Όταν το όραμα είναι συνάρτηση των γνώσεων και οι εμπειρίες μέρος της λειτουργικής προσομοίωσης με την πραγματικότητα, οι ευκαιρίες που συναντά κανείς με τον εαυτό του είναι μοναδικές. Σαν ένα δημιούργημα του ήλιου και της θάλασσας. Ένα λασπερό διαμάντι που αναπνέει μούχλα. Με μια δύναμη σκέψης που μπορεί να απαντά στα ερεθίσματα. Πρόκειται για μια ολογραφία του ανθρωποκεντρικού χωροχρόνου. Για όσους ψάχνουν αφετηρίες. Είναι αυτό που έλεγε ο μεγάλος Ινδός ποιητής Ραμπιτρανάθ Ταγκόρ: "Να κάνω τη ζωή μου ένα πράγμα αληθινό κι απλό, όμοιο με καλαμένια φλογέρα". Και συμπλήρωνε κάπου αλλού ο μεγάλος δάσκαλος Λάο Τσε: "Το να γνωρίζεις ότι δεν γνωρίζεις είναι η ύψιστη σοφία. Το να μη γνωρίζεις και να κάνεις τον γνώστη είναι μια ασθένεια". Το ερώτημα για όλους μας είναι, όπως το διατύπωνε ο Ραμπιτρανάθ Ταγκόρ: "Ποιος ξέρει πότε θα λυθούν τα σκοινιά κι η βαρκούλα, σαν την τελευταία αναλαμπή του δειλινού, θα χαθεί στα σκοτάδια της νύχτας;". Σε ένα μοναχικό αλλά τόσο θορυβώδη κόσμο, το κλειδί είναι ο εαυτός μας. Με αυτό θα ανοίξουμε το μυαλό και την καρδιά μας. Καλό δρόμο
"Πρέπει να ξέρουμε τι θέλουμε.
Όταν το θέλουμε πρέπει να το λέμε.
Και όταν το λέμε πρέπει να έχουμε το θάρρος να το κάνουμε"
ΚΛΕΜΑΝΣΩ
Μήπως, κάθε φορά που κάνω ανασκόπηση των εμπειριών μου...
...κάθε φορά που αναζητώ να απομονώσω τα αδύνατα σημεία στο χαρακτήρα μου...
... πρόκειται για Αυτογνωσία?
Ναι... μάλλον δηλαδή... όχι... αφού ακόμα το ψάχνω... γιατί αλλιώς θα τις είχα αναβαθμίσει τις αδυναμίες μου, θα την είχα κερδίσει την Αυτογνωσία επενδύοντας μόνο στα δυνατά μου σημεία!!!
Δηλαδή αυτογνωσία σημαίνει μόνο επένδυση στα δυνατά μας σημεία;;;; Δε νομίζω!
Αυτογνωσία σημαίνει - για μένα τουλάχιστον - πως ξέρω όχι μόνον τις δυνάμεις μου αλλά και τις αδυναμίες μου. Και φροντίζω όχι να τα απομονώσω αλλά να τα εκμεταλλευτώ (ας μου επιτραπεί η έκφραση) κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο με βάση και αυτά που μου "διδάξανε" οι εμπειρίες μου - κατ' αρχήν προς όφελος δικό μου και μετά (συνεπαγωγικά) και για τους γύρω μου.
Η γνώση του εαυτού μας προϋποθέτει αυτοπαρατήρηση και αναζήτηση της αλήθειας κάτω από το επιφανειακό προσωπείο!
Εκείνο που εγώ έχω αντιληφθεί, μέσα από τη δική μου εμπειρική γνώση, είναι πως η αυτογνωσία είναι ίσως από τα πιο σημαντικά πράγματα στη ζωή, καθώς βοηθά στο να αφυπνίζεται η ουσία της ύπαρξης στον άνθρωπο, η υπέρτατη κατανόηση, όπως και οι ψυχικές του ικανότητες.
Κάποιοι αρκούνται στην εξωτερικότητα, τις κοινωνικές δομές και τις επιδερμικές απαντήσεις. Κάποιοι όμως έχουν πάψει να κοιμούνται και να ονειρεύονται, καθώς αγωνίζονται για τη βαθύτερη υπόσταση των πραγμάτων ενάντια σε ό,τι τους εμποδίζει να εκφράσουν τον πραγματικό τους εαυτό.
Αυτογνωσία δηλαδή γνώση του εαυτού μας. Μια βουτιά στις εμπειρίες μας, σε διάφορες καταστάσεις του παρελθόντος είναι που και που χρήσιμη για να ανακαλύπτουμε πτυχές του εαυτού μας αλλοτε καλές και άλλοτε κακές. Η βουτιά όμως απο μόνη της δεν αρκεί αν όσα ανακαλύψουμε δεν τα χρησιμοποιήσουμε για να καλυτερέψουμε τον εαυτό μας και να εξελιχθούμε σαν άνθρωποι. Όποιος γνωρίζει τον εαυτό του, αγαπάει και εκτιμάει τον εαυτό του και άρα είναι ένας ευτυχισμένος και αυτάρκης άνθρωπος χωρίς να εξαρτάται από άλλους. Είναι μια δύσκολη και χρονοβόρα διαδικασία αλλά "τα αγαθά κόποις κτώνται" όπως έλεγαν και οι αρχαίοι ημών πρόγονοι και πόσο δίκιο είχαν και θα έχουν.. Πόσο θα 'θελα να το καταφέρω μια μέρα γιατί ακόμα γνωρίζω και ανακαλύπτω πράγματα στον εαυτό μου.. Μήπως όμως το ταξίδι έχει μεγαλύτερη σημασία από το προορισμό; Θα αφήσω τον Καβάφη να τα πει καλύτερα από εμένα.. (Εν προκειμένω Ιθάκη=Αυτογνωσία)
Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,
να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος,
γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι,
τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις,
αν μεν' η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτή
συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,
αν δεν τους κουβαλείς μες στην ψυχή σου,
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.
Να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος.
Πολλά τα καλοκαιρινά πρωιά να είναι
που με τι ευχαρίστησι, με τι χαρά
θα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοειδωμένους
να σταματήσεις σ' εμπορεία Φοινικικά,
και τες καλές πραγμάτειες ν' αποκτήσεις,
σεντέφια και κοράλλια, κεχριμπάρια κ' έβενους,
και ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής,
όσο μπορείς πιο άφθονα ηδονικά μυρωδικά·
σε πόλεις Αιγυπτιακές πολλές να πας,
να μάθεις και να μάθεις απ' τους σπουδασμένους.
Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη.
Το φθάσιμον εκεί είν' ο προορισμός σου.
Αλλά μη βιάζεις το ταξείδι διόλου.
Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει·
και γέρος πια ν' αράξεις στο νησί,
πλούσιος με όσα κέρδισες στον δρόμο,
μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη.
Η Ιθάκη σ' έδωσε τ' ωραίο ταξείδι.
Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο.
'Αλλα δεν έχει να σε δώσει πια.
Κι αν πτωχή την βρεις, η Ιθάκη δεν σε γέλασε.
έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,
ήδη θα το κατάλαβες η Ιθάκες τι σημαίνουν.
[quote user="silvermoon" post="341195"]Μήπως όμως το ταξίδι έχει μεγαλύτερη σημασία από το προορισμό; Θα αφήσω τον Καβάφη να τα πει καλύτερα από εμένα.. (Εν προκειμένω Ιθάκη=Αυτογνωσία)[/quote]
Πολύ σωστά! Όταν φτάνεις σε έναν στόχο είναι σαν κάτι να πεθαίνει...
Η πορεία προς τον στόχο όμως είναι σημαντική αφού μας χαρίζει στάσεις. Στάσεις που είναι μεστές σε εικόνες, ιδέες και συναισθήματα... δυνατές εμπειρίες...