a33.gr
Ο Κόσμος της Τέχνης => Ο κύκλος των χαμένων ποιητών => Μήνυμα ξεκίνησε από: gkokk στις Οκτωβρίου 29, 2006, 11:04:20 ΜΜ
[size=14]ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΤΥΧΗ
Κι ως πόθησα ζωή
στιλπνό μαντήλι
πιο ξέξασπρο
από κρίνο αγιασμένο
ρ
κρεμάστηκα
στα ουράνια βασίλεια
ο
τι κι αν γέλασα
κι αν χόρτασα;
υ
μα ξεκουρδίστηκαν
κι αρρώστησα
ως χύθηκαν
της μοίρας τα ρολόγια
χ
γυμνού λαγού
πήρα τη μπέρτα
ν
του χοίρου πήρα
το προσωπείο
ζ
σκεπάστηκα κατάχαμα
και πλάγιασα
το γέλιο όμως
έφτανε τʼ αστέρια
σ
κι ως πόθησα ζωή
στιλπνό μαντήλι
το αίμα το παρθένο
να ρουφήξει
η
σαν ψέμα ήσαν
όλα που νοστάλγησα
ω
θυμάσαι;
συ ταʼ χες χαρίσει
ε
τα δάκρυα λες
που θέρισαν το βίο
τα χρόνια σου
μου έδωσαν πτυχίο
σ
κι ακόμα περιμένω
να γυρίσει...
Γιώργος Κόκκινος
29/10/2006[/size]
κλαπ κλαπ κλαπ.. πολυ καλος!
Καποια σχεση με τον Χαραλαμπο Κοκκινο? (ποιητης)
Κατ' αρχήν τα συγχαρητήριά μου για τους στίχους
του μεγάλου μας ποιητή Τάσου Λειβαδίτη
που φιλοξενείς στην υπογραφή σου!!!!!!!!!!
Είναι ο αγαπημένος μου, μαζί με τον Κωσταβάρα...!!
Δεν είμαι ποιητής, δεν έχω το χρίσμα του λογοτέχνη
παρά μόνο 1 δημοσίευση σε περιοδικό λογοτεχνίας
και 4 ποιήματα μου σε μια ανθολογία ποίησης!!
Καμία συγγένεια με τον Χαραλαμπο Κοκκινο
εγώ γράφω έτσι απλά τον καημό μου...
βέβαια χρειάστηκε να γεμίσω κάπου 510 αρχεία του word
για να πω, πως κάπως ανακουφίστηκα τελικά!
Όμως συνεχίζω το άθλημα ακούραστα και αδιάκοπα!!
Να είσαι καλά φίλε!
Συνεχισε φιλε..
ποιητες μας κανει η ζωη ειπε καποιος..
ο ιδιος ειπε οτι η ποιηση δεν ειναι για τους ποιητες αλλα γι αυτους που την εχουν αναγκη..
:wink:
"Εκείνο που φοβάμαι πιο πολύ
είναι μη γίνω "ποιητής"
μην κλειστώ στο δωμάτιο
ν' αγναντεύω τη θάλασσα
κι απολησμονήσω
μη μάθω μέτρο και τεχνική
και κλειστώ μέσα σε αυτά
για να με τραγουδήσουν...."
Είχε γράψει κάποτε η Κατερίνα Γώγου!! :)
Να είσαι καλά!!
Μην παρω κιαλια για να φερω πιο κοντα
τις δολιοφθορες που δεν θα παιρνω μερος
μη με πιασουν στην κουραση
παπαδες και ακαδημαικοι και πουστεψω..
ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ η τυπισσα.. :wink: