a33.gr
Ο Κόσμος της Τέχνης => Ο κύκλος των χαμένων ποιητών => Μήνυμα ξεκίνησε από: LoVeDePy στις Οκτωβρίου 12, 2006, 07:36:03 ΜΜ
Το ξέρεις καλά πως σε ερωτεύτηκα
πως σε έκανα Θεό
μα εσύ το εκμεταλλεύτηκες
και έφυγες καιρό.
Κουβέντες δεν ειπώθηκαν
δεν ρώτησα γιατί
ευθύνες πάντα μου ριχνα
ενώ έφταιγες εσύ.
Και ξάφνου εμφανίστηκες
από το πουθενά
και ούτε καν με ρώτησες
αν θέλω να γυρίσεις.
Εμένα με αγνόεισες
και ήρθες στα παλιά
σαν να μην τρέχει τίποτα
σαν να ναι όλα ίδια.
Όμως καρδιά μου άλλαξαν
και τίποτα και όλα
δεν είμαι πια η Δέσποινα
που λιώνει πια για σένα.
Σταμάτησα να σκέφτομαι
με τούτη την καρδιά
και έβαλα νου και δούλεψε
πως είναι η τελευταία μας φορά.
Αχ! Μιά αγάπη που σβήνει δεν υπήρξε ποτέ.
Η μεγαλύτερη ευτυχία στη ζωή πίστεψέ με είναι να ξέρεις πως σε αγαπούν γιατί είσαι ο εαυτός σου, ή σωστότερα όπως έγραψε ο ΟΥΓΚΩ, ότι σε αγαπούν παρ΄όλο που είσαι ο εαυτός σου.
Να είσαι καλά.[/i][/color]