Ένα άρθρο για τη συμπεριφορά των γυναικών στους παντρεμένους...
"Άντε και του χρόνου" είπε το πειραχτήρι του σχολείου στον γαμπρό! Είχαν περάσει τόσα χρόνια από τότε και ο σύζυγος και νυν πατέρας ήταν όσο δεν πάει άλλο πιστός στη γυναίκα του. Και ποιος δε θα ήταν βέβαια με τέτοια κουκλάρα βέβαια, αλλά η ψυχολογία του παντρεμένου είναι διαφορετική. Δεν είναι ότι δε σου φτάνει η γυναίκα που έχεις, δεν είναι ότι τη βαριέσαι, είναι απλά η δυσκολία να παραδεχθείς ότι ανήκεις μόνο σε μία.
Στην αρχή είσαι επιφυλακτικός. Όσο περνάει ο καιρός οι αναστολές πέφτουν. Εντάξει, μάνα των παιδιών σου είναι, αλλά είσαι και άνθρωπος, πώς να το κάνουμε βρε αδερφέ; Το θέμα μας όμως δεν είναι το κεράτωμα της συζύγου, αλλά η γυναίκα που θα βάλει το χεράκι της (και ότι άλλο χρειαστεί) για να ξυπνήσει τον άντρα.
Πριν το γάμο τα πράγματα είναι αλλιώς. Είσαι ένας άντρας, έχεις γυναίκες, κυνηγάς γυναίκες, σε φτύνουν γυναίκες, νορμάλ καταστάσεις δηλαδή. Οι γυναίκες μπορεί να σε βλέπουν σαν κελεπούρι, σαν το κοροίδο που τις διασκεδάζει (φίλο σε λένε), η σαν τον άντρα της ζωής τους (αν δεν τις έχεις φτύσει μπορεί να είσαι και αστέρι του Hollywood). Περιτριγυρίζεσαι από πολλές γυναίκες ή από λιγότερες με ανάλογες επιτυχίες στην κάθε περίπτωση. Στα χρόνια που περνούν διανύεις διάφορες φάσεις, γυρίζεις με τη μία, πηδάς την άλλη, καψουρεύεσαι αυτή που σε βλέπει σαν (και όχι ως) φίλο (βλέπει παραπάνω). Μερικές φορές ζητάς την ηρεμία της οικογένειας. Το κάνεις.
Με το που παντρεύεσαι βλέπεις τον κόσμο να αλλάζει. Οι γυναίκες, ενώ θα περίμενες να σε ξεγράψουν ως άντρα, συνεχίζουν να σε περιτριγυρίζουν. Κάποιες μάλιστα σε φέρνουν σε δύσκολη θέση. Αναρωτιέσαι τι θέλουν από σένα. Αλήθεια, τι θέλουν από σένα; Τι είναι αυτό που πριν δεν είχες και τώρα έχεις;
Πολλά. Πρώτα-πρώτα εσύ είσαι διαφορετικός. Το γεγονός ότι έχεις εξασφαλίσει το πήδημα και με τη βούλα σε κάνει να δείχνεις ότι δεν έχεις ανάγκη καμία. Δεν χρειάζεται να έχεις υπεροπτικό βλέμμα για να το καταλάβουν όσες σε συναντούν. Το βρίσκουν με τη μία -ένστικτο το λένε-. Δεν έχεις την ευχέρεια να την πέσεις σε όποια βρεις μπροστά σου, ούτε το χρειάζεσαι άλλωστε. Δεν είσαι πλέον λιγούρι. Οπότε και δεν χρησιμοποιείς τα γνωστά καλπάκια που ξενερώνουν τις γυναίκες. Άσε που και δε θέλεις και πολλά-πολλά μαζί τους μη σε πάρει κανένα μάτι και σε καρφώσει.
Οι γυναίκες αρχίζουν να σε βρίσκουν περισσότερο ενδιαφέρον. Δε νιώθουν θηράματα, έχουν εκείνες τον πρώτο λόγο. Ξέρουν ότι αν δεν παλέψουν δεν υπάρχει περίπτωση να σε κερδίσουν. Θα σε πλησιάσουν, θα σου τριφτούν, θα σε κάνουν να σκεφτείς αν πρέπει να απατήσεις. Θα κάνουν τα πάντα για να αποδείξουν στον εαυτό τους ότι μπορούν να γοητεύσουν ακόμα και κάποιον παντρεμένο. Ότι είναι σε θέση να πάρουν τον άντρα μιας άλλης. Γιατί τι παραπάνω δηλαδή έχει εκείνη και σε κρατάει για πάρτη της.
Δεν είναι μόνο αυτό, όμως. Ξέρουν ότι θα τις προσέχεις. Θα τους κάνεις τα δωράκια τους. Θα είσαι υπομονετικός μαζί τους γιατί σε έχουν στο χέρι. Θα θυσιάσεις την οικογένειά σου ίσως, στην (αχμ) αγάπη σας. Θα τις πηγαίνεις σε ήσυχα ξενοδοχεία για να αποδεικνύεις πόσο τις νοιάζεσαι. Όχι σαν εκείνους τους ελεύθερους που μόνο τις θέλουν για το σεξ και τίποτα άλλο. Εξάλλου, ξέρουν ότι έχουν ημερομηνία λήξης. Μόλις τις βαρεθείς θα πάρουν πόδι. Κάνουν όμως σχέδια για το μέλλον, γιατί αν είχαν κανένα μπάκουρο θα ένιωθαν ότι χάνουν τον καιρό τους με κάποιον που δεν έχει αποδείξει ότι ξέρει να παντρεύεται. Άσε που θα τις πίεζε και για σεξ γιατί εκείνος δε θα είχε άλλη γυναίκα, ενώ δεν αποκλείεται ακόμα και να τις έλεγε πουτάνες αν του κάθονταν τόσο νωρίς όσο σε εσένα.
Έτσι είναι φίλοι μου, η λύση στη γυναικεία λογική είναι μία. Γάμος, έστω και λευκός!
Επειδή έχω υπάρξει παντρεμένος... απλά δεν συμφωνώ ως προς την ανάλυση της ψυχολογίας του άντρα. Όσον αφορά τις γυναίκες και τη στάση τους απέναντι μου, δεν διαπίστωσα καμία διαφορά στη συμπεριφορά τους.
Νομίζω ότι είναι λίγο στερεότυπη η θέση σου. Ίσως να ισχύουν αυτά που λες έως ένα σημείο, αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι συνδεδεμένα με τον γάμο αυτόν καθεαυτόν. Απλά, η θεωρία του "γραμματόσημου" ισχύει και για άντρες και για γυναίκες αρκετά και η γαμήλια δέσμευση κάνει πιο εύκολη την "γραμματοσημιακή" συμπεριφορά.
Ακόμα και ελεύθερος όμως αν ξέρεις να το παίξεις σωστά τα αποτελέσματα θα είναι τα ίδια. Χώρια το ότι το εκ' φύσεως λιγούρι θα είναι πάντα λιγούρι, παντρεμένος ή όχι.
Αυτό πιστεύω εγώ... μπορεί να κάνω και λάθος.
Παππάς10 ή κατά κόσμον Μιχάλης.
Υ.Γ. Συμφωνώ στο ότι ο Παντρεμένος είναι πιο εύκολο να πετύχει ένα one night stand μιας και εξ' ορισμού δύσκολα θα κολήσει.
den einai diki mou apopsi einai ena arthro apo mia poli gnwsti efimerida kai meta apo megali analisi kai dimoskopisi exoun kataliksei se auta ta simperasmata....egw eimai antitheti sta piw panw alla ua to analisw argotera
εγώ δεν πάω με παντρεμένες γιατί και εγω έχω ψυχή
Να το πω ότι διαφωνώ κάθετα....? Ή εγώ είμαι η μειοψηφία!? :roll:
Και για τα γραμματόσημα το έχω πει πως διαφωνώ, και δεν καταλαβαίνω γιατί κάποιος μπορεί να κολλήσει όταν τον φτύνουν. Εγώ αν δεν βλέπω ενδιαφέρον από τον άλλο έχω φύγει. Μη σου πω τρέχοντας. Εντάξει μπορεί να υπάρχει ένας πληγωμένος εγωισμός, μένει ένα 'γαμώτο, γιατί?', αλλά ως εκεί. Έλεος. Ξεκολλάτε!
Αλλά το θέμα δεν είναι τα γραμματόσημα.
Ναι, σαφώς και ένας άνδρας με αυτοπεποίθηση θεωρώ πως θα έχει μεγαλύτερη επιτυχία στις γυναίκες. Αλλά πρέπει να παντρευτεί για να αποκτήσει αυτοπεποίθηση!???
Και πάλι όλη η κουβέντα αναγάγεται στο τι θέλει ο καθένας. Οι γυναίκες που από τη φύση τους θέλουν να κάνουν οικογένεια, πόσο νορμάλ είναι να κυνηγάνε αυτόν που ανήκει αλλού? :roll:
Την περίπτωση παντρεμένης με παντρεμένο την ψιλοκαταλαβαίνω, τη σχέση ελεύθερου με παντρεμένη μέχρι και που τη δικαιολογώ, τη σχέση όμως ελεύθερης με παντρεμένο τη θεωρώ άρρωστη.
οταν γινει το κλικ μεταξυ ενος αντρα και μιας γυναικας .......εχετε την εντυπωση οτι θα κοιταξουν αν ειναι παντρεμενοι..........????
Εγώ πιστεύω οτι αυτή η συμπεριφορά - που, δυστυχώς, υπάρχει σε μεγάλο βαθμό - οφείλεται σε ανασφάλεια. Είναι ένας τρόπος να αποδείξει μια ανώριμη γυναίκα στον εαυτό της οτι ''μετράει'', αφού καταφέρνει και ξεκλέβει τον άντρα μιας άλλης... Εκτός αυτού, ο άντρας αυτός είναι (υποτίθεται) και ''δοκιμασμένος'', αφού για να τον έχει η άλλη, ''κάτι θα ξέρει''.
Όλα αυτά τα καμώματα, βέβαια, δεν αντέχουν σε καμία λογική. Στη χειρότερη περίπτωση προκαλούν λύπηση, στην καλύτερη προκαλούν γέλια!
Πιστεύω πως ο γάμος... έτσι όπως είναι διαμορφωμένος κ θεσπισμένος.. είναι μια ακόμα εφεύρεση της κοινωνίας κ της θρησκείας για να ελέγχουν την ανθρώπινη φύση κ να την κρατούν αδύναμη... Γίνεται φυλακή κ εξαφανίζει τον προσωπικό χώρο κ χρόνο του ατόμου όπου είναι απαραίτητα στοιχεία για να συνεχίσει να εξελίσσεται πνευματικά...
Εμείς οι ίδιοι που συμμετέχουμε σε αυτό, οφείλουμε να έχουμε μια διαφορετική θεώρηση των σχέσεων, της οικογένειας κ του γάμου, τέτοια ώστε να βρίσκεται στα πλαίσια της φύσης μας... Ας αρχίσουμε καλύτερα από την κατανόηση της σεξουαλικότητά μας κ τον τρόπο που συμμετέχει στην επικοινωνία...
Επειδη ποτέ δεν ειναι συνετο να λεμε ποτέ( δεν το λεω εγω, η ζωη το λεει) η μονη περιπτωση που "δικαιολογω" σχεση με παντρεμενο, ειναι ο ερωτας κατακουτελα, που σε κανει να χανεις τη λογικη σου.Αυτο ομως σιγουρα δεν κρατα πολυ, ο κεραυνοβολος φευγει κ η λογικη και η αξιοπρεπεια επιστρεφει.....δεν υπαρχει λογος να παιζεις δευτεροκλασατους ρολους οταν μπορεις καλλιστα να σαι πρωταγωνιστρια και, το κυριοτερο? να θυμηθεις καποιες αρχες/ιδανικα που ειχες και πρεπει να ισχυουν στη ζωη μας.Ανθρωποι ειμαστε, αδυναμιες εχουμε, λαθη κανουμε, μαθαινουμε κ γινομαστε καλυτεροι.Αν τωρα ειναι η περιπτωση 1/1000000? το αλλο σου μισο οντως?Ε ξεκαθαριζεις τους παλαιους λογαριασμους κ εις γαμου 2ου κοινωνιαν προχωρας (με αμοιβαια εμπιστοσυνη :P ) αφου η μοιρα το θελε.
Ολα τ αλλα που αναφερονται στο αρθρο, η αποψη μου ειναι οτι σαφως καποια ισχυουν( οχι για ολους/ες)
Να παρεις τον αντρα της αλλης?Αυτοπεποιθηση υπο του μηδενος :wink:
Αυτοπεποιθηση οι παντρεμενοι που ψαχνονται?Ποιος δεν ειναι λιγουρης????α καλαααα, αυτοι κ αν ειναι ανασφαλεις, γ αυτο κ επιζητουν επιβεβαιωση ή τους εχει φαει η ρουτινα ή εχουν συμβιβαστει μεσα σε αδιαφορο γαμο και βολευονται με τα τυχερα τους.Αν κανει το ιδιο κ η συζυγος, αναρωτιεμαι κατα ποσο θα συμβιβαστουν κ τι προτυπα τελικα μεταλαμπαδευουν :shock:
Φτυσιμο?Αν σε φτυνουν και μενεις? και παλι ανασφαλεια δειχνει το να μην δεχεσαι την απορριψη.Εκτος αν πιστευεις οτι σε φτυνουν για να μην ματιαξουν την ομορφαδα σου.
Σε προσεχει κλπ? Ε ναι, αν εισαι σπουργιτης τα ψιχουλα που πεφτουν απ το γαμο του, ειναι λουκουλεια γευματα :P
Μονο για σεξ? Σαφωςςςςςςς ο παντρεμενος σε θελει για να σε κανει κυρα του κ αρχοντισσα, κορωνα στο κεφαλι του :P οχι σαν τον αλητη τον ελευθερο που σε θελει μονο για πηδημα :P
Απατη/απιστια?Αλλιως λειτουργει το ανδρικο μυαλο κ αλλιως το γυναικειο σιγουρα
Οι ανδρες μπορουν εκ φυσεως να τα διαχωρισουν.......να απατουν και να αγαπουν τη γυναικα τους
Οι γυναικες απατουν, οταν εχουν παψει ν αγαπουν
Το αν ενας ανθρωπος παραμεινει στη δεσμευση του κατ ουσιαν ή για τα ματια?.......επιλογη του καθενος
Οι παντρεμενοι/ες εχουν ψυχη?Ναι, γιατι να διαφωνησω?
Ας επιλεξουν οι ιδιοι αν σεβαστουν την ψυχη τους...........
Συμφωνώ με τη χημεία...
Παράθεση από: "xhmeia"
Αρχίζω και στερεύω Νατάσσα! Κλάφ' τα! :lol: :lol: :lol:
Παράθεση από: "la_luce"Πιστεύω πως ο γάμος... έτσι όπως είναι διαμορφωμένος κ θεσπισμένος.. είναι μια ακόμα εφεύρεση της κοινωνίας κ της θρησκείας για να ελέγχουν την ανθρώπινη φύση κ να την κρατούν αδύναμη... Γίνεται φυλακή κ εξαφανίζει τον προσωπικό χώρο κ χρόνο του ατόμου όπου είναι απαραίτητα στοιχεία για να συνεχίσει να εξελίσσεται πνευματικά...
Εμείς οι ίδιοι που συμμετέχουμε σε αυτό, οφείλουμε να έχουμε μια διαφορετική θεώρηση των σχέσεων, της οικογένειας κ του γάμου, τέτοια ώστε να βρίσκεται στα πλαίσια της φύσης μας... Ας αρχίσουμε καλύτερα από την κατανόηση της σεξουαλικότητά μας κ τον τρόπο που συμμετέχει στην επικοινωνία...
Δεν έχεις δίκιο. Και θα σου εξηγήσω το γιατί...
Κατ' αρχάς, ο γάμος είναι μεν μια ανθρώπινη επινόηση (θεσμός) αλλά ανάγεται στην ίδια τη φύση του ανθρώπου. Αν ο άνθρωπος μπορούσε να εκπαιδευτεί μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα (όπως συμβαίνει σε πολλά άλλα ζώα) και να ζήσει μόνος του, δε θα υπήρχε και γάμος. Ο γάμος διασφαλίζει οτι ένας άντρας και μια γυναίκα θα παραμείνουν μαζί, (μεταξύ άλλων) για να μεγαλώσουν μαζί τους απογόνους τους, που αν είχαν δίπλα τους μόνο τη μητέρα το πιθανώτερο είναι να πέθαιναν ή να σκοτώνονταν. Σημειωτέον, η πρωτόγονη εποχή δεν ήταν όπως η σημερινή... Τότε ελλόχευαν πραγματικοί κίνδυνοι, κάθε ώρα και λεπτό!
Εκτός αυτού, ο γάμος (και η μονογαμία) εξυπηρετεί και κάτι άλλο, πέραν της ανάγκης για προστασία των απογόνων: Τον έλεγχο του πληθυσμού και τη διατήρηση του λεγόμενου (στη βιολογία) ''βέλτιστου αριθμού''. Όταν ο άνθρωπος εξελίχθηκε και πέρασε στο στάδιο του πολιτισμού, μειώθηκαν κατακόρυφα και οι θηρευτές του. Με τη φωτιά απώθησε τα άγρια θηρία, με την αυξημένη παρατηρικότητα και τη λογική έλεγξε τα καιρικά φαινόμενα και τα ζώα (είτε εκτρέφοντάς τα είτε προστατεύοντάς απο αυτά τον εαυτό του και την κοινότητα που ανήκε) κλπ κλπ.
Αν δεν υπήρχε κάτι που θα μείωνε την (πάντα αυξημένη) αντρική libido, ο άνθρωπος θα αυξανόταν υπερβολικά και το οικοσύστημα (και η τροφική αλυσίδα) θα διαταρασσόταν. Έτσι λοιπόν καθιερώθηκε ο γάμος, για τον έλεγχο της libido και του πληθυσμού.
Και τέλος: Ο γάμος και η μονογαμία, αν γίνουν και σεβαστά και τηρηθούν μέσα στα πλαίσια μιας κοινότητας, διασφαλίζουν τη συνοχή της και εξασφαλίζουν στα μέλη της αρμονία και γαλήνη. Διότι, απλούστατα, ένα μεγάλο (ίσως και το μεγαλύτερο) μέρος του ανθρώπινου ανταγωνισμού οφείλεται στον αγώνα για την πρόσβαση σε σύντροφο και για την εκτόνωση της σεξουαλικότητας. Με το σεβασμό στο γάμο και στη μονογαμία εξασφαλίζεται οτι θα έχει ο καθένας σύντροφο (αφού δε θα απειλείται να τον χάσει απο κάποιον ''καλοθελητή''), άρα θα μπορέσει απερίσπαστος να αφιερωθεί στην εκπαίδευση των απογόνων του και στη δική του αυτοπραγμάτωση.
Με λίγα λόγια, θεωρώ οτι ο γάμος είναι ένα φράγμα στην ορμή του ''τυφλού'' βασικού ενστίκτου, ένα προΐόν της εξέλιξης και μια έκφραση πολιτισμού. Ως τέτοιος, θα πρέπει να γίνεται σεβαστός.
Η σπίλωσή του απο τη σημερινή κουλτούρα δε σημαίνει απολύτως τίποτα. Οι καιροί αλλάζουν αλλά η ανθρώπινη φύση παραμένει πάντα η ίδια! :wink:
]
Παράθεση από: "Enia"...
Και πάλι όλη η κουβέντα αναγάγεται στο τι θέλει ο καθένας. Οι γυναίκες που από τη φύση τους θέλουν να κάνουν οικογένεια, πόσο νορμάλ είναι να κυνηγάνε αυτόν που ανήκει αλλού? :roll:
Την περίπτωση παντρεμένης με παντρεμένο την ψιλοκαταλαβαίνω, τη σχέση ελεύθερου με παντρεμένη μέχρι και που τη δικαιολογώ, τη σχέση όμως ελεύθερης με παντρεμένο τη θεωρώ άρρωστη.
]
Χμ.. δηλαδή Νίκο28 πιστεύεις πως είναι στην φύση του ανθρώπου να γνωρίζει έναν άνθρωπο και να μένει μαζί του και μόνο, για 50 χρόνια ας πούμε..? Για όλη του τη ζωή? Κ παρ'ολα αυτά να εξελίσσονται σταθερά..? Δεν είναι απίθανο και ίσως να είναι μια ιδανική μορφή απίστευτα εξελιγμένης πνευματικότητας, μα στο επίπεδο που βρίσκεται ο άνθρωπος, ένας τέτοιος θεσμός μόνο τον αποδυναμώνει. Εξέλιξη σημαίνει βαθιά επικοινωνία. Με τον εαυτό, τους γύρω, τη φύση, το σύμπαν.... Πως είναι δυνατόν ο σημερινός άνθρωπος, που ικανοποιείται βλέποντας διαφημίσεις γιαουρτιού όπου η τύπισσα που το τρωει το κάνει με το κεσεδάκι, να είναι έτοιμος να μάθει κ να εφαρμόσει ένα τέτοιο έιδος επικοινωνίας..?
Η μονογομία σε πιο πρωτόγονες κοινωνίες, όπου η σεξουαλικότητα εκφραζόταν αντίστοιχα με το πνευματικό επίπεδο, ναι.. ίσως είχε σκοπό ελέγχου του πληθυσμού και της αντρικής libido.
Το σεξ είναι προέκταση της επικοινωνίας. Μόρφη επικοινωνίας ουσιαστικά που αφορά βαθύτερα στρώματα του είναι μας.. Ο άνθρωπος σε αυτο διαφέρει άλλωστε από τα ζώα. Διανοείται.. Δηλαδή έχει την ικανότητα να εκλεπτίζει ένστικτα και να κατανοεί τη φύση του. Μπορεί να νιώσει οργή πχ και να σκοτώσει, αλλά μπορεί να φτάσει σε ένα επίπεδο όπου θα νιώσει οργή και θα την εκτονώσει δημιουργικά. Η σεξουαλική έκφραση του κάθε ανθρώπου είναι και αυτή αντίστοιχη της πνευματικής του ανάπτυξης. Όλοι έχουμε καταλάβει πως το σεξ έχει επίπεδα ποιότητας και πως όσο πιο βαθιά επικοινωνία υπάρχει τόσο πιο ανυψωτικο. Όταν κάποιος «απιστήσει» ή θελήσει να «απιστήσει» σε ένα ζευγάρι, αυτό είναι μόνο η αφορμή. Η πραγματική αιτία είναι πως η σχέση έχει υποστεί ένα σοβαρό επικοινωνιακό πλήγμα. Ο μόνος τρόπος να επανέλθει το υψιλό επίπεδο επικοινωνίας είναι να τεθεί το θέμα στο τραπέζι όχι με αντικείμενο την αφορμή, αλλά το αίτιο. Σε κάθε άλλη περίπτωση, η επικοινωνία της σχέσης φθίνει σταθερά... Και κατά τη γνώμη μου... σε αυτό συμμετέχουν και οι δυο.
Δεν πιστεύω πως ο άνθρωπος θα μπορούσε να ζήσει μόνος του. Δεν είμαι επίσης κατά του γάμου σαν έννοια.... Διαφωνώ όμως με την υπόσταση που έχει πάρει απο την κοινωνία και την θρησκεία. Πιστεύω πως δεν περιορίζει μόνο την ανθρώπινη φύση αλλά και την κατανόηση της.
Παράθεση από: "black_velvet"
]
Μπα...
Απλά, είμαι στα στερνά της ιντερνετικής μου καριέρας κι έχω αναλαμπές! :lol: :lol: :lol:
@ la_luce
Η φύση και η συμπεριφορά του ανθρώπου είναι, τουλάχιστον, δισυπόστατη. Αποτελείται απο το κατώτερο τμήμα του εγκεφάλου (το μεταιχμιακό, που εδρεύουν τα ένστικτα και τα πάθη) και το ανώτερο (το νεοχιτώνιο, που εδρεύει η νόηση). Είναι ο κλασικός ''διαχωρισμός'' μεταξύ ενστίκτων-λόγου ή επιθυμητικού-λογιστικού ή id-υπερεγώ... Οπότε για ποιά φύση μιλάμε; Έχουμε δυο φύσεις, που η μια προσπαθεί να χειραγωγήσει την άλλη! Σύμφωνα με την ''κατώτερη'' φύση, όχι 50 χρόνια αλλά ούτε 1 μήνα δε μπορούμε να ζήσουμε με τον ίδιο σύντροφο! Κι ο λόγος είναι απλός: Το ένστικτο της αναπαραγωγής επιτάσσει ν' αφήσουμε πίσω μας όσο περισσότερους απογόνους γίνεται - κι αυτό ισχύει κυρίως για τους άντρες, που είναι πιο επιρρεπείς στην πολυγαμία, για λόγους βιολογικά εξηγήσιμους.
Για μένα, η επικοινωνία είναι ένα απο τα παρεπόμενα και όχι τα συνώνυμα της εξέλιξης. Εξέλιξη σημαίνει Φρόνηση, που (πρωτίστως) σημαίνει εγκράτεια ή, γενικότερα, αυτοσυγκράτηση ή, ακόμα πιο γενικά, συγκράτηση της αρχέγονης επιδίωξης για ηδονή. Μια συγκράτηση που δεν είναι αυτοσκοπός, απλώς στοχεύει στην εξασφάλιση ηδονής...για όλους.
Πολιτισμική εξέλιξη σημαίνει έλεγχος της αυθαιρεσίας που υπάρχει στη φύση γενικά και στην (κατώτερη) ανθρώπινη φύση ειδικώτερα. Η επιστήμη στοχεύει στην κατανόηση (άρα και στον έλεγχο) των ''τυφλών'' δυνάμεων της φύσης. Οι νόμοι (και η θρησκεία) στοχεύουν στον έλεγχο του ''τυφλού'' μεταιχμιακού συστήματος (των ενστίκτων). Και, τέλος, ο γάμος στοχεύει στον έλεγχο, ειδικώτερα, του σεξουαλικού ενστίκτου. Επομένως, είναι μια έκφραση πολιτισμού. Απλά πράγματα...
Άρα λοιπόν, ο γάμος (και η μονογαμία) όχι μόνο δεν αποδυναμώνει τον άνθρωπο αλλά απεναντίας τον ενδυναμώνει: Διότι τον απαλλάσσει απο το άγχος της εύρεσης συντρόφου (ή της παραμονής του ήδη υπάρχοντος) και της αναπαραγωγής, τον γαληνεύει και κατ' επέκτασιν του δίνει τη δυνατότητα να βελτιώσει τον ίδιο του τον εαυτό, να ανακαλύψει τις κλίσεις του, να δημιουργήσει και να βοηθήσει και τους άλλους ν' ανακαλύψουν το δικό τους εαυτό.
Τώρα όσο για το σημερινό άνθρωπο, με κάλυψες πλήρως με την αναφορά που έκανες στα κεσεδάκια του γιαουρτιού! :lol: Έτσι κι αλλιώς εγώ δεν εξετάζω το πώς είναι η εποχή σήμερα (κάτι που μ' αφήνει αδιάφορο), εξετάζω το πως πρέπει να είναι, σύμφωνα με την αιώνια ανθρώπινη φύση και τα σημεία που συγκλίνουν οι ανα τον κόσμο θρησκείες και φιλοσοφίες. Διότι, λίγο πολύ, όλες οι ψυχοπνευματικές εκφάνσεις του ανθρώπου (θρησκείες και φιλοσοφίες και η επιστήμη, βέβαια) συμφωνούν σ' αυτό ακριβώς: Οτι το Αγαθό είναι ο έλεγχος του Λόγου επι των Επιθυμιών ή, με άλλα λόγια, της Φρόνησης επι της ζωικής Ηδονής.
Μια ζωική ηδονή που, σήμερα, και για ιδιοτελείς και καταναλωτικούς σκοπούς, έχει ''απελευθερωθεί''.
Και θυμίζει πολύ έντονα το γνωστό παραμύθι με τίτλο ''Το Πνεύμα Στο Μπουκάλι''...