτάρια ακριβά
χρόνια τα ντύνεις
Θάλασσά μου σαν και σένα κάποτε
φουρτούνες σήκωνα και γω
Στα νερά μου τ' αγριεμένα αγάπες
αδικούσα δίχως να σκεφτώ
κι έστειλα πολλές φορές καράβια
στης καρδιάς μου το βυθό
ίδια εγώ με σένα.
Θάλασσα μου σαν και σένα τώρα
με ναυάγια ζω και γω παλιά,
για όσες χάθηκαν ζωές στην μπόρα
το μετάνιωσα μα ειναι αργά
και 'χω κάνει πια τα λάθη δώρα
δυο κοράλια αληθινά
στην καρδιά κλεισμένα
ίδια εγώ με σένα.
Πες μου θάλασσα,
πόσα μυστικά σου,
λάφυρα της μνήμης
με μαργαριτάρια ακριβά
χρόνια τα ντύνεις.
Θάλασσά μου σαν και σένα κάποτε
φουρτούνες σήκωνα και γω
Στα νερά μου τ' αγριεμένα αγάπες
αδικούσα δίχως να σκεφτώ
κι έστειλα πολλές φορές καράβια
στης καρδιάς μου το βυθό
ίδια εγώ με σένα.
Θάλασσα μου σαν και σένα τώρα
με ναυάγια ζω και γω παλιά,
για όσες χάθηκαν ζωές στην μπόρα
το μετάνιωσα μα ειναι αργά
και 'χω κάνει πια τα λάθη δώρα
δυο κοράλια αληθινά
στην καρδιά κλεισμένα
ίδια εγώ με σένα.
I don’t want another heartbreak
I don’t need another turn to cry
I don’t want to learn the hard way
Baby, hello, oh, no, goodbye
But you got me like a rocket
Shooting straight across the sky
It’s the way you love me
It’s a feeling like this
It’s centrifugal motion
It’s perpetual bliss
It’s that pivotal moment
It’s impossible
This kiss, this kiss (Unstoppable)
This kiss, this kiss
Cinderella said to Snow White
How does love get so off course
All I wanted was a white knight
With a good heart, soft touch, fast horse
Ride me off into the sunset
Baby, I’m forever yours
It’s the way you love me
It’s a feeling like this
It’s centrifugal motion
It’s perpetual bliss
It’s that pivotal moment
It’s unthinkable
This kiss, this kiss (Unsinkable)
This kiss, this kiss
You can kiss me in the moonlight
On the rooftop under the sky
You can kiss me with the windows open
While the rain comes pouring inside
Kiss me in sweet slow motion
Let’s let every thing slide
You got me floating, you got me flying
It’s the way you love me
It’s a feeling like this
It’s centrifugal motion
It’s perpetual bliss
It’s that pivotal moment
It’s subliminal
This kiss, this kiss (It’s Criminal)
This kiss, this kiss
Faith Hill]
Εγώ στην δυστυχία μου.. δεν έβαλα σιρόπι
κι όταν σαστίζω μια στιγμή.. όπως η αντιλόπη
φροντίζω για τα βήματα να..ναι συντονισμένα
ξεφεύγω απ' τις παγίδες σου..κι έρχομαι σε σένα.
Κι αν είμαι εγωκεντρικός
εγώ είμαι ολόκληρος μωρό μου
γι' αυτό μπορώ και σ' αγαπώ
και σ' αγαπώ σαν εαυτό μου
Δεν είσαι το άλλο μου μισό
εγώ μισώ ό,τι χωρίζει
είσαι το άλλο μου εγώ
αυτό που γουργουρίζει
Όταν τα πήρες κι έφυγες, εγώ έφυγα μαζί σου
πιστός στην απιστία σου, κουφός στην προσευχή σου
Μην περιμένεις άδικα, να κλάψω ή να ελπίζω
ή να πληρώσω ό,τι αγαπώ, αφού διπλά το αξίζω.
Μια μέρα ήρθε στο χωριό...η γυναίκα ταραντούλα
και όλοι τρέξαν να την δουν
Άλλοι της πέταξαν ψωμί...κι άλλοι της ρίξαν πέτρα
απ' την ασκήμια να σωθούν
Κι ένα παιδί της χάρισε ένα κόκκινο λουλούδι, ένα παιδί
Ένα παιδί της ζήτησε να πει ένα τραγούδι, ένα παιδί
Κι είπε, κι είπε ποτέ σου μην τους πεις τι άσκημοι που μοιάζουν
Αυτοί που σε σιχαίνονται...μα στέκουν και κοιτάζουν
Κι είπε ποτέ σου μη κοιτάς τον άλλο μες στα μάτια
Γιατί καθρέπτης γίνεσαι κι όλοι σε σπαν κομμάτια
Μια μέρα ήρθε στο χωριό άγγελος πληγωμένος τον φέρανε σ' ένα κλουβί
Κι έκοβε εισιτήριο ο κόσμος αγριεμένος την ομορφιά του για να δει
Κι ένα παιδί σαν δάκρυ ωραίο αγγελούδι, ένα παιδί
Ένα παιδί του ζήτησε να πει ένα τραγούδι, ένα παιδί
Κι είπε, κι είπε αν θέλεις να σωθείς από την ομορφιά σου
Πάρε τσεκούρι και σπαθί και κόψε τα φτερά σου
Κι είπε ποτέ σου μη κοιτάς τον άλλο μες στα μάτια
Γιατί καθρέπτης γίνεσαι κι όλοι σε σπαν κομμάτια
(Σοφά Λόγια...)
Μετράω
Θυμάμαι τα βράδια, θυμάμαι καλά
Πάνε χρόνια μα θυμάμαι πολλά
Η ίδια παρέα, οι ίδιοι φίλοι όπως παλιά.
Κι όλο κοιτούσα τ' αστέρια ψηλά
Μεσ'από τοίχους κι από τζάμια θολά
Τα ίδια τσιγάρα και η ίδια γειτονιά.
Μα εδώ που σε κύκλους τρέχω
Και τα χρόνια κυλούν στον ίδιο ρυθμό
Περνούν τα τρένα κι εγώ μένω πάντα εδώ.
Κάτι νύχτες θέλω να φύγω,
Πάντα προσπαθώ, μα δε μπορώ
Μετράω το κάθε λεπτό.
Ανοίγω τα μάτια τον ήλιο να δω
Που μου κρύβουνε εδώ και καιρό
Μες στα κανάλια κάποιον ένοχο να βρω.
Κοιτάω τα σημάδια και ξύνω πληγές
Χρόνια τώρα ακούω τις ίδιες φωνές
Τα ίδια τραγούδια να μου δίνουν μαχαιριές.
Μα εδώ που η στιγμή πεθαίνει
Και τα δάκρυα σβήνουν μες στο θυμό
Η φλόγα μένει μα δε φτάνει πια αυτό.
Κάτι αλλάζει και θέλω να φύγω
Πάντα προσπαθώ, μα δε μπορώ
Μετράω το κάθε λεπτό.
Μικρό τραγούδι
Θέλω να πω ένα τραγούδι δίχως όνομα
να ψάξω μέσα μου στο χρόνο να χαθώ
να πλέξω νότες τα στιχάκια τα επόμενα
να τα βουτήξω στης καρδιάς σας το βυθό.
Να σας μιλήσω για τα χρόνια που περάσανε
για την αγάπη που περίμενα να 'ρθει
για τα όνειρα που ξεχαστήκαν και γεράσανε
για της ψυχής που ακόμα καίει το κερί.
Θα'θελα τόσα να σας πω
μα είν' το τραγούδι μου μικρό και δεν μπορώ
φτιάχνουν οι σκέψεις μου ιστό
οι λέξεις γόρδιο δεσμό
και να τον λύσω δεν μπορώ.
Μέσα στα μάτια σας μικραίνει η απόσταση
και βρίσκω δρόμους για να έρθω πιο κοντά
όλους τους φόβους μου που έχουν πια υπόσταση
θέλω να ρίξω εδώ στα πόδια σας μπροστά.
Να σ' αγαπώ και να σε νοιάζομαι τι το'θελα
να σε προσμένω απ' το βράδυ ως το πρωί
και να περάσει η ζωή μου έτσι ανώφελα
για να μου δώσεις μια κουβέντα σου μισή.
Θα'θελα τόσα να σας πω
μα είν' το τραγούδι μου μικρό και δεν μπορώ
φτιάχνουν οι σκέψεις μου ιστό
οι λέξεις γόρδιο δεσμό
και να τον λύσω δεν μπορώ.
Εγώ μικρός ονειρευόμουνα τη θάλασσα
πάνω στα κύματα μια μέρα να ριχτώ
κι έγινε ο πόνος μου καράβι και σαλπάρισα
σ' ένα ταξίδι που δεν έχει γυρισμό
κι ακόμα ψάχνω τη στεριά να βρώ.
Θα'θελα τόσα να σας πω
μα είν' το τραγούδι μου μικρό και δεν μπορώ
φτιάχνουν οι σκέψεις μου ιστό
οι λέξεις γόρδιο δεσμό
και να τον λύσω δεν μπορώ.
Εντάξει.. ότι και να πεις θα χεις δίκιο...
ήταν δικό σου, για σήμερα τουλάχιστον.
αλλά το κουβαλάω
Γυναίκα - Ν.Καββαδίας
Χόρεψε πάνω στο φτερό του καρχαρία.
Παίξε στον άνεμο τη γλώσσα σου και πέρνα
Αλλού σε λέγανε Γιουδήθ, εδώ Μαρία
Το φίδι σκίζεται στο βράχο με τη σμέρνα.
Από παιδί βιαζόμουνα μα τώρα πάω καλιά μου.
Μια τσιμινιέρα με όρισε στον κόσμο και σφυρίζει.
Το χέρι σου, που χάιδεψε τα λιγοστά μαλλιά μου,
για μια στιγμή αν με λύγισε σήμερα δε με ορίζει.
Το μετζαρόλι ράγισε και το τεσσαροχάλι.
Την τάβλα πάρε, τζόβενο, να ξαναπάμε αρόδο.
Ποιος σκύλας γιος μας μούτζωσε κι έχουμε τέτοιο χάλι,
που γέροι και μικρά παιδιά μας πήραν στο κορόιδο;
Βαμμένη. Να σε φέγγει κόκκινο φανάρι.
Γιομάτη φύκια και ροδάνθη αμφίβια Μοίρα.
Καβάλαγες ασέλωτο με δίχως χαλινάρι,
πρώτη φορά σε μια σπηλιά στην Αλταμίρα
Σαλτάρει ο γλάρος το δελφίνι να στραβώσει.
Τι με κοιτάς; Θα σου θυμίσω εγώ πού μ' είδες;
Στην άμμο πάνω σ' είχα ανάστροφα ζαβώσει
τη νύχτα που θεμέλιωναν τις Πυραμίδες
Το τείχος περπατήσαμε μαζί το Σινικό.
Κοντά σου ναύτες απ' την Ουρ πρωτόσκαρο εβιδώναν.
Ανάμεσα σε ολόγυμνα σπαθιά στο Γρανικό
έχυνες λάδι στις βαθιές πληγές του Μακεδόνα.
Βαμμένη. Να σε φέγγει φως αρρωστημένο.
Διψάς χρυσάφι. Πάρε, ψάξε, μέτρα.
Εδώ κοντά σου χρόνια ασάλευτος να μένω
ως να μου γίνεις, Μοίρα, Θάνατος και Πέτρα
Θα μείνω πάντα ιδανικός κι' ανάξιος εραστής
των μακρυσμένων ταξιδιών και των γαλάζιων πόντων,
και θα πεθάνω μια βραδιά, σαν όλες τις βραδιές,
χωρίς να σχίσω τη θολή γραμμή των οριζόντων.
Για το Μαδράς, τη Σιγγαπούρ, τ' Αλγέρι και το Σφάξ
θ' αναχωρούν σαν πάντοτε περήφανα τα πλοία,
κι' εγώ, σκυφτός σ' ένα γραφείο με χάρτες ναυτικούς,
θα κάνω αρθροίσεις σε χοντρά λογιστικά βιβλία.
Θα πάψω πια για μακρινά ταξίδια να μιλώ,
οι φίλοι θα νομίζουνε πως τα 'χω πια ξεχάσει,
κ' η μάνα μου, χαρούμενη, θα λέει σ' όποιον ρωτά :
" 'Ηταν μια λόξα νεανική, μα τώρα έχει περάσει ... "
Μα ο εαυτός μου μια βραδιάν εμπρός μου θα υψωθεί
και λόγο, ως ένας δικαστής στυγνός, θα μου ζητήσει,
κι' αυτό το ανάξιο χέρι μου που τρέμει θα οπλιστεί,
θα σημαδέψει, κι' άφοβα το φταίχτη θα χτυπήσει.
Κι' εγώ, που τόσο επόθησα μια μέρα να ταφώ
σε κάποια θάλασσα βαθιά στις μακρινές Ινδίες,
θα 'χω ένα θάνατο κοινό και θλιβερό πολύ
και μια κηδεία σαν των πολλών ανθρώπων τις κηδείες.
Τι να μου κάμει η σταλαγματιά που λάμπει στο μέτωπό σου;
Το ξέρω πάνω στα χείλια σου έγραψε ο κεραυνός τ' όνομά του
Το ξέρω μέσα στα μάτια σου έχτισε ένας αητός τη φωλιά του
Μα εδώ στην όχτη την υγρή μόνο ένας δρόμος υπάρχει
Μόνο ένας δρόμος απατηλός και πρέπει να τον περάσεις
Πρέπει στο αίμα να βουτηχτείς πριν ο καιρός σε προφτάσει
Και να διαβείς αντίπερα να ξαναβρείς τους συντρόφους σου
aνθη πουλιά ελάφια
Χρόνια και χρόνια πάλεψα με το μελάνι και το σφυρί βασανισμένη καρδιά μου
Με το χρυσάφι και τη φωτιά για να σου κάμω ένα κέντημα
Ένα ζουμπούλι πορτοκαλιάς
Μιαν ανθισμένη κυδωνιά να σε παρηγορήσω
Εγώ που κάποτε σ' άγγιξα με τα μάτια της πούλιας
Και με τη χαίτη του φεγγαριού σ' αγκάλιασα και χορέψαμε μες στους καλοκαιριάτικους κάμπους
Από την "Αμοργό" του Νίκου Γκάτσου
Από δω και πάνω στου γλεντιού το σαματά
με ένα αστείο σάλτο ανεβαίνω
Από δω και πάνω πεινασμένη μου καρδιά
με χαρά και δάκρυα σε χορταίνω
Από δω και πάνω δε ρωτάω άλλο πια
τι ζητώ που πάω και ποιος να 'μαι
Από δω και πάνω σταματώ τις προσευχές
από δω και πάνω δε φοβάμαι
Από δω και πάνω στου ρυθμού την αγκαλιά
όπα με ένα σάλτο μέσα μπαίνω
Από δω και πάνω τραγουδώ για τη φωτιά
κι απ' του κόσμου το καμίνι ξεμακραίνω
Από δω και πάνω δε ρωτάω άλλο πια...
ανακάλυψα τυχαία τους στίχους... δεν νομίζω να το έχω ακούσει (ακόμα)...
Νερένια
Στίχοι: Ηλίας Κατσούλης
Μουσική: Παντελής Θαλασσινός
Πρώτη εκτέλεση: Παντελής Θαλασσινός
Είχε μια φίλη η μάνα μου ψηλή κυπαρισσένια
απ' τα χωριά της θάλασσας, τη λέγανε Νερένια
μικρά καράβια κένταγε και τα 'ριχνε στο κύμα
μετά καθόταν κι έπιανε του τραγουδιού το νήμα
Θάλασσα μου μολυβένια
έχε τα παιδιά μας έννοια
τ' αρμενάκια θάλασσα
θάλασσα παντάνασσα.
Είχε μια φίλη η μάνα μου από αφρό κι αρμύρα
που ήξερε και διάβαζε των γυναικών τη μοίρα
καθόταν τ' απογεύματα και μακριά κοιτούσε
παλιούς σκοπούς θυμότανε και σιγοτραγουδούσε
Θάλασσά μου μολυβένια
Έχε τα παιδιά μας έννοια
τ' αρμενάκια θάλασσα
θάλασσα παντάνασσα
Που (φτύσιμο), ρε πούστη μου λεω
Είναι κάτι μέρες που γυρίζω απ’ το εργοστάσιο και καθόμουν και σκεφτόμουν
τι σκατά καθόμασταν και φτιάχναμε εκεί πέρα, κάθε μέρα σωλήνες
χιλιάδες σωλήνες, σωλήνες δηλαδή να μπούμε μέσα
ΤΙ ΣΚΑΤΑ ΘΑ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΣΩΛΗΝΕΣ;
ΤΙ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ΘΑ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΣΩΛΗΝΕΣ;
ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΘΑ ΚΟΥΒΑΛΗΣΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟΥΣ ΣΩΛΗΝΕΣ;
Πάω στο φαρμακοποιό, του λεω : "Ένα φάρμακο"
Μου λεει: "Σε σωληνάριο το θέλεις;"
Άκουσε να δεις φίλε αν νομίζεις ότι μου κάνεις πλάκα...
ΤΙ ΣΚΑΤΑ ΘΑ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΣΩΛΗΝΕΣ;
ΤΙ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ΘΑ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΣΩΛΗΝΕΣ;
ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΘΑ ΚΟΥΒΑΛΗΣΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟΥΣ ΣΩΛΗΝΕΣ;
Μου λεει ένας φίλος: "Χρειάζεσαι λίγη ξεκούραση
Κάνα ψαρεματάκι ίσως;" Πάω στην παραλία μου λέει :"
Τι θέλεις για δόλωμα; σκουλήκι ή σωλήνα;"
Κοίταξε να δεις φίλε... Αν νομίζετε όλοι σας ότι μου κάνετε πλάκα
ΤΙ ΣΚΑΤΑ ΘΑ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΣΩΛΗΝΕΣ;
ΤΙ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ΘΑ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΣΩΛΗΝΕΣ;
ΕΧΕΙ ΠΗΞΕΙ ΤΟ ΜΑΤΙ ΜΑΣ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΣΩΛΗΝΕΣ!!
ΤΙ ΣΚΑΤΑ ΘΑ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΣΩΛΗΝΕΣ;
ΤΙ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ΘΑ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΣΩΛΗΝΕΣ;
ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΘΑ ΚΟΥΒΑΛΗΣΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟΥΣ ΣΩΛΗΝΕΣ;
Που ρε πούστη μου λεω...
Λόγια και φιλιά κρυμμένα
Μια για μένα δυο για σένα
Τρεις για τ'όνειρο που βγαίνει
Και γιορτάζει ό,τι σωπαίνει
Κείνο που σωπαίνει χρόνια
Να γλυκολαλεί στα κλώνια
Μ'αγκαλιές και χάδια μύρια
Στ'ουρανού τα παραθύρια
Φως μου της ψυχής πορφύρα
Δε μας μύρανε η μοίρα
Τι ήμουν δέντρο φυτεμένο
Σ'ένα τόπο ερημωμένο
Και χαμογελούν οι μέρες
Στου ονείρου τους αιθέρες
Η αγάπη έχει υφάνει ολομέταξο στεφάνι
Και στα χείλη εχεί περάσει κατακόκκινο κεράσι
Φως μου της ψυχής πορφύρα
Τώρα άλλαξε η μοίρα
Μ'αγκαλιές και χάδια μύρια
Στ'ουρανού τα παραθύρια
:28:
Άλλα θέλω κι άλλα κάνω πώς να σου το πω
έλεγα περνούν τα χρόνια θα συμμορφωθώ
Μα είναι δώρο άδωρο ν' αλλάξεις χαρακτήρα
τζάμπα κρατάς λογαριασμό τζάμπα σωστός με το στανιό
Έξω φυσάει αέρας κι όμως μέσα μου
μέσα σ' αυτό το σπίτι πριγκηπέσα μου
το φως σου και το φως χορεύουν γύρω μας
απίστευτος ο κόσμος κι ο χαρακτήρας μας
Άλλα θέλω κι άλλα κάνω κι έφτασα ως εδώ
λάθη στραβά και πάθη μ' έβγαλαν σωστό
Ξημερώματα στο δρόμο ρίχνω πετονιά
πιάνω τον εαυτό μου και χάνω το μυαλό μου
Έξω φυσάει αέρας κι όμως μέσα μου
μέσα σ' αυτό το σπίτι πριγκηπέσα μου
το φως σου και το φως χορεύουν γύρω μας
απίστευτος ο κόσμος κι ο χαρακτήρας μας
Να βάλω τα μεταξωτά
Μέρες βαριές χοντρές ψιχάλες
πάνω σε χάπια και μπουκάλες
δε θα γυρέψω νοσηλεία
στα σινεμά και στα βιβλία
Πάω ν' αδειάσω το τασάκι
κι αυτό το σκούρο σου σακάκι
θα το πετάξω απ' το μπαλκόνι
να βρει κανέναν που κρυώνει κι εγώ...
Να βάλω τα μεταξωτά και να φυσάει
στα εργοστάσια μπροστά και στα σκουπίδια πλάι
να μπερδευτώ με τους εργάτες
να πω τον πόνο μου στις γάτες
και στη φουφού του καστανά
στάχτη να γίνεις σατανά
Έχει ψυχρούλα και μ' αρέσει
κι αν δε μου πάει θα σπάσω μέση
η αγάπη πάει με μπαστούνι
κι εγώ με γκάζια στο τακούνι
Το άσθμα μου κι ο βρυχηθμός μου
στα ραδιόφωνα του κόσμου
με τρύπια βάρκα και ναυτία
βγαίνω λοιπόν στην πειρατεία κι εγώ...
Να βάλω τα μεταξωτά και να φυσάει
στα εργοστάσια μπροστά και στα σκουπίδια πλάι
να μπερδευτώ με τους εργάτες
να πω τον πόνο μου στις γάτες
και στη φουφού του καστανά
στάχτη να γίνεις σατανά
Άδειασες το σπίτι μας και μόνος μου κοιτάζω
τους άδειους τοίχους γύρω μου και νιώθω να βουλιάζω
όλες οι αναμνήσεις μας στριμώχτηκάν στ΄ αμάξι
μαζι με τις βαλίτσες σου κι αυτά που μου 'χες τάξει μια φορα
Με τι καρδιά να σ' αποχωριστώ
αντίο να σου πώ και να ξεχάσω
αφου εσύ είσαι η ίδια μου η ζωή
δεν έχω τίποτα στο κόσμο αν σε χάσω
Με τι καρδια για τελευταία μου φορα να σ΄αγκαλιάσω
Χιλιάδες συναισθήματα μοιράσαμε στα δύο
δικό μου ήταν το μείνε εδώ δικό σου το αντίο
τώρα στο άδειο πάτωμα μόνος έχω κάτσει
να καταλάβω προσπαθώ πώς άλλαξαν τα πάντα ξαφνικά
Να ριξεις μαυρη πετρα και να φυγεις για παντα...
αλλα να πας που :?:
Κοντερ 230...πατας γκαζωνεις...και στην στροφη μετανιωνεις...ΣΤΟ 1 ΜΠΑΡ ΘΑ ΓΙΝΕΙΣ ΣΤΟΥΠΙ!
Η γυναίκα της νύχτας
Έρημη γυναίκα που γυρνάς
μέσα στη νύχτα μόνη
κρύβεσαι από το φόβο
μιας αγάπης που όλο σε πληγώνει
κι ο καημός σου δεν τελειώνει
Σώμα διψασμένο για ένα χάδι
κι η αγάπη λείπει
στόμα ξεχασμένο απ΄ το φιλί
και από το καρδιοχτύπι
ο καημός ποτέ δεν λείπει
Και γυρνάς τη πόλη
και σε διώχνουν όλοι
σαν πουλάκι γέρνεις
ένα φως δεν παίρνεις
Άγριο τριαντάφυλλο της νύχτας
τις ψυχές ματώνεις
άγριο λουλούδι του βοριά
με το φεγγάρι λιώνεις
και έναν έρωτα πληρώνεις
Και γυρνάς τη πόλη
και σε διώχνουν όλοι
σαν πουλάκι γέρνεις
ένα φως δεν παίρνεις
Έρημη γυναίκα που γυρνάς
μέσα στη νύχτα μόνη
κρύβεσαι απ΄ το φόβο μιας αγάπης
που όλο σε πληγώνει
κι ο καημός σου δεν τελειώνει
Τα πιο μεγάλα πράγματα
Τελικά,
σκορπάω τον εαυτό μου
σε πράγματα μικρά
Καρφώνω στο σταυρό μου
παλάμες και κορμιά
Βουτάω μες στις λάσπες,
σε βρώμικα νερά
Μα, τίποτα δε φτάνει
στη δόλια μου καρδιά
Τίποτα τελικά
Τα πιο μεγάλα πράγματα
τα έζησα μικρός
Τα όνειρά μου
φτάναν ως τ' αστερια
Κι όταν τις νύκτες έπεφτα,
για ύπνο μοναχός
Θυμόμουν διακοπές και καλοκαίρια, και καλοκαίρια
Τελικά,
σκορπάω τον εαυτό μου
σε πράγματα μικρά
Μα τίποτα δε φτάνει
στη δόλια μου καρδιά,
τίποτα τελικά
Γι' αυτούς που λησμονήθηκαν
Αυτούς που λησμονήθηκαν θυμάμαι πιο πολύ,
εκείνους που νικήθηκαν κρατάω από το χέρι,
μαζί κι όσους φοβήθηκαν και στάθηκαν δειλοί
στης μοναξιάς το πέρασμα, στης μοίρας το καρτέρι.
Αυτούς που χάθηκαν τους βλέπω πιο συχνά
από τα πέρατα του χρόνου να μου γνέφουν,
πέφτουν στο δρόμο μου σαν άστρα πρωινά,
από της νύχτας το ταξίδι επιστρέφουν.
Αυτούς που χαραμίστηκαν πονάω πιο πολύ,
που κάψανε τα χρόνια τους σε μια φωτιά σβησμένη,
μαζί με όσους πάτησαν αόρατο γυαλί
μπορεί να μην το σπάσανε, μα βγήκαν ματωμένοι.
Φτιάξε καρδιά μου το δικό σου παραμύθι
Φτιάχνουν απόψε με κουρέλια και σανίδια
έναν συνοικισμό αυτόνομο
Αυτοί που ψάχνουν για διαμάντια στα σκουπίδια
και στον υπόνομο
Κι εσυ που ψάχνεις το κουκί και το ρεβίθι
στο τέλμα αυτό που βυθιζόμαστε
Φτιάξε μαζί τους το δικό σου παραμύθι
γιατί χανόμαστε
Μες το δικό σου παραμύθι ξαναβρές το
το ξεχασμένο μονοπάτι σου
Και ξαναχάσ'το, ξαναβρές τo, ξαναπές το
το τραγουδάκι σου
Ξελεύθερώνω την ωραία πεταλούδα
από τη σφραγισμένη γυάλα της
Να σου δανείσει τα φτερά της τα βελούδα
και τα μεγάλα της
Κι αντί να ψάχνεις τριαντάφυλλα στα στήθη
αυτών που χάμω τα πετάξανε
Φτιάξε καρδιά μου
το δικό σου παραμύθι
αλλιώς τη βάψαμε
Φτιάχνω απόψε με κουρέλια και σανίδια
έναν συνοικισμό αυτόνομο
Μ'αυτούς που ψάχνουν για διαμάντια στα σκουπίδια
και στον υπόνομο
Κι αντί να ψάχνω το κουκί και το ρεβύθι
στο τέλμα αυτό που βυθιζόμαστε
Φτιάχνω μαζί σας το δικό μας παραμύθι
γιατί χανόμαστε
Μες το δικό μας παραμύθι ξαναβρές το
το ξεχασμένο μονοπάτι σου
Και ξαναχάσ'το, ξαναβρές το, ξαναπές το
το τραγουδάκι σου
Καθρέφτης
Αβάσταχτή μου ελαφρότητα
μου στέρησες του κόσμου την απλότητα
με έσπρωξες στις πόρτες του φτηνού
εκεί που χάνει η ψυχή το νου
αβάσταχτή μου ελαφρότητα
Καθρέφτη, ξένος είμαι μην κοιτάς
τα δάκρυά μου μόνο ν' αγαπάς
καθρέφτη, όταν θα πέφτουνε στη γη
κανείς ποτέ, ποτέ κανείς να μην τα δει
Αβάσταχτή μου ελαφρότητα
μου κλείδωσες της τρέλας την ταυτότητα
μ' οδήγησες στους δρόμους του καπνού
εκεί που χάνει ο νους το νου
αβάσταχτή μου ελαφρότητα
Τέρμα τα θαύματα, τα σινεμά κλειστά
Δεν υπάρχεις πια, δεν υπάρχεις
Όλα τα φώτα σβήνω και κρύβομαι ξανά
Δεν υπάρχεις πια, δεν υπάρχεις
Ψέματα, ψέματα
Πες μου πως είναι ψέμα
Ένα αστείο χαζό, ένα όνειρο
Ψέματα, ψέματα
Πες μου πως είναι ψέμα
Ένα αστείο χαζό, εγώ χωρίς εσένα
Εγώ χωρίς εσένα
Μες τη βοή ξεχνιέμαι κι ο κόσμος προσπερνά
Δε με ψάχνεις πια, δε με ψάχνεις
Πάλι το τραύμα ξύνω κι ο πόνος με μεθά
Δε με ψάχνεις πια, δε με ψάχνεις
Ψέματα...
Δεν θέλω να θυμάμαι, δεν θέλω να ξεχνάω
Δε σε έχω πια, δε σε έχω
Την έξοδο κινδύνου δε βρίσκω πουθενά
Δε σε έχω πια
Σʼ ευχαριστώ ώ εταιρία
εν αφθονία μου παρέχεις
στέγη, τροφή και προστασία
Σʼ ευχαριστώ ώ εταιρία
σαββόπουλος
:shock:
..το μουνι και το δελφινι
να ησυχασω δεν μ αφηνει
ποτε τρυπα..ποτε ψαρι
δε μου κανουνε την χαρη.. ΩΩΩ :cheers:
Τζιμακος..παντα διαχρονικος..
Ξέρω πως δε ζητάω συγγνώμες
και αδιαφορώ για τις υπόλοιπες γνώμες
ακούω μόνο την καρδιά μου και ενεργώ σε κάθε της θέλημα
και έτσι συχνά δεν ψάχνω τα ωφέλημα
μα αναζητώ επίμονα εκείνα που έχουνε έρωτα
και αγγελάκια φτερωτά να πετάνε τριγύρω
Κράτησα μια φράση απ' ό,τι μου χες πει εκείνο το βράδυ
ένα μικρό παιδί πέρασε από μπροστά σου
καθώς σου πρόσφερα ένα χάδι και ένα λιβάδι γεμάτο κίτρινες τουλίπες
κι εσύ μου πες "συγγνώμη μοιάζει αστείο, αλλά μου δίνεις τα πάντα
ενώ εγώ δε χρειάζομαι τίποτα
και έτσι χωρίζουμε τώρα ανύποπτα, για να μη πληγωθούμε αργότερα"
Θεέ μου, μη χειρότερα.
Πάθος ήμουν κι όχι λάθος
τώρα φεύγω ήρθε η ώρα...
μη μου λες να γυρίσω
μόνη θα συνεχίσω..
Μα θα υπάρχουν και εκείνα τα βράδια που μετανιώνεις
και στο τηλέφωνο απάνω θα περιμένεις μια λέξη μου
και το ξέρω πως τώρα θα σαι μόνη σου
και δε μου φαίνεται παράλογο
μα θα μ'ήθελες πίσω
Μη ζητάς άλλη εξήγηση
δεν υπάρχει άλλος δρόμος και το ξέρεις
μες στα όρια του κόσμου σου
δεν κατάφερα να είμαι αυτή που θέλεις..
Έκανα τα πάντα
ο κανόνας έλεγε αγάπη και αφοσίωση
και εξοικείωση με κάθε σου τρέλα
χορούς στη βροχή, κολύμπι το Νοέμβριο
γυμνοί στην ταράτσα με ξαπλώστρες και ομπρέλα
Και τώρα που έφυγες ο κόσμος άλλαξε
Θα ξεκουμπώσω τα φτερά μου από τα χέρια
Δε θα μιλάω σουαχίλι στο σκύλο σου
και δε θα κελαηδούν electro-dance τα περιστέρια
Φώτα λάμπουν όπως πρώτα
μόνη είμαι κι είσαι πιόνι
μη μου λες να γυρίσω
μόνη θα συνεχίσω..
Μα θα υπάρχουν και εκείνα τα βράδια που μετανιώνεις
και στο τηλέφωνο απάνω θα περιμένεις μια λέξη μου
και το ξέρω πως τώρα θα σαι μόνη σου
και δε μου φαίνεται παράλογο
μα θα μ'ήθελες πίσω
Πάθος ήμουν κι όχι λάθος
τώρα φεύγω ήρθε η ώρα...
Το ποτάμι πλημμύρισε το δρόμο
πήρε μαζί του έναν αστείο ταχυδρόμο
που χε στα χέρια του ένα κίτρινο δέμα
με δύο τουλίπες, μια καρδιά και ένα ψέμα
και έβρεχε μικρές πυγολαμπίδες
για να διαβάζει μέρα νύχτα τις σελίδες
που χεις κρυμμένες βαθιά μέσα στην τσάντα
δικός σου για πάντα
Μη ζητάς άλλη εξήγηση
δεν υπάρχει άλλος δρόμος και το ξέρεις
μες στα όρια του κόσμου σου
δεν κατάφερα να είμαι αυτή που θέλεις..
Θέλει μαγκιά (Ευσταθία)
αν τύχει και μ' ερωτευτείς πολλά μπορεί να υποστείς
απ' τις αρχές θα 'ναι μεγάλες οι κυρώσεις
οι ανυπότακτες καρδιές φέρουν πολύ βαριές ποινές
γι' αυτό καλύτερα σε μένα μην ενδώσεις
θέλει μαγκιά για ν' αρνηθείς της σιγουριάς τα κυβικά
για έναν έρωτα να πεις εγώ θα ζω με δανεικά
θέλει μαγκιά για να δοθείς σε ένα πάθος δυνατό
μα εσύ μωρό μου δεν διαθέτεις απ' αυτό
αν τύχει και μ' ερωτευτείς θα χάσεις την καλή δουλειά
και θα διωχτείς απ' την μεγάλη εταιρεία
κι εκεί που όλα πάν' καλά με σπίτια και εξοχικά
στο δρόμο θα βρεθείς χωρίς να έχεις μία
θέλει μαγκιά για ν' αρνηθείς της σιγουριάς τα κυβικά
για έναν έρωτα να πεις εγώ θα ζω με δανεικά
θέλει μαγκιά για να δοθείς σε ένα πάθος δυνατό
μα εσύ μωρό μου δεν διαθέτεις απ' αυτό
θέλει μαγκιά να μπορέσεις να δεις
τη ζωή καθαρά και να πεις γεια χαρά
σ' ό,τι σε δένει, σε κρατάει στη γη
και δεν σ' αφήνει να πετάς σαν πουλί
όμως το βόλεμα είναι βόλεμα μωρό μου
πού ν' αφήσεις τη χλιδή, μια αξία σταθερή
και να γυρίσεις πάλι στα ζόρια τα ίδια
αυτό το κάνουν μόνο όσοι έχουν μεγάλα....
θέλει μαγκιά για ν' αρνηθείς της σιγουριάς τα κυβικά
για έναν έρωτα να πεις εγώ θα ζω με δανεικά
θέλει μαγκιά για να δοθείς σε ένα πάθος δυνατό
μα εσύ μωρό μου δεν διαθέτεις απ' αυτό...
"Οι αγάπες είναι θάλασσες", κάποια νύχτα μου 'χες πει
Τη ζωή μου όμως χάλασες, που 'χεις εξαφανιστεί
Να θυμάσαι
Πάνε χρόνια που ναυάγησα στο βαθύ σου το φιλί
Να σε ξεπεράσω άργησα και φοβάμαι πιο πολύ;
Να θυμάσαι πως μου έλειψες κι ότι σ' αγαπώ πολύ
Θα 'μαι εδώ κι ας μ' εγκατέλειψες,
θα σε νοιάζομαι ολόκληρη ζωή
Να θυμάσαι πως δε ξέχασα τα γλυκά σου τα φιλιά
Κι αν απ' τη ζωή μου σ' έχασα
θα 'σαι πάντα εδώ, αγάπη μου παλιά;
"Οι αγάπες είναι θάλασσες", κάποια νύχτα μου 'χες πει
Για να σε θυμάμαι άφησες των χειλιών σου τη σιωπή
Να θυμάσαι πως μου έλειψες κι ότι σ' αγαπώ πολύ
Θα 'μαι εδώ κι ας μ' εγκατέλειψες,
θα σε νοιάζομαι ολόκληρη ζωή
Να θυμάσαι πως δε ξέχασα τα γλυκά σου τα φιλιά
Κι αν απ' τη ζωή μου σ' έχασα
θα 'σαι πάντα εδώ, αγάπη μου παλιά;
Χρόνια σαν βροχή
Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου
Μουσική: Σταύρος Κουγιουμτζής
Πρώτη εκτέλεση: Χαρούλα Αλεξίου
Άσε τις παρεξηγήσεις
σ' το 'χω πει τόσες φορές
μη γυρεύεις εξηγήσεις
μη ζητάς αναφορές
Χρόνια σαν βροχή μες στην άδεια μου ζωή
μη μου φαρμακώνεις άλλο την ψυχή
χρόνια ορφανά μες στην ίδια γειτονιά
μη μου φαρμακώνεις άλλο την καρδιά
Ο καημός σου είναι μαχαίρι
κι η αγάπη σου γυαλί
κάποια μέρα κάποια ώρα
θα με κλείσεις φυλακή
Χρόνια σαν βροχή μες στην άδεια μου ζωή
μη μου φαρμακώνεις άλλο την ψυχή
χρόνια ορφανά μες στην ίδια γειτονιά
μη μου φαρμακώνεις άλλο την καρδιά
Τα δαχτυλίδια της αυγής
Στίχοι: Φίλιππος Πλιάτσικας
Μουσική: Φίλιππος Πλιάτσικας
Πρώτη εκτέλεση: Φίλιππος Πλιάτσικας
Αισθάνομαι σαν ναυαγός
σε ξένη παραλία
οι φίλοι μου ʽφυγαν νωρίς
κι έρχεται τρικυμία
αισθάνομαι σαν τη φωτιά
πάνω στο ερημονήσι
που μόνη της πήρε μπροστά
και μόνη της θα σβήσει
Κι αν προσπέρασες και φεύγεις
όπως φεύγουν οι καιροί
δως μου κάτι να θυμάμαι
να τη βγάλω ως το πρωί
Αισθάνομαι σαν ναυαγός
σε ξένη παραλία
οι φίλοι μου ʽφυγαν νωρίς
πριν έρθει η τρικυμία
αισθάνομαι σαν μια φωτιά
που έπρεπε να σβήσει
κι αυτά που ήρθανε μπροστά
τελειώσαν έχουν αργήσει
Κι αν προσπέρασες και φεύγεις
όπως φεύγουν οι καιροί
δως μου κάτι να θυμάμαι
να τη βγάλω ως το πρωί
Αλυσίδες
Με αλυσίδες δέθηκα και βασανίστηκα
τη φυλακή μου έχτισα και μέσα κλείστηκα
και τραγουδάω μοναχός μου σαν τον κατάδικο
για να ξορκίσω το κακό μου και το άδικο
Και τραγουδάω μια ζωή να πω τ' ανείπωτα
για μια ψυχή που τυραννιέται απ' το τίποτα
Προσφυγοπούλα μου ψυχή στα παραπήγματα
τραγούδησέ μου τα βαριά, βαριά σου κρίματα
κανείς δε φταίει στη ζωή για ό,τι δικάζεται
και τραγουδάει την καταδίκη να μοιράζεται
τι γυρευω εγω μ αυτους
τι γυρευω εγω σε αδειους ουρανους
οπου ριξω τη ματια μου ερημια
και δεν βρηκα απαντηση καμμια
Strawberries, cherries and an angel's kissing spring.
My Summerwine is really made from all these things...
I walked in town on silver spurs that jingle too,
a song that I had only singed to just a few.
She saw my silver spurs and said 'let's pass some time
and I will give to you
summerwine
Oh!, summerwine
Strawberries, cherries and an angel's kissing spring.
My Summerwine is really made from all these things
take off your silver spurs and help me pass the time
and I wil give to you
summerwine
Oh, oh!, summerwine
My eyes grew heavy and my lips they could not speak
I tried to get up but I couldn't find my feet
She reassured me with an unfamiliar lie
and then she gave to me
more summerwine
More summerwine
Strawberries, cherries and an angel's kissing spring.
My Summerwine is really made from all these things
take off your silver spurs and help me pass the time
and I will give to you
summerwine
Mm, mm, summerwine
When I woke up the sun was shinning in my eyes,
my silver spurs were gone, my head felt twice its size
She took my silver spurs, a dollar and a dime
and left me craving for
more summerwine
more summerwine
Strawberries, cherries and an angel's kissing spring.
My Summerwine is really made from all these things
Take off your silver spurs and help me pass the time
and I will give to you
my summerwine
Oh, oh summerwine
Χίλια πρόσωπα
-Aν έχεις δρόμο ανοιχτό και το μυαλό σου καθαρό
έχω το νού μου στις σκιές τις πόρτες μου κλειστές
-Δεν αγαπάς βολεύεσαι στις ηδονές σου καίγεσαι
κοιτάς καθρέφτες κι απορείς και λες πως δεν μπορείς
-Πρόσωπα χίλια τί να πω που ν' ακουμπήσω να σταθώ
σας κουβαλώ καθημερινά σαν ψέμματα στιφά
-Mην ακουμπάς τη λύπη σου δεν έχει σπίτι η τύχη σου
χιλιάδες αν σε κουβαλούν, χιλιάδες θα πονούν
-Mες στης Πανδώρας την ψυχή φοβήθηκα κι έχω κρυφτεί
έκλεψα δώρα απ' τη σιωπή και να η ανταμοιβή
-Δως μου το χέρι σου ψυχή, δεν έχει δρόμο η φυλακή
μέσα σου κι έξω αντηχούν τα βήματα όπου βρουν.
Λένε
Λένε πως αν κανείς γεννιέται
κλαίει γιατί πονά
κλαίει γιατί στη ζωή τυραννιέται
όποιος ξαναγυρνά
Μα εγώ γεννιέμαι και πεθαίνω μαζί
γιατί είσαι η ίδια η μοίρα μου εσύ
Λένε πως αν κανείς πεθαίνει
κρυφά χαμογελά
κάτι θα βλέπει κάτι συμβαίνει
και κάποιους χαιρετά
Μα εγώ γεννιέμαι και πεθαίνω μαζί
γιατί είσαι η ίδια η μοίρα μου εσύ.
Φεύγω
Ρίχνω στη νύχτα μια σπρωξιά
παίρνω φωτιά και ξημερώνει
στη τελευταία ρουφηξιά
κάνω όρκο να τελειώσει πια
ότι τελειώνει.
Μπαίνω στο τρένο την αυγή
για να με βρει σε άλλο μέρος
η μέρα ετούτη που θα μπει
να με γλιτώσει απο'κει
που ήμουνα ξένος.
Φεύγω,φεύγω,κάθε μέρα φεύγω
μέτρο-μέτρο, όλο πιο μακριά
φεύγω,φεύγω, τόσα χρόνια φεύγω,
στη καρδιά μου όλο πιο κοντά.
Ρίχνω στα μάτια μου ένα φως
και κάνω ανάκριση μονάχος,
ο χωρισμένος μου εαυτός
είναι που χώρισε το κόσμο
από λάθος.
Άραγε τι να φταίει τι
που ονειρευόμαστε στον ξύπνιο,
και να ‘ναι η λησμονιά αυτή
που ανοίγει πόρτες το πρωί
στο πρώτο χτύπο.
Οι νεράιδες θα 'ρθούν στα όνειρα σου, να σου τραγουδήσουν.
Μην τους κάνεις κακό γιατί χωρίς παραμύθια τη ζωή μας θα αφήσουν.
Κρύβονται πίσω από καλλυντικά, διακριτικά
Δίνουν χρώμα στη νυχτιά, δεν αντέχουν την ψευτιά.
Δεν δανείζουν το κορμί τους μόνο για μια βραδιά
Δεν χαρίζουν την ψυχή τους αν αυτή δεν αγαπά.
Δεν χορεύουν σε τραπέζια και δεν γδύνονται στις πίστες
Δεν αντέχουν τη μιζέρια, δεν ανήκουνε σε λίστες
Πλουσίων πελατών, ξεμωραμένων εραστών
Μα προσέχουν το παρόν άφοβα για να κοιτούν το παρελθόν.
Αύριο, για τ 'αύριο φαντάζονται και μέχρι να 'ρθει σε κομμάτια δεν μοιράζονται.
Φυλαχτό στο ραβδί τους η αγάπη,
Θα σ 'αγγίξει αυτό μονάχα αν δεν τους θυμίζεις κάτι.
Μεσ' τις πόλεις γυρνούν, τις καρδιές ντύνουν μ΄ έντονους χτύπους
Τραγουδάνε γλυκά στης ψυχής μας τους όμορφους κήπους
Μακιγιάζ κι αν φορούν, να κρυφτούν θέλουν απ΄ την κακία
Στο ραβδί τους κρατούν οι νεράιδες αγάπη,
Δίπλα σου υπάρχει μια!
Δε θα τρίξουν τα πλακάκια από μπροστά σου σαν περάσουν
Για δεν ντύνονται γυμνές τη λίμπιντο να ανεβάσουν
Υπάρχουν πάντα δίπλα μας, το μάτι δεν τις πιάνει
Γιατί ξέρουν να κρύβονται κακό να μην τις φτάνει.
Πληγώνονται πιο εύκολα γιατί αγαπούν στα αλήθεια
Και τύπους απορρίπτουνε που λένε παραμύθια.
Βιβλίο ανοιχτό αν είσαι εντάξει απέναντί τους
Για πάντα όμως χάνονται αν παίξεις μαζί τους.
Οι νεράιδες πονούν μα καταφέρνουν κι υπάρχουν ακόμα
Φταις εσύ, φταίω εγώ που θα μείνουν πιο λίγες σ΄ αυτόν το αιώνα!
Κάθε δάκρυ τους πικρό λουλούδι στο χώμα
Κάθε γέλιο τους αστέρι λαμπερό στον ουρανό
Δες τη νυχτιά που φωτίζουν, της αλλάζουνε χρώμα
Δεν θα γίνω υπαίτιος για άλλο λουλούδι πικρό!
Όταν σωπαίνει η θάλασσα
Όταν σωπαίνει η θάλασσα
και ο ουρανός κοιμάται
πιάνω ρωτά τ΄αστέρια του
να δω ποιος με θυμάται
Όμως κανένα δε μιλά
σαν να μη με γνωρίζει
μένουν όλα σιωπηλά
και ούτε ένα δε δακρύζει
Όταν τ' αστέρια σβήνουνε
και ο ουρανός ξυπνάει
πιάνω ρωτώ τα σύννεφα
να δω ποιος με ξεχνάει
Όμως κανένα δε μιλά
σαν να μη με γνωρίζει
μένουν όλα σιωπηλά
και ούτε ένα δε δακρύζει
Όταν σωπαίνει η θάλασσα
και ο ουρανός κοιμάται
μένει η ψυχή μου ξάγρυπνη
και όπου ποθεί θυμάται
Σου γράφω πάλι από ανάγκη
η ώρα πέντε το πρωί
το μόνο πράγμα που 'χει μείνει
όρθιο στον κόσμο είσαι εσύ
Τι να τις κάνω τις τιμές τους
τα λόγια τα θεατρικά
μες στην οθόνη του μυαλού μου
χάρτινα είδωλα νεκρά
Να μ' αγαπάς όσο μπορείς να μ' αγαπάς
Κοιτάζοντας μες στον καθρέφτη
βλέπω ένα πρόσωπο γνωστό
κι ίσως η ασχήμια του να φύγει
μόλις πλυθώ και ξυριστώ
Βρωμάει η ανάσα απ' τα τσιγάρα
βαραίνει ο νους μου απ' τα πολλά
στον τοίχο κάποια Μόνα Λίζα
σε φέρνει ακόμα πιο κοντά
Να μ' αγαπάς όσο μπορείς να μ' αγαπάς
Αν και τελειώνει αυτό το γράμμα
η ανάγκη μου δε σταματά
σαν το πουλί πάνω στο σύρμα
σαν τον αλήτη που γυρνά
Θέλω να 'ρθείς και να μ' ανάψεις
το παραμύθι να μου πεις
σαν μάνα γη να μ' αγκαλιάσεις
σαν άσπρο φως να ξαναρθείς.
Να μ' αγαπάς όσο μπορείς να μ' αγαπάς..
Δεν έχω διάθεση καμιά,
Δεν έχω κέφι.
Γύρω μου τόση ερημιά
Με καταστρέφει.
Δεν έχω διάθεση να βγω
Να διασκεδάσω.
Είμαι ηφαίστειο ενεργό
Και πάω να σκάσω.
Θέλω επειγόντως διακοπές
Κάτω απ’ την πανσέληνο βουτιές
Αγκαλιά να σ’ έχω να μου λες
Μην πάμε πίσω.
Θέλω επειγόντως διακοπές
Κάτω απ’ την πανσέληνο βουτιές.
Πες μου πως και εσύ πολύ το θες
Να σ’ αγαπήσω
Δεν έχω διάθεση καλή
Δεν είμαι εντάξει.
Έχω μια έτοιμη ψυχή
Για να πετάξει.
Δεν έχω διάθεση να δω
Το ίδιο έργο.
Επαναλήψεις δεν μπορώ,
Καιρός να φεύγω.
Θέλω επειγόντως διακοπές
Κάτω απ’ την πανσέληνο βουτιές
Αγκαλιά να σ’ έχω να μου λες
Μην πάμε πίσω.
Θέλω επειγόντως διακοπές
Κάτω απ’ την πανσέληνο βουτιές
Πες μου πως και εσύ πολύ το θες
Να σ’ αγαπήσω
Θέλω επειγόντως διακοπές
Κάτω απ’ την πανσέληνο βουτιές
Αγκαλιά να σ’ έχω να μου λες
Μην πάμε πίσω.
Θέλω επειγόντως διακοπές
Κάτω απ’ την πανσέληνο βουτιές
Πες μου πως και εσύ πολύ το θες
Να σ’ αγαπήσω.
Σκιές του φεγγαριού (Τάνια Κικίδη).
Κάθε που η νύχτα απλώνει
γκρι στη πόλη
μαγικό χαλί
μια παράσταση αρχίζει να κεντρίζει
υγρασίας βήματα
μου είπες να βγω απ' τα ασήμαντα
μαζί για νέα ανοίγματα
στα ίχνη του ήλιου
σαν πεταλούδα χρυσή.
Σκιές φλόγες στα κύματα
σκιές καλοκαιριού
σκιές κάτω απ' τις στοές
του φεγγαριού.
Κάθε που τα φώτα σβήνουν
με τυλίγουν όνειρα κενού
ιαχές υπόγειου θρήνου
πέπλα ερήμου
άκυρα μηνύματα
τα σύννεφα βρέχουν αινίγματα
με αόρατα διλήμματα
και συ δίχως στίγμα
στα δίχτυα του συρμού.
:cheers:
Non, Je ne regrette rien
(Edith Piaf)
Non! rien de rien
non, Je ne regrette rien
ni le bien qu'on m'a fait
ni le mal tout ca bien m'est egal!
non! rien de rien
non, Je ne regrette rien
c'est paye, balaye, oublie
Je me fous du passe!
avec mes souvenirs
J' ai allume le feu
mes chagrins, mes plaisirs
Je n'ai plus besoin d'eux!
balayees les amours
et tous leurs tremolos
balayees pour toujours
Je repars a zero
non! rien de rien
non, Je ne regrette rien
ni le bien qu'on m'a fait
ni le mal, tout ca bien m'est egal!
non! rien de rien
non, Je ne regrette rien
car ma vie, car mes joies
aujourd'hui ca commence avec toi!
Άγονη πλήξη μιας ζωής δίχως έρωτα
της ερημιάς μου τέρας, της πόλης μου θηρίο
μη με φοβάσαι
αλλοπαρμένη έκφραση οι τοίχοι σού θυμίζουν
τον πρώτο σου έρωτα
οι πιο πολλοι αδιάφοροι, κενοί, σε λυγίζουν
όπου και να 'σαι
στα σκοτεινά δρομάκια οι σκιές γλιστράνε
επικίνδυνα
στα ηλεκτρισμένα ξενυχτάδικα οι γυναίκες μισοκρύβονται
πίσω απ' τη λήθη
στα κολασμένα παζάρια της λεωφόρου οι αστυνόμοι
οι πλούσιοι επαρχιώτες μηχανόβιοι
μάσκες ακάλυπτες μικρές στο γύρο του θανάτου
που τρεμοπαίζουν τον άγγελο ή τον δαίμονα
στις άκρες των δακτύλων τους
ξημέρωμα Σαββάτου
για τις παλιές αγάπες μη μιλάς
στα πιο μεγάλα "θέλω" κάνουν πίσω
δεν άντεξαν μαζί και χάθηκαν μακριά
κρύφτηκαν στις σπηλιές χαμένων παραδείσων
ό,τι αξίζει πονάει κι είναι δύσκολο
για να μην υποφέρεις φύγε μακριά μου
κρύψου από μένα
δεν ξέρω αν φεύγεις τώρα για το λίγο μου
ή αν αυτό που νιώθω ήταν πολύ
πολύ για σένα... πολύ για σένα...
για τις παλιές αγάπες μη μιλάς
στα πιο μεγάλα "θέλω" κάνουν πίσω
δεν άντεξαν μαζί και χάθηκαν μακριά
κρύφτηκαν στις σπηλιές χαμένων παραδείσων
ό,τι αξίζει πονάει κι είναι δύσκολο...
Του άντρα του πολλά βαρύ
Ντουνιάς Γιάννης
Μουσική/Στίχοι: Μαρκόπουλος Γιάννης
Του άντρα του πολλά βαρύ
μην του μιλάτε το πρωί
μην του μιλάτε το πρωί
του άντρα του πολλά βαρύ
Του άντρα του πολλά βαρύ
μην του μιλάτε το πρωί
μην του μιλάτε το πρωί
του άντρα του πολλά βαρύ
Ο λόγος του συμβόλαιο
στην πιάτσα έχει βέτο
το ούζο πίνει ανέρωτο
και τον καφέ του σκέτο
Του άντρα του πολλά βαρύ
μην του μιλάτε το πρωί
μην του μιλάτε το πρωί
του άντρα του πολλά βαρύ
Του άντρα του πολλά βαρύ
μην του μιλάτε το πρωί
μην του μιλάτε το πρωί
του άντρα του πολλά βαρύ
Ψηλά φτάνει το χέρι του
μα χαμηλά κοιτάζει
μ' αγάπη ξέρει να μιλά
μ' αγάπη να αγκαλιάζει
Ωπααα 8)
Unchain my heart
Baby let me go
Unchain my heart
'Cause you don't love me no more
Every time I call you on the phone
Some fella tells me that you're not at home
Unchain my heart
Set me free
Unchain my heart
Baby let me be
Unchain my heart
'Cause you don't care about me
You've got me sowed up like a mellow case
But you let my love go to waste
Unchain my heart
Set me free
I'm under your spell
Like a man in a trance baby
Oh but you're no doubt aware
That I don't stand a chance
Unchain my heart
Let me me go my way
Unchain my heart
You are in me night and day
Why leave me two a life of misery
When you don't care about the beans for me
Unchain my heart oh please
Set me free
Alright
I'm under your spell
Just like a man in a trance oh baby
But you're no doubt aware
That I don't stand a chance
Please unchain my heart
Let me go my way
Unchain my heart
You are in my night and day
Why leave me to a life of misery
When you don't care about the beans for me
Unchain my heart
Please set me free
Oh set me free
Oh woman why don't you do that for me
You don't care
Won't you let me go
That you don't love me no more
Like a man in a trance
let me go
I'm under your spell
Like a man in a trance
And you're no doubt aware
That I don't stand a chance no
Oh
You don't care
Please set me free
ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ
Χρώματα, άνοιξη, βόλτες στον ήλιο
στη θάλασσα παρέα μ ένα φίλο
σε γνώρισα
Χάδια ανέμελα πάνω στην άμμο
ζωγράφισες ένα αεροπλάνο
και γέλασες
Δε θυμάμαι αν στο είχα πει
μα σ αγαπούσα
Πίσω απ το φεγγάρι είχα κρυφτεί
και σε κοιτούσα
Δε θυμάμαι αν στο είχα πει
μα κάθε βράδυ
τ άστρα πέφταν πάνω μου βροχή
μ ένα σου χάδι
Βούτηξα με μια κιθάρα στο διάστημα
τα πρώτα τσιγάρα
με φίλησες
Καράβια ακυβέρνητα τα κορμιά μας
αντίδοτα στην ερημιά μας
αστρόπλοια
Δε θυμάμαι αν στο είχα πει.. :)
Πως είναι δύσκολα τ' απλά
το έχω καταλάβει
τα βλέπει ο έρωτας διπλά
τα φώτα στο σκοτάδι
Μες στο χορό ζαλίζεται
σκορπίζεται στην πίστα
άντε φτερούγισε αϊτέ
τα δυο σου μάτια κλείσ' τα
Ό,τι γράφει δεν ξεγράφει
λέει η παροιμία
για τα σωστά σου και τα λάθη
πια δε δίνω μία
Δες χορεύω το παλεύω
να σε ξεπεράσω
μα έλα που θα σε λατρεύω
μέχρι να γεράσω
Στην αγκαλιά σου αφέθηκα
αγρίμι μεθυσμένο
ένοχος πάλι βρέθηκα
μα βλέπεις επιμένω
Μες στο χορό ζαλίζομαι
σκορπίζομαι στην πίστα
άντε φτερούγισε αϊτέ
τα δυο σου μάτια κλείσ' τα
Ό,τι γράφει δεν ξεγράφει
λέει η παροιμία
για τα σωστά σου και τα λάθη
πια δε δίνω μία
Δες χορεύω το παλεύω
να σε ξεπεράσω
μα έλα που θα σε λατρεύω
μέχρι να γεράσω
Το παρελθόν μου
Το παρελθόν μου μη ρωτάς, είναι πληγή για μένα
είναι θλιμμένες Κυριακές και βράδια πονεμένα...
Το παρελθόν μου μη ρωτάς, μη μου ξυπνάς τον πόνο
ό,τι με πάθος αγαπώ με δάκρυ το πληρώνω...
Της καρδιάς τα μυστικά τα πληρώνεις τελικά
φεύγουν όσοι αγαπάς και μένεις μόνος...
Της καρδιάς τα μυστικά τα πληρώνεις τελικά
άκρη μάτια μου γλυκά δεν έχει ο πόνος...
Το παρελθόν μου μη ρωτάς, μη με γυρίζεις πίσω
μη μου ανάβεις τη φωτιά που προσπαθώ να σβήσω...
Το παρελθόν μου μη ρωτάς, μη μου ξυπνάς τον πόνο
ό,τι με πάθος αγαπώ με δάκρυ το πληρώνω...
Killing me softly with his song - Roberta Flack
Strumming my pain with his fingers
singing my life with his words
killing me softly with his song
killing me softly with his song
telling my whole life with his words
killing me softly with his song
I heard he sang a good song
I heard he had a style
and so I came to see him
to listen for a while
and there he was this young boy
a stranger to my eyes
strumming my pain with his fingers
singing my life with his words
killing me softly with his song
Killing me softly with his song
telling my whole life with his words
killing me softly with his song...
I felt all flushed with fever
embarrassed by the crowd
I felt he found my letters
and read each one out loud
I prayed that he would finish
but he just kept right on
strumming my pain with his fingers
singing my life with his words
killing me softly with his song
killing me softly with his song
telling my whole life with his words
killing me softly with his song
he sang as if he knew me
in all my dark despair
and then he looked right through me
as if I wasn't there
but he just came to singing
singing clear and strong
strumming my pain with his fingers
singing my life with his words
killing me softly with his song
killing me softly with his song
telling my whole life with his words
killing me softly with his song...
he was strumming, oh, he was singing my song
killing me softly with his song
killing me softly with his song
telling my whole life with his words
killing me softly with his song...
with his song...
Ένα γύρο το φεγγάρι
Χαρούλης Γιάννης
Μουσική/Στίχοι: Παναγιωτοπούλου Δανάη
Αποστολέας: Νέφος
Ένα γύρο το φεγγάρι κι άλλον έναν η ζωή
στέκεσαι γυμνή μπροστά μου
κάνει ο χρόνος μια ρωγμή
κάνω την φωτιά μου χάδι και σου κρύβω την πληγή
που από τότε που θυμάμαι μου κλειδώνει το κορμί
Δύο γύρους το φεγγάρι το κορμί μου σε ζητά
απ’ τα δάχτυλά μου βγαίνουνε μαχαίρια κοφτερά
μη φοβάσαι είναι για ‘μένα στη φωτιά μου θα καώ
δεν ζητάω δική μου να ‘σαι θέλω μόνο να σε δω
Δέκα χρόνια δέκα αιώνες
λύσεις ψάχνουνε να μου βρουν
δεν με ξέρεις μα το ξέρεις πως τα χέρια δεν ξεχνούν
κάτι νύχτες ματωμένες που αδιάφορα περνάν
που τα σώματα διψάνε μα τα μάτια αλλού κοιτάν
Τρεις φορές θα σε ρωτήσω αν υπήρξε μια φορά
που ήσουν μόνη στο σκοτάδι κι ήμουνα παρηγοριά
τρεις φορές θα σε ρωτήσω πως το χρόνο σταματάς
όταν έρχεσαι τα βράδια και στα μάτια με κοιτάς
[size=24]Τραγουδαρα!!![/size] για μενα..
Είμαι μια σκέψη
Είμαι μια σκέψη που έχει πόδια
είμαι ένα λάθος χωρίς φωνή
είμαι μια αλήθεια απ' τα υπόγεια
που τα 'χει κλέψει η σιωπή.
Είμαι ένα όνειρο σακατεμένο
της κάθε μέρας υποταγή
είμαι συναίσθημα που περιμένω
σε λάθος στάση λάθος στιγμή.
Μέσα απ' τα υπόγεια κι απ' τη σιωπή
χωρίς κατεύθυνση μα, πετώ σιωπή.
Είμαι όλα εκείνα που αποφεύγω
και άλλα τόσα που έχω σκεφτεί
είμαι το πείραμα που περιμένω
να προσπεράσει και να χαθεί.
Μέσα απ' τα υπόγεια κι απ' τη σιωπή
χωρίς κατεύθυνση μα, πετώ σιωπή.
Στις χαραυγές ξεχνιέμαι
Mάσκα δεν έχω να γυρνώ στο καρναβάλι ετούτο
μόνο μια απόχη να τρυγώ της θάλασσας την πονηριά
και της σιωπής τον πλούτο
Bάρα καλή, βάρα γερή, μια ντουφεκιά ζαχαρωτή
κι άσε να νοιώσει η γαλαρία του χαρτοπόλεμου τη βία
Σκουπίδι η σκέψη την πετώ, τη λογική απαρνιέμαι
μ' ένα σαράκι αρμένικο για δρόμους που δε θέλησα
στις χαραυγές ξεχνιέμαι
Bάστα το νού, βάστα το νου να μην γκρινιάξει του καιρού
πού 'φτιαξε με τον πόνο κλίκα και τσιγκουνεύεται στη γλύκα
Αφού μπορώ και γελάω μ' αυτά που βλέπω
αφού μπορώ και αντέχω την τρέλα μου
αφού γυρίζω σελίδα, δε ζητάω μερίδα
δεν στριμώχνομαι στην ουρά
για δυο λόγια σου καθαρά
θα πει πως είναι το τιμόνι και τα φρένα μας γερά
θα πει πως έχω αγαπηθεί κι απ' το Θεό
θα πει χαλάλι στον χαμό και πες το ακόμα μια φορά
να 'μαι καλά, να 'σαι καλά να σ' αγαπώ
αφού τα πάμε καλά με τη συγγνώμη
και καταθέτω τα όπλα μου στο γέλιο σου
αφού μιλάμε ίδια γλώσσα
μη ζητάς κι άλλα τόσα
από αυτά που η καρδιά μπορεί
ν' αγαπάει και να συγχωρεί
θα πει πως είναι το τιμόνι και τα φρένα μας γερά
θα πει πως έχω αγαπηθεί κι απ' το Θεό
θα πει χαλάλι στον χαμό και πες το ακόμα μια φορά
να 'μαι καλά, να 'σαι καλά να σ' αγαπώ
να 'σαι καλά... να σ' αγαπώ
να 'μαι καλά! να σ' αγαπώ!!
Ανησυχώ
Ανησυχώ που δε μιλώ
και δε ζητώ κανένα
Και απορώ που δεν μπορώ
να βρω στοργή για μένα
Δεν έχω φίλους για να πω
τι ψάχνω, τι γυρεύω
Κι αν τραγουδώ είναι γιατί
να κρατηθώ παλεύω
Όσα κι αν πω, δε φτάνουν πια
'μειναν τα όνειρα γιαπιά
Να λυπηθώ, πες μου, για ποια
Γι' αυτή που δε μου είπε "γεια"
Ανησυχώ που περπατώ
και είμαι δυό κομμάτια
Το ένα λέει "σ' αγαπώ"
και με κοιτά στα μάτια
Το άλλο φεύγει και γυρνά
τα πίνει κι επιστρέφει
Κι ό,τι γουστάρω το πατά
σχεδόν το καταστρέφει
Όσα κι αν πω, δε φτάνουν πια
'μειναν τα όνειρα γιαπιά
Να λυπηθώ, πες μου, για ποια
Γι' αυτή που δε μου είπε "γεια"
Παράθεση από: "black_velvet"Non, Je ne regrette rien
(Edith Piaf)
Non! rien de rien
non, Je ne regrette rien
ni le bien qu'on m'a fait
ni le mal tout ca bien m'est egal!
non! rien de rien
non, Je ne regrette rien
c'est paye, balaye, oublie
Je me fous du passe!
avec mes souvenirs
J' ai allume le feu
mes chagrins, mes plaisirs
Je n'ai plus besoin d'eux!
balayees les amours
et tous leurs tremolos
balayees pour toujours
Je repars a zero
non! rien de rien
non, Je ne regrette rien
ni le bien qu'on m'a fait
ni le mal, tout ca bien m'est egal!
non! rien de rien
non, Je ne regrette rien
car ma vie, car mes joies
aujourd'hui ca commence avec toi!
Όχι, για τίποτα,
δεν μετανιώνω για τίποτα!
ούτε για τα καλά που μου έχουν κάνει
ούτε για τα άσχημα, όλα με αφήνουν αδιάφορη
όχι, για τίποτα,
όχι, δεν μετανιώνω για τίποτα!
είναι όλα πληρωμένα, περασμένα, ξεχασμένα
αδιαφορώ για τα περασμένα!
με τις αναμνήσεις μου
άναψα τη φωτιά μου
οι υποχρεώσεις μου, οι απολαύσεις μου...
δεν τις χρειάζομαι πια!
διώχνωντας τις αγάπες
και όλους τους ήχους τους
διώχνοντάς τες για πάντα
ξαναξεκινώ απ' το μηδέν
όχι, για τίποτα,
όχι, δεν μετανιώνω για τίποτα!
καθώς η ζωή μου, όλες μου οι χαρές
σήμερα ξεκινάνε μαζί σου!
Ελπίζω η ταινία "ζωή σαν παραμύθι" να σας έδωσε ένα απειροελάχιστο έναυσμα να ξεκινήσετε να γνωρίσετε την Edith Piaf
(α ρε πατέρα...!)
Φυσική Ιστορία
Πανούσης Τζίμης
Μουσική/Στίχοι: Πανούσης Τζίμης
Είμαι σε μια γλάστρα στο σαλόνι
Άντε, το ταβάνι με πλακώνει
Το αίμα μου έχει γίνει χλωροφύλλη
Άντε, με ποτίζουν κάτι φίλοι
Μ' έχουνε στριμώξει στη μεσοτοιχία
Μ' έχει μαραζώσει η ακινησία
Αχ, πού να τ' απλώσω τα κλαδιά μου
μου 'χουνε κλαδέψει την καρδιά μου
Μ' έχουνε φυτέψει δημοσιογράφοι
Χάλαγα τη μόστρα, έπεφτα απ' το ράφι
Μ' έχουνε φλομώσει ζιζανιοκτόνα
για να μη μιλάω, να μην έχω στόμα
Οι χειμερινοί οι κινηματογράφοι
κάθε καλοκαίρι μ' αγαπούν, το γράφει
Τώρα που οι ταμπέλες έχουν κατέβει
χίλια ραντεβού σ' ένα Σεπτέμβρη
Όπα, όπα είπα λέω
Όπα, τραγουδάω και κλαίω..
Είμαι φτωχός, κουρασμένος, σκυφτός ανθρωπάκος
των ταπεινών και των άλλων πουλιών φιλαράκος
για δε μ' αφήνετε ήσυχο;
άστε με ήσυχο όόόόόόλοιιιιι
θέλω να ζήσω ελεύθερος
δίχως ταυτότητα πιαααααααααααα
για δε μ' αφήνετε ήσυχο;
άστε με ήσυχο όόόόόόλοιιιιι
θέλω να ζήσω ελεύθερος
δίχως ταυτότητα πια!
μία ζωή με τραβάν', με κουνάν' μ' έναν σπάγκο
λόγια, σχόλια, μέρα νύχτα δουλειά και στον πάγκο
για δε μ' αφήνετε ήσυχο
άστε με ήσυχο όόόόόόλοιιιιι
θέλω να ζήσω ελεύθερος
δίχως ταυτότητα πιαααααααααααα
για δε μ' αφήνετε ήσυχο
άστε με ήσυχο όλοι
θέλω να ζήσω ελεύθερος
δίχως ταυτότητα πια!
Κοίτα με
Κοίτα μικραίνω παντού χωράω
δε σου ανήκω, δε σου χρωστάω.
Κοίτα με σβήνω με ευκολία
στον μαύρο τοίχο, σαν κιμωλία.
Κοίτα με χάνομαι, χάνομαι ξανά
στα πιο κρυφά μου μυστικά σπάω στα δύο
Κοίτα με χάνομαι, χάνομαι ξανά
και δεν αισθάνομαι ζέστη ή κρύο
Κοίτα γλιστράω μακρία απ' όλους
σαν το νεράκι στους υπονόμους
Κοίτα αλλάζω, αλλάζω χρώμα
γίνομαι αέρας, φωτιά και χώμα.
Κοίτα με χάνομαι, χάνομαι ξανά
στα πιο κρυφά μου μυστικά σπάω στα δύο
Κοίτα με χάνομαι, χάνομαι ξανά
και δεν αισθάνομαι ζέστη ή κρύο
Κοίτα πως πέφτω και την γλιτώνω
έγινα πέτρα, δε νίωθω πόνο.
Κοίτα ανεβαίνω έγινα αστέρι
που τ' όνομά του κανείς δε ξέρει.
Κοίτα με χάνομαι, χάνομαι ξανά
στα πιο κρυφά μου μυστικά σπάω στα δύο
Κοίτα με χάνομαι, χάνομαι ξανά
και δεν αισθάνομαι ζέστη ή κρύο.
Αγρίμι
Από μικρή φαινόμουνα
Θα ʽχανα το μυαλό μου
Απʼ όλους θα κρυβόμουνα
Κι από τον εαυτό μου
Έλεγα κάποτε θα δείτε
Σε λίγα χρόνια θα σας φάω
Εγώ να μου το θυμηθείτε
Πως στα 30 θα πετάω
Πως στα 30 θα πετάω
Γιατί είμαι αλλού
Μη μου κολλάτε
Πήρα φωτιά
Κι αυτό είναι όλο
Δεν είμαι εδώ
Μη με κοιτάτε
Δε θα σας πιάσω άλλο χώρο
Έλεγα ήτανε για λίγο
Κι όταν θα περάσει θα γελάω
Πάντοτε έλεγα θα φύγω
Αλλά δεν είχα πού να πάω
Κι είπα δε χάνω άλλη μέρα
Δεν έχει κάτι πιο μακριά
Αν δε νικήσω εδώ πέρα
Δε θα νικήσω πουθενά
Αν δε νικήσω εδώ πέρα
Δε θα νικήσω πουθενά
Γιατί είμαι αλλού
Μη μου κολλάτε
Πήρα φωτιά
Κι αυτό είναι όλο
Δεν είμαι εδώ
Μη με κοιτάτε
Δε θα σας πιάσω άλλο χώρο
το αφιερώνω σε μενα και μονο σε μενα
φτου μου
Βαριά μετράει, βαριά μετράει μα όσο κι αν αναγκεύεται
η φτώχεια σύντροφε αφ' εαυτής δεν ερμηνεύεται.
Εγώ βαθιά την έχωσα στη φόδρα μου την κάνη μου
κι όχι για μια στιγμή ανάγκης εννοείς
αλλά για τότε που το βιος κυλάει σαν της βρύσης
κι είναι σπυρί της άμμου κι είναι βουνό επίσης.
Πάμε για κει μ' έναν πυροβολισμό
η αγάπη δουλεύει για τον σοσιαλισμό.
Μια μύγα και μυγιάζεται, μια μύγα και μυγιάζεται
έχει η φτώχεια και δύναται να εκφράζεται
κόσμος λειψός σαν θάνατος, πανσέληνος προβάλλεται
με των εκρήξεων τη χάρη εννοείς
με κείνη εκεί τη χάρη και τη βία των πρωτοπλάστων
πάνω σ' έναν ήδη νεκρό, ελευθερώνοντας τον.
Πάμε για κει μ' έναν πυροβολισμό
η αγάπη δουλεύει για τον σοσιαλισμό.
Τα φράγκα αν και δυσεύρετα είναι γνωστό τοις πάσι
την ευτυχία δεν κάνουν να τους μοιάσει
τέρμα λοιπόν το μάθημα, πηδάω από την έδρα
της πολιτικής οικονομίας εννοείς
φορώ το καπελάκι μου να βγω στην ανηφόρα
να βρω και την αγάπη μου, που περιμένει ώρα.
Πάμε για κει μ' έναν πυροβολισμό
η αγάπη δουλεύει για τον σοσιαλισμό.
Ας έβρισκα έναν άνθρωπο
Ας έβρισκα έναν άνθρωπο
να με καταλαβαίνει
όσες φορές προσπάθησα
και πίστεψα κι αγάπησα
εβγήκα γελασμένη,
όσες φορές προσπάθησα
και πίστεψα κι αγάπησα
εβγήκα γελασμένη.
Δε βρήκα έναν άνθρωπο
να νοιώσει την ψυχή μου,
κι εσύ αν ήρθες ψεύτικα
να πάρεις το φιλί μου,
μη ρίχνεις άλλα βάσανα
στην άτυχη, στην άτυχη ζωή μου.
Συγχώρα με για όλα αυτά
αν μ' αγαπάς στ' αλήθεια,
απ' τις ζημιές που έπαθα
τα βλέπω όλα ψέμματα
κι ωραία παραμύθια.
Δε βρήκα έναν άνθρωπο
να νοιώσει την ψυχή μου,
κι εσύ αν ήρθες ψεύτικα
να πάρεις το φιλί μου,
μη ρίχνεις άλλα βάσανα
στην άτυχη, στην άτυχη ζωή μου.
Εαυτέ μου
Να μη με μαλώσεις που με βρήκε το πρωί
να ʼχω μεθυσμένη την καρδιά και την ψυχή
ήθελα κιʼ εγώ, στον Παράδεισο να ʼβγω,
να μη με μαλώσεις, εαυτέ μου.
Πόσες φορές, σʼ έχω πιάσει να κλαις
γιατί πονάς, και γυρίζεις στο ʼχτες.
Μπρος στον καθρέφτη σε κάνω, γυαλιά·
θέλω να χορέψω,
τη ζωή να τρέξω,
να τα ζήσω όλα σε μια νύχτα.
θέλω να χορέψω,
θέλω να ξοδέψω,
την καρδιά και το φιλί.
Να μη με μαλώσεις, που ʼχω κάνει μιάν αρχή
κιʼ η ανάμνηση του έχει πάψει πια να ζει.
Θέλω πια κιʼ εγώ, στον Παράδεισο να ʼβγω,
να μη με μαλώσεις, εαυτέ μου.
I did it my way.
Frank Sinatra
γιατί έτσι γουστάρω
And now, the end is near;
And so I face the final curtain.
My friend, Ill say it clear,
Ill state my case, of which Im certain.
Ive lived a life thats full.
Ive traveled each and evry highway;
And more, much more than this,
I did it my way.
Regrets, Ive had a few;
But then again, too few to mention.
I did what I had to do
And saw it through without exemption.
I planned each charted course;
Each careful step along the byway,
But more, much more than this,
I did it my way.
Yes, there were times, Im sure you knew
When I bit off more than I could chew.
But through it all, when there was doubt,
I ate it up and spit it out.
I faced it all and I stood tall;
And did it my way.
Ive loved, Ive laughed and cried.
Ive had my fill; my share of losing.
And now, as tears subside,
I find it all so amusing.
To think I did all that;
And may I say - not in a shy way,
No, oh no not me,
I did it my way.
For what is a man, what has he got?
If not himself, then he has naught.
To say the things he truly feels;
And not the words of one who kneels.
The record shows I took the blows -
And did it my way!
ο προσκυνητης
Τα βουνά περνάω
και τις θάλασσες περνώ
Κάποιον αγαπάω
Δυο ευχές κρατάω
και δυο τάματα κρατώ
Περπατώ και πάω
Κάποιος είπε πως η αγάπη
σ’ ένα αστέρι κατοικεί
αύριο βράδυ θα ‘μαι εκεί
Κάποιος είπε πως ο έρωτας
για μια στιγμή κρατά
αύριο βράδυ θα ‘ναι αργά
Στα πουλιά μιλάω
και στα δέντρα τραγουδώ
Κάποιον αγαπάω
Κι όταν τραγουδάω
προσευχές παραμιλώ
περπατώ και πάω
Κάποιος είπε πως ο δρόμος
είναι η φλέβα της φωτιάς
ψυχή μου πάντα να κυλάς
Κάποιος είπε πως ταξίδι
είναι μόνο η προσευχή
καρδιά μου να ‘σαι ζωντανή
Κάποιος είπε πως η αγάπη
σ’ ένα αστέρι κατοικεί
αύριο βράδυ θα ‘μαι εκεί
Κάποιος είπε πως ο έρωτας
για μια στιγμή κρατά
αύριο βράδυ θα’ ναι αργά
Πάω να πιάσω ουρανό
Ερμηνεία[/b]]
Άλλο δράμα δε θα ζήσω
φτάνει αυτό το τωρινό
μόνη μου θα διασχίσω
πάλι τον ωκεανό
κι άμα τύχει και λυγίσω
Θε μου 'σχώρα με
κι άμα πιω κι άμα μεθύσω
παρηγόρα με
κι άμα τύχει και λυγίσω
Θε μου 'σχώρα με
κι άμα πιω κι άμα μεθύσω
παρηγόρα με....
άλλο δε θα φάω τραύμα
άλλη τέτοια ανταμοιβή
μόνη μου θα δω το τραύμα
μόνη μου και το Ραβί
κι αν στον έρωτα κυλήσω
Θε μου 'σχώρα με
κι άμα πιω κι άμα μεθύσω
παρηγόρα με
κι αν στον έρωτα κυλήσω
Θε μου 'σχώρα μεεε
κι άμα πιω κι άμα μεθύσω
παρηγόρα με
άλλο κλάμα δε θα ρίξω
φτάνει αυτό το αποψινό
το κενό θα διαρρήξω
πάω να πιάσω ουρανό
κι αν με δεις να φτάνω πάνω
Θε μου 'σχώρα με
κι άμα πέσω να πεθάνω
παρηγόρα με
κι αν με δεις να φτάνω πάνω
Θε μου 'σχώρα με
κι άμα πέσω να πεθάνω
παρηγόρα με.....
Είμαι πολύ καλά σε σκέφτομαι συχνά
σε αγαπώ πολύ μ'αγάπη φιλική
είμαι πολύ καλά κι ας πέρασα πολλά
δε φταίς εσύ :roll: γι'αυτό κακίες δε κρατώ.. :wink:
το ακουσα στο ραδιοφωνο και μου κολλησε
φου
και δεν γουσταρω τα λαικα
και πολυ περισσορερο τον Τλη
αλλα μου το αφιερωνω
Έκανες λάθος να γελάσεις
κι αυτό το πάθος όπως τ' άλλα να περάσεις.
Εγώ το ξέρω το τι είχα να σου δώσω
κι εσύ το ξέρεις πως με πούλησες ωστόσο.
Ανεπανάληπτος,
ανεπανάληπτος θα είμαι εγώ για σένα.
"Ανεπανάληπτος",
"ανεπανάληπτος" θα λες κι εσύ για μένα.
Ανεπανάληπτος,
ανεπανάληπτος, σ' το λέω και θυμήσου]
μα τι βλακεια μου ειχε κολησει
για να επανελθω με ενα Χατζιδακι
και Γιωργο Ρωμανο (ποιος τον θυμαται αραγε ?)
Ο Τζώνης είμαι ο μπόγιας
χάϊχο χάϊχο
τους φίλους μου έχω σφάξει
χάϊχο χάϊχο.
Αγόρασα πιστόλι
από παλιό φονιά
και πήγα στ΄ Αργοστόλι
και στην Κεφαλονιά.
Γελούσε η πολιτεία
στην ήσυχη βραδιά
και στη μικρή πλατεία
φωνάζαν τα παιδιά.
Ο Τζώνης είμαι ο μπόγιας
χάϊχο χάϊχο
τ΄ αδέλφια μου έχω σφάξει
χάϊχο χάϊχο.
Δε με κεράσαν ούζο
δε μου ΄δωσαν κρασί
τότε άρχισα να σκούζω
και μ΄ άκουσες κι εσύ.
Κουβέντες δεν σηκώνω
δεν παίρνω διαταγές
το σπίτι μου κλειδώνω
κι αρχίζω τις σφαγές.
Τρέμω στην ιδέα πως θα σε χάσω
Δεν υπάρχει τρόπος να σε ξεχάσω
Δεν το βάζω κάτω θα πολεμήσω
Να σε κρατήσω
Πρέπει να σε κάνω να καταλάβεις
Πως θες το τέλος μιας αγάπης μεγάλης
Τα όνειρα μας θέλεις να τα προδώσεις
Θα μετανιώσεις
Ναι, είχα γίνει θυσία, μα από σένα καμία
Λέξη για ευχαριστώ
Ναι, με έβλεπες σαν εχθρό σου, μα είμαι ο άνθρωπος σου
Και θα είμαι όσο ζω
Δώσε μου τώρα να πιω
Πλάι σου να σκοτωθώ
Το δηλητήριο που κράτησες για μένα
Δώσε μου τώρα με μιας
Τον πόνο μιας μαχαιριάς
Να μου θυμίσεις πόσο υπέφερα για σένα
Θέλω να θυμάσαι πάντοτε κάτι
Επικίνδυνο παιχνίδι η αγάπη
Στην παγίδα που ετοιμάζεις θα πέσεις
Και θα πονέσεις
Που, πες μου που έχω φταίξει και δεν μ έχεις πιστέψει
Πως πολύ σ αγαπώ
Δώσε μου τώρα να πιω... :cry: :cry:
Την 5η συμφωνία του Μάλερ
Τις στιγμές που μου πήρες
κράτησέ τις για σένα
να θυμάσαι πως κάποτε κάποιος
Σ'αγάπησε αληθινά
Κι αν ποτέ σου θα νιώσεις
μόνη και πληγωμένη μη διστάσεις σε μένα να γυρίσεις ξανά...
Έτσι είναι η αγάπη μάτια μου
πληγώνεσαι πονάς
εκείνη που σε πλήγωσε δε παύεις να αγαπάς
έτσι είναι η αγάπη μάτια μου
σε κάνει και πετάς
κι όταν σου κόβουν τα φτερά
ακόμα αγαπάς..
Τις στιγμές που μου πήρες
θα κρατήσω για'μένα
να θυμάμαι πως κάποτε κάποια
μου έδωσε τόση χαρά
κι αν ποτέ στη ζωή μου χρειαστεί να πετάξω
στη καρδιά μου θα βάλω τα δικά σου φτερά...
Έτσι είναι η αγάπη μάτια μου
πληγώνεσαι πονάς
εκείνη που σε πλήγωσε δε παύεις να αγαπάς
έτσι είναι η αγάπη μάτια μου
σε κάνει και πετάς
κι όταν σου κόβουν τα φτερά
ακόμα αγαπάς..
Μουσική[/i]]Πρώτη εκτέλεση[/i]: Έλλη Πασπαλά
Είναι φορές που χωρίς αφορμή
κάτι γιορτάζει βαθιά στο κορμί
και ξαναβλέπεις το φως
σαν να 'σουν χρόνια τυφλός
κι ένας αέρας ζεστός
γιασεμιά φορτωμένος, φυσάει βουρκωμένος
είναι φορές που δεν ξέρω γιατί
κάτι νυχτώνει βαθιά και πενθεί
και δε σου κάνει κανείς
κι όπως γυρεύεις να βρεις
λίγο λευκό να πιαστείς
γιασεμί στο σκοτάδι σαν άστρο ανάβει
λευκό μου γιασεμί μη νυχτώσεις
είναι φορές που χωρίς αφορμή
μέσα μου τρέμει μια ξένη φωνή
που μου θυμίζει στιγμές από παλιές μου ζωές
και ένας αέρας ζεστός
γιασεμιά φορτωμένος φυσάει βουρκωμένος
λευκό μου γιασεμί μη νυχτώσεις....
Μέλυδρον
Στίχοι: Μάνος Ξυδούς
Μουσική: Μάνος Ξυδούς & Νίκος Σπυρόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Πυξ Λαξ
Θέλω να τρέξω, να πετάξω να χαθώ...
όμως φοβάμαι τι θα γίνει αν γυρίσω!
τον εαυτό μου να γελάσω προσπαθώ
μα κάπου μέσα μου βαθιά δεν θα τον πείσω.
Αυτά σκεφτότανε τα βράδια στη δουλειά
κι η γκρίζα αύρα της γινότανε πιο μαύρη
θλιμμένα ναι, καλά ευχαριστώ
μα άλλο πράγμα την τρυπάει και τη χαλάει..
Είναι ωραία η θάλασσα γιατί κινείται πάντα
κι αν έχεις βρει πολλές στεριές καμία δεν σ' αράζει
δώσ' μου για φιλοδώρημα τραγούδι με τη μπάντα
είναι ωραία η θάλασσα γιατί με σένα μοιάζει.
Άσε με άνθρωπε να κάνω ότι αισθάνομαι
βαρέθηκα για πράγματα σωστά να μου μιλάνε
πες μου μονάχα τι ποτό γεμίζει το ποτήρι σου
κι αν θέλεις περισσότερο εδώ δε σε κερνάνε.
Δε τελειώνει η ζωή σε μία άρνηση
κι αν έχεις άντερα την άρνηση ακολούθα
τι σε πειράζει αν σε δείχνουνε στο σπίτι σου
γιατί εφόρεσες ανάποδα τα ρούχα!
Είναι ωραία η θάλασσα γιατί κινείται πάντα
κι αν έχεις βρει πολλές στεριές καμία δεν σ' αράζει
δώσ' μου για φιλοδώρημα τραγούδι με τη μπάντα
είναι ωραία η θάλασσα γιατί με σένα μοιάζει.
Τον εαυτό του παιδί
Στίχοι: Παρασκευάς Καρασούλος
Μουσική: Μάριος Φραγκούλης
Τον εαυτό του παιδί απ' το χέρι κρατάει
στα ίδια μέρη κι απόψε η ζωή θα τους πάει
θα περάσουν ξανά απ' της μνήμης τα σπίτια
από θάλασσες άδειες, απ' του φόβου τα δίχτυα
Θα σταθούνε μαζί και θα δουν να περνάνε
σαν καράβια οι στιγμές που ποτέ δε γερνάνε
και τα πρόσωπα που έγιναν δρόμοι κι αιώνες
και τα όνειρα που έσκαψαν μες στα χρόνια κρυψώνες
Όταν ήμουν παιδί είχα βρει έναν κήπο
για να κρύβομαι εκεί απ' τη ζωή όταν λείπω
όταν ήμουν παιδί είχα κρύψει έναν ήλιο
να 'χει ο δρόμος μου φως κι η σιωπή μου έναν φίλο
Τον εαυτό του παιδί απ' το χέρι θα πιάσει
σαν γυαλί μια στιγμή θα ραγίσει, θα σπάσει
θα χωρίσουν μετά κι ο καθένας θα πάει
σ' έναν κόσμο μισό που τους δυο δεν χωράει
...αισθάνομαι πολύ τυχερή που εξακολουθώ να θυμάμαι το μονοπάτι που οδηγεί στον μυστικό μου κήπο και που ο ήλιος μου είναι ακόμα στη θέση του .....
[align=center]
[/align]
[size=18]Filippos Pliatsikas - Omnia[/size]Μετράει η αλήθεια για όσο την αντέχεις
γι' αυτό τις ερωτήσεις που θα κάνεις να προσέχεις!
Μετράει η αλήθεια για όσο την αντέχω
γι' αυτό τις ερωτήσεις που θα κάνω θα προσέχω!
Άγονη πλήξη μιας ζωής, δίχως έρωτα
της ερημιάς μου τέρας, της πόλης μου θηρίο μη με φοβάσαι
αλλοπαρμένη έκφραση οι τοίχοι σού θυμίζουν τον πρώτο σου έρωτα
οι πιο πολλοι αδιάφορα κενοί, σε λυγίζουν όπου και να 'σαι
στα σκοτεινά δρομάκια οι σκιές γλιστράνε επικίνδυνα
στα ηλεκτρισμένα ξενυχτάδικα οι γυναίκες
μισοκρύβονται πίσω απ' τη λήθη
στα κολασμένα παζάρια της λεωφόρου οι αστυνόμοι
οι πλούσιοι επαρχιώτες μηχανόβιοι
μάσκες ακάλυπτες μικρές στο γύρο του θανάτου
που τρεμοπαίζουν τον άγγελο ή τον δαίμονα
στις άκρες των δακτύλων τους, ξημέρωμα Σαββάτου
γα τις παλιές αγάπες μη μιλάς
στα πιο μεγάλα θέλω κάνουν πίσω
δεν άντεξαν μαζί και χάθηκαν μακριά
κρύφτηκαν στις σπηλιές χαμένων παραδείσων
ότι αξίζει πονάει κι είναι δύσκολο
για να μην υποφέρεις φύγε μακριά μου, κρύψου από μένα
δεν ξέρω αν φεύγεις τώρα για το λίγο μου
ή αν αυτό που νιώθω ήταν πολύ
πολύ για σένα, πολύ για σένα
γα τις παλιές αγάπες μη μιλάς
στα πιο μεγάλα θέλω κάνουν πίσω
δεν άντεξαν μαζί και χάθηκαν μακριά
κρύφτηκαν στις σπηλιές χαμένων παραδείσων
ό,τι αξίζει πονάει, κι είναι δύσκολο...
Πουτσόμουνο
Άσιμος Νικόλας
Θλιβερής μνημοκληρονομιάς των ερώτων μας ο μαμωνάς
Αναπαραγωγή της ψευτιάς, ξεχασμένη η αλήθεια για μας.
Το ξέρω σας αρέσει η βιδωμένη σχέση
Ο εαυτός σου φρίκη στον άλλον να ανήκει.
Φαλλοκράτης δεν ήμουνα ‘γω
Κι ας μου μίλαγες πάντα γι’ αυτό.
Φεμινίστρια ήσουνα σύ
Επαναστατημένη γυνή.
Ενοχές μου φορτώνεις συχνά
Για των αρσενικών τα σκατά
Δεν ανέχτηκες μία φορά
Να σου θίξουνε τα θηλυκά.
Θα φύγω και με χάνεις
Να ιδούμε τι θα κάνεις
Θα φύγεις θα με χέσεις
Αυτά γεννούν οι σχέσεις.
Όχι δε θα μαλώσω πια
Το προτιμώ χωρίς δεσμό.
Θλιβερό και γομάρι με λες
Και τα πάντα δικά σου τα θες
Κι όλο ξύνεις και ξύνω πληγές
Κι όσο φταίω κι εσύ τόσο φταις.
Ανασφάλεια νιώθεις εσύ
Παρομοίως κυρά μου κι εγώ
Κι αν εσένα σε βλέπουν μουνί
Και εμένα με βλέπουν φρικιό.
Πανάθεμά σε φύση
Γεννήσαμε κορίτσι
Κι εσύ σαν τη μαμά σου
Το θες ομοίωμά σου.
Γιατί σώνει και καλά τη φαλλοκρατία
Να την αντιστρέψουμε σε αιδοιοκρατία.
Δεν χρειάζεται τόσο πια το μένος
Καταργείστε τα τους ρόλους και το γένος.
Όταν μ’ έσερναν για το στρατό
Μου ‘πες πρόβλημα είν’ ανδρικό
Κι επιτέλους κατάλαβα ‘γω
Το μοντέρνο σας φεμινισμό.
Μου ζητάς σιγουριά στ’ αγαθά
Σύ και ‘γω κι αισθημάτων σκλαβιά
Και Κατίνα σε είπων μαθές
Κι απ’ το σπίτι με πέταξες δες.
Και σύ με είχες είπει
Βρωμιάρη και αλήτη
Σαν πιάνεις τη μουρμούρα
Βουτάω την κουμπούρα.
Όχι δε θα μαλώσω πια
Το προτιμώ χωρίς δεσμό.
Κι αν μ’ έχουν κόψει φέτες
Δεν φταίνε αι γυναίκες
Πολλά τους δίνω δίκια
Κι ας κάνουν καριολίκια
Οι άντρες τις πηδάνε
Και δούλες τις κρατάνε.
Μα όχι να πληρώνω
Την πούτσα μου και μόνο.
Γιατί σώνει και καλά την πουτσοκρατία
Να την αντιστρέψουμε σε μουνοκρατορία
Δεν χρειάζεται τόσο πια το μένος
Καταργείστε τα τους ρόλους και το γένος
Κι αν ο έρωτας ελεύθερα κυλάει
Δεν χρειάζεται κανείς να κυβερνάει.
Παρ’ όλα αυτά αρέσει η βιδωμένη σχέση.
Απόκληρο με είπες μια βραδιά
και μου 'μεινε για πάντα η ρετσινιά
όλα στα χαρίζω
το λόγο πάρε πίσω
και φύγε κι άφησέ με πια
απ΄ την αρχή ν' αρχίσω
να τα ξεκαθαρίσω
το δρόμο να μου να βρω ξανά
Ήρθε το τέλος του μηνός
και πουθενά δε βλέπω φως
το νοίκι δε μου φτάνει
παράπονο με πιάνει
σε ποιόν το πόνο μου να πω
κανένας δε μου κάνει
κι αυτή θα με πεθάνει
απόκληρο στο κόσμο αυτό
Από παντού με διώχνουνε
στο τρόλει με σπρώχνουνε
αχ να ανασάνω λίγο
καιρός μου να το στρίβω
σε μιαν απόμερη γωνιά
στο λέω πριν να φύγω
αν μ' αγαπούσες λίγο
απόκληρος δε θα 'μουν πια
Εσύ εκεί κι εγώ στου πόνου τον παράλληλο
βαρύς χειμώνας και το κλίμα ακατάλληλο
Εσύ εκεί κι εγώ στου κοσμου το υπόγειο
να σε γυρεύω σε μια ψεύτικη υδρόγειο
Εσύ εκεί κι ο έρωτάς σου διαταγή και τελεσίγραφο
Κι εγώ εδώ όλη τη νύχτα αγκαλιά μ' ένα αντίγραφο
Εσύ εκεί εσύ εκεί
Εσύ εκεί κι εγώ στου πόνου τα μεγάφωνα να τραγουδάω
της αγάπης τα παράπονα
Εσύ εκεί κι εγώ σκυμμένος στην κασέτα σου
να με ματώνει η φωνή σου και το ψέμα σου
Εσύ εκεί εσύ εκεί
Εσύ εκεί κι ο έρωτάς σου διαταγή και τελεσίγραφο
Κι εγώ εδώ όλη τη νύχτα αγκαλιά μ' ένα αντίγραφο
Εσύ εκεί εσύ εκεί
O ouranos anavei ta fwta,
tipota pia den tha'nai opws prwta
Ksimerwse pali....
Ksipnaw sto fws, ta matia anoigw
Gia ligo nekros, xamenos gia ligo...
Ksimerwse pali...
Ki exeis xathei, mazi me ton ypno
mazi me toy oneiroy to poluxrwmo kukno.
Mhn ksimerwneis ourane...
Adeia h psyxh mou, to dwmatio adeio
ki apo t'oneiro mou akouw kathario
to lugmo ths na leei "oneiro htane, oneiro htane..."
[align=center]
[/align]
Τρίτος όροφος σιωπή / Γλυκερία
Εγώ με την αγάπη μάλωσα
Τέλος οι συγγνώμες, τα ρολόγια που τρελαίνονται
Τέλος τα τηλέφωνα που μένουν σιωπηλά
Τέλος με τους όρκους που συνέχεια λένε ψέματα
Κι όλα αυτά τα δάκρυα που δεν βγάζουν πουθενά
Τέλος τα τραγούδια στ΄ αυτοκίνητο κι οι βόλτες
Τέλος τα ταξίδια καλοκαίρι σε νησιά
Τσιγάρα, αλκοόλ, ξενυχτισμένα Σαββατόβραδα
Βόλτα στη βροχή τις Κυριακές και σινεμά
Εγώ με την αγάπη μάλωσα
Τέλος οι ανάσες που σαν σύννεφα ενώνουνε
Χείλια διψασμένα για φιλιά συλλαβιστά
Δάχτυλα που ψάχνουν μες στων ρούχων τα υπόγεια
άλλο πια δε θα 'βρουνε τη φλέβα που χτυπά.
Κι όταν θα με καίει της φωνής σου το παράπονο
Κι όταν θα με ψάχνει του κορμιού σου η φωτιά
Μόνος με την νύχτα το σκοτάδι θα μοιράζομαι
Δε με ξεγελάνε της καρδιάς τα μαγικά
Δεκαπενταύγουστος
Στην εξοχή εκεί έχω αφήσει τη ψυχή
στη πολη αυτη, ουτε ελπίδα ούτε φιλί.
Μες στο βυθό θα μείνω εκεί θα ξεχαστώ
σε μια στροφή, στην άσφαλτο άδειο κορμί
Κι όλο ζητώ πανώ στο νήμα να σταθώ καρδιά μου,
Κι ακροβατώ από ένα θαύμα να πιαστώ Παναγιά μου,
Φεύγει η ζωή μονάχη δίχως γυρισμό
Μια φυλακή και πως να βγω μες από ΄κει
ποια να ΄ναι η αρχή έρωτας, λάθος ή αφορμή;
Πριν να χαθώ, μες απ΄το τίποτα που ζω,
θα γεννηθώ σε άλλο κόσμο να βρεθώ.
Κι όλο ζητώ πανώ στο νήμα να σταθώ, καρδιά μου,
Κι ακροβατώ από ένα θαύμα να πιαστώ Παναγιά μου,
Φεύγει η ζωή μονάχη δίχως γυρισμό
Φεύγει η ζωή
Σ' έστησα χθες ξανά, δεν περιμένω ν' ακούσεις
Για το αμάξι που φταίει, μόνο η τύχη μου φταίει
Μόνος μου χθες ξανά με το πιάνο της θλίψης
Τραγουδάκια να φτιάχνω, ναι για σένα να γράφω
Μάγισσα μ' ολοσκότεινα μάτια
Η ζωή μου η άδεια, μ' ολοσκότεινα μάτια
Μάγισσα, πριν χαθείς θα σ' αγγίξω και τον Μέρφυ θα ρίξω
Φεύγει η ζωή και γω μόνος αράζω σ' ένα κόσμο που λείπει
Κι αν μου φύγεις και συ...
η μουσική δε ξορκίζει, δεν διώχνει τη λύπη
Ψάχνω τους κολλητούς, μα κανένας δεν θα ρθει
Ο ψηλός καβατζώνει και ο κοντός ξανανιώνει
Κι έτσι βρέθηκα δω στα δικά σου τα μέρη
Μα και συ έχεις φύγει κι η πληγή μου ανοίγει
[/color]
Σε μένα και στα λάθοι μου,που αγαπάω
γιατί είναι δικά μου......
Όταν θα φεύγω
Όταν θα φεύγω ξημέρωμα θα ʽναι όλα ήρεμα
Θα χαιρετήσω δυο άσπρους τοίχους, μια ζωή
Συγχώρεσε με, το ξέρω πως δε σε περίμενα
Τώρα με παίρνει μια άγρια πόλη μακρινή
Όταν θα φεύγω
Όταν θα φεύγω
Κι είναι αλήθεια πως ζούμε σε κόσμους παράλληλους
Ποτέ δε σε βρήκα, κι όμως το ξέρω σʼ αγαπώ
Όταν θα φεύγω άκου το μόνο παράπονο
Μʼ ένα τραγούδι, μʼ ένα λουλούδι θα στο πω
Όταν θα φεύγω
Όταν θα φεύγω
Όταν θα φεύγω
Όταν θα φεύγω ξημέρωμα θα ʽναι όλα ήρεμα
Θα χαιρετήσω δυο άσπρους τοίχους, μια ζωή
Συγχώρεσε με, το ξέρω πως δε σε περίμενα
Τώρα με παίρνει μια άγρια πόλη μακρινή
Όταν θα φεύγω
Όταν θα φεύγω
Κι είναι αλήθεια πως ζούμε σε κόσμους παράλληλους
Ποτέ δε σε βρήκα, κι όμως το ξέρω σʼ αγαπώ
Όταν θα φεύγω άκου το μόνο παράπονο
Μʼ ένα τραγούδι, μʼ ένα λουλούδι θα στο πω
Όταν θα φεύγω
Όταν θα φεύγω
You
It's all right with me
as long as you
are by my side
Talk or just say nothing
I don't mind your looks never lie
I was always on the run
finding out what I was looking for
And I was always insecure
just until I found
Words often don't come easy
I never learned
to show you the inside of me
I know my baby
You were always patient
dragging out what I try to hide
I was always on the run
finding out what I was looking for
and I was always insecure
until I found
You, you were always on my mind
you, you're the one I've been living for
you, you're my everlasting fire
you're my always shining star
The night's always a good friend
a glass of wine, and the lights are low
you lying beside me, me full of love
and filled with hope....
:P :P :P :P
Σε πέντε ώρες ξημερώνει Κυριακή
κι εγώ που σ’ έχασα και όλα σ’ τα ’χω δώσει
με κάτι ρέστους θα τη βγάλω ως την αυγή,
γιατί όποιος χάνει στη ζωή μπορεί να νιώσει.
Στέλιο μου, τα τραγούδια σου
απ’ την κασέτα ρίχ’ τα,
για μας που πρόδωσ’ η ζωή
δεν ξημερώνει Κυριακή,
δεν τελειώνει η νύχτα.
Σε πέντε ώρες ξημερώνει Κυριακή,
τσιγάρο κι έσβησε στα χείλη το Σαββάτο.
Κι εμείς ακόμα στο ποτήρι μας σκυφτοί
λες και δεν πάει η ζωή μας παρακάτω.
Ε ναι λοιπόν! Η δημοσίευση αριθμός 8.000 δεν θα μπορούσε παρά να είναι τραγουδιστή. Και είναι όόόόλη δική μου. :P
Και μην μου πείτε πως περιμένετε τίποτε πιο προσωπικό από μένα! 8)
Έτσι κι αλλιώς, ένα είναι το τραγούδι :wink: :lol: :lol:
[align=center]
Black Velvet
Alannah Myles[/b][/align]
Mississippi in the middle of a dry spell
Jimmy Rodgers on the Victrola up high
mama's dancin' with baby on her shoulder
the sun is settin' like molasses in the sky
the boy could sing, knew how to move ev'rything
always wanting more, he'd leave you longing for
Black velvet and that little boy smile
Black velvet with that slow southern style
a new religion that 'll bring ya to your knees
Black velvet if you pleaseeee
Up in Memphis the music 's like a heat wave
White Lightnin' bound to drive you wild
mama's baby 's in the heart of ev'ry school girl
Love Me Tender leaves 'em cryin' in the aisle
the way he moved, it was a sin, so sweet and true
always wanting more, he'd leave you longing for
Black velvet and that little boy smile
Black velvet and that slow southern style
a new religion that 'll bring ya to your knees
Black velvet if you please
ev'ry word of ev'ry song that he sang was for you
in a flash he was gone, it happened so soon
what could you do?
Black velvet and that little boy smile
Black velvet in that slow southern style
a new religion that 'll bring ya to your knees
Black velvet if you please
Black velvet and that little boy smile
Black velvet in that slow southern style
a new religion that 'll bring ya to your knees
Black velvet if you please
if you please
if you please
if you please.......
τανγο.. οτι πιο ερωτικο..
[align=center]
[/align]
Ηλιαχτίδα
Χάθηκα ξανά σε λαβυρίνθους κι έχασα καιρό
Να σ'αναζητώ άμοιρη ψυχή μου
Έχασα καιρό άμοιρη ψυχή μου
Θεέ μου πώς ποθώ μιαν ηλιαχτίδα
Ταίρι φωτεινό νά 'χω φυλαχτό
Σε ηλιόλουστη πατρίδα
Σε ταξίδι μυστικό
Με ουράνια πυξίδα
Θέλω να σε βρω να σου ζητήσω μια πνοή
Θέλω να ντυθώ του έρωτά σου τη μορφή
Θέλω να χαρώ μαζί σου την ανατολή
Φως μου ακριβό, αχ μη σπαταληθείς ανώφελα
Σβήνω και ξεχνώ τα περασμένα
Ένα πρωινό όλα θά 'ναι αλλιώς
Τα κομμάτια μου ενωμένα
Θά 'χω δρόμο ανοιχτό
Και στο πλάι μου εσένα
Θέλω να σε βρω να σου ζητήσω μια πνοή
Θέλω να ντυθώ του έρωτά σου τη μορφή
Θέλω να χαρώ μαζί σου την ανατολή
Φως μου ακριβό, αχ μη σπαταληθείς ανώφελα.
Σε Φεγγάρια λυπημένα / Νταλάρας
Απ' τη ζωή μου περνά η χαρά
πάντα βιαστική
τρέχει σαν σφαίρα χτυπάει και μετά
μένει μια πληγή
Τώρα που φεύγεις αφήνεις και εσύ
τ' άστρα μου σβηστά
και την καρδιά σπαραγμένη μισή
γι' άλλη μια φορά
Άσε για μένα τα χαμένα
ζάρια και χαρτιά να ρίχνει η ζωή
σε φεγγάρια λυπημένα
έχω γεννηθεί
άσε για μένα τα χαμένα
ζάρια και χαρτιά να ρίχνει η ζωή
σε φεγγάρια λυπημένα
έχω γεννηθεί
Όταν η λύπη κοντά μου γυρνά
μέσα στη σιωπή
μ' ένα τραγούδι με παίρνει αγκαλιά
με παρηγορεί!
Δώσε μου το χέρι κι έλα πιο κοντά
Να σου ψιθυρίσω δυο φωνήεντα
Δυο τρεις μέρες τώρα θέλω να στο πω
Και να σου αποδείξω πόσο σ' αγαπώ
Μην το πεις ούτε του παπά
Εσύ κι εγώ και τα λοιπά
Τα δυο μαζί ως το πρωί
Σαν δυο πουλάκια, εγώ κι εσύ
Βγάλε το παλτό σου κι άσε τα τρελά
Φέρ' το μαξιλάρι, είναι πιο καλά
Κλείνω τις κουρτίνες, σβήνω και το φως
Έργα κι όχι λόγια από 'δω και μπρος
Οτι κι αν ζήσεις δεν αρκεί
δεν φτάνει για να μάθεις,
απ' όσα νομίζεις γλύτωσες
αυτά θα ξαναπάθεις...
Και ξεκινάς πάλι απ΄την αρχή
και η κάθε φορά είναι πιο δύσκολη απ΄την προηγούμενη..
Τα συναισθήματα, οι εικόνες πολλαπλασιάζονται
και σου καίνε την καρδιά..
Κι όπου κι αν πας, όπου κι αν γυρίσεις
διέξοδο δεν βρίσκεις..
Πρέπει όμως να νικήσεις,
γιατί αλλιώς πες μου πως θα ζήσεις..
κι οπως με εχει πιασει το επαναστατικο μου
ας ριξω μια ζειμπεκια
με τους stones
γεια σου ρε Τζαγκερ με το κλαρινο σου
αιντες
Ev'rywhere I hear the sound of marching, charging feet, boy
'Cause summer's here and the time is right for fighting in thestreet, boy
But what can a poor boy do
Except to sing for a rock 'n' roll band
'Cause in sleepy London town
There's just no place for a street fighting man
No
Hey! Think the time is right for a palace revolution
'Cauce where I live the game to play is compromise solution
Well, then what can a poor boy do
Except to sing for a rock 'n' roll band
'Cause in sleepy London town
There's no place for a street fighting man
No
Hey! Said my name is called disturbance
I'll shout and scream, I'll kill the king, I'll rail at all hisservants
Well, what can a poor boy do
Except to sing for a rock 'n' roll band
'Cause in sleepy London town
There's no place for a street fighting man
No
για παρτη μου και μονο
Your day breaks, your mind aches
You find that all the words of kindness linger on
When she no longer needs you
She wakes up, she makes up
She takes her time and doesn't feel she has to hurry
She no longer needs you
And in her eyes you see nothing
No sign of love behind the tears
Cried for no one
A love that should have lasted years!
You want her, you need her
And yet you don't believe her when she said her love is dead
You think she needs you
And in her eyes you see nothing
No sign of love behind the tears
Cried for no one
A love that should have lasted years!
You stay home, she goes out
She says that long ago she knew someone but now he's gone
She doesn't need him
Your day breaks, your mind aches
There will be time when all the things she said will fil your head
You won't forget her
And in her eyes you see nothing
No sign of love behind the tears
Cried for no one
A love that should have lasted years!
Ο ένας φεύγει, ο άλλος μένει..
Ποτέ μου δεν κατάλαβα
γιατί αυτό συμβαίνει
Τα δύο γίναν ένα
κι ήταν όμορφα κι αγαπημένα
Τι έφταιξε, τι άλλαξε
ακόμα δεν το βρήκα
και μοναχός απόμεινα
μες την υγρή την νύχτα..
αφου στο ειπα γιατι επιμενεις ρε γμτ
Αν έρθεις απ ‘το σπίτι τα χαράματα
θα έχω το κλειδί πάνω στην πόρτα
αν θέλεις θα γκρεμίσουμε τα φράγματα
δυο ταχυδρόμοι που ξεχάστηκαν στην βόλτα
Πες μου πες μου αν θέλεις
τι φοβάσαι στις γιορτές
μόνο για κείνη μη μου λες
την έχω κλείσει μες το χθες
μόνο για κείνη μη μου λες
Αν έρθεις απ ‘το σπίτι τα χαράματα
να πεις τις πιο καλές σου ιστορίες
αυτές που ζωντανεύουνε τα αγάλματα
και κατεβάζουν τα ρολά στις απορίες
Πες μου πες μου αν θέλεις
τι φοβάσαι στις γιορτές
Μόνο για κείνην μη μου λες[/color]
Τα μάτια...
Τα μάτια που πια δεν αντικρύζω.
Η λάμψη που χάθηκε,
το χαμένο βλέμμα...
Τα λουλούδια...
Τα λουλούδια που μαράθηκαν.
Το χαμόγελο,
πικρό χαμόγελο...
Οι συναυλίες, τα τραγούδια...
Να τραγουδήσεις, να θυμηθείς.
Να χορέψεις !
Ο χορός που δεν χόρεψες μαζί μου...
Τα ταξίδια μου από ‘δω και πέρα...
Τα τραίνα μου, η ψυχή μου.
Η πίσω θέση στο βαγόνι,
η μοναξιά μου...
Η ζωή μου, το βιβλίο μου...
Οι λέξεις μου που σβήνονται απ’ τον χρόνο.
Οι χαμένοι κόσμοι μας,
ο δικός της και ο δικός μου...
Σ'αγαπώ γιατί είσαι ΩΡΑΙΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ :24: :24: :24:
Μην έρθεις, χωρίς να μ’ αγαπήσεις
χάδι μην μου δώσεις κι ύστερα μ’ αφήσεις
Γιατί το χάδι σαν γευτώ
όλα θα τ΄αφήσω
μακρυά σου πια δεν θα μπορώ
το φως της μέρας ν’ αντικρύσω
Για αυτό πρόσεξε καλή μου
πριν έρθεις στην αυλή μου
την πόρτα σαν ανοίξεις
για πάντα πλάϊ μου να ζήσεις
ΕΔΩ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΑΛΟΝΙΚΗ
ΜΟΥΣΙΚΗ: Χ. ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ
ΣΤΙΧΟΙ: Λ. ΧΑΨΙΑΔΗΣ
Εδώ δεν είναι Σαλονίκη
δεν είν’ εδώ Καλαμαριά
εδώ σε σέρνει απ’ το μανίκι
ο πόνος κι η ανημποριά
ο πόνος κι η ανημποριά
Εδώ ο ξένος είναι ξένος
οι ξένοι γύρω του βουβοί
μικρός, φτωχός, κυνηγημένος
δεν έχει πόρτα να διαβεί
Εδώ δεν είναι Σαλονίκη
εδώ δεν είναι το Ντεπό
εδώ μονάχα σου ανήκει
η πίκρα απ’ τον ξεριζωμό
η πίκρα απ’ τον ξεριζωμό
Στίχοι: Λάκης Παπαδόπουλος
Μουσική: Λάκης Παπαδόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Λάκης Παπαδόπουλος
ʼννα μαυρούκα μου ʼννα
αχ πώς τα πας και τα φέρνεις
τα μάτια σου τα πλάνα
ʼννα ξεφτέρι μου ʼννα
θέλω να κάψω απόψε
την καρδιά σου την αλάνα.
Εσύ με φτιάχνεις
με φτιάχνεις με φτιάχνεις
κι ας μην ξέρω τι μου φτιάχνεις
εσύ με φτιάχνεις
με φτιάχνεις με φτιάχνεις
ναι, μωρό μου, με φτιάχνεις.
ʼννα αρρώστια μου ʼννα
στη Σαλονίκη πώς χτυπούσε
η καρδιά μου σαν καμπάνα
ʼννα ψευτρούλα μου ʼννα
πάλι σας έκανα τσακωτές
με την Αντριάννα
όμως με φτιάχνεις.
per me
Έ ντε λα μαγκέν ντε Βοτανίκ,
άλα πι και φικέ ξηγιέτ'
α λε λεπτίκ.
Στα ντε μπουζουκέν
ντε καμπαρέ,
άλα ντε δικό μας ο καρέν.
Άντε λα φουμέντο
και μαστουριόρε
με τε γκομενέτε ο τεκέ
και η Αγγέλω πατημέντο,
φλόκο ντ' αργιλέ.
Έστε μάγκας, έστε μπελαλίκ,
λα ντε Βοτανικό ο πιό νταήκ
κι έντρεμεν
ντρε κάργα ντε μαγκέ
γιατί φτιαξάρε
στο μινούτο ντε δουλειέν.
Άντε λα φουμέντο
και μαστουριόρε
με τε γκομενέτε ο ντεκέ
και η Αγγέλω πατημέντο,
φλόκο ντ' αργιλέ. (δις)
Σ' όποιον αρέσουμε
Ό,τι μπορώ για σένα κάνω αυτό τον καιρό
και παριστάνω με λάθη σωρό κάτι γερό
να κρατηθείς
ό,τι μπορείς για μένα κάνε κι εσύ να χαρείς
τα χρόνια πάνε κι ας μείνουμ' εμείς
λόγω καρδιάς, λόγω τιμής
σ' όποιον αρέσουμε
για τους άλλους δεν θα μπορέσουμε
πώς να χωρέσουμε τόσοι άνθρωποι στο κενό;
σ' όποιον αρέσουμε
για τους άλλους δεν θα μπορέσουμε
πώς να συνδέσουμε περιθώρια κι ουρανό;
ό,τι μπορώ για σένα κάνω λες κι είμαι φτερό
σ' αεροπλάνο στον κόσμο γυρνώ κι ό,τι περνώ
μην το σκεφτείς
ό,τι μπορείς για μένα κάνε, βραδιάζει νωρίς
κι αλλού κοιτάνε τα μάτια θαρρείς
λόγω σκιάς, λόγω πληγής
σ' όποιον αρέσουμε
για τους άλλους δεν θα μπορέσουμε
πώς να χωρέσουμε τόσοι άνθρωποι στο κενό;
σ' όποιον αρέσουμε
για τους άλλους δεν θα μπορέσουμε
πώς να συνδέσουμε περιθώρια κι ουρανό;
φτου σου αγορι μου
________________
Όσο αγαπώ τη μάνα μου
αγάπησα και σένα
όσα έιχα και δεν είχα
μου τα μάσησες
και μπατίρη στο φινάλε
με παράτησες
Δεν βαρυέσαι δεν πειράζει
χαλάλι σου
σύ μια μέρα θα χτυπήσεις
το κεφάλι σου
Μα η δική μου η καρδιά
δεν έχει αντάλαγμα
όπου Γιώργος και μάλαμα Ρεφραίν
Μόνο εγώ σε πόνεσα
και στα ‘χω δώσει όλα
κι άν για σένα και φαρμάκια
εγώ έπινα
την ψυχή μου να ζητούσες
θα στην έδινα
Μα εγώ σε σένα, καλή μου,
χρωστάω και τη ζωή μου,
μου άλλαξες την ψυχή μου,
τόσες συνήθειες κακές.
Με χίλιες δυο τριγυρνούσα
και τα λεφτά μου πετούσα,
αλήτης θα καταντούσα
μα όλ' αυτά μέχρι χτες.
Όσο αξίζεις εσύ κι η καρδιά σου η χρυσή
δεν αξίζουν μαζί ο ουρανός κι όλη η γη, κι όλη η γη.
[align=center]
Genesis - Mama[/align]
[align=center]
[/align]
[align=center]
[size=14]
El Condor Pasa
Paul Simon & Art Garfunkel[/size]
[/align]
[/color]
[align=center][size=14]
R.E.M.
Everybody hurts
[/size][/align][/color]
[size=10]Στον εαυτό μου... αλλά και σ' εκείνον που είναι μακρυά... πολύ μακρυά...[/size]
[align=center]
[/align]
[/color]
[size=14]UFO - Belladonna[/size]
[align=center]
[size=18]
Depeche Mode
Enjoy The Silence
[/size][/b]
[/align]
[align=center]
[size=18]
Depeche Mode
Route 66
[/size][/b][/color][/align]
[quote user="mauroula" post="306053"][align=center][size=18]
Depeche Mode
Route 66
[/quote]
μμμμ...παθος εν οψει....
(καλο σας σαβ/κο!!!)
[align=center]
[size=32]ΕΛΑ ΣΤΟΝ ΠΑΠΟΥ... [/size]
[size=18]Λάθος άνθρωπο πληγώνεις[/size]
Γιάννης Πλούταρχος -Μάριος Τόκας
[align=center]
[/align]
Πούλα με ακόμα μια φορά, δεν με πειράζει.
Δεν με πειράζει που θα μείνω μοναχός.
Δεν με πειράζει που τα μάτια σου σ'αυτόν τα θυσιάζεις. Γιατί απόψε το κορμί σου θα 'ναι αλλού.
Θα 'ναι σε κάτι ξεχασμένα καλοκαίρια. Θα 'ναι στις νύχτες της ατέλειωτης σιωπής.
Θα 'ναι στα φιλμ της χαράς και της μιζέριας.
Θα 'ναι σε όλα που περάσαμε μαζί.
Πούλα με λοιπόν στο ξαναλέω. Πούλα με για λίγη σιγουριά.
Πούλα με πολύ φτηνά δεν ξέρω, ίσως αύριο να 'ναι αργά.
Κι αν σε βλέπω αδιάφορα ξερά, δεν με πειράζει.
Δεν με πειράζει κι αν τα χείλη σου γελούν.
Μια καληνύχτα κι αν μου πείς δεν με πειράζει.
Γιατί απόψε το κορμί σου θα 'ναι αλλού.
..και στην ixnografia !
οι στίχοι Ελεάνας Βραχάλη και η μουσική του Μιχάλη Χατζηγιάννη
Γίνε δρόμος και μοίρα θάλασσά μου και πες
τι σημαίνουν οι λέξεις αλλά κι οι σιωπές.Μέσα σου χάθηκα πια
απ το λίγο που ζω ας πνιγώ στα βαθιά.
:mad: :mad:
Διόρθωση ! :mrblue:
Χατζηγιάννης-Θάλασσα
και του Μάριου Τόκα από τον Γιάννη Πλούταρχο (demo) Δεν έχει κυκλοφορήσει
Ελπίζω αυτή η νέα τεχνολογία τύπου stars wars να αργήσει λίγο να έρθει στον a33 :smile: ...μην ταλαιπωρούμε και άλλο τα δακτυλάκια μας :razz:
[align=center]
ας ήτανε να πνιγώ, σα μια σταγόνα, μέσα στα χείλια σου εγώ, βροχή μου ...
Χρήστος Θηβαίος (εδώ με τον Γιάννη Κούτρα)
Με αυτό το θέμα καταλαβαίνεις πόσα πολλά λένε για εμάς τα τραγούδια που αφιερώνουμε στον εαυτό μας και στους άλλους.....
Χιλιάδες λόγια δεν θα έφταναν να το περιγράψουν
Δημήτρης Ζερβουδάκης - Ό,τι με πληγώνει
Μουσική: Γιώργος Ανδρέου
Στίχοι: Θοδωρής Γκόνης
Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Ζερβουδάκης
Έχω στόμα δύσκολο,
δε θέλω το φιλί.
Θέλω το μέλι να κρατά
στη μέση το κεντρί.
Ό,τι με κεντά,
ό,τι με πληγώνει,
αυτό με αγαπά,
αυτό με δυναμώνει!Έχω στόμα δύσκολο,
βλέμμα απατηλό.
Το ρόδο με το αγκάθι
στα χείλη μου φορώ.
Μάτωσαν τα χείλη μου,
έπαψα να μιλώ...
Έσκυψα παραδόθηκα,
διπλά σε αγαπώ...
ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΙΟΚΑΡΙΝΗΣ - ΕΥΛΑΜΠΙΑ
είναι ξενερουά όλοι όσοι ειναι στην εκπομπή που παίζει το τραγούδι ο Γιοκαρίνης, αλλά είναι το καλύτερο που βρίκα
Δεν είμαι εδώ για κανέναν
Έχω μάτια κλεισμένα
και δε με βρίσκει κανείς
πια εμένα
Τα 'χω όλα κρυμμένα
και ούτε μίση ούτε αγάπες
δείχνω πια
Δεν είμαι εδώ για κανένα
κι από εδώ κι απ' όλα λείπω
Δεν είμαι εδώ
δεν έχει κτύπο η καρδιά
δε ζω για κανένα
Δεν είμαι εδώ για κανένα
λέω πως δεν είμαι εδώ και λείπω
Δεν περιμένει άλλο τίποτα η καρδιά
μονάχα εσένα
Είναι τ' αστέρια απλωμένα
μα δεν τα βλέπω
δεν τα θέλω αναμμένα
Έχω κλειστό το δέρμα
και ούτε πόνο ούτε χάδι
νιώθω πια
"O kathreftis"
'Εχω μπροστά μου συνεχώς έναν καθρέφτη
που μ'εμποδίζει ότι είναι πίσω του να δω
δεν έχω δει ποτέ μου πιο μεγάλο ψεύτη
και το χειρότερο,είναι όμοιος εγώ...
Δείχνει πολύ καλός ενώ εγώ δεν είμαι,
δείχνει κακός ενώ δεν είμαι ούτε αυτό
Όσοι μου λένε "φίλε όπως είσαι μείνε"
είναι όσοι χάψαν τον αντικατοπτρισμό
Έναν καθρέφτη συνεχώς έχω μπροστά μου
πάνω του πέφτει και ραγίζεται η καρδιά μου
πάνω του πέφτει και ραγίζεται η καρδιά μου,
ένα καθρέφτη συνεχώς έχω μπροστά μου...
Αντανακλά αυτά που θέλουν οι γυναίκες
κι έτσι τις πείθει ότι είμαι το άλλο τους μισό
μπροστά του γδύνονται του λεν(ε) γλυκές κουβέντες,
πίσω απ'το τζάμι εγώ ολομόναχος κοιτώ
Κάνει παιχνίδι ως και με τα πρότυπά μου
τις θείες φωνές που μου μιλούσανε παιδί
τις φέρνει απέναντι μου και στα κυβικά μου
πάω να τις φτάσω και τσουγκρίζω στο γυαλί
Έναν καθρέφτη συνεχώς έχω μπροστά μου
πάνω του πέφτει και ραγίζεται η καρδιά μου
πάνω του πέφτει και ραγίζεται η καρδιά μου,
ένα καθρέφτη συνεχώς έχω μπροστά μου...
Ξέρω πως όλοι πια πιστεύουν σε καθρέφτες
σε οθόνες σε φωτοτυπίες και προβολείς
μέχρι παιχνίδια έχουν βγάλει που οι παίκτες
ζουν σε μια γυάλα και τους βλέπουμε όλοι εμείς
Μα εγώ θα κάνω τον καθρέφτη μου κομμάτια
ξέρω ότι αυτό που πίσω του κρύβει είσαι εσύ
εσύ που ψάχνεις μεσ' τα μαύρα σου τα μάτια
να καθρεφτίζεις μόνο εμένα στην ζωή
Αν ήξερες τις νύχτες μου
Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
Μουσική: Γιάννης Σπανός
Πρώτη εκτέλεση: Άλκηστις Πρωτοψάλτη
Άσε με απόψε να σε βρω
στο φως που ξημερώνει
ντυμένη εγώ μ'έναν καημό
κι εσύ χρυσάφι σκόνη.
Αν ήξερες τις νύχτες μου
ποιο ρεύμα τις χτυπάει
θα μ' έπαιρνες στα χέρια σου
σαν κάτι που σκορπάει.
Άσε με απόψε να σε βρω
στου πυρετού το ψέμα
μονάχη εγώ σ' ένα σταθμό
κι εσύ μ' αλκοόλ στο αίμα
Αν ήξερες τις νύχτες μου
ποιο ρεύμα τις χτυπάει
θα μ' έπαιρνες στα χέρια σου
σαν κάτι που σκορπάει.
Σχεδία η ζωή, δεν θα προφτάσεις αλλού να πας.....[align=center]
[size=14]Μικρές περιπλανήσεις[/size][/align]
[/color]
Εχω "πηξει"!!!
Το μονο τραγουδι που μου ρχεται τις τελευταιες εβδομαδες ειναι η '
Αννα η Παναγωταρα'... και Δεν ειμαι παντρεμενη εδω και καποιες δεκαετιες, φαντασου να'μουν!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Ειναι το λεγομενο.. καθε περυσι και καλυτερα :shock:
Ρε τι εχουμε να δουμε και να βιωσουμε ακομα.... :lol: :cool: :cool: :cool: :cool:
Χαμογελο και καλη αυρα πλεον (χωρις θετικη αυρα δε κανουμε τιποτα! )
σμουτς
σπελλ
Καινούργια η Άννα;
Εγώ ξέρω πάντως τη Μαίρη Παναγιωταρά, μια εργαζόμενη γυναίκα, μια καλή νοικοκύρα.... ;-) ]
Στίχοι: Ρόδο του Ανέμου
Μουσική: Ρόδο του Ανέμου
Πρώτη εκτέλεση: Φοίβος Δεληβοριάς
[size=14]
Φεύγει το πλοίο και μας χαιρετά
κλείνει το μάτι του και χαμογελά
αλλάξαν λέει τα σημεία της γης
κι ο χρόνος τώρα είναι πια συμπαγής
Ίδια η θάλασσα χωρίς μια σκιά
λες και έχει πάψει πια του κόσμου η καρδιά
λευκό μαντήλι, ματωμένη σιωπή
στην νηνεμιά μια γυμνή αστραπή
Πάει χαμένο σε σπονδή το κρασί
ποιος φεύγει το καράβι ή το νησί;έχω γεράσει και δεν βλέπω από ʽδω
ποια είναι η Πηνελόπη, ποια η Καλυψώ
Είχα δει καπνό μα πού έχει κρυφτεί;
γλυκιά πατρίδα είσαι γλυκιά φυλακή
βρήκα μονάχος μου για μένα χρησμό
καλύτερη η πορεία από τον προορισμό
Τέλειωσε η μπόρα και βγήκες στεγνός
κλειστός λόγω έργων ο παράδεισοςένα κορμί δίχως γη κι ουρανό
τα χρόνια κυλήσανε σαν το νερό
Και να που Όμηρε το βλέπεις κι εσύ
δεν φαίνεται στον χάρτη αυτό το νησί
ποιος ξέρει ποιος σαλπάρισε στο γιαλό;
ο Οδυσσέας ή μήπως η Καλυψώ;Και να που Όμηρε το βλέπω κι εγώ
ο Οδυσσέας ή μήπως η Καλυψώ;
ποιος ξέρει ποιος σαλπάρισε στο γιαλό;
ο Οδυσσέας ή μήπως η Καλυψώ;
[/size]
[size=18]Serj Tankian - Sky Is Over[/size]
[align=center]
[/align]
και λίγο... λίγο; πολύ χέβι μέταλ απ' το αναρχοαυτόνομο παπάκι ]
[/align]
[/color]
Είπε το katinaki ότι της θυμίζω ελεφαντάκι......και είπα να μου το αφιερώσω,να ξεκινήσει η εβδομάδα "καλώς και πιπινοειδώς".
Να'σαι καλά βρε katinaki.
[quote user="Gerogriniarhs" post="312611"]
Είπε το katinaki ότι της θυμίζω ελεφαντάκι......και είπα να μου το αφιερώσω,να ξεκινήσει η εβδομάδα "καλώς και πιπινοειδώς".
Να'σαι καλά βρε katinaki.[/quote]
χαχαχαχα! :lol:
Artful Dodger And Romina Johnson-Movin Too Fast
[align=center]Jennifer Rush - I Come Undone[/align]
Μ'εχουν βρεί καλό,πράο και γλυκόστομο κι όλες με εκμεταλλεύονται :sad:
[align=center]
Requiem For A Dream (Clint Mansell) - Orchestral Version[/align]
Αυτο για τα βιντεάκια που θαυμάζουμε πόσο ωραία παίζουν δε το πατε για μένα ε? ] :razz: [/spoiler]
[align=center]
Marianne Faithfull - So sad[/align]
[align=center]
ΚΩΣΤΑΣ ΤΟΥΡΝΑΣ "ΑΝΑΨΕ ΦΩΤΙΑ"[/align]
Όχι,παίζουμε;Διατί να το κρύψωμεν,άλλως τε;
το έχω σε βυνίλιο από τη συλλογή του πατέρα μου...45 με τη θήκη του
εκείνη την εποχή, είχε κάνει θραύση με το πικ απ φερμένο από την αυστραλία ...κοτζάμ έπιπλο σαν μπουφές... αντίκα πλέον :smile:
Because the Night - Patti Smith....
Led Zeppelin - Stairway To Heavenκομματάραααααααααααααααααααααααααααααα
Bonnie Tyler - It's a Heartache..
Αυτό αφιερωμένο σ' εμένα! ]
[/align]
[/color]
What's love got to do with it Tina Turner
Can you hear me singing? Did you see me in the crowd? ]
[/align]
[/color]
...Σωκράτης Μάλαμας - Πριγκιπέσσα....
Neville Brothers - Yellow Moon
[align=center]άκου βρε φίλε....
.......
Μάτια που κλαίνε μη τα πιστεύεις
Είν επικίνδυνα να τα αγαπάς...
........
[/align]
και η πιο ευκολόπιστη :???:
δε μπορώ να ανεβάσω το βιντεάκι από εδώ γι αυτό ...
θα σας το τραγουδήσω !!!!!
Σε προσκάλεσα στην αγάπη σαν πρώτα
μα προτίμησες να χαθείς μες στα φώτα
Στα προσχήματα και στους φόβους σου τρέχεις να κρυφτείς
όσα έταξες και τα πέταξες πρέπει να σκεφτείς
Σε προσκάλεσα στην αγάπη σαν πρώτα
Ετοιμάζω ταξίδι μοναχά για πάρτη σου
στα μεγάλα νησιά του μυαλού και του χάρτη σου
Κι αν σκορπίσαμε και ψαχνόμαστε τώρα
κι αν αφήσαμε να μας φύγει η ώρα
Όσα είπαμε και δε γίνανε θέλουν προσοχή
αν θελήσουμε θα γυρίσουμε πάλι στην αρχή
Κι αν σκορπίσαμε και ψαχνόμαστε τώρα
Ετοιμάζω ταξίδι... !!!
[quote user="Crazy" post="318624"]
δε μπορώ να ανεβάσω το βιντεάκι από εδώ γι αυτό ...
θα σας το τραγουδήσω !!!!!
Σε προσκάλεσα στην αγάπη σαν πρώτα
μα προτίμησες να χαθείς μες στα φώτα
Στα προσχήματα και στους φόβους σου τρέχεις να κρυφτείς
όσα έταξες και τα πέταξες πρέπει να σκεφτείς
Σε προσκάλεσα στην αγάπη σαν πρώτα
Ετοιμάζω ταξίδι μοναχά για πάρτη σου
στα μεγάλα νησιά του μυαλού και του χάρτη σου
Κι αν σκορπίσαμε και ψαχνόμαστε τώρα
κι αν αφήσαμε να μας φύγει η ώρα
Όσα είπαμε και δε γίνανε θέλουν προσοχή
αν θελήσουμε θα γυρίσουμε πάλι στην αρχή
Κι αν σκορπίσαμε και ψαχνόμαστε τώρα
Ετοιμάζω ταξίδι... !!![/quote]
Στο ανέβασααα εγω γειτόνισαααααααααααααααααααααααααααααα
αχχχ !!!! σ' ευχαριστώ γειτόνισααααααααα !!! σ' ευχαριστώ τα μάλλα !!! σματσςςςςςςςςςςςς
υ.γ. ελπίζω όχι λόγω της παράφωνης-παράτονης αγριοφωνάρας μου ?.... ]
όχι βεβαιιααα ...
επειδή έγραψες ότι δεν μπορούσες να το ανεβάσειςςςς.. στο ανέβασα εγω για να το ακούσεις κιόλαςςςςςςςςςςςςςςςς
;-) ;-) ;-)
Λένε για μένα ]ZklKjA9BcLc[/youtube]
White Snake.... Is this Love..........
Απ'ευθείας απ' το ράδιο a33:
[align=center]
[/align]
από μένα .. για μένα .. με αγάπη .. εγώ ..........
Και, ναι, εαυτέ μου...όλα μπορούν να συμβούν. Και τα χειρότερα έρχονται εκει που δεν τα περιμένεις.
Αφιερώνω τα καλύτερα σε αυτόν τον κόσμο και μόνον τα καλύτερα-όποια και εάν είναι αυτά.
8) :idea: :mryellow:
Διότι το αξίζω σε πλήρη αντίθεση με άλλους..........
...κι αν θες να δεις τ' αληθινά να καίνε, πρέπει στο ύψος της φωτιάς ν' ανέβεις...
Καρδιά μου πάψε ν' αγαπάς
γιατί μόνη σου θα μείνεις
Καρδιά μου πάψε ν' αγαπάς
και σταμάτα πια να δίνεις!!!!!!
Και εγώαυτό τηςλέω αλλά δεν με ακούει... :cry: :evil:
Λες πως βαρέθηκες αυτή την ίδια συννεφιά
λες πως χωλαίνεις σε σβησμένα μονοπάτια
γυρίζεις ξένη από εχθρό και συντροφιά
σε αυτό τον κόσμο που δεν βλέπεις πια στα μάτια
Μες στο δωμάτιο ταξίδια κάνεις αστρικά
και το ξημέρωμα σε βρίσκει πάλι μόνη
σε ένα ταξί που σε πηγαίνει στην δουλειά
να αναρωτιέσαι τι είναι αυτό που σε θυμώνει
Κάθε μπαλκόνι έχει άλλη θέα
ματάκια μου μοιραία
δε θέλω να μου κλαις
κάθε μπαλκόνι έχει άλλη θέα
στο ορκίζομαι παρέα
θα ʽρθουν μέρες καλές
Λες πως κουράστηκες στους ώμους να έχεις το σταυρό
μα εγώ σου λέω μήπως κάνεις κάποιο λάθος
δεν έχει πρόβα αυτή η ζωή και χάνεις καιρό
μα δες τη σπίθα που πετιέται εκεί στο βάθος
Αφιερώνω το μόνο λογικό για μένα:
http://www.youtube.com/watch?v=T4rH1xbmCI8&feature=related
πόσα λόγια σου είχαν μάθει για να λες
γι' αυτό πάψε τώρα πάψε και μην κλαις
Τα τραγούδια είναι σιωπές που φωνάζουν την αλήθειαγια όσα καίνε το κορμί και το μυαλό
μια συνήθεια που πετά στον ουρανό
σαν μετράς των ματιών τις ενοχές
γι' αυτό πάψε τώρα πάψε και μην κλαις
Πως αντέχεις και δε σπας, καρδιά μου
Δεν θ' αλλάξουνε ποτέ αυτοί που ζούνε με το ψέματη μια κατάρα και την άλλη είναι ευχή
έτσι λένε είναι μάτια μου η ζωή
γι' αυτό πάψε τώρα πάψε και μην κλαις
ξημερώνει και θα κλείσουν οι πληγές!.!....
[quote user="saliara" post="363328"]
πόσα λόγια σου είχαν μάθει για να λες
γι' αυτό πάψε τώρα πάψε και μην κλαις
Τα τραγούδια είναι σιωπές που φωνάζουν την αλήθειαγια όσα καίνε το κορμί και το μυαλό
μια συνήθεια που πετά στον ουρανό
σαν μετράς των ματιών τις ενοχές
γι' αυτό πάψε τώρα πάψε και μην κλαις
Πως αντέχεις και δε σπας, καρδιά μου
Δεν θ' αλλάξουνε ποτέ αυτοί που ζούνε με το ψέματη μια κατάρα και την άλλη είναι ευχή
έτσι λένε είναι μάτια μου η ζωή
γι' αυτό πάψε τώρα πάψε και μην κλαις
ξημερώνει και θα κλείσουν οι πληγές!.!....[/quote]
Αφιερώνω το τραγούδι σου σε μένα.
Επίσης αφιερώνω τα καλύτερα. (σε μένα)
Κάθε παιχνίδι έχει μια νίκη και μια ήττα
κι από παιδί το ξέρω, πριν την αλφαβήτα
όμως απόψε ούτε νίκη, ούτε ήττα.
Από μωρό κοιμάμαι με το φως σβησμένο
απ' το σκοτάδι ξέρω τί να περιμένω.Έχω ένα λύκο στο μυαλό μου αναθρεμμένο.
Κι όσο τη γη αυτή γυρίζει μ'ένα σώμα
δεν έχει κλείσει τις παρτίδες του ακόμα.
Κι όσο στο στήθος η καρδιά του θα χτυπάει
θα τον κρατάει αυτή η ζωή κι ας μην του πάει.
Περνούν οι άνθρωποι νερό - σιγά το νέο
έχω γνωρίσει ένα ποσοστό γενναίο
μέσα στη θλίψη έχω μάθει να αναπνέω.
Και κάθε τόσο που γεμίζει το φεγγάρι
βγάζω το λύκο πριν τον πάρουνε χαμπάρι
από τη νύχτα τους εκδίκηση να πάρει.
Κι όσο τη γη αυτή γυρίζω μ' ένα σώμα
δεν έχω κλείσει τις παρτίδες μου ακόμα.Κι όσο στο στήθος η καρδιά μου θα χτυπάει
θα με κρατάει αυτή η ζωή
κι ας μη μου πάει.
Μερικές μελωδίες σε θανατώνουν συναισθηματικά
κι αναγεννημένος νιώθεις όταν πια τελειώσουν...
Radio's jammed up
with talk show stations
it's just talk talk talk talk
till you lose your patience
Loving you, for far too long,
It's time I left, it's time I'm moving on...
Αξιολάτρευτο (αλλά μόνο για όσους αρέσει το dubstep)
άλλο ένα (γιατί ένα δεν είναι ποτέ αρκετό)
...συχνά από τα παράθυρα
πέταγε ο νους μου
έψαχνε ευτυχία σαν να ψαχνε
βελόνα στ' άχυρα
I don't know where I belong,
I got no place to call my home
All the people all around me
just can't see
the things that I can see
I'll find a friend,
someone who'll help me understand
That life won't always be this bad
and there's no reason to be sad
Because I'm free...
What the fuck?
Just my bloody luck!
I'm drowning in a sea of fools,
tortured by their stupid rules
I don't mind,
I leave all that behind
I quit my job and quit my school
and do just what I wanna do
I'm Free...
Everywhere...
people point and stare
a happy freak they think it sucks,
'cos I don't fit inside their box
No 9 to 5...
I just live my life
forever playing with my toys,
I'm not like other girls and boys...
Because I'm Free, yeah!
I'm Free!
Exactly where I wanna be, yeah!
I'm Free!
So please don't bother me
I wish I could find the words
to let you know that it's okay
You don't belong inside the herd,
forever children we will play...
'cos I'm Free, yeah!
I'm Free!
Exactly where I wanna be, yeah!
I'm Free!
So please don't bother me...
Φύσα βρε άνεμε καλά να πλεύσουμε πιο πέρα μυρίζω βρε τη χώρα μου σε τούτο τον αέρα...
A man of strength, a man of love, A real big disaster, This victory is in your mind, Ignore me, This victory is for me. Δέκα χρόνια εγώ με όνειρά ταξίδευα για' σένα με τους θεούς αντίπαλους να με μισούν εμένα
Είναι βαριά η μοναξιά και η ιστορία τρέχει κατόρθωσα και κέρδισα μια ζωή χαμένη
Look at the stars, look all around The only one left burning, I make the rules, this world is mine Is it worth now dying!!!
Γιατί έτσι γυρίζουν όλα!!!!!!!
Χρέωσε μου την επιλογή....
Σε μια πόλη παλιά
με λυτά τα μαλλιά, προχωράω...
"Μη φοβάσαι μικρή
η ζεστή σου ψυχή δεν κρυώνει.
Μεσ' την πόλη αυτή, που είναι τόσο ψυχρή,
μόνο η σάρκα πονάει και ματώνει"!!!!!!!!!!! ♪♫•*¨*•.¸¸