a33.gr
Ο Κόσμος της Τέχνης => Ο κύκλος των χαμένων ποιητών => Μήνυμα ξεκίνησε από: MARAKOS στις Νοεμβρίου 16, 2006, 09:23:11 ΜΜ
Για σέ γλυκειά μου κολητή
τουτο το ποιήμα της ψυχής αφιερώνω,
που εκούσια σου φέρομαι συχνά πιεστικά
κι αυτο με κανει να υποφερω και να λυώνω
Απο τις πρωτες τις στιγμές της μοναξιάς ,
ειχα μονάχα εσένα απεναντι μου και μιλουσα,
με τη ροδολευκή σου φορεσιά για συντροφιά,
τις μαυρες μου στιγμές σιμά σου ξεπερνούσα
τότε μονάχος μεσα σε θλιψη και σταυρούς,
είχα παρέα μου χυμό σ ενα ποτήρι,
μα ηλθες εσύ καλή μου για μένα να μασάς ,
σκληρές πριζόλες μα και σκέτο ψωμοτύρι
πλάι στις μπουκλες κεινης της ψυχής
που απέκοψα εκεινη τη βραδυά τη ζοφερή
θελω να κανεις συντροφιά οταν εγώ εκλείψω,
πες τους πως ειμαι εκεί κοντά
και ότι για λίγο απο σιμά τους θε να λείψω
ΜΖ
-σ ευχαριστώ για οτι έκανες για μένα και για
ότι θα κανεις στο μέλλον
-μπορεί να εισαι χοντρός σιτεμένε αλλα εχεις..λεπτά αισθήματα
-εγω χοντρός ουρανισκοβια?
-σόρρυ ευτραφής..ευτραφής χοντρός
-βρε ουστ ανάγωγη,κακως σου εγραψα ποιήμα
-παρτο πισω και μείνε ξεδοντιασμένος
-μασελίτσες
-σιτεμένοι χοίροι..σόρυ χήροι ηθελα να πώ