Αποψε παλι μοναχος μα η σκεψη μου κοντα σου, τοσο κοντα που ακουω τους χτυπους της καρδιας σου........
Σαν τον άνεμο που λυσσομανάει,
Σαν την θάλασσα που ζητάει εκδίκηση,
Σαν το μίσος που θωλαίνει ψυχές,
Έτσι φευγαλέες ταξιδεύουν οι φιγούρες των μοναχικών ανθρώπων
Χωρίς νόημα,παρελθόν,
παρόν και προορισμό.
Στα αδυσώπητα πάθη του μυαλού κυριαρχεί η θολή μοναξιά.
Συνταξιδιώτης σ’όλη την διαδρομή, οι σκέψεις μιας ανεκπλήρωτης ζωής!!
Δυστυχώς !!!
Η επιλογή ήταν δική σου!!!
Την πέταξες!
Την απέρριψες!
Την κομμάτιασες!
Διάλεξες!
Τώρα συνταξιδέυεις με τις οδυνηρές σκέψεις που σου θυμίζουν τι άφησες πίσω][/color]
Το κακό είναι η παρατεταμένη και αθέλητη μοναξιά και όχι η μοναξιά καθεαυτή.
Αλλά τι σημασία έχει;
Μια προπόνηση είναι, για τη συντροφιά που έρχεται... :wink:
:roll:
Έκανα την μοναξια μου παραθυρι στα ονειρα μου
κι ηρθε κι εκατσε ενας γλαρος και μου μιλησε με θαρρος
μου ειπε κοιτα πως πεταω κι απο τα ψηλα πεταω
ετσι ειδα τα ονειρα σου και ειμαι τωρα εδω μπροστα σου
μου πε κι αλλα μου πε κι αλλα ωσπου αρχισε ψιχαλα
ελα μου πε, παμε τωρα δεν φοβομαστε την μπορα
θα πεταξουμε παντου, εχω θυελλα στον νου,
αστραπη μες στην καρδια μου, ουρανο τα ονειρα μου
μου πε κι αλλα μου πε κι αλλα ωσπου αρχισε ψιχαλα
ελα μου πε, παμε τωρα, δεν φοβομαστε την μπορα[/i][/color]
Η μοναξια..
δεν εχει το θλιμενο χρωμα στα ματια της συννεφενιας γκομενας.
Δεν περιφερεται νωχελικα κι αοριστα κουνοντας τα γοφια της στις αιθουσες συναυλιων και στα παγωμενα μουσεια.
Δεν ειναι κιτρινα καδρα παλαιων καλων καιρων και ναφθαλινη στα μπαουλα της γιαγιας μενεξελιες κορδελες και ψαθινα πλατυγυρα.
Δεν ανοιγει τα ποδια της με πνιχτα γελακια βοιδισιο βλεμα κοφτους αναστεναγμους κι ασορτι εσωρουχα.
Η μοναξια.
Εχει το χρωμα των Πακιστανων η μοναξια και μετριεται πιατο πιατο μαζι με τα κομματια τους στον πατο του φωταγωγου.
Στεκεται υπομονετικα στην ουρα..
Μπουρναζι, Αγια Βαρβαρα, Κοκκινια
Τουμπα, Σταυρουπολη, Καλαμαρια
Κατω απο ολους τους καιρους με ιδρωμενο κεφαλι.
Εκσπερματωνει ουρλιαζοντας κατεβαζει με αλυσιδες τα τζαμια κανει καταληψη στα μεσα παραγωγης βαζει μπουρλοτο στην ιδιοχτησια ειναι επισκεπτηριο τις Κυριακες στις φυλακες ιδιο βημα στο προαυλιο ποινικοι κι επαναστατες πουλιεται κι αγοραζεται λεφτο λεφτο ανασα ανασα στα σκλαβοπαζαρα της γης.
Εδω ειναι η Κοτζια.. ξυπνηστε πρωι.
Ξυπνηστε να τη δειτε.
Ειναι πουτανα στα παλιοσπιτα το γερμανικο νουμερο στους φανταρους και τα τελευταια χιλιομετρα ΕΘΝΙΚΗ ΟΔΟΣ .. ΚΕΝΤΡΟΝ στα γατζωμενα κρεατα απο την Βουλγαρια.
Κι οταν σφιγγει το αιμα της και δεν κραταει αλλο που ξεπουλαν τη φαρα της χορευει στα τραπεζια ξυπολιτη ζειμπεκικο κρατωντας στα μπλαβιασμενα χερια της ενα καλα ακονισμενο τσεκουρι.
Η μοναξια..
Η μοναξια μας λεω..
Για τη δικη μας λεω..
Ειναι τσεκουρι στα χερια μας που πανω απο τα κεφαλια σας γυριζει γυριζει γυριζει γυριζει γυριζει..
kathenas apo mas ... an syniditopoihsei oti monos gennietai kai monos petainei ...erxete monos kai feygei monos.. tote as eyxaristoume ton theo gia tous filous kai thn oikogeneia mas kathe mera....
thn monaksia fobamai ... :roll:
Ο Καζαντζάκης έγραψε κ'απου ..πως αν σε φοβίζει κάτι, κοίταξε το βαθειά μέσα στα μάτια και κείνο θα φοβηθεί και φύγει
¨αγαπάς τον εαυτό σου αγάπα... και τον φόβο σου (θυμήθηκα μια ταινια που είχα δει στον κινηματογράφο..(ήταν για πιτσιρίκια κανονικά το παραδέχομαι και η μικρή Μπου μια γλύκα με εκφρασικα μεγάλα μάτια :) ) η πρωταγωνίστρια μια μικρούλα που φοβόταν το σκοτάδι τα βράδυα..την βοήθησαν να το ξεπεράσει τα ίδια τέρατα που φοβόταν όταν την πήραν μαζί τους στο σκοτάδι και αφού έγιναν φίλοι τους έσωσε)
Οι ερωτευμένοι δεν φοβούνται την μοναξιά
..μου άρεσε πολύ αυτό που έγραψε το "αλάβαστρο" για αγαπημένα πρόσωπα, για την αγάπη ...
και αυτοί που πραγματοποιούν τα ονειρά τους, αυτοπραγματώνουν την ίδια την ζωή χωρίς συμβιβασμούς, αυτοί που ζουν με πληρότητα
"φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα"
φοβάμαι τον πόνο..την δυναμή μου ..
Seagull, you fly across the horizon
Into the misty morning sun
Nobody asks you where you are going,
Nobody knows where you're from
Here is a man asking the question
Is this really the end of the world?
Seagull, you must have known for a long time
The shape of things to come
Now you fly, through the sky, never asking why,
And you fly all around 'til somebody, Shoots you down
Seagull, you fly, across the horizon,
Into the misty morning sun
Nobody asks you where you are going,
Nobody knows where you are from,
Now you fly through the sky, never asking why,
And you fly all around 'til somebody, yeah,
Shoots you down
Seagull you fly, seagull you fly away
And you fly away today
And you fly away tomorrow
And you fly away, leave me to
my sorrow
Bad Company
Φοβήθηκα τη μοναξιά και φαντάστηκα ανθρώπους[/i][/color]
ego parea tha kano me ton pono mou... mhn mou milate afhsteme mono mou.... :wink:
poio kalh h monaksiaaaaaa... apo sena pou den ftanoooooo
mia se vrisko mia se xanoooooo... :roll:
ti thelei na pei o poihths edo sta laika asmata pou oloi exoume ..tragoudisei kai polla ametrika akomh... pou den thimamai na anefero... :lol:
[size=24][/size]ΕΠΑΨΑ ΝΑ ΦΟΒΑΜΑΙ ΤΗ ΜΟΝΑΞΙΑ ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΤΗ ΖΩ ΠΙΑ
Μοναξιά είναι η απουσία προσώπων
ή η έλλειψη του νιώθω;
Μήπως είναι ο πόνος
ή το χασιμό των δρόμων; [/i][/color]
Δεν φωνάζω τη μοναξιά μου
όχι γιατί είμαι πιο δυνατή απ'τους άλλους
αλλά, γιατί φοβάμαι μήπως μ'ακούσει!! [/color]
επιφανειακές μου γνωριμίες,δεν γεμίζεται τη μοναξιά μου........
θα μου παρεις τη μοναξια?
:roll: :roll: :roll: :roll: :(
[size=24][/size]ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ ΕΝΩ ΕΧΩ ΟΣΟΥΣ ΜΑΓΑΠΑΝΕ ΤΡΙΓΥΡΩ ΜΟΥ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΜΟΥ ΕΓΩ ΝΙΩΘΩ ΠΟΛΥ ΜΟΝΑΞΙΑ ΓΙΑΤΙ ΕΧΑΣΑ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΠΕΡΙΜΕΝΑ ΜΕ ΤΟΣΗ ΧΑΡΑ ΚΑΙ ΛΑΧΤΑΡΑ
Σου το 'πα για τη μοναξιά....;;;;.... που παγίδευε το κάθε μου
όνειρο... που πάγωνε κάθε μου χάδι.... εκεί πλάϊ στην άκρη
της θάλασσας, τότε που όλα τ' αστέρια ζωγράφιζαν τη δική μας
αγάπη που φάνταζε αιώνια τότε... στο ακατάπαυστο πήγαινε-έλα
των κυμμάτων.....
Τώρα πια η μοναξιά... έγινε σχήμα..
χρώμα...
δεύτερο δέρμα...
κάλυμμα ψυχής...
τ' αστέρια φαίνονται πολύ μακρινά....
τα χάδια φαντάζουν ξένα... και είναι ψυχές που δεν γνωρίζω
και ξεψυχούν μπροστά στο σβήσιμο του άστρου...
Ασήκωτα βαριά η μοναξιά......[/color]
Η μοναξιά λέει… Σου βυζαίνει λίγο λίγο την ψυχή, στην ροκανάει σαν λίμα, ώσπου την κάνει μικρά-μικρά κομματάκια και τα καταπίνει.. [/i][/color]
Είναι τα βράδυα που ο αέρας μυρίζει αγνό έρωτα κ μπαίνει απο το παράθυρό μου.Με ξεσηκώνουν όλοι οι ήχοι,κάνουν την καρδιά μου να χτυπάει δυνατά σαν να είσαι δίπλα μου.Είναι το κεράκι που σε λίγο θα σβήσει σαν την ελπίδα μου να σε δω .....Είναι που δεν θέλω να κάνω τίποτα,απλά να σε σκέφτομαι κ να μεγαλώνω την έλειψη σου αφου κ αυτό το βράδυ θα είμαι μόνη μου
Έβρεξε απόψε και σε θυμήθηκα ξανά
ανακάτεψα τα δάκρυά μου με τις άψυχες ψιχάλες
και τ' άφησα να τράξουν
τη μορφή σου να κλέψουν
απ' το έρημο δρομάκι της ζωής μου.
και τί μ'αυτό
έμεινες και πάλι στην καρδιά μου
κρυφά να μου γελάς
έμεινες και πάλι στα όνειρά μου
τ' άστρα να μετράς
Μα μόνο εκεί ...
μόνο στα όνειρα σε βρίσκω μόνο στη βροχή.
έβρεξε απόψε και θυμήθηκα ξανά πως είμαι μοναχή...[/i][/color]
Η λαμπρότητα του προσώπου σου
η μουσική ελευθερία των οφθαλμών σου
ο αυγινός αστερισμός της Χάρις σου…
…αγκαλιάζουν θανάσιμα τη μοναξιά μου[/i][/color]
Καλά τα βγάζει πέρα η μοναξιά
φτωχικά αλλά τίμια.
Αλλού κοιμάται αυτή
κι αλλού το εγκρατές σκεπτικό εάν.
Μόνο καμιά φορά
σε πειραματισμούς την παρασύρει
η περιέργεια
-όφις προγενέστερος
και πιο φανατικός
απ' τον νερόβραστον εκείνον της μηλέας.
Δοκίμασε της λέει, μη φοβάσαι
δεν έχεις τι να χάσεις
και την πείθει
να κουλουριάζεται πνιχτά
να τρίβεται σα γάτα ανεπαίσθητη
πάνω στο διαθέσιμο αέρα
που αφήνεις προσπερνώντας.
Απόλαυση πολύ μοναχικότερη
από τη στέρησή της..."[/i][/color]